ΘΕΜΑ: Σεξουαλική παρενόχληςη – CASE: Lois Robinson 1) Έπρεπε να παρζμβει η διοίκηςη; Φυςικά και ζπρεπε να παρζμβει θ διοίκθςθ τθσ εταιρείασ. Είναι κακικον τθσ διοίκθςθσ να παρζχει ζνα αςφαλζσ και βολικό περιβάλλον εργαςίασ ςτουσ εργαηόμενουσ τθσ. Το γεγονόσ ότι θ Λοισ δεν ζτυχε άμεςθσ ςεξουαλικισ παρενόχλθςθσ δεν ςθμαίνει ότι δεν είνα κφμα ςεξουαλικισ παρενόχλθςθσ. Το γεγονόσ ότι κακθμερινά εργάηεται ςε ζνα περιβάλλον το οποίο τθσ είναι άβολο, τθσ προκαλεί ηθμιά. Στθν εργαςία δεν υπάρχει ιδιωτικόσ χϊροσ. Η λογικι είναι να γίνουνε ςεβαςτζσ οι αρχζσ του πολιτιςμοφ ςτον οποίο ηω/δραςτθριοποιοφμαι. Το κζμα δεν είναι αρικμθτικό, να ικανοποιθκεί δθλαδι θ πλειοψθφία των υπαλλιλων που κζλει τθν υπάρχουςα διακόςμθςθ αλλά να γίνουν ςεβαςτζσ οι αρχζσ του πολιτιςμοφ και ο χϊροσ εργαςίασ να παραπζμπει ςτο πολιτιςμό μου. Επομζνωσ ζνα τζτοιο πρόβλθμα δεν μπορεί να επιλυκεί με τον αποκλείςμό τθσ μειονότθτασ, δθλαδι, τθν απόλυςθ τθσ μοναδικισ γυναίκασ. 2) Αποτελεί διάκριςη των φφλων Προφανϊσ είναι διάκριςθ αφοφ θ Λοισ εργάηεται ςε ζνα άβολο εργαςιακό περιβάλλον. 3) Με ποιό τρόπο ζχουμε πρόκληςη κακοφ ςτη Λοισ; Μειϊνεται θ παραγωγικότθτα/αποδοτικότθτα τθσ. Μειϊνεται θ ςυνεργαςία τθσ με τουσ ςυναδζλφουσ τθσ. Τθν προςβάλλουν, νοιϊκει άβολα, απομονϊνεται. Η απομόνωςθ τθσ είναι πολφ ςθμαντικι αφοφ ο χϊροσ εργαςίασ είναι ζνασ χϊροσ ςτον οποίο ο άνκρωποσ περνά ζνα μεγάλο μζροσ τθσ θμζρασ του και ο οποίοσ είναι χϊροσ κοινωνικοποίθςθσ του ανκρϊπου. Επιπρόςκετα θ «κατάλθψθ» του χϊρου από τουσ άνδρεσ αποκλείει τθν Λοισ από το χϊρο ςτον οποίο μπορεί να ξεκουράηεται και να νοιϊκει άνετα. Όλα αυτά ζχουν βάςθ τθ διάκριςθ των φφλων. 4) Ποιά η γνώμη ςασ για το “Men Only”; Αυτι θ ενζργεια τθσ διοίκθςθσ δείχνει τθν ανικανότθτα τθσ διοίκθςθσ. Ανικανότθτα αντίλθψθσ του πραγματικοφ προβλιματοσ. Ανικανότθτα αντίλθψθσ ότι το πρόβλθμα ζχει βακφτερα αίτια και ότι χρειάηονται ςοβαρζσ και ςχεδιαςμζνεσ ενζργειεσ για επίλυςθ του προβλιματοσ αυτόυ. Με τθν τοποκζτθςθ τθσ ταμπζλλασ θ διεφκυνςθ μπορεί να νομίηει ότι επιλφει το πρόβλθμα αλλά το τι πραγματικά κάνει είναι ότι το μεγενκφνει. Είναι πολφ ςοβαρό το γεγονόσ ότι ζρχεται θ διοίκθςθ και με επίςθμο τρόπο «νομιμοποιεί» ςτα πλαίςια τθσ εταιρείασ αυτι τθ διάκριςθ. Δεν προςπακεί να επιλφςει το πρόβλθμα πικανόν γιατί δεν το ζχει αντιλθφκεί. Η διοίκθςθ διαπράττει ςοβαρό ατόπθμα αφοφ αςκεί πλεόν με επίςημο τρόπο διακρίςεισ. Δείχνει τθν αςχετοςφνθ τθσ διοίκθςθσ και γι’αυτό και θ καταδικαςτικι απόφαςθ του δικαςτθρίου. Ο διευκυντισ δεν ζχει ςκεφτεί τισ θκικζσ προεκτάςεισ των ενεργειϊν του και τζτοιεσ ενζργειεσ είναι καταδικαςτζεσ. Η εταιρεία οφείλει και αναμζνεται να ςκζφτεται τισ άμεςεσ και μακροπρόκεςμεσ ςυνζπειεσ των ενεργειϊν τθσ και να λειτουργεί πζραν του νομικοφ πλαιςίου και μζςα ςτθν θκικι ςφαίρα του πολιτιςμοφ/κοινωνίασ ςτθν οποία δραςτθριοποιείται.