Burns

σελ.215 σειρά 4η έως 9η.

"αφορά στους τίτλους και το κύρος τους. Επί Φραγκίσκου Α΄(1515-1547) το στέµµα

ισχυροποιήθηκε ακόµα περισσότερο επειδή απέκτησε επιπλέον έλεγχο στα εκκλησιαστικά ζητήµατα. Με το Κονκορδάτο της Μπολόνιας, µια συµφωνία µε τον πάπα που έγινε το 1516, ο βασιλιάς απέκτησε το δικαίωµα να επιλέγει όλους τους επισκόπους και τους ηγούµενους της Γαλλίας. Αν."

σελ.215 σειρά 15η έως 24η.

"Η τάση προς την απολυταρχία διακόπηκε στη διάρκεια του 16ου αιώνα, όταν η Γαλλία οδηγήθηκε σε πόλεµο µε την Ισπανία, ενώ στο εσωτερικό της αιµορραγούσε από τη σύγκρουση καθολικών και ουγενότων. Φιλόδοξοι ευγενείς εκµεταλλεύτηκαν τη σύγχυση για να ενισχύσουν τη δύναµή τους και να διεκδικήσουν το θρόνο. Η ειρήνη αποκαταστάθηκε στο εξαντληµένο βασίλειο το 1593 από τον Ερρίκο της Ναβάρρας (1589-1610) που, τέσσερα χρόνια πριν, είχε αναγορεύσει τον εαυτό του βασιλιά µε το όνοµα Ερρίκος ∆΄. Ήταν ιδρυτής της δυναστείας των Βουρβόνων. Αν και ηγέτης των ουγενότων για"

σελ.215 σειρά 28η έως 31η.

"υιοθέτησε επίσηµα την καθολική πίστη. Το 1598 εξέδωσε το ∆ιάταγµα της Νάντης, µε το οποίο εγγυόταν θρησκευτική ελευθερία και πολιτικά δικαιώµατα σε όλους τους προτεστάντες. Έχοντας έτσι αποµακρύνει τα αίτια των θρησκευτικών"

σελ.217 σειρά 5η έως 13η.

"(Richelieu) τον οποίο έκανε πρωθυπουργό του. Ο Ρισελιέ αφιερώθηκε σε δύο αντικειµενικούς σκοπούς:(α) να εξαλείψει κάθε περιορισµό της βασιλικής εξουσίας και (β) να καταστήσει τη Γαλλία τη µεγαλύτερη δύναµη στην Ευρώπη. Κατά την επιδίωξη των σκοπών αυτών , δεν επέτρεπε τίποτε να του φράξει το δρόµο. Αδίστακτα διέλυσε την αριστοκρατία, σκοτώνοντας τους

πιο επικίνδυνους εκπροσώπους της και καθιστώντας τους υπόλοιπους ακίνδυνους ως αυλικούς συνταξιούχους. Αν και προήγαγε την εκπαίδευση και προστάτεψε τη λογοτεχνία,"

σελ.219 σειρά 3η έως 6η.

"διαταγές του. Γενικά, ακολούθησε την πολιτική του Ερρίκου ∆΄ και του Ρισελιέ όσον αφορά στην

εµπέδωση της κεντρικής εξουσίας σε βάρος των τοπικών αξιωµατούχων και στην προσπάθεια να υποβιβάσει τους ευγενείς σε ακίνδυνα παράσιτα"

°