Buhay Ko Sa Bahay.docx

Buhay ko sa Bahay Hindi ko alam kung bakit ganito. ‘Yung parang ang saya dati sa bahay namin. Noong bata pa ako, ang saya saya naming. Ang saya din ng pamilya namin. Ngayon, hindi ko na naramdaman ang “saya” naming matagal na. Bakit kaya hindi naiintindihan ng magulang ko ang school? Bakit ang iniintindi nila ‘yung mga pambahay na gawain? Ang dami na ngang school works and PT’s dito ta’s pag-uwi mo sa bahay, ang dami pang utusin. Edi wala na akong time para gumawa ng mga assignments. Ewan ko ba, nakakatamad talaga dito sa bahay. Tapos nagtataka pa sila kung bakit daw ako natutulog sa bahay pagka-uwi. E malamang, pagod na ako. Tapos ‘pagkauwi ko, ‘pag hindi ko sinunod ‘yung utos, papatayin ang Wi-Fi! Paano ‘yun? Pinatay na ang Wi-Fi. E kailangan ng Wi-Fi sa paggawa ng mga pananaliksik na papel at assignment. Bakit kaya hindi ako naiintindihan ng mga magulang ko. Maraming beses na rin akong narinig sa mga magulang ko na NEGATIVE na salita sa akin. Kung minsan nga, pinapahiya pa nila ako. ‘Pag mali ako, pinapahiya pa nila lalo ako. Imbis na aralin ang isang bahay na hindi ka maalam, mas lalo ka n’yang pinapahiya. Minsan ko ring narinig na wala akong kwentang anak. Minsan ko ring narinig na panganay daw ako at kailangan ko daw obligasyunin ang gampanin ko. E POTANG INA NILA, NAKAKASTRESS NA NGA SA SCHOOL TAPOS PAGKAUWI KO SA BAHAY, MAS LALONG NAKAKASTRESS. SA TOTOO LANG. PAG DUMATING SA PUNTO NA AKO’Y MAGPAKATAMTAY POTANG INA. MAGPAPAKAMATAY AKO. TUTAL, WALA NAMAN AKONG KWENTANG ANAK, WALA NAMANG KWENTA ‘YUNG MGA MEDALYA AT HONOR CARD NA PINAPAKITA KO SA KANILA, NI MINSAN, WALA AKONG NARINIG NA NAGING PROUD SAKIN ANG MGA MAGULANG KO. NAKAKAWALANG GANA LANG SA LAHAT, DESPITE NA DOWN NA DOWN NA TALAGA AKO, YUNG PARANG ROCK BOTTOM NA YUNG BUHAY KO. KAYA KUNG MABABASA MO MAN ITO, NAIS KO LANG SABIHIN NA HINDI SA LAHAT NG PAGKAKATAON, MASUSUNOD KAYO. HINDI SA LAHAT! INTINDIHIN MO DIN KAMI. ANAK KAMI, HINDI KAMI PINAPAHIYA.

NAPAKAMALAS KO SA AKING TATAY