Birthday Present By Myint Soe Hlaing
This document was uploaded by user and they confirmed that they have the permission to share it. If you are author or own the copyright of this book, please report to us by using this DMCA report form. Report DMCA
Overview
Download & View Birthday Present By Myint Soe Hlaing as PDF for free.
More details
- Words: 613
- Pages: 4
ေမြးေန႔လက္ေဆာင္စကား ျမင့္စိုးလိႈင္ Middle age is when the words 'happy' and ' birthday' begin to go their separate ways. -American Magazine “ေပ်ာ္စရာ” နဲ႔ “ ေမြးေန႔”၊ ဒီစကားႏွစ္လံုး လမ္းခဲြၿပီး ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္ၾကတဲ႔ ကာလကို လူလတ္ပိုင္းအရြယ္လို႔ ေခၚတယ္။ -အေမရိကန္ မဂၢဇင္း၊ “ဟတ္ပီဘာ့သ္ေဒး
တူယူ”
ကေလးေတြအတြက္
တယ္
ဆုိတဲ႔
အဂၤလိပ္လုိ
နား၀င္ခ်ိဳစရာ
ဆုေတာင္းစကားဟာ
ေကာင္းတာပဲ။
အမ်ားအားျဖင့္
သူတစ္လွည့္
အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ႔
ကုိယ္တစ္လွည့္
အျပန္အလွန္
ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းၾက၊ ဖေယာင္းတုိင္မီးေလးေတြ ထြန္းၾက၊ မႈတ္ၾက၊ မုန္႔ေတြ ေ၀စား၊ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြ ေပး၊ သီခ်င္းေတြ သံၿပိဳင္ဆုိနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဆင္ႏဲႊေလ႔ ရွိသည့္ အေနာက္ဟန္ပါပါ ေမြးေန႔ပဲြေတြ....
ဘုရားေက်ာင္းကန္သြား ဆြမ္းပန္း ေရခ်မ္းကပ္၊ ငါးကေလး၊ ငွက္ကေလးေတြ လႊတ္၊ ဇီ၀ိတဒါနျပဳ၊ ပရိသတ္ကို ဧည့္ခံ ေကြ်းေမြး အစရွိတဲ႔ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြ လုပ္ၿပီး က်င္းပတတ္တဲ႔ ကိုယ့္ရိုးရာ ေမြးေန႔ပဲြေတြ....
လူ႔ေလာက၊ လူ႔ဘ၀ကို စတင္ ေရာက္ရွိလာခဲ႔တဲ႔ တစ္ခုေသာႏွစ္၊ တစ္ခုေသာ လနွင့္ တစ္ခုေသာ ရက္ကို ေမြးေန႔ရယ္လု႔ိ အစြဲအမွတ္ျပဳၿပီး ေနာက္တစ္နွစ္လည္လုိ႔ အဲဒီေန႔၊ အဲဒီရက္ေရာက္တုိင္း ေမြးေန႔ အထိမ္းအမွတ္ ပဲြေလး တစ္ပဲြ ( ပဲြ မဟုတ္ေတာင္ စတိ သေဘာ တစ္ခုခု) တစ္နွစ္တုိးၿပီး
မွတ္လုိက္ရတာကိုက
လုပ္ၿပီး ကိုယ့္အသက္ကိုလည္း တစ္နွစ္တုိးၿပီး မွတ္ရတယ္။ အဲဒီလို အရသာ။
ငယ္တုန္း
ရြယ္တုန္းမွာ
ကိုယ့္အသက္တစ္နွစ္တုိးၿပီး
မွတ္လုိက္ရတာေလာက္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတာ ဘာမွ မရွိဘူး။ ဒီထက္ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတာလည္း ဘာမွမရွိဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္း
ဆိုေတာ့
ငါအရြယ္ေရာက္လာၿပီ။
ငါ
လူႀကီးျဖစ္လာၿပီ
ဆုိတဲ႔
အသိနဲ႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္
လူလားေျမာက္ခ်င္၊ လူရာ၀င္ခ်င္စိတ္က အထြတ္အထိပ္ ေရာက္ေနတာကိုး။
ကို္ယ့္ေမြးေန႔မွာ စိတ္ကူးသစ္၊ စီမံကိန္းသစ္ေတြ၊ ေနာက္ငါးနွစ္ တန္သည္ ဆယ္နွစ္တန္သည္ ၾကာရင္ ျဖစ္လာရမယ့္ အနာဂတ္ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြ ခ်မွတ္ၿပီး မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္မဟဲ႔ ဆုိတဲ႔ ဆႏၵေတြ ထက္သန္ျပင္းျပ တတ္ၾကတယ္။
ေမွ်ာ္လင့္ရည္မွန္းထားတာေတြ
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ႔
ေမြးေန႔
အစိတ္ေလာက္
ပဲြေတြ
အႀကိမ္ႀကိမ္
ေရာက္တာနဲ႔ အေျခအေနက
အေတာ္မ်ားမ်ား ဆင္ႏႊဲရေလ႔
ရွိပါရဲ႕။
ျဖစ္လာတတ္တဲ႔ ဒါေပမယ္႔
ငယ္ဘ၀မွာေတာ့
အႀကိမ္နွစ္ဆယ္ေက်ာ္လို႔
ေျပာင္းခ်င္လာတယ္။ လူမွာလည္း ငယ္စဥ္ကလုိ ပညာဆုိ
ပညာ၊
၀ါသနာဆုိ ၀ါသနာရယ္လုိ႔ တစ္ခုခုကို နွစ္ၿပီး အားထုတ္ခြင့္ ရေနတာမ်ိဳးတယ္မရွိေတာ့ဘူး။
တျခား တျခား နယ္ပယ္သစ္ေတြခ်ဲ႔ထြင္ၿပီး လုိခ်င္တာေတြေရာ လုိအပ္တာေတြပါ၊ ျဖစ္ခ်င္တာေတြေရာ မျဖစ္မေန
လုပ္ရမွာေတြပါ တုိးပြားလာတဲ႔အခါ အဘက္ဘက္မွာ ျပည့္စံုနုိင္တယ္ရယ္လို႔ မရွိေတာ့ဘဲ ဒီဟာရေပမယ့္ ဟိုဟာက လုိေသး၊
ဟိုကိစၥက
ေဖာက္လာတတ္တယ္။
အဆင္ေျပေပမယ့္ ဒီအခါမွာ
ဒီကိစၥက
အခ်ိန္တန္လို႔
ျပႆနာေပၚၿပီး
“ေမြးေန႔”ကသာ
ေဇာေတြ
ေႏွာက္လုိ႔
ပံုမွန္ေရာက္လာေပမယ့္
အေမာေတြ
“ေပ်ာ္စရာ”ကေတာ့
ေမြးေန႔နဲ႔အတူတၿြဲ ပီး ပါခ်င္မွ ပါလာေတာ့မယ္။ အဲဒီလို “ေပ်ာ္စရာ” နဲ႔ “ေမြးေန႔” တုိ႔ လမ္းခဲြၿပီး ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ ဆက္ေလွ်ာက္ၾကတဲ႔ ကာလကို လူလတ္ပိုင္းအရြယ္လုိ႔ ေခၚသတဲ႔။
ဟုတ္တယ္။ လူ႔ဘ၀ကို အရြယ္သံုးပါး ခဲြျခားၾကည့္မယ္ဆုိရင္
အခါလည္ အရြယ္ကေန
အသက္ ၃၀ အထိကို
လူလတ္ပိုင္းလုိ႔ အၾကမ္းဖ်င္း သတ္မွတ္နုိင္တယ္။ ၃၁ နွစ္ကေန ၆၀ အထိကို လူလတ္ပိုင္းလုိ႔ သေဘာထား။ ၆၀ ေက်ာ္ရင္ေတာ့
လူႀကီးပိုင္းေပါ့။
အသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္ကေန
ေျခာက္ဆယ္တြင္းျဖစ္တဲ႔
လူလတ္ပိုင္းအရြယ္မွာ
ေစာေစာက ေျပာခဲ႔သလို လုိအင္ေတြ၊ လူမႈျပႆနာေတြက မ်ားေျမာင္ က်ယ္ျပန္႔လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီအရြယ္မွာ ဘ၀ရဲ႕
အလွည့္အေျပာင္းေတြ၊ အခ်ိဳးအေကြ႕ေတြနဲ႔လည္း
တေပြ႕တပိုက္ႀကီး
ရယူပိုင္ဆုိင္ခြင့္
ရွိသလုိ၊
နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ေတြ႕ၾကရတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈေတြ
ဆံုးရႈံးမႈေတြကို
တစ္နင့္တစ္ပိုး
လက္ခံလုိက္ရတာလည္း
ရွိမယ္။
အထြတ္အထိပ္ေတြ ေနရာေတြအထိ တရိပ္ရိပ္ေရာက္သာြ းနုိင္သလို ဟိုး.. ေအာက္ဆံုးထိေအာင္လည္း ဖုတ္ကနဲ ျပဳတ္က်တဲ႔ အလွည့္လည္း ရွိမွာပဲ။း ဒီကေန႔ ေနာက္လုိက္ ေနာက္ပါေတြ တစ္အုပ္ႀကီးနဲ႔ ျဖစ္ေနေပမယ့္ မနက္ျဖန္မွာ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ေလလြင့္ျခင္းခရီးကို နွင္သင့္
နွင္ရေပလိမ့္မယ္။
ဒီေတာ့
“ေပ်ာ္စရာ” နဲ႔ “ေမြးေန႔” ထပ္တူ
မက်ေတာ့ဘဲ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းေတြ၊ ျပႆနာေတြ ရုန္းကန္ေျဖရွင္းရင္းနဲ႔ပဲ ေမြးေန႔ေတြကို ျဖတ္သန္းရတာ မ်ားလာမယ္။ မ်ားလည္း ဘယ္တတ္နုိင္မလဲ။ မ်ားမ်ားေပါ့။ အေရးႀကီးတာက ေမြးေန႔မွာ ေပ်ာ္စရာ မပါခ်င္ေန၊ စိတ္ဓာတ္က်စရာ၊ U
အားငယ္စရာေတြ
ပါမလာရင္
ခံစားခ်က္အတြက္
ေျပာတာ။
ၿပီးတာပဲ။
ကိုယ့္ေမြးေန႔နဲ႔
အမ်ားသူငါ လူတကာရဲ႕
ကိုယ့္အသက္ထင္ရွား
ေရာက္တုိင္း၊
ဒါက
U
U
ရွိေနတာဟာ
ပတ္သက္လုိ႔
ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္း
ခံစားခ်က္ဘက္ကေန ၾကည္႔မယ္ဆုိရင္ ကိုယ့္ေမြးေန႔
မဟာပထ၀ီ
ေျမႀကီးအတြက္ေရာ၊
သူတုိ႔အတြက္ပါ
၀န္ထုပ္၀န္ပိုးတစ္ခုလုိ ေလးလံဖိစီးေနတယ္လုိ႔ အျမင္မခံရဖုိ႔ လုိတယ္၊ သေဘာကေတာ့ ကိုယ့္အေပၚ အၾကည္ညိဳ အရုိေသ မတန္ဖုိ႔၊ ေမတၱာမပ်က္ဖုိ႔ လုိတယ္ေပါ့။
ေမြးေန႔ေတြမွာ
ေပ်ာ္စရာ
ပါးစရာေတြ
မပါနုိ္င္ေတာ့ေပမယ့္
ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ၊
ကြ်မ္းက်င္ရာ၊
ျမႈပ္နွံရာျဖစ္တဲ႔
ကိုယ့္အသက္ေမြးမႈ နယ္ပယ္ထဲမွာ စြဲၿမဲ စူးစိုက္လုပ္ကိုင္ရင္း ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ လူ႔အသိုင္းအ၀ုိင္းအတြက္ အက်ိဳးရွိရာ ရွိေၾကာင္း၊ ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းေပးေနမယ္ဆုိရင္ တစ္ေန႔ လူႀကီးပိုင္းအရြယ္ ေရာက္လာတဲ႔အခါ ကိုယ့္ေမြးေန႔ေတြမွာေပ်ာ္စရာနဲ႔ျပန္လည္ဆံုစည္းခြင့္ ရနုိင္တယ္။
ဒီအခါမွာ ကိုယ့္ကို ရုိေသေလးစားအပ္တဲ႔ မိဘဘိုးဘြားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အားကိုးအားထားျပဳေလာက္တဲ႔ ဆရာသမားတစ္ေယာက္၊ ကိုယ့္ေမြးေန႔ပဲြကိုလည္း
ေခါင္းေဆာင္
ေခါင္းရြက္ပုဂၢိဳလ္၊
မွတ္မွတ္သားသား၊
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးနဲ႔
ပညာရွင္တစ္ဦးအေနနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
ေနရာအထားခံရၿပီး
စည္ကားသုိက္ၿမိဳက္ေအာင္ က်င္းပေပးခ်င္သူေတြ
အမ်ားအျပား ရွိလာလိမ့္မယ္။
ဒါတင္ မကေသးဘူး။ လူ႔ဘ၀ဆုိတာက ေမြးေန႔ရွိသလို ေသေန႔လည္း ရွိလာဦးမွာ။ ေပ်ာ္စရာ
မဟုတ္ေပဘူးေပါ့။
အသံုးရွိတယ္။
မိမိနဲ႔
ဒါေပမယ့္
အမ်ားအတြက္
ျမန္မာစကားမွာ
လုပ္သင့္
“ေသေပ်ာ္တယ္”၊
လုပ္ထုိက္တာေတြ
အဲ
ေသေန႔ ဆုိတာကေတာ့
“အေသေျဖာင္႔တယ္”ရယ္လုိ႔
စိုက္လုိက္မတ္တတ္
လုပ္ကိုင္လာခဲ႔တဲ႔
လူတစ္ေယာက္အဖုိ႔ ေသေန႔ ေရာက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ အေသေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေသနုိင္တယ္။ ဘ၀မွာ အသက္ရာေက်ာ္ ေနရမယ္ဆုိရင္လညး္ ေနေပ်ာ္သလုိ၊ ေသရမယ္ ဆိုလည္း ေသေပ်ာ္တယ္ဆုိတာ အဲဒီလို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး၊ ဒီလုိ
အေသေျဖာင့္တဲ႔
က်န္ရစ္သူေတြ၊
ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးေတြ
ေနာင္လာ
အတြက္
ထူးျခားခ်က္ကေတာ့
ေနာင္သားေတြက
သူတို႔ေမြးေန႔
သူတုိ႔အသက္
ထင္ရွားမရွိေတာ့တဲ႔တုိင္
ေရာက္တုိင္း
ေအာက္ေမ႔တသပဲြေတြ
ဆက္လက္က်င္းပၾကရံုသာမက သူတုိ႔ ေသဆံုးတဲ႔ ေန႔ကိုပါ ထုိးျဖည့္ၿပီး ကြယ္လြန္ျခင္း အထိမ္းအမွတ္ေန႔အျဖစ္ ထပ္ဆင့္ဂုဏ္ျပဳေလ႔ ရွိၾကတာပါပဲ။
အေသေျဖာင့္တဲ႔ အေၾကာင္းေျပာေတာ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ဖဲြ႕ခဲ႔ဖူးတဲ႔ “သင္ေသသြားေသာ္” ဆုိတဲ႔ ကဗ်ာကို သတိရမိတယ္။
“ေအာ္...လူ႔ျပည္ေလာက၊ လူ႔ဘ၀ကား အုိရ နာရ၊ ေသရဦးတည္႔ မွန္ေပသည္တည့္။ သို႔တၿပီးကား၊ သင္ေသသြားေသာ္ သင္ဖြားေသာေျမ၊ သင္တုိ႔ ေျမသည္ အေျခတုိးျမင့္ က်န္ေကာင္းသင့္၏။ သင္၏ မ်ိဳးသား၊ စာစကားလည္း ႀကီးပြားတက္ျမင့္၊ က်န္ ေကာင္းသင့္၏။ သင္ဦးခ်၍ ၊ အမွ်ေ၀ရာ ေစတီသာနွင့္၊ သစၥာအေရာင္ ဉာဏ္တန္ေဆာင္လည္း ေျပာင္လ်က္ ၀င္းလ်က္ က်န္ေစသတည္း။ ။” တဲ႔။ ဒီကဗ်ာကို ၁၉၃၅ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ အုိးေ၀မဂၢဇင္းမွာ ပံုနွိပ္ေဖာ္ျပခဲ႔တယ္လုိ႔ မွတ္သားရတယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက ၁၉၀၇ ခုနွစ္ ဖြားတာဆုိေတာ့ ကဗ်ာဖဲြ႕တုန္းက လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ေတာင္ ဆစ္ပိုင္းသံုးသပ္ၿပီး
သူ႔အသက္ ၂၇
နွစ္၊ ၂၈ နွစ္ ၀န္းက်င္ေလာက္ပဲ
မေရာက္တတ္ေသးခင္ကတည္းက
ေမြးေန႔မွာ
ေပ်ာ္စရာ
ပါတာ
မပါတာ
အေျမာ္အျမင္ႀကီးႀကီးနဲ႔
အသာထား၊
ေသေန႔အထိ
ရွိဦးမွာေပါ့။
လူ႔ဘ၀ခရီးကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ခဲ႔တဲ႔
ဘ၀အျမင္ဟာျဖင့္ အင္မတန္ေလးစားၾကည္ညိဳစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ကိုယ္တုိ႔ မရွိေတာ့တဲ႔ေနာက္ မေသခင္ ကိုယ္ျပဳခဲ႔တဲ႔ အေျခတုိးလုိ႔၊
ကုိယ့္အမ်ဳိးသားစာစကားလည္း
ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ကံ ေစတနာတုိ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ဖြားတဲ႔ေျမ
ႀကီးပြားလို႔၊
ကိုယ္ယံုၾကည္ဆည္းကပ္တဲ႔
ဘာသာတရားနဲ႔
သစၥာအေရာင္ ဉာဏ္တန္ေဆာင္လညး္ ထြန္းေျပာင္၀င္းလက္လုိ႔ က်န္ရစ္ေအာင္ သူသူ ကိုယ္ကုိယ္ အတတ္နုိ္င္ဆံုး ႀကိဳးပမ္းစြမ္းေဆာင္နုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးပမ္းစြမ္းေဆာင္ခ်င္စိတ္
လုိတယ္။
ခုလက္ရွိ
ဘယ္ေလာက္ေပၚခဲ႔ဖူးၿပီလဲ။
အသက္အရြယ္
အပုိင္းအျခားအထိမွာပဲ
ဘယ္ေလာက္ေရာ
လုပ္ျဖစ္ခဲ႔ၿပီလဲ။
အဲဒီလို ဒီေမးခြန္းက
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အၿမဲတေစ သတိထားၿပီး စစ္ေဆး ေမးျမန္းေနဖုိ႔ ေကာင္းတဲ႔ ေမးခြန္း။ ေမးရာကေန ေျဖဖုိ႔ ၾကိဳးစားလာမယ္၊ အသင္႔အတင္႔ ေျဖလည္း ေျဖနုိင္လာမယ္ဆုိတဲ႔ တစ္ေန႔ ကိုယ့္ဘ၀မွာ “ေပ်ာ္စရာ” နဲ႔ “ ေမြးေန႔ ”တို႔ အတူတၿြဲ ပီး တစ္လမ္းတည္း ျပန္ေလွ်ာက္ျဖစ္ၾကမွာပါ။ ဒီတစ္ခါ “ေပ်ာ္စရာ” ဆိုတာက ငယ္တုန္း
ရြယ္တုန္း
အခ်ိန္ကလို
အေပ်ာ္မ်ဳိးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ
ဒါထက္
ပိုမုိ
ေလးနက္
ရင့္က်က္တဲ႔
“ပီတိ”နဲ႔
ယွဥ္တ႔ဲ
ၿပံဳးေပ်ာ္ၾကည္နူးမႈ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ အဲဒီလုိ
ၿပံဳးေပ်ာ္ၾကည္နူးႏုိင္တဲ႔ ေမြးေန႔ရွင္မ်ိဳးဟာ အဆံုးစြန္ေသာ
ဘ၀
ေသေန႔
ေရာက္တယ္ဆုိရင္ေတာင္မွ
ေနာက္တစ္ဖန္ ေၾကာင့္ၾက ပူပင္ကင္းတဲ႔ေသျခင္းနဲ႔အေသေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေသနုိ္င္တယ္။ ေလာကအက်ိဳး လူ႔အဖြဲ႔အစည္းက
သယ္ပိုးရင္း ဘယ္ေတာ့မွ
အေနေျဖာင့္ေျဖာင့္ အလြယ္တကူ
အေသေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေမ႔ပစ္ရိုး
ထံုးစံ
ေနထုိင္သြားတဲ႔ မရွိဘူး။
လူတစ္ေယာက္ကို
ေခတ္အဆက္ဆက္
လြမ္းက်န္ရစ္ခဲ႔ေရာ။လြမ္းသမွ သမုိင္းစာမ်က္နွာေပၚအထိတင္ၿပီးေတာ့ကိုလြမ္းတတ္ၾကတာပါ။
(၁၃၊ ၂၊ ၂၀၀၅ ေနရီရီ စာအုပ္တုိက္မွ ထုတ္ေ၀ေသာ...မဂၤလာနွစ္ပတ္လည္နွင့္ စာေရးသူစိတ္ႀကိဳက္..စာအုပ္မွ)
သူ႔ကို
တူယူ”
ကေလးေတြအတြက္
တယ္
ဆုိတဲ႔
အဂၤလိပ္လုိ
နား၀င္ခ်ိဳစရာ
ဆုေတာင္းစကားဟာ
ေကာင္းတာပဲ။
အမ်ားအားျဖင့္
သူတစ္လွည့္
အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ႔
ကုိယ္တစ္လွည့္
အျပန္အလွန္
ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းၾက၊ ဖေယာင္းတုိင္မီးေလးေတြ ထြန္းၾက၊ မႈတ္ၾက၊ မုန္႔ေတြ ေ၀စား၊ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြ ေပး၊ သီခ်င္းေတြ သံၿပိဳင္ဆုိနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဆင္ႏဲႊေလ႔ ရွိသည့္ အေနာက္ဟန္ပါပါ ေမြးေန႔ပဲြေတြ....
ဘုရားေက်ာင္းကန္သြား ဆြမ္းပန္း ေရခ်မ္းကပ္၊ ငါးကေလး၊ ငွက္ကေလးေတြ လႊတ္၊ ဇီ၀ိတဒါနျပဳ၊ ပရိသတ္ကို ဧည့္ခံ ေကြ်းေမြး အစရွိတဲ႔ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြ လုပ္ၿပီး က်င္းပတတ္တဲ႔ ကိုယ့္ရိုးရာ ေမြးေန႔ပဲြေတြ....
လူ႔ေလာက၊ လူ႔ဘ၀ကို စတင္ ေရာက္ရွိလာခဲ႔တဲ႔ တစ္ခုေသာႏွစ္၊ တစ္ခုေသာ လနွင့္ တစ္ခုေသာ ရက္ကို ေမြးေန႔ရယ္လု႔ိ အစြဲအမွတ္ျပဳၿပီး ေနာက္တစ္နွစ္လည္လုိ႔ အဲဒီေန႔၊ အဲဒီရက္ေရာက္တုိင္း ေမြးေန႔ အထိမ္းအမွတ္ ပဲြေလး တစ္ပဲြ ( ပဲြ မဟုတ္ေတာင္ စတိ သေဘာ တစ္ခုခု) တစ္နွစ္တုိးၿပီး
မွတ္လုိက္ရတာကိုက
လုပ္ၿပီး ကိုယ့္အသက္ကိုလည္း တစ္နွစ္တုိးၿပီး မွတ္ရတယ္။ အဲဒီလို အရသာ။
ငယ္တုန္း
ရြယ္တုန္းမွာ
ကိုယ့္အသက္တစ္နွစ္တုိးၿပီး
မွတ္လုိက္ရတာေလာက္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတာ ဘာမွ မရွိဘူး။ ဒီထက္ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတာလည္း ဘာမွမရွိဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္း
ဆိုေတာ့
ငါအရြယ္ေရာက္လာၿပီ။
ငါ
လူႀကီးျဖစ္လာၿပီ
ဆုိတဲ႔
အသိနဲ႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္
လူလားေျမာက္ခ်င္၊ လူရာ၀င္ခ်င္စိတ္က အထြတ္အထိပ္ ေရာက္ေနတာကိုး။
ကို္ယ့္ေမြးေန႔မွာ စိတ္ကူးသစ္၊ စီမံကိန္းသစ္ေတြ၊ ေနာက္ငါးနွစ္ တန္သည္ ဆယ္နွစ္တန္သည္ ၾကာရင္ ျဖစ္လာရမယ့္ အနာဂတ္ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြ ခ်မွတ္ၿပီး မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္မဟဲ႔ ဆုိတဲ႔ ဆႏၵေတြ ထက္သန္ျပင္းျပ တတ္ၾကတယ္။
ေမွ်ာ္လင့္ရည္မွန္းထားတာေတြ
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ႔
ေမြးေန႔
အစိတ္ေလာက္
ပဲြေတြ
အႀကိမ္ႀကိမ္
ေရာက္တာနဲ႔ အေျခအေနက
အေတာ္မ်ားမ်ား ဆင္ႏႊဲရေလ႔
ရွိပါရဲ႕။
ျဖစ္လာတတ္တဲ႔ ဒါေပမယ္႔
ငယ္ဘ၀မွာေတာ့
အႀကိမ္နွစ္ဆယ္ေက်ာ္လို႔
ေျပာင္းခ်င္လာတယ္။ လူမွာလည္း ငယ္စဥ္ကလုိ ပညာဆုိ
ပညာ၊
၀ါသနာဆုိ ၀ါသနာရယ္လုိ႔ တစ္ခုခုကို နွစ္ၿပီး အားထုတ္ခြင့္ ရေနတာမ်ိဳးတယ္မရွိေတာ့ဘူး။
တျခား တျခား နယ္ပယ္သစ္ေတြခ်ဲ႔ထြင္ၿပီး လုိခ်င္တာေတြေရာ လုိအပ္တာေတြပါ၊ ျဖစ္ခ်င္တာေတြေရာ မျဖစ္မေန
လုပ္ရမွာေတြပါ တုိးပြားလာတဲ႔အခါ အဘက္ဘက္မွာ ျပည့္စံုနုိင္တယ္ရယ္လို႔ မရွိေတာ့ဘဲ ဒီဟာရေပမယ့္ ဟိုဟာက လုိေသး၊
ဟိုကိစၥက
ေဖာက္လာတတ္တယ္။
အဆင္ေျပေပမယ့္ ဒီအခါမွာ
ဒီကိစၥက
အခ်ိန္တန္လို႔
ျပႆနာေပၚၿပီး
“ေမြးေန႔”ကသာ
ေဇာေတြ
ေႏွာက္လုိ႔
ပံုမွန္ေရာက္လာေပမယ့္
အေမာေတြ
“ေပ်ာ္စရာ”ကေတာ့
ေမြးေန႔နဲ႔အတူတၿြဲ ပီး ပါခ်င္မွ ပါလာေတာ့မယ္။ အဲဒီလို “ေပ်ာ္စရာ” နဲ႔ “ေမြးေန႔” တုိ႔ လမ္းခဲြၿပီး ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ ဆက္ေလွ်ာက္ၾကတဲ႔ ကာလကို လူလတ္ပိုင္းအရြယ္လုိ႔ ေခၚသတဲ႔။
ဟုတ္တယ္။ လူ႔ဘ၀ကို အရြယ္သံုးပါး ခဲြျခားၾကည့္မယ္ဆုိရင္
အခါလည္ အရြယ္ကေန
အသက္ ၃၀ အထိကို
လူလတ္ပိုင္းလုိ႔ အၾကမ္းဖ်င္း သတ္မွတ္နုိင္တယ္။ ၃၁ နွစ္ကေန ၆၀ အထိကို လူလတ္ပိုင္းလုိ႔ သေဘာထား။ ၆၀ ေက်ာ္ရင္ေတာ့
လူႀကီးပိုင္းေပါ့။
အသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္ကေန
ေျခာက္ဆယ္တြင္းျဖစ္တဲ႔
လူလတ္ပိုင္းအရြယ္မွာ
ေစာေစာက ေျပာခဲ႔သလို လုိအင္ေတြ၊ လူမႈျပႆနာေတြက မ်ားေျမာင္ က်ယ္ျပန္႔လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီအရြယ္မွာ ဘ၀ရဲ႕
အလွည့္အေျပာင္းေတြ၊ အခ်ိဳးအေကြ႕ေတြနဲ႔လည္း
တေပြ႕တပိုက္ႀကီး
ရယူပိုင္ဆုိင္ခြင့္
ရွိသလုိ၊
နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ေတြ႕ၾကရတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈေတြ
ဆံုးရႈံးမႈေတြကို
တစ္နင့္တစ္ပိုး
လက္ခံလုိက္ရတာလည္း
ရွိမယ္။
အထြတ္အထိပ္ေတြ ေနရာေတြအထိ တရိပ္ရိပ္ေရာက္သာြ းနုိင္သလို ဟိုး.. ေအာက္ဆံုးထိေအာင္လည္း ဖုတ္ကနဲ ျပဳတ္က်တဲ႔ အလွည့္လည္း ရွိမွာပဲ။း ဒီကေန႔ ေနာက္လုိက္ ေနာက္ပါေတြ တစ္အုပ္ႀကီးနဲ႔ ျဖစ္ေနေပမယ့္ မနက္ျဖန္မွာ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ေလလြင့္ျခင္းခရီးကို နွင္သင့္
နွင္ရေပလိမ့္မယ္။
ဒီေတာ့
“ေပ်ာ္စရာ” နဲ႔ “ေမြးေန႔” ထပ္တူ
မက်ေတာ့ဘဲ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းေတြ၊ ျပႆနာေတြ ရုန္းကန္ေျဖရွင္းရင္းနဲ႔ပဲ ေမြးေန႔ေတြကို ျဖတ္သန္းရတာ မ်ားလာမယ္။ မ်ားလည္း ဘယ္တတ္နုိင္မလဲ။ မ်ားမ်ားေပါ့။ အေရးႀကီးတာက ေမြးေန႔မွာ ေပ်ာ္စရာ မပါခ်င္ေန၊ စိတ္ဓာတ္က်စရာ၊ U
အားငယ္စရာေတြ
ပါမလာရင္
ခံစားခ်က္အတြက္
ေျပာတာ။
ၿပီးတာပဲ။
ကိုယ့္ေမြးေန႔နဲ႔
အမ်ားသူငါ လူတကာရဲ႕
ကိုယ့္အသက္ထင္ရွား
ေရာက္တုိင္း၊
ဒါက
U
U
ရွိေနတာဟာ
ပတ္သက္လုိ႔
ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္း
ခံစားခ်က္ဘက္ကေန ၾကည္႔မယ္ဆုိရင္ ကိုယ့္ေမြးေန႔
မဟာပထ၀ီ
ေျမႀကီးအတြက္ေရာ၊
သူတုိ႔အတြက္ပါ
၀န္ထုပ္၀န္ပိုးတစ္ခုလုိ ေလးလံဖိစီးေနတယ္လုိ႔ အျမင္မခံရဖုိ႔ လုိတယ္၊ သေဘာကေတာ့ ကိုယ့္အေပၚ အၾကည္ညိဳ အရုိေသ မတန္ဖုိ႔၊ ေမတၱာမပ်က္ဖုိ႔ လုိတယ္ေပါ့။
ေမြးေန႔ေတြမွာ
ေပ်ာ္စရာ
ပါးစရာေတြ
မပါနုိ္င္ေတာ့ေပမယ့္
ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ၊
ကြ်မ္းက်င္ရာ၊
ျမႈပ္နွံရာျဖစ္တဲ႔
ကိုယ့္အသက္ေမြးမႈ နယ္ပယ္ထဲမွာ စြဲၿမဲ စူးစိုက္လုပ္ကိုင္ရင္း ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ လူ႔အသိုင္းအ၀ုိင္းအတြက္ အက်ိဳးရွိရာ ရွိေၾကာင္း၊ ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းေပးေနမယ္ဆုိရင္ တစ္ေန႔ လူႀကီးပိုင္းအရြယ္ ေရာက္လာတဲ႔အခါ ကိုယ့္ေမြးေန႔ေတြမွာေပ်ာ္စရာနဲ႔ျပန္လည္ဆံုစည္းခြင့္ ရနုိင္တယ္။
ဒီအခါမွာ ကိုယ့္ကို ရုိေသေလးစားအပ္တဲ႔ မိဘဘိုးဘြားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အားကိုးအားထားျပဳေလာက္တဲ႔ ဆရာသမားတစ္ေယာက္၊ ကိုယ့္ေမြးေန႔ပဲြကိုလည္း
ေခါင္းေဆာင္
ေခါင္းရြက္ပုဂၢိဳလ္၊
မွတ္မွတ္သားသား၊
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးနဲ႔
ပညာရွင္တစ္ဦးအေနနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
ေနရာအထားခံရၿပီး
စည္ကားသုိက္ၿမိဳက္ေအာင္ က်င္းပေပးခ်င္သူေတြ
အမ်ားအျပား ရွိလာလိမ့္မယ္။
ဒါတင္ မကေသးဘူး။ လူ႔ဘ၀ဆုိတာက ေမြးေန႔ရွိသလို ေသေန႔လည္း ရွိလာဦးမွာ။ ေပ်ာ္စရာ
မဟုတ္ေပဘူးေပါ့။
အသံုးရွိတယ္။
မိမိနဲ႔
ဒါေပမယ့္
အမ်ားအတြက္
ျမန္မာစကားမွာ
လုပ္သင့္
“ေသေပ်ာ္တယ္”၊
လုပ္ထုိက္တာေတြ
အဲ
ေသေန႔ ဆုိတာကေတာ့
“အေသေျဖာင္႔တယ္”ရယ္လုိ႔
စိုက္လုိက္မတ္တတ္
လုပ္ကိုင္လာခဲ႔တဲ႔
လူတစ္ေယာက္အဖုိ႔ ေသေန႔ ေရာက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ အေသေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေသနုိင္တယ္။ ဘ၀မွာ အသက္ရာေက်ာ္ ေနရမယ္ဆုိရင္လညး္ ေနေပ်ာ္သလုိ၊ ေသရမယ္ ဆိုလည္း ေသေပ်ာ္တယ္ဆုိတာ အဲဒီလို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး၊ ဒီလုိ
အေသေျဖာင့္တဲ႔
က်န္ရစ္သူေတြ၊
ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးေတြ
ေနာင္လာ
အတြက္
ထူးျခားခ်က္ကေတာ့
ေနာင္သားေတြက
သူတို႔ေမြးေန႔
သူတုိ႔အသက္
ထင္ရွားမရွိေတာ့တဲ႔တုိင္
ေရာက္တုိင္း
ေအာက္ေမ႔တသပဲြေတြ
ဆက္လက္က်င္းပၾကရံုသာမက သူတုိ႔ ေသဆံုးတဲ႔ ေန႔ကိုပါ ထုိးျဖည့္ၿပီး ကြယ္လြန္ျခင္း အထိမ္းအမွတ္ေန႔အျဖစ္ ထပ္ဆင့္ဂုဏ္ျပဳေလ႔ ရွိၾကတာပါပဲ။
အေသေျဖာင့္တဲ႔ အေၾကာင္းေျပာေတာ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ဖဲြ႕ခဲ႔ဖူးတဲ႔ “သင္ေသသြားေသာ္” ဆုိတဲ႔ ကဗ်ာကို သတိရမိတယ္။
“ေအာ္...လူ႔ျပည္ေလာက၊ လူ႔ဘ၀ကား အုိရ နာရ၊ ေသရဦးတည္႔ မွန္ေပသည္တည့္။ သို႔တၿပီးကား၊ သင္ေသသြားေသာ္ သင္ဖြားေသာေျမ၊ သင္တုိ႔ ေျမသည္ အေျခတုိးျမင့္ က်န္ေကာင္းသင့္၏။ သင္၏ မ်ိဳးသား၊ စာစကားလည္း ႀကီးပြားတက္ျမင့္၊ က်န္ ေကာင္းသင့္၏။ သင္ဦးခ်၍ ၊ အမွ်ေ၀ရာ ေစတီသာနွင့္၊ သစၥာအေရာင္ ဉာဏ္တန္ေဆာင္လည္း ေျပာင္လ်က္ ၀င္းလ်က္ က်န္ေစသတည္း။ ။” တဲ႔။ ဒီကဗ်ာကို ၁၉၃၅ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ အုိးေ၀မဂၢဇင္းမွာ ပံုနွိပ္ေဖာ္ျပခဲ႔တယ္လုိ႔ မွတ္သားရတယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက ၁၉၀၇ ခုနွစ္ ဖြားတာဆုိေတာ့ ကဗ်ာဖဲြ႕တုန္းက လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ေတာင္ ဆစ္ပိုင္းသံုးသပ္ၿပီး
သူ႔အသက္ ၂၇
နွစ္၊ ၂၈ နွစ္ ၀န္းက်င္ေလာက္ပဲ
မေရာက္တတ္ေသးခင္ကတည္းက
ေမြးေန႔မွာ
ေပ်ာ္စရာ
ပါတာ
မပါတာ
အေျမာ္အျမင္ႀကီးႀကီးနဲ႔
အသာထား၊
ေသေန႔အထိ
ရွိဦးမွာေပါ့။
လူ႔ဘ၀ခရီးကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ခဲ႔တဲ႔
ဘ၀အျမင္ဟာျဖင့္ အင္မတန္ေလးစားၾကည္ညိဳစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ကိုယ္တုိ႔ မရွိေတာ့တဲ႔ေနာက္ မေသခင္ ကိုယ္ျပဳခဲ႔တဲ႔ အေျခတုိးလုိ႔၊
ကုိယ့္အမ်ဳိးသားစာစကားလည္း
ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ကံ ေစတနာတုိ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ဖြားတဲ႔ေျမ
ႀကီးပြားလို႔၊
ကိုယ္ယံုၾကည္ဆည္းကပ္တဲ႔
ဘာသာတရားနဲ႔
သစၥာအေရာင္ ဉာဏ္တန္ေဆာင္လညး္ ထြန္းေျပာင္၀င္းလက္လုိ႔ က်န္ရစ္ေအာင္ သူသူ ကိုယ္ကုိယ္ အတတ္နုိ္င္ဆံုး ႀကိဳးပမ္းစြမ္းေဆာင္နုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးပမ္းစြမ္းေဆာင္ခ်င္စိတ္
လုိတယ္။
ခုလက္ရွိ
ဘယ္ေလာက္ေပၚခဲ႔ဖူးၿပီလဲ။
အသက္အရြယ္
အပုိင္းအျခားအထိမွာပဲ
ဘယ္ေလာက္ေရာ
လုပ္ျဖစ္ခဲ႔ၿပီလဲ။
အဲဒီလို ဒီေမးခြန္းက
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အၿမဲတေစ သတိထားၿပီး စစ္ေဆး ေမးျမန္းေနဖုိ႔ ေကာင္းတဲ႔ ေမးခြန္း။ ေမးရာကေန ေျဖဖုိ႔ ၾကိဳးစားလာမယ္၊ အသင္႔အတင္႔ ေျဖလည္း ေျဖနုိင္လာမယ္ဆုိတဲ႔ တစ္ေန႔ ကိုယ့္ဘ၀မွာ “ေပ်ာ္စရာ” နဲ႔ “ ေမြးေန႔ ”တို႔ အတူတၿြဲ ပီး တစ္လမ္းတည္း ျပန္ေလွ်ာက္ျဖစ္ၾကမွာပါ။ ဒီတစ္ခါ “ေပ်ာ္စရာ” ဆိုတာက ငယ္တုန္း
ရြယ္တုန္း
အခ်ိန္ကလို
အေပ်ာ္မ်ဳိးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ
ဒါထက္
ပိုမုိ
ေလးနက္
ရင့္က်က္တဲ႔
“ပီတိ”နဲ႔
ယွဥ္တ႔ဲ
ၿပံဳးေပ်ာ္ၾကည္နူးမႈ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ အဲဒီလုိ
ၿပံဳးေပ်ာ္ၾကည္နူးႏုိင္တဲ႔ ေမြးေန႔ရွင္မ်ိဳးဟာ အဆံုးစြန္ေသာ
ဘ၀
ေသေန႔
ေရာက္တယ္ဆုိရင္ေတာင္မွ
ေနာက္တစ္ဖန္ ေၾကာင့္ၾက ပူပင္ကင္းတဲ႔ေသျခင္းနဲ႔အေသေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေသနုိ္င္တယ္။ ေလာကအက်ိဳး လူ႔အဖြဲ႔အစည္းက
သယ္ပိုးရင္း ဘယ္ေတာ့မွ
အေနေျဖာင့္ေျဖာင့္ အလြယ္တကူ
အေသေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေမ႔ပစ္ရိုး
ထံုးစံ
ေနထုိင္သြားတဲ႔ မရွိဘူး။
လူတစ္ေယာက္ကို
ေခတ္အဆက္ဆက္
လြမ္းက်န္ရစ္ခဲ႔ေရာ။လြမ္းသမွ သမုိင္းစာမ်က္နွာေပၚအထိတင္ၿပီးေတာ့ကိုလြမ္းတတ္ၾကတာပါ။
(၁၃၊ ၂၊ ၂၀၀၅ ေနရီရီ စာအုပ္တုိက္မွ ထုတ္ေ၀ေသာ...မဂၤလာနွစ္ပတ္လည္နွင့္ စာေရးသူစိတ္ႀကိဳက္..စာအုပ္မွ)
သူ႔ကို
Related Documents
Birthday Present By Myint Soe Hlaing
December 2019 1
Hlaing Behs
October 2019 19
Birthday
December 2019 54
Birthday
May 2020 20
Birthday
November 2019 69