A Lib At A

Alibata Mula sa Tagalog na Wikipedia, ang malayang ensiklopedya Tumalon sa: nabigasyon, hanapin Ang Baybayin o Alibata (alam sa Unicode bilang Tagalog script) ay isang katutubong paraan ng pagsulat ng mga Pilipino (mga salitang katutubo sa kapuluan ng Pilipinas) bago pa dumating ang mga mananakop na Kastila. Ito ay hango sa Kavi na paraan ng pagsulat ng mga taga-Java at iba pang bahagi ng Timog Silangang Asya. Ito ay bahagi ng sistema o pamamaraang Brahmic (na nagsimula sa eskrito o sagisag na Sanskrit) at pinaniniwalaang ginagamit noong ika-14 siglo. Ito ay patuloy na ginagamit nang dumating ang mga Kastila hanggang sa huling bahagi ng ika-19 siglo. Ang ibang kahalintulad na mga paraan ng pagsulat ay ang mga Hanunóo, Buhid, at Tagbanwa. Ang salitang baybayin sa kasalukuyang wikang Tagalog ay katunayang nangangahulugan ng pagbigkas/pagsulat ng mga titik ng isang salita, o "to spell" sa wikang Ingles.

Mga nilalaman [itago] •

1 Palatitikan ○

1.1 Mga deribatibo at paggamit 

1.1.1 Deribatibo ng b



1.1.2 Deribatibo ng k



1.1.3 Deribatibo ng d



1.1.4 Deribatibo ng g



1.1.5 Deribatibo ng h

•

2 Tunog

•

3 Unicode

•

4 Sanggunian

•

5 Tignan din

•

6 Kaugnay na mga artikulo sa labas ng Wiki ○

6.1 Fonts na maaaring i-download

Palatitikan [baguhin] Ang artikulong ito ay mayroong titik ng mga sinaunang Pilipino. Kung walang maayos na nagbibigay-tukod, maaari kang makatagpo ng tandang pananong o mga kahon, nawawalang mga patinig o nailipat na mga simbolo sa halip na titik na ninanais.

Alpabetong Baybayin/Alibata ᜊᜊᜊᜊᜊᜊᜊᜊ/ᜊᜊᜊᜊᜊ Alpabetong Tagalog ᜊᜊᜊᜊᜊᜊ

Patinig • ᜉᜉᜉᜉᜉᜉᜉ Katumbas na Titik titik Latin ᜊ a ᜊᜊ ᜊ

Katinig • ᜉᜉᜉᜉᜉᜉᜉ Katumbas na Titik Latin titik ᜊᜊ b mga deribatibo

i

ᜊᜊ

k

mga deribatibo

e[1]

ᜊᜊ

d

mga deribatibo

o

ᜊᜊ

g

mga deribatibo

u[1]

ᜊᜊ

h

mga deribatibo

ᜊᜊ

l

mga deribatibo

ᜊᜊ

m

mga deribatibo

ᜊᜊ

n

mga deribatibo

ᜊᜊ

ng1,

ᜊᜊ

p

mga deribatibo

ᜊᜊ

r

mga deribatibo

ᜊᜊ

s

mga deribatibo

mga deribatibo

ᜊᜊ

t

ᜊᜊ

w

mga deribatibo

ᜊᜊ

y

mga deribatibo

mga deribatibo

1

Walang katumbas sa wikang Ingles.

Mga deribatibo at paggamit [baguhin] Ang artikulong ito, pahina, o bahagi nito ay kasalukuyang nasa gitna ng pagpapalawig o malawakang pagbabago . Maaari ka ring tumulong sa pagsasagawa ng mga pagbabago.

Pakisilip ang kasaysayan ng mga pagbabago kung ibigin mong makipagugnayan sa tao na naglagay ng suleras na ito. Kapag hindi nagkaroon ng mga pagbabago ang artikulong ito sa loob ng ilang araw, pakitanggal na lamang ang suleras na ito. Huwag sanang lagyan ito ng tanda ng kahilingang sa pagbura maliban na lang kung hindi pa nagkakaroon ng pagbabago ang pahina sa loob ng ilang araw.

Ang sistema ng pagsulat ay ayon sa sistemang abugida na gumagamit ng pagpaparis ng katinig at patinig. Bawat titik, kung isulat sa payak na anyo, ay isang katinig na nagtatapos sa patinig na "A". Upang isulat ang isang katinig na nagtatapos sa ibang patinig, maaaring maglagay ng kudlit sa ibabaw (kung nais isama sa patinig na "E" o "I") o sa ilalim (kung nais isama sa patinig na "O" o "U"). Ang paglagay ng kudlit ay naaangkop lamang sa mga katinig, at hindi maaaring gawin sa mga patinig. May sariling mga marka ang mga patinig. Gayon pa man, may isang simbolo lamang para sa D o R dahil ang mga ito ay tinatawag na "allophones", na kung saan ang D ay maaaring may "initial", "final", "pre-consonantal" o "post-consonatal" na posisyon, at ang R naman ay may "intervocalic" na mga posisyon. Sa orihinal na anyo, ang isang nagsosolong katinig (isang katinig na walang kasamang patinig) ay hindi maaaring isulat. Ito ay dahilan kung bakit ang Kastilang pari na si Francisco Lopez ay nagpasimula ng paggamit ng mga kudlit sa kanyang pagsasalin ng mga aklat sa katutubong wika. Noong 1620, nagsimulang gamitin ni Father Francisco Lopez ang kanyang sariling mga kudlit na nag-aalis ng mga patinig sa mga katinig. Ang ginamit niyang kudlit ay nasa anyong "+", bilang pag-ukoy sa Kristianismo. Ang simbolong "+" ay ginagamit din sa katulad na dahilan sa virama sa eskriptong Devanagari ng India. Sa kasalukuyan, ang mga simbolo/sagisag ng Baybayin ay nasa Unicode at kilala sa tawag na Tagalog Sign Virama.

Home Search

Top of Form

Go Bottom of Form

Alibata - Baybayin As every ancient culture develops it's local writings and communication techniques like hieroglyphics in ancient Egypt or sanskrit in ancient India, so too does the Philippines and in this island nation the ancient form of writing is called alibata which is believed to have originated somewhere in 14th century. Alibata was widely used by the inhabitants of the islands as their form of writing until the arrival of the Spaniards in 16th century. When the Spaniards arrived to the Philippines, they found the people in Manila, then a port town and other places making use of bamboo and palms leaves that had been specially prepared to write on using knives and styli. The inhabitants had been using an ancient Tagalog script that had 17 basic symbols of which three were vowels, namely a, i and u. The rest of the symbols were consonants which had an inherent sound, i.e. ka, ga, nga, ta, da, na, pa, ba, ma, ya, la, wa, sa, and ha.

Eventually the Tagalog script became known as Baybayin and a little later on it was then known as Alibata. The Alibata script was syllabary. meaning that a particular symbol represented a particular syllable. This is different when compared to the standard Latin alphabet where in each symbol actually represents a phoneme or the smallest part of speech. With this difference it makes it difficult for western educated people to understand the correct usage of the script due to their familiarilty to the Latin aplahabet.

Trying To Undestand The Script The Kudlit is a diacritical mark which modified the sound of the symbol. The kudlit could either be a short line, a dot or an arrowhead. When this is placed above the symbol, it inherently changed the the sound of the symbol for a to i, when it is placed below, then the sound became a u. So for instance a ba with a kudlit placed above would become bi, and it the kudlit was placed below, then the symbol became a bu. This was simple and elegant system was called baybayin and in 1914 this became alibata which it is now more commonly known as. The Tagalog script is very basic and only represents two kinds of syllables, namely V and CV where C= consonant and V = vowel, whereas the language itself had V, CV, VC and CVC types of syllables. This means that specific syllables like a, bi or ku could not be written down using the script accurately. The other syllables such as pit, kam, ak or ting (with ng as one consonant) could not even be represented in the system, as Tagalog did not have consonant clusters such as the CCVC, tram. The Evolution of the Missing Final Consonant. When the ancients Filipinos came to writing down the syllabes of the CVC type, they for simplicity just dropped the final consonant. In essence ak was simply written down as a, pit as pi, and so on. Eventually however, the missing final consonant made its way back and this was returned to the text later using a techniwue that is still not understood until this day. This mystery will likely remain as such as no records of how this evolved was ever recorded. There may have been so many elements and circumstances that brought about this changethat we may never know about which allowed the ancient people determine the value of the missing consonant even though those with training in literacy perhaps think of context when trying to link clues to the reasons behind these dicrepencies in the Alibata. The apparent incompleteness of the Philippine scripts such as the Alibata are often attributed to such theories that these scripts were relatively new developments in the Philippine cultures, and as such they did not have time to evolve more conventions to deal with the inherent deficiencies. The arrival of Arab culture and Islam through trade somewhere around the 9th Century may have further hampered this evolution and with colonization from Europe starting in the 16th century completely disrupted this evolution. Furthermore, since these scripts like the Alibata, in the strictest sense, were not totally an indigenous development, in the sense that they were not particularly suited to represent Philippine languages. This is the history of the ancient writing in the Philippines called Alibata.

Spread the Word!

Permalink Print

Leave a Comment You must be logged in to comment

• Syndicate RSS Feed

Help

• Browse ○ Alibata - Baybayin

• Vacations • Copyright 2009 Sponsored by Beauty And Fashion and Unholy Media