62 Atlantis 3 (3 Pag)

Hernan Cortés, de Spaanse conquistadore, hoorde in zijn geboorteland geruchten over de ontdekking van de Nieuwe Wereld en zijn fabelachtige rijkdommen. Gestimuleerd door berichten over gouden steden en schatten, zette hij een expeditie op getouw met een vloot van 11 schepen, 100 bemanningsleden, een leger tot de tanden gewapend, bestaande uit 500 man, en 11 paarden. Na de Maya 's in verschillende schermutselingen te hebben verslagen, trok Cortés zuidwaarts en bereikte de Golf van Mexico. Deze landing is héél opmerkelijk. Toen ze aan land waren gegaan, verbrandde Cortés zijn schepen. Daarna besloot hij op te trekken naar de hoofdstad van de Azteken, Hij had al voor legers van 100 000 zielen gestaan, en getriomfeerd. Dit was mede te danken door hun gepantserde uitrusting. De Indianen droegen niets anders dan een ledendoek en waren niet bestand tegen de "geavanceerde wapens" van hun bezetters. Cortés plundertocht door het land van de Maya 's en de Azteken was onder het mom van een kruistocht, tegen de duivels en afgoden die deze volkeren aanbeden, en hij zou ze bekeren tot het Christendom. Hierdoor werden alle boeken die in handen van de Spanjaarden vielen, verbrand. Een schat aan kennis over de Maya 's hun voorouders is zo verloren gegaan. Waar het de Spanjaarden eigenlijk om te doen was, was de onnoemlijke hoeveelheden goud die in het bezit van de heersers was, afhandig te maken. Wanneer Cortés de hoofdstad van Montezuma wil betreden, wordt hij tegemoet gekomen door deze grote heerser. Hij zit in een gouden draagstoel, en de met goud, zilver, parels en groene edeldstenen bedekte veren van een baldakijn wordt op de grond gezet. Montezuma draagt sandalen van puur goud, versierd met fonkelende smaragden, voor hem worden matten uitgespreid, zodat de goddelijke voeten van de heerser de aarde niet zouden raken. Iedereen slaat de ogen neer, omdat het verboden is de heerser rechtstreeks aan te kijken. Op zijn hoofd droeg hij een groene waaier van veren van de heilige vogel, die op zijn rug afhing als een symbool van koningschap en teken dat hij een groot militair was. De Azteken hadden méér dan 150 j. gevochten om een rijk te stichten dat alle stammen en volken van Anahuac bevatte. Na de stichting in 1345 van Technotitlán hadden de Azteken de overhand gekregen en was het rijk zich gaan stabiliseren. Montezuma stapte kordaat op Cortés af, waardig, en vol vertrouwen. Hij wist dat het lot van zijn volk in de handen lag van deze witte man, gezeten op wat een groot hert leek. Na de hoffelijke begroetingen nam Cortés een gouden halsketting met veelkleurige parels, en hing deze om Montezuma 's hals. Instinctief boog hij zich voorover om de heerser te omhelzen, maar dat werd hem onmiddellijk verhinderd. Het protocol liet niet toe dat de heerser lichamelijk contact had. Daarna hield Montezuma deze toespraak : " O, onze Heer, gij hebt geleden onder vermoeidheid, gij hebt uitputting doorstaan. Gij zijt op aarde gekomen om uw stad te besturen. Gij zijt gekomen om uw plaats in te nemen op uw mat, die ik voor U in bewaring heb gehouden, want uw bestuurders zijn vertrokken...Ik heb naar de onbekende plek gestaard vanwaar U gekomen bent, van te midden in de wolken, temidden van de nevelen. Gun uw lichaam rust. Bezoek uw paleis. Moge vrede met onze heren zijn." Uit deze toespraak maken we op dat Montezuma zijn paleis niet als het zijne beschouwd, maar van De Heer. Ik durf hieruit op te maken dat de stad van de Azteken, net als alle andere grote oudheidkundige sites, gebouwd is op de fundamenten van nog véél oudere gebouwen. Waarom was hij zo eerbiedig tov Cortés? Waarom wist Montezuma dat hij kwam? Cortés was er zich terdege van bewust dat Montezuma, het Azteekse volk, en alle andere stammen ontzag voor hem hadden. De reden was dat hij op een god scheen te lijken, die met zijn volgelingen uit de richting van de opgaande zon was gekomen, en beschaving had gebracht. Zijn vaderland was bekend als "het rode land". En na zijn taakvervulling was hij terug naar zijn thuisland vertrokken. Quetzalcoatl(de gevederde slang) zou in zijn aardse gedaante groot van postuur geweest zijn met lang donker haar en een baard. Velen gingen ervan uit dat hij blank was, maar dit kan ook door de Spanjaarden toegevoegd zijn, als vervullers van de profetie van de terugkeer van de gevederde slang. Hij heet aan de Golfkust te zijn verschenen dicht bij de plek waar Cortés landde. Net als Cortés protesteerde Q. tegen de barbaarse zeden van de inheemse volken en predikte tegen mensenoffers.

Hij bleef 20 j. in Cholula en onderwees de Tolteken in metaalbewerking, landbouw en bestuurskunde. Hij stichtte de Toltekenstad Tollan, ter ere van zijn vaderland. Hij werd echter door een kwaadaardige sjamaan gedwarsboomd. Hij zou Q een hallucinerende drank hebben gegeven, waardoor Q. gemeenschap had met zijn zuster. Q. verliet Tollan, maar niet eerder dan de door hem gebouwde monumenten met de grond gelijk te maken. Ook begroef hij zijn gouden schat. Na die tijd heerste de sjamaan over de Tolteken. De mensenoffers werden terug in regel gebracht. Maar omdat Q. niet dood, maar weggegaan was, geloofden ze dat hij eens zou terugkeren, en hun wereld zou vernietigen, daar zij opnieuw in hun oude gewoonten waren hervallen. Montezuma achtte het mogelijk dat Cortés een reïncarnatie was van Q. Voor de ontmoeting besloot hij dan om opdracht te geven om een goed portret te schilderen van Cortés. Toen Montezuma de beeltenis van Cortés bekeek, met zijn blanke huid, baard en helm(zoals de conische hoed die Q had gedragen), moet hij geneigd zijn te erkennen dat dit inderdaad de terugkerende god was. Cortés droeg op zijn borst een in goud omvatte, witte schelp, die leek op het "windjuweel" dat Q. droeg. Een aantal voortekenen hadden de komst van Q. voorspeld : Het water van het meer van Tezco, was zo in beroering gebracht zonder storm of aardbeving, dat het de ganse stad overstroomde. Daarna waren de torentjes van de Grote Tempel vuur gaan vatten, en hoezeer ze ook probeerde te blussen, de brand bleef oplaaien. In de daaropvolgende jaren waren er niet minder dan 3 kometen aan de hemel waargenomen, terwijl kort voor de aankomst van de Spanjaarden een geheimzinnige "stroom van vuur" aan de hemel verscheen. Het gerucht ging ook dat Montezuma 's zuster vier dagen na haar dood herrezen was, en de heerser waarschuwde voor de donkere wolk die nu over zijn rijk hing. Bij al deze bovennatuurlijke verschijningen kwam nog eens dat de Azteekse priesters en astronomen, waaronder Montezuma zelf, van mening dat Q. zou terugkomen op het jaar Ce Acatl, bekend onder de naam Morgenster, zou samenvallen met de dag Chiconaui Ehecatl. Dit gebeurde slechts één keer in de 51 jaar, en viel samen in de lente van 1519, kort voor de Spanjaarden landden op Veracruz. En de eeuwenoude profetieën spraken ook dat Q. in het gezelschap zou zijn van anderen naar zijn gelijkenis. Daardoor had Cortés weinig weerstand op zijn tocht door de jungle, want de 100 000den bewoners hadden, ongeacht hun militaire achterstand, dit handjevol indringers gemakkelijk kunnen doden. Montezuma werd door de Spanjaarden ondervraagd naar de bewaarplaats van zijn goudschatten maar hield zijn mond. Dit werd zijn dood. Later zou Cortés bevestigen dat Montezuma zich niet wilde bekeren tot het Christendom en het met de dood heeft moeten bekopen. Maar waarom deed Montezuma niets toen hij met geweld werd weggevoerd? Zijn onderdanen zouden met een vingerknip van hem, alle Spanjaarden eensklaps gedood hebben. Berustte hij in zijn lot? Was hij zo overtuigd van de profetie dat hij het liet ondergaan? Het volk van de slang : "In deze vaartuigen zaten wezens met een lichte huid, ze waren groot van postuur en hadden blauwe ogen. Ze droegen vreemde kledingstukken en voorhoofdsierraden in de vorm van kronkelende slangen. De verbaasde inboorlingen die hen tegemoet gingen, zagen het symbool van de slang op hun wenkbrauwen... Het volk van de slang onderwierpen de inboorlingen niet door geweld, maar door wijsheid en kennis. Zij staken over alsof er geen zee was. Zij staken gewoon over op een paar stenen, opgestapeld in het zand. En zij gaven het een naam : stenen overpad. De antropologen J M . Cruxent en I. Rouge geven als commentaar met betrekking tot de eilanden, zandbanken en riffen tussen de Grote Antillen en Honduras : "Toen de zeespiegel een paar duizend jaar geleden véél lager was, kende de keten een ononderbroken ketting van "stapstenen", die naar de Grote Antillen leidden. Later werden deze eilanden verzwolgen door de stijgende zeespiegel. Wordt hiervan gewag gemaakt in bovenstaande overlevering? De Spaanse geschiedschrijver Diego Durán vertelt dat Montezuma de ligging van het land van zijn voorouders trachtte te ontdekken. Een bejaarde verteller gaf hem volgende info : "Zij waren gekomen van uit Aztlan(overeenkomst Atlantis?), daar bevond zich midden in de wateren een grote heuvel, in die heuvel waren holen en grotten waarin onze voorouders leefden. Maar nadat zij deze

heerlijke plek verlietten, keerde alles zich tegen hen." Zijn er overleveringen waarvan er melding gemaakt wordt "dat alles zich tegen hun keerde?" Zeker en vast. Alle volkeren over de ganse wereld hebben zulke legenden. Dus kunnen we moeilijk spreken van een "bedtijdverhaaltje." In het Oude Testament staat het volgende : "De Caraïben hadden een overlevering welke de Heer der Geesten, boos omdat hun voorvaderen hem niet de toekomende offers hadden gebracht, verscheidene dagen lang een zo hevige regen liet vallen, dat alle mensen verdronken en slechts enkelen ering slaagden, om met kano 's de bergen te bereiken. Ze zeiden dat het die zondvloed was, die hun eilanden scheidde van het vasteland, en heuvels en spitse rotsen of suikerbroodbergen, van hun land deed ontstaan." Wat wordt er bedoelt met "suikerbroodbergen?" Vulkanisch gesteente, dat poreus is, en makkelijk afbrokkelt, en in geval van grotere beroeringen instort? Op Tobago is er deze overlevering : "...alles werd kapotgeslagen...de oude maan brak...en de zee stormde toe. Na een poosje werd Tobago weerd droog, maar heel, heel klein. Er woonden géén zwarte mensen, maar grote blanke mannen." Tobago is een vulkanisch eiland met "suikerbroodbergen." Deze en andere verhalen moeten we in de juiste context plaatsen, om met de wetenschap die nu voorhanden is, tot een juiste interpretatie te komen, van deze overleveringen.....