4
Somuncu Baba
Gönülden başka bir sevdâ çıkarsa Mekân-ı maksad-ı aksâ gönüldür Anı bir kimse taş urup yıkarsa Denir yık Ka’be’yi yıkma gönüldür Rızâ-yı Hakk’a ey cân sa’y edersen Tut anın dâmenin ki tâ gönüldür O bir sırr “küntü kenz” in mahzenidir O bir dürr sûret-i ma’nâ gönüldür Gönülde bir mekân tut lâ-mekân ol Mekânsız lâ-mekân illâ gönüldür Bu ay u gün dahi encüm ne varsa Olara matla-ı mecrâ gönüldür Harîm-i “kâbe kavseyn” ü “ev ednâ” Ne kim varsa Hulûsî’yâ gönüldür
Aralık / 2007
5