The Enc And Fire Ring
This document was uploaded by user and they confirmed that they have the permission to share it. If you are author or own the copyright of this book, please report to us by using this DMCA report form. Report DMCA
Overview
Download & View The Enc And Fire Ring as PDF for free.
More details
- Words: 637
- Pages: 4
'kwd,tdrf EdkifiHwumpmayqufqHa&;tiftm;pk 14580-----------Ph: P.O Box 201 Rochester, NY 14580 ------Ph: 585585-957957-6452---6452----Fax: ----Fax: 585585-671671-4707
နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ “ဂူလီရာနီ” လက္ထက္မွာ သူ႔ရဲ႕အေၿပာင္ေၿမာက္ဆံုးမိန္႔ခြန္း နဲ႔ စိန္ေခၚမႈ အၿဖစ္လူသိမ်ားခဲ့တဲ့အၿဖစ္အပ်က္တခုရိွခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ အာဖရိကန္အေမရိကန္ေတြေနထိုင္တ့“ဲ ဟာလမ္” ရပ္ကြက္မွာေၿပာႀကားခဲ့တဲ့စကားေတြပဲၿဖစ္တယ္။ သူက “ လူၿဖဴေတြကလူမဲေတြကိုအသားအေရာင္ခၿဲြ ခားတယ္။ဘာညာဆိုတဲ့ဆင္ေၿခေတြဖံုးလြမ္းေနတဲ့စကားလံုးေတြနဲ႔က်ေနာ့္ရဲ႕ေန႔ရက္ေတြကိုဖ်က္ဆီးမပစ္ ေစခ်င္ဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔လည္းအာဖရိကန္အေမရိကန္ေတြ၊ က်ေနာ္လည္း အီတာလွ်ံအေမရိကန္သားၿဖစ္တယ္။ အသားအေရာင္ေပၚမွာႀကည့္ၿပီးဆက္ဆံတာထက္မူေပၚမွာပဲရပ္ၿပီးေဆြးေႏြးႀကမယ္။ ေဟာ့ဒီ-နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ႀကီးဆိုတာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ၿမိဳ႕လည္းၿဖစ္တယ္။ က်ေနာ့ရဲ႕ၿမိဳ႕လည္းၿဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔အတူလက္တၿဲြ ပီးရာဇဝတ္မႈေတြကိုကိုင္တြယ္ႀကရေအာင္ပါ” တဲ့ တကယ္ေတာ့ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕မွာ လူမဲေတြလႊမ္းမိုးထားတဲ့ “မာတင္လူသာကင္း” အထက္တန္းေက်ာင္းမွာဆိုရင္၊ လူၿဖဴေက်ာင္းသားေလးေတြအတြက္ ေနရာမရိွဘူး။ ေခတ္ကေၿပာင္းသြားၿပီ၊ လူမဲေတြကလူၿဖဴေတြကိုၿပန္ၿပီးအသားအေရာင္ခြဲၿခားမႈလုပ္ေနတဲ့ကာလ။ စာသင္ခန္းထဲမွာအမ်ိဳးမ်ိဳးေႏွာက္ရွက္ခံရတာေႀကာင့္လူၿဖဴေက်ာင္းသားေလးေတြတၿခားေနရာကိုေရြ႕ေၿပာင္းခဲ့ရတယ္။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္……. ဂူလီယာနီ ရဲ႕လက္ထက္မွာ ရာဇဝတ္မႈထူေၿပာလြန္းလွတ့န ဲ ယူးေယာက္ၿမိဳ႕ဟာ လံုၿခံဳစိတ္ခ်တဲ့ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕အၿဖစ္အသြင္ေၿပာင္းလာခဲ့တယ္။ ရာဇဝတ္မႈေတြကသိသိသာသာက်ဆင္းလာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း ဒီကေန႔ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ႏိုင္ငံေရးၿပႆနာေတြကို၊မူေပၚမွာရပ္တည္ၿပီးေၿပာဆိုေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့စကားေတြရိွေနပါတယ္။
မီးကြင္းပစ္သူမ်ား “မီးကြင္းပစ္တယ္”ဆိုတ့ေ ဲ ဝါဟာရ ကို မႏၱေလးသူ၊မႏၱေလးသားေတြကထိတ္လန္႔တႀကားနားလည္ေလ့ရိွတယ္။ ေႏြဦးသံေခ်ာင္းေခါက္သံႀကားတိုင္းက်ေနာ္တို႔အတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ပစၥည္းေတြကိုအၿမန္ထုတ္ပိုးထားႀကတယ္။က်ေနာ္ေနထိုင္ခဲ့ဘူးတဲ့ မႏၱေလးၿမိဳ႔မွာ မီးအႀကီးအက်ယ္ (၃) ခါေလာင္ခဲ့ဘူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ အိမ္ေတာ္ရာဘုရားနားကရပ္ကက ြ ္ေတြက ကံေကာင္းတယ္လို႔ဆိုရမယ္။ အႀကီးအက်ယ္ေလာင္တဲ့ မီး ႏွစ္ခုလံုး၊ ကပ္လြတ္တယ္။ မီးက လမ္းဘက္ကိုကူးလာၿပီဆိုရင္၊ က်ေနာ္တို႔ရပ္ကြက္ေတြအားလံုးပါသြားၿပီ။ မီးညႊန္႔ေတြကလားရာေၿပာင္းသြားေတာ့ကပ္ကပ္လြတ္သြားတယ္။ ပထမဆံုးအႀကိမ္မီးေလာင္တံုးက၊က်ေနာ္က (၆) တန္းေလာက္ပဲရိွေသးတယ္။ ကြင္းၿပင္တခုထဲမွာရပ္ကြက္ထဲကလူေတြသူတို႔သယ္လာတဲ့ပစၥည္းေတြကို ပံုၿပီးဘယ္အခ်ိန္မီးညႊန္႔က်ိဳးသြားမလဲဆိုတာကိုေစာင့္ႀကည့္ေနခဲ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာမေကာင္းဘူး။ ေကာင္းကင္တခုလံုးနီရဲသြားလိုက္၊ မီးခိုးလိပ္ေတြတက္လာလိုက္၊ လူေတြေအာ္ဟစ္ေၿပးသြားလိုက္၊ မီးအလံုးေတြဟပ္လိုက္တိုင္းလဲၿပိဳသြားတဲ့ပံုရိပ္ေတြ၊ အိမ္ေတြ၊ သဘာဝေဘးဒဏ္ဆိုတာသိတ္ေႀကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဦးက်ားႀကီးဝင္းက စေလာင္တ့ဲ ဒုတိယမီးႀကီးေလာင္ေတာ့ က်ေနာ္ကအရြယ္ေရာက္ေနၿပီ။ ဒီတခါမီးေလာင္တဲ့ၿဖစ္ရပ္က က်ေနာ္တို႔ရဲ႕အေတြးေတြကို စတင္စဥ္းစားလာေစတယ္။ မီးကတဘက္မွာေလာင္ေနတံုး၊ ေနာက္ထပ္မီးေလာင္မႈေတြက ရပ္ကြက္တခ်ိဳ႕ေပၚေပါက္လာတယ္။ လူေတြက ပထမေတာ့မသိဘူး။ မီးစေတြကပဲေလထဲကပ်ံဝလ ဲ ာၿပီးေခါင္းမိုးေတြေပၚက်ရာကေန၊ေလာင္မီးကူးလာတယ္လို႔ထင္ႀကတယ္။ ေခါင္မိုးေတြေပၚတက္ၿပီးေရပိုက္နဲ႔ၿဖန္းတဲ့သူကၿဖန္း၊ သစ္ကိုင္းေတြကိုခုတ္သူကခုတ္၊ လူေတြေခါင္းမိုးေတြေပၚတက္ၿပီး ကိုယ့္အိမ္ပါမသြားေအာင္ႀကိဳးစားကာကြယ္ႀကတယ္။ အဲ့ဒီက်မွသေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ မီးေလာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာတခ်ိဳ႕လူရမ္းကားေတြက ဓါတ္ဆီဘံုးကိုဆိုက္ကားနဲ႔သယ္လာၿပီးလူလစ္တာနဲ႔တၿခားအိမ္ေတြကို မီးတင္ရိႈ႕ေတာ့တာကိုး။ မီးကြင္းပစ္တယ္ဆိုတာ အဲ့ဒါကိုေခၚတယ္။ဒုတိယမီးေလာင္မႈႀကီးကေတာ့အမွတ္တရပဲ။ လုတာေတြကအရမ္းမ်ားတယ္။ ညမိုးခ်ဳပ္သြားတဲ့အခါ၊ လူငယ္ေတြက ဒုတ္၊ ဓါး လက္နက္ကိုင္ၿပီးကိုယ့္ရပ္ကြက္ကိုလံုၿခံဳေအာင္ကင္းေစာင့္ရတယ္။ မီးကတေနရာၿပီးတေနရာထထေလာင္ေနတာကိုး။ တခ်ိဳ႕႔ရပ္ကက ြ ္ေတြမွာဆို မီးကြင္းပစ္တဲ့သူကိုမိၿပီဆိုရင္၊ ရင္ဝကေန ဓါးနဲ႔ပိုင္းပစ္တယ္။ ဒုကၡေရာက္ေနတ့ဲအခ်ိန္၊ ေသြးဆူေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲ့သလိုမ်ိဳးၿဖစ္ကုန္တာအဆန္းေတာ့မဟုတ္ဘူး။ အဲ့ဒီတံုးက က်ေနာ့္အေတြးေတြကသိတ္ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမရိွဘူး။ “ဒီေကာင္ေတြကြာသူမ်ားဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္ရက္လိုက္တာ” ဆိုတဲ့ၿငီးၿငဴသံေတြကို ကိုယ္တိုင္လည္းေၿပာရင္း၊ တစၿပင္လိုၿဖစ္သာြ းတဲ့မီးေလာင္ေၿမကိုႀကည့္ခဲ့ဘူးတယ္။ မႏၱေလးသားေတြအိမ္ၿပန္မေဆာက္ႏိုင္ပါဘူး။ ၿမိဳ႕ၿပင္ကိုတၿဖည္းၿဖည္းစေရြ႕ေနၿပီ။ တတိယမီးႀကီးမွာေတာ့၊ က်ေနာ္တို႔တေတြ ႏို္င္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြထဲမွာေရာက္ေနၿပီ။ စဥ္းစားစရာေတြကမ်ားေနတဲ့အခ်ိန္၊ အဲ့ဒီအၿဖစ္အပ်က္ကို ေႀကေႀကကြဲကဲသ ြ ြားတိုးမိတယ္။ တတိယမီးႀကီးေလာင္အၿပီးေနာက္တေန႔ပဲရိွေသးတယ္။ မီးေဘးဒုကၡသည္ေတြက သူတို႔အတြက္ရတဲ့ထမင္းထုတ္ကို ၿဖည္စားေနတံုး ပြဲစားေတြေရာက္လာတယ္။ “အေဒၚႀကီးတို႔အိမ္ကိုစိတ္ဝင္စားလို႔” တဲ့။ “အိမ္ၿပန္ေဆာက္မ့အ ဲ စား အခုပိုင္တဲ့တန္ဘိုးထက္ႏွစ္ဆေပးမယ္” တဲ့။ ဆာလာအိပ္နဲ႔ထည့္ထားတဲ့ေငြေတြ၊ ဗမာစကားေကာင္းေကာင္းမေၿပာတတ္တဲ့သူေတြ၊ မီးေလာင္ေၿမနားမွာတဝဲလည္လည္၊ မီးေဘးဒုကၡသည္ေတြနားမွာ တြတ္ထိုးေနႀကတယ္။ က်ေနာ့စိတ္ထမ ဲ ွာ မီးကြင္းပစ္တ့ၿဲ ဖစ္ရပ္ကို ဒိတ္ကနဲသြားသတိရေနမိ္တယ္။
ေအာ္--ရိႈ႕မီးေတြရဲ႕ေနာက္ကယ ြ ္မွာ က်ေနာ္တို႔သေဘာမေပါက္ခ့တ ဲ ဲ့ႏိုင္ငံေရးလုပ္ႀကံမႈေတြတဲ့ေလ……
(၂) ၁၉၉၀ ကာလေတြထင္ပါရဲ႕။ နာဇီလက္သစ္ေတြဘာလို႔ေပၚလာသလဲဆိုတ့အ ဲ ခ်က္ကိုလက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာထိုင္ရင္း၊မႏၲေလးကလူငယ္ေတြၿငင္းခုန္ေနႀကတယ္။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကေရြးေကာက္ပႏ ဲြ ိုင္တယ္။ အာဏာလႊဲမေပးဘူးဆိုတာလည္းသိေနတယ္။ လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္ေတြကေထာင္က်ကုန္ၿပီ။ ဝရမ္းေၿပးၿဖစ္ကုန္ၿပီ၊ တခ်ိဳ႕ေတာခိုသြားတဲ့ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြေၿမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္နယ္ေၿမမွာေထာက္လွမ္းေရးလို႔စြပ္စြဲခံရတယ္။ အသတ္ခံခဲ့ရတယ္။ ေနေပ်ာ္စရာတစက္မွမရိွတႏ ့ဲ ွစ္ေတြေလ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ထားတ့လ ဲ က္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြဝင္လာတယ္။ အရိုင္းစိုင္းဆံုးအုပ္စုေတြကေတာ့ “ဝ”ေတြပဲ။ သူတို႔ကႏွစ္ကာလဘယ္ေလာက္ႀကာႀကာေတးမွတ္ထားခဲ့သလဲမသိဘူး။ ၿမိဳ႕ေတာ္ထဲကိုဝင္လာပံုေတြကႀကမ္းတယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး ကို ၿပည့္တန္ဆာခန္းေတြလိုဆက္ဆံပစ္လိုက္မယ္ဆိုတ့ဟ ဲ န္ပန္မ်ိဳး၊ တည္းခိုခန္းေတြေရွ႕မွာ မေကာင္းတဲ့မိန္းမေတြနဲ႔တရုန္းရုန္း၊ လမ္းမေတြေပၚမွာ အနမ္းေတြပက္ပက္စက္စက္ႀကဲႀကတယ္။ ဗမာၿပည္ကန ြ ္ၿမဴနစ္ပါတီကိုသစၥာေဖာက္လာတဲ့အုပ္စုေတြကေတာ့ ေၿခာက္ေကာင္ဂ်င္ဝိုင္းေတြေထာင္၊ အစိုးရဆီက စီးပြားေရးအခြင့္အေရးေတြရတဲ့ေကာင္ကရ၊ ကခ်င္အုပ္စုေတြကလည္း မႏၱေလးစက္မႈဇံုေတြမွာေၿမေတြဝယ္ႀက၊ ၿခံေတြခပ္ႀက၊ သူတို႔ကို ဓနစာအုပ္ထဲက စီးပြားေရးအေႀကာင္းေတြဖတ္ၿပေနတဲ့ေကာင္မေလးတေယာက္ရဲ႕ေပါင္ကို လက္နဲ႔ပြတ္သပ္ေနရင္းဘီယာေသာက္လိုက္ေသးတယ္။ သူတို႔ကိုစာဖတ္ၿပမဲ့ေကာင္မေလးေတြကိုနာရီပိုင္းနဲ႔ငွားလာတာလို႔ဆိုတယ္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့စည္းဇိမ္ပါပဲ။ တခုေတာ့ေသခ်ာပါတယ္။ သူတို႔ဘာသာ အတိတ္ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေပမဲ့ ဘဝဆိုတာ အဲ့သလိုလယ ြ ္လြယ္ကူကူအေငြ႔ပ်ံအသြင္းေၿပာင္းဖို႔မေသခ်ာဘူးဆိုတာသူတို႔သိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမွာပါဝင္ေနတဲ့လူငယ္ေတြ၊ ၿမင္ကြင္းေတြကို ရင္နာနာနဲ႔ ႀကည့္ေနရတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲကအေဒၚႀကီးတေယာက္က အႀကံေပးတယ္။ ဟဲ့ေကာင္ေလးေတြ၊ နင္တို႔သူတို႔လိုေတာခိုရင္ခ်မ္းသာႏိုင္တယ္။ ခဏေလာက္ၿဖစ္ၿဖစ္ေတာသြားခိုပါလားတဲ့။ “အေဒၚႀကီးကသမိုင္းေတြကိုၿဖတ္ၿမင္ၿပီးေၿပာေနတာကိုး။ သူတို႔လိုမခ်မ္းသာပဲနဲ႔ေတာထဲမွာအသတ္ခံေနရရင္၊ အေဒၚ့သမီးမုဆိုးမၿဖစ္ေနအံုးမယ္” တဲ့။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းက စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္သမွ်၊ ခါးခါးသီးသီးၿပန္တုန္႔ၿပန္တယ္။ ေအာ္--တခါတံုးက သူပုန္ေတြဆိုတာ ဒါမ်ိဳးလား ကမၻာဦးမွာ လူၿပန္ၿဖစ္ခဲ့ရသလိုမ်ိဳး၊ က်ေနာ္တို႔အတြက္ေတာ့ အထူးအဆန္းေတြခ်ည္းပါပဲ။ ေတာေတြ၊ ေတာင္ေတြ၊ ေလထုေတြ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြ၊
(၃) ၁၉၉၀ ႏွစ္အကုန္ေလာက္မွာ တကၠသိုလ္ေတြၿပန္ဖြင့္ေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ ဒုတိယတိုင္းမွဴးေမာင္ေပၚ နဲ႔ မႏၱေလးကစစ္ေထာက္လွမ္းေရးအႀကီးအကဲ ေက်ာ္ေအး တို႔က မႏၱေလးကေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြန႔ေ ဲ ဆြးေႏြးခ်င္ လို႔ဆိုၿပီးအေႀကာင္းႀကားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ထိုင္ေနတဲ့လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေလးကို ဗိုလ္ႀကီးၿမင့္ဦးကေရာက္လာၿပီး၊ သူ႔ရဲ႕ဂ်စ္ကားနဲ႔လာေခၚတယ္။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေက်ာ္ေအး က ဘာမွမေၿပာဘူး။ သူကၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ၿပီးလူေတြကိုအကဲခပ္ေနတယ္။ ဒုတိုင္းမွဴးေမာင္ေပၚကေတာ့ စကားကိုမနားတမ္းေၿပာတယ္။ ပညာကိုဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္သင္ႀကဖို႔၊ႏိုင္ငံေရးဆိုတာဘယ္လိုရႈပ္ေထြးေႀကာင္း၊ တိုင္းၿပည္ၿငိမ္ဝပ္ပိၿပားေအာင္သူတို႔အေနနဲ႔ေန႔မအားညမအားႀကိဳးစားေနေႀကာင္းဆက္တိုက္ေၿပာသြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ပညာသင္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္အေပါင္းအသင္းေတြန႔မ ဲ ွေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ဖမ္းထားတဲ့ က်ေနာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြကိုၿပန္လႊတ္ေပးပါလားလို႔ေတာင္းတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့တကၠသိုလ္ေတြကိုအက်ဥ္းေထာင္ေတြလိုမလုပ္ပစ္ဖို႔၊ ဖ်က္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုႀကတယ္။ သူတို႔ကစကားကိုအတည္တက်မေၿပာပါဘူး။ ဟိုလွည့္ေၿပာ၊ ဒီလွည့္ေၿပာလုပ္ေနတာ။ ေဆြးေႏြးပြဲကိုအဆံုးမသတ္ခင္ က်ေနာ္တို႔ကို ဒုတိုင္းမွဴး ေမာင္ေပၚက ပါးပါးေလးထည့္လိုက္တယ္။ “မင္းတို႔ကလည္းကြာ၊ ဆႏၵၿပပြဲေတြ၊ဒုကၡေရာက္မ့ဟ ဲ ာေတြခ်ည္းလုပ္ၿပီးေထာင္ႏႈတ္ခမ္းဝမွာလမ္းေလွ်ာက္လုပ္မေနနဲ႔အံုး။ မႏၲေလးမွာ ပြတ္ပြဲေတြ၊ညကလပ္ေတြေပၚေနၿပီကြ၊ မင္းတို႔ကသာမေရာက္တာ၊ မေန႔တေန႔ကမွေတာထဲကေရာက္လာတဲ့ေသာက္ရူးေတြေတာ့ေၿခသြက္တယ္ကြ၊ သူတို႔ဦးစီးၿပီးေဆာက္ေနႀကတယ္ေလ” တဲ့ က်ေနာ္တို႔ကသူဘာေၿပာေနတာကိုသေဘာသိတ္မေပါက္ဘူး။ ေသာက္ရူးဆိုတဲ့စကားကလည္းဘယ္အုပ္စုကိုရည္ညႊန္းေၿပာဆိုေနတယ္ဆိုတာမသိဘူး။စိတ္မဝင္စားတာလဲပါမယ္ ထင္တယ္။ ႏႈတ္ဆိတ္ေနလိုက္ႀကတယ္။
(၄) ၁၉၉၄ မွာ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းကိုၿပန္ေရာက္ခ့ေ ဲ ပမဲ့ ေက်ာင္းထဲမ်ာအေၿခအေနေတြကရႈပ္ေထြးေနၿပီ။ ရွစ္ေလးလံုးမ်ိဳးဆက္ေတြၿဖစ္ႀကတဲ့ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕က ေက်ာင္းေဆြးေဆြးလူေဆြးေဆြးေနႀကတယ္။ ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာၿဖစ္ပ်က္ခ့တ ဲ ့ပ ဲ ံုရိပ္ေတြကသူတို႔ကိုအၿမဲရိုက္ခတ္ေနတယ္။ တိုင္းၿပည္စီးပြားေရးကတစထက္တစဆိုးလာတယ္။ တကၠသိုလ္ေတြမွာ ႀကံ႕ခိုင္ေရးနဲ႔ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအဖြ႔က ဲ ိုဝင္မယ္ဆိုရင္လခေပးမဲ့အၿပင္ႏိုင္ငံၿခားပညာသင္လႊတ္မယ္။ အိမ္ေပးမယ္
စတဲ့ကမ္းလွမ္းခ်က္ေတြကလည္းသိသိသာသာဝင္လာေနတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သားသမီးေတြေက်ာင္းလာရင္ေနာက္ဆံုးေပၚကားေတြန႔လ ဲ ာႀကတာကိုမေက်နပ္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြကဗိုလ္ခ်ဳပ္သားသမီးေတြကိုပညာေပးဖို႔လုပ္ႀ ကတယ္။ တခ်ိဳ႕က စာသင္ခန္းထဲလာရင္ဓါးထည့္လာၿပီး၊ စစ္တပ္အသိုင္းအဝိုင္းကသားသမီးေတြကိုအဓိကပစ္မွတ္ထားရန္လုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ႀကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သားသမီးေတြခင္ဗ်ာေသြးပ်က္ေနၿပီ။ ဟိုေကာင္ေတြပံုစံကတကယ္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ပံုစံမ်ိဳးမို႔လား။ ဆိုေတာ့-- စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕သားသမီးေတြကလည္းအေဆာင္မွာအေပါင္းအသင္းမ်ားတဲ့က်ေနာ္တို႔တေတြကိုခ်ည္းကပ္တယ္။ သူတို႔အတြက္အကာအကြယ္ရဖို႔အတြက္အေဆာင္ေက်ာင္းသားေတြကိုမိတ္ဖြဲ႔တယ္။ က်ေနာ္တို႔ကလည္းကိုယ့္ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္။ သူတို႔ရဲ႕အသိုင္းအဝိုင္းထဲကိုဝင္ၿပီးစစ္တပ္ထိပ္ပိုင္းအတြင္းကအေၿခအေနေတြကိုသိခ်င္ခဲ့တယ္။ သူတို႔ကလည္းက်ေနာ္တို႔ကိုသံုးသလို၊ က်ေနာ္တို႔ကလည္းသူတို႔ကိုၿပန္အသံုးခ်တယ္။ ဒီလိုန႔ဲ က်ေနာ္တို႔ပတ္သက္လိုက္ႀကတယ္။ အဲ့ဒီတံုးက က်ေနာ္တို႔ထဲမွာ ေနာက္ထပ္ေတြးစမႈတခုရိွေသးတယ္။ ရန္ကုန္၊မႏၱေလးမွာ စီးပြားေရးအႀကီးအက်ယ္လုပ္ေနတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ဖ႔ေ ဲြ တြရဲ႕အတြင္းစည္းထဲကိုလည္းေလ့လာရမယ္ဆိုတဲ့အခ်က္၊ အထက္တန္းေက်ာင္းသားေတြကို “ေလ့လာေရးလမ္းညႊန္” အၿဖစ္ အိမ္ေတြမွာလိုက္ၿပီးက်ဴရွင္ၿပေနတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕သားသမီးေတြကိုစာၿပတဲ့က်ဴရွင္ဆရာေတြၿဖစ္လာတယ္။ ဗမာၿပည္မွာ အဲ့ဒီတံုးက အခ်မ္းသားဆံုးလူတန္းစားေတြကိုၿပပါဆိုရင္ စစ္တပ္ထိပ္ပိုင္းအသို္င္းအဝိုင္းနဲ႔အပစ္အခပ္ရပ္ဆထ ဲ ားတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအုပ္စုေတြပဲၿဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္တပ္ဘက္ကအရာရိွေတြက ဒီအပစ္အခပ္ရပ္ဆဲေရးလုပ္ထားတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအုပ္စုေတြရဲ႕သေဘာသဘာဝကိုသိတယ္။ ေနာက္ကြယ္မွာပ်က္ရယ္ၿပဳတယ္။ “ လြတ္ထားလိုက္၊ ဒီေကာင္ေတြ ထင္ရာစိုင္းရမ္းကားေနတာကိုၿပည္သူလူထုအရင္သိေအာင္ၿပရမယ္။ ၿမိဳ႕ၿပ ရဲ႕ဘဝေတြထဲမွာယစ္မွဴးေအာင္လုပ္ပစ္ရမယ္။ အခ်ိန္နည္းနည္းေတာ့ယူရမယ္။ မရႈႏိုင္မကယ္ႏိုင္ၿဖစ္တဲ့အခ်ိန္က်မွ သူတို႔ကိုရွင္းလင္းပစ္ရမယ္” စတဲ့စကားေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ၊ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြစုဆံုတ့သ ဲ ာေရး၊နာေရးပြဲေတြမွာတိုးတိုးတမ်ိဳး၊ က်ယ္က်ယ္တမ်ိဳး ေၿပာဆိုေနႀကတယ္။
(၅) က်ေနာ္တို႔တေတြတာဝန္ေက်ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲကို ဗမာေတြနဲ႔ဗမာမဟုတ္တဲ့လူမ်ိဳးစုေတြရ႕ဲ လူမ်ိဳးေရးတိုက္ပြဲအၿဖစ္ဘယ္တံုးကမွစိတ္မကူးခဲ့ဘူး။ ဗမာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕စိတ္ထမ ဲ ွာလူမ်ိဳးဆိုတ့ေ ဲ ဝါဟာရကိုေကာင္းေကာင္းနားမလည္ပါဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ပါဝါကိုထိပါးလာမဲ့အရာမွန္သမွ်ကိုေၿခမႈန္းဖို႔ႀကိဳးစားတာကလြဲၿပီးဘာကိုမွအေပးအယူလုပ္မွာမဟုတ္ပါ။ ၁၉၉၆ ကာလေတြေလ။ ကခ်င္လက္နက္ကိုင္တပ္ေတြက သမိုင္းလမ္းဆံုမွာ ရံုးခန္းေတြဖြင့္စီးပြားေရးလုပ္ေနႀကတဲ့အခ်ိန္။ သူတို႔နဲ႔ပတ္သက္တဲ့သားသမီးေတြကို က်ဴရွင္ၿပေနတဲ့ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတပိုင္း ေက်ာင္းဆရာတပိုင္း လူငယ္ေလးေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕အႀကံအစည္ေတြကိုသတိေပးေဆြးေႏြးခဲ့ႀကတယ္။ အပစ္အခပ္ရပ္ဆဲေရးအုပ္စုေတြကသတင္းစကားကိုနားေထာင္ခ့တ ဲ ာပဲရိွတာပါ။ သူတို႔က ၿမိဳ႕ၿပရဲ႕ဖ်ားေယာင္းမႈထဲမွာေပ်ာ္ပါးသြားႀကၿပီ။ ေအာက္လက္ငယ္သားေတြဘယ္လိုရုန္းကန္ေနႀကတယ္ဆိုတာလည္းကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္မရိွေတာ့ပါဘူး။ ေခတ္ကပ်က္ေနၿပီ။ ေခတ္ပ်က္ႀကီးထဲမွာ အပ်က္စီးဆံုးလူတန္းစားႏွစ္ရပ္ရိွတယ္။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရယ္၊ အပစ္အခပ္ရပ္ဆဲေရးလုပ္ထားတဲ့တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ေတြရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြရယ္။
(၆) မသြားအပ္တဲ့ေနရာ၊ မေပ်ာ္ပါးအပ္တ့ခ ဲ ံစားမႈဆိုတ့အ ဲ ရာႏွစ္ခုကိုနားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္က ကိုယ္ခံအားမေကာင္းပဲ၊ ရန္သူကမွ်ားထားတဲ့ ကစားကြင္းထဲကို သြားမယ္လို႔ႀကံစည္ေနသူေတြအတြက္ေဗဒင္ေမးစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ ပြဲမစခင္ကတည္းကရႈံးေနၿပီဆိုတာကိုႀကိဳၿမင္ေနရတယ္။ ဒီကေန႔ ကိုးကန္႔ေခါင္းေဆာင္ ဖံုႀကားရွင္အပါအဝင္၊ အပစ္အခပ္ရပ္ဆဲေရးအုပ္စုေတြႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့စစ္ပြဲေတြ၊ ၿပႆနာေတြက အထက္မွာေၿပာခဲ့တဲ့အေႀကာင္းအရာေတြရဲ႕အက်ိဳးဆက္ရလဒ္ပါ။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကလိမ္က်စ္ဘယ္ေလာက္လုပ္တတ္တယ္ဆိုတာသိေပမဲ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ကိုယ္က်ိဳးရွာစီးပြားရွာဖို႔ပဲေတြးေခၚေနတာမ်ိဳး၊ ၿမိဳ႕ၿပမွာအေသြးအေယာင္ေတြႀကားမွာ သာယာယစ္မူးေနၿပီးလက္ေအာက္ငယ္သားေတြရဲ႕ဘဝကိုေမ့ေလ်ာ့ေနတဲ့အၿဖစ္မ်ိဳးေတြ၊ ဘယ္သူက ကိုယ့္ရဲ႕မိတ္ေဆြလည္း၊ ဘယ္သူက ရန္သူလည္းဆိုတဲ့ စည္းႏွစ္စည္းကိုမၿပတ္တ့ခ ဲ ါမ်ိဳးက်ရင္တန္ဘိုးႀကီးႀကီးေပးရတတ္ပါတယ္။ ကိုးကန္႔စစ္ပြဲအေႀကာင္းလူေတြေၿပာဆိုေနႀကတံုးက က်ေနာ့အေနနဲ႔ဘာမွေၿပာခ်င္စိတ္မရိွပါဘူး။ ဒီလိုၿဖစ္လာလိမ့္မယ္ဆိုတာ ကိုးကန္႔ေခါင္းေဆာင္ေတြလြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကတည္းကသိၿပီးသားပါ။ သူတို႔ရဲ႕အႀကီးဆံုးအမွားကေတာ့ ဘာေတြၿဖစ္လာမယ္ဆိုတာကိုသိရဲ႕သားနဲ႔ႀကိဳတင္ၿပင္ဆင္ထားဖို႔စိတ္ကူးမရိွခဲ့တဲ့အမွားပဲၿဖစ္တယ္။
(၇) ကိုးကန္႔အေရးကိုအေႀကာင္းၿပဳၿပီးက်ေနာ္တို႔ရဲ႕ညီအကိုေတာ္တိုင္းရင္းသားေတြကသင္ခန္းစာယူလာမလားလို႔ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဘူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ မႀကာေသးခင္က ဆီနိတ္တာ ဂ်င္ဝက္ ဆီ ကို ေပးပို႔လုိက္တဲ့၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ားရဲ႕ေကာင္စီ ( ENC) ရဲ႕စာကိုဖတ္လိုက္ရတဲ့အခါ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ပ်က္မိတယ္။ ဒီလိုန႔မ ဲ ိုးႀကီးခ်ဳပ္ႀကအံုးမွာပါပဲ။ ENC နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေမးခ်င္တာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရိွပါတယ္။ (က) ဗမာမဟုတ္တဲ့တိုင္းရင္းသားေတြက “ ဗမာေတြဟာလည္းတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုတစုၿဖစ္တယ္” ဆိုတဲ့စကားကိုက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ေၿပာေလ့ရိွတယ္။
ဒါၿဖင့္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ားေကာင္စီဆိုတ့ဲ ENC မွာဘာလို႔ဗမာတိုင္းရင္းသားမပါတာလည္း။ ဒါမွမဟုတ္ ENC ဆိုတာ ဗမာမုန္းတီးေရးလႈ႕ံေဆာ္ေနတဲ့ေကာ္မတီလား။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းစရိုက္အၿပည့္စဝ ဲြ င္ေနတဲ့ ေကာ္မတီပၿဲ ဖစ္မယ္။ ဆလိုဘိုဒန္မီလိုစီဗစ္ စိတ္ဓါတ္ေတြကိန္းေအာင္းေနတဲ့၊ လူမ်ိဳးစုသုတ္သင္ရွင္းလင္းမႈကို က်ဴးလြန္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ေကာ္မတီတခုထက္မပိုပါဘူး။ဗိုလ္ေနဝင္းကလည္းတၿခားလူမ်ိဳးစုေတြမုန္းတီးေရးကိုလႈံ႕ေဆာ္ခဲ့သလို၊ ဆလိုဗိုဒန္ကလည္း ေဘာ့စနီးယားေဒသတခုလံုးကိုေသြးေခ်ာင္းစီးေစခဲ့တယ္မို႔လား။ (ခ) ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းဟာလြန္ခ့တ ဲ ့အ ဲ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္လံုးလံုး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္နဲ႔ ၁၉၉၀ ရြးေကာက္ပြဲအေႀကာင္းကိုသာေၿပာခဲ့ႀကတယ္။ ဒီလိုလမ္းေႀကာင္းနဲ႔မတူတ့ဆ ဲ ီနိတ္တာဂ်င္ဝက္ရဲ႕ေပၚလစီသစ္ကိုႀကိဳဆိုပါသတဲ့။ ENC ရဲ႕စာကဆိုတယ္။ ေမးပါရေစအံုး။ ဂ်င္ဝက္ က တိုင္းရင္းသားေတြစစ္အစိုးရလက္ေအာက္ကလြတ္ေၿမာက္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္လို႔ဂတိေပးခဲ့လို႔လား။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာ ဗမာေတြခ်ည္းက်င္းပတဲ့ေရြးေကာက္ပြဲလား။ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္မွာဗမာမဟုတ္တဲ့တိုင္းရင္းသားေတြပါသလို၊ အႏိုင္ရခဲ့တဲ့မဲဆႏၵနယ္ေတြမွာ ဇိုမီ၊ ရွမ္း၊ ရခို္င္-- တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတြအမ်ားႀကီးပါ။ အႏွစ္ (၂၀) လံုးလံုး ႏိုင္ငံတကာပတ္ၿပီး လူၿဖဴေတြႀကားမွာ ပိုက္ဆံရွာၿပီးခ်မ္းသာေနတာဘယ္သူလဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္လား၊ သမၼတႀကီးစပ္ေရႊသိုက္ရဲ႕သားေတြလား။ ကိုယ့္ရဲ႕တိုင္းရင္းသားအေရးကိုတကယ္လုပ္တာလား။ ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားအတြက္လူၿဖဴေတြရဲ႕အစိုးရမဟုတ္တဲ့အဖြဲ႔အစည္းေတြ ကို စီးပြားရွာေရးကရိယာအၿဖစ္ အသံုးခ်ေနတာလား။ ဒီလိုေမးခြန္းေတြကိုက်ေနာ္တို႔ေရွာင္ခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ့္အေႀကာင္းကိုသိဖို႔ပလ ဲ ိုတာပါ။ ကိုယ့္ဘာသာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကိုဝင္ခ်င္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕အသံကိုႀကားေစခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္းဗမာမုန္းတီးေရးလုပ္ေနတဲ့အရာေတြကိုေရွာင္ေစခ်င္ပါတယ္။ လူမ်ိဳးစုတစုက လူမ်ိဳးစုတစုကိုမုန္းတီးေအာင္လႈံ႕ေဆာ္ေနတယ္ဆိုတာ ယဥ္ေက်းတဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာလုပ္ေလ့လုပ္ထရိွတဲ့အလုပ္မဟုတ္ပါဘူး။ (ဂ) ကိုးကန္႔စစ္ပြဲလိုၿဖစ္ရပ္ေတြကအနာဂတ္မွာလည္းေပၚလာအံုးမွာပါ။ ဘာလို႔လဆ ဲ ိုေတာ့ ၿပည္တြင္းမွာေလးစားစရာေကာင္းတဲ့ ဦးေအးသာေအာင္၊ ဦးက်င္ရွင္းထန္ လို တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေနာက္ေက်ာဓါးနဲ႔ထိုးဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ ၿပည္ပကတိုင္းရင္းသားကုိယ္စားလွယ္အမည္ခံ၊ ကမၻာပတ္က်ားေတြကိုေတြ႔ေနရလို႔ပါ။ ဲ စည္းႀကားေတြထက ဲ ်ရင္တမ်ိဳးေၿပာတယ္။ ပိုက္ဆံေပးတဲ့ဒိုနာေတြနဲ႔ေတြ႕ရင္တမ်ိဳးေၿပာတယ္။ ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြကို သူတို႔က မဟာမိတ္အဖြ႔အ “ ေၿမြတိုင္းရင္းသား” လို႔ အမည္ေပးထားႀကတယ္။ ေကြ႕ေကာက္လြန္းတာကိုး။ အခြင့္အေရးက်ေတာ့လည္းယူတတ္လိုက္တာ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ၿပည္ပမွာ ဗမာကိုကိုယ္စားမၿပဳတဲ့ဗမာေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဗမာမဟုတ္တဲ့တိုင္းရင္းသားကိုကိုယ္စားမၿပဳတဲ့ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ လူထုကိုကိုယ္စားမၿပဳတဲ့စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြအတြက္က်င္းပေပးမဲ့လက္ေဝွ႕ဝိုင္းတဝိုင္းေလာက္ရံုသြင္းရင္ေကာင္းမလားလို႔စဥ္းစားႀကည့္တယ္။ ဒါေပမဲ့မိတ္ေဆြေတြကအႀကံေပးတယ္။ အဲ့ဒါမ်ိဳးက်ဘယ္ထိုးပါ့မလဲတဲ့။ သူတို႔ခ်င္္းပါတီေပးၿပီးေပ်ာ္ပါးႀကမွာေပါ့တဲ့။ ၿဖစ္ႏိုင္တယ္ထင္တယ္။
(၈) ဗမာၿပည္ရဲ႕ၿပည္တြင္းစစ္ကိုေၿဖရွင္းတဲ့အခါ၊ တိုင္းရင္းသားၿပႆနာကိုမကိုင္တြယ္ႏိုင္ရင္ေၿဖရွင္းဖို႔သိတ္မလြယ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါကိုက်ေနာ္တို႔ကအေလးအနက္ထားပါတယ္။ အားလံုးကသေဘာထားႀကီးႀကီးလက္တြဲေစခ်င္ပါတယ္။ ဖက္ဒရယ္စံနစ္တည္ေဆာက္ခ်င္ပါတယ္ေၿပာၿပီး လူမ်ိဳးစုတစုကို အညိွဳးတႀကီးမုန္းတီးေရးလုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲ့ဒီဖက္ဒရယ္စံနစ္ဟာဘယ္ေတာ့မွရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ကို္ယ္ကိုယ္တိုင္က ဖက္ဒရယ္စံနစ္ရဲ႕အႏွစ္သာရကိုသစၥာမေဖာက္ဖို႔လိုပါတယ္။ “ၿပႆနာတက္မွာစိုးလို႔ ၿပည္ပမွာ ၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေနတဲ့အတိုင္းအတာတခုဟာ ၿပီးဆံုးသြားၿပီ”လို႔ နိုင္ငံတကာမွာေရာက္ေနတဲ့လူေတြက ဆံုးၿဖတ္လိုက္ႀကတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းလိုလူမ်ိဳးေရးမုန္းတီးမႈစရိုက္အၿပည့္ရိွတ့လ ဲ ူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္အမည္ခံလူေတြကိုၿပန္တုန္႔ၿပန္သြားမယ္။ ဦးေအးသာေအာင္၊ ဦးက်င္ရွင္းထန္တို႔ေခါင္းေဆာင္တဲ့ စီအာပီပီကိုေထာက္ခံကာကြယ္သာြ းမယ္။လြတ္ေၿမာက္မႈန႔ဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုေရွ႕ရႈတဲ့အၿပဳအမူေတြကိုေလးေလးစားစားပူးေပါင္းလုပ္ကိုင္သြားပါမယ္။ ႏိုင္ငံေရးကို မူ ေပၚမွာ ပဲ ေပါင္းစည္းႀကရေအာင္ပါ။ ေလးစားစြာၿဖင့္
ေအာင္မိုးဝင္း
နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ “ဂူလီရာနီ” လက္ထက္မွာ သူ႔ရဲ႕အေၿပာင္ေၿမာက္ဆံုးမိန္႔ခြန္း နဲ႔ စိန္ေခၚမႈ အၿဖစ္လူသိမ်ားခဲ့တဲ့အၿဖစ္အပ်က္တခုရိွခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ အာဖရိကန္အေမရိကန္ေတြေနထိုင္တ့“ဲ ဟာလမ္” ရပ္ကြက္မွာေၿပာႀကားခဲ့တဲ့စကားေတြပဲၿဖစ္တယ္။ သူက “ လူၿဖဴေတြကလူမဲေတြကိုအသားအေရာင္ခၿဲြ ခားတယ္။ဘာညာဆိုတဲ့ဆင္ေၿခေတြဖံုးလြမ္းေနတဲ့စကားလံုးေတြနဲ႔က်ေနာ့္ရဲ႕ေန႔ရက္ေတြကိုဖ်က္ဆီးမပစ္ ေစခ်င္ဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔လည္းအာဖရိကန္အေမရိကန္ေတြ၊ က်ေနာ္လည္း အီတာလွ်ံအေမရိကန္သားၿဖစ္တယ္။ အသားအေရာင္ေပၚမွာႀကည့္ၿပီးဆက္ဆံတာထက္မူေပၚမွာပဲရပ္ၿပီးေဆြးေႏြးႀကမယ္။ ေဟာ့ဒီ-နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ႀကီးဆိုတာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ၿမိဳ႕လည္းၿဖစ္တယ္။ က်ေနာ့ရဲ႕ၿမိဳ႕လည္းၿဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔အတူလက္တၿဲြ ပီးရာဇဝတ္မႈေတြကိုကိုင္တြယ္ႀကရေအာင္ပါ” တဲ့ တကယ္ေတာ့ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕မွာ လူမဲေတြလႊမ္းမိုးထားတဲ့ “မာတင္လူသာကင္း” အထက္တန္းေက်ာင္းမွာဆိုရင္၊ လူၿဖဴေက်ာင္းသားေလးေတြအတြက္ ေနရာမရိွဘူး။ ေခတ္ကေၿပာင္းသြားၿပီ၊ လူမဲေတြကလူၿဖဴေတြကိုၿပန္ၿပီးအသားအေရာင္ခြဲၿခားမႈလုပ္ေနတဲ့ကာလ။ စာသင္ခန္းထဲမွာအမ်ိဳးမ်ိဳးေႏွာက္ရွက္ခံရတာေႀကာင့္လူၿဖဴေက်ာင္းသားေလးေတြတၿခားေနရာကိုေရြ႕ေၿပာင္းခဲ့ရတယ္။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္……. ဂူလီယာနီ ရဲ႕လက္ထက္မွာ ရာဇဝတ္မႈထူေၿပာလြန္းလွတ့န ဲ ယူးေယာက္ၿမိဳ႕ဟာ လံုၿခံဳစိတ္ခ်တဲ့ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕အၿဖစ္အသြင္ေၿပာင္းလာခဲ့တယ္။ ရာဇဝတ္မႈေတြကသိသိသာသာက်ဆင္းလာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း ဒီကေန႔ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ႏိုင္ငံေရးၿပႆနာေတြကို၊မူေပၚမွာရပ္တည္ၿပီးေၿပာဆိုေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့စကားေတြရိွေနပါတယ္။
မီးကြင္းပစ္သူမ်ား “မီးကြင္းပစ္တယ္”ဆိုတ့ေ ဲ ဝါဟာရ ကို မႏၱေလးသူ၊မႏၱေလးသားေတြကထိတ္လန္႔တႀကားနားလည္ေလ့ရိွတယ္။ ေႏြဦးသံေခ်ာင္းေခါက္သံႀကားတိုင္းက်ေနာ္တို႔အတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ပစၥည္းေတြကိုအၿမန္ထုတ္ပိုးထားႀကတယ္။က်ေနာ္ေနထိုင္ခဲ့ဘူးတဲ့ မႏၱေလးၿမိဳ႔မွာ မီးအႀကီးအက်ယ္ (၃) ခါေလာင္ခဲ့ဘူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ အိမ္ေတာ္ရာဘုရားနားကရပ္ကက ြ ္ေတြက ကံေကာင္းတယ္လို႔ဆိုရမယ္။ အႀကီးအက်ယ္ေလာင္တဲ့ မီး ႏွစ္ခုလံုး၊ ကပ္လြတ္တယ္။ မီးက လမ္းဘက္ကိုကူးလာၿပီဆိုရင္၊ က်ေနာ္တို႔ရပ္ကြက္ေတြအားလံုးပါသြားၿပီ။ မီးညႊန္႔ေတြကလားရာေၿပာင္းသြားေတာ့ကပ္ကပ္လြတ္သြားတယ္။ ပထမဆံုးအႀကိမ္မီးေလာင္တံုးက၊က်ေနာ္က (၆) တန္းေလာက္ပဲရိွေသးတယ္။ ကြင္းၿပင္တခုထဲမွာရပ္ကြက္ထဲကလူေတြသူတို႔သယ္လာတဲ့ပစၥည္းေတြကို ပံုၿပီးဘယ္အခ်ိန္မီးညႊန္႔က်ိဳးသြားမလဲဆိုတာကိုေစာင့္ႀကည့္ေနခဲ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာမေကာင္းဘူး။ ေကာင္းကင္တခုလံုးနီရဲသြားလိုက္၊ မီးခိုးလိပ္ေတြတက္လာလိုက္၊ လူေတြေအာ္ဟစ္ေၿပးသြားလိုက္၊ မီးအလံုးေတြဟပ္လိုက္တိုင္းလဲၿပိဳသြားတဲ့ပံုရိပ္ေတြ၊ အိမ္ေတြ၊ သဘာဝေဘးဒဏ္ဆိုတာသိတ္ေႀကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဦးက်ားႀကီးဝင္းက စေလာင္တ့ဲ ဒုတိယမီးႀကီးေလာင္ေတာ့ က်ေနာ္ကအရြယ္ေရာက္ေနၿပီ။ ဒီတခါမီးေလာင္တဲ့ၿဖစ္ရပ္က က်ေနာ္တို႔ရဲ႕အေတြးေတြကို စတင္စဥ္းစားလာေစတယ္။ မီးကတဘက္မွာေလာင္ေနတံုး၊ ေနာက္ထပ္မီးေလာင္မႈေတြက ရပ္ကြက္တခ်ိဳ႕ေပၚေပါက္လာတယ္။ လူေတြက ပထမေတာ့မသိဘူး။ မီးစေတြကပဲေလထဲကပ်ံဝလ ဲ ာၿပီးေခါင္းမိုးေတြေပၚက်ရာကေန၊ေလာင္မီးကူးလာတယ္လို႔ထင္ႀကတယ္။ ေခါင္မိုးေတြေပၚတက္ၿပီးေရပိုက္နဲ႔ၿဖန္းတဲ့သူကၿဖန္း၊ သစ္ကိုင္းေတြကိုခုတ္သူကခုတ္၊ လူေတြေခါင္းမိုးေတြေပၚတက္ၿပီး ကိုယ့္အိမ္ပါမသြားေအာင္ႀကိဳးစားကာကြယ္ႀကတယ္။ အဲ့ဒီက်မွသေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ မီးေလာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာတခ်ိဳ႕လူရမ္းကားေတြက ဓါတ္ဆီဘံုးကိုဆိုက္ကားနဲ႔သယ္လာၿပီးလူလစ္တာနဲ႔တၿခားအိမ္ေတြကို မီးတင္ရိႈ႕ေတာ့တာကိုး။ မီးကြင္းပစ္တယ္ဆိုတာ အဲ့ဒါကိုေခၚတယ္။ဒုတိယမီးေလာင္မႈႀကီးကေတာ့အမွတ္တရပဲ။ လုတာေတြကအရမ္းမ်ားတယ္။ ညမိုးခ်ဳပ္သြားတဲ့အခါ၊ လူငယ္ေတြက ဒုတ္၊ ဓါး လက္နက္ကိုင္ၿပီးကိုယ့္ရပ္ကြက္ကိုလံုၿခံဳေအာင္ကင္းေစာင့္ရတယ္။ မီးကတေနရာၿပီးတေနရာထထေလာင္ေနတာကိုး။ တခ်ိဳ႕႔ရပ္ကက ြ ္ေတြမွာဆို မီးကြင္းပစ္တဲ့သူကိုမိၿပီဆိုရင္၊ ရင္ဝကေန ဓါးနဲ႔ပိုင္းပစ္တယ္။ ဒုကၡေရာက္ေနတ့ဲအခ်ိန္၊ ေသြးဆူေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲ့သလိုမ်ိဳးၿဖစ္ကုန္တာအဆန္းေတာ့မဟုတ္ဘူး။ အဲ့ဒီတံုးက က်ေနာ့္အေတြးေတြကသိတ္ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမရိွဘူး။ “ဒီေကာင္ေတြကြာသူမ်ားဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္ရက္လိုက္တာ” ဆိုတဲ့ၿငီးၿငဴသံေတြကို ကိုယ္တိုင္လည္းေၿပာရင္း၊ တစၿပင္လိုၿဖစ္သာြ းတဲ့မီးေလာင္ေၿမကိုႀကည့္ခဲ့ဘူးတယ္။ မႏၱေလးသားေတြအိမ္ၿပန္မေဆာက္ႏိုင္ပါဘူး။ ၿမိဳ႕ၿပင္ကိုတၿဖည္းၿဖည္းစေရြ႕ေနၿပီ။ တတိယမီးႀကီးမွာေတာ့၊ က်ေနာ္တို႔တေတြ ႏို္င္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြထဲမွာေရာက္ေနၿပီ။ စဥ္းစားစရာေတြကမ်ားေနတဲ့အခ်ိန္၊ အဲ့ဒီအၿဖစ္အပ်က္ကို ေႀကေႀကကြဲကဲသ ြ ြားတိုးမိတယ္။ တတိယမီးႀကီးေလာင္အၿပီးေနာက္တေန႔ပဲရိွေသးတယ္။ မီးေဘးဒုကၡသည္ေတြက သူတို႔အတြက္ရတဲ့ထမင္းထုတ္ကို ၿဖည္စားေနတံုး ပြဲစားေတြေရာက္လာတယ္။ “အေဒၚႀကီးတို႔အိမ္ကိုစိတ္ဝင္စားလို႔” တဲ့။ “အိမ္ၿပန္ေဆာက္မ့အ ဲ စား အခုပိုင္တဲ့တန္ဘိုးထက္ႏွစ္ဆေပးမယ္” တဲ့။ ဆာလာအိပ္နဲ႔ထည့္ထားတဲ့ေငြေတြ၊ ဗမာစကားေကာင္းေကာင္းမေၿပာတတ္တဲ့သူေတြ၊ မီးေလာင္ေၿမနားမွာတဝဲလည္လည္၊ မီးေဘးဒုကၡသည္ေတြနားမွာ တြတ္ထိုးေနႀကတယ္။ က်ေနာ့စိတ္ထမ ဲ ွာ မီးကြင္းပစ္တ့ၿဲ ဖစ္ရပ္ကို ဒိတ္ကနဲသြားသတိရေနမိ္တယ္။
ေအာ္--ရိႈ႕မီးေတြရဲ႕ေနာက္ကယ ြ ္မွာ က်ေနာ္တို႔သေဘာမေပါက္ခ့တ ဲ ဲ့ႏိုင္ငံေရးလုပ္ႀကံမႈေတြတဲ့ေလ……
(၂) ၁၉၉၀ ကာလေတြထင္ပါရဲ႕။ နာဇီလက္သစ္ေတြဘာလို႔ေပၚလာသလဲဆိုတ့အ ဲ ခ်က္ကိုလက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာထိုင္ရင္း၊မႏၲေလးကလူငယ္ေတြၿငင္းခုန္ေနႀကတယ္။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကေရြးေကာက္ပႏ ဲြ ိုင္တယ္။ အာဏာလႊဲမေပးဘူးဆိုတာလည္းသိေနတယ္။ လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္ေတြကေထာင္က်ကုန္ၿပီ။ ဝရမ္းေၿပးၿဖစ္ကုန္ၿပီ၊ တခ်ိဳ႕ေတာခိုသြားတဲ့ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြေၿမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္နယ္ေၿမမွာေထာက္လွမ္းေရးလို႔စြပ္စြဲခံရတယ္။ အသတ္ခံခဲ့ရတယ္။ ေနေပ်ာ္စရာတစက္မွမရိွတႏ ့ဲ ွစ္ေတြေလ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ထားတ့လ ဲ က္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြဝင္လာတယ္။ အရိုင္းစိုင္းဆံုးအုပ္စုေတြကေတာ့ “ဝ”ေတြပဲ။ သူတို႔ကႏွစ္ကာလဘယ္ေလာက္ႀကာႀကာေတးမွတ္ထားခဲ့သလဲမသိဘူး။ ၿမိဳ႕ေတာ္ထဲကိုဝင္လာပံုေတြကႀကမ္းတယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး ကို ၿပည့္တန္ဆာခန္းေတြလိုဆက္ဆံပစ္လိုက္မယ္ဆိုတ့ဟ ဲ န္ပန္မ်ိဳး၊ တည္းခိုခန္းေတြေရွ႕မွာ မေကာင္းတဲ့မိန္းမေတြနဲ႔တရုန္းရုန္း၊ လမ္းမေတြေပၚမွာ အနမ္းေတြပက္ပက္စက္စက္ႀကဲႀကတယ္။ ဗမာၿပည္ကန ြ ္ၿမဴနစ္ပါတီကိုသစၥာေဖာက္လာတဲ့အုပ္စုေတြကေတာ့ ေၿခာက္ေကာင္ဂ်င္ဝိုင္းေတြေထာင္၊ အစိုးရဆီက စီးပြားေရးအခြင့္အေရးေတြရတဲ့ေကာင္ကရ၊ ကခ်င္အုပ္စုေတြကလည္း မႏၱေလးစက္မႈဇံုေတြမွာေၿမေတြဝယ္ႀက၊ ၿခံေတြခပ္ႀက၊ သူတို႔ကို ဓနစာအုပ္ထဲက စီးပြားေရးအေႀကာင္းေတြဖတ္ၿပေနတဲ့ေကာင္မေလးတေယာက္ရဲ႕ေပါင္ကို လက္နဲ႔ပြတ္သပ္ေနရင္းဘီယာေသာက္လိုက္ေသးတယ္။ သူတို႔ကိုစာဖတ္ၿပမဲ့ေကာင္မေလးေတြကိုနာရီပိုင္းနဲ႔ငွားလာတာလို႔ဆိုတယ္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့စည္းဇိမ္ပါပဲ။ တခုေတာ့ေသခ်ာပါတယ္။ သူတို႔ဘာသာ အတိတ္ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေပမဲ့ ဘဝဆိုတာ အဲ့သလိုလယ ြ ္လြယ္ကူကူအေငြ႔ပ်ံအသြင္းေၿပာင္းဖို႔မေသခ်ာဘူးဆိုတာသူတို႔သိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမွာပါဝင္ေနတဲ့လူငယ္ေတြ၊ ၿမင္ကြင္းေတြကို ရင္နာနာနဲ႔ ႀကည့္ေနရတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲကအေဒၚႀကီးတေယာက္က အႀကံေပးတယ္။ ဟဲ့ေကာင္ေလးေတြ၊ နင္တို႔သူတို႔လိုေတာခိုရင္ခ်မ္းသာႏိုင္တယ္။ ခဏေလာက္ၿဖစ္ၿဖစ္ေတာသြားခိုပါလားတဲ့။ “အေဒၚႀကီးကသမိုင္းေတြကိုၿဖတ္ၿမင္ၿပီးေၿပာေနတာကိုး။ သူတို႔လိုမခ်မ္းသာပဲနဲ႔ေတာထဲမွာအသတ္ခံေနရရင္၊ အေဒၚ့သမီးမုဆိုးမၿဖစ္ေနအံုးမယ္” တဲ့။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းက စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္သမွ်၊ ခါးခါးသီးသီးၿပန္တုန္႔ၿပန္တယ္။ ေအာ္--တခါတံုးက သူပုန္ေတြဆိုတာ ဒါမ်ိဳးလား ကမၻာဦးမွာ လူၿပန္ၿဖစ္ခဲ့ရသလိုမ်ိဳး၊ က်ေနာ္တို႔အတြက္ေတာ့ အထူးအဆန္းေတြခ်ည္းပါပဲ။ ေတာေတြ၊ ေတာင္ေတြ၊ ေလထုေတြ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြ၊
(၃) ၁၉၉၀ ႏွစ္အကုန္ေလာက္မွာ တကၠသိုလ္ေတြၿပန္ဖြင့္ေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ ဒုတိယတိုင္းမွဴးေမာင္ေပၚ နဲ႔ မႏၱေလးကစစ္ေထာက္လွမ္းေရးအႀကီးအကဲ ေက်ာ္ေအး တို႔က မႏၱေလးကေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြန႔ေ ဲ ဆြးေႏြးခ်င္ လို႔ဆိုၿပီးအေႀကာင္းႀကားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ထိုင္ေနတဲ့လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေလးကို ဗိုလ္ႀကီးၿမင့္ဦးကေရာက္လာၿပီး၊ သူ႔ရဲ႕ဂ်စ္ကားနဲ႔လာေခၚတယ္။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေက်ာ္ေအး က ဘာမွမေၿပာဘူး။ သူကၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ၿပီးလူေတြကိုအကဲခပ္ေနတယ္။ ဒုတိုင္းမွဴးေမာင္ေပၚကေတာ့ စကားကိုမနားတမ္းေၿပာတယ္။ ပညာကိုဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္သင္ႀကဖို႔၊ႏိုင္ငံေရးဆိုတာဘယ္လိုရႈပ္ေထြးေႀကာင္း၊ တိုင္းၿပည္ၿငိမ္ဝပ္ပိၿပားေအာင္သူတို႔အေနနဲ႔ေန႔မအားညမအားႀကိဳးစားေနေႀကာင္းဆက္တိုက္ေၿပာသြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ပညာသင္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္အေပါင္းအသင္းေတြန႔မ ဲ ွေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ဖမ္းထားတဲ့ က်ေနာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြကိုၿပန္လႊတ္ေပးပါလားလို႔ေတာင္းတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့တကၠသိုလ္ေတြကိုအက်ဥ္းေထာင္ေတြလိုမလုပ္ပစ္ဖို႔၊ ဖ်က္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုႀကတယ္။ သူတို႔ကစကားကိုအတည္တက်မေၿပာပါဘူး။ ဟိုလွည့္ေၿပာ၊ ဒီလွည့္ေၿပာလုပ္ေနတာ။ ေဆြးေႏြးပြဲကိုအဆံုးမသတ္ခင္ က်ေနာ္တို႔ကို ဒုတိုင္းမွဴး ေမာင္ေပၚက ပါးပါးေလးထည့္လိုက္တယ္။ “မင္းတို႔ကလည္းကြာ၊ ဆႏၵၿပပြဲေတြ၊ဒုကၡေရာက္မ့ဟ ဲ ာေတြခ်ည္းလုပ္ၿပီးေထာင္ႏႈတ္ခမ္းဝမွာလမ္းေလွ်ာက္လုပ္မေနနဲ႔အံုး။ မႏၲေလးမွာ ပြတ္ပြဲေတြ၊ညကလပ္ေတြေပၚေနၿပီကြ၊ မင္းတို႔ကသာမေရာက္တာ၊ မေန႔တေန႔ကမွေတာထဲကေရာက္လာတဲ့ေသာက္ရူးေတြေတာ့ေၿခသြက္တယ္ကြ၊ သူတို႔ဦးစီးၿပီးေဆာက္ေနႀကတယ္ေလ” တဲ့ က်ေနာ္တို႔ကသူဘာေၿပာေနတာကိုသေဘာသိတ္မေပါက္ဘူး။ ေသာက္ရူးဆိုတဲ့စကားကလည္းဘယ္အုပ္စုကိုရည္ညႊန္းေၿပာဆိုေနတယ္ဆိုတာမသိဘူး။စိတ္မဝင္စားတာလဲပါမယ္ ထင္တယ္။ ႏႈတ္ဆိတ္ေနလိုက္ႀကတယ္။
(၄) ၁၉၉၄ မွာ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းကိုၿပန္ေရာက္ခ့ေ ဲ ပမဲ့ ေက်ာင္းထဲမ်ာအေၿခအေနေတြကရႈပ္ေထြးေနၿပီ။ ရွစ္ေလးလံုးမ်ိဳးဆက္ေတြၿဖစ္ႀကတဲ့ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕က ေက်ာင္းေဆြးေဆြးလူေဆြးေဆြးေနႀကတယ္။ ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာၿဖစ္ပ်က္ခ့တ ဲ ့ပ ဲ ံုရိပ္ေတြကသူတို႔ကိုအၿမဲရိုက္ခတ္ေနတယ္။ တိုင္းၿပည္စီးပြားေရးကတစထက္တစဆိုးလာတယ္။ တကၠသိုလ္ေတြမွာ ႀကံ႕ခိုင္ေရးနဲ႔ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအဖြ႔က ဲ ိုဝင္မယ္ဆိုရင္လခေပးမဲ့အၿပင္ႏိုင္ငံၿခားပညာသင္လႊတ္မယ္။ အိမ္ေပးမယ္
စတဲ့ကမ္းလွမ္းခ်က္ေတြကလည္းသိသိသာသာဝင္လာေနတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သားသမီးေတြေက်ာင္းလာရင္ေနာက္ဆံုးေပၚကားေတြန႔လ ဲ ာႀကတာကိုမေက်နပ္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြကဗိုလ္ခ်ဳပ္သားသမီးေတြကိုပညာေပးဖို႔လုပ္ႀ ကတယ္။ တခ်ိဳ႕က စာသင္ခန္းထဲလာရင္ဓါးထည့္လာၿပီး၊ စစ္တပ္အသိုင္းအဝိုင္းကသားသမီးေတြကိုအဓိကပစ္မွတ္ထားရန္လုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ႀကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သားသမီးေတြခင္ဗ်ာေသြးပ်က္ေနၿပီ။ ဟိုေကာင္ေတြပံုစံကတကယ္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ပံုစံမ်ိဳးမို႔လား။ ဆိုေတာ့-- စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕သားသမီးေတြကလည္းအေဆာင္မွာအေပါင္းအသင္းမ်ားတဲ့က်ေနာ္တို႔တေတြကိုခ်ည္းကပ္တယ္။ သူတို႔အတြက္အကာအကြယ္ရဖို႔အတြက္အေဆာင္ေက်ာင္းသားေတြကိုမိတ္ဖြဲ႔တယ္။ က်ေနာ္တို႔ကလည္းကိုယ့္ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္။ သူတို႔ရဲ႕အသိုင္းအဝိုင္းထဲကိုဝင္ၿပီးစစ္တပ္ထိပ္ပိုင္းအတြင္းကအေၿခအေနေတြကိုသိခ်င္ခဲ့တယ္။ သူတို႔ကလည္းက်ေနာ္တို႔ကိုသံုးသလို၊ က်ေနာ္တို႔ကလည္းသူတို႔ကိုၿပန္အသံုးခ်တယ္။ ဒီလိုန႔ဲ က်ေနာ္တို႔ပတ္သက္လိုက္ႀကတယ္။ အဲ့ဒီတံုးက က်ေနာ္တို႔ထဲမွာ ေနာက္ထပ္ေတြးစမႈတခုရိွေသးတယ္။ ရန္ကုန္၊မႏၱေလးမွာ စီးပြားေရးအႀကီးအက်ယ္လုပ္ေနတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ဖ႔ေ ဲြ တြရဲ႕အတြင္းစည္းထဲကိုလည္းေလ့လာရမယ္ဆိုတဲ့အခ်က္၊ အထက္တန္းေက်ာင္းသားေတြကို “ေလ့လာေရးလမ္းညႊန္” အၿဖစ္ အိမ္ေတြမွာလိုက္ၿပီးက်ဴရွင္ၿပေနတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕သားသမီးေတြကိုစာၿပတဲ့က်ဴရွင္ဆရာေတြၿဖစ္လာတယ္။ ဗမာၿပည္မွာ အဲ့ဒီတံုးက အခ်မ္းသားဆံုးလူတန္းစားေတြကိုၿပပါဆိုရင္ စစ္တပ္ထိပ္ပိုင္းအသို္င္းအဝိုင္းနဲ႔အပစ္အခပ္ရပ္ဆထ ဲ ားတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအုပ္စုေတြပဲၿဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္တပ္ဘက္ကအရာရိွေတြက ဒီအပစ္အခပ္ရပ္ဆဲေရးလုပ္ထားတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအုပ္စုေတြရဲ႕သေဘာသဘာဝကိုသိတယ္။ ေနာက္ကြယ္မွာပ်က္ရယ္ၿပဳတယ္။ “ လြတ္ထားလိုက္၊ ဒီေကာင္ေတြ ထင္ရာစိုင္းရမ္းကားေနတာကိုၿပည္သူလူထုအရင္သိေအာင္ၿပရမယ္။ ၿမိဳ႕ၿပ ရဲ႕ဘဝေတြထဲမွာယစ္မွဴးေအာင္လုပ္ပစ္ရမယ္။ အခ်ိန္နည္းနည္းေတာ့ယူရမယ္။ မရႈႏိုင္မကယ္ႏိုင္ၿဖစ္တဲ့အခ်ိန္က်မွ သူတို႔ကိုရွင္းလင္းပစ္ရမယ္” စတဲ့စကားေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ၊ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြစုဆံုတ့သ ဲ ာေရး၊နာေရးပြဲေတြမွာတိုးတိုးတမ်ိဳး၊ က်ယ္က်ယ္တမ်ိဳး ေၿပာဆိုေနႀကတယ္။
(၅) က်ေနာ္တို႔တေတြတာဝန္ေက်ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲကို ဗမာေတြနဲ႔ဗမာမဟုတ္တဲ့လူမ်ိဳးစုေတြရ႕ဲ လူမ်ိဳးေရးတိုက္ပြဲအၿဖစ္ဘယ္တံုးကမွစိတ္မကူးခဲ့ဘူး။ ဗမာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕စိတ္ထမ ဲ ွာလူမ်ိဳးဆိုတ့ေ ဲ ဝါဟာရကိုေကာင္းေကာင္းနားမလည္ပါဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ပါဝါကိုထိပါးလာမဲ့အရာမွန္သမွ်ကိုေၿခမႈန္းဖို႔ႀကိဳးစားတာကလြဲၿပီးဘာကိုမွအေပးအယူလုပ္မွာမဟုတ္ပါ။ ၁၉၉၆ ကာလေတြေလ။ ကခ်င္လက္နက္ကိုင္တပ္ေတြက သမိုင္းလမ္းဆံုမွာ ရံုးခန္းေတြဖြင့္စီးပြားေရးလုပ္ေနႀကတဲ့အခ်ိန္။ သူတို႔နဲ႔ပတ္သက္တဲ့သားသမီးေတြကို က်ဴရွင္ၿပေနတဲ့ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတပိုင္း ေက်ာင္းဆရာတပိုင္း လူငယ္ေလးေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕အႀကံအစည္ေတြကိုသတိေပးေဆြးေႏြးခဲ့ႀကတယ္။ အပစ္အခပ္ရပ္ဆဲေရးအုပ္စုေတြကသတင္းစကားကိုနားေထာင္ခ့တ ဲ ာပဲရိွတာပါ။ သူတို႔က ၿမိဳ႕ၿပရဲ႕ဖ်ားေယာင္းမႈထဲမွာေပ်ာ္ပါးသြားႀကၿပီ။ ေအာက္လက္ငယ္သားေတြဘယ္လိုရုန္းကန္ေနႀကတယ္ဆိုတာလည္းကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္မရိွေတာ့ပါဘူး။ ေခတ္ကပ်က္ေနၿပီ။ ေခတ္ပ်က္ႀကီးထဲမွာ အပ်က္စီးဆံုးလူတန္းစားႏွစ္ရပ္ရိွတယ္။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရယ္၊ အပစ္အခပ္ရပ္ဆဲေရးလုပ္ထားတဲ့တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ေတြရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြရယ္။
(၆) မသြားအပ္တဲ့ေနရာ၊ မေပ်ာ္ပါးအပ္တ့ခ ဲ ံစားမႈဆိုတ့အ ဲ ရာႏွစ္ခုကိုနားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္က ကိုယ္ခံအားမေကာင္းပဲ၊ ရန္သူကမွ်ားထားတဲ့ ကစားကြင္းထဲကို သြားမယ္လို႔ႀကံစည္ေနသူေတြအတြက္ေဗဒင္ေမးစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ ပြဲမစခင္ကတည္းကရႈံးေနၿပီဆိုတာကိုႀကိဳၿမင္ေနရတယ္။ ဒီကေန႔ ကိုးကန္႔ေခါင္းေဆာင္ ဖံုႀကားရွင္အပါအဝင္၊ အပစ္အခပ္ရပ္ဆဲေရးအုပ္စုေတြႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့စစ္ပြဲေတြ၊ ၿပႆနာေတြက အထက္မွာေၿပာခဲ့တဲ့အေႀကာင္းအရာေတြရဲ႕အက်ိဳးဆက္ရလဒ္ပါ။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကလိမ္က်စ္ဘယ္ေလာက္လုပ္တတ္တယ္ဆိုတာသိေပမဲ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ကိုယ္က်ိဳးရွာစီးပြားရွာဖို႔ပဲေတြးေခၚေနတာမ်ိဳး၊ ၿမိဳ႕ၿပမွာအေသြးအေယာင္ေတြႀကားမွာ သာယာယစ္မူးေနၿပီးလက္ေအာက္ငယ္သားေတြရဲ႕ဘဝကိုေမ့ေလ်ာ့ေနတဲ့အၿဖစ္မ်ိဳးေတြ၊ ဘယ္သူက ကိုယ့္ရဲ႕မိတ္ေဆြလည္း၊ ဘယ္သူက ရန္သူလည္းဆိုတဲ့ စည္းႏွစ္စည္းကိုမၿပတ္တ့ခ ဲ ါမ်ိဳးက်ရင္တန္ဘိုးႀကီးႀကီးေပးရတတ္ပါတယ္။ ကိုးကန္႔စစ္ပြဲအေႀကာင္းလူေတြေၿပာဆိုေနႀကတံုးက က်ေနာ့အေနနဲ႔ဘာမွေၿပာခ်င္စိတ္မရိွပါဘူး။ ဒီလိုၿဖစ္လာလိမ့္မယ္ဆိုတာ ကိုးကန္႔ေခါင္းေဆာင္ေတြလြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကတည္းကသိၿပီးသားပါ။ သူတို႔ရဲ႕အႀကီးဆံုးအမွားကေတာ့ ဘာေတြၿဖစ္လာမယ္ဆိုတာကိုသိရဲ႕သားနဲ႔ႀကိဳတင္ၿပင္ဆင္ထားဖို႔စိတ္ကူးမရိွခဲ့တဲ့အမွားပဲၿဖစ္တယ္။
(၇) ကိုးကန္႔အေရးကိုအေႀကာင္းၿပဳၿပီးက်ေနာ္တို႔ရဲ႕ညီအကိုေတာ္တိုင္းရင္းသားေတြကသင္ခန္းစာယူလာမလားလို႔ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဘူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ မႀကာေသးခင္က ဆီနိတ္တာ ဂ်င္ဝက္ ဆီ ကို ေပးပို႔လုိက္တဲ့၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ားရဲ႕ေကာင္စီ ( ENC) ရဲ႕စာကိုဖတ္လိုက္ရတဲ့အခါ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ပ်က္မိတယ္။ ဒီလိုန႔မ ဲ ိုးႀကီးခ်ဳပ္ႀကအံုးမွာပါပဲ။ ENC နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေမးခ်င္တာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရိွပါတယ္။ (က) ဗမာမဟုတ္တဲ့တိုင္းရင္းသားေတြက “ ဗမာေတြဟာလည္းတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုတစုၿဖစ္တယ္” ဆိုတဲ့စကားကိုက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ေၿပာေလ့ရိွတယ္။
ဒါၿဖင့္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ားေကာင္စီဆိုတ့ဲ ENC မွာဘာလို႔ဗမာတိုင္းရင္းသားမပါတာလည္း။ ဒါမွမဟုတ္ ENC ဆိုတာ ဗမာမုန္းတီးေရးလႈ႕ံေဆာ္ေနတဲ့ေကာ္မတီလား။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းစရိုက္အၿပည့္စဝ ဲြ င္ေနတဲ့ ေကာ္မတီပၿဲ ဖစ္မယ္။ ဆလိုဘိုဒန္မီလိုစီဗစ္ စိတ္ဓါတ္ေတြကိန္းေအာင္းေနတဲ့၊ လူမ်ိဳးစုသုတ္သင္ရွင္းလင္းမႈကို က်ဴးလြန္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ေကာ္မတီတခုထက္မပိုပါဘူး။ဗိုလ္ေနဝင္းကလည္းတၿခားလူမ်ိဳးစုေတြမုန္းတီးေရးကိုလႈံ႕ေဆာ္ခဲ့သလို၊ ဆလိုဗိုဒန္ကလည္း ေဘာ့စနီးယားေဒသတခုလံုးကိုေသြးေခ်ာင္းစီးေစခဲ့တယ္မို႔လား။ (ခ) ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းဟာလြန္ခ့တ ဲ ့အ ဲ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္လံုးလံုး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္နဲ႔ ၁၉၉၀ ရြးေကာက္ပြဲအေႀကာင္းကိုသာေၿပာခဲ့ႀကတယ္။ ဒီလိုလမ္းေႀကာင္းနဲ႔မတူတ့ဆ ဲ ီနိတ္တာဂ်င္ဝက္ရဲ႕ေပၚလစီသစ္ကိုႀကိဳဆိုပါသတဲ့။ ENC ရဲ႕စာကဆိုတယ္။ ေမးပါရေစအံုး။ ဂ်င္ဝက္ က တိုင္းရင္းသားေတြစစ္အစိုးရလက္ေအာက္ကလြတ္ေၿမာက္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္လို႔ဂတိေပးခဲ့လို႔လား။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာ ဗမာေတြခ်ည္းက်င္းပတဲ့ေရြးေကာက္ပြဲလား။ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္မွာဗမာမဟုတ္တဲ့တိုင္းရင္းသားေတြပါသလို၊ အႏိုင္ရခဲ့တဲ့မဲဆႏၵနယ္ေတြမွာ ဇိုမီ၊ ရွမ္း၊ ရခို္င္-- တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတြအမ်ားႀကီးပါ။ အႏွစ္ (၂၀) လံုးလံုး ႏိုင္ငံတကာပတ္ၿပီး လူၿဖဴေတြႀကားမွာ ပိုက္ဆံရွာၿပီးခ်မ္းသာေနတာဘယ္သူလဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္လား၊ သမၼတႀကီးစပ္ေရႊသိုက္ရဲ႕သားေတြလား။ ကိုယ့္ရဲ႕တိုင္းရင္းသားအေရးကိုတကယ္လုပ္တာလား။ ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားအတြက္လူၿဖဴေတြရဲ႕အစိုးရမဟုတ္တဲ့အဖြဲ႔အစည္းေတြ ကို စီးပြားရွာေရးကရိယာအၿဖစ္ အသံုးခ်ေနတာလား။ ဒီလိုေမးခြန္းေတြကိုက်ေနာ္တို႔ေရွာင္ခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ့္အေႀကာင္းကိုသိဖို႔ပလ ဲ ိုတာပါ။ ကိုယ့္ဘာသာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကိုဝင္ခ်င္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕အသံကိုႀကားေစခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္းဗမာမုန္းတီးေရးလုပ္ေနတဲ့အရာေတြကိုေရွာင္ေစခ်င္ပါတယ္။ လူမ်ိဳးစုတစုက လူမ်ိဳးစုတစုကိုမုန္းတီးေအာင္လႈံ႕ေဆာ္ေနတယ္ဆိုတာ ယဥ္ေက်းတဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာလုပ္ေလ့လုပ္ထရိွတဲ့အလုပ္မဟုတ္ပါဘူး။ (ဂ) ကိုးကန္႔စစ္ပြဲလိုၿဖစ္ရပ္ေတြကအနာဂတ္မွာလည္းေပၚလာအံုးမွာပါ။ ဘာလို႔လဆ ဲ ိုေတာ့ ၿပည္တြင္းမွာေလးစားစရာေကာင္းတဲ့ ဦးေအးသာေအာင္၊ ဦးက်င္ရွင္းထန္ လို တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေနာက္ေက်ာဓါးနဲ႔ထိုးဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ ၿပည္ပကတိုင္းရင္းသားကုိယ္စားလွယ္အမည္ခံ၊ ကမၻာပတ္က်ားေတြကိုေတြ႔ေနရလို႔ပါ။ ဲ စည္းႀကားေတြထက ဲ ်ရင္တမ်ိဳးေၿပာတယ္။ ပိုက္ဆံေပးတဲ့ဒိုနာေတြနဲ႔ေတြ႕ရင္တမ်ိဳးေၿပာတယ္။ ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြကို သူတို႔က မဟာမိတ္အဖြ႔အ “ ေၿမြတိုင္းရင္းသား” လို႔ အမည္ေပးထားႀကတယ္။ ေကြ႕ေကာက္လြန္းတာကိုး။ အခြင့္အေရးက်ေတာ့လည္းယူတတ္လိုက္တာ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ၿပည္ပမွာ ဗမာကိုကိုယ္စားမၿပဳတဲ့ဗမာေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဗမာမဟုတ္တဲ့တိုင္းရင္းသားကိုကိုယ္စားမၿပဳတဲ့ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ လူထုကိုကိုယ္စားမၿပဳတဲ့စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြအတြက္က်င္းပေပးမဲ့လက္ေဝွ႕ဝိုင္းတဝိုင္းေလာက္ရံုသြင္းရင္ေကာင္းမလားလို႔စဥ္းစားႀကည့္တယ္။ ဒါေပမဲ့မိတ္ေဆြေတြကအႀကံေပးတယ္။ အဲ့ဒါမ်ိဳးက်ဘယ္ထိုးပါ့မလဲတဲ့။ သူတို႔ခ်င္္းပါတီေပးၿပီးေပ်ာ္ပါးႀကမွာေပါ့တဲ့။ ၿဖစ္ႏိုင္တယ္ထင္တယ္။
(၈) ဗမာၿပည္ရဲ႕ၿပည္တြင္းစစ္ကိုေၿဖရွင္းတဲ့အခါ၊ တိုင္းရင္းသားၿပႆနာကိုမကိုင္တြယ္ႏိုင္ရင္ေၿဖရွင္းဖို႔သိတ္မလြယ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါကိုက်ေနာ္တို႔ကအေလးအနက္ထားပါတယ္။ အားလံုးကသေဘာထားႀကီးႀကီးလက္တြဲေစခ်င္ပါတယ္။ ဖက္ဒရယ္စံနစ္တည္ေဆာက္ခ်င္ပါတယ္ေၿပာၿပီး လူမ်ိဳးစုတစုကို အညိွဳးတႀကီးမုန္းတီးေရးလုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲ့ဒီဖက္ဒရယ္စံနစ္ဟာဘယ္ေတာ့မွရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ကို္ယ္ကိုယ္တိုင္က ဖက္ဒရယ္စံနစ္ရဲ႕အႏွစ္သာရကိုသစၥာမေဖာက္ဖို႔လိုပါတယ္။ “ၿပႆနာတက္မွာစိုးလို႔ ၿပည္ပမွာ ၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေနတဲ့အတိုင္းအတာတခုဟာ ၿပီးဆံုးသြားၿပီ”လို႔ နိုင္ငံတကာမွာေရာက္ေနတဲ့လူေတြက ဆံုးၿဖတ္လိုက္ႀကတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းလိုလူမ်ိဳးေရးမုန္းတီးမႈစရိုက္အၿပည့္ရိွတ့လ ဲ ူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္အမည္ခံလူေတြကိုၿပန္တုန္႔ၿပန္သြားမယ္။ ဦးေအးသာေအာင္၊ ဦးက်င္ရွင္းထန္တို႔ေခါင္းေဆာင္တဲ့ စီအာပီပီကိုေထာက္ခံကာကြယ္သာြ းမယ္။လြတ္ေၿမာက္မႈန႔ဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုေရွ႕ရႈတဲ့အၿပဳအမူေတြကိုေလးေလးစားစားပူးေပါင္းလုပ္ကိုင္သြားပါမယ္။ ႏိုင္ငံေရးကို မူ ေပၚမွာ ပဲ ေပါင္းစည္းႀကရေအာင္ပါ။ ေလးစားစြာၿဖင့္
ေအာင္မိုးဝင္း
Related Documents
The Enc And Fire Ring
June 2020 4
Beyond The Ring Of Fire
April 2020 4
Ring Of Fire
November 2019 6
Ring
May 2020 29
14. The Witch And The Wedding Ring
June 2020 1