Suku Kata

SUKU KATA 1. Definisi: Bunyi atau urutan bunyi yang mempunyai satu puncak kelantangan. Kelantangan bermaksud nilai yang lebih ketara, nyaring, panjang berbanding nilai yang terkandung dalam bunyi yang lain. Dalam bahasa Melayu, bunyi yang lantang atau bunyi penanda suku kata berupa bunyi vokal, seperti dalam kata , <sah>, . Dalam bahasa Inggeris, suku kata boleh ditandai oleh kehadiran bunyi vokal dan bunyi konsonan yang mempunyai nilai vokalik. Penanda suku kata yang diwakili oleh nilai vokalik pada bunyi konsonan ialah , dan . 2. Struktur: Struktur suku kata dalam bahasa Melayu ialah (K)V(K). Struktur ini dapat diperluas kepada pola-pola yang berikut: V seperti pada , VK seperti pada ,

KVK seperti pada , <pan + tas> KV seperti pada

, 3. Istilah untuk konsonan yang merupakan unsur suku kata. Jika konsonan itu membuka suku kata, ia dipanggil ONSET seperti <s> dan

dalam kata <sa + pu>, dan jika menutup suku kata, ia dipanggil KODA seperti <s> dan dalam kata dan . 4. Istilah untuk puncak kelantangan yang diwakili oleh vokal dalam bahasa Melayu dipanggil NUKLUS. Jadi, vokal dan dalam kata merupakan nuklus bagi masing-masing suku kata pertama dan suku kata akhiur dalam kata tersebut. 5. Dari segi binaan, suku kata dibentuk oleh ONSET dan RITMA. Ritma dibentuk oleh NUKLUS dan Koda. Pembentukan ini dapat digambarajah seperti berikut:

SK ONSET

RITMA

NUKLUS

KODA