Rudyar d Kipling
IF―
If you can keep your head when all about you Are losing theirs and blaming it on you, If you can trust yourself when all men doubt you, But make allowance for their doubting too; If you can wait and not be tired by waiting, Or being lied about, don’t deal in lies, Or begin hated, don’t give way to hating, And yet don’t look too good, nor talk too wise;
Sikur të mund ta ruash mendjen nga helmi edhe atëherë Kur krejt bota e çmendur fajin kopil ta le në derë, Sikur të mund të besosh se paske fytyrë, burrëri, nder, Kur krejt bota e fëlliqur hedh mbi ty rrena, bajga, vrer; Sikur të mund ta lodhësh pritjen, duke besuar te djersa, A kur të hedhin hi syve, të hakmerresh duke falur dritë, A kur të kafshon urrejtja, të mbjellësh dashuri te vetja, Dhe kurrë të mos dukesh fisnik, pa shtëpi te fjala e ligë.
If you can dream ― and not make dreams your master; If you can think ― and not make thoughts your aim; If you can meet with Triumph and Disaster And treat those two impostors just the same; If you can bear to hear the truth you’ve spoken Twisted by knaves to make a trap for fools, Or watch the things you gave your life to, broken, And stoop and build’em up with worn-out tools;
Sikur të mund të ëndërrosh ― pa t’u zënë fryma nga ëndrrat; Sikur të mund të mendosh ― pa t’u robëruar truri, as gjuha; Sikur, si Dielli, të mund t’i shpërfillësh Gazet, Brengat, Pa t’u mykur mendja, pa ta pushtuar këngën kuja; Sikur, të vërtetën që the, të mund ta këqyrësh të përçudnuar, Kthyer në kurthe ku batakçiu zë në lak të marrët, A të përballosh rrënimin e veprës tënde të praruar, Dhe prapë të ngrihesh e pa barna t’i mbyllësh mundit plagët.
If you can make one heap of all your winnings And risk it on one turn of pitch-and-toss, And lose, and start again at your beginnings And never breathe a word about your loss; If you can force your heart and nerve and sinew To serve your turn long after they are gone, And so hold on when there is nothing in you Except the Will which says to them: “Hold on!”
Sikur të mund të ngarkohesh gjer në qiell me flori, lavdi, Dhe për dy pika lot t’i humbasësh a t’ua vësh flakën, Të mbetesh rrasë në diell, nga fillimi t’ia fillosh përsëri, Pa të shkuar ndërmend të vajtosh si qyqe për mandatën; Sikur të mund të prehesh si yll në dritën e punës për jetë, Edhe pse t’u kanë tharë syri, dora, këmba, zemra, hareja, Dhe, pa u rrëzuar, të ecësh buzë greminës ditën e shkretë, T’i shkelësh fund e krye, ferr e tmerr, pa të Trembur vdekja.
If you can talk with crowds and keep your virtue, Or walk with Kings ― nor lose the common touch, If neither foes nor loving friends can hurt you, If all men count with you but none too much; If you can fill the unforgiving minute With sixty seconds’ worth of distance run, Yours is the Earth and everything that’s in it, And ― which is more ― you’ll be a Man, my son!
Sikur të mund të rrosh me qentë, pa mësuar të lehësh fëlliqshëm, Ose të jetosh me luanët ― pa të ardhur era egërsirë, Sikur të mund të qeshësh faqe mikut e armikut njëlloj hijshëm, Sikur të mund t’i duash gjithë njerëzit pa hile, pa tepri; Sikur të mund t’ia marrësh me vrap dhe mund minutës shpirtin Dhe sekondat e saj t’i kthesh në bukuri të arrira, Toka do të jepet para teje, ka për ta dhënë gjirin, Do të jesh Njeri ― biri im ― kjo na qenka më e mira!
Ukë Zenel B uçpapaj
Sikur ―