Persmededeling Gezags Co Ouderschap

Gemeenschappelijke persnota van de heer Karlos Callens en mevrouw Sabien Lahaye-Battheu. AL TIEN JAAR GEZAGS-CO-OUDERSCHAP, EN DESONDANKS VAAK NOG LEGE DOOS Op 13 april as. is het tien jaar dat de Belgische wetgever in het Burgerlijk Wetboek het gezags-co-ouderschap invoerde. Gezags-co-ouderschap betekent dat de ouders, ook als ze niet meer samenleven, het ouderlijk gezag gezamenlijk blijven uitoefenen. Dit betekent o.a. dat de ouders samen (de ene niet zonder de andere) het opvoedingsrecht uitoefenen. Dit is de filosofische, godsdienstige en ideologische opvoeding van het kind: zijn taal, school, onderwijstype en beroep, lidmaatschap van organisaties van verenigingen, het ondergaan van belangrijke medische handelingen en chirurgische ingrepen, enz. In de praktijk is het gezags-co-ouderschap nog al te vaak een lege doos, in die zin dat de ouder bij wie de kinderen hun hoofdverblijf hebben, het opvoedingsrecht uitoefent zonder de andere ouder daarin te kennen. Zo zijn er heel wat ouders die niet betrokken worden bij de schoolkeuze of –verandering van hun kinderen. En wat kan je doen als ouder als je plots te horen krijgt dat je ex-partner zonder medeweten heeft beslist om haar / zijn kind naar een andere school te sturen? Niets, zo blijkt uit het antwoord van Minister van Onderwijs Frank Vandenbroucke op een vraag van Vlaams volksvertegenwoordiger Karlos Callens (VLD). Zijn federale collega, Sabien Lahaye-Battheu (VLD), werd binnen haar advocatenpraktijk met deze problematiek geconfronteerd en vindt dat een eenvoudige wijziging van de procedure, nl. aan de school de opdracht geven beide ouders in te lichten en toestemming te vragen bij een schoolverandering, heel wat spanningen, mogelijke gezinsdrama’s en gerechtelijke procedures kan vermijden. Als een schooldirecteur van een alleenstaande ouder de vraag krijgt een kind in te schrijven, en hierbij vermoedt of zeker is dat de andere ouder niet akkoord gaat, zou de directeur inschrijving moeten weigeren. Scholen durven zich in deze gevallen echter al te gemakkelijk verschuilen achter het ‘vermoeden van instemming’ en tegen beter weten in het kind toch inschrijven, waardoor de nietbetrokken ouder met de rug tegen de muur staat, tenzij een gerechtelijke procedure bij de jeugdrechtbank – die algauw een aantal maanden duurt, waardoor het kalf verdronken is – in diens voordeel eindigt. Sabien Lahaye-Battheu pleit dan ook voor het invoeren van de verplichting bij scholen om elk van beide ouders in te lichten en diens goedkeuring te vragen, terwijl minister Vandenbroucke beweert dat dit om een privé-zaak gaat en de overheid zich bijgevolg hierin niet kan moeien.

Met betrekking tot het gezags-co-ouderschap in het algemeen betreurt het VLDKamerlid dat de tienjarige wet in de praktijk al te weinig wordt toegepast. “Ik doe dan ook een oproep aan de magistratuur, advocatuur en alle betrokkenen om de gezamenlijke uitoefening van het ouderlijk gezag in het belang van de kinderen duidelijk te maken en toe te passen,” aldus Lahaye-Battheu.