Online Magazine

ဘေလာ့ဂ္တင္ဆက္ျခင္း တႏွစ္ျပည့္ Aမွတ္တရ စုစည္းမႈ ကဗ်ာ (၁၈) ပုဒ္ ေဆာင္းပါး (၁၈) ပုဒ္ Aက္ေဆး/၀တၳဳတို (၉) ပုဒ္ (က်ေနာ္၏ ဘေလာ့ဂ္သို႔ ေမတၱာျဖင့္ စာမူေပးပို႔ခဲ့၊ Aသံုးျပဳခြင့္ေပးခဲ့ၾကသည့္ ညီAစ္ကို ေမာင္ႏွမ ရဲေဘာ္မ်ား၏ စာမူမ်ားကို မဂၢဇင္းတAုပ္Aသြင္ ဖတ္႐ႈႏိုင္ေAာင္ စုစည္းထားျခင္းျဖစ္ပါသည္)

ကဗ်ာက႑ တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖမ္းကုန္ၿပီတဲ့ ညက ေရဒီယိုမွာ ေၾကညာသြားတယ္ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ၿပီးလိုက္ၾကေတာ့မွာလား တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။ ပခုကၠဴသံဃာႏွစ္ပါးကို ဓာတ္တိုင္မွာ ႀကိဳးတုတ္ၿပီး ႐ိုက္သတဲ့ ညက ေရဒီယိုမွာ ၾကားလိုက္ရတယ္ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္လိုက္ၾကေတာ့မွာလား တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။ သံဃာေတာ္ေတြ ပတၱနိကၠဳဇၥန ကံေဆာင္ေနၾကၿပီတဲ့ ညက ေရဒီယိုမွာ ေျပာသြားတယ္ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ တင္းတိမ္ၾကေတာ့မွာလား တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။ သံဃာေတြေနာက္ကို ျပည္သူေတြပါလာၿပီတဲ့ ညက ေရဒီယုိမွာ Aသံလႊင့္သြားတယ္ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေရာင့္ရဲၾကေတာ့မွာလား တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။ ဂ်ပန္သတင္းေထာက္ကို စစ္ေခြးေတြ ပစ္သတ္လိုက္တာ ညက တီဗမ ီြ ွာ ၾကည့္လိုက္ရတယ္ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ၿပီးၾကေတာ့မွာလား

တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။ စစ္ေခြးေတြ ပစ္သတ္တာ ျပည္သူေတြေသကုန္ၿပီတဲ့ ညက ဘီဘီစီမွာ ေၾကညာသြားတယ္ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္လိုက္ၾကေတာ့မွာလား တုိက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကို ညပိုင္း၀င္စီးတာ သံဃာေတြ ေတာ္ေတာ္Aဖမ္းခံရတယ္တဲ့ ညက Aာရ္Aက္ဖ္ေAမွာ ၾကားလိုက္ရတယ္ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္း႐ံုန႔ဲ ၿပီးၾကေတာ့မွာလား တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။ သံဃာAေလာင္းတေလာင္း ငါးမိုးရိပ္ေခ်ာင္းထဲမွာ ေပၚလာသတဲ့ မေန႔က Aင္တာနက္မွာ ၾကည့္လိုက္ရတယ္ သံ႐ံုးေတြေရွ႕မွာ ဆႏၵျပ႐ံုနဲ႔ ၿပီးၾကေတာ့မွာလား တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။ ဂမ္ဘာရီ မေန႔က ျပန္သြားၿပီတဲ့ ညက ဗီြAိုေAမွာ ေျပာသြားတယ္ ဆင့္ဟိုဒင္း ေခြးေမွ်ာ္႐ံုနဲ႔ ၿပီးၾကေတာ့မွာလား တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။ သတင္းေမး သတင္းလႊင့္ရတာလည္း စိတ္မေကာင္းစရာေတြ ခ်ည္းပါကြယ္ စုတ္သပ္႐ံုေလာက္နဲ႔ပဲ ေနၾကေတာ့မွာလား တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။ ဆႏၵျပသူေတြကို စစ္ေခြးေတြ ၀ိုင္း႐ိုက္တာ စီAန္Aန္မွာ ၾကည့္လိုက္ရတယ္ စိတ္ဆုးိ ေဒါသထြက္႐ံုနဲ႔ ၿပီးၾကေတာ့မွာလား တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဘယ္ေရာက္ေနၾကလဲ Aဖြဲ႕Aစည္းေတြ ဘာလုပ္ေနၾကလဲ ငါတို႔မဲေပးထားတဲ့သူေတြ ဘယ္မွာလဲ ေဒါက္တာဆလိုင္းထြန္းသန္းတို႔၊ Uီး၀င္းခက္တို႔ ဘယ္မွာလဲတဲ့ ျပည္သူေတြ ေမးေနၾကၿပီ Aစည္းAေ၀းထုိင္႐ံုေလာက္နဲ႔ ၿပီးၾကေတာ့မွာလား

စတိတ္မန္႔ထုတ္႐ံုေလာက္နဲ႔ ၿပီးၾကေတာ့မွာလား ေရဒီယုိမွာ ဟိုေျပာဒီေျပာနဲ႔ ၿပီးၾကေတာ့မွာလား တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။ သံဃာေတြ ျပည္သူေတြ ေသြးေခ်ာင္းစီးေနတာေတာင္ Aာဖရိက ျမင္းက်ားေတြလို ျမက္စားမပ်က္ၾကပါလားကြာလို႔ Aေျပာခံၾကေတာ့မွာလား တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။ ျမန္မာျပည္သားဆိုတာ ငံု႔ခံတတ္တဲ့ လူစားေတြပါကြာလို႔ သမိုင္းAေရးခံၾကေတာ့မွာလား တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။ ဒီကဗ်ာကို Aံခ်လိုက္ရရင္ ေသေပ်ာ္ၿပီကြာလို႔ ယူဆေနသလား တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။ Aားလံုး … Aားလံုး … ဒီမိုကေရစီကို လိုလားတဲ့ ျမန္မာျပည္သားAားလံုး ၾကက္ေသ ေသမေနၾကပါနဲ႔ ငါတို႔ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဆိုတာကို ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားတဲ့ သံဃာေတြက လမ္းျပသြားခဲ့ၿပီ လမ္းမေပၚမွာ ပစ္သတ္ခံရတဲ့ ျပည္သူေတြက လမ္းျပသြားခဲ့ၿပီ Aဖမ္းဆီးခံ သံဃာနဲ႔ျပည္သူေတြက လမ္းျပသြားခဲ့ၿပီ Aခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ဘူး တိုက္ပြဲက ငါတို႔Aားလံုးကို AႀကီးAက်ယ္ စိန္ေခၚေနၿပီ တိုက္ပြဲက ငါတို႔Aားလံုးကို AႀကီးAက်ယ္ စိန္ေခၚေနၿပီ တိုက္ပြဲက ငါတို႔Aားလံုးကို AႀကီးAက်ယ္ စိန္ေခၚေနၿပီ ။ ။ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ

ေဘဘီနီလာသိန္း Eခ်င္း ေAာင္ေ၀း (ေခတၱ ပုန္းခိုက်င္း တေနရာ) Eလည္းတည့္ ယU္EE မငိုပါနဲ႔ သမီးကေလး … ေလးလA႐ြယ္၊ သမီးငယ္သည္ ဘယ္Aတြက္ႏွင့္၊ ျပစ္ဒဏ္သင့္၍ မိခင့္ႏို႔ႏွင့္ ေ၀းရသနည္း။ သမီးA႐ြယ္၊ ေလးလငယ္သည္ ဘယ္Aတြက္ႏွင့္၊ မင္းမ်က္သင့္၍ ဖခင့္ရင္ႏွင့္ ေ၀းရသနည္း။ Eလည္းတည့္ ယU္EE မငိုပါနဲ႔ သမီးကေလး … ႏို႔မ၀၍ ညညထငို၊ မ်က္ရည္စိုႏွင့္ စိုမ်က္ရည္ေျခာက္၊ တမိုးေသာက္လွ်င္ ေနာက္ထပ္တဖန္ ငိုUီးမည္။ ဖ မေတြ႕၍ ညညေန႔ေန႔၊ ဘြားရင္ေငြ႕မွာ ေမေမ့သမီး၊ ငိုရွာမည္။ မိ မလာ၍ ႏို႔ဆာႏို႔ငတ္၊ ေမတၱာငတ္၍ Aားျပတ္လဲကာ၊ ငိုေတာ့မည္။ Eလည္းတည့္ ယU္EE မငိုပါနဲ႔ သမီးကေလး … ႏို႔မရ၍ တညထငို၊ က်ီးAုပ္ၿပိဳသည္ ေခြးညိဳထေဟာင္၊ လေငြေရာင္လည္း Aေမွာင္ထစ္ခ်ဳန္း၊ ေသြးနံ႔ဖံုးကာ ဒိုင္းဒုန္းဒိန္းညံ၊ ေသနတ္သံေတြ မိုးယံပဲ့တင္ ထပ္ေတာ့၏။

Aဘြားစိတ္မွ ပရိတ္႐ြတ္သံ၊ တရားသံလည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ Aံုးေမာင္းေခါက္သံ၊ ဂီတသံလည္း တရံမလပ္၊ စက္ေသနတ္တို႔ ပစ္ခတ္သံေAာက္ ေပ်ာက္ကုန္၏။ တင့္ကားဘီးေAာက္ ေရာက္ကုန္၏။ Eလည္းတည့္ ယU္EE မငိုပါနဲ႔ သမီးကေလး … ဖက္ဆစ္ေခတ္သို႔ စစ္Uီးဘီလူး၊ မိစၦာပူးသည့္ စစ္Uီးစီး႐ူး၊ Aာဏာမူးသည့္ တပ္မွဴးႀကီးေတြ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္း၊ ၀င္စီးနင္း၍ ေသြးခ်င္းခ်င္းျဖာ၊ သံဃာေAာ္ညည္း လင္းလုနီးမွာ သမီးလန္႔၍ ငိုျပန္သည္။ သမီးငိုသံ၊ ေသနတ္သံႏွင့္ Aဖန္ဖန္ေရာ၊ သမီးေမာ၍ Aိပ္ေသာခဏ “စစ္Aစိုးရ က်ဆံုးပါေစ”။ သမီးငိုသံ၊ ေသနတ္သံႏွင့္ Aဖန္ဖန္ေႏွာ၊ သမီးေစာ၍ ႏိုးေသာခဏ “လူထုAစိုးရ ေပၚထြန္းပါေစ”။ Eလည္းတည့္ ယU္EE မငိုပါနဲ႔ သမီးကေလး … သမီး ႏို႔ျမက္၍လည္း Aေမ့တိုက္ပဲြ မပ်က္။ Aေမ့ ႏို႔သက္၍လည္း သမီးတိုက္ပြဲ မပ်က္။

ဟိ ံ သစၥံ၊ Aမွန္ဖက္၍ “Aစိုးရပ်က္” “Aာဏာစက္”ကို ဓမၼစက္ႏွင့္ “ဖ်က္”ေစသတည္း ။ ။ ေAာင္ေ၀း (၂၉-၉-၀၇)

(၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဇနီးေမာင္ႏွံ ကိုဂ်င္မီႏွင့္ မနီလာသိန္းတို႔၏ သမီးငယ္သို႔ …)

ေတာနက္တဲ့ၿမိဳ႕ ကိုလတ္ တနဂၤေႏြဆို မ်က္ကြင္းညိဳညိဳ ပိုးဟပ္ျဖဴမ်ား ေစ်းထဲမွာ တိုးႀကိတ္ေ႐ြ႕လ်ား။ ‘တမ်ဳိး ငါးဘတ္ ငါးမ်ဳိး ႏွစ္ဆယ္ ေ႐ြးမယ္ ၀ယ္မယ္ ခ်က္မယ္ ျပဳတ္မယ္ ေခၽြတာစားရင္ တပတ္စာေတာ့ ဖူလံုတယ္’တဲ့။ AေဖAေမAတြက္ ေဆးဖိုး၀ါးခ ေမာင္ညီမေလးေတြAတြက္ ေက်ာင္းလခ AကိုAမေတြAတြက္ ၀တ္ေကာင္းစားလွ ဘတ္နဲ႔ က်ပ္ေတြ လဲလွယၾ္ က။ ေရၾကည္ရာလား ျမက္ႏုရာလား မစU္းစားAား လက္မွတ္ပါလား ေ႐ႊေခါင္းေတြ ပတ္ေနလား ဒါကိုပဲ သူတို႔စU္းစား သိမ္ငယ္ညိႇဳးခ်ဳံး မ်က္ႏွာမ်ား က်ီးလန္႔စာစား Aၾကည့္မ်ား။

AေျခAေနေပးရင္ ဘန္ေကာက္Aထိ ေလွ်ာက္သူေလွ်ာက္ ကံမေကာင္းရင္ ႏွစ္ထပ္Aခ်ဳပ္ ေရာက္သူေရာက္ မိုးေမွာင္က်ၿပီဆိုရင္ေတာ့ Aရွက္နဲ႔သိကၡာ ေမွာက္သူေမွာက္ Aသက္နဲ႔လိပ္ျပာ ေပ်ာက္သူေပ်ာက္။ ‘က်ေနာ့္ မိန္းမ ဟုိတည Aလုပ္ကAျပန္ လမ္းမွာ ႐ုတ္တရက္ ဆံုးပါးသြားလို႔ ရက္လည္ ဆြမ္းသြတ္ လာျဖစ္ေAာင္လာခဲ့ေပးပါ’ Aက်ဳိးAေၾကာင္း မေမးသာ မ်က္ရည္မဲ့မဲ့ ဖိတ္ၾကားစာ။ တေယာက္ကို တေယာက္ (တကယ့္ကို) မ႐ွဴႏိုင္ မကယ္ႏိုင္ ပု႐ြက္ဆိတ္ေတြလို လက္တဖ်စ္စာ ဘ၀ေတြ ။ ။ ကိုလတ္

ေ႐ႊ၀ါေရာင္စပါးေတြ ရင့္မွည့္ေနၿပီ ညီမေလး သစ္ေကာင္းAိမ္ ငါတို ့ကိုးကြယ္တဲ့ ဆင္းတုကို ေခါင္း႐ိုက္ခသ ဲြ ူ ငါတို႔Uီးၫႊတ္တဲ့ တရားကို လွံစြပ္နဲ ့ထိုးသူ ငါတို႔ ဝပ္တြားတဲ့ ဝတၱကေျမကို က်ည္ဆန္နဲ႔ မီးေလာင္တိုက္သြင္းသူ။ လမ္းေဘး ေတြ႔ရာAုတ္ခဲနဲ႔ ငါတို႔ျပန္ထုတယ္

ဒါ … Aၾကမ္းဖက္မႈတဲ့လား။ ၾကမ္းၾကမ္းဖက္ထားၾက ငါတို႔႐ြက္ေတြကို ၾကမ္းၾကမ္းဖက္ထားၾက။ ၾကမ္းၾကမ္းဖက္ထားၾက ငါတို႔တက္ေတြကို ၾကမ္းၾကမ္းဖက္ထားၾက။ ရန္သူကို ရန္သူလို႔ မေခၚရရင္ ငယ္ငယ္ဖတ္ဖူးတဲ့ ကာတြန္းထဲက လူ႐ိုင္းေတြလို ယူသန္ … ယူသန္လို႔ ေခၚမယ္။ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းေရ … Aသက္ကယ္ေဘာမပါတဲ့ ကမၻာႀကီးထဲ ဘီကီနီမဝတ္ဘဲ ေရနစ္ေနတဲ့ ေခတ္တေခတ္ဟာ ငါတို႔ျဖစ္တယ္။ ျမင္ကြင္းေတြဟာ ဟင္းလင္းပဲ ေဆာင္းUီးေပါက္ကြင္းျပင္မွာေတာ့ ေ႐ႊ၀ါေရာင္စပါးေတြ ဝင္းမွည့္ေနၿပီ ညီမေလး ။ ။ သစ္ေကာင္းAိမ္

မမနီ သို႔မဟုတ္ မ်ဳိးဆက္သစ္ကို စိုက္ပ်ိဳးသူAတြက္ ... ကိုေမႊး ေမာင္ေလး ေဆးသားေတြနဲ႔ Aေရာင္ျခယ္ ေလာကကို ေလွာင္ရယ္ခဲ့တဲ့ ဗင္ဂိုး ေဘာ္လ္တဲယားဆိုတဲ့ ျပင္သစ္က လူ ့ဂြစာ ရွယ္လီရဲ႕ကဗ်ာေတြနဲ႔ .. ေတာ္လ္စတိဳြ င္းရဲ႕ စစ္နဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သမိုင္းေသြးဆိုတာ မေျခာက္ဘူးကြယ ့္ ေသြးသားတင္တဲ့ ေဆးသားျပင္ေပၚက ငဒို ့သမိုင္း ေဟာဒီ မီးမုန္တိုင္းကလည္း မၿငိမ္းေသးဘူးကြယ့္ …။

Aဲသလို Aနုပညာစာေပ ပန္းခ်ီ၊ ဂီတေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတတ္တဲ့မမနီ။ ဘ၀နဲ႔ ရသ သမို္င္းနဲ႔ မႈိင္း ႐ိုင္း႐ိုင္းယU္ယU္ ခြဲျခားႏႈိင္းယွU္ သင္ျပေပးခဲ့တဲ့ မမနီ …။ က်ဳပ္ဆြဲတဲ့ စုတ္ခ်ာခ်ာ ပန္းခ်ီကား ေဆးသား ၾကမ္းၾကမ္းေတြထဲက Aဓိပၸါယ္AစAန ရွာေဖြ ေႏြေတြကိုဖြဲ႕သီတဲ့ ေနရီလား ေ၀ဒနာကိုဖြဲ႕သီတဲ့ နရီလား ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ Aားေပးတတ္တ့ဲ မမနီ …။ Aမွန္တရားကို ခ်စ္ ဘ၀ကို ခ်စ္ ေလာကကို ခ်စ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ခ်စ္….တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္ တပည့္ေတြကို ခ်စ္တဲ့ ဆရာမ Aလွတရားနဲ ့ပန္းပ်ိဳးသူ ဘ၀ရထားနဲ႔ လမ္းဆိုးဟူသမွ် ေရွ႕ကကြယ္ကာ ခ်ီတက္ရွာသူ တပည့္ဟူသမွ် သူမရင္၀ယ္သား သိပ္႐ိုးသားတဲ ့မမနီ …။ Aေဖက Aမွန္တရားရဲ႕ တပ္မွဴး စစ္ဘီလူးကို Uီးမၫြတ္ Aခြင့္Aေရးနဲ႔ မ႐ူးသြပ္သူ ဖုန္ထူထူ Aဲဒီၿမိဳ႕ကေလးမွာ သူဟာ သက္ရွိထင္ရွား ေလာကနတ္ တပါးေပါ့ ….။ Aဲဒီမ်ဳိးဆက္က ရွင္သန္ ေလာကဓံကို မေၾကာက္ စစ္ကြၽန္သေဘာက္ကို ပ်က္ရယ္ျပဳ မတုန္မလႈပ္ ေက်ာက္႐ုပ္တု Aားငယ္မႈေတြ မရွိတဲ့ မမနီ ...။

မမနီေရ မေျခာက္တဲ့ သမုိင္းေသြး မေၾကာက္တဲ့ လႈိင္းေထြးေတြ ဒီေရတက္လို ့ ငဒို ့သမိုင္း မၿငိမ္းတဲ့ မီးမုန္တိုင္းထဲမွာ မမနီပ်ိဳးတဲ့ ပန္းေတြ ဆန္းေ၀ ပြင့္ဖူး Uီးမၫြတ္ ဒူးမေထာက္ ေထာင္လည္း မေၾကာက္ ေAာင္ပြဲေရာက္တဲ့Aထိ ခ်ီတက္ ဒီမနက္ ပြင့္မယ့္ပန္းေလးေတြ ထပ္ဆင့္ပိ်ဳးလို ့။ ။ ကိုေမႊး (စစ္Aာဏာရွင္တို႔၏ ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံလိုက္ရေသာ မမနီနွင့္ Aကိုတို ့Aတြက္ …)

Aရွင္ဂမၻီရ၏ မိခင္ ေဒၚေရး၏ ရင္တြင္းျဖစ္ ကဗ်ာ Aေမ့ရင္ထဲမွာ ေၾသာ္…. Aစကေတာ့ Aားငယ္မိ သားႀကီးက Aခ်ဳပ္ထမ ဲ ွာ ေခြၽးမကလည္း Aိမ္မျပန္ရဲ သားႀကီးရဲ႕ သမီးေလး သုံးေယာက္ကလည္း လူမမယ္ေလးေတြ Aေ၀းမွာ မိမဲ့ ဖမဲ့နဲ႔ သူတုိ႔ခ်ည္း က်န္ခဲ့။ သားUီးဇင္းနဲ႔ ခင္ပြန္းက ေျပးေနရ က်န္မိသားစုက Aထိတ္ထိတ္ Aလန္႔လန္႔ ေနရတဲ့Aထဲ သူတို႔ေတြAတြက္ ေသာကေရာက္ရတာက ရင္နဲ႔Aမွ် မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်မိပါရဲ႕ Aေရးထဲ Aလုပ္ပ်က္ Aကိုင္ပ်က္နဲ႔ စား၀တ္ေနေရးက တမ်ဳိး။ ေဟာ… Aခုေတာ့ Uီးဂမီၻရ ဖမ္းမိၿပီ…တဲ့ ဖခင္ကေတာ့ ဘယ္မွာတဲ့လဲ

မပဋာလက္သစ္တမွ် ဘယ္လုိ ေျဖရပါ့ ဒီဒုကၡေတြ ဒီေသာကေတြ ဘယ္သူမ်ား ကယ္ႏုိင္ပါ့မလဲ ေၾသာ္…မဟုတ္ေသးဘူူးေလ ငါ့မွာ သားAရွင္ ဂမၻီရေတြ ေAာင္ေက်ာ္ေတြ ေၾသာ္ Aမ်ားႀကီးပါေလ…. ဘယ္သူေတြပါလိမ့္ သူတုိ႔ သူတုိ႔ေလးေတြ ငါ့မွာ သားေတြ Aမ်ားႀကီးမွ Aမ်ားႀကီး သမီးေတြေရာေတာင္ ပါလုိက္ေသး ငါ့မွာ မိသားစု Aမ်ားႀကီးရိွတယ္။ ငါ့မွာ Aသုိင္းA၀ုိင္း Aမ်ားႀကီးရိွတယ္။ ငါ Aားမငယ္ေတာ့ဘူး ဂုဏ္ေတာင္ ယူရAုံးမွာ။ ငါ မ်က္ရည္က်တာေၾကာင့္ ရွက္မိပါရဲ႕ Aဓိက က ခင္ပြန္းျဖစ္သူနဲ႔ သားတုိ႔ သမီးတုိ႔တေတြ က်န္းမာေစဖုိ႔ Aျမန္လြတ္ေျမာက္ေစဖုိ႔ သားတုိ႔ သမီးတုိ႔ရဲ႕ Aေမ ဆုေတာင္းလုိက္ပါရဲ႕။ ပုိက္ဆံေတာ့ျဖင့္ မခ်မ္းသာပါဘူး ဒါေပမယ့္ ခုေနမ်ား သိန္းေထာင္ခ်ီ ေပးမယ္ဆိုလည္း မလုိခ်င္ စိန္ေတြ ေရႊေတြ ပုံၿပီး ေပးမယ္ဆုိလည္း မမက္ေပါင္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူနဲ႔ သားႀကီး သားလတ္ သားသမီးမ်ား AားလုံးAားလုံး လြတ္ေျမာက္ေစခ်င္တာက Aေမ့ရဲ႕ Aလုိခ်င္ဆုံးဆု Aေမ၏ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္

Aေမ၏ ေမတၱာေၾကာင့္ သားတုိ႔ သမီးတုို႔ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ရၾကပါေစ။ Aျမန္ဆုံး လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ၾကပါေစသတည္း ။ ။ ေဒၚေရး

ေလာင္စာဆီ Aိပ္မက္ ဒီေရျမင့္သစ္ (ေဒး၀မ္း) ညက ေလာင္စာဆီဆႏၵျပပြဲေတြAေၾကာင္း ေတြးရင္း ေတာ္လွန္ေရး Aိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ Aိပ္ေပ်ာ္ၿပီး မၾကာမတင္မွာပဲ ေတာ္လွန္ေရးဟာ Aိပ္မက္မက္ပါေလေရာ။ Aိပ္မက္ထဲမွာ ေတာ္လွန္ေရးဟာ ႏိုင္ငံတကာမွာရွိတဲ့ ျမန္မာသံ႐ံုးေတြေရွ႕ ဆႏၵသြားျပတယ္။ နယူးေယာက္က ကုလသမဂၢ Aေဆာက္AAံုေရွ႕မွာ Aစာငတ္ခံ ဆႏၵျပတယ္။ ကုလသမဂၢ AေထြေထြAတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းနဲ႔ ခဲရာခက္ဆစ္ ၀င္ေတြ႕တယ္။ လံုျခံဳေရးေကာင္စီ Aစည္းAေ၀းခန္းမထဲသြားၿပီး တိုင္စာပို႔တယ္။ Aာဆီယံ လူႀကီးမင္းေတြဆီ AကူAညီ၀င္ေတာင္းတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေတြ Aီးေမးလ္ေတြကေန ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ေတြဆီ လႈံ႕ေဆာ္စာေတြ ပို႔တယ္။ ေရဒီယိုကေန Aာေပါင္Aာရင္း သန္သန္ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးတယ္။ Aားလံုးလည္းၿပီးေရာ ေတာ္လွန္ေရးဟာ ေရွ႕လုပ္ငန္းစU္ေတြAတြက္ ေန႔မAား ညမနား Aစည္းAေ၀းထိုင္တယ္။ Aစည္းAေ၀း ထိုင္ရင္း တပိုတပါး သြားခ်င္တာနဲ႔ Aျပင္ထြက္မယ္ Aလုပ္ ေမွာင္ရိပ္ထဲမွာ ေခ်ာင္းေျမာင္း ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာစိမ္း တေယာက္ကို ေတြ႕ပါေလေရာ။

‘ ဟိတ္ မင္းဘယ္သူလဲ’ လို႔ ေတာ္လွန္ေရးက သကၤာမကင္း ေမးလိုက္တယ္။ ‘ က်ေနာ္ ေျမလွ်ဳိးေတာ္လွန္ေရးဆက္သားပါ ျပည္တြင္းထဲက လႊတ္လိုက္တာပါ’ လို႔ သူက မေၾကာက္မ႐ြံ႕ ျပန္ေျဖတယ္။ ‘ ဒါဆို ဘာကိစၥလဲ’ လို႔ ေတာ္လွန္ေရးက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး ေမးခြန္းထုတ္လိုက္တယ္။ ‘ ျပည္တြင္းမွာ ေလာင္စာဆီ ေစ်းျမင့္လို႔ သံဃာေတာ္ေတြ ျပည္သူေတြ ဆႏၵျပကုန္ၾကၿပီ Aဖမ္းAဆီး Aႏွိပ္Aစက္ခံသူေတြလည္း ခံေနရၿပီ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ တခ်ဳိ႕လည္း ေျမလွ်ဳိးကုန္ၾကၿပီ ေတာ္လွန္ေရးတို႔ဆီက ဘယ္လိုဘယ္ပံု လာပူးေပါင္းၾကမလဲ သြားစနည္းနာခ်ည္စမ္းလို႔ ေျမလွ်ဳိးရဲေဘာ္ေတြက လႊတ္လိုက္လို႔ပါ’ လို႔ သူက တရစပ္ ျပန္ေျဖတယ္။ ‘ ေAး AဲဒီAတြက္ပဲ ငါတို႔ AခုAစည္းAေ၀း ထိုင္ေနတာ ခါးေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေညာင္းေနၿပီ’ လို႔ ေတာ္လွန္ေရးက ေခ်ာင္းတခ်က္ဟန္႔ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ ‘ ဒါဆို ျပည္တြင္းကို Aားျဖည့္ဖို႔ ဘာမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္မလဲခမ်ာ’ လို႔ ေျမလွ်ဳိးေတာ္လွန္ေရးဆက္သားက Aားကိုးတႀကီး ေမးတယ္။ ‘ ေAး ငါတို႔Aေနနဲ႔ ေထာက္ခံေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ဖို႔ရယ္ ေဆး႐ံုႀကီးမွာ ေသြးလွဴဖို႔ရယ္ ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းပြဲေတြ Aျမန္က်င္းပဖို႔ရယ္ Aႀကိတ္Aနယ္ ေဆြးေႏြးေနၾကတယ္’ လို႔ ေတာ္လွန္ေရးက ခါးဆန္႔ရင္း ေျဖလိုက္တယ္။ Aဲဒါကိုလည္း ၾကားေရာ ေျမလွ်ိဳးေတာ္လွန္ေရးဆက္သားေလးခမ်ာ ‘ဗ်ာ’လို႔ Aာေမဋိတ္သံျပဳ ေခါင္းကုတ္ၿပီး

ျပည္တြင္းထဲကို ျပန္၀င္ေျပးသြားေလတယ္ ။ ။ ဒီေရျမင့္သစ္ (ေဒး၀မ္း)

ေရႊဂံုတိုင္ကို လြမ္းတယ္ ဆုမြန္ Aိမ္ကို လြမ္းရင္ စာျဖစ္တယ္ ခ်စ္သူကို လြမ္းရင္ ကဗ်ာျဖစ္တယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို လြမ္းလို႔ Aခု ငါငိုခ်င္း ေရးေနတယ္ ေရႊဂံုတိုင္ကို လြမ္းတယ္ …။ ဒီဇင္ဘာ ေနာက္ဆံုးရက္ကုိ ေရာက္တုိင္း ငါလြမ္းေနမိတယ္ ငါတုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြAားလုံး ေနာက္ဆုံး ဆံုခဲ့ၾကတာကုိေပါ့ …။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ ငါတို႔ရယ္သံေတြ ရွိေသးတယ္ ငါတို႔ စကားလံုးေတြက စားပြဲခံုေတြမွာ ေပက်ံေနတုန္း ငါတို႔ေပါ့ … တခ်ိန္တုန္းက ေရႊတိဂံုဘုရားမွာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ခဲ့ဖူးတယ္ ငါတို႔ပံုရိပ္ေတြ ေက်ာက္တိုင္သိတယ္ ေရႊဂံုတိုင္ကို လြမ္းတယ္ …။ ငါတို႔ေပါ့ Aေနာက္ေရႊဂံုတိုင္ လမ္းမေပၚမွာ လမ္းေတြေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတယ္ ငါတို႔ေျခရာေတြ က်န္ေနေသးတယ္ ေသခ်ာတယ္ … ငါတို႔ေျခရာေတြ ျပန္ေကာက္ဖို႔ ငါတို႔ ျပန္လာမယ္ ေရႊဂံုတိုင္ကို လြမ္းတယ္ …။ Aခုေတာ့ တေနရာဆီ္ ရင္ကြဲ ... ရွင္ကြဲပဲ … က်ေနာ္တို႔ဟာ သမိုင္းမွာေတာ့ က်ေနာ္တို ့ျဖစ္ခဲ့တယ္ ဇာတ္လိုက္ေတြခ်ည္းပဲ ေျပာၿပီး ေAာ္ေAာ္ရယ္ခဲ့တဲ့ ငါတို႔ လူေတြရဲ႕ Aၾကည့္ေAာက္မွာပဲ ရွင္သန္ခဲ့တဲ့ ငါတို ့ လက္ညိႇဳးေထာင္ ေခါင္းညိတ္ေတြလို႔လည္း Aေျပာခံခဲ့ရဖူးရဲ႕…။

ဒါေပမယ့္ Aေမသိတယ္ … ငါတို႔ကို ေရႊဂံုတိုင္ကို လြမ္းတယ္ …။ ေထာက္လွမ္းေရးေနာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၀ုိင္းလိုက္ေနခ်ိန္မွာ Aိမ္ေပၚမွာ Aိပ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို လြမ္းတယ္ ၅၉ တိုးစီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို လြမ္းတယ္ တာေမြညေတြကို လြမ္းတယ္ Aရည္က်ဲက်ဲ မုန္႔တီကို လြမ္းရင္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကလြဲရင္ သူစိမ္းကို ဆက္ဆံေရးက်ဲတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို လြမ္းတယ္ ေဆးေပါ့လိပ္ ႀကိဳက္ၿပီး ကြမ္းမစားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို လြမ္းတယ္ စကားလံုး Aႀကီးႀကီးေတြ ေျပာၿပီး … လူေကာင္ေသးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို လြမ္းတယ္ တာေမြညေတြကို လြမ္းတယ္ ကိုယ္တိုင္က ခ်စ္တတ္ၿပီး မခ်စ္ရဘူးလို႔ တားဆီးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို လြမ္းတယ္ ေရႊဂံုတိုင္ကို လြမ္းတယ္ …။ တခါတခါ Aံ့ၾသတာတခု ရွိဖူးတယ္ ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္ သိတဲ့ ကုိယ့္၀န္းက်င္ကို ကာကြယ္ေပးလြန္းတာ တခုပဲ တကယ္ဆို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ သိေနခဲ့တာပဲေလ ေရႊဂံုတိုင္ကို လြမ္းတယ္ …။ လူတုိင္းကုိ လူေတြလုိ႔ နားလည္တယ္ ေရႊဂံုတိုင္ကို လြမ္းတယ္ …။ Aင္း … Aုပ္စုထဲမွာ ခြဲထြက္ခဲ့သူေတြရဲ႕ သမိုင္းAေၾကာင္း ေျပာျပမယ္ Aင္မတန္ ျပႆနာရွာေသာ … ေကာင္မေလးက Aခု သတင္းေထာက္တဲ့၊ Aင္မတန္ ႀကီးက်ယ္ေသာ ေကာင္ကေလးက ကေလးေတြကို စာျပေပးေနရင္းက ဆရာလုပ္တယ္၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တခ်ိန္က်ရင္ ခြဲရမယ္တဲ့ … ေကာင္ေလးက ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေနထိုင္ရင္း ေကာင္မေလးကေတာ့ တရားမ၀င္ ေနထိုင္ရင္း သူတို႔ ဘာဆက္ျဖစ္ၾကမယ္ မသိဘူးတဲ့ေလ …။ တခါမွ Aလုပ္မလုပ္ဖူးတဲ့ ေကာင္ေလးက Aန္ဂ်ီAိုမွာ ၀န္ထမ္းတဲ့ ေAA္ိုင္ဒီAက္စ္ ေ၀ဒနာသည္ေတြ Aတြက္တဲ့ေလ

လႈိင္သာယာကို လြမ္းတယ္ …။ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ေစတနာ့၀န္ထမ္းတဲ့ ေလလိႈင္းေတြမွာ ေလမိုးထန္တတ္တဲ့ ေကာင္ေလးေပါ့၊ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ယံုၾကည္ခ်က္Aတြက္ ေနထိုင္ေနတုန္းတဲ့ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ Aေမရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ေငြယူၿပီး ျဖည့္ဆည္းေပးေနတုန္း ထမင္းစားပြဲမွာေစာင့္ၿပီး … သားျပန္Aလာမွာ သတင္းထူး ေစာင့္ေနတုန္းတဲ့ တြံေတး ဒလကားေစ်းေတြသာ တက္တက္လာတယ္ သူကေတာ့ မေျပာင္းလဲေသးဘူးေလ တြံေတးကို လြမ္းတယ္ …။ Aင္း .. ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ဘုေဘာက္ေျပာေနရင္း က်ဴရွင္ဆရာ ျဖစ္သြားသတဲ့ စကားေျပာရင္းေတာင္ စိတ္မရွည္တတ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လူမိုက္ Aခုေတာ့ ဆရာတိုက္ပ္(type)တဲ့ ........... ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဘာႀကီးေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ... ေသခ်ာတယ္ ... ေဒါင္းAလံေAာက္မွာပဲ ေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္ ငါတို႔ ေဒါင္းAလံေAာက္မွာပဲ ျပန္ဆံုမယ္ ေရႊဂံုတိုင္ကို လြမ္းတယ္ …။ ငါတုို႔ေတြ ႀကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ မႀကဳိက္သည္ ျဖစ္ေစ တြံေတးသိန္းတန္ သီခ်င္းကိုပဲ ဆုိရေတာ့မေပါ့ ဒါမ ွေမ့ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနသူေတြကုိ ျပန္သတိရေစမယ္ ေရႊဂံုတိုင္ကို လြမ္းတယ္ …။ က်ေနာ္တို႔ဟာ က်ေနာ္တို႔ျဖစ္တယ္ ဆိုတာေလးပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္ ငါတုိ႔ဟာ ဘုရားသခင္ေတာင္ မျမင္နုိင္တ့ဲ ႀကိဳးနဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ လူငယ္ေတြ ျဖစ္တယ္ …။ လာဗ်ာ … ကဗ်ာရြတ္ရေAာင္ ငါတို႔ Aတူတူျဖစ္တယ္ ငါတို႔ဟာ တူညီတဲ့ မတူညီမူေတြ ျဖစ္တယ္ ငါတို႔ဟာ မတူညီခဲ့တဲ့ ေနရာေတြကေန တူညီခဲ့တယ္ …။ ဒါဟာ ငါတုိ႔Aတြက္ေတာ့ Aားေပါ့ ကြဲျပားမႈေတြကုိ ေက်နပ္စြာ လက္ခံရင္းနဲ႔ ငါတို႔ဟာ တူညီမႈေတြၾကားကကို မတူညီမူေတြကို ရွာၾကမယ္ ၿပီးရင္ ျပန္တူညီရမယ္

ဒါ … ငါတို႔ ျဖစ္တည္မႈ ျဖစ္တယ္ ေရႊဂံုတိုင္ကို လြမ္းတယ္ …။ ဘ၀ရဲ႕ Aခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ျဖတ္သန္း ငါတုိ႔ခရီးေတြ ၾကမ္းခဲ့ၾကေပမယ့္ ငါတို႔ဟာ ဇာတ္လိုက္ေတြ ျဖစ္တယ္ သိပ္ေသခ်ာတာ ေနာက္တခုရွိတယ္ ငါတို႔ဟာ ဘယ္တုန္းကမွ ဇာတ္ရံေတြ မျဖစ္ခဲ့ဘူး …။ မယုိင္မလဲ ခုိင္ျမဲေသာ လက္တုိ႔ျဖင့္ ဆက္ေဖာက္မယ္ သူငယ္ခ်င္း ငါတို႔ဟာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ ျဖစ္နိုင္တယ္ ေနာက္လိုက္ေကာင္းေတြလည္း ျဖစ္တယ္ ေသခ်ာတယ္ ငါတို႔ဟာ Aေမတူ သားသမီးေတြျဖစ္တယ္ ဒါဟာ သမုိင္းကေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ ေရႊဂံုတိုင္ကို လြမ္းတယ္ …။ ငါတို႔ဟာ တေနရာစီ စီးေမ်ာခ်င္ စီးေမ်ာေနမယ္ ေသခ်ာတယ္ ျပန္ကပ္မယ့္ ကမ္းဟာ တခုတည္း ျဖစ္တယ္ ငါတို႔ ျပန္လာမယ္ တန္ဖုိးထားတတ္ေAာင္ ထားၾကရမယ္ ငါတို႔ရဲ႕ Aရိပ္ေတြကို ေဆးမသုတ္နဲ႔ မေဖ်ာက္ဖ်က္နဲ႔ ငါတို႔ျပန္လာမယ္ စြန္႔ခြာခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာတခုပဲ Aရင္ေျပာမယ္ ေရႊဂံုတိုင္ကို လြမ္းတယ္ …။ ငါတို႔ ျပန္လာမယ္ ငါတို႔ ကတိေပးတယ္ ငါတို႔ရဲ႕ Aေရခြံေတြကို ခြာခဲ့ေပးမယ္ ၀ပ္က်င္းေဟာင္းေလးမွာ .. ငါတို႔ရဲ႕ Uခြံေဟာင္းေတြ ရွိေသးတယ္ ငါတို႔ ျပန္လာမယ္ သိပ္ေသခ်ာတာ တခုထပ္ေျပာမယ္ ငါတို႔ဟာ ငါတို႔ျဖစ္တယ္ ေကာင္းလုိက္တဲ့ ဒီဇင္ဘာညတည ျဖစ္ခဲ့ၿပီ သူငယ္ခ်င္းေရ … Aိုေက … သူငယ္ခ်င္း ... ျမန္မာျပည္က ေကာင္းကင္နဲ႔ ထိုင္းနိုင္ငံက ေကာင္းကင္ ေသခ်ာတယ္ Aခုခ်ိန္ဆို Aေရာင္တူေနမွာ ... ၀မ္းနည္းစရာေတာ့ ေတြ႕မယ္ သူငိုခ်င္လို႔ မိုးေတာ့ညိဳ႕ေနမယ္

ၿပီးရင္ ေရာင္နီလာမယ္ ငါတို႔ ျပန္ဆံုမယ္ ေရႊဂံုတိုင္ကို လြမ္းတယ္ …။ AဲဒီAခ်ိန္ကုိ ငါေစာင့္ေနမယ္ သူငယ္ခ်င္း ၂၀၀၈ကို Aတူႀကိဳမယ္ .. ေသခ်ာတယ္ လိူင္သာယာရဲ႕ Aေ၀းေျပးလမ္းမႀကီး တေနရာမွာ ေတးသံေတြ Aခုထိ ပဲ့တင္သံ ၾကားေနတုန္းပဲတဲ့ ... ႏွစ္သစ္ကူးေတြဟာ Aဲ့တုန္းကလိုပဲ လွေနမယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္တဲ့ေန႔ ငါတို ့ျပန္လာမယ္ ေသခ်ာတာေပါ့ ဒီႏွစ္ဟာ ငါတုိ႔ျဖစ္ရမယ္ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ငါတို ့လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ၾကမယ္ ... ဘာျဖစ္ျဖစ္ .. AခါးေရAိုးေတြကေတာ့ တာ၀န္ေက်ေနUီးမွာပဲ ငါတုိ႔သိတယ္ ငါတို႔ ျပန္လာမယ္ ဟုတ္ၿပီ သူငယ္ခ်င္း ေသခ်ာတယ္ ငါတို႔ တေန ့ျပန္ဆံုမယ္ ေရႊဂံုတိုင္ကို လြမ္းတယ္ ။ ။ ဆုမြန္

Aေ၀းက၊ Aနီးက၊ မေ၀းမနီးက လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြAားလံုးသို႔ … ႏွစ္သစ္ကူးAမွတ္တရ ထြန္းျမင့္ေAာင္ Aေျပာင္းAလဲဆိုလို႔ ေဟာင္းၿပီးရင္း ေဟာင္း Aေဟာင္းတကာ့ Aေဟာင္းဆံုးေတြထဲမွာ Aေကာင္းဆံုးေလးေတြကို ငါေကာက္ရခ့ဲတယ္၊ ရာျပည့္၊ တည္ၾကည္၊ ဟန္နီ Claude၊ Jame၊ ေ၀ယံ၊ ေမာ္ေမာ္ လမင္း၊ Smith၊ မိေကာက္ ………, ဘယ္လိုဘုရားမ်ိဳးက ဖန္ဆင္းထားတာပါလိမ့္ …။ ငါက ေကာင္မေလးရဲ႕ Aနမ္းေတြေAာက္မွာ

ငါ့ဘ၀ထမင္းပြဲကို ခူးခပ္ျပင္ဆင္ေနတုန္း စစ္မီးထေတာက္ေတာ့ ဗံုးက်ည္ဆံေတြၾကားမွာ ငါ့သီခ်င္းေတြခမ်ာ Aသံတျခား စာသားတျခား Aကုန္လံုး ဆြံ႕Aသြားတယ္ …။ ကံေကာင္းလို႔ ငါမေသတယ္ ပစ္ေနခတ္ေနတ့ဲ ၾကားက ကယ္ဆယ္ေရး ပုခက္ေပၚမွာ Aျဖဴေရာင္ တနဂၤေႏြ ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းပြဲမ်ား ေမလရဲ႕ ၂၇ ရွစ္ဂဏန္းမ်ား ေလာင္စာဆီ ေစ်းႏႈန္း ေရဒီယို (၄)လံုး ေရႊ၀ါေရာင္ လိႈင္းလံုးႀကီးမ်ား …။ တိုးတိုးတိတ္တိတ္သာ ႐ြတ္ဆိုခြင့္ရွိၿပီး က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ျမည္ဟီးတတ္တ့ဲ သူမရဲ႕ Aမည္နာမ မီးျပင္းတိုက္ထားေပမယ့္ ဂုဏ္သတၱိေတြ ေျပာင္းမသြားတ့ဲ ငါ့ရဲ႕ မိုက္ေဖၚမိုက္ဖက္ေတြ ငါ Uီးၫႊတ္ပါ၏ …။ မလံုေလာက္ေသးဘူး ထင္လို႔ ငါ့ခႏၶာတခုလံုးကို ကိုင္းၫႊတ္ပါ၏ …။ ထပ္လိုUီးမယ္ထင္လို႔ ငါ့ေရွ႕ဘ၀ ေနာက္ဘ၀မ်ားစြာကိုပါ ကိုင္းၫႊတ္လိုက္ပါ၏ ။ ။ ထြန္းျမင့္ေAာင္ ၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာ ၃၁၊ သန္းေခါင္ယံ

စက္တင္ဘာ သုညခြန္ စက္တင္ဘာေသြး ဒါဟာ ေခ်ာက္ခ်ား ေၾကာက္လန္႔ေAာင္ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ ဆင္ထားတဲ့ ပံုျပင္တပုဒ္ မဟုတ္ဘူး Aမွန္တကယ္ ျဖစ္ခဲ့ ပ်က္ခဲ့တယ္။ Aမွန္တကယ္ကို ျဖစ္ခဲ့ ပ်က္ခဲ့တယ္။ ၾကားဖူးနား၀ထဲမွာ သင္Aံဖူးတဲ့Aထဲမွာ ျဖတ္သန္းလာသမွ်ထဲမွာ ဒီစာမ်က္ႏွာရဲ႕ ေသြးနံ႔ေတြက Aညီႇဆံုးေပါ့ …။ သူတို႔ဟာ လူတေယာက္ကို လက္ယU္ယU္နဲ႔ သတ္ႏိုင္ဖို႔ စနစ္တက်နဲ႔ ေလ့က်င့္သင္Aံခဲ့ၾကတာ၊ သူတို႔ဟာ သူတို႔Aလိုရမၼက္Aတြက္ ကိုယ့္သမိုင္းကို တံေတြးနဲ႔ ေရးရဲတာ၊ သူတို႔က သူတို႔ေရာက္ေနတဲ့ Aရပ္ဟာ ခ်ဳိင့္၀ွမ္းမွန္း ေတာင္တန္းမွန္း မသိႏိုင္ေလာက္ေAာင္ Aတၱေတြ ပိန္းပိန္ေနခဲ့တာ၊ သူတို႔ဟာ လက္တလံုးျခား လွည့္စားတတ္သလိုမ်ဳိး ေျဗာင္လိမ္ဖို႔လည္း ၀န္မေလးၾကဘူး … သူတို႔ဟာ Aံၾသစရာေကာင္းေလာက္ေAာင္ Aႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လံုးလံုး လုပ္ဇာတ္ကႏိုင္ခဲ့ …။ သားသတ္မုဆိုးရဲ႕ ရက္စက္မႈလား Aမဲလိုက္ေခြးေတြရဲ႕ စိတ္ဆာေလာင္မႈလား A႐ိုးရွင္းဆံုး ေမတၱာတံတားေတြေပၚမွာ စစ္ဖိနပ္သံေတြ ျပင္းထန္သြားခဲ့ၿပီ။ ဆရာေတာ္ UီးUတၱမဟာ

မ်က္ရည္ယိုဗံုး ပိန္းပိတ္ေနတဲ့ၾကားမွာ နံပါတ္တုတ္နဲ႔ ေခါင္းကို A႐ိုက္မခံခဲ့ရဘူး … ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ေတြ ဘုရားရဲ႕ေျမမွာ မစြန္းေပခဲ့ရဘူး။ ဆရာေတာ္ Uီး၀ိစာရဟာ ေသနတ္သံေတြၾကားမွာ သကၤန္းတဖားဖားနဲ႔ မေျပးရရွာဘူး လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ၿပီး ေသနတ္ဒင္နဲ႔ Aေဆာင့္မခံခဲ့ရဘူး ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္မွန္း မသိဘဲ ေရထဲမွာ Aေလာင္းမေမ်ာခဲ့ရဘူး။ ဒါဟာ ဘာသာမတူ လူမ်ဳိးမတူသူေတြရဲ႕ လက္ေAာက္ ကြၽန္သေဘာက္ ျဖစ္ေနတုန္းကေပါ့… ဒါဟာ တို႔သမိုင္းထဲက ရဟန္းAာဇာနည္ေတြေပါ့ …။ ဒါေတြလည္း Aမွန္တကယ္ ျဖစ္ခဲ့ပ်က္ခဲ့တယ္ …။ A႐ိုးသားဆံုး ဓမၼရွင္ေတြဟာ ဘာAလိုရမၼက္မွ မပါဘဲ ဆႏၵကို ဆႏၵAတုိင္း ႐ိုး႐ိုးသားသား ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾကတာ …။ Aမြန္ျမတ္ဆုးံ ေမတၱာဓာတ္ေတြဟာ ဘယ္လို ကိုယ္က်ဳိးဖက္မႈမွ မပါဘဲ သူတို႔စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သမွ် သူတို႔ကယ္တင္ခဲ့ၾကတာ …။ Aခု ေမတၱာသုတ္ ႐ြတ္သံေတြကို ယမ္းခိုးေတြနဲ႔ မိႈင္းတိုက္လို႔ … ေ႐ႊ၀ါေရာင္ သကၤန္းေတြကို ေသြးေရာင္လႊမ္းေစခဲ့ၾက … Aျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြကို Aမဲေကာင္ေတြလို သေဘာထားၿပီး ေ႐ႊတိဂံုရင္ျပင္ကို လူသတ္ကုန္းလို သေဘာထားရဲၾက … ဒါေတြဟာ Aမွန္တကယ္ ျဖစ္ခဲ့ ပ်က္ခဲ့တယ္။ AေျခAေနေတြကို မ်က္လွည့္ျပလိုက္သလိုမ်ဳိး တိတိက်က် ေျပာင္းျပန္လွန္ျပလိုက္ႏိုင္တ့ဲ တဖက္ကမ္းခတ္ ကလိန္ဉာဏ္မ်ားကလည္း လက္ဖ်ားခါခ်င္စရာ … မီဒီယာနည္းနားကို မီးကုန္ယမ္းကုန္ Aသံုးခ်တတ္ပံုမ်ားကလည္း ၾသခ်စရာ … သူတို႔ဟာ ဟစ္တလာလို ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လိမ္ခဲ့ၿပီး သူတို႔ဟာ နရသူမင္းလို

Aာဏာကို ဘာသာနဲ႔လည္း လဲရတ ဲ ယ္ …။ ၾကည့္ၾက … ပါးစပ္က ဘုရားဘုရား ဆိုခဲ့သမွ် … ကို႔႐ို႕ကားယား ႏိုင္လြန္းလွတဲ့ လက္ေတြေလ၊ ၀ါဆိုသကၤန္း ကပ္ျပဖူးတဲ့ လက္ ကထိန္သကၤန္း ကပ္ျပဖူးတဲ့ လက္ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေတြ ေလာင္းလွဴျပခဲ့တဲ့ လက္ … ဘုရားထီးေတာ္ကို မတန္မရာ တင္ျပဖူးတဲ့ လက္ Aဲဒီလက္ေတြမွာ … ဘယ္သံသရာေရာက္ေရာက္ ဖ်က္မရႏိုင္တဲ့ ေသြးေတြနဲ႔ ။ ။ စက္တင္ဘာေသြး

ေ၀းမ်က္ရည္ ျဖဴျဖဴသင္း ႏိုင္ငံျခားသြား သားက ျပန္ေရာက္လာတယ္၊ ဗမာျပည္တင ြ ္းရွိရင္း သမီးက Aေဖ့ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခရီးAတြက္ ထြက္မလာႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒီတိုင္းျပည္ စနစ္ဆိုးမွာ ဒီAျဖစ္မ်ဳိးေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကံဳေနရၿပီလဲ။ Aေဖေမွ်ာ္တဲ့ သမီး သမီးေတြ႕ခ်င္တဲ့ ဒီAေဖ ဘယ္ၾကမၼာဆိုးေတြက ျခားထားသလဲ။ သမီးမေရာက္ႏိုင္တ့ဲ Aေဖ့စ်ာပန သမီးAမွ်ေ၀သမွ် Aေဖရပါေစ ေသျခင္းတရားေၾကာင့္ ဘ၀ျခားလည္း Aေ၀းက႐ိႈက္တဲ့ သမီးမ်က္ရည္

ၾကားမယ္ထင္တယ္ Aေဖ …။ ။ ျဖဴျဖဴသင္း

တေစၦႀကီး ၿငိမ္းသစ္ Aေမွာင္ေတြ ခပ္သည္းသည္း ထိမွန္ေနတဲ့ မိုးည တစိမ့္စိမ့္ ယုိက်လာတာကလည္း Aေမွာင္ Aဲဒီ Aိစို၀င္းပေနတဲ့ Aေမွာင္ထဲ မည္းကနဲ ပ်ဳိ႕တက္လာတဲ့ ေၾကကြဲမႈ ၀ိေသသ ဖြဖြညင္ညင္ ခိုး၀င္လာခဲ့ ခင္ဗ်ားလာပါ …၊ က်ေနာ္ မAိပ္ဘဲ ထုိင္ေစာင့္ေနတာ ခင္ဗ်ားAျပံဳးကိုပါပဲ။ မီးေမာင္းေတြ ထုိးထားတဲ့ၾကားက ကမၼံဇတ ိ ၳိတန္ခိုးနဲ႔ Aမိုးစြန္းကို တြဲခို ႐ုတ္ဆို ခင္ဗ်ား ေပ်ာက္သြားျပန္ေရာ၊ ႀကိဳးတိုက္ဘက္ကေန Aုတ္တံတိုင္းကို လႊားကနဲ ေက်ာ္ခ် ၀ါဒါေတြ လန္႔ေAာ္ၿပီး ထြက္ေျပးၾကရဲ႕။ မေန႔ညကလည္း ၀ါဒါတေယာက္ လက္ဖက္ရည္Aိတ္ ဆြဲလာတာကို ခင္ဗ်ားလိုက္လုတယ္၊ ၿပီးေတာ့ … ‘လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ခ်င္လို႔’ တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြကို ခင္ဗ်ားလိုက္ေျပာတယ္ တေစၦႀကီးေရ … က်ေနာ္တို႔လည္း ခင္ဗ်ားလို ငတ္ေနၾကတာပါပဲ။ ခင္ဗ်ား တရားမွတ္ျဖစ္ရဲ႕လား ကေလးေတြနဲ႔ ေတြ႕ၿပီးၿပီလား ခင္ဗ်ား Aေမ့ထမီေကာ ေလွ်ာ္ေပးခဲ့ေသးလား ခင္ဗ်ားကို Aက်U္းခ်ထားဆဲလား ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္က ရဲေဘာ္ေတြကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ လာေနတာလား။

နားပါေတာ့ဗ်ာ ခင္ဗ်ား ပန္းလွပါၿပီ …၊ Aက်U္းသားAားလံုး လြတ္ေျမာက္ဖို႔ လႈံ႕ေဆာ္ရင္း ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ ႏိုင္ငံေရးAက်U္းသား ျဖစ္လာခဲ့ရ ေထာင္ထဲေရာက္ေတာ့လည္း Aဓမၼလိင္တူဆက္ဆံခံရတဲ့ Aက်U္းက် ကေလးစစ္သားေတြကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရင္း ေထာင္Aာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ ေနာက္ျပန္လက္ထိပ္ခတ္ လည္ပင္းနင္းၿပီး ႐ိုက္သတ္တာ ခံရျပန္ေရာ။ ဒါဟာ မင္းမဲ့စ႐ိုက္ ဒါဟာ Uပေဒမဲ့ ျပဳက်င့္မႈ Aဘူဂါရိပ္ Aက်U္းေထာင္က ရက္စက္ညႇင္းပန္းသူ (၇)ေယာက္ကို ႐ံုးတင္ခဲ့တယ္၊ ခင္ဗ်ားကို ႐ိုက္သတ္တဲ့ (၂၃)ေယာက္ တေယာက္မွ ႐ံုးမတင္ခဲ့ဘူး က်ေနာ္တို႔Aားလံုး ညံ့ခဲ့ၾကတယ္။ စာကေလးကို က်ီးထုိးသုတ္တာ ျမင္ပါလ်က္ လွန္႔မထုတ္ႏိုငတ ္ ဲ့ ဘ၀မ်ဳိးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ညံ့ခဲ့ၾကတယ္။ တေစၦႀကီးေရ … ခင္ဗ်ားဟာ ‘ရွင္’ မထူးခဲ့ဘူး ယံုၾကည္ခ်က္ကို မစြန္႔လႊတ္ခဲ့ဘူး ခင္ဗ်ားဟာ ရန္သူဘက္ကေန မိမိဘက္ကို ကူးေျပာင္းလာသူ ေဟာဒီ နံရံတံတိုင္းေတြေပၚမွာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ႀကီးျမတ္ခမ္းနားမႈကို ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ ကမၺည္းထိုးႏိုင္ခဲ့ ေကာင္းကင္ေပၚက ၾကယ္ပြင့္ေတြဟာ ေျမျပင္မွာ က်ခဲ့ရတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ႐ႊန္းလက္တဲ့ ေသြးစက္ေတြေပါ့။ Aဲဒါကို ပထမဆံုး ေတြ႕ျမင္သူဟာ ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ မဟုတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တေစၦႀကီးေရ …

မၾကာခင္ က်ေနာ္တို႔ ျပန္ၾကေတာ့မယ္ ခင္ဗ်ားက ေနက်န္ခဲ့မွာလား ။ ။ ၿငိမ္းသစ္ (ကဗ်ာဆရာ ၿငိမ္းသစ္သည္ စက္တင္ဘာ ေ႐ႊ၀ါေရာင္Aေရးေတာ္ပံုေနာက္ပိုင္း နAဖစစ္Aုပ္စု၏ Aၾကမ္း ဖက္မႈေAာက္မွ ယခုAထိတိုင္ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ေနရသည့္ ေတာ္လွန္ေရးသမား ကဗ်ာဆရာတUီး ျဖစ္သည္။ ယခု ပုန္းေရွာင္ေနရာမွ စြန္႔စားေပးပို႔သည့္ သူ၏ ‘တေစၦႀကီး’ ကဗ်ာကို တင္ဆက္လိုက္ပါသည္။ ဤကဗ်ာသည္ ေမာ္လၿမိဳင္ေထာင္တြင္း၌ နAဖေထာင္Aာဏာပိုင္မ်ား၏ ႏွိပ္စက္ညႇU္းပန္းမႈေၾကာင့္ က်ဆံုး သြားခဲ့သည့္ ဗိုလ္ႀကီး၀င္းဗိုလ္Aား ဂုဏ္ျပဳေရးသားသည့္ ကဗ်ာျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။)

ပြဲသိမ္းလက္သီး ေဒါင္းတမန္ ကိုယ့္လူရယ္ Aကယ္ဒမီေရွာ့နဲ႔ ရင္ေကာ့ၿပီး ျပမေနစမ္းပါနဲ႔ Aလြန္ျပင္းတဲ့ ၀ိုက္လက္သီး A႐ိႈက္တည့္တည့္ႀကီး ထိခဲ့မင့္ဟာ ဘယ္ေလာက္ထိ ခံႏိုင္မွာတဲ့တုန္း ဒိုင္ပြဲရပ္ Aေျဖသာ လက္ခံလိုက္ပါေတာ့။ Aဲဒီလက္သီးဟာ ဟိုလီဖီး ထိုးသေလာက္ မိုဟာမက္Aလီ ထိုးသေလာက္ မိုက္တိုင္စန္တို႔ ထိုးခဲ့သေလာက္သာ ျပင္းထန္တယ္ မထင္ပါနဲ႔။ Aဲဒီလက္သီးခ်က္မွာ ၄၅ႏွစ္စာ Aမုန္းမ်ားပါသကြဲ႕ ဆံုး႐ႈံးခဲ့ လူ႔Aခြင့္AေရးေတြAတြက္ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြလည္း ပါသကြဲ႕ မမက္ခဲ့ရဖူးေသးတဲ့ ငါတို႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ Aိပ္မက္မ်ားလည္း ပါေသး ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားAတြက္ ပြဲသိမ္းခ်က္ေပါ့ဗ်ာ။

ဗ်ာ … A႐ံႈးမေပးေသးဘူး ဟုတ္စ ေကာင္းပါ့ဗ်ား ကိုင္း … မိတ္ေဆြမ်ားေရ Aသည္းေကာင္းလို႔ ပြဲေတာင္းေနသတဲ့။ Aဲဒီဖုတ္၀င္သည္ သေဘာက္သား ေနာက္ေကာက္က်သြားေAာင္ လက္သီးမိုး ထပ္႐ြာၾကစို႔ရ႕ဲ လာဟဲ့ တခ်ီတေမာင္း ကဲ … ရြာစားေရ … မတိမ္းမေစာင္းနဲ႔ ဗိန္းေဗာင္း ။ ။ ေဒါင္းတမန္

ေ႐ႊ၀ါေရာင္ Aခ်ိန္ပို ပင့္ကူ ပါလက္စတိုင္းေတြAဖို႔ လူဟာ လက္နက္တဲ့ က်ဳပ္တို႔ ျမန္မာေတြAတြက္ေတာ့ ေမတၱာတရားဟာ လက္နက္ ဘာပဲေျပာေျပာ ေသနတ္ေခတ္ကုန္ၿပီ Uာဏ္ပညာ စစ္တလင္းမွာ လူယU္ေက်းတို႔ရဲ႕ တေဘာင္ Aစိမ္းကို A၀ါလႊမ္းမည္ ဘုရားစင္ေပၚက ဖက္ဆစ္ေတြရဲ႕ ေသနတ္ ကေလးေတြလက္ထဲက ကစားစရာျဖစ္ရမည္ ေသနတ္ေခတ္ကုန္ၿပီ Aရာရာကို ေသနတ္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္လို႔ မရေတာ့တဲ့ ေန႔တေန႔ ေရႊ၀ါေရာင္ ဒုတိယေတာ္လွန္ေရး ဇာတ္သိမ္းဟာ တရားAတိုင္း လာေနၿပီ ငရဲနဲ႔ နိဗၺာန္ကို မယံုၾကည္သူေတြAတြက္ AႏၶေတြAတြက္

ေAာင္ျခင္း(၈)ပါးဟာ လင္းလက္ျမဲ လင္းလက္ဆဲ Aဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူAားလံုးရဲ႕ ကိုယ္စား ဘုရားရဲ႕ ကိုယ္ပြား ေရႊ၀ါေရာင္သပိတ္ က်ဳပ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြAတြက္ ဒါဟာ … သမိုင္း၀င္လႈပ္ရွားမႈတခု ျဖစ္ခဲ့႐ံုမက ဗုဒၶသာသနာ၀င္ မွတ္တမ္းတခုလည္း ျဖစ္ခဲ့ရဲ႕... ၀မ္းနည္းစရာ ဓမၼနဲ႔ Aဓမၼၿပိဳင္ပြဲ နာက်င္Aခ်ိန္ပို ေရာက္ေနပါေပါ့ ...။ ။ ပင့္ကူ (မႏၱေလးသား ကဗ်ာဆရာ)

မြန္ျမတ္ၾကပါစို႔ ၿငိမ္းေဇUီး AရာAားလံုး ေပ်ာက္ဆံုးသြားသူေတြAတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကလြလ ဲ ို႔ နားခိုစရာ ေလာကငရဲပဲ ရွိေတာ့တာလား …။ မုန္တိုင္းဟာ ကမူး႐ွဴးတိုး ဆိုးသြမ္းဖ်က္စီးတတ္တဲ့ သဘာ၀နဲ႔ ဘာမွမက်န္ေAာင္ ၀ါးၿမိဳသြားလိုက္တာ ရင္ဘတ္ေဟာင္းေလာင္း Aေလာင္းေတြ တန္းစီေနတဲ႔ ဒို႔ျပည္ပဲ က်န္ခဲ့တယ္ …။ စားစရာ မရွိေတာ့ဘူး လူေလးေရ … Aေမက ငိုေနေပမယ့္ စားမယ့္ ပါးစပ္ေပါက္ေလးေတြ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ …။ ေနစရာမရွိေတာ့ဘူး လံုမေရ … ပံုက်ေခြလဲေနတဲ့ ေရထဲက Aေလာင္းေလးပဲ က်န္ခဲ့ …။ ေဆးမရွိေတာ့ဘူး Aဘေရ … ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ Aဘ ေရေတြစိုပြလို႔ ဘ၀ျခားတဲ့ Aေလာင္းပဲ ေရစီးေၾကာင္းထဲ ေမ်ာခဲ့ …။

ဒီလိုဘ၀ေတြနဲ႔ ကူသူမဲ့ … ကယ္သူမဲ့ … ဆူေ၀တဲ့ ေသာကပင္လယ္ဟာ ရွင္သူမ်ားကို ၀ါးၿမိဳစျပဳေနၿပီေလ …။ နတ္ သိၾကား ေဒ၀တာ မ်ားစြာေသာ တန္ခိုးရွင္မ်ား ခင္ဗ်ား မြဲေတတဲ့ ဘ၀မ်ား ဘာမွားခဲ့ပါသလဲ … မိသားစု ေပ်ာက္ဆံုးသြားသူေတြAတြက္ မ်က္ရည္နဲ႔ ေသာက၊ ငတ္မြတ္မႈနဲ႔ ေရာဂါဆိုး သင္တို႔ဘယ္တန္ခိုးနဲ႔ ဖန္ဆင္းခဲ့ၾကပါသလဲ …။ ကဲ … ဒို႔ ျပည္သူ ဒို႔ ကူၾကစို႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်န္ရစ္သူေတြAတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ Aနႏၱနဲ႔ ဘ၀ဆက္ခြင့္Aတြက္ …။ ။ ၿငိမ္းေဇUီး (မုန္တိုင္းဒဏ္ခံရေသာ ျပည္သူမ်ား ကယ္ဆယ္ေရးရန္ပံုေငြAတြက္ ေရးသားပါသည္။)

ရင္က်ဳိးAင္းတေစၦ ေမာင္လြမ္းဏီ ေရာင္းစားစရာလည္း မရွိ ေပါင္းစားစရာလည္း မရွိေတာ့ ေတာင္းစားရတာပဲကို။ ၿမဳိ႕နဲ႔ကာြ လွမ္း၊ ႐ြာလမ္းနံေဘး ေငးရီလည္ဆန္႔၊ လက္ျဖန္႔တြန္းထိုး ၀မ္းAူပိုးကိုက္၊ ေျပးလိုက္ထိုင္လိုက္ ေတြးလိုက္ မႈိင္လိုက္၊ ေမွးလိုက္ယိုင္လိုက္ ေAးလိုက္တာလည္း လက္ကုန္ေA။ ဟြန္းသံေပးရင္၊ ေသြးပ်က္ခ်င္တယ္ လြန္းပ်ံေျပးရင္း၊ ဟင္းမပါလည္း

ထမင္းေလးပဲ၊ ေလြးလိုက္ခ်င္ပ ေပါက္စ Aဖြားကို မွ်ပါကြယ္။ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ေငး တေယာက္႐ြာ တေယာက္ေမး ဟိုကမ္းေဘးက၊ ငါ့ေမာင္Aေလာင္း ဒီလမ္းေဘးက၊ ညည္းေမာင္Aေလာင္းလား ထားပါေလ … ကားသံ မၾကားဘူးလားဟင္။ ဖ်ာစုတ္တခ်ပ္ Aုတ္ခဲတလံုး၊ လူျဖစ္႐ႈံးသလား ဘ၀သစ္ကို Aႏွစ္ႏွစ္ Aလလ ကုတ္ျခစ္႐ုန္းကန္ရေတာ့မွာ။ ရင္က်ဳိးAင္းနဲ႔၊ ျမစ္၀ကြၽန္းငဲ့ …။ “စိမ္းလဲ့လဲ့ ႏွစ္စU္ လယ္ကြင္းေတြက တေမွ်ာ္တေခၚ စိုေျပလြင္ ရိတ္သိမ္းခ်ိန္ ဆိုျပန္ရင္ ၀င္းမွည့္ေ႐ႊစင္Aိလို႔ပင္ စပါးAႏွံေတြနဲ႔ Aသီးေတြ သန္မာေAာင္ျမင္”…။ Aေဖ က်င္လည္ခဲ့တဲ့ လယ္ကြင္းနဲ႔ ခုေတာ့ မျမင္၀ံ့တဲ့ ျမင္ကြင္း ေဆြမ်ဳိးရင္းခ်ာေတြကို ျမႇဳပ္ႏွံဖို႔ တြင္းမရွိ သၿဂႋဳဟ္ဖို႔ ထင္းမရွိ ေမာင္ပUၹင္းမွာက သင္းပိုင္မရွိ၊ ပုတီးမရွိ Aစိမ္းသရဲေတြလည္း ဆင္းမၾကည့္ မျမင္၀ံ့ မၾကည့္၀ံ့ မၾကား၀ံ့ပံုမ်ား ယံုတမ္းစကား ပုံျပင္မ်ား မဟုတ္ခဲ့ပါ သားရယ္။ Aေဖငယ္ငယ္က

တန္းစီတိုးစားရသတဲ့ ငါ့က်မွပဲ တန္းစီေတာင္းစားရတယ္ကြာ။ ။ ေမာင္လြမ္းဏီ ၂၇-၅-၂၀၀၈

ဒီေလထု ေယာဟန္ေAာင္ ေလထုဟာ ေစးပ်စ္ႏွစ္ေနတယ္ ေစးပ်စ္ႏွစ္ေနတာမွ နာဂစ္Aနံ႔ေထာင္းေထာင္း Aမ်ဳိးေတြ Aက်ဳိးစီးပြားေကာင္းေAာင္ ၾကည့္ေနတဲ့ေခတ္ဆိုေတာ့လည္း ေ႐ြ႕လို႔ကို မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မနက္ျဖန္ကို သူတို႔ခိုးဖို႔ ၾကံထားမွေတာ့ ႏိုးေပါ့ ဂုတ္ခ်ဳိးခြစီးထားတာကို ခြါခ်လိုက္ရမွာပဲ ႏိုးေပါ့ Aသက္ေAာင့္ၿပီး "ႏိုး" ခလုတ္ကုိ ျဖဳတ္ခ်လိုက္တာေတာင္မွ ၉၂ ရာခိုင္ႏႈန္းဆိုေတာ့ ေကာင္းပါေလေရာ။ လူေတြက သူတို႔Aသည္းႏွလံုးကို ကိုယ္တိုင္လိမ္တယ္ "နာနာရိုက္ေနတဲ့ တုတ္ကိုလွ်ာနဲ႔ ရက္ေနပံုမ်ဳိး" က်ဳိးက်ဳိးႏြံႏြံ လိမ္ခဲ့တယ္ တခါက လိႈင္းထန္တာကို ေမ့ခဲ့တဲ့ ပင္လယ္လို.. မုန္တိုင္းလြန္ ေလေျပညင္းလို... ေကာလာဟလသတင္း Aလဇၨီ Aတင္းAဖ်င္း Aနံ႔ေတြနဲ႔ ေက်နပ္ပြဲဖြဲ႔လို႔။ ေပးစာကမ္းစာေလာက္နဲ႔ Aဲသည္ႏြံထမ ဲ ွာပဲ သူငယ္နာလို နစ္လို႔...။ ေမေမ ၂၀၀၈ မွာ တခုခု ျဖစ္လာမွာလား ေမေမ.. သား Aိုလံပစ္မီးရႈးတိုင္ သြားေျပးလုရမလား။ ေမေမ... ေဂ်ာ္ဂ်ီယာနဲ႔ ရုရွား သား ဘယ္သူ႔ဘက္က ရပ္ရပါ့

ေမေမ.. ဇင္ဘာေဘြမွာ တိတ္ဆိတ္ေနပံုက မသကၤာစရာ ေမေမ.. ၂၀၁၀ ဆႏၵမဲေရတြက္ေနတာကို Aသက္မရႈဘဲ ေစာင့္ေနၾကUီးမွာလား... ကမၻာUီးည ေမွာင္မဲထဲမွာ က်ေနာ္ေပါက္ကြဲတယ္... ေမေမ နံရံ ေက်ာကပ္ တန္းစီ ပစ္လိုက္ရရင္ေတာ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြခ်ည္း သက္သက္ မဟုတ္ေလဘူး က်ေနာ္ပါ သြားရပ္ရလိမ့္မယ္ ။ ။ ေယာဟန္ေAာင္ ၾသဂုတ္ ၁၈၊ ၂၀၀၈

လြမ္းဆြတ္Aမွတ္တရ စေန ကမာပုလဲ Aဲဒီေန႔က ကမၻာႀကီးဟာ စေနေန႔ ျဖစ္သြားတယ္။ စေနေန႔ဟာ ပန္းေသြးေရာင္ AေႏြးAကၤ်ီတထည္ျဖစ္တယ္ စက္ဘီးကေလးတစီးျဖစ္တယ္ သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကားနဲ႔ ညိဳညိဳေခ်ာေခ်ာ ေကာင္မေလးလည္းျဖစ္တယ္ (က်ေနာ့္ဘက္က တဘက္သတ္ခ်စ္ေနလို႔ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့)။ Aဲဒီစေနေန႔ဟာ မနက္ျဖန္ကို ခ်ေရာင္းေနတဲ့ လူေတြကို ထမ္းပိုး စကားႀကီး စကားက်ယ္ေျပာေနတဲ့ လူ႔ေလွ်ာေမြးေတြ Aေလ့က်ေပ်ာ္ရာ ၿမိဳင္သာယာလည္းျဖစ္တယ္။ Aဲဒီစေနေန႔ဟာ ဘ၀ကို

ရင္းစားစရာ ခႏၶာကိုယ္ကလြလ ဲ ို႔ တလြဆ ဲ ံပင္ေကာင္းေနတဲ့ လူေတြ တြင္က်ယ္ေနတဲ့Aရပ္ျဖစ္တယ္။ Aဲဒီစေနေန႔ဟာ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ဖို႔ကို ေမ့ေနတဲ့ Uယ်ာU္မွဴးတေယာက္ရဲ႕လက္ထဲ ႏြမ္းလ်ရင္ကြဲနာက်ေနတဲ့ ပန္းတပြင့္ရဲ႕ Aနာဂတ္ျဖစ္တယ္။ Aဲဒီစေနေန႔ဟာ ဖူးရမလို ပြင့္ရမလို ငံုရမလို ျမံဳရမလုိ ေရမ၀တဲ့ မိခင္ႏို႔Aံုကို Aတင္းငံုကာ စို႔ေနတဲ့ ကေလးတေယာက္လုိ ခေရပြင့္ေလးေတြျဖစ္တယ္။ Aဲဒီစေနေန႔ဟာ လြတ္ေျမာက္ေရးတုိက္ပြဲေတြျဖစ္တယ္။ Aဲဒီစေနေန႔ဟာ Aလံတလက္ျဖစ္တယ္။ Aဲဒီစေနေန႔ဟာ သမိုင္းျဖစ္တယ္။ Aဲဒီစေနေန႔ဟာ Aသစ္Aသစ္ေတြျဖစ္တယ္။ Aဲဒီစေနေန႔ဟာ တိုင္တည္သစၥာေတးေတြျဖစ္တယ္။ Aဲဒီစေနေန႔ဟာ သူရဲေကာင္းေတြ က်ဆံုးတဲ့ေန႔ျဖစ္တယ္။ Aဲဒီစေနေန႔ဟာ လမ္းခြဲေတြေ၀ Aဆိပ္သင့္ညေနေတြျဖစ္တယ္။ Aဲဒီစေနေန႔ဟာ

ေသတေန႔ ရွင္တေန႔ကို ငတ္မြတ္စိမ္ေခၚေနတဲ့ေန႔ျဖစ္တယ္။ Aဲဒီစေနေန႔ဟာ ေညာင္ညိဳပင္ လမ္းခြဲေနတဲ့ေန႔ျဖစ္တယ္။ Aဲဒီစေနေန႔ဟာ ရန္သူစစ္စစ္နဲ႔ မိတ္ေဆြစစ္စစ္ကို ခြဲျခားေနတဲ့ေန႔ျဖစ္တယ္။ Aဲဒီစေနေန႔ဟာ Aနာဂတ္စစ္စစ္ကို ေမြးဖြားဖို႔ သစၥာတရားကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္တဲ့ေန႔ျဖစ္တယ္။ Aဲဒီစေနေန႔ဟာ Aႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီလည္းျဖစ္တယ္။ စေနေန႔ဟာ ပန္းေသြးေရာင္ AေႏြးAက်ႌတထည္ စက္ဘီးကေလးတစီး သနပ္ခါးပါးကြက္ၾကားနဲ႔ ညိဳညိဳေခ်ာေခ်ာ ေကာင္မေလးတေယာက္လည္းျဖစ္တယ္ ။ ။ ကမာပုလဲ ၂၀၀၈

ေဆာင္းပါးက႑ သံဃာေတြAေပၚ လူမဆန္စြာျပဳမူတဲ့ နAဖစစ္ေၾကာေရးစခန္းက Aျဖစ္Aပ်က္ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ (Connie Levett - Untold story: how Burma brutalized its monks ကို ဆီေလ်ာ္ေAာင္ ျမန္မာျပန္ဆိုပါသည္။)

လူမဆန္တဲ့ Aစိုးရတရပ္ကို ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပဖို႔ တႏိုင္ငံလံုးကို လံႈ႔ေဆာ္Uီးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို ဆႏၵျပပြဲေတြAၿပီးမွာ ညတြင္းခ်င္း လိုက္လံဖမ္းဆီးခဲ့တဲ့ ျမန္မာသံဃာထုAတြင္းက လွ်ဳိ႕၀ွက္ဆန္းၾကယ္ Aျဖစ္Aပ်က္ကို ဖြင့္ဟေဖာ္ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ နAဖစစ္တပ္ဟာ သန္းေခါင္ယံAခ်ိန္မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကို ၀င္ေရာက္စီးနင္းမႈေတြ ျပဳလုပ္ၿပီး ဖမ္းဆီးေခၚ ေဆာင္သြားတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို ႐ုပ္ပိုင္း၊ စိတ္ပိုင္းAရ က်ဳိးေၾကပ်က္စီးၿပီး Aရွက္ကြဲ Aက်ဳိးနည္းေစမယ့္

AေနAထားေတြနဲ႔ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထိန္းသိမ္းထားခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ မဂၤလာရာမဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတိုက္ကေန ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားျခင္းခံခဲ့ရတဲ့ Aသက္(၁၈)ႏွစ္ A႐ြယ္ ကိုရင္တပါးက စစ္Aုပ္စုဟာ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာကိုသာ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တ့ဲ AေနAထားရွိၿပီး သံဃာေတာ္ေတြက Aားေကာင္းတဲ့ စိတ္ဓာတ္လက္နက္ကို ကိုင္စြဲထားဆဲျဖစ္တယ္လို႔ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုပါတယ္။ ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ လူေတြကို စစ္ေၾကာေရးစခန္း(၄)ခုထဲက တခုျဖစ္တဲ့ Aင္းစိန္၊ Aစိုးရနည္းပညာတကၠသိုလ္ ၀င္းထဲမွာ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းထားပါတယ္။ ထိန္းသိမ္းထားသူေတြကို ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ျပဳမူဆက္ဆံတဲ့Aတြက္ Aပယ္ငရဲကို လားၾကလိမ့္မယ္လို႔ စစ္သားေတြကို သံဃာေတာ္ေတြက သတိေပးေျပာဆိုတဲ့Aခါမွာ သူတို႔တင္းမခံႏိုင္ဘဲ မ်က္ရည္ေတြက်တာကို ေတြ႔ရတယ္လို႔ Aဆိုပါကိုရင္က ေျပာျပပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြကို စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ေစတဲ့ ျပဳမူဆက္ဆံမႈေတြထဲမွာ ေဆးကုသမႈ မေပးတာ၊ မိလႅာစနစ္က က်န္းမာေရးနဲ႔ မညီၫတ ြ ္တာ၊ ဖမ္းဆီးထားခ်ိန္မွာ လူမဆန္စြာ ျပဳမူဆက္ဆံတာ၊ သကၤန္းေတြကို မေလးမစားလုပ္တာေတြ ပါ၀င္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံရတဲ့ (၇)ရက္Aတြင္းမွာ စစ္တပ္ရဲ႕ စီးနင္းတိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ဒဏ္ရာရရွိခဲ့တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ Aရပ္သားေတြကို ေဆး၀ါးကုသေပးတာေတြ လံုး၀မရွိဘူးလို႔ ကိုရင္က ေျပာျပပါတယ္။ “ေငြၾကာယံေက်ာင္းက ဘုန္းႀကီးတပါးဆိုရင္ လက္မွာ A႐ိုးေတာင္ျမင္ေနရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ဘာမွ ကုသမေပးဘူး”လို႔ ကိုရင္က ေျပာျပပါတယ္။ စီးနင္းတိုက္ခိုက္ခံရခ်ိန္မွာ မ်က္စိတဖက္ ဒဏ္ရာရခဲ့တဲ့ ေနာက္သံဃာတပါးဟာ AခုAခါမွာ Aဲဒီမ်က္လံုး ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရၿပီး ေဆးကုခြင့္မရရွိတဲ့ Aရပ္သား(၃)ေယာက္ကေတာ့ နည္းပညာတကၠသိုလ္မွာပဲ ေသဆံုးခဲ့တယ္လို႔ ကိုရင္က ေျပာျပပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြကို စက္တင္ဘာ(၂၇)ရက္ေန႔ မနက္(၄)နာရီမွာ စစ္Aုပ္စုက ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ “စစ္သားေတြက ကိုရင္တို႔ သံဃာေတြကို သူတို႔နဲ႔ မနက္စာဘုန္းေပးဖို႔ ေခၚတယ္။ ဒါေပမယ့္ Aဲဒါဟာ မနက္စာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ကိုရင္တို႔သိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေငြၾကာယံမွာ သူတို႔လုပ္ခဲ့သလို သူတို႔ကို ျပန္မတိုက္ခိုက္ခဲ့ပါဘူး”လို႔ ကိုရင္က ေျပာျပပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက သံဃာ ၉၉ပါးကို ပတၱဴစAုပ္ထားတဲ့ စစ္ထရပ္ကားေတြေပၚတင္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးAက်U္းသားေတြကို ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ Aင္းစိန္ေထာင္Aနီးက Aစိုးရနည္းပညာ တကၠသိုလ္၀င္းထဲကို ေတာက္ေလွ်ာက္ေခၚလာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ Aဲဒီကိုေရာက္တဲ့Aခါ သံဃာေတြကို Aခန္းေတြထမ ဲ ွာ တန္းစီထိုင္ခိုင္းပါတယ္။ မလႈပ္မယွက္ ေျခေထာက္ တင္ပ်U္ေခြ ထိုင္ခိုင္းထားၿပီး လည္ပင္းေနာက္မွာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ယွက္ခိုင္းထားကာ Aညံ့ခံတဲ့AေနAထားနဲ႔ ေခါင္း ေတြကို ငံု႔ ခိုင္းထားပါတယ္။ သံဃာေတြက ေမာ့ၾကည့္ခဲ့ရင္ ဒါမွမဟုတ္ Aားျပတ္ၿပီး လဲက်သြားရင္ သံဃာေတြကို ႐ိုက္ပါတယ္။

“တခ်ဳိ႕စစ္သားေတြကို သံဃာေတြက မင္းတို႔ဟာ Aျပစ္ႀကီးေလးတဲ့ ရာဇ၀တ္မႈကို က်ဴးလြန္ေနၾကတာျဖစ္တယ္။ မင္းတို႔ Aပၸါယ္ငရဲကို ေသခ်ာေပါက္ လားရလိမ့္မယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူတို႔ထဲက တခ်ဳိ႕က က်ေနာ္တို႔ကို ခိုင္းထားတဲ့Aတိုင္း လုပ္ေနရတာပါလို႔ ေျပာၿပီး ငိုေနၾကပါတယ္”လို႔ ကိုရင္က ေျပာျပပါတယ္။ ထိန္းသိမ္းၿပီး ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ သံဃာေတာ္ေတြကို သကၤန္းခြၽတ္ခိုင္းၿပီး ျမန္မာ့႐ိုးရာ၀တ္စံုျဖစ္တဲ့ ရွပ္Aကႌ်နဲ႔ လံုခ်ည္ကို လဲ၀တ္ခိုင္းပါတယ္။ သံဃားတပါးAေနနဲ႔ Aရပ္၀တ္Aရပ္စားေတြ ေျပာင္း၀တ္တာဟာ ဗုဒၶ၀ိနည္းေတာ္ကို ခ်ဳိးေဖာက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ (၇)ရက္Aတြင္းမွာ ဖမ္းဆီးထားတဲ့သူေတြကို တေန႔ ထမင္းတနပ္ေကြၽးၿပီး ေရနည္းနည္းတိုက္ေပမယ့္ ေရAိမ္သံုး ပစၥည္းေတြကိုေတာ့ လံုး၀မေပးပါဘူး။ သူAထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရတဲ့ ေနရာမွာ Aနည္းဆံုး သံဃာAပါး (၁၀၀၀)ေလာက္ရွိမယ္လို႔ ကိုရင္က ခန္႔မွန္းေျပာဆိုပါတယ္။ သံဃာAမ်ားစုက ေငြၾကာယံနဲ႔ တျခားရန္ကုန္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြက ျဖစ္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္၀င္းA တြင္းမွာရွိတဲ့ Aျခားေနရာေတြကိုလည္း Aက်U္းသားေတြကို ပိုမိုထိန္းသိမ္းဖို႔ Aသံုးျပဳေနတယ္လို႔ သူယုၾံ ကည္ေၾကာင္း ေျပာဆိုပါတယ္။ “တပတ္ျပည့္တဲ့Aခ်ိန္မွာ တခ်ဳိ႕သံဃာေတြ Aရမ္းAားနည္းလာတယ္။ လက္ေတြ တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္လာတယ္” လို႔ ကိုရင္က ေျပာျပပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြAေနနဲ႔ လႈပ္ရွားခြင့္ရတဲ့Aခ်ိန္ဟာ စစ္ေၾကာေမးျမန္းဖို႔ Aေခၚခံရတဲ့Aခ်ိန္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္သားေတြ ခန္းမထဲ၀င္လာၿပီး ဘြဲ႔Aမည္နဲ႔မဟုတ္ဘဲ ၁၀ပါးစီ Aလ်U္းသင့္သလို ေခၚပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြကို တျခားAခန္းတခုကို ေခၚသြားပါတယ္။ AဲဒီAခန္းထဲက Aရပ္၀တ္န႔ဲ စစ္ေၾကာေမးျမန္းသူ (၁၀) ေယာက္ထိုင္ေနတဲ့ စားပြဲတလံုးေရွ႕မွာ သံဃာေတြကို ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခိုင္းၿပီး Aညံ့ခံတဲ့ AေနAထားနဲ႔ ေခါင္းေတြကို ေAာက္ငံု႔ခိုင္းထားပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြကို ဆႏၵျပပြဲမွာ ပါ၀င္ပံု၊ ေနာက္ခံရာဇ၀င္၊ Aေစာပိုငး္ ဆႏၵျပပြဲေတြမွာ ပါ၀င္ခဲ့ျခင္းရွိမရွိ၊ မိသားစု၀င္ေတြAေၾကာင္း သူတို႔ရဲ႕နာမည္ေတြ၊ Aလုပ္Aကိုင္နဲ႔ သူတို႔ေနထိုင္တဲ့ ေနရာေတြကို Aေသးစိတ္ စစ္ေၾကာေမးျမန္းပါတယ္။ “စစ္ေၾကာေမးျမန္းတဲ့Aခါမွာ မွန္မွန္မေျပာဘူးလို႔ ယူဆရင္ သူတို႔က သံဃာေတြကို ထု႐ိုက္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕သံဃာ ေတြက ၀န္ခံတယ္။ ဒါေပမယ့္ Aမ်ားစုက ၀န္မခံဘူး။ Aမ်ားစုက ဆႏၵျပပြဲမွာ မပါဘူးလို႔ ေျပာၾကတယ္”လို႔ ကိုရင္က ေျပာျပပါတယ္။ ” ဖမ္းဆီးထားတဲ့ သံဃာတိုင္းကို ႏွစ္ႀကိမ္ သို႔မဟုတ္ သံုးႀကိမ္ စစ္ေၾကာေမးျမန္းပါတယ္။ Aေျဖေတြ တသမတ္တည္းျဖစ္တဲ့ သံဃာေတြကို ျပန္လႊတ္ဖို႔ AလားAလာ ပိုရွိတယ္။ စစ္ေၾကာၿပီးတဲ့Aခါ သံဃာေတြကို Aုပ္စုေတြ ခြဲလိုက္ပါတယ္။ သံဃာAပါးနည္းတဲ့ Aုပ္စုေတြကို ေထာင္ခ်မယ္လို႔ ယူဆရၿပီး သံဃာAပါးမ်ားတဲ့ Aုပ္စုေတြကို ျပန္လႊတ္မယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။ ဗုဒၶဟူးေန႔မွာ နည္းပညာတကၠသုိလ္ကေန ပထမဆံုးAသုတ္ စၿပီးလႊတ္ေပးပါတယ္။

“တခ်ဳိ႕လူေတြက လန္႔ေနၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ သူတို႔သိခဲ့တာေတြကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို ေျပာျပခဲ့တယ္”လို႔ ကိုရင္က ေျပာျပပါတယ္။ Aဆိုပါကိုရင္ဟာ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္နဲ႔ ေတြ႕ရမွာကို Aရမ္းေၾကာက္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကိုေတာ့ ၾကားလူျဖစ္တဲ့ ျမန္မာစာနယ္ဇင္းသမားတUီးကို ဆင္ေျခဖံုးက လံုျခံဳတဲ့ Aိမ္တAိမ္မွာ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ Herald သတင္းAဖြဲ႕ဟာ ရန္ကုန္မွာ (၈)ရက္ေလာက္ ၾကာခဲ့ပါတယ္။ AဲဒီAေတာAတြင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ဆႏၵျပတာေတြနဲ႔ တဆက္တည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကို စီးနင္းတာေတြ၊ ဖမ္းဆီးတာေတြ၊ Aက်U္းခ်တာေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆိုးက်ဳိးေတြျဖစ္ေပၚလာမွာကို သေဘာေပါက္တဲ့Aတြက္ Aစိုးရက ႏိုင္ငံေရးAရ က်ားကုတ္က်ားခဲ ေျဖရွင္းဖို႔ ႀကိဳးစားတာေတြ ျဖစ္ေပၚေနခဲ့ပါတယ္။ AဲဒီAခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္မွာ Aေၾကာက္တရားေတြ ျပန္လႊမ္းမိုးလာတာကို က်ေနာ္တို႔ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ လူလံုးမျပရဲေပမယ့္ ခင္ဗ်ားကိုေတြ႕ဖို႔ သေဘာတူတဲ့သူေတြ ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ သတၱိရွိတဲ့သူေတြကို Aစိုးရသတင္းေပးေတြက ေနာက္ကြယ္ကေန Aျမဲတမ္းေစာင့္ ၾကည့္ေနပါတယ္။ လမ္းေတြေပၚမွာ စစ္တပ္ရဲ႕ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရး ယႏၱရားေတြကေန Aေၾကာက္တရားေတြကို မီးေလာင္ရာေလပင့္ လုပ္ေပးေနတယ္။ ဆင္ေျခဖံုးေတြကို ပိုက္စိပ္တိုက္လွည့္လည္ေနတဲ့ ေလာ္စပီကာေတြ တပ္ထားတဲ့ ထရပ္ကားေတြေပၚကေန “က်ေနာ္တို႔မွာ Aေထာက္Aထားေတြ ရွိတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ကုိ ဖမ္းဖို႔ က်ေနာ္တို႔ လာေတာ့မယ္။ ဘုန္းႀကီးေတြ၊ ဆႏၵျပသူေတြကို ခိုလံႈခြင့္မေပးပါနဲ႔”လို႔ သတိေပး ေၾကညာေနပါတယ္။ “သူတို႔ စစ္ေရးAရေတာ့ ႏိုင္ပါတယ္” ဒါေပမယ့္ သံဃာေတာ္ေတြကို ျပဳမႈဆက္ဆံတာေတြAေပၚ ျပည္သူလူထုက AႀကီးAက်ယ္ စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ေနတဲ့Aတြက္ “စိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာေတာ့ သူတို႔ Aရာရာ ဆံုး႐ႈံးခဲ့ပါ ၿပီ” လို႔ ျမန္မာစာနယ္ဇင္းသမားက ေျပာျပခဲ့ပါတယ္ ။ ။ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ

UီးေAာင္ႀကီး သိေစဖို ့… ကိုေမႊးြ UီးေAာင္ႀကီးေရ … က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ငယ္တယ္ဗ်ာ။ UီးေAာင္ႀကီးတို႔ထက္ .. ေျပာမယ္ဆို UီးေAာင္ႀကီးသား Aငယ္ေကာင္နဲ႔မွ ႐ြယ္တူရယ္ … UီးေAာင္ႀကီး ၁၉၈၈ Aေရးေတာ္ပံု ကာလမတိုင္ခင္ ေျခာက္ဆယ့္ေလး မ်က္နွာစာတန္းနဲ႔ Uီးေန၀င္းႀကီးကို မ်က္နွာ လုပ္ခဲ့တုန္းကလည္း တၿမိဳ႕တည္းသားခ်င္းလည္းျဖစ္ျပန္ က်ေနာ့္Aဖိုးျဖစ္သူ (ခင္ဗ်ားေတာင္ Aသုဘလာ ပါေသးတယ္။ ၾကံေတာသုသာန္ႀကီး ေရာင္းစားမခံရခင္္)ရဲ႕ မိတ္ေဆြလည္း ျဖစ္ျပန္ဆိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ Aဲဒီတုန္းက ငယ္တုန္းဆိုေတာ့ UီးေAာင္ႀကီး ေရးေနက် ‘က်ေနာ္ Aညာသားပါ ခင္ဗ်ား‘ ဆိုတာေလးေတြလည္း ဖတ္ရေတာ့ UီးေAာင္ႀကီးရဲ႕ စားေနက် ေၾကာင္ဖား Aက်င့္ကိုလဲ က်ေနာ့္ Aဘိုးေတြေလာက္ မသိေတာ့ ဟုတ္မ်ား ဟုတ္မလားလို႔ ရွာၾကံၿပီး

Aထင္ေတာ့ ႀကီးခဲ့မိသားဗ်ဳိ႕။ မရွက္ပါဘူး ၀န္ခံပါတယ္..။ တကယ္ဆို ခင္ဗ်ားဟာ Uီးေန၀င္းႀကီးကို ေသးဖ်န္းဖ်န္းပါေAာင္ ေၾကာက္ခဲ့တာပါ။ Uီးေန၀င္းတို႔ ခင္ဗ်ားညီ UီးေAာင္ေလး (မိန္းမ လိုက္စားလြန္းလို ့ ႏူေနသူ)နဲ႔ Uီးထြန္းရင္(ကြယ္လန ြ ္)တို႔ Aရင္ေခတ္က ဟုတ္တာေရာ မဟုတ္တာေရာ လုပ္လို႔ ပုိင္သမွ်ကို ေျဗာင္သိမ္းလိုက္တုန္းကလည္း ခင္ဗ်ား ေတာက္ေတာင္ တခ်က္ေခါက္ရဲခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ။ ၀ိဓူရ သခင္ခ်စ္ေမာင္တုိ႔ထက္ Aခြက္ေျပာင္တဲ့ UီးေAာင္ႀကီးဟာ ေၾကာင္ခ်ီးဆိုတာ ခင္ဗ်ား႐ြာက လူေတြေတာင္ တ႐ြာလံုးသိလို႔ ေရြးေကာက္ပြဲ ကာလမွာ ခင္ဗ်ားပါတီကို မဲမေပးလို႔ ခင္ဗ်ားက တ႐ြာလံုး Aားကိုးေနရတဲ့ ေသာက္ေရကန္ (ခင္ဗ်ားတို႔ ပိုင္တ့က ဲ န္)ကို ေသာက္ေရခပ္ခြင့္ေတာင္ ပိတ္ခဲ့ေသးတာပဲ။ Aဲဒီေလာက္ ေAာက္တန္းက် Aရွက္မဲ့ၿပီး သက္တမ္း သိပ္မတိမ္းမယိမ္းျဖစ္တဲ့ ေပါက္ေခါင္းသား Uီးေန၀င္းကို ပါပါႀကီးလို ့မေခၚ႐ံုတမယ္ ဖားခဲ့တဲ့ သမိုင္းကို ၿမိဳ႕ခံေတြက သိတယ္ခင္ဗ်။ နိုင္ငံေရးကို Aသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း Aလုပ္တစ္ခုAျဖစ္ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ လုပ္စားတတ္တဲ့ ေပသီးေခါက္ၿပီး ဘက္ေျပာင္းတတ္တဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ Aျဖစ္က ကြၽတ္တမ္း၀င္သင့္ၿပီ။ ေသမယ္ဆို ေသသင့္ေနၿပီ UီးေAာင္ႀကီးေရ …။ ခင္ဗ်ား သတင္းစာထဲကေနၿပီးေတာ့ ေဒၚေAာင္ဆန္းစုၾကည္ပါတီနဲ ့ပတ္သက္ၿပီး ေၾကာ္ျငာထည့္ခဲ့တာေတြ ခင္ဗ်ားထက္ တိုင္းျပည္ခ်စ္ Uီးေႏွာက္ရွိတဲ့ လူေတြကိုက်ေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြလို႔ စြပ္စြဲခဲ့တာေတြ Aဲဒီ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႀကီးကို စေထာင္ခဲ့တဲ့ သခင္ေAာင္ဆန္းဆိုတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္Aိမ္ေထာင္ျပဳခါနီးမွာ Aတင္းဒူးဖက္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရယ္ မိန္းမမယူပါနဲ႔လို႔ Aတင္းေတာင္းပန္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဘာျပန္ေျပာခဲ့တယ္ ဆိုတာေတြကို ျပန္ေတြးလိုက္ရင္ တကယ္လို႔မ်ားဗ်ာ၊ Aဲဒီေခတ္က ခုလို ေဆးပညာေတြ ထြန္းကားေနတဲ့ ေခတ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ UီးေAာင္ႀကီးဟာ လိင္ေျပာင္းၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုေတာင္ Aပိုင္ၾကံႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆရေလာက္တဲ့ စိတ္မ်ဳိးနဲ ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။ UီးေAာင္ႀကီးကို ခုလိုေျပာေနရတာလည္း နာမည္ႀကီးခ်င္ရင္ ကိုယ့္ထက္ နာမည္ႀကီးသူကို တိုက္ဆိုတ့ဲ သီAိုရီAရ ခင္ဗ်ားလုပ္ေနက် လုပ္ရပ္လို မဟုတ္ဘူးဆိုတာ နားလည္ပါ။ Aသက္ႀကီးၿပီး Aခ်ိန္မစီးလြန္းလို ့ ေဒသခ်စ္စိတ္နဲ႔ ခင္ဗ်ားႀကီး Aိုမွ လက္ေပးသင္ေနရတာ တကယ္ေတာ့ Aခ်ိန္ကုန္ပါတယ္ ..။ ေသသြားတဲ့ ကာနယ္ႀကီးေတြ ခင္ဗ်ားနဲ႔ Aတူတူေတြက ခင္ဗ်ားကို Uီးေန၀င္းႀကီး ေခတ္ကတည္းက ဘယ္လိုဆက္ဆံခဲ့တယ္ ဆိုတာလည္း က်ေနာ္ကသိခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လို႔သာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ တိုင္းျပည္ Aာဏာရေနတယ္ ဆိုခဲ့ရင္လည္း UီးေAာင္ႀကီးဟာ ေမာ္စီလည္ (ျမန္မာမႈျပဳထားေသာ ေမာ္စီတုန္း) လို႔မ်ား နာမည္ေျပာင္းၿပီီး ကြန္ျမဴနစ္ ရင္ထိုးႀကီးထိုးလို ့ သခင္သန္းထြန္း ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ေတြမ်ား ေရးမယ္ဆိုတာ ေဗဒင္ေမးရင္ ဆန္ကုန္Uီးမယ္၊ သိပ္က်ိန္းေသတယ္ဗ်ဳိ႕။ ဒါေပမယ့္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြကလည္း ခင္ဗ်ားAခ်ိဳးကို သိတဲ့Aျပင္ Uီးေန၀င္းႀကီးလို Aကြက္သမားေတြ မဟုတ္ၾကေတာ့ ခင္ဗ်ားကို ေျဗာင္ျငင္းမယ္ဆိုတာ သိေနေတာ့ ခင္ဗ်ားက ကြန္ျမဴနစ္မုန္းတီးေရး တီးလံုးေတြ ဒံုမင္းတလွည့္ ၀ါးလက္ခုပ္တလွည့္ ဒိုးပတ္တလွည့္နဲ႔ တီးရင္း စိတ္ေတြနာေနတာေပါ့။ Aရင္ေခတ္က ကာတြန္း သန္းၾကြယ္ေရးတဲ့ ကာတြန္း တစ္ကြက္ေလာက္ကို Aတည္လိုလုပ္ၿပီး

ကြန္ျမဴနစ္ေတြကို ခင္ဗ်ားတစ္ကိုယ္ေတာ္ Aက်ိဳးစီးပြားAရ Aမုန္းႀကီးမုန္းၿပီး စူဠသုဘဒၵါAၾကံနဲ ့ Aျပင္းAထန္ တိုက္ခိုက္ခဲ့တာ မေမာဘူးလားဗ်ာ။ တဖက္က ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးေတြ လိပ္ေခါင္းထြက္ေလာက္ေAာင္ေျပာ ေရွ႕သို႔ဂ်ာနယ္္၊ ေငြတာရီ၊ ျမ၀တီနဲ႔ ထုတ္ေ၀ျဖန္႔လႊင့္သမွ် စာေပနဲ ့သတင္းဌာနေတြကေန Aျမဲမျပတ္ တိုက္ခိုက္ေနေပမယ့္ တဖက္မွာလည္း တ႐ုတ္ျပည္ထဲ၀င္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို သြားသြားေဆြးေႏြးၿပီး ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစU္ပါတီ တစ္ခုထဲကို ၀င္လာဖုိ ့ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ဖ်က္သိမ္းဖို ့ လက္သိပ္ထိုး ေဆြးေႏြးေနၾက၊ UီးေAးကိုတို ့Uီးေန၀င္းတို႔ Uီးေမာင္ေမာင္ခတို ့လုပ္ခဲ့ၾကတုန္းကေတာ့ ရပ္တည္ခ်က္မွန္တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြက ပါတီစံုစနစ္ကို တရား၀င္ လုပ္ပါ။ ေျမေAာက္နဲ ့ေတာတြင္း ထြက္လာရတဲ့ Aဖြဲ႕Aစည္းမွန္သမွ်ကို တရား၀င္ ရပ္တည္ခြင့္ေပးပါ။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ တရားမွ်တစြာ လုပ္ပါ။ ဒါဆို ကြန္ျမဴနစ္ေတြလဲ ပါ၀င္ရပ္တည္မွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီမိုကေရစီေရး တန္းတူေရး ေသြးစည္းေရးကို Aရင္လုပ္ၾကပါလို ့ ျပန္ေျပာလိုက္ၿပီး ႏွစ္ပိုင္းAတြင္း ရွစ္ေလးလံုး Aံုၾကြမႈႀကီး ေပၚလာေတာ့ Uီးေန၀င္းဟာ Aေရးေပၚ ညီလာခံေတြ ေခၚၿပီးေတာ့ Aဲဒီ လမ္းေၾကာင္းႀကီးကို ခပ္တည္တည္နဲ႔ Aသံုးခ်ဖို႔ ဖြင့္ေပးခဲ့ၿပီး တာ့တာျပ ေမွာင္ရိပ္ခိုၿပီး ႐ုပ္ေသးဆရာ လုပ္ခဲ့ေသးတယ္ေလ။ Aဲဒီ ကာလေလးမွာ UီးေAာင္ႀကီးလည္း လူလူသူသူနဲ ့ ဖိုးသင္းေမ်ာက္ လုပ္ေတာ့တာပဲ မဟုတ္လား။ စမ္းေခ်ာင္း ပဒုမၼာကြင္းမွာ တပ္မေတာ္ကို စိတ္နဲ႔ေတာင္ မပစ္မွားနဲ ့ဆိုတာကို လူထုႀကီး (Aပစ္ခံ Aသတ္ခံရေသာ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး) ကို ေရွ႕က မိုက္ခြက္ႀကီး ကိုင္ၿပီး တိုင္ေပးခဲ့တာ မွတ္မိမွာပါ ။ နိဂုန္းခ်ဳပ္Aေနနဲ ့ေျပာခ်င္တာကေတာ့ UီးေAာင္ႀကီးေရ … Dream comes true ျဖစ္ေလာက္ၿပီ ထင္ပါတယ္။ Aရင္ေခတ္ကေတာ့ ေဆးပညာေတြ သိပ္မတိုးတက္ခဲ့ဘူး ခုဆို ခါေတာ္မီေလးပါပဲ ဘ၀ကို ေျဗာင္ေျပာင္းခ်င္တယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ …။ ကိုေမႊးြ

ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း ဘာသာျပန္- မီးျပတိုက္ တုိင္းမဂၢဇင္းရဲ႕ Aင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမွာ ေဖၚျပခဲ့တဲ့ “ANDREW MARSHALL / RANGOON” ရဲ႕ “ANATOMY OF FAILED REVOLUTION” ကုိ ဆီေလ်ာ္ေA ာင္ ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းက လူေတြ A လြယ္တကူ ဖတ္႐ႈႏုိင္ေA ာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ပါ။

“ခင္ဗ်ား ဒီဘက္နား ကပ္ေနသင့္တယ္” လုိ႔ ကၽြန္ေတာ့A ေနာက္ဖက္မွာ ရွိတဲ့ လူA ုပ္ထဲက မိန္းမပ်ဳိေလး တစ္ေယာက္က လွမ္းေျပာတာပါ။ ၿပီးေတာ့ သူကပဲ ဆက္ၿပီး “ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ဒီမွာရွိေနရင္ သူတုိ႔ပစ္မွာ မဟုတ္ဘူး” လုိ႔ ဆက္ၿပီးေျပာပါတယ္။ A ဲဒါကေတာ့ စက္တင္ဘာလ ၂၇ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ ၁ နာရီ A ခ်ိန္ေလာက္ မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေထာင္နဲခ်ီတဲ့ ဒီမုိကေရစီ ေတာင္းဆို ဆႏၵျပသူေတြ ၾကားထဲမွာ ေရာက္ေနပါတယ္။ ေနရာကေတာ့ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕လည္ေခါင္က ဆူးေလ ေစတီေတာ္ နားမွာပါ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွာေတာ့ စစ္သားတစ္ရာေလာက္ဟာ ေသနတ္ေတြကုိ A စU္သင့္ကုိင္ၿပီး ေစာင့္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့A ေနာက္နားက မိန္းမပ်ဳိေလး ေမွ်ာ္လင့္ေနတာကေတာ့ A ေနာက္တုိင္းသား တစ္ေယာက္ကုိ ပစ္မိၿပီး ႏုိင္ငံတစ္ကာမွာ ဂယက္႐ုိက္ခက္သြားမွာကုိ သူတုိ႔မလုိလားေလာက္ဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ရိပ္မိပါတယ္။

A ဒ ဲ ီေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္ရွိေနတာ သူတုိ႔A တြက္ A ကာA ကြယ္ျဖစ္မယ္လုိ႔လဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနပုံ ရပါတယ္။ သူမရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မွားယြင္းေနတယ္ ဆုိတာ မၾကာခင္မွာပဲ သိရေတာ့မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ A ဒ ဲ ီ A ခုိက္A တန္႔မွာေတာ့ ဆႏၵျပသူေတြဟာ ေၾကာက္ရြံျခင္း မရွိၾကတဲ့A ျပင္ စိတ္A ား တက္ၾကြေနၾကပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ဗုဓၵရဲ႕ ဂါထာေတာ္ေတြကုိ ရြတ္ဆုိေနၾကပါတယ္။ A ဒ ဲ ီ ရြတ္ဆိုသံေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေျခာက္လွန္႔ေနမွာပါ။

လူA ခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္စက္ျခင္း ကင္းေ၀းၾကပါေစ။ ဒို႔ေမတၱာစြမ္းကမာၻလႊမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။ ဒီေမတၱာသုတ္ကုိ စတင္႐ြတ္ဆုိခဲ့တာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြပါ။ သူတို႔ ႐ြတ္ဆုိေနတာ A ခုဆို တစ္ပတ္ေတာင္ မကေတာ့ပါဘူး။ သူတုိ႔ေတြဟာ လမ္းေတြေပၚမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ လမ္းေလွ်ာက္ ႐ြတ္ဆုိရင္း ရာစုႏွစ္ တစ္၀က္မက ၾကာေA ာင္ ဖိႏွိပ္A ုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ စစ္A ုပ္စုကုိ တုိင္းျပည္ေျပာင္းလဲေရး A တြက္ ေတာင္းဆုိေနၾကတာပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ သံဃာေတာ္ A ေရA တြက္နဲ႔ စစ္သားA ေရA တြက္ဟာ မတိမ္းမယိမ္းပါပဲ။ သံဃာေတာ္ A ေရA တြက္ ခန္႔မွန္း ၃၀၀,၀၀၀ ေလာက္နဲ႔ စစ္သား A ေရA တြက္ ၄၀၀,၀၀၀ ေလာက္ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ေတြရဲ႕ ခံယူခ်က္ေတြဟာ မတူညီၾကပါဘူး။ သံဃာေတာ္ေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး နဲ႔ လြတ္လပ္မႈကုိ ဆုေတာင္းၾကေပမယ့္ စစ္တပ္ကေတာ့ ေသနတ္ေျပာင္းနဲ႔ ခ်ိန္ၿပီး A ာမခံဖုိ႔ ေတာင္းဆုိပါတယ္။ ဒီဆႏၵျပပြဲဟာ ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လုံးက ျမတ္ႏုိး ကုိးကြယ္ၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြန႔ဲ ျပည္သူ႔ခ်U္ဖတ္ စစ္တပ္တုိ႔ ထိပ္တုိက္ေတြ႔တဲ့ပြဲပါ။ “ဒီဘက္တုိး ဒီဘက္တုိး” လုိ႔ မိန္းမပ်ဳိေလးက ထပ္ေျပာပါတယ္။ စစ္သားေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူA ုပ္ရဲ႕ A ကြာA ေ၀းဟာ ခန္႔မွန္းေခ် ကုိက္တစ္ရာ ေလာက္ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ A ရမ္းနီးေနၿပီလုိ႔ ထင္ေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာလည္း မေန႔ညက ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းေတြကုိ စစ္တပ္က A ၾကမ္းဖက္ ၀င္စီးတဲ့ သတင္းေတြကုိ ထပ္တလည္းလည္း ျပန္ေတြးေနမိထယ္။ A ဒ ဲ ီ စစ္သားေတြကပဲ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ A ႀကီးဆုံး ဒီမုိကေရစီ လႉပ္ရွားမႈႀကီးတုန္းက ျပည္သူေတြ ေထာင္နဲ႔ ခ်ီၿပီးသတ္ျဖတ္ခဲ့တာကုိ ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္။ သူတုိ႔ဟာ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ရွိရွိ မရွိရွိ ပစ္ဖို႔၀န္မေလးဘူးဆုိတာလည္း ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။ စကၠန္႔ ပိုင္းေလာက္A တြင္းမွာပဲ သူတုိ႔စပစ္ေတာ့တာပါပဲ။ A ဒ ဲ ီA ခ်ိန္ကစၿပီး ကမာၻ႔ မယုံႏုိင္ေကာင္းဆုံး A ုံၾကြမႈႀကီးရဲ႕ ေတာက္ပတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ ျဖစ္တဲ့ ခ်ီတက္ေနတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ၊ စိတ္ဓာတ္တက္ၾကြေနတဲ့ ေက်ာင္းသားထုရဲ႕ ျမင္ကြင္းေတြ၊ ေရႊေရာင္ တလက္လက္နဲ႔ ဘုရားပုထုိးေတြ၊ ေရစုိေနတဲ့ ကတၱရာလမ္းမေတြ A ဲဒါျမင္ကြင္းေတြ A ားလုံး ကမာၻပ်က္သလုိ ေျပာင္းလဲကုန္ပါၿပီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ ဒီႏုိင္ငံကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးခဲ့ရတာပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ၾကြယ္၀လွတဲ့ ယU္ေက်းမႈ A ေမြA ႏွစ္ေတြ၊ ရင္သတ္႐ႈေမာဖြယ္ ပတ္၀န္းက်င္ ႐ႈခင္းေတြ နဲ႔ ယU္ေက်းသိမ္ေမြ႔လွတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့ကုိ ဖမ္းစားထားခဲ့ပါတယ္။ A ထီးက်န္ဆန္ေစမႈ နဲ႔ တရားမဲ့ A ဖမ္းA ဆီးေတြကုိ ေၾကာက္႐ြံေနရမႈ ေတြထဲကေန ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ကမာၻကုိ ဆက္ဆံလုိစိတ္ေတြ ျပင္းျပတဲ့ ေျပာၾကားလုိစိတ္ေတြ တာရွည္ခံမယ့္ ရင္းႏွီးမႈေတြ ရလြယ္တာ ကြၽန္ေတာ္ ေတြ႔ရတယ္။ တစ္ဒါဇင္ထက္မနည္း ကၽြန္ေတာ္သြားေရာက္ခဲ့တဲ့ A ႀကိမ္တုိင္းမွာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ A ေျခA ေနေတြဟာ ပိုပို ဆိုးလာတာကို ေတြ႕ျမင္ေနရတယ္။ ျပည္သူေတြဟာ ပိုပုိၿပီး ဆင္းရဲလာၾကတယ္။ A ဟာရ ခ်ဳိ႕တဲ့မႈေတြ နဲ႔ ကူးစက္ေရာဂါေတြ ျပန္႔ႏွံ႔ေနတယ္။ ေဆး႐ုံေတြ ေက်ာင္းေတြဟာ လ်စ္လ်ဴ ႐ႈမႈေတြေၾကာင့္ A ဆင့္A တန္းနိမ့္က် လာေနတယ္။ နယ္စပ္ေဒသေတြမွာလည္း တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြဟာ ဖိႏွိပ္ခံေနရတယ္။ တည္ညိမ္မႈ ရွိတာဆုိလို႔ ၁၉၆၂

ခုႏွစ္ကတည္းက A ာဏာကုိ လုယူထားတဲ့ စစ္A ုပ္စု တစ္ခုတည္းရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈ တစ္ခ်ဳိ႕လဲ ရွိပါတယ္။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ A တြင္းစည္း ရွင္းလင္းမႈေတြကေန ေထာက္လွမ္းေရး ကြန္ရက္ကုိ ဂရက္႐ုိက္လာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာေတာ့ စစ္A စုိးရဟာ ေ၀းလံတဲ့ ေနရာကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ကုိ ေရႊ႕ခဲ့ပါတယ္။ A ဒ ဲ ီၿမဳိ႕ေတာ္ကုိလည္း ဘုရင္နန္းစိုက္ရာ ၿမဳိ႕လို႔ A မည္ရတဲ့ ေနျပည္ေတာ္ဆုိၿပီး နာမည္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ႐ုတ္ျခည္းဆုိပဲ ရန္ကုန္ေန ျပည္သူလူထုေတြဟာ A နည္းငယ္ ပုိလြတ္လပ္သြားပါတယ္။ မုိဘုိင္းလ္ ဖုန္းေတြနဲ႔ A င္တာနတ္ေတြလည္း သုံးစြဲခြင့္ ရရွိလာၾကတယ္။ စစ္A စိုးရရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြရယ္ ေစ်းA ဆမတန္ ႀကီးတာေတြရယ္ ၾကားထဲက ျပည္သူေတြဟာ သုံးစြဲခဲ့ၾကရတယ္။ ၁၉၈၈ A ေရးA ခင္းတုန္းက ထိမ္းသိမ္းခံထားရတဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာၾကၿပီးေနာက္ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ ျပန္လည္ စုစည္း ခဲ့ၾကတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္လကစၿပီးေတာ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြဟာ စစ္A စုိးရရဲ႕ ေလာင္စာဆီ ႐ုတ္တရတ္ တုိးျမွင့္မႈ ကုိ ကန္႔ကြက္တဲ့A ေနန႔ဲ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကရပါတယ္။ စစ္A စုိးရဟာ သူတုိ႔ကုိ A လ်င္A ျမန္ပဲ ၿဖိဳခြင္းႏုိင္ခဲ့တယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ခဲ့ပါတယ္။ A ဒ ဲ ီေနာက္ ၃-ပါတ္A ၾကာ ကြၽန္ေတာ္ ရန္ကုန္ကုိေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းဟာ A ိပ္မက္ မက္ေနသလုိပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ ပထမဆုံးေတြ႔ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကေတာ့ သံဃာေတာ္ေတြ ခ်ီတက္ဆႏၵျပေနၾကတာပါ။ စက္တင္ဘာလ ၂၃ ရက္ေန႔ (တနဂၤေႏြေန႔) ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ရဲ႕ ေျမာက္ဘက္ ႏွစ္မုိင္ခန္႔မွာရွိတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြ A ထြဋ္A ျမတ္ထားရာ ေရႊတိဂုံ ေစတီေတာ္ႀကီးဆီကေန သံဃာေတာ္ေတြဟာ စုစည္းညီညတ ြ ္စြာ စတင္ၾကြခ်ီလာခဲ့ ၾကပါတယ္။ ၾကြခ်ီလာတဲ့ သံဃာေတာ္တန္းႀကီးဟာ တစ္မုိင္မက ရွည္လ်ားပါလိမ့္မယ္။ သံဃာေတာ္ေတြဟာ ေျခဗလာနဲ႔ ၾကြခ်ီလာၾကတာပါ။ သူတုိ႔ ႐ုံထားတဲ့ သကၤန္းေတာ္ေတြဟာ သည္းႀကီးမည္းႀကီး ရြာထားတဲ့မိုးေၾကာင့္ ရႊဲနစ္ေနသည့္တိုင္ေA ာင္ တရားေတာ္ေတြ ရြတ္ဆုိ မျပတ္ပါဘူး။ တက္တက္ၾကြၾကြ ခ်ီတက္လာတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြဟာ ဆူူးေလ ေစတီေတာ္ကုိ A ေရာက္မွာ ရပ္တန္႔ၿပီး ရွိခုိးUီးခုိက္ၾကပါတယ္။ A ဒ ဲ ီေနာက္ ၿမဳိ႕တြင္းက လမ္းေတြA တုိင္း ခ်ီတက္သာြ းၾကတာ လူ႕ခႏၶာကုိယ္ထဲက ေသြးေတြ ေသြးေၾကာထဲမွာ စီးဆင္းေနသလုိပါပဲ။ သံဃာေတာ္ေတြ ခ်ီတက္လာတာကုိ ျမင္ေတြ႔လုိက္ရတဲ့ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေန ျပည္သူ လူထုႀကီးဟာ ၀မ္းသာတုန္လႈပ္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ A စပထမ မွာေတာ့ ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ လူေတြထဲက သတၱိ႐ွိတဲ့ လူတစ္ခ်ဳိ႕ ဟာ လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးၿပီး A ားေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လူေတြပိုပို မ်ားမ်ားလာပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ လူA ုပ္ႀကီးဟာ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔A တူ ပူေပါင္းပါ၀င္လာၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ ဒီမုိကေရစီ ဒီမုိကေရစီ ဆိုၿပီး တိုင္တည္ဟစ္ေၾကြးခဲ့ၾကပါတယ္။ မေန႔ကလည္းပဲ ဆႏၵျပသူတစ္ခ်ဳိ႕ဟာ ကန္စပ္မွာရွိတဲ့ ဒီမုိကေရ လႈပ္ရွားမႈ သေကၤတျဖစ္တဲ့ ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္လုိ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ၾကားသိခဲ့ရပါေသးတယ္။ သူမဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေရာက္ရွိေနခဲ့တယ့္ ၁၈ႏွစ္ A တြင္းမွာ ၁၂ႏွစ္ေက်ာ္ဟာ A ိမ္မွာ A က်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ေနခဲ့ရပါတယ္။ သူမဟာ လုံထိန္းရဲေတြ ကာရံထားတဲ့ ျခံတံခါးေနာက္ကေန ႀကြခ်ီလာၾကတဲ့ သံဃာေတြကုိ ၁၅ မိနစ္ၾကာမွ် ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ A ဒ ဲ ီေနာက္ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ လူA ုပ္ႀကီးဟာ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္ သြားၾကပါတယ္။ စက္တင္ဘာလ ၂၄ ၇က္ေန႔ (တနလၤာေန႔)

ေနရာကေတာ့ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ႀကီးရဲ႕ A ရိပ္ေA ာက္မွာပါ။ ၈၈ လႈပ္ရွားမႈန႔ဲ သူ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး A ယူ၀ါဒေၾကာင့္ ေထာင္ထဲကုိ ၃-ႀကိမ္ေရာက္ခဲ့ဖူးတယ့္ ကဗ်ာဆရာ ေA ာင္ေ၀းဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လက္ထဲကုိ သူ႔ရဲ႕ ကဗ်ာစာရြက္ေလးတစ္ရြက္ လာထိုးထဲ့ေပးသြားပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြတစ္ခ်ဳိ႕ဟာ ကြမ္းေတြ၀ါးေနၾကၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕ ပါးစပ္ေတြဟာ ကြမ္းေသြးေတြနဲ႔ ရဲရဲနေ ီ နတာဟာ သတိေပးေနသလုိပါပဲ။ သက္ေတာ္ ၄၉ ႏွစ္ရွိကုိယ္ေတာ္တစ္ပါးဟာ လက္ထဲမွာ Francis Fukuyama ရဲ႕ The Great Disruption ဘာသာျပန္စာA ုပ္ကုိ လက္ထဲမွာ ကုိင္ထားပါတယ္။ A ဒ ဲ ီကုိယ္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ့ သူတုိ႔ဟာ A ခ်က္ ၃-ခ်က္ ကုိ ေတာင္းဆုိထားတဲ့ A ေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။ A ဒ ဲ ီA ခ်က္ေတြကေတာ့ ၁။ ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္ A ပါA ၀င္ ႏုိင္ငံေရး A က်U္းသား A ားလုံးကုိ လႊတ္ေပးေရး ၂။ A မ်ဳိးသား ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးကုိ A ျမန္ဆုံး ျပန္လည္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေရး ၃။ ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းေရး တုိ႔ပါပါတယ္။ A ဒ ဲ ီညေနမွာပဲ စစ္A စုိးရက A ေၾကာင္းျပန္လာပါတယ္။ ျမန္မာ့ရုပ္ျမင္သံၾကားကေန တစ္ဆင့္ သာသနာေရး၀န္ႀကီး သူရျမင့္ေမာင္ဟာ သံဃာေတာ္ေတြကုိ A ာဏာစက္နဲ႔ A ေရးယူမယ္လုိ႔ ေၾကျငာသြားပါတယ္။ နာရီပုိင္းA တြင္းမွာပဲ ထရပ္ကားေတြဟာ မီးေရာင္ခပ္မွိန္မွိန္ ထြန္းထားတဲ့ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕တြင္းက လမ္းေတြေပၚမွာ လွည့္လည္ၿပီး ညမထြက္ရ A မိန္႔ကုိ လုိက္လံေၾကျငာပါတယ္။ တစ္ဆက္ထည္းမွာပဲ လူထုကုိလည္း သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ A တူ ခ်ီတက္ရင္ ဖမ္းမယ္လုိ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေၾကျငာပါတယ္။ စက္တင္ဘာလ ၂၅-ရက္ေန႔ (A ဂၤါေန႔) စစ္A စုိးရဟာ ၿဖဳိခြင္းမႈကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စတင္ လုပ္ေဆာင္လာေနပါတယ္။ ထင္ရွားတဲ့ ဒီမုိကေရစီ လႈပ္ရွားသူေတြကုိ ညဖက္ေတြမွာ လိုက္လံ ဖမ္းဆီးေနပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာ ကုိေA ာင္ေ၀းကေတာ့ ေရွာင္ေနပါၿပီ။ သူေပးခဲ့တ့ဲ ကဗ်ာစာရြက္ေလးကုိ ထုတ္ၾကည့္တဲ့A ခါ စိတ္ထဲမွာ A ျပစ္မကင္းသလုိ ခံစားရပါတယ္။ သူ႔ကဗ်ာေလးရဲ႕ A ဓိပၸါယ္ကေတာ့ “လြတ္လပ္ေရးကုိ ေတာင္းဆုိသည္။ တပ္မေတာ္ႏွင့္ျပည္သူ လက္တြဲၾကည္ျဖဴ” လုိ႔ရပါတယ္။ A စုိးရပိုင္ မီဒီယာေတြကေတာ့ A ခုွဆႏၵျပသံဃာေတြဟာ ဆူပူမႈကုိ လုိလားသူေတြျဖစ္တယ္။ တုိင္းျပည္ေA းခ်မ္းသာယာေနတာကုိ မနာလုိ မရႈဆိမ့္သူေတြA ျဖစ္ စြပ္စြဲေနပါတယ္။ ဖမ္းဆီးၿဖိဳခြဲမႈေတြ ျပဳလုပ္ေနေပမယ့္ သံဃာေတာ္ေတြဟာ ဆက္လက္ခ်ီတက္ ဆႏၵျပေနၾကပါတယ္။ ဆႏၵျပ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲဆုိရင္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕လယ္ေခါင္ဟာ ပြဲေတာ္က်င္းပေနတဲ့ A တုိင္းပါပဲ။ ေက်ာင္းသားေတြကလည္း သူတုိ႔ရဲ႕ A ထိမ္းA မွတ္ျဖစ္တဲ့ A နီေရာင္ ခြပ္ေဒါင္းA လံေတြကုိ ေ၀ွ႔ရမ္းၿပီး ပူးေပါင္းပါ၀င္ ခ်ီတက္ဆႏၵျပၾကပါတယ္။ လူတန္းႀကီးရဲ႕ ေနာက္ဆုံးမွာ ပန္းေရာင္ သကၤန္းေတြ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ သီလရွင္ေတြကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ စက္တင္ဘာလ ၂၆-ရက္ေန႔ (ဗုဓၵဟူးေန႔) စစ္A စုိးရဟာ ေရႊတိဂုံဘုရား A ေရွ႕ဖက္မုခ္တံခါးကုိ ပိတ္ထားပါတယ္။ A ဒ ဲ ီမွာ ေစာင့္ၾကပ္ေနတဲ့ စစ္သားေတြ၊ လုံထိန္းေတြနဲ႔ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ထိပ္တုိက္ေတြ႔ေနၾကပါၿပီ။ မၾကာခင္မွာပဲ စစ္တပ္ဟာ ဆႏၵျပသူေတြ ေျခာက္လွန္႔ဖို႔ မ်က္ရည္ယုိဗုံးေတြ ခြဲၿပီး ဆႏၵျပေနသူေတြကုိ တုတ္ေတြနဲ႔ ၀င္႐ုိက္ပါတယ္။ ဆႏၵျပသူေတြဘက္က ျပန္လွန္တုိက္ခိုက္မႈေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရတဲ့A ခါမွာေတာ့ က်ည္A စစ္ေတြကို ေခါင္းေပၚကေန ေက်ာ္ပစ္ပါတယ္။ မီးခုိးလုံးေတြၾကားကေန A ုတ္ခဲက်ဳိးကုိင္ထားတဲ့ A သက္ ၂၄-ႏွစ္ရွိ

ေက်ာင္းသား ကုိသူရိန္ ေျပးထြက္လာပါတယ္။ သူဟာ “ဒီေကာင္ေတြဟာ ဗုဓၵဘာသာ၀င္ေတြ မဟုတ္ဘူး” “ဒီေကာင္ေတြဟာ လူေတြ မဟုတ္ဘူး” လုိ႔ ေပါက္ကြဲေA ာ္ဟစ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိလည္း ကမာၻကုိေျပာေပးပါ။ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ဘုရားရွိခုိးဖုိ႔ လာတဲ့သူေတြကုိ ဒီေကာင္ေတြ ဒုတ္နဲ႔ရုိက္တယ္ လုိ႔ေျပာပါတယ္။ ဒဏ္ရာရထားတဲ့ ကုိယေ ္ တာ္ေတြဟာ ျပဳစုကုသမႈေတြ ခံယူၿပီးတဲ့ေနာက္ သံဃာေတာ္ေတြဟာ ၿမိဳ႕ထဲကုိ ခ်ီတက္သာြ းၾကပါတယ္။ သူတို႔ေနာက္ကုိ စစ္သားေတြ လုံထိန္းေတြ A ျပည့္ပါတဲ့ စစ္ကားေတြနဲ႔ လုိက္လံဖမ္းဆီးၾကပါတယ္။ A ဲဒီစစ္ကားေတြ ဆူးေလေစတီေတာ္ A နီးကုိ ေရာက္လာတဲ့A ခါ လူေတြက ၀ိုင္း၀န္းေA ာ္ဟစ္ ေလွာင္ေျပာင္ၾကပါတယ္။ လူတစ္ခ်ဳိ႕က ေလးခြေတြနဲ႔ ပစ္ပါတယ္။ A ဒ ဲ ီမွာ စစ္သားေတြက ထပ္ၿပီး ေခါင္းေတြေပၚကေန ေက်ာ္ပစ္ျပန္ပါတယ္။ ေမွာင္ရီၿဖဳိးျဖ A ခ်ိန္ကုိ ေရာက္လာတဲ့A ခါမွာေတာ့ လူစုကြဲသြားပါတယ္။ ပုံမွန္ ညဖက္မွာ လမ္းေဘးလၻက္ရည္ဆုိင္ေတြနဲ႔ စည္ကားေလ့ရွိတဲ့ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ဟာ A ခုA ခါမွာေတာ့ လူသူကင္းမဲ့ တိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္။ စက္တင္ဘာလ ၂၇-ရက္ေန႔ (ၾကာသာပေတးေန႔) စစ္A စုိးရဟာ ညလုံးေပါက္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕A ႏွံ႔မွာရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကုိ A ၾကမ္းပတမ္း ၀င္ေရာက္စီးနင္း ႐ုိက္ႏွက္ ဖမ္းဆီးမႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေငြၾကာရံေက်ာင္းတုိက္ရဲ႕ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေသြးA ုိင္ေတြနဲ႔ နံရံေတြေပၚက ရာဘာက်ည္ဆန္ေပါက္ေတြဟာ ျပည္သူေတြကုိ A ႀကီးA က်ယ္ ေဒါသျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဗုဓၵဘာသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြနဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ ခြဲျခားလုိ႔ မရပါဘူး။ သံဃာေတာ္ေတြဟာ မဂၤလာေဆာင္တဲ့ A ခါမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ A သုဘ A ခန္းA နားမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ A ၾကီးA မႈးA ျဖစ္ ပါ၀င္ေလ့ရွိပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြဟာ မိဘမဲ႔ကေလးေတြကုိ A ကာA ကြယ္ေပးတယ္။ ေA ့(စ္) ေရာဂါ ေ၀ဒနာရွင္ေတြကုိ ကုသေပးတယ္။ ကေလးေတြကုိ စာသင္ေပးတယ္။ ဗုဓၵဘာသာကုိ နက္နက္႐ႈိင္း႐ႈိင္း ကုိးကြယ္သူေတြဟာ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ A ရိပ္ကုိေတာင္ မနင္းၾကပါဘူး။ A ခုနက ေဒါသA ျပင္းA ထန္ ထြက္ေနတဲ့ လူA ုပ္ႀကီးဟာ ေငြၾကာရံ ေက်ာင္းတုိက္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ စစ္သားေတြနဲ႔ လုံထိန္းေတြကုိ ၀ိုင္း၀န္းပိတ္ဆုိ႔ထားပါတယ္။ A နီးA နားမွာ ရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့ကုိ ေျပာျပတာက “ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ လက္နက္မရွိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြကုိ ကာကြယ္ေပးရမယ္” ဒါေပမယ့္ တစ္ျဖည္းျဖည္း ေမွာင္လာတဲ့A ခါ စစ္သားေတြဟာ က်ည္ဆံA စစ္ေတြကုိ သုံးၿပီး ေဖါက္ထြက္ႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္။ A ဒ ဲ ီမွာ လူႏွစ္ေယာက္ က်ဆုံးခဲ့ၾကရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ရွိလာတဲ့ A ခ်ိန္မွာ ဆူးေလ ေစတီေတာ္ A နီးမွာ ေထာင္နဲ႔ ခ်ီတဲ့ လူA ုပ္ႀကီးဟာ စုစည္းေနၾကပါၿပီ။ စစ္A စုိးရရဲ႕ ဖမ္းဆီးမႈေတြေၾကာင့္ သံဃာ A နည္းငယ္ခန္႔သာ ပါ၀င္ႏုိင္သာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ စစ္ထရပ္ကား A မ်ားA ျပား ဆူးေလ လမ္းဆုံကုိ ေရာက္လာၾကပါတယ္။ ထရပ္ကားေတြထဲမွာ စစ္သားေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ ေသနတ္ေတြကုိ ဆူညံေနေA ာင္ ထုေနၾကပါတယ္။ မ်က္ရည္ဗုံးေတြခၿဲြ ပီး စကၠန္႔ပိုင္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ေသေျပးရွင္ေျပး ေျပးၾကရပါေတာ့တယ္။ လမ္းေပၚမွာ ေခါင္းေတြငုံ႔ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေျပးေနတဲ့A ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ေနာက္ဘက္မွာ ေသနတ္သံေတြ ညံေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရပ္ေနတဲ့ မလွမ္းမကမ္းမွာ ဂ်ပန္ ဓါတ္ပုံသတင္းေထာက္ ရဲ႕ A ေလာင္းရွိေနပါတယ္။ သူဟာ A နီးကပ္ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ခံရတာပါ။

လုံထိန္းေတြဟာ ဆူးေလဘုရားကေန ေျမာက္ဘက္ကုိ ခ်ီတက္လာေနၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ ဒိုင္းေတြကုိ နံပါတ္ဒုတ္ေတြနဲ႔ တေျဗာင္းေျဗာင္း ႐ုိက္ေနၾကပါတယ္။ ပိုၿပီး ထိတ္လန္႔စရာ ေကာင္းတဲ့ျမင္ကြင္းကေတာ့ လုံထိန္းေတြရဲ႕ေနာက္မွာ ရာနဲ႔ခ်ီတဲ့ စစ္သားေတြဟာ စနစ္တစ္က် ခ်ီတက္လာၾကပုံပါ။ သူတုိ႔ရဲ႕ၾကားမွာ ရွိတဲ့ထရပ္ကားေပၚကေန လမ္းေပၚကလူေတြ A ျမန္ဆုံး ထြက္သြားၾကဖို႔ ေA ာ္ဟစ္ေနပါတယ္။A ံ့ၾသစရာ ျမင္ကြင္းကေတာ့ လူေတြဟာ ဆက္လက္ေA ာ္ဟစ္ ဆႏၵျပေနၾကဆဲပါ။ စက္တင္ဘာလ ၂၈-ရက္ (ေသာၾကာေန႔) A စိုးရပုိင္ မီဒီယာကေန သူတုိ႔ဟာ သူတုိ႔ ေရးသားထားတဲ့ သတင္းေတြကုိ ေဖၚျပထားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဆႏၵျပသူေတြဟာ လုံၿခဳံေရးတပ္သားေတြကုိ ခဲေတြနဲ႔ေပါက္တဲ့A ျပင္ ေလးခြေတြ ဓါးေတြနဲ႔လည္း တုိက္ခိုက္ခဲ့တယ္လုိ႔ စြပ္စြဲခဲ့ပါတယ္။ လုံၿခဳံေရးတပ္သားေတြဟာ သတိေပး ပစ္ခတ္မႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ေပမဲ့ ဆႏၵျပသူေတြဟာ လစ္လ်ဴ႐ႈခဲ့ၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ A စိုးရသတင္းဌာနေတြရဲ႕ A ဆုိA ရ လူ ၁၀Uိး ေသဆုံးခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုလသမဂၢ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ A ဆိုA ရ လူ ၄၀-ခန္႔ ေသဆုံးခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ သံတမန္ တစ္Uီးရဲ႕ A ဆိုA ရ ေသဆုံးသူUီးေရဟာ ရာနဲ႔ ခ်ီၿပီး ရွိမယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ A ၾကမ္းဖက္ႏွိမ္ႏွင္းမႈဟာ A လုပ္ျဖစ္ပုံရပါတယ္။ ေပ်ာက္ၾကားဆႏၵျပတာေတြ ၾကားရေပမယ့္ ခ်ီတက္တာေတြ မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး။ A ဓိက စုေ၀းရာေနရာေတြျဖစ္တဲ့ ေရႊတိဂုံ ေစတီေတာ္နဲ႔ ဆူးေလ ေစတီတုိ႔ကုိ လုံၿခဳံေရးထူထူထပ္ထပ္ခ်ထားၿပီး ပိတ္ဆုိ႔ထားလုိက္ပါတယ္။ ေနရာA ႏွံA ျပားမွာေတာ့ လုံၿခဳံေရးA ဖြဲ႕၀င္ေတြဟာ လူေတြကုိ ႐ုိက္ႏွက္ ဖမ္းဆီးတာေတြ ၾကားေနရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရန္ကုန္ကေန ဘန္ေကာက္ကုိ ျပန္လည္ ထြက္ခြာလာတဲ့A ခါ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီ လႈပ္ရွားမႈ ပုံရိပ္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ A ေတြးထဲကေန တစ္ေျဖးေျဖး ေမွးမွိန္လာပါၿပီ။ ေနေရာင္နဲ႔A တူ ျဖစ္ထြန္းေနတဲ့ သန္႔တန္႔ဟာလည္း စိတ္ဓါတ္တက္ၾကြမႈကုိ မေပးႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ A စုိးရပုိင္ မီဒီယာေတြမွာေတာ့ ေA းခ်မ္းသာယာေရးနဲ႔ တရားUပေဒ စုိးမုိးေရးကုိ ျပန္လည္ရရွိၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ေရာင္း၀ယ္ေဖါက္ကားမႈေတြနဲ႔ ခရီးသြားလာေရးတုိ႔ ပုံမွန္A တုိင္းျပန္ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းတုိ႔ကုိ ေရးသားေဖၚျပေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ A သိစိတ္မွာေတာ့ စစ္A စုိးရရဲ႕ ေA ာင္ျမင္မႈဟာ စစ္ေရးသက္သက္ ေA ာင္ျမင္မႈ A ျဖစ္သက္ေသျပလာမွာပါ။ စစ္A စုိးရရဲ႕ လူမဆန္တဲ့ ၿဖဳိခြင္းမႈဟာ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြA ၾကား A က္ေၾကာင္းထင္ေစခဲ့ပါတယ္။ စစ္A စုိးရဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ား ဘုရားေတြတည္ ေက်ာင္းေတြေဆာက္ၿပီး ျပည္သူေတြ၊ သံဃာေတြကုိ ဘုရားဒကာ A ျဖစ္ ျမင္ေA ာင္ ႀကဳိးစားခဲ့ၾကပါတယ္။ A ခုေတာ့ သူတုိ႔ကို A ဒ ဲ ီလုိ ျမင္ဖုိ႔ဆုိတာ A ေတာ္ခက္ပါလိမ့္မယ္။ စစ္တပ္A တြင္းမွာလည္း A ကြဲA ၿပဲေတြ ျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္။ စစ္တပ္ A သုိင္းA ၀ုိင္းနဲ႔ နီးစပ္သူတစ္Uီးရဲ႕ သုံးသပ္ခ်က္ကေတာ့ “စစ္သားေတြဟာ လူေတြပါပဲ” တဲ့၊ ဟုတ္ပါတယ္ စစ္သားေတြမွာလည္း မိသားစု A သုိင္းA ၀ိုင္းေတြ ရွိၾကပါတယ္။ သူတုိ႔မိသားစု ထဲမွာလည္း ဘုန္းႀကီးျဖစ္ေနသူေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ၾကားၿပီးသား သတင္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့ ဘုန္းႀကီးကုိ ႐ုိက္ေနတဲ့စစ္သားကုိ မင္းဟာ ေသရင္ ငရဲျပည္ကုိ ေရာက္ပါေစလုိ႔ က်ိန္တဲ့A ခါ A ဒ ဲ ီစစ္သားဟာ မ်က္ရည္ေတြ က်လာတယ္ဆုိတဲ့ သတင္းမ်ဳိးဟာ A ဒ ဲ ီA ခ်က္ကုိ သက္ေသျပေနတာပါ။ စစ္တပ္တြင္းရဲ႕ ျပႆနာဟာ တစ္သက္လုံးပဲ ႐ႈံ႕ခ်ေျပာဆုိခံေနရမယ့္ A ေရး တစ္ခုတည္း မဟုတ္ပါဘူး။ စစ္သားစုေဆာင္း မရရွိမႈနဲ႔ စစ္တပ္A တြင္းမွ ထြက္ေျပးေနမႈ ေတြကလည္း ထုိးႏွက္ခ်က္တစ္ခုပါပဲ။

စစ္သားA ရာရွိ ေတြေတာင္မွ ေငြေၾကးၾကပ္တည္းမႈကုိ ခံစားေနရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေတြခဲ့ရတဲ့ စစ္သားတစ္ခ်ဳိ႕ဆုိရင္ သံေခ်းတက္ေနတဲ့ ေသနတ္ေတြကုိင္ထားၾကပါတယ္။ ဂ်ပန္ဓါတ္ပုံဆရာကုိ ပစ္သတ္လုိက္တ့ဲ စစ္သားဆုိရင္ ညွပ္ဖိနပ္ကုိ စီးထားတာပါ။ ဒီA ေရးA ခင္းကုိ ျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ စီးပြားေရး ၾကပ္တည္းမႈႀကီးကုိ မေျဖရွင္း ႏုိင္ေသးပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ဟာ လူ႔A ခြင့္A ေရး ခ်ဳိးေဖါက္မႈဒဏ္ကုိ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး ခံစားေနရတဲ့ တစ္စျပင္ ျဖစ္လုိ႔ေနပါၿပီ။ A ာရွတုိက္တစ္ခုလုံးမွာ ငွက္ဖ်ားေၾကာင့္ ေသဆုံးရတဲ့ A ေရA တြက္ရဲ႕ တစ္၀က္ေလာက္ဟာ ျမန္မာျပည္ကပါ။ A သက္ ၅ ႏွစ္ေA ာက္ ခေလးငယ္ေတြရဲ႕ သုံးပုံ တစ္ပုံဟာ A ဟာရ ခ်ဳိ႕တဲ့မႈကုိ ခံစားေနရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္သူ လူထုA မ်ားစုရဲ႕ တစ္ေန႔၀င္ေငြဟာ တစ္ေဒၚလာေA ာက္မွာပဲရွိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္သူ လူထုေတြဟာ ေခါင္းငုံ A ညံခံတဲ့စိတ္ကုိ ေA ာင္ေA ာင္ျမင္ျမင္ ေမြးျမဴထားပုံရပါတယ္ လုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ A ေမရိကန္ သံ႐ုံးက Shari Villarosa က ေျပာျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ဟာ A သက္ရွင္ ရပ္တည္ႏုိင္ဖုိ႔၊ သူတုိ႔ မိသားစုေတြရဲ႕ စား၀တ္ေနေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးေတြA တြက္ ခက္ခက္ခဲခဲ ႐ုံးကန္ေနရဆဲပါ။ A ဲဒါေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေပါက္ကြဲမႈ မလြဲမေသြ ျဖစ္လာUီးမွာပါ လုိ႔ ဆက္ၿပီးေျပာျပပါတယ္။ A ဒ ဲ ီလုိ ထပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ကမာၻႀကီးဟာ ျမန္မာျပည္A တြက္ ဘာလုပ္ေပးႏုိင္မလဲ။ A ခုA ခ်ိန္မွာ A စU္A လာမဟုတ္တဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ကာရဲ႕ ဖိA ားေပးမႈေတြ ရွိေနတာေတာင္မွ A ထီးက်န္ ျဖစ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံျခားမုန္းတီးေရး၀ါဒကုိ ဆုပက ္ ုိင္ထားတဲ့ ျမန္မာျပည္A ေပၚ သက္ေရာက္မႈ ေတြဟာ ေမးခြန္းထုတ္စရာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ရွိေနတဲ့ A ခ်ိန္A တြင္းမွာပဲ မစၥတာ ဂမ္ဘာရီ ဟာ ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ၂-ႀကိမ္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး သန္းေရႊနဲ႔ ၁-ႀကိမ္ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးခြင့္ ရခဲ့တာေတာင္မွ သူတို႔A ၾကားေဆြးေႏြးပြဲေတြ ျမန္ျမန္ျဖစ္လာေA ာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ထုိ႔A တူပဲ တ႐ုတ္ဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ ျမန္မာျပည္A ေပၚ ၾသဇာ လႊမ္းမုိးမႈေတြကုိ A သုံးခ်မယ့္ ဆုိတာဟာလုိ ခ်ဲ႕ကားေျပာဆုိမႈေတြ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ ကုလသမဂၢ ကုိယ္စားလွယ္ Wang Guangya က A ခုျဖစ္ေနတာေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္တြင္းေရး သက္သက္သာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာသြားတာကုိ ေထာက္႐ႈသင့္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ဒူးေထာက္A ႐ႈံး ေပးလိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံက မထြက္ခြာခင္မွာ ႏုိင္ငံေရး A က်U္းသားေဟာင္း တစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာခြင့္ ရခဲ့တယ္။ သူက ေက်ာင္းသားငယ္ေလးေတြ ဒီA ေရးA ခင္းမွာ ပါ၀င္ခဲ့သာကုိ A ားရ၀မ္းသာ ျဖစ္မိေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ ေက်ာင္းသားငယ္ေလးေတြ ဆုိရင္ ၈၈ A ေရးA ခင္းတုန္းကလုိပဲ ခြပ္ေဒါင္းA လံေတြ ကုိင္ၿပီး ေရွ႕ဆုံးကေန ခ်ီတက္ခဲ့တယ္။ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြကုိ လက္ဆင့္ကမ္းေပးႏုိင္ခဲ့တယ္ ဆုိတာ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ေတြ႔ ႏုိင္ပါတယ္၊ ၀၇ မ်ဳိးဆက္ သံဃာနဲ႔ ျပည္သူ႔ လႈပ္ရွားမႈႀကီးဟာ မလြမ ဲ ေသြ ျဖစ္ေပၚလာမွာပါ လုိ႔ သူက ဆက္ၿပီးေျပာျပပါတယ္။ ဘာသာျပန္ - မီးျပတိုက္

စူူးေနေသာ ျမားႏွစ္ေခ်ာင္း လူတင့္ ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႔သျခင္း သက္သက္မွ်သာ လုပ္တ့ဲ ရဟန္းသံဃာေတြကို ႐ိုက္ႏွက္ ဖမ္းဆီး သတ္ျဖတ္တဲ့ သန္းေ႐ႊရဲ႕ စစ္တပ္ေတြကို ဘယ္လို A ႏုနည္းနဲ႔ ထပ္မံ ရင္ဆိုင္Uီးမလဲဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ လူသာမန္ေတြ စU္းစားႏိုင္ပါေသးသလား။ ေနာက္က်န္မယ့္ A ႏုနည္းေတြဟာ လိုက္ေလ်ာ A ေလွ်ာ့ေပးျခင္း၊ A ညံ့ခံျခင္း၊ က်ဳိးႏြံ နာခံျခင္းကလြဲလို႔ ဘာမွ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တာကို A ထင္းသား ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလမ္းA တြက္လည္း ေရလာေျမာင္းေပး လုပ္သူကလုပ္၊ ေဘးတီး ေပးသူကတီးနဲ႔ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မဲ့သလို ျဖစ္ေနတယ္။ ႏိုင္ငံျခားကို A ားကိုး ေမွ်ာ္လင့္သူကလည္း ေမွ်ာ္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားကလည္း ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြ လုပ္႐ံု၊ က႐ုဏာေၾကးေလး ေပး႐ံုကလြဲလို႔ စစ္A ာဏာရွင္ ဖယ္ရွားပစ္ေရးကို ေလသံေတာင္ မဟၾကေတာ့ဘဲ ေျဗာင္ရက္စက္မႈ A လီလီ လုပ္ျပတဲ့ စစ္တပ္A ခန္းက႑ကို A သိA မွတ္ျပဳ လက္ခံဖို႔ေတာင္ ေျပာေနၾကၿပီ။ A ႏွိပ္စက္ခံ ျမန္မာျပည္သူမ်ားA တြက္ A ားကိုးရာ မရွိသလိုပါဘဲ။ က်ေနာ္တို႔ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို A ားကိုးရာမဲ့၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ ျဖစ္ေနရမွာလဲ။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ထြန္းေျပာင္တ့ဲ သမိုင္းရွိတဲ့ ျပည္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာကို သတိမရ ၾကေတာ့ဘူးလား။ သူမ်ားကို ဘာေၾကာင့္ A ားကိုးခ်င္ ၾကတာလဲ။ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္ က်ေနာ္တို႔ မယံုၾကည္ၾကေတာ့ဘူးလား။ က်ေနာ္တို႔ဘက္က ဘာေတြမ်ား ခ်ဳိ႕ယြင္းေနလို႔လဲဆိုတာကို A ေျဖရွာရပါမယ္။ ေသခ်ာပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ဘက္က ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေတြေၾကာင့္သာ ဒီေလာက္ ရက္စက္ ယုတ္မာတဲ့ A ုပ္စိုးသူ စစ္A ာဏာရွင္ေတြ ၾကာရွည္ ႀကီးစိုးႏိုင္တာပါ။ က်ေနာ္တို႔ဘက္က မခ်ဳိ႕ယြင္းခဲ့ရင္ ဒီတိုင္းျပည္က စစ္A ာဏာရွင္ေတြ သူ႔ကိစၥနဲ႔ သူေတာင္ ၿပီးသြားေလာက္ပါၿပီ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဘက္က ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ တခ်ဳိ႕ကို ေလ့လာၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ A တိတ္က A ေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာင္း ေျပာေနရင္လဲ A ျငင္းA ခံု ျဖစ္ေနတာနဲ႔ လိုရင္း မေရာက္တတ္လို႔ မ်က္ေမွာက္ ကိစၥကိုပဲ စိစစ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီေန႔ က်ေနာ္တို႔ လိုA ပ္ေနတာက ဘာလဲ။ က်ေနာ္တို႔ လိုA ပ္ေနတာက “ေတာ္လွန္ေရး” ပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတို႔ A မ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးတို႔ မဟုတ္ေသပါးဘူး။ စစ္A ာဏာရွင္စနစ္ ျဖဳတ္ခ်ေရးပါ။ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး ေျပာင္းလဲေရးျဖစ္တယ္။ ျပဳျပင္ယူတာ မဟုတ္ဘူး။ နA ဖ စစ္A ာဏာရွင္ေတြဟာ ဂိတ္ဆံုးေနပါၿပီ။ သူတို႔ဟာ A စြယ္ေရာ A ၿမီးပါ ေပါက္ေနတဲ့ ဘီလူးေတြပါ။ လူသားမစားရင္ ေနလို႔မရတဲ့ A ေကာင္ေတြပါ။ သူတို႔ရွိေနသ၍ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြ မရွင္သန္ႏိုင္ပါဘူး။ လက္ငင္း ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြဟာ ဒီA ခ်က္ကို သက္ေသျပ ေနတာပါပဲ။ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ေဖာက္ျပန္တဲ့ လူတန္းစား တရပ္ကို A ျခား ေတာ္လွန္ေရး လူတန္းစားက A ၾကမ္းဖက္ ဖယ္ရွားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ A ၾကမ္းမဖက္ဘဲနဲ႔ ဖယ္ရွားလို႔ မရပါဘူး။ ဒါကို ျပတ္ျပတ္သားသား က်ေနာ္တို႔လူေတြ ယံုသလား။ မယံုေသးရင္ ေတာ္လွန္ေရး မဟုတ္တဲ့ နည္းေတြနဲ႔ ထပ္စမ္းUီးေပါ့။ေနာက္ထပ္ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္စုေလာက္။

က်ေနာ္တို႔ ခ်ဳိ႕ယြင္းေနတာက ေတာ္လွန္ေရးကို ေတာ္လွန္ေရးလို မလုပ္ျခင္းပါဘဲ။ ရွင္းေA ာင္ ေျပာရရင္ ရန္သူကို A ၾကမ္းဖက္ မျဖဳတ္ခ်ျခင္းပါဘဲ။ ၈၈ ကလည္း ဒီA မွားပဲ။ A ခုလည္း ဒီA မွားပါပဲ။ ရန္သူကို A ႏုနည္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္လို႔ ရန္သူက ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားၿပီး ကိုယ့္ကို မသတ္ဘူးလို႔ A ခုလို A ခ်ိန္မွာ ထင္စရာ ရွိပါေသးလား။ ဒီေတာ့ စစ္A ာဏာရွင္ ဘီလူးေတြကို ကြယ္ေပ်ာက္ ေစခ်င္ရင္ A င္A ားသံုး A ၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္မွ ရမွာပါ။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ စြမ္းပကားက A င္A ားပါပဲ။ ျပည္သူ႔ဘက္က A င္A ားကို ရန္သူတိုက္ဖို႔ မသံုးရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႀကိဳးခ်ည္ၿပီး လည္စင္းေပးရာသာ က်ေနလိမ့္မယ္။ ေတာ္လွန္ေရးကို ဆန္႔က်င္ေလ့ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံျခားက ေျမႇာက္ေပးတိုင္း စိတ္ကူးမယU္မိဖို႔ A ေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီေတာ့ A ၾကမ္းဖက္ေရးဟာ စစ္A ာဏာရွင္လို ရန္သူနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရာမွာ မသံုးမျဖစ္ လိုA ပ္ခ်က္တခု ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားက လူေတြက A ခ်ိန္ၾကာေညာင္းၿပီး ရန္သူကို က်ေနာ္တို႔ ေA ာင္ပြဲမဆင္ႏိုငရ ္ င္ က်ေနာ္တို႔ကိုပဲ A ျပစ္တင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို စြန္႔ခြာသြားပါလိမ့္Uီးမယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ၾကမၼာကို က်ေနာ္တို႔ပဲ ဖန္တီးရမွာပါ။ ေနာက္ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္က “ေစ့စပ္ေရး ေရာဂါ” ပါ။ ေစ့စပ္ေရးကို လုပ္ဖို႔A ေရး A ခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ေပးခဲ့ရၿပီလဲ။ နA ဖက ဒီပဲယင္း လူသတ္မႈလုိဟာမ်ဳိးကို က်ဴးလြန္ကတည္းက က်ေနာ္တို႔ သေဘာေပါက္သင့္ပါတယ္။ နA ဖရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ေခ်မႈန္းေရးပဲ ျဖစ္တာကို A ေၾကာင္းA ခ်က္ မ်ားစြာမွာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ့္တို႔ကေရာ သူတို႔လို ဘာေၾကာင့္ ေခ်မႈန္းေရးစနစ္ မသံုးႏိုင္တာလဲ။ ဘာေတြက တားဆီးေနပါသလဲ။ ေစ့စပ္ေရး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ ရန္သူေခ်မႈန္းေရး A ဆင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေရာက္ေစမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ A ျပတ္A သတ္ ႏိုင္စရာ ဘယ္ရွိေတာ့မလဲ။ ႏိုင္စရာ မရွိေတာ့ A ားေပး ေထာက္ခံတဲ့သူေတြ A ထူးသျဖင့္ စစ္တပ္ထဲက A ရာရွိေတြ ဘက္ေျပာင္း လာရဲပါ့မလား။ ေစ့စပ္ၿပီးရင္လည္း သူတို႔က ဒုံရင္း ဒုံရင္းပဲ ျဖစ္မယ္ဆိုတာ သူတို႔ သိထားမွာပဲ။ ဘာေၾကာင့္ A လုပ္႐ႈပ္ ခံၾကမွာလဲ။ ဒီေတာ့ ရန္သူ စစ္A ာဏာရွငက ္ ို ျဖဳတ္ခ်ခ်င္ရင္ A ခုA ခ်ိန္မွာ ေစ့စပ္ေရး A ေတြးA ေခၚ လံုး၀ကင္းစင္ ေနရမယ္။ ဒါမွ မဟုတ္ရင္ ဘယ္လို လႈပ္ရွားမႈပဲ လုပ္လုပ္ ေစ့စပ္ေရး A ေတြးA ေခၚေၾကာင့္ ခဲဆြဲထားသလို ေလးကန္ေနၿပီး တဘက္ရဲ႕ ၿဖိဳခ်တာကိုပဲ ခံေနရပါလိမ့္မယ္။ ရန္သူကိုလည္း A က်ပ္A တည္း A ေျခA ေနA လိုက္ A ျမတ္ထုတ္ႏိုင္ေA ာင္ ေနာက္ေဖးတံခါး ဖြင့္ေပးထားသလို ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီA ခ်ိန္ဟာ ေစ့စပ္ေရး လုပ္သင့္တဲ့ A ခ်ိန္မဟုတ္ပါ။ တိုက္ခိုက္ေရး စိတ္ဓာတ္ကိုသာ ျပည္သူေတြကို သြင္းေပးသင့္ပါတယ္။ သန္းေ႐ႊက ေဒၚစုကို A ကန္႔A သတ္ေတြ လုပ္သလိုပဲ က်ေနာ္တို႔ကလည္း “ေစ့စပ္ေရး” ကို သင့္ေတာ္တဲ့ A ေျခA ေနတရပ္ မေပၚမခ်င္း လံုး၀ မစU္းစားသင့္ပါ။ A ခုလို A ခ်ိန္ဆိုမွာ ပိုလို႔ပင္ ေ၀းေ၀း ေရွာင္ရပါလိမ့္မယ္။ A လြန္ မသင့္ေတာ္ေသာ A ခ်ိန္A ခါပါပဲ။ “ေတာ္လွန္ေရး” ဆိုတာ ခက္ခဲ ၾကမ္းတမ္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ သဘာ၀တရားပါ။ ေရဆူတာတို႔ မီးေတာင္ ေပါက္တာတို႔ မီးဖြားတာတို႔ဟာ A ဆင့္တခုA တြက္ A ားစုိက္ ပင္ပန္းၾကရတာပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရး လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ တူတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာမွာ စူး၀င္ေနတာက A ဒ ဲ ီျမားႏွစ္ေခ်ာင္းပါ။ “A ၾကမ္းမဖက္ေရး” နဲ႔ “ေစ့စပ္ေရး” ပါ။ A ဒ ဲ ီျမားေတြကို ႏုတ္ပယ္ႏိုင္တာနဲ႔A မွ် ေတာ္လွန္ေရးဟာ A ားေကာင္းေမာင္းသန္ၿပီး စစ္A ာဏာရွင္စနစ္ကို

A ျမစ္ကေန ႏုတ္ပယ္ႏိုင္မွာပါ။ လူတင့္ (၁၈-၁၀-၂၀၀၇)

ျပတ္ျပတ္သားသား စU္းစားလုပ္ကိုင္ၾကဖို႔ လိုပါၿပီ မႏွင္းစု ဒီေန႔ ကိုလြဏ္းေဆြ ဘေလာ့ထဲက လူတင့္ရဲ႕ ေဆာင္းပါးကို ဖတ္ရေတာ့ A ေတာ္ေလးကို စU္းစားစရာေတြ ေခါင္းထဲကို ေရာက္လာခဲ႔ပါတယ္။ A က်ယ္မခ်ဲ႕ေတာ့ဘဲ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီ ၾသဂုတ္၊ စက္တင္ဘာ ေA ာက္တိုဘာ ၂၀၀၇ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြနဲ႔ နယ္တခ်ိဳ႕မွာ လူထုနဲ႔ သံဃာေတြရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵ ထုတ္ေဖာ္ၾကတဲ႔ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးကို တကမၻာလံုးက ေရဒီယို၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား၊ A င္တာနက္၊ ဘေလာ႔ စသျဖင့္ ျပကြက္၊ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခန္း၊ ေပးစာ၊ ျပန္စာ၊ ေဆာင္းပါး၊ ကဗ်ာ A ျပင္ ကမၻာ့နိုင္ငံေရ ဇာတ္ခံုေပၚက A ေမရိကန္သမၼတ ေဂ်ာ့ဘုရွ္ A စ ဘုရားေစ်းသည္ A ဆံုး A ျမင္မ်ဳိးစံု ႐ႈေထာင္႔မ်ိဳးစံုက တင္ျပထားသမွ်က္ို ဖတ္႐ႈခဲ႔ရၿပီး ကိုယ္တိုင္လည္း ေရးတန္ေရး၊ လက္မွတ္ ထိုးတန္ထိုး၊ မွတ္ခ်က္ ေပးတန္တာ ေပးခဲ႔ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြလို ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ ဘက္တစ္ခုကို စြဲကိုင္ မေျပာဆိုႏိုင္ျငားလည္း နိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားၿပီး သတင္းေတြကို မ်က္ေျခမျပတ္ေA ာင္ ဖတ္႐ႈေလ႔လာေနတဲ႔သူ သာမာန္ျပည္သူတစ္ေယာက္ A ေနနဲ႔ A ခုေနA ခါမွာ ဘာကိုယံုၾကည္ရ ဘာကိုေမ်ွာ္လင့္ရ ဘာA တြက္ တက္ၾကြရ ဘာA တြက္ စိတ္A ားေလ်ာ႔ရမွန္း မသိတဲ႔ A ေျခA ေန ေရာက္ေနတုန္း ဒီေဆာင္းပါးကေန တစံုတစ္ခုေတာ႔ ရလုိက္သလုိ ရွိတယ္လုိ႔ ခံစားရပါတယ္။ ဒီကေန႔ ျမန္မာနိုင္ငံရဲ႕ စစ္A ာဏာရွင္စနစ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရးကို ကိုယ္သန္ရာ လမ္းစU္A မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကတဲ႔ ျပည္သူေတြ A ဖြဲ႕A စည္းေတြ တသီးပုဂၢလ ေတြဟာ မ်ားေသာA ားျဖင္႔ A ာဏာရွင္ကို တိုက္ၾကတဲ႔A ခါ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး ဆိုတာထက္ A ၾကမ္းမဖက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ နည္းလမ္းနဲ႔ ေတာင္းဆိုေနၾက တာ A မ်ားစု ျဖစ္ပါတယ္။ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ေနာက္ပိုင္း ၁၉၆၂ ဗိုလ္ေန၀င္း လက္ထက္မွ ယေန႔ ဗိုလ္သန္းေရႊ A ထိ A ခြင္႔A ေရးေပၚတိုင္း (A ျခားA ေၾကာင္းနဲ႔ စခဲ့ေပမယ့္) A သက္ေပါင္းမ်ားစြာ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ေပးဆပ္ၿပီး လိုခ်င္တဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ေျပာင္းလဲမႈကို ေတာင္းဆို တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတာ ႏွစ္ေတြလည္း မနည္းလွေတာ႔ပါဘူူး။ ေသသူေသ ေထာင္က်သူက် ဒုကိၡတ ျဖစ္သူျဖစ္ ဘ၀ေတြ ပ်က္ခဲ႔ရတာ A ားလံုးA သိပါ။ လက္ေတြ႕က်က် ၾကည့္ၾကမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ … (၁) စစ္တပ္ တစ္ခုသာ ပိုမို A င္A ားေကာင္းလာၿပီး လက္နက္ A င္A ား လူA င္A ား ပိုႀကီးထြားလာခဲ႔တယ္။ (၂) စစ္တပ္ကပဲ A ရပ္သား A ုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို A ျမစ္တြယ္ ၀င္ေရာက္ေနရာယူ ၿပီးသြားပါၿပီ။ Uမမာ- ကုန္သြယ္ေရး၊ ပညာေရး A ထိေတာင္ ထိုးေဖာက္ ေနရာယူထားပါၿပီ။ (၃) နိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရး မွန္သမွ်ကိုလည္း ခ်ဳပ္ကိုင္ထားၿပီး ေျမေပၚေျမေA ာက္ သယံဇာတ မ်ိဳးစံုကိုလည္း မိမိတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ပစၥည္းသဖြယ္ တခါးမရွိ ဓားမရွိ ယူငင္ ေရာင္းခ် စာရင္းဇယားမရွိ သိမ္းပိိုက္ ထားလိုက္ၾကပါၿပီ။ Uပေဒေဘာင္ A တြင္းမွာေနရင္ လံုျခံဳၿပီလို႔ ယူဆရင္ေတာ့ မွားပါလိမ္႔မယ္ (ျပည္သူေတြဟာ ကိုယ္႔ရပ္ကြက္ထဲက ၾကံံ ႔ဖြတ္နဲ႔ စြမ္းA ားရွင္ကို ေယာင္ၿပီး မ်က္ႏွာၾကည့္မိရင္ေတာင္ သူတို႔စိတ္နဲ႔ မေတြ႕ရင္္ ဒုကၡေပးတာ

ခံရနိုင္ပါတယ္။ ညA ခ်ိန္မေတာ္ တံခါးေခါက္ၿပီး လိုက္ခဲ့ဆိုရင္ လိုက္သြားရမွာပါ။ A မႈကေတာ့ လြယ္ပါတယ္။ စာရြက္ေပၚ ဂဏန္း ၂ လံုး၊ ၃လံုး ေရးၿပီး ပစ္႐ံုပါ) ျပည္သူေတြက တေန႔ တေဒၚလာေA ာက္ မရွိတဲ့ ၀င္ေငြနဲ႔ မေသ႐ံု ေနရတဲ႔ A ေျခA ေနမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တစ္စုကေတာ႔ ကိုယ္ပိုင္ေလယာU္ေတြနဲ႔ ဆယ္သက္ စားမကုန္ေA ာင္ စုမိေနၾကတာ A ားလံုးA သိပါ။ ဒီေန႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ A နာဂတ္ျဖစ္တဲ႔ ပညာေရးကေတာ႔ လက္ေတြ႕မွာ ဘာမွ A သံုးခ်လို႔ မရတဲ႔ ပညာကို ၿပီး ၿပီးေရာ လုပ္ၿပီး စာရြက္ေပၚမွာ ေက်ာင္းA ုပ္က လက္မွတ္ထိုးလိုက္တဲ့ စာ႐ြက္ကို ရတာကလြဲလို႔ ဘာမွ A သံုးမက်ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ A ႀကီးဆံုး လူထုA ံုၾကြမႈျဖစ္တဲ့ ၁၉၈၈ ကစၿပီး ဒီကေန႔ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲ A ဆံုး ျပည္သူေတြဘက္က ဘာမ်ား တစုံတရာ ရခဲ႔ၾကရသလဲ။ ျပည္သူကို ေသနတ္ေျပာင္း၀နဲ႔ ေတ့၊ ေထာင္ခ်ဲ႕ၿပီး A ဆင္သင့္ ေစာင့္ေန႐ံုကလြလ ဲ ို႔ စစ္A ာဏာရွင္ကေတာ႔ ဘာမွ သိပ္A ားစိုက္ထုတ္ရတာ ရွိလိမ္႔မယ္ မထင္ဘူး ။ စား၀တ္ေနေရး မျပည္လည္တဲ့ ဘ၀မွာ A ိမ္နီးခ်င္း နိုင္ငံေတြကို ေ႐ႊ ႔ေျပာင္းA လုပ္သမားA ျဖစ္ မ်က္ႏွာငယ္စြာ ၾကမ္းတမ္းလွတဲ႔ A လုပ္ေတြလုပ္ဖို႔ လူငယ္ေတြက စြန္႔စားသြားၾကရတယ္။ ဘာA ကာA ကြယ္မွ မရွိဘဲ A လုပ္ရွင္ ေခါင္းပံုျဖတ္သမွ် ခံေနၾကရတယ္။ A တတ္ပညာရွင္ A ခ်ိဳ ႔သာ မိမိA ဆင္႔ေလးနဲ႔ လုပ္ကိုင္စားနိုင္တဲ့ တိုင္းျပည္တခ်ဳိ႕မွာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ဖို႔ တိုင္းျပည္က ထြက္ခြာၿပီး ႏွိမ္ၿပီးေပးတဲ႔ လခေလး A ေပၚမွာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ထက္ေတာ့ ထမင္း၀ေသးတယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ကိုေမြးၿပီး ရွင္သန္ေA ာင္ ႐ုန္းကန္ၾကရတာပါ။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ A ႏိုင္ရ A မ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီA ဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကိုလည္း A ာဏာလႊဲေပးဖုိ႔ေ၀းစြ နာလန္မထူနိုင္ေA ာင္ A ခက္A လက္ မွန္သမွ် ႐ိိုက္ခ်ိဳး ျဖတ္ေတာက္ၿပီး A ၫြန္႔တံုးေA ာင္ လုပ္န္ိုင္ခဲ့ၿပီမို႔ နA ဖ A တြက္ေတာ႔ မႈစရာေတာင္ လိုမယ္မထင္ေတာ႔ပါ။ NLD A ဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဟာ ေၾကျငာစာတမ္း ထုတ္႐ံုကလြလ ဲ ို႔ ၿမိဳ ႔နယ္A ဆင္႔ ကိုေတာင္ ဘာၫႊန္ၾကားခ်က္မွ မလုပ္နိုင္ေတာ႔ဘူး။ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သေ ူ တြနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ ကေတာ႔ တာ၀န္ေက်ခဲ့ ၾကပါၿပီ ။A သက္၊ ေသြး၊ ဘ၀ေတြ ေပးဆပ္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ ေထရ၀ါဒ A ထြန္းကားဆံုး တိုင္းနိုင္ငံရယ္လို႔ ဂုဏ္ယူၾကရတဲ့ တိုင္းျပည္မွာ ဗုဒၵဘာသာ၀င္ ျပည္သူေတြကသာ ဘုရား တရား သံဃာကို ကိုးကြယ္ရာ ဆည္းကပ္ရာ A ျဖစ္ မွတ္ယူၾကတာပါ။ ဒီစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ တကယ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ မဟုတၾ္ ကပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ဘာမွမေရွာင္ သူတို႔ကိုဆန္႔က်င္သူ မွန္သမွ်ကို သတ္ရဲ ႐ိုက္ရဲ ေထာင္ခ်ရဲတာ မဆန္းပါ။ သူတို႔ဟာ ဘာသာမဲ့တဲ့ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ A ေမွာင္ဖံုးေနတဲ့ လူတစ္စုသာ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိ မိသားစု ေဆြမ်ိဳးတသိုက္ သားစU္ေျမးဆက္ ေကာင္းစားေရး A တြက္သာ လုပ္ေနၾကတာပါ။ သူတို႔ဟာ A ာဏာရဲ႕ A ရသာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး A ရသာ ေတြ႕ေနတာ ၾကာပါၿပီ။ ဗုဒၵ ဘာသာ၀င္ဆိုၿပီး ဘုရားသားေတာ္ သံဃာေတာင္ သတ္တယ္ဆိုတာ သူတို႔A တြက္ ဘာမွမဆန္းပါ။ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ထဲမွက ခုဆႏၵ ေဖာ္ထုတ္တ႔ဲ သံဃာဆိုတာ A တုA ေယာင္ သကၤန္း၀တ္ ဘုန္းႀကီးတု၊ ေဖာက္ခြဲေရးသမား၊ A မ်ိဳးသမီးမ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးသူလို႔ မွတ္ယူၿပီးသားမို႔ ေသနတ္ေမာင္းကို ဆြဲျဖဳတ္ဖုိ႔ ဘာမွ ေနာက္တြန္႔ေနမွာ မဟုတ္ပါ။ ျပည္သူကို သတ္ဖို႔ကေတာ႔ ဆူပူA ၾကမ္းဖက္သမားေတြမို႔ ေသနတ္ကို တည့္တည့္ပစ္႐ံုပါပဲ။ လူတင့္ရဲ႕ ေဆာင္းပါးကို ျပန္ေကာက္ရရင္ေတာ႔ ေတာ္လွန္ေရးမွာ စူး၀င္ေနတာ ျမားႏွစ္စင္းထဲေတာ့က. မယ္မထင္ဘူး။ A ျခား စူး၀င္ေနတဲ့ ခိုးလုိးခုလု ျဖစ္ေနတဲ့ ဆူးလုိ A ရာေတြလည္း ရိွUီးမွာပါ။

ဗုဒၵဘာသာ၀င္ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာ ဗုဒၵရဲ ႔ A ဆံုးA မA တိုင္း ေမတၱာသည္သာ A ထက္ဆံုး လက္နက္ A ျဖစ္ စြဲမွတ္ၿပီး ရန္သူကိုပင္ ေမတၱာနဲ႔ပဲ တုုန္႔ျပန္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကပါတယ္။ ကံ ကံရဲ ႔ A က်ိဳးကိုလည္း ယံုၾကည္ေလ႔ရွိ ၾကတယ္။ မေကာင္းတာ လုပ္တ႔သ ဲ ူဟာ တေန႔မွာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရစျမဲ ဆိုတာကိုလည္း Uီးေန၀င္းကA စ စိုး၀င္းA ဆံုး နမူနာယူၿပီး တရားနဲ႔ ေျဖသိမ္႔လိုက္ၾကတယ္။ ပုဂိၢဳလ္ တစ္Uီးခ်င္းစီ ကေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတ႔ိုလုိ လူေတြပဲ စU္ဆက္မျပတ္ ကိုယ့္A ထက္မွာ ေရာက္လာေနရင္ေတာ့ မထူူးဘူး၊ စနစ္တစ္ခုလံုး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရးကို Uီးတည္ရမွာပါ။ သူတို႔ ဇာတ္သိမ္း မေကာင္းတိုင္း ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြ တိုးတက္လာမွာ မဟုတ္တာကို သတိျပဳၾကရပါလိမ္႔မယ္။ ေစာင့္ေနလို႔ ေကာင္းလာမွာ မဟုတ္ပါ။ ေနာက္ၿပီး သည္းညည္းခံျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေျပာခ်င္တာက သည္းခံရင္ တေန႔ရလာမွာပါ ဆိုတာမ်ိဳးဟာ A ာဏာရွင္ကို တိုက္တ႔ေ ဲ နရာမွာ လက္ေတြ႕က်မက် ၾကည့္ရေတာ႔မယ္။ သင္ပုန္းေခ်ေရး ဆိုတာမ်ိဳးကလည္း ပိုၿပီး နိုင္လိုမင္းထက္ ျပဳလာတာပဲ ေတြ႕ေနၾကရတုန္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေတြဟာလည္း ရွိသင္႔တာထက္ ပိုလာရင္ နာက်င္ေစတဲ႔ ဆူးေတြလို ထြင္ပစ္မွ A နာသက္သာလိမ့္မယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ A ားလံုးကို ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ လူထုA ံုၾကြမႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာတိုင္း စစ္တပ္ကို စည္း႐ံုးဖုို႔ ေျပာၾကတယ္။ စစ္တပ္ၿပိဳကြဲမလား ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။ တခုပဲ။ သဘာ၀ က်မက် ျဖစ္နိုင္ေျခ ရွိမရွိ သံုးသပ္ၾကပါ။ ဒီလုိA ျဖစ္မ်ဳိးလည္း မရွိခဲ႔တာေၾကာင့္ ေမွ်ာ္လင့္ေနရင္ေတာ့ ကိုယ့္လုပ္ငန္းေတြ ေခ်ာ္သြားနိုင္လို႔ သတိထားၾက ေစခ်င္တယ္။ စစ္တပ္ထဲက A မ်ားစုကလည္း ျပည္သူေတြလုိပဲ ေၾကာက္ေနၾကတာပါ။ သူတို႔ကိုလည္း ေဆြစU္မ်ိဳးဆက္ ကန္းသြာေA ာင္ လုပ္မွာကို သူတို႔သိၾကတယ္။ A ားလံုး ျဖစ္နိုင္ေျခေတြကို A ေကာင္းA ဆိုး တြက္ခ်က္ထားၾက ရပါလိမ္႔မယ္။ ဒီေစ႔စပ္ေဆြးေႏြးပဲြ မေA ာင္ျမင္ရင္ လိုရာမေရာက္ရင္ A ဓိပၸါယ္မရွိ ၾကန္႔ၾကာေနရင္ ေရွ႕ဆက္ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ ဒီA တိုင္း နိုင္ငံတကာကို A ားကိုးလိုက္ ျပည္တြင္းက A ျပစ္မဲ့ ျပည္သူနဲ႔ ရဟန္းသံဃာေတြ ဘယ္ေတာ႔မ်ား လမ္းေပၚ ထြက္လာမလဲလို႔ ေမွ်ာ္လိုက္၊ A မ်ိဳးမ်ိဳးေသာ သံုးသပ္ခ်က္ ယူဆခ်က္ေတြၾကားမွာ ေထြးလံုးရစ္ပတ္ ေနလိုက္နဲ႔ ဆိုရင္ေတာ႔ ေနာက္A နွစ္ ၂၀၀ ေလာက္ သန္းေ႐ႊနဲ႔ သူရဲ႕ ေျမးျမစ္ တီတြတ္ေတြရဲ႕ လက္ထက္A ထိ စစ္တပ္ရဲ႕ ကြၽန္ဘ၀မွာ ေနၾကရပါလိမ္Uီးမယ္။ A ားလံုး တေသြးတသံထဲနဲ႔ လက္ေတြ႕က်တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး တစ္ခုခုကိုေတာ႔ တစိုက္မတ္မတ္ ျပတ္ျပတ္သားသား ညီညီၫြတ္ၫတ ြ ္ စU္းစားလုပ္ကိုင္ၾကဖို႔ လုိၿပီျဖစ္ပါေၾကာင္း တို္က္တြန္းလိုပါတယ္။ မႏွင္းစု

လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးA တြက္ ေဒါက္တာခင္ေစာ၀င္း နာဂစ္မုန္တိုင္း က်ေရာက္ၿပီးတာ တလေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။ ျပည္သူေတြမွာေတာ့ A ခုထိ ဒုကၡေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရဆဲပါပဲ။ ဒုကၡသည္ေတြကို ကူညီေရး ႏုိင္ငံတကာရဲ့ ကမ္းလွမ္းခ်က္ေတြကိုလည္း နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ပိတ္ဆို႔ ျငင္းပယ္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ Eရာဝတီတိုင္းမွာ ကူညီကယ္ဆယ္ေရး မရေသးတဲ့သူေတြ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနပါေသးတယ္။ ကုလသမဂၢ ၿဂဳိဟ္တု တိုင္းထြာေရး A ဖဲြ႔က ဇြန္လ ၄ ရက္ေန႔တုန္းက Eရာဝတီတိုင္း A တြင္းက ေက်းရြာ ၁၈ ရြာ ပ်က္စီးပံုကုိ ၿဂဳိဟ္တုျမင္ကြင္းမွာ ဓာတ္ပံုနဲ႔တကြ A ေသးစိတ္ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ ရြာလံုးကၽြတ္ ပ်က္စီးတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ ဓာတ္ပံုေတြမွာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ နာဂစ္မုန္တုင ိ ္းမွာ လူထုေပါင္း သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး A သက္ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရပံု၊ သန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ဒုကၡ ေရာက္ေနရပံုေတြကို ၾကည့္ျခင္းA ားျဖင့္ စစ္A ာဏာရွင္ေတြရဲ့ ရက္စက္ယုတ္မာမႈနဲ႔ လူသားဂုဏ္သိကၡာ ဆိုတာကို ေလးစားဘို႔ေဝးလို႔ တိရစၦာန္ရဲ့ A သက္ေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးမထားတာ လက္ေတြ႔ထင္ရွား ေတြ႔ေနရပါၿပီ။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကစၿပီး ႏွစ္ ၅ဝ နီးပါး (Generation) မ်ဳိးဆက္ ၃ ဆက္ေလာက္ဟာ စစ္A ာဏာရွင္ရဲ့ ဖိႏွိပ္မႈေA ာက္မွာ လူသား ဂုဏ္သိကၡာ ကင္းမဲ့စြာနဲ႔ ျပားျပားဝပ္ဝပ္ ဒုကၡခံေနၾကရပါတယ္။ လူထုမွာ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ကာလမွာ A တင္းA က်ပ္ ဆႏၵခံယူပြဲကို လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ စစ္A စိုးရဟာ ျပည္တြင္းမွာေရာ၊ ႏိုင္ငံတကာကိုပါ လိမ္ညာဘို႔ နည္းနည္းမွ ဝန္မေလးၾကပါဘူး။ ကုလသမဂၢ A တြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းကို ေျပာတုန္းက ႏိုင္ငံတကာရဲ့ A ကူA ညီကို ယူပါမယ္၊ ႏိုင္ငံျခား ပညာရွင္ေတြ ကူညီေရး A ဖြဲ႔ေတြကို ဗီဇာေပး ဝင္ခြင့္ျပဳပါမယ္လို႔ လိမ္ညာ ကတိေပးခဲ့ၿပီး၊ တကယ့္တကယ္မွာ ေပးခဲ့တဲ့ ဂတိA တိုင္း ေဆာင္ရြက္မႈ မရွိခဲ့ပါဘူး။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ A မ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးတို႔၊ သံုးပြင့္ဆိုင္ ေဆြးပြဲတို႔ကို လံုးဝ စိတ္ဝင္စားသူေတြ မဟုတ္တာ ေသခ်ာေနပါၿပီ။ ဒီစနစ္ ရွင္သန္ေနသမွ် လူထုမွာ ဒုကၡေရာက္သထက္ ေရာက္ၿပီး တုိင္းျပည္တခုလံုး စံုးစံုးၿမဳိပ္ဖြယ္ရာပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မတရားဖိႏွိပ္မႈ ဒုကၡခံေနၾကရတဲ့ ျပည္သူေတြA တြက္ လြတ္ေျမာက္ရာနည္းလမ္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးA တြက္ လြတ္ေျမာက္ရာ နည္းလမ္း တလမ္းပဲ ရွိပါတယ္။ A ဲဒါကေတာ့ စစ္A ာဏာရွင္စနစ္ ဖ်က္သိမ္းေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ Military Dictatorship ဆိုတာ လံုးဝ မရွိေတာ့ေA ာင္ ဖ်က္သိမ္း ပစ္ရမယ္။ Abolish လုပ္ပစ္ရမယ္။ ဒါမွသာ တကယ္စစ္မွန္တ့ဲ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ A ဒ ဲ ီ စစ္မွန္တ့ဲ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ေပၚေပါက္မွသာ ျပည္သူေတြဟာ A ေျခခံ လူ႔A ခြင့္A ေရးကို ျပည့္ဝစြာ ခံစားရၿပီး၊ ေၾကာက္ရြံ႕ရျခင္း ဒုကၡ၊ ဆင္းရဲငတ္မြတ္ျခင္း ဒုကၡက ကင္းေဝးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္A ာဏာရွင္စနစ္ ဖ်က္သိမ္းႏိုင္ဘို႔A တြက္ စစ္A ာဏာရွင္ေတြကို တိုက္ဖ်က္ဘို႔ လက္နက္ လိုပါတယ္။ လက္နက္မရွိဘဲ တုိက္လို႔ မရပါဘူး။ A ဒ ဲ ီလက္နက္ကို ဘယ္ကရမလဲလို႔ ေမးရင္ေတာ့ A ေျဖက ရွင္းပါတယ္။ A ဒ ဲ ီလက္နက္က ျပည္သူေတြ လက္ထဲမွာ ရွိေနပါတယ္။ ျပည္သူေတြဆိုတာ A ားလံုး ပါဝင္ပါတယ္။ * ျပည္တြင္းမွာေနတဲ့ ျပည္သူ၊ ျပည္ပမွာ ေရာက္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္ဖြား ျပည္သူမ်ား

* ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား * ႀကံ့ဖြတ္နဲ႔ စြမ္းA ားရွင္မ်ား * ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ တပ္မေတာ္သားမ်ား A ဒ ဲ ီလူေတြ A ားလံုးမွာ လက္နက္ေတြ ရွိပါတယ္။ ဘယ္လို လက္နက္ေတြ ရွိတာလဲ။ “ေသနတ္လား၊ ဓားလား၊ ဂ်င္ဂလိလား” လုိ႔ ေမးလာရင္ေတာ့ A ဲဒါေတြ တခုမွ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ေတြ A ားလံုးမွာ ရွိေနတဲ့ လက္နက္ကေတာ့ “ညီၫတ ြ ္ေရး” ပါပဲ။ ျပည္သူေတြA ားလံုး “ညီၫတ ြ ္ေရး” ဆိုတဲ့ လက္နက္ကို နည္းလမ္းမွန္မွန္၊ စနစ္တက် ထုတ္ေဖာ္သံုးစြဲဘို႔ A ခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ A ဒ ဲ ီလက္နက္ ရွိေပမယ့္ မွန္မွန္ မသံုးစြဲႏိုင္လို႔၊ တန္ဖိုးမထားခဲ့လို႔ A ခုလို ခံေနရတာပါ။ ျပည္သူေတြနဲ႔A တူ ႀကံ့ဖြတ္ေတြ၊ စြမ္းA ားရွင္ေတြ A ားလံုး A တူတကြ ပူးေပါင္းႏိုင္ၾကရင္၊ ညီၫတ ြ ္ၾကရင္ စစ္A ာဏာရွင္စနစ္ (Abolish) ျဖစ္ဘို႔ရာ မခဲယU္းပါဘူး။ စစ္A ာဏာရွင္ေတြဟာ ျပည္သူ႔A င္A ားကို A င္မတန္ ေၾကာက္ပါတယ္။ A ဒ ဲ ီလို ေၾကာက္လို႔ A ခုလို ရက္စက္ ဖိႏွိပ္ေနတာပါ။ မိမိရဲ့ လက္ရွိဘဝမွာ A ခုေလာက္ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ခံခဲ့ရၿပီ။ ေနာက္လာမယ့္ သားစU္ေျမးဆက္ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနႏိုင္ဘို႔A ေရး ညီၫတ ြ ္ေရး လက္နက္ကို စနစ္တက် ထုတ္ေဖာ္သံုးစြၾဲ ကဘို႔ A ခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ။ ညီၫတ ြ ္ေရး လိုA ပ္တယ္ဆိုတာ မူA ားျဖင့္ သိၾကပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေA ာင္ဆန္း စုၾကည္ကလည္း “A ားလံုး ညီၫတ ြ ္ၾကပါ” လို႔ ဆိုတာကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ A ခုကာလA ထိ ဒီမိုကေရစီ A င္A ားစုေတြ A တြင္းမွာ ညီၫတ ြ ္ေရးကို မတည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကေသးပါဘူး။ A ေျပာလြယ္သေလာက္ လက္ေတြ႔မွာ လုပ္ကိုင္ရတာ ခက္ခဲပါတယ္။ နA ဖ ကလည္း တမင္တကာကို A ခ်င္းခ်င္း ကြဲေA ာင္ ဖန္တီးေပးေနတာပါ။ ဒါေပမဲ့ A ဒ ဲ ီ A ခက္A ခဲကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေA ာင္ A ားလံုး ဝိုင္းဝန္းႀကိဳးစားဘို႔ လိုပါၿပီ။ A ထူးသျဖင့္ ျပည္တြင္းမွာဆိုရင္ သာမန္ ျပည္သူေတြနဲ႔ ႀကံ့ဖြတ္ စြမ္းA ားရွင္တို႔၊ တစည္းတလံုးတည္း ညီၫတ ြ ္ႏိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ တကယ္ A စြမ္းေကာင္းတဲ့ “ျပည္သူ႔A င္A ား” တရပ္ ေပၚေပါက္လာမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ႀကံ့ဖြတ္တို႔၊ စြမ္းA ားရွင္တို႔ ဆိုတာလည္း ျပည္သူထဲက ျပည္သူေတြပါပဲ။ သူတို႔လည္း A မ်ားျပည္သူလိုပဲ ဘဝ ရပ္တည္ေရးA တြက္ ႐ုန္းကန္ လႈပ္ရွားေနၾကရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြလိုပဲ နA ဖ ကို ေၾကာက္ရြံ႔ နားေထာင္ေနရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရး A ေျခA ေနကို ၾကည့္ရင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေျပာင္းလဲဘို႔A တြက္ စစ္A ာဏာရွင္စနစ္ကို လံုးဝ ဖ်က္သိမ္းရမွာ ျဖစ္ၿပီး၊ A ဒ ဲ ီလို ဖ်က္သိမ္းႏိုင္ဘို႔A တြက္ ညီၫြတ္ေရးဆိုတဲ့ လက္နက္ကို A သံုးခ်ဘို႔က လြဲလို႔ တျခားနည္းလမ္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ညီၫတ ြ ္ေရး လက္နက္ကို ဘယ္လုိ A သံုးခ်မယ္ဆိုတဲ့ ဗ်ဴဟာကိုေတာ့ ျပည္သူA ားလံုးက ဆံုးျဖတ္ လုပ္ေဆာင္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြ A ထူးသျဖင့္ ျပည္တြင္းက ျပည္သူေတြရဲ့ ညီၫတ ြ ္မႈ လက္နက္A င္A ားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ A သံုးျပဳႏိုင္ေရးA တြက္ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဒီမိုကေရစီေရး ေဆာင္ရြက္ေနသူေတြ၊ ပညာရွင္ေတြ A ားလံုး ဝိုင္းဝန္းစU္းစား A ႀကံေပးဘို႔ လိုပါတယ္။ A ခ်ိန္ဟာ A ေရးႀကီးေနပါၿပီ။

ေမဃ၀တီ၊ ၾကခတ္၀ိုင္းႏွင့္ မင္းခရဟန္း၊ ကမ္းနားသစ္ပင္ ေဒါင္းတမန္ (၁) ျမန္မာစာေပတြင္ မင္းခေယာက္်ား ဟူေသာ စကားသာ ရိွခဲ့ေပသည္။ ယခုမွ မင္းခရဟန္း ဟူေသာ စကားကို တီထြင္ရမည့္ A ေျခA ေနမ်ိဳး ဆိုက္ေနေပသည္။ A ဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၾကခတ္၀ိုင္း ဆရာေတာ္ ကဲ့သို႔ေသာ နA ဖ မင္းတရားႀကီး A က်ိဳးA တြက္ဆိုလွ်င္ ႐ြပ္႐ပ ြ ္ခြၽံခြၽံ နာမည္ပင္ ေသေသ A မႈေတာ္ ထမ္း႐ြက္မည့္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား A ေၾကာင္းကို ၾကားေန ဖတ္ေနရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ေခတ္A ဆက္ဆက္ ရာဇ၀င္တြင္ A ုပ္စိုးသူ မင္းA ေပၚ ၾသဇာေညာင္းေသာ သာသနာပိုင္မ်ား၊ မင္းဆရာမ်ား A ေၾကာင္းသာ ဖတ္ဖူးခဲ့ပါသည္။ ဘုရင္၏ A မိန္႔ကို နာခံခဲ့ ၊ ခိုင္းဖတ္ျဖစ္ခဲ့ရေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား A ေၾကာင္း ကိုမူ မမွတ္သားမိခဲ့ဖူးပါ။ ယခုမူ ရာဇ၀င္တြင္ စာတင္ေလာက္စရာ A ာဏာရွင္မ်ား၏ လက္ညိႇဳးေထာင္ ေခါင္းညိတ္ ၾကခတ္၀ိုင္း ဆရာေတာ္ႀကီးဆိုတာ ေပၚထြက္လာခဲ့ပါၿပီ။ A ၾကင္မင္းမႈထမ္း တUီးသည္ A မႈေတာ္ကို Uီးေဆြးဆံျမည့္ သက္စြန္႔ႀကိဳးပမ္း ထမ္း႐ြက္ခဲ့လွ်င္ မင္းျဖစ္သူက ေျမႇာက္စား၍ မင္းစိုးရာဇာA ပါး A နီးကပ္ ခစားခြင့္ ရေတာ့သည္။ ထိုသူA ား မင္းခေယာကၤ်ားဟု ေခၚၾကေလသည္။ A ႏီွကဲ့သို႔ မင္းA ပါး ခစားေနသည္မွာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ျဖစ္သည္ကို ယခုလို ေတြ႔ျမင္ၾကရေသာA ခါ မင္းခရဟန္း ဟုသာ ဆိုထိုက္လွေပစြ။ စက္တင္ဘာ သပိတ္ေမွာက္ ကံေဆာင္ပႀဲြ ကီးတြင္ A ႏီွရဟန္းတို႔သည္ ရဟန္းဘ၀ တေလွ်ာက္လံုး မိမိတို႔ကို ဆြမ္းကပ္ခဲ့ေသာ ဒကာျပည္သူတို႔၏ ဆႏၵကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈ၍ A ာဏာရွင္မ်ား ဘက္သို႔လိုက္ကာ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ပမာ A သံုးေတာ္ခံ ပါေလသည္။ ဘ၀တူ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းမ်ား ေသြးေျမက်ရသည္ကိုပင္ ကန္႔ကြက္ ေျဖာင္းဖ်ရမွန္း သတိမရဘဲ မ်က္စိမိွတ္၊ ပါးစပ္ပိတ္ ေနႏိုင္ရက္ပါေပသည္။ နီးရာဓားကို ေၾကာက္ရေသာေၾကာင့္ A ာဏာရွင္မ်ား A ၿငိဳA ျငင္ကို မခံရဲျခင္းေပေလာဟု ေဖးေဖးမမ ေတြးဆ ၾကည့္မိေသာ္လည္း ထိုA ခ်က္ တခုတည္းေၾကာင့္ဟု ဆို၍ မရစေကာင္းေခ်။ ၾကခတ္၀ိုင္း A ပါA ၀င္ A လိုေတာ္ရိ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားတြင္ ေထာက္ထားစရာ A ျခားကိစၥမ်ားလည္း ရိွေနႏိုင္ပါသည္။ ၾကခတ္၀ိုင္း ဆရာေတာ္ႀကီးဆိုလွ်င္ ဘဏ္တြင္ A ပ္ႏံွထားမိေသာ ေငြသိန္းေပါင္း ၃၇၀၀၀ေက်ာ္ (နA ဖ ၿငိဳျငင္လွ်င္) ဆံုး႐ႈံးမည့္ ကိစၥမိ်ဳး ပူပင္ေကာင္း ပူပင္ပါလိမ့္မည္။ A ျခား ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ဆိုလွ်င္လည္း နာယက ရာထူးမ်ားမွ ေလ်ာက်မည့္A ေရး ေတြးပူေကာင္း ပူေပလိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္ နA ဖတြင္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကို A ိတ္ထဲ A ပိုင္ထည့္ထား ႏိုင္ေလာက္ေA ာင္ A က်ပ္ကိုင္ ထားႏိုင္သည့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မသိေသာ ေA ာက္လမ္းနည္းမ်ားလည္း ရိွေနႏိုင္ပါသည္။ မည္သို႔ေသာ A ေၾကာင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေစ ထိုဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ကလည္း ကိုယ့္လမ္းကို ကိုယ္ေ႐ြးသြားၾကပါသည္။ ေနာင္တြင္သာ မိမိတို႔ တာ၀န္မေက်ခဲ့မႈေၾကာင့္ မိမိတို႔၏ ရဟန္းငယ္သားမ်ား ခိုမီွရာမဲ့ ျဖစ္ခဲ့ရျခင္း၊ ေက်ာင္းမ်ား ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရျခင္း၊ ဘာသာ၊ သာသနာ A ေစာ္ကား ခံခဲ့ရျခင္းေတြ A ားလံုးA တြက္

ေနာင္တမရၾကပါေစနဲ႔ ဟုသာ က်ေနာ္တို႔ ဆုေတာင္းၾကရန္ ရိွပါသည္။ (၂) ထိုသို႔ေသာ မင္းဆရာမ်ား၏ ကံၾကမၼာA ေၾကာင္း ဆက္ၿပီး တင္ျပ လိုပါေသးသည္။ တခါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫန ြ ္႔ ကိုးကြယ္ခဲ့ေသာ ေမဃ၀တီ A မည္ရိွ ဆရာေတာ္ႀကီး တပါး ရိွခဲ့ဖူးပါသည္။ ထိုဆရာေတာ္ႀကီးသည္ A င္းA ိုင္လက္ဖြဲ႔ A စီA ရင္ A င္မတန္ ေတာ္သည္ဟု နာမည္ႀကီးပါသည္။ ယခင္က သကၤန္းကြၽန္းတြင္ မထင္မရွား သီတင္းသံုးခဲ့ရေသာ ထိုဘုန္းႀကီးမွာ သူေပးခဲ့ေသာ A စီA ရင္တခု A ေပါက္A လမ္း တည့္သြားေသာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫန ြ ္႔က ေျမႇာက္စားသည္တြင္ ဗြီA ိုင္ပီဘုန္းႀကီး ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေမဃ၀တီ ေက်ာင္းလည္း ခမ္းနားခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫန ြ ္႔ႏွင့္ ပတ္သက္လိုသူမ်ားကလည္း A ခြင့္A ေရး ရလိုရျငား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ ၀င္ထြက္ၾကသည္။ ထိုေက်ာင္း၀င္း A တြင္းတြင္ လာသမွ် Eည့္သည္မေျပာႏွင့္ ကပၸိယ လက္ထဲတြင္ကA စ လက္ကိုင္ဖုန္း ရိွသည္။ လာသမွ် Eည့္သည္A ားလံုးကို ေန႔တိုင္း သတ္သတ္လြတ္ထမင္း ေကြၽးႏိုင္သည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးကလည္း သူဘုန္းတန္ခိုး ႀကီးလာသလို သူ႔တပည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫန ြ ္႔ တန္ခိုးထြားေနဖို႔ သူစြမ္းသေလာက္ A စီA ရင္ေတြ ဆက္လုပ္ေပးေနခဲ့တာပါပဲ။ သူတို႔ တန္ခိုးမိွန္ခိ်န္ ေရာက္လာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫန ြ ္႔ မျပဳတ္ခင္ သံုး၊ ေလး ရက္ A လိုမွာ ဆရာေတာ္ႀကီး ႏွလံုးေသြးေၾကာ ပိတ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ A ိပ္ရာထဲ ဘံုးဘံုးလဲပါတယ္။ သတင္းေမး လာၾကသူေတြ ဆိုတာ ေက်ာင္းနဲ႔ A ျပည့္ပါပဲ။ ဆရာေတာ္ႀကီး မီးစာကုန္လို႔ပဲ ခင္ညြန္႔ရဲ႕ ဘုန္းကံေပ်ာက္သလား မဆိုႏိုင္ဘူး။ ေနာက္သံုးေလးရက္ A ၾကာမွာ ခင္ၫန ြ ္႔ ျပဳတ္ပါတယ္။ ခင္ၫန ြ ္႔လည္း ျပဳတ္ေရာ ဆရာေတာ္ႀကီး A နားမွာ ၀ိုင္းေနခဲ့တဲ့ ဒကာေတြလည္း ခ်က္ခ်င္း ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္ေတာ့တာပါပဲ။ ေႁခြရံသင္းပင္းနဲ႔ ေန ရတာ သာယာေနတတ္တဲ့ ဆရာေတာ္ေတြA တြက္ ဆိုရင္ေတာ့ A ႀကီးA က်ယ္ သံေ၀ဂစရာပါ။ ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့ ခဏတျဖဳတ္ေတာ့ ထူေထာင္ လာပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တပည့္A တြက္ စိတ္ထိခိုက္လို႔ပဲ ေရာဂါထပ္ေဖာက္ သြားသလား၊ တပည့္နဲ႔ ကံၾကမၼာတူပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးရဲ႕ က်ဴပင္ခုတ္ က်ဴငုတ္မက်န္ ႏိွပ္ကြပ္ျခင္း ခံရမွာကိုပဲ လန္႔သာြ းလို႔လား မဆိုႏိုင္ဘးူ ။ ေနာက္ေလးငါးရက္ A ၾကာမွာ ပ်ံလြန္ ေတာ္မူသြားပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးပ်ံပြဲကိုေတာင္ နA ဖက A ႀကီးA က်ယ္ လုပ္ခြင့္မေပးလို႔ A က်U္း႐ံုး လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ (၃) မင္းခေယာကၤ်ား၊ ကမ္းနားသစ္ပင္ … တဲ့။ မင္းEကရာဇ္A ပါး ခစားတဲ့ A ေစA ပါး ကြၽန္ယံုေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ ခိုင္ျမဲေလ့ မရိွပါဘူး။ A ဒ ဲ ီလိုပဲ မင္းခရဟန္း … တဲ့ က်ေနာ္တို႔ ဆက္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ၾကပါစို႔လား ခင္ဗ်ာ …။ ေဒါင္းတမန္

ေ႐ႊ၀ါေရာင္A ေရးေတာ္ပံုေနာက္ပိုင္း တိုက္ပြဲပံုသ႑ာန္ စU္းစားခ်က္မ်ား ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ စက္တင္ဘာ A ေရးေတာ္ပံုကို A ၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခြဲခံရၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ဘယ္လိုပံုသ႑ာန္နဲ႔ တိုက္ပြဲ၀င္ၾကမလဲ ဆိုတဲ့A ေပၚ သံုးသပ္ေ၀ဖန္ခ်က္ေတြ၊ A ၾကံျပဳ စU္းစားခ်က္ေတြ A ေတာ္မ်ားမ်ား ထြက္ေပၚလာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ A ေရးေတာ္ပံုA တြင္း သံဃာေတာ္ေတြ Uီးေဆာင္ၿပီး A ၾကမ္းမဖက္ဘဲ A ႏုနည္းနဲ႔ ေမတၱာပို႔ ခ်ီတက္ဆႏၵျပတာကို လူမဆန္စြာ ရက္ရက္စက္စက္ ၿဖိဳခြင္းခံလိုက္ရၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျပည္သူေတြ A ပါA ၀င္ ႏိုင္ငံေရး ေတာင္းဆိုလႈပ္ရွားသူ A ေတာ္မ်ားမ်ားဆီက A ၾကမ္းမဖက္တဲ့နည္း တခုတည္းနဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ A သံေတြ A ဓိက ထြက္ေပၚလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကက်ေတာ့ A ၾကမ္းမဖက္တဲ့နည္း တခုတည္းနဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ A ယူA ဆကို ေရွ႕တန္း မတင္ဘဲ သံတမန္ေရးနည္းနဲ႔ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရး နည္းလမ္းA ေပၚ A ားကိုးA ားထားျပဳၿပီး စိတ္ရွည္လက္ရွည္ သည္းခံ ေစာင့္ေမွ်ာ္ဖို႔ စU္းစားၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္။ A ဒ ဲ ီလို စU္းစားသူေတြဆီက ႏိုင္ငံတကာ ဖိA ားေတြ ပိုမိုျပင္းထန္လာတဲ့A ေပၚ A ခြင့္A ေရး A မိA ရယူၿပီး စစ္မွန္တ့ဲ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရး ျဖစ္ေပၚလာေA ာင္ A ားထုတ္ႀကိဳးပမ္းမယ္ဆိုတဲ့ A သံေတြ ထြက္ေပၚလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ A ၾကမ္းမဖက္ေရးနည္း တခုတည္းနဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့ဘူးလို႔ စU္းစားသူေတြေရာ၊ သံတမန္ေရးနည္းနဲ႔ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးနည္းေတြကို ေစာင့္စားသူေတြပါ စက္တင္ဘာ A ေရးေတာ္ပံုတုန္းကလို A ၾကမ္းမဖက္တဲ့နည္း တမ်ဳိးတည္းကို ထပ္သုးံ လို႔ မရေတာ့ဘူး ဆိုတာကို လက္ခံလာၾကတာပဲ ျဖစ္တယ္။ A ဒ ဲ ီနည္းကို ထပ္သံုးရင္ သံဃာေတြ ျပည္သူေတြ ေက်ာင္းသားေတြ သက္သက္မဲ့ ထပ္A သတ္ခံရၿပီး ထပ္မံ႐ံႈးနိမ့္Uီးမယ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ လက္ခံလာၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ နA ဖစစ္A ုပ္စုကို ဆန္႔က်င္ တိုက္ပြဲ၀င္သူမွန္သမွ် A ဒ ဲ ီနည္းကို ဆက္လက္က်င့္သံုးဖို႔ မသင့္ေတာ့ဘူး ဆိုတာကို တညီတၫြတ္ လက္ခံလာၾကတဲ့ သေဘာပါပဲ (စက္တင္ဘာ A ေရးေတာ္ပံုA တြင္း ေရွ႕ဆံုးကေန Uီးေဆာင္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာဆရာ ေA ာင္ေ၀းကဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕ ‘ေA ာင္ေ၀းစစ္တမ္း’မွာ A ဒ ဲ ီ နည္းကို ယံုၾကည္တဲ့သူ ရွိေသးရင္ ယံုၾကည္တဲ့သူေတြ ေရွ႕ဆံုးက ခ်ီတက္ၿပီး ပိုးစိုးပက္စက္ A ေသခံၾကပါလို႔ေတာင္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သတိေပး ေရးသားထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္)။ ပထမUီးစြာ A ၾကမ္းမဖက္တဲ့နည္း တခုတည္းနဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့ဘူးလို႔ စU္းစားသူေတြရဲ႕ A ၾကံျပဳခ်က္ ေတြA ေပၚ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ၾကည့္တဲ့A ခါ ေA ာက္ေဖာ္ျပပါ တိုက္ပြဲပံုသ႑ာန္ A မ်ဳိးA စား A ၾကံျပဳခ်က္ေတြကို ေတြ႕ရပါတယ္။ (၁) လက္နက္A ားကိုးၿပီး ဖက္ဆစ္ဆန္ဆန္ ဖိႏွိပ္ရက္စက္ေနတဲ့ နA ဖစစ္A ုပ္စုကို လက္နက္ကိုင္ ေတာ္ လွန္ေရးနည္းနဲ႔သာ ေခ်မႈန္းႏိုင္မယ္။ A ဒ ဲ ီA တြက္ စုစည္းညီၫြတ္တ့ဲ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးတပ္နဲ႔ A ဒ ဲ ီတပ္ကို Uီးေဆာင္ကြပ္ကဲမႈ ေပးႏိုင္မယ့္ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ A ျမန္ဆံုး ေပၚထြန္းဖို႔လိုတယ္။ A ဒ ဲ ီလို ေပၚထြန္းလာမယ့္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွနေ ္ ရးတပ္ကို ႏိုင္ငံတကာမွာရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူ ျမန္မာႏိုင္ငံသားA ားလံုးက ေငြေၾကးကA စ လိုA ပ္တာေတြကို A လံုA ေလာက္ ေထာက္ပံ့ေပးမယ္။ ျပည္သူေတြကလည္း နA ဖစစ္A ုပ္စုကို A ရင္ကထက္ မုန္းတီးၿပီး ဆန္႔က်င္ တိုက္ခိုက္လိုစိတ္ေတြ ျပင္းျပေနတဲ့A တြက္ တပ္သား စုေဆာင္းရတာ လြယ္ကူမယ္။ A ဒ ဲ ီနည္းနဲ႔ ညီညီၫတ ြ ္ၫတ ြ ္ တိုက္ပြဲ၀င္ၿပီး နA ဖစစ္A ုပ္ကို ျဖဳတ္ခ်မယ္။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံကို ထူေထာင္ရမယ္။

(၂) ရွိရင္းစြဲ လက္နက္ကိုင္ A ဖြဲ႕A စည္းေတြA ေနနဲ႔ ၿမိဳ႕ေတြေပၚတက္ၿပီး နA ဖစစ္A စိုးရရဲ႕ A ုပ္ခ်ဳပ္မႈ ယႏၱရားကို ရပ္တန္႔ေစမယ့္ ေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးမႈေတြကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္ေဆာင္တဲ့ ေနရာမွာ ျပည္သူေတြကို ထိခိုက္မႈမရွိေစမယ့္ ပစ္မွတ္ေတြကို ေသခ်ာေ႐ြးခ်ယ္ၿပီး ေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ UပမာA ားျဖင့္ တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ A သီးသီးမွာရွိတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ေတြက ရဲဌာနေတြ၊ ၾကံ႕ဖြံ႕A သင္း႐ံုးေတြ၊ A မ်ဳိးသမီးေရးရာ A သင္း႐ံုးေတြ၊ တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္/ ၿမိဳ႕နယ္/ ရပ္ကြက္ ေA းခ်မ္းသာယာေရး႐ံုးေတြ၊ နA ဖနဲ႔ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္ေတြ/ A ေပါင္းA ပါေတြ ပိုင္ဆိုင္တ့ဲ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းဆိုင္ရာ A ေဆာက္A Uီးေတြ၊ ကုမၸဏီ႐ံုးေတြကို A ဓိက ပစ္မွတ္ထား ေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ လိုA ပ္ရင္ A စိုးရယႏၱရားA ားလံုး လံုး၀ရပ္ဆိုင္းသြားေစဖို႔ ႐ံုး၀န္ထမ္းေတြကို ႀကိဳတင္A သိေပး ေၾကညာခ်က္ေတြ ထုတ္ျပန္ၿပီး A စိုးရ႐ံုးဌာန A ေဆာက္A Uီးေတြကို ၿဖိဳခြဲဖ်က္ဆီးဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္(A ဒ ဲ ီလို လုပ္ေဆာင္ရာမွာ A ျပစ္မဲ့ ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းေတြ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရတာမ်ဳိး၊ A သက္ဆံုး႐ႈံးတာမ်ဳိး မျဖစ္ေA ာင္ သတိႀကီးစြာထားၿပီး လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုပါတယ္)။ A ဒ ဲ ီကမွတဆင့္ A ေထြေထြသပိတ္ကို ေဖၚေဆာင္ A ရွိန္ျမႇင့္ၿပီး စင္ၿပိဳင္A စိုးရ ဒါမွမဟုတ္ ၾကားျဖတ္A စိုးရကို ဖြဲ႕စည္းဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ (၃) ျပည္သူေတြA ားလံုး ကိုယ့္A သိစိတ္ဓာတ္နဲ႔ကိုယ္ ရရာလက္နက္စြဲကိုင္ၿပီး နA ဖရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈယႏၱရားေတြကို က်ားကန္ေပးေနတဲ့ ၾကံဖြံ႕၊ စြမ္းA ားရွင္၊ လံုထိန္း၊ ရဲ၊ ၿမိဳ႕ေပၚေန တာ၀န္က် စစ္သား စတဲ့ ေဒါက္တိုင္ေတြ၊ နA ဖနဲ႔ ပတ္သက္ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ A မ်ဳိးA ေဆြေတြ A ားလံုးကို A လစ္A ငိုက္ တိုက္ခိုက္ၿပီး သူတို႔ ေသြးပ်က္တဲ့A ခ်ိန္မာွ လူထုတိုက္ပြဲကို ျပန္ေဖာ္ဖို႔ ျဖစ္တယ္။ A ဒ ဲ ီကေန လူထုတိုက္ပြဲ A ရွိန္ျမင့္လာတဲ့A ခါ စင္ၿပိဳင္A စိုးရ ဒါမွမဟုတ္ ၾကားျဖတ္A စိုးရကို ဖြ႕ဲ စည္းဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ရရာလက္နက္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ေသနတ္၊ ဗံုး စတာေတြကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘဲ မိမိတို႔မွာရွိတဲ့ A ပ္တိုတေခ်ာင္းကA စ တုတ္၊ ဓား၊ ေလးခြ၊ ဂ်င္ဂလိA ဆံုး သံုးလို႔ရတဲ့ ပစၥည္းပစၥယ A ကုန္လံုးကို ကုိယ္စြမ္းUာဏ္စြမ္း ရွိသမွ် စြဲကိုင္A သံုးျပဳၿပီး တိုက္ခိုက္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ A ဓိကက နA ဖ ေဒါက္တိုင္ (လူပုဂၢိဳလ္)ေတြ A ားလံုး ေသြးပ်က္ေျခာက္ျခားၿပီး ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္သြားေA ာင္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြက A ၾကမ္းမဖက္တဲ့နည္း တခုတည္းနဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့ဘူးလို႔ စU္းစားသူေတြရဲ႕ A ၾကံျပဳခ်က္ေတြကို A ၾကမ္းဖ်င္း ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ နံပါတ္(၁) စU္းစားခ်က္A ေပၚ သံုးသပ္ၾကည့္ရင္ ေA ဘီ A က္စ္ဒီA က္ဖ္လို ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ေရာ၊ ေကA န္ယူA ပါA ၀င္ A ျခားတိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ A ဖြဲ႕A စည္းေတြေရာ ရွိႏွင့္ၿပီးသား ျဖစ္တဲ့A တြက္ A ဒ ဲ ီလက္နက္ကိုင္ A ဖြဲ႕A စည္းေတြကို ပစ္ပယ္ၿပီး လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕သစ္ကို ထူေထာင္ဖို႔ဆိုတာ စိတ္ကူးယU္တဲ့ သေဘာေဆာင္မယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ရွိရင္းစြဲ လက္နက္ကိုင္ A ဖြ႕ဲ A စည္းေတြ ေပါင္းစည္းၿပီး စည္းလံုးညီၫတ ြ ္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး တပ္မေတာ္ကို ဖြဲ႔ႏိုင္ဖို႔ကသာ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ပိုရွိတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ၁၉ႏွစ္ေက်ာ္လံုးလံုး A ခ်ိန္ရခဲ့တဲ့A တြင္းမွာ တစုတစည္းတည္းျဖစ္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး လက္နက္ကိုင္ တပ္မေတာ္ကို မထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့တာကို ၾကည့္ရင္ စုစည္းႏိုင္တဲ့ A ရည္A ခ်င္းမ်ဳိးရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ ေပၚထြန္းမလာတာ ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ ဖြဲ႕စည္းဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္တ့ဲ A ေျခA ေနေတြ လံုး၀မရွိတဲ့A တြက္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးA ေနနဲ႔ မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး တစုတစည္းတည္းျဖစ္တဲ့ လက္နက္ကိုင္ တပ္မေတာ္ကို ဖြဲ႕ႏိုင္ၿပီ၊ နA ဖ စစ္A ုပ္စုကို ေA ာင္ပြဲရတဲ့A ထိ တိုက္ႏိုင္ၿပီထားUီး၊ A ဒ ဲ ီေA ာင္ပြဲရ လက္နက္ကိုင္ တပ္မေတာ္ကေရာ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ေခ်ာေခ်ာခ်ဴခ်ဴ တည္ေထာင္ခင ြ ့္ ေပးပါ့မလား၊ က်ဴးဘား ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ ကက္စ္ထ႐ိုလို လုပ္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမတုန္းဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြနဲ႔ ေထာက္ျပ စU္းစားခ်က္ေတြကိုလည္း

ေတြ႕ရပါတယ္။ A ဲသလို ျဖစ္ႏိုင္ေခ် နည္းပါးမႈ၊ စိုးရိမ္ပူပန္စရာေတြ ရွိေနမႈေၾကာင့္ နံပါတ္(၁) စU္းစားခ်က္ကို A ၾကံျပဳတဲ့သူက A နည္းစု ျဖစ္တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ A ဒ ဲ ီလို A ၾကမ္းမဖက္တဲ့ နည္းတခုတည္းနဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့ဘူးလို႔ ယံုၾကည္သူေတြ စU္းစားတဲ့ A ၾကံျပဳခ်က္ A မ်ားစုကေတာ့ A မွတ္စU္(၂)နဲ႔ (၃)ေတြ ျဖစ္တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ A ေရA တြက္A ားျဖင့္ ဆတူေလာက္ကို ေတြ႕ရပါတယ္။ A ဓိကကေတာ့ A ဒ ဲ ီနည္းနာ တခုခုကို သံုးၿပီး လူထုတိုက္ပြဲနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ A ႏိုင္ယူဖို႔ A ၾကံျပဳၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ နံပါတ္(၂) စU္းစားခ်က္ကို A ေကာင္A ထည္ ေဖာ္ဖို႔A တြက္ဆိုရင္ လက္နက္ကိုင္ A ဖြဲ႕ေတြ တေပါင္းတစည္းတည္း ျဖစ္စရာမလိုဘဲ ညိႇညိႇႏိႈင္းႏိႈင္း တိုင္တိုင္ပင္ပင္ A ခ်ိတ္A ဆက္ရွိရွိနဲ႔ ကိုယ္ကြၽမ္းက်င္ ပိုင္ႏိုင္ရာ ၿမိဳ႕ရြာေဒသေတြကို ၀င္ေရာက္ၿပီး ေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးၾကဖို႔ပဲ ျဖစ္တယ္လို႔ A ၾကံျပဳၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ A ခ်ဳပ္A ားျဖင့္ ဆိုရရင္ေတာ့ နံပါတ္(၂)နဲ႔ (၃) စU္းစားခ်က္ ႏွစ္ခုစလံုးဟာ နံပါတ္(၁) စU္းစားခ်က္ထက္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ပိုမ်ားတယ္လို႔ A မ်ားစုက သံုးသပ္ၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ A ဒ ဲ ီနည္းနာ ႏွစ္ခုကေန လူထုတိုက္ပြဲ ေပၚလာတဲ့A ခါမွာ ေျမေပၚႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ A ခ်ိတ္A ဆက္မိမိ လက္တြဲလုပ္ေဆာင္ဖို႔ A ထူးလိုA ပ္လွေၾကာင္း သံုးသပ္တင္ျပရင္း A ၾကမ္းမဖက္တဲ့ နည္းတခုတည္းနဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့ဘူးလို႔ ယံုၾကည္သူေတြရဲ႕ စU္းစားခ်က္A ပိုင္းကို နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ရပါတယ္။ (က်ေနာ္၏ ကိုယ္ပိုင္ဘေလာ့ဂ္သို႔ ေပးပို႔ၾကသည့္ ေဆာင္းပါးမ်ား၊ ေပးစာမ်ား၊ A ၾကံျပဳခ်က္မ်ားကို A ေျခခံၿပီး ဤေဆာင္းပါးကို ေရးသားပါသည္။)

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ

မတူတဲ့ ညီၫြတ္ေရး စုိင္းA ိမ္မြဲ (၁) ထုိင္းႏုိင္ငံA တြင္း ျမန္မာနယ္စပ္ႏွင့္ ကပ္လ်က္တည္ရိွေနသာ ဒုကၡသည္စခန္းတခု။ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ဒုကၡ သည္ စခန္းမ်ားA ထဲမွ A ႀကီးဆံုး ဒုကၡသည္စခန္း။ မဲလစခန္းဟု လူသိမ်ားသည္။ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္တြင္ စတင္ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ ယခုA ခါ ဒုကၡသည္ A ိမ္ေျခေပါင္း ေလးေသာင္းေက်ာ္ခန္႔ ဒီစခန္းA တြင္းမွာ ရိွသည္။ ဒုကၡသည္ A မ်ားစုမွာ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္သည္။ ေခတ္A ဆက္ဆက္ ျမန္မာစစ္တပ္၏ ဖိႏိွပ္မႈသတ္ျဖတ္ ရက္စက္မႈမ်ားေၾကာင့္ ေနရပ္ကိုစြန္႔ ခြာလာရသူမ်ား။ ညေနစာ စားၿပီးစ A ခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ကေလးမ်ားကား ဖက္မိုးတဲ A ိမ္မ်ားေရွ႕ရိွ ကြက္လပ္တြင္ ေဆာ့ကစားေနၾကသည္။ ‘A မိုး … ဒီေန႔ဘာခ်က္စားလဲ’ ေနာ္ေဖာေဖာက A ိမ္နီးခ်င္းျဖစ္သူ A မိုးေနာ္၀ါး၀ါးကို လွမ္းေမးလုိက္သည္။ ‘ေ၀း … ခါတုိင္းလိုပဲ ညာ၀ုထိ (ငပိေရ)နဲ႔ ပဲဟင္းေပါ့၊ နင္လည္း ဘာခ်က္စားလဲ ေဖာေဖာ’ ငပိရည္နဲ႔ တို႔စရာဟု ေနာ္ေဖာေဖာက ရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္ ျပန္ေျဖလုိက္သည္။

လူပ်ဳိလူရြယ္မ်ားကေတာ့ ဒုကၡသည္ စခန္းA တြင္းရိွ ႏွစ္ဘတ္တန္ လက္ဖက္ရည္္ဆုိင္မွာ ေရာက္တတ္ရာရာမ်ား ေျပာဆိုေနၾကသည္။ လူႀကီးပုိင္းတခ်ဳိ႕ကေတာ့ ညေနပုိင္း သတင္းမ်ား နားေထာင္ဖို႔A တြက္ A ိတ္ေဆာင္ ေရဒီယို A ေသးေလးမ်ားကို ျပင္ဆင္လ်က္ရိွသည္။ ျမန္မာျပည္A တြင္းမွာ ဘာေတြမ်ား ထူးသလဲဆိုတာ သူတို႔ သိခ်င္ၾကသည္။ A မိေျမႏွင့္ ေ၀းခဲ့သည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီမဟုတ္လား။ ဒုကၡသည္စခန္းေကာ္မတီ လူႀကီးမ်ားကေတာ့ A စည္းA ေ၀း တခုA တြင္း A ျပင္းA ထန္ ေခါင္းခ်င္း ႐ိုက္လ်က္ရိွသည္။ A ေၾကာင္းကေတာ့ ဒုကၡသည္ စခန္းမ်ားသို႔ A န္ဂ်ီA ုိမ်ားမွ ေထာက္ပံ့ေပးေနေသာ စားနပ္ရိကၡာႏႈန္းထား ေလ်ာ့ခ်ေတာ့မည္ဟု ၾကားသိရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဒီသတင္း ေသခ်ာတာ မေသခ်ာတာက A ေရးမႀကီး။ သူတို႔A ထဲတင ြ ္ သေဘာထားတခုခု ခ်ထားရန္ လိုသည္ဟု ေကာ္မတီလူႀကီးမ်ား A ေနႏွင့္ စU္းစားမိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ A စည္းA ေ၀းA ၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခု ခ်မွတ္လုိက္သည္။ စားနပ္ရိကၡာ ဒီ့ထက္ေလ်ာ့ခ်ပါက စခန္းA တြင္း မီွခိုသူ ဒုကၡသည္မ်ား A ထူးသျဖင့္ ကေလးသူငယ္မ်ား ပိုမိုဒုကၡ ေရာက္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ႏုိင္ငျံ ခား A န္ဂ်ီA ုိမ်ားA ား စားနပ္ရိကၡာ မေလ်ာ့ခ်ဖုိ႔ စခန္းတြင္းရိွ ဒုကၡသည္A ားလံုးမွ ညီညီၫတ ြ ္ၫတ ြ ္ A ေရးဆိုရန္ပင္ျဖစ္သည္။ (၂) ေနရာက ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ရိွ ထုိင္းဖက္ကမ္းမွ ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕။ A တိုက္A ခံ A ဖြဲ႔A စည္းမ်ားမွ ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕ တုိက္ခန္းတခုA တြင္း စုေ၀းေရာက္ရိွေနၾကသည္။ A စည္းA ေ၀း လုပ္ၾကမလို႔ ထင္ပါရဲ႕။ A စည္းA ေ၀း မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ညေနပုိင္း ဆုံေနၾက၀ုိင္းပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ညေနဆိုေတာ့လည္း ထံုးစံA တုိင္း ေနညိဳေတာ့ ေလၿပိဳမွာေပါ့။ ‘ေဟ့ … လူစံုၾကၿပီလား’ ေမးရင္းေျပာရင္းျဖင့္ ကိုေလေပါတေယာက္ ကားေသာ့ကို လက္ညိဳးျဖင့္ လွည့္ကစားရင္းက တုိက္ခန္းA တြင္းသို႔ ၀င္လာသည္။ ‘စံုေနၿပီေလ။ ခင္ဗ်ား ေနာက္ဆံုးပဲ။ A ဲ … ဒါေပမယ့္ Uီးဗိုက္ကေလးကေတာ့ ေဖာရိန္းဒိုနာ (ႏုိင္ငံျခားA လႉရွင္) တခ်ဳိ႕နဲ႔ ဒီညေန ေတြ႔ဖို႔ရိွေတာ့ မလာျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ ဖံုးဆက္တယ္’ ဒါက ကိုလိပ္ရဲ႕ ျပန္ေျဖသံ။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေနာက္ေဖး မီးဖိုခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့ ကိုျပဴးနဲ႔ ကိုမဲလံုး ေတြ႔လုိက္ရသည္။ သူတို႔လက္ထဲမွာ A ျမည္းပန္ကန္ေတြ ကိုင္လ်က္။ ‘ဘဲကင္နဲ႔ A ေခါက္ကင္ကေတာ့ ဆုိင္က မွာထားတာ’ ကိုမဲလံုးက ေျပာရင္းတန္းလန္းျဖင့္ A ျမည္းပန္ကန္မ်ားကို ကြၽန္းစားပြဲႀကီးေပၚ လွမ္းတင္လုိက္သည္။ ‘ဒီA မဲႏွပ္ေက်ာ္နဲ႔ ဆိက္ကလီစာ ဟင္းကေတာ့ ခြန္ရွစ္ေျခာက္ဆုိင္က’ ကိုျပဴးကလည္း ေျပာရင္းျဖင့္ A ျမည္းပန္ကန္မ်ားကို စားပြဲေပၚ ထိုးတင္လုိက္သည္။ ‘ဟင္ … ခင္ဗ်ားတို႔ဟာကလည္း A ကုန္လံုးဆုိင္က မွာထားတာခ်ည္းပါလား။ A ိမ္မွာလုပ္တဲ့ A ျမည္းေလးမ်ားမ ပါေတာ့ဖူးလား’၊ ဒါက ကိုေလေပါရဲ႕ A ထြန္႔တက္သံ။ ကိုမဲလံုးက ကိုေလေပါကို မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း ‘ကိုေလေပါရယ္ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔က တေနကုန္ A လုပ္မ်ားတဲ့ သူေတြ၊ သိရဲ႕သားနဲ႔၊ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီA ျမည္းေတြ A ကုန္လံုး A ိမ္မွာ ခ်က္ျပဳတ္ႏုိင္ပါ့မလဲ။ စားမွာသာ စား။ A ဲ … A ိမ္လုပ္A ျမည္းကေတာ့ ဒီမွာ … လက္ဖက္သုတ္ ခ်U္စပ္ကေလး’။ ကြၽန္းစားပြဲႀကီးေပၚတြင္ တင္ထားေသာ A ျမည္းမ်ားကား ၿမိဳင္ဆုိင္လွသည္။ ဆိုဒါ၊ ေရခဲ၊ ဖန္ခြက္မ်ားႏွင့္ မာဘို႐ိုစီးကရက္ ႏွစ္ဘူးကလည္း A သင့္ေရာက္ေနၾကသည္။ ကိုျပဴးက ခပ္ေထ့ေထ့ ေလသံျဖင့္ ‘ကုိင္း …

ဒီေန႔ေတာ့ ျဖစ္သလို ဘလက္ေလဘယ္နဲ႔ပဲ စခန္းသြားၾကစို႔’။ A မည္းေရာင္ စကၠဴဘူးႀကီးA တြင္းမွ ေဂ်ာ္နီ၀ါကား ဘလက္ေလဘယ္ ပုလင္းႀကီးကို ထုတ္လုိက္သည္။ A ေရးတည္းမွာ ကိုလိပ္က A ျပင္းမေသာက္ခင္ ဂ်ာမန္ဘီယာေလး တလံုးေလာက္ A ေမာေျပ ေသာက္ရရင္ ေကာင္းမယ္ဟု ေစ်းဆစ္ေနျပန္ေသးသည္။ ဟုတ္ေပသကိုး။ တေနကုန္ A ေရးႀကီးတာေတြ လုပ္ေနရေတာ့ ေမာေပမေပါ့။ ထိုင္းဘီယာမ်ားက ကြာလတီ (A ရည္A ေသြး) မေကာင္းတဲ့A ေၾကာင္း၊ မစြံတဲ့A ေၾကာင္းကလည္း ကိုလိပ္ရဲ႕ ေျပာေနက်စကား။ ကိုေလေပါက ဖန္ခြက္A တြင္း ဘလက္ေလဘယ္ ငွဲ႔ထည့္ရင္းျဖင့္ A ျမည္းပန္ကန္မ်ားကို ေ၀့ၾကည့္လုိက္ခါ ‘A င္း … ဒါေၾကာင့္ ေရွးလူႀကီးမ်ား ေျပာတာကိုး။ သူႀကီးမရိွေတာ့ ရြာဆူ A ျမည္းမရိွေတာ့ A ာပူဆိုတာ’။ ကိုေလေပါ ဆိုဒါထည့္Uီးမလားဟု စားပြဲတဖက္ထိပ္မွ ကိုလိပ္က လွမ္းေမးေတာ့ ‘ဟင့္A င္း … A ရက္ေကာင္းကို ဆိုဒါေတြ ေရေတြ ေရာလုိက္ရင္ A ရသာ ပ်က္သြားတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေရခဲေလးနဲ႔ပဲ။’ ထိုA ခ်ိန္တြင္ ကိုျပဴးက သူ၏လက္ေတာ့ ကြန္ျပဴတာကို ဖြင့္၍ ဟိုဟိုသည္သည္ လုပ္ေနသည္။ ကိုမဲလံုးက A ဲဒါကို ၾကည့္မရေတာ့သျဖင့္ ‘ကိုျပဴး ညေနခင္း A ရသာ ပ်က္တယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ား ကြန္ျပဴတာႀကီး ပိတ္ထားလုိက္စမ္းပါ။’ ျပည္တြင္းက A ေရးႀကီးတဲ့ သတင္းမ်ား ၀င္မ၀င္ တခ်က္ေလာက္ စစ္ေနတာပါဟု ေျပာရင္း ကိုျပဴးက သူ၏ ေဒၚလာႏွစ္ေထာင္တန္ ဆိုနီလက္ေတာ့ ကြန္ျပဴတာကို ပိတ္လုိက္သည္။ ေသာက္ၾကစားၾကရင္းျဖင့္ သူတို႔A ားလံုး A ေတာ္ေလး A ရိွန္ရေနၾကရင္း ေမာ္ေတာ္ကားမ်ားA ေၾကာင္း စကားက ေရာက္သြားသည္။ ကိုလိပ္က ‘ကိုျပဴး … ခင္ဗ်ားကားက A ေတာ္ေလး ေဟာင္းေနၿပီ။ A သစ္ မလဲေသးဖူးလား’။ ‘ကိုလိပ္ရယ္ … ခင္ဗ်ားကေတာ့ A ေတာ္A တဲ့သူပဲ။ A ဒ ဲ ီ့ကားA ေဟာင္းက A လႉရွင္ ဒိုနာေတြလာရင္ ေမာင္းပို႔ဖို႔ တမင္ထားထားတာ။ ကားA သစ္က ေနာက္တေနရာမွာ’။ ဒါက ကိုမဲလုံးက ျဖတ္ေျပာလုိက္တာ။ ကိုျပဴးကေတာ့ ဘာမွ၀င္မေျပာ တဟီးဟီးနဲ႔သာ ရယ္ေနသည္။ ‘က်ဳပ္တို႔မ်ားေတာ့ ဆုိင္ကယ္ေလးကလြဲလို႔ ဘာကားမွ မရိွေပါင္’ ကိုလိပ္က ထပ္၍ A ကဲဆတ္လုိက္သည္။ ကိုျပဴး၊ ကိုေလေပါတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုးဆီက တၿပိဳင္တည္း A သံထြက္ လာတာကေတာ့ ‘ေဟ့ ေဟ့ … ကိုလိပ္၊ ကိုယ့္ဘာသာကို မစီမံတတ္လို႔ ျဖစ္တဲ့ကိစၥ ကိုယ္တို႔ကို ဘာညာ လာစြပ္စြဲ မေနနဲ႔။ ကိုလိပ္ဆိုတ့A ဲ တုိင္း ခင္ဗ်ားက ေနရာတကာ ေႏွးတာကိုး။ ခင္ဗ်ားတို႔A ဖြဲ႔လည္း တႏွစ္တႏွစ္ ရတာနည္း သလားလို႔။ ကိုမဲလံုးတို႔ A ဖြဲ႔A ေျခA ေနက ကားေတြ ဘာေတြ ၀ယ္တယ္ဆိုရင္ မေကာင္းဖူးေလ။ မေကာင္းေျပာခ်င္တဲ့ လူေတြက တန္းစီေနတာ၊ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား ကိုမဲလံုး’။ A ဲသည္ေတာ့မွ တဟဲဟဲရယ္ရင္း ကိုလိပ္ ရွက္ျပံဳးျပံဳး၍ ဘရိတ္A ုပ္ေလသည္။ ခဲတလံုးျဖင့္ ငွက္ႏွစ္ေကာင္ထိေA ာင္ ပစ္ခ်လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုမဲလံုးလည္း ဘာမွမေျပာ ၀ီစကီခြက္ကုိင္ရင္း သြားၿဖီးႀကီးျဖင့္သာ ရိွေတာ့သည္။ ‘ေဟ့လူေတြရာ ႔ ႔ ႔ က်ဳပ္ကားA ေၾကာင္း ေျပာမေနနဲ႔ ဘတ္ ေျခာက္သိန္းေလာက္ပဲတန္တာ။ ဒါေတာင္ A ရစ္က်စနစ္နဲ႔ ၀ယ္ရတာ။ လံုးကနဲ ေပးႏုိင္တာ မဟုတ္ဖူး။ Uီးဗိုကက ္ ေလး ကားဆို ဘတ္ႏွစ္သန္းေလာက္ တန္တာ။ ကုိင္းခင္ဗ်ားတို႔ ဘာေျပာမလဲ’၊ ကိုျပဴးက လက္နက္ႀကီး ထုတ္သံုး၍ သူ႔ကိုယ္ သူကာကြယ္လုိက္သည္။ ေနာက္ကားပုိင္ရွင္ တUီးျဖစ္သည့္ ကိုေလေပါကလည္း သူ႔ဆီသို႔ မ်ားUီးလွည့္မလာခင္ မာဘို႐ိုစီးကရက္ တလိပ္ကို ေကာက္၍ မီးညႇိလုိက္ရင္း စကားလမ္းေၾကာင္း လႊလ ဲ ုိက္သည္။ ‘ဒီ A ေမရိကန္ဆိုတဲ့ ေကာင္ေတြက က်ဳပ္တို႔ကို ဘာေတြမ်ား မွတ္ေနသလဲ မသိဘူး။ မျဖစ္စေလာက္ ေထာက္ပံ့ေငြေလးနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ကို ဟိုဟာ မေA ာင္ျမင္လို႔ သည္ဟာ မေA ာင္ျမင္လို႔ဆိုၿပီး ကြန္ပလိန္း တက္တယ္ေလ။ ေဟာၾကည့္ … ၿပီးခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ လႈပ္ရွားမႈႀကီးျဖစ္ေတာ့ က်ဳပ္တို႔ တင္ျပၾကတယ္ မဟုတ္လား။ A ေရးေပၚ ရန္ပံုေငြလို ခ်က္ခ်င္းလိုေနၿပီ။ A ထဲက က်ဳပ္တို႔ လူေတြကို A ျမန္ေထာက္ပ့ံဖို႔ လိုတယ္ဆိုတဲ့A ေၾကာင္း။ A ဲသည့္ A ခ်ိန္တံုးကသာ ေဒၚလာသံုးသန္းေလာက္ ပံုေပးလုိက္ရင္ A ထဲမွာ ပြဲျပတ္သြားမယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခြးမသား

A ေမရိကန္ေတြက ဘာမွ A ေၾကာင္းမျပန္ဖူး။ ေတာ္ေတာ္မုိက္႐ုိင္းတဲ့ ေကာင္ေတြ’။ ဟုတ္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ က်န္တဲ့လူမ်ားA ားလံုး ကိုေလေပါA ဆိုကို ၀ိုင္းေထာက္ခံၾကသည္။ ကိုမဲလုံးက ‘ကိုယ့္A ခ်င္းခ်င္းမို႔ ပင္းေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ကိုေလေပါေျပာတာ မွန္တယ္။ ၾကည့္ေလ A ာဖဂန္တို႔ A ီရတ္တို႔မွာ A ေမရိကန္ စစ္တပ္ေတြ ပစ္ခဲ့တဲ့ ဒံုးပ်ံေတြဟာ ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ရိွတယ္။ ဒံုးပ်ံA မ်ဳိးA စားကိုလုိက္ၿပီး တလံုးကို ေဒၚလာႏွစ္ေသာင္းကေန ႏွစ္သိန္းA ထိ တန္တယ္ေလ။ ဒါေတာင္ က်န္တဲ့ စစ္စရိတ္ေတြ ထည့္မေျပာေသးဘူး။ က်ဳပ္တို႔ ျမန္မာ့A ေရးၾကေတာ့ ေထာက္ပံ့တယ္သာေျပာတယ္ ဆင့္ပါးစပ္ ႏွမ္းပက္သေလာက္ပဲ။’ ကုလားထုိင္တြင္ ထုိင္ရတာ ေညာင္းလို႔ထင္ပါရဲ့။ စားပြဲႀကီးေဘးတြင္ ကပ္လ်က္ရိွေသာ ခံုတန္းရွည္သို႔ ကိုလိပ္ ေျပာင္းထုိင္လုိက္သည္။ သည့္ေနာက္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလ်ာင္းေတာ္မူ ကုိယ္ေတာ္ႀကီးA ျဖစ္ A သြင္ေျပာင္းလုိက္သည္။ သို႔ေသာ္ တခ်ိန္တည္းတြင္ ကိုေလေပါတို႔ ကိုမဲလံုးတို႔၏ A ဆိုမ်ား တင္ျပခ်က္မ်ားကို ေထာက္ခံေပးေနသည္။ ‘ျပည္တြင္းလုပ္ငန္း ဆိုတာကလည္း ေငြမရိွရင္ ဘာမွလုပ္လို႔ မရဘူးေလ။ က်ေနာ္တို႔A ထဲက ရဲေဘာ္ေတြကို လံုလံုေလာက္ေလာက္ ေထာက္ပံ့မေပးႏုိင္ေတာ့ A ခုလို စက္တင္ဘာကိစၥျဖစ္ေတာ့ တစ္ဆို႔ကုန္တာေပါ့။ တခ်ဳိ႕ရဲေဘာ္ေတြဆို ေျပးစရာ လမ္းစရိတ္ေတာင္မရိွလို႔ A ဖမ္းခံၾကရတာ၊ သိပ္သနားဖို႔ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။’ A မဲႏွပ္ေက်ာ္တတံုးကို ေကာက္၀ါးရင္း ကိုျပဴးက ‘႐ိုး႐ိုးနဲ႔ ရွင္းရွင္းေလးပါ။ A ဓိကကေတာ့ ညီၫတ ြ ္ေရးပဲ။ က်ဳပ္တို႔ A ားလံုး မညီၫတ ြ ္လို႔ A ေမရိကန္ေတြ၊ Uေရာပသားေတြဖက္က A ေၾကာင္းျပစရာလို ျဖစ္ေနတာ။ ၾကံဳတုန္းမို႔ေျပာ ရUီးမယ္။ ကိုေလေပါ … ေနာက္တခါ ခင္ဗ်ားရဲ႕ Uီးဗုိက္ကေလးကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာဗ်ာ။ က်ဳပ္တုိ႔ဘက္ကလည္း စည္းစည္းလံုးလံုး လုပ္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူနဲ႔စကားေျပာရတာ တခါတခါ A ဆင္ေျပသင့္ရဲ႕သားနဲ႔ မေျပဖူး။ ခင္ဗ်ားလူက သိပ္ၿပီး တံုးတိႀကီး ဆန္လြန္းတယ္။ သံခင္းတမန္ခင္းနဲ႔ ဒီပလိုေမစီကိုလည္း နားလည္ဖို႔ လိုတယ္ဗ်။ ’ ထိုA ခါ ကိုေလေပါက ျပာျပာသလဲ လက္ကာ၍ ‘A မေလး ႔ ႔ ႔ စြပ္စြပ္စြဲစြဲဗ်ာ။ Uီးဗုိက္ကေလးက က်ဳပ္လူ မဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔လည္း ဆုိင္ေနတဲ့ Uစၥာ။’ ထိုညေန ေသာက္၀ုိင္းကေန ေလးေယာက္သား တညီတၫြတ္တည္း ခ်မွတ္ႏုိင္လုိက္တ့ဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ မိမိA ခ်င္းခ်င္းA ၾကား ညီၫြတ္ေရး ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရန္ လိုသည္ဟူေသာ A ဆိုပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ (၃) ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တေနရာတြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ေနေသာ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတခု။ ပီနန္ဆရာေတာ္ဘုရာႀကီး Uီးပညာ၀ံသ Uီးေဆာင္၍ သံတမန္မ်ား၊ သတင္းမီဒီယာသမားမ်ား၊ ထုိင္းႏုိငင ္ ံA ေျခစိုက္ ျမန္မာA ဖြဲ႔A စည္းမ်ား တို႔မွ သိလိုသည္မ်ားကို ရွင္းလင္းေျပာၾကားေနသည္။ ဆရာေတာ္ဘုရာႀကီးသည္ ႏုိင္ငံတကာေရာက္ ျမန္မာ့သံဃာေတာ္မ်ား A ဖြဲ႔A စည္း၏ Uကၠဌလည္း ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံျခား သတင္းေထာက္တUီးက ‘A ခု စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ လႈပ္ရွားမႈႀကီးA ၿပီး A ရွင္ဘုရားတို႔A ေနနဲ႔ ႏုိင္ငတ ံ ကာကို A ထူးသျဖင့္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ၊ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္လို A ကူA ညီမ်ဳိးေတြ ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုထားပါသလဲဘုရား’။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ဤသို႔ ျပန္လည္ေျဖၾကားသည္။ ‘ဒီလို စစ္A ာဏာရွင္စနစ္ ေA ာက္ကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔A တြက္ A ဓိက A ေရးႀကီးတာကေတာ့ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာA ရ ကူညီတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

စိတ္ဓာတ္ပုိင္းဆုိင္ရာA ရ စစ္စစ္မွန္မွန္ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ကူညီတာက ပိုလို႔A ေရးႀကီးပါတယ္။ ႐ုပ္၀တၳဳပုိင္းဆုိင္ရာ A ကူA ညီက A ကန္႔A သတ္ ရိွပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ဒီစစ္A ာဏာရွင္ တုိက္ဖ်က္ေရးဟာ တရက္၊ တပတ္၊ တလ၊ တႏွစ္ ကိစၥမဟုတ္ပါဖူး။ ေရရွည္A သြင္ေဆာင္တဲ့ ကိစၥျဖစ္လို႔ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ A ျမဲတမ္း ခုိင္မာဖို႔A တြက္ မွန္မွန္ကန္ကန္ ကူညီျခင္းကသာ ပိုလို႔A ေရးႀကီးတယ္လို႔ ဘုန္းႀကီးတို႔ A ေနနဲ႔ ေျပာလုိပါတယ္။ တက္ေရာက္လာေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားကိုလည္း A ခ်င္းခ်င္းA ၾကား ညီၫတ ြ ္ေရး တည္ေဆာက္ၾကပါရန္ မိန္႔ဆိုခဲ့သည္။ စစ္A ာဏာရွင္ တုိက္ဖ်က္ေရးတြင္ တဖြဲ႔တည္း၊ တပါတီတည္းႏွင့္ A စုတစု၏ ကိစၥသဖြယ္ ေဆာင္႐ြက္ေနတာမ်ဳိးကို ေတြ႔ေနရျခင္းသည္ လႈပ္ရွားမႈႀကီး၏ A ရိွန္A ဟုန္ကို ထိခုိက္ေစေၾကာင္းကိုလည္း ေထာက္ျပသည္။ A ားလံုးပါ၀င္၍ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဆာင္ရြက္မွသာ ပိုမိုေA ာင္ျမင္မႈ ရႏုိင္မည္ဟုလည္း မိန္႔ဆိုသည္။ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္လာေစရန္A တြက္ A ေရးA ႀကီးဆံုး A ခ်က္ကေတာ့ တုိက္ပြဲ၀င္သူမ်ား A ခ်င္းခ်င္းA ၾကား A မွန္တကယ္ ညီၫတ ြ ္ေရး တည္ေဆာက္ဖို႔လိုေၾကာင္း A ၾကံေပးသြားခဲ့သည္။ ရွင္းလင္းမႈရိွေသာ၊ ဗိုလ္မက်ေသာ၊ တပတ္မ႐ိုက္ေသာ၊ A ျမတ္မထုတ္ေသာ စစ္မွန္သည့္ ညီၫတ ြ ္ေရးမ်ဳိးကေတာ့ A မွန္တကယ္ လိုA ပ္ေနသည္။ စုိင္းA ိမ္မြဲ ၂၁၊ ၀၁၊ ၂၀၀၈

ေA ာင္ေ၀း စစ္တမ္း (တႏွစ္A တြင္း A ႏိုင္တိုက္ေရး၊ A ာဏာသိမ္းပိုက္ေရး လမ္းစU္)

ေA ာင္ေ၀း (ေခတၱ ပုန္းခိုက်င္း တေနရာ) နိဒါန္း ဤစစ္တမ္းသည္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးA တြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ ကဗ်ာဆရာတUီး၏ A ၾကံျပဳစာတမ္း ျဖစ္သည္။ ဤစာတမ္းတြင္ ကာယကံရွင္က သူ၏ ပုဂၢလိက A ျမင္ကို ဓမၼဓိဌာန္က်က် ႀကိဳးစား တင္ျပထားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တUီးခ်င္း သေဘာ သက္၀င္ေနသျဖင့္ ဤA ၾကံျပဳ စာတမ္းကို ကာယကံရွင္၏ A မည္ႏွင့္ တြဲလ်က္ “ေA ာင္ေ၀း စစ္တမ္း” ဟု A မည္ေပးပါသည္။ ေခါင္းစU္ငယ္A ျဖစ္ “တႏွစ္A တြင္း A ႏိုင္တိုက္ေရး၊ A ာဏာသိမ္း ပိုက္ေရး လမ္းစU္” ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ယင္းေခါင္းစU္ငယ္မွာ ဤစစ္တမ္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ A ဓိပၸါယ္A ခ်ဳပ္ ျဖစ္ သည္။ ၁။ ဘာေၾကာင့္ တႏွစ္A တြင္း A ႏိုင္တိုက္ေရး၊ A ာဏာသိမ္းပိုက္ေရးလဲ။ ယေန႔ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး သမိုင္းလက္ေတြ႕ A ေျခA ေနမ်ားA ရ ျမန္မာျပည္သူ လူထုႀကီးသည္ မဆလ စစ္A စိုးရ (၂၆)ႏွစ္တာ A ုပ္စိုးမႈကို ျဖဳတ္ခ်သည့္ ပထမ ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးကို ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ ဆင္ႏႊဲခဲ့သည္။ ထိုစU္ က Students-led ေက်ာင္းသားမ်ား Uီးေဆာင္ A ေသခံ တိုက္ယူ၍ ရခဲ့ေသာ ေA ာင္ပြဲ A ေပၚတြင္ A ျမတ္ထုတ္ A ာဏာ သိမ္းသြားခဲ့သည့္ စစ္တပ္A စိုးရ န၀တ/နA ဖ၏ (၁၉)ႏွစ္တာ ဖိႏွိပ္A ုပ္ခ်ဳပ္မႈကို A န္တုၿပီး ျမန္မာျပည္သူ လူထုႀကီးသည္ ဒုတိယ ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးကို ၂၀၀၇ခုႏွစ္ မၾကာေသးခင္ ရက္မ်ားက

ဆင္ႏႊဲခဲ့သည္။ ယခု ထို Sanghas-led သံဃာေတာ္မ်ား Uီးေဆာင္ A ေသခံ တုိက္ယူ၍ ရခဲ့ေသာ ေA ာင္ပြဲ A ေပၚတြင္ နA ဖ စစ္A စိုးရက ထပ္မံ A ျမတ္ထုတ္ ေနျပန္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ဘယ္လို A ျမတ္ထုတ္ ေနသလဲ။ ရွင္းပါသည္။ ယခု ဒုတိယ လူထုတိုက္ပြဲကို မလြန္ဆန္ မခုခံႏိုင္ ေတာ့ေသာ နA ဖ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို ေသြး႐ူးေသြးတန္း A ပူတျပင္း လုပ္ေဆာင္လာပါသည္။ ယင္းသို႔ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရး ျဖစ္ေပၚလာဖို႔ သံဃာေတာ္မ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ ျပည္သူမ်ားက လူထုတပ္ေပါင္းစုႀကီးဖြဲ႕ၿပီး တခဲနက္ ေတာင္းဆို ဆႏၵျပခဲ့ျခင္းပဲ မဟုတ္ပါသေလာ။ ဤကဲ့သို႔ နA ဖ စစ္A ုပစ ္ ုကို ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚသို႔ မတက္မျဖစ္ တက္ရေတာ့သည့္ A ေျခA ေနသို႔ ေရာက္ေA ာင္ တိုက္႐ိုက္ဖိA ား ေပးႏိုင္ခဲ့ျခင္းမွာ ယခု ၂၀၀၇ ဒုတိယ လူထုတိုက္ပြဲ၏ A ႀကီးA က်ယ္ဆံုး ေA ာင္ျမင္မႈ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ နA ဖ စစ္A စိုးရသည္ ေကာက္က်စ္ယုတ္မာ လွည့္ျဖားတတ္သည့္ ဖက္ဆစ္ညာU္A တိုင္း ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေရးကို ဗန္းျပၿပီး A ာဏာကို ေရရွည္ ထိန္းခ်ဳပ္သြားႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ဤA ခ်က္မွာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရး ေA ာင္ပြဲခံေရးႏွင့္ စစ္A ာဏာရွင္စနစ္ A ျမစ္ျပတ္ ေခ်မႈန္းႏိုင္ေရးA တြက္ A လြန္ A ေရးႀကီး လက္ငင္းက်ေသာ A ခ်က္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္သူလူထုႀကီး A ေနျဖင့္ စစ္A ုပ္စု A လိုက် “A တုA ေယာင္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး” ကို ေငးေမာေမွ်ာ္လင့္ ယံုစားမေနၾကဘဲ မိမိတို႔၏ တိုက္ပြဲ A ရွိန္A ဟုန္ကို A ျပင္းA ထန္ ျမႇင့္တင္ကာ A ခ်ိန္A တို ေတာင္းဆံုးA တြင္း A ျမန္ဆံုး A ႏိုင္တိုက္ၿပီး A ျမန္ဆံုး ျပည္သူ႔A ာဏာကို သိမ္းပိုက္ ၾကရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ ၂။ ဘယ္လို A ႏိုင္တိုက္မလဲ၊ ဘယ္လို A ာဏာသိမ္းပိုက္မလဲ။ ျမန္မာျပည္သူ လူထုႀကီးA ဖို႔ ယခုA ခါ ပြသ ဲ ိမ္း ဆင္ႏႊဲၾကရမည့္ တနည္း “တတိယႏွင့္ ေနာက္ဆံုး” ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္သည့္ ဤတိုက္ပြဲတြင္ A ဓိကA ားျဖင့္ ေရွာင္ရန္ႏွင့္ ေဆာင္ရန္မ်ားကို Uီးစြာသိထားရန္ လိုေပ သည္။ ေရွာင္ရန္ A ခ်က္(၂)ရပ္ ရွိသည္။ ပထမA ခ်က္မွာ A ၾကမ္းမဖက္ေရး (Non-violence) မူကို A ေသဆုပ္ကိုင္ထားျခင္းႏွင့္ ဒုတိယ A ခ်က္ မွာ ေစ့စပ္ေၾကေA းေရး (Compromise) မူတို႔ ျဖစ္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္သည့္ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ဆုေတာင္း ေမတၱာပို႔သည့္ A ၾကမ္းမဖက္နည္းမွာ နA ဖ စစ္A ုပ္စု၏ A ၾကမ္းဖက္ ေခ်မႈန္းမႈကို ခံခဲ့ရသည္မွာ လူတိုင္း A သိပင္ ျဖစ္သည္။ ေရွ႕ဆက္ တိုက္ရမည့္ တိုက္ပြဲ စU္မ်ားတြင္ ျမန္မာျပည္သူ လူထုသည္ A ၾကမ္းမဖက္ေရးမူကိုပဲ ဆက္လက္ စြဲကိုင္ေနUီးမည္၊ တနည္း ေမတၱာလက္နက္ျဖင့္သာ ရင္ဆိုငေ ္ နUီးမည္ဆိုလွ်င္ လူသတ္သမား ေရွ႕ေမွာက္မွာ လည္စင္းခံေပးသလို ျဖစ္ေနေပေတာ့မည္။ ဤသို႔ကား ဘယ္နည္းႏွင့္မွ A ျဖစ္မခံ ႏိုင္ေတာ့ပါ။ (ထိုသို႔ မဟုတ္ဘဲ A ၾကမ္းမဖက္ေရး လမ္းစU္ကိုသာ A ေသဆုပ္ကိုင္ တိုက္ပြဲ၀င္ရမည္ဆိုလွ်င္ ထိုသို႔ ယံုၾကည္သူမ်ား ေရွ႕ဆံုးမွ Uီးေဆာင္ခ်ီတက္ၿပီး ပိုးစိုးပက္စက္ A ေသခံၾကမွ ျဖစ္ပါလိမ့္ မည္။) ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းဆုိေနေသာ ဆႏၵျပသမားတိုင္းတြင္ မိမိကိုယ္ကို ခုခံကာကြယ္ပိုင္ခြင့္ ရွိသည္ဟု ယူဆပါ

သည္။ A မွန္က Uပေဒေဘာင္ A တြင္းတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပ ေတာင္းဆိုေနေသာ ပုဂိၢဳလ္ တUီးတေယာက္၏ A သက္A ႏၱရာယ္ႏွင့္ လံုျခံဳမႈA တြက္ Uပေဒက A ကာA ကြယ္ ေပးရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဒီမိုကေရစီ မရွိသျဖင့္ ထိုUပေဒ မရွိပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆႏၵျပသမားမ်ားသည္ မိမိကိုယ္ကို မိမိသာ ခုခံကာကြယ္ ရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ “ေသ-နာ တ၀၊ မုဒိန္း စသည္၊ ရာဂ ေျပေA ာင္၊ လူေသြးေဆာင္၊ ေသေA ာင္ ခုခံခြင့္” ဟူ၍ ရာဇ၀တ္ Uပေဒမွာ A ခိုင္A မာ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ထိုA ခါ ဆႏၵျပသမားတိုင္းသည္ စစ္တပ္က A ၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္း ၿဖိဳခြဲလာမႈA ေပၚ ခုခံကာကြယ္ရန္ လိုA ပ္လာပါက တိုက္ပြဲ၏ Uီးတည္ခ်က္ကို မထိခိုက္ေစေသာနည္းျဖင့္ ျပန္လည္ A ၾကမ္းဖက္ ရင္ဆိုင္ တံု႔ျပန္ႏိုင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ဒုတိယA ခ်က္ျဖစ္သည့္ ေစ့စပ္ေၾကေA းေရးမူမွာ ရန္သူကို ဒူးေထာက္ A ႐ံႈးေပးေသာ မူျဖစ္သျဖင့္ ဤသစၥာ ေဖာက္ေရးမူကို A ထူးပင္ ေရွာင္ၾကU္ရန္ လိုA ပ္ေပသည္။ ရန္သူက A တုA ေယာင္ A ခြင့္A ေရး၊ A နည္းငယ္ မျဖစ္စေလာက္ကေလး ေပးလိုက္႐ံုႏွင့္ A ခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၊ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားသည္ ရန္သူႏွင့္ ပူးေပါင္းသြားၿပီး ျပည္သူလူထုA ေပၚ သစၥာေဖာက္ခဲ့သည့္ A စU္A လာဆိုးမ်ား ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ Uပေဒတြင္း ေျမေပၚတိုက္ပြဲတြင္ ေက်ာ႐ိုးေပ်ာ့သူမ်ား ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိသည့္ ေရာဂါျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ဤေရွာင္ရန္ရွိသည့္ A ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းဆိုေနေသာ ဆႏၵျပသမား မည္သူမဆို ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေစ၊ ေနာက္လုိ္က္ျဖစ္ေစ A ားလံုးက သတိႀကီးႀကီးထားၿပီး ေရွာင္ၾကU္သာြ းရန္ လိုပါသည္။ ယခု ျမန္မာျပည္သူလူထုႀကီး ဆင္ႏႊဲေနေသာ A ေရးေတာ္ပံုမွာ သာမန္ ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းေရး ဆႏၵျပပြဲ A ဆင့္မ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ယခု မိမိတို႔ ဆင္ႏႊဲေနသည္မွာ (၄၅)ႏွစ္တာ ဖိႏွိပ္A ုပ္ခ်ဳပ္လာသည့္ စစ္A ာဏာရွင္စနစ္ကို A ၿပီးA ပိုင္ ျဖဳတ္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းသည့္ ေတာ္လွန္ေရး (Revolution-Resistance) တရပ္ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာ ေပါက္ထားၾကလွ်င္ ေတာ္လွန္ေရးကို ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ တူေA ာင္ တိုက္ပြဲ၀င္ သြားၾကရမည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ၃။ ေတာ္လန ွ ္ေရးကို ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ တူေA ာင္လုပ္ ယခုတိုက္ပြဲတြင္ ေဆာင္ရန္ရွိသည့္ A ခ်က္မ်ားမွာ … (၁) သားသံုးသား’ ေပါင္းစည္းေရးကို မျဖစ္မေန ႀကိဳးပမ္းရန္ႏွင့္ (၂) လူထုတိုက္ပြဲ A ရွိန္A ဟုန္ျမႇင့္သည့္ A ေနျဖင့္ Uပေဒတြင္း တိုက္ပြဲႏွင့္ Uပေဒပ တိုက္ပြဲမ်ား ဆက္စပ္ေပးရန္တို႔ ျဖစ္ သည္။ ၁၉၈၈ ပထမ ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းဆိုမႈ တိုက္ပြဲကို ေက်ာင္းသားမ်ား Uီးေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ (Students-led) ၂၀၀၇ ဒုတိယ ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းဆိုမႈ တိုက္ပြဲကို သံဃာေတာ္မ်ား Uီးေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ (Sanghas-led) ယခု ၂၀၀၈ တတိယႏွင့္ ေနာက္ဆံုးတိုက္ပြဲတြင္ စစ္သား (တပ္မေတာ္သား) မ်ား လူထုတိုက္ပြဲထဲ ပူးေပါင္းပါ၀င္ လာၿပီး သူတို႔ကိုယ္တိုင္က စစ္A ာဏာရွင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို A န္တုစိန္ေခၚသည့္ A ေျခA ေနမ်ဳိး မလြဲမေသြ ဆိုက္ ေရာက္လာရန္ ျပည္သူလူထုႀကီးက ဆြေ ဲ ဆာင္စည္း႐ံုး သိမ္းသြင္း သြားရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုA ခါ စစ္သား+ဘုရားသား(သံဃာ)+ေက်ာင္းသား=“သားသံုးသား” ေပါင္းစည္း ညီၫတ ြ ္ၿပီး စစ္သားမ်ားကပင္ လိုA ပ္ခ်က္ႏွင့္ A ညီ တုိက္ပြဲကို Uီးေဆာင္သြားမည့္ Soldiers-led A ေနA ထားကို မုခ်ဆိုက္ေရာက္

လာရေပမည္။ ဤA ခ်က္မွာ ဆႏၵျပသမားမ်ားက စိတ္ရွည္ရွည္ႏွင့္ လိမၼာပါးနပ္စြာ စည္း႐ံုးလုပ္ေဆာင္ သြားရမည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။ ဒုတိယ ေဆာင္ရန္ A ခ်က္ျဖစ္သည့္ လူထုတိုက္ပြဲ A ရွိန္A ဟုန္ျမႇင့္တင္ေရးတြင္ ေA ာက္ပါကိစၥမ်ား လုပ္ေဆာင္ရန္ လိုေပသည္။ ပထမUီးစြာ Uပေဒတြင္းတိုက္ပြဲတြင္ ေျမေပၚ/ေျမေA ာက္ A ဖြဲ႔A စည္းမ်ား ေတာ္လွန္ေရး ေရခ်ိန္ႏွင့္A ၿပိဳင္ တေျပးညီ ဆက္စပ္ညီၫတ ြ ္ ေပါင္းစည္းေနဖို႔ျဖစ္သည္။ ေျမေပၚတြင္ NLD ရွိသည္။ သံဃာတပ္ေပါင္းစုရွိသည္။ ၈၈ မ်ဳိးဆက္၊ ဗကသ၊ တကသ ေက်ာင္းသားA ဖြဲ႔မ်ား ရွိသည္။ သံုးေရာင္ျခယ္၊ A ၾကမ္းမဖက္၊ CNG လူငယ္A ဖြဲ႔မ်ားရွိသည္။ ႏိုင္ငံေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား ရွိသည္။ တတ္သိပညာရွင္မ်ား ရွိသည္။ ေ႐ြးေကာက္ခံ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ရွိသည္။ A လုပ္သမား လယ္သမား သမဂၢမ်ားရွိသည္။ ဤေျမေပၚ A င္A ားစုမ်ား A ားလံုး “လူထုဒီမိုကေရစီ မဟာမိတ္မ်ားA ဖြဲ႔” (Mass's Alliances for Democracy) A ျဖစ္ စုစည္းရပ္တည္ၾကရမည္။ ေျမေပၚတြင္ A စိုးရႏွင့္ A ပစ္A ခတ္ ရပ္စထ ဲ ားေသာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ A ဖြဲ႔A စည္း (၁၇)ဖြဲ႔လည္း ရွိေနသည္။ Uပေဒတြင္း တုိက္ပြဲ ေျမေA ာက္တြင္ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ေနရေသာ ႏိုင္ငံေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ A ခ်ဳိ႕၊ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္A ခ်ဳိ႕ႏွင့္ သံဃာ့ ေခါင္းေဆာင္A ခ်ဳိ႕ ရွိသည္။ ယင္းေျမေပၚ ေျမေA ာက္ Uပေဒတြင္းတိုက္ပြဲကို Uပေဒပတိုက္ပြဲႏင ွ ့္ ဆက္စပ္ ခ်ိတ္တြယ္ေပးရမည္။ Uပေဒပတိုက္ပြဲတြင္ လက္နက္ကိုင္ A ဖြဲ႔A စည္းႏွင့္ လက္နက္မကိုင္ေသာ A ဖြဲ႔A စည္းဟူ၍ ရွိသည္။ လက္နက္ကိုင္A ဖြဲ႔A စည္းတြင္ A ဓိကA ားျဖင့္ KNU ႏွင့္ သူ၏တပ္ KNLA ရွိသည္။ ABSDF (ေက်ာင္း သားတပ္မေတာ္) A ပါA ၀င္ KNPP က Uီးေဆာင္ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ တိုင္းရင္းသား စစ္ေရးမဟာမိတ္A ဖြဲ႔ ရွိသည္။ (ဤA ဖြဲ႔တြင္ ကရင္နီ၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း၊ ခ်င္း စသည့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ A င္A ားစု ၆စု ပါ၀င္သည္။) လက္နက္မကိုင္ေသာ Uပေဒပ A ဖြဲ႔A စည္းမ်ားA ျဖစ္ NLD(LA)၊ လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီ၊ NCUB၊ NCGUB၊ DAB၊ FDB စသည့္ ကမၻာA ႏွံ႔ ႏိုင္ငံေရး A ဖြဲ႔A စည္းမ်ားရွိသည္။ Uပေဒတြင္း လူထုတိုက္ပြဲ A ရွိန္A ဟုန္ ျမင့္လာသည္ႏွင့္A မွ် နယ္စပ္က၊ ျပည္ပက Uပေဒပ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ ရွားမႈမ်ားကလည္း ႏိုင္ငံတကာက ျမန္မာ့A ေရးကို A ာ႐ံုစိုက္လာၿပီး စစ္A စိုးရကို ဖိA ားေပးလာေA ာင္ ႀကိဳးပမ္း ၾကရပါမည္။ ထို႔A တူ လက္နက္ကိုင္ တုိက္ပြဲကလည္း စစ္ေရး A ရွိန္A ဟုန္ျမႇင့္ၿပီး၊ A က်ပ္႐ိုက္ A ႐ူးမီး၀ိုင္း ျဖစ္ေနေသာ ရန္သူကို ဖိA ားေပး ေခ်မႈန္းႏိုင္ဖို႔ လုိပါသည္။ Uပေဒတြင္းႏွင့္ Uပေဒပ တိုက္ပြဲမ်ား ဆက္စပ္ေရးတြင္ A ထူးသတိထား ကိုင္တြယ္ရမည့္ ကိစၥမွာ A စိုးရႏွင့္ A ပစ္A ခတ္ ရပ္စဲၿပီး Uပေဒတြင္း ရပ္တည္ေနေသာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးA ဖြဲ႔ (၁၇)ဖြဲ႔၏ ျပႆနာျဖစ္သည္။ ယင္းA ဖြဲ႔A စည္းမ်ားသည္ စစ္A စိုးရႏွင့္ Gentleman's agreement ရွိထားသျဖင့္ သူတို႔ A ဖြဲ႔A စည္းမ်ား A ေနႏွင့္ လမ္းမေပၚထြက္ၿပီး လူထုႏွင့္A တူ လိုက္ပါ ဆႏၵျပ၍လည္း မျဖစ္၊ ေတာထဲျပန္၀င္ၿပီး စစ္A စိုးရကို လက္နက္ကိုင္ ျပန္တိုက္ခိုက္ဖို႔လည္း မျဖစ္သည့္ ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ A ေျခA ေနတြင္ ေရာက္ရွိေနေပသည္။ ဤျပႆနာကို ဒီမိုကေရစီ A င္A ားစုမ်ားက ညင္သာသိမ္ေမြ႔စြာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္း ႏိုင္ဖို႔လိုသည္။ A ေရးႀကီးသည္မွာ A ဆိုပါ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ A ဖြဲ႔A စည္းမ်ားက လူထုတိုက္ပြဲA ေပၚ သေဘာထား တည့္မတ္မွန္ကန္ ေနဖို႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ တိုက္ပြဲတပြဲ တုိက္မည္ဆိုလွ်င္ တိုက္ပြဲ၏ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ လိုသည္။ တိုက္ပြဲ၏ နည္းပရိယာယ္ လိုသည္။ တနည္း တိုက္ပြဲ၏ Uီးတည္ခ်က္ႏွင့္ တုိက္ပြဲ၏ ပံုသ႑ာန္ ျဖစ္သည္။

၄။ တုိက္ပဲြ Uီးတည္ခ်က္ႏွင့္ ပံုသ႑ာန္ ပထမUီးစြာ မိမိႏွင့္ ရန္သူတို႔၏ တုိက္ပြဲ A ေနA ထားကို မွန္ကန္စြာ သံုးသပ္ႏိုင္ဖို႔ လိုသည္။ တိုက္ပြဲတိုင္းတြင္ ရန္သူႏွင့္ မိမိA ၾကား၌ A ေနA ထား (၃)ရပ္ရွိသည္။ ပထမ - မိမိဘက္က ေသနဂၤဗ်ဴဟာ ခံစစ္A ေနA ထား ဒုတိယ - မိမိႏွင့္ ရန္သူ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ တန္းတူရည္တူ A ေနA ထား တတိယ - မိမိဘက္က ေသနဂၤဗ်ဴဟာ ထိုးစစ္A ေနA ထား ယခု ျမန္မာျပည္သူ လူထုႀကီး ေရာက္ရွိေနသည့္ A ေနA ထားမွာ မိမိဘက္က ေသနဂၤဗ်ဴဟာ ထိုးစစ္A ေန A ထားျဖစ္သည္။ စစ္A ုပ္စု ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ A ပူတျပင္း ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးဖို႔ ေသြး႐ူးေသြးတမ္း လုပ္ေနရသည္မွာ နA ဖဘက္က ေသနဂၤဗ်ဴဟာခံစစ္သို႔ က်ေရာက္သြားျခင္း မဟုတ္ပါေလာ။ ယခု မိမိတို႔ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ ထိုးစစ္A ေနA ထားမွာ ေရာက္ေနၿပီ။ ဘယ္လုိ ပြဲသိမ္း ေသနဂၤဗ်ဴဟာကို က်င့္သံုးမလဲ။ တနည္း ပြဲသိမ္းတိုက္ပြဲ၏ Uီးတည္ခ်က္က ဘာလဲ။ ေA ာက္ပါ ေႂကြးေၾကာ္သံ (၃)ရပ္သည္ တိုက္ပြဲ၏ Uီးတည္ခ်က္ ျဖစ္ရမည္။ (၁) ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ တကြ ႏိုင္ငံေရးA က်U္းသားမ်ားA ားလံုး A ျမန္ဆံုး ျပန္လႊတ္ေပးေရး (၂) ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ NLD A ပါA ၀င္ A တိုက္A ခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီ A င္A ားစုမ်ားက တဖက္၊ A ပစ္A ခတ္ရပ္စဲထားေသာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ A ဖြဲ႔မ်ားက တဖက္၊ စစ္A စိုးရ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက တဖက္ ပါ၀င္ေသာ သံုးပြင့္ဆိုင္ ေဆြးေႏြးပြဲ A ျမန္ဆံုး က်င္းပေရး (၃) ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္ Uီးေဆာင္ ပါ၀င္ေသာ ၾကားျဖတ္A စိုးရ A ျမန္ဆံုး ဖြဲ႔စည္းေရး (A တိုေကာက္ A ားျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးA က်U္းသားမ်ား ျပန္လႊတ္ေပးေရး၊ သံုးပြင့္ဆိုင္ေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပေရး၊ ၾကားျဖတ္A စိုးရ ဖြဲ႔စည္းေရး) ဤေႂကြးေၾကာ္သံ (Uီးတည္ခ်က္) သံုးရပ္သည္ တႏွစ္A တြင္း A ႏိုင္တိုက္ေရး၊ A ာ ဏာသိမ္းပိုက္ေရး လမ္းစU္၏ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ ျဖစ္ရမည္။ ေသနဂၤဗ်ဴဟာကို နည္းပရိယာယ္မ်ားျဖင့္ A ေကာင္A ထည္ ေဖာ္ရသည္။ ဘယ္လို နည္းပရိယာယ္လဲ။ တနည္း တိုက္ပြဲ၏ ပံုသ႑ာန္က ဘယ္လိုလဲ။ လူထုတိုက္ပြဲ၏ ပံုသ႑ာန္မွာ ရွင္းေပသည္။ “လူထုဒီမိုကေရစီ မဟာမိတ္မ်ားA ဖြဲ႔” (Mass's Alliances for Democracy)က Uီးေဆာင္၍ Uပမာ ေ႐ႊတိဂံုဘုရားတြင္ သပိတ္စခန္း ဖြင့္မည္။ လမ္းေပၚထြက္၍ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ သပိတ္ေမွာက္ စီတန္းလွည့္လည္မည္။ ေနျပည္ေတာ္ သိမ္းပိုက္ေရး ေႂကြးေၾကာ္မည္။ စည္းကမ္းရွိျခင္းသည္ တိုက္ပြဲ၏ ပံုသ႑ာန္တခုျဖစ္သည္။ ညီၫတ ြ ္ျခင္းသည္ တိုက္ပြဲ၏ ပံုသ႑ာန္တခုျဖစ္သည္။ A မွန္တရားႏွင့္ ကိုက္ညီျခင္းသည္ တိုက္ပြဲ၏ ပံုသ႑ာန္တခုျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ကြန္ပ်ဴတာ A င္တာနက္ ဘေလာ့ဂါမ်ား၊ ျပည္ပ ေရဒီယို ႐ုပ္ျမင္သံၾကား မီဒီယာမ်ားသည္ တိုက္ပြဲ၏ ပံုသ႑ာန္တခု ျဖစ္သည္။ သံဃာ့Uီးေသွ်ာင္A ဖြဲ႔ A ပါA ၀င္ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာျပည္ဖြား တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစံုသည္ တိုက္ပြဲ၏ ပံုသ႑ာန္တခု ျဖစ္သည္။ A ျခားပံုသ႑ာန္မ်ား - လူထုက လူထုရန္သူ နA ဖA စိုးရ၏ လက္ကိုင္တုတ္မ်ားျဖစ္သည့္ ၾကံ႕ဖြတ္၊ စြမ္း

A ားရွင္ႏွင့္ သတင္းေပးမ်ားကို Uပမာ - ရပ္ကြက္လူထုက ၿမိဳ႕ျပ ေျပာက္က်ားပံုစံ လက္သည္မေပၚေA ာင္ ဟန္႔တား ၿဖိဳခြင္းသည့္ နည္းမ်ဳိးကိုလည္း က်င့္သံုးႏိုင္သည္။ ထိုလက္တဆုပ္စာ လက္ကိုင္တုတ္မ်ား ရပ္ကြက္ထဲတြင္ မေနရဲေတာ့ဘဲ စိတ္ေခ်ာက္ခ်ား တုန္လႈပ္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားေA ာင္ ရပ္ကြက္လူထုက ၿခိမ္းေျခာက္ေနရမည္။ A ေရးေတာ္ပံုတြင္ တက္ႂကြစြာ ပါ၀င္ေနေသာ ဆႏၵျပသမား တUီးခ်င္းသည္ တိုက္ပြဲ၏ Uီးတည္ခ်က္ႏွင့္ မလြဲ ေခ်ာ္လွ်င္ မိမိစိတ္ကူးရွိသလို မိမိနည္း မိမိဟန္ျဖင့္ ထိုၾကံ႕ဖြတ္၊ စြမ္းA ားရွင္၊ သတင္းေပးမ်ားကို A မ်ဳိးမ်ဳိး ေႏွာက္ယွက္ ဒုကၡေပးႏိုင္သည္။ တိုက္ပြဲ၏ A ေရးႀကီးဆံုး ပံုသ႑ာန္မွာ Uီးေဆာင္မႈႏွင့္ ေနာက္လိုက္မႈ မွန္ကန္ညီၫတ ြ ္ေနဖို႔ပင္ ျဖစ္သည္။ နိဂံုး ေတာ္လွန္ေသာ A ေတြးA ေခၚတရပ္ မရွိဘဲႏွင့္ ေတာ္လွန္ေသာ A ေရးေတာ္ပံုတရပ္ မရွိႏိုင္ပါ။ ထို႔A တူ ေတာ္လွန္ေသာ တပ္Uီး (ေခါင္းေဆာင္မႈ) တရပ္ မရွိဘႏ ဲ ွင့္လည္း ေတာ္လွန္ေရး ေA ာင္ပြဲမခံႏိုင္ပါ။ A ထက္တင ြ ္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံ (Uီးတည္ခ်က္) သံုးရပ္သည္ တိုက္ပြဲ၏ A ေတြးA ေခၚျဖစ္ရမည္။ လူထုဒီမိုကေရစီ မဟာမိတ္မ်ားA ဖြဲ႔ (Mass's Alliances for Democracy) သည္ Uီးေဆာင္တပ္Uီး ျဖစ္ရမည္။ A ထူးထပ္မံ၍ ေျပာလိုသည္မွာ … A ၾကမ္းမဖက္ေရးမူကို A ေသဆုပ္ကိုင္ မထားစတမ္း … ။ ရန္သူႏွင့္ မေစ့စပ္ မေၾကေA း စတမ္း။ စည္းကမ္းရွိ ညီၫတ ြ ္ၿပီး A မွန္တရားႏွင့္ ကိုက္ညီေသာ A င္A ားမ်ဳိးကို ထူေထာင္စတမ္း။ ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးA ေပၚ သစၥာမေဖာက္စတမ္း။ တႏွစ္A တြင္း A ႏိုင္တိုက္စတမ္း။ A ာဏာသိမ္းပိုက္ စတမ္း။ ေA ာင္ေ၀း (ျမန္မာႏိုင္ငံ ကဗ်ာဆရာ)

(ေခတၱ - ပုန္းခိုက်င္း တေနရာ) ၁၂-၁၀- ၂၀၀၇ ေနာက္ဆက္တဲြ စာတမ္းတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ... (၁) ႏိုင္ငံေရး A က်U္းသားမ်ား ျပန္လႊတ္ေပးေရး (၂) သံုးပြင့္ဆိုင္ ေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပေရး (၃) ၾကားျဖတ္A စိုးရ ဖြဲ႔စည္းေရး ဤေႂကြးေၾကာ္သံ သံုးရပ္မွာ လူထုတိုက္ပြဲ A ရွိန္A ဟုန္A တိုင္း မမွိတ္မသုန္ တဆင့္ခ်င္း တထစ္ခ်င္း A ေကာင္A ထည္ ေပၚလာရမည္မွာ မုခ်ျဖစ္သည္။ ပထမA ဆင့္ ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပန္လြတ္လာမည္။ ဒုတိယA ဆင့္ ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္ သံုးပြင့္ ဆိုင္ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးလာမည္။ တတိယA ဆင့္ ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္ Uီးေဆာင္ပါ၀င္ေသာ ၾကားျဖတ္ A စိုးရ ျဖစ္ေပၚလာမည္။ ဤA ခ်ိန္တြင္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး A လွည့္A ေျပာင္းA တြက္ A ေရးA ႀကီးဆံုး A ေျခA ေန

သို႔ ေရာက္လာၿပီ ျဖစ္သည္။ ၾကားျဖတ္A စိုးရ ေပၚေပါက္လာလ်င္ နA ဖA စိုးရႏွင့္ A တူတကြ နA ဖA စိုးရ၏ လမ္းျပေျမပံု (၇)ခ်က္၊ A မ်ဳိးသားညီလာခံႏွင့္ သူတို႔ေရးဆြဲသည့္ ဖြဲ႔စည္းပံု A ေျခခံUပေဒ စသည့္ A ားလံုးလိုလို ပယ္ဖ်က္ၿပီးသား ျဖစ္သြား လိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၾကားျဖတ္A စိုးရ ေပၚေပါက္လာဖို႔ A ထူးA ေရးႀကီး လုိA ပ္သည္။ ၾကားျဖတ္A စိုးရ ေပၚေပါက္ လာမွသာ ထိုၾကားျဖတ္A စိုးရက ေA ာက္ပါ A ေရးႀကီး ကိစၥမ်ားကို A လ်င္A ျမန္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္မည္။ ပထမ - ၾကားျဖတ္A စိုးရက ၁၉၉၀ျပည့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္မ်ားကို A တည္ျပဳ ေၾကညာေပးရမည္။ ဒုတိယ - ၾကားျဖတ္A စိုးရက ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေခၚယူေပးရမည္။ ထိုလႊတ္ေတာ္ကမွ ဖြဲ႔စည္းပံု A ေျခခံU ပေဒ ေရးဆြဲ A တည္ျပဳ ျပဌာန္းၿပီး Uပေဒႏွင့္A ညီ ၾကားျဖတ္A စိုးရထံမွ A ာဏာလႊဲေျပာင္း ရယူရမည္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဒီမိုကေရစီ A က်ဆံုးႏွင့္ သိကၡာA ရွိဆံုး A ာဏာလႊဲေျပာင္းေရး လုပ္ငန္းစU္ ျဖစ္သည္။ (တရားမ၀င္ စစ္A စိုးရA တြက္ A ေကာင္းဆံုး ထြက္ေပါက္လည္း ျဖစ္သည္။) ဒီမိုကေရစီA စိုးရ မေပၚေပါက္ေသးခင္၊ တနည္း A ာဏာလႊဲေျပာင္း မယူရေသးခင္ ၾကားျဖတ္A စိုးရ တာ၀န္ ယူထားေသာ ၾကားကာလတြင္ ေA ာက္ပါ A ခ်က္မ်ားကို နားလည္လိုက္နာဖို႔ လိုသည္။ ပထမA ခ်က္ - KNU A ပါA ၀င္ ေတာတြင္း လက္နက္ကိုင္ A ဖြဲ႔မ်ား၏ ထိုးစစ္မ်ားကို ရပ္နားထား ရမည္။ ဒုတိယA ခ်က္ - တပ္မေတာ္A ေပၚ နားလည္မႈ ေပးရမည္။ တတိယA ခ်က္ - ျပည္ေထာင္စုႀကီး တစည္းတလံုးတည္းရွိေရး၊ A မ်ဳိးသားျပန္လည္ ေပါင္းစည္းေရး တို႔ကို Uီးထိပ္ထားရမည္။ ၾကားျဖတ္A စိုးရက လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးၿပီး လႊတ္ေတာ္က ဖြဲ႔စည္းပံုA ေျခခံUပေဒ ေရးဆြဲေနစU္ကာလတြင္ ေတာတြင္းလက္နက္ကိုင္ A ဖြဲ႔မ်ားသည္ ၾကားျဖတ္A စိုးရႏွင့္ A ႀကိဳၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား က်င္းပႏိုင္မည္။ ဤ A ဆင့္တြင္ လက္နက္ကိုင္ A င္A ားစုမ်ားA ေနႏွင့္ ‘စစ္ေရးခ်ဳိ - ႏိုင္ငံေရးပို’ မူကို က်င့္သံုးရမည္။ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာလူထုႀကီးက ေA ာက္ပါA တိုင္း နားလည္လက္ခံ ေပးရမည္။ (၁) တပ္မေတာ္သည္ ဒီမိုကေရစီ A စိုးရတည္ေဆာက္ေရးတြင္ ျပည္သူလူထုႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ျဖစ္သည္။ (၂) တပ္မေတာ္သည္ တိုင္းျပည္A ေပၚ သစၥာခံသည္။ A စိုးရသည္ ျပည္သူလူထုက ေ႐ြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားေသာ ျပည္သူလူထုကိုယ္စားျပဳ A ဖြဲ႔A စည္း ျဖစ္သည္။ တပ္မေတာ္သည္ A စိုးရလက္ေA ာက္မွာ ရွိရမည္။ (၃) ႏိုင္ငံေတာ္ A ာဏာသည္ ျပည္သူလူထုထံမွ ဆင္းသက္ေစရမည္။ တပ္မေတာ္သည္ ျပည္သူလူထုကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးရန္ တာ၀န္ရွိသည္။ ၾကားျဖတ္A စိုးရ တာ၀န္ယူထားသည့္ ၾကားကာလ သို႔တည္းမဟုတ္ ဒီမိုကေရစီA စိုးရ ေပၚထြန္းစကာလတြင္ A မ်ဳိးသား ျပန္လည္ေပါင္းစည္းေရးA တြက္ ျပည္တြင္း A ေျခစိုက္ ႏိုင္ငံေရးA င္A ားစုမ်ားႏွင့္ “ျပည္ေတာ္၀င္ လာမည့္” ျပည္ပA ေျခစိုက္ ႏိုင္ငံေရး A င္A ားစုမ်ားA ၾကား သေဘာထား ကြဲလြဲမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚမလာဖို႔ A ထူး A ေရးႀကီးသည္။ စစ္မွန္ေသာ ျပည္ေထာင္စုစနစ္ ေပၚေပါက္ႏိုင္ရန္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုံ ၾကားတြင္ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈ A ထူးA ေရးႀကီးသည္။ ျပည္ေထာင္စုႀကီး တစည္းတလံုးတည္း ရွိေရးA တြက္ တပ္မေတာ္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုႀကီး တရပ္လံုးတြင္ ျပင္းျပေသာ တာ၀န္ယူလိုစိတ္ရွိရန္ A ထူးA ေရးႀကီးသည္။

ဤကဲ့သို႔ တႏွစ္A တြင္း A ႏိုင္တိုက္ၿပီးၿပီ။ A ာဏာသိမ္းပိုက္ၿပီးၿပီဆိုလွ်င္ ျမန္မာျပည္သူ လူထုႀကီး၏ သမိုင္းစာ မ်က္ႏွာသစ္၊ ဘ၀သစ္ကို စတင္ႏိုင္ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ဆံုး ေျပာလိုသည္မွာ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုႀကီး တရပ္လံုးသည္ စစ္A ာဏာရွင္စနစ္ကို ျဖဳတ္ ခ်ေနစU္မွာေရာ၊ ဒီမိုကေရစီ A စိုးရကို ထူေထာင္ေနစU္မွာပါ တိုက္ပြဲစU္တေလွ်ာက္လံုး “ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္” ႏွင့္ တသားတည္း ရွိေနဖို႔ပင္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။ ဤတြင္ ေA ာင္ေ၀းစစ္တမ္း ၿပီးပါၿပီ။ ။ ေA ာင္ေ၀း

ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ယံုၾကည္ရာ မၾကည္ၾကည္လြင္ မေန႔ညေန႐ံုးဆင္းလို႔ A ိမ္A ျပန္ ဘတ္စ္ကားေပၚကဆင္းေတာ့ သူနာျပဳ၀တ္စံုဆင္တူနဲ႔ က်မေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ ကေလးမေလး ႏွစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ေတာ့ A ေတြးတခု စိတ္ထဲမွာ ျဖတ္ကနဲ ေပၚလာပါတယ္။ သူတို႔လို သူနာျပဳ A ကူ၀တ္စံု ဆင္တူ၀တ္ထားတဲ့ ကေလးမေလးေတြကို ျမင္မိတဲ့A ခါတ္ိုင္း A ေတြးပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းေပၚက သူနာျပဳသင္တန္းေရွ႕၊ ေဆးရံုႀကီးေရွ႕နဲ႔ ေရႊဘံုသာလမ္းတ၀ိုက္မွာ A ျမဲတန္းလိုလို သူတို႔ကို ျမင္ရတတ္ပါတယ္။ A ႐ြယ္ေလးေတြကလည္း မတိမ္းမယိမ္း A သက္ေလးေတြကလည္း ရွိလွ ၁၈၊ ၁၉၊ ၂၀ ေပါ့။ A ဒ ဲ ီA သက္A ႐ြယ္ လူငယ္ေလးေတြရဲ႕ A သြင္သ႑န္ဟာ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးၿပီး ယံုၾကည္ခ်က္A ျပည့္နဲ႔ လန္းလန္းဆန္းဆန္း ရွိေနရမွာမဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ က်မA ျမင္ေတာ့ ႏုပ်ဳိေနတဲ့ သူတို႔ေလးေတြမွာ ကိုယ့္ကုိကိုယ္ ယံုၾကည္ခ်က္A ျပည့္နဲ႔ လႈပ္ရွားေနတဲ့ ပံုစံေတြမဟုတ္ဘဲ၊ ယံုၾကည္ရာကို လုပ္ရမွာမို႔ လုပ္ေဆာင္လႈပ္ရွားေနၾကတဲ့ ပံုစံေတြပါပဲ။ စိတ္A ားထက္သန္မႈေတြ မေပၚလြင္တဲ့ သူတို႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကို ၾကည့္ရင္းက က်မရဲ႕ရင္ထက ဲ A ေတြးတစဟာ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ယံုၾကည္ရာဆိုတဲ့ စကားႏွစ္လံုးA ေပၚ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ေနမိပါတယ္။ က်မမွတ္မိသေလာက္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ - ၄ ႏွစ္ေလာက္ကစလို႔ (၁၀)တန္းေA ာင္ၿပီးတာနဲ႔ သူနာျပဳ A ကူသင္တန္း တက္ၿပီးရင္ A လုပ္A ကိုင္ ရွာေဖြေရးလုပ္ငန္း A ကူA ညီ ဒါမွမဟုတ္ ပြဲစားနဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီး စကၤာပူႏိုင္ငံက လူA ို႐ံုလို ေနရာမ်ဳိးေတြမွာ A လုပလ ္ ုပ္ဖို႔ဆိုတ့ဲ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ မိန္းကေလးA မ်ားစု (တခ်ဳိ႕ ေယာက္က်ားေလး A နည္းA က်U္းေတာင္ ပါတတ္ပါေသးတယ္) က သူနာျပဳ A ကူသင္တန္းေတြတက္၊ ကိုယ္ပိုင္ေဆး႐ံုေတြ ေဆးခန္းေတြမွာ A လုပ္သင္ A ေတြ႕A ၾကံဳရယူၿပီး စကၤာပူမွာသြားၿပီး A လုပ္လုပ္ၾကရမယ္လို႔ ရည္မွန္းခ်က္ ထားၾကတာေတြ ၾကားသိေနခဲ့ရပါတယ္။ A မ်ားစုကေတာ့ တကၠသိုလ္ကို A ခ်ိန္ကုန္ ေငြကုန္မခံႏိုင္ ဆက္မတက္ႏိုင္ေတာ့လို႔ရယ္၊ ျမန္မာျပည္မွာ A လုပ္လုပ္ရင္ (၁၀)လ တႏွစ္လုပ္မွရမယ့္ လစာေငြက A ဲ့ဒီႏိုင္ငံျခားဆိုတဲ့ ေနရာမွာလုပ္ရင္ တလစာပဲရွိတာမ်ဳိးဆိုေတာ့ မက္ေမာစရာေပါ့ေလလို႔ ေတြးေပးမိပါတယ္။ ဒါပဲ သူတို႔ရဲ႕ထြက္ေပါက္ သူတို႔ရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ သူတို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္ရာျဖစ္ေနတယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ A ဒ ဲ ီတခ်ိန္ထဲမွာပဲ ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုတဲ့ စကားရဲ႕ A ဓိပၸါယ္ကိုပါ ေတြးမိေနတယ္။ က်မA ထင္ေတာ့ ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုတာကို ေတြးမိရင္ေတာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ပိုၿပီးA ားရွိလာသလိုလို ဒီစကားလံုးကပ ဲA င္A ားေတြ

ျပည့္ေနသလို ခံစားမိတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ A နာဂတ္ျဖစ္လာမယ့္ ဒီလူငယ္ေလးေတြမွာ ယံုၾကည္ခ်က္ ရွိသလားလို႔ ေမးခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာပါတယ္။ ပထမဆံုး မိမိကုိယ္ကို မိမိ ယံုၾကည္ၾကပါသလား၊ ဘယ္လိုကိစၥမ်ဳိးကို လုပ္ရမယ္၊ လုပ္သင့္တယ္ဆိုတဲ့ A ဆံုးျဖတ္မ်ဳိးေတာင္ မိမိကိုယ္တိုင္ ယံုၾကည္ခ်က္A ျပည့္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္ၾကပါသလားဆိုတာ ေတြးေနမိတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္လို႔ေျပာရမယ့္ ပစၥဳပၸန္ကာလမွာေနၾကတဲ့ သူေတြရဲ႕A ျမင္ဟာ က်U္းေျမာင္းၿပီး တကိုယ္ေကာင္း ဆန္တယ္လို႔ေျပာရင္ က်မကို A ဆိုးျမင္၀ါဒသမားလို႔ ေျပာၾကမွာ A ေသခ်ာပါပဲ။ က်မက A ျမဲတမ္း ဘတ္စ္ကားစီးတဲ့ သူပါ။ ကိုယ္သြားလာလႈပ္ရွားတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း A ျမဲသတိထားၾကည့္တယ္။ A ရင္တုန္းက ေလာကနီတိတို႔၊ ၃၈ ျဖာမဂၤလာတို႔၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားတို႔၊ ယU္ေက်းေဖၚေ႐ြမႈ၊ A ားနာမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးဆိုတာ ဘယ္လိုေနေသးလဲ A ဒ ဲ ီလူ႔က်င့္၀တ္ေတြ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားေတြ A ားနာမႈေတြ၊ ယU္ေက်းေဖၚေ႐ြမွႈေတြရဲ႕ A ေျခA ေနကို A ျမဲသတိထားၾကည့္မိေတာ့မွ ေA ာ္ ျမန္မာေတြ ေ႐ႊျမန္မာေတြလို႔ ေA ာ္ေနတဲ့ A ဆင့္ပဲ ရွိေတာ့တာကိုး ဟန္ပဲရွိေတာ့တဲ့ ျမန္မာေတြလို႔ ျမင္မိတယ္။ A ဒ ဲ ီလို စိတ္ဓာတ္ေတြ ပ်က္ျပားလာရတဲ့ ျပႆနာေတြဟာ လူတိုင္းလူတိုင္း မိမိတို႔ရဲ႕ ေန႔စU္ၾကံဳေတြ႕ခံစားေနရတဲ့ စား၀တ္ေနေရး မေျပလည္မႈေတြက ၅၀ရာခိုင္ႏႈန္း ျဖစ္ေနတာေတြရယ္ ေနာက္တခုက မဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ ပညာသင္ၾကားေရးစနစ္နဲ႔ လူေနမွုစနစ္ နိမ့္က်မႈ၊ A မ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးA သိ နည္းပါးမႈေတြေၾကာင့္လို႔ပဲ ထင္တယ္။ တခ်ိန္က A ေရွ႕ေတာင္A ာရွမွာ ခ်မ္းသာတဲ့ က်မတို ့ႏိုင္ငံ၊ တိုင္းျပည္ကထြက္တဲ့ သယံဇာတေတြ စားေသာက္ကုန္ေတြကို ျပည္တြင္းမွ စားသံုးသူ ဖူလံုေA ာင္စားၿပီး ပိုလွ်ံမွ ႏိုင္ငံျခားပို႔ကုန္A ျဖစ္ ေရာင္းတဲ့A တြက္၊ လစာနည္း၀န္ထမ္း၊ လက္လုပ္လက္စား A လုပ္သမားစတဲ့ ၀င္ေငြနည္း လူတန္းစားေတြလည္း သူ႔A ထိုက္ေလ်ာက္နဲ႔သူ စားႏိုင္ေနႏိုင္ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့ ေငြေၾကးလည္း တန္ဘိုးရွိရွိ A သံုးခံတယ္။ A ခုေတာ့ တိုင္းျပည္က ထြက္သမွ် သယံဇာတေတြ၊ စားေသာက္ကုန္ေတြ ႏိုင္ငံျခားပို႔၊ ေငြရွိတဲ့ ကုန္သည္က လုပ္ပိုင္ခြင့္နဲ႔ A ာဏာရွိတဲ့ A ရာရွိဆိုးေတြကို ခ်U္းကပ္ေပးကမ္းၿပီး သူ႔A တြက္သူ ကုန္ပစၥည္းA တြက္ ၀င္ေငြပိုရမယ့္A ေရး ၾကံေဆာင္တယ္၊ လံုလစိုက္တယ္၊ ကိုယ့္တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ A ေရး နည္းနည္းေတာင္ ထည့္မေတြးဘူး။ A ဓိက က ျပည္တြင္းမွာ ေရာင္းလို႔ ၁၀ က်ပ္ပဲ ရမယ့္A စား ျပည္ပပုိ႔ေတာ့ တစ္ေဒၚလာ ရတယ္။ သူဒီလိုပဲ တြက္တာေပါ့၊ ကုန္သည္က ၀ိသမေလာဘျဖစ္ၿပီး မိမ္ိတိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးကို မငဲ့ညာႇ ဘဲ ေလာဘတက္ေနသူေတြကို ဟန္႔တားရမယ့္ တာ၀န္ရွိပါရဲ႕နဲ႔ တားႏိုင္တဲ့ A ာဏာလည္းရိွရ႕ဲ နဲ႔ ပုလင္းတူဘူးစို႔လုပ္ၿပီး ပါမစ္ထုတ္ေပး၊ ေရာင္းခြင့္ေပးၿပီး ကိုယ့္A ိတ္ထဲ ထည့္ဘို ့ကိုယ့္တဘို႔ထဲ ၾကည့္တဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ယူထားတဲ့ A ာဏာရွင္A တၱသမားေတြ ေပါင္းမိတဲ့A ခါမွာေတာ့ ျပည္သူေတြမွာ ငတ္လို႔ေနေန မစားႏိုင္ေလ ေသပေစလို႔ မျမင္ဟန္ မၾကားဟန္ေဆာင္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား တခုပဲၾကည့္ၿပီး၊ မတရားလုပ္ေနသူေတြက မတရားခ်မ္းသာ၊ ၀င္ေငြနည္းလူတန္းစား လက္လုပ္လက္စားမ်ားမွာေတာ့ မေသ႐ံုတမယ္ စားေနရၾကရတာလား။ ေနာက္A က်ဳိးဆက္ တခုကေတာ့ A က်င့္ပ်က္၀န္ထမ္းေတြ မ်ားလာတာလည္း A ဒ ဲ ီ စား၀တ္ေနေရးပဲေပါ့။ A က်င့္ပ်က္ ၀န္ထမ္းေတြမ်ားေနတာ ရွိေနတာ မသိလို႔မွ မဟုတ္ဘဲ။ တမင္တကာကို မသိက်ဳိးက်င္ျပဳၿပီး တဖက္လွည့န ္ ဲ႔ A ားေပးA ားေျမႇာက္ ျပဳေပးေနၾကတယ္ဆိုတာ A မ်ားျပည္သူေတြ A သိပဲမဟုတ္လား။ ဒီလိုA က်င့္ပ်က္တဲ့ သူေတြမ်ားလာမွ A ားနည္းခ်က္ကို နင္းၿပီး A ာဏာကို ဆက္လက္ ခ်ဴပ္ကိုင္တည္ျမဲႏိုင္မယ္လို႔ A ာဏာရွင္ေတြ ေတြးပံုေပၚတယ္။

တိုင္းျပည္တျပည္ရဲ႕ A စိုးရလို႔ေခၚတဲ့ A ုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရား လည္ပတ္ႏိုင္တ့ဲ A ဓိကေသာ့ခ်က္က ၀န္ႀကီးဌာနေပါင္းစံုမွာ A မႈထမ္းေနတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြက ေဒါက္ေထာက္ေပးထားလို႔ပါပဲ။ A ခု တႏိုင္ငံလံုးမွာရွိေနတဲ့ ၀န္ႀကီးဌာနေပါင္းစံုက ၀န္ထမ္းေတြ တညီတၫြတ္တည္း စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ ရပ္တည္ၿပီး မိမိတို႔ ဗုဒၶဘာသာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္သက္၀င္တဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ဗုဒၶရဲ႕သားေတာ္၊ သာသနာ့A က်ဳိး ႐ြက္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ ေA းခ်မ္းစြာ ေမတၱာပို႔ ပရိတ္႐ြတ္ေနတဲ့ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူေတြကို လူျမင္ကြင္းမွာေရာ ၊ ညU့္နက္သန္းေကာင္ A ခ်ိန္ေတြမွာေရာ ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္း ရက္ရက္စက္စက္ မတရား႐ိုက္ႏွက္ ဖမ္းဆီးခဲ့တာေတြ၊ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ေက်ာင္းေတြကို စစ္ဆင္ေရးA သြင္နဲ႔ A ၾကမ္းဗရမ္း ၀င္ေရာက္ ဓားျပတိုက္ဖ်က္ဆီးလုယက္ခဲ့တာေတြ ရိွခဲ့တဲ့A တြက္ A ဒ ဲ ီA ျဖစ္ပ်က္ကို ဖန္တီးA မိန္႔ေပးခဲ့တဲ့ စစ္A စိုးရ (တကယ္ေတာ့ သူတို႔ကို ဘယ္သူမွ ၀မ္းပန္းတသာ လက္ခံခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး)ကို ဆန္႔က်င္ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကမယ္ဆိုရင္ ၿပီးခဲ့တဲ့ A ႏွစ္ႏစ ွ ္ဆယ္နီးပါး A ခ်ိန္ကို ထည့္မတြက္နဲ႔Uီး၊ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ထိ ရပ္တည္ႏိုင္မလဲ၊ ၁၀ ရက္ေလာက္ပဲ သပိတ္ေမွာက္ၾကည့္လိုက္ သူတို႔ယႏၱရားႀကီး မလည္ပတ္ႏိုင္ေတာ့ရင္ ရွင္သန္ႏိုင္ပါUီးမလား။ မတရားမႈကို ဘယ္လိုဆန္႔က်င္လို႔ ရႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ A သိေတာင္ မရွိၾကဘူးလို႔ ေျပာရမွာ A ားနာမိိေပမယ့္ ဒီနA ဖA စိုးရက ေကာက္က်စ္ဉာဏ္မ်ားသေလာက္ ျပည္သူေတြရဲ႕ A ခြန္နဲ႔ လစာရေနတဲ့ ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းမ်ားက A ဆင္ျခင္မဲ့ မ်က္ေစ့မွိတ္ ေၾကာက္လြန္းလို႔ A မွန္တရားေတြ မ်က္ကြယ္ျပဳခံေနရတဲ့A တြက္ ဒီေန႔ျမန္မာျပည္မွာ ဒီလိုA ျဖစ္ဆိုးမ်ဳိးေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြေနၾကရတယ္။ A ဒ ဲ ီေတာ့ မ်က္ျဖဴဆိုက္ေလ ဆရာႀကိဳက္ေလ A ေျခA ေနမ်ဳိးကို စစ္A စိုးရက ၀န္ထမ္းေတြA ေပၚ ဖန္တးီ ထားတာပါ။ ဒီ၀န္ထမ္းA မ်ားစုေတြမွာ ဘာယံုၾကည္ခ်က္မွ မရွိဘူးလို႔ဆိုတာ A ေသခ်ာပါပဲ။ ရတဲ့လစာနဲ႔ မေလာက္ငွေတာ့ A ပို၀င္ေငြ ဘယ္လိုရွာရမလဲ၊ ရွာလို႔ရတဲ့ေနရာမွာ ေနခ်င္တယ္၊ ရေA ာင္လည္း ရွာၾကတယ္။ ဒါဟာ ရွက္စရာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ သူ႔ထက္ငါ ရွာလို႔ရရင္ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ မ်က္ႏွာေျပာင္ မ်က္ႏွာပြင့္ေနတဲ့A ျဖစ္၊ ကဲ ဘယ္မွာလဲ A မွန္တရား။ မသမာမႈ မတရားမႈေတြA တြက္ ရွက္ရေၾကာက္ရေကာင္းမွန္း မသိတာေတြ တႏြယ္ငင္တစင္ပါ A ကုန္လံုး A ဖတ္ဆယ္လို႔မရတဲ့ A ျဖစ္ေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီး ျမန္မာျပည္ရ႕ဲ ေရွ႕ေရးေတြးေတာင္ မေတြးရဲေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း A မွန္တရားကို လိုလားျမတ္ႏိုးသူတိုင္းက မိမိတို႔ တတ္စြမ္းသေလာက္ A မွန္တရားA တြက္ လုပ္ေပးၾကတဲ့A ခါ A မွန္တရားဟာ လမ္းမွန္ေပၚမွာ ေပၚထြက္လာမယ္လို ့ က်မေတာ့ ယံုၾကည္ခ်က္ ရွိပါတယ္။ A ခု က်မေရးေနတာေတြဟာ က်မရဲ႕ ဉာဏ္တထြာတမိုက္နဲ႔ ဆင္ျခင္ထားတာမို႔ ပညာႀကီးေသာသူမ်ားက ပိုၿပီး သိျမင္ခံစားၾကမယ္ဆိုတာ သိပါလ်က္နဲ႔ က်မရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္က မည္သည့္ မတရားမႈကိုမဆို ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမင္ရၾကားရတဲ့A ခါ A ဒ ဲ ီ A ျမင္မေတာ္ A ၾကားမေတာ္မႈေတြA တြက္ တားဆီးေပးရမယ့္တာ၀န္ က်မတို႔မွာ ရွိတယ္လို႔ ခံယူတယ္။ A ဒ ဲ ီယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ပဲ က်မတတ္ႏိုင္သေလာက္ လက္လွမ္းမီသေ႐ြ႕ ေဆာင္႐ြက္တယ္။ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ မတရားလုပ္ေနတာကို မတရားမွန္းသိရက္နဲ႔ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရင္ A ဒ ဲ ီလုပ္ရပ္ကို A ားေပးA ားေျမႇာက္ ျပဳတာပဲ။ မတရားမႈကို A ားေပးတဲ့ တရားခံေတာ့ A ျဖစ္မခံႏိုင္ပါဘူး။ A ခု ျမန္မာႏိုင္ငံA ေရးကို တုိင္းသူျပည္သားမ်ားကပဲ A ေျပာင္းလဲ လုပ္ေပးႏိုင္တယ္လို႔ က်မက ယံုၾကည္ပါတယ္။ မၾကည္ၾကည္လြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕

စက္တင္ဘာရဲ႕ မေမ့ရက္တဲ့ ေန႔ရက္ဆိုးမ်ား ျမန္မာA မ်ဳိးသမီးတUီး စက္တင္ဘာ … မွသည္ … ဒီဇင္ဘာ၊ ဒီဇင္ဘာမွသည္ မတ္လ။ A ခ်ိန္ေတြကို A ဲသလို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ေပမယ့္ ႏွစ္ေဟာင္းမွာ ေၾကကဲြစရာေတြကို ခ်န္ထား႐ံု ခ်န္ထားခဲ့ရက္မွာလား။ ပံုမွန္ လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္ သြားလာမႈေတြနဲ႔ ေA းေဆး တည္ၿငိမ္ေနၿပီဆိုတဲ့ က်မတို႔ ျမန္မာျပည္။ ျဖစ္ခဲ့သမွ်ေတြဟာ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ၿပီးဆံုးသြားေတာ့မွာလား။ ဒီလိုပဲ ၿပီးခဲ့ရတာပါပဲလို႔ ေျပာတဲ့သူေတြကို တခုေတာ့ က်မေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ က်မတို႔ ၾကံဳခဲ့သမွ်ေတြကို ေခါင္းငံု႔ခံခဲ့ၾကလို႔ ခုခ်ိန္ထိ A ာဏာရွင္ေတြ လက္ေA ာက္က မလြတ္ေျမာက္နိုင္ခဲ့ေသးတာ ဆိုတာကိုပါ။ တႀကိမ္တည္းနဲ႔ေတာ့ မရနိုင္ဘူး။ ေနာက္A ႀကိမ္ေတြA တြက္ ျပည္သူေတြ ေသြးေA းမသြားၾကပါနဲ႔Uီးလို႔ က်မေျပာခ်င္တယ္။ က်မတို႔ရဲ႕ သားေတြ ေျမးေတြ ေနာင္ေရးA တြက္ က်မတို႔မွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ A ာဇာနည္ေတြ ေပါမ်ားလွတဲ့ က်မတို႔ ျမန္မာျပည္။ ဒီေလာက္ေတာင္ စU္းစားဉာဏ္ နည္းပါးၿပီး တိုင္းျပည္ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးေA ာင္၊ စုတ္ျပတ္ သတ္ေA ာင္္ လုပ္ေနတဲ့ လူတစုရဲ႕ လက္ေA ာက္က ဘာျဖစ္လို႔ က်မတို႔ မလြတ္ေျမာက္နိုင္ၾကတာလဲ။ စက္တင္ဘာ A ေရးA ခင္း ျဖစ္လာတာ ဆီေစ်းႏႈန္းေတြ ႐ုတ္တရက္ တက္သြားတာ သက္သက္ေၾကာင့္လို႔ ေတာ့ က်မA ေနနဲ႔ မထင္မိဘူး။ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြမွာ ခံစားေနရတဲ့ ဒုကၡေတြ ခါးသီးျပည့္ႏွက္ ေနတဲ့A ခ်ိန္ ေနာက္ထပ္တိုးလာတဲ့ ဒုကၡတခုA တြက္ေတာင္ ခံစားနိုင္စြမ္းမရွိေတာ့လို႔ ေပါက္ကဲြထြက္သြား ရျခင္းလို႔ပဲ သာမန္နားလည္မိပါတယ္။ က်မက နိုင္ငံေရးေတြ ၀ါဒေတြ မသိတဲ့၊ ပါတီစဲြ ပုဂၢိဳလ္စဲြလည္း မရွိတဲ့ သာမန္ျပည္သူတUီးပါ။ က်မတို႔ ျပည္သူေတြဟာ A ေျခခံ လိုA ပ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ စား၀တ္ေနေရး ေျပေျပလည္လည္နဲ႔ ေA းေA းခ်မ္းခ်မ္း ေနရတဲ့ (ကိုယ့္A ိမ္ထဲ ကိုယ္ေနၿပီး ဗုိလ္တကာ့ ဗိုလ္ေတြကို ေၾကာက္ေနရတဲ့ A ခုလို ဘ၀မ်ဳိးမဟုတ္တဲ့) ဘ၀မ်ိဳးကိုေတာ့ လုိခ်င္ၾကမွာပါပဲ။ ျပည္သူေတြ ဘာေတြ လိုA ပ္ေနၾကသလဲ၊ ဘာေတြ A ဆင္မေျပ ျဖစ္ေနၾကသလဲ ဆိုတာကို မၾကည့္ဘဲ မ်က္ေမွာက္ A ေျခA ေနကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၊ ျပည္သူ႔A သံေတြကို နားခါးေနတဲ့ A စိုးရကို ဘယ္ျပည္သူက ၾကည္ျဖဴပါ့မလဲ။ က်မလို သာမန္လူတေယာက္ေတာင္ ဆီေစ်းေတြ ႐ုတ္တရက္ တက္သြားၿပီး ျပည္သူေတြ ဟိုေျပး ဒီေျပး ဒုကၡေရာက္ေနတာ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရေတာ့ မုန္တိုင္းရဲ႕ A နံ႔A သက္ကို ခံစားမိလိုက္တယ္။ တိုင္းျပည္ကို A ုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္ေနတဲ့ သူေတြ ရွိသမွ် A ခြင့္A ေရးေတြ A ခ်င္းခ်င္း လုယူဖို႔၊ ကိုယ့္စားခြက္ ဘယ္သူ၀င္လုမလဲ မာန္ေစာင္ေနရတာေတြ A တြက္ပဲ A ခ်ိန္ကုန္ေနၾကလို႔ ဒါေတြကို မသိမျမင္ၾကတာလား။ ျပည္သူေတြ ခံစားေနၾကရတဲ့ ဒုကၡေတြ၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ တကယ့္ A ေျခA ေန မွန္ေတြကို မျမင္ေလာက္ေA ာင္ကို လစ္လ်ဴရွဴထားလို႔ပဲလို႔ က်မ ရင္နာနာနဲ႔ သေဘာေပါက္လိုက္ ရပါတယ္။ တေန႔ထက္ တေန႔ ပိုတိုးတိုးလာတဲ့ ဒုကၡေတြကို A သံတိတ္ ႀကိတ္မွိတ္လို႔ ခါးစည္းသာ ခံၾကေပေတာ့။ A သံမထြက္နဲ႔ …၊ A စိုးရကို A ၾကည္ညိဳပ်က္ေA ာင္ မလုပ္နဲ႔။ စိတ္နဲ႔ေတာင္ မျပစ္မွားနဲ႔။ လက္ထဲမွာပဲ Uပေဒရွိတယ္။ လက္ထဲမွာပဲ A မွားA မွန္ ရွိတယ္၊ လက္ထဲမွာ ေသေစတတ္တဲ့ ေသနတ္ေတြ ရွိတယ္။ က်ည္ဆံေတြမွာ မ်က္စိမပါဘူး။ A ဲသလို ၿခိမ္းေျခာက္မႈ မ်ားစြာေA ာက္မွာ၊ မမွ်တမႈေတြၾကားမွာ၊ ရက္ရက္စက္စက္ နွိပ္ကြပ္မႈေတြနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာၾကရတဲ့ ျပည္သူေတြ ေၾကာက္တတ္ၾကတာ A ျပစ္လို႔ မယူဆမိဘူး။ ကဲ … ဒီေလာက္ ေၾကာက္တတ္တဲ့ ျပည္သူေတြ ဆႏၵျပပဲြထဲ ထြက္လာၾကတဲ့ A ျဖစ္ဟာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ သတၱိရွိၿပီး ျပည္သူေတြဘက္မွာ A မွန္တရားဘက္မွာ ရပ္တည္ရဲတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ယံုၾကည္ၾကလို႔လို႔ က်မေျပာရဲပါတယ္။

ေရွ႕ဆံုးမွာ ကိုယ္တိုင္ေနၿပီး တရားမွ်တျခင္းနဲ႔ ရဲရင့္ျခင္းကို ျပသခဲ့တယ္။ ဒါဟာ လုပ္ၾကံညာၿဖီးလို႔ရတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ။ ၈၈-မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားေတြက Uီးေဆာင္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ လမ္းေလွ်ာက္ဆႏၵျပပဲဲြေတြ လုပ္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဆႏၵမွန္ ေဖာ္ထုတ္ျပရဲတဲ့ ျပည္သူေတြ တျဖည္းျဖည္း ပါလာၾကပါတယ္။ A ဒ ဲ ီဆႏၵျပတဲ့ သူေတြကို နA ဖလက္ကိုင္တုတ္ေတြက A တင္းA ၾကမ္းဖက္ ဆဲြလဲြၿပီး ကားေတြေပၚ A င္A ားသံုး A ၾကမ္းဖက္ၿပီး ဖမ္းဆီးခဲ့ၾကပါတယ္။ A ခြင့္A ေရးေလး ႏွစ္ျပားတပဲဖိုး ရထားတာကို A ဟုတ္ႀကီးထင္ၿပီး ရွဴးတိုက္တိုင္း ကိုက္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္မရွိ၊ ရည္မွန္းခ်က္မရွိ A မွားA မွန္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားနိုင္ျခင္း မရွိတဲ့ လူ႔A ႏၶေတြကိုပဲ သူတို႔(နA ဖစစ္A ုပ္စု) စည္း႐ံုးနိုင္ပါလိမ့္မယ္။ လက္နက္လည္းမရွိ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြလည္း မရွိေပမယ့္ ျပည္သူေတြနဲ႔ တသားတည္း က်ေနတဲ့ (သူတို႔မွာ မရွိတဲ့ ) A ရည္A ခ်င္းေတြ ရွိေနတဲ့ သူေတြကိုေတာ့ စစ္A ုပ္စုက လံုး၀ လိုလားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ A လ ဲ ို ျပည္သူေတြနဲ႔ တသားတည္းက်တဲ့ သူေတြ ေပၚလာရင္လည္း ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ သူတို႔ တားဆီးပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေတြက မတရားတာကို ခံလာရတာ မ်ားေတာ့ ခါးသီးလာၾကပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ မပါရဲရင္ေတာင္ ေဘးကေန A ားေပးၾကတာကိုၾကည့္ရင္ ျပည္သူ႔ရင္ထဲမွာ ဘာေတြရွိတယ္ဆိုတာ သူတို႔သိဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ A မွန္တရားကို ရင္မဆိုင္ရဲလို႔၊ မ်က္ေစ့မွိတ္ၿပီး ဇြတ္ျငင္းေနတာမ်ိဳး မဟုတ္တာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာမ်ဳိးကေတာ့ ျပည္သူေတြက ပိုၿပီး A ယံုA ၾကည္ပ်က္ေA ာင္ A ႐ုိA ေသတန္္ေA ာင္ လုပ္ေနသလိုပါပဲ။ A ဲဒါမ်ဳိးက ကုိယ္တိုင္မလုပ္ရင္ ဘယ္သူမွ လုပ္လို႔မရပါဘူး။ နA ဖA ေနနဲ႔ ကိုယ့္ေသတြင္း ကိုယ္တူးေနတယ္ဆိုတာကို သေဘာမေပါက္လို႔ A ဲသလိုလုပ္ေနတာပါ။ ပိုၿပီးဆိုးတာက မေက်နပ္မႈေတြေၾကာင့္ ဆႏၵျပပဲြေတြ ေနရာA နွံ႔မွာ ျဖစ္ပြားလာတဲ့A ေပၚ ကိုင္တြယ္တာ ေတာ္ေတာ္ကို ညံ့ဖ်င္းလြန္းပါတယ္။ က်မကေတာ့ တုိင္းျပည္ကို (သေဘာတူတူ၊ မတူတူ) A ုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ A စိုးရA ေနနဲ႔ေတာ့ ဒီလို ကိစၥမ်ဳိးကို ပါးပါးနပ္နပ္ ကိုင္တြယ္ လုပ္ေဆာင္သြားသင့္တယ္လို႔ ယူဆတာပဲ။ A ခုေတာ့ စက္တင္ဘာ A ေရးေတာ္ပံုကို ၿဖိဳခြင္းလိုက္ပံုေၾကာင့္ စစ္တပ္A စိုးရဆိုတာ A ၾကမ္းဖက္တာပဲ တတ္တယ္လို႔ ျပည္သူေတြက လံုး၀Uႆံု ယံုၾကည္သြားပါေတာ့တယ္။ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္တဲ့ ျမန္မာျပည္A ေနနဲ႔ ပခုကၠဴမွာျဖစ္တဲ့ ကိစၥကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီး A ႐ုပ္ဆိုး A က်ည္းတန္ပါတယ္။ ကိုယ့္A တြက္ ကိုယ့္ေနရာတခုကလဲြရင္ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ရာ ဘာသာ သာသနာကိုပါ နင္းေခ်ရဲတဲ့ တဖက္စြန္းေရာက္ေနတဲ့ A ာဏာ႐ူးမႈကို A ဒ ဲ ီပခုကၠဴကိစၥမာွ ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္လုိက္ရပါတယ္။ တကယ္ဆို သာသနာ့A ႏြယ္၀င္ ရဟန္းေတာ္ေတြပဲ။ သကၤန္းျမင္တာနဲ႔ ဘုရားသားေတာ္ သာသနာေတာ္ထမ္းပဲဆိုၿပီး ၾကည္ညိဳ Uီးခ်ရမွာပါ။ A ဲသလိုလုပ္လိုက္ရင္ ကိုယ္မွားသြားကို ေတာင္းပန္၀န္ခ်တာ ေA ာက္က်တယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆစရာ မရွိတဲ့A ျပင္ မွားတာကို ၀န္ခံရဲတဲ့ သတိၱေတာ့ ရွိရွာသားပဲလို႔ A ဆိုးေတြထဲက A ေကာင္းျမင္စရာ တကြက္ေတာ့ ရွိလာပါUီးမယ္။ သတင္းေတြ ၾကားစကေတာ့ မယံုတ၀က္ရယ္။ လုပ္လိမ့္မယ္ မထင္ခဲ့မိၾကဘူးေလ။ ပံုႀကီးခ်ဲ႕သတင္းေတြ ျဖစ္မွာပါလို႔ပဲ ေနခဲ့ၾကတာ။ ရဟန္းေတာ္ေတြ ေဒါသထြက္ေနၾကတာ သတင္းထဲပါလာေတာ့ A ေျခA ေနေတြ ပိုဆိုးကုန္ၾကေတာ့မယ္ ဆိုတာကို သိလိုက္တယ္။ သူတို႔A ေနနဲ႔ လုပ္လို႔ရတာေတြ A မ်ားႀကီးပါ။ ရဟန္းေတာ္ေတြကို ေတာင္းပန္၊ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ သူေတြကို A ေရးယူေပးလုိက္ရင္ကို ေတာ္တန္႐ံု ၿပီးသြားမယ့္Uစၥာ …။ မိုက္တြင္းနက္လိုက္ေလေတာ့ A ၀ိစိထိ ဆင္းဖို႔ပဲ က်န္ေတာ့တာေပါ့ေလ။ A ဒ ဲ ီရက္ပိုင္းေတြမွာ မုန္တိုင္းရွိေတာ့ ရာသီUတုက မံႈမံႈမိႈင္းမိႈင္း။ သံဃာေတာ္မ်ားက ပခုကၠဴမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥနဲ႔

ပတ္သက္ၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားA ား လူသိရွင္ၾကား ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ဖို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့A ေနနဲ႔ ေA းခ်မ္းစြာ ပရိတ္႐ြတ္ဖတ္ လမ္းေလွ်ာက္ဆႏၵျပပဲြေတြ ေနရာA နွံ႔ ေပၚေပါက္လာတယ္္။ တကယ္ဆို ျမန္မာျပည္လို ဗုဒၶဘာသာတိုင္းျပည္မွာ သံဃာ့A ားက ႀကီးမားလွပါတယ္။ သံဃာထု ေနာက္မွာလည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျပည္သူလူထုက A မ်ားA ျပား။ ယံုၾကည္ သဒၶါA ားေကာင္းတဲ့ ျမန္မာျပည္သားမ်ားA တြက္ ကိုယ့္ေစာ္ကားတာမွ သည္းခံနိုင္ေသးရဲ႕။ ကုိယ္A ထြတ္A ထိပ္ထား A ျမတ္တနိုးထားတဲ့ သူေတြကို ေစာ္ကားတာမ်ဳိးက်ေတာ့ ပိုနာတတ္ၾကေသးသည္ပဲ။ A ဒ ဲ ီမွာ သူတို႔လြန္မွန္း မွားမွန္းသိသြားေတာ့ စစ္A ုပ္စုက နည္းနည္း ကိုယ္ရွိန္သတ္သြားတယ္။ ေနာက္ပိုင္း သံဃာေတာ္ေတြ ပရိတ္႐ြတဖ ္ တ္ ဆႏၵျပပဲြမ်ားေတြမွာ ၀င္ေရာက္တားဆီးျခင္း မျပဳခိုင္းဘဲ A သာေစာင့္ၾကည့္ေစခဲ့တယ္္။ သံဃာေတာ္ေတြက သူတို႔သံဃာ့A ေရးမို႔ ျပည္သူမ်ားမပါ၀င္ဖို႔ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြကို္ ေမတၱာရပ္ခဲ့ပါတယ္။ စက္တင္ဘာ ၁၇-ရက္ေန႔ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး လူသိရွင္ၾကား ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္းမျပဳက နA ဖစစ္A စိုးရA ား ပတၱနိကၠဳဇၨနကံေဆာင္မႈကို တႏိုင္ငံလုးံ A တိုင္းA တာနဲ႔ ျပဳလုပ္မယ္လို႔ ေၾကညာခဲ့ပါတယ္္။ က်မတို႔ကေတာ့ A ခုမွ ၾကံဳဖူးတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြပါ၀င္တဲ့ ဆႏၵျပပဲြေတြနဲ႔ ကံေဆာင္မႈေတြကို စိတ္A ားထက္သန္စြာ ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ၾကပါတယ္္။ တကယ္ပါပဲ။ သံဃာေတာ္ေတြ ကံေဆာင္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ A ဒ ဲ ီA ခ်ိန္ေတြမွာ မိုးေတြကလည္း ေကာင္း၊ မိုးေတြ ေရေတြၾကားမွာ ၀ိနည္းေတာ္နဲ႔A ညီ လႊမ္းျခံဳထားတဲ့ သကၤန္း စိုစို ေလးေလးေတြနဲ႔ ေဒါသမပါ ၿငိမ္းေA းစြာ ေမတၱာသုတ္ ႐ြတ္ဆိုေနတဲ့ A သံေတြ လမ္းေတြေပၚမွာ ၾကားလာရပါတယ္္။ ျမင္တဲ့သူေတြ ဘယ္လို ခံစားရမလဲ။ မတုန္လႈပ္ ဘယ္သူ ေနနိုင္မလဲ။ ေျပာၾကUီးေလ။ A ာဏာကို A ေခ်ာင္ ျဖတ္လမ္းက လိုခ်င္ေနၾကတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြလို႔။ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ေမတၱာဓာတ္မွာ ေမတၱာA ရင္းခံ ရွိၿပီးသားျဖစ္တဲ့ ျပည္သူေတြA ေနနဲ႔ A လြယ္တကူ စီးကူး ေပါင္းစည္းမိသြားၾကပါတယ္။ သနားစရာ ေကာင္းေလာက္ေA ာင္ ေမတၱာကို မခံစားခဲ့ဖူးၾကတဲ့ သူေတြကေတာ့ သရဲတေစၧေတြ ပရိတ္တရား မနာ၀ံ့သလိုဘဲ ျဖစ္ေနခဲ့မယ္ ထင္တယ္။ စနစ္က်လွစြာ စည္းကမ္းတက် ပရိတ္ရြတ္ဖတ္ လမ္းေလွ်ာက္ ကံေဆာင္လာၾကတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားကို ျပည္သူေတြ ေက်ာင္းသားA ရြယ္ လူငယ္ေလးေတြသာမက လူႀကီးေတြပါ ၀ိုင္း၀န္းကာရံ ေပးထားၾကတာ ျမင္ေတြ႕ရတဲ့ က်မတို႔ရဲ႕ေသြးေတြ ျပန္လည္ ပူေႏြးလာၾကပါၿပီ။ ဒါ ဗမာေဟ့။ ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာက္ကြယ္ ငုတ္လွ်ိဳးမသြားမယ့္ တို႔ျမန္မာေတြရဲ႕ A မွန္တရားဘက္က သတၱိေသြးေတြေဟ့ …။ လူငယ္ေလးေတြက ဆံပင္ နီေၾကာင္ေၾကာင္ေလးေတြ၊ ကိုးရီးယား မင္းသားစတို္င္ေလးေတြ ပါမယ္။ မိန္းကေလးေတြက ေျခသလံုးတ၀က္ ေဘာင္းဘီစကတ္ေလးေတြ။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီရွည္ေတြ ၀တ္ထားၾကတာေတြလည္း ပါမယ္။ ထိုင္မသိမ္းနဲ႔ ရင္ဖံုး၀တ္မွ ျမန္မာပီသမတဲ့လား။ ယU္ေက်းမႈဆိုတာ A ေပၚယံထိန္းသိမ္း႐ုံနဲ႔ ရမတဲ့လား။ ဘယ္လိုမွ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔ မရနိုင္တဲ့ A မွန္တရားကို ခ်စ္ျမတ္နုိးတဲ့ စိတ္ဓာတ္တို႔ ျမန္မာလူငယ္ေတြရဲ႕ A ေသြးA သားထဲမွာ ရွိေနတယ္ေလ။ က်မ A ားတက္ခဲ့ရတယ္။ သံဃာေတာ္မ်ား ၾကြခ်ီလာတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ျပည္သူေတြ တခဲနက္ A ားေပးေနၾကတာကို ၾကည့္ၿပီး ရင္တြင္း ဆႏၵA မွန္ေတြကို ျမင္နိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေၾကာက္႐ြံ႕စိုးထိတ္မႈေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က တကယ့္ဆႏၵ A စစ္A မွန္ေတြကို ျမင္ေတြ႕ၾကရတာပါ။ ဒီေနရာမွာေတာ့ တိုင္းျပည္ခ်စ္တဲ့ တာ၀န္သိ ျပည္သူေတြရဲ႕ မီဒီယာလက္နက္က A ေရးပါခဲ့ပါတယ္။ A ေရးႀကီးရင္ ေသြးစည္းတတ္ၾကတာလည္း က်မတို႔ ျမန္မာေတြရဲ႕ ခ်စ္စရာ A စU္A လာေလးပါ။ တေျဖးေျဖး ဆႏၵျပပဲြေတြ က်ယ္ျပန္႔လာေပမယ့္ သူတို႔စစ္A ုပ္စုဘက္က ေစာင့္ၾကည့္ေနဆဲ။

ေနာက္ ၂၅- ရက္ေန႔ ညဘက္ ၁၁-နာရီေလာက္မွာ ေလာ္စပီကာနဲ႔ လိုက္ေA ာ္ပါတယ္။ က်မတို႔လည္း သဲသဲကဲြကဲြ မၾကားရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ A င္တာနက္ထဲမွာ သတင္းေတြ ေရာက္လာလို႔ `လူ ၅-Uီးထက္ ပိုမစုရ။ စီတန္း လွည့္လည္ လမ္းေလွ်ာက္ ဆႏၵျပျခင္း မျပဳရ´ဆိုတဲ့ ပုဒ္မ ၁၄၄ လိုမ်ဳိး ေၾကညာခ်က္ထုတ္မွန္း သိရတယ္။ ညဖက္မွာ သတင္းထူးမယ္ ထင္တယ္ဆိုၿပီး ဖြင့္ၾကည့္မိကာမွ မ်က္နွာမေကာင္းတဲ့ သံဃာ့နာယက ဆရာေတာ္ေတြကို သာသနာေရး၀န္ႀကီးက က်က္သေရမဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ၈၈ - တုန္းကလို Uီးေန၀င္း တီဗီြထဲကေန တိုင္းျပည္ကို “ … တည့္တည့္ပစ္မယ္ …” လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့တာကို ျပန္A မွတ္ရမိပါတယ္။ သူတို႔ လူမစုရ ေျပာေပမယ့္ ျပည္သူေတြA င္A ားက ပိုၿပီးမ်ားလာပါေသးတယ္။ ေန႔လည္ တနာရီေလာက္ဆိုရင္ လူစုၿပီး ထြက္ၾကပါတယ္။ ကိုယ္တတ္နိုင္သေလာက္ ၀ုိင္း၀န္းေနၾကတာပါ။ ေနာက္တေန႔ … ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ …။ က်မတို႔ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနမိတယ္ …။ သံဃာေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြ ေဘးရန္ကင္းေစဖို႔ပဲ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔ဖို႔ က်မတတ္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ A ခါႀကီးရက္ႀကီးမို႔ Uပုသ္သီလ ေဆာက္တည္ဖို႔ သြားတဲ့သူေတြကို ျပန္လႊတ္တယ္။ ဘုရားဖူးေတြကိုလည္း ဘုရားေပၚ ေပးမတက္ဘူး။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဓမၼႏ ၱရာယ္ျဖစ္ေနၿပီလဲ။ လူေတြကေတာ့ သံဃာေတာ္ေတြ ၾကြလာမယ့္ေနရာေတြမွာ သြားေစာင့္ေနၾကတယ္။ A ေျခA ေန ဆိုးလာနိုင္တယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ၾကေတာ့ သတိေတာ့ ထားေနၾကတယ္။ ေန႔လည္ပိုင္းမွာ သတင္းဆိုးေတြ ဆက္တိုက္ ၀င္လာပါတယ္။ ဒီလိုပဲ မိုက္႐ုိင္းလိမ့္Uီးမွာပဲလို႔ သိထားေပမယ့္ သံဃာေတာ္ေတြကိုေတာ့ မလုပ္ေလာက္ပါဘူးလို႔ မယံုခ်င္သမွ် …။ က်မတို႔ သမိုင္းမွာ ေသြးစက္ေတြ ထပ္ၿပီး စြန္းထင္းခဲ့ၿပီေလ။ စေတးခဲ့ရတဲ့ ေသြးေခ်ာင္းထဲ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ေသြးေတြပါ ေပါင္းစည္းလာခဲ့ရၿပီ။ A ကုန္လံုးဟာ တေယာက္မ်က္နွာ တေယာက္ၾကည့္၊ ေတာက္ေခါက္သံေတြ ညံ။ မ်က္လံုးေတြထဲမွာလည္း မခံမရပ္နုိင္တ့ဲ ေဒါသမီးလွ်ံေတြ၊ ဆို႔နင့္ေၾကကြဲမႈေတြ၊ ယူၾကံဳးမရတဲ့ ေဒါသမုန္တိုင္းေတြ ထန္ခဲ့ၾကရတယ္။ A ဒ ဲ ီေန႔က မိုးေတြကလည္း ၿခိမ္းလိုက္တာ …။ မိုးႀကိဳးပစ္သံေတြကိုလည္း ၾကားေနရတယ္။ သၾကားမင္းကေတာ့ သတိေပး႐ုံ သက္သက္ပဲထင့္။ မိုးႀကိဳးလက္နက္ဟာ သူတုိ႔A ျပစ္နဲ႔စာရင္ သက္သာလြန္းေနလို႔ ျဖစ္မွာပဲ။ လမ္းေတြေပၚမွာ လူသူေတြ ေျခာက္ကပ္၊ ဆိုင္ေတြ ေစာေစာပိတ္၊ ႐ုံးသူ႐ံုးသားေတြလည္း ေစာေစာျပန္ၾကနဲ႔။ လမ္းေပၚမွာ စစ္ကားေတြ … စစ္ကားေတြ။ လက္နက္မရွိတဲ့ သူေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ေသနတ္ေတြေထာင္၊ ဒုိင္းေတြနဲ႔ A ကာA ကြယ္ယူ။ လည္စည္း A နီေတြ၊ ခရမ္းေတြ။ မ်က္နွာေတြကို ေစ့ေစ့ မၾကည့္ခ်င္ေပမယ့္ ဘယ္လိုမ်က္ႏွာထားေတြမ်ဳိးနဲ႔ ေနၾကပါလိမ့္လို႔ စက္ဆုပ္စြာ ၾကည့္မိေတာ့ … A ံ့ၾသစရာ …။ တင္းမာခက္ထန္ ေနရမယ့္A စား ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ ေနၾကေလရဲ႕။ ေA ာ္… သူတို႔ေတြလည္း “ … သံဃံ သရဏံ ဂစာၦမိ…” ရြတ္ဆိုဖူးခဲ့ၾကသူေတြ ျဖစ္မွာပါ။ A ဇာတသတ္လို ေဒ၀ဒတ္ကို ဆရာတင္ မွားမိေလေတာ့ …။ က်မတို႔ေတြလည္း သတင္းေတြ နားေထာင္၊ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ဖလွယ္ A င္တာနက္ထဲကေန A ခ်င္းခ်င္း ေဆြးေႏြး တိုင္ပင္ၾကနဲ႔ ေသြးေတြ ပြက္ပြက္ဆူေနခဲ့ၾကပါတယ္။ လုပ္ရက္ေလျခင္း၊ မိုက္႐ုိင္းလိုက္ၾကတာ။ ဘာတဲ့ … သံဃာ A တုA ေယာင္ေတြပါတဲ့။ သံဃာေတြကို ေစာ္ကားၿပီးရင္း ေစာ္ကားေနလိုက္ၾကတာ …. ေနာက္ဆံုးေတာ့ သံဃာစင္ပါ ေမွာက္ခဲ့ရၿပီေလ။ ေငြၾကာယံ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ၀င္စီးတယ္တဲ့။ ဘယ္လိုမွ ၾကားလို႔ မသင့္ေတာ္။ ရန္သူ႔စခန္း သိမ္းသလိုမ်ဳိး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ၀င္၊ ႐ိုက္ႏွက္ လုယက္ လုပ္သြားလိုက္ၾကတာ။ သူတို႔ ဘယ္လိုစစ္သား A ႐ုိင္းA စိုင္းေတြကို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲ ၀င္ဖ်က္ဆီးခိုင္းသလဲ။ A ရင္က ႐ြာေတြ၀င္ မီးရိႈ႕ဖ်က္ဆီး မုဒိမ္းက်င့္တာ တပ္မေတာ္က လုပ္တယ္ေျပာရင္ သိပ္မယံုလွဘူး။ A ခုလို

A ထင္ကရ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးေပၚမွာ ဒီလို A ျဖစ္A ပ်က္ေတြ ျဖစ္ခဲ့တာကို ကိုယ္တုိင္သိလိုက္ရတဲ့ A ခါက်မွ လူမသိ သူမသိ ႐ုိင္းစိုင္းနွိပ္စက္ A နို္င္က်င့္ခံရတာေတြကို မွန္းၾကည့္လို႔ ရခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔A ေနနဲ႔ A ရင္ကလို တခုတည္းေသာ A စိုးရ မီဒီယာေတြနဲ႔ လိမ္ခ်င္တိုင္းလိမ္၊ ညာခ်င္တိုင္း ညာလို႔ မရေတာ့တဲ့A တြက္ ေခတ္မီ နည္းပညာေတြကို က်မတို႔ ျပည္သူေတြ ေက်းဇူးတင္လို႔ မဆံုးပါဘူး။ စစ္A စိုးရသတင္းက လိမ္ဖို႔ ညာဖို႔ ျပင္ဆင္တုန္း A င္တာနက္ထဲမွာ ပံုေတြနဲ႔ သတင္းေတြ ေနာက္ဆံုးမိနစ္ပိုင္း A ခ်ိန္A ထိ ျပည္သူ႔သတင္းေတြက Uီးႏွင့္ေနၿပီ။ သူတို႔ဘက္ကို ထိလာေတာ့ ထံုးစံA တိုင္း ညစ္ပတ္ၿပီေပါ့။ မ်က္ေစ့ထဲ သဲနဲ႔ ပက္လိုက္တာေလ။ A င္တာနက္ ကြန္နက္ရွင္ေတြ A ကုန္ျဖတ္၊ ဖုန္းေတြ ေခၚမရ၊ မိုဘုိင္းဖုန္းေတြ A ကုန္ပိတ္၊ မက္ေဆ့ခ်္ေတြလည္း ပို႔မရ။ A ဒ ဲ ီေတာ့လည္း ေရဒီယိုေတြ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း A ၀ယ္လိုက္ၾကတာ။ ျပည္သူေတြ နားေထာင္ခ်င္တာ တကယ့္သတင္းမွန္။ ကိုယ့္A ေျခA ေန ျပန္စစ္ၾကည့္ရင္ သူတို႔ရဲ႕ မီဒီယာေတြ ဘယ္A ဆင့္ ေရာက္ေနၿပီလဲ သိသင့္တာၾကာၿပီ။ ေျပာခ်င္ရာေျပာ ေရးခ်င္တာေရးထားတဲ့ သတင္းေတြကို သူတို႔ကိုယ္တို္င္ေရာ နားေထာင္ျဖစ္၊ ဖတ္ျဖစ္မယ္မထင္ (ကိုယ့္ပံုကုိယ္ ၾကည့္ဖို႔ကလဲြရင္)။ မသိနားလည္ေသးတဲ့ စကားမေျပာတတ္ေသးတဲ့ ကေလးကေတာင္ ကိုးရီးယားဇာတ္လမ္းၿပီးလုိ႔ သတင္းလာတာနဲ႔ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားကို လာပိတ္ေတာ့တာပဲ။ မီဒီယာေတြရဲ႕ A မွန္တရား႐ုိက္ခ်က္က ေတာ္ေတာ္ A ထိနာသြားလို႔ သူတို႔ေတြ ဟန္ကိုယ့္ဖို႔ေတာင္ မလုပ္နိုင္ေတာ့။ နိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာ တမ်က္နွာ A ျပည့္နီးပါး ေသြး႐ူးေသြးတန္း ထေA ာ္ေတာ့တာပဲ။ ျပည္သူေတြကေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲက ေA ာ့ေၾကာလန္ A ရက္သမား လူရမ္းကား A ရက္မူးၿပီး ရမ္းေနသလိုသာ သေဘာထားေတာ့တယ္္။ A မူးသမား စကားေတာ့ ဘယ္လိုေA ာ္ေA ာ္ ဘယ္သူမွ A ေရးမထားပါဘူး။ သိကၡာမရွိတဲ့သူရဲ႕ စကား ဘယ္သူယံုလို႔ နားေထာင္မွာလဲ။ က်မတို႔ေတြကေတာ့ သတင္းမွန္သိနိုင္မယ့္ ေနာက္ကိုသာ A တင္းလိုက္ၾကေတာ့တယ္။ ေရဒီယိုသတင္း၊ ၿဂိဳလ္တုစေလာင္းေတြက သတင္းေတြကိုသာ ၾကည့္ၾကတယ္။ ဘယ္လိုမွ ဖံုးလို႔မရ၊ ဖိလို႔မရ။ ကမာၻ႔A လယ္မွာ သူတို႔ A ရွက္တကြဲ A က်ိဳးနည္းခဲ့ရၿပီ။ က်မတို႔မွာလည္း သတင္းေတြၾကည့္ နားေထာင္နဲ႔။ A စားA ေသာက္လည္း ေကာင္းေကာင္း မ၀င္၊ A ိပ္လို႔လည္း မေပ်ာ္။ ညမထြက္ရ A မိန္႔ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ ညA ခါသမယမွာ ကားႀကီးသံေတြ လမ္းမေပၚမွာ ၾကားေနရေတာ့ `ေA ာ္… ဘယ္သူေတြကို ထပ္ဖမ္းလာၿပီး နွိပ္စက္Uီးမလဲ´လို႔ စိတ္မခ်မ္းသာ A ိပမ ္ ရ။ ထထိုင္ၿပီး ေတြးေနမိျပန္။ ငါတို႔ေတြ ဘာလုပ္ရမလဲ။ ဘယ္လိုလုပ္မွ ငါတို႔တိုင္းျပည္ လူလူသူသူ ျပန္ျဖစ္လာမလဲ။ ေတြးရင္း ေတြးရင္း စိန္တံုး စိန္ခဲေတြကို ျမင္လာ၊ `စိန္A စစ္ဆိုတာ ဒါမ်ဳိးကို ေခၚသတဲ့´။ စိန္A စစ္လည္း ျပည္သူေတြ မျမင္ဖူးခ်င္ပါဘူး၊ ျပည္သူေတြက A လင္းေရာင္ေလးနဲ႔ ေနခ်င္႐ံုေလးပါ။ A ဖမ္းခံရတဲ့သူေတြ A ႏွိပ္စက္ခံရတဲ့သူေတြ မေျပာနဲ႔။ ျပည္သူေတြA ားလံုး စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ရက္ေတြပါ။ ေနာက္တခါ ထပ္ရႈံးခဲ့ရင္ျဖင့္ ေနာက္ထပ္ ၁၉-ႏွစ္ A ႏွစ္နွစ္ဆယ္ နီးပါး A ဖိနွိပ္ခံရမယ့္ A ေရးကိုလည္း ေတြးမိတိုင္း A ခုပဲြကို A မွန္တရားဘက္ကပဲ A နိုင္ရေစခ်င္ေနၾကပါတယ္။ ႐ံႈးလို႔မျဖစ္ဘူးလို႔ A ခ်င္းခ်င္း A ားေပးေပမယ့္ လက္နက္ကိုင္နဲ႔ လက္နက္မဲ့တို႔ရဲ႕ တိုက္ပဲြမွာ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာကို သူတို႔ဖ်က္ဆီးႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆႏၵျပသူေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္A င္A ားကိုေတာ့ သူတို႔ယွU္လို႔မရခဲ့ပါဘူး။ ရပ္တည္တဲ့ ဘက္ကပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ စြန္႔ရဲနုိင္မႈကပဲ ၾကည့္ၾကည့္ တာ၀တိ ံသာနဲ႔ A ၀ိစိေလာက္ကြာပါတယ္။ သူတို႔ေတြ သတင္းေတြ ဒီေလာက္ပိတ္ထားတဲ့ ၾကားက ျမင္ရတဲ့ A နိဌာ႐ံု ျမင္ကြင္းေတြကို မျမင္ခ်င္ မၾကည့္ခ်င္ေပမယ့္ A မွန္တရားကို သိေA ာင္ေတာ့ A ားတင္းၿပီး ၾကည့္ၾကရ။ ရင္ထဲမွာလည္း ဆို႔နင့္ေနလို႔။

ကေလးေတြ မျမင္ေA ာင္ေတာ့ ကြယ္ထားရေသးတယ္။ ဘယ္သူေတြက လုပ္လို႔ ဒီလို ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေနတာလဲ ေမးရင္ က်မ ဘယ္လိုေျဖရမလဲ။ နုနယ္လွတဲ့ ကေလးေတြကို A စိုးရ မႀကိဳက္တာ လုပ္မိလို႔ A မွန္တရားဘက္က ရပ္တည္မိလို႔ ဒီလို A ျဖစ္ဆိုးေတြနဲ႔ ၾကံဳရတယ္လို႔ A မွတ္မမွားေစခ်င္ဘူး။ ဒီလို ဆိုး၀ါးရက္စက္တဲ့ သူေတြကို ဘာလို႔ ေမေမတို႔က ဒီA တိုင္း ငံု႔ခံေနၾကတာလဲလို႔ ေမးလာခဲ့ရင္လည္း ကေလးေတြရဲ႕ သူရဲေကာင္းႀကီးပဲ လုပ္ခ်င္တဲ့ က်မ ေျဖရမွာ ရွက္တယ္။ စြန္႔၀ံ့တဲ့ သူေတြကေတာ့ စြန္႔သာြ းၾကတယ္။ ကိုယ့္A သိုက္A ျမံဳေလး ၿပိဳကဲြမယ္မွန္း သိေပမယ့္ ၊ ကိုယ့္ခ်စ္တဲ့ သူေတြနဲ႔ ခဲြသြားရမယ္မွန္း သိေပမယ့္၊ ကိုယ့္A တြက္ ယံုၾကည္ခ်က္ကလဲလ ြ ို႔ ဘာမွ မယူေဆာင္ သြားနိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ A သက္စြန္႔ သြားၾကတဲ့၊ ကိုယ္ပင္ပန္း စိတ္ဆင္းရဲ ခံေနၾကရတဲ့ သူေတြA တြက္ က်မတို႔ ေA းေA းသက္သာ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေနရက္ၾကမွာလား။ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္ယံုၾကည္တာေတြကို ေမ့ၿပီး ေပ်ာ္ေနသင့္သလား။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနတဲ့A ခ်ိန္မွာ ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္ သူခ်စ္လွစြာေသာ မိသားစုနဲ႔ ေA းေA းခ်မ္းခ်မ္း ေနနိုင္တဲ့ ဘ၀ကို္ထားခဲ့ၿပီး ဘာA တြက္ ျမန္မာျပည္မွာ ဒုကၡခံၿပီး ေနေနရသလဲဆိုတာကို ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ေပးၾကပါ။ ကိုယ့္သားသမီးေတြ ေကာင္းစားဖို႔ စU္းစားေနတဲ့ A ခ်ိန္မွာ ေသြးေျမက်ခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြကို သတိရေပးၾကပါ၊ ဘုရားရွိခုိး A ာ႐ုံျပဳတိုင္းလည္း ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ မကြယ္ေပ်ာက္ေA ာင္ ဗုဒဘ ၶ ာသာ၀င္တိုင္းမွာ တာ၀န္ရွိတယ္ဆိုတာ ေမ့မထားၾကပါနဲ႔။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆရာႀကီးေဇာ္ဂ်ီရ႕ဲ ‘တို႔တုိင္းျပည္’ ကဗ်ာထဲကလိုပဲ ေတာကၿပိတၱာ မျဖစ္ရေလေA ာင္ တစိပ္တ၀မ္းညီညီနဲ႔ ကိုယ့္တိုင္းျပည္A တြက္ ကိုယ္စီတာ၀န္ ယူတတ္ၾကရင္ေတာ့ ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တိုင္းမေ၀းေလာက္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္ …။ ။ ျမန္မာA မ်ဳိးသမီးတUီး

တိုင္းျပည္က ျပည္သူလူထု A ေျခA ေနေတြေၾကာင့္ စိတ္လက္မခ်မ္းသာျဖစ္ရ A ားမလိုA ားမရ ျဖစ္ေနရခ်ိန္မွာ မိမိကိုယ္မိမိေတာင္မွ ငါတို႔ျပည္သူေတြA တြက္ ဘာေတြမ်ား တေန႔တေန႔ စU္းစားခဲ့သလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ A ခ်ိန္ေပးၿပီးၿပီလဲဆိုတာ မၾကာခဏ မညာစတမ္း ေမးခြန္းထုတ္ေနရခ်ိန္မွာ ဘယ္သူ႔ေတြကိုမွ A ျပစ္ေတြ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ လူတိုငး္ လူတိုင္း မိမိယံုၾကည္ရာကို ကိုင္စဲြေနၿပီး ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးေတြ လုပ္ေနၾကမွာပဲလုိ႔ပဲ ေတြးထင္ခဲ့မိပါတယ္။ A ခုေတာ့ သိပ္တရား လြန္ေနၾကၿပီ။ မိမိစားခြက္ေလးေတြ ေပ်ာက္မွာစိုးလို႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုေတာင္ မၾကည့္ဘဲ တ႐ုတ္ကို A ေဖေတာ္ခ်င္ေနတဲ့ ပါတီတခုက ပုဂိၢဳလ္ေတြA ေၾကာင္းကို ဖြင့္ထုတ္ေျပာဆိုဖို႔ A ခ်ိန္ေရာက္ၿပီလို႔ ယူဆမိတဲ့A တြက္ စာေရးျဖစ္ေတာ့တာပဲ။ A ဒ ဲ ီပါတီက လူေတြတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္A ေၾကာင္းကိုယ္ သိေနၾကတဲ့ သူတိုင္းA တြက္လည္း ရည္ၫႊန္းရာ က်ပါတယ္။ A ဒ ဲ ီပါတီက ေၾကညာခ်က္ကို A င္တာနက္ကေန ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ တတုိင္းတျပည္လံုးႏွင့္ ဆုိင္ေသာ A ေရးကိစၥႀကီးတြင္ ျပည္တြင္းျပည္ပ A င္A ားစုမ်ားA ားလံုး A တူတကြ ပါ၀င္ေဆာင္႐ြက္ခြင့္ျပဳရန္ ေတာင္းဆိုတဲ့ သူတို႔ရဲ႕သေဘာထားကို ဖတ္လိုက္ရတယ္။ စစ္A ုပ္စုထက္ေတာင္ ေနာက္က်ၿပီး ျမန္မာမုန္တိုင္းေရးကို A ေရးတယူလုပ္တ့ဲ A ဖဲြ႔A စည္း ရိွပါေသးလားလို႔ သံေ၀ဂ ရမိပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ႏိုင္ငံေရးသမားလို႔ ခံယူထားသူေတြမွာ A ားA ားရိွ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ၿပီး တရားမ၀င္တ့ဲ စစ္A ုပ္စုကို ခဏခဏ လက္ျဖန္႔ေတာင္းေနတာ မရွက္ၾကဘူးလားလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ နာဂစ္မုန္တိုင္းျဖစ္တာ ၾကာၿပီ။ ဘယ္A ဖဲြ႕A စည္းက လူထုနစ္နာခ်က္ကို ထုတ္ေဖာ္ေနၾကလဲ၊ ဘယ္ႏိုင္ငံ ေရးသမားေတြကမ်ား ကိုယ့္ျပည္သူA ေရးကို စိတ္၀င္စားမႈ ရိွၾကသလဲ၊ စာနာမႈေတြ ထားၾကသလဲ လူထု ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြလုပ္ဖို႔ ႏိုင္ငံတကာ A ကူA ညီေတြ ရႏိုင္ဖု႔ိ ဘာေတြမ်ား တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္

A ားေပး ေဆာင္႐ြက္တာေတြ လုပ္ၾကသလဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ပါသလား၊ ဗုတ္ႏိုးက်ေတာ့ ေငြရလို႔ A ငမ္းမရ ေA ာ္ၾက ဟစ္လိုက္ၾကတာ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးေတြ လုပ္လိုက္ၾကတာ။ A ဒ ဲ ီေၾကညာခ်က္ကလည္း ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ဗုတ္ႏိုး လက္က်န္ရွင္းတမ္း ျဖစ္လိမ့္မယ္နဲ႔ တူတယ္။ A ခုခ်ိန္မွာ ဗုတ္ႏိုးေတြ မရိွေတာ့ဘူး။ တရားမ၀င္တ့ဲ လူထုက မေ႐ြးခ်ယ္တဲ့ စစ္A ုပ္စုA တြက္ ႀကီးမားတဲ့ A က်ပ္A တည္း ေရာက္ေနၿပီ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ လုပ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ရွင္းပါတယ္။ မုန္တိုင္းႀကီးက A ျပစ္မဲ့တဲ့ သူေတြကိုလည္း ေသေစေတယ္၊ A ျပစ္ရိွတဲ့ သူေတြကိုလည္း ကံA က်ဳိးတူ ေပးမွာပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုလည္း A က်ဳိးတူ ေပးေတာ့မယ္။ လုပ္စားခြင့္ေတြ A ထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးကို စီးပြားေရးလုပ္ငန္းလို လုပ္စားခြင့္ေတြေပ်ာက္ၿပီး စားၿပီးသား ေငြေတြေၾကာင့္ ျပန္ၿပီး လုပ္ေပးေနရတာေတြ ရပ္ရေတာ့မယ္။ ႏိုင္ငံတကာက A ကူA ညီေတြ ျပည္သူေတြဆီကို တိုက္႐ိုက္ေရာက္ေတာ့မယ္။ A ႏွစ္ (၂၀) ေလာက္ စားလာၾကတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ စိုးရိမ္ေနၾကၿပီ မဟုတ္လား။ နာဂစ္မွာ စစ္A ုပ္စုလိုပဲ ဘာမွ မျဖစ္သလို ေနႏိုင္ၾကတာ ခင္ဗ်ားတို႔ ႏိုင္ငံေရး လုပ္စားေတြပဲ ရိွတယ္။ ျပည္သူတရပ္လံုး လူေတြလို A သက္ရွင္ရပ္တည္ခြင့္ မရိွတဲ့A ခ်ိန္မွာ သူတို႔ကုိ ကယ္ဆယ္မယ့္ ႏိုင္ငံတကာကို ေမွ်ာ္လင့္ေနခ်ိန္ ခင္ဗ်ားတို႔လို မျဖစ္စေလာက္ လက္တဆုပ္စာေလာက္သာရွိွတဲ့ ပါတီက A ေမရိကန္ေတာ့ A ၀င္ မခံႏိုင္ဘူး၊ ျပင္သစ္တို႔ ၀င္လို႔မရဘူး၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ A ခ်ဳပ္A ျခာကို ထိခိုက္မယ္၊ ၀င္ၿပီးရင္ ျပန္ထြက္မွာ မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်ားတို႔ ပါတီသေဘာက ကုလသမဂၢ၀င္တာေတာင္ မႀကိဳက္ဘူးလို႔ ဆိုေနေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ နA ဖက လႊတ္လိုက္တ့ဲ လူေတြလားလို႔ ေမးရလိမ့္မယ္။ တရား၀င္ စာထုတ္ေျပာဖို႔က်ေတာ့ ဘာေၾကာင့္ သတၱိေတြ မရိွၾကတာလဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ သေဘာထားက ေငြရဖို႔A တြက္ မ်က္ႏွာကို လိုသလို ေျပာင္းလုပ္ရတယ္။ စကားကို လိုသလို ေျပာရတယ္ဆိုေတာ့ A ေရာင္ေတြလည္း A မ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းေနတာ မဆန္းလွပါဘူး။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက ျမန္မာ့A ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ လံုျခံဳေရးေကာင္စီမွာ ဗီဒိုA ာဏာသံုး ပယ္ခ်လို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ နစ္နာခဲ့တာ၊ ျမန္မာတျပည္လံုးမွာ တ႐ုတ္က လႊမ္းမိုးၿပီး စီးပြားေရးA ရ နယ္ခ်ဲ႕ေနတာေတြ ျမန္မာကို လက္နက္ေရာင္းေနတာေတြ A ားလံုးကို သိသိႀကီးနဲ႔ တ႐ုတ္A ိုလံပစ္ကို ဆန္႔က်င္တာကို မႀကိဳက္ဘဲ တ႐ုတ္ကို မဆန္႔က်င္ဖို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ပါတီက ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတခ်ဳိ႕ ေျပာေနတာေတြကလည္း စU္းစားစရာေတြပါပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ A ေဖ တ႐ုတ္ကို A ထိမခံဘူးဆိုေတာ့ A နီေတြလား ေမးခ်င္တယ္။ A ေမရိကန္ စတိတ္ဒီပါ့မန္႔က ခ်ေပးတဲ့ A န္A ီးဒီက ေငြေတြ၊ A ိုင္A ာA ိုင္က ေငြေတြကို A ႏွစ္(၂၀)လံုး သံုးၿပီး ႏိုင္ငံတကာမွာ ဒီမိုကေရစီ ေA ာ္ေနသူေတြက နီခ်င္ေတာ့လည္း နီသြားျပန္ေရာပါလား။ ပါတီဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ A မ်ားစုႀကီးက A ေမရိကန္၊ A ဂၤလန္၊ ေနာ္ေ၀ႏိုင္ငံေတြမွာ ခိုလႈခ ံ ြင့္ေတာင္း၊ ဒုကၡသည္ေတြ ေလွ်ာက္ေနၿပီး ႏိုင္ငံေရးလုပ္စားေနၿပီး က်ဳပ္တို႔ျပည္သူေတြကို ႏိုင္ငံတကာက ကယ္ဆယ္ေရး တပ္ေတြက A ကူA ညီေပးမယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ လက္မခံႏိုင္ဘူးလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ပါးစပ္က ေျပာရဲတယ္ဆိုတာ သိပ္လည္း တရားက်စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ A ခုေတာ့ ႏိုင္ငံတကာက ဖိA ားေတြ မ်ားလာၿပီ။ ျမန္မာ့A ေရးက ထိပ္တန္း ေရာက္လာၿပီ။ ကိုယ့္ျပည္သူA ေပၚမွာ ယုတ္ကန္းပက္စက္တဲ့ A ၾကင္နာတရားမရိွတဲ့ စစ္A ုပ္စုေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္A ေရးဟာ ကမၻာ့စာမ်က္ႏွာေပၚ ေရာက္လာၿပီ။ ခင္ဗ်ားတို႔လုပ္လို႔ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိပါတယ္ေနာ္။ ျပည္တြင္းမွာ A ကူA ညီေတြ ရလာမွာကို မလိုလားၾကဘဲ ႏႈတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ ႏိုင္ငံတကာက A ကူA ညီေတြ ေပးေတာ့မယ္ဆိုမွ ျပည္တြင္းျပည္ပ A င္A ားစုေတြပါ ၀င္ခြင့္ျပဳရန္ ေတာင္းဆိုတယ္ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ စားလို႔ မ၀ၾကေသးဘူးလားလို႔ ေမးခ်င္တယ္။ မုန္တိုင္းျဖစ္လို႔ ျပည္သူေတြ ပူေဆြးေသာက ျဖစ္ရ၊

A ားကိုမဲ့ ျဖစ္ေနရခ်ိန္ ရက္(၂၀)ေက်ာ္သြားၿပီ။ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ျပည္သူေတြ A သက္ရွင္ ရပ္တည္ေရး ႀကိဳးစားေနရခ်ိန္မွာ ျပည္သူသာA မိ ျပည္သူသာA ဖဆိုတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ ဘယ္ေခ်ာင္ေတြမွာ ေရာက္ေနၾကလဲ။ A စည္းA ေ၀း ဆီမီနာေတြမွာ A ဆီရစ္ေနတဲ့ မ်က္ခြက္ေတြနဲ႔ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔A ခြင့္ေရး A ေၾကာင္းေတြ ဗုတ္ႏိုးA ၾကာင္းေတြကို ဒိုနာႀကိဳက္ေA ာင္ ေျပာျပေနရမယ္နဲ႔ တူတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ပါတီီက လူေတြရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းက စံုစမ္းမွပဲ A ျဖစ္မွန္ ေပၚေတာ့တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ပါတီက ျမန္မာျပည္မွာ ဒုတိယ A င္A ားA ႀကီးဆံုးပါတီ ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ သိလိုက္ရတယ္။ သို႔ေသာ္ ပါတီက ႏွစ္ျခမ္းကဲြထားတယ္။ ၁၉၈၉က စစ္A ုပ္စုနဲ႔ A ေပးA ယူလုပ္ၿပီး ေကာ္မရွင္က ခြင့္ျပဳခဲ့တာ ခင္ဗ်ားတို႔မွန္း A စက မသိခဲ့ဘူး။ A ခုမွပဲ ဇာတ္ရည္လည္ေတာ့တယ္။ ပါတီထဲ A နီေတြ ၀င္လာပါၿပီဆိုၿပီး လန္႔လန္႔ျဖန္႔ျဖန္႔ျဖစ္တာ ခင္ဗ်ားတို႔ A ုပ္စုေတြမွန္း မသိခဲ့ပါဘူး။ A ခုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔က သိပ္နီေနၿပီး တ႐ုတထ ္ ိရင္ မခံဘူးလို႔ေတာင္ ျဖစ္ေနေတာ့ မ်က္စိေတြ လည္သြားတယ္။ တတ္လည္း တတ္ႏိုင္ပါေပတယ္။ A ေရာင္ေျပာင္း A ေရခံြလဲ ကြၽမ္းက်င္ပံုရတယ္။ A ေမရိကန္က ေငြယူ၊ Uေရာပႏိုင္ငံေတြမွာ ခိုလံႈခြင့္ေတြ ရယူၿပီး တ႐ုတ္လိုလားသူမ်ား ျဖစ္ေနၾကတာ ခင္ဗ်ားတို႔ နA ဖနဲ႔ မျဖစ္မေန ပတ္သက္ေနလိမ့္မယ္။ နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ခံရတဲ့ ျပည္သူေတြ ကိစၥကို ခင္ဗ်ားတို႔ ေနတတ္သလို ေနခဲ့ၿပီးမွ A ခုက်မွ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ A ျမတ္ထုတ္ဖို႔လုပ္တ့ဲ ခင္ဗ်ားတို႔A ားလံုး သတိသာ ထားေနၾကေပေတာ့။ စစ္A ုပ္စုလိုပဲ ခင္ဗ်ားတို႔ ႏိုင္ငံေရးလုပ္စားသူေတြ ေန၀င္ခ်ိန္ ေရာက္ရေတာ့မယ္။ မီးခဲ

ကိုင္း … ဘာလုပ္ၾကမလဲ စံကြန္႔ ကိုင္း … ဘာလုပ္ၾကမလဲ …။ စစ္A စိုးရကေတာ့ ျပည္သူကို စိန္ေခၚေနၿပီ။ ဒီႏွစ္ေမလထဲမွာ ျပည္သူ႔A လိုဆႏၵ တစက္မွမပါတဲ့ သူတို႔A လိုက် ေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံု A ေျခခံUပေဒကို A တင္းႀကီး ေထာက္ခံခိုင္းေတာ့မယ္။ ၂၀၁၀ခုႏွစ္မွာ ႏိုင္လည္းႏိုင္ ႐ံႈး လည္းႏိုင္မယ့္ ညစ္နည္းမ်ဳိး စံုလင္စြာနဲ႔ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပေပးလိမ့္Uီးမယ္။ ကိုင္း … ျပည္သူေတြ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ A တိုက္A ခံပါတီေတြ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ ဒီမိုကေရစီA င္A ားစုေတြ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ A ဖြဲ႔A စည္းေတြ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ ႀကိဳတင္ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့A တိုင္း သူ႔ဖဲ သူခ်ဳိး သူေ၀ၿပီး ေဟာဒီမွာ တစ္သံုးလံုးလို႔ လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ လူတိုင္း သိၿပီးသားပါ။ ဒါေလာက္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ႀကီး ေၾကညာလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မထားတာ တခုပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ စစ္A စိုးရက (ဖဲစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ ‘႐ိႈး’ ၾကည့္လိုက္တာ၊ သက္လံုေကာင္းရင္ လိုက္၊ သက္လံုမေကာင္းရင္ ေျပး၊ ဒါပဲ)။

A ခ်ိန္ကေတာ့ ေရာက္ေနၿပီ။ ျပတ္ျပတ္သားသား စU္းစားဆံုးျဖတ္ရမယ့္ A ခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ။ ျပည္တြင္းက ျပည္သူေတြေရာ၊ A ႏိုင္ရပါတီျဖစ္တဲ့ NLD ေရာ၊ ျပည္ပေရာက္ ဒီမိုကေရစီA င္A ားစုေတြေရာ ေလးေလးနက္နက္ စU္းစားဆံုးျဖတ္ဖို႔ A ခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ ျမန္မာ့A လင္းနဲ႔ ေၾကးမံုသတင္းစာေတြစုၿပီး မီးပံု႐ိႈ႔ျပ႐ံုနဲ႔လည္း ဒီကိစၥက မၿပီးဘူး။ ျမန္မာျပည္က တီး၀ိုင္းေလး A ဆုိေတာ္ေလးေခၚ ပြဲေလးဘာေလး က်င္းပၿပီး ဘီယာေသာက္ျပ ေန႐ံုနဲ႔လည္း စစ္A စိုးရက ျပဳတ္က်မွာ မဟုတ္ဘူး။ တႏွစ္တခါေလာက္ နဖူးစည္း A နီပတ္ သံ႐ံုးေရွ႕ သြားေA ာ္၊ A လကားရတဲ့ ေရဒီယို လိႈင္းတိုေလးေတြကေန ကေလာ္ဆဲ၊ ေစ့စပ္ညိႇႏိႈင္းဖို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ၀ါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ေလခ်U္တက္သံေတြကိုလည္း စိတ္ပ်က္လွပါၿပီ။ ၁၉၈၈ မွသည္ ၂၀၀၈ A ထိ A ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္လံုးလံုး ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြ A ရည္မရ A ဖတ္မရေတြနဲ႔ A ခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ တခ်ဳိ႕ A စာေၾကခ်င္မွ ေၾကမယ္။ ကိုင္း … ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ A င္မတန္ ႐ိုးစင္းတဲ့ ျမန္မာစကားပံု တခုကိုပဲ ကိုးကားျပရမွာပဲ။ “Uစၥာရင္လို Uစၥာရင္ခဲ” ဒါပဲ။ ကိုယ့္ကိစၥ ကိုယ့္ဖာသာ A ားမထုတ္လို႔ကေတာ့ ဂမ္ဘာရီလည္း မကယ္ႏိုင္ဘူး။ ေဂ်ာ့ဒဗလ်ဴဘုရွ္လည္း A ားမကိုးနဲ႔။ သူတို႔က ကူညီ႐ံု A ားေပး႐ံုပဲ။ တကယ္လုပ္ရမွာက ကိုယ့္ျပည္သူေတြ။ A ခ်ိန္က သိပ္တိုေနၿပီ။ A ေျခA ေနက မိုးထဲေရထဲမွာ …။ ဒီလုိA ေျခA ေနမ်ဳိးမွာ ‘A ာ’သမားေတြ မလိုဘူး။ ‘ေလ’ နဲ႔တိုက္မယ့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ တခ်က္ေနာက္ဆုတ္ပါ။ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တာ ညစာစားပြဲတက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဇာပန္းထိုးတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ စကားတခြန္း ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ ေပၚထြန္းဖူးပါတယ္။ A င္မတန္ ယုတ္မာပက္စက္တဲ့ စစ္A စိုးရကို သံတမန္ဆန္ဆန္ စိုးရိမ္မကင္း ျဖစ္မိပါတယ္။ ျပစ္တင္႐ႈတ္ခ် လိုက္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ A ႏႈတ္သေဘာေဆာင္တဲ့ လကၡဏာ ျဖစ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ A သံုးA ႏႈန္းမ်ဳိးကေတာ့ စစ္A စိုးရA ဖို႔ ပန္းနဲ႔ေပါက္သလားပဲ ထင္မွာပါ။ စစ္A စိုးရကေတာ့ ျပတ္တယ္။ A ာဏာ လက္မလႊတ္ရဖို႔A ေရး ဘယ္နည္းဗ်ဴးဟာပဲ သံုးရသံုးရ …။ ဖ်ာလိပ္ထဲ ၀င္မိတဲ့ ေခြးလိုပဲ။ သူ ေနာက္ဆုတ္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ သူတို႔ သက္ဆိုးရွည္ဖို႔A တြက္ ေA ာင္တိုးတို႔A ုပ္စု စီမံေဖာ္စပ္ထားတဲ့ သက္ရွည္က်န္းမာ A ေျခခံUပေဒႀကီးကို A တင္း ေထာက္ခံခိုင္းေတာ့မယ္။ ဒီဆႏၵခံယူပြဲႀကီး ျဖစ္မလား၊ ပ်က္မလားဆိုတာ …။ ျမန္မာေတြ မညံ့ဘူးဆိုတာ ဒီလိုေနရာမ်ဳိးမွာ ျပရမွာ။ ပါးစပ္ႀကီးနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ဗမာေတြ မညံ့ပါဘူးဗ်ာလို႔ ေျပာ႐ံုနဲ႔ ကမၻာက ယံုမွာတဲ့လား။ ေနာက္ … ေ႐ြးေကာက္ပြဲ။ ဒီကလိန္ကက်စ္ စစ္A စိုးရရဲ႕ A ႀကီးမားဆံုး ျပႆနာက ၉၀ျပည့္ႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ပဲ။ ဒီA ရိပ္မည္းႀကီးက သူတို႔ကို A ျမဲတေစၧ ေျခာက္လွန္႔ေနတယ္။ ဒါကို သူတို႔ ေျပာင္းျပန္လွန္ခ်င္ၿပီ။ ခက္တာက ျပည္သူကလည္း တစက္မွ A ယံုA ၾကည္ မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔A ျမဲA ားကိုးတဲ့ ေသနတ္။ ၿပီးေတာ့ ေထာင္မလဲသဲေကာ္ က်ပ္ေငြ။ ဒီႏွစ္ခုနဲ႔ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ တံတားခင္းမယ္။ တခ်ဳိ႕ကို ေငြနဲ႔ သြားခိုင္းမယ္။ တခ်ဳိ႕ကို ေသနတ္နဲ႔ သြားခိုင္းမယ္။ ဒီၾကားထဲ ကတိမ္းကပါး ျဖစ္ခဲ့ရင္။ သူတို႔မွာ ၀ွက္ဖဲေတြ A မ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ယုတ္စြA ဆံုး ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ပ်က္ေတာ့ေရာ သူ႔တို႔မွာ ဘာA ႐ႈံးရွိလို႔လဲ။ ဒီေနရာမွာ ဗကပ ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ A ျမင္မတူဘူး။ ဖိုးသံေခ်ာင္းက ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို၀င္ လူထုမဲနဲ႔ ျဖဳတ္ခ် ဆိုတာမ်ဳိးကို ႀကိဳက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဖိုးသံေခ်ာင္း ျမန္မာျပည္နဲ႔ ကင္းကြာေနတာ ၾကာေတာ့ A ၾကားေလာက္နဲ႔ပဲ သိတာ။ စစ္တပ္က ဘယ္ေလာက္ ေA ာက္တန္းက် စုတ္ပဲ့တယ္ဆိုတာ ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳဖူးဟန္

မတူဘူး။ ဟုိတုန္းက တည္ျမဲဟာ စစ္တပ္ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ရွိလ်က္သားနဲ႔ သန္႔ရွင္းကို ခြက္ခြက္လန္ေA ာင္ ႐ံႈးခဲ့တာကို သူက နမူနာျပတယ္။ A ဲဒါ ဟိုတုန္းက စစ္တပ္။ A ဒ ဲ ီစစ္တပ္က တည္ျမဲေနာက္က ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ A ေနပဲ ရွိတာ။ A ခုဟာက စစ္တပ္က Uီးစီးက်င္းပၿပီး စစ္တပ္ကိုယ္တိုင္ ၀င္A ေ႐ြးခံမယ့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ။ ေနာက္ၿပီး A ရွက္A ေၾကာက္ ဂုဏ္သိကၡာ တစက္မွမရွိတဲ့ စစ္တပ္။ ၉၀ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ သူတို႔ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳတဲ့ တစညပါတီ ခြက္ခြက္လန္ေA ာင္ ႐ံႈးၿပီး A ႏိုင္ရပါတီကို A ာဏာမလႊဲဘဲ ေနရဲတဲ့စစ္တပ္။ A ာဏာမလႊ႐ ဲ ံုတင္ မကေသးဘူး။ NLD A ဖြဲ႔၀င္ေတြကို ဖမ္း၊ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို ေထာင္ထဲထည့္၊ ဘာA ျပစ္မွ မရွိတဲ့ Uီး၀င္းတင္ကို ေထာင္ႏွစ္ရွည္ခ်၊ ေထာင္ထဲမွာ ေမာင္ေသာ္ကတို႔ မံု႐ြာတင္ေ႐ႊတို႔ ေသ။ ဒီၾကားထဲကပဲ ျမန္မာျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးA က်U္းသား မရွိပါဘူးလို႔ ေျဗာင္လိမ္ရတ ဲ ဲ့ စစ္တပ္။ သူတို႔A ျမင္မွာ ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္ကို A ႀကီးဆံုး ဆူးေညႇာင့္ခလုတ္လု႔ိ ျမင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေထာင္ထဲက လူမိုက္ေတြ သူခိုး ဂ်ပိုးေတြကို ပိုက္ဆံေပးၿပီး ဒီပဲယင္းမွာ ေဒၚစုကို လုပ္ၾကံခိုင္းတာ ဒီစစ္တပ္။ A ဒ ဲ ီပြဲမွာ Uီးစီးတဲ့ စစ္ဗိုလ္ကို ႏိုင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ခန္႔ရဲတာ A ဒ ဲ ီစစ္တပ္။ ေနာက္ဆံုး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ A သည္းႏွလံုးကို ဆုပယ ္ ူဖ်စ္ညႇစ္သလို ခံစားလိုက္ၾကရတဲ့ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးလို႔ လူသိမ်ားတဲ့ လူထုA ံုႂကြမႈ။ ျမတ္စြာဘုရား ပံုေတာ္နဲ႔တကြ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းသံဃာေတြကို စစ္ဖိနပ္နဲ႔ ကန္တဲ့A ထိ ဆိုးယုတ္ခဲ့တဲ့ စစ္တပ္။ ေမတၱာသုတ္႐ြတ္တဲ့ ရဟန္း သံဃာေတြကို လွံစြပ္နဲ႔ ထုိးရဲတဲ့ စစ္တပ္။ A ျပစ္မဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္ တေယာက္ကို ေသနတ္နဲ႔ A နီးကပ္ ပစ္ရဲတဲ့ စစ္တပ္။ ဒီလိုစစ္တပ္မ်ဳိးက ျပည္တြင္းမွာ က်င္းပမယ့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ မဲလိမ္မဲညစ္ရမွာမ်ဳိးေလာက္ေတာ့ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္ ေျပာလိမ့္မယ္။ ခုတေလာ A င္တာနက္ကေလး ဘာေလးဖြင့္ၾကည့္မိရင္ A င္မတန္ ေA ာ္ဂလီဆန္စရာေကာင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသုခမိန္A ခ်ဳိ႕နဲ႔ A ဖြဲ႔A စည္း တခ်ဳိ႕ရဲ႕ “ေတြဆ ႔ ံုေဆြးေႏြးျခင္းသည္သာလွ်င္ A ေကာင္းဆံုး ေျဖရွင္းနည္း” “စားပြဲ၀ိုင္းမွာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးဖို႔ နA ဖကို တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္” “ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ျပည္သူေတြ ေသြးေျမမက်ေစခ်င္ဘူးေပါ့ေလ A ားလံုး ႏွစ္ဖက္ ေျပေျပလည္လည္ ေဆြးေႏြးတာကို ျမင္ခ်င္ပါတယ္” ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရး လူလည္ႀကီးသားသမီးမ်ားရဲ႕ ၾသ၀ါဒကထာမ်ားကို မၾကာမၾကာ ဖတ္ေနရပါတယ္။ ဒီမွာ … စစ္တပ္မွာ A ာဏာမက္ေမာတဲ့ စိတ္မရွိဘူး၊ တိုင္ျပည္ ေကာင္းစားေစခ်င္တဲ့ဆႏၵ A မွန္တကယ္ ရွိတယ္ဆိုရင္ ဒီေန႔A ထိဆို ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ A ႏိုင္ရပါတီကို A ာဏာလႊဲေပးလို႔ ဒီမိုကေရစီႏို္င္ငံ ထူေထာင္ေနတာပဲ ၁၈ႏွစ္ရွိေရာ့မယ္။ ကိုယ့္ကို “တိုင္မွတ္လို႔ေတာင္ ႏွပ္မသုပ္”တာ။ A ဲဒါပဲ A မွတ္မရွိ ေတြ႔ဆံုရေA ာင္ပါ၊ ေဆြးေႏြးၾကရေA ာင္ပါဆိုေတာ့ ပံု႐ိုင္း႐ိုင္းေျပာရရင္ ဒီမိုကေရစီသားေလး ထြက္လာဖို႔ ညႇစ္ရတယ္ဗ်။ နာနာညႇစ္ရတယ္။ A ဂၤုလိမာလသုတ္ ႐ြတ္ေန႐ံုနဲ႔ ထြက္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ လုိA ပ္ရင္ ဗိုက္ခြဲတန္ ခြဲရလိမ့္မယ္။ ခုေတာ့ က်ဳပ္တို႔ ႏိုင္ငံေရးသုခမိန္မ်ားက A ဂၤုလိမာလသုတ္ကိုပဲ တြင္တြင္ ႐ြတ္ေနေတာ့တာကိုး။ တိုင္းျပည္တျပည္မွာ A ုပ္ခ်ဳပ္သူ A စိုးရနဲ႔ A A ုပ္ခ်ဳပ္ခံ ျပည္သူ သဟဇာတ မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုရင္၊ တနည္း ျပည္သူကလည္း A ုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ A စိုးရကို A ယံုA ၾကည္ မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ ျပည္သူလိုလားတဲ့ A စိုးရကို ေျပာင္းေပးရတယ္။ ဖိနပ္နဲ႔ ေျခေထာက္မေတာ္ရင္ ဖိနပ္ကို ေျပာင္းေပးရတယ္။ ေျခေထာက္ကို လွီးစရာ မလိုဘူး။ ခုေတာ့ က်ဳပ္တို႔မွာ A လွီးခံရလြန္းလို႔ ေျခေထာက္က ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒါကိုပဲ ႏိုင္ငံေရး သုခမိန္ေယာင္ေယာင္ ဒီမိုကေရစီ သူရဲေကာင္းေယာင္ေယာင္ ပုဂၢိဳလ္ေတြက A သံုးA ႏႈန္း တလြဲနဲ႔ A မ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဆိုၿပီး ဆရာႀကီး ၀င္လုပ္ၾကေသးတယ္။ ဒါဟာ A မ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး

မဟုတ္ဘူး။ ဖိႏွိပ္သူနဲ႔ A ဖိႏွိပ္ခံ၊ A ာဏာရွင္နဲ႔ ျပည္သူ၊ ဓမၼနဲ႔ A ဓမၼ ဒါရဲ႕A ားၿပိဳင္မႈ၊ ဒါရဲ႕ ပဋိပကၡသာလွ်င္ ျဖစ္တယ္။ တခ်ဳိ႕က ေျပာေသးတယ္။ ေစ့စပ္ညႇိႏိႈင္း ေဆြးေႏြးျခင္းသာလွ်င္ A ေကာင္းဆံုးနည္းလမ္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာညာေပါ့ေလ။ ၾကားလို႔ကေတာ့ A င္မတန္ နား၀င္ခ်ဳိစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ေျပာတဲ့လက ူ ိုလည္း A မွတ္တမဲ့ဆိုရင္ သူေတာ္ေကာင္းႀကီး သမာသမတ္ ရွိသူႀကီးလို႔ ထင္စရာေပါ့ေလ။ လင္မယားရန္ျဖစ္တဲ့ ကိစၥမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ ေA းေA းေဆးေဆး ေဆြးေႏြးၾကကြာ၊ ေဒါသ ေရွ႕မထားၾကပါနဲ႔။ မင္းကလည္း နည္းနည္းေလွ်ာ့ နင္ကလည္း နည္းနည္းေလွ်ာ့ ေျပာလို႔ရတယ္။ A ခုဟာက လင္မယား ရန္ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး။ တတိုင္းျပည္လံုးကို စစ္တပ္က ကြၽန္ျပဳထားတာ။ တုိင္းျပည္ကို ကုန္းေကာက္စရာ မရွိေA ာင္ ကြၽန္ျပဳထားတာ။ ႐ိုင္း႐ိုင္းေျပာရရင္ A ာဏာကို A ဓမၼ မုဒိမ္းက်င့္ယူထားတာ၊ တရား၀င္A စိုးရ မဟုတ္ဘူး။ Illegitimate Government သာလွ်င္ ျဖစ္တယ္။ ဒီလုိ လူသတ္သမား မုဒိမ္းသမား A စိုးရနဲ႔ ဘာကို ေဆြးေႏြးၿပီး ဘာကို ညိႇႏိႈင္းရမွာလဲ။ A ႏုိင္ရပါတီျဖစ္တဲ့ NLD မွာလည္း ေခါင္းေတြ လက္ေတြ ေျခေတြ ျဖတ္ထားလို႔ သူ႔မွာ ေလ်ာ့စရာဆိုလို႔ ပုဆိုးပဲရွိေတာ့တယ္။ ညႇိႏႈိင္းတယ္၊ ေဆြးေႏြးတယ္ဆိုတာ A က်ဳိးစီးပြားခ်င္း တူရတယ္။ ေမ်ာ္မွန္းခ်က္ခ်င္း တူရတယ္။ A ယူA ဆေရးရာ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ သီသီေလးလြဲေနရင္ ေဆြးေႏြးလုိက္ ညိႇႏိႈင္းလိုက္ရင္ ေျပလည္သြားၾကတယ္။ ခုလို A က်ဳိးစီးပြားခ်င္း ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ A ာဏာရွင္နဲ႔ ျပည္သူ၊ ဖိႏွိပ္သူနဲ႔ A ဖိႏွိပ္ခံ၊ ဓမၼနဲ႔ A ဓမၼ ဘာကို သြားေဆြးေႏြးမွာလဲ။ ဒါကလည္း ခုမွ စစ္တပ္က ႐ုတ္ခ်ည္း သေဘာထား ေျပာင္းလဲသြားတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ A ာဏာရွင္စနစ္ကို မ်ဳိးေစ့ခ်ေပးခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ေန၀င္းကလည္း တက္လာလာခ်င္းပဲ ေက်ာင္းသားေတြ သတ္ျပခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဓားဓားခ်င္း လွံလွံခ်င္းဆိုတဲ့ ကမၻာေက်ာ္ မိန္႔ခြန္းႀကီးကိုလည္း ေခြၽခဲ့ေသးတယ္။ ၈၈ခုႏွစ္ ျပည္သူေတြက ႏိုင္ငံေရးဇာတ္ခံုေပၚက ေန၀င္းကို ေခြးကန္ခ်သလို ကန္ခ်ေတာ့ စစ္တပ္က ဒီတခါ မိုးေပၚေထာင္ပစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ တည့္တည့္ပစ္မွာဆိုၿပီး ဂႏၳ၀င္ေျမာက္ ေျပာသြားပါေသးတယ္။ သူမွမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ေနာက္ ဆက္ခံတဲ့ ေစာေမာင္ကလည္း စက္တင္ဘာ A ာဏာသိမ္းတဲ့ ညမွာပဲ ေကာင္းဘိဳြ င္ဆန္ဆန္ တၿမိဳ႕လံုးကို က်ည္ဆန္မိုးေတြ ႐ြာသြန္းခဲ့ေသးတယ္။ ၈၈ A ေရးA ခင္းဟာ ျပည္သူေတြ A ေသA ေပ်ာက္ A မ်ားဆံုးပြဲဆိုတာ ျငင္းလို႔မရပါဘူး။ ေစာေမာင္ေနာက္ ဆက္ခံတဲ့ သန္းေ႐ႊလို (ကိုသာဆုိးနဲ႔ A ဖြဲ႔) ကလည္း လက္သံေျပာင္တဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ေ႐ႊတံဆိပ္ဆု ခ်ိတ္ပါတယ္။ ခုဆို ကမၻာ့နံပါတ္သံုး (A ယုတ္မာဆံုး A ာဏာရွင္) စာရင္း၀င္သြားပါၿပီ။ ဗုဒၶဘာသာတိုင္းျပည္မွာ ရဟန္းသံဃာေတြကို ေျခေထာက္နဲ႔ ကန္၀ံ့၊ လွံစြပ္နဲ႔ ထိုး၀ံ့တဲ့ စစ္တပ္မ်ဳိးကေတာ့ ၾသခ်ေလာက္ပါေပတယ္။ ေန၀င္းရဲ႕ (မဆလ)၊ ေစာေမာင္ရဲ႕ (န၀တ)၊ သန္းေ႐ႊရဲ႕ (နA ဖ) ေပးခ်င္တဲ့ နံမည္ေပး၊ ေျပာင္းခ်င္တဲ့ နာမည္ေျပာင္း၊ A ႏွစ္သာရကေတာ့ မင္းဆိုးမင္းညစ္ပဲ။ မဆလ = န၀တ = နA ဖ = မင္းဆိုးမင္းညစ္

ဒီမင္းဆိုးမင္းညစ္ဟာ ျပည္သူေတြA ေပၚပဲ ရက္စက္တာလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ A ာဏာနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ သူ႔မွာ A စိမ္းA က်က္ မရွိဘူး။ ဆရာသမား မိဘ မရွိဘူး။ ဘုရား တရား သံဃာ မရွိဘူး။ ဘာမဆို လာခဲ့။ A ျပတ္ ေခ်မႈန္းမယ္ဆိုတဲ့ သူေတြ။ ဒီကေန႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးမွန္ရင္ (စစ္တပ္ A ပါA ၀င္) ေက်းဇူးမကင္းတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေA ာင္ဆန္း။ သူ႔ဓာတ္ပံုကို A ေလးျပဳမိရင္ပဲ ေထာင္ခ်ခံရတဲ့ ဘ၀ေရာက္ေနၿပီ။ ေနာက္ A ာဏာရွင္စနစ္ကို မ်ဳိးေစ့ခ်ခဲ့တဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ႀကီး ဗိုလ္ေန၀င္း။ Sorry ပဲ။ သမီးနဲ႔ ေျမးေတြ ေထာင္ခ်။ ဗိုလ္ေန၀င္းကို ဘယ္လို ဂါရ၀ျပဳခဲ့သလဲ။ ဗိုလ္ေန၀င္း A သုဘ ဘယ္လိုခ်ခဲ့သလဲ။ ေနာက္ ဗိုလ္ေစာေမာင္ “ကိုယ္တို႔က ေ႐ြးေကာက္ပြဲၿပီးရင္ စစ္တန္းလ်ား ျပန္မွာ”လို႔ A ာေခ်ာင္ခဲ့မိတဲ့ ျပစ္မႈေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ဘ၀ကေန “A ႐ူးႀကီး”ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ A တပ္ခံရၿပီး ျဖဳတ္၊ ထုတ္၊ သတ္ လမ္းစU္ထဲ ပါသြားေရာ။ ေနာက္ ၈၈ A ေရးA ခင္း ႏွိမ္နင္းရာမွာ A ဓိကA ခန္းက ပါခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခင္ၫန ြ ္႔။ A တြင္းေရးမွဴးက တမိုးတြင္းလံုး ေဖ်ာက္ဆိပ္ လုပ္ျပေနေတာ့ Uကၠဌႀကီး ေ႐ႊေဘာေတာ္ခုၿပီး ႏွိပ္ကြပ္ပစ္လိုက္တာ ခုေတာ့ …။ ဒီလုိ သမိုင္းA စU္A လာရွိတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကလိန္ကက်စ္ေတြကို ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ျဖစ္ေA ာင္ မလုပ္ႏိုင္ဘဲနဲ႔၊ A သက္႐ွဴရပ္ေA ာင္ မလုပ္ႏိုငဘ ္ ဲနဲ႔၊ A စိုးရယႏၱရားႀကီး ထုိးရပ္သြားေA ာင္ မလုပ္ႏိုင္ဘဲနဲ႔ ေဆြးေႏြးရေA ာင္ပါ၊ ညိႇႏိႈင္းရေA ာင္ပါလို႔ တစာစာ ေA ာ္ေနတာကေတာ့ စိတ္ကူးA ယU္ လြန္ေနတာရင္လည္း ျဖစ္မယ္။ A ေၾကာက္ လြန္ေနတာရင္လည္း ျဖစ္မယ္။ ေသခ်ာတာ တခုကေတာ့ စစ္တပ္ ဒူးေထာက္လာေA ာင္ လုပ္ႏိုင္တ့ဲ တေန႔မွာေတာ့ ကေန႔ ႏိုင္ငံေရးသုခမိန္မ်ား စိတ္ကူးယU္ေနတဲ့ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးဟာ A ေကာင္A ထည္ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ လA နည္းငယ္ေလာက္က ႏိုင္ငံတကာဖိA ားေတြ ျပင္းထန္ေနခ်ိန္မွာ စစ္A စိုးရက ေဒၚစုနဲ႔ ေတြ႔ဆံုဖို႔ဆိုၿပီး ေA ာင္ၾကည္ကို ဆက္ဆံေရး၀န္ႀကီး ခန္႔လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က A ေကာင္းဆံုး ျပက္လံုးတခုကို ၾကားရလိုက္ရသလို တဟားဟား ရယ္ေနခ်ိန္မွာ A ေတာ္မ်ားမ်ားက ႀကိဳဆိုပါတယ္။ တိုးတက္လာတဲ့ သေဘာေပါ့။ A ေကာင္းဘက္က ႐ႈျမင္ပါတယ္။ ဘာညာ စံုလို႔ေပါ့ေလ။ တခ်ဳိ႕ကမ်ားဆို မၾကာခင္ပဲ ေဒၚစုနဲ႔ သန္းေ႐ႊ စားပြဲ၀ိုင္းမွာ ေတြ႔ၿပီး ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ေပၚထြန္းေတာ့မယ္ ထင္ေနတာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ႏွစ္တံုး၊ သံုးတံုး စားဖူးလို႔လား မသိဘူး။ သိတယ္ဗ်ာ။ ဒါႀကီးက ဘာလဲဆိုတာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ A ခ်င္းခ်င္း ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ လိုတာေပါ့၊ ေA ာင္ၾကည္ကို ဆက္ဆံေရး၀န္ႀကီး ခန္႔လိုက္တာ သိပ္ေကာင္းတာေပါ့လို႔ ေျပာလို႔ရၿပီ။ တံျမက္စည္းေလး ဘာေလး က်ဳိးေနရင္ ေA ာင္ၾကည္ လဲေပးမွာေပါ့ … လို႔။ ႏွစ္တံုး သံုးတံုး မစားဖူးခင္ ယံုမိတ့ဲ A ျဖစ္ေလးတခုကို A ခုA လ်U္းသင့္တုန္း ေရးျပပါရေစ။ ၾကာေတာ့လည္း ၾကာပါၿပီ။ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ ရက္ပိုင္းA လို ေမလထဲမွာ ကြၽန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြတေယာက္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ A လည္လာပါတယ္။ သူက စာသမား၊ ေရွ႕ေန၊ ေက်ာင္းဆရာ လူထြက္၊ Uပေဒ ေဆာင္းပါးေတြလည္း ေရးတယ္။ ေတြ႔ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က လူရင္းပီပီ ေဟ့လူ … ခင္ဗ်ား ဘယ္ပါတီကို မဲထည့္မွာလဲဆိုေတာ့ သူက ရယ္က်ဲက်ဲ လုပ္ေနပါတယ္။ မေနႏိုင္လို႔ ထပ္ေမးေတာ့လည္း ဒီလိုပဲ စပ္ၿဖီးၿဖီး လုပ္ေနေလရဲ႕။ ေမးေကာင္းတဲ့ ကိစၥမဟုတ္ေပမယ့္ လူရင္းေတြပဲဆိုတဲ့ A ခြင့္A ေရးယူၿပီး မရမကေမးေတာ့ … သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ၿပီး ဘာလဲ … ခင္ဗ်ားက တကယ္ မဲသြားထည့္မွာလား … တဲ့။ ဟာ … ထည့္ရမွာေပါ့ဗ်ာ … ဒီရေတာင့္ရခဲ A ခြင့္A ေရးႀကီး ဒီလုိA စိုးရမ်ဳိးကို ဒီလိုမဲစနစ္နဲ႔ ဆံုးမရမွာဆိုေတာ့ … ကိုယ့္လူက ခြက္ထုိးခြက္လန္ ရယ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ႔ပုဆိုးေလးကို A သာမၿပီး ဒီမွာ ကိုယ့္လူ … မဲ႐ံုကို လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ ေဟာဒီ ေျခသလံုး ႂကြက္သားေတြ ေညာင္းမယ္။ ဆိုကၠားကေလးနဲ႔ သြားရင္ ဆိုကၠားခ ကုန္မယ္။ စစ္တပ္က … A ႏိုင္ရမယ့္ပါတီ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ၊ ခု ခင္ဗ်ားတို႔ A င္မတန္ ေရပန္းစားေနတဲ့ NLD ႏိုင္ပါၿပီတဲ့။ စစ္တပ္က A ာဏာလႊဲေပးမယ္ ထင္သလား။ ေ၀းပါေသး။ ဘယ္ေတာ့မွ မေပးဘူးမွတ္။

ဟာ … ေဟ့လူ … ခင္ဗ်ား ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာတုန္း။ ဒီေလာက္ တိုင္းသိ ျပည္သိ ကမၻာသိ ေၾကညာၿပီးမွ လုပ္တ့ဲ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ A ႏိုင္ရပါတီကို A ာဏာလႊဲေပးရမွာေပါ့ ဆိုေတာ့ … သူ႔ေရွ႕မွာ ခ်ထားတဲ့ လြယ္A ိတ္ႀကီးကို လြယ္၊ သူ႔ထီးေကာက္ႀကီး ဖြင့္ၿပီး ေၾသာ္ … ကိုယ့္လူလည္း စစ္တပ္ကို A ခုA ထိ A ထင္ႀကီးတုန္းကိုးလို႔ … ေျပာၿပီး ငိုက္စိုက္ငိုက္စိုက္န႔ဲ ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ A ဒ ဲ ီတုန္းကေတာ့ မိတ္ေဆြႀကီးကို တယူသန္ႀကီး၊ ေခါင္းမာသူႀကီး၊ A ေတြးေခါင္သူႀကီး၊ A ေကာင္း မျမင္တတ္သူႀကီး၊ A စြန္းေရာက္သူႀကီးလို႔ ထင္ခဲ့ပါတယ္။ ခုေနမ်ား ျပန္ေတြ႔ရင္ သူ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာမ်ား ေျပာလိမ့္မလဲ။ လမ္းေဘးက A ေပါစား မိနး္ မပ်က္တေယာက္ရဲ႕ ႏႈတ္ထြက္ကတိေလာက္ေတာင္ တန္းဖိုးမရွိတဲ့၊ A ာဏာနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ဘုရား တရား သံဃာ ဆရာသမား မိဘမရွိတဲ့၊ A ာဏာတည္ျမဲဖို႔ဆိုရင္ ေA ာက္လမ္းနည္း A ထက္လမ္းနည္း ထမိန္ျခံဳနည္း သူခိုးဂ်ပိုးနည္း မိန္းမပ်က္နည္း A ကုန္A စံု သံုးရဲတဲ့၊ ျပည္သူေတြ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးၿပီး ဒုကၡပင္လယ္ေ၀မွ တို႔ကို မလွန္ႏိုင္မွာလို႔ ယူဆထားတဲ့ ဒီလုိစစ္တပ္မ်ဳိးကို ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ ထူေထာင္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ A ာဏာစြန္႔လႊတ္ေရးပဲ ျဖစ္ျဖစ၊္ A ဖ်င္းဆံုး ေဒၚစုနဲ႔ ဖမ္းဆီးခံ A က်U္းသားမ်ား လႊတ္ေပးေရးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႀကိဳက္တဲ့ ေခါင္းစU္တခုကို ေ႐ြးၿပီး စစ္A စိုးရနဲ႔ ေဆြးေႏြးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္ဆိုရင္ျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္သူရဲ႕ A မွားသာျဖစ္ေၾကာင္း …။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးA ေနနဲ႔ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ မီဒီယာေတြကေန ႏိုင္ငံေရးသုခမိန္ လုပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားေရာ၊ ကမၻာပတ္ၿပီး A လွဴခံေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီ သူရဲေကာင္းမ်ားေရာ၊ မစြန္႔ဘဲ စားခ်င္တဲ့ ေခတ္A ဆက္ဆက္ ျပည္တြင္းျပည္ပက ႏိုင္ငံေရး ဖ်ပ္စားလွ်ပ္စားမ်ားေရာ … A ားလံုးကို A ၿငိမ့္လူ႐ႊင္ေတာ္မ်ား မင္းသမီးေခၚခါနီး ေျပာေလ့ရွိသလို … “ကိုင္း … ကိုင္း … A ေျပာစခန္းေလးရပ္ … A လုပ္စခန္းေလးနဲ႔ ျပၾကပါစို႔လား …” လို႔ပဲ။ စံကြန္႔

A လြမ္းမီးကို ခရမ္းသီးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်င္သတဲ့လားကြယ္ … တုတ္ႀကီး (ေခတၱ တာ၀တိ ံသာ) A ိုဘယ့္ဘယ္ … A ိုဘယ့္ သမီးပ်ိဳ ... ေ႐ႊေလွာ္ျမနွယ္သြင္း ...။ စိတ္ထဲ ေတာင္စU္ေရမရ A ေတြးေတြနွင့္ ...။ ေA းေပါ့ေလ ... ေတာင္စU္ေတာ့ ဘယ္ေရက လာမတုန္း ... ဒါလည္း သဘာ၀တရားႀကီးေပပဲကိုး ...။ ကြၽႏ္ုပ္ကိုကိုတုတ္ A ိပ္ရာက ထလာေတာ့ ေနက A ေတာ္ျမင့္ေနၿပီ …။ ကမန္းကတန္းထ မ်က္နွာသစ္ ေရခ်ဳိးကာ ေရေႏြးၾကမ္းေလး တစ္A ိုးတည္ၿပီး လက္ဖက္သုတ္နွင့္ ထမင္း ၾကမ္းကို ဗိုက္A င့္ေA ာင္ ေလြးလိုက္သည္။ A င္တာနက္ တက္လာေခ်ေတာ့ မိတ္ေဆြA ခ်ဳိ႕နွင့္ သတင္းဟု မိမိတုိ႔ဟာ မိမိတို႔ ေခါင္းစU္တပ္ကာ လိပ္ျပာကို ဆပ္ျပာျဖင့္ ဖြပ္ၾကရင္း ဟိုA ေၾကာင္း သည္A ေၾကာင္း၊ စာA ေၾကာင္း ေပA ေၾကာင္း၊ တူA ေၾကာင္း

တံဇU္A ေၾကာင္း၊ စပါးA ေၾကာင္း ႏြားA ေၾကာင္း၊ မယားA ေၾကာင္း A စားA ေၾကာင္း၊ A ေသာက္A ေၾကာင္း A ရက္A ေၾကာင္း၊ ေရာဂါA ေၾကာင္း က်န္းမာေရးA ေၾကာင္း၊ A ေၾကာင္းေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ေျပာ မိၾက၏။ တစ္Uီးေသာ မိတ္ေဆြက "ေဟ့လူ … ကိုတုတ္ႀကီး ခင္ဗ်ား ခ်ဳိးလင္းျပာမဂၢဇင္းကို ဖတ္ျဖစ္သလားဗ်" ဟု ဆိုလာေခ်၏။ ကြၽႏု္ပ္က မဖတ္ဘူးဟု ေျဖလွ်င္ ခပ္ညံ့ညံ့လို႔ A ထင္ခံရနိုင္ခ်ည့္ဟု ေတြးမိကာ ေခတၱ ႏႈတ္ဆိတ္ ေနမိ၏။ ကိုယ့္ဆရာက A ေျဖကို မေစာင့္ဘဲ ဆက္ေျပာလာ၏။ "A ဲ … တစ္ရက္က မိတ္ေဆြA ခန္းမွာ ခ်ဳိးလင္းျပာမဂၢဇင္း A ေဟာင္းတစ္A ုပ္ ဖတ္ရသဗ်ာ။ A ဒ ဲ ီA ထဲမွာဗ်ာ ျမန္မာA မ်ဳိးသမီးA ဖြဲ႕တစ္ခုက Vagina Day ဆိုတာ က်င္းပသဗ်။ ပထမေတာ့ V-Day … V-Day နဲ႔ ဘာပါလိမ့္လို႔ ေတြးေနတာ" ...။ "ဂီြ ..." တုတ္ႀကီး တံေတြးႏွစ္ပက္ေလာက္ကို ကမန္းကတန္း ျပန္ၿမိဳခ်လိုက္ရေတာ့၏။ ဘာျပန္ေျဖရမည္မသိ၊ ၾကက္A ိုႀကီး A မႊန္ခြပ္ခံလိုက္ရသကဲ့သို႔ ယက္ကန္ယက္ကန္ ... တစ္ခုခုေတာ့ ျပန္ေျပာ မွျဖစ္မည္။ "A ဒ ဲ ီေန႔ A ထိမ္းA မွတ္ က်င္းပတဲ့ ပြဲကေလးမ်ား တစ္ခါေလာက္ တက္ဖူးခ်င္လိုက္တာ … ဟီး … ဟီး" စကားဆံုးေတာ့ ဘုရားလူႀကီး ႏွာဘူးသံျဖင့္ ရယ္လိုက္မိ၏။ မိတ္ေဆြေရာင္းရင္းက ထိုမွ်သာ A သိေပးၿပီး ကိစၥရွိသည္ဆိုကာ ထြက္သာြ းသလားမသိ ၿငိမ္သြား၏။ ကဲ ... တုတ္ႀကီးေတာ့ ဒုကၡေရာက္ၿပီ။ ထိုေန႔တြင္ က်င္းပေသာ ထိုပြဲကို ျမန္မာလို ဘယ္လိုေခၚရပါ့ ...။ စU္းစားစမ္း တုတႀ္ ကီး ... ၀ိနည္းလြတ္ … လက္ညႇိဳးထိုးလြတ္ ...။ မစU္းစားလို႔ မရ၊ ျမန္မာလူမိ်ဳးမ်ား A င္မတန္ ခက္ၾကသည္။ A ိမ္ေနာက္ေဖး လွန္းထားသည့္ ထမီတန္းေA ာက္ ၀င္မိလွ်င္ပင္ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္မိေသာ ႂကြက္သိုးကဲ့သို႔ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ ျပဴးတူးျပဲတဲ … ျဖစ္ပံုေတြက ...။ ေဟာ … မိန္းမနွင့္ A ိပ္ၾကလွ်င္ျဖင့္ ဆရာသမားတို႔ ပါးစပ္က A ျမဲတမ္း ေနရာလြေ ဲ နၾကျပန္၏။ က်လည္းက်တဲ့ ငါတို႔လူမိ်ဳးေတြပါတကား။ ဒီေတာ့ ဒီကိစၥကို ျမန္မာလိုေခၚဖို႔ သၿဂႌဳလ္ပဲ ျပန္တက္ရေတာ့မလိုလို …။ A ဲ ... ဟုတ္ၿပီ “Iထိယ တန္ဆာေန႔” ...။ မေကာင္းေသးဘူး၊ ဒါလည္း ျမန္မာလူမိ်ဳးေတြနဲ႔က A ေျပာက မလြတ္ ... A င္း ဒါဆို "ေယာနိသမယ" A ဲဒါ ေလးေရာ မေကာင္းဘူးလား၊ တစ္ေယာက္တည္း ေတြးေနရင္း A ေတြးစU္က A ဆက္မျပတ္ …။ ေၾကာင္ကို "မီမီ ... မီမီ ..." ဟု ေခၚသည္ဟု ဘယ္လိုသေကာင့္သားက ထြင္ခဲ့သနည္း ...။ ကြၽန္ုပ္စိတ္ထဲ မေက်နပ္ေတာ့ ျမန္မာA ေခၚA ေ၀ၚမ်ားျဖင့္ မည္ကဲ့သို႔ ယU္ေက်းေA ာင္ ေခၚရမည္နည္း ...။ မေတြးတတ္နိုင္ေA ာင္ကို ေခါင္းေျခာက္သြားေလၿပီျဖစ္၏။ A ေတြးေတြကို ျပန္ဆန္႔နိုင္သမွ် ဆန္႔ထုတ္ၾကည့္ရင္း … ဒုတယ ိ ကမၻာစစ္က ေယာက်ၤားေတြခ်ည္း တိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာ ေနာ္မန္ဒီကမ္းတက္တိုက္ပြဲေန႔ကိုေတာ့ D-Day ဟု သတ္မွတ္ၾကသည္ကို သြားသတိရမိေတာ့ကာ … တုတ္ႀကီး တခြီးခီြးျဖင့္ ေၾကာင္ထီး ေရပက္ခံလိုက္ရသလို ျဖစ္သြားကာ ရယ္လိုက္မိေတာ့၏။

A ဲသဟာလည္း ဟုတ္သားပဲေပါ့လို႔ ေတြးရင္း မိမိတို႔ ေယာက္်ားမ်ားA တြက္ ေယာက်ၤားA ဖြဲ႔A စည္းတစ္ရပ္ မားမားမတ္မတ္ ေပၚေပါက္လာလွ်င္ … A နွီ ျမန္မာA မ်ဳိးသမီးA ဖြဲ႕ကဲ့သို႔ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ႀကီးတစ္ရပ္ သတ္မွတ္ကာ P-Day ဟုမ်ား က်င္းပရမည္လား မသိ ...။ ေA ာ္ … တကယ္ေတာ့ မိန္းမမ်ားA ေနျဖင့္ သမိုင္းUီးဘံုေျမေခတ္မွစကာ ယခုကာလထိ ဖိနွိပ္မႈမ်ားေA ာက္မွ ေတာ္လွန္႐ုန္းႂကြ ကုတ္ဆြဲ ပင့္တင္ ၿငီးျငဴ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ရသည္မွာ နည္းသည့္ကာလမွ မဟုတ္ေပပဲကိုး …။ မမတို႔ … ညီမေလးတို႔ … A န္တီတို႔A ေနျဖင့္ ျမန္မာ့A မ်ဳိးသမီးေန႔ … A မ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ဟု သတ္မွတ္ၾက လွ်င္ ေခတ္မဆန္သျဖင့္ ျဖစ္တန္ရာသေလာ ...။ ေတြးၾကည့္ရင္း ေတြးၾကည့္ရင္း ေသာက္ေနမိေသာ ေရေႏြး ၾကမ္းတစ္A ိုးက ကုန္လုၿပီ။ ကြၽန္ုပ္ေ႐ႊဂ်ိဳးလည္း ေရတိုးလွၿပီ။ ဒီေတာ့ေ႐ႊတံခြန္က ေရသြန္ရေတာ့မည္ျဖစ္ရာ A ိမ္သာသို႔ ခက္သြက္သြက္ ေျပးရင္း ခ်ဳိးလင္းျပာမဂၢဇင္းေလးA ား ဖတ္ခ်င္စိတ္ပင္ ျဖစ္လာမိပါေတာ့၏။ A ဲ … ေသာက္ ပလုတ္တုတ္ ... A ိုးပုတ္ ခ်ဳိး႐ုပ္ ...။ ခ်ဳိးလင္းျပာႏွင့္ ေယာနိသမယ လိုက္ဖက္လွေပ၏တကားဟု ေတြးရင္း ပုဆိုးလွန္ကာ ခ်ဳိးဟန္A ျပည့္ျဖင့္ က်င္ငယ္ကို ပင္လယ္လို စြန္႔လိုက္မိပါေတာ့၏ ...။ ။ တုတ္ႀကီး (ေခတၱ တာ၀တိ ံသာ)

လာရာလမ္း၊ ပစၥဳပၸန္ေျခလွမ္းနဲ႔ ပုပ္လာတဲ့A သီး ျပည္ခ်စ္ဘုန္းဘုန္း ျပည္တြင္းက သူငယ္ခ်င္းက ေမးလာတယ္။ `သူငယ္ခ်င္းေရ တကၠသိုလ္A တြက္ ေဆာင္းပါးေလး ဘာေလး ေရးပါလား၊ တကၠသိုလ္ႏွစ္ပတ္လည္ မဂၢဇင္းA တြက္´တဲ့။ စာေရးသူ သူငယ္ခ်င္းက ရန္ကုန္၊ ကမၻာေA းက ႏိုင္ငံေတာ္ ပရိယတၱိ သာသနာ့ တကၠသိုလ္မွာ ပညာသင္လာတာ A ခုဆိုရင္ ေျခာက္ႏွစ္ေရာက္လို႔ M.A တန္း တက္ေရာက္သင္ၾကားေနသူျဖစ္တယ္။ စာေရးသူကလည္း ျပန္ေျပာရတယ္။ `ဟာ … တကၠသိုလ္A ေၾကာင္း ကို တကၠသိုလ္ထဲက ကိုယ္ေတာ္တို႔ကေရးမွ ပိုၿပီးေကာင္းမွာေပါ့။ တပည့္ေတာ္တို႔က ၾကားဖူးနား၀ပဲ ရွိတာ။ A ရွင္တို႔က ကိုယ္ေတြ႕ၾကံဳေနရတာ´လို႔။ ဒါေပမယ့္ သူက `ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့၊ ေဆာင္းပါးေလး တစ္ပုဒ္ ေလာက္ေတာ့ လုပ္ပါ´လို႔ ဆိုလာတာနဲ႔ ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးရပါတယ္။ A ဒ ဲ ီလိုေျပာၿပီး ေနာက္တစ္ပတ္မွာ တကၠသိုလ္က သူေရးေစခ်င္တဲ့ A ခ်က္A လက္ေတြကို A ီးေမးလ္ပို႔လာပါတယ္။ A ဆိုပါ A ခ်က္A လက္မ်ား ကို A ေျခခံၿပီး တင္ျပသြားပါမယ္။ စာေရးသူ ဒီကိုေရာက္မလာခင္က တကၠသိုလ္နဲ႔ တရင္းတႏွီးကို ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ သြားသြား လည္ေနက်။ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက A ေျမာ္A ျမင္ရွိရွိနဲ႔ Uီးေဆာင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့တဲ့ တကၠသိုလ္ ႀကီး။ သာသနာကို ျမန္မာမွာမက ကမၻာကိုပါ ျဖန္႔ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ သာသနာျပဳ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေပၚေပါက္လာေရးကို A ဓိက ေရွး႐ႈပါတယ္။ တကၠသိုလ္A ေဆာင္ေတြ တည္ေဆာက္ဖို႔A တြက္ ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ A သက္A ႐ြယ္နဲ႔

မလိုက္ေA ာင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံလံုးကို လွည္းနဲ႔ပင့္လည္း ႂကြ၊ြ ေလွနဲ႔ပင့္လည္း ႂကြ၊ ပင္ပင္ပန္းပန္း နဲ႔ကို A လွဴေငြေတြ ရွာေဖြၿပီး တည္ေဆာက္ခဲ့ရတယ္။ တကယ္လည္း ဆရာေတာ္ႀကီး ပင္ပန္းရက်ိဳးနပ္ခဲ့တယ္ လို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ ျပည္ပသာသနာ ျပန္႔ပြားေရးA တြက္ တုိက္႐ိုက္A က်ိဳးသက္ေရာက္မႈ မရွိဘူးလို႔ ဆိုႏိုင္ေပ မယ့္ သာသနာ့တကၠသိုလ္ရဲ႕ ေက်းဇူးနဲ႔ ေတာင္တန္းေဒသက ညီရင္းA ကိုေတြကို တရားဓမၼေတြ ေ၀ငွေပးႏိုင္ ခဲ့ပါတယ္။ သာသနာ့တကၠသိုလ္ကေန A သိပညာေတြေပးပံုက တစ္မ်ိဳး။ A ျပင္က ေက်ာင္းတိုက္ႀကီးေတြနဲ႔ မတူဘူး။ A ျပင္ေက်ာင္းတိုက္ေတြမွာက သမိုင္းတို႔၊ ဘာသႏၱရတို႔၊ A ျခားဖတ္သင့္ဖတ္ထိုက္ရာ စာA ုပ္တို႔ဆုတ ိ ာ ဖတ္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ျပ႒ာန္းက်မ္းစာကလြၿဲ ပီး က်န္တာေတြဖတ္ရင္ A ျပစ္ေပးခံရပါတယ္။ တကယ္ကို စာေပ၀ါသနာ ပါတဲ့ စာသင္သားေတြဟာ ဗဟုသုတ စာA ုပ္စာေပေတြကို ခုိးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ ဖတ္ရပါတယ္။ စာေရးသူ ဒီလိုေျပာလိုက္တာဟာ A ျပင္ေက်ာင္းက သံဃာေတာ္ေတြဟာ ဗဟုသုတစာေပေတြ မရွိဘူးလို႔ မဆိုလိုပါ ဘူးေနာ္။ ေခါက္႐ိုးက်ိဳးေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပညာေရးလို႔ဆိုတဲ့ Monastic Education ဟာ မႈိတက္ေနၿပီဆိုတာကို ျပခ်င္လို႔ပဲ။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္ကို စာေပလိုက္စားတဲ့ ဗဟုသုတ လိုလားတဲ့ သံဃာ ေတာ္ေတြကေတာ့ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ စာA ုပ္စာေပမ်ားကို ဖတ္႐ႈၿပီး စာေရးဆရာလုပ္ ျပည္သူကို A သိပညာ ေတြ ေပးေ၀ေနဆဲပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ စနစ္ရဲ႕က်U္းက်ပ္စြာတုပ္ေႏွာင္မႈထက ဲ ခက္ခဲစြာ ႐ုန္းထြက္လာရတာဆိုေတာ့ A မ်ားစုဆိုတဲ့ စကား ကို သံုးစြဲခြင့္ မၾကံဳေသးပါဘူး။ A နည္းစုကေလးပဲ ရွိပါတယ္။ A ဒ ဲ ီ က်ယ္ျပန္တဲ့ ဗဟုသုတႂကြယ္၀တဲ့ သံဃာေတာ္မ်ား မ်ားျပားလာမွသာ တနည္းA ားျဖင့္ ရဟန္းေတာ္ ေတြရဲ႕ သံုးပံုႏွစ္ပံုက ျပည္သူေတြလိုA ပ္တဲ့ ပညာရပ္ေတြကို ေပးႏုိင္စြမ္းရွိမွသာ A ဆိုပါ ပညာေရးကို `ေခတ္မီတယ္၊ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္တယ္´လို႔ ဆိုႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ေျပာမယ့္သာ ေျပာရတာ ဒါေတြက စိတ္ကူးယU္႐ံုသာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူႀကီးျဖစ္သူက `ဒါ´ဆိုရင္ `ဒါ´လိုက္လုပ္မွ လူေတာ္၊ သူေတာ္ေကာင္းလို႔ ေျပာခံရမယ့္ ဒီေန႔ ျမန္မာေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ A ားလံုးA တြက္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္မယ့္ ေခတ္မီတဲ့ ပညာ ေရးကို ျပ႒ာန္းတည္ေဆာက္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ A င္း….ရကို မရႏိုငပ ္ ါဘူးလို႔ ဆိုရမလို ျဖစ္ေနတယ္။ သာသနာ့တကၠသိုလ္ဟာ စ,ဖြင့္တုန္းက သူ႔ေခတ္ရဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈကို မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးနဲ႔ ႏွစ္ ဖက္လွ ဆရာUီးေက်ာ္လြင္တို႔က ျဖည့္ဆီးေပးတဲ့A ေနနဲ႔ ဖြင့္လွစ္ခဲ့တာပါ။ သူ႔ေခတ္က ေတာင္းဆိုမႈနဲ႔ ယခု လက္ရွိေခတ္ ေတာင္းဆိုမႈဟာ မတူေတာ့ပါဘူး။ မတူေပမယ့္ ဖြင့္စတုန္းက ေပးခဲ့တဲ့စနစ္က ယေန႔A ထိ စြဲ ကိုင္ထားတုန္းပဲ။ လာရာလမ္းက ေကာင္းခဲ့ေပမယ့္ ပစၥဳပၸန္ေျခလွမ္းေတြက ယိမ္းလာတယ္။ ျမန္မာေတြဟာ စစ္A စိုးရကို `မုန္းတယ္၊ မႀကိဳက္ဘူး´ဘယ္လုိပဲေျပာေျပာ စစ္A စိုးရရဲ႕ `A ထက္ေA ာက္ စနစ္´က မိသားစုမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ A ဖြဲ႔A စည္းေတြမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေက်ာင္းတိုက္ေတြမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႀကီးစိုးေနတာ ေတြ႕ရမယ္။ သာသနာ့တကၠသိုလ္မွာလည္း A ဒ ဲ ီA တိုင္းပဲ။ A ထက္လူႀကီးေတြရဲ႕ စကားကို ေျမ၀ယ္မက် နား ေထာင္တတ္မွ တပည့္ေကာင္း ပီသတယ္။ ကတၱား၊ ကံေတာင္ မွန္ေA ာင္မခြဲတတ္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြက A ႒ကထာ၊ ဋီကာစာA ုပ္ႀကီးေတြကိုင္ၿပီး ဆရာလုပ္ေနသူေတြကလည္း A မ်ားႀကီး။ တကၠသိုလ္ထဲမွာေတာင္ ေပၚတင္မေျပာၾကလို႔သာရယ္ ‘Master All Know’ ဆိုရင္ ဘယ္ဆရာေတြကို ရည္ၫႊန္းမွန္း ေက်ာင္းသားေတြက သိၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့

သူတို႔က မသိတာ မရိွဘူးေလ။ ဆိုလိုတာက ဘာမွ A ရည္A ခ်င္း မျပည့္မီဘဲ ဆရာလုပ္ေနသူေတြ A မ်ားႀကီး ရွိလာတယ္။ တကၠသိုလ္သမိုင္းမွာ A ရည္A ခ်င္းရွိၿပီး A မွန္တကယ္ တကၠသိုလ္ကိုခ်စ္တ့ဲ လူေတာ္ေတြ A ေ၀း ေရာက္သြားခဲ့ၾကရတာေတြက A မ်ားႀကီး ရွိခဲ့တယ္။ ေခတ္မီၿပီး စာသင္ေကာင္းတဲ့ ဆရာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ က်မ္းဂန္ႏွံ႕စပ္သလို ေခတ္ေပၚပညာရပ္ေတြ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ စာခ်ဆရာေတာ္ေတြလည္း A မ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ A ခ်ိဳ႕ဆရာေတာ္ေတြဟာ ဘာမွရပိုင္ခြင့္မွ မရရွိၾကေပမယ့္ စာသင္သား သံဃာေတာ္ေတြလို ေနထိုင္၊ စားေသာက္ၿပီး ေစတနာသန္႔သန္႔နဲ႔ တကၠသိုလ္ႀကီး တိုးတက္ေရးA တြက္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တတ္ကြၽမ္းတဲ့ A ဆိုပါဆရာေတာ္ေတြက စြမ္းA ားရွင္ဘုနး္ ႀကီးေတြနဲ႔ စြမ္းA ားရွင္ဒကာ ေတြေA ာက္မွာ ဘာA ာဏာမွ မရွိၾကပါဘူး။ ဘာလုပ္ပိုင္ခြင့္မွ မရွိၾကပါဘူး။ A ခု ေျပာျပတာေတြက A ႁမြက္မွ်ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ပစၥဳပၸန္ေျခလွမ္းကို A နည္းငယ္ ေဖာ္ျပလိုက္တာပဲ ရွိပါ ေသးတယ္။ A ဓိကေျပာခ်င္တဲ့ A ခ်က္ေတြ လြတ္ကုန္မွာစိုးလို႔ ရပ္ထားလိုက္တယ္။ ဆိုေတာ့ `ဒီလုိ မျဖစ္သင့္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ၊ မျဖစ္သင့္တဲ့ ဆရာေတြ ျဖစ္ေနတာကို လူႀကီးေတြက ဘာမွ မလုပ္ ဘူးလား´လို႔ ေမးခ်င္သူေတြ ရွိလာလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ `ပုပ္လာတဲ့ A သီး´ဆိုတာ A ခုမွ လာမွာပါ။ စစ္A စိုးရဟာ ဉာဏ္မ်ားတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိၿပီးျဖစ္တယ္။ သံဃာကို သံဃာနဲ႔ႏွိမ္နင္းမွ ခ်ိဳးႏွိမ္မွ ထိေရာက္ တယ္ဆိုတာ သူတို႔သိတယ္။ A ခု ပိုၿပီးသိလာလို႔ ပိုၿပီးထိေရာက္ေA ာင္ လုပ္လာတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သံဃာ့ေဘာင္ထဲမွာ သူတို႔စိတ္ၾကိဳက္လိုက္လုပ္မယ့္ `စြမ္းA ားရွင္ဘုန္းႀကီး´ေတြကို ေမြးျမဴလာတာ ေတြ႕ရ တယ္။ တခ်ိဳ႕ စြမ္းA ားရွင္ဘုန္းႀကီးေတြကေတာ့ A စကတည္းက မေကာင္းတာ၊ A စကတည္းက ကိုယ္က်ဳိး ရွာသမား၊ A တၱသမားေတြ။ ဘယ္သူေသေသ၊ ငေတမာရင္ ၿပီးေရာဆိုတဲ့ A တန္းA စားေတြ။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ A စကေတာ့ စိတ္ေကာင္းရွိသလို၊ A မ်ားA က်ိဳး သယ္ပိုးခ်င္စိတ္ရွိသလို ထင္ရတယ္။ ပစၥည္းUစၥာ၊ လာဘ္ လာဘနဲ႔ ျဖားေယာင္းလာတဲ့ A ခါက်ေတာ့ သူတို႔ဟာ စစ္A စိုးရA လိုက် `စြမ္းA ားရွင္´ေတြ ျဖစ္လာၾက တယ္။ သာသနာ့တကၠသိုလ္၊ ႏွစ္ပတ္လည္ မဂၢဇင္းA တြက္ ေရးတဲ့ေဆာင္းပါးဆိုေတာ့ သာသနာ့တကၠသိုလ္ကို သန္႔ ရွင္းေစလိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ သာသနာ့တကၠသိုလ္က `စြမ္းA ားရွင္ဘုန္းႀကီး´ေတြကိုပဲ A ဓိက ေရးသြားပါမယ္။ စက္တင္ဘာ A ေရးA ခင္းႀကီးမွာ သံဃာေတြ ဆႏၵျပလို႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ေတးသြားေတြဟာ ႏိုးၾကားလာခဲ့တယ္။ သံဃာေတာ္ေတြထဲက A မ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာကို ခ်စ္တဲ့ သံဃာေတြလည္း ေပၚ ထြက္တယ္။ သူတို႔ကို စစ္A စိုးရက ဘယ္ေလာက္ပဲ ေထာင္ခ်၊ A က်U္းခ်ထားသည္ျဖစ္ေစ ျပည္သူေတြက သူရဲေကာင္းေတြA ျဖစ္ ဆုတံဆိပ္ေတြ ေပးခဲ့ၾကတယ္။ သာသနာ့တကၠသိုလ္မွာလည္း ဆုတံဆိပ္ေတြ ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္ဆရာေတာ္ကေတာ့ ဆႏၵျပသံဃာေတာ္ ေတြကို ဘယ္လိုကာကြယ္ေပးတယ္။ ဘယ္ဆရာေတာ္ကေတာ့ ဘယ္လိုကူညီေပးတယ္။ ေရးခ်င္တဲ့ A ခ်က္ A လက္ေတြက A မ်ားႀကီး။ စက္တင္ဘာA ေရးA ခင္းမွာ နာမည္ႀကီးသြားတဲ့သူေတြ A မ်ားႀကီးရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕က A မ်ားA တြက္ ေရွး႐ႈလို႔ နာမည္ႀကီးတယ္။ တခ်ိဳ႕က A မ်ားကို ေခ်ာက္ခ်လို႔ နာမည္ႀကီးတယ္။ ေက်ာင္းတိုက္ေတြမွာလည္း ခုခ်ိန္ထိ

A ေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္တိုင္း နာမည္ႀကီးေတြA ေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ စာဖတ္သူေတြသိေA ာင္ `စြမ္းA ားရွင္ဘုန္းႀကီး´ရဲ႕ A ေၾကာင္းကို A နည္းငယ္ ေျပာျပပါမယ္။ သာသနာ့ တကၠသိုလ္မွာ စက္တင္ဘာ A ေရးA ခင္းတုန္းက နာမည္A ႀကီးဆံုးကေတာ့ လက္ရွိမေကြးေဆာင္မွာ ကုတ္ ကပ္ေနတဲ့ ေၾကာင္သူေတာ္ ႂကြက္သူခိုး `စြမး္ A ားရွင္ဘုန္းႀကီး´ျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူဟာ စက္တင္ဘာေရာက္မွ နာမည္ႀကီးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ A ရင္ကတဲက တကၠသိုလ္မွာ နာမည္ႀကီးပါတယ္။ နာမည္ႀကီးလား၊ မႀကီးလားဆိုတာ သိရေA ာင္ သူ႔ရဲ႕ နာမည္ေျပာင္ေလးေတြကို ၾကည့္ လိုက္ပါUီး။ သူ႔A ေၾကာင္းေျပာတဲ့သူတိုင္း ဘယ္သူမွ သူ႔ရဲ႕ ဘြဲ႕နာမည္A ရင္းA တိုင္း ေခၚေ၀ၚေျပာဆိုေလ့ မရွိၾကဘူး။ `၀က္ကုန္း(၀ါဂြမ္း)၊ ထိပ္ေျပာင္၊ ေျပာင္ႀကီး၊ ငပန္၊ ေဂြးပန္၊ ေခြးပု၊ ေဂြးပု၊ မစၥတာေA ာလ္ႏိုး၊ A ေနာက္ ေတာင္ပိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္´ဆိုတဲ့ နာမည္လွလွေလးေတြဟာ တကၠသိုလ္သံဃာေတြ ေပးထားတဲ့ A ဆိုပါ စြမ္းA ားရွင္ဘုန္းႀကီးရဲ႕ နာမည္ေတြပါပဲ။ စက္တင္ဘာA ေရးA ခင္းမွာ သံဃာေတြကို A မ်ိဳးမ်ိဳး ပုတ္ခတ္ခဲ့ သူကလည္း ၀က္ကုန္းပါပဲ။ စာေရးသူေရးတာကို ၾကည့္ၿပီး သံုးသပ္ရင္ သံသယျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ A ဆိုပါ နာမည္ေျပာင္ေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ ကာ႐ိုက္တာကို မွန္းၾကည့္လို႔ ရပါတယ္။ သူဟာ န.A .ဖလိုပဲ ကိုယ့္A က်ိဳးA တြက္ဆိုရင္ A ားလံုးကို လုပ္၀ံ့တ့သ ဲ ူ ျဖစ္တယ္။ ရဟန္း၀တ္ၿပီး `ဘယ္သူေသေသ ငေတမာ ၿပီးေရာ´လူစားမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ စက္တင္ဘာ A ေရးA ခင္းမွာလည္း သံဃာေတြရ႕ဲ ဘက္ကေန ရပ္တည္ေပးခဲ့ သူ မဟုတ္ဘူး။ သူ႕ေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ျပင္ပ ေရာက္သြားရတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြဟာ တကၠသိုလ္သမိုင္းမွာ A မ်ားႀကီးရွိခဲ့တယ္။ သူဟာ မဂၤလာဗ်ဴဟာ … စတဲ့ ဗုဒၶဘာသာယU္ေက်းမႈသင္တန္းေတြမွာလည္း လူတတ္ ႀကီးလုပ္ၿပီး သင္တန္းဆရာ လုပ္ေနသူလည္းျဖစ္တယ္။ ေနာက္စြမ္းA ားရွင္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ `လက္ရွိေမာ္ထိန္း၊ ဒု-ပါေမာကၡခ်ဳပ္´လုပ္ေနတဲ့သူျဖစ္တယ္။ သူဟာ လည္း န.A .ဖ ဘက္ေတာ္သားပီပီ န.A .ဖလိုပဲ A ာဏာရွင္ဆန္ဆန္ A ုပ္ခ်ဳပ္တတ္သူျဖစ္တယ္။ စက္တင္ ဘာA ေရးA ခင္းမွာ စာသင္သား သံဃာေတာ္ေတြဘက္က မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေပးခဲ့တဲ့ ဒုတိယနာ ယကခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္ကိုလည္း တိုက္႐ိုက္မဟုတ္ေပမယ့္ သြယ္၀ိုက္ၿပီး ပ,ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ျဖစ္ပံုက ဒီလိုပါ။ တကၠသိုလ္သမိုင္းမွာ ပါေမာကၡခ်ဳပ္၊ ဒုတိယ ပါေမာကၡခ်ဳပ္၊ ေမာ္ကြန္းထိန္းဆိုၿပီး ရာထူးႀကီး သံုးခုရွိပါတယ္။ စက္တင္ဘာA ေရးA ခင္းA ၿပီး မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ သူဟာ ပါေမာကၡရာထူး(ယာယီ)ကို တက္ ယူၿပီး န.A .ဖ A လိုက် ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ရာထူးကို ေဒါက္တာA ာဒိစၥကို ခန္႔ထားခဲ့ပါတယ္။ A မွန္က သူ႔ရဲ႕ မူလရာထူးကို ျပန္သြားရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ စစ္A စိုးရကလည္း သူတို႔ခိုင္းသမွ် A ကုန္လပ ု ္ေပးတဲ့ ေမာ္ကြန္းထိန္းကို ရာထူးA ဆင့္ နိမ့္သြားေစခ်င္ပံုမရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးတဲ့ `စီမံဒုတိယနာယကခ်ဳပ္´ဆိုတဲ့ ရာထူးတစ္ခု ထပ္တိုးၿပီး သူဟာ ရာထူးတစ္ခု ထပ္ယူလိုက္ပါတယ္။ ဒီA ေျခ A ေနကို သံဃာေတာ္မ်ားဘက္က မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ ဒုတိယနာယကခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္ကလည္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။ A စည္းA ေ၀းၿပီးလုိ႔ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ A တြင္းမွာပဲ ရာထူးမွ ႏႈတ္ထြက္ခါ မိမိေနရင္း ေက်ာင္းကုိ ျပန္သြားပါတယ္။ သူ႔A တြက္ကေတာ့ နားေA းသြားပါၿပီ။ ေA းေA းေဆးေဆး တရားေဟာစာခ် လုပ္ေန႐ုံပါပဲ။ သူေတာ္ေကာင္း ေတြကေတာ့ သာသနာ့မ်က္ႏွာနဲ႔ A ာဏာယွU္လာရင္ သာသနာ့မ်က္ႏွာကုိပဲ ၾကည့္တတ္ၾကပါတယ္။ တကယ္

တမ္း နစ္နာတာကေတာ့ A မိတကၠသိုလ္ႀကီးနဲ႔ တကၠသုိလ္က သင္တန္းသား သံဃာေတာ္ေတြပါ။ A ဆိုပါ စြမ္းA ားရွင္ေတြဟာ A ရာရာကို ျခယ္လွယ္ခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ႔ ရာထူးA သစ္ေတြ တိုးၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ေပးထားတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။ တကၠသိုလ္မွာ ေမာ္ကြန္းထိန္း၊ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ (ယာယီ)၊ စီမံဒု-ပါေမာကၡ ခ်ဳပ္ … ရာထူးA မ်ိဳးမ်ိဳးယူၿပီး A ရသာေတြ႕ေနသူ ျဖစ္သြားတယ္။ သိမ္ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတိုက္က သူ႔A တၱေတြကို ပိုၿပီး ခိုင္ျမဲေစခဲ့တယ္။ သိမ္ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတုိက္ဆိုတာ မ.ဟ.န (ႏိုင္ငံေတာ္သံဃာ့မဟာနာယက)က ပိုင္တာ။ ဆိုေတာ့ A စိုးရေက်ာင္းေပါ့။ A စိုးရေက်ာင္းျဖစ္လို႔ ေက်ာင္းထိုင္A ျဖစ္ကေန ဖယ္ေပးရမွာ ေၾကာက္တာနဲ႔ ေA ာက္ဖိ၊ ထက္ဖား စြမ္းA ားရွင္ ျဖစ္လာရေတာ့တာပဲ။ တကယ္ေတာ့ သူဟာ ေA ာ္က်ယ္ေA ာ္က်ယ္ေျပာဖုိ႔၊ သံဃာေတြကုိ ေက်ာင္းထုတ္ဖုိ႔နဲ႔ ရာထူးတက္ေA ာင္ A ရာရွိေတြကုိ မ်က္ႏွာလုပ္ဖုိ႔ေလာက္ပဲ သိပါတယ္။ ဒါကုိ မဟာနာယက ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား သိဖုိ႔ေကာင္းပါ တယ္။ လက္ေတြ႔မွာ ေမာ္ထိန္းဟာ စစ္A စုိးရ A ရာရွိမ်ားနဲ႔ မဟာနာယက ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကုိ ေပါင္းၿပီး A ာဏာတည္ျမဲဖုိ႔နဲ႔ ရာထူးတက္ဖုိ႔ပဲ ႀကိဳးစားေနတာပါ။ စက္တင္ဘာA ေရးA ခင္းနဲ႔ A ေရးA ခင္းမတုိင္မီ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဆြမ္းကြမ္းမလုံေလာက္မႈ ျပႆနာေတြမွာ A ျခား ေသာ နာယကခ်ဳပ္၊ ဒုခ်ဳပ္နဲ႔ သင္ၾကားစီမံ ဆရာေတာ္ေတြA ားလုံက A မိတကၠသုိလ္ႀကီး ပ်က္စီးသြားမွာကုို စုိးရိမ္ပူပန္ေနေပမယ့္ သူကေတာ့ တာ၀န္မဲ့စြာပဲ သူနဲ႔မဆုိင္ပါဘူး၊ သူ မၾကာခင္ ႏႈတ္ထြက္ေတာ့မွာ မၾကာခင္ နားေA းရေတာ့မွာပါလုိ႔ ေျပာရက္တဲ့ စကားကုိၾကည့္ျခင္းA ားျဖင့္ တကၠသုိလ္A ေပၚ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ တကၠသုိလ္ကေန ဘာကုိ A ျမတ္ထုတ္ခ်င္တယ္ဆုိတာ သိဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ A ေရးA ခင္းၿပီးလုိ႔ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ျဖစ္လာတဲ့A ခါက်မွ သူက မဟာနာယက ဆရာေတာ္ ေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီး သူပဲ ကုိင္တြယ္လုိက္လုိ႔ ေA းေA းေဆးေဆးျဖစ္တဲ့ ပုံစံမ်ဳိးနဲ႔ ေျပာခဲ့တာပါ။ ဘာမွမသိရွာတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားနဲ႔ သာသနာေရး၀န္ႀကီးတုိ႔ကလည္း လက္ရွိနာယကခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ရာထူးက ျဖဳတ္ၿပီး သူ႔ကုိ ယာယီပါခ်ဳပ္ တင္လုိက္ပါတယ္။ တကယ္တမ္းျဖစ္ရမွာက ေက်ာင္းသားA မ်ားစု ေလးစားၿပီး A ရည္A ခ်င္းရွိတဲ့ ဒုတိယနာယကခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္က ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ျဖစ္ရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူက မဟာနာ ယက ဆရာေတာ္မ်ားနဲ႔ စစ္A စိုးရဘက္ေတာ္သားမ်ားကုိ ပူေပါင္းၿပီး ယာယီပါခ်ဳပ္ရာထူးကို ရယူခဲ့ပါတယ္။ A ျပင္မွာေတာ့ ဗိုလ္ေစာေမာင္ တိုင္းျပည္ကို ေျပာခဲ့သလိုမ်ိဳး သူက ရာထူးကို မလိုခ်င္ေၾကာင္း မလုပ္ခ်င္ဘဲ လုပ္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းလႊင့္ပါတယ္။ ေတြ႔သမွ် လူပုဂၢဳလ ိ ္ ရဟန္းပုဂၢဳိလ္မ်ားကိုလည္း သူ႔ရဲ႕သေဘာ ထားေတြကုိ ကိုယ္တိုင္ႏႈတ္မွ ထုတ္ေျပာပါတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ားA ေပၚမွာလည္း ေစတနာထားရွိတဲ့A ေၾကာင္းကို မၾကာခဏ ကိုယ္တိုင္ႏႈတ္မွ ထုတ္ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ တကယ္တမ္း ေစတနာရွိမရွိ ဆိုတာကိိုေတာ့ ယာယီပါခ်ဳပ္ ျဖစ္လာတဲ့A ခါက်မွ လက္ေတြ႔သိလိုက္ရပါတယ္။ စက္တင္ဘာA ေရးA ခင္းကို A ေၾကာင္းျပၿပီး စစ္A စိုးရရဲ႕ A ာဏာရွင္ဆန္ဆန္ A ုပ္ခ်ဳပ္ပုံကို သေဘာမက်တဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ A ျပစ္မရွိ A ျပစ္ရွာၿပီး စစ္A စိုးရA လိုက် ေက်ာင္းမွ ထုတ္ပစ္္ခဲ့ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ကို လည္း စစ္A ာဏာရွင္တို႔ရဲ႕ မူA တိုင္း သင္ၾကားစီမံ ဆရာေတာ္မ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ား မေနႏိုင္ေA ာင္ A ေၾကာင္းA မ်ိဳးမ်ိဳးျပကာ စည္းကမ္းတင္းက်ပ္ပါတယ္။

စစ္A ာဏာရွင္မ်ား သေဘာက်ေA ာင္လုိ႔ A ခ်ိဳ႕ေသာ A ေဆာင္းမွဴးမ်ားကလည္း A ာဏာရွင္ယာယီ ပါေမာကၡ ခ်ဳပ္နဲ႔ ေပါင္းၿပီး A ျပစ္မဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေက်ာင္းထုတ္ေစခဲ့ပါတယ္။ တကယ္တမ္း စမ္းစစ္ၾကည့္ေတာ့ A ထုတ္ခံရတ့ဲ ေက်ာင္းသားေတြဟာ နုိင္ငံေရးေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ A ေဆာင္မွဴးေတြရဲ႕ A ျမင္ကပ္တဲ့ ပုဒ္မေတြ ေၾကာင့္ဆုိတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ A ဆိုပါ A ေဆာင္မွဴးေတြထဲမွာ မေကြးA ေဆာင္မွဴးဟာ ထိပ္တန္းက ပါ၀င္ခဲ့ တဲ့ စြမ္းA ားရွင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ မဂၤလာဗ်ဴဟာနဲ႔ ဓမၼဗ်ဴဟာ လုိထင္းရွားတဲ့ ျပင္ပဌာနေတြမွာ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ သင္တန္းA မ်ဳိးမ်ဳိး ပုိ႔ခ် ၿပီး တကၠသုိလ္ကုိ ခုတုံးလုပ္စားေနတဲ့ စြမ္းA ားရွင္ ျဖစ္ပါတယ္။ A ေဆာင္သံဃာမ်ားA ေပၚမွာ A ေလးမထား ဘဲ ဒကာဒကာမေပါမ်ားေရး ဘုန္းကံႀကီးေရးကုိသာ လုပ္ေဆာင္ေနသူပါ။ ဒါကုိလည္း A ေဆာင္ေနသံဃာမ်ားနဲ႔ တကၠသိုလ္တစ္၀န္းလုံးက သိၾကပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕A ျပစ္ေတြကုိ ဖုံးကြယ္ ခ်င္ေတာ့ ယခု ယာယီပါခ်ဳပ္ တစ္ျဖစ္လဲ ေမာ္ကြန္းထိန္းနဲ႔ေပါင္းၿပီး သူA ျမင္မၾကည္တဲ့ သင္တန္းသားမ်ားကုိ နုိ္င္ငံေရးပုဒ္မ ဘာပုဒ္မ ညာပုဒ္မေတြတပ္ၿပီး ေက်ာင္းကေန ႏွင္ထုတ္ခုိင္းပါတယ္္။ A ာဏာ႐ူးေနတဲ့ ေမာ္ထိန္းကလည္း ရာထူးA သစ္နဲ႔ဆုိေတာ့ လက္စြမ္းျပခ်င္ေနတာ A ေတာ္ျဖစ္သာြ းပုံရပါ တယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ မစူးစမ္း မစုံစမ္းဘဲနဲ႔ A ဒ ဲ ီသံဃာေတြကုိ စက္တင္ဘာမွာ Uီးေဆာင္ပါတယ္ဆုိၿပီး ေက်ာင္း ကေန ထုတ္ပစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး A စုိးရက စာတုိက႐ ္ ုိက္လာလုိ႔ လုပ္တာပါ လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ မေကြးA ေဆာင္မွဴးနဲ႔ ေမာ္ကြန္းထိန္းတုိ႔ရဲ႕ ပူေပါင္းၾကံစည္မႈေၾကာင့္ တကၠသုိလ္ကေန ထြက္ ခြာသြားရတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြဟာ A ပါး၂၀-ထက္ မနည္းေတာ့ပါဘူး။ A ဒ ဲ ီ သံဃာငယ္ေတြဟာ A ရည္A ခ်င္း ျပည့္၀ၿပီး စာႀကိဳးစားတဲ့သူေတြပါ။ A နာဂတ္A တြက္ မိမိေက်း႐ြာ မိမိၿမိဳ႕နယ္တုိ႔က A ားထားေနတဲ့ A ရွင္ ေကာင္းေလးေတြပါ။ စာေရးသူဟာ ပုဂၢိဳလ္ေရးေတြ တိုက္ခိုက္ဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ A စေကာင္းခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ ပရိယတၱိ သာသနာ့တကၠသိုလ္ႀကီးဟာ A ဆိုပါ စြမ္းA ားရွင္ဘုန္းႀကီးေတြရဲ႕ လက္ေA ာက္မွာ ပ်က္စီးသြားမွာ စိုးမိပါတယ္။ ျပည္တြင္းျပည္ပမွ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူမ်ားA ားလံုး စြမ္းA ားရွင္ ဆရာေတာ္မ်ားA ေၾကာင္းကုိ သိေစရန္၊ တကၠသုိလ္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး နစ္နာသြားခဲ့ၾကရတဲ့ နစ္နာေနၾကတဲ့ A ခြင့္A ေရးေတြ ဆုံး႐ံွဴးေနတဲ့ စာသင္သား သံဃာေတာ္မ်ား A ေၾကာင္းကုိ သိေစခ်င္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ေရးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ စြမ္းA ားရွင္ေတြေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္သြားတဲ့ သံဃာေတြကုိ ဘယ္လုိ A ကူA ညီ ေပးၾကမယ္ဆုိတာ စU္းစား ေပးၾကဖုိ႔ရန္နဲ႔ စြမး္ A ားရွင္ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ျမန္မာနဲ႔ကမၻာသိေA ာင္ လုပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ `စြမ္းA ားရွင္ဘုန္း ႀကီး´ေတြကို A မ်ားသိေA ာင္ လုပ္ၾကရပါမယ္။ ဒီေန႔ န.A .ဖ စစ္A စိုးရရဲ႕ လက္ကိုင္တုတ္ေတြဟာလည္း စြမ္းA ားရွင္ေတြပဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ A ားလံုးသိၾကပါတယ္။ သိၿပီးၿပီဆိုရင္ သိတဲ့A တိုငး္ A ားလံုးစုေပါင္းၿပီး စြမ္းA ားရွင္ ႏွိမ္နင္းေရးေတြ လုပ္ၾကရမယ္။ ဒီလို စြမ္းA ားရွင္ေတြ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာတဲ့ တကၠသိုလ္ႀကီး ဟာလည္း ဘယ္ေလာက္ပင္ A စေကာင္းခဲ့သည္ျဖစ္ေစ ပုပ္လာတဲ့ A သီးလုိပဲ သံုးစားမရ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ သူတို႔ကို ေထာက္ပံ့ေပးေနတဲ့ ဒကာဒကာမေတြဟာ A ဆိုပါ စြမ္းA ားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ေတြရဲ႕ သ႐ုပ္A မွန္ကို မသိရွာၾကပါဘူး။ A မ်ားA က်ဳိးA တြက္ကုိ မၾကည့္ဘဲ ကုိယ္က်ဳိးA တြက္သာ ၾကည့္တတ္တဲ့ A ဆိုပါ စြမ္းA ား ရွင္ေတြရွိေနတာ တကၠသုိလ္A တြက္ နစ္နာပါတယ္။ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးသာ ဒီA ေၾကာင္းေတြ သိခဲ့ မယ္ဆုိရင္ A လြန္စိတ္ပင္ပန္း ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။

A ဆိုပါ စြမ္းA ားရွင္ဘုန္းႀကီးေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ဆက္စပ္တဲ့ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ား၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို စာေရးသူ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ သူေျပာငါေျပာေတြက မေသခ်ာပါဘူး။ စာေရးသူ ေရးတာေတြကိုလည္း မေမးျမန္းဘဲ မယံုေစခ်င္ဘူး။ သိခ်င္ရင္ သာသနာ့တကၠသိုလ္ကို သြားၾကပါ။ မေကြးA ေဆာင္မွာေနတဲ့ သံဃာေတာ္ တစ္ပါး ပါးကို ေမးျမန္းပါ။ စံုစမ္းပါ။ စာေရးသူေရးတာေတြ ဟုတ္မဟုတ္ကို သြားေရာက္ ေမးၾကပါ။ တကယ့္A မွန္ တရားေတြကို သိၾကရပါလိမ့္မယ္။ စာေရးသူေရးတာေတြဟာ `လိုေတာင္ လိုေနေသးတယ္´လို႔ေတာင္ ေျပာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ A ထူးသျဖင့္ မဂၤလာဗ်ဴဟာက တာ၀န္ရွိသူေတြကို သိေစခ်င္ပါတယ္။ သင္တန္းသားေတြကိုလည္း သိေစခ်င္ ပါတယ္။ A ယံုA ၾကည္ မမွားၾကဖို႔ သတိေပးခ်င္ပါတယ္။ တာ၀န္ရွိသူေတြနဲ႔ သင္တန္းသူ၊ သင္တန္းသား ေတြA ေနနဲ႔ A ဆိုပါ စြမ္းA ားရွင္ ဘုန္းႀကီးေတြA ေၾကာင္း သိခ်င္ရင္ တကၠသိုလ္ကို သြားေရာက္စံုစမ္းႏိုင္ သလို သင္တန္းပို႔ခ်ေနတဲ့ တျခားဆရာေတာ္ေတြကိုလည္း ေမးျမန္းႏိုင္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ေတြက A ရိပ္A ျခည္ေလာက္ေတာ့ ေျပာျပပါလိမ့္မယ္။ သင္တန္းတာ၀န္ရွိသူေတြ၊ သင္တန္းသား၊ သင္တန္းသူေတြA ေနနဲ႔ A မိျမန္မာႏိုင္ငံကို စစ္ကြၽန္ဘ၀မွ A မွန္တကယ္ လြတ္ေျမာက္ေစခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္ တာကို လုပ္ျဖစ္ေA ာင္လုပ္ဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ A မိျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို A မွန္တကယ္ ခ်စ္ၾကပါတယ္ဆုိရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားမ်ားA ေနနဲ႔ A ဆိုပါ စြမ္းA ားရွင္ ဘုန္းႀကီးေတြကိုသာမက တစ္ႏိုင္ငံလံုးက စြမ္းA ားရွင္ေတြကို လူ႔A ဖြဲ႕A စည္းကေန က်U္ဖယ္ ထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္တာဟာ န.A .ဖရဲ႕ ေဒါက္တိုင္ေတြကို ျဖဳတ္ထုတ္ပစ္ရာက်ပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္ တာဟာ A မိျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး စစ္ကြၽန္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ေရးA တြက္ တကယ္ထိေရာက္တဲ့ နည္းျဖစ္ ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ၾကရပါမယ္။ စာေရးသူA ေနနဲ႔ကေတာ့ ႏိုင္ငံကို ေကာင္းေA ာင္လုပ္တာဟာ သာသနာကို ေကာင္းေA ာင္လုပ္တာနဲ႔ ခြဲျခား လို႔ မရဘူးဆိုတာကို ခြၽင္းခ်က္မရွိ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သာသနာဆိုတာ ႏိုင္ငံကို A မွီျပဳၿပီးမွ ႀကီးပြားရတာ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။ သာသနာ့သမိုင္းရဲ႕ ဘယ္ကာလမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏိုင္ငံမေကာင္းရင္ သာသ နာဆိုတာ A မွန္တကယ္ မျဖစ္ထြန္းခဲ့ပါဘူး။ ေစတီပုထိုးေတြ၊ ဘုရားေတြ တည္တာဟာ A မွန္တကယ္ သာ သနာကို A ဓြန္႔ရွည္ေစတဲ့နည္း မဟုတ္ပါဘူး။ A ာဖဂန္နစၥတန္စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကို Uပမာယူေစခ်င္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြကို ဗုဒၶA ဆံုးA မေတြနဲ႔ ထံုးမႊမ္းေစရပါမယ္။ စာရိတၱမ႑ိဳင္ေတြကို ဗုဒၶA ဆံုးA မေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ေပးရပါမယ္။ A ခုဆိုရင္ ျပည္သူေတြဟာ ယိုယြင္းျခစားေနတဲ့ A ုပ္ခ်ဳပ္မႈယႏၱယား ေA ာက္မွာ စာရိတၱမ႑ိဳင္ေတြကလည္း ယိုယြင္းလာေနတာ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ျမင္ေနရပါတယ္။ စာဖတ္ သူမ်ားA ေနနဲ႔ ဒီလို A ေျခA ေနေတြကို လက္ပိုက္ၾကည့္ေနၾကေတာ့မွာလား။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ A ဒ ဲ ီေမးခြန္းေလး ေမးၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္A ေၾကာင္းA ရာေတြက ေၾကာင္ေလွာင္သံကြင္းဆက္လို ပိုပိုၿပီး ဆက္စပ္လာတယ္။ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု က ခြဲျခားၿပီး ၾကည့္လု႔မ ိ ရဘူး။ ဆိုေတာ့ … စာဖတ္သူA ေနနဲ႔ သင့္ပတ္၀န္းက်င္က စြမ္းA ားရွင္ တစ္ေယာက္ကို A ျမင္မွန္ရေA ာင္ ေျပာဆိုႏိုင္ရင္ သို႔မဟုတ္ မရတဲ့A ဆံုး က်U္ဖယ္ထားႏိုင္ရင္ သင္ဟာ A မိျမန္မာႏိုင္ငံ A တြက္ ထမ္းေဆာင္ရာက်သလို ဗုဒၶျမတ္စြာသာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ရာလည္း က်ပါလိမ့္မယ္။

A ခုဆုိရင္ သံဃာေတြဘက္က ရပ္တည္တဲ့ ဒုတိယပါေမာကၡခ်ဳပ္ကလည္း ႏႈတ္ထြက္သြားတယ္။ ပါခ်ဳပ္A သစ္ ကလည္း တကၠသုိလ္မွာ ၀ါမဆုိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ A ာဏာရွင္ ေမာ္ကြန္းထိန္းဆရာေတာ္ဟာ ပါခ်ဳပ္လည္း သူ၊ ဒုခ်ဳပ္လည္း သူ၊ ေမာ္ထိန္းလည္း သူနဲ႔ သူျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြ ျပည့္၀လုိ႔ ျပဳံးေပ်ာ္ေနပါၿပီ။ စည္းမ်U္းေတြလည္း စိတ္ႀကဳိက္ထုတ္ကာ A ာဏာရွင္လုံးလံုး ျဖစ္သြားပါၿပီ။ A ေဆာင္မွဴးေတြကုိလည္း သူ႔ဘက္ပါေA ာင္ စည္း႐ုံး ၿပီး သူ႔လုပ္ငန္းေတြကုိ ေထာက္ခံဖုိ႔နဲ႔ သံဃာေတြကုိ ႏွိမ္ႏွင္းဖိို႕ ဖိA ားေတြေပးေနပါၿပီ။ ေနာက္ထပ္ A ျပစ္မဲ့တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ ဘယ္ႏွစ္ပါးေလာက္ ပန္းေကာင္းA ၫြန္႔ခ်ဳိး ခံရUီးမလဲ မသိပါဘူး။ A ခုေတာ့ တကၠသုိလ္ဟာ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီး A လုိက်မဟုတ္ေတာ့ဘဲ စစ္A ာဏာရွင္A လုိက် A ာ ဏာတည္ျမဲေရး လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားေရး နာမည္ႀကီးေရးသာ ျဖစ္ေနၿပီဆုိတာ A ားလုံးသိေစခ်င္လုိ႔ ဒီစာကုိ A ခက္A ခဲ A မ်ဳိးမ်ဳိးၾကားက ေရးလုိက္ပါတယ္။ ဒါကုိ တကၠသိုလ္ကုိ A သစ္၀င္လာမယ္ သင္တန္းသား သံဃာမ်ားနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပမွ တကၠသိလ ု ္ႏြယ္ဖြား A ရွင္ျမတ္မ်ားသိရွိၿပီး A ရွင္ဘုရားတုိ႔A ေနနဲ႕ စစ္A ာ ဏာရွင္ ေခါင္ေဆာင္မ်ား ျပဳတ္က်ေရး ႀကိဳးစားေနသလုိ စစ္A ာဏာရွင္A လုိက် A ုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ န.A .ဖေဒါက္ တိုင္ စြမ္းA ားရွင္ ဆရာေတာ္မ်ားကုိလည္း A မ်ားျပည္သူသိေA ာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းပါရ ေစ။ သာသနာ့တကၠသိုလ္မွ သံဃာေတာ္မ်ားA ေနနဲ႔လည္း A မိတကၠသိုလ္ႀကီး A ဓြန္႔ရွည္တည္တံ့ေရး၊ တိုးတက္ ေရးA တြက္ စြမ္းA ားရွင္ဘုန္းႀကီးေတြကို A မိတကၠသိုလ္က ပ, ထုတ္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းလုိပါတယ္။ စြမ္းA ား ရွင္မ်ား သာသနာ့တကၠသိုလ္မွ ပ,ေပ်ာက္သြားမွသာ A ရွင္ဘုရားတို႔ ခ်စ္တဲ့ သာသနာ့တကၠသိုလ္ႀကီးဟာ သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္စြာ ရွင္သန္လာပါလိမ့္မယ္။ ပုပ္လာတဲ့ A သီးကို ဖယ္ထုတ္ၿပီးမွသာ ျပည္သူေတြA ားလံုး စားသံုးလို႔ရမယ့္ သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္တဲ့ သစ္သီးမ်ား သီးလာပါလိမ့္မယ္။ ျပည္ခ်စ္ဘုန္းဘုန္း ၁၄-၈-၀၈

A ျပစ္ေတြ ပံုခ်ေန႐ံုနဲ႔မၿပီး ေဇာ္မင္း(လူ႔ေဘာင္သစ္) Eရာ၀တီA န ြ ္လုိင္းမွ ေဆာင္းပါးရွင္ ေက်ာ္စြာမိုးရဲ႕ “မညီၫတ ြ ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ေပးဆပ္ရသည့္ A ဖိုးA ခမ်ား” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးကို ဖတ္လုိက္ရပါတယ္။ A ဒ ဲ ီေဆာင္းပါးမွာ ေဆာင္းပါးရွင္က ၁၉၈၈ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈမွာ ပါ၀င္ခဲ့သူA ခ်ဳိ႕နဲ႔ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းၿပီး ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီA ေရးဟာ ဘာ့ေၾကာင့္ A ခုA ထိ ေA ာင္ပြဲမရေသးတာ လဲဆိုတာကို တင္ျပထားပါတယ္။ ေမးခြန္းA ေမးခံရတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ တူညီတဲ့A ေျဖကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားA ၾကား ညီၫတ ြ ္မႈကို မတည္ေဆာက္ႏုိင္ခဲ့လို႔ ေA ာင္ပြဲမရခဲ့တာလို႔ ဆိုပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ မမွားႏုိင္တဲ့ A ေျဖကို ေပးလုိက္ျခင္း ျဖစ္တယ္လို႔လည္း ဆိုရမွာပါ။ သို႔ေသာ္ A ဲသေလာက္ A ေျဖ ေပး႐ံုနဲ႔ လံုေလာက္ၿပီလားဆိုတာကိုလည္း A ေျဖေပးတဲ့သူေတြကို တဖက္မွာ ဂဃနဏ ျပန္ေမးဖို႔ လိုမယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးသမုိင္းမွာ ျဖစ္တည္ခဲ့တာေတြ၊ ေျပာင္းလဲခဲ့တာေတြ၊ မေျပာင္းလဲဘဲ ရိွေနေသးတာေတြ၊ ၾကန္႔ၾကာေန တဲ့

ကိစၥေတြကို A ကဲခတ္တဲ့ေနရာမွာ တတ္ႏုိင္သမွ် သင္ခန္းစာ ထုတ္ႏႈတ္ႏုိင္ေA ာင္ တနည္းေျပာရရင္ A က်ဳိးရိွေစတဲ့ ခ်U္းကပ္မႈမ်ဳိးေတြကေနတဆင့္ ေျပာဆို၊ ေ၀ဖန္၊ ေထာက္ျပဖို႔ လိုပါတယ္။ သူတို႔ေၾကာင့္၊ ဟိုလူ ေတြေၾကာင့္၊ ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြေၾကာင့္ဆိုၿပီး ခပ္လြယ္လြယ္ A ျပစ္ပံုခ်လုိက္႐ံုနဲ႔ မၿပီးပါဘူး။ A ဲဒါA ျပင္ A သ ဲ လို A ျပစ္ပံုခ်လုိက္တာကိုက ေနာင္မွာ ထပ္ၿပီး စိတ္၀မ္းကြဲဖို႔ တြန္းA ားကို ျဖစ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္၊ UီးေA ာင္ႀကီး၊ Uီးႏုတို႔သာ A ဒ ဲ ီA ခ်ိန္တုန္းက ကိုယ့္လမ္းကိုယ္မသြားဘဲ ညီၫတ ြ ္ခဲ့ ရင္ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ဇာတ္လမ္းက တမ်ဳိးတဖံု ျဖစ္သြားခဲ့ႏုိင္တယ္လို႔ ျမန္မာ့A ေရး ေလ့လာသံုးသပ္သူ ကိုေA ာင္ ႏုိင္Uီးက ဆိုထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဇာတ္လမ္းက ဘယ္လိုတမ်ဳိးတဖံု ျဖစ္သြားႏုိင္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ သူ႔A ေနနဲ႔ ဆက္ၿပီးရွင္းလင္းေျပာဆိုထားျခင္း မရိွပါဘူး။ UပမာA ေနနဲ႔ ျပန္ေမးခြန္းထုတ္ရမယ္ဆိုရင္ ေခါင္းေဆာင္ သံုးUီးသာ ညီၫတ ြ ္ခဲ့ရင္ … ၁။ ႏုိင္ငံစံု(သို႔) A ေမရိကန္တပ္ေတြ၀င္လာၿပီး ကူညီမွာကို ရည္စူးေျပာတာလား။ A ဒ ဲ ီကာလတုန္းက ျမန္မာ့ ေရပုိင္နက္ A နီးA နားမွာ A မွတ္ (၇) A ေမရိကန္ေရတပ္ ေရာက္ေနတယ္လို႔ သတင္းမ်ားကလည္း ျဖစ္ေနခဲ့ ပါတယ္။ ၂။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ႀကီး တခုလံုးက ေခါင္းေဆာင္သံုးUီးေနာက္ကို A လံုးA ရင္းလုိက္ ၿပိဳဆင္းၿပီး ပါလာမွာကို ဆိုလိုတာလား။ ၃။ သို႔မဟုတ္ စစ္တပ္က Uီးေန၀င္းA ပါA ၀င္ မဆလေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ Uီးေဆာင္မႈကို လစ္လ်ဴ႐ႈလုိက္ၿပီး ၾကားေနေပၚလစီကို ကုိင္စြဲကာ ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္မႈကို မေႏွာက္ယွက္ဘဲ ေနေပးမွာကို ဆိုလိုတာလား။ တဖက္က ၾကည့္ျပန္ရင္လည္း ညီၫတ ြ ္ေရး ဆိုတာကို A ဲသည့္တုန္းက ရွစ္ေလးလံုးကို Uီးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္ထု A ၾကားမွာေကာ သေဘာေပါက္ၾကရဲ႕လားဆိုတာ ျပန္ငဲ့ေစာင္းၾကည့္ဖိုလည္း လုိပါတယ္။ A င္တာဗ်ဴးခံရတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း A ဒ ဲ ီA ခ်ိန္တုန္းက ေက်ာင္း သားေတြပါ။ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း A ုပ္စုေတြ ကြဲေနခဲ့တာ A ထင္A ရွားပါ။ ေနာက္တခ်က္ကလည္း A ဒ ဲ ီေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ႏုိင္ငံေရးကို A ဒ ဲ ီတုန္းက ဘယ္လိုနားလည္သလဲဆိုတာ ျပန္သံုးသပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ထိုစU္ကာလက ေဒၚစု၊ Uီးႏု၊ UီးေA ာင္ႀကီးတို႔နဲ႔ တန္းတူA ေရးပါတဲ့ သူမ်ားကလည္း တျခားသူမ်ား မဟုတ္ပါ။ တုိင္းျပည္A ႏွံ႔A ျပားက ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းသားA ဖြဲ႔A စည္းမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ Uီးႏုက ကြၽႏု္ပ္သာလွ်င္ တရား၀င္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္တယ္လို႔ ေၾကညာေတာ့ A ဒ ဲ ီေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ A မ်ားစုနဲ႔ ေက်ာင္းသားA ဖြဲA ႔ စည္းမ်ားက Uီးႏုဟာ A သက္ႀကီးမွ A ာဏာ႐ူးတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက လႈပ္ ရွားမႈကို A သက္စြန္႔ၿပီး လုပ္ခဲ့တာA ေပၚမွာ A ျမတ္ထုတ္တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ A ႐ိုးပံုေပၚမွာ တက္ ထုိင္တယ္လို႔ ကက္ကက္လန္ေA ာင္ စြပ္စြဲခဲ့တာကိုလည္း A ဒ ဲ ီတုန္းက ေက်ာင္းသားျဖစ္ခဲ့သူတုိင္း မေမ့ဖို႔လို ပါတယ္။ Uပေဒေၾကာင္းA ရ ေျပာရရင္ Uီးႏုလုပ္တာ မွားတယ္လို႔ ေျပာလို႔မရပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက ေသနတ္ ေထာက္ၿပီး လူထုက ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ A စိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ Uီးႏုမွာ တရား၀င္မႈ ရိွေနပါေသးတယ္။ Uီးႏု A ဲသလို ႏုိင္ငံေရးက်ားကြက္ေ႐ႊ႕တာကို ေက်ာင္းသားလူငယ္A မ်ားစုက နားမလည္သလို လက္လည္းမခံ ခဲ့ၾကပါဘူး။ ေက်ာင္းသားက ေခတ္ေကာင္းၿပီး တန္ခိုးႀကီးေနေတာ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ လက္မခံတဲ့ ကိစၥကို က်န္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီး A ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း လက္ခံသေဘာတူဖို႔ A ဆင္သင့္ မျဖစ္ဘူးလို႔

ယူဆႏုိင္ပါတယ္။ သို႔မဟုတ္ပါကလည္း UီးႏုA ေပၚမွာ A ရင္ကရိွခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရးေက်ာင္းေတာ္က ရန္စေတြ ေၾကာင့္ သေဘာမတူတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း A ခုလို A ႏွစ္(၂၀) ၾကာမွ Uီးႏု A ဒ ဲ ီတုန္းက လုပ္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရးကစားကြက္ဟာ လုပ္သင့္တဲ့ ကစားကြက္လို႔ ၁၉၈၈ ေက်ာင္းသားမ်ဳိးဆက္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း A ေတာ္မ်ားမ်ားက A ျပင္စကား၀ိုင္းေတြမွာ ၀န္ခံၾကပါတယ္။ ေနရာA ဆင့္ဆင့္မွာ လူငယ္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သူမ်ားA ေနနဲ႔ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ A ားနည္းခဲ့တာကိုလည္း ျပန္ဆင္ျခင္သံုးသပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ တUီးနဲ႔တUီး A ျပစ္တင္ လက္ညိႇဳးထိုးတာေတြကို ရပ္ဆုိင္းသင့္ပါၿပီ။ လူတုိင္း A မွားနဲ႔ မကင္းၾကပါ။ A ဂၤလိပ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ၀င္စတန္ခ်ာခ်ီက သူရဲ့ “Road to Victory” ဆိုတဲ့ စာA ုပ္ထဲမွာ A ခုလို ေျပာခဲ့ဖူး ပါတယ္။ “ေA ာင္ပဆ ဲြ ိုတာ လြယ္လယ ြ ္နဲ႔ ရေလ့မရိွတာ သဘာ၀ပါ။ မေတာ္တဆ ျဖစ္မႈေတြကလည္း ရိွ။ ဒီၾကားထဲ A မွားမွားA ယြင္းယြင္း လုပ္မိတာေတြလည္း ရိွပါတယ္။ တခါတရံမွာလည္း A ရင္က A မွန္လို႔ သတ္မွတ္ထားတာေတြက A ခုမွားေနတတ္ၿပီး၊ A ရင္က မွားတယ္လို႔ ထင္ေနတာေတြ က A ခုမွန္ေနတတ္တဲ့ A ေျခA ေနမ်ဳိးေတြကိုလည္း ၾကံဳရေလ့ရိွပါတယ္။ စစ္တပြဲ ႏႊရ ဲ တယ္ဆိုတာ A လြန္ခက္ခပ ဲ ါတယ္။ A ထူးသျဖင့္ တုိက္ပထ ဲြ မ ဲ ွာ ကိုယ္တုိင္ဆင္ႏေ ႊဲ နရတဲ့သူေတြA ဖို႔ ပိုလို႔A ခက္A ခဲ ေတြနဲ႔ ရင္ဆိင ု ္ရပါတယ္” ဆိုလိုတာကေတာ့ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့A တုိင္း ကိုယ္လိုခ်င္တ့A ဲ တုိင္း ကုိယ္တြက္ထားတဲ့A တုိင္း ေA ာင္ပြဲလမ္း ေၾကာင္းေပၚ ေရာက္ခ်င္မွ ေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္မထင္ထားတဲ့ ကိုယ္တြက္ခ်က္မထားတဲ့ A ေျခA ေနနဲ႔ ေA ာင္ပြဲလမ္းေၾကာင္းေပၚကို ေရာက္သြားတာလည္း ရိွတတ္ပါတယ္လို႔ ဆိုလိုခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ Win-Win situation “သူလည္းမနာ ကိုယ္လည္းမနာဆိုတဲ့ A ေျခA ေနမ်ဳိး”၊ End game လို႔ ေျပာေနၾကတဲ့ A ဆံုးသတ္ A ေျဖေရာက္ဖို႔ တြက္ခ်က္မႈတို႔ဆိုတာ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့သူေတြဖက္က တြက္ခ်က္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တြက္ သလို ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္လိမ့္မယ္ဆိုတာကိုလည္း တဖက္မွာ ႀကိဳနားလည္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။ လြတ္ေျမာက္ေရးA တြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ရတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမွာ ေA ာင္ပြဲရတဲ့A ခါက်မွသာ ဘာေၾကာင့္ ေA ာင္ပြဲရခဲ့ တယ္ဆိုတာကို ျပန္တြက္ခ်က္ၾကရပါတယ္။ ႏုိင္ငံတခု ဖိႏိွပ္A ုပ္စိုးသူေA ာက္ကလြတ္ဖို႔ (သို႔မဟုတ္) ရလဒ္ ေကာင္းတဲ့ A သြင္ကူးေျပာင္းမႈတခုဆီသို႔ Uီးတည္ႏုိင္မႈတို႔A တြက္ ဘယ္ေဖာ္ျမဴလာကိုသံုးရင္ ေA ာင္ျမင္ မယ္လို႔ A တိA က် ႀကိဳၿပီးတြက္ဖို႔ A လြန္ခက္ပါတယ္။ စနစ္တက် ေ၀ဖန္ေထာက္႐ႈျပတာမ်ဳိးကို ႀကိဳဆိုရမွာ ပါ။ သို႔ေသာ္ ေA ာင္ပြဲမရေသးခင္ (သို႔) ေA ာင္ပြဲမရေသးလို႔ A ျပစ္တင္တာကေတာ့ တဖက္သတ္ဆန္လြန္းပါ တယ္။ A ေရွ႕Uေရာပႏုိင္ငံေတြမွာ ဒီမိုကေရစီA သြင္ကူးေျပာင္းခဲ့တာ ဘာလင္တံတုိင္းႀကီး ၿပိဳခဲ့တဲ့ ၁၉၈၉ ကာလက စရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလင္တံတုိင္းႀကီး ၿပိဳခဲ့တာမွာလည္း A ေရွ႕A ေနာက္ ဂ်ာမန္ျပည္သူေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈ ေတြေၾကာင့္ျဖစ္သလို ဆိုဗီယက္ေခါင္းေဆာင္ ေဂၚဘာေခ်ာ့ကိုယ္တုိင္ ပြင့္လင္းလြတ္လပ္တဲ့ လမ္းေၾကာင္း တံခါးကို ဖြင့္ေပးခဲ့လို႔ဆိုတာ မေမ့ဖို႔ လိုပါတယ္။ သူတို႔ဆီမွာ ျဖစ္ပ်က္ၾကံဳေတြ႔ရတာေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ျမန္ မာႏုိင္ငံရဲ့ A ေျခA ေနေတြဟာ ဘယ္လိုမွ မတူႏုိင္ပါဖူး။ သူတို႔ဆီမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ Win-Win situation သူလည္းမနာ ကိုယ္လည္းမနာဆိုတဲ့ A ေျခA ေနမ်ဳိးက ႏွစ္ဖက္စလံုး သေဘာတူညီတဲ့A ခါမ်ဳိးမွာသာ A လုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ တဖက္ဖက္က ဆႏၵမရိွေသးဘူးဆိုရင္ “Win-Win” A ေျခA ေနေရာက္ဖို႔ ခက္ခဲေနဆဲပါ။ ကိုညိဳA ုန္းျမင့္ရဲ့ တင္ျပခ်က္တခုျဖစ္တဲ့ “ ျမန္မာလူမ်ဳိးA မ်ားစုက ရပ္တည္ခ်က္ ျပင္းထန္တာမ်ဳိးကို သေဘာ က်ခဲ့ၿပီး A ေပးA ယူလုပ္ရန္ မလိုလားခဲ့ဟု” ဆိုတဲ့ ေကာက္ခ်က္ကို ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။ ဒီကေန႔ေခတ္ ႀကီးမွာ

မိမိထင္ျမင္ခ်က္ တခုတည္းနဲ႔ ျပႆနာမ်ားကို မခ်U္းကပ္သင့္ပါ။ ကိုညိဳA ုန္းျမင့္A ေနနဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ ျပင္းထန္တဲ့ လူA ခ်ဳိ႕နဲ႔ ေတြ႔ဆံုဖူးလို႔ ဒီလိုေျပာဟန္ရိွတယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြက ရပ္တည္ခ်က္ ျပင္းထန္တာကို သေဘာက်တယ္လို႔ဆိုရင္ ဘယ္လိုရပ္တည္ခ်က္ ျပင္းထန္ေၾကာင္း စစ္တမ္းေကာက္သုေတ သန လုပ္ထားတဲ့ A ခ်က္ေတြနဲ႔ ကိုးကားေျပာဖို႔လိုပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေA ာင္ဆန္းဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးA တြက္ A ဂၤလိပ္A စိုးရကို နည္းနာေပါင္းစံုသံုးၿပီး တုိက္ ပြဲ၀င္ခဲ့တာ မေမ့ဖို႔လိုပါတယ္။ A ဂၤလိပ္ေတြနဲ႔ တဖက္မွာ ေဆြးေႏြးသလို တဖက္မွာလည္း မရခဲ့ပါက ျပန္ခ် ဖို႔A တြက္ ျပင္ဆင္ထားခဲ့တာလည္း ရိွေနပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေဆြးေႏြးျခင္းနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးကို ရယူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေA ာင္ဆန္းသာ စစ္ေသြးႂကြေနခဲ့ပါက စစ္လက္က်န္ လက္နက္မ်ားကို A သံုးျပဳၿပီး စစ္A ေတြ႔A ၾကံဳ ရိွလာခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ A ဂၤလိပ္ကို ျပန္ၿပီးတုိက္ခုိက္ႏုိင္ပါတယ္။ A ဂၤလိပ္ေတြနဲ႔ ေလကုန္ခံၿပီး ေဆြးေႏြးဖို႔ မလိုပါ။ ေA ာင္ဆန္း-A က္တလီ စာခ်ဳပ္ဆိုတာလည္း ေပၚလာခဲ့မည္ မဟုတ္ပါ။ A ဂၤလိပ္ေတြ A ားထားတဲ့ A ိႏိၵယတပ္ေတြလည္း ထိုA ခ်ိန္က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေန႐ူးရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္မပါဘဲ ျမန္မာျပည္စစ္မ်က္ႏွာA တြက္ A သံုးျပဳလို႔ မရေတာ့ပါ။ တကယ္တမ္းဆိုရပါက ရပ္တည္ခ်က္ျပင္းထန္သူမ်ားမွာ ျမန္မာျပည္သူမ်ားမဟုတ္။ စစ္A စိုးရ ေခါင္းေဆာင္ ပိုင္းသာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ A ခုA ထိ ကြက္ကက ြ ္ကြင္းကြင္း ျမင္ေနရဆဲပါ။ သက္ေသတခု ထုတ္ျပခ်င္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ရက္ပုိင္းA တြင္းက နA ဖ၀န္ႀကီး ေA ာင္ေသာင္းရဲ႕ မိန္႔ခြန္းထဲမွာ “ဘ႑ာေရးလုပ္ငန္းဆိုတာ ေလးတန္းေA ာင္လည္း လုပ္လို႔ရတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဆည္ေတြတည္ေဆာက္သြားခဲ့တဲ့ A ေနာ္ရထာဘုရင္ ဟာ ဘယ္တကၠသိုလ္မွ မတက္ဖူးဘူး ” ဆိုတဲ့ စကားကို ျပန္ေလ့လာၾကည့္ပါ။ A ဲသလို လူမ်ဳိးေတြသာလွ်င္ ရပ္တည္ခ်က္ ျပင္းထန္သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးတစံုလံုးႏွင့္ မဆုိင္ပါ။ ထိုလူစားမ်ဳိးေတြဟာ ဘယ္လို လုပ္ “Win-Win ” A ေျခA ေနကို လက္ခံပါ့မလဲ။ Winner takes all ႏုိင္သူA ကုန္ယူစတမ္း ဆိုတဲ့ စစ္တပ္ ေနာက္ခံထားတဲ့ လူစားမ်ဳိးေတြျဖစ္ေနတာကို မေမ့A ပ္ပါ။ တဖန္ ကိုေA ာင္ႏိုင္Uီး A ဆိုျပဳထားတဲ့ A ခ်က္တခ်က္ ရိွပါတယ္။ A မ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီA ဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေရး ဆိုတာေတြကို A ခုA ခ်ိန္မွာ ေျပာမေနေတာ့ဘဲ A ာဏာကို ဘယ္လိုခဲြေ၀ယူမလဲဆိုတာ ျပတ္ ျပတ္သားသား ကမ္းလွမ္းဖို႔လိုပါတယ္လို႔ ဆိုထားတဲ့ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ A ဖြဲ႔ခ်ဳပ္က A ာဏာ A တြက္ သူတို႔A နိမ့္ဖက္ကေနၿပီး ကမ္းလွမ္းUီးေတာ့ စစ္A စိုးရက သေဘာတူမယ္လို႔ ထင္ပါသလား။ ေျပာ တာေတာ့ A ၾကံေပးတာကေတာ့ လြယ္ပါတယ္။ A ၾကံေပးသူက သူ႔A ၾကံ A လုပ္မျဖစ္လို႔ A ေလ်ာ္ျပန္ေပးရ တယ္ ဆိုတာမ်ဳိးမရိွပါ။ ေနာက္တခ်က္ကလည္း စစ္A စိုးရA ေနနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုA ေျခခံUပေဒႀကီးကို ဇြတ္A တင္း A တည္ျပဳ ထားၿပီး ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို မေမ့ဖို႔လိုပါတယ္။ ဘယ္သူနဲ႔မွ A ေပးA ယူ မလုပ္ခ်င္လို႔ ဒီလမ္းေၾကာင္းကို သြားေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ညီၫတ ြ ္ေရးဆိုတာ လုိတာA မွန္ပါပဲ။ A ာဖရိကစကားပံု တခုရိွပါတယ္။ ပင့္ကူေလးမ်ား ညီၫတ ြ ္ေသာA ခါ ပင့္ကူA ိမ္A ေျမာက္A မ်ား ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ရက္လုပ္ၿပီး ျခေသၤ့ႀကီးကို ပင့္ကူA ိမ္A တြင္း လွဲခ်ေထာင္ဖမ္းႏုိင္လုိက္ တယ္ ဆိုတဲ့A ေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုA ဆို ဒီလိုစကားမ်ဳိးေတြဟာ လူေတြကို စိတ္ခြန္A ားျဖစ္ဖို႔ A တုယူ ေစလိုတဲ့သေဘာနဲ႔ ေရွးလူမ်ားထားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႔မွာ ညီၫတ ြ ္ေရးရဖို႔ ေဆာင္႐ြက္ရတာ တ

ကယ္မလြယ္ပါဘူး။ A ျခားတုိင္းျပည္ေတြမွာေတာ့ ဘယ္လိုရိွမလဲ မသိပါ။ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးသမုိင္း ျဖစ္စU္မွာေတာ့ လူေတြရဲ႕ A သည္းႏွလံုးကို ေA ာင္ျမင္ထားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ Uီးေဆာင္မွ ညီၫတ ြ ္ေရးကို ေဆာင္႐က ြ ္ရတာ ပိုမိုေခ်ာ ေမြ႔ေစပါတယ္။ သူလို ကိုယ္လိုလူမ်ဳိးက ၀င္ေျပာတဲ့ ညီ႐ြတ္ေရးဟာ လက္ေတြ႔မွာ A ရာထင္ဖို႔ A လြန္႔A လြန္ A ခြင့္A ေရး နည္းပါးပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေA ာင္ဆန္းလိုလူမ်ဳိးက ညီ႐ြတ္ေရးကို A တုိင္းA တာတခုA ထိ တည္ ေဆာက္ႏုိင္ခဲ့တာဟာ သူက ေA ာင္ဆန္းျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ေA ာင္ဆန္းကို လူေတြက ယံုၾကည္ကိုးစားလို႔ ျဖစ္ပါ တယ္။ A ဲတာကိုလည္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ေကာင္းေကာင္းသိေနေတာ့ A ခုေခတ္မွာ ေဒၚစုကို ထိန္းသိမ္းထားတယ္။ ဒါ့A ျပင္ A ဆင့္A လုိက္ ေနရာA လုိက္ A ေရးပါတဲ့ လူၾကည္ညိဳတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုလည္း ဖမ္းဆီးထား လုိက္ပါတယ္။ ညီၫတ ြ ္ေရးတည္ေဆာက္ဖို႔ A ခြင့္A လမ္း နည္းသြားေA ာင္ ပိတ္ဆို႔လုိက္တာပါ။ တခ်ိန္တည္း မွာလည္း ႏုိင္ငံေရးလုပ္ငန္းေတြ A ားနည္းသြားေA ာင္ ေခ်မႈန္းတဲသ ့ ေဘာလည္း သက္ေရာက္သြားပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ညီ႐ြတ္ေရးတခုထဲ သာမက A ျခားလိုA ပ္ခ်က္မ်ားကိုလည္း ျဖည့္တင္းႏုိင္ဖို႔လိုပါ တယ္။ ထို႔A တြက္ လိုA ပ္တဲ့ A ေရA တြက္၊ လိုA ပ္တဲ့ A ရည္A ခ်င္းမ်ားကို ျဖည့္တင္းေနဖို႔ မျပတ္လိုပါ တယ္။ A ဲသလို ျဖည့္တင္းႏုိင္တာေတာင္မွ တၿပိဳင္တည္းမွာ လိုA ပ္တဲ့A ခ်ိန္ကာလမွာ လိုA ပ္သလို ေဆာင္ ႐ြက္ႏုိင္ဖို႔ A ေျခA ေနေပးမေပး ဆိုတာမ်ဳိးကိုလည္း ေမ့ထားလို႔ မရပါဖူး။ ကုိယ့္ျပည္တြင္း A ေျခA ေန၊ ေဒ သတြင္းA ေျခA ေနနဲ႔ ကမၻာ့A ေျခA ေနမ်ားA ားလံုး A က်ဳံး၀င္ပါတယ္။ ကိုေA ာင္ႏုိင္Uီးနဲ႔ ကိုညိဳA ုန္းျမင့္တို႔ ႏွစ္Uီးစလုံး တင္ျပၾကတဲ့A ခါမွာ တုိင္းျပည္ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ စိတ္ေစတ နာမ်ဳိးနဲ႔ ေျပာတယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းလို႔ ရပါတယ္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ကိုယ္တုိင္လည္း လြန္ခဲ့တဲ့ A ႏွစ္ (၂၀) ကာလေလာက္တုန္းက A သ ဲ လို သိခဲ့ရင္ နားလည္ခဲ့ရင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို A ၾကံေကာင္းမ်ား ေပးႏုိင္ခဲ့မွာပါ။ ဒါေတာင္ ကာလA ေျခA ေနက သူတို႔သိတ့A ဲ တုိင္း A ၾကံေပးဖို႔ တင္ျပဖို႔ A ခြင့္သာဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ ဆိုလိုတာက A ဒ ဲ ီA ခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေျပာတဲ့A တုိင္း ေခါင္းေဆာင္ေတြ လုိက္ပါေဆာင္႐ြက္မွာလား (သို႔) ကုိယ့္ A ၾကံေပးမႈဟာ ေခါင္းေဆာင္ေတြA ထိေပါက္ေရာက္ဖို႔ A ေျခA ေနကေပးရဲ႕လားဆိုတာလည္း ထည့္တြက္ ဖို႔လိုပါတယ္။ ကိုယ္ေပးတဲ့A ၾကံဟာ A ဒ ဲ ီA ခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့A ေျခA ေနနဲ႔ ေရာကိုက္ရဲ႕လားဆိုတာလည္း သိဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ A ခုA ခ်ိန္က်မွ A ာဏာကို ခြဲေ၀ယူဖို႔ေျပာရင္ စစ္A စိုးရကိုယ္၌ကေကာ လက္ခံပါ့မလားဆိုတာ လည္း A ေလးA နက္ စU္းစားစရာပါ။ ေနာက္ဆံုးတခ်က္A ေနနဲ႔ A ၾကံေပးလိုတာက က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သားA ားလံုးမွာ တုိင္းျပည္ေကာင္း က်ဳိးA တြက္ တာ၀န္ရိွပါတယ္။ ငါက ႏုိင္ငံေရးA ဖြဲ႔A စည္းက မဟုတ္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ A ေနသာႀကီးလို႔ မစU္း စားသင့္ပါဘူး။ ငါက ေလ့လာသူသာျဖစ္တယ္။ ငါကေတာ့ ဂ်ာနယ္လစ္သာျဖစ္တယ္။ ငါကေတာ့ A န ဲ ္ဂ်ီA ို သာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ေျပာသမွ် သင္းတို႔ နားေထာင္ေပေရာ့ဆိုတဲ့ စိတ္ထားမ်ဳိး မထားA ပ္ပါ။ တကယ့္ညီၫြတ္ေရးကို လိုလားတယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မွ A ခ်ိန္ေႏွာင္းတယ္မရိွပါ။ ညီၫြတ္ေရးကို A ားျဖစ္ ေစတဲ့ ေ၀ဖန္သံုးသပ္မႈေတြ၊ A ၾကံေပးမႈေတြ၊ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာမႈေတြကို စနစ္တက် မာန္မာနကင္းကင္းနဲ႔ ေဆာင္

႐ြက္ေပးမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္A သံကို လူေတြက တေလးတစားနဲ႔ နားေထာင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဇာ္မင္း(လူ႔ေဘာင္သစ္) ၂၇၊ ၾသဂုတ္လ၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္

ဂမ္ဘာရီဆိုတဲ့ ဂန္ဘလား ဂါမဏိ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပႆနာကို ဝင္ေရာက္ကူညီ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္ဖို႔ဆိုၿပီး ကု လA တြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္က ႏိုင္ဂ်ီးရီးယားႏိုင္ငံသား A ီဘရာဟင္ဂမ္ဘာ ရီကို ၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္ကစလို႔ ကုလA ထူးတမန္A ျဖစ္ ခန္႔ထားခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ဂ်ီးရီးယားႏိုင္ငံသမိုင္းမွာ A ၾကမ္းၾကဳတ္ A ရက္စက္ဆံုးနဲ႔ ျခA စား ဆံုး စစ္A ာဏာရွင္ ဆံနီA ဘာခ်ာ A စိုးရလက္ထက္ (၁၉၉၃-၉၈) မွာ ဂမ္ဘာရီ ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ။ A ဒ ဲ ီကာလတေလွ်ာက္လံုးမွာ ဂမ္ဘာရီဟာ A ဘာခ်ာစစ္A စိုးရရဲ႕ ကု လသမဂၢဆိုင္ရာ A ျမဲတမ္းကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ A ဘာခ်ာ စစ္A ုပ္စုရဲ႕ လူသတ္ဝါဒေတြကို ႏိုင္ငံတကာမ်က္ႏွာစာမွာ ပညာသား ပါပါနဲ႔ ကြၽမ္းက်င္ပါးနပ္စြာ ကာကြယ္ေပးခဲ့တယ္။ A င္မတန္႔ကို တက္တက္ႂကြႂကြ စိတ္A ားထက္ထက္ သန္သန္နဲ႔ စိတ္ပါ လက္ပါ ကိုယ္စားျပဳေပးခဲ့တာျဖစ္တယ္။ A ထက္ကခိုင္းလို႔ တာဝန္A ရ ဝတ္ေက်တန္းေက် လုပ္ရတာ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ “ႏိုင္ဂ်ီးရီးယားလူမ်ဳိးေတြ လိုA ပ္ေနတာ ဒီမိုကေရစီ မဟုတ္ဘူးဗ်၊ ဘာလို႔လဲဆို ေတာ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ စားလို႔မွ မရတာ။ A ခုA ခ်ိန္မွာ ဒီမိုကေရစီက Uီးစားေပးမဟုတ္ဘူး”လို႔ ဂမ္ဘာရီ A ဒ ဲ ီ တုန္းက ေျပာခဲ့ပါေသးတယ္။ A ဘာခ်ာA စိုးရA ေပၚ တစ္ကမၻာလံုးကေန ဖိA ားေတြတိုးလာတဲ့A ခါ ဂမ္ဘာရီဟာ A ဘာခ်ာA ာဏာရွင္စ နစ္ကို ကာကြယ္ေပးရာမွာနဲ႔ ဖိA ားကို လမ္းလႊဲေပးရာမွာ ပိုနာမည္ဆိုး၊ ပိုျပင္းထန္လာခဲ့တယ္။ ၁၉၉၅ ခု ႏိုဝင္ ဘာလမွာ နာမည္ေက်ာ္ စာေရးဆရာလည္းျဖစ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးသမားလည္းျဖစ္တဲ့ A ိုဂိုနီတိုင္း ရင္းသားလူထုေခါင္းေဆာင္ ကင္ဆာ႐ိုဝီဝါကို မတရားA မႈဆင္ဖမ္းၿပီး ေသဒဏ္ေပးလိုက္လို႔ တကမၻာလံုးက ကန္႔ကြက္ ႐ႈတ္ခ်တဲ့A ခါ ဂမ္ဘာရီက ကင္ဆာ႐ိုဟာ “သာမန္ရာဇဝတ္သား” တေယာက္သာျဖစ္တယ္၊ လူသတ္သမားျဖစ္တယ္လို႔ စီA န ဲ ္A န ဲ ္ ႐ုပ္သံA စီA စU္တခုမွာ သမုတ္ခဲ့ပါတယ္။ (ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဒီလိုမေျပာခဲ့ရပါဘူးလို႔ ေျဖရွင္းခဲ့တယ္။) ကင္ဆာ႐ိုတို႔ (၉)ေယာက္ကို Uပေဒနည္းလမ္းတက် တရား႐ံုးတင္ စစ္ေဆးခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေရွ႕ေနေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ခုခံကာကြယ္ေလွ်ာက္လဲခြင့္ရခဲ့ေၾကာင္း ဂမ္ဘာရီကေျပာ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ A ျပင္တရား႐ံုးမွာ A မႈမစစ္ဘဲ A ထူးခံု႐ံုးမွာစစ္တာ၊ A မႈစစ္ပံုကို ကန္႔ကြက္တဲ့A ေနနဲ႔ ေရွ႕ေနA ားလံုးနီးနီး ႏုတ္ထြက္သြားတာ၊ တရားလိုျပ သက္ေသေတြကို စစ္A စိုးရကေငြေပးၿပီး သက္ေသ ထြက္ခိုင္းတာ၊ A ယူခံခြင့္ မရတာေတြကိုေတာ့ ထည့္မေျပာပါဘူး။ ကင္ဆာ႐ိုနဲ႔ A ိုဂိုနီတိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ (၈)Uီး ေသဒဏ္ေပးမႈကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြကိုသြား ၿပီး ေသဒဏ္ကိစၥ လက္ခံဖို႔ စည္း႐ံုးနားခ်တာေရာ ေရနံလက္နက္A ားကိုးနဲ႔ A ၾကပ္ကိုင္တာေရာ လုပ္ခဲ့တဲ့ A ဓိက ႏိုင္ဂ်ီးရီးယား သံတမန္ (၂)ေယာက္က ႏိုင္ဂ်ီးရီးယားႏိုင္ငံရဲ႕ ကုလသမဂၢဆိုင္ရာ သံA မတ္ ဂမ္ဘာရီနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး တြမ္A စ္ကီမီ တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ႏိုင္ငံတခ်ဳိ႕ကို နားခ်လို႔ မရခဲ့ေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ႏိုငင ္ ံေတြကိုေတာ့ ပါးစပ္ပိတ္သြားေA ာင္ ေA ာင္ျမင္စြာ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဂမ္ဘာရီဟာ ႏိုင္ဂ်ီးရီး

ယား ဘ႑ာေရးဌာနကို ပိုင္တယ္၊ သူ႔မွာ A ဘာခ်ာစစ္A ုပ္စုကို ကာကြယ္ေပးရာမွာ ဘာမဆိုလုပ္ႏိုင္ဖို႔ A ကန္႔ A သတ္မဲ့ ရင္းျမစ္ေတြရွိတယ္လို႔ သတင္းေတြ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၈ ခုမွာ A ာဏာရွင္ A ဘာခ်ာတစ္ေယာက္ ျပည့္တန္ဆာ (၂)ေယာက္နဲ႔ ေပ်ာ္ပါးေနရင္း ဗိုင္ယာဂရာ (ကာ မA ားေဆး) ေဆးလြန္လို႔ ေသသြားၿပီးေနာက္ ဒီမိုကေရစီ တစံုတရာေပၚလာၿပီး၊ A ဘာခ်ာရဲ႕ မိုက္ေဖာ္ဆိုး ဖက္ေတြကို စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈေတြလုပ္ခဲ့ရာမွာ ဂမ္ဘာရီ လြတ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ရွင္းလင္းေျဖၾကားတာေတြ မလုပ္ ခဲ့ရပါဘူး။ A ရွက္ခြဲ ႐ႈတ္ခ်ခံရမယ့္A စား ကုလA တြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ကိုဖီA ာနန္က ေခၚယူသူေကာင္းျပဳေပးၿပီး လက္ေထာက္A တြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ေတာင္ ျဖစ္လာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုဖီA ာနန္႔သား ကုိဂ်ဳိA ာနန္ဟာ A ဘာခ်ာစစ္A စိုးရနဲ႔ေပါင္းၿပီး ႏိုင္ဂ်ီးရီးယားေရနံလုပ္ငန္းထဲ ပတ္သက္ေနလို႔ ကိုဖီA ာနန္ကိုယ္တိုင္က ႏိုင္ဂ်ီးရီးယားမွာ ဒီမိုကေရစီရွိမရွိကုိ စိတ္မဝင္စားခဲ့ပါဘူး။ ႏိုင္ဂ်ီးရီး ယားႏိုင္ငံၿမိဳ႕ေတာ္ ေလးဂို႔စ္မွာ ကိုဂ်ဳိA ာနန္ရဲ႕ Eရာမဇိမ္ခံတိုက္A ိမ္ႀကီး A ထင္A ရွားရွိပါတယ္။ ကိုဂ်ဳိA ာ နန္နဲ႔ A ဘာခ်ာနဲ႔ ေရနံလုပ္ငန္းေတြၾကားမွာ A ဓိက ခ်ိတ္ဆက္က ဂမ္ဘာရီျဖစ္တယ္လို႔လည္း သတင္းေတြ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ (ကိုဖီA ာနန္႔သားဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ဆဒၵမ္ဟူစိန္လက္ထက္ A ီရတ္ကိုပိတ္ဆို႔ A ေရး ယူထားခ်ိန္မွာ ကုလရဲ႕ ပိတ္ဆို႔ေရးဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေဖာက္ဖ်က္ၿပီး A ၾကံA ဖန္နည္းနဲ႔ ေA ာက္လမ္းကဝင္ စီးပြားေရးေသာင္းက်န္းခဲ့ပါေသးတယ္။) A ဘာခ်ာေသၿပီးေနာက္မွာ ကိုဖီA ာနန္က ႏိုင္ဂ်ီးရီးယားကိုသာြ းၿပီး ၁၉၉၃ သမၼတေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ A ႏိုင္ရခဲ့ တဲ့ (A ဘာခ်ာ A ာဏာသိမ္းလို႔ သမၼတ မျဖစ္လိုက္ရတဲ့) A ာဘီယိုလာကို ၉၃ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမင္းဒိတ္ စြန္႔ လႊတ္ဖို႔ ေျဖာင္းျဖခဲ့ရာမွာလည္း ဂမ္ဘာရီက ကိုဖီA ာနန္ကို A ရင္မိတ္ဆက္ သေဘာထားခ်ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါ တယ္။ A ာဘီယိုလာခမ်ာ A ဘာခ်ာေသေပမယ့္ သမၼတမျဖစ္လိုက္ဘဲ ေထာင္ထဲမွာပဲ ေသသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္လည္း ၂ဝဝ၈ ခုထဲမွာ ဂမ္ဘာရီကို ႏိုင္ဂ်ာျမစ္ဝကြၽန္းေပၚ ထိပ္သီးA စည္းA ေဝးရဲ႕ ပဲ့ကိုင္ေကာ္ မတီUကၠဌA ျဖစ္ ခန္႔ဖို႔ကို ႏိုင္ဂ်ီးရီးယားျပည္သူေတြက A ျပင္းA ထန္ ကန္႔ကြက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂ဝဝ၅ တုန္းကလည္း A ေမရိကန္ႏိုင္ငံ နယူးေယာက္တကၠသိုလ္ မက္ဒ္ဂါA ဲဗားစ္ေကာလိပ္ A ာဏာပိုင္ေတြက ဂမ္ဘာရီကို လာေဟာေျပာပို႔ခ်ေပးဖို႔ ဖိတ္ခဲ့တဲ့A ခါ နယူးေယာက္မွာရွိတဲ့ ျပည္ပေရာက္ ႏိုင္ဂ်ီးရီးယားA သိုင္း A ဝိုင္းက ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ A ထူးသျဖင့္ ဂမ္ဘာရီလို စစ္A ာဏာရွင္ေဒါက္တုိင္က လူမႈA ခြင့္A ေရးA ေၾကာင္း ပို႔ခ်မွာဟာ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ဘီးလို ျဖစ္ေနတယ္ဆိုၿပီး ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ A ဘာခ်ာ လက္ထက္မွာ ဂမ္ဘာရီဟာ သတင္းစာ တုိက္ေတြ၊ စာA ုပ္တိုက္ေတြ ပိတ္ပစ္တာကို ဆင္ေျခေပးကာကြယ္ ေပးခဲ့ၿပီး လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ သင္းပင္းဖြဲ႔စည္းခြင့္၊ A လုပ္သမားA ခြင့္A ေရး၊ ေက်ာင္း သားA ခြင့္A ေရးတို႔ကို ပိတ္ပင္တဲ့ A မိန္႔ေတြ၊ Uပေဒေတြ ထုတ္ျပန္တာကိုလည္း ရပ္ခံကာကြယ္ေလွ်ာက္လဲ ေပးခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုဆိန္က ေမ့ႏိုင္ေပမယ့္ သစ္ပင္က ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူးလို႔ ႏုိင္ဂ်ီးရီးယား ျပည္သူေတြက ဆိုပါတယ္။ ကင္ ဆာ႐ိုဝီဝါဆိုတဲ့ နာမည္ဟာ ဂမ္ဘာရီရဲ႕ တသက္တာကို ထာဝစU္ ေျခာက္လွန္႔ေနလိမ့္မယ္၊ ဂမ္ဘာရီရဲ႕ ေသြး စြန္းထားတဲ့ သမိုင္းဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ႏိုင္ဂ်ီးရီးယား လူ႔A ခြင့္A ေရးလႈပ္ ရွားသူေတြက ေျပာထားပါတယ္။ A ဒ ဲ ီဂမ္ဘာရီဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ကုလA ထူးကိုယ္စားလွယ္A ျဖစ္ ၂ဝဝ၈ ၾသဂုတ္လ (၂ဝ)ရက္တုန္းက

ရန္ကုန္မွာ A မ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီA ဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ၂ဝ၁ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို လြတ္ လပ္တရားမွ်တေA ာင္ လုပ္မယ္ဆိုၿပီး နA ဖA ေျခခံUပေဒ၊ နA ဖဆႏၵခံယူပြဲ၊ နA ဖလမ္းျပေျမပံုေတြ ကို A သိA မွတ္ျပဳတဲ့ ဘက္ကေန ႐ူးေၾကာင္မူးေၾကာင္နဲ႔ ေျပာခဲ့တာ ဘာမ်ားဆန္းပါသလဲ။ သူ႔ဆရာ ဘန္ကီမူး ကိုယ္တုိင္က နာဂစ္မုန္တိုင္း ကယ္ဆယ္ေရးကိစၥသက္သက္A တြက္ ဗမာျပည္ကို လာတယ္ဆိုၿပီး သန္းေ႐ႊနဲ႔ ေတြ႔တဲ့A ခါ မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးေလးနဲ႔ လမ္းျပေျမပံုကို A ျမန္ဆံုးၿပီးေျမာက္ေA ာင္ျမင္သြားေA ာင္လုပ္ဖို႔ ခယဝယ လုပ္ခဲ့ေသးတယ္ မဟုတ္ပါလား။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚေA ာင္ဆန္းစုၾကည္က သတင္းစာနဲ႔တီဗြီမွာပါဖို႔ ဓာတ္ပံုA ႐ိုက္ခံရ႐ံု၊ ဝါဒျဖန္႔ခံရ႐ံု သက္သက္ A တြက္ ဂမ္ဘာရီနဲ႔ ေတြ႔ဆံုရတာကို သပိတ္ေမွာက္တာဟာ လံုးဝမွန္ကန္ပါတယ္။ ေဒၚစုကိုယ္တိုင္က ဒီလို ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္ သေဘာထားေပးေနမွေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြA ေနနဲ႔လည္း A ခုလိုကြဲလြယ္ ေမွာက္ လြယ္တဲ့ ဂမ္ဘလားေတြ၊ လင္ဘန္းေတြကို A ားကိုးမေနဘဲ ကိုယ့္လူထု၊ ကိုယ့္တပ္မေတာ္ ေA ာက္ေျခ တပ္မႉးတပ္သားေတြ စြမ္းA ားနဲ႔သာ စစ္A ာဏာရွင္စနစ္ကုိ ျမန္မာ့ေျမကေန A ၿပီးA ပိုင္ တိုက္ထုတ္ရမွာျဖစ္ ပါေၾကာင္း။ ဂါမဏိ

A က္ေဆး/၀တၳဳတိုက႑ ေျမာက္Uကၠလာပ၊ ကန္ဘဲ့မွသည္ ၂၇လမ္းသို႔ … ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ ေျမာက္Uကၠလာပ A ေထြေထြေရာဂါကု ေဆး႐ံုႀကီးတြင္ A လုပ္သင္ဆရာ၀န္A ျဖစ္ က်ေနာ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ကာစ ၁၉၉၅ခုႏွစ္ မိုးတြင္းပိုင္းေလာက္က ျဖစ္သည္။ တညေနတြင္ A လုပ္သင္ဆရာ၀န္မ်ား ေနထိုင္သည့္ A ေဆာင္ေA ာက္ထပ္ရွိ က်ေနာ့္A ခန္းသို႔ စီနီယာတန္းမွ A ကိုတေယာက္ေပါက္ခ်လာသည္။ သူက က်ေနာ္ႏွင့္ ေဆးတကၠသိုလ္(၂)မဂၢဇင္း A တူတူလုပ္ခဲ့ၾကရင္း ရင္းႏွီးေနသူျဖစ္သည္။ သူက ခန္းဆီးစကိုလွပ္၍ A ခန္းထဲ ေခါင္းျပဴၾကည့္ကာ‘ဟာ ဗိုလ္လြဏ္း စာဖတ္ေနတာလား’ဟုေမးရင္း က်ေနာ့္ကို A ားနာသည့္A ၾကည့္ႏွင့္ ႏႈတ္ ဆက္သည္။ က်ေနာ္က ပက္လက္ကုလားထိုင္မွ ႂကြလိုက္ရင္း ‘A ေထြA ထူးမဟုတ္ပါဘူး။ ငွားထားတဲ့မဂၢဇင္း ေတြ ထိုင္ဖတ္ေနတာ။ ကဲ A ကို ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ ေျပာ။ က်ေနာ္ ဘာA ကူA ညီေပးရမလဲ’ဟု ျပန္ေမးလိုက္ သည္။ သူက ‘ဒီေန႔ ဂ်ဴတီက် ေနလို႔ ကိုယ့္ေဆးခန္းကို ဗိုလ္လြဏ္း ရလီဗင္သြားေပးႏိုင္မလား’ဟု က်ေနာ့္ကိုေမး သည္။ က်ေနာ္က ‘ရပါတယ္၊ A ကို႔ေဆးခန္းက ဘယ္နားမွာလဲ’ဟု ျပန္ေမးမွ သူက ၀မ္းသာသြားသည့္ဟန္ႏွင့္ A ခန္းထဲ၀င္လာကာ သူဖြင့္ထားသည့္ ေဆးခန္းေနရာကို ေျမပံုဆြဲျပသည္။ ထို႔ေနာက္ မေန႔က သူ႔ေဆးခန္းကိုလာ ျပသည့္ လူနာတခ်ဳိ႕A ေၾကာင္းႏွင့္ စမ္းသပ္ခ၊ ေဆးဖိုးယူပံုယူနည္းကို က်ေနာ့္A ား ေျပာျပသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ က် ေနာ့္ကို ေဆးခန္းေသာ့ေပးၿပီး ‘ေက်းဇူး ပဲကာြ ’ဟုေျပာကာ သူထြက္သြားေတာ့သည္။ A မွန္စင္စစ္မူ A လုပ္သင္ဆရာ၀န္ဘ၀တြင္ ေဆးကုသခြင့္လိုင္စင္ မရွိေသးသျဖင့္ ေဆးခန္းဖြင့္ခြင့္ မရွိပါ။ သို႔ ေသာ္ A ေျခA ေနA ရ ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚကို္ယ္ ရပ္မွျဖစ္မည့္သူမ်ားႏွင့္ A ားလပ္ခ်ိန္ကို A က်ဳိးရွိရွိA သံုးခ် ခ်င္သူမ်ားကေတာ့ နားလည္မႈျဖင့္ ထိုသို႔ေဆးခန္းဖြင့္လွစ္ကာ လုပ္ကိုင္ျခင္းမ်ဳိး၊ တေယာက္မA ားပါက တ ေယာက္က A စားသြားၿပီး ေဆးခန္းထိုင္ေပးျခင္းမ်ဳိး က်ေနာ္တို႔ A လုပ္သင္ဆရာ၀န္ဘ၀တြင္ ရွိပါသည္။ က်ေနာ္

ကမူ ကိုယ္ပိုင္ေဆးခန္းမဖြင့္ဘဲ A လုပ္သင္ဆရာ၀န္လစာႏွင့္ A ိမ္ကပို႔သည့္ေငြကိုေပါင္းၿပီး ေက်ာင္းသားဘ၀က လိုပင္ A ခန္႔သင့္သံုး ကာ A ားလပ္ခ်ိန္A မ်ားစုကို စာဖတ္ျခင္း၊ တခါတရံ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္A တူ ပိုကာဆြဲျခင္း၊ တခ်ပ္ေမွာက္ကစားျခင္း၊ ယမကာမီွ၀ဲျခင္းတို႔ျဖင့္ A ခ်ိန္ျဖဳန္းကာ ျဖတ္သန္းခဲ့ပါသည္။ ေဆးခန္းသို႔ က်ေနာ္ေရာက္သြားခ်ိန္ ေမွာင္ရီေ၀၀ိုးတ၀ါး၌ မိုးဖြဲဖြဲေA ာက္တြင္ လူရွစ္Uီး၊ ကိုးUီးခန္႔ ထီးေဆာင္း သူေဆာင္း မိုးကာခ်ဳံသူခ်ဳံကာ ရပ္ေစာင့္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သူ၏ေဆးခန္းကို ေျမာက္Uကၠလာ ဆင္ေျခ ဖံုးရပ္ကြက္ကေလးတခုထဲတြင္ တလမ္း၀င္တလမ္းထြက္ႏွင့္ A ေတာ္ရွာယူခဲ့ရသည္။ ၈ေပ»၁၂ေပခန္႔ရွိသည့္ ဓနိ မိုး၊ ၀ါးထရံကာ တဲပုပုကေလးထဲသို႔ ေသာ့ဖြင့္ၿပီး က်ေနာ္၀င္သြားခ်ိန္တြင္ ‘ဒီေန႔ ဆရာမလာဘူးလား မသိဘူး’ဆို သည့္A သံကို သဲ့သဲ့ၾကားရသည္။ ေမွာင္မဲေနသည့္တဲကေလးA တြင္း က်ေနာ္က ဖေယာင္းတိုင္မီးထြန္းရင္း ‘ဒီက ေန႔ ဆရာဂ်ဴတီက်ေနလို႔ က်ေနာ္ သူ႔A စားလာထိုင္ေပးတာပါ’ဟု ရွင္းျပမွ လူနာမ်ား ေဆးခန္းထဲသို႔ ၀င္ထိုင္ၾက သည္။ က်ေနာ္က လူနာတUီးစီကို စမ္းသပ္ကာ ေဆးထိုး၊ ေဆးေပးၿပီးတိုင္း သူ၏မွတ္တမ္းစာA ုပ္ကိုၾကည့္ၿပီး သူ ယူထား သည့္ႏႈန္းA တိုင္းပင္ ကုသခကိုေတာင္းသည္။ သူယူထားသည့္ ႏႈန္းထားကလည္း မ်ားမ်ားစားစားမ ဟုတ္။ ေဆးဖိုးA ရင္းတြင္ စမ္းသပ္ခ(၂၀)က်ပ္ကိုသာ ထည့္ေပါင္းၿပီး ေတာင္းထားျခင္းျဖစ္သည္ (ထိုA ခ်ိန္က A ထူးကုဆရာ၀န္ဆိုလွ်င္ လူနာတUီးကို စမ္းသပ္ခ ၁၀၀ က်ပ္ယူသည္)။ လာျပသည့္ လူနာ(၂၀)ခန္႔A နက္ မိုးရာသီ မို႔ တုပ္ေကြးေ၀ဒနာ ခံစားေနၾကရသူမ်ားက A မ်ားစုျဖစ္သည္။ တီဘီေရာဂါသံသယရွိသူႏွင့္ ငွက္ဖ်ားေရာဂါခံစား ေနရသူ လူနာA ခ်ဳိ႕ လည္းပါသည္။ ေသြးေပါင္က်ၿပီး A ားနည္းေန၍ A ေၾကာေဆးလာသြင္းသူ လူနာA ခ်ဳိ႕ လည္းပါသည္။ လူနာA မ်ားစုကို A ၀တ္A စား ႏြမ္းႏြမ္းဖတ္ဖတ္ႏွင့္ေတြ႕ရၿပီး လူနာရာဇ၀င္ေမးျမန္းခ်က္A ရ လက္လုပ္လက္စားမ်ား၊ A စိုးရ၀န္ထမ္းမ်ား ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ၾကည့္႐ႈေပးေနရင္း A သက္(၄၀)A ႐ြယ္ A မ်ဳိးသမီးလူနာတUီး၏ A လွည့္ေရာက္ လာ သည္။ ေမးျမန္းၾကည့္သည့္A ခါ A လုပ္A ကိုင္A ျဖစ္ ေျမာက္Uကၠလာ(စ်)ေစ်းထဲတြင္ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ ပ်ံက် ေရာင္းသည္ဟု သိရသည္။ ေစ်းေရာင္းရင္း မိုးမိၿပီး A ေA းပတ္ကာ တုပ္ေကြးေကြးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေဆးထိုးၿပီး ေနာက္ ေသာက္ေဆးေပးရင္း ကုသခ(၄၅)က်ပ္က်ေၾကာင္း ေျပာသည့္A ခါ ထိုA မ်ဳိးသမီးက လက္ထဲတြင္က်စ္ ထားသည့္ (၁)က်ပ္တန္ ေငြစကၠဴA ေႂကြေတြကို စားပြဲေပၚခ်ေပးရင္း‘ဆရာ A စိတ္ပဲပါလို႔ က်န္တာ ေနာက္ေန႔မွ ေပးပါရေစ’ဟု ေတာင္းပန္တိုးလ်ဳိးသည့္ ေလသံႏွင့္ ခပ္တိုးတိုးေျပာသည္။ ဖေယာင္းတိုင္မီးေရာင္ေA ာက္ရွိ သူမ ၏မ်က္ႏွာကိုတလွည့္ စားပြဲေပၚရွိ က်ပ္တန္ေတြကိုတလွည့္ စိုက္ၾကည့္ရင္း က်ေနာ္ စကၠန္႔A နည္းငယ္မွ် ေတြေန မိသည္။ ထို႔ေနာက္မွ‘ရတယ္A မ၊ ပိုက္ဆံေတြျပန္ယူသြားပါ၊ ေနာက္ေန႔လည္း လာမေပးပါနဲ႔ေတာ့၊ ေသာက္ေဆး ကို ေဆးပတ္လည္တဲ့A ထိ ေပးလိုက္မယ္၊ ေဆးကိုသာ မွန္မွန္ဆက္ေသာက္၊ လံုး၀ေပ်ာက္မယ္’ဟု ေျပာလိုက္ သည္။ သူမက က်ပ္တန္ ေတြကိုျပန္ယူၿပီးေနာက္ က်ေနာ့္ကို A တင္းထိုင္ကန္ေတာ့ေန၍ မကန္ေတာ့ဖို႔ A တင္း ဆြဲထူကာ ျပန္ခိုင္းလိုက္ရသည္။ ေဆးခန္းA မ်ားစုသည္ ေသာက္ေဆးကို တရက္စာသာေပးေလ့ရွိၿပီး ေနာက္တ ေန႔ ျပန္ခ်ိန္းတတ္ၾကသည္။ က်ေနာ္လည္း က်န္သည့္လူနာမ်ားကို ေဆးခန္းA မ်ားနည္းတူ တရက္စာသာ ေသာက္ေဆးေပးၿပီး ေနာက္တေန႔ ျပန္ခ်ိန္းလိုက္သည္။ ထိုA မ်ဳိးသမီးတUီးတည္းကိုသာ A ားနာစိတ္ သိမ္ငယ္ စိတ္ေတြ၀င္ၿပီး ေနာက္တေန႔ လာမျပေတာ့မည္ကို စိုးရိမ္၍ ေသာက္ေဆး တပတ္စာေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ A ျပန္တြင္ မိုးဖြဲဖြဲေA ာက္၌ ထီးတဖက္ကိုင္ကာ စက္ဘီးနင္းရင္း ထိုA မ်ဳိးသမီး၏ မ်က္ႏွာကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိ သည္။ လူA မ်ားစုႀကီးက ဆင္းရဲေနၾကၿပီး ဆင္းရဲ၍ျဖစ္ရသည့္ေရာဂါေ၀ဒနာမ်ားကို ခံစားေနၾကရသူက A မ်ားစု ျဖစ္ေနသည့္A ခါသမယတြင္ ကိုယ္ပိုင္ေဆးခန္းဖြင့္ၿပီး ေဆးကုစားဖို႔ က်ေနာ္ A သည္းမာႏိုင္ပါ့မလားဟုလည္း တ ဆက္တည္း စU္းစားေနမိသည္။ ထိုေန႔သည္ က်ေနာ္၏ဘ၀တြင္ ပထမဆံုးA ႀကိမ္A ျဖစ္ A ခေၾကးေငြယူၿပီး ေဆး ကုသဖူးသည့္ ေန႔လည္းျဖစ္သည္။

•••••• ၁၉၉၆ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လကုန္တြင္ က်ေနာ္၏A လုပ္သင္ဆရာ၀န္ဘ၀ ၿပီးဆံုးခဲ့ၿပီးေနာက္ ေဆးခန္းဖြင့္ဖို႔ မဖြင့္ဖို႔ က် ေနာ္စU္းစားပါသည္။ မိဘမ်ားထံမွ လက္ျဖန္႔ေတာင္းသံုးရသည္ကိုလည္း လိပ္ျပာမလံုေတာ့သျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္ေဆး ခန္းဖြင့္ၿပီး ေဆးကုကာ ၀င္ေငြရေA ာင္ရွာဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါသည္။ သို႔ျဖင့္ စက္တင္ဘာလဆန္းပိုင္းမွစၿပီး ေတာင္ Uကၠလာႏွင့္ ရန္ကင္းA စပ္ ကန္ဘဲ့ဘူတာ႐ံုA နီးရွိ မိုးေကာင္းဘုရားလမ္းမႀကီးေပၚတြင္ (၆)လစာခ်ဳပ္ျဖင့္ A ခန္း ငွားကာ ေဆးခန္းဖြင့္လိုက္ပါသည္။ ညေန(၅)နာရီမွ ည(၈)နာရီA ထိ က်ေနာ္ ေဆးခန္းသြားထိုင္ပါသည္။ က်ေနာ္ သည္ ထိုစU္က A လုပ္ႏွစ္ခုကို တၿပိဳင္နက္တည္း လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ က်န္တခုက ေန႔ခင္းပိုင္းA လုပ္ျဖစ္ၿပီး က် ေနာ္၀ါသနာပါသည့္ စာေပလုပ္ငန္းျဖစ္ပါသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ရွိ (၂၇)လမ္း ေA ာက္ဘေလာက္တြင္ ႐ံုး ခန္းဖြင့္လွစ္ကာ က်ေနာ္၏ ဖခင္ထူေထာင္ထားသည့္ ျမားနတ္ေမာင္မဂၤလာမဂၢဇင္းကို တာ၀န္ခံA ယ္ဒီတာA ေန ႏွင့္ စတင္တာ၀န္ယူ လုပ္ကိုင္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ A လုပ္ႏွစ္ခုစလံုးသည္ စတင္လုပ္ကိုင္ကာစျဖစ္၍ A ႐ံႈးေပၚပါ သည္။ စာေပစိစစ္ေရး႐ံုးမွ A ျပစ္ေပးA ေရးယူျခင္းခံရမႈေၾကာင့္ (၆)လရပ္နားထားခဲ့ရသည့္ ျမားနတ္ေမာင္မဂၢဇင္း ကို A ယ္ဒီတာA သစ္ျဖစ္လာသည့္ က်ေနာ္က ျပန္လည္A သက္သြင္းေနရခ်ိန္ ျဖစ္သလို ေဆးခန္းမွာလည္း ဖြင့္ လွစ္ကာစျဖစ္၍ လူနာတUီးစ ႏွစ္Uီး စသာ လာေသးသည့္A ခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္း ေလးလခန္႔ၾကာသည့္A ခ်ိန္တြင္ ျမားနတ္ေမာင္မဂၢဇင္းသည္ ေစ်းကြက္တြင္ A ေျခA ေန ျပန္ ေကာင္းလာသလို ေဆးခန္းမွာလည္း လူနာ(၁၅)ေယာက္ေက်ာ္ A ေယာက္(၂၀)ခန္႔A ထိ ကုသရသည့္A ေနA ထား ျဖစ္လာပါသည္။ ထုိA ခ်ိန္က လူနာတUီးလွ်င္ စမ္းသပ္ခ၊ ေဆးဖိုးA ပါA ၀င္ ကုသခကို (၈၀) သို႔မဟုတ္ (၁၀၀) က်ပ္ခန္႔ယူပါသည္။ A ထူးကုဆရာ၀န္တေယာက္ စမ္းသပ္ခ(၂၀၀)က်ပ္ခန္႔ ယူေနခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္တို႔လို A ေထြေထြ ကုဆရာ၀န္မ်ားက စမ္းသပ္ခ(၄၀)က်ပ္ခန္႔ ယူသည့္သေဘာျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၾကာလာသည္ႏွင့္ A မွ် က်ေနာ့္တြင္ ေဆးကုသၿပီး A သက္ေမြးဖို႔မသင့္သည့္ A ားနည္းခ်က္ေတြရွိေနမွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတိ ထားမိလာပါသည္။ ထိုA ားနည္းခ်က္မ်ားA နက္ သိသာသည့္A ခ်က္မွာ ေဆးကုသေပးၿပီးလ်င္ လူနာမ်ားထံမွ ကုသခေတာင္းရန္ ႏႈတ္ဆံ႕ြ ေနတတ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေဆးခန္းသို႔လာျပသည့္ လူနာမ်ားတြင္ ဆင္းရဲသားကA မ်ားစုျဖစ္သျဖင့္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ၌ ငါေတာင္းလိုက္တာ မ်ားသြားမလား၊ လူနာဆီမွာ ပါမွပါပါ့မလားဆိုသည့္ ခ်ီတံုခ် တံုျဖစ္မႈမ်ားႏွင့္ A ျမဲတေစ ရင္ဆိုင္ေနရျခင္းA ေပၚ က်ေနာ္ စိတ္က်U္းက်ပ္ေနမိသည္။ မၾကာခဏဆိုသလို ေတာင္းေနက်A တိုင္း (၈၀)ေတာင္းလိုက္လွ်င္ (၅၀)သာပါသည့္လူနာ၊ (၁၀၀)ေတာင္းလိုက္လွ်င္ (၆၀)သာပါ သည့္လူနာမ်ားႏွင့္ ၾကံဳရပါသည္။ ထိုသို႔ေသာ မရွိ ဆင္းရဲသားလူနာမ်ားႏွင့္ၾကံဳလွ်င္ က်ေနာ့္မွာ A သည္းမမာႏိုင္ ေတာ့ဘဲ ‘မေပးပါနဲ႔ေတာ့’ဟုေျပာကာ ကုသိုလ္ယူ လိုက္ရပါေတာ့သည္။ ‘မသက္သာေသးရင္ ေနာက္ေန႔A လ ကားလာကုပါ’ဆိုသည့္ စကားလည္း ပါးစပ္မွ ေA ာ္တို မစ္တစ္ ထြက္သြားတတ္ပါေသးသည္။ ေနာက္A ားနည္းခ်က္တခုမွာ လူနာမ်ားကေတာင္းဆိုသည့္တိုင္ က်ေနာ္က မလိုA ပ္ဘူးဟုထင္လွ်င္ A ေၾကာ ေဆးပုလင္းႀကီးမ်ား ခ်ိတ္မေပးတတ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔ မလိုA ပ္ဘဲလုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ရသည့္ေငြA ေပၚ က် ေနာ္ လိပ္ျပာမသန္႔၍ ျဖစ္ပါသည္။ ေဆးကုသမႈနယ္ပယ္တြင္ A ေၾကာေဆးပုလင္း ခ်ိတ္ေပးျခင္းသည္ မရွက္တမ္း ၀န္ခံရပါက စီးပြားေရးA ရ တြက္ေျခကိုက္သည္ဟုပင္ ဆိုရပါမည္။ က်ေနာ္က လူနာကို ေသေသခ်ာခ်ာ စမ္းသပ္ ၾကည့္ၿပီး ေသြးေပါင္ခ်ိန္ၾကည့္ကာ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ေကာင္းမြန္ေနလ်င္ A ားေဆးေသာက္ဖို႔သာ ၫႊန္တတ္ပါသည္။ A ခ်ဳိ႕လူနာမ်ားသည္ ဘာမွေထြေထြထူးထူးမျဖစ္ပါဘဲႏွင့္ A ေၾကာေဆးပုလင္းေလး ခ်ိတ္လိုက္ရမွ ေနထုိင္ ေကာင္းသည့္ သေဘာမ်ဳိး ဆိုက္ကို၀င္ေနတတ္ၾကပါသည္။ ထိုသို႔ေသာ လူနာမ်ားက က်ေနာ့္ေဆးခန္းသို႔ မလာ ၾကေတာ့ဘဲ မ်က္ေစာင္းထိုးရွိ ေဆးခန္းသို႔သြားကာ A ေၾကာေဆးပုလင္းေတြ A ၿပိဳင္A ဆိုင္ ခ်ိတ္ၾကပါေတာ့

သည္။ A ဆိုပါေဆးခန္းမွ ဆရာ၀န္သည္ သူတို႔ေတာင္းဆိုသည္ကို A သာတၾကည္ လိုက္ေလ်ာသည့္A တြက္ က်ေနာ့္ထက္ သေဘာပိုေကာင္းသည္ဟုလည္း ထိုလူနာမ်ား မွတ္ယူၾကပံုေပၚပါသည္။ A ဆိုပါေဆးခန္းတြင္ A ေၾကာေဆးပုလင္းခ်ိတ္ေနၾကသည့္လူနာမ်ား ေဆးခန္းႏွင့္မဆံ့သည့္A တြက္ ေဆးခန္းေရွ႕၌ပင္ ပက္လက္ကုလား ထိုင္ေတြခင္းကာ ႀကိဳးတန္းလန္းေတြႏွင့္ ခ်ိတ္ေပး ေနသည္ကို ေန႔စU္ျမင္ေတြ႕ေနရပါသည္။ တညေနတြင္ A သက္(၃၀)ေက်ာ္ A မ်ဳိးသားတUီး ေပါင္ကြတကြတျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္ကာ က်ေနာ့္ေဆးခန္းထဲ သို႔ ၀င္လာပါသည္။ သူ႔ကိုၾကည့္ရသည္မွာ ရွက္႐ြံ႔သည့္ပံုေပၚေနပါသည္။ သူခံစားေနရသည့္ ေ၀ဒနာကိုလည္း သူ႔ ဘာသာသိေနပံုေပၚသည္။ က်ေနာ္စမ္းသပ္ၾကည့္သည့္A ခါ ညာဖက္ေပါင္ျခံတြင္ ေက်ာက္ခဲလိုမာတင္းေနသည့္ A က်ိတ္ႀကီး A တန္းလိုက္ခုေနသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ကာလသားေရာဂါပိုးေတြရွိသည့္ ျပည့္တန္ဆာမ်ားႏွင့္ A ကာA ကြယ္မယူဘဲ လိင္ဆက္ဆံရာမွ ကူးစက္လာျခင္းဆိုသည္ကို လူနာA ားမေမးဘဲႏွင့္ ေျပာလို႔ရေနသည္။ A ရပ္A ေခၚA တိုင္းဆိုလွ်င္ ဖာက်ဳိးသည္ဟုပင္ ႐ိုင္း႐ိုင္းေျပာရမည့္ A ေနA ထားျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း လူ နာက သူ႔ေ၀ဒနာကို သူသိကာ ရွက္႐ံြ႕ေနျခင္းျဖစ္ပံုေပၚသည္။ က်ေနာ္က လူနာA ားစမ္းသပ္ၿပီးေနာက္ သူ၏ေရာ ဂါA တြက္ ပ႐ိုကိန္းပင္နယ္စလင္ A သားေဆး တရက္တလံုးႏႈန္း (၂၁)ရက္ခန္႔ထိုးမွ သက္သာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေငြေၾကးကုန္က်မႈေတာ့ နည္းနည္းရွိမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။ လူနာက တတ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ A ခုလိုျဖစ္ေန သည့္A တြက္ မိန္းမႏွင့္ပင္ ကြဲေတာ့မလိုျဖစ္ေနေၾကာင္း ရင္ဖြင့္ေျပာျပသည့္A တြက္ ေဆးစမ္းကာ ပင္နယ္စလင္ တလံုး စထိုးေပးလိုက္သည္။ သူၿပီးလွ်င္ A ိမ္ေထာင္A တြက္ စိတ္ခ်ရေA ာင္ မိန္းမကိုပါ ေဆးထိုးဖို႔လိုခ်င္လိုမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည္။ ယေန႔A ခ်ိန္A ထိ ပင္နယ္စလင္ေဆးကို A ျပင္ေဆးခန္းဖြင့္လွစ္ကုသသည့္ ဆရာ၀န္A မ်ားစုက ထိုးမေပး ၾက ေပ။ ပင္နယ္စလင္သည္ မတည့္သည့္လူနာဆိုလွ်င္ ေရွာ့ခ္ရကာ ေသေစတတ္ေသာေၾကာင့္ A ျပင္ေဆးခန္းဖြင့္ သည့္ ဆရာ၀န္A မ်ားစုက ရမွာႏွင့္ စြန္႔စားရမွာ မကာမိသည့္A တြက္ A ရဲစြန္႔ၿပီး မထိုးေပးၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထို လူနာA ားလည္း A ျခားေဆးခန္းမ်ားက ေဆး႐ံုသို႔သြားေရာက္ကုသဖို႔ ၫႊန္းပံုေပၚပါသည္။ သူက ေဆး႐ံုသြားရ မည္ကို ရွက္႐ြံ႕ေသာေၾကာင့္ A မ်ဳိးသားဆရာ၀န္ကုသသည့္ က်ေနာ္၏ေဆးခန္းသို႔ A ားကိုးတႀကီး ေရာက္လာ ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါသည္။ ေဆးထိုးၿပီးေနာက္ ကုသခ(၉၀)က်ပ္ေပးၿပီး ညာဖက္တင္ပါးကို ပြတ္ကာပြတ္ ကာႏွင့္ ထိုလူနာ ျပန္သြားပါေတာ့သည္။ တပတ္ခန္႔ ေဆးထိုးၿပီးသည့္A ခါ လူနာ၏ေပါင္ျခံမွ ေက်ာက္ခဲလိုမာတင္းေနသည့္ A က်ိတ္တန္းႀကီး ေပ်ာ့စျပဳ လာပါသည္။ က်ေနာ္လည္း မိမိ၏ကုသမႈ ထိေရာက္ျခင္းA ေပၚ ေက်နပ္မႈျဖစ္ကာ A ားရ၀မ္းသာ ေဆးဆက္ထိုး ေပးေနျဖစ္ပါသည္။ လူနာကလည္း တေန႔(၉၀)က်ပ္ မွန္မွန္ေပးေနပါသည္။ (၁၁)ရက္ေျမာက္ ေဆးထိုးရမည့္ေန႔ တြင္ လူနာက ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ ‘ဆရာ က်ေနာ့္A ေျခA ေနက သက္သာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမပါ A ျဖဴေတြ A ရမ္းဆင္းၿပီး တကိုယ္လံုး ကိုက္ခဲေနတယ္။ မိန္းမက သူA ဲသလိုျဖစ္ရတာ က်ေနာ့္ေၾကာင့္လို႔ စြပ္စြဲၿပီး လင္မ ယားခ်င္းရန္ျဖစ္တယ္။ A ဲဒါနဲ႔ သူ႔ဆီက ပိုက္ဆံေတာင္းမရေတာ့လို႔ ဒီကေန႔ေဆးဖိုးကို A ေႂကြးမွတ္ထားေပးပါ ဆ ရာ။ ေနာင္က်ရင္ က်ေနာ္ မွန္မွန္လာဆပ္ပါ့မယ္’ဟု က်ေနာ့္ကို ေတာင္းပန္ေျပာ ေျပာပါေတာ့သည္။ သူေျပာတာ ကိုနားေထာင္ၿပီး က်ေနာ္ ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္စီစီျဖစ္သြားပါသည္။ ခဏၾကာမွ က်ေနာ္က ‘ဟာဗ်ာ က်ေနာ္က ေငြ တိုးေခ်းစားတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဆးပတ္လည္တဲ့A ထိသာ မွန္မွန္ဆက္ထိုးပါ။ A ေႂကြးဆပ္ရမွာေၾကာက္ၿပီး လာမထိုးဘဲေတာ့ မေနပါနဲ႔။ ေနာက္ရက္ေတြမွာ ခင္ဗ်ားမိန္းမကိုပါ ေခၚခဲ့။ သူ႔ကိုပါ ထိုးဖို႔လိုမယ္’ဟု ေျပာလိုက္မွ လူနာလည္း ေပါ့ပါးသြားပံုရၿပီး ျပန္သြားပါသည္။ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုး ေဆးမွန္မွန္ လာထိုးပါသည္။ ျပန္ခါနီးတိုင္း ‘ေနာက္မွ ယူပါေနာ္ ဆရာ’ဟု လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုး တေယာက္တလွည့္စီ ေျပာေနၾကသျဖင့္ က်ေနာ္ကပင္ သူတို႔ကို ျပန္A ားနာေနမိသည္။ A မ်ဳိးသားမွာ ပင္နယ္စလင္(၂၁)လံုး မျပည့္မီ

မွာပင္ A က်ိတ္ကလံုး၀နီးပါးခ်ပ္သြားၿပီး လမ္းေကာင္းေကာင္းေလွ်ာက္လာႏိုင္ပါသည္။ A မ်ဳိးသမီးမွာလည္း (၇) လံုးထိုးၿပီးေနာက္ A ျဖဴဆင္းတာလံုး၀ရပ္သြားၿပီး A ကိုက္A ခဲပါ လံုး၀ေပ်ာက္သြားသျဖင့္ (၁၀)လံုးA ထိ ဆက္ ထိုးေပးကာ ရပ္လိုက္ပါသည္။ သူတို႔လင္မယား ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းသြားၿပီးေနာက္ တလခန္႔A ၾကာတြင္ က်ေနာ့္ဖြင့္သည့္ေဆးခန္း စာခ်ဳပ္ျပည့္ သြားပါသည္။ စာရင္းခ်ဳပ္လိုက္သည့္A ခါ ေနာက္ထပ္(၆)လထပ္ငွားရန္ မတတ္ႏိုင္ေတာ့သည့္A တြက္ ေဆးခန္း ကိုA ၿပီးA ပိုင္ပိတ္ၿပီး က်ေနာ္ေန႔ခင္းပိုင္းလုပ္သည့္ မဂၢဇင္းေလာကထဲသို႔ပင္ ေျခစံုပစ္၀င္ေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ လိုက္ပါေတာ့သည္။ သည္လိုႏွင့္ ေဖေဖၚ၀ါရီလကုန္ခါနီး ရက္တရက္တြင္ ေဆးခန္းရွိပစၥည္းမ်ားကို (၂၇)လမ္းသို႔ ျပန္သယ္ရန္ သိမး္ ဆည္းေနမိသည္။ ထိုစU္ က်ေနာ္ကုသေပးခဲ့သည့္ လူနာလင္မယားႏွစ္ေယာက္ ဟထားသည့္ တံခါးကို တြန္းဖြင့္ကာ ဆြဲျခင္းေလးဆြၿဲ ပီး ေဆးခန္းထဲသို႔၀င္ခ်လာပါသည္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ လူနာA မ်ဳိး သားက ‘ဆရာ ေဆးခန္းေ႐ႊ႕ေတာ့မယ္ သတင္းၾကားလို႔ က်ေနာ္တို႔လင္မယား ဆရာ့ကို လာကန္ေတာ့တာ။ က် ေနာ္တို႔လင္မယားကို လိပ္စာေလးေပးခဲ့ပါUီး။ ေျပလည္တဲ့A ခါ A ေႂကြးဆပ္ရင္း ဆရာ့ဆ၀ ီ င္ခဲ့ခ်င္လို႔ပါ။ ေနာက္ တခုခုျဖစ္ရင္လည္း ဆရာ့ဆီလာ ကုခ်င္လို႔ပါ’ဟုေျပာကာ နာနတ္သီးႏွင့္ ငွက္ေပ်ာသီးမ်ား ထည့္ထားသည့္ဆြဲ ျခင္းကို က်ေနာ့္ေရွ႕ခ်ၿပီး လင္မယားႏွစ္ ေယာက္စလံုး မေျပာမဆိုႏွင့္ ထုိင္ကန္ေတာ့ပါေတာ့သည္။ က်ေနာ့္ထက္ A သက္ႀကီးသူမ်ားျဖစ္၍ A ကန္ေတာ့ခံရန္ က်ေနာ္က A ေၾကာက္A ကန္ ျငင္းဆန္ေသာ္လည္း ႏွစ္ေယာက္စလံုး က လက္မခံဘဲ A တင္းUီးကုန္းခ်ေနသျဖင့္ မတတ္သာဘဲ ၾကည့္ေနလိုက္ရေတာ့သည္။ က်ေနာ္က သူတို႔စိတ္မ ေကာင္းျဖစ္မွာစိုး၍ ေဆးခန္းပိတ္လိုက္ေၾကာင္း မေျပာေတာ့ဘဲ (၂၇)လမ္းလိပ္စာကို ေရးေပးကာ ၾကံဳရင္၀င္ခဲ့ဖို႔ ေျပာလိုက္ပါသည္။ သူတို႔လင္မယား ျပန္ရန္A ထတြင္ ‘A ေႂကြးလာဆပ္ဖို႔ လိပ္စာေပးတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ A ေႂကြးA ေၾကာင္း ေမ့ပစ္လိုက္ေတာ့’ဟု လူနာA မ်ဳိးသားကို ပုခံုးပုတ္ႏႈတ္ဆက္ရင္း ေျပာလိုက္ပါသည္။ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ က်ေနာ့္ကို ျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပံဳးျပံဳး႐ႊင္႐ႊင္ႏွင့္ ျပန္သြားၾကပါသည္။ ထိုေန႔က ပစၥည္းသိမ္းA ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲသို႔A ျပန္တြင္ (၄၃)ဟိုင္းလတ္ကား ေနာက္ခန္း၌ထိုင္စီးရင္း လူ နာလင္ မယား ကန္ေတာ့သြားသည့္ နာနတ္သီးႏွင့္ ငွက္ေပ်ာသီးမ်ားကို A တန္ၾကာ က်ေနာ္ငံု႔ၾကည့္ေနမိပါသည္။ ထိုA ခိုက္ တႀကိမ္တခါမွ် မခံစားခဲ့ရဖူးေသာ ပီတိတခုကို က်ေနာ္ထူးထူးျခားျခား ခံစားလိုက္ရပါသည္။ ထိုသို႔ ေဖာ္မျပ တတ္ေA ာင္ျဖစ္ရသည့္ ပီတိထူးကို ခံစားရၿပီးေနာက္ စိတ္ထဲတြင္လည္း A လြန္A မင္း ေပါ့ပါးလန္းဆန္းသလို ျဖစ္သြားပါသည္။ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းသည့္ မိုးေကာင္ကင္တခုေA ာက္သို႔ က်ေနာ္တို႔A ားလံုး A တူတကြေရာက္ ရွိၾကသည့္A ခါတြင္လည္း A ေျခA ေနေပးပါက ထိုကဲ့သို႔ေသာပီတိထူးမ်ဳိးကို က်ေနာ္ ထပ္မံခံစားခြင့္ ရခ်င္ေနမိ ပါသည္။ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ

A ေရွ႕ေတာင္ A ာရွမွာ … ဇာဂနာ A ေဖ မၾကာမၾကာ ေျပာဖူးတယ္။ A ေရွ႕ေတာင္ A ာရွမွာ ျမန္မာေျပာတဲ့ A ဂၤလိပ္စကား ျမန္မာေရးတဲ့ A ဂၤလိပ္စာကို တျခားဘယ္ႏိုင္ငံကမွ မမီဖူးတဲ့။ စိတ္ထဲမွာ စဲြလို႔ေနပါေရာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ေျပာျပ၊ ေဆြမ်ိဳးေတြကိုလည္း ေျပာျပ။ ေမာႏိုင္ေပါင္၊ ယံုေလာက္ေA ာင္လည္း ကိုယ္က A ဂၤလိပ္စကားကို

ေတာ္ေတာ္ပီပီႀကီး ေျပာျပရတာေပါ့။ ကိုယ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ၾကည့္ရတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ မင္းသားေတြ ေျပာတဲ့ တခ်ိဳ႕ A ဂၤလိပ္စကားေတြကို A လြတ္ကို က်က္ထားရတာ။ ဆိုပါေတာ့ Guns of Navarone ဇာတ္ကားထဲက ဂေရဂရီပက္ ေျပာတဲ့ I t is up to your neck တို႔၊ The last day of the respite given to us by the senate is drawing nigh တုိ႔ ဆိုတာေတြကိုလည္း ဆိုင္ဆိုင္မဆိုင္ဆိုင္ ႐ြတ္႐ြတ္ျပ ေနရတာေပါ့။ A ဲသည္တုန္းက ေခတ္စားေနတဲ့ လင္ဂြာဖုန္း A ဂၤလိပ္စကားေျပာသင္တန္း ဆိုတာလည္း ေျပးတက္ လိုက္ရတာပါပဲ။ How are you? Quite well, Thank you. ဆိုတာေတြကို ကက္ဆက္ေခြထဲကလို A ာလုပ္သံႀကီးနဲ႔ ေျပာ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း သေဘာက်၊ ေတာ္ေတာ္ နိပ္ေနတာေပါ့။ နိပ္ေA ာင္လည္း ကိုယ္က ႀကိဳးစားရတာကိုး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ A ေရွ႕ေတာင္A ာရွမွာ ျမန္မာဟာ A ဂၤလိပ္စာ A ေတာ္ဆံုးပါ။ ………………… သားကို မၾကာမၾကာ ေျပာျပရတယ္။ A ေရွ႕ေတာင္ A ာရွမွာ A ေဖတို႔ဟာ … A ေရွ႕ေတာင္ A ာရွမွာ A ေဖတို႔ဟာ … A ေရွ႕ေတာင္ A ာရွမွာ … A ေရွ႕ေတာင္ … သား ။ ။ A ေဖ A ဲဒါက တကယ္လား။ A ေဖ ။ ။ ေA းေပါ့ကြ မင္းတို႔ A ဖိုးတို႔ လက္ထက္ကတည္းကပဲ။ ဒီA ေၾကာင္း ေျပာရေတာ့မယ္ဆို ကိုယ္တို႔ A လိုလုိ တက္ႂကြလာတာ A မွန္ပဲ။ မင္းA ဖိုးတို႔တုန္းက A ဂၤလိပ္လို ဆဲခ်င္လို႔ A ဂၤလိပ္စာ ေတာ္ေA ာင္ ႀကိဳးစားၾကတာ။ A ေဖတို႔ လက္ထက္မွာ သည္A ေမြကို ဆက္ထိန္းတာပဲ။ မင္းတို႔ A လွည့္မွာ သည့္ထက္ကို ပိုရUီးမွာေပါ့လို႔ တက္တက္ႂကြႂကြႀကီးကို ရွင္းျပလိုက္တာေပါ့။ သားရဲ႕ မ်က္ႏွာက ေတြေတြႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ တခုခုကို စU္းစားေနသလိုပဲ။ သား ။ ။ A ေဖေျပာတာ ဟုတ္လားေတာ့ မသိဘူး။ သူ႔စကားက ကိုယ့္စကားကိုပဲ မေရမရာသေယာင္ေယာင္။ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ သူဆက္ေျပာလာမယ့္ စကားကိုပဲ နားေထာင္ ေနလိုက္ရတယ္။ သား ။ ။ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းမွာ သင္တဲ့ ဆရာေတြက မင္းတို႔ A ဂၤလိပ္ စကားေျပာ သိပ္ေကာင္းတာပဲလို႔ ခ်ီးက်ဴးၾကတယ္။ A ေဖ ။ ။ ဒါပဲေပါ့ကြာ၊ A ေပြးျမင္ရင္ A ပင္သိပါတယ္။ A ေရွ႕ေတာင္ … သား ။ ။ ခဏေလး A ေဖ၊ ခက္ေနတာက သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဆရာေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔က စကၤာပူေတြ။ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သားက ထထြက္သြားတယ္။ ကိုယ္လည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ ………………… သည္ေကာင္ေတြ သည္လိုပဲ ႏိွပ္စက္ေနက်။ သူတို႔ေတြ ႏိုငင ္ ံျခားသြားတုန္းက ကူညီခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြေတြ ျမန္မာျပည္ လာလည္လို႔တဲ့။ ယိုးဒယားဆိုင္ YI N DEE မွာ ေကြၽးခ်င္တယ္တဲ့။ ကိုယ္က ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ ရိွလို႔တ့။ဲ စကားေျပာရေA ာင္ လာခဲ့ပါဆိုပဲ။ A မွန္ကေတာ့ Eည့္ခံရေA ာင္ပါ။ သူတုိ႔ မိတ္ေဆြေတြ သိခ်င္တာေမးရင္ သူတို႔မွ လည္လည္ပတ္ပတ္ ျပန္မေျဖႏိုင္တ့ဟ ဲ ာ။

ဟိုတခါကလည္း ျဖစ္ၿပီးၿပီေလ။ ဂ်ာမန္ေတြ လာတုန္းကေပါ့။ ထရိတ္ဒါးစ္မွာ ေန႔လည္စာ ေကြၽးတယ္ေလ။ A ဲသည္မွာ ဂ်ာမန္ေတြက ဘုရားA ေလာင္းေတာ္ A ေၾကာင္း ေမးပါေလေရာ။ A ိုးနင္းခြက္နင္း ျဖစ္ၾကပါေရာလား။ မရွဴႏိုင္ မကယ္ႏိုင္ ျဖစ္ေတာ့မွ ကိုယ့္လာေခၚတာေလ။ သည္တခါေတာ့ ဟိုတခါလိုျဖစ္မွာ စိုးလို႔ထင္ပါရဲ႕။ တရက္ႀကိဳၿပီး A ေၾကာင္းၾကားတယ္ေလ။ ကိုယ္ကလည္း သည္လိုပဲြမ်ိဳး ေစာင့္ေနတာကလား။ ခ်ိန္းတဲ့ A ခ်ိန္ထက္ ဆယ္မိနစ္ေစာၿပီး ေရာက္ေA ာင္ သြားလိုက္တယ္ေလ။ သည္ေကာင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္သြားတယ္။ ခုလာမယ့္ သူေတြက မေလးရွားကဆိုပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ ႐ုပ္ရွင္လုပ္ငန္း ေၾကာ္ျငာလုပ္ငန္းေတြ လာလုပ္ခ်င္လုိ႔ ဆိုပဲ။ ကိုယ္ကလည္း ခ်က္ဆို ဗိုက္ကပ္ေနတဲ့ဟာ၊ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြက မေလးရွားေတြရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ လုပ္ခ်င္ေနၾကတာ ျဖစ္ရမယ္။ ကိုယ္စားလွယ္ဆိုတာ လူၾကားေကာင္းေA ာင္ ေျပာရတာ၊ A မွန္ကေတာ့ ပဲြစားပါပဲ။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား လူမင္းနဲ႔ မေလးက Add Audio Company နဲ႔ A လုပ္လုပ္တာ ေA ာင္ျမင္သြားေတာ့ သည္မေလးေတြကလည္း ေစ်းကြက္ရွာ ထြက္လာၾကတာ ေနမွာေပါ့။ ကိုယ္ကေတာ့ သိပA ္ ားမရွိပါဘူး။ A ေရွ႕ေတာင္ A ာရွႏိုင္ငံသားေတြနဲ႔ A ဂၤလိပ္လို သိပ္ မေျပာခ်င္ဘူး၊ ပီကလည္း မပီ၊ သြက္ကလည္း မသြက္ ၊ ေခ်ာကလည္း မေခ်ာ၊ ကိုယ္ပါေရာၿပီး ပ်က္ခ်င္ခ်င္ရယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုယ့္ကို A ားကိုးေနၾကေတာ့ မခက္လား။ တတ္ႏိုင္ပါဘူးေလ၊ တတ္တဲ့ ပညာ မေနသာလို႔ဆိုတယ္ မဟုတ္လား။ တကယ့္တကယ္ ေရာက္လာေတာ့ မေလးတ႐ုတ္က ႏွစ္ေယာက္၊ စကၤာပူတ႐ုတ္က တေယာက္၊ မေလးကုလားက တေယာက္ ေပါင္းေလးေယာက္။ မြန္ရည္ၾကပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုလည္း ေလးေလးစားစားနဲ႔ပါ။ ကိုယ္ကလည္း သူတို႔တေတြ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ပင္လယ္စာေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ မွာေပးလိုက္ပါတယ္။ A ထူးသျဖင့္ကေတာ့ ဂဏန္းေပ်ာ့ေပါ့၊ ငနဲေတြ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်သြားတယ္။ I t’s a good food. ဆိုတာကို တြင္တြင္ႀကီး ေျပာေနေတာ့တာပါပဲ။ ကဲ A လုပ္A ေၾကာင္း စလိုက္ရေA ာင္ ဆိုေတာ့ သည္လူေတြ A စားA ေသာက္ ေဘးခ်။ မ်က္လံုးေတြ A ေရာင္ေတာက္လာၾကတယ္။ (ခင္ဗ်ားတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဇာတ္လမ္းA တဲြေတြ ႐ိုက္ၾကပါသလား) ကိုယ္ ေၾကာင္သြားတယ္။ မေလးတ႐ုတ္ရဲ႕ ပါးစပ္ကေန ျမန္မာစကားသံ ပီပီႀကီး ထြက္လာပါကလား။ (တိပ္ကေန ဖလင္ေပၚကို ေျပာင္းတဲ့A ေပၚ စိတ္၀င္စားမႈ ရိွၾကပါရဲ႕လား) ကိုယ္တင္ မကပါဘူး၊ သူငယ္ခ်င္းေတြပါ ေၾကာင္သြားၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သေဘာက်သြားၾကပါေလေရာ။ ေနာက္ေတာ့ စကားသေဘၤာ ေဆာက္ၾကပါေလေရာ။ ေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကို ေမ့သြားၾကပါေလေရာ။ ေနာက္ေတာ့ … ေနာက္ေတာ့ … ေနာက္ေတာ့ … ေနာက္ေတာ့ …။ စားလို႔ ေသာက္လို႔လည္း ၿပီးေရာ၊ ကာရာA ိုေက ဆိုၾကရေA ာင္တဲ့။ ကိုယ္ A သက္ျပန္ ၀င္လာတယ္၊ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေက်ာင္းမွာ A ဆိုေကာင္း ပဲြေတာင္းခံခဲ့ရတဲ့ ကိုယ့္A တြက္ A စြမ္းျပရမယ့္ ပဲြပဲေပါ့။ CCR ပဲလား Elton John လား Sting ပဲလား Aron carte မေလး သီခ်င္းေတြပဲ ဟဲျပရမလား။ ရင္ေကာ့ၿပီးေတာ့ကို ကာရာA ိုေကခန္းထဲ ၀င္သြားေတာ့တာေပါ့။ စားပဲြေပၚခ်ထားတဲ့ သီခ်င္းစာA ုပ္ေတြထဲက A ဂၤလိပ္ သီခ်င္းစာA ုပ္ ေကာက္ကိုင္လိုက္ရင္း Eည့္သည္ေတြရဲ႕ A ရိပ္A ကဲကို ၾကည့္ေနရတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ သူတို႔ကို Uီးစားေပးရမွာေပါ့။ စကၤာပူတ႐ုတ္က စားပဲြထိုးကို ေမးဆတ္ၿပီး လွမ္းေခၚတယ္။ သီခ်င္းစာA ုပ္ တေနရာကို လက္ညိႇဳး ၫႊန္ျပတယ္။ စားပဲြထိုးက က်ေနာ္တို႔ကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ A ေရာင္တမ်ဳိး ေျပးေနတယ္။ ထိုင္ေနတဲ့ ေနရာခ်င္း

နည္းနည္း လွမ္းေနေတာ့ သူတို႔ ဘာေျပာၾကမွန္း ကိုယ္မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ စားပဲြထိုး ထြက္သြားၿပီး တေA ာင့္A ၾကာ ေမာ္နီတာ တီဗီြေပၚမွာ နဂါးနီဆိုတဲ့ စာတန္းႀကီး ေပၚလာေတာ့ ကိုယ္လည္း မွင္သက္မိသြားတယ္။ (ဆင္းရဲျခင္း … လြတ္ကင္းေA ာင္ … လမ္းျပေဆာင္ပါမည္ …) ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးလို႔ A ားေပးၾကပါေလေရာ။ စားပဲြထိုးကေလးနဲ႔ A တူ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာလား ပိုင္ရွင္လားမသိ ၀င္လာၿပီး ခ်ီးမြမ္းခန္းေတြဖြင့္ လက္ေခါက္ေတြ ဘာေတြမ်ားေတာင္ မႈတ္လို႔ရယ္။ ကိုယ္လည္း မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ A နားက မေလးကုလားကို ေမးၾကည့္ရတယ္။ (ခင္ဗ်ားတို႔ ျမန္မာစကား ဘယ္လိုတတ္လာၾကတာလဲ) ေပါ့။ (က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္မွာ A လုပ္လုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္) တဲ့။ ကိုယ့္စိတ္ေတြ ေတာင္ေျမာက္ ေျပးကုန္တယ္၊ A ေရွ႕ေတာင္ A ာရွမွာဆိုတဲ့ စာလံုးေတြ မ်က္ေစ့ေရွ႕မွာ ေျပးေနတယ္၊ ကိုယ့္A ေဖၿပီးေတာ့ ကိုယ့္သား၊ သူတို႔ေတြကို ျဖတ္ကနဲ ျဖတ္ကနဲ ျမင္လာတယ္။ သားေျပာတဲ့ သူတို႔ေက်ာင္းက ဆရာေတြက စကၤာပူေတြ ဆိုတာႀကီးကလည္း ပဲ့တင္သံႀကီးကို ျဖစ္လို႔။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ A ေရွ႕ေတာင္A ာရွမွာ ျမန္မာဟာ ဆိုတာႀကီးကလည္း နီးလာလိုက္ ေ၀းသြားလိုက္၊ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္မွာ A လုပ္လုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္ ဆိုတဲ့ A သံ (က်န္းက်န္းမာမာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေဘးရန္ကာဆီးမည္ …)။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လာလႈပ္တယ္၊ ကိုယ္ A ိပ္ေပ်ာ္သြားလား မသိ။ လက္ခုပ္သံေတြေတာ့ ဆူညံေနတာပဲ။ ကိုယ္တို႔ လူေတြတင္ မဟုတ္ဘူး၊ ဆိုင္က ၀န္ထမ္းေတြပါ ေရာက္ေနၾကတယ္။ မေလးတတုပ္က ကိုယ့္ကိုျပံဳးျပံဳးႀကီး ၾကည့္ရင္း ... Hey, are you dreaming? တဲ့။ ကိုယ္လည္း ျပံဳးၿပီး ေခါင္းခါျပလိုက္ရတယ္။ မင္းတို႔ ဆိုတာေတြကို A ရသာ ခံေနတာပါလို႔ A ဂၤလိပ္လို ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ သူက ခင္ဗ်ား A ဂၤလိပ္စကားေျပာ သိပ္ေကာင္းတာပဲတဲ့။ ကဲ မေျပာဘူးလား A ေရွ႕ေတာင္ A ာရွမွာ ျမန္မာဟာ …။ ။ ဇာဂနာ

Essays from a Bomb-shelter Aung Way 1. Survive on the run I n the small dark rooms while Iwas hidding, it seemed there was a Nightingale's sacrifice lamp lightening upon me. From the murky bottlenecks when Iwas fleeing, it seemed there was a Madame Lenin's lover

lamp following me closely. Through the black haunted wilderness where Iwas crossing, it seemed there was an Aung San Suu Kyi's unafraid lamp guiding me to freedom. Hello! My sweet enemies, do you know how Ican survive on the run for so long because the sun always rises in my mind. 2. I f – and –Then I f you're only strong in proposal politics and nobody is fighting in the front line then it's like a bird singing in a cage-nothing happen. I f you're only hungry in future democracy and nobody is protesting on the urban streets then it's like a tiger starving in a gaol-nothing happen. I f you're only interested in junta's dialogue and nobody is rallying under the revolution flag then it's like a storm blowing in a tea cup-nothing happen. Oh! My comrade poets, I f you're only crazy in poetry and poetry and nobody is screaming at a red squre of the deaths then it's like a sword rusting in a scabbard-nothing happen. Aung Way 14-10-2007

စက္တင္ဘာ A ိပ္မက္ ဆုမြန္ A ပူေရာင္လူိင္းေတြ တျဖတ္ျဖတ္ေတာက္လို႔ မီးေတာက္မီးလွ်ံေတြၾကားမွာ ကစU့္ကလ်ား ေျပးေနတဲ့ ပံုရိပ္ေတြ၊ တဟူးဟူး မႈတ္ထုတ္ေနတဲ့ မီးခိုးေငြ႕ေတြၾကားမွာ A ၿပိဳၿပိဳ A လဲဲလဲ A လံေတြ၊ A လံေတြ လမ္းမထက္မွာ A တံုးA ႐ံုးနဲ႔ ပိုင္ရွင္မဲ့ ဖိနပ္ေတြ၊ A ိုင္ထြန္းေနတဲ့ ေသြးကြက္ေတြ၊ A ပိုင္းပိုငး္ ျပတ္ေနတဲ့ သေျပခက္ေတြ ေပါက္ျပဲေနတဲ့ ဘုရားပံု ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေတြ၊ သံဆူးၾကား ညပ္ေနတဲ့ သဃၤန္းစေတြ A ားလံုးကို ျမင္ေနတယ္။ က်မ နိုးထပါရေစေတာ့။ ကိုယ္ေပၚကို မြန္းက်ပ္စြာ ဖိနွိပ္ထားတဲ့ လက္ၾကမ္းႀကီးေတြရဲ႕ ေA ာက္မွာ A သက္႐ွဴမရ ကယ္ၾကပါUီး၊ သိေနတယ္ A ရာရာကို လံုး၀ကို လႈပ္မရတာတခုပဲ၊ A ိပ္မက္ မဟုတ္မွန္းလည္း သိေနတယ္။ ဒါဆို ဘီလူး စီးတာလား၊ သိေနရဲ႕ ျမင္ေနရဲ႕ လႈပ္လို႔ကို္ မရျဖစ္ေနတာပဲ။ မိုးၿခိမ္းသံေတြလည္း A ဆက္မျပတ္ ၾကားေနရတယ္။ ဘာေတြလဲ၊ ကယ္ၾကပါUီး၊ လြင့္ကနဲ ႐ုတ္တရက္ ျပဳတ္က်သြားတယ္။ ဟိုးA ျမင့္ႀကီးက ျပဳတ္က်သလို A သည္းတေA းေA း ရွိေနသလို တလွပ္လွပ္နဲ႔ေပါ့။ ေရစီးေၾကာင္းႀကီး တခုတည္းကို ျပဳတ္က်သြားသလို ထူးဆန္းတာက ေရလံုး၀ စိုမေနဘူး။ လြတ္ၿပီကြၽတ္ၿပီေပါ့။ ကုန္း႐ုန္းထခ်ိန္မွာပဲ ေရစီးေၾကာင္းထဲမွာ ေမ်ာပါလာတဲ့ သ႑ာန္တခု၊ ဘာမ်ားပါလိမ့္လို႔ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လို္က္ေတာ့ A ညိဳA မည္း စြဲေနတဲ့ ခႏၶာကို္ယ္တခု ေမ်ာလာေနတယ္။ Uီးျပည္းေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ သဃၤန္းစက လည္ပင္းမွာ ပတ္ၿငိေနတယ္။

A လို … ဘုရားေရ … A ႐ႈိးရာA ျပည့္န႔ဲ A သက္ကုန္ေနတဲ့ သံဃာေတာ္ A ေလာင္းပါလား … ဘုရား … ဘုရား …။ A ား … ႐ႊံ႕ထဲႏြံထဲကေန က်ဳံး႐ုန္းထကာ ေရေျမာင္းေဘာင္ေလးတခုကို ေမးတင္ၿပီး ငို႐ိႈက္မိတယ္။ ရင္ထဲ နာက်င္လြန္းလို ့ရင္ကြဲမတတ္ပဲ။ A သက္ကို မနည္းပင့္႐ွဴရင္းက A ခုမွ ေဘးဘီကို လွည့္ၾကည့္မိတယ္။ ဘုရားေရ … A မူိက္ေတြ ျပည့္ေနတဲ့ ေရေျမာင္းႏႈတ္ခမ္းစပ္မွာ ဒါက ဘာပါလိမ့္၊ Uီးေႏွာက္စေတြ … ေသြးေတြ စြန္းထင္းေပက်န္ေနတဲ့ Uီးေနွာက္စေတြ၊ A သံကုန္ ျခစ္ေA ာ္လိုက္မိတယ္။ A ားကုန္ လြင့္ထြက္သြားသလို ျဖစ္သြားၿပီး A ုတ္ခဲပံုေတြၾကားမွာ ေခြေခြေလး ပံုလဲသြားျပန္တယ္။ ဘုရား … ဘုရား … ဘာေတြမ်ား ဆက္ျဖစ္Uီးမွာပါလိမ့္ (A ေမေရ …)။ ေသြးညိဳညိဳစေတြ ဟိုတကြက္ ဒီတကြက္ A ုတ္ခဲပံုေလးေတြနဲ ့ေသြးကြက္ေလးေတြကို ၀န္းပတ္ထားတယ္။ ဘာေလးေတြပါလိ္မ္။ ေက်ာင္းတိုက္ေဘးမွာ ငို႐ိႈက္ေနတဲ့ A ေမA ိုေတြ၊ မ်က္နွာေလးေတြ မႈန္မိႈင္းေနတဲ့ သီလရွင္ ဆရာေလးတြ၊ သူတို ့ေဘးမွာ မ်က္နွာငယ္ေလးေတြနဲ ့ထိုင္ေနၾကတဲ့ ကေလးငယ္ေလးေတြ ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ငူငူႀကီး ေA ာက္ကို ေငးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ပံု႔ပု႔ႀံ ကီး ထိုင္ေနတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတပါး၊ ေက်ာင္း၀န္းတိုက္ထဲမွာ စီတန္းထိုင္ေနတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြ ပတ္တီး A ေဖြးသားေတြနဲ ့ ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ႀကပါလိမ့္ …။ လြင့္ကနဲ လွည့္ပတ္ၾကည့္မိေတာ့ A ားလံုး ၿပိဳက်ပ်က္စီးေနတဲ့ ဘုရားစင္ေတြ ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေနတဲ့ တရားစာA ုပ္ေတြ … မွန္ကြဲစေတြ … ေသြးေတြ … ေသြးေတြ … စကားသံေတြ … သဲ့သဲ့ၾကားေနရတယ္။ မနည္းလြတ္ေA ာင္ ေျပးရတယ္ ဒကာႀကီး … ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြလည္း A ိပ္ေနတုန္းေပါ့။ တိုးညင္းၿပီး တုန္ခါေနတဲ့ A သံေတြ … ႐ုတ္တရက္ A ုန္းေမာင္းေခါက္သံေတြ ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲထြက္လာတယ္။ ႐ိႈက္ႀကီးတငင္ငိုေနတဲ့ ေယာက်ၤားရင့္မႀကီး တေယာက္ရဲ႕A သံ ေရဒီယိုသတၳဳလူိင္းကေန တုန္ခါၿပီး နားစည္ကို လာထိခတ္ေနတယ္။ ဘုန္းဘုန္းေတြက တုံးေတြေခါက္ၿပီး ကယ္ပါလို ့A ကူA ညီ ေတာင္းေနတာကို က်ေနာ္တို႔မွာ ညမထြက္ရA မိန္႔နဲ႔ ဘယ္လိုမွ ထြက္ကယ္လို ့မရခဲ့ဘူးဟု ငိုရင္း႐ိႈက္ရင္း ေျပာေနတဲ့ A သံကို နားေထာင္ရင္းက ဖုန္းခြက္ကို ကိုင္ရင္း မ်က္ရည္ ေပါက္ေပါက္က်ေနတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္ …။ A လုိ … က်မကိုယ္တိုင္ပါလား၊ မငိုရဘူးေလ … မငိုရဘူး … သတင္းေထာက္ဆုတ ိ ာ ခံစားခ်က္ မထည့္ရဘူး၊ တိတ္စမ္း … A သံေတြက ေ၀းသြားလုိက္ နီးလာလိုက္ A သံသြင္းခန္းမမွာ စာ႐ြက္ေလးကိုင္ရင္း မ်က္ရည္ ေတြေတြက်ေနတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္ …။ ဒါA ိမ္မက္လား … တကယ္လား A ႀကိမ္ႀကိမ္ လက္ထိပ္ကို ဆြဲစိတ္ေနမိရင္းက နာက်င္လြန္းလာလို ့ လက္ဖ၀ါးေတြကို ျဖန္႔ၾကည့္လိုက္တ့A ဲ ခါ A လုိ … ေဟာဟို တံတားတဖက္မွာ ႐ႈိက္ႀကီးတငင္ ငိုေၾကြးေနတဲ့ လူငယ္ေလးေတြ၊ မီးA ားျမႇင့္စက္ၾကားထဲမွာ ေသနတ္ဒဏ္ရာနဲ ့ ေသြးA ိုင္ထဲမွာ လဲေနတဲ့ လူငယ္ေလးနံေဘးမွာ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိနဲ႔ ဗ်ာမ်ားေနတဲ့ လူငယ္ေလးတေယာက္ ဖိနပ္သံ တခြပ္ခြပ္ ၾကားေနရၿပီ၊ ကေလးေရ … ေျပးေတာ့ … ေျပးေတာ့ေလ။ မလြတ္ဘူး … မလြတ္ဘူး … ထုိင္ခ်လိုက္ … ထိုင္ခ်လိုက္ … မေျပးရင္ သူတို႔လိက ု ္မပစ္ဘူး၊ ယံုၾကည္စြာနဲ႔ ကေယာင္ကတမ္း ကိုယ္ပါ ေရာေယာင္ ထိုင္ခ်လိုက္မိတယ္။ A ေမာေတြရယ္ ဘယ္ေတာ့မွ ၿပီးပါ့မလဲကြယ္။ A ား … ေသၿပီ … ေသပါၿပီ … တုတ္ခ်က္ၾကမ္းၾကမ္းေတြ ေခါင္းေတြကိုမွ ေ႐ြးၿပီး A ားနဲ႔မာန္နဲ႔ ထု႐ိုက္ေနတဲ့ A စိမ္းေရာင္ A ရိပ္ေတြ။ A ား … ဒ႐ြတ္တိုက္ ဆြဲေခၚေနတဲ့ လက္ၾကမ္းၾကမ္းေတြ၊ ေတာ္ပါေတာ့ … ေတာ္ပါေတာ့ ငုတ္တုတ္ေလးေတြ ထုိင္ေနတဲ့ ကေလးေတြ တကို္ယ္လံုး တဆတ္ဆတ္ တုန္ရီလို႔ မ်က္လံုး A ေၾကာင္သားေလးေတြနဲ႔ A လန္႔တၾကား ေA ာ္ငိုသံေတြ၊ ကမၻာပ်က္တဲ့ A လားပဲ၊ ဘုရား ကယ္ပါ၊ သူတို႔ ကို္ယ္ကို မျမင္ေလာက္ဘူး၊ A ကာၾကားကေန A သာေလး လိမ့္A ထြက္ ေျဖာင္းကနဲ ပင့္႐ုိက္လိုက္တ့ဲ

A သံေၾကာင့္ A လန္႔တၾကား ကိုယ့္ပါးကိုယ္ ျပန္စမ္းမိေတာ့ တရပ္စပ္ ပါး႐ိုက္ၿပီး ဆြဲေခၚတဲ့ေနာက္ ဒ႐ြတ္တုိက္ ပါသြားရွာတဲ့ ကေလးမေလးေတြ၊ ကယ္သူမဲ့ ကူသူမဲ့ ပိုင္ရွင္မဲ့ ဖိနပ္ပံုေတြၾကားမွာ ပစၥည္းေတြကို ႏႈတ္သီးနဲ႔ လိုက္ဟပ္ေနတဲ့ A စိမ္းေရာင္ ေခြးတေကာင။္ A လို … ေခြရက္သားေလး ပံုလဲေနတဲ့ တုတ္ခ်က္ေA ာက္မွာ A သက္ေပ်ာက္သြားတဲ့ A မည္မသိ လူငယ္ေလးတေယာက္ ဘုရားဘုရား ဘာေတြမ်ား ျဖစ္ကုန္ပါလိမ့္ …။ ေျပးမွ … ေျပးမွ … ပိတ္ … ပိတ္ … A ေရွ႕က ပိတ္ဖမ္း … ပိတ္ဖမ္း ထိုင္ထိုင္ … A ားလံုး စုထိုင္စမ္း ေA ာင္မယ္ … မင္းက ဘာေကာင္လဲ … ဖုန္းဖုန္း … ဖ်န္းဖ်န္း … စစ္ဖိနပ္နဲ႔ စံုခံုကန္၊ နံပါတ္တုတန ္ ဲ႔ စံုကိုင္ၿပီး ႐ိုက္ေနတယ္။ ေသပါၿပီ … ေသပါၿပီ … ေခါင္းေပၚ လက္ကိုေျမႇာက္ၿပီး ကာထားတဲ့ A နီေရာင္၀တ္ ေကာင္ေလး။ ေတာ္ပါေတာ့ … ေတာ္ပါေတာ့ … ကေယာင္ကတမ္း ၀င္ဆြဲတာမမိဘဲ ကိုယ္ပါ လမ္းမေပၚ ပံုရပ္လဲက်တယ္။ သြား … ထ … ဟိုကားေပၚတက္ ငုတ္တုတ္ေလးေတြ ထိုင္ေနရာကေန A ေျပးA လႊား ဒယီးဒယိုင္ ေျပးထြက္ကာမွ ေက်ာေနာက္ကေန နံပါတ္တုတ္နဲ႔ ေျပး႐ုိက္လိုက္ေသးေတာ့ A ေကာင္ပိန္ပိန္ေလးခင္ဗ်ာ ၀မ္းလ်ားေမွာက္ လဲက်ရွာတာကို စစ္ဖိနပ္နဲ႔ ပစ္ကန္လိုက္ေသးတယ္။ ထုေန႐ိုက္ေနရင္းက ဟိုလမ္းတဖက္မွာ လမ္းျဖတ္ေလွ်ာက္လာတဲ့ A ျဖဴေရာင္ A ရိပ္ေလးတခု … A ယ္ … ေသပါၿပီ နံပါတ္တုတ္နဲ ့မ်က္ႏွာကို ျဖတ္ရိုက္တာ လက္နဲ႔ ကာလို႔ ေခါင္းကို ေလးငါးခ်က္ ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္းနဲ႔ ဆင့္ဆင့္႐ိုက္ေနပံုမ်ား A ားမရလို႔ လမ္းကူးၿပီး ၀င္႐ုိက္တ့ဲ ေကာင္က ရွိေသးတယ္။ ငါ … ေတာက္ … ဘယ္လိုမွ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့လို ့ပါးစပ္ထဲမွာ ကြမ္းတံေတြး A ရဲသားနဲ စစ္၀တ္စံုနဲ႔ ဘီလူးျပံဳးျပံဳးေနတ့ဲ ေကာင္ကို ပါးျဖတ္႐ိုက္လိုက္တာမွာ A ရွိန္လြန္ၿပီး ျပဳတ္က်တာ ျမက္ခင္းေတြၾကား ေရာက္သြားျပန္တယ္။ A ားလံုးၿငိမ္သက္ တိတ္ဆိတ္လို႔၊ ပုရစ္ေA ာ္သံစူးစူးနဲ႔ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ညတည …။ ရင္ထဲမွာ ေသြး႐ိုးသား႐ိုး မဟုတ္မွန္း သိပ္သိသာေနတယ္။ ေဘးဘီ၀ဲယာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္း ဂိုေဒါင္ႀကီးတခု၊ လူေတြမွ ရွိရဲ႕လား … A သာေလး ေခ်ာင္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ဖုန္းကနဲ ႐ုိက္လိုက္တ့ဲ A သံႀကီးတခုထြက္လာတယ္။ ေခါင္းေတြ ေမာ္မၾကည့္နဲ႔ ေသခ်င္ေနလားတဲ့၊ ၀မ္းေခါင္းသံႀကီးနဲ႔ ေA ာ္သံထြက္လာတဲ့A ခါ ေနာက္ေဘးဘီ ၀ဲယာေတြကေန A သ့ေတြ A သံေတြ ငရဲပြက္သလို ေA ာ္လိုက္ ဟစ္လိုက္ၾကတာ A ခုမွ ကမၻာပ်က္သလို A ခန္းက်U္းေလးေတြထဲမွာ တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႔ ႐ုိက္နွက္သံေတြနဲ႔A တူ ခ်ဳပ္ေနွာင္ထားတဲ့ လူေတြ လူေတြ …။ စစ္ေၾကာေရးစခန္းတဲ့ …။ A လန္႔တၾကား ေျပးထြက္လာခဲ့မိတယ္။ စီA န္A န္တို႔ ဘီဘီစီတို႔ကို ေျပာေပးၾကပါ။ မေသေသးတဲ့ လူေတြကိုေလ … မီးနဲ႔႐ိႈ႕ေနပါတယ္ ႐ႈက္ႀကီးတငင္ ငိုေၾကြးရင္း ေျပာေနတဲ ့A န္တီႀကီး၊ ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ လူA ရွင္လတ္လတ္ေတာင္ မီး႐ိႈ႕ သတ္ရေလာက္ေA ာင္ A ျပစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ႀကီးေနလဲ။ လမ္းမထက္ ေမတၱာသုတ္႐ြတ္မိတာ၊ ငတ္လန ြ ္းလို႔ ဒုကၡေရာက္လြန္းလို႔ ဆႏၵကို ေဖာ္ထုတ္မိတာေလးကို A ရွင္လတ္လတ္ မီး႐ိႈ႕သတ္ပစ္သတဲ့။ ဟား … မြန္းက်ပ္လန ြ ္းတဲ့ စိတ္ေတြကို ထြက္ေပါက္ေပးတဲ့ A ေနနဲ ့သက္ျပင္း မႈတ္ထုတ္မိခ်ိန္မွာပဲ လမ္းမေပၚ လြင့္ထြက္သြားျပန္တယ္။ လူသူကင္းမဲ့ေနတဲ့ လမ္းမလယ္မွာ ကိုယ္တေယာက္တည္း ဘယ္သြားရမွန္းမသိ။ A မ … A မ က်ေနာ့္ကို ကယ္ပါUီးတဲ့။ ဒယီးဒယိုင္နဲ႔ ေလွ်ာက္လာတဲ့ ေကာင္ေလးတေယာက္။ ေသြးေတြနဲ႔ စို႐ႊဲေနတဲ့ ေခါင္းကို A ုပ္မိုးကိုင္ၿပီး A ရမ္းနာက်င္ေနတဲ့ မ်က္နွာနဲ ့ေကာင္ေလးတေယာက္။ A မ လိုက္ပို႔ေပးမယ္ ဘယ္လဲ

ေမာင္ေလးဆိုေတာ့ … ေတာင္Uကၠလာပကို လိုက္ပို႔ေပးပါ A မရယ္ က်ေနာ္ ကိုကို၀င္းပါတဲ့။ A ိမ္မွာ A ေမနဲ႔ A ေဖ စိတ္ပူေနတယ္။ မနက္ A လုပ္လည္း ဆင္းရUီးမယ္တဲ့ေလ။ ကိုကို၀င္း … သူေသၿပီးၿပီ မဟုတ္လား။ A ခု မေသေသးဘူးပဲ။ ဘုရား … ဘုရား … ေသြးေတြ႐ႊဲေနတဲ့ သူ႔ေခါင္းကို A ုပ္ကို္င္ေပးထားရင္းက ကူရာမဲ့ ကယ္ရာမဲ့။ ဘယ္ဘ၀က ၀ဋ္ေၾကြးေတြပါလိ္မ့္၊ ႐ိႈက္ႀကီးတငင္ ငိုမိတယ္။ A သံကုန္ျခစ္ၿပီးကို ေA ာ္ငိုမိတယ္။ ျပင္းထန္လြန္းတဲ့ နာက်င္ေပါက္ကြဲေနတဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔A တူ ေလာဟာနယ္ထဲ ေမ်ာလြင့္သြားမိတယ္။ ညီမေလး … ညီမေလး … A ိမ္မက္မက္ေနတာလား၊ ငိုေနလိုက္တာ ႐ိႈက္ႀကီးတငင္နဲ႔၊ ထထ ေရေသာက္လိုက္ တို႔ ဒီေန႔ စက္တင္ဘာ A ေရးေတာ္ပံုမွာ က်ဆံုးခဲ့တဲ့ သူရေ ဲ ကာင္းေတြA တြက္ ဆြမ္းေကြၽးသြားရမယ္ေလ။ လက္ေမာင္းA စံုကို သာသာေလး လႈပ္ႏိႈးလာတဲ့ A တူေန A မကို A ိပ္ေနရင္းက ေတြေတြႀကီး ေငးႀကည့္ေနရင္း ငါ့A ိပ္မက္ မၿပီးေသးဘူး။ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက ခပ္ဖြဖြ ေရ႐ြတ္မိတယ္။ ငါ့A ိပ္မက္ မၿပီးဆံုးေသးသလို ငါတို႔ A ခုထိ မၿပီးေသးဘူးပဲ။ A ိမ္မက္ေတြဟာ ေမ့ေကာင္းတဲ့ A ရာေတြေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး၊၊ ေသခ်ာတယ္၊ ငါတို႔ မၿပီးေသးဘူး။ ေပးခဲ့တဲ့ ေသြးေတြ ၿပိဳကြဲခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေတြA တြက္ ငါတို႔A ိမ္မက္ မၿပီးေသးဘူး။ ။ ဆုမြန္

စတယ္လာ ျမန္မာလို မတတ္ပါ ကိုေမႊး ျမဴရိပ္ေတြ ကင္းစျပဳ နံနက္ခင္းႏု ... ၾကည္ျပာေရာင္ ေကာင္းကင္ဟာ ပတၱျမားရည္ဆမ္းလို႔ ... ေနမွ်င္နုေတြနဲ႔ ရက္လုပ္ထားတဲ့ ပိုးသားပံုရိပ္တခုေပါ့။ ႐ုိးျပတ္ A သစ္စက္စက္ေတြဟာ စိမ္းေပ်ာက္၀ါႏုသမ္းလို႔ ... ဖ႐ံုသီး A ျမႊာေတြကေတာ့ ဟိုတလံုး ဒီတလံုး ၀၀A စ္A စ္ ... တေဆာင္းလံုး ပုန္းလာခဲ့သမွ် ... စိမ္းေမွာင္ သခြားရင့္ေတြေတာင္ တခ်ိဳ႕၀ါ တခ်ဳိ႕စိမ္းနဲ႔ A ေရာင္ေတြေျပာင္း ... လဲေလ်ာင္းေနၾကတုန္းေပါ့ ... လိပ္ျပာေလးေတြ ပုစU္းငယ္ေတြ ပ်ားေလးေတြ ၀ဲလည္ ပ်ံသန္းေနၾကသလို A ဒ ဲ ီ ရိတ္သိမ္းၿပီးစ ေတာင္ယာခင္းကို ျဖတ္လို႔ ၾကက္တူေ႐ြးA ုပ္ေတြ တစီစီနဲ႔ ကသုတ္ကရက္ ပ်ံသန္းသြားၾကရင္း ...A ေ၀း ထင္းရူးေတာေတြဆီက ေက်းငွက္သံေတြလည္း တခါခါ ... မရဲတရဲ ေႏြးစ ေလစီးေၾကာင္းနဲ႔A တူ ေမ်ာပါလာၾက ... တိုးတိုးသဲ့သဲ့နဲ႔ ေန႔သစ္တခုရဲ႕ A စကို ေဆးခ်က္တင္ၾက ေတးသီဖ႕ဲြ ၾက … ကဗ်ာသီကုံးၾကေပါ့ ...။ ဒီးခူပြဲ(ေကာက္သစ္စားပြဲ)ၿပီးစ ...၊ ေခါင္ရည္ရွရွေတြ ေမႊးပ်ံ႕စြာ ... ဖားစည္သံ ေ၀လြင္တုန္ခါတဲ့ A ေပ်ာ္ေတြနဲ႔ တ႐ြာလံုးကေတာ့ တက္ၾကြဖ်တ္လတ္လို႔ စုေပါင္းA မဲလိုက္ပြဲ တခုA တြက္ စေနတရက္ကို သတ္မွတ္ရင္း မဂၤလာသီခ်င္းေတြ ႐ိုးရာဂီတသံေတြနဲ႔ ႐ြာလယ္ ဘုရားေက်ာင္းေရွ႕ တလင္းမွာ ျပင္ၾကဆင္ၾကလို႔ ...။ A ိမ္ေျခ နွစ္ဆယ္သာသာ ေဟာဒီ ေတာင္ေပၚ႐ြာကေလးမွာ ထင္းရွဴးဆီမီးဟာ ညA ခါ ခ်စ္သူမ်က္နွာေလးကို ေငးခြင့္ မႈန္တိမႈန္၀ါးေပးတဲ့ A ားေဆးေပါ့ ...။ ဘုရားေက်ာင္းက တလံုးတည္းေသာ ဂစ္တာေဟာင္းေလးဟာ A ပ်ိဳမေတြA တြက္ သက္ျပင္းတခါမွ မခ်ခဲ့ဖူးတဲ့ တူရိယာပစၥည္းေလးေပါ့ ...။ မလွမ္းမကမ္း ေတာင္ယာေတြဟာ ဘ၀A ာမခံခ်က္ေတြေပးတဲ့ ေတာင္ယာဆန္ေတြ ရွင္သန္ျဖစ္ထြန္းရာေပါ့ ...။ ဒီတနဂၤေႏြေန႔ဟာ မဂၤလာA ျပည့္ ...။

႐ြာလူငယ္ေတြရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းက သင္းA ုပ္ဆရာကေတာ့ ဒီရြာမွာ ေဆးဆရာဆိုလည္း သူ၊ ေက်ာင္းဆရာဆိုလည္း သူ ၊ ဓမၼတရားေတြ ေဟာၾကားေတာ့လည္း သူ၊ ဓမၼသီခ်င္းေတြ သီဆိုတ့A ဲ ခါ ဂစ္တာတီးတာလည္း သူ၊ ၿပီးေတာ့ ဗမာစကား ေရေရလည္လည္ တတ္တာလည္း သူ၊ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ေပၚမွာ A ထက္တန္းA ထိ ေက်ာင္းေနခဲ့ဖူးသူ ဘာသာေရး ေက်ာင္းတက္ခဲ့ဖူးသူေပါ့...။ လက္သီးဆုပ္ေလာက္ ၀က္သားတံုးေတြ ေပါေလာေမ်ာေနတဲ့ ကယားဆန္ျပဳတ္ေတြနဲ႔ ကြၽဲသားမုန္ညင္းဟင္းခ်ဳိနဲ႔ ပဲပုတ္င႐ုတ္သီးေထာင္းနဲ႔ ဆန္နီၾကမ္းႀကီးေတြ A ေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ ... ပလစ္စတစ္ပံုးႀကီးထဲက ကယား ေတာင္ေပၚခ်က္A ရက္ စူးရွရွA ေငြ႕နဲ႔ ... ဒီမဂၤလာပြဲေလး A စမွာ ရပ္ေ၀း ႐ြာငယ္တခ်ဳိ႕က လာၾကတဲ့ သတို႔သား သတို႔သမီး ေဆြမ်ိဳးမ်ားနဲ႔ တ႐ြာလံုးကေတာ့ မရွိရွိတာေလးေတြ ၀တ္လို႔ A တတ္နိုင္ဆံုး သစ္လြင္ေA ာင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဆင္ယU္တင့္တယ္ေနၾကရဲ႕ ...။ နုပ်ိဳငယ္႐ြယ္ လွေသြးၾကြယ္တဲ့ သတို႔သမီးေလး စတယ္လာကေတာ့ ျပံဳးလို႔ ရႊင္လို႔ ရင္ခုန္စြာ A သစ္လြင္ဆံုး ၀တ္စံု ခပ္ေဟာင္းေဟာင္းေလးနဲ႔ သူသိပ္ခ်စ္တဲ့ ထူးရယ္ဆိုတဲ့ သူ႔ခ်စ္သူ သတို႔သားမ်က္နွာကို လမင္းႀကီးမ်ား ထင္ေနေရာ့လားမသိ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း ထမင္းဆီဆမ္း ေရႊလင္ပန္းကို ေမွ်ာ္တဲ့ကေလးငယ္လို A ျပစ္ကင္းစြာ ခ်စ္ျခင္းမွာ စီးေမ်ာလို႔ ရင္ေမာလႈိက္ဖို ေန႔တာကို တိုေစခ်င္ေနရဲ႕ ...။ A တိုက္A ခုိက္ A က်A ဆံုးမရွိဘဲ ေA ာင္ပြဲရလာတဲ့ ရွစ္ေခါပဏီ တပ္မႀကီးတစ္ခုက တပ္မွဴးႀကီးတUီးလို ဟန္ပန္နဲ႔ ထူးရယ္ကေတာ့ ကမၻာႀကီး လည္ျခင္း မလည္ျခင္း သံလြင္ျမစ္ေရေတြ စီးဆင္း မစီးဆင္း ... ကယားသဇင္ေတြ ပြင့္ျခင္း မပြင့္ျခင္း ဆုိတာေတြကို သတိမထားA ားေတာ့တဲ့ ပီတိေတြ လွ်ံျမဳပ္လို႔ ျပံဳးျပံဳးႀကီးကို သူ႔ကိုယ္သူ နွစ္ေနလိုက္တာ ေဘးလူေတြပါ သူ႔ပီတိထဲ နစ္ေျမာလို႔ …၊ ရယ္သံေတြလည္း တေသာေသာ....တႏွစ္လံုးစာ A ေမာေတြ ေျဖလို႔ …၊ ကယားA ရက္ေတြ၊ ေခါင္ေရေတြေသာက္ ေတာင္ေလစီးေၾကာင္း ပါးပါးေတြေA ာက္မွာ ...။ ႐ြာA ၀င္ ဆင္ေျခေလ်ာ ေျပေျပဖက္က ေခြးေဟာင္သံေတြ တစီစီ ထြက္လာလို႔ တ႐ြာလံုး ေျဗာင္းဆန္လို႔ ... ေသနတ္ေတြ ထိုးခ်ိန္ရင္း ႐ြာထဲကို တေယာက္ခ်င္း ခပ္တင္းတင္း ၀င္လာၾကတဲ့ မည္းမည္းသည္းသည္း ပိန္ေျခာက္ေျခာက္ က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ လိဳြ င္ေကာ္A ေျခစိုက္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ တပ္ရင္းတစ္ရင္းရဲ႕ စစ္ေၾကာင္းဟာ ႐ုတ္တရက္ ႐ြာထဲ ကို မဖိတ္ေခၚဘဲ ၀င္လာခဲ့တယ္...။ ေဟ့ … ႐ြာသူႀကီး ဘယ္မွာလဲ ... ခါးက ေသနတ္A တုိ တလက္နဲ႔ ၾကယ္A မဲေတြ ပခံုးေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ခပ္မာမာ ေမးလိုက္တယ္။ သင္းA ုပ္ဆရာဟာ ခပ္႐ုိ႕႐ို႕ ေခါင္းငံု႔ရင္း မရဲတရဲ A ျပံဳးနဲ႔ ... ဗိုလ္ႀကီး က်ေနာ္တို႔ ဘာA ကူA ညီ ေပးရမလဲခင္ဗ်ာ၊ A ခု႐ြာမွာ မဂၤလာပြဲလည္း ရွိေနေတာ့ A ေတာ္ပဲ ၀က္သားဆန္ျပဳတ္ ကြၽဲသားမုန္ညင္းဟင္းခ်ဳိ ပဲပုတ္နဲ႔ လိုA ပ္မယ္ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ ၾကက္ကေလးေတြ ရွိပါေသးတယ္ခင္ဗ်ာ...။ စစ္ဗိုလ္က ဟန္ပါပါ ခါးေထာက္ရင္း သင္းA ုပ္ဆရာကို ေမးလိုက္တယ္ ..."ဟုတ္ၿပီေလ ... မင္းက သူႀကီးလား" "မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ က်ေနာ္က သင္းA ုပ္ဆရာပါ ဒါေပမယ့္ တ႐ြာလံုးမွာ ျမန္မာလို တတ္တာဆိုလို႔ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ပဲ ရွိေတာ့ ... ဗိုလ္ႀကီးတို႔ A ဆင္ေျပေရးA တြက္ေရာ သူႀကီးA တြက္ပါ က်ေနာ္က ၀င္ေျပာေပးတာပါ" လို ့သင္းA ုပ္ဆရာက ေျဖလိုက္တယ္။ ေလေတြေတာင္ ၿငိမ္သက္လို႔ ေဟာဒီေတာင္ေၾကာႀကီး A သက္႐ွဴရမွာေတာင္ ေၾကာက္ေနထင္ပါ့ ...။ A င္A ားသံုးရာခန္႔ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ စစ္ေၾကာင္းနွင့္A တူ ဘီလူးေခ်ာင္းတ၀ိုက္ ႐ြာမ်ားမွ ဖမ္းလာေသာ

ေပၚတာA ထမ္းသမားမ်ားျဖင့္ တ႐ြာလံုး ပ်ားပန္းခတ္မွ် ... မဂၤလာပြဲကေလးကေတာ့ ၿပီးသြားခဲ့ၿပီ။ တပ္ရင္းမွဴးနွင့္ ႐ံုးA ဖြဲ႕က မဂၤလာေမာင္မယ္တို႔ A ိမ္ကေလးမွာ စတည္းခ်ၿပီ။ က်န္ေသာ A ဖြဲ႕မ်ားကလည္း A ိမ္မ်ားေပၚမွာ ေနရာတက္ယူလိုက္ကာ ေက်ာပိုးA ိပ္မ်ား ခ်လို ့...။ တပ္စုနွစ္စုကို ခပ္ေ၀းေ၀း ေတာင္ကုန္းမ်ားေပၚ ကင္းေရွထိုးလိုက္ၾကၿပီ။ ေသခ်ာသည္က ဒီညေတာ့ သူတို႔ ဒီ႐ြာမွာ စခန္းခ်ေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ ေန႔သည္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ သူ၏ ေနလံုးႀကီးA ား A ေနာက္A ရပ္သို႔ ေဆာင့္ႀကီးေA ာင့္ႀကီး တြန္းပို႔ ဆြဲခ် ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္စျပဳၿပီ၊ ၾကံရာပါလား … သို ့မဟုတ္ Uေပကၡာျပဳျခင္းလား … သို႔မဟုတ္ ...။ ေနညိဳဆည္းဆာ ယြန္းခဲ့ၿပီ။ သင္းA ုပ္ဆရာကို တပ္ရင္းမွဴးက ႐ြာသားမ်ားA ား ေယာက္်ားမိန္းမ နွစ္စုခြဲကာ ဘုရားေက်ာင္းေရွ႕တြင္ လူစုရန္ မွာလိုက္သည္။ သင္းA ုပ္ဆရာေဘးမွာ ႐ံုးA ဖြဲ႕က စစ္သားနွစ္ေယာက္ ကပ္ပါလာသည္ ။ သင္းA ုပ္ဆရာက တA ိမ္တက္ဆင္း လိုက္ေျပာၿပီး မၾကာခင္ပင္ ဘုရားေက်ာင္းေရွ႕ ကြက္လပ္ကေလးတြင္ Eည့္သည္ေဆြမိ်ဳးမ်ားနွင့္ ႐ြာခံမ်ားA ားလံုး A စုနွစ္စုခြဲလ်က္ ငုတ္တုတ္ကေလးေတြ ထိုင္ေစာင့္ေနၾကလို႔ ...။ တျဖည္းျဖည္း A ေမွာင္က်ခဲ့ၿပီ။ တပ္စိတ္နွစ္စိတ္က သင္းA ုပ္ဆရာမွ လြဲ၍ ကေလးငယ္မ်ား A ပါA ၀င္ ႐ြာသားေယာက်ၤားမ်ား A ားလံုးA ား ေသနတ္ျဖင့္ ခ်ိန္ကာ စတင္ထြက္ခြာၾကၿပီ။ ႐ြာသားမ်ားမွာ တပ္စိတ္နွစ္စိတ္ႏွင့္A တူ ႐ြာနွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေတာA ုပ္ထဲသိ႔ု လိုက္ပါသြားရၿပီ။ တပ္ရင္းမွဴးက ပထမဆံုး စတယ္လာကို လက္ညိႇဳးထိုးကာ ေခၚလိုက္ၿပီး ဘုရားေက်ာင္းေပၚသို႔ တက္သြားေတာ့သည္။ သင္းA ုပ္ဆရာ တေယာက္တည္း တပ္ၾကပ္ႀကီးတေယာက္နွင့္ ရဲေဘာ္တေယာက္ ၾကားမွာ …။ A လင္းမဲ့ေသာ ကမၻာတျခမ္းသည္ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းထဲမွ ငရဲခန္းA ား ရယ္သြမ္းေသြးေနသေယာင္။ ညေလၾကမ္းေတြ တိုက္ခတ္လို႔ ...။ စတယ္လာ၏ ေA ာ္ငုိသံ တပ္ရင္းမွဴး၏ ဟိန္းေဟာက္သံတို႔ ခဏၾကာေတာ့ ၿငိမ္သြားသည္။ ေနာက္ေတာ့ A ဘြားႀကီးမ်ားမွစ၍ ဆယ္နွစ္ေက်ာ္A ႐ြယ္ ကေလးငယ္မ်ား A ပါA ၀င္ မိန္းမA ားလံုးA ား ဘုရားေက်ာင္းေပၚသို႔ ေမာင္းသြင္းၾကၿပီ။ ထုိ႔ေနာက္တင ြ ္ေတာ့ ... ထို႐ြာေလး၏ ၾကမၼာဆိုးA ား ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ ေက်ာင္းေတာ္ေလးထဲတြင္ Uေပကၡာျပဳလိုက္သလား မသိ။ စစ္သား တA ုပ္ၿပီးတA ုပ္ ... ဘုရားေက်ာင္းေပၚသို ့တက္လိုက္ ဆင္းလိုက္ သင္းA ုပ္ဆရာမွာေတာ့ မ်က္ရည္မ်ားျပည့္ေသာ မ်က္လံုးA ိမ္ ... ေသြးထြက္ နာက်င္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္း ... မယံုနိုင္သည့္စိတ္ တုန္ရင္ ခ်ိနဲ႔ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ A ားတင္း မတ္တပ္ရပ္ရင္း နားမ်ား ပင္းသြားလိုက္ခ်င္သည့္ ဆႏၵမ်ားျဖင့္ ...။ သန္းေခါင္ထက္ ညU့္မနက္ေတာ့ ...။ …………………………………………………………….။ ထိုညက ခ်စ္ရသူ ဇနီးA သစ္စက္စက္ေလး စတယ္လာA ား မဂၤလာUီးည၏ ျမတ္နိုးA နမ္းမ်ား ထူးရယ္ မေပးနိုင္ခဲ့ပါ။ ေတာင္ယာ ရိတ္သိမ္းခ်ိန္က ခ်စ္သူေလး မ်က္နွာA ား ၾကည့္ရင္း မဂၤလာUီးညျဖစ္စU္ ရင္ခုန္မႈမ်ားA ား ႀကိဳတင္ က်ီစယ္ ေျပာဆိုခိုက္ … ခ်စ္သူ စိတ္ေကာက္ေတာ့ ေခ်ာ့ျမႇဴခဲ့ရသည္မ်ားA ားသာ ေတြးရင္း ... ျခင္ကိုက္ျဖဳတ္ကိုက္ ေတာA ုပ္ထဲတြင္ တညလံုး ဇနီးသည္ နွမ မိခင္

သမီးငယ္တို႔ ကံၾကမၼာကို မသိရေသာ ႐ြာသားမ်ားျဖင့္ ငုတ္တုတ္ ...။ ညကတည္းက ၾကက္မ်ား၀က္မ်ား ဖမ္းသည့္ စစ္သားမ်ားက ဖမ္းထားၿပီး ျပဳတ္ၾက ခ်က္ၾကရင္း သူတို႔A လွည့္ကို ေစာင့္ၾကသည္။ မနက္ ဆယ္နာရီခန္႔တြင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ စစ္ေၾကာင္းသည္ စတင္ခရီးထြက္ရန္ ျပင္ဆင္ၿပီ။ စစ္ေၾကာင္းစထြက္ေတာ့ သင္းA ုပ္ဆရာကို လမ္းျပA ျဖစ္ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။ သင္းA ုပ္ဆရာသည္ မည္သည့္ စစ္သားနွင့္မွ် စကားမေျပာေတာ့ပါ။ ေမးလွ်င္ ေျဖလ်က္ ႐ြာA ထြက္တြင္ သူ၏ ဘုရားေက်ာင္းေလးA ား ဗလာမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ေတြေတြေငးေငး လည္ျပန္ၾကည့္ခဲ့၏။ စစ္ေၾကာင္း၏ ေနာက္ပိတ္တပ္စုသည္ပင္ ႐ြာနွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔ ေရာက္သြားခဲ့ၿပီ ...။ ဘ၀တပ်က္ A ၾကာေလာက္တြင္ေတာ့ ... ေသနတ္သံတခ်က္သာ ၾကားလိုက္ရ၏။ ေတာင္ယာ ႐ိုးျပတ္ေတာမ်ားေဘးမွ ေနာက္ေက်ာတြင္ ေသနတ္ဒဏ္ရာျဖင့္ … ပါးစပ္တြင္ ေသြးစေသြးနတို႔ျဖင့္ ... သင္းA ုပ္ဆရာ၏ A သက္မဲ့ခႏၶာသာ ထူးရယ္နွင့္ စတယ္လာ ခ်စ္က်ီစယ္ေနၾကျဖစ္ရာ ေတာင္ယာစပ္ကေလးတြင္ ၿငိမ္သက္လ်က္ ...။ သင္းA ုပ္ဆရာ၏ A ေလာင္းမွ မွိတ္မသြားေသာ မ်က္လံုးမ်ားတြင္ေတာ့ သူ႔ရြာ သူ႔လူမ်ဳိး သူ႔ဘာသာ သူ႔လူနာမ်ားA တြက္ ... စိုးရိမ္ ပူပန္မႈမ်ားလား ... မ်က္လံုးမွိတ္တိုင္း သူ႔ေသြးသူ႔သားတို႔၏ ၾကမၼာဆိုးA ာ႐ံုတို႔ ၀င္ေရာက္လာၾကသျဖင့္လား ... မသိေတာ့ပါ ...။ ထိုေန႔က သင္းA ုပ္ဆရာ ႐ြာသို႔ ျပန္မလာေတာ့ပါ။ သို႔ေသာ္ ႐ြာနွင့္ ေတာင္တလံုးေက်ာ္ ေ၀းေသာ ေနရာသို႔ပင္ သူ ထြက္ခြာမသြားခဲ့ပါ။ ၿပီးေတာ့ ... တ႐ြာလံုး ျမန္မာလို မတတ္ပါ ... ၿပီးေတာ့ ... စတယ္လာ ျမန္မာလို မတတ္ပါ ... ၿပီးေတာ့ …။ ကိုေမႊး မွတ္ခ်က္ ။ ။ ကရင္နီ ေက်း႐ြာတရြာA ား ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ လိဳြ င္ေကာ္A ေျခစိုက္ တပ္ရင္းတရင္းမွ ႐ြာလံုးကြၽတ္ ဖမ္းကာ ဘုရားေက်ာင္းတြင္း ပိတ္လ်က္ မုဒိန္းက်င့္ၿပီး တ႐ြာလံုးတြင္ ျမန္မာစကားတတ္သည့္ တUီးတည္းေသာ သင္းA ုပ္ဆရာA ား ပစ္သတ္သြားခဲ့သည့္ ျဖစ္ရပ္ကေလးA ား A ရွိA တိုင္း ျပန္ေရးလိုက္ပါသည္။ ဒီA ျဖစ္A ပ်က္ကေလးကို ေရးရင္း ေတြးမိသည္မွာ ထိုကဲ့သု႔ိေသာ ႐ြာေပါင္းမ်ားစြာမွ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ လူ႔တန္ဘိုးမဲ့ ဖ်က္ဆီးသတ္ျဖတ္ ခံရျခင္းမ်ားA ား မည္သူ႔ကို သြားေရာက္ တိုင္ၾကားရမည္နည္း ေနာက္ေတာ့ ... မည္သူကေရာ တိုင္ၾကားႏိုင္သည့္ A ေနA ထား ရွိပါသနည္း … ဟူ၍။

ေၾကကြဲစိတ္ ကိုလတ္ ေညႇာ္နံ႔မ်ား၊ မီးခိုးမ်ား၊ ေရာင္စုံလူမ်ားႏွင့္ ႐ႈပ္ေထြးစည္ကားေနေသာ ၁၉ လမ္း၏ ဆည္းဆာခ်ိန္ထဲသို႔ က်ေနာ္ တို႔လူသုိက္ တိုး၀င္လာခဲ့၏။ ထိုင္ေနက် ၀င္းစားေသာက္ဆုိင္၏ ဆိုင္ေရွ႕ လမ္းမေဘး၌ ခင္းထားေသာ စားပြဲ ၀ိုင္းတခုတြင္ က်ေနာ္တုိ႔ ၀ိုင္းထုိင္လိုက္ၾက၏။ က်ေနာ္တုိ႔ဆိုသည္က က်ေနာ္၊ မိတ္ေဆြကဗ်ာဆရာႏွင့္ ျမစ္၀ ကြၽန္းေပၚမွလာသည့္ စာေပမိတ္ေဆြသုံးUီးတုိ႔ျဖစ္သည္။ စာေပသမားမ်ား ဆုံစည္းရာျဖစ္ေသာ ေလထန္ကုန္း လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွ ေရြ႔လ်ားလာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို႔ကို ျမင္သည္ႏွင့္ ၀ယ္စားေနက် ေျမပဲျပဳတ္သည္က ေျပးလာၿပီး ‘A ကို ႏွစ္ရာဖုိး ထည့္လုိက္မယ္ ေနာ္’ ဟုဆုိကာ ဆိုင္ထဲမွ ထည့္စရာ လွမ္းေတာင္းေနေတာ့သည္။ ပန္းကန္ျပား ေရာက္လာသည့္A ခါ ေျမပဲ ျပဳတ္ ႏွစ္ခြက္ထည့္၊ ဆီဆမ္း၊ ဆားႏွင့္ၾကက္သြန္ျဖဴတို႔ ျဖဴးေပးၿပီး က်ေနာ့္ထံမွ ပိုက္ဆံႏွစ္ရာ ေတာင္းကာ ထြက္သြားသည္။ သူထြက္သြားမွ စားပြဲထုိးကို လွမ္းေခၚၿပီး ေဆာင္းညခ်မ္းထဲ က်ေနာ္တို႔ ရင္ဘတ္ေတြကို ေႏြး ေထြးေစဖို႔ မႏၱေလးရမ္တလုံး မွာလုိက္သည္။ စားပြဲထိုးက က်ေနာ္တို႔ မွာၾကားသည့္ A ျမည္းစာရင္းကို မွတ္ သားၿပီး ဆိုင္ထဲသို႔၀င္သြားသည္။ ႀကိဳတင္ရွိႏွင့္ေနသည့္ ေျမပဲျပဳတ္ကို ျမည္းရင္းပင္ က်ေနာ္တို႔ စကားလက္ ဆုံက်ေနျဖစ္ေတာ့သည္။ ‘A ကိုႀကီးတုိ႔ A မႀကီးတို႔ရယ္၊ A ကိုႀကီးတုိ႔ A မႀကီးတို႔ ေပးမွေကြြၽးမွ စားရမယ့္သူပါ၊ စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့ ျဖစ္ ေနတာလည္း ၾကာပါၿပီ၊ လူမမယ္ ခေလးေလးနဲ႔မို႔ သနားၾကပါရွင္’ စူးရွက်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာေသာ A သံေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔A ားလုံး A သံလာရာဘက္သို႔ လွည့္ၾကည့္ လိုက္ၾကသည္။ ရင္ခြင္ထဲ လသားA ရြယ္ ကေလးေလးကို ပိုက္ထားသည့္ ညစ္ပတ္ေပေရေနေသာ A မ်ဳိးသ မီးငယ္တUီး က်ေနာ္တို႔၀ိုင္းနားတြင္ လာေA ာ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ နယ္မွမိတ္ေဆြက ပိုက္ဆံA ေႂကြ A နည္း ငယ္ထည့္လိုက္သည္။ ထိုA မ်ဳိသမီး ထြက္သြားၿပီးေနာက္ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ လာေရာက္လက္ ျဖန္႔ေန ၾကရာ ၁၉ လမ္း ညခ်မ္းသည္ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္သူ က်ားမA ရြယ္မ်ဳိးစုံ ပုံစံမ်ဳိးစုံျဖင့္ စိတ္ညစ္ညဴးဖြယ္ ေကာင္းေနေတာ့သည္။ သူေတာင္းစားေတြကိုၾကည့္ရင္း လပြတၱာမွ စာေပမိတ္ေဆြက ‘က်ေနာ္ကေတာ့ သူေတာင္းစားေတြကို ဘယ္ ေတာ့မွ မေပးဘူး၊ တေယာက္ထဲကို သနားၿပီး ပိုက္ဆံထည့္လိုက္လို႔လည္း ၿပီးမယ့္ ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ ပိုမ်ားလာ ေA ာင္ A ားေပးသလို ျဖစ္ေနမယ္၊ ဒါမ်ဳိးက A စုိးရကရွင္းမွ ေျပလည္မယ့္ ျပႆနာဗ်၊ A စုိးရ ေစာက္သံုး မက်လို႔ ဒီလိုသူေတာင္းစားေတြ မ်ားေနတာ’ဟု သူ႔A ယူ A ဆကို ေျပာေလသည္။ ေနာက္တUီးက ‘ကိုယ္A ဂၤါခ်ဳိ႕တဲ့ၿပီး ေျချပတ္လက္ျပတ္နဲ႔ A လုပ္တကယ္လုပ္မစားႏိုင္တ့ဲ သူေတြကိုေတာ့ ေပး သင့္ပါတယ္ဗ်ာ၊ သူတုိ႔ထဲက A မ်ားစုက ဒီစစ္A စိုးရရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္ရရွာတဲ့ စစ္သားထြက္ေတြ မ်ားတယ္ဗ်၊ တိုက္တုန္းက တုိက္ခိုင္းၿပီး ေျချပတ္လက္ျပတ္ျဖစ္ေတာ့ ဘာမွတာ၀န္ယူခ်င္တဲ့ ေကာင္ေတြမဟုတ္ဘူး။ ေတာ္ ေတာ္ ယုတ္မာတဲ့ A စိုးရဗ် ’ ဟု မေက်မခ်မ္း ၀င္ေျပာကာ ေပါက္ကြဲေနျပန္သည္။ ပိုက္ဆံထည့္လုိက္သည့္ စာေပမိတ္ေဆြကေတာ့ ‘ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕စိတ္က သနား တတ္ေတာ့ ကိုယ့္မွာ A ေႂကြရွိတဲ့A ခါ ထည့္လုိက္တာပါပဲ’ဟု ေျဖေျပာေျပာသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ မိတ္ေဆြက

ဗ်ာဆရာက သူတို႔သုံးUီး ေျပာဆုိေနသည္ကို A သာနားေထာင္ေနၾကသည္။ မႏၱေလးရမ္ပုလင္းလည္း တပိုင္း ေလာက္ က်ဳိးသြားၿပီး စကား၀ိုင္းလည္း ပိုသြက္လာခဲ့သည္။ စာA ေၾကာင္း ေပA ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးA ေျပာင္း A လဲA ေၾကာင္း၊ လူမႈဒုကၡ ဘ၀A ေထြေထြA ေၾကာင္း၊ ဟုိေရာက္သည္ေရာက္ ေျပာဆုိေနၾကရင္း စစ္A စိုးရ ကို တီးတုိး က်ိန္ဆေ ဲ နၾကေတာ့သည္။ ထုိA ခိုက္ ႏွစ္တန္းသုံးတန္းA ရြယ္ ေက်ာင္းစိမ္း၀တ္စုံ၀တ္ ကေလးမ ေလးတUီး A ေၾကာ္ဗန္းကေလးကိုင္ကာ က်ေနာ္တို႔၀ိုင္းသို႔ ေရာက္လာ၏။ မိတ္ေဆြကဗ်ာဆရာက ကေလးမ ေလးA ား ၾကည့္ၿပီး … ‘ သမီးက ဘယ္ႏွစ္တန္းလဲ’ ဟု ေမးလုိက္သည္။ ကေလးမေလးက … ‘ ႏွစ္တန္း ’ ဟု ျပန္ေျဖသည္။ ‘ သမီးက ဘယ္ကေန လာေရာင္းတာလဲ၊ ’ ‘ ဒလကေန လာေရာင္းတာ ’ ‘ ဒလကို ညဘက္ျပန္ေတာ့ ဘယ္လိုျပန္လဲ ’ ‘ ငွက္စီးၿပီး ျပန္တယ္ ’ ‘ သမီးႀကီးလာရင္ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ ’ ဟု မိတ္ေဆြကဗ်ာဆရာက ေမးလိုက္သည့္A ခါမွာေတာ့ ကေလးမေလး ျပန္ေျဖသည့္ A ေျဖကို နားေထာင္ၿပီး က်ေနာ္တို႔A ားလုံး မ်က္လုံးျပဴးရေတာ့သည္။ ကေလးမေလးက ‘ သမီးႀကီးလာရင္ ဆရာ၀န္ရယ္၊ ဘုရားရယ္၊ ႏိုင္ငံျခားသားရယ္ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ’ တဲ့၊ ‘ သမီးက ဘာလို႔ျမန္မာမျဖစ္ခ်င္တာလဲ ’ ဟု မိတ္ေဆြကဗ်ာဆရာက ထပ္ေမးလုိက္သည့္A ခါ ကေလးမေလး က … ‘ ဟင့္A င္း ျမန္မာမျဖစ္ခ်င္ဘူး၊ ႏုိင္ငံျခားသားပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ျမန္မာက ပိုက္ဆံမရွိဘူး၊ ႏိုင္ငံျခားသားက ပိုက္ ဆံေတြ A မ်ားႀကီးရွိတယ္ ’ ဟု ခပ္သြက္သြက္ ျပန္ေျဖေလသည္။ က်ေနာ္တုိ႔A ားလုံး တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ၿပီး A တန္ၾကာ ၿငိိမ္သက္က်ဳိးက်သြားေတာ့သည္။ မိတ္ေဆြကဗ်ာဆရာက ကေလးမေလးကို မုန္႔ဖိုးေပးလုိက္ၿပီး ‘ေဟ … ဒါမွ … ဒို႔ျမန္မာကြ’ ဟုဆိုကာ A ရက္ ခြက္ကို ေဆာင့္ခ်လိုက္ရာ က်ေနာ္တို႔A ားလုံး လန္႔ျဖန္႔သြားေတာ့၏။ ၁၉ လမ္းA ပ်ဳိမကေတာ့ သူမႏွင့္ ဘာမွမ ဆုိင္သလိုပင္ လာသမွ် Eည့္သည္ေတြကို A စြမ္းကုန္ျမဴဆြယ္ကာ Eည့္ခံႀကိဳဆုိရင္း A လုပ္႐ႈပ္ေနေလသည္။ --- --- --- --- --သိမ္ႀကီးေစ်း ႏိိုက္ကလပ္A တြင္း ခန္းမထဲတြင္ ေရာင္စုံဆလိုက္မီး မွိ္န္မွိန္မ်ား ဟုိတစ ဒီတစ ထိုးက်ေနသည္။ ခန္းမA လယ္ ကြက္လပ္ႀကီး၏ ေဘးပတ္ပတ္လည္တြင္ ဆိုဖာဆက္တီခုံ၀ိုင္းမ်ား တပတ္လည္ခ်ထား၏။ က် ေနာ္တို႔ ဆရာ၀န္သူငယ္ခ်င္းတသိုက္ လူစုံတုန္း ၀င္ေၾကးႏွစ္ေထာင္စီေပးၿပီး ႏိုက္ကလပ္ထဲ ၀င္လာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ခန္းမထဲတြင္ ရက္ပ္သီခ်င္းတီးလုံးမ်ား နန္းစေတာ့ပ္ဖြင့္ထားၿပီး A ဲယားကြန္းေလေၾကာင့္ ေA းစိိမ့္ ေနသည္။ Eည့္ႀကိဳA မ်ဳိးသား (၀ိတ္တာ)က ဆက္တီဆိုဖာ၀ိုင္းတ၀ိုင္းတြင္ က်ေနာ္တုိ႔ကို ေနရာခ်ေပးသည္။ ၀င္ေၾကးျဖတ္ပိုင္း ေတြကိုေပးလုိက္ရာ တUီးစီိA တြက္ ဘီယာႏွစ္ဗူးစီ လာခ်ေပးသည္။ A ာလူးေၾကာ္ႏွင့္ ေျမပဲ ပြဲမ်ားလည္း ျမည္းစရာA ျဖစ္ ခ်ေပးထားသည္။ ပတ္ပတ္လည္ လူသြားလမ္းတေလွ်ာက္ႏွင့္ A ရက္္ဘား ေကာင္တာA နီးတြင္ A က်ႌႌႀကိဳးသိုင္း စကတ္A တုိမ်ားႏွင့္ ရမၼက္ေသြးႂကြဖြယ္ A ေရာင္စုံA ေသြးစုံ A မ်ဳိးသမီး ငယ္မ်ား လမ္းသလားေနၾက သည္။ မိန္းကေလးတခ်ဳိ႕ က်ေနာ္တို႔ထိုင္ေနသည့္၀ိုင္းနား ျဖတ္ေလွ်ာက္ၿပီး ‘ ကိုကိုေန႔တိုင္းလာေနာ္’ ဟု မၾကားတ ၾကား

သီခ်င္းဆုိသြားၾကသည္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔၀ိုင္းနားလာၿပီး ‘ A ကိုတို႔ ဒီည Eည့္သည္မေခၚၾက ဘူးလား’ ေျဗာင္ပင္ ေမးေလသည္။ သူငယ္ခ်င္းတUီးက ‘ ငါတုိ႔ Eည့္သည္ေခၚဖို႔ လာတာမဟုတ္ဖူး၊ ဒီထဲမ ေရာက္ဘူးလို႔ လာတာ’ဟု ေျပာလုိက္မွ လာေမးသည့္ ေကာင္မေလးမ်ား ျပန္ထြက္သြားသည္။ တျခား၀ိုင္း မ်ားမွ A မ်ဳိသားေတြၾကားမွာေတာ့ ေကာင္မေလးမ်ား ဟုိတစုဒီတစု စကားေျပာလိုက္ ရယ္ေမာလုိက္ႏွင့္ A ေမွာင္ထဲတြင္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္ေနၾကေလသည္။ က်ေနာ္တို႔A ုပ္စုကေတာ့ ေတာသားၿမိဳ႕ေရာက္ ဆုိသ လို ႏိုက္ကလပ္ထဲ စူးစမ္းသည့္ A ၾကည့္မ်ားႏွင့္ စိတ္၀င္တစား ရွိေနၾကေတာ့သည္။ ထိုA ခိုက္ ႏိုင္ငံျခားသား Eည့္သည္တစု ခန္းမထဲသို႔ ၀င္လာၾကသည္။ ၀ိတ္တာမ်ားက တကယ့္ဗီြA ိုင္ပီ လူႀကီး မ်ားသဖြယ္ ခရီးUီးႀကိဳျပဳလာၾကသည္။ ထုိႏိုင္ငံျခားသားA ုပ္စုကို ၾကည့္ၿပီး ခန္းမထဲရွိ A မ်ဳိးသမီးမ်ား A ားလုံး လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားၾကသည္။ ၀ိတ္တာမ်ားက ႏိုင္ငံျခားသား A ုပ္စုကို သီးသန္႔ခန္းထဲသို႔ ေခၚသြားသည္။ ႏိုင္ငံျခားသားA ုပ္စု A ခန္းထဲသို႔ ေရာက္သြားသည္ႏွင့္ A ခန္း၀တံခါးေရွ႕တြင္ A မ်ဳိးသမီးမ်ားA ားလုံး A ီသီယိုးပီးယားတြင္ A စာတန္းစီသလုိ စုု႐ုံးစု႐ုံးႏွင့္ တိုးႀကိတ္ေနၾကေတာ့သည္။ က်ေနာ္တုိ႔A ားလုံး ထိုသီး သန္႔ခန္းဘက္သို႔ A ာ႐ုံစိုက္ျဖစ္ၾကသည္။ ခဏA ၾကာတြင္ A ခန္းA ျပင္မွ ၀ိတ္တာတUီးက တုတ္တေခ်ာင္း ကိုင္ၿပီး A မ်ဴိးသမီးမ်ားကို ႀကိမ္းေမာင္းေနသည့္A သံ ထြက္ေပၚလာသည္။ ‘ A ားလုံးတန္းစီ၊ တေယာက္ခ်င္း A လွည့္က်၀င္’ ဟု ေA ာ္ေနေလသည္။ က်ေနာ္တို႔က A နားမွ၀ိတ္တာကိုေခၚၿပီး ‘ A ဲ့ဒါဘာေတြျဖစ္ေနၾကတာလဲ’ဟုေမးရာ ၀ိတ္တာက … ‘ A ထဲက ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို တေယာက္ခ်င္း၀င္ၿပီး လွည့္ျပဖို႔ တန္းစီေနၾကတာေလ၊ ဟုိလူေတြကႀကိဳက္ရင္ ေဒၚလာနဲ႔ေခၚမွာဆိုေတာ့ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနၾကတာ’ ဟု ရွင္းျပေလသည္။ တန္းစီိတိုးႀကိတ္ေနသည့္ လူတန္းႀကီးက တစ္ရာေလာက္နီးနီးရွိၿပီး ေခၚမည့္Uီးေရက ေလးငါးေယာက္ပဲဟု ၀ိတ္တာက ဆက္ရွင္းျပသည္။ ၾကည့္ေနရင္း တေယာက္၀င္သြားလုိက္ တေယာက္ျပန္ထြက္လာလိုက္ႏွင့္ စိတ္ မသက္သာစရာ ျမင္ကြင္းကို ေတြ႕ေနရ၏။ ထိုA မ်ဳိးသမီးေတြ တိုးႀကိတ္ေနၾကသည့္ ျမင္ကြင္းကုိၾကည့္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းတUီးက ‘ က်ေနာ္တို႔A ုပ္စုကိုက်ေတာ့ ၀င္လာကတည္းက A ဒ ဲ ီေကာင္မေလးေတြ ဘာလို႔လာၿပီး မ၀ိုင္းၾကတာလဲ’ဟု ၀ိတ္တာကို ေနာက္သလိုလုိႏွင့္ လွမ္းေျပာလိုက္သည္။ ၀ိတ္တာက ‘ A ကိုကလည္း သူတို႔ က ႏိုင္ငံျခားသားေခၚမွ ပိုက္ဆံပိုရတာဆုိေတာ့ A ဒ ဲ ီနားပဲ တုိးႀကိတ္ေနၾကတာေပါ့၊ A ကိုတုိ႔က ၀င္လာက တည္းက ပုဆိုးေတြနဲ႔ဆုိေတာ့ ျမန္မာမွန္း သူတုိ႔သိၾကတယ္ေလ၊ ျမန္မာေတြက ပိုက္ဆံသိပ္မသုံးႏိုင္ၾကေတာ့ ျမန္မာEည့္သည္ေတြနားဆုိ သူတို႔က သိပ္ကပ္ခ်င္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာဆိုရင္ Eည့္သည္က တကူးတ ကလွမ္းေခၚမွ သူတို႔က လာထိုင္တာ၊ ျမန္မာEည့္သည္ေတြဆုိ သူတို႔က ေခ်းထုပ္ေတြလို႔ ေခၚၾကတာA ကိုရဲ႕။ A လကား ဘိုင္ေကာင္ေတြ ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့ ’ဟု ရွင္းျပရာ က်ေနာ္တို႔A ားလုံး ငိုရမလို ရယ္ရမလုိ ျဖစ္ကုန္ ၾက၏။ စကား၀ို္င္းလည္း A တန္ၾကာ တိတ္ဆိတ္ေA းစက္သြားေတာ့၏။ ‘ကဲကဲ ေခ်းထုပ္ေတြလို A ေျပာမခံရခင္ လစ္မွနဲ႔တူတယ္’ဟု သူငယ္ခ်င္းတUီးက ေဆာ္ၾသလုိက္မွ က်ေနာ္တို႔ A ားလုံး ႏိုက္ကလပ္ခန္းမထဲမွ ေလးပင္စြာ ျပန္ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ဓာတ္ေလွကားႏွင့္ ေA ာက္ထပ္သို႔ ဆင္း ေနစU္ တခါက ၁၉ လမ္းတြင္ဆံခ ု ဲ့ရသည့္ ျမန္မာမျဖစ္ခ်င္သည့္ ေက်ာင္းစိမ္း၀တ္ ကေလးမေလးကို က်ေနာ္ ျဖတ္ခနဲ သတိရလိုက္မိေလသည္။ ကိုလတ္

A ေမ၊ နာဂစ္ႏွင့္ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံ ဇာတိၿမိဳ႕ကေလး ၫႊန္းဆက္

A ေမ ..... A ခုဆို က်ေနာ့္ ဇာတိၿမိဳ႕ကေလးကို က်ေနာ္ ျပန္မေရာက္ႏိုင္ခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္မက ၾကာခဲ့ပါၿပီေကာ။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က A ေမ႐ိုက္ၿပီး A တင္းပို႔ခဲ့ရတဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းကေလးေရာ ရွိေသးသလား A ေမ။ ေက်ာင္းေရွ႕က ကုကၠိဳလ္ပင္တန္းကေတာ့ က်ေနာ္ရွိကတည္းက သူတို႔ ခုတ္ ပစ္လိုက္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ မွတ္မိေနပါတယ္။ ၈၈၈၈ A ေရးေတာ္ပုႀံ ကီး A ၿပီးမွာေနာ္။ A ေမ မွတ္မိတယ္မလား။ A ဒ ဲ ီတုန္းက A ေမက ေၾကာက္ လိုက္တာ တုန္ေနတာပဲ။ ေသနတ္သံေတြကလည္း ျခားျခားၿပီး ပစ္ေနတာမလား။ A ပ္တိုတေခ်ာင္းေတာင္ ကိုင္ေဆာင္မထားတဲ့ သပိတ္ေမွာက္ ေက်ာင္းသားကေလးေတြရဲ႕ သပိတ္စခန္းေတြကို ဗိုလ္ေန၀င္းတပ္ေတြက ပစ္ခတ္စီးနင္းေနတာေလ။ A ေဖကေတာ့ ျခင္ေထာင္ထဲကေန ဘီဘီစီကို မပ်က္မကြက္ နားေထာင္လို႔ေပါ့။ A ေမကေတာ့ ေၾကာက္လြန္းလို႔ A ေဖ့ကို တဆူဆူလုပ္လို႔။ A ေဖက က်ေနာ္တို႔ကို တႏိုင္ငံလံုးရဲ႕ လူထုA ံုၾကြမႈ သတင္းေတြ လာလာေျပာလိုက္၊ ျပန္နားေထာင္လိုက္။ A ဒ ဲ ီA ခ်ိန္မွာ A ေမက A ေဖ့ကိုေျပာခဲ့တဲ့ ဆူဆူေျပာေျပာ စကားေလး က်ေနာ္ ခုထိ မွတ္မိေနေသးတယ္။ "ေတာ္...ေနာ္….ကေလးေတြကိုေျမႇာက္ေပးေန" A ေဖကေတာ့ ၿပံဳးၿပီး A ေမ့ကို ၾကည့္လို႔။ က်ေနာ္တို႔ မိသားစုေလးရဲ႕ ရွစ္ေလးလံုး A ေရးေတာ္ပံု ဘ၀ရင္ခုန္သံလို႔ ေျပာရင္ရမလားပဲေနာ္။ ေနာက္ေတာ့ A ာဏာသိမ္း စစ္A ုပ္စုက သစ္ပင္ေတြကို ခုတ္ပစ္လိုက္တာ တၿမိဳ႕လံုး ကႏၱာရလုိ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ ၿမိဳ႕ကေလးကို တည္စကတည္းက ၿမိဳ႕ကေလးနဲ႔A တူ စိုက္ခဲ့၊ပ်ဳိးခဲ့ရတဲ့ ေနေပ်ာက္မထိုး A ရိပ္ရ ကုကၠိဳလ္ပင္ႀကီးေတြခမ်ာ မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့တာ။ ဘာျဖစ္လို႔ ခုတ္ပစ္တယ္ဆိုတာ ပထမေတာ့ နားမလည္ဘူး။ A ာဏာပိုင္ေတြA တြက္ A ိမ္မွာထင္းစိုက္ဖို႔လားေပါ့။ တကယ္လဲ ထင္းA ျဖစ္ ေရာင္းခဲ့တာပဲေလ။ ဒါေလာက္ေတာင္ ေA ာက္တန္းက်ရသလား။ Uတုရာသီ ေတာကိုမီွ ဆိုတာ ကေလးကA စ သိေနတဲ့ကိစၥ။ လားလား ... ေနာက္ေတာ့မွ သိတယ္။ စစ္ေရးA ရ ျပင္တာတဲ့။ သပိတ္စခန္းေတြကို သိမ္းစU္မွာ ေက်ာင္းသားနဲ႔ လူထုက သစ္ပင္ေတြကြယ္ၿပီး ရရာလက္နက္နဲ႔ ခုခံခဲ့လို႔တဲ့။ ဘယ္လိုလက္နက္ေတြလဲဆိုတာ A ေမလည္း သိၿပီးသားပဲ။ ေလးခြနဲ႔ဂ်င္ဂလိေလ။ "ဒါေလးေတြမ်ား ေၾကာက္ ေၾကာက္တတ္ရန္ေကာ။ ဒါေလာက္ေလးနဲ႔ သစ္ပင္ေတြခုတ္ရတယ္လို႔" A မက ေျပာေတာ့ A ေမက ... "ညည္းဘာသိလို႔လဲ လူထုက ေနာက္တခါက်ရင္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ လက္နက္ေတြနဲ႔ ဒင္းတို႔ကို တိုက္ခိုက္လာမွာ ေၾကာက္လို႔ေA ့"တဲ့။ ဟုတ္တယ္ A ေမ။ A ေမ ဒီစကားကို စိတ္ကူးယU္ ေျပာခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္သိတယ္။ A ေမက ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးကို မီခဲ့တဲ့ မိန္းမႀကီးပဲ။ A ေမက ကိုယ့္ႏိုင္ငံ လူထုA ေၾကာင္းကို စာမတတ္ေပမဲ့ ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈA ရ သိခဲ့တာ။ "ဘယ္ေတာ့ တိုက္မွာလဲ A ေမ" လို႔ A မက A ထြန္႔တက္ေတာ့ ..... "က်ဳပ္ A တတ္မေျပာႏိုင္ဘူး။ ညည္းမယံုရင္ မေသေA ာင္လုပ္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္။ ဒီA တိုင္းဆို ျဖစ္မွာေသခ်ာတယ္" A ေမ့ကို ေၾကာက္လို႔လား ဒါမွမဟုတ္ တကယ္ယံုသြားလို႔လားေတာ့ မသိဘူး A မဆီကA သံ တိတ္သြားတယ္။

A ေမက ေျပာင္းဖူးဖက္ ေဆးလိပ္ႀကီးကို ေငါ့ၿပီး A ေဖ့ကို မ်က္ေစာင္းလွည့္ ထိုးလိုက္ေသးတယ္။ A ေဖကေတာ့ ၿပံဳးလို႔ေပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ ယံုတယ္A ေမ။ ေသေသခ်ာခ်ာ သိေနလို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ခံစားမႈေၾကာင့္ လို႔ဆိုရင္ ရႏိုင္မယ္ထင္တယ္။ A ဒ ဲ ီခံစားမႈေၾကာင့္ပဲ က်ေနာ္ ဇာတိၿမဳိ႕ကို စြန္႔ခြာခဲ့တာမလား။ A ခုA ထိပဲေလ။ (၂) "A ခုလို သစ္ပင္ေတြကို စည္းမရွိကမ္းမရွိ ခုတ္လွဲေနတာ မေကာင္းဘူး။ ေနေျပာက္မထိုးတဲ့ ငါတို႔ေဒသမွာ သစ္ပင္ေတြ ကုန္သေလာက္နီးနီး ျဖစ္ကုန္ၿပီ။ လံေတြ ေပးခုတ္၊ မီးေသြးဖုတ္နဲ႔ သူပုန္မခိုႏိုင္ေA ာင္ လုပ္တယ္တဲ့ကြာ။ A ံ့ပါရဲ႕။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ငါတုိ႔ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ေဒသဟာ A ညာ လြင္တီးေခါင္လို ျဖစ္ေနတယ္။ ေရငံလည္း တျဖည္းျဖည္း ေနာက္ဆုတ္သြားတယ္။ A ဲဒါ ေကာင္းတဲ့ လကၡဏာ မဟုတ္ဘူး။ A ႏၱရာယ္ရွိတယ္" "ဘယ္လို A ႏၱရာယ္လဲ A ေဖ" "သဘာ၀ ေဘးA ႏၱရာယ္ေတြေပါ့ ကြာ။ ရာသီUတုေတြ ေဖာက္ျပန္ၿပီး မုန္တိုင္းေတြတိုက္၊ ေရေတြႀကီးႏိုင္တာေပါ့။" "ဒါဆို A စားA ေသာက္ေတြ ရွားပါးကုန္မွာေပါ့ေနာ္" "ဘယ္ကမလဲသားရယ္။ လူေတြ၊ တိရိစၦာန္ေတြပါ A တိဒုကၡေရာက္ၿပီး ေသကုန္ႏိုင္တာေပါ့" "ဗ်ာ တကယ္" "ေတာ္ကလဲ ကေလးကို ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ။ မဟုတ္က၊ ဟုတ္ကဟာေတြကို။ ဟဲ့ေကာင္ေလး သြား။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားေဆာ့" A ေမ့ တားျမစ္သံေၾကာင့္ A ေဖ ဆက္မေျပာေတာ့။ A ေမက A ကင္းပါးလြန္းတယ္။ ညီေလးA ႐ြယ္က ငယ္လြန္းေနတာကိုး။ တည... "A ေဖ.....ဟိုေန႔က ရာသီUတုA ေၾကာင္း ဆက္ေျပာေလ" "ေA းကြာ။ ဒီA တုိင္းဆို မလြယ္ဘူးကြ။ လူဆိုတာ သဘာ၀ကို ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲ၀င္ေနရတာျဖစ္တယ္။ တဆက္တည္းမွာ လူမႈစနစ္....ေA း... မင္းတို႔ငါတို႔ကို A ုပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လွယ္ေနတဲ့ စနစ္ေတြကိုလည္း ရင္ဆိုင္ေနရတာမလား။ မင္းလည္း ေခတ္ပညာ A တန္A သင့္ တတ္ထားတဲ့ ေကာင္ပဲ" "ဟုတ္က့"ဲ "ေA း ဒီေတာ့ ကိုယ့္ကို A ုပ္စိုးခ်ယ္လွယ္ေနတဲ့ လူမႈစနစ္ဟာ ေကာင္းမြန္ မွန္ကန္တယ္ဆိုရင္ မင္းတို႔ ငါတို႔ သဘာ၀ကို ရင္ဆိုင္ရတာ A ားရွိတာေပါ့။ ေA း ေခတ္စနစ္က မေကာင္းရင္ သြားၿပီေပါ့ကြာ။ သဘာ၀ကလည္း ႏွိပ္စက္၊ လူမႈစနစ္ကလည္း ႏွိပ္စက္နဲ႔ေပါ့။ ကပ္ေဘးဒုကၡ ေတြဆိုတာ ဘယ္တန္ခိုးရွင္ကမွ ဖန္တီးေနတာမဟုတ္ပါဘူးကြာ။ A ုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ေခတ္စနစ္ေတြ မေကာင္းရင္ေတာ့ လူထုေတြ ခမ်ာမယ္ မေတြး၀ံ့စရာေပါ့" "ဒါေၾကာင့္ လူမႈေတာ္လွန္ေရးေတြ ေပၚေပါက္ေနတာေပါ့ေနာ္ A ေဖ" "ေဟ.... ေA း.....ဟုတ္မွာေပါ့ သားရယ္။ ကဲ ကဲ A ိပ္စို႔ကြာ။ မနက္A ေစာႀကီး ထရမွာ။ ေတာ္ၾကာ A ဖြားႀကီး၊ မင္းA ေမ လာေကာေနUီး မယ္။ သြား...သားလဲA ိပ္ေတာ့။ ဟုတ္လား" A ေဖက က်ေနာ့္ကို A ဓိပၸါယ္ပါပါ ၾကည့္ရင္း A ိပ္ယာထဲ ၀င္သြားတယ္။ A ေဖက သူA သံထြက္ၿပီး မေျပာလိုတဲ့ စကားမ်ဳိးကို မ်က္ႏွာရိပ္ မ်က္ႏွာကဲနဲ႔ ေျပာေနၾက။ A ေမကေတာ့ A ေဖ့လို မဟုတ္ဘူးေနာ္။ A ေမက စကားလမ္းေၾကာင္းလႊၿဲ ပီး ေျပာတတ္တယ္။ ဆူေငါက္ၿပီးေတာ့ေပါ့။ လုပ္လို႔မေျပာဘဲ လုပ္ခ်င္လုပ္ ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ဳိး။ မလုပ္ေစခ်င္မွ ဘယ္သူမွ မၾကားေA ာင္ ႀကိတ္ေျပာတတ္တာ မလား။ က်ေနာ္ ေထာင္က် သြားေတာ့လဲ .... "ဟဲ့ ဒါမ်ဳိးလုပ္လို႔ ေထာင္က်တာေတာ့ ငါဂုဏ္ယူတယ္" တဲ့။ ေထာင္ကထြက္ေတာ့ A မျပန္ေျပာျပလို႔ သိရတာ။ ည... ညေတာ့... ႀကိတ္...ငိုတယ္တဲ့။ က်ေနာ္က ဟုတ္လား A ေမလို႔ ေမးေတာ့ ....A ေမက

"A မေလး ...A မေလး ....ငိုမိေပါင္ေတာ္" တဲ့။ "ဒါျဖင့္ ငါးပိ၊ ငါးေျခာက္ကေလးေတြ ေၾကာ္ေလွာ္ၿပီး ပို႔ေပးတာကေရာ" "A မေလးေတာ္ ဒါကေတာ့ ရွင္ငတ္ၿပီး ေသမစိုးလို႔ပါ။ ရွင့္ကို ေမြးထားတဲ့ တာ၀န္က ရွိေနတယ္မလား" "ဒါနဲ႔ ေနပါUီး။ နင္ A ခုတေလာ လမ္းသိပ္မ်ားေနတယ္။ ၾကည့္လုပ္ေနာ္။ နင္သြားေတာ့မလို႔ လား ....ဟင္း" က်ေနာ္က ဘာမွ် ျပန္မေျပာ။ A င္းလဲ မလုပ္။ ဟင့္A င္းဆိုၿပီးလည္း မျငင္း။ A ေမက သားA မိ ၾကားေလာက္႐ံုA သံျဖင့္ ...... "ေA းေလ။ ပိုင္းပိုင္းျဖတ္ျဖတ္ရွိမွ လုပ္။ မလုပ္ႏိုင္လို႔ ျပန္လာရင္လည္း နင္ တသက္လံုး လူေတာတိုးေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ နင့္ကိုလည္း ဘယ္သူကမွ ယံုမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘးူ ။ ၿပီးေတာ့ တို႔ေသရင္လည္း နင္လာႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ နင္ေနထိုင္မေကာင္း ျဖစ္ရင္လည္း ငါတို႔လာၿပီး ျပဳစုႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ငါထင္ပါတယ္။ နင့္ပံုၾကည့္ရတာ သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပံုပါ " ဟုတ္တယ္A ေမ။ ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ။ ဆံုးျဖတ္တာမွ A ခိုင္A မာကို ဆံုးျဖတ္ၿပီးပါၿပီ။ က်ေနာ့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို A သံထြက္ၿပီး A သိမေပးႏိုင္ခဲ့။ ဒါကို A ေဖေရာ A ေမပါ နားလည္ႏိုင္မွာပါ။ က်ေနာ္ Uီးခ်ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ A ေမ့ခမ်ာ ႀကိတ္လို႔သာ ငိုႏိုင္ရွာခဲ့တယ္။ ခြင့္လႊတ္ပါ A ေမ။ (၃) က်ေနာ္ ဆယ္စုႏွစ္မက စြန္႔ခြာခဲ့ရတဲ့ ဇာတိၿမိဳ႕ကေလးကို နာဂစ္ ဆိုတဲ့ ဆိုင္ကလုန္း မုန္တိုင္းႀကီးရဲ႕ ဖ်က္ဆီးမႈနဲ႔ A တူ ျပန္ၿပီးေတြ႔လိုက္ ရတယ္A ေမ။ စစ္A ုပ္စုရဲ႕ မီဒီယာ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား A စီစU္က ထုတ္လႊင့္ေနတုန္း ေတြ႕လိုက္ရတာပါ။ က်ေနာ့္ A ထင္ ဆယ့္ေလးငါးစကၠန္႔ထက္ မပိုဘူးထင္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ ဇာတိၿမိဳ႕ကေလးဆိုတာ ဟုတ္မွ ဟုတ္ပါေလစ A ေမရယ္။ ဟယ္လီေကာ္ပတာေပၚကေန ႐ိုက္ျပသြားတာ။ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚက ႐ြာပ်က္နဲ႔ ၿမိဳ႕ပ်က္ႀကီးေတြဟာ စစ္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးေနတဲ့ ၿမဳိ႕ပ်က္၊ ႐ြာပ်က္ေတြထက္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလွခ်ည္ရဲ႕။ A ိမ္တိုင္နဲ႔ သစ္ပင္ငုတ္တိုေတြသာ က်ဳိးတိုးက်ဲတဲ က်န္ေနခဲ့တဲ့ A ဒ ဲ ီ ဆိုး႐ြားလွတဲ့ A ရပ္ဟာ ျမစ္၀ကြၽန္းေပၚA ရပ္တဲ့လား။ တခ်ိန္ကလူေတြ ေနထိုင္ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ A ရပ္ဆိုတာ ေသခ်ာရဲ႕လား။ ဗမာျပည္ရဲ႕ စပါးက်ီA ရပ္ဆိုတာ၊ ေရႊေရာင္စပါးခင္းေတြနဲ႔ သနပ္ခါးဘဲက်ား လယ္သူမကေလးမ်ားရဲ႕ A လွေတြ၊ ဘ၀ေတြ တည္ရွိရာ A ရပ္္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ပါ ရဲ႕လား။ A ဒ ဲ ီA ရပ္မွာ ရာသီA လိုက္ ပြဲေတာ္ေတြ၊ A လႈA တန္းေတြ၊ စာA ံသံေတြ၊ A ားကစားပြဲေတြ၊ ဂီတ တူရိယာ A စံုA လင္နဲ႔ တီးမႈတ္ကခုန္ခဲ့တာေတြ၊ ဘုရားသြား ေက်ာင္းတက္ ဇာတိပုည၊ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးမွာ ရွိသင့္ရွိA ပ္တဲ့ ရိုးသားလွပ ဂုဏ္မာနေတြ က်ေနာ္တို႔ ဇာတိေျမမွာ တခ်ိန္က ရွိခဲ့ဖူးတာေပါ့လို႔ ေႏွာင္းလူေတြကို ယံုတမ္းစကားA ျဖစ္ ေျပာရေတာ့မလား A ေမ။ က်ေနာ့္ မ်က္၀န္းထဲမွာ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ လက္ရွိA ေနA ထားကို ျမင္ေနရတယ္ A ေမ။ မုန္တိုင္းဒဏ္ ခံခဲ့ရတဲ့ ၿမိဳ႕ပ်က္ႀကီးမွာ က်န္ရစ္ခဲ့ရတဲ့ ႀကီးႀကီးမားမား ရွားပါးA ေဆာက္A Uီႀကီးေတြ။ သူတို႔ ခမ်ာလည္း စုတ္ျပတ္ A သက္ငင္ေနၿပီေပါ့။ က်ေနာ္ၾကားေနရတဲ့ သတင္းေတြကို A ေျခခံၿပီး က်ေနာ္တို႔ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ A မိုးလန္ၿပိဳက်ေနတဲ့ စာသင္ေက်ာင္း A ခ်ဳိ႕နဲ႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြသာ ရွိေတာ့တယ္ A ေမ။ စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ မေသဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ေသြးပ်က္ျပည္သူေတြရဲ႕ ငတ္မြတ္ဆာေလာင္ ငိုေၾကြးသံေတြနဲ႔ ...။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြ ခမ်ာလည္း ဒုကၡသည္ေတြ၊ ေနာက္ဆက္တြဲ ကပ္ေရာဂါေတြနဲ႔A တူ သီလေပးသံေတြ တိတ္ဆိတ္လို႔။ A မိုးA ကာ မရွိတဲ့ A ားကစားကြင္းထဲမွာေတာ့ ရြက္ဖ်င္တဲကေလးေတာင္ ထိုးမေနႏိုင္ရွာတဲ့ မိုးေရထဲက ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ၾကပ္သိပ္...။ ရုပ္ရွင္ရံုေတြလား။ ရုပ္ရွင္ရံုေတြကလည္း ေသြးပ်က္ေနတဲ့ မိမဲ့၊ ဖမဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ဆံြ႕A ငိုသေ ံ တြကို တင္ဆက္ျပသလို႔ေပါ့ A ေမရယ္။

ကမ္နားလမ္းမွာေတာ့ ရူးသြပ္ေသြးပ်က္သြားတဲ့ မိခင္ေတြေလ..... စီးဆင္းေနတဲ့ ျမစ္ေရေတြကို ၾကည့္ၿပီး .....က်မတို႔ ...က်မတို႔ကေလးေတြမွာ ဘာA ျပစ္ရွိလို႔လဲ ......က်မတို႔ကေလးေတြ .....ျပန္ေပး ...က်မတို႔ကေလးေတြ ျပန္ေပး ....... ကူညီကယ္ဆယ္ေရး .... ဟုတ္လားA ေမ။ A ာဏာသိမ္း စစ္A ုပ္စုဟာ A ႏိုင္က်င့္ ျပည္တြင္းစစ္ပဲ တိုက္တတ္ခဲ့တာ။ ဘာလုပ္တတ္မလဲ A ေမ။ ေစတနာလား။ ေစတနာကေတာ့ ျပည္သူေသသ ငါတို႔စစ္A ုပ္စုမာဖို႔ A ေရးႀကီးတဲ့ ေကာင္ေတြဆိုတာ A ေမလည္း သိခဲ့တာပဲ။ ႏိုင္ငံတကာက ကူညီမယ္ ဆိုေတာ့လည္း လက္မခံဘူးA ေမ။ သူတို႔ဆီက တဆင့္သြားရမယ္။ သူတို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရမယ္။ သူတို႔ကို တရား၀င္A စိုးရ A ျဖစ္ A သိA မွတ္ျပဳရမယ္တဲ့ေလ။ ကုလသမဂၢနဲ႔ A ေမရိကန္ A ေနာက္A ုပ္စုကလည္း ခုပဲ A င္A ားသံုး ၀င္ေတာ့မလို၊ A ခုပဲ ဒုကၡသည္ေတြကို ဟယ္လီေကာ္ပတာ ေထာင္ခ်ီနဲ႔ ကယ္တင္ေတာ့မလိုလို ေန႔ေရြ႕ညေရြ႕နဲ႔ ဒုကၡေရာက္ ျပည္သူေတြခမ်ာ A ခ်ိန္နဲ႔A မွ် ရူးသြပ္၊ ငတ္မြတ္၊ ေသြးပ်က္၊ ေသဆံုးေနရတယ္ A ေမ။ ဒီၾကားထဲ စစ္A ုပ္စု သေကာင့္သားေတြက သူတို႔ မတရား ေရးဆြဲထားတဲ့ (ဘယ္လူထုကမွ မေထာက္ခံတဲ့) A ေျခခံUပေဒ ဆႏၵခံယူပြဲကို ကလိန္ကက်စ္နည္းနဲ႔ ဗိုလ္က်က်င္းပ A ႏိုင္ယူသြားတယ္။ ပြဲလန္႔တုန္း ဖ်ာခင္းရံုတင္မက ပြဲလန္႔တုန္း တရား၀င္ A ာဏာကို ဓားျပတိုက္လုိက္တာေပါ့ A ေမရယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ A ေမ။ A ေဖ တခါက ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ။ လူသားဟာ သဘာ၀တရားကို ရင္ဆိုင္၊ တြန္းလွန္၊ A ႏိုင္ယူရင္းက ကမၻာမွာ လူသား A ျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ တဆက္တည္းမွာလည္း လူသားဟာ မတရားဖိႏွိပ္ A ုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ေခတ္ဆိုး၊ စနစ္ဆိုးကိုလည္း တြန္းလွန္A ႏိုင္ယူလို႔ လူသားတေယာက္ရဲ႕ လြတ္လပ္ရွင္သန္မႈနဲ႔A တူ လူ႔တန္ဖုိးကို ေဖၚျပ တည္ေဆာက္ေနရတယ္ မလား။ လူသားA ဖုိ႔ A ဖ်က္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ရရင္ A ျပဳနဲ႔ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရမွာပါ။ မတရားတဲ့ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ကို တရားမွ်တတဲ့ လူ႔A ဖြဲ႔A စည္းA ျဖစ္ ပံုေဖၚထုဆစ္ဖို႔ဟာ လူသားရဲ႕ သမိုင္းေပးတာ၀န္ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔မွာ မကုန္မခမ္းႏိုင္တဲ့ စြမ္းA ားေတြ တည္ရွိခဲ့၊ တည္ရွိဆဲ၊ တည္ရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ A ဒ ဲ ီစြမ္းA ားကေတာ့ က်ေနာ္္တို႔ရဲ႔ ျပည္သူလူထုႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္ A ေမ။ ကုလသမဂၢပဲျဖစ္ေစ၊ A ေနာက္A ုပ္စုပဲျဖစ္ေစ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ A ျပစ္မဲ့ ဒုကၡသည္ေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ A ခ်ိန္မီ ကူညီႏိုင္မယ္ ထင္ခဲ့တယ္ A ေမ။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာ A ဒ ဲ ီလို ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။ မေသသင့္၊ မဆံုးရႈံးသင့္တဲ့ A ျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြ ေသဆံုးၿပီးမွ ေရာက္လာမယ္ဆိုလဲ ဒါကို A မ်ဳိးသားေၾကကြဲမန ႈ ဲ႔ ရင္းၿပီးရလိုက္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး ယU္ေက်းမႈA သိ သခၤန္းစာလို႔ မွတ္ယူလိုက္ပါမယ္ A ေမ။ တိုင္းတပါး A ကူA ညီနဲ႔ ေခတ္၊ စနစ္ေတြ ေျပာင္းဖို႔လား။ ပိုဆိုးတာေပါ့ A ေမရယ္။ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္က A ေမ ေတာင္းေကြၽးဖူးတဲ့ ဖိုးလမင္းဆီက ထမင္းဆီဆမ္း၊ ေရႊလင္းပန္းကမွ ရရင္ရUီးမယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ Uီးေလးလူထစ ု ိန္၀င္းက ေျပာခဲ့တာ။ ဘယ္တိုင္းတပါးကိုမွ မေမွ်ာ္နဲ႔။ ကိုယ့္လူထု A င္A ားနဲ႔သာ စည္းစည္လံုးလံုးတိုက္မွ ရမယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာေပါ့ A ေမရယ္။ ေA ာ္ A ေမ မၾကားလိုက္ဖူးေနာ္ ... A ေမ။ A ေမ့A ေနနဲ႔ ဘယ္ၾကားခြင့္ရွိေတာ့မလဲ A ေမရယ္။ A ေမနဲ႔ A ေဖ နွစ္ေယာက္လံုး ဘယ္မွာၾကားခြင့္ ရွိနိုင္ပါေတာ့ မလဲ။ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံခဲ့ရတဲ့ ဇာတိၿမိဳ႕ကေလးမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ A ေမ့ သား၊ သမီး၊ ေျမး၊ ျမစ္ေတြ ဘာျဖစ္ကုန္ၿပီလဲဆိုတာ A ေမ ဘယ္သိႏိုင္ေတာ့မလဲ။ ဒီသဘာ၀ ေဘးA ႏၱရာယ္ႀကီးက ဆိုးရြားလြန္းလွတဲ့ A နိဌာရံုႀကီးေတြေတာင္ သူ႔ေၾကာင့္ ထိတ္လန္႔ ဆြ႔ံA သြားတယ္ A ေမ။ A ေၾကကြဲဆံုးဆိုတဲ့ ေၾကကြဲမႈေတြကလည္း သူ႔ကိုA ရံႈးေပးၿပီး ေသြးပ်က္တိတ္ဆိတ္လို႔ နင္းစရာ ေျမေတာင္ မရွိေတာ့တဲ့ ေဒါသေရလႊာျပင္ေပၚမွာ ...။ က်ေနာ္ဟာ A ေမနဲ႔ A ေဖ့ စ်ာပနကို A ေ၀းကေန ေနာက္က်ၾကားသိခဲ့ရသူပါ။ ခုခ်ိန္ထိ က်ေနာ့မွာ

သူတို႔A တြက္ သက္ေပ်ာက္ ဆြမ္းေလးေတာင္ ကပ္ခြင့္မႀကံဳေသးဘူ။ A ဒ ဲ ီလို ျပဳမူေဆာင္ရြက္ၿပီးရင္ က်ေနာ့္ A ေနနဲ႔ သူတို႔A ေပၚ တာ၀န္ေက်ၿပီလို႔ က်ေနာ့္ကိုယ္ က်ေနာ္ မသိစိတ္က ယူဆသြားမွာ စိုးလုိ႔လား မသိေတာ့ပါဘူး။ A ခု က်ေနာ္ ျမင္ေနရတယ္။ က်ေနာ့္ မိဘႏွစ္ပါး ေA းခ်မ္းၿငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ က်ေနာ့္ ဇာတိၿမိဳကေလးရဲ႕ တခုတည္းေသာ သုသာန္ကေလးခမ်ာ မုန္တုိင္းသင့္ ေရလႊမ္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါပေကာ။ A ေဖနဲ႕A ေမရဲ႕ ေျမပံုမွတ္တိုင္ကေလးႏွစ္ခုဟာ က်ိဳးပ်က္ၿပီး A ျပစ္မဲ့ ၿမိဳ႕သူ၊ၿမိဳ႕သား၊ ကေလးသူငယ္မ်ားရဲ႕ ပုပ္ပြရုပ္A ေလာင္းမ်ားနဲ႔A တူ ကူသူမဲ့၊ ဆယ္သူမရွိ ေမ်ာပါေနေပါ့။ ဘယ္ကိုလဲ ... ဟုတ္လား။ ေA ာ္ ... ျမစ္၀ကြၽန္းေပၚA ရပ္ဆိုတာ ပင္လယ္ကို ေမးတင္ထားတဲ့ ေဒသမလား။ ဒီေတာ့ ပင္လယ္ဆီကို ေရာက္ရင္လည္း ေရာက္မယ္။ လမ္းမွာတင္ ပ်က္သုU္းသြားရင္လည္း ပ်က္သုU္းသြားမယ္ေပါ့။ ေနာ္ ... A ေမရယ္ ... ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ A ေမရယ္ ... လူသားဆိုတာ ......။ ။ ၫႊန္းဆက္ ၂၀၀၈၊ ေမ ၂၀

ကြၽန္မ မျမင္ခ်င္ေတာ့ေသာ … ျမန္မာA မ်ဳိးသမီးတUီး A ရင္ကေတာ့ ဒီေနရာေလးကိုေရာက္ရင္ က်မမ်က္လံုးA စံုက တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ရွာေဖြေနမိတတ္ပါတယ္။ ကေလးေတြ ေက်ာင္းA ပို႔မွာ မရွိေသးရင္ ေစာေနေသးတာပဲလို႔ ေတြးမိတတ္ေပမယ့္ ၁၀နာရီေလာက္ဆိုရင္ ေတာ့ သူေရာက္ေနတတ္ပါၿပီ။ ထီးကေလးေဆာင္းၿပီး ေပါင္ခ်ိန္စက္ကေလး ေရွ႕ခ်လို႔ေပါ့။ ေန႔လည္ေနခင္း မွာလည္း သူ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ညေနေစာင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ေမွာင္စပ်ိဳးခ်ိန္ က်မတို႔ ႐ံုးက A ျပန္ဆိုရင္ေတာ့ သူရွိမေနေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ သူ႔ရဲ႕ A လုပ္ခ်ိန္က မနက္ ၁၀နာရီခဲြ ပတ္၀န္းက်င္ကေန ညေန ေလးနာရီ ေလာက္ထိ ျဖစ္ေနမယ္ ထင္ပါတယ္။ က်မ သူ႔ကို ျပန္စေတြ႕တုန္းက A ့ံA ားသင့္ၿပီး ၀မ္းသာစိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့မိပါတယ္။ ၀မ္းသာရတာကေတာ့ က်မတုိ႔ ေက်ာင္းတက္ခါစကတည္းက က်မတုိ႔A ေပၚ ေကာင္းခဲ့တဲ့ A ေဆာင္က ထမင္းခ်က္ Uီးေလးလာ ႀကီးကို ျပန္ေတြ႔လိုက္ရလို႔ပါ။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာက ခက္ခက္ခဲခဲ A သက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ျပဳေနရတာကို က်မမ်က္ေစ့ေA ာက္မွာ ျမင္ေနရလုိ႔ပါပဲ။ က်မတို႔ A ေဆာင္ေနစU္က က်မတို႔ရဲ႕ A ားကိုးA ားထားျပဳရာ Uီးေလးႀကီးေတြ A မ်ားႀကီး ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီA ထဲကမွ Uီးေလးလာ တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ျဖင့္ က်မ A ခင္ဆံုးပါ ပဲ။ တုိင္းရင္းသားA သံ၀ဲ၀ဲနဲ႔ သူေျပာတဲ့စကားကို နွစ္ခါသံုးခါ ထပ္ေျပာမွ နားလည္ခဲ့ရေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕႐ိုးသားမႈကို က်မခံစားလို႔ရခဲ့လို႔ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ က်မ A မ်ိဳးသားကိုေျပာေတာ့ သူက သြားၾကည့္ရေA ာင္လို႔ ဆိုပါတယ္။ Uီးေလးလာ ေပါင္ခ်ိန္စက္ေရွ႕မွာ ထိုင္ေနတုန္း က်မတို႔ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ကားရပ္ရတာ A ဆင္မေျပလို႔ လြတ္တဲ့ေနရာမွာ ရပ္ထားခဲ့ၿပီး သြားရပါတယ္။ Uီးေလးလာ လားလို႔ က်မေမးေတာ့ က်မကို ရီေ၀တဲ့ ရင့္ေရာ္ေနတဲ့ မ်က္လံုးA စံုနဲ႕ ၾကည့္ပါတယ္။ က်မA မ်ိဳးသားက လူမွားမွာစိုးလို႔ Uီးေလးနာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲလို႔ ထပ္ေမးပါတယ္။ ေလးလာေလ … လို႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။ (က်မနားထဲေတာ့ ေလးလာ လား၊ ေလးလိႈင္ လား။ ခုထိ မသဲကြဲေသး

ပါဘူး။) A ရင္တုန္းက သဇင္ေဆာင္မွာ လုပ္ခဲ့တာလားလို႔ေမးေတာ့ ဟုတ္တယ္ေလလို႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။ Uီးေလး က်မကို မွတ္မိလားဆိုေတာ့ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ေနေပမယ့္ သိပ္မွတ္မိဟန္မတူပါဘူး။ က်မကိုယ္ တုိင္ရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြကလည္း ေျပာင္းလဲခဲ့ေနၿပီေလ။ က်မနာမည္ကို ေျပာျပလုိက္ေတာ့မွ Uီးေလးလာက ေA ာ္ … ဟုတ္လားဆိုၿပီး ပိန္သြားတယ္ေနာ္တဲ့။ ဟုတ္ပါရဲ႕ က်မA ရင္က A ခုလိုပံုစံမ်ိဳးမွ မဟုတ္ခဲ့တာ။ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ၿပီပဲ။ A ဲဒါနဲ႔ ပိုက္ဆံငါးေထာင္ သူ႔လက္ထဲ ထည့္လိုက္ေတာ့ ၀မ္းေတြသာၿပီး ဆုေတြေပးေနေလ ရဲ႕။ ေနာက္ပိုင္း က်မ A ဒ ဲ ီေနရာေရာက္တုိင္း သတိထားၾကည့္ေနမိတယ္။ မလာရင္ သူမ်ား ေနမေကာင္းဘူးလား ေပါ့။ ဒီဇင္ဘာနားနီးေတာ့ သတိရျပန္ပါတယ္။ သြားေတြ႔ခ်င္ေပမယ့္ က်မတို႔မွာ A ခ်ိ္န္ေတြက ရွားပါးပါတယ္။ A ဒ ဲ ီေနရာကလည္း မေ၀းေပမယ့္ က်မတို႔A တြက္ rush-hour ျဖစ္ေနတတ္လို႔ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါနုိင္ ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ က်မတို႔ ခရီးသြားတာနဲ႔၊ နာဂစ္ေတြနဲ႔ A လုပ္ရႈပ္ေနေပမယ့္ သူ႔ကိုေတာ့ A ဒ ဲ ီေနရာ ေရာက္တုိင္း ရွာၾကည့္မိပါတယ္။ မေတြ႔တာ A ေတာ္ၾကာၿပီး တစ္ရက္မွာေတာ့ ကားမွတ္တိုင္ဘက္နားမွာ တုန္တုန္ခ်ိခ်ိိနဲ႔ လမ္းျဖတ္ကူးေနတဲ့ သူ႔ကိုေတြ႔ေတာ့ ကားေမာင္းေနတဲ့ A မ်ိဳးသားကို Uီးေလးလာ Uီးေလးလာလို႔ A ေလာတႀကီး ေျပာမိပါတယ္။ A မ်ိဳးသားက က်မကိုၾကည့္ၿပီး ေတြ႔ခ်င္လို႔လားလို႔ေမးၿပီး ကားကို တပတ္ျပန္ေမာင္းပို႔ ျပန္ေတာ့လည္း ကားဂိတ္မွာ ရွိမေနျပန္ပါဘူး။ ခုနက ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြ႔လိုက္တာပဲလို႔ မေက်မနပ္ ေျပာမိေတာ့ A ခုမွ လာတာ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ဆိုၿပီး သူ႔ေနရာေလးဆီကို ျပန္ေမာင္းေပးျပန္ပါတယ္။ ေတြ႔ပါၿပီ။ ခုမွ ၀ယ္လာ ဟန္တူတဲ့ ထမင္းျဖဴထုပ္ေလးကို မိုး႐ြာႀကီးထဲမွာ ဖြင့္ရင္း စားေနဟန္ပါပဲ။ ထမင္းျဖဴခ်ည္း သက္သက္မို႔ စားမ၀င္ဘူးနဲ႔ တူပါတယ္။ ျပန္ခ်ည္ထုပ္ထားလိုက္ျပန္တယ္။ က်မလည္း ေလာေလာလတ္လတ္ နာဂစ္ေၾကာင့္ စိတ္ေရာကုိယ္ပါ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနလို႔နဲ႔ တူပါရဲ႕။ ေတာ္တန္႐ံုကိစၥေတာင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ မိေနၿပီ။ သူ က်မကို မမွတ္မိျပန္ပါဘူး။ သူ႔ကို ဂ႐ုတစိုက္ စကားလာေျပာေနတဲ့ က်မကို ပီပီျပင္ျပင္ ျမင္ရဟန္မတူတဲ့ မ်က္လံုးA စံုနဲ႔ ၾကည့္ေနျပန္ပါတယ္။ နာမည္ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေA ာ္.. ဆံပင္ေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္တာလဲလုိ႔ ျပန္ေျပာေတာ့မွ ကိုယ့္ဆံပင္ေတြေၾကာင့္ သူမမွတ္မိတာကိုးလို႔ နားလည္လုိက္ရပါတယ္။ ကတံုးတံုးလိုက္လို႔ ဆိုေတာ့ က်မကို စိတ္ပူေနျပန္ပါတယ္။ ေနမေကာင္းလို႔လားတဲ့။ မဟုတ္ပါဘူး Uီးေလးလာရယ္ … သီလရွင္ ၀တ္လိုက္လို႔ပါဆုိမွ … ေA ာ္... တဲ့။ က်မလည္း သြားစရာေလးက ရွိေနေတာ့ ကမန္းကတမ္းပဲ စကားေလး နည္းနည္းပါးပါးေျပာၿပီး စာA ိတ္နဲ႔ ထည့္လာတဲ့ ပိုက္ဆံကို သူ႔လက္ထဲထည့္လိုက္ေတာ့ ... မ်က္ရည္၀ဲေနတဲ့ မ်က္လံုးA စံုနဲ႔ ေက်းဇူးတင္လုိက္တာကြယ္ … တဲ့။ က်မ ျပန္လွည့္ထြက္သြားေတာ့ သူ တစ္ခုခု လွမ္းေျပာ လိုက္လို႔ က်မ သူ႔နားျပန္သြားၿပီး ေမးလိုက္ေတာ့ ညေစာင့္A လုပ္ေလး ဘာေလးရွိရင္ ...။ ဟုတ္သားပဲ။ က်မကေတာ့ A သက္A ႐ြယ္ ႀကီးရင့္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ခါးပါကိုင္းေနၿပီး ကိုယ့္၀မ္းစာ ကိုယ္ျပန္ရွာေနရ တဲ့ A ရင္က မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လိုမ်ား ကူညီနုိင္မွာလဲ။ က်မလည္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပံဳးျပၿပီး ျပန္ေျပာေပးမယ္ ေနာ္လုိ႔ေတာ့ ႏွစ္သိမ့္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္ေပးလိုက္တဲ့ ပုိက္ဆံက မနည္းေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ A သံုးခံမွာလဲ။ သူ လုိသေလာက္လည္း ကုိယ့္မွာ ျဖည့္နုိင္စြမ္း မရွိ။ A င္A ားကလည္း ရွိမေနခဲ့။ A ရင္ကေတာ့ Uီးေလးလာဆီသြားၿပီး A က်ႌေလး၊ ပုဆိုးေလးေတြေပးဖို႔၊ A ခ်ိန္ကေလးရရင္ လၻက္ရည္ဆိုင္ ေလး၀င္ၿပီး လၻက္ရည္ေလးေသာက္ မုန္႔ကေလးေတြ ၀ယ္ေကြၽးၿပီး စကားေလး ဘာေလးမ်ား ေျပာမလား စိတ္ကူးမိခဲ့ရဲ႕။ ခုေတာ့ က်မကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးစြာနဲ႔ ေစာင့္ေနမယ့္ သူ႔ဆီကို က်မ မသြားျဖစ္ေတာ့ပါ ဘူးေလ။ A မ်ဳိးသားက A ဒ ဲ ီေနရာေရာက္တုိင္း က်မကို ေမးတယ္။ ရွိလား … တဲ့။ က်မကေတာ့ ေခါင္းကို မတ္မတ္ထား ေရွ႕တည့္တည့္ၾကည့္ရင္း မသိဘူး၊ မၾကည့္ေတာ့ဘူးလို႔ပဲ ျပန္A ေျဖေပးေနမိတယ္။ ရင္ထဲ ကိုက္တယ္ဆိုတာ

A ဒ ဲ ီလုိမ်ိဳးကိုး။ ကိုယ္သိေနတဲ့ သူေတြကိုလည္း က်မ မကူညီနုိင္ဘူး။ ကိုယ္မသိတဲ့ ကိုယ့္ ျပည္သူေတြA တြက္လည္း က်မ ပိုၿပီး မကူညီနုိင္ေတာ့ဘူး။ A င္း ... ေရနစ္တဲ့သူကို ကူညီဖုိ႔ ကိုယ့္မွာ ကြၽမ္း က်င္တဲ့ ေရကူးA တတ္ေတာ့ ရွိေနရမွာေပါ့ေနာ္။ ျမတ္္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္က သူတစ္ေယာက္တည္း ကို္ယ္လြတ္႐ုန္းနုိင္ရဲ႕သားနဲ႔ လူသားေတြကို ကယ္တင္ဖုိ႔ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ ကမာၻတစ္သိန္း ပါရမီျဖည့္က်င့္ခဲ့ရ တာေတြ ...။ က်မမွာ A င္A ားေတြ A မ်ားႀကီး ရွိေနခ်င္ပါရဲ႕။ လုပ္ခ်င္တဲ့၊ လုပ္တတ္တဲ့၊ လုပ္နုိင္တ့ဲ စြမ္းA ားေတြ A ျပည့္ရွိေနမယ့္ လူသားဆန္တဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္စမ္းရဲ႕ေနာ္ ...။ ျမန္မာA မ်ဳိးသမီးတစ္Uီး

၈၈ ေနာက္ပိုင္း ဘံုေပ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေတြA ေၾကာင္း ဆုမြန္ ကဲ … တို႔ ဘယ္ကိုသြားၾကမလဲတဲ့၊၊ A ိမ္ေတြ ဖ်က္ေပးရေတာ့မယ္လို႔ သိလိုက္ရတဲ့ A ခ်ိန္မွာ A ေဖ့ရဲ႕ မ်က္နွာဟာ ၿပိဳေတာ့မယ့္ မိုးလိုပါပဲ၊၊ ပထမ Uီးစားေပးက ဒဂံု၊ ဒုတိယက လိႈင္သာယာ၊ တတိယက ေ႐ႊျပည္သာတဲ့၊၊ ၿမိဳ႕A ားလံုးက A ခုမွ ၿမိဳ႕သစ္ေဖာ္ ကာစပဲ ရိွေသးတယ္တဲ့၊၊ ဒီေျမကြက္ေလးကို A ႏွစ္ႏွစ္A လလ ၀န္ထမ္းလစာေလးေတြကိုစုၿပီး ၀ယ္ခဲ့တဲ့A ခ်ိန္ A ဲ့ဒီတုန္းက A ငယ္ဆုံး သမီးေလးျဖစ္တဲ့ သမီးကို ခ်ီၿပီးျပခဲ့တဲ့ A ေဖ့ရဲ႕ A ျပံဳးမ်က္ႏွာကို သမီးသတိရေနတုန္းပါပဲ၊၊ A ရင္က မီးျခစ္ဆံဘူးေလာက္ရွိတဲ့ ႏွစ္ထပ္ေျခတံရွည္A ိမ္ႀကီးရဲ႕ ေဘးခန္း က်U္းက်U္းေလးမွာ A ေဖ့စာA ုပ္ ေသတၱာေတြ ဆင့္ဆင့္ၿပီး A ေပၚမွာ ကြၽန္မတို႔ေတြ A ိပ္ခဲ့ရတယ္၊၊ A စ္ကိုသံုးေယာက္နဲ႔ သမီးတို႔ ေမာင္နွမေတြ ေျပးလႊားၿပီး ေဆာ့ၾကတုန္း A ိမ္ရွင္A ဖြားႀကီးက ဆူပူေA ာ္ေငါက္တဲ့A တြက္ မ်က္နွာမေကာင္းတဲ့ A ေမကို ၾကည့္ၿပီး A ံႀကိတ္သက္ျပင္းခ်ခဲ့တဲ့ A ေဖ၊ A ခုေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ေျမကြက္ေလး ရၿပီဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ေနတဲ့ A ေဖ့ မ်က္နွာဟာ သမီးေတြ႔ဖူးတဲ့ လမင္းႀကီးလိုပါပဲ A ေဖ၊၊ သမီးတို႔ရဲ႕ ေျမကြက္ေလးက A ေတာ္က်ယ္၀န္းတယ္၊၊ ထူးထူးျခားျခား စီတန္းၿပီး ေပါက္ေနတဲ့ သရက္ပင္က ေျခာက္ပင္၊၊ ျခံA ၀င္၀မွာ ျခေတာင္ပို႔ A ႀကီးႀကီး တစ္လံုးလည္း ရွိတယ္၊၊ A ုန္းပင္က နွစ္ပင္၊၊ ေခါင္းရင္းဘက္ မွာက ပိေတာက္ပင္ A ျမင့္ႀကီးတစ္ပင္ပါတယ္၊၊ ေနာက္ေဖးမွာက ၀ါး႐ုံA ုပ္ႀကီး၊၊ သူ႔ေဘးမွာလည္း ေၾကာင္ လွ်ာပင္က ရွိေသးတယ္၊၊ ျခံရဲ႕ A လယ္ေလာက္မွာ မဆလာနံ႔ရတဲ့ ကရေ၀းပင္ ေသးေသးေလးလည္း ရွိတယ္၊၊ ကဲ … ဘယ္ေလာက္ ေနခ်င့္စဖြယ္ ေနရာေလးလဲ၊၊ A ေဖေဆာက္ေပးတဲ့ သမီးတို႔ A ိမ္ေလးက ဓနိဖက္ေလးေတြနဲ႔ မိုးထားတယ္၊၊ A ိမ္ေဘးကာကလည္း ၀ါးထရံတစ္ဖက္ ဓနိတစ္ဖက္ေပါ့၊၊ ၾကမ္းခင္းကေတာ့ ၀ါးပိုးလံုး A ႀကီးႀကီးေတြကိုခြဲၿပီး ျဖန္႔ခင္းထားတာပါ၊၊၊

သမီးတို႔ေတြ ထိုင္ရင္ ရွမွာစိုးလို႔ A ေမက A ေပၚက သင္ျဖဴးဖ်ာေလးေတြ ခင္းေပးတယ္၊၊ A ိမ္ေဘးပတ္ ပတ္လည္မွာ ရာသီA လိုက္ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြကို A ေဖ႐ံုးA ားရင္ သမီးရဲ႕ A စ္ကိုေတြနဲ႔ ေျမႀကီးေတြ ေပါက္ၿပီး စိုက္ၾကတာေပါ့၊၊ A ိမ္ေခါင္းရင္းမွာရွိတဲ့ A ေဖတူးေပးထားတဲ့ ေရကန္ေသးေသးေလးထဲေန ေရခပ္ၿပီး ေမာင္နွစ္မေတြ တလွည့္စီ ေလာင္းရတယ္ေလ၊၊ သမီးကေတာ့ ေရေလာင္းတာက နည္းနည္း ေရေဆာ့ခ်င္တာ မ်ားမ်ားေပါ့၊၊ သမီးသူငယ္တန္း စတက္ေတာ့ သမီးတို႔ ေA ာင္မဂၤလာလမ္းထိပ္မွာပဲ A လက(၅)ေက်ာင္း ရွိတယ္၊၊ ေက်ာင္းရဲ႕ ဘယ္ဘက္မွာ က်ဳိက္၀ိုင္းဘုရားရွိတယ္၊၊ ဘုရားပြဲေရာက္ရင္ A ေမနဲ႔A ေဖကို လက္တစ္ဖက္စီ္ဆၿဲြ ပီး လိုခ်င္တာ ပူဆာရတာ သမီး A ရမ္းေပ်ာ္ခဲတ ့ ယ္၊၊ ညာဘက္မွာ က်ဳိက္၀ိုင္းဘုရားေစ်းႀကီး ရွိတယ္၊၊ ေစ်းသြားတဲ့ A ေမ့ေနာက္ကိုလိုက္ၿပီး A င္ဖက္နဲ႔ ထုတ္ထားတဲ့ ၁ က်ပ္တန္ လက္သုတ္ထုပ္ေလးေတြကို ကူဆြဲေပးရင္း စားခ်င္တာ ပူဆာရတယ္၊၊ သမီးႀကိဳက္တဲ့ ေကာက္ညင္းေပါင္း ၅မူးဖိုးဆိုရင္ ငွက္ေပ်ာဖက္နဲ႔ A ႀကီးႀကီး တစ္ထုပ္ရတယ္၊၊ လမ္းထိပ္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ခ်ဳိင့္A ႀကီးႀကီး ေပးထားခဲ့ၿပီး ေစ်းA ျပန္၀င္ယူ၊ A ီၾကာေကြးျဖစ္ျဖစ္ နံျပားျဖစ္ျဖစ္ ၀ယ္ၿပီး A ိမ္ေရာက္တဲ့A ခါ A ေမက ေရေႏြးေရာၿပီး ေမာင္နွမေတြ ေသာက္ၾကရတာ သမီးဘယ္လိုမွ ေမ့မရခဲ့ဘူး၊၊ ေက်ာင္းပိတ္တာနဲ႔ A စ္ကိုေတြနဲ႔ လိုက္ေဆာ့ရတာ A ေမာပဲ၊၊ သူတို႔က မေခၚခ်င္ရင္လည္း သမီးကေတာ့ လိုက္တာပဲ၊၊ A ေမကို တိုင္ရတာ A ေမာေပါ့၊၊ A ိမ္နားမွာ ေရကန္A ႀကီးႀကီးမွာ A စ္ကိုေတြက ေရကူးတယ္၊၊ ငါးမွ်ားၾကတယ္၊၊ သမီးတို႔ကေတာ့ ေရစပ္မွာ ေပါက္ေနတဲ့ ေရကနစိုသီးေတြ ခူးၿပီး ေဆာ့ၾကတာေပါ့၊၊ ၿပီးရင္ စြန္လႊတ္တယ္၊၊ ကုလားမေျခေထာက္ ၿပိဳင္ၾကရင္း ေျခေခ်ာ္က်လို႔ သမီးရဲ႕ သြားနွစ္ေခ်ာင္း ကြၽတ္ဖူးတယ္ေလ၊၊ ဒီလိုေပ်ာ္စရာေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာက္ဆံုးသြားမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့ၾကတယ္၊၊ A ေဖ A လုပ္နားတဲ့ေန႔ေတြဆို A ိမ္ေရွ႕ ၀ါးကြပ္ပ်စ္ေလးမွာ မိသားစုေတြ ၀ိုင္းထိုင္ရင္း A ေမေကြၽးတဲ့ လက္ဖက္သုပ္စား၊ ထန္းလ်က္ခဲ၀ါးရင္း A ေဖငွဲ႔ေပးထားတဲ့ ေရေႏြးပူပူေလးကို ေသာက္ရတာ A ရသာရွိပံုမ်ား ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့၊၊ ဒီျခံေလးေရာက္မွ A ေမက သမီးA တြက္ ညီမေလးနဲ႔ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေမြးေပးတယ္၊၊ A ဲ့ဒီေတာ့ သမီးတို႔ ေမာင္နွမေျခာက္ေယာက္မွာ ကိုယ္ပိုင္သရက္ပင္ တစ္ပင္စီရွိတယ္၊၊ A စ္ကိုလတ္က ဘယ္ေတာ့မွ သမီးတို႔နဲ႔ A တူမေနဘူး၊၊ သူ႔A ပင္ေပၚမွာ လင့္စင္ထိုးၿပီး A ေဖ့ပုဆိုးစုတ္ေလး ေတြ ခင္းၿပီးကာၿပီး ေနတယ္၊၊ မုန္႔စားခ်င္ရင္ ႀကိဳးနဲ႔ခိုၿပီး ဆင္းလာတယ္၊၊ တစ္ေန႔ေတာ့ သူ့ႀကိဳးကို ရွU့္ကိုက္ ထားလို႔ ျပဳတ္က်မွ မွတ္သြားတယ္ေလ၊၊ မေမ့စရာေတြ A မ်ားႀကီးေပါ့၊၊ သမီး ငါးတန္းႏွစ္မွာေပါ့၊၊ မွတ္မွတ္ရရ ၁၉၈၈ ခုနွစ္၊၊ ဘာမွန္းမသိရတဲ့ A ေမ့ရဲ႕ စိုးရိမ္မူေတြ A ေဖ့ ပူပင္ေသာကေတြ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ့ လူေတြ သမီးစိတ္႐ႈပ္လိုက္တာ၊၊ သမီးတို႔ကို ေက်ာင္းလာမတက္ ရင္ ေက်ာင္းထုတ္ခံရမယ္တဲ့။ A ေမက မလႊတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊၊ ေနာက္ဆံုး မွတ္မိတာကေတာ့ ေက်ာင္းခန္းထဲ မွာ သမီးတို႔ A ငယ္တန္းေလးေတြကို ထည့္ပိတ္ထားတယ္၊၊ ဘယ္သူမွ A ျပင္မထြက္ရဘူးတဲ့၊၊ က်ိဳက္၀ိုင္းဘု ရားလမ္းမႀကီးမွာလည္း လူေတြကို ေဖြးေနတာပဲ၊၊ ေက်ာင္း၀င္းႀကီးကို ဆရာေတြက ေသာ့ခတ္လိုက္တာ ေတြ႔ရတယ္၊၊ ေနာက္ (၈)တန္းက A ကိုႀကီးေတြ A ျပင္ကို ေျပးထြက္ၿပီး ေက်ာင္း၀င္းတံခါးကို ၿဖိဳေတာ့ A ားလံုးက ၀ိုင္းလက္ခုပ္တီးေတာ့ သမီးတို႔ေတြလည္း ဘာမွန္းမသိဘူး ျမင္ရတာ ေပ်ာ္စရာႀကီးမို႔ လက္ခုပ္တီးလိုက္တာ သမီးလက္၀ါးေတြေတာင္ က်ိန္းစပ္သြားတာ ပဲ၊၊

ေက်ာင္းတံခါးႀကီးလည္း ၀ုန္းဆို ၿပိဳသြားေရာ လူေတြ ရဲေတြ ေက်ာင္းထဲ ေျပး၀င္လာက်ေတာ့ သမီးတို႔ေတြ လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ထြက္ေျပးၾကတာ ေက်ာင္းေနာက္ေဖး A ိမ္သာဘက္ေပါ့၊၊ A ိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ A ေမ့ရင္ခြင္ထဲေရာက္မွ ေၾကာက္စိတ္ျပယ္တယ္၊၊ A င္းစိန္ A ထက (၂)မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ A စ္ကုိႀကီး လည္း ျပန္မလာ၊ A ိမ္ကုိ သမီးကို လာျပန္ပို႔တဲ့ သမီးနဲ႔ ေက်ာင္းတူတဲ့ A စ္ကိုႏွစ္ေယာက္လည္း ဘယ္ျပန္ ထြက္သြားမွန္း မသိဘူး၊၊ A ေဖက သူတို႔ကို ထြက္ရွာ၊၊ သမီးတို႔ ညီA မႏွစ္ေယာက္နဲ႔ လသားေလးပဲ ရွိေသးတဲ့ ေမာင္ေလးကို ဖက္ၿပီး စိုးရိမ္ပူပန္ေသာကေရာက္ေနတဲ့ A ေမကို ၾကည့္ၿပီး သမီးဗိုက္ဆာတာေတာင္ မေျပာ ရက္ခဲ့ဘူး၊၊ ေနာက္ပိုငး္ မွာ A စ္ကိုတို႔ လြယ္A ိတ္ထမ ဲ ွာ A ေမြးဖြားဖြားေလးေတြပါတဲ့ ဂ်င္ဂလိလို႔ေခၚတဲ့ သံခြၽန္ေလးေတြ ရွိလာတယ္၊၊ A စ္ကိုေတြကလည္း လစ္ရင္လစ္သလို ေပ်ာက္သြားတတ္တယ္၊၊ သမီးတို႔ A ိမ္ေလးမွာ စကားလံုးေတြ ပါးရွားလာတယ္၊၊ မိဘေတြရဲ႕ သက္ျပင္းခ်သံေတြနဲ႔A တူ ေသနတ္သံေတြၾကားရင္ ညည သမီးတို႔ေတြ A ိပ္မရၾကေတာ့ဘူး၊၊ သမီးတို႔မွာ စားစရာ ျပတ္မွာစိုးလို႔ A ဖြားေလးေပးမယ့္ ဆန္ထုပ္ကို A ေဖက ဟိုး … ၾကည့္ျမင္တိုင္ကေန သမီးတို႔ေနတဲ့ သမိုင္းA ထိ ေျခလ်င္ ထမ္းပိုးၿပီး ျပန္လာတယ္၊၊ A ေမ့မွာ A ေဖျပန္ မေရာက္မခ်င္း ဘာမွမစားဘဲ A ိမ္ေရွ႕မွာ ထြက္ေစာင့္ေနတယ္၊၊ က်ိဳက္၀ိုင္းဘုရားလမ္းမႀကီးမွာ ပဲA ပုတ္နံ႔ေတြ လိႈင္လာတယ္၊၊ ေစ်းထဲမွာ သမီးႀကိဳက္တဲ့ မုန္႔ေတြ မေရာင္းေတာ့ဘူး၊၊ သမီးတို႔ မျမင္ဖူးတဲ့ ပစၥည္းေတြပံုၿပီး ေရာင္းေနၾကတယ္၊၊ A ေဖက A ေမနဲ႔ A စ္ကိုေတြကို A ျပင္က ဘာမွ မယူလာဖို႔ ဘာလာ ေရာင္းေရာင္း ဘာမွ မ၀ယ္ဖို႔ မွာတယ္၊၊A ားလံုးၿပီးသြားတဲ့A ခါ သမီးတို႔ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္တယ္၊၊ စာေမးပြဲ လည္း ေျဖရတယ္၊၊ ဘာမွလည္း မသိဘဲနဲ႔ေလ၊၊ ဒါေပမယ့္ A ိပ္ပ်က္ညေတြ ၿပီးဆံုးသြားၿပီလု႔ိ ထင္ခဲ့တာ တကယ္ေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ဘူး၊၊ A ဲ့ဒီA ခ်ိန္က်မွ သမီးတို႔ မိသားစုေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြဟာ A ိမ္မက္ဆိုးေတြရဲ႕A စနဲ႔ ၾကံဳလာရမွန္း သိလိုက္ရတာ။ သမီးတို႔ ေနရာေလး ဖ်က္ေပးရမယ္ တဲ့၊၊ A စိုးရစက္႐ုံေတြနဲ႔ ကိုက္ ၁၀၀ လား၊ ၃၀၀ လား A ကြာA ထိ ဖ်က္ေပးရမယ္တဲ့၊၊ A ိမ္ဖ်က္ရေတာ့မယ္လို႔ သိလိုက္တ့A ဲ ခ်ိန္မွာ A ေဖ့မ်က္နွာကို ျမင္ရတာ ၿပိဳေတာ့မယ့္ မိုးလိုပါ၊၊ A ေဖဟာ သမီးတို႔ရဲ႕ ေကာင္းကင္ပါ၊၊ A ေဖရဲ႕ မ်က္နွာညိဳေတာ့ သမီးတို႔ ဘာမွန္းမသိဘဲ ငိုခ်င္ခဲ့တယ္၊၊ တို႔ဘယ္ကိုသြားမလဲ တဲ့၊၊ A ိမ္မေျပာင္းခင္ A ပင္ေတြကို ေရာင္းခဲ့လို႔ရတယ္ဆိုေတာ့ A ေဖက A ပင္A ေရA တြက္နဲ႔ ေရာင္းေတာ့ သမီးတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုငA ္ ပင္ေလးေတြကို လာခုတ္ၾကေတာ့ A ေမ႐ုိက္တာေတာင္ မငိုခဲ့တဲ့ A စ္ကိုလတ္က ႐ႈိက္ႀကီးတငင္ ငိုခဲ့တယ္၊၊ သူ႔လင့္စင္ေလး ပ်က္သြားတာကိုး၊၊ ေျပာင္းရေတာ့မယ္ တက္ၾကတက္ၾကဆိုၿပီး စစ္ကား ရိန္းဂ်ားကားႀကီးေတြ ဆိုက္လာေတာ့ A ေျပးA လႊား တက္ၾကတဲ့A ခါ ကားထြက္ခါနီး သမီးရဲ႕ A ခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းက ေျပးလုိက္လာၿပီး သစ္ခြA ုႀံ ကီး လိုက္ေပးတယ္၊၊ A ဲ့ဒိီသစ္ခြA ံုႀကီးက A ရင္တုန္းက ပန္းပြင့္ရင္ သမီးတို႔ ခူးမွာစိုးလို႔ တဟဲ့ဟဲ့နဲ႔ ေA ာ္ဟစ္တားေနခဲ့တာ။ A ခုေတာ့ သူ႔A ေမႀကီးက ဒါေတြကို ဂ႐ုမ စိုက္A ားေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ႕။ A ေကြ႔A ေကာက္ေတြ လမ္းမႀကီးေတြ တံတားႀကီးေတြ ျဖတ္ၿပီး ေနာက္ဆံုး ျမစ္ႀကီးတစ္စင္းကို ျဖတ္A ၿပီးမွာ ကြင္းျပင္က်ယ္ႀကီးကို ေတြ႔ရတယ္၊၊ ဘာဆိုဘာမွ မရွိဘူး၊၊ A လံလိုလို A ၀တ္စေလးေတြ ေထာင္ထားတဲ့

ကႏၷားဖ်င္းတဲေလးေတြ။ ကားျဖတ္သြားေတာ့ မ်က္စိA ေၾကာင္သားေလးေတြနဲ႔ ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ သမီးတို႔A ႐ြယ္ ကေလးေလးေတြ၊၊ မီးခိုးေလးေတြ A ူေနတဲ့ တဲေလးေတြ၊၊ ေရစည္လွည္းကို ကုန္းတြန္းေနတဲ့ ေက်ာကုန္းေျပာင္နဲ႔ လူေတြ၊၊ သမီးတို႔ေတြကေတာ့ တခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ၿပီး A ရာရာဟာ ပါးစပ္A ေဟာင္းသား ျဖစ္ရတယ္၊၊ ဘာမွန္းမသိ ေၾကာက္စိတ္လည္း ၀င္လာလို႔ A ေဖရင္ခြင္ထဲ၀င္ၿပီး A ေဖ့မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ေတာ့ A ံႀကိတ္ၿပီး ေA းစက္တင္းမာေနတဲ့ တစ္ခါဖူးမွ မျမင္ဖူးတဲ့ ပံုရိပ္ကို ေတြ႔ရတယ္၊၊ ေမာင္ေလးကို ေပြ႔ၿပီးလိုက္လာတဲ့ A ေမမ်က္ႏွာကလည္း ခံစားခ်က္မဲ့ေနသလို၊၊ ဒါ … မင္းတို႔ ေနရမယ့္ေနရာပဲ တဲ့၊၊ ဘာဆိုဘာမွ မရွိဘူး၊၊ A ရိပ္ဆိုလို႔ ျမက္ပင္ေလး တစ္ပင္ေတာင္ မရွိတဲ့ေနရာ၊၊ ဘုရားေရ … ဘယ္ေနရာမ်ားပါလိမ့္၊၊ ေသာင္ျပင္လႊတ္ခံရတဲ့ သူေတြလိုပါလား၊၊ တံလ်ပ္ေရာင္ေတြကလည္း တ၀င္း၀င္း၊၊ ျမင္ေလရာဟာ ေလဟာနယ္ႀကီး တစ္ခုလို၊၊ ေလတုိက္ပံုကလည္း A ေဖ့လက္ကိုသာ ဆြဲမထားရင္း သမီးတို႔ ေမာင္နွမေတြ လြင့္သြားမွာေတာင္ စိုးတယ္၊၊ ျမင္ရတဲ့ ေျမႀကီးပတ္္ၾကားA က္ A ကြႀဲ ကီးေတြက ေျမပံုဆြဲထားသလို၊၊ ကားႀကီးေပၚက ခ်ၿပီးတဲ့ ပစၥည္းပံုေတြနဲ႔ သမီးတို႔ကို လက္ဆြဲၿပီး မတ္မတ္ရပ္ေနတဲ့ A ေဖ့မ်က္ႏွာကို မၾကည့္၀ံ့ ေတာ့ဘူး၊၊ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ေ၀းသြားတဲ့ ဖုန္တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ ေက်ာခိုင္းထြက္သြားတဲ့ ကားႀကီးကို ေငးၾကည့္ရင္း သမီးတို႔ရဲ႕ A နာဂတ္ကို ေတြးမိေတာ့ …၊၊ A ေဖနဲ႔ A စ္ကိုတို႔ ထိုးထားတဲ့ ကႏၷားဖ်င္း တဲေလးထဲမွာ ေမာင္ေလးနဲ႔ ညီမေလး ေဘးမွာေနရင္း မီးေမႊးေနတဲ့ A ေမကို ေငးၾကည့္မိတယ္၊၊ ေမာင္ေလးက ေရဆာတယ္လို႔ ေျပာတာကို A ေမကိုေျပာေတာ့ သမီးတို႔မွာ ေသာက္စရာေရေတာင္မရွိတဲ့ A ျဖစ္ေတြA တြက္ သမီးရင္ထဲမွာ နာက်င္ခဲ့တယ္၊၊ မိဘေတြဆို ဘယ္လိုေနခဲ့ မလဲလို႔ မေတြးရဲေတာ့ဘူး၊၊ မနက္တစ္ေခါက္ ညေနတစ္ေခါက္ ေရလာေပးတဲ့ ေဘာက္ဆာကားႀကီးကို ေမွ်ာ္ရတဲ့A လုပ္၊၊ သားေလး ငါးေလးကို နီးရာ႐ြာေတြက လာေရာင္းမွ စားရတယ္၊၊ ညဘက္ဆို ပိန္းပိန္းေမွာင္ေနတဲ့ A ေမွာင္ထုႀကီးၾကားမွာ ညညဆို သူခိုးပူလြန္းလို႔ ကိုယ့္လံုျခံဳေရးA တြက္ ကိုယ့္ဘာသာ A လွည္က် ကင္းေစာင့္ရတဲ့ A စ္ကိုေတြ ေဘးမွာ ထိုင္ရင္း ေျခာက္ေသြ႔သြားၿပီျဖစ္တဲ့ သစ္ခြA ံုေလးကိုေငးရင္း သမီးတို႔ရဲ႕ A ိမ္ေဟာင္းေလးကို လြမ္းတဲ့ စိတ္နဲ႔ ငိုမိတယ္၊၊ ေက်ာင္းတက္ရတဲ့ ဘ၀ကေတာ့ တစ္သက္တာA တြက္ ဘယ္လိုမွ ေမ့လို႔ရမယ္ မထင္ဘူး၊၊ ၿမိဳ႕သစ္မွာ သမီးတို႔A တြက္ ေက်ာင္းမရွိဘူးဆိုရင္ ယံုမွာလား၊၊ မိုးသည္းသည္း ေလထန္ထန္မွာ သမီးတို႔ေမာင္ႏွမေတြ ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္းကိုျဖတ္ၿပီး ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရတယ္ေလ၊၊ ညီမေလးက ေခါင္မိုးျပည့္ေA ာင္ မမိုးရေသးတဲ့ ၿမိဳ႕သစ္ ေက်ာင္းေလးမွာ တက္ရတယ္၊၊ သမီးတို႔ ေမာင္နွမေတြ ေက်ာင္းသြားရင္ ေမာင္ေလးကိုေပြ႔ရင္း စိတ္မခ်လြန္းလို႔ မ်က္ေစ့တဆံုး ေငးၾကည့္ေနတဲ့ A ေမကိုၾကည့္ရင္း သမီးတို႔ေမာင္နွမေတြ ၀မ္းနည္းစိတ္မ ေကာင္းျဖစ္ ေနာက္ေၾကာင္းမေA းသလို ခံစားခဲ့ရတယ္၊၊၊ A ိမ္A ျပန္မွာ လမ္းေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားေနတဲ့ A ေဖ့ကို ေမွ်ာ္ၾကရင္း သမီးတို႔ ရင္ေမာခဲ့ရတယ္၊၊ ဒီလိုမ်ဳိး သမီးတို႔ရဲ႕ ဘ၀ေတြ A ားလံုးေျပာင္းျပန္လွန္သလို ေနရာေတြ ေျပာင္းေပးခဲ့ရတာေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ဘာေတြေၾကာင့္ဆိုတာ သမီးငယ္ငယ္တုန္းက မသိခဲ့တာ A မွန္ပါ၊၊ သမီးတို႔ရဲ႕ ဘ၀ေတြကို A ၿငိဳးမရွိဘဲ ပ်က္စီးေA ာင္ လုပ္ခဲ့သူေတြကို ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ သိေA ာင္ႀကိဳးစားမယ္လို႔ သမီးဆံုးျဖတ္ခဲ့ တယ္၊၊

သိလိုက္တ့ဲ A ခ်ိန္မွာ သမီးက သမီးတို႔လို သိသြားတဲ့ သူေတြကို လံုျခံဳေA ာင္ ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ ေနရာတစ္ ခုမွာ ေရာက္ေနၿပီA ေဖ၊၊ ဒါေပမယ့္ သမီးသိခ်င္တာ တစ္ခုရွိတယ္။ သမီး A ရိပ္လို A ျမဲၾကည့္ခဲ့တဲ့ A ေဖရဲ႕ မ်က္နွာ A ဲ့ဒီA ခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုရွိေနမယ္ဆိုတာကိုပါ A ေဖ …။ (တိုင္းျပည္ရွိၿပီး တုိင္းျပည္ေပ်ာက္ေနရတဲ့၊ ေနရာရွိၿပီး ေနရာေပ်ာက္ေနရတဲ့၊ A ိမ္ရွိၿပီး A ိမ္ေပ်ာက္ေနရတဲ့ ဘ၀ေတြA တြက္ …)

ဆုမြန္ (ဖတ္႐ႈA ားေပးသူA ေပါင္းA ား A ထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္)

တိုက္ပြဲသစၥာျဖင့္… ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ