Miltos Sakellariou Pdf Project

National Centre for Work Based Learning Partnerships - UK MSc Counseling Psychology Module WBS – 4861 Project Title: MIXED CONSULTING GROUPS (STUDENTS – PARENTS – EDUCATORS) AT PREVENTION AND VOLUNTEERISM Student Name: Miltiadis Sakellariou Student ID no: M00061765 May 2007

1

TABLE OF CONTESTS CHAPTER 1:

Introduction

CHAPTER 2:

Reference terms, aims and bibliographical survey

CHAPTER 3:

Methodology

CHAPTERS 4-5: Activity of the project – results CHAPTER 6:

Conclusions and suggestions

INDEXES REFERENCES – BIBLIOGRAPHY APPENDIX THANKS NUMBER OF WORDS: 12497

KEY WORDS

PREVENTION VOLUNTEERISM MIXED CONSULTING GROUPS

2

SUMMARY In our work concerning “counselling at prevention”, we usually associate groups with specific population-targets. For each population group, there is particular framework training, according to their needs and their role in society. However, these population-targets coexist in real life, in the community, at school, in family. Based on this simple remark, we wanted to discover common points, where people trained by the prevention centre (parents, educators, adolescents) could coexist in a mixed group of volunteers, a mixed theatrical group. The mixed theatrical group has written a script through drama therapy approach and process work, for a possible theatrical play. The title of the play is “The Slap” and it talks about a case of conflict at school and the involvement of the family. The theatrical group went on, and presented “The Slap” at the Apollon Theatre of Syros in April 2005 and at the 18th European Festival of New Theatrical Groups in Grenoble, France in July 2006. Through these four years that the theatrical group “Thiseas” exists, certain processes functioned within it, creating a new relationship among parents, educators and adolescents. New principles, values and dreams emerged, so that human relationships can be more functional, especially when they are based on communication and cooperation, through mutual expression and creativity of a theatrical group. By bringing people together to act for the good of the community, voluntary action creates bonds of trust and encourages cooperation; in other words it creates social capital. In case that the people who volunteer have different nationalities, religions, financial standings and ages, the fact of their acting together can contribute to an increase of social harmony.

3

CHAPTER 1 The philosophy of Prevention and, especially, of the Prevention Centre that I work for, for the last eight years approximately, comes out of the belief that community is the institution which can contribute in the most convenient way to the decrease of the use of psychodrastic substances. The matter of confronting the problem of psychodrastic substances with addictive properties, which conventionally are established as “drugs”, is nowadays an important problem with serious consequences in Greece. It is clear that the available social mechanisms of control and relief are insufficient for the confrontation of the problem, so the need for this confrontation always exists. The efforts of social policy that focus on the “decrease of demand” lay special emphasis on the matter of Prevention. Greece among other countries, giving an impulse to Prevention, and helped by a state-run vehicle called “O.KA.NA” (Organisation against Drugs), develops more and more permanent Prevention programmes constantly present and reliable, locally orientated. Sixty seven prevention centres are already in operation, among of which “Thiseas” in the Cyclades. Being reliant on researches and statistical facts, but mainly on our experience, we find out that exactly because the problem of substances and addiction is a problem that concerns the whole society, as a consequence its confrontation depends on all of us as well. Prevention cannot be applied by one single vehicle, fragmentarily and without any reference to what is happening in society. To be effective, good cooperation is needed between both vehicles and experts, and people involved in the Programmes in any way, either professionals or not. Prevention is a continuous process that needs to function based on team spirit and cooperation. The object is the construction of Prevention “nucleuses” at every school, which will talk about the school community and will gradually start functioning in an autonomous way, having multiplicative results. The problem of using substances is complicated concerning both its reasons and its confrontation. By extension, a basic principle of Prevention interventions is that they must look on an individual as a “Whole”, as an unbreakable biological and psychosocial ensemble. They also have to approach people in a way harmonised with the special needs of each population-target, diversified as they are, not only concerning their social and demographical characteristics, but also concerning their social and cultural environment. 4

A modern Prevention policy, by confronting the reasons of addiction confronts at the same time other social problems too, which have to do with mental and body health. To this effect, the Prevention Centre places its function amongst a wide social policy which promotes health and strengthens those mechanisms that forward self-esteem, social responsibility, volunteerism, the development of personality and of personal abilities and, finally, the promotion of wellbeing. The prevention Programmes intend to generate chain, multiplicative reactions, so as to create prevention nucleuses, volunteers’ nucleuses in the local community. The Prevention Centre, according to what is mentioned above, intervenes mainly with long-drawn-out, many-faceted, locally orientated programmes in particular population-targets (parents’ training groups, educators’ groups, adolescents’ groups). For each population-target there is particular training-sensitising framework, considering their needs dictated by their role, their evolutionary development period etc. However, in life these population-targets coexist in the community, at school, in family. This means that all interventions about the improvement and the change of the present, nonsatisfying situation could have this direction. We need to think of the population-targets as a complicated, particularly interesting system, in which the way these populations relate and interact, either at school or in family, is based on orders and directions from top (parents, educators) to bottom (adolescents). This idea echoes reality, which rests on control and adolescents’ discipline, and turns a blind eye to communication. The Systemic approach about the function of living systems does not agree with this rationale (BriggsPeat). Besides, more and more researchers and scientists point out that communication, interaction and composing approach are the essential objects in the post-industrial period. Thinking about all these things, we wanted to discover common points where people sensitised by the Prevention Centre (parents, educators and adolescent students) could coexist in mixed training groups, in mixed groups of volunteers. For the last three years in Syros we have tried to make out the conditions that the mixed groups would function on, by creating a mixed theatrical group, a mixed walking group and, finally, the four-day festival of parents’adolescents’-educators’ coexistence, organised in Syros for the last three years. Having already worked on mixed groups for four years, I feel that they are a part of my work that offers me happiness and satisfaction, and that makes me interested at the same time in describing it in a scientific way, as there is not any bibliography about it.

5

CHAPTER 2 Reference terms, aims and bibliographical survey THE AIM OF THE RESEARCH In the domain of my work, Prevention, this subject could be interesting for other executives in other prevention centres too, because it is a challenge to find the meeting point of the three population-targets’ needs. For seven years that I have been working as a counsellor with parents’, educators’ and adolescents’ groups, and for the last four years that I have been working with mixed groups, I have managed through the groups I co-ordinate to form volunteers who commit themselves and who offer. These groups have worked creatively, making up theatrical plays, festivals, walks etc. Through all these actions, they have experienced a new way of relating with each other, breaking the norms of the roles they have to play together or separately, at school or in family. The function of the Prevention Centre has been important, because it has acted like a catalyst at the processes needed, so that the people of the community could form a new social “web”, take action as active citizens-volunteers and relate with each other in a different way. Volunteerism has a variety of definitions, considering its organisational framework, the nature of its activities, the form of motives etc. In our approach we define volunteerism as the social space placed in the society of citizens, over and above the state and the market. However, neither it aims at a competitive relation with the state, nor it forms a state’s substitute. It is after an autonomous cooperation with it, so that they –together- can answer more effectively to the solution of the various and complicated social needs that are shown off by the complexity and the “dangerousness” of today’s societies. Volunteerism especially develops activities mainly in the domain of social services or new needs (support of unemployed people, administration of organisations, protection of the nature-environment, support of elderly people etc.). Volunteers form a basis of the citizens’ society, whose strengthening strengthens social cohesion and participating democracy. Voluntary action is a learning-educational function. It bolsters up the acquisition of social, communicational and professional dexterities and it develops new abilities. We consider that Volunteerism forms a kind of active involvement in the matters of public interest, because of its contribution to the confrontation of everyday life’s needs. It is an

6

unselfish action that does not aim at any returns or considerations, but without eliminating them. Volunteerism is not a test of philanthropy, which it must not be confused with. Contrary to charity, whose basis is social diversification and inequality between the one who offers and the one who receives the liberality or service, it leans on social and political equality between the one who offers and the one who is helped, and it must not be confused with amateurism. Although in the past we used to refer mostly in the activity of a minority of people with “good will”, offered by coincidence and at will, at an unsuspected time and place, today we can talk about volunteerism as an energetic factor of social development and participation, as an action not only having to do with material goodsresources or offer of voluntary work, but which can face today’s problems and needs, such as prevention of using addictive substances, and which can offer knowledge as well. It is clear therefore that Volunteerism is multi-dimensional today and gives the volunteer, through educational processes, rights and responsibilities. Through training, the volunteers learn how to control their motives, they discover their talents and take advantage of them, and they place their offer among a united effort on the same direction as the organisation they are part of. In an organisation, voluntary work is as useful as professional work. Professionals offer the organisation their skilled work and constant presence. Volunteers offer renewal, imagination, dreams and sometimes their specialised knowledge, which is over and above their professional occupation. Volunteerism has continuity through time; it occurs in many civilisations, but its content varies in each period. In the Mediterranean basin and especially in the Greek territory, the ideas of social justice and social solidarity have stemmed from Plato’s, Aristotle’s and the Stoics’ philosophical idealism. These ideas influenced very profoundly the societies of that period, encouraging their citizens to express care and sympathy for the poor and the undeservedly suffering. It is typical that Solo’s and Pericles’s body of laws includes measures concerning the protection of widows and orphans, the retirement of elderly and invalid people, the engagement of unemployed at state services for carrying out works of public utility. We can indicatively mention Aristotle, who used to say: “Only a life consecrated to an ideal gives human real joy” and Pericles, who said in a speech to the Athenians of 480 B.C.: “We do not consider that a man not interested in public matters is a peaceful citizen, we consider that he is useless”. After the appearance and the establishment of the Christianism as the official religion, the resolution of social problems was undertaken mostly by Church. This journey of volunteerism has been continued and while being continued, at every “stop”, it developed

7

and was enriched with new elements, new prospects, new structure and organisation. Afterwards, because of the economical recession, the care of weak was charged of necessity to one’s own initiative or to the very few mechanisms that developed by or next to Church (Red Cross, Christian unions). Nevertheless, the long journey of organised volunteerism has not stopped yet. In the 20th century it took a more complicated ideological course, so as to finally get to the form of today’s voluntary organisations. Now the participation in voluntary vehicles, citizens’ groups-initiatives and self-aid groups has become a political action. The conclusions made through the prevention volunteers’ training and action during all this period of time show the importance of the volunteers’ role. However, the executives of the local government need to understand the volunteers’ role and to undertake to mark their role out in the local society, as well as to be open to the volunteers’ messages and needs. The support and the financing of organised structures, of societies, for the local community’s good, at the existing juncture concerning their exploitation by the local government, is feasible on some conditions. The volunteers can spread the message in the homes of Syros, for example about the important role of the family concerning the prevention of every single addiction, education and promotion of health, as well as the need for parents training in Syros with the experiencing method, so that everybody become conscious and active. The prevention of addictions depends, apart from volunteers and parents, on educators, as well as on the State and Church. Volunteers can promote the creative occupation of young people with activities, giving an impulse to life values and a cosy, humane climate, exuded by creative meetings, which work encouragingly and give a lot of things to the ones who need prevention. Prevention volunteers are people who fight against today’s non-stop consuming way of life -or who want to believe so, and time is an incorruptible judge of their intentions-, people using this way to show their presence and their participation in this world. They are people who have a little free-time and want to use it in something they consider positive. People who place in their priorities list the selective involvement in the matters of public interest during their very little free-time. People who have settled on the importance of personal participation for changing established social situations. They are people who resist the grim alienation, which in west societies has been upgraded by consumerism on a model of life. Information by itself does not change behaviours. Every change of behaviour presupposes voluntary participation of trainees and trainers. Nobody change and nobody can make someone else

8

change, unless it is one’s own wish. And those who want to help at the addictions prevention have to participate at free will, because only in this case it is possible to alter in a positive way negative attitudes and behaviours. Substantial prevention is attained through proper education of the individuals, by the development of a mature, balanced and self-reliant personality, so as to face everyday problems relying on one’s self instead of the fake crutches of substances. The prevention of addictions is a volunteers’ yearning, a dream, a faith. State-run vehicles have to encourage, to support and to respect the voluntary citizens’ contribution to the effort to sensitise people about the big problem of addictive substances and addictions in general, for a higher quality of mental and body health. In the days of the decreasing expenses for social liberalities, while people’s needs are increasing, voluntary offer needs to be encouraged. Educators-volunteers are needed, so as to develop the self-esteem and the self-confidence of sensitive social groups, of addicted people, of children, and to support and improve communication. School needs to “open up” towards a wider part of the community and, especially, towards volunteers, because volunteerism forms a condition for success at prevention. These changes result from an individual’s inner processes, which depend on one’s acceptance and maturity. Now I would like to mention, as an example of the major value of volunteerism, a very sensitive sector, such as the sector of mental health, where volunteers are valuable for its promotion, as well as for the reform of the services system and the development of the model of mental health in the community. Their action makes possible the spreading of positive attitudes and views about problems concerning mental health in a wider part of the population, the connection of services with community life and their function as a not formal web supporting the efforts to psychosomatic restoration and incorporation in the society. Volunteerism is a polymorphous and energetic system, in which personal completion meets collective affluence. The forms that the voluntary offer can take every time constantly widen and deepen in the whole spectre of social life, from the rendering of care services to organised activities about the protection of the environment, and from the activation of groups of citizens about the prevention or confrontation of natural disasters to education rendering to socially excluded people or groups of people. Voluntary action on the other hand forms a training experience by itself, developing a volunteer’s social, communicational and professional dexterities. The volunteer is not only a transmitter, but also a receiver of the benefits that derive from voluntary action. Through people’s training in groups on dexterities concerning better communication, by exchanging thoughts and feelings, by adopting a

9

system of values, we are led to more functional ways of communication in family and at school. However, this remains deficient, if not completed with the shared experience that results from application and practice, that is to say the transition from theory to action. The aims of a prevention centre do not confine to the realisation of educational seminars for population-targets, but have also to do with the connection with anotropic processes in the community, so that autonomous seats of connection and interdependence between people who accept common values and aims are created. The participation of Thiseas’s scientific group in the supervision of the Athenian Centre of Human Studies (A.K.M.A.), an area of my training on family therapy and systemic thinking, helped so that this particular programme became a space of interaction and sharing among all the executives of the centre and not only them, since through collective supervision together with other centres in A.K.M.A., this happened with executives of other prevention centres all over Greece too.

10

CHAPTER 3 Methodology The ability of scientific documentation and the description of the methodology and way of work with mixed counselling groups offer to other professionals in the domain of Prevention and possibly in other domains of Social Psychology the ability to apply them by themselves too. During the study for the preparation of this module, I have learnt about certain families of research methodologies. According to the bibliographical references in the material given by the University and to some research via Internet, I tried to find out which research methodology would be the most appropriate to the subject I was going to deal with and I decided that the research has to be qualitative. The main research paradigm for the past several centuries has been that of Logical Positivism. This paradigm is based on a number of principles, including a belief in an objective reality, knowledge of which is only gained from sense data that can be directly experienced and verified between independent observers. Phenomena are subject to natural laws that humans discover in a logical manner through empirical testing, using inductive and deductive hypotheses derived from a body of scientific theory. Its methods rely heavily on quantitative measures, with relationships among variables commonly shown by mathematical means. Positivism, used in scientific and applied research, has been considered by many to be the antithesis of the principles of action research (Susman and Evered 1978, Winter 1989). Over the last half century, a new research paradigm has emerged in the social sciences to break out of the constraints imposed by positivism. With its emphasis on the relationship between socially-engendered concept formation and language, it can be referred to as the Interpretive paradigm. Containing such qualitative methodological approaches as phenomenology, ethnography and hermeneutics, it is characterised by a belief in a socially constructed, subjectively based reality, one that is influenced by culture and history. Nonetheless it still retains the ideals of researcher objectivity and researcher as passive collector and expert interpreter of data. Action research is more of a holistic approach to problemsolving, rather than a single method for collecting and analysing data. Thus, it allows for several different research tools to be used as the project is conducted. These various methods, which are generally

11

common to the qualitative research paradigm, include: keeping a research journal, document collection and analysis, participant observation recordings, questionnaire surveys, structured and unstructured interviews, and case studies. Kurt Lewin is generally considered the “father” of action research. A German social and experimental psychologist and one of the founders of the Gestalt school, he was concerned with social problems and focused on participative group processes for addressing conflict, crises and change, generally within organisations. Initially, he was associated with the Center for Group Dynamics at MIT in Boston, but soon went on to establish his own National Training Laboratories. Lewin first coined the term “action research” in his 1946 paper “Action Research and Minority Problems”, characterising Action Research as “a comparative research on the conditions and effects of various forms of social action and research leading to social action”, using a process of “a spiral of steps, each of which is composed of a circle of planning action, and fact-finding about the result of the action”. Eric Trist, another major contributor to the field from that immediate post-war era, was a social psychiatrist whose group at the Travistock Institute of Human Relations in London engaged in applied social research, initially for the civil repatriation of German prisoners of war. He and his colleagues tended to focus more on large-scale, multi-organisational problems. Both Lewin and Trist applied their research to systemic change in and between organizations. They emphasized direct professionalclient collaboration and affirmed the role of group relations as basis for problem-solving. Both were avid proponents of the principle that decisions are best implemented by those who help make them. Especially, the Educational Action Research stream has its foundations in the writings of John Dewey, the great American educational philosopher of the 1920s and ‘30s, who believed that professional educators should become involved in community problem-solving. Its practitioners, not surprisingly, operate mainly out of educational institutions, and focus on development of curriculum, professional development and applying learning in a social context. It is often the case that university-based action researchers work with primary and secondary school teachers and students on community projects. Action Research is used in real situations, rather than in contrived, experimental studies, since its primary focus is on solving real problems. It can, however, be used by social scientists for preliminary or pilot research, especially when the situation is too ambiguous to frame a precise research question. Mostly, though, in accordance with its principles, it is chosen when circumstances require flexibility, the involvement of the people in the research, or

12

change must take place quickly or holistically. It is often the case that those who apply this approach are practitioners who wish to improve understanding of their practice, social change activists trying to mount an action campaign, or, more likely, academics who have been invited into an organisation (or other domain) by decisionmakers aware of a problem requiring action research, but lucking the requisite methodological knowledge to deal with it. As action research is carried out in real-world circumstances, and involves close and open communication among the people involved, the researchers must pay close attention to ethical considerations in the conduct of their work. Richard Winter (1996) lists a number of principles: • “Make sure that the relevant persons, committees and authorities have been consulted, and that the principles guiding the work are accepted in advance by all. • All participants must be allowed to influence the work, and the wishes of those who do not wish to participate must be respected. • The development of the work must remain visible and open to suggestions from others. • Permission must be obtained before making observations or examining documents produced for other purposes. • Descriptions of others’ work and points of view must be negotiated with those concerned before being published. • The researcher must accept responsibility for maintaining confidentiality. • Decisions made about the direction of the research and the probable outcomes are collective. • Researchers are explicit about the nature of the research process from the beginning, including all personal biases and interests. • There is equal access to information generated by the process for all participants”. Additionally, action research (in our case the change of positions through the coexistence of people in mixed groups and the development of system functions) is going to be a useful research tool, which -combined to the methodology of soft systems (communal processes and voluntary work through the festival that these groups organise in Syros) and case study (mixed theatrical group) - will give width and the ability of a more complete analysis of what we achieved in Syros. Continuing with the mixed groups this year as well, allows me to examine as a researcher what I have already achieved through my job. Focusing on this special subject with a researcher’s point of view is an opportunity for description, analysis and synthesis of a theory, useful for the activity of somebody who works in the domain of

13

Counselling or Humanistic Sciences in general and, especially, in the domain of Prevention.

Figure: Detailed Action Research Model (adapted from Susman, 1983) According to Veal (1997), social research mostly presents serious difficulties concerning the determination of its validity, because it usually deals with the examination of people’s behaviour and opinion. However, the mixed groups I examine easily testify the project hypothesis, by already having taken on voluntary action in the community of Syros (festival, theatrical group, walking groups). We know that it is generally difficult in social sciences to check the reliability, as most researches have to do with individuals or groups who live and act in an endlessly changing environment. The formulation of general theories that is based on empirical research needs to look into the constants of the place and the time of the research’s realisation. Nonetheless, I have to pay attention on the three points that de Vaus mentions (1991) about research reliability: a) the origins of reliability (e.g. unguarded expression of remarks during an interview or at a questionnaire), b) the critical analysis of reliability (codification of questions), c) reliability increase with wellplanned questions. The questions included in a questionnaire must be clear, easily understandable, with particular aims, giving the project

14

the right course of action and, of course, relevant to the analysing methods that will be used.

DATA ANALYSIS During the whole process we have outlined, a lot of facts and information have already arisen. There are indexed sessions of all groups, either of the typical (parents’, educators’ or adolescents’ groups) or of the mixed ones (theatrical group, workshops at Chroussa festival). Taking advantage of them for the research is very important, because I have drawn a lot of information out of the participators’ writings. The participation of each member in the processes of the group by incarnating roles and inside voices, the sharing of personal experiences and feelings with the small group, as well as the personal and collective appreciations, give the chance of making the participators’ writings during experience-based workshops useful for the confirmation of the project’s hypothesis: the connection between mixed groups at Prevention, and volunteerism. The elaboration of these data will help the points of agreement and disagreement to be pin-pointed and a synthesis of opinions to be founded. There is need for checking and rechecking the hypotheses made. Our personal theory often leads to the danger of subjectivity, although this is – according to the constructivist approach- part of the research. The use of triangulation is a necessary method for interrelating opinions so as to compare and contrast them with each other. Taking advantage of this process, the trial to transform our personal theory into a founded personal theory becomes a lot easier. In other words, triangulation contributes to the reliability and the validity of the results.

15

CHAPTERS 4-5 Activity of the project-Results For the last four years in Syros we have been trying to form the conditions that mixed groups would be able to function on, by creating a mixed theatrical group, a mixed walking group and, finally, the four-day festival of parents’-adolescents’-educators’ coexistence, organised in Syros the last three years. The stages of the programmes realisation are schematically:

Stage 1

Stage 3 Creation of mixed groups of parents, educators and adolescents

Plan of action made by the scientific group of the Prevention Centre Responsibilities

Stage 2 Training of parents’, educators’ and adolescents’ groups

Stage 4 Presentation to the community -Theatrical play -Chroussa Festival

APPRECIATION

Stages of realisation and appreciation of mixed groups

16

The process of the mixed groups’ creation is analytically: A. ADOLESCENTS By implementing prevention programmes at Secondary School – mainly- and High School, the change of behaviour we expect to bring about has to do with consciousness and inwardness of values. In other words, through experiencing methods we expect youths to obtain information, dexterities and that particular knowledge which will help them know the world, themselves and their real needs better. The objective of these programmes is that the adolescents develop: a) Sentimental dexterities: the ability of recognising their feelings, the ability of expressing feelings and controlling impulses etc. b) Knowledge dexterities: positive view of life, acceptance of realistic expectations, comprehension of social models of behaviour and attitude concerning them, understanding of the steps that must be made for the resolution of problems, as well as for making decisions, comprehension of social influences. In a word, the beginning of an inner discussion with oneself, which together with the understanding of the feelings is an essential condition for the support of self-esteem and the creation of a more positive view of oneself. c) Behaviour dexterities: We mean the development of the skilfulness of verbal and non-verbal communication, for example creative exploitation of discerning thinking, expression of clear opinions, clear attitude concerning negative influences, participation in definite groups of equal members, support of the others by adopting a clear attitude etc. Totally eleven groups of pupils from Syros and Tinos, from 2003 to 2005, realised Health Education Programmes with the educational material “Finding my feet” and “Adolescents’ discussions” of the Scientific University Institute of Mental Health. They also realised some innovative activities (the pupils’ magazine “Complete Ignorance”, summer groups, walking groups). In 2003-2004 two adolescents’ groups, from the 1st High School of Syros and from the High School of Tinos, finishing the programme sessions, decided to cooperate and through common sessions in both islands they stamped the processes of their groups by publishing the school magazine “Complete Ignorance”.

17

This cooperation led to the creation of a space of interaction and discussion, not only for these adolescents, but also for all the pupils of the Cyclades, since, financed by Thiseas, the magazine was printed and delivered at the secondary schools and the high schools of the prefecture (access to the magazine “Complete Ignorance”: www.thiseaskyklades.gr, periodically). Maybe the words of a trained educator in the introduction of the magazine can stamp in the best way the results of this cooperation: “The “soul adventure”, as I call it, began for me three years ago, when I came in Syros for the first time and I firstly participated in some experience seminars about the prevention of addictions in addictive substances and then in an educators’ training seminar organised by Thiseas Kykladon, whose subject was “School and Family”. When I felt that I had found my feet (to borrow the title of the educational material) I decided to organise at the 2nd Secondary School of Syros a group of young pupils, who behaved though with maturity and responsibility rarely met even among adults, a reason for which I thank them publicly even two years later. The good progress of that attempt led me to undertake an even more daring one this year, a group of pupils at the 1st High School of Syros, and experience with them the substance of pedagogical work over and above school books and exams. What is it? I don’t know, but holding my pupils’ heart-hands we searched together for the real path of life and I encouraged them to cross it armed with humane ideals, values and dreams that dismissed all the fears and shut the mouth of every “Siren”. The kids who cooperated put their heart and soul into the programme and their attitude helped its realisation despite their extremely little free-time because of school obligations. Their attitude also helped to impart a part of their emotion to others too, through the magazine you’re holding right now. I never stop learning by “my children”, either in or out of the classroom. I thank the Health Education Office of the Secondary Education Headquarters of the Cyclades for the approbation and the support of the programme, I thank from the bottom of my heart Thiseas Kykladon for their guidance and the realisation of the magazine and above all I thank my pupils, because without them we wouldn’t have made this wonderful “trip” with this wonderful end, which is at the same time a new beginning”. Katerina Arvanitaki, Co-ordinator of the Health Education Programme of the pupils at the 1st High School of Syros. Another adolescents’ activity has been the path walking. Syros, like all the islands of the Aegean Sea, is dotted with paths that in the old days would connect settlements with each other or would lead to places with water, which were appropriate for being cultivated or for

18

animals’ watering, or to beautiful, secluded beaches. These paths were walked from time to time by small adults’ groups with the purpose of being in touch with the nature. At those meetings though there were rarely youths under twenty years old. However, during conversations made afterwards, especially with pupils, a lot of them seemed to be interested in discovering their native land. There was therefore a nucleus of youths that wished to participate in such activities. But this did not seem complete. If we had made do with simple walks, we would have been one more excursion society and nothing more. Consequently, the idea of discussing came up. Thiseas Kykladon undertook and suggested to trained educators the planning of an adolescents’ programme, so that they would be able to walk and discover the paths of Syros. The realisation of the programme offers the pupils who participate the capability to: • Take advantage of their free-time in a pleasant and creative way, chosen by themselves • Discover the place where they live, its beauties and its problems, its flora and its fauna • Contribute actively to the protection of the environment • Know their classmates better and discuss with them about matters they are preoccupied with • Discover the history and the culture of their native land, be helped concerning their relationships with the others and with themselves, have beautiful moments, experiences, and knowledge to remember, and, finally, encourage others too to undertake such activities. All the above are an alternative solution to the youths’ freetime and they strengthen their resistance to “life’s temptations”, as the modern view of science is that this is very important for the prevention of the use of addictive substances. Thus in 2004-2005 worked five walking groups of adolescents, of educators-coordinators trained by the Prevention Centre, and parents. Seventyfive pupils from the 1st and the 3rd Secondary Schools of Syros and from the High School Of Tinos joined the programme. During the programme “Walking on my island’s paths-Discovering myself”, the adolescents were given the chance, through team work and while walking on the paths of their island, to discover themselves, to get trained on self-development dexterities and to relate with their teachers and their parents in a new way. The special thing about the sessions was that they were adapted to outdoor conditions, taking advantage of the nature’s stimuluses. The parents have been the backers of the programme. During preparation, the kids choose what they want to learn more deeply about at every walk (old buildings architecture, home-

19

grown traditional products, history and utility of the path). For example the pupils: • Search for and collect information about the path they are going to walk on • Search for people among their relatives and their wide social environment that used to walk on the same path • Draw up questionnaires, make interviews, write down those people’s experience and transfer it into the group. They even invite them –whether possible- to walk together with the group and to talk on the spot about a past period • Finally decide on the way of recording the information (photographs, video-recording, tape-recording). The two summer adolescents’ groups (2003 and 2004 in Syros) were trained with a programme called “Travelling in the Aegean Sea and in life”, adapted on the summer island environment. During sessions of ten weeks, they worked on sailing and sea-travelling dexterities, as well as on dexterities useful for “life-travelling”. As it was planned from the beginning and everybody had agreed, the one group realised a trip by small boat and camped on an isolated beach of Syros for two days. During these two days, the youths were given the chance to apply their sailing knowledge on practice on one hand, and to participate in self-preservation activities and in an appreciation of the whole effort on the other hand.

20

B. PARENTS In a period of great complexity, because of the choices and information in plenty, uncertainty, because of the speed of life’s facts changing, and globalisation, family is in a plight, because the modern human’s needs dictate a redefinition of its roles, its values and its structure. Although giving birth to children and bringing them up has always been a big responsibility, nowadays the parents’ work is even more complicated. In the traditional society, the appropriate -in each case- values and behaviours had been clear and relatively constant from a generation to another. The “correct” way of life that a youth had to follow had been clearly fixed: a job for a living, being a useful and conscientious human, having a family and bringing up good children in society. At the same time the community had exclusively had the responsibility for a child’s breeding. Today very less things are granted and everyone have to choose their own values served, their own stand in life, their personal “path” that will please them and that will give their existence a meaning. In addition, as the traditional community does not exist any more, the huge work of educating and socialising children is now undertaken by the family (in fact only by the mother in many cases) and the teacher. The change befallen to the structure of the family has very well been described in the domain of social psychology. Thus, the extensive family that existed in the traditional community has been replaced by the nuclear family. Therefore parents are called upon to become their children’s lifetrainers, so as to train them on new dexterities necessary for organising their lives in a functional and creative way and, additionally, to create that climate of emotion and support in the family that will help the adolescents to their seeking. However, socialising does not have to do with two persons. It needs groups and human space. As a result, the aim of parents’ prevention programmes is the substantial support of their role and of the role of the family in the search for their functional redefinition and the acquisition of new necessary dexterities concerning their role as their children’s lifetrainers. The subjects are presented in the sessions in an experiencing way, so that parents can understand that “I am teaching my child with the way that I live, not with the things I say, and I can really help it when my life has a meaning”. There have been six parents’ groups in Syros, from the Parents’ Associations of the secondary schools of Syros. Those parents’

21

children have participated in adolescents’ groups with three circles of education (ten two-hour sessions in each circle) about the subjects: communication within family, limits, stages of the family and social changes, personal differentiation and change, wellbeing-relating. C. EDUCATORS By creating educators’ groups and working with them, we aim at the support of their pedagogical and socialising role at school. Briefly, by applying experiencing seminars, we aim at the complete development of the educational process, according to which learning is founded on the pedagogical action that activates the whole individual within the bounds of its psychological space. Creating a positive climate in the school community strengthens the resistance to the factors that lead to the use or overuse of legal and illegal substances. Such a climate encourages those conditions that promote the principles and the values of Prevention. Aims: • Precise, correct and documented information • Facing of pupils that belong to groups of high danger • Propulsion of functional communication and handling of the problems presented in the school community • Introduction of the “active listening” as a basic pedagogical way and means for the communication of a teacher with his/her pupils • Consciousness of the basic pedagogical rule, according to which the degree of the teacher’s enthusiasm and morals -or the lack of these- in class influences accordingly the pupils’ progress and attitude • The respect they pay to humane values is the best thing so that the pupils’ respective respect is developed • They accept the principle of “the pupil’s all-out development” • They learn to recognise and to accept the pupil’s individuality • Educators realise the critical point: that they form strong behaviour models for their pupils • They realise that smoking and alcohol at school are very serious matters. From 2002 to 2006 I had the responsibility of training educators and of realising Health Education programmes in Secondary Education, in cooperation with trained teachers. Four groups of educators functioned in total, from the secondary and the high schools of Syros, with three training circles (eight two-hour sessions in each circle), whose subjects were: communication at school, school and family, mental and sentimental health at school. The thematic keystones of the above seminars have been:

22

• • • • • • • •

School as a vehicle for preventing the use of addictive substances The class as a group-working with a group Dexterities of improving communication in the class Resolution of conflicts Planning and realisation of prevention programmes for adolescents-pupils, taking advantage of the material “Finding my feet” and “Adolescents’ discussions” Stages of the family and social changes Triangles within family Personal differentiation and change.

23

D. MIXED GROUPS - MIXED THEATRICAL GROUP Through these parents’, educators’ and adolescents’ groups, whose training I was responsible for, a mixed theatrical group of script writing was created in Syros in 2003-2004, with trained parents, educators and adolescents, who wrote through group processes a theatrical play called “The Slap”. The object of the coexistence in the mixed group was to examine the difficulties in the communication among them and possibly to outline those changes that would ameliorate their relations. And to stamp all these in a theatrical play. After an incident given to the group (a slap from a teacher to a pupil), the members of the mixed group started negotiating it according to each one’s role. The process was based on turning to account the small group, whose members would be able to express feelings, ideas and thoughts. The participation of each member in the group’s processes by incarnating roles and inner voices and by sharing personal experiences and feelings with the small group, gave to the plenary session the chance to compose the theatrical play. The past training of the members of the group with parents’, educators’ and adolescents’ seminars has been favourable, because we had worked on subjects concerning communication at school and in family, concerning conflicts, the resolution of conflicts, an adolescent’s dexterities in the 21st century, negotiation, stages of the family and social changes, triangles within family, personal differentiation and change (twenty two-hour sessions). Next year (in April 2005) the mixed theatrical group undertook and staged the theatrical play at the Apollon Theatre of Syros with great success. Through the rehearsals and the preparation of the performance, the mixed theatrical group had a fertile and creative winter, unprecedented for everyone. The play starts with a short (two-minute) video presenting in a lively way the traditional school, the pupils’ boredom and desk teaching. The pupils’ reaction, the throwing of a book on Mr Papadopoulos’s head by his pupil Peter, sets off a conflict at school. Mr Papadopoulos, the teacher, slaps the pupil who has thrown the book on his head and the Teachers Society together with the Principal expel Peter. The expulsion leads Peter’s classmates to prepare a school sit-in, while Peter’s parents, having learnt about the slap incident, go to school and threaten that they will bring a charge to the teacher who used force. The catharsis comes through the teacher’s factual apology in front of Peter, which brings peace at

24

school. The crisis in Peter’s motivates the parents’ couple to redefine their relationship and, of course, the relationship with their son. The system-school is finally led to changes, according to which pupils, educators and parents search for new ways of communication and coexistence. The performance finishes with the presentation of an eight-minute video, where this change appears through real activities realised at schools of Syros in cooperation with Thiseas Kykladon Prevention Centre, introducing a new, experiencing way of teaching, with the stimulus of the island paths, which pupils, parents and educators walk on and discover, while being sensitised on environment and ecology matters. This cooperation between children whose ages begin from fourteen years old and parents and educators older even forty years has been something that made us all full of emotion and joy.

25

E. CHROUSSA FESTIVAL The meeting of all these groups took place at the Chroussa Festival, a new institution in Syros, which has been established for the last three years as a point of meeting and communication among parents, children and educators. The camp at Chroussa is a traditional cluster of buildings surrounded by a fenced farm of fantastic scenic beauty, administered by the Benevolent Society of Syros. Chroussa lies quite far from inhabited settlements. After a decision of the Municipal Council, the camp was allotted to Thiseas kykladon for as many days as wanted, so we were able to use exclusively all its facilities for our activities. The four-day living together at the camp in Chroussa and the activities planned created a completely new encounter. Experience workshops of mixed groups brought adults and children even closer. June 2004: The adolescents present the pupils’ magazine “Complete Ignorance” to the parents and the educators that participate in the festival. June 2005: Presentation of the theatrical play “The Slap”. Presentation of the paths programme in the community within the bounds of the festival. The experience of last summer surpassed all expectations. 102 trained persons participated in total, 57 adolescents from Syros and Tinos, 35 parents and 11 educators, as well as the theatrical group of Thiseas, who camped under the pine-trees and undertook in common their self-preservation. They cooked, they played, they sang, they lived, they shared the experience of making possible and realising the dream for another way of life and communication.

26

APPRECIATION Finally, during the appreciation, everybody declared that they lived a signal experience, that they felt they were able to communicate for the first time with parents, teachers and adolescents respectively, that they wish the continuance of this activity. This is clearly stamped by the texts written at the closing of the four-day festival. “We found a little time, while packing and before taking the way home, to express our feelings concerning the meeting realised among parents, educators and children at the Chroussa Camp. We have chosen this moment, when our feelings are still “fresh”, before having been settled in us, before we elaborate and filter them. We, the children, at first felt curiosity and hopefulness about the meeting. It was something completely new for us. We would make such conversations with parents for the first time. We would exchange opinions and thoughts with the. Although previously we didn’t know each other, we had common apprehensions and questionings. The parents we found were not very different from those we left at home. We think that they have the same beliefs and intentions for their children. The first discussion helped us understand each other in general terms and to break the ice very soon. The messages we exchanged were important and optimistic. The generation gap exists, but there is at the same time a way of communication between us. The taste left in the end was sweet, crystal, full of tender feelings”. “During the whole programme, each one separately we obtained some basic principles and we managed to become better listeners and to learn the substantial meaning of the word “independence”. We managed to find our feet and to improve the relations between us. We achieved a new level of communication, which helps us get closer, to realise the importance of every single moment of being together with people we love and of doing things that please us. We learnt to love ourselves and to protect us from what we consider dangerous for our mental health and, above all, to accept ourselves as we are. Moreover, we learnt that honesty and trust must be present at all the aspects of our lives and relationships. Discussion is the only way to manage to communicate with the others and understand them”. “Finishing our common route, we met all together, parents, children, teachers and trainers, being together in Chroussa, where we found out the progress we have made. We sometimes disagreed, we sometimes agreed, but in both cases we have made creative

27

discussions. A common feeling of solidarity and understanding has arose from all this. We have made conclusions about both the parents’ and the children’s behaviour. In the end, leaving this coexistence, we took in our luggage our self-knowledge through selfcriticism, and the belief that this common route, which has had so many positive results, can be continued in life”. “Walking for the first time in the room where the sessions took place, we felt curiosity and anxiety about what was about to happen. Among acquaintances and unacquainted, the fact of a restrained attitude being an obstacle to our first touch was normal. Little by little and without us understanding, the time and the atmosphere changed “I” to “We” in a sweet and soft way. Constant effort and discussion helped us unite our dreams and our sensibilities for a better world. We have been enriched with ideas, we have exchanged experiences, we have become full of spite, we have achieved better understanding and we have seen the world in a new way. We want voluntary work and participation in programmes that will show off and preserve our cultural heritage and tradition (paths, cobbled roads, bridges)”. Given the strong interest by all the sides and especially the enthusiasm of the youths who participated in the festival in 2005, we then prepared the Chroussa Festival 2006, which was an even more enriched experience. In 2006 the mixed theatrical group of Thiseas began to write a new theatrical play and the paths programme continued, with adolescents, parents and teachers of Syros participating.

28

PARTICIPATION IN THE 18TH EUROPEAN FESTIVAL OF JUVENILE THEATRE IN GRENOBLE, FRANCE In Europe, in Grenoble to be exact, for eighteen years now a movement of art and culture exists and develops around the meetings of the European Juvenile Theatre Network. A new generation of actors, stage directors and art wardens, comes into being there. Among them there are possibly those who will renew tomorrow’s European Theatre. On the 9th of May 2004 in Grenoble, within the framework of a meeting of people involved in theatre and culture under the aegis of CREARC (centre of CREAtion, Research and Cultures, www.crearc.fr) the declaration of The European Juvenile Theatre was decided and composed. The mixed theatrical group of Thiseas, after having submitted a candidature folder to the organisers of the European Juvenile Theatre Festival, managed to be the only Greek entry in a meeting of 300 youths from 15 countries. The European Juvenile Theatre is a space of meetings and news exchanges with the help of theatre, as well as a cultural movement. Among the participators there are professionals that have chosen to work together with youths who are now being educated on theatre or doing their first steps. The European Juvenile Theatre is a network of exchanges and communication among youths through theatre. It is a space where artists, theatrical groups, youths share their experiences, their techniques, their opinions about theatre. It is an international theatrical workshop. It is an endless stream of ideas and different points of view, in which common values and aims are met. The European Juvenile Theatre places human at its centre. It considers that theatre helps a human to develop and to evolve, so as to be HUMAN. The search for the “beautiful” is part of the whole process, too. It also believes that theatre is a space of meeting with the community, where the citizens can express and discuss about their experience and their dreams concerning human and society. It cooperates for the creation of a peaceful, democratic, tolerant, cooperative Europe, close to its citizens. Its centre is CREARC, its founder, in Grenoble. Thus, our participation in this big feast of theatre in Europe was a huge challenge for each one of us. The preparation endured the whole winter and spring of 2006. A lot of rehearsals, creativity, joy, cooperation, commitment to achieve our goal, multipartite organisation of the trip, members’ responsibilities, search for

29

donations and, above all, voluntary support by parents and educators who participated in other stages of the programme. We gathered therefore, 25 persons, adults and kids, and we went to France in July 2006 for twelve creative days. This coexistence, as it had already had a three-year course, was an important lesson for a life for all of us, adults and children. We certified in the best way that the communication and the conciliation of different generations is possible and feasible.

30

FOUNDATION OF “FEREKYDIS FROM SYROS”, A CENTRE OF CULTURE, COMMUNICATION AND EVERLASTING DEVELOPMENT OF THE CYCLADES The participation of the theatrical group in the 18th European Juvenile Theatre Festival in Grenoble in July 2006 was the challenge and at the same time the spark for the creation of the “Ferekydis from Syros” Centre of Culture, Communication and Everlasting Development of the Cyclades, so that it can further develop its members’ expression through art and education with the help of volunteerism. It is founded in 2006 in the form of an urban, nonspeculative company. It is administered by an eight-member board of trustees. “Ferekydis from Syros” is a scientific centre of research and application of educational and sensitising programmes in the domains of environment and culture, as well as programmes of social intervention in the community. Focusing on human communication, it applies innovative methods through interdisciplinary collaboration among scientists of different specialities, concerning environment and culture. It plans and realises locally orientated programmes at prefecture level. It participates in the European Network of Juvenile Theatre, whose headquarters are in Grenoble, France. The objects of the company are the activation, education and sensitisation of the community of Syros and of the Cyclades in general on environment and culture matters, and research. These aims include first of all the activities below: a) Research, study of the historical and cultural heritage, of the development and the social policy of Syros and the islands of the Cyclades around it. Contribution to the conservation and the exploitation of the historical and cultural heritage of the place, and to the making known of the history and of the cultural identity of Syros and the islands that surround it. b) Support-exploitation of the modern cultural creation and social policy in all its forms. Support of cooperation plans (researches, investigations, seminars, conventions, meetings, banquets, recording, documentation, appreciation methods, scholarships, exchanges, elaboration of guides, manuals, indexes, catalogues for cultural activities, mostly by modern means of diffusion, such as CD-ROMs, teleconferences, data banks, publication of newspapers/magazines or books etc) by taking part in networks of prefectures and regions or in international collaboration networks of vehicles with common aims.

31

c) Taking advantage of the material collected, for scientific research, publications and creation of audiovisual material, promoting history, culture, environment, social policy and everlasting development. d) Collaboration with local government organisations, universities, educational and cultural centres, for the organisation of manifestations, research publications, seminars, foundation of branches of theirs, and other activities serving the company’s aims. e) Foundation of a Theatrical Workshop, so that people who love and who are related with theatre, youths, students, children from Syros and from the Cyclades in general, can be ceaselessly trained. According to the workshop’s aims, they can be initiated into some sides of theatre, such as acting, direction, stage-designing, choreography, script writing through a group’s formation and function techniques, drama games, improvisation etc. The theatrical workshop works annually, with certain points taught by professional hearteners and artists who offer their services voluntarily. f) Scientific contribution to the elaboration, application and appreciation of programmes and measures concerning the environment and the viable development in the Cyclades. Technical and scientific support of national, communal and international programmes and activities concerning the environment and the viable development. Collection, classification and elaboration of facts and data about the environment, and allowance of objective, reliable and comparable information to public and private users. Spread of the information that concerns the environment, familiarisation and sensitisation on environment and viable development points. Grounding, further training and sensitisation of youths and citizens on the same matters. Conventions, meetings, training seminars and other informative manifestations. g) Function of new, innovative forms of action about the nature of Syros and of the Cyclades in general. Syros, like all the islands of the Aegean Sea, is dotted with paths that in the old days would connect settlements with each other or would lead to places with water, which were appropriate for being cultivated or for animals’ watering, or to beautiful, secluded beaches. The realisation of the programme offers the pupils who participate the capability to: • Take advantage of their free-time in a pleasant and creative way, chosen by themselves • Discover the place where they live, its beauties and its problems, its flora and its fauna • Contribute actively to the protection of the environment

32

• •

Know their classmates better and discuss with them about matters they are preoccupied with Discover the history and the culture of their native land, be helped concerning their relationships with the others and with themselves, have beautiful moments, experiences, and knowledge to remember, and, finally, encourage others to undertake such activities too.

33

PATHS OF SYROS Through the programme “Walking on my island’s pathsDiscovering myself”, the adolescents who participate are given the chance, through collective work and discovering their island’s paths, to experience themselves, to be trained on personal development dexterities and to relate in a different way with their teachers, their parents and their classmates. The programme is continued, after having been approved and incorporated by the programme “Youth” under the aegis of New Generation General Secretariat for 2006-2007. “Ferekydis” is a space of youths’ and adults’ communication with the help of theatre, culture and sensitisation on environment, as well as a cultural movement. Some professionals participate in it, who have chosen to work voluntarily with youths, to train them on principles and values that promote cooperation at the same time as their being autonomous making their first steps in life. It considers that theatre and culture are society’s meeting points and spaces where people can express and discuss their experiences and dreams about human and society, environment and everlasting development through a holistic approach. Seminars, meetings, conferences, pilot programmes at schools, activities of cooperation with universities, art organisations, vehicles of the Ministry of Education, municipalities and prefectures, are organised by the theatrical workshop. We also cooperate with the “Greek Network of Theatre in Education” and we participate in the European Juvenile Theatre Network in Grenoble, France. The “Greek Network of Theatre in Education” is a scientific union promoting research and acting, educational drama and other representative arts in education. It aims at contributing so that representative arts get a position in the centre of the school and at helping at the same time research for approaches and techniques of theatre as a form of art, but also as a learning tool. The “Network” started by some educators who had the need for ceaseless training and research. It has been an initiative that has developed rapidly, has found co-operators in every prefecture of the country and has been connected to educational vehicles in Greece and abroad, having various activities. It is a member of IDEA (International Drama/Theatre Education Association) and participates equally in its activities. It is also a meeting point of many different ideas and opinions concerning the position of representative arts in the bounds of education.

34

The basic objects of the theatrical Workshop that works within the bounds of “Ferekydis from Syros” are: • The ceaseless training of educators, people who love and relate to theatre, students, children on representative arts, as we believe that this helps the development of arts as well as educational tools in or out of the school • The pilot application of new ideas in representative arts at school and in the community of Syros According to these aims, its members can: • Learn aspects of theatre, such as acting, direction, stagedesigning, choreography, drama elaboration, as well as techniques of a group’s formation and function, drama games, improvisation etc. • Explore the abilities of theatre and educational drama, either in teaching subjects of the curriculum (through role playing, dramatisation exercises, forum theatre techniques etc.) or as a tool of facing interdisciplinary, intercultural and social matters. • Exchange experiences, learn about theatre and educational systems of other countries, and get in touch with scientific research and action as they internationally develop in matters of theatre and drama training. The new structure helped us cooperate with professionals who have helped and still help us voluntarily. This year we received an invitation-surprise by the European Juvenile Theatre Network, which we are now members of, to participate in its 19th Festival, where Greece is the guest of honour this year and the Sophocles’s tragedy “Antigone” is the nucleus of the festival. We are going to participate with the play “www.ithakes.gr”, written by the mixed theatrical group through drama therapy techniques and group processes from 2005 to 2007. The preparation for the participation in the multicultural festival is a great challenge for “Ferekydis” theatrical group, because it is responsible for the deserving representation of Greece, as this year the whole festival focuses on the greek tragedy. A performance of “Antigone” will be prepared through the cooperation of all groups at experience workshops. However, the groups will present their own plays as well. Our play, as I have already mentioned, is called “www.ithakes.gr”. Youths experiment, taste, relate to each other. The accession of a youth in a company happens through rituals that sometimes lead to marginal behaviour. Anthi, a young girl looking for friends, is accessed in a company that flirts with the boundaries of legality. After having stolen a car, she is found in hospital and then in a police station and she is trying to get out of this trouble. As the facts of the story are presented, the reality of a girl’s life is presented as well. She is trying to be a part of a social web difficult to cope with, where

35

communication has unwritten codes that touch the boundaries of law-breaking. The overturning of Anthi’s life happens when a teacher of hers at school suggests creating something that the adolescents will feel really close to and will want to share with adults: an enewspaper, www.ithakes.gr. New ideas, creativity, expression, coexistence, two different worlds getting closer… Training on theatrical creation is an investment for the participators and for the community, since Syros is a place with a long and bright theatre tradition, having the first theatre in modern Greece. The touch with other groups of theatre in Europe climax, gives an impetus and a step forward that will certainly influence all the participators positively and will bring new ideas, reticulation and encouragement for new objects. In addition, the promotion of ancient greek drama in Europe is also an important part of this programme and it is a great pleasure for us to be the one’s who represent Greece and greek culture. Greece is going to be the country-guest of honour in the centre of Europe for ten days. The constitution of the European Juvenile Theatre in 2004 in Grenoble, France talks about the common values of isonomy, democracy, respect of human rights in a multicultural Europe, for a Europe that dreams of and creates with the youths’ eyes a better world. Our participation in the festival gives us the ability to realise cultural exchanges with the other countries that participate. Apart from the Festival in France, some other festivals have started taking place in other European countries too, such as Italy, Germany etc. The realisation of a respective festival in Syros could be a prospect. It is a feasible aim, as Syros has one of the best theatres in Greece, the Apollon Theatre, as well as residents who love theatre and actively take part in various cultural activities. BEFORE GOING TO THE FESTIVAL OF GRENOBLE “Since our whole life is a trip, Since every trip is followed by impatience, Since this trip is different, Since the surface of our routine lake have been rippled, Since our route in the group offered us only positive things, Since we live our roles in the play and we have beautiful memories, Since the trip and not only the destination has its own special value, This will be the TRIP…” “Objects: To fulfil our aim, that is to say a successful performance. As a group we will do our best, in order to experience this effort with strength, brightness, heart and soul, and to feel that we achieved our

36

goal. At the end of this effort, we think that we have achieved a lot of things for ourselves, which will set now paths of thoughts and objects in front of us and will let us travel in new seas to search for our Ithaca.” “The group is preparing for the trip with joy, ideas, gusto, enthusiasm, respect, responsibility and the intention of cooperation and fun,”

ΧΑΡΑ ΑΛΛΗΛΟΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΑΞΙ∆Ι ΟΜΑ∆Α ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ Ι∆ΕΕΣ

(=joy) (=cooperation) (=respect) (=trip) (=group) (=responsibility) (=fun) (=ideas)

“ΧΑΣΤΟΥΚΙ” (the vertical word) means “slap”, which was the title of the play. (After the trip) “Ithaca we expected to find with this trip, is in us. The point now is to be able to share it.” (Extracts from the appreciation of the theatrical group before and after its participation in the festival in France)

37

CHAPTER 6 Conclusions Our research effort has been completed, so after three years of tiring, ceaseless work it is time to put forward some thoughts and the conclusions made through the project. •

•

•

•

•

Breaking the stereotype of population-targets and their training, which focus on the adoption of more functional ways of communication with themselves and the others (useful but not able to make another suggestion for life in today’s world which we live in), we found out what there was in the traditional community: coexistence and being together of generations in society, either through work or through institutions, manners and customs. Nowadays this being together does exist anywhere, neither in family nor at school, in spite of their happening to be all together at such places. Substantial communication and transaction are very rarely met. Through training people in groups concerning dexterities for better communication, sharing thoughts and feelings, adoption of a system of values, we are led to more functional ways of communication in family, at school, in the community. However, this remains incomplete whether not completed with the common experience that comes out of application and practice, that is to say the transition from theory to action. Through mixed groups and the content formed in many levels of coexistence (theatrical group, walking groups, festival), a new way of relating among parents, adolescents and educators came out, promoting principles, values and dreams according to which human relationships can be more functional when based on human communication and cooperation. This became feasible after training of all the participators respectively to their needs, participation in mixed groups and, finally, participation in voluntary activities, forming a human network in the community of Syros. These groups have worked creatively, making up theatrical plays, festivals, walks etc. Through all these actions, they have experienced another way of relating with each other, breaking the norms of the roles they have to play together or separately, at school or in family. The function of the Thiseas Kykladon Prevention Centre has been important, because it has acted like a catalyst at the

38

•

• • •

processes needed, so that the people of the community could form a new social “web”, take action as active citizensvolunteers and relate with each other in a different way. The participation of the Thiseas theatrical group in the 18th European Juvenile Theatre Festival in Grenoble, France in July 2006 by presenting the play “The Slap” and this year’s invitation for July 2007 is the reward and at the same time the challenge for new objects, serving even more this approach among parents, adolescents and educators. This participation was also the challenge and the spark for the creation of “Ferekydis”, so that it could develop even more art expression and its members’ training. The creation of “Ferekydis from Syros” Centre of Culture, Communication and Everlasting Development of the Cyclades is a turning-point to the creative effort. “Ferekydis” places human in the centre. It considers that culture and communication help a human to develop and to evolve so as to become HUMAN. Searching for wellbeing is part of this process. It also considers that theatre and culture are society’s meeting points and spaces where people can express and discuss their experiences and dreams about human and society, environment and everlasting development through a holistic approach.

This year we received an invitation-surprise by the European Juvenile Theatre Network, which we are now members of, to participate in its 19th Festival, where Greece is the guest of honour this year and the Sophocles’s tragedy “Antigone” is the nucleus of the festival. We are going to participate with the play “www.ithakes.gr”, written by the mixed theatrical group through drama therapy techniques and group processes from 2005 to 2007. The preparation for the participation in the multicultural festival is a great challenge for “Ferekydis” theatrical group, because it is responsible for the deserving representation of Greece, as this year the whole festival focuses on the greek tragedy. A performance of “Antigone” will be prepared through the cooperation of all groups at experience workshops. However, the groups will present their own plays as well. Our play, as I have already mentioned, is called “www.ithakes.gr”. Youths experiment, taste, relate to each other. The accession of a youth in a company happens through rituals that sometimes lead to marginal behaviour. Anthi, a young girl looking for friends, is accessed in a company that flirts with the boundaries of legality. After having stolen a car, she is found in hospital and then in a police station and she is trying to get out of this trouble. As the facts of the story are presented, the reality of a girl’s life is presented as well. She is trying to be a part of a social web difficult to cope with, where communication has unwritten codes that touch the

39

boundaries of law-breaking. The overturning of Anthi’s life happens when a teacher of hers at school suggests creating something that the adolescents will feel really close to and will want to share with adults: an e-newspaper, www.ithakes.gr. New ideas, creativity, expression, coexistence, two different worlds getting closer… Training on theatrical creation is an investment for the participators and for the community, since Syros is a place with a long and bright theatre tradition, having the first theatre in modern Greece. The touch with other groups of theatre in Europe climax, gives an impetus and a step forward that will certainly influence all the participators positively and will bring new ideas, reticulation and encouragement for new objects. In addition, the promotion of ancient greek drama in Europe is also an important part of this programme and it is a great pleasure for us to be the one’s who represent Greece and greek culture. Greece is going to be the country-guest of honour in the centre of Europe for ten days. The constitution of the European Juvenile Theatre in 2004 in Grenoble, France talks about the common values of isonomy, democracy, respect of human rights in a multicultural Europe, for a Europe that dreams of and creates with the youths’ eyes a better world. Our participation in the festival gives us the ability to realise cultural exchanges with the other countries that participate. Apart from the Festival in France, some other festivals have started taking place in other European countries too, such as Italy, Germany etc. The realisation of a respective festival in Syros could be a prospect. It is a feasible aim, as Syros has one of the best theatres in Greece, the Apollon Theatre, as well as residents who love theatre and actively take part in various cultural activities. At this point I could say a few words about our way in theatre. Basing on the social theatre approach, we try to receive messages from the society, which –through group processes- finally compose a play-suggestion presented to the society again. We could say that social theatre could be defined as a social action, as an expression and education function, which –using the theatrical action as a tool and the collective living of facts as a pedagogical mechanism- aims at spherical mental, sentimental and body cultivation, development, maturity of the group’s members and through their interaction at human communication. The presentation of this work to the community acts like a catalyst for the audience, who may recognise their own experiences, leading them to an inner discussion, because of identification with the situations presented or differentiation and change of certain attitudes. In this way, theatre helps humans to develop and evolve, so as to be HUMANS. Searching for the beautiful is part of the process. As a result theatre makes its mark as a space where the community gathers, where citizens express their

40

experience and discuss about their dreams concerning human and society, finding again the roots that connect it with ancient drama and its function in the ancient city. Thus it is such a joy that we are going to participate in the 19th European Juvenile Theatre Festival, whose subject is Sophocles’s Antigone. This meeting has to do with the role of theatre in the community of Grenoble and, as so many theatrical groups participate, the role of theatre in the community in general, approaching diachronic existential and social questions.

41

INDEXES

Stage 1

Stage 3 Creation of mixed groups of parents, educators and adolescents

Plan of action made by the scientific group of the Prevention Centre Responsibilities

Stage 2 Training of parents’, educators’ and adolescents’ groups

Stage 4 Presentation to the community -Theatrical play -Chroussa Festival

APPRECIATION

Stages of realisation and appreciation of mixed groups

42

Scientific team of Thiseas Kykladon Plan of action Responsibilities

Parents’ groups from the secondary and the high schools of Syros 1st Circle 2nd Circle 3rd Circle

Appreciation

Educators’ groups from the secondary and the high schools of Syros 1st Seminar: Communication at school 2nd Seminar: School and family 3rd Seminar: Mental and sentimental health at school

Mixed group of parents, educators and adolescents Script writing Title of the play: “The Slap”

Adolescents’ groups Health Education programmes “Finding my feet” “Adolescents’ discussions” Summer groups

Appreciation

Mixed theatrical group of Thiseas Performances at the Apollon Theatre Appreciation

The process of the creation of the theatrical group

43

20032004

20042005

20052006

Total

Groups

educators

14

28

10

52

4

adolescents

49

50

75

174

11

mixed thetrical group

25

21

46

2

mixed volunteers' group

58

101

159

Chroussa Festival

44

ADOLESCENTS GROUPS TRAINING SENSITISATION

PARENTS’ GROUPS TRAINING SENSITISATION

CENTRE THISEAS KYKLADON

EDUCATORS’ GROUPS TRAINING SENSITISATION

THEATRICAL GROUP PARENTSVOLUNTEERS CHROUSSA FESTIVAL

Interaction of the Prevention Centre with the intervention groups

45

Subjects taught during the year in the Theatrical Workshop “Ferekydis from Syros”: 1. Improvisation 2. Drama games (as a means) 3. Music along with movement 4. Kinesics, body expression 5. Writing a play, a poem, a fairy-tale 6. Collective creation 7. Direction 8. Cast 9. Costume designing 10. Stage-designing 11. Masks (creation, use) 12. Percussion instruments for actors 13. The actor and the puppet 14. Pantomime 15. Photography 16. Psychodrama (Moreno Theory, Boal Theory) 17. Personal development and self-knowledge through plastic arts 18. Drama therapy, art therapy 19. The Stanislavski System (an approach to acting) 20. Music, phonetics, singing, incidental music for a play, choosing a theatrical play 21. Funeral songs, folk songs, fairy-tales, adaptation, dramatisation 22. References to Modern Greek Theatre 23. References to European Theatre

46

BIBLIOGRAPHY Triandis, H. C. (2001). Individualism-collectivism and personality. Journal of Personality, 69(6). Triandis, H. C. & Vassiliou, V. (1972). A Comparative Analysis of Subjective Culture. In H. C. Triandis (Ed.), The Analysis of Subjective Culture. New York: John Wiley. Vassiliou, V., Triandis, H., Vassiliou, G., McGuire, H. (1972). Interpersonal contact and stereotyping. In Triandis, H.C., (Ed.). The Analysis of Subjective Culture. New York: John Wiley & Sons. Vassiliou, G. & Vassiliou, V. (1981). Outlining the Synallactic Collective Image Technique as used within a Systemic Dialectic Approach. In J. E. Durkin (Ed.), Living Groups. N.Y.: Brunner/Mazel. Yalom, I. D. (1995). The Theory and Practice of Group Psychotherapy (4th ed.). New York: Basic Books. Polemi, M. (1975a). Actualizing the Grouping Process for Socioeducational Purposes with a Group of Adolescents. T. R. XIX. A.I.A. Communications Series (134). Athens: The Athenian Institute of Anthropos. Polemi, M. (1975b). Developing a Training Group for the Enhancement of Childrens' Growth T. R. XX. A.I.A. Communications Series (136). Athens: The Athenian Institute of Anthropos. Polemi-Todoulou, M. (1981). Cooperation and Competition in the Family and Peer Group. A Study of Interdependence in a Greek Island Community. Ph.D. Thesis, Bryn Mawr College. Polemi-Todoulou, M., Vassiliou, V. & Vassiliou, G. (1998). The Grouping Process Across Cultural Change. Group, 22(2), 105-119. Georgas, J. et al. (2001). Functional relationships in the nuclear and extended family: A 16-culture study. International Journal of Psychology, 36(5), 283-300. George C. Hartwell Story sequence analysis of the thematic apperception test [microform] : a replication study on a sample of student nurses

47

Α.Κ.Μ.Α. (1997). Αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού Προγράµµατος "Εκπαιδεύοντας τον Άνθρωπο του 2000". Αθήνα: Αθηναϊκό Κέντρο Μελέτης του Ανθρώπου. Βασιλείου, Β. κ. Γ. (1974). Πολιτισµικές Παραλλαγές στη ∆ιεργασία της Οµάδας. Σειρά Επικοινωνιών ΑΚΜΑ, Τεύχος 121, Αθήνα: Αθηναϊκό Κέντρο Μελέτης του Ανθρώπου. Ελληνική απόδοση του: Vassiliou V. & G. (1974). Variations of the Grouping Process Across Cultures, International Journal of Group Psychotherapy, 24 (1). Μία Βασιλείου, Γ. (1987). Ο άνθρωπος ως σύστηµα: παρουσίαση για τον Παιδοψυχίατρο. Στο: Ι. Τσιάντης & Σ. Μανωλόπουλος (Επιµ.), Σύγχρονα Θέµατα Παιδοψυχιατρικής. Αθήνα: Κέδρος. Βασιλείου, Γ. & Βασιλείου, Β. (1975). Εισαγωγικά Στοιχεία Επάνω στις Κοινωνικοεκπαιδευτικές Εφαρµογές που έχουν οι Τεχνικές Οµάδας. Σειρά Επικοινωνιών του Α.Κ.Μ.Α., 132, Τεχνική Έκθεση XVIII. Αθήνα: Αθηναϊκό Κέντρο Μελέτης του Ανθρώπου. Κατάκη, X. (1984). Οι Τρεις Ταυτότητες της Ελληνικής Οικογένειας. Αθήνα: Κέδρος. Πολέµη-Τοδούλου, M. (1994). Η αξιοποίηση της συστηµικής προσέγγισης στη διεπαγγελµατική συµβουλευτική. Στο Ρ. Παπαθεοφίλου, M. Πολέµη-Τοδούλου, ∆. Σακκάς & Α. Φραγκούλη (Επιµ.), ∆ιεπιστηµονική Συµβουλευτική. Αθήνα: ΕΛ.Ε.Ψ.Υ.Ν.Π., Ελληνικά Γράµµατα. Satir, V. (1986). Πλάθοντας Ανθρώπους. Αθήνα: Κέδρος. Satir, V. (1989). Ανθρώπινη Επικοινωνία. Αθήνα: ∆ίοδος. Watzlawick, P. (1988). Η Γλώσσα της Αλλαγής. Αθήνα: Κέδρος. ΑΛΚΗΣΤΙΣ, Η δραµατική τέχνη στην εκπαίδευση, Ελληνικά Γράµµατα, 2000, ISBN 960-344-693-9 ΑΛΚΗΣΤΙΣ, Η δραµατοποίηση για παιδιά, εκδ. «Άλκηστις», Αθήνα, 1983 ΑΛΚΗΣΤΙΣ, Το αυτοσχέδιο θέατρο στο σχολείο, εκδ. «Άλκηστις», 1984 ΑΛΚΗΣΤΙΣ, Το βιβλίο της δραµατοποίησης, εκδ. «Άλκηστις», 1989 ΓΚOΒΑΣ Ν. (επιµ.), Τεχνικές θεάτρου και το διαπολιτισµικό σχολικό περιβάλλον (υλικό σεµιναρίου), ∆∆Ε Αν. Αττικής, 1999

48

ΓΚOΒΑΣ Ν., ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ Φ. (επιµ.), Αναζητώντας τη θέση του θεάτρου στην δευτεροβάθµια εκπαίδευση, Πρακτικά ∆ιεθνούς Συνδιάσκεψης 2000, Αθήνα, ∆ίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση 2002, ISBN 960-87317-1-2 ΓΚΟΒΑΣ Ν. Για ένα δηµιουργικό, νεανικό θέατρο: ασκήσεις, παιχνίδια, τεχνικές, ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, 2003 ΓΚΟΒΑΣ Ν., (επιµ.) Το θέατρο στην εκπαίδευση: µορφή τέχνης και εργαλείο µάθησης, Πρακτικά ∆ιεθνούς Συνδιάσκεψης 2001, ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ/ ∆ίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση ISBN 960-87317-0-4 ΚOΥΡΕΤΖΗΣ Λ., Το θεατρικό παιχνίδι, Καστανιώτης, 1991, ISBN 960-03-0141-7 ΚOΥΡΕΤΖΗΣ Λ., Το θέατρο για παιδιά στην Ελλάδα, Καστανιώτης 1990, ISBN 960-03-0502-1 ΣΤΑΝΙΣΛΑΒΣΚΙ, Πλάθοντας ένα ρόλο, Γκόνης, 1962, ISBN 960-86367-0-1 Έκθεση της Πανευρωπαϊκής Έρευνας στο Σχολικό Πληθυσµό για τη Χρήση Οινοπνευµατωδών και Άλλων Ουσιών (Έρευνα ESPAD)– 2003 ΑΡΤΩ Α., Το θέατρο και το είδωλό του, ∆ωδώνη 1992, ISBN 960-248-095-5 ΑΡΤΩ, ΠΙΡΑΝΤΕΛΛO κ.ά., Αρχιτέκτονες του σύγχρονου θεάτρου, ∆ωδώνη, ISBN 960-248-387-3 ΓΚOΡΤΣΑΚΩΦ Ν., Βαχτάνγκωφ – Μαθήµατα σκηνοθεσίας και υποκριτικής, Μέδουσα, Αθήνα, 1997 ΓΚΡOΤOΦΣΚΙ Γ., Για ένα φτωχό θέατρο, Θεωρία, 1982 ΓΡΑΜΜΑΤΑΣ Θ., Νεοελληνικό θέατρο και κοινωνία, Βασιλόπουλος, Αθήνα, 1990 CHAPMAN H. L., H διδακτική της τέχνης, Νεφέλη, Αθήνα, 1993 DEPLEUX Η., Κούκλες και Μαριονέτες (µετάφρ. Αγνή Στρουµπούλη), Αθήνα, Gutenberg, 1987 KOTT J., Ένα θέατρο ουσίας, Χατζηνικολή, 1988 KOTT J., Σαίξπηρ ο σύγχρονός µας, (µετάφρ. Aλ. Kοτζιάς), Hριδανός, 1970 ΚOΥΝ Κ., Για το θέατρο, Ιθάκη, 1981 ΚOΥΝ Κ., Κάνουµε θέατρο για την ψυχή µας, Καστανιώτης, 1987 ΚΑΚOΥΡΗ Κ., Η προϊστορία του θεάτρου, ΥΠ.ΠO, 1974

49

Νασίκα Ρόζυ, «Ο Εθελοντισµός στη σύγχρονη κοινωνία» Φόρουµ Νεολαίας, 22-3-2001 υπό την αιγίδα της «Οµοσπονδίας Εθελοντικών µη Κυβερνητικών Οργανώσεων Ελλάδος» Ιωάννα Θεοδωροπούλου, Ενοριακός Παλµός Οβρυάς Μεσσάτιδος, τ. 57, Σεπτέµβριος 2000, σελ. 10 και 11. «20 ερωτήσεις που κάνουν οι γονείς για τα ναρκωτικά», Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτησιογόνων Ουσιών Ν. Αχαϊας«Πρόταση» Κίνηση για έναν άλλο τρόπο ζωής, Πάτρα

50

APPENDIX 1. 2. 3. 4.

“THE SLAP” “www.ithakes.gr” SPEECH IN ATHENS PHOTOGRAPHICAL MATERIAL

51

ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑ∆Α «ΘΗΣΕΑΣ ΚΥΚΛΑ∆ΩΝ»

ΣΥΡΟΣ 2004

52

Σκηνή 1η

(Στη τάξη) Νίκος : Τελικά θα του το ρίξεις ; Πέτρος : ∆ε ξέρω ρε, φοβάµαι λίγο….. Νίκος : Καλά ρε, σοβαρά µιλάς; Αφού χτες πάλι σκουπίδια µας έκανε µπροστά σε όλους! Και ποιός νοµίζει ότι είναι; Πέτρος : (Είναι διστακτικός) Ναι ρε, έχεις δίκιο. Αλλά αν πάρει έκταση; (Χτυπάει το κουδούνι) Νίκος : Έλα πάµε στην αυλή για να δούµε τι θα γίνει. Πέτρος : Στο ξαναλέω! Φοβάµαι….. Νίκος : Παιδιά συµφωνείτε να το ρίξει το βιβλίο στον Παπαδόπουλο ο Πέτρος; (Όλα τα παιδιά) : Ναι !!!!!!! (Αρχίζουν να φωνάζουν ρυθµικά) : Πέτρος – Πέτρος !!! Νίκος : Παιδιά έκλεισε! Στο επόµενο διάλειµµα στον επάνω όροφο! Ο Πέτρος θα ‘ναι ο λυτρωτής µας !!!

53

Σκηνή 2η Προ Συλλόγου σε µικρά «πηγαδάκια» Α ΟΜΑ∆Α Καθηγητής Α : Καλά, σοβαρά µιλάς; ∆ε σκέφτεται καθόλου; Καθηγητής Β : Αν σκεφτόταν δε θα το ‘κανε ....... Καθηγητής Γ : Ρε δε πάµε καλά …. Θα µας πάνε δεµένους καµιά µέρα. Καθηγητής Α : Κι εγώ το ‘χω πάθει, έχω νευριάσει, τα ‘χω πάρει, αλλά να χτυπήσω ξένο παιδί όχι … ∆εν είναι µόνο συναισθηµατικό το κίνητρο, σκέφτοµαι και το νόµο, τις αντιδράσεις των γονέων, το Μάκη (τα κανάλια) … Καθηγητής Β : Εδώ χύθηκε αίµα απ’ το Έρβαρτο µέχρι σήµερα για να φτιαχτεί το δηµοκρατικό σχολείο. Άκου χαστούκι! Καθηγητής Γ : Αυτή τη στιγµή κρινόµαστε όλοι, µας φέρνει σε δύσκολη θέση, ξαφνικά πρέπει να απολογηθούµε στην κοινωνία, στα παιδιά, στη συνείδησή µας. Όταν µετά θα κληθούµε να κουκουλώσουµε το όλο πράγµα µε τις ευχές της ∆ιεύθυνσης και του συνδικαλιστικού οργάνου να δούµε τις ανοχές, τις αντοχές, τις άµυνές µας. Μας σφαλιάρισε όλους δηλαδή. Καθηγητής Α : Ωραία τώρα τι γίνεται; Καθηγητής Γ : Εγώ ξεκαθαρίζω τη θέση µου, ας είµαι ο κακός του παιχνιδιού. Καθηγητής Β : Ναι αλλά µπορεί να συµβεί στον καθένα µας. Σκέψου κάτι παρόµοιο για ‘σένα στο µέλλον. Το µόνο όπλο µας είναι η συναδελφικότητα. Αφήστε τώρα τα ριζοσπαστικά ….

54

Σκηνή 3η Προ Συλλόγου σε «πηγαδάκια» Β ΟΜΑ∆Α Καθηγητής Α : Ρε το παλιόπαιδο!!!... Τον έφτασε στα όρια του. Καθηγητής Β : Ορίστε µας δέρνουν τα «τσουτσέκια» του µπαµπά…. Τι περιµένεις παιδί µου… ∆ίνουµε το αίµα µας για να τα µορφώσουµε, να τα κάνουµε ανθρώπους κι ορίστε το «ευχαριστώ» ….. Μάθαµε τώρα µοντέρνες παιδαγωγικές, δηµοκρατίες ….. µαθητοκεντρικές ….. δε χαρακτηρίζουµε το παιδί αλλά τη πράξη ….. Μωρέ κάτι ήξερα οι παλιοί ….. Ν’ αγιάσει το χέρι του (του καθηγητή που χαστούκισε) και ‘µεις µαζί του. Καθηγητής Α : Άντε ρε! Τα δικά µας παιδιά να φερόντουσαν έτσι; Φταίει παιδί µου η οικογένεια! Λεφτά ο κανακάρης µη στεναχωρηθεί. Να δεις πως θα αντιδράσουν οι γονείς … Ποιος τους ακούει … Εµείς όµως θα στηρίξουµε το συνάδελφο. Καθηγητής Β : Ό,τι και να γίνει ο συνάδελφος, είναι συνάδελφος.

55

Σκηνή 4η Μετά Συλλόγου Ο ∆ιευθυντής διαβάζει στο σύλλογο διδασκόντων το πρακτικό πριν την υπογραφή : ∆ιευθυντής : Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2004 Αριθµός Πρωτοκόλλου 107 ¨ Ο Σύλλογος του Γυµνασίου Σύρου αποφάσισε οµόφωνα να τιµωρήσει τον µαθητή Πέτρο Ζυγόµαλλο µε τριήµερη αποβολή αφού έλαβε υπόψη τους παρακάτω λόγους: 1 . την εριστική, επιθετική και ανάρµοστη συµπεριφορά του µαθητή Πέτρου Ζυγόµαλλου προς αρκετούς εκπαιδευτικούς. 2 .το γεγονός ότι σήµερα έριξε ένα βιβλίο στο συνάδελφο κ.Κ. Παπαδόπουλο. 3 . εξαιτίας της άρνησης του να ζητήσει «συγνώµη» και να δείξει µεταµέλεια. 4 . εξαιτίας του ότι ο συνάδελφος έγινε αντικείµενο εµπαιγµού από τους µαθητές του σχολείου λόγω της συγκεκριµένης πράξης του ανωτέρου µαθητή (ο συνάδελφος βρέθηκε σε άµυνα και προέβη σε πράξη χειροδικίας δικαιολογηµένα). Η ποινή αρχίζει από αύριο 3 Φεβρουαρίου 2005 . Ο ∆ιευθυντής

Οι ∆ιδάσκοντες

56

Σκηνή 5η Ώρα

13:30

(Χτυπάει το τηλέφωνο) Μητέρα : Ποιος είναι; ∆ιευθ. : Κυρία Ζυγόµαλλου, από το Γυµνάσιο Σύρου τηλεφωνώ. Σας παρακαλώ πολύ να έρθετε στο σχολείο γιατί δηµιουργήθηκε ένα πρόβληµα µε το γιο σας. Μητέρα : ∆ηλαδή τι συµβαίνει; Έπαθε τίποτα; ∆ιευθ. : Όχι µην ανησυχείτε δεν έπαθε κάτι, απλά θέλουµε να ‘ρθετε από εδώ το συντοµότερο δυνατό. (Μονολογεί η µητέρα) Μητέρα : Πω, πω !!! Τώρα τι να κάνω. Να πάρω τηλέφωνο το Παναγιώτη; Να τον περιµένω να ‘ρθει; Μπα όχι !!! Θα τον πάρω τώρα να του το πω. Μητέρα : (Σηκώνει το τηλέφωνο). Έλα Παναγιώτη. Τι κάνεις; Α µάλιστα ….. Με πήραν από το σχολείο του Πέτρου και µου ‘παν να πάµε εγώ ή εσύ οπωσδήποτε αύριο γιατί δηµιουργήθηκε κάποιο πρόβληµα. Ποιος ξέρει τι έκανε πάλι !!! (Την ίδια στιγµή που κλείνει το τηλέφωνο µπαίνει ο Πέτρος σπίτι µε κατεβασµένα τα µούτρα, αλλά συγχρόνως νευριασµένος. Πετάει τη τσάντα, βρίζει και λέει : ) Πέτρος : Μητέρα : Πέτρος : Μητέρα : Πέτρος : χαστούκι.

∆ε ξαναπάω σχολείο. Καλά ούτε ένα γεια, δε λες; Άσε µε ρε µαµά !!! Τι έγινε; Τι να ‘γινε … Αυτός ο βλάκας ο καθηγητής µου ‘ριξε

Μητέρα : Α… γι’ αυτό µε πήραν απ’ το σχολείο τηλέφωνο και µου ‘παν να πάω εγώ ή ο µπαµπάς αύριο… Πέτρος : Πρόλαβαν και σε πήραν; ( φεύγοντας για το δωµάτιο του ) Πατέρας : (Μπαίνει στο σπίτι) Αµάν ρε γυναίκα! Τι έγινε πάλι; Μ’ έχεις πρήξει µε το γιο σου. Ένα φαΐ έρχοµαι και ‘γώ να φάω και µου βγαίνει ξινό! Μητέρα : Γιατί µόνο γιος µου είναι; Ο κανακάρης σου πέταξε βιβλίο στον καθηγητή. Πατέρας : Καλά, καλά βάλε να φάω τώρα κι άσε µε. Μετά θα τον περιποιηθώ. Μητέρα : Τι θα γίνει αύριο, ποιος θα πάει σχολείο; Πατέρας : Εσύ φυσικά. Έχω δουλειά. Μπορώ να χάσω το µεροκάµατο;

57

Μητέρα : Όχι,… δεν κατάλαβες, και δικός σου γιος είναι. Μαζί θα πάµε…..

58

Σκηνή 6η Γραφείο καθηγητών Καθηγητής : Είµαι περίεργη να δω τι θα γίνει τώρα που θα έρθουν και οι γονείς του Ζυγόµαλλου . Καθηγητής : Να τους δούµε κι αυτούς!!! Καθηγητής : Καθρέφτες των παιδιών τους θα ‘ναι κι αυτοί!!! Τάλε – κουάλε σου λέω…… Καθηγητής : Πες το ψέµατα! Σήµερα δώσανε πολλές ελευθερίες στα παιδιά και να τα αποτελέσµατα! Που ακούστηκε, να έρχεται ο πατέρας στο σχολείο για τέτοια πράγµατα! Ν’ αφήνει τη δουλειά του και να τρέχει στα γραφεία για να τον επιπλήττουν για το βλαστάρι του…… Καθηγητής : Μωρέ καλά να πάθουνε κι αυτοί!!! Έτσι που τα µεγαλώνουνε. Καθηγητής : Βρε παιδιά… Θα εκτονώσουµε όλα τα’ απωθηµένα µας πάνω σ’ αυτό το παιδί;… Αµαρτία είναι……

59

Σκηνή 7η (Την επόµενη µέρα στο σχολείο) Γονείς : Καληµέρα…. Είµαστε οι γονείς του Πέτρου που µας καλέσατε. ∆ιευθ. : Καληµέρα, καθίστε. (Αµηχανία… απ’ όλους) ∆ιευθ. : Όπως σας ενηµέρωσα και χτες τηλεφωνικά υπάρχει πρόβληµα µε το γιο σας, πέταξε βιβλίο στον καθηγητή. Παραλίγο θα τον χτυπούσε στο κεφάλι. Ευτυχώς τον πέτυχε στον ώµο. Γι’ αυτή του τη πράξη τιµωρήθηκε µε τριήµερη αποβολή µετά από απόφαση του Συλλόγου ∆ιδασκόντων. …Καταλαβαίνετε και τη θέση του καθηγητή που αναγκάστηκε να τον χαστουκίσει. … Και δεν είναι η πρώτη φορά … ξέρετε … που δηµιουργεί πρόβληµα στο σχολείο. Κατ’ επανάληψη έχει δηµιουργήσει προβλήµατα και του έχουµε κάνει πολλές συστάσεις, και όπως σας έχουµε ενηµερώσει γραπτά έχει κάνει και αδικαιολόγητες απουσίες. Πατέρας : Μα πως … στα καλά καθούµενα πέταξε το βιβλίο; Μητέρα : Τρεις µέρες αποβολή … Έχει τόσες απουσίες; Κινδυνεύει να χάσει τη χρονιά… ∆ιευθ. : Μα είναι απόφαση συλλόγου, δεν είναι δική µου απόφαση … και σας τονίζω ότι ούτε συγνώµη δε ζήτησε ο γιο σας. Πατέρας : Το παλιόπαιδο …… Μητέρα : Ναι αλλά κι αυτός (ο καθηγητής) του έδωσε χαστούκι. Αυτό δεν απαγορεύεται; ∆ιευθ. : Μα στην αγανάκτησή του τι θέλετε να κάνει; Μήπως είναι η πρώτη φορά που τον ενοχλεί; Πόσο ν’ αντέξει ο άνθρωπος; Πάλι καλά τρεις µέρες … Παραπάνω έπρεπε να τιµωρηθεί… Την άλλη φορά θα τον διώξουµε απ’ το σχολείο… Πατέρας : Μου φαίνεται ότι µας απειλείτε τώρα. Εµείς θα προχωρήσουµε παραπέρα …… Μητέρα : Έλα, έλα … Σταµάτα… Πατέρας : Καλά τι να σταµατήσω εδώ µας απειλεί. Μητέρα : Καλά πάµε και θα δούµε… Χαίρετε!!!!! ∆ιευθ. : Γεια σας …… (?)

60

Σκηνή 8η …… Φεύγουν οι γονείς …… Στο γραφείο καθηγητών. Καθηγητής : τι έγινε πάλι; Είδηση δεν πήρα. Είχα εφηµερία έξω και είδα τoυς γονείς του Ζυγόµαλλου να φεύγουν. Καθηγητής : Τι να γίνει; Όπως τα περιµέναµε… Μίλησαν µε τον διευθυντή,… δεν ξέρω λεπτοµέρειες. Καθηγητής : Ναι… σιγά µη διορθωθεί τώρα ο Ζυγόµαλλος…… Καθηγητής : Γιατί το λες αυτό. Αν δεις µια εργασία που µου έφερε προχτές. Άλλα προβλήµατα πρέπει να έχει το παιδί…… ( Κι ενώ γίνεται αυτή η συζήτηση χτυπάει το κουδούνι και µπαίνει ο Παπαδόπουλος. Πετάει τη τσάντα στο γραφείο του εκνευρισµένος……) Παπαδόπουλος : Ουφ!!! Το κεφάλι µου πάει να σπάσει. (Χαλαρώνει το πουκάµισο (γραβάτα) ) Ζέστη δεν κάνει; Καθηγητής : Μπα δε νοµίζω. Παπαδόπουλος : Άκου εκεί να βρω και το µπελά µου από πάνω; Αυτό το παιδί ( ο Ζυγόµαλλος ) δεν καταλαβαίνει τίποτα. Με τίποτα δεν ευχαριστιέται. Καθηγητής : Παιδιά…… Τι περιµένεις όταν έχουν τόσα προβλήµατα απ’ τα σπίτια τους; Παπαδόπουλος : ( ∆ιστακτικά… ) ∆ε… µου λες… Τι κάνει σε σένα ο Ζυγόµαλλος; Πώς είναι στο µάθηµα; Καθηγητής ( ψώνιο ) : Α!!! Εγώ δεν έχω κανένα πρόβληµα!!! (µε περηφάνια) Μπαίνει ο διευθυντής. Προτείνει συνέλευση συλλόγου ∆ιευθυντής : ( Ενηµερώνει το σύλλογο ) Πρέπει να σας γνωστοποιήσω ότι ήρθαν οι γονείς του Ζυγοµαλλου. Τους εξήγησα το θέµα …… αλλά θα πρέπει να είµαστε προσεκτικοί. Φαινόµενα σαν αυτό θα πρέπει να τα προλαβαίνουµε, για το καλό των παιδιών και του σχολείου κι εδώ που τα λέµε διακινδυνεύουµε και τη θέση µας. Θα παρακαλούσα όλους τους συναδέλφους να ασχοληθούν µε το συγκεκριµένο µαθητή και µε όσους άλλους µπορεί να έχουν ανάγκη. Καθηγητής : ……………………………….. Παπαδόπουλος : ( Νιώθει άσχηµα …… αρχίζει να προβληµατίζεται. )

61

Σκηνή 9η ( Σκόρπιες σκέψεις. Στη βεράντα του σπιτιού µε µια κούπα καφέ. ) ‘’ ∆εν έπρεπε! Σίγουρα δεν έπρεπε! Πώς τα κατάφερα έτσι; Γιατί; Εγώ που τόσα χρόνια λειτούργησα ως πρότυπο!!! Που δεν έχουν να µου καταλογίσουν τίποτα µαθητές ή γονείς! Τι να λένε οι συνάδερφοι µου; Που θα καταλήξω µε όλα αυτά; Κοίτα, ρε φίλε µου, κατάντια!!!’’ ( Αλλάζει ύφος. Ο συνήγορος του διαβόλου µε τη µορφή του άλλου εαυτού του έχει άλλη άποψη…… ) ‘’ Αλλά κι αυτό το παιδί τα ήθελε!!! Όχι ένα χαστούκι – δύο!!! ∆ύο ρε ήθελε να του ‘ρθει ο ουρανός κολοκύθι. Τι άλλο µας έµεινε δηλαδή; ∆εν τους χτυπάµε, δεν τους στριµώχνουµε, δεν τους ζητάµε τίποτα, δεν τους πλησιάζουµε καν!!! Μήπως, να φύγουµε κιόλας; Τι σκατά, το κέρατό µου! ∆ε µας έµεινε και κάποιος τρόπος να τους µαζεύουµε. Μωρέ καλά του έκανα! Τουλάχιστον να µη µε λένε και µαλάκα…… ‘’ Εξαιτίας µου ξέσπασε ο 3ος παγκόσµιος πόλεµος!!! Με ‘βγαλαν ‘’έξω από τα ρούχα µου’’ και να το αποτέλεσµα, θάλασσα τα’ έκανα! Ξεπέρασα τα όρια µου και οι µαθητές τώρα; Με µισούν; Άλλα όνειρα είχα όταν ξεκίνησα τη δουλειά µου. Τι ωραία που ήταν τότε! Ήµουν ήρεµος, είχα όρεξη για δουλειά και τώρα νευριάζω µε το παραµικρό. Στ’ αλήθεια νοιώθω αδύναµος, απογοητευµένος, χαµένος. Πίστευα ότι είχα χαράξει µια ζωντανή λειτουργική σχέση µε τους µαθητές. Όµως, δεν επαληθεύτηκα. Να ‘’βράσω’’ τις παιδαγωγικές µου µελέτες. Να σκίσω το µεταπτυχιακό µου δίπλωµα µε τίτλο ‘’ Τα καινοτόµα προγράµµατα και οι σύγχρονες παιδαγωγικές, µέθοδοι για έναν ενεργό µαθητή!!!’’ Κατάντησα αστείος! Πόσο γελάστηκα Θεέ µου! Τόσο πολύ πίστευα ότι µέρα τη µέρα, στιγµή τη στιγµή έβαζα µαζί µε τους µαθητές ένα καινούριο λιθαράκι στη σχέση µας; Τέρµα θα ζητήσω κάποιες µέρες αναρρωτική άδεια, να δω, να αξιολογήσω τη δουλειά µου, µα και την τωρινή κατάσταση. Να ηρεµήσουν, ίσως, και λίγο τα πνεύµατα, και βλέπουµε. Ίσως να κάνω αίτηση για απόσπαση. Το µήνυµα από τους µαθητές το πήρα. Και ήταν σκληρό!!! Θέλω ν’ ανοίξει η γη να µε καταπιεί, αλλά πρέπει να βρω λύση. ∆εν ξέρω αυτή τη στιγµή τίποτα απ’ όσα θα συµβούν στην πορεία. Μα ναι! Καλό θα ‘ταν να µην αφήσω τα πράγµατα στην τύχη και στην απαισιοδοξία, αλλά να είµαι παρών στις εξελίξεις . Και πρώτα απ’ όλα, ζητώντας συγγνώµη από τον ίδιο τον Πέτρο. Ελπίζω να τα καταφέρω…...

62

Σκηνή 10η (Τα µέλη του 15µελούς σκέφτονται να απαιτήσουν την αναστολή της ποινής του συµµαθητή τους – ειδάλλως κατάληψη) Μαθητής : Θα είµαστε αµετακίνητοι! Μαθητής : Αν τολµήσει ο ∆ιευθυντής να το παίξει έξυπνος θα γίνει πανικός… Μαθητής : Μα πάντα έτσι κάνανε, δεν τους ξέρεις. Μαθητής : Κάποιος πρέπει επιτέλους να τους την πει!!! (Καθηγητής εφηµερίας) : Μπα – µπα ! Που πάνε τα πουλάκια µου µε βήµα ταχύ… Μαθητής : ∆ε ψάχνουµε εσάς ! Τον κύριο ∆ιευθυντή θέλουµε. Καθηγητής : Θ’ αρχίσετε νέο γύρο διαβουλεύσεων, ε...; Μαθητής : Ζηλέψαµε την κλίκα σας!!! Καθηγητής : Για τραβήξτε το σκοινί και θα ‘ρθει κι η σειρά σας. Μαθητής : (Ειρωνική µατιά και αποχώρηση)∆εν τσιµπάµε.

63

Σκηνή 11η (Αντιπροσωπία του 15µελούς έρχεται στο Γραφείο Καθηγητών. Χτυπούν την πόρτα.) Καθηγητής : Εµπρός (Μπαίνουν οι µαθητές). Παρακαλώ… Καθηγητής : Τιιι έγινε, παιδιά; Πρόεδρος 15µελούς : Ήρθαµε για το γνωστό…… Καθηγητής : Το γνωστό;;; Ποιο γνωστό ….. Πρόεδρος : Θέλουµε τον Κο ∆ιευθυντή … Όχι να µιλήσουµε µε σας! Καθηγητής : Περάστε…… ∆ιευθυντής : Σας ακούω… Πρόεδρος\Γραµµατέας : Χαίρεται. Γραµµατέας : Ήρθαµε, γιατί όλο το σχολείο είναι αντίθετο µε την αποβολή που ρίξατε στο Πέτρο… Πιστεύουµε ότι είναι άδικο!... Πρόεδρος : Αυτή τη στιγµή να ξέρετε πως αν δεν ανακληθεί η απόφαση δεν σας εγγυώµαι ότι θα µπορέσω να κρατήσω τα υπόλοιπα παιδιά… ∆ιευθυντής : Για … ηρεµήστε! Τι γίνεται εδώ πέρα δηλαδή; Ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήµερα; Μας απειλείτε, δηλαδή; Πρόεδρος : ∆ε σας απειλούµε! Απλά σας ενηµερώνουµε. Τελικά, σκοπεύετε να µας ακούσετε ή να φύγουµε; ∆ιευθυντής : Παιδιά, η υπόθεση τελείωσε. Σας καταλαβαίνω είστε φίλοι και θέλετε να υποστηρίξετε το συµµαθητή σας αλλά εδώ είναι σχολείο και υπάρχουν όροι και κανόνες. Ωραία; Πηγαίνετε στο µάθηµά σας …… Πρόεδρος : Θυµάστε τους όρους και τους κανόνες µόνο όταν πρόκειται για τους δικούς σας!! Η απόφαση έχει παρθεί. ∆ιευθυντής : Μα, µα…… Γραµµατέας : (Κοιτάζει προς τον πρόεδρο και είναι κόκκινη από θυµό, την ώρα που ο ∆ιευθυντής παίζει νευρικά τα κλειδιά του). Μαθητής :Πάµε ρε να φύγουµε! Μόνοι τους τα προκάλεσαν αυτά που θα γίνουνε … Μαθητής : Μωρέ έχει να γίνει… (Αποχωρούν γρήγορα… Στη σκάλα συνοµιλούν) Πρόεδρος : Λοιπόν, φώναξε και τους άλλους, να πάρουµε τα λεφτά από τον ταµία. Τι θα χρειαστούµε άραγε… Μαθητές: Σπρέι, λουκέτα, αλυσίδες, ύφασµα για πανό, ξύλα, επιδέσµους… Τι άλλο ρε, κόλλησε το µυαλό µου. Αυγά!!! Μαθητής :Για καθίστε ρε!!! ∆εν πάει έτσι η ιστορία .. Γραµµατέας: ∆ηλαδή ; Μαθητής :σκάσε και άκου… Πρόεδρος: έλα λέγε ..

64

Μαθητής :τι να πω.. θα τα βάλουµε µε όλους και µε όλα, γιατί ένας καθηγητής τα σκάτωσε ; Πρόεδρος : να κάνουµε ψηφοφορία …

65

Σκηνή 12η (Στο σπίτι η µητέρα µε το γιο) Μητέρα : Ωραία. Πολύ ωραία!!! Μας καλεί ο ∆ιευθυντής και µε απόφαση του Συλλόγου µας ρεζιλεύει οικογενειακώς!!! Καλά δε ντράπηκες; ∆ε σκέφτηκες τις συνέπειες ; Θες να περνιέσαι και ώριµος άντρας ,τροµάρα σου!! Πέτρος : Σιγά – σιγά ρε µάνα. Χαλάρωσε. ∆ε τρέχει και τίποτα. Μητέρα : Κοίτα εκεί αναισθησία. Πω – πω Παναγιά µου. Τσίπα δεν έχεις πάνω σου. Τρεις µέρες αποβολή έφαγες και δε νοιώθεις τίποτα; Πέτρος : Κάτσε ρε µάνα. Με πήρες από τη µούρη! Άραξε να πιούµε ένα καφεδάκι, θα φτιάξω εγώ και για τους δυό µας. Να καθίσουµε, να τα πούµε µε ηρεµία, να σε κεράσω κι ένα τσιγαράκι…ε µανούλα; Μητέρα : Κοίτα τον αχαΐρευτο, πάει να µε τουµπάρει. Έτσι σε µεγαλώσαµε εµείς; Σε µεγαλώσαµε όσο καλύτερα µπορούσαµε και συ; ∆εν µας σέβεσαι βρε!!! Έχει χαθεί ο σεβασµός σ’ αυτό το σπίτι (δακρύζει). Πέτρος : Έλα ρε µάνα δεν πάω να σε τουµπάρω. Κάθεσαι και µιλάς έτσι γιατί ένας κοµπλεξικός καθηγητής… Μητέρα: Σταµάτα …έχεις το θράσος.. Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι ο δικός µας ο γιος είναι ο έξυπνος που πέταξε το βιβλίο στο κεφάλι του καθηγητή… Πέτρος: ∆εν πάει έτσι ρε µάνα . ∆εν σε νοιάζει να ακούσεις το λόγο που του πέταξα το βιβλίο; Μητέρα : Τι ν’ ακούσω µωρέ!!! Πάλι θα δικαιολογηθείς όπως κάνεις κάθε φορά που τα σκατώνεις.. και γω βέβαια ως γλυκιά µανούλαγιατί έτσι µε θες- θα σε δικαιολογήσω, θα πάρω το µέρος σου, θα πιστέψω στα λόγια σου και στο τέλος θα σε υπερασπιστώ .. Έτσι γίνεται κάθε φορά .και ποιο είναι το κέρδος;… να τα πάλι τα µαντάτα … Πέτρος : Τι είναι αυτά τα χαζά ρε µάνα ;Σε ποιόν θα µε υπερασπιστείς…… Μητέρα : Στον πατέρα σου, στον κόσµο όλο…… Κατ’ αρχάς στον πατέρα σου, βρε αχαΐρευτε. Άλλος αυτός!!! Με το να φέρνει λεφτά στο σπίτι νοµίζει ότι είναι ο σωστός, ο τέλειος οικογενειάρχης … Πέτρος : Τι είναι αυτά που λες τώρα ρε µάνα; Μητέρα: Ασχολήθηκε ποτέ στα σοβαρά µαζί σου; Τα φορτώνει όλα πάνω µου και τα ακούω κιόλας από πάνω.. Να το δηµιούργηµα σου. Μου λέει… Να χαίρεσαι τον κανακάρη σου!!!... Με κοροϊδεύει κιόλας για την αδυναµία που σου δείχνω.. Αλλά εσύ; Ίδιος ο πατέρας σου!!! Πέτρος : Ρε µάνα … µε κάνεις να νιώθω άσχηµα όταν µιλάς έτσι… Μητέρα : Γιατί άδικο έχω; Αλλά τι στα λέω εσένα ; Ίδιος ο πατέρας σου κι εσύ.. Το Μήλο κάτω απ’ την µηλιά !!! Όλο γλύκες στα λόγια και στην πράξη; Πότε βγήκα µαζί του έξω ..Πότε µου έκανε ένα τόσο δα δώρο ; Φέρνει λεφτά στο σπίτι βλέπεις.. Κι εγώ θα πρέπει να είµαι η καλή µάνα και η ευχαριστηµένη σύζυγος Πέτρος : Ρε µάνα, ξέφυγες!!! Τέτοια του κάνεις και τον νευριάζεις.…

66

Μητέρα : Ναι πες ότι εγώ φταίω για όλα τώρα!!! Και µην παίρνεις θάρρος .. Εσύ θα έπρεπε να ζητήσεις συγνώµη από µένα και τον πατέρα σου Έτσι σε µεγάλωσα εγώ; Αλλά ας είχα λίγη κατανόηση από τον πατέρα σου τουλάχιστον… Πέτρος : Μάνα, ξεκόλλα. Εγώ είµαι το πρόβληµα τώρα κι όχι ο πατέρας. (Ακούγονται κλειδιά στην πόρτα…) Μητέρα : Σταµάτα, σταµάτα µη σ’ ακούσει, όχι τίποτα άλλο, αλλά θα τα βάλει µαζί µου……(Ο Πέτρος φεύγει προς το δωµάτιό του)

67

Σκηνή 13η Πέτρος Μπαίνοντας δυναµικά και νευριασµένα µέσα στο δωµάτιο µου, χτυπάω πίσω µου την πόρτα µε πολύ δύναµη. Προσπαθώ να ηρεµίσω τον εαυτό µου σκεφτόµενος µέσα µου ‘’ Πέτρο … cool, cool ‘’. Η επόµενη κίνησή µου …… Ανοίγω την ντουλάπα και κοιτάω τον εαυτό µου στον καθρέφτη. ∆ε ξέρω αν µπορώ να αντικρίσω τα µάτια µου µε θάρρος και τόλµη. Κατά βάθος ντρέποµαι πολύ, και δεν υπάρχει κανένας λόγος να κρυφτώ απ’ τον ίδιο µου τον εαυτό …… Βλέποντας ένα διαφορετικό Πέτρο απέναντι µου κάνω τις εξής σκέψεις …… ‘’ Ωραία, καλά τα κατάφερα πάλι… Τι κάνω τώρα…;;; Αυτή τη φορά τα πράγµατα είναι σκούρα….. Μήπως κάνω κι εγώ κάποιο λάθος…; Μα τι λέω τώρα αυτό είναι δεδοµένο… Αµάν πια, δεν αντέχω άλλο, Βαρέθηκα τη ζωή µου, βαρέθηκα να γίνοµαι βάρος στους άλλους και να τους στεναχωρώ! ∆εν πάει άλλο.. Ίσως κάτι πρέπει ν’ αλλάξω …Καλύτερα να µην το παρατραβάω … δεν βγάζει πουθενά …. Απ’ την άλλη πλευρά η οικογένεια µου περνάει µια κρίση. Στον κόσµο της η µαµά κι ο µπαµπάς το ίδιο…τους λυπάµαι αλλά αυτό δεν αντέχεται….βλέπουν και το δικό µου το χάλι … γιατί ρε γαµώτο η ζωή να είναι τόσο χάλια….; Να µπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω ,δε θα έκανα αυτά τα λάθη.… Λένε βέβαια πως «παθαίνοντας µαθαίνεις» αλλά τι στο καλό πρέπει να µάθω και παθαίνω τόσα πολλά; Τέρµα …θα συζητήσω µε τους συµµαθητές µου …∆εν µπορεί … Πάντα υπάρχει µια λύση…..

68

Σκηνή 14η

Βράδυ µετά τη συνάντηση µε τον ∆ιευθυντή και τη συζήτηση µε τον Πέτρο. ΠΑΤΕΡΑΣ: Και τώρα τι γίνεται; Μας την έκανε ο Πετράκης .Έπρεπε να το είχαµε καταλάβει από πριν , δεν είναι η πρώτη φορά που µου έδειξε σηµάδια. Η µάνα του λέει πως µου µοιάζει «Φτυστός ο πατέρας σου!!!» …Το λέει ίσως γιατί δεν µπορεί πια να τον ελέγξει όπως κι εµένα… ΜΗΤΕΡΑ :Τώρα τι έκανα; Αντί να σκέφτοµαι το πρόβληµα του Πέτρου και να το συζητήσω µαζί του, άρχισα να του λέω τα προβλήµατά µου µε τον πατέρα του… Τι φταίει το παιδί αν εµείς στραβώσαµε στην πορεία;…. Γιατί να το φορτώνω και να το εκδικούµαι λες και είναι αυτός ο πατέρας του… Μήπως πρέπει να ξεχωρίσω τα προβλήµατα και να µην τ’ ανακατεύω; ΠΑΤΕΡΑΣ: Φταίω …Λείπω όλη µέρα και το παιδί το φόρτωσα στη γυναίκα µου και τους δασκάλους …έχει κι η γυναίκα µου τα δίκια της όταν µου γκρινιάζει . Που είµαι εγώ όταν ο Πετράκης λείπει όλη µέρα έξω , όταν δεν κρατάει το λόγο του και γυρίζει ό,τι ώρα του καπνίσει !!! ΜΗΤΕΡΑ :Τι θα λέει κι ο κόσµος …. Ολόκληρο βιβλίο στο κεφάλι του χριστιανού…Εµείς φταίµε που συµπεριφέρεται µ’ αυτό τον τρόπο το παιδί. Αν καθόµασταν να µιλάµε σαν οικογένεια Μπροστά στον κόσµο µέλι-γάλα κι από πίσω ,ο καθένας στον κόσµο του … Τώρα τι κάνουµε; ΠΑΤΕΡΑΣ: Μου φαίνεται χάσαµε το στόχο . Η οικογένεια δεν λειτουργεί .Κάτι έχει στραβώσει . ∆εν καταλαβαίνω ….Ίσως θα πρέπει να κόψω κάποιες ώρες από τη δουλειά . Τρέχω σαν το σκυλί , να καλύψω ένα σωρό ανάγκες ,άχρηστες πολλές φορές . Τώρα που το σκέφτοµαι πόσο καιρό έχουµε να βγούµε έξω µε τη γυναίκα µου …Πόσες φορές πήρα το γιό µου , να; Κάνουµε κάτι οι δυό µας σαν πατέρας µε γιό , να κουβεντιάσουµε , να µου πεί τα όνειρά του, τα προβλήµατά του , τις ανάγκες του…. ΜΗΤΕΡΑ :Το παιδί κάτι προσπαθούσε να µου πει , αλλά εγώ είχα βουλώσει τα αυτιά µου. Πρέπει να ξαναπροσπαθήσω…το µανάρι µου µέχρι καφέ πήγε να µου φτιάξει…κάτι ήθελε να µου πει …είναι καλό παιδί, εµείς φταίµε ,εγω κι ο πατέρας του. Πρέπει να κάτσουµε ήρεµα και να τον ακούσουµε…να µας πει πως έγινε το επεισόδιο, δε µπορεί να έχει όλο το άδικο ο γιος µας…

69

ΠΑΤΕΡΑΣ: Απόψε κιόλας ,πρέπει να κάτσουµε κάτω να κουβεντιάσουµε τα προβλήµατα µας …να νοιώσουµε πάλι ζευγάρι µε τη γυναίκα µου….

70

Σκηνή 15η ΑΝ∆ΡΑΣ: Άννα τι θα λεγες να τρώγαµε απόψε έξω οι δυό µας; ΓΥΝΑΙΚΑ:∆εν ξέρω …Καλύτερα να µείνουµε µέσα ,ε τι λες;Ν’ ανάψουµε το τζάκι µας , ν ανοίξουµε κι ένα µπουκάλι κρασί !!! ΑΝ∆ΡΑΣ: Όχι , θέλω να σε βγάλω έξω . Να είµαστε οι δυό µας . Έχουµε τόσο καιρό .. Οι δυό µας , κατάλαβες; ΓΥΝΑΙΚΑ: (τον κοιτάζει απορηµένη ) ΑΝ∆ΡΑΣ:Τι µε κοιτάς ; Βάλε τα καλά σου , στολίσου και πάµε ΓΥΝΑΙΚΑ :Με εκπλήσσεις (χαριτωµένα). ∆εν µ’ έχεις συνηθίσει σε κάτι τέτοια.. ΑΝ∆ΡΑΣ : Άννα ! Σου πήρα ένα δωράκι… ΓΥΝΑΙΚΑ: (το παίρνει, το ανοίγει, γλυκά σοκαρισµένη, είναι έτοιµη να δακρύσει, τον φιλάει ) ……Θα έδωσες ένα σωρό λεφτά…

71

Σκηνή 17η ( Επιστρέφει ο καθηγητής µετά την αναρρωτική ………) Μετά το µάθηµα……… Καθηγητής : Πέτρο… θα µπορούσες να µείνεις λίγο στο διάλειµµα για να µιλήσουµε; Πέτρος : Μάλιστα κύριε. Καθηγητής : Φαντάζεσαι βέβαια γιατί ήθελα να µιλήσουµε. Πέτρος : (Kατεβάζει το κεφάλι…) Ε! Ναι… Ξέρετε…… Καθηγητής : ∆εν ήταν και η καλύτερη στιγµή. Μακάρι να µην είχε συµβεί. Πέτρος : Το ίδιο θα ευχόµουν και εγώ. Καθηγητής : Επειδή όµως συνέβη ότι συνέβη, πιστεύεις ότι θα µπορούσαµε να συνεργαστούµε από δω και πέρα; Πέτρος : Ναι, ας προσπαθήσουµε για µια καλύτερη επικοινωνία. ∆εν είναι και το πιο δύσκολο, θα ‘λεγα θέληση να ‘χουµε. Και από ‘µένα υπάρχει. Καθηγητής : ( Χαµογελά συγκαταβατικά )

72

ΣΚΗΝΗ

18η

ΠΕΤΡΟΣ: Λοιπόν, εγώ φεύγω έτσι; ΑΝΤΡΑΣ: Έχεις κάτι κανονίσει; ΠΈΤΡΟΣ: Ναι, θα είµαι µε τη Μαρία. Άλλωστε και σεις είσαστε παρεούλα τώρα και…. στους δύο τρίτος δεν χωρεί ΓΥΝΑΙΚΑ: Να προσέχετε στο δρόµο µε τη µηχανή ΠΕΤΡΟΣ: Μαµά, εντάξει, εννοείται! ΓΥΝΑΙΚΑ: Εννοώ, να µην πιείτε πολύ, να µην ζαλιστείτε. Γι αυτό το είπα, µη µου συγχύζεσαι! ΠΕΤΡΟΣ: Εντάξει, εντάξει ξέρω. Μη φοβάσαι, φεύγω, γειά σας! ΑΝΤΡΑΣ: Γειά σου, αγόρι µου! (πλησιάζει τη γυναίκα µε ένα δίσκο): Λίγο κρασί; ΓΥΝΑΙΚΑ: Ναι! Πω, πω περιποίηση, τι υπέροχα πράγµατα ετοίµασες εδώ βρε παιδί µου; ΑΝΤΡΑΣ: Ξέρεις Άννα, από την τελευταία φορά που µιλήσαµε προβληµατίστηκα ιδιαίτερα για το που έχει φτάσει η µεταξύ µας σχέση αλλά και η σχέση µας µε το παιδί µας. Ένοιωσα στ’ αλήθεια αρκετά αποµακρυσµένος από σένα και το παιδί και κανόνισα µε το Βαγγέλη, την αλλαγή του ωραρίου µας, έτσι ώστε να βρίσκοµαι περισσότερο κοντά σας και πιο ενεργά. Μπορεί αυτό να µη µας συµφέρει τόσο οικονοµικά, θα είναι καλό όµως για την οικογενειακή µας ισορροπία. ΓΥΝΑΙΚΑ: Παναγιώτη, τι ακούω, τι αλλαγές είναι αυτές, µε ξαφνιάζεις και µου αρέσει! ΑΝΤΡΑΣ: Νοιώθω ότι είναι καιρός να ξαναµπεί ο ένας στη ζωή του άλλου, ήρεµα, απλά, συντροφικά! Να ξαναζεσταθούµε βρε αδελφέ και να ζεστάνουµε και τη σχέση µας µε το γιό µας. ΓΥΝΑΙΚΑ: Σίγουρα, αν εµείς νοιώσουµε καλά θα το µεταδώσουµε και στον Πέτρο. Αν αυτή είναι η αλήθεια µας, τότε µε αλήθεια αντιµετωπίζουµε και την ίδια µας τη ζωή. ΑΝΤΡΑΣ: Ωραία, καταθέτω πρόταση!! ΓΥΝΑΙΚΑ: ∆εκτή! ΑΝΤΡΑΣ: Μα δεν την είπα ακόµα. ΓΥΝΑΙΚΑ: Νοιώθω ότι θα είναι ωραία η πρότασή σου. Το βλέπω στο βλέµµα σου, το νοιώθω από την έκφρασή σου! ΑΝΤΡΑΣ: Τι θάλεγες για ένα ταξιδάκι δραπετεύοντας από τα καθηµερινά µας για λίγο. Να ανανεωθούµε λίγο βρε παιδί µου, να ζωντανέψει η σχέση µας ξανά. ΓΥΝΑΙΚΑ: Ρε συ Παναγιώτη, θυµάσαι από πότε έχουµε να κάνουµε διακοπούλες τα δυό µας; Μονίµως κολλάµε στα προβλήµατά µας, στα ζόρια µας τα καθηµερινά, στην οικονοµική µας δυσχέρεια, στο γιό µας. ΑΝΤΡΑΣ: Εεπ! Στόπ! Όχι άλλα λόγια για το πριν. Όχι µαύρες σκέψεις, τώρα µπροστά, µε τόλµη και αγάπη.

73

ΓΥΝΑΙΚΑ: Πόσο διαφορετικό σε βρίσκω! Ν’ ανησυχήσω; Όµως ο µικρός, τι θα πει ο µικρός, πως θα το πάρει!!! ΑΝΤΡΑΣ: Πρώτον, δεν είναι πια µικρός ο γιός µας αλλά κοτζάµ παλικάρι και δεύτερον, µια χαρά θα το πάρει. Εσύ άλλωστε το λες. Αν εµείς είµαστε καλά, αν εµείς είµαστε αληθινοί µεταξύ µας, τότε καλά θα είναι και η σχέση µας µε το γιό µας !! ΓΥΝΑΙΚΑ: ΄΄Εχεις δίκιο µε έπεισες!! Όχι, ότι χρειάστηκε και πολύς κόπος δηλαδή για να µε πείσεις. Είµαι έτοιµη όπως άλλοτε για νέες εξορµήσεις!!!

74

Σκηνή 19η (Πηγαδάκι µαθητών, ψίθυροι, εικόνα προετοιµασίας. Μπαίνει ο Πέτρος) Μαθητής Α: Παιδιά, ο Πέτρος!!! Μαθητής Β: Πέτρο, πάνω στην ώρα έρχεσαι για να βοηθήσεις! Προετοιµάζουµε την κατάληψη! Πέτρος: Ρε σεις, για ηρεµήστε λίγο! Μου φαίνεται πως το παρατραβάµε! Μαθητής Γ: Τι έγινε ρε; Πέτρος: Μίλησα µε τον Παπαδόπουλο! Μαθητές: Τιιι; Τι σου είπε; Έφαγες κι άλλη µέρα; Άλλο χαστούκι µήπως; Του τα’ χωσες; Πέτρος: Παίδες, ηρεµία! Χαλαρώστε! Τίποτ’ απ’ όλα αυτά δεν έγινε, και καλύτερα να µη γίνει ούτε η κατάληψη! Μαθητής Α: Πέτρο µας ξενέρωσες, πάµε ρε να φύγουµε!! (Μένουν τρεις µαζί του) Μαθητής Β: Θα µας πεις τι έγινε; Πέτρος: Μίλησα µε τον Παπαδόπουλο στην αρχή του διαλείµµατος και αποφασίσαµε να ξεχάσουµε όλα όσα έγιναν και να κάνουµε µια νέα αρχή. Μαθητής Γ: ∆ηλαδή να µη την κάνουµε την κατάληψη; Κρίµα, θα χάναµε και το διαγώνισµα της Ιστορίας! Μαθητής ∆ (Λένα): Ρε συ Πετράκη έχει ξεσηκωθεί όλο το σχολείο, τι θα τους πούµε; Αλλά πάλι εσύ αποφασίζεις! Μαθητής Β: Συµφωνώ µε τη Λένα!!! Μαθητής Γ: Ναι, µη και δε συµφωνήσεις εσύ µε κορίτσι! Ο νούς σου πάντα στο καµάκι! Μαθητής Β: Γιατί εσένα που είναι; Μαθητής Ε: Ξεχνιέται δηλαδή το χαστούκι και η τριήµερη;

75

Πέτρος: Ρε σεις δεν είναι η τριήµερη το θέµα…Το θέµα είναι να διορθώσουµε ό,τι έγινε και να γίνει µάθηµα σε όλους µας. Έτσι θα τα πάµε καλύτερα και µε τους καθηγητές! Μαθητής Ε: Καλά ρε συ Πετράκη, θα κάνουµε ότι µας πεις! Αντε επαναστάτες, µαζεύτε τα! Μας γείωσες ρε Πετράκη ! Πάµε να γειώσουµε και τους άλλους τώρα!

76

ΣΕ ΚΥΚΛΟ ΚΑΘΙΣΤΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΡΑΓΟΥ∆ΟΥΝ ΜΕ ΚΙΘΑΡΑ …. “ Μ΄ αρέσει να µην λέω πολλά, µη λέω πολλά µ΄ αρέσει να κοιτάω ψηλά, κοιτάω ψηλά στ΄ ατέλειωτα τραγούδια. Με τη σκιά µου να πετώ, να πετώ να πιάνω αστέρια στο βυθό, στο βυθό βυθό της µουσικής σου. Κι όταν θα πέφτει η παγωνιά, η παγωνιά να κάνω κύκλους σαν ολό-ολόγιοµο φεγγάρι στη σκηνή σου ”

(2 φορές)

Να ΄ταν τα φώτα τα θαµπά, τα θαµπά να ΄ταν αστέρια φωτεινά, φωτεινά στα χέρια να στ΄αφήσω. Μάτια µου ψάξε να µε βρεις, να µε βρεις ψάξε στους δρόµους της σιωπής µονάχος, θα σβήνω τη µορφή µου.

77

Β µέρος ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΑΘΗΤΗΣ: Θα θέλαµε και µεις να εκφράσουµε κάποιες σκέψεις – επιθυµίες µας. Το σχολείο ενδιαφέρεται µόνο για την αφοµοίωση γνώσεων και αρνείται να υποστηρίξει την προσπάθειά µας, να γνωρίσουµε τόσο την κοινωνία στην οποία σταδιακά εντασσόµαστε, όσο και τον ίδιο µας τον εαυτό. ΜΑΘΗΤΗΣ: Αν και το σχολείο είναι µια µικρή κοινωνία, µας ωθεί να αναπτύξουµε σχέσεις ανταγωνισµού, υποβαθµίζοντας τις πραγµατικές και ουσιώδεις σχέσεις. Θέλουµε βοήθεια από εσάς τους καθηγητές και εσάς τους γονείς µας, για να ανατρέψουµε αυτό το κλίµα. ΜΑΘΗΤΗΣ: Μη νοιάζεστε µόνο για την ύλη που πρέπει να βγει. ∆είξτε και λίγη κατανόηση γι’ αυτούς που δεν καταλαβαίνουν το µάθηµα. ΜΑΘΗΤΗΣ: ∆ώστε λίγη ζωντάνια, περισσότερο χρώµα στη διδασκαλία σας, για να γίνει ευχάριστο, να τραβήξει την προσοχή και τη συµµετοχή µας το µάθηµα. ΜΑΘΗΤΗΣ: Μην είστε τυπικοί και ψυχροί. Θα µπορούσατε να δίνετε περισσότερο βάση στην επικοινωνία παρά στις στείρες γνώσεις. ΜΑΘΗΤΗΣ: Ενθαρρύνετέ µας στην ανάπτυξη πρωτοβουλιών για εξωσχολικά προγράµµατα: - Εφηµερίδα - Θεατρική οµάδα - περιπατητική οµάδα ΜΑΘΗΤΗΣ: Μην ειρωνεύεστε τα λάθη µας ΜΑΘΗΤΗΣ: Μη µας βάζετε απροειδοποίητα τεστ ΜΑΘΗΤΗΣ: Και όχι τόση δουλειά στο σπίτι ΜΑΘΗΤΗΣ: Θέλουµε διάλογο µαζί σας κι όχι µονόλογο από την έδρα ΜΑΘΗΤΗΣ: Μας αρέσετε τις φορές που είστε κεφάτοι κι ευδιάθετοι, όταν συζητάµε εξωσχολικά θέµατα, όταν οργανώνετε ενηµερωτικές εκδροµές ΜΑΘΗΤΗΣ: Όταν µας στηρίζετε και είστε κοντά µας ΜΑΘΗΤΗΣ: Τελικά, δείξτε λίγη κατανόηση προς τους µαθητές σας, γιατί κάποτε και σεις ήσασταν παιδιά!!! ΞΕΚΙΝΑ ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΙΣ ∆ΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΙΚΤΩΝ ΟΜΑ∆ΩΝ

78

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ «ΦΕΡΕΚΥ∆ΗΣ ΕΚ ΣΥΡΙΗΣ»

ΤΙΤΛΟΣ ΕΡΓΟΥ www.ithakes.gr

ΣΥΡΟΣ 2006

79

ΣΚΗΝΗ 1Η Aνοίγει η αυλαία, και υπάρχουν στην σκηνή όλοι , µαθητές, γονείς, καθηγητές. Όλοι ασχολούνται µε κάτι διαφορετικό σε πηγαδάκια. Άλλοι κοιτούν φωτογραφίες, άλλοι γράφουν, ζωγραφίζουν και άλλοι ασχολούνται µ΄ ένα ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ στο κέντρο της σκηνής ( Πρόκειται φυσικά για την τελευταία σκηνή του έργου, δηλαδή την κατασκευή της εφηµερίδας, ηλεκτρονικής και κανονικής). Ξαφνικά κάποιοι µαθητές παρατηρούν τον κόσµο στο θέατρο και λένε στους υπόλοιπους να κάνουν ησυχία. Βγαίνουν πιο µπροστά, οι πίσω παγώνουν , και κάνουν µια εισαγωγή στην ιστορία µας…. ( ίσως δείχνουν και κάποια πρόσωπα). «…όλα άρχισαν λοιπόν ένα πένθιµο φθινοπώρου δείλι, όταν η Ανθή ετοιµαζόταν να βγει…..λέει ένας από τους µαθητές αφηγητές και φεύγουν. Στο σπίτι της Ανθής µε την µητέρα της « Η Ανθή αρχίζει να ετοιµάζεται για να συναντήσει την παρέα της. Είναι περίπου 10.00 µ.µ.». Μητέρα: Με ποιους θα βγεις; Ανθή : Με την Ελένη ρε µαµά!!!! Μητέρα: Πάλι θα βγεις µε αυτή την Ελένη και τους φίλους της; ∆εν έχεις άλλες παρέες;΄ Ανθή : Άσε µε ρε µαµά…Όλο τα ίδια και τα ίδια µου λες, κάθε φορά που πάω να βγω. Μητέρα: Είσαι σίγουρη ότι είναι η παρέα που σου ταιριάζει, παιδί µου; Από αυτά που µου έχεις πει, έχω καταλάβει ότι είναι µια παρέα, που «τη βρίσκει» µόνο µε το ποτό και τα ξενύχτια και αυτό µε ανησυχεί. ∆εν το καταλαβαίνεις ; Είµαι µάνα…. Άµα γίνεις και εσύ µάνα θα καταλάβεις…… Ανθή : Άσε µας ρε µάνα, πάλι το κήρυγµα άρχισες; ΒΑΡΕΘΗΚΑ… Θέλω να βγω και θα βγω, το κατάλαβες;;;;. Μητέρα: Φοβάµαι παιδί µου, µην µπλέξεις µ’ αυτούς που τριγυρνάς

80

Ανθή : Ώχου, αϊ παράτα µε πια ( φεύγει ) Μητέρα: Πρόσεχε…. Να µην αργήσεις το βράδυ, θα τα ακούσεις απ’ τον πατέρα σου.

81

ΑΝΘΗ

ΣΚΗΝΗ 2Η

Ακόµη δεν πιστεύω πως οι γονείς µου είχαν δίκιο – αν και ο πατέρας µου συνεχίζει να µου λέει: « Το ΄ξερα ότι θα κατέληγες σε µπελάδες µε αυτή την παλιοπαρέα», «ποτέ δεν ακούς τι σου λένε οι γονείς σου και να τώρα, δες τι έγινε». Άρχισαν όλα τόσο αθώα… Τελείωνα το σχολείο τον περασµένο Ιούνιο αφού είχα ολοκληρώσει τις τελικές εξετάσεις. Αρχικά, ήταν µία περίοδος µεγάλης χαράς και ανεµελιάς. Υπήρχε µεγάλος ενθουσιασµός καθώς δε θα είχαµε πλέον σχολείο και δε θα χρειαζόταν, αν το ήθελα, να ξαναδώσω εξετάσεις. Απολάµβανα την ελευθερία µου, αφού δεν είχα τίποτα να κάνω για ολόκληρο το καλοκαίρι. Αυτή η ευφορία όµως δεν κράτησε για πολύ και σύντοµα άρχισα να βαριέµαι. Το χειρότερο από όλα ήταν ότι ήµουν και άφραγκη. Μία ηµέρα στο κέντρο της πόλης συνάντησα µία κοπέλα, η οποία ήταν µία τάξη µεγαλύτερη από µένα στο σχολείο, που πάντα τη θαύµαζα. Όταν της είπα πώς περνούσα , εκείνη µου απάντησε: «Είναι ώρα να αρχίσεις να ζεις και εσύ, Ανθή». Κανονίσαµε να συναντηθούµε µία εβδοµάδα αργότερα σε ένα µπαρ στην πόλη. Με σύστησε σε όλους τους φίλους της. Αγόρια και κορίτσια. Ήταν σαν να είχε χιλιάδες φίλους και φαινόταν πως περνούσε φανταστικά. Εκπληκτικά! Παρατηρούσα πως η παρέα της δε µου έδειχνε ενδιαφέρον καθώς έπινα µόνο κόκα-κόλα. ∆εν είπαν κάτι συγκεκριµένο, απλά φαινόταν απορριπτικοί κάθε φορά που προσπαθούσα να συµµετάσχω. Μετά από µερικές εβδοµάδες δοκίµασα λίγο «Baccardi» στην κόκακόλα µου. Οφείλω να οµολογήσω πως αν η ελευθερία είχε κάποιο όνοµα, τότε το είχα βρει. Ακόµα θυµάµαι εκείνη τη χαρά και το συναίσθηµα ότι µπορούσα να κάνω τα πάντα. Αυτό πρέπει να φάνηκε και στους άλλους, αφού έγινα επιτέλους µέλος της παρέας… είχα βρει αυτό που ζητούσα. Ένα βράδυ προχωρούσαµε όλοι µαζί σε ένα δρόµο στο κέντρο της πόλης. Το αγόρι της κοπέλας που θαύµαζα τόσο πολύ άρχισε να κοιτάζει µέσα στα παρκαρισµένα αυτοκίνητα, ενώ εκείνη φώναζε «Αυτό! Αυτό! Εκείνο!» και γελούσε όλη την ώρα. ∆εν είχα ιδέα µέχρι εκείνη τη στιγµή ότι και οι δυο τους πλησίαζαν τα αυτοκίνητα για να τα κλέψουν. Το κατάλαβα όταν βρέθηκα στο πίσω κάθισµα µε τέσσερα ή πέντε ακόµα άτοµα από την παρέα και τον οδηγό να «γκαζώνει» για να ξεφύγουµε.

82

ΣΚΗΝΗ 3Η Ελένη: Οοο! Ανθή…Τι γίνεται, ρε; Πως είναι η φάση; Ανθή : Άσε ρε, γαµώτο…Κόβω φλέβες…Οι γέροι µου, µου τα πρήζουν. Συνέχεια καυγάδες, φωνές, απειλές. ∆εν αντέχω άλλο .Για να βγω έξω γίνεται ολόκληρη µάχη. Μου κόψανε τα φράγκα και δεν έχω ούτε για τσίχλες. Ελένη : Και πως την περνάς; Ανθή: Ε…Σπίτι – τηλεόραση, σχολείο …..Τέλος….. Μέχρι εκεί φτάνει ..Πραγµατικά τρελαίνοµαι!...Σκάω, δεν ξέρω τι να κάνω….. Ελένη: Κάνα αίσθηµα παίζει; (Κλείνει το µάτι πονηρά) Ανθή: Μπααα, εδώ δεν µπορώ ούτε µια βόλτα να βγω … που να βρω χρόνο για τέτοια πράγµατα,,,, Είσαι καλά; Ελένη: Είναι ώρα ν΄ αρχίσεις να ζεις κι εσύ, ρε Ανθή! Ανθή: Ναι δίκιο έχεις αλλά είναι δύσκολα τα πράγµατα για µένα….∆εν βλέπω φως…… Ελένη: Γι΄ αυτό σκας; Άραξε ρε! Ανθή: Τι εννοείς; Ελένη: Έλα µαζί µας… Θα σου γνωρίσω τα παιδιά και θα περάσουµε τζάµι! Ξέρεις µωρέ την παρέα που σου έλεγα την άλλη φορά!!! Καλά ε, ξεφαντώνουµε, κάνουµε τρέλες,…..θα δεις…. Ανθή: ( Με ξάφνιασµα ) Πλάκα µου κάνεις;… Ελένη: Όχι ρε! Να αύριο, θα πάµε για clubbing! Έλα κερνάω εγώ!... Ανθή: ( Χαρούµενα ) ΟΚ, τα λέµε αύριο! Ελένη: ( Φεύγοντας ) Κατά τις 11 σπίτι µου…

83

ΣΚΗΝΗ 4Η (Στο CLUB, όταν η Ελένη γνωρίζει την Ανθή στους Άλλους) (Μπαίνοντας µέσα) Ελένη: Παιδιά, από δω η Ανθή! Ανθή: (Συνεσταλµένα), µε αγωνία) Γεια σας… Barman: Τι θα πιείτε; Μια απ΄ τα ίδια; Φίλος 1. : Ένα 2πλό Jack Daniels. Φίλος 2.: Εγώ µια βότκα. Φίλος 3.: Ένα καρπούζι. Ελένη: Ένα Malibou. Η κοπελιά; Barman: Ανθή: Μια coca-cola! (Την κοιτούν όλοι περίεργα/ ξενέρωτα, παίζει µουσική δυνατά) Οι τρεις φίλοι µεταξύ τους Φίλος 1: Ρε τι φρούτο είναι αυτό που µας φόρτωσε η Ελένη; Φίλος 2: Άσε ρε σκέτη ξενέρα! Ακούς εκεί κόκα-κόλα, νηπιαγωγείο είµαστε;!!! Φίλος 3 : Να δείτε που θα µας ζητάει και γάλα στο τέλος! Φίλος 1 : Ρε, και αυτή η φούστα της έµοιαζε µε κουρτίνα… Φίλος 2 : Να δούµε πως θα την αντέξουµε. Φίλος 3: Έλα µου ντε… Η Ανθή το παίζει cool και προσπαθεί να πιάσει συζήτηση για να µπει στην παρέα… Φίλος 1 : Θέλεις ένα; ( της προσφέρει τσιγάρο) Μπα… Προσέχω την υγεία µου. Ανθή : Φίλος 1 : Γιατί; Φοβάσαι την µαµάκα σου µπας και σε πάρει είδηση; Ανθή : (------) Αντρέας : Τι έγινε ρε Αντώνη; Εσύ δεν θες; Η Ανθή φαίνεται ότι είναι του αντικαπνιστικού. Μήπως και συ φοβάσαι τον πατέρα σου , µπας και σε µυρίσει όταν γυρίσεις στο σπίτι; Αντώνης : Καλά µιλάς εσύ που πριν πας σπίτι σου γίνεσαι µες στην κολόνια και τ’ αρώµατα; Ανδρέας: Άστα αυτά τώρα….Θες ναι ή όχι; Τι, µιλάς κιόλας ;;; Αντώνης :Όχι ρε δεν γουστάρω,… επειδή εσύ το παίζεις, όλοι πρέπει ν’ ακολουθήσουµε; Αντρέας: Καλάααα…. άντε γεια είσαι εσύ!!!! Μίλα και εσύ ρε Γιώργο. Τι είναι τούτος εδώ;;;… Γιώργος: Τι να δώσω σηµασία µωρέ;….Άστον παιδί της µαµάκας είναι κι αυτός… Αντώνης : Έλεγα και γω δεν θα µιλήσει ο Γιώργος; Μην τυχόν και δεν συµφωνήσει µε τον Ανδρέα !!!!

84

Ανδρέας :Εντάξει σκάσε ….Άσε µας ήσυχους να το φχαριστηθούµε!! Ωχχ, ρε έρχεται η Ελένη δώσε µου ένα!!!! Αντώνης : Ναι πρόσεχε µην χάσεις την γκόµενα!!!!!! ( Η ώρα είναι 2.30 ) Ελένη : Ρε, δεν την κάνουµε για το γνωστό; Γιώργος : Ναι, να ξυπνήσουµε και λίγο; Ανθή : Πού θα πάτε; Αντώνης : Έλα και θα δεις. Ανθή : ∆εν µ΄ αφήνουν µετά τις 3… (µε ντροπή) Ανδρέας : Πάµε, ρε να φύγουµε……(ξεκινούν να φεύγουν ) Χτυπάει το κινητό της Ανθής.. Είναι οι γονείς της. Η Ανθή σκέφτεται «Τι θέλουν πάλι;» Το σηκώνει. Φωνάζει δυνατά για ν΄ ακουστεί. Ανθή: Έλα, τι θεςςς;;;΄ Μπαµπάς: Γιατί µου απαντάς στο τηλέφωνο; Σ’ έχω πάρει πάνω από δέκα τηλέφωνα…. Που είσαι τέτοια ώρα; Με ποιους είσαι; Ανθή: Έλα ρε µπαµπά, κόψε την ανάκριση. Μπαµπάς: Τι ώρα σκοπεύεις να γυρίσεις σπίτι; Ανθή: Ό,τι ώρα θέλω, δεν θα µου πεις εσύ τι θα κάνω. Ενήλικη είµαι πια! Μπαµπάς: Όσο ζεις µε τα δικά µου λεφτά εξαρτάσαι από εµάς. Ανθή: ∆εν τα έχω ανάγκη τα λεφτά σας, ούτε και σας. Μπορώ και µόνη µου. ∆εν σας χρειάζοµαι Του κλείνει το τηλέφωνο και το απενεργοποιεί. Η Ανθή τρέχει να προλάβει τους άλλους που πάνε να κλέψουν ένα αυτοκίνητο για να πάνε βόλτα…. Ανθή :

Ε παιδιά σταθείτε ….έρχοµαι και γω µαζί …το κανόνισα…..

85

ΣΚΗΝΗ 5Η Τρέχοντας µεθυσµένοι και µε υπερβολική ταχύτητα το αυτοκίνητο ξέφυγε από την πορεία και χτύπησε στο κράσπεδο. Ευτυχώς κανείς δεν τραυµατίστηκε σοβαρά και όπως ήταν φυσικό µετά το νοσοκοµείο καταλήξαµε στο αστυνοµικό τµήµα της περιοχής. ∆ε φοβόµουν τόσο τους αστυνοµικούς όσο τους γονείς µου. Και όχι άδικα. Μαµά: Μα πως το έκανες αυτό; Είσαι καλά; Μήπως χτύπησες; Μπαµπάς: Καλά, πως µπήκες µέσα στο αµάξι; Μεθυσµένη ήσουν. ∆εν σκέφτηκες ότι αυτό λέγεται κλοπή; Πως κατάντησες έτσι; Ντροπή σου. - Μαµά: Είσαι σίγουρα καλά; - ΑΝΘΗ: Ναι ρε µαµά. - Μπαµπάς: Να δούµε τώρα πως θα ξεµπλέξουµε. Πάω να βρω τον υπεύθυνο. Εµείς οι δύο θα τα ξαναπούµε. ( Ο µπαµπάς φεύγει) Μένουν η µαµά και η κόρη. - Μαµά: Πω, πω δεν µπορώ να το πιστέψω. Καλά πως τους ακολούθησες; ∆εν µπορούσα να φανταστώ ότι θα έµπλεκες µε τέτοιες παρέες! - ΑΝΘΗ : Mα δεν καταλαβαίνεις; Ήταν η µόνη παρέα που βρήκα. - Μαµά: Μα πως; Εσύ ήσουν σοβαρή, µετρηµένη και προπάντων υπεύθυνη. - ΑΝΘΗ : Ναι ρε µαµά γι΄ αυτό και µε θεωρούσαν ξενέρωτη. - Μαµά: Και τώρα τι κατάλαβες; Επιβεβαιώθηκες; - ΑΝΘΗ : Αµάν ρε µαµά. Ποτέ σου δε µε κατάλαβες. Όλο να είµαι σοβαρή και υπεύθυνη. Το µόνο που σας νοιάζει είναι τι θα πει ο κόσµος. Το ότι ήµουν µόνη µου χωρίς παρέες σε ένοιαξε ποτέ; Το θεωρείς φυσιολογικό στην ηλικία µου; - Μαµά: Κι εγώ παιδί µου τι φταίω; Με τον πατέρα σου έχουµε γίνει θυσία, στα δώσαµε όλα….Τι άλλο θες;; - ΑΝΘΗ : Όχου!! Μην το ζαλίζουµε άλλο. ∆εν µπορείς να καταλάβεις µε τίποτα!!! ΄Όλο συµβουλές και κήρυγµα….. Πότε µπήκες στην θέση µου ,πότε έκανες τον κόπο να δεις ότι διαβάζω από το πρωί ως το βράδυ, κι άµα πάω να µιλήσω στο τηλέφωνο µε κάνα φίλο µου αρχίζεις να µουρµουρίζεις… «Πάλι στο τηλέφωνο είσαι;; Πανελλήνιες δίνεις!!! έχεις ΚΑΤΑΛΆΒΕΙ ΟΤΙ ΚΡΊΝΕΤΑΙ ΤΟ ΜΈΛΛΟΝ ΣΟΥ» ΒΑΡΈΘΗΚΑ πια Κατάλαβες;;;;; ∆εν αντέχω άλλο να αποφασίζουν οι άλλοι για τη ζωή µου! Βαρέθηκα πια τον Αυταρχισµό. Έχεις αρχίσει να µου βάζεις όρους που εγώ δεν τους αντέχω! ∆εν µπορείς να καταλάβεις ότι είµαι ένας άνθρωπος ελεύθερος που µπορεί να καταλάβει πιο είναι το σωστό και πιο το λάθος! Μπορεί

86

βέβαια να κάνω λάθη αλλά προσπαθώ όσο µπορώ να γίνοµαι καλύτερη.! Άνθρωπος είµαι κι εγώ, όλοι κάνουµε λάθη! Εσύ, όταν ήσουν στην ηλικία µου, δεν έκανες λάθη; ∆εν σηµαίνει ότι επειδή εσύ µεγάλωσες έτσι, πρέπει να µεγαλώσω κι εγώ όπως µεγάλωσες κι εσύ. ∆εν µπορείς να µε αναγκάσεις να µεγαλώσω όπως µεγάλωσες εσύ! Κατάλαβε το!!! κάνω ότι µπορώ για να γίνω καλύτερη αλλά και για να επιβιώσω. Μπορείς να µε βοηθήσεις σ΄ αυτήν την προσπάθεια χωρίς να µε πρήζεις κάθε φορά µε το κήρυγµά σου! Επιτέλους κατάλαβέ το, θέλω κι εγώ να ακούω µια καλή κουβέντα από σένα κάθε φορά που έρχοµαι απ΄ το σχολείο!

87

ΣΚΗΝΗ 6Η Γιώργος:Τούτο το βράδυ είχαµε γίνει κουρούµπελα και µας οδηγούσε σαν πρόβατα η «ΦΙΛΗ» µου και το αγόρι της. Θέλανε να πάµε µια βόλτα µα δεν ξέραµε. Αντώνης :Τούτο το βράδυ ήταν το µοιραίο λάθος. Μετά το ξενύχτι είχαµε γίνει όλοι λιάρδα!!!! Ανδρέας Μια µέρα, βράδυ που΄ βρεχε χωρίς νερό περπατούσα τρέχοντας για να σε βρω. Σε βρήκα καθισµένη όρθια σε µια µηλιά. Να µαζεύεις µανταρίνια κάτω απ΄ τη µανιταριά….. Αντώνης: Πιστεύω ότι δεν πρέπει να κλέβουµε….. Γιώργος : Τότε γιατί το κάνεις; Ανδρέας : Μµµ!! Παίρνω παράδειγµα από σένα αδελφούλη! Αντώνης: (Αφού το έκανες λάθος να µην σου δείξω;) Ανδρέας: Αφού το έκλεβες λάθος, σου έδωσα ένα παράδειγµα για να το κάνεις σωστά. Ελένη : Μήπως έβλέπες τον καθρέφτη του σπιτιού (αυτοκινήτου) σου και µπερδεύτηκες… Ανδρέας : Αφού εσύ µε µπέρδεψες, είσαι χαζή. ΣΗΚΏΝΕΤΑΙ –ΠΕΡΠΑΤΑ µονόλογος Oλα σε αυτόν τον κόσµο είναι µια ατελείωτη παράνοια.... µια απίστευτη τρέλα που είναι αρκετή για να µε κρατήσει ξάγρυπνο όλη τη νύχτα φέρνοντας στο µυαλό µου σκέψεις και εικόνες. Στο δρόµο ο κόσµος µε κοιτάζει περίεργα...Πολλοί µε φοβούνται...Άλλοι µε κράζουν για το ντύσιµό µου, για τη φάτσα µου, για το περπάτηµά µου...Oι µπάτσοι µε σταµατάνε κάθε µέρα για εξακρίβωση στοιχείων... Eίµαι αναρχικός. Tόσο πολύ ενοχλεί τον κόσµο...Eίναι όλοι τους οι «τρέντουλες» ντυµένοι µε τα ίδια ρούχα. Kαι όµως τα δικά µου τους ενοχλούν...Aράζουν κάθε µέρα στις καφετέριες και συζητάνε για τα ριάλιτι. Eγώ κάνω κόµιξ. Kαι πάλι τους ενοχλώ...Ξαπλώνουν στους καναπέδες και βλέπουν µε τις ώρες τηλεόραση. Eγώ βγαίνω στους δρόµους. Και πάλι τους ενοχλώ...Με τροµάζει αυτός ο κόσµος... Τρελαίνοµαι µε το να είµαι µέσα γιατί µε κάνει να θέλω να είµαι έξω. Τρελαίνοµαι όταν βγαίνω έξω γιατί νιώθω πως θέλω να ξανακλειστώ µέσα. Τρελαίνοµαι µε το να µιλάω κάθε µέρα στα ίδια πρόσωπα. 88

Τρελαίνοµαι µε το να βλέπω κάθε µέρα τις ίδιες φάτσες. Τρελαίνοµαι µε το να διασχίζω κάθε µέρα τους ίδιους δρόµους. Yπάρχει διέξοδος σ' όλα αυτά; Yπάρχει κάτι άλλο;

89

ΣΚΗΝΗ 7Η Ο σύζυγος ( κος Γιάννης) Σήµερα ήταν µια πολύ δύσκολη µέρα. Όλα πήγαν στραβά. Μέχρι και το λάστιχο του αυτοκινήτου σας έσκασε καθώς πηγαίνατε στη δουλειά και φθάσατε καθυστερηµένος κι είχατε και τον προϊστάµενο που σας έσπασε τα νεύρα! Επιτέλους τελείωσε η µέρα και το µόνο που θέλετε είναι να γυρίσετε στο σπίτι σας, ν΄ αράξετε στην πολυθρόνα σας και ν΄ ακούσετε λίγη µουσική. Νιώθετε εξουθενωµένος. Ο σύζυγος: ( Μπαίνοντας στο σπίτι δεν βρίσκει κανένα). Μαρία! (σιωπή). Μάλιστα, κανείς δεν είναι εδώ. Το διαλύσαµε! (Βυθίζεται στην πολυθρόνα και προσπαθεί να χαλαρώσει ακούγοντας µουσική). Η σύζυγος: (Μπαίνει χαµογελαστή). Γύρισες, κι εγώ νόµιζα ότι θα .έφτανα πρώτη. Ο σύζυγος: Υπάρχει τίποτα να φάµε;΄ Η σύζυγος: (Αρχίζει να θυµώνει). Σκέφτοµαι να βγούµε έξω να φάµε Σήµερα, µόλις επιστρέψει και η Ανθή από το σχολείο της. Ο σύζυγος: Τι λες τώρα; Πώς σου ΄ρθε αυτή η ιδέα; Είµαι πολύ κουρασµένος. (Σκέφτεται: Αυτή η γυναίκα ποτέ δεν µε καταλαβαίνει). Η σύζυγος: Kαλά, καλά, όλο εσύ είσαι ο κουρασµένος, ενώ εγώ είµαι πάντα η ξεκούραστη! Μόνο τον εαυτό σου σκέφτεσαι κάτι θα ετοιµάσω! (Πάει στην κουζίνα κλαίγοντας, απογοητευµένη και θυµωµένη. ∆εν έχει καµιά διάθεση να µαγειρέψει σήµερα. Σκέφτεται: πάλι ξέχασε τα γενέθλιά µου) Η ΑΝΘΉ µπαίνει και βλέπει τον πατέρα της να κάθεται στην πολυθρόνα φορτισµένος. Ανθή: Γεια… Πατέρας: …….(Tτσιµουδιά) Ανθή: Είπα γεια. Πατέρας: Που ήσουνα; Γιατί άργησες; Ανθή: Τι άργησα, σχολείο ήµουνα ρε µπαµπά. Μπαµπάς: Α! Ανθή: Τον κοιτάζει.. Μπαµπάς: Τι θες και µε κοιτάς; Ανθή: Ξέρεις µπαµπά… το Σάββατο θέλω να πάω σε ένα πάρτι µε την παρέα µου. Πατέρας: Τι λες τώρα. Με αυτούς τους αλήτες … Ξέχασες τι έγινε πριν ένα µήνα… Ανθή: Έλα τώρα περάσανε αυτά καλέ µπαµπά. Πατέρας: Περάσανε για σένα, για ρώτα κι εµάς…Μη µε φορτώνεις άλλο , ….και είµαι µέχρι εδώ. Κανόνισέ τα µε τη µάννα σου.

90

ΣΚΗΝΗ 8Η Μητέρα: Κουράστηκα, βαρέθηκα. Γραφείο, σπίτι, δουλειές. Κάθε µέρα τα ίδια και τα ίδια. Και εγώ που σήµερα περίµενα µετά από τέτοια κουραστική µέρα, ένα λουλουδάκι βρε αδερφέ, µια αγκαλιά, µια γλυκιά κουβέντα. ∆εν το αξίζω! Να ντυθώ βρε αδερφέ! Μια µέρα να βγούµε έξω! Κι ήµουν τόσο χαρούµενη σήµερα! Η µέρα των γενεθλίων µου. ∆εν µε θυµήθηκε. Απίστευτο!!! Καλά το δώρο. Ούτε µια γλυκιά κουβέντα; ∆εν στοιχίζει τίποτα. Θυµάµαι στα γενέθλιά του, είχα φτιάξει ένα ωραίο τραπέζι, του αγόρασα το πουλόβερ που του άρεσε, του έφτιαξα και την αγαπηµένη του τούρτα. Εγώ τα θυµάµαι όλα. Σε λίγο, θα γυρίσει κι η Ανθή. Άραγε αυτή θα θυµηθεί τα γενέθλιά µου; Θέλει να πάει και στο πάρτι του Γιάννη. ∆εν έβαλε καθόλου µυαλό αυτό το παιδί, µετά από τόσα που έπαθε. Καινούργια ιστορία µας έβγαλε µε το πάρτι του Γιάννη. Πως θα το αντιµετωπίσω τώρα αυτό; Πρέπει να το συζητήσω µε τον πατέρα της. Πρέπει κάτι να κάνουµε. Η Ανθή πρέπει να καταλάβει να επιλέγει σωστά τις παρέες της. Ποιος ξέρει πού θα µπλεχτούµε πάλι! Πατέρας Ο πατέρας σηκώνεται και πάει στην κρεβατοκάµαρα.. Αµάν πια. Κανείς δεν µε καταλαβαίνει εδώ µέσα καθένας το χαβά του. Άκου πάρτι µε τους αλήτες,, και έχει τα µούτρα και µου το ζητάει. Στο γραφείο µπελάδες, αυτός ο βλάκας ο προϊστάµενος το ΄χει παρακάνει. Εδώ η γυναίκα µου γυρίζει και ούτε ένα φαΐ δεν έχει φτιάξει. Και µου ΄βαλε και τα κλάµατα για να µε συγκινήσει. ∆εν φτάνει που δεν κάνει τίποτα όλη µέρα πάει να µου βγει κι από πάνω. Μου φαίνεται ότι πρέπει να αρχίσω να φωνάζω εδώ µέσα, µπας και βάλουν µυαλό. Με ταράξανε πια. ∆εν µε υπολογίζει κανένας πια. Τι µου ΄ πε αυτή τώρα. Πάρτι. Και µε ποιους, αυτούς που µας κάνανε τόση ζηµιά! Και ποια η θέση µου. Αν της πω όχι θα γίνω κακός. Αν της πω ναι θα ΄µαι ο καλός βλάκας…. και µε τι µούτρα

91

µετά θα της επιβληθώ. ….. Μωρέ καλά έκανα και την έστειλα στη µάννα της. Αλήθεια, αυτή γιατί έκλαιγε; ∆εν το συνηθίζει… Περίεργο… (Χτυπάει η πόρτα) Μπαίνει η Ανθή Ανθή: Μπαµπά τι δώρο πήρες στη µαµά για τα γενέθλιά της; Πατέρας:

ΑΜΑΝ!!!

92

ΣΚΗΝΗ 9Η Εικόνα των καθηγητών για την Ανθή πριν: Ένα ήσυχο µετρηµένο παιδί µε µέτριες προς καλές επιδόσεις. Χωρίς µεγάλη κινητικότητα στην τάξη, καθόλου ανταγωνιστική και µε λίγες παρέες. Η µητέρα συναντά την καθηγήτρια της Ανθής: Μητέρα: Καληµέρα σας. Είµαι η µητέρα της Ανθής Καθηγήτρια: Καληµέρα. Χαίροµαι που ήλθατε. Είχα σκοπό να σας καλέσω και εγώ αλλά προλάβατε. Μητέρα: Πως βλέπετε την Ανθή µέσα στην τάξη; Πως είναι τον τελευταίο καιρό; Καθηγήτρια: Μια άλλη Ανθή, ένα τελείως διαφορετικό παιδί. Μητέρα: ∆ηλαδή, τι εννοείτε; Ενοχλεί, κάνει φασαρία; Καθηγήτρια: Φασαρία, όχι, αλλά σαν να µην είναι µέσα στην τάξη. ∆εν προσέχει καθόλου, δε συµµετέχει. Στα γραπτά γράφει κάτω από την βάση, Ενώ πέρυσι, που την είχα πάλι, ήταν άλλο παιδί – τα ΄χαµε πει άλλωστε. Συγνώµη που σας ρωτάω, αλλά µήπως υπάρχει κάποιο πρόβληµα στο σπίτι; Μητέρα: ∆εν έχει αλλάξει κάτι στο σπίτι από την πλευρά µου αλλά τώρα θέλει να βγαίνει συνέχεια, να γυρίζει αργά στο σπίτι. Καθηγήτρια: Γνωρίζετε τις παρέες της; Συζητάτε µαζί της; Μητέρα: Ξέρουµε µε ποια παιδιά κάνει παρέα αλλά δεν γνωρίζουµε καλά και οι πληροφορίες που έχουµε γι΄ αυτά δεν είναι καλές. Προσπαθούµε να συζητήσουµε µαζί της αλλά αυτά που λέει συνέχεια είναι: «άσε µε», «δεν είµαι πια µωρό» κι όλα αυτά που λένε τα παιδιά αυτής της ηλικίας. Καθηγήτρια: Επειδή είναι µια δύσκολη ηλικία, µήπως θα ΄ταν καλό να ζητήσετε κάποιες συµβουλές από κάποιον ειδικό; Ξέρετε, πολλά παιδιά αυτής της ηλικίας, περνάνε µια δύσκολη εφηβεία, δεν είναι η µόνη.

93

ΑΝΘΗ: Ηµέρα Πέµπτη. Ώρα 10.30-11.00. Είχαµε Φυσική. Ζέστη αφόρητη. Μυαλά που ταξιδεύουν και εξερευνούν κόσµους µαγικούς. Κόσµους χωρίς βαρεµάρα, γεµάτους έρωτες, φιλίες και πλάκες… ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ Ηµέρα Πέµπτη. Ώρα 10.30-11.00. Φυσική µε το Γ2. Νιώθω Χαρά που αρχίζει η µέρα (1η ώρα διδασκαλίας), έντονο Συναίσθηµα που κάναµε και µας έδεσε(;), ΑΝΘΗ: Η καθηγήτρια στον πίνακα εξηγεί τους τύπους της µηχανικής… U∆ = m.g.h…. Kk= ½ m.u² … Με µεγάλη δυσκολία προσπαθώ να κρατήσω τα µάτια µου ανοικτά. ∆εν προσέχω… ∆εν µου αρέσει που δεν προσέχω, αλλά αυτή η κατάσταση είναι αφόρητη… ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ : Αρχίζει το µάθηµα. Όλη η Ικανότητά µου στην Έκφραση και στο Λόγο έπεσαν στο κενό. Επικοινωνία; Μηδέν Συνεργασία; Υπό το µηδέν. ΑΝΘΗ: Η κατάσταση είναι απελπιστική… Όλοι είµαστε στον κόσµο µας… Ο µπροστινός µου ζωγραφίζει χάρτες µιας χώρας που έχει επινοήσει ο ίδιος. Τα κορίτσια από πίσω µου συζητούν για τα ερωτικά τους, ενώ πιο πίσω τα παιδιά γράφουν συνθήµατα για την ΑΕΚ. Και η κορύφωση! Στο τελευταίο θρανίο γίνεται αγώνας τένις µεταξύ των «διαολάκων» της τάξης… ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ : . Ένιωσα τα Όνειρά µου να είναι Ουτοπία. Ο Λόγος µου Λαιµητόµος που στραγγαλίζει τα Όνειρα και Οράµατα των παιδιών. Ήταν στην τάξη αλλά δεν ήταν. ΑΝΘΗ: Εγώ σκέφτοµαι τι πάει στραβά στη ζωή µου, γιατί δεν αντέχω άλλο… Αναζητώ ηρεµία και µέσα σ΄ όλα αυτά προσπαθώ να βρω τη λύση στην άσκηση της φυσικής. ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ : Το µυαλό τους πέταγε. Τα χαρτάκια το ίδιο. Οι ιδέες στο µηδέν. Και ο µονόλογος µονόλογος µέχρι να τελειώσει το βασανιστήριο. Ευτυχώς ήταν µόνο αυτή η µέρα. Ελπίζω όχι άλλη. Κοινό σηµείο Πέρα από τη µέρα και ώρα, το µάθηµα και τη ζέστη, η καθηγήτρια κατάλαβε ότι τα παιδιά ταξίδευαν σε άλλους κόσµους και τα παιδιά ταυτόχρονα ήξεραν πως η καθηγήτρια είχε τη θέληση… Στην τελική η µια πλευρά κατάλαβε την άλλη…

94

ΣΚΗΝΗ 10Η ΤΟ ΠΑΡΤΙ Παύλος

(Πριν, στη διάρκεια και µετά το πάρτι)

(Είναι µπροστά στον καθρέφτη και σηκώνει τα µαλλιά του καρφάκια) Τον βλέπει ο πατέρας του: Πατέρας Παύλου :Που πας πάλι ρε αλήτη; - ……….. Πατέρας Παύλου Πάλι µε αυτούς θα βγεις; - ……….. Πατέρας Παύλου : Σ ου µιλάω, δεν µ΄ ακούς; (τον τραβάει για να τον κοιτάξει στα µάτια). Παύλος: Όχου ρε πατέρα! Κόφτο πια! Έχω µεγαλώσει, δε χρειάζοµαι ούτε νταντά, ούτε ανακριτή! Πατέρας Παύλου Το ΄χεις παρακάνει πια! Εγώ στην ηλικία σου… Παύλος: (τον κόβει) ναι, ξέρω, γύριζες στο σπίτι στις 8. Αλλά εγώ δεν κάνω παρέα µε τους δεινόσαυρους! Νύχτα…(Φεύγει και χτυπά την πόρτα πίσω του!) Πατέρας Παύλου Κάνε παιδί να δεις καλό! (Στο δρόµο) Παύλος: «Μου φέρεται λες και είµαι κανένα µωρό! Λες και τον χρειάζοµαι! Νοµίζει πως όλα περιστρέφονται γύρω και το µόνο που κάνει είναι να διατάζει». (Φτάνει στο σπίτι του Γιάννη) Χτυπά την πόρτα… Γιάννης: Έλα ρε φιλάρα, άργησες! Παύλος: Άσε ρε! Τσακώθηκα µε το γέρο µου και γίναµε µπίλιες! Γιάννης: Το ΄ έπιασα… Πέρνα µέσα και θα τα ξεχάσεις όλα! (του Κλείνει το µάτι). Μέσα είναι η…Άντε να την κεράσεις ένα ποτάκι! Παύλος: Ευτυχώς που έχω κι εσένα… Γιάννης: Α! Αλλά πριν πας, πέρνα µια δόση απ΄ την τουαλέτα να φτιάξεις το µαλλί σου!

95

ΣΚΗΝΗ 11η Στο Σπίτι της ΑΝΘΗΣ Μαµά : Άντε κοριτσάκι µου στο πάρτι! Ξέσκασε λιγάκι Ανθούλα µου! ΑΝΘΗ :Άσε µε ρε µάννα! Τι να πάω να κάνω εγώ εκεί πέρα; Μαµά ANΘΗΣ Να διασκεδάσεις! Έστω και για λίγο! ∆εν αξίζει να σκας γι΄ αυτούς που σε στενοχωρούν! Θα έρθουν και άλλα αγόρια στη ζωή σου!! ΑΝΘΗ :Όχι µαµά, αυτός ήταν ο µοναδικός …Και τον έχασα!!! (κλαίει) Μαµά Πήγαινε κοπέλα µου στο πάρτι να δεις κανέναν άνθρωπο! ΑΝΘΗ : Καλά θα δω! η ΜΑΜΑ ΦΕΎΓΕΙ (Χτυπάει το κινητό της) ΑΝΘΗ:Ναι - …… ΑΝΘΗ:Ε, δεν είµαι και στις καλύτερές µου - …… ΑΝΘΗ Μωρέ , έλεγα… Καλά ίσως έρθω! - …… ΑΝΘΗ :Καλά µε έπεισες! - …… ΑΝΘΗ :Ναι τα λέµε, bye! ΑΝΘΗ: ( µόνη στο δωµάτιο µπροστά στον υπολογιστή. προβολή video game ) Τι πραγµατικά θα 'θελα να κάνω απ' αυτή τη στιγµή; H απάντηση είναι «Ο,ΤΙ ΘΕΛΩ». Ό,τι µου κατεβαίνει στο κεφάλι και µ' αρέσει. Θέλω να είµαι ξαπλωµένη και να διαλογίζοµαι µέχρι να βαρεθώ, θέλω να κοιµηθώ, θέλω να ξυπνήσω, θέλω να κάτσω και να χουζουρεύω στα παπλώµατα µέχρι τις 12. Θέλω να µάθω να παίζω κιθάρα, θέλω να γελάω και να τραγουδάω µε την παρέα µου, θέλω να φεύγω σε άλλα µέρη όταν δεν αντέχω τη µοναξιά που µου προσφέρουν οι γύρω µου, θέλω να ερωτευθώ, θέλω να κάνω λάθος και να ξαναρχίσω από την αρχή, θέλω να περάσω πέρα απ' το όριο, θέλω να πάω σε πάτους και βυθούς για να δω ψεύτικους κόσµους. ∆ε θέλω να ξαναδιαβάσω, δε θέλω να ξαναπάω σχολείο, θέλω να ακούσω τη µουσική που µου αρέσει, θέλω να διαβάζω ότι γουστάρω τις Κυριακές. … (Χτυπά το κουδούνι)

96

ΓΙΑΝΝΗΣ: Γειά σου Ανθή. Να περάσω; ΑΝΘΗ: Όπα! ∆ε σε περίµενα! Μπράβο σου που ήρθες! :Έλα, έλα µέσα… Γιάννης: οκευ!!!!

97

ΣΚΗΝΗ 12η Είναι Σάββατο βράδυ στο πάρτυ. Φώτης: - Έλα ρε φίλε πως πάει; Γιάννης: - Καλά. Γιατί άργησες; Οι άλλοι; Φώτης: - Περιµέναµε την Όλγα να ετοιµαστεί. Τώρα έρχονται! Σταµάτησαν στο περίπτερο… Έχει έρθει; Γιάννης: - Ναι, µέσα είναι… (Φεύγει ο Φώτης και πάει να βρει την Ανθή) (Ωστόσο έχει φτάσει η Όλγα µε τον Αντρέα) Γιάννης: - Άντε ρε, εσάς θα περιµένουµε; Όλοι µέσα είναι… Αντρέας: - Ε! βέβαια. ∆εν είµαστε όποιοι κι όποιοι… Γιάννης: - Έλα βρε µ… τελείωνε µπες µέσα! (Φεύγει ο Γιάννης να πάει στους άλλους καλεσµένους και µένει ο Αντρέας µε την Όλγα, που µπαίνουν και αυτοί σιγά σιγά ). Αντρέας: - Τι θα πιούµε; Όλγα: -Εγώ µια ούρσους, εσύ δεν ξέρω… ( Η Όλγα είναι καινούργια στην παρέα και ο Αντρέας της κολλάει.) (Μετά από λίγο…) Ανδρέας: - Χορεύουµε; Όλγα: - Ναι, γιατί όχι!!! (Έρχονται πιο κοντά µε ένα µπλουζ…) Στη συνέχεια ακολουθεί ένα φιλί στο λαιµό. ΕΛΕΝΗ: ∆εν θα έτρωγα τίποτα, γιατί θα ντρεπόµουν αν και θα πεινούσα, θα κοίταζα επίµονα τον µπουφέ. Θα ήθελα να χορέψω µε κάποιον. Αλλά µε ποιόν; Σε ποιόν να αρέσω; Μήπως σε κανένα; Μήπως είµαι χοντρή; Αχ αυτές τις ανασφάλειες να µην είχα και τι στον κόσµο… Κωνσταντίνος: Χορεύει µε διάφορες κοπέλες και έχει το µυαλό του να δει αν τον κοιτάει καµία. Είχε γίνει ένα φέσι κουρούµπελο. ∆εν ήξερα τι έκανα. Η κοπέλα µου χόρευε µε άλλον κι εγώ ζήλευα. - Τι τέλειο πάρτι είναι αυτό; Αφασία λέµε!!! Αλλά η Μαρίνα που είναι;΄ Κάτσε να είµαι έτοιµος µόλις µπει να µε δει να µιλάω µε άλλη. Αχ… Βαριέµαι και που ζω!!! Πότε θα έρθει και αυτή; Α να τη πάνω στην ώρα. - Νίκη να σου πω λίγο; ( Ωραίο µε είδε!!!) - Τι θέλεις Κώστα; - Τι νέα καιρό έχουµε να τα πούµε. - Ναι όντως. Καλά είµαι. Θέλεις κάτι άλλο; - Ε…; Ναι! Πως πάει το σχολείο; - Πολύ καλά. Να σε ρωτήσω. Που κοιτάς; - Ε;; Τι; Που κοιτάω;… Μα φυσικά εσένα κοιτάω… - Καλά, καλά κατάλαβα. Χαιρετίσµατα στην Μαρίνα. - Γεια (Μετά από 2΄΄) - Οχ που είναι η Νίκη έφυγε;

98

Φώτης: Ανδρέας: Φώτης: Ανδρέας:

(Συνωµοτικά) Ρε συ που είναι η Ανθή; Να εκεί είναι, χορεύει µε τον πρώην της Στέλλας; ∆ες πως κοιτιούνται; Λες να παίζει κάτι; ∆εν ξέρω ρε, πάω να βρω τη δικιά µου… Την καηµένη στη Στέλλα λυπάµαι…

Ο Φώτης προσπαθεί να πλησιάσει την Ανθή, αλλά εκείνη δεν του δίνει σηµασία! Τσαντίζεται και φεύγει… Καθώς φεύγει, βλέπει τη Στέλλα να κλαίει στον κήπο… Την πλησιάζει… Φώτης: - Μη σκας γι΄ αυτόν! Στέλλα: - Και τι ξέρεις εσύ; Φώτης: - Ε, και εγώ στην ίδια φάση είµαι! Στέλλα: - ….. Φώτης : - Μην κατηγορείς τον εαυτό σου! Στέλλα: - Εσύ δεν καταλαβαίνεις! Φώτης: - Είµαι φίλος σου! Στέλλα: - ( Κλαίει) Σ΄ ευχαριστώ! Φώτης: - Έλα, µη στενοχωριέσαι, θα σε πάω σπίτι! Στέλλα: - Ο.Κ.! µετά το πάρτυ ;;;; Ο Γιώργος και η Ρένα κάθονται κάτω στο πάτωµα του δωµάτιου ,έχουν βάλει µουσική ο ένας σχεδόν πλάτη µε τον άλλο και µιλούν. Κρατούν στα χέρια τους ένα ποτό. Κόκκινο φως τους φωτίζει. Ακούγεται απαλά το τραγούδι Untitled των Simple Plan…. Τα φώτα στρέφονται κανονικά στα 2 παιδιά…. Γ: Έχω πιει τόσο… Το κεφάλι µου πονάει.. Τα βλέπω όλα θολά!! Μόνο εκείνη βλέπω εκεί στο βάθος. Μόνο εκείνη ξεχωρίζει Ρ: Ρε συ, πήγαινε να της µιλήσεις!! Θα νιώσεις καλύτερα.. Γ: Με δουλεύεις? ∆εν κολλάει να πάω έτσι ξαφνικά µες στην παρέα της. Και στην τελική τι να της πω? ( πίνει µία γουλιά ποτό) ξέρεις πως µου είναι δύσκολο να εκφραστώ, ειδικά µπροστά της! Ρ: Τότε στείλ’ της ένα µήνυµα… Γ: Τσάµπα κόπος… ∆ε θα απαντήσει… Ποτέ δεν απαντάει…

99

Ρ: Τι ηλίθια που είναι.. Άφησε εσένα, για το βλήµα της τάξης, µετά αυτόν τον έχεσε για τον αλβανό και τώρα είναι µε το ζώο τον Άρη… το ‘χει δει και γκόµενος… τροµάρα του… ………………( ησυχία – πίνουν λίγο)…………. Γ: Εσύ τώρα γιατί κλαις πάλι? Ρ: Μην κάνεις πως δεν ξέρεις… Γ: Για τον Ηλία? Ρ: Όχι δα… Τέτοιο γουρούνι… Ήθελα να ‘ξερα γιατί έµπλεξα µαζί του… Γ: Εδώ µου βροµάει Σταύρος.. ε? Ρ: Είδες? Τελικά εκείνη η µέρα ήταν σηµαδιακή!! Παιδευόµαστε και οι 2 από τους έρωτες εκείνης της βραδιάς… Τι ειρωνεία… Σενάριο επιστηµονικής φαντασίας… Γ: Ηρέµησε… (τη χαϊδεύει – εκείνη αρχίζει να νευριάζει µε το ποτό που τελείωσε) Ρ: Θέλω να κάνω τσιγάρο!! ( ξεσπάει σε λυγµούς ) ∆εν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση!!! Γ: Σε καταλαβαίνω. Όσο µπορώ τουλάχιστον… Αλλά δε θα σ αφήσω να κάνεις τσιγάρο! Όχι γι αυτόν! Ρ: Ναι… Λες και είναι η πρώτη φορά που κάνω κάτι τέτοιο γι αυτόν… Γ: ∆ε χρειάζεται να το ξανακάνεις τότε.. Ηρέµησε! ∆εν ήρθε και το τέλος του κόσµου επειδή πήγε µε µια σαβούρα! Ρ: Τώρα το λες αυτό!! Όταν είδες όµως τη Μαρίνα να χορεύει µε τον Άρη, ήθελες να του σπάσεις τη µούρη!!! Γ: Μα ο Άρης είναι στόκος!! Αν µπορούσα να της µιλήσω θα ήταν όλα αλλιώς! Αλλά δε γίνεται γαµώτο!! Ρ: Γιατί δεν γίνεται? Γ: Μην κάνεις πως δεν ξέρεις!!! Είναι δύσκολο να µιλήσω µε τη συγκεκριµένη!! Στο φροντιστήριο δεν µπορώ να πάω, στο σχολείο δεν ευνοεί το κλίµα και όπου αλλού πάει την πάει ο πατέρας της! Έλεος πια!! Ρ: Ναι. Αλλά µένει και µόνη της! Μπορείς να πας να τις πεις να έρθει λίγο να τις µιλήσεις κλπ κλπ…. Ξέρεις εσύ! Γ: Τα λες για µένα όµως εσύ δεν κάνεις τίποτα για να αλλάξεις τη δική σου κατάσταση!! Ρ: Ξέρεις πολύ καλά πως είναι περίπλοκο!! Γι αυτό δεν το αντέχω… Γ: (την κοιτάει – της χαϊδεύει το κεφάλι) Πώς νιώθεις? Ρ: Κοίτα, απ τη µία σκέφτοµαι πως δεν αξίζει να κάθοµαι να στενοχωριέµαι για µια σχέση παλιά… Γ: Αλλά απ την άλλη τον βλέπεις και λιώνεις? Ρ: Ναι… Τα µάτια του… Τα χέρια του… Νιώθω πως είναι όλος ο κόσµος µου! Ο άλλος είναι µακριά και µου βάζει όρια που δεν τα αντέχω! Γ: ∆εν θα σου πω εγώ τι θα κάνεις… Θέλω να είσαι καλά! Ρ: Καλά είµαι µόνο µε το Σταύρο… Μπορεί να έχουν γίνει τόσα και τόσα µεταξύ µας, αλλά είναι ο µόνος που µε κάνει να νιώθω ελεύθερη… Ο Ηλίας µε κουράζει!

100

Γ: τι να πω… Ρ: ( κάνει µερικές κινήσεις συνεχόµενες) Γ: Έλα κόφ’ το!! Με κάνεις χειρότερα!! Ρ: Λες στα αλήθεια να είναι ερωτευµένος µε την Τάνια? Γ: Μπα.. µεθυσµένος ήταν… Παίζει να το έκανε και επίτηδες… Ρ: (κλαίγοντας ) Ξέρω ότι θα τελειώσει!! Αλλά δε θέλω.. πίστευα πως είχαµε κάτι δυνατό!! Γ: Εγώ πάλι.. δεν ξέρω αν θέλω να τελειώσει! Αν και ξέρω αν τελειώσει, το πώς θέλω να τελειώσει!! Ρ: Τι µας κάνει ο έρωτας… Γ: Ναι αλλά αν είναι θέλω να έρθει ένα τέλος. Καλό ή κακό… Και αν δε µιλήσω δεν το βλέπω γαµώτο!!! Ρ: Το µόνο που έχεις να χάσεις πάντως ή να κερδίσεις, είναι µια χυλόπιτα! Εσύ θα έχεις πει αυτά που είναι να πεις! Γ: Εύκολο να το λες… ( πίνει) ( χτυπά ένα κινητό ) Ρ: Πρέπει να την κάνω… Η κυρα-Ρούλα φωνάζει… Έχεις καµία τσίχλα να µην καταλάβει ότι έπινα? Γ: Όχι Ρ: Καλά… Καληνύχτα!! ( πάει να φύγει… σταµατάει. Γυρνάει στο Γιώργο. Τον αγκαλιάζει. ) Ρ: Σ’ αγαπάω!! Γ: Και εγώ σ’ αγαπάω!! Ρ: Το πιστεύω πως θα τα καταφέρουµε πάντως!! Εσύ γιατί µπορείς και εγώ γιατί θα ρισκάρω τα πάντα!!! Γ: ( χαµογελάει ) Ρ: (χαµογελάει )

101

ΣΚΗΝΗ 13Η Μπαίνει η Ανθή φορώντας µεγάλα µαύρα γυαλιά. Στο σαλόνι βρίσκει τον πατέρα της να διαβάζει εφηµερίδα. Βιάζεται να πάει στο δωµάτιό της, αλλά ο πατέρας της την βλέπει και… Πατέρας: Γεια σου Ανθή, τι γίνεται; Να σου πω µια και είσαι όρθια, µου πιάνεις ένα ποτηράκι νερό; Ανθή: Ναι, ναι βέβαια.. Το πάει χωρίς να βγάλει τα γυαλιά της. Πατέρας: Φχαριστώ. Καλά, βραδιάτικα φοράς τα γυαλιά;΄ Βγάλτα και κάτσε κάτω λίγο… (Κάθεται και βγάζει τα γυαλιά της αποφασιστικά.) Πατέρας: Tι είναι αυτό πάλι; Πως κατάντησες έτσι; Βγάλτο αµέσως. ∆εν ντρέπεσαι; Πως θα κυκλοφορήσεις; Ρεζίλι θα µας κάνεις! Ανθή: Μα……είναι της µόδας και µου αρέσει! Πατέρας: Εµένα όµως δεν µου αρέσει! Κι ούτε και µε ρώτησες πριν το κάνεις. Πάλι αυτοί οι αλήτες; Από τότε που άρχισες να… Ανθή: ∆εν µου το είπαν αυτοί. Πατέρας: Να µη σε ξαναδώ µπροστά µου αν δεν το βγάλεις!

102

ΣΚΗΝΗ 14Η Παύλος - Πατέρας Την άλλη µέρα. Από τη λογοµαχία µε τον πατέρα, πριν το πάρτι. Γύρω στο µεσηµέρι ο Παύλος ξυπνάει…Η ώρα είναι περασµένη, η µαµά µαγειρεύει και ο πατέρας χαλαρώνει στο σαλόνι. Παύλος: Μέρα… Πατέρας: Μπα, µπα, µπα…Ξύπνησε ο πασάς Καλώς τον κι ας άργησε… Παύλος: Ωχ ρε πατέρα, όρεξη έχεις πρωί-πρωί…; Μην µε κάνεις και πάω να ξαναπέσω στο κρεβάτι µε τη γκρίνια σου. Πατέρας: Α! Γκρινιάζω κι από πάνω…; ∆εν µπορούµε ούτε να µιλήσουµε, ούτε να συζητήσουµε πια…; Με το να µε λες αλήτη και να µου φωνάζεις, έχεις την Παύλος: ιδέα ότι κάνεις συζήτηση; Πατέρας: Έλα µωρέ, η χθεσινή µέρα ήταν πολύ περίεργη, είχαν πέσει όλα πάνω από το κεφάλι µου και δεν άντεξα… Παύλος: Ε, ναι αλλά ήταν αυτές κουβέντες…; Τρόπος για να µιλήσεις στο παιδί σου…; Αυτό πρέπει να αντιγράψω από εσένα; Και εγώ είµαι άνθρωπος…Έχω νεύρα αλλά δεν ξεσπάω εδώ µέσα, ούτε µε το παραµικρό σε άτοµα που δεν φταίνε… Πατέρας: Έλα µωρέ άδικα το λες αυτό; Προσπάθησε να µπεις στη θέση µου…Ανησυχώ δεν καταλαβαίνεις; Παύλος: Ναι, ναι…Τα ίδια και τα ίδια…Ανησυχείς αλλά δεν ξέρεις πώς να το εκφράσεις…∆εν λέω έχεις και τα δίκια σου αλλά…Γίνεσαι πιεστικός και δεν καταφέρνεις το στόχο σου… Πατέρας: Ναι βρε Παυλάκο, συµφωνώ…ΟΚ, εντάξει…Θέλεις να το ξεχάσουµε και να συζητήσουµε µε άλλους ρυθµούς ξανά, σε άλλο τόνο… Παύλος: Είµαι όλος δικός σου, όλος αυτιά και διάθεση, παρ΄ όλο το ξενύχτι…

103

Μετά από 6 µήνες… τους!

ΣΚΗΝΗ 15Η Οι γονείς της Ανθής κάθονται στο σαλόνι οι δυο

Μητέρα: Πώς ήταν σήµερα στη δουλειά σου; Μπαµπάς: Καλά! Μητέρα: Το αυτοκίνητο το πήρες απ΄ το συνεργείο; Μπαµπάς: Ναι! Μητέρα: Να σου βάλω να φας; Μπαµπάς: Τσουυυυυυ! Μητέρα: Θα συνεχιστεί πολύ αυτή η κατάσταση; Μπαµπάς: ……..(∆εν ξέρω , δεν απαντώ!) Μητέρα: Ρε Χρίστο µπορείς να µη µε γράφεις και να κάτσουµε να µιλήσουµε σαν άνθρωποι!!! Μπαµπάς: Τι έπαθες ξαφνικά! Μύγα τσε-τσε σε τσίµπησε; Μητέρα: ∆εν το καταλαβαίνεις ότι δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση; Μπαµπάς: Για πιο πράγµα µιλάς; Μητέρα: Όλους αυτούς τους µήνες κάθισα και αναρωτιόµουνα τι φταίει που είναι έτσι η σχέση µας µε την κόρη µας! Ξέρεις κάτι, εµείς την διώξαµε µε τον τρόπο συµπεριφοράς µας. Κάθε µέρα όλο καυγάδες και φωνές, όλο µη το ένα και µη το άλλο. Τα όρια που της βάζουµε είναι πολύ αυστηρά. ∆εν σεβόµαστε τις επιθυµίες της και τις ανάγκες της, έπρεπε αφού είναι στην εφηβεία να την βοηθάµε να ξεπερνάει τα προβλήµατα που της προκύπτουν. Έπρεπε να ήµαστε δίπλα της και όχι µπροστά της. Μπαµπάς: ∆ηλαδή τι εννοείς; ΄Ότι εµείς φταίµε για όλα; Μητέρα: Φταίµε και οι τρεις, αλλά ως γονείς έχουµε µεγαλύτερο µερίδιο ευθύνης γι΄ αυτό και πρέπει να βρούµε και λύση στο πρόβληµά µας. Και µόνο από κοινού θα βρούµε την καλύτερη. η σκηνή συνεχίζεται . Η Ανθή γυρίζει στο σπίτι της µετά από βραδινή έξοδο πολύ καθυστερηµένη. Σκέφτεται τι έχει ν΄ ακούσει και πάλι από τους δικούς της. Μπαίνει όσο πιο αθόρυβα µπορεί, ίσως να κοιµούνται. Αλλά τους βρίσκει να την περιµένουν στο σαλόνι πίνοντας το ποτό τους. Πατέρας: Έλα βρε κοριτσάκι µου. Πού ήσουν τέτοια ώρα κι ανησυχήσαµε; Ανθή: Γιατί ανησυχήσατε; Αν ήταν να πάθω κάτι θα το πάθαινα και στη 1.00 και στις 2.00! Η ώρα φταίει; Μητέρα: Έλα, κάθισε κοντά µας, µη στέκεσαι στην πόρτα. Ανθή: Πείτε ότι έχετε να πείτε. Νυστάζω. Πατέρας: Εννοείς ότι σου είναι αδύνατο να κάτσεις λίγο µαζί µας; Ανθή: (Κάθεται) Άντε αρχίστε το κήρυγµα!

104

Μητέρα: Όχι βρε Ανθή. Να κουβεντιάσουµε µαζί σου θέλουµε, να καταλάβεις λίγο και τη δική µας θέση. Ανθή: Γιατί εσείς καταλάβατε ποτέ την δική µου; Ήταν καλύτερα που ήµουν µόνη χωρίς παρέα τόσο καιρό και καθόµουνα κλεισµένη µέσα; Πατέρας: Έχεις δίκιο, το χρειαζόσουν, το είχες ανάγκη να γνωρίσεις παιδιά της ηλικίας σου και να έχεις κι εσύ µια παρέα που σε γεµίζει….

105

Σκηνή 16η Μετά από ένα κρούσµα της γρίπης των πουλερικών στο σχολείο της Ανθής, η καθηγήτρια του Σ.Ε.Π. (Ζουµπουλία Κοτάκη) καταλήγει µε 6µηνη αναρρωτική άδεια και η θέση καλύπτεται από έναν νέο και όµορφο καθηγητή . Τον έλεγαν Ηλία Ουρανίδη! Επειδή µπήκε στην τάξη στη µέση της χρονιάς, ήθελε να φτιάξει γρήγορα τη σχέση του µε τα παιδιά…Και έτσι Καθηγητής : Καληµέρα παιδιά!!! Με λένε Ηλία Ουρανίδη και ήρθα Να αναπληρώσω την κα Ζουµπουλία! Μαζί θα κάνουµε το µάθηµα του Σχολικού Επαγγελµατικού Προσανατολισµού. Πιστεύω πως για να γίνει πιο ευχάριστο το µάθηµα, θα πρέπει όλοι να προσπαθήσουµε. Να λέµε ελεύθερα τη γνώµη µας και τις ιδέες µας για παράδειγµα. Και επειδή οι απόψεις όλων πρέπει να ακούγονται, τι λέτε να δώσουµε µια ευκαιρία στην τάξη µας να ακουστεί προς τα έξω; Επικρατεί ΣΙΩΠΗ! Ηλίας: Ε; Συµφωνείτε Στο διάλειµµα 1: Πώς σας φάνηκε, ρε; Παύλος : Έλα ρε, όλοι ίδιοι είναι. Γιάννης: ∆εν ξέρω ρε, άµα κάνει τίποτα καλό δεν θα΄ ταν άσχηµα να πηγαίναµε. Μαρία: Για χαβαλέ εννοείς πιστεύω, ε; Καλά, πάµε να γελάσουµε! Στο κάτω –κάτω… είναι Στέλλα: πολύ γλυκούλης. Ανθή: Εγώ νοµίζω πως θα είναι πολύ ενδιαφέρον! Και φεύγουν…

106

ΣΚΗΝΗ 17Η Σκηνη Χυµουδάκος (Μαλάκα πρέπει να διαβάσεις) Ο γιος προσπαθεί να διαβάσει στο δωµάτιο του. Μπαίνει η µητέρα του µε ένα χυµό στο δίσκο. Μαµά: Τι κάνεις ; Γιος : Κουνάει το κεφάλι Μαµά : ∆ιαβάζεις ε; Σου έφερα ένα χυµό εγώ για να σε περιποιηθώ. Άντε τώρα σε αφήνω. ∆ιάβασε ε. Και µε σύστηµα… Γιος : Ναι…ναι… Η µαµά φεύγει Γιος : Ουφφφ , πρέπει να συγκεντρωθώ. ∆ε γίνεται. Ποοο Μαλάκα πρέπει να διαβάσεις ε, πρέπει να διαβάσεις. Χτυπάει το τηλέφωνο. Γιώργος :Έλα ρε τι γίνεται;; Γιος : Άσε ρε προσπαθώ να διαβάσω. Γιώργος : Ακόµα ρε συ. Έλεος, Εγώ θα πάω για µπάλα. Θες να έρθεις; Γιος : Μπα ασε καλύτερα, έχουν πλακώσει και οι γονείς µου από πάνω µου «διάβασε και διάβασε» και εγώ δεν καταλαβαίνω γρι εδώ πέρα. Γιώργος : Καλά άντε εντάξει σε αφήνω. Άµα τελειώσω θα σε πάρω. Γιος : Άντε γεια. Επόµενη µέρα. Στο σχολείο. Έχει χτυπήσει για διάλειµµα και ο ∆ηµήτρης (γιος ) είναι µε τον Γιώργο στην τάξη κακόκεφος. Τους πλησιάζει η καθηγήτρια και µιλάνε. Καθηγήτρια: ∆ηµήτρη σήµερα δε πρόσεχες και πολύ στο µάθηµα, συµβαίνει κάτι; ∆ηµήτρης : Ε κυρία τώρα τι να σας λέω. Προβλήµατα στο σχολείο. ∆ιάβασµα. ∆εν καταλαβαίνω τίποτα, ούτε καν το µάθηµά σας που θεωρείται εύκολο. ∆εν καταλαβαίνω. Καθηγήτρια : Υπάρχει πρόβληµα µε το διάβασµα; Για πες µου. ∆ηµήτρης : Ναι. Γενικά οι γονείς µε πιέζουν… ∆εν θα καταλάβετε ότι και αν σας πω. ∆εν µπορείτε να έρθετε στη θέση µου. Καθηγήτρια : Θα σου πω κάτι. Όταν πρωτοήρθα στη Σύρο τα πράγµατα ήταν πολύ δύσκολα για µένα. Είχα φύγει από την

107

οικογένειά µου, από τα άτοµα που αγαπούσα, και µπορώ να σας πω ότι και µαζί σας δυσκολεύτηκα. ∆εν είσασταν και πάρα πολύ συνεργάσιµοι στην αρχή. Είχα προβληµατιστεί πάρα πολύ. Ήθελα να φύγω. Αλλά δεν το έκανα, και ξέρεις γιατί; Γιατί κατάφερα την αδυναµία µου να την κάνω κίνητρο για κάτι καλό. Μήπως λοιπόν το διάβασµα εκτός από την πίεση να το δεις και σαν κίνητρο να κάνεις αυτό που θες; Π.χ. να περάσεις στη σχολή που γουστάρεις ή σε µια πόλη που θες; ∆ηµήτρης : Κυρία, είναι θέµα ικανότητας το διάβασµα. Είµαι ανίκανος στο διάβασµα. Καθηγήτρια : Ανίκανος; ∆ηµήτρης : ∆εν µπορώ να συγκεντρωθώ, πραγµατικά δεν µπορώ να καταλάβω πως ο Γιώργος είναι τόσο άνετος µε τα µαθήµατα και χαλαρός και κάνει και βόλτες και εγώ δεν µπορώ να συγκεντρωθώ µε τίποτα. Γιώργος : Ρε εγώ απλά όταν βλέπω ότι δεν µπορώ να διαβάσω, τα παρατάω αφού βλέπω ότι δεν γίνεται και βγαίνω να ξεσκάσω λίγο µε κανένα φίλο και µετά συνεχίζω. ∆ηµήτρης : Α, τόσο εύκολο; Γιώργος : Ε, αλλιώς δε βγαίνει αφού ξέρω ότι δεν πρόκειται να τα καταλάβω και να κάτσω να διαβάσω, θα τα διαβάζω και θα τα ξαναδιαβάζω και τίποτα. Καθηγήτρια : Το παν είναι η ηρεµία. ∆ηµήτρης : Και να µη σε πιέζουν οι γονείς σου. Καθηγήτρια : Αυτό µπορείς να το συζητήσεις µαζί τους. ∆ηµήτρης : Ναι.

108

ΣΚΗΝΗ 18Η : « ΑΡΧΑΙΑ» Τάξη : Παιδιά που συζητούν για την εκδροµή και αδιαφορούν για το µάθηµα. Καθηγητής : ΄΄Ου πολλού δέω , χάριν έχειν , ώ βουλή τω κατηγόρω , ό,τι µοι παρασκεύασε τον αγώνα τουτονί ,πρότερον γαρ , ουκ έχω πρόφασιν εφ ής του βίου λόγον δοίην, νυνί δια τούτον είληφα και πειράσωµαι του µεν λόγου επιδείξαι ψευδάµενον εµαιτόν σε βεβιοκότα µέχρι τησδε της ηµέρας επαίνου µάλλον , άξιου ή φθόνου .΄΄ Έ µα σταµατήστε πια , µια βδοµάδα τώρα δε µιλάτε για τίποτα άλλο εκτός από την εκδροµή. Ωραία είπαµε θα πάµε , θα σας συνοδεύσουµε , θα χάσουµε τόσες µέρες µάθηµα , έ ας µη χάσουµε µάθηµα κι από τώρα .Έλεος πια !!! (Σπίτι αγοριού .Μιλάει στο κινητό µε συµµαθήτριά του.) Κορίτσι :Ναι … έλα ρε. Τι έγινε , σκέφτηκες τίποτα για την εκδροµή ; Αγόρι : Ναι να κάνουµε χορό σε κάποιο µπαρ , να βγάλουµε κανά φράγκο. Κορ: Μπα ! Το είχαµε κάνει και παλιότερα και δεν ήρθαν τα άτοµα που περιµέναµε και βγήκαν ελάχιστα. Αγ : Να αγοράσουµε κάτι ή να βγάλουµε λαχνούς ; Κορ : ∆ύσκολο µου φαίνεται , αλλά κάτι πρέπει να βρούµε , αλλιώς θα µας πάει 300 – 500 , δε λέει . Θα ξηλωθούµε , άσε που θα µας φωνάζουν οι δικοί µας. Αγ ; Ωχ , έρχεται η µάνα µου , κλείνω , τα λέµε. Μητέρα ; Αµάν πια µ’ αυτήν την εκδροµή. Θα πάτε που θα πάτε , θα πάρετε λεφτά , θα χάσετε µάθηµα , µιλάτε και στο κινητό συνέχεια , σταµάτα επιτέλους. Αγ : Ναι ναι ξέρω. ∆ίνω πανελλήνιες , κρίνεται το µέλλον µου κι άλλες χαζοµάρες .Πιο σηµαντική είναι η εκδροµή , πρέπει να βρούµε λεφτά για να πάµε. Μητ: Ωραία , θα µπορούσαµε να καθίσουµε µαζί , να σκεφτούµε , να συνεργαστούµε µε το σύλλογο γονέων και µε τους καθηγητές και ακόµα . Αγ : Θα προτιµούσα να µας δίνατε κατ’ ευθείαν τα λεφτά , τι λες ; Μητ ; Κατευθείαν δε γίνεται .Για προσπαθήστε λιγάκι , για σκέψου κάτι που σας αρέσει , να φτιάξετε κάτι , να δηµιουργήσετε , να πουλήσετε , όχι µόνο τηλέφωνα. Να κάνετε µια έκθεση , να βοηθήσουµε και εµείς µια έκθεση φωτογραφίας. Έκθεση Φωτογραφίας

109

Καθ : Ωραία , τι είναι αυτό ; Αγ : Ασπρόµαυρο φιλµ , νυχτερινή λήψη. Μητ : Το σχόλιο µ’ αρέσει , ποιος το έγραψε ; Κορ: Είναι µιας καθηγήτριας πάνω σε ιδέα µιας µαµάς. Καθ : Πόσο κάνει αυτή ; Κορ : 100 ευρώ , για εσάς µόνο 40 …

110

ΣΚΗΝΗ 19Η ΦΑΣΟΛΑ∆Α Η σκηνή διαδραµατίζεται στο καθιστικό του σπιτιού. Μαµά : Τι έγινε , ο Κωστής δεν ήρθε ακόµα ; Γιος : Μπα… Μαµά : Εσύ στον κόσµο σου . Θα έρθεις κατευθείαν επάνω ; Γιος : Αργότερα. Τι φαΐ τρώµε ; Μαµά : Λέµε και ένα γεια . ∆εν κοστίζει τίποτα . Γιος : Γειά . Μαµά : Φασολάδα Γιος : Έλα ρε µαµά πάλι φασολάδα ; Γυρίζω στις 2 η ώρα από το σχολείο , Φασολάδα ; Γιος : Ε, τι ; Μαµά : Και αυτό φαγάκι είναι , γιατί ; Γιος 2 : Αυτό βρωµάει τόση ώρα ; Γιος : Ρε µάνα , τι να σου πω , ρε µάνα ; Μαµά : Τι έχεις ; Γιος : Τι έχω ; 7 άλγεβρα Γιος 2 : Στενοχωριέσαι ρε ; ∆ε βλέπεις εµένα που πήρα 8 ; Γιος : Εντάξει. Μαµά : Καλά εσένα . Τελείωσε και τα λέµε µετά .Εντάξει πήρες ένα 7 και στενοχωριέσαι ; Άλλες φορές έπαιρνες όλο 20άρια. Γιος : ∆εν ανταµείβεται η προσπάθειά µου . 7 ; Θα αποτύχω , ο Ιούνιος πλησιάζει . Μαµά : Εντάξει , άλλες φορές όλο 20άρια έφερνες . ∆εν πειράζει. Έγινε µια ατυχία και πρέπει να σε πάρει από κάτω; Με την πρώτη δυσκολία που αντιµετωπίζουµε ( µεγια του , δε λέω) πάντα …. Γιος : ∆εν ξέρω ! ∆εν ξέρω , εγώ 7 ; Τα ήξερα όλα ! Μαµά : Ναι τα άλλα 20άρια που πήρες τα έχεις ξεγράψει δηλαδή τα έχεις ξεγράψει .Τελείωσε ; Γιος : ∆εν ξέρω , αυτά ήταν παλιά . Μαµά : Τι παλιά , πριν από ένα µήνα παλιά ; Και θα έρθουν άλλα µπροστά µας .Κάτι άλλο σε απασχολεί . Σου έχουνε πει τίποτε …; Γιος : Εντάξει είναι και οι εξετάσεις . Μαµά : Στις εξετάσεις θα τα πας καλά. Θα πας καλά γιατί ξέρεις , µπορείς , έχεις δυνατότητες και θα τα καταφέρεις .Θα πας καλά , µην αφήνεις να σε πάρει από κάτω. Γιος : ∆εν ξέρω. Μαµά : Τι δεν ξέρεις ; (χαµογελάει ) Σε ξέρω , µπορείς. Έλα τελείωνε .Αυτό θέλω Αυτό .Έλα τι έγινε , πάµε ; Πλύνε τα χέρια σου …. Μιλάνε µεταξύ τους και φεύγουν.

111

ΣΚΗΝΗ 20Η « ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ » Σύµβουλος : Όλα καλά ; Μαργαρίτα : Νιώθω πολύ χοντρή .Που λέτε …. ∆εν ξέρω …. Νιώθω πολύ χοντρή … δεν ξέρω φοβάµαι έστω και να φάω .Πιστεύω φοβάµαι εάν φάω έστω και ένα κουλουράκι θα παχύνω ένα κιλό … Είµαι δηλαδή … Σύµβουλος : Σου αρέσει να τρως ; Μαργαρίτα :∆εν φαίνεται ; Σύµβουλος: Ναι . Το βλέπουµε αναγκαστικά . Μαργαρίτα : Αφήστε τα .Έχω και βάσανα στο σπίτι , προβλήµατα. Σύµβουλος : Τι σου λένε ; Μαργαρίτα : Τα ρίχνει συνέχεια η µάνα µου όλα σε έµένα .Ότι και να γίνει σε εµένα φωνάζει. Σύµβουλος : Έκανες κάτι και φωνάζει συνέχεια ; Μαργαρίτα : Όχι , αλλά όταν είναι εκνευρισµένη και γυρίζει από τη δουλειά κάθε µέρα , επειδή , εντάξει έχει και αυτή προβλήµατα στη δουλειά … Σύµβουλος : Μήπως κουράζεται ; Μαργαρίτα : Μάλλον ! Εντάξει γενικότερα και εγώ δουλεύω , δεν είµαι σωστή απέναντί της αλλά θα µπορούσε να µην φωνάζει , να µην τα ρίχνει όλα σε µένα . Σύµβουλος : Το έχετε κουβεντιάσει ; Μαργαρίτα : Ναι, αλλά δεν καταλαβαίνει .Πιστεύει ότι εγώ φταίω για όλα. Σύµβουλος : Ναι , αλλά µήπως έχει κάποιο λόγο , µήπως αγχώνεται από τη δουλειά της ; Μαργαρίτα : Ναι εντάξει είναι κουρασµένη , αλλά δεν µπορεί να τα ρίχνει κάθε φορά όλα επάνω µου . Σύµβουλος: Εσύ σκέφτηκες κάποιο λόγο ; Για ποιο λόγο ; Μπήκες στη θέση της ; Μαργαρίτα : Εγώ µπήκα στη θέση της αλλά εντάξει το καταλαβαίνω ότι έχει προβλήµατα και αυτή αλλά και εγώ σαν παιδί , τώρα που σιγά σιγά µεγαλώνω , είµαι στη εφηβεία έχω και εγώ προβλήµατα . Σύµβουλος: Τι προβλήµατα έχεις ; Μαργαρίτα : Έχω πάρα πολλά προβλήµατα . Σύµβουλος: Έλα , πες µου. Μαργαρίτα : Το πάχος µου. Μαργαρίτα : Έ , αυτό δεν είναι πρόβληµα; Σύµβουλος: Είναι ; Μαργαρίτα : Πως λύνεται ; ∆εν µπορώ , δεν αντέχω ούτε µια µέρα χωρίς 2 σοκολάτες. Σύµβουλος: ∆ύο µόνο ; Εγώ πιστεύω πως τρως περισσότερες . Μαργαρίτα : ∆εν αντέχω ούτε µια µέρα χωρίς 2 σοκολάτες. Σοβαρά. Σύµβουλος: Ε, αυτό δεν είναι πρόβληµα για να κάθεσαι να στενοχωριέσαι .

112

Μαργαρίτα: Είναι γιατί εάν συνεχίσω έτσι θα γίνω εξαπλάσια από αυτό που είµαι. Σύµβουλος: Στο σχολείο τι σου λένε , το έχεις συζητήσει ; Μαργαρίτα: ∆εν ξέρω , φοβάµαι να το συζητήσω µαζί τους, µήπως αρχίσουν να µε κοροϊδεύουν. Σύµβουλος: Προχθές έµαθα είχατε κατάληψη. Άλλα προβλήµατα που είχατε; Με τους φίλους σου είχατε προβλήµατα ; Μαργαρίτα: Τι να συζητάµε στην κατάληψη ; Σύµβουλος: Τι συζητάτε ; Μαργαρίτα: Τι συζητάµε ; Σύµβουλος: ∆εν ξέρω . Γιώργος : Τα προβλήµατά µας συζητάµε. Σύµβουλος: Ο Γιώργος πήγε ; Γιώργος: Ναι εγώ µέχρι προχθές δεν είχα προβλήµατα , από εκεί και µετά οι γονείς µου είναι τελείως διαφορετικοί .Έχουν αρχίσει να µε φωνάζουν µε το παραµικρό αναρχικό , ΄µε λένε κουµούνι , αναρχοκουµούνι και εγώ λέω απλά τις απόψεις µου. Πρέπει να το σεβαστούµε. Σύµβουλος: Εσύ το συζήτησες µαζί τους ; Γιώργος: ∆εν είναι για συζήτηση. Με το που αρχίζω να ετοιµαστώ να πάω στην κατάληψη , αρχίζουν και λένε ‘ Πάλι εκεί θα πας ,µε τους αναρχικούς ’και τέτοια .∆εν µπορούν να καταλάβουν αυτό. Σύµβουλος: Μήπως έχεις δώσει και εσύ κάποιο ερέθισµα για να το λένε αυτό ; Γιώργος: Όχι απλά πιστεύω πως είναι πολύ συντηρητικοί και χωρίς ανοιχτά µυαλά. ∆εν µπορούν να καταλάβουν ότι και εµείς αγωνιζόµαστε για τον εαυτό µας , για να κάνουµε .. τον κόσµο , οφείλουν.. Σύµβουλος: Τι είναι αυτό ; Γιώργος: Είναι πολλά , δεν είναι µόνο ένα .Πρώτα απ’ όλα η κατάληψη έγινε για τις εξετάσεις , για τα Πανεπιστήµια , για όλα. Σύµβουλος: Εσύ δεν θέλεις να σπουδάσεις ; Γιώργος: Θέλω να σπουδάσω αλλά έτσι όπως είναι τα πράγµατα είναι πολύ δύσκολα. Γιατί είναι δύσκολα ; Γιώργος: Γιατί θέλουν να κάνουν τα Πανεπιστήµια ιδιωτικά και εγώ δεν έχω πολλά λεφτά για να σπουδάσω .Επίσης οι εξετάσεις είναι πολύ δύσκολες .Τώρα πια πρέπει να πας 500 φροντιστήρια για να πετύχεις. Μα είναι πράγµατα αυτά τώρα ; Σύµβουλος : Μαργαρίτα µου έλεγες τις προάλλες ότι θέλεις να σπουδάσεις στο εξωτερικό . Γιώργος: Εγώ δεν έχω λεφτά να σπουδάσω στο εξωτερικό. Σύµβουλος : ∆εν έχεις κάποιον άλλον να σε βοηθήσει; Εάν τελικά δεν µπορείς να το κάνεις , δεν θα το κάνεις ; Γιώργος: Να πάω στο εξωτερικό ; Σύµβουλος: Ναι , όχι µόνο στο εξωτερικό ,να σπουδάσεις εδώ , να δουλέψεις . Γιώργος: Εγώ το έχω σκεφτεί αλλά δεν ξέρω εάν θέλω να δουλέψω.

113

Γιώργος: ∆εν θέλω να δουλέψω , αλλά θέλω να σπουδάσω πρώτα , να κάνω µια συγκεκριµένη δουλειά. Σύµβουλος : ∆ηλαδή ; Γιώργος: Θέλω να γίνω αρχιτέκτονας. Σύµβουλος: Εσύ Μαργαρίτα ; Μαργαρίτα: Εγώ θα πάω εξωτερικό .Βασικά στην αρχή ήθελα να γίνω ζωγράφος αλλά τώρα , επειδή έψαξα πιο πολύ τη συγκεκριµένη σχολή µάλλον θα κάνω τοιχογραφίες. Σύµβουλος: Πιστεύεις ότι µετά θα βρεις εύκολα δουλειά ; Μαργαρίτα: Ε , ναι έχω συζητήσει τουλάχιστον µε ένα άλλο άτοµο και µου έχουν πει ότι δεν πρόκειται να µείνεις χωρίς δουλειά άµα ακολουθήσω αυτό τον τοµέα. Σύµβουλος: Ελπίδα , εσύ τι θα κάνεις; Ελπίδα : Εγώ θέλω να σπουδάσω Ιατρική αλλά έτσι όπως είναι οι εξετάσεις δεν το βλέπω. Σύµβουλος: Έχεις αρχίσει να διαβάζεις για τις εξετάσεις ; Ελπίδα: Ναι αλλά όπως είπαν και τα παιδιά δεν το βλέπω .Οι γονείς µου µε καταπιέζουν Θέλω να βάλω σκουλαρίκι και δεν µε αφήνουν. Σύµβουλος : Σκουλαρίκι ; Που θες να βάλεις καλέ ; Το σκέφτηκες καλά ; Τι είπε η µαµά ; Ελπίδα: ∆εν της άρεσε. Σύµβουλος : Εσύ θα το βάλεις ; Τι θα κάνεις ; Ελπίδα: Θα το βάλω. Σύµβουλος : Από αντίδραση ; Ελπίδα: Ναι. Σύµβουλος: Αν σου φωνάζανε δεν θα το φορέσεις; Ελπίδα: Θα το φορούσα . Σύµβουλος: Άρα δεν είναι από αντίδραση ; Ελπίδα: Είναι από αντίδραση . Σύµβουλος : Γιώργο , εσύ θέλεις να κάνεις κάτι τέτοιο ; Γιώργος: Εµένα δεν µε εµπνέει κάτι τέτοιο. Εγώ βασικά θέλω να αλλάξει το σύστηµα , δεν µπορώ καθόλου κάτι τέτοιο. Τώρα το σκουλαρίκι δεν µε νοιάζει πάρα πολύ. Σύµβουλος : Μόνο η κατάληψη ήταν η προϋπήρχε κάτι άλλο ; Γιώργος; ∆εν ξέρω εάν προϋπήρχε Σύµβουλος: Τι σκέφτεσαι να κάνεις τώρα ; Γιώργος: Εγώ θα συνεχίσω να τους µιλάω αλλά δεν ξέρω τι θα γίνει. Γιατί βλέπω ότι και να λέω και να κάνω , δεν έχω κάποιο λόγο σ΄αυτούς , δεν καταλαβαίνουν. Σύµβουλος: Άρα και οι τρεις θα πάτε να σπουδάσετε και θα κάνετε αυτό που θέλετε και αυτά που δεν σας αφήνουν ; Μαργαρίτα: Ναι , µακριά από βάσανα και προβλήµατα. Σύµβουλος : Τι να κάνετε άλλο ; Μαργαρίτα: Γενικότερα να κάνω τη ζωή µου όπως θέλω εγώ , να έχω π.χ. όπως θέλω το δωµάτιό µου .Να µη µου λέει « Α µάζεψε το δωµάτιό σου , δεν βλέπεις πως είναι , ντροπή σου , δεν πλένεις τα πιάτα , να µαζέψεις τα σκουπίδια .Θέλω να πάω σε ένα σπίτι βρώµικο.

114

Γιατί ; ∆εν το καταλαβαίνω .Να πάω σε ένα σπίτι , να είµαι βρώµικη , να κάνω ότι θέλω , να µην έχω κάποιον πάνω από το κεφάλι µου που να µου λέει κάνε το ένα και κάνε το άλλο. Αφού εγώ είµαι έτσι γιατί δεν το δέχονται ; Σύµβουλος : Μόνο αυτά είναι τα προβλήµατά σας ; Μαργαρίτα: Ναι . Σύµβουλος: Μόνο αυτά είναι τα προβλήµατά σας ; Τα µαλλιά , τα σκουλαρίκια , µόνο αυτά είναι προβλήµατα ; Μαργαρίτα: Γενικότερα πιστεύω ότι όλα αυτά τα προβλήµατα είναι η εφηβεία .Βασικά µπαίνουµε στην εφηβεία και ίσως φοβόµαστε κάπως , όσο να είναι δεν έχουµε µεγαλώσει , τώρα µεγαλώνουµε , θέλω να µείνουµε µικροί. Εγώ βασικά θέλω να µείνω µικρή. Σύµβουλος : Εσύ Ελπίδα; Ελπίδα : Όλοι έχουµε προβλήµατα. Μαργαρίτα : Όταν λέµε µικρή εννοώ µικρή για αυτό. Σύµβουλος : Εντάξει , ευχαριστώ πολύ.

115

Σκηνή 21Η µε τα κρεβάτια -Παλιό ΣχολείοΛίγο πριν φύγουν τα παιδιά για το σχολείο. Κοιµούνται και µπαίνει µέσα η µητέρα τους να τα ξυπνήσει. Η µια κόρη σηκώνεται χωρίς καµία όρεξη Μαµά : Θα ξυπνήσετε; Έλα, ελάτε. Μαργαρίτα: Έλα ρε µαµά Θα πάω τη δεύτερη ώρα. Μαµά :Έλα λέω σηκωθείτε…Όλοι σχολείο Κόρη 2 : (Έχει ήδη σηκωθεί) Καφέ. Μαµά : Ορίστε όλα εδώ σας τα έχω. Όλα έτοιµα. Άντε, ετοιµαστείτε να φύγετε. Κάθε µέρα τα ίδια, κάθε µέρα τα ίδια πια. Με το ζόρι να πάτε σχολείο. Γιος : Αυτό είναι φαί τώρα; Μαµά :Τώρα τι θέλεις; Πρωί, πρωί αµέσως µε την γκρίνια σου. Σχολείο πάτε. Τι µούτρα κατεβασµένα είναι αυτά; Α, µάλιστα. Μαργαρίτα: Να πάω τη δεύτερη ώρα στο σχολείο; Μαµά : Όχι Μαργαρίτα : Σιγά µωρέ για µια ώρα.; Γιος : Νυστάζω. Μαργαρίτα : Και εγώ. Μαµά : Να µην ξενυχτάγατε το βράδυ. Τι ξενύχταγες; Μαργαρίτα : Εγώ ξενύχταγα; Μαµά : Άντε, άντε πηγαίνετε. Κόρη 2 : Ούφ, τι τραβάµε πρωί, πρωί. Τα παιδιά φεύγουν για το σχολείο. Παιδιά : Άντε γεια σου µαµά…

116

-Καινούριο ΣχολείοΤα παιδιά κοιµούνται. Γιος : (Ξυπνάει πρώτος και σηκώνεται χαρούµενος) Αχ τι ωραία µέρα. Κόρη 2 : Γειά σου µαµά. (Σηκώνονται και οι δυο κόρες µε χαρά.) Γιος : Α, τι ωραίο πρωινό σήµερα. Σηκώνονται και οι κόρες φιλάνε τη µαµά τους και κάθονται για πρωινό. Μαργαρίτα : Ποπό τι ωραίο πρωινό. Μαµά : Τι έγινε; Θα γυρίσετε το µεσηµέρι σήµερα από το σχολείο; Κόρη 2 : Εγώ θα πάω στο σχολείο και µετά έχω µια εργασία και θα κάτσω στη βιβλιοθήκη. Μαργαρίτα : Εγώ θα φάω εκεί, µετά θα πάω στίβο, το απόγευµα έχω θέατρο και πριν έρθω εδώ έχω και µια ώρα χορό. Γιος : Και εγώ θα φάω στο σχολείο , έχω να κάνω µια εργασία και µετά θα πάω να παίξω λίγο ποδόσφαιρο. Μαµά : ( στο γιο) Έχεις καµιά γλώσσα σήµερα; Γιος : Έχω ιταλικά. Μαργαρίτα : Εγώ έχω ισπανικά Μαµά: Καλά το ξέρω για σένα . Σας έχω χάσει γενικά. Τη µια κάνετε ισπανικά την άλλη ζωγραφική. Έχετε γλυπτική ,στίβο … Μαργαρίτα : Τι να κάνουµε; Τώρα πια το σχολείο έχει γίνει πολύ σούπερ. Γιος : Θα κάνουµε και κλαρίνο στο σχολείο. Μαµά : Α, Θα κάνετε και κλαρίνο. Όλα πια τα κάνετε. Τι δεν κάνετε; Κόρη 2 : Τίποτα όλα τα κάνουµε. Μαµά : ∆ηλ τώρα θα έρθετε κατά της 5 , 6; Κόρη 2 : 6 Μαργαρίτα : Τι 6, εµένα 7 να µε περιµένεις . Άντε πάµε; Θα αργήσουµε. Σηκώνονται και φεύγουν χαρωποί για το σχολείο.

117

Σκηνή 22Η Τσιλιµίδης (Εκπαιδευτική µεταρρύθµιση- Νέο Σχολείο) Τα παιδιά συζητάνε στο τέλος του µαθήµατος λίγο πριν πάρουν το λεωφορείο για το σπίτι. Συζητάνε για τη νέα εκπαιδευτική µεταρρύθµιση – το νέο Σχολείο. Βαγγέλης : Ρε, έµαθες για το καινούριο σύστηµα που θα ισχύσει από του χρόνου στο σχολείο; Γιώργος : Ποιο σύστηµα; Βαγγέλης : Καλά ρε δε βλέπεις τηλεόραση; Γιώργος : Μπα, βαριέµαι. ∆είχνει και βλακείες, διαβάζω κιόλας, που να προλάβω. Βαγγέλης : Α, καλά. Από του χρόνου ότι κάνεις µέχρι της 5. Μετά θα έχεις χρόνο να κάνεις ότι θέλεις. Γιώργος : Τι εννοείς; Βαγγέλης : 9 µε 2 θα κάνουµε τα µαθήµατα που κάνουµε και τώρα και από 2:30 µέχρι 5 θα έχουµε καθηγητές να µας κάνουν µάθηµα. Γιώργος : Σα φροντιστήριο; Βαγγέλης : Ναι αλλά θα είναι εντελώς δωρεάν. Γιώργος : Οοο, δηλ δε θα µας βάζουν καθόλου ασκήσεις στο σπίτι; Βαγγέλης : Ε, θα βλέπουν, αν έχουµε κάποιο πρόβληµα θα µας βάζουν κάποιες ασκήσεις για εξάσκηση. Γιώργος : Α, δηλ σαν κανονικό φροντιστήριο, σαν ενισχυτική. Βαγγέλης : Και δε θα έχουµε και τους γέρους µας να µας τα πρήζουνε. Γιώργος : Ο, ωραία. Ε, λεωφορείο. Βαγγέλης : Πούν’ το; Γιώργος : Ε, πάµε, πάµε. Τα παιδιά φεύγουν και έρχονται οι καθηγήτριες που µιλάνε και αυτές για το νέο σχολείο. Κατερίνα 1 : Άκουσες για το νέο εκπαιδευτικό σύστηµα; Το είπε χτες ο Τσιλιµπίδης στις ειδήσεις. Από το Σεπτέµβρη ξεκινάει. Κατερίνα 2 : Ναι το άκουσα, και δε µου άρεσε καθόλου. Κατερίνα 1 : Γιατί ρε συ; Κατερίνα 2 : Τι θα πει γιατί. ∆εν αντέχω άλλο µε αυτό το πράγµα που γίνεται φέτος. Κατερίνα 1 : Σοβαρά µιλάς; Εγώ είµαι πάρα πολύ ενθουσιασµένη. Νέο σύστηµα, νέο υλικό, νέα υποδοµή. Κατερίνα 2 : (Είναι πού αρνητική) ∆εν µπορώ µε τίποτα. Κατερίνα 1 : Γιατί; Πες µου το λόγο. Κατερίνα 2 : Τι θα πει γιατί; ∆εν άκουσες τι λέγανε τα παιδιά στο διάλειµµα; Κατερίνα 1 : Τι λέγανε;

118

Κατερίνα 2 : Θα τελειώνουµε 5. Εγώ τι θα κάνω; Κατερίνα 1 : Θα ξεκουράζεσαι. Θα διαβάζεις το επόµενο µάθηµα. Πειραµατισµός, δηµιουργικότητα. Είναι πάρα πολύ ωραία τα πράγµατα. Κατερίνα 2 : Τα φροντιστήρια; Κατερίνα 1 : Έλα ρε Κατερίνα τώρα. Κατερίνα 2 : Χάνω τόσα λεφτά. Έχω να πάρω σπίτι. Κατερίνα 1 : Ναι, αλλά δίνει χώρο στη δηµιουργία. Σκέψου το λίγο. Κατερίνα 2 : Α, δε µπορώ, θέλω να πάρω αυτοκίνητο. ∆εν αντέχω. Κατερίνα 1 : Σε βλέπω λίγο αρνητική µε το θέµα. Ίσα ίσα , αυτό είναι η παιδεία, αυτό είναι µάθηση, σχολείο. Νέα υποδοµή, Το ίδιο πράγµα είναι να µπαίνεις σε µια αίθουσα που έχει µόνο ένα ψυχρό πίνακα και το ίδιο να µπαίνεις σε ένα χώρο µε νέα υποδοµή. Αυτό κάνει καλύτερο και το µάθηµά σου, το διευκολύνει. Κατερίνα 2 : ∆εν ξέρω τι λες. ∆ε µε νοιάζει, εγώ έχω συνηθίσει έτσι. Εγώ κοντεύω να πάρω σύνταξη σε λίγο. Τώρα θα ξεκινήσω να διαβάζω τα καινούρια βιβλία, να κάνω νέες σηµειώσεις… Κατερίνα 1 : ∆εν είναι έτσι, είσαι πάρα πολύ λάθος. Κατερίνα 2 : Γιατί είµαι λάθος; Κατερίνα 1 : Τι είναι ο σχολείο; Πειραµατισµός δεν είναι; Κατερίνα 2 : Για σένα. Κατερίνα 1 : Γνώσεις δεν είναι; Κατερίνα 2 : Για µένα δεν είναι. Βαρέθηκα Κατερίνα 1: Αγάπη, Χαρά, ∆ηµιουργία; Κατερίνα 2 : Βαρέθηκα, κουράστηκα. Όλο τα ίδια και τα ίδια κάθε µέρα. ∆εν µπορώ θέλω να φύγω Κατερίνα 1: Εγώ είµαι πάρα πολύ ενθουσιασµένη. Κατερίνα 2 : Γιατί; Κατερίνα 1 : Τι γιατί; Θα υπάρχουν νέα υλικά, τα παιδιά είναι ενθουσιασµένα. Θα υπάρχει κλίµα συνεργασίας, οµαδικότητας. Κατερίνα 2 : ∆εν ξέρω τι κάνουν τα παιδιά. ∆ε µε νοιάζει καθόλου. Εγώ σου είπα από την αρχή. Θέλω να πάρω σύνταξη να πάω να αράξω. ∆ε µε νοιάζει τίποτα. Κατερίνα 1 : Νοµίζω πως έχεις βολευτεί. Κατερίνα 2 : Ναι γιατί; Ψέµα είναι; Όλοι αυτό δεν κάνουνε; Κατερίνα 1 : Ναι αλλά έτσι πως θα αλλάξει το σύστηµα; Κατερίνα 2 : Ας το αλλάξουν οι νέοι. Εσύ νέος είσαι κάνε ότι νοµίζεις Κατερίνα 1 : Ναι αλλά άµα δε µε βοηθήσεις και εσύ. Κατερίνα 2 : Να σε βοηθήσω που; ∆ε µε βοήθησε κανείς, δε βοηθάω κανένα. Κατερίνα 1 : Είσαι πολύ αρνητική. Κατερίνα 2 : Μπορεί, δε µε νοιάζει καθόλου. Αυτό µπορώ να κάνω, τίποτα άλλο. Κατερίνα 1 : Τέλος πάντων. Πάσο. Εγώ κάνω ότι µπορώ πάντως. Κατερίνα 2 : Και εγώ από τη µεριά µου κάνω ότι µπορώ. Κατερίνα 1 : Πάµε για ένα καφέ τώρα;

119

Κατερίνα 2 : Α, το καλύτερο. Πάµε να αράξουµε. ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ – ΜΑΘΗΤΕΣ ¾ Κ. Πολλές κουβέντες και άκρη δε βγάζουµε. Πείτε µου τι θέλετε; Τι είναι για σας το καινούριο σχολείο; ¾ Μ. Θέλουµε διαφορετική σχέση µαθητή-καθηγητή. ¾ Κ. Ωραία, πες µου, εγώ είµαι δίπλα σου, σε ακούω. ¾ Μ. Θέλω λάπτοπ. ¾ Κ. Αµέσως, εδώ είναι. ¾ Θέλω φαΐ. ¾ Ορίστε. ¾ Θέλω εξοπλισµό. Χαρτιά, µολύβια, χρώµατα. ¾ Αµέσως. ¾ Θέλω περισσότερο χώρο, αθλητικές εγκαταστάσεις, χρόνο για να παίζω. ¾ Έγινε και αυτό. Άλλο. ¾ Μεγαλύτερα διαλείµµατα. ¾ Τα παίρνετε και αυτά. ¾ Μπορούµε να έχουµε πιο άνετες καρέκλες; ¾ Βεβαίως. Για να κάθονται αναπαυτικά τα κωλαράκια σας. Πάµε τώρα να δουλέψουµε; ¾ Ναι πάµε για µάθηµα. ¾ Ωραία. Πήγαινε εσύ στο λαπτοπ να κάνεις δουλειά. ∆ουλειά όµως. Και εσύ πήγαινε να προπονηθείς. Προπόνηση όµως, όχι παιχνίδι. ¾ (τελικά όµως φασαρία και παιχνίδι) ¾ Τώρα εσείς δουλεύετε; ¾ Ναιιιιιιιιιι, σιιιιιιιιιιίγουρα. ¾ Το υλικό από το ιντερνετ το βρήκατε; Το γράµµα προς το δήµαρχο, µε τα προβλήµατά σας, το γράψατε; ¾ ∆εν είπατε πως εσείς θα το γράψετε και εγώ θα το διαβάσω; ¾ Εγώ θα γράψω για τα δικά σας προβλήµατα; Εσείς που είστε; Αυτές είναι δικές σας απόψεις. ¾ Είπαµε πως θα το κάνουµε όλοι µαζί, αλλά αυτοί έφυγαν. ¾ Αν δεν αλλάξετε συµπεριφορά και στάση το σχολείο δεν αλλάζει. Αν δεν αλλάξουµε όλοι µας µυαλό, µην περιµένετε από τον εξοπλισµό να φέρει το καινούριο σχολείο. Γιατί σχολείο είναι και η γνώση.

120

∆ΙΑΛΟΓΟΣ ΣΥΝΑ∆ΕΛΦΩΝ ¾ Συνάδελφοι, θέλω λίγο την προσοχή σας, ένα λεπτάκι . Ε… έχω ένα µικρό προβληµατάκι και θέλω να µε ακούσετε. Σήµερα έβαλα µια έκθέση στα παιδιά µε θέµα ΄΄ Σκέψεις και συναισθήµατα στο σχολείο΄΄ και µου έδωσαν µια πολύ ενδιαφέρουσα. ¾ (Γυµναστής)- Γράψανε τίποτα για µένα; ¾ Ε… δεν ξέρω ακριβώς, αλλά θέλω να σας τη διαβάσω, γιατί προβληµατίστηκα:…… ¾ Απίστευτο …. ¾ Νοµίζω πως τα λέει όλα αυτό το κείµενο! ¾ Πολύ δυνατό κείµενο! ¾ Ποια είναι, παιδιά, αυτή η τάξη; ¾ Ήταν η χθεσινή Τρίτη ώρα στο Γ1. Πολύ δύσκολη τάξη, τα παιδιά στην κοσµάρα τους. Μπήκα µέσα µε µια χαρά. Ξύπνησα, δεν ξέρω γιατί, µες στην τρελή χαρά. Ήρθα µε µια όρεξη, ένα κέφι… Μπαίνω µέσα και µετά από λίγο συνειδητοποίησα ότι είµαι εγώ και ο τοίχος, τα τζάµια, ο πίνακας. Μόνο εγώ και τα παιδιά δεν ήµασταν. Και δεν µου φταίγαν αυτά. Τώρα να σου πω την αλήθεια και εγώ να ήµουν στην ηλικία τους και να άκουγα για µάζα, δυνάµεις και ταχύτητα, την ίδια βαρεµάρα θα είχα. Ναι, αλλά και εγώ δεν ξέρω τι να κάνω. Αύριο τα µισά από αυτά θα πάρουν θετική κατεύθυνση, θα πρέπει να ξέρουν. Το καταλαβαίνω, βαριούνται, αλλά τι να κάνω, πώς να το κάνω αλλιώς; ¾ Εγώ πάντως προβληµατίζοµαι ως µητέρα πια πάρα πολύ. Φέτος η κόρη µου πάει στην Α΄ Γυµνασίου και έχουν αναστατωθεί η ζωή και οι ρυθµοί όλης της οικογένειας. Το παιδί διαβάζει σαν τρελό, από το ένα διαγώνισµα στο άλλο, από τη µια εργασία στην άλλη. Όλα φέτος µαζεµένα στο κεφάλι της. ¾ Μήπως είσαι λιγάκι υπερβολική; ¾ ∆εν ξέρω . Εγώ πάντως έχω αρχίσει να αναθεωρώ πολλά πράγµατα ως καθηγήτρια. Αυτά που κάνω εγώ στη δουλεία, τι τραβάνε τα παιδιά, τι αντιµετωπίζουν, πόσος κόπος και θυσίες. ¾ Η αλήθεια είναι πως ο καθένας έχει το δίκιο του. Είναι όµως το εκπαιδευτικό σύστηµα που σε αναγκάζει να λειτουργείς έτσι. Να τρέχεις και εσύ και τα παιδιά. Εµείς αυτό που µπορούµε να κάνουµε είναι να δούµε συνολικά τ ην κατάσταση στο σχολείο µας. Να µη βάζουµε τα διαγωνίσµατα µαζεµένα, να συνεννοούµαστε µεταξύ µας και να κάνουµε το µάθηµα όσο γίνεται πιο ευχάριστο. ¾ (Γυµναστής) Ευτυχώς που υπάρχει και η γυµναστική και εκτονώνονται τα παιδιά, γιατί αλλιώς….. ¾ Και όχι µόνο η γυµναστική. Στην πληροφορική υπάρχουν παιδιά που δεν προσέχουν, δεν τους αρέσει, αλλά, επειδή είναι στα ενδιαφέροντά τους το internet, έχουµε βρει λίγο τη χρυσή τοµή.

121

¾

¾ ¾ ¾ ¾ ¾ ¾ ¾ ¾

Επειδή τους αρέσει να δηµιουργούν, να φτιάχνουν ιστοσελίδες ασχολούνται αρκετά. Μήπως αυτό δεν ισχύει για όλα τα παιδιά; Γιατί ο γιος µου έχει χρόνο και για να διαβάσει και για να παίξει; Πώς γίνεται αυτό; Μήπως και εσείς οι γονείς τα πιέζετε; Να πάει αγγλικά, γερµανικά, τένις και τελικά φορτώνετε εσείς οι ίδιοι τα παιδιά χωρίς να το θέλετε; Για σκεφτείτε το λίγο. Ισχύει και αυτό, αλλά δε θα δώσεις εφόδια στο παιδί; Όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια για να αντεπεξέλθει στη ζωή; (γυµ.) Γιατί αυτά δεν µπορεί να τα αποκτήσει σε βάθος χρόνου και όχι από τα 12 στα 18; Τότε θα είναι αργά. (γυµ.) Ποτέ δεν είναι αργά. Εγώ έµαθα αγγλικά στο πανεπιστήµιο. Άλλο αυτό. Και εγώ δεν έµαθα ποτέ, αλλά άντε να βρεις δουλειά χωρίς τέλεια αγγλικά. (µάνα) Και το συναίσθηµα των παιδιών µπαίνει; Η έκφράση του; Έχει βήµα ότι συµβαίνει στην ψυχούλα τους; Ντριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν Ψιλά γράµµατα. Πάµε για µάθηµα.

122

ΣΚΗΝΗ : ∆ΙΑΦΟΡΟΙ ΤΥΠΟΙ ΣΧΟΛΕΙΟΥ Α ) Σηµερινό Σχολείο Τρεις µαθητές συζητούν , δεν προσέχουν .Ένας µόνο προσέχει ( ο σπασίκλας της τάξης ) είναι προς τον πίνακα. Καθηγητής : Καληµέρα παιδιά , τι κάνετε ; Μαθητές : Καληµέρα . Καθ : Σήµερα λοιπόν θα πούµε µερικά πράγµατα για τη γεωλογία της Σύρου. Ελάτε τώρα , τι πράγµατα είναι αυτά ; Μαθητής 1 : Σκάστε ρε .Θέλω να παρακολουθήσω. Μαθ 2 ,3 ,4 : Σιγά ρε φύτουλα. Καθ : Αλλά καλύτερα να εξετάσουµε πρώτα . Ποιος θα πει µάθηµα ; Μαθ 1 : Εγώ , εγώ . Καθ : Ας µας πει κάποιος άλλος σήµερα παιδί µου. Για πες µου εσύ παιδί µου , τι είχατε σήµερα ; Μαθ 2: Ξέρετε κύριε είχα πολλά πράγµατα να κάνω χθες και δεν πρόλαβα να διαβάσω. Καθ ; Μάλιστα , µάλιστα , για πες µου εσύ εκεί πίσω , πως σε είπαµε ; Μαθ 3 : Παπαναστασοπούλου κύριε. Καθ : Πα -πα - να –στα-σ -πού-λου (όνοµα είναι αυτό ) ξέρεις να µας πεις τι είπαµε την προηγούµενη φορά ; Μαθ 3 : Για την γεωλογία της Σύρου, κύριε . Καθ : Μα αυτό θα το κάνουµε σήµερα. Μαθ 3 : Ε εε , το είχαµε αρχίσει αυτό από την προηγούµενη φορά , από τα βράχια και κάτω. Καθ : Μάλλον δεν έχεις διαβάσει τίποτα. Μαθ 3 :Γιατί το λέτε αυτό ; Καθ : Για πες µας βρε Γιώργο εσύ , γιατί από τους άλλους δεν βλέπω φως.

Β) Σχολείο Χαλαρό Καθ : Τι έγινε παιδιά ; Καλά ; Μαθ : Καλά Καθ : Κοµµένους σας βλέπω , τι έγινε , που τα πίνατε χθες. Μαθ 1 – Μαθ 2 : Που ήµασταν , δεν θυµάµαι. Πω πω χάλια είµαστε. Καθ : Φαίνεται στο µάτι σας. Μαθ 3 : Τέσσερις η ώρα γύρισα λιώµα . Καθ : Καλά τόσο νωρίς; Πώς και έτσι ; Μαθ 4 : Συγγνώµη

123

Καθ : Ωπ καινούργια µούρη , τον έχουµε ξαναδεί τον κύριο ; Πως και από εδώ ; Μαθ 4 : Εγώ για µια τυρόπιτα είχα πάει πέρσι και ήρθα . Μαθ 3 : Κάτσε . Κάθ : Κάτσε σαν το σπίτι σου .Το ονοµατάκι σου ; Μαθ 4 : Αριστείδης Καθ : Φωτεινή .Χάρηκα. Μαθ 4 : Κάτσε κι εσύ να σε κεράσω κάτι . Καθ : Τι λέτε, πρώτη φορά στην τάξη µας . αποκλείεται .Εµείς θα κεράσουµε , παιδιά τι θέλετε ; Μαθ 3 : Κανα τσιγαράκι κυρία . Καθ : Είπαµε ρε παιδιά , µην το παρακάνουµε . Μαθ 2 : Ελάτε τώρα µεταξύ µας είµαστε . Μαθ 3 : Το αλάρµ δε λειτουργεί . Καθ : Σίγουρο αυτό ή θα γίνουµε µούσκεµα ; Μαθ 1 : Το ‘ χουµε τσεκάρει , το χάλασα εγώ . Μαθ 2 : Κυρία εκείνο το βιντεάκι στο κινητό σας , µου το στέλνετε ; Καθ : Βεβαίως µισό λεπτό . Μαθ 4 : Ε , συγνώµη κι όλας αλλά πέρσι που πέρασα κάτι για µάθηµα λέγαµε . Καθ : Μάθηµα ; Α καλά . Μαθ 4 : Είµαι παλιός εγώ , γι’ αυτό. ΜΑΘ 1-2 : Ο παλιός είναι αλλιώς . Καθ : Καλά από πότε έχεις να έρθεις σχολείο. Μαθ 4 : ∆ε θυµάµαι να σας πω ακριβώς . Μαθ 3 : Από την εποχή του Βολτέρου. Μαθ 4 : Τον ξέρω τον Βολτέρο. Μαθ 3 : Εγώ θυµάµαι κάτι , κάποιος , κάπου , κάποτε , ένας Βολτέρος. Μαθ 4 : Λοιπόν. Μαθ 2 : Κάτι είπε ρε συ. Μαθ 1 : Μήπως είπε για τα βολτ ; Μαθ 2 : Ναι ρε από εκεί βγήκανε τα βολτ , από τον Βολτέρο. Μαθ 4 : Ένας καθηγητής έλεγε για να δοκιµάσουµε το ηλεκτρικό ρεύµα να βάλουµε το δάχτυλό µας στην πρίζα .Γι’ αυτό έγινε έτσι το µαλλί. Καθ : Αστέρια µου εσείς. Μαθ 3 : Πρέπει να είστε πολύ περήφανη . Μαθ 2 ; Εσείς είστε η Φωτεινή , εµείς δίνουµε τα φώτα. Γ) Σχολείο Αυστηρό Καθ : Καληµέρα Μαθητές : Καληµέρα σας. Καθ : Τα τετράδιά µας , τα βιβλία µας , όλα εν τάξει ; Μαθητές : Ναι ! Καθ : Μάλιστα . Παπαναστασοπούλου σήκω για µάθηµα .

124

Μαθ 1 : Εµένα λέτε κυρία ; Καθ : Ναι όρθια αµέσως . Μαθ 1 : Μα δεν είµαι εγώ , µε µπερδεύεται . Καθ : ∆ε θα το ξαναπώ. Μαθητές : Καληµέρα σας κύριε επιθεωρητά . Καθ : Σας ευχαριστούµε πολύ που µας κάνατε τη τιµή να επισκεφτείτε την τάξη µας. Επ : Ήρθα να επιθεωρήσω την κατάσταση. Σου µίλησε κανείς νεαρέ ; Μαθ 2 : Όχι κύριε επιθεωρητά . Καθ : ∆ηµητρίου σιωπή. Επ. : Πως τα πάτε εδώ ; Βλέπω λίγο χαλαρότητα . Καθ : Χαλαρότητα ; Σε τάξη δικιά µου , προς θεού , ποτέ !!∆εν θα το επιτρέψω. Επ : Εδώ ο νεαρός πολύ µαλλί .έχει , γελάει κι όλας. Καθ : Ναι δίκιο έχετε , του έχουν γίνει , πιστέψτε µε , επανειληµµένως συστάσεις , και µου υποσχέθηκε ότι το απόγευµα ( προς µαθητή : πες ναι ) πως σήµερα κι όλας , οπωσδήποτε , θα πάει να κουρευτεί. Μαθ 3 : Μάλιστα κύριε επιθεωρητά . Επ : Κι εδώ η γραβάτα του νεαρού είναι χαλαρή. Μαθ 1 : Συγνώµη κύριε επιθεωρητά. Καθ : Παπαδόπουλε τον κόµπο , στο είπα και πριν , ξεχνιέσαι. Να εξετάσουµε; Επ : Βεβαίως. Καθ : Παπαδόπουλε , έλα. Εξέθεσέ µας παιδί µου τη σηµασία του κράτους και της εξουσίας στη δοµή της κοινωνίας µας . Μαθ 1 : Το κράτος είναι πολύ σηµαντικό για τη δοµή της κοινωνίας µας γιατί το κράτος τα ελέγχει όλα. Επ : Νοµίζω πως καλά τα λέει. Καθ : Καλά. Είναι µαθητής υπόδειγµα .∆εν το συζητώ. Όπως και όλα τα παιδιά της τάξης µας. Έχουν ήθος , είναι µελετηροί και έχουν το µυαλό τους µόνο στα διαβάσµατά τους και πουθενά αλλού. Πιστέψτε µε .Είναι πρότυπο µαθητών , όπως και όλοι στο σχολείο µας , κάτω από τις εντολές σας φυσικά. Επ : Καθίστε παιδιά, καθίστε. Όπως έχετε καταλάβει το σχολείο µας είναι έτσι όπως είναι γιατί ακολουθεί εδώ και πολλά χρόνια τις παραδόσεις της πατρίδας µας και είµαστε περήφανοι. Θα συνεχίσουµε να τις τηρούµε και να διδάσκουµε τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη. Η κυρία από εδώ , η οποία εδώ και χρόνια είναι δοκιµασµένη για τις αντιλήψεις της και τον τρόπο διδασκαλίας της, θα σας δώσει όλα τα φώτα που χρειάζεστε. Μαθ 3 : Κύριε έχω ένα πρόβληµα στη γειτονιά .Με φωνάζουν φασίστα , γιατί ; Καθ : Αλήτες παιδί µου , αλήτες , αναρχοκοµµούνια. Επ : Μη δίνεις σηµασία παιδί µου .Σε φωνάζουν έτσι αυτοί που δεν ξέρουν τι τους γίνεται . Η δασκάλα σας ξέρει το σωστό .

125

Μαθ Μαθ Επ : Μαθ

3 : Θα µείνουµε πιστοί στα ιδεώδη. 1-2 : Κι εµείς. Εύγε παιδιά µου . 2 : Εµπρός , πίσω.

∆ ) Σχολείο Αυριανό Καθ : Τι έγινε , όλα καλά ; Σκεφτήκατε αυτά που είπαµε στο προηγούµενο µάθηµα ; Μαθ 1 : Ναι εγώ σκέφτηκα , πιστεύω ότι σωστά , στην αρχή διαφωνούσα αλλά µετά από ώριµη σκέψη άλλαξα γνώµη. Καθ : ∆ηλαδή ; Μαθ 1 : Ε , να .Τελικά µε πείσατε ότι τ’ αρχαία είναι χρήσιµα. Ας πούµε µάθαµε τόσες λέξεις, τι σηµαίνουν, από πού προέρχονται που είναι πολύ σηµαντικό. Καθ. : Είναι το πιο σηµαντικό πράγµα που ξέρουµε τι λέµε και γιατί το λέµε. Μαθ 2 : Να, εσύ µπορεί να είσαι στη θετική κατεύθυνση και να χρειάζεται την πανώλη στη χηµεία. ∆εν πρέπει να ξέρεις από πού προέρχεται η πανώλη «όλλυµι» καταστροφή, ασθένεια, αρρώστια; Θες να γίνεις και γιατρός; Καθ : Ασθένεια, Α στερητικό και σθένος, δεν έχω δύναµη, δεν µπορώ. ∆εν είναι καλύτερα να ξέρουµε τι λέµε; ή τ’ αρχαία είναι και ιστορία, φιλοσοφία, πολιτισµός, κουλτούρα. Μαθ 3 : Κυρία, εγώ σ’ αυτό που διαφωνώ είναι ότι µπορεί να είναι σωστό το µάθηµα, να γίνεται µε τρόπο ώστε να µην είναι απλώς µια γλωσσοµάθεια, αλλά να µιλάµε άπταιστα ελληνικά, το οποίο θεωρώ καλό, να γνωρίζεις αυτά που θα σου χρησιµεύσουν, αλλά να, πολλές φορές-δε θα ήθελα να τη χαρακτηρίσω άχρηστη γνώση-µαθαίνουµε κάποια πράγµατα που δε θα τα χρησιµοποιήσουµε και ζούµε σε µια κοινωνία που πρέπει να µαθαίνουµε αυτά που θα µας είναι χρήσιµα. Καθ 2 : ∆ιαφωνώ µαζί σου, γιατί σήµερα όπως είναι το σχολείο µας προσπαθεί να συνδέσει τη γνώση την πρακτική µε τη γνώση τη θεωρητική. Αυτό που κάνουν τα χέρια µας, µ’ αυτό που κάνει το µυαλό µας. Χρειάζονται και τα θεωρητικά και τα πρακτικά. Να µάθουµε την ασθένεια και από πού προέρχεται. Να µάθουµε για το κατσαβίδι που χρησιµοποιούµε για να φτιάχνουµε τις πρίζες και για το τι είχαν οι αρχαίοι Έλληνες. Γιατί όλα έχουν µια συνέχεια, δεν είµαστε ουρανοκατέβατοι. Μαθ 3 : Προσπαθούν να κάνουν ένα σχολείο γενικής παιδείας, το οποίο πολλές φορές όµως δίνει µια εξειδίκευση που ίσως είναι κουραστικό.

126

Μαθ 2 : ∆εν περνάµε ωραία τώρα; Έχουµε ελεύθερο χρόνο, µαθαίνουµε πολλά πράγµατα. ∆ε λένε «µάθε τέχνη κι άσ’ την, κι άµα πεινάσεις πιάσ’ την»; Καθ : Να σου πω ∆ηµήτρη, δεν πρέπει όλα να τα σκεφτόµαστε µε το τι είναι χρήσιµο. Όταν ακούς µουσική, είναι χρήσιµο; Όταν πας βόλτα και σου αρέσει, είναι χρήσιµο; Μαθ 2 : Όταν κάναµε προχτές εκείνο το µάθηµα στη Χηµεία, στο εργαστήριο, µ’ εκείνα τα υγρά, δεν ήταν γοητευτικό, εντυπωσιακό; Καθ : Εµένα πάντα µου άρεσε όταν τα κάναµε αυτά. Μαθ 2 : Μόνο που βρωµάει. Καθ : Ε, δεν µπορείς να τα έχεις όλα. Υπάρχει και τίµηµα. Μαθ 1 : Εγώ πιστεύω ότι η τέχνη είναι πολύ σηµαντική στη ζωή µας. Μαθ 3 : Και ο αθλητισµός. Μαθ 1 : Γιατί όπως έλεγαν οι παλιοί : «Νους υγιής εν σώµατι υγιή». Καθ : Είδες, κι αυτό απ’ τ’ αρχαία είναι…

127

Σκηνή 17η Μετά από µια εβδοµάδα, συντονίστηκε η οµάδα. Θα ήταν µια δηµοσιογραφική οµάδα που θα εξέδιδαν µια εφηµερίδα µε το όνοµα «www.ithakes.gr.» Το όνοµα αυτό βρέθηκε µετά από το χωρισµό της τάξης σε οµάδες. Ήδη το όραµα του καθηγητή έπαιρνε σάρκα και οστά. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε οµαδούλες, ανάλογα µε τα ενδιαφέροντα, τις ικανότητες και τις γνώσεις τους. Άλλοι µε τη φωτογραφία, άλλοι µε τα αθλητικά, τη µουσική, τη γραφιστική, τη στοιχειοθέτηση και φυσικά µε τα ανέκδοτα. Όλα πήγαιναν ρόλοι… Μαρία: Τελικά καλά που δηλώσαµε. Παύλος: Ναι, περνάµε τέλεια. Φώτης: Για την ακρίβεια, πολύ καλύτερα απ΄ ό,τι περνάγαµε πριν έρθει. Γιάννης: Επιτέλους µπορεί ν΄ ακουστεί και η δικιά µας φωνή! Στέλλα: Και να βγάλουµε τα΄ απωθηµένα µας! Ανθή: Μα το καλύτερο απ΄ όλα: Τη διαβάζουν οι γονείς µας, βλέπουν τη δική µας πλευρά χωρίς να τσακωνόµαστε και φυσικά… Μπαίνει…Ο Καθηγητής: Επ, παιδιά τι γίνεται; Τις βγάλατε τις φωτογραφίες απ΄ το χορό; Μαρία: Ναι, µην ανησυχείτε! Ανθή: A! Κύριε καθηγητά! Καθηγητής: Ορίστε Ανθή! Ανθή: Οι γονείς µου, µου είπαν πως αν χρειαζόµαστε βοήθεια µε την εφηµερίδα, µπορούν να βοηθήσουν! Άλλοι: Και οι δικοί µου… Και οι δικοί µου! Καθηγητής: Πολύ ωραία! Kλείνουν τα φώτα- ανάβουν τα φώτα υπάρχουν στην σκηνή όλοι , µαθητές, γονείς, καθηγητές. Όλοι ασχολούνται µε κάτι διαφορετικό σε πηγαδάκια. Άλλοι κοιτούν φωτογραφίες, άλλοι γράφουν, ζωγραφίζουν και άλλοι ασχολούνται µ΄ ένα ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ στο κέντρο της σκηνής ( Πρόκειται για την τελευταία σκηνή του έργου, δηλαδή την κατασκευή της εφηµερίδας, ηλεκτρονικής και κανονικής).

128

www.ithakes .gr Εισαγωγικό Σηµείωµα Με αγάπη και υπευθυνότητα απευθυνόµαστε σ΄ όλους εσάς που σας χαρακτηρίζει η νεανικότητα, µε σκοπό την ανταλλαγή γνώσεων και εµπειριών µέσα από δηµιουργική απασχόληση χρησιµοποιώντας τις ικανότητες και τις γνώσεις µας για να σχολιάσουµε µε ροµαντισµό και συναίσθηµα τους προβληµατισµούς µας. ΑΡΤΕΜΙΣ - ΓΙΩΡΓΟΣ - ΜΑΡΓΙΑΝΝΑ - ΜΑΡΙΑ - ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ Συνεργασία – ∆ηµιουργικότητα – Προβληµατισµός ή Βίωµα

129

Π Ρ Ο Β Λ Η Μ Α Τ Ι Σ Μ Ο Σ

→ → → → → → → → → → → → → →

Πολιτισµός Ροή Όνειρα Βήµατα Λύσεις Ηλικίες Μηνύµατα Αισιοδοξία Τέχνη Ιδιαιτερότητα Συναισθήµατα Μοναδικότητα Οµάδα Σταυροδρόµι

Πολιτισµική Ροή µε Ονειρικά Βήµατα που δίνουν Λύσεις σε όλες τις Ηλικίες µε Μηνύµατα Αισιοδοξίας και Τέχνης, µε σεβασµό στην Ιδιαιτερότητα των Συναισθηµάτων που είναι Μοναδικά, από µια Οµάδα που κινείται σε πολλά Σταυροδρόµια.

130

«Το Κάλεσµα» Με οµαδικότητα και γέλιο και τον ήλιο βοηθό κάνουµε την ουτοπία µήνυµα ηλεκτρονικό.

∆ ΡΑΣΗ Η ΛΕΚΤΡΟΝΙΚ? Μ ΗΝΥΜΑ Ι ∆ΕΕΣ Ο ΥΤΟΠΙΑ Υ ΠΑΡΞΗ Ρ ΟΗ Γ ΕΛΙΟ Ι ∆ΑΝΙΚΟ Κ ΟΙΝΟΤΗΤΑ Ο ΜΑ∆ΙΚΟΤΗΤΑ Τ ΑΥΤΟΤΗΤΑ Η ΛΙΟΣ Τ ΕΛΕΙΟ!!! Α ΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Μια κοινότητα ο Θησέας µε πολλά ιδανικά, Ύπαρξη – Ροή και ∆ράση τώρα και ψηφιακά. Ανεξάρτητα αν δρούµε πάντα εµείς θα προσπαθούµε την ταυτότητα να βρούµε ΝΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΤΕΛΕΙΑ!

131

Σ

∆

Π

Υ

Η

Ρ

Ν

Μ

Ο

Ε

Ι

Β

Ρ

Ο

Λ

Γ

Υ

Η

Α

Ρ

Μ

Σ

Γ

Α

Ι

Η

Τ

Α

Κ

Ι

Ο

Σ

Τ

Μ

Η

Ο

Τ

Σ

Α

Η Ειρήνη ήταν άριστη µαθήτρια, ζούσε σε επαρχιακή πόλη µαζί µε τους γονείς και τα αδέλφια της. Ένιωθε καταπιεσµένη από τους γονείς για ζητήµατα καθηµερινά, για το πότε θα γυρίσει στο σπίτι, µε ποιους κάνει παρέα και τι δραστηριότητες πραγµατοποιούνται µε αυτήν την παρέα. Τι ακριβώς κάνει; Πότε; Πώς;

132

Αισθανόταν πολύ δυστυχισµένη και βασανισµένη από την καθηµερινότητά της και οδηγούνταν σιγά-σιγά σε ηττοπάθεια, παρ΄ ότι είχε ιδανικά και φοβόταν ότι τα είχε προδώσει. ΄Έφταιγε η εφηβεία της; Οι γονείς της; Αναζητούσε µε ανυποµονησία να νιώσει ελεύθερη, ανεξάρτητη. Πώς θα το κατάφερνε όµως; Με ποιο τρόπο; Αντιλαµβανόταν ότι η ειλικρίνειά της ακόµα και µέσα στις παρέες της δεν την βοηθούσε. Επιθυµούσε να νιώθει άνετα χωρίς µαλώµατα ούτε στην οικογένειά της ούτε στις σχέσεις της και να καταφέρει να πραγµατοποιήσει όσα φοβερά είχε βάλει στόχο ώστε να µείνουν στις αναµνήσεις της. Το εφόδιό της ήταν η ευδιάθετη συµπεριφορά που την διέκρινε . Ο φόβος της ήταν ότι πολλές φορές συµπεριφερόταν µε ανευθυνότητα, άλλες πάλι µε µεγάλη δηµιουργικότητα και σιγουριά! ∆εν τα εκτιµούσα: Γιατί µαµά µε έµαθες να βλέπω ακόµα και στον κάκτο το λουλούδι; Ίσως γιατί έτσι είναι η ζωή. Εκείνο που µε βοήθησε πιο πολύ ήταν η αγάπη που είχα τελικά πάρει από την οικογένειά µου. Τότε κατάλαβα τους γονείς µου. Τι έγινε µετά από όλα αυτά; Έσπασα τα όριά µου και τι έγινε µετά; Ανακάλυψα τα καθηµερινά µου όρια και ένιωσα ευτυχισµένη!

133

ρια σότητα αλοσύνη µόνοια ενναιότητα ιρήνη εανικότητα πικοινωνία δανικά γάπη

134

λευθερία

όβοι

ττοπάθεια

άσανα

ιλικρίνεια

δανικά νυποµονησία

135

ρωτας

λα διαίτερη

ιλία

οινωνικοποίηση

λιος

µάδα

ουλιµία

αλουχία

κφραστικότητα δέες

ρεθίσµατα

υτοπεποίθηση

ιάτα λευθερία δέες γάπη

Ζήτησαν και από µένα να γράψω <και εγώ> ένα άρθρο που να αποπνέει ιδέες, να δίνει ερεθίσµατα στα νιάτα, και να είναι πρωτότυπο και µε διαφορετικό στυλ από όλα τα άλλα. Εγώ όµως είµαι σε µια ιδιαίτερη φάση, βρίσκοµαι στην εφηβεία και αυτά που µε απασχολούν περισσότερο είναι ο έρωτας και η φιλία. Οι φίλοι µου λένε πως για να πετύχω σε αυτά πρέπει να έχω εκφραστικότητα, αυτοπεποίθηση καθώς και να είµαι κοινωνικά ελεύθερη, να µην φοβάµαι την οµάδα και να επιδιώκω να εντάσσοµαι µέσα σ΄ αυτή. Ίσως έτσι αποβάλλω και τη βουλιµία που µε διακατέχει τον τελευταίο µήνα. Τελικά αν αναζητήσω τον εαυτό µου θα νιώσω τι πάει να πει έρωτας και φιλία

136

ΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΑΝΤΑΣΙΑ ΡΕΜΙΑ ΑΡΕΜΑΡΑ ΡΩΤΙΣΜΟΣ ∆ΕΕΣ ΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

ΑΝΘΗ: Ηµέρα Πέµπτη. Ώρα 10.30-11.00. Είχαµε Φυσική. Ζέστη αφόρητη. Μυαλά που ταξιδεύουν και εξερευνούν κόσµους µαγικούς. Κόσµους χωρίς βαρεµάρα, γεµάτους έρωτες, φιλίες και πλάκες… Η καθηγήτρια στον πίνακα εξηγεί τους τύπους της µηχανικής… U∆ = m.g.h…. Kk= ½ m.u² … Με µεγάλη δυσκολία προσπαθώ να κρατήσω τα µάτια µου ανοικτά. ∆εν προσέχω… ∆εν µου αρέσει που δεν προσέχω, αλλά αυτή η κατάσταση είναι αφόρητη… Η κατάσταση είναι απελπιστική… Όλοι είµαστε στον κόσµο µας… Ο µπροστινός µου ζωγραφίζει χάρτες µιας χώρας που έχει επινοήσει ο ίδιος. Τα κορίτσια από πίσω µου συζητούν για τα ερωτικά τους, ενώ πιο πίσω τα παιδιά γράφουν συνθήµατα για την ΑΕΚ. Και η κορύφωση! Στο τελευταίο θρανίο γίνεται αγώνας τένις µεταξύ των «διαολάκων» της τάξης… Εγώ σκέφτοµαι τι πάει στραβά στη ζωή µου, γιατί δεν αντέχω άλλο… Αναζητώ ηρεµία και µέσα σ΄ όλα αυτά προσπαθώ να βρω τη λύση στην άσκηση της φυσικής.

137

υνεργασία

υναίσθηµα αρά ράµατα

όγος

αιµητόµος πικοινωνία

κφραση κανότητα

διαιτερότητα υτοπία

νειρα

καθηγητρια Ηµέρα Πέµπτη. Ώρα 10.30-11.00. Φυσική µε το Γ2. Νιώθω Χαρά που αρχίζει η µέρα (1η ώρα διδασκαλίας), έντονο Συναίσθηµα που κάναµε και µας έδεσε(;), Αρχίζει το µάθηµα. Όλη ι Ικανότητά µου στην Έκφραση και στο Λόγο έπεσαν στο κενό. Επικοινωνία; Μηδέν Συνεργασία; Υπό το µηδέν. Ένιωσα τα Όνειρά µου να είναι Ουτοπία. Ο Λόγος µου Λαιµητόµος που στραγγαλίζει τα Όνειρα και Οράµατα των παιδιών. Ήταν στην τάξη αλλά δεν ήταν. Το µυαλό τους πέταγε. Τα χαρτάκια το ίδιο. Οι ιδέες στο µηδέν. Και ο µονόλογος µονόλογος µέχρι να τελειώσει το βασανιστήριο. Ευτυχώς ήταν µόνο αυτή η µέρα. Ελπίζω όχι άλλη. ΡΕΝΑ – ΒΑΣΙΛΙΚΗ Κοινό σηµείο Πέρα από τη µέρα και ώρα, το µάθηµα και τη ζέστη, η καθηγήτρια κατάλαβε ότι τα παιδιά ταξίδευαν σε άλλους κόσµους και τα παιδιά ταυτόχρονα ήξεραν πως η καθηγήτρια είχε τη θέληση… Στην τελική η µια πλευρά κατάλαβε την άλλη… ΡΕΝΑ – ΒΑΣΙΛΙΚΗ

138

υνάντηση

λευθερία

αρά

ιλία

µορφιά

ρεµία

αχτάρα

ήµατα

ξέλιξη

λπίδες

κανοποίηση

δέες

ρια

γχος

Ιστορία: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Ελπίδα και η Χαρά που ήταν φίλες κολλητές. Η µια έψαχνε την ελευθερία ενώ η άλλη την φιλία. Είχαν κοινές ιδέες και λαχτάρα για να εξελιχθούν. Σε κάθε τους συνάντηση συζητούσαν για τα προβλήµατά τους και για τα πράγµατα που τους προκαλούσαν άγχος ενώ προσπαθούσαν να βρουν τα βήµατα για την ικανοποίηση των ονείρων τους. Ο καιρός πέρασε, τα κορίτσια µεγάλωσαν, ξεπέρασαν τα όριά τους και στο τέλος κατάλαβαν ότι δεν έψαχναν την ηρεµία τους αλλά την οµορφιά της αναζήτησης…

139

λευθερία ιλία ρεµία ήµατα λπίδες δέες γχος Όλα τα παιδιά, για να ωριµάσουν πνευµατικά και συναισθηµατικά, περνούν το στάδιο της εφηβείας, το οποίο χρειάζεται ν΄ αντιµετωπίσουν από την πλευρά τους µε φαντασία και ηρεµία, από δε την πλευρά της οικογένειας µε αγάπη και ιδιαίτερη ικανότητα ώστε ο έφηβος ν΄ αποκτήσει αυτοπεποίθηση και εµπιστοσύνη στην οικογένεια. Ο έρωτας και η βαρεµάρα του εφήβου ν΄ αντιµετωπίζονται από την οικογένεια µε κατανόηση και νηφαλιότητα. Το δε πολύωρο σερφάρισµα στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ, ας µη διαταράσσει την οµόνοια της οικογένειας. Η αµοιβαία εµπιστοσύνη θα φέρει γαλήνη, ελευθερία, οµοψυχία και ισότητα στην οικογένεια.

140

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΜΟΨΥΧΙΑ ΣΟΤΗΤΑ

ΝΑΤΑΣΑ ΚΠΑΙ∆ΕΥΣΗ ΑΝΤΑΣΙΑ

ΑΤΑΝΟΗΣΗ

ΡΕΜΙΑ

ΜΟΝΟΙΑ ΑΛΗΝΗ

ΑΡΕΜΑΡΑ ΡΩΤΑΣ ΣΤΟΣΕΛΙ∆ΕΣ

ΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ

ΗΦΑΛΙΟΤΗΤΑ ΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΚΑΝΟΤΗΤΑ ΓΑΠΗ

141

Αγαπηµένο µου ηµερολόγιο, Νιώθω πιεσµένη ανάµεσα στην καθηµερινότητα και στις ευθύνες απέναντι στην οικογένεια, το παιδί και το Σχολείο. Ονειροβατώ ανάµεσα στους οραµατισµούς και το όνειρο για µια οικογένεια ιδανική, όπου θα σέβεται ο ένας την ιδιαιτερότητα και την ελευθερία του άλλου. Σε µια οικογένεια, που θα υπάρχει ισονοµία, θα τηρούνται οι όρκοι και θα λέγεται η αλήθεια και δεν θα κυριαρχούν η αντίδραση ή η απάθεια, αλλά το γέλιο και η χαρά. Απ΄ την άλλη θα ήθελα για το παιδί να µπορεί να είναι ελεύθερο και µε ηρεµία και ειλικρίνεια να συζητάµε τις ιδέες-βάσανα. Αυτό που θα ήθελα πολύ είναι να έχει επιτυχία στις φιλίες του. Εντέλει θα ήθελα να γίνει ένα ανεξάρτητο παιδί. Κι έπειτα είναι και το σχολείο. Οι στόχοι µου είναι πολλοί κι ίσως και δύσκολοι. Θα΄ θελα τα παιδιά να΄ ρχονται µε χαρά, ν΄ αποτελούν µια οµάδα. Να είµαι αρκετά ευέλικτη και ευαίσθητη απέναντι στην οντότητα και την ιδιαιτερότητα του καθενός χωρίς πολλές λέξεις και κούφια λόγια. Η επιτυχία όλων αυτών είναι ευχή κι αν πραγµατοποιηθούν µια µεγάλη νίκη

142

ΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ ΝΕΙΡΟ ∆ΑΝΙΚΟΣ ΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ– ΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΡΚΟΣ ΕΛΙΑ – ΗΡΑΤΕΙΑ ΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΥΧΗ ΙΚΗ – ΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΥΓΕΝΕΙΑ – ΝΗΜΕΡΩΣΗ ∆ΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ – ΣΟΝΟΜΙΑ ΝΤΙ∆ΡΑΣΗ -

ΠΑΘΕΙΑ

ρωτας ιλία λιος ουλιµία κφραστικότητα δέες υτοπεποίθηση

143

Όλα Ιδιαίτερη Κοινωνικοποίηση Οµάδα Γαλουχία Ερεθίσµατα Νιάτα Ελευθερία Ιδέες Αγάπη

Ευρύχωρη Φοβερή Η(λικρινής) Βαριά Ευδιάθετη Ιδιόρρυθµη Ανεύθυνη

144

Ιθάκη Σα βγεις στον πηγαιµό για την Ιθάκη, να εύχεσαι νάναι µακρύς ο δρόµος, γεµάτος περιπέτειες, γεµάτος γνώσεις. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον θυµωµένο Ποσειδώνα µη φοβάσαι, τέτοια στον δρόµο σου ποτέ σου δεν θα βρεις, αν µέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνησις το πνεύµα και το σώµα σου αγγίζει. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς µες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εµπρός σου. Να εύχεσαι νάναι µακρύς ο δρόµος. Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι που µε τι ευχαρίστησι, µε τι χαρά θα µπαίνεις σε λιµένας πρωτοειδωµένους· να σταµατήσεις σ’ εµπορεία Φοινικικά, και τες καλές πραγµάτειες ν’ αποκτήσεις, σεντέφια και κοράλλια, κεχριµπάρια κ’ έβενους, και ηδονικά µυρωδικά κάθε λογής, όσο µπορείς πιο άφθονα ηδονικά µυρωδικά· σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας, να µάθεις και να µάθεις απ’ τους σπουδασµένους. Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη. Το φθάσιµον εκεί είν’ ο προορισµός σου. Aλλά µη βιάζεις το ταξίδι διόλου. Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει· και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί, πλούσιος µε όσα κέρδισες στον δρόµο, µη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη. Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόµο. Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια. Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε. Έτσι σοφός που έγινες, µε τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σηµαίνουν.

145

ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΦΗΒΩΝ Νιώθω περίεργα ώρες-ώρες, λες και όλα είναι «βουνό» µπροστά µου. Νιώθω περίεργα. Ψάχνοµαι να βρω τον εαυτό µου. ∆ε ξέρω, µου είναι δύσκολο να το περιγράψω, τη µια στενοχωριέµαι και τη µια χαίροµαι. Θέλω να γίνω δυνατή και να µπορώ να σταθώ στα πόδια µου. Φοβάµαι τον πόνο. Πιστεύω ότι ο κόσµος είναι καλός και απογοητεύοµαι ή στενοχωριέµαι, όταν γίνεται το αντίθετο. Κάποιες φορές φοβάµαι να παραδεχτώ τα λάθη µου. Ονειρεύοµαι µια όµορφη ζωή χωρίς πολλά προβλήµατα, ίσως γιατί µου είναι δύσκολο να τα λύσω. Φοβάµαι να συνειδητοποιήσω κάποια πράγµατα. Θέλω να έχω αυτοπεποίθηση, να αγαπάω τον εαυτό µου. Στη φάση που βρίσκοµαι όλα είναι µπερδεµένα, δεν ξέρω τι ακριβώς νιώθω και τι θέλω να κάνω. Θέλω όλοι να µε συµπαθούν ή να έχουν καλή γνώµη για µένα. Θέλω πλέον να ξέρω τι µου συµβαίνει. ∆ε µπορώ τα µπερδεµένα πράγµατα. ∆ε µ’ αρέσει να µε απορρίπτουν. Θέλω να γίνω ∆ΥΝΑΤΗ και όχι να είµαι υπερευαίσθητη. Θα βγώ απόψε... σας παρακαλώ µην µου βάλετε πάλι όρια...σας λέω δεν θα αργήσω.. • Μην ανησυχείτε θα πετύχω στην ζωή µου..το διάβασµα είναι πίεση...αλλά θα διαβάσω για να φτάσω στους στόχους µου.. • Θέλω να κάνω αυτό που νιώθω.. • Σας παρακαλώ µην µε συγκρίνετε µε άλλους.. • Θέλω να µε νιώσετε..µην δικαιολογείτε πάντα τους άλλους...υπάρχει λόγος που είµαστε έτσι... • Θέλω να συζητάµε.. • ∆εν θέλω να νιώθω µόνη πια. • Θέλω να µου δείχνετε εµπιστοσύνη..! ∆εν θα σας απογοητεύσω.. Πολλές φορές νιώθω ότι πρέπει κάτι να πω αντίθετο από την άποψη των γονέων. Πολλές φορές έρχοµαι σε αντιπαράθεση, πολλές φορές στενοχωριέµαι και στενοχωρώ τους γονείς µου, χωρίς να ξέρω το γιατί γίνονται όλα αυτά. Γιατί άραγε αντέδρασα έτσι; Τι θα γινόταν αν δεν διαφωνούσα; Θα ήταν καλύτερα ή απλώς θα ήταν µια λιγότερη αντιπαράθεση; Νιώθω πολλές φορές σαν ένα ηφαίστειο που, αν εκραγεί, θα εµφανιστεί ο πραγµατικός µου εαυτός και φοβάµαι την αντίδραση των άλλων. Ακόµα δεν ξέρω τι θέλω να κάνω, αλλά ό,τι κι αν κάνω θέλω αυτό να είναι ό,τι καλύτερο.

Η εφηβεία είναι µια φάση που κανείς δεν ξεφεύγει. Φάση µε πολλές εντάσεις, αστάθεια και ανάµεικτα συναισθήµατα, πολλές οι υποχρεώσεις και λίγος ο ελεύθερος χρόνος. Γίνεται αδιέξοδο αλλά η αισιοδοξία υπερισχύει. Μου αρέσει αυτή η φάση, διότι συνεχώς αντιµετωπίζεις το άγνωστο και ολοκληρώνεσαι ως προσωπικότητα.

146

Όταν τελειώσω το σχολείο, θέλω να µπώ στο Πολυτεχνείο και στη συνέχεια να έχω πολύ χρόνο για να ασχοληθώ µε τη µουσική, το Εκτιµάµε ιδιαίτερα το γεγονός ότι µας συντηρείτε, µας φροντίζετε, µας καθοδηγείτε στο σωστό(κατά τη γνώµη σας) δρόµο, στις δύσκολες στιγµές µας είστε δίπλα µας µε κατανόηση( βέβαια όπως το πάρει κανείς) και την κατάλληλη αυστηρότητα (όταν χρειάζεται). Παρ’όλα αυτά οφείλουµε να οµολογήσουµε οτι η υπερπροστασία σας είναι µάλλον εκνευριστική και ανυπόφορη. Θα ήταν καλό αν αναλογιζόσασταν τις ενέργειές σας στην ηλικία µας. Ειναι άσχηµο, όταν προσπαθείτε να επιβληθείτε µέσω της εξουσίας σας ως γονείς. Να θυµάστε: Αφήστε µας έστω και µια φορά να επιλέξουµε και αν αυτό δεν είναι σωστό τότε θα αναλάβουµε τις ευθύνες και, ας µην ξεχνάµε, το πάθηµα έγινε µάθηµα! Παρ΄όλα αυτά σας ευχαριστούµε και σας αγαπάµε παρ΄όλες τις δυσκολίες επικοινωνίας µεταξύ µας λόγω του χάσµατος γενεών. Φιλιά!!! Προδοσία! Προδοσία! Προδοσία! Βαρέθηκα πια να βλέπω τη λέξη "φιλία"… στους τοίχους, στα θρανία, στα λευκώµατα… παντού! ∆εν υπάρχει φιλία κι αν υπάρχει από µένα δεν πέρασε! Φαίνεται πως µ' αντιπαθεί… Όλες οι "φίλες" µου µε προδώσανε και µ' εκµεταλλευτήκανε. Μπορεί να είναι η ζήλια, µπορεί το συµφέρον, πάντως εµένα ποτέ κανένας δεν µου στάθηκε σαν πραγµατικός φίλος. Έτσι µου' ρχεται να γράψω στις µικρές αγγελίες "ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΦΙΛΙΑ, τηλέφωνο τάδε", µήπως και κάποιος ενδιαφερθεί. Τη σήµερον ηµέρα οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Τα κορίτσια κυνηγάνε τ' αγόρια και τ' αγόρια κοιµούνται. Αυτό µε τροµοκρατεί! Γιατί, βρε αγόρι µου, αφού σ' αρέσει δεν τη διεκδικείς και κάθεσαι σαν το µουρόχαυλο; Τι περιµένεις; Αυτή η κατάσταση µε τρελαίνει. Eνα παιδί της Τρίτης Λυκείου (εγώ πάω Πρώτη) έχει ακριβώς αυτά τα γνωρίσµατα. Με θέλει, τον θέλω, µε φλερτάρει, τον φλερτάρω... κι αυτό κρατάει 4 µήνες τώρα! Ήµαρτον! Στην αρχή ο συγκεκριµένος είχε κοπέλα. "Εντάξει", λέω, "κάνε πίσω". Οι φίλες µου έλεγαν όµως, ότι το βλέµµα του µε κάρφωνε συνεχώς! Μετά από µία εβδοµάδα (αφού συνέχιζε τα κοιτάγµατα) χώρισαν! Ώπα λέω! Εδώ είµαστε! Εγώ τον ήθελα καιρό, αλλά, λόγω της άλλης, ποτέ δεν το παραδέχτηκα. Οπότε, αφού χώρισαν, εκδηλώθηκα! Και να τα κοιτάγµατα, να τα χαµόγελα, και δώστου να µου κλείνει το µάτι κι εγώ να ανταποδίδω χωρίς σταµατηµό! Περνάνε δυο-τρεις µήνες έτσι, σάστισα η κοπέλα! "Τι γίνεται" λέω "ρε παιδιά;". Βάζω µπρος το σχέδιο της ζήλιας! Γνώριζα ένα φίλο του, οπότε, κάθε φορά που ήταν µπροστά, εγώ φλέρταρα το φίλο του. Τίποτα αυτός! Μια εβδοµάδα µετά, τα 'φτιαξε µε άλλη! Λέω "Είναι µαλάκας!!!". Μόλις χώρισαν, πάλι τα ίδια. Με κοίταγε, µε φλέρταρε κλπ. Κι έτσι φτάνουµε σήµερα, 4 µήνες µετά

147

Το µόνο που µε απασχολεί είναι πώς θα τελειώσει αυτή η σχολική χρονιά (Γ' Λυκείου γαρ…). ∆ώδεκα χρόνια µας έχουν φυλακισµένους και προσπαθούν να µας µεταδώσουν "στείρες γνώσεις" (αυτό δεν είναι δικό µου, από την Έκφραση-Έκθεση το έκλεψα). Eλεος πια! Τι θέλετε να βγάλετε στην κοινωνία; Τέρατα που µιλούν αρχαία και λύνουν εξισώσεις ή ανθρώπους πραγµατικούς;, να είµαστε εδώ στο ίδιο σχολείο, στο ίδιο προαύλιο και τίποτα να µην έχει γίνει! Κι έρχοµαι και ρωτώ: Γιατί δεν κάνει κάτι; Επιτέλους, πού πήγαν όλοι οι ΑΝΤΡΕΣ; Νεύρα. Πολλά νεύρα. Όλα µου τη σπάνε. Στο φροντιστήριο θέλουν να γράψω καλά για να αυξήσουν τα «ποσοστά επιτυχίας». Οι γονείς... και καλά συµπαράσταση! Αν όµως τα αποτελέσµατα δεν είναι αυτά που θέλουν (φτού, φτού, φτού!), τότε ποιός τους ακούει. Οι συµµαθητές... όλοι διαβάζουν σαν τρελοί και το παίζουν άνετοι. Mόνο εγώ είµαι στην πρίζα;

Αυτό που µου τη δίνει περισσότερο αυτό τον καιρό είναι που όλοι ασχολούνται µαζί µας (ενώ 11 µήνες µας έχουν χεσµένους). Στο ραδιόφωνο, ακόµα και οι πιο άσχετοι, εύχονται «κουράγιο». Στις εφηµερίδες, «ρεπορτάζ για τα 112 τρυκ που θα σας χαρίσουν την επιτυχία»... Στα περιοδικά, διαφήµιση για τη βιταµίνη που δίνει ενέργεια για τις εξετάσεις. Στην τηλεόραση, δηµοσιογράφοι, ηθοποιοί, πολιτικοί, ψυχολόγοι, διατροφολόγοι… Ένας-ένας παιδιά, µην σπρώχνεστε!

Ήταν λάθος µου που τα 'φτιαξα µε την Σοφία. Την περίοδο των Πανελλαδικών δεν πρέπει να τα φτιάχνεις µε µικρότερες. Μόνο µε συνοµήλικες. Να δίνουν και αυτές Πανελλήνιες, να σε καταλαβαίνουν. Όχι σαν τη Σοφία που µου τα 'χει πρήξει απ' το πρωί. ∆έκα µηνύµατα την ώρα!

Tο τρίπτυχο της επιτυχίας: αποστήθιση - αποστήθιση - αποστήθιση

Η µαµά µου είναι σχιζοφρενική περίπτωση. Απ' τη µία: «Ηρέµησε, κοριτσάκι µου. ∆εν χάθηκε ο κόσµος και να µην πας καλά». Κι απ' την άλλη: «Πάλι στο τηλέφωνο είσαι; Πανελλήνιες δίνεις! Έχεις καταλάβει ότι κρίνεται το µέλλον σου;»

148

Aδιάβλητες οι Πανελλαδικές; Nαι πώς! Μόνο κόλλες δεν ανταλλάξαµε σήµερα! Oι επιτηρητές ήταν στην κοσµάρα τους... Άσε εκείνον τον µπροστινό µου... Πήγε τρεις φορές τουαλέτα την ώρα που γράφαµε!

Έχω αγώνα αύριο... και µεθαύριο... και παραµεθαύριο...

Θέλω να κάνω σαν τρελός τσιγάρο! Άλλα πού; Μες στο σπίτι θα µε καταλάβει ο πατέρας µου. Και αν βγω έξω µια µέρα πριν τις Πανελλήνιες, θα µε πρήξουν.

Πήγε 12... Βαρέθηκα να σκυλοδιαβάζω Αρχαία! Ώρα για ένα διαλειµµατάκι... Χτυπάει η πόρτα του δωµατίου: «Μαράκι, άνοιξε!». Σηκώνοµαι από το κρεβάτι, κρύβω το walkman και το Cosmopolitan κάτω από το µαξιλάρι, παίρνω το κουρασµένο υφάκι και ανοίγω... «Σταµάτα, παιδί µου, και πέσε για ύπνο τώρα! Απ' την κούραση έχεις χάσει το χρώµα σου!» (∆ραµατική σχολή σου 'ρχοµαι!)... «Μα, βρε µαµά, έχω διάβασµα!» «∆εν έχει µα! Σβήσε το φως και κοιµήσου!»... Ε, δεν θα της χαλάσω το χατίρι! Ας κάνω κάτι και γι' αυτήν.

… x3-3x+2=0 … Ακόµα να στείλει µήνυµα ο Τάκης … x3-x-2x+2=0 … µήπως θύµωσε που του είπα «όχι» … x(x2-1)-2(x-1)=0 … ακούς εκεί να µου ζητήσει να βγάλω το σουτιέν!

Tι λέει καλέ αυτός στην τηλεόραση; Bατά τα θέµατα; Aλήθεια; Για γράψε εσύ να δούµε, εξυπνάκια!

Θεούλη µου, κάνε να πέσει µόνο ό,τι έχω διαβάσει!

Ήρθαν τα θέµατα... ∆εν υπάρχει Θεός! Όσο περνάει ο καιρός, τόσο αυξάνονται τα κολλήµατα που βαράνε τους γονείς µου. Tους ενοχλεί που βγαίνω έξω ως αργά, τους

149

ενοχλεί που έχω αγόρι... Nοµίζουν ότι µ' αγαπάνε επειδή φροντίζουν να είµαι καλά στην υγεία µου! E και τι µ"αυτό; Aυτό θεωρείται αγάπη; Tους ενδιαφέρει να είµαι καλή µαθήτρια και αγωνιούν µαζί µου στα αποτελέσµατα των εξετάσεων. Aυτό είναι όλο! Kατά τα άλλα, φοβούνται οτιδήποτε µε ευχαριστεί. Eιδικά όταν αρχίζουν τα «Είσαι µικρή ακόµα!»... «Kαι είσαι και κοπέλα!»... τρελαίνοµαι! Θα προτιµούσα γονείς λιγότερο τέλειους... λιγότερο ιδανικούς. (Eίναι τόσο δύσκολο η επόµενη γενιά να παραγγέλνει τους γονείς όπως την πίτσα;) Πάω Γ' Λυκείου. ∆εν µ' απασχολεί τι θα γίνει φέτος αλλά τι θα γίνει µετά το φέτος. Τι θα πρέπει να κάνει κανείς στη ζωή του; Αυτό που µπορεί ή αυτό που γουστάρει (όποιο κι αν είναι το τίµηµα). Ας πούµε εγώ: να µπω στο Οικονοµικό και να 'χω στρωµένη δουλειά ή να µπω Μαθηµατικό και διορισµός το... 3000; Είµαι σίγουρη ότι πολλοί υποψήφιοι έχουν ένα δίληµµα παρόµοιο µε το δικό µου. Κι όλα αυτά, γιατί λείπει ο Επαγγελµατικός Προσανατολισµός από τα σχολεία. Λείπει ο ειδικός που συµβουλεύει σωστά τον µαθητή. Ε όχι και να µας κάνει Επαγγελµατικό Προσανατολισµό η Αγγλικού... Ξεφτίλα ∆ηλαδή τώρα εγώ είµαι υπερβολική; Τσιρίζει η κολλητή µου µες στ' αυτιά µου: «Όταν εµείς θα πηγαίνουµε στα µπουζούκια, εσύ θα διασκεδάζεις µε τα µαύρα κι άραχνα τραγούδια των Anathema ή θα χτυπιέσαι σαν βούρλο - που είσαι κιόλας - ακούγοντας Green Day;» Ναι ρε, αυτό θα κάνω και θά' µαι και ευχαριστηµένη που ξέρω τι ακούω! Γιατί εµένα αυτά τα τραγούδια, µωρό µου, κάτι µου αφήνουν, ένα συναίσθηµα διαφορετικό. Γιατί εγώ ακούω µουσική, στίχους και ανθρώπους που τραγουδάν για τα όσα νιώθουν µέσα τους. Κι όχι «ανάβεις φωτιές - ανάβεις κι όλα τα καις!» Ποποο, έµπνευση που είχε ο άνθρωπος!! Hi! Είµαι 14 ετών και µένω σε νησί. Καθηµερινά «υποφέρω» από εξάρσεις, εκρήξεις... χτυπάει το καµπανάκι του κινδύνου και όλοι αποµακρύνονται... Κι ύστερα σου λέει εφηβεία... Μάλλον εγώ την «περνάω» από το δηµοτικό. Ναι, την βλέπω σαν αρρώστια και κάνω προσπάθειες να «συµφιλιωθώ» µαζί της, αλλά µάταια... ∆ώστου, λίγο-λίγο µε τρώει... αυτοί οι συνεχείς τσακωµοί, χωρίς να φέρουν αποτέλεσµα, το κατσάδιασµα απ' το οικογενειακό περιβάλλον -όχι χωρίς να φταις, ξέρω- ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ!!!!! Νιώθω τόσο µόνη -όχι, έχω φίλες- φίλες που να µε καταλαβαίνουν δεν έχω, φίλες που να έχουµε στόχο το καλύτερο... ΖΗΤΑΩ ΠΟΛΛΑ;;; Εξαιτίας όλων αυτών έχω οδηγηθεί στην κοπιαστική µου περιπλάνηση -όχι, δε γυρνάω από χώρα σε χώρα- κοιτάω από τον πιο µακρινό ως τον πιο κοντινό άνθρωπο που µέχρι τότε δεν τον υπολόγιζα. Ιδού και το καινούριο µου nick: vagrant girl. Ξέρετε τι σηµαίνει;

150

∆εν ξέρω γιατί σας γράφω... Eίναι 1 το βράδυ. Kοιµόµουν και ξυπνώντας µου ήρθαν στο µυαλό αυτές οι µαύρες σκέψεις... Στο δρόµο ο κόσµος µε κοιτάζει περίεργα... Πολλοί µε φοβούνται... Άλλοι µε κράζουν για το ντύσιµό µου, για τη φάτσα µου, για το περπάτηµά µου... Oι µπάτσοι µε σταµατάνε κάθε µέρα για εξακρίβωση στοιχείων... Eίµαι αναρχικός. Tόσο πολύ ενοχλεί τον κόσµο... Eίναι όλοι τους οι «τρέντουλες» ντυµένοι µε τα ίδια ρούχα. Kαι όµως τα δικά µου τους ενοχλούν... Aράζουν κάθε µέρα στις καφετέριες και συζητάνε για τα ριάλιτι. Eγώ κάνω κόµιξ. Kαι πάλι τους ενοχλώ... Ξαπλώνουν στους καναπέδες και βλέπουν µε τις ώρες τηλεόραση. Eγώ βγαίνω στους δρόµους. Και πάλι τους ενοχλώ... Με τροµάζει αυτός ο κόσµος... Εδώ και δυο βδοµάδες δεν µιλάω µε τον πατέρα µου. Γιατί; Γιατί είναι κολληµένος και γέρος, γι' αυτό, γιατί ποτέ δεν προσπάθησε να καταλάβει τα παιδιά του, γιατί ήθελε αγόρια αντί για κορίτσια, γιατί όλα τ' άλλα παιδιά είναι καλύτερα από εµάς επειδή λέει κάθονται σπίτι και ΠΛΕΝΟΥΝ! Συνέχεια ένα «µη»... µη βγεις, µη γελάς, µην κάνεις παρέα µ' αυτόν, ούτε µε τον άλλον, µην έχεις αγόρι... Αγόρι; Και γιατί δηλαδή, τόσο κακό είναι να 'χω αγόρι; Επειδή αυτός δεν έζησε ποτέ ελεύθερος πρέπει να κάνει και σ' εµένα το ίδιο; Η σχέση µου µε τους γονείς µου έχει γίνει η χειρότερη. Όλο τσακωµοί για το διάβασµα. "∆ιάβασε” και “διάβασε”, όλο “Σκέψου το µέλλον σου, θα αποτύχεις στη ζωή σου”. Ρε φίλε, δε γουστάρω να διαβάσω. ∆ική µου είναι η ζωή. Μέχρι και ψυχολόγο επιστράτευσαν για να βρουν τι µου συµβαίνει. Νιώθω µέσα µου ένα κενό, δε µε νοιάζει τίποτα. Το µόνο που θέλω είναι να έχει λιακάδα και να κοιτάζω έξω. Βαριέµαι... Μ' αρέσει να τρέχω και να παίζω µπάσκετ. Κι εκεί που αποφασίζω να διαβάσω και λέω στον εαυτό µου “Μαλάκα τώρα θα διαβάσεις”, διαβάζω µισή ώρα και µετά έρχεται η ρηµάδα η βαρεµάρα.

151

΄Oλα σε αυτόν τον κόσµο τώρα πια είναι µια ατελείωτη παράνοια.... µια απίστευτη τρέλα που είναι αρκετή για να µε κρατήσει ξάγρυπνο όλη τη νύχτα φέρνοντας στο µυαλό µου σκέψεις και εικόνες. Τρελαίνοµαι µε το να είµαι µέσα γιατί µε κάνει να θέλω να είµαι έξω. Τρελαίνοµαι όταν βγαίνω έξω γιατί νιώθω πως θέλω να ξανακλειστώ µέσα. Τρελαίνοµαι µε το να µιλάω κάθε µέρα στα ίδια πρόσωπα. Τρελαίνοµαι µε το να βλέπω κάθε µέρα τις ίδιες φάτσες. Τρελαίνοµαι µε το να διασχίζω κάθε µέρα τους ίδιους δρόµους. Yπάρχει διέξοδος σ' όλα αυτά; Yπάρχει κάτι άλλο; Χθες είπα στη µάνα µου ότι πάω για καφέ. «Να κάτσεις να διαβάσεις λατινικά» µου απάντησε. Και µετά για παρηγοριά µου πέταξε: «Μια χρονιά είναι, θα περάσει». Εδώ και 12 χρόνια µια χρονιά είναι! Μία χρονιά θα είναι κι η σχολή, µια χρονιά κι ο στρατός, µια χρονιά και η δουλειά. Και µια µέρα θα ξυπνήσω ιδρωµένος και θα αναρωτηθώ. ∆εν είχα όνειρα εγώ∆εν αντέχω άλλο, τα νεύρα µου. Έχω κάποια παραπανίσια κιλά και δεν αρέσω σε κανένα αγόρι. Μέχρι τώρα κανένα αγόρι δεν µου έχει ζητήσει να τα φτιάξουµε. Παρόλα αυτά καταλαβαίνω από τη συµπεριφορά κάποιων αγοριών πως τους αρέσω, γιατί όλο µου πάνε κόντρα. Συγκεκριµένα ένας συµµαθητής µου όλο µε πειράζει. Στο σχολείο καθόµαστε δίπλα και όποτε σηκώνω το χέρι µου και κρατάω το στυλό για να πω µάθηµα συνέχεια µου παίρνει το στυλό, µου τραβάει τα µαλλιά, µε κοροϊδεύει, µε σπρώχνει κ.τ.λ. Επίσης όταν βλέπουµε DVD σε κάποιο σπίτι κανενός φίλου µας αυτός όλο και επιδιώκει να κάθεται δίπλα µου. Συγκεκριµένα όταν βλέπουµε θρίλερ, εγώ φοβάµαι λίγο και αυτός περνάει το χέρι του πίσω από την πλάτη µου σαν να θέλει να µε αγκαλιάσει, αλλά δεν το κάνει. Εγώ βάζω το χέρι µου και καλύπτω πού και πού τα µάτια µου, αλλά αυτός µου κρατάει τα χέρια σαν να µου τα χαϊδεύει. Καµιά φορά βάζει τα δικά του χέρια µπροστά στα µάτια µου σε κάποιες φρικιαστικές στιγµές! Και γενικά µε όλη του τη συµπεριφορά δείχνει ότι του αρέσω, αλλά δεν µου τα ζητάει. Όλοι οι φίλοι µας µου λένε να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση αλλά εγώ κωλώνω. Νοµίζω πως κι αυτός κωλώνει γιατί δεν έχω και το τέλειο σώµα και φοβάται µήπως τον κοροϊδεύουν. ∆εν ξέρω τι να κάνω. Έκανα δίαιτα και έχασα 12 κιλά αλλά θέλω να χάσω λίγα ακόµη. Το φοβερό είναι ότι τώρα που άρχισα να αδυνατίζω αυτός δεν µου δίνει τόση σηµασία!!!!! Αυτή τη στιγµή κάθοµαι στο κρεβάτι, είναι Σάββατο 00:30 και σκέφτοµαι τι πραγµατικά θά 'θελα να κάνω απ' αυτή τη στιγµή και 152

µετά. H απάντηση είναι «Ο,ΤΙ ΘΕΛΩ». Ό,τι µου κατεβαίνει και µ' αρέσει εκείνη τη στιγµή. Θέλω να είµαι ξαπλωµένη και να διαλογίζοµαι µέχρι να βαρεθώ, θέλω να κοιµηθώ, θέλω να ξυπνήσω, θέλω να κάτσω και να χουζουρεύω στα παπλώµατα µέχρι τις 12. Θέλω να µάθω να παίζω κιθάρα, θέλω να γελάω και να τραγουδάω µε την παρέα µου, θέλω να φεύγω σε άλλα µέρη όταν δεν αντέχω τη µοναξιά που µου προσφέρουν οι γύρω µου, θέλω να ερωτευθώ, θέλω να κάνω λάθος και να ξαναρχίσω από την αρχή, θέλω να περάσω πέρα απ' το όριο, θέλω να πάω σε πάτους και βυθούς για να δω ψεύτικους κόσµους. ∆ε θέλω να ξαναδιαβάσω, δε θέλω να ξαναπάω σχολείο, θέλω να ακούσω τη µουσική που µου αρέσει, θέλω να διαβάζω ότι γουστάρω τις Κυριακές. Θέλω να µείνω για πάντα παιδί. Εδώ πάει η ερώτηση, και τι σ' εµποδίζει για όλα αυτά;… Άστο…θα χρειαστώ άλλη µια σελίδα. Το σχολείο είναι αφόρητα βαρετό, παρόλο που είµαι καλή µαθήτρια. Το µόνο που µε νοιάζει είναι ο Παναγιώτης, ένα παιδί που κάθεται στο τελευταίο θρανίο κ' δε µιλάει πολύ. Έχουµε αρχίσει να ψιλοµιλάµε, είµαστε σε καλή φάση. Βασικά, όταν τον πλησίασα κατάλαβα ότι θέλω να είµαι µε αυτούς που διαφέρουν. Από µικρή όταν άκουγα µουσική έκανα γύρω-γύρω απ' τον εαυτό µου. Ακόµη κ' σήµερα, που είµαι 16, συνεχίζω να περιστρέφοµαι σαν τη γη στον άξονά της κ΄ είναι σαν να ξετυλίγεται µπροστά µου ολόκληρή µου ζωή, οι εµπειρίες και οι καταστάσεις που θέλω να ζήσω, µ' αυτούς που θέλω να τις ζήσω. Φοράω τ' ακουστικά και είναι σαν να παίρνει στροφές το µυαλό µου κai να θέτει σε λειτουργία τη φαντασία µου...

153

5th INTERNATIONAL CONFERENCE ABOUT THEATRE/DRAMA AND REPRESENTATIVE ARTS IN EDUCATION & REGIONAL CONVENTION OF INTERNATIONAL DRAMA/THEATRE &EDUCATION ASSOCIATION-IDEA

Speech: “Theatre as a social interventionCreation of a volunteers’ network in Syros”

“Theatre in education: creating new roles in the 21st century”

Athens 17, 18, 19 March 2006

154

SPEECH “THEATRE AS A SOCIAL INTERVENTIONCREATION OF A VOLUNTEERS’ NETWORK IN SYROS Miltos Sakellariou, Heartener of the theatrical group “Thiseas Kykladon”, Executive of the Prevention Centre “Thiseas Kykladon” in Hermoupolis Introduction The philosophy of Prevention and, especially, of the Prevention Centre that I work for, for the last eight years approximately, comes out of the belief that community is the institution which can contribute in the most convenient way to the decrease of the use of psychodrastic substances. The matter of confronting the problem of psychodrastic substances with addictive properties, which conventionally are established as “drugs”, is nowadays an important problem with serious consequences in Greece. It is clear that the available social mechanisms of control and relief are insufficient for the confrontation of the problem, so the need for this confrontation always exists. The efforts of social policy that focus on the “decrease of demand” lay special emphasis on the matter of Prevention. The problem of using substances is complicated concerning both its reasons and its confrontation. By extension, a basic principle of Prevention interventions is that they must look on an individual as a “Whole”, as an unbreakable biological and psychosocial ensemble. They also have to approach people in a way harmonised with the special needs of each population-target, diversified as they are, not only concerning their social and demographical characteristics, but also concerning their social and cultural environment. A modern Prevention policy, by confronting the reasons of addiction confronts at the same time other social problems too, which have to do with mental and body health. To this effect, the Prevention Centre places its function amongst a wide social policy which promotes health and strengthens those mechanisms that forward self-esteem, social responsibility, volunteerism, the development of personality and of personal abilities and, finally, the promotion of wellbeing.

155

The prevention Programmes intend to generate chain, multiplicative reactions, so as to create prevention nucleuses, volunteers’ nucleuses in the local community. The Prevention Centre, according to what is mentioned above, intervenes mainly with long-drawn-out, many-faceted, locally orientated programmes in particular population-targets (parents’ training groups, educators’ groups, adolescents’ groups). For each population-target there is particular training-sensitising framework, considering their needs dictated by their role, their evolutionary development period etc. However, in life these population-targets coexist in the community, at school, in family. This means that all interventions about the improvement and the change of the present, nonsatisfying situation could have this direction. We need to think of the population-targets as a complicated, particularly interesting system, in which the way these populations relate and interact, either at school or in family, is based on orders and directions from top (parents, educators) to bottom (adolescents). This idea echoes reality, which rests on control and adolescents’ discipline, and turns a blind eye to communication. The Systemic approach about the function of living systems does not agree with this rationale (BriggsPeat). Besides, more and more researchers and scientists point out that communication, interaction and composing approach are the essential objects in the post-industrial period. Thinking about all these things, we wanted to discover common points where people sensitised by the Prevention Centre (parents, educators and adolescent students) could coexist in mixed training groups, in mixed groups of volunteers. For the last three years in Syros we have tried to make out the conditions that the mixed groups would function on, by creating a mixed theatrical group, a mixed walking group and, finally, the four-day festival of parents’-adolescents’-educators’ coexistence, organised in Syros for the last three years.

156

The stages of the programmes realisation are schematically:

Stage 1 Plan of action made by the scientific group of the Prevention Centre Responsibilities

Stage 2 Training of parents’, educators’ and adolescents’ groups

Stage 3 Creation of mixed groups of parents, educators and adolescents

Stage 4 Presentation to the community -Theatrical play -Chroussa Festival

APPRECIATION

The process of the mixed groups’ creation is analytically: A. ADOLESCENTS Totally eleven groups of pupils from Syros and Tinos, from 2003 to 2005, realised Health Education Programmes with the educational material “Finding my feet” and “Adolescents’ discussions” of the Scientific University Institute of Mental Health. They also realised some innovative activities (the pupils’ magazine “Complete Ignorance”, summer groups, walking groups).

157

In 2003-2004 two adolescents’ groups, from the 1st High School of Syros and from the High School of Tinos, finishing the programme sessions, decided to cooperate and through common sessions in both islands they stamped the processes of their groups by publishing the school magazine “Complete Ignorance”. This cooperation led to the creation of a space of interaction and discussion, not only for these adolescents, but also for all the pupils of the Cyclades, since, financed by Thiseas, the magazine was printed and delivered at the secondary schools and the high schools of the prefecture (access to the magazine “Complete Ignorance”: www.thiseaskyklades.gr, periodically). In addition, in 2004-2005 worked five walking groups of adolescents, of educators-co-ordinators trained by the Prevention Centre, and parents. Seventy-five pupils from the 1st and the 3rd Secondary Schools of Syros and from the High School Of Tinos joined the programme. During the programme “Walking on my island’s paths-Discovering myself”, the adolescents were given the chance, through team work and while walking on the paths of their island, to discover themselves, to get trained on self-development dexterities and to relate with their teachers and their parents in a new way. The special thing about the sessions was that they were adapted to outdoor conditions, taking advantage of the nature’s stimuluses. The parents have been the backers of the programme. The two summer adolescents’ groups (2003 and 2004 in Syros) were trained with a programme called “Travelling in the Aegean Sea and in life”, adapted on the summer island environment. During sessions of ten weeks, they worked on sailing and sea-travelling dexterities, as well as on dexterities useful for “life-travelling”. As it was planned from the beginning and everybody had agreed, the one group realised a trip by small boat and camped on an isolated beach of Syros for two days. During these two days, the youths were given the chance to apply their sailing knowledge on practice on one hand, and to participate in self-preservation activities and in an appreciation of the whole effort on the other hand. B. PARENTS There have been six parents’ groups in Syros, from the Parents’ Associations of the secondary schools of Syros. Those parents’ children have participated in adolescents’ groups with three circles of education (ten two-hour sessions in each circle) about the subjects: communication within family, limits, stages of the family and social changes, personal differentiation and change, wellbeingrelating. C. EDUCATORS

158

Four groups of educators functioned in total, from the secondary and the high schools of Syros, with three training circles (eight twohour sessions in each circle), whose subjects were: communication at school, school and family, mental and sentimental health at school. D. MIXED GROUPS - MIXED THEATRICAL GROUP Through these parents’, educators’ and adolescents’ groups, whose training I was responsible for, a mixed theatrical group of script writing was created in Syros in 2003-2004, with trained parents, educators and adolescents, who wrote through group processes a theatrical play called “The Slap”. The object of the coexistence in the mixed group was to examine the difficulties in the communication among them and possibly to outline those changes that would ameliorate their relations. And to stamp all these in a theatrical play. After an incident given to the group (a slap from a teacher to a pupil), the members of the mixed group started negotiating it according to each one’s role. The process was based on turning to account the small group, whose members would be able to express feelings, ideas and thoughts. The participation of each member in the group’s processes by incarnating roles and inner voices and by sharing personal experiences and feelings with the small group, gave to the plenary session the chance to compose the theatrical play. The past training of the members of the group with parents’, educators’ and adolescents’ seminars has been favourable, because we had worked on subjects concerning communication at school and in family, concerning conflicts, the resolution of conflicts, an adolescent’s dexterities in the 21st century, negotiation, stages of the family and social changes, triangles within family, personal differentiation and change (twenty two-hour sessions). Next year (in April 2005) the mixed theatrical group undertook and staged the theatrical play at the Apollon Theatre of Syros with great success. Through the rehearsals and the preparation of the performance, the mixed theatrical group had a fertile and creative winter, unprecedented for everyone. The play starts with a short (two-minute) video presenting in a lively way the traditional school, the pupils’ boredom and desk teaching. The pupils’ reaction, the throwing of a book on Mr Papadopoulos’s head by his pupil Peter, sets off a conflict at school. Mr Papadopoulos, the teacher, slaps the pupil who has thrown the book on his head and the Teachers Society together with the Principal expel Peter. The expulsion leads Peter’s classmates to prepare a school sit-in, while Peter’s parents, having learnt about the slap incident, go to school and threaten that they will bring a

159

charge to the teacher who used force. The catharsis comes through the teacher’s factual apology in front of Peter, which brings peace at school. The crisis in Peter’s motivates the parents’ couple to redefine their relationship and, of course, the relationship with their son. The system-school is finally led to changes, according to which pupils, educators and parents search for new ways of communication and coexistence. The performance finishes with the presentation of an eight-minute video, where this change appears through real activities realised at schools of Syros in cooperation with Thiseas Kykladon Prevention Centre, introducing a new, experiencing way of teaching, with the stimulus of the island paths, which pupils, parents and educators walk on and discover, while being sensitised on environment and ecology matters. This cooperation between children whose ages begin from fourteen years old and parents and educators older even forty years has been something that made us all full of emotion and joy. D. CHROUSSA FESTIVAL The meeting of all these groups took place at the Chroussa Festival, a new institution in Syros, which has been established for the last three years as a point of meeting and communication among parents, children and educators. The camp at Chroussa is a traditional cluster of buildings surrounded by a fenced farm of fantastic scenic beauty, administered by the Benevolent Society of Syros. Chroussa lies quite far from inhabited settlements. After a decision of the Municipal Council, the camp was allotted to Thiseas kykladon for as many days as wanted, so we were able to use exclusively all its facilities for our activities. The four-day living together at the camp in Chroussa and the activities planned created a completely new encounter. Experience workshops of mixed groups brought adults and children even closer. June 2004: The adolescents present the pupils’ magazine “Complete Ignorance” to the parents and the educators that participate in the festival. June 2005: Presentation of the theatrical play “The Slap”. Presentation of the paths programme in the community within the bounds of the festival. The experience of last summer surpassed all expectations. 102 trained persons participated in total, 57 adolescents from Syros and Tinos, 35 parents and 11 educators, as well as the theatrical group of Thiseas, who camped under the pine-trees and undertook in common their self-preservation. They cooked, they played, they sang, they lived, they shared the experience of making possible and realising the dream for another way of life and communication.

160

APPRECIATION Finally, during the appreciation, everybody declared that they lived a signal experience, that they felt they were able to communicate for the first time with parents, teachers and adolescents respectively, that they wish the continuance of this activity. This is clearly stamped by the texts written at the closing of the four-day festival. “We found a little time, while packing and before taking the way home, to express our feelings concerning the meeting realised among parents, educators and children at the Chroussa Camp. We have chosen this moment, when our feelings are still “fresh”, before having been settled in us, before we elaborate and filter them. We, the children, at first felt curiosity and hopefulness about the meeting. It was something completely new for us. We would make such conversations with parents for the first time. We would exchange opinions and thoughts with the. Although previously we didn’t know each other, we had common apprehensions and questionings. The parents we found were not very different from those we left at home. We think that they have the same beliefs and intentions for their children. The first discussion helped us understand each other in general terms and to break the ice very soon. The messages we exchanged were important and optimistic. The generation gap exists, but there is at the same time a way of communication between us. The taste left in the end was sweet, crystal, full of tender feelings”. “During the whole programme, each one separately we obtained some basic principles and we managed to become better listeners and to learn the substantial meaning of the word “independence”. We managed to find our feet and to improve the relations between us. We achieved a new level of communication, which helps us get closer, to realise the importance of every single moment of being together with people we love and of doing things that please us. We learnt to love ourselves and to protect us from what we consider dangerous for our mental health and, above all, to accept ourselves as we are. Moreover, we learnt that honesty and trust must be present at all the aspects of our lives and relationships. Discussion is the only way to manage to communicate with the others and understand them”. “Finishing our common route, we met all together, parents, children, teachers and trainers, being together in Chroussa, where we found out the progress we have made. We sometimes disagreed, we sometimes agreed, but in both cases we have made creative discussions. A common feeling of solidarity and understanding has arose from all this. We have made conclusions about both the parents’ and the children’s behaviour. In the end,

161

leaving this coexistence, we took in our luggage our self-knowledge through self-criticism, and the belief that this common route, which has had so many positive results, can be continued in life”. “Walking for the first time in the room where the sessions took place, we felt curiosity and anxiety about what was about to happen. Among acquaintances and unacquainted, the fact of a restrained attitude being an obstacle to our first touch was normal. Little by little and without us understanding, the time and the atmosphere changed “I” to “We” in a sweet and soft way. Constant effort and discussion helped us unite our dreams and our sensibilities for a better world. We have been enriched with ideas, we have exchanged experiences, we have become full of spite, we have achieved better understanding and we have seen the world in a new way. We want voluntary work and participation in programmes that will show off and preserve our cultural heritage and tradition (paths, cobbled roads, bridges)”. Given the strong interest by all the sides and especially the enthusiasm of the youths who participated in the festival in 2005, we then prepared the Chroussa Festival 2006, which was an even more enriched experience. In 2006 the mixed theatrical group of Thiseas began to write a new theatrical play and the paths programme continued, with adolescents, parents and teachers of Syros participating.

162

Synopsis-Conclusions Breaking the stereotype of population-targets and their training, which focus on the adoption of more functional ways of communication with themselves and the others (useful but not able to make another suggestion for life in today’s world which we live in), we found out what there was in the traditional community: coexistence and being together of generations in society, either through work or through institutions, manners and customs. Nowadays this being together does exist anywhere, neither in family nor at school, in spite of their happening to be all together at such places. Substantial communication and transaction are very rarely met. Through training people in groups concerning dexterities for better communication, sharing thoughts and feelings, adoption of a system of values, we are led to more functional ways of communication in family, at school, in the community. However, this remains incomplete whether not completed with the common experience that comes out of application and practice, that is to say the transition from theory to action. Through mixed groups and the content formed in many levels of coexistence (theatrical group, walking groups, festival), a new way of relating among parents, adolescents and educators came out, promoting principles, values and dreams according to which human relationships can be more functional when based on human communication and cooperation. This became feasible after training of all the participators respectively to their needs, participation in mixed groups and, finally, participation in voluntary activities, forming a human network in the community of Syros. These groups have worked creatively, making up theatrical plays, festivals, walks etc. Through all these actions, they have experienced another way of relating with each other, breaking the norms of the roles they have to play together or separately, at school or in family. The function of the Thiseas Kykladon Prevention Centre has been important, because it has acted like a catalyst at the processes needed, so that the people of the community could form a new social “web”, take action as active citizens-volunteers and relate with each other in a different way. The approbation of the entry of the theatrical group “Thiseas Kykladon” in the 18th European Juvenile Theatre Festival in Grenoble, France in July 2006 has been an acknowledgement and at the same time a challenge for new aims, serving this approach among parents, adolescents and educators even more.

163

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Βασιλείου, Γ. (1987). Ο άνθρωπος ως σύστηµα: Μία παρουσίαση για τον Παιδοψυχίατρο. Στο: Ι. Τσιάντης & Σ. Μανωλόπουλος (Επιµ.), Σύγχρονα Θέµατα Παιδοψυχιατρικής. Αθήνα: Κέδρος. Πολέµη-Τοδούλου, M. (1994). Η αξιοποίηση της συστηµικής προσέγγισης στη διεπαγγελµατική συµβουλευτική. Στο Ρ. Παπαθεοφίλου, M. Πολέµη-Τοδούλου, ∆. Σακκάς & Α. Φραγκούλη (Επιµ.), ∆ιεπιστηµονική Συµβουλευτική. Αθήνα: ΕΛ.Ε.Ψ.Υ.Ν.Π., Ελληνικά Γράµµατα. Triandis, H. C. (2001). Individualism-collectivism and personality. Journal of Personality, 69(6). Vassiliou, V., Triandis, H., Vassiliou, G., McGuire, H. (1972). Interpersonal contact and stereotyping. In Triandis, H.C., (Ed.). The Analysis of Subjective Culture. New York: John Wiley & Sons. ΓΚΟΒΑΣ Ν., (επιµ.) Το θέατρο στην εκπαίδευση: µορφή τέχνης και εργαλείο µάθησης, Πρακτικά ∆ιεθνούς Συνδιάσκεψης 2001, ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ/ ∆ίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση ISBN 96087317-0-4 ΚOΥΡΕΤΖΗΣ Λ., Το θεατρικό παιχνίδι, Καστανιώτης, 1991, ISBN 960-03-0141-7 ΑΛΚΗΣΤΙΣ, Η δραµατοποίηση για παιδιά, εκδ. «Άλκηστις», Αθήνα, 1983 Phil Jones, ∆ΡΑΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, το θέατρο ως τρόπος ζωής και θεραπείας, Ελληνικά Γράµµατα. Robert J. Landy, Προσωπικότητα και προσωπείο, Ο ρόλος στο δράµα, την θεραπεία και την καθηµερινότητα, Ελληνικά Γράµµατα.

164

PHOTOS

165

166

167

168

169

170

171

172

173

174

175

176

177

178

179

180

181

182