Logboek

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

de Robotatroep schreef geschiedenis... inhoud van dit logboek de hele periode datum

jaar

wat

waar

pagina

4 en 5 maart April 22, 23 en 24 juni 19 en 20 augustus 29 en 30 sept. & 1 okt. 28 en 29 november 26, 27 en 28 januari 27 januari 23, 24 en 25 maart 1, 2 en 3 juni 26 juni 29 juni 18 juli t/m 28 juli 23 t/m 25 juli 28 juli t/m 7 augustus 8 augustus

2006 2006 2006 2006 2006 2006 2007 2007 2007 2007 2007 2007 2007 2007 2007 2007

Troepweekend 1 Filmnacht Clusterweekend 1 BBQ Troepweekend 2 Sinterklaasweekend Troepweekend 3 Tjilp Troepweekend 4 Clusterweekend 2 Contingentsdag Receptie Gouverneur Voorreis Kibblestone HomeHospitality Wereld Jamboree Citytrip

Sint Odiliënberg Maastricht Heeze Blerick Voerendaal Venlo Uden Uden Maastricht Rijsbergen Den Bosch Maastricht Kibblestone Wall Heath Chelmsford Londen

4 4 5 6 7 8 8 9 9 9 9 9 10 12 14 18

*in het Verenigd Koninkrijk

2

VK* VK* VK* VK*

achtergrondinformatie

datum

wat

pagina

over

pagina

18 juli 19 juli 20 juli 21 juli 22 juli 23 juli 24 juli 25 juli 26 juli 27 juli 28 juli 29 juli 30 juli 31 juli 1 augustus 2 augustus 3 augustus 4 augustus 5 augustus 6 augustus 7 augustus 8 augustus 9 augustus

Heenreis On site 1 Excursie 4 On site 2 en 4 Excursie 3 On site 1 en Hoho Hoho Hoho Excursie 2 en On site 3 Naar de WJ! Opening Trash en World showcase Gillwell Adventure, Challenge 100 Elements Sunriseday en World food festival AquaVille Startburst GlobalDevelopmentVillage Splash! TerraVille Sluiting Londen Terugreis

10 10 11 11 11 12 12 12 13 13 14 14 15 15 15 17 17 17 18 18 18 18 19

website patrouilles organisatie het tjilpproject jeugdberaad correspondenten Scottie Robotakleding onze yells eten op de WJ Brownsea Island reunies alle troepleden

2 3 6 8 8 8 8 9 12 14 16 17 20

website Direct na het eerste troepweekend werd robotatroep.nl actief. Deze site bleek een schot in de roos. Via het ‘funboek’ liet iedereen die daar zin in had een berichtje achter en op die manier bleven de contacten ook tussen de troepweekenden door meer dan levendig. Wat bijna niemand weet, is dat er dusdanig enthousiast gebruik werd gemaakt van het ‘funboek’ dat er tot vier keer toe sprake is geweest van een nieuw funboek, simpelweg omdat het ‘oude’ funboek het niet meer aan kon. Alle vier de funboeken bij elkaar hebben meer dan 110.000 berichtjes verwerkt. Naarmate de voorbereidingen vorderden schreven ook anderen dan leden van de Robotatroep regelmatig iets in het funboek. Verder gebruikten we se site voor verslagen, foto’s en het smoelenboek. Ook na het avontuur in Engeland is robotatroep.nl nog steeds actief, zo werd er voor de tweede reunie (november 2008) via de site een spel gespeeld om de startlocatie van deze reunie te raden. De site zal ook in de aanloop naar de WJ in Zweden in gebruik blijven.

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

patrouilles Alle troepen die deelnemen aan de Wereld Jamboree worden opgedeeld in kleinere groepjes van vier personen, patrouilles genaamd. In tegenstelling tot andere troepen kozen wij ervoor om niet alles in de patrouilles te doen. We gebruikten het positieve effect van het GLEK-spel ten volste en mixden de groepjes regelmatig door elkaar. Sowieso waren er voor corvee nooit negen deelnemers nodig, dus daar hadden we al snel kleinere groepjes voor gevormd. Toch gebruikten we de patrouilles soms om de troep bijvoorbeeld snel te splitsen. Onze patrouilles waren: OepsieFloepsie SpetterPoepsie

Patrouille Zonder Naam

Romy Petra Michelle Stijn Jim Karin Maud Roy Patriek

Anke Robbert Esther Tim Abigail Dennis Rianne Caro Oscar

N2O

NoStyle

Menno Guy Coen Pascal Angelique Ruben Wendy Lynn Gwendoline

Max Laura Sjors Liesbeth Pieter Anne Solange Manon Paul

Robota for Life !! Dit is het logboek van de Robotatroep. Voluit de Roodborsttapuitentroep, maar die naam zegt bijna niemand iets. De Robotatroep nam in 2007 deel aan de 21ste Wereld Jamboree in Engeland. Al in 2005 werd de leiding bij elkaar gezocht. Uiteindelijk bestond het enige echte Robotastafteam uit Erwin, Bas, Riette en Maykel. In 2006 gingen de voorbereidingen verder, nu met de jeugdleden erbij. Diverse troepweekenden, clusterweekenden en tussendooractiviteiten werden er opgezet zodat we zo voorbereid mogelijk aan de Wereld Jamboree zouden kunnen beginnen. In juli 2007 was het dan eindelijk zo ver. We vertrokken naar Engeland. Eerst een uitgebreide voorreis met als thuisbasis het Scoutingterrein Kibblestone, later de Wereld Jamboree zelf in Chelmsford. Dit logboek is een verslag van de belevenissen. Het is een verzameling van teksten en foto’s die door de deelnemers zelf zijn gemaakt. Hier en daar wordt er achtergrondinformatie gegeven. Er zijn veel foto’s afgedrukt. En alhoewel een foto meer verteld dan duizend woorden, vertelt dit logboek bij lange na niet de volledige Robota-ervaring. Alleen als je een Robota was, weet je wat het is om een Robota te zijn. Het Nederlands contingent gaf ook een herinneringsboek uit. Het is een totaaloverzicht van alle voorbereidingen door alle Nederlandse troepen. Een omschrijving van alle activiteiten in Engeland en in de voorbereidingen is er in te vinden. Bijvoorbeeld ook over de ouderdagen, die verder niet in dit logboek genoemd worden. Vanaf pagina 277 worden er enkele pagina’s besteed aan onze troep. De organisatie van de Wereld Jamboree gaf een mooi fotoboek uit, dat goed laat zien hoe groots en internationaal deze Jamboree was. Dit logboek is bedoeld om de enige echte Robotasfeer en -eigenheid weer te geven. Samen met het herinneringsboek van het contingent en het photobook van de organisatie kan het misschien een idee geven van wat wij beleefd hebben. Mocht het na het lezen en bekijken van dit logboek nog niet duidelijk zijn: het was geweldig !!

Dit tekst in dit logboek is geschreven door alle leden van de Robotatroep. De teksten van de voorbereidingen hebben op onze website gestaan bij wijze van verslag. In Engeland nam Esther het initiatief om een logboek te beginnen en bewaarde ze alle input. Indien de schrijver bekend is, staat deze vermeld. Ook de foto’s zijn door diverse troepleden gemaakt. Alle foto’s en enkele filmpjes zijn te vinden op DVD’s die bij dit logboek horen. Deze zijn geproduceerd door Bas. De opmaak en eindredactie van dit logboek was in handen van Maykel. Een kleurenversie van het logboek is te downloaden via www.robotatroep.nl. De teksten omvatten lang niet de hele beleving zoals de Robotatroep die heeft ervaren. Maar ach, het is een mooie aanzet. Alleen als je er bij was weet je precies hoe het voelde ;).. 3

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

1e troepweekend 4 en 5 maart 2006 Sint Odiliënberg door Romy Op 4 maart was het eindelijk zo ver! Ons eerst troepweekend. We zouden heel onze troep voor de eerste keer zien. Ik had er enorm veel zin in, vooral toen ze me ‘s morgens om ja, serieus kwart over acht kwamen ophalen. In de auto hadden we het er met z’n vieren over! Toen we daar aankwamen voelden we ons meteen thuis. Gelukkig, hadden we ons nergens druk overgemaakt. Toen iedereen binnen was, kregen we allemaal een uber mooie maar wel ingewikkelde button opgespeld. Iedereen keek elkaar aan en het was even stil. Onze geweldige leiding stelde zich even snel voor. Nu konden we nog weg! Maar gelukkig viel het mee, iedereen was ge-

GLEK-Show = Grote Leer Elk aar Kennen –sho w bleven. We besloten om alle ouders de deur uit te schoppen en ons feestje te laten beginnen! Zo gezegd, zo gedaan. Dan denk je dat het rustig is, komen ze aanzetten met een baby. Maar geen gewone baby, NEE een superbaby! Hij had een mooie wieg van ons gekregen en we besloten om hem de naam ROODBORSTTAPUIT te geven. Toen vonden we het wel een idee om ons zelf op de WJ ook maar de ROODBORSTTAPUITEN te noemen. En daarvan hebben we de afkorting Robotatroep gemaakt. Zo gaan we dus vanaf nu door het leven! Het is niet te geloven, maar we moesten gewoon onze eigen groepdassen afdoen maar in ruil daarvoor kregen we als troep allemaal dezelfde ram coole groene dassen. We vormen een echte eenheid. We kregen allemaal wel genoeg van al die plechtigheden. We vonden het tijd worden om elkaar eens een beetje beter te leren kennen. En daar wist Maykel onze programmateur wel wat op. Hij had heel gezellige spelletjes gemaakt zodat wij elkaar in no-time leerde kennen. We kenden Laura zelfs al, terwijl zij er nog niet eens was! We moesten allemaal een ballon opblazen en die aan onze benen vastbinden en daarna elkaars ballonnen 4

weer kapot trappen en als het goed was, kwam er toen bij iedereen een kaartje uit met een paar eigenaardige woorden erop. Die eigenaardige woorden zeiden iets over een persoon uit de Robotatroep. Je moest er zelf proberen achter te komen over wie het ging. Daarna gingen we het met z’n allen nakijken en bespreken! Hahaa… net alsof we op school zitten he! Nou wees maar niet bang, daar leek het nog niet eens bijna op! Bij een ander spel moest je tweetallen maken. En dat deed je aan de hand van je uber mooie, ingewikkelde button. (Maykel, daar heb je vast heel lang opgezeten!) Met die tweetallen kreeg je een aantal puzzelstukjes, wat samen het troeplogo vormde. Het ging er dus om welk tweetal dat als eerste gedaan had. Maar… en nu komt het! Het ging er ook om dat je zoveel mogelijk van elkaar te weten kwam! Want op het laatst werden er nog vragen gesteld over elkaar die je moest beantwoorden en waar je nog meer punten mee kon verdienen. Ik heb nooit geweten dat je zo snel mensen kunt leren kennen. We lasten even een lunchpauze in en kletsten wat met elkaar. Daarna deden we nog een paar van die spelletjes. En daarna kregen we een heerlijk diner. Ja, het was heerlijke Robota-mi door speciale mensen bereid en voor speciale mensen. Na het diner moesten er een paar kleine klusjes gedaan worden. We deden dat even snel met zijn allen en konden daarna weer snel verder gaan met het programma. Maykel had een soort van ‘Wie ben ik’ voor ons bedacht.. Je moest in twee kringen tegenover elkaar gaan zitten. Iedereen kreeg een sticker met een woord op zijn of haar rug. En je raadt het vast wel, je moest met behulp van ja-nee vragen erachter zien te komen wat er op je sticker stond. Je moest om de minuut tegenover iemand anders gaan zitten. Daarna volgde er een super vette enveloppentocht. Het was de bedoeling dat je met je groepje en een begeleider een tocht ging lopen met enveloppen. Je was het beste groepje als je zo min mogelijk enveloppen open had gemaakt. In die enveloppen zat de routebeschrijving en er zaten vragen bij. Je moest die vragen beantwoorden om te weten welke enveloppe je moest openen. Toen we allemaal terug waren kregen we lekkere warme chocomel om ons op te warmen. En als bijna afsluiter van de avond speelden

we de Lama’s. En als echte afsluiter van de avond keken we met zijn allen naar de film over de WJ in Thailand. Daarna mocht iedereen die naar bed wilde al naar bed en diegene die nog even wat wilde kletsen die kregen daar de gelegenheid voor. Toen is er bijvoorbeeld het lalalala-lied gezonden. Om één uur moest iedereen wel naar zijn eigen bedjes toe!De volgende morgen moesten we er alweer vroeg uit maar dat is niets nieuws voor echte Scouts. We kregen een heerlijk ontbijtje zodat we er weer even tegen aan konden. Nadat we levend bingo hadden gespeeld en de meisjes gewonnen hadden was er voor ons een hele crea-bea middag in elkaar gezet. Het was de bedoeling dat we uit houten platen versiering maakte alvast voor op ons WJ kampeerterreintje. En toen kwam het einde in zicht… vele auto’s met ouders kwamen ons weer ophalen! Helaas… maar dit weekeind zal nog lang in onze gedachten doorzweven of niet dan mensen?

filmnacht april 2006, Maastricht Zoals te lezen is in het verslag van Romy, zat de sfeer er al zeer snel in bij de Robotatroep. Er werd al snel besloten dat het volgende troepweekend veel te lang wachten zou zijn. Enkele troepleden hadden al contact gelegd met andere leden van het Nederlands contingent. Namelijk leden uit de troep ‘Tapuiten’. Er werden al snel plannen gesmeed om een gezamelijke filmnacht te organiseren. Deze vond dan ook plaats in Maastricht. Na enkele eenvoudige kennismakingsspelen om het ijs tussen de troepen wat te breken werden de hele nacht films bekeken.

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

1e clusterweekend 22, 23 en 24 juni 2006 Heeze door Dennis Op een plek, hier niet zo ver vandaan, tussen de Brabantse bomen, blijkt een klein plaatsje te liggen: Heeze, de plaats voor ons eerste clusterweekend! Nog even mama en papa uitzwaaien, en dan ben je er een weekendje van af! We zagen Riëtte al staan, en ze zei dat we gewoon het pad en de bordjes moesten volgen. Zo gezegd zo gedaan, en we liepen, en liepen, en liepen, en plotseling zagen we tussen de hoge bomen Maykel oprijzen. Hij was andere mensen al duidelijk aan het maken waar en hoe ze hun tent op moesten zetten. Dit zei hij

tegen iedereen, zou hij daar niet moe van worden? Eindelijk zagen we iedereen weer! Snel werden de tenten opgebouwd en moest iedereen in een kring gaan staan. Terwijl wij de tenten hadden opgebouwd, had de leiding ijverig touwtjes zitten knippen, waarvan iedereen er nu één kreeg. Met het gekregen touwtje moest je de voet van je buurman en van jezelf met elkaar verbinden, waarna Maykel met een spel kwam. Iedereen stond nu met de gezichten naar binnen toe gericht, wij

moesten ervoor zorgen dat we allemaal met het gezicht naar buiten toe stonden. Na wat niets uithalende pogingen, hielp Riëtte ons en door haar kwamen we alsnog goed te staan. Na alle touwtjes te hebben opgeborgen, kwam Maykel met een stapel stikkervellen aan, voor het “FF Plakke spel”. Het was de bedoeling stikkers van de Robotatroep te “swoppen” met stikkers van de andere troepen en zo van elke troep één stikker te bemachtigen. Voor deze swopactie had je het hele weekend de tijd, maar voor de meeste enthousiaste Robota’s was één avond meer dan voldoende. Terug op het eigen Robotaterrein werd er besloten een kampvuur te maken. Het duurde even voordat er iemand het initiatief nam om hout te sprokkelen, maar gelukkig is het toch nog een mooi kampvuur geworden. ’s Avonds zijn ook nog een aantal mensen gaan “socializen”,

oftewel kennismaken met andere mensen. Rond middernacht is iedereen naar bed gegaan om daarna ’s morgens weer om kwart voor acht op te staan. ’s Morgens, kwart voor acht stipt, werd er veel herrie gemaakt om de mensen die nog zouden slapen goed waker te maken, met de boodschap dat als ze over een kwartier niet klaar waren, ze niks te eten hadden. Iedereen was snel uit z’n tent en er kon snel gegeten worden. Maykel vertelde ondertussen wat we vandaag gingen doen, en ook dat hij twee mensen als troepcorrespondent en twee mensen voor de jeugdraad moest aanwijzen. Ook legde hij alvast het “postenspel” uit, het spel waar we de rest van de dag mee bezig zouden zijn. Dit werd gedaan, en iemand van de IST-ers kwam ons halen voor de opening in de Arena. Hier deden de IST-ers een toneelstukje en heette de contingentstaf ons welkom. Hier begonnen we met het postenspel. Je moest met je patrouille team (patrouilles zijn het nog niet, dit is een uitprobeersel, dus team) langs allerlei posten, die stonden voor landen waar ooit eens een World Jamboree is gehouden. De teams werden bekend gemaakt en ieder team ging op pad. We kwamen langs allerlei leuke, minder leuke en nietleuke spelletjes. Om 12 uur werd er een korte pauze gehouden om te lunchen, en daarna werd er weer net zo vrolijk verder gegaan. Om 4 uur was het postenspel afgelopen en gingen de mensen van het jeugdberaad en de troepcorrespondenten naar de Arena. De rest ging terug naar het Robotakamp, waar, voor zover ik heb gehoord, een heleboel papieren hoedjes zijn gevouwen voor een later spel. Toen iedereen weer terug was in het kamp, was het tijd voor het avondeten: macaroni! Iedereen vond het lekker en Riëtte kon zelfs nog een paar complimentjes in ontvangst nemen. Na het eten en het afwassen, maakte iedereen zich klaar voor het groenste feest van Nederland: SENSATION GREEN! Iedereen was in zijn groenste kleding, er liepen zelfs hele voetbalvelden rond. Snel gingen we naar de Arena en genoten van een “geweldige” dj, die net iets te vaak Brabant draaide ;-). Later op de avond kwam hij toch met betere muziek en werd het toch nog heel gezellig. En Sensation Green betekende niet dat iedereen in het groen, was de GELE kwikstaarten moesten weer iets anders hebben en waren in, hoe verassend, het geel! Om half twaalf (?) was het afgelopen en ging iedereen op zoek naar de tenten. En weer begon de dag voor ons op zondag om kwart voor acht. We kwamen weer moeizaam de tent uit en gingen aan het ontbijt. Na het ontbijt werd Erwin, de nieuwe

t r o e p s t a f l ei d er, geïnstalleerd en kreeg hij de mooie groene Robotadas om en kreeg hij een mini Scottie. We deden met Ferry een “moment van bezinning” en luisterden verbaasd naar Alfred Jodokus Kwak, die, tegen zijn wil, bij een stel kippen is gezet door de Koning, vanwege de vogelgriep. Over dit geluidsfragment moesten we discussiëren, en hoewel niet iedereen begreep wat nou de bedoeling was, is het nog aardig gelukt. Na dit moment, kwam Maykel ons halen voor een spel dat hij met een andere programmamaker heeft bedacht: het Tum Tumspel. Elk team kreeg een aantal blaadjes, waarop puzzeltjes stonden. Deze puzzels waren echter niet compleet, en de missende stukjes hingen ergens in het grote bos. Als je de verdwenen stukjes had, kon je de puzzel oplossen en op een zin uitkomen. Je kon afgetikt worden door mensen met een puntmuts, en dan moest je je leven (die papieren hoedjes die iedereen als gekken heeft gevouwen) inleveren. Het was een geweldig leuk spelletje, had het niet verwacht maar amuseerde me prima. Echt iets voor Maykel! Na het leuke gedeelte, gingen we over tot het plechtige gedeelte: de sluiting. Een heleboel ouders hadden zich verzameld in de Arena om de sluiting samen met ons mee te maken. In de opening was er al een toneelstukje van twee ISTers die deden alsof ze in de toekomst waren en terugblikten op de WJ, nu ging dit toneelstukje verder. Er werd ook nog voor elke troep één duif vrijgelaten en dan werd het weekend officieel gesloten L. De Robota’s gingen nog terug naar hun kamp, waar ook nog op de Robotamanier (lalalala) werd afgesloten. Iedereen nam afscheid van elkaar en hoopte elkaar snel weer te zien! Tot in september!

5

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

BBQ 19 en 20 augustus 2006 Blerick door Esther De tijd gaat snel! zo ben je nog druk aan het organiseren en dingen bedenken voor de bbq en zo zit je versuft thuis op de bank en realiseer je je opeens dat de bbq al voorbij is! Maar ik zal zeker niet de enige zijn die vind dat het in een woord geweldig was! Voor de mensen die dit geweldige gebeuren hebben gemist kan k alleen zeggen dat je echt iets hebt gemist. Maargoed voor de mensen die er niet bij waren hier een klein verslagje. Op zaterdag 19 augustus om 11 uur stapte ik in de auto om naar Blerick, Anke te rijden. Jammer genoeg kwamen we in de file terecht zodat k er later was. Maar ik ben er gekomen. Toen k bij anke thuis kwam was Shona er ook. Later zijn we naar het HK gefietst waar het allemaal ging gebeuren. Daar aangekomen had Anke me eerst alle lokalen laten zien zodat k een beetje de weg wist. Toen hebben we de banken naar beneden gehaald *via een nooduitgang naar onder via een trap!* en klaar gezet in het lokaal waar we zouden gaan eten. Toen moesten we nog eventjes snel naar de winkel. We waren ons aan het klaar maken toen rond 18.35 Maykel opeens kwam aanzetten! En steeds meer druppelde de enthousiaste bbq gangers binnen. welkom geheten met een ‘lekker’ drankje en een foto! Die natuurlijk allemaal op de site komen te staan! Maargoed, toen iedereen er was zijn we begonnen met een opening, een praatje en het Robota en Tapuiten lied en natuurlijk het Lalala liedje. Het was heel leuk om veel van jullie terug te zien na z’n lange tijd! Na de opening moesten ze eventjes hun slaap spullen klaar leggen etc etc zodat wij de bbq klaar konden maken. En toen konden we beginnen met bbqen en heerlijk eten! Zo vond ik het tenminste. Na het eten moest er natuurlijk afgewassen woorden etc etc. Daarvoor hadden we een paar mensen (vrijwillig) aangewezen, maar dat wou maar niet opschieten dus heb k zelf maar fftjes een handje geholpen. Daarna hebben we lekker kunnen lounge en relaxen (chill) Bij kletsen van de vakantie, en dat was heel gezellig. Anke en k hadden nog een nachtprogramma wat we gedeelte lijk hebben kunnen doen. We begonnen om 12uur met een verassing iets. Een stilte moment, 1 minuut, voor de mensen die niet aanwezig konden zijn. Maar zo stil was het nou ook weer niet. Maargoed, we hadden daarna nog een spelletje gedaan, slinger tikkertje. En daarna kwam een verhaal en een paar mensen hadden een ‘spookverhaal’ verteld *joentje en luukjuh* Daar heb k zelf ook erg van genoten. Niet iedereen luisterde maar dat moesten ze zelf weten, het was in iedergeval erg grappig! Om drie uur moesten we binnen zijn, en 6

er zijn wat mensen gaan slapen op de slaapzaal. Ik zelf zat met een groepje mensen in een lokaal met banken erg gezellig. En toen was het opeens al 7uur, de bbq moest schoongemaakt worden omdat hij al om 8uur werd opgehaald. Toen de bbq weg was zijn we de tafel gaan klaar maken voor het ontbijt, en iedereen heeft hoop ik lekker ontbeten. Na een heerlijke nacht rust??! Na het eten begonnen we met opruimen, de lokalen moesten schoon gemaakt worden, afgewassen en van alles moest nog gebeuren. We hadden er een beetje vaart achter gezet en gelukkig hadden we nog fftjes tijd over om lekker op ons luie gat te gaan zitten en een grappig spelletje te doen, met een clou die k nu nog steeds niet weet (maar dat ligt wel aan mij) (niet iedereen deed mee aan dit spelletje) En toen was het al weer bijna 12, en moesten we afscheid nemen. Eerst nog afgesloten gezamenlijk en toen werd het steeds leger in het gebouw. Ja jongens, ook deze activiteit was afgelopen, op naar de volgende! En ja die is er, let op je inbox! PS: Fietfieuw

BADKUIP

organisatie hoe zit het nou precies…? Op de Wereld Jamboree waren er uiteindelijk meer dan veertigduizend Scouts. Al deze Scouts bereiden zich op een andere manier voor op het avontuur. Het is een goed gebruik dat de Nederlandse Scouts al anderhalf jaar van te voren beginnen met de voorbereidingen. Niet alle landen bereiden zich zo uitgebreid voor op de Wereld Jamboree. De Jamboree wordt georganiseerd door de World Organisation of the Scouting Movement. In elk land waar Scouting actief is, is er een nationale Scoutingorganisatie. Soms is dat er meer dan een, bijvoorbeeld per geloofssoort. In Nederland is alleen Scouting Nederland actief. De WOSM benaderd de nationale Scoutingorganisaties met de vraag of ze willen deelnemen aan de Wereld Jamboree. Samen vormen die landsorganisaties dan een contingent. In Nederland zorgt Scouting Nederland dus alleen dat er een Nederlands contingent voor de Jamboree komt. Vanuit Nederland ging er een groot contingent naar de Wereld Jamboree. Dat contingent bestond uit drie clusters, namelijk Noord-Oost, Zuid en West. Elk cluster bestond uit acht of negen troepen. Elke troep bestond uit zesendertig jeugddeelnemers en vier troepstafleden. Die jeugddeelnemers waren weer verdeeld over vier patrouilles. Naast de vijfentwintig troepen en hun troepstaf, bestond het Nederlands contingent uit negen clusterstafleden en zeventien contingentsstafleden. Op elk niveau waren de vier reguliere troepstaffuncties vertegenwoordigt: teamleider, quartermaster (materiaal, logistiek en voeding), welfare en programma. Op het contingentsniveau waren daarnaast ook personen actief in de sponsoring, communicatie, veiligheid en het secretariaat. Het Nederlands contingent bestond daarnaast ook uit vele IST’ers (International Service Team) die in Engeland hun handen uit de mouwen staken. Al met al bestond het Nederlands contingent uit 1500 personen.

De foto’s op deze pagina zijn nog van het eerste troepweekend (zie pagina 4)

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

2e troepweekend 29, 30 sept.,1 okt. 2006 Voerendaal door Manon Vrijdag: Het begin van het 2de Troepweekend van onze geweldige Robotatroep!. We wachten af tot iedereen er was. En nemen daarna afscheid van de ouders. Iedereen was weer blij om elkaar te zien. En we begonnen de tentjes op te zetten. Toen dat was gebeurd gingen we een dropping doen. Buiten het scoutingterrein stond een container op ons te wachten. Daar moesten we met z’n alle in. De deuren gingen dicht en alle lichten waren uit. Toen we er waren moesten we in patrouilles een tocht lopen. Tijdens die tocht kwam je ( als het goed is) punten tegen. Het waren briefjes met 1 t/m 4 punten. Wie als eerste bij de punten was kreeg de 4 punten. De 2de 3 punten en zo verder. Toen het was afgelopen moesten we weer terug naar het kruispunt waar we waren begonnen. Vanuit daar moesten we weer naar het scoutingterrein lopen. Toen we daar aan kwamen mochten we even rusten en keken daarna 2 filmpjes. 1 van de jamboree in 1937 en 1 promofilmje van de jamboree van 2007. En bij een filmpje hoort natuurlijk ook POPCORN! En daar had Maykel voor gezorgd. Toen de filmpjes waren afgelopen mocht je nog binnen blijven en de gene die naar bed wouden mochten naar bed. Je sliep samen met je buddy in de tent. Zaterdag: We werden weer wakker. En sommige mensen hadden niet eens geslapen(had ik gehoord). We ontbijten even en gingen weer verder met het programma. We hadden een nieuwe uitvinding: De Telekilo. Dit is een soort grote brievenbus. Iedereen kon een bericht schrijven voor iemand en die dan in de Telekilo doen. Elke dag werd dan wel 3x (of meer) de Telekilo geleegd en in de postvakjes gedaan. Zo kun je dingen zeggen tegen iemand via de Telekilo. Het volgende wat op het programma was: Het info-zesje. Hierbij deden we in groepjes(die toen werden gemaakt) 6 Opdrachten, zeg maar. Dat waren een toren van verwachting bouwen. Hier moesten we opschrijven wat we van de Wj verwachten. En bij elke verwachting mocht je een (Jenga)blokje opstapelen. Dan hadden we ook nog een dropproeverij. Drop is natuurlijk heel bekend in Ne-

derland. En zo gingen we kijken of we de dropsmaken uit elkaar konden houden. Met een blinddoek op natuurlijk. We hadden ook nog 2 tjilp-ideeën moeten bedenken. Bij 1 van de tjilpideeën moesten we een top 10 van wat we zouden kunnen doen samen met de vogels. Iets organiseren om in de bossen te doen bijvoorbeeld. Dan hebben we ook nog brood gebakken boven het kampvuur, met dozen de goede volgorde krijgen en bij Ferry een paar vragen beantwoorden over Engeland. Dan gaan we weer verder. En gingen we naar buiten. Daar waren 2 spellen: Hollandse Leeuw, of hoe sommige da ook wel noemen: Britse bulldog. Met een touw een vierkant krijgen zonder te kijken. Dat deed je met z’n 5 e. Ieder een hoek en het 5e persoon kan dan meten(als dat nodig was). Iedereen vond Hollandse Leeuw zo leuk dat we het nog een keer deden, maar dan met iedereen. We waren allemaal uitgeput van het ravotten en gingen weer naar binnen. Daar

lag een groot wit vel helemaal uitgerold. En daar konden we met stift al onze tjilpideeën op schrijven. En dat waren er veel zeg ik je ;). Toen dat weer klaar was gingen we een bord spel doen, traviant. Maar waren de vragen zelf verzonnen. Het waren eigenlijk zinnetjes. En dan moesten de mensen die toen aan de beurt waren zeggen wat ze daarvan vonden. Zo kreeg je interessante verhalen te horen :P.

Het was alweer bijna avond. En mochten zelf weten wat we gingen eten. We werden in groepen gedeeld en moesten daarmee boodschappen gaan doen voor het avondeten. Iedereen had een soort groep waar die zich aan moest houden. Bijvoorbeeld vegetarisch, vlees, toetje, enz. En het moest allemaal koud zijn. Iedereen was druk bezig met zijn eten en uiteindelijk was het klaar. Als je zo over het buffet keek zag het er allemaal heel lekker uit. Iedereen had lekker gegeten en toen mochten we aan het toetje beginnen: De toetjes van Esther. Iedereen vond ze er heel mooi uit zien en leken ook wel lekker. Maar toen je er met je lepel in ging… allemaal zachte koekjes, dat hadden we niet verwacht :P. Maar sommige vonden het toch lekker. Fijn dat het heeft gesmaakt ;). Iedereen was na het eten wel toe aan even een beetje rustig zitten. Daarom was er een kampvuur gemaakt. Er was een bonte avond en daar had je je van te voren voor kunnen opgeven. Dennis & Coen hadden samen een paar liedjes op gegeven. En Maykel had ook een paar dingen verzonnen. En Roy had nog even een paar mooie liedjes op zijn gitaar gespeeld. Dennis & Coen waren zeer populair met hun optredens van Big & Betsie en Samson & Gert. Zondag: We zijn weer bij de laatste dag aan gekomen. We hadden een lekker ontbijt met een ei & spek. Maar het programma must go on. Het volgende was het bespreken van Tjilp-ideeën die we hadden opgeschreven. Hier uit bleken er 3 aantrekkelijke ideeën te zijn en daar hebben we dan op gestemd. Uiteindelijk hebben we drie dingen bedacht die we misschien gaan doen. Dan moest er nog een TjilpTeam zijn. Daarmee hebben we papiertjes getrokken. En Esther, Solange, Anne, Pieter, Tim, Robert waren de gelukkige. Dan gingen we nog even werken aan de Robota-aankleding. Verder met de trekvogel en trekvogeltjes. En het mooie bord waar Scotti op staat. De ouders kwamen al aan toen we nog bezig waren met het verven en zagen enzo. En hun kregen informatie over de Wj. Toen bijna alles klaar was, was het afgelopen en namen we afscheid en zien elkaar weer op 25 & 26 November bij de tussenactiviteit van de Tapuiten en de Robotatroep.

7

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

het tjilpproject

26, 27 en 28 januari 2007, Uden

3e troepweekend

Elke troep die naar de WJ gaat, doet in zijn omgeving iets goeds voor de maatschappij. Het Nederlands contingent koos ervoor om, geheel in stijl van het contingentsthema, iets voor de vogels te doen. Wij als Robotatroep brainstormden tijdens ons troepweekend in Voerendaal over wat we met ‘Tjilp’, zoals het project landelijk heette, wilden doen. We verkozen ook een Tjilpteam dat het project voor ons verder ging vormgeven. Uiteindelijk kozen we ervoor om voor een groep kinderen een vogelspel te maken. Elke post ging over een bepaalde vogel en op die manier leerden de kinderen meer over de vogels. Samen met de Bevers, Esta’s en Scouts van Scouting Uden voerden we dit spel uit tijdens ons troepweekend in Uden. Het was een daverend succes, mede door de inzet van het Tjilpteam bestaande uit Pieter, Robbert, Tim, Anne, Esther en Solange. De hele troep werd bij het uitvoeren van het spel betrokken. De deelnemers weten in ieder geval méér van de vogels !!!

Scottie Natuurlijk mag Scottie, onze mascotte, niet ontbreken in dit logboek! Scottie kreeg tijdens ons allereerste troepweekend al zijn naam en is sindsdien een trouwe mascotte geweest. Manon ontwierp zelfs een naamkaartje voor hem zodat we hem terug zouden vinden als we ‘m onverhoopt eventjes uit het oog zouden verliezen. Dennis was min of meer de hoeder van Scottie, maar het was Bas die de feitelijke zorg over Scottie van Ferry over nam. 8

Sinterklaasweekend Venlo

correspondenten en jeugdberaad

De Robotatroep bleek een dusdanig gezellig geheel dat er al snel allerlei tussenactiviteiten georganiseerd werden. De troepstaf probeerde dit enthousiasme enigszings te temperen en bracht zeven ideeën terug tot twee, waarbij alle troepleden uitgenodigd werden en waarbij beide keren meer dan 90% van de troepleden aanwezig was. Uitgangspunt van deze activiteiten was telkens dat de hele troep mee kon doen, het echt een gezelligheidsactiviteit voor en door de troepleden zelf moest zijn. De troepstaf was betrokken maar slechts vanaf de zijlijn. Na de filmnacht samen met de Tapuiten vond ook de tweede extra Troepactiviteit samen met de Tapuiten plaats, namelijk een heus Sinterklaasweekend te Venlo.

Eens in de zoveel tijd kwam er een groep deelnemers samen die met elkaar bespraken hoe het binnen het contingent ging. Daar waren per troep twee vaste deelnemers voor. Alle deelnemers wisten bij wie ze terecht konden om iets aan te geven als ze wilden. Voor onze troep waren dat Max en Abigail. Romy en Dennis waren de troepcorrespondenten. Ze schreven stukjes over onze troep voor in het contingentsblaadje en stuurden zo nu en dan foto’s door.

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

uitvoering Tjilp

troepweekend 4

clusterweekend 2

27 januari 2007, Uden

23, 24 en 25 maart 2007Maastricht

1, 2 en 3 juni 2007 Rijsbergen

Het laatste troepweekend vond plaats in Maastricht. We waren te gast bij Scoutinggroep Fons Olterdissen in de Heeg. Het weekend bestond voornamelijk uit veel informeren en een informatieronde over normen en waarden. Want hoe ga je om met andere culturen en vreemde zaken? En wat is voor Nederlanders heel normaal maar voor Scouts uit andere landen niet? Na het serieuze deel veranderde het weekend zaterdag in een actief en gezellig weekend. Na een tocht dwars door Maastricht kwamen we uit bij een ander Sc o u -

tinggebouw waar ook onze vrienden van de Tapuiten waren. Samen sloten we het weekend af met een doldwaas landenspel, disco en scheepsspel op zondag.

contingentsdag

receptie Gouverneur

26 juni, Den Bosch

29 juni 2007, Maastricht

Op de contingentsdag (in eerdere contingenten ook wel ‘uitzwaaidag’ genoemd) werd er alvast afscheid genomen van Nederland. Alle troepen presenteerden zich en lieten zien hoe ze zich voorbereid hadden op de wereldse ervaring die hen te wachten stond. In onze kraam konden er GLEK-buttons gemaakt worden, kon men op de foto in originele Robotakleding en was er uiteraard een gastenboek om ons een behouden vaart te wensen.

Zoals de traditie het wil gingen de Limburgse troepen (Tapuiten en Robotatroep) op receptie bij de Gouverneur van Limburg, Dhr. L. Frissen. Chess Patelski, troepstaf bij de Tapuiten, overhandigde de originele contingents– en troepbadges. Voor ons had de Gouverneur een Limburgse vlag zodat we de provincie goed kunnen vertegenwoordigen. Ook onze Brabantse deelnemers waren natuurlijk aanwe- zig. En dat bleek maar go ed ook, want na afloop werd de enige echte knalroze ‘Robota Sponsor ed by Pinkpop’ -trui uitgereikt. Anne had hier via de Pinkpopbaas voor gezorgd. Lees meer over de Robotakleding in het kader hiernaast.

Robotakleding De Robotatroep was een onderscheidende troep in het Nederlands Contingent. Niet alleen qua naam maar ook qua kleding. Uiteindelijk bestond het gehele Robotatroep-kledingpakket uit:

•

• • • •

de enige echte Robotadas (.. allleen Insiders weten dat deze groene aaibare dasjes van oorsprong gordijnen waren) Robotapet Robotashirt, met beeld van de roodborsttapuit stylistisch weergegeven Robotatrui geregeld door Anne via Jan Smeets, Pinkpopbaas witte shirts met eigen afdruk van Scottie

Tezamen vormde dit roze-paars-blauwe setje met groene accenten een geweldig goeie outfit. Enkele troepleden besloten als aanvulling hierop tezamen een shirt met de duidelijke tekst ‘Soft ‘G’, tough Scout!’ aan te schaffen. 9

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

in het Verenigd Koninkrijk 18 juli t/m 9 augustus 2007

18 juli door Esther Om 05.20 ging de wekker, niet beseffend dat het nu echt de dag was, het vertrek! Na een tijdje raakte ik wel een beetje in de stress. Eindelijk na twee jaar verwachtingen was dit de dag. Niet dat het zo gek voelde. Eenmaal in Eindhoven aangekomen iedereen begroet en geknuffeld. En gelukkig voor Sjors had hij een Kersenvlaai (kersenlinzenvlaai eigenlijk) want anders was in genoodzaakt hem overboord te duwen. Met z’n allen de bus in onze ‘o z lichte bagage in te laaien. Eenmaal zittend de ouders uitgezwaaid en op naar Hoek van Holland Haven. In de bus was het gezellig, mee blere met de Nederlandse liedjes, het ultieme Scoutinggevoel! In Hoek van Holland Haven de bagage weer uitgeladen en die werd op een karretje naar de boot gebracht. Met Karin en Pascal het lange station afgelopen en onze giga boot bekeken. Door een lange gang de boot binnen gegaan. Heel Sjiek en mooi; spelkasten, winkeltje, restaurant en gemengde ruimte met banken en stoelen. Na even wachten vertrok de boot (14.45). Op het dek kon je Nederland zien uitvaren en het waaide lekker. Na een paar uur (de helft) begon de boot steeds meer te schommelen. Je zag niets buiten zee. We aten heel lekker magnetroneten (ahum..), toen kwamen er aan de zijkanten Engelse havenhuisjes in zicht! Toen wist ik dat ik wel echt in Engeland was. We gingen de boot af, niet door een gang, maar via het laadruim. Daar vrolijk gewacht tot de boot openging. Toen de bus ingeladen en toen kwamen we eindelijk (diep in de nacht) bij Kibblestone aan. We zochten ons terrein op en toen eindelijk slapen.

19 juli door Pascal Vandaag, na een veel te korte nachtrust an maar hooguit vier uurtjes, moesten we rond een uur of acht al weer naast onze tent staan. De leiding kwam ons even mededelen dat we op het grote veld moesten gaan openen. Dus wij, met de ochtendslaap nog in onze ogen, in een zeer slaapwekkende stoet naar het open terrein lopen. Door de modder baggerend kwamen we uiteindelijk aan en openden we gezamenlijk onze Kibblestone voorreis. Na heel wat afgezongen te hebben, een echte Scoutingtraditie, keerden we weer terug naar ons terrein. Ho stop! Dat deden wij niet; we waren natuurlijk allemaal uitgehongerd en wilden graag eerst allemaal wat eten. Gezamenlijk met nog twee andere troepen trokken we door naar de grote tent om daar een, als je het 10

mij vraagt, welverdiend ontbijt te krijgen. Er bleef geen stukje brood meer over en dus kon het uiteindelijk wel een geslaagde maaltijd noemen. Na dit ontbijt was het nog even chillen en daarna werd on de spellenmiddag uitgelegd. De troep werd in 2 delen verdeeld. Twee patrouilles per groep. In deze twee groepen gingen we naar onze spellen toe. De spellen die je kon spelen waren de echte typische Scoutingdingen zoals abseilen, vlotbouwen, speleologie, boogschieten, luchtdrukschieten, kratstapelen en meer dingen. Helaas kon je niet alles doen, daar was te weinig tijd voor. Maar ikzelf deed bijvoorbeeld het boogschieten. Dat was gewoon leuk doordat die man het goed presenteerde. Ook het luchtdrukknallen was vet om te doen. Het leukste, en dit is persoonlijk, was nog het speleologie oftewel door een doolhof van 50 cm hoog kruipen. Maar ook deze middag kwam ten einde. Na het avondeten werd het nog een avond waarbij lekker relaxed hangen een vereiste was. We deden niet veel bijzonders meer behalve wat hangen en wat praten met andere troepen. Rond een uur of 11 in de avond werd het tijd voor de laatste info voor morgen. Naja en daarna zochten we allemaal ons nest op. Niet dat er direct veel van slapen kwam als je bij Robbert, Stijn en Pascal in de tent zou hebben gelegen maar toch. Zeg het niet tegen de staf he!

19 juli door Roy We stonden op om kwart over negen. We gingen met de rest van Nederland naar

de opening. Tot aan de lunch hebben we wat gehangen. Niemand begreep waarom die opening zo vroeg moest als er verder niks te doen is. Daarna gingen we boog, kruisboog en buks schieten. Na het avondeten mochten we nog wat praten en daarna slapen.

19 juli Vanochtend om half negen moesten we op staan. Terwijl we er pas om vier uur in lagen. Gaaap! Om half tien was de opening met de troepen van de eerste reisdag. We waren niet dol enthousiast vanwege het slaapgebrek. Vandaag zouden we ‘on site 1’, spellencarrousel gaan doen. We hadden ’s middags en ’s avonds programma. Eerst zouden we gaan climbing. Maar dat was dubbel geboekt dus gingen we boogschieten. Dat was wel vet om te zien maar zo vaak raakte ik niet. Daarna gingen we dan raften, waar wij Nederlanders iets heel anders van verwachten dan de Engelsen, daar is het gewoon een vlot bouwen en op een klein meer ronddobberen. Het was heel mooi zonnig weer en ik vond het te warm om te gaan knopen dus viel ik bijna (wel eventjes stiekem) in slaap.

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only. gat naar beneden gelaten waarna je in de lucht hing. Nadat iedereen geweest was werd er gewisseld. We mochten nu abseilen waar de beginners eerst hadden geabseild. Hier mochten we wel ons zelf controleren. Dit mocht niet bij de andere omdat je daar alleen naar beneden werd gelaten. Na het abseilen mochten we nog gaan weselen omdat het te nat was om te klimmen. Weselen betekend door kleine gaten kruipen en over rotsen springen. Hierbij werd je heel vies omdat er veel modder lag. Het was wel heel leuk. Hierna zijn we met de bus terug naar Kibblestone gegaan. De rest van de avond hadden we vrij om te socializen

20 juli door Petra Die dag ben ik gaan windsurfen. Want iedereen had de dag ervoor een ticket gekregen daarvoor. Het was die dag erg koud. En het windsurfen was best moeilijk want er stond nogal een harde wind. Maar het was toch heel leuk Toen het vlot klaar was gingen we te water met korte broek, BH en reddingsvest. Dat was wel vet en nat, want opeens spetterden de peddels water over mij heen (Anke). Daarna met z’n allen in de BH’s drogen in de zon. Daarna teruglopen en eten. En Riette noemde Nynke, Esther en Eefje slettebakken omdat ze in hun bikinibovenstukje rondlopen. Na het eten luchtbux ofzo geschoten. Ik niet, voelde geen enkele zin om het te doen en te kunnen. Daarna kruisboogschieten wat eigenlijk gewoon boogschieten was, saai dus. Daarna wat gesocialised. Erg gezellig en dan weer heeerlijk slapen!

20 juli door Guy Gisteravond hebben we tickets getrokken voor de activiteiten van vandaag. Er waren een aantal activiteiten: abseilen/ klimmen, high rope course, weselen, mountainbiken en zeilen/windsurfen. Mijn ticket was abseilen/klimmen. We vetrokken met d de bus naar Peak District. Hier aangekomen werd uitgelegd hoe alles werkte. De groep werd opgedeeld in twee. Een groep bestond uit mensen die al eerder hadden geabseild en de andere uit mensen die het nog niet hadden gedaan. Stijn, Coen en ik hadden de avond van tevoren geabseild op het terrein dus mochten we mee met de gevorderden. Hierbij werd je eerst door een

21 juli We moesten om half acht op staan om te ontbijten en daarna gingen we naar de bus om naar de mijn te gaan. Toen we daar aan kwamen kregen we eerst een rondleiding in het museum. Daarna gingen we de mijn in. Helm op, batterij om je middel en let’s go! We kregen een gids met maar vier tanden dus die was niet te verstaan! Maar je kon wel zien wat hij bedoelde. In de mijnen gebeurden vroeger veel ongelukken: overstromingen enzo. Het was overal vet laag. Maar ik kon gewoon rechtop lopen. Lang leve het klein zijn! Toen we de mijn weer uit kwamen gingen we eten en daarna weer met de bus terug naar het kampterrein. Om kwart voor twee kwamen we aan en om kwart voor twee zou de volgende bus vertrekken maar ik moest mijn geld nog halen dus moest ik rennen door de modder! En ik vond ook nog de tickets van Laura en ging die nog geven en toen gingen we shoppen! In het winkelcentrum was het echt wel gezellig en heb ik allerlei dingen gekocht zoals een paar laarzen (met vlinders). Die heb ik wel nodig met al die modder op het kampterrein! Toen we weer terug waren gingen we eten: salade, sla, sateh en appel. Daarna gingen we brood smeren voor ‘morgen’ zodat we een kwartier later op konden staan. Toen we daarmee klaar waren gingen we naar het geest. Dat was echt mega leuk, je kreeg drie drinkbonne-

tjes en een chocoladebonetje en ik had het hoedje van Noortje op. Daarna ging ik slapen om half twaalf.

22 juli door Coen De dag van te voren hadden we al vier broden gesmeerd zodat we een half uur langer konden slapen. Toen we opstonden hebben de dagtripspullen gepakt en zijn we in de bus gestapt. Daar hebben we ontbeten. Onderweg naar Shakespeare in Stratford-upon-Avon. Hier hebben we de geschiedenis van Shakespeare in een theater geleerd toen die was afgelopen hebben we wat rondgelopen in de geboortestad van Shakespeare. De Engelse Subway zo lekker dat de helft van alle Scouts effe naar binnen is gegaan. We verzamelden met z’n allen bij de bus en vertrokken richting Warwick Castle. We stapten uit de bus en kwamen zingend de poort door. Eenmaal binnen mochten we vrij rond gaan kijken in de verschillende vertrekken in het kasteel. We hebben de stappen en een wapenkamer gezien. Het verdere waren arsenaal en de geheime kamers hebben we ook gezien. Jim en ik zijn fish and chips gaan eten en hebben een heel gesprek gehad met 2 pauwen. We hebben daarna een korte siësta gehouden. Tegen een boom aan het water. We dachten dat we beter onze ogen dicht konden doen want Engelse mensen zijn echt te lelijk om aan te zien daarna zijn we nog op het gras gaan liggen want er stond alleen dat je niet op het gras mocht lopen. Toen we weer met de bus terug gingen hebben we heel veel gezongen. Eenmaal terug op Kibblestone hebben we gegeten en vrije tijd gehad tot het dagelijkse info-kwartiertje van Maykel om kwart over elf. Toen sloten we de dag met de enige echte Robotarap en daarna gingen we lekker slapen.

22 juli door Paul Wist je dat… .. we 280 minuten in de bus hebben gezeten .. de route over de kasteelmuur 530 treden had .. er 10 centimeter water in de McDonalds stond .. W=we 80 minuten hebben mogen shoppen .. we busnummer 1 hadden .. we om 06.15 opstonden .. we 12 broden hebben gesmeerd .. de bus 59 plaatsen had .. we met 10 troepen gingen .. er 10 flitsen zijn geweest bij de groepsfoto .. Erwin drie keer te laat was .. er 6 pakjes boter zijn weggegooid 11

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

23 juli door Ruben Op de 23e mochten we uitslapen tot half tien. Normaal lukt me dat nooit maar nu moest iedereen nog gewekt worden om half tien. Na het ontbijt gingen we alle tenten stormklaar maken want we gingen naar de Hoho. Toen we klaar waren moesten we met onze spullen naar de bus lopen. Hier zeiden ze dat we nog vijf minuten moesten wachten. Maar uiteindelijk werd het anderhalf uur want ze waren de bussen kwijt. We gingen als allerlaatste troep van Kibblestone weg en de contingentsleiding zei nog dat ze dat extra hadden gedaan omdat wij het minste zeuren. Dat is natuurlijk ook zo want wij zijn ROBOTA!. De meeste andere troepen zijn niet zo leuk, sommige wel. Toen gingen we naar Wallheath. Daar aangekomen kregen we een of ander spul met ingrediënten uit een dierenwinkel. We kregen ook nog een broodje hamburger (mmm!). Na het eten gingen we naar een of ander jongerenhuis daar konden we klimmen, voetballen, basketballen, biljarten enzo. Ook waren er computers dus kon iedereen zijn email kijken en MSN’en. Ik heb met een Engelse (Etan ofzoiets) gebiljart en geklommen en na een paar hele leuke uren gingen we terug naar het Scoutinggebouw. We dachten dat we met z’n allen in een zaal lagen. Maar daar begon Tom een zeil op te hangen maar niemand begreep waarom. Toen vertelde Maykel dat jongens en meisjes vannacht strikt gescheiden moeten slapen. Dat maakte ons niet zo veel u i t

en Maykel zei dat hij voor de volgende nacht wel iets zou bedenken. Ik sliep weer als eerste dus ik kan niks vertellen daarover.

23 juli door Pieter We mochten tot half tien uit slapen. Ik was weer als eerste wakker. Daarna gingen we de spullen inpakken. Na de spullen inpakken gingen we alles stormklaar maken. We moesten om half twee klaar staan. Na ongeveer een uur en dertig

onze yells In volgorde van verschijning: ‘Lala lala, la lala lala, la lala lala, la lala lala. La lala lala, la lala lala lala lala lala lala.’ (belangrijk: bijbehorende knieklapbewegingen bij de buurman/buurvrouw!) ‘Dit is de rap van Robota sweeeeet, ga er maar voor zitten en verveel je nieeeet. Wij zullen wel vertellen wie de beste is, want Robota is totaal niet mis! Boem, sjalakalaka Boem, jaaaahhh. BOEM! Sjalakalaka BOEM!’ ‘En ik loop hier alleen, in een te stille stad, ik heb eigenlijk nooit last van heimwee gehad, maar de mensen ze slapen, de wereld gaat dicht, en dan denk ik aan Braburg, want daar brand nog licht’

minuten kwam de bus. We moesten zo lang wachten omdat de contingentsleiding geen afscheid van ons kon nemen. We gingen naar de Hoho-plaats. Die plaats heet Wallheath. We kwamen aan om half vijf. Pascal moest als eerste iets eten. Ik vond het heel vies. We gingen naar een jeugdhuis. Rond half tien gingen we terug naar het gebouw. Hier kregen we een snack. Daarna ging het licht uit en moesten we op de grond gaan zitten. Patriek kreeg een taart omdat hij jarig is. Ineens kwam er een scherm in de zaal en moesten jongens en meisjes toch apart slapen. Ik wist niet dat ze hier nog zo ouderwets waren! Daarna gingen we matjes opbouwen en slapen.

24 juli door Lynn We moesten om kwart voor acht op staan, ons ontbijt was al bijna klaar en er was echt vanalles: toast, cornflakes, koffie, thee enzovoort. Na het ontbijt gingen we naar het Black Country Museum, een soort van dorp over hoe Engeland vroeger was. Dat was stoer omdat je niet saai hoefde te luisteren maar gewoon rond kon lopen. Toen we terug waren moesten we onze spullen pakken, we gingen douchen! We moesten met z’n allen een stukje lopen door het dorp. De mensen keken heel raar uit het raam: iedereen op slippers en met badspullen onder z’n arm enzo. Tom had geregeld dat we bij een Rugbyclub mochten douchen en er was WARM water! Daarna zijn we in een restaurant uit gaan eten. Jaha, een restaurant! (eigenlijk meer een cafe maar restaurant klinkt beter ;) ). Het was in ieder geval heel erg lekker! En er was een toetje! We kwamen hier ook Zwitsere Scouts tegen die ook naar de Jamboree gaan. Die wisten echt niet wat ze meemaakten met ons. Daarna waren we allemaal heel melig, echt iedereen moest lachen, super gezellig. Wat is het toch fijn om een ROBOTA te zijn! Toen we terug waren zei de leiding dat ze wel het tussenscherm zouden opbouwen. Dus ging Tom naar huis en liet hij onze leiding het scherm tussen de meisjes en jongens ophangen. Maar we moesten van de leiding wel beloven dat we zouden zeggen dat het scherm goed gehangen had. Want blijkbaar zijn ze hier nog heel erg strikt in de scheiding tussen jongens en meisjes. Wat ze natuurlijk een stuk minder netjes deden dan de nacht ervoor. Dus heeft iedereen nog lekker gekletst. Ik zei nog van alles tegen Wendy maar die sliep al heel snel. Het is natuurlijk ook best vermoeiend. En daarna gingen we slapen.

25 juli door Wendy s’ Morgens hadden we engels ontbijt.. met witte bonen in tomatensaus, sausages, spiegelei, balkenbrij, spekjes en 12

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only. toast. Van te voren kregen we cornflakes J. Voor het ontbijt alles inpakken enzo. Na het ontbijt gingen Lynn, Anke en ik tennissen. Woehoe! Rond 11 uur, half 12 namen we afscheid van de mensen die we niet meer zagen. Daarna gingen we naar het glasmuseum. Saaaai! Waar we ons wel op verheugden was het zwemmen. Maar het had eigenlijk niet veel zin voor die twee uurtjes. Na het zwemmen moesten we alweer op de bus wachten. Daarna kregen we vrije tijd om te ontdekken dat de pinpasjes van Angelique en mij niet werkten. We hadden wel nieuwe gangstervrienden gemaakt die Angelique en Karin nog steeds missen.. Echt grappig. Bij het avondeten kregen we Fish & Chips of wat je dan besteld had (de avond ervoor). Het was egt super vettig, maar wel lekker. Daarna groepsfoto en afscheid nemen van de rest. Ik en Michelle waren egt knettergek bezig in de bus en daarna. Allemaal liedjes zingen enzo. Egt super grappig! We moesten ook samen foerageren. Iedereen die langs liep was slachtoffer van ons gegil. Zelfs bij het boterhammen smeren konden we niet stil zitten. Dat ging zo de hele avond door tot 11 uur. Daarna kregen Lynn en ik in de tent een vette lachkik. Uiteindelijk was het tog de meest energievollegillende avond!

26 juli door Angelique Vandaag was het weer zoals gewoonlijk weer slecht, alleen maar regen. De dag begon weer eens vroeg voor de Robota’s, om half acht op en om acht uur moesten we bij de bus zijn! Natuurlijk vertrok de bus weer 50 minuten later dan afgesproken dus hadden we minder tijd in het pottenbakmuseum/fabriek. Deze was heel interessant want je kon zien hoe alles gemaakt werd, en je kon zelf een vaasje-achtig iets maken. Dit was best moeilijk, vooral het onder controle houden, he Lynn. Daarna mochten we nog glasroosjes verven. Die ik natuurlijk 20 minuten later weer door midden brak. Toen was het weer tijd om naar huis (Kibblestone) te gaan en konden we even lunchen in de grote tent. Om vervolgens onze spullen in te pakken, dit was gelukkig veel minder werk dan gedacht. Toen begonnen we al langzaam van mensen afscheid te nemen en werd het eten klaar gemaakt. We hadden vandaag op het menu spaghetti met kaassnippers en twee soorten salades waarvan er een zuur was (arme Tim). Maud vond heten zo vies dat ze alles weer uitgekotst heeft voor mijn tent (bedankt Maud). Na deze onsmakelijke gebeurtenis hadden we nog twee activiteiten. Ik en Maud hadden de ghost stories en campfire, maar het tweede hadden we gemist omdat we het niet konden vinden (oeps..). Hierna was de sluiting, waarbij onze troep natuurlijk weer de trendsetters waren en iemand nog stiekem een ruftje liet terwijl het doodstil was. Hierna nog de laatste knufs

aan iedereen en toen was er alweer een geweldige dag voorbij

26 juli door Oscar ’s morgens hadden we om 08.00 uur de bus om naar de Wedgwood-fabriek te gaan. Eenmaal daar, hebben we op die parkeerplaats ontbeten. Daarna waren we binnen vrij in wat we wilden doen, we mogen wat rondlopen en hier en daar stond er wat info. Al het porselein was best mooi en knap gemaakt. Maar persoonlijk vond ik het een beetje kitch. Toen we terug waren hadden we de rest de middag vrij en had je de tijd om in te pakken. Om 6 uur hadden we gegeten in de grote tent. Om 07.30 uur begon het avondprogramma waar je de keuze uit bijvoorbeeld english pubgames, ghost stories of campfire had. Bij de pubgames had je spellen zoals kaarten, 4 op een rij of darten. Je moest 2 van die dingen kiezen die ieder 45 minuten duurden. Daarna was rond 9 uur de sluiting waarbij de vlaggen werden gestreken en een bedankje aan het team van Kibblestone. Na de sluiting waren we weer een tijdje vrij, maar om 10.30 uur moesten we de tent in om te gaan slapen.

27 juli door Abigail Vandaag zijn we om 7 uur opgestaan en hebben ons meteen aangekleed. We

hebben de laatste spullen in de tas gedaan en zijn gaan ontbijten. Na het ontbijt zijn we de tassen uit de tent gaan halen en hebben we de tent afgebroken. We hebben alle spullen naar voor gebracht en hebben gewacht op de bus. Eerst hebben we 1 uur en een kwartier in de bus gezeten en hebben pauze gehad. Na de pauze hebben we 2 a 3 uur in de bus gezeten naar Chelmsford. We kwamen aan op een vliegveld om ons daar in te checken. Daarna zijn we naar Highlands Park gereden. Alle spullen zijn uit de bus gehaald en hebben we naar het subcamp gebracht waar we ons ook nog eerst mochten inchecken en zijn naar ons eigen plekje gelopen. We hebben ons terrein opgebouwd en zijn begonnen met koken. De tenten zijn opgezet, onze spullen erin gelegd en we zijn gaan eten. Na het eten zijn we onze tenten in gegaan want om 11 uur moest het stil zijn.

27 juli door Liesbeth Om 07.00 moesten we opstaan en was er ontbijt. Na het ontbijt hebben e met z’n allen het terrein opgeruimd en de tenten afgebroken om 10.00 met de bus te kunnen vertrekken naar het WJ-terrein. Om 15.00 uur kwamen we aan op het WJterrein. Toen we aankwamen zijn we met z’n allen het terrein aan te kleden, de tenten op te bouwen en de spullen naar 13

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

eten op de WJ De Robotatroep had de corvee simpel maar doeltreffend georganiseerd. Om de taken zoveel mogelijk te verdelen en te voorkomen dat een deelnemer de hele dag voor alle klussen moest opdraven, werden er kleine groepjes van vier gevormd. Over deze groepjes werden dagelijks vijf taken verdeelt: ochtendfourage en eventueel afwas van de avond ervoor en tafel dekken, ochtendafwas en water bijvullen, tafel dekken voor de lunch en afwassen, koken en tafel dekken, afwassen na het diner en water bijvullen en eventueel alvast boterhammen smeren voor de volgende dag. Op die manier moest iedereen om de dag iets doen, steeds weer in wisselende groepjes, nooit met dezelfde vier personen samen. De stafleden verdeelden zich over de taken. Het eten op de Jamboree was goed verzorgd en nooit te weinig. Zeker toen we eenmaal gewend waren aan het English breakfast en het brood niet meer mistten. Sommige zaken keerden regelmatig terug. Zoals bijvoorbeeld de enorme hoeveelheid zakjes chips die dagelijks werd aangevuld. Ook de pakjes ‘Mr. Juicy’ (appelsap en sinaasappelsap) werden een goede bekende. Ook de 4persoons taartjes herkenden we op een gegeven moment. Elke patrouille beschikte over een kookboekje. Wij kookten voor de hele troep samen. Nadat de eerste dag al het eerste kookboekje verduisterd bleek te zijn (wie oh wie heeft dat nu trots in zijn verzameling?!) werd er een centraal kookboekje in het midden van onze huiskamer (keukentent) opgehangen. Voordeel was ook meteen dat de leiding alle ‘wat eten we vandaag’ -vragen kon afdoen met een eenvoudige wijsbeweging richting dit boekje.

het terrein te brengen. Toen dat allemaal klaar was het bijna 22.30 uur toen we gingen eten. Na het eten hadden we nog even vrije tijd. Om 23.15 ging iedereen naar bed.

28 juli door Manon Op deze zaterdag begint de Jamboree officieel. En op deze dag is er nog iets speciaals: Wendy is jarig! Dat werd gevierd met een liedje en cadeautjes na het ontbijt gingen we naar de subkampopening waarbij het jamboreelied werd gezongen. Na een paar keer oefenen zat het er goed in en gingen alle 40.000 mensen naar de opening. Dat was super mooi. Eerst kwam er muziek van de Pira-

tes of the Caribean totdat iedereen zat en de vlaggen lagen. Daarna kwamen Wales, Engeland, Ierland en Schotland met de vlaggen en ballonnen. Verder kwam prins Charles nog even langs om samen met ons de belofte opnieuw te doen. Daarna kwamen de andere landen aan de beurt. Ieder land werd opgenoemd en de vlaggen kwamen allemaal voorbij. Elk land deed enthousiast mee met hun eigen land. Na de grote opening gingen we beginnen met het subkampprogramma. Daarbij gingen we naar Liechtenstein, waar we poortjesvoetbal deden. En na dat spel konden we rond half 6 een stempel gaan halen voor de friendshipaward. Na al dat actiefs konen we gaan eten.

Onze buren bleken Polen te zijn (en aan de andere kan Amerikanen). De Polen begonnen elke dag met het verplaatsen van hun gepionierde vliegtuig naar de plaza, welke ze om veiligheidsredenen dagelijks aan het einde van de dag ook weer terugreden. Het voertuig paste net, op een bepaalde schuine manier, door het gangpad op ons subcamp. Het dagelijks wegduwen van spandoeken, ombuigen van scheerlijnen en Pools geschreeuw werd een vertrouwd begin van de dag.

14

We aten een soort van chicken tonight, maar dan anders. Na het eten even snel afwassen en dan op naar het feest! Dat was super gezellig. Ook al begon het na een tijdje te regenen. En om 11 uur was het feest afgelopen en moesten we in bed liggen.

29 juli Vandaag begon de dag met Choice Time, dus iedereen ging lekker zijn eigen weg. Vervolgens was het tijd voor trash. In verschillende enorme groepen ondernemen we activiteiten. Het was een door-

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only. draaisysteem met vier onderdelen. Het ene was een quizz waar we de antwoorden in een fancy apparaatje moesten ingeven, net als bij ‘De leukste thuis’. Na afloop kon je dan zien hoeveel punten je had. Het tweede onderdeel was een parcours dat je met afval moest afleggen zonder het gras te raken. Ten derde ging ik muziek maken met afval. Dus met kliko’s, blikken enzo. Het laatste was een kunstwerk op de grond maken van afval dat van bovenaf werd gefotografeerd. Daarna aten we bij ons en ‘s avonds was het World Showcase. We keken naar de presentaties van de landen en voerden ook zelf de contingentspresentatie uit. Deze bestond uit een aan elkaar gemixed liedje met bij elke maand van de kalender een typisch geluidje. Elke maand werd uitgebeeld door twee Robota’s (bijvoorbeeld schaatsen in januari, sinterklaas in december, naar de camping in augustus enz.) en een derde Robota hield een bordje omhoog waar de maand op stond omschreven. We kregen heel veel applaus.

30 juli Vandaag stonden twee dingen op het programma. Allereerst Gilwell Adventure. Dit is een heel oud trainingscentrum van Scouting dat Baden Powell vlak na de start van Scouting had gekregen om de leiding trainingen en workshops te kunnen bieden. Je kunt dus zeggen dat Scouting mede dankzij Gilwell Park (en dus mede dankzij deskundige leiding) is geworden wat het nu is. Er waren diverse stoere outdooractiviteiten zoals een survivaltrack, klimmen, houtbewerking e.d. Ook was er een hele interessante mediashow over Baden Powell, het ontstaan van Scouting en Gilwell Park. Ik heb ook mijn voeten in de voetafdruk van Baden Powell (die was daar in beton) gezet. ‘s Avonds was er na het avondeten de ‘Challenge 100’. Het was de bedoeling dat je honderd opdrachten deed met de hele troep samen. Per goed gelukte opdracht kreeg je een sticker. Wij hadden om 21.00 uur ongeveer 70 stickers en toen vonden we het wel goed.

31 juli door Rianne We stonden later op dan normaal. Gelukkig, want iedereen begon al aardig moe te raken. Aten rustig ons ontbijt op weg naar Elements. Zoals gewoonlijk moesten we wachten bij de poort. Iedereen kreeg toen een kaartje van de vier elements. Earth, Wind, Fire & Water. Ik kreeg earth. Toen we mochten gaan vond ik een kaartje van fire, maar ik heb toch maar vuur gedaan. Tijdens het lopen kreeg iedereen een buis en als je ermee zwaaide maakte hij geluid. Dus iedereen liep met die dingen te zwaaien en erin te schreeuwen. Bij het terrein aangekomen werd iedereen gesplitst naar het element. Dus iedereen van wind bij elkaar enzovoort. Bij earth zaten van onze troep onder andere Michelle, Wendy, Lynn en Gwendoline. We moesten groepjes maken van tien en er kwamen vijf Engelsen bij ons. Al hadden we die al gauw gedumpt, ze waren alleen maar aan het zeuren. Aan het begin wisten we niet wat we gingen don maar we stapten gewoon ergens naar binnen en daar deed je iets met een wiel dat je liet draaien en dan o een bureaustoel zat ofzoiets. Nouja bij mij werkte het niet. Daarna gin-

gen we kristallen maken die je de volgende dag op kon halen. Toen gingen we even in het gras liggen en daarna gingen we in een ‘cave’. Daar kon je goud zoeken en een stalagmiet of stalactiet maken en een muurschildering. Daarna zijn Wendy en Michelle een stuiterbal gaan maken, terwijl wij lui gingen liggen weer. Toen gingen we met z’n allen een aardbeving na doen. En gingen ze meten. En ja hoor de tijd kwam om terug te gaan. Toen hadden we Choise time. En wat doe je in Choise time? Jawel: rondbanjeren en socializen. Al gauw was het avondeten en daarna Vigil. Maar dat had Maykel niet verplicht dus mochten we ook gaan slapen. En dat laatst was erg verleidelijk. TE verleidelijk.

1 augustus sunriseday door Bas Veel te vroeg ging om 05.15 mijn wekker. Snel nog even naar de WC en dan Pascal, Robbert en Stijn wekken om te fourageren. Na het ophalen van de fourage hebben we alles klaargezet. Voor iedereen was er een pakje sap, croissant, chocobroodje en twee losse broodjes en vier verschillende kaasjes. Alles stond

15

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

Menno op Brownsea Island Scouting bestond in 2007 precies honderd jaar. Op 1 augustus 1907 begon Robbert Baden Powell met een eenvoudig kampje voor enkele stadsjongens op Brownsea Island. Tijdens deze Wereld Jamboree was dat dus exact honderd jaar geleden. Twee deelnemers uit elk land waren op 1 augustus aanwezig op Brownsea Island waar precies honderd jaar na de eerste keer, wederom op dezelfde hoorn werd geblazen als Baden Powell in 1907 deed. Robotatroep zou de Robotatroep niet zijn als we niet een van de Nederlandse vertegenwoordigers ‘leverden’. Menno ging namens Nederland (maar vooral namens de Robotatroep natuurlijk) samen met Iris van de gele kwikstaarten naar Brownsea Island om bij dit meer dan bijzondere moment te zijn. netjes klaar. We hebben iedereen toen wakker gemaakt om zes uur. Een paar hadden er wat moeite mee dat het zo vroeg was. Uiteindelijk was iedereen uit de tent en gewassen. De ontbijtpakketjes werden uitgedeeld en er werden extra jerrycans gevuld voordat we naar de Arena gingen. Erwin en ik namen ook een groot zeil mee zodat we niet op het natte gras hoefden te zitten. We verzamelden aan de poort van het subcamp. We waren weer eens een van de eerste troepen die klaar stond. We liepen eindelijk naar de arena. Onderweg hiernaartoe hebben we nog lopen zingen met Amerikanen en Italianen. We kwamen bij de Arena aan daar wilden ze ons weer achter de boom zonder uitzicht stoppen. Erwin heeft toen de rest van het subcamp een ander vak in geleid waardoor we een goed zicht hadden op het podium. Deze keer geen nationale vlaggen maar alleen maar Paarse Scoutingvlaggen. De ceremonie begon met het vernieuwen van de belofte. Dit zagen e via een lifeverbinding met

16

Brownsea island. Hierna werden er dansjes en liedjes opgevoerd. Ook hield Lord Robbert Baden Powell (de kleinzoon van de ‘echte’) een toespraak. Deze was een stuk interessanter dan de toespraken bij de opening. Door elk geloof werd ook iets verteld. Aan het einde van deze ceremonie was het de bedoeling dat je op de sunrisedas, die we ’s ochtends al bij iedereen in de tent hadden gelegd, 100 namen verzamelde uit allerlei landen. Iedereen krioelde door elkaar om zoveel mogelijk namen te verzamelen. Hiermee kwam de ceremonie tot een einde. Iedereen liep afzonderlijk terug naar het subcamp. Hierna kon iedereen naar de verschillende diensten die er gehouden werden. Veel van onze troep gingen naar de boeddhistische dienst. Stijn, Pascal, Robbert en ik mochten ook fourageren voor de lunch. Het was een complete maaltijd. Minestrone soep, aardappels, gebakken bonen met saus en worstjes. Genoeg te eten dus. Na het eten zijn we ons gaan voorbereiden op het foodfestival. Wij gin-

gen, net als alle Nederlanders, poffertjes bakken. Iedereen ging op pad om bij andere troepen te gaan proeven. Erwin ging beslag maken e ik begon met het bakken van de poffertjes. Maykel had een tafel omgetoverd in oranjestijl. Hierop stond een gasstel met twee gietijzeren offertjespannen. De eerste portie mislukte compleet maar hierna was de pan goed ingebakken en groeide de rij van proevers snel. Ik werd afgelost door Maykel en ben een rondje gaan proeven. Bij de Engelsen kreeg ik cabage uit Liverpool dit was niet hetzelfde als die we bij de HoHo kregen, die was lekkerder vond ik. Na nog wat proeverijen weer terug naar onze poffertjeskraam. Ik ben ook weer aan het bakken gegaan. We moesten stoppen omdat de koks ook onze pitjes nodig hadden. Een paar teleurgestelde mensen achtergelaten maar ook heel veel gelukkige proevers. Omdat we nog niet genoeg hadden gegeten vandaag aten we weer gekookte aardappelen met kalkoen en weer bonen. Na het eten ben ik naar de Scoutshop gegaan om te kijken of ze nu eindelijk postkaarten hadden, en gelukkig hadden ze die. Op de terugweg kwam ik Lennard tegen. We zijn doorgelopen naar het Wienerkafeee en hebben daar 25 kaartjes geschreven. Snel tussendoor nog postzegels gekocht en gezorgd dat we voor 21.00 alles in de brievenbus hadden gestopt zodat ze nog de speciale stempel zouden krijgen van 1 augustus. Toen we ook de laatste kaart in de brievenbus hadden zitten ben ik op m’n fiets gestapt en naar de Arena gefietst. Hier was een conc er t bezi g m et al l er l ei ‘wereldartiesten’. Toen ik in de Arena kwam was er iemand allerlei liedjes aan het zingen van Amy Winehouse. Ik heb even staan luisteren en daarna doorgefietst naar het Subcamp. Me warm aangekleed en weer teruggewandeld. Amy was vervangen door Robbie Williams waar zelfs nog even Kylie mee heeft gezongen. Nog een vaag bandje waar ik de

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only. originele band niet in herkend had. Het concert werd afgesloten met vuurwerk. Ik mocht er voor zorgen dat iedereen op tijd in z’n tent lag. Rond 1 uur ben ik uiteindelijk zelf ook mijn tent in gekropen en ging ik genieten van mijn nachtrust na een indrukwekkende voedselrijke gezellige dag.

2 augustus Vandaag hadden we AquaVille. We gingen met de hele troep en hadden een erg leuke dag.

3 augustus Deze dag begon, zoals wel meer dagen, vrij vroeg (of tegenwoordig op normale tijd) om kwart over zes. Na een ontbijt uitgezocht te hebben zijn we rond zeven uur richting busstation gewandeld. Hier mochten we ons opstellen in patrouillerijen, waarna iedere patrouille een andere bus kreeg toegewezen die ons naar ons Starburstproject zou brengen. Onze patrouille, PZN, kreeg een mooi uitziende bus toegewezen. Die volgens de buschauffeur een half miljoen pond had gekost, waardoor je niet met je schoenen op de stoelen mocht komen (Wat volgens mij in geen enkele bus echt op prijs wordt gesteld). We vertrokken naar een of ander natuurpark dat de Keltische tijd (2000 jaar geleden, geloof ik) moest voorstellen. Hier arriveerden we na ongeveer een uur rijden en werden we ontvangen door de baas van het al tien jaar in opbouw zijnde park. Hij legde uit hoe je met onder andere een heggeschaar, zaag en hamer om moet gaan. Gereedschap dat we die dag nog wel eens nodig zouden kunnen hebben. Hierna bedankte hij ons alvast voor het werk dat we gingen verrichten en verdeelde hij ons in groepen van twintig man. De helft van onze patrouille

mocht toen met twee IST’ers mee die er zichtbaar weinig zin in hadden. Maar ‘de beleving is zo leuk als je ‘m zelf maakt’ dus wij stonden overal voor open en hadden er best zin in. We liepen een stukje door een bos om te stoppen bij een klein schuurtje. Hier mochten de tassen worden neergezet en kreeg iedereen een heggeschaar of een grote tang om dikke takken door te knippen. De helft van ons ging de boomstrokken aan een kant van het pad waarover we zojuist waren gekomen een meter terugdringen. Terwijl de anderen een grasveld onkruidvrij aan het maken waren. Na een half uurtje werd Tim al bij ons weggehaald omdat hij het zwaardere werk, in de vorm van het opbouwen van een hek, moest gaan doen. Even later werd ook Oscar van onze boomstronkgroep weggehaald om pyromaantje te spelen en alle snoeiafval te verbranden. Dit ging zo door tot aan het middageten, toen we onze eigen lunch konden smeren en Robbert ons in de praktijk liet zien dat een blaadje naar plastic smakend ei met pindakaas niet lekker is. Na de lunch konden we onze scharen laten liggen en gingen we terug naar het eigenlijke park. Hier deden we heel intelligent werk door grote takken te breken en op het dak van een nagebouwd huisje uit de tijd van de Kelten te leggen. Dit hoefden we gelukkig niet lang te doen het was al vrij snel klaar, waarna we een rondleiding door het hele park kregen. Dit bleek niet meer dan de huisjes die we al gezien hadden te zijn, een shopje en een restaurant zonder koelkast en dus zonder gekoelde dranken. Het was wel grappig om een keer te zien maar dus niet erg indrukwekkend. De baas bleek echter een optimist te zijn, aangezien hij de andere helft van onze patrouille de hele dag had laten werken aan een uitbreiding van de parkeerplaats, terwijl de huidige nog niet voor de helft gevuld was. Na deze rondleiding van tien minuten, konden we nog even rondkijken in de ‘shop’, waarna we weer naar de

miljoenenbus gingen. Op het kampterrein bleek dat we als een van de eerste waren, waardoor we nog wat vrije tijd hadden voor we gingen eten. Die avond aten we rijst met kip, die best lekker was. ’s Avonds hadden we ‘Choice Time’ wat neerkwam op alles wat jij leuk vind om te doen, zolang je maar van het troepterrein af was. Die avond dus nog even naar de Plaza geweest en gewinkeld in een supermarkt aan de andere kant van het terrein waar we nog niet geweest waren. Vervolgens nog even mijn moeder gebeld. Om 23.00 uur lagen we zoals gewoonlijk weer in onze eigen tent.

3 augustus In Nederland hadden we voor Tjilp al een vogelspel gedaan in Uden. Het is best indrukwekkend om te weten dat elke troep die hier is zoiets thuis heeft gedaan, en dat iedereen die hier is dus ook echt de wereld wat heeft verbeterd. Boh wat zijn we goed bezig! Als aansluiting op dat wat iedereen thuis heeft gedaan, doen alle deelnemers aan de WJ hier in Engeland ook iets goeds.

4 augustus door Anne Vanochtend uitslapen. Nouja, tot die droom ruw verstoord werd door Tim en Jim die gewekt werden voor ochtendfourage, door de Polen die kwetterden over hun vliegtuig en door de Duitsers die het nodig vonden om een tijdelijk potten en pannenorkest te vormen. Maar goed. Na een echt Engels worstjesontbijt hadden we Choise Time, dus iedereen ging zijn eigen eg. Ikzelf ben deze keer naar Energise geweest. Hoewel we niet konden

reunies De eerste reunie vond in Schijndel plaats op 16, 17 en 18 november 2007. Op het programma stonden onder andere zwemmen, het maken van een spaarpot voor Zweden en een bezoek van onze Engelse Hoho-gastheren verkleed als Sinterklaas. De tweede reunie vond op 15 en 16 november 2008 plaats te Voerendaal. Op het programma stond eten bij IKEA (alvast wennen aan Zweden), slapen in de ‘oude plattegrond van de WJ’ en een toeristische wandeltocht naar Valkenburg. De reunie in 2009 staat gepland op 14 en 15 november, wederom het 3e weekend van november.

17

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only. scoubadiven ben ik naar Tai-Chi gegaan. Waar ik een korte vechtdans heb geleerd. Vervolgens ben ik door gegaan naar het circus waar ik samen met Laura, Petra en Manon heb geleerd te diaboloen en koord te lopen. Nog even zijn Manon en ik in de gepionierde speeltuin op een reuzewip gegaan en ben ik alleen terug gegaan om bij het terrein (nu verscholen achter de reuze badeend) iedereen nat geschoten met een supersoaker (zelf heb ik als wraak wel een jerrycan en twee maatbekers over me heen gekregen). Vervolgens een gebakken ei voor lunch en het gebruikelijke snoeppakket. Vervolgens meteen door naar Global Development Village. Waar we eerst hebben ge-jambeed en vervolgens gesplit werden in groepen. Ikzelf ben naar een workshop van Unicef over HIV en Aid geweest. Waar we een Quiz en een aantal renspelletjes hebben gedaan. Na Global Development Village zijn ik en Solange naar de Islam tent geweest voor een Henna tattoo. Vervolgens zijn we pasta gaan eten met saus en daarin Erwten en erbij bonen. Maar het smaakte goed. Na het eten ben ik naar de hub gegaan voor het hubfeest. Maar eerst heb ik nog gesocialized met wat Engelsen. Daarna ben ik gaan slapen. Welterusten

5 augustus door Romy Heerlijk geslapen. Best lang nog ondanks dat we de tent uitgestoomd werden. Daarna werd ons weer ’n vrij vet en vadsig Engels ontbijt voorgeschoteld met worstjes. Toen was het tijd om ons klaar te maken voor de groepsfoto. Na de groepsfoto gingen we naar het geweldige splash. Het was ongeveer een uurtje met de bus. Het wachten had weer enorm lang geduurd. Maar dat wachten moest het wel waard zijn want ik had gewoon het ticket voor zeilen bemachtigd! En ja hoor, het wachten was het zeker waard. Het was gewoon echt Supervet! Weer iets om nooit te vergeten. Weer veilig ‘thuis’ gekomen met de bus. Toen hadden we nog eventjes wat gezond enzo. Terwijl de patrouille van Anke eten aan het koken was. Toen mochten we aan tafel. Eerst verplicht een kop bouillionsoep om ons zout gehalte op te krikken. Daarna kwam de rest van ons eten; lekker stukje kip met sla en ranzige aardappelsalade. En als toetje zal weer ns niet zo’n stuk taart. Na het eten ben ik lekker met Michelle weze douchen en wat gekletst enzo. Daarna vond ik het wel tijd om naar bedje te gaan. Op naar morgen, ’n heerlijk dagje TerraVille! Helaas

wel onze laatste programmadag hier op de WJ.

6 augustus door Maud Vandaag eerst om 7 uur maar opgestaan om te gaan douchen. Om half eindelijk dan douche!! Na lekker te hebben gedouched hadden we om 08.30 uur ontbijt. Ik had vandaag dagcorvee. Dus toen de rest alvast weg was op weg naar TerraVille mochten Angelique, Gwendoline, Petra en ik alle afwas doen. Na de afwas mochten ook wij naar TerraVille. TerraVille was verplicht tot aan de lunch. Na de lunch ben ik en wat andere naar de plaza gegaan. En hebben we nog wat stickertjes verzameld voor de friendshipbadge. Om 17.00 uur moesten we terug zijn. Want dan was het programma afgelopen. Om 17.00 moest No Style fourageren. Om kwart over 6 gingen we rijst, erwten eten. En na afloop als toetje een ROBOTA-taart gegeten. ’s Avonds was er carnaval. Om 23.00 uur moesten we naar bed. En ’ t was vandaag een speciale dag want Anne was jarig!

7 augustus Jammer, jammer, jammer. Vandaag is alweer de sluiting. Super jammer! Ik zou echt altijd op de WJ willen leven, niet alleen omdat het zo leuk is maar ook omdat het echt goed is. Moet je denken, er zijn hier volken die in het echt oorlog hebben maar die hier gewoon samen doen. Er was echt een hele rare sfeer vandaag. Heel veel mensen zag je huilen en elkaar midden op straat omhelsen. Heel mooi maar ook erg jammer. De sluiting vond ik wel aardig, maar vooral toen Zweden zich presenteerde vond ik het interessant. Ik wil echt naar Zweden! Ik hoop dat ik het enthousiasme dat ik nu heb vast kan houden en dat ik het geld bij elkaar krijg. Ik heb zelf ook een beetje moeten huilen, dat doe ik normaal echt nooit. Maar het is zoiets raars, het is ook niet ergens mee te vergelijken denk ik. Onderweg na de sluiting kwamen we Maykel tegen die volgens mij ook leukere dagen had gehad. Maar hij deed natuurlijk opgewekt en zei dat we zo lang mochten ronddwalen als we

Maykel schreef het programma van elke dag de avond ervoor op een bord. Dan kon de ochtendploeg zien hoe laat ze op moesten staan. Ook een staflid werd ingedeeld die de ploeg moest wekken. Op die manier hoefde maar 1 wekker gezet te worden werd er optimaal gebruik gemaakt van de nachtrust. Een staflid had het bord verkeerd gelezen en wekte de hele troep een uur te laat. Uiteraard zorgde een portie ouderwetse Robotagezelligheid en -enthousiasme ervoor dat we alsnog op tijd kwamen. Als troost verzorgde de staf een echte Robotataart waar we heerlijk van hebben genoten. 18

wilden, als we maar op tijd terug waren. Ja daar hebben we niks aan natuurlijk maar we snapten ‘m wel. We zijn dus nog langs de Hongaren, Italianen, Mexicanen (Rudi!!), Liechtensteiners en Ijslanders (super lekkere cake!!) geweest. En we waren natuuuuurlijk op tijd in onze tent. En nu kan ik niet slapen dus schrijf ik dit maar. Gek he.. Ik ben echt doodmoe maar ik kan niet slapen door al die indrukken.

8 augustus Vandaag was een super hectische dag. We moesten best vroeg er uit, maar daar zijn we inmiddels aan gewend. Er was een beetje stress want alles moest super goed opgeruimd worden en doordat iedereen heel moe is ging dat niet zonder slag of stoot. Maar het is Robota natuurlijk ook nu weer gelukt om netjes binnen de tijd (en wederom als een van de eerste) helemaal op tijd klaar te zijn. Zelfs op deze laatste dag is de planning van Maykel ongeveer heilig ;). Hij was dan ook diep bedroefd toen zijn bord achter moest blijven op de WJ maar we hebben er waardig afscheid van genomen (we zongen het volkslied met de hand op onze borst). Zo hebben we van meer dingen afscheid genomen… Toen gingen we in de bus en naar Londen. Maykel bracht nog heel goed nieuws: we zouden de laatste nacht in een echt bed in een campus slapen. Lekker man! In Londen stapte er een mevrouw in die vanalles over Londen vertelde. Toen stapten we uit en gingen we in twee groepen Londen in. Ik zat in de goede groep, wij mochten van Maykel en Bas vrij rondlopen als we maar op tijd terug waren. We hadden maar een uurtje dus we zijn meteen gaan lopen. Toen aten we met een hoop andere

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only. troepen nog in een kelder en toen zijn we naar die campus gereden. Het is hier nu een totaal gekkenhuis, iedereen wil nog snel met iedereen praten. Eigenlijk wil ik slapen maarja ik schrijf dit maar eerst even.

9 augustus door Maykel Een ervaring is zo leuk als je ‘m zelf maakt. Dat is wat ik geprobeerd heb tijdens de oefenweekenden over te brengen op de hele troep. Programma’s kunnen super geweldig zijn, maar het kan ook voorkomen dat je eens wat langer moet wachten voordat je aan de beurt komt of na een poos wachten helemaal niet meer aan de beurt kunt komen. Het kan regenen en de zon kan schijnen, je kunt tijdens de opening achter een boom zitten of lekker midden voor het podium. Hoe dan ook, het plezier dat je beleeft is voor een heel groot deel afhankelijk van de manier waarop jij met de situatie om gaat. Ik persoonlijk heb vooral genoten van de kleine dingen. De opening, sluiting en sunrise day waren mooi, leuk om bij te zijn. Maar voor mij zijn het veel meer de bijzondere momenten die deze ervaring maakten tot wat hij is geworden. Een paar van die bijzondere momenten deel ik graag met jullie. De laatste nacht ‘sliepen’ we op een campus. Ik besefte dat een wereldse ervaring weldra zou eindigen en kon niet goed in slaap vallen. Ik maakte een rondje door de verschillende flats, langs de verschillende kamers. Zoals verwacht waren de heren druk bezig om de laatste nacht wakker te blijven: ‘we slapen morgen op de boot wel’. Groot gelijk hadden ze. Met een mededeling dat ze er wel op moesten letten dat ze anderen niet tot last zouden zijn, verliet ik hun kamer weer. Ik ging deze flat uit en ging de damesflat binnen. Wat een rust hier! Ik verwonderde me over het feit dat de dames er kennelijk voor gekozen hadden wel te gaan slapen. Tegelijk realiseerde ik me dat ze natuurlijk net zo goed elders konden verblijven. Ik besloot toch even het hele flatje door te lopen en liep naar de eerste verdieping. Ik klopte zachtjes op een willekeurige deur en hoorde Romy: ‘Ja, kom maar binnen hoor’. ‘Hoi Romy, aan het inpakken?’ begon ik. ‘Nou, eigenlijk overnieuw aan het inpakken. Ik heb vanmorgen alles in de tent bij elkaar gegraaid en probeer nu alles netjes overnieuw in te pakken’. ‘Tja, je moet iets te doen hebben om half drie ’s nachts he’ was mijn reactie. Toen bleek dat Romy hetzelfde probleem had als ik: ‘Ach, ik kan toch niet slapen’. Ik wenste haar verder veel succes met inpakken en informeerde nog even naar haar kamergenoot. Die bleek dus inderdaad richting jongens gegaan te zijn. Ik wilde de deur sluiten maar Romy stond op en opende

hem weer volledig: ‘Maykel, ik wil nog iets zeggen! Gewoon, dat ik echt super genoten heb. Het was hartstikke leuk. Dat eerste weekend dacht ik echt ‘waar begin ik aan?!’ maar dat het zo enorm leuk zou worden had ik nooit verwacht. Echt heel leuk. Geweldig!’. Ietwat verward door haar spontane en sympathieke reactie prevelde ik iets nietszeggends als ‘Ja mooi, ik vond het ook leuk’. Toen Romy’s boodschap eenmaal goed en wel tot me doorgedrongen was, liep ik met een brede smile terug naar de trap. Ik ging naar de tweede verdieping, totale rust hier. Geen geluid te horen en geen licht te zien. Ik liep dus maar door naar de derde verdieping. Hier hoorde ik meer geluid. Recht tegenover de deur van het trappenhuis was de deur naar de keuken van deze verdieping. De deur was dicht. Onder de deur door scheen warm licht. Ik hoorde zachtjes gekeuvel en herkende alleen de stem van Caro. Ik klopte op de deur en het werd direct doodstil, maar niet veel later hoorde ik iemand giechelen. ‘Dames?’. Ik opende deur en tot mijn verbazing zaten hier vijf dames lekker gezellig rond de keukentafel. De tafel lag vol met allerlei voedingswaren die we gedurende de dag, nog op het Jamboreeterrein maar ook later in de bus, uitgedeeld hadden. ‘Oh, hoi Maykel. Moeten we gaan slapen?’. Caro, Liesbeth, Anne, Solange en Petra keken me vragend aan. Totaal verrast en ook licht geraakt door deze onverwachte maar toch vertrouwd voelende gezelligheid schoof ik aan en genoot ik nog van een zakje chips en Mr. Juicy. De dames bleken ook niet te kunnen slapen en hadden besloten alle etenswaar van die dag bij elkaar te leggen en nog gezellig wat te praten. Het gesprek ging vrij snel over de geweldige ervaringen op de Jamboree, dat Kibblestone wel drie maanden geleden leek, dat het eigenlijk niet zo erg was om zo vroeg op te staan omdat het altijd zo gezellig was, dat het raar zou zijn om weer thuis te zijn, wie er morgen zou gaan huilen bij het afscheid, dat het nog veel leuker is geworden dan vooraf verwacht, dat het geweldig was, dat het niet uit maakt als je je briefje met emailadressen kwijt bent omdat iedereen het emailadres van iedereen heeft opgeschreven, dat MSN’en in het engels erg moeilijk is, dat MSN’en in het Hebreeuws nog veel moeilijker is, dat iemand die niet mee geweest is, nooit zal begrijpen hoe geweldig het was, dat het echt geweldig was, dat.. , dat.., dat…

Al snel was mijn zakje chips en Mr. Juicy op. Ik bedankte de dames voor het gezellige gesprek en liet hen keuvelend achter. In het donker liep ik terug naar mijn eigen kamer. Deze nachtelijke ontmoetingen met Romy en de Keuvelende Dames konden zonder aarzeling aan mijn rijtje bijzondere ervaringen toegevoegd worden. Met een meer dan tevreden gevoel viel ik dan toch nog in slaap. Maar niet voor lang. De volgende ochtend zou de bus ons al vroeg naar de boot brengen. Eenmaal op de boot herinnerde Wendy me er aan dat er nog pasfoto’s gemaakt moesten worden. Het leek me leuk om tijdens ons allereerste weekend foto’s te maken voor in een smoelenboek. Niet iedereen was dat toen met me eens. Maar toen ik als verdediging opvoerde dat het leuk zou zijn om foto’s aan het begin van het avontuur later te kunnen vergelijken met foto’s na afloop, was iedereen het ermee eens. Wendy herinnerde me er dus terecht aan en pal naast het damestoilet (want daar was het licht het mooiste) werd een stoel neergezet. Erwin en Bas regelden een Engelse vlag en zo werden de tweede Robota-pasfoto’s gemaakt. En wat ben ik blij dat we dat gedaan hebben. Op de eerste foto’s is nog duidelijk een onzekere ‘wat gaan we beleven’ blik te zien. Op de foto’s die we op de boot maakten ziet iedereen een zelfverzekerde ‘been there, done that!!’ blik. En terecht. Zoals de Keuvelende Dames al geconcludeerd hadden zal iemand die geen Robota was, nooit begrijpen wat het is om een Robota te zijn. Ik zal altijd met een enorme smile blijven terugdenken aan de tijd die ik met onze troep heb mogen beleven en ben trots op de troep die we samen hebben gevormd. Tot ziens, en vilkommen till Sverige !!

op naar Zweden !!

19

Riëtte

Robbert

Romy

Roy

Ruben

Sjors

Solange

Stijn

Tim

Wendy

Rianne

Pieter

Petra

Paul

Patriek

Pascal

Oscar

Michelle

Menno

Maykel

Max

Maud

Manon

Lynn

Liesbeth

Laura

Karin

Jim

Gwendoline

Guy

Esther

Erwin

Dennis

Coen

Caro

Bas

Anne

Angelique

Anke

Abigail

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.