Knowledge From Buddha's Law
This document was uploaded by user and they confirmed that they have the permission to share it. If you are author or own the copyright of this book, please report to us by using this DMCA report form. Report DMCA
Overview
Download & View Knowledge From Buddha's Law as PDF for free.
More details
- Words: 2,192
- Pages: 17
နေမာ တႆဘဂေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ။ နိဒါန္း ဝိနည္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္ေတြအားလံုးကို စုေပါင္းၿပီး pdf ေဖာ္မက္နဲ႔ တင္လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ စာလံုးေပါင္း မွားေနတာေလးေတြ၊ ဖတ္လို႔ အဆင္မေျပတဲ့ ေနရာေလးေတြမွာ အနည္းငယ္
ျပဳျပင္ထားပါတယ္။
မူရင္းပုိ႔စ္ေတြကိုေတာ့
မျပင္ေတာ့ပါဘူး။
သုခမိန္(E-Journal)နဲ႔
မာေရးသွ်င္(E-Journal)တို႔ရဲ႕ ကြန္မန္႔ေတြကိုလည္း တစုတစည္းတည္းျဖစ္ေအာင္ တြထ ဲ ည့္ထားပါတယ္။ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြကို ေျပာခ်င္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့ ဆႏၵေတြကေတာ့… ၁) ဝိနည္းက်မ္းကို ေလ့လာၾကေစလိုပါတယ္။ ဒီပို႔စ္ေတြက ေလ့လာေရးအတြက္
လမ္းစေပးျခင္း
ျဖစ္ေစလိုပါတယ္။ ၂) ဝိနည္းကို
နားလည္လာတဲ့အခါမွာ
ရဟန္းေကာင္းမ်ားကို
ဝိနည္းေတာ္နဲ႔အညီ
မပင္ပန္းေစပဲ
သီတင္းသံုးႏိုင္ေစရန္ ကူညီၾကေစလိုပါတယ္။ ၃) ဝိနည္းေတြထဲကေန ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဥပေဒဆိုင္ရာ သေဘာထားနဲ႔၊ သိကၡာပုဒ္တစ္ခုခ်င္းစီ ျပဌာန္းရျခင္း အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို ေတြ႔ေအာင္ရွာေဖြၿပီး အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ကာ ပညာယူေစလိုပါတယ္။ ၄) သံဃာကို မအပ္တဲ့စကားနဲ႔ မအပ္တဲ့ အလုပ္နဲ႔ စြပ္စြဲလိုသူေတြအတြက္ကေတာ့ ၂ အုပ္စုခြဲၿပီး ေျပာရပါမယ္။ (က) သံဃာအေပၚမွာ ၾကည္ညိဳစိတ္ေလးရွိေနေသးလ်င္… သံဃာ့ကိစၥေတြမွာ
ဝင္မပါမိေအာင္
ႀကိဳးစားေစလိုပါတယ္။
မသိနားမလည္ပဲ
ဝင္ပါမိရင္
ဝစီကံတစ္ခုတည္းနဲ႔ ကိုယ္က်ိဳးနည္းေစႏိုင္တယ္ဆိုတာ သတိျပဳမိၾကေစလိုပါတယ္။ (ခ) ဘာသာျခားမ်ားျဖစ္လွ်င္၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္ေသာ္လည္း သံဃာကို မၾကည္ညိဳေတာ့သူျဖစ္လွ်င္… သံဃာ့ဂိုဏ္းဝင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ လူထဲက လူေတြျဖစ္ၾကတယ္ဆိုတာ မေမ့ေစလိုပါ။ “ဟိုကိစၥမပါရ၊
ဒီကိစၥမပါရ”
ေျပာျခင္းဟာ
လူ႔အခြင့္အေရး
ခ်ိဳးေဖာက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
မိမိအခြင့္အေရးကို မိမိေလးစားရင္ တပါးသူအခြင့္အေရးကိုလည္း မပိတ္ပင္မိဖို႔ သတိရွိေစလိုပါတယ္။
ဝိနေယာ စ သုသိကၡိေတာ ၃၈ ျဖာမဂၤလာတရားေတာ္လာ မဂၤလာတရား တစ္ပါးျဖစ္ပါတယ္။ က်င့္ဝတ္၊ စည္းကမ္း၊ ဥပေဒ စသည္တို႔ကို
ေကာင္းစြာေလ့လာသင္ယူျခင္းဟာ
မဂၤလာျဖစ္တယ္လို႔
ဘာသာျပန္ရမယ္ထင္တယ္။
မဂၤလာကဗ်ာေလးထဲမွာေတာ့ "လူႏွင့္ဆိုင္ရာ က်င့္ဝတ္မ်ားကို ေကာင္းစြာသင္ၾကား နားလည္ေစ" လို႔ စပ္ဆိုထားတာေတြ႔ရတယ္။ လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ
တစ္ဦးတည္း
ခြဲထြက္ၿပီး
သီးျခားမေနႏိုင္ေသးသမွ်
ကိုယ့္ေၾကာင့္
ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြ ထိခိုက္နစ္နာမႈမရွိရေလေအာင္ အမ်ားသေဘာတူ ခ်မွတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္း၊
ဥပေဒ၊
က်င့္ဝတ္
စတာေတြကို
လိုက္နာဖို႔လိုပါတယ္။
လိုက္နာႏိုင္ဖို႔ဆိုတာလည္း
ေကာင္းစြာေလ့လာသင္ယူထားမွ ေကာင္းစြာသေဘာေပါက္မွ ျပည့္စံုတဲ့ လိုက္နာမႈမ်ိဳးျဖစ္မွာပါ။ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာလည္း လိုက္နာရမယ့္ ဥပေဒ၊ စည္းကမ္းေတြရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ အမ်ားအေခၚ ဝိနည္းေတာ္ေတြပါပဲ။ ဝိနည္းလို႔ဆိုလိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုပဲ က်ယ္ျပန္႔သာြ းပါတယ္။
ေျပာရင္လည္း
ပိဋကတ္ေတာ္နဲ႔
သံဃာေတာ္မ်ားလိုက္နာရတာကလည္း
အက်ဥ္းအားျဖင့္
တစ္ပံုေသာပိဋကတ္ျဖစ္တယ္။
၂၂၇
သြယ္နဲ႔
အက်ယ္အားျဖင့္
ကုေဋကိုးေထာင္ေက်ာ္ရွိတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ အထက္ကေျပာခဲ့သေလာက္ထိ က်ယ္ျပန္႔စြာေလ့လာႏိုင္ဖို႔ အထူးျပဳၿပီး
ေသေသျခာျခာ
ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကို ျမန္မာျပန္ထက ဲ ဆရာေတာ္ရွင္ဇနကာ
အခ်ိန္ေပးေလ့လာႏိုင္မွျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။
အက်ိဳးအေၾကာင္းညီၫြတ္လို႔
ဘိဝံသရဲ႕
ကၽြန္ေတာ္လည္း ပိဋကတ္ေတာ္
ေလ့လာျဖစ္ပါတယ္။
ဝိနည္းက်မ္းကိုဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးတိႆစုေဆာင္းေဖာ္ျပတဲ့
သေဘာေပါက္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာကေတာ့
အဆံုးထိေတာ့
ဘုရားဥပေဒေတာ္ႀကီး
မဖတ္ရေသးပါဘူး။
စာအုပ္ကိုဖတ္တယ္။
မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး၏
ဝက္လက္-မစိုးရိမ္-
ဝိနယဝိနိစၧယကိုလည္း
ebook
ရလို႔
ေလ့လာျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ကလည္းေျပာၾကတယ္
"ဝိနည္းဆိုတာ
ဘုန္းႀကီးေတြနဲ႔သာဆိုင္တယ္
လူေတြနဲ႔
မပတ္သက္ဘူး။ မေလ့လာသင့္ဘူး။ ေလ့လာရင္ သံဃာေတာ္ေတြကို အာပတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ စြပ္စြဲၿပီးေတာ့ သံဃာမွာၾကည္ညိဳမႈကို ေလ်ာ့ေစတတ္တယ္။ ကိုယ့္မွာလည္း အျပစ္ျဖစ္တတ္တယ္" လို႔ဆိုၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း မဂၤလာ့သုတ္လာ "ဝိနေယာ စ သုသိကၡိေတာ"ကို ကိုးကားၿပီး ဝိနည္းတရားေတာ္ကို ေလ့လာသင္ယူျခင္းဟာ မဂၤလာပါးလို႔ဆိုၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ေလ့လာမယ္ဆိုရင္၊
ေျပာခ်င္တာကေတာ့
ေလ့လာၿပီးလို႔
ရဟန္းေတာ္ေတြေနရာက
ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕ကို
ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္မယ္၊
အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႕ကိုပါျပည့္ျပည့္စံုစံု ဝိနည္းတရားေတာ္ကို
အစကတည္းက
ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔
အာပတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေခတ္ကာလနဲ႔
ထည့္သင ြ ္းစဥ္းစားတတ္မယ္ဆိုရင္
ေကာင္းစြာေလ့လာျခင္းမည္လို႔
မိမိမွာ
စြပ္စြဲတဲ့အခါမွာလည္း
ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေန ဘာအျပစ္မွ
မရွိႏိုင္ပါဘူး။
မဂၤလာတရားေတာ္နဲ႔လည္းညီတယ္လို႔
ဆိုသင့္ပါတယ္။ အခုလို ေကာင္းစြာေလ့လာဖို႔ကလည္း အေရးႀကီးတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအေနနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ရဟန္းဝတ္မေနေသာ္လည္း အခ်ိန္ေပးၿပီး ေသျခာေလ့လာသင့္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ေလ့လာျခင္းအားျဖင့္
ဘုရားရွင္ရဲ႕
အာပတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကိုလည္း
ကုစားလို႔ရတဲ့
မူရင္းရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို အာပတ္၊
သိႏိုင္ပါတယ္။
ကုစားလို႔မရနိုင္တဲ့
အာပတ္ဆိုၿပီး
ခြဲျခားနားလည္ေစႏိုင္ပါတယ္။ ဝိနည္းတရားေတာ္နဲ႔အညီ သီတင္းသံုးလိုတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကိုလည္း မပင္ပန္း၊ မခက္ခဲေစဘဲ သီးတင္းသံုးႏိုင္ေအာင္ လိုအပ္သလို ကူညီတတ္ ေစႏိုင္ပါတယ္။ အထက္ကေျပာခဲ့သလိုမဟုတ္ပဲ ဘုန္းႀကီးေတြကို
ႏွိပ္ကပ ြ ္လို႔ရတယ္ကြ”
ရည္ရြယ္ခ်က္မေကာင္းလို႔
စတင္ေလ့လာတုန္းကတည္းက ဆိုတဲ့စိတ္ကူးနဲ႔ေလ့လာရင္ေတာ့
အပစ္တို႔ကိုလည္းျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။
“ဝိနည္းတတ္ထားရင္ မူလကတည္းက သံဃာအတြက္လည္း
အေႏွာက္အယွက္ကို
ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။
ရည္ရယ ြ ္ခ်က္၏
မေကာင္းျခင္းဆိုတဲ့
အခ်က္ေၾကာင့္
မဂၤလာတရားေတာ္လာ “ဝိနေယာ စ သုသိကၡိေတာ” နဲ႔လည္းမကိုက္ညီေတာ့ပါဘူး။ ဒီေနရာမွာ “သု” ဆိုတဲ့
စကားလံုးေလးက
အလြန္တာသြားပါတယ္။
ေထာက္္ျပစရာမလိုေအာင္၊
ဘုရားရွင္ဟာ
ဟာကြက္မရွိေအာင္
တရားေဟာရာမွာ
တိက်မွန္ကန္တဲ့
တရားကိုသာ
ေကာင္းစြာေဟာေတာ္မူခဲ့ပါလား ဆိုတာကိုလည္း စဥ္းစားမိၿပီး ၾကည္ညိဳမိပါတယ္။ အခုေျပာခဲ့သလို
လူမိုက္တို႔ရဲ႕
အေၾကာင္းကိစၥေသးေသးတစ္ခုေတြ႔တိုင္း
ေလ့လာနည္းနဲ႔ေလ့လာမယ္၊
ဆီလိုအေပါက္ရွာၿပီး
ရဟန္းေတာ္ေတြကို
အာပတ္နဲ႔
စြပ္စြဲေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလူေတြရ႕ဲ ဝိနည္းတတ္ျခင္းဟာ ဆရာနန္းၫြန္႔ေဆြရ႕ဲ ဗာလနံကဗ်ာထဲကလို “လူမိုက္မွာက၊ ပညာရမူ ပ႑ိတမ်ား သူေစာ္ကားလိမ့္။”- လို႔သာဆိုစရာရွိပါေတာ့တယ္။ ကုစားမရတဲ့အျပစ္ (ပါရာဇိကအာပတ္) ေလးခုကို ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ ၁)လူ႔အသက္ကိုသတ္ျခင္း (လူကိုသတ္မွသာ ျဖစ္သည္။ တိရိစၧာန္အစရွိသည္တို႔ကိုသတ္လွ်င္ ပါရာဇိကအာပတ္မျဖစ္ သို႔ေသာ္ သူ႔အသက္သတ္ျခင္း အျပစ္ကားျဖစ္၏။) ၂)လူ႔ဥစၥာကိုခိုးျခင္း (လူကပိုင္ေသာ ဥစၥာကိုခုိးမွသာ ျဖစ္သည္။ တိရိစၧာန္၊ ေျမဘုတ္ဘီလူး စသည္တို႔ဥစၥာမ်ားကို
ခိုးလွ်င္ကား
ပါရာဇိကအာပတ္မျဖစ္
သို႔ေသာ္
သူ႔ဥစၥာကိုခုးျခင္း
အျပစ္ကားျဖစ္၏။) ၃)ေမထုန္မွီဝဲျခင္း
(မည္သူႏွင့္
မွီဝဲလွ်င္ဟု
ခြဲျခားျခင္းမရွိဘဲ
ကာယကံေျမာက္မွီဝဲျခင္း
အားလံုးအက်ံဳးဝင္သည္။) ၄)စ်ာန္တရား၊
မဂ္တရား၊
ႂကြားဝါေျပာဆိုျခင္း။
ဖိုလ္တရာ
တမ်ိဳးမ်ိဳး
မရပါဘဲႏွင့္
ရသည္ဟု
မဟုတမ ္ မွန္ေျပာျခင္းမွာ
(အျခားကိစၥမ်ားတြင္း
မဟုတ္မမွန္ ပါရာဇိကမျဖစ္
လိမ္ညာေျပာဆိုျခင္းအျပစ္ကားျဖစ္၏။) အထက္ေဖာ္ျပပါ
ပါရာဇိကအာပတ္ေလးခုကို
ယွဥ္တြဲမွတ္သားထားမည္ဆိုလွ်င္
လူတို႔လိုက္နာသင့္သည့္
မေမ့ႏိုင္ေလာက္ေတာ့ပါ။
ငါးပါးသီလႏွင့္
အထူးက်က္မွတ္ေနဖို႔လည္း
မလိုေလာက္ေတာ့ပါ။ ထိုပါရာဇိကကံေလးပါးတြင္… လူ႔အသက္သတ္မိျခင္းသည္
အလြန္ျပဳနိုင္ခဲေသာကံျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ရဟန္းေတာ္တပါး
မဆိုထားႏွင့္ သာမန္လူမ်ားပင္လွ်င္ အလြန္က်ဴးလြန္ခဲပါသည္။ လူ႔ဥစၥာခိုးျခင္းသည္အနည္းငယ္ ဝါသနာစရိုက္အရ
က်ဴးလြန္လယ ြ ္ေသာ
လြယ္ရင္လြယ္သလို
လူဝတ္ေၾကာင္းဘဝတြင္သာမက
ကံျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ခိုးယူတတ္ၾကပါသည္။ သဃၤန္းဝတ္ဘဝထိ
အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ထိုအက်င့္မ်ားမွာ အရိုးစြဲပါသြားပါက
ရဟန္းဘဝကိုဆံုး႐ွံဳးမွန္းမသိဆံုး႐ွံဳးျခင္း ျဖစ္ေစတတ္ပါသည္။ က်ဴးလြန္စဥ္က ေဒသနာေျပာၾကား႐ံုျဖင့္္ ကုစားရႏိုင္ေသာ
အျပစ္ထင္၍က်ဴးလြန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း
ဝိနည္းက်မ္းတတ္ေသာအခါမွ
မိမိအျပစ္မွာကုစားမရေတာ့ေသာ အျဖစ္ကို
အျပစ္ျဖစ္ေၾကာင္းသိရ၍
ရွင္ဇနကာဘိဝံသ၏
ဝိနယဝိနိစၧယ
အလုိအရ
ပါရွိပါသည္။
စာအုပ္တြင္
ခ်ံဳးပြဲခ်ငိုးေႂကြးခဲ့ရေသာ
ဖတ္လိုက္ရပါသည္။
တစ္မတ္တန္ပစၥည္းခိုးယူျခင္းသည္ပင္
အခါႀကီးရက္ႀကီးတြင္
ရဟန္းတစ္ပါး၏
မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ပါရာဇိကအာပတ္ျဖစ္သည္ဟု
အေၾကာင္းညီၫြတ္လို႔
ဒုလႅဘရဟန္းဝတ္ၿပီး
သီတင္းသံုးေဖာ္အခ်င္းခ်င္း ပစၥည္းအေသးအဖြဲမွ်ႏွင့္ ပါရာဇိကအာပတ္ သင့္မွန္းမသိသင့္ျခင္းအျဖစ္မွ ကင္းေဝးေစဖို႔ ဗုဒၶဘာသာအမ်ိဳးသားတို႔ အထူးသတိထားသင့္ပါသည္။ ေမထုန္မွီဝဲမိ၍ ရဟန္းဘဝဆံုး႐ွံဳးျခင္းမွာလည္း ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ အျပစ္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ စ်ာန္၊မဂ္ဖိုလ္တရား
တစ္စံုတရာ
မရပါဘဲလိမ္ညာေျပာျခင္းအျပစ္မွ
ကင္းေဝးေစရန္
လာဘ္လာဘကို အလြန္တရာလိုလားသူမ်ားႏွင့္ အႂကြားသန္သူမ်ား အထူးသတိထားသင့္ပါသည္။ ဝိနည္းတရားတို႔ကို ေကာင္းစြာေလ့လာသင္ယူၿပီး ပညာမ်ားတိုးပြားနိုင္ၾကပါေစ။ (ရြက္ဝါ)
ကြန္မန္႔မ်ား သုခမိန္(E-Journal)။ ။ဟုတ္ကဲ့။ လူ႔ဘဝဆိုတာကလည္း သင္ယူေနရတဲ့
သင္ယူစရာေတြနဲ႔
လူသားေတြအတြက္လည္း
မည္သည့္အခါမွ
ျပည့္ေနတယ္။ ျပည့္ဝမယ္
မထင္ပါ။
အေတြးေတြ ေဝမွ်တာ ေက်းဇူး။
ကၽြန္ေတာ္။
။ဟုတ္တာေပါ႔
ကိုသုခမိန္ရာ။
သင္ယူစရာေတြကမ်ား
လြန္းတာေပါ႔။
အဲဒီအမ်ားႀကီးထဲကမွ ကိုယ့္အတြက္ မရွိမျဖစ္ဆိုတာေတြကို ဦးစားေပးေရြးခ်ယ္ရမွာေပါ႔။ အဲဒါၿပီးမွ အေရးပါမႈ အဆင့္အလိုက္ ဦးစားေပးအဆင့္သတ္မွတ္ၿပီး တတ္နိုင္သမွ် ေလ့လာရမွာေပါ႔။ အကုန္လံုးသိဖို႔ ဆိုတာကေတာ့ မျဖစ္နိုင္ဘူးေလ။ ဒီလိုနဲ႔
မကုန္ႏိုင္တဲ့
ေလ့လာစရာေတြကို
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘဝေတြလည္း နိဂံုးခ်ဳပ္ရမွာပါ။
မသိမသာေရာ
သိသိသာသာပါ
ေလ့လာသင္ယူရင္းနဲပဲ
ဒီဘေလာ့ဂ္ကို
လာဖတ္တဲ့သူေတြထဲမွာ
သုခမိန္ကို
စိတ္ဝင္စာဆံုးနဲ႔
အတတ္ႂကြဆံုးျဖစ္လို႔
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီလိုစာဖတ္သူရွိေတာ့ ေရးအားပိုရွိတာေပါ႔ ကိုသုခမိန္လည္း စာေတြေရးဦးေလဗ်ာ။ အားေပးဖို႔ေစာင့္ေနပါတယ္။
မာေရးသွ်င္(E-Journal)။
။ဝိနည္း ဆုိတာ နည္းလမ္း (တစ္နည္းအားျဖင့္) way ကုိ ေျပာတာလုိ႔
ထင္တာပါပဲ။ ေစတနာမွန္႐ုံနဲ႔ မလုံေလာက္ပါဘူး။ နည္းလမ္းမွန္ဖို႔ လုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း
“ငရဲကုိသြားရာလမ္းကုိ
စိတ္ေစတနာေကာင္းမ်ားျဖင့္
ခင္းထားသည္”
ဆုိတဲ့
ဆုိ႐ုိးစကားဟာ ထင္ရွားေနတာပါ။ ဗုဒၶျမတ္စြာက အၾကားအျမင္ဗဟုသုတမ်ားျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအတတ္ပညာတစ္ခုခုကို တတ္ေျမာက္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း ရဲ့ ေနာက္က “ဝိနေယာစ” ကုိလုိက္ထားတာ သတိထားစရာပါ။ သာဓု သာဓု သာဓု ပါခင္မ်ာ
ကၽြန္ေတာ္။ ဝိနည္းကို
။ကိုမာေရးသွ်င္ေရ ကၽြန္ေတာ္က
"နည္းလမ္း(way)"
"စည္းကမ္း၊
ဥပေဒ"
လို႔ဆိုေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ထပ္ျဖည့္လိုက္တာပါ။
လို႔ဘာသာျပန္လိုက္တာ။
မတူဘူးျဖစ္ေနတာေပါ့။ "ဥပေဒ"ဆိုတဲ့စကားက
ကိုမာေရးသွ်င္က
"စည္းကမ္း"ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ့္စကားမဟုတ္ပါဘူး
မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသရဲ႕စာအုပ္ ေခါင္းစဥ္ကို ယူလိုက္တာပါ။ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ အသံုးကို ကၽြန္ေတာ္နားလည္မႈလြတ ဲ ာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္
တျခားလူေတြ
အမွတ္မွားသြားမွာကို
ကၽြန္ေတာ္လည္း
ပိဋကတ္ေတာ္ျမန္မာျပန္ကို
အရမ္းစိုးရိမ္ပါတယ္
သြားၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ အဲဒီထဲမွာက
ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖာ္ျပထားတာကိုေတြ႔ရတယ္။ ဝိနယပိဋက= အာဏာေဒသနာ= Monastic Discipline Patimakkha (code of training rules of bhikkhus and bhikkhunis) ကၽြန္ေတာ္ဘာသာျပန္ဆိုထားပံုက
ကိုမာေရးသွ်င္ေျပာတာနဲ႔မတူေပမယ့္
စာဖတ္သူအတြက္
အႏၲရာယ္ရွိေလာက္တဲ့ အမွတ္မွားမႈမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ျပန္မျပင္ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၂ ေယာက္ ကိုးကားမူရင္း၊ အေတြးေခၚမတူလို႔ ကြလ ဲ ြေ ဲ နတာျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။
ေစတနာဆိုတာ ေစ့ေဆာ္ျခင္းသေဘာရွိတယ္တဲ့ အဲလိုမွတ္သားဖူးတယ္။ အဲလိုဆိုေတာ့လည္း သူက သြားေလရာရာကို
လမ္းခင္းေပးတယ္လို႔ေျပာလို႔ရမယ္ထင္ပါတယ္။
လမ္းခင္းေပးတဲ့
ေစတနာကေတာ့
ေစတနာေကာင္း
ငရဲကိုသြားရာအတြက္
ဟုတ္ႏိုင္ပါ႔မလား။
ေတြးစရာေလးရလို႔
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေစတနာမွန္႐ံုနဲ႔
မလံုေလာက္ပါဘူး။
နည္းလမ္းလည္းမွန္ဖို႔လိုတယ္
ဆိုတာကို
ေထာက္ခံပါတယ္။
ဒီပို႔စ္ထမ ဲ ွာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ေစတနာအမွားႀကီးနဲ႔ စေလ့လာသူေတြအတြက္ပါ။ ေစတနာက အမွားႀကီးနဲ့လာခဲ့တာဆိုေတာ့ ေလ့လာမႈနည္းလမ္း မွန္ေနေလ အႏၲရာယ္ပိုႀကီးေလပါပဲ။ သံဃာအတြက္ျပဌာန္းထားတဲ့ ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကို လူေတြ ေလ့လာသင့္/မသင့္ ဆိုတဲ့ ျပႆနာကို "ဝိနေယာ
စ
သုသိကၡိေတာ"
ေဆာင္းပါးတစ္ခုထဲမွာ မဂၤလာကဗ်ာထဲက
ဖတ္ဖူးတယ္။ "လူႏွင့္ဆိုင္ရာ
မဂၤလာတရားေတာ္နဲ႔
တြဲၿပီးၾကည့္တာက
ေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္ကို က်င့္ဝတ္မ်ားကို
ဆရာႀကီးဦးသုခရဲ႕
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေကာင္းစြာသင္ၾကား
မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ နားလည္ေစ"
ဆိုတဲ့အဓိပၸာယ္ေလး ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း တင္ျပခ်င္တဲ့ ျပႆနာနဲ႔၊ ယွဥ္တြဲမိတာ မဂၤလာ လိုက္ဖက္ညီတယ္လို႔ထင္မိလို႔ ေခါင္းစဥ္ကို ခုလိုေပးလိုက္တာပါ။ ေတြးစရာေတြေရာ သတိထားစရာေတြေရာ ေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေလးစားလွ်က္ ရြက္ဝါ။
ဥပေဒဆိုတာ ေၾကာက္စရာလား ဝိနည္းပိဋကတ္ေတာ္ကို
လူအမ်ား
အလြယ္တကူ
နားလည္ေစရန္
မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေရးသားေတာ္မူခဲ့ေသာ “ဘုရားဥပေဒေတာ္ႀကီး” စာအုပ္မွ ရလိုက္တဲ့ ဗဟုသုတကေန ေတြးမိသမွ်ကို ခ်ေရးလိုက္တာပါ။ အရင္ကေတာ့
“ဘုန္းႀကီးေတြက်င့္ႀကံရတဲ့
ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကလည္း
မ်ားလိုက္တာ၊
ငါတို႔ေတာ့ ဘုန္းႀကီးမဝတ္ရဲဘူး” စတဲ့ ဘုရားျပဌာန္းထားတဲ့ ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကို ေၾကာက္သလို၊ လန္႔သလို
အေတြးေတြ အမ်ားႀကီးေတြးမိပါတယ္။ အထက္ကစာအုပ္ကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ အေတြးက
တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လန္႔ေနတယ္ဆိုတာ ကိုယ္က ေသေသျခာျခာမေလ့လာလို႔ပါ။ ေလ့လာမယ္ဆိုရင္ လန္႔စရာမဟုတ္ေၾကာင္းက ဝိနည္းက်မ္းရဲ႕ အစပိုင္းမွာကိုပဲ ထင္ရွားေနပါတယ္။
ဘုရားရွင္က
ေရွးဘုရား
အဆက္ဆက္တို႔ရဲ႕
သာသနာေတြအေၾကာင္း
ေျပာျပတဲ့အခန္းမွာ ဝိနည္းေတာ္ေတြကို ျပဌာန္းခဲ့တဲ့ (အာဏာပါတိေမာက္ကို
ရွင္သာရိပုတရာကို ျပခဲ့တဲ့) ဘုရားရွင္တို႔
သာသနာဟာ အရွည္တည္တံ့ၿပီး၊ ဝိနည္းေတာ္ေတြကို မျပဌာန္းခဲ့တဲ့ (အာဏာပါတိေမာက္ကို မျပခဲ့တဲ့) ဘုရားရွင္တို႔ သာသနာဟာ အရွည္မတည္တံ့ခဲ့ဘူးလို႔ဆိုပါတယ္။ အဲလိုဆိုေတာ့
ဝိနည္းဟာ
သာသနာရဲ႕
အသက္ျဖစ္တယ္။
သာသနာေရရွည္တည္တံ့ဖို႔
ဝိနည္းသိပ္အေရးႀကီးတယ္ လို႔ဆိုရမွာေပါ႔။ အရွင္သာရိပုတရာက
ဘုရားရွင္ကို
သာသနာေတာ္
ေရရွည္တည္တံ့ေစဖို႔
ဝိနည္းတို႔ကို
ပညတ္ပါေတာ့ဘုရား အခ်ိန္တန္ပါၿပီလို႔ ေလ်ာက္ထားလိုက္ေတာ့ ဘုရားရွင္က လက္ရွိသာသနာမွာ အားလံုးေသာ
ရဟန္းတို႔ဟာ
အပါယ္တံခါး
ေသာတာပန္အဆင့္မွာရွိတယ္၊
ပိတ္ၿပီးသူေတြသာျဖစ္တယ္၊
စသျဖင့္
အေၾကာင္းျပၿပီး
အနိမ့္ဆံုးရဟန္းဟာ
ပညတ္ဖို႔အခ်ိန္မတန္ေသးဘူးလို႔
ေျပာၾကားေတာ္မူခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုဆိုျပန္ေတာ့ ဘုရားရွင္ခ်မွတ္တဲ့ ဥပေဒဟာ ေသာတပန္ အစရွိတဲ့ အရိယာေတြသာ လိုက္နာႏိုင္ေလာက္တဲ့ သိပ္ခက္ခဲ့လန ြ ္း ၾကပ္တည္းလြန္းတဲ့ သေဘာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ႀကိဳးစားၿပီး လိုက္နာလိုစိတ္ရွိရင္
ပုထုဇဥ္လူသားေတြအေနနဲ႔လည္း
သူလိုကိုယ္လို
လိုက္နာႏိုင္ေလာက္တဲ့
စည္းကမ္းေတြပဲျဖစ္ရမယ္ဆိုတာ ေသျခာပါတယ္။ ဝိနည္းေတာ္ကို
ျပဌာန္းတဲ့ေနရာမွာ
ဘုရားရွင္ေမွ်ာ္ကိုးခဲ့တဲ့
ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို
ၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း ေၾကာက္စရာလန္႔စရာေတြ မဟုတ္ေၾကာင္းထင္ရွာေနျပန္ပါတယ္။ အဲဒီထဲကမွ ၂ ခ်က္ကုိ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ၁) အက်င့္သီလ ေဖာက္ဖ်က္သူတို႔ကို ႏွိ္မ္နင္းရန္ ၂) အက်င့္သီလကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ရဟန္းတို႔ ခ်မ္းသာစြာ ေနႏိုင္ရန္။ ေဖာ္ျပပါ
အခ်က္
၂
ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖို႔မဟုတ္ဘူး။
ခုကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သံဃာကို
ဝိနည္းေတာ္ဆိုတာ
အကာအကြယ္ေပးဖို႔သာ
သံဃာကို
ျဖစ္တယ္ဆိုတာ
သိပ္ကိုထင္ရွားပါတယ္။ အဲဒီလိုဖတ္လိုက္ရေတာ့
ႏိုင္ငံေတာ္ဥပေဒေတြနဲ႔
ယွဥ္ၿပီး
ေတြးၾကည့္မိတယ္။
ႏိုင္ငံတိုင္း
ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ တရားဥပေဒဆိုတာေတြရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြက လူထုကိုကာကြယ္ဖို႔ ဒုစရိုက္သမားေတြကို ႏွိမ္ႏွင္းဖို႔ ဆိုတာ ေသျခာေနတာပဲ။ အလြန္႔ကိုပဲ တရားမွ်တပါတယ္ဆိုတဲ့ ဥပေဒနဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့
အစိုးရမင္းမ်ားရွိတဲ့
ႏိုင္ငံဆိုရင္
သူလိုကိုယ္လို
ေကာင္းေရာင္းေကာင္းဝယ္လုပ္ၿပီး
ေနဖို႔ထိုင္ဖို႔ ဘာမ်ား စိုးရိမ္ထိပ္လန္႔ေနစရာရွိလည္း။ လမ္းေၾကာင္းသာ ေကာင္းေနပါေစ သြားရဲပါတယ္။ အဲဒီေဒသမ်ိဳးသြားၿပီး ဒုစရိုက္သမားလုပ္ဖို႔ ဆိုတာကမွ ခက္ဦးမယ္။ အထက္ကလို
ေတြးလိုက္ေတာ့မွ
ဟုတ္သားပဲ
ငါတို႔က
ေသေသျခာျခာမေလ့လာပဲ
ဝိနည္းေတာ္ေတြကို လန္႔ေနတာပါလား၊ တကယ္ေတာ့ သံဃာကိုကာကြယ္ခ်င္လို႔သာ ဘုရားးရွင္က ဝိနည္းေတြကို ျပဌာန္းခဲ့တာပါလား ဆိုတာသေဘာေပါက္လာတယ္။ ဘုရားရွင္ကိုလည္း ၾကည္ညိဳတယ္ သံဃာ့တာဝန္ေတြကိုလည္း လုပ္ေဆာင္လိုတယ္ဆိုရင္ ဝိနည္းကလန္႔စရာမွ မဟုတ္တာ။ ရိုးသားတဲ့ စိတ္နဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီးလိုက္နာမယ္ဆိုရင္ ျဖစ္တယ္။ အဲလိုလိုက္နာႏိုင္ရင္ ေလာကီ၊ေလာကုတၱရာ ၂ ျဖာေသာ
အက်ိဳးေက်းဇူးေတြလည္း ရႏိုင္ပါတယ္။ ၂၂၇ သြယ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ေတြလို႔ဆိုလိုက္ေတာ့ အရင္ကေတာ့ ေတြးမိတယ္ မ်ားလိုက္တာ၊ စံုေအာင္ေတာင္
ဘယ္လိုမွတ္ရပါ႔၊
ေတာ္ေတာ္ၾကား
ဘုန္းႀကီးဝတ္ၿပီး
အျပစ္ရွိလို႔ရွိမွန္း
မသိ၊
အာပတ္သင့္လို႔ သင့္မွန္းမသိျဖစ္ေနရင္ ခက္ေခ်ရဲ႕လို႔လည္းေတြးမိတယ္။ အေရအတြက္သက္သက္နဲ႔ကို လန္႔ေနခဲ့တအျဖစ္ပါ။ ဒါလည္းလြယ္ပါတယ္။ အမ်ားႀကီးစဥ္းစားေနစရာမလိုဘူ။ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ အေရအတြက္ေတြ မက်က္ႏိုင္၊
မမွတ္ႏိုင္ဘူးပဲ
ထားပါဦး။
ဘုရားရွင္က
သူ႔သားေတာ္၊
သမီးေတာ္ေတြကို
ဝိနည္းနဲ႔
ဆံုးမေစတာ ကိုယ္အမႈနဲ႔ ႏႈတ္အမႈ ၂ ခုတည္းပါ။ စိတ္မပါေသးပါဘူး။ ျပဌာန္းစဥ္က ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို ျပန္ၾကည့္လိုက္မယ္။ ဒီေနရာမွာလည္း ၂ ခုထပ္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ၁)မၾကည္ညိဳေသးသူတို႔ကို ၾကည္ညိဳေစရန္ ၂)ၾကည္ညိဳၿပီးသူတို႔ကို တိုး၍ၾကည္ညိဳစရန္…တဲ့ ပါ,ပါတယ္။ အလုပ္လုပ္တိုင္း၊
စကားေျပာတိုင္း
ရိုးရိုးသားသားစဥ္းစားလိုက္တာနဲ႔ အဲဒီစံခ်ိန္စံၫႊန္းေလးနဲ႔
လုပ္သင့္မလုပ္သင့္၊ ေခတ္အေျခအေန
တိမ္းေစာင္းသြားတဲ့
ကုစားရမလြယ္ကူတဲ့
အျပစ္မ်ိဳး၊
၂
ခ်က္နဲ႔
အေျဖရလာပါလိမ့္မယ္။
ေျပာမယ္/လုပ္မယ္
ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနအရ
အမႈမ်ိဳးကို ကုစားလို႔ကို
ညီၫြတ္ႏိုင္ပါမလားဆိုၿပီး
ေျပာသင့္မေျပာသင့္
ပံုမွန္ထားၿပီး
သတိေလး
အျပစ္ေတြမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အနည္းငယ္မွ်
ဒီအခ်က္
ျပဳမိရင္လည္း ဘယ္လိုမွ
ဆိုရင္ ဝိနည္းက်မ္းနဲ႔
သတိရွိတဲ့
ရဟန္းအတြက္
မျဖဴစင္ေစႏိုင္ေတာ့တဲ့
အာပတ္မ်ိဳး
သင့္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အထက္ကစကားေတြေျပာခဲ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဟာ ရဟန္းေတာ္ေတြကို အထင္မႀကီးေတာ့ဘူး၊ ငါလုပ္လည္းျဖစ္ပါတယ္ကြာ-
ဆိုတဲ့အေတြးမ်ိဳးဝင္ေနသူလို႔ေတာ့
ရဟန္းဘဝကိုရဖို႔ရာအတြက္က မ်ားလြန္းလွပါတယ္။
ဦးေခါင္းေပၚက
အဲဒီစြန္႔လႊတ္ရန္ေတြထဲက
မေၾကာက္လန္႔ေတာ့ေပမယ့္
ဆံပင္ကစလို႔ အခ်ိဳ႕ကို
လူ႔ဘဝထဲကေန မစြန္႔ႏိုင္ေသးလို႔
ရဟန္းဝတ္ဖို႔ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္မစြန္႔လႊတ္ႏုင ိ ္တာေတြကို ထုတ္ေနၾကသူေတြျဖစ္လို႔
စြန္႔လႊတ္ထားၿပီး
မထင္ၾကပါနဲ႔ဦး။ စြန္႔လႊတ္ရန္ေတြက ဝိနည္းေတာ္ေတြကို
မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။
ရဟန္းဘဝကို
ရယူ၊
သာသနာအလုပ္အား
စာအုပ္စာေပေတြမွာလာတဲ့
ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးအျပင္
ေတြးတိုင္းေတြးတိုင္းေပၚလာတဲ့ ေက်းဇူးတင္စရာဂုဏ္ေတာ္ေတြနဲ႔ျပည့္ေနလို႔ ရဟန္းေတာ္ေတြကိုလည္း ၾကည္ညိဳၿမဲၾကည္ညိဳပါတယ္။ (ရြက္ဝါ)
ဝိနည္းက်မ္းလာ ဗုဒၶ၏သေဘာထားမ်ား ဗုဒၶဘုရားရွင္ဟာ ထူးထူးျခားျခား
သူ႔သားေတာ္၊
ေလးစားၾကည္ညိဳဖြယ္
သာမာန္လူေတြလိုပဲ
သမီးေတာ္ေတြအေနနဲ႔
ျပဳမူေျပာဆိုမႈကိုလိုလားပါတယ္။
အစားအေသာက္/အသံုးအေဆာင္တို႔ကို
အိမ္ယာထူေထာင္သူေတြ
သားစာေျမးစာ
သာမာန္လူေတြနဲ႔
မတူကြဲျပားၿပီး
အခ်ိဳ႕ေသာရဟန္းတို႔က
သိုေလွာင္သိမ္းဆည္းသံုးစြဲတဲ့အခါမွာ
စုေဆာင္းသိမ္းဆည္းထားျခင္းႏွင့္
ႏႈိင္းယွဥ္ေျပာဆိုစရာ
ျဖစ္လာပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာ
ေထာပတ္/သဃၤန္းအစရွိတဲ့
သိုေလွာင္သိမ္းဆည္းသံုးစြဲမႈကို အျခားအျခားေသာ
အစားအေသာက္/အသံုးအေဆာင္ေတြ
သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ပမာဏႏွင့္
ကိစၥေတြမွာလည္း
ကန္႔သတ္သံုးစြဲေစခဲ့ပါတယ္။
အိမ္ယာထူေထာင္လူတို႔ေဘာင္က
သူလိုကိုယ္လို
သာမာန္လူေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ ကဲ့ရဲ႕စရာျဖစ္လာခဲ့ရင္ ကန္႔သတ္မႈေတြကို ျပဳတတ္ပါတယ္။ ဝိနည္းေတာ္ေတြကို လိုက္နာေနရတဲ့အတြက္ ရဟန္းေတာ္တို႔ကို မလိုလားအပ္တဲ့ ပင္ပန္းမႈေတြ မျဖစ္ေစလိုတဲ့ သေဘာထားလည္း ဘုရားရွင္မွာရွိပါတယ္။ က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့အခါ အစရွိသျဖင့္ တည္ဆဲဝိနည္းဥပေဒကို ရဟန္းတပါးပါးအေနနဲ႔ လိုက္နာဖို႔ ခက္ခဲလာတဲ့အခါမွာ အဆင္ေျပေစေအာင္ ခြင့္ျပဳမႈအခ်ိဳ႕ကို ျပဌာန္းၿပီး ေလ်ာ့ေပါ႔ေပးတတ္ပါတယ္။ သံဃာရဲ႕ သေဘာထားကိုလည္း မ်ားစြာမွ အေလးထားတတ္ပါတယ္။ “ေနလြဲညစာမစားရ” ဝိနည္းေတာ္ကို ျပဌာန္းစဥ္က ရဟန္းတပါးတည္းက အႀကီးအက်ယ္ ကန္႔ကြက္ခဲ့လို႔ ဘုရားရွင္ဟာ ထိုဝိနည္းေတာ္ကို
ခ်က္ခ်င္း
မျပဌာန္းေသးပဲ
ဆိုင္းငံ့ထားခဲ့ပါတယ္။
ေနာင္တခ်ိန္
ညစာစားျခင္းနဲ႔
ညဆြမ္းခံထက ြ ္ျခင္းရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးေတြကို ကန္႔ကက ြ ္သူ ရဟန္းကိုယ္တိုင္က သေဘာေပါက္နားလည္လာၿပီး “ညဆြမ္းစားျခင္းကို ကန္႔သတ္သင့္ပါတယ္” ေတာင္းပန္လာမွ ထိုဝိနည္းေတာ္ကို ျပဌာန္းေစခဲ့ပါတယ္။ လက္ေတြ႔နည္းက် ဝိိနည္းေတာ္ကို
သက္ေသထူျခင္းတို႔ကိုလည္း
မျပဌာန္းခင္
အေလးထားပါတယ္။
ဘုရားရွင္ဟာ
သူကိုယ္တိုင္
“ေနလြည ဲ စာမစားရ”
ေနလြည ဲ စာမသံုးေဆာင္ပဲ
ကာလအပိုင္းအျခားတစ္ခု ထိေနျပပါတယ္။ ထိုကာလအတြင္းမွာ မိမိကိုယ္တိုင္အတြက္ ကိုယ္ပင္ပန္းျခင္း၊ စိတ္ပင္ပန္းျခင္း
အလ်င္းမရွိပဲ
ေလာကအက်ိဳးကို
က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔
ေကာင္းစြာ
သယ္ပိုးႏိုင္ေၾကာင္းေသျခာၿပီ ဆိုမွ ျပဌာန္းခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ လူသားတို႔ရဲ႕
ေမြးရာပါအခြင့္အေရးလို႔
ေလးစားသူျဖစ္ပါတယ္။
ရဟန္းတပါးဟာ
အမ်ားေျပာေနၾကတဲ့
ဘယ္ေလာက္ႀကီးေလးတဲ့
လူ႔အေျခခံအခြင့္အေရးကိုလည္း အျပစ္ကိုပဲ
က်ဴးလြန္က်ဴးလြန္
ဗုဒၶဥပေဒက ေပးတဲ့အျမင့္ဆံုးအျပစ္ဟာ “ရဟန္းဘဝကိုဆံုး႐ံႈးျခင္း” ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ရဟန္းဘဝဆိုတာ ဗုဒၶကေပးလို႔ရခဲ့ၾကတာပါ။ သူေပးတဲ့ အခြင့္အေရးကို သူရုပ္သိမ္းတာဟာ သူ႔လုပ္ပိုင္ခြင့္ကိုေက်ာ္လန ြ ္ျခင္း မရွိပါဘူး။
မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရ႕ဲ
အခြင့္အေရးကိုမွ
မခ်ိဳးေဖာက္ပါဘူး။
ဘုရားရွင္ရ႕ဲ
လူ႔အခြင့္အေရးကို ေလးစားျခင္း သေဘာထားကို အစဥ္အၿမဲဦးထိပ္ထားခဲ့တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေထရဝါဒ သံဃာမွာ သာသနာတြင္း/ သာသနာပ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ အေပၚမွာ က်ဴးလြန္မိတဲ့ အမွားမ်ိဳးမရွိဖူးပါ။ အခ်ိဳ႕ေသာ ဘာသာတရားတို႔မွာေတာ့ မိမိနဲ႔ အယူဝါဒမတူသူေတြကို ေသဒဏ္အျပစ္ေပးမႈေတြထိ ရွိဖူးပါတယ္။ “ကမ႓ာႀကီးဟာအလံုးႀကီးျဖစ္တယ္၊ လည္ပတ္ေနတယ္၊ ေနကိုဗဟိုျပဳၿပီးေရြ႕လ်ားေနတယ္” စသျဖင့္ စၾကာဝဠာအယူအဆေတြကို တင္ျပသူေတြ မိမိကိုယ္မိမိ အဆိပ္ေသာက္ေစလို႔ အဆံုးစီရင္ မႈေတြရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။
အဲဒါေတြအတြက္လည္း
ရဟန္းမင္းႀကီးကိုယ္တိုင္
သူတို႔သံဃာရဲ႕
လူထုအေပၚက်ဴးလြန္ခဲ့မိတာေတြကို ေတာင္းပန္ခဲ့ရဖူးတယ္လို႔ ဘာသာစကားသင္ ဆရာတစ္ေယာက္က ေျပာတာကို
မွတ္သားဖူးပါတယ္။
ေထရဝါဒသံဃာ့သမိုင္းမွာ
အခုလိုအမွားမ်ိဳးမရွိတာ
ဘယ္သူ႔ကိုမွ
မ်က္ႏွာေအာက္ခ် ေတာင္းပန္စရာမလိုတာဟာ ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္တိုင္ရ႕ဲ လူ႔အခြင့္အေရးေလးစားမႈကေန ဆင္းသက္လာတာျဖစ္တယ္လို႔ ေတြးမိတိုင္း ဘုရားရွင္အေပၚ ပိုမိုၿပီးၾကည္ညိဳေလးစား မိပါတယ္။
အစိုးရမင္းမ်ားရဲ႕ ဥပေဒကိုလည္း ေလးစားမႈရွိပါတယ္။ ခိုးမႈႏွင့္ ဆိုင္ရာ ပါရာဇိက သိကၡာပုဒ္ကို မျပဌာန္းခင္ ဘုရားရွင္က ေကာသလမင္းႀကီးရဲ႕ အၿငိမ္းစားဝန္ႀကီးတစ္ပါးဆီကေနတစ္ဆင့္ ခိုးမႈဆိုင္ရာ ေကာသလတိုင္းဥပေဒကို ေမးျမန္းေတာ္မႈေသးပါတယ္။ အဲလိုေမးျမန္းၿပီးမွ မည္ေရြ႕မည္မွ် ပမာဏကို ခိုးယူလွ်င္ ပါရာဇိကအာပတ္သင့္ေစရမည္လို႔ ေကာသလတိုင္း ဥပေဒနဲ႔အညီ ပါရာဇိက သိကၡာပုဒ္ကို ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အဲလို အစိုးရမင္းမ်ားရဲ႕ ဥပေဒကို ေလးစားမႈရွိတာေၾကာင့္လည္း ဘုရားရွင္၏ ဝိနည္းေတာ္မ်ားကို
တိက်စြာလိုက္နာျခင္းအားျဖင့္
ဆိုတဲ့ေကာင္းက်ိဳးတစ္ခုကို ။ကာလဝိပတၱိႏွင့္
မင္းျပစ္မင္းဒဏ္
ရရွိေစႏိုင္တယ္လို႔ ႀကံဳ၍
ဘုရားဥပေဒေတာ္ႀကီးကို
အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔မွ
ကင္းလြတ္ျခင္း
ရဲဝံ့စြာဆိုႏိုင္တာျဖစ္ပါတယ္။
(ခၽြင္းခ်က္။
ေထာင္နန္းစံေနရေသာ
သူေတာ္ေကာင္းအမ်ား
ကာလတြင္
ေကာင္းစြာလိုက္နာေသာ္လည္း
ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕မွာ
သေဘာထားမ်ားကိုလည္း
ေလးစားမႈရွိပါတယ္။
မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ခံရတတ္ပါတယ္။) အယူဝါဒမတူသူမ်ား၏ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က
အိႏၵိယႏိုင္ငံႀကီးမွာ
အပင္ကိုအသက္ရွိသည္ဟုလည္းေကာင္း၊
အယူဝါဒမ်ားစြာတို႔အနက္
အခ်ိဳ႕က
အခ်ိဳ႕က
ေျမႀကီးကိုအသက္ရွိသည္ဟုလည္းေကာင္း
အယူရွိၾကပါတယ္။ ဗုဒၶဝါဒအရေတာ့ ၄င္းတို႔သည္ အသက္မရွိၾကပါ။ ၄င္းတို႔ကို ဖ်က္ဆီးျခင္းျဖင့္ မည္သို႔မွ် အျပစ္မေရာက္ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ရဟန္းအခ်ိဳ႕က ေျမကိုတူးေသာအခါ၊ အပင္,အသီး,အေစ့ စသည္ အပင္ဇီဝတို႔ကို
ဖ်က္ဆီးေသာအခါ
သာသနာအျပင္ပမွ
ေျမႀကီးႏွင့္
ပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ႕အတြက္
အပင္တို႔ကို
အသက္ရွိသည္ဟု
စိတ္မေကာင္းစရာျဖစ္လာပါတယ္
ယူဆေနၾကေသာ
အဲလိုျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ
အပင္ကို မဖ်က္ဆီးရ၊ ေျမႀကီးကို မဖ်က္ဆီးရ ဆိုတဲ့သိကၡာပုဒ္တို႔ကို ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ကၽြက ဲ ို၊ ႏြားကို၊ ဆိတ္ကို ဘုရားလိုကိုးကြယ္ေနတဲ့ လူအုပ္စုထေ ဲ ရာက္ပါေစ ဒို႔ကေတာ့ ကၽြေ ဲ ခါင္း၊ ႏြားေခါင္း၊ ဆိတ္ေခါင္းျဖတ္တဲ့ အလုပ္ အေလ်ာ့မေပးႏိုင္ဘူး၊ ဒါဟာလုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ပဲလို႔ ရဲရဲလုပ္ေနတဲ့ သာသနာေတာ္ေတြနဲ႔ေတာ့လည္း ကြာခ်င္တိုင္းကြာ ေတာင္နဲ႔ ေျမာက္ပမာပါပဲ။ ဘုရားရွင္ဟာ
ဥပေဒအသစ္အသစ္တို႔
ျပဌာန္းရာမွာ
ေရွးေရွးက
ျဖစ္စဥ္ေတြေပၚ
တန္ျပန္အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကို လက္မခံခဲ့ပါဘူး။ ဝိနည္းေတာ္ မျပဌာန္းခင္က ျပဳမိခတ ဲ ဲ့ အမႈေတြအတြက္ အာပတ္မသင့္ေစရဘူး။ မပ်က္စီးေစရဘူး။
ဝိနည္းေတာ္
မျပဌာန္ရေသးးစဥ္က
ေသျခာေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း
အတည္ျဖစ္ၿပီးသားကိစၥေတြကို
ေရွးျဖစ္စဥ္ေတြေပၚ
တန္ျပန္သက္ေရာက္ေစတဲ့
ဥပေဒကို ျပဌာန္းတယ္ဆိုတာ “ဒီယံုျမင္လို႔ ဒီၿခံဳထြင္” တဲ့အလုပ္မ်ိဳးပါ။ မရိုးသား သူေတြသာလုပ္ၾကတာပါ။ ရဟန္းခံခြင့္အတြက္ အသက္ (၂၀) ဆိုတဲ့ အပိုင္းအျခားကို မသတ္မွတ္ရေသးခင္က (၇) ႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္ (၁၇) ဦးကို ရဟန္းအျဖစ္ သြတ္သြင္းခဲ့ၾကဖူးတယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ အသက္ (၂၀) ျပည့္သူသာ ရဟန္းခံခြင့္ရွိသည္ဆိုတဲ့ ပညတ္ခ်က္ထြက္ေပၚလာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာလည္း အထက္ေဖာ္ျပပါ ရဟန္းေတာ္ေလးမ်ားကို ရဟန္းအျဖစ္မွ အဆင့္ကို ေလ်ာမက်ေစခဲ့ရပါဘူး။ ဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္က ရဟန္းအျဖစ္ကို အသိအမွတ္ျပဳေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အလွဴေပးပုဂၢိဳလ္တို႔ကိုလည္း ဆင္းရဲပင္ပန္းမႈ မျဖစ္ေစလိုဘူး။ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါ အိုးဖုတ္သမား
တစ္ဦးက
သပိတ္အတြက္
အလိုရွိသမွ်အလွဴခံၾကဖို႔နဲ႔
သူအေနႏွင့္
လိုအပ္သမွ်
လွဴဒါန္းမည္အေၾကာင္း ရဟန္းေတာ္တို႔အား ေလ်ာက္ထားရာ အလုိက္မသိၾကေသာ ရဟန္းတခ်ိဳ႕က
အနည္းငယ္မွ်ေလာက္ အလွဴခံခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။
သပိတ္ပ်က္ရံုႏွင့္
အလိုရွိတိုင္း
အသစ္အသစ္ေသာ
သပိတ္ကို
အလြန္အကၽြံျဖစ္လာေသာ အခါ အိုးဖုတ္သမားမွာ မိမိစားဝတ္ေနေရးအတြက္
အိုးမဖုတ္ရဘဲ သပိတ္ဖုတ္၍သာ ေနရေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္က သပိတ္တစ္လံုးကို
မည္သည့္အေျခအေနထိ
ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးသံုးစြဲရမည္ကို
အျခားေသာ အသံုးအေဆာင္မ်ားအတြက္လည္း အလားတူ ျဖစ္စဥ္မ်ိဳးေတြ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ထို႔အျပင္ သဒၶါတရားက အလြန္ထက္သန္၊ စီးပြားေရးက မျပည့္စံု သံဃာကိုလွဴဒါန္းသည့္အတြက္ စားဝတ္ေနေရး ၾကပ္တည္းသူမ်ားကို ေသကၡပုဂၢိဳလ္ သမုတ္ေစခဲ့ပါတယ္။ အရိယာပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ိဳးကို
ေသကၡပုဂၢိဳလ္လို႔ေခၚပါတယ္။
ေသာတပန္အစရွိေသာ
ထိုပုဂၢိဳလ္ေတြရ႕ဲ
သဒၶါတရားဟာ
အလြန္ႀကီးမားပါတယ္။ မိမိကိုယ္ကို ဒုတိယ သံဃာကို ပထမေနရာမွာ ထားတဲ့အထိရွိပါတယ္။ အဲသလို သံဃာကိုဦးစားေပးမႈဟာ ခ်မ္းသာသူမ်ားအတြက္ ကိစၥမရွိေသာ္လည္း စီးပြားေရး မျပည့္စံုသူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ေတာ့ သံဃာက
မိမိစားစရာမရွိတဲ့ အလိုက္သိတဲ့ေနနဲ႔
အေျခအေနေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ သူရဲ႕သဒၶါတရားကို
အဲဒီလိုျဖစ္လာတဲ့
ေျမႇာက္စားၿပီး
အခါမွာ
ေစာင့္ေရွာက္ရပါတယ္။
ေစာက္ေရွာက္ပံုကေတာ့ …. ထိုပုဂၢိဳလ္ဟာ အမွန္တကယ္ အရိယာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္မယ္/ ျဖစ္ခ်င္မွလည္း ျဖစ္ပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔သဒၶါတရားကို ခ်ီးေျမႇာက္တဲ့အေနနဲ႔ သူ႔ကို သံဃာက ေသကၡပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ သံဃာထုအတြင္းမွာ ေၾကျငာၿပီး အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ အဲလိုအသိအမွတ္ျပဳထားသူရ႕ဲ အိမ္ကို အထူးတလည္ မပင့္မဖိတ္သမွ် ဘယ္ရဟန္းေတာ္မွ အလွဴခံ မႂကြရေတာ့ပါဘူး။ ဝိနည္းက်မ္းႀကီးဟာ
တကယ္ေတာ့
ဆရာေတာ္ရွင္ဇနကာဘိဝံသေရးတဲ့
ကၽြန္ေတာ္ဖတ္တဲ့
ဘုရားဥပေဒေတာ္ႀကီးစာအုပ္ကလည္း
လက္ထဲမွာလည္းစာအုပ္ကမရွိေတာ့ပါဘူး။ အေတြးေလးဆင့္ၿပီး
အႀကီးႀကီးပါ။
ဖတ္ခဲ့တာလည္း
ခ်ေရးလိုက္တာပါ။
ဘုရားရွင္ရဲ႕သေဘာထားေတြကိုေတြရွာမယ္၊
ၾကာသြားပါၿပီ။
တကယ္ေတာ့ ပညာယူမယ္ဆိုရင္
မငယ္လွပါဘူး။ မွတ္မိသမွ်ထဲကေန
ေသေသျခာျခာေလ့လာၿပီး ဒီထက္အဆမတန္က်ယ္ဝန္းတဲ့
စာတစ္ေစာင္ေပတစ္ဖြဲ႔ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ခုေတာ့ ဗုဒၶရဲ႕ ဥပေဒေရးဆိုင္ရာ သေဘာထားအခ်ိဳ႕ကို ခန္႔မွန္းႏိုင္ေအာင္ ဘုရားရွင္ဟာ သူပညတ္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဝိနည္းေတာ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္သူေတြကုိ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းခြင့္ ေပးထားလဲဆိုတာကို ေဖာ္ျပေပးၿပီး ဒီစာကို နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။ ၁) ဝိနည္းေတာ္မျပဌာန္းခင္က အျပစ္ျပဳလုပ္သူ ၂) သတိလက္လြတ္ ျဖစ္ေနသူ ၃) ႐ူးသြပ္ေနသူ တို႔ဟာ အာပတ္မသင့္ၾကပါဘူး။ (ရြက္ဝါ)
ဘုရားဥပေဒလာ အျပစ္မ်ားႏွင့္ ကုစားနည္းမ်ား ႏိုင္ငံေတာ္ဥပေဒမ်ားမွာလည္း
အျပစ္လို႔သတ္မွတ္ထားတဲ့
မေကာင္းမႈေတြပါရွိပါတယ္။
ကုစားနည္းေတြကေတာ့ ဒဏ္ထမ္းျခင္းပါပဲ။ ႏိုင္ငံေတာ္ ဥပေဒေတြမွာ ျပစ္မႈရ႕ဲ အႀကီးအေသးအလိုက္ ဒဏ္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ေသဒဏ္၊ ေထာင္ဒဏ္၊ အလုပ္ၾကမ္းဒဏ္၊ ေငြဒဏ္ စသျဖင့္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ကိုယ္
ဥပေဒပညာ နားလည္သူမ်ားက သင့္ေတာ္သလို သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။ ဘုရားဥပေဒေတာ္ႀကီးကိုလည္း အလြယ္တကူ မွတ္သားမယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဥပေဒမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္မွတ္သားႏိုင္ပါတယ္။
အျပစ္အေနနဲ႔
အမ်ိဳးအမည္မ်ားစြာ
ကြဲျပားေနေသာ္လည္း
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မွတ္သားရလြယ္ကူေအာင္ ေအာက္ပါအတိုင္း သံုးမ်ိဳးခြဲျခားထားပါတယ္။ ၁)ကုစားမရႏိုင္ေသာအျပစ္ ၂)ကုစားရမလြယ္ကူေသာအျပစ္ ၃)ကုစားရလြယက ္ ူေသာအျပစ္ တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ကုစားမရႏိုင္တဲ့ အျပစ္ေတြကေတာ့ ဝိနေယာ စ သုသိကၡိေတာ ပို႔စ္မွာေျပာခဲ့တဲ့ ပါရာဇိက အာပတ္ေလးခုတို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဆံုး႐ံႈးရပါတယ္။
ရခဲလွတဲ့
ဒဏ္ခတ္ျခင္းပါပဲ။
ထိုေလးခုတို႔မွ
တစ္ခုခုကို
ရဟန္းဘဝဆံုး႐ံႈးျခင္းဟာ
ရဟန္းဘဝ
က်ဴးလြန္မိရင္ေတာ့
ဝိနည္းေတာ္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္
ေသသြားပါတယ္။
ရဟန္းဘဝကို
လာရွိတဲ့
အႀကီးေလးဆံုး
ဥပေဒေတြနဲ႔
ယွဥ္ၾကည့္ရင္
ေသဒဏ္သေဘာမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ကုစားရမလြယ္ကူတဲ့
အျပစ္ကေတာ့
သံဃာဒိသိသ္
အာပတ္တို႔ျဖစ္ပါတယ္။
သံဃာဒိသိသ္အာပတ္သင့္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အျပစ္ရွိတဲ့ ရဟန္းဟာ သံဃာ့ထံမွာ ဝန္ခံၿပီး ဝိနည္းေတာ္က သတ္မွတ္တဲ့ ကာလတစ္ခုအေနနဲ႔ ဒဏ္ထမ္းရပါတယ္။ ဒဏ္ထမ္းကာလ အကုန္မခ်င္း ထိုရဟန္းဟာ သိမ္ဝင္ျခင္း၊
ရဟန္းေကာင္းမ်ားနဲ႔
ကံေဆာင္ျခင္း
အစရွိတဲ့
သံဃာ့တာဝန္
အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို
ထမ္းေဆာင္ခြင့္မရွိပါဘူး။ သံဃာအျဖစ္မွ အခ်ိန္ကာလတစ္ခု ေလ်ာ့ခ်ခံထားရတဲ့ သေဘာျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဥပေဒမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ အလုပ္ၾကမ္းနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ ခ်မွတ္လိုက္တဲ့ သေဘာပါပဲ။ အျပစ္က်ဴးလြန္သူဟာ
သတ္မွတ္တဲ့
ဒဏ္ထမ္းကာလ
ေက်ာ္လြန္မွ
လူသာမာန္တို႔နဲ႔
အတူတကြ
ေပါင္းသင္းေနထိုင္ခြင့္ကို ရတဲ့သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ဆင္တူပါတယ္။ သင့္လြယ္ေသာ သံဃာဒိသိသ္အာပတ္မ်ားႏွင့္ ကုစားနည္းကို ဝိနယဝိနိစၧယသဂၤဟ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ (စာမ်က္ႏွာ-၇) သင့္လယ ြ ္ေသာ သံဃာဒိသိသ္အာပတ္မ်ား…. ၁) သုက္လတ ြ ္ေအာင္ အားထုတ္၍ သုက္လြက္သြားလွ်င္ သံဃာဒိသိသ္ အာပတ္သင့္၏။ ၂) မာတုဂါမကို ရာဂစိတ္ျဖင့္ ထိပါးသံုးသပ္လွ်င္ သံဃာဒိသိသ္ အာပတ္သင့္၏။ ၃) မာတုဂါမအား ညစ္ညမ္းစြာ ျပက္ရယ္ေျပာဆိုလွ်င္ သံဃာဒိသိသ္ အာပတ္သင့္၏။ ၄) မာတုဂါမထံ၌ ေမတုန္ကာမကို ေတာင္းလွ်င္ သံဃာဒိသိသ္ အာပတ္သင့္၏။ ၅) ေအာင္သယ ြ ္စကား အသြားအျပန္ ေျပာဆိုမိလွ်င္ သံဃာဒိသိသ္ အာပတ္သင့္၏။ ၆) ရဟန္းကို မုန္းတီး၍ ပါရာဇိကျဖင့္ အေၾကာင္းမဲ႔ စြပ္စြဲလွ်င္ သံဃာဒိသိသ္ အာပတ္သင့္၏။ ကုစားနည္း။
။ အထက္ပါ အာပတ္ ၆-ပါးထဲမွ တပါးပါးသင့္မိလွ်င္ ပရိဝါသ္၊ မာနတ္၊ က်င့္သံုး၍
အဗ႓ာနကံ ေဆာင္ၿပီးမွ သီလစင္ၾကယ္ႏိုင္သည္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ သဃၤန္းဝတ္ေနၾကေသာ
အမ်ိဳးေကာင္းသားတို႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားကေတာ့
အထူးသတိထားသင့္ပါတယ္။ အထက္ပါကိစၥမ်ားကို
အစဥ္သျဖင့္
ေသျခာစြာေလ့လာၿပီး
ျဖစ္ၾကပါလိမၼယ္။
အခါႀကီးရက္ႀကီးမ်ားတြင္
ယာယီသဃၤန္းဝတ္ၾကသူမ်ားမွာေတာ့
၇-ရက္တန္သည္၊
မသိၾကသူက
မ်ားမည္ထင္ပါတယ္။
မိဘကေက်နပ္႐ံု၊
ေခတၱဝင္ေရာက္ၿပီး
ကုစားရခက္ေသာ
လက္ေဆာင္ယူလာခဲ့မိရင္ေတာ့
စိတ္မေကာင္းစရာ
လူၾကားေကာင္း႐ံုသေဘာႏွင့္
သာသနာ့ေဘာင္အတြင္း
သံဃာ့အေပၚက်ဴးလြန္မိသည့္
အျပစ္ႀကီးကို
ျဖစ္ရပါလိမၼယ္။
ျပဆိုထားသည့္အတိုင္း
ဝိနိစၧယသဂၤဟမွာ
၁၀-ရက္တန္သည္
အထက္ပါ
အျပစ္
၆-ခုတို႔ဟာ
သင့္ရန္အလြန္လယ ြ ္ကူေသာ အာပတ္တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္
စိတ္ထက ဲ
ကာမရာဂ
စိတ္တို႔
ထႂကြေသာင္းၾကမ္းၿပီး
အိမ္မက္တို႔ေၾကာင့္
သုက္လြတ္သြားသည္ကို ဗုဒၶက အျပစ္အျဖစ္မမွတ္ယူခဲ့ပါ။ ထိုရာဂစိတ္ကို မထႂကြေစရန္ မည္ကဲ့သို႔ေသာ ကမ႒ာန္းတရားတို႔ကို ေလ့လာအားထုတ္သင့္ေၾကာင္းကိုသာ လမ္းၫႊန္သင္ျပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါေေၾကာင့္ ဗုဒၶပညတ္ခဲ့သည့္
ဝိနည္းေတာ္ေတြဟာ
လိုက္နာလိုသူတို႔အတြက္
အထူးမခက္ခဲလွေၾကာင္း၊
အထူးမပင္ပန္းေစႏိုင္ေၾကာင္းကို ထပ္ၿပီး ေျပာပါရေစ။ နံပါတ္ ၃ အျပစ္ျဖစ္တဲ့ ကုစားရလြယ္ကူတဲ့ အျပစ္ေတြကေတာ့ ပါရာဇိကႏွင့္ သံဃာဒိသိသ္ တို႔မွ လြေ ဲ သာ အျခားအာပတ္မ်ားပဲျဖစ္ပါတယ္။ ထို ၂ ခုအမွအျခား အာပတ္တို႔သင့္တဲ့အခါမွာ ရဟန္ေတာ္မ်ား အခ်င္းခ်င္
ေဒသနာေျပာျခင္းျဖင့္
အာပတ္ေျဖတယ္လို႔လည္း ႀကီးေလးေသာ
အျပစ္တို႕မွ
သံုးၾကပါတယ္။
အျပစ္ဒဏ္တစံုတရာ
သန္႔စဥ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဥပေဒမ်ားႏွင့္
ခ်မွတ္မခံရပဲ
ေဒသနာေျပာျခင္းကို ယွဥ္ၿပီးတြက္ၾကည့္ရင္
ေအာက္ရံုးမ်ားအတြင္း
ေတာင္းပန္ေစျခင္း
ေငြဒဏ္ခ်မွတ္ခံရျခင္းေလာက္နဲ႔ ကိစၥၿပီးေစတဲ့ သေဘာမ်ိဳးပါပဲ။ ဝိနည္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပို႔စ္ေတြတင္ခဲ့တာ အခုပို႔စ္အပါအဝင္ ေလးခုရွိပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးမွား ေနတာရွိရင္
နားလည္မႈလြဲေနတာရွိရင္
စာဖတ္သူမ်ားမွ
ေထာက္ျပေပးၾကေစလိုပါတယ္။
သီးခံၿပီး
ဆံုးေအာင္ဖတ္လို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ (ရြက္ဝါ)
ရဟန္းကို စြပ္စြဲမိလွ်င္္ ဆရာမတစ္ေယာက္က ျပန္ငံု႔ၾကည့္ပါ။ မဆင္မျခင္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ေျပာဖူးတယ္
“သူမ်ားကို
လက္ေခ်ာင္းကေလး
အျပစ္မတင္မိေအာင္
သံုးခု
လက္ၫႈိးထိုးမိရင္
ကိုယ့္လက္ကိုယ္
ျပန္ၫႊန္မိေနပါတယ္”တဲ့။
သတိေပးတဲ့စကားေလးပါ။
သူတပါးကို
ကိုယ္စြပ္စြမ ဲ ည့္သူက
ရဟန္းတပါးျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ အျပစ္ေတြပါ ျဖစ္ေစႏိုင္တာျဖစ္လို႔ သတိထားသင့္လွပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာအယူအရ ရဟန္းဘဝဆိုတာ အလြန္ရခဲတဲ့ ျမင့္ျမတ္လွတဲ့ ဘဝပါ။ ေလးသေခ်ၤနဲ႔
ကမ႓ာတသိန္း
ပါရမီျဖည့္ခဲ့ရတဲ့
ကၽြန္ေတာ္တို႔
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ႀကီးေတာင္မွ
ဒီေလာက္ရွည္ၾကာလွတဲ့ ပါရမီျဖည့္ကာလမွာ ရဟန္းဘဝကိုရခဲ့တာက ကိုးႀကိမ္ထဲပါ။ ဒီေလာက္ရခဲလွတဲ့ ဘဝဟာ ဟိုလူဒီလို လက္ၫႈိးထိုး စြပ္စြရ ဲ ံုေလာက္နဲ႔ မဆံုးရွံဳးတတ္ပါဘူး။ အျပစ္က်ဴးလြန္လို႔ သံဃာက ပါရာဇိကအာပတ္သင့္ၿပီလို႔
ဆံုးျဖတ္မွသာ
(သို႔မဟုတ္)
မိမိကိုယ္တိုင္က
ရဟန္ဘဝက
စြန္႔လႊတ္ပါေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး သိကၡာခ်ခံမွသာ ဆံုးရွံဳးျခင္းကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ လူတစ္ဦး ရဟန္းျပဳစဥ္က ရဟန္းအျဖစ္ကို လက္ခံခဲ့တာ သံဃာပါ။ အသိအမွတ္ျပဳေပးခဲ့တာ
သံဃာပါ။
လူဝတ္ေၾကာင္အဖြဲ႔အစည္း
တို႔မွာ
အဲဒီကိစၥနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး
ဘာတာဝန္မွ
မရွိသလို
ဘာလုပ္ပိုင္ခင ြ ့္မွလည္း မရွိပါဘူး။ ရဟန္းျဖစ္၏/ မျဖစ္၏၊ ရဟန္းစစ္၏/ မစစ္၏၊ ရဟန္းဘဝ ဆံုးရွံဳး၏/ မရွံဳး၏
သံဃာကသာ
ဆံုးျဖတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေန႔သံဃာက
ဘာမွမေျပာရပါဘဲ
ရဟန္းေတြကို
စြပ္စြဲမႈေတြၾကားၾကားေနရပါတယ္။ စြပ္စြသ ဲ ူတို႔မွာ အျပစ္ႀကီးေလးလြန္းပါတယ္။ ရဟန္းတိုင္း သီလသန္႔စင္ပါတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႔ အာမမခံႏိုင္ပါဘူး။ အာမခံဖို႔တာဝန္လည္း မရွိပါဘူး။
ဒါေပမယ့္
ဝိနည္းနဲ႔
ပါရာဇကအာပတ္သင့္ျခင္းမွလ၍ ဲြ
ပတ္သက္တဲ့
အျခား
အျပစ္မႀကီးေလးပါဘူး။
စာအုပ္စာေပေတြ
ဘယ္အာပတ္ကမွ
ပါရာဇိကက်တဲ့
ကိုယ့္ဟာကိုယ္က်ထားတာဆိုရင္
ေလ့လာၾကည့္ေတာ့
ရဟန္းဘဝဆံုးရွံဳးရေလာက္ေအာင္
ရဟန္ေတြေတာင္
အမ်ားအျမင္မွာ
ရဟန္းပါပဲ။
သူ႔အျပစ္က
လူမသိသူမသိ သူနဲ႔သာဆိုင္ပါတယ္။
သူဟန္ေဆာင္ေကာင္းလို႔ ပိရိလို႔ လူမသိဘူးဆိုရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ထံမွာ သံဃာကိုရည္မွန္းၿပီး ဒါနကိုျပဳလို႔ သံဃာဂုဏ္ေတာ္ ခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္းမရွိပါဘူး။ အလွဴရွင္အေနနဲ႔ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ ကိုးပါးစံု အာရံုျပဳ ၾကည္ညိဳ လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္သူရွိလာလို႔ ဝိနည္းကၽြမ္းက်င္တဲ့ ရဟန္းေကာင္းတို႔က စစ္ေဆးၿပီး ျပစ္မႈထင္ရွားတဲ့ အခါမွာေတာ့ အဲလိုရဟန္းမ်ိဳး ရဟန္းဘဝဆံုးရွံဳးပါလိမၼယ္။ လူပုဂၢိဳလ္တို႔အေနနဲ႔ကေတာ့ သီလအရာမွာ သာလြန္သူကို ေရြးခ်ယ္ခ်ည္းကပ္ပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ေရြးခ်ယ္
လွဴဒါန္းပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။
စြပ္စြဲျခင္းကေတာ့
နားမလည္ရင္
မလုပ္တာေကာင္းပါတယ္လို႔
အႀကံျပဳပါရေစ။ ကိုယ္ကစြပ္စြဲရံုနဲ႔ေတာ့ အမွန္တကယ္ အျပစ္ရွိသူျဖစ္ေစဦးေတာ့ ဘယ္လိုထိခိုက္မႈမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
အင္အားရွိရင္ေတာ့လည္း
လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြရွိတာေပါ႔။
ဒါေပမယ့္
ဒါဟာလည္း
အလြန္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလွပါတယ္။ ဆရာႀကီးဦးသုခရဲ႕ ရဟန္မစားေသာဆြမ္းတနပ္ ဇာတ္ကားထဲကလို အျဖစ္မ်ိဳးမ်ား ႀကံဳရရင္ေတာ့ႀကီးေလးတဲ့ အျပစ္က မေတြးဝံ့စရာပါပဲ။ ရဟန္းေတာ္မွာလည္း အားလံုးျဖစ္သြားတယ္။ အျခားလူမရွိေတာ့
ခံရဖို႔
အက်င့္သီလနဲ႔
အေၾကာင္းက အထူးျပည့္စံုတဲ့
အိမ္ရွင္ဒကာကလည္း
သူ႔တြက္ကိန္းနဲ႔သူေတာ့
ဒီရဟန္းဟာ
ပါလာေတာ့
တိုက္ဆိုင္မႈေတြက
ရဟန္းျဖစ္ေပမယ့္
အထင္လြမ ဲ ွားစရာ
ရဟန္းခိုးတာပဲျဖစ္ရမယ္လို႔
ခိုးမႈနဲ႔
ပါရာဇိကက်ေနၿပီေပါ႔။
တြက္လိုက္တယ္။
ရဟန္းမဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ႔။
လူကိုစစ္သလို ရိုက္ပုတ္ထိုးနက္ စစ္ေဆးေနတယ္။ တကယ့္ျဖစ္စဥ္က သူလံုးဝထင္မထားတဲ့ ျဖစ္စဥ္။ အေျဖမွန္ကို သိလိုက္ရေတာ့ ရဟန္းေကာင္းအေပၚမွာ ကိုယ္အမႈ၊ ႏုတ္အမႈ၊ စိတ္အမႈ အျပစ္ေတြကစံုခဲ့ၿပီ။ မထင္မွတ္တဲ့
တိုက္ဆိုင္မႈေတြေၾကာင့္
ျဖစ္ၾကရတာပါ။
တကယ္ေတာ့
အိမ္ရွင္မွာလည္း
မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ေၾကာက္လို႔ မေသဝံ့လို႔ စြန္႔ရတဲ့သေဘာပါ။ အလြန္ၾကမ္းလွတဲ့ စိတ္ေတာ့ရွိဟန္မတူပါဘူး။ ဒီေန႔ေခတ္မွာလည္း အခ်ိဳ႕က ရဟန္းေတြကို “ရဟန္းနဲ႔ မအပ္တဲ႔ အလုပ္ေတြလုပ္တယ္။ ရဟန္းနဲ႔ မအပ္တဲ့
စကားေတြေျပာတယ္”
ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္
စသျဖင့္
စြပ္စြဲတဲ့
အသံေတြၾကားရပါတယ္။
ပါရာဇိကအာပတ္မသင့္ေသးသမွ်
ရဟန္းပါပဲ။
ဟုတ္ရင္လည္း သဃာ့အဖြဲ႔ဝင္ပါပဲ။
သံဃာရတနာကို ျပစ္မွားမိတဲ့ အျပစ္ေတြ မျဖစ္ၾကပါေစနဲ႔။ ရဟန္းတပါးက ပါရာဇိကက်သြားရင္ လူဝတ္နဲ႔ ေနလို႔ရပါတယ္။
လူဝတ္နဲ႔
သာသနာအလုပ္
အားထုတ္လို႔ရပါတယ္။
ဘာအတားအဆီးမွမရွိပါဘူး
အာထုတ္ရင္ထုတ္သေလာက္ အက်ိဳးေက်းဇူးရေနဦးမွာပါ။ ျမင့္ျမတ္တဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြကို
ကံသံုးပါးမွာ
တစ္ပါးပါးနဲ႔
ျပစ္မွားခဲ့ရင္ေတာ့
မဂ္တားဖိုလ္တား
ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အားထုတ္အားထုတ္ မဂ္တရား၊ ဖိုလ္တရားတို႔ မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကို ေတာင္းပန္မွသာ အတားအဆီးက လြတ္ပါတယ္။ သူတပါးကို
ကိုယ္က
လက္ၫိႈးတစ္ေခ်ာင္းထိုးလိုက္ေတာ့
ကိုယ့္ကို
အျခားလက္သံုးေခ်ာင္း
ထိုးခံလိုက္ရတဲ့ ကိစၥလိုပါပဲ။ ရဟန္းကို ကိုယ္က မအပ္တဲ့ အလုပ္နဲ႔ မအပ္တဲ့စကားနဲ႔ စြပစ ္ ြဲလိုက္မိေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ရႏိုင္တဲ့
ဆုလဒ္က
မဂ္တားဖိုတား
အျပစ္ႀကီးပဲရွိပါတယ္။
မဂ္ခ်မ္းသာ
ဖိုလ္ခ်မ္းသာ
ပတ္သက္လို႔
မဟာဂႏၶာရံု
နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို လိုလားသူ ဗုဒၶဘာသာဝင္တိုင္း သတိထားသင့္လွပါတယ္။ ရဟန္းနဲ႔
မအပ္တဲ့စကား၊
ရဟန္းနဲ႔
မအပ္တဲ့
အတတ္ပညာနဲ႔
ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ စာအုပ္မွ မွတ္မိသမွ်ကို နားလည္သလို တင္ျပရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။ မိန္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလွကို “မ်က္လံုးကဘယ္လို၊ ကိုယ္ခႏၶာကဘယ္ပံု” စေသာ စကားတို႔ဟာ ရဟန္းနဲ႔ မအပ္။ သုိ႔ေသာ္ “ဘယ္လိုပင္ႏုပ်ိဳလွပေသာ္လည္း အိုမင္းျခင္း ပ်က္စီးျခင္းသာ အဆံုးရွိသည္” ဆိုေသာ
သံေဝဂ
စကားကိုေျပာမည္ဆိုလွ်င္
အလွအပကိုလည္း
လိုအပ္သေလာက္ေတာ့
ၫႊန္းဆိုၾကရသည္။ မင္းဧကရာဇ္၊ သူေဌး စသည္တို႔ရ႕ဲ ဂုဏ္ကို “ဘယ္လို ဘုန္းကံႀကီးတယ္၊ ဘယ္လိုခ်မ္းသာတယ္၊ သားရတနာ၊ သမီးရတနာ၊ ဇနီမယား ရတနာဘယ္လိုေပါမ်ားတယ္” မအပ္။
သို႔ေသာ္
“ဘယ္လိုပင္
ေသျခင္းတရားဟာ
ဘုန္းကံႀကီးေသာ္လည္း၊
ဘယ္သူမွ
လြန္ဆန္လို႔မရႏိုင္”
စေသာ စကားတို႔ဟာ ရဟန္းနဲ႔
ဘယ္လိုပင္
စသျဖင့္
ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေသာ္လည္း
တရားနဲ႔
စပ္ေသာ
စကားကို
ေျပာလိုေသာအခါ ဓနဂုဏ္၊ ရာဇဂုဏ္တို႔ကိုလည္း လိုအပ္သေလာက္ေတာ့ ၫႊန္းဆိုၾကရသည္။ ဆင္အတတ္၊ ျမင္းအတတ္၊ ဓားလွံအတတ္၊ ေလးအတတ္၊ သိုင္းအတတ္၊ အဆိပ္အတတ္ စသည္တို႔ဟာ ရဟန္းနဲ႔ မအပ္။ သခ်ၤာအစရွိေသာ အတတ္တို႔ကိုကား သင္ေကာင္းပါသည္။ ပို႔ခ်ေကာင္းပါသည္။ ‘ေနာ ဧက ေနာ’ မွသင္ေကာင္းလွ်င္
‘ကိုး
ေဆးပညာဆိုလွ်င္လည္း
တစ္လီ
ကိုး’
ဆရာဝန္ျဖစ္သည္၊
ပို႔ခ်ေကာင္းပါသည္။
မွာလည္းမသင္ေကာင္း ပါရဂူႀကီးျဖစ္သည္ထိ
ေနမေကာင္းေသာ
ေဆးပညာတတ္ဖို႔လိုအပ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္
စရာအေၾကာင္းမရွိပါ။ သင္ယူေကာင္းပါသည္။
သတင္းသံုးေဖာ္ကိုျပဳစုဖို႔ရန္မွာလည္း
အခေၾကးေငြယူ၍
ေဆးကုျခင္း၊
ပညာပို႔ခ်ျခင္းျဖင့္
ေတာ့အသက္မေမြးေကာင္းပါ။ ရဟန္းေကာင္းကို မသိမသာေရာ၊ တမင္တကာပါ စြပ္စြဲမိေသာ ကာယဝစီမေနာ အျပစ္တို႔မွ ကင္းၾကပါေစ။ (ရြက္ဝါ)
ဆုေတာင္း မွ်ေဝ ဝိနည္းက်မ္းကို ေက်းဇူးျပဳရေသာ
လက္လွမ္းမီသမွ်
ဤေကာင္းမႈသည္
ေလ့လာ၍
ဘေလာ့ဂ္စာဖတ္
မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္
သံုးတန္ေသာ
ပရိတ္တြက္၊
မွ်ေဝသမႈ
ခ်မ္းသာစစ္ကို
ရရွိႏိုင္ရန္
ႀကိဳစားအထုတ္မႈအတြက္ အားေကာင္းေသာ အေထာက္အပ့ံသည္ ျဖစ္ပါေစ။ သံသရာဘဝ
က်င္လည္ရဦးမည္
ဆိုလွ်င္လည္း
ကုေဋကိုးေထာင္
အက်ယ္ေဆာင္သည့္
ျမတ္ေခါင္သီလ ဥပေဒသကို ေကာင္းစြာေလ့လာႏိုင္ေသာ ေဒသ၊ ေကာင္းစြာအားထုတ္ႏိုင္ေသာ ကာလ၊ ေလလာအားထုတ္လိုသည့္
ႀကီးမားေသာ
ဆႏၵအျပင္၊
သီလပါရမီကူညီျဖည့္မည့္
မိတၱဗလတို႔ႏွင့္
ဘဝအဆက္ဆက္ ျပည့္စံုရပါလို၏။ ေကာင္းစြာေလ့လာထားေသာ ဥပေဒဆိုင္ရာ ဗဟုသုတတို႔ျဖင့္ ဓမၼကို ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္သူသာလွ်င္ အဆက္ဆက္ ျဖစ္ရပါလို၏။ ယခုကဲ့သို႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရေသာ ေကာင္းမႈ၏ အဖို႔ကို စာဖတ္သူမ်ားအားလည္း အညီအမွ် ရေစလိုပါသည္။ ဝမ္းသာျခင္းရွိသည္ျဖစ္၍ သာဓုေခၚၾကပါကုန္။
ျပဳျပင္ထားပါတယ္။
မူရင္းပုိ႔စ္ေတြကိုေတာ့
မျပင္ေတာ့ပါဘူး။
သုခမိန္(E-Journal)နဲ႔
မာေရးသွ်င္(E-Journal)တို႔ရဲ႕ ကြန္မန္႔ေတြကိုလည္း တစုတစည္းတည္းျဖစ္ေအာင္ တြထ ဲ ည့္ထားပါတယ္။ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြကို ေျပာခ်င္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့ ဆႏၵေတြကေတာ့… ၁) ဝိနည္းက်မ္းကို ေလ့လာၾကေစလိုပါတယ္။ ဒီပို႔စ္ေတြက ေလ့လာေရးအတြက္
လမ္းစေပးျခင္း
ျဖစ္ေစလိုပါတယ္။ ၂) ဝိနည္းကို
နားလည္လာတဲ့အခါမွာ
ရဟန္းေကာင္းမ်ားကို
ဝိနည္းေတာ္နဲ႔အညီ
မပင္ပန္းေစပဲ
သီတင္းသံုးႏိုင္ေစရန္ ကူညီၾကေစလိုပါတယ္။ ၃) ဝိနည္းေတြထဲကေန ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဥပေဒဆိုင္ရာ သေဘာထားနဲ႔၊ သိကၡာပုဒ္တစ္ခုခ်င္းစီ ျပဌာန္းရျခင္း အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို ေတြ႔ေအာင္ရွာေဖြၿပီး အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ကာ ပညာယူေစလိုပါတယ္။ ၄) သံဃာကို မအပ္တဲ့စကားနဲ႔ မအပ္တဲ့ အလုပ္နဲ႔ စြပ္စြဲလိုသူေတြအတြက္ကေတာ့ ၂ အုပ္စုခြဲၿပီး ေျပာရပါမယ္။ (က) သံဃာအေပၚမွာ ၾကည္ညိဳစိတ္ေလးရွိေနေသးလ်င္… သံဃာ့ကိစၥေတြမွာ
ဝင္မပါမိေအာင္
ႀကိဳးစားေစလိုပါတယ္။
မသိနားမလည္ပဲ
ဝင္ပါမိရင္
ဝစီကံတစ္ခုတည္းနဲ႔ ကိုယ္က်ိဳးနည္းေစႏိုင္တယ္ဆိုတာ သတိျပဳမိၾကေစလိုပါတယ္။ (ခ) ဘာသာျခားမ်ားျဖစ္လွ်င္၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္ေသာ္လည္း သံဃာကို မၾကည္ညိဳေတာ့သူျဖစ္လွ်င္… သံဃာ့ဂိုဏ္းဝင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ လူထဲက လူေတြျဖစ္ၾကတယ္ဆိုတာ မေမ့ေစလိုပါ။ “ဟိုကိစၥမပါရ၊
ဒီကိစၥမပါရ”
ေျပာျခင္းဟာ
လူ႔အခြင့္အေရး
ခ်ိဳးေဖာက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
မိမိအခြင့္အေရးကို မိမိေလးစားရင္ တပါးသူအခြင့္အေရးကိုလည္း မပိတ္ပင္မိဖို႔ သတိရွိေစလိုပါတယ္။
ဝိနေယာ စ သုသိကၡိေတာ ၃၈ ျဖာမဂၤလာတရားေတာ္လာ မဂၤလာတရား တစ္ပါးျဖစ္ပါတယ္။ က်င့္ဝတ္၊ စည္းကမ္း၊ ဥပေဒ စသည္တို႔ကို
ေကာင္းစြာေလ့လာသင္ယူျခင္းဟာ
မဂၤလာျဖစ္တယ္လို႔
ဘာသာျပန္ရမယ္ထင္တယ္။
မဂၤလာကဗ်ာေလးထဲမွာေတာ့ "လူႏွင့္ဆိုင္ရာ က်င့္ဝတ္မ်ားကို ေကာင္းစြာသင္ၾကား နားလည္ေစ" လို႔ စပ္ဆိုထားတာေတြ႔ရတယ္။ လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ
တစ္ဦးတည္း
ခြဲထြက္ၿပီး
သီးျခားမေနႏိုင္ေသးသမွ်
ကိုယ့္ေၾကာင့္
ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြ ထိခိုက္နစ္နာမႈမရွိရေလေအာင္ အမ်ားသေဘာတူ ခ်မွတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္း၊
ဥပေဒ၊
က်င့္ဝတ္
စတာေတြကို
လိုက္နာဖို႔လိုပါတယ္။
လိုက္နာႏိုင္ဖို႔ဆိုတာလည္း
ေကာင္းစြာေလ့လာသင္ယူထားမွ ေကာင္းစြာသေဘာေပါက္မွ ျပည့္စံုတဲ့ လိုက္နာမႈမ်ိဳးျဖစ္မွာပါ။ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာလည္း လိုက္နာရမယ့္ ဥပေဒ၊ စည္းကမ္းေတြရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ အမ်ားအေခၚ ဝိနည္းေတာ္ေတြပါပဲ။ ဝိနည္းလို႔ဆိုလိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုပဲ က်ယ္ျပန္႔သာြ းပါတယ္။
ေျပာရင္လည္း
ပိဋကတ္ေတာ္နဲ႔
သံဃာေတာ္မ်ားလိုက္နာရတာကလည္း
အက်ဥ္းအားျဖင့္
တစ္ပံုေသာပိဋကတ္ျဖစ္တယ္။
၂၂၇
သြယ္နဲ႔
အက်ယ္အားျဖင့္
ကုေဋကိုးေထာင္ေက်ာ္ရွိတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ အထက္ကေျပာခဲ့သေလာက္ထိ က်ယ္ျပန္႔စြာေလ့လာႏိုင္ဖို႔ အထူးျပဳၿပီး
ေသေသျခာျခာ
ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကို ျမန္မာျပန္ထက ဲ ဆရာေတာ္ရွင္ဇနကာ
အခ်ိန္ေပးေလ့လာႏိုင္မွျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။
အက်ိဳးအေၾကာင္းညီၫြတ္လို႔
ဘိဝံသရဲ႕
ကၽြန္ေတာ္လည္း ပိဋကတ္ေတာ္
ေလ့လာျဖစ္ပါတယ္။
ဝိနည္းက်မ္းကိုဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးတိႆစုေဆာင္းေဖာ္ျပတဲ့
သေဘာေပါက္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာကေတာ့
အဆံုးထိေတာ့
ဘုရားဥပေဒေတာ္ႀကီး
မဖတ္ရေသးပါဘူး။
စာအုပ္ကိုဖတ္တယ္။
မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး၏
ဝက္လက္-မစိုးရိမ္-
ဝိနယဝိနိစၧယကိုလည္း
ebook
ရလို႔
ေလ့လာျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ကလည္းေျပာၾကတယ္
"ဝိနည္းဆိုတာ
ဘုန္းႀကီးေတြနဲ႔သာဆိုင္တယ္
လူေတြနဲ႔
မပတ္သက္ဘူး။ မေလ့လာသင့္ဘူး။ ေလ့လာရင္ သံဃာေတာ္ေတြကို အာပတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ စြပ္စြဲၿပီးေတာ့ သံဃာမွာၾကည္ညိဳမႈကို ေလ်ာ့ေစတတ္တယ္။ ကိုယ့္မွာလည္း အျပစ္ျဖစ္တတ္တယ္" လို႔ဆိုၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း မဂၤလာ့သုတ္လာ "ဝိနေယာ စ သုသိကၡိေတာ"ကို ကိုးကားၿပီး ဝိနည္းတရားေတာ္ကို ေလ့လာသင္ယူျခင္းဟာ မဂၤလာပါးလို႔ဆိုၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ေလ့လာမယ္ဆိုရင္၊
ေျပာခ်င္တာကေတာ့
ေလ့လာၿပီးလို႔
ရဟန္းေတာ္ေတြေနရာက
ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕ကို
ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္မယ္၊
အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႕ကိုပါျပည့္ျပည့္စံုစံု ဝိနည္းတရားေတာ္ကို
အစကတည္းက
ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔
အာပတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေခတ္ကာလနဲ႔
ထည့္သင ြ ္းစဥ္းစားတတ္မယ္ဆိုရင္
ေကာင္းစြာေလ့လာျခင္းမည္လို႔
မိမိမွာ
စြပ္စြဲတဲ့အခါမွာလည္း
ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေန ဘာအျပစ္မွ
မရွိႏိုင္ပါဘူး။
မဂၤလာတရားေတာ္နဲ႔လည္းညီတယ္လို႔
ဆိုသင့္ပါတယ္။ အခုလို ေကာင္းစြာေလ့လာဖို႔ကလည္း အေရးႀကီးတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအေနနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ရဟန္းဝတ္မေနေသာ္လည္း အခ်ိန္ေပးၿပီး ေသျခာေလ့လာသင့္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ေလ့လာျခင္းအားျဖင့္
ဘုရားရွင္ရဲ႕
အာပတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကိုလည္း
ကုစားလို႔ရတဲ့
မူရင္းရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို အာပတ္၊
သိႏိုင္ပါတယ္။
ကုစားလို႔မရနိုင္တဲ့
အာပတ္ဆိုၿပီး
ခြဲျခားနားလည္ေစႏိုင္ပါတယ္။ ဝိနည္းတရားေတာ္နဲ႔အညီ သီတင္းသံုးလိုတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကိုလည္း မပင္ပန္း၊ မခက္ခဲေစဘဲ သီးတင္းသံုးႏိုင္ေအာင္ လိုအပ္သလို ကူညီတတ္ ေစႏိုင္ပါတယ္။ အထက္ကေျပာခဲ့သလိုမဟုတ္ပဲ ဘုန္းႀကီးေတြကို
ႏွိပ္ကပ ြ ္လို႔ရတယ္ကြ”
ရည္ရြယ္ခ်က္မေကာင္းလို႔
စတင္ေလ့လာတုန္းကတည္းက ဆိုတဲ့စိတ္ကူးနဲ႔ေလ့လာရင္ေတာ့
အပစ္တို႔ကိုလည္းျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။
“ဝိနည္းတတ္ထားရင္ မူလကတည္းက သံဃာအတြက္လည္း
အေႏွာက္အယွက္ကို
ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။
ရည္ရယ ြ ္ခ်က္၏
မေကာင္းျခင္းဆိုတဲ့
အခ်က္ေၾကာင့္
မဂၤလာတရားေတာ္လာ “ဝိနေယာ စ သုသိကၡိေတာ” နဲ႔လည္းမကိုက္ညီေတာ့ပါဘူး။ ဒီေနရာမွာ “သု” ဆိုတဲ့
စကားလံုးေလးက
အလြန္တာသြားပါတယ္။
ေထာက္္ျပစရာမလိုေအာင္၊
ဘုရားရွင္ဟာ
ဟာကြက္မရွိေအာင္
တရားေဟာရာမွာ
တိက်မွန္ကန္တဲ့
တရားကိုသာ
ေကာင္းစြာေဟာေတာ္မူခဲ့ပါလား ဆိုတာကိုလည္း စဥ္းစားမိၿပီး ၾကည္ညိဳမိပါတယ္။ အခုေျပာခဲ့သလို
လူမိုက္တို႔ရဲ႕
အေၾကာင္းကိစၥေသးေသးတစ္ခုေတြ႔တိုင္း
ေလ့လာနည္းနဲ႔ေလ့လာမယ္၊
ဆီလိုအေပါက္ရွာၿပီး
ရဟန္းေတာ္ေတြကို
အာပတ္နဲ႔
စြပ္စြဲေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလူေတြရ႕ဲ ဝိနည္းတတ္ျခင္းဟာ ဆရာနန္းၫြန္႔ေဆြရ႕ဲ ဗာလနံကဗ်ာထဲကလို “လူမိုက္မွာက၊ ပညာရမူ ပ႑ိတမ်ား သူေစာ္ကားလိမ့္။”- လို႔သာဆိုစရာရွိပါေတာ့တယ္။ ကုစားမရတဲ့အျပစ္ (ပါရာဇိကအာပတ္) ေလးခုကို ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ ၁)လူ႔အသက္ကိုသတ္ျခင္း (လူကိုသတ္မွသာ ျဖစ္သည္။ တိရိစၧာန္အစရွိသည္တို႔ကိုသတ္လွ်င္ ပါရာဇိကအာပတ္မျဖစ္ သို႔ေသာ္ သူ႔အသက္သတ္ျခင္း အျပစ္ကားျဖစ္၏။) ၂)လူ႔ဥစၥာကိုခိုးျခင္း (လူကပိုင္ေသာ ဥစၥာကိုခုိးမွသာ ျဖစ္သည္။ တိရိစၧာန္၊ ေျမဘုတ္ဘီလူး စသည္တို႔ဥစၥာမ်ားကို
ခိုးလွ်င္ကား
ပါရာဇိကအာပတ္မျဖစ္
သို႔ေသာ္
သူ႔ဥစၥာကိုခုးျခင္း
အျပစ္ကားျဖစ္၏။) ၃)ေမထုန္မွီဝဲျခင္း
(မည္သူႏွင့္
မွီဝဲလွ်င္ဟု
ခြဲျခားျခင္းမရွိဘဲ
ကာယကံေျမာက္မွီဝဲျခင္း
အားလံုးအက်ံဳးဝင္သည္။) ၄)စ်ာန္တရား၊
မဂ္တရား၊
ႂကြားဝါေျပာဆိုျခင္း။
ဖိုလ္တရာ
တမ်ိဳးမ်ိဳး
မရပါဘဲႏွင့္
ရသည္ဟု
မဟုတမ ္ မွန္ေျပာျခင္းမွာ
(အျခားကိစၥမ်ားတြင္း
မဟုတ္မမွန္ ပါရာဇိကမျဖစ္
လိမ္ညာေျပာဆိုျခင္းအျပစ္ကားျဖစ္၏။) အထက္ေဖာ္ျပပါ
ပါရာဇိကအာပတ္ေလးခုကို
ယွဥ္တြဲမွတ္သားထားမည္ဆိုလွ်င္
လူတို႔လိုက္နာသင့္သည့္
မေမ့ႏိုင္ေလာက္ေတာ့ပါ။
ငါးပါးသီလႏွင့္
အထူးက်က္မွတ္ေနဖို႔လည္း
မလိုေလာက္ေတာ့ပါ။ ထိုပါရာဇိကကံေလးပါးတြင္… လူ႔အသက္သတ္မိျခင္းသည္
အလြန္ျပဳနိုင္ခဲေသာကံျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ရဟန္းေတာ္တပါး
မဆိုထားႏွင့္ သာမန္လူမ်ားပင္လွ်င္ အလြန္က်ဴးလြန္ခဲပါသည္။ လူ႔ဥစၥာခိုးျခင္းသည္အနည္းငယ္ ဝါသနာစရိုက္အရ
က်ဴးလြန္လယ ြ ္ေသာ
လြယ္ရင္လြယ္သလို
လူဝတ္ေၾကာင္းဘဝတြင္သာမက
ကံျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ခိုးယူတတ္ၾကပါသည္။ သဃၤန္းဝတ္ဘဝထိ
အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ထိုအက်င့္မ်ားမွာ အရိုးစြဲပါသြားပါက
ရဟန္းဘဝကိုဆံုး႐ွံဳးမွန္းမသိဆံုး႐ွံဳးျခင္း ျဖစ္ေစတတ္ပါသည္။ က်ဴးလြန္စဥ္က ေဒသနာေျပာၾကား႐ံုျဖင့္္ ကုစားရႏိုင္ေသာ
အျပစ္ထင္၍က်ဴးလြန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း
ဝိနည္းက်မ္းတတ္ေသာအခါမွ
မိမိအျပစ္မွာကုစားမရေတာ့ေသာ အျဖစ္ကို
အျပစ္ျဖစ္ေၾကာင္းသိရ၍
ရွင္ဇနကာဘိဝံသ၏
ဝိနယဝိနိစၧယ
အလုိအရ
ပါရွိပါသည္။
စာအုပ္တြင္
ခ်ံဳးပြဲခ်ငိုးေႂကြးခဲ့ရေသာ
ဖတ္လိုက္ရပါသည္။
တစ္မတ္တန္ပစၥည္းခိုးယူျခင္းသည္ပင္
အခါႀကီးရက္ႀကီးတြင္
ရဟန္းတစ္ပါး၏
မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ပါရာဇိကအာပတ္ျဖစ္သည္ဟု
အေၾကာင္းညီၫြတ္လို႔
ဒုလႅဘရဟန္းဝတ္ၿပီး
သီတင္းသံုးေဖာ္အခ်င္းခ်င္း ပစၥည္းအေသးအဖြဲမွ်ႏွင့္ ပါရာဇိကအာပတ္ သင့္မွန္းမသိသင့္ျခင္းအျဖစ္မွ ကင္းေဝးေစဖို႔ ဗုဒၶဘာသာအမ်ိဳးသားတို႔ အထူးသတိထားသင့္ပါသည္။ ေမထုန္မွီဝဲမိ၍ ရဟန္းဘဝဆံုး႐ွံဳးျခင္းမွာလည္း ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ အျပစ္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ စ်ာန္၊မဂ္ဖိုလ္တရား
တစ္စံုတရာ
မရပါဘဲလိမ္ညာေျပာျခင္းအျပစ္မွ
ကင္းေဝးေစရန္
လာဘ္လာဘကို အလြန္တရာလိုလားသူမ်ားႏွင့္ အႂကြားသန္သူမ်ား အထူးသတိထားသင့္ပါသည္။ ဝိနည္းတရားတို႔ကို ေကာင္းစြာေလ့လာသင္ယူၿပီး ပညာမ်ားတိုးပြားနိုင္ၾကပါေစ။ (ရြက္ဝါ)
ကြန္မန္႔မ်ား သုခမိန္(E-Journal)။ ။ဟုတ္ကဲ့။ လူ႔ဘဝဆိုတာကလည္း သင္ယူေနရတဲ့
သင္ယူစရာေတြနဲ႔
လူသားေတြအတြက္လည္း
မည္သည့္အခါမွ
ျပည့္ေနတယ္။ ျပည့္ဝမယ္
မထင္ပါ။
အေတြးေတြ ေဝမွ်တာ ေက်းဇူး။
ကၽြန္ေတာ္။
။ဟုတ္တာေပါ႔
ကိုသုခမိန္ရာ။
သင္ယူစရာေတြကမ်ား
လြန္းတာေပါ႔။
အဲဒီအမ်ားႀကီးထဲကမွ ကိုယ့္အတြက္ မရွိမျဖစ္ဆိုတာေတြကို ဦးစားေပးေရြးခ်ယ္ရမွာေပါ႔။ အဲဒါၿပီးမွ အေရးပါမႈ အဆင့္အလိုက္ ဦးစားေပးအဆင့္သတ္မွတ္ၿပီး တတ္နိုင္သမွ် ေလ့လာရမွာေပါ႔။ အကုန္လံုးသိဖို႔ ဆိုတာကေတာ့ မျဖစ္နိုင္ဘူးေလ။ ဒီလိုနဲ႔
မကုန္ႏိုင္တဲ့
ေလ့လာစရာေတြကို
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘဝေတြလည္း နိဂံုးခ်ဳပ္ရမွာပါ။
မသိမသာေရာ
သိသိသာသာပါ
ေလ့လာသင္ယူရင္းနဲပဲ
ဒီဘေလာ့ဂ္ကို
လာဖတ္တဲ့သူေတြထဲမွာ
သုခမိန္ကို
စိတ္ဝင္စာဆံုးနဲ႔
အတတ္ႂကြဆံုးျဖစ္လို႔
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီလိုစာဖတ္သူရွိေတာ့ ေရးအားပိုရွိတာေပါ႔ ကိုသုခမိန္လည္း စာေတြေရးဦးေလဗ်ာ။ အားေပးဖို႔ေစာင့္ေနပါတယ္။
မာေရးသွ်င္(E-Journal)။
။ဝိနည္း ဆုိတာ နည္းလမ္း (တစ္နည္းအားျဖင့္) way ကုိ ေျပာတာလုိ႔
ထင္တာပါပဲ။ ေစတနာမွန္႐ုံနဲ႔ မလုံေလာက္ပါဘူး။ နည္းလမ္းမွန္ဖို႔ လုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း
“ငရဲကုိသြားရာလမ္းကုိ
စိတ္ေစတနာေကာင္းမ်ားျဖင့္
ခင္းထားသည္”
ဆုိတဲ့
ဆုိ႐ုိးစကားဟာ ထင္ရွားေနတာပါ။ ဗုဒၶျမတ္စြာက အၾကားအျမင္ဗဟုသုတမ်ားျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအတတ္ပညာတစ္ခုခုကို တတ္ေျမာက္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း ရဲ့ ေနာက္က “ဝိနေယာစ” ကုိလုိက္ထားတာ သတိထားစရာပါ။ သာဓု သာဓု သာဓု ပါခင္မ်ာ
ကၽြန္ေတာ္။ ဝိနည္းကို
။ကိုမာေရးသွ်င္ေရ ကၽြန္ေတာ္က
"နည္းလမ္း(way)"
"စည္းကမ္း၊
ဥပေဒ"
လို႔ဆိုေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ထပ္ျဖည့္လိုက္တာပါ။
လို႔ဘာသာျပန္လိုက္တာ။
မတူဘူးျဖစ္ေနတာေပါ့။ "ဥပေဒ"ဆိုတဲ့စကားက
ကိုမာေရးသွ်င္က
"စည္းကမ္း"ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ့္စကားမဟုတ္ပါဘူး
မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသရဲ႕စာအုပ္ ေခါင္းစဥ္ကို ယူလိုက္တာပါ။ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ အသံုးကို ကၽြန္ေတာ္နားလည္မႈလြတ ဲ ာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္
တျခားလူေတြ
အမွတ္မွားသြားမွာကို
ကၽြန္ေတာ္လည္း
ပိဋကတ္ေတာ္ျမန္မာျပန္ကို
အရမ္းစိုးရိမ္ပါတယ္
သြားၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ အဲဒီထဲမွာက
ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖာ္ျပထားတာကိုေတြ႔ရတယ္။ ဝိနယပိဋက= အာဏာေဒသနာ= Monastic Discipline Patimakkha (code of training rules of bhikkhus and bhikkhunis) ကၽြန္ေတာ္ဘာသာျပန္ဆိုထားပံုက
ကိုမာေရးသွ်င္ေျပာတာနဲ႔မတူေပမယ့္
စာဖတ္သူအတြက္
အႏၲရာယ္ရွိေလာက္တဲ့ အမွတ္မွားမႈမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ျပန္မျပင္ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၂ ေယာက္ ကိုးကားမူရင္း၊ အေတြးေခၚမတူလို႔ ကြလ ဲ ြေ ဲ နတာျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။
ေစတနာဆိုတာ ေစ့ေဆာ္ျခင္းသေဘာရွိတယ္တဲ့ အဲလိုမွတ္သားဖူးတယ္။ အဲလိုဆိုေတာ့လည္း သူက သြားေလရာရာကို
လမ္းခင္းေပးတယ္လို႔ေျပာလို႔ရမယ္ထင္ပါတယ္။
လမ္းခင္းေပးတဲ့
ေစတနာကေတာ့
ေစတနာေကာင္း
ငရဲကိုသြားရာအတြက္
ဟုတ္ႏိုင္ပါ႔မလား။
ေတြးစရာေလးရလို႔
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေစတနာမွန္႐ံုနဲ႔
မလံုေလာက္ပါဘူး။
နည္းလမ္းလည္းမွန္ဖို႔လိုတယ္
ဆိုတာကို
ေထာက္ခံပါတယ္။
ဒီပို႔စ္ထမ ဲ ွာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ေစတနာအမွားႀကီးနဲ႔ စေလ့လာသူေတြအတြက္ပါ။ ေစတနာက အမွားႀကီးနဲ့လာခဲ့တာဆိုေတာ့ ေလ့လာမႈနည္းလမ္း မွန္ေနေလ အႏၲရာယ္ပိုႀကီးေလပါပဲ။ သံဃာအတြက္ျပဌာန္းထားတဲ့ ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကို လူေတြ ေလ့လာသင့္/မသင့္ ဆိုတဲ့ ျပႆနာကို "ဝိနေယာ
စ
သုသိကၡိေတာ"
ေဆာင္းပါးတစ္ခုထဲမွာ မဂၤလာကဗ်ာထဲက
ဖတ္ဖူးတယ္။ "လူႏွင့္ဆိုင္ရာ
မဂၤလာတရားေတာ္နဲ႔
တြဲၿပီးၾကည့္တာက
ေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္ကို က်င့္ဝတ္မ်ားကို
ဆရာႀကီးဦးသုခရဲ႕
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေကာင္းစြာသင္ၾကား
မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ နားလည္ေစ"
ဆိုတဲ့အဓိပၸာယ္ေလး ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း တင္ျပခ်င္တဲ့ ျပႆနာနဲ႔၊ ယွဥ္တြဲမိတာ မဂၤလာ လိုက္ဖက္ညီတယ္လို႔ထင္မိလို႔ ေခါင္းစဥ္ကို ခုလိုေပးလိုက္တာပါ။ ေတြးစရာေတြေရာ သတိထားစရာေတြေရာ ေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေလးစားလွ်က္ ရြက္ဝါ။
ဥပေဒဆိုတာ ေၾကာက္စရာလား ဝိနည္းပိဋကတ္ေတာ္ကို
လူအမ်ား
အလြယ္တကူ
နားလည္ေစရန္
မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေရးသားေတာ္မူခဲ့ေသာ “ဘုရားဥပေဒေတာ္ႀကီး” စာအုပ္မွ ရလိုက္တဲ့ ဗဟုသုတကေန ေတြးမိသမွ်ကို ခ်ေရးလိုက္တာပါ။ အရင္ကေတာ့
“ဘုန္းႀကီးေတြက်င့္ႀကံရတဲ့
ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကလည္း
မ်ားလိုက္တာ၊
ငါတို႔ေတာ့ ဘုန္းႀကီးမဝတ္ရဲဘူး” စတဲ့ ဘုရားျပဌာန္းထားတဲ့ ဝိနည္းတရားေတာ္ေတြကို ေၾကာက္သလို၊ လန္႔သလို
အေတြးေတြ အမ်ားႀကီးေတြးမိပါတယ္။ အထက္ကစာအုပ္ကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ အေတြးက
တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လန္႔ေနတယ္ဆိုတာ ကိုယ္က ေသေသျခာျခာမေလ့လာလို႔ပါ။ ေလ့လာမယ္ဆိုရင္ လန္႔စရာမဟုတ္ေၾကာင္းက ဝိနည္းက်မ္းရဲ႕ အစပိုင္းမွာကိုပဲ ထင္ရွားေနပါတယ္။
ဘုရားရွင္က
ေရွးဘုရား
အဆက္ဆက္တို႔ရဲ႕
သာသနာေတြအေၾကာင္း
ေျပာျပတဲ့အခန္းမွာ ဝိနည္းေတာ္ေတြကို ျပဌာန္းခဲ့တဲ့ (အာဏာပါတိေမာက္ကို
ရွင္သာရိပုတရာကို ျပခဲ့တဲ့) ဘုရားရွင္တို႔
သာသနာဟာ အရွည္တည္တံ့ၿပီး၊ ဝိနည္းေတာ္ေတြကို မျပဌာန္းခဲ့တဲ့ (အာဏာပါတိေမာက္ကို မျပခဲ့တဲ့) ဘုရားရွင္တို႔ သာသနာဟာ အရွည္မတည္တံ့ခဲ့ဘူးလို႔ဆိုပါတယ္။ အဲလိုဆိုေတာ့
ဝိနည္းဟာ
သာသနာရဲ႕
အသက္ျဖစ္တယ္။
သာသနာေရရွည္တည္တံ့ဖို႔
ဝိနည္းသိပ္အေရးႀကီးတယ္ လို႔ဆိုရမွာေပါ႔။ အရွင္သာရိပုတရာက
ဘုရားရွင္ကို
သာသနာေတာ္
ေရရွည္တည္တံ့ေစဖို႔
ဝိနည္းတို႔ကို
ပညတ္ပါေတာ့ဘုရား အခ်ိန္တန္ပါၿပီလို႔ ေလ်ာက္ထားလိုက္ေတာ့ ဘုရားရွင္က လက္ရွိသာသနာမွာ အားလံုးေသာ
ရဟန္းတို႔ဟာ
အပါယ္တံခါး
ေသာတာပန္အဆင့္မွာရွိတယ္၊
ပိတ္ၿပီးသူေတြသာျဖစ္တယ္၊
စသျဖင့္
အေၾကာင္းျပၿပီး
အနိမ့္ဆံုးရဟန္းဟာ
ပညတ္ဖို႔အခ်ိန္မတန္ေသးဘူးလို႔
ေျပာၾကားေတာ္မူခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုဆိုျပန္ေတာ့ ဘုရားရွင္ခ်မွတ္တဲ့ ဥပေဒဟာ ေသာတပန္ အစရွိတဲ့ အရိယာေတြသာ လိုက္နာႏိုင္ေလာက္တဲ့ သိပ္ခက္ခဲ့လန ြ ္း ၾကပ္တည္းလြန္းတဲ့ သေဘာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ႀကိဳးစားၿပီး လိုက္နာလိုစိတ္ရွိရင္
ပုထုဇဥ္လူသားေတြအေနနဲ႔လည္း
သူလိုကိုယ္လို
လိုက္နာႏိုင္ေလာက္တဲ့
စည္းကမ္းေတြပဲျဖစ္ရမယ္ဆိုတာ ေသျခာပါတယ္။ ဝိနည္းေတာ္ကို
ျပဌာန္းတဲ့ေနရာမွာ
ဘုရားရွင္ေမွ်ာ္ကိုးခဲ့တဲ့
ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို
ၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း ေၾကာက္စရာလန္႔စရာေတြ မဟုတ္ေၾကာင္းထင္ရွာေနျပန္ပါတယ္။ အဲဒီထဲကမွ ၂ ခ်က္ကုိ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ၁) အက်င့္သီလ ေဖာက္ဖ်က္သူတို႔ကို ႏွိ္မ္နင္းရန္ ၂) အက်င့္သီလကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ရဟန္းတို႔ ခ်မ္းသာစြာ ေနႏိုင္ရန္။ ေဖာ္ျပပါ
အခ်က္
၂
ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖို႔မဟုတ္ဘူး။
ခုကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သံဃာကို
ဝိနည္းေတာ္ဆိုတာ
အကာအကြယ္ေပးဖို႔သာ
သံဃာကို
ျဖစ္တယ္ဆိုတာ
သိပ္ကိုထင္ရွားပါတယ္။ အဲဒီလိုဖတ္လိုက္ရေတာ့
ႏိုင္ငံေတာ္ဥပေဒေတြနဲ႔
ယွဥ္ၿပီး
ေတြးၾကည့္မိတယ္။
ႏိုင္ငံတိုင္း
ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ တရားဥပေဒဆိုတာေတြရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြက လူထုကိုကာကြယ္ဖို႔ ဒုစရိုက္သမားေတြကို ႏွိမ္ႏွင္းဖို႔ ဆိုတာ ေသျခာေနတာပဲ။ အလြန္႔ကိုပဲ တရားမွ်တပါတယ္ဆိုတဲ့ ဥပေဒနဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့
အစိုးရမင္းမ်ားရွိတဲ့
ႏိုင္ငံဆိုရင္
သူလိုကိုယ္လို
ေကာင္းေရာင္းေကာင္းဝယ္လုပ္ၿပီး
ေနဖို႔ထိုင္ဖို႔ ဘာမ်ား စိုးရိမ္ထိပ္လန္႔ေနစရာရွိလည္း။ လမ္းေၾကာင္းသာ ေကာင္းေနပါေစ သြားရဲပါတယ္။ အဲဒီေဒသမ်ိဳးသြားၿပီး ဒုစရိုက္သမားလုပ္ဖို႔ ဆိုတာကမွ ခက္ဦးမယ္။ အထက္ကလို
ေတြးလိုက္ေတာ့မွ
ဟုတ္သားပဲ
ငါတို႔က
ေသေသျခာျခာမေလ့လာပဲ
ဝိနည္းေတာ္ေတြကို လန္႔ေနတာပါလား၊ တကယ္ေတာ့ သံဃာကိုကာကြယ္ခ်င္လို႔သာ ဘုရားးရွင္က ဝိနည္းေတြကို ျပဌာန္းခဲ့တာပါလား ဆိုတာသေဘာေပါက္လာတယ္။ ဘုရားရွင္ကိုလည္း ၾကည္ညိဳတယ္ သံဃာ့တာဝန္ေတြကိုလည္း လုပ္ေဆာင္လိုတယ္ဆိုရင္ ဝိနည္းကလန္႔စရာမွ မဟုတ္တာ။ ရိုးသားတဲ့ စိတ္နဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီးလိုက္နာမယ္ဆိုရင္ ျဖစ္တယ္။ အဲလိုလိုက္နာႏိုင္ရင္ ေလာကီ၊ေလာကုတၱရာ ၂ ျဖာေသာ
အက်ိဳးေက်းဇူးေတြလည္း ရႏိုင္ပါတယ္။ ၂၂၇ သြယ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ေတြလို႔ဆိုလိုက္ေတာ့ အရင္ကေတာ့ ေတြးမိတယ္ မ်ားလိုက္တာ၊ စံုေအာင္ေတာင္
ဘယ္လိုမွတ္ရပါ႔၊
ေတာ္ေတာ္ၾကား
ဘုန္းႀကီးဝတ္ၿပီး
အျပစ္ရွိလို႔ရွိမွန္း
မသိ၊
အာပတ္သင့္လို႔ သင့္မွန္းမသိျဖစ္ေနရင္ ခက္ေခ်ရဲ႕လို႔လည္းေတြးမိတယ္။ အေရအတြက္သက္သက္နဲ႔ကို လန္႔ေနခဲ့တအျဖစ္ပါ။ ဒါလည္းလြယ္ပါတယ္။ အမ်ားႀကီးစဥ္းစားေနစရာမလိုဘူ။ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ အေရအတြက္ေတြ မက်က္ႏိုင္၊
မမွတ္ႏိုင္ဘူးပဲ
ထားပါဦး။
ဘုရားရွင္က
သူ႔သားေတာ္၊
သမီးေတာ္ေတြကို
ဝိနည္းနဲ႔
ဆံုးမေစတာ ကိုယ္အမႈနဲ႔ ႏႈတ္အမႈ ၂ ခုတည္းပါ။ စိတ္မပါေသးပါဘူး။ ျပဌာန္းစဥ္က ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို ျပန္ၾကည့္လိုက္မယ္။ ဒီေနရာမွာလည္း ၂ ခုထပ္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ၁)မၾကည္ညိဳေသးသူတို႔ကို ၾကည္ညိဳေစရန္ ၂)ၾကည္ညိဳၿပီးသူတို႔ကို တိုး၍ၾကည္ညိဳစရန္…တဲ့ ပါ,ပါတယ္။ အလုပ္လုပ္တိုင္း၊
စကားေျပာတိုင္း
ရိုးရိုးသားသားစဥ္းစားလိုက္တာနဲ႔ အဲဒီစံခ်ိန္စံၫႊန္းေလးနဲ႔
လုပ္သင့္မလုပ္သင့္၊ ေခတ္အေျခအေန
တိမ္းေစာင္းသြားတဲ့
ကုစားရမလြယ္ကူတဲ့
အျပစ္မ်ိဳး၊
၂
ခ်က္နဲ႔
အေျဖရလာပါလိမ့္မယ္။
ေျပာမယ္/လုပ္မယ္
ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနအရ
အမႈမ်ိဳးကို ကုစားလို႔ကို
ညီၫြတ္ႏိုင္ပါမလားဆိုၿပီး
ေျပာသင့္မေျပာသင့္
ပံုမွန္ထားၿပီး
သတိေလး
အျပစ္ေတြမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အနည္းငယ္မွ်
ဒီအခ်က္
ျပဳမိရင္လည္း ဘယ္လိုမွ
ဆိုရင္ ဝိနည္းက်မ္းနဲ႔
သတိရွိတဲ့
ရဟန္းအတြက္
မျဖဴစင္ေစႏိုင္ေတာ့တဲ့
အာပတ္မ်ိဳး
သင့္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အထက္ကစကားေတြေျပာခဲ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဟာ ရဟန္းေတာ္ေတြကို အထင္မႀကီးေတာ့ဘူး၊ ငါလုပ္လည္းျဖစ္ပါတယ္ကြာ-
ဆိုတဲ့အေတြးမ်ိဳးဝင္ေနသူလို႔ေတာ့
ရဟန္းဘဝကိုရဖို႔ရာအတြက္က မ်ားလြန္းလွပါတယ္။
ဦးေခါင္းေပၚက
အဲဒီစြန္႔လႊတ္ရန္ေတြထဲက
မေၾကာက္လန္႔ေတာ့ေပမယ့္
ဆံပင္ကစလို႔ အခ်ိဳ႕ကို
လူ႔ဘဝထဲကေန မစြန္႔ႏိုင္ေသးလို႔
ရဟန္းဝတ္ဖို႔ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္မစြန္႔လႊတ္ႏုင ိ ္တာေတြကို ထုတ္ေနၾကသူေတြျဖစ္လို႔
စြန္႔လႊတ္ထားၿပီး
မထင္ၾကပါနဲ႔ဦး။ စြန္႔လႊတ္ရန္ေတြက ဝိနည္းေတာ္ေတြကို
မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။
ရဟန္းဘဝကို
ရယူ၊
သာသနာအလုပ္အား
စာအုပ္စာေပေတြမွာလာတဲ့
ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးအျပင္
ေတြးတိုင္းေတြးတိုင္းေပၚလာတဲ့ ေက်းဇူးတင္စရာဂုဏ္ေတာ္ေတြနဲ႔ျပည့္ေနလို႔ ရဟန္းေတာ္ေတြကိုလည္း ၾကည္ညိဳၿမဲၾကည္ညိဳပါတယ္။ (ရြက္ဝါ)
ဝိနည္းက်မ္းလာ ဗုဒၶ၏သေဘာထားမ်ား ဗုဒၶဘုရားရွင္ဟာ ထူးထူးျခားျခား
သူ႔သားေတာ္၊
ေလးစားၾကည္ညိဳဖြယ္
သာမာန္လူေတြလိုပဲ
သမီးေတာ္ေတြအေနနဲ႔
ျပဳမူေျပာဆိုမႈကိုလိုလားပါတယ္။
အစားအေသာက္/အသံုးအေဆာင္တို႔ကို
အိမ္ယာထူေထာင္သူေတြ
သားစာေျမးစာ
သာမာန္လူေတြနဲ႔
မတူကြဲျပားၿပီး
အခ်ိဳ႕ေသာရဟန္းတို႔က
သိုေလွာင္သိမ္းဆည္းသံုးစြဲတဲ့အခါမွာ
စုေဆာင္းသိမ္းဆည္းထားျခင္းႏွင့္
ႏႈိင္းယွဥ္ေျပာဆိုစရာ
ျဖစ္လာပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာ
ေထာပတ္/သဃၤန္းအစရွိတဲ့
သိုေလွာင္သိမ္းဆည္းသံုးစြဲမႈကို အျခားအျခားေသာ
အစားအေသာက္/အသံုးအေဆာင္ေတြ
သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ပမာဏႏွင့္
ကိစၥေတြမွာလည္း
ကန္႔သတ္သံုးစြဲေစခဲ့ပါတယ္။
အိမ္ယာထူေထာင္လူတို႔ေဘာင္က
သူလိုကိုယ္လို
သာမာန္လူေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ ကဲ့ရဲ႕စရာျဖစ္လာခဲ့ရင္ ကန္႔သတ္မႈေတြကို ျပဳတတ္ပါတယ္။ ဝိနည္းေတာ္ေတြကို လိုက္နာေနရတဲ့အတြက္ ရဟန္းေတာ္တို႔ကို မလိုလားအပ္တဲ့ ပင္ပန္းမႈေတြ မျဖစ္ေစလိုတဲ့ သေဘာထားလည္း ဘုရားရွင္မွာရွိပါတယ္။ က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့အခါ အစရွိသျဖင့္ တည္ဆဲဝိနည္းဥပေဒကို ရဟန္းတပါးပါးအေနနဲ႔ လိုက္နာဖို႔ ခက္ခဲလာတဲ့အခါမွာ အဆင္ေျပေစေအာင္ ခြင့္ျပဳမႈအခ်ိဳ႕ကို ျပဌာန္းၿပီး ေလ်ာ့ေပါ႔ေပးတတ္ပါတယ္။ သံဃာရဲ႕ သေဘာထားကိုလည္း မ်ားစြာမွ အေလးထားတတ္ပါတယ္။ “ေနလြဲညစာမစားရ” ဝိနည္းေတာ္ကို ျပဌာန္းစဥ္က ရဟန္းတပါးတည္းက အႀကီးအက်ယ္ ကန္႔ကြက္ခဲ့လို႔ ဘုရားရွင္ဟာ ထိုဝိနည္းေတာ္ကို
ခ်က္ခ်င္း
မျပဌာန္းေသးပဲ
ဆိုင္းငံ့ထားခဲ့ပါတယ္။
ေနာင္တခ်ိန္
ညစာစားျခင္းနဲ႔
ညဆြမ္းခံထက ြ ္ျခင္းရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးေတြကို ကန္႔ကက ြ ္သူ ရဟန္းကိုယ္တိုင္က သေဘာေပါက္နားလည္လာၿပီး “ညဆြမ္းစားျခင္းကို ကန္႔သတ္သင့္ပါတယ္” ေတာင္းပန္လာမွ ထိုဝိနည္းေတာ္ကို ျပဌာန္းေစခဲ့ပါတယ္။ လက္ေတြ႔နည္းက် ဝိိနည္းေတာ္ကို
သက္ေသထူျခင္းတို႔ကိုလည္း
မျပဌာန္းခင္
အေလးထားပါတယ္။
ဘုရားရွင္ဟာ
သူကိုယ္တိုင္
“ေနလြည ဲ စာမစားရ”
ေနလြည ဲ စာမသံုးေဆာင္ပဲ
ကာလအပိုင္းအျခားတစ္ခု ထိေနျပပါတယ္။ ထိုကာလအတြင္းမွာ မိမိကိုယ္တိုင္အတြက္ ကိုယ္ပင္ပန္းျခင္း၊ စိတ္ပင္ပန္းျခင္း
အလ်င္းမရွိပဲ
ေလာကအက်ိဳးကို
က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔
ေကာင္းစြာ
သယ္ပိုးႏိုင္ေၾကာင္းေသျခာၿပီ ဆိုမွ ျပဌာန္းခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ လူသားတို႔ရဲ႕
ေမြးရာပါအခြင့္အေရးလို႔
ေလးစားသူျဖစ္ပါတယ္။
ရဟန္းတပါးဟာ
အမ်ားေျပာေနၾကတဲ့
ဘယ္ေလာက္ႀကီးေလးတဲ့
လူ႔အေျခခံအခြင့္အေရးကိုလည္း အျပစ္ကိုပဲ
က်ဴးလြန္က်ဴးလြန္
ဗုဒၶဥပေဒက ေပးတဲ့အျမင့္ဆံုးအျပစ္ဟာ “ရဟန္းဘဝကိုဆံုး႐ံႈးျခင္း” ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ရဟန္းဘဝဆိုတာ ဗုဒၶကေပးလို႔ရခဲ့ၾကတာပါ။ သူေပးတဲ့ အခြင့္အေရးကို သူရုပ္သိမ္းတာဟာ သူ႔လုပ္ပိုင္ခြင့္ကိုေက်ာ္လန ြ ္ျခင္း မရွိပါဘူး။
မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရ႕ဲ
အခြင့္အေရးကိုမွ
မခ်ိဳးေဖာက္ပါဘူး။
ဘုရားရွင္ရ႕ဲ
လူ႔အခြင့္အေရးကို ေလးစားျခင္း သေဘာထားကို အစဥ္အၿမဲဦးထိပ္ထားခဲ့တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေထရဝါဒ သံဃာမွာ သာသနာတြင္း/ သာသနာပ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ အေပၚမွာ က်ဴးလြန္မိတဲ့ အမွားမ်ိဳးမရွိဖူးပါ။ အခ်ိဳ႕ေသာ ဘာသာတရားတို႔မွာေတာ့ မိမိနဲ႔ အယူဝါဒမတူသူေတြကို ေသဒဏ္အျပစ္ေပးမႈေတြထိ ရွိဖူးပါတယ္။ “ကမ႓ာႀကီးဟာအလံုးႀကီးျဖစ္တယ္၊ လည္ပတ္ေနတယ္၊ ေနကိုဗဟိုျပဳၿပီးေရြ႕လ်ားေနတယ္” စသျဖင့္ စၾကာဝဠာအယူအဆေတြကို တင္ျပသူေတြ မိမိကိုယ္မိမိ အဆိပ္ေသာက္ေစလို႔ အဆံုးစီရင္ မႈေတြရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။
အဲဒါေတြအတြက္လည္း
ရဟန္းမင္းႀကီးကိုယ္တိုင္
သူတို႔သံဃာရဲ႕
လူထုအေပၚက်ဴးလြန္ခဲ့မိတာေတြကို ေတာင္းပန္ခဲ့ရဖူးတယ္လို႔ ဘာသာစကားသင္ ဆရာတစ္ေယာက္က ေျပာတာကို
မွတ္သားဖူးပါတယ္။
ေထရဝါဒသံဃာ့သမိုင္းမွာ
အခုလိုအမွားမ်ိဳးမရွိတာ
ဘယ္သူ႔ကိုမွ
မ်က္ႏွာေအာက္ခ် ေတာင္းပန္စရာမလိုတာဟာ ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္တိုင္ရ႕ဲ လူ႔အခြင့္အေရးေလးစားမႈကေန ဆင္းသက္လာတာျဖစ္တယ္လို႔ ေတြးမိတိုင္း ဘုရားရွင္အေပၚ ပိုမိုၿပီးၾကည္ညိဳေလးစား မိပါတယ္။
အစိုးရမင္းမ်ားရဲ႕ ဥပေဒကိုလည္း ေလးစားမႈရွိပါတယ္။ ခိုးမႈႏွင့္ ဆိုင္ရာ ပါရာဇိက သိကၡာပုဒ္ကို မျပဌာန္းခင္ ဘုရားရွင္က ေကာသလမင္းႀကီးရဲ႕ အၿငိမ္းစားဝန္ႀကီးတစ္ပါးဆီကေနတစ္ဆင့္ ခိုးမႈဆိုင္ရာ ေကာသလတိုင္းဥပေဒကို ေမးျမန္းေတာ္မႈေသးပါတယ္။ အဲလိုေမးျမန္းၿပီးမွ မည္ေရြ႕မည္မွ် ပမာဏကို ခိုးယူလွ်င္ ပါရာဇိကအာပတ္သင့္ေစရမည္လို႔ ေကာသလတိုင္း ဥပေဒနဲ႔အညီ ပါရာဇိက သိကၡာပုဒ္ကို ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အဲလို အစိုးရမင္းမ်ားရဲ႕ ဥပေဒကို ေလးစားမႈရွိတာေၾကာင့္လည္း ဘုရားရွင္၏ ဝိနည္းေတာ္မ်ားကို
တိက်စြာလိုက္နာျခင္းအားျဖင့္
ဆိုတဲ့ေကာင္းက်ိဳးတစ္ခုကို ။ကာလဝိပတၱိႏွင့္
မင္းျပစ္မင္းဒဏ္
ရရွိေစႏိုင္တယ္လို႔ ႀကံဳ၍
ဘုရားဥပေဒေတာ္ႀကီးကို
အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔မွ
ကင္းလြတ္ျခင္း
ရဲဝံ့စြာဆိုႏိုင္တာျဖစ္ပါတယ္။
(ခၽြင္းခ်က္။
ေထာင္နန္းစံေနရေသာ
သူေတာ္ေကာင္းအမ်ား
ကာလတြင္
ေကာင္းစြာလိုက္နာေသာ္လည္း
ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕မွာ
သေဘာထားမ်ားကိုလည္း
ေလးစားမႈရွိပါတယ္။
မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ခံရတတ္ပါတယ္။) အယူဝါဒမတူသူမ်ား၏ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က
အိႏၵိယႏိုင္ငံႀကီးမွာ
အပင္ကိုအသက္ရွိသည္ဟုလည္းေကာင္း၊
အယူဝါဒမ်ားစြာတို႔အနက္
အခ်ိဳ႕က
အခ်ိဳ႕က
ေျမႀကီးကိုအသက္ရွိသည္ဟုလည္းေကာင္း
အယူရွိၾကပါတယ္။ ဗုဒၶဝါဒအရေတာ့ ၄င္းတို႔သည္ အသက္မရွိၾကပါ။ ၄င္းတို႔ကို ဖ်က္ဆီးျခင္းျဖင့္ မည္သို႔မွ် အျပစ္မေရာက္ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ရဟန္းအခ်ိဳ႕က ေျမကိုတူးေသာအခါ၊ အပင္,အသီး,အေစ့ စသည္ အပင္ဇီဝတို႔ကို
ဖ်က္ဆီးေသာအခါ
သာသနာအျပင္ပမွ
ေျမႀကီးႏွင့္
ပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ႕အတြက္
အပင္တို႔ကို
အသက္ရွိသည္ဟု
စိတ္မေကာင္းစရာျဖစ္လာပါတယ္
ယူဆေနၾကေသာ
အဲလိုျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ
အပင္ကို မဖ်က္ဆီးရ၊ ေျမႀကီးကို မဖ်က္ဆီးရ ဆိုတဲ့သိကၡာပုဒ္တို႔ကို ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ကၽြက ဲ ို၊ ႏြားကို၊ ဆိတ္ကို ဘုရားလိုကိုးကြယ္ေနတဲ့ လူအုပ္စုထေ ဲ ရာက္ပါေစ ဒို႔ကေတာ့ ကၽြေ ဲ ခါင္း၊ ႏြားေခါင္း၊ ဆိတ္ေခါင္းျဖတ္တဲ့ အလုပ္ အေလ်ာ့မေပးႏိုင္ဘူး၊ ဒါဟာလုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ပဲလို႔ ရဲရဲလုပ္ေနတဲ့ သာသနာေတာ္ေတြနဲ႔ေတာ့လည္း ကြာခ်င္တိုင္းကြာ ေတာင္နဲ႔ ေျမာက္ပမာပါပဲ။ ဘုရားရွင္ဟာ
ဥပေဒအသစ္အသစ္တို႔
ျပဌာန္းရာမွာ
ေရွးေရွးက
ျဖစ္စဥ္ေတြေပၚ
တန္ျပန္အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကို လက္မခံခဲ့ပါဘူး။ ဝိနည္းေတာ္ မျပဌာန္းခင္က ျပဳမိခတ ဲ ဲ့ အမႈေတြအတြက္ အာပတ္မသင့္ေစရဘူး။ မပ်က္စီးေစရဘူး။
ဝိနည္းေတာ္
မျပဌာန္ရေသးးစဥ္က
ေသျခာေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း
အတည္ျဖစ္ၿပီးသားကိစၥေတြကို
ေရွးျဖစ္စဥ္ေတြေပၚ
တန္ျပန္သက္ေရာက္ေစတဲ့
ဥပေဒကို ျပဌာန္းတယ္ဆိုတာ “ဒီယံုျမင္လို႔ ဒီၿခံဳထြင္” တဲ့အလုပ္မ်ိဳးပါ။ မရိုးသား သူေတြသာလုပ္ၾကတာပါ။ ရဟန္းခံခြင့္အတြက္ အသက္ (၂၀) ဆိုတဲ့ အပိုင္းအျခားကို မသတ္မွတ္ရေသးခင္က (၇) ႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္ (၁၇) ဦးကို ရဟန္းအျဖစ္ သြတ္သြင္းခဲ့ၾကဖူးတယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ အသက္ (၂၀) ျပည့္သူသာ ရဟန္းခံခြင့္ရွိသည္ဆိုတဲ့ ပညတ္ခ်က္ထြက္ေပၚလာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာလည္း အထက္ေဖာ္ျပပါ ရဟန္းေတာ္ေလးမ်ားကို ရဟန္းအျဖစ္မွ အဆင့္ကို ေလ်ာမက်ေစခဲ့ရပါဘူး။ ဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္က ရဟန္းအျဖစ္ကို အသိအမွတ္ျပဳေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အလွဴေပးပုဂၢိဳလ္တို႔ကိုလည္း ဆင္းရဲပင္ပန္းမႈ မျဖစ္ေစလိုဘူး။ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါ အိုးဖုတ္သမား
တစ္ဦးက
သပိတ္အတြက္
အလိုရွိသမွ်အလွဴခံၾကဖို႔နဲ႔
သူအေနႏွင့္
လိုအပ္သမွ်
လွဴဒါန္းမည္အေၾကာင္း ရဟန္းေတာ္တို႔အား ေလ်ာက္ထားရာ အလုိက္မသိၾကေသာ ရဟန္းတခ်ိဳ႕က
အနည္းငယ္မွ်ေလာက္ အလွဴခံခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။
သပိတ္ပ်က္ရံုႏွင့္
အလိုရွိတိုင္း
အသစ္အသစ္ေသာ
သပိတ္ကို
အလြန္အကၽြံျဖစ္လာေသာ အခါ အိုးဖုတ္သမားမွာ မိမိစားဝတ္ေနေရးအတြက္
အိုးမဖုတ္ရဘဲ သပိတ္ဖုတ္၍သာ ေနရေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္က သပိတ္တစ္လံုးကို
မည္သည့္အေျခအေနထိ
ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးသံုးစြဲရမည္ကို
အျခားေသာ အသံုးအေဆာင္မ်ားအတြက္လည္း အလားတူ ျဖစ္စဥ္မ်ိဳးေတြ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ထို႔အျပင္ သဒၶါတရားက အလြန္ထက္သန္၊ စီးပြားေရးက မျပည့္စံု သံဃာကိုလွဴဒါန္းသည့္အတြက္ စားဝတ္ေနေရး ၾကပ္တည္းသူမ်ားကို ေသကၡပုဂၢိဳလ္ သမုတ္ေစခဲ့ပါတယ္။ အရိယာပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ိဳးကို
ေသကၡပုဂၢိဳလ္လို႔ေခၚပါတယ္။
ေသာတပန္အစရွိေသာ
ထိုပုဂၢိဳလ္ေတြရ႕ဲ
သဒၶါတရားဟာ
အလြန္ႀကီးမားပါတယ္။ မိမိကိုယ္ကို ဒုတိယ သံဃာကို ပထမေနရာမွာ ထားတဲ့အထိရွိပါတယ္။ အဲသလို သံဃာကိုဦးစားေပးမႈဟာ ခ်မ္းသာသူမ်ားအတြက္ ကိစၥမရွိေသာ္လည္း စီးပြားေရး မျပည့္စံုသူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ေတာ့ သံဃာက
မိမိစားစရာမရွိတဲ့ အလိုက္သိတဲ့ေနနဲ႔
အေျခအေနေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ သူရဲ႕သဒၶါတရားကို
အဲဒီလိုျဖစ္လာတဲ့
ေျမႇာက္စားၿပီး
အခါမွာ
ေစာင့္ေရွာက္ရပါတယ္။
ေစာက္ေရွာက္ပံုကေတာ့ …. ထိုပုဂၢိဳလ္ဟာ အမွန္တကယ္ အရိယာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္မယ္/ ျဖစ္ခ်င္မွလည္း ျဖစ္ပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔သဒၶါတရားကို ခ်ီးေျမႇာက္တဲ့အေနနဲ႔ သူ႔ကို သံဃာက ေသကၡပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ သံဃာထုအတြင္းမွာ ေၾကျငာၿပီး အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ အဲလိုအသိအမွတ္ျပဳထားသူရ႕ဲ အိမ္ကို အထူးတလည္ မပင့္မဖိတ္သမွ် ဘယ္ရဟန္းေတာ္မွ အလွဴခံ မႂကြရေတာ့ပါဘူး။ ဝိနည္းက်မ္းႀကီးဟာ
တကယ္ေတာ့
ဆရာေတာ္ရွင္ဇနကာဘိဝံသေရးတဲ့
ကၽြန္ေတာ္ဖတ္တဲ့
ဘုရားဥပေဒေတာ္ႀကီးစာအုပ္ကလည္း
လက္ထဲမွာလည္းစာအုပ္ကမရွိေတာ့ပါဘူး။ အေတြးေလးဆင့္ၿပီး
အႀကီးႀကီးပါ။
ဖတ္ခဲ့တာလည္း
ခ်ေရးလိုက္တာပါ။
ဘုရားရွင္ရဲ႕သေဘာထားေတြကိုေတြရွာမယ္၊
ၾကာသြားပါၿပီ။
တကယ္ေတာ့ ပညာယူမယ္ဆိုရင္
မငယ္လွပါဘူး။ မွတ္မိသမွ်ထဲကေန
ေသေသျခာျခာေလ့လာၿပီး ဒီထက္အဆမတန္က်ယ္ဝန္းတဲ့
စာတစ္ေစာင္ေပတစ္ဖြဲ႔ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ခုေတာ့ ဗုဒၶရဲ႕ ဥပေဒေရးဆိုင္ရာ သေဘာထားအခ်ိဳ႕ကို ခန္႔မွန္းႏိုင္ေအာင္ ဘုရားရွင္ဟာ သူပညတ္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဝိနည္းေတာ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္သူေတြကုိ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းခြင့္ ေပးထားလဲဆိုတာကို ေဖာ္ျပေပးၿပီး ဒီစာကို နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။ ၁) ဝိနည္းေတာ္မျပဌာန္းခင္က အျပစ္ျပဳလုပ္သူ ၂) သတိလက္လြတ္ ျဖစ္ေနသူ ၃) ႐ူးသြပ္ေနသူ တို႔ဟာ အာပတ္မသင့္ၾကပါဘူး။ (ရြက္ဝါ)
ဘုရားဥပေဒလာ အျပစ္မ်ားႏွင့္ ကုစားနည္းမ်ား ႏိုင္ငံေတာ္ဥပေဒမ်ားမွာလည္း
အျပစ္လို႔သတ္မွတ္ထားတဲ့
မေကာင္းမႈေတြပါရွိပါတယ္။
ကုစားနည္းေတြကေတာ့ ဒဏ္ထမ္းျခင္းပါပဲ။ ႏိုင္ငံေတာ္ ဥပေဒေတြမွာ ျပစ္မႈရ႕ဲ အႀကီးအေသးအလိုက္ ဒဏ္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ေသဒဏ္၊ ေထာင္ဒဏ္၊ အလုပ္ၾကမ္းဒဏ္၊ ေငြဒဏ္ စသျဖင့္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ကိုယ္
ဥပေဒပညာ နားလည္သူမ်ားက သင့္ေတာ္သလို သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။ ဘုရားဥပေဒေတာ္ႀကီးကိုလည္း အလြယ္တကူ မွတ္သားမယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဥပေဒမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္မွတ္သားႏိုင္ပါတယ္။
အျပစ္အေနနဲ႔
အမ်ိဳးအမည္မ်ားစြာ
ကြဲျပားေနေသာ္လည္း
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မွတ္သားရလြယ္ကူေအာင္ ေအာက္ပါအတိုင္း သံုးမ်ိဳးခြဲျခားထားပါတယ္။ ၁)ကုစားမရႏိုင္ေသာအျပစ္ ၂)ကုစားရမလြယ္ကူေသာအျပစ္ ၃)ကုစားရလြယက ္ ူေသာအျပစ္ တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ကုစားမရႏိုင္တဲ့ အျပစ္ေတြကေတာ့ ဝိနေယာ စ သုသိကၡိေတာ ပို႔စ္မွာေျပာခဲ့တဲ့ ပါရာဇိက အာပတ္ေလးခုတို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဆံုး႐ံႈးရပါတယ္။
ရခဲလွတဲ့
ဒဏ္ခတ္ျခင္းပါပဲ။
ထိုေလးခုတို႔မွ
တစ္ခုခုကို
ရဟန္းဘဝဆံုး႐ံႈးျခင္းဟာ
ရဟန္းဘဝ
က်ဴးလြန္မိရင္ေတာ့
ဝိနည္းေတာ္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္
ေသသြားပါတယ္။
ရဟန္းဘဝကို
လာရွိတဲ့
အႀကီးေလးဆံုး
ဥပေဒေတြနဲ႔
ယွဥ္ၾကည့္ရင္
ေသဒဏ္သေဘာမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ကုစားရမလြယ္ကူတဲ့
အျပစ္ကေတာ့
သံဃာဒိသိသ္
အာပတ္တို႔ျဖစ္ပါတယ္။
သံဃာဒိသိသ္အာပတ္သင့္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အျပစ္ရွိတဲ့ ရဟန္းဟာ သံဃာ့ထံမွာ ဝန္ခံၿပီး ဝိနည္းေတာ္က သတ္မွတ္တဲ့ ကာလတစ္ခုအေနနဲ႔ ဒဏ္ထမ္းရပါတယ္။ ဒဏ္ထမ္းကာလ အကုန္မခ်င္း ထိုရဟန္းဟာ သိမ္ဝင္ျခင္း၊
ရဟန္းေကာင္းမ်ားနဲ႔
ကံေဆာင္ျခင္း
အစရွိတဲ့
သံဃာ့တာဝန္
အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို
ထမ္းေဆာင္ခြင့္မရွိပါဘူး။ သံဃာအျဖစ္မွ အခ်ိန္ကာလတစ္ခု ေလ်ာ့ခ်ခံထားရတဲ့ သေဘာျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဥပေဒမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ အလုပ္ၾကမ္းနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ ခ်မွတ္လိုက္တဲ့ သေဘာပါပဲ။ အျပစ္က်ဴးလြန္သူဟာ
သတ္မွတ္တဲ့
ဒဏ္ထမ္းကာလ
ေက်ာ္လြန္မွ
လူသာမာန္တို႔နဲ႔
အတူတကြ
ေပါင္းသင္းေနထိုင္ခြင့္ကို ရတဲ့သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ဆင္တူပါတယ္။ သင့္လြယ္ေသာ သံဃာဒိသိသ္အာပတ္မ်ားႏွင့္ ကုစားနည္းကို ဝိနယဝိနိစၧယသဂၤဟ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ (စာမ်က္ႏွာ-၇) သင့္လယ ြ ္ေသာ သံဃာဒိသိသ္အာပတ္မ်ား…. ၁) သုက္လတ ြ ္ေအာင္ အားထုတ္၍ သုက္လြက္သြားလွ်င္ သံဃာဒိသိသ္ အာပတ္သင့္၏။ ၂) မာတုဂါမကို ရာဂစိတ္ျဖင့္ ထိပါးသံုးသပ္လွ်င္ သံဃာဒိသိသ္ အာပတ္သင့္၏။ ၃) မာတုဂါမအား ညစ္ညမ္းစြာ ျပက္ရယ္ေျပာဆိုလွ်င္ သံဃာဒိသိသ္ အာပတ္သင့္၏။ ၄) မာတုဂါမထံ၌ ေမတုန္ကာမကို ေတာင္းလွ်င္ သံဃာဒိသိသ္ အာပတ္သင့္၏။ ၅) ေအာင္သယ ြ ္စကား အသြားအျပန္ ေျပာဆိုမိလွ်င္ သံဃာဒိသိသ္ အာပတ္သင့္၏။ ၆) ရဟန္းကို မုန္းတီး၍ ပါရာဇိကျဖင့္ အေၾကာင္းမဲ႔ စြပ္စြဲလွ်င္ သံဃာဒိသိသ္ အာပတ္သင့္၏။ ကုစားနည္း။
။ အထက္ပါ အာပတ္ ၆-ပါးထဲမွ တပါးပါးသင့္မိလွ်င္ ပရိဝါသ္၊ မာနတ္၊ က်င့္သံုး၍
အဗ႓ာနကံ ေဆာင္ၿပီးမွ သီလစင္ၾကယ္ႏိုင္သည္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ သဃၤန္းဝတ္ေနၾကေသာ
အမ်ိဳးေကာင္းသားတို႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားကေတာ့
အထူးသတိထားသင့္ပါတယ္။ အထက္ပါကိစၥမ်ားကို
အစဥ္သျဖင့္
ေသျခာစြာေလ့လာၿပီး
ျဖစ္ၾကပါလိမၼယ္။
အခါႀကီးရက္ႀကီးမ်ားတြင္
ယာယီသဃၤန္းဝတ္ၾကသူမ်ားမွာေတာ့
၇-ရက္တန္သည္၊
မသိၾကသူက
မ်ားမည္ထင္ပါတယ္။
မိဘကေက်နပ္႐ံု၊
ေခတၱဝင္ေရာက္ၿပီး
ကုစားရခက္ေသာ
လက္ေဆာင္ယူလာခဲ့မိရင္ေတာ့
စိတ္မေကာင္းစရာ
လူၾကားေကာင္း႐ံုသေဘာႏွင့္
သာသနာ့ေဘာင္အတြင္း
သံဃာ့အေပၚက်ဴးလြန္မိသည့္
အျပစ္ႀကီးကို
ျဖစ္ရပါလိမၼယ္။
ျပဆိုထားသည့္အတိုင္း
ဝိနိစၧယသဂၤဟမွာ
၁၀-ရက္တန္သည္
အထက္ပါ
အျပစ္
၆-ခုတို႔ဟာ
သင့္ရန္အလြန္လယ ြ ္ကူေသာ အာပတ္တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္
စိတ္ထက ဲ
ကာမရာဂ
စိတ္တို႔
ထႂကြေသာင္းၾကမ္းၿပီး
အိမ္မက္တို႔ေၾကာင့္
သုက္လြတ္သြားသည္ကို ဗုဒၶက အျပစ္အျဖစ္မမွတ္ယူခဲ့ပါ။ ထိုရာဂစိတ္ကို မထႂကြေစရန္ မည္ကဲ့သို႔ေသာ ကမ႒ာန္းတရားတို႔ကို ေလ့လာအားထုတ္သင့္ေၾကာင္းကိုသာ လမ္းၫႊန္သင္ျပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါေေၾကာင့္ ဗုဒၶပညတ္ခဲ့သည့္
ဝိနည္းေတာ္ေတြဟာ
လိုက္နာလိုသူတို႔အတြက္
အထူးမခက္ခဲလွေၾကာင္း၊
အထူးမပင္ပန္းေစႏိုင္ေၾကာင္းကို ထပ္ၿပီး ေျပာပါရေစ။ နံပါတ္ ၃ အျပစ္ျဖစ္တဲ့ ကုစားရလြယ္ကူတဲ့ အျပစ္ေတြကေတာ့ ပါရာဇိကႏွင့္ သံဃာဒိသိသ္ တို႔မွ လြေ ဲ သာ အျခားအာပတ္မ်ားပဲျဖစ္ပါတယ္။ ထို ၂ ခုအမွအျခား အာပတ္တို႔သင့္တဲ့အခါမွာ ရဟန္ေတာ္မ်ား အခ်င္းခ်င္
ေဒသနာေျပာျခင္းျဖင့္
အာပတ္ေျဖတယ္လို႔လည္း ႀကီးေလးေသာ
အျပစ္တို႕မွ
သံုးၾကပါတယ္။
အျပစ္ဒဏ္တစံုတရာ
သန္႔စဥ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဥပေဒမ်ားႏွင့္
ခ်မွတ္မခံရပဲ
ေဒသနာေျပာျခင္းကို ယွဥ္ၿပီးတြက္ၾကည့္ရင္
ေအာက္ရံုးမ်ားအတြင္း
ေတာင္းပန္ေစျခင္း
ေငြဒဏ္ခ်မွတ္ခံရျခင္းေလာက္နဲ႔ ကိစၥၿပီးေစတဲ့ သေဘာမ်ိဳးပါပဲ။ ဝိနည္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပို႔စ္ေတြတင္ခဲ့တာ အခုပို႔စ္အပါအဝင္ ေလးခုရွိပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးမွား ေနတာရွိရင္
နားလည္မႈလြဲေနတာရွိရင္
စာဖတ္သူမ်ားမွ
ေထာက္ျပေပးၾကေစလိုပါတယ္။
သီးခံၿပီး
ဆံုးေအာင္ဖတ္လို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ (ရြက္ဝါ)
ရဟန္းကို စြပ္စြဲမိလွ်င္္ ဆရာမတစ္ေယာက္က ျပန္ငံု႔ၾကည့္ပါ။ မဆင္မျခင္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ေျပာဖူးတယ္
“သူမ်ားကို
လက္ေခ်ာင္းကေလး
အျပစ္မတင္မိေအာင္
သံုးခု
လက္ၫႈိးထိုးမိရင္
ကိုယ့္လက္ကိုယ္
ျပန္ၫႊန္မိေနပါတယ္”တဲ့။
သတိေပးတဲ့စကားေလးပါ။
သူတပါးကို
ကိုယ္စြပ္စြမ ဲ ည့္သူက
ရဟန္းတပါးျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ အျပစ္ေတြပါ ျဖစ္ေစႏိုင္တာျဖစ္လို႔ သတိထားသင့္လွပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာအယူအရ ရဟန္းဘဝဆိုတာ အလြန္ရခဲတဲ့ ျမင့္ျမတ္လွတဲ့ ဘဝပါ။ ေလးသေခ်ၤနဲ႔
ကမ႓ာတသိန္း
ပါရမီျဖည့္ခဲ့ရတဲ့
ကၽြန္ေတာ္တို႔
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ႀကီးေတာင္မွ
ဒီေလာက္ရွည္ၾကာလွတဲ့ ပါရမီျဖည့္ကာလမွာ ရဟန္းဘဝကိုရခဲ့တာက ကိုးႀကိမ္ထဲပါ။ ဒီေလာက္ရခဲလွတဲ့ ဘဝဟာ ဟိုလူဒီလို လက္ၫႈိးထိုး စြပ္စြရ ဲ ံုေလာက္နဲ႔ မဆံုးရွံဳးတတ္ပါဘူး။ အျပစ္က်ဴးလြန္လို႔ သံဃာက ပါရာဇိကအာပတ္သင့္ၿပီလို႔
ဆံုးျဖတ္မွသာ
(သို႔မဟုတ္)
မိမိကိုယ္တိုင္က
ရဟန္ဘဝက
စြန္႔လႊတ္ပါေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး သိကၡာခ်ခံမွသာ ဆံုးရွံဳးျခင္းကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ လူတစ္ဦး ရဟန္းျပဳစဥ္က ရဟန္းအျဖစ္ကို လက္ခံခဲ့တာ သံဃာပါ။ အသိအမွတ္ျပဳေပးခဲ့တာ
သံဃာပါ။
လူဝတ္ေၾကာင္အဖြဲ႔အစည္း
တို႔မွာ
အဲဒီကိစၥနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး
ဘာတာဝန္မွ
မရွိသလို
ဘာလုပ္ပိုင္ခင ြ ့္မွလည္း မရွိပါဘူး။ ရဟန္းျဖစ္၏/ မျဖစ္၏၊ ရဟန္းစစ္၏/ မစစ္၏၊ ရဟန္းဘဝ ဆံုးရွံဳး၏/ မရွံဳး၏
သံဃာကသာ
ဆံုးျဖတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေန႔သံဃာက
ဘာမွမေျပာရပါဘဲ
ရဟန္းေတြကို
စြပ္စြဲမႈေတြၾကားၾကားေနရပါတယ္။ စြပ္စြသ ဲ ူတို႔မွာ အျပစ္ႀကီးေလးလြန္းပါတယ္။ ရဟန္းတိုင္း သီလသန္႔စင္ပါတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႔ အာမမခံႏိုင္ပါဘူး။ အာမခံဖို႔တာဝန္လည္း မရွိပါဘူး။
ဒါေပမယ့္
ဝိနည္းနဲ႔
ပါရာဇကအာပတ္သင့္ျခင္းမွလ၍ ဲြ
ပတ္သက္တဲ့
အျခား
အျပစ္မႀကီးေလးပါဘူး။
စာအုပ္စာေပေတြ
ဘယ္အာပတ္ကမွ
ပါရာဇိကက်တဲ့
ကိုယ့္ဟာကိုယ္က်ထားတာဆိုရင္
ေလ့လာၾကည့္ေတာ့
ရဟန္းဘဝဆံုးရွံဳးရေလာက္ေအာင္
ရဟန္ေတြေတာင္
အမ်ားအျမင္မွာ
ရဟန္းပါပဲ။
သူ႔အျပစ္က
လူမသိသူမသိ သူနဲ႔သာဆိုင္ပါတယ္။
သူဟန္ေဆာင္ေကာင္းလို႔ ပိရိလို႔ လူမသိဘူးဆိုရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ထံမွာ သံဃာကိုရည္မွန္းၿပီး ဒါနကိုျပဳလို႔ သံဃာဂုဏ္ေတာ္ ခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္းမရွိပါဘူး။ အလွဴရွင္အေနနဲ႔ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ ကိုးပါးစံု အာရံုျပဳ ၾကည္ညိဳ လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္သူရွိလာလို႔ ဝိနည္းကၽြမ္းက်င္တဲ့ ရဟန္းေကာင္းတို႔က စစ္ေဆးၿပီး ျပစ္မႈထင္ရွားတဲ့ အခါမွာေတာ့ အဲလိုရဟန္းမ်ိဳး ရဟန္းဘဝဆံုးရွံဳးပါလိမၼယ္။ လူပုဂၢိဳလ္တို႔အေနနဲ႔ကေတာ့ သီလအရာမွာ သာလြန္သူကို ေရြးခ်ယ္ခ်ည္းကပ္ပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ေရြးခ်ယ္
လွဴဒါန္းပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။
စြပ္စြဲျခင္းကေတာ့
နားမလည္ရင္
မလုပ္တာေကာင္းပါတယ္လို႔
အႀကံျပဳပါရေစ။ ကိုယ္ကစြပ္စြဲရံုနဲ႔ေတာ့ အမွန္တကယ္ အျပစ္ရွိသူျဖစ္ေစဦးေတာ့ ဘယ္လိုထိခိုက္မႈမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
အင္အားရွိရင္ေတာ့လည္း
လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြရွိတာေပါ႔။
ဒါေပမယ့္
ဒါဟာလည္း
အလြန္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလွပါတယ္။ ဆရာႀကီးဦးသုခရဲ႕ ရဟန္မစားေသာဆြမ္းတနပ္ ဇာတ္ကားထဲကလို အျဖစ္မ်ိဳးမ်ား ႀကံဳရရင္ေတာ့ႀကီးေလးတဲ့ အျပစ္က မေတြးဝံ့စရာပါပဲ။ ရဟန္းေတာ္မွာလည္း အားလံုးျဖစ္သြားတယ္။ အျခားလူမရွိေတာ့
ခံရဖို႔
အက်င့္သီလနဲ႔
အေၾကာင္းက အထူးျပည့္စံုတဲ့
အိမ္ရွင္ဒကာကလည္း
သူ႔တြက္ကိန္းနဲ႔သူေတာ့
ဒီရဟန္းဟာ
ပါလာေတာ့
တိုက္ဆိုင္မႈေတြက
ရဟန္းျဖစ္ေပမယ့္
အထင္လြမ ဲ ွားစရာ
ရဟန္းခိုးတာပဲျဖစ္ရမယ္လို႔
ခိုးမႈနဲ႔
ပါရာဇိကက်ေနၿပီေပါ႔။
တြက္လိုက္တယ္။
ရဟန္းမဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ႔။
လူကိုစစ္သလို ရိုက္ပုတ္ထိုးနက္ စစ္ေဆးေနတယ္။ တကယ့္ျဖစ္စဥ္က သူလံုးဝထင္မထားတဲ့ ျဖစ္စဥ္။ အေျဖမွန္ကို သိလိုက္ရေတာ့ ရဟန္းေကာင္းအေပၚမွာ ကိုယ္အမႈ၊ ႏုတ္အမႈ၊ စိတ္အမႈ အျပစ္ေတြကစံုခဲ့ၿပီ။ မထင္မွတ္တဲ့
တိုက္ဆိုင္မႈေတြေၾကာင့္
ျဖစ္ၾကရတာပါ။
တကယ္ေတာ့
အိမ္ရွင္မွာလည္း
မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ေၾကာက္လို႔ မေသဝံ့လို႔ စြန္႔ရတဲ့သေဘာပါ။ အလြန္ၾကမ္းလွတဲ့ စိတ္ေတာ့ရွိဟန္မတူပါဘူး။ ဒီေန႔ေခတ္မွာလည္း အခ်ိဳ႕က ရဟန္းေတြကို “ရဟန္းနဲ႔ မအပ္တဲ႔ အလုပ္ေတြလုပ္တယ္။ ရဟန္းနဲ႔ မအပ္တဲ့
စကားေတြေျပာတယ္”
ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္
စသျဖင့္
စြပ္စြဲတဲ့
အသံေတြၾကားရပါတယ္။
ပါရာဇိကအာပတ္မသင့္ေသးသမွ်
ရဟန္းပါပဲ။
ဟုတ္ရင္လည္း သဃာ့အဖြဲ႔ဝင္ပါပဲ။
သံဃာရတနာကို ျပစ္မွားမိတဲ့ အျပစ္ေတြ မျဖစ္ၾကပါေစနဲ႔။ ရဟန္းတပါးက ပါရာဇိကက်သြားရင္ လူဝတ္နဲ႔ ေနလို႔ရပါတယ္။
လူဝတ္နဲ႔
သာသနာအလုပ္
အားထုတ္လို႔ရပါတယ္။
ဘာအတားအဆီးမွမရွိပါဘူး
အာထုတ္ရင္ထုတ္သေလာက္ အက်ိဳးေက်းဇူးရေနဦးမွာပါ။ ျမင့္ျမတ္တဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြကို
ကံသံုးပါးမွာ
တစ္ပါးပါးနဲ႔
ျပစ္မွားခဲ့ရင္ေတာ့
မဂ္တားဖိုလ္တား
ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အားထုတ္အားထုတ္ မဂ္တရား၊ ဖိုလ္တရားတို႔ မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကို ေတာင္းပန္မွသာ အတားအဆီးက လြတ္ပါတယ္။ သူတပါးကို
ကိုယ္က
လက္ၫိႈးတစ္ေခ်ာင္းထိုးလိုက္ေတာ့
ကိုယ့္ကို
အျခားလက္သံုးေခ်ာင္း
ထိုးခံလိုက္ရတဲ့ ကိစၥလိုပါပဲ။ ရဟန္းကို ကိုယ္က မအပ္တဲ့ အလုပ္နဲ႔ မအပ္တဲ့စကားနဲ႔ စြပစ ္ ြဲလိုက္မိေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ရႏိုင္တဲ့
ဆုလဒ္က
မဂ္တားဖိုတား
အျပစ္ႀကီးပဲရွိပါတယ္။
မဂ္ခ်မ္းသာ
ဖိုလ္ခ်မ္းသာ
ပတ္သက္လို႔
မဟာဂႏၶာရံု
နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို လိုလားသူ ဗုဒၶဘာသာဝင္တိုင္း သတိထားသင့္လွပါတယ္။ ရဟန္းနဲ႔
မအပ္တဲ့စကား၊
ရဟန္းနဲ႔
မအပ္တဲ့
အတတ္ပညာနဲ႔
ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ စာအုပ္မွ မွတ္မိသမွ်ကို နားလည္သလို တင္ျပရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။ မိန္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလွကို “မ်က္လံုးကဘယ္လို၊ ကိုယ္ခႏၶာကဘယ္ပံု” စေသာ စကားတို႔ဟာ ရဟန္းနဲ႔ မအပ္။ သုိ႔ေသာ္ “ဘယ္လိုပင္ႏုပ်ိဳလွပေသာ္လည္း အိုမင္းျခင္း ပ်က္စီးျခင္းသာ အဆံုးရွိသည္” ဆိုေသာ
သံေဝဂ
စကားကိုေျပာမည္ဆိုလွ်င္
အလွအပကိုလည္း
လိုအပ္သေလာက္ေတာ့
ၫႊန္းဆိုၾကရသည္။ မင္းဧကရာဇ္၊ သူေဌး စသည္တို႔ရ႕ဲ ဂုဏ္ကို “ဘယ္လို ဘုန္းကံႀကီးတယ္၊ ဘယ္လိုခ်မ္းသာတယ္၊ သားရတနာ၊ သမီးရတနာ၊ ဇနီမယား ရတနာဘယ္လိုေပါမ်ားတယ္” မအပ္။
သို႔ေသာ္
“ဘယ္လိုပင္
ေသျခင္းတရားဟာ
ဘုန္းကံႀကီးေသာ္လည္း၊
ဘယ္သူမွ
လြန္ဆန္လို႔မရႏိုင္”
စေသာ စကားတို႔ဟာ ရဟန္းနဲ႔
ဘယ္လိုပင္
စသျဖင့္
ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေသာ္လည္း
တရားနဲ႔
စပ္ေသာ
စကားကို
ေျပာလိုေသာအခါ ဓနဂုဏ္၊ ရာဇဂုဏ္တို႔ကိုလည္း လိုအပ္သေလာက္ေတာ့ ၫႊန္းဆိုၾကရသည္။ ဆင္အတတ္၊ ျမင္းအတတ္၊ ဓားလွံအတတ္၊ ေလးအတတ္၊ သိုင္းအတတ္၊ အဆိပ္အတတ္ စသည္တို႔ဟာ ရဟန္းနဲ႔ မအပ္။ သခ်ၤာအစရွိေသာ အတတ္တို႔ကိုကား သင္ေကာင္းပါသည္။ ပို႔ခ်ေကာင္းပါသည္။ ‘ေနာ ဧက ေနာ’ မွသင္ေကာင္းလွ်င္
‘ကိုး
ေဆးပညာဆိုလွ်င္လည္း
တစ္လီ
ကိုး’
ဆရာဝန္ျဖစ္သည္၊
ပို႔ခ်ေကာင္းပါသည္။
မွာလည္းမသင္ေကာင္း ပါရဂူႀကီးျဖစ္သည္ထိ
ေနမေကာင္းေသာ
ေဆးပညာတတ္ဖို႔လိုအပ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္
စရာအေၾကာင္းမရွိပါ။ သင္ယူေကာင္းပါသည္။
သတင္းသံုးေဖာ္ကိုျပဳစုဖို႔ရန္မွာလည္း
အခေၾကးေငြယူ၍
ေဆးကုျခင္း၊
ပညာပို႔ခ်ျခင္းျဖင့္
ေတာ့အသက္မေမြးေကာင္းပါ။ ရဟန္းေကာင္းကို မသိမသာေရာ၊ တမင္တကာပါ စြပ္စြဲမိေသာ ကာယဝစီမေနာ အျပစ္တို႔မွ ကင္းၾကပါေစ။ (ရြက္ဝါ)
ဆုေတာင္း မွ်ေဝ ဝိနည္းက်မ္းကို ေက်းဇူးျပဳရေသာ
လက္လွမ္းမီသမွ်
ဤေကာင္းမႈသည္
ေလ့လာ၍
ဘေလာ့ဂ္စာဖတ္
မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္
သံုးတန္ေသာ
ပရိတ္တြက္၊
မွ်ေဝသမႈ
ခ်မ္းသာစစ္ကို
ရရွိႏိုင္ရန္
ႀကိဳစားအထုတ္မႈအတြက္ အားေကာင္းေသာ အေထာက္အပ့ံသည္ ျဖစ္ပါေစ။ သံသရာဘဝ
က်င္လည္ရဦးမည္
ဆိုလွ်င္လည္း
ကုေဋကိုးေထာင္
အက်ယ္ေဆာင္သည့္
ျမတ္ေခါင္သီလ ဥပေဒသကို ေကာင္းစြာေလ့လာႏိုင္ေသာ ေဒသ၊ ေကာင္းစြာအားထုတ္ႏိုင္ေသာ ကာလ၊ ေလလာအားထုတ္လိုသည့္
ႀကီးမားေသာ
ဆႏၵအျပင္၊
သီလပါရမီကူညီျဖည့္မည့္
မိတၱဗလတို႔ႏွင့္
ဘဝအဆက္ဆက္ ျပည့္စံုရပါလို၏။ ေကာင္းစြာေလ့လာထားေသာ ဥပေဒဆိုင္ရာ ဗဟုသုတတို႔ျဖင့္ ဓမၼကို ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္သူသာလွ်င္ အဆက္ဆက္ ျဖစ္ရပါလို၏။ ယခုကဲ့သို႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရေသာ ေကာင္းမႈ၏ အဖို႔ကို စာဖတ္သူမ်ားအားလည္း အညီအမွ် ရေစလိုပါသည္။ ဝမ္းသာျခင္းရွိသည္ျဖစ္၍ သာဓုေခၚၾကပါကုန္။
Related Documents
Knowledge From Buddha's Law
October 2019 28
General Knowledge From Quran
May 2020 9
From Knowledge Transfer To Knowledge Networking 2
November 2019 20
Free From Law
July 2020 20
Reply From Law Cell
October 2019 56