Incas

CHILDREN OF THE SUN KINDEREN VAN DE ZON

ORIGINS OF THE INCAS

OORSPRONG VAN DE INCAS

According to legend, the people later known as Incas began as a small group of warlike people and lived near lake Titicaca in Peru sometime before the 13th century. According to Inca myth, the first Inca emperor, Manco Capac, and his three brothers and four sisters emerged from caves in the earth.

Volgens de legende was het volk ,dat later als Incas zou worden gekend, een oorlogzuchtige groep die vòòr de 13de eeuw leefde dichtbij het Titicacameer in Peru. Volgens de Inca-mythes kwam de eerste Incakeizer, Manco Capac, en zijn drie broeders en vier zusters uit grotten in de aarde.

Around the year 1200 Manco Capac led ten Inca clans from Lake Titicaca to the fertile valley of Cuzco. The Incas conquered the people of the area and took it over for themselves. They founded the city of Cuzco as their capital. Manco Capac married one of his siters to establish the royal Inca bloodline.

Omstreeks het jaar 1200 leidde Manco Capac tien Inca-clans van het Titicacameer naar het vruchtbare gebied rond Cuzco. De Incas veroverden het locale volk en hun gebied en eigenden deze voor zichzelf toe. Zij stichtten de stad Cuzco en maakten er hun hoofdstad van. Manco Capac huwde één van zijn vier zusters en vestigde zo de Inca-bloedlijn. Onder de heerschappij van de achtste keizer, Wiraqocha Inca, heersten de Incas over een gebied dat zich uitstrekte tot ongeveer 40 kilometer rond Cuzco.

By the reign of Wiraqocha Inca,the eight emperor, the Incas dominated an area stretching about 25 miles around Cuzco.

LOCATION OF THE INCA EMPIRE In the Incan language, Quechua, their empire was known as Tawantinsuyu. This means “land of the four quarters”. The empire and all four of the quarters ,which it was divided into, met at the Incan capital Cuzco. Today, pieces of the incan empire still remain in different areas of the central highlands of the Andes. By 1532 the Incas had an accumulated mass of land that spanned from the Pacific coast across the Andes to the Atlantic coast and from Chile to Ecuador.

LOCATIE VAN HET INCARIJK In de Inca-taal, Quechua, was hun rijk gekend onder de naam Tawantinsuyu. Dit betekent “land van de vier kwartieren”. Het keizerrijk en de vier kwartieren waarin het was verdeeld, grensden aan de Inca hoofdstad Cuzco. Vandaag, bestaan er nog overblijfsels van het Incarijk in verschillende delen van de centrale hoogvlakten van de Andes. Omstreeks het jaar 1532 bezaten de Inca’s grondgebieden die gingen van de kusten van de Stille Oceaan, over het Andesgebergte tot de Atlantische Oceaan en van Chili tot Ecuador.

RELIGION

GODSDIENST

The Incan language was based on nature. All elements of which they depended on, and even some they did’nt, were given a divine character. They believed that all deities were created by an ever-lasting, invisible and all-powerful god named Wiraqocha or Sun god. He was both father and mother of the Sun and Moon. He was often thought of as an old man with white hair and beard. He was supposed to be the ruler of destiny. It is suggested that the Incas practiced fasts and prayers; there was also a concept of sin. De Incataal was gebaseerd op de natuur. Zij gaven een goddelijke status aan alle natuurelementen waarvan zij afhankelijk waren en zelfs aan enkele waarvan zij niet afhankelijk waren. Zij geloofden dat alle goden geschapen waren door een eeuwige-, onzichtbare- en almachtige god genaamd Wiraqucha of de Zonnegod. Hij was zowel vader en moeder van de zon en van de maan. De Inca’s maakten zich dikwijls een voorstelling van Wiraqocha als een oude man met wit haar en met een baard. Hij werd aangezien als de heerser over alle lotsbestemming. Er wordt verondersteld dat de Inca’s het gebed en het vasten beoefenden; zij zouden ook een begrip van de zonde hebben gekend.

RELIGION

GODSDIENST The suppreme god of the Incas was the creator god Viracocha. The Incas also believed that certain objects and places were sacred. They called these objects and places “huacas”. Offerings were repeadly given to the huacas to maintain balance in nature and society.The Incas also believed in an afterlife and workshiped the spirits of their ancestors. The bodies of dead rulers were among the holiest shrines in the empire. These rulers were treated as if they were still alive, attended to by servants in their palaces and consulted for advice on daily affairs. Rural people practiced simpler rituals. The family of a deceased held funeral ceremonies for eight days and wore black clothes for as long as a year and women in mourning cut their hair. The Inca state religion was highly formal with a large number of priests to conduct its many rituals and ceremonies. In many rites live sacrifices were offered to the gods. On the most sacred occasions or in times of disaster, human children or chosen women might be sacrificed. Priests prophesied the future and treated the sick. Voor de Inca’s was de oppergod de schepper Viracocha. Zij geloofden ook dat sommige voorwerpen en plaatsen heilig waren. Zij noemden deze voorwerpen en plaatsen “huacas”. Om de natuur en de maatschappij in evenwicht te houden, werden offers gebracht aan de huacas. De Inca’s geloofden in een hiernamaals en vereerden de geesten van hun voorvaderen. De lijken van de heersers behoorden tot de heiligste relikwieën van het rijk. Deze heersers werden behandeld alsof zij nog in leven waren, bijgestaan door dienaars en zij werden geconsulteerd voor dagelijkse aangelegenheden. Het gewone volk had eenvoudiger rituelen. De familie van een overledene hield een acht dagen durende rouwdienst en droeg zwarte kledij gedurende een gans jaar en treurende vrouwen knipten hun haren. De Inca staatsgodsdienst was heel formeel en een massa priesters begeleidden de rituelen. In vele ritussen werden levenden geofferd. Op de heiligste momenten of in tijden van nood werden kinderen geofferd of uitverkoren vrouwen. Priesters voorspelden de toekomst en behandelden zieken.

POLITICAL ORGANIZATION Inca society was strictly organized, from the emperor and royal family down to the peasants. The emperor was thought to be descended from the sun god, Inti, and he therefore ruled with divine authority. All power rested in his hands. Only the influence of custom and the fear of revolt checked the emperor’s power. The emperor had one official wife, but he had many royal concubines and his children by these wives often numbered in the hundreds.

POLITIEKE ORGANISATIE De Incamaatschappij was strikt georganiseerd vanaf bovenaan de keizer en de keizerlijke familie tot beneden bij de boeren. De keizer werd verondersteld een afstammeling te zijn van de zonnegod, Inti, en derhalve regeerde hij met goddelijk gezag. Alle macht lag in zijn handen. Alleen de invloed van de gebruiken en de vrees voor opstanden beïnvloedden de keizerlijke macht.

The emperor chose his most important administrators from among his sons.

Officieel had de keizer één vrouw, maar hij had honderden concubines en met deze vrouwen had hij dikwijls honderden kinderen. De voornaamste beheerders koos de keizer uit zijn zonen.

Just below the emperor came the aristocracy, which included descendants and relations of all the emperors. These pure-bloded Incas held the most important government, religious and military posts.

Onmiddellijk onder de keizer kwam de adel, die samengesteld was uit afstammelingen en verwanten van alle vorige keizers. Deze zuivere bloedlijn beheerste de belangrijkste functies in de regering, godsdienst en leger.

The nobles of conquered peoples also became part of the governing aristocracy and were concidered Inca by adoption. .

De edellieden van overwonnen volkeren maakten eveneens deel uit van de regerende adel en werden aangezien als geadopteerde Inca.

POLITICAL ORGANIZATION For administrative purposes the empire was divided into regions known as the “four suyus (quarters) of the world with Cuzco at its center. A blood relative of the emperor served as governor of each quarter. The Incas further divided each quarter into progressively smaller units, with officials of descending rank overseeing the activities of these units. Serving under each governor were ten district governors, each of whom ruled over a district containing about 10,000 peasants. Another official, ideally a leader of a large village, ruled over a smaller area containing about 1000 peasants. At the level below, ten foreman each supervised a total of 100 peasants. At the lowest level an official oversaw a group of ten peasants. For every 10,000 people, there were 1331 officials.

POLITIEKE ORGANISATIE Voor administratieve doeleinden was het keizerrijk verdeeld in regio’s, die de “vier suyus (kwartieren) van de wereld werden genoemd met Cuzco als centrum. Een bloedverwant van de keizer was de goeverneur van elk kwartier. Verder verdeelden de Inca’s elk kwartier in steeds maar kleiner wordende delen waarover ambtenaren van lagere rang controle op de activiteiten uitoefenden. Onder de goeverneur stonden de districtgoeverneurs; elk regeerde over een district met 10.000 boeren. Een andere ambtenaar, liefst de leider van een groter dorp, heerste over een kleiner gebied van een duizendtal boeren. Op niveau daaronder, voormannen over honderd laagste niveau heerste een 10boeren. Voor elke 10.000 mensen ambtenaren.

superviseerden boeren. Op het ambtenaar over waren er 1331

POLITICAL ORGANIZATION Inca state affairs were complex and tightly controlled. Whole native populations were at times uprooted and resettled in other communities. Often groups were relocated to areas where they were needed for agricultural or mining activities. Sometimes relocations were politically motivated. Placing Quecha-speaking populations in newly conquered areas impaired the ability of local groups to unite against the Incas. Furthermore, these relocations facilitated the spread of Inca ideas and culture and promoted unity in the empire. In order to deal efficiently with such matters, government officers kept strict accounts of all the people, gold, land, crops and projects of the empire, but in order to do so, they had to solve first a registration problem……… . . . .

POLITIEKE ORGANISATIE De Inca-staatszaken waren complex en van kortbij opgevolgd. Ganse inheemse bevolkingen werden ontworteld van hun geboortegrond en herplaatst in andere gemeenschappen.Dikwijls werden zij naar andere gebieden gestuurd om daar te helpen bij landbouwof mijnactiviteiten.Soms waren de migraties geïnspireerd door politieke motieven. Het herlocaliseren van Quecha sprekende bevolkingsgroepen naar nieuw veroverde gebieden verzwakte de mogelijkheid van locale groepen om zich tegen de Inca’s te groeperen. Verder werd het verspreiden van de Inca-ideeën en –cultuur gemakkelijker. Teneinde op efficiënte wijze met deze aangelegenheden om te gaan, hielden ambtenaren alle gegevens bij van de bevolkingen, goud- en landbezit, oogsten en projecten van het rijk, maar om dit te kunnen doen, moesten zij eerst een registratieprobleem oplossen……….

INCA WRITING ?

INCAGESCHRIFTEN ? Since the Incas had no system of writing, they kept records to means of a “quipu”, a series of short, knotted strings hung at intervals from a long top string. By varying the colors and kinds of string used and the spacing of the strings and knots, the Incas could record populations, troops and tribute as well as information about their legends and achievements. The quipu was a complex memory aid rather than a literal record and only a trained “quipucamayo” (=memory expert) could create or interpret it. An oral comment accompanied each quipu and allowed the quipucamayo to make sense of its meaning. Following the Spanish conquest and the introduction of records written in Spanish, the Incas lost the ability to read quipus. Modern scholars still have not deciphered the codes used in the creation of quipus.

Vermits de Inca’s geen geschrift hadden, hielden zij gegevens bij door middel van een “quipu”; dit was een reeks van korte, geknoopte draden die met tussenruimten aan een lange hoofddraad hingen. Door het aanbrengen van variaties in kleur, soort knoop en in de afstand tussen de draden en de knopen, konden de Inca’s gegevens bijhouden van bevolkingen, groepen en stammen alsook informatie betreffende hun legenden en prestaties. The quipu was een complexe geheugensteun en geen letterlijke notitie en slechts een geoefende “quipucamayo” (=geheugenexpert) kon een quipu creëren en interpreteren. Een mondelinge toelichting was nodig opdat de quipucamayo een zinvolle betekenis aan de quipu kon geven. Ten gevolge van de Spaanse veroveringen en het invoeren van geschreven gegevens in het Spaans, verloren de Inca’s de vaardigheid om quipus te lezen. Modern onderzoek heeft nog niet toegelaten om de codes van de quipus te ontcijferen.

INCA SOCIETY

INCA MAATSCHAPPIJ

The basis of Inca society was the “ayllu”; ayllus were families living together and sharing land, animals and crops. Everyone belonged to an ayllu. An individual was born into an ayllu and died within it. Even the choice of a mate could be determined by the ayllu. If an Inca man did not marry by the age of 20, the head of the ayllu selected a mate for him. Most Incas were farmers who worked the land. The emperor owned all the land in the empire. Aside from producing their own food, each ayllu worked additional fields to support the emperor and the state religion . The daily life of the Incas varied according to social class. The emperor lived in a dazzling palace, but he slept on the floor like his lowliest subjects. Royalty and nobility were exempt from taxation and had such privileges as land, llamas, fine clothing and were carried around by people of lesser social levels. Inca farmers, in contrast, led a life of hard work. If an Inca man were not a noble, he could have only one wife, but the emperor and other nobles often had many wives. Although there was little social mobility, some Inca peasants escaped the grinding labor and hars life.

De basis van de Inca-maatschappij was de “ayllu”; ayllus waren groepen van families die samen leefden en land, dieren en oogsten deelden. Elk individu behoorde tot een ayllu. Iemand werd geboren en stierf in de ayllu. Zelfs de keuze van een levensgezel(lin) werd bepaald door de ayllu. Als een Inca-man niet was getrouwd op zijn twintigste, dan koos het hoofd van de ayllu een levensgezelling voor hem. De meeste Inca’s waren boeren die op het land werkten. De keizer bezat alle grond van het Incarijk. Naast het produceren van hun eigen voedsel, bewerkte elke ayllu nog bijkomende grond om de keizer en de staatsgodsdienst te onderhouden. Het leven van de Incas hing af van de sociale klasse waartoe hij behoorde. De keizer leefde in een schitterend paleis, maar hij sliep op de vloer zoals zijn laagste onderdanen. De keizerlijke familie en de adel waren vrijgesteld van het betalen van belastingen en hadden allerlei voordelen zoals gronden, fijne kleding, lama’s en zij werden rondgedragen door mensen van lagere sociale rang. De Inca-boeren daarentegen leidden een leven van hard werken. Een Inca-man die niet van adel was, kon slechts één vrouw hebben, maar de keizer en de adel hadden dikwijls meerdere vrouwen. Alhoewel er weinig sociale beweging was, wisten enkele Inca-boeren toch te ontsnappen aan hun harde bestaan.

The Inca emperor killed this girl.

De Inca keizer doodde dit meisje.

MUMMIES

MUMMIES

The Inca sometimes interred their dead in mummy bundles. .

Sacrificed five centuries ago to a mountain god, this adolescent girl was burried .

Whole families may have been interred in one mummy bundle.

Soms begroeven de Inca’s hun doden in bundels. .

Vijf eeuwen geleden werd dit meisje geofferd aan een berggod en begraven

Ganse families begraven in mummiebundel.

werden één

SCIENCE AND ARTS

KUNSTEN EN WETENSCHAP

Although priests treated most illness with healing ceremonies, the Incas were capable of amazing feats of surgery, including amputations and perhaps bone transplants. The patient was first made unconscious by drugs, intoxicants or possibly hypnotism. Many of these surgeries were successful and the patients lived for years after the operations.

Alhoewel de priesters de meeste ziekten behandelden met genezende rituelen, waren de Inca’s in staat tot verbazende chirurgische ingrepen inclusief amputaties en misschiel wel beendertransplantaties. Eerst werd de patiënt verdoofd met drugs, intoxicanten of mogelijks hypnose. Veel van deze ingrepen waren succesvol en de patiënten leefden nog vele jaren.

The Incas seem to have reckoned time by a lunar calendar. They had accurate standards of measurement including a fathom that equaled about 64 inches in length and they used a balance beam for measuring weight.

De Inca’s lijken de tijd te hebben berekend via een maankalender. Zij hadden precieze meetinstrumenten waaronder een vademmeter van 163 centimeter lengte en zij gebruikten een weegbalk om gewicht te bepalen.

Goldsmithing was an Inca speciality. Smiths who worked gold and silver lived in a special district and did not have to pay taxes. The best examples of their art have not survived because the Spanish melted most Inca articles made of gold and shipped them to Spain.

Goudsmederij was een Inca-specialiteit. Smeden, die goud en zilver bewerkten, leefden in een speciaal district en zij moesten geen belastingen betalen. Hun beste kunstwerken overleefden echter niet omdat de Spanjaarden het goud ervan smolten en naar Spanje verscheepten.

The Incas produced a rich body of music, of which only fragments survice. Inca music often accompanied ritualized religious dancing. Musicians used repetitive rhythms and dissonant tones to induce an almost hypnotic state in the dancers. . .

De Inca’s hadden een rijke muziek, maar slechts fragmenten ervan zijn overgebleven. Inca-muziek ging dikwijls samen met rituële dansen. Muzikanten produceerden repetitieve rytmes en onwelluidende klanken om een bijna hypnotiserend effect te hebben op de dansers.

INCAS WERE MASTER ENGINEERS INCAS WAREN MEESTER-INGENIEURS

Master engineers, the Inca built structures that are still standing today. Their best known building technique is that of fine masonry in which carefully shaped stones fit together perfectly without mortar or cement. .

De Inca’s waren meester-ingenieurs. Zij bouwden structuren die vandaag nog bestaan. Hun best gekende bouwtechniek was het fijne metselwerk waarbij zorgvuldig gevormde stenen perfect in mekaar pasten zonder gebruik van mortel of cement.

END OF THE INCA EMPIRE

EINDE VAN HET INCA IMPERIUM

The Inca civilization was at its height around 1493 as Spaniards began arriving in the Americas. In that year the great ruler Topa Inca was succeeded by Huayna Capac who continued to expand the empire. In about 1525 the Inca Empire survived an attack by a band of Chiriguano, Native American people from nearby Paraguay. The attackers were accompanied by Portugese explorer Aleixo Garcia, the first white man the Incas had ever seen. Also in 1525 both Huayna Capac and his appointed heir died within a few days of each other. Their deaths set off a struggle for power between two of Huayna Capac’s remaining sons, Huascar and Atahualpa. Civil wars weakened the empire until Atahualpa captured Huascar and ordered his execution in 1532. That same year the Spanish explorer Francisco Pizarro and 180 Spanish soldiers landed on the coast of Peru. The Incas at first believed Pizarro to be their creator god Viracocha, just as te Aztecs of Mexico had associated the Spanish explorer Hernan Cortes with their god Quetzalcoatl.

De Inca-beschaving was op haar hoogtepunt omstreeks 1493 toen de Spanjaarden in de America’s kwamen. In dat jaar was de grote leider Topa Inca opgevolgd door Huayna Capac die het rijk nog uitbreidde. In 1525 overleefde het rijk een aanval van de Chiriguanostam, een volk van Amerikaanse inboorlingen uit Paraguay. De aanvallers waren samen met de Portugese ontdekkingsreiziger Aleixo Garcia en dit was de eerste blanke man die de Inca’s zagen. Ook in 1525 stierven Huayna Capac en zijn erfopvolger in een paar dagen. Hierdoor onstond er een machtstrijd tussen twee van Huayna’s zonen Huascar en Atahualpa. Burgeroorlogen verzwakten het rijk tot Atahualpa zijn broer Huascar gevangen nam en hem liet executeren in 1532. Datzelfde jaar landde de Spaanse ondekkingsreiziger Francisco Pizarro en 180 soldaten op de kust van Peru. Eerst geloofden de Inca’s dat Pizarro hun goddelijke schepper Viracocha was net zoals de Azteken in Mexico geloofden dat ondekkingsreiziger Hernan Cortes hun god Quetzalcoati was.

Pizarro ,however, launched a surprise attack on Atahualpa’s followers and seized the emperor. Atahualpa tried to buy his life by giving Pizarro enough gold to fill a room. His efforts were not successful; in 1533 the Spaniards executed Atahualpa by strangulation and then they chopped off his head.

Pizarro echter startte een verrassingsaanval op Atahualpa’s leger en nam de keizer gevangen. Atahualpa probeerde zijn leven vrij te kopen door aan Pizarro zoveel goud te geven dat men er een kamer mee kon vullen, maar in 1533 executeerden de Spanjaarden Atahualpa door wurging en nadien lieten zij hem onthoofden.

SPANISH CONQUEST

SPAANSE VEROVERING

The Spaniards extended their control over Inca territory in the following years. Pizarro tried at first to maintain the appearances of a continued Inca state by placing Manco Capac II, a son of Huayna Capac, on the throne of Cuzco.

In de volgende jaren breidden de Spanjaarden hun controle uit over Incagebied. Eerst probeerde Pizarro de schijn op te houden dat het Incarijk verder werd gezet en plaatste hij Manco Capac II, een zoon van Huayna Capac op de troon.

Disagreements soon broke out among the Spanish over how to divide the wealth taken from the Incas. Manco Capac II took advantage of this situation. He escaped from Cuzco in 1536 and launched a revolt against Spanish rule. After an unsuccessful siege of Cuzco by another Inca army, Manco Capac II and thousands of his followers took refuge in the mountainous region of Vilcabamba to the northwest of Cuzco. There he created a new Inca state. The Inca kingdom of Vilcabamba survived for another 36 years. In 1572 the Spanish overwelmed the Inca forces and captured the last emperor of the Incas, Tupac Amaru. The Spanish beheaded Tupac Amaru in 1572, ending the Inca dynasty.

Weldra ontstonden grote misverstanden tussen de Spanjaarden over de verdeling van de rijkdommen van de Inca’s. Manco Capac II profiteerde van deze situatie. In 1536 ontsnapte hij uit Cuzco en ontketende een opstand tegen de Spanjaarden. Na een onfortuinlijk beleg van Cuzco door een ander Incaleger, zocht Manco Capac II en duizenden volgelingen bescherming in de bergen van Vilcabamba ten noord-westen van Cuzco. Daar creëerde hij een nieuwe Incastaat. Dit koningrijk overleefde 36 jaren. In 1572 verpletterden de Spanjaarden het Incaleger en nam het de laatste Incakeizer ,Tupac Amaru, gevangen. De Spanjaarden onthoofden hem in 1572 en zo eindigde de dynastie van de Inca’s.

Today about 8 million descendants of the Incas inhabit the land of the former empire, speaking the Suechuan language and following many of the ancient Inca beliefs and customs.

Vandaag leven er nog een 8 miljoen afstammelingen van de Inca’s in het vroegere Incarijk; zij spreken de Suechuantaal en volgen vele oude Incageloven en Incagebruiken.

TUPAC AMARU

Thank you for watching this presentation Bedankt om deze presentatie te bekijken