Gjoka

Bote e Kurdisur se Prapthi Bote e permbysur e Jete se Prapthi- Seshte thjeshte pershkrim mardhnjejesh seksuale nder orgji- eshte sintetizim ijetes ne teresin e saj paradoksale, etje fergelluese per gjerat tokesore dhe koti, pergjerim per besnikeri ne mes te shthurjes morale, britmat e njerzeve me kollare qe gjoja bejne histori, leksion per ata qe duan te shkrujn

Sami Gjoka www.proplocate.com -Kristine! – ngrita zerin une qe nga banja, ende duke pare veten time ne pasqyre, nje these I rrumbullakosur e I fryere me dhjame, kembet e holla harkuar si purteka qe mezi me mbanin kur ecja, edhe pse s’kisha mbushur ende te dyzetat. Me doren e djathte, ngrita nga poshte barkun qe binte mbi ate gjene time te rreshkur e qe qe mezi dukej tani, pak nga dhjami im I tepert, pak se kishte ikur e qe fshehur thelle barkut tim tej maset I rritur, ngaqe s’kishte mbetur me ne te as fuqi as deshire per te shijuar boten. Qe lodhur mbreme me Kristin dhe Mishell si duket. - Ngrihu, Kristine! Po bie bore jashte,- thashe me syte mberthyer ne pasqyre teksa vezhgoja rrudhat e mia qe ishin thelluar edhe me, floket qe me kishin rene me teper, syte qe kishin hyre me ne grope, fluckat poshte tyre qe qene fryer a mavijosur, pa u merakosur me per pamjen time te shemtuar e te lodhur. Eshte vone e kam shume pune per te bere e ne oren shtate te darkes duhet te shkojme ne festen e flaumirt. Por si, si pa makine ne kete bore te dendur? Ajo qe me interesonte tani ishte qe Kristine te ikte para se debore te ngrinte neper rruge, te mirrte taksine poshte; pertova te shkoj deri ne lisburg me te merrnim makine e saj ku e lam mbreme, dhe pastaj te dy te shkonim ne Balatimore te mirrnim makinen time. Shtepia ishte ende rremuje. Kondome te shqyer sa andej ketej, dhe nuk desha qe ajo te niste pastrimin sepse e dija qe pastaj do mbeteshim te dy te mbylllur ne shtepi, nese rruget do te bllokoheshin prej bores qe sa vinte e binte me dendur. Erik dhe Mishell paten ikur pa gdhire. E une, ne mendjen time, akoma shihja trupin e njome te Mishell, jo me veten time ne pasqyre, shihja trupin e saj te dobet, te zhveshur jo ketu ne shtepine time ku beme sex ter naten, po atje ne katin e poshtem te klubit, ate moment kur u kthye nga I dashuri i saj dhe pa thene asnje fjale e pyeti vetem me sy, pa thene asnje fjale, nese ishte ok te me ftonte ne shtratin e tyre edhe mua.

Prap sillja neper mend ate moment te fiksuar tashme ne kujtesen time; larg kesaj banje-dere-gjysem-mbyllur, larg nga ky apartament qe ka heshtur serishmi papritmas, pa britma e klithmat exituese te Kristines e qeshjet kakarisese te Michell, qe zgjuan ne oren kater te mengjezit komshinjte ne anen tjeter te pallatitme ne qeshem si kokekrisur me ta, kur pertej mureve u ndezen dritat, e pame pertej xhamave te balkonit tone nje burre e nje grau tek rrinin te ngrire pas grilave te tyre. Kristine U beri me dore te vini e Erik qe ishte ngjitur pas saj, uli koken. Komshinjte u zhdukun te tremb-turpuruar. “Do jene te dehur” do te kene menduar. Prap me imagjinaten time, imagjinate e shenderruar tani ne nje kohe-makine, (time machine) qe braktiste te tashmen, une e shkoj e mbetem lumturisht jetim, brenda po asaj skene ku Kristin po me puthte atje ne dhomen e perbashket. Une, une si njeri qe kurre nuk kenaqet me ate qe kam, se gjithnje eksitohem me teper nga gjeja qe po shijojne te tjeret, lutesha te shkonim tek krevati perbri, pa shperblyer me puthje e prekje puth-prekjen e saj. Kristin refuzonte se nuk ndjehej konfidente ngaqe paskesh ardhur jo me rroba nate, me rroba sexy e shtrati. Ne fakt ajo s’pati dashur te vinte fare ate nate sepse nuk ishte pergatitur per nje gje te tille, “por”-, I thashe une per ta bindur, “-eshte me mire keshtu. Thjeshte shkojm e shohim, shkojme thjeshte te shohim keshtu sic jemi, kembengulja e llomotitja me timent ta bindja Kristinen,- nese na pelqen, e dime me mire se cfare do te presim te shtunen e ardheshme”. -Jo,- tha prere ajo, por e ndjeu menjehre nga qendrimi im different, nga fjala ime qe humbi gjallerine se une po mendoja atehere “Per cfare leshin mendon ti se kam dale sonte me ty?” dhe si te me kishte lexuar ne sy zhgenjimin, dhe faktin qe po mendoj te sajoj nje gje per te ikur prej saj, ajo shtoi aty per aty, -ok Vini im, por te lutem me premto se nuk do te me shtysh per asgje qe s’jam gati akoma! Duke qene fytyre e re atje, ajo pati disa femra e meshkuj t’i benin komplimente dhe ta ftonin poshte ne dhomat e sexit, e une u befasova edhe me teper qe ajo ishte deri diku femer jo e keq-pelqyer. Per mua ishte thjeshte nje femer qe me hapte deren e ketyre qefeve, ku spranoheshin meshkujt e pa shoqeruar. - Po edhe me seksi te ishe veshur,- tha dikush tjeter,- c’rendesi ka kur te gjithe, jane lakuriq! Dikur zbritem ne katin e poshtem ku u prezentuam me cifte te tjere ulur neper kolltuqet atje ne korridorin e gjate, ndane xhamave prej nga shihje brenda dhomeve private, ata qe po benin dashuri. Ulur ne kolltuqe perbi dritareve te dhomave private ne korridor, ishin nja pese a gjashte cifte qe prisnin dhomat e zena te zbraseshin. Prane nesh qe nje vaze qe ngjante pak si euro-lindore. Mendova se qe rumune ose sllave e Ballkanit. Se di pse mendova ashtu por besoj se ajo nuk dukej tamn si vendaset; kishte ca tipare etnike diku nen lkure, ne pamjen dhe qendrimin e saj, por ngaqe ishte brune, nuk e bera dot lidhjen e saj as me nordiket e as me ruste, por nuk me ngjau as te ishte latine. Ajo rrinte ulur ne prherin e nje zezaku, qe si nje gentalmen zgjati doren the prezeantonte veten tek une dhe Kristine. Une I puthe doren femres se tij sa per per mirsjellje. Per nje moment mendova se ajo nuk ishte tipi im sepse qe gati edhe me shendosh se une. Por kishte nje qeshje te embel dhe ca sy qe te

falnin nje lloj ngrohtesie ta mbaje pran gjoksit, ose ta ulje ne preher sic e mbante ai zezakut, “gjithe mirsjellje”. - Roland, tha emrin e tij zezaku, dhe si vajza qe qeshte embel ne prehrin e tij te ishte memace, beri me dore nga jo dhe tregoi emrin e saj, - Sera! Pata idene se ajo kishte ardhur pa qefin e saj per te plotesuar fantazite e atij zezakut te saj si Kristina per mua. Por mbase ajo ishte indeferente e nuk e hapte gojen pa te blere mendjen akoma. Kishte veshur nje fustan te kuq me lule qe ndalte i shkurter mbi kupat e gjunjeve, dhe teper te ngushte, qe e bente barkun e saj me te dal edhe pse nuk I varje sic me varet mua. Ronaldi nisipastaj te rrefente se ne dhomat private nuk mund te futeshe pa rene dakord qe jashte me pare, me ciftet qe I kishin rezervuar ato, - por nga xhamt tha ai,mund te shikosh e te zgjedhesh, ciftin qe te pelqen, per radhen tjeter. Meshkujt shikonin per femrat ndersa femrat ne kroridor shinin pa dallim seksi, e prap dukej qe skenat pertej nuk u benin ndonje lloj pershtypje. Zakonisht femrat ne vende te tilla ishine te dhena pas te dy sekseve, ndersa meshkujt padiskutimisht interesoiheshin vetem per femra. Ne fakt ne klube te tilla private vetem si partner I nje femre mund te beheshe anetar. Ndaj edhe me duhej Kristina. Ne fund te korridorit qe dhoma e perbashket. Atje hynte cdo mashkull qe kishte nje femer perdore, ose cdo femer nese deshte hynte edhe vetem, pa djale. - Shihemi prap, - u thame Ronaldit edhe Seres dhe shkuam e u futem ne dhomen e madhe, ku s’kishte nevoje te rezervoje me pare. Si hym Brenda, Kristine, qe si duket qe ndezur qe jashte por e kishte mbajtur zjarrin e epshit perbrenda, nisi te me zhvishte me nje nxitim sikur kishte frike se do nderroja mendjen e dilja nga dhoma. Ndersa ajo po terhiqte rripin e pantallonave, se mora vesht pse duhe ta bente kete, kur pantallonat qene zberthyer, por teksa terhiqte rripin, syte e mi takuan syte e nje vajze te dobet e te shkurter, strukur ne gjoksin e nje djali te gjate pas saj, qe hiqej sikur I’a bente seprapthi, por shihej mire qe ende skishte hyre fare brenda. Dukesh qe te dy qene te turpeshem e mbase jo te sigurte ne duhej te rrinin shtrire, aty, lakuriq ne syte e te tjereve. Syte e saj dukej therrrisnin e qanin, e gjithe qenja e saj po me lutesh mua te shkoja tek krevati I tyre. Me kishte gllaberuar, tretur a ngrire ai veshtrim lutes I saj aq sa se kisha mendjen fare me te Kristine, do te dukesha tek ata qe shikonin pertej nga xhamat, pa vendosur ende te hyjne brenda, si ata meshkujt qe s’funksionin fare por vetem me te nejtin dallim, qe ai budallai im rrinte vetem me koken perpjete. - Hajde shkojme atje Kristine,- thashe, por Kristine spranonte. Me ne fund dikur, kur ajo pa qe une s’isha fare me te por isha me mendje e zemer tek krevati per bri , Kristin u ngrit prej meje e tha me ze jo kercenues; - Ok, ti do, ti shko! U ngrita dhe eca drejt tyre. Ne nje tjeter krevat me tej qe nje cift tjeter, nje djal I ri, I pashem e I beshem, qe kishte nje ore qe luante seprapthi, ne po te njeten pozicion pa

prekur me duar trupin e femres nen vete, thjeshte mbahej shtrenguar pas belit te saj, pa perkedhelur e pa puthur, pa renkuar, bile as trupin se perkuli njehere drejte trupit te saj qe edhe ajo vete per veten e saj as renkonte as bente gje tjeter, vecse perplaste vithet kundrejt tij me po te njejtin ritem. Te dy vetem leviznin si ca rabote pa ndjenja vetem pjesen e mesme te trupit te tyre. Dikur mbaj mend qe I thashe atij; - Po ti ne viagra je apo cfare? - Zeri im do te kete tingelluar komplimentues, per palodhshmerine e tij, por ajo qe desha te them ishte ne fact “Cfare droge ke pire qe vetem leviz keshtu pa pike ndjenje?” Ai as u pergjigj e as ktheu koken por vazhdonte ate levizjen e tij si te qe ndonje kukull e kurdisur te bente te njejten dhe te vetmen levizje. Ndala perballe vajzes se shkurter e te imet qe kishte kthyer kurrizin nga I dashuri i I saj teper I gjate, dhe po me shihte mua heshtur e ndezur perballe, krejt lakuriq. Nuk pata frike fare se barku im, tejet I fryer, do ta bente te nderronte mendjen. Ishte dicka me e thelle se pamja fizike qe po na bente te thithnim njeri tjetrin me syte gjysemmbyllur, buzet e cara per puthje e shpirtin e hapur qefin qe do te vinte me pas. - Je dakord?- peshperita une me ze te ulet afer saj? - Ajo me pa me ata syte e saj te embel qe dukej se thonin “C’fare pret qe sme ze akoma me dore?”- U kthye pastaj nga djali pas saj dhe me sy pa fjale e pyeti nese ishte OK. Atewhere djali qe leviste nga pas, Erik e quanin, me pa ne sy, dhe uli qepallat e tij nga syte e mi te gjoksi I saj, nje gjest qe une e morra si - kerkese e pranuar. Atehere u futa ne krevatin e tyre, dora ime e djthte cau bute kofshet e saja dhe ndjeva dicka metalike mes gishtrinjeve te mi aty ku lengezonte fruit I saj. Me pelqeu qe ishte me piercing, ishte herea e pare qe gjea nje femer me pircing atje, ku po pergatitesha te shtyja embel ate gjen time, ndersa me doren tjeter I kreha floket poshte qafes se dobet, pastaj I mora kokren e djthte te cices ne goje e ajo pastaj u kthye nga une e mu dha krejt mua aq sa me erdhi keq per ate djalin qe mbeti vetem per nje second duke pare. Por ne ate cast ndersa Mishelle u be e tera e imja e renkonte ne peshen e rende te trupit tim, ne momentin kur pashe qe Erik, I dashuri I saj shikonte mbeshtetur pas muri, me nje lloj frike qe me ngjante mua, frika e heres se pare qe benin kete ne publik, frike se theu dicka te shenjte e te cmuar, ndjeva Kristine mbi shpatullat e mia, kofshet e saj hapur mbi belin tim, buzet e saj ne qafen time, veprimi qe kerkonte te me shkepuste nga Mishelle, mendova. - Kristin,– thashe une,- pse e le vetem Erik? -, dhe e detyrova te prekte Erikun. Ate cast mishelle, ngriti pakez koken, u kthye pak anash dhe pa nga Erik rrinte mbeshtetur per muri dhe pernjeheresh ndjeu nje si faj e si frike e sakaq e penduar, foli me mua , Eshte hera ime e pare, kam frike se nuk jam gati akoma. - Ok,- renkova une dhe u ngrita nga shtrati, vesha rrobat, e bera nga dera. - Cfare ben,- tha Kristine qe priste ne kembe, te nisnim c’fare spatem mbaruar akoma. - Po shkoj siper te marre pak vere,- thashe une, pak si I thyer e pak I hutuar, dhe ndjeva se nuk kisha deshire me te prek femer tjeter me duar. Me kishte gllabruar nje

zjarre e deshire vetem per Mishell. U ngjita siper ndersa Kristin vazhdoi poshte punen e saj. Atje takova prap Ronaldin dhe Seren. Degjova se Ronaldi kishte nisur te fliste. “…preke fustanin e Sares!…” Nen fustan ishte lekura e saj. E bute. Ttrupi I saj, I shendosh ishte tani ftues. “Mbase nuk eshte keq te jesh I shendosh” - I dhashe kurajo vetes sime. “Preke fustanin e saj, thoshte Ronald, ndersa dora ime kishte humbur embel ne tulet e saja e buza e mia qene hapur pakec nga kafshimet e buzeve te saj, kemba ime vetiu qe future mes shaleve te Sers, ndersa Ronaldi I terhiqte floket dhe kafshonte qafen e saj nga prapa. Sera, tregonte me vone Ronald, “is an amazing woman”. Ajo vinte ne orgazem edhe ne kolltuk pa bere seks fare vetem duke degjuar fjale te embla ne vesh. Pastaj gjithnje duke folur per te, ajo per cudi, nuk fliste fare per vete, vetem vinte buzen ne gaze, tregoi canten e krahut te saj, mbushur plot me vibrator e rruza me te cilet lozte edhe kur kishte djem e vajza qe mund ta sillnin po lojra ne te tilla qefe. E mbajta edhe pak me gjate ne gjoksin tim. Mendoj jo ngaqe pata deshire por sa per mirsjelle, per mirsjellje mendoj u detyrova edhe ta le te me puthte per disa minuta, se kur ika mbaj mend qe I fshiva buzet, e me vone, disa ore me vone kur ika me Mishele, Kristin e Eerik ne te njejten makine, kam frike se ndjeva nje si peshtirosje. Si u shkeputa nga Sera shkova prap ne dancing floor. Atje po vallzoja me femra te tjera qe si njihja e si kasha pare ndonjehere, vallezova gjate si ne klube nate normal pa menduar se cbehej me poshte ne dhomat e seksit derisa ndjeva se Kristine kishte ardhur lart e po me thoshte; - Eja poshte Vini im, you are missing all the fun. Kur po zbrisnim neper shkalle pash Erik dhe Mishell te ngjiteshin zene per dore. Mishell ndali perballe meje, me kapi doren dhe me ze te ulet me tha; -Me fal, ishte eshte hera e pare! - Ska gje,- thashe une, - mendon se do jesh gati heren tjeter? - Absolutisht,- u pergjigj ajo,- e une dnjeva se pasi une kasha dale nga dhoma kushedi sa cifte te tjera kishin hyre ne krevatin e tyre. - Pse po ikni kaq shpejt? - pyeta une. - Sepse e ben qefin e tyre, zemer, - u pergjigj Kristine. - Do shkojme te hame mengjz,- u pergjigj Erik - Doni te vini me ne? – na ftoi te dyve Mishell. - Te ham Mengjez, nuk tinglellon keq, - tha Kristine. Dolem te kater. - Ku keni deshire te shkojme.- tha Erik.

-

Ne jetojme ne Virginia,- thashe une,- do te vini me ne?

-Oh , - nisi Mishell,- Erik s’mund te ec me me makine, ka pire gjithe naten,- E une, shtoi Michelle, nuk jam shume e mire per te ndjekur,- mendova se po gjente arsyen te thoshte jo,- Por,- e mbaroi fjaline ajo,- nese eshte ok me ju te dy, pse nuk shkojme te kater me nje makine? Ja keshtu ndodhi qe makina ime mbeti mbreme ne Baltimore e tani me duhet te eci me kembe deri tek metro, te shkoj ne stacionin qendror te trenave ne Washington DC, te marr pastaj trenin e te shkoj me te deri ne Baltimore, atje pastaj te kerkoj per autobus apo taksi, e pas gjithe kesaj angarie se di ne do te mberrij apo jo ne orain e festes. Sot eshte feste e madhe per shqiptaret e komuniteit ton, - dita e flamurit. E vetmja gje qe me del para syve, tani, kur sjell neper mend sallat ku mblidhen shqiptaret per festa te tilla, jan grate dhe vajzat tona te mira; ata jane si nje tjeter bote, ndryshe nga klubet private te nates. Kam nje ide se diku brenda meje ende jeton nje shprese e dobet, njelloj parandjene, se diku eshte fytyra e njome e nje vajze e cila do te shfaqet papritmas nje dite, te me ndali vrapin e cmendur qe po me gremiste fare ne kete tatpjete te rrepirte, ku hyra nje nate sa per kureshtje e zdita me kurre te dal qe andej, sikur isha ne nje enderr nga ku pres ate te vij e te me zgjoje te me hapi syte e te shoh prap boten e paster pertej kenaqesive boshe qe me lene pa makine gati cdo te premte. Sec shikoj si neper mjergull te vij nje femer qe kam nevoj ta besoj e do ta dua, nje vajze qe celet si gonxhe e behet, o zot behet nuse per mua, e s’i pastaj hap petalet e ngjizet me frutin tim, ze fryet e rritet ne anen tjeter te shtratit, si grua. Po pse, pse po vonon te vij e te me marre? Oh se jam pa makine, prandaj. Kristine ende s’eshte zgjuar. Ajo sot ka planet e veta. E sipas planit tone te perbashket, duhet te shkonim bashke ne Lisburg te marrim makinen e saj e pastaj ajo do te me conte mua ne Baltimore per te marre makinen time. - Cohu Kristin, - fola per te dyten here une, - po bie bore jashte. - Ti zdo te vish me mua?- foli pergjumeshem ajo,- Vini im? Sepse I pelqente te thoshte pas cdo fjale “Vini im”. Sikur kerkonte te bindete veteveten qe isha Ervini I saj ose me mire deshte te knfirmonte idene qe une ende e quaja timen edhe pse ksihim nderruar disa partner nje nate me pare. Sikur kishte frike qe do te humbnim njeri tjetrin. Une e ndjeja qe ajo shkonte neper orgjira nga frika se po te mos e bente nje gje te tille, do te kerkoja nje tjeter femer per kete, por te dy e dinim mire qe ajo kenaqej me kete lloj jete mbase edhe me shume se une vete, vetem qe nganjhere frikesohej se mund te me dilte nga zemra. E per te justifikuar kete lloj frike gjithmnone fliste per ish burrin e saj qe vete e kishte shtyre te sillte ne shtrat nje shoqen e perbashket te tyre e pasi kishin bere treshe ne vend qe te behej ajo xheloze kishte qne ai qe I’a kishte nxire jeten me pyetje bezdizese ore e sekond per Elizabeten. - Vini im,- perseriti Kristine, - ti zdo te vish me mua?

- Jo Kristine, se duhet nje ore te shkojme ne Lisburg, nje ore tjeter te shkojme ne Baltimore, kur kthehemi do te behet vone edhe per ty edhe per mua. Ne fakt kisha frike se mos ajo vinte me mua ne festen e flamurit, nese mbetej ketu deri ne mbremje. Nese ndodhte keshtu iku e dogj cdo shanc per nje femer tjeter shqiptare dhe e dyta do talleshin Shqiptaret me mua. Sipas shijes sime Kristin nuk qe femer per tu krenuar. Kur te coj femra te rracave te tjera tek shqiptaret, mendoja une, te jete sepaku me e mire se femrat tona se sic thnin fshataret e mi, “qorr per qorr ke plot ne oborr”. Cdo kush mund te kishte nje vajze me te bukur se mua. As shemtine e as mbipeshen time nuk mund t’I mirrja si justifikime, per te ulur hunden me arritja kaq te padeshirueshme. Ndoshta shpesh kam kerkuar me shume se meritoj, dhe mbase prandaj shkoj nepr orgjira te tilla sepse aty se paku I gjej nganjhere si mbreme edhe Mishell edhe edhe Kristin, edhe Seren; I gjej qofte edhe per fare pak minuta. - Ti merr taksine dhe shko,- I fola qe nga banja,- Kristine. Une do flej edhe pak, e pastaj do marre vete taksin per ne Baltimore. Ajo u ngrit. E mua mu desh te zbrisja me te ne lobi per ta percjelle. Si mori taksine dhe iku, ndjeva se nuk pata me gjume, ngrita receptorin e telefonit ne lobi qe lidhesh direkt me kompanine e taksive. - Sa kushton pak a shume deri ne Baltimore, - pyeta dhe u befasova kur mesova se kushtonte me shume se njeqint dollar. Njeqint dollar ishte goxha shume e madhe per mua tani qe punet kishin rene e askush nuk kishte me deshire te paguante hidraulike sa here bllokohej banjo, apo nuk rridhte mire koka e dushit. U pendova qe nuk ika me Kristine dhe nisa te vras mendjen kujt mund t’I kerkoja nje ndihme. Askush s’ma mirrte mendja qe do te vinte neper kete debore te dendur te me conte mua ne Baltimore. I vetmi njeri qe zdo te refuzonte, mendova se ishte Lirimi. Lirim Koni ishte nga nje fshat I Durresit. Kishte qene I internuar atje dhe e pata njohur kur punonte ne minjeren e qymyrgurit ne Manez. Bile per pak kohe pata qene nxenes i tij, kur hapi nje klase italishtje. Vetem per pak jave se ky kishte qene veprim I pe menduar i tij, e therriten ne zyren e kretarit te keshillit dhe e rrahen atje I plotfuqishmi I zones bashke me dy police qe kishin ardhur nga Durresi. Lirimi punonte si mesues private I gjuhes francese tani, dhe perkthente per disa organizata te ndryshme. Ne kohen e lire shkruante libra. Sec ngaterroi nje dite e tha se po shkruante nje liber per Faik Konicen. Mua me ishte gjendur gjithmone kur kisha probleme perkthimesh per emigracionin apo probleme gjyqi per makinen, se mirrja gjithmone tiketa shpejtesie, apo ankesa per punet e mia se gjoja diku paskam lidhur tubat keq e u fut lageshitra njerzeve ne shtepi, apo se paskam perdorur gjetiu materiala me te lira se sa qenkam paguar, e Lirimi jo vetem qe perkthente per mua, por I vinte duarsh edhe te me mesonte vete se cfare te thoja e si te mbrohesha; e kisha si te thuash njeheresh edhe perkthyes edhe si bicim avokati te pa paguar, por ama edhe une I’a shperbleja disa fish nderet qe me bente, me shtepite e tij se kishte investuar ne real estate dhe sa here qiraxhinjte kishin problem, ke thirrte lirmi? Mua.

I telefonova dhe I thashe qe me ka mbetur makina ne Baltimore, e duhet ta marre para se te ma terheqin, ose para se te ngrij bora se pastaj do te ngel atje per dite te tera. Ne fakt doaj te mberrij sa me pare qe te jem ne kohe per festen e flamurit, them se Lirimi do te shtyehej te vinte me teper per festen sepse qe vete ai qe me kishte nxitur te paguaja tiketen. - Eshte gjithe kjo bore, Ervin,- degjova zerin e tij,- dhe pastaj degjova te shtonte,- do te vij me vone, me ler te flej edhe pak, se kam punuar deri vone! “Me Faik Konicen” mendova une dhe me erdhi mire qe jeta ime kishte me shume varacione e doemso me te shijeshme. Me mire me Mishell e Kristin se sa me Konicat e tije, bere hi e pluhur. U ngjita edhe une e bera te flej. S’kisha pik fuqie. Prita ne fakt gjysem zgjuar deri sa ra telefoni. E mora me mend qe ishte ai dhe pa e pare emrin e tij u pergjigjea. -

He Lirim, mberrite?

-

Se kuptoj ku dreqin duhet te kthehem tani,- degjova zerin e tij ankues.

I njejti ankim. Nje lloj hutimi qe ndodhte vazhdimisht me te ne trafik. Dalngadlae pata filluar te kuptoj se ankimi i tij ne raste te tilla nuk vinte vertete ngaqe humbiste ne gershetime rrugesh pa kuptim sic i quante shpesh ai, por ishte ne fakt nje lloj dhimbjeje nervore, qe po humbte kohen me vogelsira e ndere te kota, ndere te cilet detyrohej t’i bente, vetem nga qe z’donte tu kthente kurrizin shokeve, por qe ne te njeten kohe vuante si shoket se kuptonin qe zduhej, zduhej me ta ngacmonin, kur ai kishte te tjera pune e detyre me te rendesisheme per te bere, si sot pershembull qe duhej te vazhdonte shkrimin e librit mbi Faik Konicen e jo te me conte mua te mirrja makine ne fund te botes. - Qetesou, qetesou Lirim, - I thashe,- me thuaj ku je, lexo emrin e rruges! -Cfare emri rruge, ka ketu, - vazhdonte gjithe nerva ai, sikur ta kishin sjell me kobure pas koke, te me mirrte mua sot ne diten e flamurit. Ah koburja pas koke; gjithmone kur e shkoj neper mend kete shprehje me duket se shoh Isen tek del nga legjenda, i gjate e i larte si ajazberg ai shfaqet, ngre koken si ajo bolla kur ngrihet nga zgavra e pemes, ashtu si koka e murrme e bollave te Manzes, bolla 5-6 metra te gjata, qe vetem ne Afrike mund t’I gjeshe te tilla; ai e del nga mugetira e nje reje te dendur e paditurise sime, dhe jo si dielli qe ndricon ate pjes te botes qe ende se shihja, por si eklips qe fshine njohurine time te cunguar, mbi hisrtirine e kombit tim, afrohet e pastaj, e pastaj si koke - qafezgjatur e hardhucave gjigante, qe vjen nga lashtesia drejte ballkonit te shtepise dy kateshe te Vlores, vjell flake e djege gjithshka kam mesuar e besuar per diten e madhe te Nentorit. Eshte vete Isa Isa Boletini qe ma basterdoi edhe ate pak histori qe dija. Nje dite I thashe Lirimit te shkruante nje tregim per Isen. - E di si eshte puna Ervin, - tha Lirimi,- me mire shkruaj nje tregim per tubat e tua,- e ksihte fjalen per mua e s’me erdhi mire per kete lloj percmimi,- se sa te merrem me thashatheme te tilla.

- Mund te jete e vertete,- thashe une, qe gjitmone besoj me shume njerzit e rruges, se sa bythpambuket e karrikeve, e kam fjalen njerzit qe bejne histori me kobure se sa ata qe vetem perplasin duart apo ngrejn flmuj rrugeve, pikerisht vetem athere kur s’ka me kush t’i kercenoje, s’i kam qef fare njerzit qe varin kollare te kuqe si llap vici deri te llastiku I brekeve. Ai qeshi me te madhe. Qeshi me mua. Me naivitetin tim. Nje qeshje qe me beri ende dhe me te vogel brenda vetes sime. -Degjo Ervin,- tha Lirimi,- historia ose eshte e shkruar qarte e sakte neper libra ose rrefyet hiporbolikishte e ndryshuar neper oda burrash si ne kullat e Manzes. E une kujtoja Kamerin, Kamer Tilen e famshem, ate burrin plak te ditur te Manzes qe ulej, thonin fshataret e mi, neper oda, nxirrte nga brezat nje cibuk nje meter te gjate dhe niste nga levdatat se ckishte pare e ckishte mesuar ne anen tjeter te detit, kur ne fakt skishte kaluar kurren e kurres pertje Mallakastres. “-Hej burra sa lezet I kishte Stalinit,- rrefente Kameri,- kur ma hiqte xhaketen me doren e vete, atje ke trina oborrit, me ulte ne qosh te oxhakut si mbret e vete ulej kmbekryq ne fund te dhomes, atje te dera e te ma hidhte kutine e duhanit qe nisej e vinte drejt meje si me qene ortek qe zbret prej Korabit, se pale Lenin mo, hej more burra kur vinte Lenini, e gjithe burrat e dhomes ne kembe brof u ngrinin, hajde I thoja, hajede Lenin se I takonte qoshja o burra te me ngrinte mua. E kur niste e fliste amn cte degjoje se mjalte e sheqer I dilte prej goje goje, sa here me thoshte, Durim, durim do ta bejme Shqiperin, e burrat e fshatit, katundaret e mi, degjoonin me doren ne mjekre, lagur me ynderen e byrekut, e doren tjeter ne gji ku pickonin pleshtat. - Kur historia shkruhet ne libra,- vazhdonte Lirimi,- nuk ndryshon me kurre, eshte si te thuash gdhendur ne vete qenesine e kombit, por kur rrefehet nga barinjte ne brigje e stane behet si kjo legjenda e Ises. -Te bind fare thjesht une ty,- thoshte Lirimi,- qe s’eshte e vertete. - Flamuri ka ndenjur njezetekater ore pa u ngritur se priste Isen Plaku I Vlores dhe jo anasjelltas - Pikerisht, - brofa une,- qe m’u duk se e gjeta te verteten, si Arkimedi me Eureken,sepse truri im vetem per intriga e konspiraci te tilla punonte qarte, ose sic tha Lirmi ate moment, une isha gatuar per se mbrapshti,- pikerisht, kjo verteton se Ismail Qemali vononte te ngrinte flamurin derisa t’i fusnin nje plumb pas bythe Ises diku, dhe po te ndodhte keshtu, vati, e pati pavaresia jone. Lirimi qeshi prap me te madhe, “ e di qe te kenaq ti Ervin”, por nuk I lash shkas te kuptonte qe me vriste ne shpirt ky mosvlersim I tij kaq I hapur per mua. - Se kush dreqin ma tregoi kete histori nje here e n nje kohe,- thashatheme mbase qe zbaviti pak kureshtjen time per momentin, por qe u fut si virus e u be si semundje Brenda qenines sime, e me shenderroi ne nje njeri skeptik gati pa llogjik per cdo gje degjoi, kam pare e mesuar; kjo ngjarje me ne funde kishte basterduar krejt konceptin tim mbi jeten, mbi bemat e cbemat e atyre qe shkuan qe I mbajme gati te shenjta ne memorine tone te pa filteruar; si festat tona kombetare, festat e flamurit ku mblidhen grate dhe vajzat tone.

Kam idene se une vertitem neper orbiten e rropateshme te jetes, pa ate sencin e vecante kenaqesie qe jam ne jete, thjeshte ndjej se jam kalimtare krejt I rastesishem, I pakuptimte e i kote, energji qe vetem digjet ne qiejt pa fund te Kozmosit. Nuk e di por mbase gjithsjhka qenka loje e rreme ne kete bote, nje lloje hipnoze e materjes qe prekim, mpleksur me magjine e ndriteshme te drites se grimces se Diellit, qe edhe ai veta s’qenka vec nje hic tjeter, I vogel ne hapsire, qe po humb energjine, e tretet e digjet me po ate shpejtesi qe iken vete drita prej tij prej tij, te fal jeten neper planete te largeta, ku dy burre ngrekan nje cope lecke te kuqe, atje ne balkonin e Vlores, vetem pasi portes se larte I rane breket prej pleqerisht prej semunjesh qe skan me kurim, atehere kur perandoria otomane ra te dergjet, si bish e terhequr ne oret e fundit te jetes, ne strofkullen e saj, athere dolen edhe shqipteret sic na dolen dhe Krekerit me ca Bocare te viseve tona e desher zuzare – blegerime e kumona- trimeruar befas si minjt qe nisen te na hedhin valle te madhe vetem pasi pane qe macoku iku a vati I ngrati, cofi pas gardhi. - Mjafte me trillime qe su gjen shpjegime,- me thoshte Lirimi,- keto jone ceshtje qe ngaterrojne filozofet e jo me mendjen tende,- qeshte pa takt e pa te keq ai. - Ajo qe ka rendesi eshte fakti se Isa Boletini eshte tashme nje hije per mua. - I rrefeja Lirimit,- Hije e atij njeriu me ngjane si te jete hija e obiliskut te larte ne parkun e madh te Washingtonit, I cili ngrihet diku ndan lumit te Ibres, zgjatet e zgjatet ne kohe e hapsire qe nga qyteti lindor i Mitrovices, pret viset tona mes per mes e bie edhe si terr edhe si hije, mbi qytetin e bukur te Vlores. E nganjehere, ai shfaqet,tregoja lajthitjet e mia,- si ajo gjeja e gomarit hamshore qe rritet e fryhet, larg, larg, pertetj ne viset e Kosoves, can alpet si tunnel mes per mes, drejt zemres se Shqiperise, nxjerr koken diku mbi Kaninen , dhe ia ben shurren mbi koke histories se poopullit tim.,- e Lirimi qeshte, qeshte me te madhe, dhe me thoshte ta them dhe njhere nga e para te gjithe fjaline. “Keq ma permbyse boten e hisotrine me kete rrefim, te kobures rrez veshit,- i flas ne vetvete atij qe me ka treguar njehere e nje kohe historine e ngurrimit te burrit te madh te Vlores, te shpallte Shqiperin shtet te pavarur, nga frika se do te indinjonte porten e larte”. Ky palo rrefim ka rrolin e vet ne ate tjetrsimin e nocionit tim per festat kombetare. Tani tallem me ta, me ta dhe me veten time, me pelqen te shkoj atje ku mblidhen shqiptaret, jo me per flamurin e kuq, por per grate tona te urta e vajzat tona te mbara qe jane shenderruar tashme per mua, pertej cdo hijeshie tjeter perrallore, mbase sepse mbeten te kulluara ne imagjinaten time naïve, kur qesh ende fshatar i pa mesuar me veset dhe ligesite e botes, qe me gatovi krejt ndryshe, ndryshe ngase qesh nisur te mbruhem, kur ika e lash te njohurit e te afermi e mi, rrethuar si bageti pas telave me gjemba, dhe si fantazma koskash pa mish e pa dhjame, I degjova te bertasin e cirren matane, diregjuar nga mema e tyre Parti, “TRADHETAR” per mua. Ndersa une nisa te mbruhesha si tjeter njeri, larg tyre, larg loteve te nenes sime, qe zuri te qante gjithnje e me pak per mua qe humba, sepse kuja e saj u rrit e u shtua e mori nota me te thella vaj per vellezrit e motrat e mia te vogla teksa perplaseshin ne karrocerine e makines prej ca policeve mizore, si te qene ca thase me plehera, se keshtu thane komunistat ate nate ne nje mbledhje te organizates baze,- “t’i flaskim plehrat ne internim”, dhe ashtu bene, ndersa une shova brengen per mekatin

tim, neper kafene ku femrat dilnin lakuriq, dhe mpaka pastaj me vone krejt veten time, neper orgjirat e fshehta si mbreme. Tashme une jam tjeter njeri. Nese me shohin ndryshe te njohrit e mi turturoj veten te jem si ata, pretendoj te jem ai qe kam qene ose duhej te isha, e nese kam mundur ndonjehere te jem aktor i mire kjo eshte sepse ne fund te qenjes sime ka ende pak debore te pashkrire. Nuk e di por shoket e mi qe erdhen nga lindja ketu ne mergim, mendojne se u perkasin dy kulturaeve te ndryshme e mua, mua vetja me ngjane, kur shkoj ne Shqiperi si nje top i keqngrire balte, objekt qe mori forma e trajta krejt te panjohura per ta; une jam nje gdhendje e nje stili te huaj, jo aq i kendeshem per ta ne biseda, biseda qe na lodhin tani te dy palave, dhe iki prej tyre duke mednuar se jam tjetersuar deri ne ate shkalle sa eshte jo me e rehateshme te rrish me ta ne nje tavoline. Iki e shkoj andej nga kam ardhur per te mos u kthyer me per nje kohe edhe me te gjate akoma. E me te mberritur serish ketu, ku formen ma njohin pa futur ende mire kemben ne dere se ketej u latova, un ish gur I pagdhendur, me marrin embel ne shtratin e tyre por kur ma hapin porten e ndryshkur te zemres, atje ky hyne e dolent me dhjetra te tjera, dhe shohin dhe ndjejne, shume shpejte e ndjejne qe jam nje tjeter materie, e huaj per ta, balte dhe gure i nje toke te ashper, ikin te trembur prej meje e iki edhe une prej tyre atje ne strofkullen time, ku si vampir i terhequr pas nate, nis e fantazoj, telefonin te bie dhe ftesen te shkoj serish atje nga ku me prezune keshtu, keshtu sic jam, se tani u bera mungese ne shtratin e s zbrazur te tyre. E di qe tani jame bere alien, nje qenje e huaj Brenda vetes sime; sjam une me nen lekure time. E di, e di qe kam mbetur matane, ne nje moshe me te re, diku prapa kufirit, se ai qe futej nder qorrsokaket e errata te orgjive, e pa, edhe preku, e shijoi femrat te cdo lloj rrace e ngjyre, por per fatin tim te keq a te mire, kurr nuk takoi femrat tona, nuk isha une, per nje shembellimi im, une isha thjeshte vetem bora e ngriere diku brenda meje, Brenda atij njeriu qe piu, vrerin e veseve te keqia, dhe me nxirrte mua pastaj, si maske mbi fytyre, vetem ne momente te caktuar me miqte e mi me te mire. Si te tille femrat e vendit tim qe s’i pash kurr nder orgjira se spata fatin mbase t’i takoj, mbeten ne imagjionaten time primitive, te dhembshur si fjalet e pathene te nenes, qe vdiq e perbuzur ne interrnim, te pastra si ai buzegas I lehte ne dritare, (dashuria ime e pare e pa exploruar) si rreshqitje pas perde, - henez pas reve, dhe ata u bene arsyeja e vetme qe tani u bera kaq I dhene pas festive tona kombetare. Thjeshte shkoj atje per vajzat e grate qe me refejne pa folur fare per nje bote tjeter nga kam ikur e vuaj per te kthyer nje dite me ndihmen e tyre. Me erdhi se degjova zerin e Kristin qe po me thoshte,- pse do te ikesh nga une Vini im. Dhe u tremba jo nga zeri I saj, nga frika e saju tremba nga shkurtimi I emrit tim. Vin nga Ervin. Sikur me mpakte vete mua. Pahe veten time, tkurrur zvogeluar ne pasqyre, mbase se pesha e e barkut me rrumbullakoste edhe me te shkurter sa cisha, isha mpakur e tkurrur si vete ajo gjeja ime private, qe mblidhej, e strukej brenda meje, kur kishte ende mjaft pune per te bere neper orgjite e e fshehta private. Dhe se di pse per nje cast ndjeva se isha I lodhur shume nga jeta. Nuk isha me as per vajzat e reja, as per femra te bukura, ndjeva se desha dicka te ngrohte te bute, te qete e te mire si Sera. Si Sera? Pse Sera? Ndoshta po humb besimin tek vetja. Pse trembem nga barku im I fryer. Nese Mishlel

me pelqeu mbreme pse sme pelqekan femrat, te tjera? Eshte thjeshte nga lodhjethashe me vete, nga pagjumesi dhe mbetja pa amkine. Por eshte valle?- prap pyeta veten. Nuk e di por sepse kam nje si parandjene qe dicka me pret ne keto festa. Edhe si shpetim edhe si ndrydhje e me tejem e vetes. Nje si frik zhgenjimi me I madh. E gjithmone kam qena I sakte me parandjenjat e mia. Kaq te vertete e kam mesuar nga jeta. Cfare, cfare me prêt atje. Nuk e di por e di qe prandaj me duhet makina, prandaj me vyen e me ben dobi Lirimi tani, miku im I mire, te marrim makine para se bora te ngrij. Po hajde dhe qetesoje ate atje ne anen tjeter te telefonit, se po ia jep truri e thote, -- “-Nuk e gje ore jo!” - dhe po niset gjithe nerva po prap nga erdhi. - Bore ka perpara makines,- vazhdonte Lirimi, - asgje tjeter. Asnje table nuk lexohet,pastaj me nje ze me te qete vazhdoi,- Kam pallatet e shqiptareve ketu ne anen tjeter. “Cjan keto pallate shqiptaresh” me erdhi te flisja por pa e artikulauar ende kete mendim, kuptove qe po fliste per River Place, nje komplks ne anen tjeter te lumit, qe ndane Virginai nga Washington DC. Kisha degjuar hepashere per shqiptaret qe sa vinin ne Amerike te perdornin kete kompleks, si vendbanimin e tyre te pare, e disa te tjere si Lirimi, kishin nisur edhe ta quanin, “Pallati I shqiptareve” edhe pse kompleksi nuk kishte me shume se dy tre familje ne shate-tetqind hyrje.. Siduket dikush prej tyre do te kete qene njeri me emer ne komunitetin tone. Nuk njihja njeri te jetonte atje edhe pse eshte ngjitur me mua. Sa larg paskam ikur prej tyre, mendova per here te pare kur degjova Lrimin te thoshte “Pallati Shqiptareve”, dhe per nje cast ndjeva se bora e pashkrire brenda vetes sime po rriste permasat neper trupin tim, dhe atehere kuptova mjerisht sa I pafate paskam qene. Jam ftohur mbreme se kishim harruar dritaren hapur. Kur Mishel e Erik kishnin ikur, s’ishin kujtuar ta mbyllnin. - Sa larg nga pallati I shqiptareve,- fliste Lirimi? - Atje prit, po vij atje, jam afer fare. Si morem makinen, te dy shkuam e hyme ne celsis club, ku behej festa e shqiptareve. Tek dera e klubit qe nje djale simpatik dhe nje femer yll. Buzeqeshen me ne por perqafuan vetem Lirimin. Une ndjeva se ende s’kisha mberritur tek ta por isha ne ardhje. Por kur po hynim Brenda, kur po hynim Brenda degjova nje ze qe zgjoi tallaze e gjem e e furtune; vetetima e shkreptima rrufesh- qene gjith Brenda meje. Ktheva koken dhe pas shptullave te mia pash Seran. Seren e mbremshme. Te dy ngrime ndersa ajo po fliste nje shqipe te paster. Nuk kishte canten e vibratover ne vete. Kurren e kurres nuk do te kisha menduar qe Sera te ishte shqiptare. -

Ti je shqiptare?- me tha embel ajo. Sikur me thoshte. “Po vij ne orgazem”

Tani isha une qe kasha heshtur. Kur vallezuam me vone bashke ndjeva se kisha nevoj te ikja prej saj larg larg por per cudine time ajo po me ndiqte dhe per me keq akoma e kisha terhequr vete te me ndiqte, e beja te ikja e me ndiqte nga prapa. - Ku je,- mu duk se foli ajo, Mendova se desht te me puthte e kisha nevoj te bente cte doje, te bente vete cte donte me mua. Mendova se nese deri dje kisha pare boten te rrokullisej, tanime, tanim qe teresisht kthyer permbysuar, si femer qe piste t’ia beje se prapthi. Mbase gjithshka u be me e kuptimeshme. Sa keq te mesosh misteret e jetes,- di qe thash ate cast me vete. -

Ku je Ervin– Peshperiti Sera.

Zeri I saj ishte si zhgenim I femres, kur me cdo lloj puthje e prekje prap pa se burri qe ksihte ne krah, kish mbetur I shkrehur, e ndjeu se nuk sihte ai pa gjak por mbase s’ishte ajo me terheqese, dhe me erdhi keq per te. - Se di, - degjova me pas veten time, dhe se kuptova ne thashe me ze me te larte,- ku ke deshire te ikim? - Kur te duash me tha ajo. Por jo me njerez te tjere me. Vetem.