Document 3
This document was uploaded by user and they confirmed that they have the permission to share it. If you are author or own the copyright of this book, please report to us by using this DMCA report form. Report DMCA
Overview
Download & View Document 3 as PDF for free.
More details
- Words: 1,149
- Pages: 7
နတ္ကိုးကြယ္မႈ ႏွင့္ ဗုဒၶ၀ါဒ ဗုဒၶ၀ါဒကို ဘုရားရွင္ရ႕ဲ အဆံုးအမ သာသနာ တစ္ရပ္လို႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ သူဟာလည္း ကိုးကြယ္မႈ ဘာသာတရားတစ္ခု လို႔ ဆိုရေတာ့မွာေပါ႔။ ဒီေနရာမွာ ကိုးကြယ္မႈလို႔ သံုးခဲ့ေပမယ့္ အျခားသာသနာ/အျခား၀ါဒ အခ်ိဳ႕ရဲ႕ တန္ခိုးရွင္ေပၚ ကိုးကြယ္ပံု နတ္အစရွိသည္တို႔ကို အားကိုးတဲ့ ကိုးကြယ္ပံု ေတြနဲ႔ ေတာ့ ျခားနားလြန္းလွပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္
တစ္ေယာက္က
ဘုရားကို၊
တရားကို၊
သံဃာကို
ကိုးကြယ္တယ္/
အားကိုးတယ္ဆိုတာ
သူတို႔ရဲ႕
တန္ခိုးေတာ္ေတြကို အားကိုးတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶရဲ႕၀ါဒ အရ မိမိကိုယ္ သာကိုးကြယ္ရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွ ကိုယ့္ျပႆနာေတြကို ကိုယ္စား၀င္ရွင္းေပးလို႔ မရပါဘူး။ ကိုယ္ျပဳတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးကို ကိုယ္ပဲ စံစားရမွာပါ။ ကိုယ္ျပဳတဲ့ မေကာင္းက်ိဳးကို ကိုယ္ပဲ ခံစားရမွာပါ။ အျပင္ပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ အျမင့္ ဆံုးအကူအညီရရင္ ကလ်ာဏမိတၱ အဆင့္ထိပဲ ရနိုင္ပါတယ္။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၊
မိဘ၊ ဆရာ၊ အားလံုးကို မိတ္ေဆြေကာင္းအဆင့္ ထက္ပိုၿပီးေမွ်ာ္ကိုးလို႔
မရနိုင္ပါဘူး။ ကယ္တင္မဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဆိုတဲ့ အေနအထားထိ ေမွ်ာ္ကိုးလို႔ လံုး၀ မျဖစ္ပါဘူး။ မိဘ၊ ဆရာ အစရွိတဲ့ မိမိအက်ိဳးကို လံုး၀ လိုလားပါတယ္ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကိုေတာင္ တရားသေဘာနဲ႔ ၾကည့္ရင္ အေသအခ်ာ စိတ္ခ်ရတဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္း၊ ကလ်ာဏ မိတၱေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ စိတ္ခ် ယံုၾကည္လို႔ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ သူတို႔က ကိုယ့္အက်ိဳးကို လိုလားတာမွန္ေပမယ့္/ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ့္အေပၚထားရွိတဲ့ ေစတနာက ေစတနာေကာင္း ျဖစ္တယ္ ဆိုတာေသခ်ာေပမယ့္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ကိေလသာ မကုန္ၾကေသးေလေတာ့ သူတို႔ရ႕ဲ စကားေတြဟာ သံသရာအတြက္ လံုး၀အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ အႀကံျပဳခ်က္ေတြ ျဖစ္မယ္လို႔ အာမခံလို႔ မရနိုင္လို႔ပါပဲ။ မိဘ အစရွိတဲ့ စိတ္ခ်ရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေယာက္က ေပးတဲ့ အႀကံဉာဏ္တိုင္း လုပ္လုိက္မိလို႔ လက္ေတြ႔ အျပစ္ျဖစ္ရတာေတြ ကိုယ္တိုင္ မႀကံဳဖူးရင္ေတာင္ ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ အေပၚယံေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိဘ အစရွိတဲ့ မိမိအေပၚ ေစတနာေကာင္း ေသခ်ာေပါက္ ထားရွိပါတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြဟာ ကိုယ့္အတြက္
မိတ္ေဆြေကာင္းေတြပါ။
တရားသေဘာနဲ႔
ၾကည့္ရင္ေတာ့
ကိေလသာမကုန္ေသးသမွ်
ဘယ္သူမွ
ကိုယ့္မိတ္ေဆြေကာင္း ျဖစ္တယ္လို႔ စိတ္ခ်ယံုၾကည္လို႔ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ အဲလိုဆိုေတာ့ ေမးစရာရွိတယ္။ အျမင့္ဆံုးမွ မိတ္ေဆြေကာင္း အဆင့္ပဲ ျဖစ္နိုင္တဲ့ ဘုရာ၊ တရား၊ သံဃာ ဆိုတာေတြကို ဘာျဖစ္လို႔မ်ား
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက
သူတို႔မွတစ္ပါး
ကုိးကြယ္ရာမရွိလို႔
ဒီေလာက္အားကိုးတႀကီး
ရွိေနၾကတာလဲ
ဆိုတဲ့ေမးခြန္း။ ႏႈိုင္းေကာင္းလား မႏႈိင္းေကာင္းလားေတာ့မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာ ေျပာဦးမယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ ဘုရားကို အားကိုးၾကတယ္ ဆိုတာ၊ စာတန္းျပဳစုဖို႔ ရွိတဲ့ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က မိမိေရွ႕က ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ သီအိုရီေတြကို ထုတ္ေဖၚသြားတဲ့ ပညာရွင္ႀကီးေတြကို အားကိုးတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ အဲဒီပညာရွင္ႀကီးေတြက မိမျိ ပဳစုဖို႔ရွိတဲ့ စာတန္းကို လာျပဳစုေပးဖို႔ ေမွ်ာ္ကိုးတဲ့ပံု မဟုတ္ပဲ၊ လိုအပ္ရင္ သူတို႔ရဲ႕ သီအိုရီေတြကို ကိုးကားဖို႔/ သူတို႔အမည္ကို ကိုးကားဖို႔ေလာက္သာ အားကိုးသင့္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကို
ၾကည္ၫိဳေလးစားတယ္
ဆိုရာမွာလည္း
အထက္ပါအတိုင္းပါပဲ။
ကိုယ့္ေရွ႕က
ရွိခဲ့တဲ့
ပညာရွင္ႀကီးေတြ
ဘယ္အပိုင္းေတြမွာ ေတာ္ေနတာလဲ/ ဘာလို႔ဒီလိုေတာ္တာလဲ စတာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာေလ႔လာၿပီး ေလးစားသလို ဘုရာရွင္ရ႕ဲ အေပၚမွာလည္း ဘယ္လို အက်င့္သီလ ေတြနဲ႔ ျပည့္စံုသလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ထိ တည္ၾကည္တဲ့ သမာဓိေတြ ရွိသလဲ၊ ဘယ္အတိုင္းအတာ
ထိယံုၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့
ပညာနဲ႔
ျပည့္စံုသလဲ
ဆိုတာကို
ေသခ်ာေအာင္
ေလ့လာသိရွိလိုက္ေတာ့
ဘုရားရွင္ရ႕ဲ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို နားလည္သေဘာေပါက္လို႔ ၾကည္ၫိဳသြားတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ရမွာပါ။ တရာေတာ္ကို
အားကိုးတယ္
စာတန္းျပဳေက်ာင္းသား
ဆိုတာလည္း
ေရွ႕က
အားကိုးသလို
ပညာရွင္ေတြ
ကိုကားအျဖစ္ပဲ
ေရးခဲ့တဲ့/
ေဖၚထုတ္ခဲ့တဲ့
အားကိုးရမွာပါ။
မွန္ကန္ခ်က္ေတြကို
အဲဒီမွန္ကန္ခ်က္ေတြဟာ
အကိုးကြယ္ခံထိုက္ေလာက္ေအာင္ ဆိုရင္ ေက်ာင္းသားကိုယ္တိုင္က နားလည္လက္ခံနိုင္ေလာက္တဲ့ အေနအထားေတာ့ ရွိဖို႔လုိတာေပါ႔။
ဒါေတြဟာ
တကယ္မွန္တယ္/
စိတ္ခ်ရတယ္လို႔
လက္ခံနိုင္ေလာက္ေအာင္
ေလ့လာၿပီးသြားရင္
ေလးစားၾကည္ညိဳတယ္ဆိုတာလည္း အလိုလို ေပၚလာမွာပါ။ သံဃာကို
ကိုးကြယ္တယ္၊
သံဃာကို
ၾကည္ညိဳေလးစားတယ္
ဆိုတာလည္း
ထို႔နည္းတူပါပဲ။
ကိုယ့္စာတန္းကို
ႀကီးႀကပ္ေပးေနတဲ့ ႀကီးႀကပ္ေရးမွဴးအပါအ၀င္ ေက်ာင္းထဲက အျခားဆရာေတြကို ရိုးသားတဲ့ စာတန္းျပဳ ေက်ာင္သားက အားကိုးသလိုမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ရမွာပါ။ မသိတာရွိရင္ေမးရမယ္။ စာတန္းဆက္လက္ျပဳစုဖို႔ နည္းလမ္းပါ ေျပာက္သာြ းတယ္ဆိုရင္ ႀကီးႀကပ္ေရးမွဴးဆီမွာ နည္းလမ္းေတာင္းရမယ္။ အဲလိုေမးလို႔ ရနိုင္ေအာင္ အားကိုးတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ရမွာပါ။ ကိုယ့္စာတန္းႀကီး သူတို႔ကူေရးေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ သလိုမ်ိဳးႀကီးကေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ သေဘာေျပာရရင္... ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ
ဗုဒၶ၀ါဒနဲ႔
အညီ
ဘုရား၊
တရား၊
သံဃာကို
ကိုးကြယ္တယ္ဆိုတာ/
အားကိုးတယ္ဆိုတာ
သံသရာ၀တ္ဆင္းရဲက လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းကို ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနစဥ္ လိုအပ္တဲ့ အခါ ကိုးကားဖို႔၊ နည္းလမ္းရွာဖို႔၊ ေမးျမန္းဖို႔ အရင္းအျမစ္ သိုမဟုတ္ မိတ္ေဆြေကာင္း အျဖစ္ ကိုးကြယ္အားထားျခင္းပါ။ အထင္ႀကီးျခင္း၊ ေက်းဇူးတင္ျခင္း ဆိုတာေတြ အလိုလို တြပ ဲ ါေနတဲ့ အားကိုးမႈမ်ိဳးပါ။ သူတို႔ရဲ႕ အစြမ္းတန္ခိုးေတြနဲ႔ ငါတို႔ကို တစ္ခုခု ျဖစ္သြားေအာင္၊ ငါတို႔တစ္ေတြ တစ္ခုခု ရရွိေအာင္ လုပ္ေပးမွာပဲ ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ လံုး၀မပါ၊ ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ လည္းတစ္ျခား ဘာသာျခား ေတြရ႕ဲ ထာ၀ရ တန္ခိုးရွင္ကို ကိုးကြယ္ျခင္း၊ နတ္တို႔ကို ကိုးကြယ္ျခင္းနဲ႔ လံုး၀ ျခားနားပါတယ္ လို႔ အထက္က ဆိုခဲ့တာပါ။ ဗုဒၶ၀ါဒနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျပာၿပီးသြားဘီ နတ္ကိုးကြယ္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ျမင္တာေလးေတြ နဲနဲ သံုးသပ္ျပပါရေစ။ ကၽြန္ေတာ့္ အေနနဲ႔ကေတာ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ေလးစားမယ္ အရိုအေသေပးမယ္ ဆိုရင္ သူတို႔ဆီက ေလးစားေလာက္တဲ့ ဂုဏ္အင္တစ္ခုခုကို တည္ၾကည္တဲ့
အာရံုျပဳ
သမာဓိရွိလား၊
အနည္းဆံုးတစ္ခုခုက
ၿပီး
အရိုအေသေပးခ်င္တယ္။ မွန္ကန္တဲ့
တရားသေဘာေျပာရရင္
အေတြးအေခၚ
ေလးစာခံထိုက္ေလာက္ေအာင္
ရွိမွ
ဉာဏ္ပညာရွိလား၊ ေလးစားလို႔
ျဖစ္မယ္။
အက်င့္
သီလ
ျဖဴစင္မႈရွိလား၊
အဲဒါသိရဖို႔လိုတယ္။ အေလးဂရု
အဲဒီထက ဲ
ျပဳလို႔ျဖစ္နိုင္မယ္။
အဲလိုမဟုတ္ရင္ေတာ့ အရိုအေသေပးရတာ သူ႔အတြက္ေရာ ကိုယ့္အတြက္ပါ ဘာေကာင္းက်ိဳးမွ ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ အခုနတ္ဆိုတာေတြက
မ်ားေသာအားျဖင့္
အရက္ေသာက္ၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕ဆို
အဆဲေတာင္
ဆိုးေသးတယ္။
အရက္ေသာက္တယ္၊ ၾကက္တိုက္တယ္၊ အဆဲဆိုးတယ္ ဆိုတာ အဲဒါသီလ မေကာင္းတာကို ျပသလုိျဖစ္ေနၿပီ။ အဲလိုလူကို ရွစ္ခိုးခ်င္လို႔ကေတာ့ လြယ္ပါတယ္။ ေသၿပီးသား ပုဂၢိဳလ္ ရုပ္ထုကိုးကြယ္စရာ မလိုပါဘူး အရက္ေသာက္၊ ၾကက္တိုက္၊ ဖဲရိုက္၊ အဆဲဆိုးဆိုတဲ့ လူေတြက သက္ရွိထင္ရွားလည္း ဒုနဲ႔ေဒး ရွိေနမွာပါ။ ႐ြာဘက္ေတြမွာေတာ့ ပိုမ်ားမလားမသိဘူး။ အခုနတ္ဆိုတာေတြက
မ်ားေသာအားျဖင့္
ဂီတေတြနဲ႔
ကတတ္ၾကတယ္။
သီဆိုတတ္ၾကတယ္။
အဲဒါလည္း
သမာဓိ
တည္ရာတည္ေၾကာင္းရဲ႕ ေျပာင္းျပန္ေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ။ ဘယ္လိုလုပ္ အရိုအေသ ေပးရပါ႔။ အရိုအေသေပးသူရဲ႕ သမာဓိက အရိုေသခံသူရဲ႕
သမာဓိထက္သာေနရင္
အရိုေသခံ
ပုဂၢိဳလ္မွာ
ပူပူေလာင္ေလာင္ျဖစ္တတ္တယ္
လို႔ၾကားဖူးတယ္။
ဟုတ္လားမဟုတ္လားေတာ့ မသိဘူး။ ပညာအေနနဲ႔
ကေတာ့
ေျပာစရာ
ဘာမွမကို
မရွိ။
အဲဒီနတ္ဆိုတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြ
မေသခင္ကေရာ၊
ေသၿပီးနတ္၀င္/
နတ္ပူးၿပီးေတာ့ေရာ လူ႔ေလာကအတြက္ မွတ္ေလာက္သားေလာက္ တစ္စံုတစ္ရာ အဆိုအမိန္႔ တစ္ခုခု၊ အဘိဓမၼာ တစ္ခုခု၊ အဆံုးအမ တစ္ခုခု ေျပာျပခဲ့တယ္လို႔ မၾကားဖူးဘူး။ ဘယ္လိုပညာမ်ိဳးေတြ သူတို႔မွာရွိတယ္လို႔ ဆိုနိုင္ပါ႔မလဲ။ နတ္ကိုးကြယ္မႈနဲ႔ ဗုဒၶ၀ါဒဟာ လံုး၀ မတူညီတဲ့ အျဖဴနဲ႔ အမည္းလို ဆန္႔က်င္ဖတ္ျဖစ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ထင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဦးဖိုးက်ားကလည္း ဆိုထားေသးတယ္..." နတ္ကိုးကြယ္တဲ့ အခါမွာ တိရိစၧာန္တို႔ကို သတ္ျဖတ္၍ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္း၊ လူသားတို႔ကို သတ္ျဖတ္၍ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းတို႔ပါ ပူးတြဲထြန္းကားတတ္လို႔ ဗုဒၶ၀ါဒ အျမင္နဲ႔ ၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ အလြန္ႀကီးေလးတဲ့ အျပစ္တို႔ကို ျဖစ္ေပၚ ပြားမ်ားေစတတ္တ့ဲ မိစၧာ အယူအဆေတြ ျဖစ္တယ္" လို႔ဆိုထားပါတယ္။
႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ေတြကို ဘာေၾကာင့္ အ႐ိုအေသအေလးအျမတ္ ျပဳေနၾကသလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔
ဗုဒၶဘာသာ
ျမန္မာေတြက
ဘုရား၊
တရား၊
သံဃာ
ဆိုတဲ့
ရတနာ
သံုးပါးကို
ကိုးကြယ္ၾကတယ္။ ဘုရားရွင္ကို ရည္စူးၿပီး ထုလုပ္ထားတဲ့ ဆင္းတုေတာ္ေတြ ေစတီေတာ္ေတြကို ထိုင္ၿပီး ကန္ေတာ့တယ္၊
အ႐ိုအေသေပးၾကတယ္။
နားလည္းမေပးတတ္ၾကဘူး။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔
အဲဒါေတြေတြ႔ေတာ့
အရမ္းခင္တဲ့
အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြက
သူငယ္ခ်င္းေတြထမ ဲ ွာလည္း
အဲလုလ ိ ူ
၂-
ေယာက္ေလာက္ရွိတယ္။ သူတို႔ေျပာတဲ့ စကားက “႐ုပ္တု ကိုးကြယ္သူေတြ” တဲ့။ သူတို႔အေနနဲ႕ကေတာ့
ေျပာမယ္ဆိုလည္း
ေျပာထိုက္ပါတယ္။
သူတို႔ျမင္တာက
႐ုပ္တုသက္သက္ျဖစ္ေနတာကိုး။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ ဘာသာရဲ႕ အထြဋ္အျမတ္က်မ္းဂန္ျဖစ္တဲ့ ကုရ္အာန္ က်မ္းထဲမွာလည္း
အျခားတစ္စံုတစ္ရာကို
လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္
ဘယ္လိုမွ
ပါေနတာေတြ႔ရတယ္။
အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္နဲ႔
မရႏိုင္တဲ့
စူရဟ္အမွတ္(၄)
ဒုစ႐ိုက္မႈႀကီးလို႔ အမ်ိဴးသမီးမ်ား
တြဖ ဲ က္ကိုးကြယ္ျခင္းဟာ ဆိုထားတာ
က႑က
တစ္ႀကိမ္မက စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ကို
ကူယူေဖၚျပေပးလိုက္ပါတယ္။ ၄း၄၈ ဧကန္စင္စစ္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ တစ္စံုတစ္ရာကို မိမိႏွင့္ တြဲဖက္ယွဥ္ၿပိဳင္ ကိုးကြယ္ျခင္းကို လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္
အလ်င္း
ေပးေတာ္မူမည္
မဟုတ္ေပ။
သို႔ရာတြင္
ထိုတဲြဖက္ယွဥ္ၿပိဳင္
ကိုးကြယ္မႈမွတပါး အျခာျပစ္မႈ ဒုစ႐ိုက္တို႔ကိုမူကား မိမိအလိုရွိေတာ္မူေသာ သူအား လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးသနားေတာ္မူအံ့။
အမွန္စင္စစ္ေသာ္ကား
မည္သူမဆို
တစ္စံုတစ္ရာကို
အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ႏွင့္
တြဖ ဲ က္ႏိႈင္းယွဥ္ကိုးကြယ္ပါမူ ထိုသူသည္ ဧကန္မလြဲ အလြန္ႀကီးေလးလွစြာေသာ ျပစ္မႈ ဒုစ႐ိုက္ကို က်ဴးလြန္ခဲ့ေလသတည္း။
သူတို႔က်မ္းဂန္လာအတိုင္း ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျဖစ္က ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနၿပီ။ အရက္ေသာက္တာ၊ လူသတ္တာ၊ သူတပါးသားမယာ ဖ်က္ဆီးတာကမွ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ရခ်င္ရဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ေစတီဆင္းတု႐ုပ္ပြားေတာ္ေတြကို ထိုင္ကန္ေတာ့ေနတာက အဆိုးဆံုးေသာ ဒုစ႐ိုက္ ျဖစ္လို႔မို႔ ဘယ္လိုမွ ခ်မ္းသာစရာမရွိေတာ့ဘူး။
အဲဒီက်မ္းဂန္ကို
နားလည္ေပးႏိုင္ေတာ့မလဲ။
ဘုးရားေပၚမွာ
ဦးထိပ္ပန္ဆင္ ဦးခ်ေနသူေတြ
ေနသူေတြကလည္း
ျမင္ရင္
ဧရာမ
ဘယ္လိုလုပ္
ဒုစ႐ိုက္ေကာင္ႀကီးေတြ
ေတာင္ထင္ေနဦးမယ္။ သူတို႔တစ္ေတြရဲ႕
ကၽြန္ေတာ္တို႔အေပၚ
နားလည္မေပးႏိုင္တဲ့
ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုက
ပထမအစြပ ဲ ။ဲ ပထမအစြဲဆိုတာလည္း ခၽြတ္ရခက္တယ္၊ လြေ ဲ နမွန္းသိရင္ေတာင္ ျပင္ႏို္င္ရဲဖို႔က ရွင္းလင္းတဲ့ ျပတ္သားတဲ့
အသိဉာဏ္နပ ဲ
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြလိုအပ္တယ္။
ဆရာဦးဆန္းလြင္
(ဆရာေတာ္
အရွင္အာဒိစၥရံသီ) ေရးသားတဲ့ ရတနာသံုးပါးကို ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ လာသူတစ္ေယာက္ အေၾကာင္း
စာအုပ္မွာ
ဖတ္လိုက္ရတာက..
သူဟာ
ဗုဒၶဘာသာဝင္
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔
အိမ္ေထာင္က်ၿပီး တခါတေလ ဘုရားေပၚကို မိန္းမနဲ႔ အတူ ေရာက္ျဖစ္တယ္တဲ့၊ ေရာက္တဲ့အခါတိုင္း သူ႔မိန္းမ
ဘုရားရွိခိုးေနတာၾကည့္ၿပီး
အဲဒါဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့
ရင္ထဲမွာ
အရမ္းပူပူေလာင္ေလာင္
ငယ္းငယ္ေလးကတည္းက
မိဘေတြရဲ႕
ခံစားရတယ္တဲ့၊
သြင္သင္ဆံုမမႈေၾကာင့္တဲ့။
သူ႔အေမသူ႔ကို ဆံုးမေနက် စကားက “ဘယ္ေလာက္ အသိဉာဏ္ နည္းလိုက္ၾကသလဲ ႐ုပ္တုကို ထိုင္ကန္ေတာ့ေနၾကတယ္” တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အဲဒီအခ်က္ ေတြေၾကာင့္ပဲ နားလည္မေပးႏိုင္ၾကာတာျဖစ္မွာေပါ့။ တစ္ခုက
က်မ္းႀကီး
က်မ္းခန္႔က
လာလို႔၊
ေနာက္တစ္ခုက
မိဘဆရာသမား
စတဲ့
႐ိုေသေလးစားေလာက္သူတို႔ရဲ႕ စကားျဖစ္လို႔ ဆိုေတာ့ သူတို႔ ဟာနဲ႔သူတို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ခိုင္မာေနၿပီ။ ကိုယ္ကေတာင္
သူတို႔အေနအထားျပန္ေတြး
ၿပီး
နားလည္ေပးရမလို
ျဖစ္သြားၿပီ။
ဒါေတြကလည္း
ျဖစ္တတ္တယ္။ အဲလိုျဖစ္တတ္တာကို သိလို႔လည္း ဗုဒၶက ကာလာမသုတၱန္တရား ေဒသနာေတာ္မွာ အခ်က္အလက္ေတြ စံုလင္ေအာင္ ေဟာခဲ့တာျဖစ္လိမၼယ္ထင္တယ္။ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ေတြကို
အ႐ိုအေသေပးတာနဲ႔
ပတ္သက္လို႔
နားလည္မႈမေပးႏိုင္တဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြကို စိတ္မဆိုးေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔ရင္ထက ဲ ို ဝင္ေရာက္လာတဲ့ စြဲလမ္းျခင္း အေၾကာင္း ၂ခ်က္ကို ရွာေတြ႔သြားေတာ့ ကိုယ္ကပဲ ျပန္ၿပီး သူတို႔ကို နားလည္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီတိုင္းေတာ့ မထားခ်င္ဘူး။ တတ္ႏိုင္သေလာက္သူတို႔ သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းျပခ်င္ေသးတယ္။ အဲလိုရွင္းျပဖို႔ဆိုရင္ ပိုျပည့္စံုမယ္ထင္တယ္။
ရတနာသံုးပါးကို
ဘာေၾကာင့္
ကိုးကြယ္သလဲဆိုတာကို
ပါရွင္းျပမွ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေထရဝါဒအရ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါးကို ကိုးကြယ္ျခင္းဟာ သိပ္ၿပီး ႐ိုးရွင္းတယ္။ တစ္စံုတစ္ရာေသာ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္တို႔၊ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာတို႔ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘ မပါဘူး။ ျပစ္ဒဏ္တစ္စံုတစ္ရာ ခ်မွတ္ခံရမွာကို ေၾကာက္ျခင္း ေဒါသလည္း မပါဘူး။ ကိုးကြယ္သင့္ ကိုးကြယ္ထိုက္တယ္ လို႔ ယံုၾကည္တဲ့ သဒၶါတရားပဲပါတယ္။ ဘာသာေရးဗဟုသုတ သိပ္ၿပီး ျမင့္ျမင့္မားမား မရွိလန ဲ ဲ႔လည္း လက္ခံႏိုင္ေအာင္၊ ရတနာသံုးပါးတို႔ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို
ႏိႈက္ႏိႈက္ခၽြတ္ခၽြတ္
မေလ့ဘဲနဲ႔
နားလည္ေပးနိုင္ေအာင္
အတတ္ႏိုင္ဆံုး
ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ပို႔စ္ကို ျပန္ညႊန္းခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ နတ္ကိုးကြယ္မႈႏွင့္ ဗုဒၶဝါဒ
ပညာေရး
ျဖစ္ပါတယ္။
ရည္႐ယ ြ ္ခ်က္တစ္ခုအတြက္
ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနတဲ့
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို ဥပမာထားၿပီး တင္ျပထားပါတယ္။ အဲဒီပို႔စ္မွာေျပာထားသလိုပါပဲ။
ဗုဒၶဝါဒစစ္စစ္က
ရတနာသံုးပါးကို
႐ိုးရွင္းပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာဝင္
အမည္ခံထားသူ
ဒီေန႔ေခတ္
နတ္ကိုင္မွာေၾကာက္လို႔
ဆိုတဲ့
အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔
ကိုးကြယ္ေနၾကပါတယ္။
အဲဒီ
အေတြးအေခၚ
ကိုးကြယ္ရာမွာ အခ်ိဳ႕က
နတ္တို႔၊
အယူအဆေတြက
အလြန္႔အလြန္
နတ္မတာခံခ်င္လို႔၊ မယ္ေတာ္တို႔ကို
ဘိုးေတာ္
ဗုဒၶဝါဒကဆင္းသက္လာတာ
လံုးဝမဟုတ္ပါဘူး။ အျခားဘာသာတရား အမ်ိဳးမ်ိဳးဆီကေန ကူးစက္လာတဲ့ ႐ိုးရာဓေလ့ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြ ေရာယွက္ခံရျခင္း သက္သက္ျဖစ္ပါတယ္။ အခုဆက္ၿပီး
စီေဘာက္မွာ
လာေမးတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုကို
ကၽြန္ေတာ္ေျဖထားတဲ့
အေမးအေျဖေလး
ကူးယူၿပီး ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အ႐ိုအေသေပးျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေမးထားတာပါ။ ရွင္းျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႔လည္း ဆက္စပ္ေနလို႔ပါ။ user:
အစ္ကိုေျပာခဲ့သလို
သမာဓိသာလို႔
အရုိအေသေပးရေၾကးဆို
အရည္းႀကီးေတြ၊
တိဗက္ဘုန္းႀကီးေတြလည္း သမာဓိေကာင္းတာပဲေလ။ သမာဓိေကာင္းတုိင္း အရုိေသေပးစရာမလိုဘူး ထင္ပါတယ္ ရွင္းျပေပးပါခင္ဗ်ာ Ywetwar: user ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ အရိုအေသ ေပးတယ္ဆိုတာ ထိုင္ၿပီးကန္ေတာ့တာတစ္မ်ိဳးတည္းကို ရည္ရြယ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေလးဂရု ျပဳပံုျပဳနည္းေတြ အားလံုး အႀကံဳးဝင္ပါတယ္။ ကိုယ္ေလးစားတဲ့ ဂုဏ္တစ္ခုခုရွိရင္ အေလးဂရုျပဳရမွာပါပဲ။ ျပဳလည္းျပဳမိၾကမွာပါပဲ။ အရီးႀကီးေတြ၊
တိဗက္ဘုန္းႀကီးေတြ
ေလးစားတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာၿပီး
သမာဓိေကာင္းၾကတယ္ဆိုရင္၊
အရိုအေသေပးလို႔ရပါတယ္။ အဲဒီပုဂၢိ္ဳလ္
လို႔လာေခၚရင္ေတာ့ မလိုက္ပါဘူး။
အဲဒီမသာဓိကို
ေပးလည္းေပးထိုက္ပါတယ္။
“သမာဓိေကာင္းလွတယ္
လာဗ်ိဳ႕သြားၿပီး
ကိုယ္ကလည္း ဒါေပမယ့္ ဖူးေခ်ရေအာင္”
ဥပမာေျပာရရင္
လည္မွာဆြဖ ဲ ို႔
ေက်ာက္စိမ္းတို႔၊
စက်င္ေက်ာက္တို႔လို
လိုက္မရွာေတာ့သလိုေပါ႔။ ေက်ာက္ကေလးေတြလည္း
အဖိုးထိုက္တန္ဆံုး
ပတၱျမားငေမာက္ရွိေနတဲ့လူတစ္ေယာက္က
အလွဆင္ေက်ာက္ေတြကို
အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႔ လွပေၾကာင္း၊
လည္ဆြဲဖို႔
ႀကိဳးစားပမ္းစာ
ေတြ႔လာခဲ့ရင္
တန္ဖိုးရွိေၾကာင္းကို
အဲဒီအလွဆင္
အသိအမွတ္ျပဳရင္
ျပဳပါမယ္။
လည္မွာဆြဲၿပီးသား ပတၱျမားနဲ႔ေတာ့ အစားထိုးဖို႔ စိတ္မဝင္စားေတာ့ပါဘူး။ အထက္ကေျပာခဲ႔တဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ အရီးႀကီးနဲ႔ တိဗက္ဘုန္းေတာ္ႀကီးမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ထာဝရဘုရားကို ယံုၾကည္ၾကတဲ့
ဘာသာျခားပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း
သူတို႔
ဂုဏ္ေတြ
ႀကီးရင္
ႀကီးသေလာက္၊
ျမင့္ရင္ျမင့္သေလာက္ အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။ အရိုအေသလည္း ေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ့္
ရင္ထက ဲ အျမတ္ဆံုးရတနာ အျဖစ္သတ္မွတ္ထားတဲ့ ရတနာသံုးပဲနဲ႔ေတာ့ အစားထိုးဖို႔ စိတ္မကူးပါဘူး။ အရိုအေသေပးတာနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး
ဆက္ေျပာပါရေစ။
သီလရယ္၊
သမာဓိရယ္၊
ပညာရယ္
လို႔
ဂုဏ္သံုးခုကို ဆြထ ဲ ုတ္ၿပီးေျပာခဲ့တာဟာ ေထရဝါဒ က်မ္းဂန္ မလြတ္ေအာင္ေျပာခဲ့တာပါ။ တကယ္ေတာ့ ေလာကီေလာကုတ္ စံုေေအာင္ေျပာမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ေလးစားတဲ့ ဂုဏ္ေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ လူမ်ားအေပၚ အနစ္နာခံတာ ကိုယ္က်ိဳးမဖက္ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးေဆာင္ရြက္ သီးခံႏိုင္တာ သတၱိရွိတာ အေျပာအဆို ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔တာ လိုရင္းကို ထိမိေအာင္ေျပာတတ္တာ ယံုၾကည္ခ်က္ခိုင္မာတာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျပတ္သားတာ စသျဖင့္ေပါ႔ ဆက္ေျပာမယ္ဆိုရင္ ကုန္ႏိုင္စရာေတာင္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြအားလံုး စံုစံုလင္လင္စဥ္းစာလိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အေနနဲ႔ ရင္ထက ဲ ေန အရိုအေသေပး၊ အေလးဂရု ျပဳမိသူေတြက အရမ္းကို မ်ားသြားၿပီ။ ဘာသာတရားလည္းမခြဲျခားေတာ့ဘူး၊ လူမ်ိဳးလည္းမခြဲျခားေတာ့ဘူး၊
က်ား/မလည္း
မခြဲျခားေတာ့ဘူး
ရိုေသထိုက္တဲ့
ဂုဏ္ပုဒ္ရွိသူေတြ
လည္းစိတ္ထဲမွာ ခုစာေရးေနရင္းကို အမ်ားႀကီးေပၚလာတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ မာသာထရီဆာ၊ ေအဗရာဟန္လင္ကြန္း
စတဲ့
ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ၊
ပရဟိတသမားေတြ၊
လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြ
အမ်ားႀကီးေပၚလာတယ္။ သူတို႔ရ႕ဲ
အမ်ားက်ိဳးေဆာင္ရြကမႈ၊
လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ
အနစ္နာခံမႈ၊
အရိုအေသလည္းေပးမိပါတယ္။
ျပတ္သားမႈေတြကို အေလးဂရုလည္း
ေတြးမိတိုင္း
ရင္ထဲကေန
ျပဳမိပါတယ္။
သူတို႔
အဆင့္မေရာက္ခ်င္ေန ငါလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ သူတို႔လို ဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေအာင္
ေနမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဝင္လာတယ္။ ေလာကီေလာကုတ္ေတြ ကြဲျပားတယေပါ့ဗ်ာ ဒါေပမယ့္ အဲလိုေတြးေနတဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားျခင္းနဲ႔ ဆင္တူတဲ့ ခံစားမႈတစ္မ်ိဳးစိတ္ထဲကို ဝင္လာသလိုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားတယ္ဆိုလည္း
ဘုရားကိုရိုေသးေလးစားမႈက
ပိုလာတယ္။
ဥပမာ-
အထက္ကေျပာခဲ့သလိုပ။ဲ
‘ဆိတ္ကြယ္ရာ
အရပ္မွာပင္
မေကာင္းမႈကို
မျပဳတတ္ေသာ ဂုဏ္ေတာ္’ ဆိုတာကို အာရံုျပဳေနရင္၊ “ေၾသာ္ဟုတ္တာေပါ႔ ဘုရားက ကိေလသာမွ မရွိေတာ့တာပဲ၊ ကိေလသာအညစ္ေၾကးတို႔မွ ကင္းစင္ေနၿပီဆိုမွေတာ့ မေကာင္းမႈေတြ ဘယ္မွာ ျပဳေတာ့၊ ေျပာေတာ့ ႀကံေတာ့မွာလဲ” ဆိုတဲ့အေတြးက တြပ ဲ ါလာတယ္။ “ငါလည္း ကိေလသာအညစ္ေၾကးေတြ မစင္ၾကယ္ႏိုင္ေသးေပမယ့္
အတတ္ႏိုင္ဆံုးပါးေအာင္ေနမယ္”
ဆိုတဲ့
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဆန္ဆန္
ေပးသင့္ေၾကာင္း
ကၽြန္ေတာ္တတ္ႏိုင္သမွ်
အေတြးကလည္း ေနာက္က ကပ္ပါလာတယ္။ ရိုေသေလာက္တဲ့
ဂုဏ္ပုဒ္ရွိသူတိုင္းကို
ဂုဏ္ေတာ္ပြားျခင္းနဲပါ
ႏွိဳင္းယွဥ္ၿပီး
အရိုအေသ
ႀကိဳးစားရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။
user
ေက်နပ္လိမၼယ္လို႔
ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ေလးစားလ်က္ ရြက္ဝါ။ ကိုးကြယ္ျခင္း
အ႐ိုအေသေပးျခင္းနဲ႔
ဆင္းတုေတာ္ေတြကို
ပတ္သက္လို႔
အ႐ိုအေသေပးတာနဲ႔
အခုေလာက္
ပတ္သက္လို႔
အက်ယ္တဝင့္ေျပာျပလိုက္ေတာ့
သိပ္ေတာင္ေျပာဖို႔
မက်န္ေတာ့ပါဘူး။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အစရွိတဲ့ ႏို္င္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြ ပရဟိတ သမားေတြကို ဒီေန႔ေခတ္မွာ
ရုပ္ထုေတြထုလို႔
ဓာတ္ပံုေတြ
ခ်ိတ္လို႔
အုပ္ဂူေတြတည္ေဆာက္လို႔
အ႐ိုအေသေပးေနၾကပါတယ္။ သူတို႔က ေခါင္းေဆာင္မႈေကာင္းေကာင္းေတြ ေပးခဲ့ၾကလို႔၊ ကိုယ္ႀကိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံခဲ့ၾကလို႔၊ သတၱိရွိရွိ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ခဲ့ၾကလို႔ အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳရင္း အ႐ိုအေသေပးၾကတဲ့ သေဘာပါ။ ေနာင္လာမယ့္ ျပႆနာေတြအတြက္ သဘာဝလြန္ စြမ္းအင္ တစ္ရပ္ သူတို႔ဆီက ေမွ်ာ္ကိုး ကိုးကြယ္လို႔ မရမွန္း အားလံုးသိၾကပါတယ္။ အဲဒီေပၚမွာ
လက္ခံသေဘာေပါက္ေပးႏိုင္ရင္
႐ုပ္တုကိုးကြယ္ျခင္းအေပၚမွာလည္း အျမင္မက်ဥ္းသင့္ၾကေတာ့ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔
က်မ္းဂန္ႀကီးကိုင္ၿပီး၊
ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕
လူႀကီးသူမစကား
နားေရာင္ၿပီး
တစ္ေယာက္က
ဘုရားကို၊
တရားကို၊
သံဃာကို
ကိုးကြယ္တယ္/
အားကိုးတယ္ဆိုတာ
သူတို႔ရဲ႕
တန္ခိုးေတာ္ေတြကို အားကိုးတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶရဲ႕၀ါဒ အရ မိမိကိုယ္ သာကိုးကြယ္ရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွ ကိုယ့္ျပႆနာေတြကို ကိုယ္စား၀င္ရွင္းေပးလို႔ မရပါဘူး။ ကိုယ္ျပဳတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးကို ကိုယ္ပဲ စံစားရမွာပါ။ ကိုယ္ျပဳတဲ့ မေကာင္းက်ိဳးကို ကိုယ္ပဲ ခံစားရမွာပါ။ အျပင္ပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ အျမင့္ ဆံုးအကူအညီရရင္ ကလ်ာဏမိတၱ အဆင့္ထိပဲ ရနိုင္ပါတယ္။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၊
မိဘ၊ ဆရာ၊ အားလံုးကို မိတ္ေဆြေကာင္းအဆင့္ ထက္ပိုၿပီးေမွ်ာ္ကိုးလို႔
မရနိုင္ပါဘူး။ ကယ္တင္မဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဆိုတဲ့ အေနအထားထိ ေမွ်ာ္ကိုးလို႔ လံုး၀ မျဖစ္ပါဘူး။ မိဘ၊ ဆရာ အစရွိတဲ့ မိမိအက်ိဳးကို လံုး၀ လိုလားပါတယ္ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကိုေတာင္ တရားသေဘာနဲ႔ ၾကည့္ရင္ အေသအခ်ာ စိတ္ခ်ရတဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္း၊ ကလ်ာဏ မိတၱေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ စိတ္ခ် ယံုၾကည္လို႔ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ သူတို႔က ကိုယ့္အက်ိဳးကို လိုလားတာမွန္ေပမယ့္/ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ့္အေပၚထားရွိတဲ့ ေစတနာက ေစတနာေကာင္း ျဖစ္တယ္ ဆိုတာေသခ်ာေပမယ့္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ကိေလသာ မကုန္ၾကေသးေလေတာ့ သူတို႔ရ႕ဲ စကားေတြဟာ သံသရာအတြက္ လံုး၀အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ အႀကံျပဳခ်က္ေတြ ျဖစ္မယ္လို႔ အာမခံလို႔ မရနိုင္လို႔ပါပဲ။ မိဘ အစရွိတဲ့ စိတ္ခ်ရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေယာက္က ေပးတဲ့ အႀကံဉာဏ္တိုင္း လုပ္လုိက္မိလို႔ လက္ေတြ႔ အျပစ္ျဖစ္ရတာေတြ ကိုယ္တိုင္ မႀကံဳဖူးရင္ေတာင္ ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ အေပၚယံေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိဘ အစရွိတဲ့ မိမိအေပၚ ေစတနာေကာင္း ေသခ်ာေပါက္ ထားရွိပါတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြဟာ ကိုယ့္အတြက္
မိတ္ေဆြေကာင္းေတြပါ။
တရားသေဘာနဲ႔
ၾကည့္ရင္ေတာ့
ကိေလသာမကုန္ေသးသမွ်
ဘယ္သူမွ
ကိုယ့္မိတ္ေဆြေကာင္း ျဖစ္တယ္လို႔ စိတ္ခ်ယံုၾကည္လို႔ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ အဲလိုဆိုေတာ့ ေမးစရာရွိတယ္။ အျမင့္ဆံုးမွ မိတ္ေဆြေကာင္း အဆင့္ပဲ ျဖစ္နိုင္တဲ့ ဘုရာ၊ တရား၊ သံဃာ ဆိုတာေတြကို ဘာျဖစ္လို႔မ်ား
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက
သူတို႔မွတစ္ပါး
ကုိးကြယ္ရာမရွိလို႔
ဒီေလာက္အားကိုးတႀကီး
ရွိေနၾကတာလဲ
ဆိုတဲ့ေမးခြန္း။ ႏႈိုင္းေကာင္းလား မႏႈိင္းေကာင္းလားေတာ့မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာ ေျပာဦးမယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ ဘုရားကို အားကိုးၾကတယ္ ဆိုတာ၊ စာတန္းျပဳစုဖို႔ ရွိတဲ့ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က မိမိေရွ႕က ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ သီအိုရီေတြကို ထုတ္ေဖၚသြားတဲ့ ပညာရွင္ႀကီးေတြကို အားကိုးတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ အဲဒီပညာရွင္ႀကီးေတြက မိမျိ ပဳစုဖို႔ရွိတဲ့ စာတန္းကို လာျပဳစုေပးဖို႔ ေမွ်ာ္ကိုးတဲ့ပံု မဟုတ္ပဲ၊ လိုအပ္ရင္ သူတို႔ရဲ႕ သီအိုရီေတြကို ကိုးကားဖို႔/ သူတို႔အမည္ကို ကိုးကားဖို႔ေလာက္သာ အားကိုးသင့္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကို
ၾကည္ၫိဳေလးစားတယ္
ဆိုရာမွာလည္း
အထက္ပါအတိုင္းပါပဲ။
ကိုယ့္ေရွ႕က
ရွိခဲ့တဲ့
ပညာရွင္ႀကီးေတြ
ဘယ္အပိုင္းေတြမွာ ေတာ္ေနတာလဲ/ ဘာလို႔ဒီလိုေတာ္တာလဲ စတာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာေလ႔လာၿပီး ေလးစားသလို ဘုရာရွင္ရ႕ဲ အေပၚမွာလည္း ဘယ္လို အက်င့္သီလ ေတြနဲ႔ ျပည့္စံုသလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ထိ တည္ၾကည္တဲ့ သမာဓိေတြ ရွိသလဲ၊ ဘယ္အတိုင္းအတာ
ထိယံုၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့
ပညာနဲ႔
ျပည့္စံုသလဲ
ဆိုတာကို
ေသခ်ာေအာင္
ေလ့လာသိရွိလိုက္ေတာ့
ဘုရားရွင္ရ႕ဲ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို နားလည္သေဘာေပါက္လို႔ ၾကည္ၫိဳသြားတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ရမွာပါ။ တရာေတာ္ကို
အားကိုးတယ္
စာတန္းျပဳေက်ာင္းသား
ဆိုတာလည္း
ေရွ႕က
အားကိုးသလို
ပညာရွင္ေတြ
ကိုကားအျဖစ္ပဲ
ေရးခဲ့တဲ့/
ေဖၚထုတ္ခဲ့တဲ့
အားကိုးရမွာပါ။
မွန္ကန္ခ်က္ေတြကို
အဲဒီမွန္ကန္ခ်က္ေတြဟာ
အကိုးကြယ္ခံထိုက္ေလာက္ေအာင္ ဆိုရင္ ေက်ာင္းသားကိုယ္တိုင္က နားလည္လက္ခံနိုင္ေလာက္တဲ့ အေနအထားေတာ့ ရွိဖို႔လုိတာေပါ႔။
ဒါေတြဟာ
တကယ္မွန္တယ္/
စိတ္ခ်ရတယ္လို႔
လက္ခံနိုင္ေလာက္ေအာင္
ေလ့လာၿပီးသြားရင္
ေလးစားၾကည္ညိဳတယ္ဆိုတာလည္း အလိုလို ေပၚလာမွာပါ။ သံဃာကို
ကိုးကြယ္တယ္၊
သံဃာကို
ၾကည္ညိဳေလးစားတယ္
ဆိုတာလည္း
ထို႔နည္းတူပါပဲ။
ကိုယ့္စာတန္းကို
ႀကီးႀကပ္ေပးေနတဲ့ ႀကီးႀကပ္ေရးမွဴးအပါအ၀င္ ေက်ာင္းထဲက အျခားဆရာေတြကို ရိုးသားတဲ့ စာတန္းျပဳ ေက်ာင္သားက အားကိုးသလိုမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ရမွာပါ။ မသိတာရွိရင္ေမးရမယ္။ စာတန္းဆက္လက္ျပဳစုဖို႔ နည္းလမ္းပါ ေျပာက္သာြ းတယ္ဆိုရင္ ႀကီးႀကပ္ေရးမွဴးဆီမွာ နည္းလမ္းေတာင္းရမယ္။ အဲလိုေမးလို႔ ရနိုင္ေအာင္ အားကိုးတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ရမွာပါ။ ကိုယ့္စာတန္းႀကီး သူတို႔ကူေရးေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ သလိုမ်ိဳးႀကီးကေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ သေဘာေျပာရရင္... ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ
ဗုဒၶ၀ါဒနဲ႔
အညီ
ဘုရား၊
တရား၊
သံဃာကို
ကိုးကြယ္တယ္ဆိုတာ/
အားကိုးတယ္ဆိုတာ
သံသရာ၀တ္ဆင္းရဲက လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းကို ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနစဥ္ လိုအပ္တဲ့ အခါ ကိုးကားဖို႔၊ နည္းလမ္းရွာဖို႔၊ ေမးျမန္းဖို႔ အရင္းအျမစ္ သိုမဟုတ္ မိတ္ေဆြေကာင္း အျဖစ္ ကိုးကြယ္အားထားျခင္းပါ။ အထင္ႀကီးျခင္း၊ ေက်းဇူးတင္ျခင္း ဆိုတာေတြ အလိုလို တြပ ဲ ါေနတဲ့ အားကိုးမႈမ်ိဳးပါ။ သူတို႔ရဲ႕ အစြမ္းတန္ခိုးေတြနဲ႔ ငါတို႔ကို တစ္ခုခု ျဖစ္သြားေအာင္၊ ငါတို႔တစ္ေတြ တစ္ခုခု ရရွိေအာင္ လုပ္ေပးမွာပဲ ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ လံုး၀မပါ၊ ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ လည္းတစ္ျခား ဘာသာျခား ေတြရ႕ဲ ထာ၀ရ တန္ခိုးရွင္ကို ကိုးကြယ္ျခင္း၊ နတ္တို႔ကို ကိုးကြယ္ျခင္းနဲ႔ လံုး၀ ျခားနားပါတယ္ လို႔ အထက္က ဆိုခဲ့တာပါ။ ဗုဒၶ၀ါဒနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျပာၿပီးသြားဘီ နတ္ကိုးကြယ္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ျမင္တာေလးေတြ နဲနဲ သံုးသပ္ျပပါရေစ။ ကၽြန္ေတာ့္ အေနနဲ႔ကေတာ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ေလးစားမယ္ အရိုအေသေပးမယ္ ဆိုရင္ သူတို႔ဆီက ေလးစားေလာက္တဲ့ ဂုဏ္အင္တစ္ခုခုကို တည္ၾကည္တဲ့
အာရံုျပဳ
သမာဓိရွိလား၊
အနည္းဆံုးတစ္ခုခုက
ၿပီး
အရိုအေသေပးခ်င္တယ္။ မွန္ကန္တဲ့
တရားသေဘာေျပာရရင္
အေတြးအေခၚ
ေလးစာခံထိုက္ေလာက္ေအာင္
ရွိမွ
ဉာဏ္ပညာရွိလား၊ ေလးစားလို႔
ျဖစ္မယ္။
အက်င့္
သီလ
ျဖဴစင္မႈရွိလား၊
အဲဒါသိရဖို႔လိုတယ္။ အေလးဂရု
အဲဒီထက ဲ
ျပဳလို႔ျဖစ္နိုင္မယ္။
အဲလိုမဟုတ္ရင္ေတာ့ အရိုအေသေပးရတာ သူ႔အတြက္ေရာ ကိုယ့္အတြက္ပါ ဘာေကာင္းက်ိဳးမွ ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ အခုနတ္ဆိုတာေတြက
မ်ားေသာအားျဖင့္
အရက္ေသာက္ၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕ဆို
အဆဲေတာင္
ဆိုးေသးတယ္။
အရက္ေသာက္တယ္၊ ၾကက္တိုက္တယ္၊ အဆဲဆိုးတယ္ ဆိုတာ အဲဒါသီလ မေကာင္းတာကို ျပသလုိျဖစ္ေနၿပီ။ အဲလိုလူကို ရွစ္ခိုးခ်င္လို႔ကေတာ့ လြယ္ပါတယ္။ ေသၿပီးသား ပုဂၢိဳလ္ ရုပ္ထုကိုးကြယ္စရာ မလိုပါဘူး အရက္ေသာက္၊ ၾကက္တိုက္၊ ဖဲရိုက္၊ အဆဲဆိုးဆိုတဲ့ လူေတြက သက္ရွိထင္ရွားလည္း ဒုနဲ႔ေဒး ရွိေနမွာပါ။ ႐ြာဘက္ေတြမွာေတာ့ ပိုမ်ားမလားမသိဘူး။ အခုနတ္ဆိုတာေတြက
မ်ားေသာအားျဖင့္
ဂီတေတြနဲ႔
ကတတ္ၾကတယ္။
သီဆိုတတ္ၾကတယ္။
အဲဒါလည္း
သမာဓိ
တည္ရာတည္ေၾကာင္းရဲ႕ ေျပာင္းျပန္ေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ။ ဘယ္လိုလုပ္ အရိုအေသ ေပးရပါ႔။ အရိုအေသေပးသူရဲ႕ သမာဓိက အရိုေသခံသူရဲ႕
သမာဓိထက္သာေနရင္
အရိုေသခံ
ပုဂၢိဳလ္မွာ
ပူပူေလာင္ေလာင္ျဖစ္တတ္တယ္
လို႔ၾကားဖူးတယ္။
ဟုတ္လားမဟုတ္လားေတာ့ မသိဘူး။ ပညာအေနနဲ႔
ကေတာ့
ေျပာစရာ
ဘာမွမကို
မရွိ။
အဲဒီနတ္ဆိုတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြ
မေသခင္ကေရာ၊
ေသၿပီးနတ္၀င္/
နတ္ပူးၿပီးေတာ့ေရာ လူ႔ေလာကအတြက္ မွတ္ေလာက္သားေလာက္ တစ္စံုတစ္ရာ အဆိုအမိန္႔ တစ္ခုခု၊ အဘိဓမၼာ တစ္ခုခု၊ အဆံုးအမ တစ္ခုခု ေျပာျပခဲ့တယ္လို႔ မၾကားဖူးဘူး။ ဘယ္လိုပညာမ်ိဳးေတြ သူတို႔မွာရွိတယ္လို႔ ဆိုနိုင္ပါ႔မလဲ။ နတ္ကိုးကြယ္မႈနဲ႔ ဗုဒၶ၀ါဒဟာ လံုး၀ မတူညီတဲ့ အျဖဴနဲ႔ အမည္းလို ဆန္႔က်င္ဖတ္ျဖစ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ထင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဦးဖိုးက်ားကလည္း ဆိုထားေသးတယ္..." နတ္ကိုးကြယ္တဲ့ အခါမွာ တိရိစၧာန္တို႔ကို သတ္ျဖတ္၍ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္း၊ လူသားတို႔ကို သတ္ျဖတ္၍ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းတို႔ပါ ပူးတြဲထြန္းကားတတ္လို႔ ဗုဒၶ၀ါဒ အျမင္နဲ႔ ၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ အလြန္ႀကီးေလးတဲ့ အျပစ္တို႔ကို ျဖစ္ေပၚ ပြားမ်ားေစတတ္တ့ဲ မိစၧာ အယူအဆေတြ ျဖစ္တယ္" လို႔ဆိုထားပါတယ္။
႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ေတြကို ဘာေၾကာင့္ အ႐ိုအေသအေလးအျမတ္ ျပဳေနၾကသလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔
ဗုဒၶဘာသာ
ျမန္မာေတြက
ဘုရား၊
တရား၊
သံဃာ
ဆိုတဲ့
ရတနာ
သံုးပါးကို
ကိုးကြယ္ၾကတယ္။ ဘုရားရွင္ကို ရည္စူးၿပီး ထုလုပ္ထားတဲ့ ဆင္းတုေတာ္ေတြ ေစတီေတာ္ေတြကို ထိုင္ၿပီး ကန္ေတာ့တယ္၊
အ႐ိုအေသေပးၾကတယ္။
နားလည္းမေပးတတ္ၾကဘူး။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔
အဲဒါေတြေတြ႔ေတာ့
အရမ္းခင္တဲ့
အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြက
သူငယ္ခ်င္းေတြထမ ဲ ွာလည္း
အဲလုလ ိ ူ
၂-
ေယာက္ေလာက္ရွိတယ္။ သူတို႔ေျပာတဲ့ စကားက “႐ုပ္တု ကိုးကြယ္သူေတြ” တဲ့။ သူတို႔အေနနဲ႕ကေတာ့
ေျပာမယ္ဆိုလည္း
ေျပာထိုက္ပါတယ္။
သူတို႔ျမင္တာက
႐ုပ္တုသက္သက္ျဖစ္ေနတာကိုး။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ ဘာသာရဲ႕ အထြဋ္အျမတ္က်မ္းဂန္ျဖစ္တဲ့ ကုရ္အာန္ က်မ္းထဲမွာလည္း
အျခားတစ္စံုတစ္ရာကို
လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္
ဘယ္လိုမွ
ပါေနတာေတြ႔ရတယ္။
အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္နဲ႔
မရႏိုင္တဲ့
စူရဟ္အမွတ္(၄)
ဒုစ႐ိုက္မႈႀကီးလို႔ အမ်ိဴးသမီးမ်ား
တြဖ ဲ က္ကိုးကြယ္ျခင္းဟာ ဆိုထားတာ
က႑က
တစ္ႀကိမ္မက စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ကို
ကူယူေဖၚျပေပးလိုက္ပါတယ္။ ၄း၄၈ ဧကန္စင္စစ္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ တစ္စံုတစ္ရာကို မိမိႏွင့္ တြဲဖက္ယွဥ္ၿပိဳင္ ကိုးကြယ္ျခင္းကို လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္
အလ်င္း
ေပးေတာ္မူမည္
မဟုတ္ေပ။
သို႔ရာတြင္
ထိုတဲြဖက္ယွဥ္ၿပိဳင္
ကိုးကြယ္မႈမွတပါး အျခာျပစ္မႈ ဒုစ႐ိုက္တို႔ကိုမူကား မိမိအလိုရွိေတာ္မူေသာ သူအား လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးသနားေတာ္မူအံ့။
အမွန္စင္စစ္ေသာ္ကား
မည္သူမဆို
တစ္စံုတစ္ရာကို
အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ႏွင့္
တြဖ ဲ က္ႏိႈင္းယွဥ္ကိုးကြယ္ပါမူ ထိုသူသည္ ဧကန္မလြဲ အလြန္ႀကီးေလးလွစြာေသာ ျပစ္မႈ ဒုစ႐ိုက္ကို က်ဴးလြန္ခဲ့ေလသတည္း။
သူတို႔က်မ္းဂန္လာအတိုင္း ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျဖစ္က ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနၿပီ။ အရက္ေသာက္တာ၊ လူသတ္တာ၊ သူတပါးသားမယာ ဖ်က္ဆီးတာကမွ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ရခ်င္ရဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ေစတီဆင္းတု႐ုပ္ပြားေတာ္ေတြကို ထိုင္ကန္ေတာ့ေနတာက အဆိုးဆံုးေသာ ဒုစ႐ိုက္ ျဖစ္လို႔မို႔ ဘယ္လိုမွ ခ်မ္းသာစရာမရွိေတာ့ဘူး။
အဲဒီက်မ္းဂန္ကို
နားလည္ေပးႏိုင္ေတာ့မလဲ။
ဘုးရားေပၚမွာ
ဦးထိပ္ပန္ဆင္ ဦးခ်ေနသူေတြ
ေနသူေတြကလည္း
ျမင္ရင္
ဧရာမ
ဘယ္လိုလုပ္
ဒုစ႐ိုက္ေကာင္ႀကီးေတြ
ေတာင္ထင္ေနဦးမယ္။ သူတို႔တစ္ေတြရဲ႕
ကၽြန္ေတာ္တို႔အေပၚ
နားလည္မေပးႏိုင္တဲ့
ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုက
ပထမအစြပ ဲ ။ဲ ပထမအစြဲဆိုတာလည္း ခၽြတ္ရခက္တယ္၊ လြေ ဲ နမွန္းသိရင္ေတာင္ ျပင္ႏို္င္ရဲဖို႔က ရွင္းလင္းတဲ့ ျပတ္သားတဲ့
အသိဉာဏ္နပ ဲ
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြလိုအပ္တယ္။
ဆရာဦးဆန္းလြင္
(ဆရာေတာ္
အရွင္အာဒိစၥရံသီ) ေရးသားတဲ့ ရတနာသံုးပါးကို ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ လာသူတစ္ေယာက္ အေၾကာင္း
စာအုပ္မွာ
ဖတ္လိုက္ရတာက..
သူဟာ
ဗုဒၶဘာသာဝင္
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔
အိမ္ေထာင္က်ၿပီး တခါတေလ ဘုရားေပၚကို မိန္းမနဲ႔ အတူ ေရာက္ျဖစ္တယ္တဲ့၊ ေရာက္တဲ့အခါတိုင္း သူ႔မိန္းမ
ဘုရားရွိခိုးေနတာၾကည့္ၿပီး
အဲဒါဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့
ရင္ထဲမွာ
အရမ္းပူပူေလာင္ေလာင္
ငယ္းငယ္ေလးကတည္းက
မိဘေတြရဲ႕
ခံစားရတယ္တဲ့၊
သြင္သင္ဆံုမမႈေၾကာင့္တဲ့။
သူ႔အေမသူ႔ကို ဆံုးမေနက် စကားက “ဘယ္ေလာက္ အသိဉာဏ္ နည္းလိုက္ၾကသလဲ ႐ုပ္တုကို ထိုင္ကန္ေတာ့ေနၾကတယ္” တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အဲဒီအခ်က္ ေတြေၾကာင့္ပဲ နားလည္မေပးႏိုင္ၾကာတာျဖစ္မွာေပါ့။ တစ္ခုက
က်မ္းႀကီး
က်မ္းခန္႔က
လာလို႔၊
ေနာက္တစ္ခုက
မိဘဆရာသမား
စတဲ့
႐ိုေသေလးစားေလာက္သူတို႔ရဲ႕ စကားျဖစ္လို႔ ဆိုေတာ့ သူတို႔ ဟာနဲ႔သူတို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ခိုင္မာေနၿပီ။ ကိုယ္ကေတာင္
သူတို႔အေနအထားျပန္ေတြး
ၿပီး
နားလည္ေပးရမလို
ျဖစ္သြားၿပီ။
ဒါေတြကလည္း
ျဖစ္တတ္တယ္။ အဲလိုျဖစ္တတ္တာကို သိလို႔လည္း ဗုဒၶက ကာလာမသုတၱန္တရား ေဒသနာေတာ္မွာ အခ်က္အလက္ေတြ စံုလင္ေအာင္ ေဟာခဲ့တာျဖစ္လိမၼယ္ထင္တယ္။ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ေတြကို
အ႐ိုအေသေပးတာနဲ႔
ပတ္သက္လို႔
နားလည္မႈမေပးႏိုင္တဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြကို စိတ္မဆိုးေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔ရင္ထက ဲ ို ဝင္ေရာက္လာတဲ့ စြဲလမ္းျခင္း အေၾကာင္း ၂ခ်က္ကို ရွာေတြ႔သြားေတာ့ ကိုယ္ကပဲ ျပန္ၿပီး သူတို႔ကို နားလည္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီတိုင္းေတာ့ မထားခ်င္ဘူး။ တတ္ႏိုင္သေလာက္သူတို႔ သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းျပခ်င္ေသးတယ္။ အဲလိုရွင္းျပဖို႔ဆိုရင္ ပိုျပည့္စံုမယ္ထင္တယ္။
ရတနာသံုးပါးကို
ဘာေၾကာင့္
ကိုးကြယ္သလဲဆိုတာကို
ပါရွင္းျပမွ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေထရဝါဒအရ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါးကို ကိုးကြယ္ျခင္းဟာ သိပ္ၿပီး ႐ိုးရွင္းတယ္။ တစ္စံုတစ္ရာေသာ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္တို႔၊ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာတို႔ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘ မပါဘူး။ ျပစ္ဒဏ္တစ္စံုတစ္ရာ ခ်မွတ္ခံရမွာကို ေၾကာက္ျခင္း ေဒါသလည္း မပါဘူး။ ကိုးကြယ္သင့္ ကိုးကြယ္ထိုက္တယ္ လို႔ ယံုၾကည္တဲ့ သဒၶါတရားပဲပါတယ္။ ဘာသာေရးဗဟုသုတ သိပ္ၿပီး ျမင့္ျမင့္မားမား မရွိလန ဲ ဲ႔လည္း လက္ခံႏိုင္ေအာင္၊ ရတနာသံုးပါးတို႔ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို
ႏိႈက္ႏိႈက္ခၽြတ္ခၽြတ္
မေလ့ဘဲနဲ႔
နားလည္ေပးနိုင္ေအာင္
အတတ္ႏိုင္ဆံုး
ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ပို႔စ္ကို ျပန္ညႊန္းခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ နတ္ကိုးကြယ္မႈႏွင့္ ဗုဒၶဝါဒ
ပညာေရး
ျဖစ္ပါတယ္။
ရည္႐ယ ြ ္ခ်က္တစ္ခုအတြက္
ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနတဲ့
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို ဥပမာထားၿပီး တင္ျပထားပါတယ္။ အဲဒီပို႔စ္မွာေျပာထားသလိုပါပဲ။
ဗုဒၶဝါဒစစ္စစ္က
ရတနာသံုးပါးကို
႐ိုးရွင္းပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာဝင္
အမည္ခံထားသူ
ဒီေန႔ေခတ္
နတ္ကိုင္မွာေၾကာက္လို႔
ဆိုတဲ့
အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔
ကိုးကြယ္ေနၾကပါတယ္။
အဲဒီ
အေတြးအေခၚ
ကိုးကြယ္ရာမွာ အခ်ိဳ႕က
နတ္တို႔၊
အယူအဆေတြက
အလြန္႔အလြန္
နတ္မတာခံခ်င္လို႔၊ မယ္ေတာ္တို႔ကို
ဘိုးေတာ္
ဗုဒၶဝါဒကဆင္းသက္လာတာ
လံုးဝမဟုတ္ပါဘူး။ အျခားဘာသာတရား အမ်ိဳးမ်ိဳးဆီကေန ကူးစက္လာတဲ့ ႐ိုးရာဓေလ့ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြ ေရာယွက္ခံရျခင္း သက္သက္ျဖစ္ပါတယ္။ အခုဆက္ၿပီး
စီေဘာက္မွာ
လာေမးတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုကို
ကၽြန္ေတာ္ေျဖထားတဲ့
အေမးအေျဖေလး
ကူးယူၿပီး ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အ႐ိုအေသေပးျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေမးထားတာပါ။ ရွင္းျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႔လည္း ဆက္စပ္ေနလို႔ပါ။ user:
အစ္ကိုေျပာခဲ့သလို
သမာဓိသာလို႔
အရုိအေသေပးရေၾကးဆို
အရည္းႀကီးေတြ၊
တိဗက္ဘုန္းႀကီးေတြလည္း သမာဓိေကာင္းတာပဲေလ။ သမာဓိေကာင္းတုိင္း အရုိေသေပးစရာမလိုဘူး ထင္ပါတယ္ ရွင္းျပေပးပါခင္ဗ်ာ Ywetwar: user ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ အရိုအေသ ေပးတယ္ဆိုတာ ထိုင္ၿပီးကန္ေတာ့တာတစ္မ်ိဳးတည္းကို ရည္ရြယ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေလးဂရု ျပဳပံုျပဳနည္းေတြ အားလံုး အႀကံဳးဝင္ပါတယ္။ ကိုယ္ေလးစားတဲ့ ဂုဏ္တစ္ခုခုရွိရင္ အေလးဂရုျပဳရမွာပါပဲ။ ျပဳလည္းျပဳမိၾကမွာပါပဲ။ အရီးႀကီးေတြ၊
တိဗက္ဘုန္းႀကီးေတြ
ေလးစားတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာၿပီး
သမာဓိေကာင္းၾကတယ္ဆိုရင္၊
အရိုအေသေပးလို႔ရပါတယ္။ အဲဒီပုဂၢိ္ဳလ္
လို႔လာေခၚရင္ေတာ့ မလိုက္ပါဘူး။
အဲဒီမသာဓိကို
ေပးလည္းေပးထိုက္ပါတယ္။
“သမာဓိေကာင္းလွတယ္
လာဗ်ိဳ႕သြားၿပီး
ကိုယ္ကလည္း ဒါေပမယ့္ ဖူးေခ်ရေအာင္”
ဥပမာေျပာရရင္
လည္မွာဆြဖ ဲ ို႔
ေက်ာက္စိမ္းတို႔၊
စက်င္ေက်ာက္တို႔လို
လိုက္မရွာေတာ့သလိုေပါ႔။ ေက်ာက္ကေလးေတြလည္း
အဖိုးထိုက္တန္ဆံုး
ပတၱျမားငေမာက္ရွိေနတဲ့လူတစ္ေယာက္က
အလွဆင္ေက်ာက္ေတြကို
အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႔ လွပေၾကာင္း၊
လည္ဆြဲဖို႔
ႀကိဳးစားပမ္းစာ
ေတြ႔လာခဲ့ရင္
တန္ဖိုးရွိေၾကာင္းကို
အဲဒီအလွဆင္
အသိအမွတ္ျပဳရင္
ျပဳပါမယ္။
လည္မွာဆြဲၿပီးသား ပတၱျမားနဲ႔ေတာ့ အစားထိုးဖို႔ စိတ္မဝင္စားေတာ့ပါဘူး။ အထက္ကေျပာခဲ႔တဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ အရီးႀကီးနဲ႔ တိဗက္ဘုန္းေတာ္ႀကီးမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ထာဝရဘုရားကို ယံုၾကည္ၾကတဲ့
ဘာသာျခားပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း
သူတို႔
ဂုဏ္ေတြ
ႀကီးရင္
ႀကီးသေလာက္၊
ျမင့္ရင္ျမင့္သေလာက္ အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။ အရိုအေသလည္း ေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ့္
ရင္ထက ဲ အျမတ္ဆံုးရတနာ အျဖစ္သတ္မွတ္ထားတဲ့ ရတနာသံုးပဲနဲ႔ေတာ့ အစားထိုးဖို႔ စိတ္မကူးပါဘူး။ အရိုအေသေပးတာနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး
ဆက္ေျပာပါရေစ။
သီလရယ္၊
သမာဓိရယ္၊
ပညာရယ္
လို႔
ဂုဏ္သံုးခုကို ဆြထ ဲ ုတ္ၿပီးေျပာခဲ့တာဟာ ေထရဝါဒ က်မ္းဂန္ မလြတ္ေအာင္ေျပာခဲ့တာပါ။ တကယ္ေတာ့ ေလာကီေလာကုတ္ စံုေေအာင္ေျပာမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ေလးစားတဲ့ ဂုဏ္ေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ လူမ်ားအေပၚ အနစ္နာခံတာ ကိုယ္က်ိဳးမဖက္ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးေဆာင္ရြက္ သီးခံႏိုင္တာ သတၱိရွိတာ အေျပာအဆို ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔တာ လိုရင္းကို ထိမိေအာင္ေျပာတတ္တာ ယံုၾကည္ခ်က္ခိုင္မာတာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျပတ္သားတာ စသျဖင့္ေပါ႔ ဆက္ေျပာမယ္ဆိုရင္ ကုန္ႏိုင္စရာေတာင္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြအားလံုး စံုစံုလင္လင္စဥ္းစာလိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အေနနဲ႔ ရင္ထက ဲ ေန အရိုအေသေပး၊ အေလးဂရု ျပဳမိသူေတြက အရမ္းကို မ်ားသြားၿပီ။ ဘာသာတရားလည္းမခြဲျခားေတာ့ဘူး၊ လူမ်ိဳးလည္းမခြဲျခားေတာ့ဘူး၊
က်ား/မလည္း
မခြဲျခားေတာ့ဘူး
ရိုေသထိုက္တဲ့
ဂုဏ္ပုဒ္ရွိသူေတြ
လည္းစိတ္ထဲမွာ ခုစာေရးေနရင္းကို အမ်ားႀကီးေပၚလာတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ မာသာထရီဆာ၊ ေအဗရာဟန္လင္ကြန္း
စတဲ့
ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ၊
ပရဟိတသမားေတြ၊
လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြ
အမ်ားႀကီးေပၚလာတယ္။ သူတို႔ရ႕ဲ
အမ်ားက်ိဳးေဆာင္ရြကမႈ၊
လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ
အနစ္နာခံမႈ၊
အရိုအေသလည္းေပးမိပါတယ္။
ျပတ္သားမႈေတြကို အေလးဂရုလည္း
ေတြးမိတိုင္း
ရင္ထဲကေန
ျပဳမိပါတယ္။
သူတို႔
အဆင့္မေရာက္ခ်င္ေန ငါလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ သူတို႔လို ဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေအာင္
ေနမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဝင္လာတယ္။ ေလာကီေလာကုတ္ေတြ ကြဲျပားတယေပါ့ဗ်ာ ဒါေပမယ့္ အဲလိုေတြးေနတဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားျခင္းနဲ႔ ဆင္တူတဲ့ ခံစားမႈတစ္မ်ိဳးစိတ္ထဲကို ဝင္လာသလိုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားတယ္ဆိုလည္း
ဘုရားကိုရိုေသးေလးစားမႈက
ပိုလာတယ္။
ဥပမာ-
အထက္ကေျပာခဲ့သလိုပ။ဲ
‘ဆိတ္ကြယ္ရာ
အရပ္မွာပင္
မေကာင္းမႈကို
မျပဳတတ္ေသာ ဂုဏ္ေတာ္’ ဆိုတာကို အာရံုျပဳေနရင္၊ “ေၾသာ္ဟုတ္တာေပါ႔ ဘုရားက ကိေလသာမွ မရွိေတာ့တာပဲ၊ ကိေလသာအညစ္ေၾကးတို႔မွ ကင္းစင္ေနၿပီဆိုမွေတာ့ မေကာင္းမႈေတြ ဘယ္မွာ ျပဳေတာ့၊ ေျပာေတာ့ ႀကံေတာ့မွာလဲ” ဆိုတဲ့အေတြးက တြပ ဲ ါလာတယ္။ “ငါလည္း ကိေလသာအညစ္ေၾကးေတြ မစင္ၾကယ္ႏိုင္ေသးေပမယ့္
အတတ္ႏိုင္ဆံုးပါးေအာင္ေနမယ္”
ဆိုတဲ့
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဆန္ဆန္
ေပးသင့္ေၾကာင္း
ကၽြန္ေတာ္တတ္ႏိုင္သမွ်
အေတြးကလည္း ေနာက္က ကပ္ပါလာတယ္။ ရိုေသေလာက္တဲ့
ဂုဏ္ပုဒ္ရွိသူတိုင္းကို
ဂုဏ္ေတာ္ပြားျခင္းနဲပါ
ႏွိဳင္းယွဥ္ၿပီး
အရိုအေသ
ႀကိဳးစားရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။
user
ေက်နပ္လိမၼယ္လို႔
ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ေလးစားလ်က္ ရြက္ဝါ။ ကိုးကြယ္ျခင္း
အ႐ိုအေသေပးျခင္းနဲ႔
ဆင္းတုေတာ္ေတြကို
ပတ္သက္လို႔
အ႐ိုအေသေပးတာနဲ႔
အခုေလာက္
ပတ္သက္လို႔
အက်ယ္တဝင့္ေျပာျပလိုက္ေတာ့
သိပ္ေတာင္ေျပာဖို႔
မက်န္ေတာ့ပါဘူး။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အစရွိတဲ့ ႏို္င္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြ ပရဟိတ သမားေတြကို ဒီေန႔ေခတ္မွာ
ရုပ္ထုေတြထုလို႔
ဓာတ္ပံုေတြ
ခ်ိတ္လို႔
အုပ္ဂူေတြတည္ေဆာက္လို႔
အ႐ိုအေသေပးေနၾကပါတယ္။ သူတို႔က ေခါင္းေဆာင္မႈေကာင္းေကာင္းေတြ ေပးခဲ့ၾကလို႔၊ ကိုယ္ႀကိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံခဲ့ၾကလို႔၊ သတၱိရွိရွိ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ခဲ့ၾကလို႔ အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳရင္း အ႐ိုအေသေပးၾကတဲ့ သေဘာပါ။ ေနာင္လာမယ့္ ျပႆနာေတြအတြက္ သဘာဝလြန္ စြမ္းအင္ တစ္ရပ္ သူတို႔ဆီက ေမွ်ာ္ကိုး ကိုးကြယ္လို႔ မရမွန္း အားလံုးသိၾကပါတယ္။ အဲဒီေပၚမွာ
လက္ခံသေဘာေပါက္ေပးႏိုင္ရင္
႐ုပ္တုကိုးကြယ္ျခင္းအေပၚမွာလည္း အျမင္မက်ဥ္းသင့္ၾကေတာ့ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔
က်မ္းဂန္ႀကီးကိုင္ၿပီး၊
ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕
လူႀကီးသူမစကား
နားေရာင္ၿပီး
Related Documents
Document (3)
May 2020 2
3.document
November 2019 3
Document 3
October 2019 5
Document 3
July 2020 4
Document 3
December 2019 4