De Oude Schuur

Een paar maanden geleden kwam een onbekende man me een aanbod doen dat me aan het denken zette. Hij wou de oude schuur kopen die ik ooit van mijn vader erfde. Dat bouwval daar aan het eind van de weg. Ik zei hem rechtuit dat hij ze niet allemaal op een rij had. Hij was zo een stadsmens. Dat kon je zien aan zijn klederen, zijn auto, zijn handen en aan zijn taal.

Hij zei dat hij toevallig voorbij reed en die prachtige schuur zag die daar zo tussen de bomen stond. En hij wou weten of die wellicht te koop was. Ik antwoordde dat hij een raar idee had over schoonheid.

Ooit was het een prachtig bouwwerk geweest. Maar de vele winters hadden hun invloed gehad. Sneeuw en ijs en gure winden hadden hun uitwerking niet gemist.

De zomerzon had genadeloos ingebrand op het hout. Niet één lik verf bleef over en het hout was met de jaren zilvergrijs geworden. Het gebouw had zijn beste tijd gehad en leek meer dan vermoeid door de jaren. En dat noemde de man dan prachtig.

Toch zetten zijn woorden me aan het denken. Ik stapte door het veld en staarde naar die oude schuur. De vreemde man had me gezegd dat hij het hout van de schuur wou gebruiken in zijn nieuw landhuis dat hij even verderop zou gaan bouwen.

Hij zei dat niemand zulke mooie tinten kon schilderen. Enkel de jaren van genadeloze stormen en brandende zon konden zo mooi de houtnerven uitlogen

Plots kwam het in me op dat ook jij en ik als die schuur zijn. Doorheen de koude stormen en de brandende zon, worden we ook zilvergrijs en trekken de jaren groeven in onze buitenkant. Terwijl onze binnenkant met de jaren mooier werd…terwijl we tevens hier en daar wat scheef begonnen te trekken. Maar Hij die ons maakte weet wat Hij met ons voor had.

Hij die ons geschapen heeft, gebruikt de ruwe seizoenen en de stormen in ons leven om ons te vormen. Het is Zijn meesterwerk dat onze ziel vormt zoals niets anders dat zou kunnen. Terwijl mensen veelal denken dat het ideale leven stil en gemakkelijk zou zijn. Hij weet beter.

Gisteren werd de oude schuur gesloopt. Het hout werd weggevoerd om opnieuw te schitteren in het huis van de weldoener. En ik geloof dat jij en ik op een dag ook weggevoerd zullen worden naar het Grote Huis in de hemel.

En ik geloof dat ook wij mooier zullen zijn wanneer de seizoenen van het leven voorbij gegaan zullen zijn. …en we mogen bijdragen tot de schoonheid van het Vaderhuis.

Mag er vandaag vrede in u heersen. Mag je op God vertrouwen dat je bent waar God je bedoelde te zijn. Ik geloof dat vrienden die stille engelen zijn die ons optrekken Op momenten dat we vergeten zijn hoe we zelf moeten vliegen…

A pps by Booker [email protected]