Connected

Chris : I De wekker gaat. Chris wordt abrupt wakker. Hij kijkt om zich heen en drukt de wekker uit. Hij wrijft zijn hand in zijn oog. Hij draait zich vervolgens om en raakt langzaam de vloer aan met zijn beide voeten. Chris ‘Weer die droom…over die jongen...’ Ineens hoort Chris een stem. Stem Chris, luister je wel? Chris schrikt en kijkt naar rechts. Ineens zit hij bij zijn vrienden. Hij was even ergens anders met zijn gedachten. Zijn vrienden; Daniël en Samantha zijn daar ook. Ze gingen vaak met elkaar om in de vakantie. Chris ‘Dat zijn mijn beste vrienden… Daniël en Sam.’ Daniël Je bent er de laatste tijd niet helemaal bij. Sam Ja, is er iets? Chris Oh, sorry. Ik heb de laatste tijd veel aan mijn hoofd. Waar hadden jullie het over? Sam We hadden het over de vakantie, die alweer bijna voorbij is Daniël Ja, nog maar 5 dagen te gaan Sam Dat is behoorlijk snel voorbij gegaan als je het mij vraagt. Chris Ja… Ze kijken allemaal een beetje sip.

Chris ‘De vakantie is al bijna voorbij, en het enige waar ik over kan denken zijn die dromen’. ‘Ik droom de laatste tijd steeds meer over een jongen…maar, ik ken hem niet.’ ‘Ik zie deze dromen steeds door zijn ogen, en ik ga met mensen om die ik helemaal niet ken’. ‘Het is raar, maar…’ Sam onderbreekt Chris’ gedachten. Sam Die 5 dagen zijn zo voorbij! Chris Sam, we kunnen het ook positief bekijken… Nog 5 dagen te gaan! In die 5 dagen kunnen nog van alles doen! Daniël Zoals? Chris Nou, we kunnen bijvoorbeeld… Stem Volg mij maar! Chris draait zich om, naar waar het geluid vandaan kwam. Maar Daniël en Sam horen helemaal niets. Chris Hoorden jullie dat ook? Ze kijken elkaar aan. Sam Wat? Ik hoorde helemaal niks Daniël Nee, ik ook niet Chris Ik hoorde zeker weten iets… Het was een stem van iemand Chris staat op. Daniël en Sam blijven nog zitten. Zij snappen er niet veel van. Chris Hij zei dat ik hem moest volgen…

Sam en Daniël kijken elkaar weer aan. Ze snappen er helemaal niets van. Chris begint het geluid te volgen. Vlak daarna besluiten Daniël en Sam, hem ook te volgen. Stem Volg mij maar Ze komen ergens uit, bij een jongen die helemaal alleen naar boven stond te kijken. De jongen kijkt vervolgens naar Chris en zijn vrienden. Deze jongen is erg onduidelijk te zien. Chris Daar heb je hem! Sam en Daniël kijken erg raar naar Chris. Chris rent naar de jongen toe. Terwijl hij aan het rennen is, kijkt hij achterom naar zijn vrienden. Zijn vrienden staan op een afstand te kijken naar wat Chris precies deed. Chris Komen jullie ook? Hij kijkt vervolgens voor zich, maar de jongen is weg. Chris stopt met rennen. Chris Hij is weg… Zijn vrienden komen achter hem aangelopen. Daniël Chris, er stond helemaal niemand Chris Maar ik zag hem echt! Sam Laat gewoon zitten… Er valt een onaangename stilte. Daniël Weet je wat het weer helemaal goed maakt? Chris Vertel…

Daniël Pizza! Sam Hey, ja! Eindelijk eens een goed idee, Daniël! Ze lachen. Chris Weet je, jongens? Ik trakteer wel! Wat later zitten ze op een prachtige heuvel bij een avondschemering. Alles heeft een roodoranje gloed. Chris Sorry jongens, ik dacht echt dat ik een stem hoorde Daniël Chris, het maakt echt niks uit. De pizza maakt alles weer goed! Daniël laat zich in het gras vallen. Daniël Dit is nou puur genieten Chris Wat? Daniël Dit… Dit moment… Gewoon dat we samen zijn, Op deze plek. Sam Ja, deze heuvel is echt perfect! Kom je hier vaak, Chris?

Chris Nee, dit is eigenlijk de eerste keer dat ik hier ben, Maar alles voelt wel erg…bekend op één of andere manier Sam Oké, dus je bent hier nog nooit eerder geweest?

Chris Nee Daniël Hoe wist je de weg hierheen dan? Chris denkt even na. Chris Ik…ik weet het niet Sam Typisch Chris. Daniël Yup Chris en Sam laten zich vervolgens ook vallen in het gras. Daniël begint een beetje te grinniken. Chris kijkt hem aan. Chris Wat is er? Daniël We hebben in deze vakantie nog helemaal niks nuttigs gedaan… Ze beginnen te lachen. Sam Nou, vorige week was het toch wel leuk? Chris Oh ja! Daniël Oh, ik heb er nog foto’s van…helemaal vergeten! Ze gaan allemaal rechtop zitten. Daniël grijpt naar zijn binnenzak en haalt daar drie dezelfde foto’s uit. Op die foto’s staan Chris, Daniël en Sam naast elkaar. Sam Haha, hij is echt leuk geworden Daniël Ja, ik zal deze foto altijd bij me houden… Sam Oké, ik ook! Chris

Ja, ik dan ook! Daniël Oké, belooft! Chris ‘We breken nooit onze beloftes…nooit’ Chris word duizelig en Daniël en Sam zagen dat. Sam Hey, gaat het wel? Chris legt zijn hand op zijn voorhoofd. Chris Ja…het…het gaat Chris valt flauw, midden in het gras. Stem in de achtergrond Alex! Alex!

Alex : I Alex opent zijn ogen en wordt wakker. Hij gaat rechtop zitten. Hij ademt diep. Links van hem hoort hij een soort tikje op het raam. Hij kijkt vervolgens rechts van zich en ziet dezelfde foto die Chris heeft gekregen. Chris en zijn 2 beste vrienden staan erop. Alex ‘Dit…dit is die jongen uit mijn dromen’ ‘En…dat zijn die vrienden waar ik altijd mee omga’

‘Maar…’ Hij hoort weer een tikje op het raam. Dit keer gaat hij wel kijken en ziet dat zijn vrienden (Tim en Mara) steentjes zaten te gooien tegen zijn raam. Ze willen dat hij naar beneden komt. Hij opent zijn raam. Tim Alex, kom je? Alex Ja, ik kom er zo aan! Alex sluit zijn raam weer. Als hij weer naar de foto kijkt, zijn het Alex, Tim en Mara die op de foto staan. Hij haalt zijn schouders op en legt de foto weer op zijn nachtkastje. Alex rent vervolgens naar zijn deur. Als Alex beneden is aangekomen, loopt hij zijn schuur in. Alex ‘Dat zijn Tim & Mara…mijn beste vrienden’ Alex pakt zijn fiets uit de schuur terwijl Tim en Mara op hun fietsen zitten te wachten. Mara En Alex, waar zullen we vandaag naartoe gaan? Alex Volg mij maar! Flashback: Stem Volg mij maar! Chris draaide zich om, naar waar het geluid vandaan kwam. Tim Zoals altijd, hè? Alex Precies! Ze krijgen allemaal een glimlach op hun gezicht. Ze fietsen ergens naartoe. Mara en Tim fietsen Alex gewoon achterna. Eigenlijk weet Alex zelf ook nog niet waar hij naartoe zou gaan. Gewoon op je gevoel af gaan. Hij heeft alleen een rugtas mee, maar zijn vrienden weten niet wat daar in zit. Ze komen bij een groot veld aan. Daar stopt Alex en stapt van zijn fiets af.

Tim Uhmm…Alex, wat doen we op een leeg veld? Mara Ja, en wat zit er eigenlijk in die tas? Alex Niet zoveel vragen! Kom gewoon mee! Alex loopt naar het midden van het veld en doet zijn rugtas van zijn rug af. Hij haalt er een doek uit en legt die op het gras. Tim Dit is toch niet… Alex Yup, we gaan picknicken! Mara Een picknick? Wat leuk! Tim schudt lachend zijn hoofd. Tim Een picknick? Serieus? Alex Ja, echt waar! Tim En waarom? Alex kijkt naar boven, naar de lucht. Alex Als herinnering voor later. De vakantie is over 4 dagen alweer voorbij. Hij kijkt weer naar zijn vrienden. Flashback: De jongen keek vervolgens naar Chris en zijn vrienden. Alex Dus moeten we ervoor zorgen dat dit de leukste vakantie ooit was! Alex gaat weer zitten en haalt van alles uit zijn tas. Tim

Zondag is het trouwens alweer 10 jaar geleden dat we elkaar hebben ontmoet! Mara Klopt, ik heb het ook bijgehouden! Alex Wow, alweer 10 jaar! Mara Snel voorbij gegaan, hè? Alex Ja, nogal 10 jaar…niet te geloven Dat zouden we eigenlijk moeten eigenlijk vieren! Mara Ja, wat een goed idee Tim Ik heb al het één en ander geregeld! Alex Echt waar? Tim Hey, twijfel je aan de mogelijkheden van mij? Mara Dat zou ik maar beter niet doen, Alex Ze lachen. Tim Ja, ik heb echt al iets bijzonders geregeld! Alex Wow, dat is geweldig! Mara Tim, je maakt me nieuwsgierig. Ik kan nu al niet wachten! Tim Maar het is nog een verassing…of anders is het niet leuk Alex Oké!

Mara Hopelijk vergeet ik het niet Tim Wacht, ik schrijf het wel even op Tim haalt een pen en een papiertje tevoorschijn. Hij schrijf op: “Zondag – 10 jaar samen!” Tim geeft een stukje aan Mara en een ander geschreven stukje papier aan Alex. Tim Beloven dat jullie er zullen zijn? Alex Dat beloven we! Mara Ja! Ze zijn aan het genieten van hun eerste picknick. Ze lachen en vertellen elkaar allerlei dingen van vroeger. Tim Hey, herinneren jullie nog dat plekje waar we vroeger altijd naartoe gingen? Mara Oh, ja! Die heuvel! Alex ‘De heuvel was altijd een plek waar we altijd naartoe gingen’ Tim Ja, ik vraag me af hoe die heuvel er nu uitziet Alex Nou, laten we gaan kijken dan! Dan kunnen we daar nog praten over al onze herinneringen Ze lachen weer. Mara Oké, laten we gaan! Ze ruimen op en lopen naar hun fietsen. Flashback:

Chris Maar ik zag hem echt! Alex hoort dit en blijft staan terwijl de anderen voor hem uit blijven lopen. Mara draait zich om en ziet dat Alex stil staat. Mara Alex, kom je? Alex Huh?...ja, sorry Ik dacht even dat ik iets hoorde Alex volgt Tim en Mara. Alex ‘Ik dacht echt dat ik een stem hoorde…Chris’ ‘Ik…ik weet niet waarom ik over jou en jouw vrienden droom. Maar het voelt allemaal zo…echt’. Aangekomen op de heuvel. Ze zitten alle drie in het gras. Tim Op dit soort momenten wil ik echt, dat we voor eeuwig bij elkaar kunnen blijven. Alex Ja, ik ook…maar elke vriendschap gaat ooit uit elkaar Als je het nou wilt of niet Mara Waarom moeten jullie altijd zo negatief denken? Ware vriendschap blijft echt voor eeuwig! Ze haalt een foto uit haar zak. Dezelfde foto die Alex en Tim ook hebben. Ze staan er met z’n drieën op. Tim haalt zijn foto ook tevoorschijn. De foto hebben ze altijd bij zich. Altijd. Tim Dit blijft inderdaad een herinnering. Dit was onze eerste foto samen. Alex Ja, klopt… Alex doet zijn hand in zijn broekzak. Maar er zit geen foto in. Hij kijkt in zijn andere broekzak, maar daar is ook geen foto.

Hij staat op en kijkt vervolgens in al zijn zakken maar kan de foto nergens vinden. Flashback: Toen hij weer naar de foto keek, waren het Alex, Tim en Mara die op de foto stonden. Hij haalde zijn schouders op en legde de foto weer op zijn nachtkastje. Alex slaat zichzelf tegen zijn hoofd. Mara Het maakt niet uit, Alex Tim Ja, laten we gewoon even genieten van dit moment dat we samen zijn Alex glimlacht. Alex Ja Mara Wat een prachtige plek… Alex knikt zijn hoofd. Het enige wat hij doet, is van het uitzicht genieten. Alex Ma… Alex wilt net iets zeggen, maar op het moment dat hij zich omdraait zijn, zijn vrienden er niet meer. Hij kijkt om zich heen, maar is helemaal alleen. Hij staat op. Alex Mara? Tim? Sam & Daniël Zoek je ons? Toen Alex zich omdraaide, zag hij Sam en Daniël. Alex Jullie zijn toch… Sam? Daniël? Maar…hoe… Sam

Chris, denk na over je verleden… Alex Chris? Ik…ik… Alex wordt een beetje duizelig. Daniël en Sam worden langzaam wazig en Alex valt flauw.

Chris : II Chris opent zijn ogen. Hij ligt op bed. Hij gaat overeind zitten. Hij denkt na over zijn droom. Chris ‘Denk na over je verleden?’ Hij kijkt snel naar rechts. In zijn kamer zitten zijn vrienden. Ze zitten daar omdat ze nogal ongerust waren. Daniël Hey, Sam! Hij is wakker!... Gaat alles goed? Chris Uhhh…ja, denk het wel Sam

Gelukkig maar, we waren hartstikke ongerust! Sam wijst lachend met haar vinger naar Daniël toen ze de volgende zin zei. Sam Daniël moest zelfs huilen! Daniël Niet waar! Chris krijgt gelijk een glimlach op zijn gezicht. Maar die glimlach verdwijnt meteen als hij begint te praten. Chris Wat is er precies gebeurd? Daniël Weet je dat niet meer? Je viel zomaar flauw! Chris Wat?!? Echt waar? Maar hoe… Chris krijgt ineens erg veel hoofdpijn. Hij grijpt naar zijn hoofd. Daniël Weet je zeker dat alles goed gaat? Sam Ja, volgens mij moet je even gaan liggen. Chris Ik… Hij sluit langzaam zijn ogen. In zijn hoofd is hij op een andere plek. Totaal ergens anders. Een plek met gras. Chris Wat? Waar…waar ben ik? Hij kijkt om zich heen. In de verte ziet hij één jongen met de rug naar hem toe staan. Chris begint twijfelachtig naar hem toe te lopen.

Als Chris uiteindelijk achter deze jongen staat, grijpt hij zijn schouder om hem om te draaien. Maar voordat hij net zijn gezicht kan zien, werd Chris wakker. Hij zit weer bij zijn vrienden, maar niet op zijn kamer. Sam Hey, Chris! Let je eigenlijk wel op? Chris Wat? Ik was net nog… Daniël Jij doet de laatste tijd wel heel erg raar Sam Ja, weet je zeker dat alles goed gaat? Chris Ja, ik weet het zeker. Jullie hoeven je geen zorgen te maken! Ze zijn opgelucht dat er niets met Chris was. Maar Chris snapt er niks van. Hij was net nog in zijn kamer en nu is hij op een vreemde plek. Chris ‘Ik dacht dat ik…flauwgevallen was.’ ‘Alles voelt zo…echt’ ‘Wat is nou echt? En wat is nou een droom?’ ‘Ik moet het mijn vrienden vertellen…dat ik rare dromen heb’ Sam Maar Chris, als er iets is…moet je het gewoon zeggen, oké? Chris Hebben jullie eens een droom gehad, waar alles “echt”voelt? Daniël Hey, daar denk ik ook erg vaak over! Wat nou als alles wat je droomt, echt blijkt te zijn…en alles wat je denkt dat echt is, slechts een droom blijkt te zijn. Dat zou raar zijn, dan weet je het verschil tussen realiteit en je dromen niet meer. Daniël houdt ervan om over die nutteloze dingen te discussiëren, maar Sam en Chris zijn duidelijk niet in de stemming. Sam

Waarom vraag je dat, Chris? Chris Ik…ik droom steeds over een jongen. En in mijn dromen “ben” ik hem. Maar het rare is, is dat alles zo echt aanvoelt. Snap je? Stem Chris! Gaat het? Ineens is Chris weer in zijn kamer en ligt op zijn bed. Sam Chris! Laat ons alsjeblieft nooit meer zo schrikken! Daniël Ja, om eerlijk te zijn was ik zelfs ongerust! Chris Wat is er gebeurt? Sam Ik zei even dat je moest gaan liggen, maar daarna wou je niet meer wakker worden. Daniël Ja, we hebben echt alles geprobeerd! Chris begint te lachen. Chris Ik ben zo blij dat ik jullie heb. Sam Daar heb je nou vrienden voor! Daniël Precies! Chris ‘Alex…wie ben jij?’ ‘Sinds ik over jou droom, gebeuren er steeds raardere dingen’ Daniël Chris, heb je zin om met ons mee te gaan?

Chris Waarheen? Daniël Maakt niet uit! We gaan gewoon op ons gevoel af! Dat zeg jij altijd! Chris ‘Dat zeg ik inderdaad altijd’ ‘Er zijn altijd wel mooiere plekken, je moet alleen de tijd hebben om ze te vinden’ Sam Daniël, doe nou rustig! Misschien is Chris te zwak om mee te gaan! Chris Nee hoor, ik kan wel mee! Sam Oké, maar als je weer flauw valt op de fiets ofzo, dan moet je niet mij de schuld geven! Ik heb je gewaarschuwd! Chris Bedankt, Sam. (Éénmaal aangekomen op een plek) Ze zijn aangekomen op precies dezelfde plek als uit de droom van Chris die hij eerder had. Sam Weten jullie nog toen we kleiner waren, dat we nooit het bos in durfden. Daniël lacht. Maar Chris niet. Hij kijkt om zich heen en probeert het zich te herinneren. Daniël Ja, dat was nadat Chris ons bang maakte met zijn spookverhaaltje over die man zonder gezicht, ofzo! Sam herinnert dat zich ook weer en begint te lachten. Sam Oh, ja! En hij zou ons gezicht afpakken als wij het bos ingingen! Weet je nog, Chris? Chris is even stil.

Chris Nee Sam Wat? Chris Nee, ik weet het niet meer Daniël Hoe kun je dat nou zijn verge… Sam duwt haar elleboog tegen de arm van Daniël. Daniël is eventjes stil en kijkt naar beneden. Sam Weet je nog wel toen we een film wouden maken toen we tien waren? Chris Ook niet… Daniël En die keer dan dat Sam ziek was en dat wij haar werkstuk hebben gemaakt? Chris schudt zijn hoofd. Sam Toen kreeg ik een acht en een half… weet je dat écht niet meer? Chris Nee, echt niet… Daniël Je kunt je toch nog wel herinneren dat jij, Sam en ik met z’n allen op vakantie gingen? Hij haalt een foto uit zijn binnenjaszak. Ze staan er alle 3 op. Chris, Daniël en Sam dragen die foto altijd bij zich. Chris Tuurlijk…hoe kan ik dat nou vergeten? Sam haalt vervolgens haar foto ook tevoorschijn. Sam Dat waren eens goede tijden.

Foto’s zeggen eigenlijk zoveel. Daniël Ja, klopt. Chris, waar is jouw foto eigenlijk? Chris grijpt naar zijn binnenjaszak. Maar, de foto is er niet. Hij kijkt vervolgens in zijn andere zakken, maar er is geen foto. Flashback: Alex deed zijn hand in zijn broekzak. Maar er zat geen foto in. Hij keek in zijn andere broekzak, maar daar was ook geen foto. Hij stond op en keek vervolgens in al zijn zakken maar kon de foto nergens vinden. Chris Maar ik heb ‘m altijd bij me. Chris baalt flink en gaat met zijn hand door zijn haren. Hij kijkt sip omlaag en sluit zijn ogen. In de verte hoort hij water. Chris Ik hoor water… Horen jullie dat ook? Sam en Daniël kijken elkaar aan en schudden hun hoofd. Ze willen iets tegen hem zeggen. Sam Chris? Chris Ja? Maar ze kunnen het niet. Sam Laat maar Chris ‘Sinds ik die dromen heb, vergeet ik steeds meer dingen over mijn vrienden’ Hij sluit zijn ogen weer. Daniël We zouden deze foto altijd bij ons houden.

Sam Ja, dat hadden we beloofd. Chris ‘We breken nooit onze beloftes…nooit’ In de verte hoort hij een soort alarm afgaan. Chris Weet ik Hij opent zijn ogen weer. Chris Het spijt me. Zijn vrienden zeggen geen woord. Er valt een onaangename stilte. Chris ‘Niet te geloven dat ik mijn beste vrienden vergeten ben’ Het alarm begint steeds harder af te gaan. Chris begint nu ook een beetje hoofdpijn te krijgen. Hij legt zijn hand op zijn voorhoofd en schudt zijn hoofd zachtjes.

Alex : II Alex wordt wakker door het alarm op zijn wekker dat Chris steeds hoorde. Hij denkt na over zijn droom van net. Alex ‘Dus hoe meer ik over deze jongen droom, hoe meer ik over mijn vrienden vergeet.’ De telefoon gaat. Hij stapt uit bed en loopt naar de telefoon toe. Hij neemt op. Het zijn, zijn vrienden. Alex Hallo, met Alex (even later bij een andere plek) Mara Dit is echt het mooiste plekje waar we ooit zijn geweest Ze zitten aan de kant van een groot meer. Tim Ja, echt wel! Alex En alleen het geluid van water. Flashback: Chris Ik hoor water… Tim Weten jullie wat ik echt haat? Mara

Uhmm…wacht, wacht, wacht! Niks zeggen! Huiswerk maken? Ze lachen allemaal. Maar Alex lacht een beetje voorzichtig en terughoudend. Tim Ja, dat ook! Maar ik haat volwassen worden nog meer! Alex Oh ja? Ik dacht dat jij zo snel mogelijk volwassen wou worden…Ik bedoel je gedraagt je altijd zo volwassen enzo. Tim Nee, echt niet…Als het kon wou ik altijd jong blijven Mara lacht een beetje Mara Dat kan helaas niet, Tim. Maar, hoezo eigenlijk? Tim Je moet opeens zoveel regelen, waar ik nu nog helemaal geen verstand van heb. Mara Och, dat leer je allemaal nog wel Tim Ja, maar het ergst van volwassen worden is dat we elkaar zullen vergeten. Mara Tim, niet elke vriendschap gaat uit elkaar! Er zijn ook mensen die echt verbonden met elkaar zijn, Die elkaar nog herinneren als ze elkaar eigenlijk al vergeten zijn. Alex Wow, mooi gezegd. Ze maakt korte buigbewegingen. Mara Dank je, dank je! Tim Hebben jullie soms ook dat je iets hoort zoals een sirene of water of iets anders… Maar dat het er helemaal niet is. Dat het gewoon allemaal in je hoofd zit.

Alex ‘Wat?...Weet Tim hier meer over?’ Nu je het zegt…soms heb ik dat Tim Mijn theorie is dat je met een ander persoon verbonden bent…die op dat moment vlakbij een sirene of vlakbij water is. Maar dat is puur mijn theorie over verbonden zijn. Alex ‘Tim heeft altijd veel theorieën’ ‘Maar stel je voor dat hij gelijk heeft…’ Mara Dat zou wel eens kunnen kloppen Tim En Mara, jij denkt dat wij met elkaar verbonden zijn? Mara Ja, Vast wel! Dat moet wel! Tim Zo, jij klinkt zelfverzekerd. Hoe weet je dat eigenlijk zo zeker? Mara Wij hebben een speciale vriendschap. Één die veel mensen niet hebben. Wij horen bij elkaar…wij zijn met elkaar verbonden. Vertrouw me. Alex En wat nou als je het fout hebt? Wat nou als we niet verbonden zijn? Mara Dan hebben we altijd onze foto’s nog. Tim Ja, en sommige dingen kún je gewoon nooit vergeten! Mara Ja, zoals die keer toen Alex voor het eerst moest nablijven omdat hij een gevecht was begonnen met…uhh, wat was zijn naam ook alweer? Tim Uhm…was het…Thijs? Mara Ja, hij heette Thijs!

Tim Ik heb ‘m nooit gemogen. Alex Maar, je hebt zijn naam wel onthouden Tim Hey, hem kan ik waarschijnlijk nooit meer vergeten! Die manier hoe hij naar me keek als ik weer een hoger cijfer had gehaald. Alex Opschepper… Ze beginnen alle drie weer te lachen. Mara Maar hij deed het allemaal voor jou, Tim Tim Ja, Thijs wou me voor geen enkel goede reden in elkaar slaan. Maar toen ging Alex voor me staan om me te beschermen, weet je dat nog? Alex ‘Toen ging ik voor Tim staan?...Waarom weet ik hier niks meer van?’ ‘Het lijkt alsof ze het over iemand anders hebben’ Alex weet het gewoon niet meer. Alex Ja, maar dat doen vrienden. Mara Precies, ik weet pas écht als iemand mijn beste vriend is als hij zijn leven wil opofferen voor mij. En dat zouden jullie ook wel doen, toch? Tim Natuurlijk, Mara! Mara En jij, Alex? Alex is stil Alex ‘Ik moet ze de waarheid vertellen’ Alex Mara, Tim…

Hij kijkt even omlaag. Alex Ik weet het niet Mara Hoe bedoel je? Alex Ik weet het gewoon allemaal niet meer! Tim Alex, gaat alles wel goed? Alex Jullie hadden het net over dat ik voor je opkwam, Tim. Ze luisteren aandachtig naar Alex. Alex Maar…Ik kan me dat niet meer herinneren…sorry Alex begint een beetje in paniek te raken. Hij wilt ze echt de waarheid vertellen. Alex Ik kan me niks meer herinneren van ons vriendschap! Niks meer! Helemaal niks! Het spijt me! Alex staat op en loopt een aantal stappen vooruit. Hij staat nu met zijn rug naar Tim en Mara toe. Tim en Mara staan op en vervolgens loopt Mara naar Alex toe en legt haar hand op zijn schouder. Flashback: Toen Chris uiteindelijk achter deze jongen stond, greep hij zijn schouder. Mara Alex, je hoeft je niet te verontschuldigen. Alex krijgt een glimlach op zijn gezicht, maar Mara en Tim kunnen dit niet zien. Alex Er gebeuren de laatste tijd rare dingen Nu loopt Tim ook naar Alex toe. Tim Alex, je bent onze beste vriend. Je kunt ons alles vertellen!

Alex Weten jullie wat? Alex draait zich om. Alex Laten we hier morgen weer met z’n allen naartoe gaan! Dan leg ik jullie alles uit! Alex wordt erg enthousiast over dit idee. Alex Dan trakteer ik jullie op een pizza…zoals we vroeger altijd deden! Mara Morgen? Tim en Mara zijn duidelijk erg geschokt, maar laten niets merken. Mara Dan kan ik niet, sorry. Tim Nee, ik ook niet… Ik had al beloofd om ergens anders te zijn Alex Oh… Tim kijkt op zijn horloge. Tim Jongens, ik moet gaan Vervolgens kijkt Mara op haar horloge. Mara Ja, ik ook Ze lopen weg en laten Alex alleen achter. Hij snapt niet waarom ze zo doen. Alex stopt zijn hand in zijn broekzak en haalt zijn zakhorloge eruit. Toen hij dit deed viel er ook een papiertje uit. Hij pakt het papiertje op. Er staat iets op. “Zondag – 10 jaar samen!” Flashback: Hij schreef op: “Zondag – 10 jaar samen!” Tim gaf een stukje aan Mara en een ander geschreven stukje papier aan Alex.

Tim Beloven dat jullie er zullen zijn? Alex Dat beloven we! Mara Ja! Alex kijkt erg geschokt. Hij is zo kwaad op zichzelf. Alex ‘Ik…ik ben ze echt vergeten’ Hij schudt zijn hoofd. Alex slaat zichzelf tegen zijn hoofd aan. Hij hoort in de verte een telefoon.

Alex & Chris

Chris/Alex wordt wakker en pakt de telefoon op die afging. Chris/Alex Hallo? … Ja, ik kom eraan Éénmaal aangekomen Chris/Alex loopt zo snel mogelijk naar zijn vrienden die hem hadden gebeld. Hij ziet ze samen staan. Daniël/Mara Chris/Alex…We hebben het gevoel dat je ons vergeten bent. Chris/Alex Wat? Ik ben jullie niet vergeten! Tim/Sam Je vergat al onze herinneringen… Volgens mij weet je niet eens meer wie we zijn! Chris/Alex Doe niet zo stom! Hoe kan ik jullie nou ooit vergeten!?! Tim/Sam Waar gingen we afgelopen vakantie dan naartoe? Chris/Alex Naar…Uhmmm… Tim/Sam Je weet het echt niet meer hè? Daniël/Mara Weet je trouwens nog wel hoe we heten? Chris/Alex Vragen jullie dit nou echt aan mij? Daniël/Mara Geef dan antwoord… Chris/Alex zucht.

Chris/Alex Jullie zijn… Chris/Alex wilt hun namen uitspreken, maar het lukt gewoon niet. Hij probeert diep in zijn herinneringen te graven, maar komt net niet ver genoeg. Hij was hun namen gewoon vergeten. Daniël/Mara Dat bedoelen we nou. Chris/Alex Het…het spijt me, maar… Tim/Sam Je hoeft het niet uit te leggen… We weten genoeg Chris/Alex kan nog steeds niet begrijpen wat er zojuist gebeurde. Hij kijkt omlaag en sluit zijn ogen om toch de namen te herinneren, maar het lukt echt niet. Alex/Chris ‘Hoe kan dit?’ Hij kijkt weer voor zich, maar zijn vrienden zijn weg. Hij begint een beetje paniekerig te worden. Hij schudt zijn hoofd en begint te rennen. Chris/Alex wilt het liefst alles gewoon kwijt, dus begint hij maar te rennen. Zelf weet hij ook niet waar naartoe. Alles spookt rond in zijn hoofd. Hij komt uit op de heuvel en begint enorm hard te schreeuwen. Vervolgens valt hij op zijn knieën. Zijn handen raken het gras. Hij voelt iets in zijn hart. Dit gevoel was er, sinds zijn dromen, altijd al. Maar nu wordt het gevoel veel sterker. Het is een bekend gevoel. Ze kunnen met elkaar communiceren zonder hun mond open te doen. Alex/Chris Wie, wie ben jij? Alex/Chris Ik ben Alex/Chris Alex/Chris Door jou ben ik mijn vrienden vergeten! Ze kijken verdrietig naar beneden.

Hij sluit zijn ogen. Alex/Chris Ik ben gewoon mijn beste vrienden vergeten! Als Alex/Chris weer voor zich kijkt, lag er ineens een foto voor zich. Hij pakt de foto. Er staan 2 kinderen op. Het is zichzelf. Naast hem staat nog iemand anders. De 2 kinderen zitten ook op de heuvel. Heel veel Flashbacks door elkaar heen: -Alex en Chris als klein kind met elkaar spelen. - Chris Maar alles voelt wel erg…bekend op één of andere manier - Mara Ware vriendschap blijft echt voor eeuwig! - Alex Dus hoe meer ik over deze jongen droom, hoe meer ik over mijn vrienden vergeet. -Daniël Wat nou als alles wat je droomt, echt blijkt te zijn…en alles wat je denkt dat echt is,slechts Een droom blijkt te zijn? -Tim Hebben jullie soms ook dat je iets hoort zoals een sirene of water of iets anders… Maar dat het er helemaal niet is. Dat het gewoon allemaal in je hoofd zit. - Sam Foto’s zeggen eigenlijk zoveel. - Mara Niet elke vriendschap gaat uit elkaar! Er zijn ook mensen die echt verbonden met elkaar zijn, Die elkaar nog herinneren als ze elkaar eigenlijk al vergeten zijn. -Tim Mijn theorie is dat je met een ander persoon verbonden bent…die op dat moment vlakbij een sirene is of vlakbij water. Maar dat is puur mijn theorie over verbonden zijn. - Alex Dus hoe meer ik over deze jongen droom, hoe meer ik over mijn vrienden vergeet. Vooral die laatste zin is belangrijk. Want sinds zijn dromen, is hij vergeten wie zijn echte vrienden zijn. Alex Jij…jij bent mijn beste vriend

Chris Wij…zijn…vrienden? Om hun heen liggen allemaal foto’s van hun. Er komen steeds meer flashbacks. En steeds meer. En steeds meer. Totdat Chris wakker wordt. Hij hoort een deuntje. Het is zijn mobiel. Chris stapt uit bed en neemt zijn mobiel op. Het is Alex aan de lijn Chris Hallo, met Chris Alex Hey slaapkop, met Alex Ik zit nu op onze magische plek…je weet wel, de heuvel! Chris En jij wilt dat ik naar je toe kom? Alex Het liefst wel… Chris Maar ik lag net zo lekker… Alex Je hebt de hele vakantie nog om uit te slapen! Chris pakt de foto (waar Chris en Alex als kind op stonden) op en kijkt er glimlachend naar. Chris Oké, ik kom er zo aan! Alex Is goed! Alex hangt op. Hij zit op de heuvel denkend aan alles wat er is gebeurt. Alex kijkt ook naar diezelfde foto waar Chris naar keek. Het was geen droom meer, ze waren gewoon met elkaar verbonden. Als laatst zie je een ‘zoom out’ van de heuvel naar de gehele wereld. Terwijl je dit ziet, hoor je de volgende tekst: Alex We leven met z’n miljarden op deze wereld. Ieder mens volgt zijn of haar eigen afzonderlijke weg.

Maar toch zijn we met z’n allen verbonden.

Geschreven door: Robert-Jonathan Koeyers

Connected

Geschreven door: Robert-Jonathan Koeyers