Chapter7

CS313: Object-Oriented Programming

บทที่ 7: การประมวลผลขอมูล String

บทที่ 7 การประมวลผลขอมูล String 7.1 การประกาศขอมูล String เปน class ใน java.lang.String ซึง่ ถูกนําเขามาในโปรแกรมโดยอัตโนมัติ ดังนั้นจึงไมจําเปน ตองใชคําสั่ง import เพื่อนํา class เขาสูการประมวลผล ก็สามารถเรียกใชได class String ไดเตรียม constructors ( constructors เปน method ทีใ่ ชสาหรั ํ บการกําหนดคาเริ่มตน ใหกับ object ของ class ) ไวทงั้ หมด 9 แบบ ตัวอยางที่ 1 เปนตัวอยางการใช class String โดยผาน constructors จํานวน 7 แบบดวยกัน ตัวอยางที่ 1 1 public class StringConstructors { 2 3 public static void main (String args[]) { 4 char charArray[] = { ‘b’, ‘i’, ‘r’, ‘t’, ‘h’, ‘ ‘, ‘d’, ‘a’, ‘y’ }; 5 byte byteArray[] = { (byte) ’n’, (byte) ‘e’, (byte) ‘w’, (byte) ‘ ‘, (byte) ‘y’, 6 (byte) ‘e’, (byte) ‘a’, (byte) ‘r’ }; 7 StringBuffer buffer; 8 String s, s1, s2, s3, s4, s5, s6, s7, output; 9 10 s = new String( “hello” ); 11 buffer = new StringBuffer( “Welcome to Java Programming” ); 12 13 s1 = new String(); 14 s2 = new String( s ); 15 s3 = new String( charArray ); 16 s4 = new String( charArray, 6, 3 ); 17 s5 = new String( byteArray, 4, 4 ); 18 s6 = new String( byteArray ); 19 s7 = new String( buffer ); 20 21 output = “s1 = “ + s1 + 22 “\ns2 = “ + s2 + 23 “\ns3 = “ + s3 + 24 “\ns4 = “ + s4 + 25 “\ns5 = “ + s5 + 26 “\ns6 = “ + s6 + 27 “\ns7 = “ + s7; 28 System.out.println(output); 29 30 } // end method main 31 32 } // end class StringConstructors

การเรียกใช method ตางๆ ของ class String จําเปนตองมีการสราง object ขึน้ มากอน ดังแสดงใน บรรทัดที่ 7,8,10 และ 11 หลักการการประกาศ object จะเหมือนกับการประกาศ object ของ class อื่นๆ

2/2545

1

CS313: Object-Oriented Programming

บทที่ 7: การประมวลผลขอมูล String

Constructor ทั้ง 7 แบบ แสดงในบรรทัดที่ 13 – 19 ดังมีรายละเอียด ดังนี้ บรรทัดที่ 13 คาเริ่มตนของ s1 จะไมมกี ารเก็บอักขระใดๆ ความยาวจะเทากับ 0 บรรทัดที่ 14 เปนการ copy ขอความของ s ใหกับ s2 บรรทัดที่ 15 constructor นีจ้ ะเปนการรับคาของตัวแปรชุดของ character และกําหนดเปนคาเริ่มตน ใหกับ s3 บรรทัดที่ 16 constructor นีเ้ ปนการกําหนดคาของสมาชิกบางตัวของตัวแปรชุดของ character โดย ตัวเลขตัวแรก เปนตําแหนงเริ่มตนของตัวอักขระที่ตองการ ตัวเลขตัวที่สอง เปนจํานวนสมาชิกนับจากตําแหนง เริม่ ตน ที่ตองการกําหนดใหกับ object ของ class String บรรทัดที่ 17 การทํางานของ constructor นีจ้ ะคลายกับบรรทัดที่ 16 เพียงแตชนิดขอมูลจะเปนแบบ byte การกําหนดตัวเลขดังแสดงในบรรทัดที่ 16 และ 17 หากตัวเลขลําดับ หรือจํานวนตัวอักขระ เกินขอบเขต ของตัวแปรชุด โปรแกรมจะจัดวามี error เกิดขึน้ ซึ่งจะมีการเรียก StringIndexOutOfBoundsException เพื่อ บอกใหผูใชทราบถึงขอผิดพลาดที่เกิดขึ้น บรรทัดที่ 18 เปนการรับคาของตัวแปรชุดของ byte ทัง้ ชุด และกําหนดเปนคาเริ่มตนใหกับ s6 บรรทัดที่ 19 เปนการกําหนดคาเริ่มตนใหกับ s7 โดยรับมาจาก object ของ class StringBuffer ซึ่ง เปน class ทีม่ ขี นาดไมตายตัว แตจะขึ้นอยูกับจํานวนอักขระใน string นั้นๆ 7.2 String Methods: length, charAt and getChars ตัวอยางที่ 2 public class StringMisc { public static void main ( String args[] ) { String s1, output; char charArray[]; s1 = new String( “hello there” ); charArray = new char [5]; // output the string output = “s1: “ + s1; // test the length method output += “\nLength of s1: “ + s1.length(); // loop through the characters in s1 and display reversed output += “\nThe string reversed is: “; for ( int j = s1.length() –1; j>=0; j--) output += s1.charAt(j) + “ “; // copy characters from string into char array s1.getChars(0, 5, charArray, 0 ); output += “\nThe character array is: “; for ( int j=0; j
2/2545

2

CS313: Object-Oriented Programming

บทที่ 7: การประมวลผลขอมูล String

length() เปน method ที่ return คาจํานวนอักขระใน string นั้นๆ method นีใ้ น class String จะมี การเรียกใชงานที่ตางกับ length ของ arrays กลาวคือ length ใน class String ตองมีเครื่องหมาย () ปดทายทุก ครั้ง สวนของ arrays นั้นไมตองมี charAt() เปน method ที่ return ตัวอักขระในตําแหนงที่ระบุ อักขระตัวแรกของ string จะเปนลําดับที่ 0 ซึง่ เหมือนกับการอางอิงสมาชิกในตัวแปรชุด getChars() เปนการ copy sub-string ไปเก็บไวที่ตัวแปรชุด ชนิด character ตัวเลขตัวแรกคือ ตําแหนงของอักขระที่จะเริ่มตน copy ตัวเลขตัวทีส่ อง เปนตําแหนงถัดจากตําแหนงสุดทายของตัวอักขระที่ ตองการ copy parameter ตัวที่ 3 เปนชื่อตัวแปรชุดที่จะเก็บขอมูลที่ copy สวนตัวเลขตัวสุดทายเปน ตําแหนงเริ่มตนของตัวแปรชุดที่จะนําชุดอักขระไปเก็บไว 7.3 การเปรียบเทียบขอมูล String มีการเปรียบเทียบ 4 ลักษณะ ดังนี้ 1. String1.equals(String2) 2. String1.equalsIgnoreCase(String2) เปนตัวพิมพใหญ หรือตัวพิมพเล็ก 3. String1.compareTo(String2) นอยกวา หรือเทากัน 4. String1.substring(start, pastEnd)

// เปรียบเทียบขอความระหวาง String1 กับ String2 // เปรียบเทียบขอความโดยไมคํานึงถึงวาอักษรนั้น // เปรียบเทียบขอความใหผลในลักษณะมากกวา // ตัดขอความตั้งแตตําแหนง start ถึง pastEnd

ตัวอยางที่ 3 class SortArray { public static void main ( String args[] ) { String text[] = { “Java”, “Computer”, “Memory”, "String”, “Book”, “Array”, “Object”, “Polymorphism”, “Inheritance” }; int tmp; String tmpString; for (int j=0; j 0) tmp = k; tmpString = text[j]; text[j] = text[tmp]; text[tmp] = tmpString; } for (int m=0; m
2/2545

3

CS313: Object-Oriented Programming

บทที่ 7: การประมวลผลขอมูล String

String1.equals(String2) ในการเปรียบเทียบขอมูลประเภท String ไมสามารถใชตัวกระทํา ‘==’ ในการทดสอบได เนื่องจาก String เปน class ตัวแปรทีต่ ั้งขึ้นเปนการเก็บที่อยูของขอมูล ไมไดเก็บตัวขอมูล method equals นี้ จะทําการเปรียบเทียบ String1 และ String2 วาเหมือนกันหรือไม ซึ่งจะเปนการ เปรียบเทียบแบบ case sensitive กลาวคือ ตัวอักษรพิมพใหญ กับตัวอักษรพิมพเล็กจะถือวาเปนคนละตัวกัน String1.equalsIgnoreCase(String2) มีการทํางานเหมือนกับ method equals แตจดุ ที่แตกตางคือ ในกรณีนี้ตัวอักษรพิมพใหญ กับตัว อักษรพิมพเล็กจะถือวาเปนตัวเดียวกัน String1.compareTo(String2) เปนการเปรียบเทียบขอมูล String1 กับ String2 โดยจะเปรียบเทียบทีละตัวอักษร และผลการเปรียบ เทียบจะคืนคาเปนจํานวนเต็ม ดังนี้ ถา String1 เหมือนกับ String2 จะคืนคา 0 ถา String1 มีรหัส ASCII นอยกวา String2 จะคืนคา ติดลบ ถา String1 มีรหัส ASCII มากกวา String2 จะคืนคา เปนบวก String1.substring(start, end) เปนการดึงบางสวนของ string (sub-string) เชน String aName = “Java Programming”; String subStr = new String( aName.substring( 0, 3) ); subStr จะมีคาตัวอักษร 3 ตัวแรกของ aName คือ Jav 7.4 Method อืน่ ๆ ของ class String ตัวอยางที่ 4 public class StringMisc2 { public static void main( String args[] ) { String s1 = new String( “hello” ), s2 = new String( “GOOD BYE” ), s3 = new String( “ spaces “), output; output = “s1 = “ + s1 + “\ns2 = “ + s2 + “\ns3 = “ + s3; // test method replace output += “ \n\nReplace ‘l’ with ‘L’ in s1: “ + s1.replace(‘l’, ‘L’); // test toLowerCase and toUpperCase output += “\n\ns1.toUpperCase() = “ + s1.toUpperCase() + “\ns2.toLowerCase() = “ + s2.toLowerCase();

2/2545

4

CS313: Object-Oriented Programming

บทที่ 7: การประมวลผลขอมูล String

ตัวอยางที่ 4 (ตอ) // test trim method output += “\n\ns3 after trim = \” “ + s3.trim() + “\””; // test toString method output += “\n\ns1 = “ + s1.toString(); // test toCharArray method char charArray[] = s1.toCharArray(); output += “\n\ns1 as a character array = “; for ( int j=0; j
7.5 StringBuffer การเปลี่ยนแปลงคาของ String ทุกครัง้ จะเปนการจองเนื้อที่ใหมใหทุกครั้ง หรือกลาวอีกนัยหนึ่งคือ เปน class ทีอ่ นุญาตใหอานไดอยางเดียว จะไมมีการแกไขขอมูลในตัวแปรประเภท String StringBuffer จะเปนการแกปญหาโดยไมตองจองเนื้อที่ใหมทุกครั้ง นัน่ คือ อนุญาตใหมีการแกไขตัว ขอมูลได โดย class StringBuffer นี้มี constructor 3 รูปแบบ คือ public StringBuffer() // เตรียมเนื้อที่สําหรับขอมูล โดยปกติจะเตรียมใหประมาณ 16 ตัวอักษร public StringBuffer(int length) // กําหนดขนาดที่ตองการ แตยังไมมีขอมูลที่จะเก็บ public StringBuffer(String S) // เก็บขอมูลตามที่กําหนด ขนาดจะเทากับขนาดที่กําหนด บวกอีก 16 ตัวอักษร ทุกๆ StringBuffer จะมีขนาดจํากัด แตเมื่อมีการเพิ่มจํานวนตัวอักษร Java จะเพิ่มขนาดใหโดย อัตโนมัติ method ของ StringBuffer ประกอบดวย - length // จะ return จํานวนอักขระที่อยูใน StringBuffer - capacity // จะ return จํานวนอักขระที่สามารถเก็บไวที่ StringBuffer ได - setLength // เปนการกําหนดจํานวนอักขระที่อยูใน StringBuffer - ensureCapacity // เปนการกําหนดขนาดความจุตํ่าสุดที่ StringBuffer นัน้ จะ เก็บอักขระได - charAt // จะ return อักขระที่อยูในตําแหนงที่ระบุใน method charAt 2/2545

5

CS313: Object-Oriented Programming

บทที่ 7: การประมวลผลขอมูล String

- setCharAt

-

// method นี้จะมี argument 2 ตัวคือ ตัวเลขที่ระบุตําแหนง ของอักขระ และตัวอักขระ โดย method นีจ้ ะเปลี่ยนอักขระ ทีอ่ ยูในตําแหนงที่ระบุใน method นี้ ใหเปนอักขระที่ระบุ เปน argument ใน method นี้นั่นเอง getChars // จะ return คา array ชนิด character ทีม่ คี วามยาว และขอ มูลเหมือนกับที่อยูใน StringBuffer นั้นๆ reverse // จะเปนการเปลี่ยนลําดับการเรียงอักขระใน StringBuffer String1.append(String2) // นําขอมูลใน String2 ตอทาย String1 String2.insert(position, String2) // แทรก String2 ตามตําแหนงที่กําหนดในสวนของ position ที่ String1 อักษรตัวแรกของ String จะเริ่มจาก 0 delete และ deleteCharAt // เปนการลบอักขระที่อยูใน StringBuffer

ตัวอยางที่ 5 : เปนตัวอยางการใชงาน method length, capacity, setLength และ ensureCapacity import javax.swing.*; public class StringBufferCapLen { public static void main( String args[] ) { StringBuffer buf = new StringBuffer( "Hello, how are you?" ); String output = "buf = " + buf.toString() + "\nlength = " + buf.length() + "\ncapacity = " + buf.capacity(); buf.ensureCapacity( 75 ); output += "\n\nNew capacity = " + buf.capacity(); buf.setLength( 10 ); output += "\n\nNew length = " + buf.length() + "\nbuf = " + buf.toString(); JOptionPane.showMessageDialog( null, output, "StringBuffer length and capacity Methods", JOptionPane.INFORMATION_MESSAGE ); System.exit( 0 ); } }

2/2545

6

CS313: Object-Oriented Programming

บทที่ 7: การประมวลผลขอมูล String

ตัวอยางที่ 6 : เปนตัวอยางการใชงาน method charAt, setCharAt, getChars และ reverse import javax.swing.*; public class StringBufferChars { public static void main( String args[] ) { StringBuffer buf = new StringBuffer( "hello there" ); String output = "buf = " + buf.toString() + "\nCharacter at 0: " + buf.charAt( 0 ) + "\nCharacter at 4: " + buf.charAt( 4 ); char charArray[] = new char[ buf.length() ]; buf.getChars( 0, buf.length(), charArray, 0 ); output += "\n\nThe characters are: "; for ( int i = 0; i < charArray.length; ++i ) output += charArray[ i ]; buf.setCharAt( 0, 'H' ); buf.setCharAt( 6, 'T' ); output += "\n\nbuf = " + buf.toString(); buf.reverse(); output += "\n\nbuf = " + buf.toString(); JOptionPane.showMessageDialog( null, output, "Demonstrating StringBuffer Character Methods", JOptionPane.INFORMATION_MESSAGE ); System.exit( 0 ); } }

ตัวอยางที่ 7 : เปนตัวอยางที่ใชงาน method append import javax.swing.*; public class StringBufferAppend { public static void main( String args[] ) { Object o = "hello"; String s = "good bye"; char charArray[] = { 'a', 'b', 'c', 'd', 'e', 'f' }; boolean b = true; char c = 'Z'; int i = 7; long l = 10000000; float f = 2.5f; double d = 33.333; StringBuffer buf = new StringBuffer();

2/2545

7

CS313: Object-Oriented Programming

บทที่ 7: การประมวลผลขอมูล String

ตัวอยางที่ 7 (ตอ) buf.append( o ); buf.append( " " ); buf.append( s ); buf.append( " " ); buf.append( charArray ); buf.append( " " ); buf.append( charArray, 0, 3 ); buf.append( " " ); buf.append( b ); buf.append( " " ); buf.append( c ); buf.append( " " ); buf.append( i ); buf.append( " " ); buf.append( l ); buf.append( " " ); buf.append( f ); buf.append( " " ); buf.append( d ); JOptionPane.showMessageDialog( null, "buf = " + buf.toString(), "Demonstrating StringBuffer append Methods", JOptionPane.INFORMATION_MESSAGE ); System.exit( 0 ); } }

ตัวอยางที่ 8 : เปนตัวอยางการใชงาน method insert delete และ deleteCharAt import javax.swing.*; public class StringBufferInsert { public static void main( String args[] ) { Object o = "hello"; String s = "good bye"; char charArray[] = { 'a', 'b', 'c', 'd', 'e', 'f' }; boolean b = true; char c = 'K'; int i = 7; long l = 10000000; float f = 2.5f; double d = 33.333; StringBuffer buf = new StringBuffer(); buf.insert( 0, o ); buf.insert( 0, " " ); buf.insert( 0, s ); buf.insert( 0, " " ); buf.insert( 0, charArray );

2/2545

8

CS313: Object-Oriented Programming

บทที่ 7: การประมวลผลขอมูล String

ตัวอยางที่ 8 (ตอ) buf.insert( 0, " " ); buf.insert( 0, b ); buf.insert( 0, " " ); buf.insert( 0, c ); buf.insert( 0, " " ); buf.insert( 0, i ); buf.insert( 0, " " ); buf.insert( 0, l ); buf.insert( 0, " " ); buf.insert( 0, f ); buf.insert( 0, " " ); buf.insert( 0, d ); String output = "buf after inserts:\n" + buf.toString(); buf.deleteCharAt( 10 ); // delete 5 in 2.5 buf.delete( 2, 6 ); // delete .333 in 33.333 output += "\n\nbuf after deletes:\n" + buf.toString(); JOptionPane.showMessageDialog( null, output, "Demonstrating StringBufferer Inserts and Deletes", JOptionPane.INFORMATION_MESSAGE ); System.exit( 0 ); } }

ขอควรระวังในการใช method ทีเ่ กีย่ วของกับการอางอิงตําแหนงของอักขระใน StringBuffer เชน charAt deleteCharAt ฯลฯ คือคาตัวเลขที่อางอิงตําแหนงนั้นจะตองมีคามากกวาหรือเทากับ 0 และนอยกวา คาความยาวของอักขระใน StringBuffer

2/2545

9