Catapult

ณ เมืองเจด เมืองแห่งการทหารซึ่งตั้งอยู่บนทวีปกรา นา ทวีปที่เต็มไปด้วยการรบราฆ่าฟัน เมืองที่เข้มแข็งถึงจะมี ความเป็นอยู่ที่อุดมสมบูรณ์ เมืองที่ตกเป็นเมืองขึ้นจะถูกริบ ข้าวปลาอาหาร และผู้คนก็ต้องมาทำางานในเมืองหลวง หลั ง จากสงครามครั้ ง สุ ด ท้ า สิ้ น สุ ด ลง จำา นวนทหารที่ สูญเสียไปจากการทะลวงกำาแพงและป้อมปราการต่างๆ ของ ข้ า ศึ ก นั้ น เป็ น จำา นวนที่ สู ง มาก ด้ ว ยเหตุ นี้ จิ ต ตะ กษั ต ริ ย์ ผู้ ปกครองเมืองนี้ได้รู้สึกเดือดเนื้อร้อนใจยิ่งนัก “ข้าไม่อยากให้ทหารของข้าต้องไปตายอย่างสูญเปล่าเช่นนั้น พวกเจ้าจงออกเดินทางกระจายข่าวว่า ข้าจะให้รางวัลแกคน ที่แก้ปัญหานี้ให้ข้า” จิตตะพูด “ขอรั บ นายท่ า น ” เหล่ า ข้ า ราชการต่ า งน้ อ มรั บ และรี บ ไป กระจายกันแพร่ข่าว ณ หมู่บ้านสปิริต หมู่บ้านซึ่งเป็นเมืองขึ้นของเมืองเจด ยั ง มี นั ก ประดิ ษ ฐ์ ห นุ่ ม อั จ ฉริ ย ะ ผู้ กำา ลั ง ขะมั ก เขม้ น สร้ า งสิ่ ง ประดิษฐ์อยู่ในตอนนี้ แป๊ง แป๊ง เป๊ง โป๊ง “ทำาอะไรอยู่น่ะคะเน” ชายชราพูดหลังจากเดินเข้ามาในโกดัง หลังหมู่บ้าน “ข้ากำาลังสร้างอาวุธที่จะใช้ทำา ลายป้อมปราการของศัตรูจาก ระยะไกลน่ะท่านพ่อ เมื่อ 2-3 วันก่อน มีข้าราชการจาเมือง เจดเดิ น ทางมาประกาศหาผู้ ที่ จ ะช่ ว ยแก้ ปั ญ หาให้ ท่ า นจิ ต ตะ”คะเนพูดตอบรับพ่อของเขา “ท่านจิตตะ เราเสียกำาลังทหารส่วนหน้าไปแล้ว 200 นาย ขอรับ ป้อมปราการของศัตรูแข็งแกร่งมาก” นายทหารผู้หนึ่ง เข้ามารายงาน “หนอย อำามาตย์เจ้าจงไปเพิ่มรางวัลเดี๋ยวนี้ ข้าต้องการอาวุธ ชั้นยอดที่จะทำาลายป้อมปราการเหล่านี้ให้ได้ ศึกครั้งนี้ข้าไม่ ต้องการให้ยืดเยื้อไปนานนัก” จิตตะพูดอย่างเร่งร้อน “ท่านพ่อ ข้าทำาสำาเร็จแล้ว” จิตตะตะโกนอย่างดีใจ

“เจ้าโง่ ทำาแบบนี้จะไปเคลื่อนที่มันได้อย่างไร เจ้าลองใส่ อะไรให้มันสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างง่ายๆ หน่อยสิ” พ่อของ คะเนตวาดกลับมา “อืม งั้นลองนี่ แป๊ง โป๊ง เป๊ง เปงไงมั่งท่านพ่อ “ “อืม ข้าว่าการจะบรรจุกระสุนที่แข็งแรงขนาดทำาลายป้อม ปราการได้นั้น ลำาพังคนเพียงคนเดียวไม่สามารถยกขึ้นได้แน่ เจ้าต้องสร้างพื้นให้คนสามารถเข็นมันขึ้นมาได้” “โอเคเลยท่านพ่อ” 2-3 วันต่อมา “ท่านพ่อเป็นยังไงบ้าง” คะเนตะโกนเรียกท่านพ่อของเขาอีก ครั้ง “โอ้ววว คะเน เตรียมตัวออกเดินทางกันเลย พวกเราต้องรีบ นำาสิ่งนี้ไปเสนอให้ท่านจิตตะโดยด่วน ว่าแต่แกจะเรียกมัน ว่าอะไรล่ะ ได้ตั้งชื่อรึยัง” พ่อของคะเนถามด้วยความสงสัย “อ๋อ ข้าคิดไว้แล้ว ข้าจะให้มันชื่อว่า Catapult “ เมืองหลวงเจด “ท่านจิตตะครับ มีชายชรากับเด็กหนุ่มนำาสิ่งก่อสร้างขนาด มหึมา มาขอเข้าเฝ้าขอรับ” นายทหารผู้ทำาหน้าที่เฝ้าประตูเข้า มารายงาน “ให้เข้ามาได้เลย” จิตตะกล่าว “นายท่าน ลูกข้า คะเน ได้ตั้งใจที่จะประดิษฐ์อาวุธชิ้นนี้มาให้ ท่านได้ใช้ ลูกข้อขอเรียกมันว่า Catapult มันคือเครื่องยิงหิน ที่ไว้ใช้จัดการป้อมปราการของข้าศึกจากระยะไกลดีดียิ่งนัก” ท่านพ่อกล่าวโดยฉับไว “อืม เจ้าเก่งมากคะเน ไหนลองแสดงวิธีใช้งานมันให้ข้าดูสิ” จิตตะกล่าวอย่างพอใจ “ขอรับ ขั้นแรกต้องนำาแท่นวางหินลงมาตำ่าที่สุด แล้วนำาก้าน เกี่ยวมาดึงไว้ กึก กึก กึก ครึก ่ จากนั้นช่วยกันนำาก้อนหินไป วาง แล้วก็ เฟี้ยววววววววววว ตูมมมมมมม “ คะเนรีบ อธิบาย

“อื้อหือ ยอดจริงๆ ยอดเยี่ยมมาก ข้าจะให้เจ้าและพ่อของเจ้า ได้เป็นนักประดิษฐ์หลวง ซึ่งจะขึ้นตรงกับราชสำานัก” จิตตะ กล่าวอย่างยินดียิ่งนัก จากนั้นเมื่อการรบมีการใช้ catapult ป้อมปราการก็ไม่ อาจทนทานได้ เมืองเจดได้รับชัยชนะอย่างท่วมท้น ทหาร และชาวบ้านต่างพากันยินดีเนื่องจากยอดผู้เสียชีวิตลดลง เป็นอย่างมาก นักประดิษฐ์ทั้งสองก็กลายเปงยอดนัก ประดิษฐ์หลวงแห่งราชสำานักตลอดไป