AH SEBAHAT ABLA !.. Kahvenin önünden Şöyle salınır geçerken Hayat dururdu sanki Zamana değmeden Bulaşır neş'esi Konuşup söylerken Dağılırdı gam keder İnsanın kalbinden
Mahallenin sevgilisi Kadeh gibi çınlar sesi Yaz kış açık penceresi Ah, sebahat abla! Patiskadan perdeleri Rüzgar taşır etekleri Saksıları, çiçekleri Ah, kokuyor hala!
Camlarına vururken Batan güneşin rengi Radyoda ince saz Söyler kalptekini Ne ruhun esrarı Ne aşkın kudreti Herkes öder gün gelir Payına düşeni
Mahallenin afillisi Siyah meşinden ceketi Yara gibi gülümserdi Ah, Eşref ağbi Rakıyı susuz içerdi Sebahat ablayı sevdi Ortalığı duman etti Ah, Eşref ağbi
İkisi de sahipsizdi Kimse bilmez neden bitti Kavuşmadan kaderleri Ah, bu şarkı bitti.