ορθόδοξος τύπος 11-12-09

ΚΕΜΠΑ 3645 ΚΩΔΙΚΟΣ 3053

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 60,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20 ΕΤΟΣ ΜΘ´ ΑΡ. ΦΥΛΛ. 1810 ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος ΓΡΑΦΕΙΑ: ΚΑΝΙΓΓΟΣ 10 – 106 77 ΑΘΗΝΑΙ – ΤΗΛ. 210-38 16 206 ΤΕΛΕΦΑΞ ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ 210-81 36 981 ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΥ 210-38 28 518 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009 Δανιὴλ καὶ Λουκᾶ νέου τῶν Στυλιτῶν

Η

ΓΕΝΝΗΣΙ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ στὴ Βηθλεὲμ τῆς ᾿Ιουδαίας εἶχε πολλὰ σημεῖα ταπεινώσεως, ἀφοῦ ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ χάριν ἡμῶν «ἐκένωσεν ἑαυτὸν» καὶ «ἐταπείνωσεν ἑαυτόν» (Φιλιπ. β´ 7 καὶ 8). ᾿Αλλ᾿ ἡ γέννησι δὲν εἶχε μόνο πολλὰ σημεῖα ταπεινώσεως, εἶχε καὶ ὀλίγα σημεῖα δόξης. ῞Ενα σημεῖο δόξης κατὰ τὴ νύκτα τῆς γεννήσεως εἶνε ἡ ἐμφάνισι στὴ γῆ, στὴν περιοχὴ τῆς Βηθλεέμ, κατοίκου τοῦ οὐρανοῦ, ἀγγέλου, κομίζοντος μέγα μήνυμα, μέγα ἄγγελμα καὶ διάγγελμα. Στὴν περιοχὴ τῆς Βηθλεὲμ ἦταν ποιμένες, οἱ ὁποῖοι ἔμεναν στὴν ὕπαιθρο καὶ φύλαγαν βάρδιες τὴ νύκτα γιὰ τὸ ποίμνιό τους. Σ᾽ αὐτοὺς δὲ

Ἐν ὄψει τῶν Χριστουγέννων

ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΖΩΩΝ ΚΑΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΛΑΩΝ

τοὺς ποιμένες ἐμφανίσθηκε ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου καὶ δόξα τοῦ Κυρίου, θεία λάμψι, ἔλαμψε γύρω τους, καὶ φοβήθηκαν μέ φόβο μεγάλο. ῞Ενας κάτοικος τοῦ οὐρανοῦ ἔχει τὴ δύναμι νὰ προκαλέσῃ τὸ φόβο καὶ τὸν τρόμο ὄχι μόνο σὲ μικρό, ἀλλὰ καὶ σὲ μέγα καὶ ἀναρίθμητο πλῆθος ἀνθρώπων. Ζη-

Γράφει ὁ κ. Ν. ᾿Ι. Σωτηρόπουλος, θεολόγος καὶ φιλόλογος

λεύουμε τοὺς ἀγγέλους γιὰ τὴ μεγάλη δύναμί τους; ᾿Αλλὰ καὶ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ἂν εἴμεθα τοῦ Κυρίου, φεύγοντας ἀπὸ τὸν δοκιμαστικὸ τοῦτο κόσμο καὶ μεταβαίνοντας στὸν οὐρανὸ θὰ εἴμεθα «ἰσάγγελοι» (Λουκ. κ´ 36) καὶ θὰ ἔχωμε δύναμι καὶ δόξα

ὅπως οἱ ἄγγελοι. ῾Ο ἄγγελος καθησύχασε τοὺς κατατρομαγμένους ποιμένες καὶ μετέδωσε σ᾿ αὐτοὺς τὸ οὐράνιο μήνυμα, ποὺ τὸν μεγάλο φόβο ἀντικαθιστοῦσε μὲ τὴ μεγάλη χαρά. ῾Ο οὐρανὸς διὰ τοῦ ἀγγέλου ἀνήγγελλε

στοὺς ποιμένες τὴ γέννησι τὴν ἀσυγκρίτως ἀνώτερη καὶ σημαντικώτερη ὅλων τῶν γεννήσεων, ποὺ γίνονται ἀπὸ τὰ ἀδύνατα αὐτὰ πλάσματα, ποὺ λέγονται γυναῖκες. Γεννᾶται ἡ ἀπορία· Γιατί ὁ ἄγγελος τὸ μήνυμα τῆς γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ μετέδωσε στοὺς ποιμένες τῆς Βηθλεέμ, τοὺς ταπεινοὺς βοσκούς, καὶ ὄχι

στοὺς πνευματικοὺς ποιμένες τοῦ ᾿Ισραήλ, τοὺς ἀρχιερεῖς στὰ ῾Ιεροσόλυμα; Γιατί ἡ ἐπισημότερη γέννησι, ποὺ συνέβη στὸν κόσμο, ἀνακοινώθηκε σὲ ἀσήμους, καὶ ὄχι στοὺς ἐπισήμους, τοὺς ἀντιπροσώπους τοῦ Θεοῦ; ῾Ο Θεὸς διὰ τοῦ ἀγγέλου ἐνήργησε κατ᾿ αὐτὸ τὸν τρόπο γιὰ πολλοὺς λόγους· Οἱ θεωρούμενοι ἀντιπρόσωποι τοῦ Θεοῦ δὲν ἦταν ἀληθινοὶ ἀντιπρόσωποί του. Στὴν πραγματικότητα δὲν ἀντιπροσώπευαν τὸ Θεό, ἀλλὰ τοὺς ἑαυτούς των. Οἱ θεωρούμενοι πνευματικοὶ ποιμένες τοῦ ᾿Ισραὴλ δὲν διακρίνονταν γιὰ πνευματικότητα καὶ δὲν ἦταν ἀληθινοὶ ποιμένες. ᾿Εν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 5ην ΣΕΛ.

Ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἀνθίμου

ΕΚΡΗΞΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΠΑΥΣΩΜΕΝ ΝΑ ΕΙΜΕΘΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙ ΤΟΥ ΑΝΑΠΗΡΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἀνθίμου

Ζ

ΟΥΣΑΜΕ μέχρι τώρα σὲ μιὰ πλάνη. Εἴχαμε ἀντλήσει χρώματα μέσα ἀπὸ τὴν ἱστορική μας μνήμη καὶ εἴχαμε ζωγραφίσει μʼ αὐτὰ ἕναν πίνακα, ποὺ ἀπεικόνιζε τὸ πλαίσιο τῶν σχέσεων, ποὺ θέλαμε μὲ τὴν ἑλληνικὴ πολιτεία. Σὲ ἐποχὴ ποὺ κλόνισε ἀπὸ τὰ βάθρα τους τὰ αὐτονόητα, ἐμεῖς φανταζόμαστε ὅτι θὰ παραμέναμε, ὡς θεανθρώπινος θεσμός, στὸ ἀπυρόβλητο. Μὲ τὴ σιγουριὰ τῆς διαβεβαιώσεως τοῦ Χριστοῦ περὶ τῆς ἄμοιρης θανάτου Ἐκκλησίας Του, δὲν μπήκαμε ποτὲ στὸν κόπο νὰ ἐρευνήσουμε, στὶς μέρες μας, κατὰ πόσο παραμένει στέρεος στὸ κέντρο τοῦ πολιτισμοῦ μας ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τῆς Πίστεώς μας. Δὲν ἀφουγκραζόμασταν τὶς βουβὲς ἰαχὲς στὴν περιρρέουσα εὐρωπαϊκὴ ἀτμόσφαιρα κι ὅταν τὰ ὀσφραινόμασταν πιστεύαμε ὅτι δὲν θὰ χτυπήσουν τὴν ἐθνική μας πόρτα ποτέ. Ἐπιτρέψαμε στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία νὰ μᾶς εὐνουχίσει μεταχειριζόμενη τὸν πουριτανισμὸ, μὲ τὸν ὁποῖο τὴν μαστιγώναμε. Ἀπέδειξε εὔκολα ὅτι εἴμαστε ἠθικὰ διαβλητοὶ καὶ οἰκονομικὰ ἐπιρρεπεῖς στὴν ἀναξιοπρέπεια καὶ στὴν ἀνεντιμότητα. Ἔτσι μᾶς ἀφαιρέθηκε ὁ ρόλος τοῦ τιμητῆ καὶ ἡ κράδη τοῦ Χριστοδουλικοῦ δακτύλου κόστισε σὲ ὅλους μας ἀκριβά. Ἦρθε ἡ ὥρα ἑνὸς ἐπικίνδυνου ἱστορικοῦ πειραματισμοῦ. Ἡ ἑλληνικὴ Πολιτεία, μὲ πρόφαση τὴν ὑπόθεση Βατοπαιδίου ἄρχισε νὰ ξεσπαθώνει γιὰ νὰ πάρει τὴ revance ἀπέναντι στὴ διαχρονικότητα τῶν Ἐπισκόπων. Ἡ μυωπικὴ ἑλληνικὴ πολιτική, ἐκτιμώντας κοντόφθαλμα τό ἄλλοθι, ποὺ οἰκοδομεῖ ἡ Εὐρώπη πρὶν νὰ κηρύξει θρησκευτικοὺς πολέμους, φαντάζεται ὅτι τὸ Κράτος μας μπορεῖ νὰ ζήσει χωρὶς πνευματικὸ καὶ πολιτιστικὸ προσανατολισμό. Καὶ γυρίζει σὲ παλιομοδίτικες τακτικές, παραθεωρήσεως τῆς δραστικῆς εὐαγγελικῆς παράδοσης. Γυρίζει τή πλάτη της στὴ φωτιά, ἀδιαφορώντας γιὰ τὸ πῶς θὰ καθίσει, στὴ συνέχεια, στὰ πληγωμένα της ὀπίσθια. Τώρα ποὺ παλινορθώνονται οἱ δικέφαλοι, τώρα ποὺ ἀναμοχλεύονται οἱ θρύλοι καὶ ξεθάβονται ἀπὸ τὰ σεντούκια οἱ συμβολισμοί, τώρα ποὺ παραχαράσσονται οἱ ἱστορίες καὶ ὑποκλέπτονται οἱ ἱστορικὲς μνῆμες, τώρα ἡ ἑλληνικὴ Πολιτεία ἀποφάσισε νὰ «ἀποδεσμευτεῖ» ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς θρησκείας! Ἡ σύγχρονοι εἰκονοκλάστες, μιμοῦνται τὸ σκύλο, ποὺ γλύφει στὴν λίμα τὸ ἴδιο του τὸ αἷμα. Ὄψιμες μπολσεβικικὲς πρακτικές, διανθισμένες μὲ τὴν ἐπίφαση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, σὲ μιὰ Εὐρώπη, ποὺ ἀναζητᾶ τὸ πνευματικό της χρῶμα γιὰ νὰ τὸ μεταχειριστεῖ ὡς ἀνάχωμα. Ξεψυχισμένες προσπάθειες, προδομένα παχνόβια νομοσχέδια, σὲ μιὰ Εὐρώπη ποὺ συστήνει στὴ Γαλλία Ὑπουργεῖο Ἐθνικῆς Ταυτότητος, ἀνατρέποντας ἀκόμη καὶ τὸ βασικὸ σύνθημα τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης. (Ἀλήθεια, καταλάβατε ὅτι ὁ ὅρος «πολυπολιτισμικότητα» ἄρχισε νὰ καταχωνιάζεται στὰ λεξικὰ ἀραχνιασμένων βιβλιοθηκῶν;) Στὴν Πατρίδα μας συνεχίζουμε νὰ ζοῦμε, ἀναδρομικά! Τὸ σύνδρομο τοῦ συμμοριτοπόλεμου βαραίνει ἀκόμα ἐπάνω μας. Τὸ κόμπλεξ τῆς Χούντας δηλητηριάζει ἀκόμα τὴ ζωή μας. Φοβόμαστε τὶς λέξεις, ντρεπόμαστε τὴν ἀλήθεια, τρέμουμε τὴ μομφή. «Μὴ τυχὸν μᾶς ποῦν...», «μὴ τυχὸν μᾶς χαρακτηρίσουν...». Ἔτσι γέμισε ἡ τηλεόραση κοινωνικὰ περιθωριακοὺς καὶ ἡ ζωὴ μας γέμισε δειλία, ὑποκρισία, ἐπιτήδευση καὶ ψευτιά. Τελικά, ὁ Θεὸς ἀγαπάει τὴν Ἐκκλησία του. Περισσότερο ἀπὸ ὅτι τὴν ἀγαπᾶμε ἐμεῖς. Καταλάβαμε πιὰ ὅτι ὁ καίσαρας δὲν γίνεται φίλος. Ἡ προσκόλλησή μας στὴν κοσμικὴ ἐξουσία, νιώσαμε ὅτι ἔβλαψε τὴν Πίστη. Οἱ ψευδαισθήσεις, μιᾶς «ἐλέῳ Θεοῦ» Πολιτείας, καιρὸς εἶναι νὰ μᾶς φύγουν. Ἀπὸ τὰ ὄνειρα τῆς «συναλληλίας» καλὰ εἶναι νὰ ξυπνήσουμε. «Τὰ αὐτονόητα» ἄς μὴ συντελοῦν στὴ νάρκη μας, δὲν ὑπάρχουν πιά. Τὰ ἑλληνοχριστιανικὰ ἰδεώδη, «ἕνα πουκάμισο ἀδειανό». Καὶ ὡς Ἐκκλησία ἄς συνεχίσουμε τὴ ματωμένη ρότα μας, ποὺ κλείνει μέσα της τὶς ἁμαρτίες μας, τὰ πάθη, τὰ δάκρυα, τὴ μετάνοιά μας. Νὰ μαζέψουμε τὸν κόσμο μας, νὰ εὐαγγελισθοῦμε τὸ λαό μας, νὰ δώσουμε τὴν ἐλπίδα στοὺς ἀνθρώπους μας. Ὄχι σὰν «θεσμὸς» τῆς Πολιτείας, μήτε σὰν Νομικὸ πρόσωπο ἢ βάσει τοῦ τάδε Νόμου τοῦ Συντάγματος. Ἀλλὰ σὰν Ἐκκλησία. Ἡ ἑλληνικὴ Πολιτεία δὲν ἄντεξε τὴν εἰλικρίνεια. Δὲν θέλησε τὴν ἀλήθεια τῆς ἀνθρώπινης πλευρᾶς τῆς Ἐκκλησίας της. Ἴσως νὰ προτιμοῦσε ἀγγέλους γιὰ λειτουργούς, χωρὶς στομάχι καὶ νεῦρα. Ἄς ναυαγήσει, λοιπόν, τὸ Κράτος μας στὸ νησὶ ποὺ τὸ λένε Οὐτοπία, ἄς νομοθετεῖ αὐτοκτονικά, ἄς σκιαμαχεῖ ἐκδικούμενη τὰ δικά της σκάνδαλα, ἄς βαυκαλίζεται μὲ τὴν ἰδέα μιᾶς ἄθρησκης ἰδεατῆς Πολιτείας. Ἄς κατεβάζει σήμερα τὶς εἰκόνες ἀπὸ τὰ σχολεῖα, ἀπὸ τὰ δικαστήρια καὶ αὔριο ἀπὸ τὶς σημαῖες. Ἐμεῖς μποροῦμε νὰ πορευθοῦμε καὶ μόνοι μας. Ἐμεῖς γνωρίζουμε τὴν ἀξία τῶν συμβόλων μας στὸ διεθνὲς χρηματιστήριο τῶν ἀξιῶν. Καιρὸς νὰ πάψουμε νὰ εἴμαστε τὸ δεκανίκι τοῦ ἀνάπηρου Κράτους μας. Νὰ πάψουμε νὰ εἴμαστε τὸ μαξιλαράκι, ποὺ θὰ δέχεται τοὺς αἰσχροὺς κραδασμοὺς τῆς ἑλληνικῆς Πολιτείας. Καὶ ἄς καθίσουμε σʼ ἕνα ὕψωμα νὰ «θεώμεθα τὰ τεκταινόμενα». Ἐξάλλου εἴμαστε χρεωμένοι τὴν ἀνάσταση τοῦ κόσμου κι ὄχι τὴν συντήρησή του. Κάτω ἀπὸ τὰ πόδια μας πέρασαν, λαοί, φυλές, γλῶσσες, αὐτοκρατορίες, πολιτισμοί. Χάθηκαν «στὸ γύρισμα τῶν κύκλων» ὅσα δὲν πρόλαβαν νὰ γαντζωθοῦν πάνω στὸ ἅρμα τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ συνεχίζει τὸν ἀνηφορικὸ δρόμο του. Τέλος πάντων ἄς παραδεχτοῦμε αὐτὴν τὴν ἀλήθεια, ποὺ γιὰ μᾶς δὲν εἶναι κατάσταση, εἶναι Πρόσωπο.

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Συνάξεως Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν

Ὅσοι ἐπιθυμοῦν νὰ συμμετάσχουν εἰς τὴν μικρὰν αὐτὴν κατάθεσιν Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας, μποροῦν νὰ τὸ δηλώσουν ἀποστέλλοντες τὸ ὄνομά τους μὲ τὴν ἰδιότητά τους καὶ τὸν τόπον διαμονῆς τους εἰς τὰς ἑξῆς διευθύνσεις: 1) Περιοδικὸν «Θεοδρομία», Τ.Θ. 1602, 54124 Θεσσαλονίκη. Fax: 2310–27.65.90 καὶ e–mail: [email protected] 2) Ἐφημερὶς «Ὀρθόδοξος Τύπος». Τ.Κ 14571, Θησέως 25, Νέα Ἐρυθραία. Fax: 210–81.36.981 καὶ e-mail: [email protected]

Διὰ τὴν βαρεῖαν φορολογίαν ἐπὶ τῆς ἀκινήτου περιουσίας τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν θεαματικὴν στροφὴν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου νὰ καταβάλουν αἱ Ἱεραὶ Μητροπόλεις τὴν ἔκτακτον εἰσφορὰν

Ἡ θεαματική στροφή, τήν ὁποίαν ἔκαμνεν ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος εἰς τό θέμα τῆς ἐκτάκτου βαρείας φορολογίας ἐπί τῆς ἀκινήτου περιουσίας τῆς Ἐκκλησίας ὑπό τοῦ Κράτους, ἔχει προκαλέσει σοβαρωτάτους προβληματισμούς εἰς τήν ὀρθόδοξον κοινωνίαν, ἡ ὁποία στηρίζει παντοιοτρόπως τήν Ἐκκλησίαν ἀλλά καί πολλούς Μητροπολίτας, ἰδίως τούς Μητροπολίτας πτωχῶν περιοχῶν τῆς χώρας μας. Ἤδη ὁ «Ο.Τ.» εἰς τό προηγούμενον φύλλον του ἐπεσήμανεν ὅτι ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος δέν αἰτιολογεῖ τήν ἀπόφασίν της καί ὅτι δι᾽ αὐτῆς «ἀδειάζει» ἑαυτήν, ἀφοῦ εἶχε ἀποστείλει τεκμηριωμένον ὑπόμνημα εἰς τόν ὑπουργόν Οἰκονομικῶν, διά τοῦ ὁποίου ἀπεδείκνυεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία φορολογεῖται ὄχι μόνον διά τήν περιουσίαν, τήν ὁποίαν ἐκμεταλλεύεται, ἀλλά καί διά ἐκείνην τήν ὁποίαν ἔχει δεσμεύσει τό Κράτος καί δέν ἔχει ἀποζημιώσει τήν Ἐκκλησίαν. Ἀπεδείκνυεν ἐπίσης, ὅτι ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νά καταβάλη τριπλάσιον ἔκτακτον φόρον, ἀπό ἐκεῖνον τόν ὁποῖον θά καταβάλουν αἱ τράπεζαι καί αἱ ἐπιχειρήσεις μέ μεγάλην κερδοφορίαν. Ἡ Ἱερά Σύνοδος δέν «ἄδειασε» μόνον ἑαυτήν, «ἄδειασε» καί τούς Σεβ. Μητροπολίτας Σπάρτης, ᾽Ηλείας, Φθιώτιδος, Ἰωαννίνων, οἱ ὁποῖοι διά ὑπομνημάτων, συνεντεύξεων καί δηλώσεων ἀπέδειξαν εἰς τήν Κυβέρνησιν καί τόν Πρωθυπουργόν ὅτι διά τῆς βαρείας φορολογίας συκοφαν-

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»

 Ἡ πατριαρχικὴ πρᾶξις ἁγιοκατατάξεως τοῦ Ἁγιοταφίτου Ἀρχιμ. Φιλουμένου. Σελ. 6  Ἰσότιμον μεταχείρισιν ἐζήτησεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης ἐκ τῆς ὑπουργοῦ Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων. Σελ. 6  Ὁ περὶ Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων νόμος. Τοῦ Μητροπολίτου Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Προκοπίου.. Σελ. 3  Ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ ἄνθρωπος. Διάφορες προφάσεις. Τοῦ Ἀρχιμ. π. Καλλίστρατου Ν. Λυράκη Σελ. 3  Βιογραφικὰ δύο νέων Ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Σελ. 3  Ποιὸς πρέπει νὰ εἶναι ὁ Ἐπίσκοπος κατὰ τὸν Ἅγιον Ἰ γνάτιον Ἀντιοχείας. Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μελετίου Ἀπ. Βαδραχάνη. Σελ. 4  Εἰδήσεις καὶ Κρίσεις. Τοῦ κ. Ἀντωνίου Καλογήρου. Σελ. 4

τεῖται ἡ Ἐκκλησία, ὁδηγεῖται εἰς παράλυσιν τό φιλανθρωπικόν της ἔργον καί εἰς χρεοκοπίαν ἡ Ἐκκλησία. Ἐνῶ ὁ Μητροπολίτης Ἰωαννίνων, ὁ ὁποῖος χειρίζεται τά οἰκονομικά τῆς Ἐκκλησίας, ἐδήλωσεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν θά πληρώση τάς ἀνυπάρκτους οἰκονομικάς πολιτικάς τῶν πολιτικῶν. Ὁ «Ο.Τ.» ἀπέδωσε τήν στροφήν αὐτήν εἰς τό γεγονός ὅτι ὑπάρχουν Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται εἰς τό στόχαστρον τοῦ Εἰσαγγελέως, διά πράξεις αἱ ὁποῖαι ἔχουν σχέσιν μέ τήν ἐκχώρησιν καί παραχώρησιν Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας. Ἐπληροφορήθημεν ὅμως ὅτι δέν εἶναι αὐτός ὁ λόγος. Ἡ αἰτία διά τήν θεαματικήν στροφήν τῆς ΔΙΣ ἑστιάζεται εἰς μίαν μικράν συνομιλίαν, τήν ὁποίαν εἶχεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος,

κατά τήν Λιτάνευσιν τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου εἰς τήν Πάτραν μετά τοῦ Πρωθυπουργοῦ. Εἰς τό παρασκήνιον λέγεται ὅτι ὁ Πρωθυπουργός εἶπεν εἰς τόν Ἀρχιεπίσκοπον: «Εἶναι ἀνάγκη νά φθάσωμεν εἰς τά ἄκρα, Μακαριώτατε, ἀφοῦ μέ τόν διάλογον ἠδυνάμεθα νά ἐπιλύσωμεν ὅλα τά προβλήματα;». Ἀκολούθως διά τῆς παρασκηνιακῆς ὁδοῦ συνεφωνήθη συνάντησις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου μετά πενταμελοῦς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς εἰς τό Μέγαρον Μαξίμου διά τήν ἔναρξιν τοῦ διαλόγου. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί ἡ ΔΙΣ ἀπεφάσισαν, ὕστερα ἀπό αὐτήν τήν ἐξέλιξιν, νά καταβάλη τήν Ἔκτακτον βαρεῖαν φορολογίαν ἐπί τῆς ἀκινήτου περιουσίας της διά μίαν μόνον φοράν. Εἶναι φανερόν ὅτι ἄνευ ἀνταλλαγ-

Η ΠΡΟΚΛΗΣΙΣ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

Π

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΑΛΑΙΟΤΕΡΑ συναντοῦσες στά χωριά τῆς πατρίδας μας παραδοσιακούς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι δέν εἶχαν πολλές γνώσεις, ἦταν ὅμως στά ἱερατικά τους καθήκοντα ἀκριβεῖς καί δέν δέχονταν κανέναν ἐκσυγχρονισμό στό τυπικό καί τή λατρεία. Αὐτά πού εἶχαν μάθει δέν τά ἄλλαζαν. Ὅ,τι ἔλεγε ἡ τυπική διάταξη, αὐτό γινόταν. Ὅ,τι ἦταν σημειωμένο στήν φυλλάδα, αὐτό καί μόνο αὐτό ἔλεγαν. Καί τούς χαιρόσουν αὐτούς τούς ἱερεῖς, γιατί εἶχαν τό σεβασμό πρός τήν Ἐκκλησία. Δέν ἀποτολμοῦσαν ἀλλαγές καί δέν ἀνέχονταν νεώτερους ἐν Χριστῷ ἀδελφούς, πού ἐπιπόλαια ἔκαναν περικοπές στίς ἀκολουθίες καί τήν Θεία Λειτουργία. Σήμερα τά πράγματα ἔχουν ἀλλάξει. Οἱ περισσότεροι ἱερεῖς δέν εἶναι παραδοσιακοί καί προπαντός δέν σέβονται τά καθιερωμένα ἀπό αἰῶνες. Κινοῦνται μέσα στόν ἱερό ναό χωρίς τήν αἴσθηση τῆς ἱερότητας τοῦ χώρου. Ἔγνοια τους μοναδική νά ἐντυπωσιάσουν τούς ἐκκλησιαζόμενους μέ τά φανταχτερά τους ἄμφια, τίς ὑποκριτικές του κινήσεις καί τά ρητορικά, ἀλλά κενά περιεχομένου, λόγια τους. Πολλοί προχωροῦν καί πιό πέρα. Κόβουν καί ράβουν τίς ἀκολουθίες κατά τό δοκοῦν καί μέ βάση τό χρόνο πού διαθέτουν γι᾽ αὐτές. Ὑπάρχουν καί οἱ τολμηροί, πού παρεμβαίνουν καί στό ἱερό κείμενο τῆς Θείας Λειτουργίας. Προσθέτουν δικές τους φράσεις καί πρόχειρα διατυπώνουν νέα αἰτήματα γιά νά κολακεύσουν διάφορους ἀνθρώπους, πού παρίστανται καί συνήθως εἶναι ἀξιωματοῦχοι τῆς Πολιτείας. Εἰσάγουν καί τή νεοελληνική γλώσσα γιά νά γίνει κατανοητή ἡ θεία Λειτουργία, βεβηλώνοντας ἔτσι τό ἱερό ἐκκλησιαστικό κείμενο. Καί συμβαίνει αὐτό αὐθαίρετα, χωρίς τή σύμφωνη γνώμη τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας. Στηρίζονται στήν ἀνεκτικότητα ἤ καί προτροπή τοῦ μητροπολίτη τους. Βέβαια, τά ἀποτελέσματα δέν εἶναι ποτέ τά ἀναμενόμενα. Οἱ συνειδητοί χριστιανοί, πού βρίσκονται ἐντός τοῦ ἱεροῦ ναοῦ ἀπ᾽ τήν πρώτη καμπάνα τοῦ ὄρθρου ἐνοχλοῦνται, ἄν δέν ἀγανακτοῦν κιόλας. Ἀλλά οἱ ὑπεύθυνοι ἱερεῖς δέν ἀσχολοῦνται μ᾽ αὐτούς. Δέν θέλουν κἄν νά τούς ἀκούσουν. Ἔτσι μεγαλώνει ἡ ἀπόσταση ἀνάμεσα στούς σύγχρονους ἱερεῖς καί τό λαό, μέ ἄμεσο ἀποτέλεσμα τήν ἀκαρπία τῆς ὅποιας ἄλλης ποιμαντικῆς δραστηριότητάς τους. Οἱ παραδοσιακοί ἱερεῖς, παρόλο πού ἔχουν μειωθεῖ σημαντικά, εἶναι τά πρόσωπα πού μποροῦν νά βελτιώσουν τά τῆς Ἐκκλησίας καί νά παρηγορήσουν τό χειμαζόμενο, ἀπό πολλές αἰτίες, λαό μας. Οἱ ἐκδηλώσεις σεβασμοῦ τῶν πιστῶν σ᾽ αὐτούς τούς ἱερεῖς εἶναι ἡ ἐπιβεβαίωση τῆς ὀρθότητας τοῦ ἰσχυρισμοῦ μου.

ΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΕΩΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ, Η ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Τοῦ Μητροπολίτου Προικονήσου κ. Ἰωσὴφ Φαίνεται ὅτι τὸ «Ἑλληνικὸ ἀπομακρύνσεως κάθε θρηΠαρατηρητήριο τῶν Συμφω- σκευτικοῦ συμβόλου (Σταυροῦ, νιῶν τοῦ Ἑλσίνκι» (ΕΠΣΕ) τοὺς εἰκόνας, Εὐαγγελίου) ἀπὸ τοὺς τελευταίους καιροὺς ἔχει βαλ- χώρους ἐκπαίδευσης καὶ δικαιοθεῖ νὰ τρομοκρατήσει κάθε σύνης, ἔχει ἀρχίσει νὰ παίρνει Ἕλληνα, ποὺ ἔχει ἐπιλέξει νὰ μορφὴ παράκρουσης καὶ μαμὴ ἀποκρύβει τὴ θρησκευτική νίας καταδιώξεως! του ταυτότητα. Ἡ ἐργολαβικὴ Καὶ βέβαια πρέπει νὰ εἶναι καὶ κατὰ συρροὴ ἀπαίτηση ἀπὸ κανεὶς ἀφελὴς γιὰ νὰ πιστέψει ποικίλες ἐκφράσεις ἐξουσίας ὅτι οἱ «ἀκτιβιστὲς» θὰ περιορι(Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριo, Ἑλλη- σθοῦν σὲ αὐτά. Μετὰ ἀπὸ λίγο νικὰ Δικαστήρια, Συνήγορο τοῦ θὰ ἀκούσουμε καὶ ἄλλα: Θὰ Πολίτη κ.ο.κ.) νὰ ἐνεργοποι- τοὺς ἐνοχλεῖ λ.χ. ὁ ἦχος τῆς ηθοῦν πρὸς τὴν κατεύθυνση καμπάνας, ὁ σταυρὸς στὴ ση-

μαία ἢ στὸ ἐθνόσημο, ἡ δημόσια ἐμφάνιση τῆς κληρικῆς περιβολῆς καὶ δὲν ξέρω τί ἄλλο! Ἐγὼ ὡς «κουτὸς καὶ ἀγράμματος καὶ ἀπὸ ὀρεινὸ χωριὸ» βλέπω τὸ Ἡνωμένο Βασίλειο λ.χ. νὰ ἔχει ἀνώτατο ἄρχοντα ex officio ἀρχηγὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀγγλίας, τὴ σημαία του νὰ ἔχει τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ σταυρὸ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα, τὸ δικαιϊκό του σύστημα νὰ εἶναι ἀξεχώριστα συνυφασμένο μὲ τὸ ἐκκλησιαστικὸ δίκαιο (ἐξ οὗ καὶ τὸ περίφημο LLB ὅλων τῶν δικηγόρων = Μπάτσελορ τοῦ κοσμικοῦ καὶ ἐκκλησιαστικοῦ δικαίου!!) τὸν Ἐθνικὸ Ὕμνο νὰ ἐπικαλεῖται τὸ Θεὸ νὰ σώζει τὴ βασίλισσα κ.ἄ.π. Βλέπω φαρδὺ πλατὺ τὸ Σταυρὸ στὴ σημαία τῆς Δανίας, τῆς Σουηδίας, τῆς Φινλανδίας (ἔρημο Ἑλσίνκι!), τῆς Νορβη-

μάτων καί εἰς ἔνδειξιν καλῆς θελήσεως ἡ ΔΙΣ ὑπεχώρησε, χωρίς νά ἐξηγῆ τούς λόγους.

«Βόμβαι» ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως

Ἡ ἀναιτιολόγητος (ἐπισήμως) ἀπόφασις τῆς ΔΙΣ ἔχει προκαλέσει μεγάλην ἀναστάτωσιν εἰς τούς Μητροπολίτας τῶν πτωχῶν περιοχῶν, ἀφοῦ καλοῦνται νά καταβάλουν φόρον, ὁ ὁποῖος θά καταστρέψη πλήρως τό φιλανθρωπικόν καί κοινωνικόν ἔργον των. Χαρακτηριστική εἶναι ἡ ἀντίδρασις τοῦ Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἀνθίμου, ὁ ὁποῖος εἰς συνέντευξίν του εἰς τό Διαδικτυακόν Ἐκκλησιαστικόν Πρακτορεῖον «amen.gr», ρίπτει «βόμβας» ἐναντίον τοῦ πολιτικοῦ κόσμου, τῆς Πολιτείας ἀλλά καί ἐναντίον τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ζητῶν, ὅπως καταβάλη ἀπό τό ἀποθεματικό της τήν ἔκτακτον φορολογίαν διά τάς πτωχάς Μητροπόλεις. Ἐπισημαίνει ὅτι μέ τήν ἀπόφασίν της ἡ ΔΙΣ ἀκυρώνει προηγουμένην ἀπόφασίν της περί μή καταβολῆς τῆς ἐκτάκτου φορολογίας καί διερωτᾶται, πῶς εἶναι δυνατόν οἱ δώδεκα Συνοδικοί νά λαμβάνουν ἀποφάσεις ἐρήμην τῆς Ἱεραρχίας; Ἐπιτίθεται ἐναντίον τῶν πολιτικῶν ἐξουσιαστῶν καί διερωτᾶται διατί νά βάλη «πλάτη» ἡ Ἐκκλησία διά νά καλυφθοῦν χρεοκοπημέναι οἰκονομικαί πολιτικαί; Πιστεύει ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέχεται ὕπουλα κτυπήματα (Σ.Σ. κάτι τό ὁποῖον ἐπεσήμανεν ὁ «Ο.Τ.» μέ πρωτοσέλιδον κύριον θέμα). Καί ὅτι ἡ βαρεῖα φορολογία καί μιά ἄλλη σειρά ζητημάτων συνδέονται μέ τάς πολιτικάς ἐπιδιώξεις διά τόν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 5ην ΣΕΛ.

Εὐχαριστήριον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου

Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος εὐηρεστήθη νά ἀποστείλη εἰς τόν πρόεδρον τῆς Π.Ο.Ε κ. Κωνσταντῖνον Σαμωνᾶν τό ἀκόλουθον εὐχαριστήριον γράμμα:

ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ Στόν μεγαλοπρεπή Ἱερό Ναό τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ στήν Ναμπλούς τῆς Σαμάρειας ἔγινε τήν 29/16–11–2009 ἡ Ἁγιοκατάταξις τοῦ νέου Μάρτυρος Ἁγίου τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου. Στήν κυρίως ἡμέρα τῆς ἑορτῆς προΐστατο τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλος μετά πλήθους Ἱεραρχῶν καί Ἱερέων. Ὅπου μεγαλοπρεπῶς ἐτελέσθη ἡ Θεία Λειτουργία καί ἀνακοινώθηκε ὑπό τοῦ ἰδίου τοῦ Πατριάρχου ἡ Ἁγιοκατάταξις τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου μετά συντόμου βιογραφίας του. Ἀκολούθησε τό ἴδιο στήν Ἀραβική. Μετά τό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ἔγινε λιτανεία. Τήν παραμονή τό ἀπόγευμα ἐτελέσθη μέγας Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός, προεξάρχοντος τοῦ Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος Ἡσυχίου. Τό βράδυ ἔγινε Θεία Ἀγρυπνία ὑπό τοῦ Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Λαύρας τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου π. Εὐδοκίμου καί ἔψαλαν μονα-

χοί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Ὅλες τίς ἀκολουθίες παρηκολούθησε πλῆθος πιστῶν, εἰδικά τήν κυριώνυμον ἡμέρα ἔγινε τό ἀδιαχώρητο ἐντός καί ἐκτός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Τά πάντα ἦταν χαρούμενα καί μεγαλοπρεπῆ καί ἀκολούθησε Ἀβραμιαία φιλοξενία εἰς ὅλους τούς πιστούς. Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Φιλούμενος, τοῦ ὁποίου ἡ παρουσία εἶναι ἐμφανής καί συνεχής στό προσκύνημα, θαυματουργεῖ δέ συνεχῶς, ὡς γνωστόν, θανατώθηκε μέ τσεκουριές καί ἐτελειώθη μέ μιά χειροβομβίδα ἐντός τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ πρό 30 ἐτῶν, ἀκριβῶς δηλ. τήν 29/16–11–1979. Τότε ἦτο ὁ Ἡγούμενος τοῦ προσκυνήματος. Ὁ σημερινός Ἡγούμενος τοῦ προσκυνήματος π. Ἰουστῖνος μᾶς εὐχαρίστησε, πού παρεβρεθήκαμε στήν χαρά του, ὅπως μᾶς εἶπε. Ζήσαμε τήν πραγματική Ἀνάσταση, μέ τόν θάνατο καί τήν Ἁγιοκατάταξι τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου. Τήν εὐχή του νά ἔχουμε. Ἰωάννης Καρατζένης

«Τὸ ὑπερέχον τῆς γνώσεως Χριστοῦ Ἰησοῦ»

Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

«Ἀριθμ. Πρωτ./Χ/ΕΞ. 3811/2009, Ἐν Ἀθήναις τῇ 24ῃ Νοεμβρίου 2009 Ἀξιότιμε κ. Σαμωνᾶ, Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ γιά τίς εὐχές σας πρός τήν ταπεινότητά μου. Εὔχομαι ν᾽ αὐξάνητε ἐν χάριτι καί γνώσει τοῦ Κυρίου ἡμῶν καί Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μετ᾽ εὐχῶν διαπύρων Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος»

Μέσα ἀπ’ τή φυλακή τῆς Ρώμης ὁ μέγας ἀπόστολος καί κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γράφει στούς χριστιανούς τῶν Φιλίππων τῆς Μακεδονίας καί τοῦτο τό λόγο: «Ἡγοῦμαι πάντα ζημίαν εἶναι διά τό ὑπερέχον τῆς γνώσεως Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ Κυρίου μου» (Φιλιπ. Γ΄ 8). Ἔχω τή γνώμη ὅτι, ὅλα εἶναι ζημιά, σέ σύγκριση μέ τήν ὑπεροχή τῆς γνώσης τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός θά βρίσκεται πάν-

τοτε πάνω ἀπ’ ὅλα καί ἀπ’ ὅλους. Ὁ Χριστός, πρῶτος. Ὁ Χριστός, μέγιστος. Ὁ Χριστός, παντοκράτορας. Ὁ Χριστός, βασιλιάς τῶν βασιλιάδων. Ὁ Χριστός, τό Α καί τό Ω. Ὁ Χριστός, Κύριος. Ὁ Χριστός, Θεάνθρωπος. Ὁ Χριστός, σωτήρας καί λυτρωτής. Ὁ Χριστός, ἀναμάρτητος καί πανάγιος. Ὁ Χριστός, «τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα»… Ὁ Χριστός ὑπερέχει πάντων: οὐρανίων καί ἐπιγείων καί κα-

γίας, τῆς Ἑλβετίας, πολὺ «σκοταδιστικῶν», ὡς γνωστόν, Εὐρωπαϊκῶν χωρῶν, γιὰ νὰ μὴ πάω στὴν ἀσιατικὴ Γεωργία (ποὺ ἡ δική της ἔχει 5 (πέντε) σταυρούς!). Βλέπω στὴν «καθυστερημένη» Αὐστραλία (πολὺ μακριὰ πέφτει!) νὰ ὁρκίζονται οἱ Κυβερνῆτες στὴ Βίβλο καὶ νομίζω πὼς τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὶς Η.Π.Α. καὶ τὸν Πρόεδρό τους, ὅπου βέβαια ὅλα ἀρχίζουν καὶ τελειώνουν μὲ τὸ «σκοταδιστικὸ» God bless America (ὁ Θεὸς νὰ εὐλογεῖ τὴν Ἀμερική). Βέβαια μπορεῖ νὰ φταίει τὸ ὅτι εἶμαι κουτὸς καὶ ἀγράμματος κι’ ἀπὸ ὀρεινὸ χωριό, πάντως δὲν ἔχω πληροφορηθεῖ πὼς γίνονται γιὰ ὅλα αὐτὰ ἀντιδράσεις, κάποιοι νὰ νιώθουν προσβεβλημένοι, νὰ θέλουν νὰ τὰ ξωπετάξουν κ.τ.λ.

Αὐτὴ ἡ ἔρημη Ἑλλάδα δὲν προῆλθε ἀπὸ παρθενογέννηση. Κάποιοι ἀγωνίστηκαν νὰ τὴν φτιάξουν, θυσίασαν περιουσίες, θυσίασαν ζωές, αἷμα, πολὺ αἷμα!... Κι αὐτοὶ ποὺ ἀγωνίσθηκαν, ποὺ θυσίασαν περιουσίες καὶ ζωὲς κι ἀκριβοπλήρωσαν μὲ πολὺ αἷμα λίγο ἐλεύθερο οὐρανὸ γιὰ ν’ ἀνασάνουν, τόκαμαν γιὰ νὰ μποροῦν νὰ κάνουν τὸ σταυρό τους ἐλεύθερα ἢ ὅπως θάλεγε κι ὁ «μπανὰλ» ὁ Σεφέρης: «γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη, καὶ γιὰ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καθισμένη στὰ γόνατα τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ, ποῦχε στὰ μάτια της ψηφιδωτὸ τὸν καημὸ τῆς Ρωμιοσύνης». Ἔτσι στήθηκε κι ἔτσι ἔφτασε ὡς τὸν 21ον αἰώνα ἡ ἔρημη Ἑλλάδα. Πρὶν λίγους μῆνες κάποιοι ἔκαμαν κάποια παρόμοια μὲ τῶν ΕΠΣΕιτῶν συζήτηση στὴν

Αὐστραλία. Κι ὁ Πρωθυπουργὸς τῆς «ἀπολίτιστης» αὐτῆς Χώρας εἶπε ξεκάθαρα: «Αὐτοὶ ποὺ ἔφτιαξαν αὐτὴ τὴν Χώρα, τὴ χτίσανε πάνω σὲ χριστιανικὰ θεμέλια καὶ ἀρχές. Ὅσοι ἔρχονται ἐδῶ ὀφείλουν νὰ τὸ ξέρουν καὶ νὰ τὸ σέβονται. Ἂν δὲν τοὺς ἀρέσει μποροῦν νὰ πάρουν τὸ καπελάκι τους καὶ νὰ πᾶνε κάπου ἀλλοῦ» (προφανῶς στὴν ΕΠΣΕλλάδα ποὺ ἔχει φρέσκο ἀέρα στὰ μυαλὰ μερικῶν)! Κανεὶς τίμιος ἄνθρωπος δὲ θ’ἀπαιτήσει ποτὲ ἀπὸ ἕναν ἄθεο νὰ ὑποκριθεῖ τὸν πιστό, οὔτε ἀπὸ τὸν πιστὸ κάποιας θρησκείας ἢ αἵρεσης ἢ παραθρησκείας ν’ἀκολουθήσει πιστεύματα, ἔθιμα ἢ πρακτικὲς χριστιανικές. Ἄλλωστε ἡ ἀνεξιθρησκεία καὶ ὡς ὅρος εἶναι ἀπό-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Σελὶς 2α

11 27ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ Ο ΟΣΙΟΣ ∆ΑΝΙΗΛ Ο ΣΤΥΛΙΤΗΣ

ΥΒΡΕΙΣ ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ

Ο

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ «Σταυρός» σχολιάζει τά τοῦ «Διαλόγου» τῆς Κύπρου καί γράφει: «Στή Ραβέννα εἶχε τεθῆ τό θέμα τοῦ πρωτείου τοῦ Πάπα κατά τήν πρώτη χιλιετία τῆς Ἐκκλησίας. Καί στήν Πάφο τῆς Κύπρου κατά τόν Ὀκτώβριο συνῆλθε ἡ Μικτή Ἐπιτροπή Διαλόγου Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν, γιά νά συζητήσει τό θέμα. Ἀλλά πρός ταπείνωσι καί λύπη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου, σφόδρα οἰκουμενιστοῦ καί φιλοπαπικοῦ, πού μετά τήν ἐκλογή του μετέβη στή Ρώμη καί πῆρε… εὐλογία ἀπό τόν Πάπα, λησμονώντας τούς μάρτυρες τῆς Καντάρας καί τόσα ἄλλα δεινά τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπό τόν Παπισμό, συνέβη πρᾶγμα πού ηὔφρανε τούς Ὀρθοδόξους. Ὁ Διάλογος στήν Πάφο συνάντησε ἔντονη ἀντίδραση ἀπό κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, καί οἱ διαλεγόμενοι

Σκοτώνουν ἀδίστακτα

«OI EN ψυχρῶ δολοφονίες δέν ἔχουν καί δέν βρίσκουν καμιά δικαίωση», γράφει ἡ «ΖΩΗ» (τ.4199). «Σέ καμιά περίπτωση, ὅσο καί ἄν προσπαθοῦν νά καλυφθοῦν πίσω ἀπό πολιτικές ἤ ἄλλες σκοπιμότητες, δέν δικαιολογοῦνται. Τό ἔγκλημα εἶναι ἔγκλημα. Καί μιά συντεταγμένη κοινωνία δέν μπορεῖ, παρά νά τό ἀποδοκιμάζη, στιγματίζοντας πάντα ἐκείνους, πού στή θέση τοῦ λόγου καί τοῦ διαλόγου βάζουν τή βία καί τό φονικό ὅπλο. Οἱ λέξεις δέν ἀντικαθίστανται ποτέ ἀπό τίς σφαῖρες. Τό στίγμα τοῦ Κάϊν θά σέ συνοδεύση σέ ὁλόκληρη τή ζωή σου. Ὅσο καί ἄν φιμώσης τή συνείδησή σου, ὅσο καί ἄν ξεφύγης τήν ἀνθρώπινη δικαιοσύνη, ποτέ δέν θά ξεφύγης τό ἄγρυπνο μάτι τοῦ Θεοῦ. Καί εἶναι φοβερό νά πέση κανείς ἀμετανόητος στά χέρια τοῦ ἀδέκαστου Κριτοῦ. Ὅταν δέν ὑπολογίζουν τόν Θεό, πῶς θά ὑπολογίσουν τό δημιούργημά Του; «Χωρίς Θεό, ὅλα ἐπιτρέπονται» ἔγραφε ὁ Ντοστογιέφσκυ. Ἀπό τή στιγμή πού νεκρώθηκε μέσα σου ἡ σκέψη καί ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ, νεκρώθηκε ἡ συνείδηση καί ἡ αὐτογνωσία καί ὁ ἠθικός νόμος. Δηλαδή, τό ἠθικό χάος. Ἀλοίμονο στήν κοινωνία, ἡ ὁποία ἔχει στούς κόλπους της ἀνθρώπους τοῦ χάους!».

Ἀναβίωσις τοῦ τουρκικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ

ΕΙΣ ΑΡΘΡΟΝ του εἰς τήν «Ἑστίαν»(19.11.09), ὁ ὑποστράτηγος ἐ.ἀ. Στυλιανός Δράκος, ἔγραψε μεταξύ ἄλλων: «Οἱ Τοῦρκοι ὁραματίζονται ὀθωμανική ἀναβίωση. Πληροφορούμεθα ὅτι ὁ Τοῦρκος Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν κ. Ἀχμέτ Νταβούτογλου ὁμιλῶν στό Σεράγιεβο μέ θέμα, «ἡ Ὀθωμανική κληρονομιά καί οἱ μουσουλμανικές κοινότητες στά Βαλκάνια», ἐξέθεσε ἀπροκάλυπτα τούς πολιτικούς σχεδιασμούς τῆς Τουρκίας γιά μιά «Νέα Βαλκανική, πού θά θεμελιώνεται στίς πολιτικές ἀξίες, τήν οἰκονομική ἀλληλεξάρτηση, τήν συνεργασία καί τήν πολιτιστική ἁρμονία. Ὅλα αὐτά, ἐξασφαλίζονται στά… Ὀθωμανικά Βαλκάνια(!)… Καί προσθέτει μέ πρωτοφανῆ κυνισμό: «Θά ἀναβιώσουμε τήν ἐποχή ἐκείνη (δηλαδή τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς). Τά Ὀθωμανικά Βαλκάνια ἦταν μία πετυχημένη ἱστορία (γιά τήν Τουρκία, φυσικά) καί τώρα πρέπει νά ἀναγεννηθοῦν». Στόχος τῆς Τουρκίας εἶπε ἀκόμη, εἶναι «νά κάνουμε τά Βαλκάνια, τόν Καύκασο, τήν Μέση Ἀνατολή, μαζί μέ τήν Τουρκία ἐπίκεντρο τῆς παγκόσμιας πολιτικῆς σκηνῆς». Καί προσθέτει ὁ ἀρθρογράφος: «Ὅταν ὁ Τοῦρκος Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν ἀπό ἐπισήμου βήματος προβαίνει σέ αὐτές τίς δηλώσεις, πού παρόμοιες, οὔτε ὁ Χίτλερ εἶχε ἀποτολμήσει στίς παραμονές τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δέν νομίζω ὅτι ἔχομε χρείαν πλειόνων μαρτύρων, εἰς ἐπιβεβαίωσιν τῶν ἰμπεριαλιστικῶν σχεδίων τῆς ἀπλήστου «γείτονος»… Εἶναι καιρός, λοιπόν, νά σοβαρευ θῶμεν περισσότερον οἱ Ἕλληνες.

«Ὁ ἄθλιος ρόλος πολλῶν ΜΜΕ»

ΕΠΙΚΑΙΡΑ καί πάντοτε ἐκλεκτά εἶναι τά ἄρθρα τοῦ πρ. Προέδρου τοῦ Ἀρείου Πάγου κ. Βασ. Κοκκίνου. Πράγματι, ἀπό τά ἐκλεκτότερα, τό σημερινό ἄρθρο του εἰς τήν «Ἑστίαν» (13.11.09) μέ τόν ἀνωτέρω τίτλον. Μεταφέρομεν μερικάς σκέψεις του: «Γιά τούς περισσότερους δημοσιογράφους, ἐξαίρετοι Ἕλληνες, λαμπροί ἐπιστήμονες, σοφοί, σπουδαῖοι καλλιτέχνες κλπ εἶναι μόνο οἱ ἀριστερίζοντες. Ὅλοι οἱ ἄλλοι ἀντιμετωπίζονται ὡς πολίτες δευτέρας καί τρίτης διανομῆς. Ἀκόμη καί στό θάνατο διατηροῦν τήν προκατάληψη καί τήν ἐμπάθειά τους. Ἡ ἀναχώρηση ὁποιουδήποτε ἀριστερόφρονος, ἔστω καί ἀσημάντου τραγουδιστῆ, τραγουδοποιοῦ, χορευτοῦ, στιχοπλόκου, ἠθοποιοῦ, γίνεται πρώτη εἴδηση… Ἐξαιρετικῶς προέβαλαν τόν Βουλευτή τῆς Ἀριστερᾶς, πού ζήτησε κατάργηση τῆς προσευχῆς στά σχολεῖα καί ἀπομάκρυνση τῶν εἰκόνων ἀπό τά Δικαστήρια. Δέν ἀφήνουν εὐκαιρία, προκειμένου νά πλήξουν τήν Ἐκκλησία καί τούς λειτουργούς της. Ἴσως γιατί πιστεύουν ὅτι ἀποτελοῦν ἐμπόδια

ἀναγκάσθηκαν νά διαλύσουν τό συνέδριο μία ἡμέρα πρωτύτερα, χωρίς νά ἐκδώσουν ἀπόφασι. Τό κακό τέλος τοῦ συνεδρίου ταπείνωσε καί λύπησε καί τόν ὁμόφρονα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιο. Ἀμφότεροι οἱ μεγαλόσχημοι ρασοφόροι, ἐπειδή ἀπό τήν ἔντονη ἀντίδρασι τῶν ἀγωνιστῶν ὀρθοδόξων ἐτρώθη ὁ ἑωσφορικὸς ἐγωϊσμός τους, ἐξετράπησαν σέ ὕβρεις κατά τῶν ἀγωνιστῶν… Ἅγιε Κύπρου! Μέ ἀπειλές ἀντιμετωπίζετε τούς Ὀρθοδόξους ἀγωνιστές; Σεῖς δέ, ἅγιε Πάφου, ἐάν πραγματικῶς χειροδικήσατε, εἶσθε ἄξιος καθαιρέσεως». Καί καταλήγει μέ τήν ὀρθοτάτην παρατήρησιν: «Τά προβλήματα δέν λύονται μέ χειροδικίες, ἀλλά μέ ταπείνωσι, ἀλήθεια, δικαιοσύνη καί πειθώ». Συνυπογράφομεν ἀπολύτως.

γιά τήν ἐπιβολή τῆς δικτατορίας τοῦ προλεταριάτου, πού δέν ἔπαυσαν νά ὁραματίζονται… Δέν ἄκουσαν ποτέ ὅτι ὁ Χριστός εἶπε πώς «καί πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν» τῆς Ἐκκλησίας Του. Οὔτε διδάχτηκαν ἀπό τά συμβάντα στήν Ρωσία καί τίς δορυφόρες χῶρες. Καί ὅταν ἔπεσε τό κομμουνιστικό καθεστώς, γέμισαν οἱ ἐκκλησίες ἀπό πιστούς»… Συγχαίρομεν τόν ὑπεράξιον

ΟΥΔΕΝ ΑΞΙΟΝ ΛΟΓΟΥ ΥΠΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΖΟΜΕΝ νά τό εἴπωμεν. Οὐδέν λόγου ἄξιον ἐπιτελεῖται ὑπό τῆς ποιμαινούσης Ἐκκλησίας. Οἱ ποιμένες, ἐν πολλοῖς, ἀποτελοῦν ἀντίγραφον τῶν ἀναξίων ἐκείνων ποιμένων τοῦ Ἰσραήλ, οἱ ὁποῖοι «ἐβόσκησαν ἑαυτούς, τά δέ πρόβατά μου οὐκ ἐβόσκησαν»(Ἰεζ. ΛΔ΄ 8). Αἱ συζητήσεις καί ἀποφάσεις τῆς Ἱ.Συνόδου, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά σείουν τήν χώραν καί τόν λαόν «διαγγέλλουσαι τό πρόσταγμα Κυρίου», ἀσχολοῦνται μὲ δευτερεύοντα ζητήματα, ἤτοι περί φορολογίας καί οἰκονομικῶν, ἤ περί συνεχῶν εἰσηγήσεων Συνοδικῶν ἱεραρχῶν, ὡς νά ἦτο σχολεῖον ἤ αἴθουσα διαλέξεων ἡ Ἱερά Σύνοδος. Ἄλλοτε ἀποφάσεις περί τοῦ ποῖος θά λάβη μέρος εἰς τούς Διαλόγους περί πρωτείου τοῦ Πάπα, καί ἄλλοι συγκαλοῦν ἱεραρχικάς συνάξεις, διά νά ἑορτασθοῦν τά ὀνομαστήριά των ἤ τά ἔτη ἀρχιερατείας των, ὅπου καίει ἄφθονος ὁ λιβανωτός τῶν… ἐγκωμίων! Ὁ δέ Μακαριώτατος περιοδεύει ἀπό ὑπουργόν εἰς ὑπουργόν, μή δυνάμενος νά ἀρθρώση λόγον ἐπί τόσων σοβαρῶν ζητημάτων, τά ὁποῖα καθημερινῶς ἀναφύονται. Οἱ καιροί μας ἀπαιτοῦν μεγαλυτέραν ἀγωνιστικότητα καί δρᾶσιν ἐπί πολλῶν θεμάτων. ἐκπρόσωπον τῆς Δικαιοσύνης κ. Βασίλειον Κόκκινον διά τό θάρρος τῆς γνώμης του καί τήν Ἀλήθειαν, τήν ὁποίαν πάντοτε διακηρύσσει καί ὑπερασπίζεται. Ἄς φωνάζουν οἱ κράκτες τοῦ κακοῦ. Ποῖος τούς ἀκούει, παρά οἱ ὁμόφρονές των;

«Ἡ παράδοσις συνεχίζεται»

ΥΠΟ ΤΟΝ ἀνωτέρω τίτλον ὁ «Ο.Τ.» τῆς 13/11/2009 κατεχώρησε μίαν μικράν εἴδησιν, ἀλλά σημαντικήν καί ἐνδιαφέρουσαν, ἡ ὁποία ἔλεγεν ἐπί λέξει: «Ὡς γνωστόν, ὁ Πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος κ. Γεώργιος Παπανδρέου ἐκκλησιάζετο τακτικῶς, ὡς ἀρχηγός τῆς Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως, εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Νεκταρίου Ν. Ἐρυθραίας κατά τήν ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Τό αὐτό συνέβη καί ἐφέτος. Προσῆλθε καί παρηκολούθησεν ὄρθιος τμῆμα τῆς ἀγρυπνίας μετά τῆς συζύγου του. Δέν ἐδέχθη κάθισμα, οὔτε τιμητικήν θέσιν. Παρέμεινεν ὡς ἕνας τῶν πιστῶν καί μάλιστα εἰς τάς τελευταίας θέσεις. Ὁ πνευματικός προϊστάμενος τῆς Π.Ο.Ε. προσῆλθε καί τόν εὐχαρίστησε διά τόν ἐκκλησιασμόν αὐτόν καί τοῦ ηὐχήθη καλήν ἐπιτυχίαν εἰς τό πολυεύθυνον ἔργον του. Ἔλαβεν ἄρτον μετά τῆς συζύγου του ἀπό τήν τελεσθεῖσαν ἀρτοκλασίαν, καθώς καί μερικάς ἀπό τάς ἐκδόσεις τῆς Π.Ο.Ε.». Μέ τοιοῦτον παράδειγμα, χαίρει καί συγχαίρει ἅπας ὁ εὐσεβής Λαός μας καί εὔχεται, ὅπως ὁ Κύριος τοῦ παρέχη κάθε εὐλογίαν καί ἐπιτυχίαν.

Ἡ πρώτη Κυρία τῆς Ρωσίας εἰς ἑλληνικά προσκυνήματα

ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΙΝ τήν εὕρομεν εἰς τούς «Νέους Καιρούς» Ἀγρινίου (9/11/09). «Ὁλοκληρώθηκε ἡ ἐπίσκεψη – προσκύνημα τῆς συζύγου τοῦ Ρώσου Προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ, Σβετλάνα, ἡ ὁποία ἀναχώρησε τό βράδυ τοῦ Σαββάτου ἀπό τή Θεσσαλονίκη, μέ ἰδιωτικό ἀεροσκάφος τῆς Ρωσικῆς Δημοκρατίας. Ἡ πρώτη κυρία τῆς Ρωσίας βρισκόταν «ἰνκόγκνιτο» στή Β. Ἑλλάδα ἀπό τό βράδυ τῆς Τετάρτης. Συνοδευόμενη ἀπό

ἄνδρες τῆς ἰδιωτικῆς της ἀσφάλειας, ἐπισκέφθηκε τήν Οὐρανούπολη Χαλκιδικῆς, ὅπου ἀπό τουριστικό σκάφος θαύμασε ἀπό τή θάλασσα τά μοναστήρια στό Περιβόλι τῆς Παναγίας. Ἀκολούθως ἐπισκέφθηκε τό ἱερό κοινόβιο Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, στήν Ὀρμύλια Χαλκιδικῆς, ὅπου ἐνημερώθηκε καί γιά τό ἔργο τοῦ ἱδρύματος Ὀρμύλια. Τό μεσημέρι τοῦ Σαββάτου βρέθηκε στόν ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ὅπου ξεναγήθηκε ἀπό τόν π. Ἰωάννη καί ἀκολούθως παρακολούθησε ἐπιμνημόσυνη δέηση γιά τόν Ἅγιο Δημήτριο πού γιορτάζει ἡ Ρωσία μέ τό παλιό ἡμερολόγιο. Μέ σεμνότητα φοροῦσε μαντήλι στό κεφάλι. Ὁ π. Ἰωάννης τῆς ἔδωσε ἕνα βιβλιολεύκωμα γιά τόν ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί μιά εἰκόνα γιά τή γιορτή τοῦ Προέδρου Ντμίτρι (Δημήτρη) Μεντβέντεφ». Μέγα δῶρο τοῦ Θεοῦ καί τῆς Παναγίας τό Ἅγιον Ὄρος. Ὅπως τʼ ἀρχαῖα χρόνια ἡ βασίλισσα τοῦ Σαββᾶ ἐπισκέφθηκε τόν Σολομώντα καί τά ὑπέροχα κτίσματα τῆς Ἱερουσαλήμ, ἔτσι καταφθάνουν ἐπίσημοι προσκυνηταί καί εἰς τό Ἅγιον Ὄρος. Ἀποτελεῖ εὐλογία μεγάλη τοῦ Θεοῦ. Ἀρκεῖ καί ἡμεῖς νά ζῶμεν εὐλογημένην ζωήν.

Ἀντίθεος καί ἀθεόφοβος ἡ Εὐρώπη

Η «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ», ἀρ. 44 τῶν ἐκδόσεων «Τῆνος», ἀναφέρεται εἰς τήν ἀντίθεον καί ἀθεόφοβον ἀπόφασιν περί τῆς ἀποποινικοποιήσεως τῆς βλασφημίας ὑπό τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης. Εἰς τό σχετικόν σημείωμα ὁ σχολιογράφος μετά δόσεως εἰρωνείας, γράφει: «Βλαστημᾶτε τά θεῖα. Αὐτός εἶναι ὁ «εὐρωπαϊκός» κυνικός πολιτισμός! Μέ ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου τῆς εὐρωπαϊκῆς Ἀσυναρτησίας, ἡ ἐξύβρισι τῶν θείων εἶναι ἐλεύθερη ἔκφρασι τῆς ἐλεύθερης βούλησης τοῦ ἀνθρώπου»… Καί σημειώνει μίαν «ὑποθετικήν πρόκλησιν καί πρόσκλησιν: «Θά ἦταν πολύ ἐνδιαφέρον νά ἀρχίσουν οἱ ἴδιοι νά βλαστημοῦνε τόν «Μωάμεθ», γιά νά ξεσηκωθεῖ ἡ ἐξισλαμισμένη Εὐρώπη… Ἄν σᾶς βαστᾶ, ξεκινῆστε!…». Οἱ «εὐρωπαῖοι» δέν εἶναι μόνον ἄθεοι καί ἀρνηταί τοῦ Θεοῦ καί ἀσεβεῖς καί βέβηλοι. Εἶναι καί θρασεῖς καί δειλοί καί ἄνανδροι. Ὅ,τι δέν μποροῦν νά τό κάμουν εἰς τό ὄνομα τοῦ Μωάμεθ, τό κάμνουν εἰς τό θεϊκόν πρόσωπον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀλοίμονον ὅμως. «Φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος».

Ἐκδημία ἐκδότου

Η ΕΚΔΗΜΙΑ τοῦ ἀειμνήστου Ἰωάννου Μάστορα, ἐκδότου παλαιότερον, τῆς ἐφημερίδος «Ἐλεύθερος», μᾶς ἐλύπησε, διότι ὁ δημοσιογραφικὸς κόσμος ἐστερήθη ἑνὸς καλοῦ ἀγωνιστοῦ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος. Εὐχόμεθα εἰς τοὺς ἀξίους διαδόχους του εὐλογημένην συνέχειαν ἐπ᾽ ἀγαθῷ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Γένους.

Ἐλπιδοφόρον γεγονὸς

Η ΑΝΑΔΕΙΞΙΣ τοῦ κ. Ἀντωνίου Σαμαρᾶ εἰς τὴν προεδρίαν τῆς «Νέας Δημοκρατίας» ἀποτελεῖ ἕνα γεγονὸς ἐλπιδοφόρον διὰ τὸν Τόπον. Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Μίκη Θεοδωράκη, πλήρης ἐνθουσιασμοῦ διὰ τὸ μέλλον τῆς Πατρίδος μας ἀπὸ τὴν ἐκλογὴν αὐτήν. Προσευχόμεθα, ὅπως ὁ νέος Πρόεδρος τῆς Ν.Δ. ἐπιτύχη πλήρως εἰς τὴν ἀποστολήν του.

Παράδειγμα πρὸς μίμησιν

ΤΑΚΤΙΚΟΣ ἀναγνώστης τοῦ «Ο.Τ.» ἀπέστειλεν εἰς τὴν διεύθυνσιν αὐτοῦ σημαντικὸν ποσὸν διὰ τὴν ἀπρόσκοπτον ἔκδοσιν αὐτοῦ. Δὲν εἶναι τόσον τὸ ποσόν, τὸ ὁποῖον μᾶς συγκινεῖ, ὅσον ἡ σκέψις του ὅτι ὑπὲρ πᾶν φιλανθρωπικὸν ἔργον προέχει ἡ πνευματικὴ ἐλεημοσύνη. Ἡ σκέψις αὐτὴ παραπέμπει εἰς τὸν πρόλογον τοῦ Ἱεροῦ Πηδαλίου, ὅπου ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης τονίζει τὴν μεγάλην ὑπεροχὴν τῆς πνευματικῆς ἐλεημοσύνης ἀπὸ τὴν ὑλικήν.

Στὶς 11 Δεκεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τή μνήμη τοῦ Ὁσίου Δανιήλ τοῦ Στυλίτου, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπό τήν περιφέρεια Σαμοσάτων καί ἔζησε τόν 5ο αἰώνα μ.Χ.. Οἱ γονεῖς του ἦταν εὐσεβεῖς καί ἀνέθρεψαν τόν υἱό τους μέ πολλή ἐπιμέλεια. Τοῦ ἔδωσαν τή δυνατότητα νά σπουδάσει τά ἱερά γράμματα καί νά προκόψει στήν γνήσια εὐσέβεια. Νέος ἀκολούθησε τή μοναχική ζωή καί συγκινήθηκε ἰδιαίτερα ἀπό τόν Ὅσιο Συμεών τόν Στυλίτη, ὅταν πέρασε ἀπό τόν τόπο τῆς ἀσκήσεώς του. Τό παράδειγμα τοῦ Ὁσίου Συμεών ἀκολούθησε καί ὁ Ὅσιος Δανιήλ στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἀπέκτησε μεγάλη φήμη ἐναρέτου ἀνδρός. Βρέθηκαν ὡστόσο καί ἄνθρωποι, πού προσπάθησαν νά τόν κατηγο-

ρήσουν καί νά μειώσουν τήν πνευματική του ἀκτινοβολία. Ὁ Ὅσιος Δανιήλ ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ σέ ἡλικία ὀγδόντα ἐτῶν, ἔχοντας δίπλα του πλῆθος μαθητῶν. Τὸ ἀπολυτίκιο τοῦ Ὁσίου ἀναφέρει:

«Ὑψώσας τό σῶμα σου, ἐπί στύλου σοφέ, τόν νοῦν σου ἐπτέρωσας, πρός τόν Θεόν ἀκλινῶς, βιώσας ὡς Ἄγγελος· ὅθεν σε στήλην ζῶσαν, εὐσεβείας εἰδότες, κράζοντές σοι βοῶμεν, Δανιήλ θεοφόρε· παντοίων ἡμᾶς κινδύνων, πρέσβευε ρύεσθαι».

Πρωτ. Δ.Δ.Τ.

Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ταχθονίων. Εἶναι ὁ κατεξοχήν «Ὑπέροχος». Ὑπερέχει στή γνώση, τή δύναμη, τή σοφία, τήν ἀγαθότητα, τήν ἁγιότητα. Ὑπερέχει ἀπό κάθε ἀνθρώπινο πλάσμα μέσα στούς αἰῶνες, γιατί εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος. Εἶναι Θεάνθρωπος. Ἡ ὑποστατική ἕνωση τῶν δύο φύσεων στό Χριστό, ἀποτελεῖ ἕνα αἰώνιο καί ἀκατάληπτο καί ἀνερμήνευτο θαῦμα. Εἶναι τό «θαῦμα τῆς ἱστορίας», ὅπως Τόν εἶπε ὁ Ντοστογιέφσκι. Ὁ Παν. Τρεμπέλας ὑπομνηματίζοντας καί ἑρμηνεύοντας «τό ὑπερέχον τῆς γνώσεως τοῦ Χριστοῦ», σημειώνει: «Ὑπάρχει βάθος καί ὕψος γνώσεως καί σοφίας ἐν τῆ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, καί ἐν γένει τῆς χριστιανικῆς θρησκείας, ἅτινα καθιστῶσιν αὐτήν ἀσυγκρίτως ὑπερέχουσαν πάσης ἄλλης ἀνθρωπίνης σοφίας καί ἐπιστήμης». Αὐτή τοῦ Χριστοῦ, τήν ὑπεροχή, συχνά εἶχε στό στόμα του ὁ κορυφαῖος Πέτρος. Καί ὅταν ὁμολογοῦσε: «Σύ εἶ ὁ Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος»· ἀλλά καί ὅταν —μετά τήν Ἀνάσταση— διαβεβαίωνε τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὁμολογώντας τό: «Κύριε, σύ πάντα οἶδας, σύ γινώσκεις, ὅτι φιλῶ σε» (Ἰω. ΚΑ΄ 17). Ὁ σοφός καί σύγχρονος ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἐπίσκοπος Ἀχρίδος, γράφει: «Ἡ Ἀποκά-

λυψη τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀποκάλυψη ἀπό τότε πού χτίστηκε ὁ κόσμος. Εἶναι ἡ μόνη Ἀποκάλυψη πού μπορεῖ νά μεταβάλει τόν ἄνθρωπο —σκώληκα σέ ἄνθρωπο— Θεό καί υἱό τοῦ Θεοῦ». Καί ρωτάει: «Ἄραγε πρίν ἀπό τό Χριστό κανένας δέν εἶχε φέρει κάποιο Χαρμόσυνο Ἄγγελμα; Ἄραγε μήτε ἕνας ἀπό τούς τόσους σοφούς φιλοσόφους, διδασκάλους, νομοθέτες, βασιλιάδες καί προφῆτες»; Καί πάλι ἀπαντᾶ: «Κανείς. Οὔτε ἕνας τους. Ἐπειδή ἦσαν ἀπό τή γῆ, καί «ἐκ τῆς γῆς λαλοῦσαν» (Ἰω. Γ΄ 31). Ὅλες οἱ διδασκαλίες καί φιλοσοφίες πρίν τό Χριστό, ἦσαν ἄλλοτε σκοτεινές καί ἄλλοτε φλύαρες· ἄλλοτε ἀκατανόητες καί ἄλλοτε μῦθοι. Τώρα ἦρθε ἡ στιγμή ν’ ἀκουστεῖ στόν κόσμο ἡ ἀληθινή Ἀλήθεια. Ἡ γνήσια καί αὐθεντική. Τώρα ἀκούγεται νά μιλάει ἡ ὑποστατική Ἀλήθεια, ὁ Χριστός, καί νά λέει: «Ἐγώ εἰμι ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή» (Ἰω. ΙΔ΄ 6). Ὅποιοι ἀναζητοῦν ὁδηγό στήν πορεία τῆς ζωῆς τους, ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἀσφαλής δρόμος. Ὅσοι ποθοῦν καί ἀναζητοῦν καί ψάχνουν γιά τήν ἀλήθεια, δέν ἔχουν, παρά νά καταφύγουν στό Θεάνθρωπο Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ μόνη Ἀλήθεια. Ὅσοι εἶναι διψασμένοι γιά ζωή ἀνώτερη, πνευματική, ὑπερφυσική, ζωή μυστικῆς μέθεξης Θεοῦ,

Λίαν διαφωτιστικὴ ὁμιλία τοῦ κ. Κων. Χολέβα εἰς τὴν Π.Ο.Ε.

Μίαν λίαν διαφωτιστικήν ἐνημέρωσιν περί τῆς παρεμβάσεως ἤ μή τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως εἰς τίς θρησκευτικές καί πολιτισμικές ἰδιαιτερότητες τῶν κρατῶν–μελῶν της, εἶχαν τά μέλη τῆς Π.Ο.Ε. Συγκεκριμένα, τήν Δευτέραν 30. 11.09, ὁ πολιτικός ἐπιστήμων κ. Κωνσταντῖνος Χολέβας ὡμίλησεν ἐνώπιον πολυπληθοῦς ἀκροατηρίου μέ θέμα: «Ὁ Ἐσταυρωμένος, ἡ Εὐρώπη καί ἡ ἀντίστασις τῶν Ἑλλήνων». Ὁ ἐμβριθής ὁμιλητής, ἀφοῦ ἐτόνισε τήν διαχρονικήν ἀναγκαιότητα τῆς ὑπάρξεως φωτισμένων ἡγετῶν εἰς ὅλον τό φάσμα τῆς κοινωνικῆς ζωῆς τῶν λαῶν, ἐξῆρε τήν τεραστίαν συνεισφοράν τῶν Κολλυβάδων πατέρων καί τοῦ γνησίου τέκνου αὐτῶν, τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ εἰς τήν διατήρησιν τῆς φλόγας διά τήν πολυπόθητον ἐλευθερίαν καί τῆς στηρίξεως τῆς ὀρθοδόξου πίστεως εἰς μίαν δύσκολον ἐποχήν διωγμῶν, ἀνυπαρξίας σχολείων, ἐξισλαμισμῶν, ἐκλατινισμῶν καί τῆς ἀναδυομένης γαλλικῆς ἀθεΐας τοῦ «Διαφωτισμοῦ».

Κατόπιν, ὁ κ. Χολέβας, κατέρριψε τόν «μύθον», πού χρησιμοποιοῦν οἱ παραπλανῶντες τόν ἑλληνικόν λαόν, περί Εὐρωπαϊκῶν ὁδηγιῶν, οἱ ὁποῖες ἀπαιτοῦν τήν καθαίρεσιν ἱερῶν συμβόλων, τήν μεταλλαγήν τῆς γλώσσης καί ἄλλες καινοτομίες, πού θίγουν τήν ἰδιοπροσωπείαν τῶν κρατῶν μελῶν της. Διά νά καταλήξη ὁ ἐκλεκτός ὁμιλητής:«οἱ διάφορες πολιτικοϊδεολογικές καί θρησκευτικές μειονότητες, πού στό ὄνομα τῆς “Προστασίας τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων” προσπαθοῦν νά ἐπιβάλουν ὡς θεσμούς τίς ἀντιχριστιανικές ἀπόψεις τους, ἄν ρίξουν μιά εἰλικρινῆ ματιά στήν Ἱστορία, τότε θά κατανοήσουν, πώς μόνον ἄν ἀποκαθηλωθῆ ἡ εἰκόνα καί ἡ διδασκαλία τοῦ Ἐσταυρωμένου θά κινδυνέψουν καί θά διωχθοῦν πραγματικά, γιατί καί στήν Ρωσία, οἱ ἀνηλεεῖς σφαγές καί οἱ διωγμοί ξεκίνησαν ἀμέσως μετά τό γκρέμισμα Ἐκκλησιῶν καί τό κλείσιμο τῶν Μοναστηριῶν…». Χ.Δ.Μ.

Ἀποκατεστάθησαν αἱ ζημίαι εἰς τὸν ἱστορικόν Ἱερὸν Ναὸν τῆς Παναγίας τοῦ Πέρα

Συμφώνως μέ ἀνταπόκρισιν τοῦ Ἀθηναϊκοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων (ΑΠΕ), ὑπό ἡμερομηνίαν 21 Νοεμβρίου, ἐκ τῆς Τουρκίας:

«Μιὰ μεγάλη στιγμὴ στὴ μακρὰ ἱστορία της ἔζησε καὶ πάλι σήμερα ἡ ὁμογένεια τῆς Κωνσταντινούπολης, ποὺ συγκεντρώθηκε στὸν ἱστορικὸ Ἱ. Ναὸ τῆς Παναγίας τοῦ Πέρα, γιὰ νὰ γιορτάσει τὴν ἀποκατάσταση τοῦ Ἱ. Ναοῦ ἀπὸ τὰ πλήγματα, ποὺ τοῦ ἐπεφύλασσε ἡ ἱστορία. Ἡ Παναγία τοῦ Πέρα, ὁ πρῶτος μεγαλοπρεπὴς ὀρθόδοξος χριστιανικὸς ναὸς, ποὺ χτίζει ἡ ἑλληνικὴ κοινότητα μόλις ἀρχίζει ὁ ἐκσυγχρονισμὸς τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, στὰ τέλη τοῦ 18ου αἰώνα, ἔπεσε θύμα τὸ 2003 τῆς βομβιστικῆς ἐπίθεσης ἐναντίον τοῦ βρετανικοῦ Γενικοῦ Προξενείου στὴν Κωνσταντινούπολη, ποὺ βρίσκεται δίπλα ἀκριβῶς ἀπὸ τὸ Ἱ. Ναό, στὴν καρδιὰ τοῦ ἱστορικοῦ Πέρα. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ποὺ προΐστατο στὴ λειτουργία καὶ στὶς τελετές, εἶδε μὲ τὴν ἀποκατάσταση καὶ τῆς Παναγίας τοῦ Πέρα νὰ συμπληρώνεται ἕνα ἔργο, ποὺ ὁ ἴδιος ἐνέπνευ-

σε: Τὴν ἀνακαίνιση ὅλων τῶν Ἱ. Ναῶν τῆς Πόλης. Ἡ ἱστορία, ἀλλὰ καὶ ὁ καλλιτεχνικὸς πλοῦτος, ποὺ συγκεντρώνεται στὴν Παναγία τοῦ Πέρα, τὸν ἐνοριακὸ Ἱ.Ναὸ τῆς κοινωνικῆς ἡγεσίας τοῦ νεότερου -μετὰ τὸν 18ο αἰώνα- ἑλληνισμοῦ τῆς Πόλης, δίνουν ἰδιαίτερη σημασία καὶ στὸ ἔργο τῆς ἀνακαίνισης ἀλλὰ καὶ στὸν σημερινὸ ἑορτασμό. Ἡ ὑποδειγματικὴ ἀνακαίνιση ἔγινε ὑπὸ τὴν ἐπίβλεψη καθηγητῶν ἀπὸ τὸ Ἐθνικὸ Μετσόβιο Πολυτεχνεῖο καὶ τὸ Πολυτεχνεῖο τῆς Κωνσταντινούπολης, μὲ τὴ βοήθεια Ἑλλήνων, Ἰταλῶν ἀλλὰ καὶ Τούρκων ἐμπειρογνωμόνων καὶ μὲ τὴ βοήθεια τεχνιτῶν, ποὺ κρατοῦν ἀκόμα καὶ σήμερα ζωντανὲς τὶς τεχνικὲς περασμένων αἰώνων ἀπὸ χῶρες τῆς βαλκανικῆς καὶ τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου καὶ τοῦ Εὔξεινου Πόντου. Τεχνίτες τοῦ ξύλου, τεχνίτες τοῦ χρυσοῦ, ζωγράφοι καὶ ἁγιογράφοι, τεχνίτες τοῦ γυαλιοῦ, τοῦ φίλντισι, συνεργάστηκαν ὑποδειγματικὰ γιὰ νὰ ξαναδώσουν στὸν ἱστορικὸ Ἱ.Ναὸ τῆς Παναγίας τὴ λάμψη, ποὺ εἶχε ὅταν χτίστηκε».

Ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» πάντοτε πρὸ τῶν ἐπάλξεων τῆς Ὀρθοδοξίας, μάχεται διὰ τὴν ἐνημέρωσιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ συμμετέχει ἐνεργῶς εἰς τοὺς ὁμολογιακοὺς ἀγῶνας ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἐγγραφῆτε συνδρομηταί. Ἐφημερὶς «Ὀρθόδοξος Τύπος», Κάνιγγος 10, 10677 Ἀθῆναι, τηλ. 210–38.16.206. Ἐτησία συνδρομὴ 50,00 €. Ἐπίσης μπορεῖτε κάθε Παρασκευὴ νὰ τὸν προμηθεύεσθε ἀπὸ τὰ περίπτερα.

τούτη ἡ Ζωή εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ἡ σαρκωμένη Ζωή: «Ἐν αὐτῷ ζωή �ἦν καί ἡ ζωή �ἦν τό φῶς τῶν ἀνθρώπων» (Ἰω. Α΄ 4). Πλάϊ στούς λάτρεις τοῦ Ἰησοῦ, παραμονεύουν καί κάποιοι, οἱ ὁποῖοι «ὁδόν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν� οὐκ ἔστι φόβος Θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν» (Ψαλμ. 15, 3). Τό δράμα τοῦ Γολγοθᾶ πάντοτε θά ἐπαναλαμβάνεται. Ἄλλοι Τόν σταυρώνουν καί Τόν χλευάζουν καί Τόν ποτίζουν ὄξος καί χολήν, καί ἄλλοι στὸ πλάϊ Του συμπάσχουν καί συμπονοῦν μαζί Του, ὁ δέ ληστής Τόν ὁμολογεῖ καί μετανοεῖ. Ὡστόσο, «ὁ Ἰησοῦς, εἴτε ἀγαπώμενος εἴτε μισούμενος, θά ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ὁ μοναδικός. Μοναδικός ἔρως τῶν μαθητῶν Του, μοναδικός στόχος τῶν ἀντιπάλων Του. Θά εἶναι «σημεῖον ἀντιλεγόμενον» ἕως τήν συντέλεια. Θά εἶναι τό βασικό ὄνομα γύρω ἀπό τό ὁποῖο θά στρέφεται ἡ ἀνθρώπινη ἱστορία μέχρι τήν τελευταία στροφή τοῦ πλανήτη αὐτοῦ. Καί στήν αἰωνιότητα» (Μητροπολίτης Εὐθύμιος Στύλιος). Μερικοί κάμνουν σύγκριση κάποιων σοφῶν καί μεγάλων τῆς ἱστορίας ἤ τῶν θρησκειῶν, μέ τόν Ἰησοῦν τῶν Εὐαγγελίων. Ἄν εἶναι δυνατό! Ὅποια σύγκριση μπορεῖ νά γίνει τοῦ πλάσματος μέ τόν Πλάστη, ἤ τοῦ καλλιτεχνήματος μέ τόν Καλλιτέχνη, ἄλλο τόσο νά συγκριθεῖ ὁ Θεάνθρωπος Χριστός μέ ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο, ὅσο σοφός καί ἄν εἶναι. Ἡ σύγκριση γίνεται μέ ὅμοια πράγματα. Ὄχι μέ ἀνόμοια. Γιά παράδειγμα, ἡ γῆ σέ σύγκριση μέ τό μέγεθος καί τόν ὄγκο τοῦ ἥλιου, εἶναι πολύ μικρή. Ἤ ὁ ἕνας ἄνθρωπος μέ τόν ἄλλο ἄνθρωπο, ἔχει σωματικές, διανοητικές καί ἄλλες διαφορές. Δέ μπορεῖς ὅμως νά συγκρίνεις τό Θεό μέ τόν ἄνθρωπο. Ὁ Χριστός ἔχει «τό ὑπερέχον τῆς γνώσεως». Ἡ ἀσύγκριτη ὑπεροχή τοῦ Ἰησοῦ ὑποστασιάζεται στή θεανθρώπινη φύση Του. Δέ μπορεῖ διαφορετικά νά ἐξηγηθεῖ τό ἀνερμήνευτο καί ἐντυπωσιακό αὐτό γεγονός. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι μέσα στήν ἱστορία, ἀλλά ξεπερνᾶ τήν ἱστορία. «Σάρξ ἐγένετο», ἀλλά «Θεός �ἦν ὁ Λόγος». Οὔτε νεστοριανικά, ἀλλ’ οὔτε μονοφυσιτικά πρέπει νά ἐξετάζεται ὁ Ἰησοῦς. Στό δισυπόστατο ἔχουν σκοντάψει οἱ αἱρετικοί καί οἱ ἄθεοι. Ὡστόσο, σ’ αὐτό τό δισυπόστατο ὀφείλεται ἡ μεγαλειώδης καί ἀσύγκριτη ὑπεροχή τοῦ Ἰησοῦ στήν ἀνθρώπινη ἱστορία.

ΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΕΩΣ ΤΩΝ Ι. ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

λυτα ἑλληνικός, καὶ μάλιστα παπαδίστικος! Εἶναι ἐπινόηση καὶ ἐφεύρημα λεκτικό τοῦ Εὐγένιου Βούλγαρη (Ἀρχιερέως, ὡς γνωστόν, σοφοῦ ἀκαδημαϊκοῦ, διαφωτιστῆ ὄχι ὅμως ἀθέου ἃ λὰ Βολταίρ, κ.λπ.). Ρωτάω μὲ τὸ κουτὸ καὶ ἀγράμματο κι ἀπ’ ὀρεινὸ χωριὸ μυαλό μου: Ρώτησαν οἱ φίλοι ΕΠΣΕίτες τοὺς Μουσουλμάνους λ.χ. βουλευτὲς τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου ἂν θέλουν νὰ πάψουν νὰ ὁρκίζονται στὸ Κοράνιο ἢ τοὺς Ἰσραηλίτες συμπατριῶτες μας, ὅταν προσφεύγουν στὰ δικαστήρια, ἂν ἔχουν πρόβλημα μὲ τὸν ὅρκο, ποὺ δίδουν ἢ τέλος πάντων, ἂν τοὺς ἐνοχλεῖ ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ (Ἑβραίου, ὡς γνωστόν, στὸ γένος κατὰ τὸ ἀνθρώπινο, καὶ Προφήτου τοῦ Ἰσλὰμ κατὰ τὸ Κοράνι, ἀντίστοιχα); Ρωτάω (μὲ τὸ κουτὸ κλπ.) ἀπὸ πότε οἱ μειοψηφίες (ΕΠΣΕίτες) θὰ ἐπιβάλουν τὴ θέλησή τους στὶς πλειοψηφίες; Οἱ πλειοψηφίες παντοῦ διαμορφώνουν τὶς συν θῆκες (μὲ σεβασμὸ στὶς μειοψηφίες) καὶ οἱ μειοψηφίες συν υπάρχουν. Αὐτὸ ξέρω (μὲ τὸ κουτὸ κλπ.) πὼς εἶναι ἡ Δημοκρατία. Τὸ ἀντίθετο εἶναι καραμπινάτος φασισμός!... Ναί, μὰ ὅ,τι ἱερὸ καὶ ὅσιο ἔχω!... (πηγή: Amen 29.11.09)

ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ (Ἀνθολόγιον κειμένων)

Ἐπιμέλεια Κ. Ἰ. Χολέβα

Ἔχω σταματήσει γιὰ πολλοὺς λόγους νὰ σχολιάζω τὰ νέα βιβλία, ὅπως ἔκανα γιὰ δεκαετίες ἀπὸ τὶς στῆλες τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» καὶ μόνον κατ᾽ ἐξαίρεσιν λέγω ἕναν σύντομον λόγον γιὰ βιβλία ἰδιαίτερης σημασίας, ὅπως εἶναι τὸ ὀγκῶδες βιβλίον τῶν 540 σελίδων «Ἡ Ἑλληνορθόδοξη Πορεία» (Ἀνθολόγιον κειμένων) —καὶ παρακαλῶ ἀδελφοί, μὴ κόβετε τὸ «νι» ἀπὸ τὸ τέλος τῶν λέξεων. Μὲ σταμάτησε θαυμαστικὰ τοῦτο τὸ βιβλίον, γιατὶ «παρουσιάζει τὴν Ἑλληνορθόδοξη πρόταση ἐνώπιον τῶν προκλήσεων τῆς ἐποχῆς μας, ὅπως εἶναι ἡ Ἑνωμένη(!) Εὐρώπη, ἡ παγκοσμιοποίηση, ἡ πολυτισμικότητα, ἡ κρίση τῶν θεσμῶν καὶ τῶν ἀξιῶν», ὅπως σημειώνει ὁ ἐξαίρετος πνευματικὸς ἄνθρωπος καὶ ἐπιμελητὴς τῆς ἐκδόσεως κ. Κ. Ἰ. Χολέβας, στὸ Εἰσαγωγικὸ Σημείωμά του. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναφερθῶ στὶς πέντε μεγάλες Ἑνότητες τοῦ βιβλίου, ποὺ δίνει κείμενα οὐσίας γιὰ τὴν Ἑλληνορθόδοξη Πορεία τοῦ Γένους μας, ἀλλὰ θὰ κάνω μιὰ πολὺ φιλικὴ παρατήρηση ἐν ἀγάπῃ, ὅτι δὲν δόθηκε ἡ δέουσα προσοχὴ στοὺς δύο γίγαντες καὶ ἀληθινοὺς ἄτλαντες τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ, στὸν Ἅγιο Νικόδημον τὸν Ἁγιορείτην καὶ στὸν Ἅγ. Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλόν. Θὰ μείνω λοιπὸν σὲ τρία μόνον σημεῖα τοῦ βιβλίου, ποὺ τὸ συνιστῶ ἐγκαρδίως σὲ ὅλους καὶ ἰδιαίτερα στοὺς νέους, ποὺ σκέφτονται. Τὸ πρῶτον σημεῖον εἶναι ἡ κάλυψις τῆς πολυδάπανης αὐτῆς ἐκδόσεως ἀπὸ τὰ «Σουπερμάρκετ Δούκας», γεγονὸς ἀσυνήθιστο στὶς ἡμέρες μας καὶ μακάρι νὰ βρισκόνταν καὶ ἄλλοι τέτοιοι χορηγοὶ γιὰ τὰ ὀρθόδοξα βιβλία. Θὰ μποροῦσαν ἔτσι νὰ ἐκδοθοῦν τὰ

ἅπαντα τῶν νεωτέρων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως καὶ ἄλλων, ποὺ ἐκδίδονται μεμονωμένα καὶ ἀποσπασματικά… Τὸ δεύτερον σημεῖον εἶναι ὁ Πρόλογος τοῦ κ. Κ. Δούκα γιὰ τὴν ἔκδοση, ἀληθινὸν δοκίμιον θὰ ἔλεγα, ἀπὸ τὸ ὁποῖον ἐπισημαίνω δύο φράσεις. Λέγει ὁ κ. Κ. Δούκας: «Ὅλα τὰ παραπάνω μαρτυροῦν, ὅτι μείναμε Ἕλληνες, γιατί κρατήσαμε ζωντανὴ τὴν Πίστη μας στὸν Σωτῆρα Χριστόν». Καὶ ἡ δεύτερη φράση: «Ἐδῶ καὶ τριάντα χρόνια στὴν πατρίδα μας, ἀκολουθῶντας τὸν “Εὐρωπαϊκὸ προσανατολισμόν” κινδυνεύουμε νὰ ἀλλοιωθοῦμε πνευματικά, νὰ ἀπολέσουμε τὰ ὀρθόδοξα κριτήρια στὴν ζωή μας, νὰ γίνουμε τελικὰ ἕνας λαὸς χωρὶς ἐπίγνωση τῆς ἱστορίας καὶ τῆς Ἑλληνορθόδοξης Παραδόσεώς του». Εὖγε ἀπὸ καρδίας, ἀγαπητέ μου!… Τέλος, τὸ τρίτον σημεῖον τοῦ βιβλίου, ποὺ εἶναι ἄριστη προσφορὰ σὲ ὅλους, εἶναι τὰ ὅσα σημαντικὰ λέγει ὁ μαχητικὸς κ. Κ. Ἰ. Χολέβας, γιὰ τὴν συνέχεια τῆς «Ἑλληνορθόδοξης Πορείας» τοῦ Γένους, γιατὶ ἡ πορεία αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη, ποὺ μπορεῖ νὰ δώση «ἕνα μέλλον στὸ παρελθόν μας». Τὸ ἀκοῦτε κύριοι ἡγέτες; Διαβάστε αὐτὸ τὸ βιβλίον. Δὲν σᾶς τὸ συνιστῶ ἁπλῶς, ἀλλὰ σᾶς παρακαλῶ νὰ τὸ διαβάσετε, γιατὶ δίνει ἁπλόχερα τὴν αἰσιοδοξία καὶ τὴν ἐλπίδα. Καὶ μιὰ εὐχή: Οἱ δύο αὐτοὶ καλοὶ καὶ εὐλογημένοι συνεργάτες, ὁ κ. Κ. Δούκας καὶ ὁ κ. Κ. Ἰ. Χολέβας, νὰ συνεχίσουν τὴν καλὴ πορεία τους καὶ νὰ μᾶς δώσουν καὶ ἄλλα τέτοια βιβλία. Συγχαρητήρια. Ἄξιος ὁ κόπος τους. Π. Μ. Σωτῆρχος

ΠΡΩΤΟΠΡ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΝΙΑΔΗ: «Οἱ Ψαλμοί», Τόμος Β΄ Βόλος, 2007, σελίδες 718. Εἰλικρινά, ἀποκαλύπτομαι μπροστά τικοί. σέ τοῦτο τό λαμπρό καί σπάνιο ἑρμηὉ τρόπος ἐργασίας τοῦ π. Στυλιανευτικό ἔργο τοῦ σεβαστοῦ Πρωτο- νοῦ Ἀνανιάδη στήν ἑρμηνεία τῶν πρεσβυτέρου (Καθηγητοῦ – Θεολό- Ψαλμῶν, ἀκολουθεῖ τήν ἑξῆς πογου) Στυλιανοῦ Ἀνανιάδη. Τόλμησαν, ρεία:Προσημειώνεται ὁ ψαλμός πού βέβαια, νά ἑρμηνεύσουν τούς Ψαλ- θά ἑρμηνευθεῖ. Προηγοῦνται τά μούς τοῦ Δαβίδ καί νά σχολιάσουν με- «Προλεγόμενα», δηλαδή γενικές σκέγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, παλαι- ψεις, σάν μιά σύντομη προεισαγωγή, ότεροι (Μ. Βασίλειος, Ἱερός Χρυσό- τήν ὁποία ἀκολουθοῦν τά «Εἰσαγωγιστομος, Μ. Ἀθανάσιος κ.ἄ.), καί νεώ- κά» μέ εἰδικότερες παρατηρήσεις καί τεροι, ὅπως ὁ πρωτοπρεσβύτερος καί τή διαίρεση τοῦ ψαλμοῦ. Ἀμέσως μεδιάσημος ἐκκλησιαστικός συγγραφέας τά καταγράφεται τό κείμενο τοῦ ψαλΚωνσταντῖνος Καλλίνικος, ὁ μεγάλος μοῦ, μέ τήν ἑρμηνεία καί σέ νεοελληΚαθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου καί θε- νική ἀπόδοση. Ἡ ἀνάλυση τοῦ ψαλολόγος – ἑρμηνευτής τῶν Γραφῶν Πα- μοῦ, βέβαια, δέν τελείωσε μέ τήν παναγιώτης Τρεμπέλας κ.ἄ. ἀλλ᾽ ὁ π. Στυ- ράθεση τοῦ κειμένου καί τήν ἑρμηλιανός Ἀνανιάδης βάλθηκε νά προ- νεία. Ἀκολουθοῦν τά «ἑρμηνευτικά σπεράσει καί ξεπεράσει μέ τό θαυμάσιο σχόλια», καί τέλος, τά «ἠθικά συμπεκαί τεράστιο ἔργο του, ὅλους τούς προ- ράσματα». ηγούμενους, ἔστω κι ἄν τούς εἶχε βοηΤά ἑρμηνευτικά σχόλια καί τά ἠθιθούς στή συγγραφή τῶν ἑκατοντάδων κά συμπεράσματα, προσομοιάζουν μέ καί χιλιάδων σελίδων. τή μέθοδο τῆς ἑρμηνείας τοῦ ΠαναΑἰσθάνομαι πολύ μικρός καί μοῦ γιώτη Τρεμπέλα, ἀλλά, πρέπει νά ὁμολείπει τό θάρρος στήν παρουσίαση λογήσω πώς, τό ὅλο ἔργο τοῦ π. Στυτοῦ τεράστιου καί μνημειώδους αὐτοῦ λιανοῦ Ἀνανιάδη – προπάντων τά μεταφραστικοῦ καί ἑρμηνευτικοῦ ἐκτεταμένα σχόλια καί τά ἠθικά συμἔργου, πού, δίχως ἀμφιβολία, ἀγγίζει περάσματα – συμπληρώνουν ἄριστα τήν τελειότητα. Ἡ ἔκδοση ὅλου τοῦ τή δική του ἑρμηνεία μ᾽ ἕνα ἔργο ἄψοἔργου βρίσκεται πρός τό τέλος – (δέν γο, καί «κατά δύναμη», τέλειο. εἶμαι βέβαιος ἐάν κυκλοφορήση καί Τό βιβλίο τῶν Ψαλμῶν εἶναι τό πιό πέμπτος τόμος) – ἀλλά γιά τέσσερεις ἀγαπημένο καί πολυδιαβασμένο ἀπ᾽ τόμους, εἶμαι βέβαιος. ὅλα τά βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, Οἱ κρίσεις γιά τήν ἑρμηνεία τῶν Μέ τό ἔργο τοῦ π. Στυλιανοῦ, θά γίνει Ψαλμῶν καί τό ὅλο ἔργο τοῦ π. Στυ- ἀκόμα πιό ἀγαπημένο. Τό εὐχόμαστε λιανοῦ, προέρχονται ἀπό Πατριάρχες, μ᾽ ὅλη μας τήν ψυχή. Ἀρχιεπισκόπους, Μητροπολίτες καί Τόν ἴδιο τόν συγχαίρομε θερμόταπολλούς κληρικούς καί λαϊκούς, καί οἱ ὁποῖοι ἐκφράζονται μέ τά καλύτερα τα. Ὁ Θεός νά τόν εὐλογῆ. καί θερμότερα λόγια. Μένουν ἐκσταΜιχ. Μιχαηλίδης

Ἔτος ΚΖ´, Ἀριθμ. 46/11 Δεκεμβρίου 2009

ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ

ΣΥΜΕΩΝ Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης «Ἀφθαρσίας Πηγή» καταβασίες Δεσποτικῶν καὶ Θεομητορικῶν ἑορτῶν. Ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ». Ἀθήνα. Σχ. 15Χ22, σσ. 272. Πρωτοπρεσβυτέρου ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΑΡΙΣΤ. ΓΑΒΡΙΛΑΚΗ, Θεολόγου «῾Η Δύναμη τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ». Ὁμιλίες πνευματικοῦ προβληματισμοῦ. Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2009. Σχ. 20,50Χ14, σσ. 224. π. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΙΟΝ. ΚΑΠΕΤΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, Πρωτοπρεσβυτέρου, «Οἱ ἔγγαμοι καὶ οἱ ἄγαμοι πρεσβύτεροι καὶ τὸ φαινόμενον τοῦ ἀρχιμανδριτισμοῦ». Παραλία Πατρῶν 2009. Σχ. 21Χ14, σσ. 88. ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ ΠΑΝΩΤΗ, «Τὸ Συνοδικὸ τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας». Ἐκδοτικὴ παραγωγή: Ἑπτάλοφος Α.Β. Ε.Ε.. Ἀθῆναι 2009. Σχ.

ΑΙ ΟΜΙΛΙΑΙ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.

Συνεχίζονται αἱ ὁμιλίαι τῆς «Πανελληνίου ᾿Ορθοδόξου ῾Ενώσεως» (Π.Ο.Ε.) εἰς τὴν αἴθουσαν αὐτῆς (Κάνιγγος 10, Α´ ὄροφος). Τὴν προσεχῆ Δευτέραν 14 Δεκεμβρίου καὶ ὥραν 7–8 μ.μ. θὰ ὁμιλήση ὁ πανοσ. Ἀρχιμ. π. Νεκτάριος Ζιόμπολας μὲ θέμα: «Ὁ Ἅγ. Σπυρίδων καὶ ἡ ἀντίθεσίς του μὲ τὸν Παπισμόν». Τὴν ἑπομένην Δευτέραν 21 Δεκεμβρίου θὰ ὁμιλήση ὁ πανοσ. Ἀρχιμ. π. Σαράντης Σαράντος μὲ θέμα: «Ἡ Θεανθρωπολογία τῶν μεγάλων Ὡρῶν τῶν Χριστουγέννων —Νεοεποχήτικες ἀκυρώσεις της». Παρακαλοῦνται τὰ μέλη τῆς Π.Ο.Ε. καὶ οἱ φίλοι τοῦ «᾿Ορθοδόξου Τύπου», ὅπως παρακολουθήσουν αὐτάς.

25Χ18, σσ. 632. ΜΑΝΩΛΗ Γ. ΔΡΕΤΤΑΚΗ, «Ἅγιον Ὄρος». Χθὲς – Σήμερα – Αὔριο. Ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ». Ἀθήνα. Σχ. 14Χ19, σσ. 176.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΣ ΦΑΡΟΣ ΝΟΤΙΟΥ ΑΦΡΙΚΗΣ. ᾿Επίσημο Δελτίο ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Ιωαννουπόλεως καὶ Πραιτωρίας τοῦ Πατριαρχείου ᾿Αλεξανδρείας καὶ πάσης ᾿Αφρικῆς. ᾿Ιαν. – Φεβρ., Μάρτ. – ᾿Απρίλ., Μάϊος – Ἰούν., ᾿Ιούλ. – Αὔγ., Σεπτ. – ᾿Οκτ. 2009. ΑΛΙΕΥΣ, Περιοδικὸν ῾Ιερ. Μητροπόλεως Μαντινείας καὶ Κυνουρίας. Μάρτ., ᾿Απρίλ., Μάϊος, Ἰούν., ᾿Ιούλ., Αὔγ. 2009. Τρίπολις. ΑΜΒΩΝ ΠΑΓΓΑΙΟΥ, Διμηνιαῖον περιοδικὸν ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Ελευθερουπόλεως. Μάϊος – ᾿Ιούν., ᾿Ιούλ. – Αὔγ., Σεπτ. – ᾿Οκτ. 2009.

῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Πανελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106 77 ᾿Αθῆναι. ᾿Εκδότης· Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρόπουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώργιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15, Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951). ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»: www.orthodoxostypos.gr ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον: [email protected] Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκφράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ πόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύνην τῶν γραφομένων.

11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009

Σελὶς 3η

Ο ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΔΥΟ ΝΕΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (2ον.–Τελευταῖον)

Βιογραφικὸν Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἐλευσῖνος κ. Δωροθέου

Ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ἐλευσίνος κ. Δωρόθεος (Μουρτζοῦκος) ἐγενήθη στὰ Μέγαρα, τὸ ἔτος 1947. Εἰσήχθη στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν τὸ

ἔτους 2000 Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεγάρων καὶ Σαλαμίνος. Ὑπῆρξε κατηχητὴς ἐπὶ 30 χρόνια. Τὸ ἔτος 1986 ἵδρυσε στὰ Μέγαρα τὸ Σεμινάριον Ὀρθοδόξου Πίστεως, τὸ ὁποῖο τῇ συνδρομῇ συνεργατῶν, λειτουργεῖ ἐπιτυχῶς ἕως σήμερον. Ἔδωσε πλῆθος διαλέξεων θρησκευτικοῦ καὶ ἱστορικοῦ περιεχομένου, καθὼς καὶ Εἰσηγήσεις σὲ Ἱερατικὰ Συνέδρια. Ἐδημοσίευσε ἄρθρα ἐποικοδομητικοῦ περιεχομένου. Τέλος εἶναι ὁ Ἐκδότης τοῦ Περιοδικοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεγάρων καὶ Σαλαμίνος «Ὁ λόγος τοῦ Σταυροῦ».

Βιογραφικὸν Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Προκοπίου

Ὁ Ἐπίσκοπος Ἐλευσῖνος 1965. Φοίτησις: 1965–1969. Πτυχίον τὸ 1970. Τὸ 1972 ἐχειροτονήθη Διάκονος, ὑπὸ τοῦ πρώτου Μητροπολίτου Νικαίας Γεωργίου (Παυλίδη) καὶ διωρίσθη Διάκονος τοῦ Καθεδρικοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Νικαίας. Τὸ 1973 ἐχειροτονήθη Πρεσβύτερος, τὸν δὲ Μάϊον τοῦ 1974, διωρίσθη ἱεροκήρυξ τῆς Ἱ. Συνόδου (ἢ τοῦ τότε Ο.Δ.Δ.Ε.Π.), εἰς ἥν θέσιν παρέμεινεν ἕως τοῦ ἔτους 1976. Τὸν Μάρτιον τοῦ 1976 μετετέθη εἰς τὴν γενέτειράν του, διωρισθεὶς Ἐφημέριος τοῦ Καθεδρικοῦ Ἱ. Ναοῦ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Μεγάρων. Κατὰ τὰ ἔτη 1977 ἕως 1986 ὑπηρέτησε συγχρόνως, ὡς Καθηγητὴς στὴν Δημόσια Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευσι, σὲ Γυμνάσια καὶ Λύκεια τοῦ Πειραιῶς καὶ τῶν Μεγάρων. Διετέλεσε Γραμματεὺς τοῦ Μητροπολιτικοῦ Συμβουλίου ὀκτὼ ἔτη, Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος Μεγάρων, Γενικὸς Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος, καὶ ἀπὸ τοῦ

Ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Προκόπιος ἐγεννήθη τὴν 18ην Αὐγούστου 1960 ἐν Ρόδῳ Δωδεκανήσου. Τήν πρωτοβάθμιον ἐκπαίδευσιν ἔλαβε κατ᾽ ἀρχάς ἐν Ρόδῳ καί ἐν συνεχείᾳ ἐν Πειραιεῖ ἔνθα ἐγκατεστάθη ἡ οἰκογένεια αὐτοῦ ἀπό τοῦ ἔτους 1966. Τήν δευτεροβάθμιον ἐκπαίδευσιν ὡλοκλήρωσεν ἐν Πειραιεῖ καί κατόπιν ἐπιτυχῶν ἐξετάσεων τό ἔτος 1978 εἰσῆλθε καί ἐφοίτησεν

Ὁ Ἐπίσκοπος Κερνίτσης ἐν τῷ Φροντιστηρίῳ τῆς Ἀνωτέρας Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, ἐκ τῆς ὁποίας ἀπεφοίτησε τό ἔτος 1980. Εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν Ἀθη-

 ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ. Ἀντιγράφω ἀπό τόν «Ε´ Λόγον» τοῦ Ἁγ. Ἰσαάκ τοῦ Σύρου τήν ἀκόλουθη διδασκαλία: «Ὅπως ἡ Χάρις πλησιάζει τήν ταπεινοφροσύνη, ἔτσι καί οἱ ὀδυνηρές συμφορές πλησιάζουν τήν ὑπερηφάνεια. Οἱ ὀφθαλμοί τοῦ Κυρίου πέφτουν στούς ταπεινόφρονες, γιά νά τούς εὐφράνουν. Τό πρόσωπόν Του στρέφεται κατά τῶν ὑπερηφάνων, γιά νά τούς ταπεινώση. Ἡ ταπείνωσις δέχεται πάντοτε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ τήν σκληροκαρδία καί τήν ὀλιγοπιστία τήν βρίσκουν φοβερά συναπαντήματα. Μίκρυνε τόν ἑαυτόν σου σέ ὅλα, πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους, καί θά ὑψωθῆς πάνω ἀπό τούς ἄρχοντες τοῦ αἰῶνος τούτου». Ταπεινοφροσύνη σέ ὅλα.  ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Τήν ἀπάντηση στό ἐρώτημα τήν δίνει ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος σέ μιά « Ὁμιλία» του λέγοντας: «Ἄς ὁδηγοῦμε στό σχολεῖον τῆς ἐλεημοσύνης τόν ἑαυτόν μας, τά παιδιά μας καί τούς συγγενεῖς μας, καί πρίν ἀπ᾽ ὅλα αὐτό, δηλ. τήν ἐλεημοσύνη, ἄς μαθαίνη ὁ ἄνθρωπος, γιατί αὐτό εἶναι ὁ ἀληθινός ἄνθρωπος. Ἐάν δέν ἔχει αὐτό τό γνώρισμα, ξεπέφτει ἀπό τήν ἰδιότητα τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτό κάνει τούς σοφούς. Καί μή θαυμάζης, ἐάν αὐτό σημαίνει τόν ἄνθρωπον. Αὐτό εἶναι καί ὁ Θεός (δηλ. τό ἔλεος). Νά γίνεσθε σπλαχνικοί πρός τούς συνανθρώπους σας, λέγει ὁ Κύριος, ὅπως καί ὁ Πατέρας σας εἶναι σπλαχνικός σέ ὅλους» (Λουκ. ΣΤ´ 36). Ἄς εἴμαστε σπλαχνικοί πρός ὅλους.  ΜΗ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΟΥ. Στήν «Γ´ Ἑκατοντάδα περί ἀγάπης» ὁ Ἅγ. Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής γράφει τά ἑξῆς: «Μή περιφρονήσης τήν συνείδηση, πού σοῦ δίνει πάντοτε συμβουλές. Διότι σοῦ ὑποδεικνύει θεία καί ἀγγελική συμβουλή, σέ ἐλευθερώνει ἀπό τούς κρυφούς μολυσμούς τῆς καρδιᾶς καί σοῦ χαρίζει παρρησία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, κατά τόν θάνατό σου». Ἐπίσης ἄλλοι Ἅγ. Πατέρες διδάσκουν ὅτι ἡ φωνή τῆς συνειδήσεως εἶναι ἡ φωνή τοῦ Φύλακος Ἀγγέλου, πού ἔχει κάθε ἄνθρωπος.  ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ. Ὁ Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἀναφερόμενος στό σπουδαῖον ἔργον του «Συμβουλευτικόν Ἐγχειρίδιον» στήν ἀνάγκη τῆς σιωπῆς γράφει μεταξύ ἄλλων: «Ὁ Ἀββᾶς Σισώης τριάκοντα χρόνους ταύτην καί μόνην προσηύχετο τήν εὐχήν: “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, σκέπασόν με ἀπό τῶν πτωμάτων τῆς γλώσσης μου”. Καί ὁ Ἀββᾶς Ἀγάθων, τρεῖς χρόνους ἐβάσταζε λίθον εἰς στό στόμα του, διά νά μάθη εὐκαίρως νά σιωπᾶ»…Καί προσθέτει: «Καί ὁ Μ. Βασίλειος εἶπε: «Σχεδόν γάρ ἡ προχειροτάτη καί πολύτροπος ἁμαρτία διά γλώττης ἐστίν ἐνεργουμένη».  ΦΥΛΑΓΕ ΤΟΝ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ. Ὁ Μ. Βασίλειος γράφει στό ἔργον του «Πρόσεχε σεαυτῷ», μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς: «Ὁ Θεός, πού ἔπλασε τίς καρδιές μας, ἐπειδή ἐγνώριζε ὅτι τό μεγαλύτερον μέρος τῆς ἁμαρτίας συντελεῖται μέ τήν πρόθεση τοῦ ἀνθρώπου παρορμητικά, γι᾽ αὐτό διέταξε πρῶτα–πρῶτα τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς καί τῆς διανοίας. Γιατί ἐκεῖνο μέ τό ὁποῖον ἁμαρτάνουμε εὐκολότερα (δηλ. ὁ νοῦς καί ἡ καρδιά) αὐτό ἀξίωσε νά προφυλάσσουμε μέ περισσότερη ἐπιμέλεια. Ὅπως δηλαδή οἱ προνοητικοί γιατροί ἀσφαλίζουν τά ἀσθενέστερα σώματα μέ τίς προληπτικές συνταγές καί ὁδηγίες, ἔτσι καί ὁ κοινός προστάτης ὅλων μας καί ἀληθινός γιατρός τῶν ψυχῶν μας, ἐξασφάλισε μέ ἰσχυρότερες προφυλάξεις τόν νοῦ μας, πού γνώριζε ὅτι γλιστρᾶ εὐκολότερα στήν ἁμαρτία». Π. Μ. Σωτῆρχος

ΒΙΒΛΙΑ - ΔΩΡΑ

Τώρα, ποὺ πλησιάζει ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων, ἂς προτιμήσουμε ὅλοι τὰ πνευματικὰ δῶρα. Εἶναι πιὸ χρήσιμα καὶ πιὸ ἀποτελεσματικὰ γιὰ ὅσους ἀγαποῦμε. Γι᾿ αὐτὸ καὶ σᾶς προτείνουμε λίγες ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις μας, ὅπως·

᾿Αρχιμ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

1. Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΕΞΗΓΗΜΕΝΗ (Κατὰ τοὺς Πατέρας) Α) ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Β) ΤΟ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ (σχῆμα τσέπης) Γ) ΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Δ) Η ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Ε) Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΕΞΗΓΗΜΕΝΗ (Τὸ κατὰ δύναμιν) 2. ΚΑΤΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΩΝ 3. ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ 4. ΨΥΧΩΦΕΛΗ 5. ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 6. ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ

Βιβλιοπωλεῖον τοῦ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» ὁδὸς Κάνιγγος 10 (Α´ ὄροφος) ᾿Αθῆναι 106 77, Τηλ. 210–38.16.206 ΦΑΞ 210–38.28.518

νῶν εἰσῆλθε κατόπιν ἐπιτυχῶν ἐξετάσεων τὸ ἔτος 1981καί ἀπεφοίτησε τὸ ἔτος 1985. Κατά τά μαθητικά καί φοιτητικά αὐτοῦ ἔτη ὑπηρέτησεν ἐν τῇ Ἱερᾷ Μητροπόλει Πειραιῶς ὡς Νεωκόρος τῶν Ἱ. Ναῶν Ἁγίου Σπυρίδωνος, Ἁγίας Παρασκευῆς Καλλιπόλεως καί Ἁγίων Ἀναργύρων Καλλιπόλεως και ὡς Ἱεροψάλτης τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ Καστέλλας. Ἐπίσης ὑπηρέτησεν ἐπί πολλά ἔτη καί ὡς Κατηχητής εἰς τούς Ἱερούς Ναούς Ἁγίας Παρασκευῆς καί Ἁγίων Ἀναργύρων Καλλιπόλεως Πειραιῶς. Ἐκάρη Μοναχός τὴν 3ην Φεβρουαρίου 1984 καί ἐχειροτονήθη Διάκονος τὴν 5ην Φεβρουαρίου 1984 ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Κρήνης καὶ Καλαμαριᾶς κ. Προκοπίου. Ὡς Διάκονος τῇ προτάσει τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Νέας Κρήνης καὶ Καλαμαριᾶς κ. Προκοπίου ἔλαβεν ὑποτροφίαν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί μετέβη τό ἔτος 1988 εἰς τήν Ἁγίαν Πετρούπολιν (τότε Λένινγκραντ) τῆς Ρωσσίας διά μεταπτυχιακάς θεολογικάς σπουδάς εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν τῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως. Παρηκολούθησε μαθήματα τῆς ἱστορίας τῶν Σλαβικῶν Ἐκκλησιῶν καί ἔμαθε τήν ρωσσικήν γλῶσσαν. Τὴν 3ην Σεπτεμβρίου 1989 ἐχειροτονήθη Πρεσβύτερος καί ἔλαβε τὸ ὀφφίκιον τοῦ Ἀρχιμανδρίτου ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς κ. Προκοπίου. Ἀκολούθως ἐπέστρεψεν εἰς Ρωσσίαν διὰ τὴν συνέχισιν τῶν σπουδῶν αὐτοῦ καί ἐκ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως ἀπεφοίτησε τό ἔτος 1991 ἐπιστρέψας εἰς Θεσσαλονίκην ἔνθα διωρίσθη ὡς ἐφημέριος εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Νικολάου Ἀρετσοῦς. Τό ἔτος 1992 ὁ Μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κυρός Σεραφείμ τόν προσεκάλεσε και τοῦ ἀνέθεσε καθήκοντα παρά τῇ Συνοδικῇ Ἐπιτροπῇ Διορθοδόξων καί Διαχριστιανικῶν Σχέσεων ἔνθα ἠσχολήθη μετά τοῦ τομέως τῶν Σχέσεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μετά τῶν Σλαβικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὡς ἐπίσης καί μετά τῶν Ὑποτροφιῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Ταυτοχρόνως διωρίσθη ὡς ἐφημέριος κατ᾽ ἀρχάς καί ἀπό τοῦ ἔτους 1995 καί ὡς Ἱερατικὸς Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος ὁδοῦ Ἀχαρνῶν Ἀθηνῶν και Διευθυντής τοῦ Θεολογικοῦ Οἰκοτροφείου διά τούς Ἀλλοδαπούς Ὑποτρόφους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Ἁγίου Παντελεήμονος ὁδοῦ Ἀχαρνῶν ἀνέπτυξεν ἐπί 17 ἔτη πλουσίαν δραστηριότητα διὰ τὴν ἀποπεράτωσιν τῶν ἔργων ἁγιογραφήσεως καί συντηρήσεως αὐτοῦ καί κυρίως εἰς τήν ποιμαντικήν τῶν ἀλλοδαπῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν διά τῆς τελέσεως τῆς Θείας Λειτουργίας εἰς τήν Σλαβικήν καί Γεωργιανήν Γλῶσσαν. Ἐπίσης ἀνέπτυξε πλουσίαν φιλανθρωπικήν δρᾶσιν διὰ τὴν προστασίαν τῶν ἐνδεῶν ἀνθρώπων Ἑλλήνων καί Ἀλλοδαπῶν, μεταναστῶν και προσφύγων. Ὁ Μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν και Πάσης Ἑλλάδος κυρός Χριστόδουλος τὸν περιέβαλε μετ᾽ ἰδιαιτέρας ἐμπιστοσύνης και ἐκτιμήσεως και τῇ ἐντολῇ αὐτοῦ συνώδευσεν αὐτόν εἰς ὅλας σχεδόν τάς Εἰρηνικάς αὐτοῦ Ἐπισκέψεις εἰς τάς ἀνὰ τὸν Κόσμον Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας. Εἰς τὸ Γραφεῖον Διορθοδόξων και Διαχριστιανικῶν Σχέσεων συνεδέθη μετά τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καλαβρύτων και Αἰγιαλείας κ. Ἀμβροσίου, ὅστις διετέλεσεν ἐπί ἔτη Πρόεδρος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Διορθοδόξων καί Διαχριστιανικῶν Σχέσεων. Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος ἐκτιμήσας τήν προσωπικότητα καί τάς ἱκανότητας αὐτοῦ ἀπεφάσισε καί ἐπρότεινεν αὐτόν εἰς τήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς Βοηθόν Ἐπίσκοπον τῆς Θεοσώστου αὐτοῦ Ἐπαρχίας. Χάριτι Θεοῦ καί τῇ ἐπινεύσει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τήν 13ην Ὀκτωβρίου 2009 ἐξέλεξεν αὐτόν διά 56 ψήφων Ἐπίσκοπον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Κερνίτσης παρά τῇ Ἱερᾷ Μητροπόλει Καλαβρύτων και Αἰγιαλείας. Ἡ εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονία αὐτοῦ ἐτελέσθη τήν 18ην Ὀκτωβρίου 2009 εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Παντελεήμονος ὁδοῦ Ἀχαρνῶν.

Εἰσήγησις πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ὀκτώβριος 2009 (Συνεδρία 15–10–2009)

Ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου κ. Προκοπίου

(1ον)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009 Ἀπόστολος: Ἑβρ. ια´ 9 – 10, 32 – 40 Εὐαγγέλιον: Ματθ. α´ 1 – 25 Ἦχος γ´.— Ἑωθινὸν: ΣΤ´ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Οἱ πιστοί ἄνθρωποι καλοῦνται νά διαφοροποιηθοῦν ἀπ᾽ τούς κοσμικούς, γιατί ὁ δρόμος τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, πού ἔχουν ἐπιλέξει ν᾽ ἀκολουθήσουν, δέν ταυτίζεται μέ τό δρόμο ἐκείνων. Οἱ πιστοί ἀρνοῦνται καθετί, πού ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ οἱ κοσμικοί ἐπιλέγουν ἐκεῖνα, πού ἀπαγορεύει ὁ Θεός. Μιλᾶμε γιά δύο δρόμους μέ διαφορετική ἀφετηρία ὁ καθένας καί φυσικά διαφορετικό προορισμό καί τέρμα. Ἡ πίστη στό Θεό εἶναι πηγή ζωῆς καί δύναμης στόν ἄνθρωπο. Πετυχαίνει σπουδαῖα πνευματικά κατορθώματα, ξεπερνάει ἐμπόδια, ἀντιμετωπίζει μέ ἐπιτυχία δύσκολες καταστάσεις καί γενικά βλέπει τή ζωή κάτω ἀπ᾽ τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ἔχει ἐμπιστοσύνη στό Θεό, τόν ὁποῖο νιώθει πάντα δίπλα του. Ἡ πίστη, ὡστόσο, ὁδήγησε καί πολλούς στό μαρτύριο. Εἶναι δυσεξαρίθμητο τό πλῆθος τῶν μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ ἀρνητές τῆς πίστεως πολλές φορές κήρυξαν ἀπηνεῖς διωγμούς κατά τῶν Χριστιανῶν μέ ἀποτέλεσμα νά ἔχουμε τούς μάρτυρες. Αὐτή εἶναι ἡ πορεία τῆς Ἐκκλησίας στόν κόσμο. Στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν δέν πηγαίνουμε μετ᾽ ἀνέσεως. Ὁ Π.Ν. Τρεμπέλας, σχολιάζοντας τά δεινά τῶν ἡρώων τῆς πίστεως, ἀναφέρει: «Ἐστερήθησαν πάσης ἐν τῷ βίῳ ἀνέσεως μή ἔχοντες μόνιμον κατοικίαν, εἰς τήν ὁποίαν νά εὕρουν κάποιαν ἀνάπαυσιν, στερούμενοι ἀκόμη καί αὐτῶν τῶν ἀπαραιτήτων ἐνδυμάτων, ἀντί τῶν ὁποίων ἐχρησιμοποίουν δέρματα πρός κάλυψιν τῆς γυμνότητος αὐτῶν φεύγοντες τάς κοινωνίας τῶν ἀνθρώπων καί ἀναγκαζόμενοι νά ζῶσιν ἐν ἐρημίαις καί πλεῖστα ἄλλα δεινά μετά πολλῶν στερήσεων ὑφιστάμενοι. Τά δεινά ταῦτα ἀναλογιζόμενός τις κινεῖται ἀφ᾽ ἑνός μέν εἰς θαυμασμόν καί ἀπορίαν διά τήν κακίαν καί σκληρότητα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἥτις φθάνει μέχρι τοιούτου σημείου ὠμότητος, ὥστε τόσον σκληρῶς νά βασανίζῃ ἀνθρώπινα πλάσματα, ἀφ᾽ ἑτέρου δέ καταπλήττεται ἀπό τά μεγαλουργήματα ταῦτα τῆς θείας χάριτος, ἥτις τοιούτους ἀναδεικνύει ἥρωας ἐνδυναμοῦσα ἀσθενῆ πλάσματα μετά τοιαύτης ἀκάμπτου καρτερίας νά ὑπομένουν μαρτύρια τοῦτ᾽ αὐτό ἀνυπόφορα καί ἀβάστακτα». Πρωτ. Δ.Δ.Τ.

Ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ καί ὁ ἄνθρωπος

1. ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ Τοῦ Ἀρχιμ. Καλλίστρατου Ν. Λυράκη, τ. Ἱεροκήρυκος Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν

«Ἔχουμε δουλειές»

Ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ δείχνει καί ὁδηγεῖ στήν ὄντως ζωή· κι εἶναι ἡ μόνη ἀλήθεια καί τό ἀνέσπερο φῶς. Ὅμως ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν ὅτι δέν ἔχουν χρόνο γιά νά ἀσχοληθοῦν μέ αὐτόν. Ἰσχυρίζονται ὅτι: «Δέν ἔχουμε καιρό. Καλά καί ἅγια εἶναι αὐτά, πού διδάσκει ἡ Ἐκκλησία, ἀλλά πῶς νά τό κάνουμε, δέν εὐκαιροῦμε. Ἔχουμε δουλειές». Οἱ ἄνδρες ἰσχυρίζονται ὅτι τήν Κυριακή «πρέπει νά τρέξω νά κοιτάξω τό ἐμπόριο. Πρέπει νά βρῶ τόν τάδε καί τάδε ἄνθρωπο. Διότι μόνο τήν Κυριακή μοῦ δίδεται ἡ εὐκαιρία νά τόν συναντήσω. Ἔπειτα πρέπει νά ξεκουρασθῶ. Ἄνθρωπος εἶμαι καί ἐγώ. Ἔχω ἀνάγκη νά ἀνανεωθῶ σωματικά. Ἐάν ὅμως τό ζητεῖ ἡ θρησκεία καί πρέπει νά ἔλθω νά ἀκούσω τό λόγο τοῦ Θεοῦ, πῶς νά τό κάνω, δέν μοῦ μένει χρόνος». Καί οἱ γυναῖκες τόν ἴδιο ἰσχυρισμό διατυπώνουν: «Τό σπίτι, τό νοικοκυριό, ὁ σύζυγος, τά παιδιά, ὅλα αὐτά ἔχουν φροντίδες. Θέλουν χρόνο. Ποῦ νά τόν βροῦμε; Δέν εὐκαιροῦμε». Εὔλογα προβάλλει τό ἐρώτημα: Ἡ ἑβδομάδα ἔχει 168 ὧρες. Δέν μποροῦνε ὅλοι αὐτοί, πού ἰσχυρίζονται ὅτι δέν εὐκαιροῦν, νά διαθέσουν δυό–τρεῖς ὧρες, γιά νά ἔλθουν τήν Κυριακή στόν Ἱερό Ναό, νά ὑμνήσουν, νά δοξολογήσουν, νά ἀκούσουν τόν Θεό τους, τόν Πλάστη καί Δημιουργό τους, τόν Σωτήρα καί Λυτρωτή τους; Ἐξάλλου Ἐκεῖνος ἔχει θεσπίσει μιά ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας νά τήν ἀφιερώνει ὁ ἄνθρωπος σ᾽ Αὐτόν. Γι᾽ αὐτό λέγεται Κυριακή. Εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου. Καί αὐτοί τήν διαθέτουν γιά τίς ἐργασίες τους. Τούς ἀπορροφοῦν αὐτές σέ τέτοιο σημεῖο, ὥστε λησμονοῦν ὅτι εἶναι ἄνθρωποι μέ ψυχή καί πνευματικές ἀνάγκες. Ἀλλά εἴτε τό θέλουν εἴτε δέν τό θέλουν, θά ἔλθει στιγμή κατά τήν ὁποία θά φύγουν ἀπό τόν κόσμον αὐτόν. Θά παρουσιασθοῦν τότε ἐνώπιον τοῦ βήματος τοῦ θείου Κριτῆ. Τί θά Τοῦ ποῦν; Ὅτι εἶχαν ἐργασία; Ὅτι δέν εὐκαιροῦσαν νά ἐνδιαφερθοῦν, νά θρέψουν τήν ψυχή τους μέ τόν λόγο Του; Τότε κι Ἐκεῖνος θά τούς πεῖ: Δέν γνώριζα Ἐγώ, ὁ Κύριος καί Θεός σας καί ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής σας ὅτι εἴχατε ἐργασίες; Ἐγώ δέν ἤμουνα, πού εὐλογοῦσα τούς κόπους σας; Για Μένα, πού ὑπῆρξα ὁ μεγαλύτερος Εὐεργέτης σας δέν μπορούσατε νά διαθέσετε λίγο χρόνο τήν ἑβδομάδα γιά νά ἀκούσετε τά λόγια Μου; Νά μέ λατρεύσετε καί νά τροφοδοτήσετε μέ πνευματικό ἄρτο τήν ψυχή σας; Δυστυχῶς γι᾽ ὅλα τ᾽ ἄλλα οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἔχουν καιρό. Γιά τήν ψυχή τους ὅμως, τό σπουδαιότερο ἀγαθό, πού ἔχει ὁ ἄνθρωπος, δέν ἔχουν καιρό.

«Ποῦ καιρός γι᾽ αὐτά τά πράγματα. Ἴσως ἀργότερα»

Ἄς δοῦμε τώρα καί τίς ἄλλες δικαιολογίες, πού ὀφείλονται στήν ἀπροθυμία καί ἀδιαφορία γιά τή θρησκευτική ζωή. Συνοψίζονται στά ἑξῆς: «Ποῦ καιρός γι᾽ αὐτά τά πράγματα»! Ἔτσι ἀπαντοῦν πρός ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν ΠΕΡΙ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ (Β´)

«Οἱ πειρασμοί πρέπει νά ἀντιμετωπίζονται μέ ἀποφασιστικότητα. Νά μή βρίσκουν πρόσφορο ἔδαφος. Γι᾽ αὐτό ὁ ἀληθινός χριστιανός εἶναι ἀγωνιστής καί ἀσυμβίβαστος. Δέν εἴπαμε ὅμως, φίλε μου, τί ἐννοοῦμε ἀκριβῶς ὅταν μιλᾶμε γιά πειρασμούς. Τί εἶναι καί ἀπό ποῦ ξεκινοῦν», εἶπα. «Ἄν ἀνοίξεις ἕνα λεξικό, θά πληροφορηθεῖς ὅτι ἡ διέγερση τῆς ἐπιθυμίας γιά κάτι κακό εἶναι πειρασμός. Ὅπως καί ἡ παρόρμηση πρός τήν ἁμαρτία, πού ξεκινάει ἀπό ἐσωτερική διάθεση ἤ ἀπό ἐξωτερικό ἐρέθισμα, εἶναι πειρασμός. Ἀλλά καί ἡ δύναμη τοῦ κακοῦ, ὁ

Σατανάς, πού κατ᾽ ἐξοχήν παρακινεῖ τόν ἄνθρωπο στήν ἁμαρτία, εἶναι πειρασμός ἤ καλύτερα ὁ πειρασμός, δηλαδή ἡ προσωποποιημένη δύναμη πού θέλει νά ἐμποδίσει τόν ἄνθρωπο νά ἀκολουθήσει τό δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ὅμως ἄς συνεχίσουμε τό θέμα μας, σχολιάζοντας κι ἕναν ἄλλο λόγο τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου, σχετικό μέ τούς πειρασμούς. Τόν θυμᾶμαι ὅπως τόν ἀναφέρει τό Γεροντικό, γιατί τόν ἔχω διαβάσει πολλές φορές ἀλλά καί πολλές φορές τόν ἔχω ἀκούσει. Εἶπε λοιπόν ὁ Ἀββᾶς: “Οὐδείς ἀπείραστος δυνήσεται εἰσελθεῖν εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν. Ἔπαρον γάρ φησι τούς πειρασμούς, καί οὐδείς ὁ σωζόμενος”. Δηλαδή, στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν δέν θά εἰσέλθει κανένας ἀπείραστος. Ἄρα

οἱ πειρασμοί εἶναι ἀναπόφευκτοι. Τό θέμα ὅμως εἶναι ὁ τρόπος ἀντιμετώπισής τους. Πρέπει νά μένουμε ἀνεπηρέαστοι καί νά ἐντείνουμε τόν πνευματικό μας ἀγώνα. Καί αὐτό εἶναι σπουδαῖο κατόρθωμα. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Ἅγιος τονίζει ὅτι ἄν βγάλουμε ἀπ᾽ τή μέση τούς πειρασμούς, κανένας δέν θά σωθεῖ. Ἡ ἀντίσταση στούς πειρασμούς ἔχει δύο τομεῖς. Ἄλλοτε ξεκινάει ἀπ᾽ τόν ἔλεγχο τῆς ἁμαρτωλῆς ἐπιθυμίας καί ἄλλοτε ἀπ᾽ τά ἐρεθίσματα γιά τή διάπραξη τῆς ἁμαρτίας, τά ὁποῖα ἔρχονται ἀπό ἔξω. Τί σημαίνει αὐτό πρακτικά; Ὅταν ἔρχεται ἡ ἐπιθυμία γιά τή διάπραξη κάποιας ἁμαρτίας, χρειάζεται νά ἐνεργοποιεῖται κάποια ἄλλη ἐπιθυμία καλῆς καί θεοφιλοῦς πράξης. Νά μή χάνει τό χρόνο του ὁ ἄνθρωπος σκεπτόμενος τήν ἁμαρτία, ἀλλά νά σχεδιάζει καί νά δραστη-

ὑπό τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων. Εἰδικός Νόμος ρυθμίζει τὰ τῆς ἱδρύσεως, συγκροτήσεως, ἁρμοδιότητος καὶ λειτουργίας τῶν Δικαστηρίων τούτων, μέχρι τῆς ἐκ δόσεως τοῦ ὁποίου ἐξακολουθεῖ ἰσχύων ὁ Ν. 5383/1932 «περί Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων καὶ τῆς πρὸ αὐτῶν διαδικασίας». Ἐν τῇ σαφεστάτῃ ταύτῃ διατάξει δηλοῦται ἡ παράτασις τῆς ἰσχύος

1. Ὁ νόμος 590/1977 περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διέλαβεν τὸ ἀπό τῆς ἰσχύος τοῦ ν. 5383/1932 προβαλλόμενον αἴτημα θεσπίσεως νέου εἰδικοῦ νόμου περί Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων, ὁρίζων, ὅτι «τὰ παραπτώματα τῶν κληρικῶν καὶ μοναχῶν τὰ σχετικά πρὸς τὰ καθήκοντα καὶ τὰς ἐπαγγελίας τῆς ὁμολογίας αὐτῶν, τὰ συνεπαγόμενα κανονικάς κυρώσεις, ἐκδικάζονται

μνήμη, νὰ τεθῇ ὑπ᾽ ὄψιν τῆς Ι.Σ.Ι. καὶ, προφανῶς, χωρίς νὰ προωθηθῇ εἰς τὸ Ὑπουργεῖον Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων πρὸς περαιτέρω ψήφισιν ὑπό τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων. (Βλ. Κωνστ. Α. Βαβούσκου, Ἐγχειρίδιον Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου, Θεσσαλονίκη 19895, σελ. 337, Χριστοδούλου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, ἔνθ᾽ ἀν., σελ. 55–56 καὶ Ἰωαν. Μ. Βαρβιτσιώτου, Προβλήματα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Δικαιοσύνης, (3–10– 2005) ἄρθρον εἰς τὸν διαδικτυακόν τόπον www.e–logos.gr). β. Μετά ἀπό δέκα ἔτη (1987) ὁ κ. Χαράλαμπος Παπαστάθης, καθηγητής τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου εἰς τὴν Νομικήν Σχολήν τοῦ Α.Π.Θ., μέλος τότε τῆς ὑπό τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων, μονομερῶς καὶ ἄνευ συμμετοχῆς τῆς Ἐκκλησίας, συγκροτηθείσης Διαρκοῦς Ἐπιτροπῆς «γιὰ τὴ μελέτη τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Θεμάτων», (Ἀπόφασις ὑπ᾽ ἀριθμ. Α2/581/5–6–1987 τοῦ Ὑπουργοῦ Ἀντωνίου Τρίτση) συνέταξεν τότε καὶ ἀργότερον ἐδημοσίευσεν «Σχέδιο Νόμου γιὰ τὴν Ὁ Μητροπολίτης Φιλίππων Ἐκκλησιαστική Δικαιοσύνη» [βλ. τοῦ ν. 5383/1932, διὰ τῆς ὁποίας Ἐπιστημονική Ἐπετηρίδα Δικηγοπρολαμβάνεται ἡ δημιουργία νομι- ρικοῦ Συλλόγου Θεσσαλονίκης, κοῦ κενοῦ εἰς τὴν ὑπό τῶν ἐκκλη- Ἀρμενόπουλος, 19 (1998) σ. 49–77]. σιαστικῶν ὀργάνων ἀπονομήν τῆς Τὸ σχέδιον «ἐχαρακτηρίζετο ὑπό δικαιοσύνης εἰς περιπτώσεις, κατά πνεύματος τελείας ἐκκοσμικεύσετὰς ὁποίας ἀπειλοῦνται κανονικαί ως τῆς ἀπονομῆς τῆς Ἐκκλησιακυρώσεις κατά Κληρικῶν καὶ Μο- στικῆς Δικαιοσύνης, δὲν ἔγινε ἀποναχῶν, ὅταν διὰ πράξεων ἤ παρα- δεκτόν ὑπό τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὲν λείψεων παρεκκλίνουν ἐκ τοῦ χρέ- προωθήθη» (Χριστοδούλου, Ἀρχιεους καὶ τῆς ἀποστολῆς αὐτῶν. Πα- πισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάραλλήλως ὑπονοεῖται ἡ ὑποχρέω- δος, ἔνθ᾽ ἀν., σελ. 56), ἐνῶ ὁ συνσις τῶν ἁρμοδίων νὰ ἐκπονήσουν τάκτης τοῦ Σχεδίου αὐτοῦ σημεικαὶ νὰ ψηφίσουν νέον νόμον, σε- ώνει: «Βασίσθηκα στοὺς ἱ. κανόνες βόμενοι πρωτίστως τοὺς δικονομι- καὶ τὶς κανονικές διατάξεις τῆς κούς καὶ ποινικούς Ἱερούς Κανόνας ἐκκλησιαστικῆς δικονομίας, σὲ δικαὶ τὴν μακροχρόνιον κανονικήν κονομικούς κανονισμούς ἄλλων τῆς Ἐκκλησίας πρᾶξιν καὶ λαμβά- Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, στὸ σχένοντες ὑπ᾽ ὄψιν τοὺς ἰσχύοντας καὶ διο τῆς ἐπιτροπῆς τῆς Δ.Ι.Σ. (ἐννοεῖ προϊσχύσαντας νόμους, τὴν νομο- τὴν τοῦ 1977) σὲ νεότερες κωδικοκανονικήν θεωρίαν καὶ τὴν νομο- ποιήσεις καὶ σχέδια τοῦ κοινοῦ ποιλογίαν τῶν κοσμικῶν δικαστηρίων, νικοῦ δικονομικοῦ δικαίου». χωρίς νὰ ἀγνοοῦνται βεβαίως τὰ γ. Τὸ Διοικητικόν Συμβούλιον τοῦ πορίσματα τῆς συγχρόνου κοσμι- Ἱεροῦ Συνδέσμου Κληρικῶν Ἑλλάκῆς δικονομικῆς ἐπιστήμης καὶ δος αὐτοβούλως ἀπεφάσισεν νὰ αὐτῆς τοῦ οὐσιαστικοῦ ποινικοῦ δι- συντάξῃ κατά τὸ ἔτος 2000 Σχέδιον καίου, τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα Νόμου περί Ἐκκλησιαστικῶν Δικακαὶ τὸ δικαίωμα τῆς δικαίας ἐκκλη- στηρίων καὶ ὑπέβαλεν τοῦτο εἰς τὴν σιαστικῆς δίκης. Μὲ ἄλλα λόγια τὸ Ἱεράν Σύνοδον, τὸν Πρωθυπουρθεμελιώδους σημασίας ἐγχείρημα γόν, τὸν Πρόεδρον τῆς Βουλῆς καὶ περί καταρτίσεως τοῦ εἰδικοῦ νό- εἰς τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν εἰς τὴν Βουμου περί ἐκκλησιαστικῶν δικαστη- λήν Πολιτικῶν Κομμάτων. «Τοῦτο ρίων θὰ πρέπει νὰ ὀργανώσῃ τὴν ἀπετέλει κακήν ἐπί τὰ χείρῳ ἀντιλειτουργίαν τοῦ θεσμοῦ τῆς ἀπο- γραφήν τοῦ σχεδίου τοῦ Καθηγηνομῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιο- τοῦ Παπαστάθη» (Χριστοδούλου, σύνης ἐντός τῶν πλαισίων τῆς κα- Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης νονικῆς παραδόσεως, ἄνευ ἀτε- Ἑλλάδος, ἔνθ᾽ ἀν., σελ. 56). λειῶν καὶ ἐν ἁρμονίᾳ πρὸς τὸ σύγδ. Μετά τὴν ἐκλογήν τοῦ Ἀθη χρονον νομικόν πλαίσιον. νῶν Χριστοδούλου ἡ ἀπαίτησις ψη2. Πρὸς τὴν κατεύθυνσιν αὐτήν, φίσεως νέου νόμου περί ἐκκλησιαἀφ᾽ ἧς ἴσχυσεν ὁ νέος Καταστατι- στικῶν δικαστηρίων προβάλλεται κός Χάρτης (ν. 590/1977) ἕως σήμε- ἐντονώτερον. Δι᾽ ἀποφάσεως τῆς ρον, ἐξεπονήθησαν τρία πλήρη σχέ- Δ.Ι.Σ. (Συνεδρία 8ης Νοεμβρίου δια νόμου περί ἐκκλησιαστικῶν δι- 1999) ἀνατίθεται εἰς τριμελῆ ἐξ Ἀρκαστηρίων (Ἀναστασίου Κ. Βαβού- χιερέων Ἐπιτροπήν (Περιστερίου σκου, Θεμελιώδεις Ἀρχές τῆς Ἐκ- Χρυσόστομον, Ζακύνθου Χρυσόκλησιαστικῆς Δικονομίας τῆς Ἐκ- στομον καὶ Κεφαλληνίας Σπυρίδωκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Θεσ/νίκη να) «ἡ διενέργεια διαβήματος πα2003, σελ. 19) ἤ κατ᾽ ἄλλους ἐγέ- ρά τῷ ἐξοχωτάτῳ Ὑπουργῷ Παινοντο πέντε «ἀπόπειραι ψηφίσεως δείας καὶ Θρησκευμάτων κ. Γερανέου νόμου περί τῶν Ἐκκλησια- σίμῳ Ἀρσένῃ πρὸς προώθησιν ἐκστικῶν Δικαστηρίων εἴτε πρωτο- κρεμουσῶν ἐκκλησιαστικῶν ὑποβουλίᾳ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς θέσεων...», ἐν οἷς: «α) Ἡ ψήφισις Ἐκκλησίας ἡμῶν ὑπό εἰδικῶν συ- νέου Νόμου περί Ἐκκλησιαστικῶν σταθεισῶν ὑπό τῆς Πολιτείας Ἐπι- Δικαστηρίων κατά τὴν διαδικασίαν τροπῶν, εἴτε ὑπό διαφόρων ἐνδια- τῶν ψηφιζομένων κωδίκων» (ἔγφερομένων φορέων» [Χριστοδού- γραφον Δ.Ι.Σ. ὑπ᾽ ἀριθμ. πρωτ. 5739/ λου, Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πά- 2379/8–11–1999). σης Ἑλλάδος, Εἰσήγησις ἐπί τοῦ Τὸ διάβημα ὑπῆρξεν ἀναποτελεΣ.Ν. περί τῶν ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων. Εἰσηγήσεις καὶ ἀνακοινω- σματικόν, διὰ τοῦτο κατά τὴν τακτιθέντα τῆς Ι.Σ.Ι. (Ἀθῆναι, Ὀκτώβριος κήν Συνέλευσιν τῆς Ι.Σ.Ι. τοῦ Ὀκτωβρίου τοῦ 2000, ἀπεφασίσθη νὰ 2006) 2007, σ. 55]. α. Εὐθύς μετά τὴν ὑπό τῆς ἐξουσιοδοτηθῇ ἡ Δ.Ι.Σ., ἵνα συγκτοΒουλῆς τῶν Ἑλλήνων ψήφισιν τοῦ τήσῃ Ἐπιτροπήν «ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς νόμου περί Καταστατικοῦ Χάρτου ἐπί τὰ βελτίῳ διαρρυθμίσεως τῶν (Μάρτιος 1977), δι᾽ ἀποφάσεως τῆς περί ἱδρύσεως, συγκροτήσεως, ἁρΔ.Ι.Σ., συνεκροτήθη Ἐπιτροπή πρὸς μοδιότητος καὶ λειτουργίας τῶν (πεκατάρτησιν Σχεδίου Νόμου διὰ τὴν ρί) τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ΔικαστηἘκκλησιαστικήν ποινικήν δικαιο- ρίων ἰσχυουσῶν διατάξεων» (Χρισύνην ἐκ τῶν ἀειμνήστων Ἀδελ - στοδούλου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν φῶν ἡμῶν Κίτρους Βαρνάβα, ὡς καὶ πάσης Ἑλλάδος, ἔνθ᾽ ἀν., σ. 57). Ἡ Δ.Ι.Σ. ὡς ἐντολοδόχος τῆς Ι.Σ.Ι. Προέδρου, Θήρας Γαβριήλ, Γυθείου Σωτηρίου, Πατρῶν Νικοδήμου, ἀπεφάσισεν (24–11–2000) τὴν σύτῶν ἐπίσης κεκοιμημένων Ἠλία Γά- στασιν τῆς πρὸς τὸν σκοπόν τοῦτον φου καθηγητοῦ τῆς Νομικῆς Σχο- Ἐπιτροπῆς ὑπό τὴν Προεδρίαν τοῦ λῆς Ἀθηνῶν καὶ Γεωργίου Λιλαίου, Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου νομικοῦ συμβούλου παρά τῇ Δ.Ι.Σ. Προκοπίου (ἔγγραφον Δ.Ι.Σ. ὑπ᾽ ἀκαὶ τῶν κ.κ. Κωνσταντίνου Βαβού- ριθμ. πρωτ. 5369/2546/11–12–2000), σκου καθηγητοῦ τῆς Νομικῆς Σχο- εἰς αὐτήν δὲ συμμετεῖχον οἱ Σεβ. λῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλο- Μητροπολῖται Ἀλεξανδρουπόλεως νίκης, καὶ Σπυρίδωνος Τρωιάνου, (νῦν Θεσσαλονίκης) Ἄνθιμος, καθηγητοῦ Νομικῆς Σχολῆς Πανε- Ἠλείας Γερμανός, ὁ Ἀρχιμανδρίπιστημίου Ἀθηνῶν, μὲ γραμματέα της Χρυσόστομος Τσιρίγκας, Γραμτὸν τότε Ἀρχιμανδρίτην καὶ νῦν ματεύς Συνοδικῶν Δικαστηρίων, ὁ Μητροπολίτην Μαντινείας Ἀλέξαν- Αἰδεσιμ. Εὐστάθιος Κολλᾶς, μέλος δρον (ἔγγρ. Δ.Ι.Σ. ἀριθμ. πρωτ. τοῦ Δ.Σ. τοῦ Ι.Σ.Κ.Ε., ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός, 5274/2344/22–12–1977). Τὸ ὑπό τῆς Ἐπιτροπῆς καταρτι- Καθηγητής Πανεπιστημίου, οἱ κ.κ. σθέν, μετά παρέλευσιν 26μήνου, Ἀναστάσιος Μαρῖνος, Εἰδικός ἘπιΣχέδιον Νόμου παρεδόθη εἰς τὴν στημονικός Σύμβουλος τῆς ἘκκληἹερὰν Σύνοδον τὴν 20ήν Μαρτίου σίας τῆς Ἑλλάδος, Σπυρίδων Τρω1983, χωρίς, ἐάν δὲν μὲ ἀπατᾶ ἡ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

ριοποιεῖται γιά νά πετύχει τήν καλή πράξη. Τά ἐξωτερικά ἐπίσης ἐρεθίσματα πρέπει νά τά ἀπορρίπτει μέ ἀποφασιστικότητα. Νά μή εἰσέρχονται στό νοῦ του καί κυρίως νά μή διαρκοῦν. Στήν περίπτωση πού ἀπό ἀμέλεια εἰσέλθουν, εἶναι βέβαιο ὅτι θά ἀρχίσει ἡ πολιορκία τῶν πονηρῶν λογισμῶν καί θά τοῦ προκαλέσουν γενική ἀναστάτωση. Νομίζω ὅτι τά ἐξωτερικά ἐρεθίσματα ἀντιμετωπίζονται εὐκολότερα ἀπ᾽ ὅ,τι ἡ ἔσωθεν ἐπιθυμία τῆς ἁμαρτίας», εἶπε ὁ Νήφων. «Χωρίς τούς πειρασμούς κανένας δέν πρόκειται νά σωθεῖ, λέει ὁ Ἅγιος. Αὐτό φυσικά προϋποθέτει πνευματικό ἀγώνα γιά νά κατανικῶνται οἱ πειρασμοί. Διαφορετικά, ὁδηγοῦν μέ βεβαιότητα στήν ἀπώλεια. Ἡ ζωή φέρνει πάντα πειρασμούς καί δυσκολίες. Ὁ διάβολος ἐπίσης στήνει παγίδες. Χρει-

άζεται ἰσόβιος ἀγώνας. Ἡ ἐμπειρία αὐτοῦ τοῦ ἀγώνα εἶναι πολύτιμη τόσο γι᾽ αὐτόν πού τήν ἔχει ὅσο καί σ᾽ αὐτόν πού τήν πληροφορεῖτε. Τονώνει καί προφυλάσσει. Κάνει τόν ἀγώνα ἀποτελεσματικότερο. Στίς μέρες μας ἡ τηλεόραση προκαλεῖ μεγάλη ζημιά στούς ἀνθρώπους καί ἰδίως στούς νέους. Ὅλα τά κακά τοῦ κόσμου εἶναι μαζεμένα σ᾽ αὐτό τό κουτί. Ἐνῶ θά μποροῦσε νά βοηθήσει τούς ἀνθρώπους, ἄν ἦταν στά χέρια ἠθικῶν καί ἔντιμων ἰδιοκτητῶν. Ὅμως εἶναι ματαιοπονία νά θέλουμε νά πετύχουμε κάτι τέτοιο. Τά πράγματα δέν ἀλλάζουν. Ἡ στάση μας ἀπέναντι στήν τηλεόραση πρέπει νά εἶναι ἡ ἁρμόζουσα. Νά μή γινόμαστε θύματά της. Νά μή ἀφήνουμε τίς αἰσθήσεις μας νά ἀπορροφοῦν τίς εἰκόνες καί τούς ἤχους της καί προπαντός νά μή πιστεύουμε ὅτι

Ὁ Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου κ. Προκόπιος ἀνέγνωσεν, ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, κατὰ τὴν συνεδρίαν τῆς 15ης Ὀκτωβρίου 2009, τὴν εἰσήγησίν του μὲ θέμα: «Ὁ περὶ Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων Νόμος». Εἰς αὐτήν, ὁ Σεβασμιώτατος κ. Προκόπιος ἐπιχειρεῖ —ὅπως σημειώνει εἰς τὸν πρόλογον τῆς εἰσηγήσεώς του— τὴν σφαιρικὴν ἐνημέρωσιν διὰ συντόμου ἱστορικῆς καὶ κριτικῆς θεωρήσεως ἐπὶ τοῦ «Σχεδίου Νόμου διὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ δικαστήρια», τὸ ὁποῖον συνετάγη ὑπὸ Ἐπιτροπῆς διὰ τὴν σύνταξιν σχεδίου νόμου, τῶν ἐπισήμων ὑπομνημάτων κυκλοφορηθέντων μετὰ τὴν σύνταξιν καὶ ἐπεξεργασίαν τοῦ «Σχεδίου Νόμου» καὶ τοῦ ἰσχύοντος νόμου 5383/ 1932 «περὶ ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων καὶ τῆς πρὸ αὐτῶν διαδικασίας». Ὁ Μητροπολίτης Φιλίππων ἀναπτύσσει, εἰς τὴν εἰσήγησίν του, προβληματισμὸν ἐπὶ τῶν προτάσεων καὶ καταλήγει εἰς τὴν τελικὴν πρότασίν του, ἤτοι «νὰ ἀποσυρθῆ τὸ ἐν ἐκκρεμότητι Σχέδιον Νόμου καὶ νὰ ἐπιδιωχθῆ ἡ τροποποίησις τοῦ νόμου 5383/1932 διὰ τῆς συμπληρώσεως καὶ διορθώσεως κυρίως τῶν διατάξεων ἐκείνων, αἱ ὁποῖαι προῆλθον ἀπὸ τὸν ἐπηρεασμὸν πολιτειοκρατικῶν ἀντιλήψεων καὶ ἀφοροῦν εἰς τὴν ἐσωτερικὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας…». Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς εἰσηγήσεως ἔχει ὡς ἑξῆς: Μακαριώτατε Πρόεδρε, Σεβασμιώτατοι Ἀδελφοί, Ἡ Δ.Ι.Σ., ἀσκοῦσα τὰς ἐκ τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου (Κ.Χ.) ἁρμοδιότητας Αὑτῆς (ἄρθρ. 6, παρ. 2, ν. 590/1977), ἀπεφάσισεν ὅπως εἰς τὴν Ἡμερησίαν Διάταξιν τῆς παρούσης τακτικῆς Συνελεύσεως συμπεριληφθῇ τὸ θέμα «Ὁ περί Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων Νόμος. Πρότασις» καὶ ἀναθέσῃ εἰς τὴν ἐλαχιστότητά μου τὴν σχετικήν εἰσήγησιν. (Ἔγγραφον ὑπ᾽ ἀρ. πρωτ. 2818/1422/24–7–2009). Ἀναζητῶν τὴν ἀναγκαιότητα καὶ σκοπιμότητα τοῦ οὕτω διατυπωθέντος ὑπό τῆς Δ.Ι.Σ. εἰς τὸ Ἐνταλτήριον Γράμμα αὐτῆς θέματος, κατέληξα ὅπως ἐπιχειρήσω τὴν σφαιρικήν ἐνημέρωσιν Ὑμῶν διὰ συντόμου ἱστορικῆς καὶ κριτικῆς θεωρήσεως ἐπί τῶν ἀκολούθων σχετικῶν νομικῶν κειμένων: i. Τοῦ «Σχεδίου Νόμου γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικά δικαστήρια», τὸ ὁποῖον συνετάγη ὑπό Ἐπιτροπῆς «γιὰ τὴ σύνταξη σχεδίου νόμου γιὰ τὴν τροποποίηση τῶν ἰσχυουσῶν διατάξεων περί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων» καὶ ἐμελέτησεν ἡ Ι.Σ.Ι., ἀποφασίσασα κατά πλειοψηφίαν ὡρισμένας τροποποιήσεις ἐπί τοῦ Σχεδίου Νόμου (Συνεδρίαι 12ης καὶ 13ης Ὀκτωβρίου 2006). ii. Τῶν ἐπισήμων ὑπομνημάτων, γραμμάτων κ.ἄ. ἐγγράφων, τὰ ὁποῖα ἐκυκλοφορήθησαν μετά τὴν σύνταξιν καὶ ἐπεξεργασίαν τοῦ Σχεδίου Νόμου καὶ εἶχον ὡς ἀποτέλεσμα τὴν μὴ κατάθεσιν εἰς τὴν Βουλήν τῶν Ἑλλήνων τοῦ Σχεδίου Νόμου πρὸς ψήφισιν καὶ τὰ ὁποῖα ἀγνοοῦμεν, ἐπειδή οὐδέποτε ἐστάλησαν εἰς ἡμᾶς. iii. Τοῦ ἰσχύοντος νόμου 5383/ 1932 «περί ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων καὶ τῆς πρὸ αὐτῶν διαδικασίας». Ἡ τοιαύτη ἀνασκόπησις εὐκολύνει περισσότερον τὸν ἐν συνεχείᾳ καταρτισμόν προτάσεως καὶ εἰς τὴν ἐπ᾽ αὐτῆς, μετὰ ἀπό συζήτησιν καὶ ἀνταλλαγήν ἀπόψεων, λῆψιν ἀποφάσεως.

I. Τὸ Σχέδιον Νόμου διὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ δικαστήρια (2006)

τά προγράμματά της μποροῦν νά ἀσκήσουν εὐεργετική ἐπίδραση. Εἶναι σπανιότατες αὐτές οἱ περιπτώσεις. Λυπᾶμαι πού οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι εἶναι κολλημένοι στή μικρή ὀθόνη καί ἀποδέχονται ὡς ἀληθινά καί ὀρθά ὅλα ὅσα ἐκπέμπει. Παρακολουθοῦν ἀνυποψίαστοι τίς ποικίλες ἐκπομπές, οἱ ὁποῖες συνήθως εἶναι χαμηλότατου ἐπιπέδου», συμπλήρωσα. «Τήν τηλεόραση νά τήν ἐντάξουμε στά ἐξωτερικά ἁμαρτωλά ἐρεθίσματα, παρόλο πού εἶναι μέσα στά σπίτια μας. Παλαιότερα σκανδαλίζονταν κάποιοι ἀπό τήν κοινωνία, βλέποντας καί ἀκούγοντας τήν ἁμαρτωλή συμπεριφορά τῶν ἄλλων. Σήμερα ὅλα βρίσκονται μέσα στό σπίτι μας. Σπήλαιο δαιμονίων εἶναι ἡ τηλεόραση, ἀδελφέ μου», εἶπε ὁ Νήφων. Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Σελὶς 4η

11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΕΙΣ Ἀρχιεπίσκοπος Πολωνίας: «Δῶρο τοῦ Θεοῦ οἱ δογματικὲς διαφορές»!

Μεταφέρουμε τὴν κάτωθι εἴδηση καὶ σχόλιο, ἀπὸ τὴν «Παρακαταθήκη» (Σεπ.–Ὀκτ. 2009), μὲ κάθε ἐπιφύλαξη γιὰ τὴν ἀκρίβεια τῆς εἰδήσεως. «Διαβάζουμε στὴ γερμανικὴ ἐφημερίδα Rheinpfalz (12.10.09) ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Πολωνίας κ. Σάββας κατὰ τὴν πρόσφατη ἐπίσκεψή του στὴ Γερμανία, ὅπου συναντήθηκε μὲ παπικοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ἀξιωματούχους, εἶπε ὅτι οἱ δογματικές μας διαφορὲς (μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν) “εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ ἀνακαλύψουμε τὴν πολυμορφία τοῦ κόσμου”! Φαντασθεῖτε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος νὰ ἐξέφραζε τὴ χαρά του, διότι ἡ “δογματικὴ διαφορὰ” μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ἀρειανῶν ἦταν “δῶρο τοῦ Θεοῦ”, δηλαδὴ μεγάλη εὐλογία! Φαντασθεῖτε τὸ ἴδιο νὰ ἔλεγε ὁ Ἅγιος Κύριλλος γιὰ τὴν αἵρεση τοῦ Νεστορίου, ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς γιὰ τὴν αἵρεση τῶν μονοθελητῶν, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γιὰ τὶς παπικὲς αἱρέσεις, ποὺ προέβαλε ὁ Βαρλαὰμ ὁ Καλαβρὸς κ.ο.κ.! Φαίνεται ὅτι τρελλαθήκαμε τελείως!».

Ἱσπανὸς Καθηγητὴς διὰ τὴν Ἑλληνικὴν Γλῶσσαν

Ὁ Ἱσπανὸς Καθηγητὴς κ. Χουὰν Κοντὲρχ δημιούργησε μία σύγχρονη εἰδησεογραφικὴ ἱστοσελίδα στὴν Ἀρχαιοελληνικὴ Γλώσσα. Σὲ συνέντευξή του στὸ πρακτορεῖο ΑΠΕ–ΜΠΕ ὁ κ. Χουὰν Κοντὲρχ δήλωσε πὼς τὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ ἔμαθε στὸ Γυμνάσιο (σημ: ὁ κ. Ε. Κριαρᾶς εἰσηγήθηκε στὸν νῦν Πρωθυπουργὸ νὰ καταργηθοῦν στὸ Γυμνάσιο καὶ νὰ διδάσκονται μόνον στὸ Λύκειο), τοῦ ἄρεσε πολὺ σὰν γλώσσα ὅπως καὶ τὰ Λατινικὰ καὶ ἀποφάσισε νὰ περάσει τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς του μελετώντας τὶς δύο αὐτὲς γλῶσσες. «Ἡ γνώση τῆς γλώσσας ἑνὸς σπουδαίου πολιτισμοῦ, ὅπως ὁ ἀρχαιοελληνικός, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ μᾶς ὠφελήσει. Ὅσο πιὸ πολὺ κοιτάζουμε στὸ παρελθόν, τόσο πιὸ ἱκανοὶ γινόμαστε νὰ κοιτάξουμε στὸ μέλλον», λέει χαρακτηριστικὰ ὁ Ἱσπανὸς καθηγητής. Ὁ κ. Χουὰν Κοντὲρχ σπούδασε τοὺς ἀρχαίους κλασσικοὺς στὸ πανεπιστήμιο τῆς Βαρκελώνης καὶ τοῦ Σέφηλντ στὴ Μεγάλη Βρετανία. Τὸ διδακτορικό του ἐπίσης στοὺς ἀρχαίους κλασσικοὺς ἔκανε στὴν Ἱσπανία. Δίδαξε ὡς βοηθὸς καθηγητὴς στὴν Ὀξφόρδη, ἐνῶ τώρα διδάσκει στὸ Πανεπιστήμιο St. Andrews, ὅπου ἐνεργοποίησε τὸ μάθημα τῆς σύνθεσης ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ κειμένου. Τὴν εἰδησεογραφικὴ ἱστοσελίδα –www.akwn.net– στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικά, δημιούργησε, ἀφοῦ διαπίστωσε ὅτι ὑπῆρχαν ἤδη τρεῖς στὰ λατινικά, ἀλλὰ καμία στὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικά. (πληροφορίες ἀπὸ klassikoperiptosi.blogspot)

Ἱ. Μοναὶ καὶ Ἐκκλησίαι εἰς τὸ Κόσσοβον χωρὶς ρεῦμα

Σὲ δηλώσεις του πρὸς τὸ Εἰδησεογραφικὸ Πρακτορεῖο BETA ὁ Ἐπίσκοπος Ράσκας καὶ Πριζρένης κ. Ἀρτέμιος, τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, ἐπεσήμανε ὅτι ἀπευθύνθηκε τρεῖς φορὲς στοὺς ὑπευθύνους στὸ Βελιγράδι καὶ στὸ Ὑπουργεῖο Κοσσόβου καὶ Μετοχίων, προκειμένου νὰ ἐξευρεθεῖ λύση γιὰ τὶς Ἱ.

Μονὲς καὶ τὶς Ἐκκλησίες τοῦ Κοσσόβου, ποὺ δὲν ἔχουν ρεῦμα, ἀλλὰ δὲν ἔλαβε καμία ἀπάντηση. Οἱ Ἱερὲς Μονὲς καὶ οἱ Ἐκκλησίες δὲν μποροῦν νὰ λύσουν τὸ πρόβλημα, διότι ἡ ὑπογραφὴ συμβολαίου μὲ τὴν ἐπιχείρηση ἠλεκτρισμοῦ τοῦ Κοσσόβου θὰ σήμαινε ὅτι ἀναγνωρίζουν τὸ ψευδοκράτος τοῦ Κοσσόβου. Ὁ Ἐπίσκοπος κ. Ἀρτέμιος ἐπεσήμανε καὶ τὴν ἄθλια κατάσταση, στὴν ὁποία βρίσκονται πολλοὶ Ἱεροὶ

Τοῦ κ. Ἀντωνίου Κ. Καλογήρου τόποι ὅπως ἡ ἐκκλησία Samodreza, στὴν ὁποία εὐλογήθηκε ὁ Σερβικὸς στρατὸς πρὶν τὴ μάχη τοῦ Κοσσυφοπεδίου τὸ 1389 καὶ τώρα χρησιμοποιεῖται ὡς ἀποχωρητήριο.

«Εἴμεθα Σλάβοι», παραδέχεται ὁ Σκοπιανὸς Κύρο Γκληγκόρωφ

Μεταφέρουμε, ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «Πρῶτο Θέμα», ἀπόσπασμα συνέντευξης τοῦ πρώην Προέδρου τῶν Σκοπίων Κύρο Γκληγκόρωφ: «Δημ: Τὸ 1993, στὰ Τίρανα, εἴχατε δηλώσει ὅτι ὁ λαός σας εἶναι σλαβικῆς καταγωγῆς, ὅτι δὲν συνδέεται μὲ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο καὶ πὼς βρεθήκατε στὴν περιοχὴ τὸν 6ο αἰώνα μ.Χ. Ἀπ: Ἐξακολουθῶ καὶ σήμερα νὰ πιστεύω καὶ νὰ δηλώνω ἀκριβῶς τὰ ἴδια. Δημ: Γιατί τότε τὸ ἀνθελληνικὸ κλίμα καὶ ἡ ἐμμονὴ στὸν «ἀρχαιομακεδονισμὸ» τὰ τελευταῖα χρόνια στὴ χώρα σας, δηλαδὴ νὰ ἀποδείξουν κάποιοι ἐπιστήμονες πὼς κατάγεστε ἀπευθείας ἀπὸ ἀρχαίους Μακεδόνες; Ἀπ: Σοβαροὶ ἱστορικοὶ γελοῦν μὲ ὅλα αὐτά, ποὺ συμβαίνουν στὴ χώρα μου τὰ τελευταῖα χρόνια. Ἡ Ἱστορία εἶναι ἕνα παγκόσμιο ἀγαθὸ – αὐτὸ ἀσφαλῶς σημαίνει πὼς ἡ ἱστορικὴ καὶ πολιτιστικὴ κληρονομιὰ δὲν μπορεῖ νὰ μὴ εἶναι καὶ ἑλληνική. Οἱ Ἕλληνες νομίζουν πὼς ἐμεῖς θέλουμε νὰ ἀφαιρέσουμε ἕνα κομμάτι τῆς ἱστορικῆς καὶ πολιτιστικῆς τους κληρονομιᾶς. Δὲν λέω πὼς οἱ ἀνησυχίες αὐτὲς εἶναι ἄνευ λόγου, ἀφοῦ ὑπάρχουν ὑπερβολὲς καὶ ἀπὸ τὴ δική μας πλευρά. Ὑπάρχουν ἱστορικοὶ στὴ χώρα μου, ποὺ ὑποστηρίζουν πὼς ἐμεῖς βρισκόμαστε στὰ χώματα αὐτὰ 2.000 χρόνια πρὶν ἀπὸ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο. Γιὰ γέλια δηλαδή… Ἔλεγα σὲ ἕνα φίλο μου ἱστορικὸ ὅτι ἔτσι ὅπως πᾶμε θὰ βγοῦμε ἀπευθείας ἀπόγονοι τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας καὶ θὰ ἀποδειχτεῖ ὅτι καὶ ὁ Παράδεισος εἶναι “Μακεδονικὸς” καὶ ἰδιοκτησία μας».

Οἱ Ἑλληνοκύπριοι σεβάστηκαν τὰ τεμένη τῶν μουσουλμάνων

Μεταφέρουμε τὴν εἴδηση ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «Ὁ Φιλελεύθερος» (3.12.09), (ἀναδημοσίευση aktines.blogspot.com): «Ἀπὸ τὸ 1975 τὸ κράτος διέθεσε γιὰ συντήρηση 17 τουρκοκυπριακῶν τεμενῶν 3 ἑκατομύρια εὐρώ, ποὺ κατὰ μέσον ὅρο, ἀντιστοιχοῦν σὲ 176.470€ γιὰ κάθε τέμενος. Μέλη τῆς ἐπιτροπῆς ἐπεσήμαναν πὼς σὲ ἀντίθεση μὲ ὅ,τι συμβαίνει στὶς ἐλεύθερες περιοχές, στὰ κατεχόμενα ἐκκλησίες ἀφέθησαν νὰ καταστραφοῦν».

Νὰ προστεθῆ ὁ Σταυρὸς εἰς τὴν Ἰταλικὴν Σημαίαν

Ὁ ὑφυπουργὸς Ὑποδομῶν καὶ

Μεταφορῶν τῆς Ἰταλίας κ. Ρομπέρτο Καστέλι πρότεινε νὰ προστεθεῖ ὁ Σταυρὸς στὴν Ἐθνικὴ σημαία τῆς χώρας. «Πιστεύω ὅτι ἡ Εὐρώπη ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ξαναβρεῖ τὴν ταυτότητά της, ποὺ σιγὰ σιγὰ χάνει ἐντελῶς», ἐπεσήμανε. Ὁ ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν κ. Φράνκο Φρατίνι, μέλος τοῦ Κόμματος τοῦ Λαοῦ τῆς Ἐλευθερίας (δεξιὰ), ἔκρινε αὐτὴ τὴν πρόταση τοῦ Καστέλι «δελεαστική». «Ἐννέα χῶρες τῆς Εὐρώπης ἔχουν ἤδη τὸν σταυρὸ στὴν σημαία τους, πρόκειται λοιπὸν γιὰ μία πρόταση ἰδιαίτερα λογική», πρόσθεσε. (πληροφορίες ἀπὸ «Τὰ Νέα», 2.12.09) Στὴν ἔρευνα γιὰ τὴν παρακρατικὴ ὀργάνωση Ἐργκενεκὸν ἀποκαλύφθηκε ὅτι ὁ Τουρκικὸς στρατὸς διαχειριζόταν 42 ἱστότοπους ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος, μὲ σκοπὸ τὴν συκοφάντηση καὶ τὴν ὑπονόμευση. Οἱ ἐν λόγω ἱστότοποι, τῆς τουρκικῆς μαύρης προπαγάνδας ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας, τῆς Ἀρμενίας, τῆς Κύπρου καὶ ἄλλων μειονοτήτων κατευθύνονταν ἀπὸ τὸ ἐπίσημο τουρκικὸ κράτος καὶ τὴν 3η Μονάδα Πληροφοριῶν μὲ ἐπικεφαλῆς τοὺς συνταγματάρχες Γκοκτσέογλου, Ὀζγιέρ, Γκοκτᾶς, Τσιτσέκ, Γκουσλού. Μεταξὺ αὐτῶν τῶν ἱστότοπων βρίσκονταν, αὐτοὶ ποὺ ἀφοροῦσαν τὴν «Τσαμουριά», τὰ «Ἐγκλήματα τῶν Ἑλλήνων», «τὶς Γενοκτονίες, ποὺ ἔχουν ὑποστεῖ οἱ Τοῦρκοι», τὸν «Πόντο» κ.ἄ. Οἱ ἱστότοποι αὐτοὶ ἀναρτοῦσαν ψευδο–ἐπιστημονικὸ ὑλικὸ προπαγάνδας γιὰ τὰ ἐγκλήματα τῶν Ἑλλήνων ἐναντίον τῶν Τούρκων στὴν Κύπρο, στὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ τὸν Πόντο. Οἱ περισσότερες ἱστοσελίδες διέκοψαν τὴν λειτουργία τους μετὰ τὴν ἀποκάλυψη κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἔρευνας γιὰ τὴν πολύκροτη ὑπόθεση στὴν Τουρκία. (πληροφορίες ἀπὸ «Ἔθνος» –Ν. Μελέτης–, 28.11.09)

Νεαρὰ πρώην μουσουλμάνα φοβᾶται διὰ τὴν ζωήν της

Ἡ 17χρονη Fathima Rifqa Bary, ἡ ὁποία ζεῖ στὸ Columbus τοῦ Ohio ἀσπάστηκε τὸν Χριστιανισμό, ἀλλὰ ἐξ αἰτίας τῶν ἀπειλῶν ἀπὸ τοὺς ἴδιους της τοὺς γονεῖς, ἀναγκάστηκε νὰ ἐγκαταλείψει τὴν πατρικὴ στέγη της. Ἡ οἰκογένεια τῆς Fathima εἶναι μουσουλμάνοι μετανάστες ἀπὸ τὴν Sri Lanka, ἐνῶ ὁ δικηγόρος τῆς 17χρονης δηλώνει ὅτι οἱ γονεῖς της εἶναι μέλη ἑνὸς τζαμιοῦ, τοῦ ὁποίου ὁ ἡγέτης φέρεται νὰ ἔχει σχέσεις μὲ τὸν Αἰγύπτιο Salah Sultan, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται τρομοκράτης γιὰ τὶς ΗΠΑ. Ἡ Rifqa ἐγκατέλειψε τὴν οἰκία της τὸν περασμένο Ἰούλιο καὶ κατέφυγε προσωρινὰ στὴν οἰκογένεια ἑνὸς χριστιανοῦ πάστορα. Ἐκεῖνοι μὲ τὴ σειρὰ τους κατέφυγαν στὶς ἀρχές, δεδομένου ὅτι ἡ μικρὴ δήλωσε πὼς ὁ πατέρας της ἀπείλησε νὰ τὴν σκοτώσει ἢ νὰ τὴν στείλει πίσω στὴ Sri Lanka. Σὲ συνέντευξή της δήλωσε πὼς σύμφωνα μὲ τὸ Κοράνι τὸ αἷμα της εἶναι μολυσμένο ἐνῶ ὄντας ἡ πρώτη, ποὺ ἔγινε Χριστιανὴ στὶς 150 γενιὲς τῆς οἰκογενείας της εἶναι μεγάλη τιμὴ γιὰ κάποιον μουσουλμάνο νὰ τὴν σκοτώσει. Στὶς 22/12 θὰ περάσει ἀπὸ δικαστικὴ ἀκρόαση ἐνῶ ἤδη ἔχουν κινητοποιηθεῖ πολλοὶ πρώην μουσουλμάνοι, ποὺ δὲν θεωροῦν ὑπερβολικούς τοὺς φόβους γιὰ τὴν ζωὴ της. (Πηγές: redskywarning.blogspot, FoxNews)

«Σᾶς εὐχαριστῶ, ἀγαπητοί μου, ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΣΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΟΥ ΖΗΛΩΤΙΚΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ

σελ. 280 Τὸ βιβλίο ποὺ ἀναλύει κάθε πτυχὴ καὶ ἀναιρεῖ τὶς θεολογικὲς θέσεις τοῦ ἐπωδύνου γιὰ τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκ κλησία σχίσματος.

***

Γιὰ κάθε πληροφορία ἀπ ευθυνθεῖτε στὴν Ἐκδότρια Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Ἀναστασίας τῆς Ρωμαίας Ρέθυμνο Τ.Κ. 74100 Τ.Θ. 8643 Τηλ. 6979614464 καὶ 2831056328 καὶ στὶς Ἐκδόσεις Σταμούλη.

***

Ἀπὸ τὴν ἴδια Μονὴ καὶ τὸν ἴδιο συγγραφέα κυκλοφόρησαν ἐπίσης μεταξὺ ἄλλων: —Οἱ ἀγῶνες τῶν μοναχῶν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας σελ. 390 —Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία γιὰ τὶς ἐκτὸς γάμου σχέσεις σελ. 100 —Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία γιὰ τὰ διαζύγια σελ. 64

γιὰ τὴ στήριξη καὶ τὶς προσευχές. Δὲν μπορῶ νὰ ἐκφράσω τὸν πόνο μου μὲ λόγια. Εἶναι σὰν τὸν πόνο νὰ στέκεσαι κοντὰ στὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλὰ εἶναι καὶ χαρά, ποὺ δὲν μπορεῖς νὰ “κλείσεις” σὲ μερικὰ λόγια… σὰν τὴ χαρὰ τοῦ νὰ πηγαίνεις στὸ κενὸ μνημεῖο. “Ποῦ σου θάνατε τὸ νίκος;”. Ὁ πατέρας Δανιὴλ εἶχε προείδει τὴ δολοφονία του πολλὰ χρόνια πρίν. Πάντοτε ἤθελε νὰ εἶναι ἄξιος νὰ μαρτυρήσει καὶ ὁ Χριστὸς τοῦ ἔδωσε αὐτὸ τὸ στέφανο. Αὐτοί, ποὺ τὸν πυροβόλησαν, ἤθελαν νὰ φτύσουν τὴν Ἐκκλησία κατάμουτρα, ὅπως προηγουμένως ἔφτυσαν τὸν Χριστό, ἀλλὰ δὲν κατάφεραν αὐτὸ ποὺ ἤθελαν. Ὁ πατέρας Δανιὴλ ἀνέβηκε τὸν Γολγοθά του στὴν ἐκκλησία, ποὺ αὐτὸς ἔχτισε δίνοντας ὅλες του τὶς δυνάμεις καὶ τὴν ἐνέργεια. Τὸν σκότωσαν σὰν τοὺς προφῆτες τῆς Π. Διαθήκης, στὸ Ἱερὸ Βῆμα, στὸ χῶρο τῆς Ἀναιμάκτου Θυσίας, γι᾽ αὐτὸ δίκαια πῆρε τὸν τίτλο τοῦ Μάρτυρα. Πέθανε γιὰ τὸν Χριστό, τὸν Ὁποῖον ὑπηρέτησε μὲ ὅλη του τὴν καρδιά. Πολλὲς φορὲς μοῦ ἔλεγε ὅτι φο-

Σύλλογος Φίλων Βυζαντινῆς Μουσικῆς Ἀρχαιρεσίες

Ὁ Σύλλογος φίλων Βυζαντινῆς Μουσικῆς, ἀνακοινώνει ὅτι τὴ Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009 καὶ ὥρα 18:00, θὰ διεξαχθοῦν οἱ ἀρχαιρεσίες τοῦ Συλλόγου σὲ χῶρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίου Βασιλείου (Μπουμπουλίνας καὶ Μετσόβου, ὄπισθεν ξενοδοχείου PARK τῆς Λεωφ. Ἀλεξάνδρας). Καλοῦνται ὅλα τὰ μέλη νὰ συμμετάσχουν. Γιὰ τὸ Δ.Σ Ὁ Πρόεδρος Γρ. Νταραβάνογλου Ὁ Γεν. Γραμματεὺς Γ. Τσαγκόγιωργας

βόταν ὅτι δὲν θὰ τὰ καταφέρει, πίστευε ὅτι δὲν ἦταν ἀρκετὰ καλός. Σὰν ἄνθρωπος εἶχε καὶ αὐτὸς τὶς ἀδυναμίες του καὶ τὶς πτώσεις του, ἀλλὰ δὲν ἔκανε λάθος σὲ ὅτι ἦταν πιὸ σημαντικό, ἡ ζωή του ἦταν ὅλη ἀφιερωμένη στὸ Χριστό. Δὲν καταλάβαινα, γιατί βιάζεται. Τὰ τελευταῖα τρία χρόνια ἐργάζονταν ἀσταμάτητα. Ἐγὼ γκρίνιαζα. Ἤθελα τὴν ἁπλὴ εὐτυχία νὰ ἔχω τὸν σύζυγο καὶ πατέρα τῶν παιδιῶν μου δίπλα μου. Ἀλλὰ αὐτὸς ἦταν προορισμένος γιὰ ἄλλους δρόμους. Ἔλεγε ὅτι θὰ τὸν σκοτώσουν. Ὅταν τὸν ρωτοῦσα, ποιὸς θὰ φυλάει ἐμένα καὶ τὰ τρία παιδιά μας, μοῦ ἔλεγε ὅτι μᾶς ἀφήνει σὲ καλὰ χέρια “στὰ χέρια τῆς Παναγίας, αὐτὴ θὰ σᾶς φροντίζει”. Εἶχα ξεχάσει αὐτὰ τὰ λόγια. Μοῦ εἶχε πεῖ γιὰ τὰ ροῦχα, ποὺ θέλει νὰ φορᾶ στὴν κηδεία του. Ἐγὼ τοῦ ἔλεγα ἀστειευόμενη ὅτι δὲν πρέπει νὰ μιλᾶμε γι᾽ αὐτὸ γιατί δὲν ξέρουμε ποιὸς θὰ πεθάνει πρῶτος. Μοῦ εἶπε ὅτι ἐγὼ θὰ τὸν θάψω. Ὅταν τοῦ εἶπα μία φορὰ ὅτι δὲν ἔχω πάει σὲ κηδεία ἱερέως, ἡ ἀπάντησή του ἦταν “Μὴ ἀνησυχεῖς, θὰ ἔρθεις στὴ δική μου”. Θυμᾶμαι τόσες συζητήσεις μας, ἀλλὰ τώρα καταλαβαίνω τὸ νόημά τους. Τώρα οἱ ἀμφιβολίες μου διαλύθηκαν. Ὄχι, δὲν εἴπαμε ἀντίο σ᾽ αὐτὴ τὴ ζωή, δὲν ζητήσαμε συγχώρεση ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον, δὲν ἀγκαλιαστήκαμε. Ἦταν μία μέρα συνηθισμένη… ἐκεῖνος ἔφυγε γιὰ νὰ Λειτουργήσει, ἦταν ἡ τελευταία φορά, ποὺ τὸν εἶδα ζωντανό. Γιατί δὲν πῆγα ἐκείνη τὴν ἡμέρα νὰ τὸν συναντήσω στὴν ἐκκλησία; Πραγματικὰ ἤθελα νὰ πάω, ἀλλὰ σὰν νὰ μὲ τραβοῦσε κάποιο χέρι. Συχνὰ πήγαινα καὶ τὸν συναντοῦσα στὴν ἐκκλησία. Τὶς τελευταῖες μέρες προσπαθοῦσα νὰ εἶμαι ὅσο πιὸ πολὺ μαζί του. (Πηγή: www.interfax–religion.ru, μετάφραση: proskynitis.blogspot.com) α.κ.

ΝΕΑΝΙΚΑ Μὲ τοὺς ἀγρίους ἢ μὲ τοὺς Ἁγίους;

Τουρκικὴ προπαγάνδα

ΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΔΑΝΙΗΛ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ

Παραθέτουμε παρακάτω ἐπιστολὴ τῆς πρεσβυτέρας, τοῦ νέου Ρώσου Ἱερομάρτυρος π. Ντανὶλ (Δανιὴλ) Συσόεφ, 34 ἐτῶν καὶ πατέρα τριῶν μικρῶν κοριτσιῶν, ὁ ὁποῖος δολοφονήθηκε ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Θωμᾶ στὰ Νότια τῆς Μόσχας τὴν 17η Νοεμβρίου ἐ.ἔ.

O ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙ∆ΩΝ

Τὴν 12ην Δεκεμβρίου ἑορτάζομεν τὴν μνήμην τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος Τριμυθοῦντος τοῦ θαυματουργοῦ.

ΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΙΓΝΑΤΙΟΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μελετίου Ἀπ. Βαδραχάνη Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας στὰ συγγράμματά του ἀσχολεῖται ἐκτεταμένα μὲ τὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα καὶ μὲ τὸν ἑκάστοτε φορέα του, ποιὸς πρέπει νὰ εἶναι, ὥστε νὰ κατέχει ἐπάξια τὸ ἀξίωμα τοῦ ἐπισκόπου. Ἂς δοῦμε τὶς ἀπόψεις του ὅπως παρουσιάζονται στὶς ἐπιστολές του πρὸς διάφορες Ἐκκλησίες τῆς ἐποχῆς του. Α´. Νὰ μὴ ἀποκτήσει τὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα μὲ προσωπικές του ἐνέργειες, οὔτε μὲ ἀνθρώπινα μέσα καὶ προσπάθειες οὔτε ἔχοντας κίνητρο τὴν κενοδοξία, ἀλλὰ μέσα ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. (Πρὸς Φιλαδελφεῖς § I). Β´. Δὲν ἐπιβαρύνει κανένα κρυφὰ ἢ φανερά, λίγο ἢ πολὺ (Φιλαδελφεῖς § Ι). Ἂς θυμηθοῦμε ἐδῶ τὰ ὅσα λέγει ὁ Παῦλος σχετικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτὸ (Β´ Θεσ. 3, 8 – 10). «Οὐδὲ δωρεὰν ἄρτον ἐφάγομεν παρὰ τινός, ἀλλʼ ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, νύκτα καὶ ἡμέραν ἐργαζόμενοι πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαι τινὰ ὑμῶν· οὒχ ὅτι οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν, ἀλλʼ ἵνα ἑαυτοὺς τύπον δῶμεν ὑμῖν εἰς τὸ μιμεῖσθαι ἡμᾶς». Γ´. Θὰ πρέπει νὰ εἶναι τόση ἡ ἀρετή του, ποὺ καὶ «ἐνῶ σιωπᾶ κατορθώνει περισσότερα ἀπʼ αὐτούς, ποὺ μιλοῦν μάταια. Εἶναι ἐναρμονισμένος στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἡ κιθάρα στὶς χορδές της» (Πρὸς Φιλαδελφεῖς § I). Ὅταν ἐνῶ εἶναι τόσο ἐνάρετος δὲν κάνει ἐπίδειξη δυνάμεως, τότε ἰσχύει αὐτὸ ποὺ λέγεται στὴν πρὸς Ἐφεσίους § Ι «Καὶ ὅσον βλέπει τις σιγώντα Ἐπίσκοπον πλειόνως αὐτὸν φοβείσθω». «Εἶναι καλύτερο νὰ σιωπᾶ κανεὶς καὶ νὰ εἶναι, παρὰ νὰ μιλᾶ καὶ νὰ μὴ εἶναι. Καλὴ ἡ διδασκαλία, ἂν ἐκεῖνος ποὺ διδάσκει πράττει. Ἕνας λοιπὸν ὁ διδάσκαλος· αὐτὸς ποὺ εἶπε καὶ ἐγένετο. Καὶ ὅσα σιγώντας ἔκανε εἶναι ἄξια τοῦ πατρός. Ὅποιος κατέχει τὸν λόγο τοῦ Ἰησοῦ μπορεῖ καὶ τὴν ἡσυχία του νʼ ἀκούει, ὥστε νὰ εἶναι τέλειος. Ὥστε νὰ πράττει ὅσα λέγει καὶ ἀπʼ ὅσα παρασιωπᾶ νʼ ἀναγνωρίζεται» (Ἒνθʼ ἀνωτ. § XV). Ὁ Ἐπίσκοπος σιωπᾶ καὶ ἀπὸ διάκριση· «Μήπως δὲν μπορῶ νὰ σᾶς γράψω γιὰ τὰ ἐπουράνια, ἀλλὰ τρέμω μήπως νήπιοι καθὼς εἶσθε σᾶς βλάψω. Λοιπὸν κάνετέ μου τὴ χάρη νὰ σιωπήσω, μήπως καθὼς δὲν μπορεῖτε νὰ ἐννοήσετε, βάλετε θηλιὰ στὸ λαιμό σας» (Πρὸς Τραλλιανοὺς § V). Δ´. Ὁ Ἐπίσκοπος πρέπει νὰ θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του μαθητή. «Δὲν σᾶς προστάζω σὰν νὰ εἶμαι κάποιος. Ἂν καὶ δέθηκα χάριν τοῦ ὀνόματος (τοῦ Χριστοῦ) τώρα ἀρχίζω νὰ μαθητεύω καὶ σᾶς ἀπευθύνω τὸν λόγον σὰν νὰ εἶμαι κι ἐγὼ στὰ ἴδια θρανία» (Πρὸς Ἐφεσίους § III). Ἀλλὰ ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος δὲν θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του οὔτε καὶ μαθητὴ τέλειο. Νοιώθει ἐλλιπὴς ἀκόμη καὶ σʼ αὐτό. «Ἀλλὰ τάχα κι ἐγώ, ἐπειδὴ εἶμαι δεμένος καὶ μπορῶ νὰ νοιώθω τὰ ἐπουράνια καὶ τοὺς τόπους τοὺς ἀγγελικοὺς καὶ τὶς τάξεις τῶν ἀσωμάτων δυνάμεων, ὁρατὰ καὶ ἀόρατα, εἶμαι τάχα γιʼ αὐτὸ καλὸς μαθητής; Πολλὰ μᾶς λείπουν, γιὰ νὰ μὴ ὑπολειπόμαστε στὰ τοῦ Θεοῦ» (Πρὸς Τραλλιανοὺς § V). Ὁ Ἐπίσκοπος πρέπει νὰ εἶναι λοιπὸν ταπεινός, στοιχῶν τὸ παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου, ὁ ὁποῖος λέγει· «Θὰ ἀξιωθῶ νὰ εἶμαι

μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἀξιωθῶ νʼ ἀντιμετωπίσω τὰ θηρία» (Πρὸς Ἐφεσίους § I). Δὲν λέγει ὅτι ἐπειδὴ εἶναι Ἐπίσκοπος εἶναι ἄξιος νὰ εἶναι μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ὅταν ἀξιωθεῖ νʼ ἀντιμετωπίσει τὰ θηρία τότε θὰ γίνει. Δηλαδὴ ὅταν ἀντιμετωπίσει τὸ μαρτύριο στὴν κορύφωσή του. Ἐδῶ συνάγεται καὶ κάτι ἄλλο· ὅτι τὸ ἀνώτερο ἀξίωμα στὴν ὀρθοδοξία, τὸ ἀνώτερο χάρισμα καὶ τὸ ἀνώτερο ἔπαθλο εἶναι τὸ μαρτύριο. «Τίποτα δὲν θὰ μὲ ὠφελήσουν τὰ πέρατα τοῦ κόσμου, οὔτε οἱ βασιλεῖες τοῦ αἰῶνος τούτου. Εἶναι καλύτερα γιὰ μένα νὰ πεθάνω γιὰ τὸν Χριστό, παρὰ νὰ βασιλεύω στὰ πέρατα τῆς γῆς» (Πρὸς Ρωμαίους § Ι). Ἀλλὰ ἡ ταπείνωση τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου δὲν ἔχει τέλος. «Κι αὐτὰ σᾶς τὰ γράφω ἀγαπητοί μου, ὄχι γιατί ξέρω ὅτι μερικοὶ ἀπὸ σᾶς ἔτσι κάνετε, (δηλαδὴ ἰουδαΐζετε) ἀλλὰ σὰν μικρότερός σας θέλω νὰ σᾶς προφυλάξω γιὰ νὰ μὴ πέσετε στʼ ἀγκίστρια τῆς κενοδοξίας» (τῶν αἱρετικῶν ἰουδαϊζόντων) (Πρὸς Μαγνησιεῖς § XI). Καὶ ἀλλοῦ λέγει· «Δὲν μὲ πῆρε ἡ ὑπερηφάνεια, ὥστε νὰ εἶμαι κατάκριτος νὰ σᾶς ἀραδιάζω ὑποδείξεις ὡς ἀπόστολος» (Πρὸς Τραλλιανοὺς § III). Καὶ συμπληρώνει· «Πολλὰ σκέπτομαι καὶ αἰσθάνομαι μέσα στὸ Θεό, ἀλλὰ θέτω χαλινάρι στὸν ἑαυτό μου, γιὰ νὰ μὴ καταποντισθῶ μέσα στὴν καύχηση. Καὶ τώρα πρέπει περισσότερο νὰ φοβοῦμαι καὶ νὰ μὴ προσέχω σʼ ἐκείνους, ποὺ μὲ σπρώχνουν στὴ περηφάνεια. Τὰ λόγια τους μαστιγώνουν τὴν ψυχή μου. Καίομαι βέβαια ἀπὸ τὸν πόθο τοῦ μαρτυρίου, ἀλλὰ δὲν ξέρω ἂν εἶμαι ἄξιος. Ὁ ζῆλος εἶναι καλὸς γιὰ ἄλλους, ἀλλὰ ἐγὼ τὸν ὑποπτεύομαι γιὰ τὸν ἑαυτό μου» (ἐνθʼ ἀνωτ. § IV). Ἐξαρτᾶ τὰ πάντα ἀπὸ τὶς προσευχὲς τῶν χριστιανῶν. «Εἴθε νʼ ἀναστηθῶ μὲ τὶς προσευχές σας, ποὺ εἴθε πάντα νὰ τὶς ἀπολαμβάνω, ὥστε στὴ μερίδα τῶν Ἐφεσίων χριστιανῶν νὰ εὑρεθῶ» (Πρὸς Ἐφεσίους § XI). Εὔχεται ὁ Θεοφόρος Ἰγνάτιος, αὐτὸς ποὺ προκρίνει τὸ μαρτύριο ἀπὸ τοῦ νὰ βασιλεύει στὰ πέρατα τῆς γῆς νὰ βρεθεῖ μὲ τὴν μερίδα τῶν Ἐφεσίων! Ἂν αὐτὸ δὲν εἶναι ταπείνωση τότε τί εἶναι; Καὶ ἡ ὑπερβολὴ τῆς ταπεινώσεώς του· «Εἶμαι σκουπίδι σας καὶ τὸ παράδειγμά σας μὲ ἐξαγνίζει, τῆς ἐκκλησίας τῶν Ἐφεσίων, ποὺ εἶναι περιβόητη στοὺς αἰῶνες» (ἐνθʼ ἀνωτ. § VIII). Ε´. Ὁ Ἐπίσκοπος πρέπει νὰ εἶναι σύμφωνος μὲ τὴ γνώμη τοῦ Χριστοῦ. Τὴ σκέψη, τὸ σχέδιο, τὸ φρόνημα, τὴν ἐντολή. «Οἱ Ἐπίσκοποι οἱ κατὰ τὰ πέρατα ὁρισθέντες ἐν Ἰησοῦ γνώμη εἰσὶν» (ἐνθʼ ἀνωτ. § ΙΙΙ). Γιʼ αὐτὸ οἱ πιστοὶ πρέπει νὰ βαδίζουν σύμφωνα μὲ τὴ γνώμη τοῦ ἐπισκόπου. «Ὅθεν πρέπει ὑμῖν συντρέχειν τὴ τοῦ ἐπισκόπου γνώμη» (ἐνθʼ ἀνωτ. § IV). Γιατί προφανῶς εἶναι γνώμη Χριστοῦ. Ὅταν ὁ Ἐπίσκοπος ἔχει αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικὰ τότε ἰσχύει τὸ «ὅπου ἂν φανῆ ὁ Ἐπίσκοπος, ἐκεῖ το πλῆθος ἔστω, ὥσπερ ὅπου ἂν ᾖ Ἰησοῦς Χριστός, ἐκεῖ ἡ καθολικὴ ἐκκλησία» (Πρὸς Σμυρναίους § VIII). Καὶ «ὁ τιμῶν Ἐπίσκοπον ὑπὸ Θεοῦ τετίμηται· ὁ λάθρα ἐπισκόπου τί πράσσων τῷ διαβόλῳ λατρεύει» (ἒνθʼ ἀνωτ. § IX). www.pmeletios.com

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΔΙΑΛΕΞΙΣ Τὴν Κυριακήν, 13 Δεκεμβρίου καὶ ὥραν 7 μ.μ., εἰς τὴν αἴθουσαν τῆς «Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως» (Π.Ο.Ε.) εἰς τὸ Ἵδρυμα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου εἰς Ν. Ἐρυθραίαν, Θησέως 25, θὰ ὁμιλήση ὁ κ. Νικόλαος Ζίας, καθηγητὴς Ἱστορίας τῆς Τέχνης Π.A. μὲ θέμα: «“Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί”. Ἡ εἰκονογραφία τῆς Γεννήσεως στὴν Βυζαντινὴ ζωγραφική». —Εἴσοδος ἐλευθέρα.

Ἰδιότητα τοῦ ἀπολίτιστου, τοῦ ἄξεστου, τοῦ πρωτόγονου, τοῦ ἀκαλλιέργητου, ὡς καὶ τοῦ θηρίου ἀκόμη, εἶναι ἡ ἀγριότητα. Ἐκδήλωση σκληρότητας, τραχύτητας καὶ ἀπανθρωπιᾶς! Ἐμπνέει πάντοτε τὸν φόβο! Προκαλεῖ τὸν τρόμο καὶ τὸ δέος! Ἔχει σαφῶς σχέση μὲ τὴν ἁμαρτία, γιατί πρῶτα εἶναι κατάσταση ψυχικὴ καὶ πνευματική. Γιʼ αὐτὸ καὶ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ἀνεξάρτητα ἀπʼ τὸ μορφωτικὸ ἢ καὶ τὸ πολιτιστικό του ἐπίπεδο, δὲν ἔχει καμμία ἀπολύτως σχέση μαζί της. Ἀπεναντίας εἶναι πραγματικὰ καλλιεργημένος, μορφωμένος, πράος, ἅγιος, ἀνώτερος σὲ ὅλα, ἄγγελος λές! Μὴ ξεχνᾶμε πὼς τότε στὸν Παράδεισο, οἱ πρωτόπλαστοι, ἂν καὶ ἀγράμματοι -ἄς ποῦμε- ποὺ ἦταν, ὡστόσο μὴ γνωρίζοντες τὴν ἁμαρτία, ἦταν ἔτσι ἀκριβῶς! Ἄγγελοι! Ἀπὸ τότε, ποὺ ἁμάρτησαν, ὅλα ἄλλαξαν γύρω τους. Θεριὰ ἔγιναν κι ἀγρίεψαν! Ἡ φύση, τὰ ζῶα, ὡς καὶ οἱ ἴδιοι ἀκόμη (θυμήσου τὴν περίπτωση τοῦ Κάιν). Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, ἡ ἀγριότητα ἰδιότητα δαιμονικὴ εἶναι. Μιὰ ἰδιότητα, ποὺ ἀπέκτησε ὁ διάβολος, εὐθὺς ὡς ἔπαυσε νὰ εἶναι ἄγγελος. Εὐθὺς ὡς ἁμάρτησε κι αὐτὸς καὶ μάλιστα πρῶτος!

***

Λοιπόν, σήμερα, στὴν κατʼ ἐξοχὴν ἐποχὴ τῆς μόρφωσης, τῶν τεχνολογικῶν ἐξελίξεων καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, τέτοιων πού ἡ ἀνθρωπότητα ποτὲ της δὲν ἐγνώρισε, τί στʼ ἀλήθεια παρατηροῦμε; Μιὰ ἀγριότητα ποὺ διακατέχει πολλοὺς τομεῖς τῆς ζωῆς μας, ἐξαπλωμένη παντοῦ, λὲς καὶ τὰ πάντα θέλει νὰ κυριεύσει. Ἀπευθύνεται, κατʼ ἀρχήν, στὰ παιδιὰ καὶ τοὺς νέους, ποὺ εὔκολα γίνονται τὰ θύματά της κι εἶναι ἡ μεγάλη τους ἀπειλή. Γιʼ αὐτὸ καὶ συζητᾶμε τὸ θέμα σὲ τοῦτες τὶς σελίδες φίλοι. Μάλιστα εἶναι τέτοια ἡ προσπάθεια ποὺ γίνεται, ὥστε κάθε τί ποὺ δὲν τὴν περιέχει, νὰ μὴ μᾶς προκαλεῖ πιὰ ἐντύπωση καὶ νὰ βρίσκεται ἔξω ἀπʼ τὰ ἐνδιαφέροντά μας. Τί φοβερό! Ὑπερβολές; Ἄς δοῦμε, τότε, μερικὰ χαρακτηριστικὰ παραδείγματα, ὅπως: Τὸ παιδικὸ παιχνίδι. Πόση ἀγριότητα δὲν περιέχεται τελευταῖα σʼ αὐτό! Οἱ ἥρωες εἶναι στὸ μεγαλύτερό τους μέρος βίαιοι, ἀλλόκοτοι, ἀπαίσιοι, ἀποκρουστικοί, δαιμονικὲς μορφές, τέρατα! Τὰ κινούμενα σχέδια. Ἡ φρίκη, τὸ ἀπαίσιο, τὸ θηριῶδες, τὸ δαιμονικό, σʼ ὅλο του τὸ μεγαλεῖο. Ἐξάλλου, στὸ θέμα αὐτό, τὰ πράγματα πηγαίνουν «πακέτο». Δηλαδὴ κινούμενα σχέδια (ἢ κινηματογραφικὲς ταινίες) καὶ παιχνίδια. Γιατί ἔτσι προωθεῖτε καλύτερα ἡ ἀγριότητα στὴν ἀθώα παιδικὴ ψυχή!

ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Ἴδια κατάσταση καὶ στὰ κόμικς, τὰ γκέιμ-μπόι, τὰ ἠλεκτρονικὰ παιχνίδια, κλπ. Λὲς καὶ κάποιοι, θέλουν νὰ συνηθίσουν τὰ παιδιὰ στὴν ἀτμόσφαιρα τοῦ φόβου, τῆς φρίκης καὶ τοῦ ἐξωπραγματικοῦ (δηλαδὴ τῆς ἀγωνίας, τῆς ἔντονης συγκίνησης καὶ τοῦ μυστηρίου). Χαρακτηριστικὰ ὅλα τους, τῆς ἀγριότητας ξέρετε…. Γιὰ τὴν ἐφηβεία, ὑπάρχουν ἐξίσου «ἐνδιαφέροντα» πράγματα: Ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» μέ τά «Νεανικά Ζητήματα» ἀπευθύνεται εἰς τούς νέους καί τούς προσκαλεῖ ὅπως στείλουν τάς ἐρωτήσεις των διά σύγχρονα θέματα καί προβληματισμούς τους εἰς τό ἠλεκτρονικόν μας ταχυδρομεῖον ([email protected]), μέσω ΦΑΞ (210.8136981) ἤ μέσῳ ἀλληλογραφίας (Θησέως 25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία). Ἡ μουσική, τὴν ὁποία τόσο πολὺ ἀγαπᾶ, ἀλλὰ καὶ θέλγεται ἀπʼ αὐτὴν ἕνας ἔφηβος, ποὺ τελικὰ καταλήγει νὰ εἶναι ἡ ἄγρια ρὸκ μὲ ὅλα της τὰ παρακλάδια καὶ κυρίαρχο παρακλάδι τὸ Heavy Metal! Στὴ μουσικὴ εἶναι τέτοια ἡ διαστρέβλωση, ποὺ ὁ νέος ζητᾶ ἀπʼ αὐτήν, μόνο τὴν κακὴ καὶ τόσο ἄσχημη πλευρά της, αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἀγριάδα, τὸν θόρυβο, τὴν ἔνταση, τὸ τίποτα! Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὴ τούτη ἡ διακήρυξη τοῦ Τζὸν Λένον: «Τὸ καλύτερο ρὸκ ἒντ ρὸλ εἶναι πρωτόγονο. Ὁ ἦχος του ἦρθε ἀπὸ τὴ ζούγκλα»! Οἱ ταινίες βίας, ἀλλὰ καὶ τρόμου, θρίλερ καὶ μυστηρίου, ὅπως λέγονται, ὄχι μόνο στὸν κινηματογράφο, τὸ βίντεο, τὸ DVD καὶ τὴν τηλεόραση, ἀλλὰ καὶ σʼ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς ἠλεκτρονικοὺς ὑπολογιστὲς τῶν νέων, οἱ ὁποῖοι καταλήγουν νὰ χρησιμοποιοῦνται γιὰ τέτοιου εἴδους «ὡραῖα» πράγματα! Ἡ ψυχαγωγία, ὅπου σέ πολλὰ (ἢ σὲ ὅλα;) τὰ στέκια τῆς νεολαίας ἐπικρατεῖ ὁ θόρυβος, ἡ ἀγριάδα, τὸ ἀποκρουστικό, τὸ προκλητικό, τὸ ἀχαλίνωτο, τὸ χυδαῖο, ὅ,τι προκαλεῖ τὰ ἔνστικτα καὶ φέρνει στὴν ψυχὴ τὴν ἀγριάδα. Δηλαδή, κάθε τί ποὺ δὲν ἔχει σχέση μὲ τὴν ἀληθινὴ ψυχαγωγία, ἡ ὁποία -μὴ ξεχνᾶμεπὼς δὲν εἶναι τίποτʼ ἄλλο, παρὰ ἀγωγὴ τῆς ψυχῆς. Τόσο πολύ τήν ἔχουν διαστρεβλώσει! Ὁ ἀθλητισμός. Τί φοβερὸ κι ἐδῶ! Στὴν ἀγάπη τοῦ ἐφήβου καὶ τοῦ νέου, τὴν ροπὴ καὶ τὴν τάση του πρὸς αὐτόν, ἀπαντοῦν μὲ τὴν βία, τὴν ἀγριότητα τῶν γηπέδων καὶ τὶς ἐξαλλοσύνες, μετατρέποντάς τους ἀπὸ φιλάθλους σὲ χούλιγκανς τελικά, δηλαδὴ σὲ μιὰ εἰδικὴ ἄγρια φυλή, ἱκανὴ μόνο γιὰ νὰ γκρεμίζει καὶ νὰ σπάζει τὰ πρότυπα. Στὴν ἄλλη ἀνάγκη τοῦ ἐφήβου, γιὰ ἥρωες καὶ πρότυπα στὴ ζωή του, πῶς ἀπαντοῦν; Μὲ μορφὲς τύπου… ρόμποκοπ! Ἡ ἐνδυμασία. Κι ἐδῶ, πόσες δὲν

εἶναι οἱ στολὲς ἀγρίων καὶ πρωτογόνων, ποὺ κυκλοφοροῦν, ὅπως καὶ στὴν ὅλη ἐμφάνιση (ἀπʼ τὰ μαλλιὰ ὡς τὸ ἔντονο σκοῦρο μακιγιὰζ τῶν κοριτσιῶν)! Ἀλλὰ καὶ στὸ σχολεῖο, τὴν οἰκογένεια, τὶς σχέσεις μὲ τʼ ἀδέλφια καὶ τοὺς γονεῖς, πόση βία, ἀγριότητα καὶ ἔνταση δὲν ἐπικρατεῖ! Πόσο δὲν λείπει ὁ καλὸς ὁ λόγος, ὁ «ἁλάτι ἠρτημένος», ἡ σεμνὴ καὶ καλόκαρδη συμπεριφορά! Ὡς καὶ εἰδικὲς «φυλὲς» ἔχουν δημιουργηθεῖ ἀνάμεσά μας, ὅπως οἱ ροκάδες, οἱ χεβιμεταλάδες, οἱ χούλιγκανς, οἱ ράπερς, οἱ μηχανόβιοι, τὰ «φρικιὰ» (τίτλος καὶ αὐτὸς ἔ;) πού κατὰ βάθος πτυχὲς καὶ μορφὲς αὐτῆς τῆς ἀγριότητας εἶναι ὅλες τους, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀγριότητα εἶναι αὐτὴ ποὺ τὶς ξεχωρίζει, τόσο μεταξύ τους, ὅσο καὶ ἀνάμεσά μας!

***

Στʼ ἀλήθεια, φίλοι, ὅλʼ αὐτὰ δὲν εἶναι τυχαῖα. Ἔχουν κατʼ ἀρχήν, ὡς σκοπὸ τὴν ἀπώλεια ἐκ μέρους μας τῆς αἴσθησης τοῦ ὡραίου, τοῦ ἁρμονικοῦ, τοῦ ἀνώτερου, τοῦ καλοῦ, τοῦ Ἅγιου, τοῦ ἀγγελικοῦ, τοῦ Θείου καὶ τὸν ἐθισμό μας στὸ ἀπαίσιο, τὸ ἀλλόκοτο, τὸ ἀποκρουστικὸ καὶ τὸ ἁμαρτωλό, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐθισμό μας στὴν ἀκαταστασία, τὸ φόβο, τὸ χάος, τὴν ἀνταρσία, τὸν τρόμο, τὴν κόλαση τελικά! Στὴ συνέχεια στοχεύουν στὴν ἐξοικείωση καὶ ταύτισή μας μὲ τὸν ἀποτρόπαιο, διεφθαρμένο, κάκιστο, ἀποκρουστικό, βίαιο, ἀπαίσιο, ἀποκρυφιστικὸ ἢ καὶ σατανιστικὸ κόσμο. Ναί! Ἔπειτα ὑποβαθμίζουν καὶ διαστρεβλώνουν ἔντεχνα, μὲ ὅλα αὐτά, κάθε ἔννοια τοῦ καλοῦ κι ἐξυψώνουν ὅ,τι ἔχει σχέση μὲ τὸ κακό, ἀντιστρέφοντας τὰ πράγματα μέσα μας, ἐπιχειροῦν, δηλαδή, νʼ ἀποκτήσουμε μιὰ συμπάθεια γιὰ τὸ κακὸ καὶ τὴν ἁμαρτία καὶ ἀντιπάθεια πρὸς τὸ καλό, τὸ ἀγαθὸ καὶ τὴν ἀρετή! Μεθοδικά, ἔτσι, μᾶς ὁδηγοῦν στὸ νὰ παραδεχθοῦμε, ἀλλὰ καὶ νὰ πιστέψουμε, ὅτι τὸ σκοτάδι καὶ ἡ κόλαση δὲν εἶναι κακά! Ὁπότε μὲ τὴν ἐξάπλωση αὐτῆς τῆς ἀγριότητας σὲ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ζωῆς, ἡ ἴδια ἡ Πίστη στὸ Θεὸ γίνεται στὸ τέλος ξένη, ἀκατανόητη, ἀκόμη δὲ καὶ ἀποκρουστική! Ἡ πνευματικὴ ζωή, τὰ ἴδια τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, μᾶς ξενίζουν, δὲν τὰ θέλουμε, δὲν τὰ καταλαβαίνουμε, τὰ ἀπορρίπτουμε, κάποτε δὲ καὶ μᾶς φοβίζουν! Ὅ,τι ἔχει σχέση μὲ τὴν Πίστη, γίνεται στὸ τέλος ἐχθρικό! Ἂν τώρα, κάποιος, δὲν ἔχει ὀρθὴ Χριστιανικὴ Ὀρθόδοξη ἀνατροφή, ἂν στερεῖται τὸν Ἐκκλησιασμό, τὴν Προσευχή, καὶ τὴν ἐν γένει Πνευματικὴ ζωή, πόσο στʼ ἀλήθεια κινδυνεύει! Ἆραγε, τί περιθώρια ἔχει νʼ ἀντιδράσει, νʼ ἀπορρίψει καὶ νὰ ἀπαρνηθεῖ ὅλη τούτη τὴν ἀγριότητα, πού τὸν θέλει σαφῶς θύμα του; Ὄχι, λοιπὸν μὲ τοὺς ἀγρίους, ἀλλὰ μὲ τοὺς Ἁγίους… Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος θά εἶχε τήν καλωσύνη νά τούς πεῖ νά προσέξουν λίγο καί τήν ψυχή τους. «Ἴσως ἀργότερα», προσθέτουν μερικοί ἐξ αὐτῶν. Καί μέ τήν ἀόριστη αὐτή ἀναβολή καί ὑπόσχεση ἀφήνουν τίς ἡμέρες καί τά ἔτη τῆς ζωῆς τους νά περνοῦν ἄσκοπα, χωρίς νά κάνουν τίποτε τό γενναῖο καί ἀξιόλογο γιά τή γνώση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ποῦ πηγαίνουν ἔτσι; Ποῦ θά καταλήξουν; Ποιό θά εἶναι τό προσωρινό καί τό αἰώνιο κατάντημά τους; Σκέφθηκαν ἄραγε

αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ὅτι οἱ ἡμέρες τῆς ζωῆς μας «ὡσεί σκιά παράγουσι» (Ψαλμ. ΠΜΔ´ 4) καί ὅτι οἱ μέριμνες τοῦ βίου συμπιέζουν κατά τρόπο ἀσφυκτικό τή μονογενή ψυχή τους; Κανένας βεβαίως δέν θά πεῖ νά μή ἐργασθοῦνε, νά μή φροντίσουν γιά τή συντήρησή τους καί τῶν οἰκείων τους. Ἡ Ἁγία Γραφή μάλιστα ἐπιβάλλει ὡς ἐπιτακτικό καί ἀπαραίτητο καθῆκον τήν ἐργασία. Ἀλλά ἀπό τοῦ σημείου αὐτοῦ μέχρι τοῦ νά μή σκέπτονται τίποτε ἄλλο, παρά μόνο τίς ἐργασίες καί τίς

Ο ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟΣ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

ιάνος, Καθηγητής τῆς Νομικῆς Ἀθηνῶν, Βλάσιος Φειδᾶς, Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Ἀθηνῶν, Παν. Μπούμης, Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Ἀθηνῶν καὶ Ἠλίας Παπανικολάου, Δικηγόρος, μὲ Γραμματέα τον Ἀρχιμανδρίτην Κύριλλον Μισιακούλην, (νῦν Ἀρχιγραμματέα τῆς Δ.Ι.Σ.). Τὸ ἡμιτελές ἔργον τῆς Ἐπιτροπῆς δὲν εἶχε συνέχειαν. [Τοῦ Φιλίππων Νεαπόλεως καὶ Θάσου παραιτηθέντος διὰ λόγους συνειδήσεως (ἔγγραφόν του ὑπ᾽ ἀριθμ. πρωτ. 1660/10–12–2001) τὴν Προεδρίαν ἀνέλαβεν ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος. Πρβλ. Χριστοδούλου, Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, ἔνθ᾽ ἀν., σελ. 57–58]. ε. Ὑπολείπεται ἐν συνεχείᾳ ὁ ἐκτενής λόγος περί τῆς χρονολογικῶς τελευταίας, μετά τὴν ἰσχύν τοῦ ν. 590/1977, Ἐπιτροπῆς Συντάξεως σχεδίου νόμου περί ἐκκλησιαστικῆς δικαιοσύνης, τῆς ὁποίας τὸ ἔργον πρωτίστως θὰ περιγραφῇ

Χριστουγεννιάτικη ἑορτὴ εἰς τὸν Διόνυσον Ἀπὸ τὸ «Ἐργαστήρι Παιδικῆς Ζωγραφικῆς» τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου Διονύσου ἐξεδόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:

«Σᾶς προσκαλοῦμε στὴ Χριστουγεννιάτικη γιορτή μας τὴν Κυριακὴ 13 Δεκεμβρίου 2009, στὶς 5 μ.μ. στὸ “Ἀρχονταρίκι” τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Θὰ προβληθεῖ ἡ ταινία “Προσκύνημα στοὺς Ἁγίους Τόπους” ἀπὸ τὸν Λυκοῦργο Μαρκούδη τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας. Θὰ χαροῦμε πολὺ νὰ σᾶς ἔχουμε κοντά μας».

καὶ θὰ σχολιασθῇ. Ὅμως, ἔχει σημασίαν νὰ μνημονευθῇ ἐνταῦθα καὶ ἡ πρὸ τοῦ ἰσχύοντος Καταστατικοῦ Χάρτου ἀπόφασις τῆς ἀριστίνδην Συνόδου τοῦ 1968 περί ἀναθέσεως εἰς εἰδικήν Ἐπιτροπήν ὑπό τῶν Κυθήρων Μελέτιον, ἵνα συντάξῃ νέον νόμον περί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων. Τὸ κείμενον τοῦ Σχεδίου τούτου ἐκ 214 ἄρθρων ἀπαρτιζόμενον (ἆραγε ὁ ἀριθμός τῶν ἄρθρων ὑποδηλοῖ σχέσιν, ἔστω καὶ συμβολικήν, πρὸς τὸν Α.Ν. 214/ 1967; Δὲν ἀποκλείεται, ἄν ἀνευρεθῇ καὶ συγκριθῇ τὸ κείμενόν του πρὸς τὸν νόμον τοῦτον, διὰ νὰ διαπιστωθῇ ἄν ἀπηχῇ τὰς ἰδίας ἀντικανονικάς ἀρχάς τοῦ ἀπαραδέκτου ἐκείνου νόμου) ὑπεβλήθη μὲν εἰς τὸ Ὑπουργεῖον, ἀλλά δὲν προωθήθη. Πιθανολογεῖται ἡ συνάφεια τοῦ Σχεδίου τούτου πρὸς τὸ ἐν ἐκκρεμότητι Σχέδιον, περί τοῦ ὁποίου ὁ λόγος ἐφ᾽ ἑξῆς.

βιοτικές τους ἀνάγκες, ὑπάρχει ὄχι ἁπλῶς μεγάλη, ἀλλά ἀβυσσώδης ἀπόσταση. Ἡ ἐργασία σ᾽ αὐτή τήν περίπτωση δέν εἶναι τήρηση, ἀλλά παράβαση καθήκοντος. Διότι ἡ τέτοια ἐργασία καί ἡ ἀγωνιώδης μέριμνα τούς ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεό. Ἔπειτα τί οὐσιαστικό ἔχουν νά κερδίσουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἀπό τίς πολλές καί ἀτελείωτες ἐργασίες; Θά τούς δώσουν οἱ μέριμνες καί οἱ ἐξαντλητικές ἐργασίες τους τή χαρά πού ποθοῦν; Μήπως γνωρίζουν ἀκόμη ἄν θά εὐοδωθοῦν οἱ ἐργασίες τους καί ἄν θά τούς ἀποδώσουν τά ὑλικά ἀγαθά πού ἐλπίζουν; Ἀλλά καί ἄν οἱ ἀποθῆκες τους ὑπερπληρωθοῦν, ὅπως τοῦ ἄφρονος ἐκείνου πλουσίου, τί ἔχουν νά κερδίσουν; Τίποτε ἀπολύτως, ἐφόσον θά ἔχουν ἀδιαφορήσει γιά τήν πολυτιμότατη καί ἀθάνατη ψυχή τους. Θά συνεχίσουμε στό ἑπόμενο ἄρθρο.

Μόλις ἐκυκλοφορήθη

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΣΕΠΗΣ ΤΗΣ Π.Ο.Ε. τοῦ ἔτους 2010

ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ Τὸ Διοικητικὸν Συμβούλιον τοῦ «Ἀσύλου Ἀνιάτων» προσκαλεῖ:

Μεγάλη θὰ εἶναι ἡ χαρά μας νὰ σᾶς δοῦμε καὶ φέτος στὴν ἐτήσια ἔκθεση τῆς Ἐργασιοθεραπείας τοῦ Ἱδρύματός μας, στὴν ὁποία θὰ βρεῖτε μοναδικὰ ἔργα χειρός, ποὺ φτιάχνουν οἱ ἀσθενεῖς μας, ὅπως τραπεζομάνδηλα, κεντήματα, χριστουγεννιάτικες κάρτες κεντημένες, καὶ πολλὰ ἄλλα ἀντικείμενα κατάλληλα γιὰ δῶρα. Ἔναρξη: 29 Νοεμβρίου 2009 μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2009 Ὧρες Ἐπισκέψεων: Καθημερινὰ ἀπὸ 11 π.μ. – 6 μ.μ. ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗ Δ/νση: Ἁγίας Ζώνης 39 (Πατήσια – στάση Καλλιφρονᾶ) τηλ. 210.86.28.363

Τὸ ἡμερολόγιον τοῦ 2010 Ἐκδόσεων «Ὀρθοδόξου Τύπου» εἶναι ἀφιερωμένον εἰς τὴν Ἑλληνικὴν γλῶσσαν, τὴν γλῶσσαν τοῦ Εὐαγγελίου, τὴν τροφὸν τῶν Εὐρωπαϊκῶν γλωσσῶν. —Ἔγχρωμον, καλαίσθητον, χρήσιμον διὰ κὰθε Ἕλληνα. Τιμὴ: Ἀπὸ 1 μέχρι 20 ἡμερολόγια, 1 εὐρὼ ἕκαστον. Ἀπὸ 21 ἕως 50, 90 λεπτά, ἄνω τῶν 50, 80 λεπτά ἕκαστον τεμάχιον.

11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009

Σελὶς 5η

ΕΚΡΗΞΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

Ἑνωτικὸς ἢ αἱρετικὸς καὶ ἀνθενωτικὸς ἢ Ὀρθόδοξος Κύριε Διευθυντά, γίνεται πολὺς λόγος τελευταῖα γιὰ τὶς διαφορές καὶ ἀντιθέσεις ἑνωτικῶν καὶ ἀνθενωτικῶν καὶ τὶς ἐξαιτίας αὐτῶν (τῶν διαφορῶν) βολὲς καὶ κατηγορίες τῶν ἑνωτικῶν κατὰ τῶν ἀνθενωτικῶν (τέτοιες κατηγορίες, ποὺ ἔφθασαν στὸ σημεῖο νὰ μᾶς ἀποκαλοῦν καὶ ταλιμπάν τῆς Ἐκκλησίας). Ἐπιτρέψτε μου νὰ ἐκφράσω κάποιες ἀπόψεις μου σχετικὲς μὲ τὸ θέμα αὐτό. Κατ᾽ ἀρχὰς τόσο ἡ «Ὁμολογία Πίστεως» ὅσο καὶ τὸ τεῦχος «Ἐν συνειδήσει» τῆς Ἱ. Μ. Μεγάλου Μετεώρου (ἔκτακτη ἔκδοση τῆς Μονῆς –Ἰούνιος 2009) εἶναι πολὺ κατατοπιστικὰ καὶ ἀρκετά, γιὰ νὰ καταλάβουμε τὸ τί γίνεται στὶς ἡμέρες μας μὲ τὸν λεγόμενο διάλογο μεταξύ τῶν ὀρθοδόξων(;)–καθολικῶν σὲ «ἀνώτατο» (;) ἐπίπεδο. Ἐὰν ἀνατρέξουμε στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, θὰ δοῦμε ὅτι ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, μέχρι καὶ τῶν ἡμερῶν μας ἔχουμε προσέλευση πιστῶν, προσχωρήσεις στὴν Ἐκκλησία καὶ ἀποχωρήσεις ἀπ᾽ αὐτήν, σχίσματα, αἱρέσεις κ.τ.τ. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἡ «Μία Ἁγία Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ», ποὺ ἔχει κεφαλὴ τὸν Χριστὸν καὶ μέλη τοὺς πιστοὺς, ποὺ παραμένουν μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ὁ Χριστὸς θέλει «πάντας σωθῆναι», ὅμως σώζεται μόνο ὅποιος θέλει καὶ παραμένει μέσα στὴν Ἐκκλησία, στὴν κιβωτὸ τῆς σωτηρίας. Ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς της λοιπὸν ἡ Ἐκκλησία μας ἐγνώρισε σχίσματα, αἱρέσεις, προσχωρήσεις, ἀποσπάσεις κ.τ.ο. Ἄλλοι φεύγουν γιὰ διαφόρους λόγους καὶ μὲ διάφορες δικαιολογίες καὶ ἄλλοι ἀκοῦνε τὴ διδασκαλία τῆς «Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας», ἐπιθυμοῦν τὴ σωτηρία τους, πιστεύουν ὅτι «οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν» καὶ προσέρχονται στὴν κιβωτὸ τῆς σωτηρίας. Ἔχω λοιπὸν τὴν γνώμη καὶ ταπεινῶς τὴν καταθέτω ὅτι πρέπει νὰ σταματήσει ἡ χρησιμοποίηση τῶν λέξεων «ἑνωτικὸς» καὶ «ἀνθενωτικὸς» καὶ ἀντ᾽ αὐτῶν νὰ χρησιμοποιοῦνται οἱ λέξεις «αἱρετικὸς» καὶ «ὀρθόδοξος» ἀντίστοιχα. Ὅποιος θέλει ἀποδέχεται, τὴν ἀποστολικὴ καὶ ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία τῆς «Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας», παραμένει σὲ αὐτὴν καὶ λέγεται ὀρθόδοξος καὶ ὅποιος δὲν ἀποδέχεται αὐτὴ τὴ διδασκαλία καὶ κάνει «γλυκὰ ματάκια» πρὸς τὸν παπισμό, τὸν προτεσταντισμό, τὸν χιλιασμὸ καὶ ὅ,τι ἄλλο διαθέτει τὸ Π.Σ.Ε, ἀποχωρεῖ καὶ λέγεται αἱρετικός. Δὲ μπορεῖ νὰ εἶναι λίγο ἀπὸ ἐδῶ καὶ λίγο ἀπὸ ἐκεῖ. Δὲ μπορεῖ νὰ λέει μιὰ γυναίκα ὅτι εἶναι λίγο ἔγκυος· ἤ εἶναι ἤ δὲν εἶναι. Μὴ μᾶς λένε δὲ ὅτι ἀπὸ τὴν πολλὴ ἀγάπη πρὸς τοὺς συνανθρώπους μας τῶν ἄλλων δογμάτων καὶ θρησκειῶν κάνουν τὶς ὑποχωρήσεις καὶ τὰ «γλυκὰ ματάκια», διότι αὐτὸ δὲν εἶναι ἀγάπη. Ἀγάπη χωρὶς τὴν ἀλήθεια δὲν ὑπάρχει. Ἀγάπη ποὺ δὲν εἶναι καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Γαλ. ε´ 22-26), εἶναι κάλπικη, ψεύτικη ἀγάπη. Ἐπειδὴ ὅμως σέβομαι τὸ χῶρο τῆς ἐφημερίδος σας, περιορίζομαι μόνο στὰ παραπάνω καὶ παραπέμπω τοὺς ἐπιθυμοῦντας νὰ γνωρίσουν καλύτερα τό θέμα τῶν διαλόγων καὶ τῶν φιλοπαπικῶν ἀνοιγμάτων στὸ βιβλίο τοῦ ἀειμνήστου Γέροντος καὶ συγχρόνου πατρὸς τῆς Ἐκκλησίας μας π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου «Ἄρθρα Μελέται–Ἐπιστολαὶ» (τόμος Α´ σελ. 150167, 676-688, ἐκδ. 1981). Μέ ἐκτίμηση καί ἀγάπη ἐν Χριστῷ Στυλιανός Χ. Κουργιαντάκης Ὑποστράτηγος Ε.Α

τὴν πίστη στὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ στὸ τρίτο ἄρθρο του προστατεύεται ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μὲ ὅλα ἀπὸ ὅσα ἀπορρέουν ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀνώτατη θεσμικὴ προστασία. 4. Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς κάτι τέτοια ποτὲ δὲν τὰ λησμονεῖ καὶ ξέρει πολὺ καλὰ πῶς πρέπει νὰ τὰ τιμωρεῖ καὶ τὸ πράττει. Θυμηθεῖτε τί ἔπαθε ἕνας ἀπὸ τοὺς τελευταίους κυβερνῆτες καὶ ἡ παρέα του. Καὶ τὴν ἐξουσία ἔχασαν καὶ πρόσφατα τό βουλευτηλίκι ἀπώλεσαν. Μὲ τιμὴ Γεώργιος Ντόνας Οἰκονομολόγος Υ.Γ.: Ἐπʼ εὐκαιρία καὶ γιὰ νὰ μὴ τὸ λησμονήσουμε ἡ κ. Θάλεια Δραγώνα, Γενικὴ Γραμματέας τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας τοποθετήθηκε γιὰ νὰ παίξει τὸ ρόλο ἑνός… νέου Μέτερνιχ στὴν σύγχρονη Ἑλληνικὴ Κοινωνία, μέσα σὲ μιὰ τόσο περιρρέουσα ἀσταθῆ ἀτμόσφαιρα;

Τὶς πταίει; Κύριε Διευθυντά, παραπονιόμαστε ὅτι ξένοι κυβερνοῦν τήν πατρίδα μας. Μετά τήν ἀποτίναξη τοῦ τουρκικοῦ ζυγοῦ, μέ τόσες θυσίες, ἐδολοφονήσαμε τό σωστό κυβερνήτη Ἰωάννη Καποδίστρια, γνήσιο Ἕλληνα καί Ὀρθόδοξο χριστιανό καί μᾶς ἐπέβαλαν τόν λειψό Βαυαρό Ὄθωνα γιά βασιλέα. Μετά τήν Τουρκοκρατία Βαυαροκρατία! Καί στή συνέχεια μέσω συμπατριωτῶν μας πολιτικῶν καί ἄλλων παραγόντων ξένα κέντρα ἐξουσίας μᾶς κυβερνοῦν. Καί τώρα μετά τίς ἐκλογές τῆς 4.10.09 ἔχουμε πρωθυπουργό Ἀμερικάνο! Σέ τέτοιο κατάντημα ἔχει φθάσει ἡ κοινωνία μας (ἐκλογικό σῶμα), ἡ πατρίδα μας, ὥστε νά μή μπορεῖ νά βρεῖ ἕναν ἱκανό, ἔμπειρο, μορφωμένο, ἔντιμο, μέ διεθνή προβολή Ἕλληνα γιά πρωθυπουργό; Ποιός μᾶς φταίει; Οἱ ξένοι; Αὐτοί γιά τά συμφέροντά τους ἐνδιαφέρονται καί ἐνεργοῦν. Νά συνειδητοποιήσουμε τήν εὐθύνη μας, ἐμεῖς οἱ πολίτες, ὁ λαός καί νά ἀγωνιζόμαστε, νά ἀναβαθμιζόμαστε πνευματικά. Νά ἐνδιαφερόμαστε γιά τά κοινά, γιά τήν πατρίδα μας. Νά ἀφυπνιστοῦμε. Διαφορετικά θά πηγαίνουμε ἀπό τό κακό στό χειρότερο. Ὅταν μᾶς βροῦν ἐθνικές συμφορές, οἱ θρῆνοι θά εἶναι ἀνώφελοι. Εὐθαρσῶς Νίκος Τσιρώνης Οἰκονομολόγος

Μία παράλειψις Ἀγαπητέ μου κ. Διευθυντά, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε. Εἰς τό φύλλον τῆς 25ης Νοεμβρίου 2009 καί εἰς τό κείμενον «Ἡ Ὁμολογία Πίστεως καί εἰς τήν Ρουμανίαν» ὑπάρχει μία παράλειψις. Τό ἀναφερόμενον Μετόχι τῆς Σίμωνος Πέτρας εἰς τήν Ἀνάληψιν Βύρωνος εἶχε ἀναλάβει ὁ μακαριστός Γέροντας Ἱερώνυμος Σιμωνοπετρίτης, ὁ ὁποῖος πράγματι εἶχε μετατρέψει τό Μετόχιον εἰς Ἅγιον Ὄρος. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Πλανάς εἶχε τό λειτουργικόν κέντρον του εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Ἰωάννου Βουλιαγμένης, τοῦ ἀγροῦ, ὅπως ἐλέγετο τότε. Μετά θερμῶν εὐχῶν Ἀρχιμ. Μᾶρκος Μανώλης

«Τὸ ὅραμα» τῆς Μασσωνίας

Ἀπὸ τὸν σύλλογον ὀρθοδόξων χριστιανῶν «Ὁ Προφήτης Ἠλίας», ἐλάβομεν τὴν ἀκόλουθον ἐπιστολήν: Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ, εἶναι γνωστὸ στὸν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησιαστικὸ κόσμο τῆς ΠατρίΛυσσώδης ἐπίθεσις δος μας, ὅτι ὁ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥκατὰ τῶν ἱερῶν συμβόλων ΠΟΣ» προμαχεῖ στὸν ἀγώνα κατὰ τῶν σκοτεινῶν ποικιλώνυμων δυνάμεων, οἱ ὁποῖες συστηματικὰ καὶ Κύριε Διευθυντά, ἀδιάκοπα βάλλουν κατὰ τοῦ Χριπανηγυρίζουν οἱ δῆθεν προ- στιανισμοῦ καὶ κυρίως κατὰ τῆς οδευτικοὶ καὶ ἡ παρεούλα τους μὲ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ποὺ τὴν ἔκδοση ἀποφάσεως ἑνὸς εἶναι ἡ μοναδικὴ κιβωτὸς τῆς σω«Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου», γιὰ τηρίας τοῦ ἀνθρώπου. νὰ κατέβουν τὰ θρησκευτικὰ σύμἈφορμὴ νὰ σᾶς ἀποστείλουμε βολα, κυρίως ἀπὸ τὰ σχολεῖα τῆς τὴν παροῦσα ἐπιστολή, εἶναι ἡ γειτονικῆς μας Ἰταλίας. ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ ΔικαΚαλὸ εἶναι ὅμως καὶ αὐτοὶ καὶ στηρίου ἀνθρωπίνων δικαιωμάἐμεῖς νὰ σκεφτοῦμε ὁρισμένα των, γιὰ ἐξοβελισμὸ τοῦ συμβόπράγματα, ὅπως γιὰ παράδειγμα, λου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀπὸ τὶς ὅτι: δημόσιες σχολικὲς αἴθουσες τῆς 1. Οἱ κύριοι αὐτοὶ ἐκτίθενται Ἰταλίας. ἀνεπανόρθωτα , στὰ μάτια τῆς κοιΕἶναι βέβαιο ὅτι καὶ στὴν Ἑλλάνῆς γνώμης ὡς πραγματικοὶ τύ- δα σύντομα θὰ ἀντιμετωπίσουμε ραννοι τῆς συντριπτικῆς πλειοψη- αὐτὸ τὸ σοβαρὸ ζήτημα. Ἤδη ἀπὸ φίας ἐν ὀνόματι τῶν δικαιωμάτων κάποιους «προοδευτικοὺς» ἀκούκάποιων ἐλαχίστων μειοψηφιῶν, γονται καὶ στὴν Πατρίδα μας οἱ ποὺ στὸ κάτω – κάτω προέρχονται «προοδευτικὲς» φωνές τους νὰ ἀπὸ στυγνὰ δικτατορικὰ καὶ θεο- καταργηθεῖ τὸ μάθημα τῶν Θρηκρατικὰ καθεστῶτα. σκευτικῶν ἀπὸ τὴ Δημόσια ἐκπαί2. Αὐτὰ ποὺ ἀποφάσισαν οἱ κύρι- δευση καὶ νὰ ἀπομακρυνθοῦν τὰ οι… δικαστὲς σʼ αὐτὸ τὸ «Εὐρω- Ὀρθόδοξα Χριστιανικὰ Σύμβολα παϊκὸ Δικαστήριο», μποροῦν νὰ ἀπὸ τὰ Σχολεῖα καὶ ὄχι μόνον! ἐφαρμοσθοῦν καὶ στὴν Ἰταλικὴ Ἐμεῖς δὲν θὰ σχολιάσουμε τὴν κοινωνία (ἡ ὁποία ἤδη βράζει) καὶ ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαπολὺ περισσότερο στὴν Ἑλληνικὴ στηρίου. Ὁ κάθε ἀναγνώστης τοῦ Κοινωνία καὶ πραγματικότητα; «Ὀρθοδόξου Τύπου» εὔκολα ἐξα3. Οἱ κύριοι αὐτοὶ ποὺ πανηγυρί- γάγει τὰ σωστὰ συμπεράσματα γιὰ ζουν, γιατί δῆθεν: τὸ νόημα τῆς ἀποφάσεως! Ἁπλὰ θὰ Δημοκρατικότατα καὶ μὲ βούλα κάνουμε μία σύντομη ἱστορικὴ δικαστηρίου ἀποφασίσθηκαν τὰ ἀνασκόπηση γιὰ τὸ σύμβολο τοῦ ἀνωτέρω, λησμονοῦν ὅτι στὴν Ἑλ - Τιμίου Σταυροῦ σὲ σχέση μὲ τὸ λάδα δὲν ἔχουμε λαϊκὸ κράτος Ἑλληνικὸ ἔθνος. ὅπως στὴν Ἰταλία, ἀλλὰ ἀντίθετα Μὲ τὸ Ἱερότατο σύμβολο τοῦ τόΣύνταγμά μας θεωρεῖ ὡς πρω- Σταυροῦ ἀπελευθερώθηκε ὁ Ἑλταρχικὸ καὶ βασικό του θεμέλιο ληνισμὸς ἀπὸ τὴν Ρωμαϊκὴ κατοχὴ

καὶ μεγαλούργησε ὡς ἡ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΕΠΙ 1000 ἔτη. Στὰ 400–500 χρόνια τῆς Τουρκικῆς κατοχῆς, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ σύμβολο τὸν Τίμιο Σταυρό, διέσωσε τὴ γλώσσα καὶ τὸ Γένος μας! Στὴν ἐπανάσταση τοῦ 1821 ὁ Σταυρὸς ἦταν ποὺ δέσποζε στὶς σημαῖες τῶν ἐπαναστατημένων Ἑλλήνων καὶ πλημμύριζε τὶς καρδιές τους μὲ πίστη καὶ θάρρος, ἔναντι τῆς ἡμισελήνου! Οἱ προτάσεις κάποιων αὐτοπροσδιοριζόμενων «προοδευτικῶν» πολιτικῶν, διανοουμένων καὶ δημοσιογράφων, νὰ καταργηθεῖ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπὸ τὴ Δημόσια Ἐκπαίδευση καὶ νὰ ἀπομακρυνθοῦν τὰ Ὀρθόδοξα σύμβολα ἀπὸ τὶς σχολικὲς αἴθουσες, εἶναι ἀναχρονιστικές, ἀφοῦ παρόμοια προτάθηκαν ἀπὸ τὴ Μασσωνία ἀπὸ τὸ ἔτος 1893! Ἐμεῖς, γιὰ μία ἀκόμα φορὰ ρίχνουμε φῶς στὰ Σκοτεινὰ παρασκήνια ἐκείνων, ποὺ μὲ μανία, συστηματικὰ καὶ ἀδιάκοπα, πολεμοῦν κάθε τι τὸ Χριστιανικό! Ἀπὸ τὰ γραφόμενά τους ἀποκαλύπτονται τὰ σκοτεινὰ σχέδια τους, (Λουκ. ΙΘ´ 22). «...Δὲν πρέπει εἰς τὰς δημοσίας σχολὰς νὰ διδάσκηται οὐδεμία κατήχησις». Γενικότερα οἱ Παγκόσμιες Σκοτεινὲς δυνάμεις ἔχουν ἀπὸ χρόνια ἀποφασίσει νὰ ἀρνοῦνται «τὸ δικαίωμα εἰς οἱανδήποτε ἐκκλησίαν ἢ ἐκκλησιαστικὴν ἀρχὴν νὰ ἐπιβλέπη τὸ Ἐκπαιδευτικὸν Σύστημα οἱουδήποτε κράτους ἢ ἔθνους ὁπουδήποτε τῆς γῆς εὑρισκομένου»! Σημ. Ἡ ὑπογράμμιση εἶναι δική μας. Αὐτὰ ἐγράφησαν τὸ ἔτος 1893 καὶ 1931! (Πηγὲς Περιοδικὸ «Ἀθηνᾶ» ἔτους 1893, τεῦχος Μαρτίου σελ. 43, καὶ περιοδικὸ «Πυθαγόρας» ἔτους 1931, τεῦχος Ἰουλίου σελ. 306). Βλέπετε, λοιπόν, «σύντροφοι» τῆς «προοδευτικότητας», ὄχι μόνο πολὺ καθυστερημένα ὑποβάλλετε προτάσεις, ποὺ εἶναι ἤδη «ντεμοντέ», ἀλλὰ καὶ στὴν πράξη ἀπορρίπτονται ἀπὸ τὴ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων! Ἐμεῖς, τέτοια «προοδευτικότητα» δὲν τὴ χρειαζόμασθε, κρατεῖστε την γιὰ ἐσᾶς! Μὲ ἐν Χριστῷ ἀγάπη ὁ Πρόεδρος Ζιώγας Θεόδωρος ἡ Γεν. Γραμματέας Χορτάτου Γιαννούλα

Ἐκκλησιολογικὰ Κύριε Διευθυντά, Μὲ ἀφορμὴ τὴν πρόσφατη ἐκλογὴ τῶν ἕξι βοηθῶν Ἐπισκόπων ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ παρατηρήσω τὰ ἑξῆς: Ἀνέκαθεν στὴν Ἐκκλησία, σύμφωνα μὲ τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία της, δὲν ὑπῆρχε ὁ θεσμὸς τοῦ βοηθοῦ Ἐπισκόπου. Καὶ τοῦτο γιατί δὲν νοεῖται Ἐπίσκοπος, ἀκόμη καὶ πρεσβύτερος, χωρὶς δικό του Θυσιαστήριο καὶ ποίμνιο. Καὶ ὁ μὲν πρεσβύτερος ἔχει ποίμνιο τὴν ἐνορία του καὶ Θυσιαστήριο τὸ Ἱ. Ναό της. Ὁ βοηθὸς Ἐπίσκοπος οὔτε δικό του ποίμνιο ἔχει οὔτε θυσιαστήριο. Τελεῖ τὰ μυστήρια καὶ μάλιστα τῆς Θείας Εὐχαριστίας σὲ «ξένο» Θυσιαστήριο, αὐτὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἢ τοῦ Μητροπολίτη, τοὺς ὁποίους καὶ μνημονεύει. Στὴν Ἐκκλησία πάντοτε ὑπῆρχε τὸ «μητροπολιτικὸ» σύστημα διοίκησης. Ὁ Μητροπολίτης, Ἐπίσκοπος στὴν πρωτεύουσα μιᾶς εὐρύτερης περιφέρειας, οἱ Χωρεπίσκοποι ἢ ἁπλὰ οἱ Ἐπίσκοποι, μὲ δικό τους πάντοτε ποίμνιο καὶ Θυσιαστήριο σὲ μικρότερες διοικητικὲς περιφέρειες. Ἔτσι, ὁ Μητροπολίτης, ὡς πρόεδρος, καὶ οἱ Ἐπίσκοποι ὡς μέλη, συγκροτοῦσαν τὴν Τοπικὴ Σύνοδο. Τέτοιες, Τοπικὲς Συνόδους, ἀπαριθμεῖ πολλὲς ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία. Ἐπίσης, ἀπὸ ἐκκλησιολογικῆς πλευρᾶς, πάσχει ὁ θεσμὸς τῶν Ἀρχιμανδριτῶν, ὅπως, δυστυχῶς, ἔχει ἐπικρατήσει ἰδιαίτερα στὴν Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία. Ἀρχιμανδρίτης (=ἀρχηγὸς μάνδρας) εἶναι ὁ «προεστὼς» ἢ ὁ ἡγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς. Οἱ ἄγαμοι πρεσβύτεροι, κοινῶς ἱερομόναχοι, καὶ οἱ διάκονοι ἐγκαταβιώνουν στὶς Ἱ. Μονὲς τῆς μετανοίας τους, ἐκεῖ ποὺ δίνουν ὅρκους καὶ ὑποσχέσεις ὑπακοῆς. Εἶναι ἀπαράδεκτο, ἀπὸ ἐκκλησιολογικῆς πλευρᾶς, ἱερομόναχοι μὲ τὸν τίτλο τοῦ Ἀρχιμανδρίτη νὰ διορίζονται προϊστάμενοι ἢ καὶ ἐφημέριοι στοὺς λεγόμενους «κοσμικοὺς» Ἱ. Ναοὺς τῶν ἐνοριῶν, ποὺ δικαιωματικὰ ἀνήκουν στὸν ἔγγαμο κλῆρο. (Ὅσιος Παφνούτιος, Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος 325 μ.Χ.). Ἀπὸ τὶς Ἱ. Μονὲς πρέπει νὰ παίρνει τὰ στελέχη ἡ Ἐκκλησία, τοὺς Ἐπισκόπους, πρωτοσύγκελλους, ἱεροκήρυκες κ.λπ.. Δυστυχῶς, σήμερα, πολλὲς Ἱ. Μονὲς παραμένουν κλειστὲς ἢ πάσχουν ἀπὸ ἔλλειψη μοναχῶν, ἐνῶ πλῆθος ἱερομόναχων διαμένει στὶς πόλεις ὡς ἐφημέριοι ἢ προϊστάμενοι Ἱ. Ναῶν, ὅπως ἀναφέρθηκε. Καὶ οἱ δύο αὐτοὶ θεσμοί, τῶν βοηθῶν Ἐπισκόπων καὶ τῶν Ἀρχιμανδριτῶν, πρέπει κάποτε νὰ βροῦν τὴ σωστή τους ἐκκλησιολογικὴ θέση. Μὲ τιμὴ Παναγιώτης Μαρτίνης, Δρ. Θ. Σμύρνης 113, Πάτρα

χωρισμόν ᾽Εκκλησίας–Πολιτείας. Χαρακτηρίζει δέ τήν μεθόδευσιν ἀνέντιμον, διότι δι᾽ αὐτῆς ἐπιχειρεῖται ἀποψίλωσις τῆς Ἐκκλησίας εἰς τοιοῦτον βαθμόν ὥστε νά ἐπιζητήσουν οἱ ταγοί τῆς Ἐκκλησίας τήν διακοπήν κάθε σχέσεως μετά τῆς Πολιτείας. Εἰς τήν ἰδίαν συνέντευξιν ὑπογραμμίζει ὅτι: 1ον) οὐδείς ἀντιπολιτεύεται τόν Ἀρχιεπίσκοπον, ὡς ὑπεστήριξεν εἰς συνέντευξίν του ὁ Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος. 2ον) εἶναι ἐντροπή τό Κράτος νά περιφέρη δίσκον καί τονίζει ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν πρέπει νά συνεισφέρη. 3ον) Ἐάν ἡ Ἐκκλησία (ΔΙΣ) ἐπιθυμῆ νά κάμνη φιλανθρωπίαν εἰς τό Κράτος, τότε νά τοῦ παραδώση τάς μετοχάς, τάς ὁποίας ἔχει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης. Ἀποδεικνύει τέλος ὅτι ὁ συνολικός φόρος (τακτικός καί ἔκτακτος), τόν ὁποῖον θά πληρώση ἡ Ἱερά Μητρόπολίς του εἰς τό Κράτος θά εἶναι σχεδόν ἰσόποσος μέ τά ἔσοδά της ἐκ τῆς ἀκινήτου περιουσίας της.

Ἡ συνέντευξις

Παραθέτομεν τό πλῆρες κείμενον τῆς συνεντεύξεως εἰς τό Διαδικτυακόν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων «amen.gr» καί εἰς τόν ἔγκριτον δημοσιογράφον κ. Νικόλαον Παπαχρῆστον. Αὐτή ἔχει ὡς ἀκολούθως: «—Νίκος Παπαχρήστου: Σεβασμιώτατε, πῶς κρίνετε τὴν πρόσφατη ἀπόφαση τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου (ΔΙΣ) μὲ τὴν ὁποία ἀποφάσισε νὰ καταβάλει τὸ αὐξημένο ΕΤΑΚ; —Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος: Εἴμαστε σὲ μεγάλη ἀπορία ἀπὸ προχθὲς, ποὺ πληροφορηθήκαμε αὐτὴ τὴν ἀπόφαση τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ ἀπορῶ πὼς μὲ τόση εὐκολία ἐλήφθη μιὰ ἀπόφαση, ποὺ ἀφορᾶ στὶς 80 Μητροπόλεις, ὅταν οἱ Ἱεράρχες ποὺ μετέχουν στὴν ΔΙΣ γνωρίζουν πολὺ καλὰ ὅτι ὑπάρχουν Μητροπόλεις, ποὺ ἀδυνατοῦν νὰ πληρώσουν αὐτὸ τὸ ποσοστὸ τοῦ 3 τοῖς χιλίοις. Ἀποροῦμε λοιπόν, ὅλοι, καὶ ὑπάρχει μιὰ ἀναστάτωση σήμερα σὲ ὁλόκληρο τὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο μας, πὼς ἐλήφθη μιὰ τέτοια ἀπόφαση, ποὺ εἶναι ἀδύνατο νὰ ἐφαρμοστεῖ ἐκτὸς ἂν ἀρχίσουμε νὰ ἐκποιοῦμε μὲ πολὺ γρήγορο τρόπο, προκειμένου νὰ ἀποδώσουμε αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἡ Σύνοδος, νομίζω ὅτι τόσο ἀβασάνιστα, ἀποφάσισε νὰ δώσουμε.

«Ὁπωσδήποτε ὑπῆρξε ὑποχώρηση»

—Ν.Π.: Θεωρεῖτε δηλαδή, ὅτι ὑπῆρξε, κατὰ κάποιο τρόπο, μιὰ ὑποχώρηση ἀπὸ τὶς ἀρχικὲς καὶ αὐστη ρὲς θέσεις τῆς Συνόδου ἔτσι ὅπως αὐτὲς ἐκφράστηκαν στὸ συνοδικὸ γράμμα πρὸς τὸν ὑπουργὸ Οἰκονομικῶν ἢ στὴν ἐπιστολὴ τοῦ Μακαριωτάτου γιὰ τὰ δύο ἄλλα ζητήματα, γιὰ τὸν ΑΣΕΠ καὶ τὰ αὐτοκίνητα; —Μητρ. Ἀλεξανδρουπόλεως: Ὁπωσδήποτε ὑπῆρξε μιὰ ὑποχώρηση καὶ ἂν θὰ δοῦμε σήμερα ὁλόκληρο τὸν ἔντυπο καὶ τὸν ἠλεκτρονικὸ τύπο δυσκολεύονται ἀκόμα καὶ αὐτοὶ ποὺ δὲν ἀγαποῦν τὴν Ἐκκλησία, νὰ καταλάβουν ποὺ ὀφείλεται αὐτὴ ἡ ὑποχώρηση. Καὶ φτιάχνουν διάφορα σενάρια, τὰ ὁποῖα τὰ διαβάζω καὶ φρίττω, γιὰ ἀνομολόγητες συμφωνίες, ποὺ δὲν θέλω νὰ τὶς πιστέψω. Ἀλλά, μιὰ τέτοια ὑποχώρηση, μὲ τόση εὐκολία καὶ μὲ τέτοιο ἄτακτο ρυθμό, πραγματικά μᾶς βάζει ὅλους σὲ ὑποψία. —Ν.Π.: Ὅμως ἡ Κυβέρνηση, εἶχε κάνει γνωστὲς τὶς προθέσεις της, νὰ φορολογήσει τὴν Ἐκκλησιαστικὴ περιουσία, ἤδη πρὶν τὶς ἐκλογές. Πιστεύετε ὅτι μετὰ τὶς ἐκλογὲς ὁ χρόνος ἦταν ἀρκετὸς νὰ γίνει διάλογος γιὰ τὸ ζήτημα αὐτό; —Μητρ. Ἀλεξανδρουπόλεως: Ὑ πῆρχε χρονικὸ διάστημα στὸ ὁποῖο θὰ μπορούσαμε, ἀμέσως μετὰ τὸν σχηματισμὸ τῆς νέας Κυβερνήσεως, νὰ προκαλέσουμε μιὰ συζήτηση προκειμένου, βεβαίως, νὰ ἀνταποκριθοῦμε σὲ αὐτὴν τὴν ἀνάγκη. Ἂν καὶ προσωπικά, θεωρῶ ὅτι δὲν περιποιεῖ τιμὴ στὸ Κράτος, νὰ δημιουργεῖ ὅλο αὐτὸ τὸ αἴσθημα τοῦ πανικοῦ καὶ αὐτῆς τῆς ζητιανιᾶς, προκειμένου νὰ καλύψει τὰ οἰκονομικὰ κενά, τὰ ὁποῖα στὸ κάτω-κάτω κάποιοι τὰ δημιούργησαν. Καὶ τώρα, καλεῖται ἡ Ἐκκλησία νὰ κάνει πλάτες σὲ κάποιους ἀνθρώπους, ποὺ δὲν ἔδωσαν καὶ δὲν θὰ δώσουν ποτὲ λόγο γιὰ τὴν κακὴ διαχείριση τῶν οἰκονομικῶν τῆς πατρίδος μας; Μπορούσαμε νὰ συζητήσουμε, ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία γνωρίζει καλὰ τὴν φτώχεια καὶ τὴν ἀνάγκη καὶ ὄχι μὲ αὐτὴ τὴν τακτικὴ νὰ προσφέρει τὰ πάντα χωρὶς κἄν νὰ διεκδικήσει τίποτε γιὰ τὸ ἴδιο της τὸ ποίμνιο. Γιατί προσέξτε τώρα τί θὰ γίνει... αὐτὴ ἡ φορολογία θὰ κατανεμηθεῖ στὶς Μητροπόλεις – καὶ στὶς ἐλάχιστες πλούσιες Μητροπόλεις ἀλλὰ καὶ στὶς πολλὲς φτωχὲς Μητροπόλεις καὶ θὰ δυσκολευτοῦμε ἀφάνταστα. Δηλαδή, καὶ προσωπικά τό λέω, τὰ ἔσοδα ἀπὸ τὰ ἀκίνητα ποὺ ἔχει ἡ Μητρόπολη Ἀλεξανδρουπόλεως μᾶς φέρνουν σὲ ἐμᾶς, σήμερα τὸ ἔλεγξα, 10811 εὐρὼ τὸν χρόνο. Πέρυσι πληρώσαμε 480 εὐρὼ γιὰ φόρο ἐνοικίων καὶ 2460 εὐρὼ γιὰ ΕΤΑΚ . Ἐὰν αὐτὸ τὸ ΕΤΑΚ φέτος θὰ γίνει 3 τοῖς χιλίοις, θὰ φτάσουμε δηλαδὴ στὰ 7.500 – 8000 εὐρώ. Ὅπως καταλαβαίνετε, δὲν ἔχει νόημα πιὰ ἡ περιουσία τῆς Ἐκκλησίας σὲ μιὰ μικρὴ μητρόπολη, ποὺ τὰ ἔσοδά της εἶναι 10000 τὸν χρόνο, ὅταν θὰ δώσουμε τὰ 8000 στὸ Κράτος. Καταλαβαίνετε ὅτι θὰ μᾶς στραγγίξει αὐτὴ ἡ φορολογία, γιὰ τὴν ὁποία ἐμεῖς ἐλπίζαμε ὅτι θὰ ὑπῆρχε μιὰ πιὸ μεγαλόπνοη ἀπόφαση. Νὰ σᾶς πῶ μιὰ πρόταση;

«Νὰ πληρώσει τὸ ΕΤΑΚ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος…»

Νὰ πληρώσει τὴν φορολογία,

ποὺ μὲ τόση εὐκολία τὴν ἀπεδέχθη, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀπὸ τὸ δικό της ἀποθεματικό. Στὸ κάτω–κάτω ἡ Ἱερὰ Σύνοδος δὲν εἶναι πνευματικὸς θεσμός, δὲν δικαιοῦται, οὔτε ἀσκεῖ φιλανθρωπία, τὴν ὁποία ἀσκοῦμε ἐμεῖς στὶς Μητροπόλεις– μὲ τὸ αἷμα μας προσπαθοῦμε καὶ παλεύουμε νὰ βοηθήσουμε τοὺς ἀνθρώπους μας – ἔ… λοιπόν, νὰ τὰ δώσει ἀπὸ τὸ ἀποθεματικό της καὶ νὰ κάνει καὶ ἄλλη μιὰ κίνηση... Νὰ δώσει τὶς μετοχὲς ποὺ ἔχει ἡ Ἐκκλησία, τῆς Ἐθνικῆς Τράπεζας, στὸ Κράτος ἂν θέλει νὰ κάνει φιλανθρωπία στὸ Ἑλληνικὸ Κράτος καὶ νὰ ἀνορθώσει τὴν οἰκονομία. Γιατί ἔχουμε μιὰ μόνιμη κατακραυγὴ γιʼ αὐτὲς τὶς μετοχές, ποὺ δὲν βοηθοῦν ποτὲ τὶς Μητροπόλεις, καὶ δὲν μᾶς ἔχουν βοηθήσει ποτέ, οὔτε στὸ ἐλάχιστο. Καὶ τώρα, αὐτὴ τὴν φορολογία, ἀντὶ νὰ τὴν πληρώσει τὸ ἀποθεματικό τῆς Συνόδου, ποὺ μὲ τόση εὐκολία τὴν ἀποφάσισε, θὰ μᾶς τὴν κατανείμει στὶς Μητροπόλεις καὶ θὰ μᾶς στραγγίξει, θὰ μᾶς ἀναγκάσει νὰ περιστείλουμε τὶς φιλανθρωπικές μας δραστηριότητες. Δηλαδή, αὐτὴ ἡ φορολογία θὰ ἀποβεῖ πάλι εἰς βάρος τοῦ λαοῦ μας, ποὺ ἐμεῖς ξέρουμε τὶς ἀνάγκες του, ἐνῶ ἡ Πολιτεία δὲν τὶς ξέρει. —Ν.Π.: Ἀνάλογη ἀνησυχία εἶχε ἐκφράσει λίγες ἡμέρες πρὶν τὴν συνοδικὴ ἀπόφαση, σὲ συνέντευξη τύπου ποὺ παραχώρησε, καὶ ὁ κατεξοχὴν ἁρμόδιος ἐπὶ τῶν Οἰκονομικῶν, Μητροπολίτης Ἰωαννίνων Θεόκλητος. Πιστεύετε ὅτι ἡ Σύνοδος δὲν ἄκουσε ὅσα εἶπε; —Μητρ. Ἀλεξανδρουπόλεως: Φαίνεται ὅτι δὲν τὸν ἄκουσε καὶ ἔκανε πολὺ ἄσχημα. Καὶ δημιούργησε αὐτὴ τὴν εἰκόνα, ποὺ δείχνει μιὰ ἄτακτη ὑποχώρηση τῆς Ἐκκλησίας καὶ μιά, χωρὶς συζήτηση, ἀποδοχὴ κάποιων πραγμάτων, παραδίδοντας στὸ Κράτος τὴν φιλανθρωπία, τὴν ὁποία ἐμεῖς ἀσκοῦμε καὶ τὴν γνωρίζουμε πάρα πολὺ καλά. Ὁ Μητροπολίτης Ἰωαννίνων εἶχε πεῖ πάρα πολὺ σωστά, ὅτι δὲν μποροῦμε ἐμεῖς νὰ πληρώσουμε τὰ σπασμένα κάποιων ἄλλων καὶ ὅτι ὀφείλουν νὰ σεβαστοῦν τὴν πρόνοια τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία ἀσκεῖ. Πραγματικά, μᾶς δυσκολεύει ἀφάνταστα. Προσωπικὰ δὲν θὰ ἔχω ἄνεση νὰ βρῶ αὐτὰ τὰ χρήματα, παρὰ μόνο ἀναστέλλοντας κάποιες φιλανθρωπικὲς δραστηριότητες, γιατί ὅλες οἱ μητροπόλεις δὲν εἶναι ὅπως εἶναι οἱ πέντε τοῦ λεκανοπεδίου τῆς Ἀττικῆς. Καὶ ἀπορῶ πῶς οἱ Μητροπολίτες στάθηκαν ἱστορικὰ σὲ μιὰ τόσο πρόχειρη ἀπόφαση, προκειμένου νὰ ἔχουν καλὲς σχέσεις μὲ τὴν Πολιτεία.

«῾Η ΔΙΣ ἄδειασε τὸν Μητροπολίτη Ἰωαννίνων»

—Ν.Π.: Ἂν ἤσασταν στὴν θέση τοῦ Μητροπολίτη Ἰωαννίνων καὶ εἴχατε κάνει ἀνάλογες δηλώσεις καὶ ἀκολουθοῦσε αὐτὴ ἡ ἀπόφαση τῆς ΔΙΣ, τί θὰ κάνατε; —Μητρ. Ἀλεξανδρουπόλεως: Κοιτάξτε πρέπει νὰ μάθουμε νὰ σεβόμαστε τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἐμεῖς τοποθετοῦμε σὲ κάποια θέση, ἐμπιστευόμενοι τὴν ἐμπειρία τους. Ὁ Μητροπολίτης Ἰωαννίνων ἔχει μιὰ ἄριστη γνώση γιὰ τὰ οἰκονομικὰ θέματα τῆς οἰκονομικῆς ὑπηρεσίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ὅταν λοιπὸν ἔρχεται ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος μὲ τόση προχειρότητα καὶ ἀδειάζει τὸν ἄνθρωπο, στὸν ὁποῖο ἀναθέσανε νὰ φροντίζει τὰ οἰκονομικά τῆς Ἐκκλησίας, τότε πραγματικὰ δὲν σεβόμαστε τὶς ἀποφάσεις της. Ὡς Ἐκκλησία καὶ ὡς Σύνοδος γιατί ἡ Σύνοδος τὸν διόρισε… καὶ ἔρχεται τώρα ἡ Σύνοδος καὶ τὸν ἀδειάζει δημιουργώντας μιὰ τέτοια, μοναδικὴ στὴν ἱστορία, καταστροφικὴ πορεία καὶ ὑποχώρηση, προκαλώντας ἀδυναμία στὶς Μητροπόλεις νὰ συντηρήσουμε τὰ ἔργα μας.

«Εἶναι ντροπὴ τὸ Κράτος νὰ περιφέρει δίσκο…»

—Ν.Π. Ὅμως, Σεβασμιώτατε, εἶναι πολλοὶ ἐκεῖνοι ποὺ κατηγοροῦσαν τὴν Ἐκκλησία γιατί δὲν ἤθελε νὰ συνεισφέρει στὴν ἀνόρθωση τῆς οἰκονομίας…καὶ μέσα σὲ αὐτὴ τὴν ἀτμόσφαιρα ὑπενθύμιζαν καὶ τὴν ὑπόθεση Βατοπαιδίου… —Μητρ. Ἀλεξανδρουπόλεως: Τὸ Βατοπαίδι εἶναι ἄλλη ὑπόθεση, δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ τὰ συσσίτια, δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ τὰ ἱδρύματά μας. Ὅποιοι τὸ ἔφτιαξαν (σ.σ. τὸ “Βατοπαίδι”) νὰ πᾶνε νὰ τὰ βροῦνε. Καὶ νὰ τὸ λύσουν καὶ νὰ μᾶς δώσουν καὶ μιὰ πειστικὴ ἀπάντηση γιὰ τὸ τί ἔγινε στὸ Βατοπαίδι γιατί ἀκόμα δὲν μᾶς τὴν ἔχουν δώσει. Ὅπως δὲν μᾶς ἔχουν δώσει καὶ γιὰ τὴν Siemens. Τὸ τί ἔγινε, ἀκόμα δὲν γνωρίζει κανένας… Ὄχι, λοιπόν, δὲν θέλουμε νὰ συνεισφέρουμε. Δὲν χρειάζεται νὰ συνεισφέρουμε. Τὸ Κράτος μας, εἶναι ντροπὴ νὰ περιφέρει δίσκο γιὰ νὰ συμμαζέψει τὶς οἰκονομικές του ἀτασθαλίες καὶ τὴν εὐκολία μὲ τὴν ὁποία ξοδεύει χρήματα, δεξιὰ καὶ ἀριστερά. Δὲν μᾶς ἔπεισε τὸ Κράτος ὅτι θέλει νὰ συμμαζέψει τὰ οἰκονομικά του κάτι ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ τὸ κάνει συμμαζεύοντας τὶς λειτουργικές τους δαπάνες, ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, οἱ Βουλευτές, τὰ Ὑπουργεῖα. Λοιπόν, δὲν ἔχουμε πειστεῖ ὅτι εἴμαστε σὲ τέτοια ἀνάγκη νὰ βγάλουμε δίσκο στοὺς Ἱ.Ναοὺς γιὰ νὰ βοηθήσουμε τὶς οἰκονομικὲς ἀτασθαλίες καὶ τὶς ὑπερβολικὲς δαπάνες, ποὺ γίνονται στὸ Δημόσιο, τὴν προχειρότητα μὲ τὴν ὁποία ἀποφασίζονται ταξίδια, δῶρα κ.λπ..

«Κανένας δὲν ἀντιπολιτεύεται τὸν Ἀρχιεπίσκοπο»

—Ν.Π.: Ὑπάρχει καὶ ἡ ἄποψη, μέσα στὴν Ἐκκλησία, ὅτι οἱ ὅποιες διαμαρτυρίες ἀκούγονται σὰν ἀντιπολίτευση στὸν Ἀρχιεπίσκοπο…

—Μητρ. Ἀλεξανδρουπόλεως: Κανένας δὲν ἀντιπολιτεύεται τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ δὲν ἔχουμε κανένα τέτοιο σκοπό. Ὅμως, ἀποροῦμε μὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση. Μέχρι προχθές, ὅλοι συμπλέαμε μὲ τὴν ἀγωνία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου γιʼ αὐτὴν τὴν πορεία τῶν πραγμάτων. Μέχρι καὶ τὴν ὁμιλία ποὺ ἔκανε στὴν Πάτρα καὶ ἦταν μιὰ ἐξαιρετικὴ ἔκφραση ποιμαντικῆς ἀγωνίας. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα τί μεσολάβησε… δῶστε ἀπάντηση στοὺς bloggers. Τί ἦταν αὐτὸ ποὺ μεσολάβησε καὶ μὲ εὐκολία ἡ Σύνοδος ἀπεδέχθη μιὰ τέτοια κατάσταση, ποὺ θὰ στραγγαλίσει κάθε φιλανθρωπικὸ ἔργο, ποὺ ἀσκεῖται ἀπὸ τὶς Μητροπόλεις... —Ν.Π. Ἐσεῖς θὰ ρωτήσετε τί μεσολάβησε; —Μητρ. Ἀλεξανδρουπόλεως: Ἐλπίζαμε ὅτι θὰ συγκληθεῖ γιὰ ἕνα τέτοιο θέμα ἡ Ἱεραρχία γιὰ νὰ εἶχε καὶ τὴν εὐθύνη τῆς ἀπαντήσεως στὴν Πολιτεία. Γιʼ αὐτό, ἀπορῶ πὼς ἡ Ἱερὰ Σύνοδος πῆρε στὴν πλάτη της μιὰ τέτοια εὐθύνη καὶ ἔχουν τώρα οἱ Συνοδικοὶ Μητροπολίτες νὰ ἀπολογοῦνται, οἱ 12 στοὺς ὑπολοίπους 70, γιὰ τὴν ἀπόφαση ποὺ πῆραν καὶ εἶναι ἐξοντωτικὴ γιὰ ὅλους μας. Ἂν δὲν τὸ καταλαβαίνουν κάποιοι στὸ λεκανοπέδιο τῆς Ἀττικῆς, δὲν ξέρω τί οἰκονομικὲς δυνατότητες ἔχουν, ἢ στὴν Θεσσαλονίκη ἢ σὲ κάποιες μεγάλες Μητροπόλεις… γιὰ ἐμᾶς θὰ εἶναι ἕνα φορτίο, τὸ ὁποῖο δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ τὸ σηκώσουμε. Θὰ ἀναγκαστοῦμε νὰ ἐκποιήσουμε. Ἂν αὐτὸ εἶναι τὸ ζητούμενο νὰ μᾶς τὸ ποῦν…

«Ἀνέντιμη μεθόδευση μὲ στόχο τὸν χωρισμὸ Πολιτείας – Ἐκκλησίας»

—Ν.Π.: Πιστεύετε ὅτι οἱ διάφορες πρωτοβουλίες καὶ γιὰ τὰ φορολογικὰ ἀλλὰ καὶ γιὰ μιὰ σειρὰ ἄλλα ζητήματα συνδέονται μὲ τὶς ἐπιδιώξεις κάποιων γιὰ χωρισμὸ Ἐκκλησίας – Πολιτείας; —Μητρ.Ἀλεξανδρουπόλεως: Ἔχω τὴν ὑποψία, καὶ δυστυχῶς αὐτὲς τὶς ἡμέρες ἔχει ἐπιβεβαιωθεῖ, ὅτι ἡ Πολιτεία δὲν τολμᾶ πλέον νὰ ὁμιλεῖ περὶ χωρισμοῦ ἀλλὰ μιλᾶ γιὰ ἐπαναπροσδιορισμὸ τῶν σχέσεων. Καὶ αὐτὴ ἡ στάση της, εἶναι μιὰ ἀνέντιμη διάθεση νὰ ἀποψιλώσει τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ κάθε δυνατότητα καὶ μετά, φυσιολογικά, νὰ μᾶς πετάξει στὸ περιθώριο τῆς κοινωνικῆς ζωῆς τοῦ τόπου μας. Γιατί καὶ ἡ ὑπόθεση μὲ τὸν ΑΣΕΠ προσβλέπει σὲ κάτι τέτοιο. Καὶ εἰπώθηκαν μεγάλα ψέματα, αὐτὲς τὶς ἡμέρες, ἔνθεν κακεῖθεν, σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὸ θέμα τῶν προσλήψεων τῶν ὑπαλλήλων μέσω τοῦ ΑΣΕΠ. Εἶναι λοιπὸν ἀδύνατον νὰ δεχθοῦμε πρόσληψη ὑπαλλήλων, μέσω τοῦ ΑΣΕΠ, στὶς Μητροπόλεις ὁπότε θὰ ἀναγκαστοῦμε νὰ ἐπωμιστοῦμε καὶ τὴν μισθοδοσία τῶν ὑπαλλήλων τῶν Μητροπόλεων. Νομίζω ὅτι αὐτὸ κρύβεται (σ.σ. ὁ χωρισμὸς Ἐκκλησίας–Πολιτείας) καὶ εἶναι τὰ πρῶτα στάδια, ἔτσι ὅπως τὰ βιώνουμε καὶ δυστυχῶς μὲ εὐκολία τʼ ἀποδεχτήκαμε ἐλπίζοντας σὲ αὐτὸ ποὺ δὲν ἔπρεπε νὰ ἐλπίζουμε… Ἀποδειχθήκαμε ἀφελεῖς! Ἡ Πολιτεία φαίνεται ὅτι δὲν τολμάει νὰ μιλήσει γιὰ χωρισμὸ καὶ ἐπιδιώκει νὰ εἶναι ἕνας βελούδινος χωρισμὸς δηλαδὴ μιὰ προσπάθεια ἀποψίλωσης τῆς Ἐκκλησίας καὶ δημιουργίας τέτοιων συνθηκῶν, ποὺ θὰ μᾶς ἀναγκάσει, ἔτσι ὅπως μᾶς ἀνάγκασε φυσικά, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι νὰ ἐπιζητοῦμε τὴ διακοπὴ κάθε σχέσεως. Γιατί ἂν πεῖ νὰ προσλαμβάνουμε ὑπαλλήλους μέσω τοῦ ΑΣΕΠ, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι θὰ ποῦμε ὅτι δὲν θέλουμε. Δὲν θὰ προσλάβουμε ἄρα θὰ φορτωθοῦμε καὶ τὴν μισθοδοσία τῶν ὑπαλλήλων μας. Ἄρα καταλαβαίνετε ὅτι ἡ Πολιτεία δὲν θὰ ἔχει πολιτικὸ κόστος καὶ θὰ φανεῖ ὅτι ἐμεῖς κάνουμε τὴν πρώτη κίνηση. Ὅλα γίνονται μὲ τὴν μέθοδο τῆς σαλαμοποίησης. Ἕνα, ἕνα ἀπὸ τὰ θέματα, ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν μὲ τὴν Πολιτεία, μʼ αὐτὸν τὸν ὕπουλο τρόπο καὶ δυστυχῶς μὲ αὐτὴν τὴν πρόχειρη καὶ ἀβασάνιστη δική μας συγκατάθεση προχωροῦν καὶ νομίζω ὅτι δὲν θὰ σταματήσουν. Ἕναν τέτοιο βελούδινο χωρισμὸ φαίνεται ὅτι τὸν θέλουν ὅλα τα κόμματα, μηδενὸς ἐξαιρουμένου. —Ν.Π.: Σεβασμιώτατε σᾶς εὐχαριστῶ θερμὰ γιὰ τὴν συζήτηση ποὺ εἴχαμε. —Μητρ. Ἀλεξανδρουπόλεως: Σᾶς εὐχαριστῶ καὶ ἐγώ…».

Ἡ ἀπόφασις τῆς ΔΙΣ

Ἐξ ἄλλου παραθέτομεν ὁλόκληρον τήν ἀνακοίνωσιν τῆς ΔΙΣ, μέ τήν θεαματικήν στροφήν της, ὡς αὐτή ἐξεδόθη ὑπό τοῦ Γραφείου Τύπου τῆς ΔΙΣ. Αὐτή ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Συνῆλθε σήμερα Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009, στήν πρώτη Συνεδρία Της γιά τό μῆνα Δεκέμβριο ἡ Διαρ κής Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τῆς 153ης Συνοδικῆς Περιόδου, ὕστερα ἀπό πρόσκληση τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου Αὐτῆς, Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, μέ θέμα τήν ἐνημέρωση τῶν Σεβασμιωτάτων Μελῶν σχετικά μέ τό πλαίσιο ἐπικοινωνίας μέ τήν Ἑλληνική Κυβέρνηση. Συζητήθηκαν ἀρχικῶς τά ὑπό διαβούλευση σχέδια νόμων τῶν Ὑπουργείων Ἐσωτερικῶν καί Οἰκονομικῶν μέ θέματα τήν ὑπαγωγή τῶν ὑποψηφίων ἐκκλησιαστικῶν ὑπαλλήλων, μισθοδοτούμενων ὑπό τοῦ Δημοσίου, στήν διαδικασία τοῦ Α.Σ.Ε.Π. καί τήν φορολόγηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας ἀντιστοίχως. Ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος ἀναφέρθηκε ἀναλυτικῶς στίς συζητήσεις, πού εἶχε μέ τά ἁρμόδια ὄργανα, γιά τή διευθέτηση τῶν θεμάτων, ἀλλά καί στό πλαίσιο διαλόγου, ὅπως αὐτό εἶχε ἀρχικῶς τεθεῖ στίς συζητήσεις του μετά τοῦ Ἐξοχωτάτου

Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως κ. Γεωργίου Παπανδρέου. Συγκεκριμένα, ὡς πρός τό θέμα τῆς ὑπαγωγῆς τῆς προσλήψεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὑπαλλήλων στόν ἔλεγχο τοῦ Α.Σ.Ε.Π., ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος συμφωνεῖ κατʼ ἀρχήν μέ τό ἐν λόγῳ Νομοσχέδιο, ὥστε σέ ἁρμονία μέ τόν Καταστατικό Της Χάρτη (Νόμος 590/1977), οἱ διαδικασίες ἐπιλογῆς προσωπικοῦ, πού θά διενεργοῦν τά ἐκκλησιαστικά Ν.Π.Δ.Δ. νά ὑπόκεινται στόν ἔλεγχο νομιμότητος τοῦ Α.Σ.Ε.Π., ἐφʼ ὅσον ἡ μισθοδοσία τους βαρύνει τόν Κρατικό Προϋπολογισμό. Ὅσον ἀφορᾶ στό θέμα τῶν ὀχημάτων τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων, ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος καλύφθηκε πλήρως ἀπό τίς διατάξεις τῆς Ὑπουργικῆς Ἀποφάσεως, ὑπό τόν ὅρο ὅτι ἀφορᾶ ὅσα ὀχήματα ἡ προμήθειά τους βαρύνει τόν Κρατικό Προϋπολογισμό. Σχετικά μέ τό θέμα τῆς φορολογήσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀκίνητης περιουσίας, ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ἐνημερώθηκε ἀπό τόν Μακαριώτατο Πρόεδρό Της γιά τήν ἐπιστολή, πού ἔλαβε ἀπό τόν Ἐξοχώτατο Ὑπουργό Οἰκονομικῶν κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, στίς 30 Νοεμβρίου ἐ.ἔ. Γενομένης διαλογικῆς συζητήσεως, ὑπεγραμμίσθη ἀπό τά Μέλη τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ὡς πρός τό θέμα τῆς ἐκτάκτου εἰσφορᾶς τοῦ φόρου κατοχῆς περιουσίας (Ε.Τ.ΑΚ.), μέ σκοπό τήν χορήγηση ἀπό μέρους τῆς Πολιτείας τοῦ ἐπιδόματος Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης ἐκτάκτως καί ἐφʼ ἅπαξ διά τό ἔτος 2009, ὅτι: α.Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος συνεισφέροντας, ὅπως τό πράττει πάντοτε στίς κρίσιμες καί δύσκολες περιστάσεις τῆς κοινωνίας, ἔστω καί ἄν δέν φέρει τήν εὐθύνη, ἔρχεται ἀρωγός στήν ἀνακούφιση τοῦ λαοῦ. β.Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἐπειδή ἐξασκεῖ ἕνα τεράστιο κοινωνικό καί φιλανθρωπικό ἔργο πρός ἀνακούφιση τῶν πασχόντων καί ἀναξιοπαθούντων ἀδελφῶν μας, τό ὁποῖο ἐπιτελεῖται μέ ἑπτακόσια (700) περίπου Ἱδρύματα στήν Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν καί τίς Ἱερές Μητροπόλεις καί δαπανᾶ ἑκατό ἑκατομμύρια εὐρώ (100.000.000€) ἐτησίως γιά φιλανθρωπικούς καί κοινωνικούς σκοπούς, ἀπαιτεῖ ἀπό τήν Πολιτεία τουλάχιστον, τήν ἰσότιμη μεταχείριση μέ τό σύνολο τῶν λοιπῶν Νομικῶν Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.). γ.Ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖ αὐτονόητο ὅτι ὁ ὁποιοσδήποτε φόρος ἐπί τῆς ἀκινήτου περιουσίας Της δέν θά περιλαμβάνει κατʼ οὐδένα τρόπο τά ἀκίνητα πού ἰδιοχρησιμοποιοῦνται καί ἐκεῖνα ἐπί τῶν ὁποίων ὑφίστανται ὁποιαδήποτε βάρη, τά ὁποῖα ἐμποδίζουν τήν ἐλεύθερη ἀξιοποίησή τους ἤ ἀκίνητα πού ἔχουν παραχωρηθεῖ δωρεάν ἤ παραμένουν ἀναξιοποίητα, μέ σκοπό τήν ἀνέγερση καί λειτουργία Ἱδρυμάτων προνοιακοῦ χαρακτῆρα. δ.Ὡς ἐκ τούτου ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ἀποφασίζει ὅπως γιά τό ἔτος 2009 καί μόνο, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, συνεισφέρει μέ τό ἀναλογοῦν σέ Αὐτήν ποσόν γιά τά ἀκίνητα πού ἀποφέρουν εἰσοδήματα σύμφωνα μέ τά ὡς ἄνω ἐκτεθέντα. Τέλος ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ἀπεδέχθη τήν πρόσκληση τοῦ Ἐξοχωτάτου Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως κ. Γεωργίου Παπανδρέου, νά πραγματοποιηθεῖ συνάντηση στό Μέγαρο Μαξίμου, ἀποτελουμένη ἀπό τόν Μακαριώτατο Πρόεδρο καί πέντε μέλη Αὐτῆς.

Ἐκ τοῦ Γραφείου Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.»

Αἱ ἐξηγήσεις τοῦ Ζακύνθου

Ὁ Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος εἰς συνέντευξιν, τήν ὁποίαν παρεχώρησεν εἰς τό Ἐκκλησιαστικόν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων «Amen.gr», ὑπεστήριξεν ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος ἱκανοποιήθη ἀπό τάς ἐξηγήσεις, τάς ὁποίας παρέσχεν ἡ Κυβέρνησις. Ἐνῶ ἀπέδωσε τάς διαμαρτυρίας ἄλλων Ἐπισκόπων «περί χλιαρῆς ἀντίδρασης» ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπον καί τήν Ἱεράν Σύνοδον εἰς τήν ὑφισταμένην «ἐσωτερική ἀντιπολίτευση», ἡ ὁποία ἔχει ὡς στόχον νά κλονίση τόν Ἀρχιεπισκοπικόν θρόνον, ἀκολουθοῦσα τήν παγίαν τακτικήν τῆς «ἐσωτερικῆς ἀντιπολίτευσης», τήν ὁποίαν ζῶμεν ἀπό τό 1976. Συμφώνως μέ τό ρεπορτάζ τοῦ «Amen» καί τοῦ συντάκτου του κ. Ἀντωνίου Τριανταφύλλου: « “Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι χρειάζονταν διευκρινίσεις γιὰ τὸ νομοσχέδιο. Καὶ οἱ διευκρινίσεις ἐδόθηκαν, καὶ στὴν κατεύθυνση, ποὺ ἐλπίζαμε ὅτι θὰ εἶναι. Διότι δὲ μπορεῖς νὰ μᾶς λὲς ὅτι θὰ μᾶς φορολογήσεις περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι τὸν Μουσουλμάνο, τὸν Καθολικὸ κ.λπ. Δέχομαι ὅτι ἔχει ἀνάγκη τὸ κράτος καὶ συμβάλλω κι ἐγὼ μὲ τὰ ἰσχύοντα μέτρα, μέσα στὴν ἰσότητα, ποὺ προβλέπει ὁ νόμος. Ὅ,τι ἰσχύει γιὰ τοὺς ἄλλους, νὰ ἰσχύει καὶ γιὰ μένα. Αὐτὸ ζητούσαμε! Καὶ πλέον μᾶς εἶπαν ὅτι “ἔτσι τὸ σκεφτόμαστε κι ἐμεῖς”. Μὴ ξεχνᾶτε ὅτι ὅταν ἔχει μιὰ κυβέρνηση προβλήματα, πάντοτε ἀνοίγει ἕνα θέμα, ἕνα “μέτωπο” μὲ τὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ γίνει ...κουβέντα, γιὰ νὰ ἀποπροσανατολιστεῖ ὁ κόσμος. Ἀλλὰ κι ἐμεῖς ἔχουμε τὰ ὅριά μας. Τοὺς εἴπαμε, πὼς ἐμεῖς δὲν ἔχουμε ἀντίρρηση νὰ δώσουμε τὰ νόμιμα, ἀλλὰ ἔχουμε ἐπιφυλάξεις γιὰ τὸ ἂν ἐπιτρέπεται νὰ μᾶς ζητᾶτε περισσότερα. Τὸ ἴδιο ὅμως ἔγινε καὶ τὸ 1976, ποὺ ξεκίνησε ἡ ὑπόθεση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας. Τὸ ἴδιο ἔγινε καὶ τὸ 1981 ποὺ ἦρθε τὸ ΠΑΣΟΚ, συνέχισε τὶς συζητήσεις καὶ τελικὰ ἔμειναν ἄκαρπες. Τὸ ἴδιο ἔγινε καὶ τὸ 1987 μὲ τὸ νόμο ποὺ ἔβγαλε ὁ Τρίτσης, τὸν ὁποῖο ἕνα χρόνο μετὰ ὁ Παπανδρέου τὸν ...ἀπομάκρυνε, καὶ ἐν τέλει (ὁ Παπανδρέου καὶ ἡ κυβέρνηση) τὰ βρῆκαν μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τὴν Ἐκκλησία”. Ἐρωτηθείς γιὰ τὶς ἀντιδράσεις ποὺ ὑπάρχουν ἀπὸ Μητροπολίτες, οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν πὼς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ὑποχώρησαν ...ἀτάκτως, ὁ Μητροπολίτης Ζακύνθου ἀναφέρει: “Ὑπάρχει, ὁπωσδήποτε, μιὰ ἐσωτερικὴ ἀντιπολίτευση. Αὐτοὶ βλέπουν τὸν Ἀρχιεπίσκοπο νὰ τὰ πηγαίνει καλὰ στὴ διαχείριση χωρὶς φωνασκίες καὶ ἀνησυχοῦν. Αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικότητα. Τὸ ἴδιο συνέβαινε καὶ τὸ 1976. Πίστευαν (οἱ ἀντιδρῶντες) ὅτι ἡ ρήξη αὐτὴ ποὺ δημιουργοῦσαν θὰ φέρει τὸν Ἀρχιεπίσκοπο ...τούμπα, καὶ θὰ γίνουν οἱ ἴδιοι Ἀρχιεπίσκοποι. Τὰ ἴδια γίνονταν καὶ τὸ 1987, ποὺ δὲν ἄφηναν νὰ προχωρήσουν οἱ συνομιλίες ἀνάμεσα στὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν κυβέρνηση. Κι ἔλεγα τότε στὸν Ἀρχιεπίσκοπο “μὴ βγεῖς νὰ μιλήσεις, μὴ βγεῖς ἐσὺ στὸ μπαλκόνι τοῦ Συντάγματος. Θὰ χρειαστεῖ κάποιος νὰ διαπραγματευτεῖ, ὅταν θὰ ἐπέλθει ἡ κρίσις ἡ μεγάλη”. Ὅταν τελικὰ ὁ Τρίτσης ἀποπέμφθηκε, τότε ἀποδείχθηκε ὅτι τὰ εἶχαν βρεῖ μιὰ χαρὰ ὁ Σεραφεὶμ κι ὁ Παπανδρέου”».

ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΖΩΩΝ ΚΑΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΛΑΩΝ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ἀντιθέσει πρὸς τοὺς ταπεινοὺς ποιμένες τῆς Βηθλεέμ, αὐτοὶ ἦταν ὑπερήφανοι, ἀλαζόνες, αὐτάρεσκοι, αὐτοδικαιούμενοι. ᾿Επίσης ἦταν ἀρχομανεῖς καὶ σφόδρα ἰδιοτελεῖς. Τὸ ἀρχιερατικὸ ἀξίωμα εἶχε καταντήσει ὠνητό. ῞Οποιος πλήρωνε περισσότερα στὸ Ρωμαῖο κατακτητή, αὐτὸς ἀγόραζε τὸ ἀξίωμα καὶ τὸ χρησιμοποιοῦσε γιὰ νὰ ἱκανοποιῇ τὴν ἀρχομανία του, ν᾿ ἀπολαμβάνῃ ψευτοδόξα, νὰ ἐκμεταλλεύεται τὸ ναὸ καὶ νὰ πλουτίζῃ καὶ νὰ θησαυρίζῃ. ᾿Εν ἀντιθέσει πρὸς τοὺς ποιμένες τῆς Βηθλεέμ, οἱ ὁποῖοι ἀγαποῦσαν τὸ ποίμνιό τους καὶ φύλαγαν τὴ νύκτα βάρδιες, γιὰ νὰ τὸ προστατεύουν ἀπὸ τοὺς λύκους καὶ τοὺς κλέπτες, οἱ λεγόμενοι ποιμένες τοῦ λαοῦ καταφρονοῦσαν τὸ λογικὸ ποίμνιο, κοιμῶνταν μακαρίως καὶ τὸ ἄφηναν ἀφύλακτο, ὥστε νὰ γίνεται βορὰ τῶν νοητῶν λύκων. Οἱ λεγόμενοι ποιμένες τῶν λογικῶν προβάτων δὲν ποίμαιναν καὶ δὲν ἔβοσκαν τὰ λογικὰ πρόβατα, ἀλλὰ τοὺς ἑαυτούς των. Οἱ προφῆτες στὴν Παλαιὰ Διαθήκη μὲ δριμυτάτη γλῶσσα κατήγγελλαν τέτοιους ποιμένες, ψευτοποιμένες, ὀλετῆρες τοῦ ποιμνίου. Καὶ ὁ γεννηθεὶς στὴ Βηθλεὲμ γιὰ νὰ ποιμάνῃ τὸ λαὸ ὡς ὁ ποιμὴν ὁ καλός, ὅταν ἀνδρώθηκε καὶ βγῆκε στὸ δημόσιο βίο, πῶς εἶδε τὸ ποίμνιο καὶ πῶς μίλησε γιὰ τοὺς ποιμένες; Εἶδε τὸ ποίμνιο ἀποίμαντο, ὡς πρόβατα ἀποκαμωμένα καὶ ἐγκαταλελειμμένα, καὶ αἰσθάνθηκε εὐσπλαγχνία (Ματθ. θ´ 36). Μίλησε δὲ γιὰ κλέπτες καὶ λῃστές, οἱ ὁποῖοι ἦλθαν πρὸ αὐτοῦ ὡς ποιμένες, καὶ γιὰ μισθωτοὺς καὶ ὄχι πραγματικοὺς ποιμένες, ποὺ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὰ πρόβατα, βλέπουν τὸ λύκο νὰ ἔρχεται καὶ ἀφήνουν τὰ πρόβατα καὶ φεύγουν, καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει γιὰ νὰ κατασπαράξῃ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα (᾿Ιωάν. ι´ 8, 12-13). ᾿Ιδοὺ λοιπὸν γιατὶ τὸ μήνυμα τοῦ οὐρανοῦ γιὰ τὴ γέννησι στὴ Βηθλεὲμ μεταδόθηκε στοὺς ταπεινοὺς ποιμένες τῆς Βηθλεὲμ καὶ ὄχι στοὺς ἐπισήμους, τοὺς θρησκευτικοὺς ταγοὺς τοῦ ᾿Ισραήλ, τοὺς ὑποτιθεμένους ποιμένες τοῦ λαοῦ. Οἱ σημερινοὶ ποιμένες τοῦ νέου ᾿Ισραήλ, τοῦ ᾿Ισραὴλ τῆς χάριτος, τοῦ χριστιανικοῦ λαοῦ, διαφέρουν ἀπὸ τοὺς ποιμένες τοῦ παλαιοῦ ᾿Ισραὴλ ἢ ὁμοιάζουν μὲ ἐκείνους; Δόξα τῷ Θεῷ, ὑπάρχουν στὴν ᾿Εκκλησία ποιμένες, οἱ ὁποῖοι διαφέρουν ἀπὸ τοὺς κακοὺς ποιμένες τοῦ παλαιοῦ ᾿Ισραήλ. Πιστεύουν, ἔχουν συνείδησι τῆς ἀποστολῆς των, ἀγαποῦν τὸ λαό, ποικιλοτρόπως ἐκδηλώνουν τὸ ἐνδιαφέρον τους γι᾿ αὐτόν, θεοφιλῶς ποιμαίνουν τὴν ἱερὴ ποίμνη τοῦ ᾿Ιησοῦ, καὶ οἱ εὐσεβεῖς τοὺς ἀγαποῦν, τοὺς εὐλαβοῦνται καὶ τοὺς ἔχουν μέσα στὶς καρδιές τους. ᾿Αλλὰ καὶ οἱ κοσμικοὶ τοὺς ἀναγνωρίζουν καὶ τοὺς ἐκτιμοῦν. ῾Υπάρχουν ὅμως στὴν ᾿Εκκλησία καὶ ποιμένες, οἱ ὁποῖοι ὁμοιάζουν μὲ τοὺς κακοὺς ποιμένες τοῦ ᾿Ισραήλ. ᾿Αδιαφοροῦν γιὰ τὸ ποίμνιο καὶ ἐκμεταλλεύονται τὸ ποίμνιο. Δὲν κάνουν κατήχησι καὶ κήρυγμα, ἀφήνουν τὸ ποίμνιο ἀδιαφώτιστο, καὶ ἔτσι ψυχὲς γίνονται βορὰ νοητῶν λύκων, αἱρετικῶν καὶ ἀπίστων. Μερικοὶ ἀπὸ τοὺς κακοὺς αὐτοὺς ποιμένες διαπράττουν καὶ σκάνδαλα σεξουαλικῆς καὶ οἰκονομικῆς φύσεως, ἀλλὰ καὶ προδοσιῶν τῆς πίστεως. Καὶ δυστυχῶς οἱ κακοὶ ποιμένες εἶνε περισσότεροι τῶν καλῶν ποιμένων, πολὺ περισσότεροι… Οἱ καλοὶ ποιμένες μαζὶ μὲ τὸ ποίμνιο ἑορτάζουν Χριστούγεννα μὲ Χριστό. Οἱ κακοὶ ποιμένες τί Χριστούγεννα ἑορτάζουν; Χριστούγεννα χωρὶς Χριστό, γαστρονομικὰ Χριστούγεννα. Εὐλογημένοι οἱ πρῶτοι, καὶ δυστυχεῖς οἱ δεύτεροι. Δυστυχέστεροι δὲ τῶν ἄλλων δυστυχῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἑορτάζουν γαστρονομικὰ Χριστούγεννα, ἀλλὰ δὲν εἶνε ποιμένες, δὲν ἐμφανίζονται ὡς ἀντιπρόσωποι τοῦ καλοῦ ποιμένος, ποὺ γεννήθηκε στὴ Βηθλεέμ. Πολὺ μεγάλο τὸ κρίμα τῶν κακῶν ποιμένων. ῾Ο Θεὸς νὰ τοὺς δώσῃ μετάνοια καὶ ἔλεος.

Σελὶς 6η

11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΠΡΑΞΙΣ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΕΩΣ ΔΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ΤΟΣΟΝ ΜΙΣΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΤΡΟΦΟΝ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ; ΤΟΥ ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ

Β

Ὑπό τοῦ Ἁγιορείτου Μοναχοῦ Μωϋσέως

ΑΡΥΣΗΜΑΝΤΟΝ ἄρθρον διά τόν ὑπόγειον καί ὕπουλον πόλεμον ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας ἔγραψε διά λογαριασμόν τῆς ἐφημερίδος «Μακεδονία» (6η Δεκεμβρίου), μετά τῆς ὁποίας συνεργάζεται, ὁ Ἁγιορείτης Μοναχός Μωϋσῆς. Τό ἄρθρον ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Τὰ Χριστούγεννα τοῦ 1991 κατέβηκε γιὰ πάντα ἡ κόκκινη σημαία μὲ τὸ σφυροδρέπανο ἀπὸ τὸ Κρεμλίνο τῆς Μόσχας καὶ ἀνέβηκε ἡ γνωστή, τρίχρωμη, ρωσική. Στὰ 74 ἔτη τοῦ σοβιετικοῦ καθεστῶτος εἴχαμε ἀνθηρὸ κομμουνιστικὸ παράδεισο μὲ ἑκατομμύρια θύματα ἀντιφρονούντων. Ὁ ὀρθόδοξος κλῆρος θεωρήθηκε “ἀντιπαραγωγικὸ κοινωνικὸ στοιχεῖο” καὶ καταδιώχθηκε βάναυσα. Χιλιάδες κληρικοὶ γιὰ τὴν πίστη τους βρῆκαν πρόωρο, ἀφύσικο καὶ βίαιο θάνατο. Ὁ Τρότσκι ἵδρυσε τὴν “Ἕνωση Μαχητικῶν Ἀθέων”, ἡ ὁποία ἐργάστηκε σκληρὰ γιὰ τὴν ἐπικράτηση τῶν ἰδεῶν της. Ὁ Στάλιν δημιούργησε τὰ φοβερὰ καὶ ἀπάνθρωπα κολαστήρια τῶν γκουλὰγκ στὴ Σιβηρία, ὅπου ἐξορίστηκαν 2,5 ἑκατομμύρια συνάνθρωποί του, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους δὲν ἐπέστρεψαν ποτὲ στὰ σπίτια τους. Τὰ περιγράφει καταπληκτικὰ ὁ νομπελίστας Ἀλεξάντρ Σολζενίτσιν. Μεταπολεμικά τό σταλινικὸ καθεστὼς ἔκανε μεγάλες ἐκκαθαρίσεις μειονοτήτων, ποὺ χαρακτηρίστηκαν “συνεργάτες” τῶν Γερμανῶν. Ἐξορίστηκαν μειονότητες, μεταξύ τῶν ὁποίων καὶ Ἕλληνες, στὸ Καζακστάν καὶ τὸ Οὐζμπεκιστάν. Τὸ ἄθεο καθεστὼς θανάτωσε πιστούς, ἔκλεισε καὶ γκρέμισε ἐκκλησίες, κατέστρεψε ἱερὰ κειμήλια τῆς χριστιανικῆς τέχνης. Τελικά, ὅπως ὀρθὰ γράφτηκε, ἂν “ὁ κομμουνισμὸς γνώριζε πόσο θὰ δόξαζε τὴν ἐκκλησία διώκοντάς την, ἴσως δὲν θὰ ἀποτολμοῦσε αὐτὸν τὸν φοβερὸ διωγμό!”. Ὁ σπουδαῖος σκηνοθέτης Ἀντρέι Ταρκόφσκι εἶπε: “Ἦταν μεγάλο λάθος νὰ ξεριζώσουν τὸ δέντρο, ποὺ μᾶς ἔδινε ἐλπίδα ἐπὶ ἑκατοντάδες χρόνια. Αὐτὸ μᾶς πόνεσε, μᾶς ἀποπροσανατόλισε…”. Γιὰ νὰ εἴμαστε ὅμως ἀκριβοδίκαιοι, θὰ πρέπει νὰ ποῦμε πὼς ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Μεγάλου Πέτρου οἱ πιστοί τῆς Ρωσίας δεινοπάθησαν. Ἀπὸ τότε ἡ ἐκκλησία ὑποτάχτηκε πλήρως στὸ κράτος, ἔφθασαν νὰ ἀπαγορεύσουν στοὺς μοναχοὺς νὰ ἔχουν χαρτὶ καὶ μελάνι, γιὰ νὰ μὴ γράφουν. Ἀπὸ τὴν περίοδο τοῦ Μεγάλου Πέτρου ἄρχισε μιὰ περίοδος δυτικοποιήσεως τῆς Ρωσίας. Ὑπῆρξε μιὰ στροφὴ κατὰ τῆς βυζαντινῆς παραδόσεως στὴ θεία λατρεία. Κάτι παρόμοιο συνέβη καὶ στὴν πατρίδα μας, κατὰ τὴν περίοδο τῆς βαυαροκρατίας. Βυζαντινὲς ἐκκλησίες κατεδαφίστηκαν καὶ μοναστήρια ἔκλεισαν, καθὼς ὁ Ὄθωνας ἤθελε νὰ ἐξευρωπαΐσει τὴν Ἑλλάδα. Τὰ περιγράφει ὡραῖα μὲ δάκρυα ὁ ἀγέρωχος στρατηγὸς Μακρυγιάννης. Τὸ δέσιμο τοῦ πιστοῦ ρωσικοῦ λαοῦ μὲ τὴν Ἐκκλησία ἦταν πάντοτε βαθὺ καὶ μεγάλο. Τὸ ἴδιο καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ μὲ τὴν πηγαία καὶ ἀφτιασίδωτη εὐσέβεια. Ἀλλὰ καὶ οἱ ρίζες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ εἶναι χριστιανικές, παρὰ τὴ σημερινὴ ἀμφισβήτηση. Ὁ Γ. Μαρίνος γράφει πὼς “οἱ ἱδρυτὲς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης διακήρυσσαν ὅτι τὸ ὅραμά τους γιὰ τὴν ἑνωμένη Εὐρώπη στηρίζεται στὶς ἀξίες τῆς χριστιανικῆς πίστεως”. Τὸν μηδενισμὸ τῶν διανοουμένων, τὴν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν θάνατό του σύμφωνα μὲ τοὺς φιλοσόφους ὁ πολὺς Ντοστογιέφσκι τὰ θεωρεῖ φαινόμενα δαιμονικά. Εἶναι γεγονός, ὅπως λέγει ὁ πολύσοφος Ἱερὸς Χρυσόστομος, ὅτι ἡ “Ἐκκλησία διωκομένη λαμπροτέρα καθίσταται”. Ὅσοι ἐπιχειροῦν νὰ κόψουν τὶς ἐθνικὲς ρίζες θὰ μείνουν ἀνέστιοι. Μιὰ τέτοια ἐπιχείρηση σύντομα ἢ ἀργὰ θὰ ἔχει τὸ ἀντίθετο ἀπὸ τὸ ἐπιδιωκόμενο ἀποτέλεσμα. Θὰ στραφεῖ ἐναντίον αὐτῶν, ποὺ νόμιζαν ὅτι θὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ αὐτὴ τὴν πολεμική. Στὴν Ἑλλάδα ἀρχίζει πάλι, ὑπόγεια, σταθερὰ καὶ ὕπουλα νὰ τίθεται ἡ Ἐκκλησία στὸ στόχαστρο. Τὰ παιδιὰ ἀμφισβητοῦν τὴ μητέρα τους. Δυσφημεῖται τεχνηέντως τὸ ἔργο καὶ ἡ προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ μὲ τρόπο εἰσέρχεται στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων ἡ ἀμφισβήτηση καὶ ἡ καχυποψία. Ἡ Ἐκκλησία σήμερα στὴν Ἑλλάδα ἔχει περὶ τὰ 800 ἱδρύματα ἀγάπης γιὰ ὀρφανά, γέρους, φτωχούς, ἀσθενεῖς καὶ πεινασμένους. Ἀλλοῦ τα ἱδρύματα αὐτὰ ὄχι μόνο δὲν φορολογοῦνται ἀλλὰ καὶ ἐπιδοτοῦνται. Μένουμε ξανὰ νὰ ἀποροῦμε στοχαστικά. Γιατί ἆραγε τόσο πολὺ καὶ μεγάλο μῖσος γιὰ τὴν τροφὸ τοῦ γένους Ἐκκλησία;».

Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΕΡΒΙΑΣ

Εἰς τόν τάφον τοῦ Πατριάρχου Ἡ Ἱερά Ἀρχιερατική Σύνοδος τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπεφάσισε νά συνεδριάσῃ τήν 22α Ἰανουαρίου τοῦ 2010 καί νά ἐκλέξῃ τόν νέον Πατριάρχην. Τό δικαίωμα νά ἐκλέγουν τόν προ-

Διάλεξις εἰς τὰς «Ἐπάλξεις» τοῦ π. Γ. Μεταλληνοῦ

Τὴν Κυριακὴν 13η Δεκεμβρίου καὶ ὥραν 7.15 μ.μ. εἰς τὴν αἴθουσαν τῆς πολιτιστικῆς καὶ κοινωνικῆς Μὴ Κερδοσκοπικῆς Ἑταιρείας «Ἐπάλξεις» (Ζήνωνος 3) θὰ ὁμιλήση ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός, ὁμότιμος Καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, μὲ θέμα: «Ἡ ἁγιότητα στὴν Ὀρθοδοξία καὶ οἱ καρποί της».

Ἐκδήλωσις διὰ τὸ Κυπριακὸν

Ἐκδήλωσις μέ θέμα: «Τό χθές, τό σήμερα καί τό αὔριο τῆς Κύπρου» ὀργανώνουν οἱ «Βετεράνοι τῆς Κύπρου 1974—ΑΕΙ ΜΑΧΙΜΟΙ» τήν Δευτέραν 14 Δεκεμβρίου καί ὥραν 18.00 εἰς τό Ἀμφιθέατρον τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου Ἀθηνῶν. Εἰς τήν ἐκδήλωσιν θά γίνη προβολή ταινίας μικροῦ μήκους καί θά παρουσιασθῆ τό βιβλίον–ντοκουμέντο «αἱματηρή ἀλήθεια» καί «Ἡ πρόταση Λύσης τοῦ Κυπριακοῦ», ἀπό τόν κ. Πάνο Ἰωαννίδην, Νομικόν, Πρόεδρον τῆς Κινήσεως διά τήν Ἐλευθερίαν καί τήν Δικαιοσύνην εἰς τήν Κύπρον. Ἡ ἐκδήλωσις θά διαρκέση ἐνενήκοντα λεπτά.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ

Ὁ Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγώνα (ΠΑ.ΣΥ. Β.Α.) καὶ ἡ Συντονιστικὴ Φοιτητικὴ Ἕνωση Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγώνα (ΣΦΕΒΑ), σᾶς προσκαλοῦν στὸ ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ Ἀρχηγοῦ καὶ πνευματικοῦ καθοδηγητῆ τους Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κυροῦ Σεβαστιανοῦ, ποὺ θὰ πραγματοποιηθεῖ τὴν Κυριακὴ 13 Δεκεμβρίου 2009 καὶ ὥρα 10π.μ. στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων (ὁδὸς Ἀσκληπιοῦ 38).

καθήμενον ἔχουν ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά τό δικαίωμα νά ἐκλέγωνται ἔχουν μόνον ὅσοι εἶναι ἐνεργοί εἰς τάς Ἐπισκοπάς περισσότερον ἀπό πέντε ἔτη. Κατά τό Σύνταγμα τῆς ΣΟΕ ὁ Πατριάρχης ἐκλέγεται μέ τήν λεγομένην ἀποστολικήν κλήρωσιν: εἰς τρεῖς φακέλους θά τεθοῦν τά ὀνόματα τῶν τριῶν ὑποψηφίων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν συγκεντρώσει περισσοτέρους ψήφους καί κατόπιν τῆς ἐπικλήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἕνας ἐνάρετος ῥασοφόρος θά τραβήξῃ ἕνα φάκελον μέ τό ὄνομα τοῦ νέου Πατριάρχου Σερβίας. Εἰς τήν ἐπίσημον ἀνακοίνωσιν τῆς Ἐκκλησίας δέν ἀναφέρεται ἡ ἡμερομηνία τῆς ἐνθρονίσεως, ἀλλά τά ΜΜΕ ἐνημερώνουν ὅτι ἡ ἐνθρόνισις θά γίνῃ τήν 27ην Ἰανουαρίου τοῦ 2010 ἤ κατά τήν ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Σάββα, ὁ ὁποῖος ἦτο ὁ πρῶτος Ἀρχιεπίσκοπος τῆς αὐτοκεφάλου Σερβικῆς Ἐκκλησίας. Τό σαρανταήμερον μνημόσυνον τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Παύλου θά τελεσθῇ τήν 24ην Δεκεμβρίου τοῦ τρέχοντος ἔτους εἰς τόν καθεδρικόν Ἱερὸν Ναόν τοῦ Ἁγίου Σάββα εἰς τό Βελιγράδιον. Ἡ προσευχή τοῦ μνημοσύνου θά συνεχισθῇ εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ρακόβιτσα, ὅπου εὑρίσκεται ὁ τάφος τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου.

Ἡ στάσις τοῦ Φθιώτιδος εἰς τὴν Ἱ. Σύνοδον διὰ τὸν ΕΤΑΚ

Ὁ «Ο.Τ.» εἰς τὸ προηγούμενον φύλλον τῆς ἐκδόσεώς του παρουσίασε τὴν συνέντευξιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου, διὰ τῆς ὁποίας ἐπεσήμαινεν ὅτι ἡ Πολιτεία ὁδηγεῖ εἰς χρεωκοπίαν τὴν Ἐκκλησίαν μὲ τὴν ἔκτακτον βαρεῖαν φορολογίαν ἐπὶ τῆς ἀκινήτου περιουσίας. Ὁ «Ο.Τ.» ἐδημοσίευε τὴν συνέντευξιν ἐνῶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος προέβαινε εἰς μίαν θεαματικὴν στροφὴν καὶ ἀπεφάσιζε τὴν καταβολὴν τῆς ἐκτάκτου φορολογίας προκαλοῦσα τὰς ἀντιδράσεις πολλῶν Μητροπολιτῶν, ἰδίως τῶν πτωχῶν Μητροπόλεων. Ὑπογραμμίζομεν ὅτι μὲ τὴν ἀπόφασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου διεφώνησεν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, ὁ ὁποῖος ἔδωσε πραγματικὴν μάχην διὰ νὰ μὴ γίνη ἡ προαναφερθεῖσα στροφὴ ὑπὸ τῆς Ἱ. Συνόδου. Προβαίνομεν εἰς τὴν διευκρίνησιν, διότι ὁ Σεβ. Φθιώτιδος εἶναι Συνοδικός. Καὶ εἰς τὴν μὲν συνέντευξιν ἐνεφανίζετο ὡς «θηρίο» ἐναντίον τῆς ἐκτάκτου φορολογίας, ἐνῶ ὁ Συνοδικὸς ὡς ὑπέρμαχος. Ἡ πραγματικότης ὅμως εἶναι αὐτὴ τὴν ὁποία περιέγραψε ἀνωτέρω. Ἐὰν ὁ «Ο.Τ.» δὲν τὸ διευκρίνησε εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, τοῦτο ὀφείλεται εἰς τὴν ἀνακοίνωσιν τῆς Δ.Ι.Σ., ἡ ὁποία δὲν ἀνέφερε τίποτα περὶ τῆς διαφωνίας τοῦ Σεβασμιωτάτου.

Παραθέτομεν ὁλόκληρον τὴν Πατριαρχικὴν Πρᾶξιν διὰ τὴν ἁγιοκατάταξιν τοῦ ἀειμνήστου Ἁγιοταφίτου Ἀρχιμανδρίτου Φιλουμένου, Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ. Αὕτη ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, τεθεμελιωμένη ἐπὶ τοῦ θεορρύτου αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ κενωθέντος ἐπὶ τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ ὑπὲρ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν καὶ σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἐκαρποφόρησεν εἰς τοὺς κόλπους αὐτῆς Μάρτυρας, οἱ ὁποῖοι τὸ αἷμα αὐτῶν ἐξέχεαν ὡς προσφορὰν καὶ ἀντίδοσιν εὐγνωμοσύνης καὶ ἀγάπης τῷ ἑκουσίως ὑπὲρ αὐτῶν Σταυρωθέντι καὶ ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντι. Πρῶτος τῶν μαρτύρων τούτων τυγχάνει ὁ πρωτομάρτυς καὶ ἀρχιδιάκονος Στέφανος, ὅστις, κατὰ μίμησιν τοῦ Σωτῆρος αὐτοῦ, ἐτελειώθη, προσευχόμενος ὑπὲρ τῶν λιθοβολούντων αὐτὸν (Πράξ. 7, 60). Τοῦτον ἠκολούθησεν ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος, υἱὸς Ζεβεδαίου καὶ ἀδελφὸς τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, τὸν ὁποῖον “Ἡρώδης ὁ βασιλεὺς ἀνεῖλε μαχαίρᾳ”. (Πράξ. 12, 1–2). Μετ᾽ αὐτὸν ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος, πρῶτος ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων, ἐκρημνίσθη ὑπὸ τῶν ἀρνουμένων τὸν Κύριον ἀπὸ τοῦ πτερυγίου τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος καὶ ἐτελειώθη, προσευχόμενος ὑπὲρ τῶν διωκτῶν αὐτοῦ. Ἐπὶ τὰ ἴχνη τούτου ἐπορεύθη ὁ συγγενὴς αὐτοῦ καὶ διάδοχος εἰς τὸν Θρόνον, Συμεὼν Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, ὁ ἐπὶ Τραϊανοῦ εἰς Πέλλαν τῆς Ὑπεριορδανίας καταβασανισθεὶς καὶ σταυρωθεὶς εἰς ἡλικίαν τῶν ἑκατὸν καὶ εἴκοσιν ἐτῶν. Ἡ ἀποστολικὴ περίοδος τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων σεμνύνεται διὰ τοὺς τέσσαρας τούτους λαμπροὺς νοεροὺς ἀδάμαντας αὐτῆς, οὒχ ἧττον ὅμως καὶ ἡ μεταποστολικὴ τοιαύτη ἐπὶ τοῦ ἀπηνοῦς διωγμοῦ τοῦ Διοκλητιανοῦ σεμνύνεται διὰ τὸν Ἱεροσολυμίτην ἀποκεφαλισθέντα μάρτυρα Προκόπιον, τοὺς ἐν Γάζη μαρτυρήσαντας Τιμόθεον, Ἀγάπιον καὶ Θέκλαν, τὸν ἱδρυτὴν τῆς ἐν Καισαρεία Βιβλιοθήκης ἀποκεφαλισθέντα μάρτυρα Πάμφιλον, τοὺς ἐν Ἀσκάλωνι ἀποκεφαλισθέντας Πρόμον καὶ Ἠλίαν, τὸν ἐν Ἰαμνεία Παῦλον καὶ ἄλλους ἀληθῶς καὶ θαυμαστῶς πολλούς, ἀνηλεῶς βασανισθέντας καὶ μαρτυρικῶς τελειωθέντας εἰς πάσας σχεδὸν τὰς πόλεις τῆς Ἁγίας Γῆς, περὶ “ὧν ἐπιλείψει ἡμᾶς ὁ χρόνος διηγουμένους”. ( Ἑβρ. 11, 33). Εἰς τὴν σεπτὴν χορείαν τῶν μαρτύρων τούτων τῶν πρώτων αἰώνων τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, οἵτινες ἠρνήσαντο ἀπαρνήσασθαι Χριστόν,

ἀνήκουν καὶ ὅσοι εἰς τοὺς ἀκολου- χαὴλ ἐν Ἰόππῃ, Ἡγουμένου τῆς ἐν θήσαντας αἰῶνας διὰ Χριστὸν καὶ Ἱεροσολύμοις Ἱερᾶς Μονῆς τῶν τὴν ἀλήθειαν καὶ ἀκεραιότητα τῆς Ἀρχαγγέλων, Διευθυντοῦ τοῦ Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως κατε- Οἰκοτροφείου τῆς Πατριαρχικῆς διώχθησαν, οἷον ὁ εἰς Περσίαν μετὰ Σχολῆς, Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀπαχθεὶς ἀοί- Μονῆς τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ διμος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Κοινοβιάρχου καὶ τοῦ Προφήτου Ζαχαρίας καὶ οἱ Ἠλιοῦ, Τυπικάρη ἐν τῇ Μονῇ τοῦ ἐν τῷ μοναστηἉγίου Σάββα τοῦ ριακῷ ναῷ τῶν Ἡγιασμένου ὑπὸ Ἁγίων Κωνσταντῶν Περσῶν ἀναιτίνου καὶ Ἑλένης, ρεθέντες ΠατέἩγουμένου τῆς ρες. ἐν Ραμάλλᾳ Ἱ. Μονῆς ΜεταμορΕἰς τὸ ἱερὸν φώσεως τοῦ Σωσύνταγμα τούτῆρος καὶ ἐν τέτων τάσσονται λει Ἡγουμένου καὶ ὅσοι ἐκ τοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τάγματος τῶν τοῦ Φρέατος τοῦ Σπουδαίων μοναἸακὼβ ἐν Νεαπόχῶν ἠγωνίσθηλει τῆς Σαμαρείσαν καὶ τὴν ψυας. χὴν αὐτῶν ἔθεσαν ὑπὲρ τῶν ΠαΤὴν διακονίαν ναγίων Προσκυταύτην τῆς “πηνημάτων, τῶν ἁγῆς τοῦ Ἰακὼβ” πτῶν τούτων Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Φιλούμενος (Ἰω. 4, 6) “ἐν πνεύεἰς τὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ. μαρτυρίων καὶ ματι καὶ ἀληθεία” τεκμηρίων τῆς (Ἰω. 4, 23) ἐπετέἐπὶ γῆς ἐνδημίας τοῦ Σωτῆρος λει, στοιχῶν τῇ παρ᾽ αὐτῇ ὑπὸ τοῦ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, οἷον ὁ περι- Κυρίου ρηθείσῃ ἐντολῇ “πνεῦμα ὁ βόητος ἐπ᾽ ἀρετῇ καὶ ἁγιότητι Πα- Θεὸς καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τριάρχης Ἱεροσολύμων Λεόντιος. Αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ Εἰς τούτων τυγχάνει καὶ ὁ ἐν προσκυνεῖν”. (Ἰω. 4, 24). Ἀπειλούτοῖς καθ᾽ ἡμᾶς χρόνοις βιώσας, ἀεί- μενος ὑπὸ κατὰ καιροὺς ἐμφανιζομνηστος Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρί- μένου ἀλλοδόξου πεφανατισμένου της Φιλούμενος, Καθηγούμενος ἐπισκέπτου, ἵνα ἐγκαταλείψη τὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Φρέατος τοῦ προσκύνημα, μηδόλως ὑπέκυπτε. Ἰακώβ. Εἰς τὸ παρεκκλήσιον τοῦ ΦρέαΟὗτος ἐξ Ὁροῦντος τῆς ἁγιοτό- τος εὑρισκόμενος καὶ τὴν εἰθισμέκου νήσου Κύπρου καταγόμενος, νην αὐτῶ ἑσπερινὴν ἀκολουθίαν ἀφίχθη εἰς Ἱεροσόλυμα εἰς νεαρὰν ἐπιτελῶν, τὸ ἑσπέρας τῆς 16ης/ ἡλικίαν, ἔχων ἐν ἑαυτῷ τὴν παρὰ 29ης Νοεμβρίου τοῦ σωτηρίου τῶν εὐσεβῶν καὶ πολυτέκνων γονέ- ἔτους 1979, ἐδέχθη ὕπουλον καὶ ων αὐτοῦ παιδείαν καὶ νουθεσίαν βιαίαν ἐπίθεσιν, φθόνῳ τοῦ μισοΚυρίου καὶ τὴν ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ κάλου δαίμονος, ὑπὸ τοῦ ἀπειΣταυροβουνίου μοναχικὴν δοκιμήν. λοῦντος αὐτὸν ἀνοσίου ἀνδρός, ὅστις διὰ πελέκεως ἤνοιξε βαθεῖαν Φοιτῶν εἰς τὴν Πατριαρχικὴν σχισμὴν εἰς τὸ μέτωπον αὐτοῦ, Σχολήν, διεκρίνετο ἐπὶ ἐπαινετῇ ἀπέκοψεν αὐτῶ τοὺς δακτύλους ἐπιμελείᾳ καὶ χρηστοῖς ἤθεσι. Ἀπο- τῆς δεξιᾶς χειρός, δραπετεύων δὲ φοιτήσας αὐτῆς, ἐνεδύθη τὸ μονα- ἐξεσφενδόνισε χειροβομβίδα καὶ χικὸν σχῆμα, ἐντασσόμενος εἰς τὸ ἀπετελείωσεν αὐτόν. μοναστικὸν Τάγμα τῶν Σπουδαίων Τὰ θραύσματα τῆς χειροβομβίμοναχῶν, φυλάκων τοῦ Παναγίου καὶ Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Κυρίου δος ἄφησαν ξύσματα καὶ αἱ σταγόνες τοῦ αἵματος αὐτοῦ ἄφησαν τὰ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. ἴχνη καὶ τὰ στίγματα αὐτῶν ὁρατὰ Ὡς μοναχὸς ἐζήλου τοὺς τρό- ἄχρι τῆς σήμερον ἐπὶ τῶν τοίχων πους τῶν Ἁγίων καὶ Θεοφόρων Πα- τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Φρέατος εἰς τέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι ἀκρί- μνημόσυνον αἰώνιον τοῦ μαρτυρίβειαν ἐν ταῖς καθ᾽ ἡμέραν κατ᾽ ἰδίαν ου αὐτοῦ, ἐπιστέψαντος τὴν ὁπροσευχαῖς καὶ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ σιακὴν ζωὴν αὐτοῦ. ἀκολουθίαις, ἄκραν ἐγκράτειαν, Ὡς ἡ ζωὴ αὐτοῦ οὕτω καὶ ὁ θάνηστείαν καὶ λιτότητα. νατος αὐτοῦ ἦτο μία ὁμολογία πίΚληθεὶς εἰς τὸ ἀξίωμα τῆς ἱερω- στεως, ὁμολογία αἵματος, εἰς τὸν σύνης ὑπὸ τῆς Μητρὸς τῶν Ἐκκλη- τόπον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ὁ Κύριος εἰς σιῶν καὶ δεχθεὶς αὐτό, κατέδειξεν τὴν Σαμαρείτιδα, λέγουσαν “οἶδα ἑαυτὸν πιστὸν οἰκονόμον τῶν μυ- ὅτι ἔρχεται Μεσσίας, ὁ λεγόμενος στηρίων τοῦ Χριστοῦ εἰς τὰς ἀνα- Χριστὸς” (Ἰω. 4, 25), ἀπεκάλυψεν τεθείσας αὐτῷ ποικίλας προσκυνη- Ἑαυτὸν ἀπεριφράστως, λέγων αὐτῇ ματικὰς καὶ ποιμαντικὰς διακονίας, “ἐγὼ εἰμι, ὁ λαλῶν σοι” (Ἰω. 4, 26). ὡς αὐτῆς τοῦ Ἡγουμένου τῆς Διὰ τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ οὗτος Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐν Τιβεριάδι, Ἡγουμένου τῆς ἐγένετο συμμάρτυς Φωτεινῆς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἀρχαγγέλου Μι- Σαμαρείτιδος καὶ τῶν υἱῶν καὶ τῶν

ἀδελφῶν αὐτῆς, διὸ καὶ νοτίως τοῦ ἐπ᾽ ὀνόματι αὐτῆς κεντρικοῦ Ἱ. Ναοῦ τούτου ἐπαξίως ἀφιερώθη αὐτῷ παρεκκλήσιον ἐπ᾽ ὀνόματι αὐτοῦ, ἐν ᾧ καὶ τὸ σεπτὸν αὐτοῦ Ἱ. Λείψανον μετακομισθὲν ἐπαναπαύεται ὡς πηγὴ δυνάμεως καὶ ἰάσεων τοῖς ἐν πίστει καὶ εὐλαβεία τιμῶσιν αὐτό. Ἐγένετο δὲ συμμάρτυς καὶ τοῦ ἐκ τῆς πόλεως τῆς Νεαπόλεως καταγομένου Ἁγίου Ἰουστίνου, τοῦ φιλοσόφου καὶ μάρτυρος, πρὸς τιμὴν τοῦ ὁποίου τὸ ἕτερον βόρειον παρεκκλήσιον. Τοῦτον μετὰ τὴν μαρτυρικὴν τελευτὴν αὐτοῦ καὶ διὰ σημείων μαρτυρηθέντα τοῖς ἀνθρώποις ὑπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὰς συνειδήσεις πολλῶν ἐκ τῶν τιμίων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας καθιερωθέντα ἤδη ὡς ἱερομάρτυρα, συγκατατάσσομεν ἐπισήμως σήμερον μετὰ συμπλήρωσιν τριακονταετίας ἀπὸ τῆς ἡμέρας τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ, συνωδᾶ τῇ ἀποφάσει τῆς Συνεδρίας Ν´ / 11–9– 2009 τῆς περὶ Ἡμᾶς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου, εἰς τὰς δέλτους τοῦ συναξαρίου αὐτῆς, ἵνα ἑορτάζηται ὡς νέος Ἱερομάρτυς ἐν τῇ ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ, 16ῃ/ 29ῃ Νοεμβρίου ἑκάστου ἔτους, πρὸς ὄφελος ψυχῶν καὶ δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Ἁγίου Θεοῦ ἡμῶν. Τὸ ἱερὸν ἐκκλησιαστικὸν γεγονὸς τοῦτο κοινοποιοῦμεν σήμερον παντὶ τῷ πληρώματι τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας καὶ ταῖς κατὰ τόπους ἀδελφαῖς Ὀρθοδόξοις Ἐκκλησίαις, πρὸς ἑορτασμὸν αἰώνιον ἐφεξῆς τῆς μνήμης τοῦ νέου Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου, οὗ ταῖς πρεσβείαις εὕροιμεν χάριν καὶ ἔλεος, ἵνα ἐν ἑνὶ στόματι καὶ μιὰ καρδία ἀναπέμπομεν δόξαν καὶ αἶνον τῷ ἐνδοξαζομένῳ ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ Τριαδικῷ Θεῷ ἡμῶν. Ἐν τῇ Ἁγία Πόλει Ἱερουσαλήμ, βθ´ Σεπτεμβρίου ια´ Θεόφιλος Γ´ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Ὁ Μητροπoλίτης Καισαρείας κ. Βασίλειος. Ὁ Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κ. Παλλάδιος. Ὁ Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος. Ὁ Μητροπολίτης Ἐλευθερουπόλεως κ. Χριστόδουλος, Γέρων Δραγουμάνος. Ὁ Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτος. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀβήλων κ. Δωρόθεος. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Θαβωρίου κ. Μεθόδιος. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Κελαδίων, Γέρων Καμαράσης. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἰουστῖνος. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Θεοδώρητος. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἱλαρίων. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Τιμόθεος. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Εὐδόκιμος. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Δημήτριος, Γραμματεὺς τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Γαλακτίων. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, Γέρων Ἀρχιγραμματεύς».

Ὄχι εἰς τὸν τριπλασιασμὸν τῆς φορολογίας τῆς Ἐκκλησίας

ΙΣΟΤΙΜΟΝ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΙΝ ΕΖΗΤΗΣΕΝ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΡΗΤΗΣ ΕΚ ΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

Ἡ Πολιτεία ὀφείλει νὰ μὴ ἀγνοῆ τὴν Ἐκκλησίαν Κρήτης, ὅταν νομοθετῆ Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Εἰρηναῖος συνηντήθη μετά τῆς ὑπουργοῦ Παιδείας καί Θρησκευμάτων καί ἐζήτησεν, ὅπως κατά τήν νομοθέτησιν διαφόρων νομοσχεδίων ὑπό τοῦ ὑπουργείου Παιδείας, τά ὁποῖα ἀφοροῦν εἰς τήν Ἐκκλησίαν, θά πρέπει νά ζητῆται καί ἡ γνώμη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης. Ὡς ἐτόνισεν, λαμβάνεται ὑπ᾽ ὄψιν ἡ θέσις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά ἡ Πολιτεία περιφρονεῖ τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κρήτης. Συμφώνως μέ ἀνταπόκρισιν, ὑπό ἡμερομηνίαν 1η Δεκεμβρίου, ἐκ τῆς Κρήτης:

«Τὴν πρώτη του σὲ ἐθιμοτυπικὸ ἐπίπεδο συνάντηση μὲ τὴ νέα ὑπουργὸ Παιδείας, Διὰ βίου μάθησης καὶ Θρησκευμάτων κ. Ἄννα Διαμαντοπούλου εἶχε πρόσφατα στὴν Ἀθήνα ὁ Σεβασμιότατος Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Εἰρηναῖος. Ὁ κ. Εἰρηναῖος εἶχε τὴν εὐκαιρία κατὰ τὴ διάρκεια τῆς συνάντησης γνωριμίας μὲ τὴ νέα ὑπουργό, νὰ θίξει σημαντικὰ θέματα, ποὺ ἀπασχολοῦν τὴν κρητικὴ Ἐκκλησία καὶ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ

τὸ νομοθετικὸ ἔργο τῆς κυβέρνησης, ποὺ ἀφορᾶ στὴν Ἐκκλησία μας. Ὁ κ. Εἰρηναῖος συγκεκριμένα ἔθεσε στὴν ὑπουργὸ τὸ θέμα τῆς ἰσότιμης μεταχείρισης, δηλαδὴ ὅ,τι νομοθετεῖται γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης. Ἀκόμα τέθηκε τὸ θέμα τῆς φορολόγησης τῆς Ἐκκλησίας, καθὼς ἐπίσης καὶ ἡ λειτουργία τοῦ ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, ὁ ὁποῖος ἀπειλεῖται μὲ κλείσιμο σὲ περίπτωση, ποὺ ὁ νομοθέτης ἐπιμείνει γιὰ τὴν ἀδειοδότησή του νὰ καταβληθεῖ τὸ ἐξοντωτικὸ ποσὸ τῶν 150.000 εὐρώ, ὅπως ζητεῖται! Ἡ κ. Διαμαντοπούλου, ποὺ ἄκουσε μὲ προσοχὴ τὸν κ. Εἰρηναῖο ὑποσχέθηκε ὅτι σύντομα θὰ ἀπαντήσει στὰ συγκεκριμένα ζητήματα, ἐνῶ γιὰ τὰ ἴδια ἀκριβῶς θέματα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης εἶχε τὴν εὐκαιρία νὰ ἐνημερώσει καὶ τοὺς βουλευτὲς τοῦ νησιοῦ μας, ποὺ ἐπίσης συνάντησε στὴν πρωτεύουσα, καὶ οἱ ὁποῖοι ὑποσχέθηκαν πὼς θὰ κάνουν ὅ,τι δυνατὸν γιὰ τὴν ἐπίλυσή τους. “Ἐμεῖς αὐτὸ ποὺ ζητᾶμε ἀπὸ τὴν κυβέρνηση καὶ τὸ θίξαμε στὴν κ.

ὑπουργὸ εἶναι ὅ,τι ἰσχύει γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ ἰσχύσει καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης. Γιατί μέχρι σήμερα νομοθετοῦνται πράγματα γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας καὶ μένει ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης ἔξω. Τὸ θέμα λοιπὸν τῆς συνάντησής μας στὴν Ἀθήνα τόσο μὲ τοὺς βουλευτὲς τῆς Κρήτης ὅσο καὶ μὲ τὴν κ. Διαμαντοπούλου ἦταν νὰ συμβάλουν ὥστε ὅ,τι νομοθετεῖται γιὰ τὴν Ἐκκλησία νὰ ἰσχύσει καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης”. Ὅπως τονίζει στὴν “Τ” ὁ Σεβασμιότατος Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Εἰρηναῖος, τὰ τελευταῖα χρόνια ὑπῆρξαν προσπάθειες, ὥστε νὰ ἐπιτευχθεῖ ὁ συγκεκριμένος στόχος, ἀλλὰ τελικὰ δὲν κατέστη δυνατὸν αὐτό, ἂν καὶ προετοιμαζόταν σχετικὸ διάταγμα ἀπὸ τὸν πρώην ὑπουργὸ Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων, τὸν κ. Ἄρη Σπηλιωτόπουλο. Ὅμως ἡ διάλυση τῆς Βουλῆς καὶ ἡ προκήρυξη τῶν πρόωρων ἐκλογῶν πῆγαν πίσω τό ἐπιθυμητὸ ἀποτέλεσμα. Σὲ σχέση μὲ τὴν ἐπικείμενη αὔξηση τῆς φορολόγησης τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἔχει προαναγγελθεῖ

ἀπὸ τὴ νέα κυβέρνηση, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης ἐπισημαίνει τὸν προβληματισμό του γιὰ τὸ θέμα λέγοντας χαρακτηριστικά: “Ὡς Ἐκκλησία Κρήτης εἴμαστε στεναχωρημένοι καὶ προβληματισμένοι γιὰ τὴν περαιτέρω αὔξηση τῆς φορολογίας. Θεωροῦμε ὅτι εἶναι ἀδικία, γιατί μέχρι σήμερα καὶ ἐμεῖς, ὅπως ὀφείλουμε ἄλλωστε, καταβάλλουμε κανονικά τούς φόρους στὸ κράτος καὶ ξαφνικὰ ἐπίκειται τριπλασιασμὸς τῆς φορολογίας αὐτῆς. Καταβάλλουμε κανονικά τούς φόρους, ποὺ μᾶς ἀναλογοῦν, ὅπως ὅλα τά Νομικὰ Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Ἀναρωτιόμαστε λοιπόν, γιατί νὰ ἐπέλθει αὐτὸς ὁ τριπλασιασμὸς τῆς φορολογίας; Ἐμεῖς ὅπως εἴπαμε καὶ στὴν ἁρμόδια ὑπουργὸ Παιδείας, Διὰ βίου μάθησης καὶ Θρησκευμάτων κ. Ἄννα Διαμαντοπούλου, κατὰ τὴν πρόσφατη συνάντησή μας στὴν Ἀθήνα, δὲν εἴμαστε ἐπιχειρήσεις. Κατανόησε ἐπίσης, ὅ,τι ἰσχύει γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας νὰ ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης καὶ τώρα περιμένουμε νὰ δοῦμε πότε θὰ ἐπιτευχθεῖ αὐτό».

ΙΕΡΟΝ ΛΕΙΨΑΝΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΔΙΟΝΥΣΙΟΝ ΔΙΟΝΥΣΟΥ

Τὴν ἐξαιρετικὴ εὐλογία νὰ ἔχει πρὸς προσκύνηση ἐπὶ μία ἑβδομάδα, τεμάχιο Ἱεροῦ Λειψάνου τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης, εἶχε ὁ Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίου Διονυσίου, Δήμου Διονύσου Ἀττικῆς. Τὸ Ἱερὸ Λείψανο ἔγινε ἐπίσημα δεκτὸ ἀπὸ τὶς ἀρχὲς καὶ τοὺς ἱερεῖς τῆς πόλεως τὴν Παρασκευὴ 27 Δεκεμβρίου ἐ.ἔ. Ἀπὸ τὴν Κυριακὴ ἕως καὶ τὴν Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου τελέσθηκαν κατανυκτικὲς Ἱερὲς Ἀγρυπνίες μὲ μεγάλη συμμετοχὴ τῶν πιστῶν ἀπὸ τὸν Διόνυσο, τὴν Ἀττικὴ καὶ ἄλλες πόλεις τῆς Ἑλλάδος. Τὸ πρόγραμμα τῶν ἀπογευματινῶν ἀκολουθιῶν περιελάμβανε τὴν τέλεση Ἑσπερινοῦ ἐνῶ κατὰ τὴν 9η μ.μ. ἀκολουθοῦσε τὸ μικρὸ ἀπόδειπνο καὶ οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Ἁγίας, Ὄρθρος, Ἀρτοκλασία καὶ Θεία Λειτουργία ἕως τὴν 2α π.μ. Ἀνύστακτη φρουρὸς δίπλα στὸ Ἱερὸ Λείψανο ἡ μοναχὴ Μαριάμ, ποὺ ἀνήκει στὴν Σιναϊτικὴ ἀδελφότητα καὶ δὲν ἔλειψε καθόλου, ὅσο αὐτὸ ἐτίθετο πρὸς προσκύνηση στοὺς πιστούς. Μάλιστα ἀπὸ τὰ χέρια της, πολλοὶ πιστοί, πῆραν ὡς εὐλογία τὸ δακτυλίδι τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης. Τὴν Παρασκευὴ 4 Δεκεμβρίου ἐ.ἔ. καὶ κατὰ τὴν 12η μεσημβρινὴ

εὐχαρίστησε τὸν Σεβασμιώτατο γιὰ τὴν παραχώρηση τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου, ἀνακήρυξε τὸν Ἀρχιεπίσκοπο κ. Δαμιανὸ ἐπίτιμο Πρόεδρο τοῦ Συλλόγου Ἀνεγέρσεως καὶ τὴν μοναχὴ Μαριὰμ ἐπίτιμο μέλος αὐτοῦ. Παρὼν στὴν τελετὴ ἀποχώρησης ἦταν καὶ ὁ Πρόεδρος τῆς Π.Ο.Ε. κ. Κ. Σαμωνᾶς. Τὸν Δήμαρχο Διονύσου κ. Σπύρο Δαρδαμάνη, ὁ ὁποῖος παραβρέθηκε στὴν τελετὴ ἀναχώρησης τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου ἀλλὰ ἀπεχώρησε – λόγω ἀνειλημμένων ὑποχρεώσεων– πρὶν τὴν ἄφιξη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Δαμιανοῦ, ἐκπροσώπησε ἡ σύζυγός του, κ. Βασιλική. α.κ.

τελέστηκε ἡ ἱερὰ παράκληση πρὸς τὴν Ἁγία Αἰκατερίνη, ψάλθηκαν οἱ Χαιρετισμοί της καὶ ὑπὸ τὴν χαρμόσυνο κρούση τῶν κωδώνων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Διονυσίου ἔγινε ἡ ὑποδοχὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σινᾶ, Φαρὰν καὶ Ραϊθὼ κ. Δαμιανοῦ. Ἀκολούθησε μικρὰ δέηση εὐχαριστίας πρὸς τὸν Κύριό μας. Ὁ Μακαριότατος ἔδωσε εὐχὲς στοὺς παρευρισκόμενους ἱερεῖς καὶ στοὺς πιστούς. Σημείωσε μάλι-

στα τὸ γεγονὸς ὅτι, ὅπως πληροφορήθηκε, εὐσεβεῖς πιστοὶ αἰσθάνθηκαν ἄρρητη εὐωδία ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Λείψανο τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης καὶ αὐτὸ –ὅπως εἶπε– εἶναι μία ἀπόδειξη τῆς παρουσίας της κοντὰ στοὺς ἀγωνιζόμενους ἀδελφούς. Ἐκ μέρους τῆς Ἐνορίας προσφώνησε ὁ κ. Ἀλέξανδρος Καλλιγέρης, Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου Ἀνεγέρσεως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Διονυσίου, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ

Ἀνακοίνωσις

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου κ. Μακάριος, ἀνακοίνωσε ὅτι τὴν Κυριακὴ 13 Δεκεμβρίου τρέχοντος ἔτους θὰ γίνει τὸ 40ήμερο μνημόσυνο τοῦ πατρὸς Εὐσεβίου, στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἁγίου Γεωργίου στὸ Σιδηρόκαστρο, τὸ ὁποῖο θὰ τελέσει ὁ Μακαρ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιος (ὁ ὁποῖος ἦταν καὶ ἀδελφικός του φίλος) μαζὶ καὶ μὲ ἄλλους Μητροπολίτες.

ΕΦΑΡΜΟΣΙΜΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΝ;

Μ

Τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Νομικῆς κ. Νικήτα Ἀλιπράντη

ΕΤΑ ΤΗΝ ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου γιὰ τὸν Ἐσταυρωμένο στὰ σχολεῖα, καλὸ εἶναι νὰ γίνουν μερικὲς διευκρινίσεις καὶ γιὰ τοὺς ἀνησυχοῦντες καὶ γιὰ τοὺς ὑπερμάχους της. Ἡ βασικὴ διευκρίνιση εἶναι ὅτι ἡ ἀπόφαση στηρίζεται σὲ νομικὰ καὶ πραγματικὰ δεδομένα τῆς Ἰταλίας, ποὺ εἶναι τελείως ξένα πρὸς τὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα καὶ ἑπομένως δὲν μπορεῖ, ἐξ ὁρισμοῦ, νὰ ἔχει ἐπιπτώσεις στὸν τόπο μας. Ἡ βασικὴ διαφορὰ ἔγκειται στὸ ὅτι στὴν Ἰταλία ὑπάρχει ἐκ τοῦ νόμου ὑποχρέωση νὰ ἐκτίθεται ὁ Ἐσταυρωμένος στὶς σχολικὲς τάξεις. Αὐτὴ ἐπιβλήθηκε μὲ κρατικὴ πράξη ἤδη ἀπὸ τὸ 19ο αἰώνα. Καὶ ἐπειδὴ ἡ ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία ἔχει ἀπὸ αἰώνων καὶ κρατικὴ ὑπόσταση, τὸ ζήτημα συνδέθηκε μὲ τὶς σχέσεις της μὲ τὸ Ἰταλικὸ κράτος, ποὺ τὴν ἀναγνώρισε ὡς τὴ μόνη ἐπίσημη θρησκεία. Μετὰ τὴν ἐπέμβαση τῶν Ἰταλῶν ἐπαναστατῶν ἔγινε ἕνα διάλειμμα (1871-1929), ἀλλʼ ἐπὶ φασισμοῦ ὁ ἐπίσημος χαρακτήρας της ἀνανεώθηκε καὶ διατηρήθηκε μέχρι τὸ κονκορδάτο τοῦ 1984 ποὺ τὸν κατήργησε, χωρὶς πάντως νὰ καταργήσει τοὺς κρατικοὺς κανόνες, ποὺ ἐπέβαλλαν τὴν σχετικὴ ὑποχρέωση. Ἑπομένως, τὸ δικαστήριο τοῦ Στρασβούργου ἔπρεπε νὰ κρίνει ἐὰν ἡ προβλεπόμενη ἀπὸ κρατικοὺς κανόνες ὑποχρεωτικὴ ἔκθεση τοῦ Ἐσταυρωμένου ἦταν ἀντίθετη μὲ τὴν εὐρωπαϊκὴ σύμβαση δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου. Σὲ μᾶς ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία οὐδέποτε διανοήθηκε νὰ αὐτοανακηρυχθεῖ σὲ κρατικὴ ἐξουσία καὶ νὰ ἀξιώσει νὰ ἀναγνωριστεῖ ὡς τέτοια μὲ τὰ ἐξ αὐτοῦ ἐπακόλουθα. Ὅσο γιὰ τὶς εἰκόνες, ἡ ὕπαρξή τους σὲ κάθε εἴδους ἐσωτερικοὺς χώρους καὶ γραφεῖα, δημόσια καὶ ἰδιωτικά, δὲν ἐπιβλήθηκε ἀπὸ τὸ κράτος. Πρόκειται γιὰ ἔθιμο ποὺ ἔχει δημιουργηθεῖ ἐδῶ καὶ αἰῶνες ἀπὸ τὸν σεβασμὸ πρὸς τὶς εἰκόνες τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν κατοίκων τῆς Ἑλλάδος. Ὅπως εἶναι γνωστὸ γιὰ κάθε ἔθιμο (βλ. π.χ. τὸν μεγάλο νομικὸ H. Kelsen), δὲν εἶναι ἀναγκαῖο νὰ ἔχουν μετάσχει στὴ διαμόρφωσή του ὅλα ἀνεξαιρέτως τὰ ἄτομα, ποὺ διέπονται ἀπὸ αὐτὸ μετὰ τὴ δημιουργία του. Ἕνα ἄλλο διαφοροποιητικὸ στοιχεῖο σὲ σχέση μὲ τὴ δυτικὴ Εὐρώπη εἶναι ὅτι σὲ μᾶς ἀναρτῶνται εἰκόνες, δηλαδὴ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἢ ἁγίων, καὶ ὄχι ὁ Ἐσταυρωμένος. Ἔγραφε ὁ γάλλος ὀρθόδοξος Olivier Clement (προερχόμενος ἀπὸ σοσιαλιστικὴ οἰκογένεια): «Χριστιανοὶ τῆς Δύσης, γιατί ἔχετε ἀναπαραστήσει παντοῦ τὸν Χριστὸ σὰν πτῶμα, σὰν ἕναν πεθαμένο χωρὶς ἐλπίδα;» (Lʼautre soleil, Stock, 1973, ἑλληνικὴ μετάφραση, ʻὉ ἄλλος ἥλιοςʼ, ἐκδ. Σπορᾶς). Αὐτὸ ἤδη σημαίνει ὅτι ἀποκλείεται ἡ εἰκόνα νὰ προκαλέσει φόβο ἢ ἀποστροφὴ στὰ παιδιά. Ὡς ἁπλὴ ἔκφραση εὐλάβειας, ἡ ὕπαρξη εἰκόνων στὰ σχολεῖα δὲν ὑποβάλλει οὔτε ἔμμεσα, στοὺς μαθητὲς ὁποιαδήποτε ὑποκίνηση ἀποδοχῆς τῆς χριστιανικῆς πίστης ἢ ὁποιαδήποτε ἰδέα προτίμησής της ἔναντι ἄλλων θρησκειῶν ἢ ἔναντι ἔλλειψης θρησκευτικῆς πίστης. Ἔτσι, γενικά, καὶ οἱ μὴ χριστιανοὶ ἢ ἀδιάφοροι γονεῖς καὶ μαθητὲς οὔτε ἐνοχλοῦνται οὔτε θεωροῦν ὅτι προσβάλλεται ἡ ἐλευθερία συνείδησής τους ἢ ὁποιαδήποτε ἄλλη πίστη τους. Ἂν ὑπάρξουν κάποιοι στὴν Ἑλλάδα, ποὺ ἐνοχλοῦνται ἰδιαίτερα ἢ ὀργίζονται ἀπὸ τὴ θέα τῶν εἰκόνων, ἁπλῶς δείχνουν ὅτι ἐμφοροῦνται ἀπὸ ἕνα εἶδος μισαλλοδοξίας, ἀντίστοιχης μὲ ἐκείνης ὁρισμένων φανατικῶν θρησκευόμενων, στάση πού, γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο, δὲν προστατεύεται ἀπὸ τὴν ἐσωτερικὴ ἢ τὴ διεθνῆ ἔννομη τάξη. Διότι προστατεύεται μὲν καὶ ἡ ἀρνητικὴ – θρησκευτικὴ καὶ κάθε ἄλλη – ἐλευθερία (ἐλευθερία νὰ μή...) ἀλλὰ τὸ ζήτημα εἶναι πότε καὶ ὑπὸ ποιὲς προϋποθέσεις αὐτὴ προσβάλλεται. Στὸ θέμα αὐτό, ἡ ἀπόφαση παραπέμπει στὴν ὑπόθεση Young, James and Webster, ποὺ ἀναφερόταν στὴν (ἀρνητικὴ) συνδικαλιστικὴ ἐλευθερία (1981). Στὴν ἀπόφαση αὐτὴ τὸ Δικαστήριο τοῦ Στρασβούργου εἶχε ἀπαιτήσει νὰ ἀσκεῖται σοβαρὴ ἐξαναγκαστικὴ πίεση (contrainte grave) στοὺς ἐργαζομένους, προκειμένου νὰ συνδικαλισθοῦν. Μόνον τότε ἔκρινε – καὶ ἔκτοτε θεωρεῖται – ὅτι θίγεται ὁ ἴδιος ὁ πυρήνας τῆς ἀρνητικῆς ἐλευθερίας καὶ ἑπομένως ὅτι ὑπάρχει προσβολή της. Ἀσκεῖται μία τέτοια καὶ τόση πίεση στοὺς μαθητὲς ἰταλικῶν σχολείων; Εἶναι πολὺ ἀμφίβολο καὶ πάντως στὴν Ἑλλάδα εἶναι βέβαιο ὅτι δὲν ἀσκεῖται. Ἄς μὴ παραβλέπεται ὅτι, ὅπως ἔλεγε ὁ καθηγητὴς ᾽Α. Μάνεσης, οἱ συνταγματικοὶ ἢ οἱ διεθνεῖς κανόνες, ποὺ θεσπίζουν τὴν θρησκευτικὴ ἐλευθερία δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἑρμηνεύονται ἐρήμην τῆς κοινωνικῆς πραγματικότητας. Αὐτὸ ἰσχύει ἄλλωστε γιὰ ὅλα τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου (βλ. W. Hassemer / W. Hoffmann-Riem / J. Limbach, Grundrechte und soziale Wirklichkeit, 1981, ἰδίως σέλ. 39-76). Ἐξάλλου σʼ ἐμᾶς, ἡ ὕπαρξη εἰκόνων σὲ δημόσιους χώρους δὲν συνδέθηκε ποτὲ οὔτε συνδέεται μὲ τὸ σύστημα σχέσεων Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας. Ἀκόμη καὶ ἂν ἐπικρατοῦσε στὴν Ἑλλάδα τὸ λεγόμενο λαϊκὸ (κοσμικὸ) κράτος, αὐτὸ δὲν θὰ εἶχε ὡς συνέπεια τὴν ἀπομάκρυνση τῶν εἰκόνων, δηλαδὴ τὴν κατάργηση ἑνὸς ἐθίμου αἰώνων. Νόμος θὰ μποροῦσε νὰ τὸ καταργήσει; Οὔτε αὐτὸ φαίνεται δυνατό, γιατί, ὅπως γράφει ὁ πρώην Πρύτανης τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Στρασβούργου καὶ Πρόεδρος τῆς Νομικῆς Ὑπηρεσίας τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης καθηγητὴς J. P. Jacque, τὸ σύστημα τοῦ “λαϊκοῦ” κράτους «δὲν πρέπει νὰ ἐπιδιώκει νὰ διαγράψει τὸ παρελθὸν καί, ἂν τὸ κάνει, θὰ προσβάλει τὴν ἐλευθερία συνείδησης τῶν πολιτῶν». Ἀλλὰ ἔχει ἴσως μεγαλύτερη σημασία νὰ συνειδητοποιηθεῖ ὅτι, ὅπως ἔχει δεχθεῖ καὶ τὸ ἰταλικὸ συνταγματικὸ δικαστήριο, ἡ ἴση προστασία τῆς συνείδησης κάθε προσώπου δὲν ἀντιφάσκει μὲ τὴν δυνατότητα μιᾶς διαφορετικῆς νομικῆς ρύθμισης τῶν σχέσεων μεταξὺ κράτους καὶ τῶν διαφόρων θρησκειῶν. Ἰδίως ὅταν πρόκειται γιὰ χῶρες, ὅπως ἡ Ἑλλάδα, μὲ θεμελιακὰ διαφορετικὴ θρησκευτικὴ ἱστορία ἀπʼ αὐτὴν τῆς Δύσης, ὁ ἀπόλυτος χριστιανικὸς ἀποχρωματισμὸς τοῦ κράτους κατὰ τὸ γαλλικὸ “λαϊκὸ” πρότυπο δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ὡς ἀπαραίτητος ἐκσυγχρονισμὸς ἀλλὰ μᾶλλον ὡς ἀθεμελίωτη εὐθυγράμμιση μὲ ἀλλότρια πρότυπα. Καὶ πάντως ἡ ἀπομάκρυνση τῶν εἰκόνων ἀπὸ τοὺς δημόσιους χώρους, ἄσχετα ἀπὸ τὴν νομιμότητά της, θὰ ἔπαιρνε τὸν χαρακτήρα ἐπιβολῆς ἑνὸς μέτρου ἐνάντια στὴ θέληση τῶν πολλῶν χωρὶς αὐτὸ νὰ δικαιολογεῖται ἀπὸ ὁποιαδήποτε προσβολὴ τῆς ἐλευθερίας τῶν ὀλίγων.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ Ι. Μ. ΛΑΓΚΑΔΑ Μετὰ τὴν κοίμησιν τοῦ Μητροπολίτου Σπυρίδωνος

Τήν 4ην Δεκεμβρίου ἐκοιμήθη ὁ Μητροπολίτης Λαγκαδᾶ κυρός Σπυρίδων. Ἡ εἴδησις τῆς κοιμήσεώς του ἐπροκάλεσε συγκίνησιν εἰς τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, τό ὁποῖον ἐγνώριζεν ὅτι κατά τά δύο τελευταῖα ἔτη ὁ Ποιμενάρχης του εἶχε προσβληθῆ ἀπό ἀνίατον ἀσθένειαν καί ἔδιδε κυριολεκτικῶς τήν «μάχην» ἀξιοπρεπῶς καί ἐν προσευχῇ. Τό σκήνωμα τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου ἐξετέθη εἰς λαϊκόν προσκύνημα εἰς τόν Μητροπολιτικόν Ἱερόν Ναόν τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Λαγκαδᾶ. Τήν Κυριακήν 6ην Δεκεμβρίου, ἀμέσως μετά τό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, ἔγινε περιφορά τοῦ σκηνώματος τοῦ ἐκδημήσαντος, εἰς τήν πόλιν τοῦ Λαγκαδᾶ καί τήν 3ην μεσημβρινήν ἐψάλη ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία εἰς τόν Μητροπολιτικόν Ἱ. Ναόν Ἁγίας Παρασκευῆς, προεξάρχοντος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου. Ὁ Νομάρχης Θεσσαλονίκης κ. Παναγιώτης Ψωμιάδης, πληροφορηθείς τήν κοίμησιν τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Λαγκαδᾶ, ἐδήλωσε τά ἑξῆς:

«Ἐκφράζω τὰ θερμά μου συλλυπητήρια γιὰ τὴν Κοίμηση ἑνὸς γενναίου ἐκκλησιαστικοῦ ἀνδρὸς, ποὺ διαποίμανε μὲ παρρησία ἐπὶ σα-

ράντα καὶ πλέον χρόνια τό φιλόχριστο λαὸ τῆς Μητροπόλεως Λαγκαδᾶ. Ὁ Μακαριστὸς Σπυρίδωνας ὑπῆρξε ἀναμφισβήτητα μιὰ καταπληκτικὴ προσωπικότητα, ἕνας ἄνθρωπος τῶν ἔργων καὶ ὄχι τῶν λόγων, μιὰ σεβάσμια μορφὴ, ποὺ δὲν δίσταζε νὰ καταθέσει τὴν ἄποψή του, νὰ συγκρουστεῖ, ταράζοντας πολλὲς φορὲς τὰ λιμνάζοντα νερά. Αἰωνία του ἡ μνήμη».

Τοποτηρητής εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Λαγκαδᾶ ὡρίσθη ὁ Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ, Ἁγ. Ὄρους καί Ἀρδαμερίου κ. Νικόδημος.

Βιογραφικά στοιχεῖα Παραθέτομεν τό βιογραφικόν του σημείωμα τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου, ὡς αὐτό εἶναι καταχωρισμένον εἰς τά «Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας». Αὐτό ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Λαγκαδᾶ κ. Σπυρίδων (Σωτήριος Τραντέλλης) ἐγεννήθη τῷ 1926 ἐν Θεσσαλονίκῃ. Ἐσπούδασεν εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν Α.Π.Θ. Διάκονος καί πρεσβύτερος ἐχειροτονήθη τῷ 1952. Ὑπηρέτησεν ὡς καθηγητής τῶν θρησκευτικῶν εἰς τήν Μέσην Ἐκπαίδευσιν, ὡς Στρατιωτικός Ἱε ρεύς, ὡς ἡγούμενος τῆς Ἱ.Μ. Ἁγίας Θεοδώρας Θεσσαλονίκης καί ὡς Ἱεροκήρυξ καί Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κασσανδρείας. Μητροπολίτης Λαγκαδᾶ ἐχειροτονήθη τήν 26.6.1967».