030

‫ﻫﻨـﺮي زﻳﺒـﺎ و ﭘﺎك اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛـﻮﺑﻨـﺪه ﺳـﺮﻣﺎﻳﻪ داري‬ ‫ﻣـﺪرن و ﻛﻤـﻮﻧﻴﺴـﻢ ﺧـﻮن آﺷـﺎم و ﻧـﺎﺑـﻮد ﻛﻨﻨـﺪه اﺳﻼم‬ ‫رﻓـﺎه و ﺗﺠﻤﻞ‪ ,‬اﺳﻼم اﻟﺘﻘﺎط‪ ,‬اﺳﻼم ﺳﺎزش و ﻓـﺮوﻣﺎﻳﮕـﻲ‪,‬‬ ‫اﺳﻼم ﻣـﺮﻓﻬﻴـﻦ ﺑـﻲ درد و در ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ اﺳﻼم آﻣﺮﻳﻜﺎﻳـﻲ‬ ‫ﺑﺎﺷـﺪ‪ ...‬ﻫﻨﺮ در ﺟﺎﻳﮕﺎه واﻗﻌﻲ ﺧﻮد‪ ,‬ﺗﺼﻮﻳﺮ زاﻟﻮﺻﻔﺘﺎﻧﻲ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻣﻜﻴﺪن ﺧـﻮن ﻓﺮﻫﻨﮓ اﺻﻴﻞ اﺳﻼﻣﻲ‪ ,‬ﻓﺮﻫﻨﮓ‬ ‫اﻣﺎم ﺧﻤﻴﻨﻲ )ره(‬ ‫ﻋﺪاﻟﺖ و ﺻﻔﺎ ﻟﺬت ﻣـﻲ ﺑﺮﻧـﺪ‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﻴﻨﮕﺎرد ﻛﻪ »ﺟﺪاﻳﻲ دﻳﻦ از ﺳﻴﺎﺳﺖ« ﺗﻔﻜﺮي‬ ‫اﺳﺖ ﺧﺎص اﻳﻦ ﻋﺼﺮ‪ ،‬در اﺷﺘﺒﺎه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ و ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﻛﻪ‬ ‫اﻳﻨﺠﺎ )ﻛﺮﺑﻼ( ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﻧﻴﻢ ﻗﺮﻧﻲ ﭘﺲ از ﺣﺠﻪ اﻟﻮداع ﻫﻤﺎن اﻧﮕﺎر‬ ‫ﺑﺎﻃﻞ ﺣﺎﻛﻢ اﺳﺖ‪ .‬ﺣﻜﺎم ﺟﻮر را در ﻫﻤﻪ ﻃﻮل ﺗﺎرﻳﺦ ﭼﺎره‬ ‫اي ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ آﻧﻜﻪ داﻋﻴﻪ دار اﻳﻦ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻧﻪ‪،‬‬ ‫ﻣﺮدم ﻓﻄﺮﺗ‪ Ĥ‬ﭘﻴﺸﻮاﻳﺎن دﻳﻦ را ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻲ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ و‬ ‫ﺣﻖ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻓﺘﺢ ﺧﻮن – ﺷﻬﻴﺪ ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺗﻀﻲ آوﻳﻨﻲ‬

‫ﺧﺪا را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﮔﺮداﻧﻴﺪ‬ ‫اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺻﺮﻓﺎً ﺣﺎوي ﻧﮕﺎه ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺑﻪ ﻣﻘﻮﻟﻪ اي ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺑﻮده و ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻴﭻ روي‪ ،‬در ﭘﻲ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻣﺴﺎﺋﻞ اﻣﻨﻴﺘﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫دارﻳﻢ »ﻣﺪرن« ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ‪ .‬ﺑﻪ زودي ﻣﺎ را ﻫﻢ در ﺟﺮﮔﻪ ي ﻣﻤﺎﻟﻚ‬ ‫ﻣﺘﻤﺪن راه ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد‪ .‬ﺗﻼش ﻫﺎ دارﻧﺪ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ از‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ »ﻣﺪرن« ﺷﻮﻳﻢ وﻟﻲ »دﺳﺖ ﻫﺎي ﭘﻴﺪا و‬ ‫ﭘﻨﻬﺎن«‪ ،‬ﻣﺎﻧﻊ از اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﺑﺰرگ ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫آري‪ ،‬ﻣﺎ دارﻳﻢ ﻣﺪرن ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ و ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﻫﺮ روز ﺑﻴﺶ از‬ ‫دﻳﺮوز‪ ،‬آﺷﻜﺎر ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻧﻪ‪ .‬اﺷﺘﺒﺎه ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺻﺤﺒﺖ از‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و ﺧﻮدرو و ﺧﻴﺎﺑﺎنِ ﻣﺪرن ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻛﺎر از اﻳﻨﻬﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ .‬ﻧﻤﺮه‬ ‫ي ﻗﺒﻮﻟﻲ را ﻫﻢ در اﻳﻦ ﻣﻮارد ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻳﻢ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ‪ ،‬ﻳﻚ ﻣﺮﺣﻠﻪ »ﭘﻴﺶ«‬ ‫رﻓﺘﻪ اﻳﻢ‪ .‬اﻣﺮوز‪ ،‬ﺻﺤﺒﺖ از »ﺧﺪاي ﻣﺪرن« اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪاﻳﻲ ﻛﻪ »ﻫﺴﺖ«‬ ‫و »ﻧﻴﺴﺖ«‪ .‬ﺧﺪاﻳﻲ ﻛﻪ »ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ« و »ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﺪ«‪ .‬ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ اﻳﻦ‬ ‫»ﺧﺪا«‪ ،‬از ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ‪ ،‬ﺗﺨﻢ ﻫﺎﻳﻲ را ﻛﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ و اﻣﺮوز دارﻳﻢ‬ ‫ﻣﻴﻮه ﻫﺎﻳﺶ را ﻣﻲ ﭼﻴﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻮدﻳﻢ ﻛﻪ ﻛﻼﻧﺸﻬﺮﻫﺎي ﻣﺪرن اروﭘﺎﻳﻲ و آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ‪ ،‬ﺗﻮﺳﻂ‬ ‫ﻫﺰاران دﺳﺘﮕﺎه دورﺑﻴﻦ ﻣﺪارﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و ﻫﻴﭻ زاوﻳﻪ‬ ‫اي‪ ،‬از دﻳﺪ اﻳﻦ دورﺑﻴﻦ ﻫﺎ ﻣﺨﻔﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻓﺮوﺷﮕﺎﻫﻬﺎ‪ ،‬ﻣﻌﺎﺑﺮ‪،‬‬ ‫ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻋﻤﻮﻣﻲ و ﺧﻼﺻﻪ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻛﻪ ردﭘﺎﻳﻲ از ﺑﻨﻲ ﺑﺸﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺤﺖ‬ ‫ﻛﻨﺘﺮل ﭼﺸﻤﺎنِ ﭼﻨﺪﺑﻌﺪي دورﺑﻴﻦ ﻫﺎﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ داﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﻮاﻇﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ دﺳﺖ از ﭘﺎ ﺧﻄﺎ ﻧﻜﻨﻨﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﻗﻄﻌﺎً ﭼﻨﺪ‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﮔﺰارش ﺗﺨﻠﻔﺸﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮﻳﻦ ﮔﺸﺖ ﭘﻠﻴﺲ ﻣﻨﻌﻜﺲ‬ ‫ﺷﺪه و ‪ ...‬ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻫﺎ‪ ،‬آﻫﻲ از ﻧﺎي درون ﻛﺸﻴﺪه و ﻣﻲ‬ ‫ﮔﻔﺘﻴﻢ‪» :‬ﻋﺠﺐ ﭘﻠﻴﺲ ﻣﻘﺘﺪري! ﻋﺠﺐ ﺷﻬﺮ ﻣﺪرﻧﻲ! ﭼﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻣﺎ ﻫﻢ از‬ ‫اﻳﻦ دورﺑﻴﻦ ﻫﺎ داﺷﺘﻴﻢ!«‪.‬‬ ‫و ﺣﺎﻻ‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻢ از اﻳﻦ دورﺑﻴﻦ ﻫﺎ دارﻳﻢ‪ .‬ﻫﺮ روز ﻫﻢ دارﻳﻢ ﻛﺎﻣﻠﺸﺎن ﻣﻲ‬ ‫ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎ »ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژي« روز ﻫﻢ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ روﻳﻢ‪ .‬ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻫﻢ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ‬ ‫ي رﺳﺎﻧﻪ ي ﻣﻠﻲ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﮔﺬرﮔﺎﻫﻬﺎ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻪ دورﺑﻴﻦ‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮدم ﻫﻢ دارﻧﺪ ﻣﻲ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ »دورﺑﻴﻦ« را ﺑﻪ رﺳﻤﻴﺖ‬ ‫ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬ﻣﻲ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ ﻛﻪ »دورﺑﻴﻦ« دارد ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪﺷﺎن‪ .‬ﻛﻮدﻛﺎن ﻫﻢ از‬ ‫ﻫﻤﺎن روز ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬آﻣﻮزش ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ »دورﺑﻴﻦ« اﺣﺘﺮام‬ ‫ﺑﮕﺬارﻧﺪ و ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ او‪ ،‬ﻣﺮاﻗﺐ رﻓﺘﺎر ﺧﻮد ﺑﺎﺷﻨﺪ‪» .‬ﺷﻬﺮوﻧﺪانِ‬ ‫ﺑﺎﻛﻼس« ﻫﻢ ﻟﺬت ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﺷﻬﺮي ﺑﺎ ﺻﺪﻫﺎ دﻛﻞ دورﺑﻴﻦ دار‬ ‫دارﻧﺪ‪ .‬ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻫﻢ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ »ﻣﺮﻛﺰ ﻛﻨﺘﺮل« دارﻧﺪ‪...‬‬ ‫***‬ ‫ﺗﺎ دﻳﺮوز‪ ،‬در ﻧﻘﻄﻪ اي اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻳﻢ و ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻴﻢ »ﺧﺪا‪ ،‬ﻫﺮ ﻛﺎري را‬ ‫ﻛﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ«‪» ،‬ﭼﺸﻤﺎن ﺧﺪا‪ ،‬ﺑﻴﻨﺎﺗﺮﻳﻦ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﺳﺖ«‪ .‬ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺮدم ﻣﻲ آﻣﻮﺧﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ در ﺧﻠﻮت ﻫﻢ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﮔﻨﺎه ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﭼﺮا ﻛﻪ‬ ‫ﻫﻴﭻ زاوﻳﻪ اي از دﻳﺪ ﺧﺪا ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﺮ در و دﻳﻮار ﺷﻬﺮِ اﻧﻘﻼﺑﻲ‪،‬‬ ‫ﻛﻠﻴﺸﻪ ﻛﺮده ﺑﻮدﻳﻢ ﻛﻪ »ﻋﺎﻟَﻢ ﻣﺤﻀﺮ ﺧﺪاﺳﺖ‪ ،‬در ﻣﺤﻀﺮ ﺧﺪا‬ ‫ﻣﻌﺼﻴﺖ ﻧﻜﻨﻴﺪ«‪ .‬ﺧﻼﺻﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ را ﻫﺸﺪار ﻣﻲ دادﻳﻢ ﻛﻪ »ﺧﺪا دارد ﻣﻲ‬ ‫ﺑﻴﻨﺪ«‪ .‬و اﻣﺮوز ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي رﺳﻴﺪه اﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻴﻢ »دورﺑﻴﻦ ﻫﺎ‬ ‫ﺛﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻮاﻇﺐ ﺣﺮﻛﺎت ﺧﻮد ﺑﺎﺷﻴﺪ«‪ .‬ﺗﺎ دﻳﺮوز‪ ،‬از »ﺗﺮس ﺧﺪا«‬ ‫ﺗﺨﻠﻒ ﻧﻤﻲ ﻛﺮدﻳﻢ و اﻣﺮوز از »واﻫﻤﻪ ي ﺟﺮﻳﻤﻪ«‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺣﺮﺑﻪ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﻣﺎ را »ﻗﺎﻧﻮﻧﻤﺪار« ﺳﺎزد‪.‬‬ ‫آﻗﺎﻳﺎن ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ از ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺗﺎ ﺷﻬﺮﻫﺎي‬ ‫ﻣﺪرن ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ ﻛﻨﺘﺮل ﻣﺮدم را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﻟﺐ و ﻟﻮﭼﻪ ﺷﺎن آب ﻣﻲ اﻓﺘﺪ‪ .‬درﺳﺖ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﻴﺎﺣﺎن ﻋﻬﺪ ﻗﺠﺮ‪.‬‬ ‫ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ در ﻗﺒﺎل ﺗﻤﺎم ﺳﺎﻟﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﺮاي »ﺧﺪاﺑﺎور« ﺑﺎر‬ ‫آوردن ﻣﺮدم ﻣﺠﺎﻫﺪت ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺨﮕﻮ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ‬ ‫اﻧﺪ »ﺧﺪا« را در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻨﺪ و از اﻳﻦ روي‪ ،‬دﺳﺖ ﺑﻪ داﻣﺎن‬ ‫»ﭼﺸﻢ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ« ﺷﺪه اﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ روز از ﺳﻬﻢ ﺧﺪا در زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ‬ ‫ﻛﺎﻫﻨﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺮ ﺳﻬﻢ اﺳﺒﺎب دﻳﺠﻴﺘﺎل ﻣﻲ اﻓﺰاﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ‪ ،‬ﺑﺮﭼﺴﺐ ﻫﺎي اﻟﺼﺎﻗﻲ ﺧﻮد را اﻋﻼم ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ زﻳﺎده ﺑﻪ‬ ‫زﺣﻤﺖ ﻧﻴﻔﺘﻴﺪ‪ » :‬ﻣﺎ ﻧﻤﻲ داﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺷﻬﺮ ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ«‪» .‬ﻣﺎ ﻧﻤﻲ‬ ‫داﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ‪ ،‬زﻳﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ«‪» .‬ﻣﺎ ﻧﻤﻲ داﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ي آدﻣﻬﺎ‬ ‫»ﺧﻮب« ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ«‪ » .‬ﻣﺎ‪ ،‬ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺳﺮﻣﺎن ﻧﻤﻲ ﺷﻮد«‪ » .‬ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻧﻤﻲ‬ ‫داﻧﻴﻢ ﻛﻪ در ﻗﺮن ‪ 21‬زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ«‪.‬‬ ‫اﺻﻼً ﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﻧﻤﻲ داﻧﻴﻢ‪ .‬ﺧﺪا را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﮔﺮداﻧﻴﺪ!!‬

‫‪http://asretadbir.blogfa.com‬‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻣﺘﻨﻲ را ﻛﻪ دﻳﺮوز در ﺑﺮﺧﻲ داﻧﺸﻜﺪه ﻫﺎي‬ ‫داﻧﺸﮕﺎه ﭘﺨﺶ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ از ﻣﻔﺎﺧﺮ ﻛﺸﻮرﻣﺎن ﻃﺮﻓﺪاري ﻛﺮد‬ ‫را دﻳﺪه ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﻓﺮادي ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ‪ ,‬ﻓﺮوغ‬ ‫ﻓﺮﺧﺰاد و ﺻﺎدق ﻫﺪاﻳﺖ را ﻣﻔﺎﺧﺮ ﻣﻠﻲ داﻧﺴﺘﻪ و ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ‬ ‫اﻓﺮاد را ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﺤﻜﻮم ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻠﺖ اﻧﺘﺸﺎر آن ﻫﻢ ﺑﺪﻟﻴﻞ‬ ‫ﺑﺮﮔﺰاري دو ﺟﻠﺴﻪ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﭘﻴﺎم ﻓﻀﻠﻲ ﻧﮋاد در داﻧﺸﻜﺪه ﻫﺎي‬ ‫اﻟﻬﻴﺎت و ﻋﻠﻮم ﭘﺎﻳﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ دو ﺟﻠﺴﻪ ﻓﻀﻠﻲ ﻧﮋاد‬ ‫ﺑﺎ اﺳﺘﻨﺎد ﺑﻪ ﺟﺮاﻳﺪ زﻣﺎن ﺷﺎه و ﺑﺮﺧﻲ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﺎزﺷﻨﺎﺳﻲ‬ ‫ﺷﺨﺼﻴﺘﻬﺎي ﻣﺰﺑﻮر ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ وي ﺳﺨﻨﺎن‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﺎ اﺳﺘﻨﺎد ﺑﻪ ﻣﻮارد ﻣﻜﺘﻮب ﻣﻄﺮح ﻣﻲ ﻧﻤﻮد ﺟﺎي ﻫﻴﭻ‬ ‫ﺳﺨﻨﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻋﺪه اي ﺑﺎ اﻧﺘﺸﺎر ﻧﺎﻣﻪ ﺳﺮﮔﺸﺎده‬ ‫ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺗﺸﻜﻠﻬﺎي داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ داﻧﺸﮕﺎه ﻓﺮدوﺳﻲ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﺮده‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ ﻓﺮﻳﺎد واﻣﻔﺎﺧﺮا ﺳﺮدادﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻣﻀﺎي‬ ‫ﻃﻴﻒ ﻣﺪرن اﻧﺠﻤﻦ اﺳﻼﻣﻲ داﻧﺸﮕﺎه و اﻧﺠﻤﻨﻬﺎي ﻋﻠﻤﻲ ادﺑﻴﺎت‬ ‫ﻓﺎرﺳﻲ‪ ,‬ﻓﺮاﻧﺴﻪ و ﺗﺎرﻳﺦ درآﻣﺪه ﺑﻮد از داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن و اﺳﺎﺗﻴﺪ‬ ‫ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺳﺎﻛﺖ ﻧﻨﺸﻴﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ در ﺟﻠﺴﺎت آﻗﺎي ﻓﻀﻠﻲ ﻧﮋاد در ﻣﻮرد ﻓﺮﺧﺰاد و‬ ‫ﺷﺎﻣﻠﻮ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻔﺼﻠﻲ ﺑﻴﺎن ﺷﺪ در اﻳﻦ ﻣﻘﺎل ﺑﺎ ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺻﺎدق ﻫﺪاﻳﺖ ﺳﻮاﻻﺗﻲ را ﺧﻄﺎب ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﺰﻳﺰان ﻛﻪ‬ ‫دﻟﺴﻮز ﻣﻔﺎﺧﺮ ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻄﺮح ﻣﻲ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ‪.‬‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻴﻢ ﺑﻄﻮر ﮔﺬرا ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺻﺪاق ﻫﺪاﻳﺖ ﺑﭙﺮدازﻳﻢ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ وي در ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎه‪ 1281‬در ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻮاده اﺷﺮاﻓﻲ و ﻣﺮﺗﺒﻂ‬ ‫ﺑﺎ درﺑﺎر ﻗﺎﺟﺎر ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪ‪ .‬وي ﭘﺲ از اﺧﺬ دﻳﭙﻠﻢ در اﻳﺮان ﺑﺮاي‬ ‫اداﻣﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺑﻪ ﺑﻠﮋﻳﻚ و ﺳﭙﺲ ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﻋﺰام ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺻﺎدق‬ ‫ﻫﺪاﻳﺖ در ﺳﺎل‬ ‫ﺻﺎدق ﻫﺪاﻳﺖ در داﺳﺘﺎن‬ ‫‪ 1307‬ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ‬ ‫ﺑﺎر دﺳﺖ ﺑﻪ‬ ‫»ﻋﻠﻮﻳﻪ ﺧﺎﻧﻢ« ﺑﺎ ﺑﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ‬ ‫ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﻧﺎﻓﺮﺟﺎم‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻦ زوار ﺣﻀﺮت ﺛﺎﻣﻦ‬ ‫ﻣﻴﺰﻧﺪ‪ .‬در ﺳﺎل‬ ‫اﻻﺋﻤﻪ)ع(‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ و‬ ‫‪ 1309‬ﺑﻪ ﺗﻬﺮان‬ ‫ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻧﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ را از اﻳﻦ‬ ‫ﻛﺮد‬ ‫ﻣﺮاﺟﻌﺖ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﮔﺮوه ﻣﻲداﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاﺳﺘﻲ‬ ‫)ﺑﺪون اﻳﻨﮕﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ‬ ‫ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺴﻲ اﻓﺘﺨﺎر‬ ‫ﺗﺤﺼﻴﻼت ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ(‪.‬‬ ‫ﻛﺮد؟ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺮﺳﻴﻢ ﭼﻬﺮه‬ ‫وي ﺑﺎرﻫﺎ در اﻳﺮان‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر زﺷﺖ از ﻳﻚ ﻋﻠﻮﻳﻪ‬ ‫ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻐﻞ داد و‬ ‫ﺑﺴﻴﺎري از ﻋﻘﺎﻳﺪ دﻳﻨﻲ را ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺑﺎﻧﻚ ﻣﻠﻲ‬ ‫اﺳﺘﻬﺰا ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬ ‫در اداره ﻛﻞ‬ ‫ﺗﺠﺎرت ‪ ,‬وزارت ﺧﺎرﺟﻪ و اداره ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﻮده‬ ‫اﺳﺖ ‪ .‬در ﻛﻨﺎر ﻛﺎر ﻧﺸﺮﻳﺎﺗﻲ‪ ,‬ﺑﻌﻨﻮان ﻣﺘﺮﺟﻢ در داﻧﺸﻜﺪه‬ ‫ﻫﻨﺮﻫﺎي زﻳﺒﺎ ﻧﻴﺰ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻛﺮد‪ .‬در ﺳﺎل ‪ 1329‬ﻋﺎزم ﭘﺎرﻳﺲ ﺷﺪ و‬ ‫در ‪ 19‬ﻓﺮوردﻳﻦ ‪ 1330‬در ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﮔﺎز دﺳﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻮدﻛﺸﻲ زد‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ آﺛﺎر وي ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﺮاﺣﺘﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ‬ ‫وي اﺻﻼ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻗﺎﺑﻞ دﻓﺎﻋﻲ ﻧﺒﻮده و ﺑﻠﻜﻪ از ﻣﻨﻈﺮ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ و‬ ‫دﻳﻨﻲ ﻣﺎ‪ ,‬ﻧﻨﮕﻲ ﺑﻴﺶ ﻣﺤﺴﻮب ﻧﻤﻴﺸﻮد‪ .‬ﻫﺪاﻳﺖ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﺑﻖ اﻟﮕﻮي‬ ‫ﻏﺎﻟﺐ ﻋﺼﺮ ﺧﻮد ﻏﺎﻳﺘﻲ دﻳﻦﺳﺘﻴﺰاﻧﻪ دارد‪ ،‬از اﻳﻨﺮو ﺳﻌﻲ او ﺑﺮ آن‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺧﺮاﻓﻪاي ﺑﻨﺎم دﻳﻦ ﻣﺒﺎرزه ﻧﻤﺎﻳﺪ و آن ﺧﺮاﻓﻪﻫﺎ را‬ ‫ﺑﻬﻤﺮاه ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺳﺎزﻧﺪه دﻳﻦ ﻳﻚﺟﺎ ﻛﻨﺎر ﮔﺬارد‪ .‬او ﺑﺪﻧﺒﺎل ﺗﺤﻘﻴﺮ و‬ ‫زداﻳﺶ ﺧﺮاﻓﺎت ﻣﻮﺟﻮد‪ ،‬اﺑﻌﺎد ارزﺷﻤﻨﺪ دﻳﻦ را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﺎد ﺣﻤﻠﻪ‬ ‫ﻣﻲﮔﻴﺮد و ﺑﺎ اراﺋﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮي زﺷﺖ از ﺑﺮﺧﻲ اﻋﻤﺎل ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ‬ ‫ﻣﺮوﺟﻴﻦ و ﻣﺒﻠﻐﻴﻦ دﻳﻦ ﺳﻨﺎرﻳﻮي دﻳﻦزداﻳﻲ را ﺑﻪ اﻛﻤﺎل‬ ‫ﻣﻲرﺳﺎﻧﺪ‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺿﺪ دﻳﻨﻲ او ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان »اﻟﺒﻌﺚ‬ ‫اﻻﺳﻼﻣﻴﻪ ﻓﻲ اﻟﺒﻼد اﻻﻓﺮﻧﺠﻴﻪ« ﺑﻪﺻﻮرت ﺳﻪ ﮔﺰارش و در ﻗﺎﻟﺐ‬ ‫ﻃﻨﺰ در ‪ 1309‬ه‪.‬ش ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ﺗﺤﺮﻳﺮ درآﻣﺪ ﻛﻪ در آن اﺳﻼم را‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺴﺨﺮه ﻣﻲﮔﻴﺮد‪.‬‬ ‫ﻫﺪاﻳﺖ در داﺳﺘﺎن »ﻋﻠﻮﻳﻪ ﺧﺎﻧﻢ« در ‪ 1312‬ه‪.‬ش ﺑﺎ ﺑﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻦ زوار ﺣﻀﺮت ﺛﺎﻣﻦ اﻻﺋﻤﻪ)ع(‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ و ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻧﻲ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ را از اﻳﻦ ﮔﺮوه ﻣﻲداﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاﺳﺘﻲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻛﺴﻲ اﻓﺘﺨﺎر ﻛﺮد؟ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺮﺳﻴﻢ ﭼﻬﺮه ﺑﺴﻴﺎر زﺷﺖ از ﻳﻚ‬ ‫ﻋﻠﻮﻳﻪ ﺑﺴﻴﺎري از ﻋﻘﺎﻳﺪ دﻳﻨﻲ را ﺑﻪ اﺳﺘﻬﺰا ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫در ﻗﺼﻪ وﻟﻨﮕﺎري ﺑﻪ ﺳﺎل ‪ 1323‬ه‪.‬ش‬ ‫ﻣﻮﺿﻮع ﭘﺮاﻫﻤﻴﺖ ﻇﻬﻮر ﺣﻀﺮت ﻣﻬﺪي)ﻋﺞ(‬ ‫را ﻛﻪ از رﻳﺸﻪدارﺗﺮﻳﻦ و ﻣﺘﻘﻦﺗﺮﻳﻦ ﻣﺒﺎﺣﺚ‬ ‫ﺷﻴﻌﻪ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﺎزي ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ در‬ ‫‪ 1324‬ه‪.‬ش ﻛﺘﺎب »ﺣﺎﺟﻲ آﻗﺎ« را ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﻤﺴﺨﺮ آداب و ﺳﻨﻦ‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ‪ .‬اﻳﻦ رﻣﺎن ﺑﺮﮔﺮداﻧﻲ از ﺷﺮاﻳﻂ ﺳﻴﺎﺳﻲ‪،‬‬ ‫اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺳﺎلﻫﺎي اﺑﺘﺪاﻳﻲ دﻫﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﺷﻤﺴﻲ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫آﻳﺎ اﻳﻦ دوﺳﺘﺎن آﺛﺎر ﺻﺎدق ﻫﺪاﻳﺖ را ﺧﻮاﻧﺪه اﻧﺪ و ﻋﻠﻢ ﻃﺮﻓﺪاري‬ ‫از او را در داﻧﺸﮕﺎه ﺑﺮ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ؟ ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺪون ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‬ ‫آﺛﺎر وي )ﻛﻪ ﺑﻌﻴﺪ اﺳﺖ اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ( دﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﻗﺪاﻣﻲ‬ ‫زده اﻧﺪ؟ و اﻧﺘﻈﺎر دارﻧﺪ داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن و اﺳﺎﺗﻴﺪ »ﻣﺘﻌﻬﺪ« از آﻧﻬﺎ‬ ‫ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ!!‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮان از ﻓﺮدي ﭼﻮن ﺻﺎدق ﻫﺪاﻳﺖ ﺑﻌﻨﻮان ﻣﻔﺎﺧﺮ ﻣﻠﻲ‬ ‫ﻳﺎد ﻛﺮد در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ وي در اﺛﺮ ﺿﺪاﺳﻼﻣﻲ ﺧﻮد ﺑﺎ ﻧﺎم »اﻓﺴﺎﻧﻪ‬ ‫اﻓﺮﻳﻨﺶ« ﻛﻪ ﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﺸﻨﺎﻣﻪ)ﺧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﺎزي( درﺳﻪ ﭘﺮده اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﺒﻲ ﻣﻤﻠﻮ از ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن و اﺳﺎس ﺧﻠﻘﺖ ﻣﻲ‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﺪ و ﺑﻪ ﺟﺮأت ﻣﻲ ﺗﻮان ادﻋﺎ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ اﺛﺮ از ﻛﺘﺎب»اﻳﺎت‬ ‫ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ«ﺳﻠﻤﺎن رﺷﺪي ﭼﻴﺰي ﻛﻢ ﻧﺪارد؟‬ ‫ﻃﻴﻒ ﻣﺪرن اﻧﺠﻤﻦ »اﺳﻼﻣﻲ« داﻧﺸﮕﺎه ﻓﺮدوﺳﻲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﺨﺼﻲ‬ ‫را از ﻣﻔﺎﺧﺮ ﻣﻴﺪاﻧﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ اﺳﻼم ﺳﺘﻴﺰ ﻣﺤﺾ ﺑﺸﻤﺎر ﻣﻲ رود ؟‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ دوﺳﺘﺶ ﺻﺎدق ﭼﻮﺑﻚ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻣﻦ ﻫﺪاﻳﺖ را از‬ ‫ﺳﺎل ‪ 1315‬ﺷﻤﺴﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﻛﻪ ﺗﺎزه ازﻫﻨﺪوﺳﺘﺎن ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪،‬‬ ‫او دﺷﻤﻦ ﺷﻤﺎره ﻳﻚ دﻳﻦ اﺳﻼم ﺑﻮد و اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم‬ ‫ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﻫﺎ از رﻫﮕﺬر ﺣﻤﻠﻪ اﻋﺮاب و دﻳﻦ اﺳﻼم ﺑﺮ ﻣﺎ وارد ﺷﺪه‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬او در ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﻧﻮع دﻳﺪﮔﺎه ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﺮ ﻓﻘﻂ‬ ‫ﻳﻚ ﻣﻠﺤﺪ ﺗﻤﺎم‬ ‫از دﻳﺪ ﻫﻨﺮ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﺎﻋﺚ‬ ‫ﻋﻴﺎر ﺑﻮد و ﻋﻼﻗﻪ‬ ‫ﺷﺨﺼﻲ ﻣﻦ ﺑﻪ او‬ ‫ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻛﺎرﻳﻜﺎﺗﻮر ﻫﺎي‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺎﺷﻲ از‬ ‫ﻣﻮﻫﻦ از ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ اﺳﻼم ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺟﻴﻪ‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﻋﺪاوﺗﻲ ﺑﻮد‬ ‫ﻫﻨﺮي ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ .‬اﮔﺮ دوﺳﺘﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﻛﻪ او ﺑﺎ دﻳﻦ اﺳﻼم‬ ‫ﻣﺘﻮن ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﻓﻘﻂ از دﻳﺪ‬ ‫داﺷﺖ…« )ﭼﻮﺑﻚ‪،‬‬ ‫ادﺑﻲ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻨﺪ ﺳﻠﻤﺎن رﺷﺪي‬ ‫‪ ،‬ﺳﻔﺮ ﻣﺎزﻧﺪران‪،‬‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺸﻮد ﺟﺰو ﻣﻔﺎﺧﺮ!! در‬ ‫دﻓﺘﺮ ﻫﻨﺮ ‪ ،‬ﭼﺎپ‬ ‫اﻣﺮﻳﻜﺎ‪ ،‬ش ‪ ،6‬ص‬ ‫ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻫﻨﺮ اﮔﺮ در ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫‪.(680‬‬ ‫ﺗﻌﺎﻟﻲ اﻧﺴﺎن ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻋﻴﻦ ﺑﻲ‬ ‫ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ اﺛﺮ از‬ ‫ﻫﻨﺮي اﺳﺖ‪.‬‬ ‫آﺛﺎر ﺻﺪق ﻫﺪاﻳﺖ‬ ‫را ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ اﻋﺘﺮاف ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ وي ﻳﻚ ﺷﺨﺼﻴﺖ‬ ‫ﺿﺪدﻳﻦ و از ﺳﻮﻳﻲ ﭘﻮچ ﮔﺮا ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬آﺛﺎر او ﻛﻪ اﻧﻌﻜﺎس روح‬ ‫و روان ﻧﺎﻣﺘﻌﺎدل وي ﺑﻮده اﺳﺖ ﻣﻤﻠﻮ از ﺗﻔﻜﺮات ﻧﻬﻴﻠﻴﺴﺘﻲ و‬ ‫ﻳﺎس آور ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آﻳﺎ ﻫﺪاﻳﺖ را ﻣﻲ ﺗﻮان ﺟﺰو ﻣﻔﺎﺧﺮ داﻧﺴﺖ در‬ ‫ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ وي ﺑﺮ اﺛﺮ اﻳﻦ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﭘﻮچ ﮔﺮاﻳﺎﻧﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻛﺸﻲ‬ ‫ﻣﻲ زﻧﺪ؟ آﻳﺎ داﻧﺸﺠﻮ ﺑﺎﻳﺪ از ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺴﻲ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ؟‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﻋﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﺗﺤﻠﻴﻞ ازﺧﻮدﻛﺸﻲ ﻫﺪاﻳﺖ‪ ،‬ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ دﻛﺘﺮ‬ ‫ﻋﻠﻲ ﺷﺮﻳﻌﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ‪» :‬اﺻﻮﻵ ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ اي دردﻫﺎي ﺧﺎص ﺧﻮد‬ ‫را دارد‪ .‬ﻣﺜﻶ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻮرژوازي اﻳﺮان ﻛﻪ از اﺷﺮاف ﻗﺪﻳﻤﻲ اﻳﺮان‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ را ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺻﺎدق ﻫﺪاﻳﺖ ﻳﻜﻲ از اﻧﻬﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻪ از‬ ‫اﺷﺮاف ﻗﺪﻳﻤﻲ و ﻣﻼﻛﻴﻦ و ﺧﻮاﻧﻴﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ‬ ‫»ﺑﻮرژوا« ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﺷﺮاﻓﻴﺖ ﻛﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺑﻮرژوازي ﻣﻴﺸﻮد ﻳﻚ‬ ‫ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ رواﻧﻲ ﺧﺎص ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ازﻧﻈﺮ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎس‬ ‫و رواﻧﺸﻨﺎس اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺗﻤﺎم ﺗﻠﺦ اﻧﺪﻳﺸﻴﻬﺎ وﺣﺴﺎﺳﻴﺘﻬﺎ در روح‬ ‫ﺻﺎدق ﻫﺪاﻳﺖ زاﻳﻴﺪه رواﻧﺸﻨﺎﺳﻲ ﻃﺒﻘﺎﺗﻲ وي ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ‬ ‫رﻧﺠﻬﺎ و ﻏﻤﻬﺎ‪ ،‬رﻧﺞ ﺑﻲ دردي و ﻣﺮﻓﻬﻲ اﺳﺖ‪ .‬دﻛﺘﺮ ﺷﺮﻳﻌﺘﻲ‬ ‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ دﻻﻳﻞ ﻳﺄس ودﻟﻬﺮه ﻫﺎي ﻓﻠﺴﻔﻲ ﻫﺪاﻳﺖ اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‬ ‫و ﻣﻲ اﻓﺰاﻳﺪ‪…»:‬دﻟﻬﺮه ﻫﺎي ﻓﻠﺴﻔﻲ ﻫﺪاﻳﺖ ﻫﻢ ﻧﺎﺷﻲ از رﻓﺎه‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬رﻓﺎه ﻳﻚ ﭘﻮﭼﻲ اﺳﺖ… زﻧﺪﮔﻲ اش ﻫﺪف و ﻣﻌﻨﻲ ﻧﺪارد‪.‬‬ ‫ﻛﺴﻲ ﻛﻪ رﻓﺎه دارد‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮردار از واﻗﻌﻴﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮد در اﻧﺠﺎم‬ ‫آن واﻗﻌﻴﺖ ﻫﻴﭻ ﺳﻬﻤﻲ ﻧﺪارد‪ .‬دﻳﮕﺮي ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و او ﻣﻲ‬ ‫ﺧﻮرد‪ ،‬ﻛﻪ اﻳﻦ ﻳﻚ راﺑﻄﻪ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ رﻓﺎﻫﻲ ﻛﻪ دارد‬