Tule

Der König von Thule (J. W. Goethe) ἦν δέ τις ἐν Θούλῃ βασιλεὺς μέγας, ὃς περὶ πάντων ἤπιος ἦν θνητοῖσιν, ἔταισι δὲ πιστὸς ἕταιρος. τῷ δὲ γυνὴ περικαλλὲς ὀρέξατο χερσὶ κύπελλον παλλακίς· αὐτὰρ ἐκεῖνος ἐδέξατο, χαῖρε δὲ θυμῷ, καλὸν, χρύσειον, πυμάτην δόσιν· ἣ δ᾽ ἄρα δοῦσα εἰς ᾽Αίδαο δόμους κατεβήσατο, λεῖπε δ᾽ ἄρ᾽ ἥβην. καὶ τό γε χειρὶ λαβὼν θάμ᾽ ἐτέρπετο, πυκνὰ δ᾽ ἐκεῖθεν ἐν θοίναις πίνεσκε, ἰαίνετο τ᾽ ἀμφαφόων μιν ἦτορ· ἀτὰρ θανάτου κοινὸν πέρας ἐγγύθ᾽ ὀισθείς κτήματα πάντ᾽ ἐνὶ θυμῷ ἐπήλυθεν, ὅσσα πέπατο, κτήσεως δ ᾽αὖτε φίλοισιν ἐχάζετο, νεῖμε δὲ δῶρα. οὐ μὴν κεῖνο γ᾽ ἔδωκεν, ἑκὼν δ᾽ ὅ γε λήσετο θυμῷ, ὅς ῥά ποτ᾽ ὑψηλοῖσι καθήμενος ἐν μεγάροισι δαίνυτ᾽ ἐν ἱππεῦσιν, δειδιξάμενος δὲ ἑταίρους ὕστατον ἐγκεράσας πόμα πῖνεν, καί ῥα κύπελλον μάρψας εἰς ἅλα δῖαν ἴαλλεν· τοῦ δ᾽ ἄρ᾽ ἔπειτα αὐτὸς ἀφ᾽ ὑψηλοῖο δόμου πάπταινε πεσόντος ἧος ἁλὸς κατὰ βένθε᾽ ἐδύσατο, κρύψατο δ᾽αὐτό. αὐτὰρ ὃ παπτήνας μιν ἀπὸ τράπεν ὅσσε φαεινώ γιγνώσκων κατὰ θυμὸν ὃ πινεμεν οὐκέτ᾽ ἔμελλεν.

5

10

15

20