Post 2

‫‪:‬ﻋﮑﺱ ﻓﻭﺭﯼ! ‪ -‬ﮐﺘﺎﺏ ﺘﺎﺯﻩ ﻤﻥ‬

‫‪Page 1 of 6‬‬

‫ﻋﮑﺲ ﻓﻮری!‬

‫داﺳﺘﺎﻧﻬﺎ‪ ...‬و ﻧﮕﺎﻩ ﻓﻮرﯼ ﺑﺮﻗﯽ ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﻣﺠﺎﺑﯽ ﺑﻪ ادﺑﻴﺎت و هﻨﺮ‪:‬‬

‫ﮐﺘﺎب ﺗﺎزﻩ ﻣﻦ‪:‬‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ﻧﺨﺴﺖ‬ ‫ﭘﺴﺖ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮏ‬ ‫ﺁرﺷﻴﻮ وﺑﻼگ‬

‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ‪:‬‬

‫ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﻣﺠﺎﺑﯽ‬

‫ﻣﻮﺿﻮع ‪:‬‬

‫ادﺑﻴﺎت داﺳﺘﺎﻧﯽ ‪ -‬اﯾﺮاﻧﯽ‬

‫ﭘﻴﻮﻧﺪهﺎﯼ روزاﻧﻪ‬

‫ﻧﻮﺑﺖ ﭼﺎپ ‪:‬‬

‫اول‬

‫ﺑﺎزﻧﮕﺎر‬

‫ﺗﺎرﻳﺦ ﭼﺎپ ‪:‬‬

‫‪١٣٨۵‬‬

‫ﮐﺎﻓﻪ ﺗﻴﺘﺮ‬

‫ﺗﻌﺪاد ﺻﻔﺤﺎت ‪:‬‬

‫‪ ١۶٠‬ﺻﻔﺤﻪ‬

‫ﺗﺎداﻧﻪ‬

‫ﺷﺎﺑﻚ ‪:‬‬

‫‪964-8564-65-5‬‬

‫ﻗﻴﻤﺖ ‪:‬‬

‫‪ ٢٠٠٠‬ﺗﻮﻣﺎن‬

‫اﻧﺘﺸﺎرات روﺷﻨﮕﺮان و ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت زﻧﺎن‬

‫ﻏﺰﻟﺪاﺳﺘﺎن‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن ﻧﺴﻞ ﭘﻨﺠﻢ‬ ‫ﻣﺮز ﺁﺑﯽ)روزﻧﻮﺷﺖ ﻧﺎﺻﺮﻏﻴﺎﺛﯽ(‬ ‫ﺑﻪ ﺟﺎﯼ روزاﻧﻪ )ﺳﭙﻴﺪﻩ ﺷﺎﻣﻠﻮ(‬ ‫رادﯾﻮ زﻣﺎﻧﻪ‬ ‫ﺟﻦ و ﭘﺮﯼ‬ ‫ﻧﺴﻞ ﭘﻨﺠﻢ‬ ‫هﻔﺘﺎن‬

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﻧﻪ ﻧﺎﻃﻮر دﺷﺖ اﺳﺖ و ﻧﻪ ﺳﺎﻟﻴﻨﺠﺮ‪ ...‬وﻟﯽ ﺷﺒﺎهﺘﻬﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ دارد‪.‬‬

‫ﻗﺎﺑﻴﻞ‬ ‫ﻓﺮوغ ﻓﺮﺧﺰاد‬

‫داﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﺮاﯼ ﺗﻤﺎم هﻮﻟﺪن ﮐﺎﻟﻔﻴﺪهﺎﯼ وﻃﻨﯽ!‬ ‫اﻳﻦ رﻣﺎن ﻓﻘﻂ ﺑﺮاﯼ ﻳﮏ ﻧﻮﺑﺖ ﭼﺎپ و ﺑﺪون اﺳﺘﻔﺎدﻩ از ﺗﺴﻬﻴﻼت ﺣﻤﺎﻳﺘﯽ ﻣﺠﻮز اﻧﺘﺸﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ‬ ‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫روزاﻧﻪ هﺎ‬ ‫هﻨﺮ و ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ‬ ‫از زﺑﺎن دﯾﮕﺮان ‪٢‬‬ ‫ﺳﺨﻦ‬ ‫ﺧﻮاﺑﮕﺮد‬ ‫اﻋﻤﺎق ﺳﻴﺎﻩ ﻣﺮﮐﺐ‬

‫ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﯾﯽ از ﮐﺘﺎب را در اداﻣﻪ ﯼ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺨﻮاﻧﻴﺪ‬

‫ﻣﺠﻠﻪ ﺧﺎﻧﻪ داﺳﺘﺎن‬ ‫ﻧﺎﺗﺎﺷﺎ اﻣﻴﺮﯼ‬ ‫ﺑﻨﺪار‬ ‫ﺣﻀﻮر ﺧﻠﻮت اﻧﺲ‬

‫‪2007/03/04‬‬

‫‪:‬ﻋﮑﺱ ﻓﻭﺭﯼ! ‪ -‬ﮐﺘﺎﺏ ﺘﺎﺯﻩ ﻤﻥ‬

‫‪Page 2 of 6‬‬

‫ﻣﻨﻴﺮو‬ ‫هﻤﻬﻤﻪ‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ‪:٥‬‬ ‫ﻧﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﻘﻂ ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد و هﻴﭻ ﮐﺲ از ﭼﻴﺰﯼ ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ...‬ﻧﻪ ﺑﻪ هﻴـﭻ‬ ‫وﺟﻪ‪ ،‬در اﺻﻞ ﻣــﻦ اوﻟﻴـﻦ ﮐﻠـﻪ ﭘﻮﮐـﯽ ﺑــﻮدم ﮐـﻪ ﺗﺼــﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺑــﻮدم در ﺑــﺎرﻩ اش ﻓﮑــﺮ ﺑﮑﻨـﻢ و رد‬ ‫داﺳﺘﺎن را ﺑﮕﻴﺮم ﺗﺎ از ﺑﻼﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮم ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد ﺳﺮ در ﺑﻴـﺂرم و ﺗــﺎ ﺟـﺎﯾﯽ ﮐـﻪ ﻣﻤﮑــﻦ ﺑﻮد‪،‬ﺑــﺪون‬ ‫ﺗﺮس در ﺑﺎرﻩ ﯼ ﺁن ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﺑﻘﻴﻪ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﻣﺎﻣﻮر ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﯽ هﻢ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮﺷﺎن ﻣـﯽ ﮔﺬاﺷــﺘﯽ‬ ‫و هﻔﺖ ﺷﺐ و هﻔﺖ روز از ﺁب و ﻏﺬا ﻣﺤﺮوﻣﺸﺎن ﻣﯽ ﮐﺮدﯼ ‪،‬ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﮐﻠﻤﻪ اﯼ ﺑﺮوز ﺑﺪهﻨــﺪ‪.‬‬ ‫ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺧﻮدم را در ﺁﯾﻨﻪ ﺑﺮاﻧﺪاز ﮐﺮدم و از ﻗﻴﺎﻓﻪ ﯼ هﺸــﻠﻬﻔﯽ ﮐــﻪ ﺁن روزهــﺎ ﭘﻴــﺪا ﮐــﺮدﻩ ﺑــﻮدم‬ ‫‪،‬ﭼﻨﺪﺷﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﻟﺒﻢ ﺳﻴﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﻣﺜﻞ ﭘﺮﮐﻼغ‪ ،‬دﻣﺎﻏﻢ ﺑﺎدﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ﻋﻴﻨﻬــﻮ ﺧﺮﻃــﻮم ﻓﻴــﻞ و‬ ‫ﻟﻨﮕﻬﺎﯾﻢ دراز ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬اﻧﺪازﻩ ﯼ ﻟﻨﮓ زراﻓﻪ‪ .‬ﯾــﮏ دﻟﻘــﮏ ﺑــﻪ ﺗﻤــﺎم ﻣﻌـﻨﯽ ﺑـﺎ ﭘﺎهـﺎﯼ دراز و ﺷــﻠﻮار‬ ‫ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁن روز هﻔﺘﺎد و ﭘﻨﺞ ﻋﺪد ﺟﻮش ﻗﺰﻣﻴﺖ روﯼ ﺑﻴﻨﯽ و ﻟﺒﻢ ﻇــﺎهﺮ ﺷـﺪﻩ ﺑـﻮد‪ ،‬و ﺗـﺎزﻩ اﯾـﻦ‬ ‫ﻓﻘﻂ ﺟﻮش هﺎﯼ ﻇﺎهﺮﯼ ﺑﻮد ؛ ﺟﻮش هﺎﯼ دﯾﮕﺮﯼ هﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑــﻪ ﭼﺸـﻢ ﻧﻤـﯽ ﺁﻣـﺪ ﺟــﻮش هـﺎﯼ‬ ‫روﺣﯽ ‪،‬ﺟﻮش هﺎﯼ ﻋﺼﺒﯽ ‪ ،‬ﺟﻮش هﺎﯼ ﻗﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺷﺐ و روزم را ﺳﻴﺎﻩ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ‪.‬‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ‪١٤‬و ‪:١۵‬‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻟﻌﻨﺖ ﻓﺮﺳﺘﺎ ﭼﺮا از ﻋﻤﻮ ﻣﺤﺴﻦ ﭼﻴﺰﯼ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮدم ‪،‬ﺁدم ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻐﺰش ﻣﻌﻴﻮب ﺑﺎﺷﺪ ﮐـﻪ‬ ‫از ﮐﺴﯽ ﻣﺜﻞ ﻋﻤﻮ ﻣﺤﺴﻦ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﭙﺮﺳﺪ‪،‬ﻋﻤﻮ ﻣﺤﺴﻦ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺐ ﮐﺎرﯼ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺳﺮ ﮐﺎر‬ ‫ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺁدمهﺎ‪:‬‬ ‫"ﺑﺎﻟﻎ از ﺑﻠﻮغ ﻣﻴﺂد؛ ﯾﻌﻨﯽ ﺳﻴﮕﺎر ﮐﺸﻴﺪن ﺗﻮﯼ ﻣﺴﺘﺮاح‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻔﻪ ﺧﻮن ﮔــﺮﻓﺘﻦ ﻣﻮﻗـﻊ ﺣــﺮف زدن‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮا‪،‬ﺑﻠﻮغ ﯾﻌﻨﯽ‪ ...‬ﻗﺪم ﺁهﺴﺘﻪ رﻓﺘﻦ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﺪرﺳﻪ ﯼ دﺧﺘﺮهﺎ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ دزدﯾﺪن ﻣﺎﺷــﻴﻦ ﺑﺰرﮔــﺘﺮا‬ ‫وﻗﺘﯽ ﺧﻮاب ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻪ اﻧﺪ‪...‬ﺑﺲ ﺷﺪ ﯾﺎ ﺑﺎزم ﺑﮕﻢ؟"‪ ............................‬ﯾﮑﯽ اش هﻤﻴﻦ ﺑﺎﺑﺎ‬ ‫ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻪ ﻧﺒﺶ ﺧﻴﺎﺑﺎن اﺻﻠﯽ ﭘﻴﻨﻪ دوزﯼ داﺷﺖ‪ ....‬ﺁن روز ﮐﻪ ﻣﻦ زﯾﺮﻟﺒﯽ ﻣﻦ و ﻣﻨﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑــﻮدم‬ ‫ﺗﺎ درﺑﺎرﻩ ﺁدم ﺑﺎﻟﻎ از او ﭼﻴﺰﯼ ﺑﭙﺮﺳﻢ‪ ،‬ﭼﻮن ﺗﺎ ﺁن ﻣﻮﻗـﻊ ﮐﺴـﯽ هﻤﭽــﻮ ﭼــﻴﺰﯼ از او ﻧﭙﺮﺳـﻴﺪﻩ ﺑـﻮد‪،‬‬ ‫اول زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﻪ ﻣــﻦ اﻧـﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﭘﺎﺷــﻨﻪ ﯼ ﮐﻔﺸــﯽ را ﮐـﻪ ﻣﺸــﻐﻮل ﺗﻌﻤــﻴﺮ ﺁن ﺑـﻮد روﯼ‬ ‫ﺳﻨﺪان ﮔﺬاﺷﺖ ‪ ،‬ﯾﮏ ﻋﺪد ﻧﻌﻞ اﺳﺒﯽ زﯾﺮ ﮐﻔﺶ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻋﺪد ﻣﻴﺦ ﺗــﻮﯼ ﺳــﻮراﺧﻬﺎﯼ ﻧﻌــﻞ‬ ‫ﭼﭙﺎﻧﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﭼﮑﺶ ﻣﺤﮑﻢ رو ﺳﺮ ﻣﻴﺨﻬﺎ ﮐﻮﺑﻴﺪ‪:‬‬ ‫"ﻣﻴــﺬارﯼ ﺑــﻪ ﮐــﺎرم ﺑﺮﺳــﻢ ﯾــﺎ ﻧــﻪ ﮐــﺮﻩ ﺧــﺮ! ﻣﺜــﻞ ﺁﯾﻨــﻪ ﯼ دق ﻧﺸﺴــﺘﯽ روﺑــﺮوم ﯾــﻪ ﺑﻨــﺪ اﺻــﻮل‬ ‫دﯾﻦ ﺑﭙﺮﺳﯽ؟"‬ ‫ﺣﺎﻻ ﭼﻪ راﺑﻄﻪ اﯼ ﻣﻴﺎن اﺻﻮل دﯾﻦ و ﺁن ﻃﺮز ﺣﺮف زدن ﺑﺎﺑﺎ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺟﻮان ﺗﺎزﻩ ﺳــﺎل وﺟــﻮد‬ ‫داﺷﺖ ﺑﯽ ﺧﻴﺎل‪.‬‬ ‫وﻗﺘﯽ ﺑﺎﺑﺎ ﺣﺴﻴﻦ دﺳﺖ داﺧﻞ ﮐﻔﺶ ﮔﺮداﻧﺪ و ﻧﻮﮎ اﻧﮕﺸﺘﺶ ﺑﻪ ﺗﻴﺰﯼ ﻣﻴﺨﯽ ﺧــﻮرد ﮐـﻪ از ﻃـﺮف‬ ‫دﯾﮕﺮ ﺁن ﺑﻴﺮون زدﻩ ﺑﻮد ‪ ،‬ﺗﺎزﻩ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﺑﺎﺑﺎ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از اﺻﻮل دﯾﻦ ﭼﻴﺰﯼ ﺑــﺎرش ﻧﺒـﻮد ‪ ،‬ﮐــﻪ در‬

‫‪2007/03/04‬‬

‫ﮐﺎرﮔﺎﻩ داﺳﺘﺎن‬ ‫ﺁرﺷﻴﻮ ﭘﻴﻮﻧﺪهﺎﯼ روزاﻧﻪ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ هﺎﯼ ﭘﻴﺸﻴﻦ‬ ‫اﺳﻔﻨﺪ ‪١٣٨٥‬‬ ‫ﺑﻬﻤﻦ ‪١٣٨٥‬‬ ‫ﺁرﺷﻴﻮ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ‬ ‫ﺑﻴﻮﮔﺮاﻓﯽ‬ ‫ﮐﺘﺎب هﺎﯼ ﻣﻦ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﯽ‬ ‫داﺳﺘﺎن ﻣﺎﻩ‬ ‫دﺷﺖ اول‪:‬‬ ‫ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ‬ ‫ﭘﻴﻮﻧﺪهﺎ‬ ‫اﻧﺘﺸﺎرات روﺷﻨﮕﺮان و ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت زﻧﺎن‬ ‫ﺳﺎﯾﺖ ﺳﺨﻦ و ﻧﺸﺮ ﮐﺘﺎب اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮏ اﯾﺮان‬ ‫اﻧﺘﺸﺎرات ﻗﻘﻨﻮس‬ ‫ﮔﺮوﻩ ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ و ﻧﺮم اﻓﺰارﯼ ﺁراد‬

‫‪RSS‬‬ ‫‪POWERED BY‬‬

‫‪BLOGFA.COM‬‬ ‫« اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن‪ ،‬ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪ ،‬ﺗﻮﻧﺲ و اﻟﺠﺰاﻳﺮ‬ ‫ﻣﻴﺰﺑﺎن هﻨﺮهﺎي ﺳﻨﺘﻲ اﻳﺮان‬ ‫« ‪ ٧٠‬ﻣﻮﺿﻮع دﻳﻨﻲ ﺗﻮﺳﻂ آﺎﻧﻮﻧﻬﺎي‬ ‫ﻓﺮهﻨﮕﻲ و هﻨﺮي ﻣﺴﺎﺟﺪ ﻣﻮرد‬ ‫ﭘﮋوهﺶ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد‬ ‫« ﭼﻨﺪ ﺧﺒﺮ آﻮﺗﺎﻩ ﻓﺮهﻨﮕﻲ و هﻨﺮي‬

‫‪:‬ﻋﮑﺱ ﻓﻭﺭﯼ! ‪ -‬ﮐﺘﺎﺏ ﺘﺎﺯﻩ ﻤﻥ‬

‫‪Page 3 of 6‬‬

‫اﺻﻮل ﻧﻌﻠﺒﻨﺪﯼ هﻢ ﺳﺮرﺷﺘﻪ اﯼ ﻧﺪاﺷﺖ!‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ‪:١٦‬‬ ‫ﺗﺎ ﯾﮏ روز ﮐﻪ زﯾﺎدﯼ ﺁﺧﺮﺗﯽ ﺷﺪم و ﮔﺬرم ﺑﻪ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎن ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﺪرﺳﻪ اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﻣﺤﺸـﺮﯼ ﺑﺮﭘـﺎ ﺷــﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد ﺁن ﺳﺮش ﻧﺎﭘﻴﺪا‪،‬ﺑﻮﻟــﺪوزرهﺎﯼ ﺷــﻬﺮدارﯼ اﻓﺘــﺎدﻩ ﺑﻮدﻧــﺪ ﺑــﻪ ﺟــﺎن ﻗﺒﺮﺳـﺘﺎن ﮐﻬﻨـﻪ‪ ،‬هﻤـﻪ ﺟــﺎ را‬ ‫ﺷﺨﻢ ﻣﯽ زدﻧﺪ و زﯾﺮ و رو ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺪرﺳﻪ را ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﮐﻨﻨﺪ!‬ ‫ﭼﺸﻤﺘﺎن روز ﺑﺪ ﻧﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺳﻨﮕﻬﺎﯼ ﺑﺎﻻﯼ ﻗﺒﺮهﺎ ردﯾﻒ ﺑﻪ ردﯾﻒ از ﺟﺎ ﮐﻨــﺪﻩ ﻣـﯽ ﺷــﺪﻧﺪ و اﺳــﺘﺨﻮان‬ ‫ﻣﺮدﻩ هﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد از ﻗﺒﺮ ﺑﻴﺮون ﻣﯽ اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻩ ﺻﻨﻢ ﺑﺎﻧﻮﯼ هﺸﺘﺎد و ﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ‪ ،‬ﺁﻏﺎ ﺳﻠﻄﺎن‬ ‫ﺻﺪ و ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻟﻪ‪ ...‬ﭘﺴﺮ ﭼﻪ ﻣﻨﻈﺮﻩ ﯼ ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰﯼ‪ ،‬از ﻏﺼــﻪ زاﻧﻮهــﺎﯾﻢ روﯼ هـﻢ ﺗــﺎ ﺷــﺪﻩ ﺑــﻮد‪،‬‬ ‫ﻏﺮق دﻧﻴﺎﯼ ﻣﺮدﻩ ﮔﺎن ﺷﺪﻩ ﺑﻮدم ﺷﺎﯾﺪ ﺁن ﺟﻮر ﺗﺴﮑﻴﻦ ﭘﻴﺪا ﺑﮑﻨﻢ‪،‬از زﻧﺪﻩ هﺎ ﮐﻪ ﺑﺨﺎرﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﯽ‬ ‫ﺷﺪ!‬ ‫درﺳﺖ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﯽاﺷــﮑﻢ در ﺁﻣـﺪﻩ ﺑـﻮد و ﻣﺸـﻐﻮل ﺗﻤﺎﺷــﺎﯼ اﻧـﻮاع و اﻗﺴــﺎم ﺟﻤﺠﻤــﻪ و‬ ‫ﺳﻮراخ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻠﻪ ﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬ﯾﮏ ﻣﺮﺗﺒﻪ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ اردﻧﮓ ﺟﺎﻧﺎﻧـﻪاﯼ ﻧــﻮش ﺟــﺎن ﮐــﺮدم‪،‬‬ ‫ﻃﻮرﯼ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﻮﯼ ﯾﮑﯽ از ﻗﺒﺮهﺎﯼ ﺗﻨﮓ و ﺗﺮش ﺟﻠﻮﯼ ﭘﺎﯾﻢ ﺑﻴﻔﺘﻢ‪:‬‬ ‫"ﻣﮕﻪ ﺧﻮدت ﺧﻮاهﺮ ﻣﺎدر ﻧﺪارﯼ‪ ،‬زل زدﯼ ﺑﻪ ﻣﺮدﻩ ﯼ ﻣﺮدم!"‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ‪:١٩‬‬ ‫ﻣﻠﻴﺤﻪ ﺧﺎﻧﻢ روﺳﺮﯼ اش را ﺟﻠﻮ ﺁورد‪ ،‬داﻣﻨﺶ را روﯼ زاﻧﻮ ﮐﺸﻴﺪ‪:‬‬ ‫" ﺧﻮش اوﻣﺪﯼ ﺁﻗﺎ رﺳﻮل‪ ،‬ﭼﺎﯼ واﺳﻪات درﺳﺖ ﮐﻨﻢ ﯾﺎ ﺷﻴﺮﮐﺎﮐﺎﺋﻮ؟"‬ ‫ﮐﻢ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺑﻤﻴﺮم‪ ،‬وﻗﺘﯽ از ﻧﺰدﯾﮏ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﻣﻠﻴﺤﻪ ﺧﺎﻧﻢ اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﻣﻠﻴﺤﻪ ﺧﺎﻧﻢ هﻔــﺖ‬ ‫ﻗﻠﻢ ﺁراﯾﺶ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد و زﯾﺮ ﭘﻴﺮهﻦ ﻧﺎزﮐﺶ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﭙﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬ﻣﺜــﻞ ﺟــﻦ زدﻩ هــﺎ ﺷـﺮوع ﮐـﺮدم ﺑــﻪ‬ ‫ﻟﺮزﯾﺪن‪ ...‬از ﺧﺪا ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺧﻮدش ﺑﻪ دادم ﺑﺮﺳﺪ‪ ...‬ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﯽ ﺿﺮر و ﺑﯽ ﺧﻄــﺮ ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺑﺮﮔــﺮدم‪.‬‬ ‫وﻟﯽ اﻓﺴﻮس ﺧﺪا هﻢ ﮔﻮﺷﺶ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺑﺪهﮑﺎر ﻧﺒﻮد و ﻣﺨﺼﻮﺻﻦ اﻣﺜﺎل ﻣﻠﻴﺤﻪ ﺧﺎﻧﻢ را روﯼ‬ ‫زﻣﻴﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﺎن ﺗﻘﺼﻴﺮ ﮐﺎرش را اﻣﺘﺤﺎن ﺑﮑﻨﺪ!‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ‪:٢٨‬‬ ‫ﯾﻌﻨﯽ راﺳﺘﺶ ﻣﻦ ﺧﻮدم هﻢ ﺑﻪ هﺮ ﻧﻮع ﯾﺎدﮔﻴﺮﯼ از راﻩ ﮐﺘﺎب درﺳﯽ ﻣﺸﮑﻮﮎ ﺑﻮدم و هﻴــﭻ وﻗــﺖ‬ ‫ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدم از روﯼ ﮐﺘﺎب درﺳﯽ ﺑﺸﻮد ﭼﻴﺰﯼ ﯾﺎدﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﭼﻮن از اﺳﺎس ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﯼ ﭘﺮﺗــﯽ ﺑﻮدﻧـﺪ‬ ‫و ﯾﮏ در دﻧﻴﺎ ﺻﺪ در ﺁﺧﺮت ﺑﻪ درد ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺧﻮردﻧﺪ!‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ‪:٤٣‬‬

‫‪2007/03/04‬‬

‫« دوﻣﻴﻦ هﻤﺎﻳﺶ داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ ﺣﻤﺎﻳﺖ‬ ‫از ﻣﺤﺮوﻣﺎن ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪ‬ ‫« ﭼﺎپ ﻋﻜﺲ ﻣﺪﻳﺮﻣﺮآﺰﺣﻔﻆ ﻗﺮﺁنآﺎﺑﻞ‬ ‫ﺑﺠﺎي وزﻳﺮدﻓﺎع ﻃﺎﻟﺒﺎن در‬ ‫رﺳﺎﻧﻪهﺎياﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن‬ ‫« ‪/‬ﺧﺒﺮهﺎﻳﻲ از ﺣﻮزﻩي ﻓﺮهﻨﮓ و‬ ‫ادب‪ /‬اﻃﻼﻋﻴﻪي ﮔﺮوﻩ ﻧﺎﺷﺮان هﺸﺘﺎد‬ ‫درﺑﺎرﻩي ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺎﻩ آﺘﺎب و ‪...‬‬ ‫« ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺻﻔﺎر هﺮﻧﺪي‪ :‬هﻨﺮ‬ ‫رواﺑﻂ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻳﺎﻓﺘﻦ رﻣﺰ ﻧﻔﻮذ در‬ ‫دﻟﻬﺎﺳﺖ‬ ‫« ﺗﺎﺳﻴﺲ رادﻳﻮ ﻣﻌﺎرف اﻧﻘﻼﺑﻲ‬ ‫ﻓﺮهﻨﮕﻲ درﻋﺮﺻﻪ رﺳﺎﻧﻪهﺎ ﺑﻮد‬ ‫« ﻣﻌﺎون وزﻳﺮ وزارت ﻋﻠﻮم ‪١۶٢ :‬‬ ‫ﺗﺸﻜﻞ داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ در داﻧﺸﮕﺎﻩهﺎي‬ ‫اﻳﺮان ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻲآﻨﻨﺪ‬ ‫« ﻣﻌﺎون وزﻳﺮ ‪١۶٢ :‬ﺗﺸﻜﻞ‬ ‫داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ درداﻧﺸﮕﺎﻩهﺎي آﺸﻮر‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻲآﻨﻨﺪ‬ ‫« ﻣﺮاﺳﻢ روﻧﻤﺎﻳﻲ آﺘﺎب "درﻳﺎي‬ ‫ﭘﺎرس" اﺛﺮ "ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ ﻃﻴﺎب" ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪ‬ ‫« رﻳﻴﺲ ﺣﻮزﻩهﻨﺮي ﻓﺎرس‪ :‬ﺗﺎﺳﻴﺲ‬ ‫داﻧﺸﻜﺪﻩ ﺳﻴﻨﻤﺎ در ﻓﺎرس ﺿﺮوري‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫« رﻳﻴﺲ آﻤﻴﺴﻴﻮن ﺁﻣﻮزش ﻣﺠﻠﺲ از‬ ‫ﺣﺬف ﺗﺪرﻳﺠﻲ آﻨﻜﻮر ﺧﺒﺮ داد‬ ‫« رﻳﻴﺲ ﺳﺘﺎد ﻣﺒﺎرزﻩ ﺑﺎ ﻣﻮادﻣﺨﺪر‬ ‫آﺸﻮر‪ :‬اﻋﺘﻴﺎد آﻴﺎن ﺟﺎﻣﻌﻪ را ازهﻢ‬ ‫ﻣﻲﭘﺎﺷﺪ‬ ‫« ﺁﺋﻴﻦ ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ ﻳﺎدﮔﺎر اﻣﺎم ﺧﻤﻴﻨﻲ‬ ‫)رﻩ( در ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ري ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪ‬ ‫« دو هﺰار اﺳﺘﺎد داﻧﺸﮕﺎﻩهﺎي ﺁزاد و‬ ‫دوﻟﺘﻲ ﺑﻪ ﺣﺞ ﻋﻤﺮﻩ ﻣﺸﺮف ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‬ ‫« ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ" هﺎﺷﻢ ﻓﻴﺎض" در ادارﻩ‬ ‫ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫« دوﻣﻴﻦ ﺟﺸﻨﻮارﻩ ﻧﺸﺮﻳﺎت‬

‫‪:‬ﻋﮑﺱ ﻓﻭﺭﯼ! ‪ -‬ﮐﺘﺎﺏ ﺘﺎﺯﻩ ﻤﻥ‬

‫‪Page 4 of 6‬‬

‫اول از هﺮﭼﻴﺰ ﺧﻮاﺳﺘﻢ از ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ رﻋﻨﺎ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﻢ‪ ،‬وﻟﯽ ﺧﻴﻠﯽ زود ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪم‪ .........‬ﯾﻌﻨــﯽ‬ ‫رﻋﻨﺎ ﻃﻮرﯼ راﻩ ﻣﯽ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻦ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ دو رﯾﺎﻟﯽام ﺑﻴﻔﺘـﺪ‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨــﻢ ﺑـﺎ ﭼــﻪ ﻟﻌﺒﺘـﯽ‬ ‫ﻃﺮف ﺑﻮدم‪.‬ﻧﻴﻢ رخ‪،‬ﺗﻤﺎم رخ‪ ،‬ﺑﻐﻞ ﮔﻠﮕﻴﺮ‪،‬ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ‪ ،‬هﻤﻪ ﭼـﻴﺰ ﺑﻴﺴـﺖ ﺑﻴﺴـﺖ ﺑــﻮد و ﺗﻌﺮﯾـﻒ از‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺗﻮﯼ ﺁن ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺴﺎوﯼ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﺮاب ﮐﺮدن او!‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ‪ ٥٧‬و ‪:٦٢‬‬ ‫ﺧﺎﻧﻢ ﺻﺎدﻗﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺮوﯾﯽ در ﻣﺎﺷﻴﻦ را ﺑﺎزﮐﺮد و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺳﻮار ﺷــﺪن ﻣﺎﺷــﻴﻦ را روﺷــﻦ ﮐـﺮد‪،‬‬ ‫ﭘﺴﺮ ﻋﺠﺐ راﻧﻨﺪﻩﯼ ﻣﻌﺮﮐﻪاﯼ! ﻣﺜﻞ ﺁب ﺧﻮردن دﻧﺪﻩ ﻋﻮض ﻣﯽ ﮐﺮد و ﮔﺎز ﻣﯽ داد؛ ﯾﻌﻨﯽ راﺳﺘﺶ‬ ‫ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﻋﺎﺷﻖ زﻧﻬﺎﯾﯽ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁن ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ دﻧﺪﻩ ﻋـﻮض ﻣــﯽ ﮐﺮدﻧــﺪ‪ .......‬و ﻓﮑـﺮ ﻧﮑﻨـﻢ‬ ‫هﻴﭽﻮﻗﺖ از دو ﺗﺎ ﮐﺎر در دﻧﻴﺎ ﺳﻴﺮ ﺑﺸﻮم‪ ،‬ﯾﮑﯽ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺳﻮارﯼ و ﯾﮑـﯽ هــﻢ ﺣــﺮف زدن ﺑـﺎ زﻧﻬـﺎﯼ‬ ‫ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻧﻢ ﺻﺎدﻗﯽ!‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ‪ ٨٣‬و ‪:٨٤‬‬ ‫ﺟﻬﺎن ﭘﺴﺮ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﻮد و ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺐ ﮐﺎرﯼ ﺑــﻪ ﺟــﺰ ﺣﻤـﻞ زﺧﻤﻬــﺎﯼ زﻧــﺪﮔﯽ ﻧﺪاﺷــﺖ‪ ،‬هـﺮ ﭼﻨـﺪ‬ ‫زﺧﻤﻬﺎﯾﺶ ﺧﻮش ﺧﻴﻢ ﺑﻮد‪:‬‬ ‫"ﻣﺮض ﺗﻮ ﮐﻠﺒﯽ ﻣﺴﻠﮑﻴﻪ‪ ،‬ﺧﺮاب ﻣﻴﮑﻨﯽ ﺗﺎ از ﻧﻮ ﺑﺴﺎزﯼ‪،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﺮاب ﮐﺮدن ﭼــﻴﺰﯼ درﺳـﺖ‬ ‫ﻧﻤﻴﺸﻪ!"‬ ‫ﺟﻬﺎن ﺧﻮدش هﻢ ﮐﻠﺒﯽ ﻣﺴﻠﮏ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ اﺧﻼﻗﻴـﺎت ﺻــﺮف‪ ،‬ﯾﻌـﻨﯽ درﺳــﺖ ﮐــﻪ در ﻇــﺎهﺮ اهـﻞ‬ ‫ﺧﺮاﺑﮑﺎرﯼ ﻧﺒﻮد وﻟﯽ ﺧﻮب ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﺑﺤﺮ ﮐﺎرش ﻣﯽ رﻓﺘﯽ اﻏﻠﺐ ﺑﺎ زﯾﺎد ﺧﻮب ﺑﻮدن ﻣﯽ زد هﻤﻪ ﭼﻴﺰ‬ ‫را ﺧﺮاب ﻣﯽ ﮐﺮد!‪ .......‬ﭼﻄﻮر ﺑﮕﻮﯾﻢ‪،‬ﺟﻬﺎن هﻤﻪﯼ ﺧﻮﺑــﯽ هــﺎﯼ دﻧﻴــﺎ را ﻓﻘــﻂ ﺑـﺮاﯼ ﺧــﻮدش ﻣـﯽ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ هﻴــﭻ ﮔـﺮدن ﺷﮑﺴـﺘﻪ ﯼ دﯾﮕـﺮﯼ هــﻢ در اﯾــﻦ دﻧﻴـﺎﯼ درب و داﻏــﺎن ﺑــﻪ‬ ‫اﻧﺪازﻩ ﯼ او ﺧﻮب ﺑﺎﺷﺪ‪!.....‬‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ‪:١٠١‬‬ ‫ﺑﻴﻦ راﻩ راﻧﻨﺪﻩ ﺿﺒﻂ ﺻﻮﺗﺶ را روﺷﻦ ﮐﺮد و ﯾﮏ ﻧﻮار در ﭘﻴﺘﯽ ﺗﻤﺎم ﻋﻴﺎر ﺗــﻮﯼ ﺁن اﻧـﺪاﺧﺖ ﮐـﻪ ﻓﻘــﻂ‬ ‫ﺑﻪ درد ﺁدﻣﻬﺎﯼ ﻣﻨﺤﺮف ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ ،‬ﻣــﻦ ﻣﻴﺨــﻮام از ﺑــﺪن ﻣــﻦ هﻤــﻪ ﻟــﺬت ﺑﺒﺮﻧـﺪ‪!....‬ﻗــﺮ‪ ...‬ﺗــﻮ ﮐﻤــﺮم‬ ‫ﻓﺮاووﻧﻪ ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ ﮐﺠﺎ ﺑﺮﯾﺰم و اﯾﻦ ﺟﻮر ‪ ....‬ﻣﻦ هﻴﭽﻮﻗﺖ ﺳﺮ از ﮐﺎر اﯾـﻦ ﻣــﺮدم درﻧﻴـﺂوردم‪ ،‬ﺻـﺒﺢ ﺗــﺎ‬ ‫ﺷﺐ ﻣﺦ ﺁدم را ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﻣﺜﻞ ﻧﺎﻣﻮس‪ ...‬و اﯾﻦ ﺟــﻮر ﭼﻴﺰهــﺎ ﺗﻴﻠﻴــﺖ ﻣــﯽ ﮐﺮدﻧـﺪ‪ ....‬وﻟـﯽ ﺗـﺎ زﻧـﯽ‬ ‫دﺧﺘﺮﯼ ﭼﻴﺰﯼ ﺳﻮار ﻣﺎﺷﻴﻨﺸﺎن ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﺷﺮوع ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺁن ﻧﻮارهﺎ و از ﺗﻮﯼ ﺁﯾﻨـﻪ‬ ‫ﻃﺮف را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬اهﻠﺶ ﺑﻮد ﯾﺎ ﻧﻪ؟‬

‫‪2007/03/04‬‬

‫داﻧﺸﮕﺎهﻲ ﻣﻨﻄﻘﻪي دو آﺸﻮر در‬ ‫زﻧﺠﺎن ﮔﺸﺎﻳﺶ ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫« رﻳﻴﺲ داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁزاد زﻧﺠﺎن‪ :‬ﻓﺮهﻨﮓ‬ ‫اﺳﻼﻣﻲ ﭼﻬﺮﻩهﺎي درﺧﺸﺎﻧﻲ‬ ‫ﺑﻪﺟﻬﺎن ﻣﻌﺮﻓﻲ آﺮد‬ ‫« ﻧﻴﻜﻮآﺎران ﮔﺘﻮﻧﺪي ‪١٠٠‬هﺰار ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ‬ ‫زﻣﻴﻦ ﺑﻪ داﻧﺸﮕﺎﻩ ﭘﻴﺎمﻧﻮر اهﺪا آﺮدﻧﺪ‬

‫‪:‬ﻋﮑﺱ ﻓﻭﺭﯼ! ‪ -‬ﮐﺘﺎﺏ ﺘﺎﺯﻩ ﻤﻥ‬

‫‪Page 5 of 6‬‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ‪ ١٠۴‬و ‪:١٠٥‬‬ ‫ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﭘﻴﺶ هﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﻬﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ ﻣﻨﺰل ﺁﻗﺎﯼ ﻧﻴﮏ ﻧﻔﺲ‪ ...‬ﯾﮑﯽ از ﺁن ﻓﻴﻠﻤﻬﺎﯼ ﺑـﻪ ﻗــﻮل‬ ‫ﺧﻮدش ﺁواﻧﮕﺎرد را ﺑﺮاﯾﻤﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ...،‬ﻓﻴﻠﻤﯽ ﮐﻪ ﺧﻴﺮ ﺳــﺮش ﺑــﻪ ﮔﻔﺘـﻪ ﯼ ﺁﻗـﺎﯼ ﻧﻴـﮏ ﻧﻔـﺲ‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ روﯼ ﭘﺮدﻩ ﯼ ﺳﻴﻨﻤﺎهﺎ ﺑﻮد و ﺑﻌﺪهﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﮑﺘﺐ ﻣﻬﻢ ﺳﻴﻨﻤﺎﯼ روﺷﻨﻔﮑﺮﯼ و ﻣﻮج ﻧﻮﯾــﯽ‬ ‫ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪﻩ ﺑـﻮد‪ .‬ﻣــﻦ ﮐــﻪ ادﻋـﺎﯼ روﺷـﻨﻔﮑﺮﯼ و اﯾــﻦ ﺟــﻮر ﭼﻴﺰهـﺎ را ﻧـﺪارم ‪...‬وﻟـﯽ ﺷــﻤﺎ‬ ‫ﺧﻮدﺗﺎن ﻗﻀﺎوت ﮐﻨﻴﺪ ﮐﺠﺎﯼ اﯾﻦ اﯾﻦ ﻓﻴﻠﻢ روﺷﻨﻔﮑﺮﯼ اﺳﺖ؟!‬ ‫داﺳــﺘﺎن ﻓﻴﻠــﻢ در ﺑــﺎرﻩ ﯼ ﺟﺎهــﻞ ﻗﺼــﺎﺑﯽ ﺑــﻮد ﮐــﻪ ﺧﻮاهــﺮش ﺑــﻪ ﺧــﺎﻃﺮ درس ﺧﻮاﻧــﺪن ﺑــﻪ ﻣــﻨﺰل‬ ‫دوﺳﺘﺶ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺮادر دوﺳﺘﺶ ﺑـﻪ ﺁن دﺧـﺘﺮ ﺗﺠــﺎوز ﮐـﺮدﻩ ﺑـﻮد و دﺧــﺘﺮ ﺑــﻪ ﺧـﺎﻃﺮ ﺣﻔـﻆ ﺁﺑــﺮوﯼ‬ ‫ﺧﺎﻧﻮادﻩاش ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد!‬ ‫ﻗﺼﺎب ﺑﺮاﯼ اﻧﺘﻘﺎم ﮐﺸﯽ‪،‬ﺳﺮ وﻗﺖ ﺑﺮادرهﺎﯼ دوﺳﺖ ﺧﻮاهﺮش رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﭼﻮن از ﭘـﺲ ﺁن ﮔـﺮدن‬ ‫ﮐﻠﻔﺘﻬﺎ ﺑﺮﻧﻴﺂﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻮﺳﻂ ﺁن اوﺑﺎش ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺼـﺎب ﺑــﺮادرﯼ داﺷـﺖ ﮐــﻪ ﺑــﯽ ﺧــﺒﺮ از‬ ‫هﻤﻪ ﺟﺎ ﺗﻮﯼ ﺷﻬﺮ دﯾﮕﺮﯼ ﻣﯽ ﭘﻠﮑﻴــﺪ‪ ،‬و ﭼـﻮن اﺻـﻮﻟﻦ ﺁدم ﻋـﻼف و وﻟﮕــﺮدﯼ ﺑــﻮد وﻗــﺘﯽ از ﻣـﺎﺟﺮا‬ ‫ﺧﺒﺮدار ﺷﺪ راﻩ اﻓﺘﺎد ﺑﺎ ﭼﺎﻗﻮﯼ ﺿﺎﻣﻦ دار ﺷﮑﻢ هﻤﻪ ﯼ ﺑﺮادرهﺎﯼ ﭘﺴﺮ را ﺳﻔﺮﻩ ﮐﺮد!‬ ‫ﺣﺎﻻ ﮐﺠﺎﯼ اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻮج ﻧﻮﯾﯽ و روﺷﻨﻔﮑﺮﯼ ﺑﻮد‪ ،‬ﺁﻗﺎﯼ ﻧﻴﮏ ﻧﻔﺲ ﺧـﻮدش هــﻢ ﻣﺜـﻞ ﺧــﺮ ﮔﻴــﺮ‬ ‫ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد وﺳﻂ ﮔﻞ و ﺑﺮاﯾﺶ ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﺪاﺷﺖ! اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎ ﻣﺰﻩﯼ ﻓﻴﻠﻢ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐــﻪ ﻃﺮف‪،‬ﯾﻌﻨـﯽ‬ ‫ﺁرﺗﻴﺴﺖ ﻓﻴﻠﻢ‪ ،‬هﻤﺎن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻧﺘﻘﺎم ﻧﺎﻣﻮﺳﯽ ﺑــﺎ ﭼــﺎﻗﻮﯼ ﺿــﺎﻣﻦ دار راﻩ اﻓﺘـﺎدﻩ ﺑـﻮد از‬ ‫ﺁﻗﺎﯾﺎن ﻻﺗﻬﺎ اﻧﺘﻘﺎم ﺑﮕﻴﺮد‪،‬ﺧﻮدش ﯾﮑﯽ از ﺁن ﺑﯽ ﻧﺎﻣﻮﺳﻬﺎﯼ روزﮔﺎر ﺑﻮد و داﯾﻢ ﺗﻮﯼ ﮐﺎﻓﻪ هــﺎ ﭘـﻼس‬ ‫ﺑﻮد و ﺑﺎﺳﻦ رﻗﺎﺻﻪ هﺎ را دﯾﺪ ﻣﯽ زد‪:‬‬ ‫ﻗﺮﻩش ﻣﻴﺪم و ﻗﺮﻩ ش ﻣﻴﺪم‪ ،‬ﭘﺎﯾﻴﻦ و ﺑﺎﻻ وﻟﺶ ﻣﻴﺪم‬ ‫ﭘﻴﭻ و ﺗﺎب ﺧﻮﺷﮕﻠﺶ ﻣﻴﺪم‪ ،‬ﻗﺮ واﺳﻪ ﯼ دﻟﺶ ﻣﻴﺪم!‬ ‫ﻓﻴﻠﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‪....‬‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ‪١٢٨‬و ‪:٣٢‬‬ ‫ﻧﺎﻣﻪ هﺎ را ﺗﻮﯼ ﺳﺎﮎ اﻧﺪاﺧﺘﻢ و ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺧﺎﻧﻢ ﺻﺎدﻗﯽ راﻩ اﻓﺘﺎدم‪،‬ﮐﺪام ﺧﺮﯼ ﺗﻮﯼ دﻧﻴﺎ ﭘﻴـﺪا ﻣــﯽ‬ ‫ﺷﺪ ﺑﺎ ﮔﺮداﺑﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﯾﺶ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮدم و دم ﺑﻪ دم ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﺁن ﻓﺮو ﻣﯽ رﻓﺘﻢ‪ ،‬دﻋﻮت ﯾﮏ ﻧﺠﺎت‬ ‫ﻏﺮﯾﻖ را رد ﺑﮑﻨﺪ؟ﺁن هﻢ ﻧﺠﺎت دهﻨﺪﻩ ﯼ ﺧﻮﺷﮕﻞ و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻧﻢ ﺻﺎدﻗﯽ!‬ ‫ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻄﻮر ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ ﺧﺎﻧﻢ ﺻﺎدﻗﯽ ﯾﮏ ﺟﻮر ﺑﺨﺼﻮﺻﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﻘــﻂ ﺑـﻪ ﻇــﺎهﺮ و هﻴﮑـﻞ و‬ ‫ﻣﻮ رﺑﻄﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ..........‬ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺳﻮارﯼ در ﯾﮏ روز اﺑﺮﯼ ‪،‬ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﺷﻴﺸﻪ ﯼ ﯾﮏ ﭘﮋوﯼ ﺁﺑﯽ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ درﺧﺘﻬﺎﯼ ﮐﻨﺎر ﺧﻴﺎﺑﺎن ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ و ﮔﻪ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ راﻧﻨﺪﻩ ﯼ ﻣــﺎهﺮﯼ ﻣﺜـﻞ ﺧﺎﻧــﻢ‬ ‫ﺻﺎدﻗﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺎرت ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺮم ﻣﺜﻞ ﭘﺮﻗﻮ دﻧﺪﻩ ﻋﻮض ﻣﯽ ﮐﺮد ﻧﻈﺮﯼ اﻧﺪاﺧﺘــﻪ ﺑﺎﺷــﯽ و ﻓــﺎرغ‬ ‫از هﻴﺎهﻮﯼ ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﺷﻠﻮغ ﺗﻬﺮان ‪،‬دل ﺑﻪ اﻣﻮاج ﭘﻴﺎﻧﻮﯼ رﯾﭽـﺎرد ﮐﻼﯾــﺪرﻣﻦ ﺳــﭙﺮدﻩ ﺑﺎﺷــﯽ ﮐــﻪ از‬ ‫ﻇﺒﻂ ﺻﻮت ﭼﻬﺎر ﺑﺎﻧﺪﻩ ﯼ ﻣﺎﺷﻴﻦ در ﺣﺎل ﭘﺨﺶ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺮدﻩ را هــﻢ از ﮔـﻮر زﻧــﺪﻩ ﻣــﯽ ﮐــﺮد و ‪........‬‬ ‫ﺧﺎﻧﻢ ﺻﺎدﻗﯽ اﺧﻤﻬﺎﯼ ﺧﻮﺷﮕﻠﺶ ﺗﻮﯼ هﻢ رﻓﺖ و ﻟﺒﺶ را ﮔﺰﯾــﺪ‪،‬واﻗﻌﻦ ﭼــﻴﺰ ﻋﺠﻴــﺒﯽ ﺑـﻮد‪ ،‬ﺧﺎﻧـﻢ‬

‫‪2007/03/04‬‬

‫‪:‬ﻋﮑﺱ ﻓﻭﺭﯼ! ‪ -‬ﮐﺘﺎﺏ ﺘﺎﺯﻩ ﻤﻥ‬

‫‪Page 6 of 6‬‬

‫ﺻﺎدﻗﯽ هﺮ ﮐﺎرﯼ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﻮﺷﮕﻞ از ﺁب در ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﮐﺎر ﺑﻴﺨﻮدﯼ ﻣﺜﻞ اﺧﻢ ﮐﺮدن ‪!....‬‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ‪ ١٥٢‬و ‪١٥٣‬و ‪:١٥٦‬‬ ‫ﺧﺎﻧﻢ ﺻﺎدﻗﯽ ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﭘﺎ زدن و ﻣﺜﻞ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ ﺑﺎر ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ را ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑــﻪ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ اﻓﺘﺎد‪:‬‬ ‫"ﺑﻪ ﺟﺰ رﻋﻨﺎ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ هﻴﭻ زﻧﯽ دﺧﺘﺮﯼ ﻃﺮف ﺑﻮدﯼ؟"‬ ‫"ﻧﻪ"‬ ‫زﻧﺠﻴﺮ دوﭼﺮﺧﻪ از زﯾﺮ ﭘﺎﯼ ﺧﺎﻧﻢ ﺻﺎدﻗﯽ دررﻓﺖ و وﯾﮋژژژژﯼ ﺻﺪا داد‪" :‬ﺑﺪﺷﺪ"‬ ‫اول ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﻣﻨﻈﻮرش ﺑﻪ زﻧﺠﻴﺮ دوﭼﺮﺧﻪ ﺑﻮد ‪،‬وﻟــﯽ وﻗـﺘﯽ ﺑﻬـﺘﺮ ﻧﮕــﺎهﺶ ﮐــﺮدم ﻓﻬﻤﻴـﺪم ﻣﻨﻈــﻮر‬ ‫دﯾﮕﺮﯼ داﺷﺖ‪ ...................‬ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺧﻮاﺑﻢ ﺑﺮدﻩ ﺑﻮد‪،‬وﻗﺘﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎن از ﺗﺮﮎ دوﭼﺮﺧﻪ ﭘﺎﯾﻴﻦ اﻓﺘــﺎدم‬ ‫و ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺎزﮐﻨﻢ ﮐﻨﺎر دﺳﺖ ﺧﺎﻧﻢ ﺻﺎدﻗﯽ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮدم ‪،‬داﺷﺘﻢ ﺑﻴﺨﻮدﯼ روﯼ ﺗﺸﮏ ﭘﺎﻣﯽ زدم!‬ ‫‪ +‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ در ﭼﻬﺎرﺷﻨﺒﻪ ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ﺑﻬﻤﻦ ‪١٣٨٥‬ﺳﺎﻋﺖ ‪ ١٩:٧‬ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﻣﺠﺎﺑﯽ | ﯾﮏ ﻧﻈﺮ‬

‫‪2007/03/04‬‬