យុត្តិធម៌​លើ​លោក

P a g e  | 1   

យុ ្តធម៌េលី េលីេ និពនធ ពនធេ

ក

យ អុឹម រចន

«េលីេ

កេនះ គមនេទយុតធ ្តិ ម៌»។ ពកយមួយេនះ ខញុច ំ ូលចត ិ ្តទេនទញ រហូ ត េទះបជ ី ខញុំមន ិ ទំងដឹងថ ពកយមួយ ឃ្លេនះពិតឬអត់ផងក៏េ យ។ គំនត េទ ិ ែដលចង់រកឱយេឃញ ី នូវករពិត េចះែតមនេហយ ី ! ែតេតីេទរកេនឯ េ

កេអយ ី េបព ី ភ ិ ពេ

កធំែបបេនះេនះ?

ខញុំ្រគន់ែតជេកមងធមម

េសៀវេភ

ន។

ឃ្ល

ន េ

នេទៀត។

្ណ ះ េតគ ី ួរេធ្វដ ី ូចេម្ដចេទប ី

ចរកេឃញ ំ ញ ី ពក ី រពត ិ មួយេនះបន? ល់ៃថង ខញុំខទ ិ

ខញុម ំ ិនដង ំ នចប់ ឹ ថខញុំបន នអស់េសៀវេភប៉ុនមនកបលេនះេទ េ្រពះខញុំពុប រមមណ៍ ប់ពី េឡយ ំ ុក េ្របស ី ។ ខញុំមិន ៊ នយកខួរកបលដ៏តូចរបស់ខុ ំេញ នះ េទគិតេរឿងេផ ងេនះេទ។ ខញុទ ី ្រមប់សេងកត

នូវអ្វែី ដលខញុំ

នេហយ ី

មនក់បុ៉េ

យសងឃម នចេន្លះនូវពកយមួយ ឹ ថ ខញុំនង ឹ មន ិ

មួយ ែដលអនកនិពនធបនសរេសរេរៀប ប់ពី េហតុផលែដល

េឡយ ី ។ ខញុំខ្លច... ខ្លចថខ្លួនឯង

ចបញជក់ថ «េលីេ

នចេន្លះនូវ

កេនះ គមនេទយុត្តិធម៌»...

្រកេឡកេមីលគំនរេសៀវេភេនែកបរខ្លួន ខញុំែបរជមន រមមណ៍ ្ដ យេពលេវ ខ្លង ំ ស់។ មិនសមអន ី ឹងយក េពលេវ ដ៏មនតៃម្លរបស់ខួ នឯងចំ ្ល យមកេលេី រឿងឥតបនករអញច ឹងេ ះ។ េហតុផលអែី ដល្រតូវេធ្វែី បបេនះ? េតី បនបយសុីែដរេទ

េឡង ី ។

ែដលយកេពលមកអងគុយ

ខញុំ្របសខ្លួនេដកទំងមន ិ អស់ចត ិ ្ត។

មូលេហតុែដលប េពល

្ដ លឱយេ

នេសៀវេភរេបៀបេនះ?

គិតកន់ែតយូរ

កន់ែតឆងល់នឹងខ្លួនឯងខ្លង ំ

រមមណ៍របស់ខុ េំញ នមន ិ ទន់បនសងប់សុខេនេឡយ ី េ្រពះខញុំរកពុំទន់េឃញ ី ពី

កអនកនិពនធ្របតិស្ឋនូវឃ្លមួយេនះេឡង ី ។ េតី ចេទរកចេម្លយ ី បនេនទី

េទេទប ី មនអនកនព ិ នធ

មនក់

ច្រ

េទណ៎? េតី

យនូវចំណងមួយេនះបន? ខញុគ ំ ត ិ ... គត ិ ទល់ែតលង់លក់មន ិ ដឹងខ្លួន...

“េជមស៍! េ្រកកេឡង ំ យកូន!” ី ! េ្រកកមកញុប “បទ! ម៉ក់!”ខញុេំ ឆ្លយ ី តបយ៉ងខជល ិ ្រចអូស។ េ្រកយពល ី ុបមុខ

ងៃដេជីងរួច ខញុច ំ ូលេទអងគុយកនុងតុបយ ទំងេងកងុយ េ្រពះខញុំមន ិ ទន់េដកែឆ្អតេន

េឡយ ី ។ ម្ហូបេនពសេពញេលីតុ, ែតខញុំមន រមមណ៍ថែឆ្អតរួចេ្រសចេទេហយ ី ។ សម្លឹងេទមខង, ប្អូន្របុសកំពុងែតេលង េហគម េ យេឆ្ល តែ្រសក្របប់ម៉ក់របស់ខុ ំែញ ដលេលក ី បយេទ្របេគនេគដល់កែន្លងថ៖ “យកេចញេទម៉ក់! មន ិ េចះសុីេទ, ម្ហូបស្អក ី ៏ មន ិ ដឹង? គមន ងកេទមខង បង្រសីែដលកំពុងរវល់នង ឹ អនកចេ្រមៀង

ខ ត់េខ យមួយចំនួន ែដលេគរកែតផទះ េនះឬែដលេគថ «េលីេ

ច់សប ្អី ន្តច ិ េ

សន៍េសៀម េភ្លចបយេភ្លចទក ឹ េធ្វឱ ី យខញុំនក ឹ ដល់អនក្រក្រកី

ន ក់មិនបនផង កុថ ំ េឡយ ី ដល់បយ

កេនះ គមនេទយុត្តិធម៌»? េតីេហតុេនះេទឬ ែដលប

ឃ្លេនះ? ខញុំេនមិនទន់េជឿទំង្រសុងេនេឡយ ី េទ...

ះ! េតឱ ី យសុយ ី ៉ ងេម៉ចេទ?”

្រស័យ ឬ េហគមេលងេនះ។

្ដ លឱយអស់អនកកវ ីគិតេឃញ ី នូវពកយមួយ

P a g e  | 2   

្រពក ួ ថនក់កំពុងែត្របឡង, ខញុំបនេឃញ ឹ េនះ ខញុំ នង ិ មត ិ រ្ត ម ី េ

ក្រគូ េចញេទេ្រកថនក់។ គត់បនឈរនយ ិ យគន

ជមួយសិស មនក់។ េបខ ញ ម ំ ិនខុសេទ េគមនក់េនះក៏េរៀនថនក់ជមួយខញុំែដរ ែតប៉ុនមនែខេនះ េគមិនសូវជចូលថនក់េទ។ ី ុ ំច ្រគន់ែតេឃញ ំ ៏ ី េគ ខញុក េ

ចដឹងបនេហយ ី ថ េគមកេនះកនុងេគលបំណងអ្វ? ី

ល់េលក ី េគែតងឱយេ្រ

ក្រគូ េហយ ំ ឹងថកនុងេ្រ ី ្រតឡប់េទវ ិញភ្លមៗ េ យមិនសូវនិយយស្ដីអីេ្រចីនប៉ុនមនេទ។ ខញុដ

ែតខញុំមិនខ្វល់េទ េ្រពះសម័យេនះេទេហយ អនក ី

ែដរ។

ៗក៏េគេធ្វីអញច ឹងែដរ។ េបីេ

មសំបុ្រតមួយេទ

មសំបុ្រតេនះ ក់អី

ក្រគូមិនេធ្វី ក៏េនែតមនអនកេផ ងេធ្វី

េឃញ ី ខញុំសម្លឹងេទេ្រកមិនឈប់, រទធ ិ ី មត ិ ្តខុ េំញ កះខញុំ៖ “ែណ! រវល់ែតសម្លង នឹ ? ឆប់េធ្វឱ ិ ដល់េម៉ងេហយ ី យ ិ យ ឹ អហ ី ង ី យេហយ ី េទ! ជត ី !” រទធ ិ ន “េអៗ ំ ប ឹ េហយ ី ! ដង ី !” ខញុត “ែត ដូចជមន ្តិ ម៌េ ិ យុតធ

ះវុ ី!” ខញុំនយ ឹ ខ្លួន ិ យេចញមកទំងមន ិ ដង

“កុំខ្វល់េ្រចន ្តិ ម៌មនែដរ? ស្រមប់ែតអនកមនលុយេទដង ឹ ?” រទធ ី េពក! យុតធ ិ ន ី យ ិ យេឡង ី ខញុំងកមកសម្លង ឹ រទធ ិ ីយ៉ងមុត។

យុត្តិធម៌មនស្រមប់ែតអនកមនលុយេទឬ? ង ំ ពីេចញពី

េទ? ខញុម ំ ន ិ យល់េ

ជិះម៉ូតូមក

ះ!

មន ឹ ខ្លួនេទ ិ ដង

េ្រពះ រវល់ែតេឈងកមុខេទេលី្រក

មផ្លូវ ខញុប ំ នេឃញ រសពមួយ… ជីវ ិតមនុស គែឺ បបេនះណ៎! អ្វទ ំ អស់គស ី កបនដែង្ហ ី ង ឺ ុទធែត អន ្ត , ួ

ចសថត ិ េសថរចរិ កល ឬ េនជអមតៈេនះេឡយ ី … េនះជធមមជត!ិ មន ិ

ែមនេហយ ី ! េនះជធមមជត!ិ េនះជអ្វែី ដលេយង ី ្រគប់គនមន ិ

មនុស ល់គនេនេលីេ

កេនះផងែដរ! ទីបំផុត ខញុំ

េកងចំេណញេលីខុ េំញ ទេទៀត… យុតធ ្តិ ម៌េលីេ

្ល ប់េនះដូចែតគនហនង ឹ … មិនែដលមន

ច្របឆំង ជំទស់ ឬ ត ៉ បនេឡយ ី ។

ច្របែកកបន េហយ ី េនះក៏ជយុត្តធម៌ស្រមប់

ចរកេឃញ ី ចេម្លីយេហយ ី ! យុត្តិធម៌គឺមនពិតែមន!

យប់េនះខញុំេគងលក់យ៉ង្រសួល… មិនបច់ខ្វល់ថ ខញុំនឹង្រតូវនរ ក គេឺ នែតមន!!!

*

* *

 

ះ។

មក ខញុំេចះែតគិតពីសម្ដីរបស់ រទធ ិ ី រហូត… េតីយុត្តិធម៌មនស្រមប់ែតអនកមនលុយ ពិតែដរ

មិនេទៀង, មិនេថរ… អនកមន ឬ អនក្រក ចុងេ្រកយគឺេនែតេចៀសមិនផុតពីេសចក្ដី អ្វែី ដល

ស្របឡងឯេ

បំពនេលី រតែតម ឹ ិនចំបច់ខ្វល់ថ អនក