Naufraxios En Terra Galega

Naufraxios en terra galega Unha mostra formada por fotografías e planos repasa en Santiago a labor do arquitecto Pons-Sorolla, que consideraba “náufragos” ós conxuntos monumentais abandonados.

As traxedias no mar levaron e levan por diante a vida de moitos galegos que cada día se arriscan para poder subsistir. Da mesma forma, foron “náufragos” durante boa parte da posguerra española moitos edificios e conxuntos monumentais que ficaron abandonados. Así é como os consideraba o arquitecto Francisco Pons-Sorolla, que loitou a prol da conservación destes bens culturais galegos e para que fosen recoñecidos como Conxunto Histórico Artístico. Recorda un vello dito popular iso que “de casta lle vén ó galgo” e non se equivoca esta vez, posto que Pons-Sorolla leva o arte no sangue. No Madrid de 1917 nace o arquitecto no seu dunha familia de artistas, posto que sendo neto do “pintor da luz” valenciano, o recoñecido Joaquín Sorolla, tamén os seus pais lle inculcaron dende moi cativo o gusto polas artes pictóricas. Non era dificil velo de neno detrás da súa nai vendo como esta pintaba os paisaxes de Navacerrada, tal e como o deixou o seu pai constatado nunha das súas obras. O destino deparáballe, non obstante, outra profesión. Pons-Sorolla decidiu que el o que desexaba era ser arquitecto e así o fixo, iniciando no 1939 a súa carreira. A cor azul enche de misterio a habitación que acolle a exposición Os “náufragos” de Galicia, na sala 1 do Colexio Fonseca. No decorado o que predomina é a madeira, seguindo así as directrices profesionais do autor, que rexeitaba o emprego de materiais prefabricados así como do ferro e do cristal. Nesta reintegración da linguaxe orixinal o que primeiro se mostra é a infancia do madrileño para de seguido proceder a sinalar as fotografías que el mesmo tomou coa súa cámara Zeius Ikon. Son as súas instanténeas un documento do estado de diversas edificacións galegas antes da sua reconstrucción e tamén dos traballos levados a cabo para a súa recuperación. Meis, San Cristovo de Cea, Rivadavia, Nigrán, Santiago, Pontevedra, Dozón, Lugo, Ourense, Catoira ou Verín foron escenario da arte do arquitecto, que percorrendo Galicia de norte a sur e de este a oeste, loitou por que as grandes construccións non caesen no esquecemento. A súa foi pois unha vida adicada a unha paixón, a arquitectura, da que xa hai constancia no 1924 cando Pons-Sorolla da un debuxo a súa nai no que representa unha casa e no que firma “a los siete años y diez meses, a mi madre”.

4ºXornalismo Santiago de Compostela Obradoiro de Aplicacións na rede Patricia Blanco Martínez José Pedro Teixeira Noelia Díaz Sánchez Ana Blanco Vázquez Silvia Alende Castro