Masalhaye Masih

‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ /‬دو ﺑﺪﻫﻜﺎر‬ ‫)ﻟﻮﻗﺎ ‪(50-36:7‬‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮﺷﻮﻗﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ از اﻳﻦ ﺷﻤﺎره‪ ،‬ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ در زﻣﻴﻨﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮ و درك ﺑﻬﺘﺮ‬ ‫ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ در ﭼﺎرﭼﻮب ﻓﺮﻫﻨﮓ روزﮔﺎر ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺳﺎزﻳﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻻت از ﻛﺘﺎﺑﻲ ﺗﺤﺖ‬ ‫ﻋﻨﻮان "ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ" ﻧﻮﺷﺘﻪ دﻛﺘﺮ ﻛﻴﻢ ﺗﺎن ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬دﻛﺘﺮ ﻛﻴﻢ ﺗﺎن دﻛﺘﺮاي‬ ‫ﺑﻴﻮﺷﻴﻤﻲ دارد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪواﺳﻄﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﮔﺴﺘﺮده و ﻋﻤﻴﻖ ﺧﻮد در زﻣﻴﻨﻪ اﻟﻬﻴﺎت‪ ،‬ﻣﺤﻘﻘﻲ اﺳﺖ‬ ‫ذﻳﺼﻼح در ﻣﺴﺎﺋﻞ اﻟﻬﻴﺎﺗﻲ و ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس‪.‬‬ ‫در ﻟﻮﻗﺎ ‪ ،50-36:7‬ﻣﻲﺧﻮاﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻓﺮﻳﺴﻲ ﻣﺘﺸﺨﺺ ﺑﻪﻧﺎم ﺷﻤﻌﻮن‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﺮاي‬ ‫ﺻﺮف ﻏﺬا دﻋﻮت ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮه‪ ،‬زﻧﻲ ﺑﺪﻛﺎر ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﻧﺸﻴﻨﺪ و ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﺑﻪ اﺷﻚ رﻳﺨﺘﻦ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ و ﺧﺸﻚ ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﻮي ﺳﺮ ﺧﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﭘﺎﻳﻬﺎي او را ﺑﺎ‬ ‫ﻋﻄﺮي ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ ﺗﺪﻫﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻓﺮﻳﺴﻲ و ﻫﻢﻣﺴﻠﻜﺎﻧﺶ از اﻳﻨﻜﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ زﻧﻲ اﺟﺎزه‬ ‫داده ﻛﻪ ﻟﻤﺴﺶ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻃﺒﻖ روش ﻣﻌﻤﻮل ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﻘﻞ ﺣﻜﺎﻳﺖ دو‬ ‫ﺑﺪﻫﻜﺎر‪ ،‬درﺳﻲ روﺣﺎﻧﻲ ﺑﻪ آﻧﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا را در ﭼﻨﺪ ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و‬ ‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ اول‪ :‬دﻋﻮت ﻓﺮﻳﺴﻲ‬ ‫ﺑﺮاي درك ﺑﻬﺘﺮ و درﺳﺖ اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا‪ ،‬ﻻزم اﺳﺖ از آداب و رﺳﻮم ﻣﺮدم ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ در‬ ‫روزﮔﺎر ﻋﻴﺴﻲ آﮔﺎﻫﻲ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻛﺴﺐ ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺳﺮ ﺳﻔﺮه‬ ‫در آن زﻣﺎن‪ ،‬دﻋﻮت از واﻋﻆ ﻣﻴﻬﻤﺎن در روز ﺳ‪‬ﺒ‪‬ﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺻﺮف ﻏﺬا ﻣﺮﺳﻮم ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮ ﺳﺮ‬ ‫ﺳﻔﺮه ﻳﺎ ﻣﻴﺰ‪ ،‬وﻋﻆ آن روز ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ و ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻧﺸﺴﺘﻦ در اﻃﺮاف ﻳﻚ ﻣﻴﺰ‬ ‫ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪة ﻣﺘﻤﻮل ﺑﻮدن و ﻳﺎ داﺷﺘﻦ ﻣﻘﺎﻣﻲ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮدم ﻋﺎدي ﻣﻴﺰ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﺮ‬ ‫روي زﻣﻴﻦ دور ﺳﻔﺮهاي ﻣﻲﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺣﻀﻮر روﺳﺘﺎﺋﻴﺎن در ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻴﻬﺎي دﻫﻜﺪه‬ ‫در آن دوران‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺮدم روﺳﺘﺎ ﻳﺎ ﻣﺤﻠﻪاي از ﺷﻬﺮ‪ ،‬ﺣﻀﻮر ﻳﺎﻓﺘﻦ در ﺿﻴﺎﻓﺖﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺰمﻫﺎ‪،‬‬ ‫و ﺟﺸﻦﻫﺎ‪ ،‬ﻳﻚ ﺳﺮﮔﺮﻣﻲ ﺑﻪﺷﻤﺎر ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬درﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎز ﺑﻮد و ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ وارد‬ ‫ﺷﻮد ﺑﺪون آﻧﻜﻪ دﻋﻮت ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در آن زﻣﺎن‪ ،‬ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲﻫﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﻫﺎﻟﻲ‬ ‫روﺳﺘﺎ آزاد ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ وارد ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﮔﺎه ﻏﺬاﻳﻲ ﻫﻢ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻲرﺳﻴﺪ؛ اﮔﺮ ﻫﻢ‬ ‫ﻧﻤﻲرﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻻاﻗﻞ از ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎ ﻟﺬت ﻣﻲﺑﺮدﻧﺪ و ﺳﺮﮔﺮم ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫اﻣﺮوز ﻫﻢ در ﺑﺴﻴﺎري از دﻫﺎت ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﻣﻔﻬﻮم ﭘﺎ در روزﮔﺎر ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺎﻳﻬﺎ ﻧﺎﭘﺎك و ﻋﺎﻣﻠﻲ ﺑﺮاي ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﺸﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ؛ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ‬ ‫در ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬در ﻋﻬﺪﻋﺘﻴﻖ آﻣﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺗﻮﻫﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻲ‬ ‫ﻓﺎﺗﺢ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ دﺷﻤﻦ ﻣﻐﻠﻮب ﺑﻜﻨﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ او دﺳﺘﻮر دﻫﺪ ﺗﺎ روي زﻣﻴﻦ دراز‬ ‫ﺑﻜﺸﺪ و ﭘﺎﻳﻬﺎي ﺧﻮد را روي ﺳﺮ او ﺑﮕﺬارد )»دﺷﻤﻨﺎﻧﺖ را ﭘﺎياﻧﺪاز ﺗﻮ ﺳﺎزم«‪ ،‬ﻣﺰﻣﻮر ‪،1:110‬‬ ‫‪ .(9:108 ،8:60‬در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎﻟﺰي‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﻫﻤﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻛﻒِ ﭘﺎي ﻣﻴﻬﻤﺎن را‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬آن را ﻧﺸﺎﻧﺔ ﮔﺴﺘﺎﺧﻲ او ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻃﺮز ﻓﻜﺮ ﺑﺮﺧﻼف ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻏﺮﺑﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﭘﺎﻳﻬﺎ ﭼﻮن ﺳﺎﻳﺮ اﻋﻀﺎي ﺑﺪن ﻣﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ و از آﻧﻬﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻌﻤﻞ ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬ﺟﺎﻣﻌﺔ‬ ‫ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﺔ زﻣﺎن ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬ﭘﺎﻳﻬﺎ را ﻧﺎﭘﺎك ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآوردﻧﺪ؛ ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ‪ ،‬ﺑﻪﻫﻨﮕﺎم ورود ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ آﻧﻬﺎ را ﻣﻲﺷﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫رﺳﻢ ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي در روزﮔﺎر ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮي ﻛﻪ ﺑﺎ رﺳﻮم و ﻋﺎدات اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ آﺷﻨﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ‪" :‬در‬ ‫ﻣﺸﺮﻗﺰﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻮﺳﻴﺪن ﻣﻴﻬﻤﺎن‪ ،‬اﻣﺮي ﻋﺎدي ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﻳﻚ راﺑﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﻤﺔ‬ ‫ﻣﺮدان ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ در ﻗﺴﻤﺖ ورودي ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﻳﺴﺘﻨﺪ و دﺳﺖ او را ﺑﺒﻮﺳﻨﺪ‪ .‬در ﺧﺎﻧﻪ‪،‬‬ ‫اوﻟﻴﻦ ﻛﺎري ﻛﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺷﺴﺘﻦ ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺪﻫﻴﻦ ﺳﺮ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺑﺎ روﻏﻦ ﻣﻌﻄﺮ‬ ‫ﻧﻴﺰ رﺳﻤﻲ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻟﺰاﻣﻲ ﻧﺒﻮد‪.".‬‬

‫ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺷﻤﻌﻮن در ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي‬ ‫اﻣﺎ وﻗﺘﻲ ﻋﻴﺴﻲ وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﺷﺪ‪ ،‬ﺧﺪﻣﺘﻜﺎران ﭘﺎﻳﻬﺎي او را ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪ .‬در واﻗﻊ‪،‬‬ ‫ﻫﻴﭽﻴﻚ از ﺗﺤﻴﺖﻫﺎي ﻣﺮﺳﻮم در آن ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬در ﻣﻮرد او ﺑﻪﺟﺎ آورده ﻧﺸﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع‪،‬‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ دﻳﺪ ﺗﺤﻘﻴﺮآﻣﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﻓﺮﻳﺴﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻲ داﺷﺖ‪ .‬او ﻫﻴﭻ آﺑﻲ ﺑﺮاي‬ ‫ﺷﺴﺘﻦ ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻴﺎورد و ﻃﺒﻖ رﺳﻢ آن زﻣﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺮاي ﺗﺤﻴﺖ‪ ،‬او را ﻧﺒﻮﺳﻴﺪ‪ .‬ﻗﺼﻮر در‬ ‫ﺑﻮﺳﻴﺪن ﮔﻮﻧﻪﻫﺎي ﻣﻴﻬﻤﺎن‪ ،‬واﻗﻌﺎً ﻧﺸﺎﻧﺔ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﺮدن او‪ ،‬ﻳﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ رﺗﺒﺔ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎﻻي‬ ‫ﻣﻴﺰﺑﺎن در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮد‪ .‬او ﺳﺮ ﻋﻴﺴﻲ را ﻧﻴﺰ ﺑﺎ روﻏﻦ ﺗﺪﻫﻴﻦ ﻧﻜﺮد‪ .‬اﻳﻦ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺳﺒﻜﺘﺮﻳﻦ‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﺮي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﻤﻌﻮن در ﺣﻖ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺧﻮد اﻧﺠﺎم داد‪.‬‬ ‫ﮔﺮﭼﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ راﺑﻲ )اﺳﺘﺎد ﻣﺬﻫﺒﻲ( و ﻧﻪ ﻳﻚ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﻋﺎدي‪ ،‬ﺑﻪ آن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ‬ ‫دﻋﻮت ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ در ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﻫﻴﭽﻴﻚ از اﻳﻦ رﺳﻮم در ﻣﻮرد ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪﺟﺎ آورده ﻧﺸﺪ‪.‬‬ ‫ﻗﺼﻮرات ﺷﻤﻌﻮن ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﺗﺤﻘﻴﺮِ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪهاي ﺑﻮد ﻛﻪ او ﺑﺮاي‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﺴﺘﺎﺧﻲ ﺣﺴﺎبﺷﺪة ﺷﻤﻌﻮن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺶ‪ ،‬اﻳﻦ ﺳﺆال را‬ ‫ﻣﻄﺮح ﻣﻲﺳﺎزد ﻛﻪ ﭼﺮا اﺻﻼً او ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪاش دﻋﻮت ﻛﺮد‪.‬‬ ‫ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﻳﺎ ﻏﻔﻠﺖ از اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ و ﺣﺘﻲ‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻄﻮر ﺿﻤﻨﻲ ﮔﻮﻳﺎي اﻳﻦ ﻃﺮز ﻓﻜﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪاي ﭘﺎﻳﻴﻦ از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻌﻠﻖ‬ ‫دارﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ دﻗﻴﻘﺎً ﻫﻤﺎن ﻛﺎري اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﻌﻮن در ﻣﻮرد ﻋﻴﺴﻲ اﻧﺠﺎم داد‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻳﻚ ﻣﻴﻬﻤﺎن‪،‬‬ ‫ﺷﺨﺼﻲ ﻋﺎﻟﻲرﺗﺒﻪ و ﻣﻬﻢ ﺷﻤﺮده ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﺮدن او اﻣﺮي اﺳﺖ ﺑﺴﻲ ﺟﺪيﺗﺮ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ دوم‪ :‬زن ﺑﺪﻛﺎر‬ ‫دوﻣﻴﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬وارد ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻲﺷﻮد ‪" -‬زﻧﻲ ﻛﻪ در آن ﺷﻬﺮ زﻧﺪﮔﻲ‬ ‫ﻧﺎﭘﺎﻛﻲ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ"‪ .‬او ﻳﻚ روﺳﭙﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻤﻌﻮن ﻓﺮﻳﺴﻲ ﻛﺎﻣﻼً او را ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺖ‪.‬‬ ‫آن زن ﻧﻴﺰ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻳﺮ اﻫﺎﻟﻲ روﺳﺘﺎ در ﻣﺠﻠﺲ ﺣﻀﻮر ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬اﻣﺎ او رﻓﺖ و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫در ﻛﻨﺎر ﭘﺎﻳﻬﺎي او اﻳﺴﺘﺎد‪ .‬ﻳﻜﻲ از ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ ﺑﻨﺎم اﺑﻦاﻟﺼﻠﻴﺒﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬آن زن در‬

‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻋﻴﺴﻲ اﻳﺴﺘﺎد ﭼﻮن ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ از ﮔﻨﺎﻫﺎن او ﺑﺎﺧﺒﺮ اﺳﺖ و ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﺑﺪﻟﻴﻞ‬ ‫اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺷﺨﺺ ﻋﻴﺴﻲ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﻲﻛﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت او ﺑﻨﮕﺮد‪".‬‬ ‫ﻛﺎري ﻛﻪ زن ﺑﺮاي ﻋﻴﺴﻲ ﻛﺮد‬ ‫اﻣﺎ اﻳﻦ زن ﭼﻬﺎر ﻛﺎر ﺣﺴﺎس و ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺮاي ﻋﻴﺴﻲ اﻧﺠﺎم داد‪ .‬او ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ را‬ ‫ﺷﺴﺖ‪ ،‬آﻧﻬﺎ را ﺧﺸﻚ ﻛﺮد و ﺑﻮﺳﻴﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻋﻄﺮ ﺗﺪﻫﻴﻦ ﻛﺮد‪ .‬اﻳﻦ زن ﻳﺎ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫وارد ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻳﺎ ﻗﺒﻞ از او‪ ،‬ﭼﻮن ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ از آن زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ وارد ﺧﺎﻧﺔ ﻓﺮﻳﺴﻲ‬ ‫ﺷﺪه‪» ،‬آن زن از ﺑﻮﺳﻴﺪن ﭘﺎﻳﻬﺎي او ﺑﺎز ﻧﺎﻳﺴﺘﺎده اﺳﺖ« )آﻳﻪ ‪ .(45‬ﭘﺲ‪ ،‬ﻃﺒﻖ ﻧﻈﺮ ‪،Bailey‬‬ ‫آن زن ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﻄﻮر ﺷﻤﻌﻮن ﻫﻨﮕﺎم ورود ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ در اﻧﺠﺎم ﻣﺮاﺳﻢ‬ ‫اﺣﺘﺮام و ﺗﺤﻴﺖ‪ ،‬او را ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬ ‫از اﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ آن زن در اﺑﺘﺪا‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﺪﻫﻴﻦ ﭘﺎﻳﻬﺎي‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ آﻣﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮن ﺷﻴﺸﻪ ﻛﻮﭼﻜﻲ از ﻣﺮﻣﺮ ﺳﻔﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﺮ از ﻋﻄﺮ ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﻳﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‬ ‫داﺷﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﺷﺎﻳﺪ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﺸﻮﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻫﻴﭻ وﺳﻴﻠﻪاي ﺑﺮاي ﺷﺴﺘﻦ‬ ‫و ﺧﺸﻚ ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ ﺑﻪﻫﻤﺮاه ﻧﻴﺎورده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ از ﻣﻮﻳﻬﺎي ﺧﻮد ﺑﺮاي ﺧﺸﻚ ﻛﺮدن‬ ‫اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد‪ .‬آن زن ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻗﺪرداﻧﻲ ﺧﻮد را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺑﺴﻴﺎرش را ﺑﺨﺸﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﺑﺮاز ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ارزش آن ﻋﻄﺮ‬ ‫آن زن در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺷﻴﺸﺔ ﻛﻮﭼﻜﻲ از ﻋﻄﺮ ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ در دﺳﺖ داﺷﺖ‪ ،‬وارد آن ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻳﻜﻲ از ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ اﻳﻦ ﻋﻄﺮ را ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﺮده اﺳﺖ‪" :‬ﻋﻄﺮي ﺑﻮد ﻛﻪ زﻧﺎن اﻃﺮاف ﮔﺮدن‬ ‫ﺧﻮد ﻣﻲزدﻧﺪ و ﺷﻴﺸﺔ آن را ﻛﻪ ﺗﺎ زﻳﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﻲرﺳﻴﺪ‪ ،‬از ﮔﺮدن آوﻳﺰان ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ ...‬اﻳﻦ‬ ‫ﻋﻄﺮ ﺟﻬﺖ ﺧﻮﺷﺒﻮ ﻛﺮدن ﻧَﻔَﺲ و ﺑﺪن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﺪ" )‪ .(Edersheim‬دﻟﻴﻞ اﻫﻤﻴﺖ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻋﻄﺮي ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻓﺎﺣﺸﻪ‪ ،‬ﻛﺎﻣﻼً واﺿﺢ اﺳﺖ‪ .‬اﻛﻨﻮن ﻛﻪ او ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ از ﺷﻐﻞ ﻧﺎدرﺳﺖ ﺧﻮد‬ ‫دﺳﺖ ﺑﺸﻮﻳﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻄﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ آن را روي ﭘﺎﻳﻬﺎي‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮﻳﺰد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪاي ﻟﻄﻴﻒ و ﺧﻮدﺟﻮش‬ ‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ او ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﺷﻤﻌﻮن رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺎ دﻳﺪن ﺻﺤﻨﺔ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬دﻟﺸﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬او‬ ‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر ﻋﻴﺴﻲ ﻋﻠﻲرﻏﻢ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﺮﻫﺎ‪ ،‬ﺳﻜﻮت اﺧﺘﻴﺎر ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺘﻈﺎر‬ ‫ﻣﻲرﻓﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ اﻋﺘﺮاض ﻛﻨﺪ وﻟﻲ او ﻫﻤﺔ ﺗﺤﻘﻴﺮﻫﺎ و دﺷﻤﻨﻲﻫﺎ را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬آن زن‬ ‫ﺣﺘﻲ دﻳﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﻪ رﺳﻢ ﺗﺤﻴﺖ ﻧﺒﻮﺳﻴﺪ‪ .‬او ﺧﻮدش ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻋﻴﺴﻲ را‬ ‫ﺑﺒﻮﺳﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﭼﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻜﻨﺪ؟ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﻜﺮي ﺑﻪﻧﻈﺮش رﺳﻴﺪ‪ :‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻻاﻗﻞ ﭘﺎﻳﻬﺎي‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﺒﻮﺳﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬درﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺣﻀﻮر ﻣﺮدان ﻛﻮﺗﻪﺑﻴﻦ و ﺳﺘﻴﺰهﺟﻮ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده ﻳﺎ‬ ‫ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪﻃﺮف ﻋﻴﺴﻲ رﻓﺖ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻲ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ از ﮔﺮﻳﺴﺘﻦ‬ ‫ﺧﻮدداري ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﺑﺠﺎي اﻳﻨﻜﻪ آن اﺷﻜﻬﺎ را از ﺻﻮرت ﺧﻮد ﭘﺎك ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﮔﺬارد ﺗﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻬﺎي اﺳﺘﺎد‬ ‫ﺑﺮﻳﺰﻧﺪ؛ ﺑﻪاﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬ﺑﻪﺟﺎي ﺷﻤﻌﻮن و ﺧﺪﻣﺘﻜﺎراﻧﺶ‪ ،‬ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ را ﺷﺴﺖ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ‬ ‫روي ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﻮﻟﻪاي ﺑﺮاي ﺧﺸﻚ ﻛﺮدن ﻧﺪارد‪.‬‬ ‫ﻓﺎﻳﺪهاي ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ از ﺷﻤﻌﻮن درﺧﻮاﺳﺖ ﺣﻮﻟﻪ ﻛﻨﺪ! ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﺧﻮد ﭘﺎﻳﻬﺎي‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ را ﺧﺸﻚ ﻛﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬ﭘﺲ از ﺑﻮﺳﻴﺪنِ ﻣﻜﺮر آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺷﻴﺸﺔ ﻋﻄﺮ را روي ﭘﺎﻳﻬﺎي او ﺧﺎﻟﻲ‬ ‫ﻛﺮد‪.‬‬ ‫ﺗﺠﻠﻲ ﻗﺪرداﻧﻲ و ﺟﺒﺮان‬ ‫اﻳﻦ ﺻﺤﻨﺔ ﺗﻜﺎندﻫﻨﺪه و درﺿﻤﻦ ﻟﻄﻴﻒ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺮدان ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻛﻮردل ﻛﻪ ﻧﺎﻇﺮ ﻣﺎﺟﺮا‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺮمآور ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ زن‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﻮد را ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬او ﺑﺎ اﻧﺠﺎم ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻛﺎري ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﻗﺼﻮر و ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺷﻤﻌﻮن ﻓﺮﻳﺴﻲ را ﺟﺒﺮان ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻳﻚ زن‪ ،‬ﺑﺎز ﻛﺮدن‬ ‫ﻣﻮي ﺳﺮ در ﺣﻀﻮر ﻣﺮدان‪ ،‬ﻛﺎري ﺑﺲ ﺷﻨﻴﻊ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن ﭼﻨﻴﻦ ﺻﺤﻨﻪاي‪ ،‬ﻫﻴﭽﻜﺲ‪ ،‬از‬ ‫ﺷﻤﻌﻮن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎﻧﺶ‪ ،‬ﻧﻤﻲداﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ در ﺑﻬﺖ و ﺣﻴﺮت ﺑﻪﺳﺮ ﻣﻲﺑﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻛﺎر زﻳﺒﺎي اﻳﻦ زن‪ ،‬اﺛﺮ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ رواﻳﺖ ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ‪ .‬ﺑﻮﺳﻴﺪن ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﻋﻤﻠﻲ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺟﺒﺮان ﻛﺎري ﻛﻪ ﺷﻤﻌﻮن از اﻧﺠﺎم آن ﺗﻌﻠﻞ ورزﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺟﻠﻮهاي ﺑﻮد ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫آﺷﻜﺎر از ﻓﺮوﺗﻨﻲ و ﭘﺮﺳﺘﺶ‪.‬‬ ‫ﺑﺮﺧﻼف ﺷﻤﻌﻮن‪ ،‬اﻳﻦ زن ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﻣﺮﻫﻤﻲ ﺑﺮ روي زﺧﻢ دل و رﻧﺞ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻨﻬﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﻧﺎﺷﻲ از ﻛﻮردﻟﻲ ﺷﻤﻌﻮن ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻜﺘﺔ ﺷﮕﻔﺖآور اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺔ اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ ﺑﺪون ﺑﻴﺎن‬ ‫ﻛﻠﻤﻪاي اﻧﺠﺎم ﺷﺪ؛ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺻﺤﻨﻪاي ﭼﻨﻴﻦ زﻳﺒﺎ و ﻟﻄﻴﻒ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از اﺣﺴﺎس ﻗﺪرداﻧﻲ و‬ ‫ﺳﺘﺎﻳﺶ‪ ،‬ﻫﺮ ﻛﻼﻣﻲ‪ ،‬ﺑﻴﺠﺎ و ﻣﺰاﺣﻢ ﻣﻲﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ ﺳﻮم‪ :‬ﻳﻚ ﻗﻀﺎوت اﺷﺘﺒﺎه‬ ‫ﻋﻠﺖ اﺻﻠﻲ دﻋﻮت ﻓﺮﻳﺴﻲ‬ ‫ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﺷﮕﻔﺖزدة ﺷﻤﻌﻮن در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﻤﻞ آن زن‪ ،‬اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ »اﻳﻦ ﺷﺨﺺ اﮔﺮ‬ ‫ﻧﺒﻲ ﺑﻮدي‪ ،‬ﻫﺮ آﻳﻨﻪ داﻧﺴﺘﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺪام و ﭼﮕﻮﻧﻪ زن اﺳﺖ ﻛﻪ او را ﻟﻤﺲ ﻣﻲﻛﻨﺪ زﻳﺮا‬ ‫ﮔﻨﺎﻫﻜﺎري اﺳﺖ« )آﻳﻪ ‪ .(39‬ﺗﻨﻬﺎ دﻟﻴﻞ دﻋﻮت ﺷﻤﻌﻮن از ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻔﻬﻤﺪ آﻳﺎ او‬ ‫واﻗﻌﺎً ﻧﺒﻲ اﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي ﺷﺘﺎبزده ﺷﻤﻌﻮن اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻧﺒﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫اﻧﺘﻘﺎد از ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫ﺑﻪﻋﻼوه‪ ،‬ﺷﻤﻌﻮن و دوﺳﺘﺎﻧﺶ اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺠﺲ ﺷﺪهاﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮن او و دوﺳﺘﺎن‬ ‫ﻓﺮﻳﺴﻲاش ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﺗﻤﺎس ﺑﺎ آن زن‪ ،‬ﻧﺠﺲ ﻣﻲﺷﻤﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫در اﺑﺘﺪا‪ ،‬ﻛﻴﻨﻪﺗﻮزي ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ ﻧﺜﺎر آن زن ﺷﺪ؛ وﻟﻲ ﭘﺲ از آﻧﻜﻪ او ﺑﺎ اﺷﻜﻬﺎ ﭘﺎﻳﻬﺎي‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ را ﺷﺴﺖ و ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ ﺧﺸﻚ ﻛﺮد‪ ،‬دﺷﻤﻨﻲﻫﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺷﺪ زﻳﺮا ﻛﻪ او ﻣﺎﻧﻊ ﻛﺎر‬ ‫آن زن ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪.‬‬ ‫در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺳﻨﺘﻲ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻤﺎس ﺑﺪﻧﻲ ﻣﺮد و زن در ﻣﻼً ﻋﺎم‪ ،‬ﻋﻤﻠﻲ اﺳﺖ ﻛﺎﻣﻼً‬ ‫ﻣﻤﻨﻮع‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ زن و ﺷﻮﻫﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬در ﺑﻌﻀﻲ از ﺟﻮاﻣﻊ ﺷﺮﻗﻲ ﺣﺘﻲ اﻣﺮوزه ﻧﻴﺰ زنﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﻋﻘﺐﺗﺮ از ﺷﻮﻫﺮاﻧﺸﺎن راه ﺑﺮوﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺮاي ﻓﺮﻳﺴﻲ ﺧﺮدهﺑﻴﻦ و ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎﻧﺶ‪ ،‬دﻳﺪن‬ ‫ﺻﺤﻨﺔ ﻟﻤﺲ ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻮﺳﻂ آن زن و ﻋﺪم ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن‪ ،‬اﻣﺮي ﺑﻮد ﺑﺴﻴﺎر ﺗﻜﺎندﻫﻨﺪه‪.‬‬ ‫از ﻧﻈﺮ ﺷﻤﻌﻮن‪ ،‬او زﻧﻲ ﺑﻮد ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر و ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻢ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﺑﺤﺴﺎب ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﺷﻤﻌﻮن‬ ‫ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺎور ﺑﻮد ﻛﻪ او ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫واﻛﻨﺶ ﻋﻴﺴﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ زن و ﺷﻤﻌﻮن‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻗﺪرداﻧﻲ ﻳﻚ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎرِ ﺑﺨﺸﻴﺪه ﺷﺪه را درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬اﻳﻦ واﻗﻌﺎً‬ ‫داﺳﺘﺎن "دﺧﺘﺮ ﮔﻤﺸﺪه" اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ و ﺟﺎﻣﻌﺔ ﺧﻮد ﺑﺎزﻣﻲﮔﺮدد‪ ،‬ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪهاي ﻛﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﮔﻠﻪ ﺧﻮد ﻣﻲﭘﻴﻮﻧﺪد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺸﺘﺎق ﺧﻮﺷﺎﻣﺪﮔﻮﻳﻲ ﺑﻪ او ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﻲ رﻫﺒﺮان ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ‬ ‫ﻋﻨﻮان ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ او ﻳﻚ زن ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ‬ ‫ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻣﺮد ﺳﺎﻻري ﺑﻮد‪ ،‬در ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ زﻧﺎن‪ ،‬اﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻳﻲ درﺟﻪ دوم ﺑﻪﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻃﺒﻘﺔ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ زﻧﺎن ﻣﺴﺎوي ﺑﺎ اﻓﺮاد ﻧﺎﺑﺎﻟﻎ ﻳﺎ ﺳﻔﻴﻪ ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻬﺎ اﺟﺎزة دادنِ ﺷﻬﺎدت در دادﮔﺎه‬ ‫را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪﻳﺎد آوردن اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻗﻴﺎم ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬اوﻟﻴﻦ ﺷﺎﻫﺪان زن ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺟﺎي‬ ‫ﺑﺴﻲ ﺣﻴﺮت اﺳﺖ‪.‬‬ ‫واﻛﻨﺶ ﻋﻴﺴﻲ ﭼﻪ ﺑﻮد؟ او ﺷﻤﻌﻮن را ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار داده‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬اي ﺷﻤﻌﻮن ﭼﻴﺰي دارم‬ ‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪ «.‬اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪاي ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﺷﺮوع ﺻﺤﺒﺘﻲ ﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲرﻓﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﭼﻨﺪان ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲرﺳﻴﺪ و ﺷﻨﻮﻧﺪه ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺷﻨﻴﺪن آن ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺷﻤﻌﻮن ﺑﺎ ﺧﻄﺎب ﻛﺮدن‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪﻋﻨﻮان "اﺳﺘﺎد" )ﻳﻌﻨﻲ راﺑﻲ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺬﻫﺒﻲ(‪ ،‬ﺑﻄﻮر ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲاش را‬ ‫ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﻴﺰﺑﺎن ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﻋﻴﺴﻲ ﻻﻳﻖ ﻧﺎم اﺳﺘﺎد ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﻟﻴﺎﻗﺖ اﺣﺘﺮاﻣﺎت ﺧﺎصِ‬ ‫آن ﻧﺎم را ﻧﻴﺰ داﺷﺖ‪ ،‬ﻛﺎري ﻛﻪ ﺷﻤﻌﻮن اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﭼﻬﺎرم ‪ -‬ﻣ‪‬ﺜَﻞ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﭼﻄﻮر ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﻤﻌﻮن ﻓﺮﻳﺴﻲ و دﻳﮕﺮ ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ را ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ زن واﻗﻌﺎً‬ ‫ﺗﻮﺑﻪ ﻛﺮده و ﻧﻴﺎز دارد ﻛﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد؟ آﻧﻬﺎ او را ﻃﺮد ﻛﺮده‪ ،‬و اﺻﺎﻟﺖ ﺗﻮﺑﻪ و‬ ‫ﺑﺨﺸﺎﻳﺸﺶ را ﻋﻠﻲرﻏﻢ ﻛﺎر ﺑﺰرﮔﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻮرد ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ ﻗﺮار‬

‫دادﻧﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻤﺎن ﻛﺎري را ﻛﺮد ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ در ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ اﻧﺠﺎم ﻣﻲداد‪ :‬او داﺳﺘﺎﻧﻲ‬ ‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮردي در ﻏﺮب ﭘﻴﺶ ﻣﻲآﻣﺪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﻣﺎ ﻳﻚ ﺑﺤﺚ ﻓﻠﺴﻔﻲ در ﻣﻮرد‬ ‫اﺧﻼﻗﻴﺎت‪ ،‬ازدواج و ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آن ﺑﻪراه ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ‪ ،‬داﺳﺘﺎﻧﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎده در ﻣﻮرد دو ﺑﺪﻫﻜﺎر ﺑﻮد‪ .‬اوﻟﻲ‪ 50 ،‬دﻳﻨﺎر )ﻣﻌﺎدل‬ ‫دﺳﺘﻤﺰد دو ﻣﺎه( ﺑﺪﻫﻜﺎر ﺑﻮد‪ ،‬دوﻣﻲ ‪ 500‬دﻳﻨﺎر )ﻣﻌﺎدل دﺳﺘﻤﺰد دو ﺳﺎل(‪.‬‬ ‫در ﺗﻤﺎم ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﻛﻠﻤﺔ "ﻗﺮض" ﻣﺴﺎوي اﺳﺖ ﺑﺎ "ﮔﻨﺎه"‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ وﻗﺘﻲ ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ دﻋﺎ‬ ‫را آﻣﻮﺧﺖ ﻛﻪ »ﻗﺮضﻫﺎي ﻣﺎ را ﺑﺒﺨﺶ«‪ ،‬دﻗﻴﻘﺎً ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ »ﻗﺮضﻫﺎي ﻣﺎ را ﺑﺒﺨﺶ«‪.‬‬ ‫در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻜﺎﺗﻲ را ﻋﻨﻮان ﻣﻲﻛﻨﺪ‪:‬‬ ‫آن اﺷﺨﺎص‪ ،‬ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺑﺎزﭘﺮداﺧﺖ ﺑﺪﻫﻲ ﺧﻮد ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺸﻜﻞ ﻫﺮ دو ﻳﻜﻲ ﺑﻮد‪ .‬آﻧﺎن در‬ ‫ﻗﺒﺎل ﻗﺮﺿﺸﺎن ﻛﺎري از دﺳﺘﺸﺎن ﺑﺮﻧﻤﻲآﻣﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻧﻴﺎز داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﺮ دو ﻣﻮرد ﻟﻄﻒ و ﺑﺨﺸﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬وامدﻫﻨﺪه ﺑﺎ ﻣﻴﻞ ﺧﻮد‪ ،‬ﻫﺮ دو آﻧﻬﺎ را ﺑﺨﺸﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﻛﻠﻤﺔ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ "ﺑﺨﺸﻴﺪن" ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ "ﻟﻐﻮ ﻛﺮدن ﻗﺮض" ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪» ،‬ﮔﻨﺎﻫﺎن ﻣﺎ را‬ ‫ﺑﺒﺨﺶ«‪ ،‬دﻗﻴﻘﺎً ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺘﺮادف ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ »ﻗﺮضﻫﺎي ﻣﺎ را ﻟﻐﻮ ﻛﻦ«‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ در دﻋﺎي‬ ‫رﺑﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ آﻣﻮﺧﺖ‪» :‬ﻗﺮضﻫﺎي ﻣﺎ را ﺑﺒﺨﺶ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻗﺮضداران ﺧﻮد‬ ‫را ﻣﻲﺑﺨﺸﻴﻢ«‪.‬‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮق ﺑﻴﻦ اﻳﻦ دو ﺑﺪﻫﻜﺎر‪ ،‬ﻣﺒﻠﻎ ﺑﺪﻫﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ از ﺷﻤﻌﻮن ﭘﺮﺳﻴﺪ‪» :‬ﻛﺪام ﻳﻚ از‬ ‫آن دو او را زﻳﺎدﺗﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد‪ «.‬ﭘﺎﺳﺦ ﺷﻤﻌﻮن ﺑﺎ ﺟﻤﻠﻪاي ﺣﺎﻛﻲ از اﺣﺘﻴﺎط آﻏﺎز‬ ‫ﺷﺪ‪" :‬ﮔﻤﺎن ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ "...‬ﺷﻤﻌﻮن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ دام اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻨﻄﻖِ ﻣ‪‬ﺜَﻞ‪ ،‬ﮔﺮﻳﺰﻧﺎﭘﺬﻳﺮ‬ ‫ﺑﻮد‪ :‬آن ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺨﺸﻮده ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ اﺻﻞ اﻣﺮوز ﻧﻴﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫دارد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﭘﻨﺠﻢ‪ :‬ارﺗﺒﺎط ﻣﺜﻞ ﺑﺎ ﻛﺎر زن و ﺷﻤﻌﻮن‬ ‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﻤﻌﻮن و ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ را‬ ‫آزاد ﺑﮕﺬارد ﺗﺎ در ﻣﻮرد ﻣﻔﻬﻮم آن ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ آﺷﻜﺎر ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ او‬ ‫ﻣﺎﺟﺮا را ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻧﺪاد‪ .‬ﺑﺎ ﺑﻴﺎن اﺻﻞ ﺑﺨﺸﺶ‪ ،‬اﻛﻨﻮن ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ آن را در ﻣﻮرد اﻳﻦ زن‬ ‫ﺑﻜﺎر ﺑﺒﺮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ دو ﻛﺎر ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﺤﺴﻴﻦ آن زن‬ ‫اوﻻً‪ ،‬او در ﺣﻀﻮر ﻣﺮدﻫﺎ‪ ،‬آن زن را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻛﺮد‪ .‬در ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻣﺮدﺳﺎﻻري‪ ،‬ﻣﻌﻤﻮل‬ ‫ﻧﺒﻮد ﻛﻪ از زﻧﻲ ﻗﺪرداﻧﻲ ﺑﻪﻋﻤﻞ آﻳﺪ و در ﻋﻮض‪ ،‬ﻣﺮدان ﭘﺴﺖ ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﻋﻴﺴﻲ آزاداﻧﻪ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺗﺤﺴﻴﻦآﻣﻴﺰ ﺧﻮد را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻮﺟﻪ و اﺣﺘﺮام آن زن‪ ،‬اﻋﻼم داﺷﺖ‪.‬‬ ‫اﻳﺮاد از ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي ﺷﻤﻌﻮن‬ ‫اﻣﺎ ﮔﻮﻳﺎ اﻳﻦ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﺒﻮد؛ ﭘﺲ ﻋﻴﺴﻲ ﮔﻔﺘﺔ ﺧﻮد را دﻧﺒﺎل ﻛﺮد و از ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي ﺷﻤﻌﻮن‬ ‫اﻳﺮاد ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬در ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻳﺎ ﻣﻴﻬﻤﺎن از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ در ﺧﺼﻮص ﻧﺤﻮه‬ ‫ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ دﻟﮕﻴﺮ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﻪ روي ﺧﻮد ﻧﻤﻲآورﻧﺪ و ﺑﺮ ﻋﻜﺲ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻌﺎرﻓﺎت‪ ،‬از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‬ ‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻋﻴﺴﻲ ﺷﻜﺎﻳﺘﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻳﻚ ﺑﻲادﺑﻲ ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺧﻮد را از ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي ﺷﻤﻌﻮن ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ ﻣﻄﺮح ﻣﻲﺳﺎزد‪ ...» :‬ﭘﺲ ﺑﺴﻮي آن زن اﺷﺎره ﻧﻤﻮده ﺑﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﮔﻔﺖ‪) «...‬آﻳﻪ‬ ‫‪ .(44‬ﺻﻮرت ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻄﺮف آن زن ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﺷﺪه وﻟﻲ در واﻗﻊ ﻣﺨﺎﻃﺐ اﺻﻠﻲ‪ ،‬ﺷﻤﻌﻮن‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ را ﻣﻲﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﻧﮕﺎه ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻲادﺑﻲ‬ ‫ﻣﻲﺑﻮد‪ .‬وﻟﻲ ﻣﺎ ﻣﻼﻳﻤﺖ ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن را در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت‪ ،‬ﻛﺎري ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﺷﻤﻌﻮن ﻋﻤﻖ ﺗﺤﻮﻟﻲ را ﻛﻪ در آن زن اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ ،‬درك ﻛﻨﺪ‪ .‬در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫زﻧﻲ را ﻛﻪ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺗﺸﻮﻳﻖ و دﻟﮕﺮﻣﻲ داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻮرد ﻗﺪرداﻧﻲ ﻗﺮار داد‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬اﻳﻦ زن را ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻲ؟« ﺷﻤﻌﻮن از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪاي ورود آن زن‪،‬‬ ‫ﺑﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﺔ ﺗﻮ آﻣﺪم‪ «...‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ »ﻣﻦ‬ ‫ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺗﻮ ﺷﺪم وﻟﻲ ﺗﻮ آن ﺳﻨﺖ ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي و ﺗﺤﻴﺖ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻧﺠﺎم ﻧﺪادي‪ .‬وﻟﻲ‬ ‫اﻳﻦ زن ﻛﻪ ﺗﻮ ﺗﺤﻘﻴﺮش ﻣﻲﻛﻨﻲ‪ ،‬ﻗﺼﻮر ﺗﻮ را ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ ﺟﺒﺮان ﻛﺮد‪«.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲﺑﻪ ﺳﻪ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺷﻤﻌﻮن اﺷﺎره ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬ ‫‪» -1‬آب ﺑﺠﻬﺖ ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻣﻦ ﻧﻴﺎوردي«‪ .‬ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﭘﺎﻳﻬﺎي او را‬ ‫ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻮن در آﻧﺼﻮرت‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺘﻨﺒﺎط ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﻧﻘﺶ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر را‬ ‫اﻳﻔﺎ ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ اﮔﺮ آن ﻓﺮﻳﺴﻲ ﺑﻪ او آب داده ﺑﻮد‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﻛﻤﺎل ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﭘﺎﻳﻬﺎي ﺧﻮدش‬ ‫را ﻣﻲﺷﺴﺖ‪ .‬اﻣﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ‪ ،‬آن زن ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﺎ اﺷﻜﻬﺎﻳﺶ ﺷﺴﺖ‪ .‬و ﭼﻪ ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﻦ‬ ‫اﻳﻦ دو ﺷﺨﺺ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد‪ ...‬ﺷﻤﻌﻮن از آوردن آﺑﻲ ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮس و ارزان ﺑﻮد‪،‬‬ ‫اﻣﺘﻨﺎع ورزﻳﺪ‪ ،‬وﻟﻲ آن زن اﺷﻜﻬﺎي ﺧﻮد را ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻋﻴﺴﻲ ﻛﺮد‪ ،‬اﺷﻜﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎارزش ﺑﻮد و از‬ ‫درد و رﻧﺞ ﻧﺸﺄت ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫‪» -2‬ﻣﺮا ﻧﺒﻮﺳﻴﺪي‪ «.‬اﺷﺨﺎص ﻫﻤﺴﻄﺢ‪ ،‬ﮔﻮﻧﻪﻫﺎي ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﻣﻲﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺪ؛ ﺷﺎﮔﺮدان‬ ‫دﺳﺖ اﺳﺘﺎد ﺧﻮد را ﻣﻲﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺪ؛ ﺧﺎدﻣﻴﻦ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺳﻼم ﺑﻪ ارﺑﺎب ﺧﻮد‪ ،‬و ﭘﺴﺮان ﻧﻴﺰ ﺑﺮاي‬ ‫ﺗﺤﻴﺖ واﻟﺪﻳﻦ ﺧﻮد‪ ،‬دﺳﺖ آﻧﻬﺎ را ﻣﻲﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻼف اﻋﺘﻘﺎد ﻋﻤﻮﻣﻲ‪ ،‬ﻳﻬﻮدا در ﺑﺎغ‬ ‫ﺟﺘﺴﻴﻤﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪن ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزان‪ ،‬دﺳﺖ ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﻮﺳﻴﺪ و ﻧﻪ ﮔﻮﻧﺔ او را‪ ،‬ﭼﻮﻧﻜﻪ‬ ‫ﻳﻚ راﺑﻄﺔ اﺳﺘﺎد و ﺷﺎﮔﺮدي ﺑﻴﻨﺸﺎن ﺣﻜﻤﻔﺮﻣﺎ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫‪» -3‬ﺳﺮ ﻣﺮا ﺑﻪ روﻏﻦ ﻣﺴﺢ ﻧﻜﺮدي‪ «.‬ﺟﻬﺖ ﻃﺮاوت ﺑﺨﺸﻴﺪن ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن‪ ،‬ﺗﺪﻫﻴﻦ ﺳﺮ ﺑﺎ‬ ‫روﻏﻦ زﻳﺘﻮن اﻣﺮي ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻮد‪ .‬آن روﻏﻦ ﺑﺎ ﻗﻴﻤﺖ ارزان و ﺑﻪ ﻓﺮاواﻧﻲ در دﺳﺘﺮس ﺑﻮد‪ .‬در‬ ‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﻤﻞ ﺷﻤﻌﻮن‪ ،‬اﻳﻦ زن‪ ،‬ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﺎ ﻋﻄﺮي ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ ﺗﺪﻫﻴﻦ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ آﻧﭽﻪ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ‪» :‬ﺗﻮ ﺣﺘﻲ آن روﻏﻦ زﻳﺘﻮن ارزان را از ﻣﻦ‬ ‫درﻳﻎ ﻛﺮدي‪ ،‬وﻟﻲ ﺑﺒﻴﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ زن ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ارزﻧﺪهاي را ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻓﺪا ﻛﺮد!«‬ ‫آﻣﺮزش ﮔﻨﺎﻫﺎن‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺧﻮد ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﮔﻨﺎﻫﺎن او ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ‬ ‫آﻣﺮزﻳﺪه ﺷﺪ‪ «...‬ﻋﻴﺴﻲ ﮔﻨﺎﻫﺎن او را در آﻧﺠﺎ ﻧﻴﺎﻣﺮزﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻗﺒﻼً آﻣﺮزﻳﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در‬ ‫اﻳﻨﺠﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﻓﻘﻂ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻗﺒﻼً در زﻧﺪﮔﻲ او ﺑﻮﻗﻮع ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ‪ ،‬ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦِ »آﻧﻜﻪ آﻣﺮزش ﻛﻤﺘﺮ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ ﻛﻤﺘﺮ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ«‪ ،‬ﻛﻨﺎﻳﺔ دﻳﮕﺮي ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﻌﻮن زد‪ .‬ﻣﻨﻈﻮر ﻋﻴﺴﻲ از اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ اﻳﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺗﺄﺋﻴﺪ ﻛﻨﺪ ﺷﻤﻌﻮن ﻋﺎدل اﺳﺖ ﻳﺎ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺶ‬ ‫ﺳﺒﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ آﮔﺎﻫﻲ ﻛﻢ او را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺑﺴﻴﺎرش ﺑﻪ او ﮔﻮﺷﺰد ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ او ﻛﻪ ﻛﻢ آﻣﺮزﻳﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ ﻛﻤﻲ ﻫﻢ ﻧﺸﺎن ﻣﻲداد‪ .‬ﻛﻮﺗﺎﻫﻲﻫﺎي ﺷﻤﻌﻮن در‬ ‫ﻣﻮرد ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪة ﻋﻤﻖ ﺑﻌﻀﻲ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﻣﻨﻔﻲ ﻫﻤﭽﻮن ﻏﺮور‪ ،‬ﺧﻮدﺑﻴﻨﻲ‪ ،‬روح ﺧﺮدهﮔﻴﺮ‬ ‫و ﺗﺒﻌﻴﺾ ﺟﻨﺴﻲ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫دو ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر‪ ،‬دو واﻛﻨﺶ‬ ‫اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ‪ ،‬درواﻗﻊ ﺷﻨﻮﻧﺪه را ﻣﺘﻮﺟﻪ دو ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ‪ ،‬زﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺑﺴﻴﺎرش ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد و در ﭘﺎﺳﺦ‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬دوﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺷﻤﻌﻮن‬ ‫ﻓﺮﻳﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ آﮔﺎﻫﻲاي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺑﺴﻴﺎرش ﻧﺪارد و ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﻟﻄﻒ و رﺣﻤﺖ‬ ‫ﻧﻴﺰ اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ و اﮔﺮ ﻣﺤﺒﺘﻲ ﻫﻢ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ ،‬ﻛﻢ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻜﺘﻪاي از ﻫﻮﻳﺖ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮاي ﻣﺎ آﺷﻜﺎر ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﺷﻤﻌﻮن ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻋﻴﺴﻲ را‬ ‫ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﺪ ﻛﻪ آﻳﺎ ﻧﺒﻲ اﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ از اﻳﻦ آزﻣﺎﻳﺶ ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ در ﻗﻠﺐ آن زن ﭼﻪ ﻣﻲﮔﺬرد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ درونِ اﻓﻜﺎر و ﻗﻠﺐﻫﺎي دﻳﮕﺮان را ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻣﻲدﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺷﺸﻢ‪ :‬اﻋﺘﺮاض دوم ﻓﺮﻳﺴﻲ‬ ‫در اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ دو ﻧﻜﺘﻪ را ﺑﻪ آن زن ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺗﻮ آﻣﺮزﻳﺪه ﺷﺪ« و‬ ‫»اﻳﻤﺎﻧﺖ ﺗﻮ را ﻧﺠﺎت داده اﺳﺖ؛ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﻲ رواﻧﻪ ﺷﻮ‪«.‬‬

‫ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ ﺳﺆال ﻧﻬﺎﻳﻲ را از ﺧﻮدﺷﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪» :‬اﻳﻦ ﻛﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎن را ﻫﻢ‬ ‫ﻣﻲآﻣﺮزد؟« اﻳﻦ ﺳﺆاﻟﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻲﺟﻮاب ﻣﺎﻧﺪ و داﺳﺘﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺪون ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ آن‪ ،‬ﺧﺎﺗﻤﻪ‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻫﻤﭽﻮن ﺑﺴﻴﺎري از داﺳﺘﺎنﻫﺎي ﺑﺰرگ اﻧﺠﻴﻞﻫﺎ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻗﺎﺋﻞ‬ ‫ﻧﻤﻲﺷﻮد و ﻣﻲﮔﺬارد ﺗﺎ ﺷﻨﻮﻧﺪه ﺧﻮدش ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪاي ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺎ در ﺣﻀﻮر ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫اﮔﺮ ﻣﺎ ﺟﺰو ﻳﻜﻲ از ﺣﻀﺎر در آن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﻛﺪام ﻧﻮع واﻛﻨﺶ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدادﻳﻢ؟‬ ‫واﻛﻨﺶ ﻓﺮﻳﺴﻲ را؟ واﻛﻨﺶ زنِ ﺑﺨﺸﻴﺪه ﺷﺪه را؟ ﻳﺎ واﻛﻨﺶ ﺣﻀﺎر ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ را؟‬ ‫ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎري از اﻳﻤﺎﻧﺪاران‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺶ و ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺎﻟﺺ و ﺑﻲآﻻﻳﺶ و ﺑﻲﭘﻴﺮاﻳﺔ‬ ‫ﻧﻮاﻳﻤﺎﻧﺎن را دوﺳﺖ ﻧﺪارﻳﻢ‪ .‬ﮔﺎه ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ آﻧﺎن ﻣﻲﻧﮕﺮﻳﻢ و ﺑﻪﺟﺎي ﺗﺤﺴﻴﻦ‪،‬‬ ‫آﻧﺎن را ﻣﻮرد اﻧﺘﻘﺎد ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﻴﻢ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ ﻧﻴﺰ ﻓﻘﻂ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲﻣﺎﻧﻴﻢ‪ ،‬ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮي‬ ‫ﺑﻲﺗﻔﺎوت!‬ ‫اﻣﺎ ﻛﺎش ﻫﻤﺔ ﻣﺎ ﭘﺮﺳﺘﺸﻲ ﺧﺎﻟﺺ و ﺻﻤﻴﻤﻲ و ﻓﺪاﻛﺎراﻧﻪاي ﻫﻤﭽﻮن آن زن را ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻣﻲدادﻳﻢ‪ .‬آﻳﺎ ﺑﺮﺧﻼف ﻓﺮﻳﺴﻲ‪ ،‬آﮔﺎه ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﭼﻘﺪر ﮔﻨﺎﻫﻜﺎرﻳﻢ؟ آﻳﺎ از ﻋﻈﻤﺖ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ‬ ‫ﺧﻮد آﮔﺎﻫﻴﻢ؟ آﻳﺎ ﺑﻪﺗﻨﺎﺳﺐ ﻋﻈﻤﺖ آﻣﺮزش ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻴﻢ؟‬ ‫ﺗﺮﺟﻤﻪ رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن‬

‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ /‬ﺳﺎﻣﺮي ﻧﻴﻜﻮ‬ ‫)ﻟﻮﻗﺎ ‪(37-25:10‬‬ ‫در ﺷﻤﺎره ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎرة ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ داﺳﺘﺎن ﻣﻌﺮوف‬ ‫ﺳﺎﻣﺮي ﻧﻴﻜﻮ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬ ‫ﺟﺎدة ارﻳﺤﺎ‪ ،‬در ﻣﺴﻴﺮي ﺣﺪود ‪ 26‬ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﺑﻪﺳﻮي اورﺷﻠﻴﻢ در ﺗﭙﻪﻫﺎي ﺑﺎﻳﺮ ﻳﻬﻮدﻳﻪ‬ ‫ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺟﺎدهاي دوراﻓﺘﺎده ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﻣﺴﺎﻓﺮش ﺗﻨﻬﺎ و ﺑﻲﻛﺲ ﺑﻮد؛ ﺳﻔﺮ در ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﺟﺎدهاي ﻃﺒﻌﺎً ﺧﺎﻟﻲ از ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﻗﺎﺑﻞ‬ ‫ﻣﻼﺣﻈﻪاي از ﺟﺎده را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬وﻟﻲ ﺣﻤﻠﺔ دزدان ﭼﻨﺎن ﻏﺎﻓﻞﮔﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ او ﻫﻴﭻ ﻓﺮﺻﺘﻲ‬ ‫ﺑﺮاي ﻓﺮار ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮد‪ .‬او ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﺗﻌﺪاد راﻫﺰﻧﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻬﺎ آﻧﻘﺪر‬ ‫او را زﻳﺮ ﺣﻤﻼت ﺧﻮد ﻗﺮار دادﻧﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ اﻓﺘﺎد‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪ‪،‬‬ ‫اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ در ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻮﺳﺎن ﻗﺮار دارد و درد ﺿﺮﺑﺎت وارده واﻗﻌﻴﺖ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده را ﺑﻪ‬ ‫ﻳﺎد او آورد‪ .‬ﺑﺘﺪرﻳﺞ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﻮار ﺑﺮ اﻻﻏﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دور و ﺑﺮ ﺧﻮد‬ ‫را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻣﻲدﻳﺪ ﺑﺎور ﻛﻨﺪ ﭼﻮن رﻫﺎﻧﻨﺪة او آﺧﺮﻳﻦ ﻛﺴﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ او‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺠﺴﻢ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺠﺎت او ﺑﻴﺎﻳﺪ‪....‬‬ ‫ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﺳﺎﻣﺮي ﻧﻴﻜﻮ در ﻣﻮرد ﻟﻄﻒ و ﺷﻔﻘﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﻟﻄﻔﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺔ ﻣﻮاﻧﻊ ﻧﮋادي و ﻣﺬﻫﺒﻲ را‬ ‫در ﻫﻢ ﻣﻲﺷﻜﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ در ﻣﻮرد ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ اﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ آن ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻛﺴﻲ ﺟﺰ‬ ‫ﻞ ﻣﻌﺮوف اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﺔ ﺧﻮد را‬ ‫دﺷﻤﻦ ﻣﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧﻜﺘﺔ ﺗﺮﻏﻴﺐﻛﻨﻨﺪة اﻳﻦ ﻣﺜ ِ‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺑﺎ ﻧﺸﺎن دادن ﻟﻄﻒ و ﺷﻔﻘﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺮدم‪ ،‬اﺑﺮاز ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫اوﻟﻴﻦ ﺳﺆال‬ ‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺷﺎﻣﻞ دو ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ اﺳﺖ ﻣﻴﺎن ﻋﻴﺴﻲ و ﻳﻚ ﻓﻘﻴﻪ ﻳﻬﻮدي‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﮔﻔﺘﮕﻮ‬ ‫ﺑﺎ ﺳﺆال آن ﻓﻘﻴﻪ ﺷﺮوع ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ‪» :‬ﭼﻪ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ وارث ﺣﻴﺎت ﺟﺎوداﻧﻲ ﮔﺮدم؟« ﻇﺎﻫﺮاً اﻳﻦ‬

‫ﺳﺆال ﺑﻲﻣﻮرد و ﺑﺪﻳﻬﻲ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﭼﻮن ﻳﻚ ﻓﻘﻴﻪ و ﻋﺎﻟِﻢ در ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻮﺳﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ آن را ﺑﺪاﻧﺪ ‪» -‬از ﺷﺮﻳﻌﺖ اﻃﺎﻋﺖ ﻛﻦ ﺗﺎ وارد ﺣﻴﺎت ﺟﺎودان ﺷﻮي‪ «.‬آن ﻓﻘﻴﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ اﮔﺮ از ﺷﺮﻳﻌﺖ اﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺣﻴﺎت ﺟﺎودان را ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬در واﻗﻊ دﻟﻴﻞ‬ ‫اﺻﻠﻲ ﻃﺮح ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺆاﻟﻲ‪ ،‬اﻣﺘﺤﺎن ﺷﺨﺺ ﻋﻴﺴﻲ و ﻧﻈﺮ او در ﻣﻮرد ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮن‬ ‫رﻫﺒﺮان ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻳﻬﻮد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺸﻜﻮك ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ اﺣﻜﺎم ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳ‪‬ﺒ‪‬ﺖ‪،‬‬ ‫ﭼﻴﺰﻫﺎي ﻧﺠﺲ و ﻗﺮﺑﺎﻧﻲﻫﺎي ﻣﻌﺒﺪ را زﻳﺮ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺰرﮔﺎن ﻳﻬﻮد او را ﺑﻪﻋﻨﻮان‬ ‫ﺷﺨﺼﻲ ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺧﻮردي ﺗﻨﺪ و ﺑﺮﺧﻼف رﺳﻮم و ﺷﺮﻳﻌﺖ دارد‪.‬‬ ‫ﻃﺒﻖ آداب ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﺳﺆال را ﺑﺎ ﻃﺮح ﺳﺆال دﻳﮕﺮي ﭘﺎﺳﺦ داد‪ .‬او ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬ ‫»در ﺗﻮرات ﭼﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻧﻲ؟« ﻳﺎ ﺑﻪﺑﻴﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬ ‫»ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ ﺷﻤﺎ را ﺑﺸﻨﻮم« )‪ .(Bailey‬ﻫﻨﮕﺎم ﻓﺮاﮔﻴﺮي ﺷﺮﻳﻌﺖ‪ ،‬ﻧﻘﻞ از‬ ‫راﺑﻲﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻻزم و ﺿﺮوري ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﻌﻠﻤﻴﻦ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﮔﻔﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻤﻠﻪاي اﻣﺮي ﻋﺎدي‬ ‫ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ ﻛﻪ‪» :‬ﻓﻼن راﺑﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ‪ ...‬وﻟﻲ راﺑﻲ دﻳﮕﺮ ﭼﻨﺎن ﮔﻔﺘﻪ‪ .«...‬و در اﻳﻨﺠﺎ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ آن ﻓﻘﻴﻪ ﻧﻈﺮات ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ ﺗﻮرات را ﺑﺎزﮔﻮ ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ‪ ،‬آن ﺷﺨﺺ ﻓﻘﻴﻪ از دو ﻗﺴﻤﺖ از ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﻧﻘﻞ ﻗﻮل ﻛﺮد؛ از ﺗﺜﻨﻴﻪ ‪ 5:6‬ﻛﻪ‬ ‫در ﻣﻮرد دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﺧﺪا ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻗﻠﺐ‪ ،‬روح و ﻓﻜﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﻻوﻳﺎن ‪ 18:19‬ﻛﻪ‬ ‫در ﻣﻮرد دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﺧﻮدﻣﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ از ﺷﻨﻴﺪن ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺎﺳﺨﻲ‬ ‫ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و اﻋﻼن ﻛﺮد ﻛﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺻﺤﻴﺢ را ﺷﻨﻴﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻘﻞ ﻗﻮل آن‬ ‫ﻓﻘﻴﻪ از ﻻوﻳﺎن ‪ ،18:19‬ﻋﻴﺴﻲ از ﻻوﻳﺎن ‪ 5:18‬ﻧﻘﻞ ﻛﺮد ﻛﻪ »ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻜﻦ ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﻲ زﻳﺴﺖ‪«.‬‬ ‫دوﻣﻴﻦ ﺳﺆال‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ آن ﻓﻘﻴﻪ ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ از ﻧﻈﺮ اﻟﻬﻴﺎﺗﻲ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ و اﻛﻨﻮن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮود‬ ‫و ﻃﺒﻖ آن زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ‪» :‬ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻜﻦ ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﻲ زﻳﺴﺖ‪ «.‬ﻛﻠﻤﺔ "ﺑﻜﻦ" در ﻳﻚ زﻣﺎن‬ ‫اﺳﺘﻤﺮاري اﺳﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ »داﺋﻤﺎً ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻜﻦ ﻛﻪ داﺋﻤﺎً ﺧﻮاﻫﻲ زﻳﺴﺖ‪ «.‬ﺑﻪﻋﻘﻴﺪة ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫ﻧﻴﺰ اﻃﺎﻋﺖ ﻛﺎﻣﻞ از ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺗﻨﻬﺎ راﻫﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﺪا راﺑﻄﺔ ﺻﺤﻴﺢ داﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬وﻟﻲ آﻳﺎ دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ داﺋﻤﻲ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻗﻠﺐ و ﻓﻜﺮ‪ ،‬و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺤﺒﺖِ ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﻮدﻣﺎن ﻣﻴﺴﺮ اﺳﺖ؟ اﻳﻦ ﻓﻘﻴﻪ زﻳﺮك ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر اﻣﺮي‬ ‫اﺳﺖ ﻏﻴﺮ ﻋﻤﻠﻲ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ "ﺧﻮد را ﻋﺎدل" ﻧﺸﺎن دﻫﺪ و ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ اﻳﻦ‬ ‫ﻫﺪف‪ ،‬دوﻣﻴﻦ ﺑﺨﺶ ﮔﻔﺘﮕﻮي ﺧﻮد را ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﺆال ﺷﺮوع ﻛﺮد ﻛﻪ‪» :‬ﻫﻤﺴﺎﻳﺔ ﻣﻦ ﻛﻴﺴﺖ؟«‬ ‫در ﻣﺬﻫﺐ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺴﺎﺋﻠﻲ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﺑﺤﺚاﻧﮕﻴﺰ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﺑﻴﻦ ﻳﻬﻮدﻳﺎن روزﮔﺎر‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬ﻣﺴﺄﻟﺔ "ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ" ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻋﻠﻤﺎي ﻳﻬﻮد‪" ،‬ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ"‪ ،‬ﻳﻚ‬ ‫دوﺳﺖ ﻳﺎ ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪ ﻳﻬﻮدي اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﺎ ﻛﻼً ﻫﺮ ﻓﺮدِ ﻳﻬﻮدي دﻳﮕﺮ‪ .‬اﻳﻦ آن ﭘﺎﺳﺨﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﻘﻴﻪ‬ ‫ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ اﻧﺘﻈﺎر ﺷﻨﻴﺪﻧﺶ را داﺷﺖ ﭼﻮن ﻫﻤﺔ راﺑﻲﻫﺎ و ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻧﻴﺰ در ﻣﻌﻨﺎي ﻛﻠﻤﺔ‬ ‫"ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ" ﻣﺘﻔﻖاﻟﻘﻮل ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ "ﻫﻤﺴﺎﻳﺔ" ﻣﺬﻛﻮر در ﻻوﻳﺎن ‪ 18:19‬ﻛﺴﻲ ﻧﺒﻮد‬ ‫ﺟﺰ »ﻳﻜﻲ از اﻓﺮاد ﻗﻮم ﻳﻬﻮد‪ «.‬اﻓﺮاد ﻏﻴﺮ ﻳﻬﻮدي و اﺷﺨﺎص ﻏﺮﻳﺒﻪ ﺟﺰو اﻳﻦ "ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ"‬ ‫ﺑﺤﺴﺎب ﻧﻤﻲآﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ »اﺟﺒﺎري ﺑﺮاي ﻣﺤﺒﺖ آﻧﻬﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪«.‬‬ ‫ﻃﺒﻖ آداب ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﺳﺆال دوم را ﺑﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺑﺰرگ ﭘﺎﺳﺦ داد ﻛﻪ‬ ‫اﻛﻨﻮن ﻣﺎ در ﻫﻔﺖ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ آن ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ اول‪ :‬ﻣﺮد زﺧﻤﻲ‬ ‫ﻣﺴﺎﻓﺮت ﻛﺮدن از اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻪ ارﻳﺤﺎ در ﺟﺎدهاي ﺑﻪﻃﻮل ‪ 26‬ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ‪ ،‬ﺳﻔﺮ ﭘﺮﻣﺨﺎﻃﺮهاي‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻋﻤﺪاً در ﻣﻮرد ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﻣﻮرد ﺗﻬﺎﺟﻢ و دزدي ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ ،‬اﻃﻼﻋﺎت زﻳﺎدي‬ ‫ﻧﺪاده اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮔﻔﺘﺔ ﻋﻴﺴﻲ ﻧﺎﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ‪ ،‬وﻟﻲ ﺣﺪس ﻣﻲزﻧﻴﻢ ﻛﻪ او ﻳﻚ ﻳﻬﻮدي ﺑﻮده‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪدﻟﻴﻞ وﺟﻮد دﺷﻤﻨﻲ ﺑﻴﻦ ﻳﻬﻮدﻳﺎن و ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن‪ ،‬اﻳﻦ ﻳﻬﻮدي ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﺮاي ﺧﻮدداري از‬ ‫ﻋﺒﻮر از ﺳﺎﻣﺮه‪ ،‬راه دﻳﮕﺮي را از ارﻳﺤﺎ در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺿﺮﺑﺎت وارده ﺑﻪ آن ﺷﺨﺺ و رﻫﺎ‬ ‫ﺷﺪن او در ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻴﻤﻪ ﺟﺎن و ﻋﺮﻳﺎن‪ ،‬ﺣﺎﻛﻲ از ﻣﻘﺎوﻣﺖ او در ﺑﺮاﺑﺮ دزدان ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻧﻪ‪،‬‬ ‫آﻧﻬﺎ ﻓﻘﻂ وﺳﺎﻳﻞ او را ﻣﻲدزدﻳﺪﻧﺪ و ﻣﻲرﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻟﻬﺠﻪ و ﻟﺒﺎسﻫﺎي ﺷﺨﺺ ﮔﻮﻳﺎي ﻣﻠﻴﺖ او ﺑﻮد‪ .‬وﻟﻲ در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﺷﺨﺺ‬ ‫ﻓﺮق ﻣﻲﻛﻨﺪ ﭼﻮن ﻫﻴﭻ ﺷﻮاﻫﺪي دال ﺑﺮ ﻫﻮﻳﺖ‪ ،‬ﻣﺤﻞ زﻧﺪﮔﻲ و ﻳﺎ ﻣﺬﻫﺐ او وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻤﺔ اﻳﻦ ﺟﺰﺋﻴﺎت را ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲﮔﺬارد ﺗﺎ ﻧﻘﻄﺔ ﺣﺴﺎس و ﻣﺮﻛﺰﻳﺖ‬

‫اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا را ﻣﻮرد ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻓﺮض ﺑﺮ اﻳﻦ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ او ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﻬﻢِ‬ ‫ﻳﻬﻮدي ﺑﻮد‪ ،‬اوﻟﻴﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮي ﻛﻪ از آﻧﺠﺎ ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ و او را در آن وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻲدﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺪون ﻫﻴﭻ‬ ‫ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪي ﺑﻪ ﻛﻤﻚ او ﻣﻲﺷﺘﺎﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻛﺘﻤﺎن ﻫﻮﻳﺖ ﺷﺨﺺ ﻣﺠﺮوح‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺧﺸﻜﻲ و‬ ‫اﻧﻌﻄﺎفﻧﺎﭘﺬﻳﺮي ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ :‬در ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻣﻮﺳﻲ‬ ‫در ﻣﻮرد ﻧﺸﺎن دادن رﺣﻢ‪ ،‬ﺷﻔﻘﺖ و ﻓﺮوﺗﻨﻲ ﭼﻪ ﺗﻌﻠﻴﻤﻲ ﻣﻲدﻫﺪ؟ ﻃﺒﻖ ﺷﺮﻳﻌﺖ‪ ،‬ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ‬ ‫ﻫﻤﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن را دوﺳﺖ داﺷﺖ؛ وﻟﻲ در ﻣﻮرد ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ از ﻫﻮﻳﺖ او ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﭼﻄﻮر؟ ﺑﺎ‬ ‫اﺳﺘﻔﺎده از ﺣﺪاﻗﻞ ﻛﻠﻤﺎت‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺻﺤﻨﻪاي از ﻧﻤﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﺮ از ﺗﻨﺶ و‬ ‫ﻛﺸﻤﻜﺶ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ دوم‪ :‬ﻛﺎﻫﻦ‬ ‫ﻛﺎﻫﻨﻲ ﭘﺲ از اﻧﺠﺎم ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد در ﻣﻌﺒﺪ اورﺷﻠﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎز ﻣﻲﮔﺸﺖ‪ .‬ﺧﺪﻣﺘﻲ ﻛﻪ او‬ ‫در ﻣﻌﺒﺪ داﺷﺖ‪ ،‬واﻻﺗﺮﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ در ﻣﺬﻫﺐ ﻳﻬﻮد ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ او ﺧﻮد را ﺷﺨﺼﻲ ﻋﺎدل و‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎ ﻣﻲﭘﻨﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً او اﻳﻦ راه را در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺑﺮ اﻻﻏﻲ ﺳﻮار ﺑﻮد ﻣﻲﭘﻴﻤﻮد و ﻧﻪ ﭘﻴﺎده‪،‬‬ ‫ﭼﻮن ﻛﺎﻫﻨﺎن ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﻃﺒﻘﺔ ﺑﺎﻻي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ اﺷﺨﺎص ﻓﻘﻴﺮ ﭘﻴﺎده‬ ‫ﺳﻔﺮ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﻛﺮد‪.‬‬ ‫آن ﻛﺎﻫﻦ در ﻳﻚ ﺗﻨﮕﻨﺎ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬ﺷﺮﻳﻌﺖ و ﻓﺮاﻣﻴﻦ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﺣﺴﺎس وﻇﻴﻔﻪ‪،‬‬ ‫اﻓﻜﺎر آن ﻛﺎﻫﻦ را ﺑﻪﺧﻮد ﻣﺸﻐﻮل ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻫﻦ‪ ،‬ﻣﺮد ﻣﺠﺮوح را دﻳﺪ‪ ،‬دو ﻧﻮع‬ ‫ﺗﺮس ﻋﻤﻴﻖ در ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪ .‬اول آﻧﻜﻪ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻫﻨﻮز دزدان در ﻛﻤﻴﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ و‬ ‫ﺧﻮد ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﺷﻮد‪ ،‬و دوم آﻧﻜﻪ اﮔﺮ آن ﻣﺮد ﻣﺮده ﺑﻮد‪ ،‬او ﺣﺘﻤﺎً ﻧﺠﺲ ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬ ‫در اﺣﻜﺎم ﻣﻜﺘﻮب و ﺷﻔﺎﻫﻲ ﺷﺮﻳﻌﺖ‪ ،‬ﭘﻨﺞ ﻣﻮرد ﺑﺮاي ﻧﺠﺲ ﺷﺪن وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ اوﻟﻴﻦ‬ ‫ﻣﻮرد‪ ،‬دﺳﺖ زدن ﺑﻪ ﺟﺴﺪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻃﺒﻖ ﻗﻮاﻧﻴﻦ‪ ،‬ﻳﻚ ﻛﺎﻫﻦ ﺣﺘﻲ اﺟﺎزه ﻧﺪارد ﺑﻪ ﻳﻚ ﺟﺴﺪ‬ ‫ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﻮد و ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪاي ﺣﺪود دو ﻣﺘﺮ از او دور ﻧﮕﺎه دارد ﺗﺎ ﭼﻪ رﺳﺪ ﺑﻪ ﻟﻤﺲ‬ ‫آن‪.‬‬

‫ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺠﺲ ﺷﺪن ﺑﺲ ﻫﻮﻟﻨﺎك ﺑﻮد‪ .‬ﻛﺎﻫﻦ ﻛﺴﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻣﻌﺒﺪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻲﻛﺮد‪،‬‬ ‫ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ ﺧﺪﻣﺎت ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه داﺷﺖ‪ ،‬و ﮔﺮد آورﻧﺪه و ﭘﺨﺶﻛﻨﻨﺪة دهﻳﻚﻫﺎ ﺑﻮد؛‬ ‫درﺿﻤﻦ او ﻛﺴﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮادة ﺧﻮد در آن دهﻳﻚ ﺷﺮﻳﻚ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﺷﺨﺼﻲ‪ ،‬ﻧﺠﺲ ﺷﺪن ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﺤﺮوم ﺷﺪن از ﻳﻚدﻫﻢ از آن دهﻳﻚ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻻوﻳﺎن‬ ‫داده ﻣﻲﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺼﺮف ﻛﺎﻫﻦ و اﻫﻞ ﺧﺎﻧﺔ او ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ از اﻧﺠﺎم ﺧﺪﻣﺎت‬ ‫ﻣﻨﻊ ﻣﻲﺷﺪ و اﺟﺎزه ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻴﺴﻪﻫﺎي ﭼﺮﻣﻲ ﺣﺎوي آﻳﺎت را ﺑﺮ ﺧﻮد ﺑﺒﻨﺪد‪ .‬ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﺠﺪد‬ ‫ﻣﺴﺘﻠﺰم اﻧﺠﺎم ﻣﺮاﺳﻤﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ وﻗﺖﮔﻴﺮ و ﭘﺮ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺑﻮد و درﺿﻤﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻲآﺑﺮوﻳﻲ ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﭼﻪ اﻧﺘﻈﺎري از اﻳﻦ ﻛﺎﻫﻦ ﻣﻲﺷﺪ داﺷﺖ؟ ﺧﺎﻧﻮادة آن ﻛﺎﻫﻦ‪ ،‬ﻫﻤﻜﺎران و ﺣﺘﻲ‬ ‫آن ﻓﻘﻴﻬﻲ ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪة داﺳﺘﺎن ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﻤﮕﻲ ﺑﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ او ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ ﺗﺮك آن ﻣﺤﻞ ﻣﻮاﻓﻖ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﭽﻪ ﻋﻴﺴﻲ در اﻳﻨﺠﺎ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎﻫﻦ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻳﻚ ﺳﻠﺴﻠﻪ اﺣﻜﺎم‬ ‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬اﺣﻜﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﻳﻚ ﻧﻈﺎم اﻟﻬﻴﺎﺗﻲ و اﺧﻼﻗﻲ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺑﻴﺎن ﻗﻠﺐ و‬ ‫ﺟﺎن ﻛﻼم ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻳﻌﻨﻲ ﻟﻄﻒ و ﺷﻔﻘﺖ ﺧﺪا ﻗﺎﺻﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻛﺎﻫﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد را در‬ ‫ﻣﻌﺒﺪ اﻧﺠﺎم داده و در راه ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﺪﻣﺘﻲ ﻛﻪ اوج ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪.‬‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت و آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺑﻴﺎن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﻳﻦ ﻛﺎﻫﻦ‬ ‫ﺑﺨﺶﻫﺎﻳﻲ از ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﻣﺮاﻋﺎت ﻛﺮده و ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ‪ ،‬از اﻧﺠﺎم ﺣﻜﻢ‬ ‫ﺧﺪا در ﻣﻮرد ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻗﺼﻮر ورزﻳﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺳﻮم‪ :‬ﻻوي‬ ‫اﻳﻦ ﻻوي ﻧﻴﺰ در راه ﺑﺎزﮔﺸﺖ از اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ ﻣﺘﺄﻟﻬﻴﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻘﻴﺪه دارﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ‬ ‫ﻻوي ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﺎﻫﻨﻲ ﺟﻠﻮﺗﺮ از او در آن ﺟﺎده در ﺣﺮﻛﺖ اﺳﺖ ﭼﻮن ﻣﺴﺎﻓﺮﻳﻦ‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﻃﻮﻻﻧﻲاي را ﺑﺮاﺣﺘﻲ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪ .‬ﻻوﻳﺎن در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻛﺎﻫﻨﺎن ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ رﺗﺒﺔ‬ ‫ﭘﺎﺋﻴﻦﺗﺮي از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ و ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻫﻤﺔ اﺣﻜﺎم ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﻬﺬا ﺗﻌﻠﻖ ﺑﻪ اﻳﻦ‬ ‫ﮔﺮوه اﻣﺘﻴﺎز وﻳﮋهاي ﺑﺸﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ ﭼﻮن آﻧﻬﺎ ﻣﺴﺌﻮل آﺋﻴﻦ ﻧﻴﺎﻳﺶ و اﻣﻨﻴﺖ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﻌﺒﺪ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻻوﻳﺎن از ﺗﺒﺎر ﻻوي‪ ،‬ﺳﻮﻣﻴﻦ ﭘﺴﺮ ﻳﻌﻘﻮب و ﻟﻴﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎم ورود ﺑﻪ ﻛﻨﻌﺎن‪ ،‬ﻫﻴﭻ زﻣﻴﻨﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺒﻂ اﺧﺘﺼﺎص ﻧﻴﺎﻓﺖ‪ ،‬در ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻳﻦ ﮔﺮوه ﻫﻴﭻ‬ ‫درآﻣﺪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و داﺋﻤﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ دهﻳﻚ ﻣﺤﺼﻮل و دام را درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ )ﻻوﻳﺎن‬ ‫‪33-30:27‬؛ اﻋﺪاد ‪ ،(24-21:18‬ﻛﻪ ﻳﻚ دﻫﻢ از آن دهﻳﻚ را ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﻨﺎن‬ ‫ﺑﺪﻫﻨﺪ )ﻻوﻳﺎن ‪.(27-26:18‬‬ ‫در ﺻﻮرت ﻓﻮت آن ﻣﺠﺮوح‪ ،‬اﻣﻜﺎن ﻧﺠﺲ ﺷﺪن ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻻوي ﻧﻴﺰ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ‬ ‫اﻳﻨﺤﺎل‪ ،‬اﮔﺮ واﻗﻌﺎً ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻳﺎري آن ﺷﺨﺺ ﺑﺸﺘﺎﺑﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﺮﺧﻼف‬ ‫ﻛﺎﻫﻦ‪ ،‬آﻧﻘﺪرﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺮاي او ﮔﺮان ﺗﻤﺎم ﻧﻤﻲﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻻوي واﻋﻆ ﺗﻤﺎم وﻗﺖ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻧﻘﺶ‬ ‫ﻛﻤﻜﻲ داﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎﺳﺎن در ﻛﻠﻴﺴﺎﻫﺎ‪ .‬او ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﺠﺮوح ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ وﻟﻲ از‬ ‫ﻛﻤﻚ ﺑﻪ او ﺧﻮدداري ورزﻳﺪ‪ .‬او ﺳﻪ ﻧﻮع ﺗﺮس در ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪ :‬ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺧﻮدش‬ ‫ﻣﻮرد ﺗﻬﺎﺟﻢ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد؛ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﻧﺠﺲ ﺷﻮد؛ و ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً اﮔﺮ ﻛﺎري ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋﻤﻞ ﻛﺎﻫﻨﻲ‬ ‫ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺧﻮدش ﻣﻐﺎﻳﺮت داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﻣﻮرد ﺗﻮﺑﻴﺦ واﻗﻊ ﺷﻮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﭘﻴﺶ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ "اﮔﺮ او زﺣﻤﺖ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺪاد‪ ،‬ﻣﻦ ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻨﻢ؟"‪.‬‬ ‫آن ﻻوي ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ از آﻧﺠﺎ رد ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻛﺎﻫﻦ ﻧﻤﻮﻧﺔ ﺑﺪي از ﺧﻮد ﺑﺠﺎ ﮔﺬاﺷﺖ و‬ ‫ﻳﺎ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺷﺨﺼﻲ ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن ﺳﺎﺧﺖ ﻛﻪ او ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻧﻈﺎم ﻗﺎﻧﻮنﭘﺮﺳﺘﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﭼﻬﺎرم‪ :‬ﺳﺎﻣﺮي‬ ‫ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﭘﺲ از ﻛﺎﻫﻦ و ﻻوي‪ ،‬ﻳﻚ ﻳﻬﻮدي ﻋﺎدي )ﻳﻌﻨﻲ ﻛﺴﻲ‬ ‫ﻛﻪ ﺟﺰو ﻧﻈﺎم ﻛﺎﻫﻨﺎن و روﺣﺎﻧﻴﻮن ﻧﻴﺴﺖ( وارد ﺻﺤﻨﻪ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻧﺠﺎت ﺷﺨﺺ ﻣﺠﺮوح ﺑﺸﺘﺎﺑﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺿﺮﺑﻪ رواﻧﻲ وارده ﺑﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن را ﺗﺠﺴﻢ ﻛﻨﻴﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ اﻋﻼم ﻛﺮد ﻛﻪ آن‬ ‫ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ وارد ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ آن ﺳﺎﻣﺮي ﻣﻮرد اﻧﺰﺟﺎر ﻋﺎم! ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ‬ ‫ﻣﻮﺿﻮع‪ ،‬ﻛﺎﻣﻼً ﺑﺮﺧﻼف اﻧﺘﻈﺎر آﻧﻬﺎ از ﻳﻚ داﺳﺘﺎن ﺧﻮب ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮن آﻧﻬﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ آن‬ ‫ﺷﺨﺺ ﻏﻴﺮ روﺣﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻛﺎﻫﻨﺎن و روﺣﺎﻧﻴﻮن ﻳﻬﻮد را ﺷﺮﻣﻨﺪه ﺳﺎزد‪.‬‬

‫ﺧﺼﻮﻣﺖ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺳﺎﻟﺔ ﻳﻬﻮدﻳﺎن و ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻫﺎﻟﻲ ﺳﺎﻣﺮه ﻛﻪ در اﺻﻞ‬ ‫ﻳﻬﻮدي ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﻗﻮام ﺑﺖﭘﺮﺳﺖ آﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و درﺿﻤﻦ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﭘﻨﺞ ﻛﺘﺎب ﻣﻮﺳﻲ را ﻗﺒﻮل‬ ‫داﺷﺘﻨﺪ و ﭘﺮﺳﺘﺶ در ﻫﻴﻜﻞ اورﺷﻠﻴﻢ را ﻧﻤﻲﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺰﺟﺎري ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن‪ ،‬ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن را ﻫﻤﻄﺮاز ﺑﺎ ﻓﻠﺴﻄﻴﻨﻴﺎن و ادوﻣﻲﻫﺎ‬ ‫ﻗﺮار دﻫﻨﺪ‪ .‬در ﻣﻴﺸﻨﺎ )ﻛﺘﺎب ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻮﺳﻲ( ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﻛﻪ »آﻧﻜﻪ ﻧﺎﻧﻲ از ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن‬ ‫ﺑﮕﻴﺮد و ﺑﺨﻮرد ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻮﺷﺖ ﺧﻮك ﺧﻮرده اﺳﺖ‪ «.‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻃﺒﻖ ﺗﻌﻠﻴﻢ راﺑﻲﻫﺎ‪،‬‬ ‫درﻳﺎﻓﺖ ﻫﺮ ﻧﻮع ﻟﻄﻔﻲ از ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮردن ﮔﻮﺷﺖ ﺧﻮك ﻛﻪ ﻗﻄﻌﺎً ﺣﻼل ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﻴﺶ از آﻧﻜﻪ ﻣﻴﺸﻨﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﻮد‪ ،‬ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن ﺑﺎ رﻳﺨﺘﻦ اﺳﺘﺨﻮان اﻧﺴﺎن در ﺻﺤﻦﻫﺎي‬ ‫ﻣﻌﺒﺪ‪ ،‬آن را ﻧﺠﺲ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺗﻨﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از اﺷﺎره ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ‬ ‫ﻣﻨﻔﻮري را در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺗﺠﺴﻢ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﻓﻘﻴﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﻛﻨﺠﻜﺎو اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﺪ ﺣﺎل ﻛﻪ‬ ‫داﺳﺘﺎن ﺑﻪ اوج ﺧﻮد رﺳﻴﺪه‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً وارد ﺻﺤﻨﻪ ﻛﺮدنِ ﺳﺎﻣﺮي ﻣﻨﻔﻮر‪ ،‬ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺑﺴﻴﺎر داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺨﺼﻮص آﻧﻜﻪ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ او را از ﻧﻈﺮ اﺧﻼﻗﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دو رﻫﺒﺮ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻳﻬﻮد‪ ،‬ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺑﺮﺗﺮي ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻋﺪهاي از ﭘﺮوﺗﺴﺘﺎﻧﻬﺎي اﻳﺮﻟﻨﺪ ﺷﻤﺎﻟﻲ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد‬ ‫ﻛﻪ ﻳﻚ ﻛﺎﺗﻮﻟﻴﻚ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎرﺗﺮ از آﻧﺎن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻋﻴﺴﻲ اﻣﺮوز ﭼﻨﻴﻦ داﺳﺘﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً اﻳﻦ ﻣﺜﻞ "ﻓﻠﺴﻄﻴﻨﻲ ﻧﻴﻜﻮ" ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﭼﻨﻴﻦ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎي‬ ‫ﺗﺤﺮﻳﻚآﻣﻴﺰي‪ ،‬آن ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺣﻀﺎر ﻛﻴﻨﻪﺗﻮز‪ ،‬ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺷﻬﺎﻣﺖ واﻗﻌﻲ داﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آن ﺳﺎﻣﺮي آن ﻣﺮد ﻣﺠﺮوح را دﻳﺪ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﺗﺮﺣﻢ ﻛﺮد‪ .‬او ﻓﻘﻂ ﻳﻚ‬ ‫اﺣﺴﺎس ﻋﺎﻃﻔﻲ ﺳﻄﺤﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن ﻣﺮد ﺑﻲرﻣﻖ ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮد ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻤﻴﻘﺎً ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ و ﻟﻄﻒ ﺧﻮدش را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬ ‫ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺑﻪ آن ﻣﺠﺮوح‪ ،‬آن ﺳﺎﻣﺮي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﺑﺰرﮔﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬اوﻻً ﻫﻤﭽﻮن‬ ‫ﻛﺎﻫﻦ و ﻻوي او ﻧﻴﺰ در ﺧﻄﺮ ﺗﻬﺎﺟﻢ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻄﺮي وﺟﻮد داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪﻋﻨﻮان‬ ‫ﻳﻚ ﺳﺎﻣﺮي آن ﻫﻢ در ﻳﻚ ﻣﺤﺪودة ﻳﻬﻮديﻧﺸﻴﻦ‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎً ﺑﻴﺸﺘﺮ از آن دو ﺷﺨﺺ ﻣﺬﻫﺒﻲ‬ ‫ﻫﺪف ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬او ﻧﻴﺰ در ﺻﻮرت ﻓﻮت آن ﻣﺠﺮوح‪ ،‬در ﻣﻌﺮض ﻧﺠﺲ ﺷﺪن ﻗﺮار‬

‫داﺷﺖ ﭼﺮا ﻛﻪ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺳﻪ آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺣﺎﻛﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻄﺮ ﺳﻮم‪ ،‬اﻧﺘﻘﺎم ﺧﺎﻧﻮادة آن ﻣﺮد‬ ‫ﻣﺠﺮوح و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ ﭘﻨﺠﻢ‪ :‬ﺑﺴﺘﻦ زﺧﻤﻬﺎ‬ ‫آن ﺳﺎﻣﺮي ﺑﺮ زﺧﻤﻬﺎي آن ﻣﺮد ﺷﺮاب رﻳﺨﺖ و روﻏﻦ ﻣﺎﻟﻴﺪ و آﻧﻬﺎ را ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺑﺴﺘﻦ زﺧﻤﻬﺎ‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ از ﺷﻔﺎي اﻟﻬﻲ )ﻫﻮﺷﻊ ‪ .(6‬در ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ روﻏﻦ و ﺷﺮاب اﺑﺘﺪاﻳﻲﺗﺮﻳﻦ ﻟﻮازم‬ ‫ﻛﻤﻜﻬﺎي اوﻟﻴﻪ ﺑﺸﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬ﻋﻠﻲرﻏﻢ ﻫﻤﺔ ﻣﻮاﻧﻊ ﺷﺮﻋﻲ و ﺧﺼﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ‪ ،‬آن ﺳﺎﻣﺮي‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻌﺠﺐآوري ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن ﻳﻬﻮدي ﻣﺠﺮوح ﻧﺸﺎن داد‪ .‬ﻟﻄﻔﻲ ﻛﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪،‬‬ ‫ﻋﺪم ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ او را ﻧﺸﺎن ﻣﻲداد‪ .‬و ﺑﺪﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻫﺪﻳﺔ ﻣﺤﺒﺘﻲ را ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر آن‬ ‫ﻧﻤﻲرﻓﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﺳﺮﻣﺸﻘﻲ ﻗﺮار داد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺷﺸﻢ‪ :‬ﺑﻪﺳﻮي ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ‬ ‫آن ﺳﺎﻣﺮي‪ ،‬ﻣﺮد ﻣﺠﺮوح را ﺳﻮار ﺑﺮ اﻻغ ﺧﻮد ﻛﺮده‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮن ﺧﺎدﻣﻲ او را در آن ﻣﺴﻴﺮ‬ ‫ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﺮد‪ .‬رﺳﻴﺪن آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬درواﻗﻊ ﭘﺎﻳﺎن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫داﺳﺘﺎن را ﺗﻤﺎم ﻧﻜﺮد‪ ،‬ﭼﻮن ﻧﻜﺎﺗﻲ را ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ‬ ‫اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺟﻠﺐ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر آن ﺳﺎﻣﺮي ﺷﺐ را در ﻛﻨﺎر ﻳﻬﻮدي ﻣﺠﺮوح ﺑﺴﺮ ﺑﺮد ﺗﺎ از او‬ ‫ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﻛﻨﺪ؛ اﻳﻦ ﻫﻤﺎن رﻓﺘﻦِ ﻣﻴﻞ دوم اﺳﺖ )اﺷﺎره ﺑﻪ ﻣﺘﻲ ‪-41:5‬م( و ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﻧﺸﺎن‬ ‫دﻫﻨﺪة ﺷﻬﺎﻣﺖ و از ﺧﻮدﮔﺬﺷﺘﮕﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ او اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ از ﻣﺜﻞ را از زاوﻳﺔ دﻳﮕﺮي ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ‪ .‬ﺗﺠﺴﻢ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺳﺮﺧﭙﻮﺳﺘﻲ ﻳﻚ‬ ‫ﻛﺎﺑﻮي ﻣﺠﺮوح را در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﭘﻴﺪا ﻛﺮده‪ ،‬او را ﺑﺮ اﺳﺒﺶ ﺳﻮار ﻣﻲﻛﻨﺪ و او را ﺑﻪ ﺟﺎي آﻧﻜﻪ ﻧﺰد‬ ‫ﻗﺒﻴﻠﺔ ﺧﻮدش ﺑﺒﺮد‪ ،‬او را ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻏﺮب وﺣﺸﻲ ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﭘﺮ از اﻧﺰﺟﺎر ﻣﺮدم آن ﺷﻬﺮ‪،‬‬ ‫ﺑﺮ اﻳﻦ ﺳﺮﺧﭙﻮﺳﺖ دوﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ آن ﺳﺮﺧﭙﻮﺳﺖ ﻧﮕﺮان زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮدش ﺑﻮد‪،‬‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ آن ﻣﺮد ﻣﺠﺮوح را در ﺟﻠﻮي دروازة ﺷﻬﺮ رﻫﺎ ﻣﻲﻛﺮد و ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬وﻟﻲ در ﻋﻮض‪،‬‬ ‫او ﺑﻪ ﻫﺘﻠﻲ ﻣﻲرود و اﻃﺎﻗﻲ ﻛﺮاﻳﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ و در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ آن ﻣﺮد ﻣﺠﺮوح را ﺑﺮ دوش ﺧﻮد‬

‫ﺣﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺒﻘﺔ ﺑﺎﻻ ﻣﻲرود ﺗﺎ ﺷﺒﺎﻧﻪ از او ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﻛﻨﺪ و اﻧﺘﻈﺎر ﻧﻴﺰ دارد ﻛﻪ ﺻﺒﺢ‬ ‫زﻧﺪه از آن ﺷﻬﺮ ﺧﺎرج ﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﻧﻜﺘﺔ اﺻﻠﻲ ﻋﻤﻞ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻣﺮي ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﺎﻣﺮي ﻣﻮرد اﻧﺰﺟﺎر و ﺗﻨﻔﺮ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻳﻚ ﻳﻬﻮدي ﻛﻪ ﺑﺮ اﻻغ او ﺳﻮار ﺑﻮد‪ ،‬وارد ﺷﻬﺮ‬ ‫ﻳﻬﻮدي ارﻳﺤﺎ ﺷﺪ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻧﮕﺎﻫﻬﺎي ﺷﻜﺎك و ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ آﻧﺠﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺮوزه‬ ‫در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ و ﺧﺎور دور ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻗﻮﻳﺎً ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ در ﻣﺤﻞ ﺣﺎدﺛﻪ ﺗﻮﻗﻒ ﻧﻜﻨﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻚﺗﺮﻳﻦ اﻳﺴﺘﮕﺎه ﭘﻠﻴﺲ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﺮده‪ ،‬اﻃﻼع دﻫﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺗﻮﻗﻒ ﻛﻨﻴﺪ‪،‬‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻣﺴﺌﻮل آن ﺣﺎدﺛﻪ ﻗﻠﻤﺪاد ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ و ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﺠﺎزات ﻳﺎ ﺣﺘﻲ اﻋﺪام ﺷﻮﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺗﺼﻮر ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺳﺎﻣﺮي ﻣﺴﺌﻮل ﺟﺮاﺣﺎت ﻣﺮد ﺑﻴﻬﻮش ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺷﺨﺺ‬ ‫ﺳﺎﻣﺮي ﺑﺎ ﺑﺮدن ﻣﺮد ﻣﺠﺮوح ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺶ از ﭘﻴﺶ از ﺧﻮد ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﻫﻔﺘﻢ‪ :‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﻮﻋﻮد‬ ‫ﻛﺎﻫﻦ و ﻻوي ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﺑﺮاي آن ﺷﺨﺺ ﻣﺠﺮوح ﻧﻜﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻣﺮي آﻧﭽﻪ‬ ‫را ﻛﻪ دزدان ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﺮد‪ .‬ﺷﺨﺺ ﻣﺠﺮوح ﻫﻴﭻ ﭘﻮﻟﻲ ﻧﺪاﺷﺖ ﭼﻮن‬ ‫ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﻫﻤﺔ ﭘﻮل او را دزدﻳﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﺪم ﭘﺮداﺧﺖ ﭘﻮل ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ دﺳﺘﮕﻴﺮي او‬ ‫ﺑﺎﺑﺖ آن ﺑﺪﻫﻲ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬آن ﺳﺎﻣﺮي دو دﻳﻨﺎر ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ داد ﺗﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ‪ ،‬او از آن‬ ‫ﺷﺨﺺ ﻣﺠﺮوح ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﻛﻨﺪ و ﻗﻮل داد ﻛﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﺎﺑﻘﻲ را ﻧﻴﺰ ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﻨﺪ!‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ داﺳﺘﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲﺑﺮد و رو ﺑﻪ ﻓﻘﻴﻪ ﻛﺮده‪ ،‬ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﺳﺆال را ﻣﻲﭘﺮﺳﺪ‪:‬‬ ‫»ﻛﺪام ﻳﻚ از اﻳﻦ ﺳﻪ ﺷﺨﺺ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺑﻮد؟« ﭘﺎﺳﺦ ﻛﺎﻣﻼً واﺿﺢ ﺑﻮد‪ :‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻣﺮي‪.‬‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺸﻜﻞ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ آن ﻓﻘﻴﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﻠﻤﺔ "ﺳﺎﻣﺮي" را ﺑﺮ زﺑﺎن آورد‪ .‬ﭘﺲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫»آﻧﻜﻪ ﺑﺮ او رﺣﻤﺖ ﻛﺮد‪«.‬‬ ‫در ﺟﻮاب او ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮاي ﺑﺎر دوم ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺮو و ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻦ‪ «.‬اﻣﺎ آن ﻓﻘﻴﻪ‬ ‫ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻧﺸﺎن دادن ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺤﺒﺖ اﻳﺜﺎرﮔﺮاﻧﻪاي ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻠﻲ‪ ،‬ﻫﻴﭽﻜﺲ‬ ‫ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ از ﻃﺮﻳﻖ ﺣﻔﻆ ﺷﺮﻳﻌﺖ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺤﺒﺘﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﮕﺮ آﻧﻜﻪ ﺗﺤﺖ ﻟﻄﻒ و ﺷﻔﻘﺖ‬ ‫ﺧﺪا ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻣﺮي ﻧﻴﻜﻮ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮي اﺳﺖ از ﻟﻮﻗﺎ ‪ 36-6:27‬ﻛﻪ در آﻧﺠﺎ ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬دﺷﻤﻨﺎن ﺧﻮد را دوﺳﺖ دارﻳﺪ‪ «...‬او ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ دﺷﻤﻦ ﺧﻮد را ﺑﺎﻳﺪ "ﻫﻤﺴﺎﻳﺔ"‬ ‫ﺧﻮد ﺑﺸﻤﺎرﻳﻢ! در ﻣﻮﻋﻈﺔ ﺳﺮ ﻛﻮه‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ راه وﺟﻮد دارد ﻛﻪ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪﺧﻮاﻧﺪﮔﻲ آﺳﻤﺎﻧﻲ ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن دﻫﻴﻢ و آن راه‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ دﺷﻤﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ از ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫ﻧﺸﺎن دادن ﻳﻚ ﻣﺤﺒﺖ اﺳﺎﺳﻲ و ﺑﻨﻴﺎدي ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﭘﺪرﻣﺎن در آﻳﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ‬ ‫ﺳﺨﺖﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺎ را ﺧﻮاﻧﺪه ﺗﺎ از ﺧﺪا ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت اﺻﻠﻲ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬ ‫اﻛﻨﻮن ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺧﻼﺻﻪاي را از اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻓﻮقاﻟﻌﺎده ﺑﻴﺎن ﻛﻨﻴﻢ‪:‬‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺴﻴﺤﻲ‪ ،‬دوﺳﺖ و دﺷﻤﻦ را ﺑﻪﻳﻜﺴﺎن در ﺑﺮ ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬دوم‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ و‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪا اﻣﺮي اﺳﺖ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻔﻜﻴﻚ از ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ‪ .‬ﺳﻮم‪ ،‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪،‬‬ ‫ﻇﺎﻫﺮﻛﻨﻨﺪة ﺷﻬﺎﻣﺖ واﻻي ﺳﺎﻣﺮي اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﺮاي ﻧﺸﺎن دادن دﻟﺴﻮزي ﺧﻮد‪ ،‬ﺧﻄﺮ‬ ‫ﺳﻮءﺗﻔﺎﻫﻤﺎت و اﻧﺘﻘﺎم و ﺣﻤﻼت ﻧﮋادي را ﺑﺮ ﺧﻮد ﻫﻤﻮار ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﺪﻫﻲ آن ﺷﺨﺺ‬ ‫ﻣﺠﺮوح‪ ،‬ﻣﺎ ﺻﻠﻴﺐ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬آن ﺷﺨﺺ ﻣﺠﺮوح ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﻛﻪ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﺎﻣﻞ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻣﺮد‬ ‫ﺳﺎﻣﺮي ﺑﮕﺬارد ﭼﻮن از ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻋﺎﺟﺰ ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪاي از ﺧﻮد ﻣﺎ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ آن ﻣﺮد‬ ‫ﻣﺠﺮوﺣﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ در ﺟﺎده اﻓﺘﺎدهاﻳﻢ و ﻧﻴﺎز ﺑﻪ آن ﺳﺎﻣﺮي ﻧﻴﻜﻮ دارﻳﻢ ﺗﺎ ﻣﺎ را ﺑﺮﻫﺎﻧﺪ و‬ ‫ﺷﻔﺎ را ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن آورد‪.‬‬ ‫ﺗﺮﺟﻤﻪ رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن‬

‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ‪ /‬رﻓﻴﻖ ﻧﻴﻤﻪﺷﺐ‬ ‫)ﻟﻮﻗﺎ ‪(11:5-13‬‬ ‫از دو ﺷﻤﺎره ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎرة ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ داﺳﺘﺎن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ‬ ‫ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﻪ ﻧﻴﻤﻪﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﺔ دوﺳﺘﺶ آﻣﺪ‪.‬‬ ‫اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻳﺎ ﭼﻬﺎرﻣﻴﻦ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺮ روي در ﺑﻮد ﻛﻪ او را ﺑﻪﺧﻮد آورد‪ .‬اوﻟﻴﻦ‬ ‫ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ او اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺘﻮ ﻓﺮو ﺑﺮود‪ .‬وﻟﻲ ﺿﺮﺑﻪﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮ در ﻛﻮﺑﻴﺪه‬ ‫ﻣﻲﺷﺪ و ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺷﺪن ﺻﺪاي آن او را ﻣﺠﺒﻮر ﻛﺮد ﺗﺎ از ﺗﺨﺘﺨﻮاب ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎﻳﺪ و ﭘﺸﺖ در‬ ‫رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﭙﺮﺳﺪ‪» :‬ﻛﻴﺴﺖ؟ در اﻳﻦ وﻗﺖ ﺷﺐ ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ؟« ﺻﺪاﻳﻲ آﺷﻨﺎ از ﭘﺸﺖ در ﺷﻨﻴﺪه‬ ‫ﺷﺪ ﻛﻪ آﻫﺴﺘﻪ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪» :‬اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺗﻮ دارم‪ .‬ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻢ آﻣﺪه وﻟﻲ ﭼﻴﺰي‬ ‫ﻧﺪارم ﺗﺎ ﺑﺨﻮرد‪ .‬آﻳﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ ﻛﻤﻲ ﻧﺎن ﻳﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﺮاي ﺧﻮردن ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﺮض ﺑﺪﻫﻲ؟«‬ ‫اﻳﻦ ﭼﻜﻴﺪة ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﺟﺎﻟﺐ و ﮔﻴﺮاﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﭘﺲ از آﻧﻜﻪ دﻋﺎ ﻛﺮدن را ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻢ داد‪ ،‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد‪ .‬او ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد را ﭼﻨﻴﻦ اداﻣﻪ داد و ﻓﺮﻣﻮد‪" :‬ﻛﻴﺴﺖ از ﺷﻤﺎ‪ "...‬ﻳﺎ‬ ‫"ﻓﺮض ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ‪ "...‬ﻃﺮح ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺆاﻟﻲ‪ ،‬ﻓﻮراً ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن را ﺟﻠﺐ ﻛﺮد و آﻧﻬﺎ را در‬ ‫ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي ﻗﺮار داد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ ‪ :1‬ورود دﻳﺮ وﻗﺖ ﻣﻴﻬﻤﺎن‬ ‫ﻃﺒﻖ ﻧﻈﺮ ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ‪ ،‬ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺷﺒﺎﻧﻪ در اﺳﺮاﺋﻴﻞ اﻣﺮي ﻏﻴﺮ ﻋﺎدي ﺑﻮد‪ .‬دزدان در ﺷﺐ‬ ‫دزدي ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻛﺴﺎﻧﻲ در ﺷﺐ ﺳﻔﺮ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺪف ﺧﺎﺻﻲ دارﻧﺪ و ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ‬ ‫ﻣﻮرد ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜﻼً ﻣﺮﻳﻢ و ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﻋﻴﺴﻲ را از دﺳﺖ ﺳﺮﺑﺎزان‬ ‫ﻫﻴﺮودﻳﺲ ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﻓﺮار ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﺷﺨﺼﻲ آن ﻫﻢ در ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ‪ ،‬اﻣﺮي ﻛﺎﻣﻼً ﻏﻴﺮﻣﺘﺪاول ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ از ﻫﻤﺎن ﺷﺮوع داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﺮد و ﻧﻴﺎزي را‬

‫ﻣﻄﺮح ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاي ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﺑﺮوز ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺎﺣﺐﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﭼﻪ اﻗﺪاﻣﻲ در‬ ‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﻴﺎز اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮي ﻛﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺳﺮ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻧﺠﺎم دﻫﺪ؟‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ‪ :2‬ﻳﻚ درﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻲﻣﻮﻗﻊ‬ ‫ﺻﺎﺣﺐﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ اﻳﻦ ﻣﻴﻬﻤﺎن را ﻣﻲﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ .‬ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻦِ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺑﺮﺧﻼف اﺻﻮل‬ ‫ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي ﺷﺮﻗﻲ اﺳﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﭼﻮن ﺧﻮراﻛﻲ ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺑﮕﺬارد‪ ،‬ﺑﻪ در‬ ‫ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ رﻓﺖ و درﺧﻮاﺳﺖ ﺳﻪ ﻋﺪد ﻧﺎن ﻛﺮد‪.‬‬ ‫اﺻﻮل ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي ﺷﺮﻗﻲ‬ ‫ﺑﺮاي درك ﺑﻬﺘﺮ ﺟﺰﺋﻴﺎتِ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻻزم اﺳﺖ ﺗﺎ ﻛﻤﻲ از اﺻﻮل ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي‬ ‫ﻣﺸﺮقزﻣﻴﻦ آﮔﺎﻫﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﺧﺎورِ دور ﺑﻮدهاﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻲداﻧﻨﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﺣﺘﻲ در ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎي ﻓﻘﻴﺮ‪ ،‬اﺻﻮل ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي ﺑﻪﻫﻨﮕﺎم ﻏﺬا ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ اﻓﺮاطآﻣﻴﺰ‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮوز اﺷﻜﺎﻻتِ دﺳﺖوﭘﺎ ﮔﻴﺮ ﮔﺮدد‪ .‬ﻳﻚ ﻧﺎن ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺎزه ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺗﻌﺎرف ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﺑﺎ ﻧﺼﻒ ﻧﺎن ﻳﺎ ﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻴﻜﻪاي از آن ﺧﻮرده ﺷﺪه‪،‬‬ ‫ﺑﻲاﺣﺘﺮاﻣﻲ و ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺘﻲ ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﺑﺎ ﺧﻮراك ﻛﻢ ﻧﻴﺰ اﻣﺮي ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬از ﺷﻤﺎ ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ‬ ‫ﻣﻴﺰﺑﺎن اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺣﺪ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﻣﻴﻬﻤﺎن‪ ،‬ﺧﻮراك ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬اﮔﺮ‬ ‫ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺘﺎن ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺧﻮردن ﻳﻚ ﻧﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻳﻚ ﻧﺎن روي ﻣﻴﺰ ﺑﮕﺬارﻳﺪ؛‬ ‫ﻛﻤﺘﺮ از آن رﻓﺘﺎر ﻧﺎﭘﺴﻨﺪﻳﺪه ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺧﻮردنِ ﻧﻮﺑﺖ اول‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﻧﻮﺑﺖ‬ ‫دوم و ﺳﻮم ﻧﻴﺰ ﺗﻌﺎرف و اﺻﺮار ﻛﺮد؛ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻌﺎرف ﻛﻨﺪ و ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺧﻮرد‪ .‬و ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﻮد ﻛﻪ آن ﻣﺮد درﺧﻮاﺳﺖ ﺳﻪ ﻋﺪد ﻧﺎن را از ﻫﻤﺴﺎﻳﺔ ﺧﻮد ﻧﻤﻮد‪ .‬در ﻳﻚ دﻫﻜﺪة‬ ‫ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ‪ ،‬زﻧﺎن در ﭘﺨﺖ ﻧﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﻜﺎري ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﻫﻤﻪ ﻣﻲداﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ اﺧﻴﺮاً ﻧﺎن‬ ‫ﭘﺨﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬در ﻧﺘﻴﺠﻪ‪ ،‬ﻳﺎﻓﺘﻦِ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪاي ﻛﻪ ﻧﺎن ﺗﺎزه در اﺧﺘﻴﺎر دارد‪ ،‬آﺳﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻴﺰﺑﺎن‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻳﺎ ﺳﻴﺮ ﺑﻮدن ﻣﻴﻬﻤﺎن‪ ،‬ﺳﻔﺮهاي ﺑﺮاي او ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻃﺒﻖ آداب‬

‫و رﺳﻮم ﺷﺮﻗﻲ‪ ،‬ﺑﻪﻣﺤﺾ ورود ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺑﻪ ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻔﺮهاي ﭘﻬﻦ ﺷﻮد‪ .‬وﻇﻴﻔﺔ ﻣﻴﺰﺑﺎن‬ ‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﻛﻨﺪ و ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺧﻮد را در ﺑﺮآورده ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻧﻴﺎز ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺶ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻴﻬﻤﺎنِ ﺗﻤﺎم دﻫﻜﺪه‬ ‫ﻧﻜﺘﺔ ﺣﺴﺎس دﻳﮕﺮ ﺑﺮاي درك اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻴﻬﻤﺎن‪ ،‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻴﻬﻤﺎن آن‬ ‫ﺷﺨﺺ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺗﻤﺎم دﻫﻜﺪه ﺑﻪﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ از ﻳﻚ دﻫﻜﺪة‬ ‫ﻛﻮﭼﻚ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮ از آﻧﺠﺎ ﻋﺎزم ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﻪ او‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬دﻫﻜﺪة ﻣﺎ را ﺳﺮاﻓﺮاز ﻛﺮدﻳﺪ" ﻳﺎ "دﻫﻜﺪة ﻣﺎ را ﻣﻮرد ﻟﻄﻒ ﺧﻮد ﻗﺮار دادﻳﺪ‪".‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ از ﻣﻴﻬﻤﺎن ﻓﻘﻂ ﺑﺮ دوش ﺻﺎﺣﺐﺧﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬در ﻏﺮب ﺑﺎ زﻧﺪﮔﻲ‬ ‫ﻓﺮدﮔﺮاﻳﺎﻧﻪاي ﻛﻪ وﺟﻮد دارد ﺣﺲ ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي ﻋﻤﻮﻣﻲ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ در ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ و درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﺎن‪ ،‬در واﻗﻊ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم وﻇﻴﻔﻪاي ﻛﻪ‬ ‫در ﻗﺒﺎل آن ﻣﻴﻬﻤﺎن دﻫﻜﺪه داﺷﺖ‪ ،‬ﻛﻤﻚ ﻣﻲﻃﻠﺒﻴﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎي او ﻧﺎﭼﻴﺰ و ﻣﻌﻘﻮل‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬رد ﻛﺮدن آن ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮر ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲرﺳﻴﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺧﺎص آﻧﭽﻪ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺻﺮﻓﺎً ﺣﻘﻴﺮاﻧﻪﺗﺮﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺳﻔﺮة ﻏﺬا را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲداد‪.‬‬ ‫ارزش ﻧﺎن در ﺳﻔﺮه ﺷﺮﻗﻴﻬﺎ‬ ‫ﻧﺎن ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻏﺬا ﻧﻴﺴﺖ؛ ﻧﺎن ﻣﻌﺎدل ﻛﺎرد و ﭼﻨﮕﺎل ﻏﺮﺑﻴﻬﺎﺳﺖ؛ وﺳﻴﻠﻪاي اﺳﺖ ﺑﺮاي‬ ‫ﺻﺮف ﻏﺬا‪ .‬ﻧﺎنِ ﺗﺎزه ﺟﻠﻮ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﮔﺬارده ﻣﻲﺷﻮد و او ﺗﻜﻪاي از آن را ﻣﻲﺑ‪‬ﺮَد‪ ،‬آن را در‬ ‫ﻇﺮف ﻏﺬا ﻓﺮو ﻣﻲﺑ‪‬ﺮَد و ﺑﻌﺪ در دﻫﺎن ﻣﻲﮔﺬارد؛ اﻳﻦ ﻇﺮف ﻏﺬا ﻛﻪ در آن ﻣﺎﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺒﺰﻳﺠﺎت‬ ‫ﻳﺎ ﺗﺨﻢﻣﺮغ وﺟﻮد دارد‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﺔ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺗﻜﺔ دﻳﮕﺮي از ﻧﺎن را‬ ‫ﻣﻲﺑ‪‬ﺮَد و ﻫﻤﺎن ﻛﺎر را ﻣﺠﺪداً ﺗﻜﺮار ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮدن ﻧﺎن ﻣﺎﻧﻊ از آﻟﻮده ﺷﺪن ﻇﺮف‬ ‫ﻏﺬاي اﺷﺘﺮاﻛﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ آﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺰهاي ﺷﻮد‪ .‬در ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎي واﻗﻌﺎً ﻓﻘﻴﺮ‪ ،‬ﻧﺎن‬ ‫را ﺑﻪ ﻧﻤﻚ آﻏﺸﺘﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﺟﺎي اﺳﺘﻔﺎده از ﻇﺮف اﺷﺘﺮاﻛﻲ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﻧﻤﻚ ﻣﻲرﻳﺰﻧﺪ و‬ ‫ﻣﻲﺧﻮرﻧﺪ؛ از اﻳﻦ ﺟﺎﺳﺖ ﻛﻪ اﺻﻄﻼح "ﻧﺎن و ﻧﻤﻚ ﺧﻮردن" ﻣﺘﺪاول ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎي ﻓﻘﻴﺮ در ﺧﺎوردور از ﺑﺮﻧﺞ و ﺳ‪‬ﺲ ﺳﻮﻳﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻔﺮه رﻧﮕﻴﻦ ﺷﺮﻗﻴﻬﺎ‬ ‫ﻣﻴﺰﺑﺎن در اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﺎن ﻛﺮد‪ .‬وﻟﻲ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ او ﻧﻴﺎز‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻮراك ﺑﻴﺸﺘﺮي دارد‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ ﺧﻼف ادب اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺗﻤﺎم ﻧﻴﺎز ﺧﻮد را اﺑﺮاز‬ ‫ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻧﻴﺎز اوﻟﻴﻪ اﺳﺖ‪ ،‬درﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر از ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻧﻴﺰ‬ ‫اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ ﺑﺎ اﺻﺮار‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻧﺎن درﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺪه‪ ،‬ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ و ﻏﺬاﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻧﺎن ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬او ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺨﺎوﺗﻲ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪِ درﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺪه ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻠﻲ‬ ‫ﺟﺰو ﺗﻌﺎرﻓﺎت ﺷﺮﻗﻲ ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬آن ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮردن آن ﻧﺎن‪ ،‬ﻧﻴﺎز‬ ‫ﺑﻪ ﻏﺬا ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮرد واﺿﺤﺎً در ﭘﺎﻳﺎن ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﭼﻮن ﻋﻴﺴﻲ ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ‬ ‫ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ او داد‪.‬‬ ‫آن ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻓﻬﺮﺳﺘﻲ از ﻣﺎﻳﺤﺘﺎج آن روز را داﺷﺖ؛ اﻣﺎ ﻧﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ درﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫آن ﺑﺮﺧﻼف ادب ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻧﻴﺰ آﻧﻘﺪر ﺗﻮﺟﻪ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ از رﺧﺘﺨﻮاب ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫و ﺑﺎ ﺳﺨﺎوت "ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺣﺎﺟﺖ دارد" ﺑﻪ او داد‪.‬‬ ‫آن ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﻪ ﭼﻨﺪ دﻟﻴﻞ ﻣﻨﻄﻘﻲ اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻴﺎز ﺧﻮد را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪاش ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﻨﺪ‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﻧﻜﺘﻪ اﻳﻦ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ او ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﻮد و ﻧﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎن‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ او ﭼﻴﺰي ﺑﺮاي ﺧﻮدش درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻤﻲﻛﺮد‪ .‬او‬ ‫ﺣﺪاﻗﻞ ﻧﻴﺎز را ﻣﻄﺮح ﻛﺮد؛ و ﻧﻴﺎز او ﭼﻴﺰي ﻏﻴﺮﻣﻌﻘﻮل ﻧﺒﻮد‪ .‬واﻧﮕﻬﻲ‪ ،‬او ﺑﺮاي اﺣﺘﺮام ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻴﻬﻤﺎنِ دﻫﻜﺪه ﺑﻪ در ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪" :‬ﭼﻴﺰي ﻧﺪارم ﻛﻪ ﭘﻴﺶ او ﮔﺬارم‪ ".‬اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ‬ ‫اﺻﻄﻼح ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮﻧﻜﻪ او ﻏﺬاﻳﻲ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺧﻮد ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬او زﻳﺘﻮن‪ ،‬ﺷﻴﺮة اﻧﮕﻮر و ﭘﻨﻴﺮ‬ ‫داﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻮﻧﻜﻪ اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ را ﺑﻪ ﺣﺪ ﻛﻔﺎﻳﺖِ ﻳﻚ ﺳﺎل ﺗﻬﻴﻪ و ذﺧﻴﺮه ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺔ ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎ‬ ‫ﻣﻮاد ﺧﻮراﻛﻲ اوﻟﻴﻪ را در اﺗﺎق زﻳﺮ ﺷﻴﺮواﻧﻲ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎي روﺳﺘﺎﻳﻲﺷﺎن اﻧﺒﺎر ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬وﻟﻲ‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻫﻤﺔ آن ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﻴﻬﻤﺎن ﻻزم ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬او ﺑﺎ ﻏﺬاﻳﻲ ﻛﻪ در اﻧﺒﺎر‬ ‫ﺧﻮد داﺷﺖ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻫﺮآﻧﭽﻪ ﻛﻪ از ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻗﺮض ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺣﺪاﻣﻜﺎن ﺳﻔﺮة ﺧﻮد را‬ ‫رﻧﮕﻴﻦ ﻣﻲﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻦ در ﻃﻲ ﺳﻔﺮﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎرم‪ ،‬ﻏﺬاﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﻋﺎﻟﻲاي ﺧﻮردهام‪ .‬در ﻳﻜﻲ از ﺳﻔﺮﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪ ،‬در ﻳﻜﻲ از ﻛﻠﻴﺴﺎﻫﺎي ﻧﻮﺑﻨﻴﺎد در ﺳﺎراواك در ﻣﺎﻟﺰي ﻣﻮﻋﻈﻪ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮدم و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﺔ ﻳﻜﻲ از رﻫﺒﺮان ﺑﺮاي ﺻﺮف ﻧﻬﺎر دﻋﻮت ﺷﺪم‪ .‬او در ﺧﺎﻧﻪاي دراز ﻛﻪ ﺑﺮ‬ ‫ﭘﺎﻳﻪﻫﺎي ﭼﻮﺑﻲ ﺑﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﺮد و ﻣﺎ ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﻨﺰل ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ از‬ ‫ﻳﻚ ﻧﺮدﺑﺎن دراز ﺑﺎﻻ ﻣﻲرﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺮ روي زﻣﻴﻦ ﻣﻔﺮوش ﺑﺮاي ﺻﺮف ﻏﺬاي ﺳﺎدهاي ﻛﻪ اﻳﻦ‬ ‫ﺧﺎﻧﻮادة ﻓﻘﻴﺮ ﺑﺎ دﻗﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﺗﻬﻴﻪ دﻳﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﻧﺸﺎن دادن ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي‬ ‫ﺧﻮد‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ زﺣﻤﺖ ﻛﺸﻴﺪه و ﻏﺬاﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ آﻣﺎده ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺘﻈﺎر و‬ ‫درﺧﻮاﺳﺘﻲ از آﻧﻬﺎ ﻧﻜﺮده ﺑﻮدم‪ ،‬وﻟﻲ آﻧﻬﺎ ﻃﺒﻖ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ ﺧﻮد ﺑﺎ ﮔﺸﺎدهدﺳﺘﻲ از ﻣﻦ‬ ‫ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻃﺒﻴﻌﺘﺎً اﻧﺴﺎن ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﭼﻨﻴﻦ اﺑﺮاز ﻣﺤﺒﺘﻲ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ از آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻣﺎ در اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ دارﻳﻢ‪ .‬آن ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﺮاي ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي‬ ‫ﻛﻮﺷﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻲﻛﺮد ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺑﺨﺸﻲ از آداب و رﺳﻮم ﺟﺎﻣﻌﻪاش ﺑﻮد‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ‪ ،‬از‬ ‫ﻣﻴﺰﺑﺎن اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪" :‬آﻧﭽﻪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﺮدهام ﻧﺎﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ و ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻤﺎ را‬ ‫ﻧﺪارد؛" و ﻣﻴﻬﻤﺎن درﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻗﺪرداﻧﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬در ﺟﻮاب ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪" :‬ﻏﺬاي ﻓﻮقاﻟﻌﺎدهاي‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬راﺿﻲ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮدم"‪ .‬و ﻣﻴﺰﺑﺎن در ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﻧﺎن و‬ ‫ﻧﻤﻚ ‪ -‬ﻳﻚ ﻏﺬاي ﺳﺎده‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻨﻬﺎ ارزش دارﻳﺪ"‪ .‬اﻳﻦ اﺳﺖ روش ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي در‬ ‫ﺷﺮق‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ ‪ :3‬ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎي ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل‬ ‫ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ زﻣﻴﻨﺔ ﻓﻜﺮي‪ ،‬آﻳﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺗﺠﺴﻢ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎﻳﻲ‬ ‫ﭼﻮن "اﻻن در ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ و ﺑﭽﻪﻫﺎي ﻣﻦ در رﺧﺘﺨﻮاب ﺑﺎ ﻣﻦ ﺧﻔﺘﻪاﻧﺪ‪ "،‬درﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻤﻚ را‬ ‫ﻧﭙﺬﻳﺮد؟ ﭘﺎﺳﺦ ﻛﺎﻣﻼً واﺿﺢ اﺳﺖ‪" :‬ﻧﻪ"‪ .‬و اﻳﻦ آن ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫وﻟﻲ ﻫﻤﺴﺎﻳﺔ داﺳﺘﺎن ﻣﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎي ﺿﻌﻴﻒ و ﻧﺎﻣﻌﻘﻮﻟﻲ اراﺋﻪ داد‪ .‬او ﮔﻔﺖ ﻛﻪ در از داﺧﻞ‬ ‫ﭼﻔﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬وﻟﻲ آن در‪ ‬ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻧﺒﻮد و ﺑﺮاﺣﺘﻲ ﻣﻲﺷﺪ ﭼﻔﺖ آن را ﺑﺎز ﻛﺮد‪ .‬ﺗﺮﺟﻤﺔ‬ ‫ﺗﺤﺖاﻟﻠﻔﻈﻲ ﻣﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ‪" :‬ﺑﭽﻪﻫﺎي ﻣﻦ در رﺧﺘﺨﻮاب ﺑﺎ ﻣﻦ ﺧﻔﺘﻪاﻧﺪ"‪ .‬ﺑﺎ داﺷﺘﻦ ﻳﻚ‬

‫اﺗﺎق در ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻓﻀﺎي ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮاي ﺧﻔﺘﻦ ﺷﻮﻫﺮ‪ ،‬زن و ﺑﭽﻪﻫﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻮدم در ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻣﺤﻴﻄﻲ ﺑﺰرگ ﺷﺪهام‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭘﺪر و ﻣﺎدرم و ﺑﺮادرم در ﻳﻚ اﺗﺎق‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﺑﻴﺪم‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺻﺤﻨﻪاي را ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ واﻗﻌﻲ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻫﻤﺔ اﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎي ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ از ﻃﺮف ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻴﻞ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰد و آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻧﻴﺎز ﻣﻌﻘﻮل ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﻮد ﺑﺮآورده ﺳﺎزد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ آن‬ ‫ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎﻳﻲ ﻣﻲآورد‪ ،‬وﻟﻲ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻛﻪ در اﻳﻨﺠﺎ وﺟﻮد‬ ‫دارد‪ ،‬اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ آن ﺳﺎﻋﺖ وﻗﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻋﺪم ﻫﻤﻜﺎري ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ‬ ‫او ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲداد ﻛﻪ آن ﺷﺨﺺ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ در ﺧﺎﻧﻪاش ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ‬ ‫اﻳﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻧﻴﺎز در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺧﻮاب ﺧﻮد را ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻛﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰد‪ ،‬ﭼﺮاغ را روﺷﻦ ﻛﻨﺪ و ﺑﺪﻧﺒﺎل آﻧﭽﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪاش ﺑﻪ آن ﻧﻴﺎز دارد ﺑﮕﺮدد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫دﻟﻴﻞ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ‪ :4‬ﺑﺮآورده ﺷﺪنِ ﺗﻘﺎﺿﺎ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ از روي اﺟﺒﺎر ﻳﺎ دوﺳﺘﻲ ﺟﻬﺖ ﺑﺮآورده ﺳﺎﺧﺘﻦ‬ ‫ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﺮﻧﺨﺎﺳﺖ‪ ،‬وﻟﻲ ﺑﺪﻟﻴﻞ "ﻟﺠﺎﺟﺖِ" او اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻛﺮد‪ .‬ﮔﻮﻳﺎ ﻛﻠﻤﻪاي ﻛﻪ در اﻳﻦ‬ ‫آﻳﻪ‪ ،‬ﻟﺠﺎﺟﺖ ﻳﺎ ﭘﺎﻓﺸﺎري ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬در اﺻﻞ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﻣﻌﻨﺎي دﻳﮕﺮي دارد‪ .‬وﻟﻲ در‬ ‫اﻳﻨﺠﺎ از اﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺘﻨﺒﺎط ﻧﻤﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﭘﻴﺮوزي ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﺪﻟﻴﻞ ﭘﺎﻓﺸﺎري او ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در‬ ‫ﻣﻮرد ﭘﺎﻓﺸﺎري‪ ،‬در ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﺑﻌﺪي ﻛﻪ در ﺑﺎرة داور ﺑﻲاﻧﺼﺎف و ﺑﻴﻮهزن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﻴﻢ‬ ‫ﺧﻮاﻧﺪ؛ در آﻧﺠﺎ‪ ،‬ﻋﺎﻣﻞ ﭘﺎﻓﺸﺎري ﺑﺎﻋﺚ ﭘﻴﺮوزي اﺳﺖ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﺎ‪ ،‬ﻧﻜﺘﺔ دﻳﮕﺮي ﻣﻮرد ﺗﺄﻛﻴﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﻛﻠﻤﺔ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ‪ anaideia‬ﻛﻪ در‬ ‫اﻳﻨﺠﺎ "ﻟﺠﺎﺟﺖ" ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ "ﺑﺪون ﺧﺠﺎﻟﺖ و ﺷﺮم" ﻳﺎ "ﭘﺮﻫﻴﺰ از‬ ‫ﺧﺠﺎﻟﺖ" ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﺗﺮﺟﻤﺔ ‪ Standard New American‬در ﺣﺎﺷﻴﺔ ﻣﺘﻦ‪ ،‬اﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ را‬ ‫"ﺑﻲﺷﺮم" ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﺮده اﺳﺖ و ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس اﻣﺮوزه اﻳﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ را ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ‬ ‫دادهاﻧﺪ‪ .‬واژة ‪ chutzpah‬در زﺑﺎن ﻋﺒﺮي و ﻳﻴﺪﻳﺶ )زﺑﺎن ﻳﻬﻮدﻳﺎن اروﭘﺎ(‪ ،‬ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ‬ ‫ﺑﻲﺑﺎﻛﻲ‪ ،‬ﮔﺴﺘﺎﺧﻲ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﻲﺷﺮﻣﻲ اﺳﺖ؛ اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﻛﻠﻤﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺘﻦ را ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ ..." :‬اﻣﺎ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺷﺮﻣﻨﺪه‬ ‫ﻧﺸﻮد‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮاﻫﺪ ﺧﺎﺳﺖ و ﻧﻴﺎز ﻣﻴﺰﺑﺎن را ﺑﺮآورده ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ"‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻛﻼﻣﻲ دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺑﺪﻟﻴﻞ دوﺳﺘﻲ از رﺧﺘﺨﻮاب ﺑﺮﻧﺨﻴﺰد وﻟﻲ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ‬ ‫در ﻣﻴﺎن اﻫﺎﻟﻲ دﻫﻜﺪه ﺷﺮﻣﺴﺎر ﻧﺸﻮد‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮاﻫﺪ ﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪ ﻧﻴﺎز ﻣﻴﺰﺑﺎن رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫ﻛﺮد؛ در ﻏﻴﺮ اﻳﻨﺼﻮرت ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺒﺢ اﻳﻦ ﺧﺒﺮ در ﺑﻴﻦ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻮد زﺣﻤﺖ ﺑﺪﻫﺪ و ﻧﺼﻒ ﺷﺐ ﺑﺮﺧﻴﺰد و ﻧﻴﺎز ﻣﻴﻬﻤﺎن آن دﻫﻜﺪه را‬ ‫ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎزد‪ ،‬از ﻛﻤﻚ ﺧﻮدداري ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﺮ ﺣﻔﻆ آﺑﺮو و اﺣﺘﺮام ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬و ﻧﻪ ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻣﻴﺰﺑﺎن‪.‬‬ ‫ﻣﻮﺿﻮع آﺑﺮو و ﺣﻴﺜﻴﺖ در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ ﻓﻮﻗﺎﻟﻌﺎده ﻣﻬﻢ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎري از رﻓﺘﺎرﻫﺎي‬ ‫اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺷﺨﺺ را ﺣﻴﺎ و ﺗﺮس از دﺳﺖ دادن آﺑﺮو و اﺣﺘﺮام ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭘﻴﺎم اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﺑﺮاي ﻣﺎ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد را در ﻣﺴﻴﺮ ﻛﺎرﺑﺮد اﻳﻦ ﻣﺜﻞ اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او از روش "ﺳ‪‬ﺒ‪‬ﻚ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﻨﮕﻴﻦ" اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ از ﻛﻢﺗﺮﻳﻦ ﺣﺪ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻳﻚ‬ ‫ﻫﻤﺴﺎﻳﺔ ﻋﺎدي در ﻳﻚ وﻗﺖ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮ ﻣﻲﺧﻴﺰد ﺗﺎ ﻧﻴﺎز ﻣﻴﺰﺑﺎن را ﺑﺮآورده ﺳﺎزد‪ ،‬ﭼﻘﺪر‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎي ﺷﻤﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪.‬‬ ‫ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﻲ ﺟﻤﻠﺔ دﻳﮕﺮي ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ در ﻣﻮرد ﭘﺪري ﻛﻪ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎي‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﭘﺪر ﺣﺘﻲ ﺗﺼﻮر اﻳﻦ را ﻫﻢ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي ﻧﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﺳﻨﮓ ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﺎري در ﻋﻮض ﻣﺎﻫﻲ و ﻳﺎ ﻋﻘﺮﺑﻲ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺗﺨﻢﻣﺮغ‪ .‬ﻧﺎن‪ ،‬ﻣﺎﻫﻲ و‬ ‫ﺗﺨﻢﻣﺮغ ﺟﺰو ﻏﺬاي روزﻣﺮه اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻨﻬﺎ آن اﻗﻼﻣﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ آن ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ در ﻧﻴﻤﻪﻫﺎي‬ ‫ﺷﺐ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺪﻧﺒﺎل آن ﺑﮕﺮدد‪ .‬ﻳﻚ ﺳﻨﮓ ﮔِﺮد ﭼﻨﺪان ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻧﺎنِ ﮔﺮد ﻧﺪارد‪ .‬ﻳﻜﻲ‬ ‫از وﺳﻮﺳﻪﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﺷﻴﻄﺎن در ﺑﻴﺎﺑﺎن اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﻨﮕﻲ را ﺑﻪ ﻧﺎن ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﻨﺪ‬ ‫)ﻣﺘﻲ ‪ 4-4:3‬و ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(4-4:3‬ﻳﻚ ﻣﺎر ﻳﺎ ﻣﺎرﻣﺎﻫﻲ ﭼﻨﺪان ﻓﺮﻗﻲ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﺎﻫﻲ ﻧﺪارد و‬ ‫اﺣﺘﻤﺎل اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻴﻦ ﻳﻚ ﻋﻘﺮب ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺷﺪه و ﺗﺨﻢﻣﺮغ وﺟﻮد دارد‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ را ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮد ﺗﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ اﻳﻦ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ زﺣﻤﺖ را ﺟﻬﺖ ﺑﺮآورده ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻧﻴﺎز ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺗﻘﺒﻞ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ ﻣﺎ‬ ‫ﺑﺮﺧﻮاﻫﺪ ﺧﺎﺳﺖ و ﻧﻴﺎزﻣﺎن را ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر او ﺑﺮدهاﻳﻢ ﺑﺮآورده ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻌﻠﻴﻢ دﻋﺎ را اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ »ﭘﺲ اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ‬ ‫آﻧﻜﻪ ﺷﺮﻳﺮ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻣﻲداﻧﻴﺪ ﭼﻴﺰﻫﺎي ﻧﻴﻜﻮ را ﺑﻪ اوﻻد ﺧﻮد ﺑﺎﻳﺪ داد‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ زﻳﺎدﺗﺮ ﭘﺪر‬ ‫آﺳﻤﺎﻧﻲ ﺷﻤﺎ روحاﻟﻘﺪس را ﺧﻮاﻫﺪ داد ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ از او ﺳﺆال ﻛﻨﺪ‪«.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮعﻫﺎي اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ‬ ‫در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺳﺎده ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺿﻮع وﺟﻮد دارد‬ ‫ﻣﻮﺿﻮع اول‪ ،‬ﺗﺄﻛﻴﺪي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ روي ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻛﻤﻚ ﺧﺪا وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺳﺨﺎوت او ﻓﺮاﺗﺮ‬ ‫از آن ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ .‬آن ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻧﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻧﻴﺎز دارد‪ ،‬ﺑﻪ او ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﺧﺪا ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪا در وﻗﺖ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬آن ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﺪﻟﻴﻞ ﻓﻮري ﺑﻮدن ﻧﻴﺎز‪ ،‬در ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺒﻲ درِ ﺧﺎﻧﺔ‬ ‫ﻫﻤﺴﺎﻳﻪاش را ﻛﻮﺑﻴﺪ‪ .‬در ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ »ﺳﺆال ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﺑﻄﻠﺒﻴﺪ‪«.‬‬ ‫ﺧﺪا از ﻃﺮﻳﻖ راهﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاﻳﺶ ﮔﺮان ﺗﻤﺎم ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﺑﺮاي آن ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ‬ ‫ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎنِ ﻧﻴﻤﻪﺷﺐ‪ ،‬ﭘﺮ زﺣﻤﺖ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ وﺟﻮد ﺻﻠﻴﺐ‪ ،‬اﻣﻜﺎن ﺑﺮآوردهﺷﺪنِ ﻫﻤﺔ دﻋﺎﻫﺎي ﻣﺎ وﺟﻮد دارد‪ .‬در ﻣﻮرد‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ دﻋﺎ‪ ،‬ﻣﻦ ﻋﺎدت داﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺧﺪا را ﺧﺎرج از ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﺔ او ﺗﺠﺴﻢ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮن‬ ‫ﻛﺴﻲ ﻛﻪ از روي ﺳﺨﺎوت ﭼﻚﻫﺎﻳﻲ را اﻣﻀﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮل ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ آﻣﻮﺧﺘﻢ ﻛﻪ‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺧﺪا درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎي ﻣﺎ را ﺑﺮآورده ﻣﻲﺳﺎزد‪ ،‬ﺑﺮاي آن ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻣﻲﭘﺮدازد‪.‬‬ ‫اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ درِ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪاي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺨﺼﻴﺖ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮوﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮاً ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ‬ ‫ﻋﻠﻴﻪ ﺷﻤﺎ اﺳﺖ‪ .‬او ﺧﻮاﺑﻴﺪه اﺳﺖ‪ ،‬در ﻗﻔﻞ اﺳﺖ‪ ،‬و ﻧﻤﻲﺗﻮان ﻣﺰاﺣﻢ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺷﺪ‪ .‬وﻟﻲ او ﺑﺪﻟﻴﻞ‬ ‫اﻳﻨﻜﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺰرﮔﻮاري اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮاﻫﺪ ﺧﺎﺳﺖ و ﻧﻴﺎز ﺷﻤﺎ را ﺑﺮآورده ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺧﺪا‬

‫ﻧﻴﺰ در ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻﺗﺮي از ﺑﺰرﮔﻮاري ﻗﺮار دارد‪ .‬ﺧﺪا ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻧﺎم او ﺑﻲﺣﺮﻣﺖ ﺷﻮد‪ .‬او ﺑﻪ‬ ‫دﻋﺎﻫﺎي ﻣﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او ﺑﺮﺧﻮاﻫﺪ ﺧﺎﺳﺖ و ﻧﻴﺎزﻣﺎن را ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ .‬ﺗﺠﺴﻢ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ‬ ‫ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ اﻧﺠﺎم داد ﻳﻌﻨﻲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ‪ ،‬ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﻴﺪن‪ ،‬روﺷﻦ ﻛﺮدن ﭼﺮاغﻫﺎ و ﮔﺸﺘﻦ ﺧﺎﻧﻪ و‬ ‫ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً آوردن آن ﻏﺬاﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﺮاي ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺶ ﻻزم داﺷﺖ‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻋﺎﻟﻲاي اﺳﺖ از ﭘﺪر‬ ‫آﺳﻤﺎﻧﻲ ﻣﺎ ﺧﺪا ﻛﻪ ﻓﻮق از آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﻮاﻫﻴﻢ و ﺗﺼﻮر آن را ﺑﻜﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻮﺿﻮع دوم‪ ،‬اﻃﻤﻴﻨﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ در دﻋﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ‬ ‫ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪاي اﺣﺘﻴﺎج ﺷﻤﺎ را ﺑﺮآورده ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ‪ ،‬ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ‬ ‫اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ ﺷﻤﺎ درﺧﻮاﺳﺘﺘﺎن را ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﻮرش آوردهاﻳﺪ‪،‬‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻏﻴﺮ ﻋﺎدي و ﻓﻮرﻳﺖ او ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﺰرﮔﻮاري و ﺣﺮﻣﺖ ﻧﺎم ﺧﻮد‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻤﻲ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ داد ﺗﺎ در دﻋﺎي رﺑﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﻧﺎن روزاﻧﻪ دﻋﺎ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﺜﻠﻲ ﻛﻪ در آن ﻳﻚ دوﺳﺖ‪ ‬درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻲﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳﻦ‬ ‫داﺳﺘﺎنِ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎده ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻋﻤﻴﻘﻲ درﺑﺎرة ﻣﺎﻫﻴﺖ دﻋﺎ در ﺧﻮد دارد‪ .‬ﺧﺪا‪ ،‬ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ و ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺤﺒﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺎﻣﻮزﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر ﺑﺎ درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﻪ ﺣﻀﻮرش ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺪون‬ ‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اوﺿﺎع و ﺷﺮاﻳﻂ و وﻗﺖ روز ﻳﺎ ﺷﺐ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺎز ﻣﺎ را ﺑﺮآورده ﻣﻲﺳﺎزد‪ ،‬ﺑﻪﻳﺎد‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﺑﺮاي آن ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪﻳﺎد آوردن اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮي در‬ ‫روش دﻋﺎي ﻣﺎ ﺑﻮﺟﻮد آورد‪ .‬ﻣ‪‬ﺜَﻞ رﻓﻴﻖِ ﻧﻴﻤﻪﺷﺐ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ﺳﻪ ﻣﺜﻠﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در ﻣﻮرد‬ ‫دﻋﺎ ﺑﻴﺎن ﻛﺮده اﺳﺖ و ﻣﺎ را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﻪ ﻃﻠﺒﻴﺪن و ﻛﻮﺑﻴﺪن ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ در ﺑﺎز ﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﻫﺪف اﺻﻠﻲ ﺑﻴﺎن اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﺎ ﺑﻪ دﻋﺎ ﻛﺮدن ﺑﻪ درﮔﺎه ﺧﺪاﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻴﻜﻮﺳﺖ و ﺑﻪ‬ ‫ﻓﻜﺮ ﻧﻴﺎز ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﺮﺟﻤﻪ رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن‬

‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ /‬ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻋﻈﻴﻢ‬ ‫)ﻟﻮﻗﺎ ‪(24-12:14‬‬ ‫از ﺳﻪ ﺷﻤﺎره ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎرة ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ داﺳﺘﺎن "ﺿﻴﺎﻓﺖ‬ ‫ﻋﻈﻴﻢ" ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﻪ در ﻟﻮﻗﺎ ‪ 24-12:14‬آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﺎﻫﻬﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ او ﺗﺪارك آن ﺿﻴﺎﻓﺖ را ﻣﻲدﻳﺪ‪ .‬اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرﻓﺖ ﻛﻪ آن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬واﻗﻌﻪ‬ ‫ﻣﻬﻢ آن ﺳﺎل ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﺔ ﺟﺰﺋﻴﺎت در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻫﻴﭻ ﻛﺎر اﻧﺠﺎم ﻧﺸﺪهاي ﺑﺎﻗﻲ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﻓﺮا رﺳﻴﺪن آن روز ﺑﺰرگ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻴﺠﺎنِ آن ﺟﺎﻣﻌﺔ‬ ‫روﺳﺘﺎﻳﻲ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺴﻮسﺗﺮ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬آن روز ﻓﺮا رﺳﻴﺪ؛ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﭘﻴﺶ ﻣﻲرﻓﺖ ﺗﺎ‬ ‫اﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎرﻫﺎ ﺧﺒﺮ ﻋﺠﻴﺒﻲ آوردﻧﺪ‪ :‬ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﻣﺎﻳﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻣﺒﻬﻮت ﺷﺪ وﻟﻲ‬ ‫ﺧﻴﻠﻲ زود ﺑﻪ ﺧﺎدﻣﺎن ﺧﻮد دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﺟﺪﻳﺪي دﻋﻮت ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﺿﻴﺎﻓﺘﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬ ‫اﻳﻦ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪...‬‬

‫ﻣﻔﻬﻮم ﺿﻴﺎﻓﺖ در ﻣﻴﺎن ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ "ﺧﻮردن ﻧﺎن" ﺑﺎ ﻛﺴﻲ‪ ،‬ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ ﺑﺮﻗﺮاري راﺑﻄﻪاي دوﺳﺘﺎﻧﻪ و ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬در ﻋﻬﺪﻋﺘﻴﻖ‪ ،‬ﺻﺮف ﺧﻮراك در ﻳﻚ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﻪﻧﻮﻋﻲ‪ ،‬ﻣﻔﻬﻮمِ ﺻﺮف ﺷﺎم ﻣﻘﺪس ﺑﺎ ﺧﺪا‬ ‫را در ﺑﺮ دارد‪ .‬اﻳﻦ ﺷﺎم ﺑﺮاي ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺣﺎﻟﺘﻲ روﺣﺎﻧﻲ و ﻧﺠﺎتﺑﺨﺶ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺮاي درك اﻳﻦ‬ ‫ﻧﻜﺘﻪ ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺘﻦﻫﺎﻳﻲ ﻧﻈﻴﺮ اﺷﻌﻴﺎ ‪ 9-6:25‬ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺒﻮت ﺟﺰﺋﻴﺎﺗﻲ را از‬ ‫ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﺰرگ ﺧﺪا در آﺧﺮت ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﺷﻌﻴﺎ روﻳﺎﻳﻲ را از ﻳﻚ واﻗﻌﻪ ﻋﺎﻟﻲ دﻳﺪ ﻛﻪ در‬ ‫آن ﻫﻤﺔ ﻣﺮدم دﻧﻴﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ در آن ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺧﺪا ﺷﺮﻛﺖ ﺑﻜﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺟﺎﻟﺐﺗﺮﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ در ﻣﻮرد اﻳﻦ رؤﻳﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺮاﻫﻲ اﻣﺖﻫﺎ ﺑﺎ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬از زﻣﺎن اﺷﻌﻴﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬راﺑﻲﻫﺎ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻌﻠﻤﻴﻦ ﻳﻬﻮدي ﻣﻮﺿﻮع ﺿﻴﺎﻓﺖ را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ داده‪ ،‬ﺑﺎ ﺣﺬف ﻳﻚ ﻧﻜﺘﺔ‬ ‫ﻣﻬﻢ‪ ،‬آن را ﺗﻌﻠﻴﻢ دادهاﻧﺪ؛ و آن ﻧﻜﺘﺔ ﻣﻬﻢ‪ ،‬ﺣﻀﻮر اﻣﺖﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬در زﻣﺎن ﻋﻬﺪﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻗﻮم ﺑﺮﮔﺰﻳﺪة ﺧﺪا در آن ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺷﺮﻛﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ‪،‬‬ ‫اﻣﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﺣﻀﻮر اﻣﺖﻫﺎ را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻋﻠﺖ ﺑﻴﺎن اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ‬ ‫اﻳﻦ واﻗﻌﻪ در ﻳﻚ روز ﺷﻨﺒﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در ﻣﻨﺰل ﻳﻚ ﻓﺮﻳﺴﻲ ﺳﺮﺷﻨﺎس ﺑﺮاي ﺷﺎم‬ ‫دﻋﻮت ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪوﻗﻮع ﭘﻴﻮﺳﺖ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺮف ﺷﺎم‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﺑﻴﺎن ﻳﻚ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﺗﻌﻠﻴﻢ داد ﻛﻪ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻦ در ﺑﺎﻻي ﻣﺠﻠﺲ ﺟﺰ ﺑﻪ دﻋﻮت ﻣﻴﺰﺑﺎن‪ ،‬ﻋﻤﻠﻲ اﺳﺖ ﻧﺎدرﺳﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ در اداﻣﻪ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺮﮔﺰاري ﻫﺮ ﺿﻴﺎﻓﺘﻲ‪ ،‬از اﻓﺮاد ﻓﻘﻴﺮ‪ ،‬ﻟﻨﮓ و ﻛﻮر دﻋﻮت ﺑﻪﻋﻤﻞ آورﻳﺪ ﺗﺎ‬ ‫»در ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻋﺎدﻻن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭘﺎداش داده ﺷﻮد«‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را‬ ‫ﺷﻨﻴﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺧﻮد را ﻋﺎدل ﻣﻲﭘﻨﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫»ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎل ﻛﺴﻲ ﻛﻪ در ﻣﻠﻜﻮت ﺧﺪا ﻏﺬا ﺧﻮرد‪ «.‬اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺗﺼﻮر ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ‬ ‫ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻓﺮزﻧﺪ اﺑﺮاﻫﻴﻢ و داﺷﺘﻦِ ﻋﺪاﻟﺖ ﺷﺨﺼﻲ‪ ،‬ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ در ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﺰرگ‬ ‫ﻣﻠﻜﻮت ﺧﺪا ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﺑﻴﺎن ﻳﻚ ﻣﺜﻞ دﻳﮕﺮ‪ ،‬زﻧﮓ ﺧﻄﺮي را ﺑﻪﺻﺪا درآورد ﻣﺒﻨﻲ‬ ‫ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻮراﺗﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻛﺎﻣﻼً اﺷﺘﺒﺎه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ داﺳﺘﺎﻧﻲ در ﺑﺎرة ﻧﺠﻴﺐزادهاي ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﺰرﮔﻲ ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺒﻚ ﻏﺮﺑﻲ ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﺔ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪاي‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﺮاي روﺳﺘﺎﻳﻴﺎن آن‬ ‫روزﮔﺎر‪ ،‬روﻳﺪادي ﻫﻴﺠﺎناﻧﮕﻴﺰ ﺑﻪﺷﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﻣﻘﺼﻮد ﻋﻴﺴﻲ ﻓﺮاﺗﺮ از ﺑﺮﮔﺰاري ﺻِﺮف‬ ‫ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻋﻴﺴﻲ ﮔﻮش ﻣﻲدادﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ آن ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻫﻨﮕﺎم‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﺎﺷﻴﺦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و دﻋﻮت از آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﺷﺮﻛﺖ در آن ﻗﻄﻌﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺼﻮر آن را ﻧﻤﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ اﻣﺖﻫﺎ و ﻣﻄﺮودﻳﻦ و ﻣﻘﻬﻮرﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﻤﭽﻮن‬ ‫ﻛﻮران و ﺷﻼن ﻧﻴﺰ در آن ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺷﺮﻛﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﺗﺪارك ﺿﻴﺎﻓﺘﻲ ﺑﺰرگ‬ ‫ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻫﻤﺔ اﻓﺮاد ﻣﻬﻢ را ﺑﻪ اﻳﻦ ﺿﻴﺎﻓﺖ دﻋﻮت ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬در آن روزﮔﺎر در‬ ‫ﻣﺸﺮقزﻣﻴﻦ‪ ،‬اﻣﻜﺎن رد ﭼﻨﻴﻦ دﻋﻮتﻫﺎﻳﻲ ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد‪ ،‬زﻳﺮا ﺗﻮﻫﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻛﻪ در واﻗﻊ‬ ‫ﻛﺪﺧﺪاي روﺳﺘﺎ ﺑﻮد ﺑﻪﺷﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﻃﺒﻖ رﺳﻮم آن زﻣﺎن‪ ،‬ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ دﻋﻮﺗﻨﺎﻣﻪﻫﺎ ﻣﺪﺗﻲ ﻗﺒﻞ از ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﻓﺮﺳﺘﺎده‬ ‫ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬در روز ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻧﻴﺰ دﻋﻮت دﻳﮕﺮي ﺑﻪﻋﻤﻞ ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬دﻋﻮت دوم درﺳﺖ ﻗﺒﻞ از آﻣﺎده‬ ‫ﺷﺪن ﻏﺬا ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و ﺧﺎدﻣﺎن ﺟﻬﺖ ﻳﺎدآوري ﺑﻪ ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻋﻤﻠﻲ اﻣﺮوزه ﻧﻴﺰ در ﺑﻌﻀﻲ از ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﺮﺳﻮم اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻓﺮد دﻋﻮت ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﺎ ﻗﺒﻮل دﻋﻮتِ اول‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈﺮ درﻳﺎﻓﺖ دﻋﻮت دوم ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﻗﺼﻮر از‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦِ دﻋﻮت دوم‪ ،‬ﻳﻚ اﻫﺎﻧﺖ ﻣﺤﺾ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬ﻣﺪﻋﻮﻳﻦِ ﺿﻴﺎﻓﺖ در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺎي ﺷﺮﻛﺖ در آن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ‪" ،‬ﻫﻤﻪ ﺑﻪﻳﻚ رأي ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ آﻏﺎز ﻛﺮدﻧﺪ"‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻬﺎﻧﻪاي‬ ‫آوردﻧﺪ ﺗﺎ ﻋﺪم ﺣﻀﻮر ﺧﻮد را ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺰرﻋﻪاي ﺧﺮﻳﺪهام!‬ ‫اوﻟﻴﻦ ﻋﺬر و ﺑﻬﺎﻧﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ آن ﺷﺨﺺ ﻣﺰرﻋﻪاي ﺧﺮﻳﺪه و ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻬﺖ ارزﻳﺎﺑﻲ آن‬ ‫ﺑﺮود‪ .‬اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻛﺎﻣﻼً ﺑﻲﻣﻌﻨﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ زﻣﻴﻨﻲ را ﻗﺒﻞ از دﻳﺪﻧﺶ ﻧﻤﻲﺧﺮد‪ .‬ﻳﻚ‬ ‫ﺷﻨﻮﻧﺪة ﺷﺮﻗﻲ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎم ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﻓﻮراً ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﺮف آن ﺷﺨﺺ‪ ،‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ‬ ‫ﺑﻬﺎﻧﻪﻣﺴﺨﺮه‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ دروغﻣﺤﺾ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﻫﻨﮕﺎم ﺷﺐ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﻲﺷﺪ و ارزﻳﺎﺑﻲ‬ ‫زﻣﻴﻦ ﻳﺎ ﻣﺰرﻋﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺷﺐ ﻣﺤﺎل ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺒﻮل دﻋﻮت و ﺳﭙﺲ ﻗﺼﻮر از ﺷﺮﻛﺖ در آن‪ ،‬در واﻗﻊ‬ ‫ﮔﻮﻳﺎي اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ "ﺑﺮاي ﻣﻦ زﻣﻴﻦ ﻣﻬﻢﺗﺮ از ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺑﺎ ﺗﻮ اﺳﺖ"‪.‬‬ ‫ﭘﻨﺞ ﺟﻔﺖ ﮔﺎو ﺧﺮﻳﺪهام!‬ ‫اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺎﻧﺔ ﺿﻌﻴﻔﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﮔﺎو ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻣﻨﺎﻓﻊ دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺷﺨﻢ زدن ﻣﺰرﻋﻪ ﺑﻪﻛﺎر‬ ‫ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬و اﻛﻨﻮن اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ "آﻧﻬﺎ را اﻣﺘﺤﺎن ﻛﻨﺪ"‪ ،‬آن ﻫﻢ در ﺷﺐ!‬

‫اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﭼﻄﻮر ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻔﺖ و ﺟﻮر ﺑﻮدن ﺣﺮﻛﺎت ﮔﺎوﻫﺎ را در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ؟‬ ‫ﺑﻌﻼوه‪ ،‬او ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺎ ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﺬر و ﺑﻬﺎﻧﺔ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻳﻚ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬در واﻗﻊ او ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻔﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﻣﺰرﻋﻪاش اﻫﻤﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﺮاي او دارﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺑﺎ آن ﻧﺠﻴﺐزاده‪.‬‬ ‫زﻧﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪام!‬ ‫اﻳﻦ ﻋﺬر ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑِﻜﺮ ﻣﻲآﻳﺪ و در ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺳﻪ ﻣﻮرد ﻗﺒﻠﻲ‪ ،‬ﻛﺎﻣﻼً ﻣﻌﻘﻮل ﺑﻪﻧﻈﺮ‬ ‫ﻣﻲرﺳﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻨﻜﻪ ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﻳﻚ ﺳﺎل آزادي را ﭘﺲ از ازدواج ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ )ﺗﺜﻨﻴﻪ‬ ‫‪ ،(24:5‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻣﻌﺎﻓﻴﺖ از ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻈﺎم ﺑﻮد ﻧﻪ ﻛﺎر‪ .‬ﻣﺸﻜﻞ ﺑﺘﻮان ﺷﺮﻛﺖ در ﻳﻚ ﺿﻴﺎﻓﺖ و‬ ‫آن ﻫﻢ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ را از اﻳﻦ دﺳﺖ داﻧﺴﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺎﻧﺔ ﺿﻌﻴﻔﻲ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﻪﻋﻼوه ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ ﻛﻪ آن ازدواج در ﻫﻤﺎن روزي ﻛﻪ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺿﻴﺎﻓﺖ را ﺑﺮ ﭘﺎ‬ ‫ﻛﺮده‪ ،‬ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬زﻳﺮا در ﺟﺎﻣﻌﺔ روﺳﺘﺎﻳﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ دو ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﺰرگ را در‬ ‫ﻳﻚ روز ﺑﺮﮔﺰار ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬واﻧﮕﻬﻲ‪ ،‬در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﺣﺘﻲ اﻣﺮوزه ﻧﻴﺰ ﻣﺮدان ﺧﻼف ادب و ﻧﺎﻣﻮس‬ ‫ﻣﻲداﻧﻨﺪ ﻛﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺮدان دﻳﮕﺮ‪ ،‬در ﻣﻮرد زن ﺧﻮد ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺮدي را‬ ‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻲﻣﺒﺎﻻﺗﻲ در ﺑﺎرة زن ﺧﻮد ﺑﺎ ﻣﺮدان دﻳﮕﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ و آن را‬ ‫ﺑﺮﺧﻼف ﻋﺮف ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬ﻋﺬري ﻣﻲﺷﻤﺎرد ﺑﺮاي ﻋﺪم ﺷﺮﻛﺖ در ﻳﻚ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‪ .‬ﺣﺘﻤﺎً‬ ‫آوردن ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪاي ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻨﺪة ﻓﺮاوان ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮدم ﺣﺘﻤﺎً او را ﻣﺴﺨﺮه ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﻮﻫﺮ‬ ‫آﻧﻘﺪر از زﻧﺶ ﻣﻲﺗﺮﺳﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ در آن ﺑﺮﻧﺎﻣﺔ ﻣﻬﻢ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ اﻧﺘﻈﺎر‬ ‫دارد ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ‪ .‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻣﻲﮔﻔﺖ ﻛﻪ زﻧﺶ ﻣﻬﻢﺗﺮ‬ ‫اﺳﺖ از داﺷﺘﻦ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺑﺎ ﻣﻴﺰﺑﺎن آن ﺿﻴﺎﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﺧﺸﻢ ارﺑﺎب‬ ‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎ‪ ،‬ﺧﺸﻢ ﻣﻴﺰﺑﺎن اﻳﻦ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻛﺎﻣﻼً ﻗﺎﺑﻞ درك ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬رد ﻛﺮدن‬ ‫دﻋﻮت رﺋﻴﺲ روﺳﺘﺎ ﻧﻪﻓﻘﻂ ﺗﻮﻫﻴﻦ و ﺑﻲاﺣﺘﺮاﻣﻲ ﺑﻪ او ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ رد ﻛﺮدن ﻗﺪرت و‬

‫ﻣﻘﺎم او ﻧﻴﺰ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎي آﻧﻬﺎ در واﻗﻊ ﻳﻚ ﺟﻮاب ﻣﻨﻔﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻟﻔﺎﻓﺔ ادب و ﺗﻌﺎرﻓﺎت‬ ‫رﻳﺎﻛﺎراﻧﻪ ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬ ‫از ﻳﻚ ارﺑﺎب اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ در ﻣﻘﺎم اﻧﺘﻘﺎمﺟﻮﻳﻲ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺑﺮآﻳﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻣﻲﺷﻮد؛ اﻣﺎ ﺑﺮﺧﻼف اﻧﺘﻈﺎر ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎنِ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬دﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪ اﻗﺪام ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮهاي ﻣﻲزﻧﺪ‪ .‬او ﺧﺎدﻣﺎن ﺧﻮد را ﻓﺮا ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ و ﻏﻴﺮ ﻋﺎديﺗﺮﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻪ‬ ‫آﻧﻬﺎ ﻣﻲﺳﭙﺎرد‪ ،‬ﻋﻤﻠﻲ ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎرش ﻧﻤﻲرﻓﺖ‪.‬‬ ‫دﻋﻮت از ﻣﻄﺮودﻳﻦ!‬ ‫اﻳﻦ ﺑﺎر ﺧﺎدﻣﺎن ﺑﺮاي دﻋﻮت از ﻓﻘﺮا‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮﻟﻴﻦ‪ ،‬ﺷﻼن و ﻛﻮران ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻳﻬﻮدي ﺷﻨﻮﻧﺪة اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﺑﻮدﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً از ﻣﺴﻴﺮي ﻛﻪ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن داﺷﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﻃﺮف آن ﻣﻲرﻓﺖ‪ ،‬وﺣﺸﺖزده ﻣﻲﺷﺪﻳﺪ‪ .‬ﭼﻄﻮر ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ؟ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﻫﻴﭻ‬ ‫ﻧﺠﻴﺐزادة ﻣﺤﺘﺮﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺰار ﻛﻨﻨﺪة ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻣﺠﻠﻠﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ اﻓﺮادي را دﻋﻮت ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ اﻳﻦ دﺳﺘﻮر ارﺑﺎب ﺑﻮد‪ :‬ﺑﺮوﻳﺪ و ﻣﻄﺮودﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ را دﻋﻮت ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺟﺎي اﻓﺮاد ﻣﻬﻢ اﻳﻦ‬ ‫ﺿﻴﺎﻓﺖ را ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻛﺎري اﺳﺖ ﻧﻨﮓآور‪.‬‬ ‫درﺳﺖ ﭘﻴﺶ از آﻧﻜﻪ ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺮﭘﺎﻳﻲ ﺿﻴﺎﻓﺘﻲ‪،‬‬ ‫ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ اﻓﺮاد ﻓﻘﻴﺮ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮل‪ ،‬ﺷﻞ و ﻛﻮر دﻋﻮت ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ اﺳﺖ و ﻳﻬﻮدﻳﺎن آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻄﺮودﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ از آن‬ ‫ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻣﺤﺮوم ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻬﺖ و ﺷﮕﻔﺖزدﮔﻲ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ در اﻳﻨﺠﺎ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ در آﻧﺠﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد و ﺟﺎي اﻓﺮاد ﻣﻬﻤﻲ را ﻧﻴﺰ ﻛﻪ دﻋﻮت را رد‬ ‫ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ارﺑﺎب ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﺮوﻳﺪ و آﻧﻬﺎ را دﻋﻮت ﻛﻨﻴﺪ!«‬ ‫اﻳﻦ ارﺑﺎب ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮان ﻣﺪﻳﻮن ﻣﻄﺮودﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬دﻋﻮت او ﺻﺮﻓﺎً ﻋﻤﻠﻲ اﺳﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ‬ ‫از ﻓﻴﺾ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﺣﻀﻮر در آن ﺿﻴﺎﻓﺖ را ﻧﺪارﻧﺪ و او ﻫﻴﭻ اﺟﺒﺎري ﺑﺮاي دﻋﻮت از آﻧﻬﺎ‬ ‫ﻧﺪارد‪ .‬اﻳﻦ اﻓﺮاد ﻧﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ‪ ،‬ﻧﻔﻮذ و ﺛﺮوت ﺧﻮد ﺑﻪ ﺿﻴﺎﻓﺖ اﻟﻬﻲدﻋﻮت ﺷﺪهاﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﻠﻜﻪﺻﺮﻓﺎًﺑﺨﺎﻃﺮ ﻓﻴﺾ ارﺑﺎب‪.‬‬

‫دﻋﻮت از اﻣﺖﻫﺎ‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻄﺮودﻳﻦ دﻋﻮت را ﺑﺎ ﻛﻤﺎل ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﻣﻲﭘﺬﻳﺮﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎدﻣﺎن ﺑﺮﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ و‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻄﺮودﻳﻦ آﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬وﻟﻲ ﻫﻨﻮر ﺟﺎ ﺑﺎﻗﻲ اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺎزﺗﺎب‬ ‫ﻛﻠﻤﺎﺗﺶ را ﺑﺸﻨﻮﻳﻢ‪» :‬در ﺧﺎﻧﺔ ﭘﺪر ﻣﻦ ﻣﻨﺰل ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ« )ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪ .(14:2‬ﻫﻨﻮز "ﺟﺎي ﺧﺎﻟﻲ"‬ ‫وﺟﻮد دارد‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب ﺧﺎدﻣﺎن را ﺑﺎ دﻋﻮت دﻳﮕﺮي رواﻧﻪ ﻣﻲﺳﺎزد؛ اﻳﻦ ﺑﺎر آﻧﻬﺎ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ "ﺑﺎزارﻫﺎ و‬ ‫ﻛﻮﭼﻪﻫﺎي ﺷﻬﺮ" و "ﺑﻪ راﻫﻬﺎ و ﺷﺎﻫﺮاهﻫﺎ" ﻛﻪ ﺧﺎرج از ﺷﻬﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮوﻧﺪ و "ﺑﻪ اﻟﺤﺎح‬ ‫آﻧﻬﺎ را ﺑﻴﺎورﻧﺪ"‪ .‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﺷﺎﻫﺮاﻫﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﺷﺎرهاي اﺳﺖ ﺑﻪ اﻣﺖﻫﺎ )ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن(‪،‬‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻮرد ﻧﻔﺮت رﻫﺒﺮان ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻳﻬﻮد ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺮ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬دو ﺿﺮﺑﻪ وارد ﺷﺪه اﺳﺖ‪ :‬دﻋﻮت از ﺷﻼن و ﻟﻨﮕﺎن و ﻓﻘﻴﺮان‪ ،‬و‬ ‫دﻋﻮت از ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن؛ اﻳﻦ ﻫﺮ دو ﮔﺮوه‪ ،‬در ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻤﺎي ﻳﻬﻮد‪ ،‬از ﺑﺮﻛﺎت ﺧﺪا ﻣﺤﺮوم ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻴﻀﻲ ﺑﺎورﻧﻜﺮدﻧﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻜﺘﺔ ﮔﻴﺮاي آن اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در واﻗﻊ روﻳﺎي ﻗﺪﻳﻤﻲ‬ ‫اﺷﻌﻴﺎ در ﻣﻮرد ﺷﺮﻛﺖ اﻣﺖﻫﺎ در ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ را ﺑﺎزﺳﺎزي ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺑﺮاي‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻴﺎنِ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدي ﺑﺴﻴﺎر اﻫﻤﻴﺖ دارد ﭼﻮن وﻋﺪة ﺷﺮﻛﺖ در آن واﻗﻌﺔ ﺑﺰرگ را ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻌﻨﻲ اﻟﺤﺎح ﻳﺎ اﺻﺮار‬ ‫ﻛﻠﻤﺔ "اﻟﺤﺎح" )در ﺗﺮﺟﻤﺔ ﺟﺪﻳﺪ‪ :‬اﺻﺮار(‪ ،‬را ﺑﻌﻀﻲ از ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻣﻮرد ﺳﻮء‬ ‫اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار دادﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺮدم را ﺑﻪزور ﻣﺴﻴﺤﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺗﻔﺴﻴﺮي ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از آﮔﻮﺳﺘﻴﻦ رواج ﭘﻴﺪا‬ ‫ﻛﺮد‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﭼﺎﻗﻮﻳﻲ ﺑﺮ ﮔﻠﻮي ﻣﺮدم آﻧﻬﺎ را ﻣﺠﺒﻮر ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﻦ ﮔﺮوﻳﺪن‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﻳﺎ ﻣﺮگ ﻳﻜﻲ را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮي ﺑﻴﺸﺘﺮ از دﻳﮕﺮ ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس‬ ‫ﻣﻮﺟﺐ رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪن ﺧﻮن ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﻧﺘﻴﺠﺔ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮي ﺑﻮده ﻛﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﻫﺰار از ﻣﺮدم ﺑﻪ‬ ‫ﻗﺘﻞ رﺳﻴﺪهاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻛﻠﻴﺪ درك ﻛﻠﻤﺔ "اﻟﺤﺎح و اﺻﺮار" در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬در‬ ‫ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ‪ ،‬ﺗﻌﺎرﻓﺎت اﻣﺮي اﺳﺖ ﻣﺘﺪاول‪ .‬اﮔﺮ ﻛﺴﻲ را ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ دﻋﻮت ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺷﺨﺺ‬ ‫ﻧﺒﺎﻳﺪ دﻋﻮت را ﻓﻮراً ﺑﭙﺬﻳﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ راﺿﻲ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬در ﻣﻮرد ﺻﺮف ﻏﺬا‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر اﺳﺖ؛ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪﻣﺤﺾ ﺗﻌﺎرف ﻣﻴﺰﺑﺎن‪ ،‬ﺑﺮاي ﺑﺎر دوم ﻏﺬا را ﺑﻜﺸﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ دو ﺳﻪ ﺑﺎر‪ ،‬اﺻﺮار و اﻧﻜﺎر ﺻﻮرت ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬رﻓﺘﺎري ﻏﻴﺮ از اﻳﻦ‪ ،‬ﺧﻼف ادب اﺳﺖ‪.‬‬ ‫آن ارﺑﺎب ﻣﻲداﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻧﻮع ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻠﻲ ﻣﻮاﺟﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎدﻣﺎﻧﺶ در واﻗﻊ ﭼﻨﻴﻦ دﺳﺘﻮري ﻣﻲدﻫﺪ‪» :‬ﺧﻴﻠﻲ اﺻﺮار ﻛﻨﻴﺪ؛ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻌﺎرف ﻛﻨﻴﺪ؛‬ ‫ﺑﻪﻫﺮ ﺗﺮﺗﻴﺒﻲ ﻛﻪ ﺷﺪه‪ ،‬آﻧﻬﺎ را راﺿﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪ «.‬درﺿﻤﻦ‪ ،‬ارﺑﺎب ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ آن ﻓﻘﺮا‬ ‫و ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎور ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ دﻋﻮت واﻗﻌﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ‪ ،‬دﺳﺘﻮر ﻣﻲدﻫﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎراﻧﺶ اﺻﺮار زﻳﺎد ﺑﻜﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ اﻣﺖﻫﺎ‪ ،‬ﻛﻪ ﺟﺎﻳﻲ در ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ و ﻣﻄﺮود‬ ‫ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬و ﺣﻖ ﺷﺮﻛﺖ در اﻳﻦ ﺿﻴﺎﻓﺖ را ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ‪ ،‬دﻋﻮﺗﻨﺎﻣﺔ ارﺑﺎب را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮدﻳﻢ! ﭼﻪ ﺗﻔﻜﺮ‬ ‫ﭘﺮ ﺟﻼﻟﻲ!‬ ‫در ﻓﺼﻞ ‪ 24‬اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ‪ ،‬در راه ﻋﻤﻮآس ﻧﻴﺰ ﻋﻴﺴﻲ از روي رﺳﻢ ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ‬ ‫اﺻﺮار آن دو ﺷﺎﮔﺮد‪ ،‬ﺗﻌﺎرف ﻣﻲﻛﺮد و ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ اﻳﺸﺎن ﺑﺮود‪ .‬اﻣﺎ آن دو ﺷﺎﮔﺮد‬ ‫ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ او را راﺿﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﺷﺎن ﺑﺮود‪.‬‬ ‫اﻧﺘﻈﺎر واﻛﻨﺶ‬ ‫اﻛﻨﻮن از ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻣﺜﻞ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ واﻛﻨﺶ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ‪» :‬ﭼﺮا اﻳﻦ ارﺑﺎب اﻓﺮاد‬ ‫ﻃﺮد ﺷﺪه را ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻣﺠﻠﻠﻲ دﻋﻮت ﻛﺮده اﺳﺖ؟« ﻋﻴﺴﻲ ﻫﺸﺪار ﻧﻬﺎﻳﻲ را ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ از اﻳﺸﺎن دﻋﻮت رﺳﻤﻲ ﺑﻪﻋﻤﻞ آﻣﺪه‪ ،‬داوري ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‬ ‫ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً رﻫﺒﺮان ﻳﻬﻮد و ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن‪ .‬ﻣﻌﻨﻲ ﺿﻤﻨﻲ اﻳﻦ ﻫﺸﺪارِ واﺿﺢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﮔﺮ دﻋﻮت را‬ ‫ﻧﭙﺬﻳﺮﻳﺪ‪ ،‬ﺟﺎي ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻄﺮودﻳﻦ و اﻣﺖﻫﺎ اﺷﻐﺎل ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺗﺤﻘﻖ رؤﻳﺎي اﺷﻌﻴﺎ‬ ‫را اﻋﻼم ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭘﻴﺎم اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﺑﺮاي ﻣﺎ‬ ‫ﭘﻴﺎم ﻧﺨﺴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺿﻴﺎﻓﺖ اﻟﻬﻲ آﻣﺎده اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﻳﺪ دﻋﻮت ﺷﻮد ‪ -‬ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﻴﻬﻤﺎنِ ﻧﺎﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻪ ﺿﻴﺎﻓﺘﻲ داﺧﻞ ﺷﻮﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ دﻋﻮﺗﻨﺎﻣﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ‬ ‫وﺟﻮد ﻓﻴﺾ اﺳﺖ ﻧﻪ ﺛﺮوت‪ ،‬ﻧﻪ اﻋﻤﺎل ﻧﻔﻮذ و ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ ﻣﺎ‪.‬‬ ‫ﭘﻴﺎم دﻳﮕﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي رد ﻛﺮدن دﻋﻮت ﺧﺪا‪ ،‬ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻧﺨﻮاﻫﺪ‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪاي ﺗﻮﻫﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺗﻠﻘﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ دﻋﻮﺗﻲ اﺳﺖ ﺻﺮﻓﺎً ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ‬ ‫ﻓﻴﺾ؛ دﻋﻮﺗﻲ ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﻤﻲرﻓﺖ و ﻟﻴﺎﻗﺖ آن را ﻧﻴﺰ ﻧﺪارﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻗﻠﺐﻫﺎي ﻓﺮوﺗﻦ و‬ ‫ﺷﻜﺮﮔﺰار دﻋﻮت را ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ‪ ،‬در ﻏﻴﺮ اﻳﻨﺼﻮرت‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ واﻛﻨﺶ ﺧﺸﻤﻨﺎك ﻣﻴﺰﺑﺎن اﻟﻬﻲ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺗﺮﺟﻤﻪ رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن‬

‫)ﻟﻮﻗﺎ ﺑﺎب ‪(15‬‬ ‫ﮔﻤﺸﺪه ﻫﺎ‬ ‫از ﭼﻬﺎر ﺷﻤﺎره ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎرة ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ داﺳﺘﺎن‬ ‫"ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ و ﺳﻜﻪ ﮔﻤﺸﺪه" ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﻪ در ﻟﻮﻗﺎ ﺑﺎب ‪15‬آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫"ﻳﻚ‪ ،‬دو‪ ،‬ﺳﻪ ‪ ...‬ﭘﻨﺠﺎه و ﭘﻨﺞ ‪ ...‬ﻫﺸﺘﺎد و ﻫﺸﺖ‪ "...‬او اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻪ دﻓﻌﺎت ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺘﻴﺠﻪاي ﺑﺮﺳﺪ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد‪ ،‬ﺑﺎ دﻗﺖ و ﺷﻤﺮده‪ ،‬ﺷﻤﺎرش ﺧﻮد را اداﻣﻪ داد‪.‬‬ ‫"ﻧﻮد و ﻧﻪ‪ ،‬ﺻﺪ‪ "...‬اﻳﻦ ﺷﺒﺎن آﺧﺮﻳﻦ ﻋﻀﻮ ﮔﻠﻪاش را ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﺔ دوري در ﻛﻨﺎر ﺳﻨﮓ ﺑﺰرﮔﻲ‬ ‫دﻳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ او ﻣﻲدﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﺳﺎﻳﺔ اﻳﺠﺎد ﺷﺪه از ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻧﺒﻮد‪ .‬او‬ ‫ﻳﻜﻲ از ﻫﻤﻜﺎراﻧﺶ را ﺻﺪا زد و ﮔﻠﻪ را ﺑﻪ او ﺳﭙﺮد ﺗﺎ آن را ﺑﻪ ده ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ‬ ‫ﺧﻮدش راﻫﻲ دﺷﺖ و ﺻﺤﺮا ﺷﺪ ﺗﺎ ﮔﻤﺸﺪه را ﺑﺠﻮﻳﺪ‪...‬‬ ‫ﺑﺎب ‪ 15‬اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ ﺣﺎوي ﺳﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺸﺘﺮك دارﻧﺪ‪» :‬ﮔﻢﺷﺪن و ﺳﭙﺲ‬ ‫ﻳﺎﻓﺖﺷﺪن«‪ .‬دو ﻣﺜﻞ اول در ﻣﻮرد "ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه" و "ﺳﻜﻪ ﮔﻤﺸﺪه" اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻓﺼﻞ‬ ‫در ﻣﻮرد آﻧﻬﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻘﻴﻪ ﺑﺎب ﺑﻪ "ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه" ﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ "ﭘﺴﺮان‬ ‫ﮔﻤﺸﺪه" ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﺧﺘﺼﺎص ﻳﺎﻓﺘﻪاﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را در ﻓﺼﻞ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﻴﻢ داد‪.‬‬

‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﺑﺎ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﺪ ﭼﻮن ﻛﻪ ﺧﻮدش از ﺳﻮي رﻫﺒﺮان‬ ‫ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﺨﺼﻮص ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن در زﻳﺮ رﮔﺒﺎر اﺗﻬﺎم دوﺳﺘﻲ ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﻗﺮار داﺷﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ‪» :‬اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران را ﻣﻲﭘﺬﻳﺮد و ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﻣﻲﺧﻮرد« )ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(2:15‬در ﺑﺎب‬ ‫ﻗﺒﻠﻲ ﻟﻮﻗﺎ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺜﻠﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺧﻮد را از ﺷﺮﻛﺖ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران و اﻣﺘﻬﺎ در ﺿﻴﺎﻓﺖ‬ ‫ﺧﺪا ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ )ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(14‬اﻛﻨﻮن او ﺑﻪ ﻣﺪﻋﻴﺎن و دﻳﮕﺮ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺧﻮد ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‬

‫ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﻻﻳﻖ ﺗﻔﻘﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦِ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪﮔﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺎدي‬ ‫ﺧﺪا ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﻧﻘﻄﺔ ﻣﺮﻛﺰي اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﺷﺎدي ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ‪ -‬ﺷﺎدي ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪي ﻛﻪ ﮔﻢ‬ ‫ﺷﺪهﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺷﺮوع اﻳﻦ ﻣﺜﻞ آﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ و وﺣﺸﺖ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن و ﻛﺎﺗﺒﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﻋﻴﺴﻲ ﻳﻚ ﭼﻮﭘﺎن‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﻳﻚ ﻣﻄﺮود دﻳﮕﺮِ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻗﻬﺮﻣﺎن داﺳﺘﺎن ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﭼﻮﭘﺎﻧﺎن در‬ ‫ﭘﺎﺋﻴﻦﺗﺮﻳﻦ ردة اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ؛ اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ در ﺣﺪ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮداﻧﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻨﻔﻮرﺗﺮﻳﻦ ﺷﻐﻞ را داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬از ﻟﺤﺎظ ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﺬﻫﺒﻲ آﻧﻬﺎ اﻓﺮادي ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﺎﭘﺎك و ﻃﺮد ﺷﺪه از‬ ‫ﻛﻨﻴﺴﻪ‪ .‬ﻃﺒﻖ ﺗﻌﻠﻴﻢ راﺑﻲﻫﺎ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺴﺖ از آﻧﻬﺎ ﺷﻴﺮ ﻳﺎ ﺑﺮهاي ﺧﺮﻳﺪاري ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮن‬ ‫اﻣﻜﺎن اﻳﻦ وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ از ﻃﺮﻳﻖ دزدي ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮﭘﺎﻧﺎنِ اﺟﻴﺮ ﺷﺪه‪ ،‬ﮔﻠﻪ را ﺑﻪ‬ ‫ﺳﻮي ﻣﺰارع ﻣﺮدم رواﻧﻪ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ﺷﻬﺎﻣﺖ اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ و دﻓﺎع از ﮔﻠﻪ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﻴﻮاﻧﺎت‬ ‫وﺣﺸﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺟﻬﺖ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻳﻚ ﺷﺒﺎن‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺧﻮد را ﺑﻌﻨﻮان ﺷﺒﺎن ﻧﻴﻜﻮ ﻣﻌﺮﻓﻲ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺜﻞ را ﺑﺎ "ﻛﻴﺴﺖ از ﺷﻤﺎ‪ "...‬ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺴﺎن ﺑﻮدن اﻳﻦ‬ ‫ﻃﺒﻘﺎت ﻣﻐﺮور ﻣﺬﻫﺒﻲ را ﺑﺎ ﭼﻮﭘﺎﻧﺎنِ ﺗﺤﻘﻴﺮﺷﺪه‪ ،‬ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او ﺑﺎ زﻳﺮ ﺳﺆال ﺑﺮدن ﻧﮕﺮش‬ ‫رﻫﺒﺮان ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺮدان‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺎﻣﻞ آﻧﻬﺎ را ﺑﺮاي ﺷﻨﻴﺪن داﺳﺘﺎن ﺟﻠﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺻﺤﻨﻪ اول‪ :‬ﮔﻮﺳﻔﻨﺪي از ﮔﻠﻪ ﮔﻢ ﺷﺪه‬ ‫ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻮادة ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﻴﻦ ‪ 5‬ﺗﺎ ‪ 15‬ﺣﻴﻮان ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺳﻴﺼﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻠﺔ‬ ‫ﺑﺰرﮔﻲ را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲداد‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﻳﻜﺼﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ داﺷﺖ‪ ،‬ﺟﺰو اﻓﺮاد ﻃﺒﻘﺔ‬ ‫ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﻪﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻲ از ﻣﺘﺄﻟﻬﻴﻦ ﺑﺮ اﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪهاﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﮔﻠﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻳﻚ‬ ‫ﺷﺨﺺ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪه آﻧﺎن‪ ،‬اﺣﺘﻤﺎﻻً او ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهاي از ﻃﺮف دوﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎن و ﻳﺎ‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪان دور در ده ﺑﻮد ﻛﻪ آن ﺻﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ را ﻧﮕﺎﻫﺒﺎﻧﻲ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬او ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاي‬ ‫ﻧﮕﻬﺪاري ﮔﻠﻪ اﺟﻴﺮ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آن ﺷﺒﺎن‪ ،‬ﻣﺴﺆول ﻛﻞ آن ﮔﻠﻪ ﺑﻮد و ﻫﺮ ﻧﻮع ﺿﺮري ﻣﺘﻮﺟﻪ‬ ‫ﻫﻤﺔ آﻧﻬﺎ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻃﺒﻖ ﻧﻈﺮ اﻳﻦ ﻣﺘﺄﻟﻬﻴﻦ‪ ،‬ﺷﺎدي ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از ﭘﻴﺪا ﺷﺪن اﻳﻦ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‬ ‫را در ﻛﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻛﺮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ اﻟﺰاﻣﺎً اﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪه ﺻﺤﻴﺢ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺷﺒﺎن‬

‫داﺳﺘﺎن ﻣﺎ ﻫﻤﺴﺎﻳﺔ ﺧﻮد را دﻋﻮت ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ در ﺷﺎدي او ﺷﺮﻳﻚ ﺷﻮد ﭼﻮن ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫»ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪة ﺧﻮد را ﻳﺎﻓﺘﻪام«‪ .‬ﺑﻪ اﻋﺘﻘﺎد ﻣﻦ‪ ،‬ﺷﺒﺎﻧﻲ را ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺠﺴﻢ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ از ﺛﺮوت‬ ‫ﻧﺴﺒﻲ ﺑﺮﺧﻮردار ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻘﻄﻪ ﻣﺮﻛﺰي اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺷﺎدي ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬زﻳﺮا ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﻳﺎﻓﺖﺷﺪﮔﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺎدي‬ ‫ﺧﺪا ﻣﻲﮔﺮدد‪.‬‬ ‫ﺷﺮوع اﻳﻦ ﻣﺜﻞ آﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﺎ وﺣﺸﺖ و ﺗﻌﺠﺐ ﻛﺎﺗﺒﺎن و ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﻋﻴﺴﻲ ﻳﻚ ﭼﻮﭘﺎن‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﻳﻚ ﻣﻄﺮود دﻳﮕﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﻌﻨﻮان ﻗﻬﺮﻣﺎن داﺳﺘﺎن ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫دو ﻳﺎ ﺳﻪ ﺷﺒﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ از ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻠﻪاي ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪي ﮔﻢ‬ ‫ﻣﻲﺷﺪ و ﺷﺒﺎن ﺑﺮاي ﺟﺴﺘﺠﻮي آن ﻣﻲرﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻘﻴﺔ ﺷﺒﺎﻧﺎن ﻧﮕﺎﻫﺒﺎﻧﻲ ﮔﻠﻪ را ﺑﻪﻋﻬﺪه‬ ‫ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ رواﻳﺖ ﻟﻮﻗﺎ اﻳﻦ ﺷﺒﺎن‪ ،‬ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان را "در ﺻﺤﺮا" رﻫﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﻪدﻧﺒﺎل آن ﮔﻤﺸﺪه ﺑﺮود‪ ،‬اﻣﺎ ﻳﻘﻴﻨﺎً ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻮري ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان‬ ‫ﺑﺪون ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ رﻫﺎ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﺷﺒﺎن ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﺒﺎﻧﻲ از ﮔﻠﻪ ‪ 100‬ﮔﻮﺳﻔﻨﺪي ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ آن ﺷﺒﺎنِ ﻫﻤﻜﺎري ﻛﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ ﻧﻮد و ﻧﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﻪ او ﻣﺤﻮل ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان را‬ ‫ﺑﻪ ده ﻣﻲﺑﺮد و آن ﺧﺎﻧﻮاده را از ﮔﻢﺷﺪن ﻳﻚ ﺣﻴﻮان ﻣﻄﻠﻊ ﻣﻲﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬ ‫ﺻﺤﻨﻪ دوم‪ :‬ﺟﻮﻳﻨﺪه‪ ،‬ﮔﻤﺸﺪة ﺧﻮد را ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‬ ‫آن ﺷﺒﺎن ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺧﻮد اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﺪ »ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ را ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ«‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ‬ ‫اﺣﺴﺎس ﻣﺴﺆوﻟﻴﺖ و ﻋﺰم راﺳﺦ او را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ .‬او ﺻﺎﺣﺐ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﻮد و اﻣﻴﺪ داﺷﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ را ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺧﺪا ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺰم راﺳﺨﻲ ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮي ﻳﻚ ﮔﻤﺸﺪه‬ ‫ﻣﻲرود ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ او را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺨﺸﻲ از زﺣﻤﺘﻲ را ﻛﻪ ﺷﺒﺎن ﺑﺮاي ﺣﻤﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﺮ ﺧﻮد ﻫﻤﻮار ﻛﺮد‪ ،‬ﻣﺸﺎﻫﺪه‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﭘﺲ از ﺟﺴﺘﺠﻮي زﻳﺎد و ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‪ ،‬اوﻟﻴﻦ ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻠﻲ ﻛﻪ ﺷﺒﺎن از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن‬ ‫داد‪ ،‬ﻳﻚ ﺷﺎدي ﺻِﺮف ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﺎ زﺣﻤﺖ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮده‪ ،‬ﺑﺮ روي ﺷﺎﻧﻪﻫﺎي ﺧﻮد ﻗﺮار‬

‫ﻣﻲدﻫﺪ و ﺷﺎدي ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺣﻤﻞ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎري ﺑﺮ دوش و ﺳﺮازﻳﺮﺷﺪن از ﺑﺎﻻي ﺗﭙﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ده‪،‬‬ ‫آﺷﻜﺎرﻛﻨﻨﺪة اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺟﺴﺘﺠﻮي ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﺑﻴﺎن اﻳﻦ ﻣﺜﻞ واﺿﺤﺎً ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ و ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮔﻤﺸﺪه و ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ او ﺑﻪ ﮔﻠﻪ‪،‬‬ ‫ﻣﺴﺘﻠﺰم ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻲ اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺳﺎﻳﺔ ﺻﻠﻴﺐ ﺑﻄﻮر ﻣﺸﺨﺺ و ﺑﺰرگ ﻧﻤﻮدار‬ ‫ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬در ﻫﺮ ﺳﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﺎب ‪ 15‬اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﻫﻨﺮﭘﻴﺸﻪﻫﺎي واﻗﻌﻲ ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻲ ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﺒﺎنِ ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ‪ ،‬زنِ‬ ‫ﺟﻮﻳﻨﺪه و ﭘﺪر ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪهاي ﻛﻪ ﺗﺤﻤﻞ آن اوﻗﺎت ﺑﺮاﻳﺶ دردآور ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﻨﻨﺪة‬ ‫ﺗﺤﻤﻞ ﺧﺪاي ﭘﺪر ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ و ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪن ﮔﻢﺷﺪة روﺣﺎﻧﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺻﺤﻨﺔ ﺳﻮم ‪ -‬ﺷﺎدي ﮔﺮوﻫﻲ‬ ‫ﺷﺒﺎن ﮔﺮﺳﻨﻪ و ﺗﺸﻨﺔ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﻣﻲرﺳﺪ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ از ﻓﺮط‬ ‫ﺷﺎدي در ﭘﻮﺳﺖ ﺧﻮد ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺮدم را دﻋﻮت ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ در ﺷﺎدي او ﺳﻬﻴﻢ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬وﺟﻮد‬ ‫ﻳﻚ اﺣﺴﺎس ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﺷﺪﻳﺪ در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ ﻣﺮدم ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ در‬ ‫وﺟﺪ و ﺷﺎدي ﺷﺨﺼﻲ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺳﻬﻴﻢ ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﻬﺎﻧﻪاي ﺑﺮاي ﺷﺎدي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ در واﻗﻊ اوج اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻦ‬ ‫وﺟﺪ‪ ،‬اﻧﻌﻜﺎﺳﻲ اﺳﺖ از ﺷﺎدي ﺑﺰرﮔﺘﺮي ﻛﻪ در آﺳﻤﺎن رخ ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻳﻚ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر‬ ‫ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬زﻳﺮا ﻳﻚ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه ﻧﻤﺎﻳﻲ اﺳﺖ از ﻳﻚ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﮔﻤﺸﺪهاي ﻛﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬اﺣﻴﺎء ﻣﻲﮔﺮدد و در ﻧﺘﻴﺠﺔ آن ﺷﺎدي ﻋﻤﻮﻣﻲ رخ ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ و ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮔﻤﺸﺪه و ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ او ﺑﻪ ﮔﻠﻪ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻠﺰم‬ ‫ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻲ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ را ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻮﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران اﺳﺖ و ﻫﻢ‬ ‫ﺑﺮاي آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻋﺎدل ﻣﻲﭘﻨﺪارﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮعﻫﺎي ﻣ‪‬ﺜَﻞ‬ ‫ﻣﻲﺗﻮان اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻼﺻﻪ ﻛﺮد‪:‬‬ ‫ﻧﻜﺘﺔ اول‪ ،‬ﺗﺄﻛﻴﺪي اﺳﺖ ﺑﺮ وﺟﺪ و ﺷﺎدي ﺷﺒﺎن و ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻤﻪ را دﻋﻮت ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن و ﻛﺎﺗﺒﺎن را ﺗﺎ در ﺷﺎدي ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻳﻚ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي‬ ‫ﻣﺬﻫﺒﻴﻮن و آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻋﺎدل ﻣﻲﭘﻨﺪارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺨﺖ اﺳﺖ ﺗﺎ در ﺷﺎدي ﺗﻮﺑﻪ و‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪن اﻓﺮادي ﺷﺮﻛﺖ ﺑﻜﻨﻨﺪ ﻛﻪ از ﻧﻈﺮ آﻧﻬﺎ ﻃﺮد ﺷﺪهاﻧـﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻜﺘﺔ دوم‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺑﺎزﮔﺸﺖ و اﺣﻴﺎء‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﻳﻲ‬ ‫ﭘﺮداﺧﺖ ﮔﺮدد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ دﻓﺎع از اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﻣﻲﭘﺮدازد‪ ،‬اﺳﺘﻘﺒﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﺟﺴﺘﺠﻮي ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺷﺒﺎن و ﺣﻤﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ رﻫﺎﺷﺪه ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‪،‬‬ ‫ﻣﺴﺘﻠﺰم ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﻣﺮگ ﺧﻮدش‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺒﺎن ﻧﻴﻜﻮﻳﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﺮداﺧﺖ‬ ‫ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺑﻬﺎ‪ ،‬ﮔﻤﺸﺪه را ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﻴﺪه و اﺣﻴﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪدﻟﻴﻞ وﺟﻮد‬ ‫ﻓﻴﺾ و ﭘﻴﺸﻘﺪﻣﻲ ﺧﻮد ﺷﺒﺎن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﻋﺎﺟﺰ از ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﻮد‪ .‬آن‬ ‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺎز ﺑﻪ وﺳﺎﻃﺖ ﺷﺒﺎن داﺷﺖ ﺗﺎ او را از آن ﻣﺨﻤﺼﻪ ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻜﺘﺔ ﺳﻮم‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮ واﺿﺤﻲ اﺳﺖ از ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻮدن ﺷﺒﺎن‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر اﻓﺮاد‬ ‫ﺑﺮاي ﺑﺎزﭘﺲ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺎﻳﻤﻠﻚ از دﺳﺖ رﻓﺘﺔ ﺧﻮد ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ زﺣﻤﺖ ﺑﺴﻴﺎري را ﻣﺘﻘﺒﻞ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﻮﻓﻴﻖ در اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺸﻨﻮدي ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ از ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا ﺑﺮاي ﺷﺨﺺ‬ ‫ﮔﻤﺸﺪه‪.‬‬ ‫ﺧﺪا ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮد را ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل ﻣﺎ ﺳﺎﺧﺖ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﻓﻴﻀﻲ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻼﺷﺮط‪ ،‬و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ آن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ و ﺑﺎ ارزشﺗﺮﻳﻦ‬ ‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻠﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮن اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﻜﺎن داﺷﺖ ﻛﻪ ﺧﺪا ﻣﺎ را ﻻﻳﻖ ﺟﺴﺘﺠﻮﺷﺪن‬ ‫ﻣﻲﭘﻨﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺟﺴﺘﺠﻮ و ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻫﺮ ﻓﺮد ﮔﻤﺸﺪه ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻛﻪ ﻳﺎ ﭼﻪ‬ ‫ﺑﻮدن آن ﺷﺨﺺ‪ ،‬ﺧﺪا از ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي درﻳﻎ ﻧﻜﺮد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ اﻧﻌﻜﺎﺳﻲ اﺳﺖ از ﺣﺰﻗﻴﺎل ‪12:34‬‬ ‫ﻛﻪ در آن ﺧﺪا ﻫﻤﭽﻮن ﺷﺒﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻧﻜﺘﻪ ﭼﻬﺎرم‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ را ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺮاي ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران و ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﺑﺮاي‬ ‫اﻓﺮادي ﻣﺜﻞ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻋﺎدل ﻣﻲﭘﻨﺪارﻧﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ در واﻗﻊ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ »ﻧﻮد و ﻧﻪ‬ ‫ﻋﺎدل ﻛﻪ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺪارﻧﺪ«‪ ،‬ﻃﻌﻨﺔ ﻇﺮﻳﻔﻲ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻣﻲزﻧﺪ‪ .‬او در واﻗﻊ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ‬ ‫اﻳﻨﻜﻪ ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ از آن ﻧﻮد و ﻧﻬﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻋﺎدل ﻣﻲﭘﻨﺪارﻧﺪ و‬ ‫ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻧﺪارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ وﺟﺪ و ﺷﺎدي ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﻛﻨﺎﻳﻪ ﺑﻪ اﺷﺨﺎﺻﻲ ﻣﻲزﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﺧﺪا ﻓﺮد ﻋﺎدل ﺑﻲﻋﻴﺐ و ﻧﻘﺺ را ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﺗﻮﺑﻪﻛﺮده دوﺳﺖ دارد‪ .‬ﻋﻬﺪ‬ ‫ﺟﺪﻳﺪ اذﻋﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻋﻴﺴﻲ در اﻳﻦ ﺑﺨﺶ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ‬ ‫ﺗﻮﺑﻪ دارد‪.‬‬ ‫در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﺷﺒﺎن ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ از ﻋﻴﺴﻲ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻣﻲﺷﻮد‪،‬‬ ‫زﻳﺮا ﻛﻪ آﻧﺎن ﻧﮕﺮش ﺣﻘﻴﺮاﻧﻪاي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺒﺎﻧﺎن در اﺳﺮاﺋﻴﻞ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬در ﻫﺮ ﺣﺎل ﻋﻴﺴﻲ در‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺷﺒﺎن ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ را ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲﻛﺸﺪ ﻛﻪ در ﺣﺰﻗﻴﺎل ﺑﺎب ‪ 34‬ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ و‬ ‫ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ واﻗﻒ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻜﻪ ﮔﻤﺸﺪه‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ داﺳﺘﺎن دوم‪ ،‬اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺮز ﺟﺮﻳﺤﻪدارﺷﺪن ﻧﺰدﻳﻚ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬او ﺑﻄﻮر ﻣﺸﺨﺺ زﻧﻲ را ﻧﺎم ﻧﺒﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ او را "ﻳﻚ زن" ﺧﻄﺎب ﻛﺮد‪ .‬ﻋﻨﻮان ﻛﺮدن‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺑﺮاي ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻛﺮدن رﻫﺒﺮان ﻣﺘﻌﺼﺐ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻳﻬﻮد ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮن ﻛﻪ ﻗﻬﺮﻣﺎن‬ ‫داﺳﺘﺎن ﻛﺴﻲ ﻧﺒﻮد ﺟﺰ ﻳﻚ ﻋﻀﻮ ﻇﺮﻳﻒ وﻟﻲ ﺣﻘﻴﺮ از ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺠﺪداً ﻓﺮد‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﺮﺷﺪه را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﻛﻨﺪ؛ ﻳﻚ "ﻣﺆﻧﺚ"‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻳﻬﻮد ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻪ زﻧﺎن ﺗﻌﻠﻴﻢ داده‬ ‫ﻧﻤﻲﺷﺪ و آﻧﺎن از ﺷﺮﻛﺖ در ﻣﺮاﺳﻢ ﻛﻨﻴﺴﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺮوم ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺴﻄﺢ ﺑﺎ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ و اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرﻓﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻛﺎرﻫﺎي روزﻣﺮة ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫اﻳﻦ ﻃﺮز ﻧﮕﺮش را ﻋﻮض ﻛﺮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ زن ﺑﻮدن را ارج ﻧﻬﺎده‪ ،‬آﻧﺎن را ﻣﻘﻴﻢ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫ﺷﻤﺮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ زﻧﺎن ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﻧﻘﺸﻲ ﺟﺪا و ﻣﺘﻔﺎوت از ﻣﺮدان اﻳﻔﺎ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ‬ ‫آﻧﺎن اﻣﺘﻴﺎزي ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﻗﺒﻼً ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺳﺎﺧﺘﺎر اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﺷﺒﺎن ﻧﻴﻜﻮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﺳﻜﻪ ﮔﻢ ﺷﺪهاﺳﺖ‪ .‬آن زن ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺧﻮد اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﺪ ﺗﺎ آن را ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ .‬ﺷﺎدياي در ﺟﺎﻣﻌﻪ رخ ﻣﻲدﻫﺪ ﭼﻮن ﻛﻪ آن‬ ‫زن ﺳﻜﺔ ﮔﻤﺸﺪه ﺧﻮد را ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬ ‫ﺻﺤﻨﻪ اول‪ :‬زﻧﻲ ﺻﺎﺣﺐ ده ﺳﻜﺔ ﻧﻘﺮه‬ ‫اﻳﻦ ﺳﻜﻪﻫﺎ درﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ارزش ﻳﻚ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬در آن زﻣﺎن ﭘﻮل‪،‬‬ ‫ﺟﻨﺴﻲ ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮ در دﺳﺘﺮس ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺨﺼﻮص در ﺟﺎﻣﻌﻪ دهﻧﺸﻴﻨﻲ ﻛﻪ اﻣﺮار‬ ‫ﻣﻌﺎش از ﻃﺮﻳﻖ ﻛﺸﺎورزي و ﻣﺒﺎدﻟﻪ ﻛﺎﻻ اﻧﺠﺎم ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﮔﻢﺷﺪن ﻳﻚ ﺳﻜﻪ اﻣﺮي‬ ‫ﺟﺪي ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺎ ده ﺳﻜﻪ در ﺟﻴﺐ ﺧﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﻳﻜﻲ را ﮔﻢ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ را‬ ‫ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ آن زﻳﺮ و رو ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد؟ اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ آن ﺳﻜﻪ از ﺟﻨﺲ ﻃﻼ ﻳﺎ زر ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﻳﻲ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ آن اﻗﺪام ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﺳﻜﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻣﺰد ده روز ﻛﺎر ارزش‬ ‫داﺷﺖ و آن زن ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺻﺤﻨﻪ دوم‪ :‬ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺗﺎ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺳﻜﻪ‬ ‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻳﻚ ﺳﻜﻪ از اﻳﻦ ده ﺳﻜﻪ ﮔﻢ ﻣﻲﺷﻮد و آن زن ﺗﻼﺷﻲ را ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ آن آﻏﺎز ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫او ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ آن ﺳﻜﻪ در ﺧﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺨﺖ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ آن را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬زﻳﺮا آن‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن داراي در ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺑﻮد و ﭘﻨﺠﺮهاي ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭘﺲ در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﭼﺮاﻏﻲ را روﺷﻦ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺧﻮد را ﺑﺮ روي زﻣﻴﻦ آﻏﺎز ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬او ﺑﺮاي ﺟﺎروب ﻛﺮدن ﻛﻒ زﻣﻴﻦ‬ ‫از ﻳﻚ ﺷﺎﺧﺔ درﺧﺖ زﻳﺘﻮن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻬﺎي ﺗﻴﺰﻛﺮدة ﺧﻮد ﻣﻮاﻇﺐ اﺳﺖ ﺗﺎ‬ ‫ﺻﺪاي ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﺳﻜﺔ ﮔﻤﺸﺪه را ﺑﺸﻨﻮد‪.‬‬ ‫آن زن ﻓﻘﻂ ده ﺳﻜﻪ داﺷﺖ و ﮔﻢﺷﺪن ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻧﺔ ﮔﻢﺷﺪن ﻳﻚ دﻫﻢ ﺳﻜﻪﻫﺎ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ارزش ﻳﻚ ﺳﻜﺔ ﮔﻤﺸﺪه را ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ آن زن ﻳﻜﺼﺪ ﺳﻜﻪ داﺷﺖ‪ ،‬از ﮔﻢ ﺷﺪن‬ ‫ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ زﻳﺎد ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﻤﻲﺷﺪ‪ .‬او ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻮن ﺷﺒﺎن داﺳﺘﺎن ﻣﺎ‪ ،‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻪ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺷﻲء‬ ‫ﮔﻢﺷﺪة ﺧﻮد ﻣﻲﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺳﻮم ‪ :‬ﺷﺎدي در ﺟﺎﻣﻌﻪ‬ ‫اﻳﻦ زن در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺳﻜﻪ ﮔﻤﺸﺪة ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬دوﺳﺘﺎن و‬ ‫ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎن ﺧﻮد را ﻓﺮاﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ ﺗﺎ در ﺷﺎدي ﭘﻴﺪا ﺷﺪن ﺳﻜﻪ ﺑﺎ او ﺳﻬﻴﻢ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ‬ ‫ﻣﺠﺪداً ﺷﺎدي ﺷﺨﺼﻲ و ﻓﺮدي را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺷﺎدي ﮔﺮوﻫﻲ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ در ﻣﺜﻞ ﺷﺒﺎن و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه ﻧﻴﺰ دﻳﺪﻳﻢ‪» :‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﺷﺎدي‬ ‫ﺑﺮاي ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺧﺪا روي ﻣﻲدﻫﺪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻳﻚ ﺧﻄﺎﻛﺎر ﻛﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﺪ« )آﻳﻪ ‪.(10‬‬ ‫در ﻫﺮ داﺳﺘﺎن آﻧﭽﻪ ﻋﻴﺴﻲ در ﻧﻈﺮ دارد اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن‪ ،‬ﺧﺪا را ﺑﻌﻨﻮان ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ‬ ‫ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﻤﺸﺪﮔﺎن ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺪم اول را ﺑﺮدارد‪.‬‬ ‫ﻳﺎﻓﺖﺷﺪنِ ﻳﻚ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻓﻴﺾ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺸﺘﺮﻛﻲ در ﺳﻪ ﻣﺜﻞ ذﻛﺮ ﺷﺪه در ﻟﻮﻗﺎ ﺑﺎب ‪ 15‬ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲﺧﻮرد‪ ،‬اﻣﺎ در‬ ‫ﺟﺰﺋﻴﺎت ﻣﻬﻢ ﻣﺘﻔﺎوت ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮان را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪ .‬در ﻣﺜﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‬ ‫ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﺷﺒﺎن ﻓﺮدي اﺳﺖ ﺑﺎ درآﻣﺪي ﻣﺘﻮﺳﻂ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ داﺳﺘﺎن ﺳﻜﺔ ﮔﻤﺸﺪه‪،‬‬ ‫زن ﻓﻘﻴﺮي اﺳﺖ‪ .‬در ﻣﺜﻞ ﭘﺴﺮان ﮔﻤﺸﺪه‪" ،‬ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ" ﻛﻪ ﭘﺪر آن ﺧﺎﻧﻮاده اﺳﺖ‪ ،‬ﻓﺮدي اﺳﺖ‬ ‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‪ .‬اﻳﻔﺎﮔﺮان ﻧﻘﺶ ﻛﻠﻴﺪي‪ ،‬اﻓﺮادي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﺼﻤﻢ ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮔﻤﺸﺪة ﺧﻮد‪ .‬در ﻫﺮ‬ ‫داﺳﺘﺎن آﻧﭽﻪ ﻋﻴﺴﻲ در ﻧﻈﺮ دارد اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن‪ ،‬ﺧﺪا را ﺑﻌﻨﻮان ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ‬ ‫ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬ﻧﻜﺘﺔ ﻣﺸﺘﺮك ﺑﻌﺪي‪ ،‬ﺷﺎدي ﻳﺎﻓﺘﻦِ ﮔﻤﺸﺪه ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻓﺼﻞ آﻳﻨﺪه‪ ،‬ﺷﺎدي ﭘﺪر را‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﺑﻪ آﻏﻮش ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺮﻣﻲﮔﺮدد‪ ،‬ﺧﻮاﻫﻴﻢ دﻳﺪ‪.‬‬ ‫در ﻣﺜﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﮔﻢﺷﺪن ﻳﻚ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ از ﺻﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ را ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻣﻲﺳﺎزد‪ ،‬در ﺳﻜﺔ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ده ﺳﻜﻪ ﮔﻢ ﻣﻲﺷﻮد و در ﻣﺜﻞ ﭘﺴﺮان ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﻳﻜﻲ از دو‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ ﮔﻢ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﻫﺮ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ارزش آن ﮔﻤﺸﺪه را ﻣﻮرد ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﮔﻮﻳﺎ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ‬ ‫ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬آﻳﺎ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ از ﺑﻴﻦ ﻳﻜﺼﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‪ ،‬ﻳﻚ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ارزش‬

‫ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﺮدن را دارد؟ در ﻣﻮرد ﻳﻚ ﺳﻜﻪ از ده ﺳﻜﻪ ﭼﻄﻮر؟ ﻳﺎ ﻳﻜﻲ از دو ﭘﺴﺮ؟« در ﻫﺮ ﻳﻚ‬ ‫از اﻳﻦ داﺳﺘﺎنﻫﺎ‪ ،‬ﭼﻴﺰﻫﺎي ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ از ﻓﺮد ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﺗﻮﺑﻪﻛﺎر‪.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮعﻫﺎي اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬ ‫در ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳﻦ ﻣﺜﻞﻫﺎ‪ ،‬ﺷﺒﺎن‪ ،‬ﻳﻚ زن و در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﭘﺪري ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲﻛﺸﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺗﺼﺎوﻳﺮي‬ ‫از ﺧﺪا ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺎدي را ﭼﻪ ﻓﺮدي و ﭼﻪ ﮔﺮوﻫﻲ در ﻫﻤﺔ اﻳﻦ داﺳﺘﺎنﻫﺎ‬ ‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ .‬در ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳﻦ ﻣﺜﻞﻫﺎ ﻋﻨﺼﺮ ﮔﻢﺷﺪن را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﻛﻪ آن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻢﺷﺪه‪ ،‬ﺣﻴﻮاﻧﻲ ﺿﻌﻴﻒ و ﻋﺎﺟﺰ ﺑﻮد‪ .‬آن ﺳﻜﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺳﻌﻲ ﺧﻮد ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﺳﻜﻪﻫﺎ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد آﻣﺪ و راه‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪﺳﻮي ﭘﺪر را در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪" ،‬ﻣﺮده" ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻤﺸﺪﮔﺎن ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﻛﻤﻚ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺪم اول را ﺑﺮدارد‪ .‬ﻳﺎﻓﺖﺷﺪنِ ﻳﻚ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻓﻴﺾ را ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬ ‫در اﻳﻦ ﺳﻪ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻋﻨﺼﺮ ﺑﻬﺎ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ :‬در ﻣﺜﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﺷﺒﺎن زﺣﻤﺘﻲ را ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻮد ﻫﻤﻮار ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ در ﺟﺴﺘﺠﻮي ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ آن را ﺑﺮ دوش ﺧﻮد ﺣﻤﻞ‬ ‫ﻛﻨﺪ‪ .‬در ﻣﻮرد آن زن ﻧﻴﺰ زﺣﻤﺖ ﺟﺴﺘﺠﻮي ﻃﻮﻻﻧﻲ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ و دﻗﺖ‬ ‫اﻧﺠﺎم ﻣﻲﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﺻﺒﺮ و ﺗﺤﻤﻞ ﭘﺪر را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﺮ روز در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎزﮔﺸﺖ‬ ‫ﭘﺴﺮ ﺳﺮﻛﺶ ﺧﻮد ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻫﻤﺔ اﻳﻦ داﺳﺘﺎنﻫﺎ ﻧﺸﺎﻧﻲ از ﺻﻠﻴﺐ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬ ‫اﮔﺮ ﻫﻤﺔ اﻳﻦ داﺳﺘﺎنﻫﺎ را ﺑﺨﻮاﻫﻴﻢ در ﻳﻚ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻼﺻﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬آن ﺟﻤﻠﻪ اﻳﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪:‬‬ ‫»زﻳﺮا ﻛﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن آﻣﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻤﺸﺪه را ﺑﺠﻮﻳﺪ و ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ« )ﻟﻮﻗﺎ ‪.(10:19‬‬

‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ /‬ﮔﻤﺸﺪهﻫﺎ‬ ‫ﻗﺴﻤﺖ دوم )ﻟﻮﻗﺎ ‪(24-11:15‬‬ ‫در ﺷﻤﺎرهﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎره ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ داﺳﺘﺎن ﻣﻌﺮوف‬ ‫ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺪر ﻣﺒﻬﻮت اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻧﺸﻨﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ رﻓﺘﺎري ﺣﺎﻛﻲ از‬ ‫ﮔﺴﺘﺎﺧﻲ‪ ،‬و ﺗﻮﻫﻴﻨﻲ ﺧﺮد ﻛﻨﻨﺪه! ﭘﺴﺮ ﻛﻬﺘﺮ او‪ ،‬ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﭘﻴﺶ وارد اﺗﺎﻗﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد و ارﺛﺶ‬ ‫را ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﻪ او ﭘﺮداﺧﺖ ﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ آن روزي‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﺪرش در ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮگ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ و ﺳﭙﺲ ارﺛﻴﻪاش را ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬او اﻻن ارﺛﻴﻪاش را ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ‪ ،‬او ﺗﺼﻤﻴﻢ داﺷﺖ ﻛﻪ زﻣﻴﻦ ﺳﻬﻢ ﺧﻮد را ﺑﻔﺮوﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از آﻧﺠﺎ‬ ‫ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻛﺮده‪ ،‬وﻗﺖ ﺧﻮﺷﻲ را در ﺳﻮاﺣﻞ ﻣﺪﻳﺘﺮاﻧﻪ ﺑﮕﺬراﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻠﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ آن ﻣﺮد ﻃﻲ ﺳﺎﻟﻬﺎ زﺣﻤﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻛﺎري ﭘﺮﺛﻤﺮ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬از ﻫﻢ ﺑﭙﺎﺷﺪ‪...‬‬ ‫در ﺑﻴﻦ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد‪ ،‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت و زﻳﺒﺎﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﻣﻤﻜﻦ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺳﻨﺖ‪ ،‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﻪ "ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه" ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﻴﻢ دﻳﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﺮش ﻣ‪‬ﺜَﻞ "ﭘﺴﺮان ﮔﻤﺸﺪه" ﺑﻪ آن ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪ .‬در اﻳﻦ‬ ‫داﺳﺘﺎن دو ﭘﺴﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ دو آﻧﻬﺎ ﮔﻢ ﺷﺪهاﻧﺪ ‪ -‬ﻳﻜﻲ از ﺧﺎﻧﻪ ﺟﺪا ﺷﺪه و دﻳﮕﺮي در‬ ‫ﻣﺰرﻋﺔ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ‪ .‬از اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮ دﻳﮕﺮي را ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﮔﺬاﺷﺖ؛ "ﭘﺪري‬ ‫ﻛﻪ در اﻧﺘﻈﺎر اﺳﺖ"‪ .‬ﻫﺮ دو اﻳﻦ ﻋﻨﺎوﻳﻦ‪ ،‬ﭘﻴﺎم ﻣﺜﻞ را ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺻﺤﻴﺢ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫داﺳﺘﺎنﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻤﭽﻮن ﺳﻨﮕﻬﺎي ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان از زواﻳﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﻪ‬ ‫آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﻫﺮ ﺑﺎر ﺟﻠﻮهاي زﻳﺒﺎ و ﺟﺪﻳﺪ را در آن ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺑﺮاي درك ﺑﻬﺘﺮ‪ ،‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را‬ ‫ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﺻﺤﻨﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ اول ‪ -‬ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ رواﺑﻂ در ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫درﺧﻮاﺳﺖ ﺳﻬﻤﻴﻪ ارﺛﻴﻪ از ﻃﺮف ﭘﺴﺮ ﻛﻬﺘﺮ‪ ،‬اﻣﺮي ﻏﻴﺮﻋﺎدي و ﻧﺎﻣﻌﻘﻮل ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ‬ ‫ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﺰرﮔﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺪر ﺑﺸﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬ﻃﺒﻖ ﺳﻨﺖﻫﺎي ﻋﻬﺪ ﻋﺘﻴﻖ‪ ،‬وﺻﻴﺖﻧﺎﻣﻪ ﺗﻨﻬﺎ زﻣﺎﻧﻲ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ آن ﺷﺨﺺ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﻣﻮت ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻌﻬﺬا ﺟﻬﺖ ﺣﻔﻆ اﺣﺘﻴﺎط‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آن‬ ‫ﺷﺨﺺ ﻫﻨﻮز ﺻﺤﻴﺢ و ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮد‪ ،‬وﺻﻴﺖ ﺷﻔﺎﻫﻲ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ اﻣﺮي ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ اﻣﻼك‬ ‫ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺮاي ﺷﺨﺺ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻧﮕﻬﺪاري ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫آﻧﭽﻪ در ﻣﻮرد درﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ‪ ،‬اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ او ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ‬ ‫اﻳﻦ ﺗﻘﺎﺿﺎ را ﻛﺮد ﻛﻪ ﭘﺪرش ﻫﻨﻮز ﺳﺎﻟﻢ و ﺳﺮﺣﺎل ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮﺧﻼف ﻓﺮﻫﻨﮓ آن زﻣﺎن‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﺑﺎ‬ ‫ﻃﺮح اﻳﻦ دو درﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﮔﻮﻳﺎ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ "ﭘﺪر ﻛﺎﺷﻜﻪ ﻣﺮده ﺑﻮدي"‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي‬ ‫ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﻚ ﭘﺪر ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﻣﻄﺮح ﻛﺮدن ﭼﻨﻴﻦ درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﺎﻣﻌﻤﻮﻟﻲ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه از اﻧﺠﺎم وﻇﺎﻳﻒ ﺧﻮد ﺑﻌﻨﻮان‬ ‫ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻋﻴﺴﻲ در ﻋﺠﺐ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﭼﻪ ﻧﻮع داﺳﺘﺎﻧﻲ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﺑﺨﺼﻮص ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ زﻣﻴﻨﺔ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻨﻲ آن‪ ،‬داﺳﺘﺎﻧﻲ ﻏﻴﺮﻋﺎدي ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻫﻴﭻ ﭘﺴﺮي ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻨﻴﻦ درﺧﻮاﺳﺘﻲ ﺑﻜﻨﺪ و اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ درﺧﻮاﺳﺘﺶ‬ ‫ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ در ﻛﻤﺎل ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﭘﺪر رﺿﺎﻳﺖ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬دﻳﻮﻳﺪ ﭘﺎوﺳﻦ ) ‪David‬‬ ‫‪ (Pawson‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را ﭘﺪر ﮔﻤﺸﺪه ﻧﺎﻣﮕﺬاري ﻛﺮده اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮﻧﻜﻪ او ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺎ‬ ‫درﺧﻮاﺳﺖ ﻏﻴﺮﻋﺎدي ﭘﺴﺮش ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪاي در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﭘﺴﺮي ﻛﻪ‬ ‫ﺑﺎ وﻗﺎﺣﺖ ﭘﺪر ﺧﻮد را ﻣﻮرد اﻫﺎﻧﺖ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﭘﺪر ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻮﻧﺔ او ﺳﻴﻠﻲاي ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬او را اﺣﻤﻖ و ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ دردي ﻧﻤﻲﺧﻮرد ﺧﻄﺎب ﻛﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ‬ ‫دﻧﺒﺎل آن اﺧﺮاج از ﻣﻨﺰل اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﻲﻛﺸﻴﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن اﻧﺘﻈﺎر ﺷﻨﻴﺪن‬ ‫آن را داﺷﺘﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﺮﺧﻼف اﻧﺘﻈﺎر‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ آن ﭘﺴﺮ‪ ،‬آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ درﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﻛﺮد‪ ،‬ﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬ ‫رﺿﺎﻳﺖ دادن ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ درﺧﻮاﺳﺘﻲ‪ ،‬ﻋﻤﻞ ﺑﻲﻣﺎﻧﻨﺪي ﺑﺮاي ﻧﺸﺎن دادن ﻣﺤﺒﺖ ﭘﺪر ﺑﻮد ﻛﻪ‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ از ﻛﺎر اﻟﻬﻲ ﺧﺪا‪ ،‬ﭼﻮن ﻫﻴﭻ ﭘﺪر اﻧﺴﺎﻧﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﻧﻤﻲﻛﺮد‪ .‬ﻫﻴﭻ ﺗﺼﻮﻳﺮ‬

‫دﻳﮕﺮي از ﻣﺤﺒﺖ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﻛﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪة اﻋﻄﺎء آزادي ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ‬ ‫ﻛﻪ درﻳﺎﻓﺖﻛﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺑﺨﺸﻨﺪه را ﻛﻪ ﺧﺪاي ﭘﺪر و ﺧﺎﻟﻖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬رد ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﻮرد اﻫﺎﻧﺖ‬ ‫ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺟﻠﺐ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً از ﺧﻮد ﺳﺆال ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ اﻳﻦ‬ ‫داﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻛﺠﺎ ﻣﻲاﻧﺠﺎﻣﺪ‪ .‬ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺷﺒﺎن ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ و زﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺳﻜﺔ ﺧﻮد‬ ‫ﮔﺸﺖ‪ ،‬ﻫﻤﻪ اﻗﺪاﻣﺎﺗﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﻤﻞ اﻳﻦ ﭘﺪر ﺑﻲﺳﺎﺑﻘﻪ و ﺑﺮﺧﻼف ﺳﻨﺖ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫اﻳﻦ اﻗﺪام‪ ،‬ﻧﺸﺎﻧﻲ اﺳﺖ از ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮد ﺧﺪا ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن‪.‬‬ ‫ﻫﻨﮕﺎم ﺧﻮاﻧﺪن ﭼﻨﻴﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ آﺷﻨﺎﻳﻲ‪ ،‬ﻧﻜﺘﻪاي ﻛﻪ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﻲ ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺳﻜﻮت‬ ‫ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﻲ در ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺎزي ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫از ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺧﻮد را در ﻣﻮرد اﻗﺪام ﭘﺪر ﺑﺮاي ﺗﻘﺴﻴﻢ‬ ‫ارﺛﻴﻪ اﺑﺮاز ﻛﻨﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﭘﺴﺮ ﻛﻬﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺳﻬﻢ ﺧﻮد را ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬ﺳﻬﻢ ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ دو ﺑﺮاﺑﺮ او ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ دو ﺳﻮم ﻣﺎﻳﻤﻠﻚ را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮي‬ ‫از اﻳﻦ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬ﺑﺮﺧﻼف آﻧﭽﻪ ﻛﻪ از او اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ارث‪،‬‬ ‫او ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﺪ و ﺳﻬﻢ ﺧﻮد را ﻣﻲﮔﻴﺮد‪.‬‬ ‫از ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺮوز ﻣﺸﻜﻼت ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ﻧﻘﺶ ﻣﻴﺎﻧﺠﻲ‬ ‫را اﻳﻔﺎ ﻛﻨﺪ‪ .‬آﻧﭽﻪ از او ﻣﻲﺷﺪ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺖ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮادر ﻛﻬﺘﺮ ﺧﻮد را از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون‬ ‫ﺑﺒﺮد و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻳﻘﺔ او را ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺳﻴﻠﻲاي ﺑﻪ ﺻﻮرت او ﺑﺰﻧﺪ و ﺑﺎ رﻓﺘﺎري ﺧﺸﻮﻧﺖآﻣﻴﺰ از‬ ‫او ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﺣﻤﺎﻗﺖ را ﻛﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻧﺰد ﭘﺪر ﺑﺮود و ﺑﺮاي ﺗﻮﻫﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ او روا داﺷﺘﻪ و‬ ‫ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎراﺣﺘﻲ او ﺷﺪه‪ ،‬ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺳﻜﻮت ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺘﺮ در اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﺸﺎﻧﺪﻫﻨﺪة‬ ‫ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ رواﺑﻂ ﺑﻴﻦ او و ﭘﺪرش ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﺑﺮادر ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ از ﭘﺪر ﺧﻮد دﻟﮕﻴﺮ‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﻛﻠﻤﺎت‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻮادة ﭘﺎﺷﻴﺪه از ﻫﻢ را ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲﻛﺸﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ در ﺻﺤﻨﺔ اول ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺸﻜﻼت ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ را ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ از ﻫﻢ ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ رواﺑﻂ‬ ‫ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲﮔﺬارد‪ .‬اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﭘﺮ اﺳﺖ از ﻣﺎﺟﺮا و ﺗﻨﺶ‪ .‬ﻣﺎﺟﺮاﻳﻲ اﺳﺖ از درﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﻧﺎﻣﻌﻘﻮل ﭘﺴﺮ‪ ،‬رﺿﺎﻳﺖ ﻏﻴﺮﻣﺮﺳﻮم ﭘﺪر و ﺳﻜﻮت ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮه ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‪ .‬ﺻﺤﻨﺔ ﻧﻤﺎﻳﺶ آﻣﺎده‬

‫اﺳﺖ و ﺣﻀﺎر ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ اداﻣﺔ ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﭼﻪ ﻣﻨﻈﻮري را دﻧﺒﺎل‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ؟‬

‫ﺻﺤﻨﺔ دوم ‪ -‬ﺗﺮك ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ داﺳﺘﺎن را ﭼﻨﻴﻦ اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﺟﻮاﻧﺘﺮ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﺲ از ﻓﺮوش زﻣﻴﻦ ارﺛﻴﻪ‬ ‫ﺧﻮد‪ ،‬از ﺻﺤﻨﺔ ﮔﻴﺘﻲ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲﺷﻮد و ﺑﺴﻮي اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮه ﭘﻴﺶ ﻣﻲرود‪ .‬آن "ﻣﻠﻚ‬ ‫ﺑﻌﻴﺪ" اﺣﺘﻤﺎﻻً اﻧﻄﺎﻛﻴﻪ ﺑﻮده ﻛﻪ در زﻣﺎن ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬ﭘﺎرﻳﺲ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ ﺑﻪﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬اﻳﻦ‬ ‫ﭘﺴﺮ ﺑﺪﻧﺒﺎل ﻫﻴﺠﺎن و ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﻲ ﻣﻲﮔﺸﺖ و اﻧﻄﺎﻛﻴﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐﺗﺮﻳﻦ ﻣﺤﻞ ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪاﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺷﺮوع اوﻟﻴﻦ ﻛﻠﻴﺴﺎي اﻣﺘﻬﺎ از اﻧﻄﺎﻛﻴﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﻛﻪ ﺧﺒﺮﺧﻮش ﺑﺮاي‬ ‫ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫آﻧﻄﻮر ﻛﻪ در داﺳﺘﺎن آﻣﺪه‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﺗﻤﺎم داراﻳﻲ ﺧﻮد را در اﻧﻄﺎﻛﻴﻪ "ﺑﻪ ﻋﻴﺎﺷﻲ‬ ‫ﻧﺎﻫﻨﺠﺎر" ﺑﺮ ﺑﺎد ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ اﺷﺎرهاي ﺑﻪ زﻧﺎن ﺑﺪﻛﺎره ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﻪ آن‬ ‫اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬داراﻳﻲ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﺗﻤﺎم ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺧﺸﻜﺴﺎﻟﻲ ﺳﺨﺘﻲ زﻣﻴﻦ را ﻓﺮا‬ ‫ﻣﻲﮔﻴﺮد؛ ﺑﻼﻳﻲ ﻛﻪ در آن روزﮔﺎر ﺑﻄﻮر ﻣﺪاوم اﺗﻔﺎق ﻣﻲاﻓﺘﺎد‪ .‬او ﻛﺎﻣﻼً ﺗﻬﻲدﺳﺖ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺎﻻﺟﺒﺎر او دﺳﺖ ﺑﻪ اﻗﺪاﻣﻲ ﻣﻲزﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻓﻘﻂ در ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ اﻧﺴﺎن اﻧﺠﺎم‬ ‫ﻣﻲدﻫﺪ و آن رو آوردن و ﭘﻨﺎه ﺑﺮدن ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻐﻞ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺷﺪه ﺑﻪ اﻳﻦ‬ ‫ﭘﺴﺮ‪ ،‬ﺧﻮراك دادن ﺑﻪ ﺧﻮﻛﻬﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﻳﻬﻮدي اﻳﻦ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺷﻐﻠﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻳﻚ‬ ‫ﺷﺨﺺ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻬﻤﻪ‪ ،‬درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ او ﺑﻘﺪري ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ وﺟﻮد‬ ‫ﻋﺪم ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﺑﺎ ﻣﺬﻫﺐ‪ ،‬ﺷﺄن و ﭼﻴﺰﻫﺎي دﻳﮕﺮ‪ ،‬او اﻳﻦ ﺷﻐﻞ را ﻗﺒﻮل ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﺧﻮب ﻳﻬﻮدي ﭼﻄﻮر ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻮﻛﻬﺎ را ﺧﻮراك دﻫﺪ؟ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ او دﻳﮕﺮ ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺧﻮﺑﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺷﻨﻴﺪن ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺸﻢ و ﻃﻐﻴﺎن ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﻳﻬﻮدي‪ ،‬از ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻮادة ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻘﺪري ﺳﻘﻮط ﻛﺮده ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻣﺰرﻋﻪدار‬ ‫ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدي ﺧﻮكﭼﺮاﻧﻲ ﻛﻨﺪ! ﺳﻘﻮﻃﻲ ﺑﺪﺗﺮ از اﻳﻦ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﻧﺎﭘﺎك‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ او ﻳﻬﻮدﻳﺖ ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﺧﻮﻛﻬﺎ ﺑﻪ‬

‫ﻣﻌﻨﻲ از دﺳﺖ دادن ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺑﻮد و ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻠﻲ‪ ،‬ﺷﺮﻣﺴﺎري ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻧﺼﻴﺐ ﭘﺪر و‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻳﻬﻮد ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻮرد ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ از ﻧﻜﺎﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را در ﻫﻴﺠﺎن ﺷﻨﻴﺪن‬ ‫اﻧﺘﻬﺎي داﺳﺘﺎن ﻓﺮو ﺑﺮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﻳﻬﻮدي ﺑﻘﺪري ﺳﻘﻮط ﻛﺮد ﻛﻪ از‬ ‫ﺧﻮﻛﻬﺎ ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻧﻜﺮد و اداﻣﻪ داد ﻛﻪ ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ او آﻧﻘﺪر زﻳﺎد ﺑﻮد ﻛﻪ از‬ ‫ﻫﻤﺎن ﭘﻮﺳﺖ ﺧﺮﻧﻮﺑﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﻛﻬﺎ داده ﻣﻲﺷﺪ ﺗﻨﺎول ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﺣﺘﻲ در اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﻨﻴﻊ‬ ‫داﺳﺘﺎن ﻧﻴﺰ ﻳﻚ ﻧﻜﺘﻪ ﻃﻨﺰي وﺟﻮد دارد‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﭘﻮﺳﺖ ﺧﺮﻧﻮب ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ درد ﺧﻮراك ﺧﻮﻛﻬﺎ ﻣﻲﺧﻮرد‪ .‬ﻣﺸﻜﻞ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﻴﺰ‬ ‫دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﺟﺰ اﻳﻦ ﭘﻮﺳﺖ ﺧﺮﻧﻮب ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻤﻲآورد‪ ،‬ﭼﻮن ﻋﻴﺴﻲ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﻫﻴﭽﻜﺲ او را‬ ‫ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲداد« ﺗﺎ ﺑﺨﻮرد‪ .‬ﺑﻪ ﻛﻼﻣﻲ دﻳﮕﺮ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﺟﻮان ﭼﻴﺰي ﺑﺮاي ﺗﻐﺬﻳﻪ‬ ‫ﻣﺪاوم ﻧﻤﻲداد‪ .‬در ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻨﮕﻨﺎي وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﺴﺮ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺮگ را ﺟﻠﻮ روي ﺧﻮد‬ ‫ﻣﻲدﻳﺪ‪ ،‬ﻳﻚ ﻗﺪم ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ اﻧﺘﻈﺎري ﺑﺮﻣﻲدارد ﻳﻌﻨﻲ "ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺗﻮﺑﻪ"‪ .‬در اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﺎ‬ ‫ﺻﺤﻨﺔ ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰ و ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ و ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻏﻴﺮ‬ ‫ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﮔﻮﻳﺎ ﻛﻢ ﻛﻢ دارد ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻣﻲرﺳﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺳﻮم ‪ -‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫اﻳﻦ ﭘﺴﺮ در ﺗﻜﺎﭘﻮي ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﻛﻪ ﺣﺮﻣﺖ و اﺣﺘﺮام او ﺗﺎ‬ ‫ﺣﺪي دﺳﺖ ﻧﺨﻮرده ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ او ﺑﺎ ﺳﻪ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﺰرگ ﻣﻮاﺟﻪ اﺳﺖ‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﻣﺸﻜﻞ‬ ‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ او ﺑﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﺳﻬﻢ ارﺛﻴﺔ ﺧﻮد‪ ،‬ﭘﺪر را ﻛﺎﻣﻼً ﻣﻮرد اﻫﺎﻧﺖ ﻗﺮار داده و ﺑﻪ اﻳﻦ‬ ‫وﺳﻴﻠﻪ آرزوي ﻣﺮگ او را ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻣﻠﻚ ﺧﻮد را ﻓﺮوﺧﺘﻪ و ﻣﺎﺣﺼﻞ آن را دور از‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﻲ ﺻﺮف ﻛﺮده ﺑﻮد و اﻛﻨﻮن ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺗﻘﺒﻞ ﭘﻴﺎﻣﺪ آن ﺑﻮد‪.‬‬ ‫دوﻣﻴﻦ ﻣﺸﻜﻞ‪ ،‬ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺘﺮ اوﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻃﺒﻖ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻳﻬﻮد ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺘﺮ دو ﺳﻮم ارﺛﻴﺔ ﭘﺪر را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬اﻛﻨﻮن ﺑﺮادر‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﺎً ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ اﺳﺖ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﺮادر ﻛﻬﺘﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻨﻮط ﺑﻪ اﺟﺎزه و ﻟﻄﻒ‬

‫ﺑﺮادرش ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ از ﻏﺬاي ﺑﺮادرش ﺑﺨﻮرد و ﺑﺪﻟﻴﻞ ﮔﺴﺴﺘﮕﻲ رواﺑﻂ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻛﺎري ﺑﺲ دﺷﻮار ﻣﻲﻧﻤﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺴﺮ وﻟﺨﺮج ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺮوﺗﻨﻲ را ﭘﻴﺸﻪ ﻛﺮده‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﻬﻤﻴﺔ داراﻳﻲ‬ ‫ﺑﺮادر ﺧﻮد زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻮدن ﻳﻚ ﺧﺎدم اﺟﻴﺮﺷﺪه‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ ﺧﺎص را ﺣﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬‬ ‫ﻣﺸﻜﻞ ﺳﻮم‪ ،‬اﻫﺎﻟﻲ دﻫﻜﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺖ او ﺑﺎزﮔﺸﺘﻲ ﺣﻘﺎرتآﻣﻴﺰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﻧﺘﻈﺎر‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردي ﺑﺲ ﺳﺮد و ﻛﻴﻨﻪآﻣﻴﺰ ﻣﻲرود‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ در راه ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺧﺒﺮ دﻳﺪه ﺷﺪن‬ ‫ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻣﺎ در ﺟﺎده ﺗﻮﺳﻂ ﺑﭽﻪﻫﺎي وﻟﮕﺮدي ﻛﻪ در ﻛﻮﭼﻪﻫﺎ ﻣﻲﭘﻠﻜﻨﺪ ﺑﭙﻴﭽﺪ‪ ،‬ﻣﺮدم در ﭘﻲ‬ ‫رﻳﺨﺘﻦ ﺧﻮﻧﺶ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬او ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﻴﺮ زﺑﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ و ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻮاﺟﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺮدم دﻫﻜﺪه ﺣﺘﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﺎﻧﻊ از ورود او ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎدا ﺑﺮاي دوﻣﻴﻦ ﺑﺎر‬ ‫ﺑﺎﻋﺚ آزار و ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻲ ﭘﺪر ﺷﻮد‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ او ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻣﺮدم دﻫﻜﺪه ﺑﻪ ﭘﺪرش ﻧﻴﺰ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ »اﻣﺎ ﻫﻨﻮز دور ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺪرش او را دﻳﺪ«‪ .‬اﻛﻨﻮن ﭼﻪ اﻧﺘﻈﺎري از ﭘﺪر ﻣﻲرود؟ او‬ ‫ﭘﺴﺮش را ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ در ﻟﺒﺎﺳﻲ ﻣﻨﺪرس و ژوﻟﻴﺪه‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﭘﺴﺮش ﻫﻤﻪ‬ ‫ﭼﻴﺰ را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد‪ .‬از ﻳﻚ ﭘﺪر ﺷﺮﻗﻲ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ از ﺧﺸﻢ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮآورده‪ ،‬ﺑﺎ‬ ‫ﭘﺴﺮي ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﻮد او را ﺗﺤﻘﻴﺮ و ﻣﻮرد اﻫﺎﻧﺖ ﻗﺮار داده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﺪت ﺑﺮﺧﻮرد ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن اﻧﺘﻈﺎر دﻳﺪن آن را دارﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺮﺧﻼف ﺑﺎور و اﻧﺘﻈﺎر‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺠﺎي اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺪر از ﺧﺸﻢ ﭘﺮ ﺷﻮد‪» ،‬او را دﻳﺪه‬ ‫ﺗﺮﺣﻢ ﻧﻤﻮد!« ﻣﺎ ﻗﺒﻼً در ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻣﺮي ﻧﻴﻜﻮ ﺑﻪ ﻛﻠﻤﺔ "ﺗﺮﺣﻢ" ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﺮدهاﻳﻢ‪ .‬آﻧﺠﺎ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻫﻤﭽﻮن ﻣﺜﻞ اﻣﺮوز ﻣﺎ‪ ،‬اﻧﻌﻜﺎﺳﻲ از اﺣﺴﺎس ﺷﺪﻳﺪ ﺧﺪا را ﺑﺮاي ﻗﻮﻣﺶ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﭘﺪر ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﭼﻪ رﻓﺘﺎري ﺑﺎ ﭘﺴﺮش ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ اﻗﺪام ﻓﻮري‬ ‫ﺑﻌﻤﻞ ﻣﻲآورد‪» .‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز دور ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺪرش او را دﻳﺪ« ﺣﺎﻛﻲ از دلﺷﻜﺴﺘﮕﻲ ﭘﺪر ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‬ ‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ روز اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎزﮔﺸﺖ او را ﻣﻲﻛﺸﻴﺪ‪ .‬او ﭘﺪري اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲﻛﺸﺪ‪ .‬ﭘﺪر‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﮔﺮﺳﻨﻪ‪ ،‬ﻛﺜﻴﻒ و ژوﻟﻴﺪة ﺧﻮد ﺗﺎ ﻛﻨﺎره دﻫﻜﺪه ﻣﻲرود ﺗﺎ ﺑﺪﻳﻦوﺳﻴﻠﻪ ﺣﺪ‬ ‫واﻻي آﺷﺘﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ را ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬ﭘﻴﺶﻗﺪﻣﻲ او ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ آﻧﺠﺎ‪ ،‬ﺧﻮد اﻗﺪاﻣﻲ ﺑﻮد‬

‫ﻏﻴﺮﻣﻌﻤﻮل و ﺗﺤﻘﻴﺮآﻣﻴﺰ‪ .‬ﻧﺠﺒﺎي ﻣﺴﻦ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ در ﻣﻼء ﻋﺎم ﻧﻤﻲدوﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﺮﻗﻪﻫﺎي‬ ‫ﺑﻠﻨﺪي ﻛﻪ ﻣﻲﭘﻮﺷﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬اﻧﺠﺎم ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري آﺳﺎن ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ دوﻳﺪن آﻧﻬﺎ ﻋﻤﻠﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ داﻣﻦ را ﺗﺎ اواﺳﻂ ران ﺑﺎﻻ ﻣﻲآوردﻧﺪ و‬ ‫در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻟﺒﺎس زﻳﺮﺷﺎن دﻳﺪه ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬دﻳﺪن اﻓﺮادي ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻨﺪهاي ﺑﺮ‬ ‫ﻟﺒﻬﺎ ﻣﻲﻧﺸﺎﻧﺪ‪ .‬اﻗﺪام ﺗﺤﻘﻴﺮﻛﻨﻨﺪة اﻳﻦ ﭘﺪر اﻣﺮي اﺳﺖ ﻛﺎﻣﻼً ﻏﻴﺮ ﻣﻌﻤﻮل ﻛﻪ ﻫﻤﻪ را در ﺑﻬﺖ‬ ‫ﻓﺮو ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬اﻣﺎ او ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﺑﻜﻨﺪ ﺗﺎ ﭘﺴﺮش ﺑﺘﻮاﻧﺪ وارد ده ﺷﻮد و از ﻛﻴﻨﻪﺗﻮزي‬ ‫ﻣﺮدم در اﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ از ﺷﻮرش ﻋﻠﻴﻪ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ وﻟﺨﺮج ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺑﻌﻤﻞ‬ ‫آﻣﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺣﻴﺎﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﭘﺪر ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺪم اول را ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﺎ‬ ‫اﻗﺪام ﺧﻮد ﺧﺪا را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﺗﻘﺒﻞ ﻣﺸﻘﺎت آﻣﺎده ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ در‬ ‫ﺷﺪت ﺗﻌﺠﺐ و ﻧﺎﺑﺎوري ﭘﺪر ﺧﻮد را ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺴﻮي او ﻣﻲدود‪ .‬ﺑﺠﺎي آن دﺷﻤﻨﻲ‬ ‫ﺑﻲرﺣﻤﺎﻧﻪاي ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرﻓﺖ و ﺑﻪ ﺣﻖ او ﻻﻳﻖ آن ﺑﻮد و اﻧﺘﻈﺎرش را ﻧﻴﺰ داﺷﺖ‪ ،‬او ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ روﺑﺮو ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺪر ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺸﻘﺎت را ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﺪ و در ﻣﻼء ﻋﺎم ﺧﻮد‬ ‫را ﺣﻘﻴﺮ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮده‪ ،‬از ﮔﺰﻧﺪ ﻣﺮدم ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ دﻫﻜﺪه ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ‬ ‫ﭘﺴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞاﻧﺘﻈﺎري از ﻣﺤﺒﺖ و ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﭘﺪر ﺑﺎ ﺷﺎدي و آﻏﻮﺷﻲ ﺑﺎز او را ﻣﻲﭘﺬﻳﺮد‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﻧﻄﻖ از ﭘﻴﺶ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪة ﺧﻮد‬ ‫را ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ادا ﻣﻲﻛﻨﺪ‪» :‬اي ﭘﺪر ﺑﻪ آﺳﻤﺎن و ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﺗﻮ ﮔﻨﺎه ﻛﺮدهام و ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻻﻳﻖ‬ ‫آن ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﺗﻮ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻮم‪ «.‬ﻧﻄﻖ او در ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﭘﺪر ﮔﻔﺘﺔ او را ﻗﻄﻊ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ »ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺎش‪ .‬اﺣﺘﻴﺎج ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﻲ‪ «.‬اﻳﻦ‬ ‫ﭘﺴﺮ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻓﺮﺻﺖ ﺻﺤﺒﺖ درﺑﺎرة ﺧﺪﻣﺖ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻣﺰد را ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎورد‪ .‬ﭘﺲ از دﻳﺪن‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﺻﺤﻨﻪاي‪ ،‬او ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﻄﻖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬ ‫درﺧﻮاﺳﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي اﻗﺪام ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﺔ ﭘﺪر را ﭘﺎﻳﻤﺎل ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ در اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺗﻮﺑﺔ واﻗﻌﻲ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬او اﻛﻨﻮن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ‬

‫ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﻋﻤﻴﻖ ﭘﺪر را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮد درك ﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي اﺣﻴﺎء‬ ‫ﺧﻮد ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ و اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ از ﻃﺮﻳﻖ ﻓﻴﺾ ﻋﻤﻠﻲ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﭘﺪر ﻛﺎرﻫﺎي ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞاﻧﺘﻈﺎر و زﻳﺒﺎﻳﻲ اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬اول اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺴﺮ ﺳﺮﻛﺶ‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﻐﻞ ﻛﺮده‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﻣﻲﺑﻮﺳﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻼف ﻧﻈﺮ ﺑﻌﻀﻲ از ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﺣﺎﻛﻲ از‬ ‫ﺑﺮاﺑﺮي ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻧﺸﺎﻧﻲ از آﺷﺘﻲ و ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ‪ .‬ﭘﺲ از ﻳﻚ دﻋﻮاي ﺟﺪي‪ ،‬ﺑﻮﺳﻴﺪن اﻓﺮاد‬ ‫دﺧﻴﻞ در دﻋﻮا در ﺣﻀﻮر ﻋﺎم‪ ،‬ﺑﺨﺸﻲ از آﺷﺘﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻨﻲ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﻫﺮ‬ ‫ﺳﻦ و ﺳﺎﻟﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻫﻤﻄﺮاز ﺑﺎ ﭘﺪر ﻧﻤﻲﺷﻮد‪ .‬ﭘﺴﺮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﺴﺮ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﺪر ﻫﻴﭻ ﺷﻜﺎﻳﺘﻲ از ﺑﻮي ﺷﺪﻳﺪ ﺧﻮﻛﻲ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﻣﻲداد ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ .‬او‬ ‫ﺑﻮﺳﻴﺪن ﭘﺴﺮ را ﻣﻮﻛﻮل ﺑﻪ ﭘﺲ از ﺷﺴﺘﺸﻮ و ﺗﻤﻴﺰ ﺷﺪن ﭘﺴﺮ ﻧﻜﺮد‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ‪ ،‬ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻏﻴﺮ ﻋﺎدياي از ﻣﺤﺒﺖ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪» :‬اوه‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺪري را از ﻛﺠﺎ ﻣﻲﺗﻮان ﭘﻴﺪا ﻛﺮد؟« ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺪري را ﺑﺮ‬ ‫روي زﻣﻴﻦ ﻧﻤﻲﺗﻮان ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬اﻣﺎ او ﻧﻤﻮﻧﻪاي اﺳﺖ از ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﻋﺎري از ﺗﻜﻠﻒ‬ ‫اﻣﺮي اﺳﺖ ﻏﻴﺮ ﻋﺎدي ﻛﻪ در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ ﺣﺘﻲ ﺷﻨﻴﺪه ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺪر دﺳﺘﻮر ﻣﻲدﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺧﺮﻗﻪ را ﺑﺮاي ﭘﺴﺮش ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺧﺮﻗﻪ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺧﺮﻗﺔ‬ ‫ﭘﺪر ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺑﺰرگ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ ﺑﺮاي ﻋﺮض ﺗﺒﺮﻳﻚ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺧﺮﻗﻪ ﭘﺪر را ﺑﺮ ﺗﻦ ﭘﺴﺮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ دﻳﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ او را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده‬ ‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد‪.‬‬ ‫ﻳﻚ اﻧﮕﺸﺘﺮ ﺧﺎﺗﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ داده ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ اﻧﮕﺸﺘﺮ‪ ،‬ﻣ‪‬ﻬﺮي از ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ او در ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺑﻮد و ﺣﺪ واﻻي اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ او را ﻧﺸﺎن ﻣﻲداد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎران دﺳﺘﻮر داده ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ او‬ ‫ﻛﻔﺸﻲ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﭘﻮﺷﻴﺪن ﻛﻔﺶ ﻓﻘﻂ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻣﺮدان آزاد و زﻧﺎن ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺧﺎدﻣﻴﻦ‪ .‬وﺟﻮد‬ ‫ﻛﻔﺶ ﺣﺎﻛﻲ از اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻛﻨﻮن ﺧﺎدﻣﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺴﺮ را ﺑﻌﻨﻮان ارﺑﺎب ﺧﻮد ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ‬ ‫ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻨﺰﻟﻲ داﺧﻞ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬از آﻧﻬﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ ﻛﻔﺸﻬﺎي ﺧﻮد را در‬ ‫ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﻔﺶ ﺑﻪ ﺗﻦ دارد‪ ،‬وارد ﻣﻨﺰل ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﺑﺎ اﻳﻦ‬ ‫اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﺎدﻣﻲ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻘﺎم ﭘﺴﺮي را ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﭘﺪر ﺳﺨﺎوت و ﺷﺎدي ﻏﻴﺮﻋﺎدي ﺧﻮد را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ و دﺳﺘﻮر ﻣﻲدﻫﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﮔﻮﺳﺎﻟﺔ ﭘﺮواري را ذﺑﺢ ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﺮاي ﺟﺸﻦ آﻣﺎده ﺳﺎزﻧﺪ‪» .‬زﻳﺮا ﻛﻪ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﻣﺮده ﺑﻮد‪،‬‬ ‫زﻧﺪه ﮔﺮدﻳﺪ و ﮔﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪ« )ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(24-23:15‬در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﻲ‪ ،‬ﻳﻚ ﮔﻮﺳﺎﻟﺔ‬ ‫ﭘﺮوار ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻴﺶ از ‪ 100‬ﻧﻔﺮ را ﺧﻮراك دﻫﺪ و ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ درك ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ‬ ‫ﭼﻄﻮر ﭘﺪر ﺷﺎدي ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻫﻤﺔ ﻣﺮدم ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻫﻤﻪ را ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺟﺸﻦ دﻋﻮت‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺧﻮاﻫﺎن ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﻣﺠﺪد ﭘﺴﺮش ﺑﻪ آن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫اﺣﺘﺮام ﺑﺰرﮔﻲ ﻧﺼﻴﺐ آن ﭘﺴﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻌﻤﻮﻻً ﮔﺎوﻫﺎ را ﺑﺮاي ﺟﺸﻦ ذﺑﺢ ﻧﻤﻲﻛﺮدﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﭼﻮن ﻛﻪ ﺷﻴﺮ آﻧﻬﺎ ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﺣﺎﻛﻲ از ﺷﺎدي و ﺳﺨﺎوت ﭘﺪر ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ از وراي اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬اﻳﻦ‬ ‫ﭘﺴﺮ ﻳﻚ ﺧﻮشآﻣﺪﮔﻮﻳﻲ ﻏﻴﺮﻋﺎدي و ﻋﺎري از ﺗﻜﻠﻒ ﭘﺪر را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ اﺗﻬﺎم و‬ ‫ﻣﺠﺎزاﺗﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ آﺷﺘﻲ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده و ﺟﺎﻣﻌﻪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺮﺣﻠﺔ ﺧﻮشآﻣﺪﮔﻮﻳﻲ ﭘﺪر ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ .‬ﻳﻘﻴﻨﺎً‬ ‫ﺧﺸﻨﻮدي ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﻫﻤﺔ ﻧﻜﺎت ﻻزم ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻳﻚ داﺳﺘﺎن ﺧﻮب‪،‬‬ ‫در آن ﮔﻨﺠﺎﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﻫﺮ ﺣﺎل‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ داﺳﺘﺎن ﺧﻮد را ﻣﺰﻳﻦ ﻣﻲﺳﺎزد ﺑﺎ ﻧﻤﺎﻳﺶ‬ ‫ﮔﺬاﺷﺘﻦ روش ﻏﻴﺮ ﻋﺎدياي ﻛﻪ از آن ﻃﺮﻳﻖ ﭘﺴﺮ ﺑﻌﻨﻮان ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﻮرد ﭘﺬﻳﺮش ﻋﺎم ﻗﺮار‬ ‫ﻣﻲﮔﻴﺮد ﻧﻪ ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ ﺧﺎدم‪ .‬و ﺑﺪﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ او ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﺧﻮشآﻣﺪﮔﻮﻳﻲاي در اﻧﺘﻈﺎر آﻧﻬﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﮔﺮ آﻧﺎن ﺑﺴﻮي ﺧﺪا ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺧﺪا‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎ را ﻫﻤﭽﻮن ﻓﺮزﻧﺪان ﻗﺒﻮل ﻛﻨﺪ ﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﺧﺎدﻣﻴﻦ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺸﻦ و ﻣﻮزﻳﻚ و ﭘﺎﻳﻜﻮﺑﻲ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ .‬ﺧﺎﺗﻤﺔ ﺧﻮش‬ ‫داﺳﺘﺎن را ﻫﻤﻪ دوﺳﺖ دارﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را وﺳﻴﻠﻪاي ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ ﻧﻪ ﺑﺮاي‬ ‫دﻻﻳﻞ ﻋﺎﻃﻔﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﺪف ﻛﻪ ﺣﻘﺎﻳﻘﻲ را ﺑﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺧﻮد ﺗﻌﻠﻴﻢ دﻫﺪ و آﻧﻬﺎ را ﺑﺮاي‬ ‫داﺷﺘﻦ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﺑﻴﺎورد‪ .‬ﺗﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن را ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪاي رﺳﺎﻧﺪه ﻛﻪ ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﻪ ﺟﺎي ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻛﻨﻮن او ﺑﺨﺶ دوم داﺳﺘﺎن ﺧﻮد را ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺧﻄﺎﺑﻲ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن و ﻣﻌﻠﻤﺎن ﺷﺮﻳﻌﺖ‪.‬‬

‫و آن ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ آن را در ﺷﻤﺎره ﺑﻌﺪي ﺑﺮرﺳﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻧﻤﻮد‪.‬‬ ‫ﺗﺮﺟﻤﻪ رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن‬

‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ /‬ﮔﻤﺸﺪهﻫﺎ‬ ‫ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻮم )ﻟﻮﻗﺎ ‪(32-25:15‬‬

‫در ﺷﻤﺎرهﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎره ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در ﺷﻤﺎره ﻗﺒﻠﻲ داﺳﺘﺎن ﭘﺴﺮﮔﻤﺸﺪه را‬ ‫ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮدﻳﻢ و ﻧﻮﺷﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن دو ﮔﻤﺸﺪه دارد و ﭘﺲ از ﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ‪،‬‬ ‫ﺑﺮادرش ﻧﻴﺰ ﺑﻨﻮﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﻤﺸﺪهاي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﮔﺮدد‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﺮادر‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻧﻈﺮ ﻣﻲاﻓﻜﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﭼﻬﺎرم ‪ -‬ﻋﺪم ﭘﺬﻳﺮش ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‬ ‫ﻧﻘﺶ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن اﻏﻠﺐ ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد و ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺻﺤﺒﺘﻲ از آن ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻴﺎن ﻧﻤﻲآﻳﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ اﻛﻨﻮن او را ﺑﻪ روي ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻲآورد و ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن‬ ‫داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺗﻌﺎرض ﺑﻴﻦ دو ﺑﺮادر را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﺴﺮ ﻛﻬﺘﺮ ﭘﺪر را ﺣﻘﻴﺮ ﺷﻤﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﻛﻨﻮن‬ ‫ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﭘﺪر را ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻣﻮرد ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻘﻲ دﻳﮕﺮ‪ .‬ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ در ﻣﺰرﻋﻪ ﻛﺎر ﻣﻲﻛﺮد و ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺻﺪاي رﻗﺺ و آواز ﻣﻲﺷﻨﻮد‪ .‬رﻗﺺ‬ ‫و آوازي ﻛﻪ دال ﺑﺮ ﺷﺮوع ﻳﻚ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﻮد‪ .‬در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﻮزﻳﻚ ﭘﻴﺶ از ﺻﺮف ﺷﺎم‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺷﺮوع ﻣﻮزﻳﻚ‪ ،‬دﻋﻮﺗﻲ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﺸﻦ‪ .‬ﻣﺮدم ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﻨﺰل ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ‬ ‫و ﺑﺎ رﻗﺺ ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺮاي ﺻﺮف ﺷﺎم ﻣﻲﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺻﺪاي ﻣﻮزﻳﻚ را ﺷﻨﻴﺪ‪ ،‬از ﻛﺴﻲ دﻟﻴﻞ آن را ﺟﻮﻳﺎ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً‬ ‫ﺑﻮي ﭘﺨﺘﻪ ﺷﺪن ﮔﻮﺷﺖ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻣﺶ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد و اﻳﻦ ﻛﻤﻲ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬اﮔﺮ او راﺑﻄﺔ‬ ‫ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎ ﭘﺪر ﺧﻮد داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﻨﺰل ﻣﻲرﻓﺖ و دﻟﻴﻞ ﺑﺮﭘﺎﻳﻲ اﻳﻦ ﺟﺸﻦ را ﺳﺆال‬ ‫ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﭘﺪرش ﻧﻴﺰ ﺑﻪ او ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲداد ﻛﻪ "ﺑﺮادرت ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ" و او ﻧﻴﺰ ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق در ﺟﻮاب‬

‫ﻣﻲﮔﻔﺖ‪" :‬ﭼﻘﺪر ﻋﺎﻟﻲ اﺳﺖ!"‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺮادرش را در آﻏﻮش ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن‬ ‫ﻣﻲﭘﻴﻮﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ آن ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ در اﻳﻨﺠﺎ اﺗﻔﺎق ﻣﻲاﻓﺘﺪ‪.‬‬ ‫ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ ﺣﻀﻮر ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺘﺮ را در ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺿﺮوري ﻣﻲداﻧﺪ‪ .‬او در ﺟﺸﻨﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺪر ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪه‪ ،‬ﻧﻘﺶ ﻣﻴﺰﺑﺎن را اﻳﻔﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬از او اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرﻓﺖ ﻛﻪ ﭘﺎﺑﺮﻫﻨﻪ در ﻛﻨﺎر‬ ‫در ﺑﺎﻳﺴﺘﺪ و ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﺧﻮشآﻣﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬و ﭘﺪر ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪" :‬ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻣﻦ ﺧﺎدم‬ ‫ﺷﻤﺎ اﺳﺖ"‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ از وارد ﺷﺪن ﺧﻮدداري ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻠﻲ‬ ‫ﺗﻮﻫﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﭘﺪر ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﺑﺮادر ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺒﺔ ارﺛﻴﺔ ﺧﻮد‪ ،‬ﭘﺪر را‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﭘﺪر از ﻃﺮف ﻫﺮ دو ﭘﺴﺮ ﺧﻮد ﻣﻮرد اﻫﺎﻧﺖ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫از ﻳﻚ ﭘﺪر ﺷﺮﻗﻲ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﻨﻴﻦ رﻓﺘﺎر ﺗﺤﻘﻴﺮآﻣﻴﺰي ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﺑﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﺪر ﺑﺮاي دوﻣﻴﻦ ﺑﺎر در آن روز از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون ﻣﻲرود‪ ،‬و اﻳﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ اﻳﻦ‬ ‫ﻣﻨﻈﻮر ﻛﻪ از ﭘﺴﺮ ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﺶ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ داﺧﻞ ﺷﺪه ﺑﻪ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪد‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺠﺪداً اﻳﻦ‬ ‫ﭘﺪر اﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺪم اول را ﺑﺮﻣﻲدارد‪ .‬ﺑﺮاي ﻳﻚ ﭘﺪر ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪاي‪ ،‬اﻳﻦ اﻗﺪاﻣﻲ اﺳﺖ ﻛﺎﻣﻼً‬ ‫ﻏﻴﺮﻣﻌﻤﻮل‪ .‬او آﻣﺎده ﺑﻮد ﺗﺎ در آن روز ﺑﺮاي دوﻣﻴﻦ ﺑﺎر ﺧﻮد را ﻓﺮوﺗﻦ و ﺣﻘﻴﺮ ﺳﺎزد‪.‬‬ ‫ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺷﮕﻔﺖزده ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ‪" :‬ﻣﺎ ﻗﺒﻼً ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ در ﻣﻮرد ﭘﺪري ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻛﺎري ﺑﻜﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺸﻨﻴﺪهاﻳﻢ!" در اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻫﻴﭻ ﻣﻮﺟﻮد اﻧﺴﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﭘﺪراﻧﻪاي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﻻ از ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﭼﻪ اﻧﺘﻈﺎري ﻣﻲرود؟ او ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺎ ﭘﺪرش ﺑﺤﺚ و ﺟﺪل‬ ‫ﺑﻜﻨﺪ‪ ،‬اول ﺑﺎﻳﺪ وارد ﻣﻨﺰل ﺷﺪه‪ ،‬وﻇﻴﻔﺔ ﺧﻮد را ﺑﻌﻨﻮان ﻣﻴﺰﺑﺎن اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ .‬ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم اﻳﻦ‬ ‫ﻛﺎر‪ ،‬او ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ در ﺣﻀﻮر ﻋﺎم ﺑﺮادر ﺧﻮد را ﺑﻐﻞ ﻛﺮده‪ ،‬ﺧﻮشآﻣﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬ﺗﺒﺮﻳﻜﺎت ﻣﺮدم‬ ‫را ﺑﺮاي ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺮادر و اﺣﺘﺮام داده ﺷﺪه ﺑﻪ او را ﺑﻌﻨﻮان ﻣﻴﻬﻤﺎن اﺻﻠﻲ ﺿﻴﺎﻓﺖ‪،‬‬ ‫ﺑﭙﺬﻳﺮد‪ .‬از او اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ ﻫﻤﺔ اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻗﺮوﭼﻪ‬ ‫ﻛﺮدن دﻧﺪان ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ زﻣﺎﻧﻲ او ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ از ﻧﺤﻮة ﺧﻮشآﻣﺪﮔﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﺑﺮادرش ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺗﻤﺎم ﺷﺪه و ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ آﻧﺠﺎ را ﺗﺮك ﻛﺮدهاﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ‪ ،‬ﺣﻔﻆ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺮﻗﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫اﻣﺎ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ در ﻣﻼء ﻋﺎم ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ ﻣﻲرﺳﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺪر‬ ‫ﺧﻮد ﺑﺤﺚ و ﺟﺪل ﺑﻜﻨﺪ و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ او را ﺣﻘﻴﺮ ﺳﺎزد‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪاي ارج‬ ‫ﻧﻬﺎدن ﺑﻪ اﻗﺘﺪار ﭘﺪر )و ﻣﺎدر( اﻣﺮي واﺟﺐ اﺳﺖ و ﻛﺎري ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﺪ‪،‬‬ ‫ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﺲ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬ﺗﻮﻫﻴﻨﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ دو ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﭘﺪر ﺧﻮد روا داﺷﺘﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﺟﻠﻮة دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﺧﻮشآﻣﺪﮔﻮﻳﻲ ﭘﺪر ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ‪ .‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ رﻓﺘﺎر ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‪ ،‬از ﭘﺪر اﻧﺘﻈﺎر‬ ‫ﻣﻲرﻓﺖ ﻛﻪ او را ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺪون ﺷﺮﻛﺖ او ﺿﻴﺎﻓﺖ را اداﻣﻪ دﻫﺪ و در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ در ﻇﺎﻫﺮ‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﻟﺐ دارد‪ ،‬ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻓﻮقاﻟﻌﺎدهاي ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬وﻟﻲ از درون ﺑﺮآﺷﻔﺘﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ از‬ ‫آن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬از او اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرﻓﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ را ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﺮ روا داﺷﺘﻪ ﺷﺪه‬ ‫در ﻣﻼء ﻋﺎم‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮم ﺳﺎزد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﺎي آﻧﻜﻪ ﭘﺴﺮ را ﻣﻮرد ﺳﺮزﻧﺶ ﻗﺮار دﻫﺪ‪ ،‬از او اﻟﺘﻤﺎس‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻫﻢ ﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪاي از ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻛﻠﻴﺔ ادﺑﻴﺎت ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﻛﻪ‬ ‫ﺗﺎﻛﻨﻮن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﺎﻓﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ داﺳﺘﺎﻧﻲ در ﻣﻮرد ﭘﺪري ﻛﻪ اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻲﻛﺮد‪،‬‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺸﻜﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﻣﺤﺒﺖ اﻟﻬﻲ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ روﺑﺮو ﺷﺪن ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺤﺒﺖ و ﻓﺮوﺗﻨﻲ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞاﻧﺘﻈﺎر‪ ،‬اﻛﻨﻮن از ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ از ﭘﺪر ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻨﺪ و او را دﻧﺒﺎل ﻛﺮده‪ ،‬وارد ﻣﻨﺰل ﺷﻮد و ﺑﻪ ﺟﻤﻊ‬ ‫ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﺑﭙﻴﻮﻧﺪد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺮك ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ آوردن ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اﻟﺘﻤﺎس ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻧﺠﻴﺐزاده ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪاي ﺑﻄﻮر ﻏﻴﺮ ﻋﺎدي ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‬ ‫ﺳﺮﺳﺨﺘﺎﻧﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﺮده‪ ،‬ﻣﻲاﻳﺴﺘﺪ‪ .‬و اﺟﺎزه ﻣﻲدﻫﺪ ﺗﺎ ﺣﻤﻼت ﺷﺪﻳﺪ اﻧﺘﻘﺎد ﺳﺮازﻳﺮ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫او ﺣﺘﻲ ﭘﺪر ﺧﻮد را ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار ﻧﻤﻲدﻫﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺎه ﺷﺨﺼﻲ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار‬ ‫ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ ،‬ﻋﻨﻮاﻧﻲ را ﺑﻪ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺰ در اﻳﻦ ﻣﻮرد‪ .‬او ﻛﻠﻤﻪ "ﭘﺪر" را‬ ‫اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ .‬در ﺟﻮاﻣﻊ ﺷﺮﻗﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﺧﻮردي ﻛﻤﺎل ﮔﺴﺘﺎﺧﻲ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او‬ ‫ﺷﻜﻮهﻛﻨﺎن ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬اﻳﻨﻚ ﺳﺎﻟﻬﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺗﻮ ﻛﺮدهام‪ "...‬ﻛﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪة ﻧﻮع‬ ‫راﺑﻄﻪاش ﺑﺎ ﭘﺪر ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬رﻓﺘﺎر او ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ‪ .‬و اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮده‪،‬‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ از دﺳﺘﻮرات ﭘﺪر ﺳﺮﭘﻴﭽﻲ ﻧﻜﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫در اﻳﻨﺠﺎ ﭘﺪر اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎز ﻗﺪم اول را ﺑﺮﻣﻲدارد‪ .‬او آﻣﺎده ﺑﻮد ﺗﺎ در آن روز ﺑﺮاي‬ ‫دوﻣﻴﻦ ﺑﺎر ﺧﻮد را ﺣﻘﻴﺮ و ﻓﺮوﺗﻦ ﺳﺎزد‪ .‬در اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻣﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ را ﻣﺸﺎﻫﺪه‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ را در ﺣﺎﻟﻲ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ در ﺗﻴﺮرس او ﻓﺮﻳﺴﻴﺎﻧﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اذﻏﺎن‬ ‫ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺔ ﺷﺮﻳﻌﺖ را اﺟﺮا ﻛﺮدهاﻧﺪ و ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران و ﺑﺎﺟﮕﻴﺮان ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺑﺎ ﻧﺮﻓﺘﻦ ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﻨﺰل و اﻧﺠﺎم ﻧﺪادن وﻇﻴﻔﺔ ﺳﻨﺘﻲ ﺧﻮد ﺑﻌﻨﻮان ﻣﻴﺰﺑﺎن‪ ،‬از ﺣﻜﻢ ﭘﺪر ﺗﺨﻄﻲ‬ ‫ورزﻳﺪه اﺳﺖ‪ .‬او ﭘﺪر ﺧﻮد را ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﺮده‪ ،‬ﺣﻜﻢ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﭘﺪر را ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬او ﺣﻜﻢ ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫را ﻧﻴﺰ ﺷﻜﺴﺘﻪ اﺳﺖ و ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻌﻤﺪاً ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن اﻳﻦ را ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ‪ .‬آﻧﺎن ادﻋﺎ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺣﻜﻤﻲ را ﻧﺸﻜﺴﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺣﻜﻢ را‬ ‫ﺷﻜﺴﺘﻪاﻧﺪ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻗﻠﺐ و روح و ﻣﺤﺒﺖ ﻛﺮدن ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﻮد‪.‬‬ ‫ﭘﺪر ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺒﺪاري اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺪر ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﺑﺰﻏﺎﻟﺔ ﻛﻮﭼﻚ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻧﺪاده ﺑﻮد‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺧﻮش ﺑﮕﺬراﻧﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﭘﺴﺮ ﻛﻬﺘﺮ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﺳﻬﻢ ﺧﻮد را از دﺳﺖ‬ ‫داده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ذﺑﺢ ﻳﻚ ﮔﻮﺳﺎﻟﺔ ﭘﺮواري ﻫﻤﺮاه ﺷﺪ‪" .‬اﻳﻦ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ!" اﻳﻦ ﻳﻜﻲ از‬ ‫ﺷﻜﺎﻳﺘﻬﺎي داﺋﻤﻲ ﺑﭽﻪﻫﺎ در ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻪ آن ﻣﺸﻜﻞ اﺳﺖ‪ .‬در ﻫﺮ‬ ‫ﺣﺎل‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﭘﺪر را ﺑﻌﻨﻮان ﺷﺨﺼﻲ ﻣﻨﺼﻒ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻳﻜﺒﺎر ﺑﺮاي ﺑﺨﺸﻴﺪن ﭘﺴﺮ‬ ‫ﻛﻬﺘﺮ ﺑﻴﺮون ﻣﻲرود و ﻣﺮﺗﺒﺔ دوم ﺑﺮاي ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﺮدن ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‪.‬‬ ‫ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻠﻲ ﺧﻮد را ﺷﺪﻳﺪاً از ﺧﺎﻧﻮاده ﺟﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺳﻌﻴﺪ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از‬ ‫ﻣﺘﺄﻟﻬﻴﻦ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪاي‪ ،‬در ﻛﺘﺎب ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻟﻮﻗﺎ ﺑﻄﺮزي ﻋﺎﻟﻲ ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ‪" :‬ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﺎ اﺑﺮاز‬ ‫ﻋﻼﻗﻪ ﺑﺮاي ﺷﺎدي ﻛﺮدن ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن ﺧﻮد‪ ،‬اﻧﺰﺟﺎر ﺧﻮد را از ﺧﺎﻧﺔ ﭘﺪر ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮان از ﺑﺮادر ﻛﻬﺘﺮ ﺧﻮد ﻛﻪ ﺳﻬﻢ ﺧﻮد را ﺑﺮداﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻪ دﻳﺎري دور رﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫ﺗﻔﺎوت ﻣﺎﺑﻴﻦ اﻳﻦ دو ﺑﺮادر اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﻳﻚ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﻗﺎﺑﻞ اﺣﺘﺮام ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻮن‬ ‫رﻓﺘﺎر ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪاي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺪر ﺧﻮد داﺷﺖ و ﺗﻤﺎم آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ در دل داﺷﺖ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪ .‬اﻣﺎ‬ ‫ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺗﻘﺪس رﻳﺎﻛﺎراﻧﻪاي را ﭘﻴﺸﺔ ﺧﻮد ﻛﺮده‪ ،‬اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻗﻠﺒﻲ ﺧﻮد را ﻛﺘﻤﺎن ﻛﺮد‪ .‬او‬ ‫در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ از ﭘﺪر ﺧﻮد ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮد‪ ،‬در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﻤﺔ رواﺑﻂ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺑﺮادر‬

‫ﻛﻬﺘﺮش ﻧﺎدﻳﺪه ﻣﻲﮔﻴﺮد و ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻨﻜﺮ ﻫﺮ ﻧﻮع راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﭘﺪر ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬در ﺣﻴﻦ ﺻﺤﺒﺖ‪،‬‬ ‫ﺑﺠﺎي اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺴﺮ ﻛﻬﺘﺮ را ﺑﺮادر ﺧﻮد ﺑﻨﺎﻣﺪ‪ ،‬ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬اﻳﻦ ﭘﺴﺮت‪ ."...‬ﺑﺎ اداي اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ‪،‬‬ ‫ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺧﻮد را از ﺧﺎﻧﻮاده ﺟﺪا ﻛﺮده‪ ،‬ﺣﻜﻢ ارﺗﺪاد را ﺑﺮ ﺧﻮد روا ﻣﻲدارد‪".‬‬ ‫ﻣﻔﻬﻮم ﺷﺎدي ﺑﺮاي ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺘﺮ‪ ،‬داﺷﺘﻦ ﺿﻴﺎﻓﺘﻲ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﺮادرش‬ ‫"از ﻣﺮگ"‪ .‬او ﺑﺮادر ﺧﻮد را ﻣﻮرد اﺗﻬﺎم ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ داراﻳﻲ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻓﺎﺣﺸﻪﻫﺎ ﺗﻠﻒ‬ ‫ﻛﺮده‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ در اوﻟﻴﻦ ﺑﺨﺶ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻋﻨﻮان ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﺪ ﭘﻮل "او" ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ "دوﻟﺖ )داراﻳﻲ( ﺗﻮ"‪ .‬او ﻛﻮﺷﺶ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﻜﺎﻓﻲ‬ ‫ﺑﻴﻦ ﭘﺪر و ﺑﺮادر ﻛﻬﺘﺮ ﺧﻮد اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ‪ .‬در واﻗﻊ‪ ،‬او ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫»ﭘﺪر ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻛﻪ او ﭼﻪ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم داده؟ او ﺛﺮوت ﺗﻮ را از دﺳﺖ داده اﺳﺖ‪.‬‬ ‫دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺮاي ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﻲ!«‬ ‫از ﭘﺪر اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ از ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺘﻘﺎد ﻏﻴﺮﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪاي ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﻮد‪ .‬ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﺑﺎ ﭘﺪر‬ ‫ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪاي ﺧﻮد ﭼﻨﻴﻦ ﻫﺮ ﺣﺎل‪ ،‬ﭘﺪر ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﭘﺴﺮ را ﺧﻄﺎب ﻛﺮده‪،‬‬ ‫‪ Teknon‬ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ .‬در ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﻛﻠﻤﺎت ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬اي ﻓﺮزﻧﺪ‪ "...‬ﻛﻠﻤﺔ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ‬ ‫آن ﺣﺎﻛﻲ از ﻣﺤﺒﺖ و دﻟﺠﻮﻳﺎﻧﻪ‪ .‬ﭘﺲ از آن ﻫﻤﻪ ﺣﻘﺎرﺗﻲ ﻛﻪ ﭘﺪر ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده از‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻠﻤﻪاي ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ اﺳﺖ‪" .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از ﻗﻠﺒﻲ اﺳﺖ زﺧﻤﻲ و رﻧﺞﻛﺸﻴﺪه‪،‬‬ ‫ﭼﻮن اﺷﺘﻴﺎق ﭘﺪر و ﻛﻤﺎل ﺧﻮﺷﻲ او در اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ دو ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻫﻢ در ﺧﺎﻧﺔ ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﻣﺤﺒﺘﻲ ﻛﻪ ﺧﺴﺘﮕﻲﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪".‬‬ ‫ﭘﺪر از ﭘﺴﺮ ﺧﻮد اﻟﺘﻤﺎس ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ در ﺷﺎدي ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ ﺗﻨﺎﻗﻀﻲ وﺟﻮد دارد‪.‬‬ ‫ﭘﺪر در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻗﻠﺒﺎً ﺷﺎد ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮاي ﭘﻴﺸﻮاز ﭘﺴﺮ ﻛﻬﺘﺮ ﺑﻴﺮون دوﻳﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺮاي دﻳﺪار ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‬ ‫ﺑﺎ دﻟﻲ ﭘﺮ از ﺑﺎر از ﻣﻨﺰل ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲآﻳﺪ ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖ واﻗﻌﻲ ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را‬ ‫ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺗﻴﺮ دﻳﮕﺮي ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن رﻳﺎﻛﺎر و ﺳﻨﮕﺪل‪ .‬ﺧﺪا دﺳﺖ ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﺮاي ﻳﺎري رﺳﺎﻧﺪن ﺑﻪ اﻓﺮادي ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻋﺎدل ﻣﻲﭘﻨﺪارﻧﺪ و ﻗﺎﻧﻮنﭘﺮﺳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬دراز‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺪر‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ را از ﻣﺤﻔﻮظ ﻣﺎﻧﺪن ﺣﻘﻮﻗﺶ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﻲﺳﺎزد و ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬آﻧﭽﻪ از‬ ‫آنِ ﻣﻦ اﺳﺖ ﻣﺎل ﺗﻮﺳﺖ"‪ .‬ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺳﻮم از داراﻳﻲ را ﻛﻪ ﺑﻪ ارث ﺑﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮ‬ ‫ﺑﺎد داد و ﺑﻘﻴﻪ اﻣﻮال ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺖ‪ .‬او آﻗﺎ و وارث اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺪر درك اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ را از ﭘﺴﺮش اﻧﺘﻈﺎر دارد ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮش ﺗﻤﺎم داراﻳﻲ‬ ‫را ﺑﺮ ﺑﺎد داده‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﺮادر اوﺳﺖ و ﺣﻖ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده را دارد‪.‬‬ ‫ﭘﺪر ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬ﺑﺮادر ﺗﻮ‪ "...‬ﭘﺪر ﺟﻬﺖ ﺑﺮﭘﺎﻳﻲ ﺟﺸﻦ ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ و ﻧﻪ ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺶ را ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﺮﻳﺎدي ﻛﻪ از درون ﻗﻠﺐ او ﺑﺮﻣﻲﺧﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻤﻨﺎﻳﻲ ﺑﻮد ﺑﺮاي‬ ‫ﺗﻔﺎﻫﻢ‪ .‬ﭘﺪر درك اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ را از ﭘﺴﺮش اﻧﺘﻈﺎر دارد ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮش ﺗﻤﺎم‬ ‫داراﻳﻲ را ﺑﺮ ﺑﺎد داده‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﺮادر اوﺳﺖ و ﺣﻖ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده را دارد‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻫﻴﭻ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﻧﺪارد‪ .‬ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻫﻨﻮز ﺧﺎرج از ﻣﻨﺰل ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي را ﺑﻪ ﻗﻮة ﺗﺨﻴﻞ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻣﻲﺳﭙﺎرد‪ .‬و ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن را ﻧﻴﺰ واﻣﻲﮔﺬارد ﺗﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ آﻳﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ وارد ﺷﺪه ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻧﺪ ﻳﺎ ﺗﺮﺟﻴﺢ‬ ‫ﻣﻲدﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺮون ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﻣﻲآورد‪.‬‬ ‫ﭼﻪ داﺳﺘﺎن ﺧﺎرقاﻟﻌﺎدهاي! ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ‬ ‫ﭘﺲ از ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪن ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺮﺳﺪ و ﻳﻘﻴﻨﺎً اﻻن ﻧﻴﺰ ﺟﺎي ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي اﺗﻤﺎم آن‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را در ﺷﻚ و اﺑﻬﺎم ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲﮔﺬارد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم ﺗﺮك آن ﻣﺤﻞ‪ ،‬ﻣﻮﺿﻮع‬ ‫ﺑﺤﺚ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﻮل و ﺣﻮش ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻣﻲﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه‪ .‬اﻣﺎ‬ ‫اﻳﻦ روش ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺮاي داﺳﺘﺎنﺳﺮاﻳﻲ اﺳﺖ و ﻣﻘﺼﻮد ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﺮآورده ﻣﻲﺳﺎزد‪.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬ ‫ﭼﻄﻮر ﻣﻲﺗﻮان ﭼﻨﻴﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺎورﻧﻜﺮدﻧﻲ را ﺧﻼﺻﻪ ﻛﺮد؟‬ ‫در وﻫﻠﺔ اول‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻔﻬﻮم ﮔﻢ ﺷﺪن را ﺑﺎزﮔﻮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻧﮕﺮش ﺳﻨﺘﻲ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﭘﺴﺮ را‬ ‫ﮔﻤﺸﺪه ﻣﻲﭘﻨﺪارد‪ .‬اﻣﺎ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮدﻳﻢ‪ ،‬در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن دو ﭘﺴﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ دو‬

‫آﻧﻬﺎ ﮔﻤﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اوﻟﻲ از ﺧﺎﻧﻪ دور اﻓﺘﺎده )ﻫﻤﭽﻮن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه(‪ ،‬و دﻳﮕﺮي در ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫)ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻜﺔ ﮔﻤﺸﺪه(‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻫﻤﭽﻮن ﻓﺮد‬ ‫ﮔﻨﺎﻫﻜﺎري ﻛﻪ دور از ﺧﺪاﺳﺖ ﮔﻢ ﺷﻮﻧﺪ و ﻳﺎ ﺑﻌﻨﻮان ﮔﻨﺎﻫﻜﺎري ﻛﻪ در ﺧﺎﻧﺔ ﺧﺪا ﮔﻢ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫اﻣﻜﺎن دارد ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎﻳﻲ ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﻳﺎ ﻓﺮدي ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﺸﻤﺎر ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ‪ ،‬اﻣﺎ در واﻗﻊ‬ ‫ﺷﺨﺼﻲ ﮔﻤﺸﺪه ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬اﺷﺘﻴﺎق ﺧﺪا در اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ راﺑﻄﻪاي ﻫﻤﭽﻮن ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﺎ ﻣﺎ داﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻓﺮدي ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬راﺑﻄﻪاي ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺧﺪا دارﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻤﭽﻮن ﻳﻚ‬ ‫ﻏﻼم ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﻪ ﻳﻚ ﭘﺴﺮ‪.‬‬ ‫ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﺎ رﻋﺎﻳﺖ ﺑﺮدهوار ﺷﺮﻳﻌﺖ و اﻧﺠﺎم ﻛﺎرﻫﺎي ﻧﻴﻜﻮ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﺪا راﺑﻄﻪاي ﻫﻤﭽﻮن ﺑﺮده‬ ‫داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ از آﻧﻬﺎ دﻋﻮت ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻌﻨﻮان ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻜﺘﺔ دوم‪ ،‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺗﻮﺑﻪ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻳﺎد ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮد آﻣﺪن ﻓﺮد را در‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ و اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻄﻮر ﺑﻪ ﻋﺪم ﻟﻴﺎﻗﺖ ﺧﻮد ﭘﻲ ﺑﺮده‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺪر‬ ‫ﺑﺎزﻣﻲﮔﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺗﺼﻮﻳﺮ زﻳﺒﺎي ﭘﺴﺮ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻣﻲداﻧﻢ ﻛﻪ ﻣﺘﻌﻔﻦ ﻫﺴﺘﻢ و ﺑﺎﻋﺚ‬ ‫ﺳﺮاﻓﻜﻨﺪﮔﻲ ﺧﺎﻧﻮاده و اﻫﺎﻟﻲ ده ﺷﺪهام‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺰد ﭘﺪر ﺧﻮد ﺑﺎزﻣﻲﮔﺮدم و ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﮔﻨﺎه‬ ‫ﻛﺮدهام‪ «.‬ﺧﺪا ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻣﺎ را ﻣﻲﭘﺬﻳﺮد‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺑﺎ ﻫﻤﺔ ﻧﻮاﻗﺺ‪ .‬ﭘﺴﺮ ﻛﻬﺘﺮ ﺗﻮﺑﻪ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از اﻳﻦ ﻛﺎر ﺳﺮ ﺑﺎز ﻣﻲزﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻋﻤﻞ ﺗﻮﺑﻪ را اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﺪ؟ آﻳﺎ اﻳﻦ‬ ‫ﺧﺪاﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮد ﻣﻲﻛﺸﺎﻧﺪ و ﻳﺎ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد آﻣﺪه‪ ،‬ﻗﺪم اول را‬ ‫ﺑﺮﻣﻲدارد؟ ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس اذﻋﺎن ﻣﻲدارد ﻛﻪ ﻫﺮ دو اﻳﻦ ﺷﻘﻮق اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎزﮔﺮدﻳﻢ و ﺳﭙﺲ‬ ‫ﺧﺪا ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺎ ﺑﺮﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﻃﺒﻖ ﺗﻌﻠﻴﻢ راﺑﻲﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺶ ﻣﺎ‪ ،‬ﺧﺪا ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻣﻲﮔﺮدد‪.‬‬ ‫و اﻳﻦ آن ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ در ﺑﻴﺮون دوﻳﺪن ﭘﺪر ﺟﻬﺖ ﭘﻴﺸﻮاز ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬او‬ ‫ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻄﺮف ده ﻣﻲآﻳﺪ ﭘﺲ ﺑﻴﺮون دوﻳﺪه‪ ،‬او را در ﺑﻴﻦ راه ﻣﻼﻗﺎت‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﻧﺴﺎن در ﺣﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﺎزﻣﻲﮔﺮدد‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺧﺪا ﻧﻴﺰ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬و ﺑﺮاي‬ ‫ﭘﻴﺸﻮاز او ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﻣﻲآﻳﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﻲﻗﻴﻤﺘﻲ از ﺧﺪا را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲﮔﺬارد‪ .‬ﺧﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ اﻧﺘﻄﺎر‬ ‫ﻣﻲﻛﺸﺪ‪ .‬ﺑﺨﺸﻨﺪه‪ ،‬ﻓﻬﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻬﺮﺑﺎن و دﻟﺸﻜﺴﺘﻪ اﺳﺖ و ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﺮوﺗﻨﻲ و ﺣﻘﺎرت را ﻣﺘﺤﻤﻞ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﺧﻮد ﻋﻴﺴﻲ و ﻛﻔﺎرة او اﺳﺖ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﺮ روي ﺻﻠﻴﺐ‪.‬‬ ‫ﻧﻜﺘﺔ ﺳﻮم‪ ،‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺧﺎرقاﻟﻌﺎدهاي از ﻓﻴﺾ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﺻﺒﻮراﻧﻪ و‬ ‫اﺷﺘﻴﺎق ﭘﺪر را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﻬﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﻓﻴﺾ ﭘﺮداﺧﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ؛ ﭘﺪر از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون دوﻳﺪه‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫اﺳﺘﻘﺒﺎل ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪهاش ﻣﻲرود و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺿﻴﺎﻓﺖ را رﻫﺎ ﻛﺮده‪ ،‬ﻣﻲرود ﺗﺎ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺧﻮد‬ ‫را راﺿﻲ ﺳﺎزد‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺪر دو ﺑﺎر ﺧﻮد را ﺧﻮار و ﻓﺮوﺗﻦ ﻣﻲﺳﺎزد ﺗﺎ ﻣﻘﺪم ﭘﺴﺮاﻧﺶ را ﮔﺮاﻣﻲ‬ ‫دارد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﻪ ﺣﻖ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ "ﭘﺪري ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺳﺖ" ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻮن او ﻫﻤﭽﻨﺎن‬ ‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﭘﺴﺮاﻧﺶ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺪر اﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺪم ﻧﺨﺴﺖ را ﺑﺮﻣﻲدارد و ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻧﺠﺎت ﺧﻮد ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ از ﻃﺮﻳﻖ ﻓﻴﺾ اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﻜﺘﺔ ﭼﻬﺎرم‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه و ﺳﻜﺔ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﻳﻚ ﺷﺎدي ﻋﻤﻴﻘﻲ در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‬ ‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺷﻌﻒ و ﺷﺎدي ﺷﺨﺼﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‪ .‬ﺷﺎدي ﭘﺪر ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺪرﻣﺎن ﺧﺪا ﺑﺎزﻣﻲﮔﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺷﺎدي ﻓﺮدي ﺑﺮاي ﺧﺪا وﺟﻮد‬ ‫دارد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺸﻦ ﻣﻲﭘﻴﻮﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻜﺘـﺔ ﭘﻨﺠﻢ اﻳﻦ ﻣﺜــﻞ در ﻣﻮرد ﻓﺮزﻧﺪﺧﻮاﻧﺪﮔﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﭘﺴﺮي ﻛﻪ‬ ‫ﮔﻤﺸﺪه اﺳﺖ و ﺑﻌﻨﻮان ﭘﺴﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻮرد اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﭘﺴﺮ دﻳﮕﺮ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﺎدم‬ ‫ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﻨﻨﺪة ارﺗﺒﺎط آﻧﺎن ﺑﺎ ﭘﺪر اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎ ﺧﺪا ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺘﻲ دارﻳﻢ؟‬ ‫آﻳﺎ او ﻫﻤﭽﻮن ﭘﺪر اﺳﺖ ﻳﺎ ﻳﻚ ﺳﺘﻤﻜﺎر؟ رﻓﺘﺎر ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺪرش‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮن ﻳﻚ ﭘﺪر‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ رﻓﺘﺎر ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﻳﻚ ارﺑﺎب ﺑﺪ را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲﮔﺬارد‪.‬‬

‫ﺧﻼﺻﻪ‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬داﺳﺘﺎن ﻗﻮياي اﺳﺖ از ﻳﻚ ﭘﺪر و دو ﭘﺴﺮش‪ .‬ﻫﺮ دو ﭘﺴﺮ آﺷﻜﺎرا ﭘﺪر ﺧﻮد را‬ ‫ﻣﻮرد اﻫﺎﻧﺖ ﻗﺮار داده‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺎن ﻣﺮگ او ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎﻋﺚ دلﺷﻜﺴﺘﮕﻲ او ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬در‬ ‫ﻫﺮ دو ﻣﻮرد‪ ،‬ﭘﺪر ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎت آﻧﻬﺎ آﻣﺪ ﺗﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻲدرﻳﻎ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﺑﻲﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﺎن‬

‫ﺳﺎزد‪ .‬ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ داده‪ ،‬ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺑﻪ ﭘﺴﺮﺧﻮاﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد ﺑﺎز ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﺮﺧﻼف ﺧﻮاﻫﺶ ﭘﺪر‪ ،‬از ﺗﻮﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺎز ﻣﻲزﻧﺪ‪ .‬او ﭘﺪر ﺧﻮد را ﻋﻠﻨﺎً ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ و‬ ‫ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻮن ﺑﺮادرش ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﻛﺸﻮري دوردﺳﺖ ﺗﺮك‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﮔﻢ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ در آﻣﺪهاﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﻮد را در ﻣﻘﺎم ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ از ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن از آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﺰون ﺑﻴﺮون ﻣﻨﺰل ﻧﺎﻳﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻗﻠﺒﻬﺎي ﺧﻮد را‬ ‫ﻧﺮم ﻛﺮده‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ وارد ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮرﻛﻪ ﺣﻀﻮرآﻧﻬﺎ ﺑﻌﻨﻮان "ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ"( ﺣﻖ‬ ‫ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ آﻧﻬﺎ اﺳﺖ‪ ،‬ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﻧﻴﺰ اﺟﺎزه دارﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻌﻨﻮان "ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه" ﺣﻀﻮر ﺑﻬﻢ رﺳﺎﻧﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺗﺼﻮر ﺑﻲﻗﻴﻤﺘﻲ را از ﺧﺪا ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲﮔﺬارد‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺧﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ اﻧﺘﻈﺎر‬ ‫ﻣﻲﻛﺸﺪ‪ ،‬ﺑﺨﺸﻨﺪه و ﻓﻬﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻬﺮﺑﺎن و دﻟﺸﻜﺴﺘﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﺮوﺗﻦ و ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫آن ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﺧﻮد ﻋﻴﺴﻲ و ﻛﻔﺎرة او اﺳﺖ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﺮ روي ﺻﻠﻴﺐ‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻳﻜﻲ از آن دو ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻛﺪام ﻳﻚ از آﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ؟‬ ‫ﺗﺮﺟﻤﻪ رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن‬

‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ -‬ﻧﺎﻇﺮ دوراﻧﺪﻳﺶ‬ ‫)ﻟﻮﻗﺎ ﺑﺎب ‪(16‬‬

‫در ﺷﻤﺎرهﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎره ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در ﺷﻤﺎره ﻗﺒﻠﻲ داﺳﺘﺎن ﭘﺴﺮﮔﻤﺸﺪه را‬ ‫ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮدﻳﻢ و ﻧﻮﺷﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن دو ﮔﻤﺸﺪه دارد و ﭘﺲ از ﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ‪،‬‬ ‫ﺑﺮادرش ﻧﻴﺰ ﺑﻨﻮﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﻤﺸﺪهاي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﮔﺮدد‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﻣﺜﻞ "ﻧﺎﻇﺮ‬ ‫دوراﻧﺪﻳﺶ" در ﺑﺎب ‪ 15‬از اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ ﻧﻈﺮ ﻣﻲاﻓﻜﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫او در ﻳﻚ ﺑﻦﺑﺴﺖ ﮔﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد و ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﻛﺎرش را ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﻲداد‪ .‬او ﺑﻲﻛﺎر ﺷﺪه‬ ‫ﺑﻮد و ﺑﻨﻈﺮ ﻫﻢ ﻧﻤﻲآﻣﺪ ﻛﻪ در آﻳﻨﺪة ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺷﻐﻞ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﺎره ﻳﻚ‬ ‫ﻓﻜﺮ ﺑِﻜﺮ ﺑﻮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در زﻳﺮ ﻧﻮر ﺷﻤﻊ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻏﺮق در ﺗﻔﻜﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﻜﺮي ﺑﻪ‬ ‫ذﻫﻨﺶ ﺧﻄﻮر ﻛﺮد‪ :‬دادن ﺗﺨﻔﻴﻒ زﻳﺎد ﺑﻪ ﻛﺸﺎورزﻫﺎي ﻣﺴﺘﺄﺟﺮ! اوﻟﻴﻦ ﻛﺎري ﻛﻪ او ﺻﺒﺢ روز‬ ‫ﺑﻌﺪ اﻧﺠﺎم داد‪ ،‬ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪن اﻳﻦ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻬﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻮت ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد داده ﺷﺪه را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ ﺗﻤﺎم ﻗﺮوض ﺧﻮد را ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ‬ ‫ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﮔﻮش ﺻﺎﺣﺐ زﻣﻴﻦ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﭘﺮروﻳﻲ و ﺟﺴﺎرت ﻣﺒﺎﺷﺮ ﺳﺎﺑﻖ‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺮ روي‬ ‫ﺻﻮرت ارﺑﺎب ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬ ‫در ﺑﺎب ‪ 16‬ﻟﻮﻗﺎ دو ﻣﺜﻞ در ﻣﻮرد ﭘﻮل ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﻣﺜﻞ در ﻣﻮرد ﻧﺎﻇﺮ‬ ‫دوراﻧﺪﻳﺶ و ﻣﺤﺘﺎط اﺳﺖ و دوﻣﻲ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و اﻳﻠﻌﺎزر‪ .‬در ﻣﺤﺘﻮاي اﻳﻦ دو ﻣﺜﻞ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﻲ‬ ‫در ﻣﻮرد ﭘﻮل وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺳﺮآﻏﺎز ﻫﺮ دو اﻳﻦ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎ "ﺷﺨﺼﻲ دوﻟﺘﻤﻨﺪ ﺑﻮد" ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در‬ ‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎ زﻣﺎن ﺣﺎل در ﻣﻐﺎﻳﺮت ﺑﺎ زﻣﺎن آﻳﻨﺪه ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻄﻮر ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻮﻧﻲ ﻳﻚ ﺷﺨﺺ ﻣﻜﺎن زﻧﺪﮔﻲ آﻳﻨﺪه او را ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬ﻧﺎﻇﺮ دوراﻧﺪﻳﺶ‬ ‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺷﺨﺺ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺪي ﻧﻴﺴﺖ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در ﻣﺜﻞ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و اﻳﻠﻌﺎزر‪ ،‬آن ﻣﺮد‬ ‫دوﻟﺘﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺨﺺ ﺑﺪي اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ اوﻟﻴﻦ داﺳﺘﺎن از "ﻣﺜﻞﻫﺎي ﭘﻮل" ﺑﻴﺎﻧﺪازﻳﻢ‪ .‬در اﺑﺘﺪا ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﻛﻪ‬ ‫"ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻲاﻧﺼﺎف ﻳﺎ ﻧﺎدرﺳﺖ" ﻋﻨﻮان ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ و در واﻗﻊ در ﺑﻌﻀﻲ از‬ ‫ﺗﺮﺟﻤﻪﻫﺎي اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻋﻨﻮان ﺑﻜﺎر ﺑﺮده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻳﻜﻲ از ﻣﺸﻜﻞﺗﺮﻳﻦ‬ ‫ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در اﻧﺎﺟﻴﻞ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺤﺘﻮاي اﻳﻦ ﻣﺜﻞ از زﻣﺎن وﺟﻮد ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس‪،‬‬ ‫ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻨﺘﻲ آن ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ در ﻫﻤﺔ ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﺎ ﺟﻌﻞ‬ ‫اﺳﻨﺎد‪ ،‬ﮔﻮل زدن ارﺑﺎب و دروغ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ‪ ،‬ﻧﻘﺶ ﺧﺮابﻛﻨﻨﺪهاي را اﻳﻔﺎ ﻛﺮد‪ .‬در‬ ‫اﻳﻨﺠﺎ ﻫﻤﻪ ﻛﻨﺶﻫﺎي ﻓﺴﺎد ﺗﺠﺎري را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻣﻔﺴﺮ ﻣﻌﺮوﻓﻲ ﭼﻮن ‪C.C.‬‬ ‫‪ Torrey‬ﻧﻴﺰ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ :‬اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻋﻴﺴﺎي ﺟﺪﻳﺪي را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاي را ﻛﻪ زﻳﺮﻛﺎﻧﻪ ﻃﺮحرﻳﺰي ﺷﺪه و از ﻧﻔﻊ ﺷﺨﺼﻲ ﻧﺸﺄت‬ ‫ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ ،‬ﺗﺄﺋﻴﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ و اﺳﺎس ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺷﺨﺼﻲ رذل و ﺑﺪﺟﻨﺲ ﻣﻲﮔﺬارد ﻛﻪ‬ ‫آﺷﻴﺎﻧﺔ ﮔﺮم و ﻧﺮم ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺑﻬﺎي اﻋﺘﻤﺎد ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ او ﺗﻮﻛﻞ داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻨﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺳﭙﺲ‬ ‫ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﮕﺬارﻳﺪ اﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﺔ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ«‪.‬‬ ‫آﻳﺎ اﻳﻦ آن ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺎﻫﺪ آن ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻳﺎ ﺷﻖ دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ وﺟﻮد دارد؟‬ ‫ﻣﺸﻜﻼت اﻳﻦ ﻣﺜﻞﻫﺎ داراي دو ﺟﻨﺒﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اول‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ را ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﻌﻨﻮان‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪاي ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﻲدارد ﭼﻮﻧﻜﻪ در آﺧﺮ داﺳﺘﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ اﻳﻦ ﻣﺮد ﺑﺎ ﻣﺎل‬ ‫ﺑﻲاﻧﺼﺎﻓﻲ )ﻣﺎل دﻧﻴﺎ( ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻛﺮد‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻜﻨﻴﺪ«‪ .‬اﻣﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺑﻴﺮون‬ ‫و اﻧﺠﺎم ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﻼف‪ ،‬ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲآﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﺨﺼﻴﺖ واﻗﻌﻲ ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻤﺨﻮاﻧﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺸﻜﻞ دوم ﺗﻮﺻﻴﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ در آﻳﻪ ‪ 9‬ﺷﺪه اﺳﺖ‪» :‬دوﺳﺘﺎن از ﻣﺎل ﺑﻲاﻧﺼﺎﻓﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮد‬ ‫ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ« و ﻳﺎ در ﺗﺮﺟﻤﺔ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫»ﻣﺎل دﻧﻴﺎ را ﺑﺮاي ﺑﻪدﺳﺖ آوردن دوﺳﺘﺎن ﻣﺼﺮف ﻛﻨﻴﺪ«‪ .‬وﺟﻮد ﭼﻨﻴﻦ آﻳﺎت ﻣﺘﻐﺎﻳﺮي‬ ‫ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺪﺗﻬﺎ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮم‪ .‬ﺳﺆال ﻛﻠﻴﺪي ﺑﺮاي درك اﻳﻦ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ‬ ‫اﺳﺖ‪ :‬آﻳﺎ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻧﺎﻇﺮ ﻛﻼﻫﺒﺮداري ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ؟ اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺷﺮﻳﻚ در ﺟﺮم ﺑﻮدﻧﺪ و ﻋﻴﺴﻲ از اﻋﻤﺎل ﺧﻼف اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻌﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪاي اﺳﺘﻔﺎده‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺷﻖ دﻳﮕﺮ آن ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻤﻞ اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﻳﻚ ﺟﺮم ﻧﺒﻮد و ﻋﻴﺴﻲ دوراﻧﺪﻳﺸﻲ او‬

‫را ﺑﻌﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪاي ﺑﺮاي ﺷﺎﮔﺮداﻧﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻧﻘﻞ ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻮرد ﺗﺄﺋﻴﺪ ﻗﺮار‬ ‫ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻧﻴﺰ ﺷﻨﻮﻧﺪة اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻛﻼم ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﻣﺨﺎﻃﺒﻴﻦ واﻗﻌﻲ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن از درﻳﭽﺔ زﻣﻴﻨﻪ و ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ درك اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﺎﺋﻞ‬ ‫ﻣﻲآﺋﻴﻢ‪ .‬ﻳﻚ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻬﻢ و ﻏﺎﻳﺐ در زﻣﻴﻨﺔ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻠﻚ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در آن روزﮔﺎر‬ ‫وﺟﻮد ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺎﻟﻜﻴﻨﻲ اﻣﺮي ﻋﺎدي ﺑﻮد ‪ -‬آﻧﻬﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻠﻚ ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﻲ در ﻣﺤﻞ دﻳﮕﺮي‬ ‫ﺳﻜﻨﻲ ﻣﻲﮔﺰﻳﺪﻧﺪ‪ .‬ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻠﻚ در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺑﺮاي ﺑﺎزرﺳﻲ ﻣﻲآﻳﺪ و ﻧﺎﻇﺮ ﺧﻮد را ﺻﺪا‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻲ از او در ﻣﻮرد ﺿﺎﻳﻊ ﺷﺪن داراﻳﻲاش ﺑﺸﻨﻮد‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪة رﺳﻤﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﺰاﻧﻪدار ﻳﻚ ﺷﻬﺮ‬ ‫)روﻣﻴﺎن ‪ (23:16‬ﻳﺎ ﻣﺪﻳﺮ داراﻳﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬او ﻗﺎﻧﻮﻧﺎً اﻧﺘﺨﺎب‬ ‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ در ﻏﻴﺎب ارﺑﺎب ﺧﻮد از ﻣﻠﻚ و ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﻻزم را ﺑﻌﻤﻞ آورد و‬ ‫ﺣﻖاﻻﺟﺎرهﻫﺎ را ﺟﻤﻊآوري ﻧﻤﺎﻳﺪ و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺗﺠﺎرت ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ ﭘﻴﺶ ﻣﻲرود‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ اول‪ :‬اﺧﺮاج ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮة ﻧﺎﻇﺮ‬ ‫وﺟﻬﺔ ارﺑﺎب آﺳﻴﺐ دﻳﺪه اﺳﺖ‪ .‬اذﻋﺎن ﻋﻤﻮﻣﻲ او را ﺷﺨﺺ ﺷﺮﻳﻔﻲ ﻣﻲﭘﻨﺪارد‪ .‬ﻳﻚ‬ ‫ﻫﻤﮕﻮﻧﻲ ﺑﻴﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻣﻮﺟﻮد ﻣﻴﺎن ﺧﻮﺑﻲ و ﺑﺪي ﻛﻪ در داﺳﺘﺎﻧﻬﺎي ﭘﺴﺮان ﮔﻤﺸﺪه و ﻣﺮد‬ ‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و اﻳﻠﻌﺎزر دﻳﺪﻳﻢ وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺷﺨﺼﻴﺘﻬﺎي ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ ﻳﻚ ﻣﺮد ﻋﺎدل‬ ‫و ﻳﻚ وﻟﮕﺮد ﻳﺎ ﺧﻮﺷﮕﺬران ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ارﺑﺎب داﺳﺘﺎن ﻣﺎ ﻣﺮدي ﺑﺰرﮔﻮار ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ‬ ‫ﺷﺨﺺ ﻇﺎﻟﻢ و ﺷﺮﻳﺮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﺧﺮاج ﻧﺎﻇﺮ اﻛﺘﻔﺎ ﻧﻤﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺣﺘﻤﺎً ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺑﺪﻧﻲ ﻧﻴﺰ اﻧﺠﺎم‬ ‫ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﺼﻮر ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ارﺑﺎب ﭘﺲ از ﺑﺎزﮔﺸﺖ از ﺳﻔﺮ‪ ،‬ﺧﺒﺮ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﺧﻮد را‬ ‫ﻣﻲﺷﻨﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ در وﻫﻠﺔ اول ﮔﺰارش در ﻣﻮرد ﻧﺎﻇﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﭘﻴﺎﻣﺪ آن ﺳﺎﻳﻪاي ﺑﺮ‬ ‫وﺟﻬﺔ ارﺑﺎب ﻣﻲاﻓﻜﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ارﺑﺎﺑﻲ را ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲﻛﺸﺪ ﻛﻪ ﺧﻮدش ﭼﻨﺪان در ﺻﺤﻨﻪ‬

‫ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺖ و ﻛﺎرﻫﺎي ﺗﺠﺎري را ﺑﻪ ﻋﻬﺪة ﻛﺎرﻛﻨﺎن ﺧﻮد واﻣﻲﮔﺬارد‪ .‬از ﺷﻮاﻫﺪ ﻋﻤﻞ ﻧﺎﻇﺮ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲآﻳﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ارﺑﺎب ﺷﺨﺼﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان زﻳﺎد اﻋﺘﻤﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﻳﺎ ﻣﺒﺎﺷﺮ در اﻧﺠﺎم وﻇﺎﻳﻒ ﺧﻮد ﻗﺼﻮر ورزﻳﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻛﻼﻫﺒﺮداري‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن او ﺑﺎ ﭘﻮل ﺑﻪﺳﺮﻗﺖ رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻓﺮار ﻧﻜﺮده اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ او اﺧﺘﻼس ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ زﻧﺪان‬ ‫ﻣﻲاﻓﺘﺎد و ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﭘﻮل را ﺑﺎزﭘﺮداﺧﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻋﻤﻞ درواﻗﻊ ﺿﺮري اﺳﺖ ﻧﺎﺷﻲ از ﺣﻴﻒ و‬ ‫ﻣﻴﻞ و ﺧﺮج ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ‪ .‬اﻳﻦ اﻫﻤﺎلﻛﺎري از ﺗﻨﺒﻠﻲ او ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬ﻋﺒﺎرت "ﺿﺎﻳﻊ ﺷﺪن‬ ‫داراﻳﻲ" ﻫﻤﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻣﺜﻞ ﭘﺴﺮان ﮔﻤﺸﺪه اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮاي ﺣﻴﻒ‬ ‫و ﻣﻴﻞ ﻛﺮدن داراﻳﻲ ارﺑﺎب‪ ،‬ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻛﺎري اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﺑﺎ ﺳﻬﻢ ﺧﻮد از ارث ﭘﺪر اﻧﺠﺎم‬ ‫داد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ارﺑﺎب ﻫﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻃﺮاف ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺳﺒﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻠﻨﺪﭘﺮوازاﻧﺔ ﻧﺎﻇﺮ‬ ‫را ﺑﺒﻴﻨﺪ!‬ ‫ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻧﺎﻇﺮ اﻧﻌﻜﺎس ﺑﺪي ﺑﺮ آﺑﺮوي ارﺑﺎب دارد‪ .‬در ﺷﺮق ﺑﺎ دﻳﺪ ﺑﺪي ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ‬ ‫ﻧﮕﺎه ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﺗﺎ ﺣﺪي ﻫﻢ در ﻏﺮب اﻳﻦ ﻣﺼﺪاق ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬در ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ ﺷﺮاﻓﺖ‬ ‫ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ درﺟﺔ اﻫﻤﻴﺖ را دارد‪ .‬از دﺳﺖ دادن ﺷﺮاﻓﺖ ﻣﺴﺎوي اﺳﺖ ﺑﺎ ﺑﺎﺧﺘﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪ .‬اﻳﻦ‬ ‫ارﺑﺎب ﺑﺨﺎﻃﺮ اﻋﻤﺎل ﻧﺎﻇﺮ آﺑﺮوي ﺧﻮد را ﺑﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﺎﻇﺮ در ﻏﻴﺎﺑﺶ‬ ‫ﻛﺮده ﻣﻮرد ﻣﻀﺤﻜﻪ و ﺧﻨﺪة ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ از ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎي اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺧﺒﺮ دارﻧﺪ‬ ‫ﺟﺰ ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ اﺗﺎق رﺋﻴﺴﺶ ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲﺷﻮد و ﺣﻜﻢ اﺧﺮاﺟﻲ ﺧﻮد را درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺠﺪداً ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را درك ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ارﺑﺎﺑﻬﺎي ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ داراي ﻗﺪرت زﻳﺎدي ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬از‬ ‫ﻧﺎﻇﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ دﻓﺎﺗﺮ ﺣﺴﺎﺑﺪاري را ﺗﺤﻮﻳﻞ دﻫﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﭼﻜﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻨﺪ؟‬ ‫ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻋﻴﺴﻲ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺷﺪﻳﺪاً اﻋﺘﺮاض ﻛﺮده‪ ،‬ﺑﻲﮔﻨﺎﻫﻲ ﺧﻮد را اﻋﻼم‬ ‫ﻛﻨﺪ و اﮔﺮ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻓﺎﻳﺪهاي ﻧﺪاﺷﺖ و ﺗﻐﻴﻴﺮي در ارﺑﺎب ﺑﻮﺟﻮد ﻧﻤﻲآورد‪ ،‬اﺳﺘﺪﻋﺎي ﺑﺨﺸﺶ‬ ‫ﺑﻜﻨﺪ و ﺑﮕﻮﻳﺪ‪» :‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬رﺣﻢ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬زن و ﺑﭽﻪﻫﺎﻳﻲ دارم ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ از آﻧﻬﺎ ﻣﻮاﻇﺒﺖ‬ ‫ﻛﻨﻢ‪ «...‬اﻣﺎ در ﻛﻤﺎل ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﻛﺎﻣﻼً ﺳﻜﻮت ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ‪ ،‬اوﻻً ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ او از ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮد ﻛﺎﻣﻼً آﮔﺎه اﺳﺖ‪ .‬او ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ آﮔﺎه‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ارﺑﺎﺑﺶ ﺑﻪ واﻗﻌﻴﺖ ﭘﻲ ﺑﺮده و ﻫﻴﭻ ﻋﺬر و ﺑﻬﺎﻧﻪاي ﻧﻴﺰ ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﻛﺎرش را ﺑﻪ او‬ ‫ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺷﻜﻞ ﻏﺮﻳﺒﻲ‪ ،‬ﺳﻜﻮت او ﻧﺸﺎﻧﻲ از درﺟﻪاي از ﻧﺠﺎﺑﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫دﻳﺪن اﻓﺮادي ﻛﻪ ﺣﻴﻦ ارﺗﻜﺎب ﺟﺮم ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪهاﻧﺪ ﻳﺎ ﻣﺤﻜﻮﻣﻴﻦ ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﻼف ﻧﻈﻴﺮ‬ ‫دزدي‪ ،‬ﻛﻼﻫﺒﺮداري‪ ،‬وﻟﺨﺮﺟﻲ ﻳﺎ ﺑﻲﻣﺒﺎﻻﺗﻲ ﺑﺎز ﺧﻮد را ﺑﻲﮔﻨﺎه اﻋﻼم ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻔﺮتاﻧﮕﻴﺰ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ اﺧﺮاج ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺣﻖ ﻣﻲداﻧﺴﺖ و ﻗﻀﺎوت ارﺑﺎب را ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺗﻠﻘﻲ ﻛﺮد‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ارﺑﺎب ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ دﺳﺘﻮر ﺗﻨﺒﻴﻪ و ﺳﭙﺲ اﺧﺮاج ﻧﺎﻇﺮ را ﺻﺎدر ﻛﻨﺪ‪ .‬و ﻻاﻗﻞ اﺟﺎزه‬ ‫داﺷﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎرﻣﻨﺪ ﺧﻮدﺳﺮ ﺧﻮد را ﻣﻮرد ﻣﺆاﺧﺬه ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬ﻫﻤﺔ اﻳﻨﻬﺎ روش ﻃﺒﻴﻌﻲ‬ ‫اﻧﺠﺎم ﻋﺪاﻟﺖ ﺑﺮاي ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺮﻣﻲ در زﻣﺎن ﻋﻴﺴﻲ در ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ارﺑﺎب از‬ ‫ﺣﻖ ﺧﻮد ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻫﺮ ﻧﻮع ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ ﻧﺎﻇﺮ ﮔﻤﺮاه ﺧﻮد ﻣﻲﮔﺬرد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ‬ ‫ﻧﺎﻇﺮ ﻗﻀﺎوت ارﺑﺎب ﺧﻮد را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬او ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﻄﻮر ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﻴﺰي رﺣﻤﺖ رﺋﻴﺲ‬ ‫ﺧﻮد را ﻧﻴﺰ ﻟﻤﺲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬او ﺧﻴﻠﻲ راﺣﺖ از اﻳﻦ ﻣﺨﻤﺼﻪ در ﻣﻲآﻳﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺧﺼﻮﺻﻴﺘﻲ از ارﺑﺎب را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او ﺷﺨﺺ ﭘﺮﺗﻮﻗﻌﻲ اﺳﺖ اﻣﺎ در‬ ‫ﻋﻴﻦ ﺣﺎل رﺣﻴﻢ ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﺨﺼﻲ ﭼﻮن ﻧﺎﻇﺮ وﻟﺨﺮج‪ ،‬ﺗﻨﺒﻞ و ﺑﻲﻣﺒﺎﻻت‪.‬‬ ‫در ﻏﺮب ﻫﻨﮕﺎم ﺧﻮاﻧﺪن اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ‪ ،‬رﺣﻤﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻠﻚ ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ‬ ‫درك اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺣﻴﺎﺗﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ دوم‪ :‬ﻧﻘﺸﺔ ﻏﻴﺮ ﻣﻌﻤﻮل ﻧﺎﻇﺮ‬ ‫اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﺰرﮔﻲ روﺑﺮو ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬او از ﻛﺎر ﭘﺮدرآﻣﺪ و راﺣﺘﺶ اﺧﺮاج ﺷﺪه و‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻫﻢ ﺑﻌﻴﺪ ﻣﻲآﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻛﺎر ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﻛﺎر ﺑﺪﻧﻲ‬ ‫ﻣﻲاﻓﺘﺪ وﻟﻲ از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﭼﻨﺪان ﻗﻮي ﻧﻤﻲداﻧﺪ ﺗﺎ زﻣﻴﻦ را ﺷﺨﻢ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬از اﻳﻦ ﻛﺎر‬ ‫ﻣﻨﺼﺮف ﻣﻲﺷﻮد و از آن ﻃﺮف ﻫﻢ ﺷﺮم دارد ﺗﺎ ﮔﺪاﻳﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﺻﻼً ﻓﻜﺮ ﻛﺎرﮔﺮي در ﺷﺄن ﻓﺮد‬ ‫ﺗﺤﺼﻴﻞﻛﺮدهاي ﻣﺜﻞ او ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﺑﺮاي ﻧﺎﻇﺮ اﺧﺮاج ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﺗﺤﻘﻴﺮﻛﻨﻨﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫او اﻛﻨﻮن در ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻗﺮار دارد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﺗﺶ ﻟﻄﻤــﻪ ﺧﻮرده و در اﻳﻦ ﻧﺎاﻣﻴﺪي‪،‬‬ ‫ﻧﻘﺸﻪاي را ﻃﺮحرﻳﺰي ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ اوﺿﺎع و اﺣﻮال را ﺗﻐﻴﻴﺮ دﻫﺪ‪ .‬در واﻗﻊ اﻳﻦ ﻳﻚ ﻗﻤﺎر اﺳﺖ و‬ ‫او ﺑﻪ اﻣﻴﺪ ﻟﻄﻒ ارﺑﺎب‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺮه ﻣﻲاﻧﺪازد‪ .‬ﺷﻜﺴﺖ در اﻳﻦ ﻧﻘﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪ زﻧﺪان ﺑﻴﺎﻧﺠﺎﻣﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﭘﻴﺮوزي در آن‪ ،‬او ﻣﻮرد ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﻣﻬﻤﺘﺮ از آن‪،‬‬ ‫ﻗﺎدر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﺷﻐﻞ دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ .‬او ﻛﺎﻣﻼً آﮔﺎه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻋﺎدة ﺣﻴﺜﻴﺖ و‬ ‫آﺑﺮوي ﺧﻮدش ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻴﺜﻴﺖ و آﺑﺮوي ارﺑﺎﺑﺶ را ﺑﻪ او ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ در اﻳﻦ ﻧﻘﺸﻪ‪،‬‬ ‫ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪة زﻳﺮﻛﻲ او ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر ﺑﺎﻻ ﺑﮕﻴﺮد و‬ ‫ﻣﻬﻤﺘﺮ از ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺷﻐﻞ آﺑﺮوﻣﻨﺪي را ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ‬ ‫»داﻧﺴﺘﻢ ﭼﻪ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ وﻗﺘﻴﻜﻪ از ﻧﻈﺎرت ﻣﻌﺰول ﺷﻮم ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﺎﻧﺔ ﺧﻮد ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ« )آﻳﻪ ‪ .(4‬ﺑﺮاي‬ ‫ﺗﺄﻣﻴﻦ آﻳﻨﺪه‪ ،‬اﻗﺪام ﻓﻮري ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد‪ .‬در ﻏﻴﺮ اﻳﻨﺼﻮرت ﺑﺴﻴﺎر دﻳﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻧﻘﺸﺔ او ﻛﺎﻫﺶ ﺑﺪﻫﻲ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻜﺘﺔ ﻛﻠﻴﺪي اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻫﻴﭻ ﻛﺲ از‬ ‫ﻣﺎﺟﺮاي اﺧﺮاج ﺷﺪن او ﺧﺒﺮ ﻧﺪارد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ او ﺑﺎﻳﺪ اﻗﺪام ﻋﺎﺟﻞ ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬او ﺑﺪﻫﻜﺎران را ﻓﺮا‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ ﻳﻌﻨﻲ اﻓﺮادي ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ ﺑﺪﻫﻲﺷﺎن ﺑﻪ ارﺑﺎب‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و ﻣﻬﻢ‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬وﻗﺖ ﺣﺼﺎد ﻳﻌﻨﻲ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻫﻤﺔ ﺑﺪﻫﻲﻫﺎ ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﻓﺮا ﻧﺮﺳﻴﺪه‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪن ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻤﺎً ﻣﻮرد ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺮاي ﺑﺤﺚ و‬ ‫ﺗﺒﺎدلﻧﻈﺮ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻄﻮر ﺧﺼﻮﺻﻲ ﺑﺎ ﺗﻚ ﺗﻚ ﺑﺪﻫﻜﺎران ﻣﻼﻗﺎت ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪة اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺳﺖ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ او را‬ ‫ﻫﻨﻮز ﺑﻌﻨﻮان ﻧﻤﺎﻳﻨﺪة رﺳﻤﻲ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻠﻚ ﻗﺒﻮل دارﻧﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ اﺷﺎرهاي دال ﺑﺮ اﻃﻼع از وﻗﺎﻳﻊ‬ ‫اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﻧﺸﺪه و ﻳﺎ ﺻﺤﺒﺘﻲ از ﺗﺒﺎﻧﻲ آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﭘﻴﺎﻣﺪ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ در اﻧﺘﻈﺎر‬ ‫آﻧﻬﺎ ﻣﻲﺑﻮد اﮔﺮ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ اﺧﺮاج ﺷﺪن ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎ او ﻣﻌﺎﻣﻠﻪاي اﻧﺠﺎم‬ ‫دادهاﻧﺪ‪ .‬در ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ راﺑﻄﺔ ﺑﻴﻦ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ و ﻣﺴﺘﺄﺟﺮ از اﻫﻤﻴﺖ واﻻﻳﻲ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﺮ اﻋﺘﻤﺎد ﭘﺎﻳﻪرﻳﺰي ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫در زﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﺳﻪ ﻧﻮع ﻣﺴﺘﺄﺟﺮ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ :‬آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ درﺻﺪ ﺧﺎﺻﻲ از ﻣﺤﺼﻮﻻت‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ زﻣﻴﻦ ﻣﻲدادﻧﺪ؛ ﻧﻮع دوم‪ ،‬اﻓﺮادي ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اﺟﺎرة ﺧﻮد را ﻧﻘﺪاً ﭘﺮداﺧﺖ‬

‫ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ؛ و ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﻘﺪار ﺗﻮاﻓﻖ ﺷﺪهاي از ﻣﺤﺼﻮﻻت را ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﻲدادﻧﺪ‪.‬‬ ‫آﺧﺮﻳﻦ ﻧﻮع از اﻳﻦ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﺑﺎ داﺳﺘﺎن ﻣﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮي دارد‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺪﻫﻲﻫﺎ در ﻣﺎﻫﻴﺖ‬ ‫روﻏﻦ و ﮔﻨﺪم ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺗﺨﻔﻴﻒﻫﺎي ﺧﺎرقاﻟﻌﺎدهاي داده ﺷﺪ! ﻣﻘﺪار روﻏﻦ ﻳﻜﻲ‬ ‫ﺷﺎﻣﻞ ‪ ٪50‬ﺗﺨﻔﻴﻒ ﺷﺪ و دﻳﮕﺮي ﺷﺎﻣﻞ ‪ ٪20‬ﻛﺎﻫﺶ در ﻣﻘﺪار ﮔﻨﺪم ﮔﺸﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺲ از ﺳﺆال در ﻣﻮرد ﺑﺪﻫﻲﻫﺎي اﻳﺸﺎن‪ ،‬و ﺳﭙﺲ اﻋﻼم ﻣﻘﺪار ﻛﺎﻫﺶ اﻳﻦ ﺑﺪﻫﻲﻫﺎ‪ ،‬ﻫﺮ‬ ‫ﻳﻚ از اﻳﻦ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﺻﻮرﺗﺤﺴﺎﺑﻬﺎي ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮد را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ‬ ‫ﺷﺪ‪» :‬ﺳﻴﺎﻫﻪ )ﺻﻮرﺗﺤﺴﺎب( ﺧﻮد را ﺑﮕﻴﺮ و ﻧﺸﺴﺘﻪ ‪ ...‬ﺑﺰودي ﺑﻨﻮﻳﺲ«‪ .‬ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﺔ ﻣﻬﻢ‬ ‫ﺿﺮوري اﺳﺖ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺻﺮﻳﺢ ﻳﻬﻮد ﻳﻚ ﺳﻨﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﺳﻨﺪﻳﺖ دارد ﻛﻪ آن ﺷﺨﺺ ﺑﺎ‬ ‫دﺳﺖ ﺧﻮد آن را ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ اﻳﻦ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﺧﻮدش ﺟﺰﺋﻴﺎت آن ﺻﻮرﺗﺤﺴﺎﺑﻬﺎ را ﻋﻮض‬ ‫ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﻛﻼﻫﺒﺮداري ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ در ﻣﻮرد ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎﻫﺶ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪاي ﺷﻜﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد راه ﻧﺪادﻧﺪ ﭼﻮﻧﻜﻪ‬ ‫در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﺬاﻛﺮه در ﺑﺎب ﺣﻖاﻻﺟﺎرهاي ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﻣﻘﺪار ﻣﺤﺼﻮل ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﻲﺷﺪ‪،‬‬ ‫اﻣﺮي ﻋﺎدي اﺳﺖ‪ .‬ﭼﺎﻧﻪ زدن ﺳﺮ ﻗﻴﻤﺖ ﻳﻚ روش زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ؛ ﻫﻴﭽﻜﺲ آن ﻣﻘﺪار ﺗﻮاﻓﻖ‬ ‫ﺷﺪه را ﭘﺮداﺧﺖ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ .‬در ﻣﻮرد ﺣﻖاﻻﺟﺎره ﻫﻢ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺻﺎدق اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺮ ﻣﻮﻋﺪ ﭘﺮداﺧﺖ‬ ‫ﺣﻖاﻻﺟﺎره ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻋﻠﺖ ﻳﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪاي وﺟﻮد دارد ﺗﺎ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮ ﻛﻤﺘﺮ از ﻣﻘﺪار‬ ‫ﺗﻮاﻓﻖ ﺷﺪه ﺑﭙﺮدازد؛ »در ﻣﻮرد آن درﺧﺘﻲ ﻛﻪ ﻃﻮﻓﺎن آن را اﻧﺪاﺧﺖ ﭼﻪ؟ اﻣﺴﺎل ﺑﺨﺎﻃﺮ‬ ‫ﺑﺎران زﻳﺎد ﻣﺤﺼﻮل ﻛﻢ ﺑﻮد‪ .‬و ﻳﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎﻳﻲ از اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ‪ :‬ﻛﻤﻲ ﺑﺎران‪ ،‬آﻓﺖ‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده از ﻛﻮد‬ ‫ﺑﺪ‪ ،‬وﺟﻮد ﻋﻠﻒ ﻫﺮزة زﻳﺎد ‪.«...‬‬ ‫ﭘﻴﺶ از رﺳﻴﺪن ﻣﻮﻋﺪ ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﺤﺼﻮل و ﭼﺎﻧﻪ زدﻧﻬﺎي ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﺎ ﺻﺎﺣﺐ زﻣﻴﻦ‪ ،‬اﻳﻦ‬ ‫ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﻮﺳﻂ ﻧﺎﻇﺮ ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻘﺪار ﭘﺮداﺧﺘﻲ ﺳﺎﻻﻧﺔ‬ ‫ﺧﻮد ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫»ﻣﺒﺎﺷﺮ‪ ،‬ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﺮد ﺧﻮﺑﻲ ﻫﺴﺘﻲ! و ﭼﻪ ارﺑﺎب ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪي داري! ﻛﺎر ﺧﻮدت را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ‬ ‫اﻧﺠﺎم دادي و ﻧﻤﺎﻳﻨﺪة ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﻮدي و ارﺑﺎب ﺗﻘﺎﺿﺎﻫﺎي ﺗﻮ را ﺷﻨﻴﺪه«‪ .‬در ﻣﺸﺮق‬ ‫زﻣﻴﻦ ﭼﻮن ﭼﺎﻧﻪ زدن اﻣﺮي ﻋﺎدي ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﺑﻪ ﻫﻴﭽﻮﺟﻪ ﻣﺸﻜﻮك ﻧﺸﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻘﺸﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‪ .‬ﻧﺎﻇﺮ اﻣﺘﻴﺎز اﻧﺠﺎم ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎﻫﺸﻲ را ﺑﻪ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص داد‪،‬‬ ‫آﺑﺮوي ارﺑﺎب ﻫﻢ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪه ﺷﺪ‪ ،‬و ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﻧﻴﺰ ﻻاﻗﻞ در ﺑﻴﻦ اﻳﻦ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﺳﻴﺮ‬ ‫ﺻﻌﻮدي را در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﺒﺎﺷﺮ ﻛﺎري ﺑﺮﺧﻼف ﻗﺎﻧﻮن اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده اﺳﺖ و ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﻫﻢ ﻫﻴﭻ ﺗﺒﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﮔﻮل‬ ‫زدن ارﺑﺎب و ﻛﻼﻫﺒﺮداري ﻧﻜﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﻫﻴﭻ اﺷﺎرهاي ﻧﻴﺰ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﺎﺑﻪاﻟﺘﻔﺎوت را اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮاي ﺧﻮد ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ ﺳﻮم‪ :‬ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮة ﻣﺒﺎﺷﺮ‬ ‫ﻛﺎر ﺧﻮب اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ آﺑﺮوي ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻠﻚ اﺣﻴﺎء ﺷﻮد‪ .‬ﻋﻤﻞ ﻧﺎﻇﺮي ﻛﻪ اﺧﺮاج‬ ‫ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﻄﻮر ﺿﻤﻨﻲ دﻻﻟﺖ ﺑﺮ ﺧﻮﺑﻲ و ﺷﺮاﻓﺘﻤﻨﺪ ﺑﻮدن ارﺑﺎب داﺷﺖ و او را در ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻮﺑﻲ‬ ‫ﻗﺮار داد‪ .‬ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ او را ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮدﻧﺶ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و اﻋﺘﺒﺎر او ﺑﺎﻻ ﻣﻲرود‪.‬‬ ‫ﺧﺒﺮ اراﺋﺔ ﺗﺨﻔﻴﻒﻫﺎي ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ ﭘﺨﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻫﺮ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮي ﺧﻮاﻫﺎن ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ارﺑﺎﺑﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻠﻚ ﻧﻤﻲداﻧﺪ ﭼﻪ ﻛﺎر ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬او ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ را ﻓﺮا‬ ‫ﺧﻮاﻧﺪه‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺟﺮﻳﺎن اﺧﺮاج ﺷﺪن ﻧﺎﻇﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ‬ ‫اﻃﻼع آﻧﻬﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ و ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺪون ﻣﻮاﻓﻘﺖ او ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻴﭻ‬ ‫ﺳﺨﻨﻲ در اﻳﻦ راﺑﻄﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﻧﻴﺎورد و ﺗﺤﺴﻴﻦ دﻳﮕﺮان را ﻗﺒﻮل ﻛﺮده‪ ،‬ﺑﮕﺬارد آﺑﺮوي‬ ‫ﻣﺒﺎﺷﺮش ﻧﻴﺰ اﺣﻴﺎء ﺷﻮد‪ .‬او ﺷﻖ دوم را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﻛﻨﺪ ﭼﻮن ﺷﺨﺺ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪي اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻠﻚ ﺧﺮﺳﻨﺪ از اﺣﻴﺎء ﺷﻬﺮﺗﺶ‪ ،‬ﻣﺒﺎﺷﺮ را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺷﺮﻳﻒ‬ ‫ﻓﺮدي اﺳﺖ دﻟﺮﺣﻢ و رﺋﻮف و زرﻧﮕﻲ و ﻋﻤﻞ ﻣﺘﻬﻮراﻧﺔ ﻛﺎرﻣﻨﺪ ﺳﺎﺑﻖ‪ ،‬او را ﻛﺎﻣﻼً ﻣﺸﻐﻮل‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻛﻠﻤﺔ "زﻳﺮك" ﻫﻤﺎن ﻛﻠﻤﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي "ﺣﻜﻤﺖ‪ ،‬ﺷﻌﻮر‪ ،‬ﻫﻮش و داﻧﺶ‬ ‫ﻋﻤﻠﻲ" اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪهاﺳﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻣﺒﺎﺷﺮ را ﺑﺮاي زﻳﺮك ﺑﻮدﻧﺶ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﺎن‬ ‫ﺻﻮرت ﻛﻪ ﻗﺼﻮر ﻣﺒﺎﺷﺮ اﻧﻌﻜﺎس ﺑﺪي ﺑﺮ ارﺑﺎﺑﺶ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺷﻜﻞ زﻳﺮك ﺑﻮدن او ارﺑﺎب‬ ‫را ﻣﻮرد ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻗﺮار داد‪ .‬در ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮاي دوراﻧﺪﻳﺶ ﺑﻮدﻧﺶ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲﺷﻮد و ﻧﻪ‬ ‫ﺑﺮاي ﻋﻤﻞ ﻛﻼﻫﺒﺮداري‪ .‬دوراﻧﺪﻳﺸﻲ او ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻳﻨﺪه را ﭘﻴﺶ از زﻣﺎن ﺣﺎل‬

‫ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻏﺮﺑﻲ ﭼﻨﺪان ﺗﻤﺎﻳﻠﻲ ﻧﺪارﻧﺪ ﻛﻪ از ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ اﻧﺪازهاي ﻧﺎدرﺳﺖ‬ ‫ﺑﻮده‪ ،‬اﻟﮕﻮ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺳﺆاﻟﻲ ﻛﻪ در اذﻫﺎن ﻣﺎ ﺧﻄﻮر ﻣﻲﻛﻨﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ را ﻗﻬﺮﻣﺎن ﻳﻜﻲ از ﻣﺜﻠﻬﺎي ﺧﻮد ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮعﻫﺎي اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺑﺎ ﺗﻮﺻﻴﻪﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ در ﻣﻮرد ﭘﻮل ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲﭘﺬﻳﺮد‪ .‬ﭼﻪ ﻧﻮع درﺳﻬﺎﻳﻲ را ﻣﺎ از‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪.‬‬ ‫اوﻻً‪ ،‬ﻣﺒﺎﺷﺮي را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ زﻳﺮك‪ ،‬زرﻧﮓ‪ ،‬ﺟﺴﻮر و ﺣﻜﻴﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺣﻤﺎﻳﺖ از‬ ‫ﺧﻮد ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﻓﺮد ﻣﺘﻘﻠﺒﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬او ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﺮدي ﺑﻮد ﻛﻪ در اﻣﺮ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ اﻣﻮال ارﺑﺎب‬ ‫ﺧﻮد ﺑﻲﻣﻼﺣﻈﻪ و وﻟﺨﺮج ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﺒﺎر ﻣﻘﺼﺮ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ اﻣﺎ اﻋﻤﺎﻟﺶ ﻳﻚ‬ ‫دوراﻧﺪﻳﺸﻲ ﺗﻠﻘﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻋﻤﻞ او ﺑﺎﻋﺚ اﺣﻴﺎء ﺷﻬﺮت ﺧﻮد و ارﺑﺎﺑﺶ ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻋﻤﻞ او را‬ ‫از ﺟﻬﺖ دوراﻧﺪﻳﺸﻲ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻧﻪ ﻛﻼﻫﺒﺮداري‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺒﺎﺷﺮ آﻳﻨﺪة ﺧﻮد را در زﻣﺎن‬ ‫ﺣﺎل ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او اﻣﺮوزِ ﺧﻮد را ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ اﻣﻨﻴﺖ آﻳﻨﺪه را اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ آن‬ ‫ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻜﺘﺔ دوم‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﭼﻨﺪ ﻧﻜﺘﻪاي را در ﺑﺎب اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﻮل ﺗﺬﻛﺮ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او اﻗﺪام ﻧﺎﻇﺮ را‬ ‫ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ و او را ﺑﻌﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪاي ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﻲدارد ﻛﻪ در ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺤﺮاﻧﻲ ﭼﻄﻮر‬ ‫دوراﻧﺪﻳﺸﺎﻧﻪ از ﭘﻮل اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد‪ .‬در واﻗﻊ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ‬ ‫در ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺤﺮاﻧﻲ و ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي ﻛﻨﻴﺪ و‬ ‫ﻫﻤﭽﻮن اﻳﻦ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺮا ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر از ﻣﺎل دﻧﻴﺎ ﺣﻜﻴﻤﺎﻧﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻴﺪ‪ «.‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ »ﻣﺎل دﻧﻴﺎ را ﺑﺮاي ﺑﻪدﺳﺖ آوردن دوﺳﺘﺎن ﻣﺼﺮف ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ‬ ‫ﭘﻮﻟﺘﺎن ﺑﻪ آﺧﺮ ﻣﻲرﺳﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ را در ﺧﺎﻧﻪﻫﺎي ﺟﺎوداﻧﻲ ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ«‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ واﺿﺤﺎً ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ آﻳﻨﺪه در ﻣﺪ ﻧﻈﺮ اوﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺻﺤﺒﺖ از ﭘﻮﻟﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ داده ﺷﺪه ﺗﺎ‬ ‫آن را ﺑﺮاي آﻳﻨﺪة اﺑﺪي ﺧﻮدﻣﺎن ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬاري ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻚ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬاري دراز ﻣﺪت‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻛﺎﻣﻼً ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺑﺎ ﻣﺜﻞ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺛﺮوت ﺧﻮد را در ﺟﻬﺖ آﺳﺎﻳﺶ‬ ‫زﻣﻴﻨﻲ ﺧﻮد ﺑﻜﺎر ﻣﻲﮔﻴﺮد و ﻣﺤﻔﻮظ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻦ "ﺧﺎﻧﻪﻫﺎي ﺟﺎوداﻧﻲ" را ﻧﺎدﻳﺪه ﻣﻲاﻧﮕﺎرد‪.‬‬

‫ﻧﻜﺘﺔ ﺳﻮم‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ اول اﻣﺎﻧﺖ ﺧﻮد را در ﻧﮕﺎﻫﺪاري از ﺛﺮوت ﺧﻮدﻣﺎن‬ ‫ﺛﺎﺑﺖ ﺑﻜﻨﻴﻢ ﺗﺎ "ﺛﺮوﺗﻬﺎي واﻗﻌﻲ" ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﭙﺮده ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ در ﻣﻮرد ﮔﻨﺠﻬﺎي آﺳﻤﺎﻧﻲ ﺻﺤﺒﺖ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬آﻧﭽﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻣﺎ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده ﺻﺤﻴﺢ از ﺛﺮوت‬ ‫و داراﻳﻲ زﻣﻴﻨﻲ ﺧﻮد ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪" ،‬ﺛﺮوﺗﻬﺎي واﻗﻌﻲ" ﺑﻪ ﻣﺎ داده ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻛﻪ در ﺑﻴﻦ‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻏﺮب وﺟﻮد دارد اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ "ﻣﻘﺪس" را از "ﻣﺎدي و دﻧﻴﻮي" ﺟﺪا ﻛﺮدهاﻳﻢ و‬ ‫ارﺗﺒﺎط ﻣﻮﺟﻮد ﻣﻴﺎن آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﻮل ﺧﻮد ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ و ﺧﺪﻣﺘﻲ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﭙﺮده اﺳﺖ را‬ ‫ﻧﺎدﻳﺪه ﻣﻲاﻧﮕﺎرﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﻣﺒﺎﺷﺮﻳﻦ ﺛﺮوت او ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬اﺳﺘﻔﺎدة ﺣﻜﻴﻤﺎﻧﻪ از ﺛﺮوت ﻣﺎ را ﻻﻳﻖ‬ ‫درﻳﺎﻓﺖ "ﺛﺮوتﻫﺎي واﻗﻌﻲ" ﻣﻲﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻣﺎﻧﺘﺪاري در ﺛﺮوت دﻳﮕﺮان را ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻴﺎن ﻣﻲآورد »ﭼﻪ ﻛﺴﻲ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻣﺎل ﺧﻮد ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺪ داد؟« )آﻳﻪ ‪(12‬‬ ‫ﻧﻜﺘﺔ آﺧﺮ‪ ،‬در آﻳﻪ ‪ 13‬ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ دو ارﺑﺎب ﻳﻌﻨﻲ ﺧﺪا و ﭘﻮل‬ ‫را ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬اﻣﺮوزه در ﺑﻌﻀﻲ از ﻛﻠﻴﺴﺎﻫﺎ در واﻗﻊ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ ﻫﻢ ﺧﺪا و ﻫﻢ ﭘﻮل را ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻴﺪ و در واﻗﻊ ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﺷﻤﺎ ﺧﺪا را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬داراي رﻓﺎه ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻋﻈﻪﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻣﻮرد رﻓﺎه و ﺛﺮوت‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ﭼﻨﺪان در ﻛﻠﻤﺎت ﻋﻴﺴﻲ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﻨﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺑﺎور ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺧﺪا و ﺛﺮوت اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺑﺎ دﻳﺪة اﺳﺘﻬﺰاء ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﻬﺘﺮي ﺑﺮاي ورود ﺑﻪ ﻣﻠﻜﻮت را دارد‬ ‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﻳﻦ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﭘﺮداﺧﺖ ﻫﺰﻳﻨﺔ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲﻫﺎ‪ ،‬دهﻳﻚﻫﺎ و اﻧﺠﺎم ﻫﻤﺔ دﺳﺘﻮرات‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن در آن زﻣﺎن واﻋﻈﻴﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ رﻓﺎه ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﺮﺟﻤﻪ رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن‬

‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ‪ /‬در آﻏﻮش اﺑﺮاﻫﻴﻢ‬ ‫)ﻟﻮﻗﺎ ‪(19-31:16‬‬

‫در ﺷﻤﺎرهﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎره ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻴﺸﺎن‪ .‬در ﺷﻤﺎره ﻗﺒﻞ ﻣﺜﻞ ﻧﺎﻇﺮ دوراﻧﺪﻳﺶ در‬ ‫ﻟﻮﻗﺎ ‪ 16‬را ﺑﺮرﺳﻲ ﻧﻤﻮدﻳﻢ‪ .‬در ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺎب ﻋﻴﺴﻲ داﺳﺘﺎن دﻳﮕﺮي را ﻧﻘﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ در ﺑﺎرة‬ ‫ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و اﻳﻠﻌﺎزر اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ و ﺗﺠﺰﻳﻪ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮار‬ ‫ﻣﻲدﻫﻴﻢ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ در ﻃﻮل دوران‪ ،‬ﻣﺘﻔﻜﺮﻳﻦ را ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼت ﻋﺪﻳﺪهاي روﺑﺮو ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻳﻜﻲ از‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻼت‪ ،‬ﻧﺎم ﻳﻜﻲ از ﺷﺨﺼﻴﺘﻬﺎي داﺳﺘﺎن ﻳﻌﻨﻲ "اﻳﻠﻌﺎزر" اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺎم ﻣﺘﻔﻜﺮﻳﻦ را در‬ ‫ﻣﻮرد واﻗﻌﻲ ﺑﻮدن ﻳﺎ ﺗﺨﻴﻠﻲ ﺑﻮدن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮو ﺑﺮده اﺳﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻲﺗﻮان دﻻﻳﻞ‬ ‫ﻣﻬﻤﻲ را ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﻧﺎم اﻳﻠﻌﺎزر در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ آن ﺧﻮاﻫﻴﻢ رﺳﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺸﻜﻞ دوم اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻄﺤﻲ ﺧﻮاﻧﺪن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻋﺪهاي را در ﻣﻮرد ﭘﻴﻐﺎم اﻳﻦ‬ ‫ﻣﺜﻞ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻲرﺳﺎﻧﺪ‪» :‬در اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮاﻫﻨﺪ رﻓﺖ و ﻓﻘﻴﺮان راﻫﻲ‬ ‫آﺳﻤﺎن ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ«‪ .‬وﻟﻲ آﻳﺎ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي ﺻﺤﻴﺢ اﺳﺖ؟ آﻳﺎ ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ‬ ‫اﺳﺖ؟ آﻳﺎ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻓﺮادي ﻛﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﺟﻬﻨﻤﻲ و دردﻧﺎﻛﻲ‬ ‫دارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺷﺎدي آﺳﻤﺎن را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد؟ ﺑﺎﻳﺪ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻤﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﻤﻘﺪس اراﺋﻪ ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬زﻳﺮا ﻣﺎ "ﻓﻘﻴﺮان ﺑﺪ" دارﻳﻢ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ "ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﺧﻮب"‪ .‬ﭘﺲ‬ ‫ﻻزم اﺳﺖ در درك اﻳﻦ ﻣﺜﻞ اﺣﺘﻴﺎط ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﺨﺮج دﻫﻴﻢ و ﺑﺪاﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻋﻴﺴﻲ از اﻳﻦ‬ ‫داﺳﺘﺎن ﭼﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در ﺑﺴﻴﺎري از داﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻳﺶ ﻣﺜﺎل ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ را ﺑﻜﺎر ﺑﺮد‪ .‬ﭘﺪر در‬ ‫داﺳﺘﺎن ﭘﺴﺮﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪي اﺳﺖ‪ ،‬در ﻣﺜﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه ﻧﻴﺰ ﻣﺮد دوﻟﺘﻤﻨﺪي را‬

‫دارﻳﻢ و در داﺳﺘﺎن ﻗﺒﻠﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﻧﺎﻇﺮ دوراﻧﺪﻳﺶ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪي روﺑﺮو ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬زﻛﻲ‬ ‫ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪي ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﺜﻞ زﻛﻲ و در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و اﻳﻠﻌﺎزر اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻨﻔﻲ از ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬در داﺳﺘﺎﻧﻬﺎي دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ در ﺑﺎره داراﻳﻲ و ﺛﺮوت‬ ‫ﺑﺤﺚ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬وﻟﻲ در ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ دﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻫﺸﺪار ﻗﻮي ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬وارد ﺷﺪن ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻠﻜﻮت ﺧﺪا ﻣﺸﻜﻠﺘﺮ از ﻋﺒﻮر ﻛﺮدن ﺷﺘﺮي از ﺳﻮراخ ﺳﻮزن اﺳﺖ‪".‬‬ ‫ﻣﺸﻜﻞ ﺳﻮم اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻋﺒﺎرت "آﺳﻤﺎن" و "ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ارواح" را ﺑﻜﺎر ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬آﻳﺎ اﻳﻦ دو ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺼﻮﻳﺮي را در ذﻫﻦ ﻣﺎ اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ؟ آﻳﺎ‬ ‫ﺟﻬﻨﻢ ﺟﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ آﺗﺶ ﻓﺮوزاﻧﻲ وﺟﻮد دارد؟ آﻳﺎ اﻓﺮادي ﻛﻪ در آﺗﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ از ﻋﺬاب‬ ‫ﺧﻮد آﮔﺎﻫﻨﺪ؟ آﻳﺎ ﺟﻬﻨﻢ‪ ،‬ﻋﺬاب اﺑﺪي اﺳﺖ ﻳﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﻜﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﺑﺮاي ﻧﺎﺑﻮدي؟ آﻳﺎ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ در‬ ‫ﺑﻬﺸﺖ و ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎﺷﻨﺪ؟ اﮔﺮ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را واﻗﻌﻴﺘﻲ در ﻧﻈﺮ ﮔﻴﺮﻳﻢ ﭘﺲ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ اﻣﻜﺎﻧﻲ ﻧﻴﺰ وﺟﻮد دارد‪ .‬در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ اﻳﺠﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫دﺳﺖ و ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮم ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﺑﻪ ﺳﻪ ﺑﺨﺶ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪:‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ اول‪ :‬ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و ﻓﻘﻴﺮ ‪ -‬وﺿﻌﻴﺖ ﻛﻨﻮﻧﻲ‬ ‫ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ در ﺑﺎرة اﻳﻦ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﮕﺮ ﺗﺠﻤﻼت اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﺎﻧﺔ او‪ ،‬ﻏﺬاﻫﺎﻳﺶ‪ ،‬ﻛﻴﻔﻴﺖ‬ ‫ﻟﺒﺎﺳﻬﺎي او‪ .‬در ﺟﻼل و ﺷﻜﻮه ﻫﺮ روزه زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮدن ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ او در‬ ‫ﺿﻴﺎﻓﺖﻫﺎ و ﺟﺸﻦﻫﺎ ﺳﭙﺮي ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬او ﭘﻮل زﻳﺎدي را ﺧﺮج ﺧﻮد ﻣﻲﻛﺮد ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ‬ ‫دﻳﮕﺮي ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﻴﭻ ﻧﺸﺎﻧﻲ از واﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﺧﺪا در او ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ از ﻣﺎ‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﻜﻮﻣﻴﺖ و داوري او را ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﻴﻢ‪.‬‬ ‫در ﺗﻀﺎد ﺑﺎ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻴﻨﻮاﻳﻲ ﻣﺮد ﻓﻘﻴﺮ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬او در ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﻛﺎﻣﻞ زﻧﺪﮔﻲ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﺑﺮ ﺧﻼف ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻴﺮ داراي ﻧﺎم اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﻨﻲ اﺳﻢ او در ﻋﺒﺮي ﻳﻌﻨﻲ "ﻣﺪد‬

‫اﻟﻬﻲ"‪ .‬اﻳﻦ اوﻟﻴﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﺮا ﻋﻴﺴﻲ ﻧﺎم اﻳﻠﻌﺎزر را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬او ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻠﻌﺎزر ﻳﻚ ﻓﻘﻴﺮ دﻳﻨﺪار اﺳﺖ‪.‬‬ ‫او از ﻟﺤﺎظ ﺟﺴﻤﻲ در وﺿﻌﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺪي ﺑﺴﺮ ﻣﻲﺑﺮد‪ ،‬ﺑﻄﻮرﻳﻜﻪ ﻫﺮ روز ﺗﻮﺳﻂ اﻓﺮادي‬ ‫ﺑﻪ ﻛﻨﺎر درب ﻣﻨﺰل ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﺮده ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ ﻫﺮ ﺑﺎر ﻛﻪ ﻣﻲرﻓﺖ‪ ،‬اﻳﻤﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬زﻳﺮا ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻏﺬاﻳﻲ ﺑﺪﺳﺖ آورد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ او‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ ﺣﻘﻴﻘﻲ اﺑﺮاﻫﻴﻢ اﺳﺖ‪ .‬اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺟﺮأت ﻗﺪم اﻳﻤﺎن را ﺑﺮداﺷﺖ و دﻳﺎر ﺧﻮد را ﺗﺮك‬ ‫ﻛﺮد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ دﻟﻴﻞ دﻳﮕﺮي ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا ﻧﺎم اﺑﺮاﻫﻴﻢ در اداﻣﺔ داﺳﺘﺎن ذﻛﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ذﻛﺮ ﻧﺎم اﻳﻠﻌﺎزر ﺑﻪ ﻣﺎ ﻛﻤﻚ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ درك ﻛﻨﻴﻢ او درﻳﺎﻓﺖﻛﻨﻨﺪة ﻓﻴﺾ و ﻣﺴﺎﻋﺪت ﺧﺪا ﺑﻮد‪.‬‬ ‫او ﻋﺎدل و دﻳﻨﺪار ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﻲ ﻓﻘﻴﺮ‪ -‬آﻧﻘﺪر ﻓﻘﻴﺮ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﻫﺮ روز ﻛﻪ ﺑﻴﺮون ﻣﻲرﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫رﺣﻤﺖ ﺧﺪا ﭼﻨﮓ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﺧﺪا ﺣﺎﻣﻲ ﻓﻘﻴﺮان اﺳﺖ و از آﻧﻬﺎ دﻓﺎع ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻓﺮﻣﻮد‪" :‬ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎل ﺷﻤﺎ اي ﻣﺴﻜﻴﻨﺎن زﻳﺮا ﻣﻠﻜﻮت ﺧﺪا از آن ﺷﻤﺎ اﺳﺖ" »ﻟﻮﻗﺎ‬ ‫‪ .«20:6‬وﻟﻲ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را دارد و اﺣﺴﺎس اﻣﻨﻴﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻠﻜﻮت و‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ را ﻧﺨﻮاﻫﺪ دﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻦ دﻟﻴﻞ دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي ذﻛﺮ ﻧﺎم اﺑﺮاﻫﻴﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺎم ﺧﺎدم اﺑﺮاﻫﻴﻢ در ﻋﻬﺪ‬ ‫ﻋﺘﻴﻖ ﻧﻴﺰ اﻳﻠﻌﺎزر ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻮرت ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن را ﺟﻠﺐ ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫دﻟﻴﻞ ﺳﻮم ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ اﺷﺎره ﺑﻪ اﻳﻠﻌﺎزري ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ او را از ﻣﺮدﮔﺎن زﻧﺪه ﻧﻤﻮد‬ ‫)ﻳﻮﺣﻨﺎ‪ .(11‬زﻧﺪه ﺷﺪن اﻳﻠﻌﺎزر‪ ،‬رﻫﺒﺮان ﻳﻬﻮد را ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻜﺸﺎﻧﺪ‪ .‬اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺎم اﻳﻠﻌﺎزر‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺳﺨﻦ ﻋﻴﺴﻲ در آﻳﻪ ‪ 31‬ﺑﺎﺷﺪ‪...» :‬اﮔﺮ ﻛﺴﻲ از ﻣﺮدﮔﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺧﻴﺰد‪ ،‬ﻫﺪاﻳﺖ‬ ‫ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ«‪.‬‬ ‫اﻳﻠﻌﺎزر ﻫﺮ روز در درب ﺧﺎﻧﺔ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻣﻲﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺑﺪاﻧﻨﺪ‬ ‫ﻛﻪ اﻳﻠﻌﺎزر ﺷﺨﺼﻴﺖ آﺷﻨﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮد‪ ،‬زﻳﺮا ﻫﺮ زﻣﺎن ﻛﻪ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ از در ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻳﻠﻌﺎزر را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﺪﻫﻨﺪة اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻬﺎي‬ ‫ﺑﻴﺸﻤﺎري داﺷﺖ ﻛﻪ رﺣﻤﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻓﻘﻴﺮ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ و ﺑﻪ او ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ اﺻﻞ ﻗﻀﻴﻪ اﻳﻦ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ او اﻳﻨﻜﺎر را ﻧﻜﺮد‪ ،‬ﭼﻮن ﺗﻮﺟﻪ او در اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻣﻌﻄﻮف ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﻳﻠﻌﺎزر ﺑﺮ ﺗﻦ ﺧﻮد زﺧﻢ داﺷﺖ و از ﻧﻈﺮ ﺳﻨﻦ ﻳﻬﻮد ﻧﺎﭘﺎك ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺳﮕﺎن‬ ‫ﺑﺎ ﻟﻴﺴﻴﺪن زﺧﻤﻬﺎ ﺧﻮد را ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻤﻮل ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺳﮕﺎن‬ ‫در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺻﺤﺒﺖ از ﺳﮕﺎن وﻟﮕﺮد ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻲ اﺳﺖ‪ .‬در ﺗﻀﺎد ﺑﺎ رﻓﺘﺎر ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﺳﮕﺎن ﻫﺮ روز اﻳﻠﻌﺎزر را ﻣﻲدﻳﺪﻧﺪ و ﭼﻨﺎن ﺑﺎ او دوﺳﺖ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اﺟﺎزه داﺷﺘﻨﺪ‬ ‫زﺧﻤﻬﺎي او را ﻟﻴﺲ ﺑﺰﻧﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻲ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ از ﺳﮕﺎن‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮد را ﺑﻄﺮﻳﻘﻲ اﺑﺮاز ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻨﻔﻮرﺗﺮ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ دوم‪ :‬ﻓﻘﻴﺮ و ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‪ -‬آﻳﻨﺪه‬ ‫ﺣﺎل ورق ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ! اﻳﻠﻌﺎزر از ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺗﺴﻠﻲ رﻓﺘﻪ و ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ در‬ ‫ﻋﺬاب اﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﻲ اﻳﻠﻌﺎزر ﻣ‪‬ﺮد‪ ،‬ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن او را ﺑﻪ آﻏﻮش اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬در زﺑﺎن ﻋﺒﺮي اﻳﻦ‬ ‫ﻋﺒﺎرت ﻧﺎدر اﺳﺖ‪ ،‬زﻳﺮا ﺗﻨﻬﺎ دو ﻧﻔﺮ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻮﺳﻲ و اﻳﻠﻴﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﺮده ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻗﺮارداﺷﺘﻦ در آﻏﻮش ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻧﺸﺎﻧﺔ اﻣﻨﻴﺖ و آراﻣﺶ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﭽﻪاي ﻛﻪ ﺧﻮد را در‬ ‫آﻏﻮش واﻟﺪﻳﻦ ﺟﺎي ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ در اﺑﺘﺪاي اﻧﺠﻴﻞ ﻳﻮﺣﻨﺎ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺧﺪا را ﻫﺮﮔﺰ ﻛﺴﻲ‬ ‫ﻧﺪﻳﺪه اﺳﺖ؛ ﭘﺴﺮ ﻳﮕﺎﻧﻪاي ﻛﻪ در آﻏﻮش ﭘﺪر اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻤﺎن او را ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮد« )ﻳﻮﺣﻨﺎ‪.(18:1‬‬ ‫اﻳﻠﻌﺎزر ﺑﺮاي ﺷﺮﻛﺖ در ﺿﻴﺎﻓﺖ آﺳﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬رﺗﺒﺔ ﻓﻘﻴﺮاﻧﻪ ﺧﻮد را در زﻣﻴﻦ ﺟﺎ ﻧﻬﺎد‪ .‬او وارد‬ ‫ﺿﻴﺎﻓﺖ اﺑﺪي ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ ﮔﺮدﻳﺪ و در ﻛﻨﺎر ﻣﻴﺰ ﺑﺎ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺨﻨﻲ در ﺑﺎرة اﻳﻨﻜﻪ‬ ‫اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻛﺠﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪه‪ ،‬وﻟﻲ ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﻛﻪ "آﻏﻮش اﺑﺮاﻫﻴﻢ" ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪة ﺣﻀﻮر در‬ ‫ﺑﻬﺸﺖ و ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ اﺳﺖ )ﻣﺘﻲ ‪.(11:8‬‬ ‫ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﻲ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻛﻪ از ﺿﻴﺎﻓﺖﻫﺎي ﺧﻮد در زﻣﻴﻦ ﻟﺬت ﻣﻴﺒﺮد‪ ،‬درﮔﺬﺷﺖ و ﺑﻪ‬ ‫دﻳﺎر ﻣﺮدﮔﺎن رﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ آن ﺧﻮﺷﻴﻬﺎ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬زﻳﺮا ﺑﻪ ﻣﻜﺎن دﻳﮕﺮي‬ ‫ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺖ و ﺑﺠﺎي ورود ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ارواح رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎز ﻣﺸﻜﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮان ﻣﺸﺨﺼﺎت‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ ارواح را از اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺑﺎزﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﻛﻠﻤﻪاي ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﺪ "ﻋﺎﻟﻢ ارواح" اﺳﺖ‬ ‫و ﻧﻪ ﺟﻬﻨﻢ‪ .‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻳﻬﻮد‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ ارواح ﻣﺤﻠﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ارواح ﻣﺮدﮔﺎن در آﻧﺠﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬ ‫روز داوري ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﺟﺎي ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬وﻟﻲ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺟﺰﺋﻲ از آن اﺳﺖ‪ .‬در زﻣﺎن‬ ‫آﺧﺮ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ ارواح ﻧﻴﺰ ﺑﻪ درﻳﺎﭼﻪ آﺗﺶ اﻓﻜﻨﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ )ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ ‪.(15-13:20‬‬

‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ در ﻋﺎﻟﻢ ارواح ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد را ﮔﺸﻮد و اﺑﺮاﻫﻴﻢ را در آن ﻃﺮف دﻳﺪ‪ .‬اﻣﺎ آﻧﭽﻪ‬ ‫ﺑﺮاي او ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮه ﺑﻮد ﺣﻀﻮر اﻳﻠﻌﺎزر در ﻛﻨﺎر او ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن در اﻳﻨﺠﺎ‬ ‫ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ ﻛﻪ "ﻧﻪ اﻳﻦ اﺷﺘﺒﺎه اﺳﺖ"‪ .‬در آن زﻣﺎن اﻳﻦ ﻃﺮز ﺗﻔﻜﺮ ﺑﻄﻮر‬ ‫ﮔﺴﺘﺮدهاي رواج داﺷﺖ ﻛﻪ دوﻟﺘﻤﻨﺪان ﻧﺠﺎت ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬زﻳﺮا ﻓﻘﻂ آﻧﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ اﺣﻜﺎم‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻃﺮز ﻓﻜﺮ را ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮار داد و داﺳﺘﺎن را واروﻧﻪ‬ ‫ﻧﻤﻮد‪ .‬ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن رﻓﺖ و ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ارواح‪ .‬ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ در ﺗﻀﺎد ﺑﺎ اﻳﻠﻌﺎزر در ﻋﺬاب‬ ‫ﺟﺎوداﻧﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻬﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﻫﻤﻴﺸﻪ‬ ‫ﻧﺠﺎت ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ و ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ راﻫﻲ ﺟﻬﻨﻢ ﻧﻴﺰ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺳﻮم‪ :‬ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﻴﻦ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و اﺑﺮاﻫﻴﻢ‬ ‫در اﺑﺘﺪاي ﺻﺤﺒﺖ‪ ،‬ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻪ اﺑﺮاﻫﻴﻢ اﻣﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪..." :‬اﻳﻠﻌﺎزر را ﺑﻔﺮﺳﺖ‪ "...‬ﮔﻮﻳﻲ اﻳﻦ‬ ‫ﻣﺮد ﻛﻪ در زﻣﻴﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﻲداد‪ ،‬ﺣﺎل ﻗﺼﺪ دارد ﺑﻪ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﺎن دﻫﺪ و اﻧﺘﻈﺎر‬ ‫دارد ﻛﻪ اﻃﺎﻋﺖ ﺷﻮد! اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ او ﺑﻪ ﻓﻜﺮ اﻳﻠﻌﺎزر ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﻮد ﺗﺎ‬ ‫دﻫﺎن او را ﺗﺮ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﺮاي او اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺗﺸﻨﮕﻲ ﻧﺎﺷﻲ از آﺗﺶ ﻧﺠﺎت‬ ‫ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬او اﻳﻠﻌﺎزر را ﺑﻪ ﻧﺎم ﺻﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ او را ﻗﺒﻼً ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﻓﺮﻳﺎد و ﻧﺎﻟﻪ‪،‬‬ ‫ﻧﺸﺎن اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﺎﺟﺰاﻧﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﺑﻪ او ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ دﻳﮕﺮ ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ‬ ‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬او ﻗﺒﻞ از ﻣﺮگ‪ ،‬ﻧﻮﻛﺮان زﻳﺎدي داﺷﺖ وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﮔﺪاﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺗﺸﻨﮕﻲ ﺑﺮاي‬ ‫آب ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬در ﺗﻀــﺎد ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﺿـﻮع‪ ،‬اﻳﻨﻚ ﮔـﺪاي ﻗﺒﻠـﻲ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن را در‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد دارد‪.‬‬ ‫اﻓﺮاد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﺘﻮان آن را ﭘﻮل ﺧﺮﻳﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻣﺮدم را! ﻣﺮد‬ ‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪِ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ ﻃﺮز ﻓﻜﺮ را داﺷﺖ و ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﻫﻢ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻋﺎﻟﻢ ارواح ﻗﺮار‬ ‫داﺷﺖ‪ .‬ﻧﺎداﻧﻲ او در ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ ﺑﻪ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﭘﺪر روﺣﺎﻧﻲ اﺳﺮاﺋﻴﻞ اﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻧﺰد ﺧﺪا اﻣﺘﻴﺎزي ﺑﺪﺳﺖ آورد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع در ﭘﺎﺳﺦ اﺑﺮاﻫﻴﻢ روﺷﻦ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬او ﻣﺮد را "اي ﻓﺮزﻧﺪ" ﺧﻄﺎب ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﺤﺒﺖآﻣﻴﺰي اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺷﺮﻳﻒ‬ ‫ﺑﻮدن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮﺧﻮرد ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ اﻓﺮادي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻋﺎدل ﻣﻲﺷﻤﺎرﻧﺪ‪ .‬اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻳﺎدآوري‬

‫ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ او در زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد ﭼﻴﺰﻫﺎي ﻧﻴﻜﻮ را داﺷﺘﻪ اﺳﺖ و ﺣﺎﻻ اﻳﻦ دوران ﺳﭙﺮي ﺷﺪه و‬ ‫ﺑﻪ ﻋﺬاب ﻣﺤﻜﻮم اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻠﻌﺎزر زﻧﺪﮔﻲ ﺳﺨﺘﻲ در زﻣﻴﻦ داﺷﺘﻪ‪ ،‬وﻟﻲ ﺣﺎﻻ در آﺳﻤﺎن ﺗﺴﻠﻲ و‬ ‫راﺣﺘﻲ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬ ‫اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﺑﻪ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﻤﻚ ﺑﻴﻔﺎﻳﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ ﺟﺪاﻳﻲ اﺑﺪي ﺑﻴﻦ‬ ‫آﻧﻬﺎ وﺟﻮد دارد‪ .‬اﻳﻦ داوري ﻗﻄﻌﻲ و ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺑﻪ آن ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ اﻣﺮوز آﻧﺎن ارزش ﺟﺎوداﻧﻲ دارد‪.‬‬ ‫ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ و در اﻳﻦ ﻋﺬاب ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﺑﺮادران ﺧﻮﻳﺶ اﺳﺖ ﺗﺎ‬ ‫آﻧﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﻧﻴﺎﻳﻨﺪ‪ .‬او ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﻓﺮﻣﺎن ﻧﻤﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ اﻟﺘﻤﺎس ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻠﻌﺎزر ﺑﻪ‬ ‫ﺳﻮي ﺧﺎﻧﻮادهاش ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﻮد‪ .‬او ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻗﺖ ﺧﻮد اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﺪ و ﭘﻴﺎم اﺑﺮاﻫﻴﻢ را‬ ‫درك ﻧﻜﺮده اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﺑﻪ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻧﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻲ و اﻧﺒﻴﺎ ﮔﻮش دﻫﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻛﻨﻴﺴﻪ ﺑﺮوﻧﺪ و ﻛﻼم ﺧﺪا را ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ و ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬ ‫اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ واﻋﻆ و ﻣﺮد ﺧﺪا ﻫﺴﺖ و اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺮد ﺑﺎز ﺑﺤﺚ را اداﻣﻪ‬ ‫ﻣﻲدﻫﺪ و دﺳﺖ ﺑﺮدار ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬او ﻣﻲداﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻮادهاش ﻫﻴﭻ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ و اﻧﺒﻴﺎ‬ ‫ﻧﺪارﻧﺪ ‪-‬ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰ ﻋﺠﻴﺐ و ﺧﺎرقاﻟﻌﺎده وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ آن را ﺟﺪي ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ و ﺑﻪ آن‬ ‫ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ‪ .‬اﻓﺮادي وﺟﻮد دارﻧﺪ ﻛﻪ اﺑﺘﺪا دﺳﺘﻮر ﻣﻲدﻫﻨﺪ و وﻗﺘﻲ دﻳﺪﻧﺪ ﻛﺎرﮔﺮ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬اﻟﺘﻤﺎس ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ آن ﻧﻴﺰ ﻛﺎرﺳﺎز ﻧﺸﺪ دﻟﻴﻞ و ﺑﺮﻫﺎن ﻣﻲآورﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎز راه آﻧﻬﺎ‬ ‫اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪ .‬ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺟﻮاب "ﻧﻪ" را ﻫﻨﻮز درﻳﺎﻓﺖ ﻧﻜﺮده و ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻳﻚ ﻣﻌﺠﺰه و ﻳﺎ ﻳﻚ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﻓﻮق ﻃﺒﻴﻌﻲ دارد‪.‬‬ ‫اﺑﺮاﻫﻴﻢ اﻳﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ را رد ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬زﻳﺮا اﮔﺮ آﻧﺎن ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ و اﻧﺒﻴﺎ اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎورﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ‬ ‫دﻳﺪن ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ از ﻣﺮدﮔﺎن زﻧﺪه ﺷﺪه ﻧﻴﺰ اﻳﻤﺎن ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ آورد‪ .‬اﻣﻜﺎن دارد ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ‬ ‫روزﻫﺎي آﺧﺮ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ اﺷﺎره دارد ﻛﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎوردﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﺠﺰات ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ‬ ‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻗﻠﺒﻬﺎي ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺑﻪ را ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻠﺰم ﺳﺎزد‪ .‬ﻳﻬﻮدﻳﺎن زﻧﺪه ﺷﺪن اﻳﻠﻌﺎزر دﻳﮕﺮ‬

‫)ﻳﻮﺣﻨﺎ‪ (11‬را دﻳﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻜﺮدﻧﺪ و اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎوردﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻗﻴﺎم ﻣﺴﻴﺢ از ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫ﻧﺘﻮاﺳﺖ آﻧﺎن را وادار ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮعﻫﺎي اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬ ‫از اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﭼﻪ ﻧﻜﺎﺗﻲ را ﻣﻲﺗﻮان آﻣﻮﺧﺖ؟‬ ‫* ‪ (1‬ﻓﻘﻂ اﻳﻤﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬اﻳﻠﻌﺎزر ﺑﻪ آﺳﻤﺎن رﻓﺖ ﻧﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ‬ ‫اﻳﻨﻜﻪ از ﻟﺤﺎظ ﻣﺎﻟﻲ ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ اﻳﻤﺎﻧﺶ ﺑﻌﻨﻮان ﻓﺮزﻧﺪ اﺑﺮاﻫﻴﻢ‪ .‬ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻮدن ﺧﻮد ﺑﻪ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ اﻣﺘﻴﺎز ﻧﺠﺎت ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫* ‪ (2‬اﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪه ﻛﺎﻣﻼً اﺷﺘﺒﺎه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﺛﺮوﺗﺶ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﻣﺮد‬ ‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻨﺪاري داﺷﺖ‪ .‬او در ﺗﺠﻤﻼت و ﺿﻴﺎﻓﺘﻬﺎ ﻏﺮق ﺑﻮد و ﻫﻴﭻ ﺑﻪ ﻓﻘﻴﺮان‬ ‫ﻧﻤﻲاﻧﺪﻳﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺛﺮوت ﻓﻲﻧﻔﺴﻪ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺳﻮءاﺳﺘﻔﺎده از ﺛﺮوت را ﻣﺤﻜﻮم ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺛﺮوت ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي اﺑﺮاز ﻣﺤﺒﺖ و رﺣﻤﺖ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬ ‫* ‪ (3‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻌﻀﻲ از ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺟﺰو آن ﭘﻨﺞ ﺑﺮادر ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ‬ ‫ﺧﻮد را ﻳﻜﻲ از آﻧﺎن ﺑﺪاﻧﻴﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﭘﻴﻐﺎم ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲدﻫﻴﺪ؟ اﮔﺮ ﻛﺴﻲ از ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰد‪ ،‬اﻳﻤﺎن ﻣﻲآورﻳﺪ ؟ آﻳﺎ ﺳﺒﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲدﻫﻴﺪ؟ آﻳﺎ ﻃﺮز ﻓﻜﺮ ﺧﻮد را‬ ‫در ﺑﺎرة ﺛﺮوت و داراﻳﻲ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲدﻫﻴﺪ؟‬ ‫* ‪ (4‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ در ﺑﺎرة اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﻮل ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪة ﻋﻤﻮﻣﻲ را ﻛﻪ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﻧﺠﺎت ﻣﻲﻳﺎﺑﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻃﺮز ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺮاي ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن‬ ‫ﺗﻜﺎن دﻫﻨﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﺟﺎي دﻳﮕﺮي او ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﺬر ﺷﺘﺮ از ﺳﻮراخ ﺳﻮزن آﺳﺎﻧﺘﺮ از ورود‬ ‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻠﻜﻮت ﺧﺪاﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻫﺸﺪاري اﺳﺖ ﻛﻪ "زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮب" در اﻳﻦ زﻣﻴﻦ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﻋﺬاب اﺑﺪي ﻣﻨﺘﻬﻲ ﮔﺮدد‪ .‬ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻧﻤﻲداﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﭘﻮﻟﻲ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ او داده ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ داﺷﺘﻦ ﭘﻮل اﺷﺘﺒﺎه اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻤﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮد را در ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮدن داراﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﺎ داده اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺸﺎن دﻫﻴﻢ‪.‬‬

‫* ‪ (5‬ﻣﻌﺠﺰات ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻗﺎدر ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻜﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻗﻴﺎم ﺧﻮد را‬ ‫از ﭘﻴﺶ اﻋﻼم ﻛﺮد و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻲ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﺎ دﻳﺪن ﻣﻌﺠﺰات ﻧﻴﺰ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن‬ ‫ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ آورد‪ .‬ﻣﺮدم ﻣﺠﺬوب ﻣﻌﺠﺰات‪ ،‬ﺷﻔﺎﻫﺎ و ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ وﻟﻲ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ‬ ‫ﻛﺮد‪.‬‬ ‫* ‪ (6‬ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎﻳﻲ از آﺳﻤﺎن و ﻋﺎﻟﻢ ارواح را ﻣﻲﺗﻮان در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﻮد‪ .‬دﻳﺪن‬ ‫اﻳﻠﻌﺎزر در آﻏﻮش اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺼﻮﻳﺮ زﻳﺒﺎﻳﻲ از آﺳﻤﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬وﻟﻲ در ﻣﻮرد ﺟﺰﺋﻴﺎت‬ ‫ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﺮﺟﻤﻪ‪ :‬ﺣﺴﺎم ﻣﺮﺗﻀﻮي‬

‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ /‬ﻗﺎﺿﻲ و ﺑﻴﻮهزن‬ ‫)ﻟﻮﻗﺎ ‪(8-1:18‬‬ ‫در ﺷﻤﺎرهﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎره ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ داﺳﺘﺎن ﻗﺎﺿﻲ و‬ ‫ﺑﻴﻮهزن در ﻟﻮﻗﺎ ﺑﺎب ‪ 18‬ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻳﻜﻲ از ﻣﺜﻞﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲﻣﺴﻴﺢ در ﻣﻮرد دﻋﺎ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﮔﻔﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬ ‫ﺑﺎ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻗﺒﻠﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﻳﺴﻴﻲ و ﺑﺎﺟﮕﻴﺮ از اﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﺗﻔﺎوت دارد ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا‬ ‫ﻫﺪف ﻣﺜﻞ را ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻟﻮﻗﺎ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺷﺎﮔﺮدان را ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ از‬ ‫دﻋﺎ ﻛﺮدن ﻏﻔﻠﺖ ﻧﻮرزﻧﺪ‪ .‬در ﻫﻴﭽﻜﺪام از ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻗﺒﻠﻲ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻌﻨﻲ و ﻣﻔﻬﻮم ﻣﺜﻞ را در‬ ‫ﺷﺮوع آن ﺑﻴﺎن ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺧﻮد را در ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﻌﻨﻲ آن را در ﭘﺎﻳﺎن ﻣﺜﻞ درك ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺜﻞ ﻗﺎﺿﻲ و ﺑﻴﻮهزن داﺳﺘﺎن ﺳﺎدهاي در ﺑﺎرة ﭘﺎﻳﺪاري در دﻋﺎﺳﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ‬ ‫اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻊ ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را ﺑﺮاي ﺗﺬﻛﺮ در ﻣﻮرد ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤﺘﺮي ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار‬ ‫ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﺑﻌﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻮﺿﻮع ﻋﺪاﻟﺖ ﺧﺪا و اﻧﺼﺎف او ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻨﻈﻮر ﻧﻈﺮ ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ادﻋﺎ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﺪا ﻋﺎدل اﺳﺖ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ در ﺟﻬﺎن ﺷﺎﻫﺪ‬ ‫ﺑﻴﻌﺪاﻟﺘﻲﻫﺎي زﻳﺎدي ﻫﺴﺘﻴﻢ؟ اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲآﻳﺪ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻧﺎﻟﻪﻫﺎي ﻣﺎ ﻋﻠﻴﻪ رﻧﺠﻬﺎ و‬ ‫ﺑﻴﻌﺪاﻟﺘﻲﻫﺎ ﮔﻮش ﻧﻤﻲدﻫﺪ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﺣﺪاﻗﻞ در ﺑﺨﺸﻲ از ﻣﺜﻞ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺷﺎره‬ ‫دارد‪.‬‬ ‫روﺷﻦﺗﺮﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻛﺘﺎﺑﻤﻘﺪس در ﻣﻮرد ﻣﻘﺎم ﻗﺎﺿﻲ و داور در دوم ﺗﻮارﻳﺦ ‪7-4:19‬‬ ‫وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﻳﻬﻮﺷﺎﻓﺎط ﭘﺎدﺷﺎه ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺗﻲ در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﻣﻲدﻫﺪ‪» :‬و داوران در‬ ‫وﻻﻳﺎت ﻳﻌﻨﻲ در ﺗﻤﺎم ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺣﺼﺎردار ﻳﻬﻮدا ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻗﺮار داد‪ .‬و ﺑﻪ داوران ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺎ‬ ‫ﺣﺬر ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻃﻮر رﻓﺘﺎر ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﺪ زﻳﺮا ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻧﺴﺎن داوري ﻧﻤﻲﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮاي‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬و او در ﺣﻜﻢ ﻧﻤﻮدن ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬و ﺣﺎل ﺧﻮف ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ و اﻳﻦ را‬

‫ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آورﻳﺪ زﻳﺮا ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﻬﻮه ﺧﺪاي ﻣﺎ ﺑﻲاﻧﺼﺎﻓﻲ و ﻃﺮﻓﺪاري و رﺷﻮهﺧﻮاري‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ«‪.‬‬ ‫داوران اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ در دروازة ﺷﻬﺮ ﻋﺪاﻟﺖ را در ﺣﻖ ﻣﺮدم ﻋﺎدي اﺟﺮا ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬ ‫آﻧﺎن آﻣﻮزش داده ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ ﻗﻀﺎوت ﻛﻨﻨﺪ و ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ و ﺑﺪون درﺧﻮاﺳﺖ و ﻗﺒﻮل‬ ‫رﺷﻮه داوري ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن ﺑﺎﻳﺪ در ﺗﺮس ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﻀﺎوت ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﻣﺸﺨﺺ و ﻣﺤﻜﻤﻲ وﺟﻮد دارد‪ ،‬وﻟﻲ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻌﻠﺖ ﻓﺴﺎد و ﺗﺒﺎﻫﻲ‪ ،‬در ﻗﻀﺎوﺗﻬﺎ ﻋﺪاﻟﺖ اﺟﺮا‬ ‫ﻧﻤﻲﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻓﺴﺎد در اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﺤﺪي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺎﻳﺔ ﺧﻨﺪه و ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻣﺮدم ﻋﺎدي ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ‬ ‫ﻣﻮﺿﻮع آﻧﻘﺪر ﮔﺴﺘﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﺪا اﻧﺒﻴﺎﻳﻲ را ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﻋﻠﻴﻪ اﻳﻦ ﺑﻴﻌﺪاﻟﺘﻲ داوران‬ ‫ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﺎﻣﻮس ﻳﻜﻲ از آن اﻧﺒﻴﺎ ﺑﻮد‪» :‬ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺳﻪ و ﭼﻬﺎر ﺗﻘﺼﻴﺮ اﺳﺮاﺋﻴﻞ‪ ،‬ﻋﻘﻮﺑﺘﺶ را ﻧﺨﻮاﻫﻢ‬ ‫ﺑﺮﮔﺮداﻧﻴﺪ زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﺮد ﻋﺎدل را ﺑﻪ ﻧﻘﺮه و ﻣﺴﻜﻴﻦ را ﺑﻪ زوج ﻧﻌﻠﻴﻦ ﻓﺮوﺧﺘﻨﺪ‪ .‬و ﺑﻪ ﻏﺒﺎر زﻣﻴﻦ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺴﻜﻴﻨﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺮص دارﻧﺪ و راه ﺣﻠﻴﻤﺎن را ﻣﻨﺤﺮف ﻣﻲﺳﺎزﻧﺪ« )ﻋﺎﻣﻮس ‪-6:2‬‬ ‫‪ .(7‬در اداﻣﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺒﻲ اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﺪ‪» :‬اﻳﺸﺎن از آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﻣﺤﻜﻤﻪ ﺣﻜﻢ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻔﺮت دارﻧﺪ و راﺳﺘﮕﻮﻳﺎن را ﻣﻜﺮوه ﻣﻲدارﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮ اﻳﻦ ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻣﺴﻜﻴﻨﺎن را ﭘﺎﻳﻤﺎل‬ ‫ﻛﺮدﻳﺪ و ﻫﺪاﻳﺎي ﮔﻨﺪم از اﻳﺸﺎن ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ ‪...‬زﻳﺮا ﻋﺎدﻻن را ﺑﻪ ﺗﻨﮓ ﻣﻲآورﻳﺪ و رﺷﻮه‬ ‫ﻣﻲﮔﻴﺮﻳﺪ و ﻓﻘﻴﺮان را در ﻣﺤﻜﻤﻪ از ﺣﻖ اﻳﺸﺎن ﻣﻨﺤﺮف ﻣﻲﺳﺎزﻳﺪ«‪.(12-10:5) .‬‬ ‫اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮ روﺷﻨﻲ از ﻓﺴﺎد ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻗﻀﺎﻳﻲ آن روز ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﺴﺎد آن در ﻋﻬﺪ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺰ‬ ‫اداﻣﻪ داﺷﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻋﻴﺴﻲ از دﺳﺘﮕﺎه ﻗﻀﺎﻳﻲ ﻣﻌﺎﺻﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﻘﻴﺮان ﺑﻲدﻓﺎع ﺑﻮدﻧﺪ و‬ ‫ﻛﻤﺘﺮ از دﻳﮕﺮان اﻧﺘﻈﺎر اﻧﺼﺎف و ﻋﺪاﻟﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﺳﻪ ﺻﺤﻨﻪ را ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ داراي ﻳﻚ ﻗﺴﻤﺖ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ اول‪ :‬ﻗﺎﺿﻲ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ‬ ‫در ﻳﻚ ﺷﻬﺮ داوري زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺗﺮﺳﻲ از ﺧﺪا و ﻣﺮدم ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻗﺎﺿﻲ‬ ‫ﺳﻤﺒﻞ اﻗﺘﺪار و ﻗﺪرت ﻧﺎﻣﺤﺪود اﺳﺖ‪ .‬ﻗﻀﺎوﺗﻬﺎي او ﺣﺮف آﺧﺮ را ﻣﻲزﻧﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺗﺼﻮﻳﺮ‬ ‫ﺷﺨﺼﻲ را ﺗﺮﺳﻴﻢ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪا و ﺷﻨﺎﺧﺖ اﺣﻜﺎم او ﺗﻮﺟﻬﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﻗﺒﻼً‬ ‫دﻳﺪﻳﻢ اﻳﻦ ﻛﺎﻣﻼً ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻳﻬﻮﺷﺎﻓﺎط ﺑﻪ داوران ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ از ﺧﺪا ﺑﺘﺮﺳﻨﺪ و ﻋﺪاﻟﺖ را در‬ ‫آن ﺗﺮس اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ ﻣﻐﺎﻳﺮت داﺷﺖ‪ ،‬زﻳﺮا ﻳﻬﻮﺷﺎﻓﺎط ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﺪا روزي آﻧﻬﺎ را ﻧﻴﺰ‬ ‫داوري ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻗﺎﺿﻲ ﺳﻨﮕﺪل و ﻣﺘﻜﺒﺮ اﺳﺖ‪ .‬او ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺮﺳﻲ از ﺧﺪا ﻧﺪارد ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﻧﻴﺰ‬ ‫اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻛﻠﻤﻪ "اﺣﺘﺮام" در ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺷﺮم و ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻜﺎر ﻣﻲرود‪ .‬ﺑﻪ‬ ‫ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ او در ﺟﻠﻮ ﻣﺮدم ﻫﻴﭻ ﺷﺮم و ﺣﻴﺎﻳﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع‬ ‫ﺷﺮم و ﺧﺠﺎﻟﺖ ارزش زﻳﺎدي ﻣﻲﮔﺬارد ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﻜﻪ در ﻣﺜﻞ "رﻓﻴﻖ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ" آن را دﻳﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﭼﻬﺮه و ﻇﺎﻫﺮ ﻗﻀﺎﻳﺎ از اﻫﻤﻴﺖ ﺑﻴﺸﻤﺎري ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ‪ .‬از دﺳﺖ دادن ﻇﺎﻫﺮ ﻳﻌﻨﻲ از دﺳﺖ‬ ‫دادن اﺣﺘﺮام و ﻣﻨﺰﻟﺖ‪.‬‬ ‫واﻟﺪﻳﻦ ﺷﺮﻗﻲ ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪان ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ "اﻳﻨﻜﺎر را ﻧﻜﻦ ﭼﻮن اﺷﺘﺒﺎه اﺳﺖ"‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ‪" :‬اﻳﻨﻜﺎر را ﻧﻜﻦ ﭼﻮن ﺷﺮمآور اﺳﺖ"‪ .‬ﺷﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ اﻧﺘﻘﺎد ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ اﺷﺨﺎص اﻳﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ‪" :‬او ﻫﻴﭻ اﺣﺴﺎس ﺷﺮم و ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ"‪.‬‬ ‫ﻗﺎﺻﻲ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از ﺧﺪا ﻧﻤﻲﺗﺮﺳﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﭘﻴﺮزن ﻓﻘﻴﺮ را اذﻳﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﺗﻮﺟﻬﻲ در اﻳﻨﺠﺎ‬ ‫وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﻣﻲﺗﻮان ﺣﺪس زد ﺗﻨﻬﺎ راﻫﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان در ﺣﻀﻮر ﻗﺎﺿﻲ ﺣﻖ ﺧﻮد را‬ ‫درﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻮد ﭘﺮداﺧﺖ ﭘﻮﻟﻲ ﺑﻌﻨﻮان رﺷﻮه اﺳﺖ‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨــﮓ ﺷﺮﻗﻲ ﺗﺄﺧﻴـﺮ در ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫اﻛﺜـﺮاً ﻧﺸﺎﻧﺔ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺎﺿﻲ اﻧﺘﻈﺎر رﺷﻮه دارد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﻳﻨﻚ در اﻏﻠﺐ‬ ‫ﻛﺸﻮرﻫﺎ ﺻﺪق ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ دوم‪ :‬ﻳﻚ ﺑﻴﻮهزن ﻧﺎﺗﻮان‬ ‫ﺑﻴﻮه زﻧﻲ از اﻫﺎﻟﻲ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﻧﺰد ﻗﺎﺿﻲ ﻣﻲآﻳﺪ و ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬داد ﻣﺮا از دﺷﻤﻨﻢ ﺑﮕﻴﺮ«‪.‬‬ ‫ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در داﺳﺘﺎن ﻳﻚ ﺑﻴﻮهزن را ﻧﺎم ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬زﻳﺮا ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻤﺒﻞ و‬ ‫ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ و ﻧﺎﺗﻮاﻧﻲ در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺨﺼﻴﺖ او درﺳﺖ در ﺗﻘﺎﺑﻞ و ﺗﻀﺎد ﺑﺎ ﻗﺎﺿﻲ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬او ﻛﺴﻲ را ﻧﺪارد ﻛﻪ از ﺣﻖ و ﺣﻘﻮق او دﻓﺎع ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﻜﺘﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ اﺷﻌﻴﺎي ﻧﺒﻲ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻋﺪاﻟﺖ و ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﻃﺮز ﺑﺮﺧﻮرد‬ ‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﻗﺸﺮ از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺬﻛﺮ ﻣﻲدﻫﺪ‪» :‬از ﺷﺮارت دﺳﺖ ﺑﺮدارﻳﺪ‪ ،‬ﻧﻴﻜﻮﻛﺎري را ﺑﻴﺎﻣﻮزﻳﺪ و‬ ‫اﻧﺼﺎف را ﺑﻄﻠﺒﻴﺪ‪ .‬ﻣﻈﻠﻮﻣﺎن را رﻫﺎﻳﻲ دﻫﻴﺪ‪ ،‬ﻳﺘﻴﻤﺎن را دارﺳﻲ ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﻴﻮهزﻧﺎن را ﺣﻤﺎﻳﺖ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ« )اﺷﻌﻴﺎ ‪ .(16:1‬ارﻣﻴﺎي ﻧﺒﻲ ﻧﻴﺰ در اﻳﻦ ﺑﺎره ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫اﻧﺼﺎف و ﻋﺪاﻟﺖ را اﺟﺮا دارﻳﺪ و ﻣﻐﺼﻮﺑﺎن را از دﺳﺖ ﻇﺎﻟﻤﺎن ﺑﺮﻫﺎﻧﻴﺪ و ﺑﺮ ﻏﺮﺑﺎ و ﻳﺘﻴﻤﺎن و‬ ‫ﺑﻴﻮهزﻧﺎن ﺳﺘﻢ و ﺟﻮر ﻣﻨﻤﺎﻳﻴﺪ و ﺧﻮن ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﺎن را در اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﻧﺮﻳﺰﻳﺪ« )ارﻣﻴﺎ ‪.(3:22‬‬ ‫ﺑﺮ اﺳﺎس ﻛﺘﺎﺑﻤﻘﺪس و ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻳﻬﻮد اﺟﺮاي ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﺎﻳﺪ در وﻫﻠﻪ اول در ﺣﻖ ﻳﺘﻴﻤﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻤﻞ آﻳﺪ‪ .‬در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪي اﻫﻤﻴﺖ ﺑﻴﻮهزﻧﺎن ﻗﺮار دارﻧﺪ‪ .‬ﺧﺪا ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺧﻮﺑﻲ را در ﻋﻬﺪﻋﺘﻴﻖ‬ ‫ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل اﻳﻦ ﻗﺸﺮ از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﻴﻮهزﻧﺎن اﻳﻦ ﺣﻖ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ و ﻣﺸﺮوع‬ ‫را ﻣﻲداد ﻛﻪ دﻋﻮاي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﻗﺎﺿﻲ اﻗﺎﻣﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺸﻜﻞ در اﻳﻨﺠﺎ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ‬ ‫ﻗﺎﺿﻲ ﻧﻪ از ﺧﺪا ﺗﺮﺳﻲ داﺷﺖ و ﻧﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ ﻣﺮدم ﺗﻮﺟﻬﻲ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺪﻳﻦ ﻟﺤﺎظ ﺻﺪاي ﺑﻴﻮهزن‬ ‫و ﺷﻜﺎﻳﺖ او را ﻧﺎدﻳﺪه ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اﻳﻦ زن ﺗﻮان اﻳﻦ را ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﻗﺎﺿﻲ را ﻣﺠﺒﻮر ﻛﻨﺪ و ﻫﻢ‬ ‫ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻓﻘﺮ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﻣﺒﻠﻐﻲ ﺑﭙﺮدازد‪ .‬او ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﻴﭻ ﺗﺄﺛﻴﺮي ﺑﺮ روي ﻗﺎﺿﻲ ﺑﮕﺬارد و‬ ‫ﻛﺴﻲ ﻫﻢ در ﻛﻨﺎرش ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي او وﺳﺎﻃﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﻋﺪاﻟﺖ و اﻧﺼﺎف در آن زﻣﺎن ﺑﺮ اﻳﻦ‬ ‫ﭘﺎﻳﻪ ﻗﺮار داﺷﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ "ﭼﻪ ﻛﺴﻲ را ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻲ"‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﺑﻴﻮهزن ﻓﻘﻴﺮ و ﺑﻴﻨﻮا ﭼﻪ ﻣﺸﻜﻠﻲ داﺷﺖ؟ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد ﻣﺸﻜﻞ او در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ‬ ‫ﻣﺎﻟﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻳﻬﻮد ﻳﻚ ﺷﺨﺺ واﺟﺪ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ در اﻣﻮر ﻣﺎﻟﻲ رأي‬ ‫ﺻﺎدر ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬در ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﭘﻴﭽﻴﺪهﺗﺮ ﺣﺪاﻗﻞ دو ﻳﺎ ﺳﻪ ﻗﺎﺿﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲدادﻧﺪ‪ .‬ﺑﻴﻮهزن‬ ‫ﺑﺪﻧﺒﺎل اﻧﺘﻘﺎم ﻧﺒﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻖ او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد‪» .‬داد ﻣﺮا از دﺷﻤﻨﻢ ﺑﮕﻴﺮ«‪ .‬ﺗﻘﺎﺿﺎي‬

‫او ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ از ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن او ﺑﻮد‪ .‬او ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ اﻧﺘﻘﺎمﺟﻮﻳﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎل اﻧﺼﺎف‬ ‫و اﺟﺮاي ﻋﺪاﻟﺖ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻓﺮﺿﻴﺎت ﭼﻨﺪي ﻣﻲﺗﻮان در ﻣﻮرد اﻳﻦ داﺳﺘﺎن اﺑﺮاز ﻧﻤﻮد‪ .‬اول اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻴﻮهزن راﺳﺖ‬ ‫ﻣﻲﮔﻔﺖ‪ .‬دوم اﻳﻨﻜﻪ ﻗﺎﺿﻲ ﻓﺎﺳﺪ ﺑﻮد‪ .‬او ﺣﺘﻲ ﻟﺤﻈﻪاي ﺑﻪ زن ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲداد‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ‬ ‫ﺑﺪﻧﺒﺎل اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ رﺷﻮهاي از او درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺳﻮم اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺑﻴﻮهزن‬ ‫روي ﻗﺎﺿﻲ ﺗﺄﺛﻴﺮ داﺷﺘﻨﺪ و ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻗﺎﺿﻲ را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﻮهزن ﮔﻮش ﻧﺪﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﻳﻚ ﺷﻨﻮﻧﺪه ﺷﺮﻗﻲ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺰودي ﺧﻮاﻫﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ داﺳﺘﺎن ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻏﻴﺮﻋﺎدي‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ زﻧﺎن ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ دادﮔﺎه ﻧﻤﻲروﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﻣﺮدان اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺲ در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺎ زﻧﻲ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼً ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﻄﻮر ﻣﻌﻤﻮل اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻧﻮاده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲ از ﻣﺎدر ﺣﻖﺧﻮاﻫﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﻋﻴﺴﻲ ﻋﻤﺪاً ﺗﺼﻮﻳﺮي را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ‬ ‫او ﻛﺎﻣﻼً ﺑﺪون ﻣﺪاﻓﻊ و ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ و ﺧﻮد ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي دادﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻪ ﻧﺰد ﻗﺎﺿﻲ رود‪.‬‬ ‫اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺮد ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺑﺠﺎي اﻳﻦ زن ﺑﺮوﻳﺪ و از ﻗﺎﺿﻲ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺷﻤﺎ را‬ ‫دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻧﻤﻮده ﺑﻪ زﻧﺪان اﻧﺪازﻧﺪ‪ .‬وﻟﻲ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﺮﻗﻲ ﻳﻚ زن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﻃﺮز‬ ‫رﻓﺘﺎر ﺑﺪﻧﺒﺎل ﻛﺎر ﺧﻮد ﺑﺮود‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ زن در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻲﻗﺪرت اﺳﺖ وﻟﻲ داراي اﺣﺘﺮام و‬ ‫ﺣﺮﻣﺖ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ زن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﻗﺎﺿﻲ ﻓﺮﻳﺎد زﻧﺪ و ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ و ﺑﺎز از ﻧﺰد او ﺑﻴﺮون آﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺳﻮم‪ :‬ﺑﻴﻮه زن ﺳﻤﺞ‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺳﻤﺎﺟﺖ ﺑﻴﻮهزن و ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻫﺮ روزه او ﺑﺮاي ﻋﺪاﻟﺖ در ﻗﻠﺐ‬ ‫ﺳﺨﺖ ﻗﺎﺿﻲ ﻧﻔﻮذ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ در ﺷﺐ ﻧﻴﺰ ﭘﺲ از ﻳﻚ روز ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺻﺪاي او در ﮔﻮش‬ ‫ﻗﺎﺿﻲ اﺳﺖ و ﻣﻐﺰ او را ﻣﻲﺧﻮرد‪ .‬ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ از ﺧﺪا ﻧﻤﻲﺗﺮﺳﻢ و از‬ ‫ﻣﺮدم ﺑﺎﻛﻲ ﻧﺪارم‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ ﭼﻮن اﻳﻦ ﺑﻴﻮهزن ﻣﺮا زﺣﻤﺖ ﻣﻲدﻫﺪ ﺑﻪ داد او ﻣﻲرﺳﻢ‪ .‬ﻣﺒﺎدا‬ ‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ آﻣﺪه ﻣﺮا ﺑﻪ رﻧﺞ آورد«‪.‬‬

‫در ﻏﺮب ﻣﻮﺿﻮع "ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﻛﺮدن" ﺻﻮرت ﻣﺘﻔﺎوﺗﻲ از ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ دارد‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺮاي‬ ‫درﺧﻮاﺳﺖ ﭼﻴﺰي ﻳﻜﺒﺎر و ﺣﺪاﻛﺜﺮ دو ﺑﺎر ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ .‬وﻟﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ اﮔﺮ‬ ‫ﺑﺮاي ﺑﺎر ﺳﻮم ﺳﺆال ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬وﻟﻲ در ﺷﺮق ﻣﺮﺳﻮم اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺮاي ﻣﺴﺄﻟﻪاي ﺗﻘﺎﺿﺎ‬ ‫ﻧﻤﻮد و از ﺧﻮد ﺳﻤﺎﺟﺖ ﻧﺸﺎن داد‪ .‬ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ اﻳﻦ اﺟﺎزه را ﺧﻮاﻫﺪ داد ﻛﻪ آﻧﻘﺪر در‬ ‫ﻣﻮرد ﺧﻮاﺳﺘﻪاي اﺻﺮار و ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه آن را ﺑﺪﺳﺖ آورﻳﺪ‪ .‬ﻗﺎﺿﻲ ﻣﻲداﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫اﻳﻦ ﺑﻴﻮهزن ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪاش ﻧﺮﺳﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﺪ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎي اﻳﻦ ﺑﻴﻮهزن رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺷﺪ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﻴﺎزﻫﺎي‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ زﻳﺮا آﻧﺎن داراي ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ و اﺣﺘﻴﺎج‬ ‫ﻧﺪارﻧﺪ ﺑﻪ ﻗﺎﺿﻲ ﺑﻲاﻧﺼﺎﻓﻲ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﻛﻪ ﺑﻴﻮهزن از ﺧﻮد ﭘﺎﻳﺪاري ﻧﺸﺎن‬ ‫داد ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ در ﺳﺆال ﻧﻤﻮدن از ﺧﻮد ﭘﺎﻳﺪاري ﻧﺸﺎن دﻫﻴﻢ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻳﻚ ﻗﺎﺿﻲ ﻧﺎﻋﺎدل در‬ ‫ﭘﺎﻳﺎن ﺑﻪ ﻧﻴﺎز زن ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ و ﻋﺪاﻟﺖ را در ﺣﻖ ﻳﻚ زن ﺑﻴﻨﻮا ﺑﻪ اﺟﺮا درﻣﻲآورد‬ ‫ﭼﻪ ﻗﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ ﻧﻴﺎزﻫﺎي ﻣﺎ را در دﻋﺎ ﺑﺮآورده ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻴﻮهزن و ﺷﺎﮔﺮدان را ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬در ﺣﻖ‬ ‫ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ زن اﺟﺤﺎف ﺷﺪه ﺑﻮد و روزي ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ در ﺣﻖ ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﻴﺰ اﻧﺠﺎم‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻴﻮهزن ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺤﺎﻛﻢ ﺑﭙﺎﺧﺎﺳﺖ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻫﺮاﺳﺎن و ﺗﺮﺳﺎن ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﻴﺰ ﻧﺰد ﻣﺤﺎﻛﻢ و ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﺑﺮده ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ زﻳﺮا ﻛﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺷﻬﺎدﺗﺸﺎن ﺗﻬﺪﻳﺪ‬ ‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻴﻮهزن‪ ،‬ﺷﺎﮔﺮدان در وﺿﻌﻴﺘﻲ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ و ﺑﻲﭘﻨﺎه‬ ‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻴﻮهزن از ﻧﻈﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ داراي ارزش ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪاي ﻧﺒﻮد و‬ ‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ دﻳﮕﺮان را ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻘﺎم و ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺧﻮد ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﺎﻟﻲ ﺧﻮﺑﻲ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﭘﺮداﺧﺖ ﭘﻮل ﺧﻮد را از وﺿﻌﻴﺘﻲ ﻛﻪ در آن اﺳﺖ ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﻴﺰ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در وﺿﻌﻴﺖ ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺷﺎﮔﺮدان‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ آن درﺳﻲ را ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﺨﻮﺑﻲ ﻓﺮاﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬زن ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ‬ ‫دادﺧﻮاﻫﻲ ﻧﻤﻮد ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ او رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﻴﺰ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﺣﻖ ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﻨﺪ‬ ‫رﺳﻴﺪ اﮔﺮ ﭘﺎﻳﺪاري داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻛﺎرﺑﺮد اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﺗﺄﺧﻴﺮ آﺷﻜﺎر ﺧﺪا در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ دﻋﺎ ارﺗﺒﺎط ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او‬ ‫اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﺪ‪» :‬ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ داور ﺑﻲاﻧﺼﺎف ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ؟ و آﻳﺎ ﺧﺪا ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن‬ ‫ﺧﻮد را ﻛﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪروز ﺑﺪو اﺳﺘﻐﺎﺛﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬دادرﺳﻲ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ ،‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺮاي اﻳﺸﺎن‬ ‫دﻳﺮﻏﻀﺐ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ زودي دادرﺳﻲ اﻳﺸﺎن را ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ ﭼﻮن‬ ‫ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن آﻳﺪ‪ ،‬آﻳﺎ اﻳﻤﺎن را ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ؟«‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان اﻳﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎن را ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ آﻧﺎن ﻋﺪاﻟﺖ را ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻛﻠﻤﻪ‬ ‫ﻛﻠﻴﺪي در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ "ﻋﺪاﻟﺖ" اﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان آن را داوري و ﻳﺎ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻤﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ وﻗﺘﻲ ﺧﺪا ﻋﺪاﻟﺖ را در ﺣﻖ ﻋﺎدﻻن اﺟﺮا ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ داوري را ﻧﻴﺰ ﻣﺠﺮي‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻳﻜﻲ را ﺑﺪون دﻳﮕﺮي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﮔﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫را در ﺟﻮاب دﻋﺎي اﻳﻤﺎﻧﺪاران در ﺗﻌﻠﻞ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺧﺪا اﻳﻨﻚ ﻋﺪاﻟﺖ را اﺟﺮا ﻛﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎ‬ ‫را اﻻن ﻧﻴﺰ داوري ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬آﻳﺎ واﻗﻌﺎً در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺧﻮاﻫﺎن اﺟﺮاي داوري و ﻣﺠﺎزات او‬ ‫ﻫﺴﺘﻴﻢ؟‬ ‫داﺳﺘﺎﻧﻲ در ﺑﺎره ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻧﻘﻞ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ در ﻓﻜﺮ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﺮﺑﺎزان ارﺗﺶ ﺧﻮد را‬ ‫در ﻛﺠﺎ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺳﺎزد‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭘﺲ از ﺗﻔﻜﺮ زﻳﺎد ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﺔ‬ ‫دورﺗﺮي از ﺷﻬﺮ اﺳﻜﺎن دﻫﺪ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﺟﻨﮓ داﺧﻠﻲ ﺗﻮﺳﻂ آﺷﻮﺑﮕﺮان ﺑﺮاه اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﻣﺪت زﻣﺎﻧﻲ‬ ‫وﻗﺖ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ارﺗﺶ ﺑﺮاي ﺑﺮﭘﺎﻳﻲ آراﻣﺶ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ وارد ﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻘﺸﻪ ﺑﻪ آﺷﻮﺑﮕﺮان‬ ‫ﻓﺮﺻﺖ ﺧﻮاﻫﺪ داد ﺗﺎ ﺳﺮ ﻋﻘﻞ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ و از اﻏﺘﺸﺎش دﺳﺖ ﺑﺮدارﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع در ﻣﻮرد ﺧﺪا‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺻﺎدق اﺳﺖ ﻛﻪ او ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺨﺼﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺸﻢ ﺧﻮد را از ﺧﻮد دور ﻧﮕﻪ ﻣﻲدارد ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺖ‬ ‫ﺗﻮﺑﻪ را ﺑﻪ ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻋﻄﺎ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ در اﻳﻦ ﭼﻨﺪ آﻳﻪ دارﻳﻢ‪ .‬ﺧﺪا ﺗﺄﺧﻴﺮ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺧﺸﻢ ﺧﻮد را ﺧﻴﻠﻲ زود ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﻲﺳﺎزد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﺪت زﻣﺎﻧﻲ ﻋﻄﺎ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺮ ﻋﻘﻞ‬ ‫ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ و ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬او دﻳﺮﻏﻀﺐ اﺳﺖ و در ﺧﺸﻢ ﺧﻮد آﻫﺴﺘﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن ﺧﻮد ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ در ﺣﻖ آﻧﺎن ﻋﺪاﻟﺖ ﻓﻮراً اﺟﺮا ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‬ ‫)آﻳﻪ ‪ .(8‬ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﺎ اﻳﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎن را ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ داوري و ﻋﺪاﻟﺖ او ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و‬

‫ﺳﺮﻳﻊ و ﺑﻲدرﻧﮓ ﻧﻴﺰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺄﺧﻴﺮ او را ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﻏﻔﻠﺖ او داﻧﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻧﺸﺎﻧﺔ‬ ‫اﺑﺮاز رﺣﻤﺖ اوﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺎن ﻋﺪاﻟﺖ و اﻧﺼﺎف ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬وﻟﻲ داوري و ﻣﺠﺎزات او را ﻧﻪ‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ از اﻳﻦ ﻣﺜﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﻛﻪ ﻋﺪاﻟﺖ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﭘﺲ از اﻳﻦ زﻣﺎن ﺗﺄﺧﻴﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده‪ ،‬ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻨﺸﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ در ﻫﺮ ﺑﺮﻫﻪ از‬ ‫زﻣﺎن ﺧﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ‪ .‬از ﻳﻚ ﻃﺮف از ﺧﺪا ﻣﻲﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺟﻮاب ﻣﺎ را ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺪﻫﺪ‬ ‫وﻟﻲ از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺧﻮاﻫﺎن آن ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ در ﺧﺸﻢ ﺧﻮد ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫آﻧﮕﺎه ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻋﺒﺎرت ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎ ﻣﻲﺑﺮد‪» :‬ﻟﻴﻜﻦ ﭼﻮن ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن آﻳﺪ‪،‬‬ ‫آﻳﺎ اﻳﻤﺎن را ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ؟«‪ .‬ﮔﻮﻳﺎ در اﻳﻨﺠﺎ ﻳﺎ ﻋﻴﺴﻲ و ﻳﺎ ﻟﻮﻗﺎ در ﻣﻮرد ﺷﺎﮔﺮدان‬ ‫ﻛﻤﻲ ﻋﺼﺒﻲ و ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲرﺳﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ او ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ‬ ‫ﺑﻴﻮهزن از ﺧﻮد ﭘﺎﻳﺪاري و اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬او ﻣﻲﺗﺮﺳﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺷﺎﮔﺮدان دﻋﺎ ﻧﻜﻨﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد و در اﻧﺘﻬﺎ از اﻳﻤﺎن ﺧﻮد دور ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬ ‫در ﭘﻲ آن اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ درس ﻣﻬﻢ و ﺣﻴﺎﺗﻲ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻳﺎد دﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ در دﻋﺎ ﭘﺎﻳﺪاري‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬ ‫از اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﭼﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻴﺎﻣﻮزﻳﻢ؟‬ ‫‪ -1‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ در ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﻐﺮﻧﺞ و در اوج درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ دﻋﺎ‬ ‫ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﻮي دروازة آﺳﻤﺎن و ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻣﻜﺮر و ﻣﻜﺮر از ﺧﺪاوﻧﺪ ﭘﺎﻳﺪاري ﺧﻮد را‬ ‫در دﻋﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻴﻢ‪.‬‬ ‫‪ -2‬ﻣﺎ ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎدي ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ ﺑﻴﻮهزن ﻧﺰد ﺧﺪا ﺧﻮاﻫﻴﻢ آﻣﺪ زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﻲداﻧﻴﻢ ﺧﺪا ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺎ ﭼﻮن ﭘﺪري ﻣﻬﺮﺑﺎن ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻧﻪ ﭼﻮن ﻳﻚ ﻗﺎﺿﻲ ﺑﻲاﻧﺼﺎف‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ داور ﻓﺎﺳﺪ‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻴﻮهزن رﺳﻴﺪﮔﻲ ﻧﻤﻮد‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﺪا ﻛﻪ ﻋﺎدل اﺳﺖ ﺑﻪ دﻋﺎﻫﺎي ﭘﻴﻮﺳﺘﺔ‬ ‫ﻗﻮم ﺧﻮد ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪.‬‬

‫‪ -3‬ﺧﺪا دﻋﺎﻫﺎي ﻣﺎ را ﺑﺮاي ﺑﺮﭘﺎﻳﻲ ﻋﺪاﻟﺖ ﻣﻲﺷﻨﻮد وﻟﻲ ﻻزم اﺳﺖ اﻳﻦ را درك ﻛﻨﻴﻢ‬ ‫ﻛﻪ او ﺑﺮاي ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ دﻋﺎﻫﺎ ﺧﺸﻢ ﺧﻮد را ﻛﻨﺎر ﻣﻲﮔﺬارد‪ .‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻛﺘﺎب ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ ﺧﺸﻢ ﺧﺪا‬ ‫آﻣﺎده اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮو رﻳﺰد وﻟﻲ آن را ﻧﮕﻪ ﻣﻲدارد ﺗﺎ دﻋﺎي ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺧﻮد را ﺑﺸﻨﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت‬ ‫دﻳﮕﺮ اﻳﻦ دﻋﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﺮ روي زﻣﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﻓﺮورﻳﺨﺘﻦ ﺧﺸﻢ ﺧﺪا ﻣﻲﮔﺮدد‪.‬‬ ‫‪ -4‬وﻗﺘﻲ ﺧﺪا در ﻋﺪاﻟﺖ ﺧﻮد ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬رﺣﻤﺖ ﺧﻮد را ﻧﻤﺎﻳﺎن ﻣﻲﺳﺎزد‪ .‬وﻟﻲ‬ ‫او ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺣﻖ را ﺑﻪ ﺣﻖدار ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﺎﻧﻴﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭘﺎﻳﺪاري را در دﻋﺎ از دﺳﺖ داد‪ .‬اﻳﻦ‬ ‫ﻛﺎر ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد را ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺗﺸﻮﻳﻖ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ -5‬ﺑﻴﻮه زن ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺷﺨﺼﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در دﻋﺎ وﻓﺎداراﻧﻪ اﻳﺴﺘﺎده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺎ‬ ‫ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﻣﺮدان در دﻋﺎ ﻛﺸﻤﻜﺸﻬﺎﻳﻲ دارﻳﻢ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺎ آﺳﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ در ﻣﻮرد ﻳﻚ‬ ‫ﻣﻮﺿﻮع دﻋﺎ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻴﻮهزن را ﺑﻌﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪاي از ﭘﺎﻳﺪاري در دﻋﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺣﺴﺎم ﻣﺮﺗﻀﻮي‬

‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ /‬زﻛﻲ‬ ‫ﻟﻮﻗﺎ ﺑﺎب ‪19‬‬ ‫روز ﺟﺸﻦ و ﺷﺎدي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻢزﻣﺎن ﻣﻮﺟﻲ از راﻫﭙﻴﻤﺎﻳﻲ اﻋﺘﺮاضآﻣﻴﺰ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬در‬ ‫ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻋﻴﺴﻲ از وﺳﻂ ﺷﻬﺮ ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ و رﻫﺴﭙﺎر ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻫﻴﺠﺎنزده اﻃﺮاف‬ ‫ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺸﺎن را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ او ﺗﻮﻗﻒ ﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﺮد ﻛﻮري را ﺷﻔﺎ دﻫﺪ‪ ،‬ﺳﺮ و ﺻﺪاي‬ ‫ﻣﺮدم اوج ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫آﻧﻬﺎ ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻫﻤﺎن ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را در ﺑﺮآورده ﺷﺪن‬ ‫آرزوﻫﺎيﺷﺎن ﻛﻤﻚ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد؛ ﺷﻮرش ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺮون اﻧﺪاﺧﺘﻦ اﺷﻐﺎﻟﮕﺮان ﻣﻨﻔﻮر و‬ ‫اﺣﻴﺎي ﻛﺸﻮرﺷﺎن و ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪن آن ﺑﻪ ﺟﻼل و ﺷﻜﻮه ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ آن ﺷﻬﺮ را ﺗﺮك‬ ‫ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺎدي آﻧﻬﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ .‬ﻗﻬﺮﻣﺎن آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف اوﻟﻴﻦ درﺧﺖ اﻓﺮاغ رﻓﺖ و‬ ‫ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﻣﺮد ﻛﻮﭼﻚ اﻧﺪاﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺮ روي ﻳﻜﻲ از ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮﻳﻦ ﺷﺎﺧﻪﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬اوﺿﺎع و اﺣﻮال ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮد ‪...‬‬ ‫داﺳﺘﺎن زﻛﻲ‪ ،‬ﻳﻚ ﻣﺜﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ واﻗﻌﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ در زﻧﺪﮔﻲ ﻋﻴﺴﻲ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪.‬‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﭘﻴﺮوي از ﺳﻨﺖ اﻧﺒﻴﺎي ﻋﻬﺪ ﻋﺘﻴﻖ‪ ،‬ﭘﻴﺎم و ﻫﺪف از ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد را در ﻋﻤﻞ ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻣﻲداد‪ .‬داﺳﺘﺎن زﻛﻲ ﮔﺰارﺷﻲ اﺳﺖ از ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ واﻗﻌﻲ و ﻧﻤﻮﻧﻪاي از ﻣﺜﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‬ ‫ﮔﻤﺸﺪه‪ .‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺮح زﻧﺪهاي اﺳﺖ از ﺑﻴﺎﻧﻴﺔ ﺑﺰرگ اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن‬ ‫آﻣﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻤﺸﺪه را ﺑﺠﻮﻳﺪ و ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ‪ .‬ﻃﺒﻖ ﮔﺰارش ﻟﻮﻗﺎ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ زﻣﺎﻧﻲ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ را‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻛﻪ در ﺣﺎل ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ زﻛﻲ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺮوزه ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ داﺳﺘﺎن زﻛﻲ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﺨﺘﺺ ﻛﻼس‬ ‫ﻛﺎﻧﻮن ﺷﺎدي ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در واﻗﻌﻴﺖ اﻣﺮ‪ ،‬ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ آنﺟﺎ ﻧﻴﺴﺖ و ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻛﻪ‬ ‫ﺧﻮاﻫﻴﻢ دﻳﺪ‪ ،‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺼﻴﺮﺗﻲ از ﻣﻌﻨﺎي ﺻﻠﻴﺐ ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن واﻗﻌﻲ در ﻫﻔﺘﺔ آﺧﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮ روي زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻪوﻗﻮع ﻣﻲﭘﻴﻮﻧﺪد‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻫﻔﺖ روز دﻳﮕﺮ از ﻋﻤﺮش ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه و در ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻛﺎﻣﻼً‬ ‫ﺣﻖ داﺷﺖ ﻛﻤﻲ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﺧﻮدش ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻲ ﻧﻴﺎز دارد ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻛﻤﻲ ﻓﻜﺮ‬

‫ﻛﻨﺪ و ﺑﺮاي ﻣﺮگ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﻲﻛﺸﺪ آﻣﺎده ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد‪ ،‬درﺳﺖ در‬ ‫وﺳﻂ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﺣﺴﺎﺳﻲ ﻛﻪ ﭘﺮ از اﺣﺴﺎﺳﺎت و درد ﺑﻮد‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ وﻗﺘﻲ را ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮد‬ ‫ﻛﻮر ﻓﻘﻴﺮي را ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﺪ و ﺻﺤﺒﺘﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ رﺋﻴﺲ ﻣﻌﺮوف ﺧﺮاجﮔﻴﺮان ﻳﻌﻨﻲ زﻛﻲ‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻔﺘﺔ ﭘﺮﻣﺸﻐﻠﻪاي را در ﭘﻴﺶ داﺷﺖ‪ .‬روز ﺷﻨﺒﻪ را در ارﻳﺤﺎ ﻣﻲﮔﺬراﻧﺪ و روز ﺑﻌﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﺎ ﭘﻴﺮوزي وارد اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي آن ﻫﻔﺘﺔ او در اورﺷﻠﻴﻢ‪ ،‬رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ‪،‬‬ ‫ﭘﺎﻛﺴﺎزي و ﺑﻴﺮون راﻧﺪن ﺗﺎﺟﺮﻳﻦ‪ ،‬و ﺑﺤﺚ ﺑﺎ رﻫﺒﺮان ﻣﺬﻫﺒﻲ را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬دو روز آﺧﺮ‬ ‫را ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺎ ﺣﻮارﻳﻮﻧﺶ ﺑﮕﺬراﻧﺪ و ﺷﺎم آﺧﺮ را ﺑﺎ آﻧﺎن ﺻﺮف ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ از آن ﻫﻢ دﺳﺘﮕﻴﺮ‬ ‫و در ﻳﻚ ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻣﺴﺨﺮه ﺷﺪ و روز ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻣﺼﻠﻮب ﮔﺮدﻳﺪ‪.‬‬

‫آن ﻫﻔﺘﻪ‪ ،‬ﭼﻪ روزﻫﺎﻳﻲ ﺑﻮد! ﻫﻔﺘﻪاي ﻛﻪ دﻧﻴﺎ را ﺗﻐﻴﻴﺮ داد‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻢﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﺑﻪ ارﻳﺤﺎ ﻧﺰﻳﻚ ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﺮوه ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﺮد‪ .‬در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ‪،‬‬ ‫روش ﺧﻮشآﻣﺪﮔﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺷﺨﺺ ﻣﻬﻢ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﻴﺶ از ورود آن ﻣﻴﻬﻤﺎن‪ ،‬ﻳﻚ ﻫﻴﺌﺖ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲ ﻣﻬﻢ را ﺑﺮاي اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺑﻪ ﺑﻴﺮون از ﺷﻬﺮ ﻳﺎ ده ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴﺰان ﻣﻬﻢ ﺑﻮدن آن‬ ‫ﻣﻴﻬﻤﺎن‪ ،‬ﻣﺮاﺳﻢ ﺧﻮشآﻣﺪﮔﻮﻳﻲ را ﻏﻨﻲﺗﺮ ﻣﻲﺳﺎﺧﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را در ﻫﻤﻴﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫اﻓﺮاد ﻣﻬﻢ ﺷﻬﺮ در آنﺟﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ او را ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ارﻳﺤﺎ ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ واﻗﻌﻪ‬ ‫ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس ﻛﻮر ﻋﻴﺴﻲ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮد‪ ،‬ﮔﺮوه ﺑﺴﻴﺎري در‬ ‫آن ﺣﻮاﻟﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﻣﺮوزه ﻧﻴﺰ در ﺷﺮق ﻣﺘﺪاول اﺳﺖ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺑﻮدم‪ ،‬ﻗﻬﺮﻣﺎن ﻣﻦ‬ ‫ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮ ﻛﺸﻮر ﺳﻨﮕﺎﭘﻮر ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ او ﺑﻪ دِه ﻛﻮﭼﻚ ﻣﺎ در ﻣﺎﻟﺰي آﻣﺪ‪ ،‬ﺳﻮاران او ﺑﺎ‬ ‫اﺳﺘﻘﺒﺎلﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬او از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺧﻮد ﭘﻴﺎده ﺷﺪ و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ رﻫﺒﺮان ده ﻃﻲ‬ ‫ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت ﺧﺎﺻﻲ ﺑﻪ ده وارد ﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ از ﺻﺤﻨﻪاي ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺎزﮔﺸﺖ‬ ‫ﻣﺠﺪد ﻋﻴﺴﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ؛ ﻣﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻮاز او ﺧﻮاﻫﻴﻢ رﻓﺖ ﺗﺎ او را در ﻫﻮا ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫در ﺑﻴﻦ ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ دور و ﺑﺮ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻣﻲداﻧﻨﺪ ﻛﻪ او‬ ‫راﻫﻲ ﺷﻬﺮ اورﺷﻠﻴﻢ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮدم در ﻣﻮرد ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻌﺠﺰات اﻧﺠﺎم ﺷﺪه و‬ ‫ﻫﻤﻴﻦﻃﻮر ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ او ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ اﺧﺮاج ﺷﺪن دﻳﻮﻫﺎ را ﻫﻢ دﻳﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﺟﻤﻌﻴﺖ اﻳﻦ ﺳﺆال را از ﺧﻮد ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ اﻛﻨﻮن ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد‪ .‬آﻳﺎ‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ وارد اورﺷﻠﻴﻢ ﺷﻮد‪ ،‬ﻳﻚ ﻗﻴﺎم ﻋﻤﻮﻣﻲ را رﻫﺒﺮي ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ ،‬روﻣﻴﺎن ﻣﻨﻔﻮر را‬ ‫ﺑﺮﺧﻮاﻫﺪ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ را اﺣﻴﺎ ﻛﺮده‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻼل ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﺎﻧﺪ؟ آﻧﻬﺎ‬ ‫ﻫﻴﺠﺎنزده در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس ﻓﺮﻳﺎد زده‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪" :‬اي‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬اي ﭘﺴﺮ داود‪ ،‬ﺑﺮ ﻣﻦ رﺣﻢ ﻓﺮﻣﺎ"‪ .‬اﻓﺮادي ﻛﻪ ﻛﻨﺎر ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬او را‬ ‫ﻧﻬﻴﺐ دادﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﻮد‪ ،‬ﭼﻮن اﻻن وﻗﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ﮔﺮد آﻣﺪه‪ ،‬در‬ ‫اورﺷﻠﻴﻢ‪ ،‬اﻧﺘﻈﺎر ﻛﺎرﻫﺎي ﺑﺰرﮔﻲ از ﻋﻴﺴﻲ دارﻧﺪ و ﺣﺎﻻ اﻳﻦ ﻣﺮد ﻛﻮر ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺗﻮﺟﻪ او را‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﻨﺪ؟! "ﻧﻪ ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس‪ ،‬اﻣﺮوز ﻧﻪ‪ ،‬اﻣﺮوز آن روز ﻧﻴﺴﺖ!"‬ ‫اﻣﺎ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس ﻣﺼﻤﻢ اﺳﺖ ﺗﺎ ﻫﻤﺔ ﻣﻮاﻧﻊ را ﻛﻨﺎر ﺑﺰﻧﺪ و ﻋﻴﺴﻲ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪة درﺟﺔ ﺗﺸﻨﮕﻲ روﺣﺎﻧﻲ او اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﭼﻘﺪر ﺗﺸﻨﻪ اﻳﻦ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ او ﺻﺪاي ﻣﺎ را‬ ‫ﺑﺸﻨﻮد؟ آﻳﺎ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻣﺎﻧﻌﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻲآﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻲ ﻣﻲﺳﭙﺎرﻳﻢ و ﻳﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‬ ‫ﻣﻮﻛﻮل ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ؟ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺮوﻫﻲ ﻛﻪ در آن ﺣﻮاﻟﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً اﻳﻦﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻛﺎرﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻤﺘﺮي از ﺻﺮف وﻗﺖ ﺑﺎ او داﺷﺖ‪ ،‬دﻟﺴﺮد ﺷﺪه‪ ،‬دﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮدارد‪ .‬اﻣﺎ او ﻓﺮﻳﺎد ﺑﻠﻨﺪﺗﺮي ﻣﻲﻛﺸﺪ ﺗﺎ ﺗﻮﺟﻪ ارﺑﺎب را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻌﻄﻮف ﺳﺎزد‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻣﺮد را ﺑﻪ ﻧﺰدش ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ او از ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس‬ ‫ﺳﺆال ﻋﺠﻴﺒﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪" :‬ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺑﻜﻨﻢ؟" ﻃﺮح ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺆاﻟﻲ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻗﺪرت ﺷﻔﺎ دارد‪ ،‬وارد ﻳﻜﻲ از ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﻲ ﺷﻮد و از ﺑﻴﻤﺎران‬ ‫ﺳﺆال ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺆاﻟﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ واﺿﺢ و ﻣﺸﺨﺺ ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ‬ ‫ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻮب اﺳﺖ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ در ﻗﻠﺐ دارﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻪﻃﻮر واﺿﺢ ﺑﻴﺎن ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻛﺎﻣﻼً از ﻧﻴﺎز‬ ‫اﻳﻦ ﺷﺨﺺ آﮔﺎه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس ﭘﺎﺳﺦ داد‪" :‬اي ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﻨﺎ ﺷﻮم"‪ .‬در ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﺑﻪ‬ ‫زﺑﺎن آﺷﻮري‪ ،‬ﺟﻤﻠﻪ ﻓﻮقاﻟﻌﺎدهاي ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﺨﺶ از داﺳﺘﺎن اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪" :‬ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ‬ ‫ﺑﻴﻨﺎﻳﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪدﺳﺖ آورم ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺷﻤﺎﻫﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪".‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻤﺎﻧﺶ ﺷﻔﺎ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آن ﮔﺮوه ﺑﻴﻨﺎ ﺷﺪن اﻳﻦ‬ ‫ﻣﺮد ﻛﻮر را دﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻴﺠﺎن آﻧﻬﺎ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس از ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻮﻟﺪ‬ ‫ﻛﻮر ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻦﻛﻪ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس ﺑﻴﻨﺎﻳﻲ ﺧﻮد را ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ را ﭘﻴﺮوي ﻛﺮد‪.‬‬ ‫او ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺪا ﻧﻤﻮد و ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ ﺷﻔﺎي او را دﻳﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺧﺪا را ﭘﺮﺳﺘﺶ‬ ‫ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫داﺳﺘﺎن زﻛﻲ‪ ،‬ﻳﻚ ﻣﺜﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ واﻗﻌﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ در زﻧﺪﮔﻲ ﻋﻴﺴﻲ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪.‬‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﭘﻴﺮوي از ﺳﻨﺖ اﻧﺒﻴﺎي ﻋﻬﺪ ﻋﺘﻴﻖ‪ ،‬ﭘﻴﺎم و ﻫﺪف از ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد را در ﻋﻤﻞ ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻣﻲداد‪ .‬داﺳﺘﺎن زﻛﻲ ﮔﺰارﺷﻲ اﺳﺖ از ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ واﻗﻌﻲ و ﻧﻤﻮﻧﻪاي از ﻣﺜﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‬ ‫ﮔﻤﺸﺪه‪ .‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺮح زﻧﺪهاي اﺳﺖ از ﺑﻴﺎﻧﻴﺔ ﺑﺰرگ اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن‬ ‫آﻣﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻤﺸﺪه را ﺑﺠﻮﻳﺪ و ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در راه ﺷﻬﺮ اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر‬ ‫ﻣﻲرود اﺗﻔﺎق ﺧﺎرقاﻟﻌﺎدهاي ﺑﻪ وﻗﻮع ﺑﭙﻴﻮﻧﺪد و در ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻮ‪‬ي ﺑﻮد ﻛﻪ در ارﻳﺤﺎ‪ ،‬ﻣﻌﺠﺰة‬ ‫ﺷﻔﺎ در ﺣﻀﻮر ﻣﺮدم اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ درك ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﺷﻴﺢ ﻗﺪرت ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻛﺎري را ﻣﻲداﺷﺖ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ‪ ،‬اﻧﺘﻈﺎر آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ اوج ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﺧﺪﻣﺖ زﻣﻴﻨﻲ ﺧﻮد را ﺷﺮوع ﻛﺮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪" :‬روح ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ اﺳﺖ زﻳﺮا ﻣﺮا ﻣﺴﺢ‬ ‫ﻛﺮد ﺗﺎ ﻓﻘﻴﺮان را ﺑﺸﺎرت دﻫﻢ و ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﺷﻜﺴﺘﻪدﻻن را ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﻢ و اﺳﻴﺮان را ﺑﻪ‬ ‫رﺳﺘﮕﺎري و ﻛﻮران را ﺑﻪ ﺑﻴﻨﺎﻳﻲ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻛﻨﻢ" )ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(18:4‬اﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰه او ﻳﻚ اﻗﺪام‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ و ﻫﻤﭽﻮن ﺟﺮﻗﻪاي ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺑﻴﻦ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﻫﻴﺠﺎنزده‪ ،‬روﺷﻦ‬ ‫ﺷﻮد‪ .‬آﻧﻬﺎ در ﺷﺮف ﻛﺸﻒ ﻓﻮقا ﻟﻌﺎده ﻣﻬﻤﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﻛﻪ از ارﻳﺤﺎ ﻋﺒﻮر ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﻴﺶ از ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ زﻛﻲ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮد ﺗﺎ ﺷﺐ را در اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺴﺮ ﺑﺒﺮد و ﻧﻪ در ارﻳﺤﺎ‪ .‬آﻳﻪ اول از ﺑﺎب ﻧﻮزدﻫﻢ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ او در‬ ‫ﺣﺎل ﺧﺮوج از ﺷﻬﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺟﺰﺋﻴﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﻟﻮﻗﺎ در ﻣﻮرد درﺧﺖ اﻓﺮاغ ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‬ ‫ﻛﻪ او در ﺣﺎل ﻋﺒﻮر از ارﻳﺤﺎ ﺑﻮد‪.‬‬

‫درﺧﺖ اﻓﺮاغ درﺧﺖ ﺟﺎﻟﺒﻲ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ درﺧﺖ‪ ،‬ﻛﻮﺗﺎه و داراي ﺗﻨﺔ ﺑﺰرﮔﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻮب‬ ‫اﻳﻦ درﺧﺖ ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ از آن ﻧﻴﺰ ﻛﺎري ﺑﺲ‬ ‫آﺳﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮگﻫﺎي درﺷﺖ آن ﻣﺨﻔﻲﮔﺎه ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻮد‪ .‬از ﺳﺎﻗﺔ اﻳﻦ درﺧﺖ‪ ،‬اﻧﺠﻴﺮ ﻣﻲروﻳﺪ‬ ‫وﻟﻲ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻛﻤﻲ ﻗﻨﺪ آن‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ اﻓﺮاد ﻓﻘﻴﺮ ﺧﻮرﻧﺪﮔﺎن آن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻛﺜﺮ ﻣﻮاﻗﻊ اﻳﻦ اﻧﺠﻴﺮﻫﺎ ﺑﻪ‬ ‫زﻣﻴﻦ ﻣﻲاﻓﺘﺎد و از ﺑﻴﻦ ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻃﺮﻓﺪار اﻳﻦ درﺧﺖ ﺑﻮدﻧﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻛﺜﺎﻓﺖ‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮي را ﺑﻮﺟﻮد ﻣﻲآوردﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻃﺒﻖ دﺳﺘﻮر راﺑﻲﻫﺎ‪ ،‬درﺧﺖﻫﺎي اﻓﺮاغ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺣﺪود ‪ 25‬ﻣﺘﺮ ﺧﺎرج از ﺷﻬﺮ ﻛﺎﺷﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس ﻣﺼﻤﻢ اﺳﺖ ﺗﺎ ﻫﻤﺔ ﻣﻮاﻧﻊ را ﻛﻨﺎر ﺑﺰﻧﺪ و ﻋﻴﺴﻲ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪة درﺟﺔ ﺗﺸﻨﮕﻲ روﺣﺎﻧﻲ او اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﭼﻘﺪر ﺗﺸﻨﻪ اﻳﻦ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ او ﺻﺪاي ﻣﺎ را‬ ‫ﺑﺸﻨﻮد؟ آﻳﺎ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻣﺎﻧﻌﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻲآﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻲ ﻣﻲﺳﭙﺎرﻳﻢ و ﻳﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‬ ‫ﻣﻮﻛﻮل ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ؟‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ اﻛﻨﻮن از ﺷﻬﺮ ﺧﺎرج ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻫﺮ ﻧﻮع‬ ‫دﻋﻮﺗﻲ را ﻫﻢ ﺑﺮاي ﮔﺬراﻧﺪن ﺷﺐ در ارﻳﺤﺎ رد ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ و ﻳﺎ ﺧﺎور دور‪،‬‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﻬﻤﻲ وارد ﺷﻬﺮي ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬راﺿﻲ ﻛﺮدن آن ﺷﺨﺺ ﺑﺮاي ﻣﺎﻧﺪن در‬ ‫ﺧﺎﻧﻪاي‪ ،‬اﻓﺘﺨﺎر ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ‪ .‬ﻫﻤﺔ اﻓﺮاد ﺳﺮﺷﻨﺎس ﺷﻬﺮ ﻳﺎ آن ده‪ ،‬ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻼش‬ ‫ﺧﻮد را ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﺗﺎ آن اﻓﺘﺨﺎر را ﻧﺼﻴﺐ ﺧﻮد ﺳﺎزﻧﺪ‪ .‬آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ از اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻤﺔ دﻋﻮتﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ اﻓﺮاد ﻣﻬﻢ آن ﺷﻬﺮ از او ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آورده‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﺐ را در ﺧﺎﻧﻪ آﻧﻬﺎ ﺳﭙﺮي ﻛﻨﺪ‪ ،‬رد ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ‬ ‫از ﻣﻼﻗﺎت ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ زﻛﻲ‪ ،‬او ﺗﺼﻤﻴﻢ داﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺮود‪.‬‬ ‫ﺷﻬﺮ ارﻳﺤﺎ ﺣﺪود ‪ 27‬ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ )‪ 17‬ﻣﺎﻳﻞ( از اورﺷﻠﻴﻢ دور ﺑﻮد و اﻳﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ را ﻣﻲﺷﺪ در‬ ‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻴﻤﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻛﻪ در ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻣﺮي ﻧﻴﻜﻮ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﺟﺎدهﻫﺎ در آن زﻣﺎن‬ ‫ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺟﺎدهﻫﺎ ﻣﺤﻠﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮاي ﺳﺎرﻗﻴﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻫﺪاف ﺧﻮد ﺑﺮﺳﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﺗﺮﺳﻲ از اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﺪاﺷﺖ ﭼﻮن ﺣﻮارﻳﻮن را ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺖ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﮔﺮوﻫﻲ او را‬

‫ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬درﺳﺖ ﺧﺎرج از ﺷﻬﺮ ارﻳﺤﺎ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ زﻛﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﻻي درﺧﺖ ﺑﻮد‪ ،‬رو‬ ‫در رو ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ اول ‪ -‬زﻛﻲ و داراﻳﻲ او‬ ‫ﻫﺮ ﭘﺴﺮ ﻳﻬﻮدي در ﻣﻘﻄﻌﻲ از زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ دو ﺷﻖ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﻐﻞ‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب‬ ‫ﻛﻨﺪ‪ - :‬ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ‪ haborim‬ﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ "ﻫﻤﺮاه ﻳﺎ آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪه" ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬و ﺣﺮﻓﻪاي‬ ‫ﺑﻴﺎﻣﻮزد و ﺑﻘﻴﻪ اوﻗﺎت ﺧﻮد را ﺻﺮف ﻳﺎدﮔﻴﺮي ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺷﻖ دوم را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﺪ ﻳﻌﻨﻲ‬ ‫‪ amharrets‬ﺑﺸﻮد ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ "ﭘﺴﺮ زﻣﻴﻦ"‪ .‬اﻳﻦ دو ﮔﺮوه از ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫دﻟﻴﻞ ﺑﻌﻀﻲ از اﻧﻮاع ﺗﺠﺎرت در ﻋﻬﺪﺟﺪﻳﺪ ﻣﻨﻔﻮر اﻋﻼم ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﺷﺘﻐﺎل ﺻﺮف ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از‬ ‫اﻳﻦ ﺷﻐﻞﻫﺎي ﻣﻨﻔﻮر‪ ،‬ﺧﻮد ﮔﻮاﻫﻲ ﺑﻮد دال ﺑﺮ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﺑﻮدن ﺷﺨﺺ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﭼﻮﭘﺎﻧﺎن ﺟﺰو ﻃﺮد ﺷﺪﮔﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ دﺳﺖﻫﺎي ﺧﻮد را ﭘﻴﺶ از ﺻﺮف‬ ‫ﻏﺬا ﻧﻤﻲﺷﺴﺘﻨﺪ و ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﻫﻢ ﻧﮕﺎه ﻧﻤﻲداﺷﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﮔﻠﻪ ﺧﻮد را رﻫﺎ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﺗﺎ در‬ ‫ﻣﺰارع ﻣﺮدم ﺑﭽﺮﻧﺪ و ﻫﻨﮕﺎم ﻓﺮوش ﭘﺸﻢ و ﺷﻴﺮ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﻧﻴﺰ آﻧﻬﺎ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﭼﻮن‬ ‫ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ آﻳﺎ ﺧﻮدﺷﺎن ﺻﺎﺣﺐ آن ﮔﻠﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻳﺎ آﻧﻬﺎ را دزدﻳﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﭼﻮﭘﺎﻧﺎن اﺟﺎزه‬ ‫ورود ﺑﻪ ﻛﻨﻴﺴﻪ را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ‪ amharrets‬ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬داﻧﺴﺘﻦ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻌﻠﻤﻴﻦ ﺑﭽﻪﻫﺎ‪ ،‬ﻗﺼﺎبﻫﺎ و دﻛﺘﺮﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺟﺰو اﻳﻦ ﮔﺮوه از اﻓﺮاد ﻃﺮد ﺷﺪه ﺑﻪ ﺣﺴﺎب‬ ‫ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ‪ .‬دﻛﺘﺮﻫﺎ‪ ،‬از آن ﺟﻬﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻃﺒﺎﺑﺘﺸﺎن ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻬﺒﻮدي اﻓﺮاد ﻧﻤﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺟﺰو‬ ‫ﮔﺮوه ﻃﺮد ﺷﺪهﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻢﭼﻨﺎن ﻛﻪ در ﮔﺰارش آن زﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺪت ‪ 12‬ﺳﺎل ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي ﺑﻮد‪ ،‬آﻣﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﭘﻮل ﺧﻮد را ﻃﺒﻖ ﺳﻔﺎرش دﻛﺘﺮﻫﺎ ﺧﺮج ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﻣﻨﻔﻮرﺗﺮﻳﻦ ﺣﺮﻓﻪ‪ ،‬ﺧﺮاجﮔﻴﺮي و ﻳﺎ ﺟﻤﻊآوري ﻣﺎﻟﻴﺎت ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ اﻓﺮادي ﺟﺰو‬ ‫ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮﻳﻦ ﺳﻄﺢ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ‪ .‬از ﺣﻀﻮر آﻧﻬﺎ در ﻛﻨﻴﺴﻪ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﺑﻪ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﻣﻲآﻣﺪ و زﻛﻲ ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ اﻓﺮاد ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ او ﻳﻚ ﺧﺮاجﮔﻴﺮ ﻋﺎدي ﻧﺒﻮد‪ .‬او رﺋﻴﺲ‬ ‫ﺧﺮاجﮔﻴﺮان ﺑﻮد و از اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺛﺮوت ﻫﻨﮕﻔﺘﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ آورده ﺑﻮد‪ .‬در زﻣﺎن روﻣﻲﻫﺎ‪ ،‬ﻧﺤﻮة‬ ‫ﺟﻤﻊآوري ﻣﺎﻟﻴﺎت ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﺒﻠﻎ ﻣﻮرد درﺧﻮاﺳﺖ را ﻣﺸﺨﺺ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮد و آن را ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻗﺼﻪ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد را ﻣﻲداد‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ‬

‫راﺑﻂﻫﺎي ﺧﺎص ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺪة ﻣﻨﺎﻗﺼﻪ اﻋﻼم ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﮔﺮوﻫﻲ ﺳﺮﺑﺎز را‬ ‫اﺟﻴﺮ ﻣﻲﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﺎﻟﻴﺎت درﺧﻮاﺳﺘﻲ را از ﻣﺮدم ﺟﻤﻊآوري ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻧﺠﺎم ﻫﻤﺔ ﺧﻼفﻛﺎريﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻬﺪة ﻣﻌﺎوﻧﻴﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﻦ ﻣﺎﻟﻴﺎت ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ زﻛﻲ راﺣﺖ‬ ‫ﻣﻲﻧﺸﺴﺖ و ﻫﺮ روز ﻫﻢ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪﺗﺮ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬او ﻫﻤﻪ ﭘﻮلﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﺑﻪ او ﻣﻲدادﻧﺪ ﺣﺴﺎب‬ ‫ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺳﻬﻢ ﺑﺰرگ ﺧﻮدش را ﺑﺮﻣﻲداﺷﺖ و ﺑﻘﻴﻪ را ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار روم ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﻲداد‪ .‬اﻳﻦ‬ ‫ﺳﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻮﻓﻘﻴﺖآﻣﻴﺰ ﺑﻮد‪ .‬ارﻳﺤﺎ ﻣﻨﻄﻘﺔ ﺑﺴﻴﺎر اﻳﺪهآﻟﻲ ﺑﺮاي ﺷﻐﻞ ﺧﺮاجﮔﻴﺮي ﻣﺤﺴﻮب‬ ‫ﻣﻲﺷﺪ زﻳﺮا ﻫﻤﺔ ﺗﺠﺎرتﻫﺎي اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺑﻴﻦ اورﺷﻠﻴﻢ و اردن از ﻃﺮﻳﻖ اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺻﻮرت‬ ‫ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺎري ﻛﻪ زﻛﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ راﺣﺖ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ و ﭘﻮلﻫﺎي‬ ‫درﻳﺎﻓﺘﻲ را ﺑﺸﻤﺎرد‪.‬‬ ‫ﻛﺎﻣﻼً ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ ﻛﻪ روش ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺷﺪن زﻛﻲ‪ ،‬روش ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪاي ﻧﺒﻮد‪ .‬از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻟﻮﻗﺎ اذﻋﺎن ﻣﻲدارد ﻛﻪ زﻛﻲ "دوﻟﺘﻤﻨﺪ ﺑﻮد" )ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(2:19‬او از ﻃﺮﻳﻖ اﺧﺎذي‬ ‫ﺛﺮوﺗﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ آورده ﺑﻮد‪ .‬او از ﻗﺪرﺗﻲ ﻛﻪ از ﻃﺮف روﻣﻲﻫﺎ ﺑﻪ او داده ﺷﺪه ﺑﻮد‪،‬‬ ‫ﺳﻮﺀاﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد ﺗﺎ ﺟﻴﺐﻫﺎي ﺧﻮد را ﭘﺮ ﺳﺎزد‪ .‬ﻋﻼوه ﺑﺮ آن‪ ،‬در زﻣﺎن ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬ﻣﺄﻣﻮرﻳﻦ‬ ‫ﻣﺎﻟﻴﺎت ﺑﺎ دوﻟﺖ روم ﺗﺸﺮﻳﻚ ﻣﺴﺎﻋﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻣﻮرد اﻧﺰﺟﺎر ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫در زﻣﺎن ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ دوم‪ ،‬ﻓﺮاﻧﺴﻮﻳﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺑﻪ آﻟﻤﺎﻧﻲﻫﺎ ﺑﻪ ﺿﺪ ﻫﻢﻣﻴﻬﻨﺎن‬ ‫ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮز ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ ﻣﻮرد ﻧﻔﺮت ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬زﻛﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ دوﻟﺖ روم‬ ‫ﻫﻤﻜﺎري ﻣﻲﻛﺮد و از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻓﺮدي ﻃﺮد ﺷﺪه و ﻣﻨﻔﻮر ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫اﺳﻢ زﻛﻲ ﭼﻘﺪر ﻋﺠﻴﺐ اﺳﺖ‪" :‬ﺑﻲﮔﻨﺎه!"‬

‫ﺻﺤﻨﺔ دوم ‪ -‬اﻧﮕﻴﺰشﭘﺬﻳﺮي ﺟﻤﻌﻴﺖ‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺣﺪي ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺟﻤﻊآوري ﻣﺎﻟﻴﺎتﻫﺎ ﺑﻮد‪ ،‬زﻛﻲ ﺷﺨﺺ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه و‬ ‫ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪ ،‬وﻟﻲ از ﻟﺤﺎظ ﺟﺴﻤﻲ او ﻛﻮﭼﻚ اﻧﺪام ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺪ ﻛﻮﺗﺎه او ﻣﺎﻧﻊ از‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ او ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻋﻴﺴﻲ را از ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻫﻴﺠﺎنزده ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻔﺮ و اﻧﺰﺟﺎر ﻣﺮدﻣﻲ‬ ‫ﻛﻪ دور و اﻃﺮاف ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮد ﻣﻬﻢ و ﺑﺎﻧﻔﻮذي را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻊ از اﻳﻦ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ زﻛﻲ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬در واﻗﻊ ﻣﺮدم او را ﻧﺎدﻳﺪه ﻣﻲاﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺮاي ﺑﻪﺟﺎ آوردن ﺣﻜﻢ‬

‫ادب‪ ،‬ﺟﻤﻌﻴﺖ راﻫﻲ را ﺑﺎز ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ آن ﺷﺨﺺ ﻣﻬﻢ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از ﺑﻴﻦ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﮕﺬرد و ﻣﻴﻬﻤﺎن‬ ‫را ﺗﻬﻴﺖ ﮔﻮﻳﺪ‪ .‬از آنﺟﺎ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﺑﺮاي زﻛﻲ ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﺧﺼﻮﻣﺖ و دﺷﻤﻨﻲ ﻣﺮدم‬ ‫را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﺮﺧﻼف واﻗﻌﺔ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس‪ ،‬وﺟﻮد ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﺎﻧﻌﻲ در راه زﻛﻲ ﺑﻮﺟﻮد ﻧﻤﻲآورد‪ .‬در‬ ‫اﻳﻦﺟﺎ او دو ﻛﺎر ﻏﻴﺮﻣﻌﻤﻮل و ﺷﻮكآور اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﺪ ‪.......‬‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪ :‬رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن‬

‫اداﻣﺔ اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ در ﺷﻤﺎرة ﺑﻌﺪي ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪...‬‬

‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ /‬ﻗﻨﻄﺎرﻫــﺎ‬ ‫)ﻟﻮﻗﺎ ‪(28-11:19‬‬ ‫در ﺷﻤﺎرهﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎره ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ داﺳﺘﺎن ﻗﻨﻈﺎرﻫﺎ‬ ‫در ﻟﻮﻗﺎ ﺑﺎب ‪ 19‬ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬ ‫ﻇﻬﻮر "ﺗﻌﻠﻴﻢ رﻓﺎه و ﻧﻴﻜﺒﺨﺘﻲ" ﻛﻪ از اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﺸﺄت ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺮا ﺑﺮ آن واداﺷﺖ ﺗﺎ ﻧﮕﺎه‬ ‫دﻗﻴﻖﺗﺮي ﺑﻪ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﻴﻨﺪازم‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺎ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را از دﻳﺪﮔﺎه ﺳﺮﻣﺎﻳﻪداري ﻏﺮﺑﻲ ﻧﮕﺎه‬ ‫ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮاً ﮔﺰارﺷﻲ اﺳﺖ از دو ﺗﺎﺟﺮ ﻣﻮﻓﻖ و ﻳﻚ ﺗﺎﺟﺮ ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ‪ .‬ﭘﺎداﺷﻬﺎﻳﻲ ﺑﻪ آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬وﻋﺪه داده ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ ،‬ﭘﺎداش ﺑﺰرﮔﺘﺮي را وﻋﺪه ﻣﻲداد و ﻳﺎ‬ ‫در ﻇﺎﻫﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﻧﻤﻮد‪ .‬در دﻧﻴﺎي اﻣﺮوز ﻛﻪ دﻳﺪﮔﺎه ﻣﺎديﮔﺮاﻳﻲ ﻓﺮاﮔﺴﺘﺮ ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫آﺳﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋﻴﻨﻜﻬﺎي ﻏﺒﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ از ﭼﻨﻴﻦ دﻳﺪﮔﺎﻫﻲ‪ ،‬اﻳﻦ آﻳﺎت را ﺑﺨﻮاﻧﻴﻢ‪.‬‬ ‫در ﺑﻌﻀﻲ از ﻛﺘﺎﺑﻬﺎي ﻣﺴﻴﺤﻲ ﻣﻲﺗﻮان ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮي ﻳﺎﻓﺖ‪ :‬ﭘﻴﺎم اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ "ﺧﺪا‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺷﻤﺎ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﻴﺪ!" ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﻳﻚ اﺳﺘﺨﺮ ﺷﻨﺎ در‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻳﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﻳﻚ ﻗﺎﻳﻖ و ﻳﻚ ﻣﺎﺷﻴﻦ روﻟﺰروﻳﺲ ﻧﺸﺎﻧﻲ اﺳﺖ از ﺑﻲاﻳﻤﺎﻧﻲ ﻣﺎ‪ .‬ﺑﻨﺎ ﺑﻪ اﻋﺘﻘﺎد‬ ‫ﺑﻌﻀﻲ از ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن‪ ،‬اﻳﻤﺎن ﻣﺎ اﻳﻤﺎﻧﻲ اﺳﺖ "دوﭼﺮﺧﻪاي"‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ اﮔﺮ اﻳﻤﺎن ﻳﻚ‬ ‫دوﭼﺮﺧﻪ را داري‪ ،‬ﻫﻤﺎن را ﺧﻮاﻫﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ اﻳﻤﺎن ﻳﻚ روﻟﺰروﻳﺲ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ‪،‬‬ ‫ﻫﻤﺎن را ﺑﻪدﺳﺖ ﺧﻮاﻫﻲ آورد‪ .‬ﻣﺪاﻓﻌﻴﻦ اﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺑﻪ دو ﺧﺎدﻣﻲ اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ‬ ‫ﺑﻪ ﺗﺎﺟﺮﻳﻦ ﻣﻮﻓﻘﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﻤﻞ آﻧﻬﺎ ﺛﺮوت ﺑﺴﻴﺎري ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آورد‪.‬‬ ‫در ﻫﺮ ﺣﺎل‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮي ﺳﺆاﻟﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﻲآورد‪ :‬آﻳﺎ واﻗﻌﺎً ﻫﺪف ﻋﻴﺴﻲ دﻓﺎع از‬ ‫ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ و ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻣﺎدي ﺑﻮد؟ آﻳﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮي ﺑﺎ ﺑﻘﻴﺔ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ و روش زﻧﺪﮔﻲ او ﻫﻤﮕﻮن‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ؟ ﻳﻘﻴﻨﺎً رﺳﻮﻻن ﻣﺴﻴﺢ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﺎديﮔﺮاﻳﺎﻧﻪاي از اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﻮن‬ ‫ﻫﻤﮕﻲ آﻧﺎن در ﻓﻘﺮ ﻣﺮدﻧﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣ‪‬ﺮد!‬

‫ﺑﺮاي درك ﺻﺤﻴﺢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺠﺪداً ﻣﻀﻤﻮن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را از درﻳﭽﺔ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ ﻧﮕﺎه‬ ‫ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻛﻪ در اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ ذﻛﺮ ﺷﺪه‪ ،‬ﭘﺲ از ﻣﻼﻗﺎت ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ زﻛﻲ‪ ،‬ﺑﻮﻗﻮع ﭘﻴﻮﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻨﻮز ﺑﺎ زﻛﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را در ﻫﻨﮕﺎم ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺮاي ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ‬ ‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد‪ .‬ﮔﺮوﻫﻲ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او وارد اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﻛﻪ او رﻫﺒﺮي را ﺑﻪ‬ ‫دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬روﻣﻲﻫﺎ را ﺑﺮاﻧﺪازد و ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا را در ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﺑﺮﻗﺮار ﺳﺎزد‪ .‬ﻟﻮﻗﺎ‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺜﻞ ﻗﻨﻄﺎرﻫﺎ را ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ‪ ،‬زﻣﻴﻨﺔ‬ ‫ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي درك اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲﺳﺎزد‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬زﻣﺎن ﺑﺮﻗﺮاري ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا را ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ در ﻣﻴﺎن ﮔﺬاﺷﺖ‬ ‫)ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(11:19‬او در آﺧﺮﻳﻦ ﻫﻔﺘﺔ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮدش ﺑﺮ روي زﻣﻴﻦ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﻲرﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺻﻠﻴﺐ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﻮد ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺑﺪاﻧﻨﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﭼﻪ وﻗﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺮﻗﺮاري ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ او ﻣﻘﺼﻮد ﺧﻮد را در ﻗﺎﻟﺐ‬ ‫داﺳﺘﺎﻧﻲ ﻛﻼﺳﻴﻚ از ﻧﺠﻴﺐزادهاي ﻛﻪ راﻫﻲ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻲ دور ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ ﺗﺎج و ﺗﺨﺖ را ﺑﺪﺳﺖ‬ ‫آورد و ﺑﺮﮔﺮدد‪ ،‬ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ اول‬ ‫ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻣﺮد ﺷﺮﻳﻒ‬ ‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻮﺛﻖ و واﻗﻌﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن اﺳﺮاﺋﻴﻞ از زﻣﺎن ﻫﻴﺮودﻳﺲ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮاي اﺳﺘﻘﺮار ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﻮد ﺑﻪ روم ﻣﻲرﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ از ﻗﻴﺼﺮ اﺟﺎزة ﻻزم را درﻳﺎﻓﺖ‬ ‫دارﻧﺪ‪ .‬از ﻧﻈﺮ ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮﻳﻦ ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﻪ زﻣﺎن ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬ارﻛﻼﺋﻮس‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﻫﻴﺮودﻳﺲ ﻛﺒﻴﺮ‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﭘﺪر در ﺳﺎل ‪ 4‬ق‪.‬م‪ ،‬ارﻛﻼﺋﻮس ﺑﻪ روم رﻓﺖ ﺗﺎ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ‬ ‫ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ او ﭼﻨﺎن در اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻣﻮرد ﺗﻨﻔﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﻗﻴﺎم ﻫﻴﺌﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲ ﭘﻨﺠﺎه ﻧﻔﺮه ﻳﻬﻮد‬ ‫ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ اﻋﺘﺮاض ﺧﻮد را ﺑﻪ اﮔﻮﺳﺘﻮس اﻋﻼم ﻛﺮدﻧﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﺔ اﻳﻦ اﻋﺘﺮاض‪،‬‬ ‫اﻣﭙﺮاﺗﻮر ﻓﻘﻂ ﻧﻴﻤﻲ از ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻫﻴﺮودﻳﺲ را ﺑﻪ ارﻛﻼﺋﻮس واﮔﺬار ﻧﻤﻮد‪ .‬ﻣﺮدم ﺧﻮاﻫﺎن‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ارﻛﻼﺋﻮس ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺎ ﻇﺮاﻓﺖ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺮﺧﻼف ﺻﺤﻨﺔ ﺳﻴﺎﺳﻲ آن زﻣﺎن‪ ،‬ﺷﻜﻞ ﻣﻲﮔﻴﺮد و‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﻴﺰ آﻣﺎدﮔﻲ درك آن را داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﻖ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ اﻳﻦ ﻧﺠﻴﺐزاده ﺑﻮد ﺗﺎ ﭘﺎدﺷﺎه ﺷﻮد‪،‬‬ ‫اﻣﺎ ﺑﺮاي درﻳﺎﻓﺖ اﺟﺎزة آن ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﻤﻠﻜﺖ دوري ﺳﻔﺮ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬او ﻗﺼﺪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ‬ ‫داﺷﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺠﻴﺐزاده‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ از ﺧﻮد ﻋﻴﺴﻲ‪ .‬او ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ "ﻣﻤﻠﻜﺖ دوري"‬ ‫ﺑﺮود ﺗﺎ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺧﻮد را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﺪ و ﭘﺲ از آن ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺸﺖ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب ﻗﺒﻞ از ﺳﻔﺮ ده ﻧﻔﺮ از ﺧﺎدﻣﻴﻦ ﺧﻮد را ﻓﺮا ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ ﺗﺎ دﺳﺘﻮرات ﻻزم را ﺑﺮاي‬ ‫زﻣﺎن ﻏﻴﺒﺖ ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﻪ آﻧﻬﺎ دﻫﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ از آﻧﻬﺎ ﻳﻚ ﻗﻨﻄﺎر ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺣﻘﻮق‬ ‫ﺻﺪ روز ﻳﻚ ﺷﺨﺺ‪ ،‬و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ دﺳﺘﻮر ﻣﻲدﻫﺪ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺎزﮔﺸﺖ او‪ ،‬ﺑﺎ آن ﭘﻮل ﺗﺠﺎرت ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫درك ﻧﻴﺖ و ﻫﺪف اﻳﻦ ﻧﺠﻴﺐزاده ﻣﻬﻢ اﺳﺖ‪ ،‬زﻳﺮا ﻛﻠﻴﺪ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬او‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺧﺎدﻣﻴﻨﺶ ﺑﺎ آن ﭘﻮل ﺑﻄﻮر ﻋﻠﻨﻲ و وﻓﺎداراﻧﻪ ﺗﺠﺎرت ﻛﻨﻨﺪ و ﻳﻘﻴﻦ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ او از ﺳﻔﺮ ﺣﺘﻤﻲ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺧﺎدﻣﻴﻦ را ﺑﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮيﻫﺎي ﻣﻬﻤﻲ روﺑﺮو ﻣﻲﺳﺎزد‪ .‬آﻳﺎ آﻧﻬﺎ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺗﺠﺎرت‬ ‫ﻋﻤﻮﻣﻲ را ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ؟ ﺑﻌﻨﻮان ﻣﺜﺎل آﻳﺎ ﻗﺎدر ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻐﺎزة ﻓﺮش ﻓﺮوﺷﻲ در‬ ‫ﻣﺮﻛﺰ اورﺷﻠﻴــﻢ ﺑﺎز ﻛﻨﻨـﺪ ﻳﺎ اﻳﻦ ﻛـﺎر ﺑﺎ ﺗﻮﺟـﻪ ﺑـﻪ ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﻛﻢ ارﺑﺎب‪ ،‬رﻳﺴﻚ ﺑﺰرﮔﻲ‬ ‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ؟ در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ و ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر در ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ دﻧﻴﺎ ﻫﺮ ﻧﻮع‬ ‫ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ و اوﺿﺎع ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺣﺎﻛﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬اﮔﺮ اﻳﻦ ﺧﺎدﻣﻴﻦ‬ ‫ﻣﻄﺎﺑﻖ دﺳﺘﻮر ارﺑﺎب رﻓﺘﺎر ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ﺗﺠﺎرﺗﻲ ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬در ﺻﻮرت ﺑﺎزﮔﺸﺖ ارﺑﺎب‬ ‫ﺑﻌﻨﻮان ﭘﺎدﺷﺎه‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ آﻧﻬﺎ ﺗﻤﺎم ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖ او ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺳﺮ‬ ‫و ﻛﺎر ﺧﺎدﻣﻴﻦ وﻓﺎدار ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻣﻲاﻓﺘﺎد‪.‬‬ ‫در دﻧﻴﺎ دﺳﻴﺴﻪﻫﺎ و ﺗﻮﻃﺌﻪﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻮدﺗﺎ ﻣﻲاﻧﺠﺎﻣﺪ‪ ،‬ﻣﻌﻤﻮﻻً زﻣﺎﻧﻲ ﺻﻮرت‬ ‫ﻣﻲﮔﻴﺮد ﻛﻪ رﻫﺒﺮ ﻣﻤﻠﻜﺘﻲ در ﺣﺎل دﻳﺪار از ﻛﺸﻮر دﻳﮕﺮي اﺳﺖ‪ .‬و اﻏﻠﺐ آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻋﻠﻨﺎً‬ ‫ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﺧﻮد را از رﻫﺒﺮ ﺑﺮﻛﻨﺎر ﺷﺪه ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺟﺎن ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪ .‬در‬ ‫اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻣﺮگ و زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻮد و ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻦ در ﺳﻤﺖ ﺷﺨﺺ ﺑﺮﻧﺪه‪.‬‬

‫ﺧﺎدﻣﻴﻦ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ارﺑﺎب آﻧﻬﺎ داراي دﺷﻤﻨﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ او‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎه ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ دﺳﺘﻮرات او ﻫﻤﭽﻮن زﻣﻴﻦِ ﻣﻴﻦﮔﺬاري ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬ ‫آﻧﻬﺎ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬وﻋﺪة ﺑﺎزﮔﺸﺖ او ﺑﻮد و در ﺿﻤﻦ او ﻣﺒﻠﻎ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪاي را در اﺧﺘﻴﺎر آﻧﺎن‬ ‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺎ آن ﺗﺠﺎرت ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ آﻧﻬﺎ ﮔﻮﻳﺎي ﻃﺮز ﺗﻔﻜﺮ و ﻧﻈﺮ آﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬ ‫ارﺑﺎب و ﺑﺎزﮔﺸﺘﺶ ﺑﺮاي ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻣﻘﺼﻮد و ﻫﺪف اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬داﺷﺘﻦ ﺛﺮوت‬ ‫ﻣﺎدي ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻧﺤﻮه ﺑﺮﺧﻮرد ﺧﺎدﻣﻴﻦ در زﻣﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﭘﺎدﺷﺎه ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻘﺼﻮد اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻧﺸﺎن دادن و ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻋﻠﻨﻲ وﻓﺎداري‪ ،‬ﺻﺪاﻗﺖ و ﺗﻬﻮر واﻗﻌﻲ‬ ‫ﺷﺨﺺ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻳﻜﻲ از رژﻳﻢﻫﺎي ﻣﻨﻔﻮر ﻣﻤﻠﻜﺘﻲ را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪ .‬ﺗﺠﺴﻢ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮ ﻳﺎ ﭘﺎدﺷﺎه‬ ‫آن ﻛﺸﻮر در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻗﺼﺪ ﺳﻔﺮ دارد‪ ،‬رﻫﺒﺮان ﻣﻤﻠﻜﺖ را ﻓﺮا ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ و دﺳﺘﻮرات ﻻزم را‬ ‫ﺑﺮاي ادارة اﻣﻮر ﻣﻤﻠﻜﺘﻲ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او آﻧﻬﺎ را از ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺧﻮد ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﻲﺳﺎزد‪ .‬از‬ ‫رؤﺳﺎي ﻣﻤﻠﻜﺖ ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ وﻓﺎداراﻧﻪ وﻇﺎﻳﻒ ﺧﻮد را اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ و از دﻳﺪه‬ ‫ﺷﺪن در ﻣﻼء ﻋﺎم در ﺣﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﻛﺎرﻫﺎي ﺗﺠﺎري رﻫﺒﺮ ﺧﻮد را دﻧﺒﺎل ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺘﺮﺳﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫آن ﺧﺎدﻣﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ارﺑﺎب ﺧﻮد اﻋﺘﻤﺎد داﺷﺘﻨﺪ و از ﺑﺎزﮔﺸﺖ او ﻧﻴﺰ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬وﻓﺎداراﻧﻪ‪،‬‬ ‫در ﻏﻴﺎب ارﺑﺎب ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد اداﻣﻪ دادﻧﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻧﺠﻴﺐزاده‪ ،‬ﺑﻘﺪري ﻣﻮرد اﻧﺰﺟﺎر ﻣﺮدم ﻛﺸﻮر ﺧﻮد ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮدم ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ از‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎه ﺷﺪن او ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺷﺪت ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ را در آﻳﻪ ‪ 14‬ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ ...» :‬ﮔﻔﺘﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻴﻢ اﻳﻦ )ﺷﺨﺺ( ﺑﺮ ﻣﺎ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻛﻨﺪ‪ «.‬ﻛﻠﻤﺔ "ﺷﺨﺺ" در ﻣﺘﻦ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﺟﺎ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‬ ‫و ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪة ﻋﺪم رﺿﺎﻳﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﺮدم ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ رﻫﺒﺮ آﻧﺎن‬ ‫ﺷﻮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ آن را ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻨﻮان ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮد در آﻳﻨﺪهاي ﻧﻪﭼﻨﺪان‬ ‫دور‪ ،‬از ﻃﺮف ﻳﻬﻮدﻳﺎن رد و ﻣﺼﻠﻮب ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ دوم‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻧﺠﻴﺐ زاده‬ ‫ﺑﺮﺧﻼف اﻧﺘﻈﺎر ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﺠﻴﺐزاده ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻣﻨﺼﻮب ﻣﻲﺷﻮد و ﺑﻪ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺧﻮد ﺑﺎز‬ ‫ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﺑﺴﻴﺎري از اﺗﺒﺎع‪ ،‬او را رد ﻛﺮده و ﺣﺘﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺎزﻧﮕﺸﺘﻨﺶ ﺷﺮطﺑﻨﺪي ﻛﺮده‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻛﻨﻮن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﻪ اوج ﺧﻮد رﺳﻴﺪه و ﺟﻮ ﭘﺮ اﻧﺘﻈﺎري را اﻳﺠﺎد ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺲ از ﺗﺎﺟﮕﺬاري‪ ،‬آن ﻧﺠﻴﺐزاده ﻃﺒﻖ وﻋﺪهاي ﻛﻪ داده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎز ﻣﻲﮔﺮدد و ﺧﺎدﻣﻴﻦ‬ ‫ﺧﻮد را اﺣﻀﺎر ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ از ﻛﻢ و ﻛﻴﻒ ﺗﺠﺎرت در زﻣﺎن ﻏﻴﺒﺖ ﺧﻮد‪ ،‬ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮد‪ .‬آﻧﭽﻪ ﻛﻪ در‬ ‫وﻫﻠﺔ اول ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻧﺠﻴﺐزاده ﻣﻬﻢ ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺗﺠﺎرت ﺑﻮد ﻧﻪ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺣﺎﺻﻠﻪ از آن‪.‬‬ ‫ﻧﻜﺎﺗﻲ ﻧﻈﻴﺮ‪ :‬ﭼﻨﺪ روز ﻣﻐﺎزه را ﺑﺎز ﻛﺮدﻳﺪ و ﭼﻘﺪر ﺑﺮاي ﻓﺮوش ﻛﺎﻻ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺷﺪ؟ ﺑﺎ ﭘﻮﻟﻲ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﭙﺮده ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻘﺪر آزاداﻧﻪ ﺗﺠﺎرت ﻛﺮدﻳﺪ؟ ﻣﻬﻢ ﻣﻲﻧﻤﻮد‪ .‬در ﺑﻄﻦ اﻏﺘﺸﺎﺷﺎت‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬اﻳﻤﺎن و وﻓﺎداري ﺑﻪ ارﺑﺎب‪ ،‬ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﻨﻔﻌﺖ‪ .‬در ﻣﻮرد دو ﺧﺎدم اول‪،‬‬ ‫وﻓﺎداري آﻧﻬﺎ در داد و ﺳﺘﺪ ﺑﻪ ﺛﻤﺮدﻫﻲ و ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ‪.‬‬ ‫اوﻟﻴﻦ ﺧﺎدم ﮔﺰارش ﺧﻮد را ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ ﺳﻮددﻫﻲ ده ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻨﻄﺎر اراﺋﻪ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻣﻨﻔﻌﺘﻲ از ﻳﻚ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬاري‪ ،‬ﺧﺎرقاﻟﻌﺎده اﺳﺖ و وﻓﺎداري او ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده از آﻧﭽﻪ ﻛﻪ در‬ ‫اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻮرد ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬و ﭼﻮن در اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺒﻠﻐﻲ ﻛﻮﭼﻚ اﻣﺎﻧﺘﺪاري‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﻪاﺛﺒﺎت رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﺮ ده ﺷﻬﺮ ﺑﻪ او ﻣﺤﻮل ﺷﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ‬ ‫ﻣﻲﺗﻮان ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ ﻳﺎﻓﺖ ﭼﻮن ﺻﺤﺒﺖ از اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪن وﻇﺎﻳﻒ اﺳﺖ و ﻧﻪ‬ ‫ﭘﺎداش ﻣﺎدي‪.‬‬ ‫ﺧﺎدم دوم ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻜﻞ ﭘﻨﺞ ﻗﻨﻄﺎري را ﻛﻪ ﺳﻮد ﺑﺮده ﺑﻮد ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬و او ﻧﻴﺰ‬ ‫وﻇﻴﻔﺔ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﺮ ﭘﻨﺞ ﺷﻬﺮ را ﻧﺼﻴﺐ ﺧﻮد ﻣﻲﺳﺎزد‪ .‬او ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﺟﺴﻮر و ﺷﺠﺎع ﺑﻮد ﺗﺎ‬ ‫آزاداﻧﻪ ارﺑﺎب ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﺧﺎدم ﺳﻮم‪ ،‬ﺧﺒﺮ ﻣﺄﻳﻮس ﻛﻨﻨﺪهاي داﺷﺖ‪ .‬او ﻳﻘﻴﻨﺎً اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎزﮔﺸﺖ ارﺑﺎب ﺧﻮد را‬ ‫ﻧﺪاﺷﺖ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻪ ﻣﺨﻔﻲ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻗﻨﻄﺎر داده ﺷﺪه‪ ،‬اﻛﺘﻔﺎ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻬﺎﻧﻪاي ﻛﻪ اﻳﻦ ﺧﺎدم‬ ‫ﻋﻨﻮان ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺮس از ارﺑﺎب اﺳﺖ اﻣﺎ در ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺗﺮس او از رﻳﺴﻜﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮد ﺗﺎ در ﺻﻮرت ﻋﺪم ﺑﺎزﮔﺸﺖ ارﺑﺎب‪ ،‬ﻣﺒﺎدا راﺑﻄﺔ او ﺑﺎ ﺷﺨﺺ ﻧﺠﻴﺐزاده ﻋﻠﻨﻲ ﺷﻮد‪ .‬او‬ ‫اﻋﺘﻤﺎدي ﺑﻪ ارﺑﺎب ﺧﻮد ﻧﺪاﺷﺖ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﻧﺪﻫﺪ‪ .‬او‬ ‫ﭼﺮاغ ﺧﻮد را در زﻳﺮ ﭼﺮاﻏﺪان ﻧﮕﺎه داﺷﺖ ﺗﺎ ﻛﺴﻲ آن را ﻧﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﻋﺪم اﻣﺎﻧﺖ او ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ‬ ‫آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ از آن ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﻧﺼﻴﺐ ﺧﻮد ﺳﺎزد ﻳﻌﻨﻲ ﺑﺎزﻧﺪﮔﻲ و ﺷﻜﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ ﺳﻮم‬ ‫داوري ﻧﺠﻴﺐزاده‬ ‫ﻧﺠﻴﺐزادهاي ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻛﻨﻮن داوري ﺧﻮد را ﺑﺮ دو ﮔﺮوه از ﻣﺮدم اﻋﻼم‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﺷﺨﺺ ﺧﺎدم ﺗﺮﺳﻮي اوﺳﺖ و دوﻣﻴﻦ ﮔﺮوه‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ دﺷﻤﻨﺎﻧﻲ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻒ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ او ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺧﺎدم ﺳﻮم‪ ،‬ﻗﻨﻄﺎر را در ﭘﺎرﭼﻪاي ﻣﻲﮔﺬارد و ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ ...» :‬ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻣﺮد ﺗﻨﺪﺧﻮﻳﻲ‬ ‫ﻫﺴﺘﻲ‪ ،‬آﻧﭽﻪ ﻧﮕﺬاردهاي ﺑﺮﻣﻲداري و از آﻧﭽﻪ ﻧﻜﺎﺷﺘﻪاي درو ﻣﻲﻛﻨﻲ‪ «...‬اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺗﻬﻤﺖ‬ ‫ﺑﺰرﮔﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً اﮔﺮ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺎدﻣﻲ ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد‪ .‬ارﺑﺎب ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲدﻫﺪ‪» :‬از‬ ‫دﻫﺎن ﺧﻮدت ﺑﺮ ﺗﻮ ﻓﺘﻮا ﻣﻲدﻫﻢ!« ﺣﺘﻲ اﮔﺮ اﻳﻦ اﻣﺮ واﻗﻌﻴﺖ داﺷﺖ‪ ،‬ﭼﺮا اﻳﻦ ﭘﻮل را ﺑﻪ‬ ‫ﺻﺮاﻓﺎن ﻧﺴﭙﺮدي‪ .‬از اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻬﻤﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﺒﻠﻎ ﺳﻮد ﻧﺒﻮد ﻛﻪ اﻫﻤﻴﺖ داﺷﺖ‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ اﺳﺘﻔﺎدة از آن‪ ،‬ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﺑﻮد از اﻣﺎﻧﺖ و وﻓﺎداري ﺧﺎدم ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ارﺑﺎﺑﺶ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﺧﺎدم ﺳﺎدهﺗﺮﻳﻦ ﻛﺎر را ﻫﻢ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد زﻳﺮا از داﺷﺘﻦ ﻧﺎم ارﺑﺎب ﺑﺮ ﺧﻮد ﺷﺮﻣﮕﻴﻦ‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻬﺖ ﺑﺎز ﻛﺮدن ﺣﺴﺎب ﺑﺎﻧﻜﻲ‪ ،‬ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﻧﺎم ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻮل را ﻋﻨﻮان ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬و اﻳﻦ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﮔﻮاﻫﻲ دﻳﮕﺮي اﺳﺖ ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻘﺼﻮد اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ وﻓﺎداري و اﻣﺎﻧﺖ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺧﺎدم ﺑﺎ ﺗﻬﻤﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ارﺑﺎب ﺧﻮد ﻣﻲزﻧﺪ‪ ،‬در ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﺤﻜﻮﻣﻴﺖ ﺧﻮدش را ﺑﻪ اﺛﺒﺎت‬ ‫ﻣﻲرﺳﺎﻧﺪ و ﺻﺤﺖ اﻳﻦ ﺗﻬﻤﺖ و ﻳﺎ اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻮدن ارزﻳﺎﺑﻲ او‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﺗﻔﺎوﺗﻲ اﻳﺠﺎد ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻛﺎﻣﻼً‬ ‫واﺿﺢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻜﺎت ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ ﺑﻴﻦ ﺧﻮدش و آن ﻧﺠﻴﺐزاده ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻳﻦ‬ ‫ارزﻳﺎﺑﻲ ﻛﺎﻣﻼً اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ارﺑﺎب‪ ،‬ﻗﻨﻄﺎر آن ﺧﺎدم را ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ و ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ ده ﻗﻨﻄﺎر ﻣﻲﺳﭙﺎرﻧﺪ‪.‬‬ ‫اﻋﺘﺮاﺿﻲ ﻛﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﻲرﺳﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ‪» :‬او ده ﻗﻨﻄﺎر دارد ﭼﺮا ﺑﻪ او‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺪﻫﻴﻢ؟« اﻳﻦ اﻣﺮ از دﻳﺪﮔﺎه ﻣﺎديﮔﺮاﻳﻲ‪ ،‬ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲرﺳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ از دﻳﺪﮔﺎه‬ ‫اﻣﺎﻧﺘﺪاري و اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ در ﻫﻨﮕﺎم ﻏﻴﺒﺖ ﺷﺨﺼﻲ‪ ،‬ﻛﺎﻣﻼً ﺻﺤﻴﺢ اﺳﺖ‪ .‬ﻛﺎرﻛﻨﺎن در ﻣﺰرﻋﻪ‬ ‫ﻫﻤﺎن اﺟﺮت را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮدﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺗﻌﺪاد ﺳﺎﻋﺎت ﻛﺎر ﻧﻜﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آن ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺑﺮﺧﻼف اﻧﺼﺎف اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻮﺿﻮع اﻳﻦ ﻣﺜﻞﻫﺎ در ﻣﻮرد ﭘﺎداش ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻧﻜﺘﺔ ﺣﺴﺎس در اﻳﻨﺠﺎ‬ ‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ وﻓﺎداري و اﻣﺎﻧﺖ ﺧﻮد را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ارﺑﺎب ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬وﻇﺎﻳﻒ ﺑﻴﺸﺘﺮي‬ ‫ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﺤﻮل ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ وﻓﺎدار ﻧﻤﺎﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬آﻧﭽﻪ را ﻧﻴﺰ ﻛﻪ از آن ﺧﻮد‬ ‫ﻣﻲداﻧﻨﺪ‪ ،‬از اﻳﺸﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫و ﺑﺎﻻﺧﺮه‪ ،‬داورياي ﻫﺴﺖ ﺑﺮ آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ اﻳﻦ ﻧﺠﻴﺐزاده ﺑﺮ اﻳﺸﺎن‬ ‫ﺣﻜﻤﺮاﻧﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻳﻜﻲ از ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮان ﺑﺮﻛﻨﺎر ﺷﺪه را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻛﻪ در اﺛﺮ ﻳﻚ ﻛﻮدﺗﺎي‬ ‫ﻣﻮﻓﻖ از ﻣﻘﺎم ﺧﻮد ﺧﻠﻊ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻪ ﻣﺼﻴﺒﺘﻲ در اﻧﺘﻈﺎر آﻧﺎﻧﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺟﻬﺖ‬ ‫ﺧﻠﻊ او ﻛﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻜﺘﺔ اوج‪ ،‬آﻳﺔ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﻣﺜﻞ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬ ‫ﻧﻜﺘﺔ اول‪ :‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﻪزودي ﻧﺨﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ از ﻣﺎ ﺟﺪا ﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫ﺷﺪ‪ .‬او ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﻮد را ﺑﺮﻗﺮار ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد و ﻳﻘﻴﻨﺎً ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺸﺖ‪ .‬در اﻳﻦ وﻗﻔﺔ ﺑﻮﺟﻮد‬ ‫آﻣﺪه‪ ،‬او از ﻣﺎ اﻧﺘﻈﺎر وﻓﺎداري دارد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ از ﻣﺎ ﺟﺪا ﻣﻲﺷﻮد و ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺎزﮔﺸﺘﺶ ﺑﻪ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻣﻨﺼﻮب ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم ورود ﻣﻈﻔﺮاﻧﺔ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺮدم را‬ ‫ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ او را ﭘﺎدﺷﺎه ﺳﺎزﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ از ﻣﺎ ﺟﺪا ﻧﺸﻮد و ﺑﺎز ﻧﮕﺮدد‪ ،‬ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻧﻜﺘﺔ دوم‪ :‬ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ او ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ آﻧﺎن ﺣﻜﻤﺮاﻧﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬او را رد ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد و ﻧﺘﻴﺠﺘﺎً‬ ‫داوري اﻧﺘﻈﺎرﺷﺎن را ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ‪ ،‬اﺧﻄﺎر ﺷﺪﻳﺪي اﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﺧﺼﻮﻣﺘﻲ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﻲ دارﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻜﺘﻪ ﺳﻮم‪ :‬ﻫﺪاﻳﺎ ﻳﺎ اﻣﺎﻧﺖﻫﺎﻳﻲ از ﻃﺮف آن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺑﺮاي آن دوران وﻗﻔﻪ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن‬ ‫ﻋﻄﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻴﺶ از ﻋﺰﻳﻤﺖِ آن ﻧﺠﻴﺐزاده‪ ،‬او اﻣﺎﻧﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﺎدﻣﻴﻦ ﺧﻮد داد ﻛﻪ ﺿﻤﺎﻧﺘﻲ‬ ‫اﺳﺖ دال ﺑﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻋﻴﺴﻲ‪ .‬وﻇﻴﻔﻪاي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻬﺪة ﻣﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ و‬ ‫ﻳﺎ ﺳﻮد زﻳﺎد ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﻴﺎورﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ او وﻓﺎدار ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﺧﺎدم اول ﺑﺎ ده ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻮد و ﺧﺎدم‬ ‫دوم ﺑﺎ ﭘﻨﺞ ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻮد ﻣﻮرد ﺳﺘﺎﻳﺶ ارﺑﺎب ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺳﻮﻣﻲ ﻫﻢ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ دو‬ ‫ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻲرﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬از او ﻧﻴﺰ ﻗﺪرداﻧﻲ ﺑﻌﻤﻞ ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺷﺎﮔﺮدان را ﻣﻮرد‬ ‫ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﺷﺮﻣﻲ ﺳﺮﺳﭙﺮدﮔﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ در ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻧﺎم او و‬ ‫ﻫﻤﻜﺎر ﺑﻮدن ﺑﺎ او ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ‪ .‬وﻓﺎدار ﻣﺎﻧﺪن ﺑﻪ او در ﻫﻨﮕﺎم ﻏﻴﺒﺘﺶ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻟﻬﻴﺎت ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ‬ ‫ﻣﺜﻞ ﻗﻨﻄﺎرﻫﺎ ﻫﻴﭻ اﺷﺎرهاي ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ و رﻓﺎه ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎري از اﻓﺮادي ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ "وﻓﻮر ﻧﻌﻤﺖ" ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ زﻣﻴﻨﻪ و ﻣﺘﻦ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺑﻲﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮدهاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺨﺶ اﻋﻈﻢ اﻳﻦ‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ و زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد ﻋﻴﺴﻲ و ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ در ﺗﻨﺎﻗﺾ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻳﻚ از آﻧﻬﺎ ﺛﺮوﺗﻲ‬ ‫ﻧﺪاﺷﺖ و ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻲ ﻧﻴﺰ در زﻧﺪﮔﻲ دﻧﻴﻮي ﻛﺴﺐ ﻧﻜﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻧﻜﺘﺔ اﺻﻠﻲ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻧﺤﻮه وﻓﺎداري و ﺛﻤﺮدﻫﻲ ﻣﺎ‪ ،‬در‬ ‫اﻳﻦ زﻣﺎن ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ از ﻣﺎ ﺟﺪاﺳﺖ‪ ،‬ﺳﺆاﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ از ﺧﻮد ﺑﻜﻨﻴﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ‪" :‬ﻣﺎ‬ ‫ﭼﻘﺪر ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ وﻓﺎدار ﻫﺴﺘﻴﻢ؟"‬

‫ﺗﺮﺟﻤﻪ رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن ‪ /‬دﻛﺘﺮ ﻛﻴﻢ ﺗﺎﻧﮓ‬