Marge Rohani

‫ﻣﺮگ روﺣﺎﻧﻲ‬ ‫ﻛﺸﻴﺶ ادوارد ﻫﻮﺳﭙﻴﺎن‬

‫»آﻧﺎن ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ‪ ‬ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻌﻠّﻖ دارﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻔْﺲ را ﺑﺎ ﻫﻤﺔ ﻫﻮسﻫﺎ و ﺗﻤﺎﻳﻼﺗﺶ ﺑﺮ‬ ‫ﺻﻠﻴﺐ ﻛﺸﻴﺪهاﻧﺪ‪ «.‬ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪24:5‬‬ ‫ﻣﺮگ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﺎي ﻣﺴﻴﺢ ﻳﻜﻲ از ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻋﻈﻴﻢ و ﺧﺎرقاﻟﻌﺎده در ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﺸﺮﻳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن در روز ﺟﻤﻌﺔاﻟﺼﻠﻴﺐ و ﻳﺎ ﻫﻨﮕﺎم ﺷﺮﻛﺖ در ﻋﺸﺎءرﺑﺎﻧﻲ ﺑﻪﻳﺎد آورده ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﻫﺪف ﻣﻦ در‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺮرﺳﻲ اﻳﻦ واﻗﻌﺔ ﺑﻨﻴﺎدي ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻄﺮح ﻧﻤﻮدن اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﺗﺎ ﭼﻪ‬ ‫اﻧﺪازه در ﭘﺮﺗﻮ ﻣﺮگ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﺧﻮدﻣﺎن ﻓﻜﺮ ﻛﺮدهاﻳﻢ؟ آﻳﺎ ﻣﺎ اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﻧﻴﺰ در روﻳﺎروﻳﻲ ﺑﺎ‬ ‫ﺻﻠﻴﺐ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﻴﻢ؟‬ ‫ﻛﻼم ﺧﺪا ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ اﻳﻤﺎﻧﺪاران در ﻣﺮگ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎ او ﺷﺮﻳﻚ ﺷﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ ﻣﺮگ ﻣﺴﻴﺢ و‬ ‫ﻣﺮگ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻛﻼم ﺧﺪا ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻣﺎ از ﻧﻈﺮ روﺣﺎﻧﻲ در اﻳﻦ ﻣﺮگ‬ ‫ﺷﺮﻳﻚ ﻧﺸﻮﻳﻢ از ﻫﺪف ﻣﺮگ ﻣﺴﻴﺢ دور اﻓﺘﺎدهاﻳﻢ‪ .‬ﺷﺎﻳﺎن ذﻛﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ اﺻﻄﻼح ﻣﺮگ روﺣﺎﻧﻲ در‬ ‫ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﺑﻪﻣﻌﻨﺎي ﻣﺤﻮ ﺷﺪن و رﻳﺸﻪﻛﻦ ﺷﺪن ﮔﻨﺎه در زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ‬ ‫ﺟﺴﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎ اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﻛﻬﻨﻪ و ﮔﻨﺎهآﻟﻮد‪ ،‬درﮔﻴﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﺮاي اﻓﺮاد زﻳﺎدي اﻳﻦ ﺳﺆال‬ ‫ﻣﻄﺮح اﺳﺖ ﻛﻪ‪» ،‬اﮔﺮ ﻣﺎ در ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺮدهاﻳﻢ ﭘﺲ ﭼﺮا ﻫﻢﭼﻨﺎن ﮔﻨﺎه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ؟ اﻧﺴﺎن ﻣﺮده ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ‬ ‫ارﺗﻜﺎب ﮔﻨﺎه ﻧﻴﺴﺖ!« ﺷﺎﻳﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﺎدهاي ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺆال داد اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮگ روﺣﺎﻧﻲ‬ ‫ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ ﻏﻠﺒﻪ و ﺗﺴﻠﻂ روﺣﺎﻧﻲ ﺑﺮ ﮔﻨﺎه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺮگ ﻣﺎ ﻗﺎدر ﻫﺴﺘﻴﻢ اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﻛﻬﻨﻪ و ﮔﻨﺎهآﻟﻮد را‬ ‫زﻳﺮ ﭘﺎ ﺑﮕﺬارﻳﻢ و ﭘﻴﺮوزي و آزادي را از آن ﺧﻮد ﺳﺎزﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻫﺪف ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﭘﺮﺗﻮ ﻣﺮگ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﺧﻮدﻣﺎن ﻧﻴﺰ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻴﺎﻧﺪازﻳﻢ و اﻳﻦ ﻣﺮگ‬ ‫روﺣﺎﻧﻲ را از دﻳﺪﮔﺎه ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ در رﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻏﻼﻃﻴﺎن ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﻧﻮع ﻣﺮگ‬ ‫اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -1‬ﻣﺮگ روﺣﺎﻧﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫»زﻳﺮا ﻣﻦ ﺑﻪواﺳﻄﺔ ﺧﻮد ﺷﺮﻳﻌﺖ‪ ،‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣ‪‬ﺮدم ﺗﺎ ﺑﺮاي ﺧﺪا زﻳﺴﺖ ﻛﻨﻢ« )ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪.(19:2‬‬

‫اوﻟﻴﻦ ﻣﺮگ‪ ،‬ﻣﺮگ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ و ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻣﺬﻫﺒﻲ آزادي ﻣﻲﻳﺎﺑﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻫﻴﭻ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺣﺘﻲ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﻴﺰ ﻗﺪرت ﺑﺨﺸﺶ ﻳﻚ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر را ﻧﺪارد‪ .‬ﻗﺪرت ﺷﺮﻳﻌﺖ در ﻣﺤﻜﻮم‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻦ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺮﻳﻌﺖ‪ ،‬اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ ﻣﺮگ روﺣﺎﻧﻲ ﻣﺤﻜﻮم ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣ‪‬ﺮد از اﻳﻦ ﻣﺤﻜﻮﻣﻴﺖ آزاد ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪﻣﺤﺾ آﻧﻜﻪ ﻳﻚ ﻗﺎﺿﻲ ﺣﻜﻤﻲ را ﺻﺎدر ﻛﻨﺪ‬ ‫ﻗﺪرت و اﺧﺘﻴﺎر او ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲرﺳﺪ و ﺑﻌﺪ از آن‪ ،‬زﻣﺎن ﺗﻨﺒﻴﻪ و ﻣﺠﺎزاتِ ﻣﺤﻜﻮم اﺳﺖ‪ .‬و زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ او‬ ‫اﻳﻦ ﺟﺮﻳﻤﻪ را ﺑﭙﺮدازد از ﺣﻜﻢ و اﺳﺎرت دادﮔﺎه آزاد ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﻣﺎ در ﻣﺮگ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺘﻲ‬ ‫ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ اﺟﺮا ﻛﻨﻴﻢ آزاد ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪.‬‬ ‫اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﺷﺮﻳﻌﺖ و ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ را ﻗﺒﻮل ﻧﺪارﻳﻢ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﺎ از اﺳﺎرت آن و ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﻗﻮاﻧﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﺎ ﺗﻼش ﺧﻮد آنﻫﺎ را ﺟﻬﺖ ﻧﺠﺎتﻣﺎن اﻧﺠﺎم دﻫﻴﻢ‬ ‫آزاد ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪ .‬وﻗﺘﻲ روح ﺧﺪا در ﻗﻠﺐ ﻣﺎ ﺳﺎﻛﻦ ﻣﻲﮔﺮدد‪ ،‬او ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺧﺪا را در ﻗﻠﺐﻣﺎن ﺣﻚ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ و دﻳﮕﺮ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺴﻲ ﻣﺪام ﺑﻪ ﻣﺎ ﻳﺎدآوري ﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم ﺑﺪه و اﻳﻦ ﻛﺎر را‬ ‫ﻣﻜﻦ‪ ،‬اﻳﻦ ﺣﺮام اﺳﺖ و دﻳﮕﺮي ﺣﻼل!‬ ‫ﻣﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﺬاﻫﺐ دﻳﮕﺮ ﺑﻠﻜﻪ در ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﻓﺮادي ﺑﺮﻣﻲﺧﻮرﻳﻢ ﻛﻪ دﻧﺒﺎﻟﻪرو ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان آنﻫﺎ را اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﺷﺮﻳﻌﺘﻲ ﻧﺎﻣﻴﺪ‪ .‬ﻛﻼم ﺧﺪا را ﺑﻪﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﭘﺲ‬ ‫ﺣﺎل ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺻﻮل اﺑﺘﺪاﻳﻲ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻣﺮدهاﻳﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻫﻤﭽﻮن ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﻫﻨﻮز‬ ‫ﺑﻪدﻧﻴﺎ ﺗﻌﻠﻖ دارﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻦ ﺑﻪ ﻗﻮاﻋﺪ آن ﻣﻲدﻫﻴﺪ‪ ،‬ﻗﻮاﻋﺪي ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬اﻳﻦ را ﻟﻤﺲ ﻣﻜﻦ! ﺑﻪ آن ﻟﺐ‬ ‫ﻧﺰن و ﺑﺮ آن دﺳﺖ ﻣﮕﺬار!" اﻳﻦﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺼﺮف از ﺑﻴﻦ ﻣﻲرود و ﺑﺮ‬ ‫اﺣﻜﺎم و ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺸﺮي ﺑﻨﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬و ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ در ﺑﺮ داﺷﺘﻦ ﻋﺒﺎدت داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ و ﺧﻮار ﻛﺮدن‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ و رﻳﺎﺿﺖ ﺑﺪﻧﻲ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮي ﺣﻜﻴﻤﺎﻧﻪ دارد‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﺎﻗﺪ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ارزش ﺑﺮاي ﻣﻬﺎر ﺗﻤﺎﻳﻼت‬ ‫ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ اﺳﺖ« )ﻛﻮﻟﺴﻴﺎن ‪.(23-20:2‬‬ ‫اﻣﺮوزه اﻓﺮاد زﻳﺎدي ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻼش ﺧﻮد و ﺑﺎ اﺟﺮاي ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻫﻤﻪ‬ ‫ﭼﻴﺰ را درﺳﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺳﺎدو ﺳﺎﻧﺪرﺳﻴﻨﮓ ﻣﺒﺸﺮ ﻣﻌﺮوف ﻫﻨﺪي ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪» :‬در ﻫﻨﺪوﺳﺘﺎن ﺑﺎ ﻓﺮدي‬ ‫ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺑﻪدﻟﻴﻞ اﻳﻨﻜﻪ دﺳﺘﺶ را ﻣﺪام ﺑﺎﻻ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد در ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺸﻚ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻋﻠﺖ اﻳﻦ ﻛﺎر را از او ﭘﺮﺳﻴﺪم او ﺑﺮاﻳﻢ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد ﻛﻪ "ﭼﻮن ﺑﺎ اﻳﻦ دﺳﺖ دزدي ﻣﻲﻛﺮدم ﺗﺼﻤﻴﻢ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ آن را ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﻌﺪ از ﺗﻨﺒﻴﻪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ دزدي ﻛﻨﺪ"‪ .‬ﺑﻪ او ﺗﻮﺿﻴﺢ دادم ﻛﻪ اﻳﻦ راه‬ ‫ﻋﻮض ﺷﺪن ﻧﻴﺴﺖ و ﻋﻴﺴﺎي ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪﺟﺎي ﺗﻮ ﻣﺼﻠﻮب ﺷﺪ و دﺳﺘﺎن او در راه ﺗﻮ ﺧﺸﻚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺗﻮ از اﻳﻦ‬ ‫اﺳﺎرت آزاد ﺷﻮي‪ ،‬اﮔﺮ اﻳﻦ را ﻗﺒﻮل ﻛﻨﻲ دﻳﮕﺮ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺧﻮدت را ﻣﺠﺎزات ﻛﻨﻲ زﻳﺮا او‬

‫ﻣﺠﺎزات ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺗﻮ را ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ! ﺗﻮ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻗﻮاﻧﻴﻦ و ﺷﺮﻳﻌﺘﻲ ﻛﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪاي ﺧﻮدت را‬ ‫ﺗﻐﻴﻴﺮ دﻫﻲ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ او از ﺣﺮفﻫﺎي ﻣﻦ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺧﺸﻢ در ﺟﻮاﺑﻢ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ "اﮔﺮ اﻳﻦ دﺳﺘﻢ ﺳﺎﻟﻢ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻗﻄﻌﺎً ﺗﻮ را ﻛﺸﺘﻪ ﺑﻮدم!"«‬ ‫اﻧﺴﺎن ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ روش آزاد ﺷﻮد‪ .‬ﺻﻠﻴﺐ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪﺗﺮ از ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻳﻬﻮد و ﻓﻠﺴﻔﺔ‬ ‫ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﻗﻮاﻧﻴﻦ‪ ،‬ﻗﺪرت ﺗﻐﻴﻴﺮِ ﺷﺨﺼﻴﺖ و اﺧﻼق ﻓﺮد ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر را ﻧﺪارد وﻟﻲ در ﺻﻠﻴﺐ و ﺧﻮن‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻦ ﻗﺪرت وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻮرت ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﺬﻳﺮش ﻛﺎر ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن‬ ‫ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻲﮔﻔﺖ ﻣ‪‬ﺮدم و در ﻣﺴﻴﺢ آزاد ﺷﺪم و ﺑﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﻋﺸﻖ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻢ ﻗﻮاﻧﻴﻦ‬ ‫ﺧﺪا را اﻧﺠﺎم دﻫﻢ‪.‬‬ ‫آﮔﻮﺳﺘﻴﻦ ﻗﺪﻳﺲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺧﺪا را ﻣﺤﺒﺖ ﻛﻦ‪ ،‬ﻫﺮ ﻛﺎري ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻜﻦ«! ﭼﻄﻮر ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﻋﺎﺷﻖِ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﺪ و ﺧﻼف آﻧﭽﻪ او ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ‬ ‫ﻗﺎﻧﻮن اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺧﺪاي ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﻲ دل‪ ،‬ﻓﻜﺮ و وﺟﻮدت ﻣﺤﺒﺖ ﻛﻦ‪.‬‬ ‫ﻛﻼم ﺧﺪا ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﻨﺪه و ﻣﻜﻤﻞ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺧﺪاﺳﺖ و ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬ ‫در آن ﻋﺸﻖ ﺧﺪا ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺻﻠﻴﺐ ﻋﻴﺴﺎي ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﻣﺤﺒﺘﻲ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ‬ ‫روي ﺻﻠﻴﺐ ﻧﺸﺎن داد ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺧﺪا را اﺟﺮا ﻛﻨﻴﻢ و ﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻼش ﺑﺸﺮي ﺧﻮدﻣﺎن‪.‬‬

‫‪ -2‬ﻣﺮگ روﺣﺎﻧﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ اﻣﺎره و ﺳﺮﻛﺶ‬ ‫»ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺼﻠﻮب ﺷﺪهام‪ ،‬و دﻳﮕﺮ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻣﻦ زﻧﺪﮔﻲ‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ؛ و اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻪ اﻛﻨﻮن در ﺟﺴﻢ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮا ﻣﺤﺒﺖ ﻛﺮد و‬ ‫ﺟﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ داد« )ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪.(20:2‬‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺮگ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺮدن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ اﻣﺎره و ﺳﺮﻛﺶﻣﺎن ﻛﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﻛﻬﻨﻪ اﺳﺖ‪ .‬در ﺑﺎغ‬ ‫ﺟﺘﺴﻴﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﺧﻮدش در ﻣﺒﺎرزه ﺑﻮد‪ .‬او ﻧﻴﺰ در ﺑﺪن ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﺧﻮد درﮔﻴﺮ اﻳﻦ ﻧﺒﺮد ﺑﻮد‪.‬‬ ‫در آﻧﺠﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺳﻪ ﺑﺎر ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ »ﭘﺪر اﻳﻦ ﭘﻴﺎﻟﻪ را از ﻣﻦ ﺑﮕﺬران اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاﻫﺶ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻠﻜﻪ ﻃﺒﻖ اراده ﺧﻮدت«‪ .‬ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﺧﻮد ﻣﺸﻜﻞ داﺷﺖ‪ .‬او ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ارادة ﭘﺪر ﺷﻮد؛ دﻟﻴﻞ آﻣﺪﻧﺶ در اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ اﻧﺴﺎنِ ﻛﺎﻣﻞ‪ ،‬ﻧﻔﺲ‬ ‫او از ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪن ﺑﻪ ارادة ﭘﺪر ﺳﺮﺑﺎز ﻣﻲزد؛ در اﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﺟﻨﮓ ﺑﻴﻦ ارادة اﻧﺴﺎن و ارادة ﺧﺪا ﺑﻮد‪ .‬در‬ ‫ﻛﻼم ﺧﺪا ﻣﻲﺧﻮاﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ از وﺳﻮﺳﻪ ﺑﻪﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ ﻋﺒﻮر ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺴﻴﺢ ﭼﻪ از ﻃﺮف دﻧﻴﺎ‪ ،‬ﭼﻪ از‬

‫ﻃﺮف ﺷﻴﻄﺎن و ﭼﻪ از ﻃﺮف ﻧﻔﺴﺶ وﺳﻮﺳﻪ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﻛﻼم ﺧﺪا ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ دﻋﺎ از ﺳﺮ و‬ ‫ﺻﻮرت ﻣﺴﻴﺢ ﻋﺮق ﺟﺎري ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻋﺮﻗﻲ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﻗﻄﺮات ﺧﻮن ﺑﻮد؛ در ﺑﻌﻀﻲ از ﺗﺮﺟﻤﻪﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ‬ ‫ﺷﺪه ﻛﻪ ﻋﺮق ﺧﻮن از ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ او ﺟﺎري ﺷﺪ‪ .‬ﻧﻜﺘﺔ ﻣﻬﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎ ﻧﺒﺮدي ﺳﺨﺖ و دﺷﻮار‬ ‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮ ارادة اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻏﺎﻟﺐ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﻗﺪرت ﺧﻮن ﻣﺴﻴﺢ و ﺻﻠﻴﺐ او ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺮ اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﻛﻬﻨﻪ و ارادة ﺳﺮﻛﺶ اﻧﺴﺎﻧﻲﻣﺎن ﭘﻴﺮوز‬ ‫ﺷﻮﻳﻢ و زﻣﺎﻧﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﻛﻪ "ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻦ ﺑﻠﻜﻪ ﻃﺒﻖ اراده ﺗﻮ" ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ‬ ‫ﺻﻠﻴﺐ ﻣﺼﻠﻮب ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪ .‬در رﺳﺎﻟﻪ ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه ﻛﻪ »او ﺑﺎ اﺷﻚﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر و ﺗﻀﺮع و ﻓﺮﻳﺎد ﺷﺪﻳﺪ«‬ ‫در ﺟﺘﺴﻴﻤﺎﻧﻲ دﻋﺎ ﻛﺮد‪ .‬اراده اﻧﺴﺎن آﻧﻘﺪر ﺳﺮﻛﺶ‪ ،‬ﻃﻐﻴﺎنﮔﺮ و ﻳﺎﻏﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮاي آزادي‬ ‫اﻧﺴﺎن از ارادة ﺧﻮدﺧﻮاه و ﻣﺘﻜﺒﺮش ﺧﻮﻧﺶ را رﻳﺨﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻧﻴﺰ راه دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي آزادي از‬ ‫ﻧﻔﺲﻣﺎن وﺟﻮد ﻧﺪارد ﺟﺰ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪ 20:2‬ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ روي ﺻﻠﻴﺐ ﻣ‪‬ﺮد و‬ ‫در اﻳﻦ ﻣﺮگ در واﻗﻊ ﻣﺎ را ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﺼﻠﻮب ﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬ ‫در روﻣﻴﺎن ‪ 6:6‬ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬زﻳﺮا ﻣﻲداﻧﻴﻢ آن اﻧﺴﺎن ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺎ او ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﺪ ﺗﺎ ﭘﻴﻜﺮ‬ ‫ﮔﻨﺎه درﮔﺬرد و دﻳﮕﺮ ﮔﻨﺎه را ﺑﻨﺪﮔﻲ ﻧﻜﻨﻴﻢ«‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در آﻳﺔ ‪ 11‬ﭘﻮﻟﺲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦﺳﺎن‪ ،‬ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺧﻮد را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎه ﻣﺮده اﻧﮕﺎرﻳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺪا‪ ،‬زﻧﺪه«‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ ﻟﻐﺖ‬ ‫اﻧﮕﺎرﻳﺪ ﻳﻌﻨﻲ ﻗﺒﻮل ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻣ‪‬ﺮدﻳﺪ‪.‬‬ ‫رﻳﭽﺎرد ووﻣﺒﺮاﻧﺪ ﻛﻪ ‪ 13‬ﺳﺎل ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﺴﻴﺢ در ﻛﺸﻮر روﻣﺎﻧﻲ زﻳﺮ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﺑﻮد در ﻳﻜﻲ از‬ ‫ﻛﺘﺎبﻫﺎﻳﺶ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﻳﻚ روز در ﻳﻜﻲ از ﻛﻠﻴﺴﺎﻫﺎي روﻣﺎﻧﻲ دو ﺳﺮﺑﺎز ﺑﺎ اﺳﻠﺤﻪ وارد ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ‬ ‫ﺧﺸﻮﻧﺖ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﻓﺮادي ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺤﻲ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﻴﺮون ﺑﺮوﻧﺪ و ﺑﻘﻴﻪ ﻛﻪ ادﻋﺎي ﻣﺴﻴﺤﻲ ﺑﻮدن ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪ .‬آنﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺿﻌﻴﻒ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﺪا ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻨﺪ وﻟﻲ ﭼﻨﺪﻳﻦ‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻲ واﻗﻌﻲ ﺣﺘﻲ ﺑﻪﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺧﻮدﺷﺎن ﻫﻢ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻜﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ و دﻋﺎي ﺧﻮد اداﻣﻪ دادﻧﺪ‪.‬‬ ‫وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ رﻓﺘﻨﺪ آن ﺳﺮﺑﺎزان اﺳﻠﺤﻪﻫﺎي ﺧﻮد را زﻣﻴﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ و ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ اﻓﺮاد ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ را ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﻢ و ﺣﺎﻻ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﺒﺎدت ﺧﺪا‬ ‫ﺑﭙﺮدازﻳﻢ«!‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ »دﻳﮕﺮ ﻣﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻤﻲﻛﻨﻢ«‪ .‬اﻳﻦ واﻗﻌﺎً ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﺎ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﺎ ﻫﺮ روز ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺮدﻳﻢ و ﻧﻔﺲ اﻣﺎرهﻣﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺮ روي ﺻﻠﻴﺐ ﻣﺮد‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ روي‬ ‫ﺻﻠﻴﺐ ﺑﻮد ﺑﺴﻴﺎري او را وﺳﻮﺳﻪ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ از روي ﺻﻠﻴﺐ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻴﺎﻳﺪ اﻣﺎ او ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺧﻮد را ﮔﺮﻓﺘﻪ‬

‫ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺴﻴﺎري از اوﻗﺎت دﻳﮕﺮان ﻧﻴﺰ ﻣﺎ را وﺳﻮﺳﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ از روي ﺻﻠﻴﺐ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻫﻤﭽﻮن ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﺑﺮ اﻳﻦ وﺳﻮﺳﻪ ﭘﻴﺮوز ﺷﻮﻳﻢ‪.‬‬

‫‪ -3‬ﻣﺮگ روﺣﺎﻧﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻮسﻫﺎ و ﺗﻤﺎﻳﻼت ﺟﺴﻢ‬ ‫»آﻧﺎن ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻌﻠﻖ دارﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻔﺲ را ﺑﺎ ﻫﻤﺔ ﻫﻮسﻫﺎ و ﺗﻤﺎﻳﻼﺗﺶ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﻛﺸﻴﺪهاﻧﺪ«‬ ‫)ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪.(24:5‬‬ ‫ﺷﻬﻮت ﻳﻜﻲ از اﺳﺎرتﻫﺎي اﺳﺎﺳﻲ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪ .‬در ﺟﻮاﻣﻊ ﻣﺴﻴﺤﻲ‪ ،‬ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ زﻳﺎدي وﺟﻮد‬ ‫دارﻧﺪ‪ .‬اﻓﺮادي ﻛﻪ ﺑﻪراﺣﺘﻲ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺗﻤﺎﻳﻼت ﻧﻔﺲ و ﺟﺴﻢﺷﺎن ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺷﻌﺎر ﻣﺮدم آزاديﺧﻮاه دﻧﻴﺎ‬ ‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ دﻟﺖ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ اﻧﺠﺎم ﺑﺪه و اﻓﺮادي ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﺧﺮاﻓﺎﺗﻲ و ﻋﻘﺐاﻓﺘﺎده ﺑﻪﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻳﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻳﻦ وﺳﻮﺳﻪ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎي ﻣﻘﺪس ﻛﻼم‬ ‫ﺧﺪا را ﻋﻮض ﻛﻨﻴﻢ و اﺟﺎزه دﻫﻴﻢ ﻛﻪ ارزش ﻗﺪوﺳﻴﺖ اﻟﻬﻲ ﺗﻨﺰل ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫در ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪ 16 :5‬و ‪ 24‬ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺷﻬﻮات وﺣﺸﺘﻨﺎك و رﺳﻮاﻛﻨﻨﺪة ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ را ﻣﻲﻳﺎﺑﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ‬ ‫اﻳﻤﺎن ﺳﺎده ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﻗﺎدرﻳﻢ در اﻳﻦ دﻧﻴﺎي ﻧﺎﭘﺎك ﭘﻴﺮوز ﺷﻮﻳﻢ‪ .‬در اﻳﻦ دوران ﻫﻤﻪ ﺟﺎ از ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن‪ ،‬ﻣﺠﻼت و ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ ﭘﺮ از ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﻣﺴﺘﻬﺠﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﻪﻗﻮل ﭘﻮﻟﺲ "ذﻛﺮش ﻫﻢ ﻗﺒﻴﺢ‬ ‫اﺳﺖ" و اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﻮاﻧﺎن ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤﮕﺎن را ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬دﻧﻴﺎ ﻫﺮ روز ﺑﺪﺗﺮ ﻣﻲﺷﻮد وﻟﻲ در‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ دﻧﻴﺎي ﻛﺜﻴﻔﻲ ﻣﻲﺗﻮان در ﻗﺪاﺳﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮد‪ .‬وﻟﻲ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ و ﺗﻼش اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﻗﺮار دادن ﺧﻮد ﺑﺮ روي ﺻﻠﻴﺐ و ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﻣﺮگ ﺧﻮد ﺑﻪوﺳﻴﻠﺔ اﻳﻤﺎن! ﻛﻼم ﺧﺪا در ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪16:5‬‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬اﻣﺎ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ روح رﻓﺘﺎر ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻳﻼت ﻧﻔﺲ را ﺑﻪﺟﺎ ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ آورد«‪.‬‬

‫‪ -4‬ﻣﺮگ روﺣﺎﻧﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ‬ ‫»اﻣﺎ ﻣﺒﺎد ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﭼﻴﺰي اﻓﺘﺨﺎر ﻛﻨﻢ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺻﻠﻴﺐ ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ ﻛﻪ ﺑﻪواﺳﻄﺔ آن‪،‬‬ ‫دﻧﻴﺎ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﺪ و ﻣﻦ ﺑﺮاي دﻧﻴﺎ« )ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪.(14:6‬‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﺑﺎب اول آﻳﺔ ‪ 4‬ﻣﻲﺧﻮاﻧﻴﻢ ﻛﻪ »ﺟﺎن ﺧﻮد را در راه ﮔﻨﺎﻫﺎن ﻣﺎ داد ﺗﺎ ﻣﺎ را ﺑﻪ ارادة ﺧﺪا‬ ‫و ﭘﺪر ﻣﺎ‪ ،‬از ﻋﺼﺮ ﺷﺮﻳﺮ ﺣﺎﺿﺮ رﻫﺎﻳﻲ ﺑﺨﺸﺪ«‪.‬‬ ‫ﺗﺎ اﻳﻨﺠﺎ در ﻣﻮرد ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﺷﺮﻳﻌﺘﻲ‪ ،‬ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ و ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدﻳﻢ و ﺣﺎل‬ ‫ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن دﻧﻴﻮي ﻣﻲرﺳﺪ‪ .‬ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن دﻧﻴﻮي ﺑﻪ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد؟ در ﻳﻚ ﻋﺒﺎرت‬

‫آنﻫﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ واﺑﺴﺘﮕﻲ ﺷﺪﻳﺪي دارﻧﺪ و ﺗﺠﻤﻼت و زﻳﺒﺎﻳﻲﻫﺎي آن اﻳﺸﺎن را‬ ‫اﺳﻴﺮ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬دﻧﻴﻮي ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮدش را در اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻏﺮﻳﺐ و ﻧﺎآﺷﻨﺎ ﻧﻤﻲداﻧﺪ‪ .‬او ﺑﺎ ﺳﻴﺴﺘﻢ‬ ‫اﻳﻦ دﻧﻴﺎ اﻧﺲ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬دﻧﻴﻮي ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺮﻣﺸﻖ و ﻧﻤﻮﻧﻪاش را ﺑﻪﺟﺎي ﺗﻌﻠﻴﻢ از ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس‪،‬‬ ‫از دﻧﻴﺎ ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬دﻧﻴﻮي در ﺗﻼش اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮدم دﻧﻴﺎ را ﺑﻪﺟﺎي ﺧﺪا ﺧﺸﻨﻮد ﻛﻨﺪ و ﺗﻤﺎم ﻓﻜﺮش در‬ ‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ دﻳﮕﺮان در ﻣﻮرد او ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ و ﺧﻮاﺳﺘﺔ دﻳﮕﺮان را ﺑﺮ ﺧﻮاﺳﺘﺔ ﺧﺪا ﻣﻘﺪم ﻣﻲداﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺷﻌﺎر ﺷﺨﺺ دﻧﻴﻮي اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ »ﮔﺮ ﺧﻮاﻫﻲ ﻧﺸﻮي رﺳﻮا‪ ،‬ﻫﻤﺮﻧﮓ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺷﻮ«!‬ ‫ﺻﻠﻴﺐ ﻣﺴﻴﺢ ﺗﻨﻬﺎ راه آزادي ﻳﻚ ﻓﺮد دﻧﻴﻮي از دﻧﻴﺎي ﻧﺎﺳﺎﻟﻢ اﺳﺖ‪ .‬ﺻﻠﻴﺐ ﻣﺴﻴﺢ دﻳﻮار ﺟﺪاﻳﻲ ﺑﻴﻦ‬ ‫دﻧﻴﺎ و ﻣﺎ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪوﺳﻴﻠﺔ ﺻﻠﻴﺐ ﻣﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﻣﻲﻣﻴﺮم و دﻧﻴﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ‪.‬‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﺗﺎج ﺧﺎر را ﻛﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻟﻌﻨﺖ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﺑﻮد ﺑﺮ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬در دﻧﻴﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﺪا در اﺑﺘﺪا ﺑﻪ وﺟﻮد‬ ‫آورده ﺑﻮد ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﺪي وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﻜﻪ آدم و ﺣﻮا ﮔﻨﺎه ﻛﺮدﻧﺪ ﺧﺎر ﺑﻪوﺟﻮد آﻣﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﺛﻤﺮه ﮔﻨﺎه ﺑﻮد‪ .‬وﻟﻲ ﻣﺴﻴﺢ ﺧﺎر و ﺧﺲ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ را روي ﺻﻠﻴﺐ ﺑﺮ ﺧﻮدش ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ را از‬ ‫اﺳﺎرت اﻳﻦ دﻧﻴﺎ آزاد ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺎ در دﻧﻴﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪاي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻣﻦ ﺑﺮ‬ ‫ﺟﻬﺎن ﻏﺎﻟﺐ ﺷﺪم« و ﺗﻨﻬﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻗﺪرت ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻏﺎﻟﺐ‬ ‫آﻳﻴﻢ‪.‬‬