Libelle het lijfblad van mijn moeder gevouwen tot vier vliesvleugels op een slanke romp zonder kenteken landt doorgaans op mijn witte tors als die blakert op de stretcher maar nu op het opengevouwen boek "De mooiste van Ungaretti" bijna tegelijk ook drie vliegen onderlinge verschillend in grootte maar ook ten opzichte van hun verre tante zij lijken niet te begrijpen waarom ik hier zit bij de bergkap op een morsige keukenstoel met de rug naar de avondzon met een glas rode huiswijn en ontroerd door de schaarse regels bovenin het verblindende papierwit van de dichter uit Alexandrië misschien wanen zij zich in het wit van zijn woestijn dat de warmte reflecteert op hun tors en tracheeën misschien