Lab02

  • June 2020
  • PDF

This document was uploaded by user and they confirmed that they have the permission to share it. If you are author or own the copyright of this book, please report to us by using this DMCA report form. Report DMCA


Overview

Download & View Lab02 as PDF for free.

More details

  • Words: 1,558
  • Pages: 4
MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH – INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 2

TEMAT:

ODWZOROWANIE LOGISTYCZNE. RUCH HARMONICZNY. SKŁADANIE DRGAŃ HARMONICZNYCH. DUDNIENIA

OPRACOWAŁA:

DR INŻ.

GRAŻYNA SYPNIEWSKA-KAMIŃSKA

1. Cel ćwiczeń • • •

Zapoznanie się z rekurencyjnym równaniem układu dynamicznego z czasem dyskretnym na przykładzie odwzorowania logistycznego. Umiejętność identyfikowania parametrów ruchu na podstawie przebiegu czasowego. Zapoznanie się z efektami nakładania się ruchów harmonicznych o różniących się parametrach.

2. Słowa kluczowe odwzorowanie logistyczne, ruch harmoniczny, ruch okresowy, częstości współmierne i niewspółmierne, dudnienia 3. Odwzorowanie logistyczne Odwzorowanie logistyczne jest przykładem równania opisującego układ dynamiczny z czasem dyskretnym. Opisuje ono wzrost populacji w ograniczonym środowisku. Jest to rekurencyjne równanie rekurencyjne postaci

xn +1 = k xn (1 − xn ) , gdzie

xn +1 – liczebność populacji w pewnym roku, określona jako liczba względna (ułamek) z przedziału 〈0, 1〉, xn – liczebność populacji w roku poprzednim, k – parametr modelu opisujący wielkość urodzaju rzutującego na dostępne zapasy żywności, k = const.

Zadanie Przyjmując podane wartości parametru k oraz stanu początkowego x1 populacji określić perspektywy jej rozwoju. Uwaga Odwzorowanie logistyczne opisuje ewolucję wielu innych układów, między innymi zachowanie rotatora, który jest silnie tłumiony i okresowo uderzany z dużą siłą.

4. Składanie drgań harmonicznych 4.1. Składanie dwóch ruchów harmonicznych o jednakowych częstościach kołowych • • • • •

Dane są kinematyczne równania drgań harmonicznych odbywających się wzdłuż tej samej prostej x1(t) = B sin(ω t), x2(t) = C cos(ω t) . Przyjmując wartości liczbowe amplitud A, B oraz częstości kołowej ω wykonać w jednym oknie graficznym wykresy x1(t), x2(t) oraz drgań złożonych x1(t) + x2(t). Na podstawie wartości odczytanych z wykresu wyznaczyć okres, amplitudę, częstość kołową i fazę początkową drgań. Czy ruch złożony jest okresowy? Czy jest harmoniczny? Wartości jakich wielkości zostały zachowane przy składaniu, a jakie się zmieniły? Porównaj odczytaną z wykresu wartość amplitudy drgań złożonych z wartością obliczoną według wzoru (6).

4.2. Składanie n ruchów harmonicznych o jednakowych częstościach kołowych •

Dane są kinematyczne równania n ruchów harmonicznych odbywających się wzdłuż tej samej prostej xi(t) = Aisin(ω t + ϕ i),

• •

i = 1, 2,…n.

Przyjmując wartości liczbowe częstości kołowej ω, amplitud Ai i faz początkowychϕ i, i =1, 2, ..., n wykonać wykres drgań złożonych x1(t) + x2(t) + ... + xn(t). Odczytać z wykresu wartości okresu i amplitudy. Obliczyć wartości częstości kołowej i fazy początkowej drgań.

1

MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH – INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 2



Czy ruch złożony jest okresowy? Czy jest harmoniczny? Wartości jakich wielkości zostały zachowane przy składaniu, a jakie się zmieniły?

4.3. Składanie n ruchów harmonicznych o różnych częstościach kołowych •

Dane są kinematyczne równania n ruchów harmonicznych odbywających się wzdłuż tej samej prostej xi(t) = Aisin(ω t + ϕ i),

• • • • • • •

i = 1, 2,…n.

Przyjąć wartości liczbowe amplitud Ai i faz początkowych ϕ i, i =1, 2, ..., n. Dobrać wartości częstości ωi tak, aby spełniały warunek współmierności. Wykonać wykres drgań złożonych x1(t) + x2(t) + ... + xn(t). Czy ruch złożony jest okresowy? Czy jest harmoniczny? Dobrać wartości częstości ωi tak, aby warunek współmierności nie był spełniony. Wykonać wykres drgań złożonych x1(t) + x2(t) + ... + xn(t). Czy ruch złożony jest okresowy? Czy jest harmoniczny?

4.4. Sformułować wnioski na podstawie analizy wykresów 5. Dudnienia • • • • • •

Dane są kinematyczne równania drgań harmonicznych odbywających się wzdłuż tej samej prostej x1 (t ) = A1 ⋅ sin(ω ⋅ t + ϕ1 ) , x2 (t ) = A2 ⋅ sin((ω + ε )t + ϕ 2 ) . Przyjąć wartości liczbowe amplitud Ai i faz początkowych ϕ i, i =1, 2. Dobrać wartości parametrów ω i ε tak, aby spełniony był warunek pojawienia się dudnień. Wykonać wykres drgań złożonych x1(t) + x2(t). Zmierzyć okres zmian amplitudy i porównać wartość z pomiaru z wartością otrzymaną ze wzoru (10). Jak należy dobrać parametry drgań składowych, aby dudnienia przebiegały z okresowym wygaszaniem amplitudy?

Materiały pomocnicze 1. Ruch harmoniczny Ruchem harmonicznym nazywamy ruch periodyczny opisany równaniami x(t) =A sin( ω t +ϕ0 )

x(t) =A cos( ω t + ϕ0 )

lub

(1)

Ruch ten opisuje okresowe drgania układu. Układ wykonujący taki ruch nazywamy oscylatorem harmonicznym. Parametrami drgań harmonicznych są: A – amplituda, czyli największe odchylenie wartości chwilowej od wartości średniej, ω – częstość kołowa, zwana także pulsacją [rad/s], ϕ 0 – faza początkowa [rad].

A x0

T

Rys. 1. Wykres drgań harmonicznych

2

MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH – INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 2

Podstawowy okres funkcji x(t) nazywamy okresem drgań harmonicznych. Jednostką okresu jest sekunda [s]. Okres drgań i częstość kołowa powiązane są zależnością: (2)

T = 2π

ω

Częstotliwością f okresowo powtarzającego się zjawiska nazywamy liczbę cyklów przypadających na jednostkę czasu. Jednostką częstotliwości jest herc [Hz]. Częstotliwość i okres drgań łączy zależność f = 1. T

(3)

ω = 2π f ,

(4)

W ruchu harmonicznym obowiązuje wzór

który otrzymamy podstawiając (2) do (3). Odczytując wartość współrzędnej x0 z wykresu x(t) można wyznaczyć wartość fazy początkowej ruchu x0 = x(0) sin (ϕ 0 ) =

x0 A

x0 = A sin (ϕ 0 )

 x0    A

ϕ 0 = arcsin

(5)

2. Składanie ruchów harmonicznych odbywających się wzdłuż jednej prostej 2.1. Składanie dwóch ruchów harmonicznych o jednakowych częstościach kołowych x(t ) = x1 (t ) + x2 (t ) = B sin(ω t ) + C cos (ω t ) =  B C = B 2 + C 2  sin(ω t ) + cos(ω t ) 2 2 2 B +C B + C2 

  = 

= A(sin(ω t ) cos ϕ 0 + cos(ω t ) sin ϕ 0 ) = A sin(ω t + ϕ 0 )

gdzie (6)

A = B2 + C 2 cos ϕ 0 =

B , sin ϕ 0 = B + C2 2

tgϕ 0 =

C B + C2 2

sin ϕ 0 =C cos ϕ 0 B

(7)

2.2. Składanie n ruchów harmonicznych o jednakowych częstościach kołowych xi (t ) = Ai sin(ω t + ϕ i ) , n

x(t ) =

∑ i =1

n

xi (t ) =



i = 1, 2, ..., n

n

Ai sin(ω t + ϕ i ) =

i =1

∑ A (sin(ω t ) cos ϕ i

i =1

3

i

+ cos(ω t ) sin ϕ i ) =

MODELOWANIE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH – INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 2

n

=

n

∑ A sin(ω t) cos ϕ + ∑ A cos(ω t ) sin ϕ i

i

i =1

i

n

i

= sin(ω t )

i =1

∑ A cos ϕ i

n

i

+ cos(ω t )

i =1

∑ A sin ϕ i

i

=

i =1

= C sin(ω t ) + D cos (ω t ) = A sin(ω t + ϕ 0 )

gdzie n

C=



(8)

n

Ai cos ϕ i ,

D=

i =1

∑ A sin ϕ i

i

,

A = C 2 + D2

i =1

cos ϕ 0 =

C , sin ϕ 0 = C + D2

D C + D2

2

2

n

sin ϕ 0 tgϕ 0 = = D = cos ϕ 0 C

∑ A sin ϕ i

i

i =1 n



(9) Ai cos ϕ i

i =1

2.3. Dudnienia

Dudnieniem nazywamy drgania charakteryzujące się okresowymi zmiany amplitudy. Dudnienia można otrzymać w wyniku nałożenia się na siebie dwóch lub więcej drgań harmonicznych o zbliżonych wartościach częstości. Na przykład x1 (t ) = A1 ⋅ sin(ω ⋅ t + ϕ ) oraz x2 (t ) = A2 ⋅ sin((ω + ε )t ) ,

ε << ω.

x(t ) = x1 (t ) + x2 (t ) = A1 ⋅ sin(ω ⋅ t + ϕ ) + A2 ⋅ sin((ω + ε )t ) = = A1 (sin(ω ⋅ t ) cos ϕ + cos(ω ⋅ t ) sin ϕ ) + A2 (sin(ω t ) cos(ε t ) + cos(ω t ) sin(ε t )) = = sin(ω ⋅ t )( A1 cos ϕ + A2 cos(ε t )) + cos(ω ⋅ t )( A1 sin ϕ + A2 sin(ε t )) = = B(t ) sin(ω ⋅ t ) + C (t ) cos(ω ⋅ t ) = A(t ) sin(ω ⋅ t + ϕ (t ))

przy czym B(t ) = A1 cos ϕ + A2 cos(ε t ) , C (t ) = A1 sin ϕ + A2 sin(ε t ) ,

A(t ) = ( B(t )) 2 + (C (t )) 2 = ( A1 ) 2 + ( A2 ) 2 + 2 A1 A2 (cos ϕ cos(ε t ) + sin ϕ sin(ε t )) = = ( A1 ) 2 + ( A2 ) 2 + 2 A1 A2 (cos(ε t − ϕ )) sin ϕ (t ) =

C (t ) B(t ) , cos ϕ (t ) = A(t ) A(t )

A sin ϕ + A2 sin(ε t ) sin ϕ (t ) C (t ) = = 1 cos ϕ (t ) B(t ) A1 cos ϕ + A2 cos(ε t ) Zarówno faza początkowa jak i amplituda dudnień są funkcjami okresowymi, przy czym okres podstawowy TA funkcji A(t) zależy od parametru ε tgϕ (t ) =

T A = 2π .

ε

7. Literatura Z. Osiński, Teoria drgań, rozdz. 1.1 – 1.2

4

(10)

Related Documents