Dastan Moshkel Gosha

‫داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ‬ ‫)ﻧﻘﺪي ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﻧﻈﺮﻳﻪ ي ﻳﻮﻧﮓ(‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ي‬ ‫ﻟﻴ ِﻮﻟﻴﻦ وون ﻟﻲ‬

‫‪١‬‬

‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ي‬ ‫ﺟﻠﻴﻞ ﻧﻮذري‬ ‫)اﻳﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺑﺎ اﺟﺎزﻩ ي آﺘﺒﻲ از ﻧﺎﺷﺮ و ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ(‬ ‫)اﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺑﺎر ﻧﺨﺴﺖ در ﮐﺘﺎب ﻣﺰدﮎ ﻧﺎﻣﻪ‪ ،‬ﻳﺎدﺑﻮد اوﻟﻴﻦ ﺳﺎﻟﮕﺮد درﮔﺬﺷﺖ ﻣﻬﻨﺪس ﻣﺰدﮎ ﮐﻴﺎﻧﻔﺮ‪ ،‬ﺗﻴﺮ ‪ ١٣٨٧‬ﻣﻨﺘﺸﺮ‬ ‫ﮔﺮدﻳﺪ(‬

‫ﻓﻬﺮﺳﺖ‬ ‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ي ﻣﺘﺮﺟﻢ‬ ‫ﻣﺠﻮز ﺗﺮﺟﻤﻪ‬ ‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ي ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ‬ ‫داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ‬ ‫‪ (١‬دﺧﺘﺮ ﺧﺎرﮐﻦ و ﻧﻴﺎزهﺎي روح‬ ‫‪ (٢‬ﮔﺎم ﺑﻪ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ‬ ‫‪ (٣‬ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ و ﻳﺎدﺁوري روﻳﺪاد ازﻟﻲ‬ ‫‪ (۴‬ﺳﻨﮓ‪" :‬ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰ"‬ ‫‪" (۵‬ﺑﺎد ﮐﺮدن" ﺧﺎرﮐﻦ‬ ‫‪" (۶‬ﺣﮑﻤﺖ اﻓﺘﺎدﮔﯽ"‬ ‫‪" (٧‬ﺑﺎزﺗﺎب" و هﺪﻳﻪ ي ﺁﮔﺎهﻲ‬ ‫‪ (٨‬رؤﻳﺎﻳﻲ درﺑﺎرﻩ ي اژدهﺎي ﺧﻮش اﻗﺒﺎﻟﻲ‬ ‫‪ (٩‬ﻳﮏ داﺳﺘﺎن ﺁﻣﺮﻳﮑﺎي ﺟﻨﻮﺑﻲ از ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ‬

‫‪Llewellyn Vaughan-Lee‬‬

‫‪1‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ي ﻣﺘﺮﺟﻢ‬

‫داﺳ ﺘﺎن ﻣ ﺸﻜﻞ ﮔ ﺸﺎ از داﺳ ﺘﺎن ه ﺎي ﺑ ﺴﻴﺎر ﻗ ﺪﻳﻤﻲ اﻳ ﺮان و از ﻣ ﺴﺎﻓﺮان ﭼﻨ ﺪ ه ﺰار ﺳ ﺎﻟﻪ ي ﺑ ﺰرگ راﻩ‬ ‫ﻓﺮهﻨﮓ ﺁن اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ه ﻢ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨ ﺪ دﻳﮕ ﺮ داﺳ ﺘﺎن ه ﺎي آﻬ ﻦ ﻋﺎﻣ ﻪ‪ ،‬ﺷ ﺮح ه ﺎي ﻣﺨﺘﻠ ﻒ دارد و ﻻﻳ ﻪ‬ ‫هﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﺨﺒﮕﺎن ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﺗﻮدﻩ ﯼ ﻋﺎدﯼ ﺧﻮد را در ﺁﻳﻴﻨﻪ ي ﺁن ﻧﮕﺮﻳ ﺴﺘﻪ اﻧ ﺪ‪ .‬از ﺟﻤﻠ ﻪ ﺗﺮﺟﻤ ﻪ اي ﺑ ﻪ‬ ‫اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ دﻳﺪﻩ ام آﻪ از زﺑﺎن ﮔﺠﺮاﺗﻲ ﺑﺮﮔﺮدان ﺷﺪﻩ اﺳﺖ و ﭼﺎرﭼﻮب داﺳﺘﺎن ﻓﻀﺎﻳﻲ زردﺷﺘﻲ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ‬ ‫داﺳﺘﺎن از ﻣﻮارد اﻧﺪﮐﻲ اﺳﺖ آﻪ ﺑ ﺮ ﺳ ﺮ ﺁﺑ ﺸﺨﻮر ﺁن اﺧﺘﻼﻓ ﻲ ﻧﻴ ﺴﺖ و هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ ﺑ ﻪ اﻳﺮاﻧ ﻲ ﺑ ﻮدن ﺷ ﻨﺎﺧﺘﻪ‬ ‫ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺁن ﭼﻪ در زﻳﺮ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺧﻮاﻧﺪ ﺑﺮﮔﺮداﻧﯽ از داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮕﻞ ﮔﺸﺎﺳﺖ آﻪ در اوﻟﻴﻦ ﺳ ﺎل ه ﺎي ﻗ ﺮن ﺑﻴ ﺴﺘﻢ‬ ‫ﺛﺒﺖ و ﺑﻪ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻧﮕﻴ ﺰﻩ ي ﻣ ﻦ از ﺗﺮﺟﻤ ﻪ ي داﺳ ﺘﺎن ﺑ ﻪ ﭼ ﺎپ رﺳ ﻴﺪن اﻳ ﻦ ﺷ ﺮح ﺑ ﻪ‬ ‫زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﻲ در ﻧﺸﺮﻳﺎت زادﮔﺎﻩ ﻗ ﺼﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺗ ﺎ ﺁن ﺟ ﺎ ﮐ ﻪ دﻳ ﺪﻩ ام‪ ،‬اﻳ ﻦ ﺷ ﺮح ﺑ ﺎ ﮔ ﺰارش ﻗ ﺼﻪ از ﺳ ﻮﯼ‬ ‫ﺻﺎدق هﺪاﻳﺖ در "ﻧﻴﺮﻧﮕﺴﺘﺎن"‪ ،‬اﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ در "ﮐﺘﺎب ﮐﻮﭼﻪ"‪ ،‬و ﻋﻠﯽ اﺷ ﺮف دروﻳ ﺸﻴﺎن‪ -‬رﺿ ﺎ ﺧﻨ ﺪان‬ ‫در "ﻓﺮهﻨﮓ اﻓﺴﺎﻧﻪ هﺎﯼ ﻣﺮدم اﻳﺮان" ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ‪.‬‬ ‫هﻢ ﭼﻨﻴﻦ‪ ،‬از ﺁن ﺟﺎﻳﻲ آﻪ آﻢ ﺗﺮ ﺷ ﺎهﺪ اﻧﺘ ﺸﺎر ﻧﻘ ﺪ ﻧ ﻮ ﺑ ﺮ ادﺑﻴ ﺎت آﻬ ﻦ ﻓﺎرﺳ ﻲ ه ﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺑ ﺎ ه ﺪف ﻧ ﺸﺎن‬ ‫دادن ﻧﻤﻮﻧﻪ اي از ﭼﻨﻴﻦ آﺎري ﺑﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪ ي ﻧﻘﺪ زﻳﺮ‪ ،‬آﻪ هﻤ ﺮاﻩ ﺑ ﺎ داﺳ ﺘﺎن ﻳ ﻚ ﺟ ﺎ ﻣﻨﺘ ﺸﺮ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻧﻴ ﺰ‬ ‫دﺳﺖ زدﻩ ام ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﺁن ﺑﻪ هﻴﭻ روﯼ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي هﻢ ﻧﻈﺮﯼ ﺑ ﺎ هﻤ ﻪ ﯼ ﻧﻜ ﺎت ﺁن ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﺁن ﭼ ﻪ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻘ ﺪ‬ ‫هﻤﺮاﻩ داﺳﺘﺎن اهﻤﻴﺖ ﺑﻴﺶ ﺗﺮﯼ ﻣﯽ دهﺪ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﯽ درﺑﺎرﻩ ﯼ اﺟﺮاﯼ ﻣﺮاﺳ ﻢ ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ و ﻧﻴ ﺰ ﻣﻄ ﺎﻟﺒﯽ‬ ‫ﺗﻄﺒﻴﻘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺳﻄﻮرﻩ هﺎﯼ اﻳﺮان و ﺟﻬﺎن ﮐﻬﻦ اﺷﺎرﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺠﻮز ﺗﺮﺟﻤﻪ‬

‫ﺟﻠﻴﻞ ﻧﻮذري ﮔﺮاﻣﻲ‬ ‫ﺑﺎ ﺳﻼم هﺎي ﮔﺮم‪،‬‬ ‫از ﺑﺎﺑﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺗﺎن ﺳﭙﺎس ﮔﺰارم و ﺑﺮاي ﺗﺄﺧﻴﺮ در ﭘﺎﺳﺦ ﭘﻮزش ﻣﻲ ﺧﻮاهﻢ‪.‬‬ ‫ﺁري‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب اﺳﺖ آﻪ داﺳﺘﺎن و ﻧﻘﺪ "داﺳﺘﺎن ﻣﺸﻜﻞ ﮔﺸﺎ‪ :‬ﻧﻘﺪي ﺑ ﺮ ﻣﺒﻨ ﺎي ﻧﻈﺮﻳ ﻪ ي‬ ‫ﻳﻮﻧﮓ" از ﻟﻴﻮﻟﻴﻦ وون ﻟ ﻲ ﺑ ﻪ ﻓﺎرﺳ ﻲ ﺗﺮﺟﻤ ﻪ و ﻣﻨﺘ ﺸﺮ ﺷ ﻮد‪ .‬آﭙ ﻲ راﻳ ﺖ اﻳ ﻦ ﻣﻄﻠ ﺐ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻣﺮآﺰ ﮔﻠﺪن ﺻﻮﻓﻲ ﺗﻌﻠﻖ دارد و ﻣﺎ‪ ،‬هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ‪ ،‬ﺧﻮﺷ ﻨﻮد ه ﺴﺘﻴﻢ آ ﻪ ﻣﺠ ﻮز ﺁن را‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪهﻴﻢ‪ ،‬و از ﺑﺎﺑﺖ ﺁن ﻧﻴﺎز ﺑ ﻪ ﭘﺮداﺧ ﺖ ﻣﺒﻠﻐ ﯽ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﻣ ﺎ ﺗﻨﻬ ﺎ ﺧﻮاﺳ ﺘﺎر ﺁن ه ﺴﺘﻴﻢ‬ ‫آﻪ وﻗﺘﻲ ﺗﺮﺟﻤﻪ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ و ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮔﺮدﻳﺪ ﻧﺴﺨﻪ اي از ﺁن ﺑ ﺮاي آﺘﺎﺑﺨﺎﻧ ﻪ ﻣ ﺎن ﺑ ﻪ ﺁدرس‬ ‫‪ ...‬ارﺳﺎل ﮔﺮدد‪.‬‬ ‫ارادﺗﻤﻨﺪ‬ ‫ﺑﺎرﺑﺎرا ﻳﻮرﮔﻨﺰ )‪(Barbara Jurgens‬‬

‫‪٢‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ي ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ‬

‫داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ از داﺳﺘﺎن هﺎي ﮐﻬ ﻦ اﻳ ﺮان اﺳ ﺖ و در اﻳ ﺮان هﻤ ﺎن ﻗ ﺪر ﺑ ﺮ ﺳ ﺮ زﺑ ﺎن هﺎﺳ ﺖ ﮐ ﻪ در‬ ‫اروﭘﺎ ﺳﻴﻨﺪرﻻ را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳ ﻨﺪ‪ ،‬و رواﻳ ﺖ ه ﺎي ﻣﺘﻔ ﺎوت زﻳ ﺎدي از ﺁن وﺟ ﻮد دارد‪ .‬داﺳ ﺘﺎن ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ ﺑ ﻪ‬ ‫ﺳﻨﺖ اهﻞ ﺗﺼﻮف هﻢ ﺗﻌﻠﻖ دارد‪ .‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن داراي ﭘﻴﻮﻧ ﺪ وﻳ ﮋﻩ اﯼ ﺑ ﺎ ﺑﻬﺎءاﻟ ﺪﻳﻦ ﻧﻘ ﺸﺒﻨﺪ )‪(١٣١٨-١٣٨٩‬‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎم ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻓﺮﻗﻪ ي ﺻﻮﻓﻴﺎن ﻧﻘﺸﺒﻨﺪي دادﻩ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﻪ داﺳﺘﺎن ﻣﻌﺮوﻓﻲ درﺑ ﺎرﻩ ي ﺗﻮﻟ ﺪ‬ ‫ﺑﻬﺎء اﻟﺪﻳﻦ ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽ ﺷﻮد‪:‬‬

‫ﺳﻤﺎﺳ ﻲ‪ ،‬از ﭘﻴ ﺮان ﺻ ﻮﻓﻲ‪ ،‬هﻨﮕ ﺎﻣﻲ ﮐ ﻪ از روﺳ ﺘﺎﻳﻲ ﮐ ﻪ ﺑﻌ ﺪهﺎ ﺑ ﻪ ﻋﺎرﻓ ﺎن‬ ‫ﺧﻮاﺟﻪ ﺑﺎﺑ ﺎ َ‬ ‫ﻣﻌﺮوف ﺷﺪ ﮔﺬر ﻣﻲ ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﻪ هﻤﺮاهﺎﻧﺶ ﮔﻔﺖ‪" :‬از اﻳﻦ ﺧﺎﮎ ﺑﻮي ﻳﮏ ﭘﻬﻠﻮان ﻣﻲ ﺁﻳ ﺪ‪".‬‬ ‫ﮐﻤﻲ ﺑﻌﺪ در ﮔﺬر دوﺑﺎرﻩ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺑﻮ ﺑﻴﺶ ﺗ ﺮ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺣ ﺘﻢ ﺑﺪاﻧﻴ ﺪ ﮐ ﻪ ﭘﻬﻠ ﻮان زادﻩ ﺷ ﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ‪ ".‬ﺑﺮاﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺳﻪ روز ﭘﻴﺶ از ﺁن‪ ،‬ﺑﻬﺎء اﻟﺪﻳﻦ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﮐﻤﻲ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺎي ﮐﻮدﮎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻨﺖ زﻣﺎﻧ ﻪ‪ ،‬هﺪﻳ ﻪ اي ﺑ ﺮ ﻗﻠ ﺐ ﺑﻬ ﺎء اﻟ ﺪﻳﻦ ﮔﺬاﺷ ﺖ‪ ،‬و از ﺑﺎﺑ ﺎ‬ ‫ﺳﻤﺎﺳﻲ ﺧﻮاﺳﺖ او را ﺑﺮﮐﺖ دهﺪ‪ .‬ﺧﻮاﺟﻪ ﮔﻔﺖ‪" :‬او ﭘﻬﻠﻮاﻧﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻮﻳﺶ را ﺷ ﻨﻴﺪﻩ‬ ‫ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬دﻳ ﺮي ﻧﺨﻮاه ﺪ ﮔﺬﺷ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﻮي ﺧ ﻮش در ﺟﻬ ﺎن ﭘﺨ ﺶ‪ ،‬و او ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎي اه ﻞ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ‪. ٢‬‬ ‫ﻣﻌﻨﺎي واژﮔﺎﻧﻲ "ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ" در ﻓﺎرﺳﻲ "ﺑﺮدارﻧﺪﻩ ي ﻣﻮاﻧﻊ" اﺳﺖ‪ ،‬و داﺳﺘﺎن درﺑ ﺎرﻩ ي دادن اﺟ ﺎزﻩ ﯼ‬ ‫ورود ﺑﻪ ُﺑﻌﺪ ﻓﺮاﺷﺨﺼﻲ ‪ ٣‬ﻳﺎ روﺣﺎﻧﻲ در زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻓﺮاهﻢ ﺁوردن روﻧﺪي از دﮔﺮﮔ ﻮﻧﯽ اﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺣﮑﺎﻳﺖ از ﺁن دارد آﻪ ﻧﻪ ﺁﮔﺎهﯽ ﺑﺮ اﻳﻦ "داراﻳﯽ" ﻣﻮﺟﻮد در درون ﻣ ﺎ ﺧﻴﻠ ﻲ ﺁﺳ ﺎن اﺳ ﺖ‪،‬‬ ‫و ﻧﻪ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﻣ ﻲ داﻧ ﻴﻢ ﭼﮕﻮﻧ ﻪ از ﺁن اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ي ﻣﻨﺎﺳ ﺐ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ ه ﻢ ﭼﻨ ﻴﻦ درﺑ ﺎرﻩ ي‬ ‫ﺧﻄﺮ "ﺑﺎد ﮐﺮدن" اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻄ ﺮي ﮐ ﻪ در هﻨﮕ ﺎم ﮐ ﺎر ﺑ ﺎ ﺑُﻌ ﺪ ﻓﺮاﺷﺨ ﺼﯽ هﻤ ﻮارﻩ وﺟ ﻮد دارد‪ ،‬ﺑ ﻮﻳﮋﻩ اﮔ ﺮ‬ ‫ﺷﺨﺺ اﻓﺘﺎدﮔﯽ ﮐﺎﻓﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ داﺳﺘﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﺧﻲ از ﻣﻬ ﻢ ﺗ ﺮﻳﻦ ﻣ ﺴﺎﺋﻠﻲ‬ ‫ن درون ‪ ٤‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﻋﺮﺿ ﻪ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ه ﻢ‬ ‫اﺷ ﺎرﻩ دارد ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﺗﺠﺮﺑ ﻪ و ﭘﻴﻮﻧ ﺪ ﺑ ﺎ ﻧﻴ ﺮوي ﻧﻬﻔﺘ ﻪ اﯼ ﻣﺮﺑﻮﻃﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﺟﻬ ﺎ ِ‬ ‫ﭼﻨ ﻴﻦ‪ ،‬داﺳ ﺘﺎن ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ ﺗﻨﻬ ﺎ درﺑ ﺎرﻩ ي روﻳ ﺪادي ﻧﻴ ﺴﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮاي ﻳ ﮏ ﺧ ﺎرﮐﻦ و دﺧﺘ ﺮش ﭘ ﻴﺶ ﺁﻣ ﺪﻩ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ داﺳﺘﺎن هﺮ ﮐﺴﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ از درون ﻳﺎري درﻳﺎﻓﺖ ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬ﺧ ﻮاﻩ از را ِﻩ رؤﻳ ﺎ‪ ،‬ﻣﺮاﻗﺒ ﻪ‪ ،‬ﻳ ﺎ از‬ ‫هﺮ را ِﻩ دﻳﮕﺮي ﮐﻪ ﺑُﻌﺪ ﻓﺮاﺷﺨﺼﯽ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ وارد زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ ﺷﻮد‪ .‬ﺧﺎﻧﻤﻲ‪ ،‬ﭘ ﺲ از ﺷ ﻨﻴﺪن داﺳ ﺘﺎن ﻣ ﺸﮑﻞ‬ ‫ﮔﺸﺎ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺮاﺳ ﺘﻲ ﭘﻴ ﺎم ﺁن را ﻧﻤ ﻲ ﮔﻴ ﺮد‪ .‬ﺻ ﺒﺢ روز ﺑﻌ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺻﺪاﻳﻲ ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﻤﺎزﺧﺎﻧﻪ ي ﮐﻮﭼﮑﻲ در ﺁن ﺣﻮاﻟﻲ ﺑﺮود‪ .‬اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﺻﺪا ﮔ ﻮش ﻧ ﺪاد‪ ،‬اﻣ ﺎ‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﻧﻤﺎزﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ‪ ،‬و دﻳﺪ ﮐﻪ ﺁن ﺟﺎ ﻏﺮق ﻧﻮري ﺷﻨﮕﺮف ﮔﻮن اﺳﺖ‪ .‬ﺑ ﺎ ﺧ ﻮد اﻧﺪﻳ ﺸﻴﺪ‪" ،‬اﻳ ﻦ ﻧ ﻮر‬ ‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ".‬در هﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻮر ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ‪ ،‬و او داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ را ﻓﻬﻤﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ در ﮐﻨﻪ ﺧﻮدش داﺳﺘﺎن راﺑﻄﻪ ي ﺷﺨﺼﻲ ﺧﻮد ﻣﺎ ﺑﺎ ﺟﻬ ﺎ ِ‬ ‫ن درون اﺳ ﺖ‪ .‬و از ﺁن ﺟ ﺎﻳﻲ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ‬ ‫در زﻣ ﺎﻧﻲ زﻧ ﺪﮔﻲ ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﻴﻢ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻴ ﺮوي ﺷﻔﺎﺑﺨ ﺸﻲ ﮐ ﻪ در درون ﻣ ﺎن ه ﺴﺖ ﻧﻴ ﺎز ﺷ ﺪﻳﺪي دارﻳ ﻢ‪ ،‬اﻳ ﻦ‬ ‫داﺳﺘﺎن ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻲ ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﻮد‪ ،‬زﻳﺮا ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ي ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺁن‪" ،‬ﺁن هﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ‬ ‫واﻗﻌﻲ هﺴﺘﻨﺪ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ راﻩ ﺧﻮد را ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ‪".‬‬ ‫داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ‬

‫روزي روزﮔﺎري ﺑﺎﺑﺎ ﺧﺎرﮐﻨﻲ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ زن و دﺧﺘﺮش در ﺧﺎﻧﻪ ي ﺧﻴﻠﻲ ﮐﻮﭼﮑﻲ ﺑﻴﺮون از ﺷﻬﺮ زﻧﺪﮔﻲ‬ ‫ﻣ ﻲ ﮐ ﺮد‪ .‬او ه ﺮ روز ﺑ ﺮاي ﺧﺎرﮐﻨ ﺪن ﺑ ﻪ ﺻ ﺤﺮا ﻣ ﯽ زد‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺁن ه ﺎ را ﺑ ﻪ ﺷ ﻬﺮ ﺑﺒ ﺮد و ﺑ ﻪ ﺟ ﺎﯼ هﻴ ﺰم‬ ‫ﺑﻔﺮوﺷ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ درﺁﻣ ﺪﯼ ﮐ ﻪ ﺑﺪﺳ ﺖ ﻣ ﯽ ﺁورد ﻏ ﺬاي ﺳ ﺎدﻩ اي ﺑ ﺮاي زن و دﺧﺘ ﺮش ﻣ ﻲ ﺧﺮﻳ ﺪ‪ .‬دﺳ ﺖ ﺁن ه ﺎ‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ دهﺎن ﺷﺎن ﻣﻲ رﺳﻴﺪ و ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺷﮑﺮ ﮔﺰار ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪2‬‬

‫‪J.G. Bennet, The Masters of Wisdom, p. 159, & Hasan Shushud, The Masters of Wisdom of Central Asia, p. 33.‬‬ ‫‪transpersonal‬‬ ‫‪4‬‬ ‫‪Inner world‬‬ ‫‪3‬‬

‫‪٣‬‬

‫ﺗﺎ اﻳﻦ ﮐﻪ روزي رﺳﻴﺪ ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﺷﮑﺎﻳﺖ آﺮد ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺶ از ﺧﻮردن هﻤﻴﺸﮕﯽ ﭼﻨﺎن ﻏﺬاي ﺳ ﺎدﻩ اﯼ ﺑﻬ ﻢ‬ ‫ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬او ﻣ ﯽ ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪" ،‬ﭼ ﺮا ﻣ ﺎ ﻧﻤ ﻲ ﺗ ﻮاﻧﻴﻢ ﻣﺜ ﻞ ﺑﻌ ﻀﻲ از ﻣ ﺮدم ﺷ ﻬﺮ ﺑﺎﺷ ﻴﻢ و ﻏ ﺬاهﺎي ﺟﻮراﺟ ﻮر‬ ‫ﺑﺨﻮرﻳﻢ؟" زن و دﺧﺘﺮ ﺧﺎرﮐﻦ ﭼﻨﺎن ﺳﻤﺞ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐ ﻪ ﻣ ﺮد ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ ﺑ ﺮ ﺁن ﺷ ﺪ ﺑ ﺎ ﮐ ﺎر ﺑ ﻴﺶ ﺗ ﺮ دل ﺁن ه ﺎ را‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ ﺁورد‪ .‬ﺁن روز در ﺑﻴﺸﻪ ﺑﺴﻴﺎر دور ﺗﺮ رﻓﺖ ﺗ ﺎ ﺑ ﻴﺶ ﺗ ﺮ از روزه ﺎﯼ ﭘ ﻴﺶ هﻴ ﺰم ﭘﻴ ﺪا ﮐﻨ ﺪ‪ .‬او ﺑﻮﺗ ﻪ‬ ‫هﺎي زﻳﺎدي ﮐﻨﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﺁورد‪ ،‬اﻣﺎ هﻨﮕﺎم ﺑﺮﮔﺸﺖ هﻮا دﻳﮕﺮ ﺑﮑﻠﯽ ﺗﺎرﻳﮏ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬و ﭼﺮاﻏ ﻲ در ﺧﺎﻧ ﻪ‬ ‫اش ﻧﻤﯽ ﺳﻮﺧﺖ‪ .‬زن و دﺧﺘﺮش ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ او ﺷﺐ را در ﺷﻬﺮ ﺧﻮاهﺪ ﮔﺬراﻧ ﺪ‪ ،‬و ﺧﻮاﺑﻴ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺧﻮاب هﺮ دوي ﺁن هﺎ ﺑ ﺴﻴﺎر ﺳ ﻨﮕﻴﻦ ﺑ ﻮد و از در زدن او ﺑﻴ ﺪار ﻧ ﺸﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﺑ ﺎ ﺧ ﺎرﮐﻦ‪ ,‬ﻧ ﺎﺗﻮان از ورود ﺑ ﻪ‬ ‫ﺧﺎﻧ ﻪ ي ﺧ ﻮد‪ ،‬روي زﻣ ﻴﻦ ﺑﻴ ﺮون از ﺧﺎﻧ ﻪ دراز ﮐ ﺸﻴﺪ و از زور ﺧ ﺴﺘﮕﻲ زود ﺑ ﻪ ﺧ ﻮاﺑﻲ ﺳ ﻨﮕﻴﻦ ﻓ ﺮو‬ ‫رﻓﺖ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ زﻣﻴﻦ ﺳﺨﺖ و ﺳﺮد ﺑﻮد‪ ،‬و ﺧﺎرﮐﻦ ﺑﺎ اوﻟﻴﻦ ﺷﺒﻨﻢ ﺳﺤﺮي ﺑﻴﺪار ﺷﺪ‪ .‬ﺑ ﺎز ه ﻢ در ﺧﺎﻧ ﻪ را زد‪ ،‬و ﺑ ﺎز‬ ‫ﭘﺎﺳﺨﻲ ﻧﻴﺎﻣﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ هﻢ ﺳﺮدش ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و هﻢ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮ ﺁن ﺷ ﺪ ﮐ ﻪ ﺻ ﺒﺢ ﺧﻴﻠ ﻲ زود رواﻧ ﻪ‬ ‫ي ﮐﺎر ﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺑ ﺎر او دورﺗ ﺮ ه ﻢ رﻓ ﺖ‪ ،‬و ﺑ ﺴﻴﺎر ﺑ ﻴﺶ ﺗ ﺮ از ﭘ ﻴﺶ هﻴ ﺰم ﭘﻴ ﺪا ﮐ ﺮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ‬ ‫دورﺗﺮ رﻓﺘﻦ در ﺑﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺑﺎز دﻳ ﺮ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ .‬ﺑ ﺎز ه ﻢ دو زن ﺑ ﻪ ﺧ ﻮاب ﺳ ﻨﮕﻴﻨﻲ رﻓﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﺑ ﻪ در زدن او‬ ‫ﭘﺎﺳﺨﻲ ﻧﺪادﻧﺪ‪ .‬زن و دﺧﺘﺮش ﻧﮕﺮان او ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﮔﻤﺎن ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ او ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻧﯽ را در ﺷﻬﺮ دﻳﺪﻩ و ﻧﺰد‬ ‫ﺁن هﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻴﺶ ﺗﺮ هﻢ ﻳﮑﻲ دوﺑﺎر اﻳﻦ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬از اﻳ ﻦ رو ﺷ ﺎم ﺳ ﺎدﻩ ي ﺧ ﻮد را ﺧ ﻮردﻩ و‬ ‫ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻦ ﺳ ﺮد دراز ﮐ ﺸﻴﺪ‪ .‬درﺳ ﺖ ﻣ ﻮﻗﻌﯽ ﮐ ﻪ داﺷ ﺖ ﺧ ﻮاﺑﺶ ﻣ ﯽ‬ ‫ﺧﺎرﮐﻦ‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ و ﺣﺘﻲ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺗﺮ‪ ،‬ﺑ ﺮ زﻣ ﻴ ِ‬ ‫ﺑﺮد ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﺻﺪاﻳﻲ ﻣﻲ ﺷﻨﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ او ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪" :‬ﺑﺮﺧﻴﺰ‪ ،‬ﭘﺸﺘﻪ ي هﻴﺰﻣﺖ را ﺑﮕﺬار و از اﻳ ﻦ راﻩ ﺑﻴ ﺎ!‬ ‫اﮔﺮ ﺑﻪ اﻧﺪازﻩ ي ﮐﺎﻓﻲ ﻧﻴﺎز داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ و ﭼﻴﺰي ﻧﺨﻮاهﻲ‪ ،‬ﻏﺬاﻳﻲ ﺑﯽ ﻧﻈﻴﺮ ﺧﻮاهﻲ ﻳﺎﻓﺖ‪".‬‬ ‫ﭘﺲ ﺧﺎرﮐﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪ ،‬و ﺟﻬﺖ ﺻﺪا ﺑﻪ درون ﺗ ﺎرﻳﮑﻲ را دﻧﺒ ﺎل ﮐ ﺮد‪ .‬اﻣ ﺎ ﭼﻴ ﺰي ﺁن ﺟ ﺎ ﻧﺒ ﻮد‪ ،‬و ﺷ ﺐ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺗﺎرﻳﮏ ﺑﻮد ﮐﻪ او داﻧﺴﺖ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ راﻩ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ اش را ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺧ ﺴﺘﻪ و ﮔﺮﺳ ﻨﻪ ﺑ ﻮد‪،‬‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﮔﻢ هﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎري ﮐﻪ ﮐﺮد ﺑ ﺎ اﺣ ﺴﺎس ﺑﻴﭽ ﺎرﮔﻲ ﺑ ﺮ زﻣ ﻴﻦ دراز ﮐ ﺸﻴﺪ و ﮐﻮﺷ ﻴﺪ ﺑﺨﻮاﺑ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ‬ ‫درﻣﺎﻧﺪﻩ ﺗﺮ از ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﺒﺮد‪ .‬از اﻳﻦ رو‪ ،‬ﺁن ﭼﻪ را ﺑﻌﺪ از ﺧﻮاهﺶ دﺧﺘﺮش‪ ،‬ﮐﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺶ ﺗ ﺮ‬ ‫از ﺧﻮراﮎ ﺳﺎدﻩ ﺷﺎن ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮ ﺳﺮش ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد ﻣﺮور ﮐﺮد‪ .‬روﻳﺪاد هﺎي دو روز ﮔﺬﺷﺘﻪ را‪ ،‬ﮔﻮﻳﻲ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮدش داﺳﺘﺎن ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺶ ﺧﻮد ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫هﻤﻴﻦ ﮐﻪ داﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺁﻣﺪ ﺻ ﺪاي دﻳﮕ ﺮي را ﻣ ﻲ ﺷ ﻨﻮد‪ .‬اﻳ ﻦ ﺻ ﺪا‪ ،‬ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ‬ ‫ﻣﻲ رﺳﻴﺪ از ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪ ،‬از او ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﺮا اﻳﻦ ﻗﺪر درﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻳﮏ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺧﺎرﮐﻦ داﺳﺘﺎن ﺧ ﻮد را‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ .‬ﺁن وﻗﺖ ﺻﺪا ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺶ را ﺑﺒﻨﺪد و از ﭘﻠﻪ ﺑﺎﻻ ﺑ ﺮود‪ .‬ﻣ ﺮد ﻓﻘﻴ ﺮ ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪" ،‬ﮐ ﺪام ﭘﻠ ﻪ؟ ﻣ ﻦ‬ ‫ﮐﻪ ﭘﻠﻪ اي ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻢ‪ ".‬ﺻﺪا ﮔﻔﺖ‪" ،‬هﻤﺎن ﮐﺎري را ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﮑﻦ‪".‬‬ ‫ﭘﺲ ﻣﺮد ﭼﺸﻢ ﺧﻮد را ﺑﺴﺖ و ﭘﺎ ﺑﺮ ﭘﻠﻪ ي ﺧﻴﺎﻟﻲ ﮔﺬاﺷ ﺖ‪ .‬ﭘﻠ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮش ﺑ ﺴﻴﺎر واﻗﻌ ﻲ ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬و ﺁن ﮔ ﺎﻩ‬ ‫ﭘﻠﻪ ي ﺑﻌﺪي و ﺑﻌﺪي‪ .‬ﺧﺎرﮐﻦ دﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑ ﻪ راﺣﺘ ﻲ ﺑ ﺎﻻ ﺑ ﺮود‪ ،‬و ﺑ ﺎﻻﺗﺮ و ﺑ ﺎﻻﺗﺮ رﻓ ﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﭘﻠ ﻪ ه ﺎ‬ ‫ﺗﻤﺎم ﺷﺪ و ﺻﺪا ﮔﻔﺖ‪" ،‬ﺣﺎﻻ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﭼﺸﻤﺖ را ﺑﺎز ﮐﻨﻲ‪ ".‬ﺧ ﺎرﮐﻦ ﭼ ﺸﻢ ﺑ ﺎز ﮐ ﺮد و دﻳ ﺪ ﮐ ﻪ در ﺑﻴﺎﺑ ﺎﻧﻲ‬ ‫ﭘﻬﻨ ﺎور اﺳ ﺖ‪ .‬ﺧﻮرﺷ ﻴﺪ از ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﻲ ﺗﺎﻓ ﺖ‪ ،‬و ﮔﺮداﮔ ﺮد او‪ ،‬روي زﻣ ﻴﻦ‪ ،‬رﻳ ﮓ ه ﺎي رﻧﮕﺎرﻧ ﮓ‬ ‫ﺟﻮرواﺟﻮرﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ زﻳﺮ ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻣﻲ درﺧﺸﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺻﺪا ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺎ او ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ‪" :‬هﺮ ﻣﻘﺪار از اﻳﻦ رﻳﮓ هﺎ ﻣ ﻲ ﺗ ﻮاﻧﻲ ﺑ ﺮدار‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ ﭼ ﺸﻤﺖ را ﺑﺒﻨ ﺪ و‬ ‫از ﭘﻠﻪ هﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﺮو‪".‬‬ ‫ﻣﺮد ﺑﻪ ﮔﺮادﮔﺮد ﺧﻮد ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺻﺪا از ﮐﺠﺎ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺴﻲ را ﺁن ﺟﺎ ﺑﺒﻴﻨ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ‬ ‫هﻤﺎن ﺻﻮرت ﮐﻪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﻋﻤﻞ ﮐﺮد‪ .‬ﺟﻴ ﺐ ه ﺎﻳﺶ را از رﻳ ﮓ ﭘ ﺮ ﮐ ﺮد‪ ،‬ﭼ ﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑ ﺴﺖ و‬ ‫از ﭘﻠﻪ هﺎي ﻧﺎدﻳﺪﻧﻲ ﭘﺎﻳﻴﻦ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﻠ ﻪ ه ﺎ ﮐ ﻪ رﺳ ﻴﺪ ﭼ ﺸﻢ ﺑ ﺎز آ ﺮد و ﺧ ﻮد را ﺟﻠ ﻮي ﺧﺎﻧ ﻪ اش دﻳ ﺪ‪.‬‬ ‫روز ﺳﺮ ﻣﻲ زد و از درون ﺧﺎﻧﻪ ﺻﺪاي زن و دﺧﺘﺮش را ﺷ ﻨﻴﺪ ﮐ ﻪ ﺑﺮﻣ ﻲ ﺧﻴﺰﻧ ﺪ‪ .‬در زد و دﺧﺘ ﺮش ﺁن‬

‫‪۴‬‬

‫را ﺑﺎز ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺮد ﺑ ﻪ درون رﻓ ﺖ‪ ،‬و در ﺣ ﺎﻟﻲ ﮐ ﻪ داﺳ ﺘﺎن وﻗ ﺎﻳﻊ را ﺑﺮاﻳ ﺸﺎن ﻣ ﻲ ﮔﻔ ﺖ ﻗ ﺪري ﺁﺟﻴ ﻞ ‪ ٥‬ﺑ ﻴﻦ‬ ‫ﺧﻮد ﺑَﻬﺮ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎرﮐﻦ ﺟﻴﺐ هﺎﻳﺶ را ﺑﺮ روي ﻣﻴﺰ ﺧ ﺎﻟﻲ ﮐ ﺮد و رﻳ ﮓ ه ﺎﻳﻲ ﮐ ﻪ از ﺑﻴﺎﺑ ﺎن ﺟﻤ ﻊ ﮐ ﺮدﻩ‬ ‫ﺑﻮد در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﺣﻴﺮت زدﻩ ي زن و دﺧﺘﺮش ﺑﻴﺮون ﻏﻠﺘﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫وﻗﺘﻲ هﻤﮕﯽ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﯼ ﺳﺎدﻩ ﺷﺎن را ﺧﻮردﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎز ﺧﺎرﮐﻦ ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاﻳﻲ ﺑﺎ او ﺳﺨﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬ ﺎ‬ ‫او ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺪا را ﺑﺸﻨﻮد‪ ،‬ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻲ واﺿﺢ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪" ،‬ﺁن ﭼﻪ ﺑ ﺮاي ﺗ ﻮ ﭘ ﻴﺶ ﺁﻣ ﺪ از ﺑﺮﮐ ﺖ ﻣ ﺸﮑﻞ‬ ‫ﮔﺸﺎ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎدت ﺑﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﺣﺎﺿﺮ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺣﺘ ﻲ اﮔ ﺮ ﺗ ﻮ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺁن ﻧﺒﺎﺷ ﻲ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫هﺮ ﭘﻨﺞ ﺷﻨﺒﻪ ﻣﻘﺪاري ﺁﺟﻴﻞ ﺑﺨ ﻮري‪ ،‬و ﻣﻘ ﺪارﯼ ه ﻢ ﺑ ﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨ ﺪﯼ ﺑ ﺪهﻲ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺑﺎﻳ ﺪ داﺳ ﺘﺎن ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ را‬ ‫ﺑﮕ ﻮﻳﻲ‪ .‬اﮔ ﺮ اﻳ ﻦ ﮐ ﺎر را ﺑﮑﻨ ﻲ‪ ،‬داﺳ ﺘﺎن ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ هﻤﻴ ﺸﻪ در ﻳﺎده ﺎ ﺧﻮاه ﺪ ﻣﺎﻧ ﺪ‪ ،‬و ﻧﻴﺎزﻣﻨ ﺪان واﻗﻌ ﻲ‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ راﻩ ﺧﻮد را ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬ ‫ﭘ ﺲ از ﺁن‪ ،‬ﻣ ﺮد رﻳ ﮓ ه ﺎ را در ﮐ ﻨﺞ ﺧﺎﻧ ﻪ اش ﻧﺰدﻳ ﮏ اﺟ ﺎق ﮔﺬاﺷ ﺖ‪ .‬ﺁن ه ﺎ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﺳ ﻨﮓ ه ﺎﻳﻲ‬ ‫ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻣﻲ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺧﺎرﮐﻦ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺁن هﺎ ﭼﻪ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﭘ ﺲ هﻤ ﻪ ﯼ هﻴﺰﻣ ﻲ را ﮐ ﻪ ﺟﻤ ﻊ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد ﺑ ﻪ‬ ‫ﺷﻬﺮ ﺑﺮد‪ ،‬و ﺁن هﺎ را ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺧﻮﺑﻲ ﻓﺮوﺧﺖ‪ .‬ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ ﻏﺬاي اﺻﻠﯽ ﺷﺎن‪ ،‬ﺑﺮاي دﺧﺘﺮ و زﻧ ﺶ ﻣﻘ ﺪاري‬ ‫ﺧﻮراﮐﻲ هﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺖ دوﺳﺖ دارﻧﺪ ﺧﺮﻳﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﺁن ﺷﺐ ﺑﺎ هﻢ ﻏﺬاي ﻟﺬﻳﺬﯼ ﺧﻮردﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎرﯼ‪ ,‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﺎرﮐﻦ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎدي ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او هﺮ روز ﺑﺮاي ﮐﻨﺪن ﺧ ﺎر‬ ‫ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﻣﻲ رﻓﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﺁن هﺎ را ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻣﯽ ﺑﺮد و ﻣﻲ ﻓﺮوﺧﺖ‪ .‬هﻢ ﭼﻨﻴﻦ‪ ،‬او هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻮﺗ ﻪ ه ﺎي ﺑﺰرﮔ ﻲ‬ ‫ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺁﺳﺎن ﮐﻨﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬و از اﻳﻦ رو ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻳﮑﻲ دو ﺟﻮر ﻏﺬاي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺨﺮد‪.‬‬ ‫اﻣﺎ‪ ،‬ﭘﻨﺞ ﺷﻨﺒﻪ ي ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺷﺪ او هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را درﺑ ﺎرﻩ ي ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ ﻓﺮاﻣ ﻮش ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺷ ﺐ هﻨﮕ ﺎم‪،‬‬ ‫ﻧﺰدﻳﮏ ﺗﺮﻳﻦ هﻤﺴﺎﻳﻪ اش ﮐﻪ ﻗﺪرﯼ دورﺗﺮ از ﺁن هﺎ ﺧﺎﻧﻪ داﺷﺖ در زد‪ .‬ﺁﺗﺶ ﺁن ه ﺎ ﺧ ﺎﻣﻮش ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬و‬ ‫او ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد ﺁﺗﺶ ِﺑﺒَﺮد‪ .‬ﺧﺎرﮐﻦ در را ﮐﻪ ﺑﺎز ﮐﺮد هﻤ ﺴﺎﻳﻪ ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪" ،‬ﻣ ﻲ ﺗ ﻮﻧﻢ ﻳﮑ ﻲ از ذﻏ ﺎل ه ﺎﺗﻮ ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ‬ ‫هﻤﻪ از ﺣﺮارت ﺳﺮخ ﺷﺪﻩ ان ﺑﮕﻴﺮم؟ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ آﻪ ﻣﻴﻮﻣﺪم روﺷﻨﯽ رو از ﺗﻮ درﻳﭽﻪ دﻳﺪم‪".‬‬ ‫ﺧﺎرﮐﻦ از ﺗﻮي درﻳﭽﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد و دﻳﺪ ﺳﻨﮓ ه ﺎﻳﻲ ﮐ ﻪ ﮐﻨ ﺎر اﺟ ﺎق ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ ﻓ ﺮوزان ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ وﻗﺘ ﻲ‬ ‫ﺳﺮ وﻗﺖ ﺷ ﺎن رﻓ ﺖ دﻳ ﺪ ﮐ ﻪ ﻧﻮرﺷ ﺎن ﺳ ﺮد اﺳ ﺖ و ﻧﻤ ﻲ ﺗﻮاﻧﻨ ﺪ ﺁﺗ ﺸﯽ ﺑﮕﻴﺮاﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﭘ ﻴﺶ هﻤ ﺴﺎﻳﻪ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ و‬ ‫ﮔﻔﺖ‪" ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻢ ﮐﻪ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﻲ‪ .‬ﻣﻦ ذﻏﺎل ﻧﺪارم‪ ".‬و در را ﺑ ﻪ روي هﻤ ﺴﺎﻳﻪ ﺑ ﺴﺖ و ﭘ ﺮدﻩ ه ﺎﯼ ﭘ ﺸﺖ‬ ‫ﭘﻨﺠﺮﻩ را هﻢ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬ ‫ﺑ ﺎز ﺑ ﺎ زن و دﺧﺘ ﺮش ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ وﻗ ﺖ ﺳ ﻨﮓ ه ﺎ رﻓ ﺖ‪ ،‬و داﻧ ﺴﺖ ﮐ ﻪ ﺁن ه ﺎ ﺟ ﻮاهﺮات ﻗﻴﻤﺘ ﻲ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬او‬ ‫ﮔﻔﺖ‪" ،‬ﺣﺎﻻ دﻟﻴﻞ درﺳﺘﯽ ﺑﺮا ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻦ دارﻳﻢ‪ .‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ اﻳﻦ ﺳﻨﮓ هﺎ را ﺧﺮدﻩ ﺧ ﺮدﻩ ﺑ ﻪ ﺷ ﻬﺮهﺎي دور‬ ‫و ﺑﺮ ﺑﺒﺮم و ﺑﻔﺮوﺷﻢ‪ .‬ﺁن وﻗﺖ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﺑﺮاي ﺧﻮدﻣﺎن ﻗﺼﺮي ﺑﺴﺎزﻳﻢ و ﻣﺜﻞ ﭘﺎدﺷ ﺎﻩ ه ﺎ زﻧ ﺪﮔﻲ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ".‬و‬ ‫هﻤﻴﻦ ﮐﺎر را هﻢ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺁﻧﮕﺎﻩ‪ ،‬روزي‪ ،‬ﭼﻨﺎن اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺷﺎﻩ‪ ،‬ﺑﻪ هﻤﺮاﻩ وزﻳﺮاﻧﺶ‪ ،‬از راﻩ ﺷﮑﺎر ﺑﻪ ﻗﺼﺮ ﺑﺎز ﻣ ﻲ ﮔ ﺸﺖ‪ .‬از‬ ‫ﻗﻀﺎ‪ ،‬از ﮐﻨﺎر ﮐﺎخ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺎزﻩ اي ﮐﻪ ﺧﺎرﮐﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد رد ﻣﻲ ﺷ ﺪ‪ ،‬و در ﺣ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ ﺳ ﺨﺖ در ﺷ ﮕﻔﺖ ﺷ ﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬درﺑﺎرﻩ ﯼ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ .‬ﻣﻠﺘﺰﻣﻴﻦ رﮐﺎب اﻃﻼع دادﻧﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﮐﺎخ هﻤﻴﻦ ﺗ ﺎزﮔﯽ ه ﺎ ﺳ ﺎﺧﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬و‬ ‫ﻞ‬ ‫هﻴﭻ ﮐﺲ ﺻﺎﺣﺐ ﺁن را ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﮐﻪ هﻤﻪ ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐ ﻪ ﻧ ﺎم ﺻ ﺎﺣﺐ ﻗ ﺼﺮ " ﻟﻌ ِ‬ ‫ﺳﻮداﮔﺮ" اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﻩ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ اﺧﺒﺎر ﺑﺎ وزﻳﺮ دﺳﺖ راﺳﺖ و وزﻳﺮ دﺳﺖ ﭼ ﭗ ﻣ ﺸﻮرت ﮐ ﺮد‪ .‬ﻳﮑ ﻲ از‬ ‫ﺁن هﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮد ﺑﻪ ﻗﺼﺮ ﺑﺮوﻧﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ي ﺁب ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﺑﺮاي ﺷﺎﻩ‪ ،‬ﺑﻔﻬﻤﻨ ﺪ ﮐ ﻪ اوﺿ ﺎع از ﭼ ﻪ ﻗ ﺮار‬ ‫اﺳﺖ و ﺻﺎﺣﺐ ﺁن ﮐﻴﺴﺖ‪ .‬هﻤ ﻪ ﻣﻮاﻓﻘ ﺖ ﮐﺮدﻧ ﺪ و ﺑ ﻪ ﻗ ﺼﺮ ﻧﺰدﻳ ﮏ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ ،‬و هﻤ ﻴﻦ ﮐ ﻪ ﮐ ﺴﻲ دم در ﺁﻣ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺐ ﻋ ﺎﻟﻢ‪ ،‬از ﺷ ﮑﺎر ﺑ ﻪ ﻗ ﺼﺮﺷﺎن ﺑ ﺎز ﻣ ﻲ ﮔﺮدﻧ ﺪ و ﺗ ﺸﻨﻪ‬ ‫ﻳﮑ ﻲ از درﺑﺎرﻳ ﺎن ﮔﻔ ﺖ‪" ،‬ﺣ ﻀﺮت ﭘﺎدﺷ ﺎﻩ‪ ،‬ﻗﻄ ِ‬ ‫هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻗﺪري ﺁب ﻣﻲ ﺧﻮاهﻴﻢ‪".‬‬ ‫از ﻗﻀﺎ‪ ،‬ﺧﻮد ﺧﺎرﮐﻦ در را ﺑﺎز ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد؛ از اﻳ ﻦ رو‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺷ ﻨﻴﺪن ﺧ ﻮاهﺶ‪ ،‬ﺳ ﺮ ﻓ ﺮود ﺁورد و ﮔﻔ ﺖ‪،‬‬ ‫"ﺑﻠﻪ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﺸﻢ؛ ﻣﺎﻳ ﻪ ي ﻣ ﺴﺮت اﺳ ﺖ‪ ".‬ﺁن ﮔ ﺎﻩ ﺑ ﻪ درون ﺷ ﺘﺎﻓﺖ و ﺟ ﺎم زرﻳ ﻦ ﺟ ﻮاهﺮ ﻧ ﺸﺎﻧﯽ را از‬ ‫‪ 5‬ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﯼ ﺻﺎدق هﺪاﻳﺖ در ﻧﻴﺮﻧﮕﺴﺘﺎن‪ ،‬ﺗﻬﺮان‪ :‬اﻧﺘﺸﺎرات ﺟﺎوﻳﺪان‪ ٢۵٣۶ ،‬ص ‪" ۴۴‬ﺁﺟﻴﻞ ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ هﻔﺖ اﺳﺖ‪ :‬ﺧﺮﻣﺎ‪ ،‬ﭘﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻓﻨﺪق‪ ،‬ﻣﻐﺰ‬ ‫ﺑﺎدام‪ ،‬ﻧﺨﻮدﭼﯽ‪ ،‬ﮐﺸﻤﺶ‪ ،‬ﺗﻮت ﺧﺸﮑﻪ‪ ".‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ هﻤﻴﻦ وﻳﮋﮔﯽ ﺧﺸﮑﻪ ﺑﻮدن اﻳﻦ ﻣﻴﻮﻩ هﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ در ﺳﺮاﺳﺮ ﻣﺘﻦ از ﺁﺟﻴﻞ ﺑﻪ ‪dried‬‬ ‫‪) fruit‬ﻣﻴﻮﻩ ﺧﺸﮑﻪ( هﻢ اﺳﻢ ﺑﺮدﻩ اﺳﺖ‪) -.‬ﻧﻮذرﯼ(‬

‫‪۵‬‬

‫ﺷﺮﺑﺖ هﻞ و ﮔﻼب ﭘﺮ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺷﺎﻩ داد‪ .‬ﺷﺎﻩ‪ ،‬ﭘﺲ از ﻧﻮﺷﻴﺪن ﺷﺮﺑﺖ ﺑﻪ ﺟﺎم ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﮔﻔ ﺖ‪" ،‬ﭼ ﻪ ﺟ ﺎم‬ ‫زﻳﺒﺎﻳﻲ‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻣﺜﻞ اﻳﻦ در ﺗﻤﺎم ﺧﺰاﻧﻪ ي ﻣﻦ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﯽ ﺷﻮد‪".‬‬ ‫ﺧﺎرﮐﻦ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪" ،‬ﻣﻲ ﺗ ﻮاﻧﻢ ﺁن را ﺑ ﻪ ﺣ ﻀﺮت ﭘﺎدﺷ ﺎﻩ ﺗﻘ ﺪﻳﻢ ﮐ ﻨﻢ؟" ﺷ ﺎﻩ ﺧﻮﺷ ﻨﻮد‬ ‫ﺷﺪ‪ ،‬و درﺑﺎرﻩ ﯼ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺼﺮ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ .‬ﺧﺎرﮐﻦ ﭘﺎﺳﺦ داد‪" ،‬ﭘﺎدﺷﺎهﺎ‪ ،‬اﻳﻦ ﻗﺼﺮ از ﺁن ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار و ﺑﻨ ﺪﻩ ي‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻟﻌ ِ‬ ‫ﻞ ﺳﻮداﮔﺮ اﺳﺖ‪ ".‬ﺷﺎﻩ ﺑﯽ درﻧﮓ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﺎﻧﻪ روان ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ورود ﻧﺰد دﺧﺘﺮش ﺷﺘﺎﻓﺖ ﮐ ﻪ‬ ‫از او دﻟﻴﻞ زود ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺶ را ﻣﻲ ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺷ ﺎﻩ ﺗﻤ ﺎم داﺳ ﺘﺎن را ﺑ ﺮاﻳﺶ ﺗﻌﺮﻳ ﻒ ﮐ ﺮد‪ .‬دﺧﺘ ﺮ ﭘﺎدﺷ ﺎﻩ ﮐ ﻪ ه ﻢ‬ ‫ﺑﺎزي ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪" ،‬ﮐﺎش از او ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪي ﮐﻪ دﺧﺘﺮي هﻢ ﺳﻦ و ﺳﺎل ﻣﻦ دارﻩ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﻧ ﻪ ﻧﺪﻳﻤ ﻪ‬ ‫ي ﻣﻦ ﺑﺸﻪ‪ ".‬ﺷﺎﻩ درﺟﺎ ﺗﻨﻲ ﭼﻨﺪ از ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺎراﻧﺶ را ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ را ﻣﻌﻠ ﻮم ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺁن ه ﺎ در ﺑﺎزﮔ ﺸﺖ‬ ‫ﮔﺰارش دادﻧﺪ ﮐﻪ ﻟﻌﻞ ﺳﻮداﮔﺮ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ دﺧﺘﺮي دارد‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺁن ﻗﺪر هﻢ زﻳﺒﺎﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣ ﺎﻩ ﻣ ﻲ ﮔﻮﻳ ﺪ ﺗ ﻮ در‬ ‫ﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ درﺁﻣﺪم‪ ،‬ﭼﻮن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺷﺐ را روﺷﻦ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ او ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻧﺪﻳﻤﻪ ي دﺧﺘﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﺎﻟﯽ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫دﺧﺘﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺎران ﺧﻮد را ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ او را ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪ .‬دﺧﺘﺮ ﺧﺎرﮐﻦ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ رواﻧﻪ ﯼ ﻗﺼﺮ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺷﺪ‪ .‬در اول دﺧﺘﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺑﻪ زﻳﺒﺎﻳﻲ دﺧﺘﺮ رﺷﮏ ﺑﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ زودي ﺑﺎ ه ﻢ دوﺳ ﺘﺎن ﺟ ﺎﻧﯽ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﺁن‬ ‫هﺎ هﺮ روز دﻳﺪار ﻣﻲ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬و اﻏﻠﺐ ﺑﺮاي ﺁب ﺗﻨﻲ و ﺑﺎزي ﺑﻪ ﺟﻮﻳﻲ ﮐﻪ ﺷﺎﻩ ﺑﺮاي دﺧﺘﺮش ﮐﻨﺪﻩ ﺑﻮد ﻣﻲ‬ ‫رﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬روزي دﺧﺘ ﺮ ﭘﺎدﺷ ﺎﻩ ﮔ ﺮدن ﺑﻨ ﺪ زﻳﺒ ﺎﻳﻲ ﺑ ﻪ ﮔ ﺮدن داﺷ ﺖ‪ ،‬و ﻗﺒ ﻞ از ﺁب ﺗﻨ ﯽ ﺁن را درﺁورد و ﺑ ﻪ‬ ‫درﺧﺖ ﮐﻨﺎر ﺟﻮ ﺁوﻳﺰان ﮐﺮد‪ .‬وﻗﺘﻲ ﮐﻪ از ﺁب در ﺁﻣﺪ ﻳﺎدش رﻓﺖ ﮐﻪ ﺁن را ﺑﻪ درﺧﺖ ﺁوﻳﺰان ﮐ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪،‬‬ ‫و ﻧﺎﺗﻮان از ﭘﻴﺪا ﮐﺮدن ﺁن‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﺪﻳﻤﻪ ي ﺗﺎزﻩ اش ﺁن را دزدﻳﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫دﺧﺘﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻣﺎﺟﺮا را ﺑ ﻪ ﭘ ﺪرش ﮔﻔ ﺖ‪ ،‬و او ه ﻢ دﺧﺘ ﺮ‪ ،‬ﻣ ﺎدر و ﭘ ﺪرش را دﺳ ﺘﮕﻴﺮ ﮐ ﺮد‪ .‬زﻧ ﺎن را ﺑ ﻪ‬ ‫ﮐﻨﻴﺰي ﻓﺮوﺧﺖ‪ ،‬و ﻣﺮد را رواﻧﻪ ي زﻧﺪان ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﻋﺠﻴﺐ اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ وﻗﺘﻲ ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﺮاي ﺿ ﺒﻂ ﻗ ﺼﺮ‬ ‫ﻞ ﺳﻮداﮔﺮ رﻓﺘﻨﺪ دﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ دود ﺷﺪﻩ و ﺑﻪ هﻮا رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫و اﻣﻮال ﻟﻌ ِ‬ ‫ﺛﺮوت ﺗﺎزﻩ ﻳﺎﻓﺘﻪ ي ﺧﺎرﮐﻦ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺪي رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑ ﺎ او ﻣﺜ ﻞ ﺟ ﺎﻧﻲ ه ﺎ رﻓﺘ ﺎر ﻣ ﻲ ﺷ ﺪ‪ .‬دﻳﮕ ﺮ ﺷ ﺮﺑﺖ و‬ ‫ﮔﻮﺷﺖ هﺎي ﺧﻮﺷﻤﺰﻩ در آﺎر ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻮد ﺑ ﺎ ﻧ ﺎن و ﺁب ﺳ ﺮ ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬و ﺑ ﺮ ﮐ ﺎﻩ ﮐﺜﻴ ﻒ ﺑﺨﻮاﺑ ﺪ‪ .‬ﺗ ﺎ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ‬ ‫ﭼﻬﺎرﺷﻨﺒﻪ ﺷﺒﻲ ﺧﻮاﺑﻲ دﻳﺪ‪ :‬ﻣﺮدي ﻧﻮراﻧﻲ‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺎﭘﻮش‪ ،‬ردا و دﺳﺘﺎر ﺳﺒﺰ‪ ،‬ﻧﺰدﻳﮑﺶ ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﻮبْ دﺳ ﺘﺶ را‬ ‫ﺑﻪ او زد و ﮔﻔﺖ‪" ،‬اي ﮐﻮر ﺑﺎﻃﻦ! ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐ ﺮدي‪ .‬ﺣ ﺎل ﺑﺮﺧﻴ ﺰ؛ ﭘ ﻮل ﺳ ﻴﺎهﻲ زﻳ ﺮ ﭘﺎﺷ ﻨﻪ‬ ‫ي در اﺳﺖ‪ .‬ﺁن را ﺑﺮدار‪ ،‬ﻗﺪري ﺁﺟﻴﻞ ﺑﺨﺮ و ﻧﺬرت را ادا ﮐﻦ‪".‬‬ ‫ﻣﺮد از ﺟﺎ ﭘﺮﻳﺪ‪ ،‬و ﺧﻮاﺑﺶ را ﺑﻴ ﺎد ﺁورد‪ .‬ه ﻢ ﭼﻨ ﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺷ ﺪ ﮐ ﻪ ﺁن روز ﭘ ﻨﺞ ﺷ ﻨﺒﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ دﻧﺒ ﺎل‬ ‫ﭘﻮل ﮔﺸﺖ‪ ،‬و ﺻ ﺪ اﻟﺒﺘ ﻪ ﮐ ﻪ در هﻤ ﺎن ﺟ ﺎﻳﻲ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﮔﻔﺘ ﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭘ ﻮل را ﺑﺮداﺷ ﺖ‪ ،‬و از ﺳ ﻮراخ ﮐﻠﻴ ﺪ‬ ‫زﻧﺪان ﺑ ﺎن را ﺻ ﺪا زد و ﮔﻔ ﺖ‪" ،‬ﺧ ﺪا ﺧﻴ ﺮت ﺑﺪه ﺪ ﺑ ﺮادر‪ ،‬ﻟﻄﻔ ﺎ" اﻳ ﻦ ﭘ ﻮل را ﺑﮕﻴ ﺮ و ﺑ ﺮام ﻗ ﺪري ﺁﺟﻴ ﻞ‬ ‫ﺑﺨﺮ‪ ".‬ﻧﮕﻬﺒﺎن ﭘﺎﺳ ﺦ داد‪" ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑﮕ ﻢ ﮐ ﻪ ﺧﻴﻠ ﻲ رو داري‪ .‬ﺗ ﻮ ﻣ ﻲ ﺧ ﻮاي ﻣ ﻦ دﻧﺒ ﺎل ﮐ ﺎري اﺣﻤﻘﺎﻧ ﻪ ﺑ ﺮم ﺗ ﺎ‬ ‫ﺑﺘﻮﻧﻲ ﻓﺮار ﮐﻨﻲ! ﻧﻪ‪ ،‬اﻳﻦ ﮐﺎرو ﻧﻤﻲ ﮐﻨﻢ‪".‬‬ ‫دﻗﻴﻘﻪ اي ﺑﻌﺪ ﺧﺎرﮐﻦ هﻤﻴﻦ ﺧﻮاهﺶ را از ﻣﺮدي ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﻮار ﺑﺮ اﺳﺐ از ﮐﻨﺎر درﻳﭽ ﻪ ي زﻧ ﺪان ﻣ ﻲ‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ؛ او هﻢ ﺑﻬﺎﻧﻪ اﯼ ﺁورد و ﺑﻪ راﻩ ﺧ ﻮد رﻓ ﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﭘﻴﺮزﻧ ﻲ را دﻳ ﺪ ﮐ ﻪ ﭘ ﺎ ﮐ ﺸﺎن از ﺁن ﺟ ﺎ ﻣ ﻲ ﮔ ﺬرد‪.‬‬ ‫ﻣﺮد ﺑﻪ او اﻟﺘﻤﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ‪" ،‬ﺧﺪا ﺧﻴﺮت ﺑﺪه ﺪ ﺑ ﺎﻧﻮ! ﻟﻄﻔ ﺎ" اﻳ ﻦ ﭘ ﻮل را ﺑﮕﻴ ﺮ و ﺑ ﺮام ﻗ ﺪري ﺁﺟﻴ ﻞ ﺑﺨ ﺮ ﺗ ﺎ‬ ‫ﺑﺘﻮﻧﻢ ﻧﺬرم را ادا ﮐﻨﻢ‪".‬‬ ‫ﭘﻴﺮزن ﭘﺎﺳﺦ داد‪" ،‬ﭘ ﺴﺮم در ﺣ ﺎل ﻣ ﺮگ اﺳ ﺖ ﺁﻗ ﺎ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ,‬ﮐﻤﮑ ﺖ ﻣ ﻲ ﮐ ﻨﻢ‪ ".‬ﭘ ﺲ ﭘﻴ ﺮزن ﺁﺟﻴ ﻞ را‬ ‫ﺁورد‪ ،‬و ﺧﺎرﮐﻦ او را ﺳﭙﺎس ﮔﻔ ﺖ و ﭘﺮﺳ ﻴﺪ ﮐ ﻪ ﺁﻳ ﺎ ﺷ ﺮﻳﮏ ﺁﺟﻴ ﻞ او ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد و ﺑ ﻪ ﻗ ﺼﻪ اش ﮔ ﻮش ﻣ ﻲ‬ ‫ﮐﻨﺪ؟ ﭘﻴﺮزن رﺿﺎﻳﺖ داد‪ ،‬و درﺳﺖ ﻟﺤﻈﻪ اي ﮐﻪ ﺧﺎرﮐﻦ داﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺗﻤﺎم ﮐ ﺮد ﮐ ﺴﻲ ﺑ ﻪ دو ﺁﻣ ﺪ و رو ﺑ ﻪ‬ ‫ﭘﻴﺮزن ﻓﺮﻳﺎد ﮐﺸﻴﺪ‪" ،‬ﺑﺎورش ﺳﺨﺖ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﺴﺮت هﻤﻴﻦ اﻻن از ﭼﻨﮓ ﻋﺰراﺋﻴ ﻞ در رﻓ ﺖ‪ .‬ﺣ ﺎل ﺗ ﻮ را‬ ‫ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ‪".‬‬ ‫از اﻳﻦ ﻃﺮف ﺑﺸﻨﻮ‪ ،‬هﻤﺎن روز‪ ،‬دﺧﺘﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺑﺎز ﺑﺮاي ﺁب ﺗﻨﻲ ﺑﻪ ﺟﻮ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺁﻣ ﺪ ﮐ ﻪ ﮔ ﺮدن‬ ‫ﺑﻨﺪش را در ﮐﻒ ﺟﻮ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺧﻮب ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد ﻓﻬﻤﻴﺪ ﮐﻪ ﻋﮑﺲ ﮔﺮدن ﺑﻨﺪش را در ﺁب ﻣ ﻲ ﺑﻴﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد‪ ،‬و ﮔﺮدن ﺑﻨﺪش هﻨﻮز ﺁن ﺟﺎ‪ ،‬روي ﺷﺎﺧﻪ اي ﮐﻪ ﺁوﻳﺰاﻧﺶ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﻗﺮار داﺷ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻗ ﺼﺮ‬ ‫ﺷﺘﺎﻓﺖ و ﺧﺒﺮ را ﺑﻪ ﭘﺪر داد‪ .‬ﺷﺎﻩ دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ ﺧﺎرﮐﻦ و زن و دﺧﺘﺮش ﺁزاد ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪۶‬‬

‫ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﻲ ﺑﺎز دﺧﺘﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ و دﺧﺘﺮ ﺧﺎرﮐﻦ دوﺳﺖ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬و ﺷﮕﻔﺖ اﻳﻦ ﮐﻪ وﻗﺘﻲ ﺧﺎرﮐﻦ و زﻧ ﺶ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻞ ﺳﻮداﮔﺮ ﺷﺪ‪ ،‬و ﭘ ﺲ از‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎن رﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬دﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﺼﺮﺷﺎن هﻨﻮز ﺁن ﺟﺎﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﺎر دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺧﺎرﮐﻦ ﻟﻌ ِ‬ ‫ﺁن ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﻲ و ﺷﺎدي زﻳﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫از ﺧﺪا ﻣﻲ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﻪ هﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺁرزوﯼ ﺁن هﺎ را ﺑﺮﺁوردﻩ ﮐﺮد ﺁرزوي ﺷﻤﺎ را هﻢ ﺑ ﺮﺁوردﻩ ﮐﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫اﻧﺸﺎء اﷲ‪.‬‬

‫‪٧‬‬

‫ﻧﻘﺪ‬ ‫‪ (١‬دﺧﺘ ِﺮ ﺧﺎرﮐﻦ و ﻧﻴﺎزهﺎي روح‬ ‫داﺳ ﺘﺎن ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ ﻗ ﺼﻪ ي ﺑﺎﺑ ﺎﯼ ﺧ ﺎرﮐﻨﻲ اﺳ ﺖ و دﺧﺘ ﺮ او‪ .‬ﺧ ﺎرﮐﻦ اﻳﺮاﻧ ﻲ ه ﻢ ردﻳ ﻒ هﻴ ﺰم ﺷ ﮑﻦ‬ ‫اروﭘﺎﻳﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﭼﻬﺮﻩ ي ﺗﮑﺮار ﺷﻮﻧﺪﻩ اي در داﺳﺘﺎن هﺎي ﻋﺎﻣﻪ اﺳﺖ‪ .‬هﺮ دو ﺁدم ه ﺎي ﺷ ﺮﻳﻒ و ﺳ ﺎدﻩ‬ ‫اي هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن ﻃﺒﻴﻌﺖ زﻧﺪﮔﻲ و ﮐﺎر ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در ﺗﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎ ﻣﺤﻴﻂ ﻣﺪﻧﻲ ﺷ ﻬﺮ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﭼ ﺸﻢ اﻧ ﺪاز زﻳ ﺮ‬ ‫ﮐﺸﺖ دهﻘﺎن‪ ،‬ﺧ ﺎرﮐﻦ در ﺑﻴ ﺸﻪ ي ﮐ ﺸﺖ ﻧﺎﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﺟﻬ ﺎﻧﻲ ﻳ ﮏ ﺳ ﺮﻩ از ﺁن ﻧﻴﺮوه ﺎي ﻃﺒﻴﻌ ﺖ ﮐ ﺎر ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺧﺎرﮐﻦ‪ ،‬ﮐﻪ در ﭼﻨﺎن ﻧﺰدﻳﮑﯽ ﺑﺎ ﺟﻬﺎن ﻃﺒﻴﻌﺖ زﻧﺪﮔﻲ و ﮐ ﺎر ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ ﺑ ﻴﺶ ﺗ ﺮ از ه ﺮ ﮐ ﺴﻲ ﻣ ﻲ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ وﻳﮋﮔﯽ هﺎﯼ دﮔﺮﮔﻮن ﮐﻨﻨﺪﻩ ي ﺁن ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬ ‫ﺧﺎرﮐﻦ ﺑﺎ زن و دﺧﺘﺮش ﺑﻴ ﺮون از ﺷ ﻬﺮ زﻧ ﺪﮔﻲ ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬او ﺑ ﺎ ﻓ ﺮوش هﻴ ﺰم زﻧ ﺪﮔﻲ ﺳ ﺎدﻩ اي ﺑ ﺮاي‬ ‫ﺧﻮد ﻓﺮاهﻢ ﻣﻲ ﺁورد‪ ،‬و هﻤﻴﺸﻪ دﺳﺖ ﺷﺎن ﺑﻪ دهﺎن ﺷﺎن ﻣﻲ رﺳﺪ‪ .‬اﻣﺎ روزﯼ ﻣﯽ رﺳﺪ ﮐ ﻪ دﺧﺘ ﺮش دﻳﮕ ﺮ‬ ‫از ﺧﻮراﮎ ﺳﺎدﻩ ﺷﺎن ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬و ﻏﺬاهﺎي ﺟﻮر دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي ﺧﻮردن ﻣﯽ ﺧﻮاﻧ ﺪ‪ .‬دﺧﺘ ﺮ ﺧ ﺎرﮐﻦ را‬ ‫ﻣﻲ ﺗﻮان هﻢ ﭼﻮن ﺁﻧﻴﻤﺎ ﻳﺎ ﺷﺨﺼﻴﺖ روان ‪ ٦‬او در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ روان او ﻣﻲ ﺧﻮاه ﺪ ﺑ ﻪ‬ ‫راﻩ دﻳﮕﺮي ﺗﻐﺬﻳﻪ ﺷﻮد‪ :‬ﻏﺬاي ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺗﺠﺎرب ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻓﺮد دﻳﮕﺮ ﮐﺎﻓﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮ ِد دروﻧﻲ ‪ ٧‬ﺑﺮاي ﻏﺬاي ﺗﺎزﻩ ﻣ ﻲ ﺗﻮاﻧ ﺪ از راﻩ ه ﺎي ﻣﺨﺘﻠ ﻒ زﻳ ﺎدي در زﻧ ﺪﮔﻲ ﻓ ﺮد ﺁﺷ ﮑﺎر‬ ‫ﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ هﻢ ﭼﻮن ﻧﺎﺧﻮﺷﻨﻮدي ﻓﺮد از ﮐﺎرش‪ ،‬ﻳﺎ راﺑﻄﻪ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺑ ﺎ ﺷ ﺮﻳﮏ زﻧ ﺪﮔﯽ اش‪،‬‬ ‫از ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺧﻼق ﺑﻮدن ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﮐﺮدن راهﻲ ﻣﻌﻨﻮﯼ ﺧﻮد را ﻧ ﺸﺎن ده ﺪ‪ .‬و اﻓ ﺮاد ﺑ ﻪ‬ ‫ﺷﮑﻞ هﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﻮاﺳﺖ واﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دهﻨﺪ‪ .‬در اﻳﻦ داﺳ ﺘﺎن‪ ،‬واﮐ ﻨﺶ ﺧ ﺎرﮐﻦ دور ﺗ ﺮ رﻓ ﺘﻦ‬ ‫در ﺧﺎرﺳﺘﺎن و ﻳ ﺎﻓﺘﻦ هﻴ ﺰم ﺑ ﻴﺶ ﺗ ﺮ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﮐ ﻪ او ﻣ ﻲ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﺑﻔﺮوﺷ ﺪ ﺗ ﺎ دﺳ ﺘﺶ ﺑﺮﺳ ﺪ ﺁن ﭼ ﻪ را دﺧﺘ ﺮش‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﺨﺮد‪ .‬و ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﮐ ﺎر دﺳ ﺖ ﻣ ﻲ ﻳ ﺎزد در ﺧﺎﻧ ﻪ اش را ﺑ ﺮوي ﺧ ﻮد‬ ‫ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬زن و دﺧﺘﺮش ﺧﻮاﺑﻨﺪ و ﺑﻪ در زدن او ﺟﻮاب ﻧﻤﻲ دهﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎرﮐﻦ ﺳﺨﺖ ﮐﻮش ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ؟ ﭼﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻘﺸﻪ ي او ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻧﺪ؟ ﺑﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻲ رﺳ ﺪ‬ ‫ﮐﻪ واﮐﻨﺶ او ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ دﺧﺘﺮش ﺧﻴﻠﯽ ﻋﻘﻼﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬و ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺸﮑﻞ هﻤﻴﻦ ﺟﺎﺳﺖ‪ .‬زﻳﺮا هﻨﮕﺎﻣﻲ ﮐﻪ ﺧ ﻮ ِد‬ ‫ﺖ ﻣﻘﺪار ﺑﻴﺶ ﺗﺮي از هﻤﺎن ﺟﻮر ﻏ ﺬا‬ ‫درون ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺗﻐﺬﻳﻪ ﯼ ﺑﻴﺶ ﺗﺮﯼ اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ او ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺮﺿﻪ داﺷ ِ‬ ‫ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ ﮐ ﺎري اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺧ ﺎرﮐﻦ ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺧ ﻮ ِد درون ﺧﻮاﺳ ﺘﺎر ﮐﻴﻔﻴ ﺖ ﻣﺘﻔ ﺎوﺗﻲ اﺳ ﺖ ﻧ ﻪ ﮐﻤﻴ ﺖ‬ ‫دﻳﮕﺮي‪ .‬ﺑ ﺮاي ﻣﺜ ﺎل‪ ،‬اﮔ ﺮ ﺳ ﺨﺖ ﮐ ﺎر ﮐ ﺮدﻩ و ﺛ ﺮوت ﻣ ﺎدي اﻧﺪوﺧﺘ ﻪ ﺑﺎﺷ ﻴﺪ و ﺁن ﮔ ﺎﻩ اﺣ ﺴﺎس ﻧﺎﺧ ﺸﻨﻮدي‬ ‫دروﻧﻲ ﮐﻨﻴﺪ‪ ،‬ﭼﺎرﻩ در ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﮐﺎر ﮐﺮدن و اﻧﺪوﺧﺘﻦ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﮐﻴﻔﻴﺖ ﻣﺘﻔ ﺎوﺗﻲ از زﻧ ﺪﮔﻲ ﺧﻮاﺳ ﺘﻪ‬ ‫ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ زﻣﺎن ﺗﺄﻣﻞ ﻳﺎ از ﻧﻈﺮ هﻨ ﺮي ﺧ ﻼق ﺑ ﻮدن رﺳ ﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﻨ ﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺧ ﺎرﮐﻦ ﮐ ﻪ ﭘﺎﺳ ﺨﺶ در‬ ‫ﺧﻮر ﻧﺒﻮد ﭘﺸﺖ د ِر ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﮐﻪ روﻳﺪادهﺎ رو ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮔﺬارﻧﺪ و او ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ روﺑ ﺮو ﺷ ﻮد ﺳ ﻪ‬ ‫ﺑﺎر در ﻣﻲ زﻧﺪ‪ .‬ﻳﮏ ﺳﻨﺖ رﻣﺰي وﺟ ﻮد دارد ﮐ ﻪ اﮔ ﺮ ﺳ ﻪ ﺑ ﺎر در ﺑﺰﻧﻴ ﺪ در ﺑﺎﻳ ﺪ ﮔ ﺸﻮدﻩ ﺷ ﻮد؛ ﭼﻨ ﺎن ﭼ ﻪ‬ ‫ﭘﺮﺳﺸﻲ را ﺳﻪ ﺑﺎر ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﭘﺎﺳ ﺦ دادﻩ ﺷ ﻮد‪ .‬ﭘ ﺮﺁوازﻩ ﺗ ﺮﻳﻦ ﻣﺜ ﺎل ﺁن در آﺎﺗ ﺎ اوﭘﺎﻧﻴ ﺸﺎد ‪ ٨‬اﺳ ﺖ‬ ‫ح ﻣﺮگ دﻳﺪار ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﭘﻴﺶ از ﺁن ﮐﻪ ﺟﻮاﺑﻲ ﺑﮕﻴ ﺮد ﺳ ﻪ ﺑ ﺎر ﻣ ﻲ‬ ‫ﮑﺘﺎس‪ ،‬ﺑﺎ رو ِ‬ ‫هﻨﮕﺎﻣﻲ ﮐﻪ ﺁن ﭘﺴﺮ‪ ،‬ﻧﺎﭼﻴ ِ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺮگ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﺧﺎرﮐﻦ ﺳﻪ ﺑﺎر در ﻣﻲ زﻧﺪ‪ ،‬و ﺁن ﭼﻪ ﺑﻪ روﻳﺶ ﮔ ﺸﻮدﻩ ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد ﻧ ﻪ‬ ‫د ِر ﺧﺎﻧﻪ اش‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ راهﻲ ﺑﺴﻮي ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻬﺎن دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬ﺧﺎرﮐﻦ ﺻﺪاﻳﻲ ﻣﻲ ﺷﻨﻮد ﮐﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪" :‬ﺑﺮﺧﻴﺰ‪ ،‬ﺑﺮﺧﻴﺰ! ﭘﺸﺘﻪ ي هﻴﺰﻣﺖ را ﺑﮕ ﺬار و از اﻳ ﻦ‬ ‫راﻩ ﺑﻴ ﺎ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺑ ﻪ اﻧ ﺪازﻩ ي ﮐ ﺎﻓﻲ ﻧﻴ ﺎز داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻲ و ﭼﻴ ﺰي ﻧﺨ ﻮاهﻲ‪ ،‬ﻏ ﺬاﻳﻲ ﺑ ﯽ ﻧﻈﻴ ﺮ ﺧ ﻮاهﻲ ﻳﺎﻓ ﺖ‪".‬‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮔﺎم ﺧﺎرﮐﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐ ﻪ هﻴ ﺰﻣﺶ را ره ﺎ ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬هﻴﺰﻣ ﻲ ﮐ ﻪ ﻣﻌ ﺮف ﺑﺮﺧ ﻮرد ﺷ ﺮﻃﻲ او ﺑ ﺎ ﺗ ﺄﻣﻴﻦ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ و ﺗﻐﺬﻳﻪ ي ﺧﻮد و دﺧﺘﺮش اﺳ ﺖ‪ .‬ﭘ ﻴﺶ از اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﮐ ﺴﻲ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ وارد ﺟﻬ ﺎن دروﻧ ﯽ ﺷ ﻮد و ﻏ ﺬاي‬ ‫ﺟﻮر دﻳﮕﺮﯼ درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻩ در ﻣﻌﻨﺎي روان ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﻳ ﺎ روﺣ ﺎﻧﻲ ﺁن‪ ،‬او ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑﺮﺧ ﻮرد ﺷ ﺮﻃﻲ ﺧ ﻮد‪،‬‬ ‫‪6‬‬

‫‪soul figure‬‬ ‫‪Inner self‬‬ ‫‪8‬‬ ‫‪Katha Upanishad‬‬ ‫‪7‬‬

‫‪٨‬‬

‫ارزش هﺎي ﺟﻬﺎن ﻃﺒﻴﻌﻲ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﮕﺬارد‪ .‬اﻣﺎ ﻧﻴﻤﻪ ي دوم ﮔﻔﺘﻪ ي ﺻ ﺪا ﻧﻴ ﺰ‪ ،‬ﮐ ﻪ ﻧﻴ ﺎز و ﺧﻮاﺳ ﺖ را‬ ‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ژرف اﺳﺖ‪ .‬زﻳﺮا در روﻧﺪ دﮔﺮﮔﻮن ﺷﺪن درون‪ ,‬ﻓﺮق ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻣﻴﺎن "ﻧﻴﺎز داﺷ ﺘﻦ"‬ ‫و "ﺧﻮاﺳﺘﻦ" ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ اهﻤﻴ ﺖ را دارد‪" .‬ﻧﻴ ﺎز" ﭼﻴ ﺰي اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮاي اﻧ ﺴﺎن ﻻزم اﺳ ﺖ‪ ،‬و ﻣ ﻲ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻣﻌﻨﺎي ﻧﻴﺎز ﻣﺎدي ﺑﻪ ﻏﺬا‪ ،‬ﻟﺒﺎس‪ ،‬ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ و ﻏﻴﺮﻩ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻴﺎز دروﻧﻲ ﺑﻪ ﻋ ﺸﻖ‪ ،‬اﻣﻨﻴ ﺖ‪ ،‬ﺗﻔ ﺎهﻢ و‬ ‫ﻏﻴﺮﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧﻴﺎز هﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻴﺎز روح ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺧﻼﻗﻴﺖ ﻳﺎ ﻏﺬاي ﻣﻌﻨﻮي‪ .‬اﻣﺎ‪" ،‬ﺧﻮاﺳﺖ" هﻤﻴﺸﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫اﻣﻴﺎل "ﻣَﻦ" ‪ ٩‬ارﺟﺎع ﻣﯽ دهﺪ ﮐﻪ ﻧﻴﺎزي ﺑ ﻪ ﺑ ﺮﺁوردﻩ ﺷ ﺪن ﺁن ه ﺎ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬در واﻗ ﻊ‪ ،‬ﺗﻤ ﺎﻳﻼت " َﻣ ﻦ" اﻏﻠ ﺐ‬ ‫ﻓﺮد را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﺪاي ﻧﻴﺎزهﺎي راﺳﺘﻴﻦ دروﻧﻲ اش ﮐﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻮﻳﮋﻩ هﻨﮕﺎﻣﻲ ﮐﻪ ﭘ ﺎي ﻧﻴﺎزه ﺎي روح در‬ ‫ﻣﻴﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻓﺮد را ﺑﻪ وراي ﻗﻠﻤﺮو " َﻣﻦ" ﻣﻲ ﺑﺮﻧﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﺻﺪا ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻴﺎن "ﻧﻴﺎز داﺷﺘﻦ" و "ﺧﻮاﺳﺘﻦ" ﻓﺮق ﻣﻲ ﮔﺬارد‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ هﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻣ ﻲ ﮔﻮﻳ ﺪ ﮐ ﻪ "ﻧﻴ ﺎز"‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ "ﮐﺎﻓﻲ" ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧﻴ ﺎز دروﻧ ﯽ اﻧ ﺴﺎن‪ ،‬ﻧﻴ ﺎ ِز روح‪ ،‬ﺗﻨﻬ ﺎ در ﺻ ﻮرﺗﻲ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ اﻧ ﺪازﻩ ي ﮐ ﺎﻓﻲ ﺑ ﺰرگ ﺑﺎﺷ ﺪ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮاهﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬زﻳﺮا در ﺁن وﻗﺖ اﻧ ﺴﺎن ﭼﻨ ﺎن ﻓﺮﻳ ﺎد ﺳ ﺮ ﺧﻮاه ﺪ داد ﮐ ﻪ ﺁن ﻓﺮﻳ ﺎد ﺑﺎﻳ ﺪ ﭘﺎﺳ ﺦ ﺑﮕﻴ ﺮد‪:‬‬ ‫ي‬ ‫ﭘﺎﺳﺨﻲ در اﺳﺎس از ﺧﻮ ِد ﺑﺮﺗﺮ ‪ . ١٠‬اﻳﻦ ﺑﻬﺎﯼ ﻧﻮﻣﻴﺪي اﺳﺖ‪ ،‬زﻳ ﺮا هﻨﮕ ﺎﻣﻲ ﮐ ﻪ اﻧ ﺴﺎن ﺑ ﻪ ﻧﻘﻄ ﻪ ي ﻧﻮﻣﻴ ﺪ ِ‬ ‫ﮐﺎﻣﻞ ﻣﻲ رﺳ ﺪ ﺁن ﮔ ﺎﻩ ﺑ ﺎ ﻧﻴ ﺎز ﺷ ﺪﻳﺪي ﻓﺮﻳ ﺎد ﺳ ﺮ ﻣ ﯽ ده ﺪ‪ ،‬و ﭼﻨ ﻴﻦ ﻓﺮﻳ ﺎدﯼ هﻤﻴ ﺸﻪ ﭘﺎﺳ ﺦ ﻣ ﻲ ﮔﻴ ﺮد‪ .‬اﻣ ﺎ‬ ‫اهﻤﻴ ﺖ ﺷ ﺮط دوم ﺻ ﺪا در اﻳﻨﺠﺎﺳ ﺖ‪" ،‬ﮐ ﻪ ﭼﻴ ﺰي ﻧﺨ ﻮاهﻲ"‪ .‬زﻳ ﺮا ﺑ ﺎ وﺟ ﻮدي ﮐ ﻪ ﭘﺎﺳ ﺦ هﻤﻴ ﺸﻪ ﺣﺎﺿ ﺮ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎز ﺻﺪاﯼ ﺧﻮاهﺶ هﺎي " َﻣﻦ" ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺁن ﭼﻨﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺁدم ﺁن ﭘﺎﺳﺦ را ﻧﺸﻨﻮد‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻓﺮق ﮔﺬارﯼ ﻣﻴﺎن ﻧﻴﺎز داﺷﺘﻦ و ﺧﻮاﺳﺘﻦ هﻢ ﭼﻨﻴﻦ ُﺑﻌﺪ ﻣﻌﻨﻮي ﺧﺎﺻﻲ دارد‪ ،‬در اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﻧﻴ ﺎز روح‬ ‫ﻲ در اﻧﺘﻈﺎر‪ ،‬در واﻗﻊ ﻣﺸﺘﺎق ﭘﺮ ﺷﺪن دﻳﺪ‪ ،‬و ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤ ﻪ ه ﺮ ﭼﻨ ﺪ ﻧﻴ ﺎز ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫را ﻣﻲ ﺗﻮان هﻢ ﭼﻮن ﺟﺎ ِم ﺧﺎﻟ ِ‬ ‫ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺮﻳﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰي "ﺑﺨﻮاهﺪ"‪ ،‬زﻳ ﺮا ﮐ ﻪ ﺟ ﺎم هﻤﻴ ﺸﻪ ﺑ ﻪ ﻓ ﻀﻞ ﺧﺪاوﻧ ﺪ‪ ،‬ﮐ ﻪ ﻣﺮﻳ ﺪ ﺑﺎﻳ ﺪ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ‬ ‫ﻦ" ﭼﻴ ﺰي ﺷ ﺮط ﮔﺬاﺷ ﺘﻦ ﻳ ﺎ ﻣﻌ ﻴﻦ ﮐ ﺮدن ﭘﺎﺳ ﺦ اﺳ ﺖ‪ ،‬و‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﻪ او واﮔ ﺬارد‪ ،‬ﭘ ﺮ ﺧﻮاه ﺪ ﺷ ﺪ‪" .‬ﺧﻮاﺳ ﺘ ِ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﻮﻳﻨﺪﻩ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﻣﻌﻴﻦ ﮐﻨﺪ؟ ﺑﺮاﺳﺘﯽ‪" ،‬ﻣَﻦ" ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻴﺎز روح ﻳﺎ اﻳﻦ ﮐ ﻪ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧ ﻪ ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﭘﺎﺳ ﺦ ده ﺪ را ﺑﺪاﻧ ﺪ؟ ﺧﻮاﺳ ﺘﻦ ﭼﻴ ﺰي ﭘﻮﺷ ﺎﻧﺪن ﺟ ﺎم اﺳ ﺖ ﺗ ﺎ دﻳﮕ ﺮ ﺟ ﺎﻳﻲ ﺑ ﺮاي‬ ‫ﺷ ﺮاب ﻣﺤﺒ ﻮب ﻧﺒﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﻨ ﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬دﻳ ﺪﮔﺎﻩ درﺳ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﮔﻔﺘ ﻪ ي ﭘﻴ ِﺮ ﺻ ﻮﻓﻲ در دﺧﺘ ِﺮ ﺁﺗ ﺶ ﻧﻮﺷ ﺘﻪ ي اﻳﺮﻳﻨ ﺎ‬ ‫ﯼ زاهﺪ اﺳﺖ‪" :‬ﭼﻨﺎن ﭼﻪ از ﭘﺎرﺳﺎﯼ زاهﺪ ﺑﭙﺮﺳﻲ ﭼ ﻪ ﻣ ﻲ ﺧﻮاه ﺪ‪ ،‬ﭘﺎﺳ ﺦ ﻣ ﯽ‬ ‫ﺗﻮﻳﺪي ‪ ١١‬ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈ ِﺮ ﭘﺎرﺳﺎ ِ‬ ‫دهﺪ‪ :‬هﻴﭻ!"‬ ‫ﺧﺎرﮐﻦ ﻧﺨﺴﺖ "ﺟﻬﺖ ﺻﺪا ﺑﻪ درون ﺗﺎرﻳﮑﻲ را دﻧﺒﺎل ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﺁن ﺟﺎ ﭼﻴ ﺰي ﻧﺒ ﻮد‪ "،‬و ﺣ ﺎﻻ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﺗﻨﻬ ﺎ‬ ‫ﺧﺴﺘﻪ و ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ "ﮔﻢ" هﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﻣﻮاﻗﻊ‪ ،‬ﭘ ﻴﺶ از ﺁن ﮐ ﻪ اﻧ ﺴﺎن ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ ﺟﻬ ﺖ ﻧ ﻮﻳﯽ را‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﺪ ﻳﺎ ﻧﺸﺎﻧﺶ ﺑﺪهﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻟﮑﻞ ﮔﻢ ﺷﻮد‪ .‬ﺁن ﮔﺎﻩ‪ ،‬ﺧﺎرﮐﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ دراز ﮐﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪ ،‬و ﺧﻮاﺑﺶ ﻧﻤ ﻲ‬ ‫ن "ﺁن ﭼﻪ را ﺑﻌﺪ از ﺧﻮاهﺶ دﺧﺘﺮش ﺑ ﺮاي ﭼﻴ ﺰي ﺑ ﻴﺶ ﺗ ﺮ از ﺧ ﻮراﮎ ﺳ ﺎدﻩ ﺷ ﺎن ﺑ ﺮ ﺳ ﺮش‬ ‫ﺑﺮد‪ ،‬داﺳﺘﺎ ِ‬ ‫ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد" را ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ‪ ،‬و از ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ دﺳ ﺖ ﺁﺧ ﺮ ﭘﺎﺳ ﺦ ﻣ ﻲ ﮔﻴ ﺮد‪ .‬ﮐ ﻞ داﺳ ﺘﺎن‬ ‫ن‬ ‫ﻦ داﺳﺘﺎن اﺳﺖ‪ ،‬و اﻳﻦ ﮐﻪ ﻳﺎري هﻨﮕﺎﻣﻲ ﻓﺮا ﻣﯽ رﺳ ﺪ ﮐ ﻪ اﻧ ﺴﺎن داﺳ ﺘﺎ ِ‬ ‫ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ درﺑﺎرﻩ ي اهﻤﻴﺖِ ﮔﻔﺘ ِ‬ ‫ﺧﻮدش را ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ؟ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد ﺗﻨﻬﺎ در ﭘﺎﻳﺎن ﻗﺼﻪ ي ﻣﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ اﻳ ﻦ اﻣ ﺮ روﺷ ﻦ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻳﮏ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ داﺳﺘﺎ ِ‬ ‫ن ﺧﻮدش ﭼﻴﺰي را ﺧﻮدﺁﮔﺎﻩ ﻣﻲ آﻨ ﺪ‪،‬‬ ‫و ﺑﺎ اﻳﻦ ﮐﺎر ﻓﺎﺻﻠﻪ اي ﻣﻴﺎن داﺳﺘﺎن و ﻓﺮد اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﺷﻮد‪ ،‬و ﻳﺎري ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در ﺁن ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬اﻳﻦ‬ ‫ﺑﻬﺎﯼ ﺑﻪ اﺷﺘﺮاﮎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﻣﺸﮑﻼت ﺷﺨﺺ اﺳﺖ‪ ،‬اﻧﺴﺎن ﺁن را از ﺧﻮدش ﺑﻴﺮون ﻣﻲ دهﺪ‪ ،‬و اﻳ ﻦ‬ ‫ﮐﺎر ورود ﻓﻬﻢ ﻳﺎ ﺑﺼﻴﺮت ﺗﺎزﻩ اي را ﺁﺳﺎن ﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ (٢‬ﮔﺎم ﺑﻪ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ‬ ‫درﺳﺖ در ﻟﺤﻈﻪ اي ﮐﻪ ﺧﺎرﮐﻦ ﮔﻔﺘﻦ داﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲ ﺑﺮد ﺻﺪا دوﺑ ﺎرﻩ ﺑ ﺎ او ﺳ ﺨﻦ‬ ‫ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬و از او ﻣﻲ ﻣﻲ ﭘﺮﺳﺪ ﭼﺮا اﻳﻦ ﻗﺪر درﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮد ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺑﺎز داﺳﺘﺎن ﺧﻮد را ﻣ ﻲ ﮔﻮﻳ ﺪ‪ ،‬و‬ ‫ﺻﺪا از او ﻣﻲ ﺧﻮاهﺪ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺶ را ﺑﺒﻨﺪد و از ﭘﻠﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮود‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﺎرﮐﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﭘﻠ ﻪ اي ﻧﻤ ﻲ ﺑﻴﻨ ﺪ‬ ‫‪9‬‬

‫‪ego‬‬ ‫‪Higher self‬‬ ‫‪11‬‬ ‫‪Irina Tweedie's Daughter of Fire‬‬ ‫‪10‬‬

‫‪٩‬‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲ ﮔﻴ ﺮد‪" ،‬هﻤ ﺎن ﮐ ﺎرﯼ را ﮐ ﻪ ﮔﻔ ﺘﻢ ﺑﮑ ﻦ‪ ".‬ﮔ ﺎم اول هﻤﻴ ﺸﻪ ﮔ ﺎﻣﻲ ﺑ ﻪ درون ﺗ ﺎرﻳﮑﻲ اﺳ ﺖ و ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫ﻋﻤﻠﻲ ﺑﺎورﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎرﮐﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲ ﺷ ﻮد ﮐ ﻪ ﭼ ﺸﻤﺶ را ﺑﺒﻨ ﺪد‪ ،‬زﻳ ﺮا روال ﻋ ﺎدﯼ‬ ‫ادراﮎ او دﻳﮕﺮ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﺳﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﮔﻔﺘ ﻪ ي ﻋﻨﺎﻳ ﺖ ﺧ ﺎن ‪ ، ١٢‬زﻧ ﺪﮔﻲ روﺣ ﺎﻧﯽ اﻳ ﻦ‬ ‫ﻗﺪر دﺷﻮار اﺳﺖ‪ :‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺮﺗﺎب ﺗﻴﺮ در ﺗﺎرﻳﮑﻲ اﺳ ﺖ؛ ﺗﻴ ﺮ را ﻣ ﻲ ﺑﻴﻨ ﻲ‪ ،‬ﮐﻤ ﺎن را ﻣ ﻲ ﺑﻴﻨ ﻲ‪ ،‬اﻣ ﺎ ه ﺪف را‬ ‫ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﺧﺎرﮐﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮔﺎم را ﺑﺮ ﻣﻲ دارد‪ ،‬ﺧﻮد را ﺑﺮ ﭘﻠﻪ اي ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻻ رﻓ ﺘﻦ‬ ‫از ﺁن ﺑﺴﻴﺎر ﺁﺳﺎن اﺳﺖ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﮔﺎم ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬ﻋﻤﻞ ﺑﺎورﻣﻨﺪاﻧﻪ‪ ،‬اهﻤﻴﺖ ﻣﻌﻨﻮي زﻳﺎدي دارد‪ ،‬زﻳ ﺮا هﻤ ﺎن ﮔ ﺎﻣﻲ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ اﺟ ﺎزﻩ ﻣ ﻲ‬ ‫دهﺪ رﺣﻤﺖ رﺑﻮﺑﯽ ﻓﺮود ﺁﻣﺪﻩ و ﻓﺮد را ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻﺗﺮي از واﻗﻌﻴﺖ ﺑﮑﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﮔﺎم ﻧﺨﺴﺖ ﺑ ﻪ ﻧﺎﺷ ﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣ ﻲ‬ ‫ﺑﺎﻳﺴﺖ از روﯼ اﺧﺘﻴﺎر ﺻﻮرت ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬زﻳﺮا ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ي ﻳ ﮏ ﺻ ﻮﻓﻲ "اﻳ ﻦ رﺿ ﺎﻳﺘﻲ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ رﺣﻤ ﺖ را‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ ﮐﺸﺎﻧﺪ‪ ".‬ﭼﻮن هﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﺎدر ﻣﻄﻠﻖ اﺳﺖ‪ ،‬او ﺧﻮد اﺧﺘﻴﺎر را ﺑﻪ اﻧﺴﺎن داد‪ ،‬و ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫ﺑﺪون رﺿﺎﻳﺖ ﻣﺎ وارد زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎن ﺷﻮد‪.‬‬ ‫وﻗﺘﻲ ﮐﻪ ﺧﺎرﮐﻦ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز آﺮد‪ ،‬ﺧﻮد را در ﺟﻬﺎن دﻳﮕ ﺮي دﻳ ﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺎﺑ ﺎﻧﻲ ﺑ ﺎ ﺧﻮرﺷ ﻴﺪي‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮ او ﻣﻲ ﺗﺎﻓﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ را ﻣﻲ ﺗﻮان هﻢ ﭼﻮن ﺗﺠﻠﯽ ﺳ ﻄﺢ دﻳﮕ ﺮي از واﻗﻌﻴ ﺖ ﻓﻬﻤﻴ ﺪ‪ُ ،‬ﺑﻌ ﺪي ﮐ ﻪ از‬ ‫ﭼﺸﻢ اﻧﺪازي روان ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ هﻢ ﭼﻮن '‪ -'mundus imaginalis‬اﺻﻄﻼح هﺎﻧﺮي ﮐﻮرﺑﻦ ﺑ ﺮاي‬ ‫ﻲ ﮐ ﺎﻣﻼ‬ ‫ﺟﻬ ﺎن ﻧﻤ ﺎدﻳﻦ روح‪ -‬دﻳ ﺪﻩ ﺷ ﻮد‪ ،'mundus imaginalis'.‬ﻳ ﺎ ﺟﻬ ﺎن ﺗ ﺼﻮرات ‪ ، ١٣‬ﻳ ﻚ ُﺑﻌ ﺪ داﺧﻠ ِ‬ ‫ﺧ ﻮد ﺳ ﺎﻣﺎن‪ ،‬ه ﻢ ﺳ ﻨﮓ ﺑ ﺎ "ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ ﺟﻤﻌ ﻲ" ﻳﻮﻧ ﮓ ‪ ١٤‬اﺳ ﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ ﺟﻬ ﺎن ﺑ ﺎ ﻧﻴ ﺮوﯼ "ﺗﺨﻴ ﻞ ﺧ ﻼق" ﻳ ﺎ‬ ‫ﻦ ﺗ ﺼﻮري ﺑ ﻪ درون‬ ‫"ﻓﻌﺎل" ادراﮎ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ي ﺧﺎرﮐﻦ را ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ي ﺑ ﺎﻻرﻓﺘ ِ‬ ‫اﻳﻦ ُﺑﻌﺪ ﻧﻤﺎدﻳﻦ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫ﻣﻨﻈﺮﻩ اي ﮐﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺮد ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ ،‬ﺑﻴﺎﺑﺎن و اﻧﺒﻮﻩ رﻳﮓ ه ﺎي رﻧﮕ ﻴﻦ را ﻣ ﯽ ﺷ ﻮد ه ﻢ‬ ‫ﭼﻮن ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﻤﻮدن ﺗﺼﻮرات ﺑﺎز ﺷﻨﺎﺳﻲ ﮐﺮد؛ زﻳﺮا هﺮ ﭼﻨﺪ هﻤﻪ ي ﺗﺠﺮﺑﻪ هﺎي ﺗﺼﻮري ﺷﺨﺼﻲ و ﺑ ﯽ‬ ‫هﻤﺘﺎ هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮهﺎﯼ ﺑﻴﺎﺑﺎن و ﺳﻨﮓ هﺎ ﺗﺪاﻋﯽ ﻧﻤﺎدﻳﻦ روﺷﻨﯽ دارﻧﺪ ﮐﻪ اﺷﺎرت ﺑﺮ اﻳ ﻦ ُﺑﻌ ﺪ ﻣ ﻲ آﻨﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﺎن‪،‬‬ ‫‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑ ﻪ ي ﻣﻨﺎﺳ ﺐ ﺗ ﺮﻳﻦ ﻣﺤ ﻞ ﻣﮑﺎﺷ ﻔﻪ ﯼ روﺣ ﺎﻧﯽ ﻧﻤ ﺎدﮔﺮاﻳﻲِ ژرف و روﺷ ﻨﻲ دارد‪...‬‬ ‫اﻳ ﻦ ﺑ ﺪان دﻟﻴ ﻞ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑﻴﺎﺑ ﺎن‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺟ ﺎﻳﻲ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﻳ ﮏ ﻣﻌﻨ ﺎ ﻣﻨﻈ ﺮﻩ اي ﻣﻨﻔ ﻲ اﺳ ﺖ‪" ،‬ﻗﻠﻤ ﺮو‬ ‫ﺗﺠﺮﻳﺪ" اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺎرج از ﺣﻮزﻩ ي وﺟﻮد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﭘﺬﻳﺮش ﭼﻴﺰهﺎي اﺳ ﺘﻌﻼﻳﻲ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﻋﻼوﻩ‪ ،‬ﺑﻴﺎﺑﺎنْ ﻗﻠﻤﺮ ِو ﺁﻓﺘ ﺎب‪ ،‬ﻧ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣﺜﺎﺑ ﻪ ي اﻳﺠ ﺎدﮔ ِﺮ اﻧ ﺮژي ﺑ ﺮ روي زﻣ ﻴﻦ ﺑﻠﮑ ﻪ ه ﻢ ﭼ ﻮن‬ ‫‪١٥‬‬ ‫ﺗﺸﻌﺸ ِﻊ ﭘﺎﮎ ﺁﺳﻤﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺗﺠﻠﯽ اﻧﻮار ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻮر ﮐﻨﻨﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺣﻀﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت ﺑﺮ ﺧﺎرﮐﻦ ﻣﻲ ﺗﺎﺑﺪ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ي اﻳﻦ ﺧﻮاﻧﺶ ﻧﻤﺎدﻳﻦ از ﺑﻴﺎﺑﺎن اﺳ ﺖ‪ ،‬در‬ ‫ﺣﺎﻟﻲ ﮐﻪ اﻧﺒﻮﻩ ﻗﻠﻮﻩ ﺳﻨﮓ ه ﺎ ﺑ ﻪ ﻧﻤ ﺎد "ﺧ ﻮد" ‪ ١٦‬دﻻﻟ ﺖ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ واﻗﻌﻴ ﺖ ﮐ ﻪ رﻳ ﮓ ه ﺎ ﻓ ﺮاوان و ﺑ ﻪ‬ ‫رﻧﮓ هﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ هﺴﺘﻨﺪ ﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮاي ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ه ﻢ ﭼ ﻮن ﺑﻴ ﺎﻧﻲ از ﺗﺠﻠﻴ ﺎت ﻓ ﺮاوان و ﮔﻮﻧ ﺎﮔﻮن‬ ‫"ﺧﻮد"؛ زﻳﺮا "ﺧﻮد"‪" ،‬ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮ از ﮐﻮﭼﮏ‪ ،‬ﺑﺰرگ ﺗﺮ از ﺑﺰرگ"‪ ،‬ﻣ ﻲ ﺗﻮاﻧ ﺪ ه ﻢ ﭼ ﻮن واﺣ ﺪ و ﮐﺜﻴ ﺮ‬ ‫دﻳﺪﻩ ﺷﻮد‪:‬‬ ‫ﺁن‪ ،‬ﮐﺜﻴﺮ اﻟﺸﮑﻞ‪ ،‬ﻧﮕﻪ دارﻧﺪﻩ ي ﮐﻞ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ‪،‬‬ ‫‪١٧‬‬ ‫ﺁن‪ ،‬وﺣﺪت ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮑﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫‪12‬‬

‫‪Inayat Khan‬‬ ‫‪imaginal‬‬ ‫‪14‬‬ ‫‪Jung's collective unconscious‬‬ ‫‪15‬‬ ‫‪J.E. Cirlot, A Dictionary of Symbols, p. 79.‬‬ ‫‪16‬‬ ‫‪Self‬‬ ‫‪17‬‬ ‫‪Atharva Veda, 10.8.11., quoted by C.G. Jung, Collected Works (hereafter referred to as C.W.) Volume 6,‬‬ ‫‪para 329.‬‬ ‫‪13‬‬

‫‪١٠‬‬

‫ﺑﺰرگ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ روﺣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻧﺼﻴﺐ اﻧﺴﺎن ﺷﻮد ﺁﮔﺎهﯽ روﺣﺎﻧﯽ اوﺳﺖ‪ ،‬ﺧ ﻮ ِد اﺳ ﺘﻌﻼﻳﻲ او‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻧﻤﺎدﻳﻦ ﺑﺮاي ﭘﻴﺮﻣﺮد ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ ﮐﻪ رﻳﮓ هﺎي ﺑﻴﺎﺑﺎن او را در ﻣﻴﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺻﺪا ﺑﻪ ﺧﺎرﮐﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪" ،‬هﺮ ﻣﻘﺪار از اﻳﻦ رﻳﮓ هﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺮدار‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ را ﺑﺒﻨﺪ و از ﭘﻠ ﻪ‬ ‫هﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﺮو‪ ".‬ﺑﺮد ِ‬ ‫ن ﺳﻨﮓ از ﺟﻬﺎن ﺗﺼﻮرات ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻋﺎدي ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭼﻪ ﻣﻌﻨ ﺎﻳﻲ دارد؟ زﻳ ﺮا هﻨﮕ ﺎﻣﻲ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻣﺮد ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﺧﻮد را "ﺟﻠﻮي ﺧﺎﻧﻪ اش" ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺧﺎرﮐﻦ در ﺁن ﭼﻪ دﻳﺪ ﺗﺼﻮﻳﺮهﺎﯼ ازﻟﻲ "ﺧﻮد" را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮد؛ ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ ﻳﻮﻧ ﮓ ﭘﻴﻮﺳ ﺘﻪ اﺑ ﺮاز ﻣ ﻲ‬ ‫دارد ﮐﻪ اﻳﻦ ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﺗﻨﻬﺎ در ﺻﻮرﺗﻲ ﻣﻌﻨﺎدار هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑ ﻪ درون زﻧ ﺪﮔﻲ ﻋ ﺎدي ﻓ ﺮد ﭘﻴﻮﻧ ﺪ ﺑﺨﻮرﻧ ﺪ‪ :‬در‬ ‫ﺻﻮرﺗﻲ ﮐﻪ "زﻧﺪﮔﻲ ﺷﻮﻧﺪ"‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻨﺎن ﺗﺼﻮﻳﺮي ﺗﻨﻬ ﺎ ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرت ﺗﺠﺮﺑ ﻪ ي ﺗ ﺼﻮرات ﺑ ﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧ ﺪ ﺑ ﺪون‬ ‫ارزش ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﺎرﮐﻦ ﺑﺎﻳﺪ "هﺮ ﭼﻘﺪر ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ" از اﻳﻦ رﻳﮓ هﺎ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺒﺮد؛ او ﺑﺎﻳ ﺪ ﺗ ﻼش‬ ‫ﮐﻨﺪ ﺗﺎ هﺮ ﭼﻘ ﺪر ﺗﻮاﻧ ﺎﻳﻲ دارد ﻣﻘ ﺪار ﺑ ﻴﺶ ﺗ ﺮي از ﮐﻬ ﻦ اﻟﮕ ﻮﯼ ‪ ١٨‬ﻳﻜﭙ ﺎرﭼﮕﻲ را دروﻧ ﻲ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ روﻧ ِﺪ‬ ‫ﭘﻴﻮﻧﺪ زدن و اﺷﺘﺒﺎهﺎت ﺑﻌﺪي اوﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻘﻴﻪ ي ﻗﺼﻪ را ﻣﻲ ﺳﺎزد‪.‬‬ ‫هﻨﮕﺎﻣﻲ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﺎر ﺧﺎرﮐﻦ در ﺧﺎﻧﻪ ي ﺧﻮد را ﻣﻲ زﻧﺪ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ‪ ،‬دﺧﺘﺮش ﺁن را ﺑ ﺎز ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﺁن ﮔ ﺎﻩ‬ ‫او ﺑ ﺪرون ﺧﺎﻧ ﻪ رﻓ ﺖ‪ ،‬و "در ﺣ ﺎﻟﻲ ﮐ ﻪ داﺳ ﺘﺎن وﻗ ﺎﻳﻊ را ﺑﺮاﻳ ﺸﺎن ﻣ ﻲ ﮔﻔ ﺖ ﻗ ﺪري ﺁﺟﻴ ﻞ ﺑ ﻴﻦ ﺧ ﻮد ﺑﻬ ﺮ‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ‪َ ".‬ﺑﻬْﺮ ﮐﺮدن ﺁﺟﻴﻞ ﺑﺨ ﺶ ﻣﻬﻤ ﻲ از ﺁﻳ ﻴﻦ اﻳﺮاﻧ ﻲ ﺁﺟﻴ ﻞ ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ را‪ ،‬ﺁن ﮔﻮﻧ ﻪ ﮐ ﻪ ﻗ ﺮن ه ﺎ ﺑ ﻪ ﺁن‬ ‫ﻋﻤﻞ ﺷﺪﻩ و ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز اداﻣﻪ دارد ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻲ ده ﺪ‪ .‬ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ ﺑﺮدارﻧ ﺪﻩ ي ﻣﻮاﻧ ﻊ اﺳ ﺖ‪ ،‬و از اﻳ ﻦ رو‬ ‫ﮐﺴﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﻣﻲ ﭘﺮدازد ﮐﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاهﺪ ﻣﺸﮑﻠﻲ ﺣﻞ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺟﺮاي ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﻲ ﭘﺮدازد ﻣﻘﺪاري ﭘﻮل‪ ،‬اﻏﻠﺐ ﺳﮑﻪ‪ ،‬را در ﮔﻮﺷ ﻪ ي دﺳ ﺘﻤﺎﻟﻲ ﮔ ﺮﻩ زدﻩ و‬ ‫ﺖ ﺳ ﻨﺘﻲ ﻗ ﺎﻃﻲ‬ ‫ﺖ درﺳ ِ‬ ‫ﺑﻪ ﺁﺟﻴﻞ ﻓﺮوش ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬ﺁن ﮔﺎﻩ دﮐﺎن دار ﻳﺎ ﺑﺴﺎﻃﯽ ﺁﺟﻴﻞ را درﺳﺖ ﺑﻪ هﻤ ﺎن ﻧ ﺴﺒ ِ‬ ‫ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬دﮐ ﺎن دار ﺁن را ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﻣ ﺸﺘﺮي ﻣ ﻲ ده ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺪون اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ه ﻴﭻ ﮐ ﺪا ِم ﺁن ه ﺎ در ﺟﺮﻳ ﺎن ﻣﻌﺎﻣﻠ ﻪ‬ ‫ﮑ ﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ‬ ‫ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺮ زﺑﺎن ﺑﻴﺎورﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺗﻮﺟ ﻪ ﮐ ﺮد ﮐ ﻪ ﺁﺟﻴ ﻞ را از ﻣﻐ ﺎزﻩ اي ﺑﺎﻳ ﺪ ﺧﺮﻳ ﺪ ﮐ ﻪ رو ﺑ ﻪ ﻣ ّ‬ ‫ﻣﺮاﺳﻢ در روز اول هﺮ ﻣﺎﻩ ﻗﻤﺮي ﻳﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﭘﻨﺞ ﺷﻨﺒﻪ ي ﺁن اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﺁﺟﻴﻞ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮدﻩ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﭘﺎﮎ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺨﺶ هﺎي ﻏﻴﺮ ﺧﻮراﮐﻲ را هﻤﻴ ﺸﻪ ﺑ ﻪ دﻗ ﺖ ﺟﻤ ﻊ ﻣ ﻲ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﺁب روان ﻣﻲ ﺳﭙﺎرﻧﺪ‪ .‬ﺳ ﭙﺲ‪ ،‬ﺁﺟﻴ ﻞ را روي ﺳ ﻔﺮﻩ اي ﺑ ﻪ ﭘ ﻨﺞ ﮐﭙ ﻪ‪ ،‬ه ﺮ ﮐ ﺪام در ﻳ ﮏ ﮔﻮﺷ ﻪ ي‬ ‫ﺳﻔﺮﻩ و ﻳﮑﻲ هﻢ در وﺳﻂ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﮐﻪ ﺁﺟﻴﻞ را ﺑﻴﻦ ﺁﺷ ﻨﺎﻳﺎن َﺑﻬْ ﺮ ﻣ ﻲ ﮐﻨﻨ ﺪ ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ را‬ ‫ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲ ﺁورﻧﺪ و ﺑﻪ ﻧﺎ ِم او درﺑﺎرﻩ ي ﻣﺸﮑﻼت ﺑﺤﺚ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ ١٩ .‬اهﻤﻴﺖ ﻧﻤﺎدﻳﻦ اﻳ ﻦ ﺳ ﻨﺖ ﺁﻳﻴﻨ ﻲ ﺗﻨﻬ ﺎ در‬ ‫ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁوردن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬زﻳﺮا دﺳ ﺘﻤﺎل و ﭘ ﻨﺞ ﮐﭙ ﻪ ي ﺁن ﻧ ﻮﻋﻲ "ﻣﺎﻧ ﺪاﻻ" ‪ ، ٢٠‬ﻧﻤ ﺎد ﻳﻜﭙ ﺎرﭼﮕﻲ ه ﻢ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﻳﻮﻧﮓ ﻳﺎدﺁوري ﻧﻤﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﺎد ﻣﺎﻧﺪاﻻ اﻏﻠﺐ در رؤﻳﺎ ﻳﺎ ﻧﻘﺎﺷﻲ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑ ﻪ ﯼ رﻓ ﻊ ﺗﻨ ﺸﻲ روان ﺷ ﻨﺎﺧﺘﻲ‬ ‫ﻇﺎهﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫"ﺁﺟﻴﻞ" از ﺳﻨﺖ ﺻﻮﻓﻴﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪ ،‬زﻳﺮا ﺁﺟﻴﻞ اﺻﻠﻲ‪ ،‬و ﺑﻪ وﻳﮋﻩ ﻣﻐﺰ داﻧﻪ ه ﺎ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرت ﺳ ﻨﺘﻲ ﺗﻨﻬ ﺎ‬ ‫ﻣﻨﺒﻊ ﺗﻐﺪﻳﻪ ي ﺻﻮﻓﻴﺎﻧﻲ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻠﻪ ﻧﺸﻴﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻪ اﻏﻠﺐ ﭼﻬﻞ روز ﻃ ﻮل ﻣ ﻲ ﮐ ﺸﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘ ﻪ‬ ‫ﻣﻲ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺁن هﺎ ﭼﻴﺰﯼ ﺟﺰ روزي ﻳﮏ ﻣﻐﺰ ﺑﺎدام ﺻﺮف ﻧﻤﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺧﻮد را از ﻏ ﺬاهﺎﯼ دﻳﮕ ﺮ‬ ‫ﻣﺤﺮوم ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺁرزوي ﺁن هﺎ‪ ،‬ﻧﻴﺖ روزﻩ ﺷﺎن‪ ،‬در ﭘﺎﻳﺎن ﭼﻬﻞ روز ﺑﺮﺁوردﻩ ﺧﻮاه ﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻧﻴ ﺰ ﮔﻔﺘ ﻪ ﻣ ﻲ‬ ‫ﺷﻮد ﮐﻪ در ﭘﺎﻳﺎن ﺧﻠ ﻮت ﮔﺰﻳﻨ ﯽ ﭼﻬ ﻞ روزﻩ‪" ،‬ﺧ ﻀﺮ" ‪ ٢١‬ﺑ ﺮ ﺁن ه ﺎﻳﻲ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴ ﺖ دورﻩ ي ﻋﺰﻟ ﺖ را‬ ‫ﮔﺬراﻧﺪﻩ اﻧﺪ ﺁﺷﮑﺎر ﺷﺪﻩ و ﺁرزوﻳﺸﺎن را ﺑﺮﺁوردﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪18‬‬

‫‪archetype‬‬ ‫ﻂ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺗﺎزﻩ اي از اﻳﻦ ﻋﺒﺎرت در زﺑﺎن ﮔﻔﺘﮕﻮ اﺳﺖ ﮐﻪ در واﻗﻊ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﮔﺮ ﮐﺎرﺑﺮد دﻧﻴﻮي ﺁن در‬ ‫‪ 19‬ﮐﺎرﺑﺮد دﻳﮕﺮ اﺻﻄﻼح "ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ" ﺑﺴ ِ‬ ‫ﺑﺮاﺑﺮ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ي روﺣﺎﻧﯽ ﻳﺎ ﻋﺮﻓﺎﻧﻲ ﺁن اﺳﺖ‪ .‬دﻻﻟﺖ دﻧﻴﻮي ﺁن در ﻣﻮﻗﻌﻲ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد ﮐﻪ ﮐﺴﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺎﻧﻌﻲ رﺳﻤﻲ ﻳﺎ اداري ﻗﺮار ﻣﻲ‬ ‫ﮔﻴﺮد ﮐﻪ ﺑﺮ ﻃﺮف ﮐﺮدن ﺁن ﺟﺰ ﺑﺎ ﭘﻮل ﻳﺎ ﭘﺎرﺗﻲ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬در ﻧﺒﻮد ﭘﺎرﺗﻲ‪ ,‬ﻃﺮف اﻏﻠﺐ اﻧﮕﺸﺖ هﺎي ﺷﺴﺖ و اﺷﺎرﻩ را ﺑﻪ هﻢ ﻣﺎﻟﻴﺪﻩ و ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‬ ‫"ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ"‪ ,‬ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ ﺑﺮ اﻣﮑﺎن رﺷﻮﻩ دادن دﻻﻟﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ ,Mandala 20‬ﺑﻪ ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﻳﺖ ﻳﻌﻨﯽ "داﻳﺮﻩ"‬ ‫‪" 21‬ﺧﻀﺮ" ﻳﺎ "ﺳﺒﺰ ﭘﻮش" ﭼﻬﺮﻩ ي ﺻﻮﻓﻲ ﻣﻬﻤﻲ اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﺎ ﺁﺷﮑﺎر ﺷﺪن ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺟﻬﺎن ﻗﺪﺳﯽ ﭘﻴﻮﻧﺪ دارد‪ .‬او ﺁب زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮردﻩ و از اﻳﻦ رو‬ ‫ﻧﺎﻣﻴﺮا ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ي ﺻﻮﻓﻲ رﻧﮓ ﺳﺒﺰ رﻧﮓ ﺗﺤﻘﻖ ﺧﺪاﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١١‬‬

‫ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﺟﻴﻞ ﻧﻤﺎد ﻏﺬاي روﺣﺎﻧﻲ اﺳﺖ‪ ،‬و ﭼﻴﺰي ﮐﻪ در داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ ﻣﻬﻢ اﺳ ﺖ ﺁن اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬ ‫اﻳﻦ ﻏﺬا ﺑﺎﻳﺪ َﺑﻬْﺮ ﺷﻮد‪ .‬ﺧﺎرﮐﻦ ﻧﺨﺴﺖ ﺁﺟﻴﻞ را ﺑﺎ زن و دﺧﺘﺮش َﺑﻬْﺮ ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ و داﺳ ﺘﺎن ﺧ ﻮد را ﺑﺮاﻳ ﺸﺎن‬ ‫ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﺁن ﮔﺎﻩ او دوﺑﺎرﻩ هﻤﺎن ﺻﺪا را ﮐﻪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ از ﭘﻠﻪ هﺎ ﺑﺎﻻ ﺑﺮود ﻣﻲ ﺷﻨﻮد‪:‬‬ ‫ﺁن ﭼﻪ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ از ﺑﺮﮐﺖ ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ ﺑ ﻮدﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﻳ ﺎدت ﺑﻤﺎﻧ ﺪ ﮐ ﻪ ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ‬ ‫هﻤﻴ ﺸﻪ ﺣﺎﺿ ﺮ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺣﺘ ﻲ اﮔ ﺮ ﺗ ﻮ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺁن ﻧﺒﺎﺷ ﻲ‪ .‬ه ﺮ ﭘ ﻨﺞ ﺷ ﻨﺒﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻣﻘ ﺪاري ﺁﺟﻴ ﻞ‬ ‫ﺑﺨﻮري‪ ،‬و ﻣﻘﺪارﯼ هﻢ ﺑﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪﯼ ﺑﺪهﻲ‪ .‬ﺁن وﻗﺖ ﺑﺎﻳﺪ داﺳﺘﺎن ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ را ﺑﮕ ﻮﻳﻲ‪ .‬اﮔ ﺮ‬ ‫اﻳ ﻦ ﮐ ﺎر را ﺑﮑﻨ ﻲ‪ ،‬داﺳ ﺘﺎن ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ هﻤﻴ ﺸﻪ در ﻳﺎده ﺎ ﺧﻮاه ﺪ ﻣﺎﻧ ﺪ‪ ،‬و ﻧﻴﺎزﻣﻨ ﺪان واﻗﻌ ﻲ‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ راﻩ ﺧﻮد را ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ (٣‬ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ و ﺑﻪ ﻳﺎدﺁوردنِ روﻳﺪادي ازﻟﻲ‬ ‫اﻳﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎري اﺳﺖ ﮐﻪ در داﺳﺘﺎن از ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ‪" ،‬ﮔﺸﺎﻳﻨﺪﻩ ﯼ هﻤﻪ ي ﻣﺸﮑﻼت"‪ ،‬ﻧﺎم ﺑﺮدﻩ ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد‪.‬‬ ‫اﻳ ﻦ ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﺧ ﺎرﮐﻦ را ﻧﺠ ﺎت داد و او ﺑﺎﻳ ﺪ "ﺑ ﻪ ﻳ ﺎدش ﺑﻤﺎﻧ ﺪ ﮐ ﻪ ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ هﻤﻴ ﺸﻪ ﺣﺎﺿ ﺮ‬ ‫اﺳﺖ"‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ "ﻳﺎدﺁوري" ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ هﻢ ﭼ ﻮن ﺑ ﻪ ﻳ ﺎدﺁوردﻧﻲ ذهﻨ ﻲ ﻋﻤ ﻞ ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ ﺑﻠﮑ ﻪ ه ﻢ ﭼﻨ ﻴﻦ ﮐﻨ ﺸﯽ ﺑ ﺎز‪-‬‬ ‫ﭘﻴﻮﻧﺪي‪ ،‬ﻳﺎ اﺗﺼﺎل دهﻨﺪﻩ ي ﻓﺮد ﺑﺎ ﺁن اﺻﻞ روﺣﺎﻧﻲ درون اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ‪ ،‬ﺑﻴ ﺎد داﺷ ﺘﻦ ه ﻮﻳﺘﻲ هﻤﻴ ﺸﻪ و‬ ‫هﻤﻪ ﺟﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﮐﺎر ﻣﻌﻨﻮي ﺻﻮﻓﻲ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ ﺑﻴﺎد داﺷﺘﻦ ﻣﺪاو ِم ﺧﺪاوﻧﺪ را ﭘﮋواﮎ ﻣﻲ ده ﺪ ﮐ ﻪ "در‬ ‫هﺮ ﻓﮑﺮ‪ ،‬هﺮ ﻗﺪم و هﺮ ﻧﻔﺴﻲ ﺑﻪ ﺁن ﻋﻤﻞ ﻣﻲ ﺷﻮد"‪ ٢٢ .‬اﻣﺎ ﺑ ﺮاي ﺧ ﺎرﮐﻦ اﻳ ﻦ ﻳﺎدداﺷ ﺘﻦ ﺑﺎﻳ ﺪ در ﭘ ﻨﺞ ﺷ ﻨﺒﻪ‬ ‫ﺷﺐ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺷﻮد‪ ،‬هﻨﮕﺎﻣﻲ ﮐﻪ او ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺪري ﺁﺟﻴﻞ را َﺑﻬْﺮ ﮐﺮدﻩ و داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ را ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺳ َﺒﺖ ﻳﻬﻮدﻳﺎن‪ ،‬و ﻧﻤﺎز ﺟﻤﻌﻪ ﻣﻬﻢ ﺗ ﺮﻳﻦ ﻧﻤ ﺎز‬ ‫در ﺣﺎﻟﻲ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺷﻨﺒﻪ روز ﻋﺒﺎدت ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن‪ ،‬ﺷﻨﺒﻪ روز َ‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن اﺳﺖ‪ ،‬روز ﺻ ﻮﻓﻴﺎن ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرت ﺳ ﻨﺘﻲ ﭘ ﻨﺞ ﺷ ﻨﺒﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬دوﺷ ﻨﺒﻪ و ﭘ ﻨﺞ ﺷ ﻨﺒﻪ ه ﺮ دو روزه ﺎي‬ ‫وﻳ ﮋﻩ ي روزﻩ و اﺟ ﺮاﯼ ﺁﻳ ﻴﻦ ﺑ ﺮاي ﺻ ﻮﻓﻲ ﺑ ﻮدﻩ اﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ در ﮔ ﺬر زﻣ ﺎن اﻳ ﻦ اﻣ ﺮ در روز ﭘ ﻨﺞ ﺷ ﻨﺒﻪ‬ ‫ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﺑﻴﺎدﺁوردن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ ﺑﻪ ﺻ ﻮرت ﻣﺤﮑﻤ ﻲ در زﻣﻴﻨ ﻪ اﯼ ﺻ ﻮﻓﻴﺎﻧﻪ ﻗ ﺮار دارد‪ .‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﺧﺎرﮐﻦ ﮔﻔﺘ ﻪ ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد ﮐ ﻪ ﻗ ﺪري ﺁﺟﻴ ﻞ ﺑ ﺎ "ﻓ ﺮدي ﻧﻴﺎزﻣﻨ ﺪ" ﺳ ﻬﻴﻢ ﺷ ﻮد و داﺳ ﺘﺎن ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ را ﺑﮕﻮﻳ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺖ روﺣﺎﻧﻲ و روان ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ "ﻧﻴﺎز" ﭘﻴﺶ از اﻳ ﻦ ﺑﺤ ﺚ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬و در اﻳﻨﺠ ﺎ ﻧﻴﺎزﻣﻨ ﺪان اﻧ ﺪ ﮐ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫اهﻤﻴ ِ‬ ‫درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﮐﻪ ﺧﺎرﮐﻦ ﺁن ﭼﻪ را ﮐﻪ از ﻣﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ درﻳﺎﻓ ﺖ ﻧﻤ ﻮدﻩ اﺳ ﺖ ﺑ ﺪﻳﮕﺮﯼ رد ﮐﻨ ﺪ از ﺑ ﺎﻻﺗﺮﻳﻦ اهﻤﻴ ﺖ‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ‪ ،‬زﻳﺮا اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ روﺣﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ هﻴﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ ﮐﺴﻲ ﭼﻴ ﺰي ﺑ ﺮاي ﺧ ﻮدش "دادﻩ" ﻧﻤ ﻲ‬ ‫ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاي دﻳﮕ ﺮان اﺳ ﺖ‪" :‬ه ﻴﭻ وﻗ ﺖ ﭼﻴ ﺰي ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ ﺑ ﺮاي ﺧﻮدﻣ ﺎن دادﻩ ﻧﻤ ﻲ ﺷ ﻮد‪ ،‬هﺮﮔ ﺰ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ‬ ‫ﺑﺮاي دﻳﮕﺮان دادﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬و هﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺑﺪهﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺶ ﺗ ﺮ درﻳﺎﻓ ﺖ ﺧﻮاهﻴ ﺪ ﮐ ﺮد‪ .‬اﻳ ﻦ ﮔﻮﻧ ﻪ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬ ‫هﺴﺘﻲ ‪ ٢٣‬ﮐﺎر ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ ٢٤ ".‬اﻳﻦ "ﻣﻮهﺒﺖ" ﻣ ﻲ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ﺷ ﮑﻞ َﺑﻬْ ﺮ ﮐ ﺮدن ﻣ ﺴﺘﻘﻴﻢ ﻏ ﺬاي روﺣ ﺎﻧﻲ ﻳ ﺎ روان‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ )در ﺷﮑﻞ ﻧﻤﺎدﻳﻦ ﺁﺟﻴﻞ( ﺑﺎ ﮐﺴﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ اﺳﺖ‪ .‬از ﺁن هﻢ ﺑﻴﺶ ﺗ ﺮ‪َ ،‬ﺑﻬْ ﺮ ﮐ ﺮدن ﺁﺟﻴ ﻞ ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫ﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﻣﻨ ﺸﺄ ﻣ ﺎوراﻳﻲ ﻏ ﺬا ﺑﺎﻳ ﺪ ﺗﺄﮐﻴ ﺪ ﺷ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ اهﻤﻴ ﺖ ﮔﻔ ﺘﻦ داﺳ ﺘﺎن‬ ‫ﺑﺎ ﮔﻔﺘ ِ‬ ‫ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ در ﭼﻴﺴﺖ؟‬ ‫‪٢٦‬‬ ‫‪٢٥‬‬ ‫ادرﻳﺲ ﺷﺎﻩ در ﻣﻘﺪﻣﻪ ي رواﻳﺖ ﺧﻮد از داﺳﺘﺎن ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ ﻣﻴ ﺎن "روﻳ ﺪا ِد ﺑﺮﺗ ﺮ" ‪ ،‬روﻳ ﺪادي ﮐ ﻪ‬ ‫در ﻗﻠﻤﺮوﻳ ﻲ روﺣ ﺎﻧﻲ وﻗ ﻮع ﻣ ﻲ ﭘ ﺬﻳﺮد‪ ،‬و ﺑ ﺎزﻧﻤﻮد ﻳ ﺎ هﻤﺎﻧﻨ ﺪ زﻣﻴﻨ ﻲ ﺁن‪" ،‬روﻳ ﺪا ِد ﻓﺮوﺗ ﺮ" ‪ ٢٧‬ﻓ ﺮق ﻣ ﻲ‬ ‫ﮔﺬارد‪ .‬ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ ﺁن‪ ،‬هﺮ ﭼﻨﺪ هﺮ ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ از "روﻳﺪا ِد ﺑﺮﺗﺮ" ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺤﺪودﻳﺖ ه ﺎي زﺑ ﺎن ﭼﻴ ﺰي ﺟ ﺰ‬ ‫ﺷ ﺮح و ﺑ ﺴﻂ ﺿ ﻌﻴﻔﻲ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺮﺧ ﻲ ﻗ ﺼﻪ ه ﺎ ﻣ ﻲ ﺗﻮاﻧﻨ ﺪ ﻧﺎﺣﻴ ﻪ ي ﺿ ﺮوري ذه ﻦ را از روﻳ ﺪا ِد ﺑﺮﺗ ﺮ‬ ‫ﺑﻴﺎﮔﺎهﺎﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﻨ ﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ادرﻳ ﺲ ﺷ ﺎﻩ ﺑ ﺎ واژﮔ ﺎن دﻳﮕ ﺮي ﭘﻮﻳ ﺸﻲ را ﺗﻮﺻ ﻴﻒ ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ ﮐ ﻪ روﻳ ﺪادي ازﻟ ﻲ‪،‬‬ ‫‪22‬‬

‫‪Sara Sviri, unpublished paper on the Naqhshbandi Sufi Path.‬‬ ‫‪Essence‬‬ ‫‪24‬‬ ‫‪Irina Tweedie, op. cit., p. 326.‬‬ ‫‪25‬‬ ‫‪Idries Shah, The Caravan of Dreams, p. 102.‬‬ ‫‪26‬‬ ‫‪Higher event‬‬ ‫‪27‬‬ ‫‪lesser event‬‬ ‫‪23‬‬

‫‪١٢‬‬

‫ن ﻧﻤ ﺎدﻳﻦ‪ ،‬ﺗﻮاﻧ ﺎﻳﻲ ﺁن را دارد ﮐ ﻪ ﺷ ﻨﻮﻧﺪﻩ را دوﺑ ﺎرﻩ ﺑ ﻪ ﺁن ﻗﻠﻤ ﺮو درون‪ ،‬ﺟﻬ ﺎن‬ ‫ﺗﻮﺻ ﻴﻒ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻪ زﺑ ﺎ ِ‬ ‫ﺗﺼﻮرات‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ ﮐﻨﺪ و ﺣﺘﻲ "روﻳﺪا ِد" ازﻟﻲ ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ را ﻓﻌﺎل ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ داﺳﺘﺎن هﺎي ﻧﻤﺎدﻳﻨﻲ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ از هﺮ ﺟ ﺎ در اﺳ ﻄﻮرﻩ ه ﺎ ﻳ ﺎ ﻗ ﺼﻪ ه ﺎي ﭘﺮﻳ ﺎن دﻳ ﺪﻩ ﻣ ﯽ ﺷ ﻮﻧﺪ‪ ،‬و‬ ‫ﺑﺨﺶ ﺑﺰرﮔﻲ از ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﻧﻈﺮﻳ ﺎت ﻳﻮﻧ ﮓ ﺑ ﻪ ﺑﺮرﺳ ﻲ روﻳ ﺪاد ه ﺎﯼ ازﻟ ﻲ ﻳ ﺎ اﻟﮕﻮه ﺎي ﺗ ﺼﻮﻳﺮ‬ ‫ﺷﺪﻩ در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن هﺎ ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬و ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺁدم هﺎ‪ ،‬ﺑ ﻪ اﺳ ﺘﺜﻨﺎي‬ ‫ﺑﭽﻪ هﺎ‪ ،‬اﻳﻦ داﺳ ﺘﺎن ه ﺎ "ﺟ ﺎدو"ي ﺧ ﻮد را از دﺳ ﺖ دادﻩ اﻧ ﺪ؛ ﺁن ه ﺎ دﻳﮕ ﺮ ﺟﻬ ﺎن ازﻟ ﻲ درون ﺷ ﻨﻮﻧﺪﻩ را‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﻲ ﻧﻤﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎورم ﮐﻪ در درون ﻓﺮهﻨﮓ ﻣ ﺎن ﺟ ﺎي ﮔ ﺎﻩ ﻗ ﺼﻪ ه ﺎي ﭘﺮﻳ ﺎن را ﺗ ﺎ ﺣ ﺪي‬ ‫ن ﻣﺨﺎﻃﺒ ﺎن ﺷ ﺎن ﺑ ﻪ ﺟﻬ ﺎن ﺗ ﺼﻮرات را دارﻧ ﺪ‪ .‬ﻧﻤ ﺎﻳﺶ ﻧﺎﻣ ﻪ‬ ‫ﻲ ﺑ ﺮد ِ‬ ‫ﺑﺮﺧﻲ ﺁﺛﺎر هﻨﺮي ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧ ﺎﻳ ِ‬ ‫هﺎي ﺷﮑﺴﭙﻴﺮ و رﻣﺎن هﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ "ﻣﻮﺑﻲ دﻳﮏ" ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺎﺑﻠﻴﺘﻲ را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲ ﮔﺬارﻧﺪ‪ ،‬و هﻤﻴﻦ ﺗﺎزﮔﯽ هﺎ‬ ‫‪٢٨‬‬ ‫ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ "ارﺑﺎب ﺣﻠﻘﻪ هﺎ"ي ﺗﻮﻟﮑﻴﻦ را ﻣﻲ ﺗ ﻮان ه ﻢ ﭼ ﻮن ﺑﺎزﺗ ﺎب ُﺑﻌ ﺪ ازﻟ ﻲ داﺳ ﺘﺎن در ﻧﻈ ﺮ ﮔﺮﻓ ﺖ‬ ‫)ﺑﺮاﯼ ﻧﻘﺪ اﻳﻦ ﮐﺘﺎب ﺳﻪ ﻗﺴﻤﺘﯽ از زاوﻳﻪ ﯼ روﻳﮑﺮد ﮐﻬﻦ اﻟﮕﻮﻳﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ‪:‬‬ ‫)‪(Helen Luke, 'Frodo's Mithrail Coat in The Lord of the Rings' in The Inner Story‬‬

‫هﻢ ﭼﻨﻴﻦ‪ ،‬راﻩ دﻳﮕﺮي وﺟﻮد دارد ﮐﻪ روﻳﺪاد ازﻟﻲ ﺑﺎ ﺁن ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺁﻣﻴ ﺰي ﻣﻨﺘﻘ ﻞ ﺷ ﻮد‪ ،‬و‬ ‫ﺁن از راﻩ ﺷﺨﺼﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ي ازﻟﻲ ﺧﻮدش را‪ ،‬ﺧﻮاﻩ رؤﻳ ﺎ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﺗﺠﻠ ﯽ ﻳ ﺎ رﺧ ﺪادي ه ﻢ زﻣ ﺎﻧﻲ‬ ‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﻨﺪ‪ .‬زﻳﺮا‪ ،‬هﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻳﻮﻧﮓ ﻳﺎدﺁور ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺠﺮﺑ ﻪ ي ازﻟ ﻲ ﻧ ﻪ ﺗﻨﻬ ﺎ ﻻزم اﺳ ﺖ رﺧ ﺪادي دروﻧ ﻲ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ هﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي هﻢ ﭼﻮن ﭘﺪﻳﺪﻩ ي "هﻢ زﻣﺎﻧﻲ" ‪" ، ٢٩‬ﺗﻘﺎرن ﻣﻌﻨ ﺎدار" ﺁﺷ ﮑﺎر‬ ‫ﺷﻮد‪ .‬و در اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺖ ﮐﻪ داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ داﺳﺘﺎن ﺧﻮد ﺧ ﺎرﮐﻦ اﺳ ﺖ‪ ،‬و ﺑﻨ ﺎﺑﺮاﻳﻦ داﺳ ﺘﺎن‬ ‫هﺮ ﮐﺴﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻣﻨﺒ ﻊ ﻏﻴ ﺮ ﻣﻨﺘﻈ ﺮﻩ اي از درون ﺧ ﻮدش ﻳ ﺎري ﮔﺮﻓﺘ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻦ اﻳ ﻦ داﺳ ﺘﺎن َﺑﻬْ ﺮ‬ ‫ن ﭼﻨﺎن ﺗﺠﺮﺑﻪ اي هﻤﻴﺸﻪ از ﻧﻘﻞ ﮐ ﺮدن از ﮐﺘ ﺎب ه ﺎ‬ ‫ﮐﺮدن ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻳﺎ ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ اي دروﻧﻲ اﺳﺖ؛ و َﺑﻬْﺮ ﮐﺮد ِ‬ ‫ﻳﺎ ﮔﻔﺘﻦ داﺳﺘﺎن دﻳﮕﺮان ارزش ﻣﻨﺪ ﺗﺮ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻪ وﻳﮋﻩ در ﻣﻮرد ﺗﺠﺮﺑﻪ اي ﮐﻬ ﻦ اﻟﮕﻮﻳﺎﻧ ﻪ درﺳ ﺖ اﺳ ﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺣﺎﻣﻞ رﺑﺎﻧﻴﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺷﺪن ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ رﺑﺎﻧﻴﺖ اﻧﺮژي ﭘﻮﻳﺎي ﺧﻮد ﮐﻬﻦ اﻟﮕ ﻮ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬زﻳﺮا ﮐﻬﻦ اﻟﮕﻮهﺎ "ﻧﻴﺮوهﺎي رواﻧﻲ زﻧﺪﻩ" ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ اﻧ ﺮژي ﮐ ﻪ از ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ ﺟﻤﻌ ﻲ اﺳ ﺖ‪ ،‬اﻳ ﻦ‬ ‫ﻧﻴﺮوﯼ ﻧﻬﻔﺘﻪ را دارد ﮐﻪ ﺑﻪ ژرﻓﺎي درون ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﻧﻔﻮذ ﮐﻨﺪ‪ .‬در اﺻﻞ‪ ،‬ﮐﻬ ﻦ اﻟﮕ ﻮﯼ ﺗﺠﺮﺑ ﻪ ﺷ ﺪﻩ ﯼ ﮔﻮﻳﻨ ﺪﻩ‬ ‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻮد را در درون درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ‪ ،‬ﻳﺎ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ي "ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ" ﻓﺮاﺧﻮاﻧﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬و اﻣﮑﺎن ژرﻓﺎ ﻳﺎ ﮐﻴﻔﻴﺖ‬ ‫ﺗﻐﺬﻳﻪ ي ﻣﺸﺎﺑﻪ اي را ﻋﺮﺿﻪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻋ ﻼوﻩ ﺑ ﺮ ﺁن‪ ،‬ﺣﺘ ﻲ اﮔ ﺮ ﺗﺠﺮﺑ ﻪ ي ﮐﻬ ﻦ اﻟﮕﻮﻳﺎﻧ ﻪ ﯼ ﺧ ﻮد ﻓ ﺮد ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرت ﻣ ﺴﺘﻘﻴﻢ در درون روان‬ ‫ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﭘﮋواﮎ ﻧﻴﺎﺑﺪ‪ ،‬ﺑﺎز در ﺗﺄﻳﻴﺪ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن دروﻧﻲ اي وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑ ﻪ ﺁن دﺳ ﺖ رﺳ ﻲ دارﻳ ﻢ‪ ،‬و‬ ‫ﻳﺎري ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ از ﺁن ﺟﺎ ﺑﺮﺳﺪ ارزش ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدي دارد‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ هﻢ‪ ،‬از ﺁن ﺟﺎﻳﻲ ﮐﻪ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻧ ﻪ ه ﻢ‬ ‫ﭼﻮن داﺳﺘﺎن ﮐﺲ دﻳﮕﺮي‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺗﺠﺮﺑﻪ ي ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺧﻮد ﻓ ﺮد ﮔﻔﺘ ﻪ ﻣ ﯽ ﺷ ﻮد‪ ،‬ژرف ﺗ ﺮ ﺑ ﻪ درون‬ ‫ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ رﺳﻮخ ﻣﻲ آﻨﺪ‪ ،‬و ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ او ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد دروﻧ ﻲ ﺧ ﻮدش اﻋﺘﻤ ﺎد ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬و ﭘ ﺬﻳﺮاي ﻳ ﺎرﯼ‬ ‫ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﻨ ﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺗﺠﺮﺑ ﻪ ي رؤﻳﺎﮔﻮﻧ ﻪ ﯼ ﺧ ﺎرﮐﻦ در واﻗ ﻊ داﺳ ﺘﺎﻧﻲ ﮐﻬ ﻦ اﻟﮕﻮﻳﺎﻧ ﻪ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺗﻮﺻ ﻴﻒ ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧ ﻪ ﻓ ﺮدي ﮐ ﻪ ﻧﻴ ﺎزي واﻗﻌ ﻲ دارد هﻤﻴ ﺸﻪ از درون ﮐﻤ ﮏ درﻳﺎﻓ ﺖ ﺧﻮاه ﺪ ﮐ ﺮد‪ ،‬و اﻳ ﻦ هﻤ ﺎن ﭼﻴ ﺰي‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ "هﻴﭻ وﻗﺖ‪ ،‬هﺮﮔﺰ‪ ،‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻓﺮاﻣ ﻮش ﺷ ﻮد"‪ .‬زﻳ ﺮا ﺧﻄ ﺮ واﻗﻌ ﻲ در اﻳ ﻦ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ اﻧ ﺴﺎن اﻳ ﻦ ﻣﻨﺒ ﻊ‬ ‫ﻲ اﻣ ﺮو ِز ﻣ ﺎ هﻮﻳﺪاﺳ ﺖ‪ :‬ﺟ ﺎﻳﻲ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ ﺑ ﻪ‬ ‫ﮐﻤﮏ را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺁن ﻃﻮر ﮐﻪ در ﺑ ﺴﻴﺎري از ﺟﻮاﻣ ﻊ ﻏﺮﺑ ِ‬ ‫اﻳﻦ ﺑﺎور رﺳﻴﺪﻩ اﻳﻢ ﮐﻪ ﻳﺎري ﺗﻨﻬﺎ از ﺑﻴﺮون از ﺧﻮدﻣﺎن‪ ،‬اﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﮐﻤﮏ ﻣﺎدي ﻣ ﻲ رﺳ ﺪ؛ و ﻣ ﺎ ﺑ ﻴﺶ‬ ‫ﺗﺮ وﻗﺖ هﺎ اﻳﻦ ﺑﺎر را ﺑﺮ ﺳﺎزﻣﺎن هﺎ ﻳﺎ دوﻟﺖ ﻣﻲ ﮔﺬارﻳﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﺗﺎ زﻣ ﺎﻧﻲ ﮐ ﻪ اﻧ ﺴﺎن ﺑ ﻪ راهﻨﻤ ﺎﻳﻲ و ﻏ ﺬاﻳﻲ‬ ‫ﮐﻪ در درون او هﺴﺖ ﺁﮔﺎهﯽ دارد‪ ،‬ﺁن ﮔﺎﻩ "ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪان واﻗﻌﻲ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ راﻩ ﺧﻮد را ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ‪".‬‬ ‫‪ 28‬ﻣﻦ در روز ﺷﻨﺒﻪ ‪ ١٨‬ﺑﻬﻤﻦ ‪ ١٣٨٢‬در ﺗﻮﮐﻴﻮي ژاﭘﻦ ﺑﻮدم و در اوﻟﻴﻦ اﮐﺮان ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻮم ﻓﻴﻠﻢ "ارﺑﺎب ﺣﻠﻘﻪ هﺎ" ﺑﺮاﯼ دﻳﺪن ﻓﻴﻠﻢ رﻓﺘﻢ‪ .‬اوﻟﻴﻦ‬ ‫اﮐﺮان ﻓﻴﻠﻢ در ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ‪ ،‬اروﭘﺎ و ژاﭘﻦ هﻢ زﻣﺎن در ﺁن روز ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻴﻨﻤﺎ در ﻃﺒﻘﻪ ي ﻧﻬﻢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ ﺑﻮد و اﻧﺒﻮﻩ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎن دﻳﺪن ﻓﻴﻠﻢ ﮐﻪ از ﺳﺎﻋﺖ هﺎ ﻗﺒﻞ‬ ‫از ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺻﻒ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎز ﺷﺪن درهﺎي ورودي ﺑﻮدﻧﺪ ﭘﺲ از ﭘﺮ ﮐﺮدن ﺳﺎﻟﻦ ﮔﻴﺸﻪ در اﻳﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻪ راﻩ ﭘﻠﻪ رﺳﻴﺪﻩ و از ﺁن ﺟﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺎ‬ ‫ﻃﺒﻘﻪ ي ﭼﻬﺎرم اﻣﺘﺪاد ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪) .‬ﻧﻮذرﯼ(‬ ‫‪29‬‬ ‫‪Syncronicity‬‬

‫‪١٣‬‬

‫‪ (۴‬ﺳﻨﮓ ‪" : ٣٠‬ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰ"‬ ‫اﻣﺎ اﻳﻦ ﭘﺎﻳﺎن داﺳﺘﺎن ﺧﺎرﮐﻦ ﻧﻴﺴﺖ زﻳﺮا ﮐﻪ او ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮد ﺑﻪ ﺁﻣﻮزﻩ هﺎي ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬هﻔﺘ ﻪ ي‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ رو ﺑﺮاﻩ ﺑﻮد‪ .‬او ﺳﻨﮓ هﺎ را در ﮔﻮﺷﻪ ي ﺧﺎﻧﻪ اش ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬در ﺟ ﺎﻳﻲ ﮐ ﻪ ﺧﻴﻠ ﻲ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ‬ ‫ﺳﻨﮓ هﺎﻳﻲ "ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻣﻲ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺧﺎرﮐﻦ ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺁن هﺎ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ‪ ".‬ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺧﺎرﮐﻦ از ﺳﻨﮓ ه ﺎ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻋﻨﻮان "ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ" ﭘﮋواﮎ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﮐﻴﻤﻴﺎﮔﺮان از ﺳﻨﮓ اﺳﺖ ه ﻢ ﭼ ﻮن "ﻣﻌﻤ ﻮﻟﻲ ﺗ ﺮﻳﻦ ﭼﻴ ﺰي ﮐ ﻪ ﺑﺘ ﻮان‬ ‫از ه ﺮ ﺟ ﺎﻳﻲ ﺑﺮداﺷ ﺖ‪ "،‬و ﺁن را ﺑ ﺎ اﺳ ﺘﻌﺎرﻩ ي ﻳﻬ ﻮدي – ﻣ ﺴﻴﺤﻲ "ﺳ ﻨﮓ ﺑﻨ ﺎﻳﻲ آ ﻪ ﻣﻌﻤ ﺎران دور ﻣ ﯽ‬ ‫اﻧﺪاﺧﺘﻨ ﺪ" ﻣﺮﺑ ﻮط ﻣ ﯽ داﻧ ﺴﺘﻨﺪ‪ ٣١ .‬ﺁن ﭼﻨ ﺎن ﮐ ﻪ ﻳﻮﻧ ﮓ ﺗﻔ ﺴﻴﺮ ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬ﺳ ﻨﮓ‪ ،‬هﻤ ﺮاﻩ ﺑ ﺎ دﻳﮕ ﺮ ﻧﻤﺎده ﺎي‬ ‫ن"‬ ‫"ﺧ ﻮد"‪" ،‬ﺟﻨﺒ ﻪ اي ﻣﻌﻤ ﻮﻟﯽ دارد ﮐ ﻪ داﻧ ﺎﯼ دﻧﻴ ﻮﯼ ﺗﺸﺨﻴ ﺼﺶ ﻧﻤ ﻲ ده ﺪ‪ ٣٢ ".‬ﺗﻮﺿ ﻴﺢ "ﻣﻌﻤ ﻮﻟﯽ ﺑ ﻮد ِ‬ ‫"ﺧﻮد" در اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻴﺰي ﻏﻴﺮ از ذات اﺻﻠﯽ ﺧﻮد ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪:‬‬ ‫ﺣﺎﻟﺘﻲ از ﺳﺎدﮔﻲ ﮐﺎﻣﻞ‬ ‫)ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻧﻪ ﮐﻢ ﺗﺮ از هﻤﻪ ﭼﻴﺰ(‬

‫‪٣٣‬‬

‫و در ﻣﻨﻄﻖ اﻟﻄﻴﺮ‪ ،‬ﮐﻪ ﺗﻤﺜﻴﻠﯽ ﺻﻮﻓﻴﺎﻧﻪ از ﺳﻠﻮﮎ دروﻧﯽ اﺳﺖ‪ ،‬هﻨﮕﺎﻣﻲ ﮐﻪ ﺳﻲ ﻣﺮﻏﯽ ﮐ ﻪ از ﺳ ﻔﺮ ﺟ ﺎن‬ ‫ﺑﻪ در ﺑﺮدﻩ اﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ﻣﻘ ﺼﺪ ﺧ ﻮد ﻣ ﻲ رﺳ ﻨﺪ‪ ،‬ﺁن ﭼ ﻪ ﻣ ﻲ ﻳﺎﺑﻨ ﺪ ﺁﻳﻴﻨ ﻪ اي اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ در ﺁن ﺧﻮدﺷ ﺎن‪ ،‬ﺳ ﻴﻤﺮغ‪،‬‬ ‫ﺑﺎزﺗﺎب ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ‪" ،‬ﺧﻮد" و ﻧﻤﺎدهﺎﻳﺶ اﻏﻠﺐ هﻢ ﭼﻮن ﭼﻴﺰي ﺑ ﻲ ارزش رد ﻣ ﻲ ﺷ ﻮﻧﺪ‪ ،‬زﻳ ﺮا از ﭼ ﺸﻢ اﻧ ﺪازي‬ ‫دﻧﻴﺎﻳﻲ‪ ،‬و هﻢ ﭼﻨﻴﻦ از ﭼﺸﻢ اﻧﺪاز ذهﻦ ﺁﮔﺎﻩ ﻣﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳ ﻴﻠﻪ ي ﺟﻬ ﺎن ﺑﻴ ﺮون ﺷ ﺮﻃﻲ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺛ ﺮوت‬ ‫را ﺑﺎﻳﺪ در ﺑﻴﺮون از ﺧﻮد ﺟﺴﺖ‪ .‬و از اﻳﻦ رو‪ ،‬هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر ﮐ ﻪ هﻴ ﺰم ﺷ ﮑﻦ ﺳ ﻨﮓ ه ﺎ را ﻧ ﺸﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ذه ﻦ‬ ‫ﺁﮔﺎﻩ ﻣﺎ "ﻧﻤﻲ داﻧﺪ" ﮐﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻧﻤﺎدهﺎ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻳﻮﻧﮓ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ از اﻳﻦ ﺗﻨﮕﻨﺎ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮد‪:‬‬ ‫ﺷﻴﻮﻩ ﯼ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪن ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﯼ ذهﻦ ﺁﮔﺎﻩ اه ﺪاف و ﻣﻘﺎﺻ ﺪ ﻗﺎﺑ ﻞ ﺗﻌﺮﻳﻔ ﻲ دارد‪ .‬اﻣ ﺎ ﻧﮕ ﺮش‬ ‫اﻧ ﺴﺎن ﻧ ﺴﺒﺖ ﺑ ﻪ "ﺧ ﻮد" ﺗﻨﻬ ﺎ ﻧﮕﺮﺷ ﻲ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ه ﻴﭻ ه ﺪف ﻗﺎﺑ ﻞ ﺗﻌﺮﻳ ﻒ و ه ﻴﭻ ﻣﻘ ﺼﻮد‬ ‫ﺁﺷﮑﺎري ﻧﺪارد‪ .‬ﺑﻪ ﻗﺪر ﮐﺎﻓﻲ ﺳﺎدﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد "ﺧ ﻮد"‪ ،‬اﻣ ﺎ واﻗﻌ ﺎ" ﭼ ﻪ ﮔﻔﺘ ﻪ اﻳ ﻢ؟ اﻳ ﻦ‬ ‫ﻣﺴﺌﻠﻪ در ﺗﺎرﻳﮑﻲ "ﻣﺎوراء ﻃﺒﻴﻌﯽ" ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ "ﺧﻮد" را هﻢ ﭼﻮن ﺗﻤﺎﻣﻴﺖ‬ ‫ﮓ‬ ‫روان ﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ و ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ ﺗﻌﺮﻳ ﻒ ﮐ ﻨﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ اﻳ ﻦ از دﻳ ِﺪ ﻣ ﺎ ﻓﺮاﺗ ﺮ ﻣ ﻲ رود؛ اﻳ ﻦ ﺳ ﻨ ِ‬ ‫‪٣٥‬‬ ‫ﻧﺎﻣﺸﻬﻮ ِد ‪ ٣٤‬ﺗﻤﺎم ﻋﻴﺎر اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺷﮕﻔﺖ اﻳﻦ آﻪ‪ ،‬هﺮ ﭼﻨﺪ "ﺧﻮد" در ﺑﺮ دارﻧﺪﻩ ي ﮔﻮهﺮ اﻧ ﺴﺎﻧﻲ ﺑﻨﻴ ﺎدي ﻣﺎﺳ ﺖ‪ ،‬ﻗ ﺪر و ﻣﻘ ﺼﻮد ﺁن را ﻧﻤ ﻲ‬ ‫ﺗﻮان از ﭼﺸﻢ اﻧﺪاز ذه ﻦ ﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ و ه ﺴﺘ ِ‬ ‫ﻲ زودﮔ ﺬ ِر روز ﺑ ﻪ روز ﻣ ﺎ ﻓﻬﻤﻴ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ در ﺧ ﻮدش ﺑﻴ ﺎن ژرﻓ ﻲ‬ ‫اﺳﺖ از اﻳﻦ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﻮدن در واﻗﻊ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑ ﺎرﯼ‪ ،‬ﺧ ﺎرﮐﻦ ﺑ ﺎ ﮔﺬاﺷ ﺘﻦ ﺳ ﻨﮓ ه ﺎ در ﮔﻮﺷ ﻪ اي از ﺧﺎﻧ ﻪ ي ﮐ ﻮﭼﮑﺶ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺑ ﺎزار رﻓ ﺖ و هﻤ ﻪ ﯼ‬ ‫هﻴﺰﻣ ﻲ را ﮐ ﻪ ﮔ ﺮد ﺁوردﻩ ﺑ ﻮد ﻓﺮوﺧ ﺖ‪ ،‬و ﺑ ﺎ ﭘ ﻮل ﺁن "ﺧ ﻮراﮐﻲ ه ﺎﻳﻲ ﮐ ﻪ ﻣ ﻲ داﻧ ﺴﺖ دﺧﺘ ﺮش دوﺳ ﺖ‬ ‫دارد" ﺑ ﺮاﻳﺶ ﺧﺮﻳ ﺪ و ﺑ ﻪ ﺧﺎﻧ ﻪ ﺁورد‪ .‬زﻧ ﺪﮔﻲ ﺧ ﺎرﮐﻦ در هﻔﺘ ﻪ ي ﺑﻌ ﺪ از ﻗ ﺮار ﻣﻌﻠ ﻮم ﺑ ﻪ ﺣﺎﻟ ﺖ ﻋ ﺎدي‬ ‫ﮔﺮاﻳﻴﺪ‪ .‬و ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ‪ ،‬هﺮ ﭼﻨﺪ او ﺧﻮدش ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺁن ﺳﻨﮓ هﺎ ﭼﻪ ﺑﮑﻨﺪ‪ ،‬داﺳﺘﺎن ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ اﺷ ﺎرﻩ دارد‬ ‫ﮐﻪ ﺁن هﺎ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﻌﻴﻨﻲ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﮑﻞ ﮐﻪ ﺧﺎرﮐﻦ هﻤﻴﺸﻪ " ﺑﻮﺗﻪ هﺎي ﺑﺰرﮔ ﻲ ﭘﻴ ﺪا ﻣ ﻲ ﮐ ﺮد ﮐ ﻪ ﺁﺳ ﺎن‬ ‫‪30‬‬

‫‪The Lapis‬‬ ‫‪ 31‬داﺳﺘﺎن ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺴﻴﺢ‪ ,‬ﮐﻪ در ﻃﻮﻳﻠﻪ‪ ،‬ﺁﺧﻮر‪ ،‬زادﻩ ﺷﺪ را ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ي ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻧﻤﻮدن هﻤﻴﻦ واﻗﻌﻴﺖ روان ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﺧﻮاﻧﺪ‪ ,‬ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﮐﻮدﮎ‬ ‫هﻢ ﭼﻮن ﻧﻤﺎدي از "ﺧﻮد"‪.‬‬ ‫‪32‬‬ ‫‪C.G. Jung, C.W. 12, para 103.‬‬ ‫‪33‬‬ ‫‪T.S. Eliot, "Little Gidding", 11.253-4.‬‬ ‫‪34‬‬ ‫‪Lapis Invisibilitatis‬‬ ‫‪35‬‬ ‫‪C.G. Jung, op. cit., para 247.‬‬

‫‪١۴‬‬

‫ﮐﻨﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬و از اﻳﻦ رو ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻳﮑﻲ دو ﺟﻮر ﻏﺬاي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺨﺮد‪ ".‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻣﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ ﺑ ﻪ ﮐ ﺎر‬ ‫ﺧ ﻮد در زﻧ ﺪﮔﻲ او اداﻣ ﻪ ﻣ ﻲ داد و ﺑ ﯽ ﺻ ﺪا و ﺑ ﻪ ﮔﻮﻧ ﻪ اي ﻧﺎﭘﻴ ﺪا ﻣ ﺸﮑﻼت را ﺑ ﺮ ﻃ ﺮف ﻣ ﻲ ﻧﻤ ﻮد‪ .‬از‬ ‫ﻣﻮﺿﻌﻲ روان ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ‪ ،‬ﺳﻨﮓ هﺎ ﻧﻤﺎد ﻳﻜﭙﺎرﭼﮕﻲ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ او ﺑﺪرون زﻧﺪﮔﻲ روزﻣ ﺮﻩ ي ﻣﻌﻤ ﻮﻟﻲ ﺧ ﻮد‬ ‫ﺁوردﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﭼﻨ ﻴﻦ ﻧﻤﺎده ﺎﻳﻲ‪ ،‬ﮐ ﻪ ﺑ ﯽ ﺻ ﺪا در درون ﻋﻤ ﻞ ﻣ ﻲ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﺟﻮاﻧ ﺐ ﻧﺎﺳ ﺎزﮔﺎر روان را ﺑ ﻪ ه ﻢ‬ ‫ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﻲ دهﻨﺪ و از اﻳﻦ رو ﻧﻈﻢ و هﻤﺎهﻨﮕﻲ را ﺑﺪرون زﻧﺪﮔﻲ اﻧﺴﺎن وارد ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ‪ ،‬هﺮ ﭼﻘ ﺪر‬ ‫ﮐﻪ اﻧﺴﺎن در درون ﺧﻮﻳﺶ ﻳﮏ ﭘﺎرﭼﮕﻲ ﺑﻴﺶ ﺗﺮﯼ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬هﻤ ﻴﻦ در زﻧ ﺪﮔﻲ ﺑﻴﺮوﻧ ﻲ او ه ﻢ ﺑﺎزﺗ ﺎب‬ ‫ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ و دﺷﻮاري هﺎي ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ‪ ،‬ﭼﻮن اﻳﻦ روﻧﺪ در ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔﺎﻩ ﺁﻏ ﺎز ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد‬ ‫و ﮐﻢ ﮐﻢ از درون ﺑﺮوز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ذهﻦ ﺧﻮدﺁﮔﺎﻩ ﻓ ﺮد اﻏﻠ ﺐ ﺁﺧ ﺮﻳﻦ ﺟ ﺎﻳﻲ ﺧﻮاه ﺪ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ي ﺗﻐﻴﻴ ﺮ‬ ‫ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ دﻳﺮﺗﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﮐﻪ دﺷﻮاري ﻣﺸﺨﺼﻲ دﻳﮕﺮ وﺟ ﻮد ﻧ ﺪارد‪ .‬ﺧﻄ ﺮ در‬ ‫اﻳﻦ ﺟﺎ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺣﺎﻟﻲ ﮐﻪ اﻳﻦ روﻧﺪ ﺟﺮﻳﺎن دارد ﻓﺮد ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻴﺰي در ﺣﺎل رخ دادن ﻧﻴﺴﺖ و‬ ‫از اﻳﻦ رو ﮐ ﻞ ﭘ ﻮﻳﺶ را ﻗ ﺪر ﻧﻨﻬ ﺪ‪ .‬در اﻳﻨﺠ ﺎ ﻧﻴ ﺰ ﻣ ﺎ ﺑﻘ ﺪرﯼ ﺑ ﺮاﯼ ارزش دادن ﺗﻨﻬ ﺎ ﺑ ﻪ ﻣ ﻮاردﯼ ﮐ ﻪ زود‬ ‫ﻣﺸﻬﻮد ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺷﺮﻃﻲ ﺷﺪﻩ اﻳﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﺎن روﻧﺪهﺎي ﮐﻨﺪ دروﻧﻲ را ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻳﻢ‪.‬‬ ‫در داﺳﺘﺎن ﺧﺎرﮐﻦ‪ ،‬هﻴﭻ ﺗﻐﻴﻴﺮي ذهﻦ او را ﻧﮕﺮﻓﺖ و ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﭘﻨﺞ ﺷ ﻨﺒﻪ ي ﺑﻌ ﺪ رﺳ ﻴﺪ و او هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ‬ ‫را درﺑ ﺎرﻩ ي ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ ﻓﺮاﻣ ﻮش ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬در اﻳ ﻦ ﻣﻘﻄ ﻊ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ اﺗﻔ ﺎﻗﻲ ﺑ ﺮاي ﺳ ﻨﮓ ه ﺎﻳﻲ ﮐ ﻪ در‬ ‫ﮔﻮﺷﻪ اي از ﮐﻠﺒﻪ ي او اﻓﺘﺎدﻩ اﻧﺪ رخ ﻣ ﻲ ده ﺪ‪ .‬ﺁﺗ ﺶ ﺧﺎﻧ ﻪ ي هﻤ ﺴﺎﻳﻪ ﺧ ﺎﻣﻮش ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ و او ﮐ ﻪ ﭼﻴ ﺰي‬ ‫ﺑﺮاي روﺷﻦ ﮐﺮدن دوﺑﺎرﻩ ي ﺁن ﻧﺪارد‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ي ﺧﺎرﮐﻦ ﻣ ﻲ رود ﮐ ﻪ ﻧﻮره ﺎي ﺗﺎﺑ ﺎﻧﻲ را از ﭘﻨﺠ ﺮﻩ اش‬ ‫دﻳﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎن اﻳﻦ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻧﻮرهﺎ ﭘﺮﺗﻮ ذﻏﺎل اﺳﺖ از او درﺧﻮاﺳﺖ ﺁﺗﺶ ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﺧ ﺎرﮐﻦ ﺑ ﻪ ﺑﻴ ﺮون‬ ‫از ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲ رود و او هﻢ ﻧﻮرهﺎ را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﮐﻪ از ﺗﻮدﻩ ي ﺳ ﻨﮓ ه ﺎ ﻣ ﻲ ﺁﻳ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﭘﺮﺗ ﻮ‬ ‫ﻧﻮرهﺎ ﺳﺮد اﺳﺖ و ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺁﺗﺸﻲ را ﺑﮕﻴﺮاﻧﺪ؛ از اﻳﻦ رو در ﺑﻪ روي هﻤﺴﺎﻳﻪ اش ﻣﻲ ﺑﻨﺪد‪.‬‬ ‫‪" (۵‬ﺑﺎدﮐﺮد ِ‬ ‫ن" ‪ ٣٦‬ﺧﺎرﮐﻦ‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﺧﺎرﮐﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ را ﻓﺮاﻣ ﻮش ﮐ ﺮدﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ اﻣ ﺎ اﻳ ﻦ ﻣﻮهﺒ ﺖ ﺗﻨﻬ ﺎ ﺑ ﺮاي او ﻧﺒ ﻮد‪ .‬هﻤ ﺴﺎﻳﻪ ﺑ ﺮاﯼ ﺑ ﺎز‬ ‫اﻓﺮوﺧﺘﻦ ﺁﺗﺶ ﻧﺰد او ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪ :‬ﺗﻠﻤﻴﺤﻲ ﻧﻤﺎدﻳﻦ ﺑﻪ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ اﺻﻞ دﮔﺮﮔﻮن ﮐﻨﻨ ﺪﻩ ي ﺗ ﺼﻮﻳﺮ ﺷ ﺪﻩ در ﻣ ﺸﮑﻞ‬ ‫ﮔﺸﺎ‪ .‬در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻴﺎز ﺳﻨﮓ ه ﺎ ﭘﺮﺗ ﻮ ﻣ ﻲ اﻓ ﺸﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﺁن ه ﺎ ﺁﻏ ﺎز ﺑ ﻪ هﻮﻳ ﺪا ﻧﻤ ﻮدن ﮔ ﻮهﺮ ﺣﻘﻴﻘ ﻲ ﺧ ﻮد‪،‬‬ ‫ﭘﺮﺗﻮﺷﺎن‪ ،‬ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻧ ﻮر ﺁن ه ﺎ ﺳ ﺮد اﺳ ﺖ‪ ،‬و ﻧﻤ ﻲ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﺁﺗ ﺸﻲ روﺷ ﻦ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﺳ ﺮدي ﭘﺮﺗ ﻮ ﺁن ه ﺎ ﻣﻬ ﻢ‬ ‫اﺳ ﺖ‪ ،‬زﻳ ﺮا ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ ُﺑﻌ ﺪ اﻧ ﺴﺎﻧﻲ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ اﻧ ﺮژي ﺗ ﺼﻮرات ﮔﺮﻣ ﺎ ﻣ ﻲ ده ﺪ‪ .‬ﮐﻬ ﻦ اﻟﮕﻮه ﺎ ﺧﻮدﺷ ﺎن‬ ‫ﻧﻴﺮوهﺎﻳﻲ ﻏﻴﺮ ﺷﺨﺼﻲ ‪ ٣٧‬هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ژرﻓﺎي روان وﺟﻮد دارﻧ ﺪ‪ .‬از ﻃﺮﻳ ﻖ راﺑﻄ ﻪ ي ﻣﻴ ﺎن ﺧﻮدﺁﮔ ﺎهﻲ‬ ‫ﻓﺮد و ﮐﻬﻦ اﻟﮕﻮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﺎ اﻧﺮژي دوﻣﻲ ﭘﻴﻮﻧﺪ زد و از ﺁن ﺧﻼﻗﺎﻧﻪ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﺮد‪ .‬ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﻮﻧﮓ ﺑﺮ اهﻤﻴﺖ ﻓﺮد در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ َرﻧﮓ اﺣﺴﺎﺳﻲ ﮐﻬﻦ اﻟﮕﻮ و ﻓﻬﻢ ﻣﻌﻨﺎي ﺁن ﺑ ﺮاي او ﺗﺄﮐﻴ ﺪ ﻣ ﻲ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺧﺎرﮐﻦ ﭼﻨﺎن ﭘﻴﻮﻧﺪ هﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ هﺎﻳﺶ ﺑﺮﻗ ﺮار ﻧﮑ ﺮد؛ او در واﻗ ﻊ "ﻧﻤ ﻲ داﻧ ﺴﺖ ﺑ ﺎ ﺁن ه ﺎ ﭼ ﻪ‬ ‫ﺑﮑﻨﺪ‪ ".‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﺑﺎ وﺟﻮدي ﮐﻪ ﺳﻨﮓ هﺎ ﻧﻮر ﺧﻮد‪ ،‬رﺑﺎﻧﻴﺖ ﺷﺎن را‪ ،‬ﺁﺷﮑﺎر ﻧﻤﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻳﻦ اﻧﺮژي ﺳ ﺮد ﺑ ﻮد‬ ‫و ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاي اﻓﺮوﺧﺘﻦ ﺁﺗﺶ هﻤﺴﺎﻳﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر رود‪.‬‬ ‫ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻮر ﺳﻨﮓ هﺎ ﺑﻠﮑﻪ دل ﺧﺎرﮐﻦ هﻢ ﺳ ﺮد ﺑ ﻮد و او در را ﺑ ﻪ روي هﻤ ﺴﺎﻳﻪ اش ﺑ ﻪ ه ﻢ ﮐﻮﻓ ﺖ‪ ،‬و‬ ‫ﺞ ﺧﻮد" را از روي رﺷﮏ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐ ﺮدن ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ " َﻣ ﻦ" ﺧ ﺎرﮐﻦ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﮐ ﺎر را‬ ‫"ﮔﻨ ِ‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬و ﺣ ﺎﻻ او ﺑ ﺮ اﻳ ﻦ ﺑ ﺎور اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺳ ﻨﮓ ه ﺎ ﻣ ﺎل ﺧ ﻮدش اﺳ ﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ ﻧﮕ ﺮش از اﺳ ﺎس‬ ‫دﻳﺪﮔﺎهﻲ ﻧﺨﻮت ﺁﻣﻴﺰ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺧ ﻮاهﻴﻢ دﻳ ﺪ‪ ،‬ﻧﺘ ﺎﻳﺠﻲ وﺧ ﻴﻢ داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﻳﻮﻧ ﮓ از اﻳ ﻦ‬ ‫ﺧﻄﺮ در ﮐﺎر ﺑﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮهﺎي ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔﺎﻩ ﻣﻄﻠﻊ ﺑﻮد و ﺁن را "ﺑﺎد ﮐﺮدن" ﻧﺎﻣﻴﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ُﺑﻌ ﺪ ﻓﺮاﺷﺨ ﺼﯽ ﺗﺠﺮﺑ ﻪ‬ ‫اي ﮐﻬﻦ اﻟﮕﻮﻳﺎﻧﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻳ ﺎد ﺁوردﻩ ﻧ ﺸﻮد‪" ،‬ﻣَ ﻦ" ﺧ ﻮد را ﺑ ﺎ ﮐﻬ ﻦ اﻟﮕ ﻮ ﻳﮑ ﻲ ﻣ ﻲ ﮔﻴ ﺮد‪ ،‬و در ﺑ ﺪﺗﺮﻳﻦ‬ ‫ﺣﺎﻟﺖ هﺎ‪ ،‬ﮐﻬﻦ اﻟﮕ ﻮ ﻣ ﻲ ﺗﻮاﻧ ﺪ در واﻗ ﻊ " َﻣ ﻦ" را ﺑ ﺎ ﺧ ﻮد هﻤﺎﻧﻨ ﺪ ﮐﻨ ﺪ‪ِ .‬ادوارد ِادﻳﻨﮕِ ﺮ ﻣ ﻲ ﻧﻮﻳ ﺴﺪ‪" :‬اﻳ ﻦ‬ ‫ﺑﺮاي ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺁﮔ ﺎﻩ ﻓﺎﺟﻌ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺷﺨ ﺼﻴﺖ ﻣﺘﺤﻤ ﻞ ﺳ ﺮآﻮب ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد و ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرت ﻧ ﺎﺧﻮد ﺁﮔ ﺎﻩ ﺗﻘ ﺪﻳ ِﺮ‬ ‫‪Inflation‬‬ ‫‪impersonal‬‬

‫‪36‬‬ ‫‪37‬‬

‫‪١۵‬‬

‫ﯼ وﻳﮋﻩ اي را ﻣﯽ زﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁن ﻳﮑﻲ ﺷﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ٣٨ ".‬ﺧ ﺎرﮐﻦ اﻳ ﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷ ﺖ را ﺑ ﺮ ﻧﻤ ﻲ‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮِ اﺳﻄﻮرﻩ ا ِ‬ ‫‪٣٩‬‬ ‫ﺗﺎﺑﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ اﺻﻞ ﻗﺪرت "ﻣَﻦ" ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬در ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻨﻔﻲ ﺑﻪ هﻤﺴﺎﻳﻪ‪ ،‬و ﻓﺮاﻣﻮش ﮐ ﺮدن ﺣﮑ ِﻢ ﺑ ﻪ ﻳ ﺎد‬ ‫داﺷ ﺘﻦ ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ‪ ،‬وي اﻟ ﺰام ه ﺎﯼ ﺗﺠﺮﺑ ﻪ اش را ﺑﺠ ﺎ ﻧﻴ ﺎوردﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻳﻮﻧ ﮓ درﺑ ﺎرﻩ ﯼ ﺧﻄ ﺮ ﻓﺮاﻣ ﻮش‬ ‫ﻧﻤﻮدن ﺗﻌﻬﺪات اﺧﻼﻗﻲ ﻓﺮد در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔﺎﻩ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫اﻧﺠﺎم ﻧﺪادن اﻳﻦ ﮐﺎر ]اﺟﺮاي ﺗﻌﻬ ﺪات اﺧﻼﻗ ﻲ ﻓ ﺮد[ ﻗﺮﺑ ﺎﻧﻲ اﺻ ﻞ ﻗ ﺪرت ﺷ ﺪن اﺳ ﺖ‪ ،‬و اﻳ ﻦ‬ ‫ﺗﺎﺛﻴﺮات ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻲ ﻣﯽ ﮔﺬارد ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي دﻳﮕﺮان ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺷﻨﺎﺳﻨﺪﻩ ﻣﺨﺮب‬ ‫ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺗ ﺼﺎوﻳ ِﺮ ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ ﻣ ﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺑﺰرﮔ ﻲ ﺑ ﺮ دوش اﻧ ﺴﺎن ﻣ ﻲ ﮔ ﺬارد‪ .‬ﻓﺮوﻣﺎﻧ ﺪن در‬ ‫ﻓﻬﻤﻴ ﺪن ﺁن ه ﺎ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﺷ ﺎﻧﻪ ﺧ ﺎﻟﻲ ﮐ ﺮدن ﻓ ﺮد از ﻣ ﺴﺌﻮﻟﻴﺖ اﺧﻼﻗ ﯽ اش‪ ،‬او را از ﻳﻜﭙ ﺎرﭼﮕﻲ‬ ‫‪٤٠‬‬ ‫ﺧﻮدش ﻣﺤﺮوم ﮐﺮدﻩ و ﺗﻜﻪ ﺗﻜﻪ ﺷﺪن دردﻧﺎﮐﻲ را ﺑﺮ زﻧﺪﮔﻲ او ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺑ ﺮاي ﻣ ﺪت ﮐﻮﺗ ﺎهﻲ ﺧ ﺎرﮐﻦ از ﻣﻴ ﻮﻩ ي اﻋﻤ ﺎل ﺧ ﻮد ﺑﺮﺧ ﻮردار ﺑ ﻮد‪ .‬او ﺳ ﻨﮓ ه ﺎ را در ﺷ ﻬﺮهﺎي‬ ‫اﻃﺮاف ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﮔﺰاﻓﻲ ﻓﺮوﺧﺖ‪ ،‬و ﻗﺼﺮ ﺑﺎﺷﮑﻮهﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮد و دﺧﺘﺮش ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرت‬ ‫ﻧﻤ ﺎدﻳﻦ وﺿ ﻌﻴﺖ ﺑ ﺎد ﮐ ﺮدن او را ﺗﻮﺻ ﻴﻒ ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬ﮐ ﻪ در ﺁن وي از اﻧ ﺮژي ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ ﺑ ﺮاي ﻣﻘﺎﺻ ﺪ‬ ‫ﺖ ﻧﮕ ﺮش او در ﺗﻤﺎﻳ ﻞ او ﺑ ﻪ "زﻧ ﺪﮔﻲ ﺷ ﺎهﺎﻧﻪ"‬ ‫ﻗﺪرت "ﻣَﻦ" اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ُ .‬ﺑﻌﺪ دﻧﻴﺎﻳﻲ ﻳﺎ "ﻣَﻦ"‪ -‬ﻣﺮﮐﺰﻳ ِ‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺣﺎﮐﻢ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن اﺳ ﺖ‪ ،‬و در اﻳ ﻦ ﺟﻬ ﺖ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺧ ﺎرﮐﻦ ﺗﻮﺟ ﻪ ﺧ ﻮد را ﻣﺘﻤﺮﮐ ﺰ‬ ‫ﻧﻤﻮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬او در واﻗﻊ ﺧﻮاﺳﺖ ﮔﺎﻩ ﺛﺮوت ﺗﺎزﻩ ﻳﺎﻓﺖ ﺧﻮد را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫دﻳ ﺮي ﻧﻤ ﻲ ﮔ ﺬرد ﮐ ﻪ ﺷ ﺎﻩ ﺑ ﻪ ﻗ ﺼﺮ ﺧ ﺎرﮐﻦ ﻣ ﻲ رﺳ ﺪ‪ ،‬ه ﺮ ﭼﻨ ﺪ ﮐ ﻪ او‪ ،‬در ﺗ ﻼش ﻓﺮاﻣﻮﺷ ﻲ اﺻ ﻞ‬ ‫ﻞ ﺳﻮداﮔﺮ" ﻧﺎم ﻣﻲ ﺧﻮاﻧ ﺪ‪ .‬ﺷ ﺎﻩ ﺁﻳﻴﻨ ﻪ ي ﺧ ﺎرﮐﻦ اﺳ ﺖ در اﻳ ﻦ‬ ‫ﻓﺮودﺳﺖ ﺧﻮد‪ ،‬اﮐﻨﻮن ﺧﻮد را زرﮔﺮي "ﻟﻌ ِ‬ ‫ﮐ ﻪ او ﻧﻴ ﺰ دﺧﺘ ﺮي دارد‪ .‬دﺧﺘ ﺮ ﭘﺎدﺷ ﺎﻩ ه ﻢ ﺑ ﺎزي ﻣ ﻲ ﺧﻮاه ﺪ‪ ،‬و دﺧﺘ ﺮ ﺧ ﺎرﮐﻦ ﻧﺪﻳﻤ ﻪ ي او ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد‪ .‬در‬ ‫ﺁﻏﺎز‪ ،‬دﺧﺘﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺑﻪ زﻳﺒﺎﻳﻲ دﺧﺘﺮ رﺷﮏ ﻣﻲ ﺑﺮد اﻣﺎ ﺳﭙﺲ ﺑ ﺎ او "دوﺳ ﺖ ﺟ ﺎﻧﯽ" ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد‪ .‬ﺷ ﺎﻩ را‪ ،‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﻣﺜﺎﺑﻪ ي اﺻﻞ ﻣﺮداﻧﻪ ي ﺣﺎﮐﻢ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮان هﻢ ﭼﻮن ﻧﻤﺎد ﺗﻤﺪﻧﻲ ﭘﺪر ﺳﺎﻻر‪ ،‬و دﺧﺘﺮش را ﻓﺮهﻨ ﮓ ﺁن ﺗﻤ ﺪن‬ ‫ﻗﺮاﺋﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﻓﺮهﻨﮓ زادﻩ ي ﺧﻼق و زﻧﺎﻧﻪ ي ﺗﻤﺪن اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ﭘﺪر ﺳﺎﻻر ﺑ ﻪ ﺁﮔ ﺎهﻲ ﻣﺮداﻧ ﻪ‬ ‫ﺗﻌﻠﻖ دارد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ از ﻧﻈﺮ اﺳﻄﻮرﻩ ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﺑﺎ ﺁ ِﺗﻨﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد ﮐﻪ اﻳﺰد ﺑﺎﻧﻮي هﻨﺮهﺎ و ﻧﻴﺰ ﺟﻨﮓ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬و ﻏﺮق در زرﻩ از ﮐﻠﻪ ي زﺋﻮس ﺑﻪ ﺑﻴﺮون ﺟﻬﻴﺪ‪.‬‬ ‫‪٤١‬‬ ‫در ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ﻣﺎدر ﺳﺎﻻر‪ ،‬رﺳﻮم اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ ﺟﻬ ﺎن ﻏﺮﻳ ﺰي ﻣ ﺎد ِر ﺑ ﺰرگ ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﺁﻳﻴﻦ هﺎي ﺑ ﺎروري ﻣﺮﺑ ﻮط ﻣ ﻲ ﺷ ﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧ ﻲ از اﻳ ﻦ رﺳ ﻮم در ﺟﻬ ﺎن ﭘ ﺪر ﺳ ﺎﻻر ﺑ ﻪ زﻳ ﺴﺖ‬ ‫ﺧﻮد اداﻣﻪ ﻣﻲ دهﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﺟﺸﻨﻮارﻩ ﯼ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﻣﻴﭙﻮل ‪ ، ٤٢‬هﺮ ﭼﻨ ﺪ در اﺳ ﺎس ﺑ ﻪ وﺳ ﻴﻠﻪ ي ﭘﻴ ﻮرﻳ َﺘﻦ‬ ‫هﺎ ‪ ٤٣‬در ﻗﺮن هﻔﺪهﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﺮﺷﺖ ﺷ ﺎدﺧﻮاراﻧﻪ ي ‪ ٤٤‬ﺁن ﻣﻨﮑ ﻮب ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ‪ ،‬در ﻳ ﮏ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ي‬ ‫ﭘﺪر ﺳﺎﻻر‪ ،‬ﻓﺮهﻨﮓ و اﺧﻼق اﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﺟﺎي اﺟﺎزﻩ ي ﺑﻴﺎن ﺁزاد ﺑﻪ ﺳﺎﺋﻘﻪ هﺎي ﻏﺮﻳﺰي ﻓﺮد ﺁن هﺎ را ﻣﻬ ﺎر‬ ‫ﻣ ﻲ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺸﻬﻮر ﺗ ﺮﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧ ﻪ دﻩ ﻓﺮﻣ ﺎن اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺗﻮﺳ ﻂ ﺧ ﺪاﻳﻲ ﭘ ﺪر ﺳ ﺎﻻر ﺑ ﻪ ﻣﻮﺳ ﻲ دادﻩ ﺷ ﺪ‪ .‬ﭼﻨ ﺎن‬ ‫اﺣﮑﺎﻣﻲ ﮐﺎرﮐﺮدي ﻣﺜﺒﺖ در ﻣﻬﺎر ﮐﺮدن و ﺟﻬﺖ دار ﻧﻤﻮدن ﻧﻴﺮوهﺎي ﻏﺮﻳﺰي اي دارﻧﺪ ﮐﻪ ﻣ ﻲ ﺗﻮاﻧ ﺴﺘﻨﺪ‬ ‫در وﺿﻌﻴﺘﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﻓﺮد ﻏﻠﺒﻪ ﮐﺮدﻩ و ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﺨﺮب ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ 38‬اي‪ .‬ادﻳﻨﮕﺮ‪ ,‬ﻣﻮﺑﻲ دﻳﮏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ي ﻣﻠﻮﻳﻞ‪ ,‬ﻧﻘﺪي ﺑﺮ اﺳﺎس دﻳﺪﮔﺎﻩ ﻳﻮﻧﮓ‪ ,‬ص ‪ .٧٧‬ﻣﺮﻳﻠﻴﻦ ﻣﻮﻧﺮو ﻧﻤﻮﻧ ﻪ اي واﻗﻌ ﻲ از ﻳﮑ ﻲ ﺷ ﺪن " َﻣ ﻦ" ﺑ ﺎ ﮐﻬ ﻦ‬ ‫اﻟﮕﻮ اﺳﺖ‪ .‬او را ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺻﻮرت ﻣﻲ ﺗﻮان هﻢ ﭼﻮن ﺷﺨﺼﻲ ﮐﻪ از ﺳﻮﯼ ﮐﻬﻦ اﻟﮕﻮﯼ ﺁﻓﺮودﻳﺖ "اﻟﻬﻪ ي ﻋﺸﻖ" ﻣﻮرد هﺠﻮم ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ,‬ﻳﺎ در‬ ‫واﻗﻊ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﮐﻬ ﻦ اﻟﮕﻮﻳﺎﻧ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣ ﺮﻳﻠﻴﻦ ﻣﺮﺑ ﻮط ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁﻣﺮﻳﮑ ﺎ ﺑ ﺪون ﺁﮔ ﺎهﻲ از ﺑﺮﭼ ﺴﺐ اﺳ ﻄﻮرﻩ ﺷ ﻨﺎﺧﺘﻲ‬ ‫"ﺁﻓﺮودﻳﺖ" وﯼ را ﺻﺮﻓﺎ" هﻢ ﭼﻮن ﻧﻤﺎد ﺟﻨﺴﻲ ﺁن و هﻢ ﭼﻮن "اﻟﻬﻪ ي ﻋﺸﻖ" در ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﺗﺮاژدي ﻣﺮﻳﻠﻴﻦ ﻣﻮﻧﺮو اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻨﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻧﻴﺮوي اﻳﻦ ﮐﻬﻦ اﻟﮕﻮ درﺁﻣﺪﻩ‪ ,‬و از ﺁن ﺑﺎد ﮐﺮدﻩ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﻧﻤ ﻲ ﺗﻮاﻧ ﺴﺖ در زﻧ ﺪﮔﻲ ﺷﺨ ﺼﻲ ﺧ ﻮد ﻣﻌﻨ ﺎﻳﻲ ﺑﻴﺎﺑ ﺪ‪" .‬ﺑ ﺎ ﻣﺠ ﺴﻢ ﮐ ﺮدن ﺁﻓﺮودﻳ ﺖ‪,‬‬ ‫ﭼﮕﻮﻧ ﻪ او ﻣ ﻲ ﺗﻮاﻧ ﺴﺖ ﻣ ﺮدان را در ﻣ ﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﻏﻴ ﺮ از ﺑ ﻪ رو اﻓﺘﺎدﻩ‪ ,‬در ﺳ ﺘﺎﻳﺶ ﮐ ﺮدن ﺑﺒﻴﻨ ﺪ؟" )اي‪ .‬وﻳﺘﻤﻮﻧ ﺖ‪ ,‬ﺳ ﻠﻮﮎ ﻧﻤ ﺎدﻳﻦ‪ ,‬ص ‪ (١٠٠‬و در‬ ‫ﻧﺘﻴﺠﻪ‪ ,‬ﺳﻴﺮ ﻧﺎﺷﺪﻩ از رواﺑﻂ ﺷﺨﺼﻲ‪ ,‬از اﻳﻦ ﻋﺸﻖ ورزي ﺳﺒﻚ ﺑﻪ دﻳﮕﺮي رﻓﺖ و ‪ ...‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﺧﻮدﮐﺸﻲ رﺳﻴﺪ‪".‬‬ ‫‪39‬‬ ‫‪Power principle‬‬ ‫‪40‬‬ ‫‪C.G. Jung, Memories, Dreams, Reflections, p. 218.‬‬ ‫‪41‬‬ ‫‪Great Mother‬‬ ‫‪42‬‬ ‫‪Maypole Festival‬‬ ‫‪43‬‬ ‫‪Puritans‬‬ ‫‪44‬‬ ‫‪orgiastic‬‬

‫‪١۶‬‬

‫ﺧﻄﺮ ﻓﺮهﻨﮓ ﭘﺪر ﺳﺎﻻر در اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻋﻨﺼﺮ زﻧﺎﻧﻪ‪ ،‬از "رﻳﺸﻪ ه ﺎﻳﺶ در ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ‪ ،‬ﺟ ﺎﻳﻲ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻲ ﻣﺘﻔ ﺎوﺗﻲ ﻧ ﺴﺒﺖ ﺑ ﻪ ﺗﻤ ﺪن ﮐﻨ ﻮﻧﻲ ﻏﺎﻟ ﺐ اﺳ ﺖ" ﺑ ﺎ ﺳ ﺎدﮔﻲ ﺑ ﻴﺶ از ﺣ ﺪﯼ ﻣ ﻲ ﮔ ﺴﻠﺪ‪.‬‬ ‫ﺿ ﺮﺑﺎهﻨﮓِ ﭘﻴ ﺸﻴﻨ ِ‬ ‫ﺑﻨ ﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﺳ ﺎﺋﻘﻪ ي ﻓﺮهﻨ ﮓ ﻏﺮﺑ ﻲ ﻣ ﺎ ﺑ ﺮاي ﻣﻬ ﺎر ﻧﻴﺮوه ﺎي ﻃﺒﻴﻌ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺟ ﺎي ﮐ ﺎر در هﻤ ﺎهﻨﮕﻲ ﺑ ﺎ‬ ‫ﺿﺮﺑﺎهﻨﮓ ژرف زﻧﺪﮔﻲ‪ ،‬ﺑﻪ ﻓﺎﺟﻌﻪ اي ﺑﻮم ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬در داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ اﻳ ﻦ ﮔﺴ ﺴﺖ‬ ‫از ﻧﻈﻢ ﻃﺒﻴﻌﻲ در اﻳﻦ ﺑﺎزﺗﺎب ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ ﮐﻪ در ﻣﻮﻗﻌﻲ ﮐﻪ دﺧﺘ ﺮ ﭘﺎدﺷ ﺎﻩ ﺑ ﻪ ﺁب ﺗﻨ ﻲ ﻣ ﻲ رود‪ ،‬ﻧ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻬ ﺮي‬ ‫ﻃﺒﻴﻌﻲ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺟﻮﻳﯽ "ﮐﻪ ﺷﺎﻩ ﺑﺮاي او درﺳﺖ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ" وارد ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻓﺮهﻨﮓ ﭘ ﺪر ﺳ ﺎﻻر ﺑ ﻪ ﺟ ﺎي‬ ‫ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﺮﻳﺎن ﻃﺒﻴﻌﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎد ِر ﺑ ﺰرگ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺟﻬ ﺎن ﺗﻌﺮﻳ ﻒ ﺷ ﺪﻩ ي ﭘ ﺪر ﺗﻤﻠ ﮏ دارد‪ .‬و در اﻳ ﻦ‬ ‫ﺟﻮﯼ‪ ,‬در اﻳﻦ ﻣﺤﻴﻂ زﻳﺴﺖ ﻣﺮداﻧﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺑﺎ دﺧﺘﺮ ﺧ ﺎرﮐﻦ دوﺳ ﺖ ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد و ﺑ ﺎزي ﻣ ﻲ‬ ‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﮔﺮ ﺧﺎرﮐﻦ ﺑﺎد ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻌﻨﺎي ﺁن ﺑﺮاي دﺧﺘﺮش ﭼﻴﺴﺖ؟ او ﺑ ﻪ ﺗﻐﺬﻳ ﻪ دروﻧ ﻲ ﻧﻴ ﺎز داﺷ ﺖ‪ ،‬ﮐ ﻪ در‬ ‫ﻣﻮهﺒﺖ ﺳﻨﮓ هﺎ درﻳﺎﻓ ﺖ ﻧﻤ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺁن ه ﺎ را ﺑ ﺮاي ﺛ ﺮوت ه ﺎي دﻧﻴ ﺎﻳﻲ ﻓﺮوﺧ ﺖ‪ .‬ﺑﻨ ﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺟﻬ ﺎن درون‬ ‫ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ دﺳﺘﺎوردهﺎي دﻧﻴﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺷﻴﻮﻩ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪ ،‬هﻨﺮﻣﻨ ﺪي ﮐ ﻪ ﻣﻮهﺒ ﺖ ﺧﻼﻗﻴ ﺖ ﺧ ﻮد را‬ ‫از ژرﻓﺎي درون درﻳﺎﻓﺖ ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎي ﺻ ﺎدق ﻣﺎﻧ ﺪن ﺑ ﻪ ﻧ ﺪاي ژرف ﺗ ِﺮ هﻨ ﺮ ﺧ ﻮد‪ ,‬اﺳ ﺘﻌﺪاد ﺧ ﻮد را‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ دﻧﻴﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﻓﺮوﺷﺪ‪ .‬ﺗﺎرﻳﺦ را ﭼﻨﺎن ﭼﻬﺮﻩ هﺎﻳﻲ ﺁﻟﻮدﻩ ﮐﺮدﻩ اﻧ ﺪ‪ -‬ﻣﺎﻧﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺮاي ﻣﺜ ﺎل‪ِ ،‬اﺳ ﮑﺎت‬ ‫ﻓﻴﺘﺰﺟِﺮاﻟﺪ ﮐﻪ در ﺁﺛﺎر ﺧﻮدش اﻳﻦ ﺗﺮاژدي را ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ هﺮ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬در اﻳﻦ دوﺳﺘﻲ ﺑﻴﻦ دﺧﺘﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ و دﺧﺘﺮ ﺧﺎرﮐﻦ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‪ ,‬ﺑ ﻪ دﻟﻴ ﻞ ﮔ ﻢ ﺷ ﺪ ِ‬ ‫ن ﮔ ﺮدن ﺑﻨ ِﺪ‬ ‫دﺧﺘﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ‪ ,‬ﻓﺎﺟﻌﻪ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺗ ﺼﻮﻳﺮ ﮔ ﺮدن ﺑﻨ ﺪ دو ﺗ ﺪاﻋﯽ اوﻟﻴ ﻪ دارد‪ .‬ﻧﺨ ﺴﺖ ه ﻢ ﭼ ﻮن ﻧﻤ ﺎدي اﺳ ﺖ‬ ‫ﺑﺮاي "ﮐﺜﺮت در وﺣ ﺪت‪ -‬داﻧ ﻪ ه ﺎ ﻳ ﺎ ﺣﻠﻘ ﻪ ه ﺎ ﺗﻌ ﺪ ِد ﺗﺠﻠ ﯽ ه ﺎ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬و ﻧ ﺦ و ﺑﻨ ﺪ اﻣ ِﺮ ﻧ ﺎﻣﺘﺠﻠﯽ"‪ .‬دوﻣ ﻴﻦ‬ ‫ﺗﺪاﻋﯽ ﺑﻪ وﻳﮋﻩ ﺑﻪ ﺁﻓﺮﻳﻘ ﺎ ﻣﺮﺑ ﻮط اﺳ ﺖ ﺟ ﺎﻳﻲ ﮐ ﻪ ﮔ ﺮدن ﺑﻨ ﺪ "ﻧﻤ ﺎد ﺑ ﺴﻴﺎر ارزش ﻣﻨ ﺪي اﺳ ﺖ از هﻮﻳ ﺖ و‬ ‫ارزش زن ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ي ﻳﮏ ﺷﺨﺺ" ‪ . ٤٥‬اﻳﻦ دو ﺗﺪاﻋﯽ ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺁن ﺟﺎ ﺑ ﻪ ه ﻢ ﭘﻴﻮﻧ ﺪ ﺑﺨﻮرﻧ ﺪ ﮐ ﻪ‬ ‫ﻳﮏ ﮐﺎرﮐﺮ ِد ﻣﺤﻮر ِ‬ ‫ي ﻋﻨ ﺼ ِﺮ زﻧﺎﻧ ﻪ "واﺑ ﺴﺘﮕﯽ" اﺳ ﺖ؛ در ﺑﺮاﺑ ﺮ ِا ُرس ‪ ٤٦‬ﻣﺮداﻧ ﻪ او روان اﺳ ﺖ‪ .‬از اﻳ ﻦ‬ ‫ﺖ دﺧﺘﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫رو‪ ،‬ﮔﺮدن ﺑﻨﺪ را ﻣﻲ ﺗﻮان هﻢ ﭼﻮن ﻧﻤﺎ ِد هﻮﻳ ِ‬ ‫اﻳﻦ ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﮔﺮدن ﺑﻨﺪ ﺧﻮد را هﻨﮕﺎم ﺁب ﺗﻨﻲ ﺑﻪ درﺧﺘﻲ ﺁوﻳ ﺰان ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ داراي اهﻤﻴ ﺖ اﺳ ﺖ‪،‬‬ ‫زﻳﺮا هﺮ ﭼﻨﺪ ﺟﻮﯼ را ﭘﺪرش درﺳﺖ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎز هﻢ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺁب هﺎي زﻧﺪﮔﻲ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﮐ ﻪ در ﺁن‬ ‫هﺎ هﻮﻳﺖ ﻓﺮدي او در وﺣﺪﺗﻲ ﺑﺰرگ ﺗﺮ ادﻏﺎم ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﻋ ﻼوﻩ‪ ،‬هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر ﮐ ﻪ درﺧ ﺖ ﻧﻤ ﺎد "اﺻ ﻞ‬ ‫زﻧﺎﻧﻪ ‪ ، ٤٧‬ﺟﻨﺒﻪ ي ﺗﻐﺬﻳ ﻪ ﮐﻨﻨ ﺪﻩ‪ ،‬ﻣﺤﺎﻓﻈ ﺖ ﮐﻨﻨ ﺪﻩ و ﺣﻤﺎﻳ ﺖ ﮐﻨﻨ ﺪﻩ ي ﻣ ﺎد ِر ﺑ ﺰرگ اﺳ ﺖ" ‪ ٤٨‬او ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرت‬ ‫ﻧﻤﺎدﻳﻦ هﻮﻳﺖ زﻧﺎﻧﻪ ي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺁﻏﻮش ﻣﺎد ِر ﺑﺰرگ ﻣﯽ ﺳﭙﺎرد‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﮔﺮدن ﺑﻨﺪ هﻮﻳﺖ زﻧﺎﻧﻪ ي اوﺳﺖ ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ دﺧﺘﺮ ﺧ ﺎرﮐﻦ را ﺑ ﻪ دزدﻳ ﺪﻧﺶ ﻣ ﺘﻬﻢ ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﺁﻳ ﺎ‬ ‫ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﻣﺮد ﺑﻲ ﻧﻮا‪ ،‬ﻣﺠﺴﻢ ﮐﻨﻨﺪﻩ ي ﻣﺤﺘﻮﻳ ﺎت ﻧﺎﺁﺷ ﻨﺎي ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ‪ ،‬دﺧﺘ ﺮ ﭘﺎدﺷ ﺎﻩ را‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ هﻮﻳﺖ ﺧﻮدش ﺳﺮ در ﮔﻢ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪ ،‬هﻨﮕ ﺎﻣﻲ ﮐ ﻪ اﺳ ﻠﻮب هﻨ ﺮي ﻧ ﻮﻳﻨﻲ ﭘﺪﻳ ﺪار ﻣ ﻲ‬ ‫ﮔﺮدد هﻨﺠﺎر ﻓﺮهﻨﮕﻲ زﻣﺎن را ﺳﺮ در ﮔﻢ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪهﺎ "اﺳﻠﻮب ﻧﻮﻳﻦ" اﻧﺴﺠﺎم ﻣﯽ ﻳﺎﺑﺪ و ﺁن ﮔ ﺎﻩ ﺑﺨ ﺸﻲ‬ ‫از ﺳﻨﺖ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬از اﻳﻦ رو‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﻧﻘﺎﺷﻲ اﻣﭙﺮﺳﻴﻮﻧﻴ ﺴﺖ از اﻧﻘﻼﺑ ﻲ ﺑ ﻮدن ﺑ ﺎز ﻣ ﻲ ﻣﺎﻧ ﺪ‪ ،‬و ﺑﺨ ﺶ‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ اي از ﻓﺮهﻨﮓ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺁﻳﺎ ﻟﺤﻈﻪ اي وﺟﻮد ﻧﺪارد ﮐ ﻪ ﻓﺮهﻨ ﮓ ﺳ ﻨﺘﻲ "ﺟﻨ ﺒﺶ ﻣ ﺪرن" را‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺒﺘﺬل ﮐﺮدن ﺷﮑﻞ هﻨﺮي‪ ،‬ﺑﻪ دزدﻳﺪنِ ﮔﺮدن ﺑﻨﺪ و ﺑﺮﻳﺪن ﺑﻨﺪ ﺁن ﻳﺎ هﻮﻳﺖ ﻣﺘﻬﻢ ﮐﻨﺪ؟‬ ‫ﺗ ﺎ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ‪ ،‬ﻣ ﻦ دﺧﺘ ﺮ ﭘﺎدﺷ ﺎﻩ و دﺧﺘ ﺮ ﺧ ﺎرﮐﻦ را از ﻣﻨﻈ ﺮي در درﺟ ﻪ ي ﻧﺨ ﺴﺖ ﺟﻤﻌ ﻲ و ﻓﺮهﻨﮕ ﻲ ﺑ ﺮ‬ ‫رﺳ ﻴﺪﻩ ام‪ .‬اﻣ ﺎ اﻳ ﻦ وﺿ ﻌﻴﺖ ﻧﻤ ﺎدﻳﻦ در درون روان ﻓ ﺮد ﺑ ﻪ ﭼ ﻪ ﻣﻌﻨ ﺎﻳﻲ اﺳ ﺖ؟ در ﺟﺮﻳ ﺎن ﺑ ﺎد ﮐ ﺮدنْ‬ ‫ﻣﺤﺘﻮﻳ ﺎت ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ ﺑ ﺎ " َﻣ ﻦ" هﻤﺎﻧﻨ ﺪ ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﻋﻤ ﻞ‪ ،‬ﺁن ه ﺎ ﻣ ﻲ ﺗﻮاﻧﻨ ﺪ ﺗ ﻮاز ِ‬ ‫ن ﻣﻴ ﺎن " َﻣ ﻦ" و‬ ‫ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔﺎﻩ را ﺑﻪ هﻢ ﺑﺰﻧﻨﺪ‪ .‬در ﺑﺪ ﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ هﺎ‪ ،‬اﻳﻦ اﻣﺮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﺷ ﺪن ﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ ﻓ ﺮد از ﺳ ﻮﯼ‬ ‫ﻳﮏ ﮐﻬﻦ اﻟﮕﻮ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮد‪ ،‬و ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن رواﻧﻲ ﭘﺬﻳﺮاي ﻳﮏ اﻣﭙﺮاﺗﻮر ﻳ ﺎ ﻣﻠﮑ ﻪ ي ﺧ ﻮد ﺧﻮاﻧ ﺪﻩ ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد‪.‬‬ ‫‪45‬‬

‫‪Helen Luke, The Inner Story, p. 7.‬‬ ‫‪Eros‬‬ ‫‪47‬‬ ‫‪Feminine Principle‬‬ ‫‪48‬‬ ‫‪J.C. Cooper, op. cit., p. 178.‬‬ ‫‪46‬‬

‫‪١٧‬‬

‫اﻳ ﻦ اﻣ ﺮ در ﺑ ﻴﺶ ﺗ ﺮ اوﻗ ﺎت ﺑ ﻪ ﺳ ﺮدر ﮔﻤ ﻲ روان ﺷ ﻨﺎﺧﺘﻲ‪ ،‬و از دﺳ ﺖ دادن راﺑﻄ ﻪ ي ﭘﺎﻳ ﺪار ﻓ ﺮد ﺑ ﺎ‬ ‫ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ ﻣﻨﺠ ﺮ ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد‪ .‬راﺑﻄ ﻪ ي اﻏﻠ ﺐ اﻓ ﺮاد ﺑ ﺎ ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ ﺷ ﺎن را هﻨﺠﺎره ﺎي ﻓﺮهﻨﮕ ﻲ ﻳ ﺎ اﺣﮑ ﺎم‬ ‫اﺧﻼﻗﻲ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻴ ﺰي ﮐ ﻪ ﻓﺮوﻳ ﺪ ﺁن را "ﻓ ﺮاﻣَﻦ" ‪ ٤٩‬ﻣ ﻲ ﺧﻮاﻧ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ اﺣﮑ ﺎم ﻓﺮهﻨﮕ ﻲ و اﺟﺘﻤ ﺎﻋﯽ‬ ‫ﻣﺤﺪودﻳﺖ هﺎي اﺑﺮاز ﺳ ﺎﺋﻘﻪ ه ﺎي ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ را ﺗﻌﺮﻳ ﻒ ﻣ ﻲ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ :‬ﺑ ﺮاي ﻣﺜ ﺎل‪ ،‬اﮔ ﺮ دل ﺗ ﺎن ﺑﺨﻮاه ﺪ ﻧﻤ ﻲ‬ ‫ﺗﻮاﻧﻴ ﺪ ﻟﺒ ﺎس ﺧ ﻮد را در اﻧﻈ ﺎر از ﺗ ﻦ ﺑ ﺪر ﺁورﻳ ﺪ‪ ،‬و ﻧﻴ ﺰ ﺗﺎﺑﻮه ﺎي ژرف ﻓﺮهﻨﮕ ﻲ ﻋﻠﻴ ﻪ زﻧ ﺎي ﺑ ﺎ ﻣﺤ ﺎرم‬ ‫وﺟﻮد دارد‪ .‬اﻣﺎ در هﻨﮕﺎم ﺑﺎد ﮐﺮدن‪ ،‬ﻓﺮاﻣَﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ﻧﻴﺮوهﺎي ﺗﺎزﻩ ﺁزاد ﺷ ﺪﻩ ي ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ را‬ ‫در ﺑﺮ ﮔﻴﺮد‪ ،‬ﺑﻪ وﻳ ﮋﻩ از ﺁن ﺟ ﺎﻳﻲ ﮐ ﻪ در اﻳ ﻦ ﻧﻘﻄ ﻪ ﺧ ﻮد " َﻣ ﻦ" ﺗﻤﺎﻳ ﻞ دارد اﺣ ﺴﺎس ﮐﻨ ﺪ ﺑ ﺎﻻﺗﺮ از ﭼﻨ ﻴﻦ‬ ‫َﻣﻨﻬﻴﺎﺗﻲ اﺳﺖ‪ .‬و ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﮐﺴﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺮﺳﺪ ﮐ ﻪ ﻧ ﺎﭘﻠﺌﻮن اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺣ ﺴﻲ از ﺑ ﻲ ﺛﺒ ﺎﺗﻲ و ﻓﻘ ﺪان هﻮﻳ ﺖ‬ ‫دروﻧﻲ در او وﺟﻮد ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ‪ .‬در ﭼﻨﻴﻦ ﺷ ﺮاﻳﻄﻲ ﻓ ﺮاﻣَﻦ ﺗ ﻼش ﺧﻮاه ﺪ آ ﺮد ﺁن ﺟﻨﺒ ﻪ ي روان را ﮐ ﻪ‬ ‫ﺑﺎﻋﺚ اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﻧﺎﻣﺘﻮازن ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ ﺳ ﺮﮐﻮب ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬و از اﻳ ﻦ رو‪ ،‬ﺷ ﺎﻩ‪ ،‬ﻧﻤ ﺎد ﻧﻈ ﻢ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ‪ ،‬ﺧ ﺎرﮐﻦ را‬ ‫دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻣﻲ آﻨﺪ و ﺑﻪ زﻧﺪان ﻣﻲ اﻧﺪازد‪.‬‬ ‫ﻞ ﺳﻮداﮔﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﺮو ﻣﻲ رﻳﺰد‪ ،‬و هﻨﮕﺎﻣﻲ ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﺮاي ﺿﺒﻂ ﮐ ﺎخ او ﻣ ﻲ‬ ‫ن ﺑﺎد ﮐﺮدﻩ ﯼ ﻟﻌ ِ‬ ‫ﺟﻬﺎ ِ‬ ‫روﻧﺪ "در ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﮐﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ دود ﺷﺪﻩ و ﺑﻪ هﻮا رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪".‬‬ ‫‪" (۶‬ﺣﮑﻤﺖ اﻓﺘﺎدﮔﯽ"‬ ‫ﺑﺎد ﮐﺮدﮔﻲ ﺧﺎرﮐﻦ ﺑﺎ ﺑﻮدن او در ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎل‪ ،‬ﮐﻪ هﻢ ﭼﻮن "ﺟﺎﻧﻴﺎن ﺑﺎ او رﻓﺘ ﺎر ﻣ ﻲ ﺷ ﺪ" ﭘﺎﻳ ﺎن ﻣ ﻲ ﭘ ﺬﻳﺮد‪.‬‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﺧﻮار ﺷﺪﻧﻲ آﻪ ﭘﺲ از ﺑﺎد ﮐﺮدن ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﻮد‪ :‬هﻨﮕﺎﻣﻲ ﮐﻪ ﻓﺮد ﺑﺎ اﻳﻦ واﻗﻌﻴ ﺖ روﻳ ﺎرو ﻣ ﻲ‬ ‫ﺷﻮد ﮐﻪ او ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ اﻧﺴﺎن ﻋﺎدي اﺳﺖ‪ .‬و هﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﺎرﮐﻦ در واﻗ ﻊ ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰ از ﺷ ﺎ ِﻩ ﺁن ﻣﻤﻠﮑ ﺖ ﻧﺪزدﻳ ﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ از ﺷﺎ ِﻩ دﻳﮕﺮي دزدﻳﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻮن ﺳﻨﮓ هﺎ ﻣﺎل او ﻧﺒﻮد ﮐﻪ در ﺑ ﺎزار ﺑﻔﺮوﺷ ﺪ؛ ﺁن ه ﺎ ﺑ ﻪ ﻣﺜﺎﺑ ﻪ ﯼ‬ ‫ﻧﻤﺎدهﺎي "ﺧﻮد" ﻧﻪ ﺑﻪ " َﻣﻦ" ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﻤﺮو ﺑﺎﻻﺗﺮي ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺧﺎرﮐﻦ در ﺁن ُﮐﻨﺞ در اﻧﻈﺎر ﺧ ﻮار ﻣ ﻲ‬ ‫ﺷﻮد‪ ،‬زﻳﺮا اﻓﺘﺎدﮔﯽ ﺟﻮاب ﺑﺎد ﮐ ﺮدن اﺳ ﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ اﻓﺘ ﺎدﮔﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑﻴ ﺎد ﻣ ﺎن ﻣ ﻲ ﺁورد ﻣ ﺎ اﻧ ﺴﺎن ه ﺴﺘﻴﻢ و‬ ‫ﻗﺪﺳﯽ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﺮاي هﺮ ﮐﺴﻲ ﮐ ﻪ ژرﻓﺎه ﺎي درون ﺧ ﻮد و ﻧﻴﺮوه ﺎي ﻓﺮاﺷﺨ ﺼﯽ ﮐ ﻪ در ﺁن ﺟ ﺎ ﺑ ﺎ ﺁن ه ﺎ روﺑ ﺮو ﻣ ﻲ‬ ‫ﺷﻮد را ﮐﺎوش ﺑﮑﻨﺪ ﺧﻄﺮ ﺑﺎد ﮐﺮدن هﻤﻴﺸﻪ هﺴﺖ‪ .‬ﻳﻮﻧﮓ هﻤﻴ ﺸﻪ ﺑ ﺮ اﻳ ﻦ ﻣ ﺴﺌﻠﻪ ﺁﮔ ﺎهﯽ داﺷ ﺖ‪ ،‬و ﺧ ﻮدش‬ ‫در رؤﻳﺎي زﻳﮕﻔﺮﻳﺪ ﮐ ﻪ در ﺧ ﺎﻃﺮات‪ ،‬رؤﻳﺎه ﺎ‪ ،‬ﺑﺎزﺗ ﺎب ه ﺎ ﺛﺒ ﺖ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ ﺑ ﺎ ﺁن ﻣﻮاﺟ ﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬در ﺁن‬ ‫رؤﻳﺎ ﻳﻮﻧﮓ زﻳﮕﻔﺮﻳﺪ را‪ ،‬ﮐﻪ ﺗﺠﺴﻢ اﻳﺪﻩ ﺁل ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻲ اي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻧﻴ ﺮوي ارادﻩ ﺗﺤﻤﻴ ﻞ ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ‪،‬‬ ‫ُآﺸﺖ؛ و اﻳﻦ اﻓﺘ ﺎدﮔﯽ ﻳﻮﻧ ﮓ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ او را از ﺧﻄ ﺮ " َﻣ ﻦ" ﭼﻨ ﺎن ﺑ ﺎد ﮐ ﺮدﻩ اﯼ ﺣﻔ ﻆ ﮐ ﺮد‪" :‬اﻳ ﻦ ه ﻢ ذات‬ ‫ﭘﻨ ﺪارﯼ ]ﺑ ﺎ زﻳﮕﻔﺮﻳ ﺪ[ و ﺁرﻣ ﺎن ﮔﺮاﻳ ﯽِ ﻗﻬﺮﻣ ﺎﻧﯽ ﻣ ﻦ ﻣ ﻲ ﺑﺎﻳ ﺴﺘﻲ ره ﺎ ﻣ ﻲ ﺷ ﺪ‪ ،‬زﻳ ﺮا ﭼﻴﺰه ﺎﻳﻲ ﺑﺮﺗ ﺮ از‬ ‫‪٥٠‬‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ " َﻣﻦ" وﺟﻮد دارد‪ ،‬ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻳﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺁن هﺎ ﺳﺮ ﻓﺮود ﺁورد‪".‬‬ ‫ﺑﺎد ﮐﺮدن ﺑﺮاي ﺁﻧﺎﻧﻲ ﮐﻪ در راهﯽ ﻣﻌﻨﻮي هﺴﺘﻨﺪ ﺣﺘﻲ ﺧﻄﺮات ﺑ ﻴﺶ ﺗ ﺮي دارد‪ ،‬و در ﮔﻔﺘ ﺎورد دﻧﺒﺎﻟ ﻪ‬ ‫از دﺧﺘﺮ ﺁﺗﺶ‪ ،‬ﭘﻴ ِﺮ ﺻﻮﻓﻲ هﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دهﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﻮاب ﺑﺎد ﮐﺮدن اﻓﺘﺎدﮔﯽ اﺳﺖ‪:‬‬ ‫ﭼﻬ ﺮﻩ اش ﺳ ﺨﺖ دره ﻢ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻧﻴﻤ ﻲ ﺑ ﻪ ﮔ ﻮش ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻧﻴﻤ ﻲ در ﺳ ﺎﻣﺎدهﻲ! ‪ ٥١‬ﺣ ﺲ ﻣ ﻲ ﮐ ﺮدم‬ ‫ﺣﻮﺻﻠﻪ اش را ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮم‪ .‬ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدﻩ و ﺻﺎف در ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد‪:‬‬ ‫ﮎ ﭘ ﺎﻳﻢ ﺷ ﻮي؟" ﺧﻴ ﺮﻩ ﺑ ﻪ او‬ ‫"ﭼ ﺮا اﻧ ﺴﺎن ﻧﻤ ﻲ ﺷ ﻮي؟ ﭼ ﺮا ﻧﻤ ﻲ ﮐﻮﺷ ﻲ ﮐ ﻢ ﺗ ﺮ از ﺧ ﺎ ِ‬ ‫ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻢ؛ ﭼﻮن ﺣﻤﻠﻪ اي ﻧﺎﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫"ﺁﻳﺎ ﻣﻦ اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺴﺘﻢ؟" ﻣﺒﻬﻮت و اﻧﺪوﻩ زدﻩ ﺑﻮدم‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﮐﺸﻴﺪﻩ و ﺧﺮﺧﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪" ،‬ﭼﻪ هﺴﺘﻲ ﻧﻤﻲ داﻧﻢ‪ ،‬اﻣﺎ اﻧ ﺴﺎن ﻧﻴ ﺴﺘﻲ‪ .‬ﺗﻨﻬ ﺎ وﻗﺘ ﻲ‬ ‫ﮐﻢ ﺗﺮ از ﺧﺎﮎ ﭘﺎﻳﻢ ﺷﻮي ﺑﻪ ﺗﻌ ﺎدل ﺧ ﻮاهﻲ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬و ﺗﻨﻬ ﺎ ﺁن وﻗ ﺖ ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد ﺗ ﻮ را اﻧ ﺴﺎن‬ ‫ﺧﻮاﻧﺪ!"‬ ‫‪49‬‬

‫‪super-ego‬‬ ‫‪C.G. Jung, op. cit., p. 205.‬‬ ‫‪51‬‬ ‫‪Samadhi‬‬ ‫‪50‬‬

‫‪١٨‬‬

‫ﮐﺎرل ﮔﻮﺳﺘﺎو ﻳﻮﻧﮓ! ﭼﻮن ﺁذرﺧﺸﻲ از ذهﻨﻢ ﮔﺬﺷﺖ‪.‬‬ ‫اﻳﺮﻳﻨﺎ ﺗﻮﻳﺪي اداﻣﻪ ﻣﻲ دهﺪ‪:‬‬ ‫ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎور داﺷﺘﻢ ﮐﻪ روﻧ ِﺪ ﻓﺮدﻳﺖ ﮔﺎم ﻧﺨﺴﺖ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﺒ ﺎرﺗﻲ ﺗﺨﺘ ﻪ ي ﭘ ﺮش اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻧﻘﻄ ﻪ‬ ‫ﻖ ﺧ ﻮد ‪ ٥٢‬ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬روﻧ ﺪ‬ ‫ي ﺁﻏﺎزي اﺳﺖ ﺑﺮاي ﭼﻴ ﺰي ﺑ ﻴﺶ ﺗ ﺮ‪ ،‬ﮐ ﻪ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﻲ ﮐ ﻨﻢ ﻳﻮﮔ ﺎ ﻳ ﺎ ﺗﺤﻘ ِ‬ ‫ﻓﺮدﻳ ﺖ اﻧ ﺴﺎن را ﺗﻤ ﺎم و ﮐﺎﻣ ﻞ ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ ﺟ ﺎي واﻗﻌ ﻲ ﺧ ﻮد را ﺑ ﻪ ﻋﻨ ﻮان ﻋ ﻀﻮ‬ ‫ﻣﺘﻮازن و ﮐﺎﻣﻼ" ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺧﺎﻧﻮادﻩ ي اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﻳﻮﮔﺎ ﺑ ﺴﻴﺎر ﺑ ﻴﺶ ﺗ ﺮ از ﺁن اﺳ ﺖ‪ .‬و‬ ‫در ﻧﺘﻴﺠﻪ‪ ،‬در ﻳﻮﮔﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻄﺮ ﺑﺴﻴﺎر ﺑ ﻴﺶ ﺗ ﺮي ﺑ ﺮاي ﺑ ﻪ اﺻ ﻄﻼح ﺑ ﺎد ﮐ ﺮدن ﻣﻮﺟ ﻮد ﺑﺎﺷ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺮﻳ ﺪ در ﻣﻘﻄﻌ ﻲ از دورﻩ ي ﺁﻣﻮزﺷ ﻲ وﻇﻴﻔ ﻪ دارد ﺁﻏ ﺎز ﺑ ﻪ ﻓﻬ ﻢ اﺻ ﻞ ﺧ ﺪاﻳﯽ ﺧ ﻮد ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬و‬ ‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﮕﻮﻳﺪ و ﺑﺎور داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ‪ :‬اﻧﺎ اﻟﺤﻖ! ﺁن وﻗﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧ ﺴﺎن ﻧﻴ ﺎز ﺑ ﻪ اﺳ ﺘﺎد دارد‪ .‬و‬ ‫اﺳﺘﺎد ﺧﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش‪ ،‬ﺑﺎ ﺁن ﻟﺐ هﺎي هﻨﻮز ﻧﺎﭘﺎﮎ‪ ،‬ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻲ هﻨﻮز ﻧﻪ ﺑ ﻪ زﻻﻟ ﻲ‬ ‫ﺁب ه ﺎي زﻧ ﺪﮔﻲ‪ ،‬ﮔﻔ ﺘﻦ اﻧ ﺎاﻟﺤﻖ ﮐﻔ ﺮ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻳ ﮏ اﺳ ﺘﺎد ﺑ ﺰرگ اﻳ ﻦ ﺁﻣ ﻮزﻩ را ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ‬ ‫ﺻﺮاﺣﺖ ﻧﻤﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﻓﺘﺎدﮔﯽ را ﺁﻣﻮزش ﻣﻲ دهﺪ‪" :‬ﮐﻢ ﺗ ﺮ از ﺧ ﺎﮎ ﭘ ﺎﻳﻢ ﺷ ﻮ‪ ".‬ﺑ ﺎد‬ ‫‪٥٣‬‬ ‫ﮐﺮدن ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ اﮔﺮ ﺁدم اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﺎﮐﺴﺎر ﺷﻮد؟!‬ ‫ﺑﺎرﯼ ﺧﺎرﮐﻦ در زﻧﺪان ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧ ﺎن و ﺁب ﺳ ﺮ ﻣ ﻲ ﮐﻨ ﺪ و ﺑ ﺮ ﮐ ﺎﻩ ﮐﺜﻴ ﻒ ﻣ ﻲ ﺧ ﺴﺒﺪ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﭼﻬﺎرﺷ ﻨﺒﻪ‬ ‫ﺷﺒﻲ ﺧﻮاﺑﻲ ﻣﻲ ﺑﻴﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺎ ﺑ ﻪ هﻨﮕ ﺎم ﺧ ﻮاب ﺑ ﻴﺶ ﺗ ﺮ در ﻣﻌ ﺮض ﺗ ﺄﺛﻴﺮ ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ ه ﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬و رؤﻳ ﺎ هﻤ ﻮارﻩ‬ ‫ﺁﺳﺎن ﺗﺮﻳﻦ ﺷﮑﻞ ارﺗﺒﺎط ﺑﻴﻦ دﻧﻴﺎي ﻓﺮاﺷﺨﺼﯽ و ﺧﻮدﺁﮔﺎهﻲ " َﻣﻦ" ﺑﻮدﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬در رؤﻳ ﺎي ﺧ ﺎرﮐﻦ‪" ،‬ﻣ ﺮد‬ ‫ﻲ" ﺳ ﺒﺰ ﭘﻮﺷ ﯽ ﺑ ﺮ او ﻇ ﺎهﺮ ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد‪ .‬اﻳ ﻦ "ﻣ ﺮد ﻣﻘ ﺪس" ﭼﻬ ﺮﻩ ي ﻣﻌﻨ ﻮي ﻣﻬﻤ ﯽ ﺑ ﻪ ﻧ ﺎم‬ ‫س ﻧ ﻮراﻧ ِ‬ ‫ﻣﻘ ﺪ ِ‬ ‫ﻦ ﺁﺟﻴ ﻞ ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ ﭘﻴﻮﻧ ﺪ دارد‪ .‬ﺧ ﻀﺮ‬ ‫"ﺧﻀﺮ" ﻳﺎ "ﺳﺒﺰ ﭘﻮش" اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ هﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ام‪ ،‬ﺑﺎ ﺁﻳﻴ ِ‬ ‫ﺑﺎ ﺁﺷﮑﺎر ﺷﺪن ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ دﻧﻴﺎي روﺣﺎﻧﻲ ﻣﺮﺑﻮط اﺳﺖ‪ ،‬و ﺑﻪ ﺧﺎرﮐﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ او "ﮐﻮر ﺑﺎﻃﻦ" ﺑ ﻮدﻩ اﺳ ﺖ‬ ‫و ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻠ ﺖ اﺻ ﻠﻲ زﻧ ﺪاﻧﯽ ﺷ ﺪن او ﺑﺮاﺳ ﺘﯽ هﻤ ﻴﻦ ﻣ ﺴﺌﻠﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﭼ ﺸﻤﺶ‬ ‫ﻓﻘﻂ ﺑﻪ دﻧﻴﺎي ﺑﻴﺮوﻧﻲ ﺑﻮد‪ ،‬و ﻓﺮاﻣﻮش آﺮدﻩ ﺑﻮد ﺧﻮاﺳ ﺖ ﮔ ﺎﻩ داراﻳ ﯽ ه ﺎي او دروﻧ ﻲ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺁزادي را از‬ ‫ﭼ ﺸﻢ اﻧ ﺪازي روان ﺷ ﻨﺎﺧﺘﻲ و ﻣﻌﻨ ﻮي ﺗﻨﻬ ﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ در درون ﺟ ﺴﺖ‪ .‬ﻓﺮاﻣ ﻮش ﮐ ﺮدن دﻧﻴ ﺎي درون دور‬ ‫اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻠﻴﺪي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ د ِر زﻧﺪان را ﺑﺎز ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﺧﻀﺮ ﺑﻪ ﺧﺎرﮐﻦ دﺳﺖ ﻳﺎري ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬دﻧﻴﺎي درون ﺑﺎرهﺎ ﮐﻮﺷ ﺶ ﺑ ﺮ ﻳ ﺎري دارد‪ ،‬ﺗ ﺎ راﻩ را ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ‬ ‫ﻧﺸﺎن ده ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺧ ﺎرﮐﻦ ﮔﻔﺘ ﻪ ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد‪" ،‬ﭘ ﻮل ﺳ ﻴﺎهﻲ زﻳ ﺮ ﭘﺎﺷ ﻨﻪ ي در اﺳ ﺖ‪ .‬ﺁن را ﺑ ﺮدار‪ ،‬ﻗ ﺪري ﺁﺟﻴ ﻞ‬ ‫ﺑﺨﺮ‪ ،‬و ﻧﺬرت را ادا ﮐﻦ‪ ".‬درﺳﺖ هﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺳﻨﮓ‪" ,‬ﺧﻮد"‪" ،‬ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺗﺮﻳﻦ" ﭼﻴ ﺰ اﺳ ﺖ‪ ،‬راﻩ ﺁزادي‬ ‫در ﮔﺮو "ﭘﻮل ﺳﻴﺎهﻲ" اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﻗﺪر دﻧﻴ ﺎي درون‪ ،‬ﮔ ﻮش ﻓ ﺮا دادن ﺑ ﻪ ه ﺪاﻳﺖ رﺳ ﻴﺪﻩ در رؤﻳﺎه ﺎ را‬ ‫ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺛﺮوت اﻧﺒﻮﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ دﻣﯽ ﺑﻪ ﺻﺪاﯼ درون ﮔ ﻮش ﺑ ﺴﭙﺎرﻳﺪ‪ ،‬و دري ﻣ ﻲ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﺑ ﺎز ﺷ ﻮد ﮐ ﻪ ﮐ ﻞ‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﺗﺎن را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺧﻮاهﺪ داد‪.‬‬ ‫در ﺁﻏﺎز ﻗﺼﻪ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ راﻩ را ﻧ ﺸﺎن ده ﺪ‪ ،‬ﺧ ﺎرﮐﻦ ﻣ ﻲ ﺑﺎﻳ ﺴﺖ ﺳ ﻪ ﺑ ﺎر د ِر ﺧﺎﻧ ﻪ ي‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎر ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﮕﻴﺮد ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻪ ﺑﺎر ﺑﺨﻮاه ﺪ‪ .‬ﻧﮕﻬﺒ ﺎن ﺑ ﺮاﻳﺶ ﺁﺟﻴ ﻞ ﻧﺨﻮاه ﺪ‬ ‫ﺧﺮﻳﺪ‪ ،‬اﺳﺐ ﺳﻮار هﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﭘﻴﺮ زن‪ ،‬ﮐﻪ ﭘﺴﺮي در ﺣ ﺎل ﻣ ﺮگ دارد‪ ،‬ﻣ ﻲ ﭘ ﺬﻳﺮد ﻳ ﺎري اش ﮐﻨ ﺪ‪ .‬او ﺑ ﻪ ﻗ ﺪر‬ ‫هﻤﺎن ﭘﻮل ﺳ ﻴﺎﻩ ﺁﺟﻴ ﻞ ﻣ ﻲ ﺧ ﺮد‪ ،‬و ﻣ ﻲ ﭘ ﺬﻳﺮد ﺑ ﺎ او ﺳ ﻬﻴﻢ ﺷ ﺪﻩ و ﺑ ﻪ داﺳ ﺘﺎﻧﺶ ﮔ ﻮش ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﭘ ﺲ ﺑ ﺎر دﻳﮕ ﺮ‬ ‫داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد‪ ،‬و ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨ ﺪ واﻗﻌ ﻲ اﺳ ﺖ ﻣ ﻲ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﻳ ﺎري ﺑﮕﻴ ﺮد‪ .‬درﺳ ﺖ‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﮐﻪ ﺧﺎرﮐﻦ ﻗﺼﻪ اش را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲ ﺑﺮد‪ ،‬ﮐﺴﻲ ﺑﻪ ﺷﺘﺎب ﻣﻲ رﺳ ﺪ و ﺑ ﺮ ﭘﻴ ﺮزن ﺑﺎﻧ ﮓ ﻣ ﯽ زﻧ ﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﭘﺴﺮش "هﻤﻴﻦ اﻻن از ﭼﻨﮓ ﻋﺰراﺋﻴ ﻞ‪ ،‬ﻓﺮﺷ ﺘﻪ ي ﻣ ﺮگ ﮔﺮﻳﺨﺘ ﻪ اﺳ ﺖ‪ ".‬اﮔ ﺮ ﺷ ﻨﻮﻧﺪﻩ‪ ،‬ﻣﺜ ﻞ ﭘﻴ ﺮزن‪،‬‬ ‫ﺧﻮش ﻗﻠﺐ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬داﺳ ﺘﺎن ﻣ ﻲ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ژرﻓ ﺎي ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎهﺶ رﺧﻨ ﻪ ﮐﻨ ﺪ و ﻳ ﺎري و درﻣ ﺎن ﺑ ﻪ زﻧ ﺪﮔﻲ اش‬ ‫ﺑﻴﺎورد‪.‬‬ ‫‪Self Realization‬‬ ‫‪Irina Tweedie, op. cit., p. 378.‬‬

‫‪52‬‬ ‫‪53‬‬

‫‪١٩‬‬

‫اﻣﺎ ﺧﺎرﮐﻦ‪ ،‬هﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﺁﻳﻴﻦ َﺑﻬْﺮ آﺮدن ﺁﺟﻴﻞ و ﮔﻔﺘﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ را اﺟﺮا ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻳ ﮏ ﭘ ﺎرﭼﮕﻲ‬ ‫ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ اش ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد‪ ،‬زﻳﺮا ﮐﻪ ﺧﻮدﺁﮔﺎهﻲ ﻓﺮدي اش را ﺑﺎ "ﺧﻮد"‪ ،‬ﮐﻬﻦ اﻟﮕﻮﯼ ﻳﻜﭙﺎرﭼﮕﻲ‪ ،‬دوﺑ ﺎرﻩ‬ ‫ﭘﻴﻮﻧﺪ دادﻩ اﺳﺖ‪ .‬درﺳﺖ ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ‪ ،‬دﺧﺘﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺁب ﺗﻨﻲ ﺧﻮد ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔﺮدد‪ ،‬و ﭼﻴﺰي را ﮐﻪ‬ ‫ﻒ ﺟﻮﯼ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ "ﺧﻮب ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐ ﺮد ﻓﻬﻤﻴ ﺪ ﮐ ﻪ ﻋﮑ ﺲ ﮔ ﺮدن ﺑﻨ ﺪش را‬ ‫ﺷﺒﻴﻪ ﮔﺮدن ﺑﻨﺪش اﺳﺖ در ﮐ ِ‬ ‫در ﺁب ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪ ،‬و ﮔ ﺮدن ﺑﻨ ﺪش هﻨ ﻮز ﺁن ﺟ ﺎ‪ ،‬روي ﺷ ﺎﺧﻪ اي ﮐ ﻪ ﺁوﻳ ﺰاﻧﺶ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪،‬‬ ‫ﻗﺮار داﺷﺖ‪ ".‬و ﺑﺪﻳﻦ ﮔﻮﻧ ﻪ دﺧﺘ ﺮ ﭘﺎدﺷ ﺎﻩ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ اﺷ ﺘﺒﺎهﺶ ﺷ ﺪ و ﭘ ﺲ از ﺧﺒ ﺮ دادن ﺑ ﻪ ﺷ ﺎﻩ‪ ,‬او ﺧ ﺎرﮐﻦ و‬ ‫زﻧﺶ را ﺁزاد ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬دﺧﺘ ﺮ ﭘﺎدﺷ ﺎﻩ و دﺧﺘ ﺮ ﺧ ﺎرﮐﻦ ﺑ ﺎز دوﺳ ﺖ ﻣ ﻲ ﺷ ﻮﻧﺪ و ﺣ ﺴﺐ ﺑﻬﺘ ﺮﻳﻦ ﺳ ﻨﺖ ﻗ ﺼﻪ‬ ‫هﺎي ﭘﺮﻳﺎن‪" ،‬از ﺁن ﭘﺲ هﻤﻪ ﺑﺮاي هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ و ﺧﻮﺷﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﮐﺮدﻧﺪ‪".‬‬ ‫ﺖ ﺧﻮدﺁﮔﺎهﻲ‬ ‫‪" (٧‬ﺑﺎزﺗﺎب" ‪ ٥٤‬و ﻣﻮهﺒ ِ‬ ‫ب ﮔﺮدن ﺑﻨﺪ از ﺳ ﻮﯼ دﺧﺘ ﺮ ﭘﺎدﺷ ﺎﻩ ﻓ ﺮا ﻣ ﻲ رﺳ ﺪ‪ .‬اهﻤﻴ ﺖ ﻧﻤ ﺎدﻳﻦ‬ ‫ﮔﺮﻩ ﮔﺸﺎﻳﻲ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ داﺳﺘﺎن ﺑﺎ دﻳﺪن ﺑﺎزﺗﺎ ِ‬ ‫ﺶ ﺑﺎزﺗﺎب ﻗﺮار دارد‪ ،‬زﻳﺮا ﺑﺎزﺗﺎب دﻻﻟﺖ ﺑﺮ ﺧﻮدﺁﮔﺎهﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪:‬‬ ‫اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮ در ﮐﻨ ِ‬ ‫ﺶ ﻧﮕ ﺮش‬ ‫"ﺑﺎزﺗﺎب" را ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ هﻢ ﭼﻮن ﻳﮏ ﮐﻨﺶ اﻧﺪﻳ ﺸﻪ‪ ،‬ﺑﻠﮑ ﻪ ﺑ ﻴﺶ ﺗ ﺮ ﺑﺎﻳ ﺪ ه ﻢ ﭼ ﻮن ﮐ ﻨ ِ‬ ‫ﻓﻬﻤﻴﺪ‪ .‬اﻳﻦ اﻣﺘﻴﺎزي اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺁزادي اﻧﺴﺎن در ﺗﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎ ﺟﺒﺮ ﻗﺎﻧﻮن ﻃﺒﻴﻌﺖ زاﻳﻴﺪﻩ ﻣﻲ ﺷ ﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﮔﻮاهﻲ ﺧﻮد واژﻩ )"ﺑﺎزﺗﺎب" در ﻟﻐﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨ ﻲ "ﺑ ﺎز ﭘ ﺲ ﺗﺎﺑﻴ ﺪن" اﺳ ﺖ(‪ ،‬ﺑﺎزﺗ ﺎب ﮐﻨ ﺸﻲ‬ ‫روﺣﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ روﻧﺪ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ؛ ه ﻢ ﭼ ﻮن ﮐﻨ ﺸﻲ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣﻮﺟ ﺐ ﺁن‬ ‫ﻣﻲ اﻳﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﭼﻴﺰي را ﺑﻪ ذهﻦ ﻣﻲ ﺁورﻳﻢ‪ ،‬ﺗ ﺼﻮﻳﺮي را ﺷ ﮑﻞ ﻣ ﻲ ده ﻴﻢ و ﺑ ﺎ ﺁن ﭼ ﻪ دﻳ ﺪﻩ اﻳ ﻢ‬ ‫‪٥٥‬‬ ‫ﺶ ﺧﻮدﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪن ﻓﻬﻤﻴﺪ‪.‬‬ ‫ارﺗﺒﺎط ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻴﻢ و ﮐﻨﺎر ﻣﻲ ﺁﻳﻴﻢ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺁن را هﻢ ﭼﻮن ﮐﻨ ِ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ هﺎي ﺑﺎزﺗﺎﺑﻲ اﻧﺴﺎن ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ او را از ﺟﻬﺎن ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺟﺪا ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ هﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽ ﮔﺬارﻧﺪ ﺑ ﺪون‬ ‫ن ﻧﺨ ﺴﺘﻴﻦ ﺷ ﻮد ﺑ ﻪ ژرﻓ ﺎي ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ ﺑﻨﮕ ﺮد‪ .‬اﻳ ﻦ روﻧ ﺪ دوم ﺑ ﻪ ﻟﺤ ﺎظ اﺳ ﻄﻮرﻩ‬ ‫اﻳﻦ ﮐﻪ دوﺑﺎرﻩ ﺟ ﺬب ﺟﻬ ﺎ ِ‬ ‫‪٥٧‬‬ ‫‪٥٦‬‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ در ﺷﺨﺺ ِﭘﺮﺳﻴﻮس ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﮔﻮرﮔﻮن در ﺑﺎزﺗﺎب ﺳﭙﺮ ﺧ ﻮدش‬ ‫از ﺑﺪل ﺷﺪن ﺑﻪ ﺳﻨﮓ در اﺛﺮ ﻧﮕﺎﻩ آﺮدن ﺑﻪ ﺳﺮ او ﮔﺮﻳﺨﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﮕﺮش ﺑﺎزﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﯼ ﺧﻮدﺁﮔﺎﻩ ﺑﺮاي هﺮ ﮐﺴﻲ ﮐﻪ ﺑ ﺎ ﻧﻴﺮوه ﺎي ﮐﻬ ﻦ اﻟﮕ ﻮﯼ ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ روﻳ ﺎرو ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد‬ ‫ﻳﮏ اﻣﺮ ﺿﺮورﯼ اﺳﺖ‪ .‬در ﺁﻏﺎز داﺳ ﺘﺎن ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ ﭼﻨ ﺎن ﺧﻮدﺁﮔ ﺎهﻲ اي وﺟ ﻮد ﻧﺪاﺷ ﺖ؛ ﺧ ﺎرﮐﻦ ﻧﻤ ﻲ‬ ‫داﻧ ﺴﺖ ﺑ ﺎ ﺳ ﻨﮓ ه ﺎ ﭼ ﻪ ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬و ﺑ ﺰودي ﻣﺮاﺳ ﻢ ﻳ ﺎدﺁورﯼ ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ را از ﻳ ﺎد ﺑ ﺮد و ﭘ ﺲ از ﺁن‬ ‫دردﺳ ﺮهﺎﻳﺶ ﺁﻏ ﺎز ﺷ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﭘ ﺲ از ﺁن‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ رؤﻳ ﺎﻳﺶ‪ ،‬ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ را ﺑ ﻪ ﻳ ﺎد ﺁورد‪ ،‬ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﮐﻨ ﺸﻲ‬ ‫ن ﺑﺎزﺗ ﺎب داﺷ ﺘﻦ ﻣ ﻮهﺒﺘﻲ ﺧ ﺪاﻳﯽ اﺳ ﺖ‪:‬‬ ‫ﺑﺎزﺗ ﺎﺑﻲ ﻣ ﺸﮑﻼﺗﺶ را از ﺳ ﺮ راﻩ ﺑﺮداﺷ ﺖ‪ .‬ﺧﻮدﺁﮔ ﺎهﻲ و ﺗ ﻮا ِ‬ ‫ﺶ اﻧﺴﺎﻧ ِ‬ ‫"ﺧﺪاوﻧﺪ در ﮐﻨ ِ‬ ‫ﻲ ﺑﺎزﺗﺎب ﻣﺘﺠﻠﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد‪. ٥٨ "،‬‬ ‫ﺑﻨ ﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻟﻄ ﻒ ﺧ ﺪا‪ ،‬ﻳ ﺎ ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ‪ ،‬دﺧﺘ ﺮ ﭘﺎدﺷ ﺎﻩ ﮔ ﺮدن ﺑﻨ ﺪ ﺧ ﻮد را ﻳﺎﻓ ﺖ و ه ﻮﻳﺘﺶ را دوﺑ ﺎرﻩ‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ ﺁورد‪ .‬روﻧ ِﺪ دروﻧ ﻲ اي ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﺗﻤﺎﻳ ﻞ دﺧﺘ ﺮ ﺑ ﺮاي "ﻏ ﺬاهﺎي ﻣﺘﻔ ﺎوت" و دﻳ ﺪن ﺳ ﻨﮓ ه ﺎ در ﺑﻴﺎﺑ ﺎن‬ ‫ﺁﻏﺎز ﺷﺪ اﮐﻨﻮن ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در زﻧﺪﮔﻲ ﻋﺎدي و روزﻣﺮﻩ ﺗﻨﻴﺪﻩ ﺷﻮد‪ .‬اﻧﺮژي ﻓﺮاﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬ﮐ ﻪ دﻳﮕ ﺮ از ﺳ ﻮﯼ‬ ‫" َﻣﻦ" ﻣﻮرد ادﻋﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺗﻮازن‪ ،‬ﻳﺎ اﻟﮕﻮهﺎي ﻓﺮهﻨﮕﻲ زﻧﺪﮔﻲ در اﻳﻦ دﻧﻴﺎ را ﺑﻪ هﻢ ﻧﻤﻲ زﻧﺪ‪ .‬ﭘ ﺲ ﺧ ﺎرﮐﻦ‬ ‫ﻞ ﺳﻮداﮔﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﮐﺎﺧﺶ دوﺑﺎرﻩ ﭘﺪﻳﺪار ﻣﻲ ﺷ ﻮد‪ .‬او درس اﻓﺘ ﺎدﮔﯽ را ﺁﻣﻮﺧﺘ ﻪ اﺳ ﺖ‪ ،‬و از اﻳ ﻦ‬ ‫ﺑﺎز ﻟﻌ ِ‬ ‫رو ﺛﺮوت ه ﺎي راﺳ ﺘﻴﻦ دﻧﻴ ﺎي درون ﻣ ﻲ ﺗﻮاﻧﻨ ﺪ ﺑﺨ ﺸﻲ از زﻧ ﺪﮔﻲ ﺷ ﻮﻧﺪ‪ ،‬و او ه ﻢ ﭼ ﻮن ﺳ ﻮداﮔﺮ ﺳ ﻨﮓ‬ ‫هﺎي ﻗﻴﻤﺘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﻳﺎري ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﮔﻮهﺮهﺎي دروﻧﻲ ﺧﻮد را ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁن هﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨ ﺪ ﻣ ﺸﮑﻞ‬ ‫ﮔﺸﺎ را ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁورﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪54‬‬

‫‪Reflection‬‬ ‫‪C.G. Jung, C.W. 11, para. 235n.‬‬ ‫‪56‬‬ ‫‪Perseus‬‬ ‫‪57‬‬ ‫‪Gorgon‬‬ ‫‪58‬‬ ‫‪Ibid., para 238.‬‬ ‫‪55‬‬

‫‪٢٠‬‬

‫‪ (٨‬رؤﻳﺎﻳﻲ درﺑﺎرﻩ ي اژدهﺎي ﺧﻮش اﻗﺒﺎﻟﻲ‬ ‫داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ داﺳﺘﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ رواﻳﺖ هﺎي زﻳﺎدي دارد‪ ،‬و ﺑﺮﺧﻲ از ﺁن هﺎ ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﻧ ﺎم ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ داﺳﺘﺎن هﺮ ﮐﺴﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ از درون ﺑﻪ او ﻳﺎري رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨ ﺎن‬ ‫ﮐﻤﮑﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در ﻟﺒﺎس هﺎي زﻳﺎدي ﺑﺮﺳﺪ‪ :‬رؤﻳﺎﻳﻲ‪ ،‬ﺧﻴ ﺎﻟﯽ‪ ،‬ﻳ ﺎ واﻗﻌ ﻪ ي ﻏﺮﻳ ﺐ ﻣﻌﺠ ﺰﻩ ﺁﺳ ﺎﻳﻲ‪ .‬در اﻳ ﻦ‬ ‫ﻣﻮارد‪ ,‬د ِر دﻧﻴﺎي ﮐﻬﻦ اﻟﮕﻮهﺎ ﺑﺎز ﻣﻲ ﺷﻮد‪ ،‬و ﻗﺪرت اﺳﺮارﺁﻣﻴﺰ و دﮔﺮﮔﻮن ﮐﻨﻨﺪﻩ ي ﺁن ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ‬ ‫وارد ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬و هﻨﮕﺎﻣﻲ ﮐﻪ ﻣﺮدم داﺳﺘﺎن ه ﺎي ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎي ﺧﻮدﺷ ﺎن را ﻣ ﻲ ﮔﻮﻳﻨ ﺪ‪ ،‬ﺁن ﮔ ﺎﻩ ﺣﺘ ﻲ اﮔ ﺮ‬ ‫ﻧﺎﻣﺶ ﺑﺮ زﺑﺎن ﻧﻴﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁوردﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ ،‬و ﺑﻪ اداﻣﻪ ي ﮐ ﺎرش ﺗﻮاﻧ ﺎ ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد‪ :‬ﺗ ﺎ ﻧﻴﺎزﻣﻨ ﺪان واﻗﻌ ﻲ را‬ ‫ﻳﺎري آﻨﺪ راﻩ ﺧﻮد را ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ‪.‬‬ ‫از اﻳﻦ رو‪ ،‬ﻣﺎﻳﻠﻢ داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎي ﺧﻮدم را ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ در ﺷﺐ ﺑﻌﺪ از ﺗﻤ ﺎم ﮐ ﺮدن ﮐ ﺎر ﺑ ﺮ ﻧﻘ ﺪ ﺑ ﺎﻻ در‬ ‫ﺷﮑﻞ رؤﻳﺎﻳﻲ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺁن رؤﻳﺎ هﻢ ﻣ ﺸﮑﻼت ﺷﺨ ﺼﻲ ﻣ ﺮا ﺑ ﺮ ﻃ ﺮف ﮐ ﺮد و ه ﻢ ﻧ ﺸﺎن دهﻨ ﺪﻩ ي‬ ‫ﻳﮑﻲ از دروﻧﻤﺎﻳﻪ هﺎي اﺻﻠﻲ ﻗﺼﻪ ي ﺧﺎرﮐﻦ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻳﮑﻲ از دوﺳﺘﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﺛﺮوت ﻣﻨﺪم ﻣﺮا ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ دﻋﻮت ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ ،‬و در اﻳﻦ ﻣﻬﻤ ﺎﻧﻲ ﻣﺮاﺳ ﻢ‬ ‫اژدهﺎ ﺑﺮﭘﺎﺳﺖ‪ .‬هﻤﻪ ي ﺣﺎﺿﺮان ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐ ﻪ اژده ﺎ از ﭘ ﻮل ﭘﻮﺷ ﻴﺪﻩ اﺳ ﺖ و ﺗ ﺎ ﻣ ﻲ‬ ‫ﺗﻮان ﺑﺎﻳﺪ از ﭘ ﻮل ه ﺎي او َﮐﻨ ﺪ‪ .‬وارد ﮐ ﻪ ﻣ ﻲ ﺷ ﻮد اژده ﺎﻳﻲ دراز اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ از ﮐﺎﻏ ﺬ ﻃﻼﻳ ﻲ‬ ‫درﺳﺖ ﺷﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬و ﺑ ﺮ ﺁن ﺗﻌ ﺪادي ﺳ ﮑﻪ ه ﺎي ﻳ ﮏ ﭘﻮﻧ ﺪي ﻃﻼﻳ ﻲ رﻧ ﮓ ﭼ ﺴﺒﺎﻧﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ‬ ‫"اژدهﺎي ﺧﻮش اﻗﺒ ﺎﻟﻲ" اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻦ دو ﺳ ﮑﻪ ي ﻳ ﮏ ﭘﻮﻧ ﺪي ﻣ ﻲ ﮐَ ﻨﻢ‪ ،‬و ه ﺮ ﭼﻨ ﺪ ﺳ ﮑﻪ ه ﺎي‬ ‫ﺑﻴﺶ ﺗﺮي ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻲ اﻧﺪﻳﺸﻢ ﮐﻪ دو ﺗﺎ ﮐﺎﻓﻲ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﺒﺎﻳﺪ از اژده ﺎ ﭘ ﻮل ﺑﮑﻨ ﻲ‪ .‬ﻣ ﻲ ﮔﻮﻳ ﺪ ﮐ ﻪ در واﻗ ﻊ ﭘ ﻮل‬ ‫ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺮ اژدهﺎ هﺴﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﺮدم ﻧﺎراﺣﺖ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫از او ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻢ‪" ،‬ﭘﺲ اﮔﺮ اﻳﻦ ﮐﺎر را ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮐﺮد ﭼﺮا هﻤ ﻪ ﻣ ﻲ ﮔﻮﻳﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ از اژده ﺎ ﭘ ﻮل‬ ‫َﮐﻨﺪ؟" ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ هﻴﭻ ﮐﺲ اﻳﻦ را ﭘﻴﺶ ﺗﺮ ﻧﭙﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ اﻳﻦ ﺑﻮد‪" ،‬زﻳﺮا ﻣﺮدم دﻳﮕﺮ ﺑﻪ اژدهﺎ اﻳﻤﺎن ﻧﺪارﻧﺪ‪".‬‬ ‫ﻧﮕﺮش درﺳﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اژدهﺎ ﻓﻘﻂ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﮕ ﺬارﻳﻢ ﮐ ﺎرش را ﺑﮑﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﭼ ﺸﻤﺎن اژده ﺎ‬ ‫ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻢ‪ ،‬او ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴﺰ ﺗﺮﻳﻦ ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰ را داﺷﺖ‪.‬‬ ‫اژدهﺎي ﮐﺎﻏﺬ ﻃﻼﻳﻲ اﻳﻦ رؤﻳﺎ را‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎر زﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮان هﻢ ﭼﻮن ﻧﻤ ﺎدي ﺑ ﺮاي اﻧ ﺮژي ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ‬ ‫داﻧﺴﺖ؛ و رؤﻳﺎ ﺳﺮ درﮔﻤﻲ اي را از اﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ اﻧ ﺮژي ارﺗﺒ ﺎط ﮔﺮﻓ ﺖ ﺗ ﺼﻮﻳﺮ ﻣ ﻲ‬ ‫ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧ ﻮرد ﺟﻤ ﻊ‪ ،‬ﮔ ﺮﻓﺘﻦ اﻧ ﺮژي از اﻳ ﻦ ﻣﻨﺒ ﻊ ﺑ ﺮاي اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ي ﺷﺨ ﺼﻲ ﺧ ﻮ ِد ﻓ ﺮد‪ ،‬ﮐﻨ ﺪن ﭘ ﻮل از‬ ‫اژدهﺎﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮي درﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬در واﻗﻊ ﭘ ﻮل ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺧ ﺎﻃﺮ ﺑ ﺮ اژده ﺎ ه ﺴﺖ ﮐ ﻪ اﮔ ﺮ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ "ﻣﺮدم ﻧﺎراﺣﺖ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ‪ ".‬اﻳﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮ ِد ﺗﺼﻮﻳﺮهﺎي ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔﺎﻩ ﻋﻮض ﺷﺪﻩ اﻧﺪ ﺗ ﺎ ﺑ ﺎ‬ ‫ﻧﮕﺮش ه ﺎي ﻧﺎدرﺳ ﺖ "ﻣ ﺮدم" ﺟ ﻮر در ﺑﻴﺎﻳﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎﻻﺗﺮ از ﺁن‪ ،‬ﺑﺎﻋ ﺚ اﻳ ﻦ وﺿ ﻌﻴﺖ اﻳ ﻦ واﻗﻌﻴ ﺖ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬ ‫ي ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎور ﻧﺪارﻧﺪ‪ :‬ﺁن هﺎ "ﺑﻪ اژدهﺎ اﻳﻤﺎن ﻧﺪارﻧﺪ"‪.‬‬ ‫ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻗﺪرت واﻗﻌﻲ و ﻧﻬﻔﺘﻪ ِ‬ ‫ﺑﺮﺧﻮرد درﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻤﺎدهﺎي ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔﺎﻩ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐ ﻪ ﺑﮕﺬارﻧ ﺪ ﺁن ه ﺎ ﮐﺎرﺷ ﺎن را ﺑﮑﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﮐ ﺴﻲ ﺑ ﺎ ﺁن ه ﺎ‬ ‫"ﮐ ﺎرﯼ" ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﺎ ﮔ ﺬاردن اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﺣ ﻀﻮر داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻨﺪ‪ ،‬دادن ﺟ ﺎﻳﻲ ﺑ ﻪ ﺁﻧ ﺎن در ﺧﺎﻧ ﻪ ي ﺧ ﻮد‪،‬‬ ‫اﻧ ﺮژي ﭘﻮﻳ ﺎي ﺁﻧ ﺎن ﺗ ﺄﺛﻴﺮ ﺧ ﻮد را ﺧﻮاه ﺪ ﮔ ﺰارد‪ .‬اژده ﺎ در اﻳ ﻦ رؤﻳ ﺎ "اژده ﺎي ﺧ ﻮش اﻗﺒ ﺎﻟﻲ" اﺳ ﺖ‪ ،‬و‬ ‫ﺖ ﺧ ﻮش ﺧﻮاه ﺪ ﺁورد‪ .‬و‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ‪ ،‬اﻧ ﺮژي او ﻣ ﺸﮑﻼت را ﺑﺮﻃ ﺮف ﺧﻮاه ﺪ ﮐ ﺮد و ﺑﺨ ِ‬ ‫رﻧﮓ ﭼﺸﻤﺎن اژدهﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﺠﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬زﻳﺮا ﺳﺒﺰ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ رﻧﮓ رﺷﺪ و ﺷﺪن اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑ ﻪ ه ﻢ ﭼﻨ ﻴﻦ‪ ،‬ﺑ ﺮ‬ ‫ﭘﺎﻳﻪ ﯼ ﻧﻤﺎدﮔﺮاﻳﻲ ﺻﻮﻓﻴﺎﻧﻪ‪ ،‬رﻧﮓ ﺗﺤﻘﻖ ﺧﺪاﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ اﻣﺮ در ﺷﺨﺺ ﺧﻀﺮ‪ ،‬ﺷﺨﺺ ﺳﺒﺰ ﭘﻮش‪ ،‬و ﭘﻴﻮﻧ ﺪ‬ ‫هﺎي او ﺑﺎ ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ي روﺣﺎﻧﻲ ﺑﺎزﺗﺎب ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬اﻣﺎ‪ ،‬هﺮ ﭼﻨ ﺪ ﺟﻬ ﺎن ﻧﻤ ﺎدﻳﻦ ﭼﻨ ﻴﻦ ﮐ ﺎرﮐﺮد دﮔﺮﮔ ﻮن ﮐﻨﻨ ﺪﻩ‬ ‫ي ﺑﺎﻻﻳﻲ دارد‪ ،‬اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ در ﻓﺮهﻨﮓ ﻏﺮﺑﻲ ﻣﺎ‪ ،‬ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑ ﺮاي ﺑﻬ ﺎ دادن ﺑ ﻪ روﻳﮑ ﺮد ﻣﺮداﻧ ﻪ‬

‫‪٢١‬‬

‫ﯼ "اﻧﺠﺎم ﮐﺎرﯼ" ﺷﺮﻃﻲ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ ،‬درﮎ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻤﺎده ﺎي ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ ﺑ ﻪ ﻋﻨ ﺼﺮ زﻧﺎﻧ ﻪ ﺗﻌﻠ ﻖ دارﻧ ﺪ؛‬ ‫راﻩ ﺁن هﺎ راﻩ ﺗﺎﺋﻮ اﺳﺖ‪:‬‬ ‫ﻧﺮم ﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰ ﮐﻴﻬﺎن‬ ‫ﺑﺮ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰ ﮐﻴﻬﺎن ﻏﺎﻟﺐ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺁن ﺑﯽ ﺟﺴﻢ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺁن ﺟﺎ ﮐﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻧﻴﺴﺖ وارد ﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﭘﺲ ارزش اﻧﺠﺎم ﻧﺪادن ‪ ٥٩‬را ﻣﻲ داﻧﻢ‪.‬‬ ‫ﺁﻣﻮﺧﺘﻦ ﺑﯽ ﮐﻼم و ﮐﺎر ﮐﺮدن ﺑﯽ اﻧﺠﺎم دادن را‬ ‫‪٦٠‬‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺪﮎ ﮐﺴﺎن ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻨﺪ‪.‬‬ ‫در داﺳﺘﺎن ﺧﺎرﮐﻦ‪ ،‬ﭘﻴﺮﻣﺮد ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ هﺎ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﻧﻤ ﻲ ﻓﻬﻤﻴ ﺪ ﮐ ﻪ ﺗﻨﻬ ﺎ ره ﺎ ﮐ ﺮدن ﺁن ه ﺎ در‬ ‫ﮔﻮﺷﻪ ي ﺧﺎﻧﻪ اش ﮐﺎﻓﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐ ﺮدن ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ‪ ،‬ﺁن ه ﺎ را در ازاي ﭘ ﻮل ﻓﺮوﺧ ﺖ‪ .‬در‬ ‫رؤﻳﺎي ﻣﻦ ﻣﺮدم‪ ،‬ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ اژدهﺎ اﻳﻤﺎن ﻧﺪارﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻤﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ اژده ﺎي ﺧ ﻮش اﻗﺒ ﺎﻟﻲ ﭼ ﻪ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬و ﻓﻘ ﻂ‬ ‫ن ﭼﻴ ﺰي ﺣ ﻞ ﺷ ﺪ‪ :‬او ﻣ ﺸﮑﻞ ﮔ ﺸﺎ را ﺑﻴ ﺎد‬ ‫از ﺁن ﭘﻮل ﻣﻲ ﮐﻨﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺸﮑﻼت ﺧﺎرﮐﻦ در ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺎ ﺧﻮدﺁﮔ ﺎﻩ ﺷ ﺪ ِ‬ ‫ﺁورد و دﺧﺘﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺑﺎزﺗﺎﺑﻲ را دﻳ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ هﻤ ﺎن ﺻ ﻮرت‪ ،‬در رؤﻳ ﺎي ﻣ ﻦ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﺁﻣ ﺪ ﭘﺮﺳ ﺶ ﻣ ﻦ داراي‬ ‫اهﻤﻴﺖ زﻳﺎدي ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﺎز ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮدﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪن ﭼﻴﺰي ﻣﻲ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫زﻳﺮا هﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﺴﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮهﺎ "آﺎري" ﻧﻤﻲ آﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺸﺎهﺪﻩ ي ﺁن هﺎ ﮐﺎﻓﻲ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ راﺑﻄ ﻪ‬ ‫ي ﺁﮔﺎهﺎﻧﻪ اي ﺑﺎ ﺁن هﺎ‪ ،‬ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﺁﮔﺎهﺎﻧﻪ اي در روﻳﺪادهﺎي ﺗﺼﻮرات وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻳﻮﻧﮓ در اﻳﻨﺠ ﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺎرﺳﻴﻔﺎل ‪ ٦١‬اﺷﺎرﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﺟﻮاﻧﻜﻲ ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﮐﺎخ ﺷﺎﻩ ﺟ ﺎم ‪ ٦٢‬را ﻳﺎﻓ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ "ﻓﺮاﻣ ﻮش آ ﺮد‬ ‫ﭘﺮﺳﺶ اﺳﺎﺳﻲ را ﺑﭙﺮﺳﺪ زﻳﺮا از ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﺧﻮد در روﻳﺪاد ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺒﻮد"‪ .‬ﺁن ﮔﺎﻩ ﮐﺎخ ﻧﺎﭘﺪﻳ ﺪ ﺷ ﺪ و ﭘﺎرﺳ ﻴﻔﺎل‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎل هﺎ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺟﺎم را ﻧﻴﺎﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﻦ از راﻩ رؤﻳﺎﻳﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ راﺑﻄﻪ اي ﺷﺨ ﺼﻲ ﺑ ﺎ اژده ﺎﻳﻲ زﻳﺒ ﺎ‪ ،‬ﻃﻼﻳ ﻲ و ﭼ ﺸﻢ ﺳ ﺒﺰ ﺑﺮﻗ ﺮار ﮐ ﻨﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﻋﻼوﻩ‪ ،‬داﺳﺘﺎن اژدهﺎي ﺧﻮش اﻗﺒﺎﻟﻲ ﻣﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ هﻢ هﺴﺖ‪ ،‬زﻳﺮا درﺳﺖ هﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﮐ ﻪ اژده ﺎ‬ ‫ﻧﻴﺎز دارد ﺑﺎور ﺷﻮد‪ ،‬ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ هﻢ ﻻزم دارد ﺑﻴﺎد ﺁوردﻩ ﺷﻮد‪ .‬زﻳﺮا ﺗﻨﻬﺎ در ﺁن وﻗﺖ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎي‬ ‫ﮐﻬﻦ اﻟﮕﻮهﺎ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ هﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ در ﺧﺎﻧﻪ هﺎﻣﺎن ﺟﺎﻳﻲ دادﻩ ﺷ ﻮد‪ ،‬و ﻗ ﺪرت درﻣ ﺎن ﮔ ﺮ و‬ ‫دﮔﺮﮔﻮن ﮐﻨﻨﺪﻩ اش در زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎن ﺑﻪ ﮐﺎر اﻓﺘﺪ‪.‬‬ ‫رواﻳﺖ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎي ﺟﻨﻮﺑﻲ داﺳﺘﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ‬ ‫ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ در ﺟﺎهﺎي ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ﻇﺎهﺮ ﺷﺪﻩ و از راﻩ هﺎي ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ﻳﺎري ﻣﻲ رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬دوﺳ ﺘﻲ اه ﻞ‬ ‫ﺁﻣﺮﻳﮑﺎي ﺟﻨﻮﺑﻲ داﺳﺘﺎن زﻳﺮ را ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮدش اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ ﺑﺮاﻳﻢ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﺮد‪:‬‬ ‫"در ﻳﮏ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن در هﺘﻠﻲ در ﻣﺮﮐ ﺰ ﻧﻴﻮﻳ ﻮرﮎ اﻗﺎﻣ ﺖ داﺷ ﺘﻢ‪ .‬ﺷ ﻮهﺮم و ﻣ ﻦ ﺑ ﻪ رﺳ ﺘﻮراﻧﻲ‬ ‫ﻣﺤﻠﻲ ﺑﺮاي ﺻﺮف ﺷﺎم رﻓﺘﻴﻢ‪ ،‬اﻣﺎ هﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻢ دﺳﺖ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮردن ﺑﺒ ﺮم ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺷ ﺪم ﮐ ﻪ‬ ‫ﮔﻮﺷ ﻮار ِز ُﻣ ّﺮدم را ﮔ ﻢ ﮐ ﺮدﻩ ام‪ .‬ﮔﻮﺷ ﻮار ﺑ ﺴﻴﺎر ﻗﻴﻤﺘ ﻲ ﺑ ﻮد‪ ،‬و ﻣﻬ ﻢ ﺗ ﺮ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎل ﻣ ﺎدر‬ ‫ﺷﻮهﺮم ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻣﻦ هﺪﻳﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬در ﻣ ﺴﻴﺮ ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ﺑ ﻪ هﺘ ﻞ ﺑﺎزﮔ ﺸﺘﻴﻢ و هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ را ﻧﮕ ﺎﻩ‬ ‫ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬هﻮا داﺷﺖ ﺗﺎرﻳﮏ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺧ ﺎﻃﺮ از هﺘ ﻞ ﭼ ﺮاغ ﻗ ﻮﻩ ه ﺎﻳﻲ ﮔ ﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬درﺳ ﺖ‬ ‫ﻣﻮﻗﻌﻲ ﮐﻪ داﺷﺘﻢ از ﭘﻴﺪا ﺷﺪن ﮔﻮﺷﻮار ﻧﺎاﻣﻴﺪ ﻣ ﻲ ﺷ ﺪم‪ ،‬داﺳ ﺘﺎﻧﻲ ﺑ ﻪ ﻳ ﺎدم ﺁﻣ ﺪ ﮐ ﻪ در ﮐ ﻮدﮐﻲ‬ ‫ﺑﺮاﻳﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪:‬‬ ‫‪59‬‬

‫‪Non-action‬‬ ‫‪Lao Tsu, Tao Te Ching, trans. Gia-Feng and Jane English, Chap. 43.‬‬ ‫‪61‬‬ ‫‪Parsifal‬‬ ‫‪62‬‬ ‫‪grail king‬‬ ‫‪60‬‬

‫‪٢٢‬‬

‫روزي روزﮔﺎري راهﺰﻧﻲ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺮدم را ﻟﺨ ﺖ ﻣ ﻲ ﮐ ﺮد و ﮐﺎره ﺎي وﺣ ﺸﺖ‬ ‫ﻧﺎﮎ زﻳﺎدي از او ﺳﺮ زدﻩ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ درﺳﺖ ﭘﻴﺶ از ﻣﺮگ از ه ﺮ ﭼ ﻪ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‬ ‫ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮد‪ .‬ﭘﺲ از ﻣﺮگ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮﻳﻢ ﺑ ﺎﮐﺮﻩ اﻳ ﺴﺘﺎد ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ او ﮔﻔ ﺖ‪" ،‬درﺳ ﺖ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮدﻩ اي اﻣﺎ ﺁن ﻗ ﺪر ﻣﺮﺗﮑ ﺐ ﭼﻴﺰه ﺎي وﺣ ﺸﺖ ﻧ ﺎﮎ ﺷ ﺪﻩ اي ﮐ ﻪ‬ ‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﮕﺬارم وارد ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺸﻮي‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﺮزخ ﺑﺮوي‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺟﺎزﻩ ﻣﻲ‬ ‫ده ﻢ از ﻃﺮﻳ ﻖ ﻳ ﺎﻓﺘﻦ ﭼﻴﺰه ﺎي ﻣ ﺮدم ﺑ ﻪ ﺁن ه ﺎ ﮐﻤ ﮏ ﮐﻨ ﻲ‪ .‬و ﺁن وﻗ ﺖ ﺁن ه ﺎ‬ ‫ﺑﺮاﻳﺖ دﻋﺎي ﻋﺸﺎي رﺑﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﻲ ﺁورﻧ ﺪ‪ ،‬و ﺗ ﻮ ﮐ ﻢ ﮐ ﻢ ﻣ ﻲ ﺗ ﻮاﻧﻲ ﺑ ﺪهﻲ ات‬ ‫را دادﻩ و ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮوي"‪.‬‬ ‫وﻗﺘﻲ اﻳﻦ داﺳ ﺘﺎن ﻳ ﺎدم ﺁﻣ ﺪ از ﺁن راه ﺰن ﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﮐﻤﮑ ﻢ ﮐﻨ ﺪ ﮔﻮﺷ ﻮارﻩ را ﭘﻴ ﺪا ﮐ ﻨﻢ‪ .‬ﺑ ﺎ ﺧ ﻮد‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ اﮔﺮ ﺁن را ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻢ ﻣﻲ دهﻢ ﺑﻪ ﻗﺪر ﺻﺪ دﻻر ﺑﺮاﻳﺶ دﻋﺎي ﻋﺸﺎي رﺑﺎﻧﻲ ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ‪ .‬ﻟﺤﻈ ﻪ‬ ‫اي ﺑﻌﺪ‪ ،‬زﻳﺮ ﺁﺷﻐﺎﻟﻲ را ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدم‪ ،‬و در ﮐﻤﺎل ﺷﺎدي‪ ،‬ﮔﻮﺷﻮارم را ﻳﺎﻓﺘﻢ‪ .‬روز ﺑﻌﺪ ﻧ ﺬرم را‬ ‫ادا آﺮدم و ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎي ﮐﺎﺗﻮﻟﻴﮏ ﻣﺤﻞ رﻓﺘﻢ‪ .‬از ﮐﺸﻴﺶ ﺟﻮاﻧﻲ ﭘﺮﺳ ﻴﺪم ﺧﻮاﻧ ﺪن دﻋ ﺎي ﻋ ﺸﺎي‬ ‫رﺑﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﮐﺴﻲ ﭼﻘﺪر هﺰﻳﻨﻪ دارد‪ .‬او ﮔﻔﺖ ﭘ ﻨﺞ دﻻر‪ .‬ﻣ ﻦ داﺳ ﺘﺎن را ﺑ ﺮاﻳﺶ ﮔﻔ ﺘﻢ و از او‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻴﺴﺖ دﻋﺎ ﺑﺮاي اﻳﻦ راهﺰن ﻗﺪﻳﻤﻲ اﺳﭙﺎﻧﻴﺎﻳﻲ ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎﻩ ﻋﺎﻗﻞ اﻧﺪر ﺳ ﻔﻴﻬﻲ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ‬ ‫اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺻﺪ دﻻر را ﮔﺮﻓﺖ‪".‬‬ ‫ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ داﺳﺘﺎﻧﻲ ﮐﻬﻦ اﻟﮕﻮﻳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺷﮑﻞ هﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدي ﻇﺎهﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬در ﻣﺮﮐﺰ ﺗﻤﺎم اﻳ ﻦ‬ ‫داﺳﺘﺎن هﺎ ﻳﮏ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺎدﻩ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ :‬ﻣﺎ ﺑ ﺎ ﺑ ﻪ ﻳ ﺎد ﺁوردن ﺟﻬ ﺎن ازﻟ ﻲ ﺑ ﻪ ُﺑﻌ ﺪ ﻓﺮاﺷﺨ ﺼﯽ ﺁن اﺟ ﺎزﻩ ي‬ ‫ورود ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎن را ﻣﻲ دهﻴﻢ‪.‬‬

‫‪٢٣‬‬

‫ﮐﺘﺎب ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺁﺛﺎرﯼ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﺁن هﺎ ارﺟﺎع ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‬

Bennet, J. G. The Masters of Wisdom, London: Turnstone, 1977. Circlot, J. E. A Dictionary of Symbols, London: Routledge & Kegan Paul, 1962. Cooper, J. C. An Illustrated Encyclopedia of Traditional Symbols, London: Thames and Hudson, 1978. Corbin, Henry. Creative Imagination in the Sufism of Ibn 'Arabi', Princeton: Princeton University Press, 1969. ----. 'Mundus Imaginalis', Spring, 1977. 1-19. Edinger, Edward. Melville's Moby Dick, A Jungian Commentary, New York: New Directions, 1978. Eliot, T.S. Four Quarters, London: Faber and Faber, 1944. Hall, Nor. The Moon and the Virgin, New York: Harper and Row, 1980. Jung, C.G. Collected Works, London: Routledge and Kegan Paul. ----. Memories, Dreams, Reflections, London: Flamingo, 1983. Luke, Helen. The Inner Story, New York: Crossroad Publishing Co., 1982. Shah, Idries. Caravan of Dreams, London: Octagon Press, 1968. Shushud, Hasan. The Masters of Wisdom of Central Asia, Ellingstring U.K.: Coombe Springs Press, 1983. Tweedie, Irina, Daughter of Fire, A Diary of a Spiritual Training with a Sufi Master, Nevada City: Blue Dolphin Publishing, 1986. Tzu, Lao. Tao Te Ching, trans. Gia-Fu and Jane Enlish, Aldershot: Wildwood House, 1973. Whitmont, Edward. The Symbolic Quest, Princeton University Press, 1978.

٢۴