۱۸
ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ،ﺳﺎﻝ ﺩﻫﻢ ،ﺷﻤﺎﺭﻩ ،۲۷۱ﺟﻤﻌﻪ ۲۲ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ۱۳۸۵
Iranians, Vol. 10, No. 271, Friday, May 12, 2006
ﺩﺭ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﻔﺘﻪ
ﺁﯾﺎ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﯾﻦﻫﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺖ »ﺑﭽﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ«؟ ﻣﺪﺗﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﺁﺯﺍﺭﻡ ﻣﯽﺩﻫﺪ؛ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺳﺎﻝﻫﺎﺳﺖ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻗﺪ ﺑﺮ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ »ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﻌﻨﻮﯼ« ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺩﺍﺭﻳﻢ؟ ﺁﻳﺎ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻭ ﺫﻫﻨﯽ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﺑﻴﻢ ﮐﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺍﻧﺪﻳﺸﻨﺪ؟ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﺋﯽ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؟ ﻣﺎ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﯽﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﺧﻴﻠﯽ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﻳﻢ .ﺑﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﮔﻔﺘﻪﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ـ ﺑﻪ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﺎﺋﻴﺪ ـ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﻫﺴﺘﻴﺪ، ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪﺍﯼ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ؛ ﮔﻔﺘﻪﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﺷﻤﺎ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﻳﺎ ﺗﺮﮐﯽ ﻳﺎ ﮐﺮﺩﯼ ﻳﺎ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻧﯽ ﺍﺳﻤﺎﻋﯿﻞ ﻧﻮﺭﯼ ﻋﻼﺀ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺯﺑﺎﻥﻫﺎﯼ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪﺍﻳﻢ؛ ﮔﻔﺘﻪﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﮐﺠﺎﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﺍﺳﺖ .ﺑﺮﺧﯽﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻼﺱ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩﺍﻳﻢ ،ﻣﺬﺍﻗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺰﻩﻫﺎﯼ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩﺍﻳﻢ ،ﺩﺭ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﯽﻫﺎ ﺑﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺩﻩﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺭﻗﺼﻴﺪ .ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻟﺒﺎﺱﻫﺎﯼ ﻣﺤﻠﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﻢ .ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭﺷﻨﺒﻪ ﺳﻮﺭﯼﻫﺎ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺁﺗﺶ ﭘﺮﻳﺪﻥ ﺭﺍ ﻳﺎﺩﺷﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩﺍﻳﻢ. ﻧﻮﺭﻭﺯﻫﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﻧﻮ ﺑﺮ ﺗﻨﺸﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺳﮑﻨﺎﺱﻫﺎﯼ ﻧﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻻﯼ ﻗﺮﺁﻥ ﻳﺎ ﺣﺎﻓﻆ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﻋﻴﺪﯼ ﺩﺍﺩﻩﺍﻳﻢ .ﺑﺮﺧﯽﺷﺎﻥ ﺣﺘﯽ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻧﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺤﻞ ﺍﻗﺎﻣﺘﺸﺎﻥ ﺁﺷﻨﺎﺋﯽ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺮ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻳﻢ ﺑﺮﺍﯼ »ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺳﺎﺧﺘﻦ« ﺁﻥﻫﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻳﻢ .ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ،ﺍﮐﻨﻮﻥ ،ﺑﺎ ﭼﻪ ﺩﺭﺻﺪﯼ ﺍﺯ ﻗﺎﻃﻌﻴﺖ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ِ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﻣﺎﻥ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﻣﯽﺳﻨﺠﺪ؟ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩﻥ ،ﻣﺜﻞ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﺎ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎﺋﯽ ﺑﻮﺩﻥ ،ﻟﻮﺍﺯﻡ ﻭ ﻣﻠﺰﻭﻣﺎﺗﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﻋﯽ »ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺧﻮﺭﺩﻥ« ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ .ﺩﺭ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ ـ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﭼﺎﮐﯽ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﻗﻠﻤﻪﺍﯼ ﻧﻮﺭﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﯼ ﻣﯽ ﺩﻫﻴﺪ ،ﺩﺭﺧﺖ ﻗﻠﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﻣﯽﭼﺴﺒﺎﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺷﻴﺮﻩ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﯽﺧﻮﺭﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﯼ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﻤﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﻮﺭﺳﺘﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﯽﺷﻮﺩ ،ﺑﺎ ﺩﺭﺧﺖ ﻫﺴﺘﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻓﺼﻮﻝ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻃﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺣﺎﻓﻆ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺯﻳﺒﺎﺗﺮﻳﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ »ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺧﻮﺭﺩﮔﯽ« ﺑﻪ ﻣﺎ ﻫﺪﻳﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﭘﻴﻮﻧﺪﯼ ﮐﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﺶ ﺩﺭ »ﺍﺯﻝ« )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ( ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺑﺪ )ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻫﻤﻴﺸﮕﯽ( ﺟﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ؛ ﭘﻴﻮﻧﺪﯼ ﮐﻪ ﺫﺍﺗﺶ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎﻫﻴﺘﺶ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﻴﺎﻗﯽ ﻧﺎﻣﻴﺮﻧﺪﻩ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺁﺩﻣﯽ .ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺣﺎﻓﻈﯽ ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﻋﺼﺎﺭﻩ ﻏﺰﻟﯽ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺧﻮﺭﺩﮔﯽ ﻋﺎﻡ ،ﺑﻪ ﻋﺸﻖﻫﺎﯼ ﻫﺴﺘﯽﺁﻓﺮﻳﻦ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ،ﻭ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﻃﻦ ﻭ ﻣﻴﻬﻨﻤﺎﻥ ،ﺗﺴﺮﯼ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺣﻀﻮﺭ ﻭ ﺩﺭﺩ ﻏﻴﺎﺑﺶ ﺭﺍ ﻣﺰﻩ ﻣﺰﻩ ﮐﺮﺩ: ﺧﯿﺎﻝ ﺭﻭﯼ »ﺗﻮ« ﺩﺭ ﻫﺮ ﻃﺮﯾﻖ ﻫﻤﺮﻩ ﻣﺎﺳﺖ ﻧﺴﯿﻢ ﻣﻮﯼ ﺗﻮ »ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺟﺎﻥ ﺁﮔﻪ« ﻣﺎﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺯﻟﻒ ﺩﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﻣﺎ ﻧﺮﺳﺪ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺨﺖ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﺳﺖ ﮐﻮﺗﻪ ﻣﺎﺳﺖ ﻳﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻮﺭﺯﺩﻩ ﺍﺯ »ﭘﻴﻮﻧﺪ« ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ: ﻫﺮﮔﺰﻡ ﻧﻘﺶ »ﺗﻮ« ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻧﺮﻭﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺳﺮﻭ ﺧﺮﺍﻣﺎﻥ ﻧﺮﻭﺩ ﺩﺭ ﺍﺯﻝ ﺑﺴﺖ ﺩﻟﻢ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺯﻟﻔﺖ »ﭘﯿﻮﻧﺪ« ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺳﺮ ﻧﮑﺸﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺳﺮ ﭘﯿﻤﺎﻥ ﻧﺮﻭﺩ ﻫﺮ ﭼﻪ ،ﺟﺰ ﺑﺎﺭ ﻏﻤﺖ ،ﺑﺮ ﺩﻝ ﻣﺴﮑﯿﻦ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﻭﺩ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﻦ ،ﻭ ﺯ ﺩﻝ ﻣﻦ »ﺁﻥ« ﻧﺮﻭﺩ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻬﺮ ﺗﻮﺍﻡ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺟﺎﯼ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺳﺮ ﺑﺮﻭﺩ ،ﺍﺯ ﺩﻝ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﻧﺮﻭﺩ
180
ﺗﻬﯿﻪ ﻭ ﺗﻨﻈﯿﻢ :ﺍﺳﻤﺎﻋﯿﻞﻧﻮﺭﯼﻋﻼﺀ
ﺣﺴﻦ ﺳﺮﺑﺨﺸﯿﺎﻥ:
ﻋﻜﺎﺳﺎﻥ ﺧﺒﺮﯼ ﺧﻮﺏ ﺩﺍﺭﯾﻢ، ﻋﻜﺎﺳﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﺧﻮﺏ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ! ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﯿﺪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺣﺴﻦ ﺳﺮﺑﺨﺸﯿﺎﻥ، ﺩﺑﯿﺮ ﺁﮊﺍﻧﺲ ﻋﻜﺲ »ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ« ﻭ ﻋﻜﺎﺱ ﺁﮊﺍﻧﺲ ﺧﺒﺮﯼ ﺁﺳﻮﺷﯿﺘﺪﭘﺮﺱ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﻋﻜﺎﺱ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻛﻪ ﺟﺎﯾﺰﻩ ﺗﮏﻋﻜﺲ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻭﻝ ﺟﻮﺍﯾﺰ ﻋﻜﺲ ﺧﺒﺮﯼ ﻛﺎﻭﻩ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻭﯾﮋﮔﯽﻫﺎﯼ ﺷﺨﺼﯽ ﻋﻜﺎﺱ ﺧﺒﺮﯼ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ» :ﻋﻜﺎﺱ ﺧﺒﺮﯼ ﻛﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽﺍﺵ ﺭﺍ ﻭﻗﻒ ﻛﺎﺭﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﻋﻜﺎﺱ ﺧﺒﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻛﺎﺭ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ.ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻫﻞ ﺭﯾﺴﮏ ﺑﺎﺷﺪ،ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪﺩﺭﻛﺎﺭﺵﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺧﻄﺮﺍﺕ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﻭﺑﻪﺭﻭ ﺷﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﺍﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ .ﻋﻜﺎﺱ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﻛﻨﺪ ،ﺍﻣﺎ ﻋﻜﺎﺱ ﺧﺒﺮﯼ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ .ﺍﯾﻦ ﻭﯾﮋﮔﯽ ﺭﻭﯼ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻋﻜﺎﺱ ﺍﺛﺮ ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﺩ .ﺍﻭ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﺪ .ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﻪ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ ﺩﻝ ﻛﻨﺪ .ﺣﺮﻓﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺟﺬﺍﺏ ﻭ ﻭﺳﻮﺳﻪﻛﻨﻨﺪﻩﺍﯼ ﺍﺳﺖ«. ﻭﺭﻭﺩ ﻓﻨﺎﻭﺭﯼﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ،ﻭ ﺑﻪﻭﯾﮋﻩ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﺩﯾﺠﯿﺘﺎﻝ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺘﺮﻧﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺗﺼﺎﻭﯾﺮ ،ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﯿﺮ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﻭ ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ» :ﻣﺜﻞ ﺳﺎﯾﺮ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ، ﭘﯿﺸﺮﻓﺖﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺁﻥﻫﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻜﻨﯿﻢ ﻋﻘﺐ ﻣﯽﻣﺎﻧﯿﻢ .ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﺩﺭﺷﻜﻪ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﻑ ﻭ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﻣﯽﺭﻓﺘﻨﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺍﻻﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺧﻨﺪﻩﺩﺍﺭ ﻭ ﺗﻔﻨﻨﯽ ﺍﺳﺖ .ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦﻫﺎﯼ ﺩﯾﺠﯿﺘﺎﻝﺑﺨﺼﻮﺹﺩﺭﻋﻜﺎﺳﯽ ﺧﺒﺮﯼﺍﺟﺘﻨﺎﺏﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺍﺳﺖ.ﺯﻣﺎﻧﯽﻛﻪﻣﻦﺧﻮﺩﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﻪ ﺷﺪﻡ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﺷﯿﻮﻩ ﺁﻧﺎﻟﻮﮒ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﻣﯽﻛﺮﺩﯾﻢ .ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﺩﯾﺠﯿﺘﺎﻝ ﺗﺎﺯﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﯽﻛﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﺗﯿﻮ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﻛﻨﯿﻢ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺯﺣﻤﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﺎﭖ ﺑﺒﺮﯾﻢ ﺑﻪ ﻻﺑﺮﺍﺗﻮﺍﺭ .ﺗﺎﺯﻩ ﺍﮔﺮ ﺩﯾﺮﻭﻗﺖ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﻻﺑﺮﺍﺗﻮﺍﺭ ﺑﺎﺯ ﺑﻮﺩ .ﺑﺮﺍﯼ ﭘﻮﺷﺶ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎﺕ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﺟﻤﻌﻪ،ﺣﺘﯽﺑﺮﺍﯼ ﻇﻬﻮﺭﯾﮏ .ﺣﻠﻘﻪ ﻓﯿﻠﻢ ﺑﻪﻣﺸﻜﻞﺑﺮﻣﯽﺧﻮﺭﺩﯾﻢ.ﺧﻼﺻﻪ ﺗﺎ ﻋﻜﺲ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﭼﺎﭖ ﻣﯽﺷﺪ ،ﺟﻨﺎﺯﻩ ﻋﻜﺎﺱ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻣﯽﺭﺳﯿﺪ .ﺍﻣﺎ ﺍﻻﻥ ﻛﻨﺎﺭ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺎ ﯾﻚ ﻛﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﺩﺳﺘﯽ )ﻟﭗﺗﺎﺏ( ﻭ ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﻋﻜﺲﻫﺎ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ .ﺳﺮﻋﺖ ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﻭﯾﮋﮔﯽ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺟﺪﯾﺪ ﺍﺳﺖ .ﻣﺨﺼﻮﺻ ًﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻛﺴﺎﻧﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﯼﻫﺎ ﻭ ﺁﮊﺍﻧﺲﻫﺎﯼ ﺧﺒﺮﯼ ﻛﺎﺭ ﻣﯽﻛﻨﻨﺪ .ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺧﺒﺮ ﻭ ﻋﻜﺲ ﮔﺮﻓﺘﻦ ۳۰ﺩﺭﺻﺪ ﻛﺎﺭ ﻭ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻋﻜﺲﻫﺎ ۷۰ﺩﺭﺻﺪ ﻛﺎﺭ ﺍﺳﺖ .ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﺍﯼ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪﻣﻮﻗﻊ ﺍﺯ ﻋﻜﺲ ﻣﻦ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﺪ ،ﻋﻜﺲ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻧﻤﯽﺧﻮﺭﺩ .ﺑﻪﺟﺮﺃﺕ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻛﻪ ﯾﻜﯽ ﺍﺯ ﺩﻻﯾﻞ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻧﺴﻞ ﺟﺪﯾﺪ ﻋﻜﺎﺳﺎﻥ ﺧﺒﺮﯼ ﺩﺭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ،ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﻜﻨﻮﻟﻮﮊﯼﻫﺎﯼ ﻧﻮﯾﻦ ﺍﺳﺖ. ﺁﻥﻫﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﺟﺪﯾﺪ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ« . ﺣﺴﻦ ﺳﺮﺑﺨﺸﯿﺎﻥ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﺩﯾﺠﯿﺘﺎﻝ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻟﻮﮒ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﯿﻔﯿﺖ ﻭ ﻧﻮﻉ ﻛﺎﺩﺭ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺪ» :ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻛﺎﺩﺭ ،ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﮔﻮﻧﻪ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﻧﯿﺴﺖ .ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻛﺎﻧﻮﻧﯽ ،ﻋﻜﺎﺳﯽ ﺩﯾﺠﯿﺘﺎﻝ ﻛﻤﯽ ﺑﺴﺘﻪﺗﺮ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ
ﺣﺴﻦ ﺳﺮﺑﺨﺸﯿﺎﻥ ،ﻋﻜﺎﺱ ﺁﮊﺍﻧﺲ ﺧﺒﺮﯼ ﺁﺳﻮﺷﯿﺘﺪﭘﺮﺱ ﻭﯾﮋﮔﯽ ﺍﯾﻦ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺳﺖ ﻋﻜﺎﺱ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻋﻜﺲ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻗﺖ ﻋﻜﺎﺱ ﻫﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩﯾﺖ ﻓﯿﻠﻢ ﺩﺍﺷﺘﯿﺪ، ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﺪﻭﺩﯾﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺗﺎ ﻣﯽﺁﻣﺪﯾﺪ ﻓﯿﻠﻢ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﻛﻨﯿﺪ ،ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﯽﺭﻓﺖ .ﺍﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﻻﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ۱۵ﺣﻠﻘﻪ ﻓﯿﻠﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻛﺎﺭﺕ ﻛﻮﭼﮏ ﻧﮕﻪ ﻣﯽﺩﺍﺭﯾﺪ .ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﺗﺼﺎﻭﯾﺮ ﻧﺎﺏ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﻭﺭﺯﺷﯽ ﯾﺎ ﺧﺒﺮﯼ ﻭ ﻭﺭﺯﺷﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺗﯽ ﻛﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﻜﻨﻮﻟﻮﮊﯼﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭﺗﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺛﺒﺖ ﻛﻨﯿﺪ«. ﺳﺮﺑﺨﺸﯿﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺳﺖ ﻋﻜﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻋﻜﺲ ،ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻒ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﺩﯾﺠﯿﺘﺎﻝ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺪ» :ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺭﺍ ﺛﺒﺖ ﻛﻨﯿﺪ .ﻣﺜ ً ﻼ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﯽﺭﺋﯿﺲﺟﻤﻬﻮﺭ ۵۰ﻋﻜﺎﺱﺷﺮﻛﺖﻣﯽﮐﻨﻨﺪ۹۰.ﺩﺭﺻﺪﻋﻜﺲﻫﺎﺷﺒﯿﻪ ﻫﻢﺍﻧﺪ .ﻣﻬﻢ ﺁﻥ ۱۰ﺩﺭﺻﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻋﻜﺲ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﺳﯿﺪ .ﺍﯾﻦ ۱۰ﺩﺭﺻﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻗﻮﺕ ﻭ ﺿﻌﻒ ﻛﺎﺭﺗﺎﻥ ﻛﺠﺎﺳﺖ .ﻣﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﯾﺎﺩ ﻋﻜﺲ ﻛﯿﻔﯿﺖ ﻭ ﺧﻼﻗﯿﺖ ﺭﺍ ﭘﺎﯾﯿﻦ ً ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺭﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻫﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ«. ﻣﯽﺁﻭﺭﺩ. ﺳﺮﺑﺨﺸﯿﺎﻥﺩﺭﺑﺎﺭﻩﻋﻜﺎﺳﯽﺧﺒﺮﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ»:ﻋﻜﺎﺱﺍﯾﺮﺍﻧﯽﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﺑﺎ ﻋﻜﺎﺳﺎﻥ ﺁﮊﺍﻧﺲﻫﺎﯼ ﺧﺒﺮﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺑﻪﺟﺮﺃﺕ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ ﻛﻪ ﻋﻜﺎﺳﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﻋﻜﺎﺳﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺩﻧﯿﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﻛﻢ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .ﺍﮔﺮ ﺁﮊﺍﻧﺲﻫﺎﯼ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﺯ ﻋﻜﺎﺳﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﻛﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﻜﺎﺳﺎﻥ ﺑﻮﻣﯽ ﻣﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ .ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺩﺧﯿﻞﺍﻧﺪ ،ﻣﺜﻞ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﺍﯾﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ ﻭ ﺻﺮﻓﻪﺟﻮﯾﯽ ﺩﺭ ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎ«. ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﺍﻭ ﺍﮔﺮ ﻭ ﺍﻣﺎﻫﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ» :ﺍﻣﺎ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻓﺮﺩﯼ ﺧﻮﺏ ﺩﺭ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻛﺸﻮﺭﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻗﻢ ﻣﯽﺯﻧﺪ؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ،ﺩﺭ ﯾﻚ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻠﯽ ،ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻓﻌﻠﯽ ﺭﺍﺿﯽ ﻛﻨﻨﺪﻩ
ﺑﻘﯿﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ۳۲
ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﻬﺮﻫﺎﯼ ﺁﻓﺮﯾﻨﺸﮕﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ
ﻣﺎ ،ﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺩﺭ ﭼﺸﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ »ﭘﻴﻮﻧﺪ« ﻏﻮﻃﻪ ﺧﻮﺭﺩﻩﺍﻳﻢ ،ﺁﺏ ﺧﺎﮎ ﺁﻟﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﭼﺸﻴﺪﻩﺍﻳﻢ ،ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪﻫﺎﻳﺶ ﺩﻭﻳﺪﻩﺍﻳﻢ ،ﺩﺭ ﺻﻒ ﺳﻴﻨﻤﺎﻫﺎﻳﺶ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻩﺍﻳﻢ ،ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺁﺧﺮ ﺳﺎﻟﺶ ﺗﻘﻠﺐ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﻢ ،ﺩﺭ ﭘﺎﺩﮔﺎﻥﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯﯼ ﺭﻓﺘﻪﺍﻳﻢ ،ﺩﺭ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﻫﺎﻳﺶ ﺗﻦ ﺷﺴﺘﻪﺍﻳﻢ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻓﻈﻴﻪﻫﺎﻳﺶ ﺑﺎ ﻣﯽ ﻭ ﻣﻄﺮﺏ ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺒﻬﻪﻫﺎﯼ ﺟﻨﮕﺶ ﺗﻴﺮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﮐﺶ ،ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻗﻄﺮﻩﺍﯼ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎ ،ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪﺍﻳﻢ. ﻭ ﺁﻳﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻳﮏ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﻮﻧﺪﯼ ﺩﺭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻗﺪ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺩﺭ ﻏﺮﺑﺖﻣﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻳﻢ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﮒ ﻭ ﭘﯽ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﭽﮑﺎﻧﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥﻫﺎ »ﺑﭽﻪﻫﺎﯼ ﻏﺮﺑﺖﺯﺍﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ « ﺑﺴﺎﺯﻳﻢ؟ ﻳﺎ ﻧﻪ ،ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺴﻨﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﻢ ﻭ ،ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻥ ﻣﺨﺘﺼﺮ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﯼ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪﻩﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﺭﻫﺎﻳﺶ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﺩﻥ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﻴﻦ ﺟﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﺤﻞ ﺍﻗﺎﻣﺘﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺤﻞ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻭ ﻏﺮﻭﺑﮕﺎﻫﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﺲ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺧﻮﺍﺏ ﺗﻨﺶ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺩﻫﻴﻢ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﻏﯽ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺩﻳﮕﺮ، ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻫﺴﺘﯽﺍﺵ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ،ﺫﻫﻦ ﺁﺩﻣﯽ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﮑﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ .ﭼﻴﺰﯼ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﻣﺎﻥ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺑﺎﻏﯽ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺩﺍﺭﯼ ،ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ .ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺫﻫﻦ ﺍﻭ ،ﮐﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﺍﻭ ﻫﻢ ،ﺗﺬﮐﺮ ﻣﯽﺩﻫﺪ .ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﺍﯼ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﻭ ،ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ،ﭼﻪ ﺍﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻧﻪ ،ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻮﻗﻊ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﻳﻌﻨﯽ ،ﺁﻥ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺩﺳﺖ ﺧﺎﮎ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻳﮏ ﺳﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺳﺮ ،ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻫﺴﺘﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﯼ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺷﻮﺩ ،ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﺟﺎﻣﻌﻪﻫﺎﯼ ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺑﻂ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﯽﮐﻨﺪ .ﺁﻧﺎﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻴﻨﮑﯽ ﻣﯽﻧﮕﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺩﻳﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ .ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻴﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﻭ
ﺑﻘﯿﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ۲۷
ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﯾﻮﻧﺴﻜﻮ ﺩﺭ ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻨﺪﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﻛﻨﻮﺍﻧﺴﯿﻮﻥ ﺗﻨﻮﻉ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ« ﺭﺍ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺁﻥ »ﺷﺒﻜﻪ ﭘﯿﻤﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﯾﻮﻧﺴﻜﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻨﻮﻉ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ« ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﻧﻤﻮﺩ ـ ﺍﯾﻦ ﺷﺒﻜﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎﯼ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ،ﻏﺬﺍ ،ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ، ﺳﯿﻨﻤﺎ ،ﻃﺮﺍﺣﯽ ،ﻫﻨﺮﻫﺎﯼ ﻋﺎﻣﯿﺎﻧﻪ ﻭ ﻫﻨﺮﻫﺎﯼ ﺭﺳﺎﻧﻪﺍﯼ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ .ﯾﻜﯽ ﺍﺯ ﺩﻻﯾﻞ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺑﺴﺘﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺁﻥﻫﺎ ﺍﺳﺖ .ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﭼﻨﺪ ﺷﻬﺮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﺒﮑﻪ ﺛﺒﺖ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ :ﺷﻬﺮ ﺑﺮﻟﯿﻦ ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺷﻬﺮ ﺧﻼﻕ ﻃﺮﺍﺣﯽ« ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺷﻬﺮ ﺳﻮﯾﻞ ﺩﺭ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ »ﺷﻬﺮ ﺧﻼﻕ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ« .ﭘﻮﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻠﻤﺒﯿﺎ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺷﻬﺮ ﺧﻼﻕ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻏﺬﺍ ﻭ ﺗﻐﺬﯾﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺩﯾﻨﺒﺮﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺷﻬﺮﺧﻼﻕ ﯾﻮﻧﺴﮑﻮ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺍﺳﺖ .ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺍﺳﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﻬﺮ ﻫﻨﺮ ﺑﻮﻣﯽ ﻭ ﺑﻮﺋﻨﻮﺱ ﺁﯾﺮﺱ ﺩﺭ ﺑﺮﺯﯾﻞ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﻬﺮ ﺩﻭﻡ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺟﻬﺎﻥ ﻋﻀﻮ ﺍﯾﻦ ﺷﺒﻜﻪ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ. ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﻟﯿﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺷﻬﺮﯼ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺨﺶﻫﺎﯼ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﻮﻧﺴﮑﻮ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻛﺮﺩ .ﺩﺭ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺑﺮﻟﯿﻦ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ۱۱ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ۷۰۰ﺑﺮﻟﯿﻨﯽ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺪ ،ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺒﻠﻤﺎﻥ ،ﻋﻜﺎﺳﯽ ﻭ ﻫﻨﺮﻫﺎﯼ ﺗﺠﺴﻤﯽ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ
ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ۶۷۰ﺷﺮﻛﺖ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺳﺎﻻﻧﻪ ﯾﮏ ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﯾﻮﺭﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭﺵ ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﺤﺼﻮﻻﺗﯽ ﻛﻪ ﺧﻼﻗﯿﺖ ﺩﺭ ﺁﻥﻫﺎ ﺁﺯﺍﺩﺍﻧﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﭼﺸﻢﮔﯿﺮ ﺍﺳﺖ .ﻃﺮﺍﺣﺎﻥ ،ﻋﻜﺎﺱ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻌﻤﺎﺭﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭﻓﻀﺎﯾﯽﺁﺯﺍﺩ ﺩﺭﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻛﻨﻨﺪ.ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺷﺮﻛﺖﻫﺎﯾﯽ ﻛﻪ ﻧﺎﻡﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﯽ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻏﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﻢ ﺑﺎ ﻃﺮﺍﺣﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻨﺪ .ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﺩﯼ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ۱۵۰۰ﺭﻭﯾﺪﺍﺩ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺭﺥ ﻣﯽﺩﻫﺪ. ﻫﻢﭼﻨﯿﻦ ﻫﯿﭻﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﻫﺎﯼ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺪ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻧﯽ ﻛﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺭ ﯾﻜﯽ ﺍﺯ ﺷﺎﺧﻪﻫﺎﯼ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ .ﺣﺪﻭﺩ ۵ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯ ﺩﺭ ﺑﺮﻟﯿﻦ ﺩﺭ ﺭﺷﺘﻪﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻃﺮﺍﺣﯽ ،ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮔﺮﺍﻓﯿﮏ ﻃﺮﺍﺣﯽ ،ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﻭ ﻫﻨﺮﻫﺎﯼ ﺗﺠﺴﻤﯽ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﯾﻮﻧﺴﮑﻮ ،ﺳﻮﯾﻞ ﺭﺍ ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ ﻗﺮﻥﻫﺎ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺳﻨﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﻬﺮﯼ ﺧﻼﻕ ﻭ ﻓﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ .ﺩﺭ ﺳﻮﯾﻞ ،ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﻩ ﯾﮏ ﺳﺎﺯ ﯾﺎ ﺳﺒﮏ ﺧﺎﺹ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﺯ ﺳﻤﻔﻮﻧﯽﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ،ﺍﭘﺮﺍ ﻭ ﺟﺸﻦ ﻫﺎﯼ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﯼ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ،ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ
ﻭ ﮐﻨﺴﺮﻭﺍﺗﻮﺁﺭﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ،ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺣﻮﺯﻩ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻫﻢﭼﻨﯿﻦ ،ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻧﺪﺍ ﺩﻫﻘﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﯾﺖ »ﻣﯿﺮﺍﺙ« ،ﻛﻤﯿﺴﯿﻮﻥ ﻣﻠﯽ ﯾﻮﻧﺴﻜﻮ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ،ﺷﯿﺮﺍﺯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺛﺒﺖ ﺩﺭ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺷﻬﺮﻫﺎﯼ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﯾﻮﻧﺴﻜﻮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪﺍﯼ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﯼ ﻓﺎﺭﺱ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﯿﺮﺍﺯ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻋﻠﻤﯽ، ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﯾﻮﻧﺴﻜﻮ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﻮﺩ .ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉﺩﺭﻣﻌﺎﻭﻧﺖﻫﺎﯼﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﯼﻓﺎﺭﺱﺩﺭﺣﺎﻝ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﯾﮏ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ،ﻧﺘﯿﺠﻪﻣﺸﺨﺺﺷﻮﺩ�.ﺑﺮﺍﯼﺛﺒﺖﻧﻬﺎﯾﯽ ﺷﯿﺮﺍﺯ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺷﻬﺮﻫﺎﯼ ﺧﻼﻕ ﯾﻮﻧﺴﻜﻮ، ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺿﻮﺍﺑﻂ ﻭﯾﮋﻩ ﺍﯼ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯼﻫﻨﺮﯼﻭﺟﺸﻨﻮﺍﺭﻩﻫﺎﯼﺍﺩﺑﯽ ،ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻓﻌﺎﻝ ،ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ،ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻭ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩﻫﺎﯼ ﻣﻬﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ. ﺣﺎﻝ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺁﯾﺎ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓﺳﺘﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺛﺒﺖ ﺷﯿﺮﺍﺯ ،ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻧﻮﺁﻭﺭﯼﻫﺎﯼ ﺷﮕﺮﻑ ﺍﺩﺑﯽ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻧﯿﺰ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺩﯾﮕﺮ ،ﺑﻌﻠﺖ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
۱۹
ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ،ﺳﺎﻝ ﺩﻫﻢ ،ﺷﻤﺎﺭﻩ ،۲۷۱ﺟﻤﻌﻪ ۲۲ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ۱۳۸۵
Iranians, Vol. 10, No. 271, Friday, May 12, 2006
ﺳﯿﻨﻤﺎ ،ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺷﺘﯽ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﯿﺪ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻮﯼ ﺷﻬﺎﺏ ﻣﯿﺮﺯﺍﯾﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﯾﺖ »ﺍﻛﻮﺗﻮﺭﯾﺴﻢ ﻭ ﺟﺎﺫﺑﻪﻫﺎ« ﺑﺎ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻨﯽ ،ﻣﺮﺩﻡﺷﻨﺎﺱ ﻭ ﻛﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻓﯿﻠﻢ »ﻃﻼﻕ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ« ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ۵ﺳﺎﻝ ﺩﻭﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ،ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺍﻣﺴﺎﻝ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺳﻔﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ .ﺯﯾﺒﺎ ﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻨﯽ ،ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﺮﺩﻡﺷﻨﺎﺳﯽ ﺩﺍﻧﺸﻜﺪﻩ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ ﻭ ﺷﺮﻗﯽ ﻟﻨﺪﻥ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﺮﺩﻡﺷﻨﺎﺳﯽ، ﺳﯿﻨﻤﺎ ﻭ ﻣﻬﺎﺟﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎﯾﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﻔﺖﻭﮔﻮ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﻫﻤﺴﺮ ﺍﻭ ،ﺭﯾﭽﺎﺭﺩ ﺗﺎﭘﺮ، ﻧﯿﺰ ﻣﺮﺩﻡﺷﻨﺎﺱ ﻣﻌﺘﺒﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺘﺎﺑﯽ ﻣﺮﺟﻊ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻋﺸﺎﯾﺮ ﺷﺎﻫﺴﻮﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺯﯾﺒﺎ ﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻨﯽ ﻣﻦ ،ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ ،ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﯾﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ .ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﻔﺮ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﻮﺷﺶ ﻣﺮﺩﻡ ،ﻏﺬﺍﺧﻮﺭﺩﻥ ،ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ،ﻣﻀﺎﻣﯿﻦ ﺭﺍﺩﯾﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﻭ ﺻﺤﺒﺖﻫﺎﯾﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﻛﺴﯽ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﺩﻗﺖ ﻣﯽﻛﻨﻢ .ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻏﯿﺒﺖ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮﻛﺮﺩﻩﺍﺳﺖ .ﭘﻮﺷﺶ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﯾﻢﺧﯿﻠﯽﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﺘﻮﯼ ﺷﻤﺎ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻣﺎﻧﺘﻮ ﻓﺮﻭﺷﯽ ﻛﻪ ﺭﻓﺘﻢ ﻣﺎﻧﺘﻮﯼ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﻜﺮﺩﻡ. ﭼﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﻧﺘﻮﻫﺎﯼﺗﻨﮓﺭﺍﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻢﺑﭙﻮﺷﻢ.ﻧﻜﺘﻪﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﻛﻞ ،ﻣﺪﺭﻥ ﺷﺪﻥ ﻗﯿﺎﻓﻪﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻥ ﻧﺴﺒﯽ ﻓﻀﺎ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦﻧﻮﻉ ﭘﻮﺷﺶﻭﺁﺭﺍﯾﺶ ﺭﯾﺸﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺩﺍﺭﺩ.ﺷﻤﺎ ﺩﺭﻫﯿﭻ ﻛﺠﺎﯼﺟﻬﺎﻥﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﯿﺪ .ﺍﺯ ﺷﻤﺎﻝ ﺗﻬﺮﺍﻥﺗﺎﺑﻬﺸﺖ ﺯﻫﺮﺍﻛﻪﺭﻓﺘﻢﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺍﯾﻦﺍﻓﺮﺍﻁﺭﺍﺩﯾﺪﻡ؛ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖﻫﺎﯾﯽﺑﯿﺸﺘﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﯽ ﻛﻤﺘﺮ .ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﻣﺮﺩﻡﺷﻨﺎﺱ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﭘﻮﺷﺶ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﺑﯿﺎﻧﯿﻪ ﺍﺳﺖ .ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﻮﺷﺶ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﻭ ﻗﯿﺪ ﻭ ﺑﻨﺪ ﻫﺴﺘﯿﺪ .ﺩﺭ ﻏﺮﺏﻫﻢﻧﻮﻋﯽ ﻓﺸﺎﺭﺭﺳﺎﻧﻪﺍﯼﻭﺗﺒﻠﯿﻐﺎﺗﯽﺍﺳﺖ.ﺍﻻﻥ ﺩﺭﺁﻧﺠﺎ ﻣﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﻥﻫﺎ ﻟﺒﺎﺱﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽﭘﻮﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺑﺪﻧﺸﺎﻥ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ .ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﻢ ﺩﺭ ﻧﯿﻮﯾﻮﺭﮎ ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ ﻛﺪﺍﻡ ﻋﻘﻞ ﺳﻠﯿﻤﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﻮﺍﯼ ﺳﺮﺩ ﭼﻨﯿﻦ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﻣﯽﭘﻮﺷﺪ؟ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﮕﺮﺩﯾﺪ. ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﺪ ﻛﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﯾﮏ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺩﺭ ﭼﺎﺭﭼﻮﺏ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﭘﻮﺷﺶ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﻏﺮﺑﯽ ﻫﻢ ﻣﺴﺎﻟﻪﺍﯼ ﻛﺎﻣﻼ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺍﺳﺖ. ﺍﺳﺎﺳ ًﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻭ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻉ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻛﻪ ﻧﻮﻋﯽ
ﻣﺪﺭﻧﯿﺘﻪ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﻭ ﺑﻮﻣﯽ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺷﻜﻞﮔﯿﺮﯼ ﺍﺳﺖ .ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺪﺭﻧﯿﺘﻪ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﯿﻦ ﻣﺘﺮﻗﯽ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺁﻣﺪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺑﺎ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻧﻤﯽﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻮﺩﻩﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻤﯽﺭﺳﯿﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻋﻠﺖ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺍﻗﺸﺎﺭ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﻫﺎﯼ ﺳﻨﺘﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﻟﺰﺍﻣﺎﺕ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﺪﺭﻥ ﺗﺎ ﺣﺪ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺟﺒﻬﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻨﺖ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﯽﺑﺮﺩﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺗﮏ ﺗﮏ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼﻫﺎ ﻋﻠﯿﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﻣﺘﺼﻠﺐ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺯﻧﺎﻥ ،ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﻓﻌﺎﻻﻥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽﺑﻪﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩﺍﺳﺖ.ﻣﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪﺍﯼﺟﻮﺍﻥ ،ﺷﺪﯾﺪﺍ ﺩﯾﻨﺎﻣﯿﮏ ﻭ ﭘﻮﯾﺎ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻛﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﺗﻀﺎﺩ ﺑﺎ ﻗﻮﺍﻧﯿﻨﯽ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺪﯾﺪﺍ ﺳﻨﺘﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺑﮕﻮ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ .ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﯽ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﺍﻛﺶ ﺩﯾﺪ. ﻋﻠﺖ ﺭﻭﯾﮑﺮﺩ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻓﯿﻠﻤﺴﺎﺯﯼ ﻛﺎﻣﻼ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﻮﺩ .ﻣﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۸۴ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﻓﺘﻢ ﯾﮏ ﻛﺎﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩﻛﻤﺒﺮﯾﺞﺷﺮﻭﻉﻛﺮﺩﻡ :ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﻄﺒﯿﻘﯽﻗﻮﺍﻧﯿﻦﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺮﺍﻛﺶ .ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺩﻋﺎﻭﯼ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩﻫﺎ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﯼ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻋﺎﻭﯼ ﺑﻮﺩ .ﺣﺎﺻﻞ ﺍﯾﻦ ﻛﺎﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻭﻟﻢ ﺍﺳﺖ ﺑﻪﻧﺎﻡ »ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﺭ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ« ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۹۳ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﯾﺎﻓﺖ .ﺍﯾﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﺮﺩﻡﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﺍﻧﯿﻦ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﻛﻨﺪ .ﺁﻥﻫﻢ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺣﻘﻮﻗﯽ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦﺩﻭ ﺳﯿﺴﺘﻢﻓﻘﻬﯽﻣﺘﻔﺎﻭﺕﺟﻌﻔﺮﯼﻭﻣﺎﻟﻜﯽ .ﺍﯾﻦﻛﺘﺎﺏ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻓﯿﻠﻤﺴﺎﺯ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻛﯿﻢ ﻻﻧﺠﯿﺘﻮ ،ﻛﻪ ﯾﮏ ﺯﻥ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺳﺎﺯ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ .ﺑﺎ ﺍﻭ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻓﯿﻠﻤﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺴﺎﺯﯾﻢ .ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻛﯿﻢ ﯾﮏ ﻣﻌﻤﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺟﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺍﯾﻦ ﻓﯿﻠﻢ ﻫﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﻠﻤﻮﺱ ﻭ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﺷﺎﻋﺮﺍﻧﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﺍﺩ .ﻭﻟﯽ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎﯼ ﻣﺴﺘﻨﺪﯼ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﭘﺨﺶ ﻣﯽﺷﺪ ،ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﻣﻨﺠﻤﺪ ،ﻏﯿﺮ ﻣﻠﻤﻮﺱ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺪ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻓﻨﺎﺗﯿﮏ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﯽﻛﺮﺩﻧﺪ .ﺍﯾﻦ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺣﺪﻭﺩ ۲ﺳﺎﻝ ﻃﻮﻝ ﻛﺸﯿﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻭ ﻛﯿﻢ ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺑﻮﺩﺟﻪ
ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﯿﺪ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭﯾﺮﺍﺳﺘﺎﺭﯼ ﺷﺪﻩﺍﯼ ﺍﺯ ﭘﺎﺳﺦﻫﺎﯼ ﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮ ﻗﺎﺿﯽﺯﺍﺩﻩ ،ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺶﻫﺎﯼ ﻣﺼﻄﻔﯽ ﻗﻮﺍﻧﻠﻮ ﻗﺎﺟﺎﺭ .ﺍﯾﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ» :ﺧﺒﺮﻫﺎﯼ ﮐﻼﻣﯽ ﺧﺒﺮﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎﯼ ﭼﻬﺮﻩﻫﺎﯼ ﺧﺒﺮﺳﺎﺯ ﻣﻨﺸﺎﺀ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﯾﺪﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﯾﺪﺍﺩﻫﺎ .ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻥ ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻭﻗﻮﻉ ﺭﻭﯾﺪﺍﺩﯼ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻫﺮﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﻧﻘﻞ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺒﺐ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﺭﺍ »ﺷﺒﻪ ﺧﺒﺮ« ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ ﺍﻧﺪ «.ﻭ ﻗﺎﺿﯽﺯﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﺗﺨﺼﺼﯽ »ﺭﺳﺎﻧﻪ ـ ﻭﯾﮋﻩ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ« ﻣﻘﺎﻟﻪﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﺍﺝ ﭘﺮ ﺧﻄﺮ »ﺧﺒﺮ ﮐﻼﻣﯽ« ﺍﻋﻼﻡ ﺧﻄﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﮐﻼﻣﯽ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺭﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮ ﻗﺎﺿﯽ ﺯﺍﺩﻩ ﺧﺒﺮ ﮐﻼﻣﯽ ) (Say storyﭘﺪﯾﺪﻩﺍﯼ ﺧﺎﺹ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺍﯼ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺩﺍﺭﺩ .ﺩﯾﻮﯾﺪ ﺭﻧﺪﺍﻝ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﮑﻮ ﺑﻮﺩ ﺧﺒﺮﻫﺎﯼ ﯾﮏ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺯﺑﺎﻥ ﺷﻮﺭﻭﯼ ﺳﺎﺑﻖ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﺒﺮ ﮐﻼﻣﯽ ﺍﺳﺖ .ﺍﻭ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ» :ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻬﻨﺎﻭﺭﯼ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻫﯿﭻ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﯿﻔﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ!« ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻃﺒﯿﻌﯽ ،ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪﺍﯼ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﻨﺎﻓﺬ ﺧﺒﺮﮔﯿﺮﯼ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺣﺮﻑ ﻧﻤﯽﺯﻧﺪ ،ﻃﺒﯿﻌﺘﺎ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺧﺒﺮﻫﺎﯼ ﮐﻼﻣﯽ ﺯﯾﺎﺩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺭﻭﺍﺝ ﺧﺒﺮﻫﺎﯼ ﮐﻼﻣﯽ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺗﺎ ﻣﺎﺟﺮﺍﯼ ﻫﻢﺯﻣﺎﻥ .ﺍﻭﻝ ﺭﻭﺍﺝ ﺳﺎﯾﺖﻫﺎﯼ ﺧﺒﺮﯼ ﺑﺎ ﺗﺤﺮﯾﺮﯾﻪﻫﺎﯼ ﻣﺤﺪﻭﺩ ،ﻭ ﺩﻭﻣﯽ ﻫﻢ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﺷﺪﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﺯﻧﻪﻫﺎﯼ ﺧﺒﺮﮔﯿﺮﯼ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۷۸ﻫﻢﺯﻣﺎﻥ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﻗﯿﻒ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ .ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﺎﻝ ،ﺧﺒﺮﻫﺎﯼ ﮐﻼﻣﯽ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺭﻭﺍﺝ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﯼﻫﺎ ﺑﺎ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺗﺤﺮﯾﺮﯾﻪ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﺷﺪ ﻭ
ﺗﻬﯿﻪ ﻓﯿﻠﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺎﻧﺎﻝ ﭼﻬﺎﺭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻛﻪ ﻛﺎﻧﺎﻟﯽ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺠﻮﺯ ﻓﯿﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﺭﺷﺎﺩ ﻭ ﻗﻮﻩ ﻗﻀﺎﺋﯿﻪ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ .ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺕ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪﯾﻢ .ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻪﻧﻮﻋﯽ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﺤﮏ ﻣﯽﺯﺩﯾﻢ .ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﻛﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺑﺎ ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ ﻛﺎﺭ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯿﻢ ﯾﺎ ﻧﻪ .ﻣﻦ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﻓﯿﻠﻢ ﻣﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﻣﻨﻔﯽ ﻭ ﻏﯿﺮ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﻫﺪ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎ ﻭ ﭘﯿﭽﯿﺪﮔﯽﻫﺎﯼ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻢ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻛﻠﯿﺸﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﺯﯾﺮ ﺳﻮﺍﻝ ﺑﺒﺮﻡ .ﺍﻣﺎ ﺩﺭﮎ ﺍﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﯿﻠﯽﻫﺎ ﺁﺳﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ .ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺧﺎﺗﻤﯽ ﻭ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﺑﻮﺩ .ﻣﺎ ﺑﺤﺚﻫﺎﯼ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﺎ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﺭﺷﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ. ﺁﻧﻬﺎﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪﻛﻪﻃﻼﻕﻣﻮﺿﻮﻉﻣﻨﺎﺳﺒﯽﻧﯿﺴﺖ .ﭼﺮﺍﻧﻤﯽﺭﻭﯾﺪﺍﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎﯼ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﻣﺠﻠﺲ ﯾﺎ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺷﻬﯿﺪ ﻓﯿﻠﻢ ﺑﺴﺎﺯﯾﺪ .ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﻭﺍﻻ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﯾﺜﺎﺭ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﺍﻣﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺩﺭﻛﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﻓﯿﻠﻤﯽ ﺑﺴﺎﺯﯾﻢ ﻛﻪ ﺳﻮﮊﻩ ﺁﻥ ﻣﺴﺌﻠﻪﺍﯼ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ: ﻃﻼﻕ ،ﻓﺮﻭﭘﺎﺷﯽ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﭽﻪ ،ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉﻫﺎﺋﯽ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓﻫﺎﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﯽﺗـﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻛﻨﻨﺪ .ﻣﺎ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻛﻠﯿﺸﻪﺍﯼ ﻭ ﻏﯿﺮ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺍﺯ ﺯﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ _ ﺯﻧﯽ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺻﺪﺍ ﻭ ﺣﻖ _ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﯿﻢ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﺯﻥ ﻫﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﮔﺎﻩ ﻭ ﻣﺼﻤﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺣﻘﺶ ﺗﻼﺵ ﻣﯽﻛﻨﺪ. ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻓﯿﻠﻢ ﺩﻭﻡ ﻣﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻛﯿﻢ ﻻﻧﺠﯿﺘﻮ ﺳﺎﺧﺘﻪﺍﻡ .ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﻭ ﺑﺪﺭﻓﺘﺎﺭﯼﻫﺎ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﯽﻛﻨﻨﺪ .ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﯾﺪﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺯ ﮔﺰﺍﺭﺵﻫﺎﯾﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﻭ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺑﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ .ﭘﺪﯾﺪﻩ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ .ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻟﯽ ﺯﺧﻤﯽ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﺳﺮﭘﻮﺵ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﺳﺮ ﺍﯾﻦ ﺯﺧﻢ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ .ﻓﯿﻠﻢ ﻣﺎ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﭼﯿﺰﯼ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩ ﺍﺷﺎﻋﻪ ﮔﻔﺘﻤﺎﻥ ﺣﻖ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻧﺴﻞ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩ؛ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﯽ ﻛﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﺍﺭﺯﺵﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﺳﺎﻻﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪﺑﭙﺬﯾﺮﻧﺪﻭﻋﻠﯿﻪ ﺁﻥ ﻃﻐﯿﺎﻥ ﻣﯽﻛﻨﻨﺪ. ﺍﯾﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﯽ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﯽ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﯿﻤﺖ ﻧﺎﺑﻮﺩﯼ ﺁﻥﻫﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ .ﺟﺴﻮﺭﺍﻧﻪ ﻭ ﺩﺭﺩﻧﺎﮎ. ﻣﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻓﯿﻠﻤﻢ ﻣﺸﻜﻼﺗﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻡ .ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﺍﭘﻮﺯﯾﺴﯿﻮﻥ ﻣﺮﺍ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﻣﯽﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ
190
ﺯﯾﺒﺎ ﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻨﯽ ،ﻣﺮﺩﻡﺷﻨﺎﺱ ﻭ ﻛﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻓﯿﻠﻢ »ﻃﻼﻕ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ« ﺍﺳﻼﻣﯽﻫﺴﺘﯿﺪﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽﺍﺯ ﺩﺍﺧﻞﻣﺤﻜﻮﻡ ﻣﯽﺷﺪﯾﻢﻛﻪﺷﻤﺎ ﺍﺯ »ﺑﯽﺑﯽﺳﯽ« ﭘﻮﻝ ﮔﺮﻓﺘﯿﺪ ﻛﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﯿﺪ .ﺟﺎﻟﺐ ﺍﯾﻦ ﻛﻪ ﺗﻬﯿﻪ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻓﯿﻠﻢ ﻫﺎﯾﻢ »ﺑﯽﺑﯽﺳﯽ« ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ... ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻧﯽ ﻛﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﯼ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﻣﻨﻔﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻭﻃﻨﺸﺎﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪﺑﯿﻨﺎﻧﻪ ﻭ ﺳﯿﺎﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﻛﻨﻨﺪ .ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﻪﻧﻮﻋﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۷۹ﺗﻮﻗﻒ ﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪ .ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺫﻫﻨﯽ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻛﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﺭ ﺟﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﻛﻨﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﺴﻞ ﺩﻭﻡ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ،ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺁﻧﺎﻥ ،ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻫﺴﺘﻢ .ﺍﯾﻦ ﻧﺴﻞ ﻋﻼﻗﻪﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻛﻠﯽ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺭﯾﺸﻪﻫﺎﯼ ﻓﺮﻫﻨﮕﯿﺶ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ .ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺴﻞ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪﻧﻔﺲ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﺯﻣﯿﻨﻪﻫﺎﯼ ﺫﻫﻨﯽ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻓﻌﻠﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻧﻤﯽﻛﻨﺪ .ﺍﻏﻠﺐ ﺁﻥﻫﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﯾﮏ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﺮﺩﻡﺷﻨﺎﺳﯽ ﯾﺎ ﻭﺍﺣﺪﯼ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ.
ﺭﻭﺍﺝ ﭘـﺮﺧﻄﺮ »ﺧﺒﺮﻫﺎﯼ ﮐﻼﻣﯽ«
ﺧﺒﺮﻫﺎﯼ ﮐﻼﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﺭﺍﻩ ﮔﺮﯾﺰ ﻣﻄﺮﺡ ﮔﺮﺩﯾﺪ .ﻣﻔﻬﻮﻣﺶ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﭽﻪﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺗﺤﺮﯾﺮﯾﻪﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺠﻢ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﯿﺪ ۱۰۰ﺗﺎ ۱۲۰ ﻣﻄﻠﺐ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺍﺳﺖ .ﺁﻥﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺩﻭ ﯾﺎ ﺳﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﯾﮏ ﮐﺎﺭ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻨﯽ ﺍﺳﺖ .ﺭﺍﻩ ﭼﺎﺭﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﻭ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺗﺤﺮﯾﺮﯾﻪﻫﺎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪﻫﻤﯿﻦﺧﺒﺮﻫﺎﯼﮐﻼﻣﯽ ﯾﺎﻫﻤﯿﻦ»ﻭﯼ ﮔﻔﺖ«» ،ﻭﯼ ﺍﻓﺰﻭﺩ« ﻫﺎﯼ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ. ﻣﺎﺟﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﯾﮏ ﻋﺪﻩ ﺁﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺩﺭ ﺳﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﯿﺮ ﺑﺮﺧﯽ ﺭﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺁﺩﻡﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ ﺑﺮ ﺳﺮﺯﺑﺎﻥﻫﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﺎﺭ ﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻧﮕﺮﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﻼﻧﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ .ﺁﻣﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ »ﺍﯾﺮﺍﻥ« ﺩﺭ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﮔﺮﻓﺘﻢ ،ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩ ۷۵ .ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ۶۰ﺗﺎ ۶۵ﺧﺒﺮﮐﻼﻣﯽ ﺑﻮﺩ .ﺍﯾﻦ ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ۷۰ﻣﯿﻠﯿﻮﻧﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻫﯿﭻ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﯿﻔﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻘﻂ ﻋﺪﻩﺍﯼ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻩﺍﻧﺪ. ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﺭﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﺩﻓﺘﺮﭼﻪ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﻓﺮﻕ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ .ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺜﺎﻝ ،ﺧﺎﻧﻤﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﮐﻨﺪ .ﺍﻭ ﺗﻠﻔﻦ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺿﺒﻂ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻣﻌﺘﺮﺽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺗﻠﻔﻦ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩﻩﺍﯼ .ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ،ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﮔﻮﺵ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ. ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺭﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﺝ ﺧﺒﺮﮐﻼﻣﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻮﺛﺮ ﺍﺳﺖ؛ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺧﺒﺮﻫﺎﯼ ﮐﻼﻣﯽ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺎ ﯾﮏ ﺁﻓﺘﯽ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ
ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺁﺩﻡﻫﺎﯼ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﻮﺯﻩ؛ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻠﻪﺷﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﻪ ﻧﯿﺴﺖ .ﯾﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﮔﺬﺭﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﻧﯿﺴﺖ .ﺍﯾﻦ ﺁﻗﺎﯾﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻓﺖﻫﺎﯼ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺍﺳﺖ .ﺁﻥﻫﺎ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ .ﺩﻭﻡ ﺁﻥ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎﺭﻫﺎ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ، ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﯾﺎ ﻏﺮﯾﺰﻩﺷﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ .ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺜﺎﻝ ،ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻓﻼﻥ ﺧﺒﺮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﯿﺘﺮ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ ،ﻣﺴﺨﺮﻩﺗﺎﻥ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ .ﺍﯾﻦ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺩﺍﻧﺶ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺟﻬﻞ ﺍﺳﺖ .ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﻢ ،ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺗﯿﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪﺍﯼ ﻏﻠﻂ ﺍﺳﺖ ،ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ »ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﻢ، ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﯿﻘﻪ ﻣﺪﯾﺮ ﯾﺎ ﺩﺑﯿﺮ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﮑﻨﯿﻢ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ«. ﺍﻻﻥ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺩﺳﺖ ﺍﻧﺪﺭﮐﺎﺭﺍﻥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺭﺍ ﯾﮑﺠﺎ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﯿﺪ ،ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ۳۰ﺗﺎ ۳۵ﺩﺭﺻﺪﺷﺎﻥ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎﺭﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﯾﮏ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﯽﮐﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ .ﺑﺎ ﺁﻥﮐﻪ ﺣﺮﻓﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﻪ ﻣﺎﻟﯽ ﺟﺬﺍﺑﯿﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺧﯽ ﺳﻌﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﮐﺴﺐ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﮐﻨﻨﺪ .ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﮐﺎﺭ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻭﻗﺘﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺗﺤﺮﯾﺮﯾﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﺎﺭ ﺣﺮﻓﻪﺍﯼ ﺑﻠﺪ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ،ﺩﺑﯿﺮ ﻫﻢ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺪ .ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﯾﮏ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﺭ ﺻﻔﺤﻪ ﺑﻨﺪﯼ ،ﺗﺎﯾﭗ ﻭ ﻋﮑﺎﺳﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩ .ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﯾﮏ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﯾﺎﺩ ﺩﻫﺪ .ﻣﻦ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺍﻥﻫﺎ ﭼﻬﺮﻩﻫﺎﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ .ﺍﻣﺎ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦﻫﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﺍﮔﺮ ﻧﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺑﭽﻪﻫﺎﯼ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎﯼ
ﻋﺠﯿﺐ ﻭ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﺘﺎ ﺳﻔﺎ ﻧﻪ ﺩ ﺭ ﺍ ﯾﺮ ﺍ ﻥ ﺧﺒﺮ ﻧﮕﺎ ﺭ ﺍ ﻥ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺤﺮﯾﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺟﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﻣﯿﺎﻧﺴﺎﻝ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺗﺠﺮﺑﯿﺎﺕ ﻭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﺤﯿﻂ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﮐﺴﺐ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ،ﺍﺭﺯﺵ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺍﺯ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺁﻥﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﻠﺪﻧﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﻪ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻋﺪﻩﺍﯼ ﻫﻢ ﮐﺎﺭ ﺑﻠﺪﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﮐﺎﺭ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ .ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﮐﺎﺭﺑﻠﺪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﭘﺮﺧﻄﺮ ﻭ ﭘﺮﺯﺣﻤﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﯾﮏ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺏ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .ﺑﻌﻀﯽﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺧﺒﺮﯼ ﺭﻓﺘﻪﺍﻧﺪ .ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ ﮐﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﺎﻫﯽ ﯾﮏ ﻭ ﻧﯿﻢ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺧﺒﺮﯼ ﭘﻮﻝ ﺩﺭ ﻣﯽﺁﻭﺭﺩ. ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﻣﻀﺮﺍﺕ ﺧﺒﺮﻫﺎﯼ ﮐﻼﻣﯽ )ﯾﺎ ﻧﻘﻠﯽ( ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻗﻮﻩ ﺍﺑﺘﮑﺎﺭ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﯾﯽ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ .ﺧﺒﺮﮐﻼﻣﯽ ﯾﮏ ﮐﻠﯿﺸﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﺩﺍﺭﺩ .ﺩﺭ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻭﻝ ﯾﮏ ﺗﯿﺘﺮ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻧﻘﻠﯽ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻪ؟ ﭼﺮﺍ ﮔﻔﺘﻪ؟ ﻭ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﻪ؟ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﻭﻡ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻭﻝ ﺍﺳﺖ .ﺍﯾﻦ ﻧﺤﻮﻩ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﯾﮏ ﮐﻠﯿﺸﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﺩﺭﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﭘﺮﺱ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺧﺒﺮﮐﻼﻣﯽ ﺑﯽ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﻭ ﯾﮏ ﺷﮑﻞ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ .ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎﺭ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﺳﺎﺱ ﮐﺎﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﺗﻀﺎﺩ ﻭ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﯾﮏ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ،ﯾﮏ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﮐﺮﺩ .ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ
ﺑﻘﯿﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ۲۷
۲۰
ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ،ﺳﺎﻝ ﺩﻫﻢ ،ﺷﻤﺎﺭﻩ ،۲۷۱ﺟﻤﻌﻪ ۲۲ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ۱۳۸۵
Iranians, Vol. 10, No. 271, Friday, May 12, 2006
ﺩﺭ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﯾﮏ ﺯﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻡ ﭘﯿﺮ ﻧﮕﻪ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻟﮕﯿﺮ ﻧﮕﻪ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺯﻟﻒ ﭼﻮ ﺯﻧﺠﯿﺮ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺯﻧﺠﯿﺮ ﻧﮕﻪ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺖ *
ﺷﮑﻮﻩ ﻣﯿﺮﺯﺍﺩﮔﯽ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﺑﺎ »ﻟﺒﺎﺱ ﻣﺒﺘﺬﻝ« ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ!
ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺎ ﺑﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽﮔﻔﺘﯿﻢ »ﻣﺒﺘﺬﻝ«؛ ﻭ ﺍﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓﻫﺎﯼ ﻟﻐﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﮐﺮﺩﯾﻢ .ﻣﺜﻼ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺑﯽﻣﺤﺘﻮﺍ ﻭ ﭘﺮ ﻣﺼﺮﻑ ،ﯾﺎ ﮐﻬﻨﻪ ﻭ ﺑﯽﺍﻫﻤﯿﺖ ،ﯾﺎ ﺑﯽ ﺍﺭﺯﺵ )ﻣﻌﻨﻮﯼ ﻭ ﻣﺎﺩﯼ( ﺭﺍ ﻣﺒﺘﺬﻝ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺘﯿﻢ؛ ﻣﺜﻼ ﯾﮏ ﻓﯿﻠﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺭﺯﺵﻫﺎﯼ ﺳﯿﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﺷﺪ ﻓﯿﻠﻢ ﻣﺒﺘﺬﻝ ،ﯾﺎ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﯽﻣﺤﺘﻮﺍ ﻭ ﺑﯽﺍﺭﺯﺵﻫﺎﯼ ﺍﺩﺑﯽ ﯾﺎ ﻋﻠﻤﯽ ﺑﻮﺩ ﻣﯽﺷﺪ ﻣﺒﺘﺬﻝ ،ﯾﺎ ﺍﮔﺮ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺑﺪ ﺩﻭﺧﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﺎﺭﭼﻪﺍﯼ ﺑﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺪ ﺟﻮﺭﯼ ﺗﻦ ﻭ ﺑﺪﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﯽﮔﺬﺍﺷﺖ ﻣﯽﮔﻔﺘﯿﻢ ﻣﺒﺘﺬﻝ .ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﻫﻨﺮ ﺳﯿﻨﻤﺎ ،ﯾﺎ ﮐﺘﺎﺏ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺗﻦ ﻧﻤﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﻟﺒﺎﺱ )ﺣﺘﯽ ﻣﺎﯾﻮ( ﺭﺍ ﻣﺒﺘﺬﻝﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺴﺘﯿﻢ. ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻫﻢ ،ﻣﺜﻞ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺩﯾﮕﺮ ،ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﺮﺩ .ﻣﺜ ً ﻼ ﻓﯿﻠﻤﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥﻫﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﺳﯿﻨﻤﺎﯾﯽﺍﺵ ﺭﺍ ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺘﻘﺪﯾﻦ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﺯﻧﺎﻧﺶ ﺳﺮ ﻭ ﺗﻦ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻓﯿﻠﻢ ﻣﺒﺘﺬﻝ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﯽﺷﻮﺩ؛ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮐﺘﺎﺏ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺭﺯﺵ ﺍﺩﺑﯽ ﻭ ﻋﻠﻤﯽ ﺩﺍﺭﺩ، ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﺳﻼﻡ )ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ( ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﺘﺬﻝ .ﻧﻮﺍﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻮﺍﺭ ﻣﺒﺘﺬﻝ ﻓﺮﻭﺵ ﻣﯽﺭﻭﺩ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻧﻮﺍﺭﻫﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﺯﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺒﺘﺬﻝﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﯾﮑﯽ ﻫﻢ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﺒﺘﺬﻝ ﺍﺳﺖﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽﻟﺒﺎﺳﯽﮐﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﭙﻮﺷﻨﺪ .ﻫﻔﺘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪﻣﺪﯾﺮﮐﻞ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺑﺮ ﺍﻣﺎﮐﻦ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﯽ ،ﺟﻨﺎﺏ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻧﺠﻔﯽ ،ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﺗﺤﺖ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻭ» :ﺷﺒﮑﻪﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﭘﻮﺷﺎﮎ ﻣﺒﺘﺬﻝ ﻭ ﻏﯿﺮ ﻣﺠﺎﺯ ﺭﺍ ﮐﺸﻒ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ۱۳ﺷﺒﮑﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﻭﺍﺭﺩﺍﺕ ﺍﯾﻦﮔﻮﻧﻪ ﭘﻮﺷﺎﮎ ﺭﺍ ﻣﻨﻬﺪﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ«. ﺑﻨﻈﺮ ﻣﯽﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﮕﯿﺮﯼ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺩﺭ »ﺍﻧﻬﺪﺍﻡ« ﺷﺒﮑﻪﻫﺎﯼ »ﻟﺒﺎﺱ ﻣﺒﺘﺬﻝ« ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﺭﻩ ﺁﻥﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻗﺎﭼﺎﻕ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﺨﺪﺭ ﺑﺴﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻭ »ﻣﻮﻓﻖﺗﺮ« ﺍﺯﺁﺏﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩﺍﺳﺖ.ﻣﻦﻓﮑﺮﻣﯽﮐﻨﻢﮐﻪﺍﯾﻦ »ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﯽ« ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺯﻧﯽ ﺩﺭ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺑﺶ ﻫﻢ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺭﺍ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﻮﺷﯿﺪﻥ »ﻟﺒﺎﺱﻣﺒﺘﺬﻝ«ﺑﺰﻧﺪ.ﯾﻌﻨﯽ ،ﻫﻤﯿﻦﻃﻮﺭﮐﻪﭘﯿﺶ ﺑﺮﻭﺩﺯﻥﻫﺎﻣﺠﺒﻮﺭﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎﺷﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺎﻧﺘﻮ ﻭ ﺭﻭﺳﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ ـ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎﯼ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺯﻥﻫﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱﻫﺎﯼ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﺣﺠﺎﺏ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ.
ﺁﻗﺎﯾﺎﻥ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﺎﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﺮﯾﺰﯾﺪ!
ﺧﺎﻧﻢ ﻋﺸﺮﺕ ﺷﺎﺋﻖ ،ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﺻﺎﺣﺐ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺯﻧﯽ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﮐﻨﺪ ﺷﻤﺸﯿﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺍﻭ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ ،ﺍﺧﯿﺮ ًﺍ ﺍﯾﻦ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺭﺍ ﺩﻭ ﺩﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻫﻔﺘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﻌﻠﻢ ﺁﺫﺭﺑﺎﯾﺠﺎﻥ ﺩﺭﺟﻤﻊ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯾﺎﻥﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺍﯾﻦ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻭ ،ﺁﯼ ﻧﻔﺲﮐﺶﮔﻮﯾﺎﻥ،ﺣﺴﺎﺏﻫﻤﻪﻣﺮﺩﻫﺎ ﻭ ﺯﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺭﺳﯿﺪﻩﺍﻧﺪ. ﺍﯾﺸﺎﻥﻗﺒﻞﺍﺯ ﻫﺮﭼﯿﺰ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪﮐﻪ »ﺑﺪ ﺣﺠﺎﺑﯽ ﺣﺮﻑ ﻣﺰﺧﺮﻓﯽ ﺍﺳﺖ، ﺣﺠﺎﺏ ﻫﺴﺖ ﯾﺎ ﻧﯿﺴﺖ .ﯾﻌﻨﯽ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺪ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺣﺠﺎﺏ ﻧﺪﺍﺭﺩ «.ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻓﺘﻮﺍ ،ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ» :ﺣﺠﺎﺏ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺯﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﺳﺎﻻﺭﯼ ﺍﺳﺖ .ﺍﺻﻼ ﮐﻠﻤﻪ ﺣﺠﺎﺏ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﻦ ،ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﮐﻦ ،ﺩﺭﺱ ﺑﺨﻮﺍﻥ ،ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﮑﻦ،
*ﺷﻌﺮﯼ ﺍﺯ ﻣﻬﺴﺘﯽ ،ﺯﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺍﯾﺮﺍﻥ .ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﭘﮋﻭﺍﮎ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﻧﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﺳﺎﻻﺭﯼ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﺩﯾﺪﻩﺍﻡ ﮐﻪ ﻣﺼﺤﺤﯿﻦ ﺍﻏﻠﺐ »ﺩﻡ ﭘﯿﺮ« ﺭﺍ »ﺩﻡ ﺗﯿﺮ« ﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺷﻌﺮ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﯽﻣﻌﻨﺎﺳﺖ.
ﺑﺎ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻫﻤﮕﺎﻡ ،ﻫﻢ ﺩﻭﺵ ،ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺵ ،ﻭﻟﯽ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺣﺎﻻﺕ ﺯﻧﺎﻧﮕﯽ ،ﺍﻣﺎ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻋﺸﻮﻩ ﻭ ﻧﺎﺯ ﻭ ﮐﺮﺷﻤﻪ ﺯﻧﺎﻧﮕﯽ ،ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺯﻧﺎﻧﮕﯽ«... ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﯿﭻ ﺁﺩﻡ ﻋﺎﻗﻞ ﻭ ﺑﺎﻟﻐﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﭙﺬﯾﺮﺩ »ﮐﺎﺭ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻭ ﺩﺭﺱ ﻭ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺟﺎﯼ ﻋﺸﻮﻩ ﻭ ﻧﺎﺯ ﻭ ﮐﺮﺷﻤﻪ ﻧﯿﺴﺖ« ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ »ﺣﺎﻻﺕ ﺯﻧﺎﻧﮕﯽ« ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺁﺩﻡ ﺩﺭ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺯﻧﯽ ﺣﺎﻻﺕ ﺯﻧﺎﻧﮕﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﮕﯿﺮﺩ! ﻣﮕﺮ ﺣﺎﻻﺕ ﺯﻧﺎﻧﮕﯽ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﺯﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ؟! ﺍﻣﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﺍﯾﺸﺎﻥ ،ﺑﺎ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺪﺍﻟﺖ ،ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻋﺸﻮﻩﮔﺮﯼ ﻭ ﻃﻨﺎﺯﯼ ﻣﻨﻊ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﺣﺘﯽ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺭﯾﺘﻌﺎﻟﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﻋﻮﺍ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ» :ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﻭﺳﻂ ﺁﻣﺪﻩ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﺎﻧﻢﻫﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺷﻤﺎ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﯿﺪ) ...ﺍﻣﺎ( ﻣﮕﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﺁﻗﺎﯾﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺮﯾﺰﯾﺪ؟ ﮐﺠﺎ ﺍﯾﻦ ﺁﯾﻪ ﻫﺴﺖ؟ ﮐﺠﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻢﻫﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺁﻗﺎﯾﺎﻥ ﻫﺮ ﺟﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﻟﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﻧﺪ«. ﺭﺍﺳﺘﯽ ،ﺷﻤﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺁﻗﺎﯾﺎﻥ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽﻫﺎﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽﺭﯾﺰﻧﺪ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﺯﯾﺎﺩ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺫﯾﺖ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﺸﻒ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﯾﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﺷﺎﺋﻖ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽﺭﯾﺰﺩ. ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ » :ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺪﺣﺠﺎﺑﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻗﺎﯾﺎﻥ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺖ ﻭ ﺷﻠﻮﺍﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﭘﻮﺷﻨﺪ«. ﺑﻠﻪ ،ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺎﻕ ﭘﺎﯼ ﻓﻮﺗﺒﺎﻟﯿﺴﺖﻫﺎ ،ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﺖ ﻭ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﻫﻢ ﺳﮑﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﮑﻨﻨﺪ .ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻋﺒﺎ ﻭ ﻋﺮﻕﭼﯿﻦ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺑﺪ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﯿﺴﺖ؛ ﻫﻢ ﺳﺎﻕ ﭘﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﻤﯽﺭﯾﺰﺩ.
ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺩﺭ ﻏﺮﻓﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﮐﺘﺎﺏ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺷﺪ .ﺑﮕﺬﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺧﻠﯿﺞ ﻓﺎﺭﺱ ﻭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﻋﺮﺑﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﺩﻧﯿﺎ .ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﯼﻫﺎ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺖﻫﺎﯼ ﭘﺮﺑﯿﯿﻨﺪﻩﺍﯾﻦﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩﻗﺴﻤﺖ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻏﺮﻓﻪﻫﺎﯼ ﮐﺘﺎﺏ ﺯﻧﺎﻥ ،ﺯﻧﺎﻥ، ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺯﻧﺎﻥ ،ﭘﯿﺎﻡ ﺯﻧﺎﻥ ،ﺣﻘﻮﻕ ﺯﻧﺎﻥ ،ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻭ ...ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﮔﻮﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﻧﮓﻫﺎﯼ ﺷﺎﺩﯼ ﻫﻢ ﺗﺰﯾﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺑﯿﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺮﺩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺟﺬﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ» :ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻣﺎ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺣﻘﻮﻕ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﻓﻤﻨﯿﺴﺘﯽ ﻭ ﯾﺎ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﺍﺩﺑﯽ ﻭ ﻋﻠﻤﯽ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻢ ﺍﺳﺖ .ﯾﻌﻨﯽ ﺍﮔﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﯾﮏ ﺩﺭ ﺻﺪ ﻫﻢ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺳﺖ«. ﮔﻮﯾﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﻏﺮﻗﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻗﺒﯿﻞ ﺩﯾﺪﮔﺎﻩ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺯﻥ ،ﺯﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ،ﻭ ...ﺑﻨﻈﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﻨﻮﯾﺴﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻏﺬ ﮐﻢ ﻣﯽﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺎﻗﯽ ﺍﺳﺖ.
ﺗﺠﻠﯿﻞ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﺍﻥ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ!
ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺰﺭﮔﺪﺍﺷﺖ »ﺭﻭﺯ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ« ﻋﺼﺮ ﺷﻨﺒﻪ ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ﻃﯽ ﻣﺮﺍﺳﻤﯽ ﺩﺭ ﺗﺎﻻﺭ ﻭﺣﺪﺕ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪ .ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺗﺠﻠﯿﻞ ﻭ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮ ﭼﻬﺎﺭ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺯﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺠﻠﯿﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ )ﻫﻤﺴﺮ ﻋﺰﺕﺍﷲ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﯽ(، ﺧﺎﻧﻢ ﺑﯿﺎﺕ )ﻫﻤﺴﺮ ﻋﻠﯽ ﻧﺼﯿﺮﯾﺎﻥ( ،ﺧﺎﻧﻢ ﮔﯿﺘﯽ ﺍﻓﺮﻭﺯ )ﻫﻤﺴﺮ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﻣﺸﺎﯾﺨﯽ(، ﻭ ﺧﺎﻧﻢ ﺣﻤﯿﺪﻩ ﻋﻨﻘﺎ )ﻫﻤﺴﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﺭﺍﺩﯼ(. ﺁﻥﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺣﺎﺿﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺐ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: »ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻫﺎﯼ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﺍﻧﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﯼ ﺻﺤﻨﻪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺟﺎﻟﺐ ﻧﺒﻮﺩ .ﺁﻥﻫﺎ ﺍﺯ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎﻻ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﺍﻧﺸﺎﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﯾﺎ ﺑﺎ ﺷﻮﺧﯽﻫﺎﯼ ﺑﯽﻣﺰﻩ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻥﻫﺎ ﻣﯽﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻧﺪ .ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﻗﺎﯼ ﺭﺍﺩﯼ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻣﺤﺒﺖﺁﻣﯿﺰﯼ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻧﻘﺸﯽ ﮐﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ«. ﻭﻟﯽ ﺁﯾﺎ ﻫﯿﭻ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻩﺍﯾﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻣﻌﯽ ﻣﺜﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﭼﻪ ﺯﻧﺎﻧﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﻭ ﺗﺠﻠﯿﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻣﯽﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺯﻧﺎﻧﯽ ﺗﺠﻠﯿﻞ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﮐﺸﯿﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﺷﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺒﻮﺭﯼ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ .ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﺯﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ،ﯾﺎ ﻫﻢﭘﺎﯼ ﻣﺮﺩﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﻢ ﻭﺯﻥ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺩﻭﻣﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﻧﺪﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ .ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﯼ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﯽ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺁﺩﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﻢ ﻓﻘﻂ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ .ﻣﺜﻼ ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﯾﺪﻩﺍﯾﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻣﺎ
ﺑﻘﯿﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ۳۲
200
ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﯿﻢ ﺟﻌﻔﺮﯼ: »ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻣﯿـﺮﮐﺒﯿـﺮ« ﻣﺮﺩﻩ، ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯﻧﺪﻩﺍﺵ ﮐﻨﻢ ﺍﻟﻬﻪ ﺧﺴﺮﻭﯼ »ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺮﺩ ﭼﺎﭘﺨﺎﻧﻪ ﻋﻠﻤﯽ. ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﺮﮎ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﺩﻝ ﭼﺮﮐﯿﻦ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ــ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ــ ﺩﺭ ﭼﺎﭘﺨﺎﻧﻪ ﻻﺍﻗﻞ ﺳﻮﺍﺩ ﺍﺯ ﯾﺎﺩﺵ ﻧﻤﯽﺭﻭﺩ .ﻣﻦ ﺷﺪﻡ ﭘﺎﺩﻭﯼ ﭼﺎﭘﺨﺎﻧﻪ ﻋﻠﻤﯽ ﻭ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ«. ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩ ،ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﯿﻢ ،ﮐﻮﺩﮎ ﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻘﻒ ﺑﺎﺯﺍﺭﭼﻪ ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ــ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﯿﻄﻨﺖ ــ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﻧﺎﺷﺮﺍﻥ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺒﺪﻝ ﻣﯽﺷﻮﺩ؟ »ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﻦ ۱۲ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺩﺭﺍﺛﺮﮔﺮﻓﺘﺎﺭﯼﻫﺎﯼﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻡ ﺗﺮﮎ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﮐﻨﻢ «.ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﯽﺁﯾﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﮔﺬﺭ ﺳﺨﺖ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻝ ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩﺧﻮﺩﻧﻤﺎﯾﯽﻣﯽﮐﻨﺪ .ﮐﺴﯽﮐﻪﺍﺯﺟﺎﯾﯽﺯﯾﺮﺻﻔﺮ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻓﻘﺮ. »ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ .ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﻮﯼ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﭼﺎﭖ ﻭ ﻣﺮﮐﺐ ﻭ ﺭﻭﻏﻦ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻡ .ﮐﺘﺎﺏﻫﺎ ﮐﻪ ﭼﺎﭖﻣﯽﺷﺪﺧﻮﺩﻣﺎﻥﻫﻢﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪﯾﻢ».ﺭﺳﺘﻢﻧﺎﻣﻪ« » ،ﺣﺴﯿﻦ ﮐﺮﺩ« ،ﻣﻮﺳﻢ ﭼﺎﭖ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﺩﺭﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺷﺪﻭﺭﻕﺗﺎﻣﯽﮐﺮﺩﯾﻢﯾﺎﭘﺸﺖﻣﺎﺷﯿﻦﭼﺎﭖﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪﯾﻢ ﻭ ﺗﺼﺤﯿﺢ ﻣﯽﮐﺮﺩﯾﻢ«. ﻭ ﺧﻮﺍﺏ ...ﺧﻮﺍﺏ ،ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ،ﺩﻗﯿﻘﻪﺍﯼ ،ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﮐﻪ ﭼﺸﻢﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﻫﻢ ﺑﮕﺬﺍﺭﯼ ﻭ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﯽ» :ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﮐﯿﻤﯿﺎ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺳﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﺑﯿﺪﯾﻢ ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺎﺭﻣﺎﻥ ،ﺣﺎﺝ ﺁﻗﺎ ﻋﻠﻤﯽ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﻮﺩ«. ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻏﺶ ﻣﯽﺁﯾﺪ .ﻣﺎﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺎﻻ ﭘﺴﺮ ﯾﮏ ﭘﺎ ﮐﺘﺎﺑﺨﻮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ» :ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺍﻭﻝ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥﻓﺮﺩﻭﺳﯽﯾﮏ ﮐﺴﯽﺑﻮﺩﺑﻪ ﻧﺎﻡﺣﺴﯿﻦﺑﺮﯾﺎﻧﯽ ﺷﺒﺴﺘﺮﯼ ﮐﻪﺟﺰﻭﻩﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼﭘﻠﯿﺴﯽﻣﺜﻞ ﺷﺮﻟﻮﮎ ﻫﻠﻤﺰ ﭼﺎﭖ ﻣﯽﮐﺮﺩ .ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﺮﯾﺪﯾﻢ ﻭ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪﯾﻢ .ﺁﻥ ﻭﻗﺖﻫﺎ ﻧﺎﺷﺮﺍﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﭼﺎﭖ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ .ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺩﺳﺖ ﻋﻠﻤﯽﻫﺎ ،ﺣﺎﺝ ﺳﯿﺪﺍﺣﻤﺪﺍﺳﻤﺎﻋﯿﻠﯿﻪ،ﺍﻗﺒﺎﻝ،ﺷﺮﮐﺖﺻﺒﺢﮐﺘﺎﺏ، ﺍﺣﻤﺪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻮﺩ«. ﺟﻌﻔﺮﯼ ﺍﺯ ﻧﺴﻞ ﺍﻭﻝ ﮐﺘﺎﺑﻔﺮﻭﺵﻫﺎ ﺣﺮﻑ ﻣﯽﺯﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﯿﻤﭽﻪ ﺣﺎﺟﺐﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ،ﻃﺮﻑ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﮐﻔﺎﺵﻫﺎ ،ﺩﺍﻻﻥ ﮐﺘﺎﺑﻔﺮﻭﺵﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻤﺒﺌﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ» :ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﻋﻠﻤﯽ ﻭ ﺍﺳﻼﻣﯿﻪ ﻭ ﻣﻬﺪﯼﺯﺍﺩﻩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﺩﺭﺳﯽ ﭼﺎﭖ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻧﺴﻞ ﺩﻭﻡ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻭﺳﻂ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺜﻞ ﻋﺰﺕﺍﻟﻪ ﻫﻤﺎﯾﻮﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﺍﻭﻝ ﻻﻟﻪﺯﺍﺭ ﮐﺘﺎﺑﻔﺮﻭﺷﯽ ﻫﻤﺎﯾﻮﻥ ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ .ﺍﻭﻟﯿﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺟﻤﺎﻟﺰﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﻭ ﭼﺎﭖ ﮐﺮﺩ .ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭﺭﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺟﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ .ﻣﻦ ﻭ ﺭﻣﻀﺎﻧﯽ ــ ﻣﺪﯾﺮ »ﺍﺑﻦ ﺳﯿﻨﺎ« ــ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺎﺭ ﺷﺪﯾﻢ .ﺭﻣﻀﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﻠﮏ ﺍﻟﺸﻌﺮﺍﯼ ﺑﻬﺎﺭ ﮐﺎﺭ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﻭ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺎ» ،ﮐﺘﺎﺑﻔﺮﻭﺷﯽ ﻧﯿﻞ« ﺁﻣﺪ ﻭ »ﺑﻨﮕﺎﻩ
ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻭ ﻧﺸﺮ ﮐﺘﺎﺏ« ﺑﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﯾﺎﺭﺷﺎﻃﺮ. »ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻓﺮﺍﻧﮑﻠﯿﻦ« ﻫﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦﻫﺎ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻫﻤﺎﯾﻮﻥ ﺻﻨﻌﺘﯽﺯﺍﺩﻩ ﺳﺎﻝ ۱۳۳۲ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩ«. ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽﺯﻧﺪ .ﺗﺼﻮﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻟﺬﺕﺑﺨﺶ ﺍﺳﺖ .ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻩ ﺁﻥ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻏﺮﻭﺭ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﺍﯾﻦ ﺍﺯ ﺯﻧﮓ ﺻﺪﺍﯼ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ» :ﻣﻦ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻝ ﮐﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﻟﻢ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻧﻮ ﺑﺰﻧﻢ .ﺩﻟﻢ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﭼﺎﭖ ﮐﻨﻢ .ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺭﺳﺘﻢﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﺣﺴﯿﻦ ﮐﺮﺩ ﺷﺒﺴﺘﺮﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ .ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﺍﻡ ﮐﻢ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ .ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻧﻮ ﻭ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩﻫﺎ ﻭ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﻧﻮ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ .ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻫﻢ ﮐﺮﺩﻡ .ﺳﺮﺍﻍ ﺟﻮﺍﻧﺘﺮﻫﺎ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﺎﭖ ﮐﺮﺩﻡ؛ ﺁﺩﻡﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺑﻬﺒﻬﺎﻧﯽ ،ﻣﯿﻨﺎ ﺍﺳﺪﯼ ،ﺭﻫﯽﻣﻌﯿﺮﯼ...ﺭﻫﯽﻣﻌﯿﺮﯼﺑﻪﭼﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ ﮐﺘﺎﺑﺶ ﺭﺍ ﭼﺎﭖ ﮐﻨﻢ .ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺩﻭﯾﺪﻡ ،ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺟﻠﻮﯼ ﺧﺎﻧﻪﺍﺵ ﺑﺴﺖ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪ .ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺗﯽﻫﺎ ﺍﺻﻼ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﭼﺎﭖ ﺁﺛﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﺎﻧﻢﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ .ﻓﻘﻂ ﺩﯾﻮﺍﻥ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﭘﺮﻭﯾﻦ ﺍﻋﺘﺼﺎﻣﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﺘﺢ ﺍﻋﺘﺼﺎﻣﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﺎﭖ ﮐﺮﺩ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻧﺎﺷﺮ ﻧﺒﻮﺩ ،ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﻟﯽ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭼﺎﭖ ﮐﺮﺩ ﺧﯿﻠﯽ ﭘﺮﻓﺮﻭﺵ ﺷﺪ. ﻣﻦ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻧﺎﺷﺮﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﻮﺍﻥ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺧﺎﻧﻢﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﻓﺮﻭﻍ ﻓﺮﺧﺰﺍﺩ ﻭ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺑﻬﺒﻬﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮﺩﻡ«. ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺁﺩﻡ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﯿﻢ ﺟﻌﻔﺮﯼ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ .ﺁﺩﻡﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩﺵ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﺎ ﺳﺮﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ» :ﻓﺮﯾﺪﻭﻥ ﮐﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﻭﻍ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮﺩ .ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﻓﺮﯾﺪﻭﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﯾﮏ ﺧﺎﻧﻢ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﻮ. ﺯﻥ ﭼﻬﺮﻩ ﻣﺤﺠﻮﺑﯽ ﺩﺍﺷﺖ .ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻝ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﻓﺮﻭﻍ ﻓﺮﺧﺰﺍﺩ ﺍﺳﺖ .ﮐﺘﺎﺑﺶ ــ »ﺍﺳﯿﺮ«ــ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﻨﻢ .ﻃﺮﺡ ﺟﻠﺪﺵ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﺑﻬﺮﺍﻣﯽ ﮐﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﯾﮏ ﻣﺮﻍ ﺩﺭ ﻗﻔﺲ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﻃﺮﺡ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ؛ ﭘﺮﻓﺮﻭﺵ ﺷﺪ» .ﺩﯾﻮﺍﺭ« ﻭ »ﻋﺼﯿﺎﻥ« ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﻦ ﭼﺎﭖ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ »ﺗﻮﻟﺪﯼﺩﯾﮕﺮ« ﺭﺍﭼﺎﭖ ﮐﻨﺪ، ﻣﻦ ﺳﺨﺖ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﭼﺎﭖ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﺩﺭﺳﯽ ﺑﻮﺩﻡ. ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ» :ﺁﻗﺎﯼ ﺟﻌﻔﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﻓﺘﺮ ﺷﻌﺮ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﭼﺎﭘﺶ ﮐﻨﯿﺪ« ،ﮔﻔﺘﻢ » :ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﻭﻟﯽ ﺳﺮﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﻠﻮﻍ ﺍﺳﺖ. ﻣﯽﺗﺮﺳﻢ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﯾﺮ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﯾﺎ ﺁﻥ ﺟﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﻟﺖ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ،ﺩﺭ ﻧﯿﺎﯾﺪ ﻣﻦ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩﺍﺕ ﺷﻮﻡ «.ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺣﺴﺎﺱ ﺑﻮﺩ .ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺷﮑﯿﻞ ﺑﺎﺷﺪ .ﺭﻓﺖ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ »ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻣﺮﻭﺍﺭﯾﺪ« ﺩﺍﺩ .ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻓﺘﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﻢ ﺁﻣﺪ .ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺯ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺳﺮﺍﻏﻢ .ﭼﻮﻥ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﯽﺧﺒﺮ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺲ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺪﻫﺪ ﺩﻟﮕﯿﺮ ﻣﯽﺷﻮﻡ«.
ﺑﻘﯿﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ۳۳
ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﯿﻢ ﺟﻌﻔﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﺭ ﮐﻨﺞ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻣﯿـﺮﮐﺒﯿـﺮ ﻣﯽﺍﻧﺪﯾﺸﺪ
۲۱
ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ،ﺳﺎﻝ ﺩﻫﻢ ،ﺷﻤﺎﺭﻩ ،۲۷۱ﺟﻤﻌﻪ ۲۲ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ۱۳۸۵
ﮔﺮﺍﯾﺶ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺩﺭ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻣﻌﺎﺻﺮ
ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺩﺭ ﺑﻬﺮﻩﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺁﻫﻦ ﻭ ﺑﺘﻦ ،ﺍﺳﺎﺱ ﺷﻜﻞﮔﯿﺮﯼ ﻭ ﺭﺷﺪ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﯽﺷﻮﺩ .ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﺻﻄﻼﺣﯽ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﻚﻫﺎﯼ ﺧﺎﺻﯽ ﺍﺯ ﺑﻨﺎﻫﺎ ﺍﻃﻼﻕ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻭﯾﮋﮔﯽﻫﺎﯼ ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻧﺪ .ﺳﺎﺩﮔﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺣﺬﻑ ﺗﺰﯾﯿﻨﺎﺕ ﺧﺎﺹ ﺍﺯ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺳﺒﮏ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۰۰ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ .ﺗﺎ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺳﺎﻝ ۱۹۴۰ ﺍﯾﻦ ﺳﺒﻚﻫﺎ ﺑﺎ ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ ﺗﻠﻔﯿﻖ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﯾﻚ ﺳﺒﮏ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻫﻮﯾﺖ ﭘﯿﺪﺍ ﻛﺮﺩ؛ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺍﯾﻦ ﺳﺒﮏ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺩﻫﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻨﺎﻫﺎ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﺑﯿﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ. ﺩﺭﻣﻮﺭﺩﺗﺎﺭﯾﺨﭽﻪﻣﻌﻤﺎﺭﯼﻣﻌﺎﺻﺮﻭﻭﯾﮋﮔﯽﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﺍﺧﺘﻼﻑﻧﻈﺮﻫﺎﯾﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ .ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦﺩﺍﻧﺎﻥ ﺗﻜﺎﻣﻞ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺭﺍ ﯾﮏ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻣﯽﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻧﺰﺩﯾﻜﯽ ﺑﺎ ﻣﺪﺭﻧﯿﺘﻪ ﺩﺍﺭﺩﻛﻪ ﺍﺯﺍﻧﻘﻼﺏﻫﺎﯼﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽﻭﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧﺸﺎﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺑﺮﺧﯽ ﻫﻢ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪﺍﺯ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖﻫﺎﯼﻓﻨﯽﻭﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻮﺍﺩ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺟﺪﯾﺪﯼﻧﻈﯿﺮﺁﻫﻦ،ﻓﻮﻻﺩ،ﺑﺘﻦ،ﺷﯿﺸﻪ،ﺭﻭﺵﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪﺳﺎﺯﯼ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ
ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﻗﺼﺮ ﺷﯿﺸﻪﺍﯼ ﺟﻮﺯﻑ ﭘﺎﻛﺴﺘﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۸۵۱ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻧﺨﺮﺍﺵ ﻓﻮﻻﺩﯼ ﻟﻮﺋﯿﺲ ﺳﻮﻟﯿﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻣﺪﺭﻥ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺳﺎﻝﻫﺎﯼ ﻗﺒﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺩ ﺳﺘﻪ ﺍ ﯼ ﺩ ﯾﮕﺮ ﺍ ﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦﺩﺍﻧﺎﻥ ﻣﺪﺭﻧﯿﺴﻢ ﺭﺍ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻭ ﻭﺍﻛﻨﺸﯽ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍ ﻟﺘﻘﺎ ﻁ ﮔﺮ ﺍ ﯾﯽ ﻭ ﺳﺒﻚ ﭘﺮﺯﺭﻕ ﻭ ﺑﺮﻕ ﺩﻭﺭﻩ ﻭﯾﻜﺘﻮﺭﯾﺎ ﻭ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ .ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ،ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۰۰ﺗﻌﺪﺍﺩﯼ ﺍﺯ ﻣﻌﻤﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍﻩﺣﻞﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻠﻔﯿﻖ ﺳﺒﮏﻫﺎﯼ ﺳﻨﺘﯽ )ﻧﻈﯿﺮﮔﻮﺗﯿﮏ(ﺑﺎﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕﺟﺪﯾﺪﻓﻨﯽﺍﺭﺍﯾﻪﻛﺮﺩﻧﺪ. ﻛﺎﺭﻫﺎﯼ ﻟﻮﺋﯿﺲ ﺳﻮﻟﯿﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﯿﻜﺎﮔﻮ ،ﻭﯾﻜﺘﻮﺭ ﻫﺮﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﻭﻛﺴﻞ ،ﺁﻧﺘﻮﻧﯽ ﮔﺎﺋﻮﺩﯼ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻧﺎ ،ﺍﺗﻮ ﻭﮔﻨﺮ ﺩﺭ ﻭﯾﻦ ﻭ ﭼﺎﺭﻟﺰ ﺭﻧﯽ ﻣﻜﯿﻨﺘﺎﺵ ﺩﺭ ﮔﻼﺳﻜﻮ ﻭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﻌﻤﺎﺭﺍﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﻌﺮﻑ ﺗﻠﻔﯿﻖ ﺑﯿﻦ ﺳﺒﮏﻫﺎﯼ ﻣﺪﺭﻥ ﻭ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﻗﺮﻥ ﺑﯿﺴﺘﻢ ،ﻣﻌﻤﺎﺭﺍﻥ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺳﺒﮏ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺍﺯ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺭﺍ، ﻛﻪ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﻋﺼﺮ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺒﮏﻫﺎ ،ﻣﻮﺍﺩ ﻭ ﻓﻦﺁﻭﺭﯼﻫﺎﯼ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺭﻭﺩ، ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﺣﺲ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﻨﺠﺮﺑﻪ
ﺑﻘﯿﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ۴۱
ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﻳﮏ ﮐﺎﺭﮔﺰﺍﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩ ﻣﺎﻧﺪﻧﯽ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ
ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﮐﺎﺭﮔﺰﺍﺭﺍﻥ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﺷﻴﻪ ﻣﯽﻣﺎﻧﻨﺪ .ﻧﺴﻞ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺣﺴﻦ ﺷﻬﺒﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﻪﻳﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﺍﻣﺎ ﺑﻪﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﺘﺮﺟﻤﺎﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺍﻭ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ »ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﺭﻓﺘﻪ« ﺁﻏﺎﺯ ﺁﺷﻨﺎﺋﯽ ﻧﺴﻞ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎﺋﯽ ﺑﻮﺩ .ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭﻳﭽﻪﺍﯼ ﻓﺮﺍﺥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻧﻮﯼ ﻏﺮﺏ ﺑﺮ ﻧﺴﻞ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻭ ﻧﺴﻞ ﻣﻦ ﮔﺸﻮﺩ .ﺗﯽ .ﺍﺱ .ﺍﻟﻴﻮﺕ ،ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎﺋﯽ ـ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﯽ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻧﺴﻞ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﻧﻴﻤﺎﺋﯽ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺷﺎﻋﺮﺍﻧﯽ ﻫﻢﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﯽ ﺳﭙﺎﻧﻠﻮ ﺭﺍ ،ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺮﺁﻏﺎﺯ ﺟﻮﺍﻧﯽ ،ﻣﺪﻳﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﮐﻨﺪ. ﺷﻬﺒﺎﺯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺜﻞ ﻫﻮﺍ ﺟﺎﺭﯼ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺜﻞ ﻫﻮﺍ ﺣﺲ ﻧﻤﯽﺷﺪ .ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ـ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﻴﺒﺖ ﻭ ﺯﻳﺒﺎﺋﯽ ﻣﻨﻈﺮ ﻭ ﺷﻴﮏﭘﻮﺷﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ـ ﺑﺮ ﮐﺴﯽ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻧﻤﯽﮐﺮﺩ ،ﺑﯽ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﺋﻴﻦ ﺩﺭﻭﻳﺸﯽ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﺁﺩﻡ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺎ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻮﺷﻴﺪ ﻣﺤﻤﻠﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻃﺮﺡ ﻓﮑﺮﻫﺎﯼ ﺧﺮﺩﻣﻨﺪﺍﻧﻪ ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺵﻫﺎﯼ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﻭ
ﺑﺤﺚﻫﺎﯼ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮﺍﻧﻪ .ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﻓﺖ. ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻣﺶ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﭘﺴﺮﻡ ﺑﻮﺩ .ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﻧﻮﺭ ﺑﻪ ﻟﻮﺱ ﺁﻧﺠﻠﺲ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻋﻘﺪ ﺭﺍ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻋﺮﻭﺱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﻘﺪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍﺿﯽ ﻧﻴﺴﺘﻢ .ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽﻫﺎ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻋﺮﺑﯽ ﺻﻴﻐﻪ ﻋﻘﺪ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻴﻢ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺁﺏ ﺷﻮﻳﻢ .ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﻫﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻳﮏ ﺩﻝ ﺁﺷﻮﺑﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ »ﻋﺎﻗﺪ« ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ .ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﮐﻪ »ﺁﻗﺎ« ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﺩﺭ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻧﻤﯽﺷﺪ؛ ﺣﺴﻦ ﺷﻬﺒﺎﺯ ﻗﺪﻳﻤﯽ ﺑﻮﺩ ،ﺑﺎ ﺁﻥ ﮐﺖ ﻭ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺳﻔﻴﺪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﺮﮎ ﻭ ﭘﻠﻴﺪﯼ ﺟﺮﺃﺕ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﺎﭺ ﻭ ﺑﻮﺳﻪﺍﯼ ﮐﺮﺩﻳﻢ .ﮔﻔﺖ ﺍﺳﻢ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻡ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﻳﺪ .ﮔﻔﺖ ﺩﻳﺪﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﯼ ﺁﺏﻫﺎ ﺩﻟﺸﺎﻥ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺟﺸﺎﻥ ﻃﻌﻢ ﻭ ﻣﺰﻩ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﻣﻦ ﻫﻢ ﺍﻳﻦ ﻣﻬﻢ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻢ. ﺻﺪﺍﻳﺶ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﺭﻓﺖ ﻭ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻗﺎﻣﺖ ﮐﻨﺎﺭ ﺳﻔﺮﻩ ﻋﻘﺪ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩ :ﺍﺯ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﮔﻔﺖ ،ﺍﺯ ﺁﺩﺍﺏ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﭘﺮﻣﻌﻨﺎﯼ ﺁﻥ ،ﻋﺮﻭﺱ ﻭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﺮﺩ ،ﺷﻌﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪ، ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﻋﻘﺪﯼ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﻳﺒﺎﺋﯽ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩﺍﻡ .ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﮐﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﻮﺳﻴﺪ ﻭ ﺩﺍﻣﺎﺩﯼ ﭘﺴﺮﻡ ﺭﺍ ﺗﺒﺮﻳﮏ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﻡ ﺭﻓﺖ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ »ﺭﻩ ﺁﻭﺭﺩ«ﺵ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪﺍﻧﺪ، ﻧﺸﺮﻳﻪ ﭘﺮ ﻣﺎﻳﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﻭ ،ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﻭﻓﺎﻳﺶ، ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺁﻥ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺎﺳﺖ .ﺍﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﭘﻴﺶ ،ﺩﺭ ﺳﻦ ۸۵ ﺳﺎﻟﮕﯽ ،ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﺎﻥ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﺷﻠﻮﻏﺶ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺮﻭ ﺑﺴﺖ ﻭ ،ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺷﺎﻣﻠﻮ ،ﻫﻢﭼﻮﻥ ﻗﻄﺮﻩ ﻗﻄﺮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﻭﺳﻌﺖ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﭘﻴﻮﺳﺖ. ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖﻭ ﻳﺎﺩﺵﻫﻤﻴﺸﻪﮔﺮﺍﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ. ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺴﻠﻴﺖ ﮔﻔﺖ؟
ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﻧﻮﺭﯼ ﻋﻼ
Iranians, Vol. 10, No. 271, Friday, May 12, 2006
210
ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﺭ ﺧﺒﺮ ﻧﯿﻤﺎ ﯾﻮﺷﯿﺞ ،ﺻﺎﺩﻕ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﻭ ﻫﻮﺷﻨﮓ ﮔﻠﺸﯿﺮﯼ ﺣﺬﻑ ﺷﺪﻧﺪ
ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻣﺴﺎﻝ ،ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﻋﺮﺿﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﻧﺎﺷﺮﺍﻥ ،ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻓﺘﺘﺎﺡ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ،ﺍﺯ ﻏﺮﻓﻪﻫﺎﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺟﻤﻊﺁﻭﺭﯼ ﺷﺪ .ﺑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺳﺎﯾﺖ »ﮐﺘﺎﺏ« ،ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﻋﻼﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﺷﺮﺍﻥ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻛﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ٨٢ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻭﺭﻧﺪ .ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ﺟﻤﻊﺁﻭﺭﯼ ﺑﺮﺧﯽ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎ ﺷﺪ .ﻏﺮﻓﻪ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ »ﻧﺸﺮ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ« ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻏﺮﻓﻪﻫﺎﯼ ﺟﺬﺍﺏ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ »ﺟﺒﻪ ﺧﺎﻥ« ﻭ »ﺷﺎﺯﺩﻩ ﺍﺣﺘﺠﺎﺏ« ﺍﺛﺮ ﻫﻮﺷﻨﮓ ﮔﻠﺸﯿﺮﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪ .ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥﻛﺘﺎﺏﻫﺎﯼ»ﺗﺼﻮﯾﺮﻫﺎ«ﺍﺛﺮﺍﯾﻨﮕﻤﺎﺭﺑﺮﮔﻤﻦ»،ﺗﺎﻭﯾﻞﺑﻮﻑﮐﻮﺭ«ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻗﯿﺎﺳﯽ» ،ﮔﻮﺭﺳﺘﺎﻥ ﻏﺮﯾﺒﺎﻥ« ﺍﺛﺮ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﯾﻮﻧﺴﯽ» ،ﻋﺸﻖ ﻭ ﺑﺎﻧﻮﯼ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ« ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﻦ ﭼﻬﻠﺘﻦ ﻭ »ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ« ﺍﺛﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﯾﺎﺩ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺭﺍﻭﻧﺪﯼ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮﺩ. ﻋﺠﯿﺐﺗﺮﯾﻦﺧﺒﺮﺍﻣﺎﺟﻤﻊﺁﻭﺭﯼﮐﺘﺎﺏﻣﺠﻤﻮﻋﻪﺍﺷﻌﺎﺭﻧﯿﻤﺎﯾﻮﺷﯿﺞﺍﺳﺖ؛ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۶۹ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻃﯽ ﺍﯾﻦ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﻣﺪﺍﻡ ﺗﺠﺪﯾﺪ ﭼﺎﭖ ﻣﯽﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﻏﺮﻓﻪ »ﻧﺸﺮ ﻭﺭﺟﺎﻭﻧﺪ« ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻋﻜﺲ ﺻﺎﺩﻕ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻨﺪ .ﻏﺮﻓﻪ »ﻧﺸﺮ ﺷﺎﺩﺍﻥ« ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻦﻫﺎﯼ ١٠ﻭ ١١ﺑﻪﺩﻟﯿﻞ ﺁﻥﭼﻪ ﻛﻪ »ﺭﻋﺎﯾﺖ ﻧﻜﺮﺩﻥ ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺧﻼﻗﯽ« ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ. ﺳﺎﯾﺖ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ» :ﻫﯿﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻏﺮﻓﻪﻫﺎﯼ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺭﻭﯼ ﻫﻢ ﻣﯽﭼﯿﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭼﻪ ﻣﺮﺟﻌﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ .ﻓﻬﺮﺳﺖ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻧﻮﺯﺩﻫﻤﯿﻦ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﮐﺘﺎﺏ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻓﻬﺮﺳﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﻃﻮﻝ ﺁﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ «.ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﭘﻮﺳﺘﺮﻫﺎﯼ ﻏﺮﻓﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻡ »ﺗﻮﻫﯿﻦ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎﻥ ﻭ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ« ﺍﺯ ﺳﻄﺢ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ .ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﻮﺳﺘﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ »ﻧﺎﻣﻦ« ﺗﻌﻠﻖ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ » :ﻟﻄﻔﺎ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ! ﺗﻘﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﻋﺰﯾﺰﺍﻧﯽ ﻛﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻧﺎﻣﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻦ ۶ﻏﺮﻓﻪ ۶۲ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺷﻤﺎﺳﺖ!« ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ »ﻟﻄﻔﺎ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ« ﻧﺎﻡ ﯾﻜﯽ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﺷﺮ ﺍﺳﺖ.
ﺗﺮﻛﯿﻪ ﺑﺎ ۱۵۰۰ﻛﺘﺎﺏ
ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺳﺎﯾﺖ »ﮔﺮﻭﻩ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻞ« ،ﮐﺸﻮﺭ ﺗﺮﻛﯿﻪ ﺑﺎ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ۱۵۰۰ ﻛﺘﺎﺏﺩﺭﺩﻭﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽﻛﺘﺎﺏﺗﻬﺮﺍﻥﻭﺳﺎﻟﻮﻧﯿﻜﺎﺣﻀﻮﺭﯾﺎﻓﺘﻪﺍﺳﺖ. ﻛﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﺗﺮﻛﯿﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺮ ﻣﻮﺿﻮﻉ »ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ :ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ «۲۰۱۰ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩﻫﺎﯼ ﭘﺮﻭﮊﻩﺣﻤﺎﯾﺖﺍﺯ ﺗﺮﺟﻤﻪﺁﺛﺎﺭﻓﺮﻫﻨﮕﯽ،ﻫﻨﺮﯼ ﻭﺍﺩﺑﯽﺗﺮﻛﯿﻪ)(TEDAﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﯽﺷﻮﺩ .ﺣﻀﻮﺭ ﻧﺎﺷﺮﺍﻥ ﺗﺮﻛﯿﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩﻫﺎ ﺑﺎ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺑﻪﮔﺰﺍﺭﺵﻧﺸﺮﯾﻪ»ﺩﯾﻠﯽﻧﯿﻮﺯ« ﺗﺮﻛﯿﻪ ،ﻧﻮﺯﺩﻫﻤﯿﻦ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﻡ ﺗﺎ ۱۳ﻣﺎﻩ ﻣﻪ ) ۱۳ﺗﺎ ۲۳ ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ﻣﺎﻩ( ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺷﺪ ،ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺮﻛﯿﻪ ﺍﺯ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻭﯾﮋﻩﺍﯼ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻛﺜﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺗﺮﻛﯿﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﺍﯾﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻣﺮﺯﻫﺎﯼ ﻣﺸﺘﺮﻛﯽ ﺑﺎ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺁﺳﯿﺎﯼ ﻣﺮﻛﺰﯼ ﺍﺳﺖ .ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﯾﻜﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﺭﻭﯾﺪﺍﺩﻫﺎﯼ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﻭ ﻋﺮﺑﯽ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﯽﯾﺎﺑﻨﺪ .ﻣﺴﺎﺣﺖ ﻏﺮﻓﻪ ﺗﺮﻛﯿﻪ ۴۰ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺪﻭﺩ ۱۵۰۰ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﻧﺎﺷﺮﺍﻥ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﻭ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻓﻀﺎﯼ ﻧﺴﺒﺘ ًﺎ ﻭﺳﯿﻊ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ .ﻏﺮﻓﻪﺍﯼ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺗﺮﻛﯿﻪ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ۱۶۲ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﺸﺮﯾﻪ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ ﺍﺭﺩﺍﻝ ﺍﻭﺯ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﻭ ﻧﺎﺷﺮ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺗﺮﻛﯿﻪ
ﺑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺭﺍﺩﯾﻮ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ )ﻓﺮﺍﻧﺲ ﻛﻮﻟﺘﻮﺭ( ،ﺷﻨﺒﻪ ﺷﺐ ۶ﻣﺎﻩ ﻣﯽ ﺍﺭﺩﺍﻝ ﺍﻭﺯ ،ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭ ﻣﺪﯾﺮ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺗﺮﻛﯿﻪ ﺩﺭ ﺳﻦ ۷۱ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺍﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺭﯾﻪ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ .ﺍﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۳۵ﻣﯿﻼﺩﯼ ﺩﺭ ﺳﯿﻮﺍﺱ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۶۱ﺩﺭ ﭘﯽ ﯾﮏ ﻛﻮﺩﺗﺎﯼ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺩﺭ ﺗﺮﻛﯿﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻣﻮﺍﺿﻊ ﺳﯿﺎﺳﯽﺍﺵ ﻣﺪﺗﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺳﭙﺮﯼ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ .ﺍﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﯾﺎﻡ ﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻣﺎﻥ »ﺁﻭﺍﻫﺎﯼ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﻀﺎ« ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۰۳ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﺭﺩﺍﻝ ﺍﻭﺯ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۸۱ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ »ﻛﺎﻥ ﯾﺎﯾﯿﻨﻼﺭﯼ« ﺭﺍ ﺗﺎﺳﯿﺲ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺩﺍﻝ ﺍﻭﺯ ﻃﯽ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺗﺮﻛﯿﻪ ﻣﺒﺪﻝ ﺷﺪ .ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺍﺭﺩﺍﻝ ﺍﻭﺯ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥﻫﺎﯼ »ﺧﺴﺘﻪﻫﺎ« ﻭ »ﺩﺍﺧﻞ ﺍﺗﺎﻕﻫﺎ« ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ.
ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ ﺣﺴﯿﻦ ﮐﺴﺒﯿﺎﻥ
ﺑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﯼﻫﺎ ،ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﭘﻨﺞ ﺷﻨﺒﻪ ۱۴ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ،۸۵ ﺣﺴﯿﻦ ﻛﺴﺒﯿﺎﻥ ،ﺑﺎﺯﯾﮕﺮ ﻭ ﭘﮋﻭﻫﺶﮔﺮ ﻋﺮﺻﻪ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﮐﻼﺳﯿﮏ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﯾﮑﯽ
ﺍﺯ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺁﻧﺎﻫﯿﺘﺎ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ .ﺍﻭ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﻟﺪ ۱۳۱۲ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۳۳ﺍﺯ ﻫﻨﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﻨﺮﭘﯿﺸﮕﯽ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﻟﺘﺤﺼﯿﻞ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۳۵ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺩﺭ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺁﻧﺎﻫﯿﺘﺎ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺮﺩ. ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۳۸ﺩﻭﺑﻠﻪ ﻓﯿﻠﻢ ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺳﺎﻝ ۱۳۵۱ﺑﺎﺯﯾﮕﺮﯼ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺮﺩ .ﺣﺴﯿﻦ ﮐﺴﺒﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﯾﺶﻫﺎﯼ ﺳﻨﺘﯽ ﻭ ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﺗﺨﺖﺣﻮﺿﯽ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﺁﺛﺎﺭ ﻏﻼﻣﺤﺴﯿﻦ ﺳﺎﻋﺪﯼ ﺍﯾﻔﺎﯼ ﻧﻘﺶ ﮐﺮﺩ .ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎﯾﯽ ﻛﻪ ﻛﺴﺒﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥﻫﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ :ﺧﺎﻧﻪﺍﯼ ﺭﻭﯼ ﺁﺏ ،ﺑﻮﯼ ﻛﺎﻓﻮﺭ ﻋﻄﺮ ﯾﺎﺱ ،ﺗﺤﻔﻪ ﻫﻨﺪ ،ﺭﻭﯾﺎﯼ ﯾﮏ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ،ﺷﻘﺎﯾﻖ ،ﺩﻝ ﻧﻤﮏ ،ﻣﺎﺩﺭ ،ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺩ ،ﺑﺎﺩﺳﺮﺥ ،ﮔﻤﺸﺪﮔﺎﻥ، ﻏﺮﯾﺒﻪ ،ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮒ ،ﻃﻐﯿﺎﻥ ،ﺁﻥ ﺳﻔﺮ ﻛﺮﺩﻩ ،ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ،ﻣﺘﺮﺳﮏ ،ﺗﻔﻨﮕﺪﺍﺭ، ﺷﺎﺯﺩﻩ ﺍﺣﺘﺠﺎﺏ ،ﺭﮔﺒﺎﺭ. ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺗﺸﯿﻊ ﭘﯿﻜﺮ ﺍﯾﻦ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﯾﻜﺸﻨﺒﻪ ۱۷ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪ .ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﻋﺰﺕﺍﷲ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﯽ،ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺍﺣﻤﺪﯼ ،ﺟﻤﺸﯿﺪﻻﯾﻖ،ﻭﻟﯽ ﺷﯿﺮﺍﻧﺪﺍﻣﯽ،ﺟﻌﻔﺮ ﻭﺍﻟﯽ،ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯽﺳﺠﺎﺩﯼ، ﺑﻬﻤﻦ ﻓﺮﻣﺎﻥﺁﺭﺍ ،ﺣﺴﻦ ﻓﺘﺤﯽ ،ﺑﻬﺮﻭﺯ ﺑﻘﺎﯾﯽ ،ﺟﻤﺸﯿﺪ ﻣﺸﺎﯾﺨﯽ ،ﺍﯾﺮﺝ ﺭﺍﺩ ﻭ ...ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ .ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺎﻥ ،ﺑﻬﻤﻦ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺁﺭﺍ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﭘﯿﻜﺮ ﺣﺴﯿﻦ ﻛﺴﺒﯿﺎﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻭ ﺑﺎﺯﯾﮕﺮ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎﯾﺶ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ،ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦﻫﻤﯿﺸﻪﺑﻪ ﺣﺴﯿﻦﻛﺴﺒﯿﺎﻥ ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ ﺑﺰﺭﮔﻤﺮﺩ ﻛﻮﭼﮏ .ﭼﻮﻥ ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻛﻪ ﻧﮕﻪﺩﺍﺷﺘﻦ ﺁﻥ ﻛﺎﺭ ﻣﺸﻜﻠﯽ ﺍﺳﺖ ﺣﻔﻆ ﻛﺮﺩ .ﺣﺴﯿﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻭﺍﺭﺳﺘﻪﺍﯼ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﻮﻝ ﺑﻪ ﻫﺮﭼﯿﺰ ﻭ ﻫﺮ ﻧﻘﺸﯽ ﺗﻦ ﻧﺪﺍﺩ .ﺗﺎ ﺁﻥﺟﺎﯾﯽ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻛﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎﺯﯼ ﻛﻨﺪ .ﻛﺴﺒﯿﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﯾﮏ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻮﺩ .ﻫﺮ ﻓﯿﻠﻤﯽ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﺯﯼ ﻛﺮﺩ ﻓﯿﻠﻢ ﻣﻮﻓﻘﯽ ﺑﻮﺩ .ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻮﺩ ،ﺍﻣﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﺴﯿﻦ ﺑﻮﺩ .ﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻭ ﻛﻢ ﺍﺳﺖ« . ﺍﯾﺮﺝ ﺭﺍﺩ ،ﻣﺪﯾﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﺌﺎﺗﺮ ،ﻧﯿﺰ ﮔﻔﺖ» :ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺍﻧﯽ ﺑﺮﺭﻭﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺛﺮ ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﻪ ﻓﻜﺮﯼ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﻛﺴﺒﯿﺎﻥ ﯾﻜﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ .ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﭘﺴﺖ ﻧﺒﻮﺩ .ﺩﺭ ﺳﻜﻮﺕ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻛﺎﺭ ﻣﯽﻛﺮﺩ؛ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻫﯿﺎﻫﻮ ﻭ ﺟﻨﺠﺎﻝ .ﺗﻤﺎﻡ ﻭﻗﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﻛﺎﺭ ﻭ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ .ﻣﺎ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯾﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﯾﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛ ﻓﻘﯿﺮ ﺍﺳﺖ ﯾﺎ ﻏﻨﯽ .ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻛﻤﮏ ﺩﺭﺍﺯ ﻧﻤﯽﻛﺮﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﻛﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺖﻫﺎ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺘﯿﻢ ﻧﯿﺎﺯ ﻣﺎﻟﯽ ﺩﺍﺭﺩ «.ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﯿﻜﺮ ﺣﺴﯿﻦ ﻛﺴﺒﯿﺎﻥ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺩﺳﺖﻫﺎﯼ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻗﻄﻌﻪ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺯﻫﺮﺍ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺖ.
ﺟﺸﻨﻮﺍﺭﻩ ﻫﻨﺮ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺍﺭﻣﻨﯽ ﺩﺭ ﻟﻨﺪﻥ
ﺑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﯽ.ﺑﯽ.ﺳﯽ ،ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﻫﻔﺘﻢ ﺁﻭﺭﯾﻞ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﯾﮏ ﻣﺎﻩ ﺟﺸﻨﻮﺍﺭﻩﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻫﻨﺮ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺍﺭﻣﻨﯽ ﺩﺭ ﮔﺎﻟﺮﯼ »ﺑﺮﻭﻧﺌﯽ« ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮑﺪﻩ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺷﺮﻗﯽ ﻭ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻟﻨﺪﻥ ﺑﺮﭘﺎﺳﺖ .ﺍﯾﻦ ﺟﺸﻨﻮﺍﺭﻩﺑﺎﻧﺎﻡ»ﺯﻧﺪﮔﯽﻫﺎﯼﭼﻨﺪ ﻻﯾﻪ« ﺷﺎﻣﻞ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ،ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻓﯿﻠﻢ ،ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﻭ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩﻫﺎﯼ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻭ ﻗﺼﻪﮔﻮﯾﯽ ﺍﺳﺖ. ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﺭﻣﻨﯽ ﮐﻪ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﺸﻨﻮﺍﺭﻩ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﺩﻣﺎﻥ ﺁﯾﻮﺍﺯﯾﺎﻥ )ﻧﻘﺎﺵ( ،ﺭﺍﻓﯽ ﺁﻭﺍﻧﺴﯿﺎﻥ )ﻋﮑﺎﺱ(، ﮐﺎﺭﻥ ﺑﺎﺑﺎﯾﺎﻥ )ﻧﻘﺎﺵ( ،ﺳﻮﻧﯿﺎ ﺑﺎﻻﺳﺎﻧﯿﺎﻥ )ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﭼﻨﺪﺭﺳﺎﻧﻪﺍﯼ( ،ﺷﺎﺭﯾﺲ ﺩﺁﻣﺒﺮﯾﻮﺳﯽ )ﻋﮑﺎﺱ( ،ﻣﺎﺭﮐﻮﺱ ﮔﺮﯾﮕﻮﺭﯾﺎﻥ )ﻧﻘﺎﺵ( ،ﻫﺮﻣﯿﻨﻪ ﮐﺸﯿﺶ )ﻧﻘﺎﺵ( ﻭ ﻫﻨﺮﯾﮏ ﺧﺎﭼﺎﻃﻮﺭﯾﺎﻥ )ﻃﺮﺍﺡ ﮔﺮﺍﻓﯿﮏ( .ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺟﺸﻨﻮﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻟﻨﺪﻥ ﺁﻣﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺍﺭﻣﻨﯽ ﺳﺎﮐﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺻﻠﯽ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﻣﺎﻫﯿﺖ ﻫﻮﯾﺖ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﺭﻣﻨﯽ ،ﻫﻮﯾﺖ ﺍﺭﻣﻨﯽ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻏﯿﺮ ﺍﺭﻣﻨﯽ ،ﻣﯿﺮﺍﺙ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻭ ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻫﻨﺮﯼ ﺍﺳﺖ. ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺟﺸﻨﻮﺍﺭﻩ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩﻫﺎﯼ ﻧﻘﺎﺷﯽ ،ﻣﺠﺴﻤﻪﺳﺎﺯﯼ ،ﺭﻗﺺ ﻭ ﻗﺼﻪﮔﻮﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪﺍﻥ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺷﻮﺩ. ﺍﺟﺮﺍﯼ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻭ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺷﻌﺮﺧﻮﺍﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯼ ﺟﺸﻨﻮﺍﺭﻩ »ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﭼﻨﺪﻻﯾﻪ« ﺍﺳﺖ .ﺳﻪ ﻓﯿﻠﻢ ﺩﺭ ﺟﺸﻨﻮﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ» :ﻻﻻﯾﯽ« ﻓﯿﻠﻤﯽ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻗﻮﻡﺷﻨﺎﺳﯽ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺍﺭﻣﻨﯽ ،ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭﺭﻭﻧﯿﮑﺎ ﮐﺎﺳﺘﺮﻭ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﷲ ﮔﯿﻮﯾﺎﻥ؛»ﺍﺭﺍﻣﻨﻪﺩﺭﺍﯾﺮﺍﻥ«ﺳﺎﺧﺘﻪﺁﻧﺎﻫﯿﺪ ﺁﺑﺎﺩ؛ﻭ »ﺳﻠﻨﺪﺭ« ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭﺍﺭﻭﮊ ﮐﺮﯾﻢ ﻣﺴﯿﺤﯽ .ﻫﻢﭼﻨﯿﻦ ﺁﻧﺎﻫﯿﺪ ﺁﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﻪ ﻓﯿﻠﻤﺴﺎﺯﯼ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻤﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻓﻌﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ »ﻧﻘﺶ ﺍﺭﺍﻣﻨﻪ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻤﺎﯼ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﯾﺮﺍﻥ« ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ .ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﻣﻮﺿﻮﻉ »ﻫﻨﺮ ﻭ ﻫﻮﯾﺖ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺍﺭﻣﻨﯽ« )ﺳﻮﺯﺍﻥ ﭘﺎﺗﯽ ،ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ،ﻣﺤﻘﻖ ﻭ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺍﺭﻣﻨﯽ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﺭﻣﻨﺴﺘﺎﻥ(» ،ﺗﺎﺭﯾﺨﭽﻪ ﺍﺭﺍﻣﻨﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ« )ﺗﺌﻮ ﻭﻥ ﻟﯿﻨﺖ ،ﺭﺋﯿﺲ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺍﺭﻣﻨﯽ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﮐﺴﻔﻮﺭﺩ( ﻭ »ﻧﻘﺶ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭ ﺷﻌﺮ« )ﻭﺍﺭﺍﻧﺪ ،ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﺭﻣﻨﯽ( ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺟﺸﻨﻮﺍﺭﻩ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺍﺭﺍﻣﻨﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ،ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻩ ﻋﺒﺎﺱ ﺻﻔﻮﯼ ﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﮐﻮﭺ ﺩﺍﺩ ﻣﯽﺭﺳﺪ .ﺍﺭﺍﻣﻨﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻋﻼﻭﻩ
ﺑﻘﯿﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ۳۳
۳۶
ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ،ﺳﺎﻝﺩﻫﻢ،ﺷﻤﺎﺭﻩ،۲۷۱ﺟﻤﻌﻪ ۲۲ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ۱۳۸۵
Iranians, Vol. 10, No. 271, Friday, May 12, 2006
ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﯽ ﻫﺎﯼ ﺷﻤﺎ
360
ﺗﻮﺿﯿﺤﺎﺕ ﺳﯿﺎﻭﺵ ﺷﺎﻣﻠﻮ ) ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺭﺷﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ( ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﭘﺪﺭﺵ ﻭ ﺁﺷﻔﺘﮕﯽ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻭ ﺍﺩﺑﯽ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻠﯽ ﻧﺸﺮﯾﻪ ﻣﺤﺘﺮﻡ »ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ« ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﻼﻡ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ. ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻻﺯﻡ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﺎﭖ ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭﻩ ،۲۵۳ﺟﻤﻌﻪ ۹ﺩﯼ ﻣﺎﻩ ،۱۳۸۴ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯼ ﺁﻗﺎﯼ ﺳﯿﺮﻭﺱ ﺷﺎﻣﻠﻮ )ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ( ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭﺝ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎﺗﯽ ﺍﺭﺍﯾﻪ ﻧﻤﺎﯾﻢ. ۱ـ ﺍﯾﻨﺠﺎﻧﺐ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﭘﺪﺭﻡ ،ﺑﻪ ﺷﻐﻞﺧﻮﺩﻣﺸﻐﻮﻝﻭﺑﯿﺸﺘﺮﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎﯼﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺩﺍﺷﺘﻢ. ۲ـ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻓﻮﺕ ﭘﺪﺭ ،ﮐﻪ ﻫﻢ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻗﻨﺪ )ﺩﯾﺎﺑﺖ( ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺯﺧﻢ ﺑﺴﺘﺮ ﺁﺯﺍﺭﺵ ﻣﯽﺩﺍﺩ ﻭ ﻭﺯﻧﺶ ﺯﯾﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺤﺮﮐﺶ ﮐﻢ ،ﻣﻦ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺳﯿﺮﻭﺱ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺍﻭ ﻭ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﻦ ،ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻋﻬﺪﻩﺩﺍﺭ ﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻫﻢ ﮐﺮﺩﯾﻢ. ۳ـ ﺩﺭ ﻫﻔﺘﻪﻧﺎﻣﻪ »ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ« ﺍﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﯾﺎﺩ ﺑﺎﻧﻮ ﺗﻮﺳﯽ ﺣﺎﯾﺮﯼ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﺎ ﯾﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪﻫﻢ ﭘﺪﺭﻡ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮ ﺍﻭﻟﺶ ﺷﺎﺩﺭﻭﺍﻥ ﺑﺎﻧﻮ ﺍﺷﺮﻑﺍﻟﻤﻠﻮﮎ ﺍﺳﻼﻣﯿﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ۴ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﻮﺩ، ﺳﻪ ﭘﺴﺮ ﻭ ﯾﮏ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻪ ﻣﻦ ،ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺳﻨﯽ ،ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺭﺷﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﯼ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﻪﺍﯼ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ .ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎﻧﻮ ﺗﻮﺳﯽ ﺣﺎﺋﺮﯼ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺯﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻓﺮﻫﯿﺨﺘﻪ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ .ﻭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺭﺍ ﺗﻮﺳﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﺁﻣﻮﺧﺖ .ﺁﻥﻫﺎ ﮐﺘﺎﺏ »ﺍﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ۷۲ﻣﻠﺖ« ﺭﺍ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺍﯾﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻗﺼﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﮐﻪ ﻫﻔﺖ ﻗﺼﻪ ﺁﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﻭ ﺳﻪ ﻗﺼﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻮﺳﯽ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﻭ ﺩﻭ ﻗﺼﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻮﺳﯽ ﻭ ﺍﺣﻤﺪ
ﺷﺎﻣﻠﻮ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪﻩ. ۴ـ ﺩﻓﺘﺮﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺩﻓﺘﺮ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ« ﺩﺭ ﻧﺸﺮﯾﻪﺗﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﯾﺪ، ﺩﻓﺘﺮ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘـ ﻫﯿﭻ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺩﻓﺘﺮ ﺣﻔﻆ ﻭ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺑﺮ ﭼﺎﭖ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ« ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ .ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﻓﺘﺮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﻣﻮﻫﻮﻡ ﻧﯿﺰ ﻫﯿﭻﮔﻮﻧﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪﺍﯼ ﻧﺪﺍﺭﻡ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺕ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻓﻮﺕ ﭘﺪﺭ ﻣﯽﮔﺬﺭﺩ ،ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﻓﺮﺻﺖﻃﻠﺐ، ﻣﻮﺫﯼ ،ﻣﺸﮑﻮﮎ ﻭ ﺳﻮﺩﺟﻮ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﺑﻮﺩﻩﺍﻡ. ﺍﯾﻦ ﺩﻓﺘﺮ ﺩﺭﺁﻣﺪﺯﺍ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﻫﺰﯾﻨﻪﺍﺵ ﺍﺯ ﺣﻖﺍﻟﺘﺎﻟﯿﻒ ﻣﻦ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻫﺴﺘﯿﻢ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﯾﺮﺍﻥﺯﻣﯿﻦ ،ﺯﻧﺪﻩ ﯾﺎﺩ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ ،ﭼﺎﭖ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺷﺘﻔﻪﺑﺎﺯﺍﺭ ﺳﻮﺩﺟﻮﯾﯽﻫﺎ ﻭ ﺧﻮﺩﻣﺤﻮﺭﯼﻫﺎ ﺩﭼﺎﺭ ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻧﯽ ﻭ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺝ ﮔﺮﺩﯾﺪ .ﺍﯾﻦ ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻧﯽﻫﺎ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﭼﺎﭖﻫﺎﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻏﻠﻂ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﺤﺘﻮﺍﯾﯽ ،ﻟﻄﻤﻪﻫﺎﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻭﯾﺮﺍﻧﮕﺮ ﺩﺭ ﻣﺎﻫﯿﺖ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻫﻮﯾﺖ ﺍﺻﻠﯽ ﺁﺛﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﺧﺪﺷﻪ ﻧﻤﻮﺩ. ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺳﺘﻦ ﺍﺯ ﭼﺎﭖﻫﺎﯼ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻏﻠﻂ ،ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺍﻓﺰﻭﻥﺗﺮﯼ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﺴﺦ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﯾﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﻣﻔﺎﺩ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﺑﺎ ﻧﺎﺷﺮ )ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯿﺸﮕﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺗﺸﺘﺖ ﻭ ﺁﻧﺎﺭﺷﯽ( ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﺭﻭﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺳﺘﺎ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺩﻓﺘﺮ ﺟﻬﺖ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯿﺸﺪ. ﺑﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻨﻮﺍﻝ ﺍﯾﻨﮏ ـ ﻧﺎﺷﺮ ﯾﺎ ﻧﺎﺷﺮﯾﻦ ـ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﭼﺎﭖ ﺍﺛﺮ ،ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﻧﻈﺮ ﺗﺎﯾﯿﺪ »ﺩﻓﺘﺮ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺑﺮ
ﺣﻔﻆ ﻭ ﻧﺸﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ« ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ »ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻮﭼﻪ« ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻊﺗﺮﯾﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺩﻻﯾﻞ ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ ،ﻏﯿﺮ ﻋﻠﻤﯽ ﻭ ﻏﯿﺮ ﻋﻘﻼﻧﯽ ،ﭼﺎﭖ ﺩﻓﺘﺮﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﺭﮐﻮﺩ ﮐﺸﺎﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﯾﺘﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺆﻟﻒ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﺷﺮ ﻫﻢ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻣﻦ ﻧﺎﺷﺮ »ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻮﭼﻪ« ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﻧﻪ ﻓﺮﺩ ﺩﯾﮕﺮﯼ. ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﺴﺎﯾﻞ ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺑﯽﺣﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺩﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ،.ﺳﯿﺮﻭﺱ ﻫﻢ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﯾﺶ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ ﺍﺻﻼ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ؛ ﻫﻤﻪﺍﺵ ﺯﺧﻢ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻭ ﺁﻥ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺍﯾﻦ ﺩﻓﺘﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﭼﺎﭖ ﺳﻠﯿﻘﻪﺍﯼ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺑﺨﺸﯽ ﺑﻬﺘﺮﯼ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺬﯾﺮﺩ. ﺩﻏﺪﻏﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖﻫﺎﯼ ﺫﻫﻨﯽ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺻﻮﻝ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﺗﺎ ﺁﻗﺎﯼ ﺑﻬﺮﻭﺯ ﻣﻘﺼﻮﺩﻟﻮ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﯼ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥﻫﺎ ﺩﻻﺭ ﺣﻘﻮﻕ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﺑﮑﺸﺪ ﻭ ﺷﺮﮐﺖ Ibex ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﺘﺎﺏ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﺭﺍ ﭼﺎﭖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﺳﺘﯽ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ،ﺣﻘﻮﻕ ﺣﻘﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﺑﮑﺸﻨﺪ. ﺍﻣﯿﺪ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺩﻗﯿﻖ ﺑﺮ ﭼﺎﭖ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﮑﺘﻮﺏ ،ﭘﻮﺳﺘﺮ ،ﻓﯿﻠﻢ ،ﮐﺎﺳﺖ ﻭ ﺳﯽ ﺩﯼ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺻﺤﯿﺢ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻏﻠﻂ )ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻣﺘﻦ ﻣﻨﻘﺢ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺎﻧﺴﻮﺭ( ﮔﺎﻡ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺳﯿﺮﻭﺱ ﺩﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺳﺎﮐﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻡ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ )ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺳﺎﻗﯽ( ﺩﺭ ﺍﻧﮕﻠﯿﺲ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﻣﺎﺩﺭﻡ ،ﺯﻧﯽ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻌﺎﻭﻧﺖ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥﻫﺎﯼ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ، ﺍﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﺮﮐﯿﺴﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥﻫﺎ ،ﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻧﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﺭﺍﺿﯿﺎﻥ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪﭘﺎﺳﭙﻮﺭﺗﺸﺎﻥﺭﺍﺑﮕﯿﺮﻧﺪﻭ ﺍﺯﻣﻤﻠﮑﺖ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ. ﭘﺪﺭﻡ ﺧﺎﻧﻪﺍﯼ ﺩﺭ ﻧﯿﻮﺟﺮﺳﯽ ﺧﺮﯾﺪﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﭘﺮﯾﻨﺴﺘﻮﻥ ﺗﺪﺭﯾﺲ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ »ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻮﭼﻪ« ﺑﺎ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﮐﺎﺭ ﻣﯽﮐﺮﺩ. ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﯾﺎﻡ ،ﻣﻦ ﺩﻭ ﺳﻪ ﻫﻔﺘﻪﺍﯼ ﺑﻪ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻢ ،ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .ﭘﺪﺭﻡ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺭﺍﺿﯽ ﻧﺒﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮﻓﻪ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ ،ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ» :ﺳﯿﺎﻭﺵ ،ﻫﯿﭻ ﻧﻘﻄﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎ ،ﺑﻮﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ «...ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻐﻀﺶ ﺭﺍ ﻗﻮﺭﺕ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ. ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥﻫﺎ ،ﻧﺎﻣﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ )ﮐﻪ ﻓﺮﺩﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﺮﻣﻮﺯ ﻭ ﻣﺸﮑﻮﮎ ﻭ ﭼﻨﺪﺭﻭ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ( ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﭘﺪﺭﻡ ﺭﺳﯿﺪ .ﭘﺪﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪ ،ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﯿﻤﺎﯾﺶ ﺩﯾﺪﻡ. ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ »ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﻮﺩﺟﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻮﭼﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺨﺼﯿﺺ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻓﺮﺡ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﺗﺮﺗﯿﺐﺍﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ«... ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺪﺭﻡ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﯾﺎ ﻧﻪ .ﻭﻟﯽ ﻫﺪﻑ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺎﻣﻪ، ﺑﯽﺷﮏ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﭼﭙﺎﻭﻝ ﺣﻖﺍﻟﺴﻬﻢ ﻣﺆﻟﻒ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ. ﺷﺎﻣﻠﻮ ﺧﺎﻧﻪﺍﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺧﺮﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻓﺮﻭﺧﺖﻭﺑﺎﺩﻋﻮﺕﻧﺎﻣﻪﺍﯼﮐﻪﺑﺮﺍﯼﺳﺮﺩﺑﯿﺮﯼﻧﺸﺮﯾﻪ
»ﺍﯾﺮﺍﻧﺸﻬﺮ« )ﮐﻪ ﺩﺭ ﻟﻨﺪﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ( ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺭﻓﺖ. ﭘﺪﺭﻡ ﺑﺎ ﭘﻮﻝ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ،ﺧﺎﻧﻪﺍﯼ ﺩﺭ ﻟﻨﺪﻥ ﺧﺮﯾﺪ .ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﺮﮐﯿﺴﯿﺎﻥ ﺛﺒﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ! *** ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎﺕ ،ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺎﻃﻦ ﻏﯿﺮﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ ﻭ ﻧﻔﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ )ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺩﻥ ﻧﺎﻣﺶ ﺭﺍ ﺟﺎﯾﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ(. ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﺗﻤﺎﻣﯿﺖﺧﻮﺍﻩ ،ﺷﺎﻣﻠﻮ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﻧﺤﺼﺎﺭﻣﻄﺎﻣﻊﺧﻮﺩﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻨﺪ.ﺍﯾﻦﺩﻭ،ﺷﺎﻣﻠﻮ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﻧﻪ ﻣﺮﺩﻡ .ﺑﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﯿﺖ ﻭ ﻫﺪﻑ ،ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ »ﺩﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ« ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﺁﻣﺪﻩ )ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ( ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺎﺩﯼ ﺧﻮﺩ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﻫﻨﺪ. ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﯾﺖ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ www.sham- lou.orgﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﯼ ﺑﯽ ﺷﺮﻣﺎﻧﻪﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺗﺮﮐﻤﻦﭼﺎﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻓﻮﺕ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﺭﺍﻩﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻌﺶ ﮐﻼ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ ﻭ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﺮﮐﯿﺴﯿﺎﻥ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻣﻀﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﭘﺎﯼ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﻧﯿﺴﺖ .ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺧﺎﺋﻦ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺮ ﻣﯽﺷﻤﺎﺭﻡ. ﻣﻨﺘﻈﺮﺍﺭﺍﯾﻪﺍﺳﻨﺎﺩﻣﻮﺛﻖﻭﻣﺴﺘﻨﺪﺑﺎﺷﯿﺪﺗﺎﺳﺮﻩ ﺍﺯ ﻧﺎﺳﺮﻩ ﻭ ﺣﺬﻑ ﺍﺯ ﺻﺪﻑ ﻣﺘﻤﺎﯾﺰ ﺷﻮﺩ. ﺁﺩﺭﺱ ﺳﺎﯾﺖ »ﺩﻓﺘﺮ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺑﺮ ﺣﻔﻆ ﻭ ﻧﺸﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ« www.bonyadeshamlou.com
[email protected]
ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ
ﺳﯿﺎﻭﺵ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ۱۳۸۵ ﺗﻬﺮﺍﻥ ،ﺍﯾﺮﺍﻥ
۲۷
ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ،ﺳﺎﻝ ﺩﻫﻢ ،ﺷﻤﺎﺭﻩ ،۲۷۱ﺟﻤﻌﻪ ۲۲ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ۱۳۸۵
ﺁﯾﺎ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﯾﻦﻫﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺖ »ﺑﭽﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ«؟
ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ۱۸
ﺧﻤﻴﻨﯽ ﻭ ﺭﻓﺴﻨﺠﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺍﻫﻞ ﻣﺤﻞ ﺯﻧﺪﮔﯽﺍﺵ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺟﺪﺍ ﮐﻨﺪ. ﺑﺪﻳﻦﺳﺎﻥ ،ﺍﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻫﻮﻳﺘﯽ ﺩﻭﮔﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ،ﻫﻢ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ،ﺑﺮ ﺍﻭ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﻳﺪﻩﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻭﺍﮐﻨﺶﻫﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ .ﻭﺍﮐﻨﺶ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦﺟﻮﺍﻧﺎﻥﺑﺴﻴﺎﺭﺍﻓﺮﺍﻃﯽﺍﺳﺖ:ﺁﻥﻫﺎﻳﮏﺳﺮﻩﺍﺯﻳﮑﯽ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﻣﯽﺁﻭﻳﺰﻧﺪ .ﻳﺎ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ـ ﺷﻮﺭﻳﺪﻩ ﺑﺮ ﻣﺤﻴﻂ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮ ـ ﺍﻳﻦ ﻫﻮﻳﺖ ﺛﺎﻧﻮﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﻮﻳﺖ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺍﻳﻦ »ﻣﺎﺳﮏ« ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﻣﻦ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﻳﺪﻩﺍﻡﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﻫﺎﯼﮔﺮﻳﺨﺘﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ـ ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ـ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻧﯽ ﻣﻮﻣﻦ ﻭ ﻣﺘﻌﺼﺐ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺭﻭﺳﺮﯼ ﺳﺮ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ،ﺍﺯ ﻣﺴﺠﺪ ﻣﺤﻞ ﺳﺮ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺩﺭ »ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﺍﺷﺮﻑ« ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪﺯﻧﯽ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ .ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻟﯽ ﭘﻴﺶﺗﺮ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﭽﮕﯽ ﭘﺴﺮ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﺴﺠﺪ ﺷﻬﺮﻣﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﮔﻮﺭ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﻬﺎﺩﺗﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﭘﻴﮑﺮ ﺑﻲﺟﺎﻥ ﺁﻥ ﺁﺷﻨﺎ »ﺗﻠﻘﻴﻦ« ﮐﻨﺪ .ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻮﯼ ﻣﺎﺟﺮﺍ ،ﺑﺴﻴﺎﺭﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﻳﺪﻩﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﺳﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ،ﮐﻮﺷﻴﺪﻩﺍﻧﺪ ﻫﺮﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩﺍﻧﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺁﻥ ﺗﮑﻪ ﺍﺯ ﻫﻮﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﭘﺎﮎ ﺳﺎﺯﻧﺪ .ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻫﺮ ﺩﻭ ﮔﻮﻧﻪ ﻭﺍﮐﻨﺶ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺤﺮﺍﻥﻫﺎﯼ ﻋﻤﻴﻖ ﺭﻭﺣﯽ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﺰﺭﮒﺗﺮﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺭﺍﻩ ﺣﻠﯽ ﺑﺠﻮﻳﻨﺪ. ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻧﻮﻉ ﻭﺍﮐﻨﺶ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﺿﻌﻴﺖﺷﺎﻥ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ،ﺑﺎ ﺫﻫﻨﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺟﺎﻧﯽ ﮐﺎﻭﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ،ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮐﻤﺒﻮﺩﻫﺎﯼ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﻣﯽﺧﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻧﺪ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺍﺭﺙ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﯽﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ؛ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻮ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻧﺪ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﯽﺯﻧﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﭼﺎﻟﻪ ﭼﻮﻟﻪﻫﺎﯼ ﭘﻴﻮﻧﺪﺷﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ .ﺁﻥﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦﮐﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻟﺬﺕ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺁﻥﻫﺎ ﭼﻴﺰﯼ ﻭﺭﺍﯼ
ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺟﻨﻮﻥﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﯼ ﻣﺸﻤﺌﺰﮐﻨﻨﺪﻩ ﻳﮑﯽ ﺷﺪﻩ ،ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ .ﺟﺎﻟﺐ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺍﻳﻦﻫﺎ ﺍﻏﻠﺐ ﻧﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺗﻮﻗﻌﯽ؛ ﺍﻏﻠﺒﺸﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺣﺮﻓﻪ ﻭ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﮐﺎﻓﯽ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺕ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﯽ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ .ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﺴﯽ ﻣﺜﻼ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ »ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎﺭﺱ« ﺑﮕﻮﻳﺪ »ﺧﻠﻴﺞ« ،ﺁﻥﻫﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﺍﻣﻀﺎ ﺟﻤﻊ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ .ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﻣﻔﺎﺧﺮ ﻏﺮﺑﺖ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺍﻏﻠﺐ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﯼ ﮐﻤﺘﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ. ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﭼﻬﺎﺭﻣﯽ ﻫﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ،ﺁﺷﻨﺎﺋﯽ ﺑﺎ ﺁﻥﻫﺎ ﭘﺮﺳﺶ ﺳﺮﺁﻏﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﻣﻦ ﻣﺘﺒﺎﺩﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﻗﺪﮐﺸﻴﺪﻩ ﺩﺭ ﻏﺮﺑﺖ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﺀ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﻳﺎﺩ ﻣﯽﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﯽﺭﺳﻨﺪﮐﻪﺍﮔﺮﭼﻪﭘﻴﻮﻧﺪﺷﺎﻥﺑﺎﺍﻳﺮﺍﻥﺳﺴﺖﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺩﻫﺶ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ـ ﺗﺮﺑﻴﺘﯽ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻳﮏ »ﺩﺍﺭﺍﺋﯽ« ﻣﻔﻴﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ .ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺁﺷﻨﺎﺋﯽ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻣﻌﯽ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻭﻳﮋﮔﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﻥﻫﺎﺳﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﺍﯼ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ .ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺨﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﺧﻔﻴﻪ ﺩﺭ ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ .ﺍﻣﺎ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺷﺘﻪﻫﺎﯼ ﺍﻳﺮﺍﻥﺷﻨﺎﺳﯽ ﻭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥﺷﻨﺎﺳﯽ ﻭ ﺍﺳﻼﻡﺷﻨﺎﺳﯽ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺷﺮﻕ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩﻫﺎﯼ ﻣﻐﺮﺏ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻡ .ﺁﻥﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﯽ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺗﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻨﺎﻥ ﺯﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﻫﺎﯼ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺁﻥﻫﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡﺍﻧﺪ .ﺍﻳﻦ »ﺳﺎﺑﻘﻪ« ﻣﺰﻳﺖ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﺋﯽ ﻣﻔﻴﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﺗﺎ ،ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺁﺩﻣﻴﺎﻧﯽ ﻣﻄﻠﻊ ﻭ ﻣﺠﻬﺰ ،ﺑﻪ ﺳﻠﮏ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ ﺭﺷﺘﻪﻫﺎﯼ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﭘﺎﺭﺗﻤﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺟﺎ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻨﺪ .ﻳﻌﻨﯽ ﺭﺍﺑﻄﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺰﻳﺘﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﮑﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﻣﺜ ً ﻼ ﻳﮏ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥﺷﻨﺎﺱ ﻣﺼﺮﯼ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﺎﯼ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻭﻳﮋﻩﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﻳﮏ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥﺷﻨﺎﺱ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽﺍﻻﺻﻞ ﺭﺍﻫﯽ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺑﻪ
Iranians, Vol. 10, No. 271, Friday, May 12, 2006 ﺳﻮﯼ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ .ﻳﮏ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﻟﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮑﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺍﻳﺮﺍﻥﺷﻨﺎﺳﯽﻣﺸﻐﻮﻝﺍﺳﺖﺑﻪﺳﺮﭼﺸﻤﻪﻫﺎ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﮎ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽﻫﺎ ﺩﺳﺘﺮﺳﯽ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻑ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﻣﺎ ﭘﺮﺳﺶ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ »ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺖ« ﺍﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺑﺎﻟﻴﺪﻩ ﺩﺭ ﻏﺮﺑﺖ ﺭﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﻴﺮﯼ ﮐﺮﺩ؟ ﺁﻥﻫﺎ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻫﺴﺘﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ؟ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺩﺭ ﮐﺠﺎﻫﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﻭ ﺷﮑﻞ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ؟ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺍﻳﻦ »ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ« ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ـ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ـ ﺩﻭﺷﺎﺩﻭﺵ ﺷﮑﻮﻩ ﻣﻴﺮﺯﺍﺩﮔﯽ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻫﯿﺎﺕ ﺍﺟﺮﺍﺋﯽﮐﻤﻴﺘﻪ ﺑﻴﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽﻧﺠﺎﺕﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽﺩﺷﺖ ﭘﺎﺳﺎﺭﮔﺎﺩ ـ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻥﺳﺪﺳﻴﻮﻧﺪﺩﺭ ﻭﺳﻂﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ»ﭘﺎﺭﺳﻪ ـ ﭘﺎﺳﺎﺭﮔﺎﺩ« ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻩﺍﻳﻢ .ﻣﺎ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ، ﺑﺎ ﻭﺍﻗﻌﻴﺘﯽ ﺷﮕﺮﻑ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻩﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺩﯼ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻧﺶ ﺳﺨﺖ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻮﺩ :ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﯽ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﯽﺭﻓﺖ ﭘﻴﺶ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺷﺪﻥ ﻫﻤﻴﺸﮕﯽ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﺁﺏﮔﻴﺮﯼ ﺳﺪ ﺳﯿﻮﻧﺪ ﻣﻨﻄﻘﻪﺍﻋﺘﺮﺍﺽﮐﻨﻨﺪ،ﺍﺯﻳﮏﺳﻮﮐﻤﺘﺮﻳﻦﻭﺍﮐﻨﺶﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ،ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﻳﮕﺮ، ﺩﻭ ﺳﻪ ﻧﻔﺮﯼﺷﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻋﻠﻨﯽ ﺑﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻣﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﻭ ﮐﻮﺷﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ـ ﻋﻠﻲﺭﻏﻢ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺑﯽﺷﻤﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺗﻌﺪﺍﺩﺷﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪﻩ ـ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺭﺍ ﺑﯽﭘﺎﻳﻪ ﻭ ﺟﻌﻠﯽ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﮐﻨﻨﺪ .ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ؟ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ :ﭼﺮﺍ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻴﻮﻧﺪﯼ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻣﺎ ،ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻳﮏ »ﺍﻳﺮﺍﻥﺷﻨﺎﺱ« ﻓﺮﺻﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﺪ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﯽﻫﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ،ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻭ ﺁﻧﺠﺎ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ،ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻘﺎﻻﺗﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥﺷﻨﺎﺳﯽ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﺭﺍﮎ ﺩﺳﺖ ﺍﻭﻝ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺳﺮﺩﺑﻴﺮﯼ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﭼﺎﭖ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ
ﺑﺎﺷﺪ ،ﺩﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺟﺮﻳﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﻟﺴﻮﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﺎﺑﺨﺮﺩﺍﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﺳﺪ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪﺍﻧﺪ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﮐﻨﺪ؟ ﺑﻨﻈﺮﻡ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺭﺍ ﺍﺗﻔﺎﻗ ًﺎ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺑﺴﺎ ﭘﻴﺶﺗﺮ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﻭ ﻣﺘﺤﺪﺍﻥ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﺪﺍﻓﻊ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺷﻐﻠﯽ ﺷﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻧﻴﻢﺑﻨﺪﺷﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻗﻄﻊ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﺸﻮﺭ ﺯﻭﺍﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺭﺍ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻃﺮﺡﻫﺎﻳﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﻭ ﻗﺎﻟﺒﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ »ﺑﭽﻪ ﻫﺎ« ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ :ﺁﻥﻫﺎ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﯽﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺁﮐﺎﺩﻣﯽ؛ ﻭ ﺁﮐﺎﺩﻣﯽ ـ ﺩﺭ ﺳﺨﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ـ »ﺟﻨﺠﺎﻝ ﺳﺎﺯﯼ«» ،ﻋﻮﺍﻣﯽ ﮔﺮﯼ«» ،ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺯﺩﮔﯽ« ﻭ »ﻣﺼﺎﻟﺢ ﮔﺮﻭﻫﯽ« ﺭﺍ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﺎﺑﺪ .ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﺟﺰﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ »ﺧﻮﻥ ﺳﺮﺩ« ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﭘﻴﻮﻧﺪﯼ ﺑﺎ ﺟﺎﺋﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﭘﺎﺳﺎﺭﮔﺎﺩ ﻭ ﺁﺩﻣﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﮐﻮﺭﺵ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﻄﺮ ﺑﻪ ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺁﻥ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﯼ ﻋﺎﺩﻝ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻭ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺒﺸﺮ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ،ﺧﻮﻧﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﻮﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﺁﮐﻨﺪﻩ ﺷﻮﺩ .ﺁﻥﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﻘﺎﻻﺗﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ، ﺍﺳﺘﻮﺍﻧﻪ ﻣﻨﺸﻮﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺩﺭ ﻫـﺰﻭﺍﺭ ِ ﺵ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺩﺭﺁﻣﻴﺨﺘﮕﯽ ﺧﻄﻮﻁﺍﺵ ﺗﺤﻘﻴﻖ ُ ﮐﻨﻨﺪ .ﺍﻣﺎ ،ﭼﻮﻥ ﺍﻫﻞ ﺁﮐﺎﺩﻣﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ )!( ،ﺑﺨﻮﺩ
270
ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﯽﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻭ ﺣﺴﯽ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﮐﻠﻤﺎﺗﺸﺎﻥ ﺑﺪﻭﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺩﺭﺩ ﺳﺮ ﺷﻮﺩ. ﺁﺧﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺁﻥﻫﺎ ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻣﻼ ﺻﺪﺭﺍﯼ ﺷﻴﺮﺍﺯﯼ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ،ﻭ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪﺵ ﻫﻢ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﮐﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥﺷﻨﺎﺳﯽ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺳﻴﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺰﻳﺮﻩ ﮐﻴﺶ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﯽﺭﺳﺪ ـ ﻣﻨﻄﻘﻪﺍﯼ ﺑﮑﺮ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﮐﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻗﺒﺮ ﻧﺸﮑﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺷﻬﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺗﻞ ﺑﺎﺯ ﻧﺸﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺭﺍﮎ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻋﻤﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﻨﺪ. ﻣﮕﺮ ﺁﻥﻫﺎ ﻣﺮﻳﺾﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﺍﻣﻀﺎﺋﯽ ﺩﺭ ﭘﺎﯼ ﻧﺎﻣﻪ ﺳﺮﮔﺸﺎﺩﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺩﺷﺖ ﭘﺎﺳﺎﺭﮔﺎﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎﺧﺖ ﺑﺰﻧﻨﺪ؟ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻦ ﺩﻳﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻢ ،ﺍﻣﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖﺭﺍﺑﻪﺭﻭﺷﻨﯽﻣﯽﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪﺩﺭﻫﺎﯼ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ »ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻳﺮﺍﻥ« ﺑﺎﺯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﻤﺎﻧﻘﺪﺭ ﺟﺪﺍ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪﺍﻧﺪﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ. ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻳﺎﺩﺗﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﻳﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ »ﺑﭽﻪ ﻫﺎ« ﻋﺎﺯﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﻤﻴﻨﺎﺭﯼ ﺷﺮﮐﺖﮐﻨﺪ،ﻳﺎﺩﺳﺖﺑﻪﺣﻔﺮﻳﺎﺕﺑﺎﺳﺘﺎﻥﺷﻨﺎﺳﯽﺯﻧﺪ، ﻭ ﻳﺎ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺭﺍ ﺍﻣﻀﺎﺀ ﮐﻨﺪ ،ﻧﻈﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۱۳۰ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ )ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺗﺎ ﻋﻬﺪ ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮﺍﺯ( ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﻮﻳﺪ .ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻴﺪ ،ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎﻫﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺭﻭﺍﺝ ﭘـﺮﺧﻄﺮ »ﺧﺒﺮﻫﺎﯼ ﮐﻼﻣﯽ«
ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ۱۹
ﻧﮑﻨﯿﻢ ﺍﺯ ﺟﻮﻫﺮﻩ ﺍﺻﻠﯽ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎﺭﯼ ﺩﻭﺭ ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ. ﺷﻤﺎ ﺧﺒﺮﻫﺎﯼ ﮐﻼﻣﯽ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﮐﻨﯿﺪ .ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺜﺎﻝ ،ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭ ﺧﺒﺮﯼ ﺍﺯ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻣﯽﺷﻮﺩ ،ﯾﮏ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺟﻮﺭﺝ ﺑﻮﺵ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ .ﯾﺎ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﺭﺍ ﻣﯽﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﺒﺮﻫﺎ ،ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺭﺍ ﻧﯿﺎﻭﺭﯼ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺒﺖ ﻧﮕﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺗﻀﺎﺩﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻓﺎﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺻﻼ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﻧﯿﺴﺖ.
ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻨﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺎﯾﻪﮔﺬﺍﺭ ﺣﺮﮐﺖﻫﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﻟﻄﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺭﺩﻩﺍﻧﺪ .ﻣﺎ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭ ﺍﺭﺯﺵﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ .ﻣﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﺨﻮﺍﻧﯿﻢ ،ﺳﻔﺮ ﺑﺮﻭﯾﻢ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﯾﺎﺩ ﮐﻨﯿﻢ .ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻨﯿﻢﮐﻪﻏﯿﺮﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﯽﻫﺎ ﻭ ﻏﯿﺮﺣﺮﻓﻪﺍﯼﻫﺎﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺳﻮﺀﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﯾﺮﺍﺳﺘﺎﺭﯼ ﺷﺪﻩﺍﯼ ﺍﺯ ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﺗﺨﺼﺼﯽ »ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎﺭﯼ«
۳۲
ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ،ﺳﺎﻝ ﺩﻫﻢ ،ﺷﻤﺎﺭﻩ ،۲۷۱ﺟﻤﻌﻪ ۲۲ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ۱۳۸۵
ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺻﺪﺳﺎﻟﻪ ﺟﻨﺒﺶﻫﺎﯼ....
ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ۱۷
ﺩﻭﻡ .۱۹۵۲ ۶ـ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﭼﺮﯾﮏﻫﺎﯼ ﻓﺪﺍﯾﯽ ﺧﻠﻖ ﺍﯾﺮﺍﻥ، »ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﺮﺍﻥ« ،ﺗﻬﺮﺍﻥ،۱۳۵۷ ، ﺻﻔﺤﺎﺕ ،۲۴ _ ۱۶ﺍﺷﺮﻑ ،ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻭ ﻧﺠﺎﺗﯽ، ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ،ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ ،ﺻﻔﺤﻪ .۳۹۱ ۷ـﺑﺮﺍﯼ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﮐﺎﻓﯽﺍﺯ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽﺩﺳﺘﮕﯿﺮﯼ ﻭ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﻭ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺷﺮﻑ ﺩﻫﻘﺎﻧﯽ ،ﺭﺟﻮﻉ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ:ﺍﺷﺮﻑ ﺩﻫﻘﺎﻧﯽ» ،ﺣﻤﺎﺳﻪ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ«، ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ،ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺟﺒﻬﻪ ﻣﻠﯽ.۱۳۵۳ ، ۸ـﺑﺮﺍﯼﻧﻤﻮﻧﻪ،ﺭﺟﻮﻉﮐﻨﯿﺪﺑﻪ:ﻣﺠﻠﻪ»ﻧﺒﺮﺩﺧﻠﻖ«، ﺷﻤﺎﺭﻩ ،۳ﺍﺳﻔﻨﺪ ،۱۳۵۲ﺻﻔﺤﺎﺕ .۴۷ _ ۳۸ ۹ـﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺟﺰﯾﯿﺎﺕﻣﺮﮒﺣﻤﯿﺪﺍﺷﺮﻑ ﻭﯾﺎﺭﺍﻧﺶ ﺩﺭ ﺗﯿﺮ ،۱۳۵۵ﺭﺟﻮﻉ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ :ﻧﺸﺮﯾﻪ »ﺍﺗﺤﺎﺩ ﮐﺎﺭ«، ﻧﺸﺮﯾﻪ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻓﺪﺍﯾﯿﺎﻥ ،ﺷﻤﺎﺭﻩ ۵۲ )ﺷﻬﺮﯾﻮﺭ (۱۳۷۶ﻭ ﻧﺸﺮﯾﻪ »ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺗﺎﯾﻤﺰ« ،ﭼﺎﭖ ﻭﺍﺷﻨﮕﺘﻦ ۱۹ ،ﺗﯿﺮ .۱۳۵۵ ۱۰ـ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺟﺎﻣﻊ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺟﺰﻧﯽ ﺑﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﭼﺮﯾﮏﻫﺎ ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﯿﻮﻩ ﻣﺒﺎﺯﺭﻩ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ،ﺭﺟﻮﻉ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﺑﯿﮋﻥ ﺟﺰﻧﯽ» ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﺗﻮﺩﻩﺍﯼ ﻣﯽﺷﻮﺩ«،ﺍﺯﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕﺳﺎﺯﻣﺎﻥﭼﺮﯾﮏﻫﺎﯼﻓﺪﺍﯾﯽ، ،۱۳۵۷ﺻﻔﺤﺎﺕ ۲۶ _ ۱۶ﻭ .۸۳ _ ۶۶ ۱۱ـ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺟﺰﯾﯿﺎﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﻗﺘﻞ ﺟﺰﻧﯽ ،ﺭﺟﻮﻉ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ :ﻧﺎﺻﺮ ﻣﻬﺎﺟﺮ» ،ﮔﺰﺍﺭﺵ ﯾﮏ ﻗﺘﻞ« ،ﺩﺭ ﻣﺠﻠﻪ »ﻧﻘﻄﻪ« ،ﭼﺎﭖ ﭘﺎﺭﯾﺲ ،ﺷﻤﺎﺭﻩ ﯾﮏ )ﺑﻬﺎﺭ (۱۳۷۴ﻭ »ﺟﻨﮕﯽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﯿﮋﻥ ﺟﺰﻧﯽ« ،ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺧﺎﻭﺭﺍﻥ ،ﭘﺎﺭﯾﺲ.۱۳۸۰ ، ۱۲ـ ﺭﺟﻮﻉ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ :ﻣﺠﻠﻪ »ﻧﺒﺮﺩ ﺧﻠﻖ«، ﺷﻤﺎﺭﻩ ) ۷ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ (۱۳۵۵ﻭ ﺷﻤﺎﺭﻩﻫﺎﯼ ۴ﻭ ۵ﻭ ۶ﻣﺠﻠﻪ » ۱۹ﺑﻬﻤﻦ ﺗﺌﻮﺭﯾﮏ«) ،ﺁﺑﺎﻥ ،ﺁﺫﺭ ﻭ ﺩﯼ .(۱۳۵۴ ۱۳ـ ﻣﺠﻠﻪ »ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ« ،ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻫﻮﺍﺩﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﭼﺮﯾﮏﻫﺎﯼ ﻓﺪﺍﯾﯽ ﺧﻠﻖ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ، ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺳﻮﻡ ) ،(۱۳۵۶ﺻﻔﺤﺎﺕ .۲۵ _ ۲۳ ۱۴ـ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ،ﺭﺟﻮﻉ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﺟﺰﻧﯽ، »ﻧﺒﺮﺩ ﺑﺎ ﺩﯾﮑﺘﺎﺗﻮﺭﯼ ﺷﺎﻩ« ،ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻭ ﺣﻖﺷﻨﺎﺱ، ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ،ﺻﻔﺤﻪ.۱۱ ۱۵ـ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻣﻮﺍﺿﻊ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﭼﺮﯾﮏﻫﺎﯼ ﻓﺪﺍﯾﯽ ﺧﻠﻖ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎﯼ
»ﻓﺮﺻﺖ ﻃﻠﺒﺎﻧﻪ« ﻭ »ﺭﻓﻮﺭﻣﯿﺴﺘﯽ« ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﻭ ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎﯼ »ﺍﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺘﯽ« ﺷﻮﺭﻭﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ، ﺭﺟﻮﻉ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ: ـ ﺍﺣﻤﺪﺯﺍﺩﻩ» ،ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ...ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ، ﭘﻮﯾﺎﻥ »ﺿﺮﻭﺭﺕ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ« ،ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ، ـ ﻋﻠﯿﺮﺿﺎ ﻧﺎﺑﺪﻝ» ،ﺁﺫﺭﺑﺎﯾﺠﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻣﻠﯽ«، ﺑﺪﻭﻥ ﺫﮐﺮ ﻣﮑﺎﻥ ﭼﺎﭖ ،۱۳۵۲ ،ﺻﻔﺤﺎﺕ ۱۸ _ ،۳۲ ـ ﺩﻫﻘﺎﻧﯽ» ،ﺣﻤﺎﺳﻪ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ« ،ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ، ـ ﺻﻔﺎﯾﯽ ﻓﺮﺍﻫﺎﻧﯽ» ،ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪﺍﻧﺪ ،ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻭ ـ ﺍﺷﺮﻑ ،ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ. ۱۶ـ ﻣﻌﺮﻭﻓﺘﺮﯾﻦ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﺎﻻﺕ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﺎﻝﻫﺎﯼ ۱۳۵۰ _ ۱۳۵۵ﺗﻮﺳﻂ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﭼﺮﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺁﻭﺍﻧﺘﻮﺭﯾﺴﻢ« ﻭ »ﺍﺭﺍﺩﻩﮔﺮﺍﯾﯽ« ﻣﻮﺭﺩ ﻧﮑﻮﻫﺶ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩﻫﺎﯼ ﮐﻮﺑﻨﺪﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ: ـ ﻑ .ﺟﻮﺍﻥ» ،ﭼﺮﯾﮏﻫﺎﯼ ﺧﻠﻖ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ؟« ﺩﺭ ﻣﺠﻠﻪ »ﺩﻧﯿﺎ« ﺳﺎﻝ ،۱۲ﺷﻤﺎﺭﻩ ۴ )ﭘﺎﯾﯿﺰ (۱۳۵۰ﺻﻔﺤﺎﺕ .۴۱ _ ۳۱ ـ ﻧﻮﺭﺍﻟﺪﯾﻦ ﮐﯿﺎﻧﻮﺭﯼ» ،ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﺵ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ«، ﺩﺭ ﻣﺠﻠﻪ »ﺩﻧﯿﺎ« ﺷﻤﺎﺭﻩ ) ۲ﻣﺮﺩﺍﺩ ،(۱۳۵۳ ﺻﻔﺤﺎﺕ ،۱۰ _ ۱ ـ ﺑﯽ ﻧﺎﻡ »ﭘﯿﺎﻡ ﻓﺪﺍﯾﯽ« ﺩﺭ ﻣﺠﻠﻪ »ﺩﻧﯿﺎ«، ﺷﻤﺎﺭﻩ ) ۵ﺁﺫﺭ ،(۱۳۵۳ﺻﻔﺤﺎﺕ ،۷ _ ۱ ـ ﻧﻮﺭﺍﻟﺪﯾﻦ ﮐﯿﺎﻧﻮﺭﯼ» ،ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﯾﮏ ﭘﯿﺎﻡ ﺑﻪ ﻓﺪﺍﯾﯽ« ،ﺩﺭ ﻣﺠﻠﻪ »ﺩﻧﯿﺎ« ،ﺳﺎﻝ ﺩﻭﻡ ،ﺷﻤﺎﺭﻩ ۳ )ﺧﺮﺩﺍﺩ (۱۳۷۴ﺻﻔﺤﺎﺕ .۱۶ _ ۷ _ ﻧﻮﺭﺍﻟﺪﯾﻦ ﮐﯿﺎﻧﻮﺭﯼ» ،ﻓﺪﺍﯾﯽ ﻭ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ«، ﺩﺭ ﻣﺠﻠﻪ »ﺩﻧﯿﺎ« ،ﺳﺎﻝ ﺩﻭﻡ ،ﺷﻤﺎﺭﻩ ) ۴ﻣﺮﺩﺍﺩ (۱۳۷۳ﺻﻔﺤﺎﺕ ۱۰ _ ۲ﻭ ـ ﻡ .ﺍﺧﮕﺮ» ،ﻧﻈﺮﺍﺗﯽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﯼ ﻓﺪﺍﯾﯽ« ﺩﺭ ﻣﺠﻠﻪ »ﺩﻧﯿﺎ« ﺳﺎﻝ ﺳﻮﻡ ،ﺷﻤﺎﺭﻩ) ۲ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ،(۱۳۵۵ﺻﻔﺤﺎﺕ .۱۸ _ ۱۱ ۱۷ـ »ﮔﺮﻭﻩ ﺟﺎﻭﯾﺪ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﺧﻠﻖ« ،ﺩﺭ ﻣﺠﻠﻪ »ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ«،ﺩﻭﺭﻩ ﺑﯿﺴﺖ ﻭﭘﻨﺠﻢ،ﺷﻤﺎﺭﻩ) ۲ﺑﻬﻤﻦ (۱۳۵۵ﺻﻔﺤﺎﺕ ۸۶ _ ۸۳ﻭ ﻧﺸﺮﯾﻪ »ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﺁﺫﺭ« ،ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ،ﺻﻔﺤﻪ .۵ ۱۸ـ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻣﻠﯽ )ﺑﺮﻭﺟﺮﺩﯼ( ،ﺭﺟﻮﻉ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ :ﻣﺠﻠﻪ »ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ« ﺩﻭﺭﻩ ،۲۳ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ،ﺻﻔﺤﻪ .۱۵
Iranians, Vol. 10, No. 271, Friday, May 12, 2006
ﻋﻜﺎﺳﺎﻥ ﺧﺒﺮﯼ ﺧﻮﺏ ﺩﺍﺭﯾﻢ ،ﻋﻜﺎﺳﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﺧﻮﺏ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ! ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ۱۸
ﻧﯿﺴﺖ ،ﭼﻮﻥ ﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺍﺯ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﺣﺮﻓﻪﺍﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺷﺘﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﯿﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﻛﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺣﻘﻮﻕ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﯿﺎﻭﺭﯾﻢ .ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺩﺭ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺸﻜﻼﺗﯽ ﻛﻪ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻣﺎ ﺩﭼﺎﺭ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮔﻢ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺻ ً ﻼ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﯽﺁﯾﺪ«. ﺍﻭﻣﯽﺍﻓﺰﺍﯾﺪ»:ﺁﻧﭽﻪﺑﻪﻣﺤﺪﻭﺩﻩﺍﯾﻦﺷﺎﺧﻪ ﺧﺒﺮﯼ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﯿﺴﺖ .ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺭﺥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﯽ ﺑﺮ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎﺭﯼ ﻭ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﺩﺍﺭﺩ .ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻋﻠﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽﻛﻨﻢ ﺑﻼﺗﻜﻠﯿﻔﯽ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻭ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻛﻠﻤﻪﺁﺷﻔﺘﮕﯽﻛﻪﺩﺭﺣﺎﻝﺣﺎﺿﺮ ﺗﺠﺮﺑﻪﻣﯽﻛﻨﯿﻢ،ﺑﺮ ﻓﺘﻮﮊﻭﺭﻧﺎﻟﯿﺴﺖ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ«. ﺳﺮﺑﺨﺸﯿﺎﻥ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻛﻪ ﻋﻜﺲ ﺩﺭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﯼﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﺭﺯﺵ ﺧﺒﺮﯼ ﭼﻨﺪﺍﻧﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ» :ﺍﺯ ﻋﻜﺲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﺰﺋﯿﻦ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﻛﻨﻨﺪ .ﻧﻪ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ،ﻧﻪ ﺩﺑﯿﺮ ،ﻭ ﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﺩﺑﯿﺮ ﻋﻜﺲ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻋﻜﺲ ﺩﻗﺖ ﻧﻤﯽﻛﻨﻨﺪ .ﻛﻢ ﺩﯾﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻜﺲ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻋﻜﺲﻫﺎ ﺗﺰﺋﯿﻨﯽﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺒﻮﺩﺷﺎﻥ ﺗﺄﺛﯿﺮﯼ ﺩﺭ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ،ﺷﻤﺎ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯼ ﺧﺎﺭﺟﯽﺭﺍﻣﯽﺑﯿﻨﯿﺪﻛﻪﭼﮕﻮﻧﻪﺍﺯﻋﻜﺲﺑﺮﺍﯼﺟﺬﺏ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﻛﻨﻨﺪ .ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺠﻠﻪ »ﻧﺸﻨﺎﻝ ﺟﺌﻮﮔﺮﺍﻓﯽ« ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ ،ﯾﮏ ﺗﺤﻮﻝ ﺩﺭ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﯾﻢ .ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻛﻪ ﻫﻤﺔ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﺍﺯ ﭼﺎﭖ ﻋﻜﺲ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﺍﯾﻦ ﻣﺠﻠﻪ ﺑﻨﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﻣﻮﻓﻖ ﻫﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻻﻥ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﭘﯿﺶ ﻣﯽﺭﻭﺩ .ﺍﻣﺎ ﭼﺮﺍ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻧﻤﯽﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ؟« ﺑﺎ ﺗﺤﻮﻻﺗﯽﻛﻪﺩﺭ ۱۰ﺳﺎﻝﮔﺬﺷﺘﻪﺩﺭﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ،ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻛﻪ ﺟﻤﻊ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻋﻜﺎﺳﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻋﻜﺎﺱ ﻛﻤﯿﺖ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺜﺒﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ: ﺁﺳﻮﺷﯿﺘﺪﭘﺮﺱ ﺍﯾﻦ ّ
»ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯼ ﺍﯾﻨﺘﺮﻧﺘﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻋﻜﺲ ﻭ ﺧﺒﺮ ﺑﺨﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﯾﮏ ﺧﻂ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﺍﺯ »ﺍﯾﺮﻧﺎ« ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ .ﺑﺎ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﯾﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺗﻌﺪﺍﺩﯼ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺧﺎﺹ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﻮﺷﺶ ﺧﺒﺮﯼ ﻛﺎﺭﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ،ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﺗﺄﺳﯿﺲ ﻛﺮﺩﻧﺪ .ﺍﯾﻦ ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﯼﻫﺎ ﺍﺯ ﺑﺪﻭ ﺗﺄﺳﯿﺲ ﺑﻪ ﻋﻜﺲ ﺗﻮﺟﻪ ﻭﯾﮋﻩﺍﯼ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺏ ﻫﻢ ﻛﺎﺭ ﻣﯽﻛﻨﻨﺪ .ﺍﻣﺎ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﻮﻩ ﺗﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺭﯾﺸﻪ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﯽﺯﻧﺪ .ﺍﯾﻦ ﻛﻪ ﻋﻜﺲﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺠﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ، ﺍﺭﺯﺵ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﻪﺷﺪﺕ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽﺁﻭﺭﺩ؛ ﻫﯿﭻ ﺗﻮﺟﯿﻬﯽ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ﻛﺎﺭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻔﻌﯽ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﻋﻜﺎﺳﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﻛﺸﻮﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺁﺳﯿﺐ ﺟﺪﯼ ﻫﻢ ﻣﯽﺭﺳﺎﻧﺪ .ﻣﻦ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽﻛﻨﻢ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﻣﺴﺘﺜﻨﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ. ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﺍﯼ ﻛﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻋﻜﺎﺱ ،ﺳﺮﻭﯾﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﺭﻩﻣﯽﻛﻨﺪ ،ﻣﺠﺒﻮﺭﺍﺳﺖﺗﻘﺮﯾﺒ ًﺎ ﻫﻤﻪﻋﻜﺲﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﮕﯿﺮﺩ .ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﺷﺒﯿﻪ ﻫﻢ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ«. ﺗﻮﺿﯿﺢ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺍﻭ ﺩﺭ ِ ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﯽﻛﻨﺪ» :ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻋﻜﺎﺳﺎﻧﯽ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻣﯽﺭﻭﻧﺪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﻧﺪﮎ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ،ﯾﻚ ﺍﻛﯿﭗ ﭼﻨﺪ ﺻﺪ ﻧﻔﺮﯼ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﯾﻜﻨﺎﻥ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ .ﻋﻜﺎﺳﺎﻥ ﺧﺒﺮﯼ ﻛﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺷﻮﻧﺪ ﯾﮏﮔﺮﻭﻩﻫﺸﺖ ﻧﻔﺮﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺨﺸﯽﺍﺯﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎ ﺭﺍﻫﻢﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪﺗﻘﺒﻞﻛﻨﻨﺪ. ﺩﻭ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻋﻜﺎﺱ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﯼ ﻣﯽﺭﻭﻧﺪ. ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺑﺪﻧﯽ ﻧﺎﻣﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮﺵ ﺍﺳﺖ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﻋﻜﺎﺱ .ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥﻫﺎ ﺟﺎ ﻧﯿﻔﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﺧﺮ ﺷﻤﺎ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﯿﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺷﻮﺩ؟ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﺪﻭﻥ ﻋﻜﺲ ﻛﻪ ﺟﺬﺍﺑﯿﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻋﻜﺎﺳﺎﻥ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ ،ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻥ ﺗﻮﻗﻊ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﯾﮏ ﻋﻜﺎﺱ ﻫﻢ ﻋﻜﺲ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺧﺒﺮ ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ«. ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭﯾﺮﺍﺳﺘﺎﺭﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﯾﺖ »ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ«
320
ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﯾﮏ ﺯﻥ
ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ۲۰
ﻣﺮﺩﯼ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻭﺭﻧﺪ ﺭﻭﯼ ﺻﺤﻨﻪﺍﯼ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﺠﻠﯿﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻭ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺷﺪﻥ ﺯﻧﺶ ﺗﻼﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﻧﻪ ،ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﻋﻘﺐ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﯼ ﺧﺎﺹ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻗﺎﯾﺎﻥ ،ﭼﻮﻥ ﻻﺑﺪ »ﺁﻗﺎ« ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﯾﻦ ﺻﺒﻮﺭﯼﻫﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﮔﺬﺷﺘﮕﯽﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.
ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﺮﺍﮐﺶ!
ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻠﮏ ﻣﺤﻤﺪ ،ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﺮﺍﮐﺶ ،ﺯﯾﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺭﺍ ﺍﻣﻀﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺁﻥ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ »ﺑﯿﺸﺘﺮ« ﺗﻌﺎﺭﻓﯽ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﺮﺍﮐﺶ ﺍﺻﻼ ﺣﻘﻮﻗﯽ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻭﺿﻌﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﮐﺜﺮ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﻮﺍﻧﯿﻦﺷﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﺬﻫﺐ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻫﻢ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ،ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ،ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﺮﺍﮐﺸﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﺭﯼ ﺯﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺑﻬﺮﻩﺍﯼ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﻣﺜ ً ﻼ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍ ﺭ ﺩ ﭘﺴﺖ ﻫﺎ ﯼ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺍﺧﯿﺮ ًﺍ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻧﺪ ﺑﻪ »ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺑﺰﺭﮔﯽ« ﺩﺳﺖ ﯾﺎﺑﻨﺪ .ﻭ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻔﺘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﺮﺍﮐﺸﯽ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﯾﺎﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﻑﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻧﺸﺎﻥ ﻧﺰﻧﻨﺪ .ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺧﻄﺒﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﻫﻢ ﻫﻢﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺁﻗﺎﯾﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ .ﺯﻧﺎﻥ ﺳﺨﻨﺮﺍﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﺗﺪﺭﯾﺲ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﯾﺎ ،ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ،ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥﻫﺎ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥﻫﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﯾﺾﻫﺎ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽﻫﺎ ﺣﺮﻑﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﺰﻧﻨﺪ .ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺧﺪﺍ ﻋﻤﺮﺷﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﻧﮕﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﺯﻧﺎﻥ ﺳﺨﻨﺮﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺐﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪﺧﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑﺨﻮﺍﺑﻨﺪ ﻭ ﯾﺎ ﺑﻪ ﺭﯾﺎﺿﺖ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.
۳۳
ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ،ﺳﺎﻝﺩﻫﻢ،ﺷﻤﺎﺭﻩ،۲۷۱ﺟﻤﻌﻪ ۲۲ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ۱۳۸۵
ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﯿﻢ ﺟﻌﻔﺮﯼ» :ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻣﯿـﺮﮐﺒﯿـﺮ« ﻣﺮﺩﻩ، ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯﻧﺪﻩﺍﺵ ﮐﻨﻢ
ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ۲۰
ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻭ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺣﯿﺮﺍﻧﯿﻢ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻧﮕﺎﺭ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﻗﺮﻥ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﯽ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﻣﯽﺯﻧﺪ ﻭ ﻗﺼﻪ ﻣﯽﺑﺎﻓﺪ. »ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻮﻟﻒ ﮐﻢ ﺑﻮﺩ؛ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﯿﻨﻪﺍﯼ. ﻣﻦ ﺍﺳﻢ ﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮﯼ ﻣﺠﻼﺕ ﺍﺩﺑﯽ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﺩﻧﺒﺎﻝﺷﺎﻥ .ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﯾﺮ ﻣﯽﺟﻨﺒﯿﺪﯼ ﯾﮏ ﻧﺎﺷﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﻃﺮﻑ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﻫﻮﺍ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ .ﺣﺎﻻ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﻓﺮﻕ ﮐﺮﺩﻩ .ﻫﺸﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﺎﺷﺮ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺷﺎﻥ ۵۰ﻧﻔﺮ ﻓﻌﺎﻟﻨﺪ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﮐﺎﺭ ﻧﺸﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ .ﺑﻘﯿﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺎﻏﺬﻧﺪ«. ﮐﺘﺎﺏﻫﺎ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺟﻌﻔﺮﯼ ﺍﺳﺖ .ﺣﺮﻑﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﯽﺯﻧﺪ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩﺍﺵ ﻣﯽﺑﺎﺭﺩ» :ﺻﺎﺩﻕ ﻫﺪﺍﯾﺖﺗﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﺍﺟﺎﺯﻩ ﭼﺎﭖ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﺩﺍﺩ .ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ »ﮐﺘﺎﺑﻔﺮﻭﺷﯽ ﻣﻌﺮﻓﺖ« ﮐﺘﺎﺏ »ﺳﮓ ﻭﻟﮕﺮﺩ« ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻄﻊ ﺟﯿﺒﯽ ﺑﺎ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﺪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ .ﻣﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻓﺮﺻﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﮐﺘﺮ ﺧﺎﻧﻠﺮﯼ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﻋﻠﻮﯼ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪﺭﯼﺍﺵ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻧﺤﻮﯼ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﭼﺎﭖ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﻫﺪﺍﯾﺖ ــ ﺍﻋﺘﻀﺎﺩﺍﻟﻤﻠﮏ ﻫﺪﺍﯾﺖ ــ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ .ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﺎﭖ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﻫﺪﺍﯾﺖ ۲۰ﺩﺭﺻﺪ ﺣﻖﺍﻟﺘﺎﻟﯿﻒ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﺩﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺒﻠﻎ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﻮﺩ .ﺁﻥ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﺍﺻﻼ ﺣﻖﺍﻟﺘﺎﻟﯿﻒ ﺭﺳﻢ ﻧﺒﻮﺩ .ﻧﺎﺷﺮ ﻧﻬﺎﯾﺘﺎ ﭼﻨﺪ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺣﻖﺍﻟﺘﺎﻟﯿﻒ ﺑﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﻣﯽﺩﺍﺩ .ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻦ ﺣﻖﺍﻟﺘﺎﻟﯿﻒ ﺭﺳﻢ ﺷﺪ .ﺻﺪﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﻧﺎﺷﺮﻫﺎ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ» .ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ« ﻋﻠﻮﯼ ﺭﺍ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﻣﺎ ﭼﺎﭖ ﮐﺮﺩﯾﻢ .ﺳﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﺁﻝ ﺍﺣﻤﺪ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﺍﯾﻞ ﮐﺎﺭ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮﺩﯾﻢ .ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎ ﻓﺮﻭﺵ ﺭﻓﺘﻨﺪ .ﺳﺎﻧﺴﻮﺭ ﮐﻪ ﺁﻣﺪ ﻭﺿﻊ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎ ﺑﺪﺗﺮ ﺷﺪ.ﺟﻠﻮﯼ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﺁﻝ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ .ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﻣﻤﻨﻮﻉﺍﻟﻘﻠﻢ ﺷﺪ .ﺗﺎﺯﻩ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﺁﻝ ﺍﺣﻤﺪ .ﺍﻣﺎ ﭼﺎﭖ ﺁﺛﺎﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺩﻡﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻡ ﻣﺜﻞ ﻫﺪﺍﯾﺖ ،ﻓﺮﻭﻍ ،ﺳﺎﻋﺪﯼ ،ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﻣﻦ«. ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﮐﺎﺭﯼ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﯿﻢ ﺟﻌﻔﺮﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﮑﺎﺭﺍﺕ ﻧﻮ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﭼﺎﭖ ﺁﺛﺎﺭ ﺁﺩﻡﻫﺎﯼ ﺟﻮﺍﻥ ﻭ ﺟﻮﯾﺎﯼ ﻧﺎﻡ
ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﻃﺮﺡﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩﻫﺎﯼ ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻭ ﺍﯾﻦ ﺍﯾﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ؟ ﺍﻟﮕﻮﯼ ﺧﺎﺻﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﯾﺎ ﮐﺎﻣﻼ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺣﺲ ﻭ ﻏﺮﯾﺰﻩ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﺑﺘﮑﺎﺭﻫﺎ ﻣﯽﺯﺩ؟ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻣﯽﺧﻨﺪﺩ: »ﭼﻪ ﺍﻟﮕﻮﯾﯽ؟ ﺍﻭﻻ ﻣﻦ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺷﻬﺮﺕ ﺑﻮﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺑﺎ ﻓﻘﺮ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ .ﻣﺪﺍﻡ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻓﻘﺮ ﻭ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﺧﻼﺹ ﺷﻮﻡ .ﺍﻣﺎ ﺧﺐ ...ﻧﻪ ﯾﮏ ﺍﻟﮕﻮ ﺩﺍﺷﺘﻢ .ﺍﻟﮕﻮﯼ ﻣﻦ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺑﻮﺩ .ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯿﺪ! ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺑﻮﺩﻡ .ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﺁﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺭﺍﻩ ﻣﯽﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺑﻮﺩ. ﺍﺯ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ .ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﻧﺸﺮ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻡ ﺁﻣﺪ .ﻧﻮﮔﺮﺍﯾﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ. ﺟﺪﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ،ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﻓﺮﻧﮕﯽ ﻫﻢ ﻣﯽﺭﻓﺘﻢ .ﭼﻨﺪ ﮐﺘﺎﺑﻔﺮﻭﺷﯽ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻧﺎﺩﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻣﯽﺁﻭﺭﺩ .ﻣﯽﺭﻓﺘﻢ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮐﻠﯽ ﺍﯾﺪﻩ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻢ» .ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻌﯿﻦ« ﺣﺎﺻﻞ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎ ﺑﻮﺩ .ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺘﺎﺑﻔﺮﻭﺷﯽﻫﺎ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ »ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻻﺭﻭﺱ« ﺧﻮﺭﺩ. ﺩﻟﻢ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻦ »ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻻﺭﻭﺱ«ﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﯿﻢ.ﺩﮐﺘﺮﻣﻌﯿﻦﺭﺍﻣﻌﺮﻓﯽﮐﺮﺩﻧﺪﻭ ﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ »ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻌﯿﻦ« ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮﺩﯾﻢ. ﺍﻭﻝ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﭼﺎﭖ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﻩ ﺟﻠﺪ ﺭﺳﯿﺪ«. ﺑﺎﻗﯽ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺍﻣﺎ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺧﻮﺵ ﻧﯿﺴﺖ .ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﻌﻔﺮﯼ ﺷﺮﮐﺖ ﭼﺎﭖ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﺩﺭﺳﯽ ﺭﺍ ﺭﺍﻩﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩﺵ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎ ﺑﻪ ﻭﻗﺖ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮﺳﺪ ﮐﯿﻨﻪﻭﺭﺯﯼﻫﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽﺷﻮﺩ .ﮐﯿﻨﻪﻭﺭﺯﯼﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﺩﯼ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﭼﺸﻢ ﺩﯾﺪﻥ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ .ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺭﺧﺖ ﮐﯿﻨﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺛﻤﺮ ﻣﯽﺩﻫﺪ ،ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﯿﻢ ﺟﻌﻔﺮﯼ ﺍﺯ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ .ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﯿﻢ ﺟﻌﻔﺮﯼ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﺭﺍﭘﺲﺑﮕﯿﺮﺩ.ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺍﻣﺎﺧﺴﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ. ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﭘﯿﮕﯿﺮﯼ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻫﺴﺖ ﺍﻣﺎ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﯼ ﻧﻪ. ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺭﻧﮕﯽ ﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: »ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﻣﺮﺩﻩ ،ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯﻧﺪﻩﺍﺵ ﮐﻨﻢ«.
Iranians, Vol. 10, No. 271, Friday, May 12, 2006
ﻫﻤﺸﻬﺮﯼ ﮔﺮﺍﻣﯽ ،ﻋﺰﯾﺰﻡ ،ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺁﺩﺭﺱ ﻋﻮﺿﯽ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ!
ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ۱۵
ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺴﻞﻫﺎﯼ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺭﻭﭘﺎﯼ ﺁﺑﺎﺩﺗﺮﯼ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻧﺎﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺁﺏ ﺩﺭ ﺁﺳﯿﺎﺏ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﻠﺖ ﻭ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻣﯽﺭﯾﺰﯾﻢ .ﺑﯽﺧﻮﺩ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﺷﺎﺭﻭﻥ ﻋﻠﻨﺎ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺑﻤﺐ ﺍﺗﻤﯽ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺳﺮﺍﺋﯿﻞ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﺍﺳﺖ .ﺑﻠﯽ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﮑﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻊ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﺮ ﺳﺮﺵ ﺑﮑﻮﺑﻨﺪ .ﻋﺮﺍﻕ ﺗﮑﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﻣﮕﺮ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﻭﻃﻦ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺷﻐﺎﻟﮕﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻋﺮﺍﻗﯽ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؟ ﺁﯾﺎ ﻓﺠﺎﯾﻊ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺑﻮ ﻏﺮﯾﺐ ﻭ ﺳﺎﯾﺮ ﺯﻧﺪﺍﻥﻫﺎﯼ ﻧﻈﯿﺮ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ ﯾﺎﺩﺗﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ؟ ﻣﻦ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ،ﺿﻤﻦ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ،ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥﻫﺎﯼ ﻗﻮﻣﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺍﯾﺎﻟﺘﯽ ،ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻥ ﺍﯾﺎﻟﺘﯽ ﻭ
ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﺭ ﺧﺒﺮ
ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ۲۱
ﺑﺮ ﺑﻨﺎﯼ ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﺱ ،ﻣﺮﺍﮐﺰ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺧﻮﺩﺭﺍﻧﯿﺰﺗﺎﺳﯿﺲﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭﺯﻣﯿﻨﻪﻫﺎﯼﻣﻮﺳﯿﻘﯽ، ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ،ﺳﯿﻨﻤﺎ ،ﺗﺌﺎﺗﺮ ﻭ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻓﻌﺎﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺍﯾﺮﺍﻧﺸﻨﺎﺳﺎﻥ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ
ﺩﮐﺘﺮﺍﻣﯿﺪﻃﺒﯿﺐﺯﺍﺩﻩ ،ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩﮐﺘﺎﺏ»ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻭﺯﻥ ﺷﻌﺮ ﻋﺎﻣﯿﺎﻧﻪ ﻓﺎﺭﺳﯽ« ،ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﻮﻋﻠﯽ ﻫﻤﺪﺍﻥ ،ﻭ ﺳﺮﺩﺑﯿﺮ ﻧﺸﺮﯾﻪ »ﭘﮋﻭﻫﺶﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ« ﻣﺮﮐﺰ ﻧﺸﺮ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ ،ﺍﺧﯿﺮ ًﺍ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﺍﯼ ﺑﺎ ﺑﻨﻔﺸﻪ ﻣﺤﻤﻮﺩﯼ ﺍﺯ ﺳﺎﯾﺖ »ﮔﺮﻭﻩ ﻓﺮﻫﻨﮓ«، ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻧﺸﺮﯾﻪ ﺍﺯ ﻣﻮﺿﻊ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭﯼ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ »ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﭘﮋﻭﻫﺶﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﺣﻮﺯﻩ ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﺸﺮﯾﻪﺍﯼ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﮋﻭﻫﺶﻫﺎﯼ ﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﮐﻨﺪ .ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ
ﻭﻻﯾﺘﯽ،ﺍﻣﻮﺭﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ،ﻓﺮﻫﻨﮕﯽﻭﺍﻣﻨﯿﺘﯽﺩﺍﺧﻠﯽﺍﺵ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺑﮑﻨﺪ .ﺩﺭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ،ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻥ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﺍﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪ ﻭ ﻭﻟﺰ )ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮔﺎﻝ ( ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻥﻫﺎﯼ ﻟﻨﺪﺭﻫﺎﯼ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻓﺪﺭﺍﻝ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺍﻣﺎﺍﮔﺮ ﻓﮑﺮﻣﯽﮐﻨﯿﺪﮐﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﯿﺎﯾﻢﺯﯾﺮﭘﺮﭼﻢ ﺗﺮﮐﯿﻪ، ﯾﺎ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺁﺫﺭﺑﺎﯾﺠﺎﻥ ،ﻭ ﺳﺎﯾﺮ ﻗﺪﺭﺕﻫﺎﯼ ﺧﺎﺭﺟﯽ، ﺳﯿﻨﻪ ﺑﺰﻧﻢ؛ ﻋﺰﯾﺰ ﻣﻦ ،ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺁﺩﺭﺱ ﻋﻮﺿﯽ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ. ﺁﻥ ﻣﺠﻠﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﻭﺭﯾﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺑﺮﯼ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ،ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﺁﺯﺍﺩﯼﻫﺎﯼ ﻓﺮﺩﯼ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ،ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻢ ﻗﺎﺻﺮﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﻡ ،ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺠﻠﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻗﻮﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺮﺍ ﻣﻌﺬﻭﺭ ﺑﺪﺍﺭﯾﺪ .ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﻓﺮﺽ ﻣﺠﻠﻪ ﺍﺩﺑﯽ ﺑﻮﺩ ،ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺁﺫﺭﺑﺎﯾﺠﺎﻥ ﺑﻮﺩ ،ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻭﻇﯿﻔﻪﺍﻡ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ.ﻣﻨﺘﻬﺎﺗﺨﺼﺺﻣﻦﺍﺩﺑﯿﺎﺕﺁﺫﺭﺑﺎﯾﺠﺎﻥﻧﯿﺴﺖ. ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ،ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺑﯿﺎﺗﯽﻫﺎﯼ
ﺿﻌﻒ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﻮﺯﻩ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﭼﺎﭖ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻭ ﺗﺒﺎﺩﻝ ﻧﻈﺮ ﺑﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﺮﺍﻥﺷﻨﺎﺳﺎﻥ، ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻋﺮﺏﺷﻨﺎﺳﯽ ﯾﺎ ﺗﺮﮎﺷﻨﺎﺳﯽ ﺭﻭﯼ ﻣﯽﺁﻭﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﺸﺮﯾﻪ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ«. ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻋﺮﺏﺯﺑﺎﻥﻫﺎ ﻭ ﺗﺮﮎﺯﺑﺎﻥﻫﺎ ﭼﻪ ﺗﺴﻬﯿﻼﺗﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦﮔﻮﻧﻪ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻬﯿﻪﺍﺵ ﺩﺭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﻣﻤﮑﻦ ﯾﺎ ﻣﻘﺪﻭﺭ ﻧﯿﺴﺖ .ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺍﯾﺮﺍﻧﺸﻨﺎﺳﯽ )ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ( ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﯽﺍﻋﺘﻨﺎﺋﯽ ﺑﻪ ﻧﯿﺎﺯ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻧﺸﻨﺎﺳﺎﻥ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻏﺒﻦ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺭﺯﻣﻨﺪﮔﺎﻥ ﻫﻢ ﺳﺎﻧﺴﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ
ﺑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺳﺎﯾﺖ »ﺳﯿﻨﻤﺎﯼ ﻣﺎ« ﺍﺧﯿﺮ ًﺍ ﺟﻤﻌﯽ ﺍﺯ ﺭﺯﻣﻨﺪﮔﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﺎ ﺗﻬﯿﻪ ﻃﻮﻣﺎﺭﯼ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺷﺪﯾﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻓﯿﻠﻢ »ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﭘﺪﺭ« ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﺣﺎﺗﻤﯽﻛﯿﺎ ﻭ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺟﺸﻨﻮﺍﺭﻩ ﻓﺠﺮﺍﻋﻼﻡ ﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪ .ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ،ﺍﺯ
330
ﺁﺫﺭﺑﺎﯾﺠﺎﻥ ﺧﻮﺷﻢ ﻣﯽﺁﯾﺪ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮐﻪ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ، ﻧﺴﯿﻤﯽ ﻓﻀﻮﻟﯽ ،ﻣﯿﺮﺯﺍ ﻋﻠﯽ ﻣﻌﺠﺰ ،ﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮﺻﺎﺑﺮ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ »ﻫﻮﭖ ﻫﻮﭖ« ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ،ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻫﻢ ﻣﻮﻟﻮﯼ ،ﺣﺎﻓﻆ ﻭ ﺳﻌﺪﯼ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ. ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﺭﺧﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﻗﺮ ﺧﺎﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﻢ ،ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﻭ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺼﺪﻕ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﻢ. ﺁﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺧﻄﻮﻁ ﻓﮑﺮﯼ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﮐﺎﻓﯽ ﺍﺳﺖ؟ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺎﺷﺪ .ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ ،ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻘﺼﺎﻥ ﻗﻠﻢ ﻧﺎﭼﯿﺰﻡ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ .ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﯾﺎﺩ ﺁﻭﺭ ﻣﯽﺷﻮﻡ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻪ ﻓﻌﺎﻝ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻧﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻭ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ؛ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺮﻋﮑﺲ ،ﻣﻦ ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪﺷﻨﺎﺱ ﻫﺴﺘﻢ ،ﻭ ﺗﺨﺼﺺ ﻣﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪﺷﻨﺎﺳﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺎﻋﺖﻫﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻭ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺩﺭ ﺭﺷﺘﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻨﺼﺐ ﻋﻮﺽ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ . ﺑﺎ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ :ﮐﺎ ﻇﻢ ﺭﻧﺠﺒﺮ ﭘﺎﺭﯾﺲ ،ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ
ﺍﯾﻦﻛﻪ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺟﻮﺍﻥ ﻓﯿﻠﻢ ـ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﯼ ﮔﻠﺸﯿﻔﺘﻪ ﻓﺮﺍﻫﺎﻧﯽ ـ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﻏﯿﺮ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻧﺴﻞ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﯽ ،ﺑﻪ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﯾﺎ ﺑﺎ ﻛﻨﺎﯾﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻝ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﺳﻮﺍﻝ ﺑﺮﺩﻩ ،ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ،ﺩﺭ ﺑﺨﺸﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﯿﻪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ» :ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻧﻘﺶ ﺍﻧﻔﻌﺎﻟﯽ ،ﺑﺎ ﺑﺎﺯﯾﮕﺮﯼ ﺁﻗﺎﯼ ﭘﺮﺳﺘﻮﯾﯽ )ﺑﺎﺯﯾﮕﺮ ﻓﯿﻠﻢ »ﻣﺎﺭﻣﻮﻟﮏ«( ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺯﻣﻨﺪﻩ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻏﺮﻭﺭ ﺁﻓﺮﯾﻦ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺁﻥﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﭘﺮﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺩﻓﺎﻉ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺸﯿﻤﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺭﺳﺪ .ﺣﺎﻝ ﺁﻥﻛﻪ ﻧﺴﻞ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﺭﺯﺵﻫﺎﯼ ﺟﻨﮓ ﺗﺤﻤﯿﻠﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﯾﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺭﺯﻣﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ،ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﯽﺑﺎﻟﻨﺪ«. ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﯿﻪ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ: »ﻣﺎﻣﺼﺮﺍﻧﻪﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﻢﻛﻪﺍﺑﺪﺍﺑﻪﺗﺸﻮﯾﻖﻭﺣﻤﺎﯾﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻦﮔﻮﻧﻪ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎﯼ ﺿﺪﺍﺭﺯﺷﯽ ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﻛﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﻧﺪﻫﻨﺪ«. ﺑﻨﻈﺮ ﻣﯽﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﻭ ﺗﻔﺼﯿﻞ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
۴۱
ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ،ﺳﺎﻝ ﺩﻫﻢ ،ﺷﻤﺎﺭﻩ ،۲۷۱ﺟﻤﻌﻪ ۲۲ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ۱۳۸۵
ﺧﺒﺮﻫﺎﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ
ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ۳۵
»ﻧﯿﻮﯾﻮﺭﮎ ﺗﺎﯾﻤﺰ«ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪﺍﯾﻦﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﺭﻣﯿﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﻟﻮﺱﺍﻧﺠﻠﺲ ﻭ ﻫﻢﭼﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﯽ ﺗﺒﻌﯿﺪﯼ ،ﺟﺮ ﻭ ﺑﺤﺚ ﺷﺪﯾﺪﯼ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﺤﻮﻩ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺎ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺑﻪ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻏﺎﻟﺐ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺭﮊﯾﻢﺍﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺳﻮ ﻫﺮﺍﺱ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﯽﮔﻨﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺭﮊﯾﻢ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻨﺴﺠﻢﺗﺮ ﻭ ﻣﻘﺎﻭﻡﺗﺮ ﺑﮑﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﮔﺮ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﻓﻘﻂﺑﻪﺩﯾﭙﻠﻤﺎﺳﯽﺍﮐﺘﻔﺎﮐﻨﺪ ،ﺭﮊﯾﻢ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺩﺭﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﺑﻪ ﺑﻘﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻩ ،ﻫﯿﭻ ﺗﻐﯿﯿﺮﯼ ﺑﻪ ﻭﻗﻮﻉ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﭘﯿﻮﺳﺖ. ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ »ﻧﯿﻮﯾﻮﺭﮎ ﺗﺎﯾﻤﺰ« ﻧﻈﺮﺧﻮﺍﻫﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﻥﻫﺎﯼ ﺗﺠﻤﻊ ﺁﻥﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥﻫﺎ ﻭ ﮐﺎﻓﻪﻫﺎ ﻭ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩﻫﺎﯼ ﺧﻮﺍﺭﺑﺎﺭ ،ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ »ﺍﮐﺜﺮ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﻬﺎﺟﻢ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺭﻭﺣﺎﻧﯿﺎﻥ ﺣﺎﮐﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﺷﻮﺏ ﻭ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺝ ﺧﻮﻧﯿﻨﯽ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻋﺮﺍﻕ ﺭﺍ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮﺩ«. ﻫﻤﺎﺳﺮﺷﺎﺭ،ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎﺭ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽﻣﻘﯿﻢﮐﺎﻟﯿﻔﺮﻧﯿﺎ، ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﺩ »ﺗﻼﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺑﻬﺘﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺻﺮﻑ ﯾﮏ ﺟﻨﮓ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﻮﺩ«. ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ »ﻧﯿﻮﯾﻮﺭﮎ ﺗﺎﯾﻤﺰ« ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻋﻀﺎﯼ ﺳﺎﻟﺨﻮﺭﺩﻩ ﺭﮊﯾﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ »ﺷﺎﺭﻝ ﺩﻭﮔﻞ« ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ،ﻣﺪﺍﻓﻊ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺠﺎﻫﺪﯾﻦ ﺧﻠﻖ ﻧﯿﺰ
ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻓﯿﻠﻢ ﺗﺮﺳﻨﺎﮎ ﺗﻨﻬﺎ...
ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ۲۶
ﻓﯿﻠﻢﻫﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺸﻨﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ .ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺗﺮﺳﻨﺎﮎ ﻫﻢ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﯽﺁﻣﺪ .ﺑﺪﻡ ﻧﻤﯽﺁﻣﺪ ﺭﻭﯼ ﺁﻥﻫﺎ ﺷﻮﺧﯽ ﮐﻨﻢ .ﻓﯿﻠﻤﺴﺎﺯﺍﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻡ .ﻧﺎﯾﺖ ﺷﺎﻣﺎﻻﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﯿﻮﻥ ﺍﺳﭙﯿﻠﺒﺮﮒ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻃﻨﺰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯽﯾﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎﯼ ﺁﻥﻫﺎ ﺷﻮﺧﯽ ﮐﺮﺩ .ﺧﺼﻮﺻﺎ ﺍﺳﭙﯿﻠﺒﺮﮒ ﮐﻪ ﺣﺲ ﻃﻨﺰ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺭﺩﯾﻒ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻓﯿﻠﻢ ﺁﺧﺮ »ﻓﯿﻠﻢ ﺗﺮﺳﻨﺎﮎ «۴ * ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ. ﺯﻭﮐﺮ :ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﺪ ﻣﻦ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺁﺛﺎﺭﻡ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎﯼ ﺑﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ .ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻭﻭﺩﯼ ﺁﻟﻦ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻣﺎﺭﮐﺲ ﻫﻢ ﺭﻭﯼ ﻣﻦ ﮐﺎﻣﻼ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ .ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﻣﻀﺎﻣﯿﻦ ﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻠﯿﻘﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ .ﻣﻮﺿﻮﻉ »ﻓﯿﻠﻢ ﺗﺮﺳﻨﺎﮎ« ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ .ﻧﻪ ﻣﺜﻞ »ﺁﮐﺎﺩﻣﯽ ﭘﻠﯿﺲ ،«۱۸ﯾﻌﻨﯽ ﺁﻥﻫﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ؟ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ »ﻓﯿﻠﻢ ﺗﺮﺳﻨﺎﮎ« ﻓﺮﻕ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺗﺎﺯﻩﺍﯼ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ ﺍﺳﺖ .ﻣﺮﺩﻡ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺷﻮﺧﯽﻫﺎﯼ ﺍﺣﻤﻘﺎﻧﻪﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥﮔﻮﻧﻪ ﺍﺣﻤﻖ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﻫﻮﺵ ﺑﻮﺩ.
ﮐﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺍﺻﻠﯽﺍﺵ ﺗﻬﺎﺟﻤﺎﺕ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﭘﺎﯾﻪﺍﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺗﻌﺪﺍﺩﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺭﮊﯾﻢ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺭﮊﯾﻢ ﺁﭘﺎﺭﺗﺎﯾﺪ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﯼ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ ﺷﺮﮐﺖﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺗﯿﻢﻫﺎﯼ ﻭﺭﺯﺷﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﯾﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺣﺴﺎﺏﻫﺎﯼ ﺑﺎﻧﮑﯽ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﮐﺮﺩ .ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﻋﺮﺍﻕ ﺳﺨﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖﺍﻧﺪ . »ﻧﯿﻮﯾﻮﺭﮎﺗﺎﯾﻤﺰ«ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ»ﻣﺮﮐﺰﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻧﻪ ﺁﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺭﺍ ﺗﺒﻠﯿﻎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ،ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺘﯿﺘﻮ ﻫﻮﻭﺭ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﺳﺘﺎﻧﻔﻮﺭﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻪ ﻣﺘﺨﺼﺺ ،ﺭﻫﺒﺮﯼ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ».ﺩﻭ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ »ﻣﺘﺨﺼﺼﺎﻥ ﺳﻘﻮﻁ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﻢ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﯿﻦﮐﺮﺩﻥﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ«ﺍﻧﺪ».ﭘﺮﻭﮊﻩﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ« ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺕ ﺩﯾﭙﻠﻤﺎﺗﯿﮏ ﺑﺎ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺸﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ »ﺳﮑﻮﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﺶ ﺭﻓﻮﺭﻡ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩ«. ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﺎﻥ »ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ« ﺑﺮﺁﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﻄﺎﺑﻪﻫﺎﯼ ﺟﻨﮓﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺩﺍﯾﻤﯽ ﺍﺯ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﺤﺮﯾﻤﺎﺕ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﮊﯾﻢ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻠﺐ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖﺩﺭﻗﺒﺎﻝ ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎﯼ ﻏﻠﻂﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼﺍﺵ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ .ﺭﺍﺩﯾﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥﻫﺎﯼ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻧﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺳﺎﻧﺴﻮﺭ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺑﺤﺚ ﻭ ﻧﻈﺮﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﺮ ﺍﻓﮑﺎﺭﻣﺮﺩﻡ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ.
ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺣﻤﺪﯼ ﻧﮋﺍﺩ ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭ ... ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ۱۳
ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺑﯽﺟﺎ ﺍﺯ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﮐﻪ ﻓﺎﺷﯿﺴﻢ ﺩﯾﻨﯽ ﺑﺮﺍﯼ
ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺷﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻣﯽ ﺍﻓﺮﺍﺯﺩ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﺑﻐﺾ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﺑﯿﺎﺭ ﻣﻌﺮﮐﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻨﯿﺎﺩﮔﺮﺍﯾﺎﻥ
ﺩﯾﻨﯽ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ .ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺣﺮﻑ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺗﺤﮑﯿﻢ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺳﺘﻤﮕﺮﺍﻥ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ .ﺍﺯ ﺍﯾﻦ
ﮐﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻢﭼﻨﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭﻧﺪ.
ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ۲۶
ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﻻﺭ ﻓﺮﻭﺵ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ )ﺑﺎ ﺭﻗﻢ ۳۹۷ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﻻﺭ ﺩﺭ ﺳﺎﯾﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﻋﺎﻟﻢ( ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺭﻗﻢ ﺍﻭﻝ ﻓﺮﻭﺵ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﺭﺍ ﺑﺎ ۱/۹ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ. ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﯼ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﻫﻢ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺭﻗﻢ ۱/۸ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﻻﺭ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭﻝ ﺑﺮﺳﺪ .ﺩﺭ ﮊﺍﭘﻦ ،ﻓﯿﻠﻢ ﭘﺮﻓﺮﻭﺵ ﻧﺨﺴﺖ »ﺷﺮﺡ ﻭﻗﺎﯾﻊ ﻧﺎﺭﻧﯿﺎ« ﺑﺎ ﺭﻗﻢ ۲/۴۹ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥﺩﻻﺭﺍﺳﺖ.ﻭ ﺍﻣﺎﻓﯿﻠﻢ ﺷﻤﺎﺭﻩﯾﮏﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ »ﻣﺮﺩ ﺩﺭﻭﻥ« ) (Inside Manﺍﺳﺖ ﮐﻪ ۷/۶ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
Iranians, Vol. 10, No. 271, Friday, May 12, 2006
ﻧﻘﺪ ﻓﯿﻠﻢ ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ۲۶ ﺑﻪ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﻫﻢﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺮﺧﯿﺰﻧﺪ ﻭ ﯾﺎ ﻗﻀﯿﻪﻣﺎﯾﮑﻞ ﺟﮑﺴﻦ ﻭﺩﺧﺘﺮﮎ »ﺟﻨﮓ ﺩﻧﯿﺎﻫﺎ«ﻭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻋﺪﻡ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﻭ ﺑﺎ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ... ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻩﺍﯾﻢ ﺩﺳﺖ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﻭ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎ ﻭ ﯾﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﺷﻨﺎﯼ ﺁﺩﻡﻫﺎﯼ ﺳﺮﺷﻨﺎﺱ ،ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﺛﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ ،ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﻩﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻗﻊ، ﺍﯾﻦﮔﻮﻧﻪ ﻫﺰﻝ ﻭ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺟﺎ ﻧﻤﯽﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﺑﺪﻝ ﺑﻪ ﻣﻀﻤﻮﻧﯽ ﻟﻮﺱ ﻭ ﺑﯿﻤﺰﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ]ﺩﺭ ﻓﯿﻠﻢ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻀﺎﻣﯿﻦ ﺑﺮ ﻣﯽﺧﻮﺭﯾﻢ[. ﺯﻭﮐﺮﺑﺎﻣﺸﺎﺭﮐﺖﻓﯿﻠﻤﻨﺎﻣﻪﻧﻮﯾﺴﺎﻥﺧﻮﺩ)ﮐﺮﯾﮓ ﻣﺎﺯﯾﻦ ﻭ ﺟﯿﻢ ﺍﺑﺮﺍﻫﺎﻣﺰ( ﺩﺭ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻃﻨﺰ ﻭ ﻣﺰﺍﺡ ـ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻓﯿﻠﻢ »ﺩﻫﮑﺪﻩ« ﺷﺎﻣﺎﻻﻥ ﻭ ﯾﺎ ﺻﺤﻨﻪ ﻣﺼﯿﺒﺖﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺭﯾﻨﮓ ﻓﯿﻠﻢ ﮐﻠﯿﻨﺖ ﺍﯾﺴﺖﻭﻭﺩ »ﺩﺧﺘﺮﮎ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺩﻻﺭﯼ« ـ ﺗﻮﻓﯿﻖ ﯾﺎﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﮔﻮﯾﯽ ﻣﺎﯾﻪﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ .ﺷﻮﺧﯽﻫﺎ ﺑﯿﺶﺗﺮ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺩﺭﻫﻢ ﺁﻣﯿﺨﺘﮕﯽ ﻭ ﺷﻠﻮﻏﯽ، ﺑﯽ ﺍﺛﺮ ﻭ ﺍﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ .ﺍﻏﻠﺐ ﺷﻞ ،ﻧﺎﻣﺮﻏﻮﺏ ﻭ ﺑﯽﻣﻮﻗﻊ ﺍﺟﺮﺍ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ .ﺩﺭ ﺟﺎﻫﺎﯾﯽ ﺍﺻﻼ ﻏﻠﻂ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎ ﻧﻤﯽﺧﻮﺭﻧﺪ. ﺗﺮﺳﻨﺎﮎﺗﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ »ﻓﯿﻠﻢ ﺗﺮﺳﻨﺎﮎ «۴ﺟﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﺯﻭﮐﺮ ﯾﻌﻨﯽ ﻟﺰﻟﯽ ﻧﯿﻠﺴﻦ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺭﯾﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ »ﻫﺮﯾﺲ«ـ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ـ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﻣﺴﺤﻮﺭ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺣﯿﻮﺍﻧﺎﺕ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪ.
ﺍﻓﻘﯽ ۱ـ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۲۸ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﺴﻦﺍﻟﺒﻨﺎ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺑﻨﯿﺎﻥ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺷﺪ. ۲ـ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ـ ﺟﺰﯾﺮﻩﺍﯼ ﺩﺭ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺧﺰﺭ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻘﺐﻧﺸﯿﻨﯽﺁﺏﺩﺭﯾﺎﺍﻣﺮﻭﺯﻩﺟﺎﯾﺶﻣﺸﺨﺺﻧﯿﺴﺖ ـ ﺍﺯ ﻋﺸﺎﻕ ﺩﺭﻭﻥ ﮐﺘﺎﺏ. ۳ـ ﯾﮑﺘﺎﭘﺮﺳﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﺭﺩﺷﺘﯿﺎﻥ ﺁﯾﯿﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﯽﻧﺎﻣﻨﺪ ـ ﮔﺮﺩﺵ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ -ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ. ۴ـﺗﻌﺪﺍﺩﯼﺷﻤﺸﯿﺮـﺷﻬﺮﯼﺩﺭﺍﺳﺘﺎﻥﺍﺭﺩﺑﯿﻞ ـ ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﮔﻮﯾﺶ ﺷﻤﺎﻟﯽﻫﺎ. ۵ـ ﺟﻮﺭ ﻭ ﻇﻠﻢ ـ ﺿﻤﯿﺮ ﺳﻮﻡ ﺷﺨﺺ ﻣﻔﺮﺩ ـ ﻗﻼﺏ ﻣﺎﻫﯿﮕﯿﺮﯼ. ۶ـ ﺧﺰﻧﺪﻩ ﺧﻮﺵ ﺧﻂ ﻭ ﺧﺎﻝ ـ ﺳﮓ ﻗﻼﺩﻩ ﮔﺴﺴﺘﻪ ﻭ ﻭﻟﮕﺮﺩ ـ ﻣﺎﺩﺭ ﺗﺮﮎ. ۷ـ ﮔﻮﺵ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻧﺎﺻﺢ ـ ﺯﺑﺎﻥ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻓﺎﺭﺳﯽ ـ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﯾﮏ ـ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﮏ ﺣﺮﻑ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ. ۸ـ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺫﻭﻕ ﺁﻭﺭﺩ ـ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻓﻼﻃﻮﻥ. ۹ـﺻﺮﯾﺢﺍﻟﻠﻬﺠﻪ ـﻣﻮﺟﺐﺷﻔﺎ ـﺟﻮﺍﺏﻣﻨﻄﻘﯽ ﻫﺎﯼ ـ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺳﻨﮓ. ۱۰ـ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻭ ﻋﺸﯿﺮﻩ ـ ﮐﺸﻮﺭﯼ ﺩﺭ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯼ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۸۲۱ﺍﺯ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﯾﺎﻓﺖ ـ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺭﻧﺞ. ۱۱ـ ﭘﺮ ﻭ ﻟﺒﺮﯾﺰ ـ ﺣﺮﻑ ﻧﺪﺍ ـ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﯽ ﺛﻤﺮ. ۱۲ـ ﺍﺯ ﺷﯿﺦﻧﺸﯿﻦﻫﺎﯼ ﺧﻠﯿﺞ ﻓﺎﺭﺱ ـ ﺗﺸﮏ ﻭ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ـ ﻓﻠﺰﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﮐﺴﯿﺪ ﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ۱۳ـ ﭘﻮﻧﻪ ﺳﺮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ـ ﺁﻭﺍﺯﻩ ـ ﺍﺯ ﺍﯾﺰﺩﺍﻥ ﺯﺭﺗﺸﺘﯽ ﻭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﻮﮐﻞ ﺑﺮ ﺁﺏ. ۱۴ـ ﺁﺭﻧﺞ ﺩﺭﺏ ـ ﻣﺠﻤﻊﺍﻟﺠﺰﺍﯾﺮﯼ ﺩﺭ ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﮐﺒﯿﺮ ﻭ ﺟﺰﺀ ﻣﺘﺼﺮﻓﺎﺕ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ـ ﺧﯿﺲ ﺑﻮﺩﻥ. ۱۵ـﮐﺘﺎﺑﯽﺍﺳﺖ ﺍﺯﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯽ ﺍﺳﻼﻣﯽﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ .۱۳۷۶
ﻋﻤﻮﺩﯼ ۱ـ ﻧﺎﻡﻫﺎ ـ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻭﯼ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﻧﻔﺖ ﺑﺎ ﺩﺍﺭﺳﯽ ﻭ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭﯼ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺭﺍﻩ ﺁﻫﻦ ﺷﻤﺎﻝ ﺑﻪ ﺭﻭﺱﻫﺎ ﺍﻣﻀﺎﺀ ﺷﺪ. ۲ـ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺯﺭﺧﯿﺰ ﮐﺸﻮﺭﻣﺎﻥ ـ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﻠﯽ ﺯﻧﺎﻥ ﮊﺍﭘﻦ. ۳ـ ﮔﺸﺎﺩﮔﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﻭ ﮐﻮﻩ ـ ﮐﺸﻮﺭﯼ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ـ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺗﻮﺳﺖ ﻭ ﻧﻮﻋﯽ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ.
ﮔﺮﺍﯾﺶ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺩﺭ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻣﻌﺎﺻﺮ
ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ۲۱
ﺷﻜﻞﮔﯿﺮﯼ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺷﺪ. ﺩﺭﺳﺒﮏﻣﻌﻤﺎﺭﯼﻣﻌﺎﺻﺮ،ﺟﻨﺒﻪﻫﺎﯼﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ،ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﯾﺎﻓﺘﻪﺍﻧﺪ .ﻣﻌﻤﺎﺭﺍﻥ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺩﺭﮎ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﯿﻮﻩﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻭ ﺭﻭﺵﻫﺎﯼ ﻛﻬﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺁﻥﻫﺎ ﺳﺒﮏﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﻨﺴﻮﺥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺁﻧﺘﻮﻧﯿﻮ ﺳﻨﺖ ﺍﻟﯿﺎ، ﻣﻌﻤﺎﺭ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﻣﻌﻤﺎﺭﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻧﻮﯾﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻮﻉ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺤﺚﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ. ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥﻫﺎﯼ ﻣﻬﻢ ﺷﻬﺮﯼ ،ﻗﺼﺮﻫﺎﯼ ﺍﺷﺮﺍﻓﯽ، ﻛﻠﯿﺴﺎﻫﺎ ﻭ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺒﮏﻫﺎﯼ ﺧﺎﺹ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻃﺮﺍﺣﺎﻥ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺍﯼ
ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺷﻮﺧﯽ ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ۳۱ ﮐﺎﺭﺍﺋﯿﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﺩﻡ .ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﻧﺼﻒ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﻢﻫﺎ ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﺪ ﻭ ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﺩ ﺍﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﻭ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﺑﺮﻭﺩ .ﺗﻮ ﭼﺮﺍ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼﻧﻤﯽﮐﻨﯽ؟ ـ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﻧﺪﻩﻫﺎﯼ ﺳﻮﺳﻮﻝ ﻟﯿﺒﺮﺍﻝ ﻭ ﻣﺪﺍﻓﻊ ﺣﻘﻮﻕ ﭘﺮﻧﺪﻩﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ـ ﺣﺎﻻ ﺑﯿﺎ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﺗﺨﻢﻣﺮﻍﻫﺎ ﺑﺸﯿﻦ .ﮐﻤﺮﻡ ﺩﺭﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ .ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ... ـ ﺍﺻﻼ ﻭﻗﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ .ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﻣﺎﻫﯿﮕﯿﺮﯼ؛ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻩﺍﻡ.
410
ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯾﺠﺎﺏ ﻣﯽﻛﻨﺪ، ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥﻫﺎﯼ ﻛﻢ ﺍﻫﻤﯿﺖ ،ﻃﺮﺡ ﺍﺭﺍﯾﻪ ﻛﻨﻨﺪ .ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﺍﺳﺘﺎ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ﻛﻢﻫﺰﯾﻨﻪ ،ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩﻫﺎﯼ ﺭﺍﻩﺁﻫﻦ ،ﻛﺎﺭﺧﺎﻧﻪﻫﺎ ،ﺍﻧﺒﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﻣﻜﺎﻥﻫﺎﯼ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ .ﺩﺭ ﻧﯿﻤﻪ ﺍﻭﻝ ﻗﺮﻥ ﺑﯿﺴﺘﻢ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻧﻮﮔﺮﺍﯾﺎﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﺳﺎﺯﯼ ﻭ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﻣﻨﺰﻝ،ﻛﺎﻏﺬﺩﯾﻮﺍﺭﯼﻭﺗﻤﺎﻡ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﺎﺩ ﺁﻭﺭﯼ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺩﺭ ﺑﻬﺮﻩﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺁﻫﻦ ﻭ ﺑﺘﻦ ،ﺍﺳﺎﺱ ﺷﻜﻞﮔﯿﺮﯼ ﻭ ﺭﺷﺪ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺑﺎ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﻮﺍﺩ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻨﺎﻫﺎ ،ﺗﻨﻮﻉ ﻃﺮﺡﻫﺎ ﻭ ﺳﺒﮏﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺑﺎ ﺷﻜﻞ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﺩﺭ ﻛﻠﯿﻪ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﻧﻤﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﯾﺖ »ﺷﻬﺮﺳﺎﺯﯼ ﻭ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ«
ـ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻥ ﻣﺎﻫﯿﮕﯿﺮﯼﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺮ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮﻥ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﻧﻪﺍﺕ ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺮﺩﯼ ﻻﻧﻪ؟ ـ ﻣﻨﻈﻮﺭﺕ ﭼﯿﻪ؟ ـ ﺧﻮﺩﺕ ﺧﻮﺏ ﻣﯽﺩﻭﻧﯽ .ﺍﺻﻼ ﻣﯽﺩﻭﻧﯽ ﭼﯿﻪ؟ ﻣﻬﺮﻡ ﺣﻼﻝ ﻭ ﺟﺎﻧﻢ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﭘﺮﻭﺍﺯ .ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻢ .ﺍﺯ ﺗﺨﻢ ﺩﺭ ﻣﯽﺁﯾﻨﺪ ﻭ ﻣﯽﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺗﻮ ﻏﯿﺒﺖ ﻣﯽﺯﻧﺪ .ﻣﻦ ﺭﻓﺘﻢ. ـ ﭼﮑﺎﺭ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ﺑﺎﻟﻬﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻗﯿﭽﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢﻫﺎ! ـ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ .ﺧﻮﺩﺕ ﺑﯿﺎ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﺗﺨﻢﻫﺎ ﺑﻨﺸﯿﻦ. ـ ﺍﯼ ﻭﺍﯼ! ﻋﺰﯾﺰﻡ ﻧﺮﻭ .ﮐﺠﺎ ﻣﯽﺭﻭﯼ؟ ـ ﺗﻮﯼ ﺟﻨﮕﻞﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭ ...ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﻭﻗﺖ ﺍﺿﺎﻓﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺷﺎﭘﯿﻨﮓ...
ﺟﺪﻭﻝ ﺍﯾﻦ ﺷﻤﺎﺭﻩ
۴ـ ﻧﻮﻣﯿﺪﯼ ـ ﺑﺮﺝ ﭘﻨﺠﻢ ﻓﻠﮑﯽ ـ ﻗﺪﻡ ﯾﮏ ﭘﺎ ـ ﺣﺮﻑ ﻧﺪﺍ. ۵ـ ﻣﺮﻭﺍﺭﯾﺪ ﺗﺎﺯﻩ ﺻﯿﺪ ﺷﺪﻩ ـ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ. ۶ـ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺗﺎﺯﯼ ـ ﺧﻠﻖﺍﷲ ـ ﻧﻈﯿﺮ ﻭ ﺷﺒﯿﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ۷ـ ﺯﺑﺎﻥ ـ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﺭﺍ ﮔﻮﯾﻨﺪ ـ ﻗﺼﻪ ﻭ ﺣﮑﺎﯾﺖ. ۸ـ ﺳﺮﻧﯿﺰﻩ ـ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺁﺏ ـ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺷﯽ ـ ﺗﮑﯿﻪ ﮐﻼﻡ ﺩﺭﻭﯾﺶ ۹ـ ﻓﻠﺰﯼ ﻗﻠﯿﺎﯾﯽ ﻭ ﺳﺒﮏﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ـ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ـ ﭘﺮﭼﻢ ﻭ ﺑﯿﺮﻕ. ۱۰ـ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭﯼ ﮐﻬﻦ ـ ﺷﻬﺮﯼ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ـ ﺑﻮﯼ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ. ۱۱ـ ﮐﺎﺳﺐ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪﺍﯼ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﭘﺴﻨﺪﺩ ـ ﺩﺳﺘﻤﺎﯾﻪ ﮐﺴﺐ ﻭ ﮐﺎﺭ. ۱۲ـ ﺿﻤﯿﺮ ﻓﺮﻧﮕﯽ ـ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﻧﺪﮎ ـ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺷﺪﻥ ـ ﻣﻈﻬﺮ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﯽ. ۱۳ـ ﮐﺮﯾﻪ ﻭ ﺑﺪ ﻣﻨﻈﺮ ـ ﺗﺰﻭﯾﺮ ﻭ ﺩﻭﺭﻭﯾﯽ ـ ﺟﻬﺎﻥ.
۱۴ـ ﻧﻮﻋﯽ ﺣﻠﻮﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺴﻞ ﻣﯽﭘﺰﻧﺪ ـ ﺍﺯ ﺯﯾﺮ
ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﻫﺎﯼ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﯽ.
۱۵ـ ﺍﺯ ﺭﻭﺣﺎﻧﯿﻮﻥ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪﻃﻠﺐ ﺗﺒﺮﯾﺰ ﮐﻪ
ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺭﻭﺱﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﺍﺭ ﺁﻭﯾﺨﺘﻪ ﺷﺪ ـ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ
ﺁﻭﺭﺩﻥ.
ﺣﻞ ﺟﺪﻭﻝ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻗﺒﻞ