ﻣﻘﺪﻣﻪ در ﻣﻴﺎن اﻧﻮاع ﻓﻠﺰات و آﻟﻴﺎژ ﻫﺎي رﻳﺨﺘﮕﻲ ﭼﺪن ﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﺪار ﻣﺼﺮف را دارا ﺑﻮده و اﻧﺪوﺧﺘﻪ ﻫﺎي ﻋﻠﻤﻲ و ﺗﺠﺮﺑﻲ درﺑﺎره آن ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎرﻧﺪ . ﺑﺮاي آﻧﺎن ﻛﻪ در ارﺗﺒﺎط ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺖ ﻗﻄﻌﺎت ﭼﺪﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ اﻳﻦ اﺣﺴﺎس وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﭼﺪن رﻳﺰي در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ دﻳﮕﺮ ﻓﻠﺰات رﻳﺨﺘﻪ ﮔﺮي روش ﺳﺎده اي اﺳﺖ .ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻫﺮ ﻣﺤﺼﻮل ﺗﻮﻟﻴﺪي رﻳﺸﻪ در ﻧﻴﺎز و ﻓﺮﻫﻨﮓ آن ﺟﺎﻣﻌﻪ دارد .ﻛﺸﻮري ﻛﻪ ﻣﺘﻜﻲ ﺑﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺣﻤﻞ وﻧﻘﻞ دﺳﺘﻲ اﺳﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻗﻄﻌﺎت رﻳﺨﺘﮕﻲ ﺑﺎ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻧﺎزل را ﭘﺬﻳﺮا ﺑﺎﺷﺪ . در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژي ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻗﻄﻌﺎت ﭼﺪﻧﻲ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻃﺮاﺣﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎي راﻫﮕﺎﻫﻲ و ﺗﻐﺬﻳﻪ ﮔﺬاري ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺟﺰء اﻳﻦ ﻣﺮاﺣﻞ ﻧﺒﺎﺷﺪ از اﺻﻮﻟﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي آن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد .اﻣﺮوزه اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺑﺰار ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻔﻴﺪي ﺟﻬﺖ ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻌﺎﻳﺐ در ﻗﻄﻌﺎت ﺑﻮﻳﮋه ﻋﻴﻮب اﻧﻘﺒﺎﺿﻲ و ﺑﻬﺮه دﻫﻲ ﻗﻄﻌﺎت رﻳﺨﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ رود. ﻃﺮاﺣﻲ راﻫﮕﺎﻫﺎ و ﺗﻐﺬﻳﻪ ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎري ﻛﻪ در ﻣﺮﻏﻮﺑﻴﺖ ﻗﻄﻌﺎت رﻳﺨﺘﮕﻲ ﻣﻮﺛﺮ اﺳﺖ اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد ﻛﻪ ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎﻳﻲ ﻧﻈﻴﺮ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻣﺘﺎﻟﻮژﻳﻜﻲ ﻣﺬاب و ﻧﻮع ﻣﺨﻠﻮط ﺳﺎزﻧﺪه ﻗﺎﻟﺐ و روش رﻳﺨﺘﻪ ﮔﺮي در اراﺋﻪ ﻃﺮح ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ و ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻣﺆﺛﺮ اﺳﺖ ﻟﺬا ﻃﺮح ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻋﻮاﻣﻞ را ﺷﻨﺎﺳﺎوي ﻛﺮده و ﺑﺮ اﺳﺎس ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻛﺎﻓﻲ آن ﻫﺎ ﻧﻮع ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻻزم را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﺪ . ﻟﺬا ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻲ آﻳﺪ ﻛﻪ ﻃﺮاح و ﻳﺎ ﮔﺮوه ﻃﺮاﺣﻲ در ارﺗﺒﺎط ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﺎ ﺑﺨﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻧﻮﻋﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ و ﺗﻐﺬﻳﻪ را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ اﻟﻤﻘﺪور ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻌﺎﻳﺐ و ﻧﺎرﺳﺎﺋﻲ ﻫﺎي ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ را ﺟﺒﺮان ﻛﻨﺪ .
ﻣﺒﺎﻧﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎي راﻫﮕﺎﻫﻲ ﻳﻚ از ﻋﻮاﻣﻞ ﻻزم در ﺗﻬﻴﻪ ﻗﻄﻌﺎت رﻳﺨﺘﻪ ﮔﺮي ﺳﺎﻟﻢ آﮔﺎﻫﻲ از ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ رﻓﺘﺎر ﻣﺬاب از ﻫﻨﮕﺎم ورود ﺑﻪ داﺧﻞ ﻗﺎﻟﺐ ﺗﺎ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺧﺎﺗﻤﻪ اﻧﺠﻤﺎد آن اﺳﺖ . ﺑﺎ ﻧﮕﺮﺷﻲ ﺑﻪ ﻗﻄﻌﺎت رﻳﺨﺘﮕﻲ ﺑﺠﺎي ﻣﺎﻧﺪه از زﻣﺎن ﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر دور ﻣﻲ ﺗﻮان درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ رﻳﺨﺘﻪ ﮔﺮان ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﺑﻪ اﻫﻤﻴﺖ راﻫﮕﺎه ﮔﺬاري ﺻﺤﻴﺢ ﻗﻄﻌﺎت ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪ اﻧﺪ .
1
ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎي راﻫﮕﺎﻫﻲ ) ( Gating systemsﺑﺪون آﺷﻨﺎﻳﻲ ﺑﻪ رﻓﺘﺎر اﻧﻘﺒﺎﺿﻲ ﻣﺬاب و ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﮔﺬاري ) ( Riseringﻗﻄﻌﺎت اﻣﻜﺎن ﭘﺬﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻻزم اﺳﺖ در ﻃﺮاﺣﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎي راﻫﮕﺎﻫﻲ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ اﻧﻘﺒﺎض ﻣﺬاب ) ( Liquid shirinkageﻗﺒﻞ از ﺷﺮوع اﻧﺠﻤﺎد و در ﻣﺮﺣﻠﻪ اﻧﺠﻤﺎد ) ( Solidification shrinkageﻧﻴﺰ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد . و ﻇﺎﻳﻒ ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ ﺷﺮح ذﻳﻞ اﺳﺖ : -1اﻧﺘﻘﺎل ﻣﺬاب از ﺑﻮﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﺑﺎ ﺳﻬﻮﻟﺖ اﻧﺠﺎم ﭘﺬﻳﺮد . -2ﺣﺮﻛﺖ ﻣﺬاب در ﻣﺠﺎري و راﻫﮕﺎﻫﺎ ﺑﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﺣﺮﻛﺖ اﻏﺘﺸﺎﺷﻲ اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد . -3ﻣﺬاب ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي وارد ﻗﺎﻟﺐ ﮔﺮدد ﻛﻪ ﺳﺮدﺗﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎر ﺑﻪ دورﺗﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ رﻓﺘﻪ و ﮔﺮم ﺗﺮﻳﻦ آن در راه ﮔﺎﻫﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪ اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺗﺎ از اﻳﺠﺎد ﺣﻔﺮه ﻫﺎي اﻧﻘﺒﺎﺿﻲ ﻣﺬاب در ﻗﻄﻌﻪ رﻳﺨﺘﻪ ﮔﺮي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﮔﺮدد . -4راﻫﮕﺎﻫﺎ آﻧﻘﺪر ﺑﺰرگ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺬاب ﺑﺘﻮاﻧﺪ اوﻻً ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ را ﻛﺎﻣﻼ ﭘﺮ ﻛﺮده و ﺛﺎﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻗﻄﻌﺎت رﻳﺨﺘﮕﻲ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ . ﻣﻌﺎﻳﺒﻲ ﻛﻪ در اﺛﺮ ﻋﺪم دﻗﺖ در ﻃﺮاﺣﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎي راﻫﮕﺎﻫﻲ اﻣﻜﺎن وﺟﻮد دارﻧﺪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از : -1وارد ﺷﺪن ﻣﺎﺳﻪ ﺷﻼﻛﻪ ) ( Slagو ﻧﺎﺧﺎﻟﺼﻲ ﻫﺎ ) ( Impuritiesﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﺬاب ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﺧﺼﻮﺻﺎ ﺗﺠﻤﻊ در ﺑﺎﻻ ﻗﺎﻟﺐ . -2ﺧﺸﻦ ﺷﺪن ﺳﻄﺢ ﻗﻄﻌﻪ رﻳﺨﺘﮕﻲ -3ﺟﺬب ﮔﺎز در ﻣﺬاب و اﻳﺠﺎد ﻣﻚ و ﺣﻔﺮه در ﻗﻄﻌﻪ رﻳﺨﺘﮕﻲ -4اﻛﺴﻴﺪ ﺷﺪن ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﻣﺬاب -5اﻳﺠﺎد ﺣﻔﺮه ﻫﺎي اﻧﻘﺒﺎﺿﻲ در ﻗﻄﻌﻪ رﻳﺨﺘﮕﻲ -6ﻧﻔﻮذ ﻣﺬاب در ﻣﺎﻫﻴﭽﻪ ﻫﺎ ﻗﺒﻞ از ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﻃﺮاﺣﻲ ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﺑﺎﻳﺪ اﺟﺰاء ﻣﺨﺘﻠﻒ آن را ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻛﻪ در ﺷﻜﻞ اﺟﺰاء ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﻧﺪ .
2
اﺻﻞ ﺑﻘﺎء اﻧﺮژي :ﻗﺎﻧﻮن ﺑﺮﻧﻮﻟﻲ ) ( Bernoulli,s equation در ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺟﻤﻊ ﺟﺒﺮي اﻧﺮژي ﻫﻤﻮاره ﻣﻘﺪار ﺛﺎﺑﺘﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ .درون اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﺴﺘﻪ اﻣﻜﺎن ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺻﻮرت ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻧﺮژي ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ وﺟﻮد دارد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺟﻤﻊ ﺟﺒﺮي اﻧﺮژي ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ . ﻫﺮ ﻣﺎﻳﻊ در ﺣﺎل ﺟﺮﻳﺎن درون ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﺴﺘﻪ داراي ﺳﻪ ﻧﻮع اﻧﺮژي ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ : اﻟﻒ ( اﻧﺮژي ﭘﺘﺎﻧﺴﻴﻞ : ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از اﻧﺮژي واﺣﺪ وزﻧﻲ از ﻣﺎﻳﻊ ﻛﻪ در ارﺗﻔﺎع hاز ﺻﻔﺤﻪ ﻣﺒﻨﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ . Ep = h ب ( اﻧﺮژي ﻓﺸﺎري اﻧﺮژي ﺣﺎﺻﻞ از ﻓﺸﺎري اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ واﺣﺪ وزن ﻣﺎﻳﻊ اﻋﻤﺎل ﻣﻲ ﮔﺮدد . Epr = p/γ ﻛﻪ در آن ﮔﺎﻣﺎ وزن ﻣﺨﺼﻮص و ح ﻓﺸﺎر ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ . ج ( اﻧﺮژي ﺗﺤﺮﻛﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﺰم ﺣﺮﻛﺘﻲ واﺣﺪ وزن ﻣﺎﻳﻊ ﻣﺘﺤﺮﻛﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ vدر ﺣﺎل ﺟﺮﻳﺎن اﺳﺖ ﺑﻴﺎن ﻣﻲ ﮔﺮدد . 2 Ek = v /2g
ﺟﺮﻳﺎن آرام و اﻏﺘﺸﺎﺷﻲ ﻣﺎﻳﻊ ) ( Laminar and turbulent flow ﺟﺮﻳﺎن ﻫﺮ ﻣﺎﻳﻌﻲ درون ﻳﻚ ﻛﺎﻧﺎل ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ دو ﺻﻮرت آرام ﻳﺎ اﻏﺘﺸﺎﺷﻲ اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد .ﺣﺮﻛﺖ ﻣﺎﻳﻊ ﺑﺼﻮرت آرام ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺟﺮﻳﺎن آن در ﻳﻚ ﻛﺎﻧﺎل از دﻳﻮاره ﻛﺎﻧﺎل ﺗﺎ ﻣﺮﻛﺰ آن ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ .
3
از ﻧﻈﺮ ﺗﺌﻮري ﺑﺮ اﺳﺎس اﻳﻦ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺳﺮﻋﺖ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﺬاب در دﻳﻮاره راﻫﮕﺎﻫﻬﺎ را ﻣﻲ ﺗﻮان ﺻﻔﺮ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ و در ﻣﺮﻛﺰ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ ﺳﺮﻋﺖ در ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻣﻘﺪار ﺧﻮد ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ .
ﺳﺮﻋﺖ ﭘﺮﺷﺪن ﻗﺎﻟﺐ از ﻣﺬاب و ﻃﺮاﺣﻲ ﺗﻨﮕﻪ ) ( Choke ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺑﻌﻀﻲ از ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ذﻛﺮ ﺷﺪه ﻣﻲ ﺗﻮان ﺳﺮﻋﺖ ﭘﺮ ﺷﺪن ﻗﺎﻟﺐ از ﻣﺬاب را ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻛﺮد .ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﻻزم اﺳﺖ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ آن ﻗﺴﻤﺘﻲ از راﻫﮕﺎﻫﻬﺎ را ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺣﺠﻢ ﻣﺬاب در واﺣﺪ زﻣﺎن را ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ از ﺧﻮد ﻋﺒﻮر دﻫﺪ ﺑﺪﺳﺖ آورﻳﻢ .اﻳﻦ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ اﺻﻄﻼﺣﺎ ﺗﻨﮕﻪ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺷﺪه و ﺑﺎ Acﻧﺸﺎن داده ﻣﻲ ﺷﻮد . در اﻛﺜﺮ ﻣﻮارد ﺗﻨﮕﻪ در ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺳﻄﺢ ﺟﺪاﻳﺶ ﻗﺎﻟﺐ ﺗﻌﺒﻴﻪ ﻣﻲ ﮔﺮدد .ﺷﻜﻞ زﻳﺮ ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﮕﻪ در ﻣﺤﻞ ﺗﻤﺎس راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ ) ( Rو راﻫﮕﺎه ﻓﺮﻋﻲ ) ( G اﺣﺪاث ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ . Hارﺗﻔﺎع ﻣﺬاب از ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻي ﺣﻮﺿﭽﻪ ﺗﺎ ﺧﻂ ﺟﺪاﻳﺶ و Sراﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ و Lارﺗﻔﺎع ﺗﺎ ﺑﺎﻻي ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ و Xارﺗﻔﺎع ﻣﺬاب ﭘﺮﺷﺪه در ﺑﺎﻻي ﻗﺎﻟﺐ از ﺳﻄﺢ ﺟﺪاﻳﺶ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺘﻐﻴﺮ اﺳﺖ .
ﺷﻴﺐ دادن راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ) ( The tapering of the sprue راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﻳﻚ ﻛﺎﻧﺎل ﻋﻤﻮدي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺬاب را از ﺣﻮﺿﭽﻪ ﺑﻪ داﺧﻞ راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ .در ﺷﺮوع رﻳﺨﺘﻦ ﻣﺬاب ﺳﺮﻋﺖ ﺟﺮﻳﺎن آزاد ﻣﺬاب در راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﻓﺰاﻳﺶ ﻓﺎﺻﻠﻪ آن از ﺳﻄﺢ ﺣﻮﺿﭽﻪ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ .
4
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﺨﺮوط ﻧﺎﻗﺺ ﺑﻪ ﺻﻮرت اﺳﺘﻮاﻧﻪ اي ﺑﺎﺷﺪ اﻳﺠﺎد ﻓﻀﺎي ﺧﺎﻟﻲ در ﻃﻮل راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﺮاﺣﻞ اوﻟﻴﻪ رﻳﺨﺘﻦ ﻣﺬاب ﺑﻪ داﺧﻞ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ .ﻋﻠﺖ اﻳﻦ اﻣﺮ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ وﺟﻮد ﺗﻨﮕﻪ در ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﻣﺬاب رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪه در ﻗﺎﻟﺐ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﭘﺮ ﻛﺮدن ﻛﺎﻣﻞ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﻣﻲ ﮔﺮدد ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ در ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﺻﺤﻴﺢ ﻃﺮاﺣﻲ ﺷﺪه ﺑﺮاي ﭼﺪن رﻳﺰي در ﻣﻮارد ﺑﺴﻴﺎر ي از راﻫﮕﺎه ﻫﺎي ﺑﺎررﻳﺰ ﺑﺪون ﺷﻴﺐ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﮔﺮدد .
ﻓﺸﺎر و ﺳﺮﻋﺖ در راﻫﮕﺎه ﻫﺎي ﻓﺮﻋﻲ ﺑﻄﻮر ﻛﻠﻲ دو ﻧﻮع ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ از ﻧﻈﺮ ﻓﺸﺎر روي ﻣﺬاب و ﺳﺮﻋﺖ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﺬاب وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از :ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻓﺸﺎري و ﻏﻴﺮ ﻓﺸﺎري وﻳﮋﮔﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻓﺸﺎري آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺳﻴﻼن ﻣﺬاب در راﻫﮕﺎه ﻓﺮﻋﻲ و ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﻛﻞ ارﺗﻔﺎع ﻓﺮواﺳﺘﺎﺗﻴﻜﻲ ﻣﺬاب در ﻗﺎﻟﺐ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﻮد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻏﻴﺮ ﻓﺸﺎري ﻋﺎﻣﻞ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه اﻳﻦ ﺳﺮﻋﺖ ارﺗﻔﺎع ﻣﺬاب در راﻫﮕﺎﻫﻬﺎي ﻓﺮﻋﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ از ﻣﺬاب ﭘﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ و از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ را ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻓﺸﺎري ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻴﺰان ﻣﺬاب ورودي ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ ﺑﻴﻦ راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ و ﻫﻤﻪ راﻫﮕﺎﻫﻬﺎي ﻓﺮﻋﻲ اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد در اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺠﻤﻮع ﺳﻄﻮح ﻣﻘﺎﻃﻊ راﻫﮕﺎه ﻫﺎي ﻓﺮﻋﻲ ﻛﻤﺘﺮ از ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ . در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻏﻴﺮ ﻓﺸﺎري ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻴﺰان ﻣﺬاب ورودي ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ و ﻗﺴﻤﺘﻲ از راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ ﻛﻪ در ﻣﺠﺎورت راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﻗﺮار دارد اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﮔﻴﺮد .در اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺠﻤﻮع ﺳﻄﻮح ﻣﻘﺎﻃﻊ راﻫﮕﺎﻫﻬﺎي ﻓﺮﻋﻲ از ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮده و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻓﺸﺎر ﻣﺬاب در راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد .
ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﻃﺮاﺣﻲ و ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﺑﺪون آﺷﻨﺎﺋﻲ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﻧﻲ ﻓﻴﺰﻳﻚ و ﻣﺘﺎﻟﻮژي ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﻴﺴﺎر ﻣﺸﻜﻞ اﺳﺖ . در روش ﻗﺎﻟﺐ ﮔﻴﺮي ﻣﺎﺷﻴﻨﻲ ﻣﻮاردي دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي ﭘﺮﻫﻴﺰ از ﻣﺨﺎرج زﻳﺎد ﺗﻬﻴﻪ ﺗﻌﺪادي ﻣﺪل ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻗﻄﻌﺎت ﺑﺎ اﺷﻜﺎل ﻣﺨﺘﻠﻒ را روي ﻳﻚ ﺻﻔﺤﻪ ﻣﺪل ﻗﺮار ﻣﻲ دﻫﻨﺪ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻧﻤﻲ ﮔﺮدد زﻳﺮا ﺗﻨﻮع ﻗﻄﻌﺎت رﻳﺨﺘﮕﻲ در ﻳﻚ ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮاﺣﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ و ﺗﻐﺬﻳﻪ ﮔﺬاري ﻗﻄﻌﺎت را ﺑﺎ 5
ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻃﺮح ﺳﺎده ﺗﺮﻳﻦ ﻃﺮح اﺳﺖ ﻟﺬا ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺣﺪ اﻣﻜﺎن از ﻗﻄﻌﺎت ﻣﺸﺎﺑﻪ در ﻳﻚ ﻗﺎﻟﺐ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدد. ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮق ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻜﺎت زﻳﺮ در ﻃﺮاﺣﻲ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ آﻣﻴﺰ راﻫﮕﺎه و ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻗﻄﻌﺎت رﻳﺨﺘﻪ ﮔﺮي ﭼﺪﻧﻲ ﻻزم اﺳﺖ : -1از ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻓﻀﺎي ﻗﺎﻟﺐ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﺳﺘﻔﺎده از ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺑﻬﺮه دﻫﻲ ﻗﻄﻌﺎت اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻴﻢ ﺿﻤﻦ آﻧﻜﻪ ﺟﺎﻟﻲ ﺧﺎﻟﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي راﻫﮕﺎﻫﻬﺎ و ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﮕﺬارﻳﻢ . -2ﺑﻪ ﻣﺮﻏﻮﺑﻴﺖ ﻣﺬاب و ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻗﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ . -3ﺳﻄﺢ ﺟﺪاﻳﺶ ﻗﻄﻌﻪ رﻳﺨﺘﮕﻲ را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻣﺎﻫﻴﭽﻪ ﮔﺬاري را ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ رﺳﺎﻧﺪ . -4ﺗﻤﺎم ﻗﻄﻌﺎت ﻳﺎ اﻛﺜﺮ آن ﻫﺎ در درﺟﻪ ﺑﺎﻻﺋﻲ ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﭘﺮﺷﺪن آن ﻫﺎ از ﻣﺬاب ﺑﻪ آراﻣﻲ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد . -5ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﺳﺘﻔﺎده از ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺑﻬﺮه دﻫﻲ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻫﺎ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ از ﻳﻚ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﺑﺮاي دو ﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﻗﻄﻌﻪ رﻳﺨﺘﮕﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدد . وﻇﻴﻔﻪ اﺻﻠﻲ ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺬاﺑﻲ ﺗﻤﻴﺰ و ﻋﺎري از ﺷﻼﻛﻪ و ﻧﺎﺧﺎﻟﺼﻲ ﻫﺎ را ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺳﻪ ﻧﻜﺘﻪ زﻳﺮ ﺑﺎﻳﺪ رﻋﺎﻳﺖ ﺷﻮﻧﺪ : -1اﻳﺠﺎد ارﺗﺒﺎط ﻣﺬاب ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﺑﺎ ﻓﻀﺎي ﺧﺎرج -2ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﻼﻛﻪ و ﻧﺎﺧﺎﻟﺼﻲ ﻫﺎ -3اﻳﺠﺎد ﺷﺮاﺋﻄﻲ ﻛﻪ ﮔﺎز ﻫﺎ و ﻫﻮاي ﻣﻮﺟﻮد در ﻗﺎﻟﺐ را ﺑﺘﻮان ﺑﻪ ﻓﻀﺎي ﺧﺎرج ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﺮد
ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻓﺸﺎري ) ( Pressurized gating system در اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺠﻤﻮع ﺳﻄﻮح ﻣﻘﺎﻃﻊ راﻫﮕﺎﻫﻬﺎي ﻓﺮﻋﻲ ﻛﻤﺘﺮ از ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ اﺳﺖ زﻳﺮا در ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻫﻤﻮاره ﻓﺸﺎري در ﭘﺸﺖ ﻣﺬاب در ﺣﺎل ﺟﺮﻳﺎن ﻣﻮﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد .در اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻬﺎ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ از ﻣﺬاب ﭘﺮ ﺷﺪه و ﻓﺸﺎر ﭘﺸﺖ ﻓﻠﺰ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﺬاب در راﻫﮕﺎﻫﻬﺎ ﭘﺲ زده ﻧﺸﻮد و در ﻫﻨﮕﺎم اﺳﺘﻔﺎده از ﭼﻨﺪ راﻫﮕﺎه ﻓﺮﻋﻲ ﺑﺎ ﺳﻄﻮح ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻳﻜﺴﺎن ﻣﻘﺪار ﺟﺮﻳﺎن ﻣﺬاب در ﺗﻤﺎم آن ﻫﺎ ﺑﺮاﺑﺮ اﺳﺖ وﻟﻲ در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻏﻴﺮ ﻓﺸﺎري ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺧﺮوج ﻣﺬاب از دورﺗﺮﻳﻦ راﻫﮕﺎه ﻓﺮﻋﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ . 6
در ﻫﺮ ﺣﺎل از آﻧﺠﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﺬاب در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎي ﻓﺸﺎري زﻳﺎدﺗﺮ اﺳﺖ ﻟﺬا ﺑﺮوز ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻌﺎﻳﺐ در ﻗﻄﻌﺎت رﻳﺨﺘﮕﻲ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل در ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ داراي ﻗﻮس ﺗﻨﺪي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﺬاب اﻏﺘﺸﺎﺷﻲ ﺑﻮده و ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺟﺬب ﮔﺎز در ﻣﺬاب و درﻧﺘﻴﺠﻪ ﻇﻬﻮر اﻛﺴﻴﺪ ﻫﺎ و ﻧﺎﺧﺎﻟﺼﻲ ﻫﺎ و ﺷﺴﺘﻪ ﺷﺪن دﻳﻮاره ﻫﺎي ﻗﺎﻟﺐ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ رخ دﻫﻨﺪ .
ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻏﻴﺮ ﻓﺸﺎري ) ( Non – pressurized gating system در اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺠﻤﻮع ﺳﻄﻮح ﻣﻘﺎﻃﻊ راﻫﮕﺎه ﻫﺎي ﻓﺮﻋﻲ از ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮده و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻓﺸﺎر ﻣﺬاب در راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه و ﻣﺬاب ﺑﻪ آراﻣﻲ وارد ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﻲ ﮔﺮدد ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ از آن ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺬاب در اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﻪ آراﻣﻲ وارد ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻟﺬا ﺟﻬﺶ ﻓﻠﺰ ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ و ﺣﺮﻛﺖ اﻏﺘﺸﺎﺷﻲ در آن وﺟﻮد ﻧﺪارد و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﻛﻪ در ﭘﺸﺖ ﻣﺬاب ﻓﺸﺎر ﭼﻨﺪاﻧﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﻟﺬا ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﻫﻤﻮاره از ﻣﺬاب ﭘﺮ ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻪ ﺷﻮد و اﻣﻜﺎن واردﻛﺮدن ﻳﻜﻨﻮاﺧﺖ ﻣﺬاب ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ از ﻃﺮﻳﻖ راﻫﮕﺎﻫﻬﺎي ﻓﺮﻋﻲ ﻣﺸﻜﻞ اﺳﺖ .
ﺣﻮﺿﭽﻪ ﺑﺎررﻳﺰي ) ( Pouring cup or basin ﮔﺸﺎد ﻛﺮدن ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﻻي راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﻳﺎ اﻳﺠﺎد ﺣﻮﺿﭽﻪ ﻋﻤﻞ رﻳﺨﺘﻦ ﻣﺬاب را ﺗﺴﻬﻴﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ .ﻋﺪم اﺳﺘﻔﺎده از ﺣﻮﺿﭽﻪ اﻣﻜﺎن ورود ﺷﻼﻛﻪ ﺑﻪ داﺧﻞ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ را زﻳﺎد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﻫﺮﭼﻘﺪر ﺣﻮﺿﭽﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد اﻳﻦ اﻣﻜﺎن ﺗﻘﻠﻴﻞ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ .آن ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﺣﻮﺿﭽﻪ ﻛﻪ در اﻣﺘﺪاد ﻟﻮﭼﻪ ﭘﺎﺗﻴﻞ ﻗﺮار دارد ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﻃﻮﻳﻞ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد . ﺣﻮﺿﭽﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻛﻒ آن ﻫﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ از ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻﻳﻲ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﻗﺮار دارد وﻇﻴﻔﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻓﺸﺎر ﻣﺬاب ورودي را ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﻋﻬﺪه داﺷﺘﻪ و ﻣﻮﺟﺐ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺬاب ﺑﻪ آراﻣﻲ وارد راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﮔﺮدد ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺑﺮاي ﺣﻮﺿﭽﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻗﻴﻔﻲ و ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺑﺮاي آن ﻧﻮع ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه در ﺷﻜﻞ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ . 7
در رﻳﺨﺘﻦ ﻗﻄﻌﺎت ﺑﺰرگ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻠﻪ در ﺣﻮﺿﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ورود ﺷﻼﻛﻪ ﺑﻪ راﻫﮕﺎه ﻣﺘﺪاول اﺳﺖ از آﻧﺠﺎﺋﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ روش ﺟﺮﻳﺎن ﻣﺬاب ﺑﻪ داﺧﻞ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ را ﺑﻪ ﺻﻮرت اﻏﺘﺸﺎﺷﻲ در ﻣﻲ آورد ﻟﺬا ﻏﻴﺮﻣﻔﻴﺪ ﺗﺸﺨﻴﺺ داده ﺷﺪه اﺳﺖ . ﻗﺮار دادن ﻣﺎﻧﻌﻲ روي ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﻻي راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﭘﺮ ﻛﺮدن اوﻟﻴﻪ ﺣﻮﺿﭽﻪ از ﻣﺬاب ﻫﻢ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻣﻀﺮ اﺳﺖ .ﻗﻄﺮ ﻳﺎ ﻋﺮض ﺣﻮﺿﭽﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺪاﻗﻞ دو ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻄﺮ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﺬاﺑﻲ ﻛﻪ از ﭘﺎﺗﻴﻞ ﺑﻪ داﺧﻞ آن رﻳﺨﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد .ﻋﻤﻖ ﺣﻮﺿﭽﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ در ﻫﻨﮕﺎم رﻳﺨﺘﻦ ﻣﺬاب ﺑﻪ داﺧﻞ آن ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﭘﺎﺷﻴﺪﮔﻲ ﻣﺬاب ﺻﻮرت ﻧﮕﻴﺮد .در ﺷﻜﻞ زﻳﺮ اﺑﻌﺎد ﻳﻚ ﻧﻮع ﺣﻮﺿﭽﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ در رﻳﺨﺘﻪ ﮔﺮي اﻧﻮاع ﭼﺪن ﺑﺎ ﮔﺮاﻓﻴﺖ ﻛﺮوي ﻣﻮرد ﻣﺼﺮف دارد ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ .
راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ) ( Sprue اﺳﺘﻔﺎده از ﭼﻨﺪ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ در ﻳﻚ ﻗﺎﻟﺐ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد ﻣﮕﺮ آﻧﻜﻪ ﻗﻄﻌﻪ رﻳﺨﺘﮕﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺰرگ ﺑﻮده و رﻳﺨﺘﻦ آن ﻧﻴﺎز ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ﭼﻨﺪ ﭘﺎﺗﻴﻞ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ارﺗﻔﺎع راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ارﺗﻔﺎع درﺟﻪ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﻛﺎرﮔﺎه ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﻮد . ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ اﻳﻦ راﻫﮕﺎه در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻓﺸﺎري ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ 3ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺠﻤﻮع ﺳﻄﻮح ﻣﻘﺎﻃﻊ راﻫﮕﺎﻫﻬﺎي ﻓﺮﻋﻲ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد و در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻏﻴﺮ ﻓﺸﺎري ﻣﺠﻤﻮع ﺳﻄﻮح ﻣﻘﺎﻃﻊ راﻫﮕﺎﻫﻬﺎي ﻓﺮﻋﻲ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﻳﻜﺴﺎن در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد . راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺼﻮرت اﺳﺘﻮاﻧﻪ اي در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺳﻄﺢ ﻣﺨﺼﻮص آن اﻧﺪﻛﻲ ﻛﻤﺘﺮ از ﺳﻄﺢ ﻣﺨﺼﻮص راﻫﮕﺎه ﺑﺎ ﻣﻘﻄﻊ ﮔﻮﺷﻪ دار ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ و ﺟﺰ اﻳﻦ اﻣﺘﻴﺎز دﻳﮕﺮي ﻧﺪارد . 8
ﺑﺪﻟﻴﻞ ﻣﺸﻜﻼت ﻋﻤﻠﻲ در ﺗﻬﻴﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎي ﻣﺎﺷﻴﻨﻲ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎﻻ در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎي ﻓﺸﺎري از راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﺑﺪون ﺷﻴﺐ و ﻳﺎ ﺑﺎ ﺷﻴﺐ ﺟﺰﺋﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﺷﻮد و در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻏﻴﺮ ﻓﺸﺎري ﻫﻤﻮاره ﻻزم اﺳﺖ از راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰي اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد ﻛﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ آن ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ ﻣﻤﻜﻦ را در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي دﻳﮕﺮ آن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ از راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﺑﺪون ﺷﻴﺐ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد ﺑﺎﻳﺪ در ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ و راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ از ﺗﻨﮕﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد .
راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ ) ( Runner ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻃﺮح ﺑﺮاي راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ ﺳﺎده ﺗﺮﻳﻦ آن ﻫﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻓﻀﺎي درﺟﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﮔﻴﺮي اﺟﺎزه دﻫﺪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﻮع راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ ﻧﻮع ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ اﺳﺖ .اﻳﺠﺎد ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻗﻮﺳﻲ در اﻳﻦ راﻫﮕﺎه ﺑﻪ اﻳﺠﺎد ﺣﺮﻛﺖ اﻏﺘﺸﺎﺷﻲ ﻣﺬاب ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮدن اﻳﻦ ﻗﻮس در راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ اﻳﻦ ﻗﻮس را ﺑﺎ ﺣﺪاﻛﺜﺮ زاوﻳﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﻳﺠﺎد ﻛﺮد در راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ اﻧﺤﻨﺎدار ﻧﺒﺎﻳﺪ راﻫﮕﺎه ﻓﺮﻋﻲ را ﻧﺰدﻳﻚ ﻗﺴﻤﺖ ﻗﻮس راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ ﺗﻌﺒﻴﻪ ﻛﺮد .ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ از ﻳﻚ راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ ﮔﺮد اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد ﺑﺎﻳﺪ از ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮدن راﻫﮕﺎه ﻓﺮﻋﻲ در وﺳﻂ ﻗﻮس ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﺮد .اﺻﻮﻻ در ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻗﻄﻌﻪ اي اﺳﺘﻮاﻧﻪ اي ﺷﻜﻞ از راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ ﮔﺮد اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲ ﮔﺮدد ﻛﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﻏﻴﺮﻓﺸﺎري ﺑﻜﺎر ﺑﺮده ﺷﻮد .
اﺗﺼﺎل راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﺑﻪ راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ اوﻟﻴﻦ ﻗﺎﻋﺪه ﺑﺮاي ﻃﺮاﺣﻲ اﺗﺼﺎل ﻓﻮق آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ در ﻗﺴﻤﺖ اﺗﺼﺎل ﻧﺒﺎﻳﺴﺘﻲ از ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﻛﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ .ﻗﺴﻤﺖ اﻧﺘﻬﺎﺋﻲ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ در ﻳﻚ اﻣﺘﺪاد ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ . در اﻧﺘﻬﺎي راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﭼﺎﻫﻜﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﺎي راﻫﮕﺎه ﺗﻌﺒﻴﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﺬاب ﭘﺲ از ﭘﺮ ﻛﺮدن ﺑﻪ راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ وارد ﻣﻲ ﮔﺮدد .ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ اﻓﻘﻲ ﭘﺎي راﻫﮕﺎه ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺣﺪودا دو ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ اﻓﻘﻲ ﻗﺴﻤﺖ اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد و ﻋﻤﻖ آن ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﺮاﺑﺮ ارﺗﻔﺎع راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ ﺑﺎﺷﺪ .
9
راﻫﮕﺎﻫﻬﺎي ﻓﺮﻋﻲ راﻫﮕﺎﻫﻬﺎي ﻓﺮﻋﻲ ﺑﻪ وﻳﮋه در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎي ﻓﺸﺎري ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺟﺰء ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ روﻧﺪ .ﺗﻌﺒﻴﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪه راﻫﮕﺎه ﻓﺮﻋﻲ در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﮔﻴﺮي ﺑﻪ دﻗﺖ زﻳﺎدي ﻧﻴﺎز دارد اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ در ﻣﻮاردي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﻳﺶ ﺿﺎﻳﻌﺎت ﻗﻄﻌﺎت رﻳﺨﺘﮕﻲ ﺷﻮد ﺣﺪاﻗﻞ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻣﺠﺎز راﻫﮕﺎه ﻓﺮﻋﻲ ﺑﻪ درﺟﻪ ﺣﺮارت رﻳﺨﺘﻦ ﻣﺬاب ﺑﺴﺘﮕﻲ دارد . ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎي راﻫﮕﺎه ﻓﺮﻋﻲ ﺟﺎﻣﺪ ﺷﺪ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ آن ﻧﺼﻒ ﺿﺨﺎﻣﺖ اﻳﻦ راﻫﮕﺎه ﺟﺎﻣﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد .ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ راﻫﮕﺎه ﻓﺮﻋﻲ در ﻗﺎﻟﺐ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺷﻴﺐ 45درﺟﻪ ﺗﻌﺒﻴﻪ ﮔﺮدد ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎي آن ﺣﺘﻲ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ ﺟﺎﻣﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد . در ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﺗﻌﺪاد راﻫﮕﺎﻫﻬﺎي ﻓﺮﻋﻲ ﺑﻪ ﻃﺮح ﻗﻄﻌﻪ ﺑﺴﺘﮕﻲ دارد .در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻓﺸﺎري ﻋﺮض راﻫﮕﺎﻫﻬﺎي ﻓﺮﻋﻲ را ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﺑﺰرگ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ زﻳﺮا در ﻣﺮﺣﻠﻪ اوﻟﻴﻪ رﻳﺨﺘﻦ ﻣﺬاب در ﻗﺎﻟﺐ و ﻗﺒﻞ از آن ﻛﻪ راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ از ﻣﺬاب ﭘﺮ ﺷﻮد اﻣﻜﺎن ورود ﻓﻠﺰ و اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺷﻼﻛﻪ ﺑﻪ داﺧﻞ راﻫﮕﺎﻫﻬﺎي ﻓﺮﻋﻲ وﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ .
اﺻﻮل ﻃﺮاﺣﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻓﺸﺎري در رﻳﺨﺘﻪ ﮔﺮي ﭼﺪﻧﻬﺎ و در ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻮارد اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻓﺸﺎري ﺑﺮ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻏﻴﺮ ﻓﺸﺎري ﺗﺮﺟﻴﺢ داده ﻣﻲ ﺷﻮد .ﻳﻜﻲ از اﻧﺘﻘﺎدات ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻮع ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ وارد ﺷﺪن ﺳﺮﻳﻊ ﻣﺬاب از راﻫﮕﺎﻫﻬﺎي ﻓﺮﻋﻲ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮد ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﻣﺎﺳﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﺷﻮد . ﺳﺮﻋﺖ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﺬاب در راﻫﮕﺎه ﻓﺮﻋﻲ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ارﺗﻔﺎع ﻣﺬاب در راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ اﺳﺖ . ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎ در ﻃﺮاﺣﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ اﻧﺘﺨﺎب زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﭘﺮﻛﺮدن ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ .اﻧﺪازه ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﺗﻨﮕﻪ ﺗﺎﺑﻌﻲ از ﻣﺪت زﻣﺎن رﻳﺨﺘﻦ ﻣﺬاب ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮاي آﻧﻜﻪ ﻣﺬاب ﺑﻪ ﺳﻬﻮﻟﺖ و ﺑﺪون ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ را ﭘﺮ ﻛﻨﺪ اﻳﺠﺎد ﻣﻨﺎﻓﺬ ﻫﻮا ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ازدﻳﺎد ﻓﺸﺎر در ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ در اﺛﺮ ﺗﺮاﻛﻢ ﻫﻮا و ﮔﺎز ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﺿﺮوري ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.
10
درﺟﻪ ﺣﺮارت رﻳﺨﺘﻦ ﻣﺬاب و ﻇﺮﻓﻴﺖ ﭘﺎﺗﻴﻞ ﻫﺎ اﻧﺘﺨﺎب درﺟﻪ ﺣﺮارت رﻳﺨﺘﻦ ﻣﺬاب ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﻧﻮع ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ و ﺗﻐﺬﻳﻪ ﮔﺬاري ﻗﻄﻌﺎت دارد .ﺑﺮاي رﻳﺨﺘﻪ ﮔﺮي ﻗﻄﻌﺎت ﭼﺪﻧﻲ ﺑﺎ ﺟﺪاره ﻫﺎي ﺿﺨﻴﻢ ﺑﺎ اﺳﺘﻘﺎده از ﺗﻐﺬﻳﻪ رﻳﺨﺘﻦ ﻣﺬاب در درﺟﻪ ﺣﺮارﺗﻲ ﺑﺎﻻﻳﻲ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﺷﻮد . اﻧﺘﺨﺎب اﻧﺪازه ﭘﺎﺗﻴﻞ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد ﻛﻪ اﻓﺖ درﺟﻪ ﺣﺮارت ﻣﺬاب در آن ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﻘﺪار ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮده و ﺧﺎﻟﻲ و ﭘﺮ ﻛﺮدن آن ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻣﻮاﺟﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ و ﺷﻜﻞ ﻟﻮﭼﻪ ﭘﺎﺗﻴﻞ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ ﺑﻮده و ﺑﻪ ﺷﻜﻞ Uﻛﺸﻴﺪه ﺗﺮﺟﻴﺢ داده ﻣﻲ ﺷﻮد ﺿﻤﻦ آن ﻛﻪ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ ﻛﺎﻧﺎل ﺑﺎررﻳﺰي آن دو ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد .
اﺻﻮل ﻃﺮاﺣﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻏﻴﺮ ﻓﺸﺎري ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻴﻦ ﺳﻄﻮح ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻗﺴﻤﺖ ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ و ﺗﻨﮕﻪ ﺑﺎﻳﺪ در ﻫﻤﺎن ﺣﺪي در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد ﻛﻪ در ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﻓﺸﺎري ﻣﻌﻤﻮل اﺳﺖ در اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ وردو ﺷﻼﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در ﺳﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد :ﻣﺮﺣﻠﻪ اول ﺷﺒﻴﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻓﺸﺎري اﺳﺖ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻔﺎوت ﻛﻪ اﻳﻦ زﻣﺎن ﻛﻮﺗﺎه ﺗﺮ ﺑﻮده و اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺷﻼﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ راﻫﮕﺎﻫﻬﺎي ﻓﺮﻋﻲ راه ﻳﺎﺑﺪ و ﻣﺮﺣﻠﻪ دوم ﺑﺎ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻓﺸﺎري ﺷﺒﺎﻫﺖ دارد و ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻮم . در اﻳﻦ ﺟﺎ ﺗﺮﺟﻴﺢ داده ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺎﺷﺪ و در اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺠﻤﻮع ﺳﻄﻮح ﻣﻘﺎﻃﻊ راﻫﮕﺎﻫﻬﺎي ﻓﺮﻋﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ ﺗﻨﮕﻪ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد . ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻏﻴﺮ ﻓﺸﺎري در ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل راﻫﮕﺎه ﺑﺎررﻳﺰ ﺑﻪ راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ واﻗﻊ اﺳﺖ .ﻣﺠﻤﻮع ﺳﻄﻮح ﻣﻘﺎﻃﻊ راﻫﮕﺎﻫﻬﺎي ﻓﺮﻋﻲ ﻣﻌﻤﻮﻻ دو ﺗﺎ ﭼﻬﺎر ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ ﺗﻨﮕﻪ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد .ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻄﻲ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﺬاب در راﻫﮕﺎه ﻓﺮﻋﻲ ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻏﻴﺮ ﻓﺸﺎري ﻛﻤﺘﺮ از ﻣﻘﺪار ﻣﺸﺎﺑﻪ در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻓﺸﺎري اﺳﺖ .
11
ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﺑﺎ ﺳﻄﺢ ﺟﺪاﻳﺶ ﻋﻤﻮدي ﺗﻬﻴﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎي ﻣﺎﺳﻪ اي ﺑﺎ ﺳﻄﺢ ﺟﺪاﻳﺶ ﻋﻤﻮدي ﺑﻪ ﻃﻮر ﮔﺴﺘﺮده اي در رﻳﺨﺘﻪ ﮔﺮي رواج ﭘﻴﺪا ﻛﺮد .روش ﻗﺎﻟﺐ ﮔﻴﺮي ﭘﻮﺳﺘﻪ اي و روش ﻫﺎي ﻗﺎﻟﺐ ﮔﻴﺮي ﻣﺎﺷﻴﻨﻲ ﺑﺪون درﺟﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻗﺎﻟﺐ ﮔﻴﺮي ﺑﺎﻻ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻳﻊ رﻳﺨﺘﻦ ﻣﺬاب در ﻗﺎﻟﺐ ﻣﻨﺘﻬﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد از اﻫﻤﻴﺖ زﻳﺎدي ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ . ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژي راﻫﮕﺎﻫﻲ در اﻳﻦ روش ﻗﺎﻟﺐ ﮔﻴﺮي ﻫﻨﻮز در ﻣﺮاﺣﻞ ﺗﻜﺎﻣﻠﻲ ﺧﻮد ﻗﺮار دارد در ﺷﻜﻞ زﻳﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﻮع ﻣﺘﺪاول از ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﺑﺎ ﺳﻄﺢ ﺟﺪاﻳﺶ ﻋﻤﻮدي ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ .
روش راﻫﮕﺎه ﮔﺬاري در رﻳﺨﺘﻪ ﮔﺮي ﭼﺪن ﺑﺎ ﮔﺮاﻓﻴﺖ ﻛﺮوي ﺑﺮاي اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮدن ﻣﻨﻴﺰﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﺬاب در راﻫﮕﺎه در اﻳﻦ روش آﻟﻴﺎز ﻣﺤﺘﻮي ﻣﻨﻴﺰﻳﻢ را در ﻣﺤﻔﻈﻪ اي درون ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﻗﺮار داده و ﻣﺬاب ﻋﺎري از ﻣﻨﻴﺰﻳﻢ را درون ﻗﺎﻟﺐ ﻣﻲ رﻳﺰﻧﺪ .اﻣﺮوزه اﻳﻦ روش در ﺗﻬﻴﻪ ﭼﺪن ﺑﺎ ﮔﺮاﻓﻴﺖ ﻛﺮوي در ﺳﻄﺢ ﮔﺴﺘﺮدﻫﺎي در ﺻﻨﺎﻳﻊ رﻳﺨﺘﻪ ﮔﺮي رواج ﻳﺎﻓﺘﻪ و داراي ﺟﺎذﺑﻪ ﻫﺎي ﺧﺎﺻﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ . ﻏﺎﻟﺒﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﺑﺎ ﻛﻨﺘﺮل ﺟﺮﻳﺎن ﻣﺬاب در راﻫﮕﺎه ﻓﺮﻋﻲ اﺻﻠﻲ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد . ﻳﻜﻲ از ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻬﻢ در اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮدن ﻣﻨﻴﺰﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﺬاب در ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ اﻣﻜﺎن ورود ﺷﻼﻛﻪ ﻫﺎي ﻣﻨﻴﺰﻳﻤﻲ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﻃﺮح ﮔﺮدد ﻛﻪ ﺷﻼﻛﻪ در راﻫﮕﺎﻫﻬﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه و اﻣﻜﺎن ورود ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ را ﻧﻴﺎﺑﺪ .
12
ﻣﻌﺎﻳﺐ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ و روﺷﻬﺎي رﻓﻊ آن ﻫﺎ ﻳﻜﻲ از ﻣﻌﺎﻳﺐ ﺳﻄﺤﻲ ﺑﺴﻴﺎر آﺷﻨﺎ در ﭼﺪن ﻫﺎي ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي و اﻧﻮاع ﭼﺪن ﺑﺎ ﮔﺮاﻓﻴﺖ ﻛﺮوي ﺣﻔﺮه ﻫﺎي ﮔﺎزي در ﺳﻄﻮح ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ ﻗﻄﻌﺎت رﻳﺨﺘﮕﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ در ﺷﻜﻞ زﻳﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ اي از آن آﻣﺪه اﺳﺖ .
ورود ﺷﻼﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ و ﺑﺠﺎي ﻣﺎﻧﺪن آن در ﻗﻄﻌﻪ رﻳﺨﺘﮕﻲ از دﻳﮕﺮ ﻣﻌﺎﻳﺐ ﻣﻌﻤﻮل در ﻗﻄﻌﺎت ﭼﺪﻧﻲ اﺳﺖ .اﻛﺴﻴﺪﻫﺎ ﻣﻨﺒﻊ اﺻﻠﻲ ﺷﻼﻛﻪ را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲ دﻫﻨﺪ ورود ﺷﻼﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﻤﻮاره اﻣﻜﺎن ﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ ﻣﮕﺮ آﻧﻜﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ درﺳﺘﻲ ﻃﺮاﺣﻲ ﮔﺮدد .ﺑﺮﺧﻲ اﻛﺴﻴﺪ ﻫﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺮﺑﻦ ﻣﻮﺟﻮد در آﻫﻦ ﻣﺬاب اﺣﻴﺎء ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ .زﻣﺎن ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪن ﺣﺒﺎﺑﻬﺎي ﮔﺎز در ﺳﻄﺢ ﻣﺸﺘﺮك ﻗﺎﻟﺐ و ﻣﺬاب ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺣﺒﺎﺑﻬﺎ و ﻧﻮع ﭼﺪن دارد . اﻧﺮژي ﻻزم ﺑﺮاي ﻧﻔﻮذ ﺣﺒﺎب ﮔﺎزي از ﺳﻄﺢ ﻣﺸﺘﺮك ﻓﻮق ﺑﻪ ﺟﺪاره ﻗﺎﻟﺐ ﺑﻪ ﻣﻘﺪار زﻳﺎدي ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ اﻧﺮژي ﺳﻄﺢ ﻣﺸﺘﺮك ﻣﺬاب و ﻗﺎﻟﺐ دارد از اﻳﻦ ﻟﺤﺎظ ﭼﺪن ﺑﺎ ﮔﺮاﻓﻴﺖ ﻛﺮوي ﺑﺪﺗﺮ از ﭼﺪن ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﺑﻮده و اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺮوز ﻣﻌﺎﻳﺐ ﮔﺎزي ﺳﻄﺤﻲ در آن ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ 50درﺻﺪ ﺑﻴﺶ از ﭼﺪن ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ .ﺳﻪ ﻣﺜﺎل از ﻋﻴﻮب ﻓﻮق در ﺷﻜﻞ زﻳﺮ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ .
13
ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﻋﻴﻮب ﻓﻮق ﻃﺮاﺣﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﺿﺮورت دارد و ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﺬاب در راﻫﮕﺎﻫﻬﺎ و ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد .ورود ﺷﻼﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻋﻠﻞ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻲ دارد ﻧﮕﺮﻓﺘﻦ ﺷﻼﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺮز ﺻﺤﻴﺢ در ﭘﺎﺗﻴﻞ ﻣﻮﺟﺐ ورود آن ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻗﺎﻟﺐ و ﺣﻀﻮر آن در ﻗﻄﻌﻪ رﻳﺨﺘﮕﻲ ﻣﻲ ﮔﺮدد .
ﻧﻮع ﭼﺪن و ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ از ﻧﻈﺮ اﺻﻮﻟﻲ ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﺑﻴﻦ ﻃﺮاﺣﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ راﻫﮕﺎﻫﻲ ﺑﺮاي ﭼﺪن ﻫﺎي ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي و اﻧﻮاع ﭼﺪن ﺑﺎ ﮔﺮاﻓﻴﺖ ﻛﺮوي وﺟﻮد ﻧﺪارد ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ راﻫﻨﻤﺎي ﻛﻠﻲ ﻣﻲ ﺗﻮان ﭼﻨﻴﻦ اﻇﻬﺎر داﺷﺖ ﻛﻪ راﻫﮕﺎه ﮔﺬاري ﭼﺪن ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي از اﻧﻮاع ﭼﺪن ﺑﺎ ﮔﺮاﻓﻴﺖ ﻛﺮوي ﺳﺎده ﺗﺮ اﺳﺖ . ﻳﻚ اﺧﺘﻼف اﺳﺎﺳﻲ در راﻫﮕﺎه ﮔﺬاري اﻳﻦ دو ﻧﻮع ﭼﺪن آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﺪن ﻫﺎي ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﺑﻪ راﻫﮕﺎه اﺻﻠﻲ ﺑﺎ ﺣﺠﻢ ﻛﻤﺘﺮي ﻧﻴﺎز دارﻧﺪ و ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﻼﻛﻪ و ﻧﺎﺧﺎﻟﺼﻲ ﻫﺎ در رﻳﺨﺘﻪ ﮔﺮي ﭼﺪن ﻫﺎ ي ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﺳﺎده ﺗﺮ از اﻧﻮاع ﭼﺪن ﺑﺎ ﮔﺮاﻓﻴﺖ ﻛﺮوي اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﺷﻮد .ﻣﺬاب ﭼﺪن ﺑﺎ ﮔﺮاﻓﻴﺖ ﻛﺮوي داراي ﺷﻼﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮي از ﻣﺬاب ﭼﺪن ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي اﺳﺖ ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ﻫﺎ ﻣﻘﺪار ﺳﻴﻠﻴﺴﻴﻮم در ﭼﺪن ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﻛﻤﺘﺮ از ﭼﺪن ﺑﺎ ﮔﺮاﻓﻴﺖ ﻛﺮوي اﺳﺖ .
14