Blz024 Het Oude Rijk - De Piramidebouwers

Cheops werd ook afgeschilderd als een tiran, hij zou zijn eigen dochter gedwongen hebben zich te prostitueren om zijn project helpen te financieren. Ik denk dat we dit wel als een fabeltje mogen beschouwen, ik beklaag het meisje als ze op die manier zulk een project moet helpen financieren. De Grote Piramide is één vd meest opgemeten en berekende monumenten ter wereld, ik geef een aantal bevindingen die ze in al die jaren gedaan hebben, overdreven of niet : - alle 3 de piramiden maken een volmaakte hoek met het grondoppervlak, niet alleen vertegenwoordigen deze hoeken het getal Pi, maar belangrijker is dat bij alleen de hoek van 52°(de hoek dat de piramide gebouwd is), de verhouding van de hoogte van de piramide tot haar omtrek op de grond, exact gelijk is aan die van de straal van de cirkel tot de omtrek daarvan.dDe piramide van Cheops staat op het snijpunt van de langste landparallel en de langste landcontact-meridiaan. Hij ligt in het geografisch centrum van de aarde. Engelse archeologen, ingenieurs en landmeetkundigen uit de vorige eeuw hebben na nauwkeurige metingen vastgesteld dat: de hoogte van deze piramide 232,52 Hebreeuwse el is. De piramide heeft een hellingshoek van de vier zijden van 51 graden, 51 minuten en 14.3 seconden. De lengte van elke van de vier zijden van de piramide is 365,242 Hebreeuwse el. Dat komt overeen met het gemiddelde aantal dagen van een zonnejaar. De omtrek van de piramide is 365,242 X 4 zijden = 1460,968 gedeeld door de hoogte van de piramide van 232,52 = 6,283. En dat is 2 pi. Wat is de pi? Dat is de verhouding van de middellijn van een cirkel tot diens omtrek. 2 Pi is dan de verhouding van de straal van een cirkel tot diens omtrek en die cirkel is de z.g.n. jaarcirkel. Vroeger was het getal pi bij de Egyptenaren onbekend. Ooit was deze piramide 146,6 meter hoog. Is het toeval dat dit getal met de afstand Zon-Aarde, in miljoenen kilometers overeenkomt? Daarenboven bevindt deze zich juist in het zwaartepunt van de continenten. Een erdoorheen lopende meridiaan zou de verhouding tussen de vaste landen en oceanen exact aangeven. De symmetrie van de piramide blijkt ook uit de hoeken van de stijgende en dalende gang, die opgeteld, dicht de 52° benaderen. De dalende gang is 45m lang en heeft over de gehele lengte maar een afwijking van minder dan een halve millimeter. De uit één stuk gemaakte granieten kist in de koningskamer werd door en Engels ingenieur, Chris Dunn, grondig onderzocht. Hij was gespecialiseerd in moderne bewerkingstechnieken zoals trepanning (langgatboren). Een procédé dat gebruikt wordt om harde gesteenten uit te hollen. Verbazingwekkend ontdekte hij in de kist een schroefvormige bewerkingsvorm met een bewerkingssnelheid van 0,25 cm/omwenteling. Verbazingwekkend, om de eenvoudige reden dat onze huidige industriële diamantboren graniet kunnen bewerken met 900 omwentelingen/minuut en een bewerkingssnelheid van 0,0005 cm/sec. Dus deze millennia oude granieten kist heeft een bewerkingssnelheid ondergaan die 500 maal hoger ligt dan onze huidige techniek. Hij had nog een interessant vraagje: hoe kwam het dat de schroefvormige groef het diepst in de kwartskern van het graniet was doorgedrongen (hardste laag)?De enige verklaring was, ultrasoon boren. Gezien de uiterste perfectie van afwerking van deze granieten kist, kan het niet anders dan dat de boormachine gestuurd werd door een computer?!?Er zijn nog honderden andere berekeningen, maar waarvan ik denk… Je kan natuurlijk ook een dode mus gaan opmeten, ndan via dagenlange wiskundige berekeningen, tot de slotsom komen dat het beestje aan een overdosis bezweken is.

Doorsnede van de piramide van Cheops. A. Ingang. B Dalende gang. C Ondergrondse kamer. D. Servicegang. E. Stijgende gang. F. Koninginnekamer. G. Luchtschacht. H. Grote Galerij. I. Antichambre. J. Koningskamer. K. Druk verminderingskamers - Het rare dakje boven de Koningskamer zijn de drukverminderingskamers, de Koningskamer is zo bestand tegen aardbevingen en de grote neerwaartste druk van de steenlagen erboven, daar deze er zo worden van afgeleid, nog een staaltje van architectonisch vernuft. Het plafond van de Koningskamer bestaat uit negen granieten platen, elk met een gewicht van 400 ton!!! Kolonel Richard Howe Vyse en J.R. Hill ontdekten in 1837 zogezegd een cartouche met de koningsnaam Chu-fu (Cheops), de sensatie was compleet. Er school wel een addertje onder het gras: het schrift bleek niet te kloppen, meer nog, er stond een schrijffout. De eerste medeklinker ‘Ch’ werd als gevulde schijf weergegeven. Merkwaardigerwijs was in het leerboek dat de vakwereld destijds raadpleegde, ‘Wilkinsons Materia Hiëroglyfica’ om druktechnische reden de ‘Ch’ evenals ‘Re’ als zwarte schijf afgedrukt. Sterker nog, de cartouches en de koningstitels in de wanden van de kamers zijn onnauwkeurig, grof en tot 90 cm lang. Ze staan in hun lompheid duidelijk in contrast met de precisie van de oudEgyptische hiërogliefen. Het gaat hem dus duidelijk om een vervalsing. Waarom iedereen er mee akkoord ging, behalve een paar enkelingen?Misschien mocht deze aristocratische man ook een deel van de roem hebben. Wel spijtig dat zulke voorvallen de historie vervalsen.

De deur van Gantenbrink.

Wat ik ook vreemd vindt is de “servicegang.” Officieel zou deze gebruikt worden door de arbeiders nadat ze alles afgesloten hadden om zo de piramide te verlaten. Er is in geen enkele piramide zulk een servicegang ontdekt, dus hoe deden ze dat bij de anderen piramiden? Volgens mijn redenering werd de piramide lange tijd gebruikt voor andere redenen, en kon ze worden betreden door een ondergrondse gang. Nu we spreken over onderaardse kamers : Hieronder een artikel dat verscheen naar aanleiding van de kamer onder de poot vd sfinx :

Zal de legendarische Egyptische schatkamer herontdekt worden?

Onlangs hebben archeologen een belangrijke vondst aan het licht gebracht, een grote serie graftombes die zijn gevonden in de Vallei der Koningen. Het betreft hier de rustplaatsen van de zonen van Ramses II. Het verbazingwekkende hieraan is dat de vallei in een tijdspanne van bijna een eeuw zo grondig doorzocht is dat men dacht dat er niets meer te vinden was. Dat een vondst van dergelijke omvang aan ontdekking kon ontkomen, zelfs aan Howard Carter, de ontdekker van de tombe van Toetankhamon, bewijst eens te meer dat het land van de Nijl nog veel geheimen herbergt. Wat gaat er nog meer onder het zand schuil? Gedurende talloze eeuwen hebben zowel historische als esoterische bronnen verhalen doorgegeven over een vergeten tijdscapsule met daarin de Oude Wijsheden. Deze vondst zou het belang van de vondst van Toetankhamon overtreffen. De verschillende bronnen spreken over kamers die zich onder de Grote Piramide en de Sfinx zouden bevinden. De kamers zouden gevuld zijn met de technologische nalatenschap van verloren beschavingen die ouder zijn dan de Egyptische. Buiten de verhalen zijn er ook een aantal voorspellingen doorgegeven

waarin verteld wordt door wie, wanneer en hoe de verloren gewaande tijds capsule geopend zal worden.

De Boodschappen in Steen Onze speurtocht begint met verscheidene stenen tabletten uit de periode van het Midden- en Nieuwe Koninkrijk (tussen de 4000 en 3000 jaar oud. Ze zijn gevonden in de nabijheid van de Sfinx en tonen het enorme dier in rust op de top van een hoog voetstuk en omringd door een lijst. Een oude kunstenaar, een schrijver uit de Twaalfde Dynastie met de naam Mentu-her, zorgde ervoor dat zijn onderwerp de grote sfinx voorstelde en niet een van de andere sfinxen die langs de Nijl waren gevonden. Hij had namelijk de Piramides op de achtergrond getekend, een techniek die erg zeldzaam was voor de Egyptische kunst. Zeven andere tabletten gaan nog verder en tonen een deur aan een zijde van het voetstuk. De beroemde zuil van Toetmosis IV tussen de poten van de Sfinx, en ook bovenop het voetstuk de Sfinx afgebeeld op een onder structuur met duidelijk te zien; een deur. En tenslotte op een andere zuil gemaakt door ene Nezem en nu bewaard in het Louvre staat een uit zes treden bestaande trap die naar de deur toe leidt. Conservatieve wetenschappers hebben geprobeerd om het voetstuk te verklaren als zijnde het symbool van de nabijgelegen Tempel van de Sfinx, omdat het vanuit een frontaal standpunt bekeken lijkt alsof de Sfinx op het dak ervan zit. Deze illusie kan echter alleen waargenomen worden van voren af en aan het oppervlak. De oude kunstenaars, daarentegen, hebben het voetstuk afgebeeld vanaf de zijkant en vanaf onderen gezien. In de jaren 1930 werd het zand rond de Sfinx bijna geheel weg gegraven en we weten nu dat het oude monument stevig op een rotsachtige ondergrond staat. Misschien is het echter zo dat het voetstuk dat de kunstenaar in zijn hoofd had gevormd werd door de rots. En diep onder het oppervlak aan de zuidelijke kant rust misschien nog wel de trap met de zes treden en de poort, de toegang tot de tot nu toe onverstoorde uitgegraven kamers. Een belangrijke vroege Egyptische bron, de Bouwteksten, verteld ons veel over de Hal der Archieven. Dit geschrift werd tussen de in hiërogliefen gevonden op de binnenmuren van de tempel van Horus bij Edfu in het hart van zuidelijk Egypte. De Bouwteksten verwijzen naar een aantal verloren gegane documenten die samengevoegd waren in het zogenaamde Heilige Boek der Tempels. Het boek vertelde over de geschiedenis en omschrijving van de belangrijkste heiligdommen langs de Nijl uit een tijd die lang vergeten was. Deze heiligdommen waren opgericht door een groep schepper-entiteiten, die in verband stonden met het Goddelijke Hart oftewel Toth, de Egyptische godheid van de wijsheid. Volgens de Bouwteksten werden de heilige boeken en machtsvoorwerpen geleidelijk teruggeplaatst in de "bw-hmn" of Hal en de "Shebtiw" verzegelde de toegang construeerde een nieuwe sluiting er omheen en plaatste machtspilaren er omheen om de geheimen te beschermen ver weg van alles. De plaats werd al snel bekend als "bw-hmr", de Plaats van de

Troon van de Ziel en werd gebruikt als plaats waar alleen de hoogste inwijdingen werden voltrokken. In een andere Egyptische tekst, die vandaag de dag bekend staat als Westcar Papyrus en bewijzen draagt die terug gevoerd kunnen worden naar de Vierde Dynastie, staat het verhaal van een raadselachtige legende over iemand met de naam Djeda. Deze Djeda kon niet alleen wonderbaarlijke magische wonderen verrichten maar hij bezat ook bepaalde informatie over wat hij de geheime kamers van de boeken van Toth noemde. In het verhaal vertelt Djeda aan Farao Khufu waar de bepaalde sleutels zich bevinden die op zekere dag de verborgen plaats zullen openen. Hij beschrijft dit als volgt: In de stad Ani (Heliopolis) staat een tempel genaamd het Huis van Sapti, waarmee hij verwijst naar Septi, de vijfde farao van de Eerste Dynastie, die regeerde rond 3000 voor Christus. In deze tempel bevindt zich een speciale bibliotheek waar de inventaris rollen worden bewaard. De muren van deze zaal zijn gemaakt van zandstenen blokken, en in of achter een van deze blokken bevind zich een kleine ruimte waarin een klein kistje staat dat gemaakt is van vuursteen. In dit kistje bevinden zich de "ipwt-zegels" of sleutels die de geheime kamers van Toth zullen openen. De Hal der Archieven zal nog steeds verborgen zijn. Toen Khufu aan Djeda vroeg om hem de sleutels te brengen, antwoordde hij dat dat niet in zijn macht lag. Wel voorspelde hij dat hij die de sleutels eens zal vinden een van de drie zonen van Rad-dedet, de vrouw van de Hogepriester van Ra in Heliopolis, zou zijn. De Hogepriester was heer van Sakhbu en de drie zonen zouden geboren worden op de 15de dag van de maand Tybi (ons Oktober-November). Er wordt nu algemeen aangenomen dat de drie genoemde zonen de eerste drie farao's van de Vijfde Dynastie waren. Maar vanwege de hoge mate aan symboliek is er reden om aan te nemen dat er een diepere betekenis achter zit en dat de drie raadselachtige broers diegenen zijn die in de toekomst de Hal der Archieven zullen vinden en openen. Er zijn nog steeds grote delen van de oude stad Heliopolis begraven onder het zand. Ze rusten onder de immer uitbreidende buitenwijken van Caïro. Het verborgen huis van Septi wacht nog steeds op ontdekking.

Oude verhalen

Kenner van oude talen Zecharia Sitchin citeert een gezang dat in de Achttiende Dynastie werd gecomponeerd. Het verhaalt over de god Amun die de functies op zich neemt van de hemelse Harakhty (de Sfinx) die opgenomen wordt in het hart, bevelen op zijn lippen terwijl hij de twee grotten binnengaat die onder zijn (de Sfinx) voeten zijn. Het bevel van Amun werd

vervolgens in de geschriften van Toth, de god van de Verborgen Kennis en Inwijding, geplaatst. De beroemde Griekse historicus Herodotus schreef in 443 voor Christus, na zijn bezoek aan Egypte dat er een uitgestrekt in alle richtingen lopend labyrint van begraven figuren ligt en zelfs een weg naar de onderwereld. In de Corpus Hermeticum, een boekwerk dat verhandelingen bevat van ouder materiaal dat terug gaat tot het begin van de Christelijke tijd, vinden we in een van deze verhandelingen, de Maagd van de Wereld, deze woorden: De heilige symbolen van de kosmische elementen, de geheimen van Osiris, werden zorgvuldig verborgen. Hermes (de Griekse equivalent van Toth) sprak een betovering uit over deze symbolen voordat hij terugkeerde naar de Hemel. Hij zei: O, heilige boeken die zijn gemaakt door mijn onsterfelijke handen, door een magische bezwering zullen jullie vrij zijn van verval gedurende de eeuwigheid. Wordt onzichtbaar, onvindbaar voor iedereen wiens voeten de vlakten van dit land zullen betreden. Tot de oude Hemel instrumenten zal brengen voor jullie, die de Schepper zijn zielen zal noemen. Aldus sprak hij en na het uitspreken van de bezweringen sloot hij hen veilig in hun kamers op. En de tijd sinds ze weggesloten waren is lang vervlogen. De Romeinse Marcellinus verklaarde in de 4de eeuw: Er zijn bepaalde ondergrondse zalen en passages vol met wendingen onder de piramides die, zoals verteld wordt, gevuld zijn met geheime plaatsen. Deze geheime plaatsen zijn in de rotsbodem gehakt onder grootse kracht inspanningen. En op muren graveerden de ingewijden de hiërogliefen. Marcellinus volgeling, Iamblichus, schreef een verhandeling over de Mysteries van de Egyptenaren en beschreef daarin de Inwijdingsrite die verband hield met de Sfinx. Op een geheime plaats tussen de poten van monument, zo schreef hij, bevindt zich een bronzen deur. Het openen van deze deur wordt op gang gebracht door een verborgen veermechanisme. Voorbij deze deur gekomen traden de nieuwelingen een ronde kamer. Vanaf dit punt waren ze onderworpen aan een reeks proeven waarna zij deel uit mochten maken van de Ingewijden. Tot slot konden zij Grootmeester worden. Op een gelijksoortige manier schreef de 10de eeuwse Koptische geschiedschrijver Al Masudi zijn bevindingen op na bestudering van eerdere geschriften die melding maakten van geheime doorgangen naar de Gizeh monumenten: Een ging de piramide binnen door een uitgehakte tunnel van meer dan 100 meter lang. Elke piramide had zo'n deur en tunnel. In latere tijden schreef de Middeleeuwse Arabische kroniekschrijver Firouzabadi dat de kamers van de Sfinx gelijktijdig waren gebouwd met de Grote Piramide: de piramide werd opgericht door Esdris (Hermes of Toth) om aldaar de wetenschappen tegen vernietiging te beschermen. En ook de allereerste priesters bewaarden er hun gegevens over de sterren, medicijnen, magie en talismannen. Zo schreef ook Ibn Abd Alhokim, die het verhaal vertelde van de droom van koning Salhouk over de Overstroming en zijn bouw van de Piramide om de wijsheden te beschermen, over het graven van een bergplaats nabij de Piramide door koning Salhouk. De koning vulde deze bergplaats met alle mogelijke werken van wiskundige, astronomische en natuurkundige aard; en zij bouwden poorten (toegangen) op aanzienlijke diepte met funderingen van massief gesteente uit Ethiopië. De stenen werden aan elkaar bevestigd door middel van lood en ijzer. Toen men daarmee gereed was werd het geheel bedekt met gekleurd marmer en de koning schreef vervolgens een feest uit waarbij alle bewoners van het koninkrijk aanwezig waren. De Joodse historicus Josephus schreef verder nog dat Enoch een ondergrondse tempel bouwde met daarin negen bergplaatsen die onder elkaar gelegen waren. In elke bergplaats werden gouden tabletten geplaatst. Zijn zoon Methuselah werkte ook aan het project en plaatste naar het idee van zijn vader de stenen muren. Manly P. Hall merkte op dat de

Vrijmetselaars voorspellen dat eens de lokatie door een man gevonden zal worden en dat hij een ingewijde zal worden in de orde van Enoch. Profetische code Sinds Sir Isaac Newton twee eeuwen geleden een speciale belangstelling toonde voor de heilige geometrie van de Grote Piramide, en speculeerde dat het binnenste labyrint van tunnels en kamers een profetische kalender in steen was, hebben talloze geleerden hierop ingespeeld en geprobeerd om de profetische code te kraken. In samenspel met de profetie in de Grote Piramide zou het zo kunnen zijn dat de nabij gelegen Sfinx zijn eigen symboliek heeft voor wat betreft gebeurtenissen in het heden en verleden. Volgens oude Egyptische en Coptische tradities had de Sfinx voor hij in zijn huidige gedaante werd gehakt, de voorpoten van een leeuw, de achterpoten en staart van een stier, het gezicht van een mens en langs zijn zijden waar we nu nog de resten van stenen branders kunnen zien werden 's nachts vuren aangestoken om de Sfinx het uiterlijk te geven van een adelaar met brandende vleugels. Leeuw. Stier. Mens. Adelaar. We hebben hier niet alleen te maken met de Vier Wezens voor de troon van de Goddelijke zoals beschreven in de boeken van Ezechiël en de Openbaringen, maar we zien ook de vier vaste tekens van de Dierenriem: Leo, Taurus, Aquarius en Scorpio. Heel betekenisvol is dat het tijdperk van Leo (de Leeuw) 12.000 jaar geleden, de begrafenis van de Hal der Archieven onder de voorpoten van de Sfinx heeft mogen aanschouwen. Recente archeologische en geologische onderzoekingen geleid door John Anthony West en Robert Schoch hebben aangetoond dat de Sfinx inderdaad uit dat tijdperk stamt. Heden zijn we in het tijdperk van Aquarius en het gezicht van de Sfinx symboliseert het gezicht van de wereldbevolking als zijnde verenigd in een gedachte en een hart, de doelstelling van de Aquariaanse beschaving. De toekomst zal de voorspelling van de Sfinx over 6000 jaar completiseren als de mensheid in het tijdperk van Scorpio zijn spirituele evolutie zal hebben afgerond. De brandende vleugels van de Sfinx zijn misschien wel meer dan alleen maar vleugels van een adelaar: misschien staan ze wel voor het vuur van de Phoenix, de hogere vorm van Scorpio en tevens het toonbeeld van dood en transformatie. Het is een opvallend dat de tijdslijn van de periode van de piramiden eindigt in de 83ste eeuw hetgeen in het tijdperk van Scorpio ligt. Een andere theorie ziet de Sfinx niet alleen als de belichaming van de vier vastgestelde tekens maar als astrologische plaatsen die door Philip Sedgwick in zijn boek Astrology of Deep Space geïdentificeerd worden als de Vier Punten van Verandering, deze zouden gevonden kunnen worden op 14 graden van Leo, Taurus, Aquarius en Scorpio. Er zijn studenten van Egyptische Mysteries die geloven dat als de Vier Punten geactiveerd worden door planetaire configuraties er een kosmische sleutel gevormd wordt die de deur naar de vergeten geheimen van de Sfinx opent.

De helderzienden : Amerika's meest bekende helderziende, Edgar Cayce, die leefde van 1877 tot 1945, zag in een visioen dat in dezelfde tijd dat de Grote Piramide 12.000 jaar geleden werd gebouwd er ook andere activiteiten gaande waren om de boeken der kennis te bewaren. De plaats waar de boeken werden bewaard werd door Cayce afwisselend omschreven als de Hal der Archieven die nog te ontdekken is, een opslagplaats van archieven, een tijdcapsule, een kleine tombe of piramide, de piramide van onbekende oorsprong en een heilige ophoging die nog ontdekt moet worden. In welke richting men moet zoeken werd door de ziener in verschillende trances geopenbaard en plaats zou zich bevinden tussen het monument en de Nijl, naar het oosten, zoals de zon rijst uit het water en de lijn van licht tussen de poten van de Sfinx valt. Bekend als meest beroemde helderziende van Frankrijk, publiceerde Nostradamus in 1558 de complete versie van zijn boek met profetieën, Les Vrayes Centuries, De Ware Eeuwen. Het boek was samengesteld uit 969 profetische kwatrijnen of vier-regelige gedichten die allen met opzet in een cryptische stijl waren opgesteld als bescherming tegen de toen overheersende Inquisitie, die alle vormen van openbare geschriften van te voren inzag. Ofschoon het feit bestaat dat zijn woorden nogal obscuur waren zijn veel van Nostradamus' voorspellingen opmerkelijk accuraat geweest. Hij heeft onder andere de Wereldoorlogen, de landing op de maan en zelfs moderne gebeurtenissen uit de 90er jaren zoals de val van het communisme in Rusland, het eind van de Koude Oorlog, de Golfoorlog, de stijging van de milieuverontreiniging en de AIDS-epidemie voorspeld. Nostradamus heeft ook een belangrijke groep verzen nagelaten die na ontcijfering onbetaalbare informatie over de komende opening van de verloren Hal der Archieven in Egypte geeft. Hier volgt een voorbeeld (vrij vertaald): Zij zullen komen om de verborgen topografie van het land (bij Gizeh) te ontdekken, De urnen die de wijsheid bevatten in de piramiden zullen zich openen, Hun inhoud zal zorgen dat het begrip van de heilige filosofie wijd verbreid wordt, Blank zal wisselen met zwart, valsheden zullen aan het daglicht komen, en nieuwe wijsheden zullen de gevestigde traditie, die niet langer zal werken, doorbreken. De boodschap uit het verleden aan de toekomst Als we kijken naar de totale som van informatie over de Hal der Archieven uit zowel historische als helderziende bronnen vinden we enkele opmerkelijke overeenkomsten. Bijvoorbeeld: de lokatie (onder en om de Sfinx heen), de ouderdom (tenminste 12.000 jaar oud), de identiteit van de bouwer (Toth-Hermes, de doelstelling (opslagplaats en

Inwijdingsplaats), de omschrijving van de inhoud (geavanceerde wijsheid en wetenschappen), het aantal van de toekomstige vinders (drie), de omstandigheden van de herontdekking (gevonden door spirituele intuïtie) en het komende tijdsbestek waarbinnen deze zaak aan het licht gebracht zou kunnen worden (tussen 1999 en 2012). De meeste moderne conservatieve Egyptologen geloven dat de Hal der Archieven niets meer is dan een fabeltje, omdat het eventuele bestaan ervan niet te verenigen is met de huidige geaccepteerde standpunten over de oude geschiedenis. Toch geven de volharding waarmee het verhaal duizenden jaren overleefd heeft plus de eensluidendheid en de integriteit van de verschillende bronnen redenen genoeg om te geloven dat er wel degelijk iets waar is aan het verhaal. Misschien, spoedig, binnen de eerstkomende 15 jaar, als de voorspellingen kloppen, zullen we in staat zijn om het eens te zijn met de Egyptoloog Gerald Massey, die schreef: Op een dag zal datgene waarvan we dachten dat het een mythe was, gevonden worden, om het ware verhaal te vertellen, over het verleden, terwijl datgene waarvan we dachten dat het geschiedenis was, verwezen worden naar het rijk, van door ons zelf geschapen mythen. De vondst van de Hal der Archieven zal de transformatie van alles wat we weten over het verleden verhaasten en terwijl dat gaande is zal het ook de manier waarop we de geschiedenis ingaan op zijn kop zetten. De verloren tijdcapsule uit het verleden kan op zichzelf al voorbestemd zijn om de loop van de geschiedenis, zoals wij die kennen, te veranderen.

Cheop ’s zijn sarcofaag