Be Joyful

∫ “« XÝ« È«ÅtLłdð »U² s¹«

bOýUÐ œUý

BE JOYFUL Even when things go wrong, you can have joy

‫ﺣﺘﻰ در ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻣﻰﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺷﺎد ﺑﺎﺷﻴﺪ‬

vГd¹Ë ÆuOKÐœ Ê—«Ë

ÂËœ ÛUÇ

ÊUNł —u½  «—UA²½«

by : Warren W. Wiersbe

Copyright© 2004 “NOOR E JAHAN’’ PUBLICATIONS

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬ ‫ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ‬

‫*‪t*bI‬‬ ‫‪‰Ë« qB‬‬ ‫‪ÈœUý Ê«œ“œ‬‬ ‫‪ÂËœ qB‬‬ ‫‪©±±≠±∫±® rOz«eHOÐ œuš ÈœUý dÐ t½u~Ç‬‬ ‫‪ÂuÝ qB‬‬ ‫‪©≤∂≠±≤∫±® VOIFð X% ÊU*U~AOÄ‬‬ ‫‪©≥∞≠≤∑∫±® @Mł Ê«bO* —UNÇ qB‬‬ ‫‪r−MÄ qB‬‬ ‫‪©±±≠±∫≤® ¯—eÐ t½u/‬‬ ‫‪rAý qB‬‬ ‫‪©±∏≠±≤∫≤® v×OD* vÖb½“ ÊËdOÐ Ë ÊË—œ‬‬ ‫‪r²H¼ qB‬‬ ‫“‪©≥∞≠±π∫≤® UNÐÅÊ«dÖ ÃË‬‬ ‫‪r²A¼ qB‬‬ ‫‪©±±≠±∫≥® bOýUÐ d~ÐUDŠ t½u~Ç b¹dO~Ð œU¹‬‬ ‫‪rN½ qB‬‬ ‫*‪©±∂≠≤∫≥® r¹d³Ð «— tIÐUD‬‬ ‫‪r¼œ qB‬‬ ‫“‪©≤±≠±∑∫≥® ÁbM¹¬ ÊU*“ —œ 7D¹‬‬ ‫‪©π≠±∫¥® bOýUÐ Ê«d~½ XDO½ “ô r¼œ“U¹ qB‬‬ ‫‪©≤≥≠±∞∫¥® XŽUMP “«— r¼œ“«Ëœ qB‬‬ ‫‪X*bš tÐ ÊUOáKO o¹uAð r¼œeOÝ qB‬‬

‫‪µ‬‬ ‫∑‬ ‫‪≤±‬‬ ‫≤≥‬ ‫‪¥¥‬‬ ‫≥‪µ‬‬ ‫∂∂‬ ‫∑∑‬ ‫∏∏‬ ‫≤∞‪±‬‬ ‫‪±±¥‬‬ ‫‪±≤¥‬‬ ‫≥≥‪±‬‬ ‫≤‪±¥‬‬

‫ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ﻧﺎﻣﻪاى ﺷﺎد اﺳﺖ!‬ ‫اﮔﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻧﻬﻔﺘﻪ در ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن را ﺑﻪ درﺳﺘﻰ ﺑﻴﺎﻣﻮزﻳﺪ‪ ،‬در زﻧﺪﮔﻰ‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺧﻮد ﺳﺮﺷﺎر از ﺷﺎدى ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ!‬ ‫اﻳﻦ رﺳﺎﻟﻪ ﻛﻮﺗﺎه از ﺷﺨﺼـﻰ ﻛـﻪ در زﻧﺪان روﻣﻴﺎن ﺑﺴﺮ ﻣﻰﺑـﺮد‪ ،‬ﻃـﻰ‬ ‫ﺳﺎﻟـﻬـﺎ اﺛـﺮى ﻋﻤﻴﻖ ﺑـﺮ ﻣـﻦ ﮔـﺬاﺷـﺘـﻪ اﺳـﺖ‪ .‬ﺑـﺎرﻫﺎ آن را در ﻛﻠـﻴـﺴـﺎﻫـﺎ و‬ ‫ﻛﻨﻔـﺮاﻧﺲﻫﺎ ﻣـﻮﻋﻈﻪ ﻛﺮده و ﺗﻌـﻠـﻴـﻢ دادهام و ﻫـﺮ وﻗﺖ ﺑﻪ آن ﻣﻰﭘـﺮدازم‬ ‫ﭘﻴﺎﻣﺶ ﺑﺮاﻳﻢ واﻗﻌﻰﺗﺮ و ﻫﻴﺠﺎناﻧﮕﻴﺰﺗﺮ ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬دﻋﺎى ﻣﻦ اﻳﻦاﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﺮاى ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ واﻗﻌﻰ و ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﺎ آﳒﺎ ﻛﻪ ﻣﻰداﱎ‪ ،‬ﻣﻦ اوﻟﻴﻦ ﻛﺴﻰ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ رﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن را از‬ ‫ﻳﺒﺎ ﲤﺎم ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ در ﻣﻮرد اﻳـﻦ‬ ‫اﻳﻦ دﻳﺪﮔﺎه ﺑـﺮرﺳﻰ ﻛﺮده‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﻘـﺮ ً‬ ‫ﻛﺘﺎب ﭼﻴـﺰى ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻘﻰ ﺑﻪ ﻣـﻮﺿﻮع »ﺷﺎدى« ﻫﻢ ﭘﺮداﺧﺘﻪاﻧـﺪ‪.‬‬ ‫در ﻣﺎه ﺟﻮﻻى ﺳﺎل ‪ ١٩٦١‬ﺑﺮاى اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﻣﱳ اﻳﻦ ﻛﺘﺎب را اراﺋﻪ ﻛﺮدم و‬ ‫اﻣﺘﻴﺎز ﭼﺎپ و ﻧﺸﺮ ﻃﺮح ﻛﻠﻰ آن در ﺳﺎل ‪ ١٩٦٥‬ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺷﺪ‪ .‬اﺷﺨﺎص‬ ‫ﺑﺴﻴﺎرى ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺠﻤـﻮﻋﻪ ﺑﺮاى آﻧﻬﺎ ﻣﻔﻴﺪ ﺑﻮده و ﻫﻤﻴﻦ ﻣـﺮا‬ ‫ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻛﺮد آن را ﭼﺎپ ﻛﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻃﺮحﻫﺎى درﻫﻢ ﺑﺮﻫﻢ اوﻟﻴﻪ و ﺗﻼش ﺑﺮاى ﺑﺮآوردن ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎى‬ ‫اﻗﻌﺎ ﺑﺮاﻳﻢ ﺷﺎدىآﻓﺮﻳﻦ ﺑﻮد‪ .‬دﻋﺎى ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر‪ ،‬ﻧﻮﺷﱳ اﻳﻦ ﻛﺘﺎب و ً‬ ‫ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑـﺎ درك اﺻﻮل روﺣﺎﻧﻰ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن‪ ،‬ﺷﺎدى ﻣﺴﻴـﺢ را ﻫﺮ‬ ‫روزه در زﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮد ﲡﺮﺑﻪ ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬ ‫وارﻧﺮ دﺑﻠﻴﻮ‪ .‬وﻳﺮزﺑﻰ‬

‫‪±‬‬

‫‪ÈœUý Ê«œ“œ‬‬ ‫ﻣﺎرك ﺗﻮاﻳﻦ‪ ،‬ﻃﻨﺰﭘﺮدازى ﺣﺮﻓﻪاى ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻰﻫﺎ و ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﻳﺶ‬ ‫ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺴﻴـﺎرى را در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﻣﻰﺧﻨﺪاﻧﺪ و آﻧﻬـﺎ را ﺑـﺮاى ﳊﻈﺎﺗﻰ‬ ‫ﻛﻮﺗﺎه از ﻓﻜﺮ ﻣﺸﻜﻼﺗﺸﺎن ﺑﻴﺮون ﻣﻰآورد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﺧﻮد ﻣﺎرك ﺗﻮاﻳﻦ‬ ‫در زﻧﺪﮔﻰ ﺧﺼﻮﺻﻰاش ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻏﻤﻬﺎى زﻳﺎد در ﻫﻢ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﻰ‬ ‫دﺧﺘﺮ ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ ﺟـﻴـﻦ ﺑـﻪ ﺻـﻮرﺗﻰ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ در اﺛﺮ ﺣﻤﻠـﻪ ﺑـﻴـﻤـﺎرى ﺻـﺮع‬ ‫درﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬او ﺑﻪ ﻗﺪرى رﳒﻮر و ﻣﺮﻳﺾ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ در ﻣﺮاﺳﻢ ﺗﺪﻓﻴﻦ‬ ‫وى ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺗﻮاﻳﻦ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ از دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻛﺴﻰ ﺟﺰ‬ ‫ﻣﺮدﮔﺎن ﺣﺴﺎدت ﻧﻜﺮدهام‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻣﺮدﮔﺎن ﺣﺴﺎدت ﻣﻰﻛﻨﻢ‪«.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ »ﻣﺮد ﻏﻤﻬﺎ و دردآﺷﻨـﺎ« ﺑـﻮد وﻟﻰ ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد از ﭼﻨﺎن‬ ‫ﺷﺎدى ﻋﻤﻴﻘـﻰ ﺑـﺮﺧﻮردار ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓـﺮاﺗﺮ از ﲤﺎم ﭼـﻴـﺰﻫﺎﺋﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ دﻧـﻴـﺎ‬ ‫ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻰ وﻗﺘﻰ ﺑﺎ ﻣﺮگ ﺑﻰرﺣﻤﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺟﻠﺠﺘﺎ روﺑﺮو‬ ‫ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﻴﺮواﻧﺶ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻳﻦ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﺧﻮﺷﻰ ﻣﻦ در ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫و ﺷﺎدى ﺷﻤﺎ ﻛﺎﻣﻞ ﮔﺮدد« )ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪.(١١:١٥‬‬ ‫آﻧﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺴـﻴـﺢ اﻃـﻤـﻴـﻨـﺎن دارﻧﺪ از اﻳﻦ اﻣﺘﻴﺎز ﻣـﻨـﺤـﺼـﺮ ﺑـﻪ ﻓـﺮد‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردارﻧﺪ ﻛﻪ »ﻛﻤﺎل ﺧـﻮﺷﻰ« را ﲡﺮﺑﻪ ﻛﻨﻨﺪ )ﻣـﺰﻣﻮر ‪ ،(١١:١٦‬ﺑﺎ اﻳـﻦ‬ ‫وﺟﻮد ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن اﻧـﺪﻛﻰ از اﻳﻦ اﻣﺘﻴﺎز اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن در ﺣـﺎﻟـﻰ‬ ‫ﻛﻪ ﻣـﻰﺗـﻮاﻧﻨﺪ در آﻓﺘﺎب ﺷـﺎدى ﻗـﺪم ﺑـﺮدارﻧـﺪ‪ ،‬زﻳﺮ اﺑﺮ ﻧـﺎاﻣـﻴـﺪى زﻧﺪﮔـﻰ‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰى ﺷﺎدى آﻧﻬﺎ را از اﻳﺸﺎن رﺑﻮده اﺳﺖ؟‬

‫‪ÈœUý Ê«œ“œ‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﭘﺎﺳﺦ اﻳﻦ ﺳﺆال ﻣﻬﻢ در ﻧﺎﻣﻪاى ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻗﺮﻧﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻰﺷـﻮد‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ را ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل ﻫﻨﮕﺎﻣﻰﻛﻪ در زﻧﺪان روﻣﻴﺎن ﺑﻮد در ﺣﺪود ﺳﺎل‬ ‫‪ ٦٢‬ﻣﻴﻼدى ﻧـﻮﺷﺖ و آن را ﺑـﺮاى ﻫﻤﻘﻄـﺎران ﻣﺴﻴﺤﻰاش در ﻛﻠـﻴـﺴـﺎى‬ ‫ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﻛﻪ در دوﻣﻴﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﺸﺎرﺗﻰ ﺧﻮد ﺑﻨﻴﺎن ﻧﻬﺎده ﺑﻮد )اﻋﻤﺎل ﺑﺎب ‪(١٦‬‬ ‫ﻔﺮودﺗُﺲ ﺑﻪ روم ﻓﺮﺳﺘﺎده‬ ‫ِ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎد‪ .‬ﻳﻜﻰ از اﻋﻀﺎى ﻛﻠﻴﺴﺎى ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم اَﭘَ‬ ‫ﺷﺪ ﻛﻪ از آﳒﺎ ﻫﺪﻳﻪاى ﻣﺨﺼﻮص ﺑﺮاى ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺒﺮد ﺗﺎ در ﻣﻮﻗﻊ ﺳﺨﺘﻰ او‬ ‫را ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ )ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ‪٣٠-٢٥:٢‬؛ ‪ .(٢٠-١٠:٤‬ﻧﺎﻣﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎى‬ ‫ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻧﺎﻣﻪ ﺗﺸﻜﺮآﻣﻴﺰ اوﺳﺖ‪ ،‬وﻟﻰ در واﻗﻊ ﭼﻴﺰى ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﺳـﺮ ﺷﺎدى‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﭘـﻮﻟﺲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ‪ ،‬ﻣﺨﺎﻃﺒـﺎن ﺧـﻮد را در ّ‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﺎﺋﻰ ﺳﻬﻴﻢ ﻣﻰﺳﺎزد! او در ﭼﻬﺎر ﺑـﺎب اﻳـﻦ ﻧـﺎﻣـﻪ ﺣـﺪاﻗـﻞ ‪ ١٩‬ﺑـﺎر‬ ‫ﻛﻠﻤﺎت ﺷﺎدى‪ ،‬ﺷﺎدﻣﺎﻧﻰ ﻳﺎ ﺧﻮﺷﻰ را ذﻛﺮ ﻣﻰﻛﻨﺪ!‬ ‫ﻧﻜﺘﻪ ﻏﻴﺮﻣﻌﻤﻮل درﺑﺎره اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺎل و روز ﭘﻮﻟﺲ ﻃﻮرى‬ ‫~‬ ‫ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻴﭻ دﻟﻴﻠﻰ ﺑﺮاى ﺷﺎد ﺑﻮدﻧﺶ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬او در زﻧﺪان روﻣﻴﺎن‬ ‫ﺑﺴﺮ ﻣﻰﺑﺮد و ﻗﺮار ﺑﻮد ﭘﺮوﻧﺪهاش ﺑﻪ زودى ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻴﻦ ﺗﺒﺮﺋﻪ ﺷﺪن و‬ ‫ﻣﺤﻜﻮﻣﻴﺖ ﺑﻪ ﻣﺮگ در ﺑﻼﺗﻜﻠﻴﻔﻰ ﺑﺴﺮ ﻣﻰﺑﺮد! اﻋﻤﺎل ‪ ٣١-٣٠:٢٨‬ﺑﻴﺎن‬ ‫ﺧﺎﻧـﻪ اﺟﺎرهاىاش زﻧﺪاﻧﻰ و ﲢﺖ ﻧﻈـﺮ ﺑـﻮده وﻟﻰ در‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛـﻪ وى در‬ ‫~‬ ‫واﻗﻊ ﺑﺎ زﳒﻴﺮى ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﺮﺑﺎز روﻣﻰ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و اﺟﺎزه ﻧﺪاﺷﺖ در اﻧﻈﺎر‬ ‫ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ از اول ﻣﻰﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺑﻪ روم ﺑﺮود‬ ‫)روﻣﻴﺎن ‪ (١٦-١٣:١‬وﻟﻰ در ﻋﻮض ﺳﺮ از زﻧﺪان روم درآورد و ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ در‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻮﻗﻊ در ﻣﻴﺎن اﻳﻤﺎنداران روم ﺗﻔﺮﻗﻪ اﻓﺘﺎد‪ :‬ﻋﺪهاى ﻣﻮاﻓﻖ او ﺑﻮدﻧﺪ و‬ ‫ﻋﺪهاى ﺑﺮ ﺿﺪ او )ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ‪ .(١٧-١٥:١‬در واﻗﻊ ﻋﺪهاى از ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﺣﺘﻰ‬ ‫در ﺻﺪد ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﺎرﻫﺎ را ﺑﺮاى ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل ﻣﺸﻜﻞﺗﺮ ﻛﻨﻨﺪ!‬ ‫ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺧﻄﺮات و ﻧﺎراﺣﺘﻰﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد‬ ‫وى ﺳﺮﺷﺎر از ﺷﺎدﻣﺎﻧﻰ ﺑﻮد‪ .‬راز اﻳﻦ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻰ ﭼﻪ ﺑﻮد؟ اﻳﻦ راز در ﻛﻠﻤ~ﻪ دﻳﮕﺮى‬

‫ﻛﻪ در ﻫﻤـﻴﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺎرﻫـﺎ ﺗﻜﺮار ﺷﺪه آﺷﻜـﺎر ﻣﻰﺷﻮد و آن ﻛﻠـﻤ~ﻪ »ﻓﻜﺮ« اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟـﺲ ‪ ١٠‬ﺑﺎر ﻛﻠﻤـﻪ »ﻓﻜﺮ« و ‪ ٥‬ﺑﺎر ﻓـﻌﻞ »ﻓﻜﺮ ﻛـﺮدن« را ﺑﻜﺎر ﺑﺮده و ﻧـﻴﺰ اﮔﺮ‬ ‫ﺗﻌﺪاد دﻓﻌﺎﺗﻰ را ﻛﻪ از ﻛﻠﻤﻪ »ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ« اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده ﺑﻪ آن ﺑﻴﺎﻓﺰاﺋﻴﺪ‪،‬‬ ‫در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺷﺎﻧﺰده اﺷﺎره ﺑﻪ »ﻓﻜﺮ« ﻣﻰﻳﺎﺑﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻛﻼﻣﻰ دﻳﮕﺮ‪ ،‬راز ﺷﺎدى ﻣﺴﻴﺤﻰ‬ ‫در ﺷﻴﻮ~ه ﺗﻔﻜﺮ ﺷﺨـﺺ اﻳﻤﺎندار ﻳﻌﻨﻰ در دﻳﺪﮔﺎﻫﻬﺎى او ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳـﺖ‪ .‬از اﻳﻦ‬ ‫ﮔﺬﺷﺘـﻪ‪ ،‬دﻳﺪﮔﺎه ﺗﻌﻴﻴـﻦ ﻛﻨﻨﺪ~ه ﻧﺘـﻴﺠﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﺎن ﻛـﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﻨـﻴﻢ ﻫﻤﺎن‬ ‫ﻃﻮر ﻫﺴﺘﻴﻢ )اﻣﺜﺎل ‪ .(٢٣:٧‬ﭘﺲ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ﻛﺘﺎب روانﺷﻨﺎﺳﻰ ﻣﺴﻴﺤﻰ‬ ‫ﺑﺮ اﺳﺎس آﻣﻮزهﻫﺎى ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﱳ از ﻧﻮع ﻛﺘﺎﺑﻬﺎى »ﺧﻮد ﻳﺎرى«‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﺑﮕﻮﻳﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮد را ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ »ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺳﺮاﳒﺎم‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ و ﺧﻮﺷﻰ ﻣﻨﺠﺮ ﻣﻰﺷﻮد« ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻴﺎن ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺷﺨﺺ اﻳﻤﺎندار‬ ‫ﻣﻰﺧﻮاﻫﺪ در اﻳﻦ دﻧـﻴﺎى ﳑﻠﻮ از ﺳﺨﺘﻰﻫﺎ و ﻣﺸـﻜﻼت‪ ،‬ﺷﺎدى ﻣﺴﻴﺤﻰ را‬ ‫ﲡﺮﺑﻪ ﻛﻨﺪ ﭼﻪ ﻓﻜﺮ و ذﻫﻨﻰ ﺑﺎﻳﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻬﺘـﺮﻳـﻦ راه ﺑﺮاى درك ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﻠﻰ اﻳﻦ ﻛﺘـﺎب آن اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻧـﺨـﺴـﺖ‬ ‫»دزداﻧﻰ« ﻛﻪ ﺷﺎدىﻫﺎﻳﻤـﺎن را از ﻣﺎ ﻣﻰرﺑﺎﻳﻨﺪ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻰ ﻛﻨﻴﻢ و ﺳـﭙـﺲ‬ ‫دﻳﺪﮔﺎﻫﻬﺎى ﻣﺨﺘـﻠـﻔـﻰ را ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑـﺮاى دﺳﺘﮕـﻴـﺮى و ﭘﻴﺮوز ﺷﺪن ﺑﺮ اﻳـﻦ‬ ‫»دزدان« داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻣﺸﺨﺺ ﺳﺎزﻳﻢ‪.‬‬

‫∏‬

‫‪π‬‬

‫‪bM¹UЗÅv «— ULý ÈœUý t v½«œ“œ‬‬ ‫‪vDO× j¹«dý ≠±‬‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺎ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ وﻗﺘﻰ ﺷﺮاﻳﻂ »ﺑﺮ وﻓﻖ ﻣﺮاد ﻣﺎ« ﺑﺎﺷﺪ اﺣﺴﺎس ﺷﺎدى‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮى ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ و راﺣﺖﺗﺮ ﺑـﺎ زﻧﺪﮔﻰ ﻛﻨﺎر ﻣﻰآﺋﻴﻢ‪ .‬ﭘﮕﻰ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﺮاى‬ ‫دوﺳﺘﺶ ﺗﻌـﺮﻳŠ ﻣﻰﻛﺮد‪» :‬ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﻨﻢ ﺑﺎﺑﺎم روز ﺧﻮﺑـﻰ در اداره داﺷﺘﻪ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﻰ وارد ﭘﺎرﻛﻴﻨﮓ ﻣﻰﺷﺪ ﺻﺪاى ﻗﻴﮋ ﺗﺎﻳﺮﻫﺎى ﻣﺎﺷﻴﻨﺶ درﻧﻴﺎﻣﺪ‪،‬‬ ‫و وﻗﺘﻰ وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ در را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﻜﻮﺑﻴﺪ و ﺣﺘﻰ ﻣﺎﻣﺎن را ﻫﻢ ﺑﻮﺳﻴﺪ!«‬

‫‪ÈœUý Ê«œ“œ‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫∞‪±‬‬

‫وﻟﻰ آﻳﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدهاﻳﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻣﻘﺪار از ﺷﺮاﻳﻂ و ﻣﻘﺘﻀﻴﺎت‬ ‫اﻗﻌﺎ ﲢﺖ ﻛﻨﺘﺮل ﺧﻮد دارﻳﻢ؟ ﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﻛﻨﺘﺮﻟﻰ ﺑﺮ وﺿﻌﻴﺖ آب و‬ ‫زﻧﺪﮔﻰ را و ً‬ ‫ﻫﻮا ﻳـﺎ رﻓﺖ و آﻣﺪ در ﺑﺰرگراﻫﻬﺎ ﻳﺎ ﺑﺮ ﺳﺨﻨﺎن و اﻋـﻤـﺎل دﻳـﮕـﺮان ﻧﺪارﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺷﺨﺼﻰ ﻛـﻪ ﺷـﺎدﻳـﺶ واﺑﺴﺘﻪ ﺑـﻪ ﺷـﺮاﻳﻂ اﻳﺪهآل ﺑﺎﺷـﺪ‪ ،‬اﻛـﺜـﺮ اوﻗﺎت ﺑـﻪ‬ ‫ﺑﻴﭽـﺎرﮔﻰ ﻣـﻰرﺳﺪ! ﺑﺎﻳﺮون ﺷﺎﻋﺮ اﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻣﻰﮔـﻮﻳـﺪ‪» :‬آدﻣـﻴـﺎن ﺑـﺎزﻳﭽـﻪ~‬ ‫ﺷﺮاﻳﻂ ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺧﻮد ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ «.‬ﺣﺎل ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل در ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ‬ ‫ﺷﺮاﻳﻂ ﳑﻜﻦ‪ ،‬ﻧﺎﻣﻪاى ﺳﺮﺷﺎر از ﺷﺎدﻣﺎﻧﻰ ﻣﻰﻧﻮﻳﺴﺪ!‬

‫ﺳﻬﻴﻢ ﺑﻮدهاﻳـﻢ‪ .‬ﻣـﺸـﻜـﻞ دو ﻃـﺮﻓﻪ اﺳﺖ‪ :‬ﻫﻢ دﻳـﮕـﺮان ﺷﺎدى ﻣـﺎ را از ﻣـﺎ‬ ‫ﻣﻰﮔﻴـﺮﻧﺪ و ﻫﻢ ﻣﺎ ﺷﺎدى دﻳﮕـﺮان را(‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻣﺎ ﻣﺠﺒـﻮرﻳﻢ ﺑﺎ ﻣـﺮدم‬ ‫زﻧﺪﮔﻰ و ﻛﺎر ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻣﺎ ﳕﻰﺗـﻮاﻧﻴﻢ ﺧـﻮد را ﻣﻨﺰوى ﺳﺎزﻳﻢ و در ﻋﻴﻦ ﺣـﺎل‬ ‫ادﻋﺎ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑـﺮاى ﺟﻼل ﻣﺴﻴﺢ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻮر ﺟﻬﺎن و ﳕـﻚ‬ ‫زﻣﻴﻦ ﻫﺴﺘﻴﻢ وﻟﻰ ﮔﺎﻫﻰ اوﻗﺎت ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺮدﻣﺎن دﻳﮕﺮ‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﻮر ﻛﻢﺳﻮ و‬ ‫اﻳﻦ ﳕﻚ ﺑﻰﻣﺰه ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬آﻳﺎ ﺑﺎ وﺟﻮد ﻣﺮدم در ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺧﻮد‪ ،‬راﻫﻰ ﺑﺮاى‬ ‫ﺷﺎد ﺑﻮدن وﺟﻮد دارد؟‬

‫≤≠ ‪Âœd‬‬

‫≥≠ ‪ U¹œU‬‬

‫دﺧﺘﺮم ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ اﺗﻮﺑـﻮس ﻣﺪرﺳﻪ ﺟﻠـﻮى در ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮﻗŠ ﻛـﺮد از‬ ‫آن ﭘﺎﺋﻴﻦ ﭘـﺮﻳﺪ و ﻣﺜﻞ اﻳﻨﻜـﻪ ﺑـﺎ زﻣﻴـﻦ و زﻣﺎن دﻋﻮا داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑـﺎ ﺑـﻪ ﻫـﻢ‬ ‫ﻛﻮﺑﻴﺪن در وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ و ﺑﺪون اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ ﻛﺴﻰ از ﭘﻠﻪﻫﺎ ﺑﺎﻻ دوﻳﺪ و اﻳﻦ‬ ‫ﺑﺎر ﻫﻢ در اﻃﺎﻗﺶ را ﺑﺎ ﻟﮕﺪ ﺑﺎز ﻛﺮد و ﺑﻪ ﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ‪ .‬در ﲤﺎم اﻳﻦ ﻣﺪت در‬ ‫ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻧﻔﺲﻧﻔﺲ ﻣﻰزد زﻳﺮﻟﺐ ﻏﺮﻏﺮ ﻣﻰﻛﺮد »ﻣﺮدم‪ ...‬ﻣﺮدم‪ ...‬از دﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺮدم!«‬ ‫ﭘﺸﺖ در اﻃﺎﻗﺶ رﻓﺘﻢ و آﻫﺴﺘﻪ در زدم‪» :‬دﺧﺘﺮم ﻣﻴﺸﻪ ﺑﻴﺎم ﺗﻮ؟«‬ ‫ﺟﻮاب داد‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﳕﻰﺧﻮام!«‬ ‫ﺑﺎز ﻫﻢ ﺳﺆاﻟﻢ را ﺗﻜﺮار ﻛﺮدم وﻟﻰ او اﻳﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﭘﺮﺧﺎشﺟﻮﻳﺎﻧﻪﺗﺮ‬ ‫ﺟﻮاب داد‪» :‬ﻧﻪ! ﳕﻰﺧﻮام!«‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪» :‬ﭼﺮا ﳕﻴﺸﻪ ﺑﻴﺎم ﺗﻮ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻮن ﺗﻮ ﻫﻢ از اﻳﻦ ﻣﺮدم ﻫﺴﺘﻰ!«‬ ‫ﺑﺮاى ﻫﻤﻪ~ ﻣﺎ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺮدم ﺷـﺎدى ﺧـﻮد را از دﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪﻫﻴﻢ‪ :‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮدﺷﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﺧـﺎﻃـﺮ ﺣـﺮﻓﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻣـﻰزﻧﻨﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻃـﺮ‬ ‫ﻛﺎرﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪) .‬و ﺑﺪون ﺷﻚ ﺧﻮد ﻣﺎ ﻧﻴﺰ در ﻧﺎراﺣﺖ ﻛﺮدن دﻳﮕﺮان‬

‫ﺧﺎﻧـﻪ ﻗﺼﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮد ﺑـﻮد و‬ ‫ﻣﺮد ﺛﺮوﲤﻨﺪى در ﺣﺎل اﺳﺒﺎبﻛﺸﻰ ﺑﻪ‬ ‫~‬ ‫ﻳﻜﻰ از ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎن ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﻛﻠﻴﺴﺎى »ﻛﻮﻳﻜﺮ« ]ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻟﺮزان[ ﺑﻮد و ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺎدﮔﻰ و ﺑﻰآﻻﻳﺸﻰ زﻧﺪﮔﻰ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺖ ﺑﻪ دﻗﺖ اﺳﺒﺎبﻛﺸﻰ را ﲤﺎﺷﺎ‬ ‫ﻣﻰﻛﺮد و ﺗﻌﺪاد ﻣﻴﺰﻫﺎ و ﺻﻨﺪﻟﻰﻫﺎ و اﺷﻴﺎى ﻛﻬﻨﻪ و ﻋﺘﻴﻘﻪاى را ﻛﻪ داﺧﻞ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻰﺑﺮدﻧﺪ ﻣﻰﺷﻤﺮد‪ .‬در آﺧﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺟﺪﻳﺪ و ﺛﺮوﲤﻨﺪ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫»ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﭼﻴﺰى اﺣﺘﻴﺎج ﭘﻴﺪا ﻛﺮدى ﺳﺮى ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺰن و ﻣﻦ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰﺗﻮاﻧﻰ ﺑﺪون آن ﺳﺮ ﻛﻨﻰ!«‬ ‫آﺑﺮاﻫﺎم ﻟﻴﻨﻜﻠﻦ ﺑﺎ دو ﭘﺴﺮ ﺧﻮد در ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻗﺪم ﻣﻴﺰد و ﭘﺴـﺮﻫﺎ ﺳﺮ ﻫﻢ‬ ‫داد ﻣﻰزدﻧﺪ و ﺑﺎ ﻫـﻢ دﻋـﻮا ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻳـﻜـﻰ از دوﺳﺘﺎﻧﺶ آﻧـﻬـﺎ را دﻳﺪ و‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺑﺮاى ﭼﻪ دﻋﻮا ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ؟« ﻟﻴﻨﻜﻠﻦ ﺟﻮاب داد‪» :‬ﺳﺮ ﻫﻤﺎن‬ ‫ﭼﻴﺰى ﻛﻪ ﲤﺎم دﻧﻴﺎ دﻋـﻮا دارد‪ .‬ﻣﻦ ﺳﻪ داﻧﻪ ﮔﺮدو دارم وﻟﻰ ﻫﺮ ﻛـﺪام از‬ ‫آﻧﻬﺎ دو ﮔﺮدو ﻣﻰﺧﻮاﻫﻨﺪ!«‬ ‫ﻣﺎدﻳﺎت! ﭼﻪ دزد ﻏﺎرﺗﮕﺮى ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ! ﺑﺎ اﻳﻦ وﺻŠ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬اﮔﺮ ﭼﻪ اﻣﻮال ﻛﺴﻰ زﻳﺎد ﺷﻮد‪ ،‬ﺣﻴﺎت او از اﻣﻮاﻟﺶ ﻧﻴﺴﺖ« )ﻟﻮﻗﺎ‬ ‫ﻋﻈﻪ روى ﻛﻮه‪ ،‬ﻋﻴﺴﻰ در ﻣﻮرد اﻧﺪوﺧﱳ ﮔﻨﺞﻫﺎ ﺑﺮ روى‬ ‫‪ .(١٥:١٢‬در ﻣﻮ ~‬

‫‪±±‬‬

‫‪ÈœUý Ê«œ“œ‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫زﻣﻴﻦ ﻫﺸﺪار داد‪ :‬ﮔﻨﺞﻫﺎى اﻳﻦ دﻧﻴﺎ اﻳﻤﻦ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺎﻳﺪار ﳕﻰﻣﺎﻧـﻨـﺪ و‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ اﻧﺴـﺎن را راﺿﻰ ﳕﻰﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﻫﻨﻮز ﻫﻢ اﻛـﺜـﺮ ﻣـﺮدم ﻓـﻜـﺮ‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﻛـﻪ ﺷـﺎدى از ﻃـﺮﻳﻖ اﻣـﻮال و داراﺋﻰﻫﺎﺋـﻰ ﻛـﻪ دارﻧﺪ ﺑـﻪ دﺳـﺖ‬ ‫ﻣﻰآﻳﺪ‪ .‬در واﻗﻊ ﻣﺎدﻳﺎت ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺎدى واﻗﻌﻰ و ﭘﺎﻳﺪار را از ﻣﺎ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻛﻨﻨﺪه ﻧﺘﻴﺠﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺲ ﻃﺮز ﺗﻔﻜـﺮى ﻛﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻰآﻳﺪ‪ ،‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﻨـﺪه‬ ‫~‬ ‫داﺷﱳ ﺷﺎدى ﻳﺎ ﻓﻘﺪان آن اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ در ﭼﻬﺎر ﺑﺎب ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺸﺮﻳﺢ‬ ‫ﭼﻬﺎر دﻳﺪﮔﺎه ﻓﻜﺮى ﻣﻰﭘﺮدازد ﻛﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺷﺮاﻳﻂ دور و ﺑﺮ‪ ،‬ﻣﺮدم و ﻣﺎدﻳﺎت‪،‬‬ ‫ﺷﺎدى را ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻰآورد و ﻣﺎ را از ﻫﺮ ﻧﮕﺮاﻧﻰ و اﺿﻄﺮاﺑﻰ دور ﻣﻰﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫≤‪±‬‬

‫‪v½«d~½ ≠¥‬‬ ‫ﻧﮕﺮاﻧﻰ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ دزد ﺷﺎدﻳﻬﺎ اﺳﺖ! ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧـﺎﻃـﺮ‬ ‫اﺿﻄﺮاب و ﻧﮕﺮاﻧﻰ‪ ،‬آراﻣﺶ و ﻛﺎﻣﻠﻴﺖ ﺧﻮد را از دﺳﺖ دادهاﻧﺪ! در ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﻧﮕـﺮاﻧﻰ ﺣﺘﻰ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎى ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻫﻢ دارد و ﻫﺮ ﭼﻨـﺪ ﺑـﺎ دارو ﻣـﻰﺗـﻮان‬ ‫ﻋﻼﺋﻢ ﺑﻴﻤـﺎرى را از ﺑﻴﻦ ﺑﺮد وﻟﻰ ﳕﻰﺗﻮان ﻋﻠـﺖ را ﻣﻌﺎﳉﻪ ﻛﺮد‪ .‬ﻧﮕﺮاﻧـﻰ‬ ‫»اﺷﺘﻐﺎﻟﻰ دروﻧﻰ« اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻣﻰﺗﻮاﻧﻴﺪ »ﺧﻮاب« را از داروﺧﺎﻧﻪ ﺧﺮﻳﺪارى‬ ‫ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﳕﻰﺗﻮاﻧﻴﺪ »آﺳﺎﻳﺶ« را ﺑﺨﺮﻳﺪ‪.‬‬ ‫اﮔﺮ ﭘﻮﻟﺲ ﻣﻰﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﮕﺮاﻧﻰﻫﺎ ﺑﺴﭙﺎرد‪ ،‬ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎى‬ ‫ﺑﺴﻴﺎرى در اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺖ‪ .‬او ﺑﻪ ﻋﻨﻮان زﻧﺪاﻧﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ‬ ‫ﺗﻠﺨﻰ ﭼﻮن اﻋﺪام روﺑﺮو ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﺮوﻧﺪه او در ﺑﻴﻦ دوﺳﺘﺎﻧﺶ در روم‬ ‫ﺗﻔﺮﻗﻪ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬او ﺳﺎزﻣﺎﻧﻰ ﺑﺸﺎرﺗﻰ ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﺎ او را ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ و ﻫﻴﭻ‬ ‫ﻣﻮﺳﺴﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ در اﺧﺘﻴﺎر ﻧﺪاﺷﺖ ﺗـﺎ از او دﻓـﺎع ﳕـﺎﻳـﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﻋﻠﻴـﺮﻏـﻢ‬ ‫ﲤﺎم اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻼت‪ ،‬ﭘﻮﻟﺲ ﻣﻀﻄﺮب و ﻧﮕﺮان ﳕﻰﺷﻮد! در ﻋﻮض ﻧﺎﻣﻪاى‬ ‫ﺳﺮﺷﺎر از ﺷﺎدى ﻣﻰﻧﻮﻳﺴﺪ و ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﮕﺮاﻧﻰﻫﺎى ﺧﻮد‬ ‫را ﻛﻨﺎر ﺑﮕﺬارﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﭘﺲ اﻳﻨﻬﺎ ﭼﻬﺎر دزدى ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﺎدى ﻣﺎ را ﻣﻰرﺑﺎﻳﻨﺪ‪ :‬ﺷﺮاﻳﻂ‪ ،‬ﻣﺮدم‪،‬‬ ‫ﻣﺎدﻳﺎت و ﻧﮕﺮاﻧﻰ‪ .‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰﺗﻮاﻧﻴﻢ اﻳﻦ دزدان را دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻛﻨﻴﻢ و آﻧﻬﺎ را‬ ‫از رﺑﻮدن ﺷﺎدىﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺣﻘﻴﻘﺘـﺎً ﺑﻪ ﻣﺎ داده ﺑﺎزدارﻳﻢ! ﺟﻮاب اﻳﻦ‬ ‫اﺳﺖ‪ :‬ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻔﻜﺮ ﺻﺤﻴـﺢ را در ﺧﻮد ﺑـﻪ وﺟﻮد ﺑﻴﺎورﻳﻢ‪ .‬اﮔﺮ دﻳﺪﮔﺎه ﺗﻌﻴﻴـﻦ‬

‫≥‪±‬‬

‫‪b½uýÅv ÈœUý ÂË«bð Vłu t ÁUÖb¹œ —UNÇ‬‬ ‫‪± »UÐ ÊUOáKO/ ∫ v1œ p¹ ≠±‬‬ ‫»ﻣﺮد دو دل در ﲤﺎم رﻓﺘﺎر ﺧﻮد ﻧﺎﭘﺎﻳﺪار اﺳﺖ« )ﻳﻌﻘﻮب ‪ ،(٨:١‬ﻳﺎ ﻃﺒﻖ‬ ‫ﺿﺮباﳌﺜﻞ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻻﺗﻴﻦ‪» :‬وﻗﺘﻰ ﻧﺎﺧﺪا ﺑﻨﺪر ﻣﻘﺼﺪ را ﻧﺪاﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﺑﺎدى‬ ‫ﺑﺎد ﻣﻮاﻓﻖ ﻧﻴﺴﺖ‪ «.‬ﻋﻠﺖ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺴﻴﺎرى از ﻣﺴﺤﻴﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺤﻴﻂ‬ ‫آزرده ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻧﻌﻤﺖ »ﻳﻚ دل ﺑﻮدن« ﻣـﺤـﺮوم ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ اﻳﻦ وﻓﺎدارى ﻳﻚ دﻻﻧﻪ ﺑﻪﻣﺴﻴﺢ را اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻴﺎن ﻛﺮده اﺳﺖ‪» :‬زﻳﺮا‬ ‫ﻛﻪ ﻣﺮا زﻳﺴﱳ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ و ﻣﺮدن ﻧﻔﻊ« )‪.(٢١:١‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ در ﺑﺎب اول ﺑﻪ ﺑﻴـﺎن ﺷﺮاﻳﻂ ﺳﺨﺖ ﺧﻮد ﻣﻰﭘﺮدازد و ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﺑﺎ‬ ‫آﻧﻬﺎ روﺑﺮو ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬وﻟﻰ اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ ﺳﺨﺖ ﳕﻰﺗـﻮاﻧﻨﺪ ﺷﺎدى او را ﺑﺮﺑﺎﻳﻨﺪ‬ ‫زﻳﺮا او ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪى از دﻧﻴﺎ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫زﻧﺪﮔـﻰ ﻣﻰﻛـﻨﺪ‪ .‬او ﻣﺮدى اﺳـﺖ ﻣﺼﻤـﻢ و ﻫﺪﻓـﻤﻨﺪ‪» :‬ﻳـﻚ ﭼﻴﺰ ﻣـﻰﻛﻨـﻢ«‬ ‫)‪ .(١٣:٣‬ﭘﻮﻟﺲ ﺻﺮﻓًﺎ ﺷﺮاﻳﻂ ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺧﻮد را ﳕﻰﻧﮕﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ راﺑﻄﻪاش‬ ‫ﺑﺎ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻰاﻧﺪﻳﺸﺪ‪ .‬او زﻧﺪاﻧﻰ روم ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ »اﺳﻴﺮ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﻰ«‬ ‫اﺳـﺖ )اﻓﺴـﺴـﻴـﺎن ‪ .(١:٣‬زﳒﻴـﺮﻫـﺎﺋﻰ ﻛـﻪ ﺑـﺮ دﺳـﺖ و ﭘﺎﻳـﺶ ﺑـﺴـﺘﻪ ﺷـﺪه‬ ‫»زﳒﻴﺮﻫﺎى ﻣﻦ در ﻣـﺴﻴﺢ« ﻫﺴﺘﻨﺪ )‪ .(١٣:١‬او ﺑﺎ دادﮔﺎه اﻣـﭙﺮاﺗﻮرى روﺑﺮو‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ »ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺣﻤﺎﻳﺖ اﳒﻴﻞ ﻣﻌﻴﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ« )‪ .(١٧:١‬ﭘﻮﻟﺲ از‬ ‫درﻳﭽﻪ وﻗﺎﻳﻊ و ﺷﺮاﻳﻂ روزﮔﺎر ﺧﻮد‪ ،‬ﻣﺴﻴﺢ را ﳕﻰﺑﻴﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ وﻗﺎﻳﻊ و ﺷﺮاﻳﻂ را‬ ‫از ﻣﻨﻈﺮ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻰﻧﮕﺮد ‪-‬و اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻋﻮض ﻣﻰﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ÈœUý Ê«œ“œ‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫وﻗﺘﻰ ﺷﺨﺺ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻳـﻚدل ﺑـﺎﺷـﺪ‪ ،‬ﺗـﻮﺟﻬﺶ ﺑﻪ »ﻣﺤﺒﺖ اﳒـﻴـﻞ«‬ ‫)‪» ،(١١-١:١‬ﺗﺮﻗﻰ اﳒﻴﻞ« )‪ (٢٦-١٢:١‬و »اﻳـﻤـﺎن اﳒـﻴـﻞ« )‪-٢٧:١‬‬ ‫‪ (٣٠‬ﻣﻌﻄﻮف اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ در وﺿﻌﻴﺖ ﺳﺨﺖ و دﺷﻮار ﺧﻮد ﺷﺎدﻣﺎن ﺑﻮد‪،‬‬ ‫زﻳﺮا اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻪ او ﻛﻤﻚ ﻣﻰﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن‬ ‫ﻗﻮت و اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺒﺨﺸﺪ‪ ،‬ﺑﻪ او ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻰداد ﺗﺎ دﻳﮕﺮان را ﺑﻪ ﺳﻮى ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﺪ و او را ﻗﺎدر ﻣﻰﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ دادﮔﺎه روم از اﳒﻴﻞ دﻓﺎع‬ ‫ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﻰ ﻳﻚدل و ﻳﻚﻓﻜﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬وﺿﻌﻴﺖ ﭘﻴﺮاﻣﻮﻧﺘﺎن در ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺷﻤﺎ‪.‬‬

‫اﺗﻔﺎﻗﻰ ﻛﻪ در آن آﺳﺎﻧﺴﻮر اﻓﺘﺎد‪ ،‬در ﺳﺮاﺳﺮ دﻧﻴﺎ اﺗﻔﺎق ﻣﻰاﻓﺘﺪ‪ :‬ﻣﺮدم‬ ‫و ﺟﻮاﻣﻊ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﮔﺎز ﻣﻰﮔﻴﺮﻧﺪ‪ ،‬زﻳﺮا ﺟﺎى ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را اﺷﻐﺎل ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ و‬ ‫ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺸﺎر ﻣﻰآورﻧﺪ‪.‬‬ ‫وﻟﻰ ﺷﺨﺺ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻛـﻪ دل ﻣـﻄـﻴـﻊ و ﻓـﺮوﺗـﻦ دارد ﺗـﻮﻗﻊ ﻧﺪارد ﻛـﻪ‬ ‫دﻳﮕﺮان او را ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ او دﻳﮕﺮان را ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻣﻨﻔﻌﺖ و‬ ‫ﺧﻴﺮﻳﺖ دﻳﮕﺮان را ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻤﺘﺮ از آﻣﺎل و آرزوﻫﺎى ﺧﻮد ﻣﻰداﻧﺪ‪ .‬در ﺑﺎب‬ ‫‪ ٢‬ﺑﻪ ﭼﻬــﺎر ﳕـﻮﻧـﻪ ﻋﺎﻟﻰ از »دل ﻓـﺮوﺗـﻦ« ﺑـﺮﻣﻰﺧـﻮرﻳﻢ‪ :‬ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴـﻴـﺢ‬ ‫)‪ ،(١١-١:٢‬ﭘــﻮﻟــﺲ )‪ ،(١٨-١٢:٢‬ﺗــﻴــﻤــﻮﺗـــﺎﺋـــﻮس )‪ (٢٤-١٩:٢‬و‬ ‫ﻔﺮودُﺗﺲ )‪ .(٣٠-٢٥:٢‬ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳﻦ ﳕـﻮﻧﻪﻫﺎ اﺛﺒﺎت اﻳﻦ اﺻﻞ اﺳﺖ‬ ‫ِ‬ ‫َاَﭘ‬ ‫ﻛﻪ »ﻫﺮ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺑﺰرگ ﺳﺎزد‪ ،‬ذﻟﻴﻞ ﮔﺮدد و ﻫﺮ ﻛﻪ ﺧﻮﻳﺸﱳ را ﻓﺮود آرد‪،‬‬ ‫ﺳﺮاﻓﺮاز ﮔﺮدد« )ﻟﻮﻗﺎ ‪.(١١:١٤‬‬

‫‪±¥‬‬

‫≤≠ ‪≤ »UÐ ÊUOáKO/ ∫ lOD ‰œ‬‬ ‫ﺗﺄﻛﻴﺪ اﺻـﻠﻰ اﻳﻦ ﺑﺎب روى ﻣﺮدم اﺳﺖ و آﻳـﻪ ﻛﻠﻴﺪى آن ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻫـﻴﭻ‬ ‫ﭼﻴـﺰ را از راه ﺗﻌﺼﺐ و ﺗـﻜﺒﺮ ﻣـﻜﻨﻴـﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑـﺎ ﻓﺮوﺗﻨـﻰ دﻳﮕﺮان را از ﺧـﻮد ﺑﻬﺘﺮ‬ ‫ﺑﺪاﻧـﻴﺪ« )آﻳﻪ ‪ .(٣‬ﭘﻮﻟـﺲ در ﺑﺎب اول‪ ،‬ﻣﺴـﻴﺢ را اﺑﺘـﺪا ﻗﺮار داده و در اﻳﻦ ﺑﺎب‬ ‫ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ را در ﻣﺮﺗﺒﻪ دوم ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺧﻮد را آﺧﺮ ﻫﻤﻪ ﻗﺮار داده اﺳﺖ!‬ ‫ﻻ ﻋﻠﺖ اﻳـﻨﻜﻪ زﻳﺎد از دﺳﺖ ﻣﺮدم ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﻰﺷﻮﻳﻢ اﻳـﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ راه‬ ‫ﻣﻌﻤﻮ ً‬ ‫ﺧﻮد را ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮدهاﻳﻢ‪ .‬اﮔﺮ زﻧﺪﮔﻰﻣﺎن ﻃﻮرى ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﻮد را در رأس ﺑﮕﺬارﻳﻢ‬ ‫و دﻳﮕﺮان ﻫﻢ در زﻧﺪﮔﻰﺷﺎن ﺧﻮد را در رأس ﻗﺮار دﻫﻨﺪ‪ ،‬در ﻧﺘﻴﺠﻪ در ﺑﺴﻴﺎرى‬ ‫از ﻣﻮارد ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺸﺎﺟﺮات و ﺟﻨﮕﻬﺎى ﺑﺰرگ و ﻫﻮﻟﻨﺎك ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻣﺎدرى ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻜﺶ ﺳﻮار آﺳﺎﻧﺴﻮرى ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻄﺐ دﻛﺘﺮ ﺑﺮوﻧﺪ‪.‬‬ ‫در ﻃﺒﻘﻪ دوم ﮔﺮوه دﻳﮕﺮى وارد آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺧﺎﱎ ﺑﺴﻴﺎر ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ‬ ‫ﻫﻢ در ﻣﻴﺎن آﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺑﺎﻻ ﻣﻰرﻓﺖ‪ ،‬ﻓﺮﻳﺎد زن ﭼﺎق‬ ‫ﺑﻪ ﻫﻮا ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻮى آن ﻣﺎدر ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺴﺮت ﻣﺮا ﮔﺎز ﮔﺮﻓﺖ‪«.‬‬ ‫ﻣﺎدر ﻫﺮاﺳﺎن ﺷﺪ وﻟﻰ ﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻚ ﻫﻢ ﺗﻮﺿﻴﺤﻰ ﺑﺮاى ﻣﺎدرش داﺷﺖ‪:‬‬ ‫»او روى ﺻﻮرت ﻣﻦ ﻓﺸﺎر آورد و ﻣﻦ ﻫﻢ او را ﮔﺎز ﮔﺮﻓﺘﻢ!«‬

‫‪±µ‬‬

‫≥≠ ‪≥ »UÐ ÊUOáKO/ ∫ v½UŠË— ‰œ‬‬ ‫در اﻳﻦ ﺑﺎب ﭘـﻮﻟﺲ ‪ ١١‬ﺑﺎر ﻛﻠﻤﻪ »ﭼـﻴـﺰ« را ﺑﻜﺎر ﺑﺮده اﺳـﺖ‪ .‬او اﺷـﺎره‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺴﻴـﺎرى از ﻣﺮدم »ﭼﻴﺰﻫﺎى دﻧﻴـﻮى را اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ« )آﻳﻪ‬ ‫‪ ،(١٩‬وﻟﻰ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ دل روﺣﺎﻧﻰ دارﻧﺪ ﺑﻪ اﻣﻮر آﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰاﻧﺪﻳﺸﻨﺪ‪:‬‬ ‫»اﻣﺎ وﻃﻦ ﻣﺎ در آﺳﻤﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ از آﳒﺎ ﻧﻴﺰ ﳒﺎتدﻫﻨﺪه ﻳﻌﻨـﻰ ﻋـﻴـﺴـﻰ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﺧﺪاوﻧﺪ را اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻰﻛﺸﻴﻢ« )آﻳﻪ ‪ .(٢٠‬ﻛﺴﻰ ﻛﻪ دل روﺣﺎﻧﻰ دارد‬ ‫از ﻣﻨﻈﺮ آﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎى اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﻰﻛﻨﺪ ـ و آﻧﮕﺎه ﻣﺴﺌﻠﻪ ﭼﻘﺪر‬ ‫ﻓﺮق ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد!‬ ‫زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﭘﻨﺞ ﻣﺒﺸﺮ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺮدﻣﺎن ﻗﺒﻴﻠﻪ »اوﻛﺎ« در اﻛﻮادور‬ ‫ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و ﻣﺠﻼت اﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰ را ﻣﺮﮔﻰ ﺑﻴﻬﻮده‬ ‫ﻋﻨﻮان ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮگ آﻧﻬﺎ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﻏﻢ و اﻧﺪوه دوﺳﺘﺎن و ﻋﺰﻳﺰاﻧﺸﺎن‬ ‫ﮔﺮدﻳﺪ وﻟﻰ وﻗﺎﻳﻊ ﺑﻌﺪى ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﺮدن آﻧﻬﺎ ﻧـﻪ ﺑـﺮاى ﺧﻮدﺷﺎن و ﻧﻪ‬

‫‪ÈœUý Ê«œ“œ‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﺑﺮاى دﻧﻴﺎ »ﺑﻴﻬﻮده« ﻧﺒﻮده اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺟﻴﻢاﻟﻴﻮت ﺣﻘﻴﻘﺖ دارد ﻛـﻪ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺣﻤﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺴﻰ ﻛـﻪ ﭼـﻴـﺰى را ﻣﻰدﻫﺪ ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺣـﻔـﻆ آن‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﭼﻴﺰى ﺑﮕﻴﺮد ﻛﻪ ﳕﻰﺗﻮاﻧﺪ از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪«.‬‬ ‫ﺗﻼش ﺑـﺮاى »ﻣﺎدﻳﺎت« ﻣـﺮدم را از ﺷﺎدى ﻣﺤـﺮوم ﻣﻰﺳﺎزد و اﻳـﻦ اﻣـﺮ‬ ‫ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬ﻣﺎ ﻣﻰﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﻴﺎورﻳﻢ‬ ‫و ﺳﭙﺲ ﻣﺘـﻮﺟﻪ ﻣﻰﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ »ﭼﻴـﺰﻫﺎ« »ﻣﺎﻟﻚ« ﻣﺎ ﺷﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬـﺎ راه‬ ‫ﭘﻴﺮوزى و ﺷﺎدى اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ روﺣﺎﻧﻰ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ و از دﻳﺪﮔﺎه ﺧﺪا‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺎدﻳﺎت ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﻮﻟﺲ روى ارزﺷﻬﺎى راﺳﺘﻴﻦ ﺣﺴﺎب‬ ‫ﻛﻨﻴﻢ )‪ ،(١١-١:٣‬ﺑﺮاى ﻛﺴﺐ ﻗﺪرت واﻗﻌﻰ ﻣﺒﺎرزه ﳕﺎﺋﻴﻢ )‪(١٦-١٢:٣‬‬ ‫و ﺗﺼﻮرى ﺣﻘﻴﻘﻰ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ )‪» .(٢١-١٧:٣‬ﺣﺴﺎب ﻛﺮدن‪ ...‬ﺗﻼش‬ ‫ﻛﻨﻨﺪه اﻧﺴﺎن داراى‬ ‫ﳕﻮدن‪ ...‬و ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن« اﻓﻌﺎﻟﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﺻﻴŠ‬ ‫~‬ ‫دل روﺣﺎﻧﻰ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎب ‪ ٤‬ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴŠ ﻣﻨﺎﺑﻊ روﺣﺎﻧﻰ ﻣﻰﭘﺮدازد ﻛﻪ اﻳﻤﺎنداران در ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫دارﻧﺪ‪ :‬ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺧﺪا )‪ ،(٩-١:٤‬ﻗـﺪرت ﺧﺪا )‪ (١٣-١٠:٤‬و ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺧـﺪا‬ ‫)‪ .(٢٣-١٤:٤‬ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻨﺎﺑﻌﻰ‪ ،‬ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻧﮕﺮان ﺑﺎﺷﻴﻢ؟ ﻣﺎ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺧﺪا‬ ‫را دارﻳﻢ ﻛﻪ ﻣـﺎ را ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻰﳕﺎﻳﺪ )آﻳﻪ ‪ (٧‬و ﺧﺪاى ﺳﻼﻣﺘﻰ ﻛـﻪ ﻣـﺎ را‬ ‫ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ )آﻳﻪ ‪ .(٩‬ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺧﺪا وﻗﺘﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل ﻣﺎ ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ‬ ‫ﻧﻴﺎﻳﺶ ﺣﻘﻴﻘﻰ )آﻳﺎت ‪ ،(٧-٦‬ﺗﻔﻜﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ )آﻳﻪ ‪ (٨‬و زﻧﺪﮔﻰ ﺻﺤﻴﺢ )آﻳﻪ‬ ‫ﺳﺮ ﺧﺪا ﺑﺮاى ﭘﻴﺮوزى و ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﻧﮕﺮاﻧﻰﻫﺎ‪.‬‬ ‫‪ (٩‬داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ اﺳﺖ ّ‬

‫∂‪±‬‬

‫‪¥ »UÐ ÊUOáKO/ ∫ s¾LD ‰œ ≠¥‬‬ ‫اﻗﻌﺎ ﺗﻔﻜﺮى ﻏﻠﻂ )ﻓﻜﺮ( و اﺣﺴﺎﺳﻰ ﻏﻠﻂ )دل( درﺑﺎره ﺷﺮاﻳﻂ‬ ‫ﻧﮕﺮاﻧﻰ و ً‬ ‫ﻣﺤﻴﻂ‪ ،‬ﻣﺮدم و اﻣﻮر ﻣﺎدى اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﮔﺮ دل ﻳﮕﺎﻧﻪ‪ ،‬دل ﻣﻄﻴﻊ و دل‬ ‫روﺣﺎﻧﻰ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺸﻜﻞ ﭼﻨﺪاﻧﻰ ﺑﺎ اﺿﻄـﺮاب و ﻧﮕﺮاﻧﻰ‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺎﻣﻠﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ آن ﻧﻴﺎز دارﻳﻢ ﭼﻴﺰى اﺳﺖ ﻛﻪ دل و ﻓﻜﺮ‬ ‫ﻣﺎ را ﭼﻨﺎن ﻣﺤﺎﻓﻈـﺖ ﻛـﻨـﺪ ﻛـﻪ اﺟـﺎزه ورود ﻧﮕـﺮاﻧﻰ را ﻧﺪﻫـﺪ‪ .‬ﭘـﻮﻟﺲ دل‬ ‫ﻣﻄﻤﺌﻦ را اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻮﺻﻴŠ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪» :‬و ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺧﺪا ﻛﻪ ﻓﻮق از ﲤﺎﻣﻰ‬ ‫ﻋﻘﻞ اﺳﺖ‪ ،‬دﻟﻬﺎ و ذﻫﻨﻬﺎى ﺷﻤﺎ را در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﻰ ﻧﮕﺎه ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ«‬ ‫)آﻳﻪ ‪ .(٧‬ﻛﻠﻤﻪ »ﻧﮕﺎه داﺷﱳ« ﻛﻪ ﻣـﻰﺗـﻮان ﺑﻪ »ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ« ﻳﺎ »ﭘﺎﺳـﺒـﺎﻧـﻰ«‬ ‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﺮد اﺻﻄﻼﺣﻰ ﻧﻈﺎﻣﻰ و ﻣﺘﺮادف »آﻣﺎده ﺑﺎش و دﻳﺪهﺑﺎﻧﻰ« اﺳﺖ‬ ‫)ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺎ زﳒﻴﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزى روﻣﻰ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد(‪.‬‬

‫∑‪±‬‬

‫‪øœd b¹UÐ tÇ‬‬ ‫اﻳﻦ ﺑـﺮرﺳﻰ اﺟﻤﺎﻟﻰ از ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ﺑﺎﻳـﺴـﺘـﻰ ﻣـﺎ را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛـﺮده‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ دﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻰ ﺳﺮﺷﺎر از ﺷﺎدى ﻣﺴﻴﺤﺎﺋﻰ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺷﺮاﻳﻂ‬ ‫ﻣﻮﺟﻮد‪ ،‬ﻣﺮدم و اﻣﻮر ﻣﺎدى اﻣﻜﺎنﭘـﺬﻳـﺮاﺳﺖ و دﻳﮕﺮ اﻳﻨﻜـﻪ وﻗﺘﻰ زﻧـﺪﮔﻰ‬ ‫ﺳﺨﺖ ﻣﻰﺷﻮد‪ ،‬ﻟـﺰوﻣﻰ ﻧﺪارد ﻧﮕـﺮان ﺷﻮﻳﻢ‪ .‬وﻟﻰ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰﺗـﻮاﻧﻴﻢ اﻳﻦ‬ ‫ﭼﻴﺰﻫﺎ را در زﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮد ﻋﻤﻠﻰ ﺳﺎزﻳﻢ؟‬ ‫»ﻫﻤﻪ‬ ‫‪ -١‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻫﺴﺘﻴـﺪ‪ .‬ﭘـﻮﻟﺲ اﻳـﻦ ﻧﺎﻣـﻪ را ﺑﻪ‬ ‫~‬ ‫ﻛﻠﻤـﻪ »ﻣﻘﺪس« ﻗﺒﻞ از ﻫـﺮ‬ ‫ﻣﻘﺪﺳﻴﻦ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴـﺴـﻰ« ﻧـﻮﺷﺖ )‪.(١:١‬‬ ‫~‬ ‫ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ »ﺷﺨـﺺ ﺟـﺪا ﺷـﺪه« اﺳـﺖ‪ .‬وﻗﺘﻰ ﺷﻤـﺎ ﺧـﻮد را ﺑﻪ ﻣﺴـﻴـﺢ‬ ‫ﻣﻰﺳﭙﺎرﻳﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺗﻌﻠﻘﻰ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻧﺪارﻳﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ او و ﺟﺪا ﺷﺪه‬ ‫ﺑﺮاى ﺟﻼل او ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﺑﺎب از ﻧﺎﻣﻪ ﺑـﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ﻳﺎ ﺑـﺎ ﻋﺒﺎرت »در ﻣﺴﻴﺢ«‬ ‫ﻳـﺎ »در ﺧﺪاوﻧﺪ« ﺷﺮوع ﻣﻰﺷﻮد )‪١:١‬؛ ‪١:٢‬؛ ‪١:٣‬؛ ‪ .(١:٤‬ﺷﻤﺎ ﳕﻰﺗﻮاﻧﻴﺪ‬ ‫ﻳﻚدل ﺑﺎﺷﻴـﺪ )»زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣـﺮا زﻳﺴﱳ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ« ‪ (٢١:١‬ﻳﺎ دل ﻣﻄـﻴـﻊ‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ )»ﺑﺎ ﻓﺮوﺗﻨـﻰ دﻳـﮕـﺮان را از ﺧﻮد ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺪاﻧﻴـﺪ« ‪ (٣:٢‬ﻳـﺎ دل‬ ‫روﺣﺎﻧﻰ داﺷﺘﻪ ﺑـﺎﺷـﻴـﺪ )»زﻳـﺮا وﻃﻦ ﻣﺎ در آﺳﻤـﺎن اﺳـﺖ« ‪ (٢١:٣‬ﻳـﺎ دل‬

‫‪ÈœUý Ê«œ“œ‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﻣﻄﻤﺌﻦ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ )»و ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺧﺪا‪ (٧:٤ ...‬ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﻣـﺘـﻌـﻠـﻖ ﺑـﻪ‬ ‫ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻛﺴﻰ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺪا ﻣﻰﺷﻮد؟ ﭘﻮﻟﺲ ﺟﻮاب اﻳﻦ‬ ‫ﺳﺆال را وﻗﺘﻰ در زﻧـﺪان ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺑﻮد داد‪» :‬ﺑﻪ ﻋـﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺧﺪاوﻧـﺪ اﻳﻤﺎن‬ ‫ﺑﻴﺎورﻳﺪ و ﳒﺎت ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ« )رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ اﻋﻤﺎل ‪.(٦٠-٦:١٦‬‬

‫ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻧﻮاﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﺷﺒـﺎن ﻛـﻠـﻴـﺴـﺎﻳـﺶ ﮔـﻔـﺖ‪» :‬ﺑـﻪ ﺧـﺪاوﻧﺪ ﮔﻔـﺘـﻢ ﻛـﻪ‬ ‫ﻣﻰﺧﻮاﻫﻢ ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ‪ ٢١:١‬در زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻦ ﻋﻤﻠﻰ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﻰداﻧﻴﺪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻰ‬ ‫اﻓﺘﺎد؟ ﺳﺮ از ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن درآوردم!«‬ ‫ﻛﺸﻴﺶ از او ﭘﺮﺳﻴﺪ‪» :‬آﻳﺎ در ﺑﻴﻤـﺎرﺳﺘﺎن ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻓﺮﺻﺘﻰ ﺑﺮاى ﺗـﺮﻗﻰ‬ ‫اﳒﻴﻞ ﺑﻮدى‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻛﺎرى ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ در روم ﻣﻰﻛﺮد؟«‬ ‫ﭼﻬﺮه آن ﻧﻮاﻳﻤﺎن در ﻫﻢ ﻓﺮو رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﳕﻰﻛﻨﻢ‪ .‬ﺑﻴﺸﺘـﺮ‬ ‫اوﻗﺎت ﻣﺸﻐﻮل ﻧﺎﻟﻪ و ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺑﻮدم‪«.‬‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﻣﺘﻮﺟﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺪا در‬ ‫در ﺧﻼل‬ ‫~‬ ‫زﻧﺪﮔﻰ روزاﻧﻪ‪ ،‬ﻓﺮﺻﺖﻫﺎﺋﻰ ﺑﺮاى »آزﻣﺎﻳﺶﻫﺎى« ﻣﻨﻈﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰدﻫﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺷﻤﺎ را ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ دﻳﺪﮔﺎه روﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮد را ﮔﺴﺘﺮش دﻫﻴﺪ‪ ،‬ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ و ﺑﺎ‬ ‫دﻳﮕﺮان زﻧﺪﮔﻰ ﻛﻨﻴﺪ و او ﻓﻴـﺾ ﻻزم ﺑﺮاى ﻫﺮ ﺧـﻮاﺳﺘﻪاى را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄـﺎ‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ دﻳـﺪﮔﺎه ﺻﺤﻴﺢ را ﺑﻪ ﻣـﺮﺣﻠﻪ~ ﻋﻤﻞ درآورﻳﺪ‪ ،‬ﻋﻠﻴـﺮﻏﻢ‬ ‫ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻮﺟﻮد‪ ،‬ﻣﺮدم و ﻣﺎدﻳﺎت‪ ،‬ﺷﺎدى ﻋﻤﻴﻘﻰ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ در دﻟﺘﺎن‬ ‫ﻣﻰﺟﻮﺷﺪ‪ ،‬ﺷﺎدىاى ﻛﻪ ﺑﺮ ﻧـﮕـﺮاﻧﻰ ﻏﻠﺒﻪ ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﺷـﻤـﺎ را از ﺳﻼﻣﺘـﻰ‬ ‫ﺧﺪا ﺳﺮﺷﺎر ﻣﻰﺳﺎزد‪.‬‬ ‫»ﻟﻴﻜﻦ ﺛﻤﺮ~ه روح‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ‪ ،‬ﺧﻮﺷﻰ و ﺳﻼﻣﺘﻰ اﺳﺖ« )ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪.(٢٢:٥‬‬ ‫ﭘﺲ اﺟﺎزه دﻫﻴﺪ اﻳﻦ ﻣﻴﻮه در زﻧﺪﮔﻰ ﺷﻤﺎ ﺑﺎرور ﺷﻮد‪.‬‬

‫∏‪±‬‬

‫‪ -٢‬ﺑﻪ ﺗﻘﺼﻴـﺮات ﺧﻮد اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﻴـﺪ‪ .‬اﮔﺮ دو دل‪ ،‬ﻣﻐﺮور‪ ،‬داراى اﻓﻜـﺎر‬ ‫دﻧﻴﻮى و ﳑﻠﻮ از ﻧﮕﺮاﻧﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﮔﻨﺎه ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ! و ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑـﻪ‬ ‫ﮔﻨﺎه ﺧﻮد ﻧﺰد ﺧﺪا اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬زودﺗﺮ ﺷـﺎدى او زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ را ﭘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫ﳕﻮد )ﺑﻌﻀﻰ اﻓﺮاد ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻓﺮﻣﺎﻳﺶ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ در ﻣﺘﻰ ‪ ٣٤-٢٤:٦‬ﺑﻪ‬ ‫دﻟﺘﻨﮕﻰﻫﺎ و ﻧﮕﺮاﻧﻰﻫﺎى ﺧﻮد ﻣﻰﺑﺎﻟﻨﺪ(‪.‬‬ ‫‪ -٣‬ﻓﻜﺮ و ذﻫﻦ ﺧﻮد را ﻫﺮ روزه ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺴﭙﺎرﻳﺪ‪ .‬از او ﺑﺨـﻮاﻫﻴﺪ ﻛﻪ‬ ‫دﻟﻰ ﻳﮕﺎﻧﻪ‪ ،‬دﻟﻰ ﻣﻄﻴﻊ‪ ،‬دﻟـﻰ روﺣﺎﻧﻰ و دﻟﻰ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪﻫـﺪ )در‬ ‫ﻓﺼـﻮل ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻛـﺎرﻛﺮد و ﻧﻘﺶ ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳـﻦ ﻣـﻮارد در زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﻴـﺤـﻰ‬ ‫ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ(‪ .‬وﻗﺘﻰ در ﻃـﻮل روز اﺣﺴﺎس ﻣﻰﻛﻨﻴﺪ ﺷﺎدى ﺧﻮد را‬ ‫از دﺳﺖ دادهاﻳﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺳﺆاﻻت را در ذﻫﻦ ﺧﻮد ﻣﺮور ﻛﻨﻴﺪ‪» :‬آﻳﺎ ﺷﺨﺼﻰ‬ ‫دو دل ﻫﺴﺘﻢ؟ آﻳﺎ ﻣﻐﺮور ﺑﻮدهام؟ آﻳـﺎ ﺑـﺮاى ﻣﺎدﻳﺎت ﺣﺮص ﺧﻮردهام؟ آﻳـﺎ‬ ‫ﻣﻀﻄﺮب ﻫﺴﺘﻢ؟« اﮔﺮ در اﻳﻦ ﻣﻮارد ﺧﻮد را ﻣﻘﺼﺮ ﻣﻰداﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﮔﻨﺎه ﺧﻮد‬ ‫اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﻴﺪ و از ﺧﺪا ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ و ذﻫﻦ ﺷﻤﺎ را آن ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﺑﺎﻳـﺪ‬ ‫اﺻﻼح ﳕﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫‪ -٤‬ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻓﺮﺻﺖ‪9‬ﻫﺎﺋﻰ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﺧﻮد را ﺑﻜﺎر ﺑﺒﺮﻳﺪ‪ .‬اﮔﺮ واﻗﻌﺎً‬ ‫دﻟﻰ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻣﻰﺧـﻮاﻫﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻰﺗـﻮاﻧﻴﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﻳﺪ ﻛـﻪ ﺧـﺪاوﻧﺪ ﺷﺮاﻳﻂ را‬ ‫اﺳﺘﻪ ﺧﻮد را ﲡﺮﺑﻪ ﻛﻨﻴﺪ‪ «.‬ﻳﻚ‬ ‫ﻃﻮرى ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻰدﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ ﻋﻤﻼً ﺧﻮ‬ ‫~‬

‫‪±π‬‬

‫∞≤‬

‫‪ÈœUý Ê«œ“œ‬‬

‫½‪v×O9 ÊUœUý ‰œ ≠ ÊUOáKO/ tÐ tU‬‬ ‫اﻟ>( دل ﻳﮕﺎﻧﻪ ‪ -‬ﺑﺎب ‪١‬‬ ‫ﺷﺎدى ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻮﺟﻮد‬ ‫آﻳﻪ ﻛﻠﻴﺪى ‪٢١:١‬‬ ‫‪ -١‬ﻣﺤﺒﺖ اﳒﻴﻞ ‪١١-١:١‬‬ ‫‪ -٢‬ﺗﺮﻗﻰ اﳒﻴﻞ ‪٢٦-١٢:١‬‬ ‫‪ -٣‬اﻳﻤﺎن اﳒﻴﻞ ‪٣٠-٢٧:١‬‬ ‫ب( دل ﻣﻄﻴﻊ ‪ -‬ﺑﺎب ‪٢‬‬ ‫ﺷﺎدى ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻣﺮدﻣﺎن‬ ‫آﻳﻪ ﻛﻠﻴﺪى ‪٣:٢‬‬ ‫ﻧﻪ ﻣﺴﻴﺢ ‪١١-١:٢‬‬ ‫‪ -١‬ﳕﻮ ~‬ ‫ﻧﻪ ﭘﻮﻟﺲ ‪٢٨-١٢:٢‬‬ ‫‪ -٢‬ﳕﻮ ~‬ ‫‪ -٣‬ﳕﻮﻧﻪ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ‪٢٤-١٩:٢‬‬ ‫‪ -٤‬ﳕﻮﻧﻪ اﭘﻔﺮودﺗﺲ ‪٣٠-٢٥:٢‬‬ ‫ج( دل روﺣﺎﻧﻰ ‪ -‬ﺑﺎب ‪٣‬‬ ‫ﺷﺎدى ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ اﻣﻮر ﻣﺎدى‬ ‫آﻳﻪ ﻛﻠﻴﺪى ‪٢٠-١٩:٣‬‬ ‫‪ -١‬ﮔﺬﺷﺘﻪ~ ﭘﻮﻟﺲ ‪) ١١-١:٣‬ﺣﺴﺎﺑﮕﺮ(‬ ‫‪ -٢‬ﺣﺎل ﭘﻮﻟﺲ ‪) ١٦-١٢:٣‬ﻣﺒﺎرز(‬ ‫‪ -٣‬آﻳﻨﺪه ﭘﻮﻟﺲ ‪) ٢١-١٧:٣‬ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ(‬ ‫د( دل ﻣﻄﻤﺌﻦ ‪ -‬ﺑﺎب ‪٤‬‬ ‫ﺷﺎدى ﺑﺮ ﻧﮕﺮاﻧﻰ ﻏﻠﺒﻪ ﻣﻰﻛﻨﺪ‬ ‫آﻳﻪ ﻛﻠﻴﺪى ‪٧-٦:٤‬‬ ‫‪ -١‬ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺧﺪا ‪٩-١:٤‬‬ ‫‪ -٢‬ﻗﺪرت ﺧﺪا ‪١٣-١٠:٤‬‬ ‫‪ -٣‬ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺧﺪا ‪٢٣-١٤:٤‬‬

‫≤‬

‫‪rOz«eHOÐ œuš ÈœUý dÐ t½u~Ç‬‬ ‫‪±±≠±∫± ÊUOáKO/‬‬

‫ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﺸﺎرﻛﺘﻰ ﺑﺎ ﻫﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪«.‬‬ ‫»ﻳﻚ وﻗﺘﻰ ﺑﻪ‬ ‫~‬ ‫اﻗﻌﺎ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﺎ ﻫﻢ داﺷﺘﻴﻢ!«‬ ‫»ﭼﻪ ﺑﺎزى ﮔﻠﻔﻰ! و ً‬ ‫اﻗﻌﺎ ﭼﻴﺰ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻰ ﺑﻮد!«‬ ‫»ﻣﺸﺎرﻛﺖ در آن ﻣﻮاﻗﻊ و ً‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻈـﺮ ﻣـﻰرﺳـﺪ واژه~ »ﻣﺸـﺎرﻛﺖ« در ﻗـﺎﻣـﻮس اﻓـﺮاد ﻣﺨﺘﻠـŠ ﻣـﻌـﺎﻧـﻰ‬ ‫ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻜﻪاى ﻛﺞ و ﻣﻌﻮج ارزش واﻗﻌﻰ ﺧﻮد‬ ‫را از دﺳﺖ داده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺮاى اﺣﻴﺎى ارزش واﻗﻌﻰ‬ ‫آن اﻗﺪام ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﮔﺬﺷﺘﻪ از آن‪ ،‬واژه ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪﺳﻰ زﻳﺒﺎﺋﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ »ﻣﺸﺎرﻛﺖ«‬ ‫ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﺗﺎ آﳒﺎ ﻛﻪ ﳑﻜـﻦ اﺳـﺖ ﺑـﺎ ﻫـﻤـﺎن ارزش واﻗﻌﻰ ﺧﻮد در ﺟـﺮﻳﺎن‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺷﺮاﻳﻂ ﺳﺨﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻋﻨﻮان زﻧﺪاﻧﻰ در روم‪ ،‬ﺷﺎد اﺳﺖ‪.‬‬ ‫راز ﺷﺎدﻣﺎﻧﻰ او در »ﻳﻚدﻟﻰ« ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬او ﺑﺮاى ﻣﺴﻴﺢ و اﳒﻴﻞ زﻳﺴﺖ‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ )در ﺑﺎب ‪ ١‬اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ‪ ،‬ﻛﻠﻤﻪ ﻣﺴﻴﺢ ‪ ١٨‬ﺑﺎر و ﻛﻠﻤـﻪ اﳒـﻴـﻞ ‪ ٦‬ﺑـﺎر‬ ‫ﺗﻜﺮار ﺷﺪه اﺳﺖ(‪» .‬زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﺮا زﻳﺴﱳ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ و ﻣﺮدن ﻧﻔﻊ« )‪.(٢١:١‬‬ ‫وﻟﻰ ﻣﻔﻬـﻮم واﻗﻌﻰ »ﻳﻚدﻟﻰ« ﭼﻴـﺴـﺖ؟ دﻳـﺪﮔﺎﻫﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰﮔـﻮﻳـﺪ‪:‬‬ ‫»ﻣﺎدام ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺟﻼل ﻣﻰﻳﺎﺑﺪ و اﳒﻴﻞ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺑﺸﺎرت داده ﻣﻰﺷﻮد‪،‬‬ ‫ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻰ ﺑﺮاى ﻣﻦ ﻣﻰاﻓﺘﺪ‪ «.‬ﭘﻮﻟﺲ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺷﺮاﻳﻂ و وﺿﻌﻴﺖ‬

‫‪rOz«eUOÐ œuš ÈœUý dÐ t½u~Ç‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﺧﻮد ﺷﺎد ﺑﻮد زﻳﺮا آن ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺮﻗﻰ ﻣﺸﺎرﻛﺖ اﳒﻴﻞ ﻣﻰﺷﺪ )‪-١:١‬‬ ‫‪ ،(١١‬ﺑﺎﻋﺚ ﮔﺴﺘﺮش اﳒﻴﻞ ﻣﻰﮔﺮدﻳﺪ )‪ (٢٦-٢١:١‬و اﻳﻤﺎن اﳒﻴـﻞ را‬ ‫ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻰﻛﺮد )‪.(٣٠-٢٧:١‬‬ ‫ﺳـﺎده »ﻣﺸـﺎرﻛﺖ«‪» ،‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدن« اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣـﺸـﺎرﻛـﺖ راﺳﺘﻴﻦ‬ ‫ﻣﻌﻨﻰ‬ ‫~‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻰ‪ ،‬در واﻗﻊ ﺑﺴﻴﺎر ﻋﻤﻴﻖﺗﺮ از ﺷﺮﻛﺖ در ﺧﻮردن ﻗﻬﻮه و ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﻳﺎ‬ ‫ﺣﺘﻰ ﺣﻀﻮر دﺳﺘﻪﺟﻤﻌﻰ ﺑـﺮاى ﲤﺎﺷﺎى ﺑﺎزى ﮔﻠŠ اﺳﺖ‪ .‬اﻛﺜﺮ ﻣﻮاردى‬ ‫ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان »ﻣﺸﺎرﻛﺖ« در ﻧﻈﺮ ﻣﻰﮔﻴﺮﻳﻢ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻮﻋﻰ ارﺗﺒﺎط‬ ‫دوﺳﺘﺎﻧﻪ و آﺷﻨﺎﺋﻰ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻤـﺎ ﳕـﻰﺗـﻮاﻧﻴﺪ ﺑﺎ ﻛﺴﻰ در ﻣﺸـﺎرﻛﺖ ﺑﺎﺷﻴـﺪ‬ ‫ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﺸﺘﺮﻛﻰ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ و اﻳﻦ ﻋﺎﻣﻞ در ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻣﺴﻴﺤﻰ‪،‬‬ ‫داﺷﱳ ﻋﻄﻴﻪ ﺣﻴﺎت ﺟﺎودان در دل اﺳﺖ‪ .‬اﻧـﺴـﺎن ﺗـﺎ زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻋﻴـﺴـﻰ‬ ‫ﻣﺴﻴـﺢ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﳒﺎتدﻫﻨﺪه ﺧﻮد ﻧﭙﺬﻳﺮد‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﭼـﻴـﺰى از »ﻣﺸـﺎرﻛﺖ‬ ‫روح« ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻓﻬﻤﻴـﺪ‪ .‬ﭘـﻮﻟﺲ در ‪ ١:٢‬در ﻣﻮرد »ﺷﺮاﻛﺖ در روح« ﺳﺨـﻦ‬ ‫ﻣﻰﮔﻮﻳـﺪ زﻳـﺮا وﻗﺘﻰ ﻛﺴﻰ ﺗـﻮﻟﺪ دوﺑـﺎره ﻣﻰﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬ﻋـﻄـﺎى روح را درﻳﺎﻓـﺖ‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ )روﻣﻴﺎن ‪ .(٩:٨‬ﻫﻤﭽﻨﻴـﻦ از »ﺷـﺮاﻛﺖ در رﳒﻬﺎى او« )ﻓﻴﻠﭙﻴـﺎن‬ ‫‪ (١٠:٣‬ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﻰ اﻣﻮال ﺧﻮد را ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ‬ ‫اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻧﻴﺰ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺸﺎرﻛﺖ اﺳﺖ )‪.(١٥:٤‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑـﺮاﻳﻦ ﻣﺸﺎرﻛﺖ راﺳﺘﻴﻦ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺑﺴﻴـﺎر ﻓـﺮاﺗﺮ از رﻓﱳ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻳـﺎ‬ ‫ﻣﺸﺎرﻛﺖ در ﺟﻠﺴﺎت ﻛﻠﻴﺴﺎﺋﻰ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﻜﺎن دارد از ﻧﻈﺮ ﺟﺴﻤﻰ ﺑﺴـﻴـﺎر‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮد وﻟﻰ از ﻧﻈﺮ روﺣﺎﻧﻰ ﻓﺮﺳﻨﮓﻫﺎ از آﻧﻬﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﻳﻜـﻰ از رﻳﺸﻪﻫﺎى ﺷﺎدى ﻣﺴﻴﺤﻰ‪ ،‬ﻣـﺸـﺎرﻛﺘﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳـﻤـﺎنداران در‬ ‫ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ دارﻧﺪ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ در روم ﺑﻮد و دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻓﺮﺳﻨﮓﻫﺎ دور از او در‬ ‫ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﻣﺸﺎرﻛﺖ روﺣﺎﻧﻰﺷﺎن‪ ،‬واﻗﻌﻰ و رﺿﺎﻳﺖﺑﺨﺶ ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﻰ‬ ‫ﻳﻚدل ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬از ﺷﺮاﻳﻂ ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ ﻛﺮد‪ ،‬زﻳﺮا ﻣﻰداﻧﻴﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺷﺮاﻳﻂ دﺷﻮار ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺮﻗﻰ و ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﺸﺎرﻛﺖ اﳒﻴﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﭘﻮﻟﺲ رﺳـﻮل در ‪ ١١-١:١‬ﺑﺮاى ﺑﻴﺎن ﻣﺸـﺎرﻛﺖ راﺳﺘﻴﻦ ﻣﺴﻴﺤـﻰ ﺑـﻪ‬ ‫ﺳﻪ ﺗﻔﻜﺮ اﺷﺎره ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ :‬ﭘﻴـﻮﺳﺘﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻳﺎد دارم )آﻳﺎت ‪ ،(٦:٣‬ﺷﻤﺎ را‬ ‫در دل ﺧﻮد ﻣﻰدارم )آﻳﺎت ‪ ،(٨-٧‬ﺑﺮاى ﺷﻤﺎ دﻋﺎ ﻣﻰﻛﻨﻢ )‪.(١١-٩‬‬

‫≤≤‬

‫≥≤‬

‫‪©∂≠≥∫±® —«œ œU¹ tÐ «— ULý ≠±‬‬ ‫آﻳﺎ اﻳﻦ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﻮﻟـﺲ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﻓﻜﺮ‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ؟ در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ او در زﻧﺪان روم ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﻓﻜﺮش ﻣﺘﻮﺟﻪ‬ ‫اﻳﻤﺎنداران در ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ اﺳﺖ و ﻫﺮ ﻳﺎدآورى ﺑﺮاﻳﺶ ﺷﺎدى ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﻣﻰآورد‪.‬‬ ‫ﺑﺎب ‪ ١٦‬ﻛﺘﺎب اﻋﻤﺎل را ﺑﺨﻮاﻧﻴﺪ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻰﺷﻮﻳﺪ وﻗﺎﻳﻌﻰ در ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺑﺮاى‬ ‫ﭘﻮﻟـﺲ اﺗﻔﺎق اﻓـﺘﺎد ﻛﻪ ﻳﺎدآورى ﻫـﺮ ﻛﺪام از آﻧﻬـﺎ ﻣﻰﺗﻮاﻧـﺴﺖ ﻣﻮﺟـﺐ ﻏﻢ و‬ ‫اﻧﺪوه وى ﺷﻮد‪ .‬او را ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻰ ﻏﻴﺮﻗﺎﻧﻮﻧﻰ دﺳﺘﮕﻴﺮ و ﻣﻀﺮوب ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬دﺳﺖ‬ ‫و ﭘـﺎﻳﺶ را در ُﻛـﻨﺪ و زﳒـﻴﺮ ﻗـﺮار دادﻧﺪ و او را در ﻣـﻼءﻋﺎم ﻣـﻮرد ﲤﺴـﺨﺮ و‬ ‫اﻫﺎﻧﺖ ﻗﺮار دادﻧﺪ‪ .‬وﻟﻰ ﺣﺘﻰ ﻳﺎدآورى آن ﺧﺎﻃﺮات ﺑﺮاى ﭘﻮﻟﺲ ﺷﺎدىآﻓﺮﻳﻦ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬زﻳﺮا از ﻃﺮﻳﻖ رﳒﻬﺎى او ﺑﻮد ﻛﻪ زﻧﺪاﻧﺒﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻤﺎن آورد! ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫ﻟﻴﺪﻳﻪ و ﺧﺎﻧﻮادهاش‪ ،‬ﻛﻨﻴﺰ ﺑﻴﭽﺎرهاى ﻛﻪ روح ﭘﻠﻴﺪ داﺷﺖ و دﻳﮕﺮ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن‬ ‫ﻣﺤﺒﻮب را در ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻰآورد و ﻫﺮ ﻳﺎدآورى ﺑﺮاﻳﺶ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻰ‬ ‫ﺑﻮد )ﺳﺆال ﺧﻮﺑﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺧـﻮد ﺑﭙﺮﺳﻴﻢ‪» :‬آﻳﺎ ﻣﻦ از آن ﻧﻮع ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻧـﻰ‬ ‫ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺷﺒﺎن ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻦ ﺑﻴﻔﺘﺪ‪ ،‬ﺷﺎدﻣﺎن ﺷﻮد؟«(‬ ‫ﳑﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻣﺬﻛﻮر در ‪ ٥:١‬ﺟﻨﺒﻪ ﻣﺎﻟﻰ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺒﺤﺜﻰ‬ ‫ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ در ‪ ١٩-١٤:٤‬ﻣﺠﺪداً ﺑﻪ آن ﻣﻰﭘﺮدازد‪ .‬ﻛﻠﻴﺴﺎى ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺗﻨﻬـﺎ‬ ‫ﻛﻠﻴﺴﺎﺋﻰ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑـﺎ ﭘـﻮﻟﺲ ﻣﺸـﺎرﻛﺖ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺧـﺪﻣـﺖ او را از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺎﻟـﻰ‬ ‫ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻋﺒﺎرت »ﻋﻤﻞ ﻧﻴﻜﻮ« در ‪ ٦:١‬ﺷﺎﻳﺪ اﺷﺎره ﺑﻪ ﻛﻤﻚﻫﺎى آﻧﺎن‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺧﺪا اﻳﻦ ﻋﻤﻞ را در آﻧﺎن ﺷﺮوع ﻛﺮد و ﭘﻮﻟﺲ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫آن را اداﻣﻪ ﻣﻰدﻫﺪ و ﺑﻪ ﻛﻤﺎل ﻣﻰرﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫‪rOz«eUOÐ œuš ÈœUý dÐ t½u~Ç‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫اﮔﺮ اﻳﻦ آﻳﺎت را ﺑﻪ ﻛﺎر ﳒـﺎت و زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺗﻌﻤﻴـﻢ دﻫﻴﻢ ﺑﻪ ﺑﻴﺮاﻫﻪ‬ ‫ﻧﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ‪ .‬ﻣـﺎ ﺑﻪ واﺳﻄﻪ اﻋﻤﺎل ﻧﻴﻜﻮى ﺧﻮد ﳒﺎت ﻧﻴﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ )اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪-٨:٢‬‬ ‫‪ (٩‬ﺑﻠﻜـﻪ ﳒﺎت‪ ،‬ﻋﻤﻞ ﻧـﻴﻜﻮى ﺧﺪا اﺳـﺖ ﻛﻪ در ﺻﻮرت اﻋﺘـﻤﺎد و اﻳﻤﺎن ﺑـﻪ‬ ‫ﭘﺴﺮش ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ در ﻣﺎ ﺑﻪ اﳒﺎم ﻣﻰرﺳﺎﻧﺪ‪ .‬در ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ‪ ١٣-١٢:٢‬ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه ﻛﻪ ﺧﺪا از ﻃﺮﻳﻖ روحاﻟﻘﺪس ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﻛﺎر ﺧﻮد را در ﻣﺎ اداﻣﻪ‬ ‫ﻣﻰدﻫﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻛﻼم دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﳒﺎت ﺷﺎﻣﻞ ﻋﻤﻠﻰ ﺳﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ اﺳﺖ‪:‬‬ ‫* ﻛﺎرى ﻛﻪ ﺧﺪا ﺑﺮاى ﻣﺎ اﳒﺎم ﻣﻰدﻫﺪ ‪ -‬ﳒﺎت‬ ‫* ﻛﺎرى ﻛﻪ ﺧﺪا در ﻣﺎ اﳒﺎم ﻣﻰدﻫﺪ ‪ -‬ﺗﻘﺪس‬ ‫* ﻛﺎرى ﻛﻪ ﺧﺪا از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺎ اﳒﺎم ﻣﻰدﻫﺪ ‪ -‬ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﻛﺎر ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﻴﻢ اداﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ و آﻧﮕﺎه‬ ‫ﺑﻪ ﻛﻤﺎل ﺧـﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‪» :‬ﻟﻴﻜﻦ ﻣﻰداﻧـﻴﻢ ﻛﻪ ﭼﻮن او ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮد‪ ،‬ﻣﺎﻧـﻨﺪ او‬ ‫ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑـﻮد زﻳﺮا او را ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ﺧﻮاﻫﻴﻢ دﻳﺪ« )اول ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪.(٢:٣‬‬ ‫داﻧﺴﱳ اﻳﻨﻜﻪ ﺧـﺪا ﻫـﻨـﻮز در زﻧﺪﮔﻰ ﻫﻤﻘـﻄـﺎران ﻣﺴﻴﺤﻰ ﭘـﻮﻟـﺲ در‬ ‫ﭼﺸﻤﻪ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻰ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﺬﺷﺘﻪ از آن‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﻛﺎر ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮاى او ﺳﺮ‬ ‫~‬ ‫ﻛﻪ ﻣﻰداﻧﻴﻢ ﺧﺪا ﻫﺮ روزه در زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ ﻛﺎر ﻣﻰﻛﻨﺪ اﺳﺎس واﻗﻌﻰ ﻣﺸﺎرﻛﺖ‬ ‫ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ ﻣﺴﻴﺤﻰ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻳﻚ ﺧﺎﱎ ﻧﮕﺮان ﺑﻪ ﻣﺸﺎور ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﻰﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﻨﻢ در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ‬ ‫اﻗﻌﺎ ﳕﻰداﱎ ﻣﺸﻜﻞ ﭼﻴﺴﺖ‪«.‬‬ ‫ﻧﻮﻋﻰ اﺻﻄﻜﺎك وﺟﻮد دارد و و ً‬ ‫ﻣﺸﺎور ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻋﻠﺖ اﺻﻄﻜﺎك ﻳﻜﻰ از اﻳﻦ دو ﻣﻮرد اﺳﺖ« و ﺳﭙﺲ دو‬ ‫ﻗﻄﻌﻪ ﭼﻮب از ﻛﺸﻮى ﻣﻴﺰش ﺑﻴﺮون ﻛﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﮔﺮ ﻳﻜﻰ از اﻳﻦ ﭼﻮﺑﻬﺎ‬ ‫را ﻧﮕـﻪ دارم و دﻳﮕـﺮى را روى آن ﺑﻜﺸﻢ‪ ،‬اﺻﻄـﻜـﺎك ﺑـﻪ وﺟﻮد ﻣﻰآﻳـﺪ‪ .‬ﻳـﺎ‬ ‫اﻳﻨﻜﻪ اﮔﺮ ﻫﺮ دو ﻗﻄﻌﻪ ﭼﻮب در ﺟﻬﺖ ﻣﺨﺎﻟŠ ﻫﻢ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﺎ ﻫﻢ در‬ ‫ﲤﺎس ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎز ﻫﻢ اﺻﻄﻜﺎك ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻰآﻳﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ اﺻﻄﻜﺎك ﺷﻤﺎ ﺑﺎ‬ ‫ﻫﻤﺴﺮﺗﺎن از ﻛﺪام ﻧﻮع اﺳﺖ؟«‬

‫آن ﺧﺎﱎ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﻳـﺪ اﻋـﺘـﺮاف ﻛﻨﻢ ﻛـﻪ در زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﻴـﺤـﻰ‬ ‫ﺧﻮد ﭘﺲرﻓﺖ داﺷﺘﻪام وﻟﻰ ﻫﻤﺴـﺮم داﺋﻤﺎً رﺷﺪ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰى ﻛﻪ‬ ‫ﻧﻴﺎز دارم ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ‪«.‬‬

‫‪≤¥‬‬

‫‪≤µ‬‬

‫≤≠ ‪©∏≠∑∫±® —«œ œuš ‰œ —œ «— ULý‬‬ ‫اﻛﻨﻮن ﻛﻤﻰ ﻋﻤﻴﻖﺗﺮ ﻣﻰروﻳـﻢ‪ ،‬ﭼـﺮا ﻛﻪ ﻣﻰﺗﻮان ﺑﻪ ﻓﻜﺮ دﻳﮕـﺮان ﺑﻮد‬ ‫اﻗﻌﺎ در دل اﻧﺴﺎن ﺑـﺎﺷـﻨـﺪ‪) .‬دوﺳﺘﻰ ﻣﻰﮔﻔﺖ ﻛـﻪ اﻣـﺮوزه‬ ‫ﺑﺪون اﻳﻨـﻜـﻪ و ً‬ ‫ﺑﺴﻴـﺎرى از ﻣﺮدم ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻛـﻪ دﻳـﮕـﺮان ﻧﻪ در دل ﺑﻠﻜـﻪ روى اﻋﺼﺎﺑـﺸـﺎن‬ ‫ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﭼﻴﺰى اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻪ‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ!( ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫~‬ ‫ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮ دادن ﺑﻮد و ﻧﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﻛﺮدن‪.‬‬ ‫ﻧﺸﺎﻧـﻪ ﳒﺎت اﺳﺖ‪» :‬ﻣﺎ ﻣﻰداﻧﻴـﻢ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺴﻴﺤﻰ »ﺑﻨـﺪ واﺑﺴﺘﮕﻰ« و‬ ‫~‬ ‫ﻛﻪ از ﻣﻮت ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬داﺧﻞ ﺣﻴﺎت ﮔﺸﺘﻪاﻳﻢ‪ ،‬از اﻳـﻨـﻜـﻪ ﺑـﺮادران را ﻣﺤﺒـﺖ‬ ‫ﻣﻰﳕﺎﺋﻴﻢ« )اول ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪» .(١٤:٣‬روﻏﻦﻛﺎرى روﺣﺎﻧﻰ« اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ‬ ‫زﻧﺪﮔـﻰ را ﻧﺮم و روان ﺑـﻪ ﺣﺮﻛـﺖ ﻣﻰاﻧﺪازد‪ .‬آﻳـﺎ ﺗﺎﻛـﻨﻮن ﺗـﻮﺟﻪ ﻛﺮدهاﻳـﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﭼﻘﺪر از ﻋﺒﺎرت »ﻫﻤ~ﻪ ﺷﻤﺎ« اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﻛﻨﺪ؟ در اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ‪٩‬‬ ‫ﺑﺎر اﻳﻦ ﻋﺒﺎرت را ﺑﻜﺎر ﺑﺮده اﺳﺖ‪ .‬او ﳕﻰﺧﻮاﻫﺪ ﻫﻴﭽﻜﺲ را از ﻗﻠﻢ ﺑﻴﻨﺪازد‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻰﻛﺮد؟ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آﻧـﺎن ﻣﺘﺤﻤﻞ رﱋ ﻣﻰﺷـﺪ‪ .‬ﺑﻨﺪﻫﺎﻳﺶ دﻟﻴﻞ ﻣـﺤﺒﺖ او ﺑﻮد‪ .‬او‬ ‫»اﺳﻴﺮ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮاى اﻣﺘﻬﺎ« ﺑﻮد )اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪ .(١:٣‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ رﳒﻬﺎى‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ‪ ،‬ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ در ﻧﻈﺮ ﺻﺎﺣﺐﻣﻨﺼﺒﺎن روﻣﻰ وﺟﻬﻪ ﺑﻬﺘﺮى ﭘﻴﺪا ﻛﺮده‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬از آﳒﺎ ﻛﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﻣﺴﺘﻌﻤﺮه روم ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﺼﻤﻴﻤﺎت ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰى ﺑﺮ‬ ‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﻳﻤﺎنداران آﳒﺎ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻰﻧﻬﺎد‪ .‬ﻣﺤﺒﺖ ﭘﻮﻟﺲ ﭼﻴﺰى ﻧﺒﻮد ﻛﻪ‬ ‫او ﺻﺮﻓﺎً ﺑﺮ زﺑﺎن ﺑﻴﺎورد ﺑﻠﻜﻪ آن را ﻋﻤﻼً ﻧﺸﺎن ﻣﻰداد‪ .‬او ﺷﺮاﻳﻂ دﺷﻮار‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮﺻﺘﻰ ﺑﺮاى دﻓﺎع از اﳒﻴﻞ و ﺗﺜﺒﻴﺖ آن ﻣﻰﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‬

‫‪rOz«eUOÐ œuš ÈœUý dÐ t½u~Ç‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫و اﻳﻦ ﻣـﻮﺿﻮع ﻫـﻤﻮاره ﻛﻤـﻚ ﻣﻮﺛﺮى ﺑـﺮاى ﺑﺮادراﻧـﺶ در ﺟﺎﻫﺎى دﻳـﮕﺮ‬ ‫ﺑﻮد ‪.‬‬ ‫وﻟﻰ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﭼـﮕـﻮﻧﻪ ﻣﻰﺗـﻮاﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﻧﻮع ﻣﺤـﺒـﺖ را در ﻋﻤﻞ ﻧﺸـﺎن‬ ‫دﻫﻨﺪ؟ ﻣﺮدى ﻣﺤـﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﺒﺎن ﻛﻠﻴﺴﺎﻳﺶ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺑـﺎ ﻫـﻤـﺴـﺎﻳـﮕـﺎن‬ ‫ﺑﻰاﻳﻤﺎﱎ ﺑﻬﺘﺮ ﻛﻨﺎر ﻣﻰآﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﺴﺘﮕﺎن اﻳـﻤـﺎندارم! ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ اﳌـﺎس‬ ‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻗﻄﻌﻪ اﳌﺎس دﻳﮕﺮى را ﺑﺒﺮد و ﻣﻦ اﻳﻦ اﳌﺎس را ﺑﻪ دﺳﺖ آوردهام!«‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺴﻴﺤﺎﺋﻰ ﭼﻴﺰى ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺧﻮد آن را اﳒﺎم دﻫﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻛﺎرى‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧـﺪا در ﻣـﺎ و از ﻃـﺮﻳﻖ ﻣﺎ اﳒﺎم ﻣـﻰدﻫـﺪ‪ .‬ﭘـﻮﻟﺲ »در اﺣـﺸـﺎى‬ ‫]ﻣﺤﺒﺖ[ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ« ﻣـﺸـﺘـﺎق دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻮد )‪ .(٨:١‬ﻣﺤﺒـﺖ ﭘـﻮﻟﺲ‬ ‫ﻧﺒﻮد ﻛﻪ از ﻛﺎﻧﺎل ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ اﳒﺎم ﻣﻰرﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﺑﻮد ﻛﻪ از ﻛﺎﻧﺎل ﭘﻮﻟﺲ ﺻﺎدر ﻣﻰﺷﺪ‪» :‬زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا در دﻟﻬﺎى ﻣﺎ ﺑﻪ‬ ‫روحاﻟﻘﺪس ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ ﺷـﺪ رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪه اﺳـﺖ« )روﻣﻴﺎن ‪ .(٥:٥‬وﻗﺘﻰ‬ ‫ﺑﻪﺧﺪا اﺟﺎزه ﻣﻰدﻫﻴﻢ ﻛﻪ »ﻋﻤﻞ ﻧﻴـﻜـﻮى« ﺧﻮد را در ﻣﺎ ﺑﻪ اﳒﺎم رﺳﺎﻧﺪ‪،‬‬ ‫آﻧﮕﺎه در ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ رﺷﺪ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﭼﮕـﻮﻧﻪ ﻣـﻰﺗـﻮاﻧﻴﻢ ﺑـﮕـﻮﺋﻴﻢ ﻛﻪ ﺣﻘـﻴـﻘـﺘـﺎً در ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺴـﺒـﺖ ﺑـﻪ دﻳـﮕـﺮ‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ؟ زﻳﺮا ﺑﻪ آﻧﺎن ﺗﻮﺟﻪ دارﻳﻢ و ﺑﺮاﻳﻤﺎن اﻫﻤﻴﺖ دارﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻔـﺮودﺗُﺲ را ﻧﺰد او‬ ‫ِ‬ ‫اﻳﻤـﺎنداران ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﻧـﮕـﺮان ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻮدﻧـﺪ و از اﻳـﻦرو اََﭘ‬ ‫ﺷﺪﻳﺪا ﻧﮕﺮان دوﺳﺘﺎﻧﺶ در ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ‬ ‫ً‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ﺗﺎ او را ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﻫﻢ‬ ‫ﻔﺮودُﺗﺲ ﺑﻴﻤﺎر ﺷﺪ و ﻧﺘـﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺑﺎزﮔﺮدد‬ ‫ِ‬ ‫ﺻﺎ وﻗﺘﻰ اََﭘ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮ ً‬ ‫)‪» .(٢٨-٢٥:٢‬اى ﻓﺮزﻧﺪان‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ را ﺑﺠﺎ آرﻳﻢ ﻧﻪ در ﻛﻼم و زﺑﺎن‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫درﻋﻤﻞ و راﺳﺘﻰ« )اول ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪.(١٨:٣‬‬ ‫دﻟﻴﻞ دﻳﮕﺮى ﺑﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺴﻴﺤﻰ‪ ،‬اﺷﺘﻴﺎق ﺑﻪ ﺑﺨﺸﻴﺪن ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ اﺳﺖ‪:‬‬ ‫»و اول ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﺤﺒﺖ ﳕﺎﺋﻴﺪ زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻛﺜﺮت ﮔﻨﺎﻫﺎن‬ ‫را ﻣﻰﭘﻮﺷﺎﻧﺪ« )اول ﭘﻄﺮس ‪.(٨:٤‬‬

‫ﻣﺴﺎﺑﻘـﻪ ﺗﻠﻮﻳـﺰﻳﻮﻧﻰ از ﺷـﺮﻛﺖﻛﻨﻨﺪهاى ﭘـﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪» :‬ﭼﻨـﺪ ﺗـﺎ از‬ ‫در ﻳﻚ‬ ‫~‬ ‫اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت ﻫﻤﺴﺮت را ﺑﮕﻮ‪«.‬‬ ‫آن ﻣﺮد ﺟﻮاب داد‪» :‬ﭼﻴﺰى ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺪارم‪«.‬‬ ‫ﻣﺠﺮى ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻳﻚ ﻛﻢ ﻓﻜﺮ ﻛﻦ‪ ...‬ﺣﺘﻤﺎً ﭼﻴﺰى ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻰآورى‪«.‬‬ ‫اﻗﻌﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧـﺪارم‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﻤﺴﺮم‬ ‫ﺷﺮﻛﺖﻛﻨﻨﺪه در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬و ً‬ ‫را ﺧﻴﻠﻰ دوﺳﺖ دارم و ﻫﻴﭻ اﺷﺘﺒﺎﻫﻰ از او ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﺪارم‪ «.‬در اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن‬ ‫‪ ٥:١٣‬ﻣﻰﺧﻮاﻧﻴﻢ ﻛﻪ »ﻣﺤﺒﺖ ﺳﻮءﻇﻦ ﻧﺪارد‪«.‬‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻋﻤـﻼً ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻮاره ﺷﺎدﻣﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻫـﺮ‬ ‫دو‪ ،‬ﻫﻢ ﻣﺤﺒﺖ و ﻫﻢ ﺷﺎدى ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺣﻀﻮر روحاﻟﻘﺪس اﺳﺖ‪» :‬ﺛﻤﺮه روح‪،‬‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ و ﺧﻮﺷﻰ‪ ...‬اﺳﺖ« )ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪.(١٢:٥‬‬

‫∂≤‬

‫∑≤‬

‫≥≠ ‪©±±≠π∫±® —«œ œuš ÈU¼UŽœ —œ «— ULý‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ در ﻳﺎدآورى ﺧﺎﻃﺮات ﺧﻮد از دوﺳﺘﺎﻧﺶ در ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ و ﻧﻴﺰ در ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫ﻓﺰاﻳﻨﺪه ﺧﻮد ﺑﻪ آﻧﺎن ﺷﺎدى ﻣﻰﻳﺎﻓﺖ‪ .‬او ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ از ﺑﻪ ﻳﺎد آوردن اﻳﺸﺎن‬ ‫در ﺣﻀﻮر ﺗﺨﺖ ﻓﻴﺾ در دﻋﺎ ﺷﺎد ﻣﻰﺷﺪ‪ .‬ﻛﺎﻫﻦاﻋﻈـﻢ در ﻋـﻬـﺪﻋـﺘـﻴـﻖ‬ ‫رداى ﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ﺑﻪ ﻧﺎم اﻳﻔﻮد ﻣﻰﭘﻮﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ روى آن ‪ ١٢‬ﺳﻨﮓ ﺣﺎوى‬ ‫ﻧﺎﻣﻬﺎى ‪ ١٢‬ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺑﻨﻰاﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺣﻚ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮاى ﻫﺮ ﻗﺒﻴﻠﻪ‪ ،‬ﺳﻨﮕﻰ از‬ ‫ﺟﻮاﻫﺮ )ﺧﺮوج ‪ .(٢٩-١٥:٢٨‬او ﻗﻮم ﺧﺪا را ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺮ ﻗﻠﺐ ﺧﻮد ﺣﻤﻞ‬ ‫ﻣﻰﻛﺮد و ﭘـﻮﻟﺲ رﺳﻮل ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻋﻤـﻴـﻖﺗـﺮﻳﻦ ﺷـﺎدى و‬ ‫ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻛﻪ ﻣـﻰﺗـﻮاﻧﻴﻢ در زﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮد ﲡـﺮﺑﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧـﺎ در‬ ‫ﭘﻴﺸﮕﺎه ﺗﺨﺖ ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ دﻋﺎ ﻛﺮدن ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ و ﺑﺮاى ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ دﻋﺎ ﺑﺮاى ﻛﺎﻣﻠﻴﺖ اﺳﺖ و ﭘﻮﻟﺲ از »ﻣﺤﺒﺖ« ﺷﺮوع ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬از ﻫﺮ‬ ‫ﭼﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻣﺎ ﻫـﻤـﺎن ﭼـﻴـﺰى اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷـﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﻘﻴﻪ ﺑﻪ ﺗﺒﻊ آن ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪ .‬او ﺑﺮاى دوﺳﺘﺎﻧﺶ دﻋﺎ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺤﺒﺖﺷﺎن‬

‫‪rOz«eUOÐ œuš ÈœUý dÐ t½u~Ç‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫در ﻣﻌﺮﻓﺖ و ﻛﻤﺎل اﻓﺰوﻧﺘﺮ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻛﻮر ﻧﻴﺴﺖ! ﻓﻜـﺮ و دل‬ ‫ﻫﺮ دو در ﻛﺎرﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺤﺒﺘﻰ ﺳـﺮﺷﺎر از ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﺷﻨﺎﺧﺘﻰ ﳑﻠﻮ از ﻣﺤﺒـﺖ‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴـﻢ‪ .‬ﭘـﻮﻟﺲ از دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣـﻰﺧـﻮاﻫﺪ در ﻣﻌـﺮﻓﺖ رﺷﺪ ﻛﻨﻨـﺪ و‬ ‫ﻗﺎدر ﺑﺎﺷﻨﺪ »ﺗﻔﺎوت اﻣﻮر را ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﺋﻰ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻳﻜﻰ از ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎى ﻛﻤﺎل اﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﻰ ﺑﭽﻪاى ﺻﺤﺒﺖ‬ ‫ﻛﺮدن را ﻳﺎد ﻣﻰﮔﻴﺮد‪ ،‬ﳑﻜﻦ اﺳﺖ ﲤﺎم ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن را »ﺟﻮﺟﻮ« ﺑﻨﺎﻣﺪ‪ ،‬وﻟﻰ‬ ‫ﺑﻌﺪا ﻣﻰﻓﻬﻤﺪ ﻛﻪ ﻣﺮغ‪ ،‬ﻛﺒﻮﺗﺮ‪ ،‬ﮔﻨﺠﺸﻚ‪ ،‬ﻃﻮﻃﻰ و ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮﺟﻮدات ﭘﺮﻧﺪه‬ ‫ً‬ ‫را ﺑﻪ ﭼﻪ ﻧﺎﻣﻰ ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاى ﺑﭽﻪ ﻛﻮﭼﻚ ﻫﺮ ﻣﺎﺷﻴﻨﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺎﺷﻴﻨﻬﺎ‬ ‫ان ﻋﺎﺷﻖ ﺳﺮﻋﺖ اﻳﻦ ﻃﻮر ﻧﻴﺴﺖ! او ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﻓﺮق‬ ‫اﺳﺖ وﻟﻰ ﺑﺮاى ﻧﻮﺟﻮ ِ‬ ‫ﺑﻴﻦ ﻣﺎﺷﻴﻨﻬـﺎﺋـﻰ را ﺑﻴﺎن ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﺘـﻰ واﻟﺪﻳﻨﺶ ﻧﺎم آﻧـﻬـﺎ را ﳕﻰداﻧﻨـﺪ!‬ ‫ﻳﻜﻰ از ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎى ﻗﻄﻌﻰ ﺑﻠﻮغ و ﻛﻤﺎل‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ ﺳﺮﺷﺎر از ﺷﻨﺎﺧﺖ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ دﻋﺎ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ دوﺳﺘﺎﻧﺶ از ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺑﺎﻟﻎ ﻣﺴﻴﺤﻰ‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردار ﺷـﻮﻧﺪ ﻳﻌﻨﻰ »ﺑﻰﻏـﺶ و ﺑـﻰﻟـﻐـﺰش« ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻛﻠﻤـﻪ ﻳـﻮﻧﺎﻧـﻰ ﻛـﻪ‬ ‫»ﺑﻰﻏﺶ« ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه‪ ،‬ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻌﺎﻧﻰ زﻳﺎدى داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﻰ آن را‬ ‫»آزﻣﻮده در ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪ« ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺑﻰﻏﺶ از اﻳﺴﺘﺎدن‬ ‫درﻧﻮر آﻓﺘﺎب ﳕﻰﺗﺮﺳﺪ! ﻣﺮدى ﺑﻪ ﭼﺎرﻟﺰ اﺳﭙﺮﺟﻴﻮن‪ ،‬واﻋﻆ ﺑﺰرگ اﻧﮕﻠﻴﺴﻰ‬ ‫ﮔـﻔﺖ ﻛـﻪ ﻣﻰﺧـﻮاﻫﺪ زﻧـﺪﮔﻰﻧـﺎﻣﻪ او را ﺑـﻨﻮﻳـﺴﺪ‪ .‬اﺳـﭙﺮﺟـﻴﻮن ﺑـﻪ او ﮔﻔـﺖ‪:‬‬ ‫»ﻣﻰﺗﻮاﻧﻰ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺮا در اﺑﺮﻫﺎ ﺑﻨﻮﻳﺴﻰ! ﻣﻦ ﭼﻴﺰى ﺑﺮاى ﭘﻨﻬﺎن ﻛﺮدن ﻧﺪارم!«‬ ‫»ﺑﻰﻏﺶ« ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ »ﻏﺮﺑﺎل ﺷﺪه« ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻋﻤﻠﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﻃﻰ آن ﻛـﺎه را از ﮔﻨﺪم ﺟﺪا ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪ .‬در ﻫﺮ دو ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺣـﻘـﻴـﻘـﺖ‬ ‫واﺣﺪ اﺷﺎره ﻣﻰﺷﻮد‪ :‬ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺮاى دوﺳﺘﺎﻧﺶ دﻋﺎ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ داراى ﭼﻨﺎن‬ ‫ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ ﺷـﻮﻧﺪ ﻛـﻪ از آزﻣﺎﻳﺶ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ ﺑﻴﺮون آﻳـﻨـﺪ )در زﺑﺎن اﻧﮕﻠﻴﺴـﻰ‬ ‫ﻛﻠﻤﻪ ‪ sincere‬از واژهاى ﻻﺗﻴﻦ اﻗﺘﺒﺎس ﺷﺪه ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم »ﺑﻜﺮ‪ ،‬ﺧﺎﻟﺺ و‬ ‫~‬ ‫ﻧﺎﻣﺨﻠﻮط« ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ(‪.‬‬

‫ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺮاى دوﺳﺘﺎﻧﺶ دﻋﺎ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ داراى ﻣﺤﺒﺖ و ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺑﺎﻟﻎ‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪» :‬در روز ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻰﻏﺶ و ﺑﻰﻟﻐﺰش ﺑﺎﺷﻴﺪ« )‪ .(١٠:١‬اﻳﻦ‬ ‫ﻳﻌﻨﻰ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ ﻣﻮﺟﺐ ﻟﻐﺰش دﻳﮕﺮان ﻧﺸﻮد و ﻧﻴﺰ اﻳﻨﻜﻪ آﻣﺎدﮔﻰ ﺣﻀﻮر در‬ ‫ﭘﻴﺸﮕﺎه ﺗﺨﺖ داورى ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺎزﮔﺸﺖ او داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴـﻢ )رﺟﻮع‬ ‫ﻛﻨﻴﺪ دوم ﻗﺮﻧﺘﻴـﺎن ‪١٠:٥‬؛ اول ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪ .(٢٨:٢‬ﺑﺮرﺳﻰ دو ﺳـﺆال زﻳﺮ‪ ،‬دو‬ ‫آزﻣﺎﻳﺶ ﺧﻮب ﺑﺮاى ﲤﺮﻳﻦ ﺷﻨﺎﺧﺖ روﺣﺎﻧﻰ ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ (١) :‬آﻳﺎ زﻧﺪﮔﻰ‬ ‫ﻣﻦ ﻣﻮﺟﺐ ﻟﻐﺰش دﻳﮕﺮان ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ؟ )‪ (٢‬وﻗﺘﻰ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮﮔﺮدد‪،‬‬ ‫آﻳﺎ ﺷﺮﻣﻨﺪه ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻮد؟‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ دﻋﺎ ﻣﻰﻛﻨـﺪ ﻛـﻪ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﺴـﻴـﺤـﻰ‬ ‫ﻋﻼﻗﻪ ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬او از آﻧﺎن ﻣﻰﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﭘﺮﺑﺎر ﺑﺎﺷﻨﺪ )آﻳﻪ ‪.(١١‬‬ ‫~‬ ‫ﻓـﺎ »ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎى ﻛﻠﻴﺴﺎﺋـﻰ« ﻧـﻴـﺴـﺖ‪ ،‬ﺑـﻠـﻜـﻪ ﺑـﻪ ﻧـﻮﻋﻰ ﻣﻴـﻮ~ه روﺣﺎﻧـﻰ‬ ‫ﺻﺮ ً‬ ‫ﻣﻰاﻧﺪﻳﺸﺪ ﻛﻪ در ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﺑﺎر ﻣﻰآﻳﺪ‪» :‬در ﻣﻦ ﲟﺎﻧﻴﺪ و ﻣﻦ‬ ‫در ﺷﻤﺎ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﺷﺎﺧـﻪ از ﺧـﻮد ﳕـﻰﺗـﻮاﻧﺪ ﻣﻴـﻮه آورد‪ ،‬اﮔﺮ در ﺗﺎك‬ ‫ﳕﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﮔﺮ ﺷﻤﺎ در ﻣﻦ ﳕﺎﻧﻴﺪ« )ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪ .(٤:١٥‬ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎرى از‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻣﻰﻛـﻮﺷﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎى ﻣﺎﻧﺪن درﻣﺴﻴﺢ و ﺑـﺎرآﻣﺪن ﺛﻤﺮات زﻧﺪﮔﻰ‬ ‫او‪ ،‬از ﻃﺮﻳﻖ ﻛﻮﺷﺶﻫﺎى ﺧﻮد ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺮﺳﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻴﻮهاى ﻛﻪ ﺧﺪا ﻣﻰﺧﻮاﻫﺪ در زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮد ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻳﻘﻴﻨﺎً‬ ‫ﺧﺪا ﺧﻮاﻫﺎن »ﺛﻤﺮات روﺣﺎﻧﻰ« اﺳﺖ )ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪ ،(٢٣-٢٢:٥‬ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻤﺎن‬ ‫ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﺴـﻴـﺤـﻰ ﻛـﻪ ﺧـﺪا را ﺟﻼل ﻣﻰدﻫـﺪ‪ .‬ﭘـﻮﻟﺲ ﺑﺮدن ﺟـﺎﻧـﻬـﺎى‬ ‫ﮔﻤﺸﺪه ﺑﻪ ﺳﻮى ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﺎ ﺛﻤﺮ دادن ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻰﻛﻨﺪ )روﻣﻴﺎن ‪(١٣:١‬‬ ‫و ﻧﻴﺰ »ﺗﻘﺪس« را ﻣﻴﻮهاى روﺣﺎﻧﻰ ﻣﻰﻧﺎﻣﺪ )روﻣﻴﺎن ‪ .(٢٢:٦‬او ﻣﺎ را ﺗﺸﻮﻳﻖ‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺗﺎ »در ﻫﺮ ﻋﻤﻞ ﻧﻴﻜﻮ ﺑﺎرآور ﺷﻮﻳﻢ« )ﻛﻮﻟﺴﻴﺎن ‪ ،(١٠:١‬و ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه‬ ‫ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ﻳﺎدآورى ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﻜﺮﮔﺰارى ﻣﺎ‪» ،‬ﺛﻤﺮه ﻟﺒﻬﺎى ﻣﺎ« اﺳﺖ‬ ‫)ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ‪ .(١٥:١٣‬درﺧﺖ ﻣﻴﻮه وﻗﺘﻰ ﺛﻤﺮ ﻣﻰدﻫﺪ‪ ،‬ﺳﺮ و ﺻﺪاى زﻳﺎدى‬

‫∏≤‬

‫‪≤π‬‬

‫∞≥‬

‫‪rOz«eUOÐ œuš ÈœUý dÐ t½u~Ç‬‬

‫ﳕﻰﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺗـﻨـﻬـﺎ اﺟـﺎزه ﻣﻰدﻫـﺪ زﻧـﺪﮔﻰ ﻛﻪ در او ﻫﺴﺖ ﺑـﻪ ﺻـﻮرت‬ ‫ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﺪ و ﻧﺘﻴﺠﻪ آن ﻣﻴﻮه ﻣﻰﺷﻮد‪» :‬آن ﻛﻪ در ﻣﻦ ﻣﻰﻣﺎﻧﺪ و ﻣﻦ‬ ‫در او‪ ،‬ﻣﻴـﻮه ﺑﺴﻴـﺎر ﻣـﻰآورد‪ ،‬زﻳﺮا ﻛﻪ ﺟﺪا از ﻣﻦ ﻫﻴـﭻ ﳕـﻰﺗـﻮاﻧﻴﺪ ﻛـﺮد«‬ ‫)ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪.(٥:١٥‬‬ ‫ﺗﻔﺎوت ﺑﻴﻦ ﺛﻤﺮه~ روﺣﺎﻧﻰ و »اﻋﻤﺎل ﻣﺬﻫﺒﻰ« اﻧﺴﺎﻧﻰ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺛﻤﺮه~‬ ‫روﺣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ را ﺟﻼل ﻣﻰدﻫﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﮔﺎه ﻛﺎرى را ﺑﺎ ﺗﻮاﻧﺎﺋﻰ ﺧﻮد‬ ‫اﳒﺎم دﻫﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻰﻣﻴﻞ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﺑﻪ آن ﻓﺨﺮ ﻛﻨﻴـﻢ‪ .‬ﺛـﻤـﺮ~ه روﺣﺎﻧﻰ واﻗﻌﻰ ﺑـﻪ‬ ‫ﻗﺪرى زﻳﺒﺎ و ﻋﺎﻟﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﳕﻰﺗﻮاﻧﺪ ادﻋﺎﺋﻰ ﺑﺮ آن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﺟﻼل ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ از آن ﺧﺪا ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺲ ﻣـﺸـﺎرﻛﺖ راﺳﺘﻴﻦ ﻣﺴﻴﺤـﻰ ﻳـﻌـﻨـﻰ اﺷـﺘـﺮاك داﺷﱳ ﻛﻪ ﺑـﺴـﻴـﺎر‬ ‫ﻋﻤﻴﻖﺗﺮ از رواﺑﻂ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺻﺮف اﺳﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺗﻮ را در ﻓﻜﺮ ﺧﻮد‪ ...‬در ﻗﻠﺐ‬ ‫ﺧﻮد‪ ...‬و در دﻋﺎﻫﺎى ﺧﻮد دارم‪ «.‬اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﻣﺸﺎرﻛﺘﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺛﻤـﺮه آن‬ ‫ﺷﺎدى ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ و »ﻳـﻚدﻟـﻰ« اﺳـﺖ ﻛـﻪ اﻳـﻦ ﻧـﻮع ﻣـﺸـﺎرﻛـﺖ را ﺑﻪ وﺟـﻮد‬ ‫ﻣﻰآورد!‬ ‫»ﺟﺮى« ﻣﻰﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮاى ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻰ ﺧﺎﺻﻰ ﺑﻪ ﻧﻴﻮﻳﻮرك ﺑـﺮود‪ ،‬وﻟﻰ‬ ‫از رﻓﱳ ﺑﻪ آﳒﺎ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮد‪ .‬از دﻛﺘﺮش ﭘﺮﺳﻴﺪ‪» :‬ﭼﺮا در ﺷﻬﺮ ﺧﻮدﻣﺎن اﻳﻦ‬ ‫ﻛﺎر را ﳕﻰﻛﻨﻴﺪ؟ ﻫﻴﭻﻛـﺲ را در آن ﺷﻬﺮ ﺑـﺰرگ و ﻏﺮﻳﺐ ﳕﻰﺷﻨﺎﺳـﻢ!«‬ ‫وﻟﻰ وﻗﺘﻰ او و ﻫﻤﺴـﺮش وارد ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﻰ در ﻧﻴﻮﻳﻮرك ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻛﺸﻴﺸـﻰ‬ ‫ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎلﺷﺎن آﻣﺪ و آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﺶ دﻋﻮت ﻛﺮد ﺗﺎ ﻫﺮ وﻗﺖ ﺟﺎﺋﻰ ﭘﻴﺪا‬ ‫ﻛﺮدﻧﺪ در ﺧﺎﻧﻪ او ﲟﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻰ‪ ،‬ﻋﻤﻞ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻰ ﺑﻮد و ﻣﺎﻧﺪﻧـﺶ‬ ‫در ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻃـﻮﻻﻧﻰ و ﺳﺨﺖ ﺑـﻮد‪ ،‬وﻟﻰ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻛﺸﻴﺶ و ﻫﻤﺴـﺮش‬ ‫ﺷﺎدى ﺟﺪﻳﺪى ﺑـﺮاى ﺟﺮى و زﻧﺶ ﺑـﻪ ارﻣﻐﺎن آورد‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻳـﺎد ﮔـﺮﻓﺘﻨﺪ اﮔـﺮ‬ ‫ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻮﺟـﻮد را ﺑﺮاى ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺑﭙـﺬﻳـﺮﻳﻢ‪ ،‬ﻫﻴﭻ وﻗﺖ آن‬ ‫ﺷﺮاﻳﻂ ﳕﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺷﺎدى ﻣﺎ را ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫‪≥±‬‬

‫«‪XÝ« qLŽ XFË pM¹‬‬ ‫اﻣﺮوز اﺟﺎزه دﻫﻴﺪ ﺷﺮاﻳﻂ دور و ﺑﺮﺗﺎن ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ دوﺳﺘﺎن ﻣﺴﻴﺤﻰﺗﺎن‬ ‫ﻧﺰدﻳﻚﺗﺮ ﺳﺎزد‪ .‬اﮔﺮ ﻳﻚدل ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻳﻌـﻨـﻰ ﺑـﺮاى ﻣﺴﻴﺢ و اﳒـﻴـﻞ زﻧﺪﮔﻰ‬ ‫ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﻣﺴﻠﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﻣﺸﻜﻼت ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻘﻮﻳﺖ‬ ‫ﻣﺸﺎرﻛﺖ اﳒﻴﻞ ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ و آن ﻣﺸﺎرﻛﺖ‪ ،‬ﺷﺎدى ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻃﻮر ﻓﺰاﻳﻨﺪهاى‬ ‫اﻓﺰاﻳﺶ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ .‬در ﺳﺎل ‪ ،١٩٦٦‬ﺗﺼﺎدف ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻰ ﺑﺮاﻳﻢ اﺗﻔﺎق‬ ‫اﻓﺘـﺎد‪ .‬راﻧﻨﺪهاى ﺑﺎ ﺳـﺮﻋﺖ ‪ ٩٠‬ﻣﺎﻳﻞ در ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﻣـﻦ زد‪ .‬ﺑـﺎ اﻳـﻦ وﺟﻮد‬ ‫ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻋﻤﻴﻘﻰ ﻛﻪ در ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻳﻦ ﺗﺼﺎدف اﻳﺠﺎد ﺷـﺪ ﺑـﻪ ﲤـﺎم دردﻫـﺎ و‬ ‫ﻣﺸـﻜـﻼت ﻣـﻰارزﻳﺪ‪ .‬ﺷـﺮاﻳﻄﻰ ﻛـﻪ ﺑـﺮاﻳـﻢ ﺑـﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ ﻣـﺮا ﺑـﻪ ﻗـﻮم ﺧﺪا‬ ‫ﻧﺰدﻳﻚﺗﺮ ﳕﻮد!‬ ‫»زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣـﺮا زﻳﺴﱳ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ و ﻣﺮدن ﻧﻔﻊ« )ﻓﻴﻠﭙـﻴـﺎن ‪ .(٢١:١‬ﻳـﺎ‬ ‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ در ﻳﻜﻰ از ﺳﺮودﻫﺎى ﻣﺴـﻴـﺤـﻰ ﺑـﻪ زﺑﺎن اﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﮔﻔـﺘـﻪ‬ ‫ﻣﻰﺷﻮد‪:‬‬ ‫»ﻋﻴﺴﻰ و‬ ‫دﻳﮕﺮان و‬ ‫ﺗﻮ!‬ ‫ﭼﻪ راه ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺑﺮاى ﺑﻴﺎن ﺷﺎدى!«‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫≥‬

‫‪VOIFð X% ÊU+U~AOÄ‬‬ ‫‪≤∂≠±≤∫± ÊUOáKO/‬‬

‫اﺷﺘﻴﺎق ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺒﺸﺮ ﺑﻴﺶ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻣﻮﻋﻈﻪ اﳒﻴﻞ در ﺷﻬﺮ‬ ‫روم‪ ،‬ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ اﻣﭙﺮاﺗﻮرى ﺑﺰرگ روم و ﺷﻬﺮ ﻛﻠﻴﺪى آن دوران ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮﭘﻮﻟﺲ‬ ‫ﻣﻰﺗﻮاﻧﺴﺖ آن را ﺑﺮاى ﻣﺴﻴﺢ ﻓﺘﺢ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﻴﺎم ﳒﺎت ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻴﻠﻴﻮنﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﻣﻰرﺳﻴﺪ و اﻳﻦ ﭘﺮوژهاى ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ و ﺟﺪى در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﻣﻰﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻌـﺪ از رﻓﺘﻨﻢ ﺑﻪ آﳒـﺎ ]اورﺷﻠﻴﻢ[‪ ،‬روم را ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳـﺪ‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻢ« )اﻋﻤﺎل ‪ .(٢١:١٩‬ﺑﻪ ﻋﻼوه در ﻧﺎﻣﻪاى ﻛﻪ از ﻗﺮﻧﺘﺲ ﺑﺮاى ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن‬ ‫روم ﻧﻮﺷﺖ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻗﺪر ﻃﺎﻗﺖ ﺧﻮد ﻣﺴﺘﻌﺪم ﻛﻪ ﺷـﻤـﺎ را‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻛﻪ در روم ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺑﺸﺎرت دﻫﻢ« )روﻣﻴﺎن ‪.(١٥:١‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﻣﻰﺧـﻮاﺳﺖ ﺑﻪ روم ﺑﺮود و در آﳒﺎ ﻣـﻮﻋﻈﻪ ﻛﻨﺪ وﻟﻰ در ﻋـﻮض‬ ‫ﺳﺮ از زﻧﺪان روم درآورد! او ﻣﻰﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻓﻘﻂ در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﻧﺎﻣﻪاى‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻔﺼﻞ ﺑﻨﻮﻳـﺴـﺪ وﻟﻰ ﺑﻪ ﺟﺎى آن ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﺴﻨﺪه ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑـﻨـﻮﻳـﺴـﺪ‪:‬‬ ‫»آﻧﭽﻪ ﺑـﺮﻣﻦ واﻗﻊ ﮔﺸﺖ« )ﻓﻴﻠﭙﻴـﺎن ‪ .(١٢:١‬ﺷـﺮح اﻳـﻦ واﻗﻌﻪ در اﻋﻤـﺎل‬ ‫‪ ١٧:٢١‬ﺗﺎ ‪ ٣١:٢٨‬ﻧـﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﻛﻪ از دﺳﺘﮕـﻴـﺮى ﻏﻴﺮﻗﺎﻧـﻮﻧﻰ ﭘﻮﻟـﺲ در‬ ‫ﻣﻌـﺒـﺪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺷﺮوع ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬ﻳـﻬـﻮدﻳـﺎن ﻓـﻜـﺮ ﻣـﻰﻛـﺮدﻧـﺪ او ﺑـﺎ آوردن‬ ‫ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑـﻪ ﻣـﻌـﺒـﺪﺷـﺎن آن را ﺑـﻰﺣـﺮﻣﺖ ﻛـﺮده و روﻣﻴﺎن ﻫﻢ ﺗـﺼـﻮر‬ ‫ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ ﭘﻮﻟﺲ ﻫﻤﺎن ﻣﺼﺮى ﺧﺎﺋﻨﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاى ﺳﺮش ﺟﺎﻳﺰه ﺗﻌﻴﻴﻦ‬

‫≥≥‬

‫ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﭘﻮﻟﺲ ﻣﺮﻛﺰ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت دوﻟﺘﻰ و ﻣﺬﻫﺒﻰ ﮔﺮدﻳﺪ و‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ ﺗـﺮﺗﻴﺐ ﺑﻪ ﻣﺪت دو ﺳﺎل در ﻗـﻴـﺼـﺮﻳﻪ زﻧﺪاﻧﻰ ﺷـﺪ‪ .‬وﻗﺘﻰ ﺳـﺮاﳒـﺎم‬ ‫ﻋﺮضﺣﺎﻟﻰ ﺑﻪ ﻗﻴﺼـﺮ ﻧـﻮﺷﺖ )اﻣﺘـﻴـﺎزى ﻛﻪ ﲤﺎم ﺷﻬـﺮوﻧﺪان روﻣﻰ از آن‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮدﻧﺪ( او را ﺑﻪ روم ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ وﻟﻰ ﻛﺸﺘﻰ آﻧﻬﺎ راه را ﮔﻢ ﻛﺮد و در‬ ‫ﻫﻢ ﺷـﻜـﺴـﺖ! رواﻳـﺖ اﻳـﻦ ﻃـﻮﻓﺎن و ﺷﻬـﺎﻣـﺖ و اﻳـﻤـﺎن ﭘـﻮﻟﺲ‪ ،‬ﻳـﻜـﻰ از‬ ‫ﺗﺄﺛﻴﺮﮔﺬارﺗﺮﻳﻦ داﺳﺘﺎنﻫﺎى ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس اﺳﺖ )اﻋﻤﺎل ‪ .(٢٧‬ﭘﺲ از ﺳﻪ‬ ‫ﻣﺎه ﺗﻮﻗŠ در ﺟـﺰﻳﺮهاى ﺑﻪ ﻧﺎم »ﻣﻠﻴﻄﻪ« ﻋـﺎزم روم ﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﺤﻜﻤﻪاى ﻛـﻪ از‬ ‫ﻗﻴﺼﺮ درﺧﻮاﺳﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﺮاى ﺧﻴﻠﻰﻫﺎ اﻳﻦ ﺳـﺮﻧﻮﺷﺖ ﳑﻜﻦ اﺳﺖ ﻧﻮﻋﻰ ﺷﻜﺴﺖ ﺑﺎﺷـﺪ‪ ،‬وﻟﻰ‬ ‫ﻧﻪ ﺑﺮاى ﻣﺮدى ﻛﻪ »ﻳﻚدل« ﺑـﻮد و آرزوﺋﻰ ﺟﺰ ﺑﺸﺎرت ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ و اﳒﻴـﻞ‬ ‫ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭘـﻮﻟﺲ ﺷﺎدى ﺧـﻮد را در ﻧﻪ در ﺷﺮاﻳﻂ اﻳﺪهآل ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻠـﻜـﻪ در‬ ‫ﺻﻴﺪ دﻳﮕﺮان ﺑﺮاى ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻰﺟﺴﺖ و اﮔﺮ ﺷﺮاﻳﻄﺶ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺮﻗﻰ اﳒﻴﻞ‬ ‫ﻣـﻰﺷﺪ‪ ،‬ﻫـﻤﻴـﻦ ﺑـﺮاﻳﺶ ﻛـﺎﻓﻰ ﺑـﻮد! ﻛـﻠﻤـﻪ »ﺗـﺮﻗﻰ« ﻳـﻌﻨـﻰ »راهﮔـﺸﺎﺋـﻰ ﻳﺎ‬ ‫ﭘﻴﺶﻗﺮاوﻟﻰ«‪ .‬اﺻﻞ اﻳﻦ واژه در زﺑﺎن ﻳﻮﻧﺎﻧـﻰ‪ ،‬اﺻﻄﻼﺣﻰ ﻧﻈﺎﻣﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫اﺷﺎره ﺑﻪ واﺣﺪﻫﺎى ﳉﺴﺘﻴﻚ ارﺗﺸﻰ دارد ﻛﻪ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﻟﺸﻜﺮ ﻣﻰرﻓﺘﻨﺪ و‬ ‫راه را ﺑﻪﺳﻮى ﺳﺮزﻣﻴﻦﻫﺎى ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻰﮔﺸﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ در آن ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻏﺮﻳﺐ‬ ‫ﺑﻪ ﺟﺎى اﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان زﻧﺪاﻧﻰ دﺳﺖ و ﭘﺎ ﺑﺴﺘﻪاى ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ‬ ‫ﻛﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﭘﻴﺶآﻣﺪه ﻗﻠﻤﺮو ﺗﺎزهاى ﺑﺮاى ﺧﺪﻣﺖ ﭘﻴﺶ روى او ﮔﺸﻮده اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﺷـﻤـﺎ ﻫـﻢ در ﻣـﻮرد ﭼـﺎرﻟﺰ ﻫـﺎدون اﺳـﭙـﺮﺟﻴـﻮن‪ ،‬واﻋﻆ ﻣـﺸـﻬـﻮر‬ ‫ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎﺋﻰ ﭼﻴـﺰﻫﺎﺋﻰ ﺷﻨﻴﺪه ﺑﺎﺷﻴـﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﺑﻌﻴﺪ اﺳﺖ داﺳﺘﺎن ﻫﻤﺴـﺮش‪،‬‬ ‫ﺳـﻮزاﻧﺎ را ﺑﺪاﻧـﻴـﺪ‪ .‬ﺧـﺎﱎ اﺳـﭙـﺮﺟﻴﻮن در ﻫـﻤـﺎن ﺳـﺎﻟـﻬـﺎى اوﻟﻴـﻪ زﻧـﺪﮔـﻰ‬ ‫ﻣﺸﺘـﺮﻛﺸﺎن ﻓﻠﺞ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﻰﻛﺮدﻧـﺪ ﻛـﻪ ﺗـﻨـﻬـﺎ وﻇﻴﻔﻪ او ﺗﺸـﻮﻳـﻖ‬ ‫ﻫﻤﺴـﺮش و دﻋﺎ ﺑﺮاى ﺧﺪﻣﺖ او ﺑـﺎﺷـﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﺧﺪا ﺑﻪ او ﻣﺴﺌـﻮﻟﻴﺖ داد ﺗـﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﻬﺎى ﻫﻤﺴﺮش را در اﺧﺘﻴﺎر ﺷﺒﺎﻧﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺧﺮﻳﺪ آﻧﻬﺎ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﻗﺮار‬

‫‪VOIFð X% ÊU*U~AOÄ‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫دﻫﺪ‪ .‬ﺗﻼﺷﻬﺎى ﺧﺎﱎ اﺳﭙﺮﺟﻴﻮن ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻧﺎم »ﺑﻨﻴﺎد‬ ‫ﻛﺘﺎب« ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻨﻴﺎد ﻫﺰاران ﺷﺒﺎن را ﲢﺖ ﭘﻮﺷﺶ ﻗﺮار داد ﺗﺎ اﺑﺰارﻫﺎى‬ ‫ﻻزم ﺑﺮاى ﺧﺪﻣﺖ را در اﺧﺘﻴﺎر آﻧﺎن ﺑﮕﺬارد و اﻳﻦ ﻛﺎر اﻟﺒﺘﻪ ﻧﺎﺷﻰ از اﻳﻤﺎن‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬ﲤﺎم اﻳﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬـﺎ ﲢـﺖ ﻧـﻈـﺎرت ﺧﺎﱎ اﺳﭙـﺮﺟﻴﻮن ﻛﻪ در ﺧﺎﻧـﻪاش‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد اﳒﺎم ﻣﻰﺷﺪ و اﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺮاى ﺑﺴﻴﺎرى ﻛﺴﺎن دﻳﮕﺮ راﻫﮕﺸﺎ‬ ‫و ﭘﻴﺸﮕﺎم ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺧﺪا ﻫﻨﻮز ﻫﻢ از ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮد ﻣﻰﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ اﳒﻴﻞ را ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦﻫﺎى‬ ‫ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺒﺮﻧﺪ‪ .‬از ﻣﺎ ﻣﻰﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﮕﺎم ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﮔﺎﻫﻰ اوﻗﺎت ﺷﺮاﻳﻂ را‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺗـﺮﺗﻴﺐ ﻣﻰدﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﳕـﻰﺗـﻮاﻧﻴﻢ ﭼﻴـﺰى ﺟﺰ ﭘﻴﺸﮕﺎم ﺑﺎﺷـﻴـﻢ‪ .‬در‬ ‫واﻗﻊ ﭼﮕﻮﻧﮕـﻰ رﺳﻴﺪن اﳒﻴﻞ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗـﺮﺗﻴﺐ ﺑﻮد! ﭘـﻮﻟﺲ در‬ ‫ﺗﺒﺎ درﻫﺎ را ﺑﺮ او ﻣﻰﺑﺴـﺖ‬ ‫ﻧﻈﺮ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺟﺎى دﻳـﮕـﺮى ﺑﺮود وﻟﻰ ﺧﺪا ﻣـﺮ ً‬ ‫)اﻋﻤﺎل ‪ .(١٠-٦:١٦‬ﭘﻮﻟﺲ ﻣﻰﺧﻮاﺳﺖ اﳒﻴﻞ را در ﺷﺮق ﻳﻌﻨﻰ در آﺳﻴﺎ‬ ‫ﺑﺸـﺎرت دﻫﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﺧـﺪا او را ﺑﻪ ﻏـﺮب‪ ،‬ﺑﻪ اروﭘﺎ ﻫﺪاﻳﺖ ﳕﻮد‪ .‬اﮔـﺮ ﭘـﻮﻟـﺲ‬ ‫ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻰﺷﺪ ﻧﻘﺸﻪ ﺧﻮد را دﻧﺒﺎل ﻛﻨﺪ ﭼﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺰرﮔﻰ در ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﺸﺮﻳﺖ‬ ‫ﺻﻮرت ﻣﻰﮔﺮﻓﺖ!‬ ‫ﺧﺪا ﮔﺎﻫﻰ از اﺑﺰارﻫﺎى ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺑـﺮاى ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﻣﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﭘﻴﺸﮕﺎﻣﺎن اﳒﻴﻞ ﺷﻮﻳﻢ‪ .‬در ﻣﻮرد ﭘﻮﻟﺲ ﻣﻰﺗﻮان از ﺳﻪ اﺑﺰار ﺑﺮاى ﺑﺸﺎرت‬ ‫اﳒﻴﻞ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﮔﺎرد وﻳﮋه~ روم ﻳﻌﻨﻰ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺳﭙﺎﻫﻴﺎن ﻣﺨﺼﻮص‬ ‫ﻗﻴﺼﺮ )آﻳﺎت ‪ (١٤-١٢‬ﻧﺎم ﺑﺮد‪ :‬زﳒﻴﺮﻫﺎﻳﺶ )آﻳﺎت ‪ ،(١٤-١٢‬ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻧﺶ‬ ‫)آﻳﺎت ‪ (١٩-١٥‬و ﺑﺤﺮانﻫﺎﻳﺶ )آﻳﺎت ‪.(٢٦-٢٠‬‬

‫روﻣﻴﺎن ﻫﺮﮔﺰ ﻓﻜﺮ ﳕﻰﻛﺮدﻧﺪ زﳒﻴﺮﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ دﺳﺖ و ﭘﺎى ﭘﻮﻟﺲ اﻓﻜﻨﺪه‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎى ﺑﺴـﱳ او‪ ،‬ﻣـﻮﺟﺐ رﻫﺎﺋﻰاش ﺷﻮد! ﺣﺘﻰ ﻫﻤـﺎن ﻃـﻮر ﻛـﻪ‬ ‫ﺑﻌﺪﻫﺎ در ﻧﺎﻣﻪاى از زﻧﺪان ﻧﻮﺷﺖ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﻪ ﺑﻨﺪﻫـﺎ زﺣﻤﺖ ﻣﻰﻛﺸﻢ‪،‬‬ ‫ﻟﻴﻜﻦ ﻛﻼم ﺧﺪا ﺑﺴﺘﻪ ﳕﻰﺷﻮد« )دوم ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ‪ .(٩:٢‬او از زﳒﻴﺮﻫﺎى‬ ‫ﺧﻮد ﺷﻜﺎﻳـﺖ ﳕـﻰﻛـﺮد‪ ،‬ﺑـﻠـﻜـﻪ آﻧـﻬـﺎ را ﺑـﺮاى ﺧﺪا ﺗـﻘـﺪﻳـﺲ ﳕـﻮد و از او‬ ‫درﺧﻮاﺳﺖ ﻛﺮد آﻧﻬﺎ را ﺑﺮاى ﺑﺸﺎرت ﭘﻴﺸﮕﺎم اﳒﻴﻞ ﺑﻜﺎر ﺑﮕﻴﺮد و ﺧﺪا دﻋﺎى‬ ‫او را ﻣﺴﺘﺠﺎب ﳕﻮد‪.‬‬ ‫ﻫﻠـﻪ ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬اﻳـﻦ زﳒﻴﺮﻫـﺎ ارﺗﺒﺎط ﭘﻮﻟـﺲ را ﺑﺎ ﮔﻤﺸـﺪﮔﺎن ﻓﺮاﻫـﻢ‬ ‫در و ~‬ ‫ﻣﻰﻛﺮد‪ .‬او ﺑﻪ ﺻـﻮرت ﺷﺒﺎﻧﻪروزى ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳـﺮﺑﺎز روﻣﻰ زﳒﻴﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و‬ ‫ﻫﺮ ‪ ٦‬ﺳﺎﻋﺖ ﻳﻚ ﺑﺎر ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺗﻌﻮﻳﺾ ﻣﻰﺷﺪ و اﻳﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﻣﻰﺗـﻮاﻧﺴﺖ در ﻃﻰ ‪ ٢٤‬ﺳﺎﻋﺖ ﻻاﻗﻞ ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ از ﻧـﮕـﻬـﺒـﺎﻧـﺎن‬ ‫ﺷﻬﺎدت دﻫﺪ! ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﺎى ﻳﻜﻰ از آن ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﺑﮕـﺬارﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎ زﳒﻴﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﻛﺴﻰ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪهاﻳﺪ ﻛﻪ »ﺑﻰوﻗﻔﻪ« دﻋﺎ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻛﺴﻰ ﻛﻪ داﺋﻤﺎً ﺑﺎ ﻣﺮدم‬ ‫در ﻣﻮرد وﺿﻌﻴـﺖ روﺣﺎﻧﻰﺷﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﻣﺪام ﻣﺸﻐـﻮل ﻧـﻮﺷﱳ‬ ‫ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن و ﻛﻠﻴﺴﺎﻫﺎى ﺳﺮاﺳﺮ اﻣﭙﺮاﺗﻮرى روم اﺳﺖ! ﻃﻮﻟﻰ ﻧﻜﺸﻴﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﺗﻌﺪادى از اﻳﻦ ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻤﺎن آوردﻧﺪ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﳒﻴﻞ‬ ‫را ﺑﻪ ﺳﭙﺎﻫﻴﺎن ﮔﺎرد ﺳﻠﻄﻨﺘﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻛﺎرى ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﳕﻰﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬ ‫ﻣﺮدى آزاد ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ اﳒﺎم آن ﺷﻮد‪.‬‬ ‫وﻟﻰ زﳒﻴـﺮﻫﺎﻳﺶ اﻳـﻦ ﻓـﺮﺻﺖ را ﺑﻪ او داد ﺗﺎ ﺑﺎ ﮔـﺮوه دﻳﮕـﺮى از ﻣـﺮدم‬ ‫ﻳﻌﻨﻰ ﻛـﺎرﮔـﺰاران ﻋﺎﻟﻰرﺗﺒـﻪ دادﮔﺎه ﻗﻴﺼـﺮ ارﺗﺒﺎط ﺑـﺮﻗﺮار ﻛﻨـﺪ‪ .‬او در روم‪،‬‬ ‫زﻧﺪاﻧﻰ رﺳﻤﻰ ﺑﺸﻤﺎر ﻣـﻰرﻓﺖ و ﭘﺮوﻧﺪهاش از اﻫﻤﻴﺖ ﺧﺎﺻﻰ ﺑـﺮﺧﻮردار‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬دوﻟﺖ روم در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ رﺳﻤﻰ اﻳﻦ ﻓﺮﻗﻪ~ ﺟﺪﻳﺪ »ﻣﺴﻴﺤﻰ«‬ ‫ﻓﺎ ﻓﺮﻗﻪ دﻳﮕﺮى از ﻳﻬﻮدﻳﺎن اﺳﺖ ﻳﺎ‬ ‫را ﺗﻌﻴﻴﻦ و ﺗﻌﺮﻳŠ ﳕﺎﻳﺪ‪ .‬آﻳﺎ اﻳﻦ ﻫﻢ ﺻﺮ ً‬ ‫ﭼﻴﺰى ﺗﺎزه و اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺧﻄـﺮﻧﺎك؟ ﺗﺼﻮر ﻛﻨﻴﺪ ﭘﻮﻟﺲ ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷـﺪ‬

‫‪≥¥‬‬

‫‪©±¥≠±≤∫±® f1uÄ ÈU¼dO$“ ≠±‬‬ ‫ﻫﻤﺎن ﺧﺪاﺋﻰ ﻛﻪ ﻋﺼﺎى ﻣﻮﺳﻰ‪ ،‬ﻛﻮزهﻫﺎى ﺟﺪﻋﻮن )داوران ‪(١٦:٧‬‬ ‫و ﻓﻼﺧﻦ داود راﺑﻜﺎر ﺑﺮد در اﻳﻨﺠﺎ از زﳒﻴﺮﻫﺎى ﭘﻮﻟﺲ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪≥µ‬‬

‫‪VOIFð X% ÊU*U~AOÄ‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫وﻗﺘﻰ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻗﻀﺎﺋﻰ ﺑﺮاى ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺻﺤﺖ و ﺳﻘﻢ اﺗﻬﺎﻣﺎت ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﻧﺪ آﻣﻮزهﻫﺎى اﻳﻤﺎن ﻣﺴﻴﺤﻰ را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ!‬ ‫ﺑﻌﻀﻰ اوﻗﺎت ﺧﺪا ﻣﺮدان ﺧﻮد و ﻗﻮم ﺧﻮد را در زﳒﻴﺮ ﻗﺮار ﻣﻰدﻫﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﻧﻘﺸﻪ ﺧﻮد را ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ »ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ اوﻟﻴﻪ اﳒﻴﻞ« ﲢﻘﻖ ﺑﺨﺸﺪ‪،‬‬ ‫از آن ﻃﺮﻳﻖ‪،‬‬ ‫~‬ ‫ﻧﻘﺸﻪاى ﻛﻪ ﺟﺰ از اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ‪ ،‬اﻣﻜﺎن ﲢﻘﻖ ﳕﻰﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺎدران ﺟﻮان‬ ‫اﺣﺴﺎس ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧـﮕـﻬـﺪارى از ﻛﻮدﻛﺎن ﺧﻮد در ﺧﺎﻧـﻪ زﻧﺪاﻧـﻰ‬ ‫ﺷﺪهاﻧﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﺧﺪا ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ از آن »زﳒﻴﺮﻫﺎ« ﻧﻴﺰ ﺑﺮاى رﺳﺎﻧﻴﺪن ﻣﮋده ﳒﺎت‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺮدم اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺳـﻮزاﻧﺎ وﺳﻠﻰ در روزﮔـﺎرى ﻛﻪ زاﻳﻤﺎن و ﺑﭽﻪدارى‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺨﺖﺗﺮ از اﻣﺮوز ﺑﻮد ‪ ١٩‬ﺑﭽﻪ داﺷﺖ و در ﻣﻴﺎن ﻫﻤـﻴـﻦ ﺧـﺎﻧـﻮاده‬ ‫ﭘﺮﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺟﺎن و ﭼﺎرﻟﺰ وﺳﻠﻰ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﻣﺎت ﻣﺸﺘﺮك آﻧﻬﺎ‬ ‫ﺟﺰﻳﺮه ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ را ﺗﻜﺎن داد‪ .‬ﻓﺎﻧﻰ ﻛﺮاﺳﺒﻰ زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ‪ ٦‬ﻫﻔﺘﻪ از ﺗﻮﻟﺪش‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑـﻮد‪ ،‬ﺑـﻴـﻨـﺎﻳـﻰ ﺧـﻮد را از دﺳﺖ داد وﻟﻰ ﺣـﺘـﻰ در ﻫـﻤـﺎن دوران‬ ‫ﻧﻮﺟﻮاﻧﻰ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺧﻮد را اﺳﻴﺮ زﳒﻴﺮﻫﺎى ﺗـﺎرﻳﻜﻰ ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻛﻪ‬ ‫ﺷﺪ از ﻃﺮﻳﻖ آوازﻫﺎ و ﺳﺮودهﻫﺎى اﳒﻴﻞ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻧﻴﺮوﺋﻰ ﻗﺪرﲤﻨﺪ ﺑﺮاى‬ ‫ﺧﺪا ﮔﺮدﻳﺪ‪.‬‬ ‫راز ﻣﺴﺌﻠﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ‪ :‬وﻗﺘﻰ ﻳﻚدل ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻮﺟﻮد را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬ ‫ﻓﺮﺻﺘﻬﺎﺋﻰ ﻧﮕﺎه ﻣﻰﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺧـﺪا ﺑـﺮاى ﺗﺮﻗﻰ و ﮔﺴﺘـﺮش اﳒﻴﻞ ﺑﻪ ﺷﻤـﺎ‬ ‫داده و اﻳﻨﺠﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻜﺎﻳﺘﻬﺎى ﺷﻤﺎ در ﻣﻮرد آﻧﭽـﻪ ﺧـﺪا اﳒـﺎم ﻧـﺪاده‪،‬‬ ‫ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑـﻪ ﺷـﺎدى ﺷـﻤـﺎ ﺑـﺮاى ﻛﺎرﻫﺎﺋﻰ ﻛـﻪ ﺧـﺪا ﻣـﻰﺧـﻮاﻫﺪ اﳒـﺎم دﻫـﺪ‬ ‫ﻣﻰﺷﻮد‪.‬‬ ‫زﳒﻴﺮﻫﺎى ﭘﻮﻟﺲ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣـﻮﺟﺐ ارﺗﺒﺎط او ﺑﺎ ﮔﻤﺸﺪﮔﺎن ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﳒﺎتﻳﺎﻓﺘﮕﺎن ﺷﻬﺎﻣﺖ و ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ .‬ﺑـﺴـﻴـﺎرى از اﻳﻤـﺎنداران روم‬ ‫وﻗﺘﻰ ﻋـﺰم و اﻳﻤﺎن ﭘﻮﻟﺲ را دﻳﺪﻧﺪ ﺟـﺮأت ﺗﺎزهاى ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ )آﻳﻪ ‪ .(١٤‬آﻧـﺎن‬ ‫ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮى ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻛـﻼم را ﺑﻰﺗﺮس ﺑﻴﺎن ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻠﻤﻪ‬

‫»ﺑﻴﺎن ﻛﺮدن« ﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ »ﻣﻮﻋﻈﻪ« ﺑﻠﻜﻪ »ﮔﻔﺘﮕـﻮى روزﻣﺮه« اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻜﻰ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎرى از روﻣﻴﺎن در ﻣﻮرد ﭘﺮوﻧﺪه و وﺿﻌﻴﺖ ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﮕﻮ‬ ‫ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬زﻳﺮا اﻳﻦ ﻧﻮع ﻣﻮارد ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻠﺖ ﻗﺎﻧﻮنﮔﺮا و‬ ‫ﻗﺎﻧـﻮنﺳـﺎز روم ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺴﻴـﺤـﻴـﺎن روم ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘـﻮﻟﺲ اﺣﺴـﺎس ﻫـﻤـﺪردى و‬ ‫ﻫﻤﺮاﻫﻰ ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ از اﻳﻦ ﮔﻔﺘﮕـﻮﻫﺎ ﺑـﺮاى ﺑﺸﺎرت ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻬـﺮه‬ ‫ﻣﻰﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ دﻟﺴﺮدى ﻣـﻰﺗـﻮاﻧﺪ ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬ﺷﺠﺎﻋـﺖ و‬ ‫اﻣﻴﺪوارى ﻧﻴﺰ راﻫﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮاى ﮔﺴﺘﺮش ﭘﻴﺪا ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دﻳﺪﮔﺎﻫﻬﺎ و‬ ‫رﻓﺘﺎرﻫﺎى ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ ﭘﻮﻟﺲ‪ ،‬اﻳﻤﺎنداران روم ﺟﺮأت ﺗﺎزهاى ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﺟﺴﺎرت‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺷﻬﺎدت ﻣﻰدادﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻳﻚ ﺑﺎر ﺗﺼﺎدف ﺷﺪﻳﺪ و ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻰ ﺑﺮاﻳﻢ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد و در دوران ﻧﻘﺎﻫﺖ‬ ‫در ﺑﻴﻤـﺎرﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻧﺎﻣﻪاى از ﺷﺨﺼـﻰ ﻛـﺎﻣـﻼً ﻧﺎﺷﻨﺎس ﺑﻪ دﺳـﺘـﻢ رﺳﻴـﺪ‪ .‬از‬ ‫ﻣﺤﺘﻮاى ﻧﺎﻣﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه دﻗﻴﻘـﺎً ﻣﻰداﻧﺴﺘﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰى ﺑﻨﻮﻳﺴـﺪ‬ ‫ﻛﻪ دﻧﻴـﺎ را ﺑـﺮاﻳﻢ روﺷﻦﺗﺮ و دﻟﭙـﺬﻳـﺮﺗﺮ ﺳـﺎزد‪ .‬در واﻗﻊ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧـﺎﻣـﻪ از او‬ ‫درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮدم‪ ،‬ﻫﺮ ﻛﺪام ﺑﻬﺘﺮ از ﻧﺎﻣﻪ ﻗـﺒـﻞ‪ .‬وﻗﺘﻰ از ﺑﻴﻤـﺎرﺳﺘﺎن ﻣـﺮﺧﺺ‬ ‫ﺷﺪم او را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮدم و ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪم وﻗﺘﻰ دﻳﺪم ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ‪ ،‬ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﻴﻤـﺎرى ﻗﻨﺪ و ﻳﻚ ﭘﺎﻳﺶ ﻗﻄﻊ ﺷﺪه و ﻋـﻼوه ﺑﺮ ﲤﺎم اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﺎدر ﭘـﻴـﺮش‬ ‫زﻧﺪﮔﻰ و از او ﻧﮕﻬﺪارى ﻣﻰﻛﻨﺪ! اﮔﺮ ﺑﺘـﻮان از اﻧﺴﺎﻧﻰ در زﳒﻴﺮ ﺻﺤﺒﺖ‬ ‫اﻗﻌﺎ اﻧﺴﺎﻧﻰ در ﭘﻴﺸﮕﺎم ﺑﻮدن‬ ‫ﻛﺮد‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺮد ﻳﻘﻴﻨﺎً ﻣﺼﺪاق اوﺳﺖ! و اﮔﺮ و ً‬ ‫ﺑﺮاى اﳒﻴﻞ آزاد ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ او ﺑﻮد! او اﻳﻦ ﺗﻮاﻧﺎﺋﻰ را داﺷﺖ ﻛﻪ در ﺟﻠﺴﺎت‬ ‫دﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺎﺷﮕﺎهﻫﺎى ﺧﺪﻣﺎﺗﻰ و در ﺣﻀﻮر اﻓـﺮاد ﺣﺮﻓﻪاى و ﺧﺒـﺮه ﻛﻪ‬ ‫ورود ﺑﻪ ﺟﻠﺴﺎﺗﺸﺎن ﺣﺘﻰ ﺑﺮاى ﻛﺸﻴﺸﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺪور ﻧﺒﻮد ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺸﺎرت‬ ‫دﻫـﺪ‪ .‬دوﺳﺖ ﻣﻦ اﻧﺴﺎﻧـﻰ ﻳـﻚدل ﺑـﻮد و ﺑـﺮاى ﻣﺴﻴـﺢ و اﳒـﻴـﻞ زﻧﺪﮔـﻰ‬ ‫ﻣﻰﻛﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧـﺎﻃـﺮ‪ ،‬ﺷـﺎدى ﻧـﺎﺷـﻰ از ﺗـﺮﻗﻰ اﳒـﻴـﻞ را ﺑﻪ دﻳﮕـﺮان‬ ‫ﻣﻰﺑﺨﺸﻴﺪ و ﺧﻮد ﻧﻴﺰ در آن ﺷﺎدى ﺳﻬﻴﻢ ﺑﻮد‪.‬‬

‫∂≥‬

‫∑≥‬

‫‪VOIFð X% ÊU*U~AOÄ‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫زﳒﻴﺮﻫﺎى ﻣﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ اﻧﺪازه ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰ و ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ وﻟﻰ دﻟﻴﻠﻰ‬ ‫وﺟﻮد ﻧﺪارد ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻴﻢ ﺧﺪا ﳕﻰﺗﻮاﻧﺪ از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﺮﻳﻖ اﺳﺘﻔﺎده‬ ‫ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻰ ﻳﻚدل و ﻳﻚ ﻓﻜﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺧﻮد ﺑـﻪ ﻋـﻨـﻮان ﻓﺮﺻﺘﻰ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﺑﺮاى ﺗـﺮﻗﻰ اﳒﻴﻞ ﻧﮕﺎه ﻣﻰﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﭘـﻮﻟﺲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳـﺮﺑﺎزى وﻓﺎدار »ﺑﻪ‬ ‫ﺟﻬﺖ ﺣﻤﺎﻳﺖ اﳒﻴﻞ ﻣﻌﻴﻦ ﺷﺪه« ﺑﻮد )آﻳﻪ ‪ .(١٧‬او ﻣﻰﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﺎد ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬ ‫ﻧﻪ در ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻧﺶ ﺑﻠﻜﻪ در اﻳـﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻣـﻮﻋﻈﻪ‬ ‫ﻣﻰﺷﺪ! در دل ﭘﻮﻟﺲ ﻫﻴﭻ ﺣﺴﺎدﺗﻰ ﻧﺒﻮد و ﺑﺮاﻳﺶ اﻫﻤﻴﺘﻰ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛـﻪ‬ ‫ﻋﺪهاى ﺑﺎ او و ﻋﺪه اى ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ او ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬آﻧﭽﻪ ﺑﺮاى ﭘﻮﻟﺲ ﻣﻬﻢ ﻣﻰﳕﻮد‪،‬‬ ‫ﻣﻮﻋﻈﻪ اﳒﻴﻞ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻮد!‬ ‫اﺧﺘﻼف ﻧﻈﺮ دو ﻣﺒﺸﺮ ﺑﺰرگ اﻧﮕﻠﻴﺴﻰ‪ ،‬ﺟﺎن وﺳﻠﻰ و ﺟﻮرج واﻳﺘﻔﻴﻠﺪ‬ ‫در ﻣﻮرد آﻣﻮزهﻫﺎى دﻳﻨﻰ در ﺗﺎرﻳﺦ اﻟﻬﻴﺎت ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻣﻮرد اﺷﺎره ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﻫـﺮ دو واﻋﻈﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﻣـﻮﻓﻘﻰ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛـﻪ ﺑـﺮاى ﻫﺰاران ﻧﻔﺮ ﻣـﻮﻋﻈـﻪ‬ ‫ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ و ﺷﺎﻫﺪ اﻳﻤﺎن آوردن ﮔـﺮوه ﻓـﺮاواﻧﻰ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻮدﻧـﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ روزى ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺟﺎن وﺳﻠﻰ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪» :‬آﻳﺎ اﻧﺘﻈﺎر دارى واﻳﺘﻔﻴﻠﺪ را‬ ‫در آﺳﻤﺎن ﺑﺒﻴﻨﻰ؟« و او در ﺟﻮاب ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﳕﻰﻛﻨﻢ‪«.‬‬ ‫»ﭘﺲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ واﻳﺘﻔﻴﻠﺪ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻧﻴﺴﺖ؟«‬ ‫وﺳﻠﻰ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺤﻰ اﺳﺖ‪ ،‬وﻟﻰ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪارم او را در آﺳﻤﺎن‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ ،‬زﻳﺮا او ﭼﻨﺎن ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﺧﺪا و ﻣﻦ ﭼﻨﺎن دور ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻮد ﻛﻪ‬ ‫ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را ﺑﺒﻴﻨﻢ!« ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺟﺎن وﺳﻠﻰ ﺑﺎ ﺑﺮادرش واﻳﺘﻔﻴﻠﺪ در‬ ‫ﻣﻮارى اﺧﺘﻼف ﺳﻠﻴﻘﻪ داﺷﺖ‪ ،‬وﻟﻰ ﻫﻴﭻ ﺣﺴﺎدﺗﻰ ﺑﻪ دل ﺧﻮد راه ﳕﻰداد‬ ‫و ﻗﺼﺪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺧﺪﻣﺎت واﻳﺘﻔﻴﻠﺪ را ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺻـﺎ در ﺷﺮاﻳﻂ‬ ‫ﻻ ﺑﺴﻴﺎر دﺷـﻮار اﺳﺖ و ﻣﺨﺼـﻮ ً‬ ‫ﲢﻤﻞ اﻧﺘﻘﺎدات ﻣـﻌـﻤـﻮ ً‬ ‫ﺳﺨﺘﻰ ﻣﺎﻧـﻨـﺪ وﺿﻌﻴـﺖ ﭘـﻮﻟﺲ دﺷـﻮارﺗﺮ ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬ﭘـﻮﻟـﺲ رﺳﻮل ﭼﮕـﻮﻧﻪ‬ ‫ﻣﻰﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ وﺟﻮد آن ﻫﻤﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖﻫﺎى ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺷﺎد ﺑﺎﺷﺪ؟ او ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً‬ ‫ﻳﻚدل و ﻳﻚﻓﻜﺮ ﺑﻮد‪ .‬از آﻳﻪ ‪ ١٩‬ﻣﻰﻓﻬﻤﻴﻢ ﻛﻪ ﭘـﻮﻟﺲ ﻳﻘﻴﻦ داﺷﺖ اﻳـﻦ‬ ‫وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻪ ﭘﻴـﺮوزى او ﻣﻨﺠﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷـﺪ )»زﻳﺮا ﻣﻰداﱎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﳒﺎت ﻣـﻦ‬

‫∏≥‬

‫≤≠ ‪©±π≠±µ∫±® f1uÄ s¹bI²M‬‬ ‫ﺑﺎور ﻛﺮدن اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺸﻜﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻰ ﺑﺎ ﭘﻮﻟﺲ دﺷﻤﻨﻰ داﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷـﺪ‪ ،‬وﻟﻰ در روم اﻳﻤﺎنداراﻧﻰ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ او دﺷﻤﻨﻰ ﻣـﻰﻛـﺮدﻧـﺪ‪ .‬در‬ ‫ﺑﻴﻦ ﻛﻠﻴﺴﺎﻫﺎ ﺗﻔﺮﻗﻪ و ﭼﻨﺪدﺳﺘﮕﻰ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻋﺪهاى ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺸﺎرت ﻣﻰدادﻧﺪ و ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ و ﻫﺪﻓﺸﺎن ﳒﺎت ﻣﺮدم ﺑﻮد‬ ‫وﻟﻰ ﻋﺪهاى دﻳﮕﺮ رﻳﺎﻛﺎراﻧﻪ از ﻣﺴﻴﺢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ و ﻫﺪﻓﺸـﺎن اﻳـﻦ‬ ‫ﺑﻮد ﻛﻪ وﺿﻌﻴﺖ را ﺑﺮاى ﭘﻮﻟﺲ ﻣﺸﻜﻞﺗﺮ ﺳﺎزﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﮔـﺮوه از اﳒﻴﻞ ﺑﺮاى‬ ‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺷﺨﺼﻰ ﺧﻮد ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ آﻧﺎن ﻣﺘﻌﻠﻖ‬ ‫ﺑﻪ ﺟﻨـﺎح »ﺷـﺮﻳﻌـﺖﮔـﺮاى« ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛـﻪ ﺑـﺎ ﺧـﺪﻣـﺖ ﭘـﻮﻟﺲ در ﻣـﻴـﺎن‬ ‫ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن و ﺗﺄﻛـﻴـﺪ وى ﺑﺮ ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘـﻴـﺮوى از ﻗـﻮاﻧﻴﻦ ﻳﻬـﻮد در‬ ‫ﺗﻀﺎد ﺑﻮد ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺴﺎدت و ﻣﻨﺎزﻋﻪ ﻣﻼزم ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎن‬ ‫ﻃﻮر ﻛﻪ ﻣﺤﺒﺖ و اﲢﺎد‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ در آﻳﻪ ‪ ١٦‬از ﻛﻠﻤﻪ ﺟﺎﻟﺒﻰ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده ﻛﻪ ﻣﻰﺗﻮان »ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ‬ ‫ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻰ ﻳﺎ ﺟﻠﺐ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣـﺮدم« ﺗـﺮﺟﻤﻪ ﳕﻮد‪ .‬ﻫﺪف ﭘـﻮﻟﺲ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ‬ ‫ﻣﺴﻴـﺢ را ﺟﻼل دﻫـﺪ و ﻣـﺮدم را ﺑﻪ ﭘﻴـﺮوى از او ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻛـﻨـﺪ وﻟﻰ ﻫـﺪف‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻧﺶ ﺗﺮﻗﻰ ﺧﻮد و ﺟﻠﺐ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ از ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺎى‬ ‫اﻳﻨﻜﻪ ﺑـﭙـﺮﺳﻨﺪ »آﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﻴـﺢ اﻳـﻤـﺎن دارى؟« ﻣﻰﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ »ﻛـﺪام ﻃـﺮﻓﻰ‬ ‫ﻫﺴﺘﻰ؟ ﻃﺮف ﻣﺎﺋﻰ ﻳﺎ ﻃﺮف ﭘﻮﻟﺲ؟« ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﻧﻮع »ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻣﺬﻫﺒﻰ«‬ ‫ﻫﻨﻮز ﻫﻢ دﻳﺪه ﻣﻰﺷﻮد و ﻛﺴﺎﻧﻰﻛـﻪ آن را ﺑﻜﺎر ﻣﻰﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﻛـﻪ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﺿﺮﺑﻪ ﻣﻰزﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫‪≥π‬‬

‫‪VOIFð X% ÊU*U~AOÄ‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ اﳒﺎﻣﻴﺪ«( و اﻳﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻃـﺮ دﻋـﺎﻫـﺎى دوﺳﺘﺎﻧﺶ و ﺗﺄﺋﻴـﺪ‬ ‫روح ﻗﺪوس ﺧﺪا ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻌﺎدل ﻛﻠﻤﻪ »ﺗـﺎﺋـﻴـﺪ« در زﺑﺎن ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﻣـﺎ را ﺑﻪ واژه~‬ ‫دﻳﮕﺮى ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ »ﮔﺮوه ﻫﻤﺴﺮاﻳﺎن« ﻣﻰرﺳﺎﻧﺪ‪ .‬در ﺷﻬﺮﻫﺎى ﻳﻮﻧﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن‬ ‫ﻫﺮ وﻗﺖ ﺟﺸﻦ ﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﻰﺷﺪ‪ ،‬ﻋﺪهاى ﺑﻪ آوازهﺧﻮانﻫﺎ و رﻗﺎﺻﺎن‬ ‫ﭘﻮل ﻣﻰدادﻧﺪ و ﭼﻮن ﻫﻴـﭻ اﺟـﺒـﺎرى در اﻳﻦ ﺑﺨﺸﺶ ﻧـﺒـﻮد‪ ،‬اﻳـﻦ واژه ﺑـﻪ‬ ‫ﺗﺪرﻳﺞ ﻣﻌﻨﻰ »ﺗـﺪارك ﺳﺨﺎوﲤﻨﺪاﻧﻪ و دﺳﺖ و دلﺑـﺎزاﻧﻪ« ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﻣﺘﻜﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ رو ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﺧﻮد ﻧﺒﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺳﺨﺎوﲤﻨﺪاﻧﻪ‬ ‫ﺧﺪا ﺗﻜﻴﻪ داﺷﺖ ﻛﻪ از ﻃﺮﻳﻖ روحاﻟﻘﺪس ﺑﻪ او ﻣﻰرﺳﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﻫﻢ از ﻃﺮﻳﻖ زﳒـﻴﺮﻫﺎ و ﻫﻢ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻧﺶ در ﭘﻴﺸـﺮﻓﺖ اوﻟﻴﻪ اﳒﻴﻞ‬ ‫در روم ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﳕﻮد‪ ،‬وﻟﻰ اﺑﺰار ﺳﻮﻣﻰ ﻫﻢ داﺷﺖ ﻛﻪ آن را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮد‪.‬‬

‫ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻠﺴﻜﻮﭘﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴـﺢ را ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﳕﺎﻳـﺪ‪ .‬در‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺑﺴﻴﺎرى از اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ‪ ،‬ﻣﺴﻴﺢ ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ دور و ﻣﺒﻬﻢ در ﺗﺎرﻳﺦ اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻗﺮﻧﻬﺎ ﭘـﻴـﺶ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛـﺮد‪ ،‬وﻟﻰ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﻰاﻳـﻤـﺎﻧـﺎن ﻧـﺤـﻮ~ه اﻗﺪام‬ ‫اﻳﻤﺎﻧﺪاران در ﺣﻴﻦ ﺑﺤﺮاﻧﻬﺎ را ﻣﻰﺑﻴﻨﻨﺪ ﻣﻰﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺟﻼل ﻣﺴﻴﺢ را ﻣﺸﺎﻫﺪه‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ و او را از ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺰدﻳﻜـﺘـﺮى ﺑﻨﮕﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاى ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻧﻰ ﻛـﻪ ﻳـﻚدل و‬ ‫ﻳﻚ ﻓﻜﺮ دارﻧﺪ ﻣﺴﻴﺢ اﻣﺮوز زﻧﺪه و ﺑﺎ ﻣﺎ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺗﻠﺴﻜﻮپ اﺟﺴﺎم دور را ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﻣﻰآورد و ﻣﻴﻜﺮوﺳﻜﻮپ اﺟﺴﺎم ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫رﻳﺰ را درﺷﺖ ﻧﺸﺎن ﻣﻰدﻫﺪ‪ .‬ﺑﺮاى ﺑﻰاﻳﻤﺎﻧﺎن ﻣﺴﻴﺢ ﭼﻨﺪان ﺑﺰرگ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺮدﻣﺎن و اﻣﻮر دﻳﮕﺮ از اﻫﻤﻴﺖ ﺑﺴﻴـﺎر ﺑـﻴـﺸـﺘـﺮى ﺑـﺮﺧﻮردارﻧﺪ‪ ،‬وﻟـﻰ‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﻰﺑﻴﻨﺪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﲡﺮﺑﻴﺎت ﺳﺨﺖ و ﺑﺤﺮاﻧﻰ ﻣﻮاﺟﻪ‬ ‫ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺰرﮔﻰ و ﻋﻈﻤﺖ واﻗﻌﻰ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺟﺴﻢ ﺷﺨﺺ اﻳﻤﺎندار »ﻋﺪﺳﻰ« اﺳﺖ ﻛﻪ »ﻣﺴﻴﺢ ﻛﻮﭼﻚ« را ﺑﺰرگﳕﺎﺋﻰ‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ و »ﻣﺴﻴﺢ دور« را ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﻣﻰآورد‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ از زﻧﺪﮔﻰ ﻳﺎ ﻣﺮگ ﻫﺮاﺳﻰ ﻧﺪاﺷﺖ! در ﻫﺮ دو ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻰﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ را در ﺟﺴﻢ ﺧﻮد ﺟﻼل دﻫﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺷﺎدى او ﺗﻌﺠﺐآور ﻧﻴﺴﺖ!‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ اﻋﺘـﺮاف ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﺸﻜﻠـﻰ ﻣـﻮاﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ :‬زﻧـﺪه‬ ‫ﻣﺎﻧﺪن او ﺑـﺮاى ﻣﻨﻔﻌﺖ و ﺧـﻴـﺮﻳﺖ اﻳﻤﺎنداران ﻓﻴﻠﭙﻴـﻪ ﺿـﺮورى ﺑﻮد‪ ،‬وﻟـﻰ‬ ‫ﻣﺮدن و ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻮدن در ﻧﻈﺮش ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰآﻣﺪ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﻣﺴﻴـﺢ او را ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰﮔﺬارد‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨـﻬـﺎ ﺑـﺮاى »ﺗـﺮﻗﻰ اﳒﻴﻞ« )آﻳـﻪ ‪(١٢‬‬ ‫ﺑـﻠـﻜـﻪ ﺑـﺮاى »ﺗـﺮﻗـﻰ و ﺧـﻮﺷﻰاﻳـﻤـﺎن« ﻓـﻴـﻠـﻴـﭙـﻴـﺎن )آﻳـﻪ ‪ .(٢٥‬او از آﻧـﺎن‬ ‫ﻣﻰﺧـﻮاﺳﺖ ﻛﻪ در ﺣـﻮزهﻫﺎى رﺷﺪ روﺣﺎﻧﻰ »ﭘﻴﺶﻗـﺪم« ﺷـﻮﻧﺪ‪) .‬ﺑﻪ ﻳـﺎد‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ‪ ،‬ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﺷﺒﺎن ﺟﻮان را اﻧﺪرز داد ﻛﻪ در زﻧﺪﮔﻰ‬ ‫و ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﺧﻮد‪ ،‬در ﻗﻠﻤﺮوﻫﺎى ﺟﺪﻳﺪ روﺣﺎﻧﻰ ﭘﻴﺸﮕﺎم دﻳﮕﺮان ﺷﻮد‪ .‬رﺟﻮع‬ ‫ﻛﻨﻴﺪ اول ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ‪.(١٥:٤‬‬

‫∞‪¥‬‬

‫≥≠ ‪©≤∂≠≤∞∫±® f1uÄ ÈU¼ÅÊ«d×Ð‬‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ زﳒﻴﺮﻫﺎى ﭘﻮﻟﺲ‪ ،‬ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان آﺷﻜﺎر ﮔﺮدﻳﺪ )آﻳﻪ ‪ (١٣‬و‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺨﺎﻟﻔـﺎﻧـﺶ‪ ،‬ﺑـﻪ ﻣـﺴـﻴـﺢ ﻣـﻮﻋﻈـﻪ ﺷـﺪ )آﻳـﻪ ‪ (١٨‬وﻟﻰ ﺑﻪ ﺳـﺒـﺐ‬ ‫ﺑﺤﺮانﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﭘـﻮﻟﺲ آﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺴﻴﺢ ﺟﻼل ﻳﺎﻓﺖ )آﻳﻪ ‪ !(٢٠‬اﻳﻦ اﻣﻜـﺎن‬ ‫وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻪ اﺗﻬﺎم ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﻪ روم ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ و ﻣﺠﺎزات ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﻣﻰرﺳﺪ ﻛﻪ وى از ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ راﺿﻰ ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﻰ ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎل رأى‬ ‫ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻫﻨﻮز ﺻﺎدر ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﻣﻰداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺟﺴﻤﺶ ﻧﻴﺰ از آن او‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ و ﺗﻨﻬﺎ آرزوﻳﺶ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺑﺪن ﺧﻮد‪ ،‬ﻣﺴﻴﺢ را ﺟﻼل دﻫﺪ‪ ،‬ﭼﺮا‬ ‫ﻛﻪ ﻳﻚدل و ﻳﻚﻓﻜﺮ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫آﻳﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﺟﻼل ﻳﺎﻓﱳ از ﺳﻮى اﻧﺴﺎن اﺳﺖ؟ ﮔﺬﺷﺘﻪ از اﻳﻦ‪،‬‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ اﻧﺴﺎن ﻓﺎﻧﻰ و ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺴﺮِ ﺧﺪا را ﺟﻼل دﻫﺪ؟ ﻣﻰداﻧﻴﻢ‬ ‫ﻛﻪ ﺳﺘـﺎرﮔﺎن ﺑﺴﻴـﺎر ﺑـﺰرﮔﺘﺮ از ﻫﺮ ﺗﻠﺴﻜﻮﭘﻰ ﻫـﺴـﺘـﻨـﺪ وﻟﻰ ﺑﺎ اﻳـﻦ وﺟﻮد‪،‬‬ ‫ﺗﻠﺴﻜﻮپ آﻧﻬـﺎ را ﺑﺰرگﳕﺎﺋﻰ ﻛﺮده ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﻣﻰآورد‪ .‬ﺟﺴﻢ اﻳـﻤـﺎنداران‬

‫‪¥±‬‬

‫‪VOIFð X% ÊU*U~AOÄ‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﭼﻪ اﻧﺴﺎن ﻋﺠﻴﺒﻰ اﺳﺖ اﻳﻦ ﭘـﻮﻟﺲ! او ﻣﻰﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺘﻨﺶ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن‬ ‫ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺑﻴﻔﺘﺪ ﺗﺎ ﺑـﻪ رﺷﺪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ و ﺣﺘﻰ ﻣﺸﺘﺎق اﺳﺖ ﺑـﻪ‬ ‫ﺟﻬﻨﻢ ﺑﺮود ﺗﺎ ﮔﻢﺷﺪﮔﺎن را ﺑﺮاى ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎزﻳﺎﺑﺪ )روﻣﻴﺎن ‪.(٣-١:٩‬‬ ‫اﻟﺒـﺘﻪ ﭘﻮﻟـﺲ ﻫﻴﭻ وﺣﺸـﺘﻰ از ﻣﺮگ ﻧـﺪاﺷﺖ ﺑﻠـﻜﻪ در ﻧﻈـﺮ او ﻣﺮگ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم »ﻋﺰﻳﻤﺖ« ﺑﻮد‪ .‬ﻛﻠﻤﻪ~ »ﻋﺰﻳﻤﺖ« ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﺳﺮﺑﺎزان ﻧﻴﺰ‬ ‫راﻳﺞ ﺑﻮد ﻣﻔﻬﻮﻣﻰ ﺟﺰ »ﺑﺮﭼﻴﺪن ﭼﺎدر و ﭘﻴﺸﺮوى« ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﭼﻪ‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮ زﻳﺒﺎﺋﻰ از ﻣﺮگ ﺷﺨﺺ ﻣﺴﻴﺤﻰ اراﺋﻪ ﻣﻰدﻫﺪ! »ﭼﺎدرى« ﻛﻪ در‬ ‫آن زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬در ﻫﻨﮕﺎم ﻣﺮگ ﺑﺮﭼﻴﺪه ﻣﻰﺷﻮد و روح ﺑﻪ ﻣﻨﺰل‬ ‫ﺧﻮد در آﺳﻤـﺎن ﻣﻰرود ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﺴﻴـﺢ ﺑﺎﺷﺪ )رﺟﻮع ﻛﻨـﻴﺪ دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن‬ ‫‪ .(٨-١:٥‬درﻳﺎﻧﻮردان ﻧﻴﺰ از اﻳﻦ واژه ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ »ﺑﻪ آب اﻧﺪاﺧﱳ ﻛﺸﺘﻰ‬ ‫و ﺷﺮوع درﻳﺎﻧـﻮردى« اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﻛﺮدﻧـﺪ‪ .‬ﻟﺮد ﺗﻨﻴﺴﻮن‪ ،‬ﺷـﺎﻋﺮ ﺑﺰرگ‬ ‫اﻧﮕﻠﻴﺴﻰ‪ ،‬اﻳﻦ ﺗﺼـﻮﻳﺮ از ﻣﺮگ را در ﺷﻌﺮ ﻣﺸﻬﻮر ﺧﻮد »ﻋﺒﻮر از ﻣﺎﻧﻊ«‬ ‫ﺑﻜﺎ ر ﺑ ﺮ د ه اﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫وﻟﻰ ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻨﻬﺎ‪» ،‬ﻋﺰﻳﻤﺖ« اﺻﻄﻼﺣﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ رﻫﺎﺋـﻰ از‬ ‫زﻧﺪان ﻧﻴﺰ ﺑﻮد‪ .‬ﻗﻮم ﺧﺪا ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺤﺪودﻳﺘﻬﺎى ﺑﺪن و وﺳﻮﺳﻪﻫﺎى ﺟﺴﻢ‬ ‫در ﺑﻨﺪ ﻫﺴﺘـﻨـﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﻣـﺮگ درﻫﺎى آزادى را ﺑﺮ آﻧﺎن ﺧـﻮاﻫﺪ ﮔﺸﻮد ﻳـﺎ در‬ ‫ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﺴﻴﺢ آزاد ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ )روﻣﻴﺎن ‪ ،(٢٣-١٨:٨‬اﮔﺮ ﻗﺒـﻞ‬ ‫از ﻣﺮگ آﻧﻬـﺎ واﻗﻊ ﺷﻮد‪ .‬ﺳﺮاﳒﺎم اﻳﻨﻜﻪ »ﻋـﺰﻳﻤﺖ« ﻛﻠﻤـﻪاى راﻳﺞ در زﺑﺎن‬ ‫ﻛﺸﺎورزان ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻔﻬـﻮم »ﺑﺮداﺷﱳ ﻳﻮغ ﮔﺎوﻫﺎ« ﺑﻜﺎر ﻣﻰرﻓﺖ‪ .‬ﭘﻮﻟـﺲ‬ ‫ﻳﻮغ ﻣﺴﻴﺢ را ﻛﻪ ﺳﺒﻚ و آﺳﺎن اﺳﺖ )ﻣﺘﻰ ‪ (٣٠-٢٨:١١‬ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪،‬‬ ‫وﻟﻰ در دوران رﺳﺎﻟﺖ ﺧﻮد ﭼﻪ ﺑﺎرﻫﺎى ﺑﺴﻴﺎرى ﻛﻪ ﺑﺮ دوش ﻛﺸﻴﺪ! )ﺑﺮاى‬ ‫آﺷﻨﺎﺋﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺑـﺎ زﺣﻤﺎت ﭘﻮﻟﺲ رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ ﺑـﻪ دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪ ٢٢:١١‬اﻟﻰ‬ ‫‪ .(١٠:١٢‬در ﻧﻈﺮ ﭘﻮﻟﺲ‪ ،‬ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻛﺮدن ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻮدن ﻳﻌﻨـﻰ‬ ‫ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﮔﺬاﺷﱳ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻛﺎرﻫﺎى او در اﻳﻦ دﻧﻴﺎ‪.‬‬

‫اﮔﺮ اﻧﺴﺎن ﻳﻚ ﻓﻜﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ از ﻫﺮ دﻳﺪﮔﺎﻫﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ آن ﺑﻨﮕﺮد‪ ،‬ﻫﻴﭻ‬ ‫ﭼﻴﺰى ﳕﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺷﺎدى اﻧﺴﺎن را ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ! »زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﺮا زﻳﺴﱳ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ‬ ‫و ﻣﺮدن ﻧﻔﻊ« )آﻳﻪ ‪ .(٢١‬ﻣﺎﻟﺘﺒﻰ ﺑـﺎﺑـﻜـﻮك )‪ (Maltbie Babcock‬ﻧﻮﻳﺴﻨـﺪه‬ ‫ﻛﺘﺎب »اﻳﻦ اﺳﺖ دﻧﻴﺎى ﭘﺪر ﻣﻦ« ﮔﻔـﺘـﻪ اﺳـﺖ‪» :‬زﻧﺪﮔﻰ ﭼﻴـﺰى اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﺮاى آن زﻧﺪهاﻳـﻢ‪ «.‬وﻗﺘﻰ ﻣﻦ و ﻫﻤﺴـﺮم ﺑﺮاى ﺧﺮﻳﺪ ﻣﻰروﻳـﻢ‪ ،‬از رﻓﱳ ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻼﻗـﻪ ﻫﻤﺴـﺮم ﺑﻪ‬ ‫ﺑﺎزار ﭘﺎرﭼﻪﻓـﺮوﺷﻰ وﺣﺸـﺖ دارم‪ ،‬وﻟﻰ اﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬ ‫~‬ ‫ﲤﺎﺷﺎى ﭘـﺎرﭼﻪﻫﺎ ﻣﺠﺒـﻮرم ﻫﻤﺮاه او ﺑـﺮوم‪ .‬در ﺣﻴﻦ رﻓﱳ ﺑﻪ آن ﻗﺴﻤـﺖ‪،‬‬ ‫وﻗﺘﻰ ﺟﻠﻮى وﻳﺘﺮﻳﻦ ﻣﻐﺎزهﻫﺎى ﻛﺘﺎبﻓﺮوﺷﻰ ﺗﻮﻗŠ ﻣﻰﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺟﺎن‬ ‫ﺗﺎزهاى ﻣﻰﮔﻴﺮم‪ .‬ﻋﺎﻣﻠﻰ ﻛﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻫﻴﺠﺎن ﻣﻰآورد و در ﻣﺎ ﺷﻮر و ﺷﻮق‬ ‫اﻗﻌـﺎ »زﻧﺪﮔﻰ« اﺳﺖ‪ .‬در‬ ‫اﻳﺠﺎد ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﭼـﻴـﺰى اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاى ﻣﺎ و ً‬ ‫ﻣﻮرد ﭘﻮﻟﺲ‪ ،‬ﻣﺴﻴﺢ »زﻧﺪﮔﻰ« او ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺴﻴﺢ او را ﺑﻪ ﻫﻴﺠﺎن و ﺷﻮر و ﺷﻮق‬ ‫ﻣﻰآورد و ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻰاش ارزش ﻣﻰﺑﺨﺸﻴﺪ‪.‬‬ ‫آﻳﻪ ‪ ،٢٧‬ﻣﺤﻚ ارزﺷﻤﻨﺪى ﺑﺮاى زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ اﺳﺖ‪» .‬زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﺮا زﻳﺴﱳ‪...‬‬ ‫اﺳﺖ و ﻣﺮدن‪ «...‬ﺧﻮدﺗﺎن ﺟﺎﻫﺎى ﺧﺎﻟﻰ را ﭘﺮ ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬ ‫»زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﺮا زﻳﺴﱳ ﭘﻮل اﺳﺖ و ﻣﺮدن ﺑﻰﭘﻮﻟﻰ‪«.‬‬ ‫»زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﺮا زﻳﺴﱳ ﺷﻬﺮت اﺳﺖ و ﻣﺮدن ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﺪن‪«.‬‬ ‫»زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﺮا زﻳﺴﱳ ﻗﺪرت اﺳﺖ و ﻣﺮدن از دﺳﺖ دادن آن‪«.‬‬ ‫ﺣﺎل اﮔـﺮ ﻣـﻰﺧـﻮاﻫـﻴـﻢ ﻋـﻠـﻴـﺮﻏﻢ ﺷـﺮاﻳـﻂ ﻣـﻮﺟﻮد ﺷـﺎد ﺑـﺎﺷـﻴـﻢ‪ ،‬اﮔـﺮ‬ ‫ﻣﻰﺧﻮاﻫﻴﻢ در ﺗﺮﻗﻰ اﳒﻴﻞ ﺳﻬﻴﻢ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﭘﻮﻟﺲ را ﺗﻜﺮار‬ ‫ﻛﻨﻴﻢ‪» :‬زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﺮا زﻳﺴﱳ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ و ﻣﺮدن ﻧﻔﻊ!«‬

‫≤‪¥‬‬

‫≥‪¥‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫‪¥‬‬

‫‪@Mł Ê«bO+‬‬ ‫‪≥∞≠≤∑∫± ÊUOáKO/‬‬

‫ﺻﺤﻨـﻪ ﳕﺎﻳﺶ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻴـﺪان ﺟـﻨـﮓ‬ ‫زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﻴﺤـﻰ ﻧـﻪ زﻣﻴﻦ ﺑﺎزى ﻳﺎ‬ ‫~‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎ ﭘﺴـﺮان ﺧﺎﻧﻮادهاﻳﻢ ﻛﻪ از ﻣﺸﺎرﻛﺖ اﳒﻴﻞ ﺑـﺮﺧﻮردارﻳﻢ )‪-١:١‬‬ ‫‪ .(١١‬ﻣﺎ ﻏﻼﻣﺎن ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ در ﺗﺮﻗﻰ و ﮔﺴﺘﺮش اﳒﻴﻞ ﺳﻬﻴﻢ ﻣﻰﺑﺎﺷﻴﻢ‬ ‫)‪ .(٢٦-١٢:١‬وﻟﻰ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺳﺮﺑﺎزاﻧـﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ از اﻳﻤﺎن اﳒﻴـﻞ‬ ‫دﻓﺎع ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ‪ .‬اﻳﻤﺎندارِ ﻳﻚدل و ﻳﻚ ﻓﻜﺮ ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺣﺘﻰ در وﺳﻂ ﻣﻴﺪان‬ ‫ﺟﻨﮓ‪ ،‬ﺷﺎدى روحاﻟﻘﺪس را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫»اﻳﻤﺎن اﳒﻴﻞ« ﻫﻤﺎن ﲡﺴﻢ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻟﻬﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻠـﻴـﺴـﺎ داده‬ ‫ﺷﺪ و ﻳﻬﻮداى رﺳـﻮل آن را »اﻳﻤﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺑﺎر ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺳﻴﻦ ﺳﭙـﺮده ﺷـﺪ«‬ ‫ﻣﻰﻧﺎﻣﺪ )ﻳﻬﻮدا ‪ .(٣‬ﭘﻮﻟﺲ در اول ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋـﻮس ‪ ١:٤‬ﻫﺸﺪار ﻣﻰدﻫﺪ ﻛﻪ‬ ‫»در زﻣﺎن آﺧﺮ ﺑﻌﻀﻰ از اﻳﻤﺎن ﺑﺮﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖ‪ «.‬ﺧﺪا اﻳﻦ ﮔﻨﺞ روﺣﺎﻧﻰ را‬ ‫ﺑﻪ ﭘﻮﻟﺲ )اول ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋـﻮس ‪ (١١:١‬و او ﻫﻢ آن را ﺑﻪ ﻛﺴﺎن دﻳﮕﺮى ﻣﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﺳﭙﺮده اﺳﺖ )اول ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ‪ (٢٠:٦‬و آﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮد‬ ‫ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ آن ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ را ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺑﺴﭙﺎرﻧﺪ )دوم ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس‬ ‫‪ .(٢:٢‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﺧﺪﻣـﺖ ﺗـﻌـﻠـﻴـﻢ را ﺟﺪى‬ ‫ﺑﮕﻴﺮد ﺗﺎ ﻧﺴﻠﻬﺎى ﺟﺪﻳﺪ اﻳـﻤـﺎنداران‪ ،‬ﻣﻴـﺮاث ﻋﻈﻴﻢ اﻳﻤﺎن را ﺑﺸﻨﺎﺳﻨـﺪ‪،‬‬ ‫ﻗﺪر آن را ﺑﺪاﻧﻨﺪ و ﺑﻜﺎر ﮔﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪¥µ‬‬

‫وﻟﻰ دﺷﻤﻨﻰ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ در ﺻﺪد اﺳﺖ اﻳﻦ ﮔﻨﺞ را از ﻗﻮم ﺧﺪا ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ در ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ دﺷﻤﻦ روﺑﺮو ﺷﺪه ﺑﻮد و اﻳﻨﻚ در روم ﺑﺎ او ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪه‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺷﻴﻄﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﻳﻤﺎن ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻳﻌﻨﻰ آﻣﻮزهﻫﺎﺋﻰ را ﻛﻪ ﻣﺸﺨﺼًﺎ‬ ‫از آن اﻳﻤﺎنداران اﺳﺖ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺧﺪﻣﺖ اﳒﻴﻞ را ﻓﻠﺞ ﻛﺮده آن را‬ ‫ﻧﺎﻛﺎم ﺳﺎزد‪ .‬ﺗﺄﺳŠ آور اﺳﺖ وﻗﺘﻰ از زﺑﺎن ﻣﺮدم ﻣﻰﺷﻨﻮﻳﻢ‪» :‬ﻣﺎدام ﻛﻪ درﺳﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔﻰ ﻛﻨـﻰ‪ ،‬ﺑﺮاى ﻣﻦ ﻣﻬﻢ ﻧﻴـﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﭼﻴـﺰى اﻳﻤﺎن دارى‪ «.‬اﻳﻤﺎن ﻣﺎ‬ ‫ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ رﻓـﺘﺎر ﻣﺎ اﺳﺖ و ﺑﺎورﻫﺎى ﻧﺎدرﺳﺖ در ﻧـﻬﺎﻳﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻰ ﻧـﺎدرﺳﺖ‬ ‫ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﻛﻠﻴﺴﺎى ﻣﺤﻠﻰ ﭼﻴﺰى ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﻧﺴﻠﻰ از اﻳﻤﺎنداران ﻛﻪ ﺗﻮان‬ ‫اﻳﺴﺘﺎدن در ﺑﺮاﺑﺮ ﻋﻮاﻣﻞ وﻳﺮاﻧﮕﺮ را دارﻧﺪ‪ .‬ﺗﻌﺠﺐآور ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺷﻴﻄﺎن ﻣﺨﺼﻮﺻًﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﺟﻮاﻧﺎن ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻰﻛﻨﺪ و در ﺻﺪد اﺳﺖ آﻧﻬﺎ را از »اﻳﻤﺎن« دور ﺳﺎزد‪.‬‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﺮوﻫﻰ از ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻣﻰﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ دﺷﻤﻦ ﺑﺠﻨﮕﻨﺪ؟ »زﻳﺮا اﺳﻠﺤﻪ‬ ‫ﺟﻨﮓ ﻣﺎ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ« )دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪ .(٤:١٠‬ﭘﻄﺮس در ﺑﺎغ ﺟﺘﺴﻴﻤﺎﻧﻰ‬ ‫ﺷﻤﺸﻴﺮى ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ وﻟﻰ ﻋﻴﺴﻰ او را ﺑﺮاى اﻳﻦ ﻛﺎر ﺳﺮزﻧﺶ ﳕﻮد )ﻳﻮﺣﻨﺎ‬ ‫‪ .(١١-١٠:١٨‬ﻣﺎ از اﺳﻠﺤﻪ روﺣﺎﻧﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﻛﻼم ﺧﺪا و دﻋﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ‬ ‫)ﻋﺒﺮاﻧـﻴﺎن ‪١٢:٤‬؛ اﻓﺴﺴﻴـﺎن ‪ (١٨-١١:٦‬و ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﺑـﻪ روحاﻟﻘﺪس ﻣﺘﻜـﻰ‬ ‫ﺑﺎﺷـﻴﻢ ﺗﺎ ﻗﺪرت ﻻزم را ﺑـﻪ ﻣﺎ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬وﻟـﻰ ﻟﺸﻜﺮﻳـﺎن ﺑﺎﻳﺪ در ﻛﻨـﺎر ﻫﻢ ﺑﺮ ﻋﻠـﻴﻪ‬ ‫دﺷـﻤﻦ ﺑـﺠﻨـﮕﻨـﺪ و ﺑﺪﻳـﻦ ﺳﺒـﺐ اﺳﺖ ﻛـﻪ ﭘﻮﻟـﺲ اﻳﻦ ﺗـﺬﻛﺮات را ﺧـﻄﺎب ﺑـﻪ‬ ‫دوﺳﺘﺎﻧﺶ در ﻓﻴﻠـﭙﻴﻪ ﻣﻰﻧﻮﻳﺴﺪ‪ .‬او در اﻳﻦ ﺑﻨﺪ از ﻧﺎﻣـﻪ ﺧﻮد ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰدﻫﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﺮاى ﭘﻴﺮوزى در ﻧﺒﺮد دﻓﺎع از »اﻳﻤﺎن« ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻪ اﺻﻞ اﺳﺎﺳﻰ را رﻋﺎﻳﺖ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪©n1«Å≤∑∫±® È—«b¹UÄ ≠±‬‬ ‫»ﺑﺎرى ﺑﻪ ﻃﻮر ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﳒﻴﻞ ﻣﺴﻴـﺢ رﻓﺘﺎر ﳕﺎﺋﻴﺪ‪ «.‬ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ اﺳﻠﺤـﻪ‬ ‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ دﺷﻤﻦ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣـﻮﻋﻈﻪ آﺗﺸﻴﻦ و ﻣﻬﻴﺞ ﻳﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪاى ﻗـﺪرﲤﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﭘﺎﻳﻤﺮدى اﻳﻤﺎنداران اﺳﺖ‪.‬‬

‫*‪@Mł Ê«bO‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﻓﻌﻞ »رﻓﺘﺎر ﳕﺎﺋﻴﺪ« ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻜﺎر ﺑﺮده ارﺗﺒﺎط زﻳﺎدى ﺑﺎ ﻛﻠﻤﻪ‬ ‫»ﺳﻴﺎﺳﺖورزى« در زﺑﺎن اﻣﺮوز ﻣﺎ دارد‪ .‬او ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻃـﻮرى رﻓﺘﺎر ﻛﻨﻴﺪ‬ ‫ﻛﻪ از ﻳﻚ ﺷﻬﺮوﻧﺪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻰرود‪ «.‬ﻣﻦ و ﻫﻤﺴﺮم در زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻟﻨﺪن رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﺑﺎغ وﺣﺶ ﺑﺮوﻳﻢ‪ .‬ﺳﻮار اﺗﻮﺑﻮس ﺷﺪﻳﻢ‬ ‫و در ردﻳŠ آﺧﺮ ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ ﺗﺎ از دﻳﺪن ﻣﻨﺎﻇﺮ ﺷﻬﺮ ﻟﺬت ﺑﺒﺮﻳﻢ‪ ،‬وﻟﻰ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ‬ ‫اﺳﺘﻔـﺎده ﻻزم را ﺑﺒﺮﻳﻢ ﭼـﺮا ﻛﻪ اﺗﻮﺑﻮس ﳑﻠﻮ از ﻣﺴﺎﻓـﺮ و زﻣـﺰﻣﻪﻫﺎى آﻧﺎن‬ ‫ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ اﻛﺜﺮ ﻣﺴﺎﻓﺮان آﻣﺮﻳﻜﺎﺋﻰ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﻰدﻳﺪﻳﻢ ﻛﻪ اﻧﮕﻠﻴﺴﻰﻫﺎ‬ ‫اﺑﺮوﻫﺎﻳﺸﺎن را ﺑﺎﻻ ﻣﻰاﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ و ﺳﺮﻫﺎﻳﺸﺎن را ﺗﻜﺎن ﻣﻰدادﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﻳﻨﻜﻪ‬ ‫ﺑﮕـﻮﻳـﻨـﺪ‪» :‬ﺧـﻮب‪ ،‬ﻣـﻌـﻠـﻮم اﺳﺖ ﻛـﻪ آﻣـﺮﻳﻜﺎﺋـﻰ ﻫـﺴـﺘـﻨـﺪ!« ﻣـﺎ ﺧـﺠـﺎﻟـﺖ‬ ‫ﳕﺎﻳﻨـﺪه ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﻬﺮوﻧـﺪان‬ ‫ﻣﻰﻛﺸﻴﺪﻳﻢ ﭼـﺮا ﻛﻪ ﻣﻰداﻧﺴﺘﻴﻢ آﻧﻬـﺎ و ً‬ ‫اﻗﻌﺎ‬ ‫~‬ ‫آﻣﺮﻳﻜﺎﺋﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﺨﻦ ﭘـﻮﻟﺲ رﺳـﻮل اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﺴﻴﺤـﻴـﺎن ﺷـﻬـﺮوﻧﺪان آﺳﻤـﺎن‬ ‫ﻫﺴﺘﻴﻢ و در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ روى زﻣﻴﻦ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ آﺳﻤﺎﻧﻰﻫﺎ‬ ‫رﻓﺘﺎر ﳕﺎﺋﻴﻢ‪ .‬او اﻳﻦ ﻣﻔﻬﻮم را ﻣﺠﺪداً در ‪ ٢٠:٣‬ﻣﻄﺮح ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ‬ ‫ﺑﺮاى ﻣﺮدم ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺮﻣﻌﻨﻰ ﺑﻮده‪ ،‬زﻳﺮا ﻛﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﻣﺴﺘﻌﻤﺮه اﻣﭙﺮاﺗﻮرى‬ ‫روم ﺑﻮد و اﻫـﺎﻟـﻰ آﳒـﺎ ﻋـﻤـﻼً ﺷﻬـﺮوﻧـﺪان روم و ﲢﺖ ﺣـﻤـﺎﻳـﺖ ﻗـﻮاﻧـﻴـﻦ‬ ‫اﻣﭙﺮاﺗﻮرى ﻣﺤﺴـﻮب ﻣﻰﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻛﻠﻴﺴﺎى ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﺘﻌـﻤـﺮه آﺳﻤﺎن ﺑﺮ‬ ‫زﻣﻴﻦ اﺳﺖ! و ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﻬﺮوﻧﺪان آﺳﻤﺎﻧﻰ رﻓﺘﺎر ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺳﺌﻮال ﺧﻮﺑﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺮﺗﺐ از ﺧﻮد ﺑﭙﺮﺳﻴﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ »آﻳﺎ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﳒﻴـﻞ رﻓﺘﺎر ﻣﻰﻛﻨﻢ؟« ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ »ﺑﻪ ﻃـﺮﻳﻖ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ‬ ‫دﻋﻮت اﳒﻴﻞ« ﻛﻪ در ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ دارﻳﻢ‪ ،‬رﻓﺘﺎر ﳕﺎﺋﻴﻢ )اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪(١:٤‬‬ ‫ﻳﻌﻨـﻰ »ﺳـﻠـﻮك در ﻃﺮﻳﻖ ﺧـﺪاوﻧﺪ ﺑـﺎ ﻛـﻤـﺎل رﺿﺎﻳﺖﻣﻨـﺪى« )ﻛـﻮﻟﺴـﻴـﺎن‬ ‫‪ .(١٠:١‬رﻓﺘﺎر ﻣﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮوﻳﻢ‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﮔﻮﺋﻰ‬ ‫ﻣﻰﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ از اﻋﻤﺎل ﻧﻴﻜـﻮى ﺧﻮد ﳒﺎت ﻳﺎﺑﻴﻢ ﺑﻠﻜﻪ رﻓﺘﺎر و ﻛﺮدار ﻣﺎ از‬

‫آﳒﺎ ﻧﺎﺷﻰ ﻣﻰﺷﻮد ﻛـﻪ ﻧـﺎﻣـﻬـﺎى ﻣـﺎ از ﻗـﺒـﻞ در آﺳـﻤـﺎن ﻧـﻮﺷﺘـﻪ ﺷـﺪه و‬ ‫ﺷﻬﺮوﻧﺪان آﺳﻤﺎﻧﻰ ﮔﺸﺘﻪاﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ دﻧﻴﺎى اﻃﺮاف ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ اﳒﻴﻠﻰ را‬ ‫ﻛﻪ در آﻳﻨﻪ رﻓﺘﺎر ﻣﺎ ﻣﻰﺑﻴﻨﺪ ﻣﻰﺷﻨﺎﺳﺪ‪.‬‬ ‫»ﺷﻤﺎ اﳒﻴﻞ را ﻣﻰﻧﻮﻳﺴﻴﺪ‪،‬‬ ‫ﻫﺮ روز ﻳﻚ ﺑﺎب‪،‬‬ ‫ﺑﺎ ﻛﺎرﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻣﻰﻛﻨﻴﺪ‬ ‫و ﺳﺨﻨﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﻰﮔﻮﺋﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺮدﻣﺎن آﻧﭽﻪ را ﺷﻤﺎ ﻣﻰﻧﻮﻳﺴﻴﺪ ﻣﻰﺧﻮاﻧﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﻫﺮ اﻧﺪازه اﻳﻤﺎندار ﻳﺎ ﺻﺎدق ﺑﺎﺷﻴﺪ‪:‬‬ ‫ﭘﺲ ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫آن اﳒﻴﻠﻰ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰﻧﻮﻳﺴﻴﺪ؟«‬ ‫)ﻣﻨﺒﻊ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ(‬ ‫»اﳒﻴﻞ« اﻳﻦ ﻣﮋده ﺳﺮوراﻧﮕﻴﺰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮔـﻨـﺎﻫـﺎن ﻣـﺎ‬ ‫ﻣﺮد‪ ،‬دﻓﻦ ﺷﺪ و از ﻣـﺮدﮔﺎن ﺑـﺮﺧﺎﺳـﺖ )اول ﻗﺮﻧﺘﻴـﺎن ‪ .(٨-١:١٥‬درﺑـﺎره‬ ‫ﳒﺎت‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ »ﺧﺒﺮ ﺧـﻮش« وﺟـﻮد دارد و ﻫـﺮ ﭼﻴـﺰى ﻏﻴﺮ از آن دروغ‬ ‫اﺳﺖ )ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪ .(١٠-٦:١‬ﭘﻴﺎم اﳒﻴﻞ ﻣﮋدهاى اﺳﺖ ﻣﺒﻨﻰ ﺑـﺮ اﻳـﻨـﻜـﻪ‬ ‫ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﻣﻰﺗﻮاﻧﻨﺪ از ﻃﺮﻳﻖ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﺧﺪا‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪان‬ ‫ﺧﺪا ﺷـﻮﻧﺪ )ﻳـﻮﺣﻨﺎ ‪ .(١٦:٣‬اﻓﺰودن ﻫﺮ ﭼﻴـﺰ دﻳـﮕـﺮى ﺑﻪ اﳒـﻴـﻞ آن را از‬ ‫ﻗﺪرﺗﺶ ﺗﻬﻰ ﻣﻰﺳﺎزد‪ .‬ﻣﺎ از ﻃﺮﻳﻖ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ اﺿﺎﻓﻪ اﻣﻮر‬ ‫دﻳﮕﺮ‪ ،‬از ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺧﻮد ﳒﺎت ﻧﻴﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ و ﺗﻨﻬﺎ از ﻃﺮﻳﻖ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﳒﺎت ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻳﻜﻰ از اﻋﻀﺎى ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﻪ ﺷﺒﺎن ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻌﻀﻰ از ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎن ﻣﺎ ﺑﻪ‬ ‫اﳒﻴﻠﻰ دروﻏﻴﻦ ﺑﺎور دارﻧﺪ‪ .‬آﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﻛﺘﺎب ﻳﺎ ﺟﺰوهاى دارﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﻢ؟«‬

‫∂‪¥‬‬

‫∑‪¥‬‬

‫*‪@Mł Ê«bO‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫∏‪¥‬‬

‫ﺷﺒﺎن ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﺧﻮد را ﮔﺸـﻮد و دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪ ٢:٣‬را ﻗﺮاﺋﺖ ﻛﺮد‪:‬‬ ‫»ﺷﻤﺎ رﺳﺎﻟﻪ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه در دﻟﻬﺎى ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﻌﺮوف و ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪه~‬ ‫ﺟﻤﻴﻊ آدﻣﻴﺎن‪ «.‬ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻬﺘـﺮﻳﻦ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل در اﻳﻦ دﻧﻴﺎ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﳕﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ زﻧﺪﮔﻰ ﺷﻤﺎ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﮕﺬارﻳﺪ آﻧﺎن ﻣﺴﻴﺢ را‬ ‫در رﻓﺘﺎر و ﻛﺮدار ﺷﻤﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ و اﻳﻦ ﻣﻮﺟﺐ اﻳﺠﺎد ﻓﺮﺻﺘﻬﺎى ﺑﺴﻴﺎرى ﺑﺮاى‬ ‫اﻧﺘﻘﺎل اﳒﻴﻞ راﺳﺘﻴﻦ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ آﻧﺎن ﻣﻰﮔﺮدد‪«.‬‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺳﻼح در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷـﺮارت‪ ،‬زﻧﺪﮔﻰ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻌﻴـﺎرﻫﺎى اﻟﻬﻰ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﻠﻴﺴﺎﺋﻰ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺣﻘﻴـﻘـﺖ زﻧﺪﮔﻰ ﻛﻨﺪ ﻳﻌﻨﻰ »ﻃﺒﻖ اﻳـﻤـﺎن‬ ‫ﺧـﻮد رﻓﺘﺎر ﳕﺎﻳـﺪ« دﺷـﻤـﻦ را ﻣﻐﻠـﻮب ﺧـﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧـﺖ‪ .‬اﻳـﻦ اوﻟﻴﻦ ﺷـﺮط‬ ‫اﺳﺎﺳﻰ و ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺑﺮاى ﭘﻴﺮوزى در اﻳﻦ ﻧﺒﺮد اﺳﺖ‪.‬‬

‫دﺷﻤﻦ اﺳﺖ و ﻏﺎﻟﺒﺎً راﻫﻰ ﺑﺮاى رﺳﻴﺪن ﺑﻪ اﻳﻦ ﻫﺪف ﭘﻴﺪا ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬـﺎ‬ ‫زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ اﻳﻤﺎنداران ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺘﻔﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﻰﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮ ﺷﺮﻳﺮ ﻏﺎﻟﺐ آﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ از ﲤﻬﻴﺪ ﺟﺎﻟﺒﻰ ﺑﺮاى ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﺮ اﻫﻤﻴﺖ اﲢﺎد‬ ‫ﻛﻠﻴﺴﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﻛﻨـﺪ‪ .‬در زﺑﺎن ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ‪ ،‬ﭘﻴﺸـﻮﻧﺪ ‪ sun‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ »ﺑﺎ ﻫـﻢ«‬ ‫اﺳﺖ و وﻗﺘﻰ ﺑﺎ ﻛﻠﻤﺎت ﻣﺨـﺘـﻠـŠ ﺑـﻜـﺎر ﺑـﺮده ﺷـﻮد اﻳـﺪه~ اﲢﺎد را ﻗـﻮىﺗﺮ‬ ‫ﻣﻰﺳﺎزد )ﻣﻌﺎدل ﭘﻴﺸﻮﻧﺪ »ﻫﻢ« در زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﻰ(‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ در ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن‬ ‫ﺣﺪاﻗﻞ ‪ ١٦‬ﺑﺎر از اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻮﻧﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن‬ ‫وى ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ ﳕﻰﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ اﻫﻤﻴﺖ ﭘﻴﺎم وى را ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺟﺮى از وﺿﻊ ﺗﻴﻢ ﺑﺴﻜﺘـﺒـﺎل ﻣـﺪرﺳﻪ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد و ﺳـﺮاﳒﺎم ﺗﺼﻤﻴـﻢ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺧـﻮد را ﺑـﺮاى ﻣﺮﺑﻰ ﺑﻴﺎن ﻛﻨﺪ‪» :‬ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ اﻧـﮕـﻴـﺰهاى‬ ‫ﻫﻤﻪ ﺗﻴﻢ ﺷﺪه »ﻣﺎﻳﻚ« و ﻓﻜﺮ ﳕﻰﻛﻨﻢ اﺣﺘﻴﺎﺟـﻰ ﺑـﻪ‬ ‫ﺑﺮاى ﲤﺮﻳﻦ ﻧـﺪارم‪،‬‬ ‫~‬ ‫ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪«.‬‬ ‫ﻣﺮﺑﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ آﺷﻨﺎ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺒﻴﻦ ﺟﺮى‪ ،‬اﮔﺮ در‬ ‫ﺣﻴﻦ ﺑﺎزى‪ ،‬ﻣﺎﻳﻚ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮى ﺑﺮاى ﭘﺮﺗﺎب ﭘﻴﺪا ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ وﺟﻮد ﺷﻤﺎ ﻻزم ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﻛﺴﻰ ﺗﻮپ را ﮔﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ و اﻳﻦ ﻣﻮﺟﺐ‬ ‫ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ ﺗﻴﻢ ﺑﺒﺮد و اﻓﺘﺨﺎرش ﻧﺼﻴﺐ ﻫﻤﻪ اﻋﻀﺎ ﺷﻮد‪«.‬‬ ‫ﮔﺎﻫﻰ در ﻳﻚ ﺗﻴﻢ »ﺑﺎزﻳﻜﻨﻰ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ« وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨـﻮان ﺳﺘﺎر~ه‬ ‫ﻻ ﻣﺸﻜﻼﺗﻰ ﺑﺮاى‬ ‫ﺗﻴﻢ ﻣﺮﻛﺰ ﺗﻮﺟﻪ و ﺳﺘﺎﻳﺶ دﻳﮕـﺮان اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻓﺮد ﻣﻌﻤﻮ ً‬ ‫دﻳﮕﺮ اﻋﻀﺎ ﺑـﻪ وﺟﻮد ﻣﻰآورد‪ .‬ﺗـﻼش و زﺣﻤﺖ ﺗﻚﺗﻚ آﻧﻬـﺎ ﺳـﺮاﳒﺎم ﺑـﻪ‬ ‫ﭘﺎى آن ﺑﺎزﻳﻜﻦ ﺣﺴﺎب ﻣﻰﺷﻮد و او را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﺘﺎر~ه ﺗﻴﻢ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ دﻳﺪﮔﺎه ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﻮﺟﺐ ﺷﻜﺴﺖ ﺗﻴﻢ ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ در ﻛﻠﻴﺴﺎ‬ ‫داراى ﭼﻨﻴﻦ »ﺳﺘﺎرﮔﺎﻧﻰ« ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﻳﻮﺣﻨﺎ در ﻧﺎﻣﻪ ﺳﻮم ﺧﻮد از ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺎم »دﻳـﻮﺗـﺮﻓﻴﺲ« ﻧﺎم ﺑـﺮده ﻛـﻪ »ﺳـﺮدارى ﺑﺮ اﻳﺸـﺎن )ﻛـﻠـﻴـﺴـﺎ( را دوﺳﺖ‬ ‫ﻣﻰدارد« )ﺳـﻮم ﻳـﻮﺣﻨﺎ ‪ .(٩‬ﺣـﺘـﻰ ﻳـﻌـﻘـﻮب و ﻳـﻮﺣﻨـﺎى رﺳـﻮل از ﻣﺴـﻴـﺢ‬

‫≤≠ ¼‪©»Å≤∑∫±® È—UJL‬‬ ‫ﺣﺎل ﭘﻮﻟﺲ ﺗﺼﻮﻳﺮى رﺳﻢ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ از دﻧﻴﺎى ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺧﺎرج ﻣﻰﺷﻮد‬ ‫و وارد دﻧﻴـﺎى ورزش ﻣﻰﮔﺮدد! ﻓﻌﻠﻰ ﻛﻪ در اﻧﺘﻬـﺎى آﻳـﻪ ‪» ٢٧‬ﻣـﺠـﺎﻫـﺪه‬ ‫ﻛﻨﻴﺪ« ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه در زﺑﺎن ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ارﺗﺒﺎط ﻧﺰدﻳﻜﻰ ﺑﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎى ورزﺷﻰ‬ ‫دارد‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﻛﻠﻴﺴﺎ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻚ ﺗﻴﻢ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﺸﻴﺪه و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻳﺎدآورى‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺮوزى ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺎر ﺗﻴﻤﻰ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ در ﻛﻠﻴﺴﺎى ﻓﻴﻠـﭙـﻴـﻪ ﺗـﻔـﺮﻗﻪ ﺑـﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه‬ ‫ﺑــﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﳕﻮﻧـﻪ ﻣﻰﺗﻮان ﺑﻪ اﺧﺘﻼﻓﺎت دو ﻧﻔﺮ از زﻧﺎن ﺳﺮﺷﻨﺎس‬ ‫ﻛﻠﻴﺴﺎ اﺷﺎره ﻛﺮد ﻛﻪ ﳕﻰﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻛﻨﺎر ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ )‪ .(٢:٤‬ﻇﺎﻫﺮًا ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﻛﻪ اﻋﻀﺎى ﻛﻠﻴـﺴـﺎ وارد ﺑﺮﺧﻰ ﺟﻨﺎحﺑﻨﺪىﻫﺎ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫـﺮ‬ ‫ﮔـﺮوﻫﻰ راه ﺧـﻮد را ﻣﻰرﻓﺖ‪ .‬ﭘﻴﺎﻣـﺪ اﻳـﻦ ﺗـﻔـﺮﻗﻪﻫﺎ‪ ،‬ﻋﻘـﺐ اﻓـﺘـﺎدن ﻛـﺎر و‬ ‫ﻣﺄﻣـﻮرﻳﺖ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﻮد‪ .‬دﺷﻤﻦ ﻫﻤﻴﺸـﻪ از اﻳـﺠـﺎد ﻧـﻔـﺎق دروﻧﻰ در ﻛﻠﻴـﺴـﺎ‬ ‫ﺧﻮﺷﻨﻮد ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬ﺷﻌﺎر »ﺗـﻔـﺮﻗﻪ ﺑﻴﻨﺪاز و ﺣﻜـﻮﻣﺖ ﻛﻦ« ﺳﻴﺎﺳﺖ اﺻﻠـﻰ‬

‫‪¥π‬‬

‫∞‪µ‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫*‪@Mł Ê«bO‬‬

‫درﺧﻮاﺳﺖ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﺼﺐ واﻻﺋﻰ در ﻣﻠﻜﻮت ﺧﻮد ﺑﻪ آﻧﺎن ﺑﺒﺨﺸﺪ )ﻣﺘﻰ‬ ‫‪ .(٢٨-٢٠:٢٠‬واژه ﻣﻬﻢ و اﺳﺎﺳﻰ »ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدن« اﺳﺖ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻪ ﻳﻚ روح‬ ‫ﺑﺮﻗـﺮار ﺑﻮدن‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺠﺎﻫـﺪه ﻛـﺮدن ﺑـﺮاى ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ دﺷﻤـﻦ و اﳒـﺎم اﻳـﻦ‬ ‫رﺳﺎﻟﺖ ﺑﺰرگ در ﻳﻚدﻟﻰ و ﻳﻚ ﻓﻜﺮى‪.‬‬ ‫ﺗﺼﻮر ﻛﻠﻴﺴﺎى ﻣﺤﻠﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺗﻴﻢ ورزﺷﻰ ﭼﻨﺪان دور از ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﻇﻴﻔﻪ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺲ وﻇﻴﻔﻪ و ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺧﺎص ﺧﻮد را دارد و اﮔﺮ ﻫﺮ ﻳﻚ و‬ ‫~‬ ‫ﺧﻮد را اﳒﺎم دﻫﺪ‪ ،‬ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺑﻘﻴﻪ ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬ﻫﻤﻪ ﳕﻰﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻛﺎﭘﻴﺘﺎن‬ ‫ﻳﺎ ﮔﻠـﺰن ﺗﻴﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ! ﺗﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎﺑﻊ اﺳـﺎﺳـﻨـﺎﻣـﻪ و ﻗـﻮاﻧﻴﻦ ﺧﺎﺻﻰ ﺑـﺎﺷـﺪ و‬ ‫اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﻣﺎ ﻛﻼم ﺧﺪا اﺳﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﻫـﺪﻓـﻰ ﻛـﻪ ﺑـﺮاﻳﺶ ﻣﺒـﺎرزه ﻣﻰﻛﻨﻴـﻢ‬ ‫اده اوﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻛﺎر ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻰﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﻼل ﻣﺴﻴﺢ و اﳒﺎم ار ~‬ ‫ﻫﺪف ﺑﺮﺳﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺪال دﺳﺖ ﻳﺎﺑﻴﻢ و ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺟﻼل دﻫﻴﻢ‪ .‬وﻟﻰ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ‬ ‫ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ از ﻣﺎ ﺷﺮوع ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﱳ ﻗـﻮاﻧﻴﻦ ﻳﺎ ﺑﻰاﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ و‬ ‫ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻛﻨﺪ )زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻣﺴﺘﻠﺰم اﻧﻀﺒﺎط ﺧﺎص ﺧﻮد اﺳﺖ( ﻳﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل‬ ‫ﺷﻬﺮت و ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺷﺨﺼﻰ ﺧﻮد ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻛﺎر ﺗﻴـﻤـﻰ رﻧﮓ ﻣﻰﺑﺎزد و ﺗﻔـﺮﻗﻪ و‬ ‫رﻗﺎﺑﺖ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ آن ﻣﻰﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻟﺰوم ﻳﻚدﻟﻰ و ﻳﻚ ﻓﻜﺮى را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻳﺎدآورى‬ ‫ﻣﻰﻛﻨـﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺮاى ﻣﺴـﻴﺢ و اﳒﻴﻞ زﻧﺪﮔـﻰ ﻛﻨﻴﻢ و »ﻫﻤـﻜﺎرى ﻣﺴﻴـﺤﻰ« را‬ ‫ﺳﺮﻟﻮﺣﻪ اﻋﻤـﺎل ﺧﻮد ﻗﺮار دﻫﻴﻢ‪ ،‬ﺣﺘﻰ در اوج ﻧﺒـﺮد ﺑﺎ دﺷﻤﻦ‪ ،‬زﻧﺪﮔﻰﻣﺎن‬ ‫ﺳﺮﺷﺎر از ﺷـﺎدى ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻘﻴـﻨًﺎ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴـﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﳕﻰﺗﻮاﻧـﻴﻢ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ‬ ‫ﻫﻤﻜﺎرى ﻛﻨﻴﻢ )دوم ﻗﺮﻧـﺘﻴﺎن ‪١٨-١٤:٦‬؛ اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪ ،(١١:٥‬وﻟﻰ ﻛﺴﺎن‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮى ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻢ ﻣﻰﺗﻮاﻧﻴﻢ و ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ آﻧﺎن ﻫﻤﻜﺎرى ﳕﺎﺋﻴﻢ!‬ ‫ﻣﺎ ﺷﻬﺮوﻧﺪان آﺳﻤﺎن ﻫﺴﺘﻴﻢ و ﺑﻨـﺎﺑـﺮاﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ داﺋﻤﺎً در ﻣﺴﻴﺢ ﺳﻠـﻮك‬ ‫ﳕﺎﺋﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ اﻋﻀﺎى ﻳﻚ ﺗﻴﻢ ﻫﺴﺘﻴﻢ و ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻫﻤﻜﺎرى ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻋﻼوه‬ ‫ﺑﺮ اﻳﻦ دو‪ ،‬ﺷﺮط اﺳﺎﺳﻰ دﻳﮕﺮى ﺑﺮاى ﭘﻴﺮوزى ﺑﺮ دﺷﻤﻦ وﺟﻮد دارد‪.‬‬

‫‪µ±‬‬

‫≥≠ «‪©≥∞≠≤∏∫±® ÊUMOLÞ‬‬ ‫»از دﺷﻤﻨﺎن ﺧﻮد ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ!« ﻛﻠﻤﻪاى ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ در زﺑﺎن ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻛﺎر‬ ‫ﺑﺮده‪ ،‬اﺷـﺎره ﺑﻪ ﺳـﻮار ﺗﺮﺳـﻮﺋﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷـﺮﻣﮕﻴﻦ از ﻣﻴـﺪان ﺟـﻨـﮓ روى‬ ‫ﺑﺮﻣﻰﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻛﻮرﻛﻮراﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﺟﻨﮓ ﳕﻰرود و ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻫﻴﭻ اﻳﻤﺎندار ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻌﻤﺪاً از روﻳﺎروﺋﻰ ﺑﺎ دﺷﻤﻦ ﻓﺮار ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫در اﻳﻦ آﻳﺎت ﻧﻜﺎﺗﻰ ﺑﺮاى دﻟﮕﺮﻣﻰ ﻣﺎ ﺑﻴﺎن ﻛﺮده ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻣﺎ در‬ ‫ﻣﻴﺪان ﺟﻨﮓ ﻣﻰﺷﻮد‪.‬‬ ‫اول‪ ،‬اﻳﻦ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﳒﺎت ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ )آﻳﻪ ‪ .(٢٩‬ﻣﺎ ﻧﻪ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﻴـﺢ اﻳـﻤـﺎن دارﻳﻢ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ او ﻣﺘـﺤـﻤـﻞ رﱋ و زﺣﻤﺖ ﻧﻴـﺰ‬ ‫ﻣﻰﺷـﻮﻳـﻢ‪ .‬ﭘـﻮﻟﺲ اﻳـﻦ ﺣـﻘـﻴـﻘـﺖ را »ﺷـﺮاﻛﺖ در رﱋﻫـﺎى او« ﻣـﻰﻧـﺎﻣـﺪ‬ ‫)‪ .(١٠:٣‬ﺑﺴﻴﺎرى از ﻧﻮاﻳﻤﺎﻧﺎن ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻰ ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﻳﻌﻨﻰ ﭘﺎﻳﺎن ﲤﺎم ﺟﻨﮕﻬﺎ و ﻣـﺒـﺎرزاﺗﻰ ﻛﻪ ﺳﺎﺑﻘﺎً درﮔﻴﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﻮدﻧـﺪ‪ ،‬وﻟﻰ در‬ ‫واﻗﻊ آﻏﺎز ﺟﻨﮕﻬﺎى ﺟﺪﻳﺪ اﺳﺖ‪» .‬در ﺟﻬﺎن ﺑﺮاى ﺷﻤﺎ زﺣﻤﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ«‬ ‫)ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪» .(٣٣:١٦‬ﻫﻤﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﻰﺧﻮاﻫﻨﺪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﻰ زﻳﺴﺖ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬زﺣﻤﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺸﻴﺪ« )دوم ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ‪.(١٢:٣‬‬ ‫دوم‪ ،‬وﺟﻮد ﻛﺸﻤﻜﺶﻫﺎ ﺧﻮد اﻣﺘﻴـﺎز ﺧﺎﺻﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻤﺎنداران‬ ‫ﻋﻄﺎ ﺷﺪه‪ ،‬ﭼـﺮا ﻛﻪ ﻣﺎ در ﺣﻘﻴﻘﺖ »ﺑﻪ ﺧـﺎﻃـﺮ او« رﱋ ﻣﻰﻛﺸﻴﻢ‪ .‬در واﻗـﻊ‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺸﻤﻜﺶﻫﺎ ﺑـﻪ ﻋـﻨـﻮان »ﻋﻄﻴﻪ« ﺑﻪ ﻣـﺎ داده‬ ‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮدﻣﺎن ﻣﺘﺤﻤﻞ رﱋ و زﺣﻤﺖ ﻣﻰﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻫﻴﭻ‬ ‫ﻣﺰﻳﺘﻰ ﺑﺮاى ﻣﺎ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺴﻴـﺢ و ﺑـﺎ او رﱋ ﻣﻰﻛﺸﻴﻢ‪،‬‬ ‫ﺑﺮاﻳﻤﺎن اﻓﺘﺨﺎرى ﺑﺰرگ و ﻣﻘﺪس ﻣﺤﺴـﻮب ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬ﮔﺬﺷﺘﻪ از آن‪ ،‬او ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎ رﱋ ﻛﺸﻴﺪ و اﺷﺘﻴﺎق رﱋ دﻳﺪن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ او‪ ،‬ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻛﺎرى اﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﻣﻰﺗﻮاﻧﻴﻢ در ﺟﻬﺖ ﻧﺸﺎن دادن ﻣﺤﺒﺖ و ارادت ﺧﻮد ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن دﻫﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻧﻜﺘﻪ دﻟﮕﺮم ﻛﻨﻨﺪه ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺮاى ﻣﺎ اﻳﻦ اﺳﺖ‪ :‬دﻳﮕﺮان ﻧﻴﺰ درﮔﻴﺮ‬

‫≤‪µ‬‬

‫*‪@Mł Ê«bO‬‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺒﺎرزات ﻫﺴﺘﻨـﺪ )آﻳﻪ ‪ .(٣٠‬ﺷﻴﻄﺎن ﻣﻰﺧـﻮاﻫﺪ اﻳﻦ ﻓﻜـﺮ را در ﻣﺎ‬ ‫اﻟﻘﺎ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﺗﻚ و ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ و ﮔﺮﻓﺘﺎرىﻫﺎ و ﻣﺸﻜﻼت ﻣﺎ‬ ‫ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﺧﻮدﻣﺎن ﻫﺴـﺘـﻨـﺪ وﻟﻰ واﻗﻌﻴﺖ ﭼﻴﺰ دﻳـﮕـﺮى اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﺑـﻪ‬ ‫ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ﻳـﺎدآورى ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑـﺎ وﺟﻮد ﻓﺮﺳﻨﮕﻬﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪاى ﻛﻪ ﺑﻴـﻦ روم و‬ ‫ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ وﺟﻮد دارد او ﻧﻴﺰ ﻣﺜﻞ آﻧﺎن درﮔﻴﺮ ﭼﻨﺎن ﻣﺸﻜﻼت و ﺳﺨﺘﻰﻫﺎﺋﻰ‬ ‫ﻻ راه ﺣﻞ ﻣﺸﻜـﻼت‬ ‫ﺑﻮده و ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺗﻐـﻴـﻴـﺮات ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﺋﻰ ﻣﻌـﻤـﻮ ً‬ ‫روﺣﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴـﺖ‪ ،‬زﻳﺮا اﻧﺴﺎن ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﺑﺮود ذات او ﻫﻤﺎن اﺳﺖ ﻛـﻪ ﺑـﻮده و‬ ‫دﺷﻤﻦ ﻧﻴﺰ در ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻫﺴﺖ‪ .‬داﻧﺴﱳ اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻢاﻳﻤﺎﻧـﺎن ﻣـﻦ ﻧـﻴـﺰ ﻣـﺜـﻞ‬ ‫ﺧﻮد ﻣﻦ در اﻳﻦ ﻧﺒﺮد ﺷﺮﻛﺖ دارﻧﺪ‪ ،‬دﻟﮕﺮﻣﻰ ﺑﺰرﮔﻰ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ راﻫﻢ اداﻣﻪ‬ ‫دﻫﻢ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﺑﺮاى ﺧﻮد دﻋﺎ ﻣﻰﻛﻨﻢ ﺑﺮاى آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ دﻋﺎ ﻛﻨﻢ‪.‬‬ ‫در واﻗﻊ ﻛﺸﻤﻜﺶﻫﺎى روﺣﺎﻧﻰ راﻫﻰ ﺑﺮاى رﺷﺪ در ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪا‬ ‫ﻧﻴﺮوى ﻻزم ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ دﺷﻤﻦ را ﺑﻪ ﻣﺎ داده و اﻳﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎن‬ ‫ﺑﻪ دﺷﻤﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ او ﺑﺎزﻧﺪه و ﻣﺎ ﺑﺮﻧﺪه ﺟﻨﮓ ﻫﺴﺘﻴﻢ )آﻳﻪ ‪٢٨‬ب(‪.‬‬ ‫ﻓﻴﻠﭙـﻴـﺎن در زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﭘـﻮﻟﺲ در ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن ﺑﻮد ﺑﻪ ﭼﺸـﻢ ﺧـﻮد ﺷـﺎﻫـﺪ‬ ‫ﻣﺠﺎﻫﺪﺗﻬﺎى او )رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ اﻋﻤﺎل ‪ ١٩:١٦‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ( و ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻫﺪ ﭘﺎﻳﺪارى‬ ‫وى در ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻛﻠﻤﻪ »ﻣﺠﺎﻫﺪه« ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻳﺎد ﻏﻢ و درد ﻣﺴﻴﺢ در ﺑﺎغ‬ ‫ﺟﺘﺴﻴﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰاﻧﺪازد )ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(٤٤:٢٢‬ﻫﺮ ﮔﺎه ﺑﺎ ﺗﻮﻛﻞ ﺑﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ دﺷﻤﻦ‬ ‫روﺑﺮو ﻣﻰﺷﻮﻳﻢ‪ ،‬او ﻫﺮ آﻧـﭽـﻪ را ﻛﻪ ﻻزﻣﻪ~ ﻧﺒﺮد ﺑﺎ دﺷﻤﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣـﺎ ﻋـﻄـﺎ‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﻰ دﺷﻤﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ اﻟﻬﻰ اﻃﻤﻴﻨﺎن را در ﻣﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻰﻛﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﻫﺮاﺳﺎن ﻣﻰﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑـﺮاﻳﻦ ﻳﻚدﻟﻰ و ﻳﻚﻓـﻜـﺮى ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺎدﻣﺎﻧـﻰ ﻣـﺎ در ﮔـﺮﻣﺎﮔﺮم ﻧﺒـﺮد‬ ‫ﻣﻰﺷـﻮد زﻳﺮا ﻣﻮﺟﺐ ﭘﺎﻳـﺪارى‪ ،‬ﻫﻤﻜـﺎرى و اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻣﻰﮔـﺮدد‪ .‬وﻗﺘﻰ ﺑـﻪ‬ ‫ﺟﻬﺖ اﻳﻤﺎن اﳒﻴﻞ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻼش ﻛـﻨـﻴـﻢ‪ ،‬ﺷـﺎدى »ﻫـﻤـﻜـﺎرى روﺣﺎﻧـﻰ« را‬ ‫ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭼﺸﻴﺪ‪.‬‬

‫‪µ‬‬

‫‪¯—eÐ t½u/‬‬ ‫‪±±≠±∫≤ ÊUOáKO/‬‬

‫ﻳﻜﻰ از ﺷﺨﺼﻴﺘﻬﺎى ﻣﺸـﻬـﻮر ﻛـﺎرﺗﻮﻧﻰ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪» :‬ﻣـﻦ ﻧـﮋاد ﺑﺸـﺮ را‬ ‫ﺧﻴﻠﻰ دوﺳﺖ دارم وﻟﻰ اﺻﻼً ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻣﺮدم را ﻧﺪارم!«‬ ‫ﻣﺮدم ﻣﻰﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺷﺎدى ﻣـﺎ را از ﻣﺎ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼﺗﻰ ﻣـﻮاﺟﻪ‬ ‫ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣـﺮدم روم ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻰآوردﻧﺪ )‪ (١٨-١٥:١‬و در ﻓﻴﻠﭙـﻴـﻪ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺻﻮرت ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺸﻜﻼﺗﻰ ﻛﻪ در ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺑﺮاى او ﭘﻴﺶ آﻣﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ـﻔــﺮودﺗُـﺲ‪ ،‬ﻫـﺪاﻳــﺎى‬ ‫ِ‬ ‫از ﻫـﻤـﻪ ﻓــﻜــﺮ او را ﻣـﺸـﻐــﻮل ﻣـﻰﻛــﺮد‪ .‬وﻗـﺘــﻰ اََﭘ‬ ‫ﺳﺨﺎوتﻣﻨﺪاﻧﻪ و اﺧﺒـﺎر ﺧـﻮﺷﻰ از ﻛﻠﻴﺴﺎى ﻓﻴﻠﭙـﻴـﻪ را ﺑﺮاى ﭘﻮﻟـﺲ آورد‪،‬‬ ‫اده ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﺣﺎﻣﻞ اﺧﺒﺎر ﺑﺪى در ﻣﻮرد اﺣﺘﻤﺎل ﺗﻔﺮﻗﻪ در ﺧﺎﻧﻮ ~‬ ‫ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﻛﻪ اﲢﺎد ﻛﻠﻴﺴـﺎ از دو ﻃـﺮف ﻣﻮرد ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻗـﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ :‬ﻳﻜـﻰ‬ ‫ورود ﻣﻌﻠﻤﺎن ﻛﺬﺑﻪ از ﺑﻴﺮون )‪ (٣-١:٣‬و دﻳﮕﺮى ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎرى اﻋﻀﺎ از درون‬ ‫)‪ .(٣-١:٤‬اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺠﺎدﻟﻪ اَُﻓﻮدﻳﻪ )ﻋﻄﺮ( و ﺳﻨﺘﻴﺨﻰ )ﺧﻮشﺑﺨﺖ( ﺑﺮ ﺳﺮ‬ ‫ﭼﻪ ﭼﻴﺰى ﺑﻮده ﭘﻮﻟﺲ اﺷﺎرهاى ﺑﻪ آن ﳕﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﺮ دو ﻣﻰﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ‬ ‫رﻫﺒﺮ ﮔﺮوه ﻛُﺮ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ!‬ ‫ﭘـﻮﻟﺲ ﻧﻜـﺘـﻪاى را ﻣﻰداﻧﺴـﺖ ﻛـﻪ اﻣـﺮوزه ﺑﺮﺧﻰ از ﺧﺎدﻣﺎن ﻛـﻠـﻴـﺴـﺎ‬ ‫ﳕﻰداﻧﻨﺪ و آن اﻳﻨﻜـﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺑﺎ ﻳﻚﺷﻜﻠـﻰ ﻓﺮق دارد‪ .‬ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ و اﲢـﺎد‬ ‫راﺳﺘﻴﻦ روﺣﺎﻧﻰ از درون ﻣﻰآﻳﺪ و از دل ﺑﺮﻣﻰﺧﻴﺰد وﻟﻰ ﻳﻚ ﺷﻜﻞ ﺑﻮدن‬

‫‪¯—eÐ t½u/‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻓﺸﺎر ﺧﺎرﺟﻰ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ در اﺑﺘﺪاى اﻳﻦ‬ ‫~‬ ‫ﺑﺨﺶ از ﻧﺎﻣﻪ ﺧـﻮد‪ ،‬ﺑـﻪ واﻻﺗـﺮﻳﻦ اﻧﮕﻴـﺰهﻫـﺎى روﺣﺎﻧﻰ ﻣﺘـﻮﺳﻞ ﻣـﻰﺷـﻮد‬ ‫)‪ .(٤-١:٢‬از آﳒﺎ ﻛﻪ اﻳﻤـﺎنداران ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ »در ﻣﺴﻴﺢ« ﻫﺴﺘﻨـﺪ‪ ،‬اﻳـﻦ اﻣـﺮ‬ ‫ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﻣﺸﻮق آﻧﺎن در ﺟﻬﺖ اﲢﺎد و ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻧﻪ در ﻣﺴﻴﺮ ﺗﻔـﺮﻗﻪ و‬ ‫رﻗﺎﺑﺖ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ‪ ،‬ﺧﻴﺮﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺗﺬﻛﺮ ﻣﻰدﻫﺪ‪» :‬ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎرى ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎن‬ ‫دﻫﻨﺪه اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﺷﻤﺎ ﻣﺸﻜـﻠـﻰ روﺣﺎﻧﻰ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ‬ ‫~‬ ‫ﳕﻰﺗﻮان از ﻃﺮﻳﻖ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻳﺎ ﺗﻬﺪﻳﺪات آن را ﺣﻞ ﻛﺮد ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ زﻣﺎﻧﻰ اﻳﻦ‬ ‫ﻣﻌﻀـﻞ رﻓﻊ ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ دﻟﻬﺎﻳﺘﺎن ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ و ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕـﺮ ﺻـﺎدق ﺑـﺎﺷـﺪ‪«.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ از آﻧﻬﺎ ﻣـﻰﺧـﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺘـﻮﺟﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻬﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﻣـﺸـﻜـﻞ‬ ‫اﺻﻠﻰ آﻧـﺎن ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻰ و ﻋﻠﺖ ﺧﻮدﺧـﻮاﻫﻰ ﻫـﻢ ﺗﻜﺒﺮ اﺳﺖ‪ .‬در زﻧـﺪﮔﻰ‬ ‫ﺷﺨﺺ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺑﺮﺗﺮ از دﻳﮕﺮان ﻣﻰداﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﺷﺎدى و ﺳﺮورى‬ ‫وﺟﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪.‬‬ ‫راز ﺷﺎدﻣﺎﻧﻰ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺷـﺮاﻳﻂ ﻣﻮﺟﻮد‪ ،‬ﻳﻚدﻟﻰ و ﻳﻚ ﻓﻜﺮى اﺳﺖ‪ .‬راز‬ ‫ﺷﺎدﻣﺎﻧﻰ ﻋﻠﻴـﺮﻏﻢ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ و رﻓﺘـﺎرﻫﺎﻳﺸﺎن‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ اﺳﺖ‪ .‬آﻳﻪ ﻛﻠـﻴـﺪى‬ ‫اﻳﻦ اﺳﺖ‪» :‬ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ را از راه ﺗﻌﺼﺐ و ﺗﻜﺒﺮ ﻣﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﻓﺮوﺗﻨﻰ دﻳﮕﺮان‬ ‫را از ﺧﻮد ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺪاﻧﻴﺪ« )‪ .(٣:٢‬در ﺑﺎب ‪» ١‬اول ﻣﺴﻴﺢ« را ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻰدﻫﺪ و‬ ‫در ﺑﺎب ‪» ٢‬ﺑﻌﺪ دﻳﮕﺮان‪ «.‬ﭘﻮﻟﺲ ﻛﻪ در ﺑﺎب ‪ ١‬ﺻﻴﺎد ﺟﺎنﻫﺎ ﺑﻮد‪ ،‬در ﺑﺎب‬ ‫‪ ٢‬ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﺧﺎدم ﻣﻰﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﻨﻰ »ﻓﺮوﺗﻨـﻰ« را از دﻳﺪﮔﺎه ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس درك‬ ‫ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺷﺨﺺ ﻓﺮوﺗﻦ ﻛﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﭘﺴﺖ و ﺣﻘﻴﺮ ﺑﺸﻤﺎرد ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﻛﺴﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ اﺻﻼً ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﳕﻰآورد! )ﺑﻪ ﻧﻈـﺮم اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ از‬ ‫ﮔﻔﺘﻪﻫﺎى اﻧﺪرو ﻣـﻮراى اﺳﺖ(‪ .‬ﻓﺮوﺗﻨﻰ ﻓﻴﻀـﻰ اﺳـﺖ ﻛـﻪ وﻗﺘﻰ آن را در‬ ‫اﻗﻌﺎ ﻓﺮوﺗﻦ ﺧﻮد را ﻣﻰﺷﻨﺎﺳﺪ‬ ‫ﺧﻮد ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ‪ ،‬آن را از دﺳﺖ دادهاﻳﺪ‪ .‬ﺷﺨﺺ و ً‬ ‫و ﻣﻰﭘﺬﻳﺮد )روﻣﻴﺎن ‪ .(٣:١٢‬او ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻰﺳﭙﺎرد ﺗﺎ ﺧﺎدم ﺷﻮد‪،‬‬

‫ﺗﺎ ﺟﺎن و ﻣﺎل او ﺑـﺮاى ﺟﻼل ﺧﺪا و ﻣﻨﻔﻌﺖ دﻳﮕـﺮان ﺑﻜﺎر رود‪» .‬دﻳﮕـﺮان«‬ ‫ﻣﻬﻤـﺘـﺮﻳﻦ اﻳﺪهاى اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺑﺎب ﻣـﻄـﺮح ﻣـﻰﺷـﻮد )آﻳـﺎت ‪،(٤-٣‬‬ ‫اﻳﻤـﺎنداران ﭼﺸﻤﺎن ﺧـﻮد را از ﺧﻮﻳﺸﱳ ﺑﺮداﺷﺘـﻪ ﺑـﺮ ﻧـﻴـﺎزﻫﺎى دﻳﮕـﺮان‬ ‫ﻣﻌﻄﻮف ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫»ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ« ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻤﺎندار ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﺨﺼﻰ ﺗﻌﻈﻴﻢ‬ ‫ﻛﻨﺪ ﻳﺎ ﺧﺎك ﭘﺎى ﻫﺮ ﻛﺴﻰ ﺷـﻮد! ﺑـﺮﺧﻰ ﻣﻰﻛـﻮﺷﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷـﺪن ﺑـﻪ‬ ‫ﻫﻮسﻫﺎ و آرزوﻫﺎى دﻳﮕﺮان‪ ،‬دوﺳﺘﺎﻧﻰ ﺑﺮاى ﺧﻮد ﺑﺨﺮﻧﺪ و اﲢﺎد ﻛﻠﻴﺴﺎ را‬ ‫ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻨﺪ وﻟﻰ روﺷﻰ ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ اﺻﻼً ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰى ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس در اﻳﻦ ﻣـﻮرد ﺻـﺮاﺣﺖ ﻛﺎﻣﻞ دارد‪» :‬ﻏﻼم ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴـﻢ ﺑـﻪ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻴﺴـﻰ« )دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪ .(٥:٤‬اﮔـﺮ ﻳﻚدﻟﻰ و ﻳﻚﻓﻜـﺮى ﺑﺎب ‪ ١‬را‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﻣﺸﻜﻠﻰ ﺑﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ ﺑﺎب ‪ ٢‬ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﭼﻬﺎر ﳕـﻮﻧﻪ از ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ و ﻓﺮوﺗﻦ را ﺑﺮاى ﻣـﺎ ذﻛﺮ ﻛﺮده اﺳﺖ‪:‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ )آﻳﺎت ‪ ،(١١-١‬ﺧﻮدش )آﻳﺎت ‪ ،(١٨-١٢‬ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس )آﻳﺎت‬ ‫ﻔﺮودُﺗﺲ )آﻳﺎت ‪ .(٣٠-٢٥‬اﻟﺒﺘﻪ ﻋﺎﻟﻰﺗﺮﻳﻦ و ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﳕﻮﻧﻪ‬ ‫ِ‬ ‫‪ (٢٤-١٩‬و َاَﭘ‬ ‫ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ و ﭘﻮﻟﺲ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ او ﺷﺮوع ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺧﻮد‬ ‫ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﭼﻬﺎر وﻳﮋﮔﻰ اﺻﻠﻰ ﺷﺨﺼﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ دارد‪.‬‬

‫‪µ¥‬‬

‫‪µµ‬‬

‫‪©∂≠µ∫≤® bA¹b½«Åv Ê«d~¹œ tÐ tJKÐ œuš tÐ t½ ≠±‬‬ ‫»ﻓﻜﺮ« ﻣﺴﻴﺢ ﻳﻌﻨﻰ »رﻓﺘﺎرى« ﻛﻪ او از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﻰداد‪» :‬ﭘﺲ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﻓﻜﺮ در ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮد« )آﻳﻪ ‪ .(٥‬ﺑـﺎﻻﺗـﺮ از ﻫـﻤـﻪ‬ ‫اﻳﻨﻜـﻪ دﻳـﺪﮔﺎه ﺷﺨﺺ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه ﻧـﺘـﻴـﺠـﻪ اﺳـﺖ‪ .‬اﮔـﺮ دﻳـﺪﮔﺎه اﻧـﺴـﺎن‬ ‫ﺧﻮدﺧـﻮاﻫﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻋـﻤـﺎل وى ﻧﻴﺰ ﻓـﺮﻳﺐﻛـﺎراﻧﻪ و وﻳﺮاﻧﮕﺮ ﺧـﻮاﻫﺪ ﺑـﻮد‪.‬‬ ‫ﻳﻌﻘـﻮب رﺳﻮل ﻧﻴﺰ اﻳﻦ ﺣﻘﻴـﻘـﺖ را ﺑﻴﺎن ﻛﺮده اﺳـﺖ )رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ ﻳﻌﻘـﻮب‬ ‫‪.(١٠-١:٤‬‬

‫‪¯—eÐ t½u/‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫اﻳﻦ آﻳﺎت در ﻧـﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﭙـﻴﺎن ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺟﺎوداﻧـﮕﻰ ﺳﻮق ﻣﻰدﻫﺪ‪» .‬ﺻـﻮرت‬ ‫ﺧﺪا« ﻫـﻴﭻ رﺑﻄﻰ ﺑـﻪ ﺷﻜﻞ و اﻧﺪازه ﻧـﺪارد‪ .‬ﺧﺪا روح اﺳﺖ )ﻳـﻮﺣﻨﺎ ‪ (٢٤:٤‬و‬ ‫ﻧﺒـﺎﻳﺪ او را ﺑﺎ ﻣـﻌﻴﺎرﻫـﺎى اﻧﺴـﺎﻧﻰ ﺳﻨـﺠﻴﺪ‪ .‬وﻗـﺘﻰ ﻛﺘـﺎبﻣﻘﺪس از »ﭼـﺸﻤﺎن‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ« ﻳﺎ »دﺳـﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ« ﺳﺨﻦ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﻣـﻨﻈﻮر اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺷـﻜﻞ و‬ ‫ﺷﻤﺎﻳـﻞ اﻧﺴﺎﻧﻰ دارد‪ ،‬ﺑـﻠﻜﻪ در واﻗﻊ ﻛـﺎرﺑﺮد اﺻﻄﻼﺣﺎت اﻧـﺴﺎﻧﻰ ﺑﺮاى ﺑـﻴﺎن‬ ‫ﺻﻔﺎت و اﻋﻤـﺎل اﻟﻬﻰ اﺳﺖ‪ .‬ﻛﻠﻤﻪ »ﺻﻮرت ﻳـﺎ ﺷﻜﻞ«‪ ،‬ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮى از ذات‬ ‫دروﻧﻰ اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ از ازل ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ »ﺧﺪا« ﺑﻮد‪ .‬در واﻗﻊ ﺳﺨﻦ ﭘﻮﻟﺲ اﻳﻦ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ او »ﺑﺎ ﺧـﺪا ﺑﺮاﺑﺮ« ﺑﻮد‪ .‬آﻳﺎت دﻳﮕـﺮى ﻧﻈﻴﺮ ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪٤-١:١‬؛ ﻛـﻮﻟﺴﻴﺎن‬ ‫‪ ١٥:١‬و ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ‪ ٣-١:١‬ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ اﻟﻮﻫﻴﺖ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻳﻘﻴﻨﺎ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﺪا ﺑﻪ ﭼﻴﺰى اﺣﺘﻴﺎج ﻧﺪارد! ﲤﺎﻣﻰ‬ ‫ً‬ ‫ﺟﻼل و ﺳﺘﺎﻳﺶ آﺳﻤﺎن از آن اوﺳﺖ و ﺑﺎ ﭘﺪر و روحاﻟﻘﺪس ﺑﺮ ﻛﻞ ﻛﺎﺋﻨﺎت‬ ‫ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻰ آﻳﻪ ‪ ٦‬ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﻴﺰ اﺳﺖ‪ :‬او ﺑﺮاﺑﺮ‬ ‫ﺑﻮدن ﺑﺎ ﺧﺪا را »ﻏﻨﻴﻤﺘﻰ ﺗﻨﻬﺎ و ﺗﻨﻬـﺎ ﺑـﺮاى ﺧﻮد« در ﻧﻈﺮ ﻧﮕﺮﻓﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴـﻰ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﺮد‪ .‬دﻳﺪﮔﺎه )ﻳﺎ رﻓﺘﺎر( وى ﻋﺎرى‬ ‫از ﺧﻮدﺧـﻮاﻫﻰ و ﳑـﻠـﻮ از ﺗـﻮﺟﻪ ﻧﺴﺒـﺖ ﺑـﻪ دﻳـﮕـﺮان ﺑﻮد‪» .‬ﻓﻜﺮ ﻣـﺴـﻴـﺢ«‬ ‫دﻳﺪﮔﺎﻫﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻣﻦ ﳕﻰﺗﻮاﱎ اﻣﺘﻴﺎزات ﺧﺎص ﺧﻮد را ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﺑﺮاى ﺧﻮدم ﻧـﮕـﺎهدارم‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃـﺮ دﻳـﮕـﺮان اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨـﻢ و ﺑـﻪ‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﺎ ﺷـﺎدى ﻫـﻤـﻪ~ آﻧﻬﺎ را ﻛﻨﺎر ﻣـﻰﮔـﺬارم و ﻫﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛـﻪ ﻻزم‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮاى اﻳﻦ ﻛﺎر ﻣﻰﭘﺮدازم‪«.‬‬ ‫ﺧﺒﺮﻧﮕﺎرى ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﺸﺎور ﻣﻮﻓﻖ اﺳﺘﺨﺪام ﻛﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻔﺮ را ﺑﻪ ﻛﺎر ﮔﻤﺎرده‬ ‫ﺑﻮد ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻣﻰﻛﺮد‪ .‬وﻗﺘﻰ راز ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﺶ را از او ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ ،‬در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫»اﮔﺮ ﻣﻰﺧـﻮاﻫﻴﺪ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻛـﺎرﮔﺮ دﻗﻴﻘـﺎً ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ او ﻣﺴـﺌـﻮﻟﻴﺖ‬ ‫ﻧﺪﻫﻴﺪ ﺑﻠﻜﻪ اﻣﺘﻴﺎز ﺑﺪﻫﻴﺪ‪ .‬ﺑﻴﺸﺘـﺮ ﻣـﺮدم اﮔـﺮ دﺳـﺘـﻤـﺰد ﻛـﺎﻓـﻰ ﺑـﮕـﻴـﺮﻧـﺪ‬ ‫ﻣﻰﺗـﻮاﻧﻨﺪ از ﭘﺲ ﻣﺴﺌـﻮﻟﻴﺖ ﺑـﺮآﻳﻨـﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﺗﻨﻬـﺎ رﻫﺒـﺮ واﻗﻌﻰ ﻣﻰﺗـﻮاﻧﺪ از‬

‫اﻣﺘﻴﺎزات ﺧﻮد ﺑﻪ ﻧﺤﻮ اﺣﺴﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨـﺪ‪ .‬رﻫﺒﺮ از اﻣﺘﻴـﺎزات ﺧﻮد ﺑﺮاى‬ ‫ﻛﻤﻚ ﺑﻪ دﻳـﮕـﺮان و ﺑﻨﺎى ﺳـﺎزﻣﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﻛـﻨـﺪ وﻟﻰ ﺷﺨﺺ ﺣﻘـﻴـﺮ‬ ‫اﻣﺘﻴﺎزات ﺧﻮد را ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاى ﻣﻨﻔﻌﺖ و ﺗﺮﻗﻰ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻰﺑﺮد‪ «.‬ﻋﻴﺴﻰ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ اﻣﺘﻴﺎزات آﺳﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دﻳﮕﺮان از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺎ ﺑﻜﺎر ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﺟﺎﻟﺐ و ارزﺷﻤﻨﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ دﻳـﺪﮔﺎه ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﺎ دﻳﺪﮔﺎه ﻟـﻮﺳﻴﻔﺮ‬ ‫)ﻛـﻪ »زﻫـﺮه دﺧﺘـﺮ ﺻـﺒـﺢ« ﺗـﺮﺟﻤـﻪ ﺷـﺪه‪ ،‬اﺷـﻌـﻴـﺎ ‪ (١٥-١٢:١٤‬و »آدم«‬ ‫)ﭘﻴﺪاﻳﺶ ‪ (٧-١:٣‬ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎرى از داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن داﻧﺸﻜﺪهﻫﺎى‬ ‫اﻟﻬﻴﺎت ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎورﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﻘﻮط ﻟﻮﺳﻴﻔﺮ ﺗﻮﺻﻴﻔﻰ از ﺳﻘﻮط ﺷﻴﻄﺎن اﺳﺖ‪.‬‬ ‫زﻣﺎﻧﻰ او ﻳﻜﻰ از ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺑﺰرگ ﻣﻘﺮب و ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﺧﺪا ﺑﻮد )ﺣﺰﻗﻴﺎل‬ ‫‪ (١٩-١١:٢٨‬وﻟﻰ ﻫﻮس ﻧﺸﺴﱳ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺶ اﻓﺘﺎد! ﻟﻮﺳﻴﻔﺮ‬ ‫اده ﺗﻮ‪ «...‬ﻟـﻮﺳﻴﻔﺮ ﺑـﻪ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻰﺧـﻮاﻫﻢ‪ «!...‬وﻟﻰ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﻰﮔـﻔـﺖ‪» :‬ار ~‬ ‫اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺨﻠﻮق ﺧﺪا ﺑﺎﺷﺪ ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺒﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻰﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺎﻟﻖ ﺑﺎﺷﺪ! ﻋﻴﺴﻰ‬ ‫ﺧﺎﻟﻖ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﺧـﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرت اﻧﺴﺎن ﻓﺎﻧﻰ و ﻣﺨﻠﻮق درآﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻓﺮوﺗﻨﻰ ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬وﻗﺎﺣﺖ ﺗﻜﺒﺮ ﺷﻴﻄﺎن را ﺑﺮﻣﻼ ﻣﻰﺳﺎزد‪.‬‬ ‫ﻟﻮﺳﻴﻔﺮ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ و ﻋﺼﻴﺎن ﺧﻮد ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺒﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮ ﻋﺪن ﻫﺠﻮم‬ ‫ﺑﺮد و اﻧﺴﺎن را ﻧﻴﺰ وﺳﻮﺳﻪ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺑﺮ ﺧﺪا ﺷﻮرش ﻛﻨﺪ‪ .‬آدم ﻫﺮ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ‬ ‫ﻻزم ﺑﻮد‪ ،‬داﺷـﺖ و در واﻗﻊ »ﭘﺎدﺷﺎه« ﺧﻠﻘﺖ ﺧﺪا ﺑﺸـﻤـﺎر ﻣـﻰرﻓﺖ )ﺗﺎ ﺑـﺮ‬ ‫ﲤﺎﻣﻰ زﻣﻴﻦ‪ ...‬ﺣﻜﻮﻣﺖ ﳕﺎﻳﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺪاﻳﺶ ‪ (٢٦:١‬وﻟﻰ ﺷﻴﻄﺎن ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫»ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺪا ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ!« اﻧﺴﺎن در ﻓﻜﺮ دﺳﺘﻴﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﭼﻴﺰى ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﺮاﺗﺮ‬ ‫از دﺳﺘـﺮس او ﻗﺮار داﺷﺖ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﲤـﺎى ﻧـﮋاد ﺑﺸـﺮ را در ﮔﻨﺎه و ﻣـﺮگ‬ ‫ﻏﻮﻃﻪور ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬آدم و ﺣﻮا ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫در ﻓﻜﺮ دﻳﮕﺮان ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻣﺎ اﻧﺘﻈـﺎر دارﻳﻢ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﳒﺎت ﻧﻴﺎﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻮدﺧـﻮاه و زﻳﺎدهﻃﻠـﺐ‬ ‫ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺘﻈـﺎرى از ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻛﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺴﻴﺢ و ﻣﺼﺎﺣـﺒـﺖ‬

‫∂‪µ‬‬

‫∑‪µ‬‬

‫‪¯—eÐ t½u/‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫∏‪µ‬‬

‫روحاﻟﻘـﺪس را ﲡـﺮﺑﻪ ﻛﺮدهاﻧـﺪ‪ ،‬ﻧـﺪارﻳﻢ )ﻓﻴﻠـﭙـﻴـﺎن ‪ .(٢-١:٢‬در ﻣـﺘـﻮن‬ ‫ﻋﻬﺪﺟﺪﻳﺪ ﺧﺪا ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺑﻴﺴﺖ ﺑﺎر ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻧﺤﻮ~ه رﻓﺘﺎر و زﻧﺪﮔﻰ ﺑﺎ »ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ«‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻢ داده و ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬در ﻛﻼم ﺧﺪا ﻣﻰﺧﻮاﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ دﻳﮕﺮان‬ ‫را ﺑﺮ ﺧﻮد ﺗﺮﺟﻴﺢ دﻫﻴﻢ )روﻣﻴﺎن ‪ ،(١٠:١٢‬ﻳﻜﺪﻳﮕـﺮ را ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻛﻨﻴﻢ )اول‬ ‫ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋـﻮس ‪ (١١:٥‬و ﺑﺎرﻫﺎى ﻳﻜﺪﻳﮕـﺮ را ﲢﻤﻞ ﻛﻨﻴﻢ )ﻏﻼﻃﻴـﺎن ‪.(٢:٦‬‬ ‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را داورى ﻛﻨﻴﻢ )روﻣﻴﺎن ‪ (١٣:١٤‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﻧﺼﻴﺤﺖ‬ ‫ﳕﺎﺋﻴﻢ )روﻣﻴﺎن ‪» .(١٤:١٥‬دﻳﮕﺮان« ﻛﻠﻤﻪاى ﻛﻠﻴﺪى در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻟﻐﺎت ﲤﺎم‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻧﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰﺧﻮاﻫﻨﺪ دل ﻓﺮوﺗﻦ و ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫زﻣﻴﻦ دﻳﺪار ﻛﺮده ﺑـﻮد )در اﻳـﻦ ﻣـﻮرد ﻣـﻰﺗـﻮان ﺑـﺮاى ﳕـﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺑـﺎب ‪١٨‬‬ ‫ﭘﻴﺪاﻳﺶ اﺷـﺎره ﳕﻮد(‪ ،‬وﻟﻰ اﻳﻦ دﻳـﺪارﻫﺎ ﻣﻮﻗﺘﻰ ﺑﻮدﻧـﺪ‪ .‬وﻗﺘﻰ ﻣﺴﻴـﺢ در‬ ‫ﺑﻴﺖﳊﻢ ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﻣﺎ ﭘﻴﻮﻧﺪى داﺋﻤﻰ ﺑﺮﻗﺮار ﳕﻮد ﻛﻪ‬ ‫ﻫﻴﭻ ﭼﻴـﺰى ﳕﻰﺗـﻮاﻧﺪ آن را از ﺑﻴﻦ ﺑﺒـﺮد‪ .‬او آزاداﻧـﻪ و داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺧـﻮد را‬ ‫ﻓﺮوﺗﻦ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﻣـﺎ را ﺑﺮاﻓﺮازد! ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﻣﺠـﺪداً در آﻳﻪ ‪ ٧‬از‬ ‫ﻛﻠﻤﻪ »ﺻـﻮرت« ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ »ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻇـﺎﻫـﺮى از ذات دروﻧﻰ« اﺳﺘﻔﺎده ﻛـﺮده‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻰ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﺧﺎدم ﺑﻮدن ﳕﻰﻛﺮد‪ ،‬او ﺑﺎزﻳﮕﺮى ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻧﻘﺸﻰ‬ ‫را ﺑﺎزى ﻛﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫واﻗﻌﺎ و ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﺧﺎدم ﺑﻮد! اﻳﻦ ﲡﻠﻰ واﻗﻌﻰ ذات ﺣﻘﻴﻘﻰ‬ ‫ً‬ ‫او ﺑﻮد‪ .‬او ﻫﻢ ﺧﺪا ﺑﻮد و ﻫﻢ اﻧـﺴـﺎن‪ ،‬اﻟـﻮﻫﻴﺖ و اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﻣﺘـﺤـﺪ در ﻳـﻚ‬ ‫ﺷﺨﺺ و ﭼﻮن ﺧﺎدم ﺑﻪ ﺟﻬﺎن آﻣﺪ‪.‬‬ ‫آﻳﺎ در ﻫﻨﮕﺎم ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﭼﻬﺎر اﳒﻴﻞ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪهاﻳﺪ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫دﻳﮕﺮان را ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﻧﻪ دﻳﮕﺮان ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻰ را ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ؟ او‬ ‫ﺑﺎ ﻓﺮوﺗﻨﻰ و اﻓﺘﺎدﮔﻰ‪ ،‬ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺨﺘﻠŠ ﻣﺮدم از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺎﻫﻴﮕﻴﺮان‪ ،‬زاﻧﻴﺎن‪،‬‬ ‫ﺑﺎﺟﮕﻴﺮان‪ ،‬ﻣﺮﻳﻀﺎن و ﺷﻜﺴﺘﻪدﻻن را ﺑﻪ ﻧﺰد ﺧﻮد ﻣﻰﺧﻮاﻧﺪ‪» .‬ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن‬ ‫ﻧﻴﺎﻣﺪ ﺗﺎ ﻣﺨﺪوم ﺷﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﺪ و ﺟﺎن ﺧﻮد را در راه ﺑﺴﻴﺎرى ﻓﺪا‬ ‫ﺧـﺎﻧـﻪ ﺷﺎم آﺧـﺮ‪ ،‬وﻗﺘﻰ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻫـﻴـﭻ‬ ‫ﺳﺎزد« )ﻣﺘﻰ ‪ .(٢٨:٢٠‬در ﺑﺎﻻ‬ ‫~‬ ‫اﺷﺘﻴﺎﻗﻰ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﳕﻰدادﻧﺪ؛ ﻋـﻴـﺴـﻰ ﺑـﺮﺧﺎﺳـﺖ‪ ،‬رداى‬ ‫ﺧﻮد را از ﺗﻦ ﺑﻴﺮون آورد‪ ،‬ﺣﻮﻟﻪ ﺑﺰرﮔﻰ ﺑﺮ ﻛﻤﺮ ﺑﺴﺖ و ﭘﺎﻫﺎى آﻧﺎن را ﺷﺴﺖ‬ ‫)ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪ .(١٣‬او ﺧـﻮد را ﺑﻪ ﺟﺎى ﻛﻮﭼﻜﺘـﺮﻳﻦ ﻏﻼم ﮔﺬاﺷﺖ! و ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛـﺎر‬ ‫ﺧﻮد‪ ،‬دل ﻓﺮوﺗﻦ و ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ را در ﻋﻤﻞ ﻧﺸﺎن داد و ﺗﻌﺠﺐآور ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻋﻴﺴﻰ از ﭼﻨﺎن ﺷﺎدى ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد!‬ ‫در ﺧﻼل ﺟﻨﮓﻫﺎى اﺳﺘﻘﻼل آﻣﺮﻳﻜﺎ‪ ،‬ژﻧﺮال ﺟﻮرج ﻣﻚﻛﻠﻴﻼن ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻤﺎﻳﺖ اﻓﻜﺎر ﻋﻤﻮﻣﻰ از او ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻰ ﻳﻜﻰ از ﻟﺸﻜﺮﻫﺎى ﺑﺰرگ‬ ‫ارﺗﺶ ﻣﻨﺼﻮب ﺷﺪ‪ .‬او ﺧﻮد را ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻰ ﺑﺰرگ ﻣﻰداﻧﺴﺖ و از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮدم‬

‫≤≠ «‪©∑∫≤® bMÅv Xbš Ë‬‬ ‫ﻓﻜﺮ ﻛﺮدن ﺑﻪ »دﻳﮕـﺮان« ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم اﻧﺘـﺰاﻋﻰ آن‪ ،‬اﻳﺪهاى ﻋﻘﻴﻢ و ﻧﺎرﺳـﺎ‬ ‫اﺳﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻤﻼً دﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﺎر ﺷﻮﻳﻢ و ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﺧﺎدم دﻳﮕﺮان ﮔﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻳﻜﻰ از ﻓﻼﺳﻔﻪ ﻣﺸﻬﻮر‪ ،‬ﻣﻄﺎﻟﺐ درﺧﺸﺎﻧﻰ در ﺑﺎب ﺗﻌﻠﻴﻢ و ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻛﻮدﻛﺎن‬ ‫ﻧﻮﺷﺖ وﻟﻰ از ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮد ﻏﻔﻠﺖ ﳕﻮد‪ .‬دوﺳﺖ داﺷﱳ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم‬ ‫ﺧﺸﻚ و ﺧﺎﻟﻰ آن اﻟﺒﺘﻪ ﻛﺎر ﭼﻨﺪان ﺳﺨﺘﻰ ﺑﺮاى او ﻧﺒﻮد وﻟﻰ وﻗﺘﻰ ﭘﺎى‬ ‫ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن آﻣﺪ‪ ،‬ﭼﻴﺰ دﻳﮕـﺮى ﺷﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻰ در ﻓﻜﺮ دﻳﮕـﺮان ﺑﻮد و ﺧﺎدم‬ ‫ﺷﺪ! ﭘﻮﻟﺲ رد ﭘﺎى ﻋﻴﺴﻰ در ﻓﺮوﺗﻨﻰ و اﻃﺎﻋﺖ را دﻧﺒﺎل ﻛﺮد و ﭘﻰ ﺑﺮد ﻛﻪ‬ ‫)‪ (١‬او ﺧﻮد را ﺧﺎﻟﻰ ﻛﺮد و از اﻣـﺘـﻴـﺎزات اﻧﺤـﺼـﺎرى ﺧﻮد ﺑﻪ ﻋـﻨـﻮان ﺧﺪا‬ ‫ﭼﺸﻢﭘﻮﺷﻰ ﳕﻮد؛ )‪ (٢‬او ﺑﺎ ﺑﺪﻧﻰ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻋﺎرى از ﮔﻨﺎه‪ ،‬اﻧﺴﺎن ﮔﺮدﻳﺪ؛‬ ‫)‪ (٣‬او ﺑﺪن ﺧﻮد را ﺑﺮاى ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﻛﺎر ﮔﺮﻓﺖ )‪ (٤‬او ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ‬ ‫ﺑﺪن ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺑﺴﭙﺎرد و ﲟﻴﺮد‪.‬‬ ‫ﭼﻪ ﻓﻴﺾ ﻋﻈﻴﻤﻰ! از آﺳﻤﺎن ﺑﻪ زﻣﻴﻦ‪ ،‬از ﺟﻼل ﺑﻪ ﺷﺮﻣﺴﺎرى‪ ،‬از ارﺑﺎب‬ ‫ﺑﻪ ﻏﻼم‪ ،‬از زﻧـﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﻣﺮگ‪» ،‬ﺣﺘﻰ ﻣـﺮگ ﺻﻠﻴﺐ!« در دوران ﻋﻬﺪﻋﺘﻴـﻖ‪،‬‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ در ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﺨﺘﻠŠ و ﺑﺮاى ﺑﺮﺧﻰ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖﻫﺎى ﺧﺎص از‬

‫‪µπ‬‬

‫‪¯—eÐ t½u/‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﺑﻪ او ﻟﻘﺐ »ﻧﺎﭘﻠﺌﻮن ﺟﻮان« داده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻟﺬت ﻣﻰﺑﺮد وﻟﻰ در ﻋﻤﻞ از آﻧﭽﻪ‬ ‫اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻰرﻓﺖ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻛﻤﺘﺮى ﺑﻪ دﺳﺖ آورد‪ .‬رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻟﻴﻨﻜﻠﻦ ﺑﻪ‬ ‫اﻣﻴﺪ اﻳﻨﻜﻪ او را ﺑﻪ ﲢﺮك ﺑﻴﺸﺘﺮى وادارد‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻰ ﻛﻞ ارﺗﺶ را ﺑﻪ وى‬ ‫ﺳﭙﺮد وﻟﻰ او ﻫﻤﭽﻨﺎن وﻗﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺑﻄﺎﻟﺖ ﻣﻰﮔﺬراﻧﻴﺪ‪ .‬ﻳﻚ روز ﻋﺼﺮ‪،‬‬ ‫ﻟﻴﻨﻜﻠﻦ و دو ﻧﻔﺮ از اﻋﻀﺎى ﻛﺎﺑﻴﻨﻪاش ﺑﻪ دﻳﺪن ﻣﻚﻛﻠﻴﻼن رﻓﺘﻨﺪ و آﳒﺎ‬ ‫ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﻬﻤﻴـﺪﻧـﺪ وى ﺑﻪ ﺟﺸـﻦ ﻋـﺮوﺳﻰ ﻳﻜﻰ از آﺷﻨﺎﻳـﺎﻧـﺶ رﻓﺘﻪ اﺳـﺖ‪.‬‬ ‫ﻟﻴﻨﻜﻠﻦ و ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ وى ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ و ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ژﻧﺮال‬ ‫وارد ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻚﻛﻠﻴﻼن ﺑﺪون ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر‬ ‫ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ و ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ‪ .‬ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻟﻴﻨﻜﻦ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ را ﻓﺮﺳﺘﺎد‬ ‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻚﻛﻠﻴﻼن ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ در ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻣﻨﺘﻈـﺮ او ﻫـﺴـﺘـﻨـﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻃﻼع داد ﻛﻪ ﻣﻚﻛﻠﻴﻼن ﺧﻮاﺑﻴﺪه اﺳﺖ!‬ ‫ﻫﻤﺮاﻫﺎن رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﺳﺨﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﻰ ﺑـﻮدﻧـﺪ وﻟﻰ ﻟﻴﻨﻜﻦ ﺑـﻪ آراﻣﻰ‬ ‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و در ﺣﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﺮون ﻣﻰرﻓﺘﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺎﻻ وﻗﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدن‬ ‫درﺑﺎره آداب ﻣﻌﺎﺷﺮت و ﻣﻘﺎم اﻓﺮاد ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻚﻛﻠﻴﻼن ﺑﺮاى ﻣﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻰ‬ ‫دﻫﻨﻪ اﺳﺐ او را ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﮕﻴﺮم‪ «.‬اﻳﻦ دﻳﺪﮔﺎه‬ ‫ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﻣﻰآورد‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮدم‬ ‫~‬ ‫و رﻓﺘﺎر ﺣﺎﻛﻰ از ﻓﺮوﺗﻨﻰ ﻟﻴﻨـﻜـﻠـﻦ ﺑـﻮد ﻛـﻪ از او اﻧـﺴـﺎﻧـﻰ ﺑـﺰرگ و رﺋﻴـﺲ‬ ‫ﺟﻤﻬﻮرى ﻣﺤﺒﻮب ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬او ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ ﳕﻰﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ در ﻓﻜﺮ ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺑﻮد‪ .‬ﺧﺪﻣﺖ‪ ،‬دوﻣﻴﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ~ دل ﻣﻄﻴﻊ و ﻓﻜﺮ ﻓﺮوﺗﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻄﻴﻊ ﮔـﺮدﻳـﺪ« )آﻳـﻪ ‪ .(٨‬ﻣـﺮگ او ﻧﻪ ﻣـﺎﻧـﻨـﺪ ﻣـﺮگ ﺷﻬﻴﺪان ﺑـﻠـﻜـﻪ ﻣـﺮﮔـﻰ‬ ‫ﳒﺎتﺑﺨﺶ ﺑﻮد‪ .‬او آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ و ﻣﺸﺘﺎﻗـﺎﻧـﻪ ﺟـﺎن ﺧـﻮد را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﻨﺎﻫـﺎن‬ ‫ﺟﻬﺎن ﻓﺪا ﻛﺮد‪.‬‬ ‫دﻛﺘﺮ ﺟﻮوت ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪» :‬ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻰﺑﻬﺎ ﻳﻘﻴﻨﺎً ﺑﻰﻓﺎﻳﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪«.‬‬ ‫اﮔﺮ ﻣﻰﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﺮﻛﺘﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺮﻛﺘﻰ ﻛﺮد و ﮔﺎه اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎى‬ ‫ﺟﺎن ﲤﺎم ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬در ﻳﻜﻰ از اﻋﻴﺎد ﻣﺬﻫﺒﻰ در ﻛﺸﻮر ﺑﺮزﻳﻞ‪ ،‬ﻣﺒﺸﺮى از‬ ‫ﻏﺮﻓﻪاى ﺑﻪ ﻏﺮﻓﻪ دﻳﮕﺮ ﻣﻰرﻓﺖ و اﺟﻨﺎس آﻧﻬﺎ را ﺑﺮرﺳﻰ ﻣﻰﻛﺮد‪ .‬در ﻳﻜﻰ‬ ‫از ﻏﺮﻓﻪﻫﺎ ﺗﺎﺑﻠﻮﺋﻰ دﻳﺪ ﻛﻪ روى آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪» :‬ﺻﻠﻴﺐﻫﺎى ارزان‪«.‬‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﭼﻴﺰى اﺳﺖ ﻛﻪ اﻣﺮوزه ﺑﺴﻴﺎرى از ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن‬ ‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺻﻠﻴﺐﻫﺎى ارزان‪ .‬ﺻﻠﻴﺐ ﺧـﺪاوﻧﺪ ﻣﻦ ارزان ﻧﺒﻮد‪،‬‬ ‫ﭼﺮا ﺻﻠﻴﺐ ﻣﻦ ارزان ﺑﺎﺷﺪ؟«‬ ‫ﺷﺨﺼﻰ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ و ﻓﺮوﺗﻦ دارد از ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ و اﻳﺜﺎر ﺧﻮد ﳕﻰﭘﺮﻫﻴﺰد‪.‬‬ ‫او ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﻼل ﺧـﺪا و ﺧـﻴـﺮﻳﺖ دﻳﮕـﺮان زﻧـﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﻨﺪ و اﮔـﺮ ﺟـﻼل‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ و ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ دﻳـﮕـﺮان ﻣﺴﺘﻠـﺰم ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣـﻴـﻞ و رﻏﺒـﺖ آن را‬ ‫ﻣﻰﭘﺮدازد‪ .‬دﻳﺪﮔﺎه ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل )آﻳﻪ ‪ ،(١٧‬دﻳﺪﮔﺎه ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس )آﻳﻪ ‪(٢٠‬‬ ‫ﻔﺮودُﺗﺲ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮد )آﻳـﻪ ‪ .(٣٠‬اﮔـﺮ ﻣـﻰﺧـﻮاﻫﻴﻢ ﺧﺪﻣـﺖ ﻣـﺎ‬ ‫ِ‬ ‫و دﻳﺪﮔـﺎه اََﭘ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺘﺎ ﻣﺴﻴﺤﺎﺋﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﺗﻮأم ﺑﺎ اﻳﺜﺎر و ﻓﺪاﻛﺎرى ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ً‬ ‫داﮔﻼس ﻫﺎﻳﺪ در ﻛﺘﺎب ﺧﻮد ﺑﻪ ﻧـﺎم »ﻓـﺪاﻛـﺎرى و رﻫﺒـﺮى« ﺑﻪ ﺗﺸـﺮﻳﺢ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ ﻣـﻮﻓﻘﻴﺖ ﻛﻤـﻮﻧﻴﺴﺖﻫﺎ در ﭘﻴﺸﺒﺮد ﺑـﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﻳﺸﺎن ﻣﻰﭘـﺮدازد‪.‬‬ ‫ﻫﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺧﻮدش ﺑﻪ ﻣﺪت ‪ ٢٠‬ﺳﺎل ﻋﻀﻮ ﺣـﺰب ﻛﻤـﻮﻧﻴﺴﺖ ﺑﻮد و ﻓﻠﺴﻔـﻪ‬ ‫آﻧﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﻣﻰﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬اﺷﺎره ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺖﻫﺎ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ‬ ‫از اﻧﺴﺎن ﳕﻰﺧـﻮاﻫﻨﺪ »ﻛـﺎرﻫﺎى ﻣﻌﻤـﻮﻟﻰ و ﻛﻮﭼﻚ« اﳒﺎم دﻫﻨﺪ‪ .‬آﻧـﺎن‬ ‫ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺻﺮاﺣﺖ از او ﻣﻰﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﺎرى ﺑﺰرگ ﺑﺰﻧﺪ و ﺧﻮد‬ ‫را ﺑﺮاى ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻬﺎى آن آﻣﺎده ﺳﺎزد‪ .‬آﻧﺎن درﺧﻮاﺳﺘﻰ ﺑﺰرگ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ و‬

‫∞∂‬

‫≥≠ «‪©∏∫≤® œuýÅv v½UÐdF Ë‬‬ ‫ﺑﺴﻴـﺎرى از ﻣﺮدم دوﺳـﺖ دارﻧﺪ ﺑﻪ دﻳﮕـﺮان ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ اﻣﺎ ﺗـﻨـﻬـﺎ در‬ ‫ﺻﻮرﺗﻰ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻫﺰﻳﻨﻪاى ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬وﻟﻰ اﮔﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺴﺘﻠﺰم‬ ‫ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻋﻼﻗﻪ ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد‪ .‬ﻋﻴﺴﻰ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ »ﺧﻮﻳﺸـﱳ را ﻓﺮوﺗﻦ ﺳﺎﺧﺖ و ﺗﺎ ﺑـﻪ ﻣـﻮت‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣـﻮت ﺻﻠﻴﺐ‬

‫‪∂±‬‬

‫‪¯—eÐ t½u/‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﻻ ﭘﺎﺳﺨﻰ ﺣﺎﻛﻰ از آﻣﺎدﮔﻰ ﻣﻰﺷﻨﻮﻧﺪ‪ .‬ﻫﺎﻳﺪ »آﻣﺎدﮔﻰ ﺑﺮاى ﻓﺪاﻛﺎرى‬ ‫ﻣﻌﻤﻮ ً‬ ‫و اﻳﺜﺎر« را ﻳﻜﻰ از ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎى ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ﻣﻰداﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺘﻰ از ﺟﻮاﻧﺎن واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺣﺰب ﻣﻰﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‪ ،‬ﺧﺪﻣﺖ و اﻃﺎﻋﺖ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ و اﻳﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﺎﻋﺚ ﺟﺬب ﺟﻮاﻧﺎن و ﻣﺎﻧﺪن آﻧﺎن در ﺣﺰب ﻣﻰﮔﺮدد‪.‬‬ ‫ﺷﻮاى ﻛﻠﻴﺴﺎ در ﺣـﺎل ﺑـﺮﻧﺎﻣـﻪرﻳﺰى ﺑﺮاى ﺑﺮﮔـﺰارى ﮔﺮدﻫﻤﺎﺋﻰ ﺳﺎﻻﻧـﻪ‬ ‫»ﻳﻚﺷﻨﺒﻪ ﺟـﻮاﻧﺎن« ﺑﻮد و ﻳﻜﻰ از اﻋﻀﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﺮد ﻛﻪ ﻧـﻮﺟﻮاﻧﺎن اﻣـﻮر‬ ‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎﻣﺎت‪ ،‬ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻰ دﻋﺎﻫﺎ و ﺗـﺮﺗﻴﺐ ﻣﻮﺳﻴﻘﻰ ﻣﺨﺼﻮص را ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻬﺪه ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﻳﻜﻰ از ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺪون ﺗﻌﺎرف ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﺎ از اﳒﺎم ﻛﺎرﻫﺎى ﻛﻮﭼﻚ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪهاﻳﻢ و دوﺳﺖ دارﻳﻢ اﻣﺴﺎل ﻛﺎرﻫﺎى‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮى اﳒﺎم دﻫﻴﻢ‪ ،‬ﻛﺎرﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در اﻳﻦ ﮔﺮدﻫﻤﺎﺋﻰ ﺑﻠﻜﻪ ﺣﺘﻰ‬ ‫در ﻃﻮل ﲤﺎم ﺳﺎل اداﻣﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﭽﻪﻫﺎ در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺸﻮرت‬ ‫و دﻋﺎ ﻛﺮدهاﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎ دوﺳﺖ دارﻳﻢ ﺑﺎ ﻫﻴﺌﺖ اﻣﻨﺎى ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻫﻤﻜـﺎرى ﻛﻨﻴﻢ و‬ ‫زﻳﺮزﻣﻴـﻦ را ﺑﺮاى ﻛﻼس ﺗﻌﻤﻴﺮ و آﻣﺎده ﺳـﺎزﻳﻢ‪ .‬دوﺳﺖ دارﻳﻢ ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺑـﺎ‬ ‫ﻣﺸﺎﻳﺦ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺟﻠﺴﻪاى داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ و از آﻧﻬﺎ ﻧﺤﻮه ﺧﺪﻣﺖ ﻛﺮدن را ﻳﺎد‬ ‫ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﺎ ﻣﻮاﻓﻖ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬دوﺳﺖ دارﻳﻢ ﻳﻚ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺷﻬﺎدت‬ ‫ﻫﻔﺘﮕﻰ در ﭘـﺎرك داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴـﻢ‪ .‬اﻣـﻴـﺪوارﻳﻢ ﺑﺎ اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣـﺎ ﻣـﻮاﻓﻘـﺖ‬ ‫ﻛﻨﻴﺪ‪«.‬‬ ‫ﭘﺲ از اﻳﻦ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎ او ﺳﺮ ﺟﺎى ﺧﻮد ﻧﺸﺴـﺖ و ﺷـﺒـﺎن ﮔـﺮوه ﺟﻮاﻧﺎن‬ ‫ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪى ﺣﺎﻛﻰ از رﺿﺎﻳﺖ زد‪ .‬او ﺧﻮد ﺟﻮاﻧﺎن را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻛﺮده ﺑﻮد‬ ‫ﻛﻪ ﻋﻬﺪهدار ﻛـﺎرى ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻠـﺰم ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﺷﺪ و آﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﺑـﺎ‬ ‫اﺷﺘﻴﺎق ﲤﺎم ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد او را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬او ﻣﻰداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻻزﻣﻪ رﺷﺪ و ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫واﻗﻌﻰ‪ ،‬اﻳﺜﺎر و ﻓﺪاﻛﺎرى اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﻌﻴﺎر دل ﻓﺮوﺗﻦ اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﻘﺪر ﺑﺮاى ﲢﻤﻞ رﱋ و زﺣﻤﺖ آﻣﺎده‬ ‫و ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧـﺪازه ﻣﻰﺧـﻮاﻫﻴﻢ ﻓﺪاﻛﺎرى و اﻳﺜﺎر ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن اﻓﺮاد زﻳﺎدى ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﻗﻊ دارﻧﺪ دﻳﮕﺮان ﺑﺮاﻳﺸﺎن‬ ‫ﻓﺪاﻛـﺎرى و از ﺧﻮد ﮔﺬﺷﺘﮕـﻰ ﻛـﻨـﻨـﺪ وﻟﻰ ﺧﻮدﺷﺎن ﻫﻴﭻ ﲤـﺎﻳـﻠـﻰ ﺑـﺮاى‬ ‫ﻓﺪاﻛـﺎرى ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﻳـﮕـﺮان ﻧﺪارﻧﺪ و ﺑﻪ اﺻﻄـﻼح ﻣـﺮگ را ﺑﺮاى ﻫﻤﺴﺎﻳـﻪ‬ ‫ﻣﻰﺧﻮاﻫﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻳﻜﻰ از ﻧﻜﺎت ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ )ﭘﺎرادوﻛﺲ( زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﻴﺤﻰ اﻳﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺪﻫﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰﮔﻴﺮﻳﻢ؛ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻳﺜﺎر ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺧﺪا‬ ‫ﺑﺮﻛﺖ ﺑﻴﺸـﺘـﺮى ﻣﻰدﻫﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓـﻜـﺮ ﻣـﻄـﻴـﻊ‪ ،‬ﺷـﺎدى‬ ‫ﻣﻰآورد و ﻣﺎ را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺒﻴﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻌﻨﻰ ﺷﺮاﻛﺖ در ﺷﺎدى‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ در رﳒﻬﺎى او ﻧﻴﺰ ﺷﺮاﻛﺖ دارﻳﻢ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺪﻳﻬﻰ اﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ وﻗﺘﻰ اﻧﮕـﻴـﺰ~ه ﺷﺨﺺ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﺷـﺪ )‪ ،(١:٢‬ﻫـﺮﮔﺰ ﳕﻰﺗـﻮان ﺑـﺮاى آن‬ ‫داﺋﻤﺎ در ﻣﻮرد ﻓﺪاﻛﺎرىﻫﺎى ﺧﻮد ﺳﺨﻦ‬ ‫ً‬ ‫ﻣﻴﺰان ﻳﺎ ﺗﻮﺻﻴﻔﻰ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻛﺴﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬دل ﻓﺮوﺗﻦ و ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ ﻧﺪارد‪.‬‬ ‫آﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﺮاى ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺑﻮدن ﺧﻮد ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﺮداﺧﺘﻪاﻳﺪ؟‬

‫≤∂‬

‫≥∂‬

‫‪©±±≠π∫≤® b¼œÅv ‰öł «— «bš Ë« ≠¥‬‬ ‫اﻟﺒﺘﻪ ﺑـﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﻫﺪف ﻣﺎ ﺟﻼل دادن ﺧﺪا اﺳـﺖ‪ .‬ﭘـﻮﻟﺲ در آﻳﻪ ‪ ٣‬در‬ ‫ﻣﻮرد ﺧﻮدﺳﺘﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻫﺸﺪار ﻣﻰدﻫﺪ‪ .‬آن ﻧـﻮع رﻗﺎﺑﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن را‬ ‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﻢ و ﺧﺪﻣﺖ را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺪﻣﺖ ﻗﺮار ﻣﻰدﻫﺪ‪ ،‬ﻧﻪ روﺣﺎﻧﻰ اﺳﺖ‬ ‫و ﻧﻪ رﺿﺎﻳﺖﺑﺨﺶ و ﻛﺎرآﻣﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻤﻠﻰ ﭘﻮچ و ﺑﻴﻬﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻰ ﺧﻮد‬ ‫را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دﻳﮕـﺮان ﭘﺴﺖ ﳕﻮد وﻟﻰ ﺧﺪا او را ﺑﻪ اﻋﻼ ﺑـﺮاﻓﺮاﺷﺖ و ﻧﺘﻴﺠـﻪ‬ ‫اﻳﻦ ﺑﺮاﻓﺮاﺷﱳ‪ ،‬در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺟﻼل ﺧﺪا اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ ﺷﺪن ﺧـﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎ ﻗـﻴـﺎم او از ﻣـﺮدﮔﺎن آﻏـﺎز‬ ‫ﺷﺪ‪ .‬وﻗﺘﻰ ﺑﺪن ﻋﻴﺴـﻰ را دﻓﻦ ﻛﺮدﻧﺪ آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎرى ﺑﻮد ﻛﻪ دﺳﺖ اﻧﺴـﺎن‬ ‫ﻛﺎرى ﺑﺮاى او اﳒﺎم داد و از آن ﳊﻈﻪ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺧﺪا وارد ﻋﻤﻞ ﺷﺪ‪ .‬اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ‬

‫‪¯—eÐ t½u/‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫‪∂¥‬‬

‫ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻛﺎر ﳑﻜﻦ را ﺑﺎ ﳒﺎت دﻫﻨﺪه ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﺧﺪا او را ﺳﺮاﻓﺮاز ﳕﻮد‬ ‫و ﺑﻪ او ﺟﻼل و اﻓﺘﺨﺎر ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ .‬ﻣﺮدﻣﺎن ﻧﺎﻣﻬﺎ و اﻟﻘﺎب ﲤﺴﺨﺮآﻣﻴﺰ ﺑـﻪ او‬ ‫دادﻧﺪ وﻟﻰ ﭘﺪر ﻧﺎﻣﻰ ﭘﺮﺟﻼل ﺑﻪ او ﺑـﺨـﺸـﻴـﺪ‪ .‬درﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﻃـﻮر ﻛـﻪ در‬ ‫ﻓﺮوﺗﻨﻰاش‪ ،‬ﻋﻴﺴﻰ ﻧـﺎﻣـﻴـﺪه ﺷـﺪ )ﻣـﺘـﻰ ‪ ،(٢١:١‬در ﺳـﺮاﻓـﺮازىاش ﻧـﺎم‬ ‫»ﺧﺪاوﻧﺪ« ﮔﺮﻓﺖ )آﻳﻪ ‪١١‬؛ رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ اﻋﻤﺎل ‪ .(٣٨-٣٢:٢‬او از ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و آﻧﮕﺎه ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺻﻌﻮد ﳕﻮد و ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﭘﺪر ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺳﺮاﻓﺮازى ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬اﻗﺘﺪار و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﻰ او ﺑﺮ ﻛﻞ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎت در آﺳﻤﺎن‪،‬‬ ‫ﺑﺮ زﻣﻴـﻦ و زﻳﺮ زﻣﻴـﻦ را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻰﺷﻮد و ﻫـﺮ آﻓـﺮﻳﺪهاى در ﻣﻘـﺎﺑـﻞ او زاﻧﻮ‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ زد )رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ اﺷﻌﻴﺎ ‪» .(٢٣:٤٥‬زﻳﺮ زﻣﻴﻦ« ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد اﺷﺎره‬ ‫ﺑﻪ ﮔـﻢﺷـﺪﮔﺎن اﺳـﺖ‪ ،‬زﻳﺮا ﺧﺎﻧـﻮاده ﺧﺪا ﻳـﺎ ﺑـﺮ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ ﻳـﺎ در آﺳـﻤـﺎن‬ ‫)اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪ .(١٥-١٤:٣‬روزى ﻫﻤﻪ در ﺣﻀﻮر او ﺳﺮ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻓﺮود ﺧﻮاﻫﻨﺪ‬ ‫آورد و اﻗﺮار ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ او ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﻣﺮوز ﻫﻢ اﻳﻦ اﻣﻜﺎن‬ ‫وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﻣﺮدﻣﺎن در ﺣﻀﻮر او زاﻧﻮ زده اﻗﺮار ﻛﻨﻨﺪ و ﻋﻄﻴﻪ ﳒﺎت او‬ ‫را درﻳﺎﺑﻨﺪ )روﻣﻴﺎن ‪ .(١٠-٩:١٠‬اﻣﺮوز زاﻧﻮ زدن در ﺣﻀﻮر او ﻳﻌﻨﻰ ﳒﺎت‪،‬‬ ‫وﻟﻰ زاﻧﻮ زدن در ﺣﻀﻮر او در ﻫﻨﮕﺎم داورى ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺤﻜﻮﻣﻴﺖ‪.‬‬ ‫ﻫﺪف ﻛﻠﻰ از ﻓﺮوﺗﻨﻰ و ﺳﺮاﻓﺮازى ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﺟﻼل ﺧﺪا اﺳﺖ )آﻳﻪ ‪.(١١‬‬ ‫وﻗﺘﻰ ﻣﺴﻴﺢ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺻﻠﻴﺐ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اوﻟﻴﻦ و ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰى ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫آن ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﺮد ﺟﻼل ﭘﺪر ﺑﻮد‪» :‬اى ﭘﺪر ﺳﺎﻋﺖ رﺳﻴﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را‬ ‫ﺟﻼل ﺑﺪه ﺗـﺎ ﭘـﺴـﺮت ﻧﻴﺰ ﺗـﻮ را ﺟﻼل دﻫـﺪ« )ﻳـﻮﺣﻨـﺎ ‪ .(١:١٧‬در واﻗـﻊ او‬ ‫ﺟﻼل ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪه )ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪ (٢٢:١٧‬و روزى ﻣﺎ ﺑﺎ او در ﺟﻼﻟﺶ‬ ‫در آﺳﻤﺎن ﺳﻬـﻴـﻢ ﺧـﻮاﻫﻴﻢ ﺷـﺪ )ﻳـﻮﺣـﻨـﺎ ‪٢٤:١٧‬؛ رﺟﻮع ﻛﻨـﻴـﺪ روﻣﻴـﺎن‬ ‫‪ .(٣٠-٢٨:٨‬ﻛﺎر ﳒﺎت ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺰرﮔﺘﺮ و واﻻﺗﺮ از ﳒﺎت ﺟﺎﻧﻬﺎى ﮔﻢﺷﺪه‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﻳﻦ ﻫﻢ ﻛﺎرى ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺸﻤﺎر ﻣﻰرود‪ .‬ﻫﺪف ﻧﻬﺎﺋﻰ از ﳒﺎت‬ ‫اﻧﺴﺎن‪ ،‬ﺟﻼل ﺧﺪا اﺳﺖ )اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪.(١٤٬١٢٬٦:١‬‬

‫ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ و ﻓﺮوﺗﻦ دارد و ﻣﻰﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دﻳﮕﺮان زﻧﺪﮔﻰ‬ ‫ﻛﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮد را ﺑﺮاى ﻓﺪاﻛﺎرى و ﺧﺪﻣﺖ آﻣﺎده ﺳﺎزد‪ ،‬وﻟﻰ ﻋﻤﻞ او ﺳﺮاﳒﺎم‬ ‫ﺑﻪ ﺟﻼل ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪» .‬ﭘﺲ زﻳﺮ دﺳﺖ زورآور ﺧﺪا ﻓﺮوﺗﻨﻰ ﳕﺎﺋﻴـﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﺷﻤـﺎ را در وﻗﺖ ﻣﻌﻴـﻦ ﺳـﺮاﻓـﺮاز ﳕﺎﻳـﺪ« )اول ﭘﻄـﺮس ‪ .(٦:٥‬ﻳﻮﺳŠ ﺑـﻪ‬ ‫ﻣﺪت ‪ ١٣‬ﺳـﺎل رﱋ ﻛﺸﻴﺪ و ﺧﺪﻣﺖ ﻛﺮد‪ ،‬اﻣـﺎ ﺳـﺮاﳒﺎم ﺧﺪا او را ﺗﻌﺎﻟـﻰ‬ ‫ﺑﺨﺸﻴﺪ و او را ﺷﺨﺺ دوم ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﺼﺮ ﳕﻮد‪ .‬داود در زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺟﻮاﻧﻰ‬ ‫ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮد ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﺎدﺷﺎه ﻣﺴﺢ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬او ﺳﺎلﻫﺎى ﺳﺨﺖ و رﱋآورى‬ ‫را ﲡﺮﺑﻪ ﳕـﻮد‪ ،‬وﻟﻰ در وﻗﺖ ﻣﻌﻴـﻦ ﺧـﺪا او را ﺑﻪ ﻋﻨـﻮان ﭘﺎدﺷﺎه اﺳـﺮاﺋﻴﻞ‬ ‫ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺷﺎدى ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ و ﻓﺮوﺗﻦ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از ﻛﻤﻚ ﺑﻪ دﻳـﮕـﺮان و ﺷﺮاﻛﺖ در‬ ‫رﱋﻫﺎى ﻣﺴﻴﺢ ﻧﺎﺷﻰ ﻣﻰﺷﻮد )ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ‪ ،(١٠:٣‬ﺑﻠﻜﻪ ﻗﺒﻞ از ﻫـﺮ ﭼـﻴـﺰ‬ ‫ﻧﺎﺷﻰ از اﻳﻦ ﺷﻨﺎﺧﺖ اﺳﺖ ﻛـﻪ ﺧـﺪا را ﺟﻼل ﻣﻰدﻫﻴﻢ‪ .‬ﻧﻮر ﻣﺎ از ﻃـﺮﻳﻖ‬ ‫اﻋﻤﺎل ﻧﻴﻜﻮﻳﻤﺎن ﻣﻰﺗﺎﺑﺪ و اﻳﻦ ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧـﻰ ﻣـﺎ را ﺟﻼل ﻣﻰدﻫﺪ )ﻣﺘـﻰ‬ ‫‪ .(١٦:٥‬ﺷﺎﻳﺪ اﻣﺮوز ﻧـﺘـﻮاﻧﻴﻢ آن ﺟـﻼل را ﺑﺒﻴﻨﻴـﻢ وﻟـﻰ وﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﺴـﻴـﺢ‬ ‫ﺑﺎزﮔﺮدد و ﺧﺎدﻣﺎن وﻓﺎدار ﺧﻮد را ﭘﺎداش دﻫﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻫﺪ آن ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪∂µ‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫∂‬

‫‪v×O5+ vÖb½“ ÊËdOÐ Ë ÊË—œ‬‬ ‫‪±∏≠±≤∫≤ ÊUOáKO/‬‬

‫ﻣﺎرك ﺗﻮاﻳﻦ ﻣﻰﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﻨﺎر آﻣﺪن ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻣﺸﻜﻞ‬ ‫اﺳﺖ و اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻳﻜﻰ از ﻣﺸﻜﻞﺗﺮﻳﻦ آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺑﻴﺰارى از ﳕﻮﻧﻪﻫﺎى ﻋﺎﻟﻰ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﻋﻠﺖ اﻳﻦ ﺑﻴﺰارى ﻋﺪم ﺗﻮاﻧﺎﺋﻰ ﻣﺎ در رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖﻫﺎى‬ ‫آن ﳕﻮﻧﻪ در زﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮد ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺳﺘﺎﻳﺸﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻧﺜﺎر ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ‬ ‫ﻣﻰﺷﻮد ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮاى ﻣﺎ اﻟﻬﺎمﺑﺨﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﳕﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﻮاﻧﺎﺋﻰ‬ ‫ﺑﺒﺨﺸﺪ‪ .‬ﺗـﺎ زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ آن ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻋﺎﻟـﻰ وارد زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ ﻧﺸﻮد و ﻣﺎ را در‬ ‫ﻛﺎراﺋﻰ ﺧﻮد ﺳﻬﻴﻢ ﻧﺴﺎزد‪ ،‬ﳕـﻰﺗـﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﻋﻤﻖ دﺳﺘـﺎوردﻫـﺎى او دﺳـﺖ‬ ‫ﻳﺎﺑﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ اﻣﺮ ﻣﺴﺘﻠﺰم ﭼﻴﺰى ﻓﺮاﺗﺮ از ﳕﻮﻧﻪاى در ﺑﻴﺮون و ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﻧﻴﺮوﺋﻰ‬ ‫در درون اﺳﺖ‪.‬‬ ‫در ﻓﺼﻞ ﻗﺒﻞ ﺧـﻮاﻧﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﭘـﻮﻟﺲ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴـﺢ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻟﮕـﻮى‬ ‫ﺑﺰرگ ﻣﺎ در ﻋﻤـﻞ ﺑـﻪ ﺗـﻮاﺿﻊ و ﻓﺮوﺗﻨﻰ ﻣـﻌـﺮﻓﻰ ﳕﻮد‪ .‬ﺳﺨـﻨـﺎن ﭘـﻮﻟـﺲ را‬ ‫ﺟﺎﻣـﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧـﻴـﻢ؟ ﭼﮕـﻮﻧﻪ‬ ‫ﺧﻮاﻧﺪﻳﻢ و ﭘﺬﻳـﺮﻓﺘﻴـﻢ‪ ،‬وﻟﻰ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ آن‬ ‫~‬ ‫اﻧﺴﺎن ﻓﺎﻧﻰ ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ اﻣﻴﺪوار ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﺎوردﻫﺎى ﻣﺴﻴﺢ دﺳﺖ ﻳﺎﺑﺪ؟‬ ‫ﺣﺘﻰ ﺗﺼﻮر آزﻣﻮدن ﭼﻨﻴﻦ راﻫﻰ ﮔﺴﺘﺎﺧﺎﻧﻪ اﺳﺖ! ﻣﺎ ﻣﻰﻛﻮﺷﻴﻢ در ﻓﺮوﺗﻨﻰ‬ ‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻛﻨﻴﻢ وﻟﻰ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﺴﺎرت ﻛﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﻘﻠﻴﺪ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫را دارﻳﻢ‪ ،‬در ﻋﻤﻞ ﺑﻪ دام ﻏﺮور و ﺗﻜﺒﺮ ﻣﻰاﻓﺘﻴﻢ!‬

‫∑∂‬

‫در واﻗﻊ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﭼﻨﺪان ﺳﺨﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ از ﻣﺎ ﳕﻰﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﺳﺮ‬ ‫ﺑﺮ آﺳﻤﺎن و دﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺑﺴﺎﺋﻴﻢ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻫﺪف واﻻﺗﺮ ﻣﺴﺘﻠﺰم اﻗﺪام‬ ‫و ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺎى اﻳﻨـﻬـﺎ‪ ،‬او ﳕـﻮﻧﻪ اﻟﻬﻰ ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴـﻊ و ﻧـﻴـﺰ‬ ‫ﻗـﺪرت ﺧﺪاﺋـﻰ را ﺑـﺮاى اﳒﺎم آﻧﭽـﻪ ﺧـﺪا ﻓـﺮﻣﺎن داده اﺳﺖ ﺑـﻪ ﻣـﺎ ﻧـﺸـﺎن‬ ‫ﻣﻰدﻫﺪ‪» :‬ﺧﺪا اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺷﻤﺎ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ رﺿﺎﻣﻨﺪى ﺧﻮد‪ ،‬ﻫﻢ اراده و ﻫﻢ‬ ‫ﻓﻌـﻞ را ﺑﻪ ﻋﻤﻞ اﻳﺠﺎد ﻣﻰﻛﻨﺪ« )‪ .(١٣:٢‬اﻳﻦ ﻣﻬﻢ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻘﻠـﻴـﺪ ﺑـﻠـﻜـﻪ ﺑـﺎ‬ ‫ﲡﺴﻢ ﻋﻴﻨﻰ ﺻﻮرت ﻣﻰﮔﻴﺮد‪» :‬ﻣﺴﻴﺢ در ﻣﻦ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﻨﺪ« )ﻏﻼﻃﻴﺎن‬ ‫‪ .(٢٠:٢‬زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﻴﺤﺎﺋﻰ ﻣﺠﻤـﻮﻋﻪاى از ﻓـﺮاز و ﻧﺸﻴﺐﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜـﻪ‬ ‫روﻧﺪى از اﻣﻮر »دروﻧﻰ و ﺑﻴـﺮوﻧﻰ« اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪا در درون ﻛﺎر ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﻣـﺎ‬ ‫در ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺑـﺎ ﺟـﻮاب دادن ﺑﻪ ﻋﻄﺎﻳـﺎﺋـﻰ ﻛـﻪ ﺧـﺪا ﺑـﺮاى ﻣﺎ ﻣﻬﻴـﺎ ﺳـﺎﺧـﺘـﻪ‬ ‫ﻣﻰﺗﻮاﻧﻴﻢ دل ﻓﺮوﺗﻦ و ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ در ﺧﻮد اﻳﺠﺎد ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫‪©±∂≠±¥\±≤∫≤® œ—«œ œułË vÐUO²Ýœ È«dÐ v/b¼ ≠±‬‬ ‫»ﳒﺎت ﺧـﻮد را ‪ ...‬ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آورﻳﺪ« )آﻳﻪ ‪ (١٢‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﺴـﺒـﺖ ﻛـﻪ‬ ‫»ﺑﺮاى ﳒﺎت ﺧﻮد ﻛﺎر ﻛﻨﻴـﺪ‪ «.‬اول اﻳﻨﻜﻪ ﺧﻄﺎب ﭘـﻮﻟﺲ ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ اﺳـﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﻗﺒﻼً آﻧﻬﺎ را »ﻣﻘﺪﺳﻴﻦ« ﻧﺎﻣﻴﺪه )‪ (١:١‬ﻳﻌﻨﻰ آﻧﺎن ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻤﺎن آورده‬ ‫و ﺑﺮاى او ﺟﺪا ﺷﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﻓﻌﻞ »ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آورﻳﺪ« ﻳﻌﻨﻰ »ﺗﺎ ﻛﺎﻣﻠﻴﺖ ﲤﺎم اﳒﺎم‬ ‫دﻫﻴﺪ«‪ ،‬ﻧﻈﻴﺮ ﺣﻞ ﲤﺎم و ﻛﻤﺎل ﻳﻚ ﻣﺴﺌﻠﻪ رﻳﺎﺿﻰ‪ .‬در دوران ﭘﻮﻟﺲ‪ ،‬اﻳﻦ‬ ‫ﻓﻌﻞ ﺑﺮاى »ﻛﺎر در ﻣﻌﺪن« ﻳﻌﻨﻰ اﺳﺘﺨﺮاج ﲤﺎم ﺳﻨﮓﻫﺎى ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ از درون‬ ‫ﻣﻌﺪن ﻳﺎ »ﻛﺎر در ﻣـﺰرﻋﻪ« ﻳﻌﻨﻰ ﺟـﻤـﻊآورى ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻣﻴـﺰان ﻣﺤﺼـﻮل ﻧﻴﺰ‬ ‫اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﺷﺪ‪ .‬ﻫﺪﻓﻰ ﻛﻪ ﺧﺪا ﻣﻰﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎ ﺑﺪان دﺳﺖ ﻳﺎﺑﻴﻢ‪ ،‬ﺷﺒﺎﻫﺖ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ‪» :‬اﻳﺸﺎن را از ﭘﻴﺶ ﻣﻌﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﭘﺴﺮش درآﻳﻨﺪ«‬ ‫)روﻣﻴـﺎن ‪ .(٢٩:٨‬ﻣـﺸـﻜـﻼت زﻳـﺎدى در زﻧـﺪﮔـﻰ وﺟـﻮد دارد‪ ،‬وﻟـﻰ ﺧـﺪا‬ ‫ﻣﻰﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ »آﻧﻬـﺎ را ﺑﻪ آﺧﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴـﻢ«‪ .‬زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬

‫‪v×OD* vÖb½“ ÊËdOÐ Ë ÊË—œ‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﻗﻮاﺗﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪا ﻣﻰﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎ‬ ‫ﻣﻌﺪن ﻳﺎ ﻣﺰرﻋﻪ ﺳﺮﺷﺎر از اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎ و ّ‬ ‫را ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ آن اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎى ﺑﺎﻟﻘﻮه را ﲢﻘﻖ ﺑﺨﺸﻴﻢ‪.‬‬ ‫وﻗﺘﻰ »ﺳﻨﺪى« از داﻧﺸﻜﺪه ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺗﻌﻄﻴﻼت را ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮادهاش‬ ‫ﺑﮕﺬراﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨـﺪان ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﳕﻰرﺳـﻴﺪ‪ .‬ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﻣﺘﻮﺟﻪ رﻓﺘﺎر‬ ‫ﻏﻴﺮﻣﻌﻤﻮل او ﺷﺪﻧﺪ وﻟﻰ آن ﻗﺪر ﻋﺎﻗﻞ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮدش ﻣﺸﻜﻞ‬ ‫را ﺑﺎ آﻧﻬﺎ در ﻣﻴﺎن ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺷﺎم اﻧﺘﻈﺎرﺷﺎن ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪ‪.‬‬ ‫»ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬ﻣﺎﻣـﺎن‪ ،‬ﻣـﻰﺧـﻮاﻫﻢ ﻣﻮﺿـﻮﻋﻰ را ﺑﺎ ﺷﻤﺎ در ﻣﻴـﺎن ﺑـﮕـﺬارم وﻟـﻰ‬ ‫ﻣﻰﺗﺮﺳﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎراﺣﺘﻰ ﺷﻤﺎ ﺷﻮد‪«.‬‬ ‫ﭘﺪر ﺑﻪ او اﻃﻤﻴﻨﺎن داد‪» :‬ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش دﺧﺘﺮم‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻪ در دﻟﺖ ﻫﺴﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺎ ﺑﮕﻮ‪ .‬ﻣﻰﺧﻮاﻫﻴﻢ در ﻣﻮرد آن ﻣﻮﺿﻮع‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻢ دﻋﺎ ﻛﻨﻴﻢ‪«.‬‬ ‫»ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب‪ ،‬ﻣﻰداﻧﻴﺪ ﻛﻪ در ﲤﺎم دوران دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ از اﻳﻦ‬ ‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰﻛﺮدم ﻛﻪ ﻗﺼﺪ دارم ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺷﻮم‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ ﻣﺎﻣﺎن‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺎر اﺳﺖ و ﺣﺪس ﻣﻰزدم ﺷﻤـﺎ ﻧـﻴـﺰ از ﻣـﻦ ﺗـﻮﻗـﻊ دارﻳﺪ ﻛﻪ ﻛـﺎر او را‬ ‫دﻧﺒﺎل ﻛﻨﻢ‪ ،‬وﻟﻰ دﻳﮕﺮ ﳕﻰﺧﻮاﻫﻢ ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺷﻮم‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ از ﻣﻦ ﳕﻰﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺑﺎﺷﻢ!«‬ ‫ﻣﺎدرش ﺧﻨﺪﻳﺪ و دﺳﺘﻬﺎى ﺳﻨﺪى را در دﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪» :‬ﻋﺰﻳﺰم‪ ،‬ﻣﻦ و‬ ‫اده ﺧﺪا را ﺑﺮاى زﻧﺪﮔﻰ ﺗﻮ ﻣﻰﺧﻮاﻫﻴﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﻛﺎرى ﻏﻴﺮ از اراده‬ ‫ﭘﺪرت ﻫﻢ ار ~‬ ‫ﺧﺪا اﳒﺎم دﻫﻰ‪ ،‬ﻫﻤﻪ~ ﻣﺎ ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﻰﺷﻮﻳﻢ!«‬ ‫اده ﺧﺪا را ﻓﻬﻤﻴﺪه ﺑﻮد و‬ ‫ﺳﻨﺪى ﻛﺎر ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪاى اﳒﺎم داده ﺑﻮد‪ .‬او ار ~‬ ‫اده ﺧﺪا ﺷﻮد‪ .‬او ﻣﺼﻤﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﳒﺎت ﺧﻮد‪،‬‬ ‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺴﻠﻴﻢ ار ~‬ ‫زﻧـﺪﮔـﻰ ﻣـﺴـﻴـﺤــﻰ ﺧــﻮد را ﺑـﻪ ﻋـﻤـﻞ آورد‪ ،‬ﻧـﻪ ﻛــﺎرى ﻛـﻪ دﻳـﮕــﺮان از او‬ ‫ﻣﻰﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ اﳒﺎم دﻫﺪ‪ .‬ﻳﻜﻰ از ﻧﻜﺎت ﻋﺠﻴـﺐ زﻧﺪﮔﻰ ﺷﺨﺺ ﻣﺴﻴﺤـﻰ‬ ‫اﻳﻦ ﺷﻨﺎﺧﺖ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺧـﺪا ﺑـﺮاى زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ ﻧﻘﺸﻪاى دارد )اﻓـﺴـﺴـﻴـﺎن‬ ‫‪ (١٠:٢‬و ﻧﻴﺰ ﻣـﺎ را ﻳﺎرى ﻣﻰدﻫﺪ ﻛﻪ آن را ﺑـﺮاى ﺟﻼل او ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آورﻳـﻢ‪.‬‬

‫ﺧﺪاى ﻣﺎ ﺧﺪاﺋﻰ ﺳﺮﺷﺎر از ﺟﻠﻮهﻫﺎى ﺑﻰﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺘﻨﻮع اﺳﺖ! ﻫﻴﭻ وﻗﺖ‬ ‫دو ﮔﻞ ﻋﻴﻨـﺎً ﻣﺜﻞ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و دو داﻧﻪ ﺑـﺮف ﻧﻴﺰ ﻫﻢﺷﻜﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭘـﺲ‬ ‫ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺒﻴﻪ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﭼﺮا دو ﻧﻔﺮ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺷﺒﻴﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ؟‬ ‫~‬ ‫وﻟﻰ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻋﺒﺎرت »ﳒﺎت ﺧﻮد را ‪ ...‬ﺑﻪ ﻋﻤـﻞ آورﻳﺪ«‪ ،‬اﺣﺘﻤﺎﻻً اﺷﺎرهاى ﺧﺎص ﺑﻪ‬ ‫ﺑﺮﺧﻰ از ﻣﺸﻜـﻼت ﻣـﻮﺟﻮد در ﻛﻠﻴﺴﺎى ﻓﻴﻠـﭙـﻴـﻪ دارد‪ ،‬وﻟﻰ اﻳﻦ ﺟﻤﻠـﻪ را‬ ‫ﻣﻰﺗﻮان ﺑﻪ ﻓﺮد ﻓﺮد ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﺗﻌﻤﻴﻢ داد‪ .‬ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ »ﻣﻘﻠﺪ ﭼﺸﻢ و ﮔـﻮش‬ ‫ﺻﺎ »ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﺑﺰرگ« ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ از آﻧﭽﻪ‬ ‫ﺑﺴﺘﻪ« دﻳﮕﺮان‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮ ً‬ ‫در زﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮد از ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻰﺑﻴﻨﻴﻢ ﭘﻴﺮوى ﻛﻨﻴﻢ‪» .‬ﭘﺲ اﻗﺘﺪا ﺑﻪ ﻣﻦ ﳕﺎﺋﻴﺪ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﻣﻦ ﻧﻴـﺰ ﺑـﻪ ﻣـﺴـﻴـﺢ ﻣـﻰﻛـﻨـﻢ« )اول ﻗﺮﻧﺘـﻴـﺎن ‪ .(١:١١‬ﲤـﺎﻣـﻰ‬ ‫ﻧﻬﺎﻳﺘﺎ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﺎاﻣﻴﺪى‬ ‫ً‬ ‫»ﻣﻘﺪﺳﻴﻦ ﺑﺰرگ« ﻧﻜﺘﻪ ﺿﻌŠﻫﺎﺋﻰ در ﺧﻮد دارﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫و ﺗﻀﻌـﻴـŠ روﺣﺎﻧﻰ ﺷـﻤـﺎ ﻣـﻰﺷـﻮﻧﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﻋﻴﺴـﻰ ﻣـﺴـﻴـﺢ ﻫـﺮﮔﺰ ﺷـﻤـﺎ را‬ ‫ﺳﺮﺧﻮرده و ﻧﺎاﻣﻴﺪ ﳕﻰﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ در آﻳﺎت ‪ ١٤‬و ‪ ،١٥‬زﻧﺪﮔﻰ اﻳﻤﺎنداران را ﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ در دﻧﻴﺎ زﻧﺪﮔﻰ‬ ‫ﻣﻰﻛﻨـﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻘﺎﻳﺴـﻪ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻰاﻳـﻤﺎﻧﺎن ﻫﻤﻴـﺸﻪ در ﭘﻰ ﺷﻜﺎﻳـﺖ و ﻋﻴﺐﺟﻮﺋﻰ‬ ‫ﻫﺴﺘـﻨﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﻣﺴﻴﺤـﻴﺎن ﺷﺎدى ﻣﻰﻛﻨـﻨﺪ‪ .‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘـﻴﺮاﻣﻮن ﻣﺎ »ﭘﺮ ﭘﻴـﭻ و ﺗﺎب و‬ ‫ﲢﺮﻳŠ ﺷـﺪه« اﺳﺖ‪ ،‬وﻟﻰ ﺷﺨـﺺ ﻣﺴﻴﺤـﻰ ﺻﺎف و اﺳﺘﻮار ﻣـﻰاﻳﺴﺘﺪ زﻳﺮا ﻛـﻪ‬ ‫زﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻛﻼم ﺧﺪا ﻛـﻪ ﻛﺎﻣﻠﺘﺮﻳﻦ ﻣﻌﻴﺎر اﺳﺖ ﻣﻰﺳﻨﺠـﺪ‪ .‬ﺟﻬﺎن ﺗﺎرﻳﻚ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬وﻟﻰ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﭼﻮن ﭼـﺮاﻏﻰ ﻧﻮراﻧﻰ ﻣﻰدرﺧﺸﺪ‪ .‬دﻧﻴﺎ ﭼﻴﺰى ﺑﺮاى ﻋﺮﺿﻪ‬ ‫ﻛﺮدن ﻧﺪارد‪ ،‬وﻟﻰ ﻣـﺴﻴﺤﻴﺎن ﻛﻠﻤﻪ ﺣـﻴﺎت ﻳﻌﻨﻰ ﭘﻴﺎم ﳒﺎت از ﻃـﺮﻳﻖ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻴـﺴﻰ ﻣﺴﻴـﺢ را دارﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻛﻼﻣـﻰ دﻳﮕﺮ اﮔﺮ اﺟـﺎزه دﻫﻴﻢ ﺧﺪا اﻳـﻦ ﻫﺪف را در‬ ‫زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ ﻋﻤﻠﻰ ﺳـﺎزد‪ ،‬در دﻧﻴﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻧﻮﻣﻴﺪاﻧﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨـﺪ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ‪ ،‬ﺷﺎﻫﺪان‬ ‫ﺑﻬﺘﺮى ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎل ﭼﻮن اﻳﻦ وﻳﮋﮔﻰﻫـﺎ را ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﺗﻌﻤﻴﻢ دﻫﻴﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬ ‫ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ او در اﻳﻦ دﻧﻴﺎى ﻧﺎﻛﺎﻣﻞ‪ ،‬در ﻛﺎﻣﻠﻴﺖ زﻧﺪﮔﻰ ﻛﺮد‪.‬‬

‫∏∂‬

‫‪∂π‬‬

‫‪v×OD* vÖb½“ ÊËdOÐ Ë ÊË—œ‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬـﻢ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺑـﺪاﻧـﻴـﺪ اﻳـﻦ ﻫـﺪف »در ﻣـﻴـﺎن ﻗـﻮﻣـﻰ ﻛـﺞرو و‬ ‫ﮔﺮدﻧﻜﺶ« )آﻳﻪ ‪ (١٥‬ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻰآﻳﺪ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﻔﺎرش ﳕﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ‬ ‫از دﻧﻴﺎ ﻛﻨﺎره ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ و ﺑﻪ ﻛﻨﺞ اﻧﺰواى روﺣﺎﻧﻰ ﭘﻨﺎه ﺑﺮﻳﻢ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﻧﻴﺎزﻫﺎ و ﻣﺸﻜﻼت زﻧﺪﮔﻰ واﻗﻌﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺒﻴـﻪ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﺷﻮﻳﻢ‪ .‬ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﭼﻨﺎن از واﻗﻌﻴﺖﻫﺎ دور و ﻣﻨﺰوى اﻓﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﺧﻮد ﻋﺎدلﭘﻨـﺪارى ﺳﺎﺧﺘﮕـﻰ رﺳﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﲤﺎﻣـﺎً ﺑﺮ ﺧـﻼف‬ ‫ﻋﺪاﻟﺘﻰ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﺪا از آﻧﺎن ﻣـﻰﺧـﻮاﺳﺖ‪ .‬در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻓـﺮﻳﺴﻴﺎن‪ ،‬ﻣﺬﻫـﺒـﻰ‬ ‫ﳑﻠﻮ از ﺗﺮس و ﻣﺤﺪودﻳﺖ را ﺑﺮ ﻣﺮدم ﲢﻤﻴﻞ ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ )رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ ﻣﺘﻰ‬ ‫‪ (٢٣‬و ﭼﻮن ﻣﺴﻴﺢ ﺟﺮأت ﳕﻮد در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻳﻦ ﻣﺬﻫﺐ ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ ﺑﺎﻳﺴﺘـﺎد‬ ‫او را ﻣﺼﻠﻮب ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﺑﺎ ﺗـﺮك اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ آن ﻣﻰﺗـﻮاﻧﻴﻢ‬ ‫ﲢﻘﻖ اﻫﺪاف ﺧﺪا را در زﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮد ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺑﺴﻴﺎرى از ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﻧﮕﻴﺰهﻫﺎى دروﻧﻰ ﺧﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ ﻓﺸﺎرﻫﺎى ﺑﻴﺮوﻧﻰ از ﺧﺪا اﻃﺎﻋﺖ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ﻫﺸﺪار‬ ‫ﻣﻰدﻫـﺪ ﻛـﻪ ﻣـﻮﺿﻮع ﻣﻬﻢ ﻧـﻪ ﺣـﻀـﻮر وى در ﻣﻴﺎن آﻧﺎن ﺑـﻠـﻜـﻪ اﺷـﺘـﻴـﺎق‬ ‫دروﻧــﻰﺷـــﺎن ﺑـــﺮاى اﻃــﺎﻋــﺖ از ﺧـــﺪا اﺳـــﺖ )‪٢٧:١‬؛ ‪ .(١٢:٢‬آﻧـــﺎن‬ ‫ﳕﻰﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ اﺳـﺎس زﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻨﺎ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻛﻪ ﭘـﻮﻟﺲ‬ ‫ﳕﻰﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ آﻧﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎر ﺗﺄﺳŠآور اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰﺑﻴـﻨـﻴـﻢ‬ ‫ﺑﻌﻀﻰ از ﺧﺎدﻣﺎن ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻮض ﺷﺪن رﻫﺒﺮﻳﺖ ﻛﻠﻴﺴﺎ‪ ،‬ﺿﻌﻴŠ ﻳﺎ‬ ‫ﺟﺪا ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﲤﺎﻳﻞ در ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ را ﺧﻮﺷﻨﻮد ﺳﺎزﻳﻢ‬ ‫و ﺗﻨﻬﺎ زﻣﺎﻧﻰ از ﺧﺪا اﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ دﻳﮕﺮان ﻣﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪ .‬وﻟﻰ زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻗﺪرت ﺧﺪا ﻛﻪ در درون ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺑﺴﭙﺎرﻳﺪ‪ ،‬آن وﻗﺖ اﻃﺎﻋﺖ ﻧﻪ‬ ‫ﻛﺸﻤﻜﺶ و ﺟﻨﮓ دروﻧﻰ ﺑﻠﻜﻪ اﻣﺮى ﻟﺬتﺑﺨﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻗﺪرﺗﻰ ﻛﻪ در ﻣﺎ ﻛﺎر ﻣﻰﻛـﻨـﺪ‪ ،‬ﻗـﺪرت روح ﻗﺪوس ﺧﺪا اﺳﺖ )ﻳـﻮﺣﻨـﺎ‬ ‫‪٢٦٬١٧-١٦:١٤‬؛ اﻋﻤﺎل ‪٨:١‬؛ اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪ .(٢٠-١٩:٦‬ﻛﻠﻤﻪ »اﻧﺮژى«‬ ‫از ﻫﻤﺎن واژه ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﻣﺸﺘﻖ ﺷﺪه ﻛﻪ در آﻳﻪ ‪» ،١٣‬ﻋﻤﻞ« ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ اﻧـﺮژى اﻟﻬﻰ اﺳـﺖ ﻛـﻪ در ﻣـﺎ و از ﻃـﺮﻳﻖ ﻣﺎ ﻋـﻤـﻞ ﻣـﻰﻛـﻨـﺪ! ﻫـﻤـﺎن‬ ‫روحاﻟﻘﺪﺳﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ را در ﻫﻨﮕﺎم رﺳﺎﻟﺘﺶ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻗﺪرت ﻣﻰﺑﺨﺸﻴﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎ را ﻧﻴﺰ ﻗﺪرت دﻫﺪ‪ .‬وﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﻔﻬﻤﻴﻢ ﻛﻪ اﻧﺮژى‬ ‫ﺟﺴﻢ )روﻣﻴﺎن ‪ (٥:٧‬و ﺷﺮارت )اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪٢:٢‬؛ دوم ﺗﺴﺎﻟﻮﻧﻴﻜﻴﺎن ‪(٧:٢‬‬ ‫ﻧﻴﺰ در ﻛﺎر ﻫﺴﺘﻨـﺪ‪ .‬اﻧـﺮژى اﻟﻬﻰ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣـﺮگ‪ ،‬رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ و ﺻـﻌـﻮد‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﻫﻤﻮاره در دﺳﺘﺮس ﻣﺎ اﺳﺖ )اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪ .(٢٣-١٨:١‬ﻗﺪرت ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﺟﺎ ﻫﺴﺖ وﻟﻰ ﭼﮕـﻮﻧﻪ آن را ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﮕﻴـﺮﻳﻢ؟ ﺧﺪا ﺗﻮﺳﻂ روحاﻟﻘﺪس ﭼـﻪ‬ ‫اﺑﺰارﻫﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻰﺑﺮد ﺗﺎ در زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ ﻛﺎر ﻛﻨﺪ؟ ﺳﻪ »اﺑﺰار« ﺑﺮاى اﻋﻤﺎل‬ ‫اﻳﻦ ﻗﺪرت وﺟﻮ دارد ﻛﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از ﻛﻼم ﺧﺪا‪ ،‬دﻋﺎ و رﱋ‪.‬‬

‫∞∑‬

‫≤≠ ‪©±≥∫≤® œ—«œ œułË 7/dÖ È«dÐ vð—bF‬‬ ‫اﺻﻠﻰ ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﻣﻄﺮح ﻣﻰﻛﻨﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ‪ :‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪا ﺑﺘﻮاﻧﺪ از‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺎ ﻛﺎرى اﳒﺎم دﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ در ﻣﺎ ﻛﺎر ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻛﺎرﺑﺮد اﻳﻦ اﺻﻞ در ﺳﺮاﺳﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎبﻣـﻘـﺪس در زﻧـﺪﮔﻰ ﻛﺴﺎﻧـﻰ ﭼـﻮن ﻣـﻮﺳﻰ‪ ،‬داود و رﺳـﻮﻻن ﻣﺴﻴـﺢ‬ ‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬ﺧﺪا ﺑﺮاى ﻫﺮ ﻛﺴﻰ ﻧﻘﺸﻪ ﺧﺎﺻﻰ دارد و در ﻧﻈﺮ او ﻫﺮ‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد اﺳﺖ ﻧﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪى از ﺷﺨﺼـﻰ دﻳـﮕـﺮ‪ .‬ﺑـﺮاى ﻣﺜـﺎل‪،‬‬ ‫ﺧﺪا ‪ ٤٠‬ﺳﺎل ﺻﺒﺮ ﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﻮﺳﻰ را ﺑﻪ ﺟﺎﺋﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ او را ﺑﺮاى‬ ‫ﻫﺪاﻳﺖ ﺑﻨـﻰاﺳـﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻜﺎر ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬در ﲤﺎم ﻣﺪت ‪ ٤٠‬ﺳـﺎﻟـﻰ ﻛـﻪ ﻣـﻮﺳـﻰ‬ ‫ﺷﺒﺎﻧﻰ ﮔـﻮﺳﻔﻨﺪان را ﻣﻰﻛﺮد‪ ،‬ﺧﺪا در او ﻛﺎر ﻣﻰﻛـﺮد ﺗـﺎ روزى ﺑﺘﻮاﻧﺪ از‬ ‫ﻃـﺮﻳﻖ او‪ ،‬ﻧﻘـﺸـﻪ ﺧـﻮد را ﺑﻪ اﳒـﺎم ﺑـﺮﺳﺎﻧـﺪ‪ .‬ﺧﺪا ﺑﻴﺸـﺘـﺮ ﺑـﻪ ﻛـﻨـﻨـﺪه~ ﻛﺎر‬ ‫ﻛﻨﻨﺪه ﻛﺎر ﻫﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻛﺎر‬ ‫دﻟﺒﺴﺘﮕﻰ دارد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻛﺎر‪ .‬اﮔﺮ‬ ‫~‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻮد‪.‬‬

‫‪∑±‬‬

‫‪v×OD* vÖb½“ ÊËdOÐ Ë ÊË—œ‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﻛﻼم ﺧﺪا ‪» -‬از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ داﺋـﻤـﺎً ﺧﺪا را ﺷﻜﺮ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ ﻛـﻪ ﭼـﻮن‬ ‫ﻛﻼم ﺧﺪا را ﻛﻪ از ﻣﺎ ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻮدﻳﺪ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ‪ ،‬آن را ﻛﻼم اﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻴﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﻓﻰاﳊﻘﻴﻘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻼم ﺧﺪا در ﺷﻤﺎ ﻛﻪ اﻳﻤﺎندار ﻫﺴﺘﻴﺪ‬ ‫ﻋﻤﻞ ﻣﻰﻛﻨـﺪ« )اول ﺗﺴﺎﻟـﻮﻧﻴﻜﻴﺎن ‪ .(١٣:٢‬اﻧـﺮژى اﻟﻬﻰ از ﻃـﺮﻳﻖ ﻛﻼم‬ ‫اﻟﻬﺎﻣﻰ ﺧﺪا ﺑـﻪ زﻧﺪﮔﻰ ﻣـﺎ وارد ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻛﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﻛﺎﺋﻨـﺎت را ﺑـﻪ‬ ‫وﺟﻮد ﻓـﺮاﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻰﺗـﻮاﻧﺪ اﻧﺮژى اﻟﻬـﻰ را در زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺘـﺸـﺮ‬ ‫ﺳﺎزد! در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﺘﻘﺎﺑﻼً وﻇﻴﻔﻪ دارﻳﻢ ﻛﻼم ﺧﺪا را ارج ﺑﻨﻬﻴﻢ و‬ ‫ﺑﺎ آن ﭼﻮن ﻛﻼم اﻧﺴﺎﻧﻰ رﻓﺘﺎر ﻧﻜﻨﻴﻢ‪ .‬ﻛﻼم ﺧﺪا ﻳﮕﺎﻧﻪ اﺳﺖ ﭼﺮا ﻛﻪ اﻟﻬﺎﻣﻰ‪،‬‬ ‫ﻣﻘﺘﺪر‪ ،‬ﻣﻌﺘﺒﺮ و ﺧﻄﺎﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳـﺖ‪ .‬اﮔـﺮ ﻧـﺴـﺒـﺖ ﺑـﻪ ﻛـﻼم ﺧـﺪا اﺣـﺴـﺎس‬ ‫ﻗﺪرداﻧﻰ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬ﻃﺒﻴﻌﺘﺎً ﻗﺪرت ﺧﺪا زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ را ﻣﺘﺄﺛﺮ ﳕﻰﺳﺎزد‪.‬‬ ‫ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻼم ﺧﺪا را از آن ﺧﻮد ﺳﺎزﻳﻢ ﻳﻌﻨﻰ »آن را ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ‪«.‬‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﻓﻌﻞ ﭘﺬﻳـﺮﻓﱳ ﻣﻔﻬـﻮﻣﻰ ﻓﺮاﺗﺮ از ﮔـﻮش دادن ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺧﻮاﻧﺪن و‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﻼم دارد‪» .‬ﭘﺬﻳﺮﻓﱳ« ﻛﻼم ﺧﺪا ﻳﻌﻨﻰ اﻳﻨﻜﻪ از آن اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻛﻨﻴﻢ‬ ‫و آن را ﺑﺨﺸـﻰ از وﺟﻮد دروﻧﻰ ﺧﻮد ﺑﺴـﺎزﻳﻢ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧـﺪا ﺑـﺮاى اﻧﺴـﺎن‬ ‫روﺣﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﻏﺬا ﺑﺮاى ﺷﺨﺺ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺳﺮاﳒﺎم اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﻼم ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻛﻼم ﺧﺪا ﺗﻨﻬﺎ در ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﺎر‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ »اﻳﻤﺎن دارﻧﺪ‪ «.‬وﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﻛﻼم ﺧﺪا اﻃﻤﻴﻨﺎن ﳕﺎﺋﻴﻢ و ﺑﺮ اﺳﺎس‬ ‫آن ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﻗﺪرت ﺧﺪا در زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ وارد ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن در‬ ‫اﳒﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ ٣٧:١‬ﺑﻪ ﻣﺮﻳـﻢ وﻋﺪه دادﻧﺪ‪» :‬زﻳﺮا ﻧﺰد ﺧﺪا ﻫﻴﭻ اﻣﺮى ﻣﺤﺎل‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪ «.‬اﻳﻦ آﻳﻪ را ﻣﻰﺗﻮان ﺑﻪ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻫﻢ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﺮد‪» :‬زﻳﺮا ﻫﻴﭻ ﻛﻼم‬ ‫ﺧﺪا ﺑﻰﻗﺪرت ﻧﻴﺴﺖ‪ «.‬ﻛﻼم ﺧﺪا در ﺧﻮد ﻗﺪرت اﳒﺎم دارد و اﻳﻤﺎن ﺑﺎﻋﺚ‬ ‫رﻫﺎ ﺷﺪن آن ﻗﺪرت ﻣﻰﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﻓﻌﻠﻴﺖ ﻳﺎﻓﱳ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﻣﻰﺗﻮاﻧﻴﻢ در زﻧﺪﮔﻰ ﻋﻴﺴﻰ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪ .‬او ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺮد ﻣﻔﻠﻮج دﺳﺘﻮر داد دﺳﺖ ﺧﻮد را دراز ﻛﻨﺪ و ﻫﻤﻴﻦ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﻪ او ﻗﺪرت‬

‫اﻃﺎﻋﺖ و ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪ )ﻣﺘﻰ ‪ .(١٣:١٢‬او ﺑﻪ ﭘﻄﺮس ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ در ﺣﻀﻮر‬ ‫وى ﺑـﺮ آب راه ﺑﺮود و ﻓـﺮﻣﺎن ﻋﻴﺴـﻰ‪ ،‬ﭘـﻄـﺮس را ﺑﻪ ﺷـﺮط اﻳﻤﺎن‪ ،‬ﻗـﺎدر ﺑـﻪ‬ ‫اﳒﺎم ﭼﻨﻴﻦ ﻛـﺎرى ﻛﺮد )ﻣﺘﻰ ‪ .(٣٣-٢٢:١٤‬اﻳﻤﺎن ﺑـﻪ وﻋﺪهﻫﺎى ﺧـﺪا‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺪرت ﺧﺪا را در دﺳﺘـﺮس ﺑﺸﺮ ﻗﺮار ﻣﻰدﻫﺪ‪ .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﻬﺎى ﺧﺪا ﺑـﻪ‬ ‫ﻟﻪ ﻗﺪرت او ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬روحاﻟﻘﺪس وﻋﺪهﻫﺎ را در ﻛﻼم ﺧﺪا ﺑﺮاى ﻣﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ‬ ‫ﻣﻨﺰ ~‬ ‫و ﺑﻪ ﻣﺎ ﻗﺪرت ﻣﻰدﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ وﻋﺪهﻫﺎ اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪» :‬زﻳﺮا ﭼﻨﺪان‬ ‫ﻛﻪ وﻋﺪهﻫﺎى ﺧﺪا اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻤﻪ در او ﺑﻠﻰ و از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ در او اﻣﻴﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﺧﺪا از ﻣﺎ ﲤﺠﻴﺪ ﻳﺎﺑﺪ« )دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪.(٢٠:١‬‬ ‫دﻋﺎ ‪ -‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﮔﺮ ﻣﻰﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﻗﺪرت ﺧﺪا در ﻣﺎ ﻛﺎر ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ روز‬ ‫زﻣﺎﻧﻰ را ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﻛﻼم ﺧﺪا اﺧﺘﺼﺎص دﻫﻴﻢ‪ .‬ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ دﻋﺎ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺑﻜﻨﻴـﻢ‪ ،‬زﻳـﺮا دﻋﺎ »اﺑﺰار« دوﻣﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧـﺪا ﺑـﺮاى ﻛﺎر ﻛﺮدن در زﻧـﺪﮔﻰ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮد ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻰﺑﺮد‪» .‬اﳊﺎل او ﻗﺎدر اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻜـﻨـﺪ ﺑـﻰﻧـﻬـﺎﻳـﺖ‬ ‫زﻳﺎدﺗﺮ از ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻴﻢ ﻳﺎ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺴﺐ آن ﻗﻮﺗﻰ ﻛﻪ در ﻣﺎ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ« )اﻓﺴﺴـﻴـﺎن ‪ .(٢٠:٣‬در دﻋـﺎﻫـﺎﺋـﻰ ﻛـﻪ اﻳـﻤـﺎﻧـﺪاران ﻣﻰﻛﻨـﻨـﺪ‬ ‫روحاﻟﻘﺪس ﻧﻘﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ و ﻣﻬﻤﻰ دارد )روﻣﻴﺎن ‪٢٧-٢٦:٨‬؛ زﻛﺮﻳﺎ‬ ‫‪ .(١٠:١٢‬ﻛﺘﺎب اﻋﻤﺎل رﺳﻮﻻن روﺷﻦ ﻣﻰﺳﺎزد ﻛﻪ دﻋﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ اﻟﻬﻰ‬ ‫ﻗـﺪرت روﺣﺎﻧﻰ اﺳـﺖ )‪١٤:١‬؛ ‪٣١-٢٣:٤‬؛ ‪ (١٢٬٥:١٢‬و ﻛـﻼم ﺧـﺪا و‬ ‫دﻋﺎ ﻫـﻤـﻮاره ﻣـﻼزم ﻳﻜـﺪﻳـﮕـﺮﻧﺪ )اﻋﻤـﺎل ‪ .(٤:٦‬ﺧـﺪا ﳑـﻜـﻦ ﻧـﻴـﺴـﺖ در‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن و از ﻃﺮﻳﻖ آﻧﻬﺎ ﻛﺎر ﻛﻨﺪ ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ دﻋﺎ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬در ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس‬ ‫و ﺗﺎرﻳﺦ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻣﻰﺑﻴﻨﻴﻢ ﻣﺮدﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺑـﺮﮔﺰﻳﺪ و آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻛﺎر ﮔـﺮﻓﺖ‪،‬‬ ‫ﻣﺮدﻣﺎﻧﻰ اﻫﻞ دﻋﺎ و ﻧﻴﺎﻳﺶ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫رﱋ ‪ -‬ﺳﻮﻣﻴﻦ »اﺑـﺰار« ﺧﺪا‪ ،‬رﱋ اﺳﺖ‪ .‬روح ﺧـﺪا در زﻧﺪﮔﻰ آﻧﺎﻧﻰ ﻛـﻪ ﺑـﻪ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ ﺟﻼل ﻣﺴﻴﺢ رﱋ ﻣﻰﻛﺸﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ﻛﺎر ﻣﻰﻛﻨﺪ )اول‬ ‫ﭘﻄﺮس ‪» .(١٩-١٢:٤‬ﺑﻮﺗـﻪ آزﻣﺎﻳﺶ« راﻫﻰ ﺑﺮاى ﺳـﻮزاﻧﺪن و ﭘﺎك ﻛﺮدن‬

‫≤∑‬

‫≥∑‬

‫‪∑¥‬‬

‫‪v×OD* vÖb½“ ÊËdOÐ Ë ÊË—œ‬‬

‫ﻧﺎﺧﺎﻟﺼﻰﻫﺎ و ﻣﻮاد زاﺋﺪ و ﻧﻴﺰ ﻗﺪرت ﺑﺨﺸﻴﺪن ﺑﻪ اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﺑﺮاى ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ در زﻧﺪان ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﲡﺮﺑﻪاى ﻋﻤﻴﻖ از ﻗﺪرت ﺧﺪا را دﻳﺪ‪،‬‬ ‫آن ﻫﻨﮕﺎم ﻛـﻪ او را ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪ زدﻧﺪ و دﺳﺖ و ﭘـﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻏﻞ و زﳒﻴﺮ ﺑﺴﺘـﻪ در‬ ‫ﺳﻠﻮل اﻧﻔﺮادى اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﻣﻰﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻋﻠﻰرﻏﻢ ﲤﺎم رﱋﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻰﻛﺸﻴﺪ ﺳﺮود ﺑﺨـﻮاﻧﺪ و ﺧـﺪا را ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻛﻨﺪ )اﻋﻤـﺎل ‪.(٣٣-١٩:١٦‬‬ ‫»ﺑﻮﺗﻪ آزﻣﺎﻳﺶ« ﻫﻤﭽﻨـﻴـﻦ او را ﻗﺎدر ﺳﺎﺧﺖ ﺗـﺎ زﻧﺪاﻧﺒﺎن ﺧـﻮد را ﺑﺒﺨﺸـﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺘﻰ وﻗﻮع زﻟﺰﻟﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﺸﺪ ﻛﻪ زﻧﺪاﻧﺒﺎن ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ از ﺗﺮس ﻓﺮار‬ ‫زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﺣﺘﻰ ﻣﻰﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮدﻛﺸﻰ ﻛﻨﺪ! ﻛﻼم دﻟﮕﺮم ﻛﻨﻨﺪه ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻮد‬ ‫ﻛﻪ زﻧﺪاﻧﺒـﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮد آورد‪» :‬ﺧـﻮد را ﺿـﺮرى ﻣﺮﺳﺎن زﻳـﺮا ﻛﻪ ﻣﺎ ﻫﻤـﻪ در‬ ‫اﻳﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ!« اﻳﻦ ﻧﻮع ﻣﺤﺒﺖ ﻗﻠﺐ ﻣﺮد زﻧﺪاﻧﺒﺎن را در ﻫﻢ ﺷﻜﺴﺖ‪ ،‬ﭘﺲ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﭘﺎى ﭘﻮﻟﺲ زاﻧﻮ زد و از او ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻜﺎر ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﳒﺎت ﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬ ‫ﻛﻼم ﺧﺪا‪ ،‬دﻋﺎ و رﱋ‪ ،‬ﺳﻪ اﺑﺰارى ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﺪا در زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻛﺎر‬ ‫ﻣﻰﺑﺮد‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ اﻟﻜـﺘـﺮﻳﺴﺘﻪ ﺑﺎﻳـﺪ از ﻃـﺮﻳﻖ ﻣﺎدهاى رﺳﺎﻧﺎ ﻣﻨﺘـﻘـﻞ‬ ‫ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺤﻮ روحاﻟﻘﺪس ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ از ﻃﺮﻳﻖ اﺑﺰارﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺧﺪا ﻣﻘﺮر‬ ‫ﳕﻮده ﻛﺎر ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺷﺨﺺ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﻼم ﺧﺪا را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﻨﺪ‬ ‫و ﺑﻪ دﻋﺎ ﺑﭙﺮدازد‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﻣﺴﻴﺢ درﻣﻰآﻳﺪ و ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺒﻴﻪ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﺷﻮد ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ دﻧﻴﺎى ﺑﻰاﻳﻤﺎن ﻧﻴـﺰ ﺑـﺎ او ﺑـﻴـﺸـﺘـﺮ ﻣـﻰﮔـﺮدد‪ .‬اﻳـﻦ‬ ‫»ﺷﺮاﻛﺖ در رﱋﻫﺎى او« )ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ‪ (١٠:٣‬ﺷﺨﺺ اﻳـﻤـﺎندار را ﺑﻪ ﺳﻮى‬ ‫ﻛﻼم و دﻋﺎ ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﻫﺮ ﺳﻪ »اﺑﺰار« ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻛﺎر ﻛﻨﻨﺪ و ﻗﺪرت‬ ‫روﺣﺎﻧﻰ ﻻزم ﺑﺮاى ﲡﻠﻴﻞ ﻣﺴﻴﺢ را ﻓﺮاﻫﻢ ﳕﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﮔﺮ ﻣﻰﺧﻮاﻫﻴﻢ دل ﻓﺮوﺗﻦ و ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ و ﺷﺎدى ﻧﺎﺷﻰ از آن را داﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺴﺘـﻰ درك ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﺪﻓـﻰ ﺑـﺮاى دﺳﺘﻴﺎﺑﻰ )ﻧﻘﺸﻪ ﺧﺪا ﺑـﺮاى‬ ‫زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ(‪ ،‬ﻗﺪرﺗﻰ ﺑﺮاى ﮔﺮﻓﱳ )روحاﻟﻘﺪس( و وﻋﺪهاى ﺑﺮاى اﻳﻤﺎن آوردن‬ ‫وﺟﻮد دارد‪.‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫‪∑µ‬‬

‫≥≠ ‪©±∏≠±∂∫≤® œ—«œ œułË Êœ—ˬ ÊUL¹« È«dÐ È«ÅÁbŽË‬‬ ‫اﻳﻦ وﻋﺪه ﭼﻴﺴﺖ؟ اﻳﻨﻜـﻪ ﺷﺎدى از اﻃﺎﻋﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻰﺷـﻮد‪ .‬ﻓﻠﺴﻔـﻪ‬ ‫دﻧﻴﺎ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎدى از ﺳﺮﻛﺸﻰ و ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﻣﻰآﻳﺪ‪ :‬ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻛﺲ ﺑﺠﻨﮓ‬ ‫ﺗﺎ آﻧﭽﻪ ﻣﻰﺧﻮاﻫﻰ ﺑﻪ دﺳﺖ آورى و ﺑﻪ آن ﺧﻮاﻫﻰ رﺳﻴﺪ و ﺷﺎدﻣﺎن ﺧﻮاﻫﻰ‬ ‫ﺷﺪ! ﳕﻮﻧﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ دﻟﻴﻞ ﻛﺎﻓﻰ ﺑﺮ ﺑﻄﻼن ﻓﻠﺴﻔﻪ دﻧﻴﺎ اﺳﺖ‪ .‬او ﻫﺮﮔﺰ‬ ‫ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻳﺎ ﺳﻼح دﻳﮕﺮى ﺑﻜﺎر ﻧﺒﺮد‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﭘﻴﺮوز ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﻧﺒﺮد ﺗﺎرﻳﺦ‬ ‫ﻳﻌﻨﻰ ﻧﺒﺮد ﻋﻠﻴﻪ ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﻣﺮگ و ﻫﺎوﻳﻪ ﺷﺪ‪ .‬او ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮد ﻧﻔﺮت را ﺷﻜﺴﺖ‬ ‫داد و ﺑﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑـﺮ دروغ ﭼـﻴـﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷـﺪ و اﻃـﺎﻋـﺖ ﳕـﻮد‪،‬‬ ‫ﭘﻴﺮوز ﮔﺮدﻳﺪ! ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳـﺴـﺘـﻰ ﺟـﺮأت اﻳﻤﺎن آوردن ﺑـﻪ وﻋﺪه او را‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬زﻳﺮا ﻫﺮ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺑﺰرگ ﺳﺎزد ذﻟﻴﻞ ﮔﺮدد و ﻫﺮ‬ ‫ﻛﻪ ﺧﻮﻳﺸﱳ را ﻓﺮود آرد‪ ،‬ﺳﺮاﻓﺮاز ﮔﺮدد« )ﻟﻮﻗﺎ ‪» .(١١:١٤‬ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل‬ ‫ﻣﺴﻜﻴﻨﺎن در روح‪ ،‬زﻳﺮا ﻣﻠﻜﻮت آﺳﻤﺎن از آن اﻳﺸﺎن اﺳﺖ« )ﻣﺘﻰ ‪.(٣:٥‬‬ ‫ﻛﺴﻰ ﻛﻪ در روح و در ﻋﻤﻞ ﻓﺮوﺗﻦ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﻄﻴﻊ ﮔﺮدد‪ ،‬ﺷﺎدى ﻣﻀﺎﻋŠ‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪ :‬ﺷﺎدى دﻧﻴﺎى آﻳﻨﺪه )آﻳﻪ ‪ (١٦‬و ﺷﺎدى ﻛﻨﻮﻧﻰ در اﻳﻦ دﻧﻴﺎ‬ ‫)آﻳﺎت ‪ .(١٨-١٧‬در روزِ ﻣﺴﻴﺢ )رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ ‪ ،(١٠ ٬٦:١‬ﺧﺪا ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﻪ او وﻓﺎدار ﲟﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺎداش ﻣﻰدﻫﺪ‪» .‬ﺷﺎدى ﺧﺪاوﻧﺪ«‪ ،‬ﺑﺨﺸﻰ از آن‬ ‫ﭘﺎداش ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد )ﻣﺘﻰ ‪ .(٢١:٢٥‬ﻣﺴﻴﺤﻰ وﻓﺎدار‪ ،‬ﺳﺮاﳒﺎم ﺑﻪ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ رﱋﻫﺎى زﻣﻴﻨﻰ ﺑﻪ ﺟﻼل آﺳﻤﺎﻧﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ! ﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫دﻳﺪ ﻛﻪ اﻋﻤﺎل و زﺣـﻤﺘﻬﺎﻳﺶ ﺑﻴﻬﻮده ﻧـﺒﻮده اﺳﺖ )اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪.(٥٨:١٥‬‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺴﻢ وﻋﺪه ﺑﺮاى ﺷﺎدى آﻳﻨﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﳒﺎتدﻫﻨﺪ~ه ﻣﺎ را در رﱋﻫﺎﺋﻰ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺗﻘﻮﻳﺖ ﳕﻮد )ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ‪.(٢-١:١٢‬‬ ‫ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮاى درك ﻟﺬت ﻓﺮوﺗﻨﻰ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﲟﺎﻧﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﺷـﺎدى واﻗﻌﻴﺘﻰ ﻋﻴﻨﻰ و ﺣﺎﺿـﺮ اﺳـﺖ )آﻳـﺎت ‪ (١٨-١٧‬و از‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ ﻓﺪاﻛﺎرى و ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻰآﻳﺪ‪ .‬ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘـﻮﻟﺲ در دو‬

‫∂∑‬

‫‪v×OD* vÖb½“ ÊËdOÐ Ë ÊË—œ‬‬

‫آﻳﻪاى ﻛﻪ در ﻣﻮرد ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ و ﻓﺪاﻛﺎرى ﺳﺨﻦ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ از ﻛﻠﻤﺎت ﺷﺎدى و‬ ‫ﺷﺎدﻣﺎﻧﻰ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﺣﺘﻰ آﻧـﻬـﺎ را ﺗﻜـﺮار ﻣﻰﻛﻨﺪ! اﻛﺜﺮ ﻣـﺮدم در‬ ‫ﻫﻨﮕﺎم رﱋ و ﺳﺨﺘﻰ اﻓﺴﺮده و ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ وﻟﻰ ﭘﻮﻟﺲ رﱋ و ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ‬ ‫را دروازهاى ﺑﻪ ﺳﻮى ﺷﺎدى ﻋﻤﻴﻖﺗﺮ در ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻰﺑﻴﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ در آﻳﻪ ‪ ١٧‬ﲡﺮﺑﻪ ﺧﻮد از ﻗﺮﺑﺎﻧـﻰ را ﺑﺎ »ﻫﺪﻳﻪ رﻳﺨﺘﻨﻰ« ﻛﺎﻫﻨﺎن‬ ‫)اﻋﺪاد ‪ (١٠-١:١٥‬ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ اﺣﺘﻤﺎل وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫در ﺟﺮﻳﺎن ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ ﻣﺠﺮم ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻣﺠﺎزات ﻣﺮگ ﻣﺤﻜﻮم ﮔﺮدد‪،‬‬ ‫وﻟﻰ ﺣﺘﻰ اﻳﻦ ﻫﻢ ﻧﺘـﻮاﻧﺴﺖ ﺷﺎدى ﭘـﻮﻟﺲ را ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻛﺸﺘﻪ ﻣﻰﺷـﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﺮﮔﺶ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ و رﺳﺎﻟﺘﻰ ﻛﻬﺎﻧﺘﻰ از ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺴﻴﺢ و ﻛﻠﻴﺴﺎﻳـﺶ‬ ‫ﻣﺤـﺴـﻮب ﻣﻰﺷﺪ و اﻳﻦ ﺑﻪ او ﺷﺎدى ﻣـﻰﺑـﺨـﺸـﻴـﺪ‪» :‬ﻗـﺮﺑﺎﻧﻰ و ﺧـﺪﻣـﺖ«‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎى دل ﻓﺮوﺗﻦ و ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ ﻫﺴﺘﻨـﺪ )‪ (٣٠ ٬٢٢-٢١ ٬٨-٧:٢‬و‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻜﺮى ﺣﺘﻰ در ﻣﻴﺎﻧﻪ رﱋﻫﺎ ﺷﺎدﻣﺎن اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﻪ دل ﻓﺮوﺗﻦ و ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑـﺎﺷـﻴـﻢ‬ ‫اﻳﻤﺎن ﻻز ~‬ ‫ﻛﻪ وﻋﺪهﻫﺎى ﺧﺪا ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ در زﻧﺪﮔﻰ ﭘﻮﻟﺲ ﻛﺎر‬ ‫ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬در زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻛﺎر ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺧﺪا از ﻃﺮﻳﻖ ﻛﻼم‪ ،‬دﻋﺎ و رﱋ در‬ ‫ﻣﺎ ﻛﺎر ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﻣﺎ ﻧـﻴـﺰ در زﻧﺪﮔـﻰ روزاﻧﻪ و ﺧﺪﻣﺖ ﻋﻤﻞ ﻣﻰﻛﻨﻴـﻢ‪ .‬اﮔـﺮ‬ ‫ﻧﻘﺸـﻪ ﺧـﺪا را ﺑﭙﺬﻳـﺮﻳﻢ و ﺑﻪ آن اﻳﻤﺎن ﺑـﻴـﺎورﻳﻢ ﺧـﺪا آن را در ﻣﺎ ﺑﻪ ﲢـﻘـﻖ‬ ‫ﻣﻰرﺳﺎﻧﺪ‪ .‬زﻧﺪﮔﻰ ﻧﻪ ﻣﺠﻤـﻮﻋﻪاى از »ﻓﺮاز و ﻧﺸﻴﺐﻫﺎى« ﻧﺎ اﻣﻴﺪﻛﻨـﻨـﺪه‪،‬‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺴﻠﺴﻠﻰ از اﻣﻮر »دروﻧﻰ و ﺑﻴﺮوﻧﻰ« ﻟﺬتﺑﺨﺶ اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪا در درون‬ ‫ﻧﻪ ﻣﺎ از ﻣﺴﻴﺢ و ﺗﻮان‬ ‫ﻣﺎ ﻛﺎر ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﻣﺎ ﻧﻴﺰ در ﺑﻴﺮون ﻋﻤﻞ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ! ﳕﻮ ~‬ ‫ﻣﺎ از روحاﻟﻘﺪس آﻣﺪه و ﻧﺘﻴﺠﻪ آن ﻧﻴﺰ ﺷﺎدى اﺳﺖ!‬

‫∑‬

‫“‪UNÐÅÊ«dÖ ÃË‬‬ ‫‪≥∞≠±π∫≤ ÊUOáKO/‬‬

‫ﮔﺰارﺷﮕﺮى در ﺳﻦ ﺑﺮﻧﺎردﻳﻨﻮى ﻛﺎﻟﻴﻔﺮﻧﻴﺎ در ﻣﻮرد ﻣﺮدى ﻛﻪ در ﻛﺎﻧﺎل‬ ‫ﻓﺎﺿﻼب ﻳﻜﻰ از ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻬﺎى ﭘﺮ رﻓﺖ و آﻣﺪ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاى ﺗﻬﻴﻪ‬ ‫ﻛﺮد‪ .‬ﺻﺪﻫـﺎ ﻧـﻔـﺮ از ﻛـﻨـﺎر او ﻣـﻰﮔـﺬﺷـﺘـﻨـﺪ وﻟﻰ ﻫـﻴـﭻ ﻛـﺪام ﳊـﻈـﻪاى‬ ‫ﳕﻰاﻳﺴﺘﺎدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ او ﻛﻤﻚ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ او ﻫﻤﺪردى ﻛﻨﻨﺪ!‬ ‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ‪ ٣٨‬ﻧﻔﺮ ﺷﺎﻫﺪ ﺗﻌﻘﻴﺐ و ﺑﺎﻻﺧﺮه‬ ‫ﺿﺮب و ﺷﺘﻢ زﻧﻰ ﺟﻮان ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮدى ﻣﻬﺎﺟﻢ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ‬ ‫در ﺻﺤﻨﻪ ﺣﺘﻰ زﺣﻤﺖ اﻳﻦ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺪادﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﻠﻴﺲ را ﺧﺒﺮ ﻛﻨﻨﺪ!‬ ‫دو ﻧﻮﺟﻮان در دﻳﺘﺮوﻳﺖ زﻧﻰ را در ﻛﺎﺑﻴﻦ ﺗﻠﻔﻦ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫دﭼﺎر ﺣﻤﻠﻪ ﻗﻠﺒﻰ ﺷﺪه ﺑـﻮد‪ .‬او را ﺗﺎ در ﺧﺎﻧﻪاى در آن ﻧﺰدﻳﻜﻰ رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ‪،‬‬ ‫در زدﻧﺪ و ﺗﻘﺎﺿﺎى ﻛﻤﻚ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺟﻮاﺑﻰ ﻛﻪ از ﭘﺸﺖ در ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ اﻳﻦ‬ ‫ﺑﻮد‪» :‬از اﻳﻨﺠﺎ دور ﺷﻮﻳﺪ و آن زن را ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺒﺮﻳﺪ!«‬ ‫ﻳﻚ ﭘﺰﺷﻚ اﻫﻞ ﻛﻨﺘﺎﻛﻰ ﺑـﺮاى ﺳﺮ زدن ﺑﻪ ﻳﻚ از ﺑﻴﻤـﺎراﻧﺶ در ﺣﺎل‬ ‫راﻧﻨﺪﮔﻰ در ﺑﺰرﮔﺮاﻫﻰ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺗﺼﺎدﻓﻰ روى داده‪ ،‬ﭘﺲ ﺗﻮﻗŠ‬ ‫ﻛﺮد و ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻣﺠﺮوﺣﺎن ﺷﺘﺎﻓﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎت ﺑﻴﻤﺎرش رﻓﺖ‪ .‬ﻳﻜﻰ‬ ‫از راﻧﻨﺪﮔﺎن ﻛﻪ ﻣﺠﺮوح و از ﻛﻤـﻚ ﭘـﺰﺷﻚ ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺮ ﻋﻠﻴـﻪ او‬ ‫ادﻋﺎى ﻏﺮاﻣﺖ ﻛﺮد!‬

‫“‪UNÐÅÊ«dÖ ÃË‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫آﻳﺎ در اﻳﻦ روزﮔﺎر »ﺳﺎﻣﺮى ﻧﻴﻜﻮ« ﺷﺪن ﳑﻜﻦ اﺳﺖ؟ آﻳﺎ ﺑﺮاى ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ‬ ‫از ﺧﻮد‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺑـﺎﻳـﺪ دل ﺧـﻮد را ﺳﻨﮓ ﻛﻨﻨـﺪ؟ ﺷـﺎﻳـﺪ »ﻗـﺮﺑﺎﻧﻰ و ﺧـﺪﻣـﺖ«‬ ‫ﻓﻀﺎﻳﻠﻰ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ در ﺑﻪاﺻﻄـﻼح ﲤـﺪن و ﻓـﺮﻫﻨﮓ ﻧﻮﻳـﻦ‬ ‫ﳕﻰﮔﻨﺠﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﻰ در زﻣﺎن ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل ﻫﻢ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻓﻀﻴﻠﺘﻰ‬ ‫راﻳﺞ ﻧﺒـﻮد‪ .‬ﻣﺴﻴﺤﻴـﺎن روم ﻋﻼﻗﻪ ﭼﻨﺪاﻧـﻰ ﺑﻪ ﻣﺸﻜﻼت اﻳـﻤﺎﻧﺪاران ﻓﻴـﻠﭙﻴﻪ‬ ‫ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﺪى ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺘﻰ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ رﻓﱳ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺑﺎﺷﺪ )‪ .(٢١-١٩:٢‬زﻣﺎﻧﻪ زﻳﺎد ﻋﻮض ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫در اﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﭘﻮﻟﺲ ﻫﻨﻮز درﺑﺎر~ه دل ﻓﺮوﺗﻦ و ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ )‪ (١١-١:٢‬و ﻧﻴﺰ‬ ‫او ﻗﺒﻼً ﺗﻮﺻﻴﻔﻰ از ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ را در ﳕﻮ ~‬ ‫ﭘﻮﻳﺎﺋـﻰ ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴـﻊ را در ﲡـﺮﺑﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺧـﻮد ﺑـﺮاى ﻣﺎ ﺗﻮﺿﻴﺢ داده ﺑـﻮد‬ ‫)‪ .(١٨-١٢:٢‬ﺣﺎل ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﻰ دو ﻧﻔﺮ از ﻳﺎران و ﻫﻤﻜﺎران ﺧﻮد در ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫ﻔﺮودﺗُﺲ ﻣﻰﭘﺮدازد و ﺑﺮاى اﻳﻦ ﻛﺎر دﻟﻴﻞ ﺧﻮﺑﻰ ﻫﻢ‬ ‫ِ‬ ‫ﻳﻌﻨﻰ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس و اَﭘَ‬ ‫دارد‪ .‬او ﻣﻰداﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻧﺎﻣﻪاش ﺑﻰﻣﻴﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ‪» :‬ﺑﺮاى‬ ‫ﻣﺎ ﻏﻴﺮﳑﻜـﻦ اﺳـﺖ از ﳕـﻮﻧﻪﻫﺎﺋﻰ ﭼﻮن ﻣﺴﻴـﺢ و ﭘـﻮﻟﺲ ﭘـﻴـﺮوى ﻛﻨﻴـﻢ!‬ ‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻋﻴﺴﻰ ﭘﺴﺮ ﺧﻮد ﺧﺪا اﺳﺖ و ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل ﺑﺮﮔﺰﻳﺪهاى ﻛﻪ ﲡﺮﺑﻴﺎت‬ ‫روﺣﺎﻧﻰ ﻋﻈﻴﻤﻰ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ!« ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﭘﻮﻟﺲ دو »ﻗﺪﻳﺲ ﻋﺎدى« را‬ ‫ﺑـﻪ ﻣﺎ ﻣـﻌـﺮﻓـﻰ ﻣﻰﻛـﻨـﺪ‪ ،‬ﻣﺮداﻧـﻰ ﻛـﻪ ﻧﻪ ﺟـﺰو رﺳـﻮﻻن ﻣـﺴﻴـﺢ ﺑـﻮدﻧﺪ و ﻧـﻪ‬ ‫ﻣﻌﺠﺰهﮔﺮاﻧﻰ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺑﺸﻤﺎر ﻣﻰرﻓﺘﻨﺪ‪ .‬او ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻣﻰﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﻓﻜـﺮ ﻣﻄﻴﻊ‪ ،‬اﻣـﺮى ﲡﻤﻠﻰ ﻧـﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻨـﻬﺎ ﻋﺪه ﻣﺤـﺪودى ﺑﻪ آن دﺳﺖ‬ ‫ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻻزﻣﻪ ﺷﺎدى ﻣﺴﻴﺤﻰ و ﻓﺮﺻﺘﻰ ﺑﺮاى ﲤﺎم اﻳﻤﺎﻧﺪاران اﺳﺖ‪.‬‬

‫)اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪ .(١٧:٤‬ﻇـﺎﻫـﺮًا ﻣﺎدر و ﻣﺎدر ﺑـﺰرگ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋـﻮس ﭘﻴـﺶ از او‬ ‫اﻳﻤﺎن آورده ﺑﻮدﻧﺪ )دوم ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ‪ .(٥-٣:١‬او از ﻣﺎدرى ﻳﻬﻮدى و ﭘﺪرى‬ ‫ﻏﻴﺮ ﻳﻬﻮدى ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﻰ ﭘﻮﻟﺲ ﻫﻤﻴﺸﻪ او را »ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﺤﺒﻮب« ﺧﻮد در اﻳﻤﺎن‬ ‫ﻣﻰﻧﺎﻣﻴﺪ )دوم ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ‪ .(٢:١‬وﻗﺘﻰ ﭘﻮﻟﺲ در ﺣﻴﻦ ﺳﻔﺮ دوم ﺧﻮد ﺑﻪ‬ ‫درﺑﻪ و ﻟﺴﺘـﺮه ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋـﻮس ﺟﻮان را ﺑﻪ ﻋﻨـﻮان ﻳﻜﻰ از ﻫﻤـﺮاﻫﺎن‬ ‫ﺧﻮد در ﺳـﻔـﺮ ﺑـﺸـﺎرﺗﻰاش ﺑـﺮﮔـﺰﻳﺪ )اﻋﻤﺎل ‪ .(٤-١:١٦‬ﺑـﻪ ﻳـﻚ ﻣـﻌـﻨـﻰ‬ ‫ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﺟﺎى ﻳﻮﺣﻨﺎى ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﻣﺮﻗﺲ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ او را ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺪم ﻫﻤـﺮاﻫﻴﺶ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻛﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘـﻪ ﺑـﻮد )اﻋـﻤـﺎل ‪١٣:١٣‬؛‬ ‫‪.(٤١-٣٦:١٥‬‬ ‫از ﲡﺮﺑﻪ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﻳﺎد ﻣﻰﮔﻴﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ ﭼﻴﺰى ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻃﻮر ﻧﺎﮔﻬﺎﻧـﻰ و ﺧـﻮد ﺑـﻪ ﺧـﻮد در زﻧـﺪﮔﻰ ﺷﺨﺺ اﻳﻤـﺎﻧـﺪار ﻇـﺎﻫـﺮ ﺷـﻮد‪.‬‬ ‫ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﻣﻰﺑﺎﻳﺴﺖ »ﻓﻜﺮ ﻣﺴﻴﺢ« را در ﺧﻮد رﺷﺪ و ﮔﺴﺘﺮش دﻫﺪ‪ .‬در‬ ‫ﻧﻈﺮ او ﺧﺎدم ﺑﻮدن اﻣﺮى ﭼﻨﺪان ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻧﺒﻮد وﻟﻰ ﭼﻮن ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻫﻤﮕﺎم‬ ‫و ﺑﺎ ﭘﻮﻟﺲ ﻫﻤﻜﺎر ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺒﺪل ﺑﻪ ﺧﺎدﻣﻰ ﮔﺸﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﻋﺘﻤﺎد ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫و ﺑﺮﻛﺖ ﺧﺪا ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت اﻳﻦ ﻣﺮد ﺟﻮان ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫∏∑‬

‫‪©≤¥≠±π∫≤® ”uzUðuLOð ©±‬‬ ‫اﺣﺘﻤﺎﻻ ﭘﻮﻟﺲ در اوﻟﻴﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﺸﺎرﺗﻰاش ﺑﺎ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮد‬ ‫ً‬ ‫)اﻋﻤﺎل ‪ (٦:١٤‬و ﺷﺎﻳﺪ در آن زﻣﺎن ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﺟﻮان اﻳﻤﺎندار ﺷﺪه ﺑﻮد‬

‫‪∑π‬‬

‫او از ﻓﻜﺮ ﺧﺎدم ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد )‪.(٢١-١٩:٢‬‬ ‫ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔـﺖ ﻛـﻪ ﺗـﻴـﻤـﻮﺗـﺎﺋـﻮس ﻃﺒﻴﻌـﺘـﺎً در ﻓﻜﺮ ﻣـﺮدم و‬ ‫ﻧﻴﺎزﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﻮد‪ .‬او ﻫﻴﭻ ﻋﻼﻗﻪاى ﺑﻪ »ﺟﻠﺐ دوﺳﺘﻰ ﻣﺮدم و ﻧﻔﻮذ ﺑﺮ دﻳﮕﺮان‬ ‫ﻳﺎ ﻛﺴﺐ وﺟﻬﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ« ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺣﻘﻴﻘـﺘـﺎً ﺑﻪ ﺧﻴـﺮﻳﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ و‬ ‫روﺣﺎﻧﻰ ﻣﺮدم ﻋـﻼﻗـﻪﻣـﻨـﺪ ﺑـﻮد‪ .‬ﭘـﻮﻟﺲ ﻧـﮕـﺮان ﻛﻠﻴﺴـﺎى ﻓـﻴـﻠـﭙـﻴـﻪ ﺑـﻮد و‬ ‫ﻣﻰﺧﻮاﺳﺖ ﻛﺴﻰ را ﺑﻪ آﳒﺎ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﺗﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻰ او را ﺑﺮاى اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﺑﻴﺎن‬ ‫ﻛﻨﺪ و از اﻣﻮر آﳒﺎ آﮔﺎه ﺷﻮد‪ .‬ﻗـﻄـﻌـﺎً ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﻣـﺴـﻴـﺤـﻰ در روم ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫)ﭘﻮﻟﺲ در ﺑﺎب ‪ ١٦‬روﻣﻴﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ‪ ٢٦‬ﻧﻔﺮ از آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ذﻛﺮ ﻧﺎم ﺳﻼم ﻣﻰرﺳﺎﻧﺪ(‪،‬‬

‫“‪UNÐÅÊ«dÖ ÃË‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻫﻴﭻﻛﺪام ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸـﺪﻧـﺪ رﱋ ﺳﻔﺮ را ﺑﺮ ﺧﻮد ﻫﻤـﻮار ﺳﺎزﻧﺪ!‬ ‫»ﻫﻤﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮد را ﻣﻰﻃﻠﺒﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ اﻣﻮر ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ را« )ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ‪.(٢١:٢‬‬ ‫ﻣﺸﺎﺑـﻪ ﻓﻴﻠﭙـﻴـﺎن‬ ‫ﻫـﻤـﻪ ﻣﺎ در ﻓﻀﺎﺋﻰ‬ ‫درواﻗﻊ اﮔﺮ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻗـﻀـﺎوت ﻛﻨﻴﻢ‬ ‫~‬ ‫~‬ ‫‪ ٢١:١‬ﻳﺎ ‪ ٢١:٢‬زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ!‬ ‫وﻟﻰ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ذاﺗﺎً ﻋﻼﻗﻪ ﺧﺎﺻﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﻔﻌﺖ و ﺧﻴﺮﻳﺖ دﻳﮕﺮان‬ ‫داﺷﺖ ﭼـﺮا ﻛﻪ داراى ﻓﻜﺮ ﺧﺎدم ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔـﺎﻧـﻪ اﻳـﻤـﺎنداران روم ﭼﻨـﺎن‬ ‫ﻣﺸﻐﻮل و ﻣﺠﺬوب زﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮد و ﻣﺸﺎﺟﺮات دروﻧﻰﺷﺎن ﺑﻮدﻧﺪ )‪-١٥:١‬‬ ‫‪ (١٦‬ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﺑﺮاى ﻛﺎر ﻣﻬﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻳﻜﻰ‬ ‫از ﺗﺄﺳŠﺑﺎرﺗﺮﻳﻦ ﻣﺸﻜﻼت ﻛﻠﻴﺴﺎ اﺳﺖ؛ آﻧﺎن وﻗﺖ‪ ،‬اﻧﺮژى و ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮد را‬ ‫از ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ ﭼﻴـﺰﻫﺎى دﻳﮕﺮ ﻣﻌﻄﻮف ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋـﻮس‬ ‫ﻫﻴﭻ ﻋﻼﻗﻪاى ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺪارى از ﮔﺮوﻫﻰ ﺑﺮﺧﻴﺰد ﻳﺎ از اﻧﮕﻴﺰهﻫﺎى‬ ‫ﺗﻔﺮﻗﻪآﻣﻴﺰ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ روﺣﺎﻧﻰ ﻗﻮم ﺧﺪا ﻣﻰاﻧﺪﻳﺸﻴﺪ‬ ‫و اﻳﻦ ﻧﮕﺮاﻧﻰ و ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺮاى او اﻣﺮى ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﺸﻤﺎر ﻣﻰرﻓﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻃﺮز ﺗﻔﻜﺮ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ در او ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ و ﻗﻮت ﮔﺮﻓﺖ؟ ﭘﺎﺳﺦ اﻳﻦ ﺳﺆال در وﻳﮋﮔﻰ دوم‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺮد ﺟﻮان ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻰﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺷﻬﺎدت ﻣﻰدادﻧﺪ« )اﻋﻤﺎل ‪ .(٢:١٦‬وى ﺳﺎلﻫﺎ ﺑﻌﺪ درﺑﺎره اﻫﻤﻴﺖ رﺷﺪ‬ ‫روﺣﺎﻧﻰ ﻧـﻮاﻳﻤﺎﻧﺎن ﻗﺒﻞ از ﺳﭙﺮدن ﻣـﺴـﺌـﻮﻟﻴﺘﻬﺎى ﻣﻬﻢ ﺑﻪ آﻧﺎن ﻣﻄـﺎﻟـﺒـﻰ‬ ‫ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﻧﻮﺷﺖ )اول ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ‪.(٧-٦:٣‬‬ ‫ﻳﻚ ﻧﻮازﻧﺪه ﻣﺸﻬﻮر ﺑﺎﺷﮕﺎﻫﻬﺎى ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑﻪ دﻳﺪن ﻳﻜﻰ از ﺷﺒﺎﻧﺎن ﻛﻠﻴﺴﺎ‬ ‫رﻓﺖ و ﺑﻪ او اﻃﻼع داد ﻛﻪ اﻳﻤﺎن آورده و ﳒﺎت ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳـﺖ و ﺑـﻪ ﻫـﻤـﻴـﻦ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻰﺧﻮاﻫﺪ از اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ در ﺧﺪﻣﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬از ﺷﺒﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬ ‫»ﺣﺎﻻ ﭼﻜﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻨﻢ؟«‬ ‫ﺷﺒﺎن در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮب‪ ،‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻰﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎى ﻣﻨﺎﺳﺒﻰ‬ ‫ﺑﺮوﻳﺪ ﺗﺎ در آﳒﺎ ﻣﺮاﺣﻞ رﺷﺪ روﺣﺎﻧﻰ را ﺷﺮوع ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬آﻳﺎ ﻫﻤﺴﺮﺗﺎن ﻣﺴﻴﺤﻰ‬ ‫اﺳﺖ؟«‬ ‫ﻣﺮد ﻣﻮﺳﻴﻘﻴﺪان ﺟﻮاب داد‪» :‬ﺧﻴﺮ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻰ اﻣﻴﺪوارم او را‬ ‫ﺑﻪ اﻳﻤﺎن ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﻢ‪ .‬اﻣـﺎ ﭼـﻪ اﺟـﺒـﺎرى ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ آن روز ﺻﺒـﺮ ﻛـﻨـﻢ؟‬ ‫ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ دوﺳﺖ دارم ﻫﻤﻴﻦ اﻵن ﻛﺎرى ﺑﺮاى ﺧﺪا اﳒﺎم دﻫﻢ‪«.‬‬ ‫ﻛﺸﻴﺶ ﺗﻮﺿﻴﺢ داد‪» :‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮاى ﺷﻬﺎدت دادن ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﻴﺎزى ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻰ‪ .‬در ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﻮ و اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎى ﺧﻮد را ﺑﺮاى ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﺑﻜﺎر ﮔﻴﺮ‪«.‬‬ ‫ﻣـﻮﺳﻴﻘﻴﺪان ﻣـﺸـﻬـﻮر ﺑـﺎ ﺣـﺎﻟـﺖ اﻋـﺘـﺮاض ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺜـﻞ اﻳـﻨـﻜـﻪ ﺷـﻤـﺎ‬ ‫ﳕﻰداﻧﻴﺪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﻫﺴـﺘـﻢ! ﻣـﻦ ﻧـﻮازﻧﺪه ﺑـﺰرﮔﻰ ﻫﺴﺘﻢ و ﻫﻤـﻪ ﻣـﺮا‬ ‫ﻣﻰﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻰﺧﻮاﻫﻢ ﺗﺸﻜﻴﻼت ﺟﺪﻳﺪى ﺑﺮاى ﺧﻮدم درﺳﺖ ﻛﻨﻢ‪،‬‬ ‫آﻫﻨﮕﻬﺎى ﺟﺪﻳﺪى ﺑﺴﺎزم و ﺑﺮاى ﺟﻤﻌﻴﺖﻫﺎى زﻳﺎدى ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﺟﺮا ﻛﻨﻢ!«‬ ‫ﻛﺸﻴﺶ ﺑﺎ ﳊﻨﻰ ﻫﺸﺪارآﻣـﻴـﺰ ﺑـﻪ او ﮔـﻔـﺖ‪» :‬اﮔـﺮ ﺑـﺨـﻮاﻫﻰ اﻳﻦ ﻃـﻮر‬ ‫ﺑﻠﻨﺪﭘﺮوازى ﻛﻨﻰ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻮدت و ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﻬﺎدﺗﻰ ﻛﻪ دارى ﻟﻄﻤﻪ ﻣﻰزﻧﻰ‪.‬‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺮاى ﺷﺮوع ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﺮدم ﺑﻪ اﻳﻤﺎن ﺧﺎﻧـﻮاده اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪا وﻗﺘﻰ‬ ‫ﺷﻤﺎ را آﻣﺎده ﺑﺒﻴﻨﺪ درﻫﺎى ﺟﺪﻳﺪ و ﺟﺎﻫﺎى ﺑـﺰرﮔﻰ ﺑﺮاى ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ روﻳﺖ‬

‫∞∏‬

‫او از ﺗﻌﻠﻴﻢ و ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺧﺎدم ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد )‪.(٢٢:٢‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ از ﻫـﻤـﺎن روز اوﻟﻰ ﻛﻪ ﺗﻴﻤـﻮﺗـﺎﺋـﻮس اﻳﻤـﺎن آورد‪ ،‬او را در ﮔﺮوه‬ ‫ﺧﻮد ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﻋﺎﻗﻞﺗﺮ از آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﭼﻨﻴﻦ اﺷﺘﺒﺎﻫﻰ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫او ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس را واﻧﻬﺎد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻀﻮى از ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻛﻠﻴﺴﺎﻫﺎى درﺑﻪ و‬ ‫ﻟﺴﺘﺮه ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ و رﺷﺪ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻓـﺮﺻﺖ ﺑﺮاى ﻧﻮاﻳﻤﺎن ﺟﻮان ﻣﻬﻴﺎ ﺷﺪ ﻛﻪ‬ ‫در ﭼﻨﻴﻦ ﻣـﺸـﺎرﻛﺘﻰ در اﻣـﻮر روﺣﺎﻧﻰ رﺷﺪ ﻛﻨﺪ و ﻳﺎد ﺑﮕﻴـﺮد ﻛـﻪ ﭼـﮕـﻮﻧﻪ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺧﺪﻣﺖ ﳕﺎﻳﺪ‪ .‬وﻗﺘﻰ ﭘﻮﻟﺲ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﺑﻪ آن ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪،‬‬ ‫ﺑﺴﻴـﺎر ﺧـﻮﺷﺤﺎل ﺷـﺪ وﻗﺘﻰ دﻳﺪ »ﻛـﻪ ﺑـﺮادران در ﻟﺴـﺘـﺮه و اﻳﻘﻮﻧﻴـﻪ ﺑـﺮ او‬

‫‪∏±‬‬

‫“‪UNÐÅÊ«dÖ ÃË‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﻣﻰﮔﺸﺎﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوه از ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﻏﻔﻠﺖ ﻣﻜﻦ و ﻓﺮﺻﺘﻰ ﺑﺮاى‬ ‫رﺷﺪ ﺧﻮدت ﻣﻬﻴﺎ ﺳﺎز‪«.‬‬ ‫آن ﻣﺮد ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪﻫﺎى ﻛﺸﻴﺶ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﻧﻜﺮد ﺑﻠﻜﻪ در ﻋﻮض ﺗﺸﻜﻴﻼت‬ ‫ﺑﺰرﮔﻰ ﺑﻪ راه اﻧﺪاﺧﺖ و ﻧﻘﺸﻪ ﺧﻮد را دﻧﺒﺎل ﻛﺮد‪ .‬ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻳﻚ‬ ‫ﺳﺎل ﻃﻮل ﻧﻜﺸﻴﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﻗﺪرت ﻛﺎﻓﻰ ﺑﺮاى اﳒﺎم وﻇﻴﻔﻪ ﺳﻨﮕﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻬﺎدت ﺧﻮد را ﺿﺎﻳﻊ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬ ‫ﻣﺴﺎﻓـﺮتﻫﺎى ﻣﺪاوﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﻰﻛﺮد ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ و ﺑﻘﻴـﻪ ﺧـﺎﻧـﻮادهاش ﺣﺎﻟـﺖ‬ ‫ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ‪ .‬ﮔﺮوﻫﻰ ﻛﻪ ﺗﺸﻜﻴﻞ داده ﺑﻮد ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﻰ ﻛﺎﻣﻼً‬ ‫ﺑﻪ ﺣﺎﺷﻴﻪ راﻧﺪه ﺷﺪ و از ﺻﺤﻨﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻣﺤﻮ ﮔﺮدﻳﺪ و از اوج ﺷﻬﺮت‬ ‫و اﻋﺘﺒﺎر ﺑﻪ ﺣﻀﻴﺾ ذﻟﺖ و ﮔﻤﻨﺎﻣﻰ اﻓﺘﺎد!‬ ‫ﺷﺒﺎن ﻣﺬﻛﻮر در ﻣﻮرد وى ﻣﻰﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﺴﺘﺮش ﺷﺎﺧﻪﻫﺎﻳﺶ ﺳـﺮﻳﻊﺗﺮ‬ ‫از ﻋﻤﻖ رﻳﺸﻪﻫﺎﻳﺶ ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﻰ ﭼﻨﻴﻦ اﺗﻔﺎﻗﻰ ﻣﻰاﻓﺘﺪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮه‬ ‫ﺳﺮﻧﮕﻮن ﻣﻰﺷﻮد‪«.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ در ﻣﻮرد ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﻣﺮﺗﻜﺐ اﻳﻦ اﺷﺘﺒﺎه ﻧﺸﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس‬ ‫ﻓﺮﺻﺖ داد ﺗﺎ رﻳﺸﻪ ﺑﮕﻴﺮد و آن وﻗﺖ او را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪ ﺗﺎ در ﺳﻔﺮﻫﺎى ﺑﺸﺎرﺗﻰ‬ ‫ﻫﻤﺮاه او ﺑـﺎﺷﺪ‪ .‬او ﻛﻼم را ﺑﻪ ﺗﻴﻤـﻮﺗﺎﺋﻮس ﺗﻌﻠﻴـﻢ ﻣﻰداد و ﺑﻪ او ﻓﺮﺻﺖ‬ ‫ﻣـﻰداد ﺗﺎ ﻧـﺎﻇﺮ اﻋـﻤـﺎل و ﺧﺪﻣـﺎت اﺳﺘـﺎدش ﺑﺎﺷـﺪ )دوم ﺗـﻴﻤـﻮﺗﺎﺋـﻮس‬ ‫‪ .(١٧-١٠:٣‬ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴـﺢ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ را ﺗـﺮﺑﻴﺖ‬ ‫ﻣﻰﻛـﺮد‪ .‬او ﺗﻌـﺎﻟﻴـﻢ ﺧﺼـﻮﺻﻰ ﺑـﻪ ﺷﺎﮔـﺮدان را ﺑﺎ ﲡـﺮﺑﻪ ﻋـﻤﻠـﻰ درﻫﻢ‬ ‫ﻣﻰآﻣﻴﺨﺖ و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ در ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺧﻮد ﺗﻌﺎدل ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻰآورد‪ .‬ﲡﺮﺑﻪ‬ ‫ﺑﺪون ﺗﻌﻠﻴﻢ اﺣﺘﻤﺎل دارد ﺑﻪ دﻟﺴﺮدى ﺑﻴﻨﺠﺎﻣﺪ و ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺑﺪون ﲡﺮﺑﻪ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﳑـﻜـﻦ اﺳـﺖ ﺑـﻪ ﻣـﺮگ روﺣـﺎﻧـﻰ ﻣـﻨـﺘـﻬـﻰ ﺷـﻮد‪ .‬اﻳـﻦ دو ﻻزم و ﻣـﻠـﺰوم‬ ‫ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫او از ﭘﺎداش ﺧﺎدم ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد )‪(٢٣:٢‬‬ ‫ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﻣﻔﻬﻮم »ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ و ﺧﺪﻣﺖ« )‪ (١٧:٢‬را ﻣﻰداﻧﺴﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﺪا‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻣﺎﻧﺖ و وﻓﺎدارﻳﺶ او را ﭘﺎداش داد‪ .‬ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس‬ ‫از ﻛﻤﻚ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺷﺎدﻣﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻘﻴﻦ ﻣﻰداﻧﻴﻢ ﻛﻪ در ﻛﻨﺎر ﺳﺨﺘﻰﻫﺎ و‬ ‫ﻣﺸﻜﻼت‪ ،‬ﭘـﻴـﺮوزىﻫﺎ و ﺑـﺮﻛﺘﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻮن ﺗـﻴـﻤـﻮﺗـﺎﺋـﻮس »ﻏﻼم ﻧﻴـﻚ‬ ‫ﻣﺘﺪﻳﻦ« و در ﭼﻴـﺰﻫﺎى ﻛﻮﭼﻚ اﻣﻴﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧـﺪا او را ﺑﻪ »ﭼﻴﺰﻫﺎى ﺑﺴﻴـﺎر«‬ ‫ﭘﺎداش داد و از ﺷﺎدى دل ﻓﺮوﺗﻦ و ﻓﻜﺮ ﻣﻄـﻴـﻊ ﺑـﺮﺧﻮردار ﺳﺎﺧﺖ )ﻣﺘـﻰ‬ ‫‪ .(٢١:٢٥‬ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎ رﺳﻮل ﺑﺮﺟﺴﺘﻪاى ﭼﻮن ﭘﻮﻟﺲ ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫ﻣﻰﻛﺮد و در ﺑﻌﻀﻰ از ﺳﺨﺖﺗﺮﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﻬﺎى او ﻫﻤﻜﺎرى ﻣﻰﻛﺮد ﺷﺎد‬ ‫ﺑـﻮد )اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪ ١٧:٤‬ﺑﻪ ﺑـﻌـﺪ؛ ﻧـﺎم ﺗـﻴـﻤـﻮﺗـﺎﺋـﻮس ﺣﺪاﻗـﻞ ‪ ٢٤‬ﺑـﺎر در‬ ‫ﻧﺎﻣﻪﻫﺎى ﭘﻮﻟﺲ ذﻛﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ(‪.‬‬ ‫وﻟﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﺑـﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﭘﺎداﺷﻰ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺗﻴﻤﻮﺗـﺎﺋـﻮس داد اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛـﻪ‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ وى را ﺑﺮاى ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺧﻮد وﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ دﻋﻮت ﺷﺪ اﻧﺘﺨﺎب‬ ‫ﻛﺮد )رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ دوم ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ‪ .(١١-١:٤‬ﭘﻮﻟﺲ ﺧﻮدش ﻣﻰﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺑﺮود‪ ،‬وﻟﻰ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس را ﺑﻪ ﺟﺎى ﺧﻮد ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ‪ .‬وﻟﻰ‬ ‫ﭼﻪ اﻓﺘﺨﺎر ﺑـﺰرﮔﻰ ﻧﺼﻴﺐ او ﺷﺪ! ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋـﻮس ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺴﺮ و ﺧﺎدم ﭘﻮﻟـﺲ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ او ﻧﻴﺰ ﺷﺪ! ﻧﺎم او اﻣﺮوزه ﻧﺰد ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﺑﺎ اﺣﺘﺮام زﻳﺎدى‬ ‫ادا ﻣﻰﺷﻮد‪ ،‬ﭼﻴﺰى ﻛﻪ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﺟﻮان‪ ،‬وﻗﺘﻰ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺧﻮاﺑﺶ را ﻫﻢ ﳕﻰدﻳﺪ‪.‬‬ ‫دل ﻓﺮوﺗﻦ و ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ‪ ،‬ﺣﺎﺻـﻞ ﻣـﻮﻋﻈﻪاى ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺘﻪ ﻳﺎ ﺳﻤﻴـﻨـﺎرى‬ ‫ﻫﻔﺘﮕﻰ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﻳﻚﺳﺎﻟﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴـﻊ در ﻣـﺎ ﻧـﻴـﺰ ﻣـﺎﻧـﻨـﺪ‬ ‫ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋـﻮس زﻣﺎﻧﻰ رﺷﺪ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺧـﻮد را ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺴﭙـﺎرﻳﻢ و در ﭘﻰ‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬

‫≤∏‬

‫≥∏‬

‫‪∏¥‬‬

‫“‪UNÐÅÊ«dÖ ÃË‬‬

‫‪©≥∞≠≤µ∫≤® fðÔœËdH‬‬ ‫≤≠ «‪ ÄÓÓ‬‬

‫ﭘـﻮﻟﺲ »ﻋﺒـﺮاﻧﻰاى از ﻋـﺒـﺮاﻧﻴﺎن«؛ ﺗﻴـﻤـﻮﺗـﺎﺋـﻮس دو رﮔﻪاى ﻳـﻬـﻮدى ‪-‬‬ ‫ﻔـﺮودُﺗﺲ ﲤـﺎﻣـﺎً‬ ‫ِ‬ ‫ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدى )اﻋـﻤـﺎل ‪ (١:١٦‬و ﺗـﺎ آﳒـﺎ ﻛـﻪ ﻣـﻰداﻧـﻴـﻢ اََﭘ‬ ‫ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدى ﺑﻮد‪ .‬او ﻋﻀﻮ ﻛﻠﻴﺴﺎى ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﻼﻣﺘﻰ و زﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ ﻫﺪاﻳﺎى ﺑﺸﺎرﺗﻰ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن آﳒﺎ را ﺑﺮاى ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل‬ ‫در روم ﺑﺒﺮد )‪ .(١٨:٤‬ﻣﻌﻨﻰ ﻧﺎم او »دﻟﺮﺑﺎ« اﺳﺖ و ﺑﻪ راﺳﺘﻰ ﭼﻪ ﻣﺴﻴﺤﻰ‬ ‫دﻟﺮﺑﺎﺋﻰ ﺑﻮد!‬ ‫او ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻣﺘﻌﺎدﻟﻰ ﺑﻮد )‪.(٢٥:٢‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ در ﺗﻮﺻﻴŠ اﻳﻦ ﻣـﺮد ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻰ ﺻﺤﺒﺖ ﻛـﻨﺪ‪» :‬ﻣﺮا‬ ‫ﺑﺮادر و ﻫﻤﻜﺎر و ﻫﻢﺟﻨﮓ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ‪ «.‬اﻳﻦ ﺳﻪ ﺗﻮﺻﻴŠ ﻣﺘﺮادف ﻫﻤﺎن ﺗﻌﺮﻳﻔﻰ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ در اوﻟﻴﻦ ﺑﺎب ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺎﻣﻪ در ﻣﻮرد اﳒﻴﻞ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪:‬‬ ‫»ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺑﺮاى اﳒﻴﻞ« )‪(٥:١‬‬ ‫»ﺑﺮادر«‬ ‫»ﺗﺮﻗﻰ اﳒﻴﻞ« )‪(١٢:١‬‬ ‫»ﻫﻤﻜﺎر«‬ ‫»اﻳﻤﺎن اﳒﻴﻞ« )‪(٢٧:١‬‬ ‫»ﻫﻢﺟﻨﮓ«‬ ‫ﻔﺮودُﺗﺲ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻣﺘﻌﺎدﻟﻰ ﺑﻮد!‬ ‫ِ‬ ‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ اََﭘ‬ ‫ﺗﻌﺎدل ﻧﻘﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻤـﻰ در زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﻴﺤﻰ دارد‪ .‬ﺑﻌﻀﻰﻫﺎ ﭼﻨـﺎن‬ ‫ﺑﺮ »ﻣﺸﺎرﻛﺖ« ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ از »ﺗﺮﻗﻰ اﳒﻴﻞ« ﻏﺎﻓﻞ ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﻰ‬ ‫دﻳﮕﺮ آنﻗﺪر درﮔﻴﺮ ﺗﻌﺮﻳŠ »اﻳﻤﺎن اﳒﻴﻞ« ﻣﻰﮔﺮدﻧﺪ ﻛﻪ از اﻳﺠﺎد ﻣﺸﺎرﻛﺖ‬ ‫ﻔﺮودُﺗﺲ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از اﻳﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺎ دﻳﮕﺮ اﻳﻤﺎنداران ﻏﺎﻓﻞ ﻣﻰﻣﺎﻧﻨﺪ‪ .‬اََﭘ‬ ‫داﻣﻬﺎ ﻧﺸﺪ‪ .‬او ﺷﺒﻴﻪ »ﻧﺤﻤﻴﺎ« ﺑﻮد ﻛﻪ دﻳﻮارﻫﺎى اورﺷﻠﻴﻢ را ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮى در‬ ‫ﻳﻚ دﺳﺖ و ﻣـﺎﻟـﻪاى در دﺳـﺖ دﻳـﮕـﺮ ﺑـﺎزﺳﺎزى ﳕﻮد )ﻧـﺤـﻤـﻴـﺎ ‪.(١٧:٤‬‬ ‫ﻫﻴﭻﻛﺲ ﳕﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﻨﺎ ﻛﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻣﺎﻟﻪ ﺑﺠﻨﮕﺪ! ﺑﺮاى ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻛﺎر‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻫﺮ دو ﻻزم اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫‪∏µ‬‬

‫دﻛﺘﺮ اچ‪ .‬اى آﻳﺮوﻧﺴﺎﻳﺪ ﺑﺎرﻫﺎ در ﻣﻮرد ﮔﺮوﻫﻰ از ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﺻﺤﺒﺖ‬ ‫ﻛﺮد ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ در ﻓﻜﺮ »ﻣﺸﺎرﻛﺖ« ﺑﻮدﻧﺪ و ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺑﻪ ﳒﺎت‬ ‫ﮔﻢﺷﺪﮔﺎن ﻳﺎ دﻓﺎع از اﻳﻤﺎن در ﻣﻘﺎﺑﻞ دﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن ﻫﻢ‬ ‫در ﻓـﻜﺮ و ﻫـﻢ در ﻋـﻤﻞ ﺗـﻨـﻬﺎ ﺑـﻪ ﺧـﻮدﺷﺎن و ﻣـﺸﺎرﻛـﺖﺷـﺎن اﻫﻤـﻴـﺖ‬ ‫ﻣﻰدادﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﮔﺮوه ﲡﺴﻢ دﻗﻴﻖ ﻛﺴﺎﻧﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻣﺘﻌﺎدﻟﻰ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ‪.‬‬ ‫او ﻣﺴﻴﺤﻰ زﺣﻤﺖ‪9‬ﻛﺸﻰ ﺑﻮد )‪.(٣٠٬٢٧-٢٦:٢‬‬ ‫ﻔﺮودُﺗﺲ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋـﻮس در ﻓﻜﺮ دﻳﮕـﺮان و اﻟﺒﺘﻪ ﻗﺒﻞ از ﻫﻤﻪ‬ ‫ِ‬ ‫َاَﭘ‬ ‫ﻧﮕﺮان و در ﻓﻜﺮ ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﻰ در ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ در روم زﻧﺪاﻧﻰ‬ ‫ﺷﺪه داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ رﱋ ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﻰ ﻃﻮﻻﻧﻰ و ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻪ روم را ﺑﺮ ﺧﻮد ﻫﻤﻮار‬ ‫ﻛﺮد ﺗﺎ در ﻛﻨﺎر ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺎﺷﺪ و او را ﻳﺎرى دﻫﺪ‪ .‬او ﻫﺪاﻳﺎى ﻣﺤﺒﺖآﻣﻴﺰ ﻛﻠﻴﺴﺎ‬ ‫را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮد و ﺑﺎ ﺟﺎن و دل از آﻧﻬﺎ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻛﺮد‪.‬‬ ‫اﻣﺮوزه ﻛﻠﻴﺴﺎﻫﺎى ﻣﺎ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻣﺮدان و زﻧﺎﻧﻰ دارﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاى ﺑﺸﺎرت و ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺴﻴﺤﻰ دﭼﺎر ﺳﺨﺘﻰ و ﻣﺸﻜﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬ ‫زﺣﻤﺖ ﺑﻜﺸﻨﺪ‪ .‬ﻳﻜﻰ از ﻣﺒﺸﺮﻳﻦ ﻣﻌﺮوف ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪» :‬ﻣﺸﻜﻞ ﻛﻠﻴﺴﺎﻫﺎى‬ ‫ﻣﺎ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﲤـﺎﺷـﺎﮔـﺮان ﺑﺴـﻴـﺎرى دارﻳﻢ وﻟﻰ ﻣـﺸـﺎرﻛﺖ ﻛﻨـﻨـﺪﮔﺎن و‬ ‫ﻔﺮودﺗُﺲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ در ﺟﻤﻊآورى‬ ‫ِ‬ ‫ﻫﻤﺮاﻫﺎن ﻛﺎﻓﻰ ﻧﺪارﻳﻢ‪َ «.‬اَﭘ‬ ‫ﻫﺪاﻳﺎى ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻣـﺸـﺎرﻛﺖ ﻛﻨﺪ ﺑﻠﻜـﻪ ﺑـﺮاى ﺑﺮدن ﻫﺪاﻳﺎ از ﺟﺎن ﺧﻮد ﻣـﺎﻳـﻪ‬ ‫ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻋﻼوه او ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻠﻴﺴﺎى ﺷﻬﺮ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ زﺣﻤﺖ ﻣﻰﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از‬ ‫ﻳﺒﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺮگ اﻓﺘﺎد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ‬ ‫ورود ﺑﻪ روم ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﺮﻳﺾ ﺷﺪ و ﺗﻘﺮ ً‬ ‫ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ او ﺑﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺑﻴﻔﺘﺪ و اﻋﻀﺎى ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻛﻢﻛﻢ‬ ‫ﻔﺮودﺗُﺲ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاى ﺧﻮدش زﺣﻤﺖ ﳕﻰﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﮕﺮان او ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اََﭘ‬

‫“‪UNÐÅÊ«dÖ ÃË‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺮدم ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﻧﻴـﺰ زﺣﻤﺖ ﻣﻰﻛﺸﻴـﺪ‪ ،‬زﻳﺮا آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﻧﮕﺮان او ﺑﻮدﻧـﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺮد ﻧﻪ در ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ‪ ٢١:٢‬ﺑﻠﻜﻪ در ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ‪ ٢١:١‬زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﺮد‪ ،‬او‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋـﻮس ذاﺗﺎً ﻧﮕﺮان و در ﻓﻜﺮ دﻳﮕـﺮان ﺑﻮد‪ .‬ﻋﺒﺎرت »ﻏﻤﮕﻴـﻦ‬ ‫ﺷﺪ« در ‪ ،٢٦:٢‬ﻫﻤﺎن ﺗﻮﺻﻴﻔﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻣﻮرد ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ در ﺑـﺎغ‬ ‫ﻔﺮودﺗُﺲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻌﻨـﻰ‬ ‫ِ‬ ‫ﺟﺘﺴﻴﻤﺎﻧﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه )ﻣـﺘـﻰ ‪ .(٣٧:٢٦‬اَﭘَ‬ ‫ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ و ﺧﺪﻣـﺖ را ﻣﻰداﻧﺴﺖ )‪ (٣٠:٢‬ﻛﻪ دو ﻧﺸﺎﻧﻪ دل ﻓﺮوﺗـﻦ و ﻓـﻜـﺮ‬ ‫ﻣﻄﻴﻊ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫اﺳﺖ‪ .‬او و ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﻫﻢ ﻣﺎ را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻣﻄﻴﻊ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ و در روحاﻟﻘﺪس ﻣﻄﻴﻊ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺳﺎزﻳﻢ‪ .‬ﻣﺴﻴﺢ اﻟﮕـﻮﺋﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫از آن ﭘﻴﺮوى ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﭘﻮﻟﺲ ﻗﺪرت را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻰدﻫﺪ )‪،(١٨-١٢:٢‬‬ ‫اﻗﻌﺎ ﻛﺎراﺋﻰ دارد‪.‬‬ ‫ﻔﺮودﺗُﺲ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ و ً‬ ‫ِ‬ ‫و ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس و اََﭘ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﭼﻪ؟ آﻳﺎ اﺟﺎزه ﻣﻰدﻫﻴﺪ ﻛﻪ روحاﻟﻘﺪس »ﻓﻜﺮ ﻣﺴﻴـﺢ« را در ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﺪ؟‬

‫∂∏‬

‫او ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻣﺒﺎرﻛﻰ ﺑﻮد )‪.(٣٠-٢٨:٢‬‬ ‫ﭼﻪ ﻣﺼﺒﺖﺑﺎر اﺳﺖ آن زﻧﺪﮔﻰ ﻛﻪ در ﻃﻮل آن ﻧﺘﻮان ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮﻛﺖ دﻳﮕﺮان‬ ‫ﻔﺮودﺗُﺲ ﺑﺮاى ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺮﻛﺖ ﺑﻮد‪ .‬او در ﲡﺮﺑﻪﻫﺎى زﻧﺪان ﻛﻨﺎر ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﺪ! اََﭘ‬ ‫ﻣﺎﻧﺪ و ﺣﺘﻰ اﺟﺎزه ﻧﺪاد ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎرﻳﺶ‪ ،‬ﺧﺪﻣﺖ او را ﺑﻪ ﺗﻌﻮﻳﻖ ﺑﻴﻨﺪازد‪ .‬ﭼﻪ‬ ‫اوﻗﺎت ﭘﺮﺑﺎرى آن دو ﺑﺎ ﻫﻢ داﺷﺘﻨﺪ! ﺑﻪ ﻋﻼوه او ﺑﺮاى ﻛﻠﻴﺴﺎى ﺷﻬﺮش ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺑﺮﻛﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﭘـﻮﻟﺲ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﺴـﺎ ﺳـﻔـﺎرش ﳕﻮد ﻛﻪ او را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓـﺪاﻛـﺎرى و‬ ‫ﺧﺪﻣﺎﺗﺶ ﻣﺤﺘﺮم ﺑﺪارﻧﺪ )ﻣﺴﻴﺢ ﺟﻼل ﻣﻰﻳﺎﺑﺪ وﻟﻰ ﻫﻴﭻ اﺷﻜﺎﻟﻰ ﻧـﺪارد‬ ‫ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﺧﺎدﻣﺎن ﻧﻴﺰ اﻓﺘﺨﺎر ﻳﺎﺑﻨـﺪ‪ ،‬رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ اول ﺗﺴﺎﻟـﻮﻧﻴﻜﻴﺎن‬ ‫‪ .(١٣-١٢:٥‬ﺑﻴـﻦ دو آﻳـﻪ ‪») ٧:٢‬در ﺷـﺒـﺎﻫـﺖ ﻣـﺮدﻣـﺎن ﺷـﺪ«( و ‪٢٩:٢‬‬ ‫)»اﻳﺸﺎن را ﻣﺤﺘﺮم ﺑﺪارﻳﺪ«( ﻫﻴﭻ ﺗﻨﺎﻗﻀﻰ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﻣﺴﻴﺢ در اﻓﺘﺎدﮔﻰ‬ ‫و ﺧﻮارى ﭘﺮ از ﻓﻴﺾ ﺧﻮﻳﺶ »ﺧﻮد را ﺧﺎﻟﻰ ﻛﺮد« و ﺧﺪا او را ﺳﺮاﻓﺮاز ﳕﻮد‪.‬‬ ‫ﻔﺮودُﺗﺲ ﺑﺪون ﭼﺸﻢداﺷﺖ ﻫﻴﭻ ﭘﺎداﺷﻰ ﺧـﻮد را ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﻛﺮد و ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫ِ‬ ‫َاَﭘ‬ ‫ﻛﻠﻴﺴﺎ را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﳕﻮد ﻛﻪ او را ﺑﺮاى ﺟﻼل ﺧﺪا ﻣﺤﺘﺮم ﺑﺸﻤﺎرﻧﺪ‪.‬‬ ‫او ﺑﺮاى ﭘﻮﻟﺲ و ﻛﻠﻴﺴﺎى ﺧﻮدش ﺑﺮﻛﺖ ﺑﻮد و اﻣﺮوز ﻫﻢ ﺑﺮاى ﻣﺎ ﺑﺮﻛﺖ‬ ‫اﺳﺖ! او ﺑﻪ ﻣﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻰ ﳑﻠﻮ از ﺷﺎدﻣﺎﻧﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ و‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ‪ ،‬و اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻬﻤـﺘـﺮﻳﻦ ﻋﺎﻣـﻞ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﻴﺤﻰ‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻓﺮوﺗﻦ و ﻣـﻄـﻴـﻊ‬

‫∑∏‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫∏‬

‫‪bOýUÐ d~ÐU5Š t½u~Ç b¹dO~Ð œU¹‬‬ ‫‪±±≠±∫≥ ÊUOáKO/‬‬

‫ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺤﻴﻂ‪ ،‬اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ و ﻧﻴﺰ ﻣﺎدﻳﺎت ﻣﻰﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺷﺎدى ﻣﺎ را ﺑﺪزدﻧﺪ و‬ ‫اﻳﻦ ﻫﻤﺎن »دزدى« اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ در ﺑﺎب ﺳﻮم ﺑﻪ آن ﻣﻰﭘﺮدازد‪ .‬ﻗﺒﻞ از‬ ‫ﺑﺮرﺳﻰ ﻣﻔﺼـﻞ و ﺟـﺰء ﺑﻪ ﺟـﺰء اﻳﻦ ﺑﺎب ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﻴـﻢ ﭘـﻴـﺎم ﻛـﻠـﻰ آن‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺷﺎﻳﺪ ﻃﺮح زﻳﺮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻔﻴﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫آﻳﺎت ‪٢١-١٧‬‬ ‫آﻳﺎت ‪١٦-١٢‬‬ ‫آﻳﺎت ‪١١-١‬‬ ‫آﻳﻨﺪه ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫ﺣﺎل ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ‬ ‫ﻣﺒﺎرز‬ ‫ﺣﺴﺎﺑﮕﺮ‬ ‫»ﻧﮕﺎه ﻣﻰﻛﻨﻢ«‬ ‫»ﺗﻼش ﻣﻰﻛﻨﻢ«‬ ‫»ﺣﺴﺎﺑﮕﺮ ﻫﺴﺘﻢ«‬ ‫رؤﻳﺎى ﺟﺪﻳﺪ‬ ‫ﻧﻴﺮوى ﺟﺪﻳﺪ‬ ‫ارزشﻫﺎى ﺟﺪﻳﺪ‬ ‫ﭼﻴـﺰى ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﺗـﻮﺻﻴŠ ﻣﻰﻛﻨﺪ »ﻓـﻜـﺮ روﺣﺎﻧﻰ« اﺳﺖ‪ .‬او در آﻳـﺎت‬ ‫‪ ١٨‬و ‪ ١٩‬از ﻣﺪﻋﻴﺎن اﻳﻤﺎن ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺳﺨﻦ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ »ﭼﻴﺰﻫﺎى دﻧﻴﻮى‬ ‫را اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ«‪ ،‬اﻣﺎ در آﻳﻪ ‪ ٢٠‬اﻳﻤـﺎنداراﻧﻰ را ﺗﻮﺻﻴŠ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛـﻪ‬ ‫ﻓﻜﺮ روﺣﺎﻧﻰ دارﻧﺪ و »ﺑﻪ اﻣﻮر آﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰاﻧﺪﻳﺸﻨﺪ‪ «.‬ﺣﺘﻤﺎً ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دارﻳﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﺷﻬﺮ ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ درواﻗﻊ ﻣﺴﺘﻌﻤﺮ~ه اﻣﭙﺮاﺗﻮرى روم ﺑﻮد‪» :‬روم ﻛﻮﭼﻜﻰ دور از‬ ‫روم ﺑﺰرگ‪ «.‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗـﺮﺗﻴﺐ ﻣﻰﺗـﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻗـﻮم ﺧﺪا ﻣﻬﺎﺟـﺮﻧﺸﻴﻨـﻰ‬

‫‪∏π‬‬

‫آﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮ روى زﻣﻴﻦ اﺳﺖ‪» :‬وﻃﻦ ﻣﺎ در آﺳﻤﺎن اﺳﺖ« )آﻳﻪ ‪٢٠‬اﻟŠ( و از‬ ‫ﻣﻨﻈﺮ آﺳﻤﺎن ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﻰﻧﮕﺮﻳﻢ‪ .‬اﻳﻦ اﺳﺖ ﻓﻜﺮ روﺣﺎﻧﻰ‪.‬‬ ‫ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺷﺪن در ﻟﻔـﺎﻓﻪ ﻣﺎدﻳﺎت اﻣﺮ ﭼﻨﺪان دﺷﻮارى ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨـﻬﺎ اﻣﻮر‬ ‫ﻣﻠـﻤﻮس و ﻣﺮﺋـﻰ‪ ،‬ﺑﻠﻜـﻪ اﻣﻮر ﻏـﻴﺮﻣﻠـﻤﻮﺳﻰ ﻧـﻈﻴﺮ ﺷـﻬﺮت‪ ،‬اﻋﺘـﺒﺎر و ﻣﻮﻓـﻘﻴﺖ‬ ‫ﻣﻰﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺎ را در ﭼﻨﮕﺎل ﺧﻮد ﺧﻔﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ در ﻣﻮرد ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ »او را‬ ‫ﺳﻮد ﻣﻰﺑﻮد« )‪ (٧:٣‬ﻳﺎ »آﻧﭽﻪ در ﻋﻘﺐ اﺳﺖ« و »آﻧﭽﻪ در ﭘﻴﺶ اﺳﺖ«‪ ،‬ﺻﺤﺒﺖ‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ )‪ .(١٣:٣‬در ﻣﻮرد ﭘﻮﻟﺲ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ از اﻳﻦ »ﭼﻴﺰﻫﺎ« ﻧﻈﻴﺮ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻣﺬﻫﺒﻰ‬ ‫)ﻏﻼﻃﻴـﺎن ‪ ،(١٤:١‬ﺣﺲ ارﺿﺎى ﻧﻔـﺲ ﻳﺎ اﻣﻮر اﺧﻼﻗﻰ ﻧـﺎﻣﻠﻤﻮس و ﻧـﺎﻣﺮﺋﻰ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﺮوزه ﻧﻴﺰ اﻳﻦ اﻣﻜﺎن وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﺑﻪ دام ﭼﻴﺰﻫﺎى دﻳﺪﻧﻰ و ﻧﺎدﻳﺪﻧﻰ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﻮﻳﻢ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺷﺎدى ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﻴﻢ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﺣﺘﻰ ﭼﻴﺰﻫﺎى ﻣﺮﺋﻰ و ﻣﻠﻤـﻮس ﺑﻪ ﺧﻮدى ﺧﻮد ﮔﻨﺎهآﻟﻮد ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﲤﺎم ﭼﻴﺰﻫﺎ آﻓﺮﻳﺪه ﺧﺪاﺳﺖ و ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﺑﻪ ﺻﺮاﺣﺖ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ‬ ‫ﭼﻴﺰ ﻧﻴﻜﻮﺳﺖ )ﭘﻴﺪاﻳﺶ ‪ .(٣١:١‬ﺧﺪا ﻣﻰداﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺮاى زﻳﺴﱳ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ‬ ‫ﭼﻴﺰﻫﺎ ﻧﻴﺎز دارﻳﻢ )ﻣﺘـﻰ ‪ .(٣٤-٣١:٦‬در واﻗﻊ »ﺧﺪاى زﻧﺪه ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را‬ ‫دوﻟﺘﻤﻨﺪاﻧﻪ ﺑﺮاى ﲤﺘﻊ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ ﻣﻰﻛﻨﺪ« )اول ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ‪ .(١٧:٦‬وﻟﻰ‬ ‫ﻋﻴﺴﻰ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻫﺸﺪار ﻣﻰدﻫﺪ ﻛـﻪ زﻧﺪﮔﻰ اﻧﺴﺎن ﺗﻨﻬﺎ در ﻓﺮاواﻧﻰ و ازدﻳـﺎد‬ ‫اﻣﻮال و داراﺋﻰﻫﺎ ﺧﻼﺻﻪ ﳕﻰﺷﻮد )ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(١٥:١٢‬ﻛﻤﻴﺖ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه‬ ‫ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎرى از اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎ داﺷﱳ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻣﻰﺗﻮان ﺑﺎ ﭘﻮل‬ ‫ﺧﺮﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ را از دﺳﺖ ﻣﻰدﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﻮل ﳕﻰﺗﻮان ﺧﺮﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻔﻬﻮم ﻛﻠﻴﺪى ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ‪» ١١-١:٣‬ﺣﺴﺎﺑﮕﺮى« اﺳﺖ )آﻳﺎت ‪.(١٣٬٨٬٧‬‬ ‫در زﺑﺎن ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ از دو ﻛﻠﻤﻪ ﻣﺨﺘﻠـŠ ﺑـﺮاى اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر اﺳﺘﻔﺎده ﺷـﺪه وﻟﻰ‬ ‫اﻳﺪه اﺻﻠـﻰ ﻫـﺮ دو ﻳـﻜـﻰ اﺳـﺖ‪ .‬اﻳـﻦ دو ﻛـﻠـﻤـﻪ را ﻣـﻰﺗـﻮان »ارزﻳـﺎﺑـﻰ« و‬ ‫»ﺳﻨﺠﺶ« ﺗﺮﺟﻤﻪ ﳕﻮد‪ .‬ﺳﻘﺮاط ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪» :‬زﻧﺪﮔﻰ ﻧﺎآزﻣﻮده ارزش زﻳﺴﱳ‬ ‫ﻧﺪارد‪ «.‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻫﻨﻮز اﻓـﺮاد ﻛﻤﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﺳـﺒـﻚ و‬

‫‪bOýUÐ d~ÐUDŠ t½u~Ç b¹dO~Ð œU¹‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻛﺮدن ارزﺷﻬﺎﺋﻰ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎت و ﺟﻬﺖﮔﻴﺮىﻫﺎى آﻧﺎن‬ ‫را ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬اﻣﺮوزه ﺑﺴﻴﺎرى از ﻣﺮدم اﺳﻴﺮ »ﻣﺎدﻳﺎت« و در ﻧﺘﻴﺠـﻪ از‬ ‫ﺷﺎدى واﻗﻌﻰ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻣﺤﺮوم ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ آﺷﻨﺎ ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ »ﭼﻴـﺰﻫﺎﺋﻰ« زﻧﺪﮔﻰ‬ ‫ﻣﻰﻛﺮد ﻛﻪ ﻓﻰاﻟﻨﻔﺴﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺑﻮدﻧـﺪ‪ :‬زﻧﺪﮔﻰ ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎراﻧﻪ‪ ،‬اﻃﺎﻋﺖ‬ ‫از ﺷﺮﻳﻌﺖ و دﻓﺎع از دﻳـﻦ ﭘـﺪراﻧـﺶ‪ ،‬وﻟﻰ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از اﻳﻨـﻬـﺎ او را راﺿـﻰ‬ ‫ﳕﻰﻛﺮد ﻳﺎ او را ﻣﻘﺒﻮل ﺧﺪا ﳕﻰﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑـﺴـﻴـﺎرى از ﻣﺮدﻣﺎن »ﻣﺬﻫﺒﻰ« اﻣـﺮوز‪ ،‬ﺑـﻪ آن اﻧـﺪازه‬ ‫اﺧﻼقﮔﺮا ﺑﻮد ﻛﻪ دﭼﺎر ﻣﺸﻜﻞ ﻧﺸﻮد‪ ،‬وﻟﻰ ﻧﻪ ﺑﻪ آن اﻧﺪازه ﻋﺎدل ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردارى از ﻣﻠﻜﻮت آﺳﻤﺎﻧﻰ ﮔﺮدد! ﻧﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎى ﺑﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎى ﻧﻴﻜﻮ‬ ‫ﺑﻴﻦ ﭘﻮﻟﺲ و ﻋﻴﺴﻰ ﻓﺎﺻﻠﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد! او ﻣﻰﺑﺎﻳﺴﺖ »ﻣﺬﻫﺐ« را از دﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪﻫﺪ ﺗﺎ »ﳒﺎت« را ﺑﻪ دﺳﺖ آورد‪.‬‬ ‫ﻳﻚ روز ﺳﻮﻟﺲ ﻃﺮﺳـﻮﺳﻰ‪ ،‬رﺑﻰ ﻳﻬﻮدى‪ ،‬ﺑﺎ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﺧـﺪا‬ ‫ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮد و آن روز ارزشﻫﺎى ﺳﻮﻟﺲ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮدﻧﺪ )رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ اﻋﻤﺎل‬ ‫‪ .(٣١-١:٩‬وﻗﺘـﻰ ﺳـﻮﻟﺲ ﻧﺎﻣـﻪ~ اﻋﻤـﺎل ﺧـﻮد را ﮔﺸﻮد ﺗـﺎ ﺳـﺮﻣﺎﻳـﻪاش را‬ ‫ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺟﺪا از ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻃـﺮش ﻣﻰزﻳﺴﺖ ﻣﺮدود اﺳﺖ‪ .‬او در اﻳﻦ ﺑﺨﺶ از ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻓﻴـﻠـﻴـﭙـﻴـﺎن‬ ‫ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰدﻫﺪ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ دو ﻧﻮع ﻋﺪاﻟﺖ )ﻳﺎ ﺛـﺮوت روﺣﺎﻧﻰ( وﺟﻮد دارد‪:‬‬ ‫ﻋﺪاﻟﺖ اﻋﻤﺎل و ﻋﺪاﻟﺖ اﻳﻤﺎن و ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺪاﻟﺖ اﻳﻤﺎن ﻣﻘﺒﻮل ﺧﺪا ﻣﻰﮔﺮدد‪.‬‬

‫ﻛﻠﻤﻪ در اﻳﻨﺠﺎ ﻳﻌﻨﻰ »ﺑﻪ ﻋﻼوه« و ﻣﻌﺮف ﺑﺨﺶ ﺟﺪﻳﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻠﻤﻪ‬ ‫»ﺧﻼﺻﻪ« در ‪ ،٨:٤‬ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﻣﻰﺧﻮاﻫﺪ ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن‬ ‫ﺑﺒﺮد و ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮى ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﻫﺸـﺪار‬ ‫داده ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﻰ ﺣﺎل دوﺑـﺎره ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻫﺸﺪار ﻣﻰدﻫﺪ‪» :‬از ﺳﮓﻫﺎ ﺑـﺎ ﺣـﺬر‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬از ﻋﺎﻣﻼن ﺷـﺮﻳﺮ اﺣﺘﺮاز ﳕﺎﺋﻴﺪ‪ .‬از ﻣﻘﻄﻮﻋﺎن ﺑﭙـﺮﻫﻴﺰﻳﺪ!« اﻳﻦ ﺳﻪ‬ ‫ﻫﺸﺪار ﺑﻪ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ اﺷﺎره دارﻧﺪ؟ ﭘﺎﺳﺦ اﻳﻦ ﺳﺆال‪ ،‬ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﺦ اوﻟﻴﻪ‬ ‫ﻛﻠﻴﺴﺎ ارﺟﺎع ﻣﻰدﻫﺪ‪.‬‬ ‫از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا اﳒﻴﻞ »اول ﺑﺮاى ﻳﻬﻮد« آﻣﺪ )رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ اﻋﻤﺎل ‪٢٦:٣‬؛‬ ‫روﻣﻴﺎن ‪ ،(١٦:١‬ﺑﻪ ﻧﺤﻮى ﻛﻪ ﻫﻔﺖ ﺑﺎب اول ﻛﺘﺎب اﻋﻤﺎل ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫اﻳﻤﺎندار ﻳﺎ ﻏﻴـﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻧﻮاﻳﻤﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺖ ﮔﺮوﻳﺪهاﻧﺪ ﻣﻰﭘـﺮدازد‬ ‫)اﻋﻤﺎل ‪ .(١٠:٢‬در اﻋﻤﺎل ‪ ،٢٥-٥:٨‬ﭘﻴﺎم ﺑﻪ ﺳﺎﻣـﺮﻳﺎن رﺳﻴﺪ‪ ،‬وﻟﻰ اﻳﻦ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﺐ ﲢـﻮل ﭼﻨﺪاﻧﻰ ﻧﺸﺪ ﭼﺮا ﻛﻪ ﺳﺎﻣـﺮﻳﺎن ﻫﻢ ﺗﺎ ﺣﺪودى ﻳﻬـﻮدى‬ ‫ﺑﺸﻤﺎر ﻣـﻰرﻓﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣـﺎ وﻗﺘﻰ ﭘﻄـﺮس در ﺑﺎب ‪ ١٠‬اﻋﻤﺎل ﺑﻪ ﺳـﻮى اﻣﺖﻫﺎ‬ ‫)ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن( رﻓﺖ‪ ،‬ﻏﻮﻏﺎى ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻳﻬﻮدىﺗﺒﺎر او را‬ ‫ﭼﻮن ﻣﺘﻬﻤﻰ در ﻣﻴﺎن ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و در ﺧﺼﻮص ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻳﺶ ﻣﻮرد ﺑﺎزﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﻗﺮار دادﻧﺪ )اﻋﻤﺎل ‪ .(١١‬ﺑﺎﻻﺧﺮه در اﻋﻤﺎل ‪ ١٠‬اﻣﺖﻫﺎ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ اول‬ ‫ﻳﻬﻮدى ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺷﺪﻧﺪ و اﻳﻦ ﻣـﻮﺿﻮﻋﻰ ﻛﺎﻣﻼً ﺟﺪﻳﺪ ﺑـﺮاى ﻛﻠﻴﺴﺎ‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬ﭘﻄـﺮس ﺗﻮﺿﻴﺢ داد ﻛـﻪ ﺧـﺪا او را ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺖﻫـﺎ ﺑـﺸـﺎرت‬ ‫دﻫﺪ و ﻣﻮﻋﻈﻪ ﳕﺎﻳﺪ و ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻮﺿﻮع ﻇﺎﻫﺮًا ﺧﺎﲤﻪ ﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬ ‫وﻟﻰ اﻳﻦ آراﻣﺶ ﭼﻨﺪان ﺑـﻪ درازا ﻧﻜﺸﻴﺪ‪ .‬ﭘـﻮﻟﺲ از روحاﻟﻘﺪس اﻟﻬـﺎم‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ و ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﺎص رﺳﻮل اﻣﺖﻫﺎ ﺷﻮد )اﻋﻤﺎل ‪-١:١٣‬‬ ‫‪٣‬؛ ‪ .(٢١:٢٢‬ﭘﻄﺮس در ﺑﺎب ‪ ١٠‬اﻋﻤﺎل دروازه اﻳﻤﺎن را ﺑﻪ ﺳﻮى اﻣﺖﻫﺎ‬ ‫ﮔﺸﻮد و ﭘﻮﻟﺲ ﻫﻢ در اوﻟﻴﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﺸﺎرﺗﻰاش راه او را دﻧﺒﺎل ﳕﻮد )رﺟﻮع‬ ‫ﻛﻨﻴﺪ اﻋـﻤـﺎل ‪ .(٢٨-٢٦:١٤‬ﻃـﻮﻟﻰ ﻧﻜﺸﻴـﺪ ﻛـﻪ اﻳـﻤـﺎنداران ﻣﺘﻌﺼـﺐ‬

‫∞‪π‬‬

‫‪©∂≠±∫≥® ‰ULŽ« X1«bŽ ≠±‬‬ ‫‪©≥≠±∫≥® o¹uAð‬‬ ‫ﻛﻠﻤﻪ »ﺧﻼﺻﻪ« در اﺑﺘﺪاى ﺑﺎب ‪ ٣‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻧﺎﻣﻪ‬ ‫ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪهاﻳﻢ‪ ،‬زﻳﺮا ﭘﻮﻟﺲ ﻫﻨﻮز ﭼﻴـﺰﻫﺎى زﻳﺎدى ﺑﺮاى ﮔﻔﱳ دارد‪ .‬اﻳﻦ‬

‫‪π±‬‬

‫‪bOýUÐ d~ÐUDŠ t½u~Ç b¹dO~Ð œU¹‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫≤‪π‬‬

‫ﻳﻬﻮدى ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ و ﺑﻪ اﻧﻄﺎﻛﻴﻪ آﻣﺪه ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻰدادﻧﺪ‬ ‫ﻛﻪ اﻣﺖﻫﺎ ﺑـﺎﻳـﺪ اول ﻣﻄﻴﻊ ﺷـﺮﻳﻌﺖ ﻳﻬﻮد ﺷـﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﳒﺎت ﻳﺎﺑﻨـﺪ )اﻋـﻤـﺎل‬ ‫‪ .(١:١٥‬اﻳﻦ اﺧﺘﻼف ﻋﻘﻴﺪه ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺷﻮراى اورﺷﻠﻴﻢ ﮔﺮدﻳﺪ ﻛﻪ ﺷﺮح آن‬ ‫در ﺑﺎب ‪ ١٥‬اﻋﻤﺎل رﺳﻮﻻن آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺗﺼﻤﻴﻤﺎت اﻳﻦ ﺷﻮرا ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ‬ ‫رﺳﺎﻟﺖ ﭘﻮﻟﺲ و ﭘﻴﺮوزى اﳒﻴﻞ ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬دﻳﮕﺮ اﻣﺘﻬﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﺒﻮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﺮاى ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺷﺪن‪ ،‬اﺑﺘﺪا ﻳﻬﻮدى ﺷﻮﻧﺪ!‬ ‫ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﭘﻮﻟﺲ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻧﺸﺪﻧﺪ‪ .‬آﻧﺎن ﻛﻪ در ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺎ ﭘﻮﻟﺲ در اﻧﻄﺎﻛﻴـﻪ و اورﺷﻠﻴﻢ ﻧﺎﻛﺎم ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﮔﺎم ﺑﻪ ﮔﺎم ﺑﻪ ﺗﻌﻘـﻴـﺐ‬ ‫ﭘـﻮﻟﺲ ﭘﺮداﺧﺘـﻨـﺪ و ﻛـﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻧﻮاﻳـﻤـﺎﻧـﺎن و ﻛـﻠـﻴـﺴـﺎﻫـﺎﻳـﺶ را ﺑﺮﺑﺎﻳـﻨـﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﻛﺘﺎبﻣﻘـﺪس اﻳـﻦ ﮔـﺮوه از ﻣﻌﻠﻤﺎن ﻛـﺬﺑـﻪ را ﻛﻪ ﻣﻰﻛﻮﺷﻨـﺪ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ و ﻓﻴـﺾ را در ﻫﻢ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻧﺪ اﺻﻄﻼﺣـﺎً »ﻳﻬﻮدىﺳﺎزان« ﻣﻰﻧﺎﻣﻨﺪ‪.‬‬ ‫رﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻏﻼﻃﻴﺎن ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﻌﻠﻤﺎن دروﻏﻴﻦ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﭘـﻮﻟﺲ در آﻳﺎت ‪ ١‬و ‪ ٢‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﮔـﺮوه »ﻳﻬﻮدىﺳﺎزان« اﺷﺎره‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﺑﺮاى ﺗﻮﺻﻴŠ آﻧﻬﺎ از ﺳﻪ واژه اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫)‪» (١‬ﺳﮓ‪9‬ﻫﺎ«‪ :‬راﺳﺘﮕﺮاﻳﺎن ﻳﻬﻮدى‪ ،‬ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳـﺎن را »ﺳﮓ« ﻣﻰﻧﺎﻣﻴﺪﻧـﺪ‬ ‫وﻟﻰ ﭘﻮﻟﺲ در اﻳﻨﺠﺎ ﺧﻮد آﻧـﻬـﺎ را »ﺳﮓ« ﻣﻰﺧﻮاﻧﺪ! ﻣﻨﻈﻮر ﭘـﻮﻟﺲ اﻟﺒﺘـﻪ‬ ‫ﻓﺤﺎﺷﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻠﻤﺎن دروﻏﻴﻦ را ﺑﺎ ﻻﺷﺨﻮران ﻛﺜﻴﻔﻰ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ در ﻧﻈﺮ ﻣﺮدﻣﺎن اﺻﻴﻞ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﻔﺮتاﻧﮕﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ﻣﺘﻌﺼﺐ ﭼﻮن ﺳﮕﺎن ﻻﺷﺨﻮر ﭘﺎﺷﻨﻪ ﭘﻮﻟﺲ را ﮔﺎز ﻣﻰﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻫﻤﻪ ﺟﺎ او‬ ‫را ﺗﻌﻘﻴﺐ ﳕﻮده ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ دروﻏﻴﻦ ﺧﻮد را »ﭘﺎرس ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ«‪ .‬آﻧﺎن ﻣﺸﻜﻞﺳﺎز‬ ‫و ﺣﺎﻣﻞ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﺴﺮى ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻰ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫)‪» (٢‬ﻋﺎﻣﻼن ﺷﺮﻳﺮ«‪ :‬اﻳﻦ اﻓﺮاد ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻰدادﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران از ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫ﺻﺎ اﻋﻤﺎل ﺷـﺮﻳﻌﺖ ﳒﺎت ﻣﻰﻳﺎﺑـﻨـﺪ‪ .‬وﻟﻰ‬ ‫اﻳﻤﺎن ﺑﻪ اﺿﺎﻓﻪ اﻋﻤﺎل ﻣﺨـﺼـﻮ ً‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ »اﻋﻤﺎل ﻧﻴﻜـﻮى« آﻧﺎن در واﻗﻊ اﻋﻤﺎل ﺷـﺮﻳﺮاﻧﻪ اﺳﺖ‪،‬‬

‫زﻳﺮا ﻧﻪ از روح ﺑﻠﻜﻪ از ﺟﺴﻢ )ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻛﻬـﻨـﻪ( ﺳـﺮﭼﺸﻤﻪ ﮔـﺮﻓﺘﻪ و ﻣـﻮﺟﺐ‬ ‫ﺟﻼل ﻓﺎﻋﻼن آن اﻋﻤﺎل ﻣﻰﺷﻮد‪ ،‬ﻧﻪ ﺟﻼل ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴـﺢ‪ .‬اﻓـﺴـﺴـﻴـﺎن‬ ‫‪ ١٠-٨:٢‬و ﺗﻴﻄﺲ‪ ٧-٣:٣‬ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻰﻛﻨﻨـﺪ ﻛـﻪ ﻫـﻴـﭻ ﻛـﺲ ﺑـﻪ‬ ‫وﺳﻴﻠﻪ اﻋﻤﺎل ﻧﻴﻜﻮ ﺣﺘﻰ اﻋﻤﺎل دﻳﻨﻰ ﳒﺎت ﳕﻰﻳﺎﺑـﺪ‪ .‬اﻋـﻤـﺎل ﻧـﻴـﻜـﻮى‬ ‫ﺷﺨﺺ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻳﻤﺎن اوﺳﺖ و ﻧﻪ ﭘﺎﻳﻪ ﳒﺎت وى‪.‬‬ ‫)‪» (٣‬ﻣﻘﻄﻮﻋﺎن«‪ :‬در اﻳﻨﺠﺎ ﭘﻮﻟﺲ از واژه »ﺧﺘﻨﻪ« اﻳﻬﺎم ﺟﺎﻟﺒﻰ ﺑﻜﺎر ﺑﺮده‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﻛﻠﻤﻪ »ﻣﻘﻄـﻮع« را ﻣﻰﺗـﻮان »ﺑﺮﻳﺪه ﻳﺎ ﺟﺪا ﺷﺪه« ﻧﻴﺰ ﺗـﺮﺟﻤﻪ ﻛـﺮد‪.‬‬ ‫ﻣـﻪ ﳒﺎت اﺳﺖ )اﻋـﻤـﺎل‬ ‫»ﻳﻬﻮدىﺳـﺎزان« ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻰدادﻧـﺪ ﻛـﻪ ﺧـﺘـﻨـﻪ ﻻز ~‬ ‫‪١:١٥‬؛ ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪ ،(١٨-١٢:٦‬وﻟﻰ ﭘﻮﻟﺲ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ ﺧﺘﻨﻪ در ﻧﻔﺲ ﺧﻮد‬ ‫ﻓﺎ ﻧﻮﻋﻰ ﺑﺮﻳﺪن ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ اﺳﺖ! ﻣﺴﻴﺤﻰ واﻗﻌﻰ‪ ،‬در ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ‬ ‫ﺻﺮ ً‬ ‫ﺧﺘﻨﻪ روﺣﺎﻧﻰ دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ )ﻛﻮﻟﺴﻴﺎن ‪ (١١:٢‬و ﻫﻴﭻ ﻧﻴﺎزى ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻰ‬ ‫ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻧﺪارد‪ .‬ﺧﺘﻨﻪ‪ ،‬ﺗﻌـﻤـﻴـﺪ‪ ،‬ﻋـﺸـﺎى رﺑﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻋﺸـﺮﻳﻪ ﻳﺎ دﻳﮕـﺮ اﻋـﻤـﺎل‬ ‫ﻣﺬﻫﺒﻰ ﳕﻰﺗﻮاﻧﻨﺪ اﻧﺴﺎن را از ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺶ ﳒﺎت دﻫﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎرى اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل ﺑﺮ ﺧﻼف ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن دروﻏﻴﻦ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴŠ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن واﻗﻌﻰ‬ ‫و »ﺧﺘﻨﻪ ﺣﻘﻴﻘﻰ« ﻣﻰﭘﺮدازد )ﺑﺮاى ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ روﻣﻴﺎن ‪:(٢٩-٢٥:٢‬‬ ‫)‪ (١‬ﻣﺴﻴـﺤـﻰ واﻗﻌﻰ‪ ،‬ﺧـﺪا را در روح ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻰ‪9‬ﻛـﻨـﺪ‪ :‬ﻫﻴﭽﮕـﺎه ﺑـﻪ‬ ‫ﻓﺎ از ﺟﺴﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﻜﻴﻪ ﳕﻰﻛﻨﺪ )رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ‬ ‫اﻋﻤﺎل ﻧﻴﻜﻮى ﺧﻮد ﻛﻪ ﺻﺮ ً‬ ‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪.(٢٤-١٩:٤‬‬ ‫)‪ (٢‬ﻣﺴـﻴﺤﻰ واﻗـﻌﻰ‪ ،‬ﺑـﻪ ﻋﻴﺴـﻰ ﻣﺴﻴـﺢ ﻓﺨﺮ ﻣـﻰ‪9‬ﻛﻨﺪ‪ :‬ﻛـﺴﺎﻧﻰ ﻛـﻪ ﺑﺮ‬ ‫ﻻ ﺑﻪ ﻛﺎرﻫﺎﺋﻰ ﻛـﻪ اﳒﺎم ﻣﻰدﻫﻨـﺪ ﻣﻰﺑﺎﻟﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺬﻫﺐ ﺗـﻜﻴﻪ ﻣﻰﻛـﻨﻨﺪ ﻣﻌﻤـﻮ ً‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻰ واﻗﻌﻰ ﭼﻴﺰى از ﺧﻮد ﻧﺪارد ﻛﻪ ﺑـﻪ آن ﻓﺨﺮ ﻛﻨﺪ )اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪-٨:٢‬‬ ‫‪ ،(١٠‬ﺑﻠﻜﻪ ﻓﺨﺮ او ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ! ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ در اﳒﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪-٩:١٨‬‬ ‫‪ ١٤‬ﺑﺎ ﻣﺜﻞ ﻓﺮﻳﺴﻰ و ﺑﺎﺟﮕﻴﺮ اﻳﻦ دو دﻳﺪﮔﺎه ﻣﺘﻀﺎد را ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫≥‪π‬‬

‫‪π¥‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫‪bOýUÐ d~ÐUDŠ t½u~Ç b¹dO~Ð œU¹‬‬

‫)‪ (٣‬ﻣﺴﻴﺤﻰ واﻗﻌﻰ‪ ،‬ﻫﻴﭻ اﻋﺘﻤﺎدى ﺑﺮ ﺟﺴـﻢ ﻧـﺪارد‪ :‬ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻋﻤﻮﻣﻰ‬ ‫ﻣﺬاﻫﺐ اﻣﺮوز دﻧﻴﺎ اﻳﻦ اﺳـﺖ ﻛـﻪ »ﺧـﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛـﻪ ﺧـﻮد را ﻛﻤـﻚ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻤﻚ ﻣﻰﻛﻨﺪ« ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ »از ﺗﻮ ﺣﺮﻛﺖ‪ ،‬از ﺧﺪا ﺑﺮﻛﺖ‪ «.‬اﻳﻦ‬ ‫اﻳﺪه در زﻣﺎن ﭘﻮﻟﺲ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﺪاول ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻛﻪ در روزﮔﺎر ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻮد اﻣﺮوزه ﻫﻢ اﺷﺘﺒﺎه اﺳﺖ )ﻣﻨﻈﻮر ﭘﻮﻟﺲ از »ﺟﺴﻢ« ﻳﻌﻨﻰ »ﻃﺒﻴﻌﺖ‬ ‫ﻛﻬﻨﻪ« ﻛﻪ آن را ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻮﻟﺪ ﻣﻰﻳﺎﺑﻴﻢ(‪ .‬ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﻧﮕﺎه ﻣﺜﺒﺘﻰ ﺑﻪ »ﺟﺴﻢ«‬ ‫ﻧﺪارد وﻟﻰ ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد اﻣﺮوزه ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺴﻴﺎرى ﺑﺮاى ﺧﻮﺷﻨﻮدى ﺧﺪا ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﻛﺎرﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ اﳒﺎم ﻣﻰدﻫﻨﺪ ﻣﺘﻜﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺟـﺴـﻢ‪ ،‬ﺗـﻨـﻬـﺎ راه ﺧﺪا ﺑـﺮ‬ ‫زﻣﻴﻦ را ﺧـﺮاب ﻣﻰﻛﻨﺪ )ﭘﻴﺪاﻳﺶ ‪ .(١٢:٦‬در ﺧﺼـﻮص زﻧﺪﮔﻰ روﺣﺎﻧـﻰ‪،‬‬ ‫ﺟﺴﻢ ﻫﻴﭻ ﻣﻨﻔﻌﺘﻰ درﺑﺮﻧﺪارد )ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪ (٦٣:٦‬و در آن ﻫﻴﭻ ﻧﻴﻜﻮﺋﻰ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫)روﻣﻴﺎن ‪ .(١٨:٧‬ﭘﺲ ﺗﻌﺠﺒﻰ ﻧﺪارد اﮔﺮ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺟﺴﻢ اﻋﺘﻤﺎد‬ ‫ﻛﺮد!‬ ‫ﺧﺎﳕﻰ ﺑﺎ ﺷﺒﺎن ﻛﻠﻴﺴﺎﻳﺶ در ﻣﻮرد ﻫـﻤـﻴـﻦ ﻣـﻮﺿﻮع اﻳﻤﺎن و اﻋﻤـﺎل‬ ‫ﺑﺤﺚ ﻣﻰﻛﺮد و ﻣﻰﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﻨﻢ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻣﺜﻞ ﻗﺎﻳﻖراﻧﻰ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﻚ ﭘﺎرو اﻳﻤﺎن اﺳﺖ و دﻳﮕـﺮى اﻋﻤﺎل‪ .‬اﮔﺮ از ﻫﺮ دو ﭘﺎرو اﺳﺘﻔـﺎده‬ ‫ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ آﳒﺎ ﻣﻰرﺳﻴﺪ و اﮔﺮ ﻓﻘﻂ از ﻳﻜﻰ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر دور‬ ‫ﺧﻮد ﻣﻰﭼﺮﺧﻴﺪ‪«.‬‬ ‫ﺷﺒﺎن در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ‪» :‬در ﻣﺜﺎل ﺷﻤﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ اﺷﺘﺒﺎه وﺟﻮد دارد و آن‬ ‫اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻴﭻﻛﺲ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﻗﺎﻳﻖ ﭘﺎروﺋﻰ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﳕﻰرود!«‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻋﻤﻞ ﻧﻴﻜﻮ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران را ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻣﻰرﺳﺎﻧﺪ و آن‬ ‫ﻛﺎر ﲤﺎم و ﻛﻤﺎل ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ روى ﺻﻠﻴﺐ اﺳﺖ )ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪٤-١:١٧‬؛ ‪٣٠:١٩‬؛‬ ‫ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ‪.(١٤-١١:١٠‬‬

‫‪πµ‬‬

‫‪©∂≠¥∫≥® t½u/‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ در ﺑﺮج ﻋﺎج ﻧﻨﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و از آﳒﺎ ﺑﺎ ﻣﺮدم ﺻﺤﺒﺖ ﳕﻰﻛﺮد‪ .‬او‬ ‫ﺧﻮد ﺷﺨﺼﺎً ﺑﻴﻬﻮدﮔﻰ و ﺑﻰﺛﻤﺮ ﺑﻮدن ﺗﻼش ﺑـﺮاى ﻛﺴﺐ ﳒﺎت از ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫اﻋﻤﺎل ﻧﻴﻜﻮ را ﻣﻰداﻧﺴﺖ‪ .‬او در ﺟﻮاﻧﻰ ﻧﺰد ﻏﻤﺎﻻﺋﻴﻞ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺰرگ ﻳﻬﻮدى‪،‬‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻢ دﻳﺪه ﺑﻮد )اﻋﻤﺎل ‪ (٣:٢٢‬و ﻣﻘﺎم و ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ وى ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﻫﺒﺮى‬ ‫ﻳﻬﻮدى از ﺟﺎﻳﮕﺎه ﳑﺘﺎزى ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد )ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪ ،(١٤-١٣:١‬وﻟﻰ ﺑﺎ‬ ‫ﻫﻤﻪ آﻧﻬـﺎ را ﻛﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ ﻋﻀﻮ ﻣﻨﻔـﻮر »ﻓـﺮﻗﻪ‬ ‫ﲤﺎم اﻳﻦ اوﺻﺎف‪ ،‬ﭘـﻮﻟﺲ‬ ‫~‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ« و ﻣﺒﺸﺮ و واﻋﻆ اﳒﻴﻞ ﺷﻮد! درواﻗﻊ ﻳﻬﻮدىﮔﺮاﻳﺎن ﺑﺮاى اﺣﺘﺮاز‬ ‫از ﺟﻔﺎ ﺑﻪ ﺳـﺎزش ﺗﻦ درﻣﻰدادﻧﺪ )ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪ (١٣-١٢:٦‬در ﺣـﺎﻟـﻰ ﻛـﻪ‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﻴﺎم ﻓﻴﺾ ﻣﺴﻴﺢ وﻓﺎدار و ﺻﺎدق ﺑﻮد و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺘﺤﻤﻞ‬ ‫ﺟﻔﺎ ﻣﻰﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ در اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻰﻧﺎﻣﻪ ﻓﺸﺮدهاى ﻛﻪ از ﺧﻮد اراﺋﻪ ﻣﻰدﻫﺪ‪ ،‬زﻧﺪﮔﻴﺶ را‬ ‫ارزﻳﺎﺑﻰ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﺎن ﻣﻰﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎبﻫﺎﻳﺶ رﺳﻴﺪﮔﻰ‬ ‫ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﭼﻘﺪر ﺛﺮوت دارد و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ ورﺷﻜﺴﺘﻪ اﺳﺖ!‬ ‫)‪ (١‬راﺑﻄﻪ ﭘـﻮﻟﺲ ﺑﺎ ﻣﻠﺖ ﻳﻬـﻮد‪ .‬او در ﺧﺎﻧﻮادهاى ﻛﺎﻣﻼً ﻋﺒـﺮاﻧﻰ ﻣﺘﻮﻟﺪ‬ ‫ﺷﺪ و ﻫﻤﺎن روزى ﻛﻪ ﺧﺘﻨﻪ ﺷﺪ ﺟﺰو ﻓﺮزﻧﺪان ﻋﻬﺪ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﻧﻮاﻳﻤﺎن ﺑﻮد‬ ‫و ﻧﻪ از ﻧﻮادﮔﺎن اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﻳﺎ ﻋﻴﺴﻮ‪ .‬ﻳﻬﻮدىﮔﺮاﻳﺎن ﻣﻰداﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮر‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ از اﺷﺎره ﺑﻪ ﺳﺒﻂ ﺑﻨﻴﺎﻣﻴﻦ ﭼﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﺑﻨﻴﺎﻣﻴﻦ و ﻳﻮﺳŠ ﭘﺴﺮان‬ ‫ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ﻳﻌﻘﻮب و از راﺣﻴﻞ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﺤﺒﻮب ﻳﻌﻘﻮب ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﭘﺎدﺷﺎه‬ ‫اﺳﺮاﺋﻴﻞ از ﺑﻨﻴﺎﻣﻴﻦ ﺑﻮد و اﻳﻦ ﺳﺒﻂ ﻛﻮﭼﻚ در ﺟﺮﻳﺎن ﺷﻮرش اﺑﺸﺎﻟﻮم ﺑﻪ‬ ‫داود وﻓﺎدار ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴـﺮاث اﻧﺴﺎﻧﻰ ﭘـﻮﻟﺲ اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺎﻳﻪ اﻓﺘﺨـﺎر ﺑـﻮد! و ﻃـﺒـﻖ‬ ‫ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎى اﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﻰﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻣﺒﺎﻫﺎت ﳕﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫)‪ (٢‬راﺑﻄﻪ ﭘـﻮﻟﺲ ﺑـﺎ ﺷـﺮﻳﻌـﺖ‪» .‬از ﺟﻬﺖ ﺷـﺮﻳﻌﺖ‪ ،‬ﻓـﺮﻳﺴﻰ‪ ...‬از ﺟـﻬـﺖ‬ ‫ﻋﺪاﻟﺖ ﺷﺮﻳﻌﺘﻰ‪ ،‬ﺑﻰﻋﻴﺐ« )آﻳﺎت ‪ .(٦-٥‬در ﻧﻈﺮ ﻳﻬـﻮدﻳـﺎن زﻣﺎن ﭘﻮﻟﺲ‪،‬‬

‫‪bOýUÐ d~ÐUDŠ t½u~Ç b¹dO~Ð œU¹‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﻓﺮﻳﺴﻰ ﻛﺴﻰ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺪ اﻋﻼى ﲡﺮﺑﻪ و اﺟﺘﻬﺎد دﻳﻨﻰ رﺳﻴﺪه ﺑﺎﺷﺪ و‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ اﻳﺪهآﻟﻰ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻬﻮدى ﻣﻰﺗـﻮاﻧﺴﺖ رؤﻳـﺎى رﺳﻴﺪن ﺑﻪ آن را در‬ ‫ﺳﺮ ﺑﭙـﺮوراﻧﺪ‪.‬ﭼﻨﺎن ﭼﻪ ﻗـﺮار ﺑﻮد ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮود‪ ،‬ﻫﻤـﺎﻧـﺎ ﻓـﺮﻳﺴﻴـﺎن‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ! ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن از اﺻﺎﻟﺖ ﻣﺬﻫﺒﻰ و راﺳﺖدﻳﻨﻰ دﻓﺎع ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ )رﺟﻮع‬ ‫ﻛﻨﻴﺪ اﻋﻤﺎل ‪ (٩-٦:٢٣‬و ﺳﻌﻰ ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ وﻇﺎﻳŠ ﻣﺬﻫﺒﻰ را ﺑﻪ ﲤﺎﻣﻰ و‬ ‫ﺑﺎ وﻓﺎدارى اﳒﺎم دﻫﻨﺪ )ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(١٤-١٠:١٨‬در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻣﺎ اﻣﺮوز ﻋﺎدت‬ ‫ﻛﺮدهاﻳﻢ ﻛﻠﻤﻪ ﻓﺮﻳﺴﻰ را ﻣﺘﺮادف »رﻳﺎﻛﺎر« ﺑﺪاﻧﻴﻢ‪ ،‬در زﻣﺎن ﭘﻮﻟﺲ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻣﻔﻬﻮﻣﻰ ﻧـﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻴـﺎرﻫﺎى ﻋﺪاﻟﺖ ﺷﺮﻳﻌﺘﻰ‪ ،‬ﺑﻰﻋﻴـﺐ‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬او ﺷﺮﻳﻌﺖ و ﺳﲍ ﻳﻬﻮد را ﺑﻪ ﻃﻮر ﲤﺎم و ﻛﻤﺎل ﻧﮕﺎه ﻣﻰداﺷﺖ‪.‬‬ ‫)‪ (٣‬راﺑﻄﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺎ دﺷﻤﻨﺎن اﺳﺮاﺋﻴﻞ‪ .‬ﭘﺬﻳﺮﻓﱳ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﺎﻓﻰ ﻧﻴﺴـﺖ‪،‬‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ دروغ ﻧﻴﺰ اﻳﺴﺘﺎد‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺎ ﺟﻔﺎ ﺑﺮ ﭘﻴﺮوان »آن ﻣﺪﻋﻰ« ﻳﻌﻨﻰ‬ ‫ﻋﻴﺴﻰ از اﻳﻤﺎن اﺻﻴﻞ ﺧﻮد دﻓﺎع ﻣـﻰﻛـﺮد )ﻣـﺘـﻰ ‪ .(٦٦-٦٢:٢٧‬او در‬ ‫ﺟﺮﻳﺎن ﺳﻨﮕﺴﺎر اﺳﺘﻴﻔﺎن ﺷﺮﻛﺖ داﺷﺖ )اﻋﻤﺎل ‪ (٦٠-٥٤:٧‬و ﺑﻌﺪ از آن‬ ‫رﻫﺒﺮى ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎﻫﺎ را ﺑﻪ ﻋﻬﺪ ﮔﺮﻓﺖ )اﻋﻤﺎل ‪ .(٣-١:٨‬ﺣﺘﻰ ﺳﺎﻟﻬﺎ‬ ‫ﺑﻌﺪ از آن وﻗﺎﻳﻊ‪ ،‬ﻧﻘﺶ ﺧﻮد را در ﺟﻔﺎ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ )اﻋﻤﺎل ‪-١:٢٢‬‬ ‫‪٥‬؛ ‪١١-١:٢٦‬؛ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ اول ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ‪ .(١٦-١٢:١‬ﲤﺎم‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻣﻰﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺮاث ﻧﮋادى ﺧﻮد ﺑﺒﺎﻟﻨﺪ )ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻳﻘﻴﻨﺎً اﻋﺘﺒﺎرى‬ ‫در آن ﳕﻰﻳﺎﻓﺘﻨﺪ(‪ .‬ﺑﻌﻀﻰ از ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻣﻰﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ وﻓﺎدارى ﺧﻮد ﻧﺴﺒﺖ‬ ‫ﺑﻪ آﺋﻴﻦ ﻳﻬﻮد اﻓﺘﺨﺎر ﻛﻨـﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﭘـﻮﻟﺲ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣـﻮﺿﻮﻋﺎت ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﻔﺎى ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻧﻴﺰ اﻓﺘﺨﺎر ﳕﻰﻛﺮد‪.‬‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﳑﻜﻦ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺳﺆال ﺑﺮاى ﻣﺎ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻛﻪ »ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﺨﺺ‬ ‫ﺻﺎدق و ﺻﻤﻴﻤـﻰ ﭼـﻮن ﭘـﻮﻟﺲ ﻃـﺮﺳـﻮﺳﻰ ﻣﻰﺗـﻮاﻧﺴﺘـﻪ ﻣـﺮﺗﻜﺐ ﭼـﻨـﺎن‬ ‫اﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﻰ ﺑﺸﻮد؟« ﭘﺎﺳﺦ اﻳﻦ اﺳﺖ‪ :‬او از ﺷﺎﻗﻮﻟﻰ ﻏﻠﻂ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﻛﺮد!‬ ‫درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻮان ﺛﺮوﲤﻨﺪ )ﻣـﺮﻗﺲ ‪ (٢٢-١٧:١٠‬و ﻓﺮﻳﺴﻰ ﻣﺬﻛﻮر در‬

‫ﻣﺜﻞ ﻣﺴﻴﺢ )ﻟﻮﻗﺎ ‪ ،(١٤-١٠:١٨‬ﺳﻮﻟﺲ ﻃﻮﺳﻮﺳﻰ ﺑﻪ ﺟﺎى دورن ﺑﻪ ﺑﻴﺮون‬ ‫ﻧﮕـﺎه ﻣﻰﻛﺮد‪ .‬او ﺧﻮد را ﺑـﺎ ﻣﻌﻴـﺎرﻫﺎﺋﻰ ﻣـﻰﺳﻨﺠﻴـﺪ ﻛﻪ ﺳﺎﺧـﺘﻪ و ﭘﺮداﺧﺘـﻪ‬ ‫اﻧﺴﺎن ﺑﻮد ﻧﻪ ﺧﺪا‪ .‬ﻣﺎدام ﻛﻪ اﻃﺎﻋﺖ ﻇﺎﻫﺮى از ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻼك ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫ﻣﺮد ﻣﻮﻓـﻘﻰ ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﻰ او ﺗﻮﺟـﻬﻰ ﺑﻪ ﮔﻨـﺎﻫﺎن دروﻧﻰ ﺧﻮد ﻧﺪاﺷـﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻰ‬ ‫ﻣﺴـﻴﺢ در ﻣﻮﻋـﻈﻪ روى ﻛـﻮه روﺷﻦ ﳕﻮد ﻫـﻤﺎن ﻃﻮر ﻛـﻪ اﻋﻤﺎل ﮔـﻨﺎهآﻟـﻮد‬ ‫وﺟﻮد دارد دﻳﺪﮔﺎهﻫﺎ و آرزوﻫﺎى ﮔﻨﺎهآﻟﻮد ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ )ﻣﺘﻰ ‪.(٤٨-٢١:٥‬‬ ‫وﻗﺘﻰ ﺳﻮﻟﺲ ﻃﺮﺳﻮﺳﻰ ﺑﻪ ﺧﻮد و ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﻧﮕﺎه ﻣﻰﻛﺮد‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮد‬ ‫را ﻋﺎدل ﻣﻰدﻳﺪ‪ .‬وﻟﻰ ﻳﻚ روز ﺧﻮد را در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ!‬ ‫آن وﻗﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ ارزﻳﺎﺑﻰﻫﺎ و ارزشﻫﺎى ﺧﻮد را ﺗﻐﻴﻴﺮ داد و »ﻋﺪاﻟﺖ اﻋﻤﺎل«‬ ‫را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺪاﻟﺖ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺗﺮك ﻛﺮد‪.‬‬

‫∂‪π‬‬

‫∑‪π‬‬

‫≤≠ ‪±±≠∑∫≥ ÊUL¹« X1«bŽ‬‬ ‫وﻗﺘﻰ ﭘﻮﻟﺲ در ﺟﺎده دﻣﺸﻖ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮد )اﻋﻤﺎل ‪ (٩‬ﺑﻪ‬ ‫او اﻳﻤﺎن آورد و ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺪا ﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰهاى آﻧﻰ از ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻌﺠﺰهاى‬ ‫ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻫﺮ وﻗﺖ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﺑﻪ ﻧﻴﺎز ﺧﻮد اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﺳﻮى‬ ‫ﳒﺎت دﻫـﻨﺪه ﺑﺎزﮔـﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﳒﺎم ﻣﻰﭘـﺬﻳﺮد‪ .‬وﻗﺘـﻰ ﭘﻮﻟﺲ ﺑـﺎ ﻣﺴﻴﺢ روﺑـﺮو ﺷﺪ‬ ‫ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ اﻋـﻤﺎل ﻧﻴﻜﻮﻳﺶ ﭼﻘﺪر ﺑﻴﻬﻮده و ادﻋـﺎى ﻋﺪاﻟﺘﺶ ﭼﻘﺪر ﮔﻨﺎهآﻟﻮد‬ ‫ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻣـﻌﺎﻣﻠﻪ ﻓـﻮقاﻟﻌﺎدهاى ﺻﻮرت ﮔـﺮﻓﺖ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﭼـﻴﺰﻫﺎﺋﻰ از دﺳـﺖ‬ ‫داد وﻟﻰ آﻧﭽﻪ ﺑﺪﺳﺖ آورد ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻴﺸﺘﺮ از آﻧﭽﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ از دﺳﺖ داد‪.‬‬

‫“‪f1uÄ ÈU¼ÅÊU¹‬‬ ‫او ﻫﺮ آﻧﭽـﻪ را ﺷﺨـﺼـﺎً و ﺟﺪا از ﺧﺪا ﻛﺴﺐ ﻛـﺮده ﺑـﻮد‪ ،‬از دﺳـﺖ داد‪.‬‬ ‫ﻳﻘﻴﻨﺎ او ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺳﺘﺎد )اﻋﻤﺎل ‪ (٢٤:٢٦‬و رﻫﺒﺮى ﻣﺬﻫﺒﻰ‪ ،‬ﺷﻬﺮت زﻳﺎدى‬ ‫ً‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫داﺷﺖ و ﺑﻪ ﻣﻴﺮاث ﻳﻬﻮدى و ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻬﺎى ﻣﺬﻫﺒﻰاش اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻰﻛﺮد‪.‬‬ ‫~‬

‫‪bOýUÐ d~ÐUDŠ t½u~Ç b¹dO~Ð œU¹‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺮاﻳﺶ ارزﺷﻤﻨﺪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﻰﺗﻮاﻧﺴﺖ از آﻧﻬﺎ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﺷﻮد‪ .‬او ﻗﻄﻌـﺎً‬ ‫دوﺳﺘﺎن زﻳﺎدى داﺷﺖ ﻛﻪ ﻏﻴﺮت او را ﻣﻰﺳﺘﻮدﻧﺪ‪ .‬وﻟﻰ او اﻳﻦ »ﮔﻨﺞﻫﺎ« را‬ ‫ﺑﺎ آﻧﭽﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ او ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﺮد ﺳﻨﺠﻴﺪ و ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ داﺷﺘﻪ‬ ‫و ﺑﺮاﻳﺶ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻮده ﺣﻘﻴﻘﺘـﺎً در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ آﻧﭽﻪ در ﻣﺴﻴﺢ داﺷﺖ‪ ،‬ﻫـﻴـﭻ و‬ ‫»ﻣﺮدود« ﻫﺴﺘﻨﺪ‪» .‬ﮔﻨﺞﻫﺎﻳﺶ« ﺑﺮاى او ﻋﺰت و ﺟﻼل ﺷﺨﺼﻰ ﻣﻰآوردﻧﺪ‬ ‫و ﻣﻮﺟﺐ ﺟﻼل ﺧﺪا ﳕﻰﺷﺪﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاى او »ﻧﻔﻊ« ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮدﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻰﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛـﻪ ﭘـﻮﻟﺲ ﻣﻴـﺮاث ﻏﻨﻰ ﺧـﻮد را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳـﻚ‬ ‫ﻳﻬﻮدى اﺻﻴﻞ اﻧﻜﺎر ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬وﻗﺘﻰ رﺳﺎﻻت او را ﻣﻰﺧﻮاﻧﻴﺪ و ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫او را در ﻛﺘﺎب اﻋﻤﺎل ﭘﻰ ﻣﻰﮔـﻴـﺮﻳﺪ ﻣﺘـﻮﺟﻪ ﻣﻰﺷﻮﻳﺪ ﻛـﻪ ﻫـﻢ ﺑـﺮاى ﻧﮋاد‬ ‫ﻳﻬﻮدىاش و ﻫﻢ ﺷﻬـﺮوﻧﺪى روﻣـﻰاش ارزش ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺴﻴﺤـﻰ ﺷـﺪن‬ ‫ﭼﻴﺰى از ﻳﻬﻮدى ﺑﻮدن او ﻛﻢ ﻧﻜﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ در ﺣﻘﻴﻘـﺖ او را ﻳﻬﻮدى ﻛﺎﻣﻞ‪،‬‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ ﺣﻘﻴﻘﻰ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻫﻢ از ﳊﺎظ روﺣﺎﻧﻰ و ﻫﻢ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﳕﻮد )ﻏﻼﻃﻴﺎن‬ ‫‪ .(٩-٦:٣‬ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ﻣـﻌـﻴـﺎرﻫﺎى روﺣﺎﻧﻰ ﺧـﻮد را ﺗﻨـﺰل ﻧﺪاد‪ ،‬ﭼـﺮا ﻛﻪ‬ ‫ﺳﻄﺤﻰ ﺑﻮدن ﻣﺬﻫﺐ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن را درك ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﻪ ﻣﻌﻴﺎر ﺑﺮﺗﺮى ﺑﺮاى‬ ‫زﻧﺪﮔﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد )روﻣﻴﺎن ‪-١:١٢‬‬ ‫‪ .(٢‬وﻗﺘﻰ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻣﻰﺷﻮد‪ ،‬ﺧﺪا ﻧﻪ ﺗﻨـﻬـﺎ ﺑـﺪىﻫـﺎى او را از او‬ ‫ﻣﻰﮔﻴﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮﺑﻰﻫﺎﻳﺶ را ﻧﻴﺰ ﻣﻰﮔﻴﺮد و او را ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰﺳﺎزد‪.‬‬

‫از دﺳﺖ داد‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ آورد‪.‬‬ ‫)‪ (١‬ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﺴﻴـﺢ )آﻳـﻪ ‪ .(٨‬اﻳﻦ ﻋﺒـﺎرت ﻣﻔﻬـﻮﻣﻰ ﻓـﺮاﺗﺮ از آﮔﺎﻫـﻰ در‬ ‫ﻣﻮرد ﻣﺴﻴﺢ دارد‪ ،‬زﻳﺮا ﭘﻮﻟﺲ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻤﺎن ﺑﻴﺎورد از ﭼﻨﻴﻦ اﻃﻼﻋﺎت‬ ‫اﺑﻄﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﺎ‬ ‫ﺗﺎرﻳﺨﻰ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد‪» .‬ﺷﻨﺎﺧﱳ ﻣﺴﻴﺢ« ﻳﻌﻨﻰ داﺷﱳ ر ~‬ ‫او از ﻃﺮﻳﻖ اﻳﻤﺎن و اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﲡﺮﺑﻪاى اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻰ در اﳒﻴﻞ ﻳﻮﺣﻨﺎ‬ ‫‪ ٣:١٧‬ﺑﻪ آن اﺷـﺎره ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ و ﺷﻤـﺎ از اﻓـﺮاد زﻳﺎدى ﺷﻨﺎﺧـﺖ دارﻳـﻢ‪،‬‬ ‫ﺣﺘﻰ از ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛـﻪ ﻗـﺮنﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﻣﻰزﻳﺴﺘﻪاﻧـﺪ وﻟﻰ ﺷﺨﺼـﺎً اﻓﺮاد ﺑﺴﻴـﺎر‬ ‫ﻛﻤﻰ را ﻣﻰﺷﻨﺎﺳﻴﻢ‪» .‬ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺴﻴﺢ« و ﳒﺎت ﻳﻌﻨﻰ ﺷـﻨـﺎﺧـﱳ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ در راﺑﻄﻪاى ﺷﺨﺼﻰ و ﺻﻤﻴﻤﻰ‪.‬‬ ‫)‪ (٢‬ﻋﺪاﻟﺖ ﻣﺴﻴﺢ )آﻳﻪ ‪ .(٩‬ﻳﻜﻰ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ اﻫﺪاف زﻧﺪﮔﻰ ﺳﺎﺑﻖ ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮﻳﺴﻰ‪ ،‬ﻋﺪاﻟﺖ ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﻰ اﻳﻦ ﻋﺪاﻟﺖ‪ ،‬ﺧﻮد ﻋﺎدلﭘﻨﺪارى ﻳﻌﻨﻰ‬ ‫ﻋﺪاﻟﺖ اﻋﻤﺎل ﺑﻮد‪ ،‬ﻋﺪاﻟﺘـﻰ ﻛـﻪ ﻫـﺮﮔﺰ ﳕﻰﺗـﻮان ﺑﻪ آن دﺳﺖ ﻳﺎﻓـﺖ‪ .‬اﻣـﺎ‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ وﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻤﺎن آورد‪ ،‬ﻋﺪاﻟﺖ ﺷﺨـﺼـﻰ ﺧـﻮد را ﺑﺎ ﻋﺪاﻟﺖ او‬ ‫ﻋﻮض ﻛﺮد‪ .‬واژه ﻓﻨﻰ ﻛﻪ ﺑﺮاى اﻳﻦ »ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ« ﺑﻜﺎر ﻣﻰرود »ﻣﺤﺴﻮب ﻛﺮدن«‬ ‫)رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ روﻣﻴﺎن ‪ (٨-١:٤‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ »ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻛﺴﻰ ﮔﺬاﺷﱳ« اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺳـﻮاﺑﻖ ﺧﻮد اﻧﺪاﺧﺖ و ﻣـﺘـﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ از ﻧﻈـﺮ روﺣﺎﻧﻰ‬ ‫ورﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ اﻣﺎ ﭼﻮن ﺑـﻪ ﺳـﻮاﺑﻖ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد دﻳﺪ او ﻛـﺎﻣـﻞ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﻰ ﭘـﻮﻟﺲ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻤﺎن آورد ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪا ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻋـﺪاﻟـﺖ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﻪ ﺣﺴﺎب او ﻣﻨـﻈﻮر ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎن او ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣـﺴﻴﺢ ﺑﺮ‬ ‫ﺻﻠﻴﺐ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ )دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪ .(٢١:٥‬ﺧﺪا ﺑﻪ ﭘﻮﻟﺲ وﻋﺪه داد‬ ‫ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻫـﻴﭻوﻗﺖ ﮔﻨﺎﻫﺎن او را ﺑﻪ ﺿـﺪ او ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻧﻮﺷﺖ‪ .‬ﺧﺪا ﭼـﻪ ﲡﺮﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎرقاﻟﻌﺎدهاى از ﻓﻴﺾ ﺧﻮد ﺑﻪ ﭘﻮﻟﺲ و دﻳﮕﺮ اﻳﻤﺎنداران داده اﺳﺖ!‬ ‫ﻣﱳ روﻣﻴﺎن ‪ ١٣:١٠-٣٠:٩‬ﺗـﻮازى ﺧﺎﺻﻰ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺑﺨﺶ از ﻧﺎﻣـﻪ ﺑـﻪ‬ ‫ﻓﻴﻠﻴﭙﻴﺎن دارد و ﺑﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ آن را ﺑﻪ دﻗﺖ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬آﻧﭽﻪ ﭘـﻮﻟﺲ در‬

‫∏‪π‬‬

‫‪f1uÄ ÈU¼œuÝ‬‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﻫﻢ ﺳﺨﻦ ﺟﻴﻢ اﻟﻴﻮت را ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻰآورﻳﻢ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪» :‬اﺣﻤﻖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﭼﻴـﺰى را ﻣﻰدﻫﺪ ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺣﻔﻆ آن ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﭼﻴـﺰى‬ ‫ﺑﮕﻴﺮد ﻛﻪ ﳕﻰﺗـﻮاﻧﺪ از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪ «.‬اﻳﻦ ﲡﺮﺑﻪ در زﻧﺪﮔﻰ ﭘـﻮﻟﺲ اﺗﻔﺎق‬ ‫اﻓﺘﺎد‪ :‬او ﻣﺬﻫﺐ و ﺷﻬﺮت ﺧﻮد را از دﺳﺖ داد‪ ،‬وﻟﻰ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻴﺸﺘﺮ از آﻧﭽﻪ‬

‫‪ππ‬‬

‫‪bOýUÐ d~ÐUDŠ t½u~Ç b¹dO~Ð œU¹‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﻣﻮرد ﻣﻠﺖ ﻳﻬﻮد ﻣﻰﮔـﻮﻳـﺪ‪ ،‬در زﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮدش ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﳒﺎت ﻳـﺎﺑـﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﺼﺪاق داﺷﺖ و در ﻣﻮرد ﺑﺴﻴﺎرى از ﻣﺮدﻣﺎن ﻣﺬﻫﺒﻰ اﻣﺮوز ﻫﻢ ﻣﺼﺪاق‬ ‫دارد‪ .‬اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ اﻓﺮاد ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻋﺪاﻟﺖ ﺧﻮد را ﺗﺮك ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻋﻄﻴﻪ‬ ‫راﻳﮕﺎن ﻋﺪاﻟﺖ ﻣـﺴـﻴـﺢ را ﺑﻴﺎﺑﻨـﺪ‪ .‬ﺑـﺴـﻴـﺎرى از اﻧﺴﺎﻧﻬﺎى ﻣﺬﻫـﺒـﻰ ﺣـﺘـﻰ‬ ‫ﳕﻰﭘﺬﻳﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﺪاﻟﺖ ﻧﻴﺎز دارﻧﺪ‪ .‬آﻧﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻮﻟﺲ ﻃﺮﺳﻮﺳﻰ ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﱳ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻣـﻌـﻴـﺎرﻫﺎى ده ﻓﺮﻣﺎن ﻣﻰﺳﻨﺠﻨﺪ و از دﻳـﺪن ذات ﮔـﻨـﺎه‬ ‫ﻏﺎﻓﻞ ﻣﻰﻣﺎﻧﻨـﺪ‪ .‬ﭘـﻮﻟﺲ ﻣﻰﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﺬﻫـﺐ ﺧـﻮد را ول ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻋﺪاﻟـﺖ را‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﺪ وﻟﻰ او اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻓﺪاﻛﺎرى ﻳﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﳕﻰداﻧﺴﺖ‪.‬‬ ‫)‪ (٣‬ﺷﺮاﻛﺖ ﻣﺴﻴﺢ )آﻳﺎت ‪ .(١١-١٠‬وﻗﺘﻰ ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻤﺎن آورد‪،‬‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺷﺪن ﺑﺮاى او ﻧﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﻠﻜﻪ آﻏﺎز ﺑﻮد‪ .‬ﲡﺮﺑﻪ زﻧﺪﮔﻰ ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ آن‬ ‫ﻗﺪر ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮد ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻰاش را دﮔﺮﮔﻮن ﻛﺮد و ﺗﺎ آﺧﺮ ﻋﻤﺮش اداﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﲡـﺮﺑﻪاى ﺷﺨﺼﻰ ﺑـﻮد )»ﺗـﺎ ‪ ...‬وى را ﺑﺸﻨـﺎﺳـﻢ‪ («.‬ﭘـﻮﻟﺲ در ﺳﻴـﺮ و‬ ‫اده او را اﻃﺎﻋﺖ ﻣﻰﳕﻮد و در ﭘـﻰ‬ ‫ﺳﻠﻮك ﺧﻮد ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬دﻋﺎ ﻣﻰﻛـﺮد‪ ،‬ار ~‬ ‫ﺟﻼل ﻧﺎم او ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺎﺑﻘﺎً آن ﻫﻨﮕﺎم ﻛﻪ ﲢﺖ ﻟﻮاى ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻰزﻳﺴﺖ‪ ،‬ﻫﺮ‬ ‫ﭼﻪ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪاى از ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻣﺤﺪود ﻣﻰﺷﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﺣﺎل ﻳﻚ دوﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﻳﻚ اﺳﺘﺎد و ﻳﻚ ﻫﻤﺮاه ﺛﺎﺑﺖﻗﺪم دارد! زﻧﺪﮔﻰ ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﲡﺮﺑﻪاى ﻗﺪرﲤﻨﺪ‬ ‫ﻗﻮت ﻗﻴﺎﻣﺖ وى‪ («...‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﻗﺪرت رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻣﺴﻴﺢ در زﻧﺪﮔﻰ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺑﻮد )»و ّ‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﻋﻤﻞ ﻣﻰﻛﺮد‪» .‬ﻣﺴﻴﺢ در ﻣﻦ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﻨﺪ!« )ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪.(٢٠:٢‬‬ ‫ﺑﺮاى ﺑﺮرﺳﻰ دﻳﺪﮔﺎه ﭘـﻮﻟﺲ در ﻣﻮرد ﻗﺪرت رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻣﺴﻴﺢ و ﻛـﺎراﺋﻰ آن‬ ‫در زﻧﺪﮔﻰ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﻪ اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪ ٢٣-١٥:١‬و ‪ ٢١-١٣:٣‬رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﲡـﺮﺑﻪ او در ﻋـﻴـﻦ ﺣـﺎل دردﻧـﺎك ﻧـﻴـﺰ ﺑـﻮد )»و ﺷـﺮاﻛـﺖ در رﱋﻫـﺎى‬ ‫وى‪ .(«...‬ﭘﻮﻟﺲ ﻣﻰداﻧﺴﺖ ﻛﻪ رﱋ ﻛﺸﻴﺪن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺴﻴﺢ اﻣﺘﻴﺎزى ﺧﺎص‬ ‫اﺳﺖ )ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ‪ .(٣٠-٢٩:١‬در واﻗﻊ از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا‪ ،‬رﱋ ﻛﺸﻴﺪن ﺑﺨﺸﻰ‬ ‫از ﲡﺮﺑﻪ او ﺷﺪه ﺑﻮد )اﻋﻤﺎل ‪ .(١٦:٩‬ﻫﻤﺎن ﻗﺪر ﻛـﻪ ﺑـﻴـﺸـﺘـﺮ ﻣـﺴـﻴـﺢ را‬

‫ﺑﺸﻨﺎﺳـﻴـﻢ و ﻗـﺪرت او را ﲡـﺮﺑﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣـﻮرد ﺣـﻤـﻠـﻪ دﺷـﻤـﻦ ﻗـﺮار‬ ‫ﻣﻰﮔﻴﺮﻳﻢ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﺧﻮد زﻣﺎﻧﻰ ﺟﻔﺎ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻮد وﻟﻰ ﻳﺎد ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺟﻔﺎ دﻳﺪن‬ ‫ﭼﻪ ﻣﻌﻨﻰ دارد‪ .‬او ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﻣﻰداﻧﺴﺖ ﻛـﻪ رﳒﻬﺎﻳﺶ ارزش آن را دارد!‬ ‫زﻳﺮا زﻧﺪﮔﻰ ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﲡﺮﺑﻪاى ﻋﻤﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮد )»ﺑﺎ ﻣﻮت او ﻣﺸﺎﺑﻪ ﮔﺮدم‪.(«...‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺮاى ﻣﺴﻴﺢ زﻧﺪﮔﻰ ﻛﺮد ﭼﻮن ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺟﺎن ﺧﻮد را ﺑﺮاى او داده‬ ‫ﺑﻮد )روﻣﻴﺎن ‪ ،(٦‬او ﻫﺮ روزه ﺻﻠﻴﺐ ﺧﻮد را ﺑﺮﻣﻰداﺷﺖ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻋﻴﺴﻰ‬ ‫ﻣﻰرﻓﺖ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻳﻦ ﻣﺮگ‪ ،‬رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ روﺣﺎﻧﻰ ﺑﻮد )آﻳﻪ ‪ (١١‬ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ در »ﺗـﺎزﮔﻰ ﺣـﻴـﺎت« رﻓﺘﺎر ﳕﺎﻳـﺪ )روﻣﻴـﺎن ‪ .(٤:٦‬ﭘـﻮﻟﺲ ﲤﺎم اﻳـﻦ‬ ‫ﲡﺮﺑﻪﻫـﺎ را در ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪ ٢٠:٢‬ﺧﻼﺻﻪ ﻛﺮده اﺳﺖ‪» :‬ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺼـﻠـﻮب‬ ‫ﺷﺪهام وﻟﻰ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﻨﻢ ﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺴﻴﺢ در ﻣﻦ زﻧﺪﮔﻰ‬ ‫ﻣﻰﻛﻨـﺪ‪ .‬و زﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﻛﻪ اﳊﺎل در ﺟﺴﻢ ﻣﻰﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻤﺎن ﺑﺮ ﭘـﺴـﺮ ﺧـﺪا‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﺮا ﻣﺤﺒﺖ ﳕﻮد و ﺧﻮد را ﺑﺮاى ﻣﻦ داد‪«.‬‬ ‫آرى‪ ،‬ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻴﺸـﺘـﺮ از آﻧـﭽـﻪ زﻳﺎن ﻛﺮد‪ ،‬ﺳﻮد دﻳﺪ‪ .‬در ﺣﻘﻴـﻘـﺖ‬ ‫ﻣﻨﻔﻌﺖﻫﺎﻳﺶ آن ﻗﺪر ﻫﻴﺠﺎناﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮى را در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ‬ ‫ﺑﺎ آﻧـﻬـﺎ »زﺑﺎﻟﻪ« ﻣﻰداﻧـﺴـﺖ! ﭘـﺲ ﺷـﺎدى او ﺗـﻌـﺠـﺐآور ﻧـﻴـﺴـﺖ ﭼـﺮا ﻛـﻪ‬ ‫زﻧﺪﮔﻰاش ﻣﺘﻜﻰ ﺑﻪ »ﭼﻴﺰﻫﺎى« ﻛﻢ ارزش اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻧﺒﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮ ارزﺷﻬﺎى‬ ‫ﺟﺎوداﻧﻰ ﻛﻪ در ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ »ﻓﻜﺮ روﺣﺎﻧﻰ« داﺷﺖ و اﻣﻮر زﻣﻴﻨﻰ‬ ‫را از دﻳﺪﮔﺎه آﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣـﻰﻧـﮕـﺮﻳﺴﺖ‪ .‬ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛـﻪ ﺑـﺮاى »ﻣﺎدﻳـﺎت« زﻧﺪﮔـﻰ‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻫـﺮﮔﺰ اﺣﺴﺎس ﺷﺎدى واﻗﻌﻰ ﳕﻰﻛﻨﻨـﺪ زﻳﺮا داﺋﻤﺎً ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮاﻗﺐ‬ ‫ﮔﻨﺞﻫﺎى ﺧﻮد ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻳﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﻧﮕﺮان اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺒﺎدا ارزش آﻧﻬﺎ ﻛﺎﺳﺘﻪ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫اﻳﻤﺎنداراﻧﻰ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ روﺣﺎﻧﻰ دارﻧﺪ اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻨﺞ آﻧﻬﺎ در ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ دزدﻳﺪه ﻣﻰﺷﻮد و ﻧﻪ ارزش آن ﻛﻢ ﻣﻰﮔﺮدد‪.‬‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ اﻛﻨـﻮن ﻓـﺮﺻﺖ ﺧﻮﺑﻰ ﺑـﺮاى ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺣـﺴـﺎبرﺳﻰ ﻛﻨﻴـﺪ و‬ ‫ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ را ﻛﻪ ﺑﻴﺶ از ﻫﻤﻪ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ارزﻳﺎﺑﻰ ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫∞∞‪±‬‬

‫‪±∞±‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫‪π‬‬

‫‪r¹d³Ð «— tIÐU5+‬‬ ‫‪±∂≠≤∫≥ ÊUOáKO/‬‬

‫اﻛﺜﺮ ﻣﺮدم زﻧﺪﮔﻰﻧﺎﻣﻪ ﺑـﺰرﮔﺎن را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﺲ ﻛﻨﺠﻜﺎوى‬ ‫ﺧﻮد را ارﺿﺎ ﳕﺎﻳﻨﺪ و ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﻛﻪ »راز« ﺑﺰرﮔﻰ آﻧﻬﺎ را ﻛﺸŠ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻳﺎد دارم ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﻴﺶ در ﺳﺎﻟﻦ اﺟﺘﻤﺎﻋﺎت ﻣـﺪرﺳﻪ اﺑﺘﺪاﺋﻰ ﻧﺸﺴﺘـﻪ‬ ‫ﺑﻮدم و ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻰ ﭘﺰﺷﻚ ﺳﺎﳋﻮردهاى ﮔﻮش ﻣﻰدادم ﻛﻪ ﻗﻮل داد راز‬ ‫زﻧﺪﮔﻰ ﻃـﻮﻻﻧﻰ و ﺗﻮأم ﺑﺎ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺧـﻮد را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕـﻮﻳـﺪ )او زﻣﺎﻧﻰ ﭘﺰﺷـﻚ‬ ‫ﻣﺨﺼﻮص رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدهام ﻛﺪام رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر‪،‬‬ ‫وﻟﻰ ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﻨـﻢ ﺑـﺎ ﺗـﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻦ و ﺳﺎﻟﻰ ﻛـﻪ آن ﻣـﻮﻗﻊ داﺷﺘﻢ ﻳـﺎ ﺟـﺮج‬ ‫ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق و اﻧﺘﻈﺎر ﲤﺎم ﮔﻮش‬ ‫واﺷﻨﮕﱳ ﺑﻮد ﻳﺎ ﺗﻮﻣﺎس ﺟﻔﺮﺳﻮن(‪.‬‬ ‫~‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن او ﺳﭙﺮدﻳـﻢ ﺗـﺎ ﺑـﻪ راز زﻧﺪﮔﻰ ﻃـﻮﻻﻧﻰ ﭘﻰ ﺑﺒـﺮﻳﻢ‪ .‬دﻛﺘـﺮ در اوج‬ ‫ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﺮ روز ﻫﺸﺖ ﻟﻴﻮان آب ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ!«‬ ‫در ﺑﺎب ‪ ٣‬ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن‪ ،‬ﭘـﻮﻟـﺲ زﻧﺪﮔﻰﻧﺎﻣﻪ روﺣﺎﻧﻰ ﺧـﻮد را ﺑﺮاى ﻣﺎ ﺑﻴـﺎن‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ :‬ﮔﺬﺷﺘﻪ )آﻳﺎت ‪ ،(١١-١‬ﺣـﺎل )آﻳـﺎت ‪ (١٦-١٢‬و آﻳـﻨـﺪه )آﻳـﺎت‬ ‫‪ .(٢١-١٧‬در ﻓﺼﻞ ﻗﺒﻞ ﺑـﺎ ﭘـﻮﻟﺲ »ﺣﺴﺎﺑﮕﺮ« آﺷﻨـﺎ ﺷـﺪﻳـﻢ ﻛـﻪ وﻗﺘﻰ ﺑـﺎ‬ ‫ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ روﺑﺮو ﺷﺪ ارزشﻫﺎى ﺟﺪﻳﺪى را ﻛﺸŠ ﻛﺮد‪ .‬در اﻳﻦ ﻓﺼﻞ‪،‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ »ﻣﺒﺎرز« را ﻣﻰﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺗﻘﻼ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺑﺎ ﻧﻴـﺮوى روﺣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺧﻮد را ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻂ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﻣﺴـﻴـﺤـﻰ ﺑـﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬در ﻓﺼﻞ ﺑـﻌـﺪ‪ ،‬ﭘـﻮﻟﺲ »ﺑﻴﮕﺎﻧـﻪ« را‬

‫≥∞‪±‬‬

‫ﺧﻮاﻫﻴﻢ دﻳﺪ ﻛﻪ وﻃﻦ ﺧﻮد را در آﺳﻤﺎن ﻣﻰداﻧﺪ و ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫دوﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬در ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳـﻦ ﲡـﺮﺑﻪﻫﺎ‪ ،‬ﭘـﻮﻟﺲ ﻓﻜـﺮ روﺣﺎﻧﻰ را ﺑﻪ ﻛـﺎر‬ ‫ﻣﻰﺑﺮد‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ اﻣﻮر زﻣﻴﻨﻰ را از دﻳﺪﮔﺎه ﺧﺪاﺋﻰ ﻧﮕﺎه ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬در ﻧﺘﻴﺠﻪ از‬ ‫ﭼﻴﺰﻫﺎى ﭘﺸﺖﺳﺮ‪ ،‬اﻃﺮاف ﻳﺎ روﺑﺮوى ﺧﻮد آﺷﻔﺘﻪ ﳕﻰﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺑﻴﺎن دﻳﮕﺮ‪،‬‬ ‫اﻣﻮر ﻣﺎدى ﺷﺎدى او را از او ﳕﻰﮔﻴﺮد!‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ در ﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﺧﻮد از ﺑﺴﻴﺎرى ﺗﺼﺎوﻳﺮ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﻴﺤﻰ را ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن ﺧﻮد ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﭼﻬﺎر ﻣـﻮرد از آن‬ ‫ﺗﺼﺎوﻳﺮ‪ ،‬ﺑﺮﺟﺴﺘﮕﻰ ﺧﺎﺻﻰ دارﻧﺪ‪ :‬ارﺗﺸﻰ )»اﺳﻠﺤﻪ ﻛﺎﻣﻞ ﺧﺪا را ﺑﭙﻮﺷﻴﺪ«‬ ‫اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪ ،(١١:٦‬ﻣـﻌـﻤـﺎرى )»آﻳﺎ ﳕﻰداﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﻜـﻞ ﺧـﺪا ﻫـﺴـﺘـﻴـﺪ«‬ ‫ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪ ،(١٦:٣‬ﻛﺸـﺎورزى )»آﻧﭽﻪ آدﻣﻰ ﺑﻜﺎرد‪ ،‬ﻫـﻤـﺎن را درو ﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫ﻛﺮد« ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪ (٧:٦‬و ورزش )ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ‪ .(١٦-١٢:٣‬در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎ ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫ورزﺷﻜﺎر روﺑﺮو ﻣﻰﺷﻮﻳﻢ‪ .‬ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻛﺘﺎبﻣﻘـﺪس در ﻣـﻮرد ﻧـﻮع ورزﺷﻰ‬ ‫ﻛﻪ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﭘـﻮﻟﺲ اﺳﺖ ﺗـﻮاﻓﻖ ﻧﻈﺮ ﻧـﺪارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌﻀـﻰ آن را ﻣﺴﺎﺑﻘـﺎت دو و‬ ‫ﺑﻌﻀـﻰ اراﺑـﻪراﻧﻰ ﻣﻰداﻧـﻨـﺪ وﻟﻰ ﻣﻦ ﺷﺨـﺼـﺎً ﺗـﺮﺟﻴﺢ ﻣﻰدﻫـﻢ ﻛـﻪ آن را‬ ‫ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت اراﺑﻪراﻧﻰ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮم‪ .‬اراﺑﻪﻫﺎى ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﻛﻪ در ﺑﺎزﻳﻬﺎى اﳌﭙﻴﻚ‬ ‫و ﺑﻌﻀﻰ ﻣـﻮارد دﻳﮕﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﺷﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻣـﻞ ﻳـﻚ ﺳـﻄـﺢ ﻛـﻮﭼﻚ ﺑﺎ دو‬ ‫ﭼﺮخ در ﻃﺮﻓﻴﻦ آن ﺑـﻮد‪ .‬اراﺑﻪران در ﻫﻨﮕﺎم ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﻛﻨﺘـﺮل زﻳﺎدى ﺑﺮ آن‬ ‫ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬او ﻣﻰﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﻣﻰﺷﺪ و از ﲤﺎم اﻋﺼﺎب و ﻣﺎﻫﻴﭽﻪﻫﺎى‬ ‫ﺧﻮد ﺑﺮاى ﺣﻔﻆ ﺗﻌﺎدل و ﻛﻨﺘـﺮل اﺳﺒﻬﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﻛﺮد‪ .‬ﻓﻌﻞ »ﺑﻪ ﭘﻴـﺶ‬ ‫ﻛﺸﻴﺪن« در آﻳﻪ ‪ ،١٣‬ﲢﺖاﻟﻠﻔـﻈـﻰ ﻳـﻌـﻨـﻰ »ﺧـﻮد را ﻣﺜـﻞ اراﺑﻪران ﻛـﺶ‬ ‫دادن‪«.‬‬ ‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻣـﻬـﻢ اﺳـﺖ ﻛـﻪ در اﻳـﻨـﺠـﺎ ﭘـﻮﻟﺲ ﺑـﺮاى ﻣﺎ از‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ ﳒﺎت ﺻﺤﺒﺖ ﳕﻰﻛﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮى ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻰداد ﻛﻪ در آن‪ ،‬ﳒﺎت ﺣﺎﺻﻞ اﻋﻤﺎل و ﺗﻼش ﻓﺮدى ﻣﻰﺑﻮد و‬

‫*‪r¹d³Ð «— tIÐUD‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫اﻳﻦ ﺑﺎ آﻧﭽﻪ در ‪ ١١‬آﻳﻪ اول اﻳﻦ ﺑﺎب ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻐﺎﻳﺮ ﻣﻰﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاى ﺷﺮﻛﺖ در‬ ‫ﺑﺎزىﻫﺎى ﻳﻮﻧﺎن‪ ،‬ورزﺷﻜﺎر ﻣﻰﺑﺎﻳﺴﺖ ﺷﻬـﺮوﻧﺪ آﳒﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او در ﻣﺴﺎﺑﻘـﻪ‬ ‫ﺷﺮﻛﺖ ﳕﻰﻛﺮد ﺗﺎ ﻋﻨﻮان ﺷﻬﺮوﻧﺪى را ﺑﻪ دﺳﺖ آورد‪ .‬در آﻳﻪ ‪ ٢٠‬ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺎ ﻳﺎدآورى ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ‪» :‬وﻃﻦ ]ﺷﻬﺮوﻧﺪى[ ﻣﺎ در آﺳﻤﺎن اﺳﺖ‪ «.‬ﭼﻮن ﻣﺎ‬ ‫از ﻗﺒﻞ از ﻃﺮﻳﻖ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﺪا ﺷﺪهاﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ‬ ‫دارﻳﻢ »در ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺑﺪوﻳﻢ« و ﺑﻪ اﻫﺪاﻓﻰ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺑﺮاى ﻣﺎ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺮده ﺑﺮﺳﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ‪ ١٣-١٢:٢‬را ﻣﻰﺗﻮان ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮى ﺗﻮﺻﻴŠ ﳕﻮد‪» :‬ﳒﺎت‬ ‫ﺧـﻮد را ﺑﻪ ﻋـﻤـﻞ آورﻳـﺪ‪ ...‬زﻳﺮا ﺧﺪاﺳﺖ ﻛﻪ در ﺷـﻤـﺎ ﻛـﺎر ﻣـﻰﻛـﻨـﺪ‪ «.‬ﻫـﺮ‬ ‫اﻳﻤﺎندارى در ﺧﻂ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﻗـﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺧﻂ ﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ﺑﺮاى دوﻳﺪن و‬ ‫ﻫﺪﻓﻰ ﺑﺮاى رﺳﻴﺪن ﺑﻪ آن دارد‪ .‬اﮔﺮ ﻃﺒﻖ ﻧﻘﺸﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻫﺪف ﺧﻮد ﺑﺮﺳﻴﻢ‪،‬‬ ‫ﺟﺎﻳﺰه آن را ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ و اﮔﺮ ﺷﻜﺴﺖ ﺑﺨﻮرﻳﻢ‪ ،‬از ﺟﺎﻳﺰه ﻣﺤﺮوم ﻣﻰﺷﻮﻳﻢ‬ ‫وﻟﻰ ﺷﻬـﺮوﻧﺪى ﺧـﻮد را از دﺳﺖ ﳕﻰدﻫﻴـﻢ‪) .‬رﺟﻮع ﻛﻨﻴـﺪ اول ﻗﺮﻧﺘﻴـﺎن‬ ‫‪ ١٥-١١:٣‬ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎ ﳕﺎد ﻣﻌﻤﺎر آﻣﺪه اﺳﺖ(‪.‬‬ ‫ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﻣﻰﺧﻮاﻫﻴﻢ »ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﺑﺮﻧﺪه« ﺑﺎﺷﻴﻢ و اﻫﺪاﻓﻰ را ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬ ‫آﻧﻬﺎ ﳒﺎت ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ ﲢﻘﻖ ﺑﺨﺸﻴﻢ‪ .‬ﭼـﻪ ﭼـﻴـﺰﻫﺎﺋﻰ ﺑﺮاى ﺑﺮدن ﻣﺴﺎﺑﻘـﻪ و‬ ‫ﻛﺴﺐ ﺟﺎﻳﺰ~ه ﻣﻮﻋﻮد ﺿﺮورى اﺳﺖ؟‬

‫وﻗﺘﻰ »ﻫﺮى« از اﻃﺎق ﻣﺪﻳﺮ ﺷﺮﻛﺖ ﺑﻴﺮون آﻣﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﮔﻞﻫﺎى ﺷﺎداب‬ ‫روى ﻣﻴﺰ ﺧﺎﱎ ﻣﻨﺸﻰ از دﻳﺪن ﻗﻴﺎﻓﻪ او ﭘﮋﻣﺮده ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺧﺎﱎ ﻣﻨﺸﻰ از او ﭘﺮﺳﻴﺪ‪» :‬ﭼﻪ ﺷﺪه‪ ،‬ﻛﺸﺘﻰﻫﺎﻳﺖ ﻏﺮق ﺷﺪه؟«‬ ‫»ﭼﻴﺰ ﻣﻬﻤﻰ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬وﻟﻰ رﺋﻴﺲ ﻣﻄﻤﺌﻨـﺎً در ﻣﻮرد ﺳﻮاﺑﻖ ﻓﺮوشﻫﺎى‬ ‫ﻣﻦ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻌﻨﻰ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﳕﻰﻓﻬﻤﻢ! ﭼﻮﻧﻜﻪ در ﭼﻨﺪ ﻣﺎه‬ ‫اﺧﻴﺮ ﺳﻔـﺎرﺷﺎت ﺧﺮﻳـﺪ زﻳﺎدى ﮔﺮﻓﺘﻪام‪ .‬اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘـﻢ ﻣـﺮا ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻛﻨـﺪ‪،‬‬ ‫وﻟﻰ ﺑﻪ ﺟﺎى آن از ﻣﻦ اﻳﺮاد ﻣﻰﮔﻴﺮد‪«.‬‬ ‫ﻫﻤﺎن روز ﻣﻨﺸﻰ در ﻣﻮرد ﻫﺮى ﺑﺎ رﺋﻴﺲ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد‪ .‬او در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪى ﺑﺮ ﻟﺐ داﺷﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫـﺮى ﻳﻜﻰ از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻓﺮوﺷﻨﺪﮔﺎن ﺷـﺮﻛﺖ‬ ‫اﺳﺖ و ﻣﻦ ﻫﻴﭻوﻗﺖ ﳕﻰﺧﻮاﻫﻢ او را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﻢ‪ ،‬وﻟﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰرﺳﺪ‬ ‫او ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻛﺮده و از ﻛﺎر ﻓﻌﻠﻰاش راﺿﻰ اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ او را‬ ‫ﻣﺎﻫﻰ ﻳﻚ ﺑﺎر از دﺳﺖ ﺧﻮدم ﻋﺼﺒـﺎﻧـﻰ ﻧـﻜـﻨـﻢ‪ ،‬ﻫـﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺟﺎﺋﻰ ﻛـﻪ ﺑـﺎﻳـﺪ‬ ‫ﳕﻰرﺳﺪ!«‬ ‫ﺑﺴﻴﺎرى از ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن از وﺿﻌﻴﺖ ﺧﻮد راﺿﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺑﺎ‬ ‫ﻻ ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻧﻰ ﻛـﻪ ﭘـﻴـﺸـﺮﻓﺖ ﭼﻨﺪاﻧـﻰ ﻧـﺪارﻧﺪ ﻣﻘﺎﻳـﺴـﻪ‬ ‫دﻳﮕـﺮان و ﻣﻌﻤـﻮ ً‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭘـﻮﻟﺲ ﺧـﻮد را ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻰﻛﺮد‪ ،‬اﺣﺘـﻤـﺎﻻً دﭼـﺎر‬ ‫وﺳﻮﺳﻪ ﻏﺮور ﻣﻰﺷﺪ و ﺷﺎﻳﺪ ﻛﻤﻰ ﻛﻮﺗﺎه ﻣﻰآﻣﺪ‪ .‬ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰ‪ ،‬در‬ ‫زﻣﺎن ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل‪ ،‬اﻳﻤﺎنداران زﻳﺎدى ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﻛﻪ داراى ﲡﺮﺑﻪﻫﺎﺋﻰ ﭼﻮن‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺎﺷﻨﺪ! ﺑـﺎ اﻳـﻦ وﺟﻮد ﭘـﻮﻟﺲ ﺧﻮد را ﺑﺎ دﻳﮕـﺮان ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﳕـﻰﻛـﺮد‪،‬‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺧﻮد و ﺑﺎ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻰﺳﻨﺠﻴﺪ! دو ﺑﺎر اﺳﺘﻔﺎده از واژه‬ ‫»ﻛﺎﻣﻞ« در آﻳﺎت ‪ ١٢‬و ‪ ١٥‬ﻣﺒﻴﻦ ﻃﺮز ﻓﻜﺮ ﭘﻮﻟﺲ اﺳﺖ‪ .‬او ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻛﺎﻣﻠﻴﺖ‬ ‫ﻧﺮﺳﻴﺪه )آﻳﻪ ‪ (١٢‬وﻟﻰ ﻛﺎﻣﻞ ]ﺑﺎﻟﻎ[ اﺳﺖ )آﻳﻪ ‪ (١٥‬و ﻳﻜﻰ از ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎى‬ ‫اﻳﻦ ﺑﻠﻮغ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰداﻧﺪ ﻛﺎﻣﻞ ﻧﻴﺴﺖ! ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺑﺎﻟﻎ و رﺷﻴﺪ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ‬ ‫ﺧﻮد را ارزﻳﺎﺑﻰ ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﺑﺮاى ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪن ﺑﺎ ﲤﺎم وﺟﻮد ﻣﻰﻛﻮﺷﺪ‪.‬‬

‫‪±∞¥‬‬

‫‪©n1«Å±≥≠±≤∫≥® v²¹U{—U½ ©±‬‬ ‫»ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﻪ ﭼﻨﮓ آورده ﺑﺎﺷﻢ!« اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺑﺰرﮔﻰ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ ﺧﻮد اﺟـﺎزه ﳕﻰداد از دﺳﺘﺎوردﻫﺎى روﺣﺎﻧﻰاش‬ ‫راﺿﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺪﻳﻬـﻰ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﭘـﻮﻟﺲ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴـﺢ ﻫـﻴـﭻ ﻛـﻤـﺒـﻮد و‬ ‫ﻧﺎرﺿﺎﻳﺘﻰ ﻧـﺪاﺷـﺖ )‪ (١٠:٣‬وﻟﻰ در ﻋﻴﻦ ﺣـﺎل از زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﻴﺤـﻰ ﺧـﻮد‬ ‫ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﻣﺴﻴﺤﻰ‬ ‫ﻣﻪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ در‬ ‫~‬ ‫راﺿﻰ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻧﺎرﺿﺎﻳﺘﻰ ﻣﻘﺪس‪ ،‬اوﻟﻴﻦ ﻻز ~‬ ‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪±∞µ‬‬

‫*‪r¹d³Ð «— tIÐUD‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﻏﺎﻟـﺒـﺎً در ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻰ ﻏﻴـﺮواﻗﻌـﻰ از وﺿﻌﻴﺖ روﺣﺎﻧـﻰ‬ ‫ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺎ ﻫﺸﺪار ﻣﻰدﻫﺪ‪ .‬در ﻛﺘﺎب ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ در ﻣﻮرد ﻛﻠﻴﺴﺎى ﺳﺎردس‬ ‫ﻣﻰﺧﻮاﻧﻴﻢ‪» :‬ﻣﻰداﱎ ﻛﻪ ﻧﺎم دارى ﻛﻪ زﻧﺪهاى وﻟﻰ ﻣﺮده ﻫﺴﺘﻰ« )‪.(١:٣‬‬ ‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺷﻬﺮت و اﻋﺘﺒﺎر آﻧﺎن واﻗﻌﻰ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻛﻠﻴﺴﺎى ﻻﺋﻮدﻛﻴﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد‬ ‫ﻣﻰﺑﺎﻟﻴﺪ ﻛﻪ دوﻟﺘﻤﻨﺪ اﺳﺖ وﻟﻰ در ﻧﻈﺮ ﺧﺪا »ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ و ﻣﺴﻜﻴﻦ و ﻓﻘﻴﺮ‬ ‫و ﻛﻮر و ﻋـﺮﻳﺎن« ﺑﻮد )ﻣﻜﺎﺷـﻔـﻪ ‪ .(١٧:٣‬ﺑـﺮ ﻋـﻜـﺲِ ﻛﻠﻴـﺴـﺎى ﻻﺋـﻮدﻛﻴـﻪ‪،‬‬ ‫اﻳﻤـﺎنداران اﺳﻤﻴـﺮﻧﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ ﻓﻘﻴﺮ ﻫﺴﺘـﻨـﺪ‪ ،‬در ﺣـﺎﻟـﻰ ﻛـﻪ و ً‬ ‫اﻗﻌـﺎ‬ ‫دوﻟﺘﻤﻨﺪ ﺑﻮدﻧﺪ )ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ ‪ .(٩:٢‬ﺷﻤﺸﻮن ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﺮد ﻫﻨﻮز ﻗﺪرت ﺳﺎﺑﻖ‬ ‫ﺧﻮد را دارد‪ ،‬وﻟﻰ در واﻗﻊ ﻗﺪرﺗﺶ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد )داوران ‪.(٢٠:١٦‬‬ ‫ارزﻳﺎﺑﻰ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻄﺮاﺗﻰ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬زﻳﺮا ﳑﻜﻦ‬ ‫اﺳﺖ از دو ﻃﺮﻳﻖ ﻣـﺮﺗﻜﺐ اﺷﺘﺒﺎه ﺷﻮﻳﻢ‪ :‬ﺧـﻮد را ﺑﻬﺘﺮ ﻳﺎ ﺑﺪﺗﺮ از آﻧـﭽـﻪ در‬ ‫واﻗﻊ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺑﭙﻨﺪارﻳﻢ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ در ﻣﻮرد ﺧﻮد دﭼﺎر ﺗﻮﻫﻢ ﻧﺸﺪ؛ او ﻫﻤﭽﻨﺎن‬ ‫»در ﭘﻰ آن ﻣﻰﻛﻮﺷﻴﺪ« ﺗﺎ »ﺷﺎﻳـﺪ آن را ﺑﻪ دﺳﺖ آورد ﻛﻪ ﺑـﺮاى آن ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﻣﻪ رﺷﺪ روﺣﺎﻧﻰ اﺳﺖ‪:‬‬ ‫ﻧﻴﺰ او را ﺑﻪ دﺳﺖ آورد‪ «.‬ﻧﺎﺧﻮﺷﻨﻮدى وﺟﺪاﻧﻰ ﻻز ~‬ ‫»ﭼﻨﺎن ﻛﻪ آﻫﻮ ﺑـﺮاى ﻧﻬﺮﻫﺎى آب ﺷﺪت اﺷﺘﻴﺎق دارد‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎن اى ﺧـﺪا‬ ‫ﺗﺸﻨﻪ ﺧﺪاى‬ ‫ﺟﺎن ﻣﻦ اﺷﺘﻴﺎق ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺮاى ﺗﻮ دارد‪ .‬ﺟﺎن ﻣﻦ ﺗﺸﻨﻪ اﺳﺖ‪،‬‬ ‫~‬ ‫ﺣﻰ ﻛﻪ ﻛﻰ ﺑﻴﺎﻳﻢ و ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮم« )ﻣﺰﻣﻮر ‪.(٢-١:٤٢‬‬

‫ﻛﻪ ﺑﺎ ﻗـﺪرت ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻴﻨﺎ ﮔﺸﺖ ﻣﻰﮔـﻔـﺖ‪» :‬ﻳـﻚ ﭼـﻴـﺰ ﻣـﻰداﱎ« )ﻳـﻮﺣﻨـﺎ‬ ‫اﻳﻨﺪه ﻣﺰاﻣﻴﺮ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻳﻚ ﭼﻴﺰ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﻮاﺳﺘﻢ و آن را‬ ‫‪ (٢٥:٩‬و ﺳﺮ‬ ‫~‬ ‫ﺧـﻮاﻫﻢ ﻃﻠﺒـﻴـﺪ« )ﻣـﺰﻣﻮر ‪ .(٤:٢٧‬ﺑﺴـﻴـﺎرى از ﻣﺴﻴﺤـﻴـﺎن ﺧـﻮد را درﮔﻴـﺮ‬ ‫»ﭼﻴﺰﻫﺎى ﺑﺴﻴﺎر« ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ در ﺣـﺎﻟـﻰ ﻛـﻪ راز ﭘﻴﺸـﺮﻓﺖ در ﲤﺮﻛﺰ ﺑﺮ »ﻳـﻚ‬ ‫ﭼﻴﺰ« ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﻋﻄﻔﻰ در زﻧﺪﮔﻰ دى‪ .‬ال‪.‬‬ ‫ﻣﻮدى ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬او ﻗﺒﻞ از ﻓﺎﺟﻌﻪ آﺗﺶﺳﻮزى ﺑﺰرگ ﺳﺎل ‪ ١٨٧١‬ﺷﻴﻜﺎﮔﻮ‪،‬‬ ‫درﮔﻴﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎى ﻣﺨﺘﻠـﻔـﻰ از ﺟـﻤـﻠـﻪ ﺗـﻮﺳﻌﻪ ﻣـﺪارس ﻛﻠﻴﺴﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺗﻌـﻠـﻴـﻢ‬ ‫ﺟﻮاﻧﺎن‪ ،‬ﺟﻠﺴﺎت ﺑـﺸـﺎرﺗﻰ و ﺑﺴﻴـﺎرى ﻛﺎرﻫﺎى دﻳﮕﺮ ﺑـﻮد‪ ،‬وﻟﻰ ﺑﻌـﺪ از آن‬ ‫واﻗﻌﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺧﻮد را ﻣﻨﺤﺼﺮًا وﻗŠ ﺑﺸﺎرت ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻋﺒﺎرت‬ ‫»ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﻣﻰﻛﻨﻢ« در ﻣﻮرد او ﻣﺼﺪاق ﭘﻴﺪا ﻛﺮد و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻴﻠـﻴـﻮنﻫـﺎ‬ ‫ﻧﻔﺮ ﭘﻴﺎم اﳒﻴﻞ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺷﺨﺺ اﻳﻤﺎندار ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮد را وﻗŠ »دوﻳﺪن در ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ~ ﻣﺴﻴﺤﻰ« ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻫـﻴـﭻ ورزﺷﻜـﺎرى ﺑـﺎ درﮔﻴـﺮ ﺷـﺪن در ﻫـﻤـﻪ رﺷﺘـﻪﻫـﺎى ورزﺷﻰ ﻗـﻬـﺮﻣـﺎن‬ ‫ﳕﻰﺷﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻓﻌﺎﻟـﻴـﺖ در رﺷﺘﻪاى ﺧﺎص اﻣﻜﺎن ﻗﻬـﺮﻣﺎﻧﻰ دارد‪.‬‬ ‫اﻟﺒﺘـﻪ ورزﺷﻜـﺎراﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ در ﭼـﻨـﺪﻳـﻦ رﺷﺘﻪ ﻣـﻬـﺎرت دارﻧﺪ وﻟﻰ ﻫـﻢ‬ ‫ﺗﻌـﺪادﺷـﺎن اﻧـﺪك اﺳﺖ و ﻫـﻢ ﺧـﻮدﺷـﺎن اﻓـﺮادى اﺳﺘﺜـﻨـﺎﺋـﻰ ﻣـﺤـﺴـﻮب‬ ‫ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﻧﺪه ﻛﺴﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻳﻚ ﻣﻮﺿﻮع ﲤﺮﻛﺰ ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﭼﻨﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﻫﺪﻓﺶ ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰى ﳕﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻮﺟﻪ او را ﻣﻨﺤﺮف ﺳﺎزد‪.‬‬ ‫او ﲤﺎم وﺟﻮد ﺧﻮد را وﻗŠ دﻋﻮﺗﺶ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺤﻤﻴﺎ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮل ﺑﻨﺎى‬ ‫دﻳﻮار اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻮد‪ ،‬او ﻧﻴﺰ ﺑﻪ دﻋﻮﺗﻬﺎى ﻣﺘـﻔـﺮﻗﻪ اﻳﻦ ﻃﻮر ﭘﺎﺳﺦ ﻣـﻰدﻫـﺪ‪:‬‬ ‫»ﻣﻦ در ﻣﻬﻢ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﻣﺸﻐﻮﻟﻢ و ﳕﻰﺗﻮاﱎ ﻓﺮود آﻳﻢ« )ﻧﺤﻤﻴﺎ ‪» .(٣:٦‬ﻣﺮد‬ ‫دو دل در ﲤﺎم رﻓﺘﺎر ﺧﻮد ﻧﺎﭘﺎﻳﺪار اﺳﺖ« )ﻳﻌﻘﻮب ‪ .(٨:١‬ﲤﺮﻛﺰ‪ ،‬رﻣﺰ ﻗﺪرت‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﮕـﺬارﻳﻢ ﻃﻐﻴﺎن رودﺧﺎﻧﻪ از ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮد ﺧﺎرج ﺷـﻮد‪ ،‬زﻣﻴﻨﻬـﺎى‬ ‫اﻃﺮاف آن ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺑﺎﺗﻼق ﻣﻰﺷﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻨﺎن ﭼﻪ ﺑـﺮ روى رودﺧﺎﻧﻪ ﺳﺪ‬

‫∂∞‪±‬‬

‫≤© ‪©årMÅv eOÇ p¹ sJO1ò ≠ n1«Å±≥∫≥® hOBeð‬‬ ‫»ﻳﻚ ﭼﻴﺰ« ﻋﺒـﺎرﺗﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻫﻤﻴﺖ ﺑﺴـﻴـﺎرى ﺑـﺮاى زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﻴﺤـﻰ‬ ‫دارد‪ .‬ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺑـﻪ ﺟـﻮان ﺛﺮوﲤﻨﺪى ﻛﻪ ﺧـﻮد را ﻋﺎدل ﻣﻰﭘﻨﺪاﺷـﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ را ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﻧﺎﻗﺺ اﺳﺖ« )ﻣﺮﻗﺲ ‪ .(٢١:١٠‬ﺑﻪ ﻣﺎرﺗﺎ ﻛﻪ ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﺎ ﭘﺬﻳﺮاﺋﻰ ﻣﺸﻐﻮل ﻛﺮده و ﺧﻮاﻫﺮش ﻣﺮﻳﻢ را ﻛﻪ ﭘﺎى ﺳﺨﻨﺎن ﻋﻴﺴﻰ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮد ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﻰﻛﺮد ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﻻزم اﺳﺖ« )ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(٤٢:١٠‬ﻧﺎﺑﻴﻨﺎﺋﻰ‬

‫∑∞‪±‬‬

‫*‪r¹d³Ð «— tIÐUD‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﺑﺒﻨﺪﻳﻢ و ﺟﺮﻳﺎن آن را ﻛﻨﺘﺮل ﳕﺎﺋﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻨﺒﻌﻰ ﺑﺎارزش و ﻗﺪرﲤﻨﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞ‬ ‫ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬ﻣﻬﻤﺘـﺮﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠـﻪ‪ ،‬ارزﺷﻬﺎ و ﺑـﺮﺗﺮىﻫﺎ اﺳﺖ ﻳﻌﻨـﻰ زﻧﺪﮔﻰ ﺑﺮاى‬ ‫ﭼﻴﺰى ﻛﻪ ﺑﻴﺶ از ﺑﻘﻴﻪ ارزﺷﻤﻨﺪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰى در ﻣﻮرد ﺧﺪا ﻏﻴﺮﳑﻜﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻨﻈﻮر دﻗﻴﻖ ﺧﺪا اﻳﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ »دﻳﮕﺮ ﮔﻨﺎﻫﺎن اﻳﺸﺎن را ﺑﺮ ﺿﺪ اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﳕﻰآورم‪ .‬ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺸﺎن‬ ‫دﻳﮕﺮى ﺗﺄﺛﻴﺮى ﺑﺮ ﺟﺎﻳﮕﺎه آﻧﺎن ﻧﺰد ﻣﻦ ﻳﺎ دﻳﺪﮔﺎه و رﻓﺘﺎر ﻣﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آﻧﺎن‬ ‫ﻧﺪارد‪«.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ آﻳﻪ »ﻓﺮاﻣـﻮش ﻛﺮدن آﻧﭽﻪ در ﻋﻘﺐ اﺳﺖ«‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎى ﺗﻮاﻧﺎﺋـﻰ‬ ‫اﻟﻌﺎده روﺣﻰ و رواﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺪان‬ ‫ﻏﻴﺮﳑﻜﻦ ذﻫﻨﻰ و اﻧﻌﻄﺎف ﺧـﺎرق‬ ‫~‬ ‫وﺳﻴﻠﻪ ﺳﻌﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﮔﻨﺎﻫﺎن و ﺧﻄﺎﻫﺎى ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﭘﺎك ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻃﺮﻳﻖ زﻳﺴﱳ ﺑﺮاى آﻳﻨﺪه‪ ،‬ﻗﺪرت ﮔﺬﺷﺘـﻪ را در ﻫﻢ‬ ‫ﻣﻰﺷﻜﻨﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﳕﻰﺗـﻮاﻧﻴﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﺗﻐﻴﻴﺮ دﻫﻴﻢ‪ ،‬وﻟﻰ ﻣﻰﺗـﻮاﻧﻴﻢ ﻣﻌﻨﻰ‬ ‫ﮔﺬﺷﺘـﻪ را ﺗﻐﻴﻴﺮ دﻫﻴـﻢ‪ .‬در ﮔـﺬﺷـﺘـﻪ ﭘـﻮﻟﺲ ﭼﻴـﺰﻫﺎﺋـﻰ وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛـﻪ‬ ‫ﻣﻰﺗﻮاﻧﺴﺖ او را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﻜﺸـﺪ )اول ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ‪ ،(١٧-١٢:١‬وﻟﻰ در‬ ‫ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ اﻟﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﮔﺮدﻳﺪ ﻛﻪ ﺣﺮﻛﺖ وى ﺑﻪ ﺟﻠﻮ را ﺗﺴﺮﻳﻊ ﻣﻰﻛﺮد‪.‬‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ وﻗﺎﻳﻊ ﻋﻮض ﻧﺸﺪﻧﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﺷﻨﺎﺧﺖ وى از آﻧﻬﺎ ﻋﻮض ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﳕﻮﻧﻪ ﺧﻮﺑﻰ در ﻣﻮرد اﻳﻦ اﺻﻞ ﻳﻮﺳŠ اﺳﺖ )ﭘﻴﺪاﻳـﺶ ‪.(١٥-١:٤٥‬‬ ‫وﻗﺘﻰ ﺑﺮاى ﺑﺎر دوم ﺑﺮادراﻧﺶ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮد و ﺧﻮد را ﺑﻪ آﻧﺎن ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻴﺪ‪،‬‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﻔﺮت و ﻛﻴﻨﻪاى روا ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ آﻧﻬﺎ ﺳﺎﺑﻘﺎً ﺑﺎ او ﺑﺪرﻓﺘﺎرى‬ ‫ﻛﺮده ﺑﻮدﻧـﺪ‪ ،‬اﻣـﺎ ﻳـﻮﺳŠ ﮔﺬﺷـﺘـﻪ را از دﻳﺪﮔﺎه ﺧﺪا ﻣﻰدﻳـﺪ‪ ،‬در ﻧـﺘـﻴـﺠـﻪ‬ ‫ﳕـﻰﺗـﻮاﻧﺴـﺖ ﭼـﻴـﺰى ﻋﻠـﻴـﻪ ﺑـﺮادراﻧﺶ در دل ﺧـﻮد ﻧـﮕـﺎه دارد‪ .‬ﻳـﻮﺳـŠ‬ ‫ﻣﻰداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺧﺪا ﻧﻘﺸﻪاى ﺑﺮاى زﻧﺪﮔﻰ او دارد ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪاى ﺑـﺮاى‬ ‫دوﻳﺪن او در ﻧﻈﺮ دارد‪ .‬او ﺑﺮاى ﺑﻪ اﳒﺎم رﺳﺎﻧﺪن آن ﻧﻘﺸﻪ و ﻧﮕﺮﻳﺴﱳ ﺑﻪ‬ ‫ﭘﻴﺶ رو‪ ،‬ﻗﺪرت ﮔﺬﺷﺘﻪ را درﻫﻢ ﺷﻜﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﺴﻴﺎرى از ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﻓﺴـﻮس و ﺣﺴﺮت ﻣﻰﺧﻮرﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻰﻛـﻮﺷﻨﺪ ﻣﺴﺎﺑﻘـﻪ را ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺷﺮوع ﻛﻨﻨﺪ و اداﻣـﻪ دﻫـﻨـﺪ! ﭘـﺲ‬ ‫ﺗﻌﺠﺒﻰ ﻧﺪارد ﻛﻪ ﺗﻌﺎدل ﺧـﻮد را از دﺳﺖ ﻣﻰدﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻰاﻓﺘﻨﺪ و راه دﻳﮕﺮ‬

‫∏∞‪±‬‬

‫≥© ‪©»Å±≥∫≥® ÈdOÖÅXNł‬‬ ‫ﭼﻴـﺰى ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﻰاﻳـﻤـﺎن را ﻛﻨـﺘـﺮل ﻣﻰﻛﻨﺪ ﮔﺬﺷـﺘـﻪ اوﺳـﺖ وﻟﻰ‬ ‫اﻳﻤﺎﻧـﺪارى ﻛﻪ در ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﻣﻰدود ﺑﻪ آﻳﻨﺪه ﻣﻰﻧـﮕـﺮد‪ .‬ﺗـﺼـﻮر ﻛـﻨـﻴـﺪ اﮔـﺮ‬ ‫اراﺑﻪران )ﻳـﺎ دوﻧﺪه(‪ ،‬ﻣﺴﺎﺑﻘـﻪ را ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺷﺮوع ﻛﻨـﺪ ﭼـﻪ اﺗـﻔـﺎﻗـﻰ‬ ‫ﺑﺮاﻳﺶ ﭘﻴﺶ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ! ﭼﻘﺪر اوﺿﺎع ﺑﺮاى ﻣﺮدى ﻛﻪ ﺷﺨﻢ ﻣﻰزﻧﺪ ﺧﺮاب‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﻨﮕﺮد )ﻟﻮﻗﺎ ‪ ،(٦٢:٩‬وﻟﻰ در ﻣﻮرد اراﺑﻪران‪،‬‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻓﺎﺟﻌـﻪ ﺧـﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﭼﺮا ﻛﻪ اﻣﻜﺎن دارد‬ ‫ﺳﻘﻮط ﻛﻨﺪ و ﺣﺘﻰ ﺟﺎن ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﱳ »ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺣﺎل و آﻳﻨﺪه« ﻋﺎدت ﻛﺮدهاﻳـﻢ وﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺮﻳـﺎن‬ ‫زﻣﺎن را از آﻳﻨﺪه ﺑﻪ ﺣﺎل و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﺎ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ »آﻳﻨﺪهﮔـﺮا« ﺑﺎﺷﻴﻢ و »آﻧﭽﻪ در ﻋﻘﺐ اﺳـﺖ ﻓـﺮاﻣـﻮش ﻛﺮده ﺧﻮد را ﺑﻪ‬ ‫ﺳﻮى آﻧﭽﻪ در ﭘﻴﺶ اﺳﺖ ﺑﻜﺸﻴﻢ‪ «.‬ﺣﺘﻤﺎً اﻳﻦ را ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ در‬ ‫واژهﺷﻨﺎﺳﻰ ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس‪ ،‬ﻓﻌﻞ »ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدن« ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ »ﻧﺎﺗﻮاﻧﻰ در ﺑﻪ‬ ‫ﻳﺎد داﺷﱳ« ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪ اﺳـﺘـﺜـﻨـﺎى دوران ﻛﻬـﻮﻟﺖ‪ ،‬ﺣﺎﻟﺖ ﻫﻴﭙـﻨـﻮﺗـﻴـﺰم ﻳﺎ‬ ‫اﺷﻜﺎﻻت ﻣﻐﺰى‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﻟﻐﻰ ﳕﻰﺗﻮاﻧﺪ وﻗﺎﻳﻊ ﮔﺬﺷﺘـﻪ را ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ در ﭘﻰ اﻳﻦ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ از ﺧـﺎﻃـﺮات ﺗﻠﺦ را از ذﻫﻦ ﺧـﻮد‬ ‫ﭘﺎك ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﳕﻰﺗﻮاﻧﻴﻢ‪» .‬ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدن« در ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﻳﻌﻨﻰ »دﻳﮕﺮ‬ ‫ﲢﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻳﺎ ﻧـﻔـﻮذ ﻧـﺒـﻮدن‪ «.‬وﻗﺘـﻰ ﺧـﺪا وﻋﺪه ﻣﻰدﻫﺪ ﻛﻪ »ﮔـﻨـﺎﻫـﺎن و‬ ‫ﺧﻄﺎﻳﺎى اﻳﺸﺎن را دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﺨﻮاﻫﻢ آورد« )ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ‪ ،(١٧:١٠‬ﻣﻨﻈﻮر‬ ‫اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛـﻪ او ﻓـﺮاﻣﻮشﻛﺎر اﺳﺖ و ﳕﻰﺗـﻮاﻧﺪ وﻗﺎﻳـﻊ را ﺑﻪ ﻳﺎد ﺑﻴـﺎورد‪.‬‬

‫‪±∞π‬‬

‫*‪r¹d³Ð «— tIÐUD‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫∞‪±±‬‬

‫ﻣﺴﻴﺤﻴـﺎن را ﺳﺪ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﻰ از ﻣﺴﺎﺑـﻘـﻪدﻫـﻨـﺪﮔﺎن ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻧـﻪ از‬ ‫ﺷﻜﺴﺘﻬﺎ ﺑﻠﻜﻪ از ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻬﺎى ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺮدرﮔﻢ ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ و اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن‬ ‫اﻧﺪازه ﻣﻮرد ﻗﺒﻞ ﺑﺪ اﺳﺖ‪» .‬آﻧﭽﻪ در ﻋﻘﺐ اﺳﺖ« ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﻨﺎرى ﻧﻬﺎده ﺷﻮد‬ ‫و »آﻧﭽﻪ در ﭘﻴﺶ اﺳﺖ« ﺟﺎى آن را ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬ ‫ﳑـﻜـﻦ اﺳـﺖ در ﻋـﻴـﻦ داﺷـﱳ ﺻـﻔـﺎت ﻧــﺎﺧــﻮﺷـﻨــﻮدى‪ ،‬وﻓـﺎدارى و‬ ‫ﺟﻬﺖﮔﻴﺮى‪ ،‬ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ را ﺑﺎﺧﺖ و ﺟﺎﻳﺰه را از دﺳﺖ داد‪ .‬ﺣﺎل ﺑﻪ ﭼﻬﺎرﻣﻴـﻦ‬ ‫ﺿﺮورت ﻣﻰرﺳﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻛﺎﭘﻴﺘﺎن ﺗﻴﻢ ﺑﻪ ﻫﻢﺑـﺎزىﻫﺎﻳﺶ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﺴﻴـﺎر ﺧـﻮب ﺑﭽﻪﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺮوﻳـﺪ و‬ ‫ﺑﻘﻴـﻪ ﻛـﺎرﻫﺎ را ﺑﻪ ﻋﻬـﺪه ﻣـﺮﺑﻰ ﺑﮕـﺬارﻳﺪ!« از ﻃـﺮف دﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ ﻛﺎﭘـﻴـﺘـﺎﻧـﻰ‬ ‫ﳕﻰﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻮش دﻫﻴﺪ و ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﺮﺑﻰ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻴﺪ!«‬ ‫اﻳﻦ اﻓﺮاط و ﺗﻔﺮﻳﻂ ﻫﺮ دو ﻏﻠﻂ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫دوﻧﺪه~ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻛـﻪ ﻓـﻜـﺮ روﺣﺎﻧﻰ دارد‪ ،‬ﻣﻰداﻧﺪ اﮔـﺮ ﺑـﺨـﻮاﻫﺪ ﺑـﺮﻧﺪه‬ ‫ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺪا در او ﻛﺎر ﻛﻨﺪ )ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ‪» .(١٣-١٢:٢‬ﺟﺪا از ﻣﻦ‬ ‫ﻫﻴﭻ ﳕﻰﺗـﻮاﻧﻴﺪ ﻛﺮد« )ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪ .(٥:١٥‬ﺧﺪا در ﻣﺎ ﻛﺎر ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑـﺘـﻮاﻧﺪ‬ ‫اﻋﻤﺎل ﺧـﻮد را از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺎ ﺑﻪ اﳒـﺎم ﺑـﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺧـﻮد را ﺑﻪ اﻣـﻮر زﻧﺪﮔـﻰ‬ ‫روﺣﺎﻧﻰ ﻣﺸﻐﻮل ﺳﺎزﻳﻢ‪ ،‬ﺧﺪا ﻗﺎدر اﺳﺖ ﻣﺎ را ﺑﺮاى ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺑﺎﻟﻎ و ﻗﺪرﲤﻨﺪ‬ ‫ﳕﺎﻳﺪ‪» :‬در دﻳﻨـﺪارى رﻳﺎﺿﺖ ﺑـﻜـﺶ« )اول ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋـﻮس ‪ .(٨:٤‬ﺑﻌﻀـﻰ از‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن آن ﻗﺪر »ﻛﺸﺘﻪ و ﻣﺮده ﺧﻮﻳﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ« ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﺑﺮاى‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑـﻪ زﻧﺪﮔﻰ و ﺷﺮﻛﺖ در ﻣﺴﺎﺑﻘـﻪ را ﳕﻰﻳﺎﺑﻨﺪ! و ﻋﺪهاى دﻳﮕـﺮ آن‬ ‫ﻗﺪر ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻨـﺪ ﻛـﻪ ﻣـﻰﺗـﻮاﻧﻨﺪ ﺑـﺎ ﻗـﺪرت ﺧﻮد ﻣﺴﺎﺑـﻘـﻪ را ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻛـﻪ‬ ‫ﳊﻈﻪاى ﺑﺮاى ﺧﻮاﻧﺪن ﻛﻼم‪ ،‬دﻋﺎ ﻳﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﻗﺪرت ﺧﺪا ﳕﻰاﻳﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫دوﻧﺪه ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﻋـﺰم روﺣﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺳﻮى ﭼﻪ ﻫﺪﻓﻰ ﺗﻼش ﻣﻰﻛﻨﺪ؟ »ﺑـﻪ‬ ‫ﺟﻬﺖ اﻧﻌﺎم دﻋﻮت ﺑﻠﻨﺪ ﺧﺪا ﻛﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﻰ اﺳﺖ« )‪ .(١٤:٣‬وﻗﺘﻰ‬ ‫ﺑﻪ ﻫﺪف ﻣﻰرﺳﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻳﺰه را ﻣﻰﮔﻴﺮد! ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺸﺖ را ﺑﺎ ﺗﻼش ﺧﻮد ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻰآورﻳﻢ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ‬ ‫ﻛﻪ درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﺶ ﺟﺎﻳﺰه ﻣﻰﮔﻴﺮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺎن‬ ‫ﺗﺮﺗﻴﺐ وﻗﺘﻰ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎزﮔﺮدد‪ ،‬ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ وﻓﺎدار ﺑﻪ ﺗﺎج ﺟـﻼل آراﺳﺘﻪ‬ ‫ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ )رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪ .٢٧-٢٤:٩‬ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﻳـﻚ ورزﺷﻜﺎر ﺑﻪ ﺟﺎﻳـﺰه دﺳﺖ ﻣﻰﻳﺎﺑـﺪ وﻟﻰ ﲤﺎم ﻣﺴﻴﺤﻴـﺎن ﭘـﺎداش‬ ‫ﻣﻰﮔﻴـﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋـﻼوه ﺗﺎجﻫﺎى ﺳﺎﺧﺘـﻪ ﺷـﺪه از ﺑـﺮگ زﻳﺘﻮن در ﺑـﺎزىﻫﺎى‬ ‫اﳌﭙﻴﻚ ﻫﻤﻪ ﭘﮋﻣﺮده ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ وﻟﻰ ﺗﺎﺟﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻰدﻫﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﭘﮋﻣﺮده‬

‫‪©±¥∫≥® ÂeŽ ©¥‬‬ ‫»ﻣﻰﻛﻮﺷﻢ!« ﻫﻤﻴﻦ ﻓﻌﻞ در آﻳﻪ ‪ ١٢‬ﻧﻴﺰ آﻣﺪه و ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺗﻼش ﻣﺠﺪاﻧﻪ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن از اﻳﻦ ﻓﻌﻞ ﺑﺮاى ﺗﻮﺻﻴŠ رﻓﺘﺎر ﺷﻜﺎرﭼﻰ ﻛﻪ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ در‬ ‫ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺷﻜﺎر اﺳﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﮔﻮش دادن ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻰ‬ ‫ﻳﺎ دﻳﺪن ﻓﻴـﻠـﻢ ﻳـﺎ ﺧـﻮاﻧﺪن ﻛﺘﺎب ﻳﺎ ﺗﺸـﻮﻳـﻖ و ﻋـﻼﻗـﻪ ﺑـﻪ ﻣـﺴـﺎﺑـﻘـﺎت‪ ،‬ﺑـﻪ‬ ‫ورزﺷﻜﺎرى ﺑﺮﻧﺪه ﺗﺒﺪﻳﻞ ﳕﻰﺷﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺷﺮﻛﺖ در ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ و داﺷﱳ‬ ‫ﻋﺰم و اراده ﺑﺮاى ﺑﺮﻧﺪه ﺷﺪن‪ ،‬ﺑﻪ ورزﺷﻜﺎرى ﺑﺮﻧﺪه ﻣﺒﺪل ﻣﻰﮔﺮدد! ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻏﻴﺮﺗﻰ ﻛﻪ در اﺑﺘﺪا ﺑﺮ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺟﻔﺎ ﻣﻰرﺳﺎﻧﺪ )آﻳﻪ ‪ (٦‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫را ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰﻛﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ آﻳﺎ ﻓﻮقاﻟﻌﺎده ﳕﻰﺑﻮد اﮔﺮ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻫﻤﺎن‬ ‫اراده و ﺟﺪﻳﺘﻰ را ﻛﻪ ﺑﺮاى ﺑﺎزى ﮔﻠŠ‪ ،‬ﻣﺎﻫﻴﮕﻴﺮى ﻳﺎ ﻓﻮﺗﺒﺎل ﺑﻜﺎر ﻣﻰﺑﺮﻧﺪ‪،‬‬ ‫در زﻧﺪﮔﻰ روﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻰﺑﺮدﻧﺪ؟‬ ‫دو ﻧﻮع اﻓـﺮاط و ﺗﻔـﺮﻳﻂ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ از آﻧـﻬـﺎ ﭘـﺮﻫﻴﺰ ﳕـﻮد‪(١) :‬‬ ‫»ﻫﻤـﻪ را ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮدم اﳒﺎم دﻫﻢ!« و )‪» (٢‬ﻫﻤـﻪ را ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺪا اﳒـﺎم دﻫـﺪ!«‬ ‫اوﻟﻰ ﻋﻤﻞﮔﺮا و دوﻣﻰ ﺳﻜﻮنﮔﺮا اﺳﺖ و ﻫﺮ دو ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻛﺎرﺷﺎن ﺑﻪ ﺷﻜﺴﺖ‬ ‫ﻣﻨﺠﺮ ﻣﻰﺷﻮد‪» .‬ﺑﺮوﻳﻢ‪ ،‬ﺧﺪا ﺧﻮدش ﻛﺎرﻫﺎ را اﳒﺎم ﻣﻰدﻫﺪ‪ «.‬اﻳﻦ ﺷﻌﺎر‬ ‫زﻳﺮﻛﺎﻧـﻪ‪ ،‬روﻧﺪ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﻴﺤـﻰ را ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ ﺗـﻮﺻﻴŠ ﳕﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﻛـﺪام‬

‫‪±±±‬‬

‫*‪r¹d³Ð «— tIÐUD‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ(‪ .‬ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻬﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺪﻓﻰ ﻣﻰرﺳﻴﻢ ﻛﻪ او ﺑﺮاى ﻣﺎ‬ ‫ﻣﻘﺮر ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ در ﻧﻈﺮ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﭼﻘﺪر ﻣﻮﻓﻖ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ‬ ‫ﳕﻰﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺟﺎﻳﺰهاى ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ ،‬ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ »در ﭘﻰ آن ﺑﻜﻮﺷﻴﻢ ﺑﻠﻜﻪ ﺷﺎﻳﺪ آن‬ ‫را ﺑﻪ دﺳﺖ آورﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺮاى آن ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ ]ﻣﺎ را[ ﺑﻪ دﺳﺖ آورد« )آﻳﻪ ‪.(١٢‬‬

‫ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ‪ ،‬ﻟﻜﻦ ﻣﺎ ﺗﺎ ﺗﺎج ﻏﻴﺮ ﻓﺎﻧﻰ را« )آﻳﻪ ‪ .(٢٥‬اﮔﺮ ورزﺷﻜﺎر ﻗﻮاﻧﻴﻦ ورزﺷﻰ‬ ‫ﻳﺎ ﻣﻘـﺮرات ﺑﺎزﻳﻬـﺎ را زﻳﺮ ﭘﺎ ﺑﮕﺬارد‪ ،‬ﺻﻼﺣﻴـﺖ ﺧـﻮد را از دﺳﺖ ﻣﻰدﻫـﺪ‪.‬‬ ‫»اﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﻧﻴﺰ ﭘﻬﻠﻮاﻧﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎج را ﺑﻪ او ﳕﻰدﻫﻨﺪ اﮔﺮ ﺑﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﭘﻬﻠﻮاﻧﻰ‬ ‫ﻋﻤﻞ ﻧﻜﺮده ﺑﺎﺷﺪ« )دوم ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ‪ .(٥:٢‬ﻗﺎﻧﻮن ﭘﻬﻠﻮاﻧﻰ ﭼﻴﺰى ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺧﻮد ورزﺷﻜﺎر ﻳﺎ ﲤﺎﺷﺎﭼﻴﺎن ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ آﻧﭽﻪ داوران ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫روزى ﲤﺎم ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن در ﭘﻴﺸـﮕـﺎه ﺗـﺨـﺖ داورى ﻣﺴﻴﺢ ﺧـﻮاﻫﻨﺪ اﻳﺴـﺘـﺎد‬ ‫ﻛﻠﻤﻪ‬ ‫)روﻣﻴﺎن ‪ .(١٢-١٠:١٤‬واژه ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﻛﻪ »ﺗﺨﺖ داورى« ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه‬ ‫~‬ ‫‪ bema‬اﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﻛﻠﻤﻪاى ﻛﻪ ﺑﺮاى ﺑﻴﺎن ﺟﺎﻳﮕﺎه داوران ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت‬ ‫اﳌﭙﻴﻚ ﻛﻪ ﻣﺪالﻫﺎ را ﺗﻮزﻳﻊ ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ ﺑﻜﺎر ﻣﻰرﻓﺖ! اﮔﺮ ﺧﻮد را ﻣﻠﺰم و‬ ‫ﻣﻘﻴﺪ ﺑﻪ رﻋﺎﻳﺖ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺳﺎزﻳﻢ اﻟﺒﺘﻪ ﺟﺎﻳﺰهاى درﻳﺎﻓﺖ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﳕﻮد‪.‬‬ ‫ﺗﺎرﻳﺦ ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﺳﺮﺷﺎر از ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻛﺴﺎﻧﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣـﻮﻓﻘﻴﺖ‬ ‫ﻓﺮاوان ﻣﺴﺎﺑﻘـﻪ را ﺷﺮوع ﻛﺮدﻧـﺪ وﻟﻰ در ﭘﺎﻳﺎن ﺑـﺎزﻧﺪه ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬زﻳـﺮا ﻗﻮاﻧﻴﻦ‬ ‫ﺧﺪا را زﻳﺮ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﳒﺎت ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﻧﺪادﻧﺪ‪ ،‬وﻟﻰ‬ ‫از ﺟﻮاﻳﺰى ﻛﻪ ﺑﺮاﻳﺸﺎن در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺤﺮوم ﺷﺪﻧﺪ )اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن‬ ‫‪ .(١٥:٣‬اﻳﻦ اﺗﻔﺎق در ﻣﻮرد ﻟﻮط )ﭘﻴﺪاﻳﺶ ‪ (١٩‬ﺷﻤﺸﻮن )داوران ‪،(١٦‬‬ ‫ﺷﺎﺋﻮل )اول ﺳﻤـﻮﺋﻴﻞ ‪ ٢٨‬و ‪ (٣١‬و ﺣﻨﺎﻧﻴﺎ و ﺳﻔﻴـﺮه )اﻋﻤـﺎل رﺳﻮﻻن ‪(٥‬‬ ‫روى داد و ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮاى ﻣﺎ ﻫـﻢ روى ﺑﺪﻫﺪ! ﻫﺮ روزه دوﻳﺪن در ﻣﺴﺎﺑﻘـﻪ‬ ‫ﻣـﺴـﻴـﺤـﻰ »ﺑـﺎ ﻧـﮕــﺮﻳـﺴـﱳ ﺑـﻪ ﻋـﻴـﺴـﻰ« )ﻋـﺒـﺮاﻧـﻴـﺎن ‪ (٢-١:١٢‬ﲡــﺮﺑـﻪ‬ ‫ﻫﻴﺠﺎناﻧﮕﻴﺰى اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺘﻰ از اﻳﻦ ﻫﻢ ﻫﻴﺠﺎناﻧﮕﻴـﺰﺗﺮ ﺧـﻮاﻫﺪ ﺑﻮد وﻗﺘﻰ‬ ‫آن »دﻋﻮت آﺳﻤﺎﻧﻰ« را ﲡﺮﺑﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬وﻗﺘﻰ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎزﻣﻰﮔﺮدد ﺗﺎ ﻣﺎ‬ ‫را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﺒﺮد! ﺳﭙﺲ در ﭘﻴﺸﮕﺎه ‪) bema‬ﺗﺨﺖ داورى( ﺧﻮاﻫﻴﻢ‬ ‫اﻳﺴﺘﺎد ﺗﺎ ﺟﻮاﻳﺰ ﺧﻮد را ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ! ﭼﻨﻴﻦ ﭼﺸﻢاﻧﺪازى از آﻳﻨﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫را ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺖ و ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎ را ﻧﻴﺰ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰاﻧﺪ‪.‬‬

‫≤‪±±‬‬

‫‪Æ©±∂≠±µ∫≥® ◊U³C½« ©µ‬‬ ‫ﻛﺎﻓﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺪوﻳﻢ و ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ را ﺑﺒﺮﻳﻢ‪ ،‬دوﻧﺪه ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ را رﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬در ﺑﺎزﻳﻬﺎى ﻳﻮﻧﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن‪ ،‬داوران در اﻳﻦ ﻣﻮرد‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺨﺖﮔﻴﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺨﻠﻔﻰ از ﻗﻮاﻧﻴﻦ‪ ،‬ﻣﻮﺟﺐ ﻣﺤﺮوﻣﻴﺖ ورزﺷﻜﺎر‬ ‫ﻣﻰﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮدى اﻟﺒﺘﻪ ﺷﻬﺮوﻧﺪى ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﳕﻰداد )ﻫﺮ ﭼﻨﺪ آن‬ ‫را ﺧﻮار ﺷﻤﺮده ﺑﻮد( ﺑﻠﻜﻪ اﻣﺘﻴﺎز ﺷﺮﻛﺖ در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت و ﻛﺴﺐ ﺟﺎﻳﺰه را از دﺳﺖ‬ ‫ﻣﻰداد‪ .‬ﭘـﻮﻟﺲ در آﻳﺎت ‪ ١٥‬و ‪ ١٦‬ﺑـﻪ ﻣﺴﻴـﺤﻴـﺎن ﺗﺄﻛﻴـﺪ ﻣﻰﻛﻨـﺪ ﻛﻪ رﻋﺎﻳـﺖ‬ ‫»ﻗﻮاﻧﻴﻦ روﺣﺎﻧﻰ« ﻣﻜﺘﻮب در ﻛﻼم ﺧﺪا ﭼﻘﺪر اﻫﻤﻴﺖ دارد‪.‬‬ ‫ﻳﻜﻰ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ورزﺷﻜﺎراﻧﻰ ﻛﻪ ﺗﺎﻛﻨﻮن اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻪ ﺧﻮد‬ ‫دﻳﺪه‪ ،‬ﺟﻴﻢ ﺗﻮرپ ﺑﻮد‪ .‬او در اﳌﭙﻴﻚ ‪ ١٩١٢‬اﺳﺘﻜﻬﻠـﻢ ﻓـﺎﰌ رﺷﺘﻪﻫـﺎى‬ ‫ﭘﻨﺠﮕﺎﻧﻪ و دﻫﮕﺎﻧﻪ دو و ﻣﻴﺪاﻧﻰ ﺷﺪ و ﺑﺪون ﺷﻚ ﻗﻬﺮﻣﺎن ﺑﻼﻣﻨﺎزع ﺑﺎزﻳﻬﺎ‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬وﻟﻰ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﻣﺴﺆﻻن ورزش ﻛﺸﻮر ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻮرپ ﺑﻪ ﺻﻮرت‬ ‫ﻧﻴﻤـﻪ ﺣـﺮﻓﻪاى ﺑﻴﺴﺒـﺎل ﺑـﺎزى ﻣﻰﻛﺮده و از اﻳـﻦ رو وﺿﻌﻴﺖ آﻣـﺎﺗـﻮر او را‬ ‫ﺑﺎﻃﻞ اﻋﻼم ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ او ﻣﻰﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﺪالﻫﺎى ﻃﻼ و‬ ‫ﺟـﻮاﻳﺰ ﺧـﻮد را ﭘﺲ ﺑﺪﻫـﺪ و ﻫـﻢ ﭼـﻨـﻴـﻦ اﻓـﺘـﺨـﺎرات و ﻣﻮﻓﻴـﺘـﻬـﺎى وى از‬ ‫رﻛﻮردﻫﺎى اﳌﭙﻴﻚ ﭘﺎك ﺷﻮد‪ .‬ﺟﻴﻢ ﺗﻮرپ ﺑﻬﺎى ﺳـﻨـﮕـﻴـﻨـﻰ ﺑـﺮاى ﻧﻘـﺾ‬ ‫ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﭘﺮداﺧﺖ ﳕﻮد‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ در اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪ ٢٧-٢٤:٩‬ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﻣﺪ ﻧﻈﺮ دارد‪» :‬و‬ ‫ﻫﺮ ﻛﻪ ورزش ﻛﻨﺪ در ﻫﺮ ﭼﻴﺰ رﻳﺎﺿﺖ ﻣﻰﻛﺸﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﺸﺎن ﺗﺎ ﺗﺎج ﻓﺎﻧﻰ را‬

‫≥‪±±‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫∞‪±‬‬

‫“‪ÁbM¹¬ ÊU+“ —œ 75¹‬‬ ‫‪≤±≠±∑∫≥ ÊUOáKO/‬‬

‫ﭼﻪ ﻋﺠﻴﺐ اﺳﺖ در ﻧﺎﻣﻪاى ﺳﺮﺷﺎر از ﺷﺎدى‪ ،‬ﭘﻮﻟﺲ را ﮔﺮﻳﺎن ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ!‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ او ﺑـﺮاى ﺧﻮد و وﺿﻌﻴﺖ ﺳﺨﺖ و دﺷـﻮارش ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻰﻛﻨﺪ! ﺧـﻴـﺮ‪ ،‬او‬ ‫ﻣﺮدى ﻳﻚدل و ﻳﻚﻓـﻜـﺮ اﺳـﺖ و ﺷـﺮاﻳﻂ ﭘﻴـﺮاﻣـﻮﻧﺶ ﺑﺎﻋـﺚ دﻟـﺴـﺮدى و‬ ‫ﻧﺎاﻣﻴﺪى او ﳕﻰﺷﻮد‪ .‬آﻳﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃـﺮ رﻓﺘﺎر ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺖ ﺑﻌﻀﻰ از ﻣﺴﻴـﺤـﻴـﺎن‬ ‫روم ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻰﻛﻨﺪ؟ ﺧﻴﺮ‪ ،‬او دﻟﻰ ﻓﺮوﺗﻦ و ﻓﻜﺮى ﻣﻄﻴﻊ دارد و‬ ‫اﺟﺎزه ﳕﻰدﻫﺪ ﻣﺮدم ﺷﺎدىاش را از او ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬اﺷﻜﻬﺎى او ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃـﺮ‬ ‫ﺧﻮدش ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دﻳﮕﺮان اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻮن ﭘﻮﻟﺲ داراى ﻓﻜﺮ روﺣﺎﻧﻰ اﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ روش زﻧﺪﮔﻰ ﺑﺮﺧﻰ از ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ اﻳﻤﺎن ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬ ‫وﻟﻰ »ﭼﻴﺰﻫﺎى دﻧﻴﻮى را اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ«‪ ،‬دل ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﳕﻰﺗﻮان ﺑﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﮔﻔﺖ اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰرﺳﺪ ﻛﻪ آﻳﺎت ‪ ١٨‬و‬ ‫‪ ١٩‬ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﻳﻬﻮدىﮔـﺮاﻳﺎن و ﭘﻴـﺮوان آﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﺷﻜﻰ ﻧﻴـﺴـﺖ ﻛـﻪ‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ در ﻣﻮرد ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻣﻌﺘﺮف ﺑﻪ اﻳﻤﺎن ﻣﻰﻧﻮﻳﺴﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺧﺎرج‬ ‫از ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻣﻰﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻳﻬـﻮدىﮔـﺮاﻳﺎن از آﳒﺎ ﻛﻪ ﺷـﺮﻳﻌﺖ ﻣـﻮﺳﻰ را ﺑﻪ ﻛﺎر‬ ‫ﳒﺎتﺑﺨﺶ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ »دﺷﻤﻨﺎن ﺻﻠﻴﺐ ﻣﺴﻴﺢ«‬ ‫ﺑﺸﻤﺎر ﻣـﻰرﻓﺘﻨﺪ‪ .‬اﻃﺎﻋﺖ آﻧـﻬـﺎ از ﻗـﻮاﻧﻴﻦ ﻏﺬاﺋﻰ ﻋﻬﺪﻋﺘﻴـﻖ‪» ،‬ﺧـﺪاﺋـﻰ«‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﮕـﺮان ﺷﻜﻢ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ اﺳـﺖ )رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ ﻛـﻮﻟﺴﻴﺎن‬

‫‪±±µ‬‬

‫‪ (٢٣-٢٠:٢‬و اﺻﺮار آﻧﺎن ﺑﺮ ﺧﺘﻨﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻰﺷﺪ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﭼـﻴـﺰى اﻓﺘﺨـﺎر‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻘﻴﻘـﺘـﺎً ﻣﻰﺑﺎﻳﺴﺖ از آن ﺷـﺮﻣﮕﻴﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ )ﻏﻼﻃـﻴـﺎن ‪-١٢:٦‬‬ ‫‪ .(١٥‬اﻳﻦ اﻓـﺮاد داراى ﻓﻜـﺮ روﺣﺎﻧﻰ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﺑﻠﻜﻪ اﻧـﺪﻳـﺸـﻪﻫـﺎى دﻧـﻴـﻮى‬ ‫داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن ﺑﻪ ﺑـﺎورﻫﺎ و آﺋﻴﻨﻬﺎى دﻧﻴـﻮى ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻗـﻮم‬ ‫اﺳﺮاﺋﻴﻞ داده ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺑـﺮﻛﺘﻬﺎى آﺳﻤﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن در ﻣﺴـﻴـﺢ دارﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ )اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪٣:١‬؛ ‪٦:٢‬؛ ﻛﻮﻟﺴﻴﺎن ‪.(٣-١:٣‬‬ ‫ﻛﻠﻤﻪ »روﺣﺎﻧﻰ« ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻛﻠﻤﻪ »ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ« ﻣﻮرد ﺳﻮءﺗﻌﺒﻴﺮ ﻗﺮار‬ ‫~‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻪ ﺑﺴﻴـﺎرﻧﺪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ »ﻣﺴﻴـﺤـﻰ روﺣﺎﻧـﻰ«‬ ‫ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﺷﺨﺼﻰ ﺻﻮﻓﻰﻣﺴﻠﻚ‪ ،‬روﻳﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻏﻴﺮﻋﻤﻠﻰ و ﺳﺮد و ﻋﺒﻮس ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫وﻗﺘﻰ دﻋﺎ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﳊـﻦ ﺻـﺪاﻳـﺶ را ﺑﻪ آﻫﻨﮕﻰ ﻟـﺮزان و ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰ ﺗﻐـﻴـﻴـﺮ‬ ‫ﻣﻰدﻫﺪ و در دﻋﺎﺋﻰ ﻃـﻮﻻﻧﻰ و ﺧﺴﺘﻪ ﻛﻨﻨﺪه‪ ،‬ﭼﻴـﺰﻫﺎﺋﻰ را ﻛﻪ او از ﻗﺒﻞ‬ ‫ﻣﻰداﻧﺪ ﺑﻪ اﻃﻼع ﺧﺪا ﻣﻰرﺳـﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﻧﻮع دﻳﻨﺪارى اﻏﺮاقآﻣﻴﺰ‪،‬‬ ‫ﳕﻮﻧﻪ ﺣﻘﻴﺮى از روﺣﺎﻧﻴﺖ واﻗﻌﻰ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاى روﺣﺎﻧﻰ ﺑﻮدن و ﻓﻜﺮ روﺣﺎﻧﻰ‬ ‫داﺷﱳ ﻟﺰوﻣﻰ ﻧﺪارد ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﻪ داﻣﻦ ﺻﻮﻓـﻰﻣﺴﻠﻜﻰ و ﻫﭙﺮوت ﺑﻴﻔﺘﺪ‪.‬‬ ‫ﻼ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ‪ ،‬ﻓﻜﺮ روﺣﺎﻧﻰ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻰﺷﻮد ﻛﻪ ﺷﺨﺺ اﻳﻤﺎندار‬ ‫ﻛﺎﻣ ً‬ ‫ﺑﺎ وﺿﻮح ﺑﻴﺸﺘﺮى ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﺪ و ﺑﺎ ﻛﺎراﺋﻰ و ﻛﺎرآﻣﺪى ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫»ﻓﻜﺮ روﺣﺎﻧﻰ« داﺷﱳ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ از دﻳﺪﮔﺎه آﺳﻤﺎﻧـﻰ‬ ‫ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﻢ‪» :‬در آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﻻ اﺳﺖ ﺗﻔﻜﺮ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻪ در آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑـﺮ‬ ‫ﺗﺒﺎ ﺑﻪ ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻧﻰ‬ ‫زﻣﻴﻦ اﺳﺖ« )ﻛﻮﻟﺴﻴﺎن‪ .(٢:٣‬دى‪ .‬ال‪ .‬ﻣﻮدى ﻣﺮ ً‬ ‫ﻣﻰﭘﺮداﺧﺖ ﻛﻪ »در ﭼﻨﺎن اﻓﻜﺎر آﺳـﻤـﺎﻧـﻰ ﻏـﻮﻃﻪورﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻧـﻴـﻜـﻮﺋﻰ‬ ‫زﻣﻴﻨﻰ ﻧـﺪارﻧﺪ« و اﻣﺮوزه ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ اﻧـﺪرز او ﺗـﻮﺟﻪ ﳕﻮد‪ .‬ﻣﺴﻴﺤﻴـﺎن‬ ‫ﺗﺎﺑﻌﻴﺖ دوﮔﺎﻧﻪ دارﻧﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻢ ﺷﻬﺮوﻧﺪ زﻣﻴﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻫﻢ ﺷﻬﺮوﻧﺪ آﺳﻤﺎن‬ ‫و ﺗﺎﺑﻌﻴﺖ آﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﻳﺴـﺘـﻰ ﻣـﺎ را اﻧﺴﺎﻧﻬﺎى ﺑﻬـﺘـﺮى ﺑـﺮ روى زﻣﻴﻦ ﺳـﺎزد‪.‬‬ ‫اﻳﻤﺎندارى ﻛﻪ ﻓﻜﺮ روﺣﺎﻧﻰ دارد‪ ،‬ﻣﺠﺬوب »ﭼﻴﺰﻫﺎى« اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﳕﻰﺷﻮد‪.‬‬

‫“‪ÁbM¹¬ ÊU*“ —œ 7D¹‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮدى ﺗﺼﻤﻴﻤﺎت ﺧﻮد را ﻧﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻫﻮﺳﻬﺎى ﮔﺬراى ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﺑﺮ اﺳﺎس ارزشﻫﺎى ﺟﺎوداﻧﻰ ﻣﻰﮔﻴﺮد‪ .‬ﻟﻮط دﺷﺘﻬﺎى ﺳﺮﺳﺒﺰ و ﭘـﺮ آب‬ ‫اردن را ﺑﺮﮔﺰﻳـﺪ زﻳﺮا ﻛﻪ ارزشﻫﺎى او دﻧﻴـﻮى ﺑﻮدﻧﺪ و ﺳـﺮاﳒﺎم ﻫﻤﻪ ﭼﻴـﺰ‬ ‫ﺧﻮد را از دﺳﺖ داد‪ .‬ﻣﻮﺳﻰ ﮔﻨﺞﻫﺎ و ﺷﺎدىﻫﺎى ﻣﺼﺮ را رد ﳕﻮد زﻳﺮا او‬ ‫ﭼﻴﺰى ﺑﻰﻧﻬﺎﻳﺖ ارزﺷﻤﻨﺪﺗﺮ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آن زﻧﺪﮔﻰ ﻛﻨﺪ )ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن‬ ‫‪» :(٢٦-٢٤:١١‬زﻳﺮا ﺷﺨـﺺ را ﭼﻪ ﺳﻮد دارد ﻫـﺮﮔﺎه ﲤﺎم دﻧﻴـﺎ را ﺑﺒﺮد و‬ ‫ﻧﻔﺲ ﺧﻮد را ﺑﺒﺎزد؟« )ﻣﺮﻗﺲ ‪.(٣٦:٨‬‬ ‫»اﻣﺎ وﻃﻦ ﻣﺎ در آﺳﻤﺎن اﺳﺖ« )آﻳﻪ ‪ .(٢٠‬ﻛﻠﻤﻪاى ﻛﻪ در اﻳﻨﺠﺎ »وﻃﻦ«‬ ‫و در ﺑﻌﻀﻰ ﺗـﺮﺟﻤﻪﻫﺎ »ﺷـﻬـﺮوﻧﺪى« ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷـﺪه در زﺑﺎن ﻳـﻮﻧﺎﻧﻰ ﻫﻤـﺎن‬ ‫ﻛﻠﻤﻪاى اﺳﺖ ﻛﻪ در زﺑﺎن اﻣﺮوزى واژه »ﺳﻴﺎﺳﺖ« از آن ﮔـﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه و ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت و رﻓﺘﺎرﻫﺎى ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﻳﻚ ﻛﺸﻮر ﻣﻰﭘﺮدازد‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ وﻃﻦﺷﺎن در آﺳﻤﺎن اﺳﺖ ﻣﺎ را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻰﻛﻨﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﻓﻜﺮ روﺣﺎﻧﻰ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬درﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮﻧﺸﻴﻨﻰ‬ ‫روﻣﻰ در ﺳﺮزﻣﻴﻨﻰ دور از ﻣﺮﻛﺰ اﻣﭙﺮاﺗﻮرى ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻧﻴﺰ »ﻣﻬﺎﺟﺮﻧﺸﻴﻨﻰ‬ ‫آﺳﻤﺎﻧﻰ« ﺑﺮ روى زﻣﻴﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺪرﻛﻰ ﻛﻪ ﺗﺎﺑﻌﻴﺖ ﺷﻤﺎ را ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻳﻚ از ﻣﺎ دوﺳﺖ ﻧﺪارﻳﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ »ﻓﻴﻠﻴﭗ ﻧﻮﻻن« در داﺳﺘﺎن ﻗﺪﻳﻤﻰ »ﻣﺮد ﺑﻰوﻃﻦ« دﭼﺎر ﺷﻮﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻧﻮﻻن ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﻧﺎم ﻛـﺸـﻮرش را ﻟﻌﻨﺖ ﻛﺮد ﻣﺤـﻜـﻮم ﺷﺪ ﻛﻪ در ﻳـﻚ‬ ‫ﻛﺸﺘﻰ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ زﻧﺪﮔﻰ ﻛﻨﺪ و دﻳﮕﺮ ﻫﻴـﭻ وﻗﺖ زادﮔﺎه ﺧﻮد را ﻧﺒﻴﻨﺪ و ﺣﺘﻰ‬ ‫ﻧﺎم آن ﻳﺎ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﺒﺮى از ﭘﻴﺸﺮﻓﺖﻫﺎى ﻛﺸﻮرش را ﻧﺸﻨﻮد‪ .‬او ﻣﺪت ‪٥٦‬‬ ‫ﺳﺎل را در ﺳﻔﺮى ﺑﻰﭘﺎﻳﺎن از ﻳﻚ ﻛﺸﺘﻰ ﺑﻪ ﻛﺸﺘﻰ دﻳـﮕـﺮ و از درﻳﺎﺋﻰ ﺑﻪ‬ ‫درﻳﺎى دﻳﮕﺮ ﺳﭙﺮى ﻛﺮد و ﺳﺮاﳒﺎم وﻗﺘﻰ ﻣﺮد ﺟﺴﺪش را ﺑﻪ درﻳﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫او »ﻣﺮد ﺑﻰوﻃﻦ« ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن در »دﻓﺘﺮ ﺣﻴﺎت« ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه و ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ‬ ‫ورود ﻧﻬﺎﺋﻰ آﻧﺎن ﺑﻪ ﻛﺸﻮر آﺳﻤﺎﻧﻰ اﺳﺖ )ﻣـﻜـﺎﺷـﻔـﻪ ‪ .(١٥:٢٠‬وﻗﺘﻰ ﺑـﺮ‬ ‫روى زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﺴﻴـﺢ اﻗـﺮار ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬او در آﺳﻤﺎن ﻧﺎم ﺷـﻤـﺎ را اﻗﺮار ﻣﻰﻛﻨـﺪ‬ ‫)ﻣﺘﻰ ‪ .(٣٣-٣٢:١٠‬ﻧﺎم ﺷﻤﺎ درآﺳﻤﺎن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه )ﻟﻮﻗﺎ ‪ (٢٠:١٠‬و ﺗﺎ‬ ‫ﺑﻪ اﺑﺪ ﭘﺎك ﻧﺨـﻮاﻫﺪ ﺷﺪ )ﻓﻌﻞ ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ »ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه« در ﻟـﻮﻗﺎ ‪ ٢٠:١٠‬در‬ ‫زﻣﺎن ﺣﺎل ﻛﺎﻣﻞ اﺳﺖ ﻳﻌﻨﻰ »ﻳﻚ ﺑﺎر و ﺑﺮاى ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه و ﻧﻮﺷﺘﻪ‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪(«.‬‬ ‫ﻳﻜﻰ از دوﺳﺘﺎﱎ در ﺷﻬﺮ واﺷﻨﮕﱳ‪ ،‬دﻳﺪارى از ﻛﺎخ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺮاى ﻣﻦ و‬ ‫ﭘﺴـﺮم ﺗﺮﺗﻴﺐ داد‪ .‬او ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن ﻛﺮد ﻛﻪ در ﺳﺎﻋـﺖ ﻫـﺸـﺖ ﺻـﺒـﺢ‬ ‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻳﻜﻰ از درﻫﺎى ﻛﺎخ ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﺑﺎ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺎﻓﻈـﺎن‪ ،‬اوراق ﻫﻮﻳﺖ‬ ‫ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن دﻫﻴﻢ‪ .‬ﻣﻦ و داﻧﻴﻞ ﺑـﻪ ﺳـﻮى ورودى ﻛﺎخ رﻓﺘﻴﻢ و ﻧﮕﻬـﺒـﺎن‬ ‫ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ ﻧﺎم ﻣﺎ را ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ .‬ﻧﺎم ﺧﻮد را ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻴﻢ و ﻣﺪارك ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻰ ﺧﻮد را‬ ‫ﻧﺸﺎن دادﻳﻢ‪ .‬ﮔـﻔـﺖ‪» :‬درﺳﺖ اﺳﺖ ﻗـﺮﺑﺎن! آﻗـﺎى وارن وﻳﺮزﺑﻰ و داﻧﻴـﻞ!‬ ‫ﻣﻰﺗﻮاﻧﻴﺪ وارد ﺷﻮﻳﺪ‪ «.‬ﻣﺎ وارد ﻛﺎخ ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬زﻳﺮا ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬ ‫وﺳﺎﻃﺖ ﺷﺨﺺ دﻳﮕﺮى در ﻟﻴﺴﺖ ﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﻣـﻮرد‬ ‫ورود ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر اﺳﺖ‪ :‬ﭼﻮن ﺑﻪ ﻣﺴـﻴـﺢ اﻳـﻤـﺎن آوردهاﻳـﻢ‪،‬‬

‫∂‪±±‬‬

‫‪XÝ« Ábý X³Ł v½ULݬ d²/œ —œ U ÈUNU½ ©±‬‬ ‫ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ از اﻳﻦ اﻣﺘﻴﺎز ﺧﺎص ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ دور‬ ‫از روم وﻟﻰ ﺷﻬـﺮوﻧـﺪان روﻣﻰ ﺑﺎﺷـﻨـﺪ‪ .‬وﻗﺘﻰ ﻛـﻮدﻛﻰ در ﻓﻴﻠﭙـﻴـﻪ ﻣـﺘـﻮﻟﺪ‬ ‫ﻣﻰﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺶ در دﻓـﺎﺗـﺮ رﺳﻤﻰ و ﻗﺎﻧـﻮﻧﻰ ﺛﺒﺖ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫وﻗﺘﻰ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﮔﻢﺷﺪه ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻤﺎن آورد و ﺷـﻬـﺮوﻧﺪ آﺳﻤﺎﻧﻰ ﮔـﺮدد‪،‬‬ ‫ﻧﺎﻣﺶ در »دﻓﺘﺮ ﺣﻴﺎت« ﺛﺒﺖ ﻣﻰﺷﻮد )ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن ‪.(٣:٤‬‬ ‫ﻣﻮﺿﻮع ﺗﺎﺑﻌﻴﺖ ﻳﺎ ﺷﻬﺮوﻧﺪى از اﻫﻤﻴﺖ ﺧﺎﺻﻰ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﻰ‬ ‫ﺑﻪ ﻛﺸﻮر دﻳﮕﺮى ﺳﻔﺮ ﻣﻰﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎً ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺬرﻧﺎﻣﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻳﻌﻨـﻰ‬

‫∑‪±±‬‬

‫∏‪±±‬‬

‫“‪ÁbM¹¬ ÊU*“ —œ 7D¹‬‬

‫ﻧﺎﻣﻬﺎى ﻣﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻟﻴﺎﻗﺖ و ﺷﻔﺎﻋـﺖ او وارد ﺟﻼل آﺳﻤﺎﻧﻰ‬ ‫ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺷﺪ‪.‬‬

‫≤© ‪rOMÅv X³×k v½ULݬ ÊUГ UÐ U‬‬ ‫ﻛﺴـﺎﻧﻰ ﻛﻪ »در ﭼـﻴﺰﻫﺎى دﻧـﻴﻮى ﺗﻔـﻜﺮ ﻣﻰﻛـﻨﻨﺪ« از اﻣـﻮر دﻧﻴﻮى ﺳﺨـﻦ‬ ‫ﻣﻰﮔـﻮﻳﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧـﺮه ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑـﺎﺷﺪ‪ ،‬آﻧﭽﻪ از دﻫـﺎن ﺑﺮﻣﻰآﻳـﺪ ﻣﺒﻴﻦ دل اﻧـﺴﺎن‬ ‫اﺳﺖ )ﻣـﺘﻰ ‪ .(٣٧-٣٤:١٢‬ﻛﺴـﻰ ﻛﻪ اﻳﻤـﺎن ﻧﻴﺎورده و ﳒـﺎت ﻧﻴﺎﻓـﺘﻪ‪ ،‬اﻣﻮر‬ ‫روح ﺧﺪا را درك ﳕﻰﻛﻨﺪ )اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪ ،(١٦-١٤:٢‬ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣـﻰﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫در ﻣﻮرد آﻧﻬﺎ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪاﻧﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ؟ ﺷﻬﺮوﻧﺪ آﺳﻤﺎن‪ ،‬اﻣﻮر روﺣﺎﻧﻰ را درك‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ و از ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدن و ﺳﻬﻴﻢ ﺳﺎﺧﱳ دﻳﮕﺮان در آﻧﻬﺎ ﻟﺬت ﻣﻰﺑﺮد‪.‬‬ ‫»اﻳﺸﺎن از دﻧﻴﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺳﺨﻨﺎن دﻧﻴﻮى ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ و دﻧﻴﺎ‬ ‫اﻳﺸﺎن را ﻣﻰﺷﻨﻮد‪ .‬ﻣﺎ از ﺧﺪا ﻫﺴﺘﻴﻢ و ﻫﺮ ﻛـﻪ ﺧـﺪا را ﻣﻰﺷﻨﺎﺳﺪ‪ ،‬ﻣـﺎ را‬ ‫ﻣﻰﺷﻨﻮد و آﻧﻜﻪ از ﺧﺪا ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺎ را ﳕﻰﺷﻨﻮد‪ .‬روح ﺣﻖ و روح ﺿﻼﻟﺖ را‬ ‫از اﻳﻦ ﲤﻴﺰ ﻣﻰدﻫﻴﻢ« )رﺳﺎﻟﻪ اول ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪.(٦-٥:٤‬‬ ‫اﻣﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﱳ ﺑﻪ زﺑﺎن آﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻣﻰﮔﻮﺋﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﺷﻴﻮه ﺑﻴﺎن آﻧﻬﺎ را ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬ﻣﺴﻴﺤـﻰ داراى ﻓﻜﺮ روﺣﺎﻧﻰ ﲤﺎم‬ ‫وﻗﺖ دور ﺧﻮد ﳕﻰﭼﺮﺧﺪ ﺗﺎ آﻳﺎﺗﻰ از ﻛﻼم ﺧﺪا را ﻧﻘﻞ ﻛﻨﺪ! ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻮاﻇﺐ‬ ‫اﺳﺖ ﻃـﻮرى ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺟـﻼل ﺧـﺪا ﺷـﻮد‪» :‬ﮔـﻔـﺘـﮕـﻮى ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﻓﻴﺾ ﺑﺎﺷﺪ و اﺻﻼح ﺷﺪه ﺑﻪ ﳕﻚ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻫﺮ ﻛﺲ را ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﺟﻮاب ﺑﺎﻳﺪ داد« )ﻛﻮﻟﺴﻴﺎن ‪ .(٦:٤‬ﻫﻴﭻ اﻳﻤﺎندارى ﻫﻴﭻوﻗﺖ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫»ﺣﺎل اﻳﻦ ﺳﺨـﻦ را ﺑﺎ ﻗـﺪرى ﳕﻚ ﺑﭙﺬﻳﺮ!« ﺑﻠﻜﻪ ﮔـﻔـﺘـﺎر ﺧـﻮد را ﺑﻪ ﳕﻚ‬ ‫ﻣﻄﺒﻮع ﺳﺎزﻳﺪ! ﭼﺮا ﻛﻪ ﳕﻚ از ﻓﺴﺎد ﺟﻠﻮﮔﻴﺮى ﻣﻰﻛﻨﺪ‪» :‬ﻫﻴﭻ ﺳﺨﻦ ﺑﺪ‬ ‫از دﻫﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺮون ﻧﻴﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ آﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺳﺒـﺐ ﺣـﺎﺟـﺖ و ﺑـﺮاى ﺑﻨﺎ ﻧﻴـﻜـﻮ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن را ﻓﻴﺾ رﺳﺎﻧﺪ« )اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪.(٢٩:٤‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫‪±±π‬‬

‫≥© ‪rOMÅv XŽUÞ« v½ULݬ sO½«uF “« U‬‬ ‫ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﻧﻪ ﺗﺎﺑـﻊ ﻗـﻮاﻧﻴﻦ ﻳـﻮﻧﺎن ﺑﻠﻜﻪ ﲢﺖ ﻗـﻮاﻧﻴﻦ ﺣﻜﻮﻣـﺖ‬ ‫روم ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻰ اﮔﺮ ﭼﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﺎ روم ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬در واﻗﻊ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻣـﻮﺟﺐ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭘـﻮﻟﺲ در اوﻟﻴﻦ ﻣﺴﺎﻓـﺮﺗﺶ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴـﻪ ﺑـﻪ زﻧﺪان‬ ‫ﺑﻴﻔﺘﺪ )اﻋﻤﺎل ‪ .(٢٤-١٦:١٦‬ﺧـﻮد ﭘـﻮﻟﺲ ﻧﻴﺰ از اﻣﺘﻴﺎز ﺷـﻬـﺮوﻧﺪ روﻣﻰ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد ﺗﺎ ﻗﺎﻧﻮن روم ﭘﺸﺘﻴﺒﺎن وى ﺑﺎﺷﺪ )اﻋﻤﺎل ‪-٣٥:١٦‬‬ ‫‪٤٠‬؛ ‪٤٠-٣٣:٢١‬؛ ‪.(٣٠-٢٤:٢٢‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ در آﻳﻪ ‪ ١٧:٣‬ﺑﻪ اﻳﻤﺎنداران ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﻫﺸﺪار ﻣﻰدﻫﺪ ﻛﻪ از ﺗﻘﻠﻴﺪ‬ ‫از ﺷﻬـﺮوﻧﺪان ﻧﺎﺷﺎﻳـﺴـﺖ دورى ﻛﻨﻨﺪ‪» :‬اى ﺑـﺮادران‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣـﻦ اﻗـﺘـﺪا‬ ‫ﳕﺎﺋﻴﺪ و ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻛﻨﻴﺪ آﻧـﺎﻧـﻰ را ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺐ ﳕـﻮﻧﻪاى ﻛﻪ در ﻣﺎ دارﻳـﺪ‪،‬‬ ‫رﻓﺘﺎر ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪ «.‬اﻟـﺒـﺘـﻪ ﭘـﻮﻟﺲ ﺧﻮد ﭘﻴﺮو ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻮد و ﺑـﻪ ﻫـﻤـﻴـﻦ دﻟـﻴـﻞ‬ ‫ﳕﻰﺗﻮان ﺳﺨﻦ او را ﻧﺎﺷﻰ از ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪى داﻧﺴﺖ! )اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪.(١:١١‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﺧﻮد را در اﻳﻦ ﺟﻬﺎن »ﭼﻮن ﻏﺮﻳﺒﺎن و ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن« ﻣﻰداﻧﺴﺖ )رﺟﻮع‬ ‫ﻛﻨﻴﺪ اول ﭘﻄﺮس ‪ .(١١:٢‬ﭼﻴﺰى ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻰ او را ﻫﺪاﻳﺖ و اداره ﻣﻰﻛﺮد‬ ‫ﻗﻮاﻧﻴﻦ آﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻮد و اﻳﻦ ﻣـﻮﺿﻮع او را از دﻳﮕﺮان ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﻣﻰﺳﺎﺧـﺖ‪ .‬او‬ ‫ﻧﮕﺮان و در ﻓﻜﺮ دﻳﮕـﺮان ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻪ ﺧﻮدش‪ .‬ﺷﺎدى او ﻧﻪ در ﮔﺮﻓﱳ ﺑﻠﻜـﻪ در‬ ‫دادن ﺑﻮد و اﻧﮕﻴﺰهاش ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻮد )دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪ ،(١٤:٥‬ﻧﻪ ﻧﻔﺮت‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫ﺑﺎ اﻳﻤﺎن از ﻛﻼم ﺧﺪا اﻃﺎﻋﺖ ﻛـﺮد و ﻣـﻰداﻧـﺴـﺖ ﻛـﻪ روزى ﭘﺎداش آن را‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﮔـﺮﻓﺖ‪ .‬ﳑﻜﻦ اﺳﺖ اﻣﺮوز در ﻣـﻌـﺮض دﺷﻤﻨﻰ و ﺟﻔﺎى اﻧﺴﺎﻧـﻬـﺎ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻰ در روز آﺧﺮ ﺣﺴﺎب و ﻛﺘﺎب‪ ،‬ﺑﺮﻧﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﻛﻤﺎل ﺗﺄﺳŠ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ اﻣﺮوزه ﻫﻢ اﻓﺮادى ﻧﻈﻴﺮ ﻳﻬﻮدىﮔﺮاﻳﺎن زﻣﺎن‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ وﺟﻮد دارﻧﺪ ﻛﻪ ادﻋﺎى ﺷﻬﺮوﻧﺪى آﺳﻤﺎﻧﻰ را دارﻧﺪ وﻟﻰ زﻧﺪﮔﻰﺷﺎن‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰى را ﻧﺸﺎن ﳕﻰدﻫﺪ‪ .‬ﳑﻜﻦ اﺳﺖ آﻧﺎن در ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎى ﻣﺬﻫﺒﻰ‬ ‫ﺧﻮد ﻏﻴﻮر و ﺣﺘﻰ از ﻧﻈﺮ اﻧﻀﺒﺎﻃﻰ ﺳﺨﺖﮔﻴﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﻫﻴﭻ ﻧﺸﺎﻧﻪاى‬

‫“‪ÁbM¹¬ ÊU*“ —œ 7D¹‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫از ﻛﺎر روح ﺧـﺪا در زﻧﺪﮔﻰ آﻧﻬﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﳕﻰﺷـﻮد‪ .‬ﲤـﺎم ﻛـﺎرﻫﺎﻳﺸﺎن از‬ ‫ﺟﺴﻢ و ﺗﻔﻜـﺮات دﻧﻴﻮى ﻧﺸﺄت ﻣﻰﮔﻴﺮد و ﻫﺪﻓﺸﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﺟـﻼل ﺧـﻮﻳـﺶ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮد را ﮔﻤﺮاه ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺪﺗﺮ از آن ﻣﻮﺟﺐ ﮔﻤﺮاﻫﻰ‬ ‫دﻳﮕﺮان ﻧﻴﺰ ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺗﻌﺠﺒﻰ ﻧﺪارد ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺮاى آﻧﻬﺎ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻰﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻓﺮو رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد )اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪ (١٦-١٤:٢‬و ﻳﻬﻮدىﮔﺮاﻳﺎن ﻣﻰﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ آن‬ ‫دﻳﻮار را دوﺑﺎره ﺑﺴﺎزﻧﺪ! آﻧﻬﺎ ﻣﻄﻴﻊ »ﻓﺮاﻳﺾ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ« )ﻋﺒـﺮاﻧﻴﺎن ‪(١٠:٩‬‬ ‫ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺠﺮى ﻗﻮاﻧﻴﻨﻰ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺴـﻢ را در ﻧﻈﺮ دارد و در آﻧﻬﺎ ﻫﻴﭻ‬ ‫ﻫﺪاﻳﺖ روح ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳـﻤـﺎنداران واﻗﻌﻰ ﺟﺴﻢ )ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪ (٢٤:٥‬و ﻧـﻴـﺰ‬ ‫دﻧﻴـﺎ را ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ )ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪ (١٤:٦‬اﻣـﺎ ﻳـﻬـﻮدىﮔـﺮاﻳﺎن ﺑﻪ »اﻣـﻮر‬ ‫زﻣﻴﻨﻰ« اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺻـﻠـﻴـﺐ در زﻧﺪﮔﻰ ﺷﺨﺺ اﻳﻤﺎندار ﻧﻘـﺸـﻰ‬ ‫ﻣﺤﻮرى اﻳﻔﺎ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻧﻪ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﺬﻫﺐ ﻳـﺎ ﻣـﻮﻓﻘﻴﺖﻫﺎى ﺧﻮﻳـﺶ‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺻﻠﻴﺐ ﻓﺨﺮ ﻣﻰﻛﻨﺪ )ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪.(١٤:٦‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﻣﻰداﻧﺪ ﺳـﺮاﳒﺎم اﻳﻦ ﻣﺮدﻣﺎن ﭼﻴﺴﺖ‪:‬‬ ‫»ﺳﺮاﳒﺎم اﻳﺸﺎن ﻫﻼﻛﺖ اﺳﺖ« )آﻳﻪ ‪ .(١٩‬ﻛﻠﻤﻪ ﻫﻼﻛﺖ ﺑﻴـﺎﻧـﮕـﺮ »ﺗـﻠـŠ‬ ‫ﺷﺪن« و »از دﺳﺖ رﻓﱳ« اﺳﺖ )در ﻣﺮﻗﺲ ‪» ٤:١٤‬ﺗﻠŠ ﺷﺪ« ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه‬ ‫اﺳﺖ(‪ .‬در ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪ ١٢:١٧‬ﻳﻬﻮداى اﺳﺨﺮﻳﻮﻃﻰ ﺑـﻪ درﺳﺘﻰ »ﭘﺴﺮ ﻫﻼﻛﺖ‬ ‫«ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺷﺪه اﺳـﺖ‪ .‬زﻧـﺪﮔﻰ ﺗﺒﺎه ﺷﺪه و ﺗﺒﺎﻫﻰ اﺑﺪى! ﺑﺮ ﻋـﻜـﺲ‪ ،‬ﻓـﺮزﻧﺪ‬ ‫واﻗﻌﻰ ﺧﺪا ﻛﻪ وﻃﻦ او در آﺳﻤﺎن اﺳﺖ‪ ،‬آﻳﻨﺪه روﺷﻦ و درﺧﺸﺎﻧﻰ دارد‪.‬‬

‫∞≤‪±‬‬

‫‪XÝ« —«œU/Ë v½ULݬ ·b¼ tÐ Ë« ©¥‬‬ ‫ﺻﻠﻴﺐ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﻧﻜﺘﻪ اﺳـﺎﺳـﻰ ﻛـﺘـﺎبﻣـﻘـﺪس‪ ،‬ﻣـﺮﻛﺰ اﳒـﻴـﻞ و‬ ‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ اﺻﻠﻰ ﺳﺘﺎﻳﺶ در آﺳﻤﺎن اﺳﺖ )ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ ‪ .(١٠-٨:٥‬ﺻﻠﻴـﺐ‬ ‫اﺛﺒﺎت ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران )روﻣﻴﺎن ‪ (٨:٥‬و ﻧﻔﺮت وى از ﮔﻨﺎه‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﺻﻠﻴﺐ ﲤﺎم ﭼﻴـﺰﻫﺎﺋﻰ را ﻛﻪ در ﻧﻈﺮ دﻧﻴﺎ ﻣﺤﺘـﺮم و ارزﺷﻤﻨﺪ اﺳـﺖ‬ ‫ﻣﺤﻜـﻮم ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﺻﻠﻴـﺐ اﻧـﺴـﺎن را داورى ﻣﻰﻛﻨـﺪ و ﺑـﻪ درﺳﺘـﻰ رأى ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﺑﻮدن وى ﻣﻰدﻫﺪ!‬ ‫ﺑﻪ ﭼﻪ دﻟﻴﻞ ﻳﻬﻮدىﮔﺮاﻳﺎن »دﺷﻤﻨﺎن ﺻﻠﻴﺐ ﻣﺴﻴﺢ« ﺑﺸﻤﺎر ﻣﻰرﻓﺘﻨﺪ؟‬ ‫ﻧﻘﻄـﻪ ﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﺑﺮ دﻳﻦ ﻋﻬﺪﻋﺘﻴﻖ ﻧﻬـﺎد‪ .‬وﻗﺘـﻰ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺻﻠﻴﺐ‬ ‫~‬ ‫ﭘﺮده ﻫﻴﻜﻞ دو ﭘﺎره ﺷﺪ‪ ،‬ﺧﺪا ﺑﺎ اﻳﻦ واﻗﻌﻪ اﻋﻼم ﳕﻮد ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ راه ﳑﻜﻦ ﺑﻪ‬ ‫~‬ ‫ﺳﻮى او از ﻃﺮﻳﻖ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﮔﺸﻮده ﺷﺪه اﺳﺖ )ﻋﺒـﺮاﻧﻴﺎن ‪-١٩:١٠‬‬ ‫‪ .(٢٥‬وﻗﺘﻰ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﻓـﺮﻳﺎد ﺑﺮآورد »ﲤﺎم ﺷﺪ!« او ﻗـﺮﺑﺎﻧﻰ‬ ‫ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺑﺸﺮ را ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻛﺮد و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﭘﺎﻳﺎن ﻛﻞ ﻧﻈﺎم ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ را ﻣﺴﺠﻞ‬ ‫ﳕﻮد )ﻋﺒـﺮاﻧﻴﺎن ‪ .(١٤-١:١٠‬ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴـﺢ ﺑـﺎ ﻣـﺮگ و رﺳﺘﺎﺧﻴـﺰ ﺧـﻮد‪،‬‬ ‫»ﺧﺘﻨ~ﻪ روﺣﺎﻧﻰ« را ﲢﻘﻖ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬واﻗﻌﻴﺘﻰ ﻛﻪ ﺧﺘﻨﻪ آﺋﻴﻨﻰ را ﻏﻴﺮﺿﺮورى و‬ ‫ﺑﻰﻓـﺎﻳﺪه ﺳﺎﺧـﺖ )ﻛﻮﻟﺴـﻴﺎن ‪ .(١٣-١٠:٢‬ﻫﺮ آﻧـﭽﻪ ﻳﻬـﻮدىﮔﺮاﻳﺎن از آن‬ ‫ﻃﺮﻓﺪارى و دﻓﺎع ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﺮگ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﻣﺤﻮ و ﺑﺎﻃﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد!‬ ‫ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ‪ ،‬ﻫﺮ آﻧﭽﻪ آﻧﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻃـﺮش ﻣﻰزﻳﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﺻﻠﻴﺐ‬ ‫ﻣﺤﻜﻮم ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻰ دﻳﻮارى را ﻛﻪ ﻣﺎﺑﻴﻦ ﻳﻬﻮدﻳﺎن و اﻣﺘﻬﺎ ﻗﺮار داﺷﺖ‬

‫‪±≤±‬‬

‫‪rOAÅv —UE²½« ÊULݬ b½Ë«bš È«dÐ U ©µ‬‬ ‫ﻳﻬﻮدىﮔﺮاﻳﺎن در زﻣﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻰزﻳﺴﺘﻨﺪ و ﺗﻼش ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ اﻳﻤﺎنداران‬ ‫ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ را دوﺑﺎره ﺑﻪ زﻣﺎن ﻣﻮﺳﻰ و ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﻨﺪ‪ .‬وﻟﻰ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن واﻗﻌﻰ در‬ ‫زﻣﺎن آﻳﻨﺪه زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﳒﺎتدﻫﻨﺪ~ه ﺧﻮد ﻫﺴﺘﻨﺪ )آﻳﺎت‬ ‫‪ .(٢١-٢٠‬در آﻳﺎت ‪ ،١١-١‬ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان »ﺣﺴﺎﺑﮕﺮ« ارزﺷﻬﺎى ﺗﺎزهاى ﻛﺸŠ‬ ‫ﻛـﺮد‪ .‬در آﻳﺎت ‪ ١٦-١٢‬ﺑـﻪ ﻋـﻨـﻮان »ورزﺷﻜـﺎر«‪ ،‬ﻗـﺪرت ﺟﺪﻳـﺪى ﺑـﻪ ﳕـﺎﻳﺶ‬ ‫ﮔﺬاﺷﺖ و ﺣﺎل ﺑﻪ ﻋﻨﻮان »ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ« رؤﻳﺎى ﺗﺎزهاى را ﲡﺮﺑﻪ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪» :‬ﻣﺎ ﳒﺎت‬ ‫دﻫﻨﺪه را اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻰﻛﺸﻴﻢ!« اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺮاى آﻣﺪن ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ اﻳﻤﺎنداراﻧﻰ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ‬ ‫روﺣﺎﻧﻰ دارﻧﺪ اﻧﮕﻴﺰه ﻣﻰدﻫﺪ‪.‬‬

‫“‪ÁbM¹¬ ÊU*“ —œ 7D¹‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﻗﺪرت ﻋﻈﻴﻤﻰ در اﻣﻴﺪ آﻳﻨﺪه ﻧﻬﻔﺘـﻪ اﺳـﺖ‪ .‬ﭼـﻮن اﺑـﺮاﻫﻴﻢ در اﻧﺘﻈـﺎر‬ ‫ﺷﻬـﺮى ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ زﻧـﺪﮔﻰ در ﭼﺎدر ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻛﺮد )ﻋـﺒـﺮاﻧﻴـﺎن ‪.(١٦-١٣:١١‬‬ ‫ﭼﻮن ﻣـﻮﺳﻰ در اﻧﺘﻈﺎر ﭘﺎداش آﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻮد‪ ،‬از ﮔـﻨـﺞﻫـﺎى زﻣﻴﻨﻰ ﭼﺸـﻢ‬ ‫ﭘﻮﺷﻴﺪ )ﻋـﺒـﺮاﻧﻴﺎن ‪ .(٢٦-٢٤:١١‬ﻋﻴﺴﻰ »ﺑـﻪ ﺟـﻬـﺖ آن ﺧـﻮﺷﻰ ﻛﻪ در‬ ‫ﭘﻴﺶ« ﺑﻮد )ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ‪ ،(٢:١٢‬ﺻﻠﻴﺐ را داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﭘﺬﻳـﺮﻓﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎزﻣﻰﮔﺮدد‪ ،‬اﻣﺮوز اﻧﮕﻴﺰه ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪى ﺑﺮاى زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺒﺘﻨﻰ‬ ‫ﺑﺮ ﺗﻘﺪس و ﺧﺪﻣﺖ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪» :‬و ﻫﺮ ﻛﺴـﻰ ﻛـﻪ اﻳـﻦ اﻣـﻴـﺪ را ﺑـﺮ وى‬ ‫دارد‪ ،‬ﺧﻮد را ﭘﺎك ﻣﻰﺳﺎزد‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﻛﻪ او ﭘﺎك اﺳﺖ« )اول ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪.(٣:٣‬‬ ‫ﺷﻬﺮوﻧﺪان آﺳﻤﺎن ﻛﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺎ اﻣﻴﺪ ﳕﻰﺷﻮﻧﺪ‬ ‫زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﻰداﻧﻨﺪ ﺧـﺪاوﻧﺪﺷﺎن روزى ﺑﺎزﻣﻰﮔﺮدد‪ .‬آﻧﺎن وﻇﻴﻔﻪ ﺧـﻮد را ﺑﺎ‬ ‫وﻓﺎدارى اﳒﺎم ﻣﻰدﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺒﺎدا ارﺑﺎﺑﺸﺎن ﺑﻴﺎﻳﺪ و آﻧﻬـﺎ را ﻧﺎﻣﻄﻴﻊ و ﺑﻴﻜﺎره‬ ‫ﺑﺒﻴـﻨـﺪ )ﻟـﻮﻗﺎ ‪ .(٤٨-٤٠:١٢‬اﻳـﻤـﺎندارى ﻛﻪ ﻓـﻜـﺮ روﺣﺎﻧـﻰ دارد‪ ،‬ﺑـﺮاى‬ ‫ﭼﻴﺰﻫﺎى اﻳﻦ دﻧﻴﺎ زﻧﺪﮔﻰ ﳕﻰﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺮﻛﺖﻫﺎى دﻧﻴﺎى آﻳﻨﺪه‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ وﻇﺎﻳŠ و ﺗﻌﻬﺪات روزاﻧﻪ ﺧﻮد‬ ‫ﻏﻔﻠﺖ و ﺑﻰﺗﻮﺟﻬﻰ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻧﭽﻪ اﻣﺮوز اﳒﺎم‬ ‫ﻣﻰدﻫﺪ از آﻧﭽﻪ ﻣﺴﻴﺢ در آﻳﻨﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد اﻟﻬﺎم ﻣﻰﮔﻴﺮد‪.‬‬ ‫ﺻﺎ ﺑﺮ اﻳﻦ ﻧﻜﺘـﻪ اﺻـﺮار ﻣﻰورزد ﻛﻪ اﻳﻤـﺎنداران ﺑﺪﻧـﻰ‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﻣﺨـﺼـﻮ ً‬ ‫ﭘﺮﺟﻼل ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺪن ﻣﺴﻴـﺢ ﺧـﻮاﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻣﺎ اﻣﺮوز در »ﺟﺴﻤﻰ ذﻟـﻴـﻞ«‬ ‫ﺳﺎﻛﻦ ﻫﺴﺘﻴﻢ )آﻳﻪ ‪ ،(٢١‬وﻟﻰ وﻗﺘﻰ ﻣﺴﻴـﺢ را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺪﻧﻰ ﺟﻼلﻳﺎﻓﺘﻪ‬ ‫ﭘﻴﺪا ﺧـﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‪ .‬اﻳﻦ اﺗﻔﺎق در ﻳﻚ ﳊﻈﻪ‪ ،‬در ﻳـﻚ ﭼـﺸـﻢ ﺑـﺮ ﻫـﻢ زدن‬ ‫)اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪ (٥٣-٤٢:١٥‬واﻗﻊ ﻣﻰﺷﻮد! در آن ﳊﻈﻪ‪ ،‬ﲤﺎم ﭼﻴﺰﻫﺎى‬ ‫اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ‪-‬درﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ‪ -‬ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﺑﻰارزش ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬اﮔﺮ در‬ ‫زﻣﺎن »آﻳﻨﺪه« زﻧﺪﮔﻰ ﻛﻨﻴﻢ آﻧﮕﺎه ﺗﻔﻜﺮ روﺣﺎﻧﻰ را ﺑﻜﺎر ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﺴﺖ و ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ ﭼﻴﺰﻫﺎى ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﻣﻬﻢ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻰ ﻋﻴﺴﻰ ﺑﺮﮔﺮدد »ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻣﻄﻴﻊ ﺧﻮد ﻣﻰﮔﺮداﻧﺪ« )آﻳﻪ ‪.(٢١‬‬ ‫ﻓﻌﻞ »ﻣﻄﻴﻊ ﻣﻰﮔﺮداﻧﺪ« در اﻳﻨﺠﺎ ﻳﻌﻨﻰ »ﻣﺮﺗﺐ و ﻣﻨﻈﻢ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ «.‬آﻳﺎ اﻳﻦ‬ ‫ﺑﻰﻧﻈﻤﻰ ﻣﺸﻜﻞ اﻣﺮوز ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ؟ ﻣﺎ اﻣﻮر را ﺑﻪ ﻧﻈﻢ و ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺻﺤﻴﺢ ﺧﻮد‬ ‫ﻗﺮار ﳕﻰدﻫﻴﻢ‪ .‬ارزﺷﻬﺎى ﻣﺎ ﻛﺞ و ﻣﻌﻮج ﺷﺪهاﻧﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎﻳﻤﺎن‬ ‫ﺑﺮاى ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎى ﺑﻴﻬﻮده‪ ،‬ﻫﺪر ﻣﻰرود و رؤﻳﺎﻫﺎﻳﻤﺎن ﭼﻨﺎن ﻛﺪر ﺷﺪه ﻛﻪ‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﺴﻴﺢ ﲢـﺮك و اﻧﮕﻴـﺰهاى واﻗﻌﻰ در زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ اﻳﺠﺎد ﳕﻰﻛﻨـﺪ‪.‬‬ ‫زﻧﺪﮔﻰ در »آﻳﻨﺪه« ﻳﻌﻨﻰ اﺟﺎزه دادن ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮاى ﺗﻨﻈﻴﻢ »اﻣﻮر« زﻧﺪﮔﻰ‬ ‫ﺑﺮ ﻃﺒﻖ اﻧﺘﻈﺎم ﺻﺤﻴﺢ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ »زﻳﺴﱳ ﺑﺮ اﺳﺎس ارزشﻫﺎى ﺟﺎوداﻧﻰ« و‬ ‫اده ﺧﺪا ﻋﻤﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ‬ ‫ﻋﺪه ﺧﺪا ﻛﻪ »ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ار ~‬ ‫اﻳﻤﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ و ~‬ ‫ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰﻣﺎﻧﺪ« )اول ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪.(١٧:٢‬‬

‫≤≤‪±‬‬

‫≥≤‪±‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫‪±±‬‬

‫‪bOýUÐ Ê«d~½ X5O½ “ô‬‬ ‫‪π≠±∫¥ ÊUOáKO/‬‬

‫اﮔﺮ ﻛﺴﻰ دﻧﺒﺎل ﺑـﻬـﺎﻧـﻪاى ﺑـﺮاى ﻧﮕـﺮاﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻳﻘـﻴـﻨـﺎً ﭘﻮﻟـﺲ رﺳﻮل‬ ‫ﻣﺤﻖﺗﺮﻳﻦ ﻓﺮد اﺳﺖ‪ .‬دوﺳﺘﺎن ﻣﺤﺒﻮب ﻣﺴﻴﺤﻰاش در ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‬ ‫اﺧﺘﻼف ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬و او آﳒﺎ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ اﻃﻼﻋﻰ از‬ ‫ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻮرد ﻣﺸﺎﺟﺮه~ اﻓﻮدﻳﻪ و ﺳﻨﺘﻴﺨﻰ ﻧﺪارﻳﻢ وﻟﻰ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﻮﺟﺐ ﻧﻔﺎق و دودﺳﺘﮕﻰ در ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻼوه ﺑﺮ دودﺳﺘﮕﻰ ﻧﮕﺮان‬ ‫ﻛﻨﻨﺪه در ﻓﻴﻠﭙـﻴـﻪ‪ ،‬ﭘـﻮﻟﺲ ﺷﺎﻫﺪ ﻧﻔﺎق در ﺑـﻴـﻦ اﻳـﻤـﺎنداران روم ﻧﻴﺰ ﺑـﻮد‬ ‫)‪ .(١٧-١٤:١‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮارد‪ ،‬اﺣﺘﻤﺎل ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪن او را ﻧﻴﺰ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﻔﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﻰ داﺷﺘﻪ اﺳـﺖ! آرى‪ ،‬ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﺮاى‬ ‫ﻧﮕﺮاﻧﻰ داﺷﺖ‪ ،‬وﻟﻰ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﻮد ﺑﻠﻜﻪ در ﻋﻮض وﻗﺖ ﺧﻮد را ﺻﺮف ﻣﻰﻛﻨﺪ‬ ‫ﺗﺎ راز ﭘﻴﺮوزى ﺑﺮ ﻧﮕﺮاﻧﻰ را ﺑﺮاى ﻣﺎ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﳕﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﮕـﺮاﻧﻰ ﭼﻴﺴـﺖ؟ واژهاى ﻛﻪ در آﻳﻪ ‪ ٦‬ﺑﻪ »اﻧﺪﻳـﺸـﻪ« ﺗـﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه‪ ،‬ﺑـﻪ‬ ‫ﻣﻌﻨﻰ »ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪن ﺑﻪ ﺟﻬﺎت ﻣﺨﺘﻠŠ« اﺳﺖ‪ .‬اﻣﻴﺪﻫﺎﻳﻤﺎن‪ ،‬ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻳﻚ‬ ‫ﺟﻬﺖ ﻣﻰﻛﺸﻨﺪ و ﺗﺮسﻫﺎﻳﻤﺎن‪ ،‬ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺟﻬﺘﻰ ﻣﺨﺎﻟŠ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ از ﻫﻢ‬ ‫ﮔﺴﺴﺘﻪ ﻣﻰﺷﻮﻳﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻪ رﻳﺸﻪ ﻛﻠﻤﻪ ﻧﮕﺮاﻧﻰ رﺟﻮع ﻛﻨﻴﻢ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت »ﺧﻔﻪ‬ ‫اﻗﻌﺎ ﻧﮕـﺮان ﺷﺪه‬ ‫ﻛﺮدن« ﻳﺎ »ﻓﺸﺎر دادن ﮔﻠـﻮ« ﻣـﻰرﺳﻴﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣـﺎل و ً‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻰداﻧﻴﺪ ﻛـﻪ ﭼـﮕـﻮﻧﻪ ﮔـﻠـﻮى ﺷﺨﺺ را ﻓﺸﺎر ﻣـﻰدﻫـﺪ! در واﻗﻊ‬

‫‪±≤µ‬‬

‫ﻧﮕﺮاﻧﻰ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎى ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻣﺸﺨﺼﻰ از ﺟﻤﻠـﻪ ﺳـﺮدرد‪ ،‬ﮔـﻠـﻮدرد‪ ،‬زﺧﻢ‬ ‫ﻣﻌﺪه و ﺣﺘﻰ ﻛﻤﺮدرد دارد‪ .‬ﻧﮕﺮاﻧﻰ ﺗﺄﺛﻴـﺮات ﻣﻨﻔﻰ ﺑﺮ ﺗﻔﻜﺮ‪ ،‬ﻫﻀﻢ ﻏﺬا و‬ ‫ﺣﺘﻰ ﺗﻌﺎدل ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ و رواﻧﻰ ﻣﺎ ﻣﻰﮔﺬارد‪.‬‬ ‫از دﻳـﺪﮔﺎه روﺣﺎﻧـﻰ‪ ،‬اﺿـﻄـﺮاب ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﻰ »ﺗـﻔـﻜـﺮ ﻏـﻠـﻂ« )در ذﻫـﻦ( و‬ ‫»اﺣﺴﺎس ﻏﻠﻂ« )در ﻗﻠﺐ( در ﻣـﻮرد ﺷـﺮاﻳﻂ ﭘﻴـﺮاﻣﻮن‪ ،‬ﻣﺮدم و ﺳﺎﻳﺮ اﻣـﻮر‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﻧﮕﺮاﻧﻰ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ دزد ﺷﺎدىﻫﺎﺳﺖ‪ .‬اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ »ﻧﮕﺮان‬ ‫ﻧﺒﺎش« ﻛﺎﻓﻰ ﻧﻴﺴـﺖ زﻳﺮا اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﳕﻰﺗـﻮاﻧﺪ آن »دزد« را دﺳﺘﮕﻴﺮ‬ ‫ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻧﮕﺮاﻧﻰ »ﻣﺸﻐﻮﻟﻴﺘـﻰ دروﻧﻰ« اﺳﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻧﻴﺖ ﺧﻮب ﳕﻰﺗﻮان ﻳﺎ‬ ‫ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻰ ﻣﻰﺗﻮان ﺑﺮ آن ﻓﺎﺋﻖ آﻣﺪ‪ .‬ﭘﺎدزﻫﺮ ﻧﮕﺮاﻧﻰ‪» ،‬ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻤﺌﻦ«‬ ‫اﺳﺖ‪» :‬و ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺧﺪا ﻛﻪ ﻓﻮق ﲤﺎﻣﻰ ﻋﻘﻞ اﺳـﺖ‪ ،‬دلﻫـﺎ و ذﻫـﻦﻫـﺎى‬ ‫ﺷﻤﺎ را در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﻰ ﻧﮕﺎه ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ« )آﻳﻪ ‪ .(٧‬وﻗﺘﻰ داراى »ﻓﻜﺮ‬ ‫ﻣﻄﻤﺌﻦ« ﺑﺎﺷﻴﺪ‪» ،‬ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺧﺪا« ﺷﻤﺎ را ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ )آﻳﻪ ‪ (٧‬و ﺧﺪاى‬ ‫ﺳﻼﻣﺘﻰ »ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد« )آﻳﻪ ‪ .(٩‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺑﻰﻧﻘﺺ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺟﺎى ﻧﮕﺮاﻧﻰ اﺳﺖ؟‬ ‫اﮔﺮ ﻣﻰﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺑﺮ ﻧﮕﺮاﻧﻰﻫﺎى ﺧﻮد ﻏﻠﺒﻪ ﻛﻨﻴﻢ و ﺻﺎﺣﺐ ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻤﺌﻦ‬ ‫ﺷﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﺳﻪﮔﺎﻧﻪاى ﻛﻪ ﺧﺪا ﻣﻘﺮر ﻛﺮده ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻴﻢ‪ :‬ﻋﺒﺎدت‬ ‫درﺳﺖ )آﻳﺎت ‪ ،(٧-٦‬ﺗﻔﻜﺮ درﺳﺖ )آﻳﻪ ‪ (٨‬و زﻧﺪﮔﻰ درﺳﺖ )آﻳﻪ ‪.(٩‬‬

‫‪©∑≠∂∫¥® XÝ—œ  œU³Ž ©±‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﳕﻰﮔﻮﻳﺪ »ﺑﺮاى اﻳﻦ ﻳﺎ آن دﻋﺎ ﻛﻨﻴﺪ!« او ﻋﺎﻗﻞﺗﺮ از آن اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰى ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬او ﺑﺮاى ﺗﻮﺻﻴŠ »ﻋﺒﺎدت درﺳﺖ« از ﺳﻪ ﻛﻠﻤﻪ ﻣﺨﺘﻠŠ‬ ‫اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ :‬دﻋﺎ‪ ،‬اﺳـﺘـﻐـﺎﺛـﻪ و ﺷـﻜـﺮﮔﺰارى و ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ ﻛـﻪ »ﻋـﺒـﺎدت‬ ‫درﺳﺖ« ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺎﻣﻞ اﻳﻦ ﺳﻪ ﻣﻮرد ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻛﻠـﻤـﻪ »دﻋـﺎ« واژهاى ﻛﻠﻰ ﺑـﺮاى‬ ‫درﺧﻮاﺳﺘﻬﺎى ﻣﺸـﺨـﺺ از ﺧـﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ و ﻣﻔﺎﻫﻴـﻢ ﺳـﺘـﺎﻳـﺶ‪ ،‬وﻓﺎداى و‬

‫‪bOýUÐ Ê«d~½ XDO½ “ô‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﭘﺮﺳﺘﺶ در آن ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ وﻗﺖ ﺧﻮد را ﻧﮕﺮان ﻣﻰﺑﻴﻨﻴﻢ‪ ،‬اوﻟﻴﻦ اﻗﺪام‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺧـﻠـﻮت ﻛﺮدن ﺑﺎ ﺧـﺪا و ﭘـﺮﺳﺘﺶ او ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺳﺘﺎﻳـﺶ ﺧـﺪا ﻳـﻜـﻰ از‬ ‫ﺿﺮورىﺗـﺮﻳﻦ ﺑﺨﺸﻬﺎى ﻋﺒﺎدت اﺳﺖ‪ .‬ﻣـﺎ ﺑـﺎﻳـﺪ ﻋـﻈـﻤـﺖ و ﺟـﻼل ﺧـﺪا را‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ! ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ درك ﺑﺮﺳﻴﻢ ﻛﻪ او ﺑﻪ آن اﻧﺪازه ﺑﺰرگ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺸﻜﻼت‬ ‫ﻣﺎ را ﺣﻞ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻏﺎﻟـﺒـﺎً ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ﻣﻰروﻳﻢ و ﺧﻴـﻠـﻰ ﺳـﺮﻳﻊ‬ ‫ﻧﻴﺎزﻫﺎى ﺧﻮد را ﺑﺎ او در ﻣﻴﺎن ﻣﻰﮔﺬارﻳﻢ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ آراﻣﻰ و ﺑﺎ‬ ‫اﺣﺘـﺮام ﻋﻤﻴﻖ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺗﺨﺖ او ﺑـﺮوﻳـﻢ‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﻗﺪم در »ﻋـﺒـﺎدت درﺳﺖ«‪،‬‬ ‫ﺳﺘﺎﻳﺶ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫دوﻣﻴﻦ ﻗﺪم‪» ،‬اﺳﺘﻐﺎﺛﻪ« ﻳﻌﻨﻰ ﻣﻄﺮح ﻛﺮدن ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ و ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﻧﻴﺎزﻫﺎ‬ ‫و ﻣﺸﻜﻼﲤﺎن اﺳـﺖ‪ .‬دﻋـﺎى دودﻻﻧـﻪ و رﻳﺎﻛﺎراﻧﻪ ﻫﻴﭻ ﺟﺎﺋـﻰ در ﻋـﺒـﺎدت‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻧﺪارد! ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﻰداﻧﻴﻢ ﻛـﻪ زﻳﺎدهﮔـﻮﺋﻰ و ﺗﻜﺮار ﺑﺎﻃﻞ در ﻧﻈـﺮ‬ ‫ﺧﺪا ارزﺷﻰ ﻧﺪارد )ﻣﺘﻰ ‪ (٨-٧:٦‬وﻟﻰ اﻳﻦ را ﻧﻴﺰ ﻣﻰداﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻰ‬ ‫ﻣﺎ ﻣﻰﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ در درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎى ﺧﻮد ﻣﺸﺘﺎق ﺑﺎﺷﻴﻢ )ﻣﺘﻰ ‪.(١١-١:٧‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴﺢ در ﺑﺎغ ﺟﺘﺴﻴﻤﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧﻪ دﻋﺎ ﻛﺮد )ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ‪(٧:٥‬‬ ‫و در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻜـﺘـﺮﻳﻦ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺧـﻮاﺑﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬او ﭼﻮن ﻗﻄـﺮات‬ ‫ﺧﻮن ﻋﺮق ﻣﻰرﻳﺨﺖ! اﺳﺘﻐﺎﺛـﻪ رﺑﻄﻰ ﺑﻪ ﻧﻴﺮوى ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻧﺪارد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ از‬ ‫ﻗﻮت روﺣﺎﻧﻰ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﻰﮔﻴﺮد )روﻣﻴﺎن ‪٣٠:١٥‬؛ ﻛﻮﻟﺴﻴﺎن ‪.(١٢:٤‬‬ ‫ﭘﺲ از ﺳﺘﺎﻳﺶ و اﺳﺘﻐﺎﺛـﻪ‪ ،‬ﻧـﻮﺑـﺖ »ﻗـﺪرداﻧـﻰ« و ﺷـﻜـﺮﮔـﺬارى از ﺧـﺪا‬ ‫ﻣﻰرﺳﺪ )رﺟﻮع ﻛﻨﻴﺪ اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪٢٠:٥‬؛ ﻛﻮﻟﺴﻴﺎن ‪ .(١٧-١٥:٣‬ﺧﺪا ﻳﻘﻴﻨﺎً‬ ‫از اﻇﻬﺎر »ﺗﺸـﻜـﺮ« ﻓـﺮزﻧﺪان ﺧﻮد ﺧـﻮﺷﻨﻮد ﻣـﻰﺷـﻮد‪ .‬وﻗﺘﻰ ﻋﻴـﺴـﻰ ‪١٠‬‬ ‫ﺟﺬاﻣـﻰ را ﺷﻔﺎ داد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻜـﻰ از آﻧـﺎن ﺑـﺮاى اﻇﻬﺎر ﺗﺸﻜـﺮ ﺑـﺮﮔﺸﺖ )ﻟـﻮﻗﺎ‬ ‫‪ (١٩-١١:١٧‬و اﻣﺮوز ﻫﻢ ﻫﻤـﺎن درﺻـﺪ ﺑـﻪ ﻗـﻮت ﺧﻮد ﺑﺎﻗـﻰ اﺳـﺖ! ﻣـﺎ‬ ‫ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮاى ﺧـﻮاﺳﱳ اﺷﺘﻴﺎق دارﻳﻢ وﻟﻰ ﺑﺮاى ﻗﺪرداﻧﻰ و ﺗﺸﻜـﺮ رﻏﺒﺖ‬ ‫ﭼﻨﺪاﻧﻰ ﻧﺸﺎن ﳕﻰدﻫﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺣﺘﻤـﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ »ﻋﺒـﺎدت درﺳﺖ« ﭼﻴـﺰى ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻫـﺮ‬ ‫ً‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻓﻮرًا آن را ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮد و ﻋﻤﻞ ﻛﻨﺪ‪ ،‬زﻳﺮا »ﻋﺒﺎدت درﺳﺖ« از‬ ‫ﻓﻜﺮ درﺳﺖ ﻧﺸﺄت ﻣﻰﮔﻴﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮل ﭘﻮﻟﺲ ﺑﺮاى‬ ‫ﺳﻼﻣﺘﻰ ﻧﻪ در اول ﺑﻠﻜﻪ در اواﺧﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ »ﻳﻚدﻟﻰ‬ ‫و ﻳﻚﻓﻜﺮى« ﺑﺎب اول را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﻣﻰﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺑﭙﺮدازﻳﻢ‬ ‫)ﭼﮕـﻮﻧﻪ ﺷﺨﺺ دودل ﻣﻰﺗـﻮاﻧﺪ ﺧﺪا را ﺷﻜﺮ ﮔﻮﻳﺪ؟( اﮔﺮ »دل ﻓـﺮوﺗـﻦ و‬ ‫ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻴﻊ« ﺑﺎب دوم را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻰﺗﻮاﻧﻴﻢ اﺳﺘﻐﺎﺛﻪ ﻛﻨﻴﻢ )آﻳﺎ ﳑﻜﻦ‬ ‫اﺳﺖ اﻧﺴﺎن ﻣﺘﻜﺒﺮ از ﺧﺪا ﭼﻴـﺰى ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻛﻨﺪ؟( اﮔﺮ »ﻓـﻜـﺮ روﺣﺎﻧﻰ« ﺑﺎب‬ ‫ﺳﻮم را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻣﻰﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻗﺪرداﻧﻰ و ﺷﻜﺮﮔﺰارى ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن دﻫﻴﻢ‬ ‫)ﺷﺨﺼـﻰ ﻛـﻪ ﻓـﻜـﺮ دﻧـﻴـﻮى دارد ﳕﻰداﻧﺪ ﻛـﻪ ﺧـﺪا ﻫـﺮ ﭼـﻴـﺰى را ﺑـﺮاى‬ ‫ﺳﭙﺎﺳـﮕـﺰارى ﺑﻪ او داده اﺳﺖ!( ﺑﻪ ﻛﻼﻣﻰ دﻳﮕـﺮ اﮔـﺮ ﻣـﻰﺧـﻮاﻫﻴﻢ »ﻓﻜـﺮ‬ ‫ﻣﻄﻤﺌﻦ« ﺑﺎب ﭼﻬـﺎرم را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣـﻨـﺪرﺟﺎت ﺑﺎبﻫـﺎى اول‪،‬‬ ‫دوم و ﺳﻮم ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﻣﺎ را ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ »ﻣﺴﺌﻮﻻت ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺪا ﻋﺮض ﻛﻨﻴﺪ«‬ ‫و »ﺑﺮاى ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﻜﻨﻴﺪ ﺑﻠﻜﻪ در ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺑﺎ ﺻﻼﺑﺖ دﻋﺎ ﻛﻨﻴـﺪ!«‬ ‫در ﻣﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻳﻦ ﲤﺎﻳﻞ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﻣﻮرد »ﭼﻴﺰﻫﺎى ﺑﺰرگ«‬ ‫زﻧﺪﮔﻰﻣﺎن دﻋﺎ ﻛﻨﻴﻢ و ﭼﻴـﺰﻫﺎى ﺑﻪ اﺻﻄﻼح ﻛﻮﭼﻚ را ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﺗﺎ‬ ‫آﻧﻜﻪ آن ﭼﻴـﺰﻫﺎى ﻛـﻮﭼﻚ ﺳﺮاﳒﺎم ﺑـﺰرگ ﺷﻮﻧﺪ! ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدن ﺑـﺎ ﺧـﺪا‬ ‫درﺑﺎر~ه ﲤﺎم ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺑـﺮاى ﻣﺎ و او ﻣﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اوﻟﻴﻦ ﻗﺪم در ﺟﻬﺖ‬ ‫ﻏﺎﻟﺐ آﻣﺪن ﺑﺮ ﻧﮕﺮاﻧﻰﻫﺎ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻳﻦ اﻗﺪام آن اﺳﺖ ﻛﻪ »ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺧﺪا« دلﻫﺎ و ذﻫﻦﻫﺎى ﻣﺎ را‬ ‫ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﻤﺎً ﺑﻪ ﻳﺎد دارﻳﺪ ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ در زﻧﺪان ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزى روﻣﻰ‬ ‫زﳒﻴﺮ ﺷﺪه و ﺷﺐ و روز ﲢﺖﻧﻈﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺤﻮ »ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺧﺪا« دو‬ ‫ﺟﺎﻳﮕﺎه اﺻﻠﻰ ﻧﮕـﺮاﻧﻰ ﻳﻌﻨﻰ دل )اﺣﺴﺎس ﻏﻠﻂ( و ذﻫﻦ )ﺗﻔﻜﺮ ﻏـﻠـﻂ( را‬

‫∂≤‪±‬‬

‫∑≤‪±‬‬

‫‪bOýUÐ Ê«d~½ XDO½ “ô‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﻣﺤﺎﻓﻈـﺖ ﻣـﻰﻛـﻨـﺪ‪ .‬وﻗـﺘـﻰ در روﻧﺪ ﳒﺎت‪ ،‬دلﻫـﺎى ﺧـﻮد را ﺑﻪ ﻣـﺴـﻴـﺢ‬ ‫ﻣﻰﺳـﭙـﺎرﻳﻢ‪ ،‬از »ﺳﻼﻣـﺘـﻰ ﺧـﺪا« ﺑـﺮﺧﻮردار ﻣﻰﺷـﻮﻳـﻢ )روﻣﻴـﺎن ‪ (١:٥‬و‬ ‫»ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺧﺪا« ﻣـﺎ را ﻗﺪﻣﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺳـﻮى ﺑﺮﻛﺎت او ﻣﻰﺑﺮد‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻪ آن‬ ‫ﻣﻌﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﲡـﺮﺑﻴﺎت ﺳﺨﺖ ﻧﺨـﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌـﻨـﻰ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻠﻰرﻏﻢ اوﺿﺎع ﭘﻴـﺮاﻣﻮن‪ ،‬ﻣﺮدم و ﺳﺎﻳﺮ ﭼﻴﺰﻫﺎ‪ ،‬اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻛﺎﻣـﻞ‬ ‫دروﻧﻰ ﺧﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ‪.‬‬ ‫داﻧﻴﺎل ﺗﺼﻮﻳﺮى ﻋﺠﻴﺐ و ﻓﻮقاﻟﻌﺎده از ﺳﻼﻣﺘﻰ از ﻃﺮﻳﻖ دﻋﺎ را ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﻧﺸﺎن ﻣﻰدﻫﺪ‪ .‬وﻗﺘﻰ ﭘﺎدﺷﺎه ﻓﺮﻣﺎن داد ﻛﻪ ﻫﻴﭻﻳﻚ از ﻣﺮدﻣﺎن ﺳﺮزﻣﻴﻨﺶ‬ ‫ﺣﻖ ﻧﺪارد ﺑﻪ ﻛﺴﻰ ﺟﺰ ﺧﻮد ﭘﺎدﺷﺎه دﻋﺎ ﻛﻨﺪ‪ ،‬داﻧﻴﺎل ﺑﻪ اﻃﺎق ﺧﻮد رﻓﺖ‪،‬‬ ‫ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎﻳﺶ را ﺑﺎز ﻛﺮد و ﻣﺜﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ دﻋﺎ ﻛﺮدن ﳕﻮد )داﻧﻴﺎل‬ ‫‪ .(١٠-١:٦‬ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻴﺪ داﻧﻴﺎل ﭼﮕﻮﻧﻪ دﻋﺎ ﻣﻰﻛﺮد‪ .‬او »ﻧﺰد ﺧﺪاى ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫دﻋﺎ ﻣﻰﻛﺮد و ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻣﻰﺧﻮاﻧﺪ« )آﻳﻪ ‪ (١٠‬و اﺳﺘﻐﺎﺛﻪ ﻣﻰﻛﺮد )آﻳﻪ ‪.(١١‬‬ ‫ﻧﺘﻴﺠﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺒﺎدﺗﻰ‪ ،‬ﺳﻼﻣﺘﻰ و آراﻣﺶ‬ ‫ﺳﺘﺎﻳﺶ‪ ،‬اﺳﺘﻐﺎﺛﻪ و ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارى!‬ ‫~‬ ‫ﻛﺎﻣﻞ در ﺑﺤﺒﻮﺣﻪ ﻣﺸﻜﻼت و ﺳﺨﺘﻰﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬داﻧﻴﺎل ﻣﻰﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷـﺐ را‬ ‫در ﻗﻔﺲ ﺷﻴـﺮان ﺑﺎ آراﻣﺶ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﮕـﺬراﻧﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎه در ﻗـﺼـﺮ‬ ‫ﺧﻮد ﳕﻰﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺨﻮاﺑﺪ )آﻳﻪ ‪!(١٨‬‬ ‫اوﻟﻴﻦ ﺷﺮط ﺑﺮاى »ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻤﺌﻦ« و ﭘﻴـﺮوزى ﺑﺮ ﻧﮕﺮاﻧﻰ‪ ،‬ﻋﺒﺎدت درﺳﺖ‬ ‫اﺳﺖ و اﻣﺎ ﺷﺮط دوم‪:‬‬

‫ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻴﻢ ﻛﻪ اﻓﻜﺎر ﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ در ﺣﻴﻄﻪ دﻳﺪن و اﻧـﺪازهﮔﻴﺮى‬ ‫ﳕﻰﮔﻨﺠﻨﺪ وﻟﻰ ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد واﻗﻌﻰ و ﻗﺪرﲤﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ »ﻫﺮ ﻓﻜﺮى‬ ‫را ﺑﻪ اﻃﺎﻋﺖ ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬اﺳﻴﺮ ﺳﺎزﻳﻢ« )دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪.(٥:١٠‬‬ ‫»ﻓﻜﺮى ﺑﻜﺎر‪ ،‬ﻋﻤﻠﻰ درو ﻛﻦ‬ ‫ﻋﻤﻠﻰ ﺑﻜﺎر‪ ،‬ﻋﺎدﺗﻰ درو ﻛﻦ‬ ‫ﻋﺎدﺗﻰ ﺑﻜﺎر‪ ،‬ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ درو ﻛﻦ‬ ‫ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ ﺑﻜﺎر‪ ،‬ﻓﺮﺟﺎﻣﻰ درو ﻛﻦ!«‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻪ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺑﻪ ﻣـﻮاردى اﺷﺎره ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﺑـﺎﻳـﺪ در‬ ‫ﻣﻮرد آﻧﻬﺎ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ راﺳـﺖ اﺳﺖ‪ .‬دﻛﺘﺮ واﻟﺘﺮ ﻛـﺎورت‪ ،‬ﮔﺰارﺷﻰ در ﻣﻮرد ﻣﻌﻀـﻞ‬ ‫ﻧﮕﺮاﻧﻰ اراﺋﻪ ﳕـﻮده ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻨﻬـﺎ ‪ ٨‬در ﺻﺪ از ﻣﻮاردى ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ‬ ‫ﻧـﮕﺮاﻧـﻰ ﻣـﺮدم ﻣﻰﺷـﻮد واﻗـﻌﺎً ﺟـﺎى ﻧﮕـﺮاﻧـﻰ دارد! ‪ ٩٢‬در ﺻﺪ ﺑـﻘـﻴﻪ‪،‬‬ ‫ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺗﻰ ﺧﻴﺎﻟﻰ‪ ،‬ﻏﻴﺮﳑﻜﻦ ﻳﺎ ﻣﻮاردى ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﻫﻴﭻ ﻛﻨﺘﺮﻟﻰ‬ ‫ﺑﺮ آﻧـﻬﺎ ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﺷـﻴﻄﺎن دروﻏﮕـﻮ اﺳﺖ )ﻳﻮﺣـﻨﺎ ‪ (٤٤:٨‬و ﻣﻰﺧﻮاﻫـﺪ ﺑﺎ‬ ‫دروغﭘﺮدازىﻫـﺎى ﺧﻮد اذﻫﺎن ﻣﺎ را ﺗـﺒﺎه ﺳﺎزد )دوم ﻗﺮﻧـﺘﻴﺎن ‪.(٣:١١‬‬ ‫ﺷﻴﻄﺎن ﺑﻪ ﻫﻤﺎن روﺷﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻮا ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ و او را اﻏﻮا ﳕﻮد ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻰﺷﻮد و ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ‪» :‬آﻳﺎ ﺧﺪا ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ‪...‬؟« )ﭘﻴﺪاﻳﺶ ‪١:٣‬‬ ‫ﺑﻪ ﺑﻌﺪ(‪ .‬روحاﻟﻘﺪس اﻓﻜﺎر ﻣﺎ را از ﻃﺮﻳﻖ راﺳﺘﻰ ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻰﻛﻨﺪ )ﻳﻮﺣﻨﺎ‬ ‫‪١٧:١٧‬؛ اول ﻳﻮﺣـﻨﺎ ‪ ،(٦:٥‬وﻟـﻰ ﺷﻴﻄـﺎن ﻣﻰﻛﻮﺷـﺪ از ﻃﺮﻳـﻖ دروغ و‬ ‫ﻧﺎراﺳﺘﻰ ﺑﺮ اﻓﻜﺎر ﻣﺎ ﻣﺴﻠﻂ ﺷﻮد‪ .‬ﻫﺮﮔﺎه دروﻏﻰ را ﺑﺎورﻣﻰﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺷﻴﻄﺎن‬ ‫ﺳﺮ ا ز ﭘ ﺎ ﳕ ﻰ  ﺷ ﻨ ﺎ ﺳﺪ ‪.‬‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﺠﻴﺪ و ﻋﺎدل اﺳﺖ‪ .‬ﻳﻌﻨﻰ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ »درﺳﺖ و ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﺣﺘﺮام«‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻴـﺰﻫﺎى زﻳﺎدى وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﺣﺘـﺮام و ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨـﺪ و‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻪ آن ﻣﻌﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺳﺮ ﺧﻮد را‬

‫∏≤‪±‬‬

‫≤© ‪©∏∫¥® XÝ—œ dJHð‬‬ ‫ﺻﻠﺢ و ﺳﻼﻣﺘـﻰ ﻋـﻼوه ﺑﺮ دل ﺑﺎ ﻓﻜﺮ و ذﻫﻦ ﻧﻴـﺰ ﻣـﺮﺗﺒﻂ اﺳـﺖ‪» .‬دل‬ ‫ﺛﺎﺑﺖ را در ﺳﻼﻣﺘﻰ ﻛﺎﻣﻞ ﻧﮕﺎه ﺧﻮاﻫﻰ داﺷﺖ‪ ،‬زﻳﺮا ﻛﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺗﻮﻛﻞ دارد«‬ ‫)اﺷﻌﻴﺎ ‪ .(٣:٢٦‬ﺗﻔﻜﺮ ﻏﻠﻂ ﻣـﻨـﺠـﺮ ﺑـﻪ اﺣـﺴـﺎس ﻏـﻠـﻂ ﻣـﻰﺷـﻮد و دﻳـﺮى‬ ‫ﳕﻰﭘﺎﻳﺪ ﻛﻪ دل و ذﻫﻦ اﻧﺴﺎن از ﻫﻢ ﺟﺪا ﻣﻰﺷـﻮﻧﺪ و ﻧﮕـﺮاﻧﻰ ﻣﺎ را ﺧﻔﻪ‬

‫‪±≤π‬‬

‫∞≥‪±‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫‪bOýUÐ Ê«d~½ XDO½ “ô‬‬

‫ﭼﻮن ﻛﺒﻚ زﻳﺮ ﺑﺮف ﻛﻨﻴﻢ و از ﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ و ﻧﺎﻣﻄﺒﻮع اﺳﺖ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻳﻢ‪،‬‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻜـﺮ و ذﻛﺮ ﺧﻮد را ﺑﺮ اﻣﻮر ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺖ ﻣﺘﻤـﺮﻛﺰ‬ ‫ﻧﻜﻨﻴﻢ و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﺟﺎزه ﻧﺪﻫﻴﻢ ﺑﺮ اﻓﻜﺎر ﻣﺎ ﻣﺴﻠﻂ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫اﺣﺘﻤﺎﻻ ﭘﺎﻛﻰ‬ ‫ً‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﭘﺎك و ﺟﻤﻴﻞ و ﻧﻴﻚ‪9‬ﻧﺎم اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻨﻈﻮر از »ﭘﺎك«‬ ‫اﺧﻼﻗﻰ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻫﻢ در زﻣﺎن ﭘﻮﻟﺲ و ﻫﻢ ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از آن ﺗﺎ‬ ‫ﺑﻪ اﻣﺮوز ﻫﻤـﻮاره ﻣﻮرد ﻫﺠﻮم وﺳـﻮﺳﻪﻫﺎى ﺷﻴﻄﺎن ﺑﺮ ﺿﺪ ﭘﺎﻛﻰ و ﻋـﻔـﺖ‬ ‫ﻗﺮار داﺷﺘﻪاﻧﺪ )اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪١٢-٨:٥‬؛ ‪» .(٢٤-١٧:٤‬ﺟﻤﻴﻞ« ﻳﻌﻨﻰ »زﻳﺒﺎ‬ ‫و دوﺳﺖداﺷﺘﻨﻰ« و »ﻧﻴﻚﻧﺎم« ﻳﻌﻨﻰ »ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﮔﻔﱳ ﻳﺎ ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ‪ «.‬ﺷﺨﺺ‬ ‫اﻳﻤﺎندار ﺑﺎﻳﺪ ﺑـﺎ اﻓـﻜـﺎر واﻻ و ﺷﺮﻳـŠ رﺷﺪ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺮ اﺳـﺎس اﻓـﻜـﺎر اﻳـﻦ‬ ‫دﻧﻴﺎى ﻓﺎﺳﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻓﻀﻴﻠﺖ و ﻣﺪح اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻴﺰى ﻛﻪ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻧﮕﻴﺰهاى‬ ‫ﺑﺮاى ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪن ﻣﺎ ﻣﻰﮔﺮدد و ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺳﺘﺎﻳﺶ دﻳﮕـﺮان را‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺑـﺮﻣﻰاﻧﮕﻴﺰاﻧﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﺷﺨﺺ ﻣﺴﻴﺤﻰاى ﻧﺒﺎﻳـﺪ و ﳕـﻰﺗـﻮاﻧﺪ »ﻧﻴـﺮوى‬ ‫ﺗﻔﻜـﺮ« ﺧـﻮد را ﺑﺮ اﻣﻮر ﺑﻴﻬـﻮدهاى ﻛـﻪ ﻣـﻮﺟـﺐ درﻫﻢ ﺷﻜﺴـﱳ ﺧـﻮدش و‬ ‫دﻳﮕﺮان ﻣﻰﺷﻮد‪ ،‬ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﮔﺮ اﻳﻦ ﻓﻬﺮﺳﺖ را ﺑﺎ ﺗﻮﺻﻴŠ داود از ﻛﻼم ﺧﺪا در ﻣﺰﻣﻮر ‪٩-٧:١٩‬‬ ‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻰﺷﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ اﻳﻦ دو ﻧﻮﻋﻰ ﺗﻮازى وﺟﻮد دارد‪.‬‬ ‫ﻣـﺴﻴـﺤـﻰاى ﻛـﻪ دل و ذﻫﻦ ﺧـﻮد را از ﻛـﻼم ﺧﺪا ﭘـﺮ ﻣـﻰﻛـﻨﺪ‪ ،‬داراى‬ ‫»رادارى دروﻧﻰ« ﺧـﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣـﻰﺗﻮاﻧﺪ اﻓﻜـﺎر دروغ را ردﻳﺎﺑﻰ ﻛﻨـﺪ‪:‬‬ ‫»ﺑﺮاى آﻧﺎﻧﻰ ﻛـﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺗﻮ را دوﺳﺖ ﻣﻰدارﻧﺪ‪ ،‬ﺳـﻼﻣﺘﻰ ﻋﻈﻴﻢ اﺳﺖ«‬ ‫)ﻣﺰﻣـﻮر ‪ .(١٦٥:١١٩‬ﺗﻔﻜـﺮ درﺳﺖ ﻧـﺘﻴﺠـﻪ ﺗﻌﻤـﻖ روزاﻧﻪ ﺑﺮ ﻛـﻼم ﺧﺪا‬ ‫اﺳﺖ ‪.‬‬ ‫ﺷﺮط ﺳﻮم ﺑﺮاى داﺷﱳ ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از‪:‬‬

‫‪±≥±‬‬

‫≥© “½‪©π∫¥® `O×k vÖb‬‬ ‫ﺑﺪون ﺷﻚ ﳕﻰﺗـﻮان اﻋﻤﺎل ﻇﺎﻫﺮ را از دﻳﺪﮔﺎه ﺑﺎﻃﻦ ﺗﻔﻜﻴﻚ ﳕـﻮد‪.‬‬ ‫ﮔﻨﺎه ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺛـﻤـﺮ~ه ﻧﺎآراﻣﻰ و ﺑﻰﻗـﺮارى اﺳﺖ )ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜـﻪ وﺟﺪان اﻧﺴـﺎن‬ ‫ﺑﻴﺪار ﺑﺎﺷﺪ( و ﭘﺎﻛﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺴﺘـﻰ ﺛـﻤـﺮ~ه ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪» .‬و ﻋﻤﻞ ﻋﺪاﻟـﺖ‪،‬‬ ‫ﺳﻼﻣﺘﻰ و ﻧﺘﻴﺠﻪ~ ﻋﺪاﻟﺖ‪ ،‬آراﻣﻰ و اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد« )اﺷﻌﻴﺎ ‪(١٧:٣٢‬‬ ‫»ﻟﻜﻦ آن ﺣﻜﻤﺖ ﻛﻪ از ﺑﺎﻻﺳﺖ‪ ،‬اول ﻃﺎﻫﺮ اﺳﺖ و ﺑﻌﺪ ﺻﻠﺢآﻣﻴﺰ و ﻣﻼﻳﻢ«‬ ‫)ﻳﻌﻘﻮب ‪ .(١٧:٣‬زﻧﺪﮔﻰ درﺳﺖ ﺷﺮط ﺿﺮورى ﺑﺮاى دﺳﺖﻳﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﻰ‬ ‫ﺧﺪا اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻴﻦ ﭼﻬﺎر ﻋﻤﻞ »آﻣﻮﺧﱳ و ﭘﺬﻳﺮﻓﱳ« و »ﺷﻨﻴﺪن و دﻳﺪن« ﺗﻌﺎدل‬ ‫ﺑﺮﻗﺮار ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬آﻣﻮﺧﱳ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻳﻚ ﻣﻮﺿﻮع اﺳﺖ و ﭘﺬﻳﺮﻓﱳ آن در ﺑﺎﻃﻦ‬ ‫ﺧﻮد ﺑﻪ ﻋﻨـﻮان ﺑﺨﺸﻰ از وﺟﻮد اﻧﺴﺎن‪ ،‬ﻣـﻮﺿﻮﻋﻰ ﻛﺎﻣﻼً ﻣﺘﻔـﺎوت )رﺟﻮع‬ ‫ﻛﻨﻴـﺪ اول ﺗﺴﺎﻟـﻮﻧﻴﻜﻴﺎن ‪ .(١٣:٢‬ﻛﺎﻓﻰ ﻧﻴـﺴـﺖ ﻛـﻪ واﻗﻌﻴﺖﻫـﺎ را در ﺳﺮ‬ ‫ﺧﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻘﺎﻳﻖ را در دل ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ در‬ ‫رﺳﺎﻟﺖ ﺧﻮد ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﻼم ﺧﺪا را ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻰداد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ در آن ﻣـﻰزﻳﺴﺖ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺪان وﺳﻴﻠﻪ ﺷﻨـﻮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ ﺣﻘﻴﻘـﺖ را در زﻧﺪﮔﻰ او ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﻧﻴـﺰ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﲡﺮﺑﻪ ﭘﻮﻟﺲ را در ﻋﻤﻞ ﭘﻴﺎده ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﻛﻼم ﺧﺪا را ﺑﻴﺎﻣﻮزﻳﻢ و‬ ‫ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ‪ ،‬آن را ﺑﺸﻨﻮﻳﻢ و ﺑﻪ آن ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻴﻢ »ﻟﻜﻦ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻛﻼم ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻪ‬ ‫ﻓﻘﻂ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن« )ﻳﻌﻘﻮب ‪.(٢٢:١‬‬ ‫»ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺧﺪا« ﻣﺤﻜﻰ اﺳﺖ ﺑﺮاى ﻧﺸﺎن دادن اﻳﻦ ﻣـﻮﺿﻮع ﻛﻪ آﻳﺎ ﻣﺎ‬ ‫ﻃﺒﻖ اراده ﺧﺪا زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﻨﻢ ﻳﺎ ﻧﻪ‪» .‬و ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺧﺪا در دلﻫﺎى ﺷـﻤـﺎ‬ ‫ﻣﺴﻠﻂ ﺑـﺎﺷـﺪ« )ﻛـﻮﻟﺴﻴﺎن ‪ .(١٥:٣‬اﮔـﺮ ﺑـﺎ ﺧـﺪاوﻧﺪ ﺳـﻠـﻮك ﻛﻨﻴﻢ آﻧـﮕـﺎه‬ ‫ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺧﺪا و ﺧﺪاى ﺳﻼﻣﺘـﻰ‪ ،‬دلﻫـﺎى ﻣـﺎ را ﲢﺖ ﻧﻔﻮذ و ﺗﺄﺛﻴـﺮ ﺧـﻮد‬ ‫ﻗﺮار ﻣﻰدﻫﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮﮔﺎه ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ آن ﺳﻼﻣﺘﻰ را از دﺳﺖ ﻣﻰدﻫﻴﻢ‬ ‫و ﻣﺘـﻮﺟﻪ ﻣﻰﺷﻮﻳﻢ ﻛـﻪ ﻋـﻤـﻠـﻰ ﻧـﺎدرﺳﺖ اﳒﺎم دادهاﻳﻢ‪ .‬ﺳﻼﻣـﺘـﻰ ﺧـﺪا‬

‫≤≥‪±‬‬

‫‪bOýUÐ Ê«d~½ XDO½ “ô‬‬

‫»داورى« اﺳﺖ ﻛﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﻣﺎ را اﻋﻼم ﻣﻰﻛﻨﺪ!‬ ‫ﻋﺒﺎدت درﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻔﻜﺮ درﺳـﺖ و زﻧﺪﮔﻰ درﺳﺖ ﺳﻪ ﺷﺮط اﺳﺎﺳﻰ ﺑﺮاى‬ ‫داﺷﱳ ﻓﻜﺮ ﻣﻄﻤﺌﻦ و ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﻧﮕﺮاﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎب ‪ ٤‬ﻓﻴﻠﭙﻴﺎن را ﻣﻰﺗﻮان‬ ‫»ﺑﺎب ﺻﻠﺢ« و ﺑﺎب ‪ ٤‬ﻳﻌﻘﻮب را »ﺑﺎب ﺟﻨﮓ« در ﻋﻬﺪﺟﺪﻳﺪ ﻧﺎﻣﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎب ‪٤‬‬ ‫رﺳﺎﻟﻪ ﻳﻌﻘﻮب ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﺆال ﺷﺮوع ﻣﻰﺷﻮد‪» :‬از ﻛﺠﺎ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺟﻨﮓﻫﺎ‬ ‫و از ﻛﺠﺎ ﻧﺰاعﻫﺎ ﭘﺪﻳﺪ ﻣﻰآﻳﺪ؟« ﻳﻌﻘﻮب ﺑﻪ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻋﻠﺖ ﺟﻨﮓ ﻣﻰﭘﺮدازد‪:‬‬ ‫ﻋﺒﺎدت ﻏﻠﻂ )»ﺳﺆال ﻣﻰﻛﻨﻴﺪ و ﳕﻰﻳﺎﺑﻴﺪ‪ ،‬از اﻳﻦ رو ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﺖ ﺑﺪ ﺳﺆال‬ ‫آﻳﻪ ‪ ،(٣‬ﺗﻔﻜﺮ ﻏﻠﻂ )»دلﻫﺎى ﺧـﻮد را ﭘﺎك ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬اى دودﻻن«‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﻴﺪ« ~‬ ‫آﻳﻪ ‪ (٩‬و زﻧﺪﮔﻰ ﻏﻠﻂ )»آﻳﺎ ﳕﻰداﻧﻴﺪ ﻛﻪ دوﺳﺘﻰ دﻧﻴﺎ دﺷﻤﻨﻰ ﺧﺪا اﺳﺖ؟«‬ ‫~‬ ‫)آﻳﻪ ‪ .(٤‬ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ دل و ذﻫﻦ ﺧﻮد را ﺗﺴﻠﻴﻢ روحﻗﺪوس ﺧﺪا ﻛﻨﻴﻢ و ﻋﺒﺎدت‬ ‫~‬ ‫درﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻔﻜﺮ درﺳﺖ و زﻧﺪﮔﻰ درﺳﺖ را ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آورﻳﻢ‪ ،‬ﻳﺎ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﺴﻢ‬ ‫ﺑﺴﭙـﺎرﻳﻢ و ﺧﻮد را اﻓﺴﺮده و دلﺷﻜﺴﺘﻪ در ﭼﻨﮕـﺎل ﻧـﮕـﺮاﻧﻰ ﺑﻴﺎﺑـﻴـﻢ‪ .‬راه‬ ‫ﺳﻮﻣﻰ وﺟﻮد ﻧﺪارد!‬ ‫ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﻧﮕﺮان ﺑﺎﺷﻴﺪ! و ﻧﻴﺰ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﮕﺮاﻧﻰ ﮔﻨﺎه اﺳﺖ! )آﻳﺎ اﺧﻴﺮًا‬ ‫ﻣﺘـﻰ ‪ ٣٤-٢٤:٦‬را ﺧـﻮاﻧﺪهاﻳﺪ؟( ﺑﺎ ﺳﻼﻣـﺘـﻰ ﺧـﺪا ﻛـﻪ ﻣـﺎ را ﻣﺤﺎﻓـﻈـﺖ‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﺧﺪاى ﺳﻼﻣﺘـﻰ ﻛـﻪ ﻣـﺎ را ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺟـﺎى ﻧـﮕـﺮاﻧـﻰ‬ ‫اﺳﺖ؟‬

‫≤‪±‬‬

‫—«“ ‪XŽUME‬‬ ‫‪≤≥≠±∞∫¥ ÊUOáKO/‬‬

‫ﺷﺒﺎن ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻫﻤﻜﺎران ﺷﻤﺎس ﺧﻮد در ﻣﻮرد ﺗﻌﻴﻴﻦ اﻋﻀﺎى‬ ‫ﮔﺮوه ﻣﺸﺎﻳﺦ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﺤﺚ ﻣـﻰﻛـﺮدﻧـﺪ ﻛـﻪ ﻣـﻮﺿﻮع ﺑﻪ ﻓﺮدى ﺑﻪ ﻧﺎم ﺟـﻴـﻢ‬ ‫ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﻳﻜﻰ از ﺷﻤﺎﺳﺎن ﺑﺎ ﮔﻔﱳ اﻳﻨﻜﻪ »ﻣﺸﻜﻞ او اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺎى اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻛﻨﻨﺪه ﮔﺮﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﺮﻣﺎﺳﻨﺞ اﺳﺖ« ﺗﻌﺠﺐ و ﻛﻨﺠﻜﺎوى‬ ‫ﺷﺒـﺎن را ﺑـﺮاﻧﮕﻴﺨـﺖ‪ .‬ﺷـﻤـﺎس در اداﻣـﻪ ﺗـﻮﺿﻴﺤﺎت ﺧـﻮد ﮔـﻔـﺖ‪» :‬آﻗـﺎى‬ ‫ﻛﺸﻴﺶ‪ ،‬واﻗﻌﻴﺖ ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﮔﺮﻣﺎﺳﻨﺞ ﭼﻴﺰى را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﳕﻰدﻫﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ‬ ‫درﺟﻪ ﺣـﺮارت را ﻧﺸﺎن ﻣﻰدﻫﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤـﻴـﺸـﻪ ﺑـﺎﻻ و ﭘـﺎﺋـﻴـﻦ‬ ‫ﻣﻰرود‪ .‬وﻟﻰ دﺳﺘﮕﺎه ﺗﻨﻈـﻴـﻢ ﮔـﺮﻣﺎ )ﺗـﺮﻣﻮﺳﺘﺎت( ﺑﺮ ﭘـﻴـﺮاﻣﻮن ﺧﻮد ﺗﺄﺛﻴـﺮ‬ ‫ﻣﻰﮔﺬارد و ﻫﺮ وﻗﺖ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ دﻣﺎى ﻣﺤﻴـﻂ را ﻛﻢ و زﻳﺎد ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﺟﻴﻢ‬ ‫ﮔﺮﻣﺎﺳﻨﺞ اﺳﺖ و ﺗﻮان ﺗﻐﻴﻴﺮ دادن ﺷﺮاﻳﻂ را ﻧﺪارد ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ‪ ،‬ﺷﺮاﻳﻂ‬ ‫ﻣﺤﻴﻂ او را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻰدﻫﺪ!«‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ رﺳـﻮل ﻧﻮﻋﻰ ﺗﺮﻣـﻮﺳﺘﺎت ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎى اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎ ﺗﻐﻴـﻴـﺮ وﺿﻌﻴـﺖ‬ ‫دﭼﺎر ﻓﺮاز و ﻧﺸﻴﺐﻫـﺎى روﺣﺎﻧﻰ ﺷﻮد‪ ،‬آﺳﺘﻴﻦﻫﺎ را ﺑﺎﻻ ﻣﻰزد‪ ،‬اﺳﺘﻮار و‬ ‫ﺛﺎﺑﺖﻗﺪم ﺑﻪ ﻛﺎرﻫﺎى ﺧﻮد ﻣﻰﭘﺮداﺧﺖ و ﻣﺴﻴﺢ را ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰﻛﺮد‪ .‬اﺷﺎره‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻪ اوﺿﺎع و وﻳﮋﮔﻰﻫﺎى ﺷﺨﺼﻰ ﺧﻮد در ﭘﺎﻳﺎن اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﺒﻴﻦ اﻳﻦ‬ ‫ﺑﺴﺘﻪ اوﺿﺎع ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺴﻠﻂ ﺑﺮ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ وى ﻧﻪ اﺳﻴﺮ دﺳﺖ و ﭘﺎ‬ ‫~‬

‫‪±≥¥‬‬

‫—«“ ‪XŽUMP‬‬

‫آﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪ :‬ﻣﻰﺗﻮاﱎ ﻫﺮ ﭼﻴـﺰى را ﺑﭙﺬﻳﺮم )آﻳﻪ ‪» ،(١١‬ﻗﻮت ﻫﺮ ﭼﻴـﺰ را دارم«‬ ‫)آﻳﻪ ‪» ،(١٣‬ﻫﻤـﻪ ﭼـﻴـﺰ دارم« )آﻳﻪ ‪ .(١٨‬ﭘـﻮﻟﺲ ﺑـﺮاى ﻗﺎﻧﻊ ﺑـﻮدن ﻟـﺰوﻣﻰ‬ ‫ﳕﻰدﻳﺪ ﻛﻪ در ﻧﺎز و ﻧﻌﻤﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﺧـﻮد را در ﻣﻨﺎﺑﻊ روﺣﺎﻧﻰ‬ ‫ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ وى ﻣﻰداد ﻣﻰﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻧـﻪ از ﺧـﻮد راﺿﻰ ﺑﻮدن اﺳـﺖ و ﻧـﻪ آراﻣـﺶ دروﻏﻴﻦ ﻧـﺎﺷـﻰ از‬ ‫ﻏﻔﻠﺖ و ﻧﺎداﻧﻰ‪ .‬اﻳﻤـﺎندار از ﺧـﻮد راﺿﻰ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺑﻪ دﻳﮕـﺮان ﻧـﺪارد‪ ،‬در‬ ‫ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻗﺎﻧﻊ ﻣﻰﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮﻛﺎت ﺧﻮد را ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮔﺮﻳﺰ از ﻣﻴﺪان ﺟﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺻﻠﺢ و آراﻣﺸﻰ ﭘﺎﻳﺪار و اﺣﺴﺎس‬ ‫ﻣﻴـﺎﻧـﻪ ﻧﺒﺮد اﺳﺖ‪» :‬زﻳـﺮا ﻛﻪ آﻣﻮﺧﺘﻪام ﻛﻪ در ﻫﺮ ﺣﺎﻟﺘـﻰ ﻛـﻪ‬ ‫اﻃﻤﻴﻨﺎن در‬ ‫~‬ ‫ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻛﻨﻢ« )آﻳﻪ ‪ .(١١‬در اﻳﻦ آﻳﻪ دو ﻛﻠﻤﻪ اﻫﻤﻴﺖ ﺣﻴﺎﺗﻰ دارﻧﺪ‪:‬‬ ‫»آﻣﻮﺧﱳ« و »ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻛﺮدن‪«.‬‬ ‫ﻓﻌﻞ »آﻣﻮﺧﱳ« ﻳﻌﻨﻰ »ﺑﻪ ﲡﺮﺑﻪ آﻣﻮزش ﻳﺎﻓﱳ‪ «.‬ﻗﻨﺎﻋﺖ روﺣﺎﻧﻰ ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫ﭼﻴﺰى ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ از اﻳﻤﺎن آوردن ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ و ﻛﺴﺐ ﳒﺎت‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫دﺳﺖ آورده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او ﻣﻰﺑﺎﻳﺴﺖ ﲡﺮﺑﻴﺎت ﺳﺨﺖ ﺑﺴﻴﺎرى را در زﻧﺪﮔﻰ از‬ ‫ﺳﺮ ﺑﮕﺬراﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺎﻣﻮزد ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻛﻠﻤﻪ »ﻗﺎﻧﻊ« در واﻗﻊ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ‬ ‫»ﺑﺮﺧﻮردارى« اﺳﺖ‪» .‬ﻗﻨﺎﻋﺖ« ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﻛﺴﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻳﻊ وى در درون‬ ‫ﺧﻮد او اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮرى ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺑﻴﺮوﻧﻰ ﻣﺘﻜﻰ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﻌﺎدل اﻳﻦ واژه در زﺑﺎن ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ »ﺧﻮدﻛﻔﺎ ﺑﻮدن« و از ﻛﻠﻤﺎت‬ ‫ﻣﺤﺒﻮب ﻓﻼﺳﻔﻪ رواﻗﻰ اﺳﺖ‪ .‬وﻟﻰ ﺷﺨﺺ ﻣﺴﻴﺤﻰ ادﻋﺎى ﺧﻮدﻛﻔﺎ ﺑﻮدن‬ ‫ﻧﺪارد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻛﻔﺎﻳﺖ او در ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻮن ﻣﺴﻴﺢ در ﻣﺎ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪،‬‬ ‫از ﻧﻴﺎزﻫﺎى زﻧﺪﮔﻰ ﭼﻴﺰى ﻛﻢ ﻧﺪارﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ در اﻳﻦ ﺑﺎب از ﺳﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﺑﺰرگ روﺣﺎﻧﻰ ﻧﺎم ﻣﻰﺑﺮد ﻛﻪ ﻣﺎ را ﻛﻔﺎﻳﺖ‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﺑﻪ ﻣﺎ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻣﻰﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫‪±≥µ‬‬

‫‪©±∞∫¥® «bš d¹cÄU½Åtýbš dOÐbð ©±‬‬ ‫اﻣﺮوزه در ﻋﺼﺮ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖﻫﺎى ﺷﮕﺮف ﻋﻠﻤﻰ‪ ،‬ﻫﺮ روز ﻛﻤﺘﺮ و ﻛﻤﺘﺮ در‬ ‫ﻣﻮرد ﺗﺪﺑﻴﺮ و ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪا ﻣﻰﺷﻨﻮﻳﻢ‪ .‬ﮔﺎﻫﻰ اوﻗﺎت ﺑﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻰاﻓﺘﻴﻢ‬ ‫ﻛﻪ دﻧﻴﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻋﻈﻴﻤﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺧﻮد ﺧﺪا ﻫﻢ ﳕﻰﺗـﻮاﻧﺪ‬ ‫در ﮔﺮدش ﭼﺮخﻫﺎﻳﺶ ﺗﻐﻴﻴﺮى اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻰ ﻛﻼم ﺧﺪا ﺑﻪ روﺷﻨﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ‬ ‫ﻣﻰدﻫﺪ ﻛﻪ اﻋﻤﺎل ﻣﺪﺑﺮاﻧﻪ ﺧﺪا در ﻃﺒﻴﻌﺖ و ﻧﻴﺰ در زﻧﺪﮔﻰ ﻗﻮم او ﺳﺎرى‬ ‫و ﺟﺎرى اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻌﺎدل ﻛﻠﻤﺎت »ﺗﺪﺑﻴﺮ« ﻳـﺎ »ﻣـﺸـﻴـﺖ« در زﺑﺎﻧﻬﺎى اروﭘﺎﺋـﻰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻰ ‪ providence‬از دو ﻛﻠﻤﻪ ﻻﺗﻴﻦ ‪ pro‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ »ﭘﻴﺶ« و ‪ video‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ‬ ‫»دﻳﺪن« ﻣﻰآﻳﺪ‪ .‬ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻳﺎ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪا ﻳﻌﻨﻰ اﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪا ﻗﺒﻞ از وﻗﻮع ﻣﻰﺑﻴﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﻧﻪ ﺻﺮﻓًـﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨـﻰ ﻛﻪ ﺧﺪا از ﻗﺒـﻞ ﻣﻰداﻧﺪ‪ ،‬زﻳﺮا »ﺗﺪﺑـﻴﺮ« ﭼﻴﺰى ﺑﺴـﻴﺎر‬ ‫ﻓﺮاﺗﺮ از اﻳﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺧﺪا ﻳﻌﻨﻰ اﻳﻨﻜﻪ ﻋﻤﻞ ﺧﺪا ﺑﺮاى ﺗﺮﺗﻴﺐ دادن ﺷﺮاﻳﻂ‬ ‫و اوﺿﺎع ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﲢﻘﻖ وﻋﺪهﻫﺎﻳﺶ در ﺣﺎل ﭘﻴﺶروى اﺳﺖ‪.‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آﺷﻨﺎى ﻳﻮﺳŠ و ﺑﺮادراﻧﺶ‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳـﺮى ﮔﻮﻳﺎ از ﻣﻔﻬﻮم ﻣﺸﻴﺖ را‬ ‫ﺑﻴﺎن ﻣﻰﻛﻨـﺪ )ﭘـﻴـﺪاﻳـﺶ‪ ،‬ﺑـﺎﺑـﻬـﺎى ‪ ٣٧‬اﻟـﻰ ‪ .(٥٠‬ﺑـﺮادران ﻳﻮﺳŠ ﺑـﻪ او‬ ‫ﺣﺴـﺎدت ﻣـﻰورزﻳـﺪﻧـﺪ و وﻗﺘﻰ ﺗـﻨـﻬـﺎ ‪ ١٧‬ﺳـﺎل داﺷـﺖ‪ ،‬او را ﺑﻪ ﺑـﺮدﮔـﻰ‬ ‫ﻓﺮوﺧﺘﻨﺪ‪ .‬او را ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﺑﺮدﻧﺪ و در آﳒﺎ از ﻃـﺮﻳﻖ ﺧﻮاﺑﻰ ﻛﻪ ﻓﺮﻋﻮن دﻳﺪه‬ ‫ﺑﻮد و ﻳـﻮﺳŠ ﺑﻪ درﺳﺘـﻰ آن را ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻛﺮد ﺧﺪا ﻣـﻜـﺸـﻮف ﳕﻮد ﻛﻪ ﺑﻌـﺪ از‬ ‫ﻫﻔﺖ ﺳﺎل ﻓﺮاواﻧﻰ‪ ،‬ﻫﻔﺖ ﺳﺎل ﻗﺤﻄﻰ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﻓﺮﻋﻮن ﺑﻪ درﺳﺘﻰ‬ ‫ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻳﻮﺳŠ ﭘﻰ ﺑﺮد و از دراﻳﺖ وى آﮔﺎه ﮔﺸﺖ‪ ،‬او را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﺨﺺ دوم‬ ‫ﻣﺼﺮ ﻣﻨﺼـﻮب ﻛﺮد‪ .‬ﺑـﺮادران ﻳﻮﺳŠ ﺑﻌﺪ از ‪ ٢٠‬ﺳﺎل ﺟﺪاﺋﻰ‪ ،‬ﺑـﺎ او روﺑـﺮو‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ آﺷـﺘـﻰ ﺑـﺮﻗﺮار ﮔﺮدﻳﺪ و ﺑـﻪ ﻛـﺎرى ﻛﻪ ﺧﺪا ﻛﺮده ﺑﻮد ﭘـﻰ‬ ‫ﺑﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫»ﺧﺪا ﻣﺮا ﭘﻴﺶ روى ﺷﻤـﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﻧﻔﻮس را زﻧﺪه ﻧﮕﺎه دارد« )ﭘـﻴﺪاﻳﺶ‬ ‫‪» .(٥:٤٥‬ﺷﻤﺎ درﺑﺎر~ه ﻣﻦ ﺑﺪ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻳﺪ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ ﺧﺪا از آن ﻗﺼﺪ ﻧﻴﻜﻰ ﻛﺮد«‬

‫—«“ ‪XŽUMP‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫)ﭘﻴﺪاﻳﺶ ‪ .(٢٠:٥٠‬اﻳﻦ اﺳﺖ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪا‪ :‬دﺳﺖ ﺧﺪا اﻣﻮر زﻧﺪﮔﻰ ﺑﺸﺮ را‬ ‫ﻛﻨـﺘﺮل و ﻫﺪاﻳﺖ ﻣـﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﻮﻟـﺲ در زﻧﺪﮔﻰ و ﻣﺄﻣـﻮرﻳﺖ ﺧﻮد‪ ،‬ﲡـﺮﺑﻪﻫﺎى‬ ‫ﻋﻤـﻴﻘﻰ از ﻣﺸـﻴﺖ اﻟﻬﻰ داﺷـﺖ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴـﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻰﺗـﻮاﻧﺴﺖ ﺑﮕـﻮﻳﺪ‪» :‬و‬ ‫ﻣﻰداﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ آﻧﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺧﺪا را دوﺳﺖ ﻣﻰدارﻧﺪ و ﺑﻪ ﺣﺴﺐ اراده او‬ ‫ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪهاﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺑﺮاى ﺧﻴﺮﻳﺖ اﻳﺸﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ در ﻛﺎر ﻣﻰﺑﺎﺷﻨﺪ«‬ ‫)روﻣﻴﺎن ‪ .(٢٨:٨‬ﺧﺪا در ﻣﺸـﻴﺖ ﺧﻮد ﻗﺮار داد ﻛﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎى ﻓﻴـﻠﭙﻴﻪ ﻧﮕﺮان‬ ‫ﻧﻴﺎزﻫـﺎى ﭘﻮﻟﺲ ﺷﻮد‪ ،‬و اﻳـﻦ درﺳﺖ زﻣﺎﻧﻰ ﺑـﻮد ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻴـﺶ از ﻫﺮ وﻗﺖ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﺖ و ﻫﻤﺮاﻫﻰ آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺎز داﺷﺖ! آﻧﻬﺎ ﻗﺒﻞ از آن ﻫﻢ ﻧﮕﺮان ﭘﻮﻟﺲ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻰ ﺑﺮاى اﺑﺮاز ﻣﺤﺒﺖ و ﻳﺎرى ﺧﻮد ﳕﻰﻳﺎﻓﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣﺮوزه‬ ‫ﺑﺴﻴﺎرى از ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻓﺮﺻﺖ دارﻧﺪ‪ ،‬وﻟﻰ اﻫﻤﻴﺖ ﳕﻰدﻫﻨﺪ!‬ ‫زﻧﺪﮔﻰ ﻧﻪ ﺳﻠﺴﻠﻪاى از ﺣـﻮادث و اﺗﻔﺎﻗﺎت‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺠـﻤـﻮﻋﻪاى از اﻣﻮر‬ ‫ﻣﻌﻴﻦ و ﻣﻘﺮر اﺳﺖ‪» .‬ﺗﻮ را ارﺷﺎد ﺧﻮاﻫﻢ ﳕﻮد‪ ،‬ﺗﻮ را ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ﻛﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ‬ ‫اﺳﺖ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺧﻮاﻫﻢ ﻓـﺮﻣﻮد« )ﻣﺰﻣﻮر ‪ .(٨:٣٢‬اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﺧﺪا را »ﻳﻬﻮه ﻳﺮا«‬ ‫ﻧﺎﻣﻴﺪ ﻳﻌﻨﻰ »ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ آن ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ« )ﭘﻴﺪاﻳﺶ ‪» .(١٤:٢٢‬وﻗﺘﻰ‬ ‫ﮔـﻮﺳﻔﻨـﺪان ﺧـﻮد را ﺑﻴﺮون ﺑﺮد‪ ،‬ﭘـﻴـﺶ روى اﻳﺸـﺎن ﻣـﻰﺧـﺮاﻣﺪ« )ﻳـﻮﺣﻨـﺎ‬ ‫‪ .(٤:١٠‬اﻳﻦ اﺳﺖ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪا ﻛﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﻋﻈﻴﻢ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻧﺎﻛﺎﻣﻰ ﺑﺮاى اﻳﻤﺎنداران اﺳﺖ‪» .‬دوﻟﺘﻤﻨﺪ ﻫﺴﺘﻢ و دوﻟﺖ اﻧﺪوﺧﺘﻪام و ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻣﺤﺘﺎج ﻧﻴﺴﺘﻢ« )ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ ‪.(١٧:٣‬‬ ‫ﻓﻌﻞ »ﻳﺎد ﮔـﺮﻓﺘﻪام« در آﻳﻪ ‪ ١٢‬ﺑﺎ ﻓـﻌـﻞ »آﻣـﻮﺧﺘﻪام« در آﻳﻪ ‪ ١١‬ﻳـﻜـﻰ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪» .‬ﻳـﺎد ﮔـﺮﻓﺘﻪام« ﻳﻌـﻨـﻰ »ﺑـﻪ درون اﺳـﺮار ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺘـﻪام«‪ .‬ادﻳـﺎن‬ ‫ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﻰ دﻧﻴﺎى ﻗﺪﻳﻢ‪ ،‬اﻳـﻦ ﻋـﺒـﺎرت را در اﺷﺎره ﺑﻪ »اﺳﺮار دروﻧﻰ« ﺧـﻮد‬ ‫ﺑﻜﺎر ﻣﻰﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ ﻋﻠﻰرﻏﻢ ﻓﻘﺮ ﻳﺎ ﺛﺮوت ﺧﻮد‪ ،‬از ﻃﺮﻳﻖ ﲡﺮﺑﻪ و آزﻣﻮن‬ ‫ﺳﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻧﻬﺎد‪» :‬ﻗـﻮت ﻫﺮ ﭼﻴﺰ را دارم در ﻣﺴﻴﺢ ﻛﻪ‬ ‫ﻗﺪم ﺑﻪ ﺣﻮزه ّ‬ ‫ﻣﺮا ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﻰﺑﺨﺸﺪ« )آﻳـﻪ ‪ .(١٣‬ﻗـﺪرت ﻣﺴﻴﺢ در ﭘـﻮﻟﺲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻋﻄـﻴـﻪ‬ ‫ﻗﻨﺎﻋﺖ روﺣﺎﻧﻰ را ﺑﻪ او ﺑﺨﺸﻴﺪه ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻣﻪ ﻓﺮودﮔﺎه ﺷﻴﮕﺎﮔﻮ را ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﭘﺮواز ﻣﻦ دﭼﺎر ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬ ‫در ﺳﺎﻟﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﻓـﺮودﮔﺎه ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم و داﺷﺘﻢ ﻣﻄﺎﻟﻌـﻪ ﻣـﻰﻛـﺮدم و در‬ ‫دل ﺧﻮد ﺑـﻪ آراﻣﻰ از ﺧﺪا ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻛﺮدم ﻧـﻘـﺸـﻪ ﺧـﻮد را ﺑـﺮاى اﻳﻦ ﺳﻔـﺮ ﺑـﻪ‬ ‫اﳒﺎم ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬در ﻛﻨﺎر ﻣﻦ ﻣﺮد ﻣﺘﺸﺨﺼﻰ در اﻧﺘﻈﺎر ﻫﻤﺎن ﭘﺮواز ﻧﺸﺴﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻴﺮى ﻛﻪ در ﻗﻔﺲ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺑﺎﺷﺪ آرام و ﻗﺮار ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﺮاى‬ ‫ﺗﻮﺻﻴŠ ﻣﻪ‪ ،‬ﻛﻠﻤﺎﺗـﻰ را ﺑﺮ زﺑﺎن ﻣﻰآورد ﻛﻪ ﻓﻀـﺎ را ﻣﻪآﻟﻮدﺗﺮ ﻣﻰﻛﺮد! ﺑـﺎ‬ ‫ﺧﻮدم ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم‪» :‬اﻳﻦ ﻫﻢ ﻣﺮدى ﻛﻪ از ﲤﺎم ﻣﻨﺎﺑﻊ دروﻧﻰ ﺑﻰﺑﻬﺮه اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫او ﻛﻤﻰ ﺑﻌﺪ از ﻣـﻦ ﭘـﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﭼـﮕـﻮﻧﻪ ﻣﻰﺗـﻮاﱎ اﻳﻦ ﻫﻤـﻪ آرام ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬در‬ ‫ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﭘﺮواز ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﺮﺻﺘﻰ‬ ‫ﭘﻴﺪا ﻛﺮدم اﳒﻴﻞ را ﺑﻪ او ﺑﺸﺎرت دﻫﻢ‪.‬‬ ‫وﻗﺘﻰ از ﻧﻴﻮﻳﻮرك ﺑﻪ ﻃﺮف ﺷﻴﻜﺎﮔﻮ ﺑﺎزﻣﻰﮔﺸﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻰﺑﺎﻳﺴﺖ ﺣﺪود ﻳﻚ‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ ﻳﺎ ﺑﻴـﺸﺘﺮ در ﻓﺮودﮔﺎه ﻛﻨﺪى ﻧﻴـﻮﻳﻮرك ﺗﻮﻗŠ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬وﻗﺘـﻰ ﻣﻬﻤﺎﻧﺪار‬ ‫اﻃﻼع داد ﻛﻪ ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﺮﺗﺮ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﻰﻧﺸﻴﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺮدى ﺑﺎ ﺻﺪاى‬ ‫ﺑﻠﻨﺪى ﻛﻪ در راﻫﺮو ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﻓﺮﻳﺎد زد‪» :‬ﻣﻰزﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﻰ!« و اﻳﻦ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﺒﻌﻰ ﺑﻮد ﻛﻪ او در ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﺷﺮاﻳﻂ ﻧﺎﻣﺴﺎﻋﺪ داﺷﺖ‪.‬‬

‫∂≥‪±‬‬

‫≤© ‪©±≥≠±±∫¥® «bš d¹cÄU½ÅÊU¹UÄ  —bF‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﺧﻴﻠﻰ زود ﺑﻪ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮرش ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﺮدن‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ! ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻰ او ﺑﻪ اوﺿﺎع ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﻳﺎ اﻣﻮر ﻣﺎدى ﺑﺴﺘﮕﻰ ﻧﺪارد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﺷﺎدىاش از ﭼﻴﺰ ﻋﻤﻴﻖﺗﺮى ﻧﺸﺄت ﻣﻰﮔﻴﺮد‪ ،‬ﭼﻴﺰى ﻓﺮاﺗﺮ از ﻓﻘﺮ ﻳﺎ ﺛﺮوت‪.‬‬ ‫ﺑﺴﻴﺎرى از ﻣﺎ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻳﺎد ﮔـﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ »ﲢﻘﻴﺮ ﺷﻮﻳﻢ«‪ ،‬زﻳـﺮا ﺑﻌﺪ از‬ ‫روﺑﺮو ﺷﺪن ﺑﺎ ﻫﺮ ﻣﺸﻜﻠﻰ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻮى ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻰدوﻳﻢ! وﻟﻰ ﺗﻌﺪاد‬ ‫اﻧﺪﻛﻰ ﻳﺎد ﮔـﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ ﻛﻪ ﭼـﮕـﻮﻧﻪ »ﻋﻤﻴﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ «.‬ﻛﺎﻣـﻴـﺎﺑـﻰ زﻳﺎنﺑﺎرﺗﺮ از‬

‫∑≥‪±‬‬

‫—«“ ‪XŽUMP‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﲤﺎﻣﻰ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﺘﻜﻰ اﺳﺖ‪ .‬درﺧﺘﺎن ﺑﺰرگ رﻳﺸﻪﻫﺎى‬ ‫ﺧـﻮد را در زﻣـﻴـﻦ ﻣــﻰدواﻧـﻨـﺪ ﺗـﺎ آب و ﻣــﻮاد ﻣـﻌـﺪﻧـﻰ ﺑــﻪ دﺳــﺖ آورﻧـﺪ‪.‬‬ ‫رودﺧﺎﻧﻪﻫﺎى ﭘـﺮآب از ﻛـﻮﻫﻬﺎى ﭘـﻮﺷﻴﺪه از ﺑـﺮف ﺳـﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﻰﮔـﻴـﺮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺑﺨﺶ درﺧﺖ‪ ،‬ﺑﺨﺸﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﳕﻰﺗﻮاﻧﻴﺪ آن را ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻋﻴﻨﻰ‬ ‫ﺳﻴﺴﺘﻢ رﻳﺸﻪ و آوﻧﺪﻫﺎ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺑﺨﺶ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺴﻴﺤﻰ‬ ‫ﺑﺨﺸﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻘـﻂ ﺧـﺪا آن را ﻣﻰﺑﻴﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ از ﻃـﺮﻳﻖ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑـﻊ‬ ‫ﻋﻤﻴﻖ اﻟﻬﻰ دﺳﺘﺮﺳﻰ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻓﺸـﺎرﻫﺎى زﻧﺪﮔﻰ از ﭘﺎى‬ ‫درﺧﻮاﻫﻴﻢ آﻣﺪ‪ .‬ﻧﻘﻄﻪ اﺗﻜـﺎى ﭘـﻮﻟﺲ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺪرت ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴـﺢ در‬ ‫زﻧﺪﮔﻰ او ﻋﻤﻞ ﻣـﻰﻛـﺮد )رﺟﻮع ﻛﻨﻴـﺪ ‪٢١ ٬٦:١‬؛ ‪١٣-١٢:٢‬؛ ‪.(١٠:٣‬‬ ‫ﻗـﻮت ﻫﺮ‬ ‫ﺷﻌﺎر ﭘﻮﻟﺲ ﻛﻪ ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺷﻌﺎر ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ اﻳﻦ ﺑﻮد‪» :‬در ﻣﺴﻴﺢ ّ‬ ‫ﭼﻴﺰ را دارم‪«.‬‬ ‫ﺟﻰ‪.‬ﺑﻰ‪ .‬ﻓﻴﻠﻴﭙـﺲ آﻳـﻪ ‪ ١٣‬را اﻳﻦ ﻃﻮر ﺗـﺮﺟﻤﻪ ﻛﺮده اﺳﺖ‪» :‬ﺑﺎ ﻗـﺪرت‬ ‫ﻛﺴﻰ ﻛﻪ در ﻣﻦ زﻧـﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﻨﻰ‪ ،‬ﺑﺮاى ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺣﺎﺿـﺮم‪ «.‬و در ﺗﺮﺟﻤﻪ‬ ‫ﺗﻔﺴﻴﺮى ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﻧﻴﺰ اﻳﻦ ﻃﻮر ﻣﻰﺧﻮاﻧﻴﻢ‪» :‬ﻣﻰﺗﻮاﱎ ﺑﻪ ﻳﺎرى ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻮاﻧﺎﺋﻰ و ﻗﺪرت ﻣﻰدﻫﺪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰى را ﻛﻪ ﺧﺪا از ﻣﻦ ﻣﻰﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫اﳒﺎم دﻫﻢ« ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺷـﻤـﺎ ﻛـﺪام ﺗـﺮﺟﻤﻪ ﻛﺘﺎبﻣـﻘـﺪس را ﺗـﺮﺟﻴﺢ‬ ‫ﻣﻰدﻫﻴﺪ‪ ،‬ﻫﺮ دو ﻳﻚ ﭼـﻴـﺰ را ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬ﻣﺴﻴﺤـﻰ در درون ﺧـﻮد‪ ،‬ﲤـﺎم‬ ‫ﻗﺪرت ﻻزم ﺑﺮاى ﻣﻘﺘﻀﻴﺎت زﻧﺪﮔﻰ را دارد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ اﻳﻤﺎن اﻳﻦ ﻗﺪرت را‬ ‫آزاد ﺳﺎزﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻫﻤﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن واﺟﺐ اﺳﺖ ﻛﺘﺎب »راز روﺣﺎﻧﻰ ﻫﺎدﺳﻦ ﺗﻴﻠﻮر« ﻧﻮﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺮ‬ ‫~‬ ‫دﻛﺘﺮ ﻫﻮارد ﺗﻴﻠﻮر و ﺑﺎﻧﻮ را ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ‪ ،‬زﻳﺮا اﻳﻦ ﻛﺘﺎب‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻴﺮوى دروﻧﻰ‬ ‫در زﻧﺪﮔﻰ ﻳﻜﻰ از ﻣﺒﺸـﺮﻳﻦ ﺑﺰرگ ﻣﺴﻴﺤﻰ در ﭼﻴـﻦ را ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﺸـﻴـﺪه‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺎدﺳﻦ ﺗﻴﻠﻮر ﺳﺎلﻫﺎى ﻣﺘﻤﺎدى ﺳﺨﺖ ﻛﺎر ﻣﻰﻛﺮد و ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور‬ ‫ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاى رﻓﻊ ﻧﻴﺎزﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻤﺎن و اﻋﺘﻤﺎد ﻛﺎﻣﻞ دارد‪ ،‬وﻟﻰ در‬

‫ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﺧﻮد ﻫﻴﭻ اﺣﺴـﺎس ﺷـﺎدى و آزادى ﳕﻰﻛﺮد‪ .‬روزى ﻧﺎﻣﻪاى از‬ ‫ﻃﺮف ﻳﻜﻰ از دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﭼﺸﻤـﺎن او را ﮔﺸﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺴﻴـﺢ‬ ‫ﭘﻰ ﺑﺒﺮد‪» :‬ﻧﻪ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ اﻳﻤﺎن و وﻓﺎدارى ﺧﻮدم ﺑﻠﻜﻪ ﻧﮕﺮﻳﺴﱳ ﺑﺮ آن اﻣﻴﻦ‪،‬‬ ‫ﺷﺮط اﺳﺎﺳﻰ اﺳﺖ!« و اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻧـﻘـﻄـﻪ ﻋـﻄـﻔـﻰ در زﻧﺪﮔﻰ او ﺷﺪ‪ .‬ﻫـﺮ‬ ‫ﳊﻈﻪ و ﻫﺮ روز ﺑﺮاى وﻇﺎﻳŠ روزاﻧﻪاش از ﻗﺪرت ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺘﻤﺪاد ﻣﻰﻃﻠﺒﻴﺪ‬ ‫و ﻗﺪرت ﻣﺴﻴﺢ او را ﻳﺎرى ﻣﻰﺑﺨﺸﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻰ در ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺗﺎك و ﺷﺎﺧﻪﻫﺎ در ﺑﺎب ‪ ١٥‬اﳒﻴﻞ ﻳﻮﺣﻨﺎ‪،‬‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ درس را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻰدﻫﺪ‪ .‬او ﺗﺎك اﺳﺖ و ﻣﺎ ﺷﺎﺧﻪﻫـﺎ‪ .‬ﺷـﺎﺧـﻪ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ در ﺻﻮرﺗﻰ ﻣﻔﻴﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺛﻤﺮ دﻫﺪ‪ ،‬و ﮔﺮ ﻧﻪ آن را ﺑﺮﻳﺪه ﻣﻰﺳﻮزاﻧﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﻫﻢ ﺗﻼش ﻛﻨﺪ ﳕﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﻮدى ﺧﻮد ﻣﻴﻮه دﻫﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ دارد از زﻧﺪﮔﻰ ﺗﺎك ﻣﻰﮔﻴﺮد‪» :‬ﺟﺪا از ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﳕﻰﺗﻮاﻧﻴﺪ ﻛﺮد«‬ ‫)ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪ .(٥:١٥‬ﺷﺨﺺ اﻳﻤﺎندار ﭼﻨﺎن ﭼﻪ در ﻣﺸﺎرﻛﺖ و اﲢﺎد ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﲟﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻗﺪرت ﺧﺪا در دﺳﺘﺮس او ﻗـﺮار ﻣﻰﮔﻴﺮد‪» :‬ﻗﻮت ﻫﺮﭼﻴﺰ را دارم در‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﻛﻪ ﻣﺮا ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﻰﺑﺨﺸﺪ« )آﻳﻪ ‪ (١٣‬ﻳﺎ ﺑﻪ ﻗﻮل ﺗﺮﺟﻤﻪاى دﻳﮕﺮ‪» :‬در‬ ‫ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﺧﻮدﻛﻔﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪«.‬‬ ‫ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺷﻪﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺧﺪا و ﻗﺪرت ﺑﻰﭘﺎﻳﺎن او دو ﻣﻨﺒﻊ روﺣﺎﻧﻰ ﻋﻈﻴﻢ‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ از ﻃﺮﻳﻖ آﻧﻬﺎ ﻣﻰﺗﻮاﻧﻴﻢ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻻزﻣﻪ زﻧﺪﮔﻰ اﺳﺖ‪ ،‬ﻛﺴﺐ‬ ‫ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬وﻟﻰ ﻣﻨﺒﻊ ﺳﻮﻣﻰ ﻧﻴﺰ وﺟﻮد دارد‪.‬‬

‫∏≥‪±‬‬

‫‪±≥π‬‬

‫≥© ‪©≤∞≠±¥∫¥® «bš d¹cÄU½ÅdOOGð ÈU¼ÅÁbŽË‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ از ﻛﻠﻴﺴﺎى ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﺪاﻳﺎى ﺳـﺨـﺎوﲤﻨﺪاﻧﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﺸﻜـﺮ‬ ‫ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻫﺪاﻳﺎى آﻧﺎن را ﺑﺎ ﺳﻪ ﻣﻮرد ﺑﺴﻴﺎر آﺷﻨﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫)‪ (١‬درﺧﺖ ﭘﺮ‪9‬ﺷﻜﻮﻓﻪ )آﻳﻪ ‪ .(١٠‬ﻛﻠﻤﻪ »ﺷﻜﻔﱳ« ﻏﻨﭽﻪ آوردن ﮔﻞ ﻳﺎ‬ ‫ﺷﻜـﻮﻓـﻪ دادن درﺧﺖ را ﻣـﻰرﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻏـﺎﻟـﺒـﺎً دﭼـﺎر »زﻣﺴﺘـﺎن« روﺣﺎﻧـﻰ‬

‫—«“ ‪XŽUMP‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫ﻣﻰﺷﻮﻳﻢ‪ ،‬وﻟﻰ ﺑﻌﺪ از آن ﺑﻬﺎر ﻓﺮا ﻣﻰرﺳﺪ و ﺑﺮﻛﺎت و زﻧﺪﮔﻰ ﺗﺎزه آﻏﺎز ﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫ﺷﺪ‪ .‬درﺧﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدى ﺧـﻮد ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب و ﺣﺮﻛﺖ ﻧﻴـﺴﺖ و وﺿﻌﻴﺖ آن‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺗﻐﻴﻴﺮى ﻧﻜﺮده اﻣﺎ زﻧﺪﮔﻰ ﺗﺎزه دروﻧﻰ ﺑﺎﻋﺚ آن ﻫﻤﻪ ﺗﻔﺎوت ﻣﻰﺷﻮد‪.‬‬ ‫)‪ (٢‬ﺳـﺮﻣــﺎﻳـﻪ‪9‬ﮔــﺬارى )آﻳـﺎت ‪ .(١٧-١٤‬ﭘــﻮﻟـﺲ ﻫـﺪاﻳــﺎى ﺑـﺸــﺎرﺗـﻰ‬ ‫اﻳﻤﺎنداران ﻓﻴﻠﭙﻴﻪ را ﻧﻮﻋﻰ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬارى ﻣﻰداﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ روﺣﺎﻧﻰ ﺑﺴﻴﺎرى‬ ‫ﺑﺮاﻳﺸﺎن در ﭘﻰ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪ .‬ﻛﻠﻤﻪ »ﺷﺮاﻛﺖ« ﻣﺘـﺮادف ﻛﻠﻤﻪ »ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ«‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﻛﻠﻴﺴﺎ وارد ﻧﻮﻋـﻰ ﺗﻌﺎﻣﻞ »ﺑﺪه ﺑﺴﺘﺎن« ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻃﻰ آن‪ ،‬ﻛـﻠﻴﺴﺎ‬ ‫ﻧﻴﺎزﻫﺎى ﻣﺎدى ﭘﻮﻟﺲ را ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﻰﻛﺮد و در ﻋﻮض ﻧﻴﺎزﻫﺎى روﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮد را‬ ‫از ﺧﺪاوﻧﺪ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻰﳕﻮد‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ دﻓﺎﺗﺮ ﺣﺴﺎب را ﻧﮕﺎه ﻣﻰدارد و ﻫﺮﮔﺰ‬ ‫ﺳﻮد روﺣﺎﻧـﻰ اﻧﺴﺎن را ﻓﺮاﻣـﻮش ﳕﻰﻛﻨﺪ! ﻛﻠـﻴﺴﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻧـﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗـﺄﻣﻴﻦ‬ ‫ﻧﻴﺎزﻫﺎى ﻣﺎدى دﻳﮕﺮان ﺑﻰﺗﻮﺟﻬﻰ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻛﻠﻴﺴﺎﺋﻰ ﻓﻘﻴﺮ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫)‪ (٣‬ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ )آﻳـﻪ ‪ .(١٨‬ﭘﻮﻟﺲ ﻫﺪاﻳﺎى آﻧﻬـﺎ را ﻧـﻮﻋﻰ ﻗﺮﺑﺎﻧـﻰ روﺣﺎﻧﻰ‬ ‫ﻣﻰﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاى ﺟﻼل ﺧﺪا ﺑﺮ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎه ﻧﻬﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در زﻧﺪﮔﻰ‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻰ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ ﻧﻈﻴﺮ »ﻗـﺮﺑﺎﻧﻰ روﺣﺎﻧﻰ« وﺟﻮد دارد )رﺟﻮع ﻛﻨﻴـﺪ اول‬ ‫ﭘﻄـﺮس ‪ .(٥:٢‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪنﻫـﺎى ﺧـﻮد را ﭼﻮن ﻗﺮﺑﺎﻧـﻰ روﺣﺎﻧﻰ ﺑﺴـﭙـﺎرﻳﻢ‬ ‫)ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ‪ ،(٢-١:١٢‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻟﺒـﻬـﺎى ﺧـﻮد را )ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن‬ ‫‪ .(١٥:١٣‬اﻋﻤﺎل ﻧﻴﻜﻮ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﺮاى ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ )ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ‪ (١٦:١٣‬و‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻫﺪاﻳﺖ ﺟـﺎنﻫـﺎى ﮔـﻢﺷـﺪهاى ﻛـﻪ ﻧـﺰد ﻣـﺴـﻴـﺢ ﻣـﻰآورﻳـﻢ )روﻣﻴـﺎن‬ ‫‪ .(١٦:١٥‬ﭘﻮﻟﺲ در اﻳﻨﺠـﺎ اﻳـﻤـﺎنداران اﻫﻞ ﻓﻴﻠـﭙـﻴـﻪ را ﭼﻮن ﻛﺎﻫـﻨـﺎﻧـﻰ‬ ‫ﻣﻰﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺪاﻳﺎى ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫در ﻧﻮر ﻣﻼﻛﻰ ‪ ١٤-٦:١‬ﺧﻮد را ﻣﻮﻇŠ ﻣﻰﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ و ﻋﺰﻳﺰﺗﺮﻳﻦ‬ ‫داﺷﺘﻪﻫﺎى ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫وﻟﻰ ﭘـﻮﻟﺲ اﻳﻦ ﻫـﺪاﻳـﺎ را ﺗﻨﻬﺎ ﻫـﺪﻳـﻪاى از ﺳـﻮى ﻓﻴﻠﭙﻴـﺎن ﻣـﺤـﺴـﻮب‬ ‫ﳕﻰﻛﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ آﻧﻬـﺎ را رﻓﻊ ﻧﻴـﺎزﻫﺎﻳﺶ از آﺳﻤﺎن ﻣﻰداﻧﺪ‪ .‬اﻋﺘﻤﺎد و ﺗـﻮﻛﻞ‬

‫ﭘﻮﻟﺲ ﺑـﻪ ﺧـﺪاوﻧﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻘﺎﺑﻞ ﺟﺎﻟﺒـﻰ ﺑـﻴـﻦ آﻳـﺎت ‪ ١٨‬و ‪ ١٩‬وﺟـﻮد دارد‪.‬‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮان آن را اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﳕﻮد‪» :‬ﺷﻤﺎ ﻧﻴـﺎزﻫﺎى ﻣﺮا رﻓﻊ ﻛﺮدﻳﺪ و‬ ‫ﺧﺪا ﻫﻢ ﻧﻴﺎزﻫﺎى ﺷﻤﺎ را رﻓﻊ ﻣﻰﻛﻨﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻳﻚ اﺣﺘﻴﺎج ﻣﺮا ﺑﺮآوردﻳﺪ‪ ،‬وﻟﻰ‬ ‫ﺧﺪا ﲤﺎﻣﻰ اﺣﺘﻴﺎﺟﺎت ﺷﻤﺎ را ﺑﺮآورده ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﺷﻤﺎ از ﻓﻘﺮ ﺧﻮد دادﻳﺪ‪،‬‬ ‫وﻟﻰ ﺧﺪا ﻧﻴﺎز ﺷﻤﺎ را ﺑﺎ ﻏﻨﺎى ﺧﻮد در ﺟﻼل ﺑﺮﺧﻮاﻫﺪ آورد!«‬ ‫ﺧﺪا ﻗـﻮل ﻧﺪاده ﻛﻪ ﲤـﺎم زﻳﺎدهﺧﻮاﻫﻰﻫﺎى ﻣـﺎ را ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻛـﻨـﺪ‪ .‬وﻗﺘـﻰ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺪا در اراده ﺧـﺪا زﻧﺪﮔﻰ ﻛﻨﺪ و ﺧﺪﻣﺘﺶ ﺑـﺮاى ﺟﻼل ﺧﺪا ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬ ‫آﻧﮕﺎه ﲤﺎﻣﻰ ﻧﻴﺎزﻫﺎﻳﺶ ﺑﺮآورده ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺎدﺳﻦ ﺗﺎﻳﻠﻮر ﻏﺎﻟﺒﺎً ﻣﻰﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫»وﻗﺘﻰ ﻛﺎر ﺧﺪا ﺑﻪ روش ﺧﺪا و ﺑﺮاى ﺟﻼل ﺧﺪا اﳒﺎم ﺷﻮد‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﻛﻤﺒﻮدى‬ ‫در ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺧﺪا ﭘﻴﺶ ﻧﺨﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪«.‬‬ ‫ﻛﺸﻴﺶ ﺟﻮاﻧـﻰ وارد ﻛﻠﻴﺴﺎﺋﻰ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎى ﺳـﺎل در آن رﺳﻢ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﻮدﺟﻪ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﺧﻮد را از ﻃﺮﻳﻖ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬارى در ﺑﺎزار اﻓﺰاﻳﺶ دﻫﺪ‪ .‬او ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻴﺌﺖ رﻫﺒـﺮان ﻛﻠﻴﺴﺎ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺑـﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣـﻮاﻓﻖ ﻧﻴﺴﺖ‪» :‬ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ دﻋـﺎ‬ ‫ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺧﺪا ﺧﻮدش ﻧﻴﺎزﻫﺎى ﻣﺎ را ﺑﺮآورد‪ .‬در آﺧﺮ ﻫﺮ ﻣﺎه ﲤﺎم ﺣﺴﺎبﻫﺎ‬ ‫را ﺗﺴﻮﻳﻪ ﻛﻨﻴﺪ و ﻣﺨـﺎرج را ﺑﭙﺮدازﻳﺪ و ﺣﻘﻮق ﻣـﺮا در ردﻳŠ آﺧﺮ ﺑﮕﺬارﻳـﺪ‪،‬‬ ‫اﮔﺮ ﭘﻮل ﻛﺎﻓﻰ ﺑﺮاى ﭘﺮداﺧﺖ ﺣﻘﻮق ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺗﺸﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﻳﻜﻰ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ‬ ‫ﻣﻰاﻓﺘﻢ‪ ،‬ﻧﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎ و ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻓﻜـﺮ ﳕـﻰﻛـﻨـﻢ ﻛـﺲ دﻳـﮕـﺮى ﺑﻪ زﺣﻤـﺖ‬ ‫ﺑﻴﻔﺘﺪ!« ﻫﻴﺌﺖ رﻫﺒﺮان ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻫﻢ ﻛﺸﻴﺶ و ﻫﻢ‬ ‫ﻛﻠﻴﺴﺎ دﭼﺎر دردﺳـﺮ ﻣـﻰﺷـﻮﻧـﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﻫـﺮ ﻣـﺎه ﲤـﺎم ﺻـﻮرت‬ ‫ﺣﺴﺎبﻫﺎ و ﻣﺨﺎرج ﭘﺮداﺧﺖ ﺷﺪ و در ﭘﺎﻳﺎن ﺳﺎل ﺑﺮاى اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر در ﻃﻰ‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎى ﻣﺘﻤﺎدى‪ ،‬ﻣﺒﻠﻎ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮى در ﺻﻨﺪوق ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‬ ‫ﻗﻨﺎﻋﺖ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻛﺎﻓﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻰﺷﻮد‪ .‬ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪا‪ ،‬ﻗـﺪرت‬ ‫ﺧﺪا و وﻋﺪهﻫﺎى ﺧﺪا ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ‪ ،‬ﻛﻔﺎﻳﺖ ﲤﺎم ﻧـﻴـﺎزﻫﺎى زﻧﺪﮔﻰ‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ را ﻣﻰﻛﺮد و ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮاى ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻛﺎﻓﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫∞‪±¥‬‬

‫‪±¥±‬‬

‫‪bOýUÐ œUý‬‬

‫≥‪±‬‬

‫‪X+bš tÐ ÊUOáKOG o¹uAð‬‬ ‫ﺣﺎل ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﻳﻦ ﻧﺎﻣـﻪ ﺟـﺎﻟـﺐ و ﻋـﻤـﻠـﻰ ﭘـﻮﻟﺲ رﺳـﻮل را ﺑﻪ اﲤـﺎم‬ ‫رﺳﺎﻧﺪﻳﺪ‪ ،‬آﻧﭽـﻪ را ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻪاﻳﺪ از دﺳﺖ ﻧﺪﻫﻴﺪ! ﺑﻬـﺘـﺮﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪاى ﻛـﻪ از‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﻼم ﺧﺪا ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻰآﻳﺪ‪ ،‬ﻧﻪ آﻣﻮﺧﱳ ﺑﻠﻜﻪ زﻳﺴﱳ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻨﺪ رﻫﻨﻤﻮد ﺑﺮاى ﺣﻔﻆ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻰ در زﻧﺪﮔﻰ ﺷﻤﺎ اراﺋﻪ ﻣﻰدﻫﻢ‪.‬‬ ‫‪ (١‬در اﺑﺘﺪاى ﻫﺮ روز ﻓﻜﺮ و ذﻫﻦ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺴﭙﺎرﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ‬ ‫ﺑﺨﺸﻰ از ﺗﻘـﺪس و ﻋـﺒـﺎدت ﺷـﻤـﺎ اﺳـﺖ‪» :‬ﻟـﻬـﺬا اى ﺑـﺮادران‪ ،‬ﺷﻤـﺎ را ﺑـﻪ‬ ‫ﻧﺪه ﻣﻘﺪس‬ ‫رﺣﻤﺖﻫﺎى ﺧﺪا اﺳﺘﺪﻋﺎ ﻣﻰﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﺪنﻫﺎى ﺧﻮد را ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ز ~‬ ‫ﭘﺴﻨﺪﻳﺪه ﺧﺪا ﺑﮕﺬراﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻋﺒﺎدت ﻣﻌﻘﻮل ﺷﻤﺎ اﺳﺖ و ﻫﻤﺸﻜﻞ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن‬ ‫~‬ ‫ﻣﺸﻮﻳﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﻰ ذﻫﻦ ﺧﻮد ﺻﻮرت ﺧﻮد را ﺗﺒﺪﻳﻞ دﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ درﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﭘﺴﻨﺪﻳﺪه ﻛﺎﻣﻞ ﺧﺪا ﭼﻴﺴﺖ« )روﻣﻴﺎن ‪.(٢-١:١٢‬‬ ‫اده ﻧﻴﻜﻮى‬ ‫~‬ ‫ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ار ~‬ ‫ﭘﺲ در آﻏﺎز ﻫﺮ روز‪ ،‬ﺑﺪن‪ ،‬ذﻫﻦ و اراده ﺧﻮد را ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﺧﺪا ﺑﺴﭙﺎرﻳﺪ‪.‬‬ ‫‪ (٢‬اﺟﺎزه دﻫﻴﺪ روح‪9‬اﻟﻘﺪس از ﻃﺮﻳﻖ ﻛﻼم ﺧﺪا ذﻫﻦ ﺷﻤﺎ را ﺗﺎزه ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻨﻈﻢ و روزاﻧﻪ ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﻻزﻣ~ﻪ ﲢﺼﻴﻞ ﺷﺎدى و ﭘﻴﺮوزى اﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ (٣‬وﻗﺘﻰ دﻋﺎ ﻣﻰ‪9‬ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻄﻠﺒﻴﺪ ﻛﻪ در آن روز ﺑﻪ ﺷـﻤـﺎ‬ ‫دل واﺣﺪ‪ ،‬دل ﻣﺘﻮاﺿﻊ و ﻣﻄﻴﻊ‪ ،‬دل روﺣﺎﻧﻰ و دل ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻋﻄﺎ ﳕﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫وﻗﺘﻰ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ روزاﻧﻪ ﺧﻮد را ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﻰﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎﻳﺘﺎن‬ ‫ﻃﻮرى ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﺤﺮوﻣﻴﺖ ﺷﻤﺎ از آن ﺷﺎدى و ﺳﺮورى ﮔﺮدد ﻛﻪ‬ ‫ﺧﺪا ﺑـﺮاى ﺷﻤﺎ ﻣﻰﺧـﻮاﻫﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﺨـﺼـﻰ ﻣـﻼﻗـﺎت‬ ‫ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻋﻼﻗﻪ ﺧﺎﺻﻰ ﺑﻪ او ﻧﺪارﻳﺪ‪ .‬از ﺧﺪا ﺑﻄﻠﺒﻴﺪ دل ﻣﺘﻮاﺿﻊ ﻻزم را ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻳﺎ ﺷﺎﻳـﺪ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ درﮔﻴﺮ ﲡـﺮﺑﻪاى ﺳﺨﺖ ﺷﻮﻳﺪ‪ .‬در اﻳـﻦ‬

‫≥‪±¥‬‬

‫ﺻﻮرت از ﺧﺪا ﺑﻄﻠﺒﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﻴﺮوى ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼت را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﳕﺎﻳﺪ‬ ‫و ﺑﺎ ﲤﺮﻛﺰ ﲤﺎم ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺴﻴﺢ و اﳒﻴﻞ ﺑﺸﻮﻳﺪ و ﻧﻪ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ دوﺳﺖ‬ ‫دارﻳﺪ ﻳﺎ ﻧﺪارﻳﺪ‪.‬‬ ‫‪ (٤‬در ﻃﻮل روز اﻓﻜـﺎر ﺧـﻮد را ﺑﻴﺎزﻣﺎﺋـﻴـﺪ‪ .‬اﮔﺮ اﺣﺴﺎس ﻛﺮدﻳـﺪ ﻛـﻪ‬ ‫ﺳﻼﻣﺘﻰ و ﺷﺎدى دروﻧﻰ ﺧﻮد را از دﺳﺖ دادهاﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺴﺘﻴﺪ و ﺑﻪ ﻛﺎرﻧﺎﻣﻪ‬ ‫ﺧﻮد ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴـﺪ‪ .‬آﻳﺎ ﻳﻚ‪9‬دل و ﻳﻚ ﻓﻜﺮ ﻫﺴﺘﻢ؟ آﻳﺎ ﻓـﺮﺻﺘﻰ داﺷﺘـﻪ‪9‬ام‬ ‫ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ را ﺟﻼل دﻫﻢ و از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻜﺮده‪9‬ام؟ آﻳﺎ ﻋﻠﺖ و ﻓﺸﺎرى‬ ‫ﺧﺎرﺟﻰ ﻣـﻮﺟﺐ ﺷﺪه ﻛﻪ دل ﻣﺘـﻮاﺿﻊ را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫـﻢ؟ اﮔﺮ ﻣﺘﻮﺟـﻪ‬ ‫ﺷﺪﻳﺪ ﻛﻪ ﻣـﺮﺗﻜﺐ ﮔﻨﺎه ﺷﺪهاﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺧﻮد ﻧـﺰد ﺧـﺪاوﻧﺪ‬ ‫اﻗﺮار ﻛﻨﻴﺪ )اول ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪ .(٩:١‬در ﺻﻮرت اﻣﻜﺎن ﺑﺎزﮔﺮدﻳﺪ و اﺷﺘﺒﺎه ﺧﻮد را‬ ‫ﺟﺒﺮان ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺟﺒﺮان اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﻣﻘﺪور ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬از ﺧﺪا ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ‬ ‫ﻓﺮﺻﺖ دﻳﮕﺮى ﺑﺮاى ﺷﻬﺎدت ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬ ‫‪ (٥‬دروازه‪9‬ﻫﺎى دل و ذﻫﻦ ﺧﻮد را ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬اﻧﺪرز ﭘﻮﻟﺲ در‬ ‫ﻓﻴﻠﭙﻴـﺎن ‪ ٨:٤‬را ﺑﻪ ﻳﺎد آورﻳﺪ‪» :‬ﻫﺮﭼﻪ راﺳﺖ‪ ...‬ﻣﺠﻴﺪ‪ ...‬ﻋﺎدل‪ ...‬ﭘـﺎك‪...‬‬ ‫ﺟﻤﻴﻞ‪ ...‬ﻧﻴﻚ ﻧﺎم‪ ...‬ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬در آﻧﻬﺎ ﺗﻔﻜﺮ ﻛﻨﻴﺪ‪ «.‬ﻫﺮ ﮔﺎه ﻓﻜﺮى ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺖ‬ ‫ﻳﺎ ﻧﺎﭘﺎك ﺑﻪ ذﻫﻦ ﺷﻤﺎ راه ﻣﻰﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺟﻠﻮى آن ﺑﺎﻳﺴﺘﻴﺪ‪ .‬اﮔﺮ آن‬ ‫را در ذﻫﻦ ﺧﻮد ﺑﭙﺮوراﻧﻴﺪ‪ ،‬رﻳﺸﻪ ﻣﻰﮔﻴﺮد و رﺷﺪ ﻣﻰﻛﻨﻴﺪ و ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً ﺷﺎدى‬ ‫ﺷﻤﺎ را ﻣﻰرﺑﺎﻳﺪ‪ .‬ﮔﺎﻫﻰ اوﻗﺎت ﺷﻴﻄﺎن »ﻧﻴﺰهﻫﺎى آﺗﺸﻴﻦ« ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﻮى‬ ‫ﺷﻤﺎ ﭘﺮﺗﺎب ﻣﻰﻛﻨﺪ و ﮔﺎﻫﻰ ﻛـﺎر ﺧـﻮد را از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺮدﻣﺎن دﻳﮕـﺮى اﳒﺎم‬ ‫ﻣﻰدﻫﺪ‪ .‬ﻳﻜﻰ از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ روﺷﻬﺎ ﺑﺮاى ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ اﻓﻜﺎر ﻏﻠﻂ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ‬ ‫و ذﻛﺮ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻛﻼم ﺧﺪا ﭘﺮ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﺮاى ﺣﻔﻆ ﻛﺮدن ﻛﻼم ﺧﺪا وﻗﺖ‬ ‫ﺑﮕﺬارﻳﺪ‪.‬‬ ‫‪ (٦‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃـﺮ داﺷـﺘـﻪ ﺑـﺎﺷـﻴـﺪ ﻛـﻪ ﺷـﺎدى ﺷـﻤـﺎ ﻧـﺒـﺎﻳـﺪ ﻣـﻮﺿـﻮﻋـﻰ‬ ‫ﺧﻮدﺧـﻮاﻫﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑـﻠـﻜـﻪ راه ﺧﺪا ﺑـﺮاى ﲡﻠﻴﻞ ﻣﺴﻴـﺢ و ﻛـﻤـﻚ ﺑـﻪ‬ ‫دﻳﮕﺮان از ﻃﺮﻳﻖ ﺷﻤﺎ اﺳﺖ‪ .‬اول ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬دوم دﻳﮕﺮان و آﺧﺮ ﺧﻮدﺗﺎن‪ ،‬و‬ ‫ﻧﺘﻴﺠﻪ آن ﺷﺎدى اﺳﺖ‪.‬‬