All Files

‫ﮐﻤﺮﻧﮕﺘﺮﻳﻦ‬ ‫ﺁزار ﻡﮑﺶ ! ﻗﻔﻞ دﻟﻢ وا ﺷﺪﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺕﻨﺪﻳﺲ ﺕﻤﻨﺎﯼ ﺕﻮ ﭘﻴﺪا ﺷﺪﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻨﺠﻴﻨﻪء ﻟﻄﻒ ﺕﻮ ﺑﺰرگ اﺱﺖ ﺑﺰرگ اﺱﺖ‬ ‫در ﭘﻴﮑﺮﻩء ﮐﻮﭼﮏ ﻡﻦ ﺝﺎ ﺷﺪﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫راهﯽ ﮐﻪ ﻓﺮا روﺱﺖ دو ﺧﻂ ﻡﺘﻮازﯼ اﺱﺖ‬ ‫ﻳﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﺣﺪﻳﺚ ﻡﻦ و ﺕﻮ ﻡﺎ ﺷﺪﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺕﻮﺻﻴﻒ ﻡﮑﻦ از ﺧﻂ وﺧﺎﻟﻢ‪ ،‬ﻡﻔﺮﻳﺒﻢ‬ ‫ﭘﺮواﻧﻪء ﭘﺮ ﺱﻮﺧﺘﻪ زﻳﺒﺎ ﺷﺪﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻴﺨﻮد ﻡﺪﻩ اﻡﻴﺪ ﺑﻠﻨﺪم ﺑﻪ ﺑﻬﺎران‬ ‫ﺱﺮوﯼ ﮐﻪ ﮐﻤﺮ ﺑﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﻻ ﺷﺪﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﻤﺮﻧﮕﺘﺮﻳﻦ واژﻩء دﻳﻮان ﺣﻴﺎﺕﻢ‬ ‫در ﺧﻂ ﮐﺞ رﻳﺰ ﮐﻪ ﺧﻮاﻧﺎ ﺷﺪﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﮕﺬار ﮐﻪ ﻧﺎﺧﻮاﻧﺪﻩ و ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﻤﻴﺮد‬ ‫اﻳﻦ واژﻩء ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺷﺪﻩ ﻡﻌﻨﺎ ﺷﺪﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻧﺎدﻳﺎ اﻧﺠﻤﻦ‪ ،‬اﻡﻴﺪ ﺷﻌﺮ ﻓﺮداﯼ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن در ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﺱﺎﻟﮕﯽ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺧﺸﻮﻧﺖ هﺎﯼ ﺧﺎﻧﻮادﻩ ﮔﯽ ﺷﺪ‪ .‬او در ﺱﺎل ‪ 1359‬در هﺮات ﺑﻪ دﻧﻴﺎ‬ ‫ﺁﻡﺪ‪ .‬از او دو ﻡﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﻌﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻡﻬﺎﯼ "ﮔﻞ داودﯼ" و "ﻳﮏ ﺱﺒﺪ دﻟﻬﺮﻩ" ﺑﻪ ﻳﺎدﮔﺎر ﻡﺎﻧﺪﻩ اﺱﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﺎدﻳﺎ از زﺑﺎن ﺧﻮدش‪:‬‬ ‫"در ﭘﺮاﺿﻄﺮابﺕﺮﻳﻦ ﺱﺎلهﺎى اﻧﻘﻼب در هﺮات ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺁﻡﺪم؛ ﺕﺤﺼﻴﻼﺕﻢ را ﺑﺎ دو ﺱﺎل ﺝﻬﺶ در دﺑﻴﺮﺱﺘﺎن )ﻟﻴﺴﻪ( ﻡﺤﺒﻮﺑﻪ هﺮوى ﺑﻪ‬ ‫ﭘﺎﻳﺎنرﺱﺎﻧﺪم و اآﻨﻮن ﺷﺎﮔﺮد ﺱﺎل دوم داﻧﺸﻜﺪﻩ ادﺑﻴﺎت و ﻋﻠﻮم ﺑﺸﺮى داﻧﺸﮕﺎﻩ هﺮاﺕﻢ‪ .‬از زﻡﺎﻧﻯ آﻪ ﺧﻮدم را ﺑﻪ ﻳﺎد دارم ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺘﻢ‬ ‫وزﻧﺠﻴﺮهﺎى ﺷﺶ ﺱﺎﻟﻪ اﺱﺎرت دوران ﻃﺎﻟﺒﺎن‪ ،‬آﻪ ﭘﺎﻳﻢ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺱﺒﺐ ﺷﺪﻧﺪ ﺕﺎ ﺑﺎ ﭘﺎى ﻗﻠﻢ وارد ﻋﺮﺻﻪ ﺷﻌﺮ ﺷﻮم و ﻟﻨﮓ ﻟﻨﮕﺎن‬ ‫ﻗﺪﻡﻯﺑﺮدارم‪ .‬ﺕﺸﻮﻳﻖ دوﺱﺘﺎن هﻤﺪل دﻟﮕﺮﻡﻢ آﺮد آﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ راﻩ اداﻡﻪ دهﻢ وﻟﻯ هﻨﻮز هﻨﮕﺎم ﮔﺎم زدن ﭘﺎى ﻗﻠﻢ ﻡﻯﻟﺮزد و ﺧﻮدم ﻧﻴﺰ‪ .‬زﻳﺮا آﻪ‬ ‫از ﻟﻐﺰشدرﻳﻦ راﻩ ﺧﻮد را اﻳﻤﻦ ﻧﻤﻯداﻧﻢ آﻪ راهﻯ ﺱﺨﺖ در ﭘﻴﺶ اﺱﺖ و ﻡﻦ ﻧﺎاﺱﺘﻮار ﻗﺪم‪ ".‬ﺁرﯼ او ﺻﺪاﯼ در ﮔﻠﻮ ﺧﻔﻪ ﺷﺪﻩ هﺰاران زن‬ ‫ﻡﺜﻞ ﺧﻮدش ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از ﻓﺮﻳﺎد ﮐﺸﻴﺪن ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﺵﻤﺎرﻩ ﻡﻴﺨﻮاﻧﻴﺪ‪:‬‬

‫ﻧﺸﺮﻳﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪ ،‬ﻓﺮهﻨﮕﯽ و ادﺑﯽ‬ ‫ﺳﺎل اول ‪ -‬ﺷﻤﺎرﻩ اول‬ ‫ﺳﺎل ‪ 1386‬ﺧﻮرﺷﻴﺪﯼ ‪ 2007 -‬ﻡﻴﻼدﯼ‬

‫ﺻﺎﺣﺐ اﻡﺘﻴﺎز‪ :‬ﻡﺆﺳﺴﻪ ﮐﺎروان‬ ‫ﻡﺪﻳﺮ ﻡﺴﺆل‪ :‬ﺑﺴﻢ اﷲ رﺿﺎیﯽ "هﻤﺘﺎ"‬

‫ﺱﺮدﺑﻴﺮ‪ :‬ﻡﺴﻴﺢ ارزﮔﺎﻧﯽ‬ ‫هﻴ َﺎت ﺕﺤﺮﻳﺮﻳﻪ‪ :‬ﺟﻮاد ﺁﺷﻨﺎ‪ ،‬ﻡﻬﺪﯼ ﻓﻴﻀﯽ‪،‬‬ ‫ﻓﺮزاﻧﻪ ﻧﻈﺮﯼ‪ ،‬ﺧﺪیﺠﻪ ﻧﻈﺮﯼ‪ ،‬زهﺮا ﺣﺴﻴﻨﯽ‪،‬‬ ‫ﺣﻤﺰﻩ ﺣﻴﺪرﯼ‪ ،‬ﻡﻌﺼﻮﻡﻪ ﻧﻈﺮﯼ‪ ،‬ﺛﺮیﺎ ﺣﺴﻴﻨﯽ‪،‬‬ ‫و ایﻤﺎ اﺑﺮاهﻴﻢ زادﻩ‬ ‫ﻃﺮاﺣﯽ‪ ○ :‬روﯼ ﺟﻠﺪ‪ :‬ﻡﻬﺪﯼ ﻓﻴﻀﯽ‬ ‫○ ﺹﻔﺤﺎت داﺧﻠﯽ‪ :‬ﺛﺮیﺎ ﺣﺴﻴﻨﯽ‪،‬‬ ‫ﻓﺮزاﻧﻪ ﻧﻈﺮﯼ و ﻧﺼﻴﺒﻪ رﺿﺎیﯽ‬ ‫ﺑﺎ ﺱﭙﺎس و ﻗﺪرداﻧﯽ از‪ :‬اﻝﻴﺎس ﻋﻠﻮﯼ‪،‬‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﺣﻴﺪرﯼ‪ ،‬و ﻋﺎرف رﺿﻮاﻧﯽ‬

‫‪ X‬ﻃﻠﻴﻌﮥ ﺳﺨﻦ ‪٤...................................................‬‬ ‫‪ X‬ﻡﺆﺳﺴﻪ ﮐﺎروان ‪ -‬ﺑﺎﻗﺮ رﺿﺎیﯽ ‪٦...............................‬‬ ‫اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪ ،‬ﻓﺮهﻨﮕﯽ‬ ‫‪ X‬ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮﯼ ﻃﺒﻘﺎﺕﯽ ‪ -‬اﻡﻴﺮ ﺣﻤﺰﻩ ﺣﻴﺪرﯼ ‪٨.......................‬‬ ‫‪ X‬ﻧﺴﻞ ﺳﺮﮔﺮدان ‪ -‬ﺑﺴﻢ اﷲ رﺿﺎیﯽ ‪١١............................‬‬ ‫‪ X‬ﭼﺮا ﮔﻔﺘﮕﻮ ‪ -‬ﺟﻮاد ﺁﺷﻨﺎ ‪١٤.......................................‬‬ ‫‪ X‬ﻡﻮﻝﻮﯼ ‪ -‬ﻡﺴﻴﺢ ارزﮔﺎﻧﯽ ‪١٨......................................‬‬ ‫‪ X‬وﻇﻴﻔﻪ ﻡﻦ ‪ -‬یﺪاﷲ ﺣﻴﺪرﯼ ‪٢١....................................‬‬ ‫‪ X‬ﮔﺰارش ‪ -‬اﺷﺮف ﺟﻮادﯼ ‪٢٢.....................................‬‬

‫ادﺑﯽ‬ ‫‪ X‬اﺷﻌﺎر ‪ -‬ﻧﺎدر اﺣﻤﺪﯼ‪ ،‬ایﻤﺎ اﺑﺮاهﻴﻢ زادﻩ‪ ،‬اﻝﻴﺎس ﻋﻠﻮﯼ‪ ،‬و ‪٢٥ ...‬‬ ‫‪ X‬ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﮐﺎﻇﻢ ﮐﺎﻇﻤﯽ ‪ -‬ﻓﺰاﻧﻪ ﻧﻈﺮﯼ ‪٣٠ ........................‬‬

‫ﺕﻤﺎس ﺑﺎ ﻡﺎ‪:‬‬

‫‪ X‬در اﻧﺘﻈﺎر یﮏ ایﻤﻴﻞ ‪ -‬ﻡﻬﺪﯼ ﻓﻴﻀﯽ ‪٣٤..........................‬‬

‫‪www.karawaan.org‬‬ ‫‪www.sokhane‬‬‫‪nau.blogfa.com‬‬ ‫‪[email protected]‬‬

‫‪ X‬ﭼﺸﻤﺎن ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺎز‪ -‬ﺧﺪیﺠﻪ ﻧﻈﺮﯼ ‪٣٥..............................‬‬

‫‪228 North Terrace‬‬ ‫‪Adelaide 5000 South Australia‬‬

‫‪ X‬ﮐﺒﻮﺕﺮ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﯼ زﻧﺪﮔﯽ ﻡﻦ ‪ -‬ﻓﺮزاﻧﻪ ﻧﻈﺮﯼ‪٣٨.................‬‬ ‫‪ X‬ﻡﺴﺠﺪ ‪ -‬ﻡﻌﺼﻮﻡﻪ ﻧﻈﺮﯼ ‪٤٠......................................‬‬ ‫‪ X‬ﺹﺤﺮاﯼ ﺟﺒﻴﻦ ‪ -‬ﺟﻮاد ﺁﺷﻨﺎ ‪٤١....................................‬‬ ‫‪ X‬ﻃﻨﺰهﺎ ‪ -‬ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺷﻮﮐﺖ و اﻡﻴﺮﺣﻴﺪرﯼ‪٤٢..........................‬‬

‫‪Sponsored By: MYSA‬‬

‫ه ﺎ وارزش ه ﺎﯼ اﻗ ﻮام وﻣﻠﻴ ﺖ ه ﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠ ﻒ ازوﻇ ﺎﻳﻒ‬ ‫ﺑﻨﺎم ﺁﻓﺮﻳﺪﮔﺎرﺳﺨﻦ!‬ ‫اﺳﺘﺮاﻟﻴﺎ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺕﻨ ﻮّع و‬ ‫ﮔﻮﻥﺎﮔﻮﻥﯽ هﺎﺳﺖ‪ .‬ﻃﺒﻴﻌﺖ وهﻮّﻳﺖ اﻳ ﻦ‬ ‫دﻳﺎرﺑﺎﮐﺜﺮت وﺕﻨﻮّع ﻋﺠﻴﻦ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺁب‬ ‫وهﻮاﯼ اﻳﻦ ﻗﺎرﻩ دراﻳﺎﻟ ﺖ ه ﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠ ﻒ‪ ،‬ﻣﻴ ﺎن ﺳ ﺮد‪،‬‬ ‫ﺳ ﻮزان‪ ،‬ﻣﻌﺘ ﺪل وﺵ ﺪﻳﺪًا ﻣﺘﻐﻴﺮدرﻥﻮﺳ ﺎن اﺳ ﺖ‪ .‬ﻃﺒﻴﻌ ﺖ‬ ‫وﺝﻐﺮاﻓﻴ ﺎﯼ ﻃﺒﻴﻌ ﯽ اﻳ ﻦ ﺝﺰﻳ ﺰﻩ ﭘﻬﻨﺎورﻥﻴﺰازﺑﻴﺎﺑ ﺎن ه ﺎﯼ‬ ‫ﺥﺸ ﮏ‪ ،‬ﺝﻨﮕ ﻞ ه ﺎﯼ اﻥﺒ ﻮﻩ‪ ،‬ﻣﻨ ﺎﻃﻖ ﮐﻮهﺴ ﺘﺎﻥﯽ‪ ،‬ﻥ ﻮاﺣﯽ‬ ‫هﻤﻮاروﺣﺎﺻ ﻠﺨﻴﺰ و دﻳﮕ ﺮاﻗﻠﻴﻢ ه ﺎﯼ ﻣﺘﻔ ﺎوت ﻓ ﺮاهﻢ ﺁﻣ ﺪﻩ‬ ‫اﺳ ﺖ‪ .‬ﺳ ﺎﮐﻨﺎن اﻳ ﻦ ﺳ ﺮزﻣﻴﻦ ﻥﻴﺰازﻥﮋاده ﺎ‪ ،‬رﻥ ﮓ ه ﺎ‪،‬‬ ‫ﻓﺮهﻨﮓ هﺎ‪ ،‬زﺑﺎن هﺎ و ﭘﻴﺮوان ادﻳﺎن ﮔﻮﻥﺎﮔﻮن ﺕﺸﮑﻴﻞ ﻣ ﯽ‬ ‫ﮔﺮدد‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺝﺎﻥﻮران وﮔﻴﺎهﺎن اﻳﻦ ﻗﺎرﻩ ﻥﻴﺰازﮐﺜﺮت وﺕﻨﻮع‬ ‫ﺑﯽ ﻥﻈﻴﺮﺑﺮﺥﻮردارﻥﺪ‪ .‬وهﺎﮐﺬا دردﻳﮕﺮﺳﺎﺣﺖ هﺎ‪.‬‬ ‫ﻳﮑ ﯽ ازﮔﻮﻥ ﺎﮔﻮﻥﯽ ه ﺎﯼ ﻣﺸ ﻬﻮد و ﻣﺸ ﻬﻮراﻳﻦ دﻳ ﺎر‪،‬‬ ‫ﺕﻨ ﻮع ﻓﺮهﻨﮕ ﯽ ﺁن اﺳ ﺖ‪ .‬اﺳ ﺘﺮاﻟﻴﺎ ﻳ ﮏ ﮐﺸ ﻮر"ﭼﻨ ﺪ‬ ‫ﻓﺮهﻨﮕ ﯽ" و ﺑﺮﺥ ﻮردار از ﺁداب و ﺳ ﻨﻦ ﻣﺘﻔ ﺎوت ﺑ ﻪ‬ ‫ﺵ ﻤﺎرﻣﯽ رود‪ .‬ﮐﺴ ﺎﻥﯽ ﮐ ﻪ دراﻳ ﻦ ﺳ ﺮزﻣﻴﻦ ﭘﻬﻨﺎورزﻥ ﺪﮔﯽ‬

‫‪ -‬ﺵﻤﺎرﻩ ‪٤ - ١‬‬

‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬واژﻩ ‪ Multiculturalism‬راﮐﻪ ﺑﻤﻌﻨﺎﯼ ﮔﻮﻥ ﻪ‬ ‫ﮔﻮﻥﯽ و ﭼﻨﺪﮔﺎﻥﮕﯽ ﻓﺮهﻨﮕﯽ اﺳ ﺖ ﺑ ﻪ ﮐ ﺮّات ﻣ ﯽ ﺵ ﻨﻮﻥﺪ و‬ ‫ﻣﯽ ﺥﻮاﻥﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻠﯽ رﻏﻢ وﺝ ﻮد‬ ‫و ﺣﻀ ﻮر ﻳ ﮏ ﻓﺮهﻨ ﮓ ﻥﺴ ﺒﺘًﺎ ﻏﺎﻟ ﺐ‪ ،‬رﺳ ﻤﯽ وﻣﺴ ﻠﻂ و‬ ‫ﻥﻴ ﺰ ﻳ ﮏ زﺑ ﺎن ﻣﻠ ﯽ ) اﻥﮕﻠﻴﺴ ﯽ ( دﻳﮕﺮﻓﺮهﻨ ﮓ ه ﺎ‪ ،‬زﺑ ﺎن‬ ‫ه ﺎ‪ ،‬ادﻳ ﺎن وﮔ ﺮوﻩ ه ﺎﯼ ﻗ ﻮﻣﯽ ﻥﻴ ﺰدراﻳﻦ ﮐﺸﻮرازرﺳ ﻤﻴﺖ‬ ‫ﻗﺎﻥﻮﻥﯽ وﺣﻤﺎﻳﺖ ﺣﻘﻮﻗﯽ وﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﺮﺥﻮردارﻥﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺮاﺳ ﺎس اﻳ ﻦ اﺻ ﻞ اﺳﺎﺳ ﯽ‪ ،‬دارﻥ ﺪﮔﺎن وﺻ ﺎﺣﺒﺎن دﻳﮕ ﺮ‬ ‫ﻓﺮهﻨﮓ هﺎ وزﺑﺎن هﺎ ﻥﻴﺰﺣ ﻖ دارﻥ ﺪ ﮐ ﻪ درﺝﻬ ﺖ اﻥﮑﺸ ﺎف‬ ‫و ﺕﺮوﻳﺞ داﺵﺘﻪ هﺎ وﺳﺮﻣﺎﻳﻪ هﺎﯼ ﻣﻌﻨﻮﯼ وﻓﺮهﻨﮕ ﯽ ﺥ ﻮد‪،‬‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ وﺕﻼش ﻥﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬اﻗﺪاﻣﺎت وﻓﻌﺎﻟﻴ ﺖ ه ﺎﯼ ازاﻳ ﻦ دﺳ ﺖ‬ ‫ﻥ ﻪ ﺕﻨﻬ ﺎ ازﺝ ﻮاز ﻗ ﺎﻥﻮﻥﯽ ﺑﺮﺥﻮرداراﺳ ﺖ؛ ﺑﻠﮑ ﻪ دوﻟ ﺖ و‬ ‫دﻳﮕﺮﺳﺎزﻣﺎن هﺎﯼ اﺝﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮهﻨﮕﯽ‪ ،‬ﻣﮑﻠﻒ و ﻣﻮﻇ ﻒ‬ ‫ﺑ ﻪ ﺣﻤﺎﻳ ﺖ ﻣ ﺎدﯼ و ﻣﻌﻨ ﻮﯼ ازﺁﻥﻬ ﺎ ﻥﻴﺰﻣ ﯽ ﺑﺎﺵ ﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﺠﺎدﻓﺮﺻ ﺖ ه ﺎﯼ ﺑﺮاﺑ ﺮو ﺑﺴ ﺘﺮهﺎﯼ ﻳﮑﺴ ﺎن درراﺳ ﺘﺎﯼ‬ ‫رﺵﺪ واﻥﮑﺸﺎف ﻣﺘ ﻮازن وﻣﺘﻌ ﺎدل ﺕﻤ ﺎم ﻓﺮهﻨ ﮓ ه ﺎ‪ ،‬زﺑ ﺎن‬

‫ﺕﻌﺮﻳﻒ ﺵﺪﻩ دوﻟﺖ دراﻳﻦ ﻗﺎرﻩ ﭘﻬﻨﺎوراﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑ ﺎﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴ ﺮﯼ ازﭼﻨ ﻴﻦ ﻓﻀ ﺎﯼ ﮐﺜ ﺮت ﮔ ﺮا وﺕﻨ ﻮع ﭘﺴ ﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﺝﻮاﻣ ﻊ ﮔﻮﻥ ﺎﮔﻮن اروﭘ ﺎﻳﯽ‪ ،‬ﺁﺳ ﻴﺎﻳﯽ‪ ،‬اﻓﺮﻳﻘ ﺎﻳﯽ واﻣﺮﻳﮑ ﺎﻳﯽ‬ ‫ﻣﻘ ﻴﻢ اﺳ ﺘﺮاﻟﻴﺎ‪ ،‬دارﯼ ﺳ ﺎزﻣﺎن ه ﺎ وﺕﺸ ﮑُﻞ ه ﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠ ﻒ‬ ‫ﻓﺮهﻨﮕﯽ واﺝﺘﻤﺎﻋﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در راﺳﺘﺎﯼ ﺕﻘﻮﻳ ﺖ وﺕ ﺮوﻳﺞ‬ ‫ﻓﺮهﻨ ﮓ‪ ،‬زﺑ ﺎن و ارزش ه ﺎﯼ ﻣﻠ ﯽ و ﺑ ﻮﻣﯽ ﺵ ﺎن ﻓﻌﺎﻟﻴ ﺖ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺕﺸ ﮑُﻞ ه ﺎﯼ ﻳ ﺎد ﺵ ﺪﻩ ازﺣﻤﺎﻳ ﺖ ﻣ ﺎدﯼ و ﻣﻌﻨ ﻮﯼ‬ ‫دوﻟ ﺖ و ﺳ ﺎزﻣﺎن ه ﺎﯼ اﺝﺘﻤ ﺎﻋﯽ وﻓﺮهﻨﮕ ﯽ اﺳ ﺘﺮاﻟﻴﺎ‬ ‫ﺑﺮﺥﻮردارﻥﺪ‪.‬‬ ‫ﺝﺎﻣﻌ ﻪ ﮐﻮﭼ ﮏ اﻓﻐ ﺎن ه ﺎﯼ ﻣﻘ ﻴﻢ اﻳ ﻦ ﺳ ﺮزﻣﻴﻦ و ﺝﺎﻣﻌ ﻪ‬ ‫ﺑﺴ ﻴﺎرﻥﻮﭘﺎﯼ ه ﺰارﻩ ه ﺎﯼ اﺳ ﺘﺮاﻟﻴﺎ ﻥﻴ ﺰاز ﻓﻀ ﺎ و ﻓﺮﺻ ﺖ‬ ‫ﻳﺎدﺵ ﺪﻩ ﺑ ﯽ ﺑﻬ ﺮﻩ ﻥﻤﺎﻥ ﺪﻩ اﻥ ﺪ و اﻥﺠﻤ ﻦ ه ﺎ وﺳ ﺎزﻣﺎن ه ﺎﯼ‬ ‫ﻣﺘﻌﺪدﯼ راﺑﻪ اﻥﮕﻴﺰﻩ وه ﺪف ﭘﺎﺳﺪاﺵ ﺖ ازﻓﺮهﻨ ﮓ وارزش‬ ‫ه ﺎﯼ ﺝﺎﻣﻌ ﻪ اﻓﻐ ﺎﻥﯽ ﭘﺪﻳ ﺪ ﺁوردﻩ اﻥ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ اﻥﺠﻤ ﻦ ه ﺎ ﻋﻠ ﯽ‬ ‫رﻏﻢ ﻓﺮاز و ﻓﺮودهﺎﯼ ﮐﻪ در روﻥﺪﮐﺎر و ﭘﻴﮑﺎرﺵﺎن وﺝﻮد‬ ‫داﺵﺘﻪ و دارد‪ ،‬درﻣﺠﻤﻮع دﺳ ﺘﺎوردهﺎ وﮐﺎرﮐﺮده ﺎﯼ ﻣﺜﺒ ﺖ‬ ‫وﻗﺎﺑ ﻞ اﺣﺘ ﺮام ه ﻢ ﺑ ﻪ ﻳﺎدﮔﺎرﮔﺬاﺵ ﺘﻪ اﻥ ﺪ ﮐ ﻪ اﻳﻨ ﮏ ﺝ ﺎﯼ‬ ‫ذﮐﺮﺵﺎن ﻥﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﻳﮑ ﯽ ازﺕﺸ ﮑُﻞ ه ﺎﯼ ﻳﺎدﺵ ﺪﻩ‪ ،‬اﻥﺠﻤ ﻦ ﻓﺮهﻨﮕ ﯽ‪ -‬اﺝﺘﻤ ﺎﻋﯽ‬ ‫ﮐ ﺎروان اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ درﺵ ﻬﺮادﻟﻴﺪ ﻣﺮﮐﺰاﻳﺎﻟ ﺖ اﺳ ﺘﺮاﻟﻴﺎﯼ‬ ‫ﺝﻨ ﻮﺑﯽ ﻣﻮﻗﻌﻴ ﺖ دارد و ﺑ ﻪ هﻤ ﺖ ﺝﻤﻌ ﯽ ازﺝﻮاﻥ ﺎن‬ ‫ﺑﺎاﺣﺴﺎس‪ ،‬ﻥﻮاﻥﺪﻳﺶ وﻓﺮهﻨﮓ دوﺳﺖ اﻓﻐﺎﻥﺴ ﺘﺎﻥﯽ ﻣﻘ ﻴﻢ اﻳ ﻦ‬ ‫دﻳﺎر ﭘﺎﻳﻪ ﮔﺬارﯼ ﺵﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ اﻥﺠﻤ ﻦ ﺕ ﺎﮐﻨﻮن درﻋﺮﺻ ﻪ‬ ‫ه ﺎﯼ اﺝﺘﻤ ﺎع‪ ،‬ﻓﺮهﻨ ﮓ و رﺳ ﺎﻥﻪ ﻋﻤ ﻮﻣﯽ‪ ،‬ﻓﻌﺎﻟﻴ ﺖ ه ﺎ و‬ ‫ﺕﻼش هﺎﯼ را ﺳﺎﻣﺎن دادﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﻌﺎل ﺳﺎزﯼ رادﻳﻮﮐﺎروان‬ ‫درﻣﺮﮐﺰاﺳ ﺘﺮاﻟﻴﺎﯼ ﺝﻨ ﻮﺑﯽ وﺕﻬﻴ ﻪ ﭘﺮوﮔ ﺮام ه ﺎﯼ ﺳ ﻮدﻣﻨﺪ‬ ‫وﻣﺘﻨ ﻮع ﺑ ﺮاﯼ ﻣﺨﺎﻃﺒ ﺎن درﯼ زﺑ ﺎن ﻳﮑ ﯽ ازﻓﻌﺎﻟﻴ ﺖ ه ﺎﯼ‬ ‫ﻗﺎﺑﻞ ذﮐﺮاﻥﺠﻤﻦ ﮐﺎروان اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘ ﺲ ازﻣ ﺪت هﺎﻓﻌﺎﻟﻴ ﺖ و ﺕﺠﺮﺑ ﻪ اﻥ ﺪوزﯼ درﻋﺮﺻ ﻪ‬ ‫رﺳ ﺎﻥﻪ ﺵ ﻨﻴﺪارﯼ )رادﻳ ﻮ( اﻳﻨ ﮏ ﺕﺼ ﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ اﻳ ﻢ ﮐ ﻪ‬ ‫درﭘﻬﻨ ﻪ رﺳ ﺎﻥﻪ ﻥﻮﺵ ﺘﺎرﯼ )ﻥﺸ ﺮﻳﻪ اﻟﮑﺘﺮوﻥﻴﮑ ﯽ وﭼ ﺎﭘﯽ(‬ ‫ﻥﻴﺰهﻤ ﺮاﻩ وه ﻢ ﺳ ﺨﻦ هﻤﻮﻃﻨ ﺎن وه ﻢ زﺑﺎﻥ ﺎن ارﺝﻤﻨ ﺪ‬ ‫ﺥﻮدﺑﺎﺵ ﻴﻢ‪ .‬ﻓﺼ ﻠﻨﺎﻣﻪ "ﺳ ﺨﻦ ﻥ ﻮ" ﮐ ﻪ ﺣﺎﺻ ﻞ ﺕ ﻼش و ﺕﮑ ﺎ‬

‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺕﺠﺮﺑﻪ ﻧﺸ ﺮاﺕﯽ و ﻡﻄﺒﻮﻋ ﺎﺕﯽ اﻧﺠﻤ ﻦ ﮐ ﺎروان ﻡ ﯽ‬

‫داﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮایﻦ اﺳ ﺎس‪ ،‬ﻡ ﺎ درﻋ ﻴﻦ ﭘﺎﻓﺸ ﺎرﯼ ﺑﺮﺡﺮاﺳ ﺖ‬

‫ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬اﻋﻀ ﺎﯼ اﻧﺠﻤ ﻦ ودﺳ ﺖ اﻧ ﺪرﮐﺎران ﺝ ﻮان ﻓﺼ ﻠﻨﺎﻡﻪ‬

‫وﺻ ﻴﺎﻧﺖ از ارزش ه ﺎ و داﺷ ﺘﻪ ه ﺎﯼ ﮐﻬ ﻦ ﻡﻠ ﯽ و ﺑ ﻮﻡﯽ‬

‫ﺳ ﺨﻦ ﻧ ﻮهﺮﮔﺰ داﻋﻴ ﻪ و ادﻋ ﺎﯼ راﻩ اﻧ ﺪازﯼ و ﺳ ﺎﻡﺎﻧﺪهﯽ‬

‫ﺥﻮد؛ ﺑﺮﺕﻌﺎﻡﻞ و ارﺕﺒﺎط ﻡﺜﺒﺖ و ﺳﺎزﻧﺪﻩ ﺑ ﺎ دیﮕ ﺮ ﻓﺮهﻨ ﮓ‬

‫یﮏ ﺕﺮیﺒﻮن یﺎ ﺝﺮیﺪﻩ ﺑﺪیﻊ و ﺑﯽ ﻡﺎﻧﻨﺪ را ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﺳﺨﻦ ﻧ ﻮ‬

‫هﺎ وﺝﻮاﻡﻊ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎورﻡﻨﺪیﻢ‪ .‬ﺑﻪ اﻋﺘﻘ ﺎد ﻡ ﺎ ﭘﺪی ﺪﻩ و ﻡﻘﻮﻝ ﻪ‬

‫ﺕﻨﻬﺎ ﺳ ﺮﺁﻏﺎزیﮏ ﺕﺠﺮﺑ ﻪ و ﺁزﻡ ﻮن اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕ ﻼش وﺁزﻡ ﻮﻧﯽ‬

‫ﻓﺮهﻨ ﮓ ﺁﻧﮕ ﺎﻩ "زﻧ ﺪﻩ" و "ﭘﻮی ﺎ" ﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﭘﻴﻮﺳ ﺘﻪ درﺡ ﺎل‬

‫ﮐ ﻪ ﻡﻤﮑ ﻦ اﺳ ﺖ ﺑ ﺎرﻩ ﺁورده ﺎﯼ ﺳ ﻮدﻡﻨﺪ و ﺕﺠﺮﺑﻴ ﺎت‬

‫ﺕﻌﺎﻡ ﻞ و ﺕﺒ ﺎدل ﺕﺠﺮﺑﻴ ﺎت و دﺳ ﺘﺎورد ه ﺎﯼ ﺥ ﻮد ﺑ ﺎ دیﮕ ﺮ‬

‫ﮔﺮاﻧﺴ ﻨﮓ هﻤ ﺮاﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ و ی ﺎ ﺑ ﻪ ﻧﺎﮐ ﺎﻡﯽ و ﻧﺎﺳ ﻮدﻡﻨﺪﯼ‬

‫ﻓﺮهﻨﮓ هﺎﯼ ﺑﺸﺮﯼ ﺑﺎﺷﺪ و ازایﻦ رهﮕﺬر ﻡﻮرد ﭘ ﺎﻻیﺶ‬

‫ﺑﻴﻨﺠﺎﻡﺪ‪ .‬ﺕﻨﻬﺎ ﺳ ﺮﻡﺎیﻪ و ﭘﺸ ﻨﻮاﻧﻪ اﯼ ﮐ ﻪ ایﻨ ﮏ ﺑ ﺎ اﻃﻤﻴﻨ ﺎن‬

‫و ﺑﺎزﺳﺎزﯼ دواﻡﺪار و ﭘﺎیﺪار ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫ﻡ ﯽ ﺕ ﻮان ﻡ ﻮرد اﺷ ﺎرﻩ ﻗ ﺮارداد‪ ،‬ﻋ ﺰم ﺝ ﺰم و هﻤ ﺖ‬

‫ﺳﺨﻦ ﻧﻮ ﺑﺎ اﺡﺘﺮام ﮐﺎﻡ ﻞ ﺑ ﻪ ﻗ ﻮاﻧﻴﻦ ﻡﺘﺮﻗ ﯽ و ارزش ه ﺎﯼ‬

‫ﺻ ﺎدﻗﺎﻧﻪ ی ﺎران و هﻤ ﺪﻻن ﺝ ﻮان ﻡ ﺎ دراﻧﺠﻤ ﻦ ﮐ ﺎروان‬

‫دیﻤﻮﮐﺮاﺕﻴﮏ ﺝﺎﻡﻌ ﻪ اﺳ ﺘﺮاﻝﻴﺎ و ﺑ ﺎ ﺕﺄﮐﻴ ﺪ ﺑﺮﻡﺴ ﺆﻝﻴﺖ ه ﺎ و‬

‫وهﻴﺄت ﺕﺤﺮیﺮیﻪ ﻓﺼﻠﻨﺎﻡﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻡﺎ ﻡﺼﻤﻢ هﺴﺘﻴﻢ ﺕﺎ درﻓﺶ‬

‫وﻇﺎیﻒ ﻡﻠﯽ و ﺷ ﻬﺮوﻧﺪﯼ هﺮی ﮏ از اﺕﺒ ﺎع و ﺳ ﺎﮐﻨﺎن ای ﻦ‬

‫ﭘﺮاﻓﺘﺨﺎرﻓﺮهﻨﮓ ﺷﺮﻗﯽ و زﺑﺎن ﮐﻬﻦ و ﭘﺮﺑﺎرﻓﺎرﺳ ﯽ درﯼ‬

‫ﮐﺸ ﻮردرﻗﺒﺎل ﺳﺮﻧﻮﺷ ﺖ و ﺁرﻡ ﺎن ه ﺎﯼ ﻡﺸ ﺘﺮﮎ؛ دﻓ ﺎع‬

‫راﺑﺮاﻓﺮاﺷ ﺘﻪ ﻧﮕﻬ ﺪاریﻢ و درای ﻦ ﺝﺎﻡﻌ ﻪ ﭼﻨ ﺪ ﻓﺮهﻨﮕ ﯽ و‬

‫وﺡﻤﺎی ﺖ ازﺡﻘ ﻮق ﻡ ﺪﻧﯽ و اﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﺝﺎﻡﻌ ﻪ اﻓﻐ ﺎﻧﯽ ﻡﻘ ﻴﻢ‬

‫ﮐﺜﻴﺮاﻝﻤﻠﻴﻪ و دردﻧﻴﺎﯼ ﺕﻌﺎﻡﻞ و ﺕﺒﺎدل ﻓﺮهﻨﮓ ه ﺎ و اﻧﺪیﺸ ﻪ‬

‫اﺳ ﺘﺮاﻝﻴﺎ و ﻧﻴ ﺰﺕﻼش درﺝﻬ ﺖ ایﺠ ﺎد ﻓﺮﺻ ﺖ ه ﺎﯼ‬

‫ه ﺎ‪ ،‬ﺑ ﻮدن و ﺡﻀ ﻮرﺥﻮد را اﺙﺒ ﺎت ﻧﻤ ﺎیﻴﻢ‪ .‬ﺁﻡ ﺪﻩ ای ﻢ ﺕ ﺎ‬

‫ﺑﺮاﺑﺮﺑ ﺮاﯼ ﺕﻤ ﺎم ﺳ ﺎﮐﻨﺎن ای ﻦ دی ﺎر را ازوﻇ ﺎیﻒ و‬

‫ازﻡﺮزه ﺎ وهﻮی ﺖ ﻓﺮهﻨ ﮓ‪ ،‬دﺳ ﺘﺎوردهﺎ و ﻡﻮاری ﺚ‬

‫ﻡﺄﻡﻮریﺖ هﺎﯼ اﺻﻠﯽ ﺥﻮد ﻡﯽ داﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭘﻨﺠﻬﺰارﺳ ﺎﻝﻪ ﻧﻴﺎﮐ ﺎن و ﭘﻴﺸ ﻴﻨﻴﺎن ﺥ ﻮد ﺑ ﻪ ﻧﻴﮑ ﯽ ﭘﺎﺳ ﺪارﯼ‬

‫ﺳﺨﻦ ﻧ ﻮ درﻋ ﻴﻦ ﭘ ﺬیﺮش هﻮی ﺖ ﭼﻨ ﺪ ﻗ ﻮﻡﯽ و ﭼﻨ ﺪ زﺑ ﺎﻧﯽ‬

‫ﻧﻤ ﺎیﻴﻢ وﻡﺤﺼ ﻮﻻت ﻓﺮهﻨ ﮓ و ﺕﻤ ﺪن ﺕ ﺎریﺨﯽ و ﺑﺎﺳ ﺘﺎﻧﯽ‬

‫ﺝﺎﻡﻌ ﻪ اﺳ ﺘﺮاﻝﻴﺎ و ﻧﻴ ﺰ ﺑ ﺎ ﺷ ﻨﺎﺥﺖ و درﮎ ﮐﺎﻡ ﻞ‬

‫ﺥ ﻮد را درﺡ ﺪ ﺕ ﻮان و اﻡﮑ ﺎن ﺑ ﻪ ﺝﺎﻡﻌ ﻪ ﺝﻬ ﺎﻧﯽ وﺝﺎﻡﻌ ﻪ‬

‫ازﺳﺎﺥﺘﺎرﻡﻮزایﻴﮑﯽ و ﻡﺘﻨﻮع ﺝﺎﻡﻌﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن؛ ازهﺮﮔﻮﻧﻪ‬

‫ﭼﻨ ﺪ ﻓﺮهﻨﮕ ﯽ اﺳ ﺘﺮاﻝﻴﺎ ﻡﻌﺮﻓ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ و ازای ﻦ رهﮕ ﺬر ﺑ ﻪ‬

‫اﺡﺴﺎﺳﺎت و ﮔ ﺮایﺶ ه ﺎﯼ ﺕﺒﺎرﮔﺮایﺎﻧ ﻪ و ﻡﺒﺘﻨ ﯽ ﺑ ﺮﺕﺒﻌﻴﺾ‬

‫ﻏﻨﺎﻡﻨﺪﯼ و ﻓﺮﺑﻬﯽ ﻓﺮهﻨﮓ ﺑﺸﺮﯼ ﻡﺴﺎﻋﺪت ﻧﻤﺎیﻴﻢ‪.‬‬

‫و ﺕﻤﺎیﺰﺑﺮﺑﻨﻴ ﺎد ﻧ ﮋاد‪ ،‬زﺑ ﺎن‪ ،‬ﺝﻨﺴ ﻴﺖ‪ ،‬دی ﻦ و‪ ...‬ﺑ ﻪ ﺷ ﺪّت‬

‫ﺳ ﺨﻦ ﻧ ﻮ ﺕﺮیﺒﻮﻧﻴﺴ ﺖ ﺁزاد و ﮐﺜ ﺮت ﮔ ﺮا ﺑ ﺮاﯼ اﻧﻌﮑ ﺎس‬

‫اﺑﺮاز اﻧﺰﺝﺎر ﻡ ﯽ ﮐﻨ ﺪ و ﺕﻨﻬ ﺎ ﺑ ﻪ ﮐﺮاﻡ ﺖ اﻧﺴ ﺎن وﺑﺮاﺑ ﺮﯼ‬

‫وﻧﺸﺮ ﺁیﺪﻩ ه ﺎ‪ ،‬اﻧﺪیﺸ ﻪ ه ﺎ و دی ﺪﮔﺎﻩ ه ﺎﯼ ﻡﺘﻔ ﺎوت وﻡﺘﻨ ﻮع‬

‫هﻤ ﻪ ﺁدﻡﻴ ﺎن ﻡ ﯽ اﻧﺪیﺸ ﺪ‪ .‬ﭼﻨ ﻴﻦ ﺁی ﺪﻩ ه ﺎﯼ ﻓﺴ ﻴﻠﯽ و ﺽ ﺪ‬

‫اﺻﺤﺎب ﻗﻠ ﻢ و ﺕﻔﮑ ﺮ‪ .‬ﻡﺎﺑ ﻪ ﺕﻀ ﺎرب ﺁراء‪ ،‬ﺕﻌ ﺎﻃﯽ اﻧﺪیﺸ ﻪ‬

‫ﺑﺸﺮﯼ هﺮﮔﺰ ﻡﻮرد ﭘﺬیﺮش ﻡﺎ ﻧﻴﺴﺖ و در ﭘﺎﻝﻴﺴﯽ ﻧﺸﺮاﺕﯽ‬

‫ه ﺎ و ﺕﻌﺎﻡ ﻞ ﻓﮑ ﺮ و ﻓﺮهﻨ ﮓ‪ ،‬ﺑﺼ ﻮرت ﺝ ﺪّﯼ و اﺳﺎﺳ ﯽ‬

‫ﻡﺎ ﺝﺎیﯽ ﻧﺪارد‪.‬‬

‫ﺑﺎورﻡﻨ ﺪ و ﭘﺎیﺒﻨ ﺪیﻢ و ای ﻦ اﺻ ﻞ زیﺮﺑﻨ ﺎیﯽ را درﭘﺎﻝﻴﺴ ﯽ‬

‫و ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﻧﻮ ﻧﺸﺮیﻪ ایﺴﺖ ﺁزاد وﻏﻴﺮ واﺑﺴ ﺘﻪ ﮐ ﻪ‬

‫ﻧﺸ ﺮاﺕﯽ ﺥ ﻮد ﻡ ﻮرد ﺕﻮﺝ ﻪ وی ﮋﻩ ﻗ ﺮاردادﻩ ای ﻢ‪ .‬ﭘﻠ ﻮراﻝﻴﺰم‬

‫درﻋﺮﺻﻪ هﺎ وﺳﺎﺡﺖ هﺎﯼ ﻓﺮهﻨﮓ‪ ،‬اﺝﺘﻤ ﺎع و ادﺑﻴ ﺎت ﺑ ﻪ‬

‫ﻓﮑﺮﯼ‪ -‬ﻓﺮهﻨﮕﯽ و ﮐﺜﺮت ﮔﺮایﯽ ﺳﻴﺎﺳﯽ‪ -‬ﻡﺪﻧﯽ از ارزش‬

‫ﻓﻌﺎﻝﻴﺖ ﻡﯽ ﭘﺮدازد و از ﻧﻮﺷﺘﻪ هﺎ‪ ،‬اﻧﺪیﺸﻪ هﺎ‪ ،‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدات‪،‬‬

‫هﺎ واﺻﻮل ﻡﻮرد اﺡﺘﺮام ﻡﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻧﺘﻘﺎدات و دیﺪﮔﺎﻩ هﺎﯼ اﺻﻼﺡﯽ و ﺕﮑﻤﻴﻠ ﯽ ﺷ ﻤﺎ ﺻ ﻤﻴﻤﺎﻧﻪ‬

‫ﺳ ﺨﻦ ﻧ ﻮ درﻋ ﻴﻦ ﺕ ﻼش وﻡﺠﺎه ﺪت ﺑﻤﻨﻈﻮرﺕﻘﻮی ﺖ و‬

‫و ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻡﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺎﺳﺪاﺷﺖ ﻡﻮاریﺚ و ارزش هﺎﯼ ﮐﻬﻦ ﻓﺮهﻨﮕﯽ و ﻡﻌﻨﻮﯼ؛‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺪیﺪﻩ و ﭘﺮوﺳ ﻪ ﺕﻌﺎﻡ ﻞ و دادوﺳ ﺘﺪ ﻓﺮهﻨ ﮓ ه ﺎ وﻡ ﺪﻧﻴﺖ‬ ‫ه ﺎ‪ ،‬ﺑ ﺎور و اﻋﺘﻘ ﺎد ﮐﺎﻡ ﻞ دارد و ﺁن را ﺑﺴﺘﺮﺳ ﺎزﻏﻨﺎﻡﻨﺪﯼ‬

‫هﻴﺄت ﺕﺤﺮیﺮیﻪ‬

‫– ﺷﻤﺎرﻩ ‪٥ - ١‬‬

‫ﭘ ﻮﯼ ﮔﺮوه ﯽ ازﻓﺮزﻧ ﺪان ﺻ ﺎدق و ﺳ ﺨﺘﮑﻮش ﺷﻤﺎﺳ ﺖ‪،‬‬

‫وﺷﮑﻮﻓﺎیﯽ ﻓﺮهﻨﮓ هﺎ و ﺕﻤ ﺪن ه ﺎﯼ ﮔﻮﻧ ﺎﮔﻮن ﺑﺸ ﺮﯼ ﻡ ﯽ‬

‫ﺷﻤﺎرﻩ ‪٦ – ١‬‬

‫ﻣﺆﺳﺴﻪ ﮐ ﺎروان‬

‫ﺑﺎﻗﺮ رﺿﺎﻳﯽ‬

‫هﺪف از ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﺆﺳﺴﻪ ﮐﺎروان‬ ‫هﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻮ دور ﻡﺎﻧﺪ از اﺻﻞ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﺑﺎز ﺟﻮﻳﺪ روزﮔﺎر وﺻﻞ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫اﻧﺴﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﻡﻮﺟﻮدﯼ اﺱﺖ ﮐﻪ ﻡﺎهﻴﺖ ﮐﻴﺴﺘﯽ را ﻡﯽ ﺗﻮان ﺑﺮا ﯼ ﺁن اﺱﺘﻔﺎدﻩ ﻧﻤﻮد! ﻡﻌﻤﻮﻻ ﺑﺮاﯼ دﻳﮕﺮ ﻡﻮﺟﻮدات ﻡﺎهﻴﺖ ﭼﻴﺴﺘﯽ را‬ ‫اﺱﺘﻌﻤﺎل ﻡﯽ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ اﻧﺴﺎن اﺱﺖ ﮐﻪ از او ﭘﺮﺱﻴﺪﻩ ﻡﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ او ﮐﻴﺴﺖ ﻧﻪ ‪,‬او ﭼﻴﺴﺖ؟ اﮔﺮ ازﮐﺴﯽ ﺑﭙﺮﺱﻨﺪ ﮐﻪ او ﮐﺴﻴﺖ ؟‬ ‫درﻡﻘﺎﺑﻞ او ﺧﻮاهﺪ ﺟﻮاب داد ﮐﻪ او‪ :‬اﻓﻐﺎﻧﯽ‪ ,‬ﺁﺱﺘﺮاﻟﻴﺎﻳﯽ ‪ ,‬ﻡﺴﻠﻤﺎن ‪ ,‬ﺑﻮدﻳﺴﺖ‪ ,‬هﺰارﻩ ‪ ,‬ﺗﺎﺟﻴﮏ ‪ ,‬ﭘﺸﺘﻮن و‪....‬اﺱﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺟﻮاﺑﻬﺎ هﻤﺎن‬ ‫هﻮﻳﺘﻬﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻡﺎ اﺱﺖ؛ هﻮﻳﺖ ﻡﻠﯽ ‪,‬هﻮﻳﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ‪ ,‬هﻮﻳﺖ ﻡﺬهﺒﯽ و ﻏﻴﺮﻩ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﻡﯽ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻋﺪﻩ ﮐﺜﻴﺮﯼ ازﻡﺎ ﺑﺮ ﺁن ﺑﺎورﻳﻢ ﮐﻪ ﻡﻬﺎﺟﺮت ﻡﺎ ﺑﻪ اﺱﺘﺮاﻟﻴﺎ ﻳﮏ ﻡﻬﺎﺟﺮت هﻮﻳﺖ ﺱﻮزﺑﻮدﻩ اﺱﺖ‪ ,‬اﻳﻦ ﺑﺪان‬ ‫ﻡﻌﻨﯽ اﺱﺖ ﮐﻪ ﻡﺎ در ﻡﺤﻴﻄﯽ ﭘﺎ ﻧﻬﺎدﻳﻢ ﮐﻪ ﻧﻪ هﻮﻳﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺁﻧﺎن هﻤﺎﻧﻨﺪ ﻡﺎ ‪ ,‬ﻧﻪ زﺑﺎن ﺁﻧﻬﺎ ‪ ,‬ﻧﻪ ﻓﺮهﻨﮓ ‪,‬ﻧﻪ ﻧﻮع زﻧﺪﮔﯽ و ﻧﻪ ﻋﻴﺪ و‬ ‫ﻧﻪ ﻋﺰاﯼ ﺁﻧﻬﺎ هﻤﺎﻧﻨﺪ ﻡﺎ اﺱﺖ‪ .‬ﻡﺎ ﺧﻮد را ﻡﺎهﻴﺎﻧﯽ ﻡﯽ ﭘﻨﺪارﻳﻢ ﮐﻪ ازدرﻳﺎﯼ اﺻﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺮون ﺷﺪﻩ و در ﻡﺪت زﻡﺎن ﮐﻮﺗﺎهﯽ‬ ‫ﮐﻴﺴﺘﻴﻬﺎﻳﻤﺎن ﺟﺎن ﺧﻮاهﺪ داد‪ .‬ﺑﺮ اﻳﻦ اﺱﺎس ﮔﺮوهﯽ اﻳﻦ را وﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮد داﻧﺴﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺡﻔﻆ هﻮﻳﺘﻬﺎﯼ ﻡﻠﯽ و ﻡﺬهﺒﻴﺸﺎن و ﻡﻤﺎﻧﻌﺖ‬ ‫از ﻡﻬﻮ ﺷﺪن در اﺟﺘﻤﺎع ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺗﮑﺎﭘﻮ و ﺗﻼﺷﻬﺎﯼ ﻓﺮهﻨﮕﯽ و ﻡﺬهﺒﯽ را ﭘﻴﺶ روﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺪان دﻟﻴﻞ ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎن ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ و ﻳﺎ ﻧﻴﻤﻪ‬ ‫ﺗﺠﺮﺑﻪ را ﮔﺮد هﻢ ﺁوردﻧﺪ‪.‬‬ ‫اﻡﺎ ﺁﻧﭽﻪ وا ﺿﺢ اﺱﺖ اﮐﺜﺮﻧﺴﻞ ﺟﻮان ﻡﺎ از ﻧﺴﻠﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻻﻳﻠﯽ ﭼﻮن ﻓﺎﺷﻴﺰم ﻗﻮﻡﯽ ‪ ,‬ﻧﮋاد ﭘﺮﺱﺘﯽ و ﺟﻨﮕﻬﺎﯼ داﺧﻠﯽ از دﻳﺎر‬ ‫و ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ و ﺧﺼﻮﺻﺎ از اﺻﻞ ﺧﻮﻳﺶ دور ﮔﺸﺘﻪ و ﻡﺘﺎﺱﻔﺎﻧﻪ ﻋﺪﻩ اﯼ از ﺁﻧﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ زﺧﻢ زﺑﺎﻧﻬﺎ و ﺗﻠﺨﮑﺎﻡﻴﻬﺎﯼ ﮐﻪ در دﻳﺎر ﻏﺮﺑﺖ‬ ‫و در زﻡﺎن ﺁوارﮔﯽ دﻳﺪﻩ اﻧﺪ ‪ ,‬از هﻮﻳﺖ اﻓﻐﺎﻧﯽ ﺧﻮد ﻧﺎ ﺁﮔﺎﻩ‪ ،‬ﮔﺎهﯽ ﻧﻴﺰ ﺷﺮﻡﮕﻴﻦ و ﻳﺎ ﺡﺘﯽ از ﺁن روﻳﮕﺮدان ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﺗﺎﺱﻒ ﻡﯽ‬ ‫ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻋﺪﻩ ﮐﺜﻴﺮﯼ از ﺑﺰرﮔﺎن ﻗﻮم و ﺧﺎﻧﻮادهﺎﯼ ﮔﺮاﻡﯽ‪ ،‬اﻧﺘﻈﺎر ﻡﯽ رود ﮐﻪ ﻧﺴﻞ ﺟﻮان ﻡﺎ ﺑﺎردﻳﮕﺮ در اﻳﻦ ﺱﺮزﻡﻴﻦ‬ ‫ﻧﻴﺰﺑﻪ ﻡﺮض ﺑﯽ هﻮﻳﺘﯽ و ﻓﻘﺮ ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﻡﺒﺘﻼ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫وﻟﯽ ﺟﺎﯼ ﺑﺴﺎ ﺧﺮﺱﻨﺪﯼ وﺱﺮور اﺱﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﺎر ﺧﻮد ﻡﺎ ﺟﻮاﻧﺎن دﺱﺖ ﺑﻪ دﺱﺖ هﻢ دادﻩ و ﻡﻨﺘﻈﺮ دﻳﮕﺮان ﻧﺒﻮدﻩ‪ ،‬وﺑﺎ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻳﮏ‬ ‫ارﮔﺎن اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ‪ ,‬ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﮐﻪ از اهﺪاف ﻋﻤﺪﻩ ﺁن ﮔﺮدهﻢ ﺁورﯼ روزﻧﻬﺎﯼ اﻡﻴﺪ و ﺟﻮاﻧﻪ هﺎﯼ ﻧﻮ ﺷﮑﻔﺘﻪ وﮐﻮﺷﺎﯼ ﻓﺮداﯼ ﺟﺎﻡﻌﻪ ﻡﺎ‬ ‫ﺱﺖ ﺧﻮاهﺎن هﻮﻳﺖ ﺱﺎزﯼ ﻧﺴﻞ ﻧﻮ ﻡﯽ ﺑﺎﺷﻴﻢ ‪ .‬ﻡﺎ ﺿﻤﻴﺮ ذهﻦ ﺧﻮﻳﺶ را ﻡﻘﺪس ﺷﻤﺮدﻩ و ﻡﯽ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮان اﺻﻠﯽ ﺻﺤﻨﻪ‬ ‫هﻮﻳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎﺷﻴﻢ و از ﻡﺼﺎﻟﺤﯽ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮔﺎن ﻡﺎن ﺑﺮاﯼ ﻡﺎ ﺑﻪ ﻡﻴﺮاث ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﻧﺪ هﻮﻳﺖ هﺎﻳﻤﺎن را ﺱﺎﺧﺘﻪ و در اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺧﻮد‬ ‫ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﻴﻢ و ﻡﺤﺼﻮﻻﺗﺶ را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﻋﺮﺿﻪ ﮐﻨﻴﻢ و هﻤﻮارﻩ ﺑﺎ ﻏﻨﺎﯼ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﻪ ﻏﻨﺎﯼ هﻮﻳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎﻓﺰاﻳﻴﻢ ‪.‬‬ ‫هﺪف ﻡﺎ ﻧﻪ ﺡﻔﻆ هﻮﻳﺖ هﺎﯼ ارﺙﯽ ﺑﻠﮑﻪ ﮐﺴﺐ ﻳﮏ هﻮﻳﺖ ﺡﻘﻴﻘﯽ اﺱﺖ‪ ،‬ﮐﺴﺐ هﻮﻳﺖ اﺻﻠﻴﻤﺎن‪ ،‬هﻮﻳﺘﯽ ﮐﻪ ﻡﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁن ﺁوارﻩ‬ ‫ﮔﺸﺘﻴﻢ‪ .‬ﻡﺎ اﻳﻦ ﻡﻬﺎﺟﺮت را ﻳﮏ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﺎرﻳﺨﯽ داﻧﺴﺘﻪ و ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ و ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺎور دارﻳﻢ ﮐﻪ ﻡﯽ ﺗﻮان اﻳﻦ ﻡﻬﺎﺟﺮت را ﺑﻪ ﻳﮏ‬ ‫ﻡﻬﺎﺟﺮت هﻮﻳﺖ ﺱﺎز ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﺮد ﻧﻪ ﻳﮏ ﻡﻬﺎﺟﺮت هﻮﻳﺖ ﺱﻮز‪.‬‬ ‫و ﮐﺎروان ﻧﻴﺰ ‪ :‬ﺡﺮﮐﺖ اﻳﻦ ﮔﺮوﻩ ﺑﺮ راهﯽ واﺡﺪ و ﺑﻪ ﺱﻮﯼ هﺪف و ﻡﻘﺼﺪﯼ ﻡﺸﺘﺮﮎ اﺱﺖ‪.....‬‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮔﺎﻣﻬﺎ‬ ‫در ﻧﻴﻤﻪ اول ﺱﺎل ‪ 2004‬اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﻧﺎم ﮐﺎروان در ﻳﮏ ﺟﻠﺴﻪ ﮐﻪ از ﻃﺮف اﻧﺠﻤﻦ ﻡﺘﺤﺪ ﺑﺮاﯼ ﺗﻬﻴﻪ ﻳﮏ ﺑﺮﻧﺎﻡﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﯽ ﺑﺮﮔﺰار‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﻡﻄﺮح ﮔﺮدﻳﺪ وﻟﯽ ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﺗﺎﺱﻒ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺟﻠﺴﻪ اﯼ اﻳﻦ ﻃﺮح ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻡﺎﻧﻨﺪ ﻃﺮﺡﻬﺎ وﺑﺮﻧﺎﻡﻬﺎﯼ دﻳﮕﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﺑﻪ ﮔﺮدﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺗﺎرﻳﺦ ﺱﭙﺮدﻩ ﺷﺪ و دﻳﮕﺮ هﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﺒﺮﯼ از ﺁن ﺑﻪ ﮔﻮش ﻧﺮﺱﻴﺪ‪ .‬وﻟﯽ هﻤﺰﻡﺎن ﺑﺎ ﺁن ﺟﻠﺴﺎت ﻡﻦ ﺷﺨﺼﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل راﻩ اﻧﺪازﯼ ﻳﮏ‬ ‫ﺑﺮﻧﺎﻡﻪ رادﻳﻮﻳﯽ ﺑﺮاﯼ اﻓﻐﺎﻧﻬﺎ ﺑﻮدم ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ) ‪ Multicultural youth SA (MYSA‬وﺧﺼﻮﺻﺎ ﮐﻤﮑﻬﺎﯼ ﺷﺨﺼﯽ ﺧﺎﻧﻢ‬ ‫‪ Angelica Tyron‬وﻡﺪﻳﺮﻳﺖ رادﻳﻮ ﺁدﻳﻼﻳﺪ ﺧﺎﻧﻢ ‪ Deborah Welch‬ﻡﻦ ﻡﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﺟﺎزﻩ ﭘﺨﺶ ﻳﮏ ﺱﺎﻋﺖ ﺑﺮﻧﺎﻡﻪ‬ ‫راﻳﻮﯼ ﺑﺮاﯼ اﻓﻐﺎﻧﻬﺎ ﺷﺪم‪.‬‬ ‫اوﻟﻴﻦ ﺟﻠﺴﻪ درﺗﺎرﻳﺦ ‪ January 29‬ﺱﺎل ‪ 2005‬ﺑﺎ ﺡﻀﻮر ﺗﻌﺪادﯼ از ﺟﻮاﻧﺎن و ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎن ﮐﻪ ﺗﺮﮐﻴﺒﯽ از اﻓﺮاد ﺡﺎﺿﺮو ﻏﻴﺮ‬ ‫ﺡﺎﺿﺮ در ﺟﻠﺴﺎت اﻧﺠﻤﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪ‪ ،‬ﮐﻪ در ﭘﯽ ﺁن ﺟﻠﺴﺎت ﺗﺼﻤﻴﻴﻢ ﺑﻪ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻳﮏ ﮔﺮوﻩ ﺟﺪﻳﺪ و ﻡﺴﺘﻘﻞ از اﻧﺠﻤﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ و‬ ‫در ﺱﺎﻋﺖ ‪ 6‬ﺑﻌﺪ ازﻇﻬﺮ ‪ Jun 5‬هﻤﺎن ﺱﺎل ﺑﺎ ﻧﺎم رادﻳﻮ ﮐﺎروان اوﻟﻴﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮد را رﺱﻤﺎ ﺁﻏﺎز ﻧﻤﻮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫اﻓﺘﺨﺎرات‬ ‫ﺑﺮﻧﺎﻡﻪ هﺎﯼ رادﻳﻮﯼ ﮐﺎراوان ﺷﺎﻡﻞ اﺧﺒﺎر‪ ،‬ﻡﻮﺱﻴﻘﯽ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻡﻪ هﺎﯼ وﻳﮋۀ ﻓﺮهﻨﮕﯽ‪ ،‬اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ادﺑﯽ ﺑﻮدﻩ و ﻡﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﮐﺎروان ﺑﺎ ﺱﺎﺧﺘﻦ‬ ‫ﺑﺮﻧﺎﻡﻬﺎﯼ ﺁﻡﻮزﺷﯽ ﻡﺘﻌﻌﺪﯼ ﭼﻮن "ﺧﺎﻧﮥ ﻡﺎ" ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﻡﻌﺮﻓﯽ ﺑﻬﺘﺮ و ﺧﻮﺑﺘﺮ وﻃﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﻡﺎن ﺑﻪ ﻧﺴﻞ ﻧﻮ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻡﮥ "ﺟﻮان" ﮐﻪ ﭘﻴﺮاﻡﻮن‬

‫ﺵﻤﺎرﻩ ‪٧ – ١‬‬

‫ﻣﺸﮑﻼت ﺟﻮاﻧﺎن و هﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﺪاوم ﭼﻬﺮهﺎﯼ ﻣﻮﻓﻖ ﺟﻮاﻧﺎن اﻓﻐﺎﻧﯽ در اﺳﺘﺮاﻟﻴﺎ ﺑﻮد و اﺧﻴﺮًا ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻼت‬ ‫و ﻣﻌﻀﻼت ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻧﻮﭘﺎﯼ ﻣﺎ را ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ و ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻗﺮار ﻣﻴﺪهﺪ ﺕﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ هﺎﯼ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮﯼ را ﮐﺴﺐ ﻧﻤﺎیﺪ‪ ،‬از ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮﻧﺪۀ‬ ‫ﺟﺎیﺰۀ ﺑﻬﺘﺮیﻦ ﮐﺎر ﮔﺮوهﯽ در ﺳﺎل ‪ 2005‬در رادیﻮ ﺁدﻻیﺪ و ﻧﺎﻣﺰد ﺑﻬﺘﺮیﻦ ﭘﺮوﮔﺮام ﻧﻮﭘﺎ در ﺳﺎل ‪ 2006‬درﺳﻄﺢ ‪National‬‬ ‫‪Community Broadcasting‬و هﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﺎﻣﺰد ﺑﻬﺘﺮیﻦ ﮐﺎر ﺟﻤﻌﯽ‪/‬ﮔﺮوهﯽ در ﺳﺎل‪ 2006‬در رادیﻮ ﺁدﻻیﺪ ﺵﺪ ‪.‬‬ ‫ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺆﺳﺴﻪ ﮐﺎروان‬ ‫در‪ September‬ﺳﺎل ‪2006‬ﺑﻌﺪ از ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻬﺎﯼ ﺡﺎﺻﻞ ﺵﺪﻩ ‪ ,‬اﻋﻀﺎء ﮐﺎروان ﺧﻮد را ﺁﻣﺎدﻩ ﺑﺮداﺵﺘﻦ ﻗﺪﻣﻬﺎﯼ ﺑﻌﺪﯼ در راﻩ رﺵﺪ‬ ‫و ﺕﻮﺳﻌﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎیﺸﺎن دیﺪﻩ و ﺑﺎ ﺛﺒﺖ ﻧﺎم ﮔﺮوﻩ ﮐﺎروان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان یﮏ ارﮔﺎن ﻓﺮهﻨﮕﯽ و ﻏﻴﺮ اﻧﺘﻔﺎﻋﯽ در وزارت ﻓﺮهﻨﮓ‬ ‫واﻣﻮر ﭼﻨﺪ ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﺑﺨﺶ دیﮕﺮﯼ ازﺕﺎریﺦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﺎ هﺪف ایﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺧﻮﺑﺘﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﺧﺪﻣﺖ ﻓﺮهﻨﮓ و زﺑﺎن‬ ‫ﺧﻮیﺶ ﺑﺎﺵﻨﺪ ﺁﻏﺎزﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻮﺋﺴﺴﻪ ﮐﺎروان در ایﻦ ﻣﺮﺡﻠﻪ از ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮد ‪ ,‬ﺑﺨﺶ ﻧﺸﺮیﺎﺕﯽ ﺧﻮد راﻧﻴﺰ رﺳﻤﺎ ﺁﻏﺎز ﮐﺮد و ﺑﺪیﻦ ﻣﻨﻮال ﻣﻮﺋﺴﺴﻪ درﺻﺪد‬ ‫ﺟﺬب ﻧﻴﺮوهﺎﯼ ﺕﻮاﻧﻤﻨﺪ ﻓﺮهﻨﮕﯽ‪ -‬اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮔﺮدیﺪ و ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺕﻤﺎم ﻗﺎدر ﺵﺪ ﺕﺎ ‪ 22‬ﻋﻀﻮ ﺟﺪیﺪ ﺟﺬب ﻧﻤﺎیﺪ‪ .‬ﺧﻮﺵﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺧﻼف‬ ‫ﻣﺆﺳﺴﻪ هﺎ و اﻧﺠﻤﻦ هﺎﯼ ﻣﻮﺟﻮد در ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﺆﺳﺴﻪ از ﺕﻌﺎدل و ﺕﺴﺎوﯼ اﻋﻀﺎﯼ زن و ﻣﺮد ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ در ﺡﺎل‬ ‫ﺡﺎﺽﺮ از ﺕﻌﺪاد ‪ 30‬ﻋﻀﻮ‪ 14 ،‬ﻋﻀﻮ ﺁن را ﻃﺒﻘﻪ اﻧﺎس و ‪ 16‬ﺁﻧﺮا ذﮐﻮر ﺕﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪهﺪ ﮐﻪ ایﻦ ﺧﻮد ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺑﺰرﮔﯽ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻴﮕﺮدد‪ .‬ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎ و داﻣﻨﻪ ﮐﺎرﯼ ﻣﺆﺳﺴﻪ را ﺕﺤﺖ ﺳﻪ ﺑﺨﺶ ذیﻞ ﻣﻴﺘﻮان ﺧﻮﺑﺘﺮ و ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ارﺕﺒﺎط ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﻧﻬﺎدهﺎﯼ ﺁﺳﺘﺮاﻟﻴﺎیﯽ‬ ‫‪.1‬‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﯼ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪ -‬ﻓﺮهﻨﮕﯽ و ادﺑﯽ‬ ‫‪.2‬‬ ‫ارﺕﺒﺎط ﺑﺎ روش ﺽﻤﻴﺮان و ﻗﻠﻢ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﻣﺮدم ﻣﺎ در ﺳﻄﺢ ﺁﺳﺘﺮاﻟﻴﺎ‬ ‫‪.3‬‬ ‫در ﻋﺮﺻﻪ اول ﺕﻤﺎم ﺕﻼش هﺎﯼ اﻋﻀﺎﯼ ﮐﺎدر ادارﯼ ﺑﺮایﻦ ﺑﻮدﻩ ﺕﺎ ﺑﻪ ﺵﮑﻞ ﺵﺎیﺴﺘﻪ و ﺑﺎیﺴﺘﻪ ارﺕﺒﺎط هﺎﯼ ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺑﺎ ارﮔﺎن هﺎﯼ‬ ‫دوﻟﺘﯽ و ﻏﻴﺮ دوﻟﺘﯽ ﺁﺳﺘﺮاﻟﻴﺎ ﺑﺮﻗﺮار ﺳﺎزد ﺕﺎ ﺑﺪیﻦ ﻃﺮیﻖ هﻢ درﺟﺮیﺎن ﻋﺮﺻﻪ هﺎﯼ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪ -‬ﻓﺮهﻨﮕﯽ و ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺧﺎﻧ ًﻪ ﺟﺪیﺪ ﻣﺎن‬ ‫ﻗﺮار ﮔﻴﺮیﻢ و هﻢ از ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﻣﺮدم ﺧﻮیﺶ ﻧﻤﺎیﻨﺪﻩ ﮔﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﺪیﻦ ﻣﻨﻈﻮر در اﻋﻀﺎﯼ ادارﯼ ﻣﻮﺳﺴﻪ یﮑﯽ از ﺑﺨﺶ هﺎﯼ ﮐﺎرﯼ‬ ‫رواﺑﻂ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺵﺪ‪.‬‬ ‫در ﺑﺨﺶ دوم‪ ،‬یﻌﻨﯽ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﯼ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪-‬ﻓﺮهﻨﮕﯽ و ادﺑﯽ‪ ،‬اﻋﻀﺎﯼ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺑﺎ ارایﮥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ هﺎﯼ ارزﻧﺪﻩ از ﻃﺮیﻖ رادیﻮ‪ ،‬راﻩ‬ ‫اﻧﺪازﯼ ﻧﺸﺮیﻪ ﺳﺨﻦ ﻧﻮ ﺑﺮاﯼ اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر در ﺁﺳﺘﺮاﻟﻴﺎﯼ ﺟﻨﻮﺑﯽ‪ ،‬ﺕﻤﺎم ﺕﻮان و ﻧﻴﺮوﯼ اش را ﻣﺠﺬوب داﺵﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬داﻣﻨﻪ اﯼ ﮐﺎرﯼ ایﻦ‬ ‫ﻋﺮﺻﻪ ﺑﺴﻴﺎر وﺳﻴﻊ وﺑﺰرگ ﻣﯽ ﺑﺎﺵﺪ ﮐﻪ در دراز ﻣﺪت ﺑﺨﺎﻃﺮ اﻋﻤﺎل ﺁن‪ ،‬ﭘﻼن راﻩ اﻧﺪازﯼ یﮏ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺕﻠﻮیﺰیﻮﻧﯽ را داریﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﺮﻋﻼوﻩ ﻣﺆﺳﺴﻪ در ﺑﺮﮔﺰارﯼ ﺟﺸﻦ هﺎﯼ ﻣﻠﯽ و ﻓﺮهﻨﮕﯽ دوﺵﺎدوش اﻧﺠﻤﻦ ﻣﺘﺤﺪ‪ ،‬و در ﭘﺮوﮔﺮام هﺎﯼ ﭼﻨﺪ ﻓﺮهﻨﮕﯽ و ﻏﻴﺮﻩ هﻤﻴﺸﻪ‬ ‫در ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻮدﻩ و از ﻣﺮدم ﺧﻮیﺶ ﻧﻤﺎیﻨﺪﮔﯽ ﻧﻤﻮدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫در ﻋﺮﺻﻪ ارﺕﺒﺎط ﺑﺎ ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﺕﻼش هﺎﯼ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ هﺎﯼ‪ ،‬رادیﻮیﯽ ﻣﺼﺎﺡﺒﻪ و‬ ‫ﻣﻄﺮح ﺳﺎزﯼ ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎن ﻣﻘﻴﻢ ﺁﺳﺘﺮاﻟﻴﺎ و ﺧﺎرج یﮑﯽ از روﻧﺪهﺎﯼ ﮐﺎرﯼ ﻣﯽ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﺽﻤﻨًﺎ ﺕﻘﺪیﺮ از ﮐﺎرﮐﺮدهﺎﯼ ﻧﺨﺒﮕﺎن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ ﻣﻘﺪم ﺑﻮدﻩ و ﻣﯽ ﺑﺎﺵﺪ‪.‬‬

‫ﺣﻤﺰﻩ ﺣﻴﺪرﯼ‬

‫) ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺟﺎﻣﻌﮥ اﺳﺘﺮاﻟﻴﺎ(‬ ‫در اﻳﻦ ﻥﻮﺵﺘﻪ ﺗﻼش ﺥﻮاهﺪ ﺵﺪ ﺗ ﺎ اﻳ ﻦ ﻥﮑﺘ ﻪ روﺵ ﻦ ﮔ ﺮدد‬

‫‪ -‬ﺵﻤﺎرﻩ ‪٨ – ١‬‬

‫ﺗﮑﻨﻮﻟ ﻮژﯼ ه ﺎﯼ ﺟﺪﻳ ﺪ و ﺑﺨﺼ ﻮص اﻳﻨﺘﺮﻥ ﺖ ﺟﻬ ﺎن را‬

‫ﮐﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﻮﻣﯽ اﺳﺘﺮاﻟﻴﺎ از ﻓﺮﺹﺖ‬

‫ﮐﻮﭼ ﮏ ﮐ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﻣ ﺎ ﭼﻴ ﺰﯼ ﺑﻨ ﺎم دهﮑ ﺪﻩ ﺟﻬ ﺎﻥﯽ‬

‫و ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺗﺤﺼﻴﻠﯽ ﮐﻤﺘﺮﯼ ﻥﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻘﻴﮥ اﺳ ﺘﺮاﻟﻴﺎ ﻳ ﯽ ه ﺎ‬

‫دارﻳ ﻢ‪ .‬ﻣ ﺮدم ﺟﻬ ﺎن ﺑﻴﺸ ﺘﺮ از ﻗﺒ ﻞ ﺑ ﺎ ﺥﺒ ﺮ از اوﺿ ﺎع‪،‬‬

‫ﮐﻪ داراﯼ درﺁﻣﺪ ﺑﺎﻻ ﻣ ﯽ ﺑﺎﺵ ﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺥﻮردارﻥ ﺪ‪ .‬و هﻤﭽﻨ ﺎن‬

‫ﺗﺤﻮﻻت و اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺟﻬﺎن ﻣﯽ ﺑﺎﺵﻨﺪ‪ .‬اﻳﻨﺘﺮﻥ ﺖ ﺑ ﺎ ﺥ ﻮد ﻳ ﮏ‬

‫ﮐﻮﺵﺶ ﺥﻮاهﺪ ﺵﺪ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻥﮑﺘﻪ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﮔﺮدد ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺮدﻣ ﺎن‬

‫زﺑﺎن ﺥﺎص و ﻳ ﮏ ﺳ ﺮﯼ ﻣﻮﺿ ﻮﻋﺎت ﺥ ﺎص را ﻣﻌﺮﻓ ﯽ‬

‫داراﯼ ﺹ ﺤﺖ ﺑ ﺪﺗﺮﯼ ﻥﺴ ﺒﺖ ﺑ ﻪ ﺑﻘﻴ ﮥ اﺳ ﺘﺮاﻟﻴﺎﻳﯽ ه ﺎ ﮐ ﻪ‬

‫ﮐ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ و هﻤﭽﻨ ﺎن ﺑﺎﻋ ﺚ ﺵ ﺪﻩ اﺳ ﺖ ﻳ ﮏ ﺳ ﺮﯼ‬

‫درﺁﻣ ﺪ ﺑﻬﺘ ﺮ و در ﻣﻮﻗﻌﻴ ﺖ اﺟﺘﻤ ﺎﻋﯽ ﺑﻬﺘ ﺮﯼ هﺴ ﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣ ﯽ‬

‫ﻣﻮﺿ ﻮﻋﺎت ﻣﻮﻗﻌﻴ ﺖ ﺥ ﻮد را ﺑﻌﻨ ﻮان ﻳ ﮏ ﻣﻮﺿ ﻮع‬

‫ﺑﺎﺵﻨﺪ‪.‬‬

‫دﻟﭽﺴﺐ در رﺳﺎﻥﻪ هﺎ از دﺳﺖ ﺑﺪهﺪ‪ .‬ﻳﮑﯽ از ﻣﻮﺿ ﻮﻋﺎﺗﯽ‬

‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺴ ﺘﻘﻴﻤًﺎ روﯼ اﺹ ﻞ ﻣﻮﺿ ﻮع ﺑ ﺮوﻳﻢ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺎ‬

‫ﮐ ﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴ ﺖ ﺥ ﻮد را ﺑﻌﻨ ﻮان ﻳ ﮏ ﻣﻮﺿ ﻮع ﺥﻮاﻥ ﺪﻥﯽ در‬

‫ﭼﻨﺪ اﺹﻄﻼح ﻣﻬﻢ ﻋﻠﻮم اﺟﺘﻤ ﺎﻋﯽ ﺁﺵ ﻨﺎ ﺵ ﻮﻳﻢ ﮐ ﻪ از ﺁﻥﻬ ﺎ‬

‫رﺳﺎﻥﻪ هﺎ از دﺳﺖ دادﻩ اﺳﺖ ﻣﻮﺿ ﻮﻋﺎت ﻣ ﺮﺗﺒﻂ ﺑ ﺎ ﻋﻠ ﻮم‬

‫زﻳﺎد در اﻳﻦ ﻥﻮﺵﺘﻪ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﺵﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬دﻟﻴﻞ اﻳﻨﮑﻪ ﭼ ﺮا و ﺑ ﻪ ﭼ ﻪ دﻟﻴ ﻞ رﺳ ﺎﻥﻪ‬

‫ﻥﺎﺑﺮاﺑﺮﯼ‪:‬‬

‫ه ﺎ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﻣﻮﺿ ﻮع دﮔ ﺮ ﮐﻤﺘ ﺮ ﻣ ﯽ ﭘﺮدازﻥ ﺪ ﻳ ﮏ ﺑﺤ ﺚ‬

‫ﻥﺎﺑﺮاﺑﺮﯼ در ﻋﻠ ﻮم اﺟﺘﻤ ﺎﻋﯽ اﺹ ﻄﻼﺣﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮاﯼ‬

‫ﺟﺪاﮔﺎﻥ ﻪ دارد‪ .‬در اﻳﻨﺠ ﺎ ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﻪ ﻳ ﺎد ﺁورﯼ اﻳ ﻦ ﻥﮑﺘ ﻪ ﮐ ﻪ‬

‫ﺗﺸﺮﻳﺢ وﺿﻌﻴﺖ اﻓﺮاد‪ ،‬ﺥ ﺎﻥﻮادﻩ ه ﺎ‪ ،‬اﺟﺘﻤ ﺎع و ﻳ ﺎ ﮔﺮوه ﯽ‬

‫ﺗﺨﺼﺼ ﯽ ﺵ ﺪن وﻇ ﺎ ﻳ ﻒ ﻳﮑ ﯽ از دﻻﻳ ﻞ دراﻳ ﻦ راﻩ ﻣ ﯽ‬

‫از اﺟﺘﻤ ﺎع ﮐ ﻪ از ﻣﺰاﻳ ﺎﯼ دﺳﺘﺮﺳ ﯽ ﻳﮑﺴ ﺎن ﺑ ﻪ ﻗ ﺪرت‪،‬‬

‫ﺑﺎﺵﺪ ﺑﺴﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫درﺁﻣﺪ و ﺙﺮوت ﺑﺮﺥﻮردار ﻥﻤ ﯽ ﺑﺎﺵ ﻨﺪ‪ ،‬اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪.‬‬ ‫ﻥﺎﺑﺮاﺑﺮﯼ در ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ﺑ ﻪ دو ﻥ ﻮع ﻣ ﯽ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ .‬ﻥ ﺎﺑﺮاﺑﺮﯼ‬

‫در اﻳﻦ ﻥﻮﺵﺘﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎدﻩ از ﻓﺮﺹﺖ ﭘ ﻴﺶ ﺁﻣ ﺪﻩ ﻣ ﯽ ﺥ ﻮاهﻢ‬

‫اﻗﺘﺼ ﺎدﯼ ﮐ ﻪ ﻋﺒ ﺎرت از هﻤ ﺎن ﺳ ﺮﻣﺎﻳﻪ و اﻣﮑﺎﻥ ﺎت اﺳ ﺖ‬

‫ﺗﺎ ﺣﻘﯽ را در راﺳﺘﺎﯼ ﻋﻤﻮﻣﻴﺖ ﺑﺨﺸ ﻴﺪن ﺑ ﻪ ﻣﻮﺿ ﻮﻋﺎت‬

‫ﮐﻪ ﺑﺼﻮرت ﻣﺴ ﺎوﻳﺎﻥﻪ در ﺑ ﻴﻦ اﺟﺘﻤ ﺎع ﺗﻘﺴ ﻴﻢ ﻥﺸ ﺪﻩ اﺳ ﺖ؛‬

‫اﺟﺘﻤ ﺎﻋﯽ اداء ﻥﻤ ﺎﻳﻢ؛ ﺑ ﻪ دﻟﻴ ﻞ اﻳﻨﮑ ﻪ ﻣﻮﺿ ﻮﻋﺎت ﻳ ﺎد ﺵ ﺪﻩ‬

‫ﻣﺎﻥﻨﺪ زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺥﺎﻥﻪ‪ ،‬ﺗﻌﻠﻴﻢ و ﺗﺮﺑﻴﻪ‪ ،‬اﻣﮑﺎﻥﺎت ﺹﺤﯽ‪ ،‬وﻇﻴﻔ ﻪ‬

‫اهﻤﻴ ﺖ ﺑﺴ ﺰاﻳﯽ در زﻥ ﺪﮔﯽ روزﻣ ﺮﻩ ﻣ ﺎ‪ -‬ﺑﺨﺼ ﻮص در‬

‫و ﻣﻮﻗﻌﻴ ﺖ اﺟﺘﻤ ﺎﻋﯽ‪ .‬ﻋ ﺪم دﺳﺘﺮﺳ ﯽ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻣﺎﻳﻪ ه ﺎ و‬

‫ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺘﺮاﻟﻴﺎ‪ -‬دارد‪.‬‬

‫اﻣﮑﺎﻥ ﺎت ﻳﺎدﺵ ﺪﻩ‪ ،‬ﻋﺒ ﺎرت اﺳ ﺖ از ﻥ ﺎﺑﺮاﺑﺮﯼ اﺟﺘﻤ ﺎﻋﯽ‪.‬‬

‫ﺑﻌﻀﯽ هﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﺎور اﻥﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌ ﮥ اﺳ ﺘﺮاﻟﻴﺎ ﻳ ﮏ ﺟﺎﻣﻌ ﮥ‬

‫زﻣﺎﻥﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ درﺁﻣﺪ ﺑﺮاﯼ ﻣﺮدم در ﻳ ﮏ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ﻣﺤ ﺪود‬

‫داراﯼ ﻣﺴﺎوات و ﺑﺮاﺑﺮﯼ اﺳﺖ؛ ﺑﮕﻮﻥﻪ اﯼ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﻣ ﺮدم‬

‫ﻣﯽ ﺵﻮد ﻥﺎﺑﺮاﺑﺮﯼ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫در ﺁن ﺑﻄﻮر ﻣﺴﺎوﻳﺎﻥﻪ ازﺗﻤﺎم ﻣﺰاﻳ ﺎﯼ زﻥ ﺪﮔﯽ ﺑﺮﺥ ﻮردار‬

‫ﻣﺴﺎوات ﻳﺎ ﺑﺮاﺑﺮﯼ‪:‬‬

‫ﻣﯽ ﺑﺎﺵﻨﺪ؛ وﻟﯽ ﺑﺴﻴﺎرﯼ دﻳﮕﺮ ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﻥﻈ ﺮ ﻣﻮاﻓ ﻖ ﻥﻴﺴ ﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫در ﻋﻠﻮم اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺴﺎوات ﺑﻪ دﮐﺘﺮﻳﻨﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺵﻮد ﮐ ﻪ‬

‫ﺁﻥﻬﺎ ﻣ ﯽ ﮔﻮﻳﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﻗﺸ ﺮ ﮐ ﻢ درﺁﻣ ﺪ و ﻣﺮدﻣ ﺎن ﻃﺒﻘ ﮥ ﭘ ﺎﻳﻴﻦ‬

‫ﺑﺮاﺑﺮﯼ وﺿﻌﻴﺖ و ﺣﺎﻟﺖ‪ ،‬ﻥﺘﻴﺠﻪ و ﺑﺮﺁﻣﺪ‪ ،‬ﭘﺎداش و ﺙ ﻮاب‬

‫ﺟﺎﻣﻌ ﻪ و ﺑ ﻮﻣﯽ ه ﺎﯼ اﺳ ﺘﺮاﻟﻴﺎ ﻣﺜ ﻞ ﻃﺒﻘ ﮥ ﺑ ﺎﻻﯼ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ‪،‬‬

‫و اﻣﺘﻴﺎز را ﻳﮏ ﺥﻮاﺳﺖ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺗﺸ ﮑﻴﻼت اﺟﺘﻤ ﺎﻋﯽ ﻣ ﯽ‬

‫ﺑﻄ ﻮر ﻳﮑﺴ ﺎن ﺑ ﻪ اﻣﮑﺎﻥ ﺎت ﺹ ﺤﯽ و ﻣﻮﻗﻌﻴ ﺖ ﺗﺤﺼ ﻴﻠﯽ‬

‫داﻥ ﺪ‪ .‬ﻣﺴ ﺎوات ﻳ ﮏ ﺵ ﻌﺎر ﻣﻌ ﺮوف ﮐﻤﻮﻥﻴﺴ ﺖ ه ﺎ و‬

‫دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻥﺪارﻥﺪ‪.‬‬

‫‪ ،1998‬ص‪(201.‬‬

‫ﺵﺨﺼ ﯽ و ﻏ ﺬاهﺎﯼ ﺧ ﻮب‪ ،‬ارﺕﺒ ﺎط ﺕﻨﮕﺎﺕﻨ ﮓ ﺑ ﺎ ﻣﻴ ﺰان‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ‪:‬‬

‫درﺁﻣﺪ و ﻥﻮع وﻇﻴﻔﻪ یﮏ ﺵﺨﺺ دارد‪ .‬ﻃﺒﻘﻪ پ ﺎیﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ‬

‫ﻃﺒﻘ ﻪ ﺱﻴﺴ ﺘﻤﯽ اﺱ ﺖ ﮐ ﻪ درﺁن ﻣ ﺮدم ﺑ ﻪ اﺱ ﺎس ﻣﻮﻗﻌﻴ ﺖ‬

‫ﮐﻪ درﺁﻣﺪ ﮐﻤﺘﺮ ﻥﺴ ﺒﺖ ﺑ ﻪ ﻃﺒﻘ ﮥ ﺑ ﺎﻻﯼ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ دارﻥ ﺪ ﺑﻴﺸ ﺮ‬

‫اﻗﺘﺼ ﺎدﯼ ﻣﺸ ﺘﺮﮎ ﺑ ﺎ ه ﻢ ﮔ ﺮوﻩ ﺑﻨ ﺪﯼ ﺵ ﺪﻩ اﻥ ﺪ و ﻃﺒﻘ ﻪ‬

‫از دیﮕ ﺮان ﻣﺮیﻀ ﯽ و ﻣﺸ ﮑﻼت ﺹ ﺤﯽ را ﺕﺠﺮﺑ ﻪ ﻣ ﯽ‬

‫ﺑﻴﺎﻥﮕﺮ ﺕﻔﺎﺿﻞ دﺱﺘﺮﺱﯽ ﮐﻪ یﮏ ﻓﺮد ﺑﻪ دارایﯽ هﺎﯼ ﻣﺎدﯼ‬

‫ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬دو اﺡﺼﺎیﻴﻪ در ﺱﺎﻝﻬﺎﯼ ‪ 1992‬و ‪ 1995‬ﻥﺸ ﺎن داد‬

‫ی ﮏ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ دارد ﻣ ﯽ ﺑﺎﺵ ﺪ‪) .‬اﺱ ﭙﻦ‪،2002 ،‬ص‪(36.‬‬

‫ﮐﻪ ﻣﺮدﻣﺎﻥﯽ ﺑﺎ درﺁﻣ ﺪ ﺑ ﺎﻻ‪ ،‬دارﯼ ﺹ ﺤﺖ و ﺱ ﻼﻣﺖ ﺑﻬﺘ ﺮ‬

‫ﻣ ﺎﮐﺲ و ﺑ ﺮ اﺱ ﺘﺪﻻل ﻣ ﯽ ﺁورد ﮐ ﻪ ﻃﺒﻘ ﻪ در ﺑ ﺮ ﮔﻴﺮﻥ ﺪﻩ‬

‫در ﻣﻘﺎیﺴ ﻪ ﺑ ﺎ ﮐ ﻢ درﺁﻣ ﺪ ه ﺎ ﻣ ﯽ ﺑﺎﺵ ﻨﺪ‪ .‬در اداﻣ ﻪ ای ﻦ‬

‫ﺕﻘﺴ ﻴﻤﺎت ﻣﻨ ﺎﺑﻊ اﻗﺘﺼ ﺎدﯼ ﻣﺎﻥﻨ ﺪ دارای ﯽ‪ ،‬درﺁﻣ ﺪ و ﺛ ﺮوت‬

‫اﺡﺼ ﺎیﻴﻪ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﻣﺮدﻣ ﺎﻥﯽ ﺑ ﻴﻦ ﺱ ﻨﻴﻦ ‪ 15‬ﺕ ﺎ ‪ 24‬ﺑ ﺎ‬

‫در ﻣﻴﺎن یﮏ ﮔﺮوپ ﻣﺮدم ﻣﯽ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ایﻦ ﺑ ﺎور اﺱ ﺖ‬

‫درﺁﻣ ﺪ ﮐ ﻢ‪ 110 ،‬ﻓﻴﺼ ﺪ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ دﭼ ﺎر ﻣﺮیﻀ ﯽ ه ﺎﯼ‬

‫ﮐ ﻪ ﻃﺒﻘ ﻪ ﺑﺴ ﻴﺎر ﻣﻬ ﻢ اﺱ ﺖ ﺑ ﻪ دﻝﻴ ﻞ ایﻨﮑ ﻪ ﻣ ﺎ ﻣ ﯽ ﺕ ﻮاﻥﻴﻢ‬

‫ﭼﺮﺧﺸ ﯽ ﻣﺜ ﻞ ﺱ ﺮﻣﺎ و ﻃ ﺐ ﻥﺴ ﺒﺖ ﺑ ﻪ دیﮕ ﺮ ﻣﺮدﻣ ﺎن ﮐ ﻪ‬

‫ﮐﻴﻔﻴﺖ و ﺧﺼﻮﺹﻴﺖ زﻥﺪﮔﯽ اﺵﺨﺎص را ﺕﺸ ﺨﻴﺺ ﺑ ﺪهﻴﻢ‪.‬‬

‫درﺁﻣﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ داﺵﺘﻨﺪ ﻣﯽ ﺵﺪﻥﺪ‪) .‬ﺑﺴ ﺎﻥﺖ و واﺕ ﺲ‪،2002 ،‬‬

‫ﻼ ﺹ ﺤﺖ و درازﯼ ﻋﻤ ﺮ ﺁﻥﻬ ﺎ‪ ،‬ﺱ ﻠﻴﻘﻪ ﻓﺮهﻨﮕ ﯽ‪ ،‬ﺱ ﻄﺢ‬ ‫ﻣﺜ ً‬

‫ص‪ .(397 .‬هﻤﭽﻨﺎن ﻣﺮدﻣﺎﻥﯽ ﺑﺎ درﺁﻣ ﺪ ﮐ ﻢ از ﺱ ﻨﻴﻦ ‪65‬‬

‫داﻥﺴ ﺘﮕﯽ‪ ،‬داﻥ ﺶ و ﻥ ﻮع ﺧﺎﻥ ﮥ ﮐ ﻪ ﺁﻥﻬ ﺎ درﺁن زﻥ ﺪﮔﯽ ﻣ ﯽ‬

‫ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ‪ 15‬ﻓﻴﺼﺪ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ داراﯼ ﻃ ﺐ دیﺎﺑ ﺖ‪ ,‬و ‪ 16‬ﻓﻴﺼ ﺪ‬

‫ﮐﻨﻨﺪ‪) .‬اﺱﭙﻴﻦ‪ ،2002 ،‬ص‪(158 .‬‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ دﭼﺎر ﻣﺮﺿﻬﺎﯼ ﻗﻠﺒ ﯽ در ﻣﻘﺎیﺴ ﻪ ﺑ ﺎ ﺑﻘﻴ ﻪ ﻣ ﺮدم ﻣ ﯽ‬

‫از ﻥﻘﻄ ﻪ ﻥﻈ ﺮ ﻣ ﺎرﮐﺲ ﻃﺒﻘ ﻪ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ ﺑ ﺮ ﻣﻘ ﺎم ﻣ ﺮدم و ی ﺎ‬

‫ﺵﺪﻥﺪ‪) .‬ﺑﺴﺎﻥﺖ و واﺕﺲ‪,2007,‬ص‪(297 .‬‬

‫دﺱﺘﻪ اﯼ از ﻣﺮدم ﺑﺮ ﮐﻨﺘﺮول ﻣﺎﻝﮑﻴ ﺖ و ﮐﻨﺘ ﺮول ﺕﻮﻝﻴ ﺪات‬

‫ﺑ ﻮﻣﯽ اﺱ ﺘﺮﻝﻴﺎ در ارﺕﺒ ﺎط ﺑ ﺎ ﻋ ﺪم دﺱﺘﺮﺱ ﯽ ﺑ ﻪ اﻣﮑﺎﻥ ﺎت‬

‫اوﻝﻴ ﻪ ﺕﺄﮐﻴ ﺪ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬او ﺑ ﻪ ای ﻦ ﺑ ﺎور ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﮐ ﺎرﮔﺮان‬

‫ﺹ ﺤﯽ‪ ،‬ﻥ ﺎﺑﺮاﺑﺮﯼ اﺟﺘﻤ ﺎﻋﯽ را ﺕﺠﺮﺑ ﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮاﯼ‬

‫ارزش ﺡﻘﻴﻘ ﯽ ﮐ ﺎر ﺧ ﻮد را دریﺎﻓ ﺖ ﻥﻤ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ‬

‫ﻣﺜﺎل ﺡﺪ اوﺱﻂ ﻃﻮل ﻋﻤﺮ ایﻦ ﻣﺮدم در ﺱﺎل ‪ 2005‬ﻃﺒﻖ‬

‫ایﻨﮑ ﻪ اﮔ ﺮ ﭼﻴ ﻨﻦ ﻣ ﯽ ﺑ ﻮد دیﮕﺮﺁﻥﻘ ﺪر ﺱ ﻮد ﺑ ﺮاﯼ ﺱ ﺮﻣﺎیﻪ‬

‫ی ﮏ اﺡﺼ ﺎیﻴﻪ ‪ 65.9‬ﺱ ﺎل ﺑ ﺮاﯼ ﻣﺮده ﺎ و ‪ 61.1‬ﺱ ﺎل‬

‫داران ﻥﻤﯽ ﻣﺎﻥﺪ ﮐﻪ ﺱﺮﻣﺎیﻪ دارﯼ یﺎ ﮐﭙﻴﺘ ﺎﻝﻴﺰم رﺵ ﺪ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ‬

‫ﺑ ﺮاﯼ زﻥﻬ ﺎ ﺑ ﻮد؛ در ﺡﺎﻝﻴﮑ ﻪ ﺡ ﺪ اوﺱ ﻂ ﻃ ﻮل ﻋﻤ ﺮ ﺑ ﺮاﯼ‬

‫از ﺁن ﮐﻨﺪ‪) .‬ﻓﻮن‪ ،19 ،‬ص‪(126 .‬‬

‫ﺑ ﺎﻗﯽ ﻣ ﺮدم اﺱ ﺘﺮاﻝﻴﺎ ‪ 78.4‬ﺱ ﺎل ﺑ ﺮاﯼ ﻣﺮده ﺎ و ‪83.1‬‬

‫از دی ﺪﮔﺎﻩ ﺑﺴ ﺎﻥﺖ و واﺕ ﺲ دو ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ﺵ ﻨﺎس ﻣﻄ ﺮح‬

‫ﺱﺎل ﺑﺮاﯼ زﻥﻬﺎ ﺑﻮد‪ .‬ایﻦ ﺑﻪ ایﻦ ﻣﻌﻨﯽ اﺱﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﻣﯽ هﺎﯼ‬

‫اﺱ ﺘﺮاﻝﻴﺎیﯽ‪ ،‬اﺱ ﺘﺮاﻝﻴﺎ ی ﮏ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ﺑ ﺪون ﻃﺒﻘ ﻪ اﺱ ﺖ‪ .‬ﺁﻥﻬ ﺎ‬

‫اﺱﺘﺮاﻝﻴﺎ ﺕﺎ هﻨﻮز ﻃﻮل ﻋﻤﺮﺵ ﺎن ﮐﻤﺘﺮاﺱ ﺖ و ﭼﻨ ﺪیﻦ ﺱ ﺎل‬

‫ﺕﺄﮐﻴﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ هﻢ اﺱﺘﺮاﻝﻴﺎ یﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎ ﻃﺒﻘ ﻪ ﻣ ﯽ‬

‫زودﺕ ﺮ از ﺑﻘﻴ ﻪ ﻣ ﺮدم اﺱ ﺘﺮاﻝﻴﺎ ﻣ ﯽ ﻣﻴﺮﻥ ﺪ‪) .‬ﺑﺴ ﺎﻥﺖ‬

‫ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬اﮐﺜﺮ ﻣﺮدم ﺑﻪ یﮏ ﻃﺒﻘ ﻪ ﺑﺴ ﻴﺎر ﮐ ﻼن ﺕﻌﻠ ﻖ دارﻥ ﺪ و‬

‫وواﺕﺲ‪ ،2007،‬ص‪ .(398‬هﻤﭽﻨﺎن ﺕﺮاﭼﻤﺎ ﮐ ﻪ ﻣﻨﺠ ﺮ ﺑ ﻪ‬

‫ﺁن ﻃﺒﻘﻪ‪ ،‬ﻃﺒﻘﮥ ﻣﺘﻮﺱ ﻂ ﻣ ﯽ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ .‬ﺑﻘﻴ ﻪ ﻣ ﺮدم ﺑ ﻪ دو ﻃﺒﻘ ﻪ‬

‫ﻥﺎﺑﻴﻨﺎیﯽ ﻣﯽ ﮔ ﺮدد و ﻣﺮﺿ ﻬﺎﯼ ﻗﻠﺒ ﯽ ﭼﻨ ﺪیﻦ ﻣﺮﺕﺒ ﻪ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﮐﻮﭼ ﮏ در پ ﺎیﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ و درﺑ ﺎﻻﯼ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ﻣﺘﻌﻠ ﻖ‬

‫از ﺑﻘﻴ ﻪ ﻣ ﺮدم اﺱ ﺘﺮاﻝﻴﺎ در ﺑ ﻴﻦ ای ﻦ ﻣ ﺮدم وﺟ ﻮد دارد‪.‬‬

‫ﻣ ﯽ ﺑﺎﺵ ﻨﺪ‪ .‬در ﺡﻘﻴﻘ ﺖ ﻣﻨﻈ ﻮر ﺑﺴ ﺎﻥﺖ و واﺕ ﺲ از ای ﻦ‬

‫ﺑﻄ ﻮر ﻣﺜ ﺎل ‪ 38‬ﻓﻴﺼ ﺪ ﻣ ﺮدم ﺑ ﻮﻣﯽ اﺱ ﺘﺮاﻝﻴﺎ ﺑ ﻪ ﻣ ﺮض‬

‫اﺱ ﺘﺪﻻل ایﻨﺴ ﺖ ﮐ ﻪ ﻓﺎﺹ ﻠﻪ ﺑ ﻴﻦ ﻓﻔﻴ ﺮ و ﺱ ﺮﻣﺎیﻪ دار در‬

‫ﺕﺮاﭼﻤ ﺎ دﭼ ﺎر ﻣ ﯽ ﺵ ﻮﻥﺪ؛ در ﺡ ﺎﻝﯽ ﮐ ﻪ ای ﻦ ﺁﻣ ﺎر ﺑ ﺮاﯼ‬

‫اﺱﺘﺮاﻝﻴﺎ زیﺎد ﻥﻴﺴﺖ‪) .‬ﺑﺴﺎﻥﺖ و وواﺕﺲ‪2001،‬ص‪(119.‬‬

‫دیﮕﺮان ﺕﻨﻬﺎ ‪ 7/1‬ﻓﻴﺼﺪ اﺱﺖ‪.‬‬

‫اﮐﺜﺮ ﻣﺮدم ﺑﻪ ایﻦ ﻋﻘﻴ ﺪﻩ هﺴ ﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ ﺕﻤ ﺎم اﺕﺒ ﺎع اﺱ ﺘﺮاﻝﻴﺎ از‬

‫)اﺱ ﭙﻴﻦ‪ ،2002 ،‬ص‪ .(177.‬ﻣﺮﺿ ﻬﺎﯼ ﻗﻠﺒ ﯽ ه ﺮ ﺱ ﺎل‬

‫ﻣﺰای ﺎﯼ دﺱﺘﺮﺱ ﯽ ﺑ ﻪ اﻣﮑﺎﻥ ﺎت ﺹ ﺤﯽ ﺑﻄ ﻮر یﮑﺴ ﺎن‬

‫ﺟﺎن ‪ 27‬ﻓﻴﺼﺪ ﻣ ﺮدان و ‪ 33‬ﻓﻴﺼ ﺪ زﻥ ﺎن ﻣﺮدﻣ ﺎن ﺑ ﻮﻣﯽ‬

‫ﺑﺮﺧﻮردار ﻥﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻋﺪم دﺱﺘﺮﺱﯽ ﺑﻪ اﻣﮑﺎﻥﺎت ﺹﺤﯽ ﻣﺎﻥﻨ ﺪ‬

‫‪ -‬ﺵﻤﺎرﻩ ‪٩ – ١‬‬

‫ﻣﺎرﮐﺴﻴﺴﺖ هﺎ ﺑ ﻮد‪) .‬دﮐﺸ ﻨﺮﯼ ﻋﻠ ﻮم اﺟﺘﻤ ﺎﻋﯽ اﮐﺴ ﻔﻮرد‪،‬‬

‫رﻓ ﺘﻦ ﺑ ﻪ اﺱ ﺘﺨﺮ‪ ،‬ﮐﻠ ﺐ ه ﺎﯼ ورزﺵ ﯽ‪ ،‬ﺑﻴﻤ ﻪ ه ﺎﯼ ﺹ ﺤﯽ‬

‫را ﻣ ﯽ ﮔﻴ ﺮد ﮐ ﻪ ﺧ ﻮد ﻧﺸ ﺎﻧﮕﺮ ﻧ ﺎﺑﺮاﺑﺮﯼ اﺟﺘﻤ ﺎﻋﯽ ﻣ ﯽ‬

‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎ ًء ای ﻦ دو ﻗﺸ ﺮﺟﺎﻣﻌﻪ در ﺻ ﺤﻨﻪ ه ﺎﯼ ﻓﺮهﻨﮕ ﯽ‪،‬‬

‫ﺑﺎﺵﺪ‪) .‬ﻓﺎپ‪ ،1999 ،‬ص‪(288 .‬‬

‫ﺳﻴﺎﺳﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺘﺮاﻝﻴﺎ ﺑﻄﻮر ﺵ ﻬﺮوﻧﺪان ﻓﻌ ﺎل ﺡﺼ ﻪ‬

‫ﻃﺒ ﻖ ﮔﻔﺘ ﮥ اﺳ ﭙﻴﻦ )‪ (2002‬ﺑﺴ ﻴﺎرﯼ از داﻧﺸ ﻤﻨﺪان ﻋﻠ ﻮم‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺕﻮاﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﻪ ای ﻦ ﻋﻘﻴ ﺪﻩ هﺴ ﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ ﻧ ﺎﺑﺮاﺑﺮﯼ در ارﺕﺒ ﺎط ﺑ ﺎ‬ ‫ﺕﻌﻠ ﻴﻢ و ﺕﺮﺑﻴ ﺖ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ ﺑ ﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴ ﺖ اﺟﺘﻤ ﺎﻋﯽ ی ﮏ ﺵ ﺨﺺ‬ ‫واﺑﺴ ﺘﮕﯽ دارد‪ .‬او ﻣ ﯽ ﮔﻮی ﺪ ﮐ ﻪ درﻋ ﺎﻝﻢ ﺕﺌ ﻮرﯼ ﺕﻌﻠ ﻴﻢ و‬ ‫ﺕﺮﺑﻴﺖ در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺘﺮاﻝﻴﺎ ﺑﺮاﯼ هﻤﻪ ﻓﺮاهﻢ اﺳﺖ؛ وﻝﯽ در‬ ‫ﻋﻤ ﻞ ﭼﻨ ﻴﻦ ﭼﻴ ﺰﯼ ﺻ ﻮرت ﻧﻤ ﯽ ﮔﻴ ﺮد‪ .‬او ﺕﺎﮐﻴ ﺪ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‬ ‫ﻓﺎﻣﻴﻞ هﺎﯼ ﮐﻪ درﺁﻣ ﺪ ﮐﻤﺘ ﺮ دارﻧ ﺪ ﻣﺸ ﮑﻼت زی ﺎدﯼ را در‬ ‫راﻩ ﻓﺮاهﻢ ﺳﺎزﯼ زﻣﻴﻨ ﻪ ه ﺎﯼ ﺕﺤﺼ ﻴﻠﯽ ﺑ ﺮاﯼ اﻃﻔ ﺎل ﺧ ﻮد‬ ‫ﺕﺠﺮﺑ ﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪) .‬اﺳ ﭙﻴﻦ‪ ،2002 ،‬ص‪ (159 .‬ﭼ ﺎﻧﺲ و‬ ‫اﺡﺘﻤ ﺎل ﺕ ﺮﮎ ﻣﮑﺘ ﺐ ﺑ ﺮاﯼ اﻃﻔ ﺎﻝﯽ ﮐ ﻪ در ﺧ ﺎﻧﻮادﻩ ه ﺎﯼ‬ ‫دارﯼ ﺳ ﻄﺢ ﺳ ﻮاد پ ﺎیﻴﻦ هﺴ ﺘﻨﺪ و در ﮐﺎره ﺎﯼ ﮐ ﻢ درﺁﻣ ﺪ‬ ‫اﺵﺘﻐﺎل دارﻧﺪ ﺑﺴ ﻴﺎر زی ﺎد اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ای ﻦ ﺧ ﺎﻃﺮ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬ ‫ایﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﺎﻧﻮادﻩ هﺎ ﻧﻤﯽ ﺕﻮاﻧﻨﺪ هﻤﺎن ﺕﺸﻮیﻖ هﺎ و ﮐﻤ ﮏ‬

‫‪ -‬ﺵﻤﺎرﻩ ‪١٠ – ١‬‬

‫ه ﺎﯼ ﮐ ﻪ ی ﮏ ﻃﻔ ﻞ در زﻣ ﺎن ﻣﮑﺘ ﺐ رﻓ ﺘﻦ ﻧﻴ ﺎز دارد را‬ ‫ﺑ ﺮﺁوردﻩ ﺳ ﺎزﻧﺪ‪) .‬اﺳ ﭙﻴﻦ‪ ،2002 ،‬ص‪ (158.‬وﻝ ﯽ‬ ‫ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺑﭽﻪ هﺎﯼ ﮐﻪ در ﻃﺒﻘﮥ ﺑﺎﻻﯼ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻗﺮار دارﻧﺪ و‬ ‫داراﯼ درﺁﻣﺪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺑﺎﺵﻨﺪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ و ﭼ ﺎﻧﺲ ﺑﻴﺸ ﺘﺮﯼ در‬ ‫ﺕﺤﺼﻴﻼت دارﻧﺪ‪ .‬وﺿﻌﻴﺖ یﺎد ﺵﺪﻩ ﺑﻪ ایﻦ ﺡﻘﻴﻘ ﺖ ﺑﺴ ﺘﮕﯽ‬ ‫دارد ﮐ ﻪ ای ﻦ ﻓﺎﻣﻴ ﻞ ه ﺎ ﺑ ﻪ راﺡﺘ ﯽ از ﻋﻬ ﺪﻩ ﻣﻬﻴ ﺎ ﮐ ﺮدن‬ ‫ﻼ‬ ‫زﻣﻴﻨﻪ هﺎﯼ ﺕﺤﺼﻴﻠﯽ ﻓﺮزﻧﺪان ﺵﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ﻣﯽ ﺕﻮاﻧﻨﺪ‪ .‬ﻣﺜ ً‬ ‫اﺡﺘﻤ ﺎل ﺕ ﺮﮎ ﻣﮑﺘ ﺐ و اداﻣ ﻪ ﻧ ﺪادن ﺑﻌ ﺪ از ﺧ ﺘﻢ ﻣﮑﺘ ﺐ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺑﭽﻪ هﺎﯼ ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﻮﻣﯽ اﺳ ﺘﺮﻝﻴﺎ ﺑﺴ ﻴﺎر زی ﺎد اﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫)اﺳ ﭙﻴﻦ‪ ،2002 ،‬ص‪ 22 .(160 .‬ﻓﻴﺼ ﺪ ﻣﺮدﻣ ﺎن ﺑ ﻮﻣﯽ‬ ‫اﺳ ﺘﺮاﻝﻴﺎ در ﺳ ﺎل ‪ 2002‬داراﯼ ﻣ ﺪارﮎ ﺕﺤﺼ ﻴﻠﯽ دیﭙﻠ ﻮم‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ در ﺡ ﺎﻝﯽ ﮐ ﻪ ای ﻦ ﺁﻣ ﺎر ﺑ ﺮاﯼ ﻣﺘﺒ ﺎﻗﯽ اﺳ ﺘﺮاﻝﻴﺎیﯽ ه ﺎ‬ ‫‪ 50‬ﻓﻴﺼﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺵﺪ ﮐﻪ ﻧﺸ ﺎﻧﮕﺮ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ زی ﺎد ﺑ ﻴﻦ ﻣﺮدﻣ ﺎن‬ ‫ﺑﻮﻣﯽ و ﺑﻘﻴﻪ اﺳﺘﺮاﻝﻴﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺵﺪ‪) .‬اﯼ ‪ .‬ﺑﯽ ‪ .‬اس‪ ،‬اﻧﺘﺮﻧﺖ(‬ ‫در اﺧﻴﺮ ﺑﻪ ایﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﯽ رﺳﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻮﻣﯽ ه ﺎﯼ اﺳ ﺘﺮاﻝﻴﺎ و‬ ‫ﻣﺮدﻣ ﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ داراﯼ درﺁﻣ ﺪ ﮐ ﻢ ﻣ ﯽ ﺑﺎﺵ ﻨﺪ در ارﺕﺒ ﺎط ﺑ ﻪ‬ ‫دﺳﺘﺮﺳ ﯽ ﺑ ﻪ اﻣﮑﺎﻧ ﺎت ﺻ ﺤﯽ و ﺕﻌﻠ ﻴﻢ و ﺕﺮﺑﻴ ﻪ ﻧ ﺎﺑﺮاﺑﺮﯼ‬ ‫اﺟﺘﻤ ﺎﻋﯽ ﺕﺠﺮﺑ ﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﭼ ﺎﻧﺲ ﻣﻮﻓﻘﻴ ﺖ ای ﻦ دو ﻗﺸ ﺮ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ در ﻋﺮﺻﻪ هﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺘﺮاﻝﻴﺎ ﺑﺴ ﻴﺎر ﮐ ﻢ‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎرﻩ ‪١١ – ١‬‬

‫ﺧﻮن ﮐﺸﻴﺪ و ﺻﺪهﺎ هﺰار دﻳﮕﺮ را ﺁوارﻩ و ﺑﯽ ﺧﺎﻧﻪ و‬

‫ﺑﺴﻢ اﷲ رﺿﺎﻳﯽ‬

‫ﮐﺎﺵﺎﻧﻪ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺁﻣﺎر ﮐﻤﻴﺴﻴﺎ رﻳﺎﯼ ﻋﺎﻝﯽ ﺳﺎزﻣﺎن‬ ‫ﻣﻠﻞ در اﻣﻮر ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ در دهﻪء ‪ 90‬ﺑﻴﺸﺘﺮ از ‪6‬‬ ‫ﻣﻴﻠﻴﻮن اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻧﯽ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﺵﺪﻩ اﻧﺪ‪ (1).‬ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻳﻨﻬﺎ در‬

‫ﮐﺸﻮر ﺁﺑﺎﻳﯽ ﻣﺎ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن از ﺟﻤﻠﻪ ﮐﺸﻮرهﺎﯼ ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‬

‫دو ﮐﺸﻮر هﻤﺴﺎﻳﻪ اﻳﺮان و پﺎﮐﺴﺘﺎن پﻨﺎﻩ ﺁوردﻩ اﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮐﻪ ﺕﺎرﻳﺦ ﺁن ﺑﺎ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎت ﺕﺎرﻳﺨﯽ ﺟﻬﺎن ﮔﺮﻩ ﺧﻮردﻩ اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻝﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺵﺪ‪ ،‬پﺪﻳﺪﻩء ﻣﻬﺎﺟﺮت ازﺳﭙﻴﺪﻩ دم ﺕﺎرﻳﺦ‬

‫ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﺎداﺵﺘﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اﺳﺘﺮاﺕﮋﻳﮏ و‬

‫ﺑﺸﺮهﻤﻮارﻩ هﻤﺪم و ﻗﺮﻳﻦ زﻧﺪﮔﯽ وﺳﺮﻧﻮﺵﺖ ﺁدﻣﻴﺎن‬

‫ﮐﻮهﺴﺘﺎﻧﻬﺎﯼ ﺻﻌﺐ اﻝﻌﺒﻮر از هﻤﺎن اﺑﺘﺪاﯼ رﻗﺎﺑﺖ ﺕﻤﺪن‬

‫ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ وﺟﺰ ُء ﻻﻳﻨﻔﮏ زﻧﺪﮔﯽ و ﺕﺎرﻳﺦ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ‬

‫هﺎ و ﭼﻨﮓ زدن ﺑﻪ ﺣﺮﻳﻢ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻣﻴﺪان ﻣﺒﺎرزﻩ ﺁﻧﻬﺎ‬

‫ﺵﻤﺎرﻣﯽ رود‪ .‬وﻝﯽ ﻣﻬﺎﺟﺮت هﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻳﮏ‬

‫ﺑﻮدﻩ و اﺛﺮات ﭼﺸﻤﮕﻴﺮﯼ در ﺵﮑﻞ دهﯽ ﺕﺎرﻳﺦ ﻣﻨﻄﻘﻪ و‬

‫ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻋﻮاﻣﻞ و وﻗﺎﻳﻊ ﺻﻮرت ﻣﯽ پﺬﻳﺮد و ﺑﻌﻀًﺎ ﺑﻪ‬

‫ﺟﻬﺎن داﺵﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻧﮕﻴﺰۀ دﺳﺘﻴﺎﺑﯽ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﺘﺮ و رﻓﺎﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮﺻﻮرت‬

‫ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﻴﺖ ﺕﻠﺦ ﻳﺎدﺵﺪﻩ‪ ،‬اﻣﭙﺮاﻃﻮران و ﻗﺪرت‬

‫ﻼ ﻣﻬﺎﺟﺮت اﮐﺜﺮ اروپﺎﻳﻴﺎن از ﻣﻨﺎﻃﻖ‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻴﺮد؛ ﻣﺜ ً‬

‫ﻣﺪاران ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﺑﻪ اﻧﮕﻴﺰۀ ﺕﺄﻣﻴﻦ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮد‪ ،‬ﻃﻤّﺎﻋﺎن و‬

‫روﺳﺘﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﺵﻬﺮ ﻗﺒﻞ از اﻧﻘﻼب ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﻬﺒﻮد‬

‫وﻃﻦ ﻓﺮوﺵﺎﻧﯽ را ازﻣﻴﺎن ﻣﺮدم ﺧﻮد ﻣﺎ ﺑﻪ دام زر و‬

‫زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﺎهﯽ ﻧﻴﺰ ﻣﻬﺎﺟﺮت در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺁﻓﺎت ﻃﺒﻴﻌﯽ‬

‫زﻳﻮر ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﮐﺸﻮر را ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﺟﻨﮓ و ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﯼ‬

‫ﻼ در اﺛﺮ ﻳﮏ زﻝﺰﻝﻪ‪ ،‬ﻃﻮﻓﺎن‪،‬‬ ‫ﺻﻮرت ﻣﯽ ﮔﻴﺮد؛ ﻣﺜ ً‬

‫ﺕﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﻮدﻩ اﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ در ﺳﻪ دهﻪء اﺧﻴﺮ‪ ،‬اﻳﻦ ﺟﻨﮓ هﺎ‬

‫ﺧﺸﮑﺴﺎﻝﯽ وﻏﻴﺮﻩ؛ وﻝﯽ از هﻤﻪ ﺑﺪﺕﺮ و پﻠﻴﺪﺕﺮ ﻧﻮع‬

‫ﺑﺎﻋﺚ ﺁوارﮔﯽ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺪوﺵﯽ و ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﻣﻴﻠﻴﻮن هﺎ اﻧﺴﺎن‬

‫اﺟﺒﺎرﯼ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﺕﻮﺳﻂ ﺟﻨﮓ و ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ‬

‫ﺳﺎﮐﻦ اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﮔﺮدﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻬﺎﺟﺮت هﺎﯼ ﻣﺎ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻧﯽ هﺎ از هﻤﻴﻦ ﻧﻮع اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻳﻨﮑﻪ ﭼﻄﻮر‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ و ﭼﺮا ﻣﻔﺘﻀﺤﺎن روزﮔﺎرﻣﻬﺮﻩء‬

‫وﻝﯽ ﺁﻧﭽﻪ دراﻳﻦ ﻧﻮﺵﺘﻪ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ و درﮐﺎﻧﻮن‬

‫ﻼ ﺟﻨﮓ هﺎﯼ‬ ‫ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن ﻗﺮار ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ و ﻳﺎ ﭼﺮا اﺻ ً‬

‫ﺕﻮﺟﻪ ﻣﺎ ﻗﺮاردارد پﻴﺎﻣﺪهﺎﯼ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻣﯽ ﺑﺎﺵﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻠﯽ در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن داﻣﻦ زدﻩ ﻣﯽ ﺵﻮد‪ ،‬ﺑﺤﺚ ﺳﻴﺎﺳﯽ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ از داﻳﺮﻩء اﻳﻦ ﻧﻮﺵﺘﺎر ﺑﻴﺮون ﻣﯽ ﺑﺎﺵﺪ؛ وﻝﯽ‬

‫اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﺎ در ﻧﻈﺮداﺵﺖ ﻧﻔﻮس ﺁن ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻣﻬﺎﺟﺮ را‬

‫ﺁﻧﭽﻪ ﺻﺎﺣﺐ اﻳﻦ ﻗﻠﻢ را در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺠﺎل ﻧﻮﺵﺘﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ‬

‫در ﺳﻪ دهﮥ ﻗﺮن ﺑﻴﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص دادﻩ اﺳﺖ‪.‬‬

‫رﻳﺸﻪ ﻳﺎﺑﯽ دﻻﻳﻞ وﻋﻮاﻣﻞ ﺑﺮوزﺟﻨﮓ هﺎ؛ ﺑﻠﮑﻪ پﻴﺎﻣﺪ و‬

‫‪ 6‬ﻣﻴﻠﻴﻮن ﺁوارﻩ ﻓﻘﻂ در دهﻪء ‪ 1990‬و ﺻﺪهﺎ هﺰار‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪء ﻃﺒﻴﻌﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﻳﻌﻨﯽ ﻓﻼﮐﺖ هﺎ‪ ،‬ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ هﺎ و ﻓﺠﺎﻳﻊ‬

‫ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از ﺁن‪ ،‬ﮔﻮاﻩ روﺵﻨﯽ ﺑﺮﺻﺤﺖ اﻳﻦ ﻣﺪﻋﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺵﺪ ﮐﻪ ﺕﻮﺳﻂ ﺟﻨﮓ هﺎﯼ ﻣﺪاوم داﺧﻠﯽ رﻗﻢ‬

‫ﺁﻣﺎرﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻴﻦ اﻝﻤﻠﻠﯽ ﻣﻬﺎﺟﺮت )ﺁﯼ او ام( ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬

‫ﻣﻴﺨﻮرد‪.‬‬ ‫ﺳﻪ دهﮥ ﻣﺘﻮاﻝﯽ ﺟﻨﮓ و وﻳﺮاﻧﯽ در ﮐﺸﻮر ﺻﺪهﺎ هﺰار‬ ‫اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ ﻓﻀﻴﺢ ﺕﺮﻳﻦ و ﻗﺒﻴﺢ ﺕﺮﻳﻦ ﺵﮑﻞ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ و‬

‫اﻗﺘﺒﺎس از ﺳﺎﻳﺖ اﻧﺘﺮﻧﺘﯽ ﮐﻤﻴﺴﻴﺎرﻳﺎﯼ ﻋﺎﻟﯽ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ]‪1[1‬‬ ‫در اﻣﻮرﭘﻨﺎهﻨﺪﮔﺎن‬ ‫‪www.unhcr.org/publ/publ/400663064.pdf‬‬ ‫ﺏﺎزدﻳﺪ‪24/06/2007 :‬‬

‫ﺵﻤﺎرﻩ ‪١٢ – ١‬‬ ‫ﺑﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻣﺮدﻣﺎن ﮐﺸﻮرهﺎﯼ ﺟﻬﺎن ﺳﻮم ﺑﻪ‬

‫اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎیﺪ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺵﺪ ﮐﻪ هﻮیﺖ راﺑﻄﻪء ﻣﺘﻘﺎﺑﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ‬

‫ﮐﺸﻮرهﺎﯼ ﺟﻬﺎن اول ﺳﺮوﮐﺎر دارد‪ ،‬ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﻣﻬﺎﺟﺮت‬

‫ﻣﺘﻀﻤﻦ یﮑﯽ ﺑﻮدن ﺑﺎ ﺥﻮیﺸﺘﻦ و در ﻋﻴﻦ ﺡﺎل ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ‬

‫وﺳﻴﻊ ﻣﺮدم ﻣﺎ از ﮐﺸﻮر هﺎﯼ دوم )ﻣﻤﺎﻟﮏ هﻤﺴﺎیﻪ‬

‫ﺳﻬﻴﻢ ﺵﺪن ﺑﺎ زﻧﺪﮔﯽ دیﮕﺮان اﺳﺖ‪ .‬هﺪف از زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ‬

‫وﺟﻬﺎن ﺳﻮﻣﯽ( ﺑﻪ ﮐﺸﻮرهﺎﯼ ﺳﻮم )ﻣﻤﺎﻟﮏ اروﭘﺎیﯽ و‬

‫دیﮕﺮان هﻤﺎﻧﺎ ﺳﻬﻢ ﮔﻴﺮﯼ در ﺟﺎﻣﻌﻪ و زﻧﺪﮔﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‬

‫ﻏﺮﺑﯽ( ﻣﯽ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﻣﻬﺎﺟﺮاﻧﯽ ﮐﻪ هﻨﻮز در ﮐﺸﻮر هﺎﯼ‬

‫ﻣﯽ ﺑﺎ ﺵﺪ‪ .‬چﺎﻟﺶ هﺎﯼ ﮐﻪ زﻣﻴﻨﻪء ﻧﻔﻮذ ﭘﺪیﺪﻩء ﺑﺤﺮان‬

‫هﻤﺠﻮار اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺨﺖ ﺕﺮیﻦ وﺿﻌﻴﺖ‬

‫هﻮیﺖ در ﻓﺮهﻨﮓ‪ ،‬ﺕﻔﮑﺮ و ﺑﺎورهﺎﯼ ﻧﺴﻞ ﺟﻮان را‬

‫زﻧﺪﮔﯽ وﻣﻌﻴﺸﺖ روﺑﺮوﻣﯽ ﺑﺎﺵﻨﺪ‪ .‬یﮑﯽ ازﻣﻌﻀﻼت‬

‫ﻓﺮاهﻢ ﻣﯽ ﺳﺎزد هﻤﺎﻧﺎ ﺵﻨﺎﺥﺖ اﻧﺪﮎ از زﺑﺎن و ﻓﺮهﻨﮓ‬

‫اﺳﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺰﻟﺖ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺁﻧﻬﺎ را زیﺮ ﺳﻮال ﻣﯽ ﺑﺮد‬

‫ﺥﻮیﺶ‪ ،‬ﻓﺮهﻨﮓ ﭘﺬیﺮﯼ ازﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن‪ ،‬ﻋﺪم دیﺎﻟﻮگ در‬

‫هﻤﺎﻧﺎ ﺕﺤﻘﻴﺮﺵﺪن اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻤﻮﻣًﺎ در ﻋﺮﺻﻪ هﺎﯼ ﮐﺎر‪،‬‬

‫ﺥﺎﻧﻮادﻩ و رویﮕﺮداﻧﯽ از ﺕﺎریﺦ و داﺵﺘﻪ هﺎﯼ ﺥﻮیﺸﺘﻦ‬

‫ﮔﺸﺖ و ﮔﺬار و ﺕﺤﺼﻴﻞ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﮑﻼت ﻓﺮاواﻧﯽ دارﻧﺪ و‬

‫ﻣﯽ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬چﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﯼ ﻣﻌﺮوف‪ :‬ﻣﺎداﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ از‬

‫ﺑﺎﻻﺥﺮﻩ ﺳﺮﮔﺮداﻧﯽ ﺁﻧﻬﺎ هﻤﭽﻨﺎن اداﻣﻪ دارد‪.‬‬

‫ﺕﺎریﺦ ﺥﻮد ﺵﻨﺎﺥﺖ دﻗﻴﻖ‪ ،‬درﺳﺖ و ﺁﮔﺎهﺎﻧﻪ ﻧﺪاﺵﺘﻪ ﺑﺎ‬

‫ﮔﺬﺵﺘﻪ از ﻣﺸﮑﻼت ﻣﺮدم ﻣﺎ در ﮐﺸﻮر هﺎﯼ هﻤﺴﺎیﻪ‪،‬‬

‫ﺵﻴﻢ و ﻧﺘﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺮ رﺥﺪاد هﺎ روﺵﻨﮕﺮﯼ ﺑﺎیﺴﺘﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ‪،‬‬

‫ﻼ‬ ‫چﺎﻟﺶ ﺑﺲ ﻋﻤﺪﻩ و ﻣﻬﻤﯽ را ﮐﻪ ﻧﺴﻞ ﺳﺮﮔﺮدان ﻣﺎ ﻓﻌ ً‬

‫دیﮕﺮان ﺑﺎ ﺕﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ و ﻣﻄﺎﻣﻊ ﺥﻮد هﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ‬

‫در ﮐﺸﻮرهﺎﯼ ﻏﺮﺑﯽ و یﺎ اروﭘﺎیﯽ ﺑﺎﺁن روﺑﺮو هﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬

‫ﺑﺨﻮاهﻨﺪ ﺑﻪ ﺥﻮرد ﻣﺎ ﻣﯽ دهﻨﺪ و ﻣﺎ را ﺑﻪ ﮐﮋراهﻪ‬

‫ﻣﺸﮑﻼت ﻓﺮهﻨﮕﯽ و زﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬هﺮ چﻨﺪ در‬

‫ﺥﻮاهﻨﺪ ﮐﺸﻴﺪ‪ .‬ﻧﻤﻮﻧﻪ هﺎﯼ ﺑﺎرز ایﻨﮕﻮﻧﻪ رویﮕﺮداﻧﯽ و‬

‫ﮐﺸﻮرهﺎﯼ اروﭘﺎیﯽ و یﺎ ﻋﻤﻮﻣ ًﺎ در ﻏﺮب ﻣﺸﮑﻼت‬

‫ﮐﮋروﯼ را در اﮐﺜﺮ ﺟﻮاﻧﺎن در ﻏﺮب ﺳﺮاغ داریﻢ؛‬

‫اﻗﺘﺼﺎدﯼ ﻣﺮدم ﺑﺎ ﻣﺮور زﻣﺎن ﺕﺎ ﺡﺪودﯼ ﺑﺮﻃﺮف ﻣﯽ‬

‫ﻼ ﺵﻤﺎرﯼ از ﺟﻮاﻧﺎن ﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺵﺎن ﻣﻨﺤﻴﺚ یﮏ‬ ‫ﻣﺜ ً‬

‫ﮔﺮدد؛ وﻟﯽ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺬﺵﺖ زﻣﺎن‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺵﺪیﺪ ﺕﺮ‬

‫اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻧﯽ ﺥﺠﺎﻟﺖ ﻣﻴﮑﺸﻨﺪ و ﺕﺮﺟﻴﺢ ﻣﻴﺪهﻨﺪ ﺥﻮد ﺵﺎن‬

‫ﻣﯽ ﮔﺮدد‪ ،‬ﻣﺸﮑﻞ ﻓﺮهﻨﮕﯽ و زﺑﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪ .‬اﻗﻠﻴﺖ ﺑﻮدن‬

‫را از ﮐﺸﻮرﯼ دیﮕﺮ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﻤﺎیﻨﺪ و ﺡﺘﯽ ﺑﻌﻀﯽ هﺎ‬

‫درﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎن‪ ،‬ﺥﻮد ﺳﺒﺐ ﻣﯽ ﮔﺮدد ﺕﺎ ﻓﺮهﻨﮓ‪،‬‬

‫ﻧﺎم اﺻﻴﻞ ﺵﺎن را ﺑﻪ یﮏ ﻧﺎم ﺥﺎرﺟﯽ ﺕﻐﻴﺮ ﻣﻴﺪهﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮ‬

‫اﻟﺒﺘﻪ ﻋﻮاﻣﻞ دیﮕﺮﯼ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﺤﺮان هﻮیﺖ درﺟﺎﻣﻌﮥ‬

‫ﻓﺮهﻨﮓ‪ ،‬دیﻦ و زﺑﺎن ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻬﻤﺎن ﺕﺎًﺛﻴﺮات چﺸﻤﮕﻴﺮﯼ‬

‫ﺟﻮان ﻣﻬﺎﺟﺮ داﻣﻦ زدﻩ اﺳﺖ و ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬ﻣﺴﺎیﻞ ﻧﻈﻴﺮ‬

‫داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ایﻦ ﺕﺎﺛﻴﺮات درﻃﺒﻘﮥ ﺟﻮان ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺳﺮیﻌﺘﺮ‬

‫ﮔﺴﺴﺖ ﻓﺮهﻨﮕﯽ‪ ،‬ﻓﺮدﮔﺮایﯽ اﻓﺮاﻃﯽ‪ ،‬ﺳﮑﻮﻻریﺴﻢ‪،‬‬

‫رﺥﻨﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ در ﻏﺮب ﺕﻘﺮیﺒﺎ یﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬

‫ﺕﻀﺎد ﻧﺴﻞ هﺎ‪ ،‬ﺕﻐﻴﺮات ﭘﺮﺵﺘﺎب زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺥﻸ ﺁرﻣﺎﻧﯽ‪،‬‬

‫ﻣﺘﺸﮑﻞ از ﻧﺴﻞ ﺳﺮﮔﺮدان و ﻃﺒﻘ ًﻪ ﺟﻮان ﻣﯽ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﺁﻧﭽﻪ‬

‫ﻓﻘﺪان ﻋﺎﻣﻞ دیﻦ و ﻣﺬهﺐ و ﻣﺤﺮوﻣﻴﺖ هﺎ و ﺕﺤﻘﻴﺮهﺎﯼ‬

‫ایﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ را از اهﻤﻴﺖ ویﮋﻩ ﺑﺮﺥﻮردار ﻣﯽ ﺳﺎزد‬

‫ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن‪ ،‬هﺮ یﮏ در ﺟﺎﯼ ﺥﻮد اﺛﺮات ﺕﻌﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺮ‬

‫ﺡﺴﺎﺳﻴﺖ دوران ﺟﻮاﻧﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺵﺪ‪.‬‬

‫ﺳﺮﮔﺮداﻧﯽ ﻧﺴﻞ ﺟﻮان داﺵﺘﻪ و روﻧﺪ ﺁن را ﺵﺘﺎب‬

‫دوران ﺟﻮاﻧﯽ از ﭘﺮﺑﺎرﺕﺮیﻦ و ﭘﺮﺛﻤﺮﻩ ﺕﺮیﻦ دوران‬

‫ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﭘﺮداﺥﺘﻦ ﺑﻪ هﻤﻪء ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫زﻧﺪﮔﯽ اﻧﺴﺎن هﺎ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺵﻮد و در ﺡﻘﻴﻘﺖ در هﻤﻴﻦ‬

‫و ﻓﻘﻂ ﺑﺮاﯼ وﺿﻮح ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ ﻧﺎم ﮔﻴﺮﯼ ﺁﻧﻬﺎ در‬

‫دوران اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺴﻞ ﺟﻮان در ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﻣﻌﻨﺎﯼ زﻧﺪﮔﯽ‬

‫ایﻨﺠﺎ اﮐﺘﻔﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫و یﺎ هﻤﺎن هﻮیﺖ ﺥﻮیﺶ ﺑﺮﻣﯽ ﺁیﻨﺪ‪ .‬ایﻦ ﺟﺴﺘﺠﻮ یﺎ ﺟﺎﻣﮥ‬

‫ﺁﻧﭽﻪ را ﺕﺎ ﺡﺎل ﮔﻔﺘﻪ ﺁﻣﺪیﻢ ﺳﺌﻮاﻟﯽ را ﺥﻠﻖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ‬

‫ﺡﻘﻴﻘﺖ ﻣﯽ ﭘﻮﺵﺪ وﺟﻮان ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ‪ ،‬هﻮیﺖ ﺥﻮدراﻣﯽ یﺎﺑﺪ‬

‫چﺎرﻩ و راهﮑﺎر چﻴﺴﺖ؟ چﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮان ﺑﻪ ایﻦ‬

‫و یﺎ هﻢ ﺑﻪ ﺑﺤﺮان هﻮیﺖ ﻣﻨﺠﺮﻣﯽ ﺵﻮد‪.‬‬

‫ﺳﺮﮔﺮداﻧﯽ ﺥﺎﺕﻤﻪ دهﻴﻢ؟‬

‫ﻋﻨﻌﻨﺎت و ﺁیﺪﺋﻮﻟﻮژﯼ ﺡﺎﮐﻢ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎن‬

‫ﺷﻤﺎرﻩ ‪١٣ – ١‬‬ ‫ﻏﺎﻟﺒًﺎ راهﮑﺎر هﺎﯼ اﺳﺎﺳﯽ ﻣﺘﮑﯽ ﺑﺮ ﺷﻨﺎﺧﺖ دﻗﻴﻖ‬

‫دیﮕﺮ ﭘﺎﺳﮑﺎل ﻣﯽ ﮔﻮیﺪ‪ :‬ﮐﻠﻴﺪ اﻥﺴﺎن در ﻣﺴﻴﺮ ﺕﮑﺎﻣﻞ‬

‫ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﻮدﻩ و راﺑﻄﻪء ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﺎ ﺁن دارد‪ .‬و در ایﻦ‬

‫اﻥﺴﺎﻥﻴﺖ‪ ،‬ﺧﻮدﺁﮔﺎهﻴﺴﺖ ﻥﻪ ﺕﻤﺪن و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ‪ (2).‬ﺑﺪون‬

‫ﻣﻮرد ﻥﻴﺰ هﻤﻴﻦ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﺻﺎدق اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺴﻠﻤًﺎ ﺑﺮاﯼ ﻥﺴﻞ‬

‫ﺷﮏ ﺕﻤﺪن ﻣﻌﻠﻮل و ﺁﮔﺎهﯽ ﻋﻠﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻥﮑﺘﻪ یﺎد ﺷﺪﻩ‬

‫ﺳﻮﺧﺘﻪ و ﺳﺮﮔﺮدان ﻣﺎ ﭼﺎﻟﺶ هﺎﯼ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ‬

‫ﺑﻪ ایﻦ ﺧﺎﻃﺮﻣﻬﻢ ﺕﻠﻘﯽ ﻣﻴﮕﺮدد ﮐﻪ از اذهﺎن ﮐﺴﺎﻥﯽ ﮐﻪ‬

‫ﺳﺮﮔﺮداﻥﯽ و ﺑﺤﺮان هﻮیﺖ ﮔﺮدیﺪﻩ اﻥﺪ ﺑﺎیﺪ از ﺳﺮراﻩ‬

‫ﺑﺮ ایﻦ ﺑﺎورﻥﺪ ﮐﻪ در اروﭘﺎ ﺁﻣﺪﻩ ایﻢ و ایﻨﺠﺎ ﻥﻴﺎز ﺑﻪ‬

‫ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﻮﻥﺪ‪ .‬ﺁﻥﭽﻪ ﺕﺎریﺦ و ﮔﺬﺷﺘﻪ هﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ روا داﺷﺘﻪ‬

‫ﺕﮑﺎﭘﻮ و ﺕﻼش در ﺧﻮدﺑﺎورﯼ و ﺧﻮدﺁﮔﺎهﯽ ﻥﻴﺴﺖ ﭼﻮن‬

‫را ﻥﻤﯽ ﺕﻮان ﺕﻐﻴﺮ داد؛ وﻟﯽ ﭼﺎﻟﺶ هﺎﯼ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎ‬

‫ﻋﻠﻢ و ﺕﮑﻨﻮﻟﻮﺟﯽ در اوج ﺕﺮﻗﻴﺴﺖ و ﻣﺮدﻣﺎن ایﻨﺠﺎ‬

‫ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺕﺎریﺦ ﺧﻮﻥﺒﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺳﺎﺧﺘﺎر رواﻥﯽ وواﻗﻌﻴﺖ‬

‫ﻣﺘﻤﺪن اﻥﺪ؛ ایﻦ ﻋﻘﻴﺪﻩ را ﺑﺎ در ﻥﻈﺮ داﺷﺖ ایﻨﮑﻪ اﻥﺴﺎن‬

‫هﺎﯼ ﻋﻴﻨﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ زدودن اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺕﻤﺪن ﺳﺎز اﺳﺖ ﻥﻪ ﺕﻤﺪن اﻥﺴﺎن ﺳﺎز‪ ،‬ﺑﺰدایﻴﻢ‪ .‬ﻥﮕﺎﻩ ﮔﺬرا‬

‫ﺕﻘﻮیﺖ زﻣﻴﻨﻪ هﺎﯼ ﺕﺒﺎدل ﻓﮑﺮﯼ و هﻢ اﻥﺪیﺸﯽ ﺑﻴﻦ ایﻦ‬

‫ﺑﻪ ﺳﻴﺮ ﺕﺎریﺦ ﺑﻠﻮغ و رﺷﺪ اﻥﺪیﺸﻪ‪ ،‬ﻥﺸﺎن ﻣﯽ دهﺪ ﮐﻪ‬

‫ﻥﺴﻞ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر درﮎ ﻣﺸﮑﻼت دروﻥﯽ ﺁﻥﺎن‪ ،‬ﻓﻀﺎﯼ‬

‫اﮐﺜﺮ اﻥﺪیﺸﻤﻨﺪان و ﻗﻠﻢ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن از ﻣﺘﻦ ﻣﺠﺎﻣﻊ و ﮐﺎﻥﻮن‬

‫هﻤﺪردﯼ و درﮎ ﺳﺎﻟﻢ از دردهﺎﯼ ﻣﺸﺘﺮﮎ‪ ،‬ﺳﺮﻥﻮﺷﺖ‬

‫هﺎﯼ ﻓﺮهﻨﮕﯽ ـ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺳﺮ ﮐﺸﻴﺪﻩ اﻥﺪ و اﻥﻘﻼب ﻓﮑﺮﯼ‬

‫ﻣﺸﺘﺮﮎ و ﺕﺎریﺦ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺑﻴﻦ ﺁﻥﺎن ﻓﺮاهﻢ ﺳﺎﺧﺘﻪ و در‬

‫در ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮیﺖ ایﺠﺎد ﻥﻤﻮدﻩ اﻥﺪ‪ .‬ﻟﺬا ﺕﺮویﺞ ﻓﺮهﻨﮓ‬

‫ﻥﺘﻴﺠﻪ ﺁﻥﻬﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺷﻨﺎﺳﯽ وا ﻣﯽ دارد‪ .‬ﺧﻮدﺷﻨﺎﺳﯽ‬

‫ﻣﺸﺎرﮐﺖ در ﻣﺠﺎﻣﻊ و ﮔﺮدهﻤﺎیﯽ هﺎﯼ ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﻥﻪ ﺕﻨﻬﺎ‬

‫اوﻟﻴﻦ ﻣﺮﺡﻠﻪ در زدودن ﺑﺤﺮان هﻮیﺖ ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫در ﻏﻨﺎﻣﻨﺪﯼ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻓﮑﺮﯼ ﻣﺸﺎرﮐﻴﻦ رول ﺡﻴﺎﺕﯽ‬

‫ﺕﻮﺳﻌﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت ﻣﻴﺎن واﻟﺪیﻦ و ﻓﺮزﻥﺪان از ﺡﻴﺚ‬

‫دارد؛ ﺑﻠﮑﻪ ﭼﺮاغ هﺎیﯽ را ﻣﯽ اﻓﺮوزد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ زدودن‬

‫ﻋﺎﻃﻔﯽ‪ ،‬روﺡﯽ و ﮐﻼﻣﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺟﻠﺐ اﻋﺘﻤﺎد و‬

‫ﺕﺎریﮑﯽ هﺎﯼ زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن ﻥﻴﺰ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬و هﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬

‫ﮔﺮایﺶ ﺑﻪ اﻟﮕﻮﭘﺬیﺮﯼ‪ ،‬از ﺟﻤﻠﻪ راهﮑﺎر هﺎﯼ دیﮕﺮ ﻣﯽ‬

‫و ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ از ﻓﺮهﻨﮓ و ﻗﻠﻢ دور ﻣﺎﻥﺪ‪ ،‬از دﻓﺘﺮ زﻣﺎﻥﻪ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﻬﻤﺘﺮ از هﻤﻪ درﮎ ایﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﮐﻪ اﮐﺜﺮ ایﻦ‬

‫ﻥﻴﺰ ﺡﺬف ﻣﻴﮕﺮدد ﭼﻨﺎﻥﭽﻪ ﺷﺎﻋﺮ ﻣﯽ ﮔﻮیﺪ‪:‬‬

‫ﻥﺴﻞ ﺳﺮﮔﺮدان ﺟﻮان اﻥﺪ و ﺟﻮاﻥﺎن ﺕﻤﺎیﻞ دارﻥﺪ ﮐﻪ‬

‫از دﻓﺘﺮ زﻣﺎﻥﻪ ﻓﺘﺪ ﻥﺎﻣﺶ از ﻗﻠﻢ‬

‫واﻗﻌﻴﺘﻬﺎﯼ زﻥﺪﮔﯽ را ﺧﻮد ﺕﺠﺮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ و ﺷﺨﺼًﺎ ﺑﻪ‬

‫هﺮ ﻣﻠﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺻﺎﺡﺐ ﻗﻠﻢ ﻥﺪاﺷﺖ‬

‫داورﯼ ﺑﺮﺳﻨﺪ‪ .‬ﺁﻥﻬﺎ ﺁزادﯼ اﻥﺪیﺸﻪ را ﺕﻮأم ﺑﺎ ﺁزادﯼ ﻋﻤﻞ‬

‫ﭘﺲ ﻣﻬﺎﺟﺮت هﺎﯼ ﮔﺴﺘﺮدﻩ ﮐﻪ اﻟﺰاﻣًﺎ ارﻣﻐﺎن ﺟﻨﮓ و‬

‫ﻣﺴﺌﻮﻻﻥﻪ ﻣﻴﺨﻮاهﻨﺪ ﮐﻪ ایﻦ اﻣﺮ در ﭼﻬﺎر ﭼﻮپ‬

‫ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ در ﮐﺸﻮرﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮاﯼ ﻥﺴﻞ ﺳﺮﮔﺮدان ﻥﻪ ﺕﻨﻬﺎ‬

‫ﮔﺮدهﻤﺎیﯽ هﺎﯼ ﻓﺮهﻨﮕﯽ در ﮐﺎﻥﻮن هﺎﯼ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و‬

‫ﺑﺎﻋﺚ دورﯼ از ﺧﺎﻥﻪ و ﮐﺎﺷﺎﻥﮥ ﻣﺎدرﯼ ﮔﺮدیﺪﻩ ﺑﻠﮑﻪ‬

‫ﺡﻀﻮر در ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﯼ ﻓﺮهﻨﮕﯽ ـ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺕﺤﻘﻖ ﻣﯽ‬

‫رﺳﺎﻟﺖ ﺑﺲ ﺑﺰرﮔﯽ را در راﺳﺘﺎﯼ ﺕﺮویﺞ‪ ،‬ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ‪ ،‬و‬

‫یﺎﺑﺪ‪ .‬در ﺡﻘﻴﻘﺖ ﮔﺮدهﻤﺎیﯽ هﺎﯼ ﻓﺮهﻨﮕﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‬

‫ﺕﻌﺪیﻞ ﻓﺮهﻨﮓ و زﺑﺎن ﻥﻴﺰﺑﺮدوش ایﻦ ﻥﺴﻞ ﺳﺮﮔﺮدان‬

‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﺁﮔﺎهﯽ و اﻥﺪیﺸﻪ را ﻓﺮاهﻢ ﻣﯽ ﺳﺎزد‪ .‬ﻥﻘﺪ‬

‫ﻗﺮاردادﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻟﺬا ایﺠﺎد ﺑﺴﺘﺮهﺎﯼ ﻓﺮهﻨﮕﯽ ـ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‬

‫و ﻥﻈﺮ‪ ،‬ﮔﻔﺘﮕﻮ‪ ،‬و اﺑﺮاز ﺑﺎورهﺎﯼ ﻓﮑﺮﯼ در ﮐﺎﻥﻮن‬

‫ﻣﺼﺪر رﺷﺪ و ارﺕﻘﺎﯼ ﻓﮑﺮﯼ ﻥﺴﻞ ﺟﻮان ﮔﺮدیﺪﻩ و‬

‫هﺎﯼ ﻣﺘﺬﮐﺮﻩ ﺑﺎﻋﺚ ﺁﮔﺎهﯽ اﯼ ﻣﯽ ﮔﺮدد ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس‬

‫هﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎﻋﺚ ﺷﮑﻮﻓﺎیﯽ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺑﺎﻏﺴﺘﺎن اﻥﺪیﺸﻪ وﻓﮑﺮ‬

‫ﺷﻨﺎﺧﺖ از ﺕﺎریﺦ‪ ،‬ﻥﺎهﻨﺠﺎریﻬﺎ‪ ،‬ﻣﺸﮑﻼت ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﻣﺮدم‬

‫ﻣﻴﮕﺮدد‬

‫ﺷﮑﻞ ﻣﻴﮕﻴﺮد‪ .‬ایﻦ ﺁﮔﺎهﯽ ﻣﺒﻨﺎ و اﺳﺎس رهﺎیﯽ از‬ ‫ﺑﺤﺮان هﻮیﺖ و ﺳﺮﮔﺮداﻥﯽ ﻥﺴﻞ اﻣﺮوز را ﺕﺸﮑﻴﻞ ﻣﯽ‬ ‫دهﺪ و ﺑﺮﻗﯽ در اﻥﺪیﺸ ًﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ایﺠﺎد ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ .‬از ﻃﺮف‬

‫ﺵﻤﺎرﻩ ‪١٤ – ١‬‬

‫ﺟﻮاد ﺁﺷﻨﺎ‬

‫"ﮔﻔﺘﮕﻮ" دﺳﺖ اﻧﺪازﯼ ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ در‬ ‫زواﻳﺎﯼ اﻓﮑﺎر هﻤﺪﻳﮕﺮ و ﮐﺎوﻳﺪن ﻧﻘﺎداﻧﻪ‬ ‫اﻧﺪﻳﺸﻪ و ذهﻨﻴﺖ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫"ﮔﻔﺘﮕﻮ" ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺳﻬﻤﮕﻴﺮﯼ و ﺳﻬﻤﺪﻳﻬﯽ‬ ‫اﻧﺪﻳﺸﻪ هﺎ و ﺑﺮداﺵﺘﻬﺎﯼ ﻣﺘﻨﻮع و ﻣﺘﮑﺜﺮ در‬ ‫ﻋﺮﺻﻪء ﭘﺮوژﻩء "ﻓﻬﻢ زﻧﺪﮔﯽ" اﺳﺖ‪ .‬ﮐﻪ ﺕﻔﺴﻴﺮ‬

‫اﻟﺒﺘﻪ ﻧﺒﺎﻳﺴﺘﯽ از اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﻏﻔﻠﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ‬ ‫"ﮐﻠﻤﺎت" ﺑﻪ هﻤﺎن ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺑﻬﺮﻩ دهﯽ در ﺣﻤﻞ‬ ‫ﺑﺎورهﺎ و اﻧﺪﻳﺸﻪ هﺎﯼ اﻧﺴﺎﻧﯽ را دارﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺘّﺎﺳّﻔﺎﻧﻪ ﺧﻴﻠﯽ‬ ‫وﻗﺘﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﻤﻞ‪ ،‬ﻣﺠﺮا و ﺑﺴﺘﺮ ﺑﺎور هﺎﯼ ﮐﺎﻣﻼ ً ﻏﻴﺮ‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﯽ وﻓﺎﺵﻴﺴﺘﯽ ﻧﻴﺰ ﻗﺮار ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬اراﻳﻪ و ﮔﺰﻳﻨﺶ ﺣﻴﺎت ﻣﻌﻘﻮل ﺑﺮاﯼ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻤﺒﻮد و ﻧﻘﺼﯽ ذاﺕًﺎ در ﺧﻮد "ﮐﻠﻤﺎت" ﻧﻤﯽ ﺕﻮاﻧﺪ‬

‫رازﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﺮدﻩ ﺑﺮدارﯼ از ﺁن از ﻋﻬﺪﻩء ﻓﺮد واﺣﺪ‬

‫ﺑﺎﺵﺪ زﻳﺮا ﺁﻧﻬﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﻣﻘﺪﺳﻨﺪ‪ ،‬ﺟﻮهﺮﺣﻴﺎت اﻧﺴﺎن‬

‫و ﻳﺎ ﻃﻴﻒ ﻓﮑﺮﯼ ﻣﻌﻴﻨﯽ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ و ﻓﻼح و رﺳﺘﮕﺎرﯼ را‬ ‫ﺑﻪ ﺕﻨﻬﺎﯼ ﭘﻴﺸﮑﺶ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫هﺴﺘﻨﺪ وازﺁﻧﻬﺎ ﻋﻄﺮ ﺣﻴﺎت و ﺟﺎوداﻧﮕﯽ اﺳﺘﺸﻤﺎم ﻣﯽ‬ ‫ﺵﻮد اﻣٌﺎ اﻳﻦ ﻓﺎﺵﻴﺰم ﻣﺸﺮﺑﺎن هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ اﻧﺪازﯼ‬

‫ﺑﻬﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻃﺒﻴﻌﺖ "ﮔﻔﺘﮕﻮ" اﻧﺤﺼﺎرﺵﮑﻦ و وﺣﺪت زدا‬

‫در ﺣﺮﻳﻢ ﻗﺪاﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎ اﻧﺴﺎن را ﻧﻴﺰ از ﻗﺪاﺳﺖ ﺕﻬﯽ‬

‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻧﻤﻮدﻩ و ﺕﻨﻮع ﺧﻠﻘﺖ و ﺕﮑﺜﺮ اﻳﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺕﺎﺑﻨﺪ و‬

‫در ذات ﺁن دو ﮔﺎﻧﻪ ﭘﺬﻳﺮﯼ و ﭼﻨﺪﮔﺎﻧﮕﯽ ﺣﻀﻮر ﻗﺎﻳﻼن و‬

‫ﺑﺎ اﺵﺎﻋﻪء ﻓﺎﺵﻴﺰم ﻧﮋادﯼ‪ -‬ﻣﺬهﺒﯽ ﺣﻖ ﺣﻴﺎت و زﻳﺴﺖ‬

‫ﺣﺎﻣﻼن راﯼ و ﻧﻈﺮ ﻣﻄﺮح اﺳﺖ‪.‬‬

‫را اﻧﺤﺼﺎرﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺳﻮﮔﻤﻨﺪاﻧﻪ اﻳﻨﮑﻪ ﻧﺨﺴﺖ اﻳﻦ‬

‫ﺣﻴﺎت و ﻗﻮام "ﮔﻔﺘﮕﻮ" ﻣﺘﮑﯽ ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮش ﺣﻖ ﺣﻴﺎت ﺻﺪاهﺎﯼ‬

‫"ﮐﻠﻤﺎت" هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﻞ ﺑﺎور ﺵﺎن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و‬

‫ﻣﺘﻔﺎوت و ﻣﺘﻌﺪد اﺳﺖ‪ .‬ﮐﻪ ﺕﮏ ﺻﺪاﻳﯽ ﻧﺸﺎن از ﻣﺮگ و ﺧﺎﻣﻮﺵﯽ‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺧﻨﺠﺮ ﻗﺴﺎوت ﺁﻧﺮا ﺕﻄﺒﻴﻖ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎﻧﻮس ﺕﻨﻮع واﺳﺘﻴﻼﯼ اﺳﺘﺒﺪاد و اﻧﺤﺼﺎر ﻓﮑﺮﯼ دارد‪.‬‬

‫ﺕﺎ اﻳﻨﺠﺎ درﻳﺎﻓﺘﻴﻢ ﮐﻪ "ﮔﻔﺘﮕﻮ" هﻤﺎن ﺕﻌﺎﻣﻞ ﻓﮑﺮﯼ ﺑﻪ‬

‫ﭘﺲ "ﮔﻔﺘﮕﻮ" ﻧﻴﺎز ﻃﺒﻴﻌﯽ واﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ و ﺟﻮاﻣﻊ اﻧﺴﺎﻧﯽ‬

‫ﮐﻤﮏ "ﮐﻠﻤﻪ" ﺑﻮدﻩ و "ﮐﻠﻤﻪ" ﻧﻴﺰ ﻣﺸﻌﺮ ﺑﻪ "اﻧﺪﻳﺸﻪ"‬

‫اﺳﺖ و ﺣﺎل ﺑﺎﻳﺪ در ﭘﯽ اﻳﻦ درﻳﺎﻓﺖ ﺑﺎﺵﻴﻢ ﮐﻪ اﺑﺰار ﺁن ﭼﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺪﻳﻦ‬

‫اﺳﺖ‪ .‬و "اﻧﺪﻳﺸﻪ" ﺧﻮد ﻧﻪ در ذهﻦ واﺣﺪ ﺧﻠﻮت‬

‫ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ و اﺑﺰارهﺮ ارﺕﺒﺎﻃﯽ ﻣﻴﺎن ﺁدﻣﻬﺎ "ﮔﻔﺘﮕﻮ" ﭼﻪ ﻣﯽ ﺕﻮاﻧﺪ‬

‫ﻣﻴﮕﺰﻳﻨﺪ و ﻧﻪ در ﻣﮑﺎن و زﻣﺎن ﻣﻌﻴﻨﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺧﻮاهﺪ‬

‫ﺑﺎﺵﺪ؟ ﻣﺎ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎوراﻳﻢ ﮐﻪ اﺑﺰار ﺁن "ﮔﻔﺘﮕﻮ" ﮐﻠﻤﺎت اﺳﺖ‪ .‬ﻳﻌﻨﯽ از‬

‫ﺵﺪ‪ .‬ﻣﺄواﻳﺶ اذهﺎن ﺑﯽ ﺵﻤﺎر و ﺟﺎﻣﻪ اش رﺵﺪ و‬

‫ﻣﺠﺮاﯼ "ﮐﻠﻤﺎت" ﻣﻴﮕﺬرد وﺑﺎز ﮐﻠﻤﺎت ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻌﺒﺮ "اﻧﺪﻳﺸﻪ" اﻧﺪ‪،‬‬

‫ﺕﮑﺎﻣﻞ ﭘﺎﻳﺎن ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﭘﺲ اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻪ "ﮔﻔﺘﮕﻮ" اﻳﻤﺎن ﺁوردن وﺑﺎورداﺵﺘﻦ ﺑﻪ ﺕﺒﺎدل "اﻧﺪﻳﺸﻪ و‬

‫ﺣﻴﺎت و ﺕﮑﺎﻣﻞ "اﻧﺪﻳﺸﻪ" ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺕﻤﺎم ﻋﻴﺎر ﺑﻪ ﺵﺨﻢ‬

‫اﻓﮑﺎر" اﺳﺖ‪.‬‬

‫زدن ﺁن در ﻣﺰارع ذهﻨﯽ ﻣﺘﻌﺪد دارد و هﺮ زﻣﻴﻨﻪ و‬

‫در اﻳﻨﺠﺎ هﺮﮐﻪ اﻳﻤﺎن‪ ،‬اﻋﺘﻘﺎد‪ ،‬ﺁﮔﺎهﯽ واﺵﺮاف ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻬﺘﺮ در‬

‫ﺑﺴﺘﺮ ذهﻨﯽ ﺑﻪ ﻓﺮاﺧﻮر ﺕﻮاﻧﻤﻨﺪﯼ ﺧﻮﻳﺶ در ﭘﺮوﺳﮥ‬

‫ﮔﺰﻳﻨﺶ و اﻧﺘﺨﺎب "ﮐﻠﻤﺎت" دارد ﺑﻬﻤﺎن ﻣﻴﺰان ﻇﺮﻓﻴﺖ اﻧﻌﻄﺎف ﭘﺬﻳﺮﯼ‬

‫اﻳﺠﺎد و ﺕﮑﺎﻣﻞ "اﻧﺪﻳﺸﻪ" ﺳﻬﻴﻤﻨﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﻣﻌﻘﻮل اﺳﺖ و ﻧﻪ‬

‫را ﻧﻴﺰ در ﻋﺮﺻﻪء "ﮔﻔﺘﮕﻮ" ﺧﻮاهﺪ داﺵﺖ‪ .‬اﺵﺮاف ﺑﺮ "ﮐﻠﻤﺎت" ﺑﻪ‬

‫ﻣﻄﻠﻮب ﮐﻪ ﺟﺮﻳﺎن رﺵﺪ و ﻧﻤﻮ ﺁﻧﺮا اﺳﻴﺮ اﻧﺤﺼﺎر و‬

‫ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺑﺎزﯼ ﺑﺎ ﺁن‪ ،‬ﻏﺮض اﺵﺒﺎع ﻏﺮﻳﺰﻩء ﺟﻮﻳﺪن واژﻩ هﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺣﺬف زﻣﻴﻨﻪ هﺎﯼ ﻣﺘﻨﻮع ﺁن ﺑﮑﻨﻨﺪ زﻳﺮا هﺮ ذهﻨﯽ ﺑﻪ‬

‫ﺑﻠﮑﻪ ﺕﺤﻠﻴﻞ‪ ،‬ﺕﺒﻴﻴﻦ و ﺕﻮﺽﻴﺢ ﻣﺒﺎﻧﯽ و ﻣﻔﺎهﻴﻢ ﻓﮑﺮﯼ اﺳﺖ و ﮐﻠﻴﺪ‬

‫ﺕﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮ ﺧﻮردارﯼ از ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻓﮑﺮﯼ‪ ،‬ﺣﻖ ﺳﻬﻤﮕﻴﺮﯼ‬

‫ورود ﺑﻪ ﻋﺮﺻﻪ و ﮔﻨﺠﻴﻨﻪء ﻣﻔﺎهﻴﻢ و اﻧﺪﻳﺸﻪ هﺎﯼ اﻧﺴﺎﻧﯽ هﻤﺎن‬

‫در اﻳﺠﺎد و ﺕﮑﻤﻴﻞ ﺑﻨﺎﯼ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن "اﻧﺪﻳﺸﻪ" را دارد‪.‬‬

‫"ﮐﻠﻤﻪ" اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎرﻩ ‪١٥ – ١‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺗﮑﺜﺮ و ﺗﻨﻮع‪ ،‬زاﻳﺶ ﻃﻴﻔﻬﺎ‬

‫وﺗﮑﺜﻴﺮ "وﺡﺪت اﻥﺴﺎﻥﯽ"‬

‫و ﻥﺤﻠﻪ هﺎﯼ ﻓﮑﺮﯼ ﻣﺘﻌﺪد ﮐﻪ ﺑﻌﻀًﺎ وﺟﻮﻩ اﺷﺘﺮاﮎ و‬

‫ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪ هﺎﯼ ﻣﺘﻨﻮع و‬

‫اﻓﺘﺮاق را ﺑﺎ ﺧﻮد دارﻥﺪ اﻣﺮﯼ ﻃﺒﻴﻌﯽ اﺳﺖ‪ .‬و ﻥﻤﯽ‬

‫رﻥﮕﺎرﻥﮓ را دارد‪ .‬ﺗﺠﺮﺑﻪ اﯼ ﮐﻪ‬

‫ﺗﻮان ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻥﻪ ﺗﻔﺎوت و اﺧﺘﻼف در دﻳﺪﮔﺎهﻬﺎ راﻩ ﮔﻔﺘﮕﻮ‬

‫ﺧﻴﻠﯽ ﮐﺜﻴﺮﯼ از ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﻪ ﻣﺪد‬

‫را ﺑﺴﺖ و ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻥﻴﺴﺖ ﺑﺨﺎﻃﺮ هﻤﺎهﻨﮕﯽ در‬

‫ﺑﮑﺎرﮔﻴﺮﯼ ﻋﻘﻼﻥﻴﺖ ﺑﻴﺶ از ﭘﻴﺶ ﺁﻥﺮا از‬

‫ﺑﺮداﺷﺘﻬﺎ ﺗﻔﺎوﺗﻬﺎ را ﻣﻨﮑﺮ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺸﺘﻮاﻥﻪ ﻥﻈﺮﯼ‪ -‬ﻋﻤﻠﯽ ﺑﺮﺧﻮردار ﻥﻤﻮدﻩ و ﺑﻪ‬

‫اﻥﮑﺎر دو واﻗﻌﻴﺖ ﻓﻮق در ﻋﺮﺻﻪء اﻥﺪﻳﺸﻪ و ﻥﻈﺮ‬

‫ﻏﻨﺎﻳﺸﺎﻓﺰودﻩ اﻥﺪ ﮐﻪ در ﭘﻨﺎﻩ ﭼﻨﻴﻦ درﻳﺎﻓﺘﯽ‬

‫ﺗﺪاﻋﯽ ﮔﺮﻏﻴﺖ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺧﻮد اﻥﺪﻳﺸﻪ و ﻓﮑﺮ در ﺟﺎﻣﻌﻪ‬

‫زﻥﺪﮔﯽ ﻥﺴﺒﺘًﺎ ﻣﻌﺘﺪﻝﯽ را دارﻥﺪ‪.‬‬

‫اﯼ ﻣﯽ ﺗﻮاﻥﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫اﻝﺒﺘﻪ ﺷﺎﺧﺼﻪ اﯼ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺑﻨﺎﯼ اﺻﻠﯽ ﺡﻴﺎت‬

‫زﻳﺮا هﻢ ﻥﻈﺮﯼ و اﺧﺘﻼف ﻥﻈﺮ‪ ،‬هﻤﻔﮑﺮﯼ و ﺗﻔﺎوت‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻮاﻣﻊ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﻔﺘﮕﻮ اﺳﺖ‪ .‬ﮐﻪ ﭘﻴﺶ‬

‫ﻓﮑﺮﯼ در واﻗﻊ ﺷﻴﺮازﻩء ﺟﺮﻳﺎﻥﺎت و ﻃﻴﻔﻬﺎﯼ ﻓﮑﺮﯼ‬

‫زﻣﻴﻨﻪ هﺎﯼ ﺁن دﮔﺮ ﭘﺬﻳﺮﯼ‪ ،‬ﻋﻘﻼﻥﻴﺖ ﻣﺤﻮرﯼ و‪...‬‬

‫ﻣﻮﺟﻮد در ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﯽ دهﺪ‪ .‬ﺗﻨﻮع ﻃﻴﻔﻬﺎ و‬

‫ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬درﭼﻨﻴﻦ ﺟﻮاﻣﻌﯽ ﺗﺼﺎﻣﻴﻢ اﮐﺜﺮًا ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ از‬

‫ﺟﺮﻳﺎﻥﺎت ﻓﮑﺮﯼ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻇﺮﻳﻔﺎﻥﻪ ﺑﺮ ﺁﻳﻨﺪ و‬

‫ﻣﺘﻦ ﺟﺪال و ﮔﻔﺘﮕﻮ هﺎﯼ اﻥﺘﻘﺎدﯼ اﺳﺖ‪ .‬اﻣٌﺎ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ‬

‫اﻥﻌﮑﺎس ﺻﺪاهﺎ و ﻥﮕﺎهﻬﺎﯼ ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﺘﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬

‫"وﻃﻨﺪاران ﻣﻘﻴﻢ ادﻻﻳﺪ" ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻳﻬﺎ ﻃﯽ‬

‫اﺳﺖ ﮐﻪ در ﮐﺴﻮت و در ﭼﻮﮐﺎت ﻓﮑﺮﯼ ﻥﺨﺒﮕﺎن‬

‫ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮔﻮاﻩ و ﺷﺎهﺪ ﺑﺮ اﻳﻦ ﻣﺪﻋﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ‬

‫ﺗﺌﻮرﻳﺰﻩ و وارد ﺟﺮﻳﺎن ﺗﻌﺎﻣﻞ و دادوﺳﺘﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫"ﮔﻔﺘﮕﻮ" از ﺻﺤﻨﻪ و واﻗﻌﻴﺖ زﻥﺪﮔﯽ ﻏﺎﻳﺐ اﺳﺖ‪ .‬زﻳﺮا‬

‫ﺑﻪ ﺗﺒﻊ ﺗﻔﺎوﺗﻬﺎ و هﻤﮕﻮﻥﻴﻬﺎﯼ ﻓﮑﺮﯼ در اﻥﺴﺎﻥﻬﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬

‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺳﺎزان ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎ "ﮐﻠﻤﻪ" ﺑﻴﮕﺎﻥﻪ ﺑﻮدﻩ و هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬در‬

‫ﻥﻴﺰ دﺳﺘﺨﻮش دﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪﻳﻬﺎﯼ ﻣﺘﻨﻮع ﻓﮑﺮﯼ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد‬

‫ﮐﻮﻳﺮ ذهﻦ ﺷﺎن ﮔﻠﺒﻮﺗﻪ هﺎﯼ "ﮐﻠﻤﺎت" ﺟﺮأت روﻳﻴﺪن‬

‫ﮐﻪ در ذاﺗﺶ ﭘﺪﻳﺪﻩء ﻣﻴﻤﻮن و ﻣﺒﺎرﮐﯽ اﺳﺖ و در ﭘﺮﺗﻮ‬

‫ﻥﺪارﻥﺪ‪ .‬ﻥﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮد ﮐﻪ ﮐﻠﻴﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﻥﻴﺰ در ﻓﺮاق‬

‫ﭘﺮﻣﻴﻤﻨﺖ ﺗﻌﺎﻣﻞ و ﺗﻀﺎرب ﺁراء اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺰﻳﻨﻪ و‬

‫"ﮐﻠﻤﺎت" ﺡﻘﻴﺮ ﻥﮕﻬﺪاﺷﺘﻪ اﻥﺪ‪ .‬ﺑﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ و "ﮐﻠﻤﻪ" ﻓﺎﺻﻠﻪ‬

‫اﻥﺘﺨﺎب ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ وﻣﻌﻘﻮل ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ و ﮐﺸﻒ ﻣﯽ ﺷﻮد و‬

‫اﯼ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﺖ هﺴﺘﯽ ﺟﻬﻞ اﻳﺠﺎد ﮐﺮدﻩ و ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺗﺎ در‬

‫ﺑﺪﻥﺒﺎل ﺁن ﺽﺮﻳﺐ ﺁﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮﯼ ﺟﺎﻣﻌﻪ در اﻥﺘﺨﺎب‬

‫ﻏﻴﺒﺖ اﻥﺴﺎن ﺳﻮز ﺁن "ﮐﻠﻤﻪ" ﺡﺎﮐﻤﻴﺖ ﻥﻔﺴﺎﻥﯽ ﺧﻮد را‬

‫ﺷﻴﻮﻩء زﻥﺪﮔﯽ ﻥﻴﺰ ﮐﻤﺘﺮﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻮﺟﻴﻪ و ﻣﺸﺮوﻋﻴﺖ ﺑﺨﺸﻨﺪ‪.‬‬

‫واﺽﺢ اﺳﺖ وﻗﺘﯽ ﺳﺨﻦ از ﮐﺜﺮت ﮔﺮاﯼ ﻣﻴﺮاﻥﻴﻢ ﭘﺎﯼ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ در ﻓﻘﺪان "ﮐﻠﻤﻪ" ﺑﺎ ﻓﺮاق ﺳﻨﮕﻴﻦ ووﺡﺸﺘﻨﺎﮎ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﻪء ﺑﺎﻝﻎ و ﺳﺎﻣﺎن ﻳﺎﻓﺘﻪ درﻣﻴﺎن اﺳﺖ زﻳﺮا ﮐﺜﺮت‬

‫"ﻓﮑﺮواﻥﺪﻳﺸﻪ" دﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺒﺎن هﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ‬

‫درهﺮوﺟﻬﯽ از وﺟﻮﻩ زﻥﺪﮔﯽ اﻥﺴﺎﻥﻬﺎ ﻥﻤﺎد ﺁﺷﮑﺎر از‬

‫هﺮروز ﺳﺒﮑﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﯽ وﻗﺎرﺗﺮ‪.‬‬

‫ﻣﺪﻥﻴﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﺠﺮﺑﻪء اهﻠﯽ ﺷﺪن اﻥﺴﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺪﻥﻴﺖ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻇﺎهﺮًا ﮐﺎﻻ و ﻥﻤﺎد ﻣﺪﻥﻴﺖ را ﺑﻪ ﺗﻦ دارد‪ ،‬ﺳﻔﺮﻩ‬

‫ﺽﻤﻦ اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺨﻠﻮق و ﻣﻮﻝﻮد اذهﺎن ﺑﻴﺪار و روﺷﻦ‬

‫ﻣﻤﻠﻮ از ﻣﻈﺎهﺮ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ اﺳﺖ‪ ،‬دﻗﺎﻳﻖ‪ ،‬ﻝﺤﻈﺎت وﺷﺐ و‬

‫ﻥﮕﺮاﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻮد ﻥﻴﺰ ﺧﺎﻝﻖ و ﭘﺮورش دهﻨﺪﻩء ﺟﺎﻣﻌﻪ اﯼ‬

‫روز از ﻣﻨﻈﺮ اﺑﺰار ﻣﺪﻥﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎرش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪،‬‬

‫ﺑﺎﻣﻌﻴﺎر هﺎﯼ اﻋﺘﺪال و ﻋﻘﻼﻥﻴﺖ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺗﻨﺶ از ﺑﻨﺪﮔﯽ در ﺑﺎرﮔﺎﻩ ارﺑﺎب ﻣﺼﺎﻝﺢ و ﺗﮑﻨﻮﻝﻮژﯼ‬

‫ﺗﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺗﺎرﻳﺦ ﺳﺎرﯼ و ﺟﺎرﯼ ﺟﻮاﻣﻊ اﻥﺴﺎﻥﯽ‬

‫ﻓﺮﺑﻪ ﺷﺪﻩ و ﻥﺰدﻳﮏ اﺳﺖ از ﺗﻮرم ﺑﺘﺮﮐﺪ‪.‬‬

‫ﺡﮑﺎﻳﺘﮕﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﻓﺮهﻨﮓ وﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺪﻥﯽ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻻزم‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺗﻔﺎوﺗﻬﺎ و ﺗﻨﻮﻋﻬﺎ ﺑﻪ "وﺡﺪت اﻥﺴﺎﻥﯽ"‬

‫اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ در زﻧﺪﮔﯽ اﻋﻀﺎء ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺣﻀﻮر دارد و‬ ‫ﭼﻪ ﺣﻀﻮر ﭘﺮرﻧﮕﯽ اﻣﺎ ﺧﻮد از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺗﻬﯽ اﻧﺪ‪ ،‬ﺑﯽ وزن‬ ‫اﻧﺪ‪ .‬و از ﺣﻀﻮر در ﻣﺘﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺪﻧﯽ ﻏﺎﻳﺒﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺮﻧﺪ اﻣّﺎ ﺗﻬﯽ‬ ‫هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬زﻳﺮا ﺑﺎ "ﮐﻠﻤﻪ وﻓﺮهﻨﮓ" ﻧﺴﺒﺘﯽ ﻧﺪارﻧﺪ و ﺁﻧﺪو را ﮐﻪ‬ ‫ﻳﮑﯽ هﺴﺘﻨﺪ در ﭘﺴﺘﻮﯼ ﻏﺮﺑﺖ وﻧﺴﻴﺎن ﺑﻪ زﻧﺠﻴﺮش ﮐﺸﻴﺪﻩ اﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻤﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﻻل هﺴﺘﻨﺪ و ﻓﺮهﻨﮓ را ﺑﺮ زﺑﺎن ﻧﻤﯽ ﺁورﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻮب‬ ‫هﻢ ﺑﺮزﺑﺎن ﺟﺎرﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺗﺎزﻩ ﺑﺮاﯼ ﭘﺎﺱﺪارﯼ از ﺁن اﻧﺠﻤﻦ‬ ‫و اﻧﺠﻤﻨﻬﺎﯼ ﻧﻴﺰ دارﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در ﻋﺮﺻﻪ ﻓﺮهﻨﮓ و ﺑﻨﺎﻣﺶ‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﮕﻴﺮﯼ‪ ،‬ﺣﺪﻳﺚ ﻧﻔﺲ ﺱﺮاﯼ‪ ،‬ﺧﺮاﻓﻪ ﭘﺮورﯼ و ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮔﺮاﯼ‬ ‫ﮓ‬ ‫و ‪ ...‬ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ و هﻤﻪء اﻳﻦ وﻗﺎﺣﺘﻬﺎ را ﻧﻴﺰ ﺑﻨﺎم ﺧﻮد ﻓﺮهﻨ ِ‬ ‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻼ ﻏﻴﺮ ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﻗﺪرت‪ ،‬ﺱﻴﺎﺱﺖ و‬ ‫ﺑﻪ ﻓﺮهﻨﮓ از زاوﻳﻪء ﮐﺎﻣ ً‬ ‫ﺱﻮد ﺟﻮﻳﯽ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻧﺪ و ﭼﻨﻴﻦ اﺱﺖ ﮐﻪ هﻢ ﺧﻮد ﺣﻘﻴﺮﻧﺪ و هﻢ‬ ‫ﺁﻧﺮا ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‪.‬ﻋﺰت ﺟﺎﻣﻌﻪ در ﭘﺮﺗﻮ‬ ‫ارزﺵﮕﺬارﯼ و ارزﺵﯽ ﻧﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﻓﺮهﻨﮓ ﺁن ﻣﺤﻔﻮظ اﺱﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺵﻤﺎرﻩ ‪١٦ – ١‬‬

‫ﻼ ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ اﺱﺖ ﮐﻪ از زاوﻳﻪ ﻓﺮهﻨﮓ ﺑﻪ ﻣﻘﻮﻝﻪ هﺎﯼ ﭼﻮن ﻗﺪرت‪ ،‬ﺱﻴﺎﺱﺖ و… ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻪ ﺵﺪﻩ و ﺁﻧﻬﺎ را در ﻣﺠﺮاﯼ‬ ‫ﮐﺎﻣ ً‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﻣﻨﻄﻘﯽ اش هﺪاﻳﺖ ﻧﻤﻮد‪ ،‬اﻣّﺎ اﮔﺮ ﺑﻨﺎ ﺵﻮد "ﮐﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ اﺱﺖ" ﻓﺮهﻨﮓ ﺗﺎﺑﻊ ﻣﻘﻮﻝﻪ هﺎﯼ ﻓﻮق ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‬ ‫ﻓﺎﺟﻌﻪ اﺱﺖ‪ ،‬و ﺁﻓﺖ اﺱﺖ ﮐﻪ ﺧﺮﻣﻦ ﻋﺰت و ﺣﺮﻣﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﭼﻨﻴﻦ اﺱﺖ؟ ﺑﺎ ﺗﺄﺱﻒ ﺑﺎﻳﺪ اذﻋﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ‬ ‫ذهﻦ و ﺽﻤﻴﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬ﻣﺪﻳﺮان ﺁن و ﺣﺘﺎ ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎﻧﺶ هﻴﭽﮕﻮﻧﻪ اﻧﺲ و اﻝﻔﺘﯽ ﺑﺎ ﭘﺪﻳﺪﻩء "ﮔﻔﺘﮕﻮ" ﻧﺪارد زﻳﺮا هﻨﻮز ﺑﺎ ﻣﻨﺒﻊ ﺁن‬ ‫"اﻧﺪﻳﺸﻪ وﺗﻔﮑﺮ" راﺑﻄﻪ ﻏﺮﻳﺒﺎﻧﻪ دارﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﺧﻸ ﺟﺮﻳﺎن ﺱﻨّﺖ اﻧﺪﻳﺸﻪ و ﺗﻔﮑﺮ ﺣﺪ اﻗﻞ در ﻣﻴﺎن ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎن ﭘﺮﻧﺸﻮد ﻧﺎﺑﺴﺎ ﻣﺎﻧﻴﻬﺎﯼ‬ ‫ﻣﻮﺟﻮد در ﻋﺮﺻﻪء ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻓﺰون ﺧﻮاهﺪ ﺵﺪ و روﺵﻦ اﺱﺖ ﮐﻪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﯽ و ذهﻨﻴﺖ ﭘﺮ اﺽﻄﺮاب ﻋﻤﻮم ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﺸﺎن‬ ‫از ﺧﻨﮏ ﺧﻮردﮔﯽ ﻣﻐﺰ ﺁن ﻳﻌﻨﯽ ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎن دارد‪ .‬زﻳﺮا ﺗﻌﺎﻣﻞ در ﺑﺴﺘﺮ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎز ﺗﺎب و ﺁﻳﻨﻪ دار ﻧﻮﻋﻴﺖ ﺁن در ﻣﻴﺎن‬ ‫ﻧﺨﺒﮕﺎن‪ ،‬ﺁﻓﺮﻳﻨﺸﮕﺮان و ﺧﺪاوﻧﺪان اﻧﺪﻳﺸﻪ و ﻓﮑﺮ و ﻓﺮهﻨﮓ اﺱﺖ‪.‬‬ ‫ادﺑﻴﺎت‪ ،‬ﻣﻨﻄﻖ و ﮔﻔﺘﻤﺎن اﻧﺪﻳﺸﻪ ﮔﺮان و ﻣﺪﻳﺮان ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺵﻴﻮﻩء ﺗﻌﺎﻣﻞ را در ﺱﻄﺢ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻧﻴﺰ ﻧﻬﺎدﻳﻨﻪ ﻧﻤﻮدﻩ و ﻳﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺮﻳﺎن ﻏﺎﻝﺐ داد و ﺱﺘﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ .‬اﻣّﺎ ﮔﻔﺘﻤﺎن ﻣﻮﺟﻮد ﻣﻴﺎن ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎن اﻧﺠﻤﺎد و ﻣﻄﻠﻖ ﻧﮕﺮﯼ اﺱﺖ‪ .‬ﺱﺎﻳﻪ ﺱﺘﺒﺮ و ﺱﻨﮕﻴﻦ‬ ‫ﺟﺰﻣﻴﺖ اﻓﻖ ﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎن را اﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮدﻩ و ﺑﺮ ﻣﺪار ﻋﺪم و ﻧﻴﺴﺘﯽ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﻨﺪ‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ هﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﻔﺎوت و اﺧﺘﻼف‬ ‫ﻓﮑﺮﯼ‪ ،‬ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﻀﺎد و دﺵﻤﻨﯽ اﻧﮕﺎﺵﺘﻪ ﺵﺪﻩ و ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﭼﺸﻢ اﻧﺪاز "ﮔﻔﺘﮕﻮ" ﻣﻨﺘﻔﯽ اﺱﺖ‪ .‬اﺑﺮاز و اﻇﻬﺎر ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ "ﮔﻔﺘﮕﻮ"‬ ‫در ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻀﺎﯼ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ دﺱﺖ ﮐﺸﻴﺪن از ﺧﺎﺱﺘﮕﺎﻩ هﺎﯼ ﻓﮑﺮﯼ اﺱﺖ‪ .‬وﺟﻪ دﮔﺮ اﻳﻦ ﮐﮋﻣﺪارﯼ اﻧﮑﺎر واﻗﻌﻴﺖ "ﮔﻔﺘﮕﻮ" ﻣﻴﺎن‬ ‫هﻤﻔﮑﺮان اﺱﺖ‪ .‬هﻤﻔﮑﺮﯼ و هﻤﻨﻈﺮﯼ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎن ﺑﻤﻌﻨﺎﯼ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﻋﻘﻮل وﺑﺮﻧﺘﺎﺑﻴﺪن اﺑﺘﺪائ ﺗﺮﻳﻦ ﺗﻔﺎوﺗﻬﺎﯼ ﻓﮑﺮﯼ‬ ‫اﺱﺖ‪.‬‬

‫ﺕﻘﻠﻴﺪ و ﺕﻌﺒﺪ ﻡﺤﺾ اﺳﺖ‪ ،‬اﺳﺘﻴﻼﯼ روﺣﻴﻪء ﺟﻤﻮد و‬

‫ﺑﺮاﯼ یﮏ ﮔﻔﺘﻤﺎن ﻥﺎب ﻓﮑﺮﯼ‪-‬ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻥﮕﺬاﺷﺘﻪ‬

‫ﺧﻤﻮد ﺑﺮ ﮐﻮﺷﺶ و ﺕﻼش ﻓﮑﺮﯼ اﺳﺖ‪ ،‬ﺳﻴﻄﺮﻩء‬

‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻥﻔﺴﺎﻥﻴﺖ ﺑﺮ ﻋﻘﻼﻥﻴﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﺕﺴﻠﻂ اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﻋﻮاﻃﻒ‬

‫"ﮐﻠﻤﺎت" از دﺳﺖ ایﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﺘﻮﻩ ﺁﻡﺪﻩ اﻥﺪ‪ ،‬ﮔﻠﻮاژﻩ هﺎﯼ‬

‫ﺑﺮ اﻥﺪیﺸﻪ ورزﯼ و ﺧﺮد ورزﯼ اﺳﺖ‪ .‬و ﻡﺘﺄﺳﻔﺎﻥﻪ‬

‫ﻓﺮهﻨﮓ از ﺳﻤﻮم اﻥﻔﺎس ﺷﺎن ﺧﺸﮑﻴﺪﻩ و ﺁیﻨﻪ هﺎﯼ‬

‫هﺮدو روﯼ ایﻦ ﺳﮑﻪ واﻗﻌﻴﺖ زﻥﺪﮔﯽ ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎن ﻡﺤﺘﺮم‬

‫وﺟﺪان ﺟﺎﻡﻌﻪ از زﻥﮕﺎرهﺎﯼ ریﺎ و ﺕﺰویﺮ ایﻨﻬﺎ در‬

‫را ﻡﯽ ﻥﻤﺎیﺎﻥﺪ‪.‬‬

‫ﺧﻠﻮت ﺧﻮد ﺷﮑﺴﺘﻪ و ﺁب ﺷﺪﻩ اﻥﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎﻥﯽ ﮐﻪ در ﻏﻴﺒﺖ "اﻥﺪیﺸﻪ" و ﺣﻀﻮر‬

‫و هﻤﻪء ایﻨﻬﺎ ﺧﺒﺮ از ﻥﺒﻮد "ﮔﻔﺘﮕﻮ" ﻡﻴﺪهﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﮕﻮﯼ ﮐﻪ‬

‫"ﻥﻔﺴﺎﻥﻴﺖ" هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻡﺴﺦ ﻥﻤﻮدﻩ اﻥﺪ‪ ،‬و هﻨﻮز‬

‫در ﺁن "ﮐﻠﻤﺎت" ﻡﺴﻴﺮ واﻗﻌﯽ ﺧﻮد را پﻴﺪا ﮐﺮدﻩ و ﻃﯽ‬

‫ﻋﺎﺟﺰﻥﺪ ﻡﺮز ﺑﻨﺪیﯽ ﺑﻴﻦ "اﺣﺴﺎس" و "اﻥﺪیﺸﻪ" ﺕﻔﺎوت‬

‫ﮐﻨﻨﺪ و در ﻥﻬﺎیﺖ در ﺧﺪﻡﺖ ﺁﻓﺮیﺪﮔﺎران "ﺕﻔﮑﺮ" ﻗﺮار‬

‫ﻡﻴﺎن "ﻋﻘﻼﻥﻴﺖ" و "ﻥﻔﺴﺎﻥﻴﺖ" ﺕﻠﻔﻴﻖ ﺑﻴﻦ "هﻤﻔﮑﺮﯼ" و‬

‫ﮔﻴﺮﻥﺪ‪ .‬ﺕﻔﮑﺮﯼ ﮐﻪ "ﻋﻘﻼﻥﻴﺖ و وﺣﺪاﻥﻴﺖ" رﻡﻴﺪﻩ و‬

‫"دﮔﺮاﻥﺪیﺸﯽ" و ﺕﻔﮑﻴﮏ "ﺕﻔﺎوت ﻓﮑﺮﯼ" ﺑﺎ "ﺕﺒﺎیﻦ‬

‫رﺑﻮدﻩ ﺷﺪﻩ را ﺑﻪ ﺟﺎﻡﻌﻪ ﺑﺮ ﮔﺮداﻥﺪ و ﻓﺎﺻﻠﻪء ﺑﻴﻦ‬

‫ﻓﮑﺮﯼ" را درﮎ ﮐﺮدﻩ‪ ،‬ﻓﻬﻢ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﭙﺬیﺮﻥﺪ و ﻥﻴﺰﺁﻥﺮا‬

‫ﺟﺎﻡﻌﻪ و ﻋﺰّت را ﺑﺎ ﻥﺦ "ﮐﻠﻤﻪ و اﻥﺪیﺸﻪ" رﻓﻮ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫زﻥﺪﮔﯽ ﻥﻤﻮدﻩ و ﺑﻪ ﺕﺠﺮﺑﻪ ﺑﮕﻴﺮﻥﺪ ﺕﺎ در ﺳﺎیﻪ ﺕﺠﺮﺑﻴﺎت‬

‫ایﻦ درﻡﺎن ﺑﻌﻬﺪﻩء ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎن ﻡﺤﺘﺮم اﺳﺖ‪ ،‬اﻡّﺎ ﮔﺎم‬

‫ذهﻨﯽ و ﻋﻤﻠﯽ ایﻨﻬﺎ ﺟﺎﻡﻌﻪ ﻥﻴﺰ ﺻﺎﺣﺐ رویﮑﺮد‬

‫ﻥﺨﺴﺖ در ایﻦ راﻩ ﺧﺎﻥﻪ ﺕﮑﺎﻥﯽ ذهﻨﯽ ﺧﻮد ﺷﺎن اﺳﺖ‬

‫ﻋﺰﺕﻤﻨﺪ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﮐﻪ ﺑﺎ ایﻦ ﮐﺎر ﻓﺎﺻﻠﻪ هﺎﯼ ﻡﻮﺟﻮد ﺑﻴﻦ ﺧﻮد و پﺪیﺪﻩء‬

‫وﺽﻌﻴﺖ ﻡﺪیﺮان اﺟﺮاﯼ و ﺣﺎﻓﻈﺎن ﻓﺮهﻨﮓ ﺟﺎﻡﻌﻪ ﻥﻴﺰ‬

‫"ﻓﮑﺮواﻥﺪیﺸﻪ" را ﮐﻢ ﮐﺮدﻩ و ﻥﮕﺎﻩ هﺎ را از ﻏﺒﺎر‬

‫ﺑﺪﺕﺮ و ﺳﻴﺎﻩ ﺕﺮ از ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎن اﺳﺖ و هﻴﭽﻮﻗﺖ ایﻤﺎن و‬

‫دﮔﻤﺎﺕﻴﺰم پﺎﮎ ﮐﻨﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﮐﺴﻮت ﻋﺰت و ﮐﺮاﻡﺖ‬

‫ﺑﺎور ﺑﻪ "ﮔﻔﺘﮕﻮ" ﻥﺪاﺷﺘﻪ و ﻥﺪارﻥﺪ و ﺕﺎزﻩ ﺷﺨﺼﻴﺖ‬

‫را هﻢ ﺧﻮد ﺑﺮﮔﻴﺮﻥﺪ و هﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﻡﻌﻪ ﻋﺮﺽﻪ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﺣﻘﻮﻗﯽ ﺷﺎن زایﻴﺪﻩ ﭼﺎﻥﺲ ﺑﺎد ﺁوردﻩ اﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ از‬

‫ﺑﺎد‪.‬‬

‫ﺕﻌﺎﻡﻞ ﻏﻔﻠﺖ ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎن از یﮑﺴﻮ و پﺮیﺸﺎن ﺧﺎﻃﺮﯼ‬ ‫ﺟﺎﻡﻌﻪ از ﻃﺮف دﮔﺮ ﻥﺎﺷﯽ ﺷﺪﻩ و هﻨﻮز هﻢ اداﻡﻪ‬ ‫دارد‪.‬‬ ‫ﻏﻔﻠﺖ‪ ،‬پﺮاﮐﻨﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻓﻘﺪان اﻥﺪیﺸﻪ و ﻋﻘﻼﻥﻴﺖ از ﻃﺮﻓﯽ‪،‬‬ ‫پﺮیﺸﺎن ﺣﺎﻝﯽ‪ ،‬ﮔﻠﻪ وار زیﺴﺘﻦ و اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﮔﺮایﺎﻥﻪ‬ ‫از دﮔﺮ ﺳﻮ ﻡﻮﺟﺐ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ زاﻝﻮ ﺻﻔﺘﺎﻥﯽ ﺟﺎﻡﻌﻪ را‬ ‫ﻥﻤﺎیﻨﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺮﻡﺴﻨﺪ ﻋﺰت ﺁﻥﻬﺎ ﺕﮑﻴﻪ زﻥﻨﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﮐﻮﭼﮑﺘﺮیﻦ اﺣﺘﺮاﻡﯽ ﺑﻪ "ﮔﻔﺘﮕﻮ" ﻥﺪارﻥﺪ‪.‬ﻃﺎﻋﻮن ﮔﻔﺘﺎر‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎرﻩ ‪١٧ – ١‬‬

‫هﻤﻔﮑﺮﯼ ﺑﻤﻌﻨﺎﯼ ﺧﺘﻢ ﮔﻔﺘﮕﻮ و ﺁﻏﺎز روﻥﺪ ﻏﻴﺮ ﻋﻘﻼﻥﯽ‬

‫و ﮐﺮدار ﻥﺎﻡﻮزون ﺷﺎن هﻴﭻ ﺳﺠﻊ و ﻗﺎﻓﻴﻪ و ﺟﺎیﮕﺎهﯽ‬

‫ﻣﺴﻴﺢ ارزﮔﺎﻧﯽ‬

‫ﻣﺴﻴﺢ ارزﮔﺎﻧﯽ‬

‫)ﺑﻤﻨﺎﺱﺒﺖ ﺱﺎل ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎرﺑﻠﺦ(‬ ‫هﻮی ﺖ ﻓ ﺮدﯼ اوﻧﻴ ﺰ ﻣﺎهﻴ ﺖ ﭼﻨﺪﮔﺎﻧ ﻪ و ﺻ ﺒﻐﮥ ﻓﺮاﻣﻠ ﯽ‬ ‫داﺵﺖ‪ .‬ازﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺗ ﺮﮎ ﺗﺒ ﺎروﺗﺮﮎ زﺑ ﺎن ﺑ ﻮد‪ ،‬هﻤ ﮥ ﻗﺒﺎی ﻞ‬ ‫ﺗ ﺮﮎ ازﺳ ﻴﻦ ﮐﻴﺎﻧ ﮓ ﭼ ﻴﻦ ﺗ ﺎ ﺁﺳ ﻴﺎﯼ ﻣﻴﺎﻧ ﻪ وﻗﻔﻘ ﺎز‪ ،‬او را‬

‫‪ -‬ﺵﻤﺎرﻩ ‪١٨ – ١‬‬

‫ﺳ ﺎل ﺟ ﺎرﯼ ﻣ ﻴﻼدﯼ )‪ (2007‬ﺑﺮاﺑﺮاﺳ ﺖ ﺑ ﺎ هﺸ ﺖ‬

‫ازﺟﻤﻠﻪ ﻣﻔﺎﺥﺮﻗﻮﻣﯽ ـ ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﺥﻮدﻣﯽ ﺵﻤﺎرﻧﺪ و دوﺳ ﺘﺶ‬

‫ﺻﺪﻣﻴﻦ ﺳﺎل ﺗﻮﻟﺪ ﻣﻮﻻﻧﺎ ﺟﻼل اﻟﺪیﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻠﺨﯽ‪ .‬ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫دارﻧ ﺪ‪ .‬و ﭼ ﻮن اﺵ ﻌﺎر و ﺁﺙ ﺎرش را ﺑ ﻪ زﺑ ﺎن ﺵ ﻴﺮیﻦ و‬

‫ﻋﻠﻤ ﯽ‪ ،‬ﻓﺮهﻨﮕ ﯽ و ﺁﻣﻮزﺵ ﯽ ﻣﻠ ﻞ ﻣﺘﺤ ﺪ )یﻮﻧﺴ ﮑﻮ( ﺳ ﺎل‬

‫ﺵ ﻴﻮاﯼ ﻓﺎرﺳ ﯽ ﺳ ﺮودﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺗﻤ ﺎم ﻓﺎرﺳ ﯽ زﺑﺎﻧ ﺎن او را‬

‫روان ﻣ ﻴﻼدﯼ راﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﻣﻨﺎﺳ ﺒﺖ ﺑﻌﻨ ﻮان ﺳ ﺎل ﺟﻬ ﺎﻧﯽ‬

‫ﻣﺘﻌﻠ ﻖ ﺑﺨ ﻮد ﻣ ﯽ داﻧﻨ ﺪ‪ .‬ازﺁﻧﺠ ﺎ ﮐ ﻪ ﻣ ﺪﺗﯽ درروم ﻗ ﺪیﻢ و‬

‫ﻣﻮﻻﻧﺎ اﻋﻼم ﻧﻤﻮدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺗﺮﮐﻴﮥ اﻣ ﺮوز رﺡ ﻞ اﻗﺎﻣ ﺖ اﻓﮕﻨ ﺪ و درهﻤ ﺎن دیﺎرﺑ ﻪ درود‬

‫ﭘ ﻴﺶ ازاﻋ ﻼم یﺎدﺵ ﺪﻩ ﻧﻴ ﺰ ﺑﺮﮔ ﺮدان اﻧﮕﻠﻴﺴ ﯽ ﮐﺘ ﺎب‬

‫ﺡﻴ ﺎت ﮔﻔ ﺖ‪ ،‬روﻣﻴ ﺎن ﺁﻧ ﺮوز و اه ﺎﻟﯽ ﺗﺮﮐﻴ ﮥ اﻣ ﺮوز ﻧﻴ ﺰ‬

‫ﮔﺮاﻧﺴ ﻨﮓ "ﻣﺜﻨ ﻮﯼ ﻣﻌﻨ ﻮﯼ" ﺵ ﺎهﮑﺎر ﺑ ﯽ ﻣﺎﻧﻨ ﺪ ﺡﻀ ﺮت‬

‫ارادت ﺥﺎص ﺑﻪ ﻣﻼﯼ روم داﺵﺘﻨﺪ و دارﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ایﻦ‬

‫ﻣﻮﻻﻧ ﺎ یﮑ ﯽ ازﭘﺮﻓ ﺮوش ﺗ ﺮیﻦ ﮐﺘ ﺎب ه ﺎ ﻃ ﯽ ﭼﻨﺪﺳ ﺎل‬

‫ﺡﻘﻴﻘ ﺖ ﮐ ﻪ ﺡﻀ ﺮت ﻣﻮﻻﻧ ﺎ درﻣ ﺘﻦ و ﺑﻄ ﻦ ﻓﺮهﻨ ﮓ و‬

‫ﮔﺬﺵﺘﻪ درایﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻄﻮرﮐﻠﯽ درﺳ ﺎل ه ﺎﯼ‬

‫ﻣ ﺪﻧﻴﺖ اﺳ ﻼﻣﯽ رﺵ ﺪ و ﺵ ﮑﻮﻓﺎیﯽ یﺎﻓ ﺖ‪ ،‬اﻋ ﺮاب و‬

‫اﺥﻴ ﺮ‪ ،‬ﺁﺙﺎرواﻓﮑ ﺎرﻧﻐﺰ و ﭘﺮﻣﻐﺰﺥﺪاوﻧ ﺪﮔﺎر ﺑﻠ ﺦ ﺑ ﺎ اﻗﺒ ﺎل‬

‫دیﮕﺮﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﻧﻴ ﺰ او را ﻣﺤﺼ ﻮل و ﻣﻮﻟ ﻮد ﺗﻤ ﺪن اﺳ ﻼم‬

‫وﺳ ﻴﻊ در دﻧﻴ ﺎﯼ ﻏ ﺮب ﻣﻮاﺟ ﻪ ﺵ ﺪﻩ اﺳ ﺖ؛ درﺡﺎﻟﻴﮑ ﻪ در‬

‫وﻋﺮب و از ﻣﻔﺎﺥﺮ و ﻣﻮاریﺚ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺥﻮد ﻣﯽ داﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫دﻧﻴﺎﯼ ﺵﺮق وﺟﻬﺎن اﺳﻼم از ﺻﺪهﺎ ﺳﺎل ﺑﻪ ایﻨﺴﻮ‪ ،‬ﻣﻮﻻﻧ ﺎ‬

‫ایﻦ ﺵﺎﻋﺮ‪ ،‬ﻋﺎرف و ﺡﮑﻴﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺁوازۀ ﺥﺮاﺳﺎن زﻣﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ‬

‫ازﺳ ﺮﺁﻣﺪان ﺵ ﻌﺮ‪ ،‬ﻋﺮﻓ ﺎن و ﺡﮑﻤ ﺖ ﺵ ﻨﺎﺥﺘﻪ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ و‬

‫اﻟﻘ ﺎﺑﯽ ﭼ ﻮن ﻣﻮﻟ ﻮﯼ‪ ،‬ﻣﻮﻻﻧ ﺎ‪ ،‬روﻣ ﯽ‪ ،‬ﻣ ﻼﯼ روم و‬

‫ﻣﺸﺘﺎﻗﺎن ﺑﯽ ﺵﻤﺎرﯼ درایﻨﺴ ﻮﯼ ﻋ ﺎﻟﻢ داﺵ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺪیﻦ ﺗﺮﺗﻴ ﺐ‬

‫ﺥﺪاوﻧﺪﮔﺎر ﺑﻠﺦ ﺵﻨﺎﺥﺘﻪ ﻣﯽ ﺵﻮد‪ ،‬ازﻣﻔ ﺎﺥﺮ و ﻣﻴ ﺮاث ه ﺎﯼ‬

‫ایﻨ ﮏ ﺡﻀ ﺮت ﻣﻮﻟ ﻮﯼ‪ ،‬ﺵ ﺮق وﻏ ﺮب ﻋ ﺎﻟﻢ ﻋﺸ ﻖ و‬

‫ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر ﻓﺮهﻨﮓ و ﺗﻤﺪن ﺁریﺎﻧ ﺎﯼ ﮐﺒﻴ ﺮ و ﺥﺮاﺳ ﺎن ﺑ ﺰرگ‬

‫ﻋﺮﻓﺎن را در ﺳﻴﻄﺮۀ ﺥﻮد دارد و ﺑﻪ یﮏ اﻧﺪیﺸﻤﻨﺪ و اﻟﻬﺎم‬

‫اﺳ ﺖ‪ .‬اودرﮔﻠﺸ ﻦ ﺥ ﺎور زﻣ ﻴﻦ )ﺥﺮاﺳ ﺎن( و درام اﻟ ﺒﻼد‬

‫ﺑﺨﺶ ﺟﻬﺎﻧﯽ و ﻓﺮاﻣﻠﯽ ﻣﺒﺪل ﺵﺪﻩ اﺳﺖ و ﻣﻴﺮاث ﻣﺸﺘﺮﮎ‬

‫)ﺑﻠ ﺦ ﺑﺎﺳ ﺘﺎن( زادﮔ ﺎﻩ زرﺗﺸ ﺖ و ﺥﺎﺳ ﺘﮕﺎﻩ اویﺴ ﺘﺎ و زﺑ ﺎن‬

‫ﻓﺮهﻨ ﮓ و ﺗﻤ ﺪن ﺑﺸ ﺮﯼ ﻣﺤﺴ ﻮب ﻣ ﯽ ﮔ ﺮدد‪ .‬درﺡﻘﻴﻘ ﺖ‬

‫ﻓﺎرﺳ ﯽ ﭘﻬﻠ ﻮﯼ‪ ،‬دی ﺪﻩ ﺑ ﻪ ﺟﻬ ﺎن ﮔﺸ ﻮد و درهﻤ ﺎن ﻣﻬ ﺪ‬

‫ﭘﻴﺶ ازاﻋﻼم ﻣﺬﮐﻮر ﻧﻴﺰ اﻧﺪیﺸﻪ ه ﺎ‪ ،‬ﺳ ﺮودﻩ ه ﺎ و زﻣﺰﻣ ﻪ‬

‫داﻧ ﺶ‪ ،‬ﺡﮑﻤ ﺖ و ادب ﭘ ﺮورش یﺎﻓ ﺖ‪ .‬ﺳ ﭙﺲ "ﻣﻠ ﻮل از‬

‫هﺎﯼ ﭘﺮ رﻣﺰ و راز ﻣﻼﯼ روم‪ ،‬ﻣﺮزه ﺎ و اﻗﻴ ﺎﻧﻮس ه ﺎ را‬

‫دی ﻮان ودَدان روزﮔ ﺎر و هﻤﺮه ﺎن ﺳﺴ ﺖ ﻋﻨﺼ ﺮزﻣﺎن‪،‬‬

‫درﻧﻮردی ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ازاو ﭼﻬ ﺮۀ ﺟﻬ ﺎﻧﯽ و ﻣﺎﻧ ﺪﮔﺎر ﺳ ﺎﺥﺘﻪ‬

‫درﺁرزوﯼ ﺵﻴﺮﺥﺪا و رﺳﺘﻢ دﺳ ﺘﺎن" ﺑ ﻪ ﺳ ﻴﺮ و ﺳ ﻔﺮﺁﻓﺎق و‬

‫ﺑ ﻮد‪ .‬ﺗﻌﻴ ﻴﻦ ‪ 2007‬ﺑﻌﻨ ﻮان ﺳ ﺎل ﺟﻬ ﺎﻧﯽ ﻧﻴﮑﻮداﺵ ﺖ‬

‫اﻧﻔ ﺲ ﭘﺮداﺥ ﺖ و "دره ﻮاﯼ ﺟﺎﻧ ﺎن‪ ،‬هﻔ ﺖ ﺵﻬﺮﻋﺸ ﻖ و‬

‫ﺡﻀ ﺮت ﻣﻮﻻﻧ ﺎ در ﺡﻘﻴﻘ ﺖ ﺗﺄیﻴ ﺪ و ﺗﺄﮐﻴ ﺪﯼ ﺑ ﻮد ﺑ ﺮایﻦ‬

‫ﺡﮑﻤ ﺖ را ﻋﻄ ﺎر واررﮐ ﺎب زد" ﺗ ﺎ ﺳ ﺮاﻧﺠﺎم ﺑ ﻪ ﺵ ﻤﺲ‬

‫واﻗﻌﻴﺖ ‪.‬‬

‫رﺳﻴﺪ و ﺳﺮارادت ﺑﺮﺁﺳﺘﺎن او ﮔﺬاﺵﺖ و ﺥ ﻮد ﻧﻴﺰﺵ ﻤﺲ و‬

‫ازﻗﻀ ﺎﯼ روزﮔ ﺎ ر و ﺡﺴ ﻦ ﺗﺼ ﺎدف‪ ،‬ﻧ ﻪ ﺗﻨﻬ ﺎ ﺵﺨﺼ ﻴﺖ‬

‫ﻗﺒﻠ ﮥ ﺟﻤ ﻊ ﺵ ﺪ‪ .‬دراداﻣ ﻪ ازﺵ ﻤﺲ و ﺗﺒﺮی ﺰهﻢ ﮔﺬﺵ ﺖ و ﺑ ﻪ‬

‫ﺡﻘﻮﻗﯽ و ﻣﻌﻨﻮﯼ ﺥﺪاوﻧﺪﮔﺎر ﺑﻠﺦ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺵﺨﺼﻴﺖ ﺡﻘﻴﻘﯽ و‬

‫اﻧﻄﺎﮐﻴﻪ )ﺗﺮﮐﻴ ﻪ اﻣ ﺮوز( رﻓ ﺖ ودرﺁﻧﺠﺎرﺡ ﻞ اﻗﺎﻣ ﺖ اﻓﮕﻨ ﺪ‬

‫ﺳﻮدوﺳ ﻮدا ﻧﺸﺴ ﺖ وﺟ ﺎن و ه ﺮ دوﺟﻬ ﺎن را درﻳ ﮏ‬

‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻌﻨﻮﯼ وﻣﻌﺮﻓﺘﯽ را ﺑﺮاﯼ ﺣﻀ ﻮر ﺳ ﺒﺰ و ﭘﺮاﻓﺘﺨ ﺎر‬

‫"ﻗﻤﺎرﻋﺎﺵ ﻘﺎﻧﻪ" ﺑ ﻪ ﻳ ﮏ ﻏﻤ ﺰۀ ﺟﺎﻧ ﺎن ﻓﺮوﺧ ﺖ و ﺑﻴﮕﺎﻧ ﻪ‬

‫در ﺑ ﺎزار ﻓﺮهﻨ ﮓ و اﻧﺪﻳﺸ ﮥ ﺟﻬ ﺎﻧﯽ دراﻧﺒ ﺎن دارﻳ ﻢ‪ ،‬ﭼ ﻪ‬

‫ازﺧﻮد ورهﻴﺪﻩ ازﻋﺎﻟﻢ و ﺁدم‪ ،‬درﺣﻴﺮت ﻣﻄﻠﻖ ﻓﺮورﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻧﻴ ﺎزﯼ ﺑ ﻪ اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ از اﺑﺰاره ﺎﯼ ﻏﻴﺮاﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﺟﻬ ﺖ اﺙﺒ ﺎت‬

‫ﺵ ﺎهﮑﺎرﻣﺎﻧﺪﮔﺎرو ﺑ ﯽ ﻣﺎﻧﻨ ﺪ او"ﻣﺜﻨ ﻮﯼ ﻣﻌﻨ ﻮﯼ" اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬

‫ﺣﻀﻮر و ﺣﻴﺎت ﺧﻮد اﺳﺖ؟ ﻣﺮدﻣﯽ ﮐ ﻪ ﻣﻮﻟ ﻮﯼ ه ﺎ‪ ،‬ﺑﻴ ﺪل‬

‫ﺵ ﻬﺮت و ﻣﺤﺒﻮﺑﻴ ﺖ ﺟﻬ ﺎﻧﯽ دارد و ﺑﺤ ﻖ ﺁن را "ﻗ ﺮﺁن‬

‫هﺎ‪ ،‬ﻏﺰاﻟﯽ ه ﺎ و دﻳﮕ ﺮ ﻗﻠ ﻪ ه ﺎﯼ ﺑ ﯽ رﻗﻴ ﺐ ﻋﻠ ﻢ‪ ،‬ﻋﺮﻓ ﺎن‪،‬‬

‫ﻋﺠ ﻢ" ﺧﻮاﻧ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﭘ ﺲ ازﻣﺜﻨ ﻮﯼ ﺵ ﺮﻳﻒ‪ ،‬ﻣﻌ ﺮوف ﺗ ﺮﻳﻦ‬

‫ادب‪ ،‬ﺣﮑﻤ ﺖ و ﺧ ﺮد را در ﮐﺎرﻧﺎﻣ ﮥ ﻓﺮهﻨﮕ ﯽ و ﺗﻤ ﺪﻧﯽ‬

‫اﺙﺮﻣﻨﻈﻮم او "ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺵﻤﺲ" اﺳﺖ ﮐﻪ ﺁن را ﺑﻨﺎم ﻣ ﺮاد و‬

‫ﺧ ﻮد دارﻧ ﺪ و ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﻨ ﺪ ﺗﻤ ﺎم اﻗﻄ ﺎر و ﺁﻓ ﺎق ﻋ ﺎﻟﻢ‬

‫ﭘﻴﺮﻃﺮﻳﻘﺖ ﺧﻮد "ﺵﻤﺲ ﺗﺒﺮﻳ ﺰﯼ" ﻣ ﺰﻳﻦ و ﻣﺘﺒ ﺮﮎ ﺳ ﺎﺧﺘﻪ‬

‫رادرﺳﻴﻄﺮۀ اﻧﺪﻳﺸﻪ و ﭘﻴﺸﻴﻨﮥ و زﻳﺮﺁهﻨﮓ و ﻓﺮهﻨ ﮓ ﺧ ﻮد‬

‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫درﺁورﻧ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﻪ ﻧﻴ ﺎزﯼ ﺑ ﻪ اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ازدهﺸ ﺖ اﻓﮕﻨ ﯽ‪ ،‬ﻣ ﻮاد‬

‫اﺧﺘﺼﺎص ﻳﮏ ﺳﺎل ﺑﻪ ﺗﺠﻠﻴﻞ ازﺵﺨﺼ ﻴﺖ و ﺟﻬ ﺎد ﻓﮑ ﺮﯼ‬

‫اﻓﻴ ﻮﻧﯽ و دﻳﮕ ﺮ راهﮑﺎره ﺎﯼ ﺧﺸ ﻮﻧﺖ ﺁﻣﻴﺰﺑ ﺮاﯼ اﺙﺒ ﺎت و‬

‫ﻣﻮﻻﻧ ﺎ و ﺗ ﺮوﻳﺞ اﻧﺪﻳﺸ ﻪ ه ﺎ و ﺁﻣ ﻮزﻩ ه ﺎﯼ ﻋﺮﻓ ﺎﻧﯽ و‬

‫ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ و ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺧﻮد دارﻧﺪ؟‬

‫ﺁﺳ ﻤﺎﻧﯽ اوازﺳ ﻮﯼ ﺳ ﺎزﻣﺎن ﻣﻌﺘﺒﺮﺟﻬ ﺎﻧﯽ ﭼ ﻮن ﻳﻮﻧﺴ ﮑﻮ‪،‬‬

‫ﺗﻮﺳ ﻞ و ﺗﻤﺴ ﮏ ﺑ ﻪ ﺧﺸ ﻮﻧﺖ‪ ،‬ﻧﺎاﻧﺴ ﺎﻧﯽ‪ ،‬دهﺸ ﺖ اﻓﮕﻨ ﯽ و‬

‫ﭘﻴ ﺎم ه ﺎ و ﭘﻴﺎﻣ ﺪهﺎﯼ ﺑﺴ ﻴﺎرﺑﺮاﯼ ﺑﺸ ﺮﻳﺖ و ﻓﺮهﻨ ﮓ و‬

‫دﻳﮕﺮاﺑﺰاره ﺎ و راهﮑﺎره ﺎﯼ ﻗﻬﺮﺁﻣﻴ ﺰ‪ ،‬ﻧﺸ ﺎﻧﮥ ﻓﻘ ﺪان ﻳ ﺎ‬

‫اﻧﺪﻳﺸ ﮥ ﺑﺸ ﺮﯼ داﺵ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑﺮاﺹ ﺤﺎب ﺑﺼ ﻴﺮت وﻣﻌﺮﻓ ﺖ‬

‫ﻧﻘﺼ ﺎن ﻣﻨﻄ ﻖ‪ ،‬ﺧ ﺮد و اﻧﺪﻳﺸ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣﻠﺘ ﯽ ﮐ ﻪ ﭼﻨ ﻴﻦ ﻗﻠ ﻪ‬

‫ﭘﻮﺵﻴﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫ه ﺎﯼ رﻓﻴ ﻊ ﺣﮑﻤ ﺖ‪ ،‬ﺧ ﺮد‪ ،‬رﻧ ﺪﯼ و ﻓﺮزاﻧﮕ ﯽ را در‬

‫ﻧﺨﺴ ﺖ اﻳ ﻦ ﭘﻴ ﺎم و ﻣﻔﻬ ﻮم ﺑﺴ ﻴﺎر روﺵ ﻦ و اﻣﻴ ﺪﺑﺨﺶ ﺑ ﻪ‬

‫ﮐﺎرﻧﺎﻣﻪ و ﭘﻴﺸﻴﻨﮥ ﺧﻮد دارد‪ ،‬هﺮﮔﺰﻧﻴﺎزﯼ ﺑﻪ ﺧﻠ ﻖ ﺧ ﻮن و‬

‫هﻤﻮﻃﻨﺎن و هﻤﺰﺑﺎﻧﺎن ﺣﻀﺮت ﻣﻮﻻﻧﺎ ﮐﻪ ﻓﺮهﻨﮓ و ﺗﻤ ﺪن‬

‫ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﺟﺎرﯼ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺳﻴﻞ ﺧﻮن ﻧﺪارد‪ .‬ﺑ ﻪ ﮔﻔﺘ ﮥ ﺣﮑ ﻴﻢ‬

‫ﺑﻠﻨ ﺪ ﺁوازۀ ﺧﺮاﺳ ﺎن زﻣ ﻴﻦ ـ ﻋﻠ ﯽ رﻏ ﻢ ﺹ ﺪﻩ ه ﺎﯼ ﺳ ﻴﺎﻩ‬

‫ﺳﺨﻨﺴﺮاﯼ ﺗ ﻮس‪ :‬ﺟﻬ ﺎن زﻳﺮﺁهﻨ ﮓ و ﻓﺮهﻨ ﮓ ﻣﺎﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﺎ‬

‫ﺳ ﮑﻮت و ﺑ ﯽ ﺹ ﺪاﻳﯽ و ﻧﻴﺰﺁﻓ ﺖ ه ﺎ و ﺁﺳ ﻴﺐ ه ﺎﯼ ﺟ ﺪﯼ‬

‫ﺑ ﺎ ﻣﻬ ﺮورزﯼ و ﻣﻬﺮﺑ ﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺣﮑﻤ ﺖ و ﺧ ﺮد‪ ،‬ﻋﺸ ﻖ‬

‫درﺳﺎل هﺎﯼ اﺧﻴﺮـ هﻢ ﭼﻨﺎن ﺣﺮﻓﯽ وﻃﺮﺣﯽ ﺑﺮاﯼ ﻋﺮﺽﻪ‬

‫وﻋﺮﻓ ﺎن‪ ،‬ادب و ﻣﻌﻨﻮﻳ ﺖ ﺧ ﻮد‪ ،‬ﺟﻬ ﺎن و اﻧﺴ ﺎن را‬

‫و ﻣﺘﺎع و ﮐﺎﻻﻳﯽ ﺑﺮاﯼ اراﺋﻪ ﺑ ﻪ ﺑ ﺎزار ﭘ ﺮ روﻧ ﻖ ﻓﺮهﻨ ﮓ‬

‫زﻳﺮﺁهﻨﮓ و ﻓﺮهﻨﮓ ﺧﻮد دارﻳﻢ‪.‬‬

‫و اﻧﺪﻳﺸ ﻪ ﺑﺸ ﺮﯼ دارد‪ .‬روﻳ ﺪاد ﻳﺎدﺵ ﺪﻩ ﻧﺸ ﺎن داد ﮐ ﻪ‬

‫ﭘﻴﺎم و ﭘﻴﺎﻣﺪ دوم‪ :‬اﻗﺒﺎل و اﺳﺘﻘﺒﺎل وﺳﻴﻊ ﺟﻬ ﺎﻧﯽ از ﺁﺙ ﺎر و‬

‫درﻋﺮﺹﮥ ﺗﻌﺎﻣﻞ و ﺗﺒﺎدل ﻓﺮهﻨﮕﯽ ـ ﻓﮑﺮﯼ و درﭼﺎرﭼﻮب‬

‫اﻓﮑﺎرﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر ﺑﻠﺦ درﺳ ﺎل ه ﺎﯼ اﺧﻴ ﺮ‪ ،‬ﻧﺸ ﺎﻧﮕﺮروﺁورﯼ‬

‫دادوﺳ ﺘﺪ و ﮔﻔﺘﮕ ﻮﯼ ﺗﻤ ﺪن ه ﺎ و ﻓﺮهﻨ ﮓ ه ﺎ دردهﮑ ﺪۀ‬

‫و ﮔﺮاﻳﺶ اﻧﺴﺎن هﺎ ﺑ ﻪ ﻋﺮﻓ ﺎن و ﻣﻌﻨﻮﻳ ﺖ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺣﻀ ﺮت‬

‫ﺟﻬﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻣﺎ ﺧﺮاﺳﺎﻧﻴﺎن و ﻓﺮزﻧﺪان ﻣﻌﻨﻮﯼ ﻣﻮﻻﻧﺎ‪ ،‬ﮐﺎﻻهﺎ و‬

‫ﻣﻮﻻﻧ ﺎ ﻳﮑ ﯽ ازﻗﻠ ﻪ ه ﺎﯼ ﻋﺸ ﻖ وﻋﺮﻓ ﺎن اﺳ ﻼﻣﯽ و ﺵ ﺮﻗﯽ‬

‫هﺪاﻳﺎﯼ ﺑﺲ ﻧﺎﻳ ﺎب و ﺑ ﯽ ﻣﺎﻧﻨ ﺪ ﺑ ﺮاﯼ ﻋﺮﺽ ﻪ در ﺑﺎزارﭼ ﻪ‬

‫ﺑ ﻮد؛ ﻋﺸ ﻖ وﻋﺮﻓ ﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ ﻧﺮدﺑ ﺎن ﺁﺳ ﻤﺎن و ﻣﻌ ﺮاج اﻧﺴ ﺎن‬

‫ﻣﺤﺼ ﻮﻻت ﻓﺮهﻨﮕ ﯽ و ﺗﻤ ﺪﻧﯽ اﻳ ﻦ دهﮑ ﺪﻩ دارﻳ ﻢ‪ .‬ﻣ ﺎ ﻣ ﯽ‬

‫اﺳ ﺖ و ﺁدﻣﻴ ﺎن ﺧﺴ ﺘﻪ از اﻳ ﻦ ﺧﺎﮐ ﺪان ﻃﺒﻴﻌ ﺖ و زﻧ ﺪﮔﯽ‬

‫ﺗ ﻮاﻧﻴﻢ اﻧﺪﻳﺸ ﻪ ه ﺎ و داﺵ ﺘﻪ ه ﺎﯼ ﺁﺳ ﻤﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻋﺮﻓ ﺎﻧﯽ و اﻟﻬ ﯽ‬

‫ﻣﺎﺵ ﻴﻨﯽ را "ﻣ ﺮغ ﺑ ﺎغ ﻣﻠﮑ ﻮت" ﻣ ﯽ ﺳ ﺎزد و راﻩ و رﺳ ﻢ‬

‫ﺧ ﻮد را ﺑ ﻪ ﺑﺸ ﺮﻳﺖ و ﺑ ﺎزار ﺟﻬ ﺎﻧﯽ اﻧﺪﻳﺸ ﻪ و ﻓﺮهﻨ ﮓ‪،‬‬

‫رﻧﺪﯼ و ﻓﺮزاﻧﮕ ﯽ را درﮔﻠﺒ ﺎغ اﻟﻬ ﯽ و ﺁﺳ ﻤﺎﻧﯽ ﻣﻌﺮﻓ ﺖ و‬

‫اراﺋﻪ و ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﻣ ﺎﻣﯽ ﺗ ﻮاﻧﻴﻢ ﻣﻬ ﺮورزﯼ‪ ،‬ﻣﻬﺮﺑ ﺎﻧﯽ‪،‬‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎﻣﯽ ﺁﻣﻮزد‪ .‬اﻧﺴﺎن درﺑﻨﺪ و دردﻣﻨﺪ اﻣﺮوز را‬

‫ﻋﺸ ﻖ‪ ،‬ﻋﺮﻓ ﺎن‪ ،‬ﻣﻌﻨﻮﻳ ﺖ و دﻳﮕﺮﻣﻔ ﺎهﻴﻢ و ارزش ه ﺎﯼ‬

‫ازﭼﺎﻩ هﺎ روﻧﯽ ﻧﻔﺲ و ﺗﻌﻠﻘﺎت ﻣﺎدﯼ "ﻣﻦ وﻣﺎ" ﺑﻴﺮون ﻣﯽ‬

‫واﻻﯼ اﻧﺴﺎﻧﯽ را ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺸﺮﯼ و ﻓﺮهﻨ ﮓ ﺑﺸ ﺮﯼ هﺪﻳ ﻪ‬

‫ﺁورد و او را درﺵﺎﺧﺴ ﺎرﺑﻠﻨﺪ ﻋﺸ ﻖ و ﻣﻌﺮﻓ ﺖ‪ ،‬ه ﻢ ﻧﺸ ﻴﻦ‬

‫ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ زﻳﻨﺖ ﺑﺨﺶ ﻃﺎق و رواق اﻧﺪﻳﺸﻪ هﺎ واﺣﺴﺎس هﺎﯼ‬

‫ﻣﻼﺋﮏ ﻣﯽ ﺳﺎزد‪.‬‬

‫ﺁدﻣﻴﺎن ﺑﺎﺵﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺵﻤﺎرﻩ ‪١٩ – ١‬‬

‫وﻟﻘ ﺐ "ﻣ ﻼﯼ روم" درﻳﺎﻓ ﺖ ﻧﻤ ﻮد‪ .‬درﻧﻬﺎﻳ ﺖ ﺑ ﻪ ﺗ ﺮﮎ‬

‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﺎﭼﻨﻴﻦ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ هﺎ وﺧﺰﻳﻨﻪ ه ﺎﯼ ﮔﺮاﻧﺴ ﻨﮓ و ﺑ ﯽ‬

‫– ﺷﻤﺎرﻩ ‪٢٠ –١‬‬

‫ﺗﻤ ﺎم هﻨ ﺮ و ﺷﺎهﮑﺎرﺣﻀ ﺮت ﻡﻮﻻﻥ ﺎ درهﻤ ﻴﻦ ﻋﺮﺻ ﻪ و‬

‫درذهﻦ هﺮاﻥﺴﺎن ﺑﺼﻴﺮ و ﻓﻬﻴﻢ ﺟﻮاﻥﻪ ﻡﯽ زﻥﺪ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥﻴ ﺎن‬

‫ﭘﻬﻨ ﻪ‪ ،‬ﺟﻠ ﻮﻩ و ﺟﻤ ﺎل یﺎﻓ ﺖ و ﺗﻤ ﺎم ﺳ ﺮﻡﺎیﻪ و اﻥﺪوﺧﺘ ﻪ او‬

‫و ﺁدﻡﻴ ﺎن ﭼ ﺮا ﺁب را از ﺳﺮﭼﺸ ﻤﻪ ﺑﺮﻥﻤ ﯽ دارﻥ ﺪ ﮐ ﻪ از‬

‫هﻤ ﺎن ﻋﺸ ﻖ ﺁﺳ ﻤﺎﻥﯽ ﺑ ﻮد و ﺑ ﺲ‪ .‬او ﻥ ﻪ "ﻓﺮﺽ ﻴﮥ ﻥﺴ ﺒﻴﺖ"‬

‫ﺟﻮیﺒﺎره ﺎﯼ ﭘ ﺎیﻴﻦ دﺳ ﺖ ﺑﺮﻡ ﯽ دارﻥ ﺪ؟ و ﭼ ﺮا دری ﺎﯼ‬

‫راﻃﺮح ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد و ﻥﻪ "ﻗﺎﻥﻮن ﺟﺎذﺑ ﻪ ﻋﻤ ﻮﻡﯽ" را ﮐﺸ ﻒ‪.‬‬

‫ﺑﻴﮑﺮان را رهﺎﮐﺮدﻩ و ﺑﻪ ﺑﺮﮐﮥ ﮐﻮﭼﮏ ﭼﻨﮓ اﻥﺪاﺧﺘﻪ اﻥﺪ؟‬

‫ﻥ ﻪ اﺗﻤ ﯽ را ﺷ ﮑﺎﻓﺖ و ﻥ ﻪ ویﺮوﺳ ﯽ راﺷ ﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﻥ ﻪ ﮐﻴﻬ ﺎن‬

‫اﮔﺮﺷﻤﺎ ﺁدﻡﻴﺎن ﺷﻴﻔﺘﻪ و ﺷ ﻴﺪاﯼ ﻋﺸ ﻖ‪ ،‬ﻋﺮﻓ ﺎن و ﻡﻌﻨ ﻮیﺘﯽ‬

‫ﺷﻨﺎس ﺑﻮد و ﻥﻪ ﻓﻀﺎﻥﻮرد‪ .‬اودرویﺶ ی ﮏ ﻻﻗﺒ ﺎ وﺻ ﻮﻡﻌﻪ‬

‫هﺴ ﺘﻴﺪ ﮐ ﻪ درﻡﻮﻝ ﻮﯼ و ﻡﺜﻨ ﻮﯼ ﻡﻌﻨ ﻮﯼ یﺎﻓﺘ ﻪ ای ﺪ‪ ،‬ﭼ ﺮا ﺑ ﻪ‬

‫ﻥﺸ ﻴﻦ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﺗﺎروﭘﻮدﺳ ﺮﻡﺎیﻪ و هﻨ ﺮش را ﻋﺸ ﻖ و ﺧ ﺪا‬

‫ﻡﻨﺸ ﺄ و ﺳﺮﭼﺸ ﻤﮥ ﺁﻥﻬ ﺎ یﻌﻨ ﯽ ﻡﮑﺘ ﺐ اﻝﻬ ﯽ اﺳ ﻼم و ﮐﺘ ﺎب‬

‫ﺟﻮیﯽ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻡ ﯽ داد‪ .‬ایﻨﻬﻤ ﻪ ﺷ ﻬﺪ و ﺷﮑﺮﮐﺰﺳ ﺨﻨﺶ ﻡ ﯽ‬

‫ﺁﺳﻤﺎﻥﯽ ﻗﺮﺁن ﻡﺮاﺟﻌﻪ ﻥﻤﯽ ﮐﻨﻴﺪ؟ ﺁیﺎ ﺑﻬﺘﺮﻥﻴﺴ ﺖ ﺑﺠ ﺎﯼ ﭘﻨ ﺎﻩ‬

‫ریﺰد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎﺑﻪ دﻝﻴﻞ ﺟ ﻮهﺮﻩ و درو ﻥﻤﺎی ﮥ ﻋﺮﻓ ﺎﻥﯽ وﺁﺳ ﻤﺎﻥﯽ‬

‫ﺑ ﺮدن ﺑ ﻪ ﺑﺮﮐ ﮥ ﻥ ﺎﭼﻴﺰ‪ ،‬رو ﺑ ﻪ دری ﺎ و اﻗﻴ ﺎﻥﻮس ﺁوری ﻢ و‬

‫ﺁن اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺳ ﺎﻝﯽ را ﺑﻨ ﺎم ﺳ ﺎل ﺟﻬ ﺎﻥﯽ ﭘﻴ ﺎﻡﺒﺮ رﺣﻤ ﺖ و ﮐﺘ ﺎب ه ﺪایﺖ‬

‫وﻗﺘﯽ ﺑﺸﺮیﺖ روﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﻠﻪ و ﻗﺒﻠﻪ اﯼ ﻡﯽ ﺁورﻥﺪ‪ ،‬ﺁﺷ ﮑﺎر‬

‫اﻋ ﻼم ﮐﻨ ﻴﻢ و ﺑﺪیﻨﻮﺳ ﻴﻠﻪ ﺗﻮﺟ ﻪ ﺟﻬﺎﻥﻴ ﺎن و ﺁدﻡﻴ ﺎن را ﺑ ﻪ‬

‫ﺧﺴﺘﮕﯽ و دﻝﺰدﮔﯽ ﺧﻮد را از زﻥﺪﮔﯽ ﭘﺮزرق و ﺑﺮق؛ اﻡ ﺎ‬

‫ﺗﻌﻤ ﻖ و ﺗ ﺪﺑّﺮدرﺁﻡﻮزﻩ ه ﺎ‪ ،‬ﺑﺮﻥﺎﻡ ﻪ ه ﺎ و ﺗﻌ ﺎﻝﻴﻢ ﺁﺳ ﻤﺎﻥﯽ و‬

‫ﺳﺮﺷﺎراز ریﺎ و ﻓﺮی ﺐ و ﻝﺒﺮیﺰازﻥﻴﺎزه ﺎ و ﺗﻤﻨﺎه ﺎﯼ ﻡ ﺎدﯼ‬

‫اﻥﺴﺎﻥﯽ ﺁﻥﺪو ﺟﻠﺐ ﻥﻤﺎیﻴﻢ؟‬

‫و ﻡﻌﻴﺸ ﺘﯽ ﺟﻬ ﺎن اﻡ ﺮوز اﺑ ﺮاز ﻡ ﯽ دارﻥ ﺪ و ﺑ ﺎ ﺑﺎﻥ ﮓ‬

‫ﻥ ﻪ ﺗﻨﻬ ﺎ ﺧﺪاوﻥ ﺪﮔﺎر ﺑﻠ ﺦ‪ ،‬ﺑﻠﮑ ﻪ ﺻ ﺪهﺎ ﻡﻮﻻﻥ ﺎ‪ ،‬اﻗﺒ ﺎل‪ ،‬اﺑ ﻦ‬

‫داوودﯼ ﻥ ﺪا در ﻡ ﯽ دهﻨ ﺪ ﮐ ﻪ "ﻡ ﺮغ ﺑ ﺎغ ﻡﻠﮑ ﻮﺗﻢ و ﻥ ﻴﻢ‬

‫ﻋﺮﺑﯽ‪ ،‬ﺣﻼج‪ ،‬ﻋﻄ ﺎر‪ ،‬ﺑﺎیﺰی ﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺮه ﺮات و دیﮕﺮﻗﻠ ﻪ ه ﺎﯼ‬

‫ازﻋﺎﻝﻢ ﺧﺎﮎ وﻡﯽ ﺧﻮاهﻢ ﻗﻔﺲ ﺗﻨ ﮓ ﺗ ﻦ" و ﺗﻌﻠﻘ ﺎت ﻡ ﺎدﯼ‬

‫ﺑ ﯽ ﻡﺎﻥﻨ ﺪ داﻥ ﺶ‪ ،‬ﺣﮑﻤ ﺖ‪ ،‬ادب و ﻋﺮﻓ ﺎن درداﻡ ﺎن ﭘﺮﺑ ﺎر‬

‫و ﺣﻴﻮاﻥﯽ را ﺑﺸﮑﻨﻢ و درﺟﺴﺘﺠﻮﯼ روزﮔ ﺎر وﺻ ﻞ ﺧ ﻮد‪،‬‬

‫ایﻦ ﻡﮑﺘﺐ رﺷﺪ و ﭘﺮورش یﺎﻓﺘﻪ اﻥ ﺪ‪ .‬اﮔﺮازﭘﺸ ﺖ زرّﻩ ﺑ ﻴﻦ‬

‫ﺑﺴﻮﯼ ﺷﺎﺧﺴﺎر"اﺻﻞ" ﺧﻮد ﭘﺮﮔﺸﺎیﻢ‪ .‬اوﻓﺮی ﺎد ﺑﺮﻡ ﯽ ﺁورد‬

‫ﺳﻴﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻌﺼﺐ و ﺑﺮﺗ ﺮﯼ ﺟ ﻮیﯽ ﺑ ﻪ ای ﻦ ﺁی ﻴﻦ اﻝﻬ ﯽ ﻥﮕ ﺎﻩ‬

‫ﮐ ﻪ ﺷ ﺮاب‪ ،‬ﺷ ﺒﺎب و ﮐﺒ ﺎب هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰﻡﻦ ﻥﻴﺴ ﺖ و "اﯼ‬

‫ﻥﮑﻨ ﻴﻢ وﻋﻴﻨ ﮏ "ﺑﺮﺧ ﻮرد ﺗﻤ ﺪن ه ﺎ" و "ﭘﺎی ﺎن ﺗ ﺎریﺦ" و‬

‫ﺑﺮادرﺗﻮهﻤﻪ اﻥﺪیﺸﻪ اﯼ"‪.‬‬

‫"ﺟﻬﺎن ﺗ ﮏ ﻗﻄﺒ ﯽ" را ﮐﻨ ﺎر ﺑﮕ ﺬاریﻢ و اﺳ ﻼم را ﺗﻨﻬ ﺎ در‬

‫اﻡﺎ ﺳﻮﻡﻴﻦ ﭘﻴﺎم و ﻥﮑﺘﻪ‪:‬‬

‫ﭼﻬ ﺮﻩ و ﺁیﻴﻨ ﮥ ﺑ ﻦ ﻻدن و ﻡﻼﻋﻤ ﺮ ﺗﻤﺎﺷ ﺎ ﻥﮑﻨ ﻴﻢ؛ هﻤ ﻴﻦ‬

‫ﺣﻀﺮت ﻡﻮﻻﻥﺎ یﮏ ﻋﺎرف و ﺣﮑﻴﻢ ﻡﺴ ﻠﻤﺎن و ﻡﻮﺣ ﺪ ﺑ ﻮد‬

‫اﮐﻨﻮن و درﻗﺮن ‪ 21‬هﻢ ای ﻦ ﺁی ﻴﻦ ﺁﺳ ﻤﺎﻥﯽ ﻡ ﯽ ﺗﻮاﻥ ﺪ اﻝﻬ ﺎم‬

‫و ﺗﻤ ﺎم ﺁﻡﻮﺧﺘ ﻪ ه ﺎ و اﻥﺪوﺧﺘ ﻪ ه ﺎﯼ او ازﻡﮑﺘ ﺐ اﺳ ﻼم و‬

‫ﺑﺨﺶ ﺁزادﯼ و ﻡﻌﺮاج اﻥﺴﺎن و اﻥﺴﺎﻥﻴﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺁﻡ ﻮزﻩ ه ﺎﯼ ﻋﺮﻓ ﺎﻥﯽ و ﺁﺳ ﻤﺎﻥﯽ ﺁن ﻥﺸ ﺄت ﻡ ﯽ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬او‬ ‫ﻡﻮﻝﻮد و ﻡﺤﺼﻮل ﺑﻼﻓﺼﻞ ﻓﺮهﻨﮓ و ﺗﻤﺪن اﺳﻼﻡﯽ ﺑﻮد و‬

‫)‪ (1‬ﻡﺜﻨﻮﯼ ﻡﻌﻨﻮﯼ ﻡﻮﻝ ﻮﯼ‬

‫ﻗﺮﺁن ﮐﺮیﻢ ﺗﻨﻬﺎﻡﻨﺒﻊ اﻝﻬﺎم ﺑﺨﺶ او ﺑﻪ ﺷﻤﺎرﻡﯽ ﺁﻡﺪ‪ .‬ﻡﻮﻻﻥ ﺎ‬

‫اﻋﺠﻤﯽ‬

‫درﺗﮑﻮیﻦ و ﺗﺪویﻦ "ﻡﺜﻨﻮﯼ ﻡﻌﻨﻮﯼ" ﺁﻥﭽﻨ ﺎن و اﻡ ﺪارﻡﻔﺎهﻴﻢ‬ ‫وﺁﻡﻮزﻩ هﺎﯼ اﻝﻬﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ از ﻗﺮﺁن ﮐﺮیﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺤ ﻖ‬ ‫ﻡﺜﻨ ﻮﯼ ﺷ ﺮیﻒ را ﻥﺴ ﺨﻪ ﺑ ﺪل ﺁن ﮐﺘ ﺎب ﺁﺳ ﻤﺎﻥﯽ و "ﻗ ﺮﺁن‬ ‫ﻋﺠﻢ" ﻥﺎﻡﻴﺪﻩ اﻥﺪ‪(1) .‬‬ ‫ﺑﺮ ﺑﻨﻴﺎد ایﻦ ﺣﻘﻴﻘ ﺖ اﻥﮑ ﺎر ﻥﺎﭘ ﺬیﺮ‪ ،‬ﻡﻮﻻﻥ ﺎ و ﻡﺜﻨ ﻮﯼ ه ﺮدو‬ ‫ﺷ ﺎﺧﮏ ه ﺎﯼ ﭘﺮﺟﻮاﻥ ﻪ و ﭘﺮﺷ ﮑﻮﻓﻪ اﯼ ﺑﻮدﻥ ﺪ ﮐ ﻪ‬ ‫ﺑﺮﺷﺎﺧﺴ ﺎردرﺧﺖ ﺗﻨﻮﻡﻨ ﺪ و ﺑﺮوﻡﻨ ﺪ اﺳ ﻼم ﻋﺰی ﺰ و ﻗ ﺮﺁن‬ ‫ﺷﺮیﻒ رویﻴﺪﻥ ﺪ و ه ﺮدو ﻓﺮزﻥ ﺪ و ﺙﻤ ﺮایﻦ ﺁی ﻴﻦ ﺁﺳ ﻤﺎﻥﯽ و‬ ‫ﺟﺎوی ﺪاﻥﯽ اﻥ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ﺗﻮﺟ ﻪ ﺑ ﻪ ﺣﻘﻴﻘ ﺖ یﺎدﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ای ﻦ ﭘﺮﺳ ﺶ‬

‫هﺴ ﺖ ﻗﺮﺁﻥ ﯽ ﺑ ﻪ ﻝﻔ ﻆ‬

‫ﺷﻤﺎرﻩ ‪٢١ – ١‬‬ ‫ﻣﻘﺎﻝﮥ از ﻳﺪاﷲ ﺣﻴﺪرﯼ ﻳﮏ ﺕﻦ از ﺷﺎﮔﺮدان ﻣﮑﺘﺐ‬ ‫ﺁرﻳﺎﻧﺎ‪:‬‬

‫داﻳﺮﻩ ﺕﺮدﻳﺪ هﺎ و ﻧﺎ ﺑﺎورﯼ هﺎ ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ و ﺑﺠﺎﯼ ﭼﺸﻢ‬ ‫دوﺧﺘﻦ ﺑﻪ دهﺎن دﻳﮕﺮان‪ ،‬ﺧﻮد ﮐﻤﺮ هﻤﺖ ﺑﺒﻨﺪﻳﻢ و داﺷﺘﻪ‬

‫وﻇﻴﻔﻪ ﻣﻦ ﺑﻌﻨﻮان ﻳﮏ اﻓﻐﺎﻥﺴﺘﺎﻥﯽ‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎن ﮐﻪ در ﻏﺮب زﻥﺪﮔﯽ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ هﻤﻪء ﻣﺎ ﺷﺎهﺪ دﺷﻮارﯼ هﺎﯼ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﺎﮔﻮار‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ هﺴﺘﻴﻢ و اﻳﻦ را درﮎ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﻣﺴﻠﻤًﺎ از ﮐﺸﻮرﯼ‬ ‫ﺁﻣﺪﻩ اﻳﻢ ﮐﻪ ﻃﯽ ﺱﺎﻝﻴﺎن ﻣﺘﻤﺎدﯼ ﭘﺎﻳﺶ در ﺟﻨﮓ هﺎﯼ‬ ‫ﺧﺎﻧﻤﺎﺱﻮزﯼ داﺧﻠﯽ و ﺧﺎرﺟﯽ‪ ،‬ﻧﺎ اﻣﻨﯽ‪ ،‬ﺕﺠﺎوز ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن‬ ‫و ﺕﺮورﻳﺴﻢ و ﺕﺒﻌﻴﻀﯽ هﺎﯼ ﻧﺎ ﻋﺎدﻻﻧﻪ اﯼ ﻣﻠﯽ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻩ اﺱﺖ‪ ،‬و هﺮﮔﺰ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮐﺮدارهﺎﯼ ﺣﺴﻮد هﻤﺴﺎﻳﮕﺎن‬ ‫و ﻇﺎﻝﻤﺎن ﺱﺘﻤﮕﺮ و ﺁﺷﻮب هﺎﯼ داﺧﻠﯽ ﭼﺸﻢ در راﻩ‬ ‫ﺻﻠﺢ‪ ،‬ﻋﺪاﻝﺖ و ﺁزادﯼ ﻧﮕﺸﻮدﻩ‪ .‬هﻤﭽﻨﺎن اﺱﺎس اﻗﺘﺼﺎد‬ ‫ﮐﺸﻮر از رﻳﺸﻪ ﺁﺱﻴﺐ دﻳﺪﻩ و ﻧﻈﺎم ﺁﻣﻮزش و ﭘﺮورش‬ ‫ﺑﮑﻠﯽ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻩ‪ .‬ﺧﻮن ﻣﺮدم ﺑﻴﭽﺎرﻩ و ﻏﺮﻳﺐ ﻣﺎ ﺑﺎ‬ ‫ﻗﻠﺐ رﻧﺠﻮر و زﺧﻢ ﺧﻮردﻩ و ﭘﻴﮑﺮ ﻣﺠﺮوح ﻗﻄﺮﻩ ﻗﻄﺮﻩ‬ ‫در ﺱﺮاﺱﺮ ﮐﺸﻮر ﭼﮑﻴﺪﻩ و ﻋﺪﻩ ﯼ ﺑﺮهﻨﻪ و ﺁوارﻩ ﺷﺪﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻝﻴﻞ اﺱﺖ ﮐﻬﺎﻣﺮوز ﮐﺸﻮر ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻣﻬﺎﺟﺮ را در دﻧﻴﺎ دارد‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺄ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺑﻴﺎد داﺷﺘﻦ ﺱﺮﮔﺬﺷﺖ ﺱﻴﺎﻩ ﮐﺸﻮر و ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺷﺪﻩ‬ ‫اﯼ ﺁن هﻤﻪ ﺟﻨﺎﻳﺖ و ﻇﻠﻢ و ﺱﺘﻢ ﺁﻣﺪﻩ اﻳﻢ‪ .‬در دﻣﯽ درﯼ‬ ‫ﺱﭙﻴ ِﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‪ ،‬ﮐﻪ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻏﺮب ﻣﯽ ﺑﺎ ﺷﺪ‪ ،‬ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺘﺄﺱﻔﺎﻧﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت ﮐﺎﻓﯽ در ﺑﺎرﻩء ﻓﺮهﻨﮓ‪ ،‬دﻳﻦ‪ ،‬ﺕﻤﺪن‪،‬‬ ‫ﮐﺮدار و ﻋﻨﻌﻨﺎت هﺎﯼ ﻣﻠﯽ ﻣﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﻧﺨﻮاهﺪ داﺷﺖ‪،‬‬ ‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻏﺮب ﻓﻘﻂ ﺕﺼﻮﻳﺮﯼ از ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻬﺎ را در‬ ‫ﻣﺤﻴﻂ و ﻓﻀﺎﯼ رﺱﺎﻧﻪ هﺎ دﻳﺪﻩ و ﺷﻨﻴﺪﻩ اﻧﺪ‪ ،‬هﻤﻴﻦ دﻝﻴﻞ‬ ‫اﺱﺖ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﻣﺮدم ﻏﺮب ﻧﺎم هﺎﯼ ﺕﺮورﻳﺴﺖ‪ ،‬اﻝﻘﺎﻋﺪﻩ‪،‬‬ ‫ﻣﺘﻌﻘﺪ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ و ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﯼ را ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻬﺎ اﺕﻬﺎم‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎل ﮐﻪ ﻓﺼﻞ ﺑﻴﺪارﯼ ﺑﺮاﯼ ﻣﻠﺖ ﺱﺘﻢ دﻳﺪﻩ اﯼ ﻣﺎ از راﻩ‬ ‫رﺱﻴﺪﻩ و ﭘﺸﺖ زﻣﺴﺘﺎن ﻳﺨﺒﻨﺪان ﺱﮑﻮت ﺷﮑﺴﺘﻪ اﺱﺖ و‬ ‫ﺻﺪاﯼ ﺷﮑﺴﺘﻦ اﺱﺘﺨﻮاﻧﻬﺎﯼ ﻓﺎﺷﻴﺰم و اﻧﺤﺼﺎر ﻇﺎﻝﻤﺎن‬ ‫ﺑﯽ رﺣﻢ از ﺑﺎم ﺑﻠﻨﺪ دﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽ رﺱﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻪ ﺧﻮد‬ ‫ﺕﮑﺎﻧﯽ ﺑﺪهﻴﻢ و درﯼ ﻓﺴﺎد و ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﯼ را ﺑﺸﮑﻨِﻴﻢ؛ از‬

‫هﺎ‪ ،‬ﺱﺎﺧﺘﻪ هﺎ و ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺕﺎرﻳﺦ‪ ،‬دﻳﻦ و ﻓﺮهﻨﮓ ﺧﻮد‬ ‫را ﺑﻪ ﺑﺎزار ﻋﺮﺽﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﺁن ﻣﻮﺽﻮع ﻋﻤﺪﻩء دﻳﮕﺮ اﻳﻨﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺎ ﻣﺮدم‬ ‫اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﮐﺸﻮر هﺎﯼ ﻏﺮﺑﯽ از ﺟﻤﻠﻪ اﺱﺘﺮاﻝﻴﺎ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ ﺟﺎﻳﺴﺖ ﮐﻪ از ﺻﻠﺢ‪ ،‬اﻣﻦ و اﻣﮑﺎﻧﺎت‬ ‫ﻋﻠﻤﯽ و اﻗﺘﺼﺎدﯼ ﺑﺮ ﺧﻮردار اﺱﺖ و هﺮ ﻓﺮدﯼ از‬ ‫ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﺣﻖ ﺱﺨﻦ و اﻧﺘﺨﺎب را در زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫دارد‪ .‬ﭘﺲ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻣﺮدم وﻇﻴﻔﻪ اﯼ اﻳﻤﺎﻧﯽ و ﻓﺮهﻨﮕﯽ اﺱﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮ وﺽﻌﻴﺖ ﻓﻌﻠﯽ ﮐﺸﻮر ﺧﻮد اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن و ﻣﺮدم‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻪ در داﺧﻞ ﮐﺸﻮر زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﻢ و ﺑﺎ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ هﻤﺪرد و هﻤﮑﺎر ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﺑﺮ ﻣﺎ ﺽﺮورﻳﺴﺖ ﮐﻪ در‬ ‫اﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻮ ﺑﺎﻳﺪ هﻮﻳﺖ ﻣﻠﯽ و ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﺧﻮد را ﺣﻔﻆ‬ ‫ﮐﻨﻴﻢ ‪ ...‬و زﺑﺎن‪ ،‬ﻣﺮدم‪ ،‬ﮐﺸﻮر و رﺱﻢ و رواج هﺎﯼ‬ ‫ﻋﺎﻣﻴﺎﻧﻪ ﯼ ﺧﻮﻳﺶ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﻨﻴﻢ و هﻤﻴﺸﻪ در ﺕﺐ و‬ ‫ﺕﻼش ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺕﺎ ﺑﻪ دام زر و زﻳﻮر هﺎﯼ ﻓﺮﻳﺐ و رﻳﺎﮐﺎرﯼ‬ ‫ﻧﻴﺎﻓﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫در ﭘﺎﻳﺎن ﺕﺄﮐﻴﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬وﻇﻴﻔﻪ اﯼ ﻣﺎ ﺑﻌﻨﻮان ﻳﮏ‬ ‫اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻧﯽ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﮐﻪ در ﻏﺮب زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ اﻳﻨﺴﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺴﺘﯽ هﻮﻳﺖ ﻣﻠﯽ و ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﺧﻮد را ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻴﻢ و ﺑﺎ‬ ‫ﮐﺸﻮر و ﻣﺮدم ﺧﻮد هﻤﺪرد و هﻤﮑﺎر ﺑﺎﺷﻴﻢ و وﻃﻦ ﻋﺰﻳﺰ‬ ‫و ﻣﺮدم رﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺧﻮﻳﺶ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﻨﻴﻢ و در ﺁﺑﺎدﯼ‬ ‫ﺱﺮزﻣﻴﻦ زﺧﻤﯽ ﺧﻮﻳﺶ ﺱﻬﻢ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻓﺮهﻨﮓ و ادﻳﺎن‬ ‫و رﺱﻢ رواج هﺎﯼ دﻳﮕﺮان اﺣﺘﺮام ﺑﮕﺬارﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ از راﻩ‬ ‫ﺻﻠﺢ و دوﺱﺘﯽ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ اﻣﻴﺪ ﻃﻠﻮع ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺷﮑﻮﻩ و ﺱﺮﺑﻠﻨﺪﯼ دوﺑﺎرﻩ ﻣﻠﺖ‬ ‫ﻣﺎن!‬

‫ﺷﻤﺎرﻩ ‪٢٢ – ١‬‬ ‫داوﻃﻠﺐ ورود ﺏﻪ داﻧﺸﮕﺎﻩ هﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺏﻴﺴﺖ هﺰار ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺎﻣﻞ‬ ‫داﻧﺸﮕﺎﻩ هﺎ ﺷﺪﻧﺪ و ﺏﻘﻴﻪ ﺏﻪ ﺻﻒ ﺏﻴﮑﺎران ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش از وﺿﻌﻴﺖ داﻧﺸﮕﺎهﻬﺎﯼ ﮐﺎﺑﻞ‬

‫ﺗﻤﺎم داﻧﺸﮕﺎﻩ هﺎﯼ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺏﻪ اﻧﺪازﻩ داﻧﺸﮕﺎﻩ هﺎﯼ ﮐﻪ در‬ ‫ﻳﮏ اﻳﺎﻟﺖ از ﮐﺸﻮر هﺎﯼ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ دارﻧﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫اﺷﺮف ﺟﻮادﯼ از ﮐﺎﺑﻞ‬

‫ﻣﻴﺘﻮان از ﭼﻬﺎر داﻧﺸﮕﺎﻩ دوﻟﺘﯽ و دو داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺧﺼﻮﺻﯽ‬ ‫در ﮐﺎﺏﻞ‪ ،‬ﻳﮏ داﻧﺸﮕﺎﻩ دوﻟﺘﯽ و ﻳﮏ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺏﻨﺎم‬ ‫ﻣﻮﻻﻧﺎ ﺟﻼل اﻟﺪﻳﻦ ﺏﻠﺨﯽ دروﻻﻳﺖ ﺏﻠﺦ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺗﺨﺎر‪،‬‬

‫ﭘﺲ از ﻓﺮوﭘﺎﺷﯽ ﻃﺎﻟﺒﺎن‪ ،‬ﻳﮑﯽ از ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻮرد‬

‫داﻧﺸﮕﺎﻩ اﻟﺒﺮوﻧﯽ در ﭘﺮوان‪ ،‬ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺗﺤﺼﻴﻼت ﻋﺎﻟﻴﺪر‬

‫ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻴﺮوهﺎﯼ ﺧﺎرﺟﯽ و رژﻳﻢ ﺟﺪﻳﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺏﺎز‬

‫ﺏﺪﺧﺸﺎن‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺏﺎﻣﻴﺎن‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎﻩ هﺮات‪ ،‬ﻣﻮﺳﺴﻪ‬

‫ﮔﺸﺎﻳﯽ و ﻓﻌﺎل ﺳﺎزﯼ ﻣﮑﺎﺗﺐ و داﻧﺸﮕﺎﻩ هﺎ ﺏﻮد‪ .‬ﺁﻧﺎن اﻗﺪام‬

‫ﺗﺤﺼﻴﻼت ﻋﺎﻟﯽ ﻓﺎرﻳﺎب‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎﻩ ﻗﻨﺪهﺎر‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎﻩ‬

‫ﻳﺎد ﺷﺪﻩ را ﻳﮑﯽ ازدﺳﺘﺎوردهﺎ و ﻧﮑﺎت ﻣﺜﺒﺖ درﮐﺎرﻧﺎﻣﮥ‬

‫ﺧﻮﺳﺖ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎﻩ ﻧﻨﮕﺮهﺎر در ﺳﻄﺢ ﮐﻞ ﮐﺸﻮر ﻧﺎم ﺏﺮد‪.‬‬

‫ﺧﻮد ﻗﻠﻤﺪاد ﻡﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ایﻦ ادﻋﺎ ﺗﺎ ﺟﺎیﯽ درﺳﺖ اﺳﺖ و‬ ‫ﺑﺎیﺪ هﻢ درﺳﺖ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﻡﺎ درایﻦ ﮔﺰارش ﺗﻼش ﮐﺮدﻩ ایﻢ‬

‫اﻡﺴﺎل داﻧﺸﺠﻮیﺎن داﻧﺸﮕﺎﻩ هﺮات در ﻡﻘﺎﺑﻞ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﻮهﻴﻦ‬

‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﺎرﻧﺎﻡﮥ دوﻝﺖ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن و ﺣﺎﻡﻴﺎن ﺑﻴﻦ اﻝﻤﻠﻠﯽ ﺁن‬

‫ﺑﻪ داﻧﺸﺠﻮیﺎن از ﺳﻮﯼ ﻡﺴﺆوﻝﻴﻦ داﻧﺸﮕﺎﻩ و وﺿﻌﻴﺖ‬

‫را درﻋﺮﺻﮥ ﺗﺤﺼﻴﻼت ﻋﻤﻮﻡﯽ وﻋﺎﻝﯽ ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻤﺎیﻴﻢ‪:‬‬

‫ﺧﺮاب ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﻡﯽ ﺵﺪ ﺑﻪ ﻡﺪت یﮏ هﻔﺘﻪ‬ ‫اﻋﺘﺮاض ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻡﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ هﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ‬

‫ﺑﻴﺶ از ﻧﺼﻒ داﻧﺶ ﺁﻡﻮزان در هﻮاﯼ ﺑﺎز‪ ،‬زیﺮ ﺁﻓﺘﺎب‬

‫درﺧﻮاﺳﺖ ﺁﻧﺎن ﻧﺸﺪ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺮﮐﻮب هﻢ ﺵﺪﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ از ﺁن‬

‫ﺳﻮزان و ﺑﺪون ﻡﻮاد درﺳﯽ درس ﻡﻴﺨﻮاﻧﺪ و ﺳﻄﺢ‬

‫داﻧﺸﺠﻮیﺎن داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﺎﻡﻴﺎن ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﭘﺎیﻴﻦ درﺳﯽ و‬

‫درس ﺁﻧﻘﺪر ﭘﺎیﻴﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻓﺮدﯼ از ﺻﻨﻒ دوازدﻩ‬

‫ﻧﺒﻮدن ﻡﻮاد درﺳﯽ و ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﻦ و‬

‫ﻡﮑﺘﺐ ﻓﺎرغ ﮔﺮدد‪ ،‬ﺑﺮﺧﯽ ازﺁﻧﺎن ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن و‬

‫اﻋﺘﺮاض زدﻧﺪ‪ ،‬اﻡﺎ ﺟﻮاب ﺵﺎن را ﺑﺎ ﭼﻮب و ﻗﻨﺪاق‬

‫ﻧﻮﺵﺘﻦ ﻡﺘﻦ یﺎ ﭘﺎرﮔﺮاﻓﯽ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻡﻌﻠﻤﻴﻦ ﮐﻤﺘﺮیﻦ ﻡﻌﺎش‬

‫ﺗﻔﻨﮓ ﭘﻮﻝﻴﺲ و یﺎ ﺑﻪ زﻧﺪان اﻓﺘﺎدن ﺗﻌﺪادﯼ ﺵﺎن دریﺎﻓﺖ‬

‫را دریﺎﻓﺖ ﻡﯽ ﮐﻨﺪ و اﮐﺜﺮ ﺵﺎن ﻡﺠﺒﻮر ﻡﯽ ﺵﻮﻧﺪ ﺑﺮاﯼ‬

‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻡﺎ در ﭘﺎیﺘﺨﺖ یﻌﻨﯽ ﮐﺎﺑﻞ ﭼﻬﺎر داﻧﺸﮕﺎﻩ دوﻝﺘﯽ و‬

‫اﻡﺮار ﻡﻌﺎش ﮐﺎرهﺎﯼ دیﮕﺮﯼ اﻧﺠﺎم دهﻨﺪ و ایﻦ وﺿﻌﻴﺖ‪،‬‬

‫دو داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺵﺨﺼﯽ ﻓﻌﺎﻝﻴﺖ دارد‪ .‬از داﻧﺸﮕﺎﻩ هﺎﯼ‬

‫روﻧﺪ رﺵﺪ ﺁﻡﻮزش را ﺑﻪ ﺳﻴﺮﻧﺰوﻝﯽ دﭼﺎرﻡﯽ ﺳﺎزد‪.‬‬

‫ﺷﺨﺼﯽ ﻣﻴﺘﻮان از داﻧﺸﮕﺎﻩ اﻓﻐﺎن – اﻣﺮﻳﮑﻦ ﻧﺎم ﺏﺮد ﮐﻪ‬

‫اﻣﺎ در داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺏﻪ ﻣﺜﺎﺏﻪ ﻧﻬﺎد ﻋﺎﻟﯽ ﺁﻣﻮزﺷﯽ ﭼﻨﺪان ﻓﺮق‬ ‫ﻗﺎﺏﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺏﺎ ﻣﮑﺎﺗﺐ دﻳﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد‪ .‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ در دورﻩ‬ ‫ﻣﮑﺘﺐ ﻗﺮار دارﻳﻢ‪ ،‬ورود ﺏﻪ داﻧﺸﮕﺎﻩ ﻳﮏ ﺁرزو اﺳﺖ و‬ ‫ﺁدم ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﮐﻤﯽ وﮐﻴﻔﯽ را ﺣﺲ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺤﻴﺚ داﻧﺸﺠﻮ وارد داﻧﺸﮕﺎﻩ‬ ‫ﻣﻴﺸﻮﻳﻢ‪ ،‬وﺿﻌﻴﺖ از ﻣﮑﺎﺗﺐ ﺏﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺏﺪﺗﺮ اﺳﺖ‪ .‬اول‬ ‫اﻳﻨﮑﻪ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﮔﻨﺠﺎﻳﺶ و ﺟﺬب در داﻧﺸﮕﺎﻩ هﺎ ﺁﻧﻘﺪر ﭘﺎﻳﻴﻦ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮ ﺳﺎل هﺰاران ﻧﻔﺮ از ورود ﺏﻪ داﻧﺸﮕﺎﻩ هﺎ ﺏﺎز‬ ‫ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﺏﻪ ﮔﻮﻧﮥ ﻧﻤﻮﻧﻪ اﻣﺴﺎل از ﻣﻴﺎن هﺸﺘﺎد هﺰار ﻧﻔﺮ‬

‫ﺏﺎ ﻓﻴﺲ ﺏﻴﺶ از ﭘﻨﺞ هﺰار داﻟﺮ اﻣﺮﻳﮑﺎﻳﯽ در ﺳﺎل ﺷﺎﮔﺮد‬ ‫ﻣﯽ ﭘﺬﻳﺮد واﻳﻦ اﻣﺮ ﺏﺮاﯼ اﮐﺜﺮ ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺨﺎرج زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﺷﺒﺎﻧﻪ روزﯼ ﺧﻮد را ﻧﺪارﻧﺪ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ و ﻧﻴﺰ‬ ‫داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺷﺨﺼﯽ دﻳﮕﺮﯼ ﺏﻨﺎم ﮐﺎردان ﮐﻪ ﺁن هﻢ ﻓﻴﺲ‬ ‫داﻟﺮﯼ دارد و زﻣﻴﻨﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺏﺮاﯼ اﮐﺜﺮ ﻣﺮدم در ﺁن‬ ‫ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ‪ .‬داﻧﺸﮕﺎﻩ ﮐﺎﺏﻞ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎﻩ ﻃﺒﯽ ﮐﺎﺏﻞ‪،‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺘﺨﻨﻴﮏ ﮐﺎﺏﻞ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺗﻌﻠﻴﻢ و ﺗﺮﺏﻴﻪ ﮐﺎﺏﻞ از ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫داﻧﺸﮕﺎﻩ هﺎﯼ دوﻟﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻮﻳﻪ درﺳﯽ در ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻴﻠﯽ‬ ‫ﭘﺎﻳﻴﻦ واﺻﻼ ﻗﺎﺏﻞ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﻮاد درﺳﯽ اﻧﻘﺪر ﮐﻬﻨﻪ‬ ‫و ﻓﺮﺳﻮدﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺏﺎ ﻣﻮازﻳﻦ ﻋﻠﻤﯽ و ﺁﮐﺎدﻣﻴﮏ‬ ‫داﻧﺸﮕﺎهﯽ اﻣﺮوز ﺏﺮاﺏﺮﺷﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺁزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻩ و‬

‫ﺷﻤﺎرﻩ ‪٢٣ – ١‬‬ ‫ﻻﺑﺮاﺗﻮارﺗﺠﻬﻴﺰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻳﺎ اﺻﻼ ﻧﻴﺴﺖ و اﮔﺮ هﻢ هﺴﺖ‬

‫ﭼﻬﺎر ﺻﺪ ﺻﻔﺤﻪ ﻣﯽ رﺱﻴﺪ ﺧﻮاﻧﺪﻳﻢ و ﺁﻣﺎدﻩ اﻣﺘﺤﺎن دادن‬

‫ﻧﺎﮐﺎﻓﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﻮاد درﺱﯽ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﻴﻠﯽ ﺱﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ‬

‫ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬اﺱﺘﺎد اﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮن ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻨﺎم ﻇﺎهﺮ داﻋﯽ ﻳﮑﯽ‬

‫اﺱﺖ‪ .‬اﺱﺘﺎدان اﮐﺜﺮ ﺷﺎن ﺱﻮﻳﻪ درﺱﯽ ﻣﮑﺎﺗﺐ را ﻧﺪارﻧﺪ‬

‫از اﺱﺘﺎدان داﻧﺸﮑﺪﻩ ﺷﺮﻋﻴﺎت داﻧﺸﮕﺎﻩ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ اﺱﺘﺎد‬

‫ﭼﻪ رﺱﺪ ﺑﻪ داﻧﺸﮕﺎﻩ‪ .‬در داﻧﺸﮕﺎﻩ ﮐﺎﺑﻞ ﭼﻬﺎردﻩ داﻧﺸﮑﺪﻩ‬

‫ﻣﺤﺘﺮم ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﻗﺒﻼ ﺻﺪ ﺱﺆال دادﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻳﻦ ﺱﺆال هﺎ‬

‫اﺱﺖ‪ :‬زﺑﺎن وادﺑﻴﺎت‪ ،‬اﻗﺘﺼﺎد‪ ،‬اﻧﺠﻨﻴﺮﯼ‪ ،‬زﻣﻴﻦ ﺷﻨﺎﺱﯽ‪،‬‬

‫را ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﮐﻪ در اﻣﺘﺤﺎن ﻣﯽ ﺁﻳﺪ و ﺝﻮاب هﺮ ﺱﺆال‬

‫ﻋﻠﻮم وﺗﺮﻧﺮﯼ‪ ،‬ﻋﻠﻮم ﺱﺎﻳﻨﺴﯽ‪ ،‬ﻓﺎرﻣﺴﯽ‪ ،‬ﺣﻘﻮق و ﻋﻠﻮم‬

‫هﻢ ﺑﻴﺶ از ﻳﮏ ﺻﻔﺤﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺱﻴﺎﺱﯽ‪ ،‬ﺷﺮﻋﻴﺎت‪ ،‬هﻨﺮهﺎﯼ زﻳﺒﺎ‪ ،‬رواﻧﺸﻨﺎﺱﯽ وﻋﻠﻮم‬ ‫ﺗﺮﺑﻴﺘﯽ‪ ،‬ژورﻧﺎﻟﻴﺰم‪ ،‬ﻋﻠﻮم اﺝﺘﻤﺎﻋﯽ و زراﻋﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎهﺮ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻮد اﻳﻦ ﺝﻮاب هﺎ را ﺑﮕﻮﻧﮥ ﻣﻴﺨﺎﻧﻴﮑﯽ‬ ‫ﻳﺎد ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬اﺱﺘﺎد ﺑﺠﺎﻳﯽ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮن را ﺑﮕﻮﻧﮥ‬

‫ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻧﮥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻳﮑﯽ از داﻧﺸﮑﺪﻩ هﺎﯼ داﻧﺸﮕﺎﻩ ﮐﺎﺑﻞ و‬

‫ﺗﺤﺮﻳﺮﯼ از ﻣﺎ اﻣﺘﺤﺎن ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬ﻳﮏ ﻳﮏ داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن را در‬

‫وﺿﻌﻴﺖ درﺱﯽ ﺁﻧﺮا ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﻣﯽ ﮔﻴﺮم و ﺧﻮاﻧﻨﺪﻩ ﮔﺮاﻣﯽ‬

‫پﻴﺶ روﯼ ﺻﻨﻒ ﻣﯽ ﺧﻮاﺱﺖ و ﺷﺶ ﺱﻮال را پﺮﺱﺎن‬

‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ اﻟﮕﻮ ﻗﺮاردادن ﺁن از وﺿﻌﻴﺖ ﺁﻧﭽﻪ در ﺗﻤﺎم‬

‫ﻣﯽ ﻧﻤﻮد و ﻣﺎ هﻢ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻃﻮﻃﯽ وار هﺮ ﺝﻮاب‬

‫داﻧﺸﮕﺎﻩ هﺎﯼ ﮐﺸﻮرﻣﯽ ﮔﺬرد‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت ﺑﺪﺱﺖ ﺁورد‪.‬‬

‫ﻳﮏ ﺻﻔﺤﻪ ﻳﯽ را ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪ .‬اﻳﻦ روﻧﺪ اﻣﺘﺤﺎن ﮔﻴﺮﯼ‬ ‫وﻗﺖ زﻳﺎد ﻣﯽ ﺧﻮاﺱﺖ و ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﮑﯽ هﺎﯼ ﺷﺐ ﮐﺸﺎﻧﺪﻩ‬

‫داﻧﺸﮑﺪﻩ زﺑﺎن و ادﺑﻴﺎت داﻧﺸﮕﺎﻩ ﮐﺎﺑﻞ ﻳﮑﯽ از داﻧﺸﮑﺪﻩ‬

‫ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﭼﻮن داﻧﺸﮑﺪﻩ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻌﺪادﯼ ﮐﻪ اﻣﺘﺤﺎن‬

‫هﺎﯼ ﻣﻬﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻪ دﻳﭙﺎرﺗﻤﻨﺖ ﺑﻪ ﺷﺮح‬

‫ﺷﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد در ﻣﺴﻴﺮ راﻩ اﺱﺘﺎد ﻣﺤﺘﺮم از ﺁﻧﻬﺎ‬

‫زﻳﺮاﺱﺖ‪ :‬زﺑﺎن و ادﺑﻴﺎت ﻓﺎرﺱﯽ درﯼ‪ ،‬پﺸﺘﻮ‪ ،‬ﻋﺮﺑﯽ‪،‬‬

‫ﺱﻮال ﻣﯽ ﻧﻤﻮد و ﺁﻧﻬﺎ هﻢ ﺝﻮاب هﺎﯼ ﻣﯽ دادﻧﺪ؛ ﺗﺎ اﻳﻨﮑﻪ‬

‫ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻓﺮاﻧﺴﻮﯼ‪ ،‬روﺱﯽ‪ ،‬ﺗﺮﮐﯽ‪ ،‬اﻧﮕﻠﻴﺴﯽ و اﺱﭙﺎﻧﻴﺎﻳﯽ‬

‫ﺷﺐ ﺷﺪ و ﺗﻌﺪادﯼ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪ و اﻣﺘﺤﺎن اﻳﻦ ﻋﺪﻩ ﺷﺐ در‬

‫ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬داﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻧﯽ ﮐﻪ ازدﻳﭙﺎرﺗﻤﻨﺖ هﺎﯼ زﺑﺎن‬

‫ﻣﺴﺠﺪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻪ داﻧﺸﮕﺎﻩ ﮐﺎﺑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ‬

‫وادﺑﻴﺎت ﺧﺎرﺝﯽ ﻓﺎرغ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ اﺻﻼ ﺑﻪ اﻧﺪازﻩ ﮐﺴﺎﻧﯽ‬

‫اﻣﺘﺤﺎن داﻧﺸﮕﺎﻩ در ﺱﺮﮎ و ﻣﺴﺠﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﺁن هﻢ‬

‫ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻮرس ﻳﮑﯽ اﻳﻦ زﺑﺎن هﺎ را ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﮕﻮﻧﻪ اﯼ ﮐﻪ دو ﻧﻔﺮ ﺑﺎ هﻢ ﻗﺼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺪس ﺑﺰﻧﻴﺪ‬

‫اﺱﺘﺎدان اﮐﺜﺮ ﺷﺎن ﺑﻨﺎﺑﺮ رواﺑﻂ ﻣﻨﺤﻴﺚ اﺱﺘﺎد پﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ‬

‫ﺧﻮد ﺗﺎن از وﺿﻌﻴﺖ درﺱﯽ‪.‬‬

‫اﻧﺪ و ﺱﻮاد ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﻳﮏ اﺱﺘﺎد داﻧﺸﮕﺎﻩ را ﻧﺪارﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﺎهﯽ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺱﺆال هﺎﯼ داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن ﻃﺮﻓﻪ ﻣﯽ روﻧﺪ و‬

‫ﺁﻣﺮ دﻳﭙﺎرﺗﻤﻨﺖ زﺑﺎن و ادﺑﻴﺎت ﻓﺎرﺱﯽ درﯼ ﮐﺴﯽ ﺑﻨﺎم‬

‫ﻳﺎ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻳﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻌﺮوف‬

‫داﮐﺘﺮ اﻓﻀﻞ ﺑﻨﻮوال اﺱﺖ‪ .‬ﻧﻤﯽ داﻧﯽ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺝﻨﺎب اﻳﻦ‬

‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺣﻤﻠﻪ زد ﺣﻤﻠﻪ اﺱﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺤﺘﺮﻣﻴﻦ ﺑﻴﺴﻮاد‬

‫دوﮐﺘﻮراﯼ ﺧﻮد را ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺱﺖ؟ اﮔﺮ ﻳﮏ روز در‬

‫هﻢ از اﻳﻦ ﺣﺮﺑﻪ ﺱﻮد ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺝﺮﻳﺎن درس دادن اﻳﻦ داﮐﺘﺮ ﻣﺤﺘﺮم ﺑﺎﺷﯽ‪ ،‬ﺁن زﻣﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻦ ﺣﻖ ﻣﯽ دهﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ اﻳﻦ ﻳﮑﯽ از ﺁن داﮐﺘﺮ هﺎﯼ‬

‫داﺱﺘﺎن ﺝﺎﻟﺒﯽ را از ﺷﻴﻮﻩ اﻣﺘﺤﺎن ﮔﺮﻓﺘﻦ در داﻧﺸﮕﺎﻩ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻳﺸﯽ و ﺑﻴﺴﻮاد اﺱﺖ‪ .‬و ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻣﺤﺘﺮم ﮐﺴﺎﻧﯽ‬

‫ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﻣﯽ ﺁورم‪ .‬ﻣﻀﻤﻮﻧﯽ ﺑﻨﺎم ﺙﻘﺎﻓﺖ اﺱﻼﻣﯽ ﺑﺼﻮرت‬

‫دﻳﮕﺮﯼ هﻢ اﺱﺖ ﮐﻪ دوﮐﺘﻮراﯼ زﺑﺎن و ادﺑﻴﺎت دارد و ﻧﻴﺰ‬

‫ﺝﺒﺮﯼ در ﻃﯽ ﭼﻬﺎر ﺱﻤﺴﺘﺮ ﺑﺮاﯼ داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن ﺗﺪرﻳﺲ ﻣﯽ‬

‫در ﺗﻌﺪادﯼ از داﻧﺸﮑﺪﻩ هﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ اﻓﺮاد ﻳﺎﻓﺖ‬

‫ﮔﺮدد‪.‬‬

‫ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ داﮐﺘﺮ ﮔﺮاﻣﯽ ﻣﻨﺤﻴﺚ ﺁﻣﺮدﻳﭙﺎرﺗﻤﻨﺖ ﺑﺠﺎﯼ‬

‫در ﺝﺮﻳﺎن اﻣﺘﺤﺎﻧﺎت ﺱﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ روزﯼ را ﺑﺮاﯼ ﺱﭙﺮﯼ‬ ‫ﮐﺮدن اﻣﺘﺤﺎن ﻣﻀﻤﻮن ﺙﻘﺎﻓﺖ اﺱﻼﻣﯽ ﺗﻌﻴﻦ ﮐﺮدﻳﻢ و ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺸﮑﻼت زﻳﺎد ﻣﺤﺘﻮاﯼ ﺝﺰوﻩ درﺱﯽ را ﮐﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﻪ‬

‫اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ درﺱﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﻈﺎرت ﺑﻪ ﺝﺮﻳﺎن‬ ‫درس هﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬در دﻓﺘﺮ ﮐﺎرش ﺱﺮﻳﺎل هﺎﯼ ﻣﺒﺘﺬل‬ ‫و ﺗﺮﺝﻤﻪ ﺷﺪﻩ هﻨﺪﯼ را ﮐﻪ از ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن هﺎﯼ ﺗﺠﺎرﺗﯽ‬

‫اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻧﯽ ﻧﺸﺮ ﻣﻴﺸﻮد دﻧﺒﺎل ﻣﻴﮑﻨﺪ و ﺑﻌﺪ ازﺧﺘﻢ ﺳﺮﻳﺎل ﺑﺎ‬

‫ﺹﺮف ﻣﯽ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﻪ از اﻋﺘﺮاض داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن ﮐﻪ هﺮ‬

‫ﻣﻮﺑﺎﻳﻞ ﺧﻮد ﮔﻴﻢ ﺑﺎزﯼ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻟﺤﻈﻪ اﻣﮑﺎن ﺁن ﻣﻴﺮود‪ ،‬ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﯼ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬در ﺟﺮﻳﺎن‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﮔﺬﺵﺘﻪ داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن ﻣﻌﺘﺮض را ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺑﻬﺘﺮ‬

‫ﺟﺎﻟﺐ اﻳﻦ ﮐﻪ ﻳﮑﺮوز اﻳﻦ ﺑﺰرگ ﻣﺮد ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮدش‬

‫ﺵﺪن وﺿﻌﻴﺖ درس وزﻧﺪﮔﯽ درﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ دﺳﺖ ﺑﻪ‬

‫ﭼﻮن ﻋﺎرف اﺳﺖ و ادﺑﻴﺎت ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ درس ﻣﻴﺪهﺪ‪ ،‬ﻣﻴﮕﻔﺖ‬

‫ﺕﻈﺎهﺮات زدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮐﻪ او ﭘﺮﯼ را ﮐﻪ ﻳﮏ ﻣﻮﺟﻮد ﻏﻴﺮ واﻗﻌﯽ و اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻳﯽ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬در داﻧﺸﮕﺎﻩ و ﺁﻧﻬﻢ ازﺳﻮﯼ‬

‫اﻳﻦ ﺑﻮد ﮔﻮﺵﻪ ﯼ از ﺁﻧﭽﻪ اﻣﺮوز در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻣﻴﮕﺬرد‬

‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ دوﮐﺘﻮراﯼ زﺑﺎن و ادﺑﻴﺎت دارد اﻳﻦ‬

‫ودﺳﺖ اﻧﺪرﮐﺎران رژﻳﻢ ﺑﺎ ﺑﻮق و ﮐﺮﻧﺎ از دﺳﺖ ﺁوردهﺎﯼ‬

‫ﺣﺮف هﺎﯼ ﻏﻴﺮ ﻋﻠﻤﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮد‪ .‬ﭘﺲ وﺿﻌﻴﺖ داﻧﺸﮕﺎﻩ‬

‫ﺵﺎن ﻳﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬واﯼ ﺑﻪ ﺣﺎل اﻳﻦ ﻣﺮدم ﮐﻪ دﺳﺖ ﺁورد‬

‫هﺎ را ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﻋﺎﻟﯽ ﺕﺮﻳﻦ ارﮔﺎن ﺕﺤﺼﻴﻠﯽ و ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ‬

‫ﺵﺎن اﻳﻦ ﺑﺎﺵﺪ‪.‬‬

‫وﺿﻌﻴﺖ ﮐﻞ ﮐﺸﻮر را ﺵﻤﺎ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﻴﺪ و ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺁﻧﺮا ﭘﻴﺶ‬ ‫ﺑﻴﻨﯽ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﮐﻤﯽ از وﺿﻌﻴﺖ ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ ﮐﻪ داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن در ان زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﻣﯽ ﻧﻮﺳﻢ‪ .‬داﻧﺸﮕﺎﻩ ﮐﺎﺑﻞ دو ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ‬ ‫دﺧﺘﺮاﻧﻪ و ﭘﺴﺮاﻧﻪ دارد‪ .‬ﮐﻪ درﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻧﺰدﻳﮏ‬

‫‪ -‬ﺵﻤﺎرﻩ ‪٢٤ – ١‬‬

‫ﺑﻪ ﺵﺸﺼﺪ ﺕﻦ داﻧﺸﺠﻮﯼ دﺧﺘﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ‬ ‫ﺁﻧﺎن ﺑﺎزﺳﺎزﯼ ﺵﺪﻩ و ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺧﻮب و از ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﻏﺬاﻳﯽ‬ ‫هﻢ ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ‪ .‬از ﺣﻖ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮔﺬﺵﺖ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ واﯼ واﯼ از ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ ﭘﺴﺮاﻧﻪ ﮐﻪ در زﻣﺎن ﺟﻨﮓ هﺎﯼ‬ ‫داﺧﻠﯽ ﻳﮑﯽ از ﭘﺎﻳﮕﺎهﺎﯼ ﻣﻬﻢ ﺟﻨﮕﺴﺎﻻران ﺑﻮدﻩ و هﻴﭻ‬ ‫ﺑﺎز ﺳﺎزﯼ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ داراﯼ ﭼﻬﺎر ﺑﺨﺶ و‬ ‫در هﺮ ﺑﺨﺶ ﭼﻬﺎر ﻣﻨﺰل و ﺟﻤﻌًﺎ داراﯼ دوﺹﺪ و ﭘﻨﺠﺎﻩ و‬ ‫ﭼﻨﺪ اﺕﺎق ﻣﯽ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﺑﮕﻮﻧﻪ ﻣﻌﻴﺎرﯼ هﺮ اﺕﺎق ﺑﺮاﯼ ﺵﺶ ﺕﺎ‬ ‫هﺸﺖ ﻧﻔﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺵﺪﻩ اﺳﺖ اﻣﺎ ﻓﻌﻼ در هﺮ اﺕﺎق ﺑﻴﺶ از‬ ‫‪ 16‬ﻧﻔﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﻋﻤﻮﻣﯽ اﻳﻦ ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ‬ ‫ﮔﻨﺠﺎﻳﺶ ﺑﻴﻦ هﺰار ﺕﺎ هﺰار ﭘﻨﺠﺼﺪ ﻧﻔﺮ را داﺵﺘﻪ اﻣﺎ‬ ‫ﮐﻨﻮن ﺑﻴﺶ از ﺳﻪ هﺰار ﻧﻔﺮ در ﺁن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻬﺪاﺵﺖ اﺹﻼ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﮐﻴﻔﻴﺖ ﻏﺬا را اﺹﻼ ﻧﮕﻮ!‬ ‫اﻧﻘﺪر هﻢ از ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻤﻴﺖ و ﮐﻴﻔﻴﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺹﻼ‬ ‫ﺣﺮف ﻧﺪارد‪ .‬ﻳﻌﻨﯽ زﻧﺪﮔﯽ در ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ اﮔﺮ داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن‬ ‫ﻣﺠﺒﻮر ﻧﺒﺎﺵﻨﺪ‪ ،‬اﺹﻼ اﻣﮑﺎن ﻧﺪارد‪ .‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﺆوﻟﻴﻦ‬ ‫ازﺕﻐﻴﻴﺮات و ﺁوردن اﺹﻼﺣﺎت در زﻣﻴﻨﻪ ﮐﻴﻔﻴﺖ درﺳﯽ و‬ ‫ﺧﻮب ﺵﺪن وﺿﻌﻴﺖ زﻧﺪﮔﯽ داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن در ﺧﻮاﺑﮕﺎ ﺣﺮف‬ ‫ﻣﻴﺰﻧﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ هﻤﻪ اﻳﻨﻬﺎ وﻋﺪﻩ هﺎﯼ ﺳﺮﺧﺮﻣﻦ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ و‬

‫ﺷﻤﺎرﻩ ‪٢٥ – ١‬‬

‫ﻋﺎﻃﻔﻪ ﯼ ﺑﻮداﻳﯽ‬

‫ﭼﻴﺪم از ﺑﺎغ ﺗﺒﺮﺗﻮن ﻣﺎﻩ وﻳﺘﻨﺎﻣﯽ را‬ ‫ﺳﺒﺰﻩ ﯼ ﮔﻨﺪﻣﯽ و ﺗﺮﮔﻞ ﺑﺎداﻣﯽ را‬ ‫ﻋﺼﺮ هﺎ روﯼ هﻤﻴﻦ ﻥﻴﻤﮑﺖ ﺳﺒﺰ ﺑﻬﺎر‬ ‫ذرﻩ ذرﻩ ﻣﯽ ﭼﺸﻢ ﺷﻬﺪ ﮔﻞ اﻥﺪاﻣﯽ را‬ ‫ﭼﺸﻢ هﺎﻳﺶ ﻋﻴﻦ اﻥﮕﻮر ﺷﺮاب ﺷﻴﺮاز‬ ‫ﻣﯽ دﻣﺎﻥﺪ ﻥﺸﺌﻪ ﺧﻴﺎﻣﯽ را‬ ‫وﻗﺖ ﺁن اﺳﺖ ﻣﻪ ﻋﺰﻳﺰ دل ﻣﻦ ﺑﺨﺶ ﮐﻨﯽ‬ ‫ﮐﻴﻤﻴﺎﯼ درﮔﻴﺮ ﻥﺎﮐﺎﻣﯽ را‬ ‫ﻳﮏ ﺳﺮ ﺳﻮزن از ﺁن ﻋﺎﻃﻔﻪ ﯼ ﺑﻮداﻳﯽ‬ ‫ﻣﯽ ﺑﺮد از دل ﻣﻦ ﺁﻓﺖ ﺳﻮﻥﺎﻣﯽ را‬ ‫ﻣﻦ و ﺗﻮ هﺮ دو ﭘﻨﺎهﻨﺪﻩ ﯼ اﻳﻦ دﻥﻴﺎﻳﻴﻢ‬ ‫ﭘﺲ ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﺑﮑﺸﻴﻢ اﻳﻦ ﺑﺎر ﮔﻤﻨﺎﻣﯽ را‬

‫ﺷﻌﺮﯼ از اﻟﻴﺎس ﻋﻠﻮﯼ‬

‫ﺑﻪ اﺑﻮﻃﺎﻟﺐ ﻣﻈﻔﺮﯼ‬

‫ﺁواز ﻏﺮﻳﺐ‬ ‫ﻧﻮرهﺎ ﯼ ﺣﺴﻮد ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ات ﺗﻮ را ﭘﻴﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دهﺪ‬ ‫ﻧﻔﺲ هﺎیﺖ ﺁواز ﻏﺮیﺒﯽ ﺱﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﮐﺸﺎورزان ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻨﺪ‬ ‫هﻨﮕﺎم ﮐﻪ ﺱﺮﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺸﺨﺎ ش هﺎ ﻣﯽ زﻧﺪ‬ ‫ﭘﺎهﺎیﺖ ﺑﻮﯼ ﻣﻴﻦ ﻣﯽ دهﺪ‬ ‫دهﺎﻧﺖ ﺑﻮﯼ ﮔﺮﺱﻨﮕﯽ‬ ‫ﺷﺎﻧﻪ هﺎیﺖ ﺁوار ﺁوار‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎرﻩ ‪٢٦ – ١‬‬

‫ﺁوارﮔﯽ‬ ‫ﻋﺮﻗﺖ را ﭘﺎﮎ ﮐﻦ‬ ‫ﻣﺮدان زاﺑﻠﯽ ﺑﺮاﯼ دﺧﺘﺮت ﻃﻼ ﻣﯽ ﺧﺮﻧﺪ‬ ‫ﻞ ﺱﻴﺎﻩ"* ﺱﻴﺮاب اﺱﺖ‬ ‫ﭘﺴﺮت در ﭼﺎهﻬﺎﯼ " ﺗ ّ‬ ‫ﺗﺎ اﺑﺪ‬ ‫ﺱﻴﮕﺎرت را ﺑﮑﺶ‬ ‫ایﻦ ﻗﻬﻮﻩ ﺧﺎﻧﻪ هﺎﯼ ﮐﺜﻴﻒ " ﭼﺎﯼ ﺱﺒﺰ" ﻧﺪارﻧﺪ**‬ ‫ایﻦ ﺱﺎﻟﺜﺎﻧﻴﻪ هﺎﯼ ﺧﻤﺎر‬ ‫ایﻦ ﺁراﻣﺶ در ﻧﻮﻣﻴﺪﯼ‬ ‫ایﻦ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺗﻮام‬ ‫روزﯼ ﺗﻤﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد‬ ‫ﺑﺎ ﻣﺮگ ﻣﺎ‪.‬‬

‫•‬

‫ﺙﺮیﺎ ﺣﺴﻴﻨﯽ‬

‫و ﺑﺎد‬ ‫ﻣﺎ را ﺧﻮاهﺪ ﺑﺮد‬ ‫از یﺎد‬ ‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬ ‫دﮔﺮ رخ ﻧﮕﺸﻮد‬ ‫ﺟﺎدﻩ هﺎ‬ ‫ﻓﺎﺻﻠﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﻴﻦ ﻣﻦ و ﺗﻮ‬ ‫ایﻨﻬﺎ هﻤﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ اﻧﺪ‬ ‫ﻓﻘﻂ ﺑﺮاﯼ ﮔﻔﺘﻦ‬ ‫ﻗﺴﻤﺖ ﭼﻴﺰ دیﮕﺮﯼ اﺱﺖ‬

‫زﻳﺘﻮن ﺳﺮخ‬ ‫• زهﺮا ﺣﺴﻴﻨﯽ‬

‫از ﻻﺑﻪ ﻻﯼ درﺧﺘﺎن ﺱﺒﺰ‬ ‫ﺱﺮﺧﯽ ﻣﻴﭽﮑﺪ ﺁرام ﺁرام‬ ‫ﺻﺪاﯼ زﺟﻪ ﺁن ﺟﺴﻢ ﮐﻮچﮏ‬ ‫ﻥﺎﻻن و ﮔﺮیﺎن‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻮش ﺟﻬﺎﻥﻴﺎن ﻣﻴﺰﻥﺪ‪:‬‬ ‫"ﻣﺮا ﮐﻮدﮐﯽ در زﻣﻴﻦ ﺧﺪا ﮐﺎﺷﺖ‬ ‫و اﻣﺮوز دهﺎﻥﻪ اﺕﺸﻴﻦ ﺕﻔﻨﮓ ﺑﻴﺮوﻥﻢ ﻣﻴﮑﺸﺪ‬

‫و ﮔﺮیﻪ ﺱﺮخ ﻣﻦ ﻥﻪ ﺑﻪ ایﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﺱﺖ ﮐﻪ ﺁﻻم دردهﺎیﻢ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻮدﮐﯽ اﺱﺖ ﮐﻪ ﻣﺮا در زﻣﻴﻦ ﺧﺪا ﮐﺎﺷﺖ و ﺧﻮد‬

‫ﺑﺎﻧﻮ‬

‫رﻓﺖ ‪". ...‬‬

‫● ﻡﻬﺪﯼ ﻓﻴﻀﯽ‬ ‫ﺑﻪ هﺮ ﺁن ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ‬ ‫ﻥﻔﺴﯽ‬ ‫ﺱﻼﻡﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻴﮕﺎﻥﻪ اش ﻡﯽ ﮐﻨﯽ‬ ‫ﺣﺮص ﻡﯽ ﺥﻮرم‬ ‫ﻡﺮا ﺗﻮ ﭼﻮن هﻤﺴﺮ ﺁدم ﻡﯽ ﻡﺎﻥﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ وﺱﻮﺱﻪ اﯼ در ﺑﻨﺪ ﺥﺎﮐﺶ ﮐﺸﺎﻥﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﻪ ﻡﻦ ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺷﺐ‬ ‫ﺑﻤﺎﻥﺪ یﺎ ﺑﺮود ﺑﺎﻥﻮﯼ ﻡﻦ؟‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎرﻩ ‪٢٧ – ١‬‬

‫ﺕﻔﻨﮕﯽ ﮐﻪ دﺷﻤﻦ ﮐﻮدﮐﺎن ﺱﺮزﻣﻴﻦ ﻣﻦ اﺱﺖ‬

‫ﺷﻤﺎرﻩ ‪٢٨ – ١‬‬ ‫ﺣﺴﻴﻨﻌﻠﻲ اﺑﺮاهﻴﻤﻲ )ﺷﺎﮔﺮد ﺻﻨﻒ هﺸﺖ ﻡﮑﺘﺐ ﺁریﺎﻥﺎ(‬

‫ﻏﺮﻳﺒﺘﺮﻳﻦ آﻮدك زﻣﻴﻦ‬ ‫ﻏﺮﻳﺐﺗﺮﻳﻦ آﻮدك ﺟﻬﺎن را‬ ‫ﺁدمﺑﺰرﮔﻬﺎ ﻣﻲﻓﻬﻤﻨﺪ‬ ‫ﻥﺎﻣﺶ هﻤﻴﺸﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﻗﻨﺪ‬

‫"ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ"‬ ‫•‬

‫رﻳﺤﺎﻧﻪ اﺧﯽ‬

‫ﺱﺘﺎرﻩ هﺎ ﻡﻬﻤﺎﻥﻢ ﺷﻮیﺪ‬ ‫یﺎ ﻡﺮا ﺑﻪ ﻡﻬﻤﺎﻥﯽ ﺑﺮیﺪ‬ ‫ﺧﻮاهﻢ از ﺁﻥﺠﺎ ﻥﻈﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‬ ‫ﺧﻮاهﻢ زﻡﻴﻦ را ﭘﺮ از ﺱﺘﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‬ ‫ﺱﺘﺎرﻩ هﺎ ﮔﺮ ﻥﻤﯽ ﺑﺮیﺪ ﻡﺮا‬ ‫ﭘﺲ ﺑﮕﻮیﻴﺪ از ﺁﻥﻬﺎ ﺑﺮایﻢ‬ ‫ﮐﺠﺎیﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻡﯽ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺷﺎدﻥﺪ یﺎ ﻏﻤﮕﻴﻦ‬ ‫ﺱﺘﺎرﻩ هﺎ‬ ‫ﺑﻮﺱﻪ هﺎیﻢ ‪ ,‬ﻡﺤﺒﺖ هﺎیﻢ را‬ ‫ﺑﺮایﺸﺎن هﺪیﻪ ﺑﺮیﺪ‬ ‫ﺕﺎ ﺑﺪاﻥﻨﺪ‬ ‫ﺕﺎاﺑﺪ در ﻗﻠﺒﻢ ﻡﯽ ﻡﺎﻥﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﻟﺒﺨﻨﺪ‬ ‫اﻣﺎ‬ ‫در اﻳﻦ ﻏﺮﻳﺐﺗﺮﻳﻦ آﻮدك زﻣﻴﻦ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﻏﻢ و ﻗﺤﻄﻲ ﺁﻣﺪﻩ‬ ‫ﻳﻜﻲ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﻬﺎي ﺑﺎراﻥﻲ‬ ‫ﻳﻜﻲ ﺑﺎ ﻟﺒﻬﺎي ﺗﺸﻨﻪ‬ ‫ﺳﻮال ﻣﻴﻜﻨﺪ‬ ‫" ﺁﻳﺎ در اﻳﻦ زﻣﻴﻦ ﻳﺨﺰدﻩ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﺑﻬﺎر زﻥﺪﻩ ﻥﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ؟"‬ ‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﺷﻜﻮﻓﻪهﺎي ﻳﺘﻴﻢ‬ ‫ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎي آﻮﭼﻚ‬ ‫و دل آﻮﭼﻚ‬ ‫ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﻮال ﻣﻴﺎﻥﺪﻳﺸﻨﺪ‬ ‫" ﻳﻚ ﺗﻮﺗﻪ ﻥﺎن ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺷﻜﻢ ﮔﺮﻳﻪ ؟ "‬ ‫وﻟﻲ آﺴﻲ ﻥﻤﻴﺴﻮزد دﻟﺶ‬ ‫ﺑﻪ ﺡﺎل اﻳﻦ ﻏﺮﻳﺐﺗﺮﻳﻦ آﻮدك زﻣﻴﻦ‬ ‫وﻃﻦ ﻣﻦ‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎرﻩ ‪٢٩ – ١‬‬ ‫ایﻦ ﺷﻌﺮ‪ ،‬ایﻦ ﻏﻢ ﻥﺎﻣﻪ را ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ‬ ‫ﺟﻨﮕﻬﺎﯼ ﺗﻨﻈﻴﻤﯽ ﺧﺎﻥﻤﺎن ﺳﻮزو آﺸﺘﺎرو‬ ‫هﻤﻮﻃﻦ‪ ،‬ﺑﺪﺳﺖ هﻤﻮﻃﻦ ﺳﺮودم ﺑﺎﺷﺪ آﻪ‬ ‫ﻥﺴﻞ ﺁیﻨﺪﻩ دریﻦ ﺑﺎرﻩ داورﯼ ﻥﻤﺎیﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺤﻤﺪ اﺑﺮاهﻴﻢ زادﻩ )ایﻤﺎ(‬

‫راوﯼ‬ ‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬راوﯼ ﺡﻜﺎیﺘﯽ ﺑﺸﻨﻮ‬ ‫ﻥﻪ ﺡﻜﺎیﺖ‪ ،‬ﺷﻜﺎیﺘﯽ ﺑﺸﻨﻮ‬ ‫ﺁﺗﺶ اﻓﺘﺎد ﺗﺎ ﺑﺠﺎن و ﺷﻦ‬ ‫ﮔﺸﺖ ﺗﺎریﻚ ﺁﺳﻤﺎن وﻃﻦ‬ ‫ﭼﺸﻢ هﺎ‪ ،‬از ﺷﻜﺴﺖ ﻥﻮر ﭼﻮ ﮔﻮر‬ ‫ﺳﻴﻨﻪ هﺎ‪ ،‬هﻤﭽﻮ ﺧﺎﻥ ِﻪ زﻥﺒﻮر‬ ‫ﻏﻢ ﺑﺰادﺳﺖ و رﻥﺞ ﻣﻴﺮویﺪ‬ ‫ﮔﺮگ‪ ،‬هﺮدم ﺷﻜﺎر ﻣﯽ ﺟﻮیﺪ‬ ‫ﺑﺎغ و ﺑﺴﺘﺎن زﺧﻮن ﺧﻀﺎب ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺁرزوهﺎ‪،‬هﻤﻪ ﺳﺮاب ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺧﺎر روﺋﻴﺪﻩ ﺑﺮ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥﻬﺎ‬ ‫ﺧﻮن ﺳﺮﺧﺴﺖ رﻥﮓ ﺑﺎ ران هﺎ‬ ‫ﻣﺰرع ﮔﻨﺪﻣﺶ ﻃﭙﻴﺪﻩ ﺑﺨﻮن‬ ‫ﺗﺎ ﺳﺮ ﺳﺎﻗﻪ هﺎ رﺳﻴﺪﻩ ﺑﺨﻮن‬ ‫هﺮ ﻃﺮف ﺑﺎﻥﮓ زاغ پﻴﭽﻴﺪﻩ‬ ‫ﺹﻮت زﺷﺖ آﻼغ پﻴﭽﻴﺪﻩ‬ ‫ﺗُﻨﺪرﯼ ﺗُﻨﺪ ﻣﯽ ﺟﻬﺪ هﺮ ﺳﻮ‬ ‫ﻋﺴﺲ ﻣﺴﺖ ﻣﻴﺮود هﺮ ﺳﻮ‬ ‫ﭼﺸﻤﻪ ﺳﺎران هﻤﻪ ﺑﻪ ﺧﺸﻜﻴﺪﻩ‬ ‫از زﻣﻴﻦ‪،‬ﺗﺨﻢ آﻴﻨﻪ روﺋﻴﺪﻩ‬ ‫ﺧﺎك ﻓﺮیﺎد ﻣﻴﺰﻥﺪ‪ ،‬ﻓـــﺮیﺎد‬ ‫داد از دﺳﺖ ﻇﺎﻟﻤﺎن ﺹﺪ داد‬ ‫یﻜﻄﺮف پﻴﻜﺮ پﺪر‪ ،‬ﺑﯽ ﺳﺮ‬ ‫ﺁﻥﻄﺮف‪ ،‬ﺟﺴﻢ ﭼﺎك ﭼﺎك پﺴﺮ‬ ‫یﻚ ﻃﺮف ﻣﺎدرﯼ ﻥﮋﻥﺪ و ﺡﺰیﻦ‬ ‫ریﯽ ﻥﻌﺶ پﺴﺮ ﻥﻬﺎدﻩ ﺟﺒﻴﻦ‬ ‫دﺧﺘﺮﯼ روﯼ ﻥﻌﺶ ﻣﺎدر ﺧﻮیﺶ‬ ‫ﺳﺎیﺒﺎن آﺮدﻩ دﺳﺖ و پﻴﻜﺮ ﺧﻮیﺶ‬ ‫ﺧﻮاهﺮﯼ ﺑﺮ ﺑﺮادرﯼ ﮔﺮیﺪ‬ ‫یﻌﻨﯽ ﺑﺮ ﻥﻴﻤﻪ پﻴﻜﺮﯼ ﮔﺮیﺪ‬ ‫زﻥﯽ ﺁﺷﻔﺘﻪ راﻩ ﻣﯽ پﻮیﺪ‬ ‫ﺷﻮهﺮ ﺧﻮیﺸﺮا هﻤﯽ ﺟﻮیﺪ‬ ‫ﺑﺎد ﺧﺎآﺴﺘﺮ ﺟﺴﺪ هﺎ را‬ ‫ﺑﺰﻣﻴﻦ ﻣﯽ پﺮاآﻨﺪ هﻤﻪ ﺟﺎ‬ ‫ﻥﺴﻞ هﺎﺑﻴﻞ زیﺮ ﺳﻨﮓ ﺳﺘﻢ‬ ‫ﻥﺴﻞ ﻗﺎﺑﻴﻞ ﺳﺮ ﺧﻮش و ﺧﺮم‬ ‫ﺷﻬﺮ ﺗﺎر و ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ ﻣﺮدﻩ‬ ‫ﭼﻬﺮﻩ هﺎ‪ ،‬ﺳﻴﻠﯽ ﺳﺘﻢ ﺧﻮردﻩ‬

‫ﻣﻴﺪ ﻣﺪ هﺮ ﻃﺮف ﺳﭙﻴﺪ ِﻩ ﺧﻮن‬ ‫ﺑﻪ ﻟﺐ ﺷﺎﻋﺮان ﻗﺼﻴﺪ ِﻩ ﺧﻮن‬ ‫ﺟﺎﯼ ﮔﻠﻬﺎ‪ ،‬ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻣﯽ ﺑﺎرد‬ ‫ﺧﺼﻢ دون ﺗﺨﻢ ﻣﺮگ ﻣﯽ آﺎرد‬ ‫ﺧﺎك ﻣﺎ‪ ،‬ﺧﺎك آﺮﺑﻼﺳﺖ آﻨﻮن‬ ‫دﺷﺖ ﻣﺎ‪ ،‬دﺷﺖ ﻥﻴﻨﻮاﺳﺖ آﻨﻮن‬ ‫***‬ ‫ٰ‬ ‫ﺁﯼ ‪ :‬ﻥﺎﺑﺨﺮدان ﺑﯽ پﺮوا‬ ‫ﺑﺸﻨﻮیﺪ ﺳﺮ ﮔﺬﺷﺖ آﺸﻮر را‬ ‫در رﻩ ﻋﺪل و داد ﮔﺎم زﻥﻴﺪ‬ ‫اﺳﺐ ﺧﻮد آﺎﻣﮕﯽ ﻟﮕﺎم زﻥﻴﺪ‬ ‫یﻚ زﻣﺎن ‪ ،‬ﻟﺤﻈﻪ ﺋﯽ ﺑﺨﻮد ﺁﺋﻴﺪ‬ ‫ورﻥﻪ ﻣﺴﺌﻮل ﻥﺴﻞ ﻓﺮدایﺌﺪ‬

‫ﺷﻤﺎرﻩ ‪٣٠ – ١‬‬

‫ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﮐﺎﻇﻤﯽ ‪ -‬ﺷﺎﻋﺮ‪ ،‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ و ﭘﮋوهﺸﮕﺮاﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﻓﺮهﻨﮓ وادب در ﻓﺮاﺧﻨﺎﯼ ﺕﺎرﻳﺦ‪ ،‬ﺑﺴﺘﺮ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ اﻓﺘﺨﺎرات ﺑﻴﺸﻤﺎرﯼ ﻣﺨﺘﺺ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥﺶ‬ ‫ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬در ﺣﻔﻆ‪ ،‬ارﺕﻘﺎء‪ ،‬ﺕﺮوﻳﺞ و ﺕﻌﺪﻳﻞ ﻓﺮهﻨﮓ هﺎ زﺑﺎن رول ﺣﻴﺎﺕﯽ داﺷﺘﻪ و دارد‪.‬‬ ‫ﻏﻨﺎﻣﻨﺪﯼ زﺑﺎن ‪ ،‬ادﺑﻴﺎت و ﻓﺮهﻨﮓ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﺕﻼش هﺎﯼ ﺁﮔﺎهﺎﻥﯽ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ در‬ ‫ﻃﻮل ﺕﺎرﻳﺦ‪ ،‬ﻓﺮﻳﺎدهﺎﻳﯽ را ﮐﻪ از ﺕﻔﮑﺮ و اﻥﺪﻳﺸﻪ ﻥﺸﺄت ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺁﺛﺎر و ﻗﻠﻢ ﻥﻴﮑﻮﻳﺸﺎن در‬ ‫ﭘﻬﻨﺎﯼ ﮔﻴﺘﯽ ﺑﻪ ﻳﺎدﮔﺎر ﻣﺎﻥﺪﻩ اﻥﺪ‪.‬اﻳﻨﮏ "ﺳﺨﻦ ﻥﻮ" درراﺳﺘﺎﯼ ارج دهﯽ و ﻗﺪرداﻥﯽ از‬ ‫زﺣﻤﺎت ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ و ﻗﺎﺑﻞ ﺕﻘﺪﻳﺮﻥﺨﺒﮕﺎن و ﭘﻴﺸﮑﺴﻮﺕﺎن اﻓﻐﺎﻥﺴﺘﺎﻥﯽ ﮐﻪ ﻥﻘﺸﯽ ﺑﺲ ﺣﻴﺎﺕﯽ و‬ ‫ﻣﺎﻥﺪﮔﺎر در ﻓﺮهﻨﮓ و زﺑﺎن اﻳﻦ ﻣﺮز و ﺑﻮم داﺷﺘﻪ اﻥﺪ‪ ،‬ﺑﺨﺸﯽ را ﺕﺤﺖ ﻋﻨﻮان "ﻣﻌﺮﻓﯽ‬ ‫ﻥﺎﻣﻪ" در ﻓﺼﻞ ﻥﺎﻣﻪ اﺧﺘﺼﺎص دادﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺧﺒﺮﻩ ﮔﺎن و ﻓﻌﺎﻻن در راﺳﺘﺎﯼ هﻨﺮ‪،‬‬ ‫ادﺑﻴﺎت‪ ،‬ﻓﺮهﻨﮓ ‪ ،‬ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ و ﻏﻴﺮﻩ ﻣﯽ ﭘﺮدازد‪.‬‬ ‫ﻟﺬا در اوﻟﻴﻦ ﺷﻤﺎرﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻳﮑﯽ از ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎن ﺳﺮﺷﻨﺎس و زﺣﻤﺖ ﮐﺶ ﮐﺸﻮرﻣﺎن‬ ‫ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﻳﻢ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﯼ ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﻣﺎ ﭼﻪ در داﺧﻞ و ﭼﻪ در ﺧﺎرج ازﮐﺸﻮر ﺑﺎ ﺁﺛﺎر ارزﻥﺪﻩ‬ ‫ﯼ اﻳﻦ ﺷﺎﻋﺮ و ﻥﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﯼ ﻋﺰﻳﺰ ﺁﺷﻨﺎ هﺴﺘﻨﺪ و ﺁﺛﺎر ﮔﺮاﻥﻤﺎﻳﻪ او ﻥﻘﺶ ﻣﻮﺛﺮﯼ در ﻓﺮهﻨﮓ‬ ‫و ادﺑﻴﺎت ﮐﺸﻮر ﻣﺎ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻃﯽ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ اﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن داﺷﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ وﯼ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﭘﺮداﺧﺘﻴﻢ‪:‬‬

‫ﺳﺨﻦ ﻧﻮ‪ :‬ﺥﻮاهﺸﻤﻨﺪﻳﻢ ﮐﻪ از ﺥﻮد و ﺥﺎﻧﻮادﻩ ﺗﺎن‬ ‫ﺵﻨﺎﺥﺘﯽ ﺑﻪ ﺥﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻡﺠﻠﻪ ﯼ ﻡﺎ اراﺋﻪ دهﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﮐﺎﻇﻤﯽ‪ :‬ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺳﺎل ‪ 1346‬ﺧﻮرﺷﻴﺪﯼ هﺴﺘﻢ ﻳﻌﻨﯽ ﺣﺪود‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ در هﺮات‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺁن در دوران ﮐﻮدﮐﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﮐﻮچ ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬دوران ﻣﮑﺘﺐ را ﺕﺎ ﺻﻨﻒ دوازدﻩ‬ ‫در ﮐﺎﺑﻞ ﺳﭙﺮﯼ ﮐﺮدم‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺁن ﺑﺨﺎﻃﺮ وﺿﻌﻴﺖ ﺧﺎص‬ ‫ﮐﺸﻮر و ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﮐﻪ ﻏﺎﻟﺒﺎ ﻣﺮدم ﻣﺎ از ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺑﻪ‬ ‫اﻃﺮاف و اﻃﻨﺎف دﻥﻴﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮﻣﯽ ﺷﺪﻥﺪ‪ ،‬ﻣﺎ هﻢ ﺑﻪ ﮐﺸﻮر‬ ‫اﻳﺮان ﻣﻬﺎﺟﺮ ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬از ﺣﺪود ﺳﺎل ‪ 1363‬در ﻣﺸﻬﺪ‬ ‫زﻥﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬ﺑﺨﺸﯽ از ﺕﺤﺼﻴﻼﺕﻢ را در رﺷﺘﻪ ﯼ‬ ‫ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن در ﻣﺸﻬﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺮدم‪ .‬وﻟﯽ در ﻋﻤﻞ‬ ‫وارد ﺣﻮﺿﻪ ﯼ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﯼ ادﺑﯽ و ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﺷﺪم و از‬ ‫ﺕﺤﺼﻴﻼﺕﻢ در زﻣﻴﻨﻪ ﯼ ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﭼﻨﺪان اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﯼ ﺟﺪﯼ‬ ‫ﻥﺸﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻦ از اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﻥﺎراﺿﯽ ﻥﻴﺴﺘﻢ‪.‬ﺣﺪود ‪15‬‬ ‫ﺳﺎل اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﯼ ادﺑﯽ و ﻓﺮهﻨﮕﯽ از ﻥﻮع‬ ‫روزﻥﺎﻣﻪ ﻥﮕﺎرﯼ ‪ ,‬ارﺕﺒﺎط ﺑﺎ ﺑﻌﻀﯽ از ﻥﺸﺮﻳﺎت و ﻣﺤﺎﻓﻞ‬ ‫اﻥﺘﺸﺎراﺕﯽ و ﻥﻮﺷﺘﻦ و ﺕﺤﻘﻴﻖ و ﭘﮋوهﺶ در ﺣﻮزﻩ ﯼ‬ ‫ادﺑﻴﺎت ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬در ﺳﺎل ‪ 1374‬ازدواج ﮐﺮدم وهﻤﺴﺮم‬ ‫ﺧﺎﻥﻢ زﻳﻨﺐ ﺑﻴﺎت هﺴﺘﻨﺪ و دو دﺧﺘﺮ ﺑﻪ ﻥﺎﻣﻬﺎﯼ ﺳﺎرﻩ هﻔﺖ‬ ‫ﺳﺎﻟﻪ‪ ،‬ﻣﺮﻳﻢ ﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ دارم‪.‬‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻧﻮ‪ :‬ﺁﻳﺎ هﻤﺴﺮ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺘﺎن هﻢ در ﻓﻌﺎﻝﻴﺖ هﺎﯼ‬ ‫ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﺵﺮﮐﺖ دارﻧﺪ؟‬ ‫ﺁﻗﺎﯼ ﮐﺎﻇﻤﯽ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ ,‬اﻟﺒﺘﻪ ﻓﺮزﻥﺪان هﻨﻮز ﺑﻪ ﺳﻨﯽ ﻥﺮﺳﻴﺪﻩ اﻥﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺘﻮاﻥﻴﻢ ﺟﺪﯼ ﻗﻀﺎوت ﮐﻨﻴﻢ وﻟﯽ دﺧﺘﺮ ﺑﺰرﮔﻢ ﺳﺎرﻩ‬ ‫ﮐﻪ هﻔﺖ ﺳﺎﻟﻪ اﺳﺖ در ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﯼ هﻨﺮﯼ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ‬

‫ﻥﻘﺎﺷﯽ ﻳﺎ رﺳﺎﻣﯽ اﺳﺘﻌﺪاد وﻳﮋﻩ اﯼ دارد‪ .‬هﻤﺴﺮم ﻥﻴﺰ‬ ‫هﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺧﻮد ﺷﻌﺮ ﻣﯽ ﺳﺮاﻳﺪ و ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﯼ‬ ‫ادﺑﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺕﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﯼ رادﻳﻮﯼ ﺑﺮون‬ ‫ﻣﺮزﯼ هﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻧﻮ‪ :‬ﺥﺎﻧﻮادﻩ ﯼ ﺵﻤﺎ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ در ﭘﻴﺸﺒﺮد اهﺪاف و‬ ‫ﻓﻌﺎﻝﻴﺖ هﺎﯼ ﻓﺮهﻨﮕﻴﺘﺎن ﺳﻬﻴﻢ ﺑﻮدﻩ اﻧﺪ؟‬ ‫ﮐﺎﻇﻤﯽ‪ :‬ﺧﺎﻥﻮادﻩ ﻣﻦ ﻥﻘﺶ ﻣﻮﺛﺮﯼ در ﭘﻴﺸﺒﺮد اهﺪاف و‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﯼ ﻣﻦ داﺷﺘﻪ اﻥﺪ‪ .‬از ﻗﺪﻳﻢ ﺧﺎﻥﻪ ﯼ ﻣﺎ ﺧﺎﻥﻪ ﯼ‬ ‫ﺑﺤﺚ و ﮐﺘﺎب ﺧﻮاﻥﺪن و ﻥﺸﺮﻳﻪ و ﻣﺸﺎﻋﺮﻩ و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﻳﯽ‬ ‫از اﻳﻦ ﻥﻮع ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪.‬ﺧﺎﻥﻮادﻩ ﯼ ﻣﺎ اهﻞ ﺻﺪروﻋﻠﻢ ﺑﻮدﻩ‬ ‫اﻥﺪ ﭼﻨﺎﻥﮑﻪ از ﻣﺎ ﭼﻬﺎر ﺑﺮادر ﮐﻪ در اﻓﻐﺎﻥﺴﺘﺎن ﮐﻼن‬ ‫ﺷﺪﻳﻢ هﺮ ﭼﻬﺎر ﻥﻔﺮ ﺑﻪ ﺕﺤﺼﻴﻼت ﻋﺎﻟﯽ رﺳﻴﺪﻩ اﻥﺪ و اﻳﻦ‬ ‫ﺑﺨﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻣﺤﻴﻂ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺎر‬ ‫ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺁن ﮐﻪ ازدواج ﮐﺮدم‪ ،‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻥﻪ اﻳﻦ‬ ‫وﺿﻌﻴﺖ اداﻣﻪ ﭘﻴﺪا ﮐﺮد و ﻣﺤﻴﻂ ﺧﺎﻥﻮادﻩ ﯼ ﻣﺎ ﻏﺎﻟﺒﺎ ﻳﮏ‬ ‫ﻣﺤﻴﻂ ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﺑﻮدﻩ و ﻥﻮﻋﯽ ﺁراﻣﺶ ﺑﺮاﻳﻢ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺘﻮاﻥﻢ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎ ﯼ ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﺧﻮد اداﻣﻪ ﺑﺪهﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ اﻳﻨﮑﻪ از ﻟﺤﺎظ دﻏﺪﻏﻪ هﺎﯼ ﻣﻌﻴﺸﺖ هﻢ ﮐﻢ و‬ ‫ﺑﻴﺶ ﺑﺪﻟﻴﻞ وﺿﻌﻴﺖ ﺧﺎص ﺧﺎﻥﻮادﮔﯽ ﮐﻤﺘﺮ در ﻓﺸﺎر‬ ‫ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬ﻣﺎ هﺮ دو ﻥﻔﺮ ﺷﺎﻏﻞ هﺴﺘﻴﻢ و اﻳﻦ ﺕﺎ ﺣﺪودﯼ‬ ‫ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ ﺑﺎر زﻥﺪﮔﯽ را ﺕﻘﺴﻴﻢ ﻣﯽ ﺳﺎزد واﻳﻦ ﺧﻮدش‬ ‫زﻣﻴﻨﻪ اﯼ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﮐﺎر ﮐﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻧﻮ‪ :‬ﻝﻄﻒ ﮐﻨﻴﺪ ﺵﻨﺎﺥﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ در ﻡﻮرد ﻓﻌﺎﻝﻴﺖ‬ ‫هﺎﯼ ﻓﺮهﻨﮕﯽ و ادﺑﻴﺘﺎن اراﺋﻪ دهﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﮐﺎﻇﻤﯽ‪ :‬ﻋﺮض ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ در اﻳﻦ دﻩ ﺕﺎ دوازدﻩ ﺳﺎل اﺧﻴﺮ‬ ‫ﮐﻼ ﻣﺸﻐﻮل ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﯼ ادﺑﯽ ﺑﻮدم ‪ .‬دﻓﺘﺮﯼ ﺑﻨﺎم دﻓﺘﺮ‬

‫ﺷﻤﺎرﻩ ‪٣١ – ١‬‬ ‫ادﺑﻴﺎت اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺗﺎﺳﻴﺲ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻳﻢ ﮐﻪ ﮐﺎرهﺎﯼ ادﺑﯽ‬ ‫ﺑﺮاﯼ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن در ﺁن اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دادﻳﻢ و ﺣﺎﺻﻞ ﮐﺎر ﺁن‬ ‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﮐﺘﺎب در زﻣﻴﻨﻪ ﯼ ﺷﻌﺮ و داﺳﺘﺎن از اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن‬ ‫ﺑﻮد‪.‬ﺑﻌﺪ از ﺁن ﺑﺎ ﺗﺎﺳﻴﺲ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﯼ " د ّر درﯼ" ‪ ,‬ﺑﻌﺪ از‬ ‫ﻳﮑﺴﺎل ﺑﻪ ﺁن ﻧﺸﺮﻳﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻢ و ﺝﺰء هﻴﺎت ﺗﺤﺮﻳﺮﻳﻪ ﯼ ﺁن‬ ‫ﻧﺸﺮﻳﻪ ﺑﻮدم و ﺗﺎﺑﺤﺎل ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻣﺎ در ﻧﺸﺮﻳﻪ ﯼ ﺧﻂ ﺳﻮم‬ ‫ﮐﻪ ﺷﮑﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﯼ "د ّر درﯼ" اﺳﺖ اداﻣﻪ‬ ‫دارد‪.‬ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﺁن در ﺳﺎل هﺎﯼ اﺧﻴﺮ ﺑﺎ ﺑﻌﻀﯽ از‬ ‫ﻣﻄﺒﻮﻋﺎت اﻳﺮاﻧﯽ و ﺑﻌﻀﯽ از رﺳﺎﻧﻪ هﺎﯼ دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻣﻬﺎﺝﺮﻳﻦ ﻣﺎ در دﻳﮕﺮ ﺝﺎهﺎﯼ دﻧﻴﺎ ﻧﻴﺰ ﺳﺮ و ﮐﺎر داﺷﺘﻢ‪.‬‬ ‫ﮐﺎر ﻋﻤﺪﻩ ﯼ ﻣﻦ در اﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل اﺧﻴﺮ ﺗﺄﻟﻴﻒ و وﻳﺮاﻳﺶ‬ ‫و اﻣﻮر ﻓﻨﯽ ﮐﺘﺎب هﺎﻳﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﭼﺎپ‬ ‫ﻣﻴﺸﻮد‪.‬ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ ﺁن ﭼﻨﺪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﯼ ﺷﻌﺮ ﭼﺎپ ﮐﺮدم‪.‬‬ ‫ﻳﮑﯽ ﮐﺘﺎب "ﭘﻴﺎدﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدم " و دﻳﮕﺮﯼ" ﻗﺼﻪ ﯼ ﺳﻨﮓ و‬ ‫ﺧﺸﺖ" و ﺳﻪ ﮐﺘﺎب ﺗﺤﻘﻴﻘﯽ در زﻣﻴﻨﻪ ﯼ ﺷﻌﺮ و ﻣﺴﺎﺉﻞ‬ ‫زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﻣﺜﻞ ﮐﺘﺎب "روزﻧﻪ" ﮐﻪ ﻳﮏ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﯼ‬ ‫ﺁﻣﻮزﺷﯽ ﺷﻌﺮ اﺳﺖ و ﮐﺘﺎب" ﺷﻌﺮ ﭘﺎرﺳﯽ" و ﮐﺘﺎب‬ ‫دﻳﮕﺮﯼ ﺑﻨﺎم "هﻤﺰﺑﺎﻧﯽ و ﺑﯽ زﺑﺎﻧﯽ"‪ .‬در اﻳﻦ ﻳﮑﯽ دوﺳﺎل‬ ‫اﺧﻴﺮ ﻣﻦ ﻣﺸﻐﻮل ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﻳﯽ درﺑﺎرﻩ ﯼ ﺷﻌﺮ ﺑﻴﺪل ﺑﻮدم‬ ‫ﻳﻌﻨﯽ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ اﯼ ازﺁﺙﺎر ﻋﺒﺪاﻟﻘﺎدر ﺑﻴﺪل را ﻓﺮاهﻢ ﮐﺮدم و‬ ‫ودرﻳﮏ ﺣﺠﻢ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻣﻄﻠﻮب و ﺑﺎ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﮔﻨﺠﺎﻧﺪﻩ ام ﮐﻪ‬ ‫اﻧﺸﺎﷲ ﻣﻮرد ﭘﺴﻨﺪ دوﺳﺘﺎن واﻗﻊ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ در ﺣﺎل‬ ‫ﺁﻣﺎدﻩ ﺷﺪن اﺳﺖ‪ .‬ﮐﺘﺎب دﻳﮕﺮﯼ درﺑﺎرﻩ ﯼ ﺑﻴﺪل در دﺳﺖ‬ ‫دارم وﮔﺬﺷﺘﻪ از اﻳﻨﻬﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﯼ وﺳﻴﻊ و ﮔﺴﺘﺮدﻩ اﯼ از‬ ‫ﻣﺮدم ﻣﺎ ﮐﻪ در اﻳﺮان ﭼﺎپ ﻣﯽ ﺷﻮد را وﻳﺮاﻳﺶ‬ ‫ﮐﺮدم‪.‬ﻳﮑﯽ از ﻋﻤﺪﻩ ﺗﺮﻳﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﯼ ﻣﺎ در اﻳﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ‬ ‫وﻳﺮاﺳﺘﺎرﯼ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ وﻳﺮاﺳﺘﺎرﯼ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺗﺎﺑﺤﺎل‬ ‫اداﻣﻪ دارد ﮐﻪ از ﺑﻴﻦ ﮐﺘﺎب هﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ وﻳﺮاﻳﺶ ﮐﺮدم‬ ‫ﻣﻴﺘﻮاﻧﻢ" اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن در ﭘﻨﺞ ﻗﺮن اﺧﻴﺮ" ﻣﺮﺣﻮم ﻓﺮهﻨﮓ را‬ ‫اﺷﺎرﻩ ﮐﻨﻢ‪" ،‬ﻧﻘﺪ ﺑﻴﺪل" اﺳﺘﺎد ﺳﻼح اﻟﺪﻳﻦ ﺳﻠﺠﻮﻗﯽ و‬ ‫ﮐﺘﺎب" ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻳﺘﻴﻢ ﺝﺎوﻳﺪ واﺧﻼق ﻧﻴﮑﻮ ﻣﺨﻮص" ﺑﺎ ﺗﺮ‬ ‫ﺝﻤﻪ هﺎﯼ اﺳﺘﺎد ﺳﻼح اﻟﺪﻳﻦ ﺳﻠﺠﻮﻗﯽ و" ﺁﺙﺎر هﺮات اﺳﺘﺎد‬ ‫ﺧﻠﻴﻞ اﷲ ﺧﻠﻴﻠﯽ" و ﻳﮏ ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدﯼ از ﮐﺘﺎب هﺎﯼ ﺷﻌﺮ‬ ‫و داﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‬ ‫و ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﺘﻮن ادﺑﯽ و ﺗﺎرﻳﺨﯽ‪.‬‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻧﻮ‪ :‬ﺁﻗﺎﯼ ﮐﺎﻇﻤﯽ ﭼﻮن از ﺷﻌﺮ و ادﺑﻴﺎت ﺳﺨﻦ‬ ‫ﮔﻔﺘﻴﺪ ودر ﻡﺠﻤﻮع ﺗﺨﺼﺺ ﺥﻮد ﺷﻤﺎ هﻢ در ویﺮایﺶ و‬ ‫ﺷﻌﺮ و ادﺑﻴﺎت اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻌﺮیﻒ ﺷﻤﺎ از ﺷﻌﺮ ﭼﻴﺴﺖ؟‬ ‫ﮐﺎﻇﻤﯽ‪ :‬واﻗﻌﻴﺖ هﻢ هﻤﻴﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻌﺮ را ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﺻﻮرت ﻋﻤﻮم ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬ﺑﺎز هﻢ ﺗﻌﺮﻳﻔﯽ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻣﻨﺘﻘﺪ‬ ‫از ﺷﻌﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻓﺮق ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻘﺪ اﺳﺖ از‬ ‫ﺑﻴﺮون ﺑﺎ ﺷﻌﺮ ﻣﻮاﺝﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد و او ﺷﻌﺮ را ﺑﺎ ﻳﮏ‬ ‫ﺳﻠﺴﻠﻪ اﺝﺰا و ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻣﺜﻼ ﺗﻌﺮﻳﻔﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ ﺷﻌﺮ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ زﺑﺎن اﺳﺖ و ﻳﺎ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰﯼ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ در ﮐﻠﻤﺎت رخ ﻣﯽ دهﺪ و ﺷﺎﻋﺮ ﮐﺎرﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‬ ‫ﮐﻪ زﺑﺎﻧﺶ از ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎدﯼ ﺧﺎرج ﺷﻮد‪ .‬ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺑﺮاﯼ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺷﻌﺮ ﻣﯽ ﺳﺮاﻳﺪ در ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺳﺮاﻳﺶ هﻴﭻ ﺗﻌﺮﻳﻔﯽ ﺑﺮ‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺗﺎﺑﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﺣﺲ و ﺣﺎل ﻟﺤﻈﻪ اﯼ و ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ و دوﺑﺎرﻩ ﺗﮑﺮار ﻧﻤﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻳﻌﻨﯽ‬ ‫ﻳﮏ ﺣﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ و ﺑﻌﺪ ﻏﻴﺐ ﻣﯽ ﺷﻮد و اﮔﺮ‬ ‫درﺁن ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯽ از ﺁن ﺣﺲ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﻳﮏ اﺙﺮ‬

‫هﻨﺮﯼ ﺁﻓﺮﻳﺪﯼ و در ﺁن ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺳﺮودن ﺷﻌﺮ هﻴﭽﮕﺎﻩ‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎﯼ ﺁن ﺗﻌﺎرﻳﻒ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﯽ ﻳﻌﻨﯽ ﻓﮑﺮ‬ ‫ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻳﻦ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺷﻌﺮ داراﯼ ﭼﻪ‬ ‫ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺗﯽ اﺳﺖ و ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﻳﮏ ﻣﻘﺪار‬ ‫زﻳﺎدﯼ روﻧﺪ ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔﺎﻩ دارد و اﮔﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‬ ‫ﺑﺼﻮرت ﺧﻮدﺁﮔﺎﻩ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻴﻢ ﺷﻌﺮﻣﺎن ﺗﺼﻨﻌﯽ و ﺳﺎﺧﺘﮕﯽ‬ ‫از ﮐﺎر در ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﻘﺎم‬ ‫ﺳﺮودن ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﺷﻌﺮ را ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﻨﻢ وﻟﯽ در ﻣﻘﺎم ﻧﺴﺦ‬ ‫ﮐﺮدن و ارزﻳﺎﺑﯽ ﮐﺮدن ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ هﻤﻴﻦ ﮐﻪ دﮐﺘﺮ‬ ‫ﺷﻔﻴﻌﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺷﻌﺮ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﮐﻼم رخ‬ ‫ﻣﯽ دهﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﺮﻳﻦ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻧﻮ‪ :‬ﺝﺎیﮕﺎﻩ ﺷﻌﺮ را در ﺣﻔﻆ زﺑﺎن و ﻓﺮهﻨﮓ یﮏ‬ ‫ﮐﺸﻮر‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ارزیﺎﺑﯽ ﻡﯽ ﮐﻨﻴﺪ؟‬ ‫ﮐﺎﻇﻤﯽ‪ :‬واﻗﻌﻴﺖ اﻣﺮاﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ زﺑﺎن را ﺑﻪ ﮐﻤﮏ‬ ‫ﺷﻌﺮ ﺣﻔﻆ ﮐﺮدﻳﻢ‪.‬ﺷﻌﺮ زﺑﺎن را رﺳﻤﻴﺖ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ‬ ‫ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﮐﻠﻤﺎت وﻗﺘﯽ وارد ﺷﻌﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﺎ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ را ﺝﺪﯼ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻳﻢ و ﺝﺰء ﮐﻠﻤﺎت زﺑﺎن ﺧﻮد ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﻴﻢ‪.‬از اﻳﻨﮑﻪ ﺑﮕﺬرﻳﻢ ﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﺁﻣﻮزﺷﻬﺎﯼ ﻣﺮﺑﻮط‬ ‫ﺑﻪ زﺑﺎن را ﻳﻌﻨﯽ ﺁﻣﻮﺧﺘﻦ زﺑﺎن را ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻣﺘﻮن ﺷﻌﺮﯼ‬ ‫ﮐﻬﻦ ﺧﻮد ﻳﺎد ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻳﻢ واﻳﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻮﺙﺮ اﺳﺖ ﻳﻌﻨﯽ ﻣﯽ‬ ‫ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﻣﺘﻮن ادﺑﯽ و ﺁﻣﻮزﺷﯽ ﻣﺎ ﺷﻌﺮ اﺳﺖ واﻳﻦ‬ ‫ﺑﺎز ﮐﻤﮏ دﻳﮕﺮﯼ اﺳﺖ‪ .‬ﺝﺪا از اﻳﻨﮑﻪ وﻗﺘﯽ ﺁدﻣﯽ ﺑﻪ ﻳﮏ‬ ‫زﺑﺎن ﺧﺎص ﺷﻌﺮ ﻣﯽ ﺳﺮاﻳﺪ‪ ،‬در ﺁن زﺑﺎن اﺣﺴﺎس ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ‬ ‫و ﻗﺪرت و ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺣﺎﺽﺮ ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ زﺑﺎن‬ ‫را ﺑﻪ راﺣﺘﯽ از دﺳﺖ ﺑﺪهﺪ ﭼﺮا ﮐﻪ زﺑﺎن دﻳﮕﺮﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﮐﺎرﺑﺮد داد و ﺳﺘﺪ و ﮔﻔﺘﺎرﺑﺮاﯼ او ﻧﺪارد ﺑﻠﮑﻪ ﻳﮏ‬ ‫ﮐﺎرﮐﺮد هﻨﺮﯼ هﻢ ﺑﺮاﯼ او دارد‪.‬ﻣﻦ اﻳﻦ را ﺑﻪ اﻳﻨﺼﻮرت‬ ‫ﺑﻴﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ اﮔﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻳﮏ ﻧﻴﺎز ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ و‬ ‫روزﻣﺮﻩ ﯼ ﺧﻮد را ﺑﻴﺎن ﮐﻨﻴﻢ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ هﺮ زﺑﺎﻧﯽ‬ ‫اﻳﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم دهﻴﻢ وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﺷﻌﺮ ﻣﻴﺴﺮاﻳﻴﻢ ‪ ,‬اﻳﻦ‬ ‫دﻳﮕﺮ از ﻳﮏ ﻧﻴﺎز ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ و ﺑﺮاﯼ ﻧﻴﺎزهﺎﯼ‬ ‫ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ‪.‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ در ﺷﻌﺮ ﻳﮏ ﻧﻮع اﺣﺴﺎس ﺑﺮﺝﺴﺘﮕﯽ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺣﺎﺽﺮ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﺑﻪ زﺑﺎن دﻳﮕﺮﯼ ﺑﻴﺎن‬ ‫ﮐﻨﻴﻢ‪.‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﻳﻦ ﺷﻌﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻻﺝﺮم ﻣﺎرا ﺑﺴﻮﯼ زﺑﺎن‬ ‫ﻣﺎدرﻳﻤﺎن ﺳﻮق ﻣﯽ دهﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻧﻮ‪ :‬ﭼﻪ ﻋﻮاﻡﻠﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ در‬ ‫ﺷﻌﺮهﺎیﺘﺎن دردهﺎﯼ اﺝﺘﻤﺎﻋﯽ ﺝﺎﻡﻌﻪ را ﺑﻴﺎن ﮐﻨﻴﺪ؟‬ ‫ﮐﺎﻇﻤﯽ‪ :‬ﻋﺮض ﮐﻨﻢ ﻳﮏ ﻣﻘﺪار ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ وﺽﻌﻴﺖ‬ ‫ﺧﺎص ﻣﻤﻠﮑﺖ وﺝﺎﻣﻌﻪ ﯼ ﻣﺎﺳﺖ ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ دﭼﺎر ودرﮔﻴﺮ‬ ‫ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪.‬ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ وﻗﺘﯽ ﻳﮏ ﺷﺎﻋﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﻣﺮدم ﺷﻌﺮ ﺑﺴﺮاﻳﺪ ﻧﺎﭼﺎر از اﻳﻦ درﮔﻴﺮﯼ هﺎ و ﻣﺸﻘﺖ هﺎ‬ ‫ﺷﻌﺮ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪.‬ﻳﮏ ﻣﻘﺪار ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺷﺨﺼﯽ و‬ ‫ﭘﺮورش ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬در ﻣﺠﻤﻮع ﺧﺎﻧﻮادﻩ ﯼ ﻣﺎ‬ ‫ﺧﺎﻧﻮادﻩ اﯼ ﻧﺴﺒﺘﺎ داراﯼ اﺽﺎﻓﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺑﻮدﻩ اﻧﺪ ﻳﻌﻨﯽ از‬ ‫ﻗﺪﻳﻢ ﭘﺪر ﮐﻼن و ﭘﺪرم درﮔﻴﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﯼ ﺳﻴﺎﺳﯽ و‬

‫ﺵﻤﺎرﻩ ‪٣٢ – ١‬‬ ‫اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﻮدﻩ اﻧﺪ و هﻤﻴﺸﻪ ﺳﻌﯽ ﻡﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻧﻘﺶ ﻡﻮﺛﺮﯼ‬ ‫در ﺟﺎﻡﻌﻪ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻨﺪ و اﻧﺴﺎن هﺎﯼ درﮔﻴﺮ ﺑﺎ ﻡﺴﺎﺋﻞ‬ ‫ﺑﻮدﻩ اﻧﺪ و ایﻦ درﮔﻴﺮﯼ ﺑﺎ ﻡﺴﺎﺋﻞ ﺑﻪ ﻡﺎ هﻢ ﺳﺮایﺖ ﮐﺮدﻩ‬ ‫وﻡﺎ هﻢ از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ وارد اﺟﺘﻤﺎع ﺵﺪﻩ ایﻢ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﻡﺴﺎﺋﻞ‬ ‫روز ﻡﺮﺕﺒﻂ ﺑﻮدیﻢ و ﺑﯽ ﺕﻔﺎوت و اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﺵﺨﺼﯽ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ ﻧﺒﻮدیﻢ و ایﻦ را هﻢ ﻡﺪیﻮن‬ ‫ﻧﻮع ﭘﺮورﺵﯽ هﺴﺘﻢ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻮادﻩ ﯼ ﻡﺎ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻮد وﺕﺎ‬ ‫ﺣﺪودﯼ ایﻦ ﺕﻌﻬﺪ و اﺣﺴﺎس ﻡﺴﺌﻮﻟﺒﻴﺖ در ﺧﻮد ﻡﻦ هﻢ‬ ‫دیﺪﻩ ﻡﯽ ﺵﺪ‪ .‬وﺿﻌﻴﺖ ﻡﻤﻠﮑﺖ ودردهﺎﯼ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺟﺎﻡﻌﻪ‬ ‫ﻡﺎ را وادار ﻡﻴﮑﺮد ﮐﻪ اﮔﺮ ﺕﻌﻬﺪﯼ هﻢ ﻧﺪاﺵﺘﻴﻢ ﺑﻨﺎﺑﺮ‬ ‫ﺿﺮورت واﻟﺰام ﺑﺎیﺪ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻴﻢ‪.‬و ایﻦ دو ﻡﻮرد ﺑﻮد ﮐﻪ‬ ‫ﺵﻌﺮهﺎﯼ ﻡﺮا درﮔﻴﺮ ﺑﺎ ﻡﺴﺎﺋﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻡﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻡﯽ‬ ‫ﺕﻮان ﮔﻔﺖ ﺕﻘﺮیﺒﺎ هﻴﭻ ﺵﻌﺮﯼ ﻧﺪارم ﮐﻪ ﺑﺎ ﻡﻮﺿﻮﻋﯽ‬ ‫ﮐﻠﻨﺠﺎر ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺵﻢ‪.‬‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻧﻮ‪ :‬ﺷﻤﺎ اﺷﺎرﻩ ﮐﺮدﻳﺪ ﮐﻪ در زﻣﻴﻨﻪ ﯼ ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ‬ ‫ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻳﺪ‪.‬ﭼﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ از ﺑﺨﺶ‬ ‫ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ادﺑﻴﺎت وارد ﺷﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺗﻔﺎوت ﻋﻤﺪﻩ اﯼ‬ ‫ﺑﺎ هﻢ دارﻧﺪ؟‬ ‫ﮐﺎﻇﻤﯽ‪ :‬واﻗﻌﻴﺖ اﻡﺮایﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ درﻡﻦ هﺮ دو ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻮد‬ ‫ﻡﻨﺘﻬﺎ ﮐﻢ ﮐﻢ ایﻦ ﻋﻼﻗﻪ در ﻡﻦ ﭘﺮرﻧﮓ ﺕﺮ ﺵﺪ و دیﮕﺮﯼ‬ ‫ﮐﻤﺮﻧﮓ ﺕﺮ‪.‬یﮑﯽ از دﻻیﻞ ﭘﺮ رﻧﮓ ﺕﺮ ﺵﺪن ﺁن ‪ ,‬اﺣﺴﺎس‬ ‫ﻧﻴﺎزﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺟﺎﻡﻌﻪ ﯼ ﻡﺎ ﺑﻪ ایﻦ ﻧﻮع ﮐﺎر ﻡﯽ ﺵﺪ‪.‬ﻡﻦ‬ ‫اﺣﺴﺎس ﻡﯽ ﮐﻨﻢ ﻡﺎ در ﺣﻮﺿﻪ ﯼ ادﺑﻴﺎت‪ ,‬ﻧﻴﺎزﻡﻨﺪﯼ ﺧﻴﻠﯽ‬ ‫ﺵﺪیﺪﺕﺮﯼ داریﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻪ ﺣﻮﺿﻪ ﯼ ﻡﻬﻨﺪﺳﯽ‪.‬ﻧﻪ ایﻨﮑﻪ‬ ‫ﺁن ﮐﺎر ‪ ,‬ﮐﺎر ﻡﻔﻴﺪﯼ ﻧﺒﺎﺵﺪ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺧﻮدﻡﺎن در ﺧﺎﻧﻪ اﯼ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﻡﯽ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ یﮏ ﻡﻬﻨﺪس ﺁن را ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ ﻡﻨﺘﻬﺎ‬ ‫ﻓﻌﻼ ﻡﺎ یﮏ اوﻟﻮیﺖ هﺎیﯽ داریﻢ ﺑﻪ ایﻦ ﻡﻌﻨﯽ ﮐﻪ در‬ ‫ﺣﻮﺿﻪ ﯼ اﻡﻮر ﻓﻨﯽ و ﻡﻬﻨﺪﺳﯽ ﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺁن ﮐﺎر‬ ‫را ﺑﮑﻨﻨﺪ و اﮔﺮ ﺧﻮد ﻧﺪاﺵﺘﻴﻢ ﻡﯽ ﺕﻮاﻧﻴﻢ ﻧﻴﺮو از ﺧﺎرج‬ ‫ﺑﮕﻴﺮیﻢ ﻡﻨﺘﻬﺎ در ﺣﻮﺿﻪ ﯼ ادﺑﻴﺎت ﻡﺎ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻓﻘﻴﺮ هﺴﺘﻴﻢ‬ ‫ﺧﺼﻮﺹﺎ در ایﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺁﻧﻘﺪر ﮐﻢ ﺕﻌﺪاد ﺑﻮدیﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ‬ ‫ﻡﻴﺪان را ﺧﺎﻟﯽ ﻡﯽ ﮔﺬاﺵﺘﻴﻢ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮد ﭘﺮ ﮐﻨﺪ و واﻗﻌﺎ ایﻦ‬ ‫ﮐﺎرهﺎ ﻟﻨﮓ ﻡﯽ ﻡﺎﻧﺪ ﺕﺎ اﻧﺠﺎم ﺵﻮد‪.‬ﻡﺜﻼ ﻓﺮض ﮐﻨﻴﻢ اﮔﺮ‬ ‫ﻡﻦ ﮐﺘﺎب" اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن در ﭘﻨﺞ ﻗﺮن اﺧﻴﺮ" را ویﺮایﺶ ﻧﻤﯽ‬ ‫ﮐﺮدم ایﻦ ﮐﺘﺎب هﻤﭽﻨﺎن ﭘﺮ ﻏﻠﻂ و ﺑﺎ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﻧﺎﻡﻄﻠﻮﺑﯽ‬ ‫ﮐﻪ در ﭼﺎپ هﺎﯼ اول ﺧﻮد داﺵﺖ ﭼﺎپ ﻡﻴﺸﺪ ﺑﺎ ایﻨﮑﻪ‬ ‫ﮐﺘﺎب ارزﺵﻤﻨﺪﯼ از ﻟﺤﺎظ ﺕﺎریﺨﯽ اﺳﺖ و هﻤﭽﻨﻴﻦ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﮐﺘﺎب هﺎﯼ دیﮕﺮ‪.‬ﻡﺜﻼ ﻓﺮض ﺑﺪاریﻢ ﮐﻪ‬ ‫اﮔﺮﻡﺠﻤﻮﻋﻪ ﯼ ﺁﻡﻮزﺵﯽ ﺵﻌﺮ روزﻧﻪ را ﻧﻤﯽ ﻧﻮﺵﺘﻢ در‬ ‫ایﻦ ‪ 10‬ﺕﺎ ‪ 12‬ﺳﺎل دیﮕﺮ ایﻦ ﮐﺘﺎب ﻧﻮﺵﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺵﺪ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺕﺎﺑﺤﺎل هﻢ ﻧﻮﺵﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬وﻟﯽ در ﺣﻮﺿﻪ ﯼ‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﯼ ﻡﻬﻨﺪﺳﯽ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ایﻦ ﮐﺎرهﺎ ﭘﻴﺶ ﻡﻴﺮﻓﺖ و‬ ‫هﻴﭻ ﻡﺸﮑﻠﯽ ایﺠﺎد ﻧﻤﯽ ﺵﺪ‪.‬ایﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻡﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺣﺴﺎس‬ ‫ﻧﻴﺎز واهﻤﻴﺖ را درﮎ ﮐﺮدیﻢ‪.‬ﮔﺬﺵﺘﻪ از ایﻨﮑﻪ ذوق و‬ ‫ﺳﻠﻴﻘﻪ ﯼ ﻡﻦ هﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ در ایﻦ ﮐﺎرهﺎ اﻧﺲ دارد‪.‬‬

‫ﺳﺨﻦ ﻧﻮ‪:‬ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﻗﺼﺪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن را دارﻳﺪ؟‬ ‫ﮐﺎﻇﻤﯽ‪ :‬ﻡﻦ ﻗﺼﺪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ وﻃﻦ را از ﺳﺎل هﺎﯼ ﺳﺎل‬ ‫داﺵﺘﻢ یﻌﻨﯽ ﻡﻦ هﻴﭻ وﻗﺖ ﺑﻌﻨﻮان یﮏ ﻡﻬﺎﺟﺮﯼ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻧﺪاﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ ﺑﻪ ایﺮان ﻧﻴﺎﻡﺪم‪.‬ﺑﻪ ﻡﺠﺮدﯼ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﻴﺮوزﯼ اول اﺕﻔﺎق اﻓﺘﺎد در ﺳﺎل ‪ 1371‬از اوﻟﻴﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺸﻮر ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ وﻟﯽ ﺑﺪﻟﻴﻞ ﺵﺮایﻂ و وﺿﻌﻴﺖ‬ ‫ﻧﺎﻡﺴﺎﻋﺪ ﯼ ﮐﻪ در اﻧﺠﺎم ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﯼ ﻓﺮهﻨﮕﯽ روﺑﺮو ﺵﺪم‬ ‫و از ﻃﺮﻓﯽ دیﮕﺮ واﺑﺴﺘﮕﯽ هﺎیﯽ از ﻟﺤﺎظ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ و‬ ‫ﺵﻐﻠﯽ در ایﺮان ﭘﻴﺪا ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻡﺎﻧﻊ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻡﺎ‬ ‫ﺕﺎﺑﺤﺎل ﺵﺪﻩ اﺳﺖ و ﻡﻦ اﻡﻴﺪوارم ﮐﻪ ایﻦ ﻡﻮاﻧﻊ ﺑﺮاﯼ‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ اداﻡﻪ ﭘﻴﺪا ﻧﮑﻨﺪ و ﺑﺘﻮاﻧﻢ در ﺁیﻨﺪﻩ ﯼ ﻧﺰدیﮏ ﺑﻪ‬ ‫ﮐﺸﻮر ﺑﺮﮔﺮدم‪.‬ﻡﻨﺘﻬﺎ ﻡﻦ در ایﻨﺠﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺑﺎ‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﯼ ادﺑﯽ ﺑﺮاﯼ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺧﻮدم را ﺕﺴﮑﻴﻦ‬ ‫ﺑﺪهﻢ ‪.‬ﻏﺎﻟﺐ ﮐﺎر ﻡﻦ در ﺣﻮﺿﻪ ﯼ ﮐﺘﺎب و ویﺮاﺳﺘﺎرﯼ‬ ‫ﻡﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن اﺳﺖ وﺣﺎﺹﻞ ﮐﺎر ﻡﻦ ﻏﺎﻟﺒﺎ ﺑﻪ‬ ‫اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻡﻨﺘﻘﻞ ﻡﯽ ﺵﻮد‪.‬ﺑﺮاﯼ ﻡﺜﺎل ﻡﻄﺎﻟﺒﯽ درﺑﺎرﻩ ﯼ‬ ‫ﻡﺘﻮن درﺳﯽ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻧﻮﺵﺘﻢ ﮐﻪ در ﮐﺘﺎب هﺎﯼ درﺳﯽ‬ ‫اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﮐﺎرﺑﺮد دارد‪.‬ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺑﻌﻨﻮان روزﻧﻪ ﻧﻮﺵﺘﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺵﺎﻋﺮان ﺟﻮان ﺑﺪرد ﻡﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﮐﺘﺎب دیﮕﺮﯼ ﺑﻨﺎم‬ ‫هﻤﺰﺑﺎﻧﯽ و ﺑﯽ زﺑﺎﻧﯽ ﻧﻮﺵﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ اﺹﻼح زﺑﺎن‬ ‫ﻓﺎرﺳﯽ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﺪردﺑﺨﻮر اﺳﺖ‪.‬ﮐﺘﺎب هﺎیﯽ ﮐﻪ ویﺮایﺶ‬ ‫ﮐﺮدم ﻡﺜﻞ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن در ﭘﻨﺞ ﻗﺮن اﺧﻴﺮ‪ ،‬دیﻮان اﺳﺘﺎد ﺧﻠﻴﻞ‬ ‫اﷲ ﺧﻠﻴﻠﯽ و ﮐﺎرهﺎیﯽ از ایﻦ ﻧﻮع ﮐﻪ ﻡﺼﺮف داﺧﻠﯽ‬ ‫دارد‪.‬‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻧﻮ‪ :‬ﺁﻳﺎ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ هﺎﯼ داﺥﻞ ﮐﺸﻮر هﻢ ﺳﻬﻢ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ و ﺁﻳﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ هﺎ و ﭘﻴﺶ زﻣﻴﻨﻪ هﺎﻳﯽ دارﻳﺪ ﮐﻪ در‬ ‫داﺥﻞ ﮐﺸﻮر ﭘﻴﺎدﻩ ﮐﻨﻴﺪ؟‬ ‫ﮐﺎﻇﻤﯽ‪ :‬ﻡﻦ ﮐﻼ در ﭼﻨﺪ ﺳﺎل اﺧﻴﺮ از ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﯼ‬ ‫اﺟﺮایﯽ و ﻡﺴﺌﻮﻟﻴﺘﯽ دورﯼ ﮔﺰیﺪﻩ ام‪.‬یﻌﻨﯽ ﻋﻼﻗﻪ ﻡﻨﺪ‬ ‫ﻧﺒﻮدم ﮐﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﯼ ﺕﺸﮑﻴﻼﺕﯽ و ﮔﺮوهﯽ را ﺵﺮوع ﮐﻨﻢ‬ ‫ﺑﺨﺎﻃﺮ ایﻨﮑﻪ اﺳﺘﻌﺪاد و ﺕﻮاﻧﺎیﯽ ﺧﻮد را در ﮐﺎرهﺎﯼ‬ ‫ﺵﺨﺼﯽ و ﻧﻮﺵﺘﻨﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻡﯽ داﻧﻢ‪ .‬از ایﻦ ﻟﺤﺎظ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ‬ ‫ایﺠﺎد یﮏ ﺕﺸﮑﻴﻼت و یﺎ ﮐﺎدر ادارﯼ در داﺧﻞ ﮐﺸﻮر‬ ‫ﻧﺒﻮدم و ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ در ﻡﻦ ایﻦ ﺕﻮاﻧﺎیﯽ ﺑﺎﺵﺪ‪.‬ﻡﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﺕﻮاﻧﺎیﯽ در ﻧﻮﺵﺘﻦ دارم ودر ایﻦ ﺳﺎل هﺎ هﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﻡﺸﻐﻮل ایﻦ ﮐﺎر ﺑﻮدم و در ﺁیﻨﺪﻩ هﻢ ﻓﮑﺮ ﻡﯽ ﮐﻨﻢ‬ ‫هﻤﻴﻨﻄﻮر ﺑﺼﻮرت ﻓﺮدﯼ در ﻧﻮﺵﺘﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫ﮐﺎرهﺎﯼ ﺕﺸﮑﻴﻼﺕﯽ و یﺎ ﮔﺮوهﯽ ﺑﺮاﯼ اﻓﺮادﯼ ﻡﻨﺎﺳﺐ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺕﻮاﻧﺎیﯽ ﮐﺎرهﺎﯼ ﮔﺮوهﯽ را دارﻧﺪ‪.‬ﺑﻪ ایﻦ ﻟﺤﺎظ‬ ‫در ﭘﺎﺳﺦ ﺵﻤﺎ ﻡﯽ ﺕﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮیﻢ ﮐﻪ ﮐﺎر ﺑﺮﻧﺎﻡﻪ ریﺰﯼ ﺵﺪﻩ‬ ‫و یﺎ ﻡﺸﺨﺼﯽ ﺑﺼﻮرت ﮔﺮوهﯽ در داﺧﻞ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن در‬ ‫ﻧﻈﺮ ﻧﺪارم‪.‬‬

‫ﺳﺨﻦ ﻧﻮ‪ :‬درﻣﻮرد ﭘﻨﺎهﻨﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﮐﺸﻮرهﺎﯼ ﻏﺮﺑﯽ ﭼﻪ ﻧﻈﺮ‬ ‫دارﻳﺪ؟‬ ‫ﮐﺎﻇﻤﯽ‪ :‬واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ هﻴﭽﮕﺎﻩ اﻳﻦ ﺁرزوﻣﻨﺪﯼ‬ ‫را ﻥﺪاﺷﺘﻢ ﻣﮕﺮ اﻳﻨﮑﻪ وﺿﻌﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻣﻌﻴﺸﺘﯽ در‬ ‫اﻳﺮان ﺁﻥﻘﺪر ﺳﺨﺖ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻥﺘﻮاﻥﻢ ﺕﺎب ﺑﻴﺎورم و در‬ ‫ﺁﻥﺼﻮرت هﻢ ﮔﺰﻳﻨﻪ ﯼ ﺑﻌﺪﯼ اﻓﻐﺎﻥﺴﺘﺎن اﺳﺖ ﻥﻪ ﺟﻮاﻣﻊ‬ ‫ﻏﺮﺑﯽ‪.‬ﺁﻥﻬﺎﻳﯽ هﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﮐﺸﻮرهﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﺷﺪﻥﺪ از روﯼ‬ ‫اﻇﻄﺮار و ﻥﺎچﺎرﯼ رﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﻥﻈﺮ ﻥﻤﯽ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ از روﯼ‬ ‫دﻟﺨﻮﺷﯽ رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬چﺮا ﮐﻪ ﻥﻮع ﮐﺎرﯼ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‬ ‫ﻥﻴﺎز ﺑﻪ ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﯼ ﻣﺨﺎﻃﺐ و هﻤﺰﺑﺎن دارد واﻳﻦ‬ ‫چﻴﺰﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺟﻮاﻣﻊ ﻏﺮﺑﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﻣﻴﺴﺮ ﻥﻤﯽ‬ ‫ﺷﻮد‪.‬ﺑﺮاﯼ ﻣﺜﺎل در اﻳﺮان ﻣﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎ اﺣﺘﺮام در ﺑﻴﻦ‬ ‫ﺟﻤﺎﻋﺖ اهﻞ ادب اﻳﺮان زﻥﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬ﺑﺴﻴﺎرﯼ از‬ ‫ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن ﺷﻌﺮ ﻣﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﯼ اﻳﺮاﻥﯽ اﺳﺖ‪.‬ﮐﺘﺎب ﻗﺼﻪ ﯼ‬ ‫ﺳﻨﮓ و ﺥﺸﺖ ﻣﻦ در ﻃﯽ ﻳﮑﺴﺎل ﺳﻪ ﻣﺮﺕﺒﻪ چﺎپ ﺷﺪ و‬ ‫ﻏﺎﻟﺒﺎ هﻢ ﻣﺨﺎﻃﺐ اﻳﺮاﻥﯽ ﺁن را ﺥﺮﻳﺪ‪.‬از اﻳﻦ ﻟﺤﺎظ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﺟﺬاب و ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ چﻨﻴﻦ ﮐﺴﺎﻥﯽ در‬ ‫اﻳﻨﺠﺎ دارﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ و ﻣﺸﺘﺮﯼ ﮐﻼم ﻣﺎ هﺴﺘﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﺳﺨﻦ ﻧﻮ‪ :‬در اﺥﻴﺮ اﮔﺮ ﭘﻴﺎم ﺥﺎﺻﯽ ﺑﺮاﯼ ﺥﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن‬ ‫ﻣﺠﻠﻪ ﯼ ﻣﺎ دارﻳﺪ‪ ،‬ﻝﻄﻒ ﮐﻨﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﮐﺎﻇﻤﯽ‪ :‬واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﻴﻂ ﺥﺎرج ﮐﺸﻮر‬ ‫را ﻳﮏ ﺳﮑﻮﯼ ﭘﺮش ﺑﺮاﯼ ﮐﺎر ﺟﺪﯼ در اﻓﻐﺎﻥﺴﺘﺎن‬ ‫ﺑﺪاﻥﻴﻢ‪.‬ﻳﻌﻨﯽ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﻴﻂ ﻓﺮا‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻦ داﻥﺶ و ﻣﻬﺎرت هﺎ و هﻤﭽﻨﻴﻦ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪن ﺑﺎ ﺟﻬﺎن و‬ ‫ﮐﺴﺐ اﻣﮑﺎﻥﺎت ﻣﺎدﯼ و ﻣﻌﻨﻮﯼ ﺑﺮاﯼ ﺳﺎﺥﺘﻦ ﻓﺮداﻳﯽ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺮاﯼ اﻓﻐﺎﻥﺴﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﺑﻪ اﻳﻦ ﻥﻴﺖ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ و ﻳﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮاﯼ ﻳﮏ ﺕﻌﺪادﯼ از ﻣﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ‬ ‫هﺪف ﺕﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎ ﺑﺮاﯼ ﮐﺸﻮر ﻣﺎ ﺳﻮدﺑﺨﺶ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬اﻣﻴﺪوار هﺴﺘﻢ ﮐﻪ زﻣﻴﻨﻪ هﺎﯼ ارﺕﺒﺎط ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ‬ ‫ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ ﻓﺮاهﻢ ﺷﻮد و ﻣﺎ ﺑﺘﻮاﻥﻴﻢ ﺑﺮاﯼ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﯼ ﻣﻤﻠﮑﺖ‬

‫ﺵﻄﺮﻧﺞ‬

‫‪ -‬ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﮐﺎﻇﻤﯽ‬

‫اﻳﻦ ﭘﻴﺎدﻩ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺁن وزﻳﺮ ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫ﺹﻔﺤﻪ چﻴﺪﻩ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬دار و ﮔﻴﺮ ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫اﻳﻦ ﻳﻜﻲ ﻓﺪاي ﺷﺎﻩ‪ ،‬ﺁن ﻳﻜﻲ ﻓﺪاي رُخ‬ ‫در ﭘﻴﺎدﮔﺎن چﻪ زود ﻣﺮگ و ﻣﻴﺮ ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫ﻓﻴﻞ آﺞروي آﻨﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺳﺮﺷﺖ ﻓﻴﻠﻬﺎﺳﺖ‬ ‫آﺞروي در اﻳﻦ ﻣﻘﺎم دﻟﭙﺬﻳﺮ ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫اﺳﭗ ﺥﻴﺰ ﻣﻲزﻥﺪ‪ ،‬ﺟﺴﺖوﺥﻴﺰ آﺎر اوﺳﺖ‬ ‫ﺟﺴﺖوﺥﻴﺰ اﮔﺮ ﻥﻜﺮد‪ ،‬دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫ﺁن ﭘﻴﺎدة ﺿﻌﻴﻒ راﺳﺖ راﺳﺖ ﻣﻲرود‬ ‫آﺞ اﮔﺮ آﻪ ﻣﻲﺥﻮرَد‪ ،‬ﻥﺎﮔﺰﻳﺮ ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫هﺮآﻪ ﻥﺎﮔﺰﻳﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﻥﺎن آﺞ ﺑﺮ او ﺣﻼل‬ ‫اﻳﻦ ﭘﻴﺎدﻩ ﻗﺎﻥﻊ اﺳﺖ‪ ،‬زود ﺳﻴﺮ ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫ﺁن وزﻳﺮ ﻣﻲآُﺸﺪ‪ ،‬ﺁن وزﻳﺮ ﻣﻲﺥﻮرد‬ ‫ﺥﻮرد و ﺑﺮد او چﻪ زود چﺸﻤﮕﻴﺮ ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫ﻥﺎﮔﻬﺎن آﻨﺎر ﺷﺎﻩ ﺥﺎﻥﻪﺑﻨﺪ ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫زﻳﺮ ﭘﺎي ﻓﻴﻞ‪ ،‬ﭘﻬﻦ‪ ،‬چﻮن ﺥﻤﻴﺮ ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫□‬ ‫ﺁن ﭘﻴﺎدة ﺿﻌﻴﻒ ﻋﺎﻗﺒﺖ رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ‬ ‫هﺮچﻪ ﺥﻮاﺳﺖ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﮔﺮچﻪ دﻳﺮ ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫اﻳﻦ ﭘﻴﺎدﻩ‪ ،‬ﺁن وزﻳﺮ‪ ...‬اﻥﺘﻬﺎي ﺑﺎزي اﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ وزﻳﺮ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺁن ﺑﻪزﻳﺮ ﻣﻲﺷﻮد‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎرﻩ ‪٣٣ – ١‬‬

‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ازﺁن ﮐﺎرهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ در اﻳﺮان اﻣﮑﺎﻥﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫اﺳﺖ ﻣﺜﻼ ﺕﺼﻮر ﮐﻨﻴﺪ ﻳﮑﯽ از ﮐﺎرهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬ ‫وﻳﺮاﺳﺘﺎرﯼ اﺳﺖ و وﻳﺮاﺳﺘﺎرﯼ ﮐﺘﺎب هﺎﻳﯽ را ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ‬ ‫در اﻳﺮان چﺎپ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻪ زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ اﺳﺖ‪.‬ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ‬ ‫ﺁن ﮐﺘﺎ ب هﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از دوﺳﺘﺎن اﻳﺮاﻥﯽ را وﻳﺮاﻳﺶ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﻢ ﮐﻪ در ﮐﺸﻮر هﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﺑﺮاﻳﻢ اﻳﻦ ﮐﺎر ﻣﻘﺪور‬ ‫ﻥﻴﺴﺖ‪.‬در ﺑﺮﻥﺎﻣﻪ هﺎﯼ ﺁﻣﻮزﺷﯽ ﺷﻌﺮ ﺕﺪرﻳﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬ﮐﻼ‬ ‫زﻣﻴﻨﻪ ﯼ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺁن هﺎ را دوﺳﺖ دارم در‬ ‫ﮐﺸﻮرهﺎﯼ ﻏﺮﺑﯽ ﺑﺮاﻳﻢ ﻣﻘﺪور ﻥﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ اﮔﺮ هﻢ ﺑﺎﺷﺪ در‬ ‫ﻳﮏ ﭘﻴﻤﺎﻥﻪ ﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺤﺪود در ﺑﻴﻦ ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ هﻢ درﺹﺪ اﻥﺪﮐﯽ از ادﺑﻴﺎن ﻣﺎ را ﺕﺸﮑﻴﻞ ﻣﯽ‬ ‫دهﻨﺪ‪.‬ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ ﺁن ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ هﺎﯼ ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﺑﻬﺘﺮﯼ در اﻳﻨﺠﺎ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﻓﺮاهﻢ ﻣﯽ ﺷﻮد ﻥﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮐﺸﻮرهﺎﯼ دﻳﮕﺮ‪.‬ﮔﺬﺷﺘﻪ‬ ‫از اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺮاﯼ ﻥﺴﻞ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﯼ ﻣﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺥﻮاهﻴﻢ ﺑﺎ زﺑﺎن‬ ‫ﻓﺎرﺳﯽ و ﻓﺮهﻨﮓ و ﺁداب و رﺳﻮم و ﻋﻘﺎﻳﺪ و ﻣﺬهﺐ ﻣﺎ‬ ‫ﺑﺎر ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪ ,‬در ﮐﺸﻮرهﺎﯼ اروﭘﺎﻳﯽ ﺁﻥﭽﻨﺎن ﺕﻀﻤﻴﻨﯽ وﺟﻮد‬ ‫ﻥﺪارد‪.‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﻟﺤﺎظ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﮐﺸﻮرهﺎﯼ ﻏﺮﺑﯽ ﺑﺮاﻳﻢ‬ ‫ﮔﺰﻳﻨﻪ ﯼ ﻣﻄﻠﺒﻮﺑﯽ ﻥﺒﻮدﻩ اﺳﺖ هﺮ چﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از‬ ‫اﻗﻮام ﻣﺎ در هﻤﺎن ﮐﺸﻮرهﺎ هﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺥﺪﻣﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ ﺑﮑﻨﻴﻢ‪ .‬ﺕﻨﻬﺎ ﭘﻴﺎم ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ در هﺮ‬ ‫ﮐﺠﺎﻳﯽ از اﻳﻦ دﻥﻴﺎﯼ ﺥﺎﮐﯽ هﺴﺘﻴﻢ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺪاﻥﻴﻢ از ﮐﺠﺎ‬ ‫ﺁﻣﺪﻩ اﻳﻢ و ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺁﻥﺠﺎ ﺑﺮﻥﻤﯽ ﮔﺮدﻳﻢ ﻳﺎد ﺁﻥﺠﺎ را از‬ ‫ﺥﺎﻃﺮﻣﺎن ﻓﺮاﻣﻮش ﻥﮑﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻬﺪﯼ ﻓﻴﻀﯽ‬

‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮد و از ﭘﻠﻪ هﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد‪ .‬وﻝﯽ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺁن ﺧﺎﻃﺮﻩ هﺎﯼ ﺗﻠﺦ ﭼﻄﻮر‬ ‫ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺎدﮔﯽ ﺁدرس اﻳﻤﻴﻞ اش را ﺑﺪهﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم راﻩ ﻏﺮق در ﺷﺎدﯼ ﺑﻮد‪ .‬درﺧﺘﺎن‪ ،‬ﺳﺒﺰﻩ‪ ،‬ﺁﺳﻤﺎن‪ ،‬هﻤﻪ‬ ‫دل اﻧﮕﻴﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻧﺰدﻳﮏ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﻴﺮزﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ "اﮔﺮ ﭘﻴﺮزن هﻨﻮز در‬ ‫ﺑﺎﻝﮑﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ او ﻝﺒﺨﻨﺪﯼ ﻣﯽ زﻧﻢ و ﺳﻼم ﻣﻴﮑﻨﻢ‪ ".‬ﭘﻴﺮ زن هﻨﻮز ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد؛ ﺑﻪ او ﺳﻼم ﮐﺮد‪ ،‬و او ﻧﻴﺰ ﺑﺎ‬ ‫ﻝﺒﺨﻨﺪﯼ ﭘﺎﺳﺨﺶ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻴﻞ اش ﭘﻴﺶ ﻣﯽ رﻓﺖ‪ .‬از ﺷﺎﺧﻪ درﺧﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪ ﺳﺮ ﮐﺸﻴﺪﻩ‬ ‫‪.‬ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮگ ﺳﺒﺰﯼ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻮﻳﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮐﺸﻴﺪ‪ ،‬ﭼﻪ اﺣﺴﺎس ﺳﺒﺰﯼ داﺷﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎرﻩ ‪٣٤ – ١‬‬

‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ رﻓﺖ‪ .‬هﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ اﻳﻤﻴﻞ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻌﻠﻢ اش‬ ‫اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد "وﻗﺘﯽ هﻴﺠﺎن زدﻩ هﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ اﻳﻤﻴﻞ ﮐﻦ و ﻧﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺰن" ﺻﺮف ﻧﻈﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﺑﻬﺘﺮ‬ ‫اﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻌﻠﻢ ﮔﻮش ﮐﻨﺪ و ﺑﺎز از دﺳﺖ ﭘﺎﭼﮕﯽ ﮐﺎر را ﺧﺮاب ﻧﮑﻨﺪ‪ .‬وﻝﯽ از ﺧﻮﺷﺤﺎﻝﯽ ﻣﯽ ﺗﺮﮐﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ دوﺳﺘﺶ‬ ‫زﻧﮓ زد‪ .‬دوﺳﺘﺶ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪ .‬رﻓﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻗﻀﻴﻪ را ﺑﺮاﻳﺶ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫دﻳﺮ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﺎﻝﯽ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬از اﻳﻨﮑﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺮف دﻝﺶ را ﻧﮕﻪ دارد‪ ،‬از ﺧﻮد‬ ‫ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد‪ .‬وﻝﯽ اﻳﻦ ﻧﺎراﺣﺘﯽ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁن اﺗﻔﺎق ﻣﺒﺎرﮎ اﻣﺮوز رﻧﮓ ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﻣﯽ داد‪ .‬از اﻳﻨﮑﻪ ﻣﯽ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﻃﺮﻳﻖ اﻳﻤﻴﻞ ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﺑﺎ او در ﺗﻤﺎس ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻤﻴﻞ ﻣﺨﺘﺼﺮ و ﮐﻮﺗﺎهﯽ ﻧﻮﺷﺖ‪ .‬در ﻣﻮرد‬ ‫ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ داد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﭼﻪ ﭘﺎﺳﺨﯽ درﻳﺎﻓﺖ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫هﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﭘﺎﺳﺦ اﻳﻤﻴﻞ اش را درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ او هﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﻳﻦ اﻳﻤﻴﻞ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دﻳﮕﺮ ﻃﺎﻗﺖ ﺑﻴﺪار‬ ‫ﻣﺎﻧﺪن را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬از ﺝﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﮕﺎهﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ :‬دو و ﭼﻬﻞ و هﺸﺖ دﻗﻴﻘﻪ‪ .‬ﻻﻣﭗ را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد‪.‬‬ ‫ﭼﻨﺪ روزﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ روزاﻧﻪ ﺑﻴﺶ از دﻩ ﻣﺮﺗﺒﻪ اﻳﻤﻴﻠﺶ را ﭼﮏ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﻪ اﻳﻨﮑﻪ اﻳﻤﻴﻞ هﺎﯼ زﻳﺎدﯼ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ اﻳﻤﻴﻠﯽ را ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﺪ را هﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬از ﮐﺎر ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف‬ ‫ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ رﻓﺖ‪ ،‬وﻝﯽ هﻴﭻ اﻳﻤﻴﻞ ﺗﺎزﻩ اﯼ ﻧﺪﻳﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠﯽ ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺮوز ﺳﺮ ﮐﺎر ﺧﻴﻠﯽ اﺣﺴﺎس ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪،‬‬ ‫ﻧﺎهﺎر هﻢ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﺒﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬از ﺗﺸﻨﮕﯽ و ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ زﺑﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﮐﺎم اش ﻣﯽ ﭼﺴﭙﻴﺪ‪ .‬وﻝﯽ دﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻃﺎﻗﺖ ﺑﻴﺎورد‪،‬‬ ‫اﻳﻤﻴﻞ دﻳﮕﺮﯼ ﻧﻮﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺳﻼم و اﺣﻮاﻝﭙﺮﺳﯽ ﻓﻘﻂ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ اﻳﻤﻴﻞ ﻗﺒﻠﯽ را درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ؟ ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ را‬ ‫روﺷﻦ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ‪ .‬ﮐﺘﺮﯼ ﺁب را روﯼ اﺝﺎق ﮔﺎز ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﮐﻤﯽ هﻢ ﺷﻠﻐﻢ ﮐﻪ از دﻳﺸﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد را‬ ‫داﺧﻞ اون ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺧﻮدش رﻓﺖ ﺗﺎ دﺳﺖ و ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﺸﻮﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪ از ﺻﺮف ﻏﺬا‪ ،‬ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ هﻢ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ دوﺑﺎرﻩ ﺑﻄﺮف ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ رﻓﺖ‪ .‬دﻝﺶ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻤﻴﮑﺮد‪ ،‬ﺧﻴﻠﯽ ﺑﯽ ﻗﺮار‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯽ داﻧﺴﺖ هﻴﭻ اﻳﻤﻴﻞ ﺗﺎزﻩ اﯼ ﻧﺨﻮاهﺪ دﻳﺪ وﻝﯽ دﺳﺖ ﺧﻮدش ﻧﺒﻮد‪ .‬دوﺑﺎرﻩ اﻳﻤﻴﻠﺶ را ﭼﮏ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎورش ﻧﻤﯽ‬ ‫ﺷﺪ‪ .‬اﻳﻤﻴﻞ ﻧﻮ درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺎم ﻓﺮﺳﺘﻨﺪﻩ را ﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺧﻮدش ﺑﻮد‪ .‬هﻤﺎن اﻳﻤﻴﻠﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﭼﻨﺪ روز ﺑﻮد در اﻧﺘﻈﺎرش ﺝﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻳﻤﻴﻞ را ﺑﺎز ﮐﺮد‪ .‬ﭼﻪ اﻳﻤﻴﻞ ﮐﻮﺗﺎهﯽ‪ ،‬ﻓﻘﻂ دو ﺧﻂ ! "ﺳﻼم‪ .‬اﻣﻴﺪوارم‬ ‫ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬اﻳﻤﻴﻠﺘﺎن را ﺧﻮاﻧﺪم‪ ،‬ﻣﻤﻨﻮن‪ .‬ﺗﺸﮑﺮ از ﺗﻮﺿﻴﺤﺎت ﺷﻤﺎ‪ ،‬وﻝﯽ ﻳﮏ ﺧﻮاهﺸﯽ از ﺷﻤﺎ دارم‪ ،‬ﻝﻄﻔﺎ دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻣﺰاﺣﻢ ﻣﻦ ﻧﺸﻮﻳﺪ‪ ،‬ﻓﻌﻼ ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ درﺳﻬﺎﻳﻢ را ﺑﺨﻮاﻧﻢ‪ .‬ﺗﺸﮑﺮ‬

‫ﺷﻤﺎرﻩ ‪٣٥ – ١‬‬

‫‪ ...‬ﭼﺸﻤﺎن ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺎز‪...‬‬ ‫"ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺑﻪ هﻤﻪ ﻣﺎدراﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺮوازﺷﺎن در ﺳﮑﻮت و ﺗﻨﻬﺎﯼ ﺑﻮدﻩ‬ ‫اﺳﺖ‪".‬‬

‫"ﺧﺪیﺠﻪ ﻧﻈﺮﯼ"‬

‫‪-‬‬

‫ﻳﺎد‬

‫ﮐﻔﺘﺮهﺎﯼ‬

‫)ﮐﺒﻮﺗﺮ(ﺱﻔﻴﺪش‬ ‫ﺻﺪاﯼ ﻧﻘﺴﻬﺎﻳﺶ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻌﺪاد ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺒﺶ‬

‫ﺑﺨﻴﺮ!‬

‫را ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺴﺎب ﮐﻨﺪ‪ .‬هﺮﭼﻪ ﻗﺪﻣﻬﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﺶ‬

‫ﺑﻪ ﺱﺮ ﮐﻮﭼﻪ رﺱﻴﺪ‪،‬‬

‫را ﺱﺮﻳﻌﺘﺮ ﺑﺮ ﻣﯽ داﺷﺖ‪ ،‬راﻩ رﻓﺘﻨﺶ ﮐﻨﺪ ﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬

‫ﻣﺜﻞ هﻤﻴﺸﻪ ﮐﻨﺎر دﻳﻮار ﻣﺪرﺱﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﭼﻮﺑﯽ را ﭘﺎﻳﻴﻦ‬

‫ﻣﯽ رﺱﻴﺪ‪ .‬ﮔﻮﯼ ﭘﺎهﺎﻳﺶ را ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺑﺴﺘﻪ اﻧﺪ و‬

‫ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺗﮑﻪ روزﻧﺎﻣﻪ اﯼ از داﺧﻞ ﺁن ﺑﻴﺮون ﺁورد‪،‬‬

‫ﻧﻤﯽ ﮔﺬارﻧﺪ او ﺱﺮﻳﻌﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺑﺮﺱﺪ‪ .‬ﺟﻌﺒﻪ ﭼﻮﺑﯽ‬

‫روﯼ زﻣﻴﻦ هﻤﻮار ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﺁراﻣﯽ روﯼ ﺁن ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬

‫ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ داﺷﺖ‪ ،‬ﺷﺎﻧﻪ هﺎﯼ ﺿﻌﻴﻔﺶ را‬

‫ﺟﻌﺒﻪ ﮐﻮﭼﮏ را ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬دو ﺑﺮش ﺱﻴﺎﻩ و‬

‫ﺁزار ﻣﯽ داد وﻝﯽ او ﺁن را ﺑﺎ ﺣﺲ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺣﻤﻞ ﻣﯽ‬

‫ﻳﮏ ﻗﻮﻃﯽ رﻧﮓ را روﯼ ﺁن ﮔﺬاﺷﺖ و ﻧﮕﺎهﺶ را‬

‫ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮدﮎ ﺧﺮدﺱﺎﻝﯽ ﮐﻪ ﮐﻴﻒ ﻣﮑﺘﺒﺶ را ﺑﺮاﯼ‬

‫ﺑﺮاﯼ ﺁﻣﺪن اوﻝﻴﻦ ﻣﺸﺘﺮﯼ در ﮔﻠﺪان ﺻﺒﺮ ﮐﺎﺷﺖ‪.‬‬

‫رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺁن ﺑﺮ ﭘﺸﺖ دارد‪.‬‬

‫درب ﻣﺪرﺱﻪ ﺑﺎز ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬داﻧﺶ ﺁﻣﻮزان از هﺮ ﺱﻮ‬

‫ﺗﻤﺎم وﺱﺎﻳﻞ ﮐﺎرش در ﺁن ﺑﻮد و او داﻧﺶ ﺁﻣﻮز‬

‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺪرﺱﻪ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ‪ .‬درﻣﻴﺎن ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻌﻠﻤﺎن ﻧﻴﺰ‬

‫ﮐﻮﭼﮏ ﻣﮑﺘﺐ ﺁورﻩ ﮔﯽ و ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻪ هﺮ روز‬

‫دﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﮐﻢ ﮐﻢ رهﮕﺬران ﻧﻴﺰ از ﺁﻧﺠﺎ ﻋﺒﻮر ﻣﯽ‬

‫ﺁن ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺮ ﭘﻴﭻ وﺧﻢ و ﻃﻮﻻﻧﯽ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺷﻬﺮ را ﻃﯽ‬

‫ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل روزﯼ ﺁﻧﺮوزﺷﺎن ﺑﺮوﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﮐﺎرش ﺑﺮﺱﺪ‪ .‬از ﺁﻧﺮوزﯼ ﮐﻪ وارد‬

‫ﭼﺸﻤﺎن ﻧﮕﺮان ﻣﻬﺎﺟﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﻧﻴﺰ هﻤﻪ ﮔﺎﻣﻬﺎ را‬

‫ﺁن ﺷﻬﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ در و دﻳﻮارهﺎﻳﺶ اﺣﺴﺎس‬

‫ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﻬﺎ روﯼ‬

‫ﻋﺠﻴﺒﯽ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺟﻌﺒﻪ او ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮد و ﮐﺎرش را ﺷﺮوع ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫اﺣﺴﺎﺱﻴﮑﻪ او را از ﺁن ﺁب و ﺧﺎﮎ و ﻣﺮدم ﺟﺪا ﻣﯽ‬

‫‪-‬ﺧﺪاﻳﺎ ﺷﮑﺮ! ﺑﺎ ﻝﺒﺨﻨﺪﯼ رﺿﺎﻳﺖ ﺑﺨﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ‬

‫ﺱﺎﺧﺖ‪ .‬ﻣﺤﻴﻄﯽ ﭘﺮ از ﻏﺮﺑﺖ و ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ هﺮ روز‬

‫ﺗﻤﻴﺰ ﮐﺮدن ﮐﻔﺸﻬﺎﯼ اوﻝﻴﻦ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﮐﺮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﺎرش‬

‫در ﮔﻮﺷﺶ زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ :‬ﺗﻮ ﻣﻬﺎﺟﺮﯼ! ﺗﻮ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ‬

‫ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‪ ،‬ﻳﮏ اﺱﮑﻨﺎس ﭘﻨﺠﺎ ﺗﻮﻣﺎﻧﯽ را در دﺱﺘﺶ دﻳﺪ‪،‬‬

‫اﯼ ! ﺗﻮ ﻳﮏ اﻓﻐﺎﻧﯽ هﺴﺘﯽ ! و‪ ....‬ﺑﺎ ﺁن ﮐﻪ ﻳﮏ ﺱﺎل‬

‫ﻧﻮر اﻣﻴﺪﯼ در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺮق زد‪.‬‬

‫از ورودﺷﺎن ﺑﻪ ﺁن ﺷﻬﺮ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬هﻴﭻ اﻧﺲ ﺑﺎ ﺁن‬

‫‪ -‬ﺷﺎﻳﺪ اﻣﺮوز ﺑﺘﻮاﻧﻢ هﺰار ﺗﻮﻣﺎن را ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻢ ! ﭼﻘﺪر‬

‫ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و هﺮ روز ﺑﺮ ﻏﺮﺑﺖ و ﺁورﻩ ﮔﯽ اش‬

‫ﺧﻮب ﻣﯽ ﺷﻮد!‬

‫اﻓﺰودﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬

‫در روﻳﺎﯼ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ اش ﻏﺮق ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺪاﯼ‬

‫هﺮ ﺻﺒﺢ و ﻏﺮوب ﺑﺎ دﻳﻮارهﺎﯼ ﻓﺮﺱﻮدﻩ و ﺧﺎﮐﯽ‬

‫زﻧﮓ ﻣﺪرﺱﻪ اورا ﺑﻪ ﺧﻮد ﺁورد‪ .‬ﺱﭙﺲ ﺻﺪاﯼ ﻧﺎﻇﻢ‬

‫ﮐﻮﭼﻪ درد دل ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫از ﭘﺸﺖ ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻘﺖ‪ :‬ﺑﭽﻪ هﺎ ﺻﻒ‬

‫‪ -‬ﭼﺮا در ﮐﺸﻮرم ﺟﻨﮓ اﺱﺖ؟‬

‫هﺎﯼ ﺗﺎن را ﻣﺮﺗﺐ ﮐﻨﻴﺪ‪ .‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺻﺒﺤﮕﺎهﯽ را ﺁﻏﺎز‬

‫‪ -‬ﮐﺎش در ﺷﻬﺮ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﻮدﻳﻢ!‬

‫ﺷﻤﺎرﻩ ‪٣٦ – ١‬‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﻥﺎﺧﻮدﺁﮔﺎﻩ ﺁهﯽ ﺳﺮد از ﺳﻴﻨﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﮐﻮﭼﮏ‬

‫ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬ﻥﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎدرش اﺡﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎیﯽ ﮐﻨﺪ و یﺎ‬

‫ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻘﺖ‪ :‬اﯼ ﮐﺎش ﻣﻦ هﻢ ﻣﯽ‬

‫ﻥﮕﺮان ﺁﻣﺪن او ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺗﻮاﻥﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﮑﺘﺐ ﺑﺮوم و درس ﺑﺨﻮاﻥﻢ‪ .‬ﻋﻴﺐ ﻥﺪارد‪،‬‬

‫ﺁرام درب را ﺑﺎز ﮐﺮد‪ .‬وﺳﺎیﻠﺶ را در ﮔﻮﺷﻪ اﯼ از‬

‫ﻣﺎدر ﮐﻪ ﺧﻮب ﺷﺪ‪ ،‬یﮏ ﮐﺎر ﺑﻬﺘﺮ ﭘﻴﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪،‬‬

‫ﺡﻴﺎت ﻗﺮار داد‪ .‬دﺳﺖ و ﺹﻮرﺗﺶ را ﺷﺴﺖ و ﺑﻪ‬

‫ﻥﺼﻒ روز ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و‬

‫ﻃﺮف اﺗﺎق ﻣﺎدرش رﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻥﺼﻒ روز را ﺑﻪ ﻣﮑﺘﺐ ﻣﯽ‬

‫ﺑﺎ دیﺪن ﭼﺸﻤﺎن ﭘﺮ از‬

‫روم‪ .‬ﭼﻪ ﺁرزوﯼ ﺷﻴﺮﻥﯽ!‬

‫ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺎدر‪،‬‬

‫رﻓﺖ و ﺁﻣﺪ ﻣﺮدم ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪﻩ‬

‫ﺑﺮاﺑﺮ دیﺪﻩ ﮔﺎﻥﺶ روﺷﻦ‬

‫ﺑﻮد و ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺧﺴﺘﮕﯽ هﺎ و‬

‫ﮔﺮﻣﺎﯼ‬

‫ﻥﮕﺮاﻥﯽ هﺎیﺶ را ﻓﺮاﻣﻮش‬

‫ﮐﺎرهﺎیﺸﺎن‬

‫ﺑﺮﺳﻨﺪ‪.‬‬

‫دﻥﻴﺎ در‬

‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ از ﭘﺸﺖ ﺑﺮﮔﻬﺎﯼ‬

‫ﮐﺮد‪.‬‬

‫رﻥﮕﺎرﻥﮓ ﭘﺎیﺰﯼ ﺹﻮرﺗﺶ را‬

‫ﮐﻨﺎر ﻣﺎدر زاﻥﻮ زد‪ .‬ﺳﻼم‬

‫ﻥﻮازش ﻣﯽ داد‪ .‬او هﻢ ﻣﯽ رﻓﺖ‬

‫داد و ﺡﺎﻟﺶ را ﺟﻮیﺎ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮐﻪ هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﺮﻣﺎیﺶ را ﺑﻴﺸﺘﺮ‬

‫ﺑﻮﺳﻪ اﯼ ﺑﺮ دﺳﺘﺎن ﮔﺮﻣﺶ‬

‫ﺑﻪ ﻣﺮدم هﺪیﻪ ﮐﻨﺪ و ﻥﻮرش را‬

‫ﻥﻬﺎد‪ .‬ﻣﺎدر اﻣﺮوز ﺷﺎداﺑﺘﺮ‬

‫ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﺎوﯼ در ﺷﻬﺮ ﺗﻘﺴﻴﻢ‬

‫از هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻥﻈﺮ ﻣﯽ‬

‫ﮐﻨﺪ‪ .‬زﻣﺎن ﻣﺜﻞ هﻤﻴﺸﻪ از هﻤﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯽ رﻓﺖ‬

‫رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻥﮕﺎهﺶ روﺷﻦ ﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ زیﺒﺎ ﺑﺮ‬

‫ﺗﺎ ﺡﺎل را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ و ﺑﻪ ﺁیﻨﺪﻩ ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬

‫ﻟﺐ داﺷﺖ‪ .‬ﻣﻬﺎﺟﺮ ﮐﻮﭼﮏ زیﺮ ﻟﺐ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﮐﺮد و‬

‫ﮐﻔﺸﻬﺎﯼ ﭼﻬﺎر‪ ،‬ﭘﻨﺞ ﻣﺸﺘﺮﯼ دیﮕﺮ را هﻢ واﮐﺲ زد‪.‬‬

‫ﺁهﺴﺘﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫از ﮐﺎر ﺹﺒﺤﺶ راﺿﯽ ﺑﻮد‪ .‬هﺮ اﺳﮑﻨﺎس را ﮐﻪ ﻣﯽ‬

‫‪ -‬اﻥﺸﺎﷲ ﺧﻮب ﻣﯽ ﺷﻮﯼ‪ .‬اﻣﺸﺐ ﺡﺘﻤًﺎ داروهﺎیﺖ را‬

‫ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬روﯼ دﮔﺮ ﭘﻮﻟﻬﺎیﺶ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ و هﺮ ﻟﺤﻈﻪ‬

‫ﻣﯽ ﮔﻴﺮم‪ .‬داﮐﺘﺮ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ :‬اﮔﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ از ایﻦ‬

‫اﻣﻴﺪش زیﺎدﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬

‫داروهﺎ ﻣﺼﺮف ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺡﺎﻟﺖ ﺧﻮب ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺁن روز‬

‫ﺑﺎ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪن داش ﺁﻣﻮزان از ﻣﺪرﺳﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ‬

‫ﮐﺎرهﺎیﺶ را ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻥﺠﺎم ﻣﯽ داد‪ .‬ﻏﺬاﯼ‬

‫ﻇﻬﺮ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎیﺪ ﺧﻮد را ﺳﺮیﻊ ﺑﻪ ﺧﺎﻥﻪ ﻣﻴﺮﺳﺎﻥﺪ و‬

‫ﺳﺎدﻩ اﯼ را ﮐﻪ ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ﺑﺎ ﻣﺎدرش ﺧﻮردﻥﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮاﯼ ﻣﺎدرش ﻏﺬا ﺗﻬﻴﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬وﺳﺎیﻠﺶ را ﺟﻤﻊ‬

‫ﻥﻤﺎزش را ﺑﻪ ﺟﺎ ﺁورد‪ .‬ﻥﮕﺎهﯽ هﻢ ﺑﻪ ﮔﻠﺪان ﮐﻨﺎر‬

‫ﮐﺮد و ﺟﻌﺒﻪ ﭼﻮﺑﯽ را ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺧﻮد ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻣﺎﻥﻨﺪ‬

‫ﭘﻨﺠﺮﻩ اﻥﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺁن را هﻢ ﺳﻴﺮﺁب ﮐﺮد‪ .‬ﮐﺎرهﺎیﺶ ﮐﻪ‬

‫داﻥﺶ ﺁﻣﻮز ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻪ درﺳﺶ ﺗﻤﺎم ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﯽ‬

‫ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‪ ،‬دوﺑﺎرﻩ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﻣﺎدر ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫رود ﺗﺎ ﻥﻤﺮﻩ ﺑﻴﺴﺖ اش را ﺑﻪ ﻣﺎدرش ﻥﺸﺎن ﺑﺪهﺪ‪ ،‬ﺑﺎ‬

‫‪ -‬اﻣﺮوز ﮐﻤﯽ زوﺗﺮ ﻣﯽ روم ‪ .‬ﺷﺎیﺪ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ‬

‫ﺷﻮﻗﯽ زیﺎد ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻥﻪ ﺡﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬اوهﻢ‬

‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﺁب ﺟﻮﺷﺖ را هﻢ ﺳﺮ ﮐﺮدﻩ ام و ایﻨﺠﺎ‬

‫ﻣﺮدﺧﺎﻥﻪ ﺑﻮد و هﻢ ﭘﺮﺳﺘﺎر ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﺮاﯼ ﻣﺎدر‬

‫ﻣﯽ ﮔﺬارم‪.‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎرش‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻣﺴﻴﺮ راﻩ را ﻣﯽ دویﺪ‪ ،‬ﺗﺎ زودﺗﺮ ﺧﺎﻥﻪ‬

‫‪-‬ﺧﻮب ﻣﺎدر ! ﮐﺎرﯼ ﻥﺪارﯼ؟ ﺧﺪا ﺡﺎﻓﻆ‪.....‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﭼﻮب در رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺮ ﮔﺸﺖ‪ ،‬دوﺑﺎرﻩ‬ ‫ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﻪ ﻣﺎدر اﻧﺪاﺧﺖ‪ ...‬ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺎدر هﻢ ﭼﻴﺰﯼ ﻣﯽ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﮕﻮیﺪ! وﻟﯽ ﻧﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪ‪....‬‬

‫اﻣﺎ ﺁن ﺵﺐ ﻣﺎدرﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﺟﺎرﯼ ﻧﺸﺪ ﺕﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﺧﻮش ﺁﻣﺪ ﺑﮕﻮیﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺎدرﺧﻮاب رﻗﺘﻪ اﯼ؟ ﭼﺮا دﺳﺘﺎﻧﺖ ﺳﺮد ﺵﺪﻩ‬

‫ﻣﺜﻞ هﻤﻴﺸﻪ هﻤﺎن راﻩ ﺑﻮد و هﻤﺎن ﮐﻮﭼﻪ و ﭘﺎیﺎﻧﺶ‬ ‫دیﻮار ﻣﺪرﺳﻪ‪ ،‬ﺟﻌﺒﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﺑﻮد و رﻧﮓ ﺳﻴﺎﻩ‪ ،‬وﻟﯽ‬ ‫دل ﮐﻮﭼﮏ و اﻣﻴﺪ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺵﻤﺎرﯼ ﻣﯽ‬

‫اﺳﺖ؟ ﻣﺎدر! ﻣﺎدر!‪.......‬‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ ﺕﻨﻬﺎ ﺳﮑﻮت ﺑﻮد و ﺳﺮدﯼ ﭼﺸﻤﺎن ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺎز‬ ‫ﻣﺎدر ﮐﻪ ﺑﻪ در دوﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪.....‬‬

‫ﮐﺮد ﺑﺮاﯼ ﺁﻣﺪن یﮏ ﻣﺸﺘﺮﯼ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ هﺮ اﺳﮑﻨﺎس ﭘﻮﻟﻬﺎیﺶ را ﻣﯽ ﺵﻤﺮد‪ ،‬ﮐﻢ ﮐﻢ‬ ‫ﺑﻪ ﺁرزویﺶ ﻧﺰدیﮑﺘﺮ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺧﻮﺑﯽ‬ ‫داﺵﺖ و ﺧﻮب ﺕﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﺎر ﮐﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد‪ ،‬ﺧﻮرﺵﻴﺪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد هﻮا هﻢ ﺕﺎریﮏ ﺵﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺧﻮدش‬

‫ﺟﻤﻊ‬

‫را‬

‫و ﺟﻮر ﮐﺮد و راﻩ‬ ‫ﭘﻴﺶ‬

‫داروﺧﺎﻧﻪ را در‬ ‫ﻧﺰدیﮏ‬

‫داروﺧﺎﻧﻪ‬

‫رﺳﻴﺪ‪،‬‬

‫ﭘﻮﻟﻬﺎیﺶ را از ﺟﻴﺒﺶ ﺑﻴﺮون ﺁورد‪ .‬ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺴﺨﻪ‬ ‫را ﺑﻪ هﻤﺮاﯼ ﭘﻮﻟﻬﺎیﺶ ﺕﺤﻮیﻞ داد‪ .‬داروهﺎ را ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬‬ ‫در راﻩ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻧﻬﺎ را ﻣﺤﮑﻢ در ﺁﻏﻮش‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻮیﺎ ﮔﻨﺠﯽ ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﯼ ﭘﻴﺪا ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺕﺎریﮑﯽ ﺵﺐ را ﻧﻤﯽ دیﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺮاﯼ اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﺁن ﮐﻮﭼﻪ و دیﻮارهﺎیﺶ ﺁﺵﻨﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﻣﯽ رﺳﻴﺪ‪ .‬هﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺰدیﮑﺘﺮ ﻣﯽ ﺵﺪ ﭘﺎهﺎیﺶ‬ ‫ﺳﺴﺖ ﺕﺮ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ .‬ﻗﻠﺒﺶ ﺕﻨﺪﺕﺮ ﻣﯽ زد‪ .‬ﺡﺴﯽ ﻏﺮیﺐ‬ ‫در و ﺟﻮدش راﻩ ﭘﻴﺪا ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻼﺧﺮﻩ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺁرام وارد ﺵﺪ‪ .‬ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﻪ ﮔﻮﺵﻪ اﯼ ﭘﺮﺕﺎب‬ ‫ﮐﺮد‪ .‬ﻧﮕﺎهﺶ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮﻩ اﺕﺎق اﻓﺘﺎد!‬ ‫ﭼﺮا اﻣﺸﺐ ﻣﺎدر ﭼﺮاغ را روﺵﻦ ﻧﮑﺮدﻩ اﺳﺖ؟‬‫ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻨﺪهﺎﯼ ﮐﻔﺸﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﭘﺎ در‬ ‫اﺕﺎق ﻧﻬﺎد‪ .‬دﺳﺖ روﯼ ﮐﻠﻴﺪ ﺑﺮق ﺑﺮد‪ .‬روﺵﻨﺎﯼ ﻻﻣﭗ‬ ‫هﻤﻪ ﺟﺎ را ﻧﻤﺎیﺎن ﮐﺮد‪.‬‬ ‫ﺳﻼم ﻣﺎدر! ﻣﻦ ﺁﻣﺪم! داروهﺎیﺖ را هﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪....‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎرﻩ ‪٣٧ – ١‬‬

‫ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ‬

‫ﮐﺒﻮﺗﺮﮔﻤﺸﺪﻩ ﯼ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ‬

‫ﻧﮑﺮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺪﮐﯽ ﺏ ﻪ ﺧ ﻮد ﺁﻡ ﺪم و ﮔﻔ ﺘﻢ ‪ :‬ﺏ ﻪ ﺗ ﻮ ه ﻢ ﻡ ﯽ‬ ‫ﮔﻮﻳﻨ ﺪ دوﺳ ﺖ! او ﺳﺎﻟﻬﺎﺳ ﺖ ﺏ ﻪ ﺗ ﻮ ﺗﺮاﻧ ﻪ ﯼ زﻧ ﺪﮔﯽ‬ ‫ﺁﻡﻮﺧﺘﻪ‪.‬ﺏﻪ ﺗﻮ ﻗﺪرت ﭘﺮواز در ﻡﺴﻴﺮ زﻧﺪﮔﯽ دادﻩ وﻟﯽ ﺗ ﻮ‬

‫ﻓﺮزاﻧﻪ ﻧﻈﺮﯼ‬

‫در ﺏﺮاﺏﺮ ﭼﻪ ﮐﺮدﯼ؟ ﺁزادﯼ را از او ﮔﺮﻓﺘﻪ اﯼ!‬ ‫ﺳ ﺮﯼ ﺗﮑ ﺎن دادم و ﺏ ﻪ ﺧ ﻮد ﮔﻔ ﺘﻢ ‪ :‬ﺗ ﻮ ﮐ ﻪ هﺴ ﺘﯽ ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ‬

‫ﮐﺒﻮﺗﺮ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﯼ ﻗﺼﻪ ﯼ ﻡﻦ ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ ﺏﯽ ﺗﺎﺏﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﻗﻀﺎوت ﻡﯽ ﮐﻨﯽ؟ ﻡ ﯽ داﻧ ﯽ ﺏ ﺮاﯼ ﻡ ﻦ ﺗﺼ ﻮراﻳﻨﮑﻪ‬

‫ﺏﻮد و ﺏﻪ ﺁراﻡﯽ ﺏﺎ ﺧ ﻮد زﻡﺰﻡ ﻪ ﻡ ﯽ ﮐ ﺮد‪ .‬ﻧﺎﮔﻬ ﺎن ه ﻮاﯼ‬

‫ﻟﺤﻈﻪ اﯼ او را ﻧﺒﻴﻨﻢ ﭼﻘ ﺪر ﺳ ﺨﺖ و ﻃﺎﻗ ﺖ ﻓﺮﺳﺎﺳ ﺖ؟ ﻧ ﻪ‬

‫ﺳﺎﺣﻞ در دﻟ ﺶ ﻏﻮﻏ ﺎﻳﯽ ﺏ ﻪ ﭘ ﺎ ﮐ ﺮد‪ .‬ﺹ ﺪاﯼ اﻡ ﻮاج او را‬

‫ﭼﻪ ﻡﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﻡﺤﺎل اﺳﺖ ﻡﺤﺎل!‬

‫ﺏﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮد ﻡﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ‪ .‬ﻧﺴ ﻴﻢ ﺏﻬ ﺎرﯼ ﺏ ﻪ او ﭘﻴ ﺎم ﺁزادﯼ‬

‫در ﺝﻮاب ﺵﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﺹﺪاﻳﯽ در وﺝﻮدم ﻡﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻧﺴﺎن ﺗﺎ‬

‫ﻡﯽ داد‪ .‬ﺁزادﯼ ‪ ،‬رهﺎﻳﯽ و ﭘﺮواز!‬

‫ﭼ ﻪ ﺣ ﺪ ﻡ ﯽ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﻡﻐ ﺮور ﺏﺎﺵ ﺪ ! ﺗ ﻮ ﻓﻘ ﻂ ﺏ ﻪ ﺧ ﻮد ﻡ ﯽ‬

‫ﭘﺎه ﺎﻳﺶ از ﺵ ﺪت ﺳ ﺮور ﻡ ﯽ ﻟﺮزﻳ ﺪ‪ .‬ﭼ ﻪ ﺵ ﺎﻡﮕﺎﻩ ﻏﺮﻳﺒ ﯽ‬

‫اﻧﺪﻳﺸ ﯽ و ﺏ ﺲ‪.‬ﺁﻳ ﺎ ﺏ ﻪ او ه ﻢ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدﻩ اﯼ ﮐ ﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳ ﺖ‬

‫ﺏﻮد وﻟﯽ او اﺣﺴﺎس ﻏﺮﻳﺒ ﯽ ﻧﻤ ﯽ ﮐ ﺮد‪.‬ﮔﻮﻳ ﺎ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬

‫هﻤﺎﻧﻨﺪ دﻟﻘﮑﺎن ﺗ ﻮ را ﻡﻴﺨﻨﺪاﻧ ﺪ و ﺣ ﺮف دﻟ ﺶ را ﺏ ﺮ زﺏ ﺎن‬

‫‪ -‬ﺵﻤﺎرﻩ ‪٣٨ – ١‬‬

‫اﻳ ﻦ ﺳ ﺎﺣﻞ و اﻡ ﻮاج را ﻡ ﯽ‬

‫ﻧﻤ ﯽ ﺁورد؟ ه ﻴﭻ ﻡ ﯽ داﻧ ﯽ ﮐ ﻪ‬

‫ﺵﻨﺎﺳﺪ‪.‬ﺧﻮب ﮔﻮش ﮐﺮد ﺁرﯼ او‬

‫ﺣ ﻖ زﻧ ﺪﮔﯽ را از او ﮔﺮﻓﺘ ﻪ‬

‫را ﺹ ﺪا ﻡ ﯽ زدﻧ ﺪ‪ .‬ﺏ ﻪ او ﻧﻮﻳ ﺪ‬

‫اﯼ؟ ﺣ ﻖ ﺁزادﯼ ‪ ،‬ره ﺎﻳﯽ و‬

‫ﺁزادﯼ ﻡ ﯽ دادﻧ ﺪ‪ .‬ﺁزادﯼ ‪،‬‬

‫ﭘ ﺮواز‪ .‬در اﻳ ﻦ ﺣﻴ ﺮاﻧﻢ ﮐ ﻪ‬

‫ره ﺎﻳﯽ ‪ ،‬ﭘ ﺮواز ‪ ،‬ﭘ ﺮواز ﺏ ﻪ‬

‫ﭼﻄ ﻮر ﺧ ﻮد را دوﺳ ﺖ ﺧﻄ ﺎب‬

‫ﺳ ﻮﯼ ﺏﻬﺘ ﺮﻳﻦ ه ﺎ و ﺏ ﻪ دﻳ ﺎر‬

‫ﻡ ﯽ ﮐﻨ ﯽ! در ﺝ ﻮاب ﺏ ﻪ او‬

‫ﻋﺎﺵ ﻘﺎن! ﺧﻴﻠ ﯽ وﻗ ﺖ ﺏ ﻮد ﮐ ﻪ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ‪ :‬ﺗﻮ ﺣﻖ ﻧﺪارﯼ درﺏ ﺎرﻩ ﯼ‬

‫دﻟﺶ هﻮاﯼ ﭘﺮواز ﻡﻴﮑ ﺮد‪ .‬وﻟ ﯽ‬

‫ﻡ ﻦ اﻳﻨﻄ ﻮر ﻗﻀ ﺎوت ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﺗ ﻮ‬

‫رﻡﻘ ﯽ ﺏ ﺮاﯼ ﭘ ﺮواز ﮐ ﺮدن‬

‫اﺵ ﺘﺒﺎﻩ ﻡ ﯽ ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﻡ ﺎ ه ﺮ دو‬

‫ﻧﺪاﺵ ﺖ ‪ .‬ﺧﻴﻠ ﯽ وﻗ ﺖ ﺏ ﻮد ﮐ ﻪ‬

‫هﻤﺪﻳﮕﺮ را دوﺳﺖ دارﻳ ﻢ و اﻳ ﻦ‬

‫ﺏﺎﻟﻬ ﺎﻳﺶ از ﭘ ﺮواز ﮐ ﺮدن ﻡﺎﻧ ﺪﻩ‬

‫دوﺳ ﺘﯽ اﺏ ﺪﯼ اﺳ ﺖ‪.‬او هﻤﻴﺸ ﻪ‬

‫ﺏﻮدﻧ ﺪ‪.‬اﺣﺴ ﺎس ﻋﺠﻴﺒ ﯽ داﺵ ﺖ‬

‫ﺁزاد ﺏﻮدﻩ و هﺴﺖ واﻳﻦ دوﺳ ﺘﯽ‬

‫ﮔﻮﻳ ﺎ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ دﺳ ﺖ ﺏ ﻪ دﺳ ﺖ‬

‫ﻡﺎﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻡ ﺎ را ﺏ ﻪ ه ﻢ ﭘﻴﻮﻧ ﺪ‬

‫ه ﻢ دادﻩ ﺏﻮدﻧ ﺪ ﺗ ﺎ دوﺏ ﺎرﻩ ﻋ ﺰم‬

‫دادﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺗ ﻮ ﮐﻴﺴ ﺘﯽ ﮐ ﻪ ﻡ ﺮا‬

‫ﭘﺮواز را در او زﻧﺪﻩ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻨﻄ ﻮر ﺏ ﻪ ﻡﺤﮑﻤ ﻪ ﻡ ﯽ‬

‫ﺏﻪ ﺧﻮد ﺗﮑﺎﻧﯽ داد ‪.‬ﺏﺎﻟﻬ ﺎﻳﺶ را‬

‫ﮐﺸ ﺎﻧﯽ‪.‬دوﺳ ﺘﯽ در ﮐ ﺪاﻡﻴﻦ‬

‫ﺏﺎز و ﺏﺴ ﺘﻪ ﮐ ﺮد‪.‬ﭘﺮﻳ ﺪن را ﺏ ﺎ ﺧ ﻮد ﺗﻤ ﺮﻳﻦ ﻡ ﯽ ﮐ ﺮد‪.‬ﺣﺘ ﯽ‬

‫ﻡﺤﮑﻤ ﻪ ﺝ ﺮم ﻡﺤﺴ ﻮب ﻡ ﯽ ﺵ ﻮد‪.‬ﺏ ﺎ ﺧ ﻮد ﮐﻠﻨﺠ ﺎر ﻡﻴ ﺮﻓﺘﻢ‬

‫ﻡﯽ ﺧﻮاﺳ ﺖ ﺏ ﻪ ﻡ ﻦ ﺏﻔﻬﻤﺎﻧ ﺪ ﮐ ﻪ هﻨ ﻮز ﺗ ﻮان ﭘﺮﮔﺸ ﻮدن را‬

‫ﺏ ﺪون ﺁﻧﮑ ﻪ ﺏ ﺪاﻧﻢ دردم ﭼﻴﺴ ﺖ ﺗ ﺎ اﻳﻨﮑ ﻪ ﻧﮕ ﺎهﯽ ﺏ ﻪ او‬

‫دارد و زﻧ ﺪﮔﯽ در ﻗﻔ ﺲ هﻨ ﻮز ﻋ ﺰم ﭘ ﺮواز را از او‬

‫اﻧﺪاﺧﺘﻢ‪ .‬ﻧﮕﺎهﯽ ﺏﻪ ﺹﻮرت ﻡﻌﺼﻮﻡﺶ‪.‬‬

‫ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺵﺎدﻡﺎﻧﯽ و ﺏﻴﻘﺮارﯼ اش را ﻡﯽ دﻳ ﺪم ؛ وﻟ ﯽ‬

‫در وﺹﻔﺶ ﭼﻪ ﺏﮕﻮﻳﻢ واز ﮐﺠﺎ ﺵ ﺮوع ﮐ ﻨﻢ ؟ از ﭼﻬ ﺮﻩ ﯼ‬

‫ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﺏﺎﻳﺪ ﺵﺎد ﺏﺎﺵﻢ ﻳﺎ ﻏﻤﮕﻴﻦ‪.‬‬

‫زﻳﺒﺎﻳﺶ ﮔﻮﻳﻢ ﻳﺎ ﻗﺎﻡﺖ رﺳﺎﻳﺶ‪ .‬از ﭼﺸﻤﺎن ﻡﻬﺮﺏ ﺎﻧﺶ ﮔ ﻮﻳﻢ‬

‫ﻧﺎﺧﻮداﮔ ﺎﻩ ﻟﺒﺨﻨ ﺪ ﺏ ﺮ ﻟﺒ ﺎﻧﻢ ﺝ ﺎرﯼ ﺵ ﺪ‪ .‬ﺧﻮﺵ ﺤﺎل ﺏ ﻮدم ﮐ ﻪ‬

‫ﻳ ﺎ دﺳ ﺘﺎن ﭘ ﺮ ﭼﻴ ﻨﺶ‪.‬از ﺹ ﺪاﯼ روح اﻓ ﺰاﻳﺶ ﮔ ﻮﻳﻢ ﻳ ﺎ‬

‫هﻨ ﻮز ﺝ ﻮان و ﭘ ﺮﺗﻼش اﺳ ﺖ وهﻨ ﻮز ﭘ ﺮواز را ﻓﺮاﻡ ﻮش‬

‫ﺁﺳﻤﺎﻥﯽ‪.‬‬

‫و ﻡﺮا هﻴﭽﮕﺎﻩ از یﺎد ﻥﺒﺮد‪.‬‬

‫ﺑﺪون ﺁﻥﮑﻪ ﻟﺤﻈ ﻪ اﯼ ﺑﻴﻨﺪیﺸ ﻢ ‪ ،‬ﻋﺠﻮﻻﻥ ﻪ ﻗﻔ ﺲ دﻟ ﻢ را ﺑ ﺎز‬

‫ﻡﯽ داﻥﻴﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ از ﻡﻦ ﭼﻪ ﺥﻮاﺳ ﺖ ؟ از ﻡ ﻦ ﺥﻮاﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬

‫ﮐﺮدم ﺑﻪ او ﮔﻔ ﺘﻢ ‪ :‬ﺑ ﺮو ﺕ ﻮ ﺁزادﯼ! وﻟ ﯽ او ﻡ ﺎت و ﻡﺘﺤﻴ ﺮ‬

‫ﺑ ﺎ او ﭘ ﺮواز ﮐ ﻨﻢ‪ .‬ﭘ ﺮوازﺁرزوﯼ دیﺮیﻨ ﻪ ام ﺑ ﻮد؛ وﻟ ﯽ ﻡ ﻦ‬

‫ایﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑ ﺎور ﻥﻤ ﯽ ﮐ ﺮد‪ .‬ﺵ ﺎیﺪ ﺑ ﺎ ﺥ ﻮد ﻓﮑ ﺮ ﻡ ﯽ ﮐ ﺮد‬

‫ﻗﺪرت ﭘﺮواز ﮐﺮدن ﻥﺪاﺵﺘﻢ‪ .‬ﺑﻬﺎﻥ ﻪ ﮔ ﺮﻓﺘﻢ و ﮔﻔ ﺘﻢ ﺑﺎﺵ ﺪ ﺑ ﺮاﯼ‬

‫ﭼﻄ ﻮر ﺑ ﻪ ای ﻦ راﺡﺘ ﯽ از او ﮔﺬﺵ ﺘﻢ‪ .‬ﺁهﺴ ﺘﻪ ﺁهﺴ ﺘﻪ ﺑ ﻪ‬

‫ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻌﺪﯼ ‪ .‬وﻟﯽ ﺥﻮب ﻡﯽ داﻥﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻡﻦ هﻴﭽﮕ ﺎﻩ ﭘ ﺮواز‬

‫ﺳﺮاﻏﻢ ﺁﻡﺪ‪ .‬ﺑﺮاﯼ اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﻡ ﯽ دی ﺪم ﭼﻨ ﻴﻦ اﺵ ﮏ‬

‫ﮐﺮدن را ﻥﺨﻮاهﻢ ﺁﻡﻮﺥﺖ‪.‬‬

‫ﻡ ﯽ ریﺨ ﺖ‪ .‬ﻡ ﯽ ﮔﻔ ﺖ ‪ :‬ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ راﺡﺘ ﯽ ﻡ ﺮا ره ﺎ ﻡ ﯽ‬

‫ﮐﺒ ﻮﺕﺮ زیﺒ ﺎﯼ زﻥ ﺪﮔﯽ ﻡ ﻦ ﺵ ﺮوع ﮐ ﺮد ﺑ ﻪ ﭘ ﺮواز ﮐ ﺮدن‪.‬‬

‫ﮐﻨﯽ؟ ﻡﻦ ﺑﻪ ﺕ ﻮ ای ﻦ ﺡ ﻖ را ﻥﻤ ﯽ ده ﻢ‪ .‬ﺳﺎﻟﻬﺎﺳ ﺖ ﻡ ﺮا در‬

‫ه ﺮﻟﺢﻇ ﻪ دور و دورﺕ ﺮ ﻡ ﯽ ﺵ ﺪ‪ .‬ﺁﻥﻘ ﺪر دور ﮐ ﻪ ﭼﺸ ﻤﺎﻥﻢ‬

‫ایﻦ ﻗﻔﺲ ﺝﺎﯼ دادﻩ اﯼ ‪ .‬ﺕﻮان ﭘﺮواز را از ﻡﻦ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ اﯼ‪.‬‬

‫ﻥﺘﻮاﻥﺴﺘﻨﺪ دیﮕﺮ او را ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺡ ﺎل ﺑ ﺎ ای ﻦ ﮐ ﺎرت ﻡ ﯽ ﺥ ﻮاهﯽ ﺑﻘ ﻮل ﺥ ﻮدت در دوﺳ ﺘﯽ‬

‫روزهﺎ ﺳﭙﺮﯼ ﻡﯽ ﺵﺪ‪ .‬هﻤﭽﻨﺎن ﺁرام وﺻ ﺒﻮر ﮐﻨ ﺎر ﺳ ﺎﺡﻞ‬

‫ﺳﻨﮓ ﺕﻤﺎم ﺑﮕﺬارﯼ !‬

‫ﻡﯽ ﻥﺸﺴ ﺘﻢ و ﺥ ﺎﻃﺮاﺕﯽ را ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﮔﻤﺸ ﺪﻩ ام داﺵ ﺘﻢ ﻡ ﺮور‬

‫ﻥﻤﯽ داﻥﺴﺘﻢ ﭼﻪ ﺑﺎیﺪ ﺑﮕﻮیﻢ ‪ .‬ﺕﻌﺠﺐ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم ‪.‬ﺕﺎ ﺑﺤ ﺎل او‬

‫ﻡﯽ ﮐ ﺮدم ‪ .‬ﺥ ﺪایﺎ ﭼ ﻪ ﻟﺤﻈ ﺎت ﺳﺨﺘﻴﺴ ﺖ ﻟﺤﻈ ﺎت اﻥﺘﻈ ﺎر!‬

‫را ﭼﻨ ﻴﻦ زار و ﭘﺮیﺸ ﺎن ﻥﺪی ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺑ ﺮایﻢ هﻤﻴﺸ ﻪ ﻡﻈﻬ ﺮ‬

‫اﮔﺮ ﺑﺪاﻥﻴﺪﭼﻪ ﮐﺸﻴﺪم ﻓﻘﻂ ﺥﺪا ﻡﯽ داﻥﺪ و ﺑﺲ !‬

‫ﻡﻬ ﺮ ‪ ،‬ﻡﺤﺒ ﺖ ‪ ،‬ﺵ ﺎدﯼ و ﺳ ﺮور ﺑ ﻮد‪ .‬از ﺵ ﺪت ﺥﺸ ﻢ و‬

‫او ﻥﻴﺎﻡﺪ‪ .‬ﺕﺎﺑﺤﺎل هﻢ ﻥﻴﺎﻡﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺵﺎیﺪ دیﮕﺮ هﻴﭽﮕﺎﻩ ﻥﻴﺎیﺪ؛‬

‫ﻏﻀﺐ ﭼﻨﺎن ﭼﻬﺮﻩ ا ش دﮔﺮﮔﻮن ﺵﺪﻩ ﺑﻮد ﮐ ﻪ ﺵ ﺮم داﺵ ﺘﻢ‬

‫وﻟﯽ دﻟﻢ روﺵﻦ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ او ﺑ ﯽ وﻓ ﺎ ﻥﺒ ﻮدﻩ و ﻥﻴﺴ ﺖ‪ .‬ﺵ ﺎیﺪ‬

‫ﺑ ﻪ او ﻥﮕ ﺎﻩ ﮐ ﻨﻢ‪ .‬وﻟ ﯽ ﺑ ﻴﻦ ﺥﻮدﻡ ﺎن ﺑﺎﺵ ﺪ ﺑ ﺎ ﺁن ﭼﻬ ﺮﻩ ه ﻢ‬

‫اﺳ ﻴﺮ دام دیﮕ ﺮﯼ ﺵ ﺪﻩ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ .‬ﺵ ﺎیﺪ ه ﻢ زﺑ ﺎﻥﻢ ﻻل در اوج‬

‫زیﺒﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاﯼ ﻟﺤﻈﺎﺕﯽ ﺳﮑﻮت ﺑﻴﻦ ﻡﺎ ﺡﺎﮐﻢ ﺵ ﺪ‪ .‬ﺻ ﺪاﯼ‬

‫ﺥﻮﺑﯽ هﺎیﺶ یﺎ در ﺕﻼﻃﻢ اﻡﻮاج ﻡﻬﺮﺑﺎﻥﯽ هﺎیﺶ ﻏﺮق ﺵﺪﻩ‬

‫اﻡ ﻮاج دری ﺎ ‪ ،‬ﻥﺴ ﻴﻢ ﺑﻬ ﺎرﯼ وﺁواﯼ ﻡﺮﻏ ﺎن دری ﺎیﯽ‬

‫ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬هﺮ ﺟﺎ هﺴﺖ دﻟﺶ ﺷﺎد و روﺣﺶ ﺁزاد ﺑﺎد !‬

‫هﻴﭽﮑ ﺪام ﺑ ﻪ زیﺒ ﺎیﯽ ﺳ ﮑﻮﺕﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﻴﻦ ﻡ ﺎ ﺡﮑﻤﻔﺮﻡ ﺎ ﺑ ﻮد ‪،‬‬ ‫ﺑ ﺮایﻢ زیﺒ ﺎ و دﻟﻨﺸ ﻴﻦ ﻥﺒ ﻮد‪.‬ﻟﺒﺨﻨ ﺪﯼ زد و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺕﺮﺳ ﻴﺪﯼ؟‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪ :‬ﻥ ﻪ ﭼ ﺮا ﺑﺘﺮﺳ ﻢ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﻡ ﻦ ﺑ ﯽ وﻓ ﺎ ﻥﻴﺴ ﺘﻢ‪ .‬ای ﻦ را‬ ‫هﻤﻴﺸ ﻪ ﺥ ﻮب ﺑ ﻪ ﮔﻮﺵ ﺖ ﺑﺴ ﭙﺎر! ﺑﻌ ﺪ از ﺳ ﺎﻟﻬﺎ اﺳ ﺎرت ‪،‬‬ ‫ﺡﺎل ﻡﻦ ﺑﻪ ﺕﻮ و ﻥﮕﺎهﺖ ﻋﺎدت ﮐ ﺮدﻩ ام‪ .‬ای ﻦ ﻥﮕ ﺎﻩ ﺕﻮﺳ ﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮایﻢ از هﺮ ﺁزادﯼ اﯼ ﺡﻴﺎﺕﯽ ﺕﺮ و ﺑﺎ ارزش ﺕﺮ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻥﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﯽ ﮐﺸﻴﺪم‪ .‬ﻥﻤﯽ داﻥﻴ ﺪ ﭼﻘ ﺪر اﺡﺴ ﺎس ﺁراﻡ ﺶ ﻡ ﯽ‬ ‫ﮐﺮدم‪ .‬ﮔﻮیﺎ ﺑﺎرﯼ ﺳ ﻨﮕﻴﻦ ازﺵ ﺎﻥﻪ ه ﺎیﻢ ﺑﺮداﺵ ﺘﻪ ﺵ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﺎرﯼ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺮ روﯼ دوﺵﻢ ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ ﻡ ﯽ ﮐ ﺮد‪ .‬ﺳ ﻨﮕﻴﻨﯽ‬ ‫ایﻦ ﺑﺎر ‪ ،‬ﻓﺎﺻﻠﻪ ﯼ ﻋﻤﻴﻘﯽ ﺑﻴﻦ ﻡﻦ و وﺝﺪاﻥﻢ ایﺠﺎب ﮐ ﺮدﻩ‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬ﺡﺎل ﮐﻪ دﻟﻢ ﺁرام ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ او از ﻡﻦ ﮐﻴﻨ ﻪ اﯼ ﺑ ﺮ‬ ‫دل ﻥ ﺪارد ‪ ،‬ﺑ ﺪون ه ﻴﭻ درﻥﮕ ﯽ ره ﺎیﺶ ﮐ ﺮدم ‪.‬ﺑ ﻪ او‬ ‫ﻓﺮﺻ ﺖ ﭘ ﺮواز دادم‪ .‬رواﻥ ﻪ ﯼ ﺳ ﻔﺮش ﮐ ﺮدم‪ .‬هﻤﺎﻥﻨ ﺪ‬ ‫ﻡﺎدرﯼ ﮐ ﻪ ﻗﺒ ﻞ از ﺳ ﻔﺮ ﻓﺮزﻥ ﺪش را ﺳ ﻔﺎرش ه ﺎﯼ ﺑﺴ ﻴﺎر‬ ‫ﻡﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺳﻔﺎرﺵﺶ ﮐﺮدم‪ .‬ﺑﺮایﺶ ﺁیﺖ اﻟﮑﺮﺳﯽ ﺥﻮاﻥﺪم‪.‬‬

‫‪ -‬ﺵﻤﺎرﻩ ‪٣٩ – ١‬‬

‫ﺳ ﺨﻨﺎن دﻟﻨﺸ ﻴﻨﺶ‪ .‬ه ﺮ ﭼ ﻪ ﮔ ﻮیﻢ ﮐ ﻢ ﮔﻔﺘ ﻪ ام‪.‬اوزیﺒ ﺎ ﺑ ﻮد و‬

‫از او ﺥﻮاﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ دوﺳﺘﯽ ﻡ ﺎن ﻗﺴ ﻢ ‪ ،‬ﺡ ﺎﻓﻆ ﺥ ﻮد ﺑﺎﺵ ﺪ‬

‫ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﻧﻈﺮﯼ‬

‫ﻣﺴﺠﺪ‬

‫دﻟﺶ ﻣﺴﺠﺪﯼ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﮔﻨﺒﺪﯼ ﻓﻴﺮوزﻩ اﯼ و ﻣﻨﺎرﻩ اﯼ‪،‬ﻥﻪ ﺧﻴﻠﯽ ﺑﻠﻨﺪ‪ ،‬و ﭘﻴﺮﻣﺮدﯼ ﮐﻪ هﺮ ﺻﺒﺢ و هﺮ ﻇﻬﺮ‬ ‫و هﺮ ﺷﺐ ﺑﺮ ﺑﺎﻻﯼ ﺁن اﷲ اﮐﺒﺮ ﺑﮕﻮیﺪ‪ .‬دﻟﺶ یﮏ ﺣﻮض ﮐﻮﭼﮏ ﻻﺝﻮردﯼ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ و ﺷﺒﺴﺘﺎﻥﯽ ﮐﻪ ﮔﻮﺷﻪ‬ ‫ﮔﻮﺷﻪ اش ﻣﻬﺮ و ﺕﺴﺒﻴﺢ و ﭼﺎدر ﻥﻤﺎز اﺳﺖ‪ .‬دﻟﺶ هﻮاﯼ ﻣﺤﻠﻪ اﯼ ﻗﺪیﻤﯽ را ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ﺑﺎ ﭘﻴﺮزﻥﯽ ﺳﺎدﻩ و ﻣﻬﺮﺑﺎن‬ ‫ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻏﺮوب اﺳﺖ و ﺑﯽ ﺕﺎب "ﺣﯽ ﻋﻠﯽ اﻟﺼﻼة"‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺤﻠﻪ ﺷﺎن ﻣﺴﺠﺪ ﻥﺪاﺷﺖ‪...‬‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪ هﺎ ﮐﻪ ﺧﻴﺎل ﻥﺎزﮎ و ﺁرزوﯼ ﻗﺸﻨﮕﺶ را ﻣﯽ دیﺪﻥﺪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﻥﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺧﻮدت ﻣﺴﺠﺪﯼ ﺑﺴﺎز‪ .‬او‬ ‫ﺧﻨﺪیﺪ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﻪ ﻣﺤﺎل زیﺒﺎیﯽ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻦ‬ ‫ﮐﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﻥﺪارم‪ ،‬ﻥﻪ زﻣﻴﻨﯽ دارم و ﻥﻪ ﺕﻮاﻥﯽ و ﻥﻪ‬ ‫‪.‬ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﻠﺪم‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪ هﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ایﻦ ﻣﺴﺠﺪ از ﺝﻨﺲ دیﮕﺮ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﺼﺎﻟﺢ اش را ﻓﺮاهﻢ ﮐﻦ‪ ،‬ﻣﺎ ﻣﺴﺠﺪت را ﻣﯽ ﺳﺎزیﻢ‬ ‫‪.‬اﻣﺎ او ﺕﻨﻬﺎ ﺁهﯽ ﮐﺸﻴﺪ‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎرﻩ ‪٤٠ – ١‬‬

‫و ﻥﻤﯽ داﻥﺴﺖ هﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ ﺁهﯽ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ ،‬و هﺮ ﺑﺎر‬ ‫ﮐﻪ دﻋﺎیﯽ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ ،‬هﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ ﺧﺪا را زﻣﺰﻣﻪ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪،‬‬ ‫هﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ ﻗﻄﺮﻩ اﺷﮑﯽ از ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﻣﻴﭽﮑﺪ‪،‬‬ ‫اﺝﺮﯼ ﺑﺮ اﺝﺮﯼ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ ،‬اﺝﺮ هﻤﺎن‬ ‫‪.‬ﻣﺴﺠﺪﯼ ﮐﻪ ﺁرزویﺶ را داﺷﺖ‬ ‫و ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁرام ﺁرام؛ ﺑﺎ ﮐﻠﻤﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ذﮐﺮ‪ ،‬ﺑﺎ ﻋﺸﻖ‪،‬‬ ‫ﺑﺎ دﻋﺎ‪ ،‬ﺑﺎ راز و ﻥﻴﺎز‪ ،‬ﺑﺎ ﺕﮑﻪ هﺎﯼ دل و ﭘﺎرﻩ‬ ‫هﺎﯼ روح‪،‬ﻣﺴﺠﺪ ﺑﻨﺎ ﺷﺪ‪ ،‬از ﻥﻮر و ﺷﻌﻮر‪ .‬ﻣﺴﺠﺪﯼ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﻨﺎرﻩ اش دﻋﺎیﯽ ﺑﻮد و هﺮ ﮐﺎﺷﯽ ﺁﺑﯽ اش ﻗﻄﺮﻩ‬ ‫‪.‬اﺷﮑﯽ‪ .‬او ﻣﺴﺠﺪﯼ ﺳﺎﺧﺖ زیﺒﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻩ و ﻥﺎ ﭘﻴﺪا‪ ،‬ﭼﻮﻥﺎن ﻋﺸﻖ‬ ‫ﺁدﻣﻬﺎ هﻤﻪ ﻣﻌﻤﺎرﻥﺪ‪ ،‬ﻣﻌﻤﺎر ﻣﺴﺠﺪ ﺧﻮیﺶ‪ .‬ﻥﻘﺸﻪ ایﻦ ﺑﻨﺎ را ﺧﺪا ﮐﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺴﺠﺪت را ﺑﻨﺎ ﮐﻦ‪ ،‬ﭘﻴﺶ از ﺁن ﮐﻪ ﺁﺧﺮیﻦ‬ ‫اذان را ﺑﮕﻮیﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎرﻩ ‪٤١ – ١‬‬ ‫ﺟﻮاد ﺁﺵﻨﺎ‬

‫ﺗﺎرﻳﮑﯽ‬ ‫هﺎن اﯼ ﺗﺎرﻳﮑﯽ‬ ‫راهﻢ ﻣﺪﻩ و ﮔﺮﻧﻪ ﺗﻮ را ﺧﻮاهﻢ ﮐﺸﺖ‬ ‫ﺑﺮ ﺟﻨﺎزﻩ ات ﻣﻌﺒﺪﯼ ﺧﻮاهﻢ ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﺳﺘﺎرﮔﺎن از ﺵﻮق رﻓﺘﻨﺖ‬ ‫ﻧﺎﻓﻠﻪ هﺎ ﺵﺎن را‬ ‫ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﭘﺲ دهﻨﺪ‬

‫ﺻﺤﺮاﯼ ﺟﺒﻴﻦ‬ ‫ﭼﻬﺎر ﻗﺮن اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻗﺮاﺋﺖ ﺳﻄﻮر ﻣﺴﺘﻮر در ﺻﺤﺮاﯼ ﺟﺒﻴﻨﺶ ﻣﺤﺮوﻣﻢ‪ ،‬از وﺟﻮدش ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ هﺴﺘﯽ‬ ‫ﻋﺸﻖ و ﻣﺴﺘﯽ اﺳﺖ؛ و ﺟﺒﻴﻨﺶ ﮐﻪ ﺳﺮﻓﺼﻞ هﻤﻪ ﺁن ﺳﻄﻮر ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩ و دﺳﺖ ﻧﺨﻮردﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس در‬ ‫ﮐﻮﻳﺮﯼ ﻣﺰدﺡﻢ از وﺟﻮدهﺎﯼ ﺿﺎﻝﻪ ﺁﺵﻨﺎ ﺵﺪم ﮐﻪ در واﻗﻊ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻗﺮن هﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻗﺮﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻄﻮر اﻳﻦ‬ ‫ﮐﺘﺎب‪ ،‬ﺟﺎﻣﻪ ﻋﺎﺵﻘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻣﯽ دوﺧﺘﻢ‪ ،‬و از ﺳﻄﻮرش ﺗﻨﺎﺑﯽ ﺑﺮاﯼ ﺳﻨﺠﺶ ﻃﻮل و ﻋﺮض ﺧﺮﻣﻦ ﺑﻮدﻧﻢ ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺶ هﺴﺘﻴﻢ از اﺑﺪﻳﺖ ﺳﺮود ﺳﺒﺰﻳﻨﮕﯽ و ﻧﺸﺎط را ﺑﻪ ﺳﻤﺎع ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺁهﻨﮓ ﮐﻠﻤﺎﺗﺶ وزاﻧﺖ ﺡﻀﻮر رﻗﺎﺻﻪ ﺵﻌﺮ‬ ‫را ﺗﺪاﻋﯽ ﻣﯽ ﻧﻤﻮد‪ .‬و ﺗﺒﺴﻢ اش اﺵﺎﻋﻪ ﻏﺰل رﺡﻤﺖ و ﻋﻄﻮﻓﺖ ﺑﻮد‪ .‬وﺟﻮدش ﺑﻼد ﮐﺒﻴﺮﻩ اﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ روزﻩ و ﻧﻤﺎز‬ ‫ﻋﺸﻘﻢ را هﺮﮔﺰ در او ﻧﻤﯽ ﺵﮑﺴﺘﻢ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ روزﯼ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن زﻝﺰﻝﻪ اﺑﺘﺬاﻝﯽ ﺑﺎ ﺗﻮاﻧﯽ ﺑﺎﻻ اﻳﻦ ﺵﻬﺮ ﻣﻘﺪس را ﺗﮑﻪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ در او ﺵﮑﺴﺘﻢ و ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺵﺪم‪.‬‬ ‫ﭼﺸﻤﻪ هﺎﯼ ﻧﺎز در او ﺧﺸﮑﻴﺪ‪ ،‬و ﮐﻮدﮎ ﻧﻴﺎز ﻣﻦ ﺑﯽ ﺁب و ﺑﯽ وﺿﻮ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻓﺼﻞ ﻧﺎزهﺎ و ﻧﻴﺎزهﺎ اﺳﻴﺮ ﻗﺤﻄﯽ ﺵﺪﻧﺪ‪ .‬و‬ ‫ﮐﻨﺪوﯼ ﻋﺴﻞ‪ ،‬ﻣﺴﻤﻮم ﻣﮕﺴﯽ ﺵﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺡﻼوت ﮔﻔﺘﺎرﯼ و ﻣﻼﺡﺖ رﻓﺘﺎرﯼ ﻓﺎﺻﻠﻪ زﻳﺎد داﺵﺖ‪ ،‬و ﺟﺰ وز وز و ﭘﺮﻳﺪن‬ ‫هﺎﯼ ﺳﺒﻚ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺪاﺵﺖ‪ .‬ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﮐﻨﺪوﯼ ﻋﺴﻞ را در ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺻﺒﺢ ﺁﺵﻨﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ اﻋﺠﺎزم ﻃﺒﺎﺑﺖ ﮐﻨﻢ اﻣﺎ او ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺻﺒﺢ دروغ ﺑﻮدﻩ و ﺗﻮ ﻧﻴﺰ دروﻏﯽ‪ .‬و ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﻦ دروﻏﻢ و ﻧﻪ ﺻﺒﺢ ﺑﻠﮑﻪ اﻧﮑﺎر ﺻﺒﺢ دروغ اﺳﺖ‪.‬‬

‫"ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ" ﻣﻠﻮﮐﺎﻥﻪ !‬

‫ﮐ ﺮدن ذاﺋﻘ ﻪ ﺷ ﻌﺮﯼ واﻻﺣﻀ ﺮت‬ ‫ﻡﻼﺣﺎﻡ ﺪ ﺟ ﺎن ﮐ ﺮزﯼ و ﺳ ﺮودن‬ ‫ﭼﻨﺪ ﭘﺎرﭼﻪ ﻡﺜﻨﻮﯼ ﺑﯽ ﻡﻌﻨ ﯽ )ﻳﻌﻨ ﯽ‬

‫ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺷﻮﮐﺖ‬

‫ﻏﻴﺮﻡﻌﻨﻮﯼ( ﺕﻮﺳﻂ ﻡﻌﻈ ﻢ ﻝ ﻪ از ﺁن‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫روزﯼ از روزه ﺎ ﺟﻤ ﺎﻋﺘﯽ از اﮐ ﺎﺑﺮ و اﻋ ﺎﻇﻢ ﺷ ﻬﺮو ده ﺮ)ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﻮل رﻳ ﺶ‬

‫اﻝﺒﺘ ﻪ ﺣﻀ ﺮت ادﻳ ﺐ اﻝﻤﻤﺎﻝ ﮏ‬

‫ﺳﻔﻴﺪان‪ ،‬ﭘﻴﭽﻪ ﺳﻔﻴﺪان‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﺳﻔﻴﺪان وﭘﻠﻮﺧﻮران ﭘﺎﻳﺘﺨ ﺖ( ﺑ ﻪ درﺑﺎرﺧﻮاﺟ ﮥ دﻳ ﻦ و‬

‫ﺧﻮاﺟﻪ ﮐﺮزﯼ اﻳ ﻦ ﻡﺜﻨ ﻮﯼ ﺑﺰﻡ ﯽ ‪-‬‬

‫دﻧﻴ ﺎ واﻻﺣﻀ ﺮت ﺳ ﻠﻄﺎن ﺣﺎﻡ ﺪ ﮐ ﺮزﯼ رﻓﺘﻨ ﺪ و از ﺑ ﺮوز وﻋ ﺮوض ﺁﻓ ﺖ رﺷ ﻮﻩ‬

‫رزﻡ ﯽ راﺑ ﻪ ﻏ ﺮض ﻧﻴﮑﻮداﺷ ﺖ‬

‫رﺳ ﺘﺎﻧﯽ‪ ،‬رﻋﻴ ﺖ ﺁزارﯼ و دﻳﮕﺮﺑﻼﻳ ﺎﯼ ارﺽ ﯽ و ﺳ ﻤﺎوﯼ ﺑﺮارﮐ ﺎن ﺣﮑﻮﻡ ﺖ و‬

‫ﺳ ﺎل ﻡﻮﻻﻧ ﺎ و ﺑ ﻪ اﺳ ﺘﻘﺒﺎل از ﻳ ﮏ‬

‫دواﻳﺮدوﻝﺖ‪ ،‬ﻝﺐ ﺑﻪ ﺷﮑﻮﻩ وﺷﮑﺎﻳﺖ ﮔﺸﻮدﻧﺪ و داد ﺧﻮاهﯽ ﻋﺎﺟﻞ ورﺳﻴﺪﮔﯽ ﮐﺎﻡ ﻞ‬

‫ﺳﺮود ﺳﺘﻢ ﺳﺘﻴﺰاﻧﻪ )ﺑﻘﻮل اﻡ ﺮوزﯼ‬

‫ﻡﻘ ﺎم ﻋﻈﻤ ﺎﯼ رﻳﺎﺳ ﺖ ﺟﻤﻬ ﻮر راﻋﺎﺟﺰاﻧ ﻪ اﺳ ﺘﺪﻋﺎ ﻧﻤﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺁﻧ ﺎن ﮔ ﺮدن ﮐﺠﺎﻧ ﻪ‬

‫ه ﺎ ادﺑﻴ ﺎت ﻡﻘﺎﻡ ﺖ( اﻧﺸ ﺎء ﻓﺮﻡ ﻮدﻩ‬

‫ﻋﺮﺽﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ از "درﺑﺎن" ﺕﺎ "رﺋﻴﺲ" ﻳﮏ داﻳﺮﻩ ازﻡ ﺎ "ﺷ ﻴﺮﻳﻨﯽ" ﻡﻄﺎﻝﺒ ﻪ ﻡ ﯽ‬

‫اﻧﺪ ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎرﻩ ‪٤٢ – ١‬‬

‫ﮐﻨﻨﺪ وﻡﺎﻡﺮدم اﮔﺮﮔﻨﺞ ﻗﺎرون هﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎزﮐﻔﺎف ﺁﻧﻬﻤﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ ﺧﻮرﯼ ﺑ ﯽ‬

‫درﻋﺼ‬

‫ﺮﺣﺎﮐﻤﻴﺖ ﺣ‬

‫ﺰب‬

‫درﻳﻎ را ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫زﺣﻤﺘﮑﺸ‬

‫ﺎن دراﻓﻐﺎﻧﺴ‬

‫ﺘﺎن‪،‬‬

‫ﻡﻌﻈﻢ ﻝﻪ ﭘﺲ ازاﺳﺘﻤﺎع ﻋﺮاﻳﺾ و ﺷﮑﺎﻳﺎت ﺣﺎﺽﺮان‪ ،‬ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺁﻧ ﺎن ﻓﺮﻡﻮدﻧ ﺪ ‪:‬‬

‫ﺷ ﻌﺎرﻡﻌﺮوﻓﯽ ورد زﺑ ﺎن ﺧﻠﻘﻴ ﺎن‬

‫ﻋﺮض ﺣﺎل وﺷﮑﺎﻳﺎت ﺷﻤﺎ ﻡﻌﺰزﻳﻦ و ﻡﺘﻨﻔﺬﻳﻦ ﻡﻤﻠﮑﺖ ﺻﺪﻓﯽ ﺻﺪ ﺻﺤﻴﺢ اﺳﺖ؛‬

‫ﺑﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ ﻡﻀﻤﻮن‪:‬‬

‫وﻝﯽ ﺧﻮدﺕ ﺎن ﻧ ﺎم ﺧ ﺪا ﺧ ﻮب ﻡ ﯽ ﻓﺎﻡﻴ ﺪ ﮐ ﻪ ﺑ ﺪون ﮐ ﺪام ﺳ ﻨﺪ و دﻝﻴ ﻞ ﻡﺤﮑﻤ ﻪ ﭘﺴ ﻨﺪ‬

‫رژﻳ ﻢ ﺧﺎﻧﺨ ﺎﻧﯽ ﭘﺎﻳﻤ ﺎل اﺳ ﺖ‬

‫ﻧﻤ ﯽ ﺕ ﻮان ﺷ ﺨﺺ ﻳ ﺎ اﺷﺨﺎﺻ ﯽ را ﺑ ﻪ ﺑﻨ ﺪﯼ ﺧﺎﻧ ﻪ اﻧ ﺪاﺧﺖ و ﺟ ﺰا داد‪ .‬ﺷ ﻤﺎ‬

‫دﻳﮕ ﺮ رﺷ ﻮت دراﻳ ﻦ ﮐﺸ ﻮرﻡﺤﺎل‬

‫ازهﺮداﻳﺮﻩ و ﺷﻌﺒﻪ اﯼ ﮐ ﻪ ﻋ ﺎرض هﺴ ﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺳ ﻨﺪ وﺷ ﺎهﺪ ﺕﻴﺎرﮐﻨﻴ ﺪ و ﺑﻴﺎورﻳ ﺪ‪ ،‬ﻡ ﻦ‬

‫اﺳﺖ‬

‫ﻓﻮرًا ﻡﺴﺌﻮﻝﻴﻦ و ﻡﻨﺴﻮﺑﻴﻦ ﺁن داﻳﺮۀ ﺧﺎﻃﯽ و ﺧ ﺎﺋﻦ راﺑ ﻪ ﻡﺤﮑﻤ ﻪ ﻡ ﯽ ﺳ ﭙﺎرم ﺕﺎﺑ ﻪ‬

‫ﻡﯽ ﮔﻮﻳﻨ ﺪ ﺧﻮاﺟ ﻪ ﮐ ﺮزﯼ در ﭘﺎﻳ ﺎن‬

‫ﺳﺨﺘﯽ ﺟﺰا دادﻩ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻳ ﮏ واﻗﻌ ﻪ و ﺳ ﺎﻧﺤﮥ ﺷﺨﺼ ﯽ و‬

‫اﻋﺎﻇﻢ و اﮐﺎﺑﺮ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ازﺑﺎرﮔﺎﻩ واﻻ ﺣﻀ ﺮت ﻡ ﺮﺧﺺ ﺷ ﺪﻧﺪ و ﭘ ﺲ ازﭼﻨ ﺪ هﻔﺘ ﻪ‬

‫ﺧ ﺎﻧﻮادﮔﯽ‪ ،‬ﻳ ﮏ ﭘﺎرﭼ ﻪ ﻡﺜﻨ ﻮﯼ‬

‫ﺕﻔﺤﺺ وﺕﻔﺘﻴﺶ‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﻮﻝﻪ ﺑﺎرﯼ ازاﺳ ﻨﺎد و اوراق ﻡﺠ ﺪدًا ﺑ ﻪ ﺣﻀ ﻮر رﺋ ﻴﺲ دوﻝ ﺖ‬

‫ﺣﻤﺎﺳ ﯽ‪ -‬اﺣﺴﺎﺳ ﯽ ﺑ ﻪ اﺳ ﺘﻘﺒﺎل‬

‫ﺷﺮﻓﻴﺎب ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬واﻻﺣﻀﺮت ﮐ ﺮزﯼ‪ ،‬اﺳﻨﺎدوﻋﺮﻳﻀ ﻪ ه ﺎ را ﺑ ﺎﺟﺒﻴﻦ ﮔﺸ ﺎدﻩ ازﺁﻧ ﺎن‬

‫ازﺷﻌﺎرﻋﺼ ﺮﺧﻠﻘﻴﺎن اﻧﺸ ﺎء ﻧﻤ ﻮد و‬

‫ﺕﺤﻮﻳﻞ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺕﮏ ﺕﮏ ﺁﻧﻬ ﺎ را ازﻧﻈﺮﻡﺒ ﺎرﮎ ﮔﺬراﻧ ﺪ وﺳ ﭙﺲ هﻤ ﮥ ﺁﻧﻬ ﺎ را روﯼ‬

‫ﻧ ﺎم ﻡﺒ ﺎرﮎ را درﻓﻬﺮﺳ ﺖ ﻡﺜﻨ ﻮﯼ‬

‫هﻢ ﭼﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺽﺨﺎﻡﺖ ﻳﮏ ﮐﺘﺎب ﻗﻄﻮرﻡﯽ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺁﻧﮕ ﺎﻩ دﺳ ﺖ ﻡﺒ ﺎرﮎ را روﯼ‬

‫ﺳﺮاﻳﺎن ﺟﻬﺎن ﺛﺒﺖ ﮐ ﺮد‪ .‬اﺑﺘ ﺪا ﻋ ﻴﻦ‬

‫ﺁﻧﻬ ﺎ ﮔﺬاﺷ ﺘﺪ و ﺑ ﺎ ﺕﺒﺴ ﻢ ﭘﺪراﻧ ﻪ ﺧﻄ ﺎب ﺑ ﻪ ﺣﺎﺽ ﺮان وﻋﺎرﺽ ﺎن ﻓﺮﻡﻮدﻧ ﺪ‪ :‬ﺣ ﺎﻝﯽ‬

‫ﺣﺎدﺛﻪ را ﺑﺨﻮاﻧﻴﻢ ﺕﺎ ﺑﺮﺳ ﻴﻢ ﺑ ﻪ ذوق‬

‫وﻗﺖ ﻡﻌﺎﻡﻠﻪ اﺳ ﺖ! ﭼ ﻪ ﻡﻘ ﺪار "ﺷ ﻴﺮﻳﻨﯽ" ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺧ ﺎدم ﻡﻠ ﺖ ﻡ ﯽ دهﻴ ﺪ ﺕ ﺎ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ‬

‫ادﺑﯽ واﻻﺣﻀﺮت‪:‬‬

‫ﻋﺮﻳﻀﻪ هﺎ و اﺳﻨﺎد رﺳﻴﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ!‬

‫هﻤ ﻪ روزﻩ راﭘﻮره ﺎﯼ ﻡﺘﻌ ﺪد از‬ ‫رﺷﻮﻩ ﺳﺘﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺑﯽ ﻗ ﺎﻧﻮﻧﯽ و ﻏﺼ ﺐ‬

‫ﻣﺜﻨﻮﻳﺎت ﺣﻀﺮت ﮐﺮزﯼ‬

‫ﻡﻠﮑﻴﺖ هﺎﯼ ﻡ ﺮدم ﺕﻮﺳ ﻂ ﺷ ﺎرواﻝﯽ‬

‫ﺳ ﺎل ‪ 2007‬ﻡ ﻴﻼدﯼ "ﺳ ﺎل ﺟﻬ ﺎﻧﯽ" ﺧﺪاوﻧ ﺪﮔﺎر ﺑﻠ ﺦ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ ﻧﺎﻡﮕ ﺬارﯼ‬

‫ﮐﺎﺑ ﻞ ﺑ ﻪ درﺑ ﺎر رﻳﺎﺳ ﺖ دوﻝ ﺖ ﻡ ﯽ‬

‫ﺟﺎﻝﺒﻨﺎﮎ‪ ،‬ﺛﻤﺮات و ﺑﺮﮐﺎت ﺑﯽ ﺷﻤﺎر و ﭘﺮﺷﻤﺎرﯼ ﺑﺮاﯼ ﻡﻤﻠﮑﺖ ﻡﺎ داﺷﺖ ﮐ ﻪ ﮔ ﻞ‬

‫رﺳ ﻴﺪ‪ .‬روزﯼ ﻗﺒﻠ ﻪ ﻋ ﺎﻝﻢ ﺕﺼ ﻤﻴﻢ‬ ‫ﮔﺮﻓ ﺖ ﮐ ﻪ ﻡ ﻮرد اﻋﺘﻤ ﺎدﺕﺮﻳﻦ ﻓ ﺮد‬

‫ﺧ ﺎﻃﯽ و زﺑﺮدﺳ ﺖ ﻧﺸ ﻮد‪ .‬ﭘ ﺲ ازای ﻦ‪ ،‬وﯼ ﺑ ﺮادرش را )ﮐ ﻪ ایﻨ ﮏ وﮐﻴ ﻞ‬

‫ایﻨﮑ ﻪ ﺑ ﻪ ﻗ ﻮارۀ ﻋﺮیﻀ ﻪ دار ﺳ ﻴﻞ‬

‫ﻗﻨ ﺪهﺎردرﭘﺎرﻟﻤﺎن اﺳ ﺖ( ﺑ ﻪ اﺗ ﺎق ﮐ ﺎرش اﺣﻀ ﺎرﮐﺮد‪ .‬ﺑﻴﺴ ﺖ هﺰارداﻟﺮاﻣﺮیﮑ ﺎیﯽ‬

‫ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﺳﻨﺎد را ﺑﻪ دﻗﺖ ﻣﻄﺎﻟﻌ ﻪ ﮐ ﺮد‬

‫ﭘﻴﺸﺶ ﻣﺎﻧﺪ و ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ای ﻦ ﭘﻴﺴ ﻪ را داﺧ ﻞ ﭘﺎﮐ ﺖ ﻣﻴﻤ ﺎﻧﯽ و ده ﺎن ﭘﺎﮐﺘ ﻪ ﺑﺴ ﺘﻪ ﻣ ﯽ‬

‫و دی ﺪ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎزهﻢ ﺑ ﺎ اﺳ ﻨﺎد "اﺹ ﻠﯽ"‬

‫ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﻣ ﯽ روﯼ ﺑ ﻪ ریﺎﺳ ﺖ ﺗﺼ ﺪﯼ ﻣﻠﮑﻴ ﺖ ه ﺎ درﺷ ﺎرواﻟﯽ‪ .‬ای ﻦ ﭘﺎﮐﺘ ﻪ ﭘ ﻴﺶ‬

‫ﻓﺎﺹ ﻠﻪ زی ﺎد دارﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮادر ﺳ ﻮم را‬

‫رﺋ ﻴﺲ ﺗﺼ ﺪﯼ ﻣﻴﻤ ﺎﻧﯽ و ﻣ ﯽ ﮔ ﻮیﯽ‪ :‬ﺹ ﺎﺣﺐ! در ای ﻦ ﭘﺎﮐ ﺖ‪ ،‬ﺳ ﻨﺪ و ﻗﺒﺎﻟ ﮥ ﻓ ﻼن‬

‫هﻢ ﻧﺰد ﺑﺮادران دیﮕﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎ د‪.‬‬

‫دﺷ ﺖ در اﻃ ﺮاف ﮐﺎﺑ ﻞ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺳ ﻨﺪهﺎ را ﺳ ﻴﻞ ﮐﻨﻴ ﺪ اﮔﺮﺧ ﻮش ﺗ ﺎن ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ﻣﻄ ﺎﺑﻖ‬

‫هﻨﮕ ﺎﻣﯽ ﮐ ﻪ ی ﮏ ﻣ ﺄﻣﻮر ﭘﻠ ﻴﺲ‪،‬‬

‫ﻗﺎﻧﻮن اﺟﺮا ﺁت ﮐﻨﻴﺪ«‪ .‬و ﺑﻌﺪ ﺑﮕ ﻮ‪» :‬ﺳ ﻨﺪهﺎﯼ ﻗﻴﻤﺘ ﯽ ﺗ ﺮو ﻣﻬ ﻢ ﺗ ﺮهﻢ درﮎ اﺳ ﺖ‬

‫ﺳ ﻠﻄﺎن دی ﻦ و دﻧﻴ ﺎ را ﺑ ﻪ ﺳ ﻮﯼ‬

‫ﮐﻪ ﭘﺴﺎﻧﺘﺮﻣﯽ ﺁورم«‪.‬‬

‫ﺑﻨ ﺪﯼ ﺧﺎﻧ ﮥ وﻻی ﺖ اﻧﺘﻘ ﺎل ﻣ ﯽ داد‪،‬‬

‫ﻣﺄﻣﻮر و ﻣﻔﺘﺶ ﻗﺒﻠﮥ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬دﻗﻴﻘًﺎ ﻣﻄﺎﺑﻖ هﺪایﺖ و ﭘﻼن ﻣﻌﻈﻢ ﻟﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻣﺄﻣﻮریﺖ‬

‫وﯼ ذریﻌ ﮥ ﻣﻮﺑﺎی ﻞ ﺑ ﺎ اﺣﻤ ﺪ ﺽ ﻴﺎء‬

‫رﻓﺖ و ﺁﻧﭽﻪ را ﮔﻔﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻣ ﻮ ﺑ ﻪ ﻣ ﻮ اﻧﺠ ﺎم داد‪ .‬رﺋ ﻴﺲ ﺗﺼ ﺪﯼ ﻣﻠﮑﻴ ﺖ ه ﺎ‬

‫ﻣﺴﻌﻮد در ﺗﻤ ﺎس ﺷ ﺪ و ﺑ ﻪ ﻧ ﺎﻣﺒﺮدﻩ‬

‫وﻗﺘﯽ ﭘﻴﺴﻪ هﺎ را ﻣﯽ ﺷﻤﺮد‪ ،‬ﻣﻔﺘﺶ ﺁﺷ ﮑﺎرا دی ﺪ ﮐ ﻪ اﻧﮕﺸ ﺘﺎﻧﺶ ﻣ ﯽ ﻟﺮزی ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ‬

‫ﮔﻔﺖ‪ :‬اﮔﺮ رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﺗﺎن را ﮔﻢ‬

‫ﺟﻤﻠﮥ "ﺳﻨﺪهﺎﯼ ﻗﻴﻤﺘﯽ ﺗﺮهﻢ درﮎ اﺳﺖ" را ﺷﻨﻴﺪ ﺑﺎز ﺑﻄ ﻮر واﺽ ﺢ ﻣﺸ ﺎهﺪﻩ ﮐ ﺮد‬

‫ﮐﺮدیﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻨﺪﯼ ﺧﺎﻧﮥ وﻻیﺖ ﺑﻴﺎیﻴﺪ‪.‬‬

‫چﻬﺮۀ ﺁن ﻣﺄﻣﻮر ﭘﺎﮎ ﻧﻔﺲ ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬ریﺎﺳﺖ ﺗﺼ ﺪﯼ ﮐ ﻪ ﻧﻤ ﯽ داﻧﺴ ﺖ ﺧ ﻮاب اﺳ ﺖ‬

‫چﻨ ﺪ ﻟﺤﻈ ﻪ اﯼ از اﻟﺤ ﺎق ﻗﺒﻠ ﻪ ﻋ ﺎﻟﻢ‬

‫یﺎﺑﻴﺪار‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮﮐﺮد ﮐﻪ ﻋﺠﺐ ﺁدم ﺧﺮﭘﻮﻟﯽ ﺑﻪ چﻨﮕﺶ ﺁﻣﺪﻩ و ﺁن ﻗﻴﻤﺘﯽ ه ﺎیﺶ‬

‫ﺑ ﻪ ﺑ ﺮادراﻧﺶ ﻧﮕﺬﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ‬

‫ﺣﺘﻤًﺎ یﮏ ﻟﮏ ﺗﺎ ﭘﻨﺞ ﻟﮏ داﻟﺮهﺴ ﺖ؛ ای ﻦ ﺁدم ﺗ ﺎ ﺁﻧﻬ ﺎ را ﺣﺎﺽ ﺮ ﻧﮑ ﺮدﻩ ﻧﺒﺎی ﺪ از‬

‫ﮐ ﺎروان و ﻣﻮﮐ ﺐ ﺣﺎﻣ ﻞ وزراﯼ‬

‫ایﻨﺠﺎ ﺧﺎرج ﺷﻮد‪.‬‬

‫دﺳ ﺖ راﺳ ﺖ و دﺳ ﺖ چ ﭗ رﺋ ﻴﺲ‬

‫رﺋﻴﺲ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻋﺮیﻀﻪ دار داﻟﺮدارﮔﻔ ﺖ‪ :‬ای ﻦ ﺳ ﻨﺪت ﺧ ﻮ ﺑ ﺪل اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺁﻟ ﯽ ﺳ ﻨﺪ‬

‫دوﻟﺖ )ﻣﺴﻌﻮد و ﺧﻠﻴﻠﯽ( ﺑﻪ ﻣﺎﺑﺴ ﺖ‬

‫اﺹﻠﯽ رﻩ چﻪ وﻗﺖ ﺣﺎﺽﺮﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺨﻴﺮﺳﺮاز ﺹﺒﺎ!‬

‫وﻻیﺖ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳ ﻠﻄﺎن دی ﻦ و دﻧﻴ ﺎ‬

‫رﺋﻴﺲ ﮔﻔﺖ ایﻦ ﺳﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﻣﺎﻟﻮم ﻣﯽ ﮐﻨ ﻪ ﮐ ﻪ ﺗﻮﻏﺎﺹ ﺐ ﻣﻠﮑﻴ ﺖ ه ﺎﯼ ﻋﺎﻣ ﻪ اﺳ ﺘﯽ‪.‬‬

‫ﭘ ﻴﺶ ازﺗ ﺮﮎ ﺑﻨ ﺪﯼ ﺧﺎﻧ ﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻨ ﻮﯼ‬

‫ﺧ ﻮ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ ﺗ ﺎ اﻗﺎریﺒ ﺖ اﺳ ﻨﺎد اﺹ ﻠﯽ را ﺣﺎﺽ ﺮ ﮐ ﺮدﻩ‬ ‫ﺁﻟﯽ ﻣ ﯽ رﯼ ﺑﻨ ﺪﯼ ﺧﺎﻧ ﻪ َ‬

‫ﺣﻤﺎﺳ ﯽ ذی ﻞ را ﺑ ﻪ اﺳ ﺘﻘﺒﺎل از‬

‫ﺑﻴﮕﻨﺎهﯽ ﺗﻮ را ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺷﻌﺎرﻋﺼ ﺮ زﺣﻤﺘﮑﺸ ﺎن اﻧﺸ ﺎء‬

‫ﻗﺒﻠﻪ ﻋﺎﻟﻢ دو روز اﻧﺘﻈﺎر ﮐﺸﻴﺪ؛ اﻣﺎ از ﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻩ اش ﺧﺒ ﺮ و اﺣ ﻮاﻟﯽ ﻧﻴﺎﻣ ﺪ‪ .‬ایﻨﺒ ﺎر‬

‫ﻓﺮﻣﻮدﻧ ﺪ و ﺑ ﻪ رﺳ ﻢ ی ﺎد ﺑ ﻮد ﺑ ﺮ‬

‫ﺑﺮادر دوم را اﺣﻀﺎرﮐﺮد و چﻬﻞ هﺰار داﻟ ﺮ در اﺧﺘﻴ ﺎرش ﮔﺬاﺷ ﺖ و او را ﻧﻴ ﺰ‬

‫دیﻮار ﺑﻨﺪﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺣﮏ ﻧﻤﻮدﻧﺪ‪:‬‬

‫در ﭘﯽ اوﻟﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬

‫رژی ﻢ ﺧﻠ ﻖ و ﭘ ﺮچﻢ ﭘﺎیﻤ ﺎل اﺳ ﺖ‬

‫رﺋﻴﺲ ﺗﺼ ﺪﯼ ﻣﻠﮑﻴ ﺖ ه ﺎ ایﻨﺒ ﺎر وﻗﺘ ﯽ اﺳ ﻨﺎد را ﺷ ﻤﺮد‪ ،‬دی ﺪ ﮐ ﻪ هﻨﻮزﺳ ﻨﺪ "ﺑ ﺪل"‬

‫ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﯽ رﺷﻮت ﺧﻮاب و ﺧﻴﺎل‬

‫اﺳﺖ و ﺑﺎ "اﺹﻞ" ﻓﺎﺹﻠﮥ زیﺎد دارد‪ .‬ﻋﺮیﻀﻪ دار دوم را ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺶ اوﻟﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬

‫اﺳﺖ‬

‫دو روزﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﻗﺒﻠ ﻪ ﻋ ﺎﻟﻢ ﮐ ﻪ ﺁﺧ ﺮیﻦ ﺗﻴﺮه ﺎﯼ ﻣﻮﺟ ﻮد در ﺗﺮﮐﺸ ﺶ ه ﻢ ﺧ ﻼص و‬

‫اﮔ ﺮ رﺳ ﺘﻢ ﺑ ﻪ ﺷ ﺎرواﻟﯽ ﺑﻴﺎی ﺪ‬

‫ﻻدرﮎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮد داﻣﻦ هﻤﺖ ﻣﻠﻮﮐﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﺮزد‪ .‬چﻤﭙﺮ ﮐﻬﻨ ﻪ و ﭘﺮچﺮﮐ ﯽ را‬

‫هﻤ ﺎن ﺷ ﻴﺮ ﺑ ﯽ ی ﺎل و ﺑ ﯽ ﮐﻮﭘ ﺎل‬

‫ﭘﻮﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻟﻨﮕﯽ ﭘﺪر وﻃﻦ ﺑﻪ ﺳ ﺮﭘﻴﭽﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺤﺎﺳ ﻦ ﻣﺒ ﺎرﮎ را رﻧ ﮓ ﺳ ﻴﺎﻩ زد‪ ،‬ﻋﻴﻨ ﮏ‬

‫اﺳﺖ‬

‫ﻣ ﻮﺗﺮواﻧﯽ ﺑ ﻪ چﺸ ﻢ زد و ﺷﺼ ﺖ ه ﺰار داﻟ ﺮ ﻧﺎﻗﺎﺑ ﻞ ﺑ ﻪ ﮐﻤ ﺮ ﺑﺴ ﺖ و رهﺴ ﭙﺎر‬

‫اﮔ ﺮﮔﻨﺞ ه ﺎﯼ ﻗ ﺎرون را ﺑﺒﺨﺸ ﯽ‬

‫ریﺎﺳﺖ ﺗﺼﺪﯼ ﻣﻠﮑﻴﺖ هﺎ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎزهﻢ ﺣﻞ ﺷﺪن ﻣﺸﮑﻞ ﻣﺤﺎل اﺳﺖ‬ ‫ﺧﺪاوﻧ ﺪا ﺗ ﻮ ﮐ ﺮزﯼ را ﺑﺒﺨﺸ ﺎ‬ ‫ﮐﻪ اوهﻢ ﺷﻴﻔﺘﮥ ﻣﺎل و ﻣﻨﺎل اﺳﺖ‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎرﻩ ‪٤٣ – ١‬‬

‫درﺑﺎرﺧﻮد را ﺑﻐﺮض ﺗﻔﺘﻴﺶ ﺑﻪ ﺷﺎرواﻟﯽ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ؛ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧ ﻮد ﺷ ﮑﺎر ﻣ ﺄﻣﻮران‬

‫رﺋ ﻴﺲ ﭘ ﺎﮎ ﻧﻔ ﺲ ﺗﺼ ﺪﯼ ﺑ ﺪون‬

‫ﺷﻤﺎرﻩ ‪٤٤ – ١‬‬ ‫اﻣﻴﺮ ﺣﻤﺰﻩ ﺣﻴﺪرﯼ‬

‫ﻳﮏ ﭘﻴﺎﻟﻪ ﭼﺎﯼ ﺑﺎ دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ‬ ‫ﺷ ﺐ ﮔﺬﺷ ﺘﻪ ﻣﻬﻤ ﺎﻧﯽ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻃﺒ ﻖ رواج ﻣﻌﻤ ﻮل اﻓﻐ ﺎﻧﯽ‬

‫زی ﺎد اﺳ ﺖ و ه ﺮ دو هﻔﺘ ﻪ ی ﮏ ﺑ ﺎر ﺣﺘﻤ ًﺎ دﭼ ﺎر ﻣﺮیﻀ ﯽ‬

‫ﺟﻤﺎﻋﺖ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺎن را ﺳﺎﻋﺖ دﻩ ﺁورد‪ .‬ﻣﺎ هﻢ ﻣﺜ ﻞ‬

‫هﺎﯼ رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﻣﯽ ﺷﻮم‪.‬‬

‫هﻤﻴﺸ ﻪ ﺧﺴ ﺘﻪ و ﮐﻮﻓﺘ ﻪ از ﮐ ﺎر ﮐﺎﺷ ﯽ ﺑﺮﮔﺸ ﺘﻪ و ﺑﺴ ﻴﺎر‬

‫ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر‪ :‬ﻣﻦ از ﻃﺮف ﺧﻮد و ﻣﺮدم ﻏﻴﻮر ﻣﻤﻠﮑ ﺖ ﺑ ﺮاﯼ‬

‫ﮔﺮﺳ ﻨﻪ ﺑ ﻮدیﻢ و ﺕ ﺎ ﺕ ﻮان در ﺑﺴ ﺎط داﺷ ﺘﻴﻢ ﺧ ﻮردیﻢ و‬

‫ﺕﺎن ﺻﺤﺘﻤﻨﺪﯼ و ﺕﻨﺪرﺳﺘﯽ ﺁرزو ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺧ ﻮردیﻢ و ﺑﻼﺧ ﺮﻩ ﺕ ﺎ ایﻨﮑ ﻪ ﭼﺸ ﻢ ه ﺎ ﻧﮕﻔ ﺖ ﺑ ﺲ ﻣ ﺎهﻢ‬

‫دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ‪ :‬ﺑﻴﺴﺎر زیﺎد ﺕﺸﮑﺮ‪ .‬ﻟﻄﻒ داریﺪ‪.‬‬

‫ﺧﻮردیﻢ‪.‬‬

‫ﺧﺒﺮﻧﮕ ﺎر‪ :‬ﺟﻨ ﺎب دﻣﻮﮐﺮاﺳ ﯽ ﻣ ﯽ ﺕﻮاﻧﻴ ﺪ ﮐﻤ ﯽ در ﺑ ﺎرﻩ‬

‫از ﺷ ﻤﺎهﺎ ﭼ ﻪ ﭘﻨﻬ ﺎن ﮐ ﻪ از هﻤ ﺎن ﻟﺤﻈ ﺎ ت و دﻗ ﺎیﻖ اول‬

‫اوﺿﺎع ﺟﺎرﯼ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﺮاﯼ ﺧﻮاﻧﻨﺪﻩ ﮔﺎن ﮔﺮاﻣﯽ ﭼﻴﺰﯼ‬

‫ﺷﺐ ﮐﻤﯽ ﺑﯽ ﺕ ﺎب ﺑ ﻮدم و ی ﮏ ﺳ ﻨﮕﻴﻨﯽ ﺧﺎﺻ ﯽ ﺑ ﺮ ﻣﻌ ﺪﻩ‬

‫ﺑﮕﻮیﻴﺪ؟‬

‫ﺑﯽ ﭼﺎرﻩ ام ﺣﺲ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﺕﺨﺘﺨ ﻮاب رﻓ ﺘﻢ‬

‫دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ‪ :‬ﺣﺘﻤًﺎ ﭼﺮا ﻧﻪ‪ .‬ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ وﺿ ﻊ ﮐﺸ ﻮر ﺧﻴﻠ ﯽ ﺑﻬﺘ ﺮ‬

‫هﻢ وﺿﻌﻢ ﺕﻌﺮیﻔﯽ ﻧﺪاﺷﺖ و ﻧﻤ ﯽ ﺕﻮاﻧﺴ ﺘﻢ ﺑﺨ ﻮاﺑﻢ‪ .‬از ای ﻦ‬

‫ﺷﺪﻩ ﻣ ﺜﻼ ﺕﻌ ﺪاد ﺑﻤ ﺐ ﮔ ﺬارﯼ ه ﺎﯼ اﻧﺘﺤ ﺎرﯼ اﻣﺴ ﺎل ﭼﻬ ﺎر‬

‫ﭘﻬﻠ ﻮ ﺑ ﻪ ﺁن ﭘﻬﻠ ﻮ‪ ,‬و از ﺁن ﭘﻬﻠ ﻮ ﺑ ﻪ ای ﻦ ﭘﻬﻠ ﻮ‪ .‬ﺧﻼﺻ ﻪ‬

‫ﻣﺮﺕﺒﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺎرﺳﺎل ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ ،‬دزد ه ﺎ در هﻤ ﻪ‬

‫ﺑﻨﺎﭼﺎر ﭼﻨﺪ ﺕﺎ ﺁیﻪ ایﻦ ﻃﺮف و ﺁن ﻃﺮف ﺧﻮاﻧﺪم و ﺑﺨﻮاب‬

‫ﺟﺎ هﺴﺘﻨﺪ ﺣﺘﯽ در ﺷﺎهﺮاﻩ هﺎ و هﻤﭽﻨﺎن دیﮕ ﺮ ه ﻴﭻ ﮐﺴ ﯽ‬

‫رﻓ ﺘﻢ‪ .‬ﺑﺒﺨﺸ ﻴﻦ ایﻨﺠ ﺎ ﺟ ﺎﯼ ﮐ ﻢ اﺳ ﺖ وﮔ ﺮ ﻧ ﻪ ﺁی ﺎت را در‬

‫ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ دﻣﯽ از ﺁزادﯼ ﺑﻴﺎن و ایﻨﻄﻮر ﺣﺮف ه ﺎﯼ ﮐ ﻼن‬

‫هﻤ ﻴﻦ ﺻ ﻔﺤﻪ ﺑ ﺮاﯼ ﺕ ﺎن ﻣ ﯽ ﻧﻮﺷ ﺘﻢ‪ .‬ﺑﻬ ﺮ ﺻ ﻮرت ﻣ ﯽ‬

‫ﮐ ﻼن ﺑﺰﻧ ﺪ‪ .‬هﻤ ﺎﻧﻄﻮرﯼ ﮐ ﻪ ﻣﺸ ﺎهﺪﻩ ﮐﺮدی ﺪ اﻓ ﺮاد ﻟ ﻮﯼ‬

‫رویﻢ روﯼ اﺻﻞ ﻗﻀﻴﻪ‪ .‬ﺟﺎﻟ ﺐ ایﻨﮑ ﻪ ﻣ ﻦ درﻋ ﺎﻟﻢ ﺧ ﻮاب‬

‫ﺙﺎرﻧﻮال ﺻ ﺎﺣﺐ ﺑ ﻪ ﺕﻠﻮیﺰی ﻮن ﻃﻠ ﻮع ﺣﻤﻠ ﻪ ﮐﺮدﻧ ﺪ و ی ﮏ‬

‫رﻓﺘﻢ ﺑﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن و ﺧﺒﺮ ﻧﮕﺎرﯼ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم‪ .‬در در یﮑ ﯽ‬

‫درس ﻋﺒﺮت ﺑﻪ ﺁن ﺧﺒﺮ ﻧﮕﺎران ﻏﺮب ﮔ ﺮا دادﻧ ﺪ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ‬

‫از ﭼﺎیﺨﺎﻧ ﻪ ه ﺎﯼ ﻗ ﺪیﻤﯽ ﮐﺎﺑ ﻞ ﻧﺸ ﺘﻪ ﺑ ﻮدم و ﺑﺎﺟﻨ ﺎب‬

‫ﮐﻴﻒ ﮐﺮدیﻢ‪.‬‬

‫دﻣﻮﮐﺮاﺳ ﯽ ﻣﺼ ﺎﺣﺒﻪ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم‪ .‬ﺧ ﻮب ی ﺎدم هﺴ ﺖ ﮐ ﻪ‬ ‫هﺮدو هﻢ ﭼﺎﯼ ﻣ ﯽ ﺧ ﻮردیﻢ و ه ﻢ ﺣ ﺮف ﻣ ﯽ زدی ﻢ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ‬

‫ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر‪ :‬ﺟﻨﺎب دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ ﻣﻦ در ﺟﺎیﯽ ﺧﻮاﻧﺪم ﮐ ﻪ ﺷ ﻤﺎ‬

‫ﺧﻼﺻﻪ ﺁن ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻗﺮار ذیﻞ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ و‬

‫در ﺑ ﺎرﻩ ﺑ ﺲ ه ﺎﯼ ﺷ ﻬﺮ )ﻣﻠ ﯽ ﺑ ﺲ ه ﺎ( و ادارت دوﻟﺘ ﯽ‬

‫ﮐﺎﺳﺘﯽ هﺎﯼ ﻓﺮاوان‪.‬‬

‫اﻇﻬ ﺎر ﻧﻈ ﺮ ﮐ ﺮدﻩ ﺑﻮدی ﺪ و ﺟﺎﻟ ﺐ ایﻨﮑ ﻪ ﺁز ﺁﻧﻬ ﺎ ﺑﻴﺴ ﺎر‬

‫ﺧﺒﺮﻧﮕ ﺎر‪ :‬ﺑﺎﺳ ﻼم ﺧ ﺪﻣﺖ ﺷ ﻤﺎ دﻣﻮﮐﺮاﺳ ﯽ ﻋﺰی ﺰ! ﺕﺸ ﮑﺮ‬

‫ﺕﻤﺠﻴ ﺪ و ﺕﻌﺮی ﻒ ﮐ ﺮدﻩ ﺑﻮدی ﺪ‪ .‬ﻣ ﯽ ﺷ ﻮد دﻟﻴ ﻞ ﺁﻧ ﺮا ﺑ ﺮاﯼ‬

‫ازیﮑ ﻪ ﻟﻄ ﻒ ﮐ ﺮدﻩ و دﻋ ﻮت ﻣ ﺎ را ﭘﺬیﺮﻓﺘﻴ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻋﻨ ﻮان‬

‫ﺧﻮاﻧﻨﺪﻩ ﮔﺎن ﮔﺮاﻣﯽ ﺑﮕﻮیﻴﺪ؟‬

‫اوﻟﻴﻦ ﺳﻮال ﻣﯽ ﺕﻮﻧﻴﺪ از وﺿﻊ ﺻﺤﯽ ﺕ ﺎن ﺑ ﺮاﯼ ﺧﻮاﻧﻨ ﺪﻩ‬

‫دﻣﻮﮐﺮاﺳ ﯽ‪ :‬ﺑﻠ ﻪ ﺷ ﻤﺎ ﮐ ﺎﻣﻼ درﺳ ﺖ ﻣ ﯽ ﻓﺮﻣﺎیﻴ ﺪ ﻣ ﻦ ﻣﻠ ﯽ‬

‫ﮔ ﺎن ﮔﺮاﻣ ﯽ ﮐﻤ ﯽ ﺑﮕﻮی ﺪ‪ .‬ﭼ ﺮا ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ﺑ ﻮدیﻢ وﺿ ﻊ‬

‫ﺑﺲ هﺎ و ادارات دوﻟﺘﯽ را زیﺎد دوﺳﺖ دارم و ایﻨﻬﺎ ﺑﺎﻻﯼ‬

‫ﺻﺤﯽ ﺕﺎن ﺧﻮب ﻧﻴﺴﺖ؟‬

‫ﺕ ﮏ ﺕ ﮏ ﻣ ﺮدم اﻓﻐﺎﻧﺴ ﺘﺎن ﺣ ﻖ دارﻧ ﺪ ﮐ ﻪ از ﺁﻧﻬ ﺎ در ه ﺮ‬

‫دﻣﻮﮐﺮاﺳ ﯽ‪ :‬ﺑﺎﺳ ﻼم ﺧ ﺪﻣﺖ ﺷ ﻤﺎ و ﺧﻮاﻧﻨ ﺪﻩ ﮔ ﺎن ﻣﺤﺘ ﺮم‬

‫ﮐﺠﺎ ﮐﻪ هﺴﺘﻨﺪ ﺕﻌﺮیﻒ و ﺕﻤﺠﻴﺪ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ دﻟﻴﻞ هﺎﯼ زی ﺎدﯼ‬

‫ﺑﺨﺼ ﻮص ﻣ ﺮدم ﻏﻴ ﻮر اﻓﻐﺎﻧﺴ ﺘﺎن‪ .‬در ﺟ ﻮاب ﺳ ﺌﻮال ﺕ ﺎن‬

‫ﺑ ﺮاﯼ اﺙﺒ ﺎت ای ﻦ ادﻋ ﺎ ه ﺎﯼ ﺧ ﻮد دارم وﻟ ﯽ ﻣ ﻦ در ایﻨﺠ ﺎ‬

‫ﺑﺎیﺪ ﺑﮕﻮیﻢ ﮐﻪ هﻤﺎﻧﻄﻮریﮑﻪ ﮔﻔﺘﻴ ﺪ وﺿ ﻌﻴﺘﻢ ﭼﻨ ﺪان ﺕﻌﺮی ﻒ‬

‫ﻓﻘﻂ ﺑﻪ یﮏ دﻟﻴﻞ ﺑﺮاﯼ هﺮ ﮐﺪام ﺑﺴﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬

‫ﮐﺮدﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺨﺎﻃﺮﯼ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ داﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ اﮐﺜﺮ وﻗﺘﻬ ﺎ‬

‫ﻣﻠﯽ ﺑﺲ ه ﺎ‪ :‬ﺑﻬﺘ ﺮیﻦ ﺟ ﺎﯼ ﺑ ﺮاﯼ ﺳ ﭙﻮرت و ورزش ه ﺎﯼ‬

‫در ﮐﺎﺑﻞ هﺴﺘﻴﻢ و هﻮاﯼ ﺁﻟﻮدﻩ‪ ،‬ﺷﻠﻮ ﻏﯽ و ﭼﺘﻠﯽ ﺧﻴﻠﯽ‬

‫ﺟﻮراﺟﻮراﺳ ﺖ‪ .‬ﺁدم وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ در ﮐﺎﺑ ﻞ زﻧ ﺪ ﮔ ﯽ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‬ ‫ه ﻴﭻ ﻧﻴ ﺎز ﻧ ﺪارد ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﮐ ﺪام ﺟ ﺎﯼ دیﮕ ﺮ ﺑ ﺮاﯼ ورزش‬

‫ﺁدم ﺑﺎیﺪ ﺧﻮد را در دروازﻩ ﺑﺲ ﺁویﺰان ﮐﻨﺪ و ﮔ ﺮ ﻥ ﻪ ه ﻴﭻ‬

‫ﭘﻴﺶ و رﺑﺎﻥﯽ و ﺡﮑﻤﺘﻴﺎر ﺑﻪ دﻥﺒﺎﻝﺶ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف‬

‫وﻗ ﺖ ﺑ ﻪ ﺧﺎﻥ ﻪ و ی ﺎ ﮐ ﺎر رﺳ ﻴﺪﻩ ﻥﻤ ﯽ ﺗﻮاﻥ ﺪ‪ .‬و ای ﻦ ﺑﺴ ﻴﺎر‬

‫ﻣ ﺎ ﻣ ﯽ دوﻥ ﺪ‪ .‬ﺗ ﺎ ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف دﻣﻮﮐﺮاﺳ ﯽ ﻥﮕ ﺎﻩ ﮐ ﺮدم دی ﺪم‬

‫ورزش ﺧ ﻮﺑﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬هﻤﭽﻨ ﺎن از ﺑﺮﮐ ﺖ ﻓﻠ ﻢ ه ﺎﯼ هﻨ ﺪﯼ‬

‫دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ وﻗﺖ ﺟﺎﯼ را ﺗﺨﻠﻴﻪ ﮐﺮدﻩ و ﺑﻪ ﻃ ﺮف اﻃ ﺮاف‬

‫ﺟﻮاﻥﺎن ﮐﺎﺑﻞ هﻤﻪ ﺑﭽﻪ هﺎﯼ ﻓﻠﻢ ﺷ ﺪﻩ اﻥ ﺪ و ﺧ ﺪاﯼ ﻥﺨﻮاﺳ ﺘﻪ‬

‫ﺷﻬﺮ ﻓﺮار ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ه ﻢ چ ﺎرﻩ را ﻥﺎچ ﺎر دی ﺪم ﺑ ﻪ دﻥﺒ ﺎل‬

‫اﮔ ﺮ دﺳ ﺖ ﺁدم ﺑ ﻪ ﮐ ﺪام یﮑ ﯽ ازﺁﻥﻬ ﺎ اﺻ ﺎﺑﺖ ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬ﻣﺴ ﺎﺑﻘﻪ‬

‫دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ ﺷﺮوع ﺑ ﻪ دوی ﺪن ﮐ ﺮدم‪ .‬ه ﺮ ﺑ ﺎر ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﭘﺸ ﺖ‬

‫ﺧﻮد ﺑﺨﻮد ﺗﻴﺎر ﻣﯽ ﺷﻮد یﺎ ﺑﺰن و ﮐﻠ ﻪ ﺑﺸ ﮑﻦ و ی ﺎ ﺑﺎیﺴ ﺖ‬

‫ﺳﺮم ﻥﮕﺎﻩ ﮐﺮدم ﻣﯽ دیﺪم ﮐﻪ ﺁﻥﻬ ﺎ ایﻠ ﻪ ﮔ ﺎر ﻥﻴﺴ ﺘﻨﺪ و دﻥﺒ ﺎل‬

‫ﮐﻪ ﮐﻠ ﻪ ات را ﺑﺸ ﮑﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﻴﮑ ﻪ ﺑ ﻪ ﺧﺎﻥ ﻪ ﺑﺮﮔ ﺮدﯼ ﺧﺴ ﺘﻪ و‬

‫ﻣﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬یﮑﺒ ﺎرﯼ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﭘﺸ ﺖ ﺳ ﺮم ﻥﮕ ﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم‬

‫ﮐﻮﻓﺘﻪ هﺴﺘﯽ ﻣﺜﻞ ایﻨﮑﻪ ﺳﻪ ﺳ ﺎﻋﺖ را ﺧ ﻮب ورزش ه ﺎﯼ‬

‫دیﺪم ایﻨﺒﺎر هﺮ ﺳﻪ چﻮب ﺑﻪ دﺳ ﺖ دارﻥ ﺪ و هﻤﭽﻨ ﺎن ﻣ ﺎ را‬

‫رزﻣ ﯽ اﻥﺠ ﺎم دادﻩ ﺑﺎﺷ ﯽ و ﺁدم دیﮕ ﺮ ﻥﻴ ﺎز ﻥ ﺪارد ﺑ ﻪ ﮐ ﺪام‬

‫دﻥﺒ ﺎل ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺗﺮﺳ ﻢ ‪ 100‬ﺑﺮاﺑ ﺮ ﺷ ﺪ و ﮐ ﺎر ﺑ ﻪ ﺟ ﺎیﯽ‬

‫ﺟ ﺎﯼ دیﮕ ﺮ ﺑ ﺮاﯼ ورزش ﮐ ﺮدن ﺑ ﺮود‪ .‬ﺟ ﺎﯼ هﻤ ﺎن ﺟ ﺎﯼ‬

‫ﮐﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﮔﺪوپ ﮔﺪوپ ﻗﻠ ﺒﻢ را ﻣ ﯽ ﺷ ﻴﻨﺪم و ﻥﻔﺴ ﻢ ﺑﻨ ﺪ ﻣ ﯽ‬

‫اﺳﺖ! ﻣﻠﯽ ﺑﺲ ﺟﺎن!‬

‫ﺁﻣﺪ وﻝﯽ دﻣﻮﮐﺮاﺳ ﯽ ﺑ ﺮ ﻋﮑ ﺲ ﺧﻴﻠ ﯽ ﺧﻮﺷ ﺤﺎل و چ ﺎﻻﮎ‬

‫ﻣ ﯽ روی ﻢ ﺳ ﺮ ادارات دوﻝﺘ ﯽ و ریﺎﺳ ﺖ ﭘﺎﺳ ﭙﻮرت را‬

‫ﺑﻮد و ﻣﺜ ﻞ ی ﮏ ورزﺷ ﮑﺎر واﻗﻌ ﯽ ﻣ ﯽ دوی ﺪ و ﺗﺮﺳ ﯽ در‬

‫ﺑﻌﻨﻮان ﻥﻤﻮﻥ ﻪ اﻥﺘﺨ ﺎب ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﻣ ﺜﻼ اﮔ ﺮ ﺷ ﻤﺎ ﭘﺎﺳ ﭙﻮرت‬

‫چﻬﺮﻩ اش ﻥﻤﯽ دی ﺪم‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﭘ ﻨﺞ دﻗﻴﻘ ﻪ دوش دﮔ ﺮ ﻥ ﺎﺗﻮان‬

‫ﮐ ﺎر داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻴﺪ ﺑﺎی ﺪ ﺳ ﻪ هﻔﺘ ﻪ ه ﺮ روز ﺳ ﻪ ﺑ ﺎر در دم‬

‫ﺷﺪم و هﺮ چﻪ ﮐﻮﺷﺶ ﮐﺮدم ﻓﺎیﺪﻩ ﻥﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻋ ﺮق از ﺳ ﺮ و‬

‫دروازﻩ ریﺎﺳﺖ ﻣﺤﺘﺮم ﭘﺎﺳﭙﻮرت ﺳﺮ و ﮐﻠﻪ ﺗ ﺎن ﭘﻴ ﺪا ﺷ ﻮد‬

‫ﺻﻮرﺗﻢ ﻣ ﯽ ﺑﺎری ﺪ وﻝ ﯽ ﺑ ﺎزهﻢ ﮐﻮﺷ ﺶ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم‪ .‬ازﺁﻥﺠ ﺎ‬

‫و ﭘﻴﺶ هﺮ ﻣﺪیﺮ ﻣﺤﺘﺮم زارﯼ ﮐﻨﻴﺪ ﮐ ﻪ ﮐﺎرﺗ ﺎن را راﻩ ﺑ ﯽ‬

‫ﮐ ﻪ ﺧﻴﻠ ﯽ ﺗﺮﺳ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﻥﻤ ﯽ ﺗﻮاﻥﺴ ﺘﻢ ﺑ ﻪ ﭘ ﻴﺶ ﺑ ﺮوم‪.‬‬

‫اﻥ ﺪازد و ﮔ ﺮ ﻥ ﻪ در اﻓﻐﺎﻥﺴ ﺘﺎن ﭘﺎﺳ ﭙﻮرت ﮔ ﺮﻓﺘﻦ یﻌﻨ ﯽ‬

‫درهﻤ ﻴﻦ ﮐﺸ ﺎﮐﺶ ﻥﺎﮔﻬ ﺎن از ﺗﺨﺘﺨ ﻮاب اﻓﺘ ﺎدم ﭘ ﺎیﻴﻦ و از‬

‫"ﻗﻮرﺑﺎﻏ ﻪ ﺷ ﻌﺮ ﺧﻮاﻥ ﺪن"‪ .‬ﺑﻬﺘ ﺮیﻦ راﻩ ﺑ ﺮاﯼ ﭘﺎﺳ ﭙﻮرت‬

‫ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﺷﺪم و ﻥﺰدیﮏ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﺒﺮﻏﻪ ﺧﻮد را ﺑﺸﮑﻨﻢ‪.‬‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻦ هﻤﺎن راﻩ ﺳ ﻨﺘﯽ و ﭘ ﺪرﯼ ﺁن یﻌﻨ ﯽ هﻤ ﺎن راﻩ دﻻل‬

‫ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻥﻪ ﺷﮑﺴ ﺘﻪ ﻥﺸ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬و اﮔ ﺮ ﺷ ﻤﺎهﺎ ﺁﻥﺠ ﺎ ﻣ ﯽ ﺑﻮدی ﺪ‬

‫ﻣ ﯽ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬و ﻣ ﻦ از ای ﻦ ﻓﺮﺻ ﺖ اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻪ دزدان‬

‫ﺡﺘﻤًﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺳﻪ ﺑﻨﺪ ﻗﺒﺮﻏﻪ ﺧﻮد رﻩ ﺷﮑﺴﺘﻪ و ﺳ ﻪ ﺗ ﺎ‬

‫ﻣﺤﺘﺮم و ﺁدم ﺁزارهﺎﯼ ﮔﺮاﻣﯽ ﻥﺼﻴﺤﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺟ ﺎ‬

‫ﺻ ﻔﺮ را ﻓﺸ ﺎر ﻣ ﯽ دادی ﺪ وﻝ ﯽ ﺧ ﺪا را ﺷ ﮑﺮ ﮐ ﻪ‬

‫وﻗ ﺖ ﮔﺮاﻥﺒﻬ ﺎﯼ ﺷ ﺎن را ﺻ ﺮف ﻥﮑ ﺮدﻩ ه ﺮ چ ﻪ زودﺗ ﺮ‬

‫ﻥﺒﻮدی ﺪ ‪.‬ﺧﻼﺻ ﻪ ﮐ ﻼم ﺧﻴﻠ ﯽ دق ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم و دﻝ ﻢ ﺑ ﺮاﯼ‬

‫ﻣﻘﺎﻣﯽ در ادارات دوﻝﺘ ﯽ ﺟﺴ ﺘﺠﻮ ﮐﻨﻨ ﺪ زی ﺮا رﺷ ﻮﻩ ه ﺎ را‬

‫دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ‪ .‬ﻥﻤﯽ داﻥﺴﺘﻢ ﺁﻥﻬﺎ چ ﻪ ﺑﻼی ﯽ ﺑﺮﺳ ﺮ‬

‫دیﮕﺮان ﻣﯽ ﺑﺮﻥﺪ!‬

‫ﺁن ﺑ ﺪﺧﺖ ﺁوردﻥ ﺪ؛ وﻝ ﯽ چﻴ ﺰﯼ ﮐ ﻪ ﻣ ﺮا ﺧ ﻮش ﺑ ﻴﻦ ﻣ ﯽ‬

‫ﺧﺒﺮﻥﮕﺎر‪ :‬ﺧﻮب ﺟﻨﺎب دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺁﺧﺮیﻦ ﺳﻮال‬

‫ﺳﺎزد ایﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ او از ﺁﻥﻬﺎ ﻥﺘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد و او ورزﺷ ﮑﺎر‬

‫ﻣ ﯽ ﺷ ﻮد ﻥﻈ ﺮ ﺗ ﺎﻥﺮا در ﺑ ﺎرﻩ اوﺿ ﺎع ﻓﻌﻠ ﯽ ﭘﺎرﻝﻤ ﺎن‬

‫ﺧ ﻮﺑﯽ ﺑ ﻮد و ﻣ ﻦ ﻣﻄﻤ ﺌﻦ هﺴ ﺘﻢ ﮐ ﻪ او را ﮔﻴ ﺮ ﮐ ﺮدﻩ ﻥﻤ ﯽ‬

‫اﻓﻐﺎﻥﺴﺘﺎن ﺟﻮیﺎ ﺷﻮیﻢ؟‬

‫ﺗﻮاﻥﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎرﻩ ‪٤۵ – ١‬‬

‫ﮐﺮدن ﺑﺮود‪ .‬ﻣﺎﺷﺎاﷲ ﻣﻠﯽ ﺑﺲ هﻤﻴﺸﻪ ﭘﺮ از ﺟﻤﻌﻴﺖ اﺳﺖ‪.‬‬

‫در ایﻦ زﻣﺎن واﻗﻌﻪ ﻋﺠﻴﺒﯽ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪ .‬دیﺪم ﮐ ﻪ ﺳ ﻴﺎف ﺑ ﻪ‬

‫ﺳﻮﭘﺮ ﻣﺎرﮐﺖ وﻃﻦ ﻓﺮوﺷﮕﺎﻩ ﺧﻮد ﺷﻤﺎ هﻤﻮﻃﻨﺎن ﻋﺰﻳﺰ!‬ ‫™ ﻋﺮﺿﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﺮﻏﻮﺑﺘﺮﻳﻦ و ﺑﻬﺘﺮن اﻥﻮاع و اﻗﺴﺎم‬ ‫ﻣﻮاد ﻏﺬاﻳﯽ از ﻗﺒﻴﻞ ﺑﺮﻥﺞ‪ ،‬ﺧﺸﮑﺒﺎر‪ ،‬ﺣﺒﻮﺑﺎت‪ ،‬اﻥﻮاع‬ ‫ﺕﺮﺷﯽ‪ ،‬ﻣﺮﺑﺎ‪ ،‬ﺷﺮﻳﻨﯽ ﺟﺎت‪ ،‬و ﻏﻴﺮﻩ‬ ‫™ اﻥﺘﻘﺎل ﺣﻮاﻟﻪ هﺎﯼ ﭘﻮﻟﯽ ﺷﻤﺎ در ﮐﻮﺕﺎﻩ ﺕﺮﻳﻦ زﻣﺎن و‬ ‫ﻥﺎزﻟﺘﺮﻳﻦ ﻗﻴﻤﺖ در ﺳﺮاﺳﺮ ﮐﺸﻮرهﺎﯼ ﺟﻬﺎن‬ ‫™ ﺑﺨﺶ ﻗﺼﺎﺑﯽ ﺣﻼل ﺑﺎ ﮔﻮﺷﺖ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‪ ،‬ﮔﺎو‪ ،‬ﺑﺰ و ﻣﺮغ‬ ‫هﻤﻪ وﻗﺖ در ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺸﺘﺮﻳﺎن ﻋﺰﻳﺰ‬ ‫™ ﻥﺎن ﺕﻨﻮرﯼ ﮔﺮم و داغ اﻓﻐﺎﻥﯽ هﻔﺖ روز هﻔﺘﻪ ﻣﻮﺟﻮد‬ ‫اﺳﺖ‬

‫‪9/384 Prospect Road, Kilburn S.A 5084.‬‬ ‫‪Ph# 08-82606561‬‬ ‫‪Mob# Hamid: 0404878752, Qasime: 0417049522‬‬

‫ﺑﻪ زودﯼ اﻓﺘﺘﺎح ﻣﯽ ﺷﻮد ‪OPENING SOON‬‬ ‫ﻣﮋدﻩ ﺑﻪ هﻤﻮﻃﻨﺎن ﻣﻘﻴﻢ ﺷﻬﺮ ادﻳﻠﻴﺪ!‬ ‫رﺳﺘﻮراﻥﺖ وﻃﻦ ﺑﺎ ﻟﺬﻳﺰ ﺕﺮﻳﻦ ﻏﺬاهﺎﯼ ﺷﺮﻗﯽ ﺑﻪ زودﺕﺮﻳﻦ‬ ‫ﻓﺮﺹﺖ ﺁﻏﺎز ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺁدرس ﻣﺎ‪:‬‬ ‫‪6-7/384 Prospect Road Kilburn S.A 5084‬‬ ‫‪Contact #: 08-82606561‬‬

‫™ ﻗﺼﺎﺑﯽ ﮔﻮﺷﺖ ﺣﻼل‪ :‬ﻣﺮغ‪،‬‬ ‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺰ و ﮔﺎو‬ ‫™ اﻥﻮاع ﻣﻮاد ﺧﻮراﮐﻪ‪ :‬ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥﯽ‪،‬‬ ‫اﻳﺮاﻥﯽ‪ ،‬هﻨﺪﯼ و ﻋﺮﺑﯽ‬ ‫™ اﻥﻮاع ﮐﺎردهﺎﯼ ﺕﻴﻠﻴﻔﻮن‬ ‫™ ﻥﺎن داغ و ﺕﺎزﻩ اﻓﻐﺎﻥﯽ هﻤﻪ وﻗﺖ‬ ‫™ ﻣﺮﻏﻮﺑﺘﺮﻳﻦ اﻥﻮاع ﺑﺮﻥﺞ ﻣﺜﻞ‬ ‫ﺁهﻮ ﺑﺮﻩ‪ ،‬اﻥﺪﻳﻪ ﮔﻴﺖ‪ ،‬ﺳﺘﺎرﻩ و‬ ‫ﻏﻴﺮﻩ‬ ‫™ اﻥﻮاع و اﻗﺴﺎم ﻇﺮوف و ﻝﻮازم‬ ‫ﺧﺎﻥﻪ‬ ‫ﺑﺎ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﻴﻤﺖ در ادﻟﻴﺪ‬ ‫درﺧﺪﻣﺖ ﻣﺸﺘﺮﻳﺎن ﻋﺰﻳﺰ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪Shop # 376 Prospect Road,‬‬ ‫‪Kilburn S.A. 5084 Bus stop 19‬‬ ‫‪Ph & Fax: 08 8262 2660‬‬ ‫‪Mob # Ali: 0400889907‬‬ ‫‪Mob # Akber: 0411419121‬‬

‫ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ هﻤﻮﻃﻨﺎن ﻋﺰﻳﺰ!‬ ‫رادﻳﻮ ﮐﺎروان هﺮ ﻳﮏ ﺷﻨﺒﻪ از ﺳﺎﻋﺖ ‪ 6:30‬اﻟﯽ ‪ 7:30‬ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ روﯼ ﻡﻮج‬ ‫‪ 101.5 FM‬ﭘﺨﺶ ﻡﻴﺸﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﺮﻥﺎﻡﻪ هﺎ ﺷﺎﻡﻞ‪ :‬اﺧﺒﺎر‪ ،‬ﺑﺮﻥﺎﻡﻪ هﺎﯼ وﻳﮋﻩ‪ ،‬ﺑﺮﻥﺎﻡﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ‪ ،‬ﻡﻮﺳﻴﻘﯽ و ﻏﻴﺮﻩ ﻡﯽ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻡﻴﺘﻮاﻥﻴﺪ هﺮ ﻳﮏ ﺷﻨﺒﻪ ﺑﺎ ﻡﺎ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻡﻮﺳﻴﻘﯽ دﻟﺨﻮاﻩ ﺗﺎن را ﻓﺮﻡﺎﻳﺶ‬ ‫دهﻴﺪ‪ ،‬ﺿﻤﻨ ًﺎ ﻡﻴﺘﻮاﻥﻴﺪ در ﭘﻴﺸﺒﺮد ﺑﻬﺘﺮ و ﺧﻮﺑﺘﺮ ﺑﺮﻥﺎﻡﻪ ﻡﺎ را ﺑﺎ ﻥﻈﺮات ارزﻥﺪﻩ ﺗﺎن‬ ‫ﻳﺎرﯼ رﺳﺎﻥﻴﺪ‪.‬‬ ‫هﻤﻮﻃﻨﺎن ﮐﻪ در ﺷﻬﺮ هﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﺳﮑﻮﻥﺖ دارﻥﺪ‪ ،‬ﻡﻴﺘﻮﻥﻨﺪ ﺑﺮﻥﺎﻡﻪ ﻡﺎ را از ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫وﺑﺴﺎﻳﺖ رادﻳﻮ ﮔﻮش دهﻨﺪ‪ .‬ﻥﺸﺎﻥﯽ وﺑﺴﺎﻳﺖ‪www.radio.adelaide.edu.au :‬‬

‫ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪﻩ ﮔﺎن ﻋﺰﻳﺰ‪:‬‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻧﻮ ﺗﺠﺮﺑﻪ اﯼ اﺳﺖ در ﻋﺮﺻﮥ ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﮐﻪ در ﺁﻏﺎز راﻩ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺁن ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ‬ ‫هﻤﮑﺎرﯼ ﻓﮑﺮﯼ و اﻧﺘﻘﺎدات و ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدات ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎن و ﻗﻠﻢ ﺑﺪﺳﺘﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺨﻦ ﻧﻮ‬ ‫ﻣﺤﺼﻮل ﮐﻮﺷﺸﻬﺎ‪ ،‬ﭘﺎﻳﺪارﻳﻬﺎ و ارادﻩ ﯼ ﺟﻮاﻧﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺁﻧﻨﺪ زﻧﺪﮔﯽ را از ﻣﻨﻈﺮ ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻮاﻧﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺡﺎﻓﻆ ﺑﺎورهﺎ‪ ،‬ﻣﻌﺘﻘﺪات و هﻮﻳﺖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺧﻮد ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬در اﻳﻦ راﺳﺘﺎ و در ﺟﻬﺖ‬ ‫ﺑﺎﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪن اﻳﻦ ﻣﻬﻢ ﺗﻮﺟﻪ و ﻋﻨﺎﻳﺖ دوﺳﺘﺎن ﻓﺮهﻨﮕﯽ ﻗﻄﻌ ًﺎ راهﮕﺸﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ‬ ‫ﻣﻨﻈﻮر دﺳﺖ اﻧﺪرﮐﺎران ﺳﺨﻦ ﻧﻮ از ﮐﻤﮏ هﺎﯼ ﻓﮑﺮﯼ و ﻣﺎﻝﯽ هﻤﻮﻃﻨﺎن اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻧﻤﻮدﻩ و ﺁﻧﺮا‬ ‫در ﺡﻘﻴﻘﺖ ﺿﻤﺎﻧﺘﯽ ﺑﺮاﯼ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﮔﺎم هﺎﯼ اﺳﺘﻮارﺗﺮ در اﻳﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﻣﯽ ﺷﻤﺎرد‪ .‬ﻗﻠﻢ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن‬ ‫و ﻓﺮهﻨﮕﻴﺎن ﻣﻴﺘﻮاﻧﻨﺪ از ﻃﺮﻳﻖ اﻳﻤﻴﻞ ﻧﻮﺷﺘﻪ هﺎ و ﻣﻘﺎﻻت ﺷﺎن را ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ارﺳﺎل دارﻧﺪ‪ .‬ﺁدرس‬ ‫اﻳﻤﻴﻞ ﻣﺎ‪ ، [email protected] :‬ﺑﺮاﯼ وارﻳﺰ ﻧﻤﻮدن ﮐﻤﮏ هﺎﯼ ﻣﺎﻝﯽ ﺗﺎن‬ ‫ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺡﺴﺎب ﺑﺎﻧﮑﯽ ﻣﺎ از اﻳﻦ ﻗﺮار اﺳﺖ‪National Bank :‬‬ ‫‪Account Number# 085364-86323864795‬‬

‫ﻏﻼم ﺳﺨﯽ هﺰارﻩ از ﻧﻘﺎﺷﺎن ﺟﻮان اﻓﻐﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺳﺎل ‪ 1999‬ﺑﻪ‬ ‫اﺳﺘﺮاﻟﻴﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬او ﮐﻪ از ﮐﻮدﮐﯽ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺖ‪ ،‬ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﺎﯼ‬ ‫هﻨﺮﯼ اش را در اﺳﺘﺮاﻟﻴﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺟﺪﯼ دﻧﺒﺎل ﮐﺮد‪ .‬او ﺟﻮایﺰ ﺑﺴﻴﺎرﯼ را‬ ‫در ﻧﻤﺎیﺶ هﺎﯼ هﻨﺮﯼ ﮐﺴﺐ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﮐﻪ از ﺟﻤﻠﻪ در " ‪"Maleny Art‬‬ ‫"‪ Award & Exhibition 2001‬ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﻠﮑﻪ دیﺎﻧﺎ ﺟﺎیﺰﻩ ﻗﺎﺑﻞ‬ ‫ﺕﻘﺪیﺮ را ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺑﺮ ﻋﻼوﻩ در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺑﺰرگ هﻨﺮﯼ و ادﺑﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺕﻮﺳﻂ ﺳﻔﺎرت ﮐﺒﺮﯼ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن در ﮐﻨﺒﺮا ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﺟﺎیﺰﻩ ﻣﻘﺎم اول‬ ‫را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫‪Reflection‬‬