07-book

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﻚ ﻣﺮد‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ‪:‬‬

‫ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ ﺑﺎﻳﺮاﻣﻰ‬ ‫ﺑﺎﻳﺮاﻣﻰ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ‪١٣۴۴ ،‬ـ‬ ‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﻚ ﻣﺮد ‪ /‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ ﺑﺎﻳﺮاﻣﻰ‪.‬ــ ﺕﻬﺮان‪ :‬ﺑﻨﻴﺎد ﺷﻬﻴﺪ اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﻰ‪،‬‬ ‫ﻧﺸﺮﺷﺎهﺪ‪.١٣٧٩ ،‬‬ ‫‪ ١٧٧‬ص‪.‬‬ ‫‪ ۶۵٠٠‬رﻳﺎل ‪ISBN 964-6489-68-0 :‬‬ ‫ﻓﻬﺮﺳﺘﻨﻮﻳﺴﻰ ﺑﺮ اﺳﺎس اﻃﻼﻋﺎت ﻓﻴﭙﺎ‪.‬‬ ‫‪ .١‬ﻋﻠﻢ اﻟﻬﺪى‪ ،‬ﺡﺴﻴﻦ‪ ١٣٣٧ ،‬ـ ‪١٣۵٩‬ـ ـ ﺧﺎﻃﺮات‪ .٢ .‬ﺟﻨﮓ اﻳﺮان و ﻋﺮاق‪١٣۵٩ ،‬ـ ‪١٣۶٧‬ـ ـ‬ ‫ﺷﻬﻴﺪان ـ ـ ﺧﺎﻃﺮات‪ .‬اﻟﻒ‪ .‬ﺑﻨﻴﺎد ﺷﻬﻴﺪ اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﻰ‪ .‬ﻧﺸﺮﺷﺎهﺪ‪ .‬ب‪ .‬ﻋﻨﻮان‪.‬‬ ‫‪ ٢‬ب ‪ ٨‬ع‪٩۵۵ /٠٨۴٣٠٩٢ DSR ١۶٢۶ /‬‬ ‫آﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﻠﻰ اﻳﺮان ‪ ١٨٢۵١‬ـ ‪ ٧٩‬م‬ ‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﻚ ﻣﺮد‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ‪ :‬ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ ﺑﺎﻳﺮاﻣﻰ‬ ‫ﻧﺎﺷﺮ‪ :‬ﻧﺸﺮﺷﺎهﺪ‬ ‫ﻃﺮاح ﺟﻠﺪ‪ :‬پﺎرﺳﺎﻧﮋاد‬ ‫ﺷﻤﺎرﮔﺎن‪ ٣٠٠٠ :‬ﻧﺴﺨﻪ‬ ‫ﻧﻮﺑﺖ ﭼﺎپ‪:‬اول ـ ‪١٣٧٩‬‬ ‫ﻟﻴﺘﻮﮔﺮاﻓﻰ و ﭼﺎپ‪ :‬ﮔﺮاﻓﻴﻚ ﮔﺴﺘﺮ‬ ‫ﻗﻴﻤﺖ‪ ۶۵٠٠ :‬رﻳﺎل‬ ‫ﺷﺎﺑﻚ‪ ٠ :‬ـ ‪ ۶٨‬ـ ‪ ۶۴٨٩‬ـ ‪٩۶۴‬‬

‫‪ ISBN: 964 - 6489 - 68 - 0‬ﺕﻠﻔﻦ ‪ ٧ :‬ـ ‪٨٣٠٧٢۴۶‬‬

‫‪١‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻓﻬﺮﺳﺖ‬ ‫رواﻳﺖ اول …‪١‬‬ ‫رواﻳﺖ دوم …‪٣٩‬‬ ‫رواﻳﺖ ﺳﻮم …‪١۶٣‬‬

‫‪٢‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫روا ﻳﺖ ا ول‬ ‫هﻤ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﻣ ﻰ ﮔﻮﻳﻨ ﺪ ﺷ ﻜﻨﺠﻪ ﮔ ﺮ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻣ ﻦ ﻓﻘ ﻂ وﻇﻴﻔ ﻪ ى ﺧ ﻮد را اﻧﺠ ﺎم دادﻩ ام‪،‬‬ ‫هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ دﻳﮕ ﺮان ه ﻢ اﻧﺠ ﺎم ﻣ ﻰ دهﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ ﭼ ﺮخ ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻣ ﻰ ﭼﺮﺧﻴ ﺪ‪،‬‬ ‫ﻣ ﻦ ﻣﻬ ﺮﻩ ى ه ﺮزى ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﻧﺒ ﻮدﻩ ام‪ .‬ﻣﻬ ﺮﻩ اى آ ﻪ ه ﻴﭻ آ ﺲ اهﻤﻴﺘ ﻰ ﺑ ﻪ ﺁن ﻧﻤ ﻰ داد‪.‬‬ ‫اﮔ ﺮ ﻣﻬ ﻢ ﺑ ﻮدم اﻣ ﺮوز ﺳﺮﻧﻮﺷ ﺘﻢ اﻳ ﻦ ﻧﺒ ﻮد آ ﻪ ه ﺴﺖ‪ .‬ﻣ ﻦ ه ﻢ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﺟ ﺎن ﺧ ﻮدم‬ ‫را در ﺑﺒ ﺮم و اﻣ ﺮوز پ ﻴﺶ از ﻣ ﺮگ‪ ،‬ﺑﺎره ﺎ ﻧﻤﻴ ﺮم‪ .‬اﻣ ﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷ ﺖ ﮔ ﻮﻳﻰ ﺑ ﺎزى دﻳﮕ ﺮى‬ ‫داﺷ ﺖ‪ .‬راﺳ ﺖ اﺳ ﺖ آ ﻪ هﻤ ﻪ ﭼ ﻮب اﻋﻤ ﺎل ﺧﻮدﺷ ﺎن را ﻣ ﻰ ﺧﻮرﻧ ﺪ‪ .‬ﻓ ﺮدا ﺻ ﺒﺢ ﺷ ﺎﻳﺪ‬ ‫ﻣ ﺮا ﺑﮕﺬارﻧ ﺪ پ ﺎى دﻳ ﻮارى‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ ﺟ ﻮان پ ﺮ ﺷ ﻮر اﻧﻘﻼﺑ ﻰ ﺟﻠ ﻮﻳﻢ ﺻ ﻒ ﺑﻜ ﺸﻨﺪ‪ .‬ﻳﻜ ﻰ‬ ‫ﻓﺮﻣ ﺎن ﺑﺪه ﺪ و ﺁن ه ﺎ ﺳ ﻼح هﺎﻳ ﺸﺎن را ﻣ ﺴﻠﺢ ﺑﻜﻨﻨ ﺪ و ﻣ ﻦ ﺻ ﺪاى رﻓ ﺖ و ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‬ ‫ﺧ ﺸﻚ ﮔﻠﻨﮕ ﺪن ه ﺎ را ﺑ ﺸﻨﻮم و ﻧﻔ ﺲ در ﺳ ﻴﻨﻪ ام ﺡ ﺒﺲ ﺑ ﺸﻮد و زاﻧﻮه ﺎﻳﻢ ﺑﻠﺮزﻧ ﺪ‪ ،‬ا ّﻣ ﺎ‬ ‫دﻟ ﻢ ﻣ ﻰ ﺧﻮاه ﺪ ﭼ ﺸﻢ ه ﺎﻳﻢ را ﻧﺒﻨﺪﻧ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ ﭼ ﺸﻢ ه ﺎﻳﻰ آ ﻪ هﻴﭽﻮﻗ ﺖ ﺑ ﻪ روى ﺡﻘﻴﻘ ﺖ‬ ‫ﺑ ﺎز ﻧ ﺸﺪﻧﺪ‪ ،‬اآﻨ ﻮن ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑﺒﻴﻨﻨ ﺪ ﺁﻧﭽ ﻪ را آ ﻪ ﺧ ﻮد ﺧﻮاﺳ ﺘﻪ اﻧ ﺪ‪ .‬و اﻳ ﻦ ﺁن ه ﺎ ﻧﺨﻮاهﻨ ﺪ ﺑ ﻮد‬ ‫آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﻣ ﻦ ﺷ ﻠﻴﻚ ﺧﻮاهﻨ ﺪ آ ﺮد‪ .‬اﻳ ﻦ ﺑﺎزﺕ ﺎب اﻋﻤ ﺎل ﺧ ﻮدم ﺧﻮاه ﺪ ﺑ ﻮد آ ﻪ از‬ ‫ﻟﻮﻟ ﻪ ى ﺕﻔﻨ ﮓ ﺁن ه ﺎ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﻮﻳﻢ ﺑﺮﻣ ﻰ ﮔﺮدﻧ ﺪ‪ .‬آ ﺸﻨﺪﻩ ى ﻣ ﻦ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺧ ﻮاهﻢ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻧ ﻪ آ ﺲ‬ ‫دﻳﮕﺮى‪ .‬اﻣﺎ آﺎش ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﺴﺘﻢ در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﺁراﻣﺶ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬ ‫آ ﺎش ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﺑ ﺎ ﺁﻏ ﻮش ﺑ ﺎز ﺑ ﻪ اﺳ ﺘﻘﺒﺎل ﺁن ﭼﻴ ﺰى ﺑ ﺮوم آ ﻪ ﺧ ﻮد ﺧﻮاﺳ ﺘﻪ ام‪.‬‬ ‫ﻧﺒﺎﻳ ﺪ زﻳ ﺎد ﻃ ﻮل ﺑﻜ ﺸﺪ‪ .‬ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ه ﺎى داغ و ﭼﺮﺧ ﺎن از دهﺎﻧ ﻪ ى ﺕﻔﻨ ﮓ ه ﺎ ﺑﻴ ﺮون‬ ‫ﻣ ﻰ زﻧﻨ ﺪ و در ﻳ ﻚ ه ﺰارم ﭼ ﺸﻢ ﺑ ﺮهﻢ زدﻧ ﻰ‪ ،‬ﮔﻮﺷ ﺖ و اﺳ ﺘﺨﻮان را ﻣ ﻰ ﺷ ﻜﺎﻓﻨﺪ و ﺑﻌ ﺪ‬ ‫هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺕﻤ ﺎم ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد‪ .‬ﺕﻤ ﺎم؟ اﮔ ﺮ پﺎﻳ ﺎﻧﻰ در آ ﺎر ﻧﺒﺎﺷ ﺪ ﭼ ﻪ؟ اﮔ ﺮ اﻳ ﻦ ﺕ ﺎزﻩ ﺁﻏ ﺎز‬ ‫ﺡ ﺴﺎب رﺳ ﻰ ﺑﺎﺷ ﺪ ﭼ ﻪ؟ ﺁﻳ ﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ از ﭼﻴ ﺰ ﻋﻈ ﻴﻢ ﺕ ﺮى ﺑﺘﺮﺳ ﻢ؟ ﺁﻧﻮﻗ ﺖ ﭼ ﻪ ﺟ ﻮاﺑﻰ دارم‬ ‫آ ﻪ ﺑ ﺪهﻢ؟ ﻣ ﻦ اﮔ ﺮ ﺧ ﺎﺋﻦ ﺑﺎﺷ ﻢ‪ ،‬ﺕﻨﻬ ﺎ از ﺁن ﺟﻬ ﺖ ه ﺴﺘﻢ آ ﻪ ﺑ ﻪ آ ﺎرم اﻳﻤ ﺎن ﻧﺪاﺷ ﺘﻢ‪ .‬اﮔ ﺮ‬ ‫داﺷﺘﻢ‪ ،‬اﻣ ﺸﺐ پ ﻴﺶ از ﻣ ﺮگ ﺑﺎره ﺎ ﻧﻤ ﻰ ﻣ ﺮدم‪ .‬اﻣ ﺎ ﭼ ﻪ دارم ﻣ ﻰ ﮔ ﻮﻳﻢ؟ ﻣﮕ ﺮ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ ﺑ ﻪ‬ ‫ﭼﻨ ﻴﻦ آ ﺎرى اﻳﻤ ﺎن داﺷ ﺖ؟ و ﻣ ﻦ اﺻ ﻼ در ﻃ ﻮل ﻋﻤ ﺮم‪ ،‬ﻣﮕ ﺮ ﺑ ﻪ ﭼﻴ ﺰى اﻳﻤ ﺎن‬ ‫داﺷ ﺘﻪ ام؟ ﻣ ﻦ آ ﺴﻰ ﻧﺒ ﻮدﻩ ام ﺟ ﺰ ﻳ ﻚ ﻓﺮﻣ ﺎن ﺑ ﺮ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮدم ﻣ ﻰ ﮔﻮﻳﻨ ﺪ ﺡ ﺮف‬ ‫ﺑﻜ ﺶ‪ ،‬زﺑ ﺎن ه ﺎ را ﺑ ﺎز آ ﻦ و هﻤ ﻴﻦ آ ﺎر را ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑﻜ ﻨﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ ه ﺮ ﻗﻴﻤﺘ ﻰ آ ﻪ ﺷ ﺪﻩ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ‬ ‫ﻣ ﻰ آ ﺮدم ﻣ ﺮگ ﭼﻴ ﺰى اﺳ ﺖ ﻣ ﺎل دﻳﮕ ﺮان‪ .‬ﻳ ﺎ ﭼﻴ ﺰى اﺳ ﺖ ﻣﺘﻌﻠ ﻖ ﺑ ﻪ ﺁﻳﻨ ﺪﻩ اى دور‪،‬‬ ‫اﮔ ﺮ آ ﻪ ﻣ ﺎل ﻣ ﻦ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬اﻋﺘ ﺮاف ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ آ ﻪ ﻏﺎﻓ ﻞ ﮔﻴ ﺮ ﺷ ﺪم‪ .‬و هﻤ ﺎن ﻗ ﺪر آ ﻪ ﻣﻮﻗ ﻊ‬ ‫ﺳ ﻘﻮط رژﻳ ﻢ‪ .‬ﻗ ﺒﻼ از اﻳ ﻦ ﺳ ﺮ و ﺻ ﺪاهﺎ ﻣﮕ ﺮ آ ﻢ دﻳ ﺪﻩ و ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ؟ ﺕ ﺎ روز ‪ ٢۶‬دى‬ ‫هﻨ ﻮز ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮدم اﻳ ﻦ ه ﻢ ﭼﻴ ﺰى اﺳ ﺖ ﻣﺜ ﻞ ﺁن ﻳﻜ ﻰ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮدم ﻣ ﻰ ﮔ ﺬرد‪.‬‬ ‫ﺕﻤ ﺎم ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد‪ ،‬ﺳ ﺮآﻮب ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﻣﮕ ﺮ واﻗﻌ ﻪ ى ‪ ١۵‬ﺧ ﺮداد ‪ ۴٢‬آ ﻢ ﺡﺮآﺘ ﻰ ﺑ ﻮد؟ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ ﺳ ﻴﻠﻰ ﺁﻣ ﺪﻩ و هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را وﻳ ﺮان ﺧﻮاه ﺪ آ ﺮد‪ .‬اﻣ ﺎ ﺳ ﺮآﻮب ﺷ ﺪ‪ .‬هﺮﭼﻨ ﺪ‬ ‫‪٣‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫آ ﻪ ﻋ ﺪﻩ اى دﺳ ﺖ ﺑﺮﻧﺪاﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬پ ﺪر و ﻣ ﺎدر هﻤ ﻴﻦ ﺡ ﺴﻴﻦ از هﻤ ﺎن ه ﺎ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺎدرش‬ ‫ﺑﻌ ﺪ از ﺕﺒﻌﻴ ﺪ ﺁﻳ ﺖ اﷲ ﺧﻤﻴﻨ ﻰ آ ﺎر را ﺑ ﻪ ﺟ ﺎﻳﻰ رﺳ ﺎﻧﺪ آ ﻪ ﺑ ﺮاى ﺷﺎهﻨ ﺸﺎﻩ ﺕﻠﮕ ﺮاف‬ ‫ﺑﻔﺮﺳ ﺘﺪ و در ﺁن ﺑﮕﻮﻳ ﺪ اﮔ ﺮ ﻣ ﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﭼ ﺮا ﻣﺮﺟ ﻊ ﺕﻘﻠﻴ ﺪ ﻣ ﺎ را ﺕﺒﻌﻴ ﺪ آ ﺮدى و اﮔ ﺮ‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎن ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺑﮕﻮ ﺕﺎ ﻣﺎ ﺕﻜﻠﻴﻒ ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﺪاﻧﻴﻢ‪.‬‬ ‫وﻗﺘ ﻰ در ﺳ ﺎل ‪ ۵١‬ﺁﻳ ﺖ اﷲ ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى ﻓ ﻮت آ ﺮد‪ ،‬ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدﻳﻢ دﻳﮕ ﺮ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ‬ ‫ﺕﻤ ﺎم ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ و ﻣ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻴﻢ ﻧﻔ ﺲ راﺡﺘ ﻰ ﺑﻜ ﺸﻴﻢ‪ .‬ﺁن روز ﭼﻨ ﺎن ﺟﻤﻌﻴﺘ ﻰ ﺑ ﺮاى‬ ‫ﺕ ﺸﻴﻴﻊ ﺟﻨ ﺎزﻩ ﺟﻤ ﻊ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﺑ ﻪ وﺡ ﺸﺖ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ‪ .‬در ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ﻧ ﺎدرى‪ ،‬ﺟ ﺎى‬ ‫ﺳ ﻮزن اﻧ ﺪاﺧﺘﻦ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬اﻧﮕ ﺎر هﻤ ﻪ ى ﺷ ﻬﺮ اه ﻮاز ﺟﻤ ﻊ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ ﺁن ﺟ ﺎ‪ .‬ﻣ ﺎ ﺧﻴﻠ ﻰ‬ ‫ﺕ ﻼش آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ ﺕ ﺎ ﺟﻠ ﻮى آ ﺴﺒﻪ را ﺑﮕﻴ ﺮﻳﻢ و ﻧﮕ ﺬارﻳﻢ ﻣﻐ ﺎزﻩ هﺎﻳ ﺸﺎن را ﺕﻌﻄﻴ ﻞ‬ ‫آﻨﻨ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻓﺎﻳ ﺪﻩ اى ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬آ ﺴﻰ ﮔ ﻮش ﺑ ﻪ ﺡ ﺮف ﻣ ﺎ ﻧﻤ ﻰ داد و اﺻ ﺮار و ﺕﻬﺪﻳ ﺪ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ‪،‬‬ ‫ﺟ ﺰ ﺁﺑﺮورﻳ ﺰى‪ ،‬ﺳ ﻮد دﻳﮕ ﺮى ﺑﺮاﻳﻤ ﺎن ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬ﭼﻴ ﺰى ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ ﭼ ﻮ‬ ‫ﺑﻴﻔﺘ ﺪ آ ﻪ ﺳ ﺎزﻣﺎن اﻣﻨﻴ ﺖ ﺕ ﻼش آ ﺮد ﺟﻠ ﻮى ﺕ ﺸﻴﻴﻊ ﺟﻨ ﺎزﻩ ى ﺑﺎﺷ ﻜﻮﻩ ﺁﻳ ﺖ اﷲ را‬ ‫ﺑﮕﻴ ﺮد و ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺖ‪ .‬ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ زﻳ ﺎد پ ﺎ پ ﻰ ﻧ ﺸﺪﻳﻢ و ﮔﺬاﺷ ﺘﻴﻢ ﺳ ﻴﻞ ﺟﻤﻌﻴ ﺖ‪،‬‬ ‫ﺟﻨﺎزﻩ را ﺕ ﺎ اﻧﺘﻬ ﺎى ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ﺑﺒ ﺮد‪ .‬ﺁن روز ﻣ ﺄﻣﻮران ﻣ ﺎ ﺑ ﺎ ﻟﺒ ﺎس ﺷﺨ ﺼﻰ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ و ﺁن ﺟ ﺎ‬ ‫اﻳ ﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﺳ ﻌﻰ ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ ﻧﮕﺬارﻧ ﺪ ﺷ ﻌﺎر دﻳﮕ ﺮى ﻣﻄ ﺮح ﺷ ﻮد‪ .‬ﺟﻤﻌﻴ ﺖ‬ ‫ﺁن ﻗ ﺪر زﻳ ﺎد ﺑ ﻮد آ ﻪ اﮔ ﺮ ﻣ ﺴﺄﻟﻪ اى پ ﻴﺶ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ آﻨﺘ ﺮل آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺷ ﺎﻧﺲ‬ ‫ﺁوردﻳ ﻢ آ ﻪ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺑ ﻪ ﺧﻴ ﺮ ﮔﺬﺷ ﺖ‪ .‬ﺁن روز ردﻩ ه ﺎى ﺑ ﺎﻻى ﺳ ﺎزﻣﺎن ﻧﻔ ﺲ راﺡﺘ ﻰ‬ ‫آ ﺸﻴﺪﻧﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮدﻳﻢ ﺑ ﺎ ﻣ ﺮگ ﺁﻳ ﺖ اﷲ‪ ،‬ﺧﻮزﺳ ﺘﺎن ﺁرام ﺧﻮاه ﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬آ ﺴﻰ‬ ‫ﭼ ﻪ ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺖ آ ﻪ ﻓﺮزﻧ ﺪ ﻧﻮﺟ ﻮان‪ ،‬پ ﺎ ﺟ ﺎ پ ﺎى پ ﺪر ﺧﻮاه ﺪ ﮔﺬاﺷ ﺖ و ﺁﺕ ﺸﻰ روﺷ ﻦ‬ ‫ﺧﻮاه ﺪ آ ﺮد آ ﻪ داﻣ ﻦ ﺧﻴﻠ ﻰ ه ﺎ را ﺑﮕﻴ ﺮد‪ .‬اﮔ ﺮ ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ ﭼﻨ ﻴﻦ ﻋ ﺎﻗﺒﺘﻰ پﻴ ﺪا‬ ‫ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ‪ ،‬هﻤ ﺎن وﻗ ﺖ ه ﺎ زﻳ ﺮ ﺷ ﻜﻨﺠﻪ ﻣ ﻰ آ ﺸﺘﻤﺶ‪ .‬ﭼ ﻪ آ ﺎرم ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻨﺪ ﺑﻜﻨﻨ ﺪ؟‬ ‫ﻣﮕ ﺮ آ ﻢ پ ﻴﺶ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد از اﻳ ﻦ ﺡ ﻮادث؟ ﺷ ﺎﻳﺪ ﺁن وﻗ ﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷ ﺖ ﻣ ﻦ ه ﻢ ﭼﻴ ﺰ‬ ‫دﻳﮕ ﺮى ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ ﺑ ﻪ ﺟ ﺮم از دﺳ ﺖ دادن ﺳ ﻮژﻩ‪ ،‬ﺕﺒﻌﻴ ﺪم ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎى دور‬ ‫اﻓﺘ ﺎدﻩ اى‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ ه ﻢ ﺑ ﻪ آ ﺎر دﻳﮕ ﺮى ﻣ ﻰ ﮔﻤﺎﺷ ﺘﻨﺪم‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖ دﻳﮕ ﺮ اﺳ ﻢ »ﻣﻌ ّﺒ ﺮ« ﺳ ﺮ‬ ‫زﺑ ﺎن ه ﺎ ﻧﻤ ﻰ اﻓﺘ ﺎد و ﺕﻌ ﺪاد اﻓ ﺮادى آ ﻪ زﻳ ﺮ دﺳ ﺖ او ﺷ ﻜﻨﺠﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺁن ﻗ ﺪر زﻳ ﺎد‬ ‫ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪﻧﺪ آ ﻪ ﺡ ﺴﺎﺑﺶ از دﺳ ﺘﺶ در ﺑ ﺮود‪ .‬ﺧﻴﻠ ﻰ هﺎﺷ ﺎن را ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﻨﺎﺧﺘﻢ‪.‬‬ ‫ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ ﭼ ﻪ ﺳ ﺎﻟﻰ و ﺑ ﺮاى ﭼ ﻪ‪ ،‬دﺳ ﺘﮕﻴﺮ ﺷ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﻳﻜ ﻰ ﻳﻜ ﻰ ﺟﻠ ﻮ ﻣ ﻰ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ و‬ ‫ﺑ ﺮاى رﻳ ﻴﺲ دادﮔ ﺎﻩ ﺷ ﺮح ﻣ ﻰ دادﻧ ﺪ آ ﻪ ﻣ ﻦ ﭼ ﻪ ﺑﻼﻳ ﻰ ﺳﺮﺷ ﺎن ﺁوردﻩ ام‪ .‬ﻳﻜ ﻰ دﺳ ﺖ‬ ‫ﺑ ﻰ ﺡ ﺴﺶ را ﺑ ﺎ دﺳ ﺖ دﻳﮕ ﺮش ﺑ ﺎﻻ ﺁوردﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ ﻣ ﻦ دﺳ ﺘﺶ را ﺷﻜ ﺴﺘﻪ ام و‬ ‫ﺁن ﻗ ﺪر ﺑ ﻪ هﻤ ﺎن ﺡ ﺎل ره ﺎﻳﺶ آ ﺮدﻩ ام ﺕ ﺎ اﻳ ﻦ آ ﻪ دﺳ ﺘﺶ از آ ﺎر ﺑﻴﻔﺘ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‬ ‫ﻳ ﻚ دﺳ ﺘﺶ آﻮﺕ ﺎﻩ ﺕ ﺮ از دﻳﮕ ﺮى ﺷ ﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬آﻮﺕ ﺎﻩ و ﻻﻏ ﺮ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر آ ﻪ ﺁن دﺳ ﺖ از ﺁن‬ ‫‪٤‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫آﻮدآﻰ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻪ ﺟﻮاﻧﻰ آﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ‪ ٢۵‬ﺳﺎل دارد‪.‬‬ ‫ﺑﻌ ﺪ آ ﺲ دﻳﮕ ﺮى وارد دادﮔ ﺎﻩ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ﻋﺠﻠ ﻪ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻧﮕ ﺎر آ ﺎرى را ﻧﻴﻤ ﻪ ﺕﻤ ﺎم‬ ‫ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد و ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬از ﺟﺜ ﻪ ى آﻮﺕ ﺎهﺶ او را ﺷ ﻨﺎﺧﺘﻢ‪ .‬ﺧ ﻮدش ﺑ ﻮد‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى‪ .‬اﻳ ﻦ ﻳﻜ ﻰ را ه ﻴﭻ وﻗ ﺖ ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﻓﺮاﻣ ﻮش آ ﻨﻢ‪ .‬ﭼﻨ ﺪﺑﺎر ﺑ ﺎ ه ﻢ‬ ‫ﺑﺮﺧ ﻮرد آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ و در ﻟﺤﻈ ﺎت ﺕﻨﻬ ﺎﻳﻰ‪ ،‬وﻗﺘ ﻰ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺁﺧ ﺮ و ﻋﺎﻗﺒ ﺖ ﺧ ﻮد ﻓﻜ ﺮ‬ ‫ﻣﻰ آﺮدم و ﻃﻮل و ﻋﺮض ﺳﻠﻮل را ﻃﻰ ﻣﻰ آﺮدم‪ ،‬ﺑﻬﺶ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮدم‪.‬‬ ‫او ﺳﺮﺳ ﺨﺖ ﺕ ﺮﻳﻦ زﻧ ﺪاﻧﻰ اى ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻋﻤ ﺮم دﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬هﺮﮔ ﺰ ﺁدﻣ ﻰ ﭼﻨ ﻴﻦ‬ ‫اﺳ ﺘﻮار ﻧﺪﻳ ﺪﻩ ام‪ .‬ﻣ ﺎ ﭼﻨ ﺪﺑﺎر دﺳ ﺘﮕﻴﺮش آ ﺮدﻳﻢ اﻣ ﺎ او زﻳ ﺮ ﺷ ﻜﻨﺠﻪ ه ﺎ ﻃﺎﻗ ﺖ ﺁورد و‬ ‫ﺡ ﺴﺮت ﺡﺘ ﻰ ﻳ ﻚ آﻠﻤ ﻪ را ﺑ ﺮ دل ﻣ ﺎ ﮔﺬاﺷ ﺖ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ اوﻟ ﻴﻦ آ ﺴﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣ ﺮا‬ ‫ﺷﻜ ﺴﺖ‪ .‬پ ﻴﺶ از ﺁن‪ ،‬هﺮآ ﺴﻰ را آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺡ ﺮف ﻧﻤ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻧ ﺎم ﻣ ﻦ ﺕﻬﺪﻳ ﺪش‬ ‫ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪» :‬ﺑﻬﺘ ﺮ اﺳ ﺖ ﺡ ﺮف ﺑﺰﻧ ﻰ و ﺧ ﻮدت را ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﺑ ﻪ زﺡﻤ ﺖ ﻧﻴﻨ ﺪازى و اﻻ‬ ‫ﺳﺮوآﺎرت ﺑﺎ ﻣﻌﺒّﺮ ﻣﻰ اﻓﺘﺪ‪«.‬‬ ‫ﺷ ﻨﻴﺪن ﻧ ﺎم ﻣ ﻦ پ ﺸﺖ هﺮآ ﺴﻰ را ﺑ ﻪ ﻟ ﺮزﻩ در ﻣ ﻰ ﺁورد‪ .‬ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻨﺪ آ ﻪ ﻋ ﺎدت‬ ‫ﻧ ﺪارم آ ﺎرى را ﻧﺎﺕﻤ ﺎم ره ﺎ آ ﻨﻢ‪ .‬ﻧ ﻪ ﻋ ﺼﺒﺎﻧﻰ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪم‪ ،‬ﻧ ﻪ ﻋﺠﻠ ﻪ اى ﺑ ﻪ ﺧ ﺮج ﻣ ﻰ دادم‪.‬‬ ‫زﻧ ﺪاﻧﻰ را ﭼﻨ ﺪ ﺳ ﺎﻋﺘﻰ ﺕ ﻮ اﺕ ﺎق ﺑ ﺎزﺟﻮﻳﻰ ﺑ ﻪ ﺡ ﺎل ﺧ ﻮدش ره ﺎ ﻣ ﻰ آ ﺮدم ﺕ ﺎ ﻓﻜ ﺮ آﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺑ ﺮاى ﺑﻌ ﻀﻰ از ﺁن ه ﺎ‪ ،‬هﻤ ﻴﻦ ﻟﺤﻈ ﺎت آ ﺎﻓﻰ ﺑ ﻮد ﺕ ﺎ ﺧﺮدﺷ ﺎن آﻨ ﺪ‪ .‬در اﺕ ﺎق ﻧﻴﻤ ﻪ‬ ‫ﺕ ﺎرﻳﻜﻰ‪ ،‬روى ﺻ ﻨﺪﻟﻰ ﺁهﻨ ﻰ ﻣ ﻰ ﻧﺸ ﺴﺘﻨﺪ و ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻧﺪ ﺕ ﺎ ﻣﻌﺒ ﺮ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮاغ ﺷ ﺎن‬ ‫ﺑﻴﺎﻳ ﺪ و آ ﺎر را ﻳﻜ ﺴﺮﻩ آﻨ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﻌ ّﺒ ﺮ ﻇ ﺎهﺮًا ﺳ ﺮش ﺷ ﻠﻮغ ﺑ ﻮد و ﺡ ﺎﻻ ﺡﺎﻻه ﺎ‬ ‫ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﺴﺖ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮاغ ﻃﻌﻤ ﻪ اش ﺑ ﺮود! در اﻳ ﻦ ﺳ ﺎﻋﺎت‪ ،‬ﺑ ﺮاى زﻧ ﺪاﻧﻰ‪ ،‬ﻧ ﻮار ﻓﺮﻳﺎده ﺎى‬ ‫دﻟﺨ ﺮاش پﺨ ﺶ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ :‬آ ﺴﻰ از ﻋﻤ ﻖ ﺟ ﺎن داد ﻣ ﻰ زد و ﻧﻌ ﺮﻩ ﻣ ﻰ آ ﺸﻴﺪ‪ .‬ﺻ ﺪاى‬ ‫ﻓﺤ ﺶ و ﺿ ﺮﺑﺎت ﺷ ﻼق و ﻣ ﺸﺖ و ﻟﮕ ﺪ ﺑ ﻪ ﮔ ﻮش ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺻ ﺪاﻳﻰ ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ ﺑﻴﻬ ﻮش‬ ‫ﺷ ﺪ و ﭼﻨ ﺪ ﻟﺤﻈ ﻪ اى ﺳ ﻜﻮت ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ و ﺑﻌ ﺪ زﻧ ﺪاﻧﻰ را ﺑ ﻪ ه ﻮش ﻣ ﻰ ﺁوردﻧ ﺪ و ﺑ ﺎز هﻤ ﺎن‬ ‫ﺟﻴ ﻎ ه ﺎى از ﺕ ﻪ دل ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺁﺧ ﺮ ﺳ ﺮ ﺑ ﻪ اﻟﺘﻤ ﺎس ﺧ ﺘﻢ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺲ آﻨﻴ ﺪ! ﺕ ﻮ را ﺑ ﻪ ﺧ ﺪا‬ ‫ﺑ ﺲ آﻨﻴ ﺪ! اﻋﺘ ﺮاف ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را ﻣ ﻰ ﮔ ﻮﻳﻢ‪ .‬دﻳﮕ ﺮ ﻧﺰﻧﻴ ﺪ‪ .‬ﻃﻌﻤ ﻪ ى ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ ﻓﻜ ﺮ‬ ‫ﻣ ﻰ آ ﺮد اﻳ ﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷ ﺘﻰ اﺳ ﺖ آ ﻪ اﻧﺘﻈ ﺎر او را ه ﻢ ﻣ ﻰ آ ﺸﺪ و دﻟ ﺶ ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺖ هﺮﭼ ﻪ‬ ‫زودﺕ ﺮ ﺕﻜﻠ ﻴﻔﺶ روﺷ ﻦ ﺑ ﺸﻮد‪ .‬ﻃﺎﻗ ﺖ ﺻ ﺒﺮ آ ﺮدن را ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ اﻋ ﺼﺎﺑﺶ ﻓ ﺸﺎر‬ ‫زﻳ ﺎدى وارد ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﺳ ﺮﺟﺎﻳﺶ ﺑﻨ ﺪ ﺑ ﺸﻮد‪ .‬ﺑﻠﻨ ﺪ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻃ ﻮل اﺕ ﺎق را‬ ‫ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ و ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ﺷ ﻨﻴﺪن ه ﺮ ﺟﻴﻐ ﻰ ﺳ ﺮ ﺟ ﺎ ﺧ ﺸﻜﺶ ﻣ ﻰ زد‪ ،‬ﮔ ﻮش ﺕﻴ ﺰ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪،‬‬ ‫ﺳ ﺮش را در ﻣﻴ ﺎن دﺳ ﺖ ه ﺎش ﻣ ﻰ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ در اﺕ ﺎق ﻧﺰدﻳ ﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺳ ﻌﻰ ﻣ ﻰ آ ﺮد‬ ‫ﺑﻴ ﺮون را ﺑﺒﻴﻨ ﺪ و ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ‪ .‬ﭼ ﺸﻢ ﻣ ﻰ دوﺧ ﺖ ﺑ ﻪ ﺳ ﻘﻒ و ﮔﻮﺷ ﻪ آﻨﺎره ﺎى اﺕ ﺎق‪.‬‬ ‫اﻧﮕ ﺎر دﻧﺒ ﺎل روزﻧ ﻪ اى ﻣ ﻰ ﮔ ﺸﺖ آ ﻪ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ از ﺁن ﺑﮕ ﺬرد و ﺧ ﻮدش را ﺧ ﻼص آﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫‪٥‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﮔ ﺎهﻰ ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮاغ ﻣﻴ ﺰى ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ آ ﻪ ﺁن ﻃ ﺮف اﺕ ﺎق ﺑ ﻮد‪ .‬دﻧﺒ ﺎل ﭼﻴ ﺰى ﻣ ﻰ ﮔ ﺸﺖ‪.‬‬ ‫ﺷ ﺎﻳﺪ وﺳ ﻴﻠﻪ اى ﺑ ﺮاى ﺧ ﻼص آ ﺮدن ﺧ ﻮد ﺑ ﻪ ﻧ ﻮﻋﻰ دﻳﮕ ﺮ‪ ،‬آ ﻪ ﻧﻤ ﻰ ﻳﺎﻓ ﺖ‪ .‬ﺡﺘ ﻰ ﺑ ﺮق‬ ‫اﺕ ﺎق ﻧﻴ ﺰ ﻗﻄ ﻊ ﺑ ﻮد‪ .‬در هﻤ ﺎن ﻟﺤﻈ ﻪ ورود ﺑ ﻪ ﺑﻨ ﺪ ه ﻢ‪ ،‬آﻤﺮﺑﻨ ﺪ و وﺳ ﺎﻳﻞ ﺕﻴ ﺰ ﻃﻌﻤ ﻪ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﺪ آﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﻳﻚ وﻗﺖ‪ ،‬ﺧﻮدش را ﻧﻔﻠﻪ آﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻌﻤ ﻮﻻ ﺁن ﻗ ﺪر ﺻ ﺒﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮدم آ ﻪ ﺕﻤﺮآ ﺰ ﻃﻌﻤ ﻪ ﺑ ﻪ آﻠ ﻰ از ﺑ ﻴﻦ ﺑ ﺮود‪.‬‬ ‫ﺑﻌ ﻀﻰ هﺎﺷ ﺎن ﺧﻴﻠ ﻰ زود از دﺳ ﺖ ﻣ ﻰ رﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ در ﺑ ﺴﺘﻪ ﻣ ﺸﺖ ﻣ ﻰ آﻮﺑﻴﺪﻧ ﺪ و‬ ‫ﻧﮕﻬﺒﺎن را ﺻﺪا ﻣﻰ زدﻧﺪ‪ .‬ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻣﻌﻤ ﻮﻻ ﺟ ﻮاب ﺷ ﺎن را ﻧﻤ ﻰ داد ﻳ ﺎ اﮔ ﺮ زﻳ ﺎد ﺳﺮوﺻ ﺪا‬ ‫ﻣﻰ آﺮدﻧﺪ ﺕﺎ پﺸﺖ در ﻣﻰ رﻓﺖ و ﻓﺤﺸﻰ ﺡﻮاﻟﻪ ﺷﺎن ﻣﻰ آﺮد‪.‬‬ ‫»ﭼﻪ ﻣﺮﮔﺘﻪ؟«‬ ‫»ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺕﻜﻠﻴﻒ ﻣﺮا روﺷﻦ آﻨﻴﺪ‪ .‬پﺲ ﺑﺮاى ﭼﻪ ﻣﺮا ﺁوردﻩ اﻳﺪ اﻳﻦ ﺟﺎ؟«‬ ‫»ﻋﺠﻠﻪ ﻧﻜﻦ! ﻧﻮﺑﺘﺖ ﻣﻰ رﺳﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔ ﺎهﻰ هﻤ ﻴﻦ اﻧﺘﻈ ﺎر‪ ،‬آﻠ ﻰ آ ﺎر ﻣ ﺮا ﺳ ﺒﻚ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬ﻃ ﻮرى آ ﻪ وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ‬ ‫ﺳ ﺮاغ ﺷ ﺎن ﻣ ﻰ رﻓ ﺘﻢ‪ ،‬آ ﺎرى ﻧﺪاﺷ ﺘﻢ ﺟ ﺰ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑﻨ ﺸﻴﻨﻢ و ﺳ ﻴﮕﺎرم را دود آ ﻨﻢ و‬ ‫ﮔ ﻮش ﺑ ﺴﭙﺎرم ﺑ ﻪ ﮔﻔﺘ ﻪ هﺎﺷ ﺎن‪ .‬ﺑﻌ ﻀﻰ هﺎﺷ ﺎن ﺑ ﺮاى ﺧﻮﺷ ﺎﻳﻨﺪ ﻣ ﺎ‪ ،‬ﺡﺘ ﻰ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از ﺁن‬ ‫ﭼﻴ ﺰى آ ﻪ ازﺷ ﺎن ﺧﻮاﺳ ﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻣ ﻰ ﮔﻔﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﺡﺎﺿ ﺮ ﺑﻮدﻧ ﺪ هﻤ ﻪ ى ﺁدم ه ﺎﻳﻰ را آ ﻪ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺷ ﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﺑ ﻪ ﻣﺨﻤ ﺼﻪ ﺑﻴﻨﺪازﻧ ﺪ ﺕ ﺎ ﺟ ﺎن ﺧﻮدﺷ ﺎن را در ﺑﺒﺮﻧ ﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠ ﻰ از ﺁن ه ﺎ‪،‬‬ ‫ﺑﻌﺪهﺎ از ﻣﺄﻣﻮران وﻓ ﺎدار و ﺳ ﺮ ﺑ ﻪ راﻩ ﻣ ﺎ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ه ﻴﭻ آ ﺲ ﻣﺜ ﻞ اﻳ ﻦ ﺟﻮاﻧ ﻚ ﻣ ﺮا‬ ‫ﻧﺎآ ﺎم ﻧﮕﺬاﺷ ﺖ‪ .‬ﺟﻮاﻧ ﻚ؟! ﺁن ﻣﻮﻗ ﻊ ﺡﺘ ﻰ ﺟﻮاﻧ ﻚ ه ﻢ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ ﻧﺎﻣﻴ ﺪش‪ .‬ﻧﻮﺟ ﻮان‬ ‫رﻳ ﺰﻩ اى ﺑ ﻴﺶ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬آ ﺴﻰ آ ﻪ ﺁدم وﻗﺘ ﻰ ﻣ ﻰ دﻳ ﺪش‪ ،‬ﺑ ﺎورش ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ آ ﻪ آ ﺎرﻩ اى‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻰ آﺮدم اﻻن اﮔﺮ دو ﺕ ﺎ ﭼ ﻚ ﺑ ﺰﻧﻢ در ﮔﻮﺷ ﺶ‪ ،‬ﻣ ﻰ زﻧ ﺪ زﻳ ﺮ ﮔﺮﻳ ﻪ و ﻣ ﺎدرش‬ ‫را ﺻ ﺪا ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ رﻳ ﻴﺲ ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻧ ﺎم ﻋﺎﻣ ﻞ ﺁﺕ ﺶ زدن ﺳ ﻴﺮك ﻣ ﺼﺮى ه ﺎ‬ ‫ﻣ ﺸﺨﺺ ﺷ ﺪﻩ‪ ،«.‬ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮد ﺑ ﺎ ﻳ ﻚ آﻤﺎﻧ ﺪوى ﮔ ﺮدن آﻠﻔ ﺖ ﻣﻮاﺟ ﻪ ﺧ ﻮاهﻴﻢ ﺷ ﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﭼﻨ ﺪﺕﺎ از ﻧﻴﺮوه ﺎى زﺑ ﺪﻩ ات را ﺑ ﺮدار و ﻣﻮاﻇ ﺐ ﺑ ﺎش آ ﻪ زﻧ ﺪﻩ دﺳ ﺘﮕﻴﺮش‬ ‫آﻨﻰ‪«.‬‬ ‫و ﻋ ﺼﺮ ﺁن روز وﻗﺘ ﻰ ﺡ ﺴﻴﻦ را دﻳ ﺪ‪ ،‬ﺡ ﺴﺎﺑﻰ ﺟ ﺎﺧﻮرد‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑ ﻪ راﺳ ﺘﻰ اﻳ ﻦ‬ ‫اﺳﺖ آﺴﻰ آﻪ دو ﺳﺎل اﺳﺖ دﻧﺒﺎﻟﺶ هﺴﺘﻴﻢ؟ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﻳﺪ؟«‬ ‫ﺁن روز پ ﺎﻧﺰدهﻢ ﻣﺤ ﺮم ﺳ ﺎل ‪ ۵١‬ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﺎﺟﺮاى ﻋﺎﺷ ﻮراى ﺁن ﺳ ﺎل ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫را ﮔﻴ ﺮ اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻳ ﺎم ﻣﺤ ﺮم هﻤﻴ ﺸﻪ ﺑ ﺮاى ﻣ ﺎ روزه ﺎى ﺳ ﺨﺘﻰ و پﺮآ ﺎرى ﺑ ﻮد‪ .‬از‬ ‫ﭼﻨﺪ روز ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺷﺮوع ﻣﺤﺮم‪ ،‬ﻣﺮﺧﺼﻰ هﺎ را ﻟﻐﻮ ﻣﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻧﺎﻣ ﻪ ه ﺎى ﺳ ﺮى و ﻓ ﻮق‬ ‫ﺳ ﺮى ﻳﻜ ﻰ پ ﺲ از دﻳﮕ ﺮى از راﻩ ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ه ﻴﭻ آ ﺲ دﻟ ﺶ ﻧﻤ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺖ پ ﺎﻧﺰدﻩ‬ ‫ﺧ ﺮداد ‪ ۴٢‬ﺕﻜ ﺮار ﺑ ﺸﻮد‪ .‬ﻋﺎﺷ ﻮراى ﺁن ﺳ ﺎل ﺑ ﻮد آ ﻪ آ ﺎر دﺳ ﺖ ﻣ ﺎن دادﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺕ ﻮى‬ ‫‪٦‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻧﺎﻣﻪ ه ﺎ ﺑ ﻪ ﻣﺮاآ ﺰ ﺧﻄﺮﻧ ﺎآﻰ اﺷ ﺎرﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ آ ﻪ ﻣﻤﻜ ﻦ ﺑ ﻮد آ ﺎر دﺳ ﺖ ﻣ ﺎن ﺑﺪهﻨ ﺪ و ﻻزم‬ ‫ﺑ ﻮد آ ﻪ ﭼﻬ ﺎر ﭼ ﺸﻤﻰ ﺁن ﺟ ﺎ را ﺑﭙ ﺎﻳﻴﻢ‪ .‬ﻣ ﺴﺎﺟﺪ ﻣﺤﻠ ﻪ ه ﺎى »ﻟ ﺸﻜﺮ ﺁﺑ ﺎد«‪» ،‬ﺡﺠ ﺎزى« و‬ ‫»ﺡ ﺼﻴﺮﺁﺑﺎد« از ﺁن ﺟﻤﻠ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺴﺠﺪ ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى ه ﻢ هﻤﻴ ﺸﻪ در ﺻ ﺪر ﻟﻴ ﺴﺖ ﺑ ﻮد‪.‬‬ ‫ﻏﻴ ﺮ از اﻳ ﻦ ه ﺎ‪ ،‬اﻧﺠﻤ ﻦ اﺳ ﻼﻣﻰ »داﻧ ﺶ وران« ه ﻢ آ ﻪ در ﻣﺪرﺳ ﻪ »ﺑﺮوﺟ ﺮدى« ﺕ ﺸﻜﻴﻞ‬ ‫ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ﺑﻌ ﺪهﺎ ﺑﺮاﻳﻤ ﺎن ﺑﺎﻋ ﺚ دردﺳ ﺮ ﺷ ﺪ‪ .‬در اﻳ ﻦ اﻧﺠﻤ ﻦ‪ ،‬ﻣﻌﻤ ﻮﻻ اﻓ ﺮاد‬ ‫ﻣ ﺴﺄﻟﻪ دارى ﺳ ﺨﻨﺮاﻧﻰ ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺁن ه ﺎ از ﻗ ﻢ ﻣ ﻰ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ و ﻓﻌﺎﻟﻴ ﺖ ﺷ ﺎن ﻣﺤ ﺪود ﺑ ﻪ‬ ‫اﻳ ﺎم ﻣﺤ ﺮم ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺟﻤﻌ ﻪ ه ﺎ ﺑ ﺎ ﻗﻄ ﺎر ﻣ ﻰ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ و آﺎرﺷ ﺎن را اﻧﺠ ﺎم ﻣ ﻰ دادﻧ ﺪ و‬ ‫ﻣ ﻰ رﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺎ از ﻟﺤﻈ ﻪ ى ورود ﺑ ﻪ اه ﻮاز‪ ،‬ﺁن ه ﺎ را ﻣ ﻰ پﺎﻳﻴ ﺪﻳﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ اﺟ ﺎزﻩ‬ ‫دﺳ ﺘﮕﻴﺮى ﺷ ﺎن را ﻧﺪاﺷ ﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑ ﺎ ﻓﺮارﺳ ﻴﺪن ﻣﺤ ﺮم‪ ،‬ﻣﺠﺒ ﻮر ﺑ ﻮدﻳﻢ پ ﺎ ﻣﻨﺒ ﺮى ه ﻢ‬ ‫ﺑ ﺸﻮﻳﻢ! ه ﺮ ﻣ ﺴﺠﺪى ﺑ ﻪ ﭼﻨ ﺪ ﻧﻔ ﺮ ﺳ ﭙﺮدﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ آ ﻪ وﻇﻴﻔ ﻪ داﺷ ﺘﻨﺪ در پﺎﻳ ﺎن ﺷ ﺐ‪،‬‬ ‫ﮔ ﺰارش اﺕﻔ ﺎق ه ﺎﻳﻰ را آ ﻪ ﺁن ﺟ ﺎ اﻓﺘ ﺎدﻩ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻣﺮآ ﺰ ﺑﺪهﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﻀﻰ ﺟﺎه ﺎ ه ﻢ ﺧﺒ ﺮﭼﻴﻦ‬ ‫داﺷ ﺘﻴﻢ و آﺎرﻣ ﺎن ﺳ ﺒﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ روزى ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺻ ﻮرت ﺳ ﭙﺮى ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ ﺕ ﺎ اﻳ ﻦ‬ ‫آ ﻪ دﺳ ﺘﻪ ه ﺎ ﺕ ﻮ ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ه ﺎ راﻩ ﻣ ﻰ اﻓﺘﺎدﻧ ﺪ‪ .‬ﺁﻧﻮﻗ ﺖ ﻣﺠﺒ ﻮر ﺑ ﻮدﻳﻢ ه ﻢ پ ﺎى ﺁن ه ﺎ ﺕ ﻮ‬ ‫ﺧﻴﺎﺑﺎن هﺎ راﻩ ﺑﻴﻔﺘﻴﻢ‪ .‬ﮔﺎهﻰ ﺑﺮاى رد ﮔﻢ آﺮدن‪ ،‬پﻴﺮاهﻦ ﺳﻴﺎﻩ هﻢ ﻣﻰ پﻮﺷﻴﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻳﻜ ﻰ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ پ ﺎ را ﻓﺮاﺕ ﺮ ﻣ ﻰ ﮔﺬاﺷ ﺖ و ﻗ ﺎﻃﻰ دﺳ ﺘﻪ ه ﻢ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺮدك ﺁﺧ ﺮش‪،‬‬ ‫از ﺧﺎﺻ ﻴﺖ اﻓﺘ ﺎد‪ .‬ﮔ ﺰارش ه ﺎﻳﻰ آ ﻪ ﻣ ﻰ داد‪ ،‬هﻤ ﻪ ﻋ ﻴﻦ ه ﻢ و ﺧﻨﺜ ﻰ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﻌﻠ ﻮم ﺑ ﻮد‬ ‫آﻪ ﺁن هﺎ را ﺳﺮهﻢ ﺑﻨﺪى آﺮدﻩ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻳﺎدش رﻓﺘﻪ ﺑﻮد آﻪ ﻣﺄﻣﻮر اﺳﺖ ﻧﻪ ﻋﺰادار‪.‬‬ ‫ﺁن روز ﻣﺄﻣﻮره ﺎى ﻣ ﺎ از ﺻ ﺒﺢ زود از ﺧﺎﻧ ﻪ ﺑﻴ ﺮون زدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺧ ﻮد ﻣ ﻦ ﭼﻨ ﺪﺑﺎر‬ ‫ﻣ ﺴﻴﺮهﺎى اﺻ ﻠﻰ را آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣﻴ ﺪان ﺧ ﺘﻢ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﻚ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻧﻤ ﻰ ﺁﻣ ﺪ آ ﻪ‬ ‫اﺕﻔ ﺎق ﺧﺎﺻ ﻰ ﺑﻴﻔﺘ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺁرام ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﺮدم ﺑ ﺎ ﻟﺒ ﺎس ﻋ ﺰادارى ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻨﻴﻪ ه ﺎ و ﻣ ﺴﺎﺟﺪ ﻣ ﻰ رﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬هﻨ ﻮز دﺳ ﺘﻪ ه ﺎ راﻩ ﻧﻴﻔﺘ ﺎدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ﻧ ﺎدرى و‬ ‫پﻬﻠ ﻮى را ﺑ ﺎ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﻃ ﻰ آ ﺮدم‪ .‬از ﺳ ﺮﮔﺮد پﺮﺳ ﻴﺪم‪ :‬ﭼ ﻪ ﺧﺒ ﺮ؟ »ﮔﻔ ﺖ‪ :‬هﻨ ﻮز آ ﻪ ه ﻴﭻ‬ ‫ﺧﺒﺮى ﻧﻴﺴﺖ‪«.‬‬ ‫ﺻ ﺒﺤﺎﻧﻪ ﻧﺨ ﻮردﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻳﻌﻘ ﻮب را ﻓﺮﺳ ﺘﺎدم آ ﻪ ﺑ ﺎ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﺑ ﺮود و ﭼﻴ ﺰى ﺑ ﺮاى‬ ‫ﺧ ﻮردن ﮔﻴ ﺮ ﺑﻴ ﺎورد‪ .‬رﻓ ﺖ و ﺑﺮﮔ ﺸﺖ و ﮔﻔ ﺖ هﻤ ﻪ ى ﺳ ﺎﻧﺪوﻳﭽﻰ ه ﺎ ﺑ ﺴﺘﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‬ ‫ﻓﻘ ﻂ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺪ ﺡﻠ ﻴﻢ و ﺷ ﻠﻪ زرد ﻧ ﺬرى ﺑ ﺮاﻳﻢ ﺑﻴ ﺎورد‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ ﻧﻤ ﻰ ﺧ ﻮاهﻢ و ﺷ ﻜﻢ ﮔ ﺸﻨﻪ‪،‬‬ ‫ﺳ ﻴﮕﺎر دﻳﮕ ﺮى روﺷ ﻦ آ ﺮدم‪ .‬ﮔﻔ ﺖ اﮔ ﺮ ﺑﺨ ﻮاهﻢ‪ ،‬ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺪ ﺑ ﺮود و از ادارﻩ ﭼﻴ ﺰى‬ ‫ﺑﻴﺎورد‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺳ ﻮار ﺷ ﺪم‪ .‬رﻓﺘ ﻴﻢ دم آ ﺎرون‪ .‬آﻨ ﺎر ﺁب ﺧﻠ ﻮت ﺑ ﻮد‪ .‬آ ﺴﻰ ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ﺳ ﺮاغ‬ ‫ﻗ ﺎﻳﻖ ه ﺎ ﻳ ﺎ ﺑ ﺮاى ﻗ ﺪم زدن‪ .‬ﻳ ﻚ ﺟ ﻮر ﺑ ﻪ ﺧ ﺼﻮﺻﻰ دﻟ ﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬دوﺳ ﺖ داﺷ ﺘﻢ ﺑ ﺮوم‬ ‫ﺳ ﻮار ﻳﻜ ﻰ از ﺁن ﻗ ﺎﻳﻖ ه ﺎى ﺕﻔﺮﻳﺤ ﻰ هﺘ ﻞ ﺑ ﺸﻮم و پ ﺮ ﮔ ﺎز ﺑ ﺮاﻧﻢ رو ﺑ ﻪ پ ﻞ ﻧ ﻮ‪ .‬ﻣﺎﺷ ﻴﻦ‬ ‫‪٧‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﭼﻨ ﺪاﻧﻰ از ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ﻧﻤ ﻰ ﮔﺬﺷ ﺖ‪ .‬هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ ﺳ ﺎآﺖ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺷ ﻬﺮ ﻳﻜ ﺴﺮﻩ در ﻣ ﺎﺕﻢ ﻓﺮورﻓﺘ ﻪ‬ ‫ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁن ﻗ ﺪر ﺳ ﺎآﺖ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺻ ﺪاى ﻗﻮرﺑﺎﻏ ﻪ ه ﺎ را از ﻃ ﺮف ﺟﺰﻳ ﺮﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﻨﻴﺪم‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‬ ‫ﺑﻰ ﺳﻴﻢ ﺑﻪ ﺻﺪا درﺁﻣﺪ‪ .‬اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ آﺠﺎﻳﻴﺪ ﻗﺮﺑﺎن؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﻪ آﺎر دارى؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻳﻚ دﺳﺘﻪ از ﻣﺤﻠﻪ ﺡﺼﻴﺮﺁﺑﺎد راﻩ اﻓﺘﺎدﻩ دارد ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﺑﺎﻻ‪«.‬‬ ‫ﺳ ﺎﻋﺘﻢ را ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮدم‪ .‬هﻨ ﻮز ﻧ ﻪ ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬زود راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪:‬‬ ‫»ﻣﺄﻣﻮرهﺎى ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺳﺮﺟﺎﻳﺸﺎن ﻣﺴﺘﻘﺮ هﺴﺘﻨﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!«‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺧﻴﻠ ﻪ ﺧ ﺐ‪ .‬ﻣ ﻦ ﻃ ﺮف آ ﺎرون ه ﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑ ﻰ ﺧ ﻮدى ه ﻰ ﺕﻤ ﺎس ﻧﮕﻴ ﺮ‪ .‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﺑﭽﻪ هﺎ ﺑﮕﻮ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺟﻠﻮى ﭼﺸﻢ هﺎ ﻧﻜﺸﻨﺪ‪«.‬‬ ‫پ ﺎ ﺷ ﺪﻳﻢ و راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ‪ .‬ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ه ﺎ آ ﻢ آ ﻢ داﺷ ﺘﻨﺪ ﺷ ﻠﻮغ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬دﺳ ﺘﻪ ه ﺎى‬ ‫ﻋ ﺰادارى ﺑ ﺎ ﻋﻠ ﻢ و آﺘ ﻞ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﻣﻴ ﺪان ﻣﺠ ﺴﻤﻪ ﻣ ﻰ رﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﺻ ﺪاى ﺳ ﻨﺞ ه ﺎ و‬ ‫ﻧﻮﺡﻪ ﺧﻮان ه ﺎ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺻ ﺪاى زﻧﺠﻴ ﺮزن ه ﺎ و ﺳ ﻴﻨﻪ زن ه ﺎ در ه ﻢ ﺁﻣﻴﺨﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺳ ﺮﭼﻬﺎرراﻩ‬ ‫ﺷ ﻠﻮغ ﺑ ﻮد‪ .‬راﻩ ﺑ ﺴﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺠﺒ ﻮر ﺷ ﺪﻳﻢ ﻣ ﺪﺕﻰ ﺻ ﺒﺮ آﻨ ﻴﻢ ﺕ ﺎ ﺑﺘ ﻮاﻧﻴﻢ ﻋﺒ ﻮر آﻨ ﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪ دوﺑﺎرﻩ ﺑﻰ ﺳﻴﻢ ﺑﻪ ﺻﺪا درﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎز هﻢ اﺳﻤﺎﻋﻴﻠﻰ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﻰ ﺷﺪﻩ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻳﻜﻰ از دﺳﺘﻪ هﺎ وﺿﻊ ﻏﻴﺮﻋﺎدى دارد‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﻪ ﻃﻮر ﻣﮕﻪ؟ ﭼﻪ آﺎر ﻣﻰ آﻨﻨﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺜﻞ دﺳﺘﻪ هﺎى دﻳﮕﺮ ﻋﺰادارى ﻧﻤﻰ آﻨﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬پﺲ ﭼﻪ ﻃﻮرى دارﻧﺪ ﻋﺰادارى ﻣﻰ آﻨﻨﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬دارﻧ ﺪ ﻗ ﺮﺁن ﻣ ﻰ ﺧﻮاﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﺁﻳ ﻪ ه ﺎﻳﻰ آ ﻪ درﺑ ﺎرﻩ ى ﺟﻬ ﺎد و اﻳ ﻦ ﺟ ﻮر‬ ‫ﭼﻴﺰهﺎﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺕﻮ از آﺠﺎ ﻣﻰ داﻧﻰ؟ ﻣﮕﻪ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻠﺪى؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺁﻳ ﻪ ه ﺎ را ﺕﺮﺟﻤ ﻪ ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﻳﻜ ﻰ ﺷ ﺎن ﺁﻳ ﻪ ه ﺎ را ﺑ ﻪ ﻋﺮﺑ ﻰ ﻣ ﻰ ﺧﻮاﻧ ﺪ و‬ ‫دﻳﮕ ﺮى ﺕﺮﺟﻤ ﻪ ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ‪ .‬ﺷ ﺒﻴﻪ ه ﻢ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﺁﻳ ﺪ ﺑ ﺮادر ﺑﺎﺷ ﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ه ﺮ‬ ‫ﺻ ﺪ ﻣﺘ ﺮ ـ دوﻳ ﺴﺖ ﻣﺘ ﺮ ﻣ ﻰ اﻳ ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻳﻜ ﻰ ﺷ ﺎن ﻣ ﻰ رود روى ﺻ ﻨﺪﻟﻰ و ﺁﻳ ﻪ اى را‬ ‫ﻣﻰ ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺟﺎﻳﺶ را ﻣﻰ دهﺪ ﺑﻪ ﺁن ﻳﻜﻰ ﺕﺎ ﺁﻳﻪ را ﺕﺮﺟﻤﻪ آﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬آﺠﺎ هﺴﺘﻨﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬از ﺧﻴﺎﺑ ﺎن پﻬﻠ ﻮى پﻴﭽﻴ ﺪﻩ اﻧ ﺪ ﻃ ﺮف ﺳ ﻰ ﻣﺘ ﺮى‪ .‬ﺡ ﺪود دوﻳ ﺴﺖ ﻧﻔ ﺮ‬ ‫ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬هﻤﻪ ﺷﺎن ﻟﺒﺎس ﺳﻴﺎﻩ پﻮﺷﻴﺪﻩ اﻧﺪ و ﻣﻨﻈﻢ ﺡﺮآﺖ ﻣﻰ آﻨﻨﺪ‪«.‬‬ ‫‪٨‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺡﺎﻻ‪ ،‬ﻣﺸﻜﻞ ﭼﻰ هﺴﺖ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻋ ﺮض آ ﺮدم ﻗﺮﺑ ﺎن! دارﻧ ﺪ ﻳ ﻪ ﺟ ﻮر ﻣﺨ ﺼﻮﺻﻰ ﻋ ﺰادارى ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻋ ﺰادارى ﺷ ﺎن ﺕﻮﺟ ﻪ هﻤ ﻪ را ﺟﻠ ﺐ آ ﺮدﻩ‪ .‬ﺧﻴﻠ ﻰ از دﺳ ﺘﻪ ه ﺎ اﻳ ﺴﺘﺎدﻩ اﻧ ﺪ و ﺁن ه ﺎ را‬ ‫ﺕﻤﺎﺷﺎ ﻣﻰ آﻨﻨﺪ‪ .‬آﻨﺎر پﻴﺎدﻩ روه ﺎ و روى ﺑ ﺎم ه ﺎ ه ﻢ پ ﺮ از ﻣ ﺮدم اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻢ دردﺳ ﺮ‬ ‫درﺳﺖ آﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺁﻳﻪ هﺎﻳﻰ آﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻧﻨﺪ‪ ،‬دارﻧﺪ ﻣﺮدم را ﺕﺤﺮﻳﻚ ﻣﻰ آﻨﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺎﻻ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﻣ ﺎن رﺳ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد ﺟﻠ ﻮى ﻳﻜ ﻰ از دﺳ ﺘﻪ ه ﺎى ﺑ ﺰرگ‪ .‬ﺻ ﺪاى‬ ‫ﺑﻠﻨﺪﮔﻮﺷ ﺎن ﺁن ﻗ ﺪر زﻳ ﺎد ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺻ ﺪاى اﺳ ﻤﺎﻋﻴﻠﻰ را ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﻨﻴﺪم‪ .‬داد زدم‪» :‬ﺻ ﺒﺮ‬ ‫آﻦ! آﻤﻰ ﺻﺒﺮ آﻦ! اﻳﻦ ﺟﺎ‪ ،‬ﺻﺪا ﺑﻪ ﺻﺪا ﻧﻤﻰ رﺳﺪ‪«.‬‬ ‫ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻳﻌﻘﻮب داد زدم‪» :‬اﺑﻠﻪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻣﺎ را ﺁوردى ﭼﭙﺎﻧﺪى اﻳﻦ ﺟﺎ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻪ آﺎر آﻨﻢ ﻗﺮﺑﺎن؟ اﻻن هﻤﻪ ﺟﺎ هﻤﻴﻦ وﺿﻊ را دارد‪«.‬‬ ‫ﭼ ﺎرﻩ اى ﻧﺒ ﻮد‪ .‬آﻨ ﺎر ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ﺕﻮﻗ ﻒ آ ﺮدﻳﻢ ﺕ ﺎ دﺳ ﺘﻪ ﺑﮕ ﺬرد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ دآﻤ ﻪ ى ﺑ ﻰ ﺳ ﻴﻢ‬ ‫را ﻓﺸﺎر دادم‪.‬‬ ‫»ﺻﺪاﻳﻢ را ﻣﻰ ﺷﻨﻮى اﺳﻤﺎﻋﻴﻠﻰ؟«‬ ‫»ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!«‬ ‫»اﻳﻦ دﺳﺘﻪ اى آﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻰ‪ ،‬آﺪام دﺳﺘﻪ اﺳﺖ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬درﺳﺖ ﻧﻤﻰ داﻧﻢ ﻗﺮﺑﺎن‪ .‬ﮔﻮﻳﺎ دﺳﺘﻪ ى ﻣﺴﺠﺪ ﻋﻠﻢ اﻟﻬﺪى ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬ ‫داد زدم‪» :‬پﺲ از ﺻﺒﺢ ﭼﻪ ﻏﻠﻄﻰ دارى ﻣﻰ آﻨﻰ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺕﻘ ﺼﻴﺮ ﻣ ﻦ ﻧﻴ ﺴﺖ ﻗﺮﺑ ﺎن‪ .‬اﺳ ﻢ دﺳ ﺘﻪ ﺷ ﺎن را روى پ ﺮﭼﻢ هﺎﺷ ﺎن‬ ‫ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ اﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺳ ﺮ دﺳ ﺘﻪ ﺷ ﺎن آﻴ ﺴﺖ؟ ﻗ ﺒﻼ ﻣﮕ ﻪ ﺳﺮدﺳ ﺘﻪ ه ﺎ را ﺷﻨﺎﺳ ﺎﻳﻰ ﻧﻜ ﺮدﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻳﻢ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻳﻦ هﺎ را ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﻗﺮﺑﺎن‪ .‬دﺳﺘﻪ ى ﻧﻮﺟﻮان هﺎ هﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﺑﺎ ﺕﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬دﺳﺘﻪ ى ﻧﻮﺟﻮان هﺎ!«‬ ‫و داد زدم‪» :‬ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎ ﻧﻮﺟ ﻮان وﻗ ﺖ ﻣ ﺮا ﮔﺮﻓﺘ ﻪ اى؟ ﺑﮕ ﺬار دل ﺷ ﺎن را‬ ‫ﺧﻮش آﻨﻨﺪ آﻪ دارﻧﺪ ﻋﺰادارى ﻣﻰ آﻨﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ هﺎ را دﺳﺖ آﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻗﺮﺑﺎن‪ .‬ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺧﻴﺎﻻﺕﻰ دارﻧﺪ‪«.‬‬ ‫از ﺻ ﺪاﻳﺶ ﻧﮕﺮاﻧ ﻰ ﺧﻮاﻧ ﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺧﻴﻠ ﻪ ﺧ ﺐ! ﻣﻮاﻇ ﺐ اوﺿ ﺎع ﺑ ﺎش!‬ ‫اﻻن ﺧﻮدم ﻣﻰ ﺁﻳﻢ ﺁن ﺟﺎ ﺕﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ اﺳﺖ‪ .‬آﺠﺎ هﺴﺘﻨﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬دارﻧﺪ ﻣﻰ روﻧﺪ ﺳﻤﺖ ادارﻩ ى ﺁﮔﺎهﻰ‪«.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻳﻌﻘﻮب ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺷﻨﻴﺪى آﻪ! ﺑﺮو ﻃﺮف ﺁﮔﺎهﻰ‪«.‬‬ ‫ﻳﻌﻘ ﻮب پﻴﭽﻴ ﺪ ﻃ ﺮف ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ﺳ ﻰ ﻣﺘ ﺮى‪ .‬ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ ﺑ ﺮاﻧﻴﻢ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‬ ‫‪٩‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫هﻢ راﻩ ﺑﻪ آﻞ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدﻳﻢ ﺻﺒﺮ آﻨﻴﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﺒﻮر دﺳﺘﻪ هﺎ ﺕﻤﺎﻣﻰ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺑ ﻰ ﺳ ﻴﻢ را زﻳ ﺮ پﻴ ﺮاهﻨﻢ ﻗ ﺎﻳﻢ آ ﺮدم و از ﻣﺎﺷ ﻴﻦ پﻴ ﺎدﻩ ﺷ ﺪم‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻧﻤ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‬ ‫ﻣ ﺸﻜﻠﻰ پ ﻴﺶ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑﻬﺘ ﺮ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑ ﺮوم و ﺧ ﻮدم اوﺿ ﺎع را ﺑ ﺴﻨﺠﻢ‪ .‬اﮔ ﺮ اﺕﻔ ﺎﻗﻰ‬ ‫ﻣ ﻰ اﻓﺘ ﺎد‪ ،‬ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﺟ ﻮاب »زﻧ ﺪ وآﻴﻠ ﻰ« را ﺑ ﺪهﻢ‪ .‬هﻤ ﻴﻦ ﺟ ﻮرﻳﺶ ﻃ ﻮرى ﺑ ﺎ ﺁدم‬ ‫ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﻰ آﺮد آﻪ اﻧﮕﺎر ارث پﺪرش را از ﻣﺎ ﻃﻠﺐ آﺎر ﺑﻮد‪.‬‬ ‫»ﻣ ﻦ ﺁدم ﻣﻔ ﺖ ﺧ ﻮر ﻧﻤ ﻰ ﺧ ﻮاهﻢ‪ .‬ﺟ ﺎى ﺁدم ه ﺎى ﺑ ﻰ ﻋﺮﺿ ﻪ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﻧﻴ ﺴﺖ‪.‬‬ ‫هﺮآﺲ ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﺪ آﺎر آﻨﺪ‪ ،‬ﺑﮕﺬارد ﺑ ﺮود و اﮔ ﺮ ﻣ ﻰ ﻣﺎﻧ ﺪ‪ ،‬ﺑﺪاﻧ ﺪ آ ﻪ از ﺳ ﻬﻞ اﻧﮕ ﺎرى اش‬ ‫ﻧﻤﻰ ﮔﺬرم‪«.‬‬ ‫ﻳﻌﻘﻮب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﭼﻪ آﺎر آﻨﻢ ﻗﺮﺑﺎن؟ هﻤﺮاﻩ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻳﻢ ﻳﺎ ﺑﻤﺎﻧﻢ ﺕﻮ ﻣﺎﺷﻴﻦ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﻴﺎ!«‬ ‫در ﻣﺎﺷ ﻴﻦ را ﻗﻔ ﻞ آ ﺮد‪ .‬راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ و ﺧﻮدﻣ ﺎن را رﺳ ﺎﻧﺪﻳﻢ ﺑ ﻪ ادارﻩ ﺁﮔ ﺎهﻰ‪.‬‬ ‫ﭼﻨ ﺪ پﺎﺳ ﺒﺎن ﻣﻘﺎﺑ ﻞ ادارﻩ اﻳ ﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻳﻜ ﻰ ﺷ ﺎن ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺳ ﺮﮔﺮد آﺠﺎﺳ ﺖ‬ ‫ﺳﺮآﺎر؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺕﻠﻔﻦ آﺎرﺷﺎن داﺷﺖ‪ .‬رﻓﺘﻨﺪ ﺕﻮ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﮕﻮ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﻴﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺟﺎ‪«.‬‬ ‫رﻓ ﺖ و ﺳ ﺮﮔﺮد را ﺻ ﺪا زد‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﭼ ﻪ ﺧﺒ ﺮ اﺳ ﺖ ﺟﻨ ﺎب ﺳ ﺮﮔﺮد؟ اﻳ ﻦ‬ ‫دﺳﺘﻪ ى ﻧﻮﺟﻮان هﺎ ﭼﻴﺴﺖ آﻪ ﺡﺮﻓﺶ را ﻣﻰ زﻧﻨﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﭼ ﻪ ﺑﮕ ﻮﻳﻢ ﻗﺮﺑ ﺎن! ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ پ ﻴﺶ از اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﮔﺬﺷ ﺘﻨﺪ و رﻓﺘﻨ ﺪ ﻃ ﺮف‬ ‫ﺑﻴ ﺴﺖ و ﭼ ﺎر ﻣﺘ ﺮى‪ .‬ﻳ ﻪ ﻋ ﺪﻩ ﻧﻮﺟ ﻮان ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﻣ ﺪﺕﻰ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ه ﻢ ﺕﻮﻗ ﻒ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ‬ ‫از ﻃ ﺮف آ ﺴﻰ ﺕﺤﺮﻳ ﻚ ﺷ ﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﻨﺪ‪ .‬ﺳﺮدﺳ ﺘﻪ ﺷ ﺎن ﻳ ﻚ ﻧﻮﺟ ﻮان آﻮﺕ ﺎﻩ ﻗ ﺪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ‬ ‫اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ آ ﻪ رﺳ ﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬رﻓ ﺖ روى ﺻ ﻨﺪﻟﻰ و پ ﺸﺖ ﺑﻠﻨ ﺪﮔﻮ داد زد‪» :‬اى ﻣ ﺮدم اﮔ ﺮ دﻳ ﻦ‬ ‫ﻧﺪارﻳﺪ‪ ،‬ﻻاﻗﻞ ﺁزادﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ «.‬ﻃﻮرى ﻣﺮا ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ آﺮد آﻪ اﻧﮕﺎر ﻣﺨﺎﻃﺒﺶ ﻣﻦ ﺑﻮدم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬و ﺕﻮ هﻢ هﻴﭻ آﺎرى ﻧﻜﺮدى؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﭼ ﻪ آ ﺎر ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﺑﻜ ﻨﻢ؟ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ دﺳ ﺘﻮرى ﻧ ﺪادﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﺕﻨﻬ ﺎ آ ﺎرى آ ﻪ‬ ‫آﺮدم اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ ﭼﻨﺪ ﺕﺎ از ﻣﺄﻣﻮرهﺎﻳﻢ را ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ دﻧﺒﺎل ﺷﺎن‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻓﻘﻂ هﻤﻴﻦ؟«‬ ‫ﺳ ﺮش را اﻧ ﺪاﺧﺖ پ ﺎﻳﻴﻦ و ﭼﻴ ﺰى ﻧﮕﻔ ﺖ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدم اﺳ ﻤﺎﻋﻴﻠﻰ ﺑ ﻰ ﺧ ﻮد ﻧﮕ ﺮان‬ ‫ﻧ ﺸﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ از آ ﺎر اﻳ ﻦ دﺳ ﺘﻪ ى ﻋﺠﻴ ﺐ ﺳ ﺮ در ﻣ ﻰ ﺁوردم‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‬ ‫آﺎﺳ ﻪ اى زﻳ ﺮ ﻧ ﻴﻢ آﺎﺳ ﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﮔﺮد ﮔﻔ ﺘﻢ ﻣﺄﻣﻮره ﺎﻳﺶ را ﺁﻣ ﺎدﻩ ﻧﮕ ﻪ دارد ﺕ ﺎ در‬ ‫ﺻ ﻮرت ﻟ ﺰوم‪ ،‬وارد ﻋﻤ ﻞ ﺑ ﺸﻮﻧﺪ‪ .‬ﺧ ﻮدم ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى اﻃ ﺮاف ﺁﻣ ﺎدﻩ ﺑ ﺎش دادم و راﻩ‬ ‫اﻓﺘ ﺎدم ﻃ ﺮف ﻣﻴ ﺪان‪ .‬ﻧﺰدﻳﻜ ﻰ ه ﺎى ﻣﻴ ﺪان ﺑ ﻮد آ ﻪ رﺳ ﻴﺪم ﺑ ﻪ اﺳ ﻤﺎﻋﻴﻠﻰ‪ .‬دﺳ ﺘﻪ ى‬ ‫‪١٠‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻧﻮﺟﻮان هﺎ پﻴﺶ روى او ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﻪ ﺧﺒﺮ اﺳﻤﺎﻋﻴﻠﻰ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬هﻴﭽ ﻰ ﻗﺮﺑ ﺎن! دﻳﮕ ﻪ ﭼﻴ ﺰى ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ آ ﻪ ﺑﺮﺳ ﻨﺪ ﺑ ﻪ ﻣﻴ ﺪان و ﻣﺠ ﺴﻤﻪ ى‬ ‫اﻋﻠﻴﺤ ﻀﺮت را دور ﺑﺰﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ زودى هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺕﻤ ﺎم ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد و ﺷﺮﺷ ﺎن را آ ﻢ‬ ‫ﻣﻰ آﻨﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻧﻔﻬﻤﻴﺪى ﻣﺴﺆول ﺷﺎن آﻴﺴﺖ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ ﺧﻴﺮ ﻗﺮﺑﺎن! ﺡﺘﻰ از ﻳﻜﻰ ﺷﺎن پﺮﺳﻴﺪم‪ :‬ﮔﻔﺖ ﻣﺎ ﻣﺴﺆول ﻧﺪارﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﻳﻌﻘﻮب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻴﺮوهﺎى ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ دارﻧﺪ ﻣﻰ رﺳﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻢ و دﻳ ﺪم ﭼﻨ ﺪ پﺎﺳ ﺒﺎن ﺑ ﺎﺕﻮم ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨ ﺪﺕﺎﻳﻰ از‬ ‫ﺁن هﺎ دو ﻃ ﺮف دﺳ ﺘﻪ ﺡﺮآ ﺖ ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺟ ﺰ اﻳ ﻦ ه ﺎ‪ ،‬ﺳ ﻪ ﺕ ﺎ از ﻣﺄﻣﻮره ﺎى ﺧﻮدﻣ ﺎن‬ ‫ه ﻢ ﺁن ﺟ ﺎ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﺑ ﺎ ﻣ ﻦ و اﺳ ﻤﺎﻋﻴﻠﻰ و ﻳﻌﻘ ﻮب ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻳﻢ ﺷ ﺶ ﻧﻔ ﺮ‪ .‬ﻳﻌﻘ ﻮب را‬ ‫ﻓﺮﺳ ﺘﺎدم آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺳﺮدﺳ ﺘﻪ ى پﺎﺳ ﺒﺎن ه ﺎ ﺑﮕﻮﻳ ﺪ ﺁﻣ ﺎدﻩ ﺑﺎﺷ ﻨﺪ ﺕ ﺎ در ﺻ ﻮرت ﻟ ﺰوم‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ‬ ‫ﻧﻔ ﺮى را دﺳ ﺘﮕﻴﺮ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬از ﺧ ﻮد ﺳ ﺮﮔﺮد هﻨ ﻮز ﺧﺒ ﺮى ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺡ ﺎﻻ دﻳﮕ ﺮ دﺳ ﺘﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻧﺰدﻳﻜ ﻰ ﻣﻴ ﺪان رﺳ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺑ ﻮدم ﻣﺠ ﺴﻤﻪ را دور ﺑﺰﻧﻨ ﺪ ﺕ ﺎ ﺷ ﺮوع آﻨ ﻴﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻳ ﻚ ﺑ ﺎرﻩ از ﺕﻌﺠ ﺐ ﺳ ﺮﺟﺎ ﺧ ﺸﻜﻢ زد‪ .‬دﺳ ﺘﻪ ى ﻧﻮﺟ ﻮان ه ﺎ‪ ،‬ﻗﺒ ﻞ از اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣﻴ ﺪان‬ ‫ﺑﺮﺳ ﺪ‪ ،‬پﻴﭽﻴ ﺪ ﺕ ﻮ ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ﻓﺮﻋ ﻰ‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ روﺷ ﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁن ه ﺎ ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺘﻨﺪ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻣﺠ ﺴﻤﻪ ى اﻋﻠﻴﺤ ﻀﺮت ﺑ ﻰ اﺡﺘﺮاﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺁن ه ﻢ ﺟﻠ ﻮى ﭼ ﺸﻢ ﺁن هﻤ ﻪ ﺟﻤﺎﻋ ﺖ و‬ ‫در ﺡ ﺎﻟﻰ آ ﻪ ﺡ ﻀﻮر ﻣ ﺄﻣﻮران ﺷ ﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﺎﻋ ﺚ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ﺕﻮﺟ ﻪ ﻣ ﺮدم‪ ،‬ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از پ ﻴﺶ‬ ‫ﺑ ﻪ دﺳ ﺘﻪ ﺟﻠ ﺐ ﺑ ﺸﻮد‪ .‬ﺕ ﺎ ﺁن روز آ ﺴﻰ ﭼﻨ ﻴﻦ اه ﺎﻧﺘﻰ ﻧﺪﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬هﻤ ﻪ ى دﺳ ﺘﻪ ه ﺎ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ ﻃ ﺮف ﻣﻴ ﺪان و ﻣﺠ ﺴﻤﻪ ى اﻋﻠﻴﺤ ﻀﺮت را دور ﻣ ﻰ زدﻧ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ اﻳ ﻦ‬ ‫ﻧﻮﺟ ﻮان ه ﺎ‪ ،‬ﺁن ه ﻢ ﺟﻠ ﻮى ﭼ ﺸﻢ ﻣ ﺎ‪ ...‬وآﻴﻠ ﻰ اﮔ ﺮ ﻣ ﻰ ﺷ ﻨﻴﺪ‪ ،‬دﻣ ﺎر از روزﮔ ﺎرم‬ ‫درﻣﻰ ﺁورد‪ .‬داد زدم‪» :‬ﺳﺮﻳﻊ دﺳﺘﮕﻴﺮﺷﺎن آﻨﻴﺪ! هﺮ ﭼﻘﺪرﺷﺎن را آﻪ ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﻴﺪ‪«.‬‬ ‫اﻣ ﺎ ﺁن ه ﺎ ﺑ ﺎ ﻋﺠﻠ ﻪ در ﺡ ﺎل پﺮاآﻨ ﺪﻩ ﺷ ﺪن ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺧﻮدﺷ ﺎن را ﺑ ﻪ ﻣﻴ ﺎن ﺟﻤﻌﻴ ﺖ‬ ‫ﻣ ﻰ زدﻧ ﺪ و ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ ﮔ ﻢ و ﮔ ﻮر ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣ ﺎ ﻓﻘ ﻂ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ ﭼﻨ ﺪ ﻧﻔﺮﺷ ﺎن را‬ ‫دﺳ ﺘﮕﻴﺮ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﻳﻜ ﻰ ﺷ ﺎن ﻧﻮﺟ ﻮاﻧﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد دل از ﺻ ﻨﺪﻟﻰ ﺑﻜﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ‬ ‫هﻤ ﺎن ﺻ ﻨﺪﻟﻰ ﻻﺑ ﻪ ﻻى ﺟﻤﻌﻴ ﺖ ﻣ ﻰ دوﻳ ﺪ آ ﻪ ﮔ ﺮﻓﺘﻴﻤﺶ‪ .‬اﺳ ﻤﺶ ﻓ ﻴﺾ اﷲ ﺑ ﻮد‬ ‫ﺷ ﻜﺎر ﺧ ﻮﺑﻰ ﺑ ﻪ ﺡ ﺴﺎب ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬دو ﻧﻔ ﺮ دﻳﮕ ﻪ ﻧ ﺎدر و ﻋﻤ ﺎد ﻧ ﺎم داﺷ ﺘﻨﺪ آ ﻪ ﺧﻴﻠ ﻰ ﺑ ﻪ‬ ‫دردﻣ ﺎن ﺧﻮردﻧ ﺪ‪ ،‬ﻣﺨ ﺼﻮﺻًﺎ ﻧ ﺎدر‪ .‬ﻧﻔ ﺮ ﭼﻬ ﺎرم ﻣﺤ ﺴﻦ ﻧ ﺎم داﺷ ﺖ‪ .‬هﻤﭽ ﻮن ﻓ ﻴﺾ اﷲ‬ ‫رك ﺡ ﺮف ﻣ ﻰ زد‪ ،‬اﻣ ﺎ اﻃﻼﻋ ﺎت زﻳ ﺎدى ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬اﺳ ﻤﺎﻋﻴﻠﻰ و ﻳﻌﻘ ﻮب‪ ،‬ﻧﺎراﺡ ﺖ ﺑﻮدﻧ ﺪ‬ ‫آ ﻪ ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻪ اﻳ ﻢ ﻋ ﺪﻩ ى ﺑﻴ ﺸﺘﺮى را دﺳ ﺘﮕﻴﺮ آﻨ ﻴﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣ ﻦ اﻣﻴ ﺪوار ﺑ ﻮدم آ ﻪ ﺑﺘ ﻮاﻧﻴﻢ‬ ‫از ﻃﺮﻳ ﻖ هﻤ ﻴﻦ ﭼﻨ ﺪ ﻧﻔ ﺮ‪ ،‬ﺑﻘﻴ ﻪ ى ﺁن ه ﺎﻳﻰ را ه ﻢ آ ﻪ ﻻزم ﺑ ﻮد ﺑﺎزداﺷ ﺖ ﺷ ﻮﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪.‬‬ ‫‪١١‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻗﺒ ﻞ از اﻳ ﻦ آ ﻪ دﺳﺘﮕﻴﺮﺷ ﺪﮔﺎن را ﺳ ﻮار ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﺑﻜﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﺁن ه ﺎ را ﺑ ﻪ ﺧ ﻂ آ ﺮدم و از‬ ‫اﺳﻤﺎﻋﻴﻠﻰ پﺮﺳﻴﺪم‪» :‬ﺁن هﺎﻳﻰ آﻪ ﻗﺮﺁن ﻣﻰ ﺧﻮاﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻴﻦ اﻳﻦ هﺎ هﺴﺘﻨﺪ؟«‬ ‫اﺳﻤﺎﻋﻴﻠﻰ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ ﺧﻴﺮ ﻗﺮﺑﺎن!«‬ ‫ﻳﻌﻘﻮب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺡﻴﻒ ﺷﺪ‪ .‬از ﭼﻨﮓ ﻣﺎن در رﻓﺘﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬پﻴﺪاﺷﺎن ﻣﻰ آﻨﻢ‪ ،‬هﺮﺟﻮرى آﻪ ﺷﺪﻩ‪«.‬‬ ‫زﻧ ﺪاﻧﻰ ه ﺎ را ﺑ ﺮدﻳﻢ ﺑ ﻪ ﺑﺎزداﺷ ﺖ ﮔ ﺎﻩ ﺳ ﺎزﻣﺎن و ﺑﻼﻓﺎﺻ ﻠﻪ از ه ﻢ ﺟﺪاﺷ ﺎن آ ﺮدﻳﻢ‬ ‫اﮔ ﺮ ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ ﻧ ﺎدر و ﻋﻤ ﺎد زﺑ ﺎن ﺑ ﺎز ﺧﻮاهﻨ ﺪ آ ﺮد‪ ،‬وﻗ ﺘﻢ را ﺑ ﺎ ﻓ ﻴﺾ اﷲ ه ﺪر‬ ‫ﺖ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑ ﺎ او ﺷ ﺮوع آ ﺮدم اﻳ ﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از ﺑﻘﻴ ﻪ ﺳ ﻦ داﺷ ﺖ و ﻓﻜ ﺮ‬ ‫ﻧﻤ ﻰ دادم‪ .‬ﻋﻠ ِ‬ ‫آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم ﺡﺘﻤ ًﺎ اﻃﻼﻋ ﺎت ﺑﻴ ﺸﺘﺮى ه ﻢ دارد‪ ،‬اﻣ ﺎ او ﺕ ﺎ ﺁﺧ ﺮش ﻃﻔ ﺮﻩ رﻓ ﺖ و ﺟ ﻮاب‬ ‫درﺳ ﺖ و ﺡ ﺴﺎﺑﻰ ﻧ ﺪاد‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﻣ ﻰ پﺮﺳ ﻴﺪم ﭼ ﻪ آ ﺴﺎﻧﻰ اﻳ ﻦ ﺑ ﺴﺎط را راﻩ اﻧﺪاﺧﺘﻨ ﺪ؟‬ ‫ﻣﻰ ﮔﻔ ﺖ آ ﻪ ﻓ ﺮد ﺧﺎﺻ ﻰ اﻳ ﻦ آ ﺎر را ﻧﻜ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ ﺑ ﻪ ﻳ ﻚ ﺑ ﺎرﻩ ﺕ ﺼﻤﻴﻢ ﮔ ﺮﻓﺘﻴﻢ‬ ‫آ ﻪ ﺑﺮﮔ ﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺘﻢ ﺑ ﺴﺎط ﻗﺒﻠ ﻰ ﺕ ﺎن ﭼ ﻪ؟ ﺁن ﻗ ﺮﺁن ﺧﻮاﻧ ﺪن و ﻣ ﺮدم را ﺕﺤﺮﻳ ﻚ‬ ‫آﺮدن را ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻰ؟ ﻣﮕ ﺮ روز ﻋﺎﺷ ﻮرا ﺑ ﻪ ﺟ ﺎى ﻧﻮﺡ ﻪ‪ ،‬ﻗ ﺮﺁن ﻣ ﻰ ﺧﻮاﻧﻨ ﺪ؟ ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‬ ‫ﭼ ﻪ ﻓﺮﻗ ﻰ ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ؟ ﻗ ﺮار ﻧﻴ ﺴﺖ آ ﻪ هﻤ ﻪ ﻳ ﻚ ﺟ ﻮر ﻋ ﺰادارى ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺎ ه ﻢ اﻳ ﻦ‬ ‫ﺟ ﻮرى ﻋ ﺰادارى ﻣ ﻰ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ ﻧﻤ ﻰ آ ﺮدﻳﻢ ﺟ ﺮم ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮاى اﻳ ﻦ آ ﻪ زﺑ ﺎﻧﺶ را ﺑ ﺎز‬ ‫آ ﻨﻢ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻣ ﺸﺖ و ﻟﮕ ﺪ اﻓﺘ ﺎدم ﺑ ﻪ ﺟ ﺎﻧﺶ و ﺑﻌ ﺪ وﻗﺘ ﻰ دﻳ ﺪم ﻓﺎﻳ ﺪﻩ اى ﻧ ﺪارد‪ ،‬ﮔﻔ ﺘﻢ‬ ‫ﺑﺒﻨﺪﻧ ﺪش ﺑ ﻪ ﺕﺨ ﺖ و آﺎﺑ ﻞ ﺧﻮاﺳ ﺘﻢ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮدم ﺷ ﻼق آ ﻪ ﺑﺨ ﻮرد‪ ،‬زﺑ ﺎﻧﺶ ﺑ ﺎز‬ ‫ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد‪ .‬وﻟ ﻰ ﺁن ه ﻢ ﺑ ﻰ ﻓﺎﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬آ ﻢ آ ﻢ داﺷ ﺘﻢ از ش ﻧﺎاﻣﻴ ﺪ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪم‪) .‬اﻧﮕ ﺎر‬ ‫اﻃﻼﻋ ﺎت زﻳ ﺎدى ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ (.‬در اﻳ ﻦ ﻣﻮﻗ ﻊ ﻳﻌﻘ ﻮب وارد اﺕ ﺎق ﺷ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑ ﺎزﺟﻮﻳﻰ‬ ‫اوﻟﻴﻪ ى ﺳﻪ ﻧﻔﺮ دﻳﮕﻪ ﺕﻤﺎم ﺷﺪﻩ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﻴﺰ ﺑﻪ درد ﺑﺨﻮرى ﮔﻔﺘﻨﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن! هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را اﻋﺘﺮاف آﺮدﻧﺪ‪«.‬‬ ‫و ﭼ ﺸﻤﻚ زد‪ .‬ﻣﻌﻠ ﻮم ﺑ ﻮد آ ﻪ هﻨ ﻮز ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻪ اﻧ ﺪ از ﺁن ه ﺎ ﺡ ﺮف ﺑ ﻪ دردﺧ ﻮرى‬ ‫ﺑﻴ ﺮون ﺑﻜ ﺸﻨﺪ‪ .‬رو آ ﺮدم ﺑ ﻪ ﻓ ﻴﺾ اﷲ و ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬دﻳ ﺪى؟ دوﺳ ﺘﺎﻧﺖ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را ﻟ ﻮ‬ ‫دادﻧ ﺪ‪ .‬ﺕ ﻮ ﺑ ﻰ ﺧ ﻮدى پﺮوﻧ ﺪﻩ ى ﺧ ﻮدت را ﺳ ﻴﺎﻩ آ ﺮدى‪ .‬اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ‪ ،‬ﺁد ِم ﻻل ه ﻢ زﺑ ﺎن ﺑ ﺎز‬ ‫ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﻮ آ ﻪ ﺟ ﺎى ﺧ ﻮد دارى‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻦ هﻨ ﻮز ه ﻢ دﻳ ﺮ ﻧ ﺸﺪﻩ‪ .‬ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﻣ ﺎ‬ ‫هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻣﻰ داﻧﻴﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﺕﻮ ه ﻢ ﻣ ﺎﺟﺮا را ﺑﮕ ﻮ و ﺟ ﺎن ﺧ ﻮدت را ﺧ ﻼص آ ﻦ‪ .‬ﺕ ﻮ هﻨ ﻮز‬ ‫ﻳ ﻚ ﺑﭽ ﻪ اى‪ .‬زود اﺳ ﺖ آ ﻪ وارد اﻳ ﻦ ﺑ ﺎزى ه ﺎ ﺑ ﺸﻮى‪ .‬ﻧﺒﺎﻳ ﺪ ﺑﮕ ﺬارى ازت ﺳﻮءاﺳ ﺘﻔﺎدﻩ‬ ‫آﻨﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻣ ﻦ ﭼﻴ ﺰى ﻧ ﺪارم آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﺎ ﺑﮕ ﻮﻳﻢ‪ .‬ﻣ ﺎ ﻓﻘ ﻂ ﻋ ﺰادارى آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬هﻤ ﻴﻦ‪.‬‬ ‫ﺡﺎﻻ هﺮﺟﻮر آﻪ ﺧﻮدﺕﺎن دوﺳﺖ دارﻳﺪ‪ ،‬ﻋﻤﻞ آﻨﻴﺪ‪«.‬‬ ‫‪١٢‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻰ ﺧﻮاﺳﺘﻢ آﻤﻜﺖ آﻨﻢ‪«.‬‬ ‫ﻳﻌﻘ ﻮب اﺷ ﺎرﻩ آ ﺮد آ ﻪ ﺑﻴ ﺎﻳﻢ ﺑﻴ ﺮون‪ .‬رﻓﺘ ﻴﻢ ﺕ ﻮ راه ﺮو‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬اﺟ ﺎزﻩ ﻣ ﻰ دهﻴ ﺪ‬ ‫پﺬﻳﺮاﻳﻰ از ﺁن هﺎ را ﺷﺮوع آﻨﻴﻢ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻧ ﻪ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻢ ﺑ ﺪ وارد ﺑ ﺸﻮﻳﺪ‪ .‬ﺻ ﺒﺮ آﻨﻴ ﺪ ﺕ ﺎ ﺧ ﻮدم ﺑﻴ ﺎﻳﻢ‪ .‬ﻧﺒﺎﻳ ﺪ آ ﺎر را‬ ‫ﺧ ﺮاب آ ﺮد‪ .‬اﻳ ﻦ ﻳﻜ ﻰ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻧﻤ ﻰ ﺁﻳ ﺪ اﻃﻼﻋ ﺎت ﺑ ﻪ دردﺧ ﻮرى داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ ﻣ ﻦ‬ ‫اﻣﻴﺪم ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺁن هﺎﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺟﻨ ﺎب وآﻴﻠ ﻰ ﺧﻴﻠ ﻰ ﻓ ﺸﺎر ﻣ ﻰ ﺁورﻧ ﺪ ﻗﺮﺑ ﺎن‪ .‬از دﻓﺘﺮﺷ ﺎن زﻧ ﮓ زدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‬ ‫و ﻣ ﻰ پﺮﺳ ﻴﺪﻧﺪ ﭼ ﻪ ﺷ ﺪ؟ ﮔﻔ ﺘﻢ هﻨ ﻮز ﺕﺤ ﺖ ﺑ ﺎزﺟﻮﻳﻰ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻢ ﻣ ﻮرد ﻏ ﺼﺐ‬ ‫واﻗﻊ ﺑﺸﻮﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺟﻮاب زﻧﺪ وآﻴﻠﻰ را ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪهﻢ‪ .‬ﺕﻮ ﭼﻪ آﺎر دارى ﺑﻪ اﻳﻦ آﺎرهﺎ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬پﺲ هﻴﭻ آﺎرﺷﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻓﻘ ﻂ ﺕﺤ ﺖ ﻓ ﺸﺎر روﺡ ﻰ ﻗﺮارﺷ ﺎن ﺑﺪهﻴ ﺪ‪ .‬ﺑﺮاﻳ ﺸﺎن ﻧ ﻮار ﺑﮕﺬارﻳ ﺪ ﻳ ﺎ ه ﺮ‬ ‫ﭼﻴﺰى آﻪ ﺑﻪ ﻓﻜﺮﺕﺎن ﻣﻰ رﺳﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻋﺠﻠﻪ ﻧﻜﻨﻴﺪ‪«.‬‬ ‫ﺁن روز در ﺡ ﺎﻟﻰ ﻏ ﺮوب ﺷ ﺪ آ ﻪ از ﺑﻴ ﺮون ﺻ ﺪاى دﺳ ﺘﻪ ه ﺎى ﻋ ﺰادارى ﺑ ﻪ ﮔ ﻮش‬ ‫ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ آ ﻪ ﺑ ﺮاى ﺷ ﺎم ﻏﺮﻳﺒ ﺎن ﺑﻴ ﺮون ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و از داﺧ ﻞ ﺻ ﺪاى ﻧﻮﺟ ﻮان ه ﺎﻳﻰ‬ ‫آ ﻪ ﺷ ﻜﻨﺠﻪ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻧﺪ و زﻳ ﺮ ﺿ ﺮﺑﺎت آﺎﺑ ﻞ‪ ،‬ﻓﺮﻳ ﺎد ﻣ ﻰ زدﻧ ﺪ‪ .‬ﻳ ﺎدم ه ﺴﺖ آ ﻪ ﻳ ﻚ ﻏ ﺮوب‬ ‫ﺳ ﺮد ه ﻢ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺎد ه ﻢ ﻣىﻮزﻳ ﺪ‪ .‬از ﺑ ﺲ ﺕﻘ ﻼ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﺧ ﺴﺘﻪ و ﺧ ﻴﺲ ﻋ ﺮق ﺷ ﺪﻩ‬ ‫ﺑ ﻮدم‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﺁﻣ ﺪم ﺕ ﻮ ﺡﻴ ﺎط ﺕ ﺎ ﺳ ﻴﮕﺎرى دود آ ﻨﻢ‪ ،‬ﺑ ﺎدى آ ﻪ ﺑ ﻪ پﻴ ﺸﺎﻧﻰ ام ﺧ ﻮرد‪،‬‬ ‫ﺑﺎﻋ ﺚ ﺷ ﺪ ﺑﻠ ﺮزم و ﻳ ﺎدم ﺁﻣ ﺪ آ ﻪ ﭼﻨ ﺪ روز اﺳ ﺖ ﻧﺮﻓﺘ ﻪ ام ﺧﺎﻧ ﻪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﻣ ﻦ ﺁدم ﻧﺒ ﻮدم و‬ ‫ﺧﺎﻧ ﻪ و زﻧ ﺪﮔﻰ ﻧﺪاﺷ ﺘﻢ‪ .‬ﺕ ﺎ آ ﺎرى پ ﻴﺶ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﻣ ﻰ ﻧﺸ ﺴﺘﻢ ﺑ ﻪ پ ﺎﻳﺶ و ﺕﻤ ﺎﻣﺶ‬ ‫ﻣﻰ آﺮدم‪ .‬هﻤ ﺎن ﻣﻮﻗ ﻊ ه ﻢ آ ﺴﻰ ﺑ ﻪ ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻦ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬از ﻣ ﻦ ﻓﻘ ﻂ آ ﺎر ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺘﻨﺪ و آ ﺎر‪.‬‬ ‫ﺁن روز ﺑ ﻰ ﺁﻧﻜ ﻪ ﻧﺘﻴﺠ ﻪ اى ﺑ ﺮاى ﻣ ﺎ داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬روز ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮاغ ﻧ ﺎدر‬ ‫رﻓ ﺘﻢ‪ .‬ﺡ ﺴﺎﺑﻰ ﺧ ﻮدش را ﺑﺎﺧﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬از هﻤ ﺎن آ ﺴﺎﻧﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ اﻧﺘﻈ ﺎر آﻼﻓ ﻪ ﺷ ﺎن‬ ‫ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ‪ .‬در ﺧ ﻮد ﻣﭽﺎﻟ ﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﻴ ﺴﺖ و ﭼ ﺎر ﺳ ﺎﻋﺖ ﺑﺎزداﺷ ﺖ در اﻧﻔ ﺮادى‪،‬‬ ‫پﮋﻣﺮدﻩ اش آﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺡ ﺘﻢ داﺷ ﺘﻢ آ ﻪ اﻳ ﻦ اوﻟ ﻴﻦ ﺷ ﺐ ﻋﻤ ﺮش ﺑ ﻮدﻩ آ ﻪ در ﺑﻴ ﺮون ﮔﺬراﻧ ﺪﻩ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺑ ﺮاى‬ ‫ﭼﻪ ﺕﻮ را ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ ﺧﻮدﺕﺎن ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ از ﻣﻦ ﻣﻰ پﺮﺳﻴﺪ؟«‬ ‫زل زدم ﺕ ﻮ ﭼ ﺸﻢ ه ﺎش‪ .‬ﺁﻳ ﺎ در ﻣ ﻮردش اﺷ ﺘﺒﺎﻩ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم؟ ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬پ ﺲ ﻣ ﻦ‬ ‫ﻣ ﻰ ﮔ ﻮﻳﻢ‪ .‬ﺕ ﻮ ﺑ ﻪ ﺟ ﺮم ﺕﻈ ﺎهﺮات و اهﺎﻧ ﺖ ﺑ ﻪ ﺷﺎهﻨ ﺸﺎﻩ دﺳ ﺘﮕﻴﺮ ﺷ ﺪﻩ اى و ﻣ ﻦ ﭼﻨ ﺎن‬ ‫پﺪرى ازت درﺧﻮاهﻢ آﻪ ﺡﺘﻰ ﻓﻜﺮش را هﻢ ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﻰ ﺑﻜﻨﻰ‪«.‬‬ ‫‪١٣‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ از اﻳﻦ ﭼﻴﺰهﺎﻳﻰ آﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﺪ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬پﺲ از ﭼﻰ ﺧﺒﺮ دارى؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬از هﻴﭽﻰ!«‬ ‫ﻟﮕﺪى ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪم ﺑﻪ پﻬﻠﻮﻳﺶ‪ .‬پﺮت ﺷﺪ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ و ﻧﻔﺴﺶ ﺑﻨﺪ ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫»ﺧﻴﻠ ﻰ زود ﻣﻌﻠ ﻮم ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد آ ﻪ از ﭼ ﻪ ﭼﻴﺰه ﺎﻳﻰ ﺧﺒ ﺮ دارى‪ .‬ﺕ ﻮ ﺁن ﺟ ﺎ ﭼ ﻪ آ ﺎر‬ ‫ﻣﻰ آﺮدى؟«‬ ‫»ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدم ﺑﺮاى ﺕﻤﺎﺷﺎ‪«.‬‬ ‫»ﻳﻌﻨﻰ ﻣﻰ ﺧﻮاهﻰ ﺑﮕﻮﻳﻰ ﺟﺰء ﻋﺰادارهﺎ ﻧﺒﻮدى؟ هﻤﻪ ﺕﻮ را ﺁن ﺟﺎ دﻳﺪﻩ اﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﻧ ﺎدر ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﺴﺖ ﭼ ﻪ ﺑﮕﻮﻳ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻣﻮاﻇ ﺐ ﺡ ﺮف زدﻧ ﺖ ﺑ ﺎش! اﮔ ﺮ دروغ‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﻰ‪ ،‬ﺧﻼﺻﻰ ﻧﺨﻮاهﻰ داﺷﺖ‪«.‬‬ ‫ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد آﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدش درﮔﻴﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﺳﺮ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺑﻪ ﺡﺮف ﺑﻴﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫»ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺕﻮ ﻋﺰادارى ﺷﺮآﺖ آﺮدم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬دﺳﺘﺖ را ﺑﺪﻩ ﻣﻦ‪«.‬‬ ‫دﺳ ﺖ راﺳ ﺘﺶ را ﺁورد ﺟﻠ ﻮ‪ .‬اﻧﮕ ﺸﺖ ه ﺎش را ﺕ ﻮ ﭼ ﻨﮕﻢ ﮔ ﺮﻓﺘﻢ و ﺑ ﺎ ﺡﺮآ ﺖ‬ ‫ﻧﺎﮔﻬ ﺎﻧﻰ‪ ،‬رو ﺑ ﻪ ﻋﻘ ﺐ ﺧ ﻢ آ ﺮدم‪ .‬ﺑ ﺪﻧﺶ آ ﺶ ﺁﻣ ﺪ و ﺻ ﺪاى ﻓﺮﻳ ﺎدش ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪:‬‬ ‫»اﻳﻦ ﺑﺮاى اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ دروغ ﮔﻔﺘﻰ‪ .‬ﺡﺎﻻ ﺑﮕﻮ آﻪ ﺳﺮدﺳﺘﻪ ﺕﺎن آﻰ ﺑﻮد‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﻰ داﻧﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺁن هﺎ را ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‪«.‬‬ ‫رﻓ ﺘﻢ ﻃ ﺮف در و ﻳﻌﻘ ﻮب را ﺻ ﺪا آ ﺮدم‪ .‬ﻧ ﺎدر را ﺑ ﺴﺘﻴﻢ ﺑ ﻪ ﺕﺨ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻳﻌﻘ ﻮب ﮔﻔ ﺘﻢ‬ ‫ﺷ ﻼﻗﺶ ﺑﺰﻧ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺡ ﺮف در ﺁﻣ ﺪن ﻧ ﺎدر زﻳ ﺎد ﻃ ﻮل ﻧﺨﻮاه ﺪ آ ﺸﻴﺪ‪.‬‬ ‫هﻨﻮز پﻨﺠﻤﻴﻦ ﺿ ﺮﺑﻪ را ﻧﺨ ﻮردﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ داد زد‪» :‬ﻧﺰﻧﻴ ﺪ! ﺕ ﻮ را ﺑ ﻪ ﺧ ﺪا ﻧﺰﻧﻴ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ‬ ‫را ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را‪«.‬‬ ‫ﺑ ﺎزش آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻣ ﺎ ﺑ ﺪ ﺕ ﻮ را ﻧﻤ ﻰ ﺧ ﻮاهﻴﻢ‪ .‬ﭼ ﺮا ﺑ ﻰ ﺧ ﻮدى ﺧ ﻮدت را اذﻳ ﺖ‬ ‫ﻣ ﻰ آﻨ ﻰ؟ اﮔ ﺮ پ ﺴﺮ ﺧ ﻮﺑﻰ ﺑﺎﺷ ﻰ‪ ،‬ﺡﺘ ﻰ ﻣ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻰ روى آﻤ ﻚ ﻣ ﺎ ﺡ ﺴﺎب آﻨ ﻰ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺁﻳ ﺪ ﺕﻘ ﺼﻴﺮى ﻧﺪاﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻰ‪ .‬ﺡﺘﻤ ًﺎ ﮔﻮﻟ ﺖ زدﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ ﺑﮕ ﻮ ﭼ ﻪ آ ﺴﻰ ﺷ ﻤﺎ را‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺑﻮد ﺧﻴﺎﺑﺎن‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﻰ داﻧﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﻤﻰ داﻧﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻳﻌﻘﻮب‪«!...‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎور آﻨﻴﺪ راﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﺑ ﻪ ﭼ ﺸﻢ ه ﺎش ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮدم‪ .‬دروغ ﻧﻤ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬پ ﺲ ﺑﮕ ﻮ ﺳﺮدﺳ ﺘﻪ ﺕ ﺎن آ ﻰ‬ ‫ﺑﻮد؟ ﺁن آﻪ روى ﺻﻨﺪﻟﻰ ﻣﻰ رﻓﺖ‪ ...‬ﻣﺎ اﺳﻢ او را ﻣﻰ ﺧﻮاهﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﺳﺮش را اﻧﺪاﺧﺖ پﺎﻳﻴﻦ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻋﻠﻢ اﻟﻬﺪى ﺑﻮد‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ ﻋﻠﻢ اﻟﻬﺪى!«‬ ‫‪١٤‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻧﮕﺎهﻰ ﺑﻪ ﻳﻌﻘﻮب اﻧﺪاﺧﺘﻢ‪ .‬ﭼﺸﻢ هﺎى ﻳﻌﻘﻮب ﺑﺮق زد‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬او را از آﺠﺎ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻰ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺕﻮ ﻣﺴﺠﺪﺷﺎن ﺑﺎ او ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬دﻳﮕﻪ!«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬دﻳﮕﻪ ﭼﻴﺰى ﻧﻤﻰ داﻧﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻧﺸﺪ‪ .‬ﻗﺮار ﺷﺪ هﻤﻜﺎرى آﻨﻰ‪ .‬ﻳﺎدت رﻓﺖ؟«‬ ‫ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﻪ ﻳﻌﻘ ﻮب ﮔﻔ ﺘﻢ آ ﻪ او را از ﺳ ﻘﻒ ﺁوﻳ ﺰان آﻨ ﺪ‪ .‬ﻧ ﺎدر ﺷ ﺮوع آ ﺮد ﺑ ﻪ اﻟﺘﻤ ﺎس‪ .‬اﻣ ﺎ‬ ‫ﻣﺤﻠ ﺶ ﻧﮕﺬاﺷ ﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ آﻤ ﻰ ﺑﻬ ﺶ ﻓ ﺸﺎر ﻣ ﻰ ﺁوردﻳ ﻢ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﺧ ﻮن ﺑ ﻪ ﺳ ﺮش ﻓ ﺸﺎر‬ ‫ﺁورد‪ ،‬ﮔﻔﺖ هﺮﭼﻪ را آﻪ ﻣ ﻰ داﻧ ﺪ‪ ،‬ﺧﻮاه ﺪ ﮔﻔ ﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ ﺑ ﺎر راﺳ ﺖ ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﺑ ﻪ ﺟ ﺰ‬ ‫ﻋﻮاﻣ ﻞ ﺕﻈ ﺎهﺮات روز ﻋﺎﺷ ﻮرا‪ ،‬پ ﺮدﻩ از رازى ﺑﺮداﺷ ﺖ آ ﻪ ﺕ ﺎ ﺁن ﻣﻮﻗ ﻊ‪ ،‬ﺳ ﺮ پﻮﺷ ﻴﺪﻩ‬ ‫ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫»ﻣ ﻦ ﺡ ﺴﻴﻦ را ﭼﻨ ﺪ ﺳ ﺎل اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻣ ﻰ ﺷﻨﺎﺳ ﻢ‪ .‬او ﻣﻜ ّﺒ ﺮ ﻣ ﺴﺠﺪ ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى ﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫او ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺳ ﻴﺮك ﻣ ﺼﺮى ه ﺎ را ﺁﺕ ﺶ زد‪ .‬ﻣ ﻦ و ﻳﻜ ﻰ دو ﺕ ﺎ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ه ﻢ هﻤ ﺮاهﺶ‬ ‫ﺑﻮدﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﻣﻦ و ﻳﻌﻘﻮب ﺑﺎ ﺕﻌﺠﺐ هﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻧﮕﺎﻩ آﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫»ﺑﺮاى ﭼﻪ ﺳﻴﺮك را ﺁﺕﺶ زدﻳﺪ؟«‬ ‫»ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ ﻧﻤ ﺎﻳﺶ ه ﺎى ﺁن ه ﺎ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ زﻧ ﺎﻧﻰ آ ﻪ ﺑ ﺎ ﻟﺒ ﺎس ﻧﺎﻣﻨﺎﺳ ﺐ روى ﺻ ﺤﻨﻪ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ و ﻣ ﻰ رﻗ ﺼﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﻧﻘ ﺸﻪ ى آ ﺎر را ﺡ ﺴﻴﻦ آ ﺸﻴﺪ‪ .‬ﭼﻨ ﺪﺑﺎر رﻓ ﺖ و ﺁﻣ ﺪ و ﻣﺤ ﻞ‬ ‫را ﺷﻨﺎﺳ ﺎﻳﻰ آ ﺮد‪ .‬ﺁﺧ ﺮش ه ﻢ ﮔﻔ ﺖ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺳ ﺮ ﻇﻬ ﺮ اﻳ ﻦ آ ﺎر را ﺑﻜﻨﻴ ﺪ ﺕ ﺎ آ ﺴﻰ ﺕ ﻮ ﺳ ﻴﺮك‬ ‫ﻧﺒﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺎ اوﻟ ﺶ ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻴﻢ ﺁن ﺟ ﺎ ﭼ ﻪ ﺧﺒ ﺮ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺳ ﺮﻣﺎن ﺑ ﻪ آﺎره ﺎى ﺧﻮدﻣ ﺎن‬ ‫ﮔ ﺮم ﺑ ﻮد‪ .‬اه ﻞ ﺳ ﻴﺮك رﻓ ﺘﻦ ﻧﺒ ﻮدﻳﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ وﻗﺘ ﻰ دﻳ ﺪﻳﻢ ﺟ ﻮان ه ﺎ دﺳ ﺘﻪ دﺳ ﺘﻪ ﺑ ﻪ ﺕﻤﺎﺷ ﺎ‬ ‫ﻣﻰ روﻧﺪ‪ ،‬ﺕﺎزﻩ ﻣﻮﺿﻮع را ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﻧ ﺎدر هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر ﺡ ﺮف ﻣ ﻰ زد و ﺷ ﺎﻳﺪ ﺧ ﻮدش ه ﻢ ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﺴﺖ ﭼ ﻪ اﻃﻼﻋ ﺎت‬ ‫ارزﺷ ﻤﻨﺪى را دارد در اﺧﺘﻴ ﺎر ﻣ ﺎ ﻣ ﻰ ﮔ ﺬارد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﺑ ﻪ ﺁﺕ ﺶ آ ﺸﻴﺪﻩ ﺷ ﺪن ﺳ ﻴﺮك‪ ،‬ﻣ ﺎ‬ ‫هﻤ ﻪ ﻧﻴﺮوهﺎﻣ ﺎن را ﺑ ﺴﻴﺞ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬از آ ﺴﺒﻪ ى اﻃ ﺮاف ﺳ ﻴﺮك ﺕﺤﻘﻴ ﻖ آ ﺮدﻩ‬ ‫ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬اﻓ ﺮاد ﻣﻈﻨ ﻮن را ﺷ ﻜﻨﺠﻪ دادﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺡﺘ ﻰ در ﺷ ﻬﺮهﺎى اﻃ ﺮاف دﻧﺒ ﺎل‬ ‫ﻋ ﺎﻣﻠﻴﻦ ﮔ ﺸﺘﻪ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻰ ﻓﺎﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ه ﻴﭻ آ ﺲ ﭼﻴ ﺰى ﻧﺪﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ه ﻴﭻ ﺳ ﺮﻧﺨﻰ‬ ‫وﺟ ﻮد ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬ﻣ ﺼﺮى ه ﺎ هﻤ ﺎن روز ﺑ ﺴﺎط ﺷ ﺎن را ﺟﻤ ﻊ آ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و رﻓﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ و‬ ‫ﻣ ﺎ ﻣﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ و ﺕ ﻮﺑﻴﺨﻰ آﺘﺒ ﻰ در پﺮوﻧ ﺪﻩ ﻣ ﺎن و ﺡ ﺎﻻ ﺁن راز از پ ﺮدﻩ ﺑﻴ ﺮون‬ ‫ﻣ ﻰ اﻓﺘ ﺎد‪ ،‬ﺁن ه ﻢ در ﺡ ﺎﻟﻰ آ ﻪ اﺻ ﻼ اﻧﺘﻈ ﺎرش را ﻧﺪاﺷ ﺘﻢ‪ .‬هﻤ ﺎن روز ﺧ ﻮدم را رﺳ ﺎﻧﺪم‬ ‫ﺑ ﻪ اﺕ ﺎق رﻳ ﻴﺲ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻗﺮﺑ ﺎن! ﺑﺎﻳ ﺪ ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى ﻧ ﺎﻣﻰ را دﺳ ﺘﮕﻴﺮ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫‪١٥‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻋﻠﻢ اﻟﻬﺪى‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺕﻈﺎهﺮات روز ﻋﺎﺷﻮرا‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﻠﻪ!«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻳﻦ ﺑﺎ ﺁﻳﺖ اﷲ ﻋﻠﻢ اﻟﻬﺪى ﻧﺴﺒﺘﻰ ﻧﺪارد؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﺮا! ﻓﺮزﻧﺪ اوﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑ ﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬دوﺑ ﺎرﻩ ﻧ ﺎم ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى ﺳ ﺮ زﺑ ﺎن ه ﺎ ﻣ ﻰ اﻓﺘ ﺪ‪ .‬ﺑﮕ ﺬار ﻓﻜ ﺮ آ ﻨﻢ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ از او ﺻﺮف ﻧﻈﺮ آﻨﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻧﻤ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻴﻢ ﻗﺮﺑ ﺎن‪ .‬او ﻓﻘ ﻂ ﺳﺮدﺳ ﺘﻪ ى ﺕﻈ ﺎهﺮات آﻨﻨ ﺪﻩ ه ﺎ ﻧﺒ ﻮدﻩ‪ ،‬ﻳﻜ ﻰ از‬ ‫ﻋﻮاﻣ ﻞ اﺻ ﻠﻰ ﺁﺕ ﺶ زدن ﺳ ﻴﺮك ﻣ ﺼﺮى ه ﺎ ﺑ ﻮدﻩ‪ .‬ﻗ ﻀﻴﻪ دو ﺳ ﺎل پ ﻴﺶ‪ .‬ﻳﺎدﺕ ﺎن آ ﻪ‬ ‫هﺴﺖ؟«‬ ‫ﻧﺎﺑﺎوراﻧ ﻪ از پ ﺸﺖ ﻣﻴ ﺰش ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﭼ ﻪ ﻃ ﻮر ﻣ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻢ ﻓﺮاﻣ ﻮش آ ﻨﻢ؟ ﺁن‬ ‫اﺕﻔﺎق ﺁﺑﺮوى ﻣﺎ را پﻴﺶ ﻣﺮآﺰ از ﺑﻴﻦ ﺑﺮد‪«.‬‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪى زدم و ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺡﺎﻻ اﺟﺎزﻩ ﻣﻰ دهﻴﺪ دﺳﺘﮕﻴﺮش آﻨﻴﻢ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬وﻗﺘﻰ ﺁوردﻳﺪش‪ ،‬دﻟﻢ ﻣﻰ ﺧﻮاهﺪ او را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬او در ﭼﻨ ﮓ ﻣﺎﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻣﺤ ﺾ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑ ﺎزﺟﻮﻳﻰ هﻤ ﻪ ﺷ ﺎن آﺎﻣ ﻞ ﺷ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ﺕﺎن ﮔﺰارش ﻣﻰ دهﻢ‪«.‬‬ ‫ﺁﻣ ﺪم ﺑﻴ ﺮون‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﺑ ﺎر ﺑﺰرﮔ ﻰ از روى دوﺷ ﻢ ﺑﺮداﺷ ﺖ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁﻳ ﺎ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ ﺕ ﻮﺑﻴﺦ‬ ‫دو ﺳ ﺎل پ ﻴﺶ را ﺟﺒ ﺮان آ ﻨﻢ؟ ﺕ ﺎ ﺁن ﻣﻮﻗ ﻊ ﺡ ﺴﻴﻦ را ﻧﺪﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ آ ﻪ‬ ‫ﺁﻳ ﺖ اﷲ ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى‪ ،‬ﻓﺮزﻧ ﺪان زﻳ ﺎدى دارد‪ .‬ﻓﺮزﻧ ﺪ ﺑ ﺰرﮔﺶ ﻣ ﺼﻄﻔﻰ ﻧ ﺎم داﺷ ﺖ و‬ ‫ﮔ ﺎهﻰ ﻳﻜ ﻰ از ﻣ ﺄﻣﻮران ﻣ ﺎ پ ﺎى ﻣﻨﺒ ﺮش ﻣ ﻰ ﻧﺸ ﺴﺖ و ﮔ ﺰارش ﻣ ﻰ ﺁورد‪ .‬ﺳ ﺨﻨﺮان‬ ‫ﺧ ﻮﺑﻰ ﺑ ﻮد و ﻣ ﺎ دورادور زﻳ ﺮ ﻧﻈ ﺮش داﺷ ﺘﻴﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ اﻳ ﻦ ﻳﻜ ﻰ‪ ...‬ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ...‬ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ‬ ‫ﭼ ﻪ ﺳ ﻦ و ﺳ ﺎﻟﻰ دارد‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﻣﻌﻠ ﻮم ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣﻮﺟ ﻮد ﺧﻴﻠ ﻰ ﺧﻄﺮﻧ ﺎآﻰ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ در‬ ‫ﺟ ﺎﻳﻰ دورﻩ ى ﭼﺮﻳﻜ ﻰ دﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬آ ﺴﻰ آ ﻪ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد ﺳ ﻴﺮك را ﺁﺕ ﺶ ﺑﺰﻧ ﺪ و ه ﻴﭻ‬ ‫ردى از ﺧ ﻮدش ﺑﺮﺟ ﺎى ﻧﮕ ﺬارد‪ ،‬ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﺁدم آ ﺎر آ ﺸﺘﻪ اى ﻧﺒﺎﺷ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ وﻗﺘ ﻰ‬ ‫ﻳ ﺎدم ﺁﻣ ﺪ هﻤ ﻪ ى اﻓ ﺮاد دﺳ ﺘﻪ ﻧﻮﺟ ﻮان ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺕﻌﺠ ﺒﻢ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺁﻳ ﺎ ﻳ ﻚ ﻧﻮﺟ ﻮان‪،‬‬ ‫ﺳ ﻴﺮك را ﺁﺕ ﺶ زدﻩ ﺑ ﻮد؟ ﺑ ﺎورش ﺳ ﺨﺖ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺕﺤﻘﻴ ﻖ آ ﺮدﻳﻢ و ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻳﻢ ﺡ ﺴﻴﻦ در‬ ‫ﻣﺪرﺳ ﻪ ى »ﺳ ﻌﺎدت ﺟﻌﻔ ﺮى« درس ﻣ ﻰ ﺧﻮاﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﻬﺘ ﺮ ﺑ ﻮد او را ﺳ ﺮ آ ﻼس دﺳ ﺘﮕﻴﺮ‬ ‫آﻨ ﻴﻢ‪ .‬اﻳ ﻦ ﺟ ﻮرى ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ از هﻤﺮاه ﺎن اﺡﺘﻤ ﺎﻟﻰ اش در ﻣﺪرﺳ ﻪ ه ﻢ زهﺮﭼ ﺸﻢ‬ ‫ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺷ ﺎﻳﺪ ﺑﻌ ﻀﻰ از ﺁن ه ﺎ‪ ،‬از هﻤ ﺎن ه ﺎﻳﻰ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻪ ﺑﻬﺎﻧ ﻪ ى ﻓﻮﺕﺒ ﺎل ﺑﻬ ﺸﺎن‬ ‫ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و آ ﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮدﺷ ﺎن ﺑ ﻪ ﻣ ﺴﺠﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪهﺎ ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻳﻢ وﻗﺘ ﻰ ﺻ ﺪاى اذان از‬ ‫‪١٦‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻣﻨ ﺎرﻩ ى ﻣ ﺴﺠﺪ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎزى را ﺕﻌﻄﻴ ﻞ ﻣ ﻰ آ ﺮدﻩ و ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ را‬ ‫ﻣﻰ آﺸﻴﺪﻩ ﻃﺮف ﻣﺴﺠﺪ‪.‬‬ ‫ﺁن روز ﭼﻨ ﺪ ﻣ ﺮد ﻣ ﺴﻠﺢ را ﺑﺮداﺷ ﺘﻢ و راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ ﻃ ﺮف ﻣﺪرﺳ ﻪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻧﻤ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‬ ‫ﺳ ﻮژﻩ ﻣ ﺴﻠﺢ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻻزم ﺑ ﻮد آ ﻪ اﻗ ﺪاﻣﺎت اﻣﻨﻴﺘ ﻰ را ﺑ ﻪ ﻃ ﻮر آﺎﻣ ﻞ اﻧﺠ ﺎم ﺑ ﺪهﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺻ ﺒﺮ آ ﺮدﻳﻢ ﺕ ﺎ زﻧ ﮓ ﺕﻔ ﺮﻳﺢ ﺕﻤ ﺎم ﺷ ﻮد و ﺑﻌ ﺪ وارد ﺡﻴ ﺎط ﻣﺪرﺳ ﻪ ﺷ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﮔﻮﺷ ﻪ و آﻨ ﺎر‬ ‫ﺡﻴ ﺎط و اﻃ ﺮاف ﺳ ﺎﺧﺘﻤﺎن را ﺑﺮرﺳ ﻰ آ ﺮدم‪ .‬ﺟ ﺎى درروﻳ ﻰ وﺟ ﻮد ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬دو ﺕ ﺎ از‬ ‫ﻣﺄﻣﻮره ﺎ را ﮔﺬاﺷ ﺘﻢ ﺕ ﻮ ﺡﻴ ﺎط و ﺑ ﺎ ﻣ ﺄﻣﻮر دﻳﮕ ﺮ وارد دﻓﺘ ﺮ ﻣﺪرﺳ ﻪ ﺷ ﺪم‪ .‬ﻣ ﺪﻳﺮ وﻗﺘ ﻰ ﻣ ﺎ‬ ‫را دﻳﺪ‪ ،‬رﻧﮓ از روﻳﺶ پﺮﻳﺪ‪ .‬ﺳﺮﺟﺎﻳﺶ ﻧﻴﻢ ﺧﻴﺰ ﺷﺪ و دهﺎﻧﺶ ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ؟‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺷﻤﺎ داﻧﺶ ﺁﻣﻮزى ﺑﻪ ﻧﺎم ﺡﺴﻴﻦ ﻋﻠﻢ اﻟﻬﺪى دارﻳﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ!«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﻪ ﺟﻮر ﺁدﻣﻰ اﺳﺖ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬داﻧﺶ ﺁﻣﻮز ﺳﺮ ﺑﻪ زﻳﺮ و ﻣﺆدﺑﻰ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ آﻪ ﺧﻴﻠﻰ داﻧﺶ ﺁﻣﻮزاﻧﺘﺎن را ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ!«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻪ ﻃﻮر ﻣﮕﻪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺁن هﺎ ﭼﻪ درﺳﻰ ﻣﻰ دهﻴﺪ؟ درس ﺧﺮاﺑﻜﺎرى؟«‬ ‫ﺡ ﺴﺎﺑﻰ ﺧ ﻮدش را ﺑﺎﺧﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬زﺑ ﺎﻧﺶ ﺑﻨ ﺪ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺡ ﺎﻻ آﺠ ﺎ ه ﺴﺖ آ ﻼس‬ ‫اﻳﻦ داﻧﺶ ﺁﻣﻮز ﻣﻮدب ﺷﻤﺎ؟«‬ ‫پﻴ ﺸﺎپﻴﺶ راﻩ اﻓﺘ ﺎد ﺕ ﺎ آ ﻼس ﺡ ﺴﻴﻦ را ﻧ ﺸﺎن ﺑﺪه ﺪ‪ .‬ﺟﻠ ﻮى در آ ﻼس دﺳ ﺖ‬ ‫آﺮدم زﻳﺮ آﺘﻢ و دآﻤﻪ ى ﺟﻠﻮ آﺘﻢ را ﺑ ﺎز آ ﺮدم‪ .‬ﻣ ﺪﻳﺮ ﺑ ﻰ ﺁﻧﻜ ﻪ در ﺑﺰﻧ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ داﺧ ﻞ آ ﻼس‬ ‫ه ﺪاﻳﺘﻢ آ ﺮد‪ .‬هﻤ ﻪ ﺑﻬ ﺖ ﺷ ﺎن زدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭼ ﺸﻢ ﭼﺮﺧﺎﻧ ﺪم روى داﻧ ﺶ ﺁﻣﻮزه ﺎ‪ .‬آ ﺪام ﻳ ﻚ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﺡ ﺴﻴﻦ ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى ﺑﺎﺷ ﺪ؟ ﺁن درس ه ﺎى ﻣﺠ ﺮم ﺷﻨﺎﺳ ﻰ‪ ،‬اﺻ ﻼ ﺑ ﻪ آ ﺎرم‬ ‫ﻧﻴﺎﻣ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ﺁن وﺿ ﻌﻰ آ ﻪ ﻣ ﺎ وارد ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ ،‬هﻤ ﻪ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻨﺪ ﺑﻔﻬﻤﻨ ﺪ آ ﻪ از آﺠ ﺎ‬ ‫ﺁﻣ ﺪﻩ اﻳ ﻢ‪ .‬ﺡﺘﻤ ًﺎ ﺡ ﺴﻴﻦ ه ﻢ ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻧﺘﻈ ﺎر داﺷ ﺘﻢ ﺕ ﺮس را در ﻳﻜ ﻰ از ﺁن ﺳ ﻰ‬ ‫ﭼﻬ ﻞ ﭼﻔ ﺖ ﭼ ﺸﻤﻰ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ دوﺧﺘ ﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑﺨ ﻮاﻧﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ ﭼﻴ ﺰى ﻧﺪﻳ ﺪم‪ .‬ﺁﻳ ﺎ واﻗﻌ ًﺎ‬ ‫ﻧﺘﺮﺳ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد؟ ﻳ ﻚ ﻟﺤﻈ ﻪ ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدم ﻧﻜﻨ ﺪ ﺁن روز‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻪ ﻣﺪرﺳ ﻪ ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪.‬‬ ‫از ﻣﻌﻠﻢ پﺮﺳﻴﺪم‪» :‬اﻣﺮوز ﻏﺎﻳﺐ دارﻳﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ ﺧﻴﺮ!«‬ ‫دوﺑ ﺎرﻩ ﭼ ﺸﻢ ﮔﺮداﻧ ﺪم روى ﺷ ﺎﮔﺮدهﺎ و ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى آﻴ ﻪ؟ از‬ ‫ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد‪«.‬‬ ‫ﻧﻮﺟ ﻮان آﻮﭼ ﻚ اﻧ ﺪاﻣﻰ از ﺟ ﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ و ﭼ ﺸﻢ دوﺧ ﺖ ﺑ ﻪ ﭼ ﺸﻢ ه ﺎﻳﻢ‪ .‬ﺑ ﺎ‬ ‫‪١٧‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻧﺎﺑ ﺎورى ﻧﮕ ﺎهﺶ آ ﺮدم‪ .‬ﺁﻳ ﺎ ﺑ ﻪ راﺳ ﺘﻰ او ﺡ ﺴﻴﻦ ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى ﺑ ﻮد؟ و هﻤ ﻴﻦ ﻧﻮﺟ ﻮان‪،‬‬ ‫ﺳﻴﺮك ﻣﺼﺮى هﺎ را ﺁﺕﺶ زدﻩ ﺑﻮد و ﺁن ﺑﺴﺎط روز ﻋﺎﺷﻮرا را راﻩ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد؟‬ ‫ـ ﺕﻮ ﺡﺴﻴﻦ ﻋﻠﻢ اﻟﻬﺪى هﺴﺘﻰ؟!‬ ‫ﺳ ﺆال ﺑ ﻰ ﺧ ﻮدى ﺑ ﻮد‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ ﺧ ﻮدش ه ﻢ ﻓﻬﻤﻴ ﺪ آ ﻪ ﭼ ﻪ ﻗ ﺪر ﺕﻌﺠ ﺐ آ ﺮدﻩ ام‪.‬‬ ‫ﺕﻌﺠﺒﻰ آﻪ ﺑﻌﺪًا ﺑﻪ رﻳﻴﺲ هﻢ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺑ ﻪ ﺁراﻣ ﻰ از پ ﺸﺖ ﻣﻴ ﺰش ﺑﻴ ﺮون ﺁﻣ ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر از ﻗﺒ ﻞ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺑ ﻮد آ ﻪ دﺳ ﺘﮕﻴﺮش‬ ‫آﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻪ آﺎر دارﻳﺪ؟‬ ‫ـ ﺑﺎﻳﺪ هﻤﺮاﻩ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻳﻰ‪ .‬ﺧﻮدت ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ داﻧﻰ‪.‬‬ ‫دﻳﮕ ﻪ ﭼﻴ ﺰى ﻧﮕﻔ ﺖ‪ .‬ﺁﻣ ﺪﻳﻢ پ ﺎﻳﻴﻦ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ را ﺳ ﻮار ﻣﺎﺷ ﻴﻦ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻧ ﺸﺎﻧﺪﻳﻤﺶ‬ ‫روى ﺻ ﻨﺪﻟﻰ ﻋﻘ ﺐ‪ .‬دو ﻣ ﺄﻣﻮر ﻣ ﺴﻠﺢ او را در ﻣﻴ ﺎن ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ و راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ ﻃ ﺮف‬ ‫ﺧﺎﻧ ﻪ ﺷ ﺎن‪ .‬اﻣﻴ ﺪوار ﺑ ﻮدم در ﺁن ﺟ ﺎ‪ ،‬ﻣ ﺪارك ﺑﻴ ﺸﺘﺮى پﻴ ﺪا آ ﻨﻢ‪ .‬روز ﻗﺒ ﻞ ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮدم‪،‬‬ ‫اﻃﻼﻋﺎﺕﻰ را آﻪ درﺑﺎرﻩ ى او دارﻧﺪ‪ ،‬ﺑ ﺮاﻳﻢ ﺑﻴﺎورﻧ ﺪ‪ .‬درﺑ ﺎرﻩ ى پ ﺪرش پﺮوﻧ ﺪﻩ ى ﻣﻔ ﺼﻠﻰ‬ ‫داﺷ ﺘﻴﻢ اﻣ ﺎ در پﺮوﻧ ﺪﻩ ى ﺧ ﻮدش ﭼﻴ ﺰى آ ﻪ دﻧ ﺪان ﮔﻴ ﺮ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬دﻳ ﺪﻩ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻓﻘ ﻂ‬ ‫ﻳﻜ ﻰ از ﻣ ﺄﻣﻮران ﮔ ﺰارش دادﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣﻮﻗ ﻊ اﻓﺘﺘ ﺎح ﻣ ﺴﺠﺪ ﻟ ﺸﻜﺮ ‪ ٩٢‬زره ﻰ‪،‬‬ ‫ﻧﻮﺟ ﻮاﻧﻰ را ﺑ ﺮاى ﺧﻮاﻧ ﺪن ﻗ ﺮﺁن ﺁوردﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺕﻴﻤ ﺴﺎر »ﺟﻌﻔﺮﻳ ﺎن« ﺑ ﻰ اﺡﺘﺮاﻣ ﻰ‬ ‫آ ﺮدﻩ و پ ﻴﺶ پ ﺎى او ﺑﻠﻨ ﺪ ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﺁﻳ ﺎﺕﻰ از ﻗ ﺮﺁن را ﺧﻮاﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ در ﺁن ه ﺎ‬ ‫دﻋ ﻮت ﺑ ﻪ ﺟﻬ ﺎد و ﻣﺒ ﺎرزﻩ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻧﻮﻳ ﺴﻨﺪﻩ ى ﮔ ﺰارش در ﺑﺨ ﺶ »ﻧﻈﺮﻳ ﻪ« ﻧﻮﺷ ﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮد‪.‬‬ ‫»ﺑ ﺎ ﺕﻮﺟ ﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﻦ آ ﻢ ﻗ ﺎرى‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ رﺳ ﺪ ﺑ ﻰ ﺕ ﻮﺟﻬﻰ او ﺑ ﻪ ﺕﻴﻤ ﺴﺎر‪ ،‬در ﻣﻮﻗ ﻊ‬ ‫ورودﺷ ﺎن ﺑ ﻪ ﻣ ﺴﺠﺪ را ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﻪ ﺡ ﺴﺎب ﺑﭽﮕ ﻰ او ﮔﺬاﺷ ﺖ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ ه ﻢ در ﺁن ﻟﺤﻈ ﻪ‬ ‫ﺡﻮاﺳ ﺶ ﺑ ﻪ پﻴ ﺪا آ ﺮدن ﺳ ﻮرﻩ اى ﺑ ﻮدﻩ آ ﻪ ﻗ ﺼﺪ ﺧﻮاﻧ ﺪن ﺁن را داﺷ ﺘﻪ و ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ‬ ‫ﻳ ﺎدش رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻪ اﺡﺘ ﺮام ﺕﻴﻤ ﺴﺎر از ﺟ ﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﻮد‪ .‬اﻣ ﺎ ﺧﻮاﻧ ﺪن ﺁن ﺁﻳ ﺎت‪ ،‬ﺷ ﺎﻳﺪ زﻳ ﺎد‬ ‫هﻢ ﺕﺼﺎدﻓﻰ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮص وﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﺳﻮاﺑﻖ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻰ ﻗﺎرى ﺕﻮﺟﻪ آﻨﻴﻢ‪«...‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ در ﻃ ﻮل راﻩ ﺁرام ﺑ ﻮد‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ه ﻴﭻ اﺕﻔ ﺎﻗﻰ ﻧﻴﻔﺘ ﺎدﻩ ﺑ ﻮد ﺡﺘ ﻰ وﻗﺘ ﻰ‬ ‫رﺳ ﻴﺪﻳﻢ ﻣﻘﺎﺑ ﻞ ﺧﺎﻧ ﻪ ﺷ ﺎن‪ ،‬ه ﻴﭻ ﻋﻜ ﺲ اﻟﻌﻤﻠ ﻰ ﻧ ﺸﺎن ﻧ ﺪاد‪ .‬ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺷ ﺪ ﺕ ﺎ ﺑﮕ ﻮﻳﻢ‪،‬‬ ‫»پﻴﺎدﻩ ﺷﻮ!« و پﻴﺎدﻩ ﺷﺪ‪ .‬ﻳﻜﻰ از ﻣﺄﻣﻮره ﺎ در زد‪ .‬ﺑ ﺮادرش آ ﺎﻇﻢ در را ﺑ ﺎز آ ﺮد‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫را هﻞ دادم ﻃﺮف ﺡﻴﺎط‪.‬‬ ‫»اﺕﺎﻗﺖ آﺪام اﺳﺖ؟«‬ ‫ﺧ ﺎﻧﻮادﻩ اش ﺑ ﺎ ﻧﮕﺮاﻧ ﻰ ﭼ ﺸﻢ دوﺧﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ‪ .‬از پﻠ ﻪ ه ﺎ ﮔﺬﺷ ﺘﻴﻢ و وارد اﺕ ﺎق‬ ‫ﺷ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ اﻳ ﺴﺘﺎد آﻨ ﺎر در‪ .‬ﺁرام ﺑ ﻮد و ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﺎن ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬وﻗﺘ ﻰ دﻳ ﺪ ﺑ ﺎ آﻔ ﺶ وارد‬ ‫‪١٨‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫اﺕ ﺎق ﺷ ﺪﻩ اﻳ ﻢ‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻣ ﺎ روى اﻳ ﻦ ﻓ ﺮش ه ﺎ ﻧﻤ ﺎز ﻣ ﻰ ﺧ ﻮاﻧﻴﻢ‪ .‬آﻔ ﺶ هﺎﻳﺘ ﺎن را در‬ ‫ﺑﻴﺎورﻳﺪ‪«.‬‬ ‫ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﻢ در ﺻ ﺪاﻳﺶ ﭼ ﻪ ﺡ ﺎﻟﺘﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑ ﺮاى ﻟﺤﻈ ﻪ اى ﻓﺮاﻣ ﻮش آ ﺮدم ﻣ ﻦ‬ ‫آﻴ ﺴﺘﻢ و ﺑ ﺮاى ﭼ ﻪ ﺁن ﺟ ﺎﻳﻢ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮدم ﺁﻣ ﺪم آ ﻪ آﻔ ﺶ ه ﺎﻳﻢ را در ﺁوردﻩ ﺑ ﻮدم‪.‬‬ ‫هﻤ ﻪ ى وﺳ ﺎﻳﻞ اﺕ ﺎق را رﻳﺨﺘ ﻴﻢ روى ﻳﻜ ﻰ از ﻓ ﺮش ه ﺎ‪ .‬ﻻﺑ ﻪ ﻻى آﺘ ﺎب ه ﺎ را ﺑ ﻪ دﻗ ﺖ‬ ‫ﮔﺸﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ هﺎ را زﻳﺮ و رو آﺮدﻳﻢ‪ .‬دﻓﺘﺮﭼ ﻪ ه ﺎ را ورق زدﻳ ﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﭼﻴ ﺰ ﺑ ﻪ دردﺧ ﻮرى‬ ‫ﮔﻴ ﺮ ﻧﻴ ﺎوردﻳﻢ‪ .‬ﻣﺄﻣﻮره ﺎ ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺘﻨﺪ هﻤ ﻪ ى اﺕ ﺎق ه ﺎ را ﺑﮕﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣ ﺎﻧﻊ ﺷ ﺎن ﺷ ﺪم‪.‬‬ ‫ﻣﻌﻠ ﻮم ﺑ ﻮد آ ﻪ ﭼﻴ ﺰى در ﺧﺎﻧ ﻪ ﻗ ﺎﻳﻢ ﻧﻜ ﺮدﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﺁراﻣ ﺶ ﺡ ﺴﻴﻦ اﻳ ﻦ را ﻧ ﺸﺎن ﻣ ﻰ داد‪ .‬ﺑ ﺎ‬ ‫ﺧ ﻮدم ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺁن ﻗ ﺪر ﺑﭽ ﻪ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺡﺘ ﻰ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﻧﻴ ﺴﺖ ﮔﻴ ﺮ ﭼ ﻪ آ ﺴﻰ اﻓﺘ ﺎدﻩ‪ .‬ﺑ ﻪ‬ ‫زودى آﺎرى ﻣﻰ آﻨﻢ آﻪ ﺡﺘﻰ ﺧﻮاب هﺎﻳﺶ را هﻢ ﺑﺮاﻳﻢ ﺕﻌﺮﻳﻒ آﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﺁﻣ ﺪﻳﻢ ﺑﻴ ﺮون‪ .‬ه ﻮا ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ زودى ﺑ ﺎران ﺷ ﺮوع ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ را ﺳ ﻮار‬ ‫ﻣﺎﺷ ﻴﻦ آ ﺮدﻳﻢ و ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ ﻃ ﺮف ادارﻩ‪ .‬ﺁن روز اﺻ ﻼ ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﺕ ﺼﻮر‬ ‫آ ﻨﻢ آ ﻪ اﻳ ﻦ ﻧﻮﺟ ﻮان آﻮﭼ ﻚ‪ ،‬اﻓ ﺴﺎﻧﻪ ى ﺷﻜ ﺴﺖ ﻧﺎپ ﺬﻳﺮى ام را در ه ﻢ ﺧﻮاه ﺪ‬ ‫ﺷﻜ ﺴﺖ‪ .‬ﺧﻮﺷ ﺤﺎل ﺑ ﻮدم آ ﻪ ﺑ ﺎ ﻳ ﻚ ﺕﻴ ﺮ‪ ،‬دو ﻧ ﺸﺎن زدﻩ اﻳ ﻢ‪ .‬ﻣ ﺎ دﻧﺒ ﺎل ﻋ ﺎﻣﻼن ﻣ ﺎﺟﺮاى‬ ‫ﻋﺎﺷﻮرا ﺑﻮدﻳﻢ و ﺡﺎﻻ‪...‬‬ ‫وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ ادارﻩ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬ﮔﻔ ﺘﻢ ﺑﺒﺮﻧ ﺪش ﺳ ﻠﻮل اﻧﻔ ﺮادى و ﺧ ﻮدم ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ از‬ ‫پﻠ ﻪ ه ﺎى اﺕ ﺎق رﻳ ﻴﺲ ﺑ ﺎﻻ رﻓ ﺘﻢ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻗﺮﺑ ﺎن ﻳﻜ ﻰ از ﻋﻮاﻣ ﻞ ﻣ ﺎﺟﺮاى ﻋﺎﺷ ﻮرا و‬ ‫ﺳﻴﺮك ﻣﺼﺮى هﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬هﻤﺎن آﻪ ﺡﺮﻓﺶ را زدﻩ ﺑﻮدم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻰ ﺁﻳﻢ پﺎﻳﻴﻦ ﺕﺎ ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ‪ .‬ﭼﻪ ﻃﻮر ﺁدﻣﻰ هﺴﺖ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬هﻨ ﻮز ﻣ ﺸﺨﺺ ﻧ ﺸﺪﻩ‪ .‬ﻳ ﺎ ﺧﻴﻠ ﻰ از ﻣﺮﺡﻠ ﻪ پ ﺮت اﺳ ﺖ ﻳ ﺎ ﺧﻴﻠ ﻰ از ﺧ ﻮدش‬ ‫ﻣﻄﻤﺌﻦ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﻳﺪ هﺮﭼﻪ زودﺕﺮ روﺷﻦ آﻨﻰ آﻪ آﺪاﻣﺶ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺧﻴ ﺎل ﺕ ﺎن راﺡ ﺖ ﺑﺎﺷ ﺪ ﻗﺮﺑ ﺎن‪ .‬هﺮﺟ ﻮرى ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﻰ آ ﺸﻤﺶ ﺑ ﻪ ﺡ ﺮف‪،‬‬ ‫هﻴﭻ آﺲ ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﺪ ﺟﻠﻮى ﻣﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ آﻨﺪ‪«.‬‬ ‫راﻩ اﻓﺘ ﺎدم ﻃ ﺮف ﺳ ﻠﻮل ﺡ ﺴﻴﻦ‪ .‬از درﻳﭽ ﻪ ى روى در ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮدم و دﻳ ﺪم ﻧﺸ ﺴﺘﻪ‬ ‫روى زﻣ ﻴﻦ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﮕﻬﺒ ﺎن ﮔﻔ ﺘﻢ او را ﺑﻴﺎورﻧ ﺪ اﺕ ﺎق ﺑ ﺎزﺟﻮﻳﻰ‪ .‬رﻳ ﻴﺲ وﻗﺘ ﻰ او را دﻳ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﺮﮔ ﺸﺖ و زل زد ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرﺕﻢ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﻣ ﻰ پﺮﺳ ﻴﺪ ﺁﻳ ﺎ اﺷ ﺘﺒﺎﻩ ﻧﻜ ﺮدﻩ اﻳ ﺪ؟ ﻗ ﺪ و ﻗ ﻮارﻩ ى‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬او را ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺕﻌﺠ ﺐ اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬از هﻤ ﻪ ى ﻧﻮﺟ ﻮان ه ﺎﻳﻰ آ ﻪ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ ،‬آ ﻢ‬ ‫ﺳﻦ ﺕﺮ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬پﺲ ﺕﻮﻳﻰ‪ ،‬آﺴﻰ آﻪ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺁﺕﺶ را ﻋﻠﻢ آﺮدﻩ اﺳﺖ؟«‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﻧﻤﻰ داﻧﻢ از ﭼﻪ ﭼﻴﺰى ﺡﺮف ﻣﻰ زﻧﻴﺪ‪«.‬‬ ‫‪١٩‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺧﻮب هﻢ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻰ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻣﻰ آﻨﻰ ﺑﺮاى ﭼﻪ اﻳﻦ ﺟﺎﻳﻰ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﻰ داﻧﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ از ﺷﻤﺎ پﺮﺳﻴﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﻦ زﺑﺎﻧﺖ را ﺑﺎز ﻣﻰ آﻨﻢ‪ .‬ﺕﻮ هﻨﻮز ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻩ اى آﻪ آﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩ اى‪«.‬‬ ‫رﻳ ﻴﺲ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬اذﻳ ﺘﺶ ﻧﻜ ﻦ‪ .‬ﻣ ﻦ ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ه ﺴﺘﻢ آ ﻪ آ ﺴﻰ اﻳ ﻦ ه ﺎ را ﮔ ﻮل زدﻩ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‬ ‫از اﻳﻦ آﻪ اﺳﻢ ﻣﺤﺮك هﺎ را ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺁزادش آﻦ آﻪ ﺑﺮود‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬اﻳ ﻦ دﻳﮕ ﻪ ﺑ ﺴﺘﮕﻰ دارد ﺑ ﻪ ﺧ ﻮدش‪ .‬ﻣ ﻦ هﻤ ﻴﻦ اﻻن ه ﻢ ﺡﺎﺿ ﺮم ﺁزادش‬ ‫آﻨﻢ‪«.‬‬ ‫و ﻧﮕ ﺎهﺶ آ ﺮدم‪ .‬رﻳ ﻴﺲ رﻓ ﺖ ﺑﻴ ﺮون‪ .‬ﻧﺸ ﺴﺘﻢ و ﺳ ﻴﮕﺎرى ﺁﺕ ﺶ زدم‪ .‬در ﺑﻴ ﺮون‬ ‫ﺑ ﺎران ﻣ ﻰ ﺑﺎرﻳ ﺪ‪ .‬ﺻ ﺪاى ﺷﺮﺷ ﺮش را ﻣ ﻰ ﺷ ﻨﻴﺪم‪ .‬ﺳ ﻴﮕﺎرم آ ﻪ ﺕﻤ ﺎم ﺷ ﺪ‪ ،‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺡ ﺎﻻ‬ ‫از آﺠﺎ ﺷﺮوع آﻨﻴﻢ؟ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ از ﻗﻀﻴﻪ ى ﻋﺎﺷﻮرا ﺡﺮف ﺑﺰﻧﻰ؟«‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﻧﮕﺎهﻢ آﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻴﺰى ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻳﺎ اﷲ! ﺡﺮف ﺑﺰن! ﻣﻨﺘﻈﺮم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻨﻈﻮرﺕﺎن از ﻗﻀﻴﻪ ى ﻋﺎﺷﻮرا ﭼﻴﺴﺖ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺧﻮدت ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ داﻧﻰ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﭼﻴﺰى ﻧﻤﻰ داﻧﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬پ ﺲ ﻣ ﻦ ﻣ ﻰ ﮔ ﻮﻳﻢ‪ .‬ﺁن روز ﺷ ﻤﺎ ﺕ ﻮهﻴﻨﻰ ﺑ ﻪ اﻋﻠ ﻰ ﺡ ﻀﺮت آ ﺮدﻩ اﻳ ﺪ آ ﻪ ﺕ ﺎ ﺑ ﻪ‬ ‫ﺡ ﺎل ه ﻴﭻ آ ﺲ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮدش اﺟ ﺎزﻩ ﻧ ﺪادﻩ ﻧﻈﻴ ﺮ ﺁن را ﻣﺮﺕﻜ ﺐ ﺑ ﺸﻮد‪ .‬ﻣ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻢ ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ‬ ‫هﻤﺎن آﺎر‪ ،‬ﺑﻔﺮﺳﺘﻤﺖ پﺎى ﭼﻮﺑﻪ ى دار‪«...‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻣ ﺎ ﺁن روز ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﺮاى اﻣ ﺎم ﺡ ﺴﻴﻦ ﻋ ﺰادارى آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻣﮕ ﺮ ﻋ ﺰادارى ﺟ ﺮم‬ ‫اﺳﺖ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺕﻮ ﺑﻪ ﺁن ﺑﺴﺎط ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻰ ﻋﺰادارى؟ ﺁن هﻢ ﺑﺎ ﺁن پﺎﻳﺎﻧﺶ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬آﺪام پﺎﻳﺎن؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﺮا ﻣﺠﺴﻤﻪ را دور ﻧﺰدﻳﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﮕﻪ ﺡﺘﻤ ًﺎ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ آﺎر را ﻣﻰ آﺮدﻳﻢ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺧ ﻮدت را ﻧ ﺰن ﺑ ﻪ ﺁن راﻩ‪ .‬ﺕ ﻮ رﺳ ﻢ ﻋ ﺰادارى اﻳ ﻦ ﺷ ﻬﺮ را ﻣ ﻰ داﻧ ﻰ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ‬ ‫دﺳ ﺘﻪ اى ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﻣﻴ ﺪان راﻩ ﻣ ﻰ اﻓﺘ ﺪ و درﺳ ﺖ ﻧﺮﺳ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻪ ﻣﺠ ﺴﻤﻪ‪ ،‬ﻣ ﺴﻴﺮش را‬ ‫ﻋﻮض ﻣﻰ آﻨﺪ‪ ،‬اﺳﻢ اﻳﻦ را ﭼﻪ ﻣﻰ ﺷﻮد ﮔﺬاﺷﺖ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﻧﻤﻰ داﻧﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺧﻮاهﻰ داﻧﺴﺖ‪«.‬‬ ‫و ﻳﻌﻘ ﻮب را ﺻ ﺪا زدم‪ .‬ﺷ ﺮوع آ ﺮدﻳﻢ ﺑ ﻪ زدﻧ ﺶ‪ .‬ﺡ ﻮاس ﻣ ﺎن ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺳﺮوﺻ ﻮرﺕﺶ‬ ‫را داﻏ ﻮن ﻧﻜﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺑ ﺎ ﻟﮕ ﺪ ﻣ ﻰ زدﻳ ﻢ ﺑ ﻪ پﺎه ﺎ و دﻧ ﺪﻩ ه ﺎش‪ .‬هﺮوﻗ ﺖ آ ﻪ ﻣ ﻰ اﻓﺘ ﺎد‪ ،‬از رو‬ ‫زﻣ ﻴﻦ ﺑﻠﻨ ﺪش ﻣ ﻰ آ ﺮدﻳﻢ و ﺑ ﺎ ﺿ ﺮﺑﺎت ﻣ ﺸﺖ و ﻟﮕ ﺪ‪ ،‬پﺎﺳ ﺶ ﻣ ﻰ دادﻳ ﻢ ﺑ ﻪ ه ﻢ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫‪٢٠‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﮔ ﺎهﻰ ﻓﺮﻳ ﺎد ﻣ ﻰ زد‪ ،‬ﮔ ﺎهﻰ ﻳﺎﺡ ﺴﻴﻦ ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪ ،‬ﮔ ﺎهﻰ ﻟﺒ ﺎﻧﺶ را ﻣ ﻰ ﮔﺰﻳ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺡ ﺎﻻ‬ ‫ﺡ ﺮف ﻣ ﻰ زﻧ ﻰ ﻳ ﺎ ﻧ ﻪ؟ ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدﻩ اى ﻣ ﺎ از ﭼﻴ ﺰى ﺧﺒ ﺮ ﻧ ﺪارﻳﻢ؟ ﺑ ﺪﺑﺨﺖ! ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﻰ آ ﻪ‬ ‫رﻓﻘﺎﻳ ﺖ ﺡ ﺮف زدﻩ اﻧ ﺪ؟ ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﻰ آ ﻪ ﻣ ﺎ ﻧ ﻪ ﺕﻨﻬ ﺎ ﻣ ﺎﺟﺮاى ﻋﺎﺷ ﻮرا آ ﻪ ﺡﺘ ﻰ ﻗ ﻀﻴﻪ ى‬ ‫ﺁﺕﺶ زدن ﺳﻴﺮك ﻣﺼﺮى هﺎ را هﻢ ﻣﻰ داﻧﻴﻢ؟«‬ ‫در ﺁن ﻟﺤﻈ ﻪ دﺳ ﺖ از زدﻧ ﺶ ﺑﺮداﺷ ﺘﻴﻢ‪ .‬زل زدم ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرﺕﺶ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮدم‬ ‫ﺟﻤﻠ ﻪ ى ﺁﺧ ﺮم از پ ﺎ اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ ﺑﺎﺷ ﺪش‪ .‬ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮدم ﺑ ﻪ او ﻓﻬﻤﺎﻧ ﺪﻩ ام آ ﻪ دﺳ ﺖ ﻣ ﺎن پ ﺮ‬ ‫اﺳﺖ و ﺑﻠﻮف ﻧﻤﻰ زﻧﻴﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎز هﻢ ﭼﻴﺰى ﺑﻪ روى ﺧﻮدش ﻧﻴﺎورد‪.‬‬ ‫از ﻧﺎراﺡﺘﻰ داﺷﺘﻢ دﻳﻮاﻧﻪ ﻣﻰ ﺷﺪم‪ .‬ﻧﺸﺎﻧﺪﻣﺶ روى ﺻﻨﺪﻟﻰ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺎز هﻢ ﻧﻤﻰ ﺧﻮاهﻰ ﺡﺮف ﺑﺰﻧﻰ؟‬ ‫هﻤﭽﻨﺎن ﺁرام ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻣ ﺪﺕﻰ ﻧﮕ ﺎهﺶ آ ﺮدم‪ .‬ﭼﻴ ﺰى در ﺻ ﻮرﺕﺶ ﺧﻮاﻧ ﺪﻩ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺁﻳ ﺎ واﻗﻌ ًﺎ ﺕ ﺼﻤﻴﻢ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد ﻣﻘﺎوﻣ ﺖ آﻨ ﺪ؟ ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺑ ﻪ ﮔﻤ ﺎﻧﻢ ﺕ ﻮ ﺧ ﻮد ﺁزارى دارى‪ .‬ﻣ ﻰ ﺧ ﻮاهﻰ ﺧ ﻮدت‬ ‫را دﺳ ﺘﻰ دﺳ ﺘﻰ ﺷ ﻜﻨﺠﻪ ﺑ ﺪهﻰ‪ .‬ﺷ ﻜﻨﺠﻪ ه ﻢ ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدﻩ اى هﻤ ﻴﻦ ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎ ﻣ ﺸﺖ و‬ ‫ﻟﮕ ﺪ اﺳ ﺖ‪ .‬وﻟ ﻰ ﺡ ﺎﻻ ﭼﻴ ﺰى را اﻣﺘﺤ ﺎن ﻣ ﻰ آﻨ ﻴﻢ آ ﻪ ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ه ﺴﺘﻢ ﺡﺘ ﻰ اﺳ ﻤﺶ را‬ ‫ه ﻢ ﻧ ﺸﻨﻴﺪﻩ اى‪ .‬ﺻ ﻨﺪﻟﻰ اﻟﻜﺘﺮﻳﻜ ﻰ! ﺑ ﻪ زودى ﺑ ﺎ آ ﺎرش ﺁﺷ ﻨﺎ ﻣ ﻰ ﺷ ﻨﻮى‪ .‬ﻣ ﻦ ﺕﻮﺻ ﻴﻪ‬ ‫ﻣﻰ آﻨﻢ ﺑﺎز هﻢ ﻣﻘﺎوﻣﺖ آﻨﻰ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﻰ ﺧﻮاهﻰ ﺑﺎ وﺳﺎﻳﻞ دﻳﮕﺮ ﻣﺎ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺸﻮى‪«.‬‬ ‫اﻳ ﻦ ﻳﻜ ﻰ دﻳﮕ ﺮ ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﻣﻘﺎوﻣ ﺖ آﻨ ﺪ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮدم ﺑ ﻪ زودى ﺡ ﺮف ﺧﻮاه ﺪ‬ ‫زد‪ .‬ﻳﻌﻘ ﻮب را ﺻ ﺪا زدم و ﮔﻔ ﺘﻢ ﺻ ﻨﺪﻟﻰ را ﺁﻣ ﺎدﻩ آﻨ ﺪ‪ .‬ﺧ ﻮد ﺁﻣ ﺎدﻩ آ ﺮدن ﻣﺮاﺡﻠ ﻰ‬ ‫داﺷ ﺖ آ ﻪ زﻧ ﺪاﻧﻰ ﺑﺎﻳ ﺪ ذرﻩ ذرﻩ ﺁن را ﻣ ﻰ ﭼ ﺸﻴﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﻳﻜ ﻰ را ﺑ ﻪ ﻳ ﻚ ﺑ ﺎرﻩ ﻣ ﻰ ﻧ ﺸﺎﻧﺪى‬ ‫روى ﺻ ﻨﺪﻟﻰ و ﺑ ﺮق را وﺻ ﻞ ﻣ ﻰ آ ﺮدى‪ ،‬ﻣﻤﻜ ﻦ ﺑ ﻮد ﻗﺒ ﻞ از اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑﻔﻬﻤ ﺪ ﺻ ﻨﺪﻟﻰ‬ ‫اﻟﻜﺘﺮﻳﻜ ﻰ ﭼﻴ ﺴﺖ‪ ،‬ﺑ ﺎ آ ﺎر ﺁن رو ﺑ ﻪ رو ﺑ ﺸﻮد و ﺁب از ﺳ ﺮش ﺑﮕ ﺬرد‪ ،‬وﻟ ﻰ ﺷ ﺎهﺪ ﺁﻣ ﺎدﻩ‬ ‫ﺷ ﺪن ﺻ ﻨﺪﻟﻰ ﺑ ﻮدن‪ ،‬ﻣﻘﺎوﻣ ﺖ را ﺑﻴ ﺸﺘﺮ دره ﻢ ﻣ ﻰ ﺷﻜ ﺴﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ زﻧ ﺪاﻧﻰ ﻓﺮﺻ ﺖ‬ ‫ﻣ ﻰ داد آ ﻪ ﻓﻜ ﺮ آﻨ ﺪ و ﺑﺒﻴﻨﻨ ﺪ آ ﻪ ﭼﮕﻮﻧ ﻪ دارﻧ ﺪ او را ﻣﺜ ﻞ ﮔﻮﺳ ﻔﻨﺪى آ ﻪ ﺑ ﺮاى ﺳ ﻼﺧﻰ‬ ‫ﺁﻣ ﺎدﻩ ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ ،‬دﺳ ﺖ و پ ﺎ ﻣ ﻰ ﺑﻨﺪﻧ ﺪ و‪ ...‬اﻣ ﺎ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎز ه ﻢ ﺡ ﺮف ﻧ ﺰد‪ .‬در پﺎﻳ ﺎن ﺁن‬ ‫روز آﻼﻓ ﻪ آﻨﻨ ﺪﻩ‪ ،‬ﺑ ﺎ اﻋ ﺼﺎﺑﻰ دره ﻢ رﻳﺨﺘ ﻪ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﻣ ﻦ ﺑ ﻮدم آ ﻪ داﺷ ﺘﻢ ﺑ ﺮاى او اﻋﺘ ﺮاف‬ ‫ﻣﻰ آﺮدم‪.‬‬ ‫»ﻣ ﺎ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را ﻣ ﻰ داﻧ ﻴﻢ و ﻓﻘ ﻂ ﻣ ﻰ ﺧ ﻮاهﻴﻢ ﻣ ﺎﺟﺮا را از زﺑ ﺎن ﺧ ﻮدت ﺑ ﺸﻨﻮﻳﻢ‪.‬‬ ‫دوﺳﺘﺎﻧﺖ ﻣﻮ ﺑﻪ ﻣﻮ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺕﻌﺮﻳﻒ آﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣ ﺎ ﻣ ﻰ داﻧ ﻴﻢ آ ﻪ ﺷ ﻤﺎ ﺑ ﻪ ﻋﻨ ﻮان اﻋﺘ ﺮاض‬ ‫ﺑ ﻪ ﻧﻤ ﺎﻳﺶ ه ﺎى ﺳ ﻴﺮك ﻣ ﺼﺮى ه ﺎ‪ ،‬ﺕ ﺼﻤﻴﻢ ﺑ ﻪ ﺧﺮاﺑﻜ ﺎرى ﮔﺮﻓﺘﻴ ﺪ‪ .‬ﺕ ﻮ و دوﺳ ﺘﺎﻧﺖ آ ﻪ‬ ‫اآﻨﻮن در ﭼﻨﮓ ﻣﺎ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻰ ﺧﻮاهﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮاﻳﺖ ﺷﺮح ﺑﺪهﻢ؟«‬ ‫ﻣ ﻰ ﻟﺮزﻳ ﺪ‪ .‬از ﮔﻮﺷ ﻪ ى ﻟ ﺒﺶ ﺧ ﻮن راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ آ ﻪ ﺑ ﻪ دﻗ ﺖ‬ ‫‪٢١‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫دارد ﺡﺮف هﺎﻳﻢ را ﮔﻮش ﻣﻰ آﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ آﺎره ﺎ را ﺑ ﻴﻦ ﺧﻮدﺕ ﺎن ﺕﻘ ﺴﻴﻢ آﺮدﻳ ﺪ‪ .‬ﻧﻘ ﺸﻪ ى ﺧ ﺮاب آ ﺎرى را ﺕ ﻮ آ ﺸﻴﺪى‪.‬‬ ‫دﻳﮕ ﺮان ﻓﻜ ﺮ ﻧﻤ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ آ ﻪ اﻳ ﻦ آ ﺎر ﻋﻤﻠ ﻰ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺕ ﻮ ﮔﻔﺘ ﻰ آ ﻪ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧﻴ ﺪ ﺳ ﻴﺮك را‬ ‫ﺁﺕ ﺶ ﺑﺰﻧﻴ ﺪ‪ ،‬وﻟ ﻰ اﻳ ﻦ آ ﺎر را ﺑﺎﻳ ﺪ وﻗﺘ ﻰ اﻧﺠ ﺎم ﺑﺪهﻴ ﺪ آ ﻪ ﺳ ﻴﺮك ﺧ ﺎﻟﻰ ﺑﺎﺷ ﺪ ﺕ ﺎ آ ﺴﻰ‬ ‫ﺁﺳ ﻴﺐ ﻧﺒﻴﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﺧ ﻮدت ﺑ ﺮاى ﺷﻨﺎﺳ ﺎﻳﻰ رﻓﺘ ﻰ‪ .‬ﻳﻜ ﻰ دوﺑ ﺎر رﻓﺘ ﻰ ﺧﻴﺎﺑ ﺎن‬ ‫‪٢۴‬ﻣﺘ ﺮى‪ ،‬وﻟ ﻰ ﺁن را ﺑ ﺮاى ﻧﻔ ﻮذ و ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺷ ﺪن ﺑ ﻪ ﺳ ﻴﺮك ﻣﻨﺎﺳ ﺐ ﻧﺪﻳ ﺪى‪.‬‬ ‫ﻣ ﻰ ﺧ ﻮاهﻰ ﺡﺘ ﻰ دﻟ ﻴﻠﺶ را ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺕ ﻮ ﺑﮕ ﻮﻳﻢ؟ دﻟ ﻴﻠﺶ اﻳ ﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺳ ﻴﻨﻤﺎ »ﺁرﻳ ﺎ«‬ ‫ﺁن ﺟﺎﺳ ﺖ و ﺟﻠ ﻮى ﺳ ﻴﻨﻤﺎ هﻤﻴ ﺸﻪ ﻋ ﺪﻩ اى اﻳ ﺴﺘﺎدﻩ اﻧ ﺪ ﻳ ﺎ در ﺡ ﺎل ورود و ﺧ ﺮوج‬ ‫ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻴﺪى ﻳﻜ ﻰ از ﺁن ه ﺎ ﺷ ﻤﺎ را ﺑﺒﻴﻨ ﺪ و ﻟﻮﺕ ﺎن ﺑﺪه ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ‬ ‫ﺧﻴﺎﺑ ﺎن پ ﺸﺘﻰ را اﻧﺘﺨ ﺎب آ ﺮدى‪ .‬ﺧﻴﺎﺑ ﺎن »زﻳﻨﺒﻴ ﻪ« را‪ .‬ﺑ ﺮاى رﻓ ﺖ و ﺁﻣ ﺪ از دوﭼﺮﺧ ﻪ‬ ‫اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﻣ ﻰ آ ﺮدى‪ .‬ﻇﻬ ﺮ ﺡﺎدﺙ ﻪ ه ﻢ ﺑ ﺎ دوﭼﺮﺧ ﻪ رﻓﺘﻴ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺑﻴﻨ ﻰ؟ ﻣ ﻦ ﺡﺘ ﻰ‬ ‫ﭼﻴﺰه ﺎى ﺧﻴﻠ ﻰ رﻳ ﺰ را ه ﻢ ﻣ ﻰ داﻧ ﻢ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺧ ﻮاهﻰ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﺕﻮﺿ ﻴﺢ ﺑ ﺪهﻢ ﻳ ﺎ ﺧ ﻮدت‬ ‫ﻣ ﻰ ﮔ ﻮﻳﻰ؟ ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮدم دﻳﮕ ﺮ دﻟﻴﻠ ﻰ ﺑ ﺮاى ﻣﻘﺎوﻣ ﺖ ﻧﺪاﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺑ ﺎز ه ﻢ ﺡﺮﻓ ﻰ‬ ‫ﻧ ﺰد و ﺡﺘ ﻰ ﺡ ﺴﺮت ﻳ ﻚ اﺳ ﻢ را ه ﻢ ﺑ ﺮ دل ﻣ ﺎ ﮔﺬاﺷ ﺖ‪ .‬در روزه ﺎى دﻳﮕ ﺮ‪ ،‬روش ه ﺎ را‬ ‫ﻋ ﻮض آ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺁوﻳ ﺰان آ ﺮدن از ﺳ ﻘﻒ و اﻳ ﻦ ﺟ ﻮر ﭼﻴﺰه ﺎ ه ﻢ ﻓﺎﻳ ﺪﻩ اى ﻧﺪاﺷ ﺖ‪.‬‬ ‫ﺁن ﻗ ﺪر ﺑ ﻪ آ ﻒ پﺎه ﺎﻳﺶ آﺎﺑ ﻞ زدﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ آ ﻪ ﻗ ﺪش ﺑ ﻴﺶ از دﻩ ﺳ ﺎﻧﺘﻰ ﻣﺘ ﺮ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪﻩ‬ ‫ﺑ ﻮد‪ .‬در روزه ﺎى ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺮاى اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ راﻩ ﺑ ﺮود‪ ،‬آﻠ ﻰ اﺑ ﺮ در اﺧﺘﻴ ﺎرش‬ ‫ﻣﻰ ﮔﺬاﺷﺘﻴﻢ ﺕﺎ در آﻔﺶ هﺎﻳﺶ ﺑﮕﺬارد‪.‬‬ ‫ﺁن روز ﻣ ﻦ دره ﻢ ﺷﻜ ﺴﺘﻢ‪ .‬ﺁن ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺑ ﺪﺕﺮﻳﻦ ﺷ ﻜﻠﺶ‪ .‬ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﻳ ﻚ ﻧﻮﺟ ﻮان‬ ‫‪ ١۶‬ﺳﺎﻟﻪ‪ .‬ﭼﻴ ﺰى آ ﻪ اﺻ ﻼ ﺕ ﺼﻮرش را ه ﻢ ﻧﻤ ﻰ آ ﺮدم‪ .‬ﭼ ﻪ آ ﺴﻰ ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮد ﻣﻌﺒ ﺮى‬ ‫آ ﻪ ﺷ ﻨﻴﺪن ﻧ ﺎﻣﺶ پ ﺸﺖ هﻤ ﻪ را ﻣ ﻰ ﻟﺮزاﻧ ﺪ‪ ،‬از پ ﺲ ﻳ ﻚ ﻧﻮﺟ ﻮان ﺑﺮﻧﻴﺎﻳ ﺪ؟ ﺷ ﺎﻳﺪ‬ ‫روزه ﺎى ﺳ ﻘﻮط ﻣ ﻦ از هﻤ ﺎن ﻣﻮﻗ ﻊ ﺷ ﺮوع ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ﺧ ﻮدم ﻧﻤ ﻰ ﻓﻬﻤﻴ ﺪم‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ از‬ ‫هﻤ ﺎن ﻣﻮﻗ ﻊ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻣ ﻰ ﻓﻬﻤﻴ ﺪم آ ﻪ اﻓﺘ ﺎدﻩ ام رو دور ﺑ ﺪﺑﻴﺎرى و دﻳﮕ ﺮ ره ﺎﻳﻰ ﻧﺨ ﻮاهﻢ‬ ‫ﻳﺎﻓ ﺖ‪ .‬ﺁن ﭼ ﻪ اﻣ ﺮوز ﻣ ﻰ ﺑﻴ ﻨﻢ‪ ،‬ﻧ ﺸﺎﻧﻪ ه ﺎﻳﺶ از هﻤ ﺎن ﭼﻬ ﺎر ﺳ ﺎل پ ﻴﺶ ﺁﺷ ﻜﺎر ﺑ ﻮد و‬ ‫ﻧﻤ ﻰ ﻓﻬﻤﻴ ﺪم‪ .‬ﻗﺎﺿ ﻰ ﻣ ﻰ پﺮﺳ ﻴﺪ ﭼ ﺮا اﻳ ﻦ آﺎره ﺎ را آ ﺮدى؟ و اﻳ ﻦ ﺳ ﺆاﻟﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬ ‫پ ﻴﺶ ﺕ ﺮ ﻣ ﻦ ﺑﺎﻳ ﺪ از ﺧ ﻮدم آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬اﻣ ﺮوز ﺡﺘ ﻰ اﻓ ﺴﻮس ه ﻢ ﻓﺎﻳ ﺪﻩ اى ﻧ ﺪارد‪ .‬اﻣ ﺎ‬ ‫ﺁن وﻗ ﺖ ه ﺎ ﭼ ﺸﻢ دﻟ ﻢ آ ﻮر ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮدم اﮔ ﺮ ﻧﻮﺟ ﻮاﻧﻰ‪ ،‬اﺑﻬ ﺖ‬ ‫ﺷﻜ ﺴﺖ ﻧﺎپ ﺬﻳﺮى ام را دره ﻢ آﻮﺑﻴ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﻰ ﺑﺎﻳ ﺴﺖ هﺮﭼ ﻪ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ او را ﺷ ﻜﻨﺠﻪ ﺑ ﺪهﻢ‪،‬‬ ‫هﺮﭼﻨ ﺪ آ ﻪ ﺑ ﺪاﻧﻢ دﻳﮕ ﺮ ﺡﺮﻓ ﻰ ﻧﺨﻮاه ﺪ زد‪ .‬اﻳ ﻦ ﺟ ﻮرى ﺷ ﺎﻳﺪ ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﻃﻌ ﻢ ﺕﻠ ﺦ‬ ‫ﺷﻜ ﺴﺖ ﺧ ﻮد را از ﻳ ﺎد ﺑﺒ ﺮم ﻳ ﺎ ﻋﻘ ﺪﻩ ه ﺎى ﺧ ﻮد را ﺑ ﻪ ﮔﻮﻧ ﻪ اى ﺳ ﺮآﻮب آ ﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﻓﺮاﻣ ﻮش آ ﻨﻢ آ ﻪ هﻤﻴ ﺸﻪ آﺎرﺁﻣ ﺪ ﻧﻴ ﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺘﻢ‪ ...‬ﺁﻳ ﺎ ﺑﻬﺘ ﺮ ﻧﺒ ﻮد‬ ‫‪٢٢‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺑ ﻪ ﺟ ﺎى اﻳ ﻦ آ ﺎر‪ ،‬ﺑ ﻪ اﻧﮕﻴ ﺰﻩ ى ﺁن ﻧﻮﺟ ﻮان و اﻣﺜ ﺎل او ﺑﻴﻨﺪﻳ ﺸﻢ؟ ﭼ ﻪ ﭼﻴ ﺰى او را‬ ‫اﻳ ﻦ ﻗ ﺪر ﻗ ﻮى آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺡﺘ ﻰ ﺑ ﺪﺕﺮﻳﻦ ﺷ ﻜﻨﺠﻪ ه ﺎ ه ﻢ ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ زﺑ ﺎﻧﺶ را ﺑ ﺎز‬ ‫آﻨ ﺪ؟ ﭼ ﺮا در ﺡ ﺎﻟﻰ آ ﻪ ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﺳ ﺮپﺎ ﺑﺎﻳ ﺴﺘﺪ‪ ،‬ﺧ ﻮدش را آ ﺸﺎن آ ﺸﺎن ﺑ ﻪ ﺁب‬ ‫ﻣﻰ رﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬وﺿﻮ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑ ﺎ ﺁراﻣ ﺶ ﻣ ﻰ اﻳ ﺴﺘﺎد ﺑ ﻪ ﻧﻤﺎزﺧﻮاﻧ ﺪن ﻳ ﺎ دﻋ ﺎ آ ﺮدن؟ ﭼ ﺮا‬ ‫ﺳ ﻌﻰ ﻧﻜ ﺮدم ﻻاﻗ ﻞ راز اﻳ ﻦ ﻳﻜ ﻰ را ﺑﻔﻬﻤ ﻢ؟ ﺁﻳ ﺎ از ﮔﻔ ﺘﻦ ﺁن ه ﻢ ﻃﻔ ﺮﻩ ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ؟ اﺻ ﻼ‬ ‫ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﻢ از ﺑ ﻴﻦ ﺁن هﻤ ﻪ زﻧ ﺪاﻧﻰ‪ ،‬ﭼ ﺮا ﭼﻬ ﺮﻩ ى ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ ﺟﻠ ﻮى ﭼ ﺸﻤﻢ‬ ‫ﻣﻰ ﺁﻳﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁن ﻧﮕﺎﻩ ﺳﻨﮕﻴﻦ اﻣﺮوز ﺻﺒﺤﺶ اﺳﺖ؟‬ ‫وﻗﺘ ﻰ رﻳ ﻴﺲ دادﮔ ﺎﻩ ﮔﻔ ﺖ ﺁﻗ ﺎى ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى ﻣ ﺎ ﻣ ﻰ داﻧ ﻴﻢ آ ﻪ ﺷ ﻤﺎ در ﭼﻨ ﺪ ﻣﺮﺡﻠ ﻪ‬ ‫ﺑ ﻪ ﺷ ﺪت ﺕﻮﺳ ﻂ ﻣ ﺘﻬﻢ ﺷ ﻜﻨﺠﻪ ﺷ ﺪﻩ اﻳ ﺪ‪ ،‬ﻟﻄ ﻒ آﻨﻴ ﺪ و ﻣ ﺸﺮوح ﻣ ﺎﺟﺮا و‬ ‫ﺷ ﻜﻨﺠﻪ ه ﺎﻳﻰ را آ ﻪ ﺕﻮﺳ ﻂ اﻳ ﺸﺎن در ﺡ ﻖ ﺷ ﻤﺎ اﻋﻤ ﺎل ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺷ ﺮح ﺑﺪهﻴ ﺪ‪،‬‬ ‫اﻧﺘﻈ ﺎر داﺷ ﺘﻢ ﻟﺒﺨﻨ ﺪ پﻴ ﺮوزى را در ﭼﻬ ﺮﻩ ى ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑﺒﻴ ﻨﻢ‪ .‬اﻧﺘﻈ ﺎر داﺷ ﺘﻢ در ﺁن‬ ‫ﻟﺤﻈ ﻪ ى ﺕ ﺎرﻳﺨﻰ آ ﻪ ﺳ ﺮاﻧﺠﺎم ﺑ ﺎ ﺷ ﻜﻨﺠﻪ ﮔ ﺮش رو در رو ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺁن ه ﻢ در ﺡ ﺎﻟﻰ‬ ‫آ ﻪ دﻳﮕ ﺮ هﻤ ﻪ ى ﻗ ﺪرت و اﺑﻬ ﺖ ﺷ ﻜﻨﺠﻪ ﮔ ﺮ از ﺑ ﻴﻦ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد و او ﺕﺒ ﺪﻳﻞ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ﺑ ﻪ‬ ‫ﻣﻮﺟ ﻮدى ذﻟﻴ ﻞ و ﺡﻘﻴ ﺮ‪ ،‬ﺑ ﺮق اﻧﺘﻘ ﺎم در ﭼ ﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺪرﺧ ﺸﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎزهﻢ ﺁرام‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬اﻧﮕﺎر هﻴﭻ ﭼﻴﺰى ﻋﻮض ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻧﻪ اﻧﮕﺎر آ ﻪ ﺟ ﺎى ﻏﺎﻟ ﺐ و ﻣﻐﻠ ﻮب ﻋ ﻮض‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬رو آ ﺮد ﺑ ﻪ رﻳ ﻴﺲ دادﮔ ﺎﻩ و ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ه ﺮ ﺟ ﻮر آ ﻪ ﻗ ﺎﻧﻮن ﻣ ﻰ ﮔﻮﻳ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎ او رﻓﺘ ﺎر‬ ‫آﻨﻴﺪ‪«.‬‬ ‫ﺡﺘ ﻰ ﺷ ﺮح ﻧ ﺪاد آ ﻪ ﻣ ﻦ ﭼ ﻪ ﺑﻼه ﺎﻳﻰ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮش ﺁوردﻩ ام‪ .‬در ﺻ ﺪاﻳﺶ ﻧ ﻪ آﻴﻨ ﻪ اى‬ ‫ﺡ ﺲ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ و ﻧ ﻪ ﺷ ﺎدﻣﺎﻧﻰ و ﺳ ﺮورى‪ .‬دوﺑ ﺎرﻩ هﻤ ﺎن ﺁدﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ هﻴﭽﻮﻗ ﺖ‬ ‫ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮدم ازش ﺳ ﺮ در ﺑﻴ ﺎورم‪ .‬ﺁن ﻗ ﺪر ﺁرام ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ﺑ ﻮدم اﮔ ﺮ اﻟﺘﻤﺎﺳ ﺶ‬ ‫آ ﻨﻢ‪ ...‬ﻳ ﺎ ﺡﺘ ﻰ ﺑ ﺎ ﻳ ﻚ ﺧ ﻮاهﺶ آﻮﭼ ﻚ‪ ،‬از ﺡ ﻖ ﺧ ﻮدش ﺧﻮاه ﺪ ﮔﺬﺷ ﺖ و ﻣ ﺮا ﺧﻮاه ﺪ‬ ‫ﺑﺨ ﺸﻴﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ آ ﻪ اﻳ ﻦ آ ﺎر ﻓﺎﻳ ﺪﻩ اى ﺑ ﻪ ﺡ ﺎﻟﻢ ﻧ ﺪارد‪ .‬ﻣ ﻦ ﺷ ﺎآﻴﺎن زﻳ ﺎدى‬ ‫داﺷ ﺘﻢ‪ ،‬و اﻻ ه ﻴﭻ اﺑ ﺎﻳﻰ ﻧﻤ ﻰ آ ﺮدم از اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑ ﻪ پ ﺎى ﺡ ﺴﻴﻦ ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى ﺑﻴﻔ ﺘﻢ و‬ ‫ﺧ ﻮدم را ﺑ ﻴﺶ از پ ﻴﺶ ﺧ ﻮار و ذﻟﻴ ﻞ آ ﻨﻢ‪ .‬ﭼﻴ ﺰ ﺟﺪﻳ ﺪى ﻧﺒ ﻮد‪ ،‬او ﺑ ﺎ ﺡ ﺮف‬ ‫ﻧ ﺰدن ه ﺎﻳﺶ‪ ،‬ﺑ ﺎ هﻤﭽ ﻮن ﺳ ﻨﮓ ﺑ ﻮدﻧﺶ‪ ،‬ﻗ ﺒﻼ ﻣ ﺮا ﺧ ﻮار و ذﻟﻴ ﻞ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭼ ﻪ در‬ ‫دﺳ ﺘﮕﻴﺮى ﺳ ﺎل ‪ ،۵٣‬ﭼ ﻪ در دﺳ ﺘﮕﻴﺮى ه ﺎى ﺑﻌ ﺪى‪ :‬در اﻳ ﺎم اﻧﻘ ﻼب ﻳ ﺎ ﺁن ﺷ ﺒﻰ آ ﻪ‬ ‫در ﻳﻚ اﻗﺪام ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ دﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫در ﺳ ﺎل ‪ ۵٣‬ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﻢ ﺑ ﺎزﺟﻮﻳﻰ اش ﭼﻨ ﺪ روز ﻃ ﻮل آ ﺸﻴﺪ‪ .‬هﻤ ﻴﻦ ﻗ ﺪر ﻳ ﺎدم‬ ‫ه ﺴﺖ آ ﻪ ﺁﺧ ﺮش از دﺳ ﺘﺶ آﻼﻓ ﻪ ﺷ ﺪم‪ ،‬ﺁن ﻗ ﺪر آ ﻪ دﻳ ﺪﻧﺶ زﺟ ﺮم ﻣ ﻰ داد و ﻳ ﺎدم‬ ‫ﻣ ﻰ اﻧ ﺪاﺧﺖ آ ﻪ ﺷﻜ ﺴﺘﻢ دادﻩ‪ .‬از ﻃ ﺮف دﻳﮕ ﺮ‪ ،‬ﻣ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻴﺪﻳﻢ زﻳ ﺮ ﺷ ﻜﻨﺠﻪ ه ﺎ ﻧﺘﻮاﻧ ﺪ‬ ‫ﻃﺎﻗ ﺖ ﺑﻴ ﺎورد و آ ﺎر دﺳ ﺖ ﻣ ﺎن ﺑﺪه ﺪ‪ .‬ﻣ ﺮگ ﻓﺮزﻧ ﺪ ﺁﻳ ﺖ اﷲ ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى‪ ،‬ﭼﻴ ﺰى ﻧﺒ ﻮد‬ ‫‪٢٣‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫آ ﻪ راﺡ ﺖ ﺑ ﺸﻮد از آﻨ ﺎرش ﮔﺬﺷ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ در ﺷ ﻬﺮ ﻣ ﻰ پﻴﭽﻴ ﺪ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى ﺑ ﻪ‬ ‫دﺳ ﺖ ﺳ ﺎواك آ ﺸﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ ﺟﻠ ﻮى ﻣ ﺮدم را ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬اﺡﺘﻤ ﺎﻻ ﺷ ﻬﺮ ﺑ ﻪ ه ﻢ‬ ‫ﻣ ﻰ رﻳﺨ ﺖ و ﻣ ﺮدم ﺷ ﻮرش ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ ﺑ ﻪ ﻧﺎﭼ ﺎر آﻮﺕ ﺎﻩ ﺁﻣ ﺪﻳﻢ و ﺑﻌ ﺪ از‬ ‫ﻣ ﺪﺕﻰ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ را ﻣﻨﺘﻘ ﻞ آ ﺮدﻳﻢ ﺑ ﻪ زﻧ ﺪان »زﻧ ﺪ« و از ﺁن ﺟ ﺎ آ ﻪ ﺷ ﺎﻧﺰدﻩ ﺳ ﺎل ﺑﻴ ﺸﺘﺮ‬ ‫ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ ،‬ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ او را ﺑ ﻪ ﺑﻨ ﺪ ﺳﻴﺎﺳ ﻰ ﻳ ﺎ ﺡﺘ ﻰ ﺑﻨ ﺪ زﻧ ﺪاﻧﻴﺎن ﺑﺰرﮔ ﺴﺎل ﻓﺮﺳ ﺘﺎد‪ .‬ﺑ ﺮاى‬ ‫هﻤ ﻴﻦ او را راه ﻰ ﺑﻨ ﺪ ﻧﻮﺟﻮاﻧ ﺎن آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬در اﻳ ﻦ ﺑﻨ ﺪ ﻧﻮﺟﻮاﻧ ﺎن ﺑﺰهﻜ ﺎر زﻧ ﺪاﻧﻰ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫اﻓﺮادى آﻪ ﺑﻪ ﺟﺮم دزدى ﻳﺎ ﻗﺘﻞ ﻳﺎ دﻋﻮا و اﻳﻦ ﺟﻮر ﭼﻴﺰهﺎ‪ ،‬زﻧﺪاﻧﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻗ ﺎﻃﻰ آ ﺮدن ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ اﻓ ﺮاد‪ ،‬ﺧ ﻮدش ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﺷ ﻜﻨﺠﻪ اى ﺑ ﺮاى او ﺑﺎﺷ ﺪ‪.‬‬ ‫در ﺑ ﻴﻦ اﻳ ﻦ زﻧ ﺪاﻧﻴﺎن‪ ،‬اﻓ ﺮاد ﺷ ﺮور زﻳ ﺎدى ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬اﻓ ﺮادى آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺑﻬﺎﻧ ﻪ ه ﺎى آﻮﭼ ﻚ‪،‬‬ ‫دﻋ ﻮا راﻩ ﻣ ﻰ اﻧﺪاﺧﺘﻨ ﺪ ﻳ ﺎ از دﻳﮕ ﺮان ﺑ ﺎج ﻣ ﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ ﻳ ﺎ زﻧ ﺪاﻧﻰ ه ﺎى ﺿ ﻌﻴﻒ را‬ ‫واﻣ ﻰ داﺷ ﺘﻨﺪ آ ﻪ آﺎره ﺎى ﺷﺨ ﺼﻰ ﺁن ه ﺎ را اﻧﺠ ﺎم ﺑﺪهﻨ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎ ﺁن ﺟﺜ ﻪ ى رﻳ ﺰى‬ ‫آ ﻪ داﺷ ﺖ‪ ،‬ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ از ﺧ ﻮدش دﻓ ﺎع آﻨ ﺪ و اﻧﺘﻈ ﺎر داﺷ ﺘﻴﻢ آ ﻪ ﺑ ﻪ زودى از دﺳ ﺖ‬ ‫زﻧﺪاﻧﻰ هﺎى ﺷﺮور‪ ،‬ﻋﺎﺻﻰ ﺑﺸﻮد‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ ه ﻢ ﻳ ﻚ روز ﺕﻘﺎﺿ ﺎ ﻣ ﻰ آ ﺮد آ ﻪ ﺑ ﺎ پ ﺎى ﺧ ﻮدش‬ ‫ﺑ ﻪ اﺕ ﺎق ﺑ ﺎزﺟﻮﻳﻰ ﺑﻴﺎﻳ ﺪ و هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را اﻋﺘ ﺮاف ﺑﻜﻨ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ ﺟ ﻮرى‪ ،‬زﺡﻤ ﺖ ﻣ ﺎ ه ﻢ آ ﻢ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣ ﺪﺕﻰ ﺑﻌ ﺪ از اﻧﺘﻘ ﺎل ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻪ زﻧ ﺪان زﻧ ﺪ‪ ،‬ﺧﺒﺮه ﺎى ﻋﺠﻴﺒ ﻰ ﺑ ﻪ ﮔﻮﺷ ﻢ‬ ‫رﺳ ﻴﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ ﺧﺒﺮه ﺎ ﻧ ﺸﺎن ﻣ ﻰ داد آ ﻪ ﻧ ﻪ ﺕﻨﻬ ﺎ ﺡ ﺴﻴﻦ در ﺁن ﺟ ﺎ ﻣ ﺸﻜﻠﻰ ﻧ ﺪارد آ ﻪ ﺡﺘ ﻰ‬ ‫ﺑ ﺎ زﻧ ﺪاﻧﻰ ه ﺎى دﻳﮕ ﺮ‪ ،‬دوﺳ ﺖ ه ﻢ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺎور آﺮدﻧ ﻰ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺁن‬ ‫روﺡﻴﻪ اى آﻪ داﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻃﻮر ﺕﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ اﻓﺮاد ﺷﺮور و ﺑﺪ دهﻦ دوﺳﺖ ﺑﺸﻮد؟‬ ‫ﻻزم ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑ ﺮوم و از ﻧﺰدﻳ ﻚ‪ ،‬ﻣﻮﺿ ﻮع را ﺑﺮرﺳ ﻰ آ ﻨﻢ‪ .‬روز ﺑﻌ ﺪ وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ زﻧ ﺪان‬ ‫ﺳ ﺮ زدم‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺷ ﺪم ﮔ ﺰارش ه ﺎ درﺳ ﺖ ﺑ ﻮدﻩ و ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻴﻦ زﻧ ﺪاﻧﻰ ه ﺎ‪ ،‬از اﺡﺘ ﺮام‬ ‫ﺧﺎﺻ ﻰ ﺑﺮﺧ ﻮردار اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺎور آﺮدﻧ ﻰ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬او ﭼ ﻪ ﻃ ﻮر ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد ﺑ ﺎ ﺁن ه ﺎ آﻨ ﺎر‬ ‫ﺑﻴﺎﻳﺪ؟ ﺡﺴﻴﻦ ﺁدﻣﻰ ﻧﺒﻮد آﻪ از اﻋﺘﻘﺎدات ﺧﻮد دﺳﺖ ﺑﺮدارد‪.‬‬ ‫پ ﺲ ﭼ ﻪ اﺕﻔ ﺎﻗﻰ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺑ ﻮد؟ ﺁﻳ ﺎ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﺷ ﺮور ﺑﻨ ﺪ زهﺮﭼ ﺸﻢ‬ ‫ﺑﮕﻴ ﺮد و ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ دﻳﮕ ﺮ ﻧ ﻪ ﺕﻨﻬ ﺎ آ ﺎرى ﺑ ﻪ آ ﺎرش ﻧﺪاﺷ ﺘﻨﺪ آ ﻪ ﺡﺘ ﻰ ﺑ ﻪ او اﺡﺘ ﺮام‬ ‫ه ﻢ ﻣ ﻰ ﮔﺬاﺷ ﺘﻨﺪ؟! ﺑ ﺎ ﺁن هﻴﻜ ﻞ رﻳ ﺰى آ ﻪ داﺷ ﺖ‪ ،‬ﺑﻌﻴ ﺪ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ ﭼﻨ ﻴﻦ‬ ‫آﺎرى اﻧﺠﺎم ﺑﺪهﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺡﺎل از زﻧﺪاﻧﺒﺎن پﺮﺳﻴﺪم‪:‬‬ ‫»ﺕﻮ اﻳﻦ ﻣﺪﺕﻰ آﻪ ﺡﺴﻴﻦ ﻋﻠﻢ اﻟﻬﺪى اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻮدﻩ‪ ،‬ﺑﺎ آﺴﻰ دﻋﻮا آﺮدﻩ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺕﺎ ﺁن ﺟﺎﻳﻰ آﻪ ﻣﻦ ﻣﻰ داﻧﻢ‪ ،‬ﻧﻪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬زﻧﺪاﻧﻰ هﺎى دﻳﮕﺮ از او ﻣﻰ ﺕﺮﺳﻨﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻰ آﻨﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬پﺲ ﭼﺮا اﻳﻦ ﻗﺪر ﺑﻬﺶ اﺡﺘﺮام ﻣﻰ ﮔﺬارﻧﺪ؟«‬ ‫‪٢٤‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﻰ داﻧﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻓﻘ ﻂ دو روز ﺑﻬ ﺖ وﻗ ﺖ ﻣ ﻰ ده ﻢ آ ﻪ ﺳ ﺮ در ﺑﻴ ﺎورى‪ .‬ﺕ ﻮ ﺑﺎﻳ ﺪ از هﻤ ﻪ ى‬ ‫ﻣ ﺴﺎﻳﻞ داﺧ ﻞ ﺑﻨ ﺪ اﻃ ﻼع داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻰ‪ ،‬اﮔ ﺮ ﻧﻤ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻰ ﺑ ﺪاﻧﻰ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺟﺎﻳ ﺖ آ ﺲ دﻳﮕ ﺮى‬ ‫را ﺑﮕﺬارﻳﻢ‪ .‬ﺧﺒﺮهﺎ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮى ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﭼ ﺸﻢ! از هﻤ ﻴﻦ اﻣ ﺮوز ﺷ ﺒﺎﻧﻪ روز ﺕﺤ ﺖ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﮔﻴ ﺮﻳﻤﺶ ﺕ ﺎ ﺑﻔﻬﻤ ﻢ ﻋﻠ ﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﭼﻴﺴﺖ‪«.‬‬ ‫هﻨﻮز روز دوم ﺑﻪ ﻇﻬﺮ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ ﺧﺒﺮ ﺁورد‪» :‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻓﻬﻤﻴﺪم ﻗﺮﺑﺎن!«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻗﻀﻴﻪ ﭼﻴﻪ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬وﻗﺘ ﻰ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎ ﺁن ﺳ ﺮ و وﺿ ﻊ وارد زﻧ ﺪان ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد‪ ،‬ه ﻢ ﺑﻨ ﺪهﺎش ﻓﻜ ﺮ‬ ‫ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ ﺧ ﻼف ﺳ ﻨﮕﻴﻨﻰ اﻧﺠ ﺎم دادﻩ آ ﻪ ﺁن ﻃ ﻮر ﻟ ﺖ و پ ﺎرش آ ﺮدﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‬ ‫ﺑﺎﻳ ﺪ از ﺁن آﻬﻨ ﻪ آﺎره ﺎ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ زودى ﻣ ﻰ ﻓﻬﻤﻨ ﺪ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ از ﺟ ﻨﺲ دﻳﮕ ﺮى‬ ‫اﺳ ﺖ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺷ ﺮوع ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ ﺑ ﻪ ﻗ ﺮﺁن ﺧﻮاﻧ ﺪن‪ ،‬وﻗﺘ ﻰ ه ﺮ روز ﺑ ﻪ ﻧﻤ ﺎز‬ ‫ﻣ ﻰ اﻳ ﺴﺘﺪ‪ ،‬وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ دﻳﮕ ﺮان ﻣﻬﺮﺑ ﺎﻧﻰ ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ‪ ،‬آ ﻢ آ ﻢ ﻣ ﻰ ﻓﻬﻤﻨ ﺪ آ ﻪ او ﭼ ﻪ ﻃ ﻮر ﺁدﻣ ﻰ‬ ‫اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫زﻧﺪاﻧﺒﺎن ﺳﺎآﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻓﻘﻂ هﻤﻴﻦ؟«‬ ‫ﺳ ﺮش را اﻧ ﺪاﺧﺖ پ ﺎﻳﻴﻦ و ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻧ ﻪ ﺧﻴ ﺮ ﻗﺮﺑ ﺎن! او ﺑﻌ ﻀﻰ از زﻧ ﺪاﻧﻰ ه ﺎ را ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف‬ ‫ﺧ ﻮدش آ ﺸﻴﺪﻩ‪ .‬ﺑﺎورﺕ ﺎن ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﻮد آ ﻪ ﺑﺒﻴﻨﻴ ﺪ ﭼ ﻪ ﻃ ﻮر ﺡﺘ ﻰ ﺑﻌ ﻀﻰ از ﺑ ﺪﺕﺮﻳﻦ‬ ‫زﻧﺪاﻧﻰ هﺎ هﻢ ﻧﻤﺎزﺧﻮان ﺷﺪﻩ اﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺧﺎك ﺑﺮ ﺳﺮﺕﺎن!«‬ ‫و ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدم ﺡ ﺴﻴﻦ ﺕ ﻮى زﻧ ﺪان ه ﻢ دارد اﻟ ﻢ ﺷ ﻨﮕﻪ اى راﻩ ﻣ ﻰ اﻧ ﺪازد‪ .‬ﺑﻌﻴ ﺪ ﻧﺒ ﻮد‬ ‫آ ﻪ ﺑﻌ ﺪ از ﻣ ﺪﺕﻰ‪ ،‬از هﻤ ﻴﻦ ﻧﻮﺟ ﻮان ه ﺎ ه ﻢ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ دﺳ ﺘﻪ اى ﺑ ﺮاى ﺧ ﻮدش ﺟ ﻮر آﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ آ ﻪ ﻗ ﺪرت ﺳ ﺎﻣﺎن ده ﻰ و ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪهﻰ دارد و دﻳﮕ ﺮان را ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺪ زﻳ ﺮ‬ ‫ﻓﺮﻣ ﺎن و ﻧﻔ ﻮذ ﺧ ﻮد ﺑﮕﻴ ﺮد‪ .‬ﻧ ﻪ ﺑ ﻪ ﻗ ﻀﻴﻪ ى ﻋﺎﺷ ﻮرا اﻋﺘ ﺮاف آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد و ﻧ ﻪ زﻳ ﺮ ﺑ ﺎر‬ ‫ﺧ ﺮاب آ ﺎرى ﺳ ﻴﺮك رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬هﺮﭼﻨ ﺪ از ﺡ ﺮف ه ﺎى ﻧ ﺎدر و ﺑﻌ ﺪ ﻋﻤ ﺎد‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‬ ‫آﻪ ﺕﻘﺮﻳﺒ ًﺎ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ زﻳﺮ ﺳﺮ ﺡﺴﻴﻦ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺧ ﻮﻧﻢ ﺑ ﻪ ﺟ ﻮش ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﻼﻓﺎﺻ ﻠﻪ راﻩ اﻓﺘ ﺎدم ﻃ ﺮف زﻧ ﺪان و ﻳ ﻚ راﺳ ﺖ رﻓ ﺘﻢ‬ ‫ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﺑﻨ ﺪ ﻧﻮﺟ ﻮان ه ﺎ‪ .‬ﻧﺒﺎﻳ ﺪ ﻣ ﻰ ﮔﺬاﺷ ﺘﻢ آ ﻪ اﻳ ﻦ ﺑ ﺎزى ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از اﻳ ﻦ اداﻣ ﻪ پﻴ ﺪا‬ ‫ﺑﻜﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ درس ﺧ ﻮﺑﻰ ﺑ ﻪ دﻳﮕ ﺮان و ﺧ ﻮد ﺡ ﺴﻴﻦ ﻣ ﻰ دادم‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﻓﻬﻤﻴ ﺪم ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫ﻧﻪ ﺕﻨﻬﺎ ﻋﺪﻩ اى را ﻧﻤﺎزﺧﻮان آﺮدﻩ آ ﻪ ﺡﺘ ﻰ ﺑ ﺎ ﺁن ه ﺎ ﻧﻤ ﺎز ﺟﻤﺎﻋ ﺖ ه ﻢ ﺑﺮﮔ ﺰار ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ‪،‬‬ ‫دﻳﮕﺮ داﺷﺘﻢ از ﺧﺸﻢ دﻳﻮاﻧﻪ ﻣﻰ ﺷﺪم‪.‬‬ ‫در ﺑﻨ ﺪ را آ ﻪ ﺑ ﺎز آﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﮔ ﺮﻓﺘﻤﺶ زﻳ ﺮ ﻣ ﺸﺖ و ﻟﮕ ﺪ‪ .‬ﺁن ﻗ ﺪر زدﻣ ﺶ آ ﻪ ﺧ ﻮدم ﺑ ﻪ‬ ‫‪٢٥‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ اﻓﺘﺎدم‪.‬‬ ‫ـ اﻳﻦ ﺟﺎ هﻢ دﺳﺖ ﺑﺮ ﻧﻤﻰ دارى؟ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاهﻰ از ﺟﺎن ﻣﺎ؟‬ ‫ﺑ ﺎ ﺳﺮوﺻ ﺪاى ﻣ ﺎ‪ ،‬اآﺜ ﺮ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﺑﻨ ﺪ ﺟﻤ ﻊ ﺷ ﺪﻧﺪ و زل زدﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ﺻ ﺤﻨﻪ‪ .‬ﺻ ﺪا از‬ ‫آﺴﻰ در ﻧﻤﻰ ﺁﻣﺪ‪ .‬در ﺳﻜﻮت ﻣﻄﻠﻖ هﻤﻪ ﺷﺎن ﺑﻖ آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ آﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺑ ﻮد روى زﻣ ﻴﻦ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ ﺕﻮاﻧ ﺎﻳﻰ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪن را ﻧﺪاﺷ ﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﮕﻬﺒ ﺎن ﺑﻨ ﺪ ﮔﻔ ﺘﻢ ﺑﻠﻨ ﺪش آﻨ ﺪ و دوﺑ ﺎرﻩ ﮔ ﺮﻓﺘﻤﺶ زﻳ ﺮ آﺘ ﻚ‪ .‬ﭼﻴ ﺰى ازش‬ ‫ﻧﻤ ﻰ پﺮﺳ ﻴﺪم‪ .‬ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ آ ﻪ ﺟ ﻮاب ﻧﺨﻮاه ﺪ داد‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﺡ ﺴﺎﺑﻰ از پ ﺎ اﻓﺘ ﺎد‪ ،‬ره ﺎﻳﺶ‬ ‫آ ﺮدم‪ .‬ﺕﻜﻴ ﻪ دادم ﺑ ﻪ ﻣﻴﻠ ﻪ ه ﺎ و ﺳ ﻴﮕﺎرى روﺷ ﻦ آ ﺮدم‪ .‬از ﺑ ﺲ ﺕﻘ ﻼ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬در ﺁن‬ ‫ه ﻮاى ﺳ ﺮد زﻣ ﺴﺘﺎﻧﻰ‪ .‬ﺧ ﻴﺲ ﻋ ﺮق ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺑ ﻪ ﺟ ﺎى ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬ﺧ ﻮدم داﺷ ﺘﻢ از پ ﺎ‬ ‫ﻣ ﻰ اﻓﺘ ﺎدم‪ .‬ﻧﮕﻬﺒ ﺎن داﺷ ﺖ ﺑﻼﺕﻜﻠﻴ ﻒ ﻧﮕ ﺎهﻢ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬ﺁﺧ ﺮ ﺳ ﺮ ﻃﺎﻗ ﺖ ﻧﻴ ﺎورد و‬ ‫پﺮﺳﻴﺪ‪» :‬ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺑﺮش ﮔﺮداﻧﻢ ﺑﻪ ﺳﻠﻮﻟﺶ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻧ ﻪ‪ ،‬آﺠ ﺎ ﺑ ﺮش ﮔﺮداﻧ ﻰ‪ .‬ﻣ ﻦ ﺕ ﺎزﻩ آ ﺎرم دارد ﺑ ﺎ او ﺷ ﺮوع ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫ﻧ ﺸﺎﻧﺶ ﺑ ﺪهﻢ ﺳ ﺰاى از راﻩ درﺁوردن دﻳﮕ ﺮان ﭼﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدﻩ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﻣ ﺴﺠﺪ‬ ‫اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ هﻤ ﺎن ﺟ ﺎ ﻧﮕﻬ ﺶ دارﻧ ﺪ و رﻓ ﺘﻢ ﻃ ﺮف ﺳ ﻠﻮﻟﺶ ﺕ ﺎ وﺳ ﺎﻳﻠﺶ را ﺑﮕ ﺮدم‪.‬‬ ‫ﭼﻴﺰه ﺎﻳﻰ آ ﻪ پﻴ ﺪا آ ﺮدم‪ ،‬ﺟﺎﻟ ﺐ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﻬ ﺮ‪ ،‬ﺕ ﺴﺒﻴﺢ و ﻗ ﺮﺁن‪ .‬ﻗ ﺮﺁن را ﭼ ﻪ آ ﺴﻰ ﺑ ﻪ او‬ ‫دادﻩ ﺑ ﻮد؟ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻢ ﻃ ﺮف ﻧﮕﻬﺒ ﺎن ه ﺎى ﺑﻨ ﺪ و ﮔ ﺮﻓﺘﻢ ﺷ ﺎن زﻳ ﺮ اﺧﻴ ﻪ‪ .‬ﻣﻌﻠ ﻮم ﺷ ﺪ ﻗ ﺮﺁن‬ ‫را ﺑﺮادر ﺡﺴﻴﻦ در اوﻟﻴﻦ ﻣﻼﻗﺎت‪ ،‬ﺑﺮاى او ﺁوردﻩ‪ .‬ﺧﻮدش ﺳﻔﺎرش دادﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺁﻣ ﺪم ﻃ ﺮف ﺡ ﺴﻴﻦ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎ ﭼ ﻚ رﮔﺒ ﺎرى ﺧﻮاﺑﺎﻧ ﺪم ﺕ ﻮ ﮔ ﻮش ه ﺎش‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﮔﻔ ﺘﻢ‬ ‫ﺑﺒﺮﻧ ﺪش ﻃ ﺮف ﺡﻴ ﺎط‪ .‬هﻨ ﻮز ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ ﭼ ﻪ ﺑﻼﻳ ﻰ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺳ ﺮش ﺑﻴ ﺎورم‪ .‬ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ‬ ‫آ ﻪ زدن و اﻳ ﻦ ﺟ ﻮر ﭼﻴﺰه ﺎ ﻓﺎﻳ ﺪﻩ اى ﻧ ﺪارد‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﺧ ﻮدم را ﺧ ﺴﺘﻪ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬وﺳ ﻂ‬ ‫ﺡﻴ ﺎط ﭼ ﺸﻤﻢ اﻓﺘ ﺎد ﺑ ﻪ ﻳ ﻚ درﺧ ﺖ‪ .‬زﻣ ﺴﺘﺎن ﺑ ﻮد و ﺷ ﺐ ه ﺎ ه ﻮا ﺑ ﺪﺟﻮرى ﺳ ﺮد‬ ‫ﻣﻰ ﺷﺪ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدم آ ﻢ هﺰﻳﻨ ﻪ ﺕ ﺮﻳﻦ و راﺡ ﺖ ﺕ ﺮﻳﻦ آ ﺎر اﻳ ﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ دﺳ ﺘﻮر ﺑ ﺪهﻢ او را‬ ‫ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ ﺑﻪ درﺧﺖ و زﻳﺮ ﺳﺮﻣﺎ رهﺎﻳﺶ آﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑ ﺎ ﺻ ﺪاى ﺑﻠﻨ ﺪ ـ ﻃ ﻮرى آ ﻪ هﻤ ﻪ ﺑ ﺸﻨﻮﻧﺪ ـ رو ﺑ ﻪ ﻧﮕﻬﺒ ﺎن داد زدم‪» :‬ﻃﻨ ﺎب! ﺑ ﺮاﻳﻢ‬ ‫ﻃﻨﺎب ﺑﻴﺎورﻳﺪ‪«.‬‬ ‫ﻧﮕﻬﺒ ﺎن ﻳ ﻚ ﻟﺤﻈ ﻪ ﮔ ﻴﺞ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺮدك ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮد ﻣ ﻰ ﺧ ﻮاهﻢ زﻧ ﺪاﻧﻰ را دار ﺑ ﺰﻧﻢ و‬ ‫ﺑﺮاى هﻤﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺮوﺑﺮ ﻧﮕﺎهﻢ ﻣﻰ آﺮد‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﺮا ﻣﺎﺕﺖ ﺑﺮدﻩ؟ ﻧﺸﻨﻴﺪى ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻢ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﺮا ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬وﻟﻰ ﭼﻪ ﻗﺪر؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬هﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ‪«.‬‬ ‫رﻓ ﺖ و ﺑﻌ ﺪ از ﻣ ﺪﺕﻰ ﺑ ﺎ هﻔ ﺖ ه ﺸﺖ ﻣﺘ ﺮ ﻃﻨ ﺎب ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ ﺡ ﺴﻴﻦ را ﺑﺒ ﺮد‬ ‫‪٢٦‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫پ ﺎى درﺧ ﺖ و ﻃﻨ ﺎب پ ﻴﭽﺶ آﻨ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ ﻃ ﻮرى ﺑﺒﻨ ﺪدش آ ﻪ ﻧﺘﻮاﻧ ﺪ ﺕﻜ ﺎن ﺑﺨ ﻮرد‪ .‬ﺁن‬ ‫ﺷﺐ ﺷﺎﻳﺪ ﻳﻜﻰ از ﺳﺮدﺕﺮﻳﻦ ﺷ ﺐ ه ﺎى اه ﻮاز ﺑ ﻮد‪ .‬از ﻃ ﺮف ه ﺎى ﻋ ﺼﺮ‪ ،‬ﺑ ﺎد ﺳ ﻮزدارى‬ ‫ه ﻢ ﺷ ﺮوع ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺳ ﻮزى آ ﻪ اﺷ ﻚ ﺑ ﻪ ﭼ ﺸﻢ ه ﺎ ﻣ ﻰ ﺁورد و ﻧ ﻮك ﺑﻴﻨ ﻰ را ﻣ ﻰ ﮔﺰﻳ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدم ﺳ ﺮﻣﺎ ﺡ ﺴﺎﺑﻰ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺪ ﺡ ﺎﻟﺶ را ﺟ ﺎ ﺑﻴ ﺎورد‪ .‬ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ ﻓﺎﻳ ﺪﻩ اى ﻧ ﺪارد‬ ‫اﻣﺎ داد زدم »هﺮوﻗﺖ پﺸﻴﻤﺎن ﺷﺪى‪ ،‬ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﻰ ﺻﺪاﻳﻢ آﻨﻰ‪«.‬‬ ‫ﻳﻜ ﻰ دو ﺳ ﺎﻋﺖ در زﻧ ﺪان ﻣﺎﻧ ﺪم‪ .‬ﻃﺒﻴﻌ ﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ آﻮﺕ ﺎﻩ ﻧﻴﺎﻳ ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ‬ ‫داﺷ ﺘﻢ راﻩ ﻣ ﻰ اﻓﺘ ﺎدم ﻃ ﺮف ﺧﺎﻧ ﻪ‪ ،‬رﻳ ﻴﺲ ﺑﻨ ﺪ ﺁﻣ ﺪ ﺟﻠ ﻮ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺕ ﺎ ﭼ ﻪ ﻣﻮﻗ ﻊ زﻧ ﺪاﻧﻰ را‬ ‫هﻤﺎن ﺟﺎ ﻧﮕﻪ دارﻳﻢ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺕﺎ وﻗﺘﻰ آﻪ ﺑﻤﻴﺮد‪«.‬‬ ‫ﻓﻬﻤﻴ ﺪ آ ﻪ ﺟ ﺪى ﻧﻤ ﻰ ﮔ ﻮﻳﻢ‪ .‬ﺑﻌ ﺪًا ﺷ ﻨﻴﺪم آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ را ﺕ ﺎ ﻧﻴﻤ ﻪ ﺷ ﺐ ﺑ ﻪ هﻤ ﺎن‬ ‫ﺡ ﺎل ﻧﮕ ﻪ داﺷ ﺘﻪ اﻧ ﺪ‪ .‬اﺡﺘﻤ ﺎﻻ ﻳﻜ ﻰ دو ﺑ ﺎر ﺑ ﻰ ه ﻮش ﺷ ﺪﻩ و ﺑ ﺎز ﺑ ﻪ ه ﻮش ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‬ ‫از ﺁن ﻣﻨ ﺘﻘﻠﺶ آ ﺮدﻳﻢ ﺑ ﻪ ﺑﻨ ﺪ ﺳﻴﺎﺳ ﻰ ه ﺎ‪ .‬ﭼ ﺎرﻩ اى ﻧﺒ ﻮد‪ .‬داﺷ ﺖ ﻧﻮﺟ ﻮان ه ﺎ را از راﻩ ﺑ ﻪ‬ ‫در ﻣ ﻰ ﺑ ﺮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﺁن ه ﻢ‪ ،‬در ﻃ ﻮل ﭼﻨ ﺪ ﻣ ﺎهﻰ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ زﻧ ﺪاﻧﻰ ﺑ ﻮد ـ ﮔﻤ ﺎﻧﻢ‬ ‫ﭼﻬﺎرﻣ ﺎﻩ ﺷ ﺪ ـ ﮔﺎهﮕ ﺪارى ﻣ ﻰ دﻳ ﺪﻣﺶ‪ .‬دﻳ ﺪارش هﻤ ﻮارﻩ ﺁزارم ﻣ ﻰ داد‪ .‬ﻳ ﺎدم‬ ‫ﻣ ﻰ اﻧ ﺪاﺧﺖ آ ﻪ ﻧ ﺎﺕﻮاﻧﻢ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﭼ ﺸﻢ در ﭼ ﺸﻤﻢ ﻣ ﻰ دوﺧ ﺖ‪ ،‬هﻤ ﺎن ﻗ ﺪر اﺡ ﺴﺎس‬ ‫ﺑﻴﭽ ﺎرﮔﻰ ﻣ ﻰ آ ﺮدم آ ﻪ ﺡ ﺎﻻ ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ‪ .‬در پ ﺲ ﺁن ﻧﮕ ﺎﻩ ﻧﺎﻓ ﺬ و ﮔﻴ ﺮا ﭼ ﻪ ﺑ ﻮد؟ ﺑ ﻪ ﭼ ﻪ‬ ‫ﻣ ﻰ اﻧﺪﻳ ﺸﻴﺪ؟ ﺁﻳ ﺎ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ پ ﻴﺶ ﺑﻴﻨ ﻰ آﻨ ﺪ آ ﻪ وﺿ ﻌﻴﺖ ﭼﻨ ﻴﻦ ﺑ ﻪ ه ﻢ ﺧﻮاه ﺪ‬ ‫رﻳﺨﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ روزى ﺑ ﺎز ﻣ ﻦ و او رو در رو ﻗ ﺮار ﺧ ﻮاهﻴﻢ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬در ﺡ ﺎﻟﻰ‬ ‫آﻪ اﻳﻦ ﺑﺎر ﻣﻦ ﻣﺘﻬﻢ هﺴﺘﻢ و ﺁن هﺎﻳﻨﺪ آﻪ ﺳﺆال ﻣﻰ آﻨﻨﺪ؟‬ ‫ﺧﻴﻠ ﻰ دﻟ ﻢ ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺖ ﺑ ﻪ ه ﻴﭻ ﺳ ﺆاﻟﻰ ﺟ ﻮاب ﻧ ﺪهﻢ ﺕ ﺎ ﺑﺒﻴ ﻨﻢ ﭼ ﻪ آ ﺎر ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺁﻳ ﺎ ﺁن ه ﺎ ه ﻢ ﺑ ﺮاى ﺑ ﻪ ﺡ ﺮف در ﺁوردن‪ ،‬از روش ه ﺎى ﻣ ﺎ اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ؟ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ‬ ‫ﺑ ﻮدم آ ﻪ اﻋﺘﻘ ﺎدى ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ آﺎره ﺎ ﻧﺪارﻧ ﺪ‪ .‬ﺕﻨﻬ ﺎ آ ﺎرى آ ﻪ ﺑ ﺎ ﻣ ﻦ آﺮدﻧ ﺪ اﻳ ﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ وﻗﺘ ﻰ‬ ‫ﺑ ﺎر اول دﻳﺪﻧ ﺪ ﺡ ﺮف ﻧﻤ ﻰ زﻧ ﻢ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻨ ﺪ اﻳ ﻦ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﻴ ﺪ ﺑ ﻪ اﺕ ﺎﻗﺶ و ﺕ ﺎ وﻗﺘ ﻰ آ ﻪ ﺡﺮﻓ ﻰ‬ ‫ﺑ ﺮاى ﮔﻔ ﺘﻦ ﻧ ﺪارد‪ ،‬ﻧﻴﺎورﻳ ﺪش‪ .‬اﻣ ﺎ ﻣ ﻦ ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﺻ ﺒﺮ آ ﻨﻢ‪ ،‬ﻳﻌﻨ ﻰ ﻓﺎﻳ ﺪﻩ اى‬ ‫ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬ﺁب ﺑ ﻴﺶ از ﺡ ﺪ از ﺳ ﺮم ﮔﺬﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬دﻳﮕ ﺮ ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﻣﻘﺎوﻣ ﺖ آ ﻨﻢ‪ .‬ﺁن‬ ‫روش ه ﺎى ﻓﺮﻳ ﺐ و ﺧ ﻮددارى و ﺁن ﺁﻣ ﻮزش ه ﺎﻳﻰ آ ﻪ در اﺳ ﺮاﻳﻴﻞ دﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ ،‬اﺻ ﻼ‬ ‫ﺑﻪ آﺎرم ﻧﻴﺎﻣﺪ‪.‬‬ ‫ﺷ ﺎﻳﺪ اﮔ ﺮ ﺑ ﺎ ﺡ ﺴﻴﻦ ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى رو ﺑ ﻪ رو ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬اﻳ ﻦ ﻣﻘﺎوﻣ ﺖ ﺕ ﺎ ﺁﺧ ﺮش ه ﻢ‬ ‫اداﻣ ﻪ پﻴ ﺪا ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬در ﺁن ﺻ ﻮرت وﻗﺘ ﻰ ﮔﻔﺘﻨ ﺪ اﻳ ﻦ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﻴ ﺪ ﺑ ﻪ اﺕ ﺎﻗﺶ و ﺕ ﺎ وﻗﺘ ﻰ‬ ‫آ ﻪ ﺡﺮﻓ ﻰ ﺑ ﺮاى ﮔﻔ ﺘﻦ ﻧ ﺪارد‪ ،‬ﻧﻴﺎورﻳ ﺪش‪ ،‬ﻃﺒﻴﻌ ﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ هﻴﭽﻮﻗ ﺖ ﺡﺮﻓ ﻰ ﺑ ﺮاى‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻦ ﻧﺪاﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻢ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ در ﺁن ﺻ ﻮرت ﺳ ﺮم ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ راﺡﺘ ﻰ ﺑ ﺎﻻى دار ﻧﻤ ﻰ رﻓ ﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ‬ ‫‪٢٧‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى ﻣ ﺮا دره ﻢ ﺷﻜ ﺴﺖ ﺑ ﺎ ﻣﻘﺎوﻣ ﺖ ﺧ ﻮدش و ﻣ ﻦ ﭼ ﻪ ﻗ ﺪر ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺪ ﺷ ﺎﻧﺲ ﺑﺎﺷ ﻢ‬ ‫آ ﻪ در ﻃ ﻮل ﭼﻬﺎرﺳ ﺎل‪ ،‬ﺑﺎره ﺎ ﺑ ﺎ او رودررو ﺑ ﺸﻮم‪ .‬ﺑ ﺎر ﺁﺧ ﺮ آ ﻰ ﺑ ﻮد؟ ﮔﻤ ﺎﻧﻢ در اوج‬ ‫ﺷ ﻠﻮﻏﻰ ه ﺎ‪ .‬ﺁن ﻣ ﻮﻗﻌﻰ آ ﻪ ﻳﻜ ﻰ از ﮔ ﺸﺘﻰ ه ﺎ‪ ،‬ﻧﺰدﻳ ﻚ آ ﺎرون دﺳ ﺘﮕﻴﺮش آ ﺮد‪ .‬ﭼﻴ ﺰى‬ ‫هﻤ ﺮاهﺶ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﺑﻬ ﺶ ﻣ ﺸﻜﻮك ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﮔﻮﻳ ﺎ ﺑ ﻴﺶ از ﺡ ﺪ ﺑ ﻪ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﮔ ﺸﺖ‬ ‫ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬وﻟ ﻰ ﺁن ﺑ ﺎر‪ ،‬ﺑ ﺎر ﺁﺧ ﺮ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﻳ ﺎدم ه ﺴﺖ ﺁن ﺑ ﺎر‪ ،‬ﻣ ﺪرآﻰ ﻋﻠﻴ ﻪ او‬ ‫ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ و ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﻳﻢ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ روز ﺁزادش آﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﺎزداﺷ ﺖ ﮔ ﺎﻩ ه ﺎ پ ﺮ ﺑ ﻮد و ﺑ ﺮاى ﻣ ﻮارد آﻮﭼ ﻚ‪ ،‬آ ﺴﻰ ﻧﻤ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺖ ﺟ ﺎ را‬ ‫اﺷ ﻐﺎل آﻨ ﺪ‪ .‬ﺁن روزه ﺎ ﺳ ﺮم ﺑ ﻪ ﺷ ﺪت ﺷ ﻠﻮغ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﺮا ﻣ ﺄﻣﻮر آ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﺕ ﻪ و ﺕ ﻮى‬ ‫ﻗ ﻀﻴﻪ ى آﻨ ﺴﻮل ﮔ ﺮى ﻋ ﺮاق را در ﺑﻴ ﺎورم‪ .‬ﺑ ﺎ وﺟ ﻮدى آ ﻪ از آﻨ ﺴﻮل ﮔ ﺮى ﺑ ﻪ ﺷ ﺪت‬ ‫ﻣﻮاﻇﺒ ﺖ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑﻌ ﺪ از ﺕﺒﻌﻴ ﺪ ﺁﻳ ﺖ اﷲ از ﻋ ﺮاق‪ ،‬در ﻣﻴ ﺎن ﻧﺎﺑ ﺎورى ﻣ ﺎ ﺑ ﻪ‬ ‫آﻨ ﺴﻮل ﮔ ﺮى ﺡﻤﻠ ﻪ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺎ ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻴﻢ آ ﻪ ﻣ ﺮدم از دﺳ ﺖ ﺡﻜﻮﻣ ﺖ ﻋ ﺮاق‬ ‫ﺧ ﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬اﺡﺘﻤ ﺎل اﻳ ﻦ را ﻣ ﻰ دادﻳ ﻢ آ ﻪ ﺕﻮﺳ ﻂ ﻣ ﺮدم ﻋ ﺎدى ﻳ ﺎ ﮔ ﺮوﻩ ه ﺎﻳﻰ‬ ‫آ ﻪ در ﺷ ﻬﺮهﺎى ﻣﺨﺘﻠ ﻒ ﺧﻮزﺳ ﺘﺎن ﻓﻌ ﺎل ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﻣﻨ ﺎﻓﻊ ﻋ ﺮاق ﻣ ﻮرد ﺡﻤﻠ ﻪ ﻗ ﺮار‬ ‫ﺑﮕﻴ ﺮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ه ﻴﭻ ﻓﻜ ﺮ ﻧﻤ ﻰ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬آ ﻪ آ ﺴﻰ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ ﺑ ﻪ آﻨ ﺴﻮل ﮔ ﺮى ﺧﺮﻣ ﺸﻬﺮ ﺡﻤﻠ ﻪ‬ ‫آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺁن ه ﻢ در ﺳ ﺎﻋﺎت ﺡﻜﻮﻣ ﺖ ﻧﻈ ﺎﻣﻰ و در ﺡ ﺎﻟﻰ آ ﻪ ﺕﻌ ﺪاد ﻧﮕﻬﺒ ﺎن ه ﺎى اﻃ ﺮاف‬ ‫آﻨ ﺴﻮل ﮔ ﺮى‪ ،‬ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از هﻤﻴ ﺸﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻣ ﺎ ﻳ ﻚ ﺷ ﺐ ﺑ ﻪ آﻨ ﺴﻮل ﮔ ﺮى ﺡﻤﻠ ﻪ آﺮدﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺁن ﺟ ﻮر آ ﻪ در ﮔ ﺰارش ه ﺎ ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ﺡﻤﻠ ﻪ آﻨﻨ ﺪﻩ ه ﺎ ﺳ ﻪ ﻧﻔ ﺮ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺁن ﺷ ﺐ ﺳ ﺎﺧﺘﻤﺎن‬ ‫آﻨ ﺴﻮل ﮔ ﺮى در ﺁﺕ ﺶ ﺳ ﻮﺧﺖ و هﺮﭼﻨ ﺪ ﺑ ﻪ دﻳﭙﻠﻤ ﺎت ه ﺎ ﺻ ﺪﻣﻪ اى ﻧﺮﺳ ﻴﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻳﻜ ﻰ از‬ ‫ﻣﺤﺎﻓﻈﻴﻦ آﺸﺘﻪ ﺷﺪ و دﻳﮕﺮى ﻣﺠﺮوح ﮔﺮدﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺪود پ ﻨﺞ دﻗﻴﻘ ﻪ از ﺷ ﺮوع ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﮔﺬﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣ ﺎ ﻣﻄﻠ ﻊ ﺷ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﻧﻴﺮوه ﺎى‬ ‫آﻤﻜ ﻰ ﺳ ﺮﻳﻊ راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و در آﻤﺘ ﺮ از ﻧ ﻴﻢ ﺳ ﺎﻋﺖ‪ ،‬ﺧﻮدﺷ ﺎن را ﺑ ﻪ ﻣﺤ ﻞ‬ ‫رﺳ ﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﺕﻤ ﺎم ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و اﺙ ﺮى از ﻣﻬ ﺎﺟﻤﻴﻦ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﻓﻘ ﻂ هﺮﺟ ﺎ را ﻧﮕ ﺎﻩ‬ ‫ﻣﻰ آﺮدى‪ ،‬پﻮآﻪ ﻣ ﻰ دﻳ ﺪى و ﺳ ﻮراخ ه ﺎى ﮔﻠﻮﻟ ﻪ‪ ،‬ﺑ ﺮ در و دﻳ ﻮار‪ .‬ﻧﮕﻬﺒ ﺎﻧﻰ آ ﻪ ﻣﺠ ﺮوح‬ ‫ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺧ ﻮدش را آ ﺸﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد داﺧ ﻞ ﺳ ﺎﺧﺘﻤﺎن و ردى از ﺧ ﻮن‪ ،‬از ﺧ ﻮد ﺑﺮﺟ ﺎى‬ ‫ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ه ﺎى اﻃ ﺮاف آﻨ ﺴﻮل ﮔ ﺮى را ﻣﺤﺎﺻ ﺮﻩ آ ﺮدﻳﻢ; راﻩ‬ ‫ﺧﺮﻣ ﺸﻬﺮ ﺑ ﻪ ﺁﺑ ﺎدان را ﺑ ﺴﺘﻴﻢ; ﭼﻨ ﺪ ﻗ ﺎﻳﻖ ﮔ ﺸﺘﻰ را ﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻳﻢ رو ﺁب‪ ،‬اﻣ ﺎ ه ﻴﭻ‬ ‫ﻧ ﺸﺎﻧﻪ اى از ﻣﻬ ﺎﺟﻤﻴﻦ ﺑﺮﺟ ﺎى ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻧﮕ ﺎر دود ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و رﻓﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ ه ﻮا ﻳ ﺎ‬ ‫ﺁب ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و رﻓﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ زﻣ ﻴﻦ‪ .‬ﻣ ﻦ ﺁن روز ﻧﻔﻬﻤﻴ ﺪم آ ﻪ اﻳ ﻦ ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ه ﻢ زﻳ ﺮ‬ ‫ﺳ ﺮ ﺡ ﺴﻴﻦ ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى ﺑ ﻮدﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ ﻧﻔﻬﻤﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم ﺁن آ ﺴﻰ آ ﻪ در‬ ‫درﮔﻴ ﺮى ﻣ ﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ى ﺟﻠ ﻮى ﺧﺎﻧ ﻪ ى ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪار دﺳ ﺘﮕﻴﺮ ﺷ ﺪ‪ ،‬ﺧ ﻮد ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻧ ﻪ‬ ‫ﺑ ﺮادرش ﺡﻤﻴ ﺪ‪ .‬دﻟﻴ ﻞ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺧ ﻮدش را ﺡﻤﻴ ﺪ ﻣﻌﺮﻓ ﻰ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد اﻳ ﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻗ ﺒﻼ‬ ‫‪٢٨‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫دوﺑ ﺎر دﺳ ﺘﮕﻴﺮ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺖ آ ﻪ دﺳ ﺘﮕﻴﺮى ﺳ ﻮم در ﺡﻜﻮﻣ ﺖ ﻧﻈ ﺎﻣﻰ‪،‬‬ ‫ﺑ ﺮاﻳﺶ اﻋ ﺪام ﺑ ﻪ هﻤ ﺮاﻩ ﺧﻮاه ﺪ داﺷ ﺖ‪ .‬هﺮﭼﻨ ﺪ آ ﻪ هﻤ ﺎن ﺟ ﺮم ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺕﻨﻬ ﺎﻳﻰ آ ﺎﻓﻰ‬ ‫ﺑﻮد آﻪ ﻣﺠﺮم را ﺑﻪ پﺎى ﭼﻮﺑﻪ ى دار ﺑﺒﺮد و ﺑﺮدﻩ ﺑﻮد هﻢ‪ ،‬اﮔﺮ آﻪ ﻓﺮﺻﺖ از دﺳ ﺖ ﻧﺮﻓﺘ ﻪ‬ ‫ﺑ ﻮد‪ .‬اﻣ ﺎ اﻓ ﺴﻮس! اﻳ ﻦ ﺳ ﻴﻠﻰ آ ﻪ راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﻰ زودﺕ ﺮ از ﺁﻧ ﻰ آ ﻪ ﻓﻜ ﺮش را‬ ‫ﺑﺘ ﻮان آ ﺮد‪ ،‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را وﻳ ﺮان آ ﺮد و ﺑ ﺎ ﺧ ﻮد ﺑ ﺮد‪ .‬ﺡﺘ ﻰ ﻓﺮﺻ ﺖ ﺕ ﺴﻮﻳﻪ ﺡ ﺴﺎب ه ﻢ‬ ‫ﺑ ﺮاى ﻣ ﺎ ﻧﮕﺬاﺷ ﺖ‪ .‬ﺕ ﺎ ﺁﻣ ﺪم دﺳ ﺖ و پ ﺎﻳﻢ را ﺟﻤ ﻊ آ ﻨﻢ‪ .‬ﻣ ﺮدم رﻳﺨﺘﻨ ﺪ و دﺳ ﺘﮕﻴﺮم‬ ‫آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬از ﺁن هﻤ ﻪ ﺕﺮﺳ ﻰ آ ﻪ ﺑ ﻪ دل ﺧﻴﻠ ﻰ هﺎﺷ ﺎن اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ ﺑ ﻮدم‪ ،‬اﺙ ﺮى ﺑ ﺮ ﺟ ﺎى‬ ‫ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ روز اﻧﺘﻘ ﺎم ﻓ ﺮا رﺳ ﻴﺪﻩ اﺳ ﺖ و دﻳﮕ ﺮ ﺧﻼﺻ ﻰ ﻧﺨ ﻮاهﻢ داﺷ ﺖ‪.‬‬ ‫و ﺡ ﺎﻻ دﻟ ﻢ ﻣ ﻰ ﺧﻮاه ﺪ ﺁن ﻟﺤﻈ ﻪ‪ ،‬ﺁن ﻟﺤﻈ ﻪ اى آ ﻪ ﮔﺮﻳ ﺰى از ﺁن ﻧﻴ ﺴﺖ‪ ،‬زودﺕ ﺮ‬ ‫ﻓﺮاﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﻚ ﻣﺮد‬ ‫رواﻳﺖ دوم‬

‫روا ﻳﺖ د و م‬ ‫ﺁﻗ ﺎى ﻣﺤﺘ ﺮم! ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﻧﻮﺷ ﺘﻪ اﻳ ﺪ آ ﻪ دارﻳ ﺪ ﻣ ﺼﺎﻟﺤﻰ ﺟﻤ ﻊ ﻣ ﻰ آﻨﻴ ﺪ ﺕ ﺎ درﺑ ﺎرﻩ ى‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى آﺘ ﺎﺑﻰ ﺑﻨﻮﻳ ﺴﻴﺪ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ اﻳ ﻦ آ ﺎر ﺷ ﺪﻧﻰ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻳﺎدﺕ ﺎن ﻧ ﺮود آ ﻪ‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ در ه ﻴﭻ آﺘ ﺎﺑﻰ ﻧﻤ ﻰ ﮔﻨﺠ ﺪ‪ .‬ﮔ ﺎهﻰ ﺡﺘ ﻰ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم ﻣ ﻰ رﺳ ﺪ آ ﻪ ﻧﻮﺷ ﺘﻦ ﻳ ﺎ ﮔﻔ ﺘﻦ‬ ‫درﺑﺎرﻩ ى ﺡﺴﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧ ﻮﻋﻰ ﻣﺤ ﺪود آ ﺮدن اوﺳ ﺖ و دور از اﻧ ﺼﺎف ﻣ ﻰ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬از ﻃﺮﻓ ﻰ‬ ‫ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﺎ ﺡ ﻖ ﻣ ﻰ ده ﻢ آ ﻪ ﭼﻨ ﻴﻦ ه ﺪﻓﻰ را دﻧﺒ ﺎل آﻨﻴ ﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻬ ﺎ اﻧﺘﻈ ﺎر دارم در‬ ‫ﻧﻮﺷ ﺘﻪ ى ﺧ ﻮد ﻳ ﺎدﺁورى آﻨﻴ ﺪ ﺁن ﭼ ﻪ ﺑ ﻪ ﻗﻠ ﻢ ﺷ ﻤﺎ ﺟ ﺎرى ﺷ ﺪﻩ ﻳ ﺎ ﺁن ﭼ ﻪ آ ﻪ دﻳﮕ ﺮان‬ ‫ﮔﻔﺘ ﻪ اﻧ ﺪ و ﺷ ﻤﺎ ﻧﻮﺷ ﺘﻪ اﻳ ﺪ‪ ،‬ﺕﻨﻬ ﺎ ﺑﺨ ﺸﻰ از ﺡ ﺴﻴﻦ اﺳ ﺖ و ﻧ ﻪ هﻤ ﻪ ى او‪ .‬اﮔ ﺮ ﭼﻨ ﻴﻦ‬ ‫آﺎرى ﺻﻮرت ﻧﮕﻴﺮد‪ ،‬راﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻣﻰ رﺳﺪ آﻪ در ﺡﻖ ﺡﺴﻴﻦ ﻇﻠﻢ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣ ﻦ اه ﻞ اﻏ ﺮاق ﻧﻴ ﺴﺘﻢ و ﻓﻜ ﺮ ه ﻢ ﻧﻤ ﻰ آ ﻨﻢ آ ﻪ ﺑ ﺎ اﻏ ﺮاق آ ﺮدن درﺑ ﺎرﻩ ى‬ ‫ﺷﺨ ﺼﻴﺘﻰ ـ ﺑ ﻪ ﺧ ﺼﻮص اﮔ ﺮ ﺁن ﺷﺨ ﺼﻴﺖ‪ ،‬ﺷ ﻬﻴﺪ ﻋﺰﻳ ﺰى ﻣﺜ ﻞ ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى ﺑﺎﺷ ﺪ ـ‬ ‫ﺑﺘ ﻮاﻧﻴﻢ آﻤﻜ ﻰ ﺑ ﻪ او ﺑﻜﻨ ﻴﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﺎ ﺕﻤ ﺎم وﺟ ﻮد ﻋ ﺮض ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى‪،‬‬ ‫‪٢٩‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺷﺨ ﺼﻴﺘﻰ ﺑﺎورﻧﺎپ ﺬﻳﺮ داﺷ ﺖ‪ .‬و ﺕﻨﻬ ﺎ آ ﺴﺎﻧﻰ اﻳ ﻦ ﺡ ﺮف را ﻣ ﻰ ﻓﻬﻤﻨ ﺪ آ ﻪ او را ﺷ ﻨﺎﺧﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷ ﻨﺪ و اﻟﺒﺘ ﻪ ﺷ ﻤﺎ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧﻴ ﺪ ﺕﻌ ﺪادى از ﺁن ه ﺎ را در ﺷ ﻬﺮهﺎى ﻣﺨﺘﻠ ﻒ پﻴ ﺪا آﻨﻴ ﺪ و‬ ‫درﺳﺘﻰ ﺡﺮف ﻣﺮا از زﺑﺎن ﺁن هﺎ هﻢ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ‪.‬‬ ‫او در زﻣﻴﻨ ﻪ ه ﺎى ﻣﺨﺘﻠﻔ ﻰ ﺳ ﺮﺁﻣﺪ ﺑ ﻮد‪ .‬در اﻣ ﻮر ﻓﺮهﻨﮕ ﻰ‪ ،‬در ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﻧﻈ ﺎﻣﻰ‪،‬‬ ‫در ﻗ ﺪرت ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪ رﻳ ﺰى‪ ،‬در ﺳ ﺎزﻣﺎن ده ﻰ‪ ،‬در اﺧ ﻼق ﺧ ﻮب داﺷ ﺘﻦ و در ﺧﻴﻠ ﻰ‬ ‫ﭼﻴﺰه ﺎى دﻳﮕ ﺮ‪ .‬ﻧﻜﺘ ﻪ ى ﻋﺠﻴ ﺐ اﻳ ﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ اﮔ ﺮ آ ﺴﻰ در ﻳ ﻚ زﻣﻴﻨ ﻪ ﺑ ﺎ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺁﺷ ﻨﺎ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ ،‬ه ﻴﭻ ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﺕ ﺼﻮر آﻨ ﺪ آ ﻪ او در زﻣﻴﻨ ﻪ ه ﺎى دﻳﮕ ﺮ ه ﻢ ﺳ ﺮﺁﻣﺪ اﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫ﭼ ﺮا آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ در هﻤ ﺎن زﻣﻴﻨ ﻪ‪ ،‬ﺁن ﻗ ﺪر ﺕﻮاﻧ ﺎﻳﻰ و ﻣﻬ ﺎرت و ﺕ ﺴﻠﻂ داﺷ ﺖ آ ﻪ ﺑﻴﻨﻨ ﺪﻩ‬ ‫ﻓﻜﺮ ﻣﻰ آﺮد ﺑ ﺎ ﻓ ﺮدى رو ﺑ ﻪ روﺳ ﺖ آ ﻪ ﺕ ﻼش زﻳ ﺎدى آ ﺮدﻩ و در ﺁن زﻣﻴﻨ ﻪ‪ ،‬ﻣﺘﺨ ﺼﺺ‬ ‫ﺷ ﺪﻩ‪ .‬ﻳﻌﻨ ﻰ ﺑ ﺎ ﻓ ﺮدى رو ﺑ ﻪ روﺳ ﺖ آ ﻪ ﻣ ﺜﻼ ﺕﻤ ﺎم ه ﻢ و ﻏ ﻢ ﺧ ﻮد را ﺻ ﺮف ﻣﻄﺎﻟﻌ ﻪ و‬ ‫ﺕﺤﻘﻴ ﻖ در ﺕ ﺎرﻳﺦ اﺳ ﻼم و ﻧﻬ ﺞ اﻟﺒﻼﻏ ﻪ و ﻗ ﺮﺁن آ ﺮدﻩ و ﺑﻨ ﺎﺑﺮاﻳﻦ در اﻳ ﻦ زﻣﻴﻨ ﻪ ه ﺎ‬ ‫آﺎرﺷ ﻨﺎس اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕﻮاﻧ ﺎﻳﻰ ﺧ ﻮب ﺳ ﺨﻨﺮاﻧﻰ آ ﺮدن ه ﻢ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ از ﺕﺒﻌ ﺎت اﻳ ﻦ ﮔﻮﻧ ﻪ‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﻌ ﺎت ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬و ﺡﺘﻤ ًﺎ ﺷ ﻤﺎ ﻣ ﻰ داﻧﻴ ﺪ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ در ﺳ ﭙﺎﻩ پﺎﺳ ﺪاران‪،‬‬ ‫ﺟﻬﺎدﺳ ﺎزﻧﺪﮔﻰ‪ ،‬ﻣﺮآ ﺰ ﺕﺮﺑﻴ ﺖ ﻣﻌﻠ ﻢ و ﺟﺎه ﺎى دﻳﮕ ﺮ‪ ،‬از اﻳ ﻦ ﮔﻮﻧ ﻪ آ ﻼس ه ﺎ داﺷ ﺖ و‬ ‫روزى ه ﺸﺖ ﺕ ﺎ دﻩ ﺳ ﺎﻋﺖ ﺕ ﺪرﻳﺲ ﻣ ﻰ آ ﺮد و ﺳ ﻄﺢ ﺕ ﺪرﻳﺲ او ﺁن ﻗ ﺪر ﺑ ﺎﻻ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬ ‫دﻳﮕﺮان را ﺑﻪ ﺷﮕﻔﺘﻰ واﻣﻰ داﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺑ ﻪ هﺮﺡ ﺎل ﻣ ﻦ از ﻓﻌﺎﻟﻴ ﺖ ه ﺎى ﻗﺒ ﻞ از اﻧﻘ ﻼب‪ ،‬از ﺁﺕ ﺶ زدن ﺳ ﻴﺮك ﻣ ﺼﺮى ه ﺎ‪ ،‬از‬ ‫ﺕﻈ ﺎهﺮات ﻋﺎﺷ ﻮراى ﺳ ﺎل ‪ ۵٣‬و ﺡﺘ ﻰ از ﻓﻌﺎﻟﻴ ﺖ ه ﺎى ﺳ ﺎل ه ﺎى اوج اﻧﻘ ﻼب ﺡ ﺴﻴﻦ‪،‬‬ ‫ﺑ ﺎ ﺷ ﻤﺎ ﺳ ﺨﻦ ﻧﺨ ﻮاهﻢ ﮔﻔ ﺖ هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ ﺧﻮدﺕ ﺎن ﺧﻮاﺳ ﺘﻪ اﻳ ﺪ‪ .‬ﺷ ﻤﺎ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧﻴ ﺪ‬ ‫اﻳ ﻦ ه ﺎ را از دﻳﮕ ﺮان ﺑﭙﺮﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ ه ﻢ اﻟﺒﺘ ﻪ دﻗﻴ ﻖ در ﺟﺮﻳ ﺎن ﺁن ه ﺎ ﻧﻴ ﺴﺘﻢ و ﺕﻨﻬ ﺎ‬ ‫ﭼﻴﺰه ﺎﻳﻰ را ﻣ ﻰ داﻧ ﻢ آ ﻪ از دﻳﮕ ﺮان ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ام‪ .‬ﺑﻨ ﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﺁﻧﭽ ﻪ ﻣ ﻦ ﺑ ﺮاى ﺷ ﻤﺎ‬ ‫ﻣ ﻰ ﻧﻮﻳ ﺴﻢ‪ ،‬ﺷ ﺎﻣﻞ ﻓﻌﺎﻟﻴ ﺖ ه ﺎى ﺑﻌ ﺪ از اﻧﻘ ﻼب ﺡ ﺴﻴﻦ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد و اﻟﺒﺘ ﻪ ﻧ ﻪ ﺷ ﺎﻣﻞ هﻤ ﻪ‬ ‫ﺁن ه ﺎ‪ .‬ﻧﻮﺷ ﺘﻪ ى ﻣ ﻦ ﺑﺨ ﺸﻰ از ﻓﻌﺎﻟﻴ ﺖ ه ﺎى ﺡ ﺴﻴﻦ را در ﺑﺮﻣ ﻰ ﮔﻴ ﺮد آ ﻪ ﺧ ﻮدم‬ ‫ﺷ ﺎهﺪش ﺑ ﻮدﻩ ام ﻳ ﺎ ﺑ ﻪ ﻧ ﻮﻋﻰ در ﺟﺮﻳ ﺎن ﺁن ه ﺎ ﻗ ﺮار ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ام و اﻟﺒﺘ ﻪ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﻗ ﺼﺪم اﻳ ﻦ‬ ‫اﺳ ﺖ آ ﻪ از ﺑﻌ ﺪ ﻧﻈ ﺎﻣﻰ ﺷﺨ ﺼﻴﺖ ﺡ ﺴﻴﻦ در ﻃ ﻮل ﺟﻨ ﮓ ﺑﮕ ﻮﻳﻢ‪ .‬ﻣ ﺮا ﺧﻮاهﻴ ﺪ‬ ‫ﺑﺨ ﺸﻴﺪ اﮔ ﺮ آ ﻪ ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻢ ﺑﻌ ﻀﻰ از ﺡ ﻮادث را ﺑ ﻪ ﻃ ﻮر دﻗﻴ ﻖ ﺑﻴ ﺎن آ ﺮدﻩ ﻳ ﺎ ﺑﻌ ﻀﻰ‬ ‫از ﺕﺎرﻳﺦ هﺎ را پﺲ و پﻴﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬ ‫اﻣ ﺮوز ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺑ ﻪ ‪ ٢٠‬ﺳ ﺎل از ﺁن روزه ﺎ ﻣ ﻰ ﮔ ﺬرد و ﺷ ﻤﺎ ﻣ ﻰ داﻧﻴ ﺪ آ ﻪ ﻣ ﻦ ﺡ ﺪود‬ ‫دﻩ ﺳ ﺎل در اﺳ ﺎرت ﺑ ﻮدﻩ ام و در ﻃ ﻰ اﻳ ﻦ ﺳ ﺎل ه ﺎى ﺳ ﺨﺖ‪ ،‬هﻤ ﻮارﻩ ﺕﻨﻬ ﺎ ﺡ ﺴﺮﺕﻢ اﻳ ﻦ‬ ‫ﺑ ﻮدﻩ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﭼ ﺮا ﺁن ﺕﻴ ﺮ آ ﺎﻟﻴﺒﺮ ‪ ،۵٠‬ﺑ ﻪ ﺟ ﺎى پ ﺎ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻗﻠ ﺐ ﻣ ﻦ ﻧﻨﺸ ﺴﺖ و اﻓﺘﺨ ﺎر‬ ‫هﻤﺮاهﻰ ﺡﺴﻴﻦ را ﺕﺎ ﺁﺧﺮ پﻴﺪا ﻧﻜﺮدم‪.‬‬ ‫‪٣٠‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫اﻟﺒﺘ ﻪ ﻓﻜ ﺮش را آ ﻪ ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ‪ ،‬ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﻧﺘﻴﺠ ﻪ ﻣ ﻰ رﺳ ﻢ آ ﻪ ﺡ ﻖ هﻤ ﻴﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ اﺕﻔ ﺎق‬ ‫اﻓﺘ ﺎد‪ .‬هﺮآ ﺴﻰ ﺑ ﻪ اﻧ ﺪازﻩ ى ﻟﻴﺎﻗ ﺖ ﺧ ﻮد ﺑﻬ ﺮﻩ ﻣﻨ ﺪ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻪ ﺁن ﺟ ﺎﻳﻰ‬ ‫رﺳ ﻴﺪ آ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ و ﻣ ﻦ در ﺟ ﺎﻳﻰ ﻣﺎﻧ ﺪم آ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻣ ﻰ ﻣﺎﻧ ﺪم‪ .‬ﺷ ﻤﺎ ﺡﺘﻤ ًﺎ‬ ‫ﻣ ﻰ داﻧﻴ ﺪ آ ﻪ ﺑﻌ ﺪ از اﻧﻘ ﻼب ﺡ ﺴﻴﻦ در ﺳ ﺎﺧﺘﻤﺎن اﺳ ﺘﺎن دارى آ ﺎر ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬آﻤﻴﺘ ﻪ اى‬ ‫در ﺁن ﺟ ﺎ ﺕ ﺸﻜﻴﻞ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴ ﺖ ه ﺎى ﻣﺨﺘﻠﻔ ﻰ داﺷ ﺖ آ ﻪ ﻋﻤ ﺪﻩ ى ﺁن‪،‬‬ ‫دﺳ ﺘﮕﻴﺮى ﻋﻮاﻣ ﻞ ﺳ ﺎواك در ﺳ ﻄﺢ اﺳ ﺘﺎن ﺑ ﻮد و ﻻﺑ ﺪ ﺑ ﺮاى ﺷ ﻤﺎ ﺟﺎﻟ ﺐ ﺧﻮاه ﺪ ﺑ ﻮد‬ ‫آ ﻪ ﺑﺪاﻧﻴ ﺪ آ ﻪ ﺑ ﻪ هﻤ ﺖ ﻣ ﺮدم و هﻤ ﻴﻦ آﻤﻴﺘ ﻪ‪ ،‬ﻣﻌﺒ ﺮ و ﺳ ﺮوان ﻧﺒ ﻮى ـ آ ﻪ در پﺎدﮔ ﺎن‬ ‫ﻟ ﺸﻜﺮ ‪ ٩٢‬زره ﻰ ﺡ ﺴﻴﻦ را ﺑ ﺴﻴﺎر ﺷ ﻜﻨﺠﻪ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد ـ دﺳ ﺘﮕﻴﺮ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﻌﺒ ﺮ‬ ‫هﻤ ﺎن ﺷ ﻜﻨﺠﻪ ﮔ ﺮ ﺑ ﺪ ﭼﻬ ﺮﻩ و ﺧ ﺸﻨﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑﺎره ﺎ ﺡ ﺴﻴﻦ را زﻳ ﺮ ﺳ ﺨﺖ ﺕ ﺮﻳﻦ‬ ‫ﺷﻜﻨﺠﻪ هﺎ ﻗﺮار دادﻩ ﺑﻮد و ﺡﺴﻴﻦ را از ﺳﺎل هﺎ پﻴﺶ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪.‬‬ ‫در اﻳ ﻦ زﻣ ﺎن‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺮاى رﻓ ﺖ و ﺁﻣ ﺪ در ﺷ ﻬﺮ‪ ،‬از ﻳ ﻚ ﻣﻮﺕ ﻮر ﮔ ﺎزى اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ‬ ‫ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬ﺁن ﻃ ﻮر آ ﻪ ﻣ ﻦ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ام‪ ،‬پ ﻮل ﺧﺮﻳ ﺪ هﻤ ﻴﻦ ﻣﻮﺕ ﻮر را ه ﻢ از ﺑ ﺮادرش آ ﺎﻇﻢ‬ ‫ﻗ ﺮض آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد و ه ﺮ ﻣ ﺎﻩ‪ ،‬ﻗ ﺴﻂ ﺁن را ﻣ ﻰ پﺮداﺧ ﺖ‪ .‬او در ﻧﻘ ﺎط ﻣﺨﺘﻠ ﻒ ﺷ ﻬﺮ آ ﻼس‬ ‫داﺷ ﺖ و ﺑ ﺮاى رﺳ ﻴﺪن ﺑ ﻪ ﺁن ه ﺎ‪ ،‬از اﻳ ﻦ ﻣﻮﺕ ﻮر اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬ﺳ ﭙﺎﻩ ه ﻢ ﻣ ﺪﺕﻰ ﺑ ﻮد‬ ‫آ ﻪ ﺕ ﺸﻜﻴﻞ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ﺡ ﺴﻴﻦ در ﺷ ﻮراى ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪهﻰ ﺁن ﺡ ﻀﻮر ﻓﻌ ﺎﻟﻰ داﺷ ﺖ ﺕ ﺎ‬ ‫ﺑﺨ ﺶ ه ﺎى ﻓﺮهﻨﮕ ﻰ را ﺕﻘﻮﻳ ﺖ آﻨ ﺪ‪ .‬از ﺟﻤﻠ ﻪ اﻓ ﺮادى آ ﻪ در آ ﺎر ﺕ ﺪرﻳﺲ ﺑ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫آﻤ ﻚ ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪» ،‬اﺻ ﻐﺮ ﮔﻨ ﺪﻣﻜﺎر«‪» ،‬رﺿ ﺎ پﻴ ﺮزادﻩ«‪» ،‬ﺳ ﻌﻴﺪ درﺧ ﺸﺎن«‪» ،‬ﺻ ﺎدق‬ ‫ﺁهﻨﮕﺮان« و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ دﻳﮕﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫اﺻ ﻐﺮ ﮔﻨ ﺪﻣﻜﺎر و رﺿ ﺎ پﻴ ﺮزادﻩ‪ ،‬و ﺳ ﻌﻴﺪ درﺧ ﺸﺎن هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ ﺡﺘﻤ ًﺎ ﻣ ﻰ داﻧﻴ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﻌ ﺪًا ﺷ ﻬﻴﺪ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬در هﻤ ﺎن ﺳ ﺎل ﻳ ﺎدم ه ﺴﺖ آ ﻪ ﻳ ﻚ ﺑ ﺎر ﺡ ﺴﻴﻦ را ﺑ ﻪ دادﮔ ﺎﻩ اﻧﻘ ﻼب‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺁن روز‪ ،‬روز ﻣﺤﺎآﻤ ﻪ ى ﺷ ﻜﻨﺠﻪ ﮔ ﺮان ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻮد و ﻻﺑ ﺪ ﻣ ﻰ داﻧﻴ ﺪ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ در‬ ‫ﺁن روز ﺷ ﻜﻨﺠﻪ ﮔ ﺮ ﺡﻜﻮﻣ ﺖ ﻧﻈ ﺎﻣﻰ را ﺑﺨ ﺸﻴﺪ و ﻧﺎﻣ ﻪ اى ه ﻢ ﺑ ﺮاى او ﻧﻮﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫دﺳ ﺘﺶ داد‪ .‬ﮔﻮﻳ ﺎ اواﺧ ﺮ ﺑﻬ ﺎر ﺳ ﺎل ‪ ۵٨‬ﺑ ﻮد‪ .‬ﻳﻌﻨ ﻰ هﻨ ﻮز دو ـ ﺳ ﻪ ﻣ ﺎهﻰ ـ ﺑ ﻪ ﺷ ﺮوع‬ ‫ﺟﻨ ﮓ ﺑ ﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬از ﻓﻌﺎﻟﻴ ﺖ ه ﺎى دﻳﮕ ﺮ ﺡ ﺴﻴﻦ در اﻳ ﻦ اﻳ ﺎم اﻓ ﺸﺎى ﭼﻬ ﺮﻩ ى‬ ‫ﺕﻴﻤ ﺴﺎر ﻣ ﺪﻧﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻓﻜ ﺮ ﻧﻤ ﻰ آ ﻨﻢ ﺑ ﺎزﮔﻮﻳﻰ ﺟﺰﻳﻴ ﺎت ﺁن از ﻋﻬ ﺪﻩ ى ﻣ ﻦ ﺑﺮﺑﻴﺎﻳ ﺪ و‬ ‫اﻟﺒﺘ ﻪ ﺷ ﻤﺎ ه ﻢ ﻧﻮﺷ ﺘﻪ ﺑﻮدﻳ ﺪ آ ﻪ ﺑﻨ ﺪﻩ ﺑ ﻪ ﻋﻨ ﻮان ﻳ ﻚ هﻤ ﺮاﻩ ﻗ ﺪﻳﻤﻰ در ﻃ ﻮل ﺟﻨ ﮓ‪ ،‬از‬ ‫ﺁن ﻟﺤﻈ ﺎت ﺑ ﻪ ﻳﺎدﻣﺎﻧ ﺪﻧﻰ ﺑ ﺮاى ﺷ ﻤﺎ ﺑﮕ ﻮﻳﻢ و از ﺡﻤﺎﺳ ﻪ ى دﺷ ﺖ ه ﻮﻳﺰﻩ آ ﻪ در ﺁن‬ ‫ﺻﺎدق ﺕﺮﻳﻦ ﻳﺎران ﺡﺴﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻪ هﻤﺮاﻩ او ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻗﺒ ﻞ از ﺷ ﺮوع رﺳ ﻤﻰ ﺟﻨ ﮓ‪ ،‬ﻳ ﻚ روز ﻣ ﻦ و ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎ ه ﻢ رﻓﺘ ﻴﻢ ﺷ ﻠﻤﭽﻪ‪.‬‬ ‫ﻃﺮف ه ﺎى ﻏ ﺮوب ﺑ ﻮد‪ .‬ﺧﻮرﺷ ﻴﺪ از پ ﺸﺖ ﺳ ﺮ ﻣ ﻰ ﺕﺎﺑﻴ ﺪ و ﻣ ﺎ دﻳ ﺪ ﺧ ﻮﺑﻰ ﻧ ﺴﺒﺖ ﺑ ﻪ ﺟﻠ ﻮ‬ ‫‪٣١‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫داﺷ ﺘﻴﻢ‪ .‬دﺷ ﺖ ﺷ ﻠﻤﭽﻪ ﺁن روز ﺧﻴﻠ ﻰ ﻣﺮﻣ ﻮز ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬از دور ﺕ ﻮدﻩ اى از‬ ‫ﮔﺮدوﻏﺒ ﺎر دﻳ ﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ آ ﻪ اﻓ ﻖ را پﻮﺷ ﺎﻧﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺁن دوره ﺎ اﻧﮕ ﺎر ﺧﺒﺮه ﺎﻳﻰ‬ ‫هﺴﺖ‪«.‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺮاﻗﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻳﻌﻨﻰ راﺳﺖ راﺳﺘﻰ ﺧﻴﺎل هﺎﻳﻰ دارﻧﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬دﻳﮕﺮ دارم ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﻰ ﺷﻮم‪«.‬‬ ‫و ﺑﺎ دورﺑﻴﻦ ﻣﺮز را زﻳﺮﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﻴﺰى ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻧ ﻪ‪ .‬ﭼﻴ ﺰى دﻳ ﺪﻩ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ اﻳ ﻦ ﮔﺮدوﺧ ﺎك‪ ،‬ﺡﺘﻤ ًﺎ ﻣ ﺎل ﺟﺎﺑ ﻪ ﺟ ﺎﻳﻰ‬ ‫ﺕﺎﻧﻚ هﺎو ادوات ﺳﻨﮕﻴﻦ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺡﺎﻻ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻪ آﺎر ﺑﻜﻨﻴﻢ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺕ ﺎ اﻓ ﺮاد ﺧ ﺎﺋﻦ در رأس ﻗ ﺪرت ه ﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬آ ﺎر ﭼﻨ ﺪاﻧﻰ از ﻣ ﺎ ﺑﺮﻧﻤ ﻰ ﺁﻳ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ‬ ‫ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﺳ ﻔﺎرت را ﻗ ﺎﻧﻊ آ ﺮدم پﺮوﻧ ﺪﻩ ى ﻣ ﺪﻧﻰ را از رﺳ ﺎﻧﻪ ه ﺎى ﮔﺮوه ﻰ اﻋ ﻼم آﻨﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫اﮔ ﺮ اﻳ ﻦ آ ﺎر ﺻ ﻮرت ﺑﮕﻴ ﺮد‪ ،‬ﻣ ﺪﻧﻰ آﻨ ﺎر ﻣ ﻰ رود و راﻩ ﺑ ﺮاى ﻧﻴﺮوه ﺎى ﻣﺨﻠ ﺺ ﺑ ﺎز‬ ‫ﻣﻰ ﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺮد ﺑﺪﺟﻮرى دارد آﺎرﺷﻜﻨﻰ ﻣﻰ آﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬اﺳ ﻨﺎد ﻃﺒﻘ ﻪ ﺑﻨ ﺪى ﺷ ﺪﻩ اى آ ﻪ ﻣ ﻰ ﮔﻔﺘ ﻰ ﻳﻜ ﻰ از دوﺳ ﺘﺎن ﻋﻠﻴ ﻪ ﻣ ﺪﻧﻰ‬ ‫ﺕﻬﻴﻪ آﺮدﻩ‪ ،‬آﺎرﺳﺎز ﻧﺸﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﭼ ﺮا! ﺁن ه ﺎ را ه ﻢ در اﺧﺘﻴ ﺎر ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﺳ ﻔﺎرت ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ اﻳ ﻢ‪ .‬ﺧﻮدﺷ ﺎن ه ﻢ‬ ‫دارﻧ ﺪ اﺳ ﻨﺎد ﻻﻧ ﻪ ى ﺟﺎﺳﻮﺳ ﻰ را ﺕﺮﺟﻤ ﻪ ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ان ﺷ ﺎءاﷲ هﻤ ﻴﻦ روزه ﺎ ﻧﺘﻴﺠ ﻪ‬ ‫ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﺑ ﺎ ﻧﺎاﻣﻴ ﺪى‪ ،‬دورﺑ ﻴﻦ را پ ﺎﻳﻴﻦ ﺁورد‪ .‬ﭼﻬ ﺮﻩ اش دره ﻢ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﭼ ﻰ‬ ‫ﺷﺪﻩ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑﻴ ﺎ ﺧ ﻮدت ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﻦ! ﺑﺨ ﺸﻰ از اﻳ ﻦ ﮔﺮدوﺧ ﺎك ه ﺎ ﻣ ﺎل اﻳ ﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻋ ﺮاق‬ ‫دارد ﻣﺮزش را ﺳﻨﮕﺮﺑﻨﺪى ﻣﻰ آﻨﺪ‪«.‬‬ ‫دورﺑ ﻴﻦ را ﭼ ﺴﺒﺎﻧﺪم ﺑ ﻪ ﭼ ﺸﻢ ه ﺎم‪ .‬راﺳ ﺖ ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪ .‬ﺕﺤﺮآ ﺎت ﻣ ﺮزى ﻋ ﺮاق‪ ،‬ﺑ ﻴﺶ‬ ‫از ﺡﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ اﻧﮕﺎر ﺡﻤﻠﻪ ى ﻧﻈﺎﻣﻰ ﻗﻄﻌﻰ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ اﻳ ﻦ ﺟ ﻮر ﺑ ﻮش ﻣ ﻰ ﺁﻳ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺎ ه ﻢ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻧﻴﺮوه ﺎى ﻧﻈ ﺎﻣﻰ و ﻣﻮاﻧ ﻊ ﻣ ﺮزى را زﻳ ﺎد آﻨ ﻴﻢ‪،‬‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪﻩ ﺳ ﭙﺎﻩ ﺧﻮزﺳ ﺘﺎن دارد در ﺟﺎه ﺎى ﻣﺨﺘﻠ ﻒ ﻣ ﺮز‪ ،‬پﺎﺳ ﮕﺎﻩ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ‪ .‬وﻟ ﻰ‬ ‫اﻳﻦ آﺎﻓﻰ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺕ ﺎزﻩ‪ ،‬ﻣ ﺎ آ ﻪ اﻣﻜﺎﻧ ﺎﺕﻰ ﻧ ﺪارﻳﻢ‪ .‬ﺑ ﺎ ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎ اﺳ ﻠﺤﻪ ى ﺳ ﺒﻚ‪ ،‬ﭼ ﻪ آ ﺎر ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد آ ﺮد؟‬ ‫‪٣٢‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺟﻠﻮى ﻧﻴﺮوهﺎى زرهﻰ ﻋﺮاق را‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻣﻰ ﺷﻮد ﺑﺎ ژ ـ‪ ٣‬وام ـ ﻳﻚ و ﻧﺎرﻧﺠﻚ ﮔﺮﻓﺖ؟‬ ‫ﺁن روز ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ آﻤﺘ ﺮ از ﻳ ﻚ ﻣ ﺎﻩ ﺑ ﻪ ﺷ ﺮوع ﺟﻨ ﮓ ﻣﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬در روزه ﺎى ﺑﻌ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺕﺤﺮﻳﻜ ﺎت دﺷ ﻤﻦ در ﻣ ﺮز ﺧﺮﻣ ﺸﻬﺮ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﺷ ﺪ و ﺷ ﺮوع آﺮدﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ﺑ ﺎران ﭼﻨ ﺪ‬ ‫ﻧﻘﻄ ﻪ از ﺁن ﻣﻨﻄﻘ ﻪ‪ .‬ﺕ ﺎ اﻳ ﻦ آ ﻪ در ‪ ٣١‬ﺷ ﻬﺮﻳﻮر‪ ،‬ﺟﻨ ﮓ ﺑ ﻪ ﻃ ﻮر رﺳ ﻤﻰ ﺷ ﺮوع ﺷ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ از ﻣ ﺮز ﺷ ﻠﻤﭽﻪ ﮔﺬﺷ ﺘﻨﺪ و ﺷ ﺮوع ﺑ ﻪ پﻴ ﺸﺮوى آﺮدﻧ ﺪ و ﭼﻴ ﺰى‬ ‫ﻧﮕﺬﺷﺖ آﻪ اهﻮاز در ﺑﺮد ﺧﻤﭙﺎرﻩ ﺷﺎن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﺕﻠ ﺦ ﺕ ﺮﻳﻦ روزه ﺎى زﻧ ﺪﮔﻰ هﻤ ﻪ ى ﻣ ﺎ ﺷ ﺮوع ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬هﻨ ﻮز ﺷ ﻴﺮﻳﻨﻰ پﻴ ﺮوزى‬ ‫اﻧﻘ ﻼب اﺳ ﻼﻣﻰ آ ﻪ اﻣﺜ ﺎل ﺡ ﺴﻴﻦ ﺁن هﻤ ﻪ ﺑ ﺮاﻳﺶ زﺡﻤ ﺖ آ ﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬زﻳ ﺮ‬ ‫زﺑ ﺎن ﻣ ﺎن ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺟﻨﮕ ﻰ ﭼﻨ ﻴﻦ ﮔ ﺴﺘﺮدﻩ را ﺑ ﺮ ﻣ ﺎ ﺕﺤﻤﻴ ﻞ آ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬آ ﺎرﻳﺶ‬ ‫ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ آ ﺮد‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺁﻣ ﺎدﻩ ﻣﻘﺎﺑﻠ ﻪ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻳﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ هﻨ ﻮز ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪ ى روﺷ ﻨﻰ ﻧﺪاﺷ ﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺁن وﻗ ﺖ ه ﺎ ﻣﺮﺕ ﺐ ﺑ ﻪ ﺳ ﺘﺎد ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪهﻰ ﺳ ﭙﺎﻩ ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ ﺕ ﺎ ﺑﺒﻴﻨ ﺪ »ﺟﻬ ﺎن ﺁرا« و‬ ‫دﻳﮕ ﺮان ﭼ ﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪ اى ﺑ ﺮاى ﺳ ﺪ آ ﺮدن راﻩ دﺷ ﻤﻦ دارﻧ ﺪ‪ .‬در ﺁن روزه ﺎ‪» ،‬اﺻ ﻐﺮ‬ ‫ﮔﻨﺪم آﺎر« آﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ى ﺳﭙﺎﻩ هﻮﻳﺰﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﺒﺮهﺎى ﺕﻠﺨﻰ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻣﻰ ﺁورد‪.‬‬ ‫ـ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﺑ ﻪ ﺷ ﺪت دارﻧ ﺪ پﻴ ﺸﺮوى ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺕﺎﻧ ﻚ هﺎﺷ ﺎن رﺳ ﻴﺪﻩ اﻧ ﺪ ﺑ ﻪ‬ ‫»ﺑ ﺴﺘﺎن«‪ .‬ﺳ ﺮ راﻩ ﺷ ﺎن هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را از ﺑ ﻴﻦ ﻣ ﻰ ﺑﺮﻧ ﺪ و ﺟﻠ ﻮ ﻣ ﻰ ﺁﻳﻨ ﺪ‪ .‬اﮔ ﻪ ﻣﺘﻮﻗ ﻒ ﺷ ﺎن‬ ‫ﻧﻜﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻪ زودى ﺳﻮﺳﻨﮕﺮد و ﺡﺘﻰ اهﻮاز هﻢ از دﺳﺖ ﻣﻰ رود‪.‬‬ ‫ـ ﻣﺎ ﻧﻴﺮوى ﻣﺮدﻣﻰ دارﻳﻢ‪ ،‬اﻣﺎ اﺳﻠﺤﻪ ﻧﺪارﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺎ هﻤﻴﻦ اﺳﻠﺤﻪ ى ﻣﻮﺟﻮد‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻋﺪﻩ اى را ﺑﺴﻴﺞ ﺑﻜﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺑ ﺎ آﻤ ﻚ ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬ﮔﺮوه ﻰ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﻋ ﺎزم ﺧﺮﻣ ﺸﻬﺮ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﺕﻘﺮﻳﺒ ًﺎ هﻤ ﻪ ى ﺁن ه ﺎ‬ ‫ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻨﺪ آ ﻪ ﺑﺮﻧﺨﻮاهﻨ ﺪ ﮔ ﺸﺖ‪ ،‬ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﺡ ﺎل‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺟ ﺎن و دل رﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬روزه ﺎﻳﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬ ‫ﻣ ﺎ هﻨ ﻮز درﺑ ﻪ در دﻧﺒ ﺎل اﺳ ﻠﺤﻪ ﺑ ﻮدﻳﻢ و ﺡ ﺴﻴﻦ ه ﻢ ﺧ ﻮدش را ﺑ ﻪ ه ﺮ درى ﻣ ﻰ زد‪ .‬آ ﺎر‬ ‫ﺡﻔ ﺮ ﺧﻨ ﺪق ﺑ ﻪ دور اه ﻮاز‪ ،‬ﻣ ﺪﺕﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺷ ﺮوع ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ اﻣﻴ ﺪى ﺑ ﻪ ﺁن ﻧﻤ ﻰ رﻓ ﺖ‪.‬‬ ‫در ﺁن روزه ﺎ »دآﺘ ﺮ ﭼﻤ ﺮان« ﻧﻤﺎﻳﻨ ﺪﻩ ى وﻳ ﮋﻩ اﻣ ﺎم در ﺟﻨ ﮓ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﻣﺮﺕ ﺐ ﺑ ﺎ او‬ ‫دﻳ ﺪار ﻣ ﻰ آ ﺮد ﺕ ﺎ ه ﻢ از ه ﻢ ﻓﻜ ﺮى دآﺘ ﺮ ـ آ ﻪ ﻣﺒ ﺎرزى آﺎرآ ﺸﺘﻪ ﺑ ﻮد ـ اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ آﻨ ﺪ و‬ ‫ه ﻢ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ ﻣﻘ ﺪﻣﺎت دﻓ ﺎع را ﺁﻣ ﺎدﻩ آﻨ ﺪ‪ .‬ﻣﻘﺎوﻣ ﺖ در اه ﻮاز‪ ،‬آ ﺎر ﻣﻨﻄﻘ ﻰ اى‬ ‫ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻧﻤ ﻰ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺑﻨ ﺎ ﺑ ﻮد دﺷ ﻤﻦ ﺕ ﺎ اﻃ ﺮاف اه ﻮاز ﺑﻴﺎﻳ ﺪ‪ ،‬ﺷ ﻬﺮ ﻋﻤ ﻼ در ﺕﻴ ﺮرس‬ ‫ﻗﺮار ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ و هﻤﻪ زﻣﻴﻦ ﮔﻴﺮ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫در ﺻ ﺤﺒﺘﻰ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎ دآﺘ ﺮ ﭼﻤ ﺮان داﺷ ﺖ‪ ،‬ﻗ ﺮار ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ﺧ ﻂ دﻓ ﺎﻋﻰ‪،‬‬ ‫ﺧﺎرج از اه ﻮاز و در ﻣﻨﻄﻘ ﻪ ى »دب ﺡ ﺮدان« و »ﺡﻤﻴﺪﻳ ﻪ« ﺕ ﺸﻜﻴﻞ ﺷ ﻮد‪ .‬ﺑﻨ ﺎ ﺑ ﻮد ﻧﻔ ﺮات‬ ‫ﻣ ﺎ ـ آ ﻪ ﺡ ﺪود ﺻ ﺪ ﻧﻔ ﺮ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻧﺪ ـ در ﻃ ﻮل ﺟ ﺎدﻩ ى ﺡﻤﻴﺪﻳ ﻪ ﺑ ﻪ اه ﻮاز ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﺑ ﺸﻮﻧﺪ و‬ ‫ﺑﺎ ﻧﺎرﻧﺠﻚ و آﻮآﺘﻞ ﻣﻮﻟﻮﺕﻮف و اﻳﻦ ﺟﻮر ﭼﻴﺰهﺎ‪ ،‬ﺟﻠﻮى دﺷﻤﻦ را ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪٣٣‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺑ ﺮاى اﺟ ﺮاى ﻧﻘ ﺸﻪ‪ ،‬ﻣ ﺎ آﻤ ﻴﻦ ه ﺎى ﺧ ﻮد را در ﻃ ﻮل ﺟ ﺎدﻩ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ آ ﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫هﺮآ ﺴﻰ ﺑ ﺮاى ﺧ ﻮدش ﺡﻔ ﺮ روﺑ ﺎهﻰ آﻨ ﺪ و ﺑ ﻪ اﻧﺘﻈ ﺎر دﺷ ﻤﻦ ﻧﺸ ﺴﺖ‪ .‬اآﺜ ﺮ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى‬ ‫ﻣ ﺴﺠﺪ ﺟﺰاﻳ ﺮى‪ ،‬ﻣﺜ ﻞ رﺿ ﺎ پﻴ ﺮزادﻩ‪ ،‬اﺻ ﻐﺮ ﮔﻨ ﺪم آ ﺎر و ﻣﻌﻤ ﺎرزادﻩ‪ ،‬از اﻳ ﻦ ﻋﻤﻠﻴ ﺎت‬ ‫پﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻰ آﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻏ ﺮوب ﻳ ﻚ روز از اه ﻮاز ﺑﻴ ﺮون ﺁﻣ ﺪﻳﻢ و در ﻃ ﻮل ﺟ ﺎدﻩ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﺷ ﺪﻳﻢ‪ .‬اﻳ ﻦ در‬ ‫ﺡ ﺎﻟﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎى دﺷ ﻤﻦ در ﺟ ﺎدﻩ ى ﺡﻤﻴﺪﻳ ﻪ ـ ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﺷ ﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ از ﻣﻨﻄﻘ ﻪ ى ﻣ ﺮزى »ﭼﺬاﺑ ﻪ« آ ﻪ ﻣﻘﺎﺑ ﻞ اﺳ ﺘﺎن »ﻣ ﺴﻴﺎن« اﺳ ﺖ‬ ‫ﺳ ﺮازﻳﺮ ﺷ ﺪﻩ و ﺑ ﺎ پ ﺸﺖ ﺳﺮﮔﺬاﺷ ﺘﻦ ﺕﭙ ﻪ ه ﺎى ﺷ ﻨﻰ اﻳ ﻦ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ‪ ،‬وارد ﻣﻨﻄﻘ ﻪ ى‬ ‫ﺑ ﺴﺘﺎن و ه ﻮﻳﺰﻩ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﺑ ﻪ زودى ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد در ﻣﺤﺎﺻ ﺮﻩ ى آﺎﻣ ﻞ ﻗ ﺮار‬ ‫ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻨ ﻰ ﺻ ﺪر هﻨ ﻮز ه ﻢ از ﻣ ﺴﻠﺢ آ ﺮدن ﻧﻴﺮوه ﺎى ﻣﺮدﻣ ﻰ ﻃﻔ ﺮﻩ ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ‬ ‫پﻴ ﺸﺮوى ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎى ﻋﺮاﻗ ﻰ و ﺕ ﻼش ﺁﻗ ﺎى ﺧﺎﻣﻨ ﻪ اى ـ آ ﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨ ﺪﻩ ى اﻣ ﺎم در ﺷ ﻮراى‬ ‫ﻋ ﺎﻟﻰ دﻓ ﺎع ﺑﻮدﻧ ﺪ ـ ﺑﺎﻋ ﺚ ﺷ ﺪ آ ﻪ ﺳ ﺮاﻧﺠﺎم ارﺕ ﺶ‪ ،‬ﺑﺨ ﺸﻰ از ادواﺕ ﻰ را آ ﻪ ﺳ ﭙﺎﻩ ﻻزم‬ ‫داﺷ ﺖ‪ ،‬در اﺧﺘﻴ ﺎر ﻣ ﺎ ﻗ ﺮار ﺑﺪه ﺪ‪ .‬ﺁن روز ﺡ ﺴﻴﻦ ﺧﻴﻠ ﻰ ﺧﻮﺷ ﺤﺎل ﺑ ﻮد‪ ،‬ﭼﺮاآ ﻪ ﺕ ﻼش‬ ‫ﭼﻨ ﺪﻳﻦ هﻔﺘ ﻪ اى اش‪ ،‬ﻧﺘﻴﺠ ﻪ دادﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖ ه ﺎ ﺑ ﺮادر »ﻏﻴ ﻮر اﺻ ﻠﻰ« ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪﻩ ى‬ ‫ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﺳ ﭙﺎﻩ ﺧﻮزﺳ ﺘﺎن ﺑ ﻮد‪ .‬ﻏﻴ ﻮر‪ ،‬ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ ه ﺎﻳﻰ را آ ﻪ ﺑ ﻪ زﺡﻤ ﺖ ﺕﻬﻴ ﻪ آ ﺮدﻩ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑ ﻴﻦ اﻓ ﺮاد ﺕﻘ ﺴﻴﻢ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ آ ﻪ پ ﺎﻳﻴﺰ ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ه ﻮا هﻨ ﻮز ﮔﺮﻣ ﺎى ﺕﺎﺑ ﺴﺘﺎن را‬ ‫داﺷ ﺖ‪ .‬ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ه ﺎﻳﻰ را آ ﻪ ﺑ ﺎ ﭼ ﺮاغ ه ﺎى ﺧ ﺎﻣﻮش در ﺡ ﺎل ﺡﺮآ ﺖ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺮك‬ ‫آﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻏﻴﻮر ﮔﻔﺖ‪» :‬از اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﺑ ﻪ ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬دﻳﮕ ﺮ آ ﺴﻰ ﺡ ﻖ ﺡ ﺮف زدن و ﺳﺮوﺻ ﺪا آ ﺮدن‬ ‫را ﻧﺪارد‪«.‬‬ ‫ﻗﺒ ﻀﻪ ه ﺎى ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ و آﻮﻟ ﻪ ه ﺎى ﻣﻮﺷ ﻚ را ﺑﺮداﺷ ﺘﻴﻢ و ﺑ ﻪ ﻣ ﻮازات ﺟ ﺎدﻩ ى‬ ‫ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ‪ .‬ﺁن ﺷ ﺐ‪ ،‬ﺷ ﺐ ﺑ ﻪ ﻳﺎدﻣﺎﻧ ﺪﻧﻰ و ﺧ ﺎﻃﺮﻩ اﻧﮕﻴ ﺰى ﺑ ﻮد‪ .‬ﻋﻤﻠﻴ ﺎت‬ ‫ﺁن ﺷ ﺐ‪ ،‬اوﻟ ﻴﻦ ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﻣﻬ ﻢ ﭼﺮﻳﻜ ﻰ ﻣ ﺎ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺡ ﺎل آ ﻪ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮدﻳﻢ ﺑﻌ ﺪ از ﻣ ﺪت ه ﺎ‬ ‫اﻧﺘﻈ ﺎر آ ﺸﻨﺪﻩ‪ ،‬راه ﻰ ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﺑ ﺸﻮﻳﻢ‪ ،‬دل ﺕ ﻮى دل ﻣ ﺎن ﺑﻨ ﺪ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ زودى ﺻ ﺪاى‬ ‫ﺷ ﻠﻴﻚ ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ ه ﺎ و ﻣﺴﻠ ﺴﻞ ه ﺎ‪ ،‬ﺳ ﻜﻮت دﺷ ﺖ را ﻣ ﻰ ﺷﻜ ﺴﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ زودى ﻣ ﺮدم‬ ‫دردﻣﻨ ﺪ ﻣ ﻰ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧ ﺪ آ ﻪ آ ﺴﻰ ه ﺴﺖ آ ﻪ ﺟﻠ ﻮى دﺷ ﻤﻦ را ﺑﮕﻴ ﺮد‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ ﺁن ه ﺎﻳﻰ‬ ‫ه ﻢ آ ﻪ ﺑﺎروﺑﻨ ﻪ ﺷ ﺎن را ﺟﻤ ﻊ آ ﺮدﻩ و ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ ﻣﺎﺷ ﻴﻨﻰ و ﺑﻨﺰﻳﻨ ﻰ ﮔﻴ ﺮ ﺑﻴﺎورﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫در هﻤ ﺎن ﺡ ﺎل آ ﻪ داﺷ ﺘﻨﺪ ﻣ ﻰ رﻓﺘﻨ ﺪ و در هﻤ ﺎن ﺡ ﺎل آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﻰ و ﺑ ﺎ اﺷ ﻚ و ﺁﻩ‪،‬‬ ‫ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ از ﺧﺎﻧ ﻪ و زﻧ ﺪﮔﻰ ﺷ ﺎن دل ﺑﻜﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﻟﺤﻈ ﻪ اى ﺑﺮﻣ ﻰ ﮔ ﺸﺘﻨﺪ ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى‬ ‫ﺟ ﺎﻳﻰ آ ﻪ ﺻ ﺪاى اﻧﻔﺠﺎره ﺎ از ﺁن ﺟ ﺎ ﺑ ﻪ ﮔ ﻮش ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ ﻧ ﻮر اﻧﻔﺠ ﺎر ﻣﻮﺷ ﻚ ه ﺎ و‬ ‫ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ را ه ﻢ ﻣ ﻰ دﻳﺪﻧ ﺪ‪ .‬و ﺷ ﺎﻳﺪ ﻏ ﺼﻪ ﺷ ﺎن آﻤﺘ ﺮ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ و اﻣﻴ ﺪ ﺑ ﻪ ﺑﺎزﮔ ﺸﺖ ﺷ ﺎن‬ ‫‪٣٤‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ‪.‬‬ ‫ﺳ ﺮاﻧﺠﺎم هﻤ ﻪ ﺳ ﺮ ﺟ ﺎى ﺧﻮدﺷ ﺎن ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠ ﻰ دﻟ ﻢ ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺖ در ﺁن‬ ‫ﻟﺤﻈ ﺎت پ ﺮ هﻴﺠ ﺎن ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑﺎﺷ ﻢ‪ .‬ﺁه ﺴﺘﻪ از ﻋﺒ ﺎس پﺮﺳ ﻴﺪم‪» :‬ﺡ ﺴﻴﻦ را‬ ‫ﻧﺪﻳﺪى؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪«.‬‬ ‫ﻋﺒ ﺎس آﻤ ﻚ ﻣ ﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﺎ ﺁﻣ ﻮزش ﭼﻨ ﺪاﻧﻰ ﻧﺪﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬ﻣﻮﺷ ﻚ ﺁن ﻗ ﺪر زﻳ ﺎد‬ ‫ﻧﺒ ﻮد آ ﻪ ﺑﺘ ﻮاﻧﻴﻢ هﺮآ ﺪام ﭼﻨ ﺪﺕﺎﻳﻰ ﺷ ﻠﻴﻚ آﻨ ﻴﻢ و ﻗﻠ ﻖ ﻗﺒ ﻀﻪ را ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﺑﻴ ﺎورﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﺁﻣ ﻮزش ﻣ ﺎن ﺑ ﺎ »ﻟﻮﻟ ﻪ ﺟ ﻮﻓﻰ« ﺑ ﻮد‪ .‬ﻟﻮﻟ ﻪ ﺟ ﻮﻓﻰ آ ﻪ ﺡﺘﻤ ًﺎ ﻣ ﻰ داﻧﻴ ﺪ ﭼﻴ ﺴﺖ؟‬ ‫ﭼﻴ ﺰى اﺳ ﺖ ﺷ ﺒﻴﻪ ﻣﻮﺷ ﻚ ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ آ ﻪ ﻳ ﻚ ﺕﻴ ﺮ آ ﻼش ﻣ ﻰ ﺧ ﻮرد‪ .‬ﻟﻮﻟ ﻪ ﺟ ﻮﻓﻰ را‬ ‫ﺳ ﻮار ﻗﺒ ﻀﻪ ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ و ﻣﻮﻗ ﻊ ﺷ ﻠﻴﻚ‪ ،‬ﺕﻨﻬ ﺎ ﭼﻴ ﺰى آ ﻪ ﺷ ﻠﻴﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد‪ ،‬هﻤ ﺎن ﺕﻴ ﺮ‬ ‫آ ﻼش اﺳ ﺖ‪ .‬ﺁن ﺷ ﺐ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺧﻴﻠ ﻰ ﻣ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻴﺪم آ ﻪ ﻣﻮﺷ ﻚ ه ﺎ ﺧﻄ ﺎ ﺑ ﺮود‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﻳ ﻚ ﺑ ﺎر‬ ‫ﻣﻮﺷﻚ واﻗﻌﻰ ﺷﻠﻴﻚ آﺮدﻩ ﺑﻮدم‪.‬‬ ‫ﻟﺤﻈ ﺎت اﻧﺘﻈ ﺎر ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﻰ ﻣ ﻰ ﮔﺬﺷ ﺖ‪ .‬ﻋﺒ ﺎس پﺮﺳ ﻴﺪ‪» :‬ﭼ ﺮا ﺷ ﺮوع ﻧﻤ ﻰ آﻨ ﻴﻢ؟‬ ‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﻰ هﺴﺘﻴﻢ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻧﻤﻰ داﻧﻢ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻗﺮار ﺷﺪﻩ دم ﺻﺒﺢ ﺷﺮوع آﻨﻴﻢ‪«.‬‬ ‫و دوﺑﺎرﻩ ﻳﺎد ﺡﺴﻴﻦ اﻓﺘﺎدم‪.‬‬ ‫ـ ﻋﺠﻴ ﺐ اﺳ ﺖ آ ﻪ او را ﻧﺪﻳ ﺪم‪ .‬ﻣﻮﻗ ﻊ ﺡﺮآ ﺖ ﺑ ﺪﺟﻮرى هﻴﺠ ﺎن زدﻩ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬از‬ ‫دور و ﺑﺮم ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪم‪.‬‬ ‫ـ ﺡ ﺴﻴﻦ داﺷ ﺖ راﻩ ﻣ ﻰ اﻓﺘ ﺎد آ ﻪ ﺻ ﺪاﻳﺶ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﮔﻤ ﺎﻧﻢ ﺑ ﺮاى آ ﺎرى‬ ‫ﻣﻰ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻧﮕﻬﺶ ﺑﺪارﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻨﺎﺳﺖ‪ ،‬ﮔﺮوﻩ ﺟﺪﻳﺪى را ﺳﺎزﻣﺎن دهﻰ آﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻧﻤﻰ داﻧﻢ‪ .‬وﻟﻰ ﺡﺴﻴﻦ ﺑﻌﻴﺪ اﺳﺖ آﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺒﻰ را از دﺳﺖ ﺑﺪهﺪ‪.‬‬ ‫هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر داﺷ ﺘﻴﻢ در ﮔﻮﺷ ﻰ ﺡ ﺮف ﻣ ﻰ زدﻳ ﻢ آ ﻪ دﻳ ﺪﻳﻢ دو ﺕ ﺎ ﺳ ﻴﺎهﻰ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺁراﻣ ﻰ‬ ‫ﻧﺰدﻳ ﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮﻧﺪ‪ .‬ﺟﻠ ﻮﺕﺮ آ ﻪ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ ،‬دﻳ ﺪﻳﻢ ﺡ ﺴﻴﻦ و ﻏﻴ ﻮر ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑ ﻰ اﺧﺘﻴ ﺎر ﮔﻔ ﺘﻢ‪:‬‬ ‫»ﺡﺴﻴﻦ!« ﺁن هﺎ آﻨﺎرﻣﺎن ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ آﺠﺎ ﺑﻮدى ﺡﺴﻴﻦ؟‬ ‫ـ دﻳﺮ رﺳﻴﺪم‪ .‬ﺑﻨﺎ ﻧﺒﻮد ﺑﻴﺎﻳﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻃﺎﻗﺖ ﺑﻴﺎورم‪.‬‬ ‫ـ ﻋﻤﻠﻴﺎت آﻰ ﺷﺮوع ﻣﻰ ﺷﻮد؟‬ ‫ـ دﻳﮕ ﻪ ﭼﻴ ﺰى ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ‪ .‬ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ روى ﺟ ﺎدﻩ را پﻮﺷ ﺎﻧﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﮔﻤ ﺎﻧﻢ ﺷ ﻜﺎر ﺧ ﻮﺑﻰ‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ وﻟﻰ ﻣﺎ آﻪ ﭼﻴﺰى ﻧﺪﻳﺪﻩ اﻳﻢ هﻨﻮز‪.‬‬ ‫ـ از اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ دﻳ ﺪﻩ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺟﻠ ﻮﺕﺮ ﺑ ﺮوﻳﻢ‪ .‬ﻣﺤ ﺾ اﺡﺘﻴ ﺎط اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ‬ ‫‪٣٥‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ ،‬وﻟ ﻰ ﺡ ﺎﻻ ﻣ ﻰ روﻳ ﻢ ﺟﻠ ﻮﺕﺮ‪ .‬ﻣﻮاﻇ ﺐ ﺑﺎﺷ ﻴﺪ آ ﻪ ﻣﻮﺷ ﻚ ه ﺎ را ﺡ ﺮام ﻧﻜﻨﻴ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺑ ﺎ ﺧﻮدﺕ ﺎن ﺑﮕﻮﻳﻴ ﺪ آ ﻪ هﺮآ ﺪام از اﻳ ﻦ ه ﺎ را ﺑ ﺮاى از ﺑ ﻴﻦ ﺑ ﺮدن ﻳ ﻚ ﺕﺎﻧ ﻚ ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﺎ‬ ‫دادﻩ اﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﺕﻮآﻞ آﻨﻴﺪ!‬ ‫ﺧﻤﻴ ﺪﻩ ﺧﻤﻴ ﺪﻩ از ﻣ ﺎ دور ﺷ ﺪﻧﺪ و رﻓﺘﻨ ﺪ ﺳ ﺮاغ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى دﻳﮕ ﺮ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬دﻳ ﺪى‬ ‫ﻋﺒﺎس؟ دﻳﺪى آﻪ ﺡﺴﻴﻦ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻤﻰ ﺁورد ﺑﻤﺎﻧﺪ!«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻜﺮش را ﻣﻰ آﺮدم‪«.‬‬ ‫دﻣﺪﻣ ﻪ ه ﺎى ﺻ ﺒﺢ‪ ،‬ﺧﻮدﻣ ﺎن را ﺑ ﻪ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺟ ﺎدﻩ رﺳ ﺎﻧﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺁن ﻗ ﺪر آ ﻪ ﺑﺘ ﻮاﻧﻴﻢ‬ ‫ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ را ﺑﺒﻴﻨ ﻴﻢ‪ .‬دﺷ ﻤﻦ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ى ﺡ ﻀﻮرﻣﺎن ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬هﻤ ﻪ ﺳ ﺮﺟﺎى ﺧﻮدﺷ ﺎن‬ ‫ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﺷ ﺪﻧﺪ و ﺑﻌ ﺪ اوﻟ ﻴﻦ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ‪ ،‬از ﺟﻠ ﻮى ﺳ ﺘﻮن ﺷ ﻠﻴﻚ ﺷ ﺪ و ﺑ ﺮ ﺷ ﻨﻰ ﺕ ﺎﻧﻜﻰ‬ ‫ﻧﺸ ﺴﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ دﻳﮕ ﺮ ﺻ ﺪاى رﮔﺒ ﺎر ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ه ﺎ و اﻧﻔﺠﺎره ﺎ دره ﻢ ﺁﻣﻴﺨ ﺖ‪ .‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ‬ ‫ﻏﺎﻓ ﻞ ﮔﻴ ﺮ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺳ ﺮﻳﻊ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻨﺪ ﻋﻜ ﺲ اﻟﻌﻤ ﻞ ﻧ ﺸﺎن ﺑﺪهﻨ ﺪ و ﺑ ﺎ آ ﺎﻟﻴﺒﺮ ‪۵٠‬‬ ‫و ﺧﻤﭙﺎرﻩ ‪ ۶٠‬و ﮔﻠﻮﻟﻪ هﺎى ﺕﺎﻧﻚ‪ ،‬ﺷﺮوع آﺮدﻧﺪ ﺑﻪ دﻓﺎع از ﺧﻮدﺷﺎن‪.‬‬ ‫اوﻟ ﻴﻦ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ را آ ﻪ ﺷ ﻠﻴﻚ آ ﺮدم‪ ،‬ﮔﻮﺷ ﻢ پ ﺮ از ﺻ ﺪا ﺷ ﺪ‪ .‬ﻳ ﺎدم رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد ده ﺎﻧﻢ را ﺑ ﺎز‬ ‫ﺑﮕﺬارم‪.‬‬ ‫از ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ى ﺻ ﺪ ﻣﺘ ﺮى‪ ،‬ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮدم ﺕﺎﻧ ﻚ ﻣﻘ ﺎﺑﻠﻢ را ﺑ ﺰﻧﻢ‪ .‬ﻋﺒ ﺎس داد ﻣ ﻰ زد و‬ ‫ﭼﻴ ﺰى ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ ﺕﻜﺒﻴ ﺮ ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ ﻳ ﺎ ﻣ ﺮا ﺕ ﺸﻮﻳﻖ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬ﺑ ﺎز و ﺑ ﺴﺘﻪ ﺷ ﺪن‬ ‫ده ﺎﻧﺶ را ﻣ ﻰ دﻳ ﺪم‪ ،‬اﻣ ﺎ ﭼﻴ ﺰى ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﻨﻴﺪم‪ .‬ﻣ ﺪﺕﻰ ﻃ ﻮل آ ﺸﻴﺪ ﺕ ﺎ ﺑﺘ ﻮاﻧﻢ ﺻ ﺪاهﺎ را‬ ‫ﺑ ﺸﻨﻮم‪ .‬ﻋﺠ ﺐ ﺟﻬﻨﻤ ﻰ درﺳ ﺖ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد! ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ آﻼﻓ ﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﭼﻴ ﺰى‬ ‫ﻧﮕﺬﺷ ﺖ آ ﻪ ﺷ ﺮوع آﺮدﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ﻋﻘ ﺐ ﻧ ﺸﻴﻨﻰ‪ .‬داﺷ ﺘﻨﺪ ﺑﺮﻣ ﻰ ﮔ ﺸﺘﻨﺪ ﺳ ﻤﺖ ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد‪.‬‬ ‫ﺕ ﺎﻧﻜﻰ را آ ﻪ ﻣ ﻦ زدﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬راﻩ را ﺑ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد و هﻨ ﻮز داﺷ ﺖ در ﺁﺕ ﺶ ﻣ ﻰ ﺳ ﻮﺧﺖ‪ .‬ﻳﻜ ﻰ‬ ‫از ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ ﺧ ﻮدش را ﺑ ﻪ ﺁن رﺳ ﺎﻧﺪ ﺕ ﺎ ﺑﺰﻧ ﺪش آﻨ ﺎر‪ .‬ﻋﺒ ﺎس ﻣﻮﺷ ﻜﻰ را آ ﻪ ﺁﻣ ﺎدﻩ آ ﺮدﻩ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮﻓﻢ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺰﻧﺶ ﻋﻠﻰ! ﻧﮕﺬار ﻓﺮار آﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و رو ﺑﻪ ﺕﺎﻧﻚ ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻢ‪.‬‬ ‫ﻋﺒﺎس داد زد‪» :‬ﺷﻠﻴﻚ آﻦ! پﺲ ﻣﻌﻄﻞ ﭼﻰ هﺴﺘﻰ؟«‬ ‫ﻧﻤ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﻣﻮﺷ ﻚ را ﺡ ﺮام آ ﻨﻢ‪ ،‬ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ ﻣﺠﺒ ﻮر ﺑ ﻮدم ﺡ ﺴﺎﺑﻰ دﻗ ﺖ‬ ‫آﻨﻢ‪ .‬ﺕﻜﻴﻪ دادم ﺑﻪ ﻋﺒﺎس ﺕﺎ ﻧﻠﺮزم‪ .‬دوﺑﺎرﻩ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻠﻴﻚ آﻦ!«‬ ‫و ﻣ ﻦ ﺷ ﻠﻴﻚ آ ﺮدم‪ .‬ﻣﻮﺷ ﻚ درﺳ ﺖ ﺧ ﻮرد ﺑ ﻪ ﺑﺮﺟ ﻚ ﺕﺎﻧ ﻚ‪ ،‬اﻣ ﺎ رو ﺑ ﻪ ه ﻮا ﺳ ﻮت‬ ‫آﺸﻴﺪ و آﻤﺎﻧﻪ آﺮد‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﺑﺎرى ﺑﻮد آﻪ آﻤﺎﻧﻪ آﺮدن ﻳﻚ ﻣﻮﺷﻚ را ﻣﻰ دﻳﺪم‪.‬‬ ‫ﻋﺒﺎس ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﺎﻧﺲ!«‬ ‫و ﻣﻮﺷ ﻚ ﺑﻌ ﺪى را در ﻗﺒ ﻀﻪ ﺟ ﺎى داد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻓﺮﺻ ﺖ ﺷ ﻠﻴﻚ ﺁن را پﻴ ﺪا ﻧﻜ ﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫‪٣٦‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ى ﻣ ﺴﺘﻘﻴﻢ ﺕﺎﻧ ﻚ‪ ،‬درﺧﺘﭽ ﻪ ى پ ﺸﺖ ﺳ ﺮﻣﺎن را ﺑ ﻪ ﺁﺕ ﺶ آ ﺸﻴﺪ و ه ﺮ دو پ ﺮت‬ ‫ﺷﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻳﻜﻬ ﻮ ﺳ ﺮم ﺳ ﻨﮕﻴﻦ ﺷ ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﺑ ﻪ ﺷ ﺪت ﺑ ﺎد آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬دﺳ ﺖ آ ﺸﻴﺪم ﺑ ﻪ ﺳ ﺮم‪.‬‬ ‫زﺧﻤ ﻰ ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻢ رو ﺑ ﻪ ﻋﺒ ﺎس‪ .‬دﻳ ﺪم اﻓﺘ ﺎدﻩ روى زﻣ ﻴﻦ و ﭼ ﺸﻢ ه ﺎش‬ ‫ﭼ ﭗ ﺷ ﺪﻩ‪ .‬دﭼ ﺎر هﻤ ﺎن ﺡ ﺎﻟﺘﻰ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ آ ﻪ ﺑﻌ ﺪًا ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻳﻢ ﺑﻬ ﺶ ﻣ ﻰ ﮔﻮﻳﻨ ﺪ ﻣ ﻮج‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮕ ﻰ‪ .‬ﻋﺒ ﺎس ﺡ ﺎﻟﺶ ﺑ ﺪﺕﺮ از ﻣ ﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬آﻤ ﻰ ﺁب ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ و ﺻ ﻮرﺕﺶ زدم و‬ ‫ﺧﻮاﺑﺎﻧ ﺪﻣﺶ ﺕ ﻮ ﭼﺎﻟ ﻪ اى ﺕ ﺎ ﺕﻴ ﺮ و ﺕ ﺮآﺶ ﻧﺨ ﻮرد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﻳﻜ ﻰ دوﺕ ﺎ ﻣﻮﺷ ﻚ دﻳﮕ ﺮ ﺷ ﻠﻴﻚ‬ ‫آ ﺮدم آ ﻪ ﺑ ﻰ ﻓﺎﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ه ﻴﭻ آ ﺪام ﺷ ﺎن ﺑ ﻪ ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ ﻳ ﺎ ﺧﻮدروه ﺎى دﻳﮕ ﺮى آ ﻪ از روى‬ ‫ﺟﺎدﻩ ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻤﻰ ﺧﻮرد‪.‬‬ ‫دﻳ ﺪم دارم ﻣﻮﺷ ﻚ ه ﺎ را ﺡ ﺮام ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ‪ .‬ﺳ ﺮﮔﻴﺠﻪ و ﺕﻬ ﻮع‪ ،‬ﻧﻤ ﻰ ﮔﺬاﺷ ﺖ ﺕﻤﺮآ ﺰ‬ ‫داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻢ‪ .‬ﻳ ﺎدم اﻓﺘ ﺎد آ ﻪ ﭼﻨ ﺪﺕﺎ ﻧﺎرﻧﺠ ﻚ ﺑ ﻪ هﻤ ﺮاﻩ دارم‪ .‬ﺁن ه ﺎ را پ ﺮت آ ﺮدم ﻃ ﺮف‬ ‫ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ آﻪ ﺡﺎﻻ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در ﻣﻰ رﻓﺘﻨﺪ ﻃﺮف ﺳﻮﺳﻨﮕﺮد‪.‬‬ ‫ﭼﻴ ﺰى ﺑ ﻪ درﺁﻣ ﺪن ﺁﻓﺘ ﺎب ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻃﺎﻗﺒ ﺎز دراز آ ﺸﻴﺪم پ ﺸﺖ ﺷ ﻴﺐ‪ .‬ﻳﻜ ﻰ از‬ ‫آﻨ ﺎرم ﮔﺬﺷ ﺖ‪ .‬ﻳ ﻚ ﻟﺤﻈ ﻪ دﻳ ﺪﻣﺶ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬اﺳ ﻠﺤﻪ اش را اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ ﺑ ﻮد رو‬ ‫دوﺷﺶ و ﻣﻰ دوﻳﺪ‪ .‬داد زدم‪» :‬ﺡﺴﻴﻦ! ﺡﺴﻴﻦ آﺠﺎ؟«‬ ‫اﻧﮕ ﺎر ﺻ ﺪاﻳﻢ را ﻧ ﺸﻨﻴﺪ‪ .‬ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ ﭼ ﻪ اﺕﻔ ﺎﻗﻰ اﻓﺘ ﺎدﻩ‪ .‬ﻣ ﺪﺕﻰ ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬دوﺕ ﺎ از‬ ‫ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى زﺧﻤ ﻰ را ﺁوردﻧ ﺪ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﻣ ﺎ‪ .‬از ﺁن ه ﺎ پﺮﺳ ﻴﺪم‪» :‬ﺷ ﻤﺎ ﺡ ﺴﻴﻦ را ﻧﺪﻳﺪﻳ ﺪ؟‬ ‫داﺷﺖ ﻣﻰ رﻓﺖ ﺳﻤﺖ ﺟﺎدﻩ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ‪» :‬رﻓﺖ ﺑﺎﻻﺳﺮ ﻏﻴﻮر‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﮕﻪ ﻏﻴﻮر ﻃﻮرﻳﺶ ﺷﺪﻩ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ‪» :‬ﺁرﻩ‪ .‬ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪ‪«.‬‬ ‫ﺕ ﺎزﻩ ﻓﻬﻤﻴ ﺪم آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ آﺠ ﺎ ﻣ ﻰ رﻓﺘ ﻪ اﺳ ﺖ و ﭼ ﺮا ﺁن ﻗ ﺪر ﺡﻮاﺳ ﺶ پ ﺮت ﺑ ﻮد آ ﻪ‬ ‫ﺻﺪاﻳﻢ را ﻧﺸﻨﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﺁن ﺷ ﺐ ﺑﺎﻋ ﺚ ﺷ ﺪ آ ﻪ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﺕ ﺎ ﺑ ﺴﺘﺎن ﻋﻘ ﺐ ﻧ ﺸﻴﻨﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ‬ ‫هﻤ ﻪ روﺡﻴ ﻪ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑﺎﻳ ﺪ اﻳ ﻦ ﺷ ﺒﻴﺨﻮن ه ﺎ را اداﻣ ﻪ ﺑ ﺪهﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻧﺒﺎﻳﺪ دﺷﻤﻦ را ﺁرام ﮔﺬاﺷﺖ‪«.‬‬ ‫در ﺁن روزه ﺎ‪ ،‬ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ اﻧ ﺪازهﺎى ﻋﺮاﻗ ﻰ آ ﻪ در دب ﺡ ﺮدان ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬راﺡ ﺖ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻨﺪ اه ﻮاز را ﺑﻜﻮﺑﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺎ اوﻟ ﺶ‪ ،‬ﺻ ﺪاى ﺳ ﻮت را آ ﻪ ﻣ ﻰ ﺷ ﻨﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻓﻜ ﺮ‬ ‫ﻣ ﻰ آ ﺮدﻳﻢ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ى ﺕ ﻮپ اﺳ ﺖ آ ﻪ دارد از ﺑ ﺎﻻى ﺳ ﺮﻣﺎن ﻣ ﻰ ﮔ ﺬرد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑﻌ ﺪ از ﻣ ﺪﺕﻰ‬ ‫ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻳﻢ اﻳ ﻦ ﺻ ﺪا‪ ،‬ﺻ ﺪاى ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ ه ﺎى ﺻ ﺪ و ﺑﻴ ﺴﺖ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻧﻘ ﺎط ﻣﺨﺘﻠ ﻒ ﺷ ﻬﺮ‬ ‫را دره ﻢ ﻣ ﻰ آﻮﺑ ﺪ‪ .‬اوﺿ ﺎع ﺧﻴﻠ ﻰ ﺑ ﺪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﺮدم دﺳ ﺘﻪ دﺳ ﺘﻪ ﺷ ﻬﺮ را ﺕ ﺮك‬ ‫‪٣٧‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺳ ﺘﺎد ﺟﻨ ﮓ ه ﺎى ﻧ ﺎﻣﻨﻈﻢ ﺷ ﻬﻴﺪ ﭼﻤ ﺮان‪ ،‬دﺳ ﺖ ﺑ ﻪ ﺡﻤ ﻼت پﺮاآﻨ ﺪﻩ اى‬ ‫ﻣ ﻰ زد‪ ،‬اﻣ ﺎ اﻳ ﻦ ﺡﻤ ﻼت هﺮﭼﻨ ﺪ ﺿ ﺮﺑﻪ ه ﺎى آ ﺎرى ﺑ ﻪ دﺷ ﻤﻦ ﻣ ﻰ زد‪ ،‬ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﺡ ﺎل‬ ‫ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ را وادار ﺑ ﻪ ﻋﻘ ﺐ ﻧ ﺸﻴﻨﻰ آﻨ ﺪ‪ .‬ﺁن روزه ﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨ ﺪﻩ ى اﻣ ﺎم در‬ ‫ﺷ ﻮراى ﻋ ﺎﻟﻰ دﻓ ﺎع ـ ﺁﻗ ﺎى ﺧﺎﻣﻨ ﻪ اى ـ ه ﻢ در ﻣﻘ ﺮ دآﺘ ﺮ ﭼﻤ ﺮان ﺑ ﻮد‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﻗ ﺼﺪ‬ ‫داﺷﺖ ﺑﻪ هﺮ ﺷﻜﻠﻰ آﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬دﺷﻤﻦ را ﻋﻘﺐ ﺑﺮاﻧﺪ‪.‬‬ ‫روﻳﺎروﻳﻰ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و ﺡﻤﻠﻪ از ﻣﻘﺎﺑﻞ‪ ،‬آﺎرﺳﺎز ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫ـ اﮔ ﻪ ﻣ ﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑ ﺮوﻳﻢ ﻃ ﺮف ﺷ ﺎن‪ ،‬ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ را ﻗﺘ ﻞ ﻋ ﺎم ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬اﻧﺘﻈ ﺎر ﺡﻤﻠ ﻪ ى ﻣ ﺎ‬ ‫را دارﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ پﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻪ آﺎر ﺑﻜﻨﻴﻢ؟‬ ‫ـ ﺑﺎﻳﺪ ﻏﺎﻓﻞ ﮔﻴﺮﺷﺎن آﺮد‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻪ ﻃﻮرى؟‬ ‫ـ ﺑﺎﻳﺪ از ﺳﻤﺘﻰ ﺑﻪ ﺁن هﺎ ﺡﻤﻠﻪ آﻨﻴﻢ آﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻧﺪارﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻳﻌﻨﻰ از آﺪام ﺳﻤﺖ؟‬ ‫ـ از ﻏﺮب آﺮﺧﻪ‪.‬‬ ‫ـ وﻟﻰ اﻳﻦ آﺎر ﻣﺸﻜﻠﻰ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ آﻪ ﺑﭽﻪ هﺎ از پﺴﺶ ﺑﺮﻣﻰ ﺁﻳﻨﺪ‪ .‬ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ ﻣﻨﻄﻘﻪ اﻧﺠﺎم ﺷﺪﻩ‪.‬‬ ‫ـ پﺲ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﻮاﻓﻘﺖ دآﺘﺮ ﭼﻤﺮان و ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ى اﻣﺎم‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻦ اﻳﻦ آﺎر را اﻧﺠﺎم ﻣﻰ دهﻢ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﻣﻘ ﺮ ﺳ ﺘﺎد ﺟﻨ ﮓ ه ﺎى ﻧ ﺎﻣﻨﻈﻢ رﻓ ﺖ ﺕ ﺎ ﻃ ﺮﺡﺶ را در ﺁن ﺟ ﺎ‬ ‫ﻣﻄﺮح آﻨﺪ‪.‬‬ ‫وﻗﺘﻰ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻰ ﺷﺪ؟‬ ‫ـ ﻣﻮاﻓﻘﺖ آﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺡﺎﻻ ﭼﻪ ﻃﻮرى وارد ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﻢ؟‬ ‫ـ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺮوﻳﻢ ﻃ ﺮف ﺡﻤﻴﺪﻳ ﻪ و آﻨ ﺎر رودﺧﺎﻧ ﻪ را در پ ﻴﺶ ﺑﮕﻴ ﺮﻳﻢ و ﻧﺰدﻳﻜ ﻰ ه ﺎى‬ ‫دب ﺡﺮدان‪ ،‬از ﺁب ﺑﮕﺬرﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺕﻌﺪادﻣﺎن ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ اﺳﺖ؟‬ ‫ـ ﺑﻴﺶ از پﻨﺠﺎﻩ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﻰ ﺁﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ آﻰ ﺷﺮوع ﻣﻰ آﻨﻴﻢ؟‬ ‫ـ هﻤﻴﻦ اﻣﺮوز‪ ،‬و ان ﺷﺎء اﷲ‪ ،‬ﺷﺐ ﺑﺎﻻ ﺳﺮ ﺕﺎﻧﻚ هﺎى ﻋﺮاﻗﻰ هﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺁن روز ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ ﻣ ﺴﺆوﻟﻴﺖ ه ﺎ را ﺕﻘ ﺴﻴﻢ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻗ ﺮار ﺷ ﺪ ﻣ ﻦ ﺑ ﺎ ﺟﻴ ﭗ ﺕﻔﻨ ﮓ‬ ‫‪٣٨‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫‪ ١٠۶‬آ ﺎر ﺑﻜ ﻨﻢ‪ .‬ﺟﻴ ﭗ را ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ از رودﺧﺎﻧ ﻪ ﻋﺒ ﻮر داد‪ .‬ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ در آﻨ ﺎر‬ ‫رودﺧﺎﻧ ﻪ‪ ،‬ﺳ ﻜﻮﻳﻰ ﺑ ﺮاﻳﺶ درﺳ ﺖ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻣ ﻦ و هﻤﺮاه ﺎﻧﻢ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻳﻢ‬ ‫ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ از ﺁب ﺑﮕﺬرﻧ ﺪ و وارد ﻋﻤ ﻞ ﺑ ﺸﻮﻧﺪ ﺕ ﺎ ﺑﻌ ﺪ وﻇﻴﻔ ﻪ ى پ ﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻰ ﻣ ﺎن را ﺷ ﺮوع‬ ‫آﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺁن روز ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻪ ﻋﻨ ﻮان ﻳ ﻚ ﻧﻴ ﺮوى ﻋ ﺎدى‪ ،‬دﺳ ﺘﻪ را هﻤﺮاه ﻰ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬ﺳ ﺮ راﻩ از‬ ‫روﺳ ﺘﺎهﺎى ﻣﺘ ﺮوك و ﻣﺨﺮوﺑ ﻪ اى ﻣ ﻰ ﮔﺬﺷ ﺘﻴﻢ‪ .‬ﮔ ﻪ ﮔ ﺎﻩ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ى ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ اى‬ ‫ﺳ ﻮت آ ﺸﺎن ﻧﺰدﻳ ﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ و ﻣﺠﺒﻮرﻣ ﺎن ﻣ ﻰ آ ﺮد آ ﻪ ﺳ ﺮﺟﺎى ﺧ ﻮد دراز ﺑﻜ ﺸﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻳﻜﻰ دوﺑﺎر هﻢ ﻣﻨﻮر زدﻧﺪ آ ﻪ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ اش ﺑ ﺎ ﻣ ﺎ زﻳ ﺎد ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﺡ ﺎل دﺷ ﺖ را ﻣﺜ ﻞ روز‬ ‫روﺷ ﻦ آ ﺮد‪ .‬ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﺷﻨﺎﺳ ﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﻰ زﺡﻤ ﺖ آ ﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ه ﻢ ﺑ ﺮاى ﻋﺒ ﻮر از ﺁب‪،‬‬ ‫آﺎﺑ ﻞ آ ﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ه ﻢ ﻣﺤ ﻞ ه ﺎى اﺳ ﺘﻘﺮار ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎى دﺷ ﻤﻦ را ﻣ ﺸﺨﺺ آ ﺮدﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺁن ﺷﺐ ﺡﺴﻴﻦ‪ ،‬ﺟﺰء اوﻟﻴﻦ ﻧﻔﺮاﺕﻰ ﺑﻮد آﻪ از ﺁب ﮔﺬﺷﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺎ آﺪام ﮔﺮوﻩ هﻤﺮاهﻰ ﺡﺴﻴﻦ؟‬ ‫ـ ﺑﺎ ﮔﺮوﻩ ﻣﺤﻤﺪ آﺎﻇﻤﻰ‪.‬‬ ‫آﺎﺑ ﻞ را ﮔﺮﻓ ﺖ و از ﺁب ﮔﺬﺷ ﺖ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ هﻤ ﻪ رﻓﺘﻨ ﺪ و دور و ﺑﺮﻣ ﺎن ﺧﻠ ﻮت ﺷ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎ‬ ‫ﺑﻴﻠﭽ ﻪ ﺟﻠ ﻮى ﭼ ﺮخ ه ﺎى ﻣﺎﺷ ﻴﻦ را ﺻ ﺎف آ ﺮدم‪ .‬ﺑ ﺮاى اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑﺘ ﻮاﻧﻴﻢ ﺷ ﻠﻴﻚ آﻨ ﻴﻢ‪،‬‬ ‫ﺑﺎﻳ ﺪ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ را روﺷ ﻦ ﻣ ﻰ آ ﺮدم و آﻤ ﻰ ﺟﻠ ﻮﺕﺮ ﻣ ﻰ ﺑ ﺮدﻣﺶ‪ ،‬وﻟ ﻰ ﻣ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻴﺪم دﻳ ﺪﻩ‬ ‫ﺑ ﺸﻮم‪ .‬ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ اﻳ ﻦ آ ﺎر را ﮔﺬاﺷ ﺘﻢ ﺑ ﺮاى ﺑﻌ ﺪ از ﺷ ﺮوع ﺡﻤﻠ ﻪ‪ .‬ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ﻣ ﺎن ﺑ ﺎ‬ ‫اوﻟ ﻴﻦ ﺕﺎﻧ ﻚ‪ ،‬آﻤﺘ ﺮ از پﺎﻧ ﺼﺪ ﻣﺘ ﺮ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺳ ﻴﺎهﻰ اش را ﺑ ﺎ ﭼ ﺸﻢ ﻏﻴ ﺮ ﻣ ﺴﻠﺢ ه ﻢ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‬ ‫دﻳﺪ‪ .‬ﻣﻬﺘﺎب هﻨﻮز در ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺡﺎل‪ ،‬هﻮا ﭼﻨﺪان هﻢ ﺕﺎرﻳﻚ ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ه ﺎى ﺕﻔﻨ ﮓ را هﻤ ﺎن ﻧﺰدﻳﻜ ﻰ ه ﺎ ﭼﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از دﻩ پ ﺎﻧﺰدﻩ ﺟﻌﺒ ﻪ‬ ‫ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮدﻳﻢ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ﺑﮕﻴ ﺮﻳﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺟ ﺰ ﻣ ﻦ آ ﻪ ﻣﺘ ﺼﺪى ﺷ ﻠﻴﻚ ﺑ ﻮدم‪ ،‬دو ﺕ ﺎ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ﮔ ﺬار‬ ‫ه ﻢ آﻤﻜ ﻢ ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬اوﻟ ﻴﻦ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ى ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ آ ﻪ ﺷ ﻠﻴﻚ ﺷ ﺪ‪ ،‬آ ﺎ ـ ام را روﺷ ﻦ‬ ‫آﺮدم و ﺑﺮدم روى ﺳﻜﻮ‪ .‬ﺕﺎﻧﻜﻰ را ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻢ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬اﻟﻬﻰ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ ﺕﻮ!«‬ ‫و ﺷ ﻠﻴﻚ آ ﺮدم‪ .‬ﮔﻠﻮﻟ ﻪ وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ ه ﺪف ﺧ ﻮرد‪ ،‬ﺡ ﺴﺎﺑﻰ دﻟﮕ ﺮم ﺷ ﺪم‪ .‬ﺡ ﺎﻻ دﺷ ﺖ‬ ‫ﺁن ﺳ ﻮى رودﺧﺎﻧ ﻪ‪ ،‬ﻳﻜ ﺴﺮﻩ ﻏ ﺮق ﺁﺕ ﺶ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ ﺧﻮدروه ﺎى ﻋﺮاﻗ ﻰ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ و‬ ‫ﺁن ﺟ ﺎ در ﺡ ﺎل ﺳ ﻮﺧﺘﻦ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺻ ﺪاى رﮔﺒ ﺎر‪ ،‬ﻟﺤﻈ ﻪ اى ﻗﻄ ﻊ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﮔﻬﮕ ﺎﻩ در ﻧ ﻮر‬ ‫اﻧﻔﺠ ﺎر ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ه ﺎ ﻳﻜ ﻰ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ را ﻣ ﻰ دﻳ ﺪم آ ﻪ در ﺡ ﺎل ﺷ ﻠﻴﻚ آ ﺮدن ﻳ ﺎ پﺮﺕ ﺎب‬ ‫ﻧﺎرﻧﺠ ﻚ ﻳ ﺎ ﺑ ﺎﻻ رﻓ ﺘﻦ از ﺕ ﺎﻧﻜﻰ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁن ﻗ ﺪر ﻏ ﺮق اﻳ ﻦ ﻣﻨﻈ ﺮﻩ ﺑ ﻮدم آ ﻪ ﺑ ﺮاى ﻟﺤﻈ ﻪ اى‬ ‫هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻢ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ـ پﺲ ﭼﺮا ﻣﻌﻄﻠﻰ؟ پﻮآﻪ را در ﺑﻴﺎور!‬ ‫‪٣٩‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫از ﺻ ﺪاى دوﺳ ﺘﻢ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮدم ﺁﻣ ﺪم‪ .‬وﻗﺘ ﻰ هﻤ ﻪ ى ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ه ﺎ را ﺷ ﻠﻴﻚ آ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﺳ ﻪ‬ ‫ﭼﻬ ﺎر ﺕ ﺎ ﺕﺎﻧ ﻚ ﺑ ﻪ ﺁﺕ ﺶ آ ﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎى ﺳ ﺮدرﮔﻢ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ داﺷ ﺘﻨﺪ‬ ‫ﻋﻘ ﺐ ﻧ ﺸﻴﻨﻰ ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﺎﻧ ﺪن در اﻳ ﻦ ﺳ ﻮى رود‪ ،‬دﻳﮕ ﺮ ﻓﺎﻳ ﺪﻩ اى ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬آﻼﺷ ﻢ را‬ ‫ﺑﺮداﺷﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﻦ رﻓﺘﻢ ﺁﻧﻮر‪«.‬‬ ‫پﺮﻳ ﺪم ﺕ ﻮ ﺁب و از ﺳ ﻴﻢ ﺁوﻳ ﺰان ﺷ ﺪم‪ .‬ﻧﮕ ﺮان ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﺑ ﻮدم و ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از هﻤ ﻪ ﻧﮕ ﺮان‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ از هﻤ ﺎن روزه ﺎ‪ ،‬ﭼ ﺸﻢ و ﭼ ﺮاغ هﻤ ﻪ ﻣ ﺎن ﺑ ﻮد‪ .‬هﻤ ﻪ ى ﮔ ﺮﻩ ه ﺎ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ‬ ‫او ﺑﺎز ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﭼ ﻪ در ﻃﺮاﺡ ﻰ ﻋﻤﻠﻴ ﺎت‪ ،‬ﭼ ﻪ در ﺳ ﺎزﻣﺎن ده ﻰ اﻓ ﺮاد‪ .‬راﺳ ﺘﻰ ﻳ ﺎدم رﻓ ﺖ‬ ‫ﺑﮕ ﻮﻳﻢ آ ﻪ در ﺁن اﻳ ﺎم‪ ،‬ﺕﻘ ﺴﻴﻢ ﻧﻴ ﺮو در ﺟﺒﻬ ﻪ ه ﺎى ﺟﻨ ﻮب‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻋﻬ ﺪﻩ ى ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﺕﺪرﻳﺞ دواﻃﻠﺒﺎن زﻳ ﺎدى از ﮔﻮﺷ ﻪ و آﻨ ﺎر آ ﺸﻮر ﺑ ﻪ اه ﻮاز ﻣ ﻰ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎ روى ﺑ ﺎز‬ ‫ﺑ ﻪ اﺳ ﺘﻘﺒﺎل اﻳ ﻦ ﺑ ﺮادران ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺁن ه ﺎ ﺧﻮﺷ ﺎﻣﺪ ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ و از ﺁن ه ﺎ پ ﺬﻳﺮاﻳﻰ‬ ‫ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬ﻣﺤ ﻞ اﺳ ﺘﻘﺮار اﻳ ﻦ اﻓ ﺮاد در اه ﻮاز‪ ،‬دﺑﻴﺮﺳ ﺘﺎن »پ ﺮوﻳﻦ اﻋﺘ ﺼﺎﻣﻰ« ﺑ ﻮد‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ در ﺟﻠ ﺴﺎت ﺁﻳ ﺖ اﷲ ﺧﺎﻣﻨ ﻪ اى و دآﺘ ﺮ ﭼﻤ ﺮان و ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪهﺎن ﺳ ﭙﺎﻩ ﺷ ﺮآﺖ‬ ‫ﻣ ﻰ آ ﺮد و ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺖ آ ﻪ ه ﺮ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ اى‪ ،‬ﭼﻘ ﺪر ﻧﻴ ﺮو ﻻزم دارد‪ .‬ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ وﻗﺘ ﻰ‬ ‫داوﻃﻠ ﺐ ه ﺎ ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬وﻇﻴﻔ ﻪ ى ﺕﻘ ﺴﻴﻢ و راه ﻰ آ ﺮدن ﺁن ه ﺎ را ﺑ ﻪ ﻋﻬ ﺪﻩ ﻣ ﻰ ﮔﺮﻓ ﺖ‪.‬‬ ‫ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ هﻤ ﻴﻦ ﻣ ﺴﺆوﻟﻴﺖ‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﻰ از ﺑ ﺮادران‪ ،‬دوﺳ ﺖ ﻧﺪاﺷ ﺘﻨﺪ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ در‬ ‫ﺷ ﺒﻴﺨﻮن ه ﺎ ﺷ ﺮآﺖ آﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻰ ﮔﻔﺘﻨ ﺪ‪» :‬ﺑﻤ ﺎن ﺕ ﻮ اه ﻮاز! اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﺑ ﻪ وﺟ ﻮدت ﺑﻴ ﺸﺘﺮ‬ ‫اﺡﺘﻴﺎج دارﻳﻢ‪«.‬‬ ‫اﻣﺎ ﺡﺴﻴﻦ‪ ،‬آﺴﻰ ﻧﺒﻮد آﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕﻰ را از دﺳﺖ ﺑﺪهﺪ‪.‬‬ ‫ﺑ ﻪ هﺮﺡ ﺎل‪ ،‬ﺁن ﺷ ﺐ وﻗﺘ ﻰ از ﺁب ﮔﺬﺷ ﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از هﻤ ﻪ‪ ،‬در ﺟ ﺴﺘﻮﺟﻮى‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻳﻜ ﻰ دوﺕ ﺎ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﻣﺠ ﺮوح ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻳﻜ ﻰ ﺷ ﺎن از پﻬﻠ ﻮ ﺕﻴ ﺮ ﺧ ﻮردﻩ‬ ‫ﺑ ﻮد‪ .‬وﻗﺘ ﻰ آﻨ ﺎرش ﻧﺸ ﺴﺘﻢ ﺕ ﺎ ﺑ ﻪ اﻣ ﺪادﮔﺮ آﻤ ﻚ آ ﻨﻢ‪ ،‬دﻳ ﺪم ﭼﻔﻴ ﻪ اش ﺧ ﻴﺲ ﺧ ﻴﺲ‬ ‫اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺷﻤﺎ ﺡﺴﻴﻦ ﻋﻠﻢ اﻟﻬﺪى را ﻧﺪﻳﺪﻳﺪ؟‬ ‫ـ ﻧﻪ‪ ،‬ﺡﺴﻴﻦ ﺟﻠﻮ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫از آﻨﺎرﺷ ﺎن ﮔﺬﺷ ﺘﻢ‪ .‬ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎى ﻣﻨﻬ ﺪم ﺷ ﺪﻩ هﻨ ﻮز در ﺁﺕ ﺶ ﻣ ﻰ ﺳ ﻮﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻬﻤ ﺎت ﻳﻜ ﻰ ﺷ ﺎن پ ﺸﺖ ﺳ ﺮ ه ﻢ ﻣﻨﻔﺠ ﺮ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ ه ﺎ‪ ،‬ﭼ ﭗ و راﺳ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﺮ زﻣ ﻴﻦ‬ ‫ﻣ ﻰ ﻧﺸ ﺴﺘﻨﺪ و ﺕ ﺮآﺶ هﺎﺷ ﺎن‪ ،‬ﻓﺮوﻓ ﺮ‪ ،‬از ﺑﻐ ﻞ و ﺑ ﺎﻻى ﮔﻮﺷ ﻢ ﻣ ﻰ ﮔﺬﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﺕ ﺎزﻩ‬ ‫ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ ه ﺎ را رو ﺳ ﺮﻣﺎن ﻣﻴ ﺰان آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺪﺕﻰ‪ ،‬ﺁﺕ ﺶ ﭼﻨ ﺎن ﺷ ﺪت‬ ‫ﮔﺮﻓ ﺖ آ ﻪ هﻤ ﻪ زﻣ ﻴﻦ ﮔﻴ ﺮ ﺷ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ‪ ،‬ﺡﺘ ﻰ ﺁن ﺳ ﻮى رودﺧﺎﻧ ﻪ را ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺷ ﺪت‬ ‫ﻣ ﻰ آﻮﺑﻴﺪﻧ ﺪ‪ .‬ﺻ ﺒﺮ آ ﺮدم ﺕ ﺎ ﺁﺕ ﺶ آ ﺎﻣﻼ ﻓ ﺮوآﺶ آﻨ ﺪ و ﺑﻌ ﺪ دوﺑ ﺎرﻩ دﻧﺒ ﺎل ﺡ ﺴﻴﻦ راﻩ‬ ‫اﻓﺘ ﺎدم و ﺳ ﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ او را پﻴ ﺪا آ ﻨﻢ‪ .‬ﺧ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺧﻮﺷ ﺤﺎل ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ‬ ‫‪٤٠‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻣﻰ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻣﺮا آﻪ دﻳﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻰ ﺷﺪﻩ ﻋﻠﻰ؟ ﻗﺒﻀﻪ ات را رهﺎ آﺮدﻩ اى‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻃ ﻮرى ﻧ ﺸﺪﻩ‪ ،‬دﻳﮕ ﻪ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ﻧﺪاﺷ ﺘﻴﻢ ﺑ ﺮاى ﺷ ﻠﻴﻚ‪ .‬ﻧﮕ ﺮان ﺷ ﻤﺎ ﺷ ﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮدم‪«.‬‬ ‫ﺷﻮﺧﻰ ـ ﺟﺪى ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬هﻨﻮز زود اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫و دﻳ ﺪم ﺟ ﺎدﻩ ى ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد را ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ ﺑ ﻪ آﺎره ﺎﻳﻰ ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮد آ ﻪ‬ ‫ﻗﺼﺪ اﻧﺠﺎم دادن ﺷﺎن را داﺷﺖ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺷﺐ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﻮد‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬آ ﺎﻓﻰ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از اﻳ ﻦ ه ﺎ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﺟﺎه ﺎ ﺑﺎﺷ ﻴﻢ‪ .‬اﮔ ﻪ ﺑﺘ ﻮاﻧﻴﻢ‬ ‫ﺷ ﺒﻴﺨﻮن ه ﺎ را داﻳﻤ ﻰ آﻨ ﻴﻢ‪ ،‬دﺷ ﻤﻦ روى ﺁراﻣ ﺶ ﻧﺨﻮاه ﺪ دﻳ ﺪ‪ .‬ﺟ ﺎى ﻣ ﻦ اﻳ ﻦ‬ ‫ﺟﺎﺳ ﺖ‪ ،‬ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ ﺑ ﻪ زودى ﻣﺠﺒ ﻮر ﺑ ﺸﻮم ﻣ ﺴﺆوﻟﻴﺖ اﻋ ﺰام ﻧﻴ ﺮو را ﺑ ﻪ آ ﺲ دﻳﮕ ﺮى‬ ‫واﮔﺬار آﻨﻢ‪«.‬‬ ‫و هﻤﺎن آﺮد آﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺑ ﺪﻳﻦ ﺕﺮﺕﻴ ﺐ‪ ،‬در اردوﮔ ﺎهﻰ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﺷ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﻣ ﺎ ه ﺮ ﺷ ﺐ ﺑ ﺮاى ﺿ ﺮﺑﻪ زدن ﺑ ﻪ‬ ‫دﺷ ﻤﻦ‪ ،‬ﺑ ﻪ پ ﺸﺖ ﺧ ﻂ دﺷ ﻤﻦ ﻧﻔ ﻮذ ﻣ ﻰ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬راه ﻰ پ ﺮ ﺧﻄ ﺮ و ﻃ ﻮﻻﻧﻰ را ﻃ ﻰ‬ ‫ﻣﻰ آﺮدﻳﻢ ﺕ ﺎ ﺑﺘ ﻮاﻧﻴﻢ ﻣ ﻴﻦ ه ﺎى ﺿ ﺪ ﺧ ﻮدرو را‪ ،‬در ﺟ ﺎدﻩ ه ﺎ و زﻳ ﺮ ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ و ﻧﻔﺮﺑﺮه ﺎ‪،‬‬ ‫ﭼ ﺎل آﻨ ﻴﻢ‪ .‬از اﻳ ﻦ ﺷ ﺐ ه ﺎى پ ﺮ دﻟﻬ ﺮﻩ و ﻓﺮاﻣ ﻮش ﻧ ﺸﺪﻧﻰ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻣ ﻮﻗﻌﺶ ﺑﺮاﻳﺘ ﺎن ﺧ ﻮاهﻢ‬ ‫ﻧﻮﺷ ﺖ‪ .‬هﻤ ﻴﻦ اﻻن آ ﻪ دارم اﻳ ﻦ ﺳ ﻄﺮهﺎ را ﻣ ﻰ ﻧﻮﻳ ﺴﻢ‪ ،‬ﭼﻬ ﺮﻩ ى ﻧ ﻮراﻧﻰ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎ ﺁن‬ ‫ﻟﺒﺨﻨ ﺪ ﺷ ﻴﺮﻳﻨﺶ‪ ،‬ﺟﻠ ﻮى ﭼ ﺸﻤﻢ ﻇ ﺎهﺮ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺎ ﺁن ﺟﺜ ﻪ ى رﻳ ﺰش‪ ،‬زﻳ ﺮ ﺑ ﺎر ﺳ ﻰ‬ ‫آﻴﻠ ﻮﻳﻰ آﻮﻟ ﻪ‪ ،‬ﺧ ﻢ ﺑ ﻪ اﺑ ﺮو ﻧﻴ ﺎوردﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﻣ ﻰ ﺑﻴﻨ ﺪ ﻣ ﺎ دﻳﮕ ﺮ ﺕﻮاﻧ ﺎﻳﻰ راﻩ رﻓ ﺘﻦ‬ ‫ﻧ ﺪارﻳﻢ‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨ ﺪى ﻣ ﻰ زﻧ ﺪ و ﻣ ﻰ ﮔﻮﻳ ﺪ‪» :‬آﻨ ﺎر اﻳ ﻦ ﺑﻴ ﺸﻪ ﻧﻔ ﺴﻰ ﺕ ﺎزﻩ ﻣ ﻰ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ‬ ‫ﻧﻤﻰ آﻨﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ از دﻩ آﻴﻠﻮﻣﺘﺮ راﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪«.‬‬ ‫آﻮﻟ ﻪ هﺎﻳﻤ ﺎن را پ ﺎﻳﻴﻦ ﻣ ﻰ ﺁورﻳ ﻢ و ﻣ ﻰ ﻧ ﺸﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﺧ ﻴﺲ ﻋ ﺮق ﺷ ﺪﻩ اﻳ ﻢ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫ﻣ ﻰ ﮔﻮﻳ ﺪ‪» :‬هﻨ ﻮز اﻧﮕ ﺎر ﺑ ﺪن ه ﺎ آ ﺎﻣﻼ ﺁﻣ ﺎدﻩ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬دوﻳ ﺪن ﺻ ﺒﺢ را ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ‬ ‫ﺑﻜﻨﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺎﻻ آ ﻪ ﻓﻜ ﺮش را ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ‪ ،‬ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﻧﺘﻴﺠ ﻪ ﻣ ﻰ رﺳ ﻢ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ از ﺟ ﺴﻢ و ﺟ ﺎن ﺑ ﻪ‬ ‫ﺷ ﻨﺎﺧﺘﻰ رﺳ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣ ﺎ هﺮﮔ ﺰ ﺕ ﺼﻮرش را ه ﻢ ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ ﺑﻜﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﻣ ﺜﻼ ﺻ ﺒﺢ‬ ‫وﻗﺘ ﻰ ﺷ ﺮوع ﺑ ﻪ دوﻳ ﺪن ﻣ ﻰ آ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﺟ ﺎى دورى را ﻧ ﺸﺎن ﻣ ﻰ داد و ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪:‬‬ ‫»ﻣﻰ روﻳﻢ و پﻨﺞ ﺑﺎر ﺁن را دور ﻣﻰ زﻧﻴﻢ و ﺑﻌﺪ ﻧﺮﻣﺶ ﻣﻰ آﻨﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎورى ﻧﮕﺎهﺶ ﻣﻰ آﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﭼ ﻪ ﻣ ﻰ ﮔ ﻮﻳﻰ ﺡ ﺴﻴﻦ؟ ﻳ ﻚ ﺑ ﺎرش ه ﻢ هﻤ ﻪ را از ﻧﻔ ﺲ ﻣ ﻰ اﻧ ﺪازد‪ .‬اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ راﻩ را‬ ‫ﻣﮕﻪ ﻣﻰ ﺷﻮد پﻨﺞ ﺑﺎر رﻓﺖ و ﺑﺮﮔﺸﺖ؟‬ ‫ﻣﻰ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻰ ﺷﻮد‪«.‬‬ ‫‪٤١‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫و ﺧ ﻮدش ﺟﻠ ﻮﺕﺮ از هﻤ ﻪ راﻩ ﻣ ﻰ اﻓﺘ ﺎد و ﻣ ﺎ ﻣ ﻰ دﻳ ﺪﻳﻢ آ ﻪ واﻗﻌ ًﺎ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد ﺁن هﻤ ﻪ‬ ‫دوﻳﺪ‪.‬‬ ‫آ ﺎر ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺷ ﻜﻞ پ ﻴﺶ ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ ﺕ ﺎ اﻳ ﻦ آ ﻪ دﺷ ﻤﻦ ﺡﻠﻘ ﻪ ى ﻣﺤﺎﺻ ﺮﻩ ى ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد‬ ‫را ﺕﻨ ﮓ ﺕ ﺮ آ ﺮد‪ .‬ﺁن روزه ﺎ ﺳ ﭙﺎﻩ ه ﻮﻳﺰﻩ ﺑ ﺎ ﺕﻤ ﺎم اﻣﻜﺎﻧ ﺎﺕﺶ ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد رﻓﺘ ﻪ‬ ‫ﺑﻮد ﺕ ﺎ ﺡﻠﻘ ﻪ ى ﻣﺤﺎﺻ ﺮﻩ را ﺑ ﺸﻜﻨﺪ‪ .‬آ ﺎر ﻃﺎﻗ ﺖ ﻓﺮﺳ ﺎ و ﺳ ﺨﺘﻰ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺻ ﻮرت ﻣ ﻰ ﮔﺮﻓ ﺖ‪،‬‬ ‫و ﮔﺮﻳﺰى هﻢ از ﺁن ﻧﺒﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻨﺪ ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد و ه ﻮﻳﺰﻩ را ﺑﮕﻴﺮﻧ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ‬ ‫راﺡﺘ ﻰ ﻣ ﻰ رﻓﺘﻨ ﺪ ﻃ ﺮف ﺷ ﻮش و دزﻓ ﻮل و ﺟ ﺎدﻩ ى ﺷ ﻤﺎﻟﻰ اه ﻮاز را ه ﻢ ﻗﻄ ﻊ‬ ‫ﻣﻰ آﺮدﻧﺪ‪ .‬در ﺁن ﺻﻮرت آﻞ اﺳﺘﺎن ﻓﻠﺞ ﻣﻰ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫از ﺑ ﻴﻦ ‪ ١٢‬ﻟ ﺸﻜﺮى آ ﻪ ﺑ ﻪ آ ﺸﻮرﻣﺎن ﺡﻤﻠ ﻪ آ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﻟ ﺸﻜﺮ ‪ ۵‬در ﻣﻨﻄﻘ ﻪ ى‬ ‫ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻳ ﻦ ﻟ ﺸﻜﺮ ﻳ ﻚ ﻟ ﺸﻜﺮ ﻣﻜ ﺎﻧﻴﺰﻩ ﺑ ﻮد و اﻣﻜﺎﻧ ﺎت ﻓﺮاواﻧ ﻰ‬ ‫داﺷ ﺖ‪ .‬ﺑﻨ ﺎﺑﺮاﻳﻦ وﻗﺘ ﻰ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﺳ ﭙﺎﻩ در ‪ ٢۵‬ﺁﺑ ﺎن ﺳ ﺎل ‪ ۵٩‬ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻨﺪ ﻣﺤﺎﺻ ﺮﻩ ى‬ ‫اﻳ ﻦ ﻟ ﺸﻜﺮ را ﺑ ﺸﻜﻨﻨﺪ‪ ،‬واﻗﻌ ًﺎ آ ﺎر ﺑﺰرﮔ ﻰ اﻧﺠ ﺎم دادﻧ ﺪ‪ .‬در ﺁن روز ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪﻩ ى ﺳ ﭙﺎﻩ‬ ‫ه ﻮﻳﺰﻩ‪ ،‬ﻳﻌﻨ ﻰ ﺑ ﺮادر اﺻ ﻐﺮ ﮔﻨ ﺪﻣﻜﺎر ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺷ ﻬﺎدت رﺳ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﺎ هﻨ ﻮز ﻣﻮﺿ ﻮع را‬ ‫ﻧﻤﻰ داﻧﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬اﻣﺎ اﻧﮕﺎر ﭼﻴﺰى ﺑﻪ ﺡﺴﻴﻦ اﻟﻬﺎم ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻰ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺮوم ﺳﺮاغ اﺻﻐﺮ‪.‬‬ ‫ـ آﺎرﻳﺶ دارى؟‬ ‫ـ ﻧﻪ‪.‬‬ ‫ـ پﺲ ﺑﺮاى ﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاى ﺑﺮوى ﺳﺮاﻏﺶ؟‬ ‫ـ اﺡﺴﺎس ﻣﻰ آﻨﻢ ﮔﻨﺪم آﺎر از ﻣﻴﺎن ﻣﺎ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ از آﺠ ﺎ ﻣ ﻰ داﻧ ﻰ؟ هﻨ ﻮز آ ﻪ ﺧﺒ ﺮى ﻧﺮﺳ ﻴﺪﻩ‪ .‬درﺳ ﺖ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻋ ﺪﻩ ى زﻳ ﺎدى از‬ ‫ﺑﭽﻪ هﺎى هﻮﻳﺰﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻩ اﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﺳﺎﻣﻰ را آﻪ هﻨﻮز ﺧﺒﺮ ﻧﺪادﻩ اﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺕ ﻮ ﻓﻜ ﺮ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻧﮕ ﺎر دﻳﮕ ﺮ ﺻ ﺪاﻳﻢ را ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﻨﻴﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺡ ﺎل دﻳ ﺪﻣﺶ‪ ،‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪:‬‬ ‫»پﺲ ﻣﻦ ﻣﻰ روم ﻣﺎﺷﻴﻦ را روﺷﻦ آﻨﻢ‪«.‬‬ ‫ﭼﻴ ﺰى ﻧﮕﻔ ﺖ‪ .‬ﻣﺎﺷ ﻴﻦ را روﺷ ﻦ آ ﺮدم و ﺁوردم ﺟﻠ ﻮى پ ﺎش‪ .‬ﺳ ﻮار ﺷ ﺪ‪ .‬راﻩ‬ ‫اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ ﻃ ﺮف ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد‪ .‬ﻣﻨﻄﻘ ﻪ هﻨ ﻮز زﻳ ﺮ ﺁﺕ ﺶ پﺮاآﻨ ﺪﻩ ى دﺷ ﻤﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁن ه ﺎ‬ ‫هﺮﭼﻨ ﺪ ﻣﺠﺒ ﻮر ﺑ ﻪ ﻋﻘ ﺐ ﻧ ﺸﻴﻨﻰ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ هﻨ ﻮز ﺑ ﺎ ﺷ ﺪت‪ ،‬ﺷ ﻬﺮ و اﻃ ﺮاﻓﺶ را‬ ‫ﻣﻰ آﻮﺑﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺟ ﺎدﻩ ى ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد ﺑ ﻪ ﺡﻤﻴﺪﻳ ﻪ ﺷ ﻠﻮغ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ه ﺎ ﻣﺮﺕ ﺐ زﺧﻤ ﻰ ه ﺎ را‬ ‫ﻣ ﻰ ﺁوردﻧ ﺪ ﻳ ﺎ ﺕ ﺪارك ﻣ ﻰ ﺑﺮدﻧ ﺪ‪ .‬در ﻧﻘﻄ ﻪ اى آ ﻪ دﺷ ﻤﻦ ﻗ ﺼﺪ داﺷ ﺖ ﺑ ﺎ ﻗﻄ ﻊ ﺟ ﺎدﻩ‪،‬‬ ‫ارﺕﺒ ﺎط ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد را ﺑ ﺎ اﻃ ﺮاﻓﺶ ﺑ ﻪ آﻠ ﻰ ﻗﻄ ﻊ آﻨ ﺪ‪ ،‬ﻻﺷ ﻪ ى ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ و ﺧﻮدروه ﺎى‬ ‫زﻳ ﺎدى دﻳ ﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬پﻴ ﺪا ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ در ﺁن ﺟ ﺎ‪ ،‬درﮔﻴ ﺮى ﺷ ﺪﻳﺪﺕﺮى را پ ﺸﺖ‬ ‫‪٤٢‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺳﺮﮔﺬاﺷ ﺘﻪ اﻧ ﺪ‪ .‬ﻳ ﻚ ﺑ ﺎر ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ اى درﺳ ﺖ ﺟﻠ ﻮى ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﺧ ﻮرد‪ .‬ﻓﺮﻣ ﺎن را پﻴﭽﺎﻧ ﺪم‬ ‫و ﭼﻴ ﺰى ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﭼ ﭗ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺕ ﺮآﺶ ه ﺎ از دور و ﺑﺮﻣ ﺎن ﮔﺬﺷ ﺘﻨﺪ و ﻳﻜ ﻰ دوﺕ ﺎ از‬ ‫ﺁن هﺎ هﻢ ﺑﻪ ﺟﻠﻮى ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺧﻮرد آﻪ اهﻤﻴﺘﻰ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺳ ﺮاﻧﺠﺎم ﺧﻮدﻣ ﺎن را ﺑ ﻪ ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد رﺳ ﺎﻧﺪﻳﻢ‪ .‬ﺷ ﻬﺮ ﭼﻬ ﺮﻩ اى آ ﺎﻣﻼ ﺟﻨ ﮓ زدﻩ‬ ‫داﺷ ﺖ‪ .‬هﺮﺟ ﺎ را ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﻰ آ ﺮدى‪ ،‬ﺧﺎﻧ ﻪ ه ﺎى ﻧﻴﻤ ﻪ وﻳ ﺮان و ﺧﻮدروه ﺎى ﺳ ﻮﺧﺘﻪ‬ ‫ﻣ ﻰ دﻳ ﺪى‪ .‬ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ه ﺎ ﺧﻠ ﻮت ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺎﺷ ﻴﻨﻰ از ﺁن ه ﺎ ﻧﻤ ﻰ ﮔﺬﺷ ﺖ‪ ،‬ﻣﮕ ﺮ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ه ﺎى‬ ‫ﻧﻈ ﺎﻣﻰ‪ .‬ﻧﻔﺮاﺕ ﻰ آ ﻪ ﺧ ﺴﺘﻪ از ﻧﺒ ﺮدى ﺳ ﻨﮕﻴﻦ‪ ،‬ﺑ ﺮ اﻳ ﻦ ﺧﻮدروه ﺎ ﺳ ﻮار ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﺑ ﻪ‬ ‫ﺳ ﺮﻋﺖ از ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ه ﺎ ﻣ ﻰ ﮔﺬﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﮔ ﻪ ﮔ ﺎﻩ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ى ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ ﻳ ﺎ ﺑ ﺮ ﺳ ﻄﺢ ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ﻳ ﺎ روى‬ ‫ﺧﺎﻧ ﻪ ه ﺎى ﻣ ﺴﻜﻮﻧﻰ ﻣ ﻰ ﻧﺸ ﺴﺖ و ﺑ ﺮاى ﻟﺤﻈ ﺎﺕﻰ‪ ،‬دوروﺑ ﺮ ﺧ ﻮدش را در ﻏﺒ ﺎر و دود‬ ‫ﻓ ﺮو ﻣ ﻰ ﺑ ﺮد‪ .‬اوﺿ ﺎع ﺷ ﻬﺮ ﺡ ﺴﺎﺑﻰ ﺑ ﻪ ه ﻢ رﻳﺨﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬هﺮﭼ ﻪ آ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ ﺧﺒ ﺮ‬ ‫درﺳ ﺖ و ﺡ ﺴﺎﺑﻰ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﺳ ﭙﺎﻩ ﺑﮕﻴ ﺮﻳﻢ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑ ﺮوﻳﻢ ﺳ ﻤﺖ ه ﻮﻳﺰﻩ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﺟﺎ ﺧﻴﻠﻰ اوﺿﺎع ﺁﺷﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ از ﺳ ﻤﺖ ﻏ ﺮب‪ ،‬ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد را زﻳ ﺮ ﺁﺕ ﺶ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺷ ﺪن‬ ‫ﺑﻪ ﺷﺮق ﺷﻬﺮ‪ ،‬ﺡﺠﻢ ﺁﺕﺶ آﻤﺘﺮ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ ه ﻮﻳﺰﻩ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬رﻓﺘ ﻴﻢ ﻃ ﺮف ﺳ ﺎﺧﺘﻤﺎن ﺳ ﭙﺎﻩ‪ .‬ﻋ ﺪﻩ اى از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى‬ ‫ﺁﺷ ﻨﺎ را در ﺁن ﺟ ﺎ دﻳ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﺳ ﺮدرﮔﻢ و ﺁﺷ ﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻧﻤ ﻰ ﺁﻣ ﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪ ى ﺧﺎﺻ ﻰ‬ ‫ﺑ ﺮاى ﻣﻘﺎﺑﻠ ﻪ داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻨﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ ه ﺎ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎﻳﻰ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ از ﻧﺒ ﺮد ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد‪ ،‬ﺟ ﺎن ﺳ ﺎﻟﻢ‬ ‫ﺑ ﻪ در ﺑ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬از ﻳﻜ ﻰ ﺷ ﺎن پﺮﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪» :‬اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﭼ ﻪ ﺧﺒ ﺮ اﺳ ﺖ؟ ﺑ ﺮادر ﮔﻨ ﺪم آ ﺎر‬ ‫آﺠﺎﺳﺖ؟«‬ ‫ﺑﻪ ﺕﻠﺨﻰ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺎن آﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬رﻓﺖ‪«.‬‬ ‫ـ رﻓﺖ؟ آﺠﺎ؟‬ ‫ﺑ ﻰ ﺁن آ ﻪ ﺟ ﻮاب ﻣ ﺎن را ﺑﺪه ﺪ‪ ،‬ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﺎن آ ﺮد‪ .‬ﺳ ﺆال ﺑ ﻰ ﺟ ﺎﻳﻰ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭼ ﺸﻢ دوﺧ ﺘﻢ‬ ‫ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺡﺴﻴﻦ‪ .‬از آﺠﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ ﺑﺮادر ﮔﻨﺪم آﺎر ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ؟‬ ‫ﺷ ﻬﺎدت ﮔﻨ ﺪم آ ﺎر‪ ،‬ﺿ ﺮﺑﻪ ى ﺳ ﻨﮕﻴﻨﻰ ﺑ ﺮاى ﺳ ﭙﺎﻩ ه ﻮﻳﺰﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬آ ﺴﻰ را از دﺳ ﺖ‬ ‫دادﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ آ ﻪ در اﺧ ﻼص‪ ،‬ﻗ ﺪرت ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪهﻰ‪ ،‬ﺕ ﻮان رزﻣ ﻰ و ﺑ ﺎﻻﺕﺮ از هﻤ ﻪ در اﺑﺘﻜ ﺎر‬ ‫ﻋﻤ ﻞ‪ ،‬ﺑ ﻰ ﻧﻈﻴ ﺮ ﻳ ﺎ ﺡ ﺪاﻗﻞ آ ﻢ ﻧﻈﻴ ﺮ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻧﻤ ﻰ رﺳ ﻴﺪ آ ﺴﻰ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ‬ ‫زودى هﺎ ﺟﺎى او را ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﺷﻬﺎدت او و ﻳﺎراﻧﺶ ﻋﻤﻼ ﺳﭙﺎﻩ هﻮﻳﺰﻩ را ﻓﻠﺞ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ دﻳﮕﻪ آﻰ هﺎ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻩ اﻧﺪ؟‬ ‫ـ ﺧﻴﻠﻰ هﺎ! اآﺒﺮ پﻴﺮوﻳﺎن‪ ،‬رﺿﺎ پﻴﺮزادﻩ‪...‬‬ ‫اآﺒ ﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪﻩ ى ﻧﻴﺮوه ﺎى آ ﺎزروﻧﻰ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ در ه ﻮﻳﺰﻩ ﺑ ﻮد و رﺿ ﺎ‪ ،‬ﻣ ﺴﺆول‬ ‫اﻃﻼﻋ ﺎت ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﺳ ﭙﺎﻩ ه ﻮﻳﺰﻩ‪ .‬ﺑ ﺎ ﺷ ﻬﺎدت ﺁن ه ﺎ‪ ،‬ﺳ ﭙﺎﻩ ه ﻮﻳﺰﻩ ﻋﻤ ﻼ ﺳ ﺘﻮن ه ﺎﻳﺶ را‬ ‫‪٤٣‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫از دﺳﺖ دادﻩ ﺑﻮد و ﺕﻘﺮﻳﺒ ًﺎ ﺑﻪ ﺡﺎﻟﺖ اﻧﺤﻼل رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ اﺳﻴﺮ هﻢ داﺷﺘﻪ اﻳﻢ؟‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻨﺪ ﺕﺎ؟‬ ‫ـ هﻨﻮز آﺴﻰ ﻧﻤﻰ داﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ هﻴﭻ دﺳﺘﻮرى ﻧﺪادﻩ اﻧﺪ؟‬ ‫ـ ﻧﻪ‪.‬‬ ‫ـ پﺲ ﭼﻪ آﺎر ﻣﻰ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﻜﻨﻴﺪ؟‬ ‫ـ ﻧﻤﻰ داﻧﻴﻢ‪ .‬ﮔﻨﺪم آﺎر ﺑﺮ ﻗﻠﺐ هﺎ ﺡﻜﻢ ﻣﻰ راﻧﺪ‪ .‬ﺟﺎﻳﺶ واﻗﻌ ًﺎ ﺧﺎﻟﻰ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﭽﻪ هﺎ را ﺳﺮوﺳﺎﻣﺎن داد‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻪ ﻃﻮرى؟‬ ‫ـ اﻳ ﻦ ﭼﻴ ﺰى اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ هﺮﭼ ﻪ زودﺕ ﺮ روﺷ ﻦ ﺑ ﺸﻮد‪ .‬وﻗ ﺖ ﻧ ﺸﻴﻦ و ﺳ ﺮ در‬ ‫ﮔﺮﻳﺒﺎن ﺑﺮدن ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺁن روز ﻋ ﻼوﻩ ﺑ ﺮ ﺷ ﻬﻴﺪ ﺡﻜ ﻴﻢ و ﻗﺪوﺳ ﻰ و ﺷ ﻬﻴﺪ ﻏﻔ ﺎر دروﻳ ﺸﻰ و ﺷ ﻬﻴﺪ‬ ‫ﺳﻴﺪﻣﺮﻋ ﺸﻰ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪﺕﺎ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﺑ ﻮﻣﻰ ه ﻮﻳﺰﻩ ه ﻢ ﺁن ﺟ ﺎ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﮔﻤ ﺎﻧﻢ ﻗﺎﺳ ﻢ‬ ‫ﻧﻴﺴﻰ و ﻳﻮﻧﺲ ﺷﺮﻳﻔﻰ و‪...‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺁن روز ﺡ ﺎل ﻋﺠﻴﺒ ﻰ داﺷ ﺖ‪ .‬از ﻃﺮﻓ ﻰ ﺑ ﻪ ﺷ ﻬﺎدت ﮔﻨ ﺪم آ ﺎر و ﻳ ﺎراﻧﺶ‬ ‫ﻏﺒﻄ ﻪ ﻣ ﻰ ﺧ ﻮرد‪ .‬ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺧ ﻮش ﺑ ﻪ ﺡ ﺎل ﺷ ﺎن! ﺁن ه ﺎ ﺑ ﻪ ﻣﻘ ﺼﺪى رﺳ ﻴﺪﻧﺪ آ ﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫اﻳﻦ راﺡﺘﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﻮد ﺑﻪ ﺁن دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺖ‪ «.‬و از ﺳﻮى دﻳﮕﺮ ﻧﮕﺮان اداﻣﻪ ى آﺎر ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﻧﺒﺎﻳﺪ وﻗﺖ را از دﺳﺖ داد‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوﻳﻢ و از اهﻮاز آﺴﺐ ﺕﻜﻠﻴﻒ آﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ آﻰ؟‬ ‫ـ هﻤﻴﻦ اﻻن! ﺡﺘﻰ ﻳﻚ دﻗﻴﻘﻪ را هﻢ ﻧﺒﺎﻳﺪ از دﺳﺖ داد‪.‬‬ ‫رﻓ ﺖ ﻃ ﺮف واﻧ ﺖ‪ .‬ﻳﻜ ﻰ دوﺕ ﺎ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ه ﻮﻳﺰﻩ ﺕ ﺎ ﺻ ﺪاى روﺷ ﻦ ﺷ ﺪن ﻣﺎﺷ ﻴﻦ را‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ‪ ،‬پﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪» :‬آﺠﺎ ﻣﻰ روﻳﺪ؟«‬ ‫ـ اهﻮاز!‬ ‫ـ ﻣﺎ ﻣﻰ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺑﺮوﻳﻢ ﺳﻮﺳﻨﮕﺮد‪.‬‬ ‫ـ ﺳﻮار ﺷﻮﻳﺪ! ﺳﺮراﻩ پﻴﺎدﻩ ﺕﺎن ﻣﻰ آﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺁن ه ﺎ آ ﻪ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﺑ ﻮﻣﻰ ه ﻮﻳﺰﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬پ ﺸﺖ واﻧ ﺖ ﺳ ﻮار ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬هﺮﭼ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫اﺻ ﺮار آ ﺮد آ ﻪ ﺟﻠ ﻮ ﺑﻨ ﺸﻴﻨﻨﺪ و ﺧ ﻮدش ﻋﻘ ﺐ ﺑ ﺮود‪ ،‬ﻗﺒ ﻮل ﻧﻜﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻨ ﺪ‪:‬‬ ‫»ﻣﻰ ﺧﻮاهﻴﻢ پﻴﺶ هﻢ ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﮔﭗ ﺑﺰﻧﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺧ ﺪا ﺧﻴﺮﺕ ﺎن ﺑﺪه ﺪ‪ ،‬پ ﺲ اﻗ ﻼ ﻳﻜ ﻰ ﺕ ﺎن ﺑﻴﺎﻳ ﺪ ﺟﻠ ﻮ و ﻣ ﺎ را ه ﻢ‬ ‫‪٤٤‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺑﻰ ﻧﺼﻴﺐ ﻧﮕﺬارد‪«.‬‬ ‫ﺁن ﺑ ﺮادر آ ﻪ اﺳ ﻤﺶ رﺡ ﻴﻢ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺁﻣ ﺪ و ﺟﻠ ﻮ ﻧﺸ ﺴﺖ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ از او پﺮﺳ ﻴﺪ‪» :‬ﺷ ﻤﺎ‬ ‫آﺠﺎ دارﻳﺪ ﻣﻰ روﻳﺪ؟«‬ ‫ـ روﺳﺘﺎى ﺷﻂ ﻋﻠﻰ‪.‬‬ ‫ـ ﻧﺰدﻳﻚ ﺳﻮﺳﻨﮕﺮد؟‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ!‬ ‫ـ ﺑﺮاى ﭼﻰ؟‬ ‫ـ ﺁن ﺟ ﺎ ﻳ ﻚ ﻋ ﺪﻩ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﺳ ﭙﺎﻩ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ه ﺴﺘﻨﺪ آ ﻪ ﻣ ﺴﺘﻘﻴﻢ زﻳﺮﻧﻈ ﺮ اه ﻮاز آ ﺎر‬ ‫ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﻳ ﻚ پﺎﺳ ﮕﺎﻩ دارﻧ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻰ روﻳ ﻢ ﺁن ﺟ ﺎ ﺕ ﺎ ﺷ ﺎﻳﺪ آ ﺎرى از دﺳ ﺖ ﻣ ﺎن ﺑﺮﺑﻴﺎﻳ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ از ﺁن ﺳﻤﺖ ﺧﻴﻠﻰ دارﻧﺪ ﻓﺸﺎر ﻣﻰ ﺁورﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻣ ﺎ دارﻳ ﻢ ﻣ ﻰ روﻳ ﻢ اه ﻮاز آ ﻪ وﺿ ﻌﻴﺖ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ را ﮔ ﺰارش آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ان ﺷ ﺎءاﷲ ﺑ ﻪ‬ ‫زودى ﺑﺎز ﺑﭽﻪ هﺎ دورهﻢ ﺟﻤﻊ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ و اوﺿﺎع روﺑﻪ راﻩ ﻣﻰ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫ـ اﮔﻪ اﻳﻦ ﻃﻮرى ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺎ را هﻢ ﺧﺒﺮ آﻨﻴﺪ‪.‬‬ ‫هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ ﺑ ﺎ ﺳ ﺮﻋﺖ ﺧﻴﺎﺑ ﺎن اﺻ ﻠﻰ ه ﻮﻳﺰﻩ را پ ﺸﺖ ﺳ ﺮ ﻣ ﻰ ﮔﺬاﺷ ﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬ ﺎن‬ ‫ﻣﺎﺷ ﻴﻨﻰ پﻴﭽﻴ ﺪ ﺟﻠﻮﻳﻤ ﺎن‪ .‬ﭼﻴ ﺰى ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺕ ﺼﺎدف آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺕﺮﻣ ﺰ آ ﺮدم‪.‬‬ ‫راﻧﻨ ﺪﻩ ى ﺁن ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ه ﻢ ﺕﺮﻣ ﺰ آ ﺮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﺟ ﺰ راﻧﻨ ﺪﻩ‪ ،‬ﻳ ﻚ ﻧﻔ ﺮ ه ﻢ آﻨﺎردﺳ ﺖ او ﻧﺸ ﺴﺘﻪ‬ ‫ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﻘ ﺪارى ﺑ ﺎر ه ﻢ پ ﺸﺖ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ داﺷ ﺘﻨﺪ آ ﻪ روى ﺁن را ﺑ ﺎ ﭼ ﺎدرى پﻮﺷ ﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻢ ﺑﻪ ﺻﻮرت راﻧﻨﺪﻩ و ﺑﻌﺪ هﻢ پﻴﺎدﻩ ﺷﺪم‪.‬‬ ‫ـ ﺧﻴﻠﻰ ﺕﻨﺪ ﻣﻰ روﻳﺪ!‬ ‫ـ ﺷﻤﺎ هﻢ هﻤﻴﻦ ﻃﻮر!‬ ‫ﻣﺮدى آﻪ آﻨﺎر راﻧﻨﺪﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬پﻴﺎدﻩ ﺷﺪ و ﻟﺒﺨﻨﺪزﻧﺎن‪ ،‬ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺎن‪.‬‬ ‫ـ ﺷﻜﺮ ﺧﺪا‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻴﺮ ﮔﺬﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﭼ ﺸﻢ دوﺧ ﺖ ﺑ ﻪ ﻣ ﺮد‪ .‬ﻣ ﺮد ﻟﺒ ﺎس ﻣﺤﻠ ﻰ پﻮﺷ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ از‬ ‫روﺳ ﺘﺎﻳﻴﺎن اﻃ ﺮاف ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ و او‪ ،‬ﻟﺤﻈ ﻪ اى ﭼ ﺸﻢ در ﭼ ﺸﻢ ه ﻢ دوﺧﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺮد‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ هﺮﺡﺎل ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ!«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬آﻤﻰ اﺡﺘﻴﺎط آﻨﻴﺪ! اﻳﻦ ﺟﻮرى آﺎر ﻣﻰ دهﻴﺪ دﺳﺖ ﺧﻮدﺕﺎن‪«.‬‬ ‫ﻣﺮد ﭼﺸﻢ از ﺡﺴﻴﻦ ﺑﺮﻧﻤﻰ داﺷﺖ‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺡﺮآﺖ آﻦ! ﻋﺠﻠﻪ دارﻳﻢ‪«.‬‬ ‫راﻩ اﻓﺘ ﺎدم‪ .‬ﻣ ﺮد هﻨ ﻮز اﻳ ﺴﺘﺎدﻩ ﺑ ﻮد و ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﺎن ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬از ﺕ ﻮ ﺁﻳﻴﻨ ﻪ‬ ‫ﻣ ﻰ دﻳ ﺪﻣﺶ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ه ﻢ ﺳ ﺮﺑﺮﮔﺮداﻧﺪﻩ ﺑ ﻮد و او را ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﭼ ﻰ ﺷ ﺪﻩ‬ ‫ﺡﺎﺟﻰ؟«‬ ‫‪٤٥‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺑ ﻪ ﺷ ﻮﺧﻰ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺡ ﺎﺟﻰ ﺧ ﻮدﺕﻰ! ﻗ ﺴﻤﺖ ﻧ ﺸﺪ آ ﻪ ﻣ ﺎ ﺡ ﺎﺟﻰ ﺑ ﺸﻮﻳﻢ‪ .‬درﺳ ﺖ در‬ ‫ﺁﺳ ﺘﺎﻧﻪ ى ﻣ ﺸﺮف ﺷ ﺪن‪ ،‬ﺟﻨ ﮓ ﺷ ﺮوع ﺷ ﺪ و هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را ﺑ ﻪ ه ﻢ رﻳﺨ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻦ روز ‪٣١‬‬ ‫ﺷﻬﺮﻳﻮر پﺮواز داﺷﺘﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺡﺎﻻ ﭼﺮا زل زدﻩ ﺑﻮدى ﺑﻪ ﺁن ﻣﺮد؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﻢ‪ .‬در ﻟﺒﺨﻨ ﺪش ﭼﻴ ﺰى ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣ ﺮا ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم ﺁدم ﺧ ﻮﺑﻰ‬ ‫ﺁﻣﺪ‪ .‬آﻰ هﺴﺖ اﻳﻦ ﻣﺮد؟ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻋﺠﻠﻪ آﺠﺎ ﻣﻰ رﻓﺘﻨﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﻦ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻤﺶ‪«.‬‬ ‫رﺡ ﻴﻢ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬وﻟ ﻰ ﻣ ﻦ ﺷ ﻨﺎﺧﺘﻤﺶ‪ .‬او ﺁدم ﻣﻌﺮوﻓ ﻰ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ ﻃ ﺮف ه ﺎ ﺧﻴﻠ ﻰ ه ﺎ‬ ‫او را ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺟﺪى؟ ﭼﻪ آﺎرﻩ اﺳﺖ؟«‬ ‫رﺡﻴﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪ .‬اﻧﮕﺎر در ﺟﻮاب دادن ﺕﺮدﻳﺪ داﺷﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﺮا ﭼﻴﺰى ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻰ؟‬ ‫ـ راﺳﺘﺶ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺰى ﮔﻔﺘﻴﺪ آﻪ دهﺎن ﻣﺮا ﺑﺴﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻪ ﭼﻴﺰى؟‬ ‫ـ ﮔﻔﺘﻴﺪ ﺁدم ﺧﻮﺑﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺕﺎن ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﮕﻪ ﻏﻴﺮ از اﻳﻦ اﺳﺖ؟‬ ‫ـ راﺳ ﺘﺶ ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﻢ‪ .‬از ﺑ ﺎﻃﻦ هﺮآ ﺴﻰ ﻓﻘ ﻂ ﺧﺪاوﻧ ﺪ ﺁﮔ ﺎﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬وﻟ ﻰ ﺕ ﺎ ﺁن ﺟ ﺎﻳﻰ‬ ‫آﻪ ﻣﻦ ﻣﻰ داﻧﻢ‪ ،‬ﺁن ﻣﺮد ﻳﻚ ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻰ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻰ؟‬ ‫ـ ﺁرﻩ! از ﺁن ور ﻣ ﺮز ﭼﻴﺰه ﺎﻳﻰ ﻣ ﻰ ﺁورد و ﻣ ﻰ ﻓﺮوﺷ ﺪ‪ .‬ﺁدم ﻓ ﻮق اﻟﻌ ﺎدﻩ زرﻧﮕ ﻰ‬ ‫اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕﻤ ﺎم اﻳ ﻦ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ را ﻣﺜ ﻞ آ ﻒ دﺳ ﺘﺶ ﻣ ﻰ ﺷﻨﺎﺳ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻰ ﮔﻮﻳﻨ ﺪ ﺡﺘ ﻰ اﮔ ﺮ‬ ‫ﭼﺸﻤﺶ را ﺑﺒﻨﺪى‪ ،‬ﺑﺎز ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺑﻮ آﺮدن ﺧﺎك ﺑﮕﻮﻳﺪ آﻪ در آﺠﺎﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻋﺠﺐ!«‬ ‫رﺡ ﻴﻢ اداﻣ ﻪ داد‪» :‬اﻳ ﻦ ﺟ ﻮر ﺁدم ه ﺎ از راﻩ ه ﺎى اﺻ ﻠﻰ ﻋﺒ ﻮر ﻧﻤ ﻰ آﻨﻨ ﺪ ﺑﻴﺮاه ﻪ‬ ‫ﻣ ﻰ روﻧ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ ﻣﺠﺒﻮرﻧ ﺪ هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ را ﺧ ﻮب ﺑ ﺸﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ ﻃ ﺮف ه ﺎ ﺁدم ﺑ ﻪ‬ ‫راﺡﺘﻰ ﮔ ﻢ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد ﺑ ﻪ ﺧ ﺼﻮص آ ﻪ پ ﺮ از ﺁب ﮔﺮﻓﺘﮕ ﻰ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕ ﻮ ﻳﻜ ﻰ از ﺷﻨﺎﺳ ﺎﻳﻰ ه ﺎ‪،‬‬ ‫ﺧ ﻮد ﻣ ﺎ اﻃ ﺮاف رودﺧﺎﻧ ﻪ ى »ﻧﻴ ﺴﺎن« ﮔ ﻢ ﺷ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺘﻴﻢ ﺑﻴ ﺎﻳﻴﻢ ﺳ ﻤﺖ‬ ‫ﺳﻮﺳﻨﮕﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻳﻚ وﻗﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻳﻢ آﻪ دارﻳﻢ ﻣﻰ روﻳﻢ ﻃﺮف »هﻮراﻟﻌﻈﻴﻢ«‪.‬‬ ‫ـ پﺲ اﻳﻦ ﻣﺮد واﻗﻌًﺎ ﻳﻚ ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮد؟‬ ‫ـ ﺑ ﺪون ﺷ ﻚ! اﻟﺒﺘ ﻪ ﻣ ﻰ داﻧ ﺪ آ ﻪ هﻤ ﻪ ﻣ ﻰ ﺷﻨﺎﺳ ﻨﺪش‪ ،‬وﻟ ﻰ در اﻳ ﻦ اوﺿ ﺎع ﺁﺷ ﻔﺘﻪ‪،‬‬ ‫آﺴﻰ آﺎرى ﺑﻪ آﺎرش ﻧﺪارد‪.‬‬ ‫‪٤٦‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺕ ﻮ ﻓﻜ ﺮ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﻣ ﺪﺕﻰ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬وﻟ ﻰ ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ه ﺴﺘﻢ آ ﻪ درﺑ ﺎرﻩ ى او‪،‬‬ ‫اﺷ ﺘﺒﺎﻩ ﻧﻜ ﺮدﻩ ام‪ .‬ﻣﻤﻜ ﻦ اﺳ ﺖ او اﺷ ﺘﺒﺎهﺎﺕﻰ داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬وﻟ ﻰ ذاﺕ ًﺎ ﺁدم ﺧ ﻮﺑﻰ اﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﺕﺎ ﺡﺎﻻ‪ ،‬ﻓﺮﺻﺖ ﺧﻮﺑﻰ آﺮدن را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﻴﺎوردﻩ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫رﺡﻴﻢ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﺎﻳﺪ!«‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ رو آﺮد ﺑﻪ ﻣﻦ‪.‬‬ ‫ـ ﻧﻈﺮ ﺕﻮ ﭼﻴﺴﺖ؟‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ؟ ﻣﻦ آﻪ اﻳﺸﺎن را ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺁﻩ آ ﺸﻴﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﻳ ﺎد ﭼﻴ ﺰى ﻳ ﺎ آ ﺴﻰ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﻣ ﺪﺕﻰ ﮔﻔ ﺖ‪:‬‬ ‫»اﻓ ﺴﻮس آ ﻪ پﻴ ﺮزادﻩ از ﻣﻴ ﺎن ﻣ ﺎ رﻓ ﺖ‪ .‬اﻻن ﻣ ﺎ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از هﻤﻴ ﺸﻪ ﺑ ﻪ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى‬ ‫اﻃﻼﻋﺎت ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻧﻴﺎز دارﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﻢ ﭼ ﺮا ﺑ ﻪ ﻳ ﻚ ﺑ ﺎرﻩ ﻳ ﺎد ﺷ ﻬﻴﺪ پﻴ ﺮزادﻩ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﭼﻨ ﺪ روزى‬ ‫ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺖ ﺕﺎ از اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺳﺮ در ﺑﻴﺎورم‪...‬‬ ‫ﺟ ﺎدﻩ ى ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد ﺧﻠ ﻮت ﺑ ﻮد‪ .‬ﮔ ﻪ ﮔ ﺎﻩ ﺕ ﻚ و ﺕ ﻮك ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ه ﺎى ﻧﻈ ﺎﻣﻰ‪ ،‬از روﺑ ﻪ رو‬ ‫ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬دﺳﺘﻰ ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﺕﻜﺎن ﻣﻰ دادﻧﺪ و ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر آ ﻪ ﻣ ﻰ رﻓﺘ ﻴﻢ‪ ،‬دﻳ ﺪﻳﻢ ﻳ ﻚ ﺧ ﺎﻧﻮادﻩ‪ ،‬آﻨ ﺎر ﺟ ﺎدﻩ اﻳ ﺴﺘﺎدﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﻨﺘﻈ ﺮ‬ ‫ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺻﺒﺮ آﻨﻴﺪ ﺑﺒﻴﻦ اﻳﻦ هﺎ آﺠﺎ ﻣﻰ روﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﻣﺎﺷﻴﻦ را ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻢ‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ پﻴﺎدﻩ ﺷﺪ‪ .‬رﻓﺖ ﻃﺮف ﺁن ﺧﺎﻧﻮادﻩ‪.‬‬ ‫ـ ﺳﻼم! آﺠﺎ ﺕﺸﺮﻳﻒ ﻣﻰ ﺑﺮﻳﺪ؟‬ ‫ﻣﺮد ﺧﺎﻧﻮادﻩ ﮔﻔﺖ‪» :‬روﺳﺘﺎى ﻧﻌﻤﻪ‪«.‬‬ ‫ﻟﻬﺠ ﻪ ى ﻏﻠ ﻴﻆ ﻋﺮﺑ ﻰ داﺷ ﺖ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴ ﺪ ﺳ ﻮار ﺑ ﺸﻮﻳﺪ‪ .‬ﻣ ﺎ‬ ‫ﻣﻰ رﺳﺎﻧﻴﻢ ﺕﺎن‪«.‬‬ ‫ﺁن ﺧ ﺎﻧﻮادﻩ‪ ،‬آﻠ ﻰ ﺑﺎروﺑﻨ ﻪ داﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ آﻤ ﻚ آ ﺮد و ﺁن ه ﺎ را ه ﻢ ﮔﺬاﺷ ﺖ‬ ‫پ ﺸﺖ واﻧ ﺖ‪ .‬راﻩ آ ﻪ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ‪ ،‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬اﻳ ﻦ ه ﺎ آ ﻪ ﺳ ﺮ راﻩ ﻣ ﺎن ﻧﻴ ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﮔ ﻪ ﺑﺨ ﻮاهﻴﻢ‬ ‫ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ ﺷﺎن‪ ،‬آﻠﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺕﻮ راﻩ ﻓﺮﻋﻰ ﺑﺮوﻳﻢ‪ .‬ﺡﺴﺎﺑﻰ ﻣﻌﻄﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺷﻜﺎﻟﻰ ﻧﺪارد‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬وﻟ ﻰ ﺧ ﻮدت ﮔﻔﺘ ﻰ آ ﻪ ﻋﺠﻠ ﻪ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺧ ﻮدت ﮔﻔﺘ ﻰ آ ﻪ ﻧﺒﺎﻳ ﺪ ﻓﺮﺻ ﺖ را از‬ ‫دﺳﺖ داد‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬هﻤ ﻪ ى اﻳ ﻦ زﺡﻤ ﺖ ه ﺎ و ﻋﺠﻠ ﻪ ه ﺎ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ هﻤ ﻴﻦ ﻣ ﺮدم اﺳ ﺖ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ آ ﻪ‬ ‫ﻓﺮﺻﺖ ﺧﺪﻣﺘﻰ پﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ راﺡﺘﻰ از دﺳﺘﺶ داد‪«.‬‬ ‫ﻣ ﻦ اﻟﺒﺘ ﻪ راﺿ ﻰ ﻧﺒ ﻮدم‪ .‬رﺳ ﻴﺪن ﺑ ﻪ اه ﻮاز را ﻣﻬ ﻢ ﺕ ﺮ ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ راﺳ ﺘﺶ‬ ‫ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﺡ ﺴﻴﻦ را ﻗ ﺎﻧﻊ آ ﻨﻢ‪ .‬ﺳ ﺮاﻧﺠﺎم ﺁن ﺧ ﺎﻧﻮادﻩ را ﺑ ﻪ روﺳﺘﺎﻳ ﺸﺎن رﺳ ﺎﻧﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫‪٤٧‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫پﻴﺮﻣ ﺮد آﻠ ﻰ ﺑﺮاﻳﻤ ﺎن دﻋ ﺎ آ ﺮد‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ اﮔ ﺮ ﻣ ﺎ ﻧﺒ ﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﺷ ﺐ ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺧﺎﻧ ﻪ اش‬ ‫ﻧﻤﻰ رﺳﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﻣ ﺪﺕﻰ ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬هﻤﺮاه ﺎن ه ﻮﻳﺰﻩ اى ﻣ ﺎن ه ﻢ پﻴ ﺎدﻩ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ داﺷ ﺘﻨﺪ‬ ‫ﺧ ﺪاﺡﺎﻓﻈﻰ ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻪ رﺡ ﻴﻢ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﮔﻔﺘ ﻰ ﺁن ﻣ ﺮد را ﻣ ﻰ ﺷﻨﺎﺳ ﻰ‪ .‬آﺠ ﺎ‬ ‫ﻣﻰ ﺷﻮد پﻴﺪاﻳﺶ آﺮد؟«‬ ‫رﺡ ﻴﻢ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ اه ﻞ روﺳ ﺘﺎى "ﺡ ﺎج ﻏﺎﻟ ﺐ" ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺁن ﻃ ﺮف ه ﺎ از‬ ‫ه ﺮآﺲ ﺑﭙﺮﺳ ﻰ‪ ،‬ﺧﺎﻧ ﻪ ى "ﺡ ﺴﻦ" را ﻧ ﺸﺎﻧﺖ ﻣ ﻰ ده ﺪ‪ .‬ﺳ ﺮاغ "ﺡ ﺎج ﺷ ﺒﻴﺐ" را ﺑﮕﻴﺮﻳ ﺪ‪.‬‬ ‫او ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﺪ آﻤﻚ ﺕﺎن آﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺎ ﺕﻌﺠﺐ ﺡﺴﻴﻦ را ﻧﮕﺎﻩ آﺮدم‪ .‬پﺮﺳﻴﺪم‪» :‬ﻣﮕﻪ ﺑﺎ ﺁن ﻣﺮد آﺎرى دارى؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﺎﻳﺪ!«‬ ‫دﻳﮕ ﺮ ﻧﭙﺮﺳ ﻴﺪم ﭼ ﻪ آ ﺎرى و او ه ﻢ ﭼﻴ ﺰ ﺑﻴ ﺸﺘﺮى ﻧﮕﻔ ﺖ‪ .‬ﻧﻬ ﺞ اﻟﺒﻼﻏ ﻪ اش را ﺑ ﺎز‬ ‫آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد و ﻣ ﺸﻐﻮل ﻣﻄﺎﻟﻌ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬هﻤ ﺎن ﻓﺮﺻ ﺖ آﻮﺕ ﺎﻩ را ه ﻢ ﻧﻤ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺖ از دﺳ ﺖ‬ ‫ﺑﺪه ﺪ‪ .‬ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﮔ ﺎﻩ ﮔ ﺪارى در ﭼﺎﻟ ﻪ ﻣ ﻰ اﻓﺘ ﺎد و ﻣﺮﺕ ﺐ ﺕﻜ ﺎن ﻣ ﻰ ﺧ ﻮرد‪ ،‬ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ آ ﻪ‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﻌ ﻪ آ ﺮدن در ﺁن وﺿ ﻊ‪ ،‬ﺑﺎﻋ ﺚ ﻧ ﺎراﺡﺘﻰ ﭼ ﺸﻢ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﮕ ﺮ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ از‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﺧﻮاﺳﺖ آﻪ دﺳﺖ از ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ آﺮدن ﺑﺮدارد؟‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻴﺶ از هﺮﭼﻴ ﺰ‪ ،‬ﻳ ﻚ ﺁدم ﻓﺮهﻨﮕ ﻰ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁدﻣ ﻰ آ ﻪ اﻃﻼﻋ ﺎت ﺕ ﺎرﻳﺨﻰ‪،‬‬ ‫ﻓﻘﻬ ﻰ و ﻓﻠ ﺴﻔﻰ ﺷ ﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴ ﺰى داﺷ ﺖ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ در اﻳ ﻦ زﻣﻴﻨ ﻪ ه ﺎ ﺡ ﺮف ﻣ ﻰ زد‪،‬‬ ‫اﻧﮕ ﺸﺖ ﺑ ﻪ ده ﺎن ﻣ ﻰ ﻣﺎﻧ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﺑ ﺎ ﺧﻮدﻣ ﺎن ﻣ ﻰ ﮔﻔﺘ ﻴﻢ او ﭼﮕﻮﻧ ﻪ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻪ اﺳ ﺖ ﺑ ﺎ ﺁن‬ ‫ﺳ ﻦ آ ﻢ‪ ،‬اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣ ﺎت را آ ﺴﺐ آﻨ ﺪ؟ ﺑ ﺎورش ﻣ ﺸﻜﻞ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭼﻴ ﺰى آ ﻪ ﻣ ﺴﻠﻢ ﺑ ﻮد‪،‬‬ ‫اﻳ ﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ دوﺳ ﺖ داﺷ ﺖ آ ﺎر ﻓﺮهﻨﮕ ﻰ ﺑﻜﻨ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺿ ﺮورت اﻧﻘ ﻼب و ﻣ ﺴﺎﻳﻞ‬ ‫پﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬او را وارد ﻋﺮﺻﻪ هﺎى دﻳﮕﺮ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ اه ﻮاز رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻪ دﻳ ﺪار دوﺳ ﺘﺎن ﻗ ﺪﻳﻤﺶ رﻓ ﺖ و ﺑﻌ ﺪ‬ ‫وﺿ ﻌﻴﺖ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ه ﻮﻳﺰﻩ را ﺑ ﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪﻩ ى ﺳ ﭙﺎﻩ در ﻣﻴ ﺎن ﮔﺬاﺷ ﺖ‪ .‬ﺁن روز ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫اﺻ ﻼ ﻓﻜ ﺮ ﻧﻤ ﻰ آ ﺮد آ ﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪﻩ‪ ،‬ﻣ ﺴﺆوﻟﻴﺖ ﺳ ﭙﺎﻩ ه ﻮﻳﺰﻩ را ﺑ ﻪ ﺧ ﻮد او واﮔ ﺬار آﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ در اه ﻮاز ﻓ ﺮد ﺳﺮﺷﻨﺎﺳ ﻰ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺕ ﻮان او ﺑ ﺮ آ ﺴﻰ پﻮﺷ ﻴﺪﻩ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ‬ ‫ه ﻢ از او ﺧﻮاﺳ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى پﺮاآﻨ ﺪﻩ ى ه ﻮﻳﺰﻩ را دور ﺧ ﻮدش ﺟﻤ ﻊ ﺑﻜﻨ ﺪ و‬ ‫ﺑ ﻪ وﺿ ﻌﻴﺖ ﺁن ﺟ ﺎ‪ ،‬ﺳﺮوﺳ ﺎﻣﺎﻧﻰ ﺑﺪه ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ در ﺡ ﺎﻟﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ دوﺳ ﺖ داﺷ ﺖ‬ ‫ﻣﺜ ﻞ ﻳ ﻚ ﺳ ﺮﺑﺎز ﮔﻤﻨ ﺎم‪ ،‬در آﻨ ﺎر دﻳﮕ ﺮان ﺑﺠﻨﮕ ﺪ‪ .‬ﺁن روز ﻣ ﻦ ﺑ ﻪ راﺡﺘ ﻰ ﺳ ﻨﮕﻴﻨﻰ‬ ‫ﻣ ﺴﺆوﻟﻴﺖ ﺟﺪﻳ ﺪ را ﺑ ﺮ ﺷ ﺎﻧﻪ ه ﺎى او اﺡ ﺴﺎس ﻣ ﻰ آ ﺮدم‪ .‬ﮔﻮﻳ ﺎ در هﻤ ﺎن روزه ﺎ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬ ‫ﺑﻌﺪ از ﺕﻤﺎم ﺷﺪن آﺎرﻣﺎن در اهﻮاز‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺮوﻳﻢ ﻃﺮف ﻳﻜﻰ از آﺒﺎﺑﻰ هﺎ‪«.‬‬ ‫ﻣ ﻦ ﺕ ﻮ دﻟ ﻢ ﺧﻴﻠ ﻰ ﺧﻮﺷ ﺤﺎل ﺷ ﺪم‪ .‬ﻣ ﺪﺕﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻳ ﻚ ﻏ ﺬاى ﮔ ﺮم و درﺳ ﺖ و‬ ‫‪٤٨‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺡ ﺴﺎﺑﻰ ﻧﺨ ﻮردﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺟﻠ ﻮى آﺒ ﺎﺑﻰ آ ﻪ اﻳ ﺴﺘﺎدﻳﻢ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ پﻴ ﺎدﻩ ﺷ ﺪ و رﻓ ﺖ ﺕ ﻮ‪.‬‬ ‫وﻗﺘ ﻰ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ ،‬ﻣﻘ ﺪار زﻳ ﺎدى آﺒ ﺎب ﺧﺮﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدم ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻻﺑ ﺪ ﺑ ﻪ ﺟ ﺰ ﻣ ﻦ‪،‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﻣﻬﻤﺎن هﺎى دﻳﮕﺮى هﻢ دارد آﻪ اﻳﻦ هﻤﻪ ول ﺧﺮﺟﻰ آﺮدﻩ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬اﻳﻦ هﻤﻪ آﺒﺎب ﺧﺮﻳﺪﻩ اى ﺑﺮاى ﭼﻪ؟ زﻳﺎد ﻣﻰ ﺁﻳﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﺘﺮس! زﻳﺎد ﻧﻤﻰ ﺁﻳﺪ‪«.‬‬ ‫ﺳ ﻮار ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﺷ ﺪﻳﻢ و راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ‪ .‬ﺧ ﻮد ﺡ ﺴﻴﻦ پ ﺸﺖ ﻓﺮﻣ ﺎن ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺮاى‬ ‫هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ آﻤ ﻰ دﻳ ﺮ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺷ ﺪم آ ﻪ دارﻳ ﻢ ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ دﻳﮕ ﺮ ﺷ ﻬﺮ ﻣ ﻰ روﻳ ﻢ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫ﺳ ﻮى ﺧﺎﻧ ﻪ ى ﺡ ﺴﻴﻦ‪ .‬ﺕﻌﺠ ﺐ آ ﺮدم‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ داﺷ ﺖ آﺠ ﺎ ﻣ ﻰ ﺑ ﺮد ﻣ ﺎ را؟ ﺑ ﻪ زودى‬ ‫ﻓﻬﻤﻴ ﺪم آ ﻪ در ﻳﻜ ﻰ از ﻣﺤﻠ ﻪ ه ﺎى ﻓﻘﻴﺮﻧ ﺸﻴﻦ اه ﻮاز ه ﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ ﮔﻤ ﺎﻧﻢ ﻣﺤﻠ ﻪ ى‬ ‫»ﺡ ﺼﻴﺮ ﺁﺑ ﺎد« ﺑ ﻮد‪ .‬ﺟﻠ ﻮى ﻳﻜ ﻰ از ﺧﺎﻧ ﻪ ه ﺎ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ را ﻧﮕ ﻪ داﺷ ﺖ و پﻴ ﺎدﻩ ﺷ ﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬آﺠﺎ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻻن ﻣﻰ ﺁﻳﻢ‪«.‬‬ ‫و ﻳﻜ ﻰ دو ﺕ ﺎ از آﺒ ﺎب ه ﺎ را ﻻى ﻧ ﺎن پﻴﭽﻴ ﺪ و در ﺧﺎﻧ ﻪ اى را زد‪ .‬آﻤ ﻰ ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬پ ﺴﺮ‬ ‫ﺑﭽﻪ اى ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ! ﻧﺬرى اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫و آﺒ ﺎب ه ﺎ را داد ﺑ ﻪ ﺑﭽ ﻪ و ﺳ ﺮﻳﻊ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ ﺁن ﻣﻮﻗ ﻊ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ى ﻣﻨﻈ ﻮر‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺷ ﺪم و ﺑ ﻪ ﻳ ﻚ ﺑ ﺎرﻩ ﻳ ﺎد ﺡ ﻀﺮت ﻋﻠ ﻰ اﻓﺘ ﺎدم و ﻳ ﺎد ﺁن اﻟﻔﺘ ﻰ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎ‬ ‫ﻧﻬﺞ اﻟﺒﻼﻏﻪ داﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺁن روز‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ در ﺧﺎﻧ ﻪ ى ﭼﻬ ﺎر ـ پ ﻨﺞ ﻧﻔ ﺮ دﻳﮕ ﺮ را ه ﻢ زد و ﺑ ﻪ هﺮآ ﺪام از ﺁن ه ﺎ‬ ‫ه ﻢ‪ ،‬ﻳﻜ ﻰ دو ﺕ ﺎ آﺒ ﺎب داد‪ .‬ﺡ ﺎﻻ ﻓﻘ ﻂ دوﺕ ﺎ آﺒ ﺎب ﺑ ﺮاى ﺧﻮدﻣ ﺎن ﺑ ﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎ ﺧﻮﺷ ﺤﺎﻟﻰ ﺳ ﻮار ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﺷ ﺪ و ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺧﻴﻠ ﻰ ﺧ ﺐ! ﺡ ﺎﻻ ﻣ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻴﻢ ﺑ ﺮوﻳﻢ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‪«.‬‬ ‫ﻣ ﻦ ﺁن روز ﻣﻬﻤ ﺎن ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻣ ﺎدرش وﻗﺘ ﻰ ﻣ ﺎ را دﻳ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎ روى ﺑ ﺎز ﺑ ﻪ‬ ‫اﺳ ﺘﻘﺒﺎل ﻣ ﺎن ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺪﺕﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ را ﻧﺪﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺕﻘﺮﻳﺒ ًﺎ ﺳ ﺮ ﻇﻬ ﺮ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫ﺑ ﻪ ﻣ ﺎدرش ﮔﻔ ﺖ‪» :‬آﺒ ﺎب ﺧﺮﻳ ﺪﻩ اﻳ ﻢ‪ .‬ﺑ ﻰ زﺡﻤ ﺖ ﺳ ﻔﺮﻩ ﺑﻴﻨﺪازﻳ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻢ ﺳ ﺮد‬ ‫ﺑﺸﻮد‪«.‬‬ ‫ﺁن ﺑﺰرﮔ ﻮار ﺳ ﻔﺮﻩ را ﺁوردﻧ ﺪ و در ﺁن‪ ،‬ﻧ ﺎن و ﺳ ﺒﺰى ﮔﺬاﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬اﻳ ﻦ‬ ‫آﺒﺎب هﺎ ﺳﻬﻢ ﺕﻮﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻧﺎن و ﺳﺒﺰى ﻣﻰ ﺧﻮرم‪«.‬‬ ‫هﺮﭼﻪ اﺻﺮار آﺮدم‪ ،‬ﺡﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ آﺒﺎب ﺑﺨﻮرد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﻣﺰاﺟﻢ ﻧﻤﻰ ﺳﺎزد‪«.‬‬ ‫و ﻣ ﻦ ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ اﻳ ﻦ ﻣﺰاﺟ ﻰ آ ﻪ او از ﺁن ﺡ ﺮف ﻣ ﻰ زﻧ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﺰاج روﺡ ﺎﻧﻰ اش اﺳ ﺖ‬ ‫ﻧ ﻪ ﺟ ﺴﻤﺎﻧﻰ اش‪ .‬او اﻳ ﻦ ﻃ ﻮرى ﺑ ﻪ ﺧ ﻮدش ﺳ ﺨﺖ ﻣ ﻰ ﮔﺮﻓ ﺖ ﺕ ﺎ ﺳ ﻄﺢ زﻧ ﺪﮔﻰ اش‬ ‫درﺡﺪ پﺎﻳﻴﻦ ﺕﺮﻳﻦ اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪٤٩‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺑﻌﺪ از ﻧﺎهﺎر‪ ،‬ﺡﺴﻴﻦ از ﺡﺎج ﺧﺎﻧﻢ پﺮﺳﻴﺪ‪» :‬در ﺷﻬﺮ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟«‬ ‫اﻳ ﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮدﻧ ﺪ‪» :‬ﺧﺒ ﺮ ﺧﺎﺻ ﻰ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬هﻨ ﻮز ه ﻢ ﮔ ﺎهﻰ رادﻳ ﻮ ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪ ى‬ ‫»ﺟﻨ ﮓ ه ﺎى پﻴ ﺎﻣﺒﺮ« را پﺨ ﺶ ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ روز پ ﻴﺶ‪ ،‬ﺻ ﺪاﻳﺖ را از ﺑﻠﻨ ﺪﮔﻮى‬ ‫ﻣ ﺴﺠﺪ ﻣ ﻰ ﺷ ﻨﻴﺪم‪ .‬رادﻳ ﻮ را ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ پ ﺸﺖ ﺑﻠﻨ ﺪﮔﻮ‪ .‬ﮔ ﺎهﻰ ه ﻢ ﻣ ﺴﺆوﻻن رادﻳ ﻮ‬ ‫از ﻣ ﺎ ﺳ ﺮاﻏﺖ را ﻣ ﻰ ﮔﻴﺮﻧ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻰ ﮔﻮﻳﻨ ﺪ »درس ه ﺎﻳﻰ از ﻧﻬ ﺞ اﻟﺒﻼﻏ ﻪ«)‪ (١‬دوﺳ ﺘﺪاران‬ ‫زﻳﺎدى دارد آﻪ ﺧﻮاهﺎن اداﻣﻪ اش هﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬دﻳﮕ ﻪ ﺑ ﻪ ﺕ ﺪرﻳﺲ ﻧﻬ ﺞ اﻟﺒﻼﻏ ﻪ ﻧﻤ ﻰ رﺳ ﻢ‪ .‬اﻻن ﻓﺮﺻ ﺘﻰ پﻴ ﺪا‬ ‫آﺮدﻩ ام ﺕﺎ ﻧﻬﺞ اﻟﺒﻼﻏﻪ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻋﻤﻠﻰ‪ ،‬پﻴﺎدﻩ آﻨﻢ‪«.‬‬ ‫ـ ﭼﻪ ﻃﻮر؟‬ ‫ـ ﻋ ﺎزم ه ﻮﻳﺰﻩ ه ﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣ ﺴﺆوﻟﻴﺖ ﺳ ﭙﺎﻩ ﺁن ﺟ ﺎ را ﻗﺒ ﻮل آ ﺮدﻩ ام‪ .‬اﻣﺘﺤ ﺎن ﺳ ﺨﺘﻰ در‬ ‫پﻴﺶ دارم‪ .‬ﺑﺮاﻳﻢ دﻋﺎ آﻦ ﻣﺎدر!‬ ‫ـ ﻣﻦ ﺑﺮاى هﻤﻪ ﺕﺎن دﻋﺎ ﻣﻰ آﻨﻢ‪ ،‬هﺮ روز‪.‬‬ ‫آﺎره ﺎﻳﻰ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ در ﻃ ﻮل ‪ ۴۵‬روز ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪهﻰ اش در ه ﻮﻳﺰﻩ اﻧﺠ ﺎم داد‪ ،‬ﭼﻨ ﺎن‬ ‫زﻳ ﺎد و ﭼ ﺸﻤﮕﻴﺮ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻣ ﻦ ﺡﺘ ﻰ ﺕ ﻮان ﻧ ﺎم ﺑ ﺮدن ﺕ ﻚ ﺕ ﻚ ﺁن ه ﺎ را ﻧ ﺪارم‪ .‬اﻟﺒﺘ ﻪ‬ ‫ﺡﺎﻓﻈ ﻪ ام ه ﻢ ﻳ ﺎرى ﻧﻤ ﻰ آﻨ ﺪ‪ .‬از ﺳ ﻮى دﻳﮕ ﺮ ﺷ ﻤﺎ ﻧﻮﺷ ﺘﻪ اﻳ ﺪ آ ﻪ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ درﺑ ﺎرﻩ ى‬ ‫وﺟﻬ ﻪ ى ﻧﻈ ﺎﻣﻰ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑﺮاﻳﺘ ﺎن ﺑﮕ ﻮﻳﻢ و ﺳ ﻌﻰ ﻣ ﻦ اﻳ ﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ هﻤ ﻴﻦ آ ﺎر را ﺑﻜ ﻨﻢ و‬ ‫اﻻن دﻟ ﻢ پﺮپ ﺮ ﻣ ﻰ زﻧ ﺪ ﺑ ﺮاى اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑﺮﺳ ﻢ ﺑ ﻪ ﻣ ﺎﺟﺮاى دﺷ ﺖ ه ﻮﻳﺰﻩ و ﻋﻤﻠﻴ ﺎت روز‬ ‫‪١۵‬و‪ ١۶‬دى ﺑﻨ ﺎﺑﺮاﻳﻦ از ﻓﻌﺎﻟﻴ ﺖ ﮔ ﺴﺘﺮدﻩ ى ﺡ ﺴﻴﻦ در »ﺳ ﺘﺎد ﺕﻮزﻳ ﻊ ارزاق ﻋﻤ ﻮﻣﻰ«‬ ‫ـ آ ﻪ ﺑ ﻪ هﻤ ﺮاﻩ ﺷ ﻬﻴﺪ ﻣﺤﻤ ﻮد ﻗﺪوﺳ ﻰ ـ اﻧﺠ ﺎم ﻣ ﻰ داد‪ ،‬ﻣ ﻰ ﮔ ﺬرم‪ ،‬و ﺡﺘ ﻰ از‬ ‫اﻋ ﺰام ﺡﻤﺎﺳ ﻰ ﻋ ﺸﺎﻳﺮ ه ﻮﻳﺰﻩ‪ ،‬ﺑ ﺮاى دﻳ ﺪار ﺑ ﺎ اﻣ ﺎم ه ﻢ‪ .‬ﺷ ﻤﺎ ﮔﻔﺘ ﻪ اﻳ ﺪ داﺳ ﺘﺎن ﻧ ﻮﻳﺲ‬ ‫ه ﺴﺘﻴﺪ و ﺡﺘﻤ ًﺎ اﮔ ﺮ از ﻣ ﺎﺟﺮاى اﻳ ﻦ اﻋ ﺰام ﺑ ﺎ ﺷ ﻜﻮﻩ ﻣﻄﻠ ﻊ ﺑ ﺸﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺕ ﺼﺪﻳﻖ ﺧﻮاهﻴ ﺪ‬ ‫آ ﺮد آ ﻪ در ﺁن‪ ،‬زﻳﺒ ﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺕﻴﺰهﻮﺷ ﻰ و دﻗ ﺖ هﻨﺮﻣﻨﺪاﻧ ﻪ ى ﺧﺎﺻ ﻰ وﺟ ﻮد دارد‪ .‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﺧ ﺼﻮص دﻟ ﻢ ﻣ ﻰ ﺧﻮاه ﺪ روى اﻳ ﻦ »دﻗ ﺖ هﻨﺮﻣﻨﺪاﻧ ﻪ« ﺕﺄآﻴ ﺪ آ ﺮدﻩ و ﭼ ﺮاﻳﺶ را ﺑ ﻪ‬ ‫ﺧ ﻮد ﺷ ﻤﺎ واﮔ ﺬار آ ﻨﻢ‪) .‬اﮔ ﺮ ﻣﺎﻳ ﻞ ﺑﻮدﻳ ﺪ در اﻳ ﻦ زﻣﻴﻨ ﻪ اﻃﻼﻋ ﺎت ﺑﻴ ﺸﺘﺮ آ ﺴﺐ آﻨﻴ ﺪ‪،‬‬ ‫ﻳ ﻚ روز ﺑﻴﺎﻳﻴ ﺪ ه ﻮﻳﺰﻩ ﺕ ﺎ ﺑ ﺎ ه ﻢ ﺑ ﺮوﻳﻢ و ﺑﻨ ﺸﻴﻨﻴﻢ پ ﺎى ﺻ ﺤﺒﺖ ﻋ ﺸﺎﻳﺮ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ ﺕ ﺎ‬ ‫ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺑ ﺸﻮﻳﺪ در ﺁن ﺷ ﺮاﻳﻂ ﺟﻨﮕ ﻰ و زﻳ ﺮ ﺁﺕ ﺶ ﺳ ﻨﮕﻴﻦ دﺷ ﻤﻦ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﭼﮕﻮﻧ ﻪ‬ ‫اﻓ ﺮاد را از روﺳ ﺘﺎهﺎى ﻣﺨﺘﻠ ﻒ ﺟﻤ ﻊ آ ﺮدﻩ و اﻳ ﻦ آ ﺎرش‪ ،‬ﭼ ﻪ ﻧﺘﻴﺠ ﻪ اى ﺑ ﻪ ﺑ ﺎر ﺁوردﻩ‬ ‫اﺳﺖ‪(.‬‬ ‫‪٥٠‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺑ ﻪ هﺮﺡ ﺎل ﭼﻨ ﺪ روز ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ رﺳ ﻤًﺎ ﻣ ﺴﺆوﻟﻴﺖ ﺳ ﭙﺎﻩ ه ﻮﻳﺰﻩ را ﺑﺮﻋﻬ ﺪﻩ‬ ‫ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬اوﻟ ﺶ رﻓﺘ ﻴﻢ ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد و ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى پﺮاآﻨ ﺪﻩ در ﺁن ﺟ ﺎ را ﺟﻤ ﻊ ﺁورى آ ﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺷ ﻬﻴﺪ ﻣﺤﻤ ﺪﻋﻠﻰ ﺡﻜ ﻴﻢ و ﺷ ﻬﻴﺪ ﻏﻔﺎردروﻳ ﺸﻰ ه ﻢ در ﺑ ﻴﻦ ﺁن ه ﺎ دﻳ ﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬هﻤﻪ ﺑﺎ هﻢ ﻣﻰ روﻳﻢ هﻮﻳﺰﻩ‪«.‬‬ ‫راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ‪ .‬در ه ﻮﻳﺰﻩ‪ ،‬ﺧﺒ ﺮ پﻴﭽﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺷ ﺐ ﺑ ﻮد آ ﻪ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ ﺁن ﺟ ﺎ‪ .‬ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ در‬ ‫ﻣﻨ ﺰل ﺡ ﺎج ﻋﺒ ﺪاﻻﻣﻴﺮ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈﺮﻣ ﺎن ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﻨ ﺰل ﺡ ﺎﺟﻰ ﺧ ﺎﻟﻰ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﻧﻤ ﺎز‪ ،‬ﻳ ﻚ‬ ‫آ ﺎرﺕﻦ ﺁوردﻧ ﺪ آ ﻪ آﻤ ﻰ ه ﻢ ﺧ ﻴﺲ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁن ﺷ ﺐ ﻳ ﺎدم اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺑ ﺮاى ﺷ ﺎم‬ ‫ﺕﺨ ﻢ ﻣ ﺮغ و ﺳ ﻴﺐ زﻣﻴﻨ ﻰ ﺁب پ ﺮ ﺧ ﻮردﻳﻢ‪ .‬ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﺧﻮﺷ ﺤﺎل ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﻣ ﻰ دﻳﺪﻧ ﺪ‬ ‫دوﺑ ﺎرﻩ دارﻳ ﻢ ﺳﺮوﺳ ﺎﻣﺎن ﻣ ﻰ ﮔﻴ ﺮﻳﻢ‪ .‬ﺡ ﺪود دﻩ ﻧﻔ ﺮ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻳﻢ‪ .‬اﻻن ﻳ ﺎدم ﺁﻣ ﺪ آ ﻪ ﺡ ﺎج‬ ‫ﻳ ﻮﻧﺲ ﺷ ﺮﻳﻔﻰ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ اﺡﺘﻴ ﺎﻃﻰ و ﻗﺎﺳ ﻢ ﻧﻴ ﺴﻰ ه ﻢ در ﺁن ﺟ ﺎ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﺷ ﺎم‪،‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﺷﺮوع آﺮد ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ آﺮدن‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻨﺪ روز پﻴﺶ ﻣﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ اهﻮاز‪ .‬ﺳﺮى هﻢ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺟﺰاﻳﺮى زدﻳﻢ‪.‬‬ ‫هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ ﻣ ﻰ داﻧﻴ ﺪ در ﺁن ﺟ ﺎ ﺑ ﺮاى ﺑ ﺮادر ﮔﻨ ﺪم آ ﺎر و ﺑ ﺮادر پﻴ ﺮزادﻩ و دﻳﮕ ﺮ‬ ‫ﻋﺰﻳ ﺰان ﻣ ﺎن‪ ،‬ﻣﺮاﺳ ﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ى ﻣ ﺴﺆوﻟﻴﻦ اﺳ ﺘﺎن ﺟﻤ ﻊ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻓﺮﺻ ﺘﻰ ﺷ ﺪ آ ﻪ ﺑﻌ ﺪ از ﻣﺮاﺳ ﻢ وﺿ ﻌﻴﺖ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ را ﺑ ﺮاى ﺁن ه ﺎ ﺕ ﺸﺮﻳﺢ آ ﻨﻢ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ‬ ‫رﻓﺘ ﻴﻢ ﺧ ﺪﻣﺖ ﺑ ﺮادر »ﺷ ﻤﺨﺎﻧﻰ« و در ﻧﻬﺎﻳ ﺖ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﺕﻜﻠﻴ ﻒ ﺑ ﺮ دوش ﺧ ﻮد ﻣ ﻦ ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ‬ ‫ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ هﺮﺡ ﺎل اﻣﻴ ﺪوارم از ﻋﻬ ﺪﻩ اش ﺑ ﺮ ﺑﻴ ﺎﻳﻢ و ﻧﻴ ﺎز ﺑ ﻪ آﻤ ﻚ ﺕ ﻚ ﺕ ﻚ ﺷ ﻤﺎ ﻋﺰﻳ ﺰان‬ ‫دارم‪ .‬ﺑ ﺎ ﻳ ﻚ ﻓﻌﺎﻟﻴ ﺖ ﻣﻌﻤ ﻮﻟﻰ‪ ،‬ﻧﻤ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻴﻢ ﺟ ﺎى ﺧ ﺎﻟﻰ ﻋﺰﻳ ﺰان ﺳ ﻔﺮ آ ﺮدﻩ ﻣ ﺎن را پ ﺮ‬ ‫آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﭼﻨ ﺪﻳﻦ ﺑﺮاﺑ ﺮ روزه ﺎى دﻳﮕ ﺮ‪ ،‬آ ﺎر ﺑﻜﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺑ ﺮاى ﺷ ﺮوع‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫اﻧ ﺴﺠﺎم ﺧﻮدﻣ ﺎن را ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﺑﻴ ﺎورﻳﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى پﺮاآﻨ ﺪﻩ در اﻳ ﻦ ﺷ ﻬﺮ و اﻃ ﺮاف را‬ ‫دور ه ﻢ ﺟﻤ ﻊ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬هﻤ ﻴﻦ اﻣ ﺸﺐ ه ﻢ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻣ ﺴﺆوﻟﻴﺖ ﺕ ﻚ ﺕ ﻚ ﻣ ﺎن را آ ﻪ در اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ‬ ‫ﺡﺎﺿﺮ هﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻣﺸﺨﺺ آﻨﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ـ ﺡ ﺎﻻ ﭼ ﻪ ﻋﺠﻠ ﻪ اى ه ﺴﺖ ﺑ ﺮاى ﺕﻘ ﺴﻴﻢ ﻣ ﺴﺆوﻟﻴﺖ؟ ﭼﻴ ﺰى آ ﻪ اﻻن ﻣ ﺎ اﺡﺘﻴ ﺎج‬ ‫دارﻳ ﻢ‪ ،‬اﻳ ﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺳ ﺮﻳﻊ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ را ﺟﻤﻌﻮﺟ ﻮر آﻨ ﻴﻢ و ﺑ ﻪ دﺷ ﻤﻦ ﺡﻤﻠ ﻪ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫اﻧﺘﻘﺎم ﺷﻬﺪاى ‪ ٢۵‬ﺁﺑﺎن را از ﺁن هﺎ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﻧ ﻪ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﺟ ﻮرى و از ﺳ ﺮ اﺡ ﺴﺎس ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﻮد آ ﺎر آ ﺮد‪ .‬ﻣ ﺴﺆوﻟﻴﺖ هﺮآ ﺪام از ﻣ ﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫روﺷ ﻦ ﺑ ﺸﻮد ﺕ ﺎ ﺑﺘ ﻮاﻧﻴﻢ ﻧﻈ ﻢ داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻴﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺟ ﺰ ﺁن‪ ،‬ﻧﻴ ﺎز ﺑ ﻪ ﺕﺠﺪﻳ ﺪ ﻗ ﻮا ه ﻢ دارﻳ ﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﻳ ﺪ اﻓ ﺮاد ﺳ ﺎﺧﺘﻪ ﺑ ﺸﻮﻧﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ى ﻣ ﺎ اﻓﺘﺨ ﺎر ﻣ ﻰ آﻨ ﻴﻢ آ ﻪ در راﻩ اه ﺪاف ﻣﻘ ﺪس ﻣ ﺎن‬ ‫ﺷ ﻬﻴﺪ ﺑ ﺸﻮﻳﻢ‪ ،‬وﻟ ﻰ اﻳ ﻦ ﺷ ﻬﺎدت وﻗﺘ ﻰ ﺧ ﻮب ﺕ ﺮ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺑﺘ ﻮاﻧﻴﻢ از وﺟﻮدﻣ ﺎن‬ ‫ﺑﻴ ﺸﺘﺮﻳﻦ ﺑﻬ ﺮﻩ را ﺑﮕﻴ ﺮﻳﻢ و ﺿ ﺮﺑﺎت آ ﺎرى ﺑ ﺮ دﺷ ﻤﻦ وارد ﺳ ﺎزﻳﻢ‪ .‬ﻣ ﻦ ﻓ ﺮدا‬ ‫‪٥١‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺑﺮﻣ ﻰ ﮔ ﺮدم اه ﻮاز ﺕ ﺎ وﺳ ﺎﻳﻞ ﻣﻮردﻧﻴﺎزﻣ ﺎن را ﺕﻬﻴ ﻪ آ ﻨﻢ‪ .‬ان ﺷ ﺎءاﷲ ﺑﺮاﻳﺘ ﺎن اﺳ ﻠﺤﻪ ه ﻢ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺁورم‪ .‬ه ﻢ اﺳ ﻠﺤﻪ اى آ ﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻴ ﺪ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﺕ ﺎن ﺑﮕﻴﺮﻳ ﺪ‪ ،‬ه ﻢ اﺳ ﻠﺤﻪ اى آ ﻪ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺪ‬ ‫دﺳﺖ ﺕﺎن را ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬ ‫ﺁن ﺷ ﺐ ﻣ ﻦ ﻣﻨﻈ ﻮر ﺡ ﺴﻴﻦ را درﺳ ﺖ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﻧ ﺸﺪم اﻣ ﺎ ﺑﻌ ﺪ وﻗﺘ ﻰ دﻳ ﺪم ﺑ ﻪ‬ ‫هﻤﺮاﻩ ﺳﻼح‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﭽﻪ هﺎ ﻧﻬﺞ اﻟﺒﻼﻏﻪ هﻢ ﻣﻰ دهﺪ‪ ،‬ﺕﺎزﻩ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را درﻳﺎﻓﺘﻢ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﻣﻘ ﺪارى ﻧﻴ ﺮوى ﺕ ﺎزﻩ ﻧﻔ ﺲ ه ﻢ از اه ﻮاز ﺁوردﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬دﺑﻴﺮﺳ ﺘﺎن »اﺑ ﻦ ﺳ ﻴﻨﺎ«‬ ‫را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻘﺮ ﺳﭙﺎﻩ اﻧﺘﺨﺎب آﺮدﻳﻢ و آﺎر ﺑﺎزﺳﺎزى‪ ،‬ﺷﺮوع ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺻﺒﺢ زود‪ ،‬ﺑﻌﺪ از ﻧﻤﺎز ﺡﺴﻴﻦ هﻤﻪ را ﺑﻪ ﺧﻂ آﺮد‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺮادرهﺎ ﻟﻄﻒ آﻨﻨﺪ در دو ﺳﺘﻮن ﺻﻒ ﺑﻜﺸﻨﺪ‪.‬‬ ‫هﻤﻪ ﺻﻒ ﺑﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺁﻣﺎدﻩ ﺡﺮآﺖ ﺑﺎﺷﻴﺪ!‬ ‫از ﻣﺪرﺳ ﻪ زدﻳ ﻢ ﺑﻴ ﺮون‪ ،‬ه ﻮا ﺳ ﺮد و ﻣ ﻪ ﺁﻟ ﻮد ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻮى ﺁب از ﺑﺮآ ﻪ ه ﺎى اﻃ ﺮاف‬ ‫ﺷ ﻬﺮ‪ ،‬ﺧ ﻮدش را ﺑ ﻪ ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ه ﺎى ﺧﻠ ﻮت و ﻣﺘﺮوآ ﻪ ى ه ﻮﻳﺰﻩ رﺳ ﺎﻧﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬در ﺁن‬ ‫ﺳ ﺎﻋﺎت‪ ،‬از ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ﺑ ﺎران ﺷ ﻬﺮ ﺧﺒ ﺮى ﻧﺒ ﻮد‪ ،‬ﺕﻨﻬ ﺎ ﭼﻴ ﺰى آ ﻪ ﺳ ﻜﻮت را ﻣ ﻰ ﺷﻜ ﺴﺖ‪،‬‬ ‫ﺻﺪاى پﻮﺕﻴﻦ هﺎى ﻣﺎ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﻳﻚ‪ ...‬دو‪ ...‬ﺳﻪ‪ ...‬ﭼﻬﺎر!‬ ‫هﻨ ﻮز ﺻ ﺪاى ﺳ ﻴﺪ ﺕ ﻮ ﮔﻮﺷ ﻢ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺁن دوﻳ ﺪن ه ﺎى ﺻ ﺒﺢ ﺡ ﺲ ﻏﺮﻳﺒ ﻰ را در ﺁدم‬ ‫ﺑﻪ وﺟ ﻮد ﻣ ﻰ ﺁورد آ ﻪ ﮔﻔﺘﻨ ﻰ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ ﺧﺎﻧ ﻪ ه ﺎى وﻳ ﺮان و ﻧﻴﻤ ﻪ وﻳ ﺮان‪،‬‬ ‫ﺑﺎ ﺕﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺎن ﻣﻰ آﺮدﻧ ﺪ و از ﺧ ﻮد ﻣ ﻰ پﺮﺳ ﻴﺪﻧﺪ‪» :‬اﻳ ﻦ ه ﺎ در اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﭼ ﻪ ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ؟‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺷﻬﺮ ﺑﺎز هﻢ ﺳﻜﻨﻪ اى دارد؟«‬ ‫آ ﻢ آ ﻢ از ﺷ ﻬﺮ ﻣ ﻰ زدﻳ ﻢ ﺑﻴ ﺮون و ﺟ ﺎدﻩ ى ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد را در پ ﻴﺶ ﻣ ﻰ ﮔ ﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺕ ﺎ‬ ‫هﻤﺎن ﺟﺎﻳﺶ ﻋﺪﻩ اى ﻣﻰ ﺑﺮﻳﺪﻧﺪ و ﮔﻪ ﮔﺎﻩ ﻳﻜﻰ از ﺁن هﺎ از ﺡﺮآﺖ ﺑﺎز ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺲ آﻦ ﺳﻴﺪ! دﻳﮕﻪ ﻧﺎ ﻧﺪارﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺟﻠ ﻮﺕﺮ از هﻤ ﻪ ﺑ ﻮد و اﻧﮕ ﺎر ﺧ ﺴﺘﮕﻰ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﺑ ﺎ هﻤ ﺎن ﻟﺒﺨﻨ ﺪ‬ ‫هﻤﻴ ﺸﮕﻰ اش ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬هﻨ ﻮز آ ﻪ راه ﻰ ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ اﻳ ﻢ‪ .‬زود ﺷ ﻜﺎﻳﺖ را ﺷ ﺮوع آ ﺮدﻩ اﻳ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻜﻨﺪ ﻧﻘﺸﻪ اى ﺑﺮاﻳﻢ آﺸﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ!«‬ ‫ﻣ ﻦ ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ در اﻳ ﺎم داﻧ ﺸﺠﻮﻳﻰ اش در ﻣ ﺸﻬﺪ‪ ،‬ه ﺮ هﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻪ آ ﻮﻩ‬ ‫ﻣﻰ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﻌﻰ ﻣﻰ آﺮدم از اﻃﻼﻋﺎت ﺧﻮدم ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎدﻩ آﻨﻢ!‬ ‫ـ ﺕ ﻮ ﺕﻤ ﺮﻳﻦ دارى ﺡ ﺴﻴﻦ‪ .‬اه ﻞ آﻮهﻨ ﻮردى ﺑ ﻮدﻩ اى‪ .‬ﺑﻴ ﺸﺘﺮ روزه ﺎ را ه ﻢ ﻣ ﻰ داﻧ ﻢ‬ ‫آﻪ روزﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ اى‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺧ ﻮدت را ﺑ ﺮاى اﻳ ﻦ ﺳ ﺨﺘﻰ ه ﺎ ﺁﻣ ﺎدﻩ آ ﺮدﻩ اى‪ ،‬وﻟ ﻰ ﻣ ﺎ‬ ‫‪٥٢‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺕﺎزﻩ ﺷﺮوع آﺮدﻩ اﻳﻢ‪ .‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺳﺨﺖ ﺑﮕﻴﺮى‪.‬‬ ‫ﺑ ﺎ هﻤ ﺎن ﻟﺒﺨﻨ ﺪ هﻤﻴ ﺸﮕﻰ اش ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﺡ ﺮف ه ﺎ ﻧﻤ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻰ آ ﺎرى آﻨ ﻰ‬ ‫آﻪ آﻮﺕﺎﻩ ﺑﻴﺎﻳﻢ‪«.‬‬ ‫وﻗﺘ ﻰ دﻳﮕ ﺮ هﻤ ﻪ داﺷ ﺘﻴﻢ از پ ﺎ ﻣ ﻰ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ‪ ،‬ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺕ ﺎ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣ ﺖ‬ ‫ﺑ ﻮد‪ ،‬از اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﺑ ﻪ ﺑﻌ ﺪش را ﻣ ﻰ ﮔﻮﻳﻨ ﺪ اﺳ ﺘﻘﺎﻣﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑﺒﻴﻨ ﻴﻢ ﭼ ﻪ ﻗ ﺪر اه ﻞ اﺳ ﺘﻘﺎﻣﺖ‬ ‫هﺴﺘﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﺷ ﻬﻴﺪ »اﺡﺘ ﺸﺎم زادﻩ« از ﺟﻤﻠ ﻪ اﻓ ﺮادى ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺕ ﺎزﻩ ﺑ ﻪ ه ﻮﻳﺰﻩ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬روز اوﻟ ﻰ‬ ‫آﻪ داﺷﺘﻴﻢ ﺑﺮاى ورزش ﺁﻣﺎدﻩ ﻣﻰ ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻰ ﺑﭽﻪ هﺎ را ﺕﻤﺮﻳﻦ ﻣﻰ دهﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺡﺴﻴﻦ!«‬ ‫ﺷ ﻬﻴﺪ اﺡﺘ ﺸﺎم زادﻩ از ﻧﻈ ﺮ ﺟ ﺴﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺁﻣ ﺎدﮔﻰ زﻳ ﺎدى داﺷ ﺖ‪ .‬از هﻴﻜ ﻞ ورزﻳ ﺪﻩ و‬ ‫ﻣﺘﻨﺎﺳ ﺒﻰ ه ﻢ ﺑﺮﺧ ﻮردار ﺑ ﻮد‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺡ ﺴﻴﻦ؟! ﺡ ﺴﻴﻦ اﺻ ﻼ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺪ هﻤﭙ ﺎى ﻣ ﺎ‬ ‫ﺑﺪود؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻋﺠﻠﻪ ﻧﻜﻦ! ﺧﻮاهﻰ دﻳﺪ‪«.‬‬ ‫دﻳﮕ ﺮ ﭼﻴ ﺰى ﻧﮕﻔ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﻌﻠ ﻮم ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺡ ﺮف ﻣ ﺮا ﺟ ﺪى ﻧﮕﺮﻓ ﺖ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺻ ﻒ‬ ‫ﺑ ﺴﺘﻴﻢ و ﺷ ﺮوع آ ﺮدﻳﻢ ﺑ ﻪ دوﻳ ﺪن‪ .‬ﻃﺒ ﻖ ﻣﻌﻤ ﻮل‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺟﻠ ﻮﺕﺮ از هﻤ ﻪ ﺑ ﻮد‪.‬‬ ‫ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ه ﺎ را ﻳﻜ ﻰ ﻳﻜ ﻰ پ ﺸﺖ ﺳﺮﮔﺬاﺷ ﺘﻴﻢ و از ﺷ ﻬﺮ زدﻳ ﻢ ﺑﻴ ﺮون‪ .‬ﻣ ﺪﺕﻰ ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ‬ ‫آ ﻢ آ ﻢ ﺑﺮﻳﺪﻧ ﺪ و از راﻩ ﻣﺎﻧﺪﻧ ﺪ‪ .‬ﺷ ﻬﻴﺪ اﺡﺘ ﺸﺎم زادﻩ ه ﻢ ﺧﻴﻠ ﻰ ﺧ ﺴﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬وﻗﺘ ﻰ‬ ‫رﺳﻴﺪم آﻨﺎر دﺳﺘﺶ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﻪ ﻃﻮرى؟«‬ ‫داﺷ ﺖ ﻧﻔ ﺲ ﻧﻔ ﺲ ﻣ ﻰ زد‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬اﺻ ﻼ اﻳ ﻦ ﻃ ﻮرﻳﺶ را اﻧﺘﻈ ﺎر ﻧﺪاﺷ ﺘﻢ‪ .‬دارم‬ ‫ﻣﻰ اﻓﺘﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺡﺎﻻ آﺠﺎﻳﺶ را دﻳﺪﻩ اى!«‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺁن ﻗ ﺪر دوﻳ ﺪن را اداﻣ ﻪ داد ﺕ ﺎ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺕﻘﺮﻳﺒ ًﺎ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﺑﺮﻳﺪﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‬ ‫ﺧ ﻮدش ﺑ ﻪ دوﻳ ﺪن اداﻣ ﻪ داد و در ﺟ ﺎﻳﻰ دورﺕ ﺮ‪ ،‬ﺑ ﻪ اﻧﺘﻈﺎرﻣ ﺎن اﻳ ﺴﺘﺎد‪ .‬وﻗﺘ ﻰ اﻓﺘ ﺎن و‬ ‫ﺧﻴ ﺰان ﺧﻮدﻣ ﺎن رو ﺑ ﻪ ﺁن ﺟ ﺎ رﺳ ﺎﻧﺪﻳﻢ‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺧﻴﻠ ﻪ ﺧ ﻮب‪ ،‬ﺡ ﺎﻻ داﻳ ﺮﻩ ﺑﺰﻧﻴ ﺪ ﺕ ﺎ‬ ‫ﻧﺮﻣﺶ را ﺷﺮوع آﻨﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﺷ ﻬﻴﺪ اﺡﺘ ﺸﺎم زادﻩ ﺁﻣ ﺪ آﻨ ﺎر دﺳ ﺘﻢ‪ .‬ﺑ ﺎ ﻧﺎﺑ ﺎورى ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺕ ﺎزﻩ ﻣ ﻰ ﺧﻮاه ﺪ ﻧ ﺮﻣﺶ‬ ‫هﻢ ﺑﺪهﺪ؟«‬ ‫دوﺑﺎرﻩ ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺡﺎﻻ آﺠﺎﻳﺶ را دﻳﺪﻩ اى‪«.‬‬ ‫رﻧ ﮓ از روى ﺷ ﻬﻴﺪ اﺡﺘ ﺸﺎم زادﻩ پﺮﻳ ﺪ‪ .‬آ ﻢ آ ﻢ داﺷ ﺖ ﻣﻌﻨ ﻰ ﺡ ﺮﻓﻢ را ﻣ ﻰ ﻓﻬﻤﻴ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻧ ﻴﻢ ﺳ ﺎﻋﺘﻰ ﻧ ﺮﻣﺶ آ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑ ﻪ دو ﺳ ﺘﻮن‪ ،‬ﺁﻣ ﺎدﻩ ى ﺡﺮآ ﺖ‬ ‫‪٥٣‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻣﻰ ﺷﻮﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﺻﻒ هﺎ را ﺕﺸﻜﻴﻞ دادﻳﻢ‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻴﻠﻰ ﺧﺐ‪ ،‬ﺡﺎﻻ ﺕﺎ ﻣﻘﺮ ﻣﻰ دوﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﻧﮕﺎهﻰ ﺑﻪ ﺷﻬﻴﺪ اﺡﺘﺸﺎم زادﻩ اﻧﺪاﺧﺘﻢ‪ .‬ﺁن ﺑﺰرﮔﻮار‪ ،‬ﺑﻬﺘﺶ ﺑﺮدﻩ ﺑﺮد‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬دﻋﺎ آﻦ ﺕﺎ زودﺕﺮ ﺑﺮﺳﻴﻢ ﺑﻪ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎن‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻗﺒﺮﺳﺘﺎن؟«‬ ‫ﺷ ﺎﻳﺪ ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد ﻣﻨﻈ ﻮرم اﻳ ﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﺎ ﻣ ﺮگ ﻣ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻴﻢ از دﺳ ﺖ اﻳ ﻦ‬ ‫ورزش ﺳ ﻨﮕﻴﻦ‪ ،‬ﺧ ﻼص ﺑ ﺸﻮﻳﻢ! اﻣ ﺎ ﻗﺒﺮﺳ ﺘﺎن ﺕﻨﻬ ﺎ ﺟ ﺎﻳﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ اﺟ ﺎزﻩ‬ ‫ﻣﻰ داد ﺑﻪ ﺁراﻣﻰ از ﺁن ﺟﺎ ﻋﺒﻮر آﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ ﺑ ﻪ ﻗﺒﺮﺳ ﺘﺎن‪ ،‬ﻗﺒﺮﺳ ﺘﺎن ﻓﻘ ﻂ ﺟ ﺎى ﺁراﻣ ﺶ ﻣﺮدﮔ ﺎن ﻧﺒ ﻮد! ﻣ ﺎ‬ ‫هﻢ وﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﺁن ﺟﺎ ﻣﻰ رﺳﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ ﻧﻔﺲ راﺡﺘﻰ ﺑﻜﺸﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬دﻳﮕﻪ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺪوﻳﺪ‪«.‬‬ ‫ﺷ ﺮوع آ ﺮدﻳﻢ ﺑ ﻪ ﮔﺬﺷ ﺘﻦ از آﻨ ﺎر ﻗﺒﺮه ﺎ‪ .‬ﻋﻠ ﻒ ه ﺎى ﺧ ﻮدرو‪ ،‬ﻻﺑ ﻪ ﻻى ﻗﺒﺮه ﺎ را پ ﺮ‬ ‫آ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬زﻣ ﻴﻦ از ﻣ ﻪ ﺷ ﺒﺎﻧﻪ ﺧ ﻴﺲ ﺑ ﻮد‪ ..‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﻰ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ دوروﺑ ﺮ را دﻳ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻗﺒﺮﺳﺘﺎن ﺡﺎﻟﺖ ﻣﺮﻣﻮزى پﻴﺪا آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ ﺷﺮوع آﺮد ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ‪:‬‬ ‫ـ زﻣ ﺎﻧﻰ ﺡ ﻀﺮت اﻣﻴﺮاﻟﻤ ﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴ ﻪ اﻟ ﺴﻼم ﺑ ﺎ ﻳﺎراﻧ ﺸﺎن از راه ﻰ ﻣ ﻰ ﮔﺬﺷ ﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑ ﻪ ﻗﺒﺮﺳ ﺘﺎﻧﻰ رﺳ ﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻳﺎراﻧ ﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮدﻧ ﺪ ﺑﺎﻳ ﺴﺘﻴﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ اﻳ ﺴﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬ﺡ ﻀﺮت‬ ‫پﺮﺳ ﻴﺪﻧﺪ ﺁﻳ ﺎ ﻣ ﻰ داﻧﻴ ﺪ آ ﻪ ﻣ ﺮدﻩ ه ﺎ ﺑ ﺎ ﺷ ﻤﺎ ﺻ ﺤﺒﺖ ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ؟ ﮔﻔﺘﻨ ﺪ‪ :‬ﺧﻴ ﺮ‪ .‬ﺡ ﻀﺮت‬ ‫ﻓﺮﻣﻮدﻧ ﺪ‪ :‬ﺁرى‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺷ ﻤﺎ ﺻ ﺤﺒﺖ ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ و ﻣ ﻰ ﮔﻮﻳﻨ ﺪ اﻓ ﺴﻮس آ ﻪ ﻣ ﺎ ﻓﺮﺻ ﺖ را از‬ ‫دﺳ ﺖ دادﻳ ﻢ و ﻋﻤﺮﻣ ﺎن ﺕﻤ ﺎم ﺷ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﻳ ﻚ ﻣﺘ ﺮ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از ﺷ ﻤﺎ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ‬ ‫ﻧ ﺪارﻳﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ از دﺳ ﺖ ﻣ ﺎن ه ﻴﭻ آ ﺎرى ﺑﺮﻧﻤ ﻰ ﺁﻳ ﺪ‪ .‬آ ﺎر ﺧﻴ ﺮى ﻧﻤ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻴﻢ اﻧﺠ ﺎم ﺑ ﺪهﻴﻢ‪.‬‬ ‫وﻟﻰ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺻﺖ دارﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ را از دﺳﺖ ﻧﺪهﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ آﻨ ﺎر ﻳﻜ ﻰ از ﻗﺒﺮه ﺎ اﻳ ﺴﺘﺎدﻩ ﺑ ﻮد و ﭼﻨ ﺎن ﺡ ﺮف ﻣ ﻰ زد آ ﻪ ﻣ ﻮ ﺑ ﺮ ﺕ ﻦ ﻣ ﺎ‬ ‫راﺳ ﺖ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر آ ﻪ ﺧ ﻮد اﻣﻴ ﺮ ﻣﻘﺎﺑ ﻞ ﻣ ﺎن ﻗ ﺮار ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﺁن ﺡ ﺮف ه ﺎ را‬ ‫ﻣ ﻰ زدﻧ ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ى زﻣ ﺎﻧﻰ و ﻣﻜ ﺎﻧﻰ از ﺑ ﻴﻦ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﮕ ﺮ از آﻮﻓ ﻪ ﺕ ﺎ ه ﻮﻳﺰﻩ‬ ‫ﭼﻪ ﻗﺪر راﻩ اﺳﺖ؟‬ ‫ﺕ ﺄﺙﻴﺮ ﺡ ﺮف ه ﺎى ﺁن روز ﺡ ﺴﻴﻦ را ﻧﻤ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻢ ﺑﺮاﻳﺘ ﺎن ﺑﻴ ﺎن آ ﻨﻢ‪ .‬او در ﺡ ﺎﻟﻰ اﻳ ﻦ‬ ‫ﺡﺮف هﺎ را ﻣﻰ زد آﻪ ﺷ ﺒﻨﻢ ﺑ ﺮ ﻣﻮه ﺎى ﺳ ﺮ و رﻳ ﺸﺶ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد و ﻣ ﻪ در اﻃ ﺮاف ﻣ ﺎن‬ ‫پ ﻴﭻ و ﺕ ﺎب ﻣ ﻰ ﺧ ﻮرد‪ .‬هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ در ﺳ ﻜﻮت ﻣﻄﻠ ﻖ ﻓ ﺮو رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻧ ﻪ ﺻ ﺪاى ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ اى‬ ‫ﺑ ﻪ ﮔ ﻮش ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ و ﻧ ﻪ ﺡﺘ ﻰ هﻨ ﻮز‪ ،‬پﺮﻧ ﺪﮔﺎن دﺷ ﺖ ﺑ ﻪ ﻧﻐﻤ ﻪ ﺧ ﻮاﻧﻰ ﻣ ﺸﻐﻮل ﺷ ﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﭼﻨ ﺎن ﺑ ﻮد آ ﻪ ﮔ ﻮﻳﻰ ﺟﻬ ﺎن در هﻤ ﺎن ﻟﺤﻈ ﻪ‪ ،‬در ﺡ ﺎل ﺑ ﻪ وﺟ ﻮد ﺁﻣ ﺪن اﺳ ﺖ و‬ ‫‪٥٤‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫هﻨ ﻮز ﺟ ﺎى ﺧﻴﻠ ﻰ ﭼﻴﺰه ﺎ ﺧ ﺎﻟﻰ اﺳ ﺖ‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ اﻧﮕ ﺎر پ ﺎآﻰ روزه ﺎى اوﻟﻴ ﻪ را داﺷ ﺖ‪.‬‬ ‫ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ ﻧ ﻪ ﻳ ﻚ ﺕ ﺎزﻩ ﺟ ﻮان آ ﻪ پﻴﺮﻣ ﺮدى ﺟ ﺎ اﻓﺘ ﺎدﻩ‪ ،‬ﻣﻘﺎﺑ ﻞ ﻣ ﺎ اﻳ ﺴﺘﺎدﻩ و در‬ ‫ﺡ ﺎل ﺡ ﺮف زدن اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣﻮه ﺎى ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬ﺳ ﻔﻴﺪ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺳ ﻔﻴﺪ و ﺳ ﻴﺎﻩ‪ .‬ﻓﻘ ﻂ‬ ‫ﺻﻮرﺕﺶ ﺑﻮد آﻪ ﺑﺮق هﻤﻴﺸﮕﻰ را داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﭼﺸﻢ هﺎﻳﺶ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺎل و ه ﻮاى ﺁن روز ﺧﻴﻠ ﻰ ﻋﺠﻴ ﺐ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ه ﻴﭻ آ ﺲ در اﻳ ﻦ دﻧﻴ ﺎ ﻧﺒ ﻮد‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺮاى ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ اى‪ ،‬هﻤ ﻪ ﻣ ﺎن را از اﻳ ﻦ ﺟﻬ ﺎن ﻓ ﺎﻧﻰ ﺑﺮﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻳ ﻦ را وﻗﺘ ﻰ‬ ‫ﻓﻬﻤﻴ ﺪم آ ﻪ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻴﻢ پﺎﻳﮕ ﺎﻩ و از ﺡ ﺮف ه ﺎى دﻳﮕ ﺮان‪ ،‬ﺡ ﺲ و ﺡ ﺎل ﺁن ه ﺎ را ه ﻢ‬ ‫درﻳﺎﻓﺘﻢ‪.‬‬ ‫ﺑ ﻪ هﺮﺡ ﺎل روزه ﺎى ﻣ ﺎ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺷ ﻜﻞ ﻣ ﻰ ﮔﺬﺷ ﺖ و ﺡ ﺴﻴﻦ ﺳ ﻌﻰ ﻣ ﻰ آ ﺮد ﻧﻴﺮوه ﺎ را‬ ‫ﺁﻣﺎدﻩ ى ﻋﻤﻠﻴﺎت آﻨﺪ‪:‬‬ ‫ـ ﻣ ﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪ ى ﻣﺮﺕﺒ ﻰ ﺑ ﺮاى ﺷ ﺒﻴﺨﻮن زدن ﺑ ﻪ دﺷ ﻤﻦ داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ اى ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺁراﻣﺸﺎن ﺑﮕﺬارﻳﻢ‪ .‬ﺡﺘﻰ ﻳﻚ ﺷﺐ هﻢ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﺡﺴﺎس اﻣﻨﻴﺖ آﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻣ ﺎ هﻨ ﻮز ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻪ اﻳ ﻢ هﻤ ﻪ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ را ﺟﻤ ﻊ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬هﻨ ﻮز ﻋ ﺪﻩ اى از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ در‬ ‫روﺳ ﺘﺎى ﺷ ﻂ ﻋﻠ ﻰ ه ﺴﺘﻨﺪ و ﻣ ﺴﺘﻘﻞ ﻋﻤ ﻞ ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﮔﻮﻳ ﺎ زﻳ ﺮ ﻧﻈ ﺮ ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد ﻳ ﺎ‬ ‫ﺧﻮد اهﻮاز هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺁن هﺎ هﻤﻪ آﺎرهﺎﻳﻤﺎن را هﻤﺎهﻨﮓ آﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ درﺑ ﺎرﻩ ى ﺁن ه ﺎ ه ﻢ ﺻ ﺤﺒﺖ آ ﺮدﻩ ام‪ .‬ﻗ ﺮار ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ زﻳﺮﻧﻈ ﺮ ه ﻮﻳﺰﻩ آ ﺎر ﺑﻜﻨﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫هﻤﻴﻦ ﻓﺮدا ﻣﻰ روﻳﻢ ﺳﺮاغ ﺷﺎن‪.‬‬ ‫روز ﺑﻌ ﺪ رﻓﺘ ﻴﻢ ﺳ ﺮاغ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى روﺳ ﺘﺎى ﺷ ﻂ ﻋﻠ ﻰ‪ .‬ﺁن ه ﺎ در ﺁن ﺟ ﺎ پﺎﺳ ﮕﺎهﻰ‬ ‫داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﺁن ﺟﺎ رﺳﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬دﻳﺪﻳﻢ ﺧﻴﻠﻰ ﻧﺎراﺡﺖ هﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻰ ﺷﺪﻩ؟‬ ‫ـ ﻣ ﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ را ﺕﺨﻠﻴ ﻪ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬اﺻ ﻼ ﻣﻌﻠ ﻮم ﻧﻴ ﺴﺖ ﭼ ﻪ ﺧﺒ ﺮ اﺳ ﺖ‪ ،‬وﻟ ﻰ دﻳﮕ ﺮ‬ ‫ﻧﻤﻰ ﺷﻮد دوام ﺁورد‪.‬‬ ‫ـ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮدﺕﺎن را ﺑﺎ ﺳﭙﺎﻩ هﻮﻳﺰﻩ هﻤﺎهﻨﮓ آﻨﻴﺪ و در هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ‪.‬‬ ‫ـ آ ﻰ ﭼﻨ ﻴﻦ ﺡﺮﻓ ﻰ را زدﻩ اﺳ ﺖ؟ اﺻ ﻼ ﺷ ﻤﺎ آ ﻰ ه ﺴﺘﻴﺪ؟ ﺑ ﻪ ﭼ ﻪ اﺟ ﺎزﻩ اى‬ ‫ﺁﻣﺪﻩ اﻳﺪ اﻳﻦ ﺟﺎ؟ زود از اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺮوﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻣ ﻦ از ﺑﺮﺧ ﻮرد ﺁن ه ﺎ ﺧﻴﻠ ﻰ ﻧﺎراﺡ ﺖ ﺷ ﺪم‪ .‬ﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﺟ ﻮاﺑﻰ ﺑ ﺪهﻢ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫ﻧﮕﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ هﻤﺎن ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻳﺒﺎﻳﺶ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁن هﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻧﻤﻰ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻣﺎ را دﻋﻮت آﻨﻴﺪ ﺕﻮ؟ اﻳﻦ ﺟﺎ آﻪ ﻧﻤﻰ ﺷﻮد ﺻﺤﺒﺖ آﺮد‪.‬‬ ‫ﺁن ه ﺎ ﻧﮕ ﺎهﻰ ﺑ ﻪ هﻤ ﺪﻳﮕﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻨ ﺪ و ﺑ ﺎ اآ ﺮاﻩ ﻣ ﺎ را ﺑ ﻪ اﺕ ﺎق ﺷ ﺎن دﻋ ﻮت آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ‬ ‫از ﺑﺮﺧ ﻮرد ﺁن ه ﺎ ﺑ ﺎ ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﻰ دﻟﺨ ﻮر ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ‪ ،‬ﻧ ﺮﻓﺘﻢ ﺕ ﻮ‪ .‬اﻣ ﺎ‬ ‫‪٥٥‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺡ ﺴﻴﻦ رﻓ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻦ ه ﻢ اﻳ ﺴﺘﺎدم آﻨ ﺎر ﻣﺎﺷ ﻴﻦ و ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدم ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﺁﻳ ﺪ آ ﻪ ﺑ ﺎ‬ ‫اﻳ ﻦ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﻣ ﺸﻜﻞ ﺧ ﻮاهﻴﻢ داﺷ ﺖ‪ .‬ﭼ ﻪ ﻃ ﻮر ﺑ ﻪ ﺧﻮدﺷ ﺎن ﺟ ﺮأت ﻣ ﻰ دهﻨ ﺪ آ ﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ى ﺳﭙﺎﻩ هﻮﻳﺰﻩ ﺕﻮهﻴﻦ آﻨﻨﺪ؟«‬ ‫ﺕ ﻮى هﻤ ﻴﻦ ﻓﻜﺮه ﺎ ﺑ ﻮد آ ﻪ دﻳ ﺪم ﺡ ﺴﻴﻦ و ﺁن ﺑﺮادره ﺎ‪ ،‬از اﺕ ﺎق ﺧ ﺎرج ﺷ ﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﻟﺒﺨﻨ ﺪ ﻣ ﻰ زد و ﺁن ه ﺎ ﺷ ﺮم زدﻩ‪ ،‬ﺳﺮهﺎﺷ ﺎن را اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ پ ﺎﻳﻴﻦ‪ .‬ﺑ ﺎ‬ ‫ﺕﻌﺠ ﺐ‪ ،‬زل زدم ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرت هﺎﺷ ﺎن‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ در ﻋ ﺮض ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺁن ه ﺎ ﭼ ﻪ آ ﺮدﻩ‬ ‫ﺑﻮد؟‬ ‫ـ ﻣﺎ از ﺷﻤﺎ ﻋﺬر ﻣﻰ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺑﺮادر ﻋﻠﻢ اﻟﻬﺪى! ﻣﺎ را ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ!‬ ‫ﻣﻮﻗ ﻊ ﺧ ﺪاﺡﺎﻓﻈﻰ‪ ،‬ﻳﻜ ﻰ ﻳﻜ ﻰ دﺳ ﺖ اﻧﺪاﺧﺘﻨ ﺪ ﺑ ﻪ ﮔ ﺮدن ﺡ ﺴﻴﻦ و او را‬ ‫ﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻣ ﺎ ﺕ ﺎ ﺁﺧ ﺮﻳﻦ ﻧﻔ ﺲ در اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﻣﻘﺎوﻣ ﺖ ﺧ ﻮاهﻴﻢ آ ﺮد‪ .‬ﺧﻴ ﺎل ﺕ ﺎن از ﻃ ﺮف ﻣ ﺎ‬ ‫راﺡﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬هﺮوﻗﺖ هﻢ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻰ ﺁﻳﻴﻢ ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ‪.‬‬ ‫راﻩ آ ﻪ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ‪ ،‬از ﺡ ﺴﻴﻦ پﺮﺳ ﻴﺪم‪» :‬ﭼ ﻰ ﺑ ﻪ ﺁن ه ﺎ ﮔﻔﺘ ﻰ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻳ ﻚ ﺑ ﺎرﻩ از اﻳ ﻦ رو‬ ‫ﺑﻪ ﺁن رو ﺷﺪﻧﺪ؟ ﻣﻦ داﺷﺘﻢ ﺧﻮدم را ﺑﺮاى دﻋﻮا ﺁﻣﺎدﻩ ﻣﻰ آﺮدم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬اﻳ ﻦ ه ﺎ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﺧﻴﻠ ﻰ ﺧ ﻮﺑﻰ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑﺎهﺎﺷ ﺎن ﺧ ﻮب ﺑﺮﺧ ﻮرد‬ ‫ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ آ ﻪ ﻣ ﻦ ه ﻢ هﻤ ﻴﻦ آ ﺎر را آ ﺮدم‪ .‬ﻣ ﺎ ﺑ ﺎ دﺳ ﺘﻮر ﻧﻤ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻴﻢ آ ﺎرى از پ ﻴﺶ ﺑﺒ ﺮﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻣ ﺎ هﻤ ﺪل ﻣ ﻰ ﺧ ﻮاهﻴﻢ‪ .‬آ ﺴﺎﻧﻰ آ ﻪ ﺑﺪاﻧﻨ ﺪ اﮔ ﺮ ﺑﻨﺎﺳ ﺖ ﻣﻘﺎوﻣ ﺖ آﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺮاى ﭼ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫ﺑﻜﻨﻨﺪ و اﮔﺮ ﺑﻨﺎﺳﺖ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮاى ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻴﻢ ﻃ ﺮف ﺷ ﻬﺮ‪ .‬ﻣ ﻪ ﻏﻠﻴﻈ ﻰ هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ را پﻮﺷ ﺎﻧﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﻰ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‬ ‫ﺟﻠ ﻮى ﻣﺎﺷ ﻴﻦ را دﻳ ﺪ‪ .‬آﻤ ﻰ آ ﻪ رﻓ ﺘﻢ‪ ،‬اﺡ ﺴﺎس آ ﺮدم آ ﻪ ﺟ ﺎدﻩ ﻧﺎﺁﺷ ﻨﺎ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ‬ ‫ﻣﻰ رﺳﺪ‪ .‬ﻣﺎﺷﻴﻦ را ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻢ و ﺁﻣﺪم پﺎﻳﻴﻦ‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻰ ﺷﺪﻩ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬اﻧﮕﺎر ﮔﻢ ﺷﺪﻩ اﻳﻢ‪«.‬‬ ‫او ه ﻢ پ ﺎﻳﻴﻦ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬دور و ﺑ ﺮ را ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻰ ﻓﺎﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻴﻢ‬ ‫آﺠ ﺎﻳﻴﻢ‪ .‬ﺁﺧ ﺮ ﺳ ﺮ ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬هﻤ ﻴﻦ راﻩ را اداﻣ ﻪ ﺑ ﺪﻩ‪ ،‬اﮔ ﻪ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎدﻩ اﺻ ﻠﻰ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪،‬‬ ‫ﻣﻌﻠﻮم ﻣﻰ ﺷﻮد آﻪ ﮔﻢ ﻧﺸﺪﻩ اﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﭼ ﺎرﻩ اى ﻧﺒ ﻮد‪ .‬راﻩ اﻓﺘ ﺎدم و ﻣ ﺪﺕﻰ ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎدﻩ ى اﺻ ﻠﻰ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺕ ﻮ ﻓﻜ ﺮ‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﻪ ﭼﻰ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ آﻨﻰ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻳﺎد ﻳﻜﻰ از ﻋﺰﻳﺰاﻧﻢ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮدم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬آﻰ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬رﺿﺎ!«‬ ‫‪٥٦‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬پﻴﺮزادﻩ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺁرﻩ‪ .‬ﻣ ﺎ روزه ﺎى ﺧﻮﺷ ﻰ ﺑ ﺎ ه ﻢ داﺷ ﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣ ﻦ ﺑ ﺎ رﺿ ﺎ ﻧﻬ ﺞ اﻟﺒﻼﻏ ﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌ ﻪ‬ ‫ﻣ ﻰ آ ﺮدم و ﺑ ﺎ اﺻ ﻐﺮ ﮔﻨ ﺪم آ ﺎر‪ ،‬ﻗ ﺮﺁن‪ .‬ﺡ ﺎﻻ ه ﺮ دوى ﺁﻧﻬ ﺎ رﻓﺘ ﻪ اﻧ ﺪ و ﻣ ﻦ ﺑ ﺪﺟﻮرى‬ ‫اﺡ ﺴﺎس ﻏﺮﺑ ﺖ ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ‪ .‬اﻣﻴ ﺪوارم اﻳ ﻦ ﺟ ﺪاﻳﻰ زﻳ ﺎد ﻃ ﻮل ﻧﻜ ﺸﺪ‪ .‬دﻟ ﻢ روﺷ ﻦ اﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﻰ داﻧﻢ آﻪ زﻳﺎد ازﺷﺎن دور ﻧﺨﻮاهﻢ ﻣﺎﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬اﮔﻪ رﺿﺎ ﺑﻮد‪ ،‬اﻻن اﻳﻦ ﺟﻮرى ﮔﻢ ﻧﻤﻰ ﺷﺪﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺁرﻩ‪ ،‬از اﻳ ﻦ ﻧﻈ ﺮ ﺟ ﺎﻳﺶ ﺧﻴﻠ ﻰ ﺧ ﺎﻟﻰ ﺳ ﺖ‪ .‬آﻠ ﻰ روى اﻳ ﻦ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ آ ﺎر‬ ‫اﻃﻼﻋ ﺎﺕﻰ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﺎ اﻻن اﺡﺘﻴ ﺎج ﺑ ﻪ ﻳ ﻚ ﺑﻠ ﺪ درﺳ ﺖ و ﺡ ﺴﺎﺑﻰ دارﻳ ﻢ‪ .‬آ ﺴﻰ آ ﻪ‬ ‫ﻣﻨﻄﻘ ﻪ را ﺧ ﻮب ﺑ ﺸﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﺕ ﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ام ﺑ ﺮوم ﺳ ﺮاغ ﻣ ﺮدى آ ﻪ ﻳ ﻚ ﺑ ﺎر در ه ﻮﻳﺰﻩ‬ ‫دﻳﺪﻳﻤﺶ‪ .‬ﻳﺎدت آﻪ هﺴﺖ‪ .‬ﺁن روز پﻴﭽﻴﺪ ﺟﻠﻮى ﻣﺎ و‪«...‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬وﻟﻰ او ﺑﺎ ﻣﺎ هﻤﻜﺎرى ﻧﻤﻰ آﻨﺪ‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﺸﻨﻴﺪى آﻪ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪«...‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬اﻳ ﻦ ﺡ ﺮف را دﻳﮕ ﺮان ه ﻢ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ زدﻩ اﻧ ﺪ‪ ،‬وﻟ ﻰ ﻣ ﻦ ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ه ﺴﺘﻢ آ ﻪ ﺑ ﺎ ﻣ ﺎ‬ ‫هﻤﻜﺎرى ﺧﻮاهﺪ آﺮد‪ .‬ﻣﻦ در ﺳﻴﻤﺎى او ﭼﻴﺰى دﻳﺪم آﻪ از ﭼﺸﻢ ﺷﻤﺎ پﻨﻬﺎن ﻣﺎﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﻰ ﻓﺎﻳﺪﻩ اﺳﺖ ﺳﻴﺪ‪ .‬ﺧﻮدت را ﺑﻪ زﺡﻤﺖ ﻧﻴﻨﺪاز!«‬ ‫و اﻳ ﻦ ﺡﺮﻓ ﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ دﻳﮕ ﺮان ه ﻢ زدﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔ ﻮش ﻧﻜ ﺮد و ﻳ ﻚ روز ﺷ ﻨﻴﺪم‬ ‫آﻪ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﺮوز ﺑﺎ ﺡﺴﻦ ﻗﺮار دارم‪ .‬ﻣﻰ ﺁﻳﺪ اﻳﻦ ﺟﺎ‪«.‬‬ ‫ـ آﺪام ﺡﺴﻦ؟‬ ‫ـ هﻤﺎﻧﻰ آﻪ ﺕﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ آﺮدﻳﺪ ﻧﺮوم ﺳﺮاﻏﺶ‪.‬‬ ‫ـ و رﻓﺘﻰ؟‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ!‬ ‫ـ آﻰ؟‬ ‫ـ دﻳﺸﺐ!‬ ‫ـ و ﻗﺒﻮل آﺮد آﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ هﻤﻜﺎرى آﻨﺪ؟‬ ‫ـ ﻗﻮﻟﻰ ﻧﺪاد‪ ،‬وﻟﻰ ﻣﻄﻤﺌﻦ هﺴﺘﻢ آﻪ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدم ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺳ ﺎدﮔﻰ آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ ﺳ ﻴﺪ ﺑﺰرﮔ ﻮار ﻣ ﺎ‪ .‬ﺑ ﺲ آ ﻪ دﻟ ﺶ پ ﺎك اﺳ ﺖ‪،‬‬ ‫هﻤ ﻪ را ﺑ ﺎ ﺡ ﺴﻦ ﻇ ﻦ ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ‪ .‬ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﺪ آ ﻪ ﻣ ﺮدم ﻗ ﻮل و ﻋﻤ ﻞ ﺷ ﺎن ﻳﻜ ﻰ ﻧﻴ ﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﻤﻰ داﻧﺪ آﻪ ﺑﻪ هﺮآﺴﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﻮد اﻃﻤﻴﻨﺎن آﺮد‪«.‬‬ ‫و ﺑﻌ ﺪ وﻗﺘ ﻰ ﺷ ﻨﻴﺪم آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬آﻼﺷ ﺶ را ه ﻢ دو دﺳ ﺘﻰ ﺕﻘ ﺪﻳﻢ ﺡ ﺴﻦ آ ﺮدﻩ‪،‬‬ ‫دﻳﮕ ﺮ ﺡ ﺴﺎﺑﻰ ﺟ ﺎ ﺧ ﻮردم‪ .‬ﺧﻴﻠ ﻰ زور داﺷ ﺖ آ ﻪ در ﺁن واﻧﻔ ﺴﺎ‪ ،‬اﺳ ﻠﺤﻪ اى را از دﺳ ﺖ‬ ‫ﺑ ﺪهﻴﻢ‪ .‬ﺁن ه ﻢ در ﺡ ﺎﻟﻰ آ ﻪ ﺡﺘ ﻰ ﻳ ﻚ ﻓ ﺸﻨﮓ ه ﻢ ﺑ ﺮاى ﻣ ﺎن ﻏﻨﻴﻤﺘ ﻰ ﺑ ﻪ ﺡ ﺴﺎب‬ ‫‪٥٧‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻣﻰ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﮔﻴﺞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ ﺁدم ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎهﻮﺷﻰ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ ﺑ ﺎور آ ﺮد آ ﻪ ﭼﻨ ﻴﻦ ﺧﺒﻄ ﻰ آ ﺮدﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ﻧﮕﺮاﻧ ﻰ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﻋﺎﻗﺒ ﺖ آ ﺎر‬ ‫ﺷ ﺪم‪ .‬ﺁن روز ﺑ ﻪ ﻳﻜ ﻰ دو ﺟ ﺎ ﺳ ﺮ زدم‪ .‬ﻣﻘ ﺪارى ﻣ ﻴﻦ ﺿ ﺪ ﺕﺎﻧ ﻚ ﮔﻴ ﺮ ﺁوردﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ آ ﻪ‬ ‫ﺁن ه ﺎ را ﺑ ﻪ پﺎﻳﮕ ﺎﻩ ﻣﻨﺘﻘ ﻞ آ ﺮدم‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ رﻓ ﺘﻢ ﺳ ﺘﺎد ﺕﻮزﻳ ﻊ ارزاق ﻋﻤ ﻮﻣﻰ‪ .‬دﻧﺒ ﺎل‬ ‫ﻧﻔﺖ ﺑﻮدم ﺑﺮاى ﭼﺮاغ هﺎ‪ .‬ﻣﺪﺕﻰ ﺑﻮد آﻪ ﺑﺮق ﺷﻬﺮ‪ ،‬ﺑﻪ آﻠﻰ ﻗﻄﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ پﺎﻳﮕ ﺎﻩ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻢ‪ ،‬دﻣﺪﻣ ﻪ ه ﺎى ﻏ ﺮوب ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺎﺷ ﻴﻦ را ﺁوردم ﺕ ﻮ ﺡﻴ ﺎط و‬ ‫داﺷ ﺘﻢ پﻴ ﺖ ه ﺎى ﻧﻔ ﺖ را ﺧ ﺎﻟﻰ ﻣ ﻰ آ ﺮدم آ ﻪ ﺷ ﻨﻴﺪم ﻳﻜ ﻰ‪ ،‬از ﻧﮕﻬﺒ ﺎن ﺳ ﺮاغ ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫را ﻣ ﻰ ﮔﻴ ﺮد‪ .‬ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮدم و دﻳ ﺪم ﻣ ﺮدى اﺳ ﺖ آ ﻪ آﻼﺷ ﻰ را ه ﻢ ﺕ ﻮ دﺳ ﺖ راﺳ ﺘﺶ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘ ﻪ‪ .‬آ ﻼش‪ ،‬آ ﻼش ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻮد و ﻣ ﺮد‪ ،‬هﻤ ﺎﻧﻰ آ ﻪ ﻳ ﻚ ﻧﮕ ﺎﻩ‪ ،‬ﺕ ﻮ ﺷ ﻬﺮ دﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻣﺶ‪.‬‬ ‫دﻟﻢ ﻟﺮزﻳﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ اﷲ اآﺒﺮ! و رو ﺑﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن داد زدم‪» :‬ﺑﮕﺬار ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺕﻮ! ﺑﮕﺬار ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺕﻮ!«‬ ‫ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ او را ﺑ ﻪ اﺕ ﺎق ﺡ ﺴﻴﻦ راهﻨﻤ ﺎﻳﻰ آ ﺮدم‪ .‬ﻣ ﻦ ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﻢ ﺑ ﻴﻦ ﺁن ه ﺎ ﭼ ﻪ‬ ‫ﺻ ﺤﺒﺘﻰ ﺷ ﺪ‪ ،‬و ﭼ ﻪ اﺕﻔ ﺎﻗﻰ اﻓﺘ ﺎد‪ ،‬اﻣ ﺎ وﻗﺘ ﻰ ﺡ ﺴﻦ ﺑﻴ ﺮون ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬اﺡ ﺴﺎس آ ﺮدم آ ﻪ از‬ ‫اﻳ ﻦ رو ﺑ ﻪ ﺁن رو ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬هﻨ ﻮز ه ﻢ آ ﻼش ﺡ ﺴﻴﻦ در دﺳ ﺖ او ﺑ ﻮد‪) .‬از ﺁن روز ﺑ ﻪ‬ ‫ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ ﺑﺮداﺷ ﺖ‪ .‬هﻤ ﺎن ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ آ ﻪ آ ﻢ آ ﻢ ﺟﺰﻳ ﻰ از وﺟ ﻮد او‬ ‫ﺷﺪ‪ ،‬ﻃﻮرى آﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰ ﺷﺪ ﺡﺴﻴﻦ را ﺑﺪون ﺁن ﺕﺼﻮر آﺮد‪(.‬‬ ‫ﻋﻜ ﺴﻰ از ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻪ ﻳﺎدﮔ ﺎر ﻣﺎﻧ ﺪﻩ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﭼﻨ ﺪ روز ﻗﺒ ﻞ از ﻋﻤﻠﻴ ﺎت‪ ،‬ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ از او‬ ‫اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﻧﺪ‪.‬‬ ‫در اﻳ ﻦ ﻋﻜ ﺲ ﺡ ﺴﻴﻦ را ﻣ ﻰ ﺑﻴﻨ ﻴﻢ آ ﻪ پ ﺸﺖ ﺕ ﻞ ﺧ ﺎآﻰ اﻳ ﺴﺘﺎدﻩ‪ ،‬دﺳ ﺖ ﭼ ﭙﺶ را‬ ‫ﺳ ﺎﻳﻪ ﺑ ﺎن ﭼ ﺸﻢ ه ﺎش آ ﺮدﻩ‪ ،‬ﭼﻔﻴ ﻪ ى هﻤﻴ ﺸﮕﻰ ﺑ ﻪ ﮔ ﺮدﻧﺶ اﺳ ﺖ و دارد ﺟ ﺎﻳﻰ را‬ ‫ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ وﻗﺘ ﻰ اﻳ ﻦ ﻋﻜ ﺲ را ﻣ ﻰ ﺑﻴ ﻨﻢ‪ ،‬ﺧﻨ ﺪﻩ ام ﻣ ﻰ ﮔﻴ ﺮد‪ .‬ﺑ ﺎ ﺧ ﻮد ﻣ ﻰ ﮔ ﻮﻳﻢ‪:‬‬ ‫»ﺡﺘﻤ ًﺎ آ ﺴﻰ آ ﻪ ﻋﻜ ﺲ ﻣ ﻰ اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ‪ ،‬ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﺎﻻ ﻏﻴﺮﺕ ًﺎ ﻳ ﻪ دﻗﻴﻘ ﻪ ﺁن ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ ات را‬ ‫ﺑﮕﺬار آﻨﺎر ﺕﺎ ﻣﺎ ﻋﻜﺲ ﻣﺎن را ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ در ﺁن روزهﺎى ﺁﺧﺮ‪ ،‬ﻟﺤﻈﻪ اى از ﺁر ـ پﻰ ـ ﺟﻰ اش دور ﻧﻤﻰ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺑ ﻪ هﺮﺡ ﺎل‪ ،‬ﻣ ﻦ ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﻢ ﺡ ﺴﻴﻦ ﭼ ﻪ ﺑﻼﻳ ﻰ ﺳ ﺮ ﺡ ﺴﻦ ﺁورد‪ ،‬وﻟ ﻰ از ﺁن روز ﺑ ﻪ‬ ‫ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﺡ ﺴﻦ ﺷ ﺪ ﻳﻜ ﻰ از ﻓ ﺪاآﺎرﺕﺮﻳﻦ و ﻣﺨﻠ ﺺ ﺕ ﺮﻳﻦ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﻣ ﺎ‪ .‬و وﻗﺘ ﻰ آ ﺎرش را‬ ‫ﺷ ﺮوع آ ﺮد‪ ،‬ﺕ ﺎزﻩ ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻳﻢ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ ﭼ ﻪ ﮔ ﻮهﺮ ﮔ ﺮان ﺑﻬ ﺎﻳﻰ را ﺻ ﻴﺪ آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‬ ‫)هﻤ ﻴﻦ ﺟ ﺎ ﺑ ﺪ ﻧﻴ ﺴﺖ ﺑﮕ ﻮﻳﻢ آ ﻪ ﺡ ﺴﻦ ﺳ ﺎل ﺑﻌ ﺪ در ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﺁزادﺳ ﺎزى ﺷ ﻬﺮ ﺑ ﺴﺘﺎن‬ ‫آ ﻪ در ﻏ ﺮب ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد اﻧﺠ ﺎم ﮔﺮﻓ ﺖ‪ ،‬ﺷ ﻬﻴﺪ ﺷ ﺪ و ﻣ ﻦ اﻟﺒﺘ ﻪ ﺁن ﻣﻮﻗ ﻊ در اﺳ ﺎرت ﺑ ﻮدم‬ ‫و ﺧﺒﺮ را ﺑﻌﺪ از ﺁزادى ﺷﻨﻴﺪم‪(.‬‬ ‫ﻣ ﻦ ﺕﻨﻬ ﺎ وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﺎور آ ﺮدم‪ ،‬ﺷ ﻬﺮت ﺑﻠ ﺪﭼﻰ ﺑ ﻮدن ﺡ ﺴﻦ ﺑ ﻰ ﺟ ﺎ ﻧﻴ ﺴﺖ آ ﻪ ﺑ ﺎ او‬ ‫‪٥٨‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫هﻤ ﺮاﻩ ﺷ ﺪم‪ .‬ﺷ ﺐ ه ﺎى ﻗﺒ ﻞ وﻗﺘ ﻰ ﻣ ﺎ ﺑ ﺮاى ﺷﻨﺎﺳ ﺎﻳﻰ ﻳ ﺎ ﺷ ﺒﻴﺨﻮن زدن ﻣ ﻰ رﻓﺘ ﻴﻢ‪،‬‬ ‫ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از ﺁن آ ﻪ ﻓﻜﺮﻣ ﺎن ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ى دﺷ ﻤﻦ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟ ﻪ پﻴ ﺪا آ ﺮدن او ﻳ ﺎ ﮔ ﻢ ﺷ ﺪن‬ ‫ﺧﻮدﻣﺎن ﻣﻰ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﭽﻪ هﺎ ﻳﺎدﺕﺎن ﺑﺎﺷﺪ آﻪ از اﻳﻦ ﺷﻴﺐ پﻴﭽﻴﺪﻳﻢ ﺑﻪ راﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﻳﺎدﺕﺎن ﺑﺎﺷﺪ از پﺎﻳﻴﻦ ﺁب ﮔﺮﻓﺘﮕﻰ ﮔﺬﺷﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻧﻪ از ﺑﺎﻻش‪.‬‬ ‫ـ اﮔﻪ دم ﺻﺒﺢ ﻣﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻃﻮرى ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﻣﺎﺷﻴﻦ را پﻴﺪا آﻨﻴﻢ؟‬ ‫ـ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺟﻠ ﻮى ﻣﺎﺳ ﺖ‪» ،‬ﻣﮕﺎﺳ ﻴﻞ« اﺳ ﺖ‪ .‬ﮔﻤ ﺎﻧﻢ از دﺷ ﻤﻦ ﻋﺒ ﻮر‬ ‫آ ﺮدﻩ اﻳ ﻢ و ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﻧ ﺸﺪﻩ اﻳ ﻢ‪ .‬ﻋﻼﻣ ﺖ روى ﻧﻘ ﺸﻪ ﻧ ﺸﺎن ﻣ ﻰ داد آ ﻪ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ در ﺳ ﻪ‬ ‫آﻴﻠ ﻮﻣﺘﺮى ه ﻮﻳﺰﻩ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ه ﺮ ﺟ ﻮرى آ ﻪ ﺑﻨ ﺎ ﺑ ﻮد دورش ﺑ ﺰﻧﻴﻢ‪ ،‬اﻻن ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ پ ﺸﺖ ﺧ ﻂ ﺷ ﺎن‪ ،‬وﻟ ﻰ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺑﻴ ﺴﺖ ـ ﺳ ﻰ آﻴﻠ ﻮﻣﺘﺮ اﺳ ﺖ آ ﻪ راﻩ‬ ‫ﻣﻰ روﻳﻢ و ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﻧﻤﻰ رﺳﻴﻢ‪ .‬ﻣﻦ آﻪ زﻳﺮ ﺑﺎر اﻳﻦ ﻣﻴﻦ هﺎ‪ ،‬از پﺎ اﻓﺘﺎدم‪.‬‬ ‫اﻣ ﺎ ﺑﻌ ﺪ از ﺁن آ ﻪ ﺡ ﺴﻦ ﺑ ﺎ ﻣ ﺎ هﻤ ﺮاﻩ ﺷ ﺪ‪ ،‬دﻳﮕ ﺮ ﺕﺮﺳ ﻰ از ﮔ ﻢ ﺷ ﺪن و ﺕ ﺎرﻳﻜﻰ و ﻣ ﻪ‬ ‫ﻧﺪاﺷ ﺘﻴﻢ ﺡ ﺎﻻ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ ﺕﻤ ﺎم ه ﻮش و ﺡ ﻮاس ﻣ ﺎن را ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ى آﺎرﻣ ﺎن ﺑﻜﻨ ﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻦ ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺷ ﻤﺎ ﻓﻘ ﻂ ﺑﮕﻮﻳﻴ ﺪ آﺠ ﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺮوﻳﻢ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺑ ﻪ ﺁن ﺟ ﺎ رﺳ ﻴﺪن را‬ ‫ﺕﻀﻤﻴﻦ ﻣﻰ آﻨﻢ‪«.‬‬ ‫و واﻗﻌ ًﺎ هﻤ ﻴﻦ آ ﺎر را ه ﻢ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬ﮔ ﺎهﻰ ﺑ ﺮاى رﺳ ﻴﺪن ﺑ ﻪ پ ﺸﺖ ﺧ ﻂ دﺷ ﻤﻦ‪،‬‬ ‫ﻣﺠﺒ ﻮر ﺑ ﻮدﻳﻢ از راﻩ ه ﺎى زﻳ ﺎدى ﻋﺒ ﻮر آﻨ ﻴﻢ‪ .‬هﻤ ﻪ ﺳ ﻮار واﻧ ﺖ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻳﻢ و ﺕ ﺎ ﺟ ﺎﻳﻰ آ ﻪ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﻣ ﻰ رﻓﺘ ﻴﻢ‪ .‬ﭼﻴﺰه ﺎﻳﻰ آ ﻪ ﺑ ﺎ ﺧﻮدﻣ ﺎن ﻣ ﻰ ﺑ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬اﻳ ﻦ ه ﺎ‬ ‫ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ :‬ﻳ ﻚ ﻣ ﻴﻦ ﺿ ﺪ ﺕﺎﻧ ﻚ‪ ،‬ﻳ ﻚ اﺳ ﻠﺤﻪ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ ﺧ ﺸﺎب و ﭼﻨ ﺪ وﻋ ﺪﻩ ﻏ ﺬا‪ .‬ﻣﻌﻤ ﻮﻻ وزن‬ ‫آﻮﻟ ﻪ هﺎﻣ ﺎن‪ ،‬ﭼﻴ ﺰى در ﺡ ﺪود ‪ ٣٠‬آﻴﻠ ﻮ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﻋ ﻼوﻩ ﺑ ﺮ ﻣ ﻴﻦ‪ ،‬هﻤﻴ ﺸﻪ ﺁر ـ‬ ‫پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ اش را ﺑ ﻪ هﻤ ﺮاﻩ داﺷ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺑﺨ ﻮاهﻴﻢ از ﺁن ﺷ ﺐ ه ﺎى ﺑ ﻰ ﺧ ﻮاﺑﻰ و هﻴﺠ ﺎن‬ ‫ﺑﮕ ﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺻ ﻔﺤﺎت زﻳ ﺎدى از اﻳ ﻦ ﻧﺎﻣ ﻪ را پ ﺮ آ ﻨﻢ‪ :‬ﭼ ﺸﻢ ه ﺎى ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ از ﺑ ﻰ ﺧ ﻮاﺑﻰ‬ ‫ﺳ ﺮخ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ ،‬ﺳ ﺮﻣﺎى ﺷ ﺒﺎﻧﻪ پﻮﺳ ﺖ ﺷ ﺎن را ﻣ ﻰ ﺕﺮآﺎﻧ ﺪ‪ ،‬ﮔ ﻪ ﮔ ﺎﻩ ه ﻢ ﺑ ﺎراﻧﻰ از راﻩ‬ ‫ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ و ﻣﺠﺒﻮرﻣ ﺎن ﻣ ﻰ آ ﺮد ﻣ ﺪت زﻳ ﺎدى در پ ﺸﺖ و پﻨ ﺎﻩ درﺧﺘﭽ ﻪ ه ﺎ ﺻ ﺒﺮ آﻨ ﻴﻢ‬ ‫ﻳ ﺎ راﻩ را اداﻣ ﻪ ﺑ ﺪهﻴﻢ و ﺧ ﻴﺲ ﺁب ﺑ ﺸﻮﻳﻢ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﺎران ﻣ ﻰ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﺁب ﮔﺮﻓﺘﮕ ﻰ ه ﺎى‬ ‫ﺳ ﺮ راﻩ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ ﮔ ﺴﺘﺮش ﻣ ﻰ ﻳﺎﻓ ﺖ‪ .‬ﮔ ﺎهﻰ ﻣﺠﺒ ﻮر ﺑ ﻮدﻳﻢ ﺧﻮدﻣ ﺎن را ﺑ ﺰﻧﻴﻢ ﺑ ﻪ دل‬ ‫ﺁب ﻳﺎ از ﺡﺎﺷﻴﻪ ى ﺑﺎﺕﻼق هﺎ ﺑﮕﺬرﻳﻢ و ﺕﺎ زاﻧﻮ در ﮔﻞ و ﻻى‪ ،‬ﻓﺮو ﺑﺮوﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺑ ﻰ ﺷ ﻚ‪ ،‬ﺕ ﺼﻮر راﻩ پﻴﻤ ﺎﻳﻰ ه ﺎى ﺁن ﺷ ﺐ ه ﺎ‪ ،‬ﺑ ﺮاى ﺷ ﻤﺎ ﺳ ﺨﺖ ﺧﻮاه ﺪ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻻن‬ ‫ﺑﻌ ﺪ از ﮔﺬﺷ ﺖ ‪ ٢٠‬ﺳ ﺎل‪ ،‬ﺧ ﻮدم ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﻰ ﺑ ﺎورم ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد آ ﻪ ﺁن آﺎره ﺎ را ﻣ ﺎ اﻧﺠ ﺎم‬ ‫دادﻩ ﺑﺎﺷ ﻴﻢ‪ .‬ﺁن ﻗ ﺪر ﺑ ﻪ دﺷ ﻤﻦ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻳﻢ آ ﻪ ﮔ ﺎهﻰ ﺡﺘ ﻰ ﺻ ﺪاى ﺡ ﺮف زدن‬ ‫‪٥٩‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺁن ه ﺎ را ﻣ ﻰ ﺷ ﻨﻴﺪﻳﻢ ﻳ ﺎ ﻣ ﻰ دﻳ ﺪﻳﻢ آ ﻪ ﭼﮕﻮﻧ ﻪ اﻳ ﻦ ور و ﺁﻧ ﻮر ﻣ ﻰ روﻧ ﺪ ﻳ ﺎ‬ ‫ﻣﺎﺷ ﻴﻦ هﺎﺷ ﺎن را ﺟﺎﺑ ﻪ ﺟ ﺎ ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺕ ﻮ ﻳﻜ ﻰ از ﻣﺤﻮره ﺎ‪ ،‬ﺡﺘ ﻰ ﻋ ﻮض ﺷ ﺪن ﺳ ﺎﻋﺎت‬ ‫ﻧﮕﻬﺒ ﺎﻧﻰ را ه ﻢ ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻴﻢ‪ ...‬راﻩ ﺑ ﺎرﻳﻜﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ از ﺳ ﻨﮕﺮهﺎ ﺑ ﻪ ﺧ ﺎآﺮﻳﺰ آﻮﺕ ﺎهﻰ ﺧ ﺘﻢ‬ ‫ﻣﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬روى اﻳ ﻦ ﺧ ﺎآﺮﻳﺰ ﺑ ﻪ ﻓﻮاﺻ ﻞ ‪ ۵٠‬ﻣﺘ ﺮ‪ ،‬از ﺑ ﺘﻦ ﺁﻣ ﺎدﻩ‪ ،‬ﺳ ﻨﮕﺮهﺎﻳﻰ درﺳ ﺖ آ ﺮدﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ه ﺮ ﭼﻬ ﺎر ﺳ ﺎﻋﺖ ﻳ ﻚ ﺑ ﺎر‪ ،‬ﻧﮕﻬﺒ ﺎن ه ﺎى ﺁن ه ﺎ ﻋ ﻮض ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﺷ ﺒﻰ آ ﻪ‬ ‫ﺳ ﺮاغ ﺁن ﺟ ﺎ رﻓﺘ ﻴﻢ‪ ،‬ﺁن ﻗ ﺪر ﺻ ﺒﺮ آ ﺮدﻳﻢ آ ﻪ پ ﺎس ﺑﺨ ﺶ ﺑﻴﺎﻳ ﺪ و ﺑ ﺮود‪ .‬پ ﺎس ﺑﺨ ﺶ ه ﺮ‬ ‫‪ ۴۵‬دﻗﻴﻘ ﻪ ﻳ ﻚ ﺑ ﺎر‪ ،‬ﺑ ﻪ هﻤ ﻪ ى ﻧﮕﻬﺒ ﺎن ه ﺎ ﺳ ﺮ ﻣ ﻰ زد‪ .‬پ ﺸﺖ اﻳ ﻦ ﺧ ﺎآﺮﻳﺰ‪ ،‬ﺟ ﺎدﻩ اى‬ ‫ﺧ ﺎآﻰ وﺟ ﻮد داﺷ ﺖ آ ﻪ ﺧ ﻮد ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ آ ﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و از ﻃﺮﻳ ﻖ ﺁن‪ ،‬ﺧ ﻂ ﺷ ﺎن ﺕ ﺪارك‬ ‫ﻣﻰ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺁن ﺷ ﺐ‪ ،‬ﻧ ﻢ ﻧ ﻢ ﺑ ﺎران ﻣ ﻰ ﺑﺎرﻳ ﺪ و ﺑ ﻮى ﺧ ﺎك و ﺑ ﻮى ﺑﻴ ﺸﻪ ه ﺎ و ﻋﻠ ﻒ ه ﺎ را در‬ ‫ﺑﻴﻨ ﻰ ﻣ ﺎن پ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬ﺡ ﺴﺎﺑﻰ ﺧ ﺴﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬از ﺟ ﺎﻳﻰ آ ﻪ ﻣﺠﺒ ﻮر ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‬ ‫ﻣﺎﺷ ﻴﻦ را ره ﺎ آﻨ ﻴﻢ‪ ،‬دﻩ آﻴﻠ ﻮﻣﺘﺮ راﻩ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺡ ﺴﻦ ﺟﻠ ﻮﺕﺮ از هﻤ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬آ ﻼش‬ ‫اه ﺪاﻳﻰ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺕ ﻮ دﺳ ﺘﺶ ﺑ ﻮد‪ .‬پ ﺸﺖ ﺳ ﺮ او ﺧ ﻮد ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ اش را‬ ‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد روى دوﺷﺶ‪.‬‬ ‫ـ آﺎش ﻣﻰ ﺷﺪ آﻤﻰ ﻧﻔﺲ ﺕﺎزﻩ آﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺻﺪاى ﻳﻜﻰ از ﺑﭽﻪ هﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻰ ﺑﻮد؟«‬ ‫هﻤﺎن ﺻﺪا ﮔﻔﺖ‪» :‬هﻴﺸﻜﻰ! ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺰى ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ؟«‬ ‫دﻧﺪان هﺎى ﺡﺴﻴﻦ ﺕﻮ ﺕﺎرﻳﻜﻰ ﺑﺮق زد‪.‬‬ ‫ـ واﻳﺴﺘﺎ ﺡﺴﻦ! ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ آﻤﻰ اﺳﺘﺮاﺡﺖ آﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫هﻤ ﺎن ﺻ ﺪا ـ آ ﻪ ﻳ ﺎدم ﻧﻴ ﺴﺖ از ﺁن ﺷ ﺮﻳﻔﻰ ﺑ ﻮد ﻳ ﺎ ﺡﻜ ﻴﻢ ﻳ ﺎ ﻗﺪوﺳ ﻰ ـ ﮔﻔ ﺖ‪:‬‬ ‫»اﺳﺘﺮاﺡﺖ ﺑﺮاى ﭼﻪ ﺳﻴﺪ؟ ﻣﮕﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﻳﺪ؟«‬ ‫اﻳﻦ ﺑﺎر ﺻﺪاى ﺧﻨﺪﻩ ى ﺡﺴﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺁرﻩ ﺑﺎﺑﺎ! ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪم‪.‬‬ ‫و ﻃﺮف هﻢ دﺳﺖ ﺑﺮدار ﻧﺒﻮد‪:‬‬ ‫ـ ﺕﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮدت اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺲ آﻪ ﺻﺒﺢ هﺎ ﻣﻰ دوى!‬ ‫آﻮﻟ ﻪ هﺎﻣ ﺎن را در ﺁوردﻳ ﻢ و وﻟ ﻮ ﺷ ﺪﻳﻢ رو زﻣ ﻴﻦ‪ .‬ﻣ ﺎﻩ ﺕ ﺎزﻩ درﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻟﻜ ﻪ ﻟﻜ ﻪ‬ ‫اﺑﺮه ﺎى ﺳ ﻴﺎﻩ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ و ﺁن ﺟ ﺎ دﻳ ﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑ ﺎران داﺷ ﺖ ﻗﻄ ﻊ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ و ﺑ ﻪ زودى‬ ‫ﺑﺎد ﺳﺮدى ﺷﺮوع ﻣﻰ آﺮد ﺑﻪ وزﻳﺪن‪ .‬ﻣﻌﻤﻮﻻ هﻤﻴﻦ ﺟﻮرى ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻴﺰى ﻧﻤﻰ ﺧﻮرﻳﺪ؟‬ ‫ﺧﻮراآﻰ هﺎﻣﺎن را در ﺁوردﻳﻢ‪.‬‬ ‫‪٦٠‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ـ اى ﺧﺪا ﻣﺮدﻳﻢ از ﺑﺲ ﺑﻴﺴﻜﻮﻳﺖ ﺧﻮردﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻴﺎ ﻣﻦ آﻨﺴﺮو ﻟﻮﺑﻴﺎ هﻢ ﺁوردﻩ ام‪ .‬ﺑﺎزش آﻦ ﺑﺎ هﻢ ﺑﺨﻮرﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ آﻰ ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﺪ آﻨﺴﺮو ﺳﺮد ﺑﺨﻮرد؟‬ ‫ـ آﺎرى ﻧﺪارد‪ .‬ﺁﺕﺶ روﺷﻦ ﻣﻰ آﻨﻴﻢ و داﻏﺶ ﻣﻰ آﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺡﺘﻤ ًﺎ ﭼﺎى هﻢ ﻣﻰ ﮔﺬارﻳﺪ؟‬ ‫ـ و ﻻﺑﺪ ﺑﻪ ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ هﻢ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﻣﻰ زﻧﻴﺪ؟‬ ‫ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ داﺷ ﺘﻨﺪ ﺑ ﺎ ﺡ ﺮف زدن و ﺷ ﻮﺧﻰ آ ﺮدن‪ ،‬ﺧ ﺴﺘﮕﻰ ﺷ ﺎن را در ﻣ ﻰ ﺑﺮدﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺡﺴﻦ‪ ،‬آﻤﻰ دورﺕﺮ روى ﺑﻠﻨﺪى ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﭼﺮا ﺁن ﺟﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ اى ﺡﺴﻦ ﺁﻗﺎ؟ ﭼﻴﺰى ﻧﻤﻰ ﺧﻮرى؟‬ ‫ـ ﭼﺮا؟ هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﻳﻚ ﭼﻴﺰى ﻣﻰ ﺧﻮرم‪.‬‬ ‫ـ ﺧﺐ ﻣﻰ ﺁﻣﺪى پﺎﻳﻴﻦ‪.‬‬ ‫ـ اﻳ ﻦ ﺟﺎه ﺎ ﻳ ﻪ آﻤ ﻰ وﺿ ﻌﻴﺘﺶ ﻧ ﺎﻣﻌﻠﻮم اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻢ ﻳﻜﻮﻗ ﺖ آﻤﻴﻨ ﻰ‬ ‫ﭼﻴﺰى‪ ...‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻳﻜﻰ ﻣﺎن ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻦ زل زدﻩ ﺑ ﻮد ﺑ ﻪ ﺟﻠ ﻮى روﻳ ﺶ‪ .‬آﻤ ﻰ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺕ ﺼﻤﻴﻢ‬ ‫ﮔ ﺮﻓﺘﻢ ﺑ ﺮوم و پ ﻴﺶ او ﺑﻨ ﺸﻴﻨﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺷ ﻮﺧﻰ ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﭼﺘ ﻪ ﺡ ﺴﻦ؟ از ﺡ ﺴﻴﻦ دﻟﺨ ﻮرى؟‬ ‫ﻧﻜﻨﺪ ﺑﻴﺶ از ﺡﺪ اذﻳﺘﺖ ﻣﻰ آﻨﺪ؟«‬ ‫ﺑﺮﮔ ﺸﺖ ﺑ ﻪ ﻃ ﺮﻓﻢ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺡ ﺴﻴﻦ؟ ﺡ ﺴﻴﻦ ﻳ ﻚ پﺎرﭼ ﻪ ﻧ ﻮر اﺳ ﺖ‪ .‬او دﺳ ﺖ ﻣ ﺮا‬ ‫ﮔﺮﻓ ﺖ و از ﺕ ﺎرﻳﻜﻰ آ ﺸﻴﺪم ﺑﻴ ﺮون‪ .‬از ﺡ ﺴﻴﻦ دﻟﺨ ﻮر ﺑ ﺸﻮم؟ ﺡ ﺴﻴﻦ اﮔ ﺮ ﺑﮕﻮﻳ ﺪ ﺑﻤﻴ ﺮ‪،‬‬ ‫هﻤﻴﻦ اﻻن ﻣﻰ ﻣﻴﺮم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺷ ﻮﺧﻰ آ ﺮدم‪ .‬ﻣ ﻰ داﻧ ﻢ هﻤ ﻴﻦ ﻗ ﺪر آ ﻪ ﺕ ﻮ ﺡ ﺴﻴﻦ را دوﺳ ﺖ دارى‪ ،‬او ه ﻢ‬ ‫ﺕﻮ را دوﺳﺖ دارد‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬آﻴ ﺴﺖ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ را دوﺳ ﺖ ﻧﺪاﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺷ ﻤﺎهﺎ ﺕ ﻮ روﺳ ﺘﺎ ﻧﻴ ﺴﺘﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻤ ﻰ داﻧﻴ ﺪ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎ دل اﻳ ﻦ ﻣ ﺮدم ﭼ ﻪ آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻗﺒ ﻞ از ﺷ ﺮوع ﺟﻨ ﮓ‪ ،‬ﻋ ﺮاق‬ ‫ﻣﻘ ﺪار زﻳ ﺎدى ﻓ ﺸﻨﮓ‪ ،‬اﺳ ﻠﺤﻪ و ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از هﻤ ﻪ‪ ،‬ﻣ ﻮاد ﻏ ﺬاﻳﻰ‪ ،‬در اﺧﺘﻴ ﺎر ﻋ ﺸﺎﻳﺮ و‬ ‫ﻣﺮزﻧﻴ ﺸﻦ ه ﺎ ﻗ ﺮار دادﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﺎ ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻴﻢ ه ﺪﻓﺶ از اﻳ ﻦ آﺎره ﺎ ﭼﻴ ﺴﺖ و ﭼ ﺮا‬ ‫اﻳ ﻦ ﻗ ﺪر دارد ﻣﻬﺮﺑ ﺎﻧﻰ ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﻀﻰ از اﻓ ﺮاد ﺕﺤ ﺖ ﺕ ﺄﺙﻴﺮ اﻳ ﻦ ه ﺪاﻳﺎ ﻗ ﺮار ﮔﺮﻓﺘ ﻪ‬ ‫ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ ﺻ ﺪام ﺁدم ﭼﻨ ﺪان ﺑ ﺪى ه ﻢ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬از ﻃﺮﻓ ﻰ ه ﻢ‪ ،‬زﺑ ﺎن‬ ‫ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ را ﺑ ﻪ ﺧ ﻮﺑﻰ ﻣ ﻰ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧ ﺪ و ﺧﻴﻠ ﻰ هﺎﺷ ﺎن ﻓﺎرﺳ ﻰ را درﺳ ﺖ و ﺡ ﺴﺎﺑﻰ‬ ‫ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻨﺪ ﺡ ﺮف ﺑﺰﻧﻨ ﺪ و ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ‪ ،‬درك درﺳ ﺘﻰ از اﻧﻘ ﻼب و اﻣ ﺎم‬ ‫ﻧﺪاﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬از روزى آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬اﻳ ﻦ ه ﺎ را ﺟﻤ ﻊ ﺁورى آ ﺮد و ﺑ ﺮد ﺧ ﺪﻣﺖ اﻣ ﺎم‪ ،‬پ ﺎك از‬ ‫‪٦١‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫اﻳ ﻦ رو ﺑ ﻪ ﺁن رو ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﻓﻬﻤﻴﺪﻧ ﺪ آ ﻪ ﻣ ﺴﺆوﻟﻴﻦ ﺑ ﺮاى ﺁن ه ﺎ ه ﻢ ارزش ﻗﺎﺑ ﻞ ه ﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻓﻜ ﺮش را ﺑﻜ ﻦ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻳ ﻚ ﻗﻄ ﺎر اﺧﺘ ﺼﺎﺻﻰ‪ ،‬در اوج درﮔﻴ ﺮى ه ﺎ رﻓﺘ ﻴﻢ ﺧ ﺪﻣﺖ اﻣ ﺎم و‬ ‫ﺑﻌ ﺪ ﺁن دﻳ ﺪار ﻋﺠﻴ ﺐ و ﺕ ﺎرﻳﺨﻰ‪ ...‬اﻻن ﺷ ﻤﺎ اﮔ ﺮ ﺑﺮوﻳ ﺪ ﺕ ﻮ روﺳ ﺘﺎهﺎ و ﻣ ﺜﻼ اﮔ ﺮ ﺑﻴﺎﻳﻴ ﺪ‬ ‫ﺑ ﻪ روﺳ ﺘﺎى ﻣ ﺎ‪ ،‬ﻣ ﻰ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳ ﺪ آ ﻪ ﻣ ﺮدم ﭼ ﻪ ﻗ ﺪر ﻋ ﻮض ﺷ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬اﻻن هﻤ ﻪ ى ﺁن ه ﺎ‬ ‫ﺁﻣﺎدﻩ ى ﻓﺪاآﺎرى هﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬پﺲ داﺷﺘﻰ ﺑﻪ ﺁن هﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ آﺮدى؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻧ ﻪ‪ ،‬داﺷ ﺘﻢ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮدم آ ﻪ ﻣ ﻦ ﻗ ﺒﻼ ه ﻢ از اﻳ ﻦ ﺟﺎه ﺎ ﻋﺒ ﻮر آ ﺮدﻩ ام‪،‬‬ ‫وﻟﻰ هﺪف ﺁﻧﻮﻗﺖ هﺎ آﺠﺎ‪ ،‬هﺪف ﺡﺎﻻ آﺠﺎ؟«‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﭼﻴﺰى ﺑﮕﻮﻳﻢ آﻪ اﺷﺎرﻩ آﺮد ﺳﺎآﺖ ﺑﺸﻮم‪ .‬ﮔﻮش ﺕﻴﺰ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﺻﺪا را ﻣﻰ ﺷﻨﻮى؟‬ ‫ـ ﻧﻪ‪.‬‬ ‫ـ ﻳﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ دارد ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﺳﻤﺖ ﺧﻂ ﺷﺎن‪.‬‬ ‫دﺳ ﺘﻢ را ﮔ ﺮﻓﺘﻢ ﺑﻐ ﻞ ﮔﻮﺷ ﻢ ﺕ ﺎ ﺻ ﺪاى ﺑ ﺎد را ﺑ ﺸﻜﻨﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﻰ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ ﺷ ﻨﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺡﺴﻦ‪ ،‬ﭼﺮﺧﻴﺪ رو ﺑﻪ ﺑﭽﻪ هﺎ‪.‬‬ ‫ـ اﻧﮕﺎر ﺕﻮ ﺧﻂ ﺷﺎن‪ ،‬ﺧﺒﺮهﺎﻳﻰ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ و ﺑﻘﻴﻪ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻃﺮف ﺟﺎﻳﻰ آﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻴﺰى دﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮد؟‬ ‫ـ ﻓﻌﻼ ﻧﻪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺻﺪا را ﻣﻰ ﺷﻮد ﺷﻨﻴﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻪ ﻗﺪر ﺑﺎ ﺧﻂ ﻓﺎﺻﻠﻪ دارﻳﻢ؟‬ ‫ـ ﺑ ﺎ ﺧ ﻂ ﺡ ﺪود ‪ ٢‬آﻴﻠ ﻮﻣﺘﺮ‪ ،‬وﻟ ﻰ ﺟ ﺎدﻩ اى آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺁن ﻣ ﻰ رﺳ ﺪ‪ ،‬ﻧﺰدﻳ ﻚ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫آﻤﻰ دور ﺑﺰﻧﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ اﻻن ﻧﻴﺮوهﺎى ﺧﻮدﻣﺎن آﺪام ﻃﺮف هﺴﺘﻨﺪ؟‬ ‫ـ ﺕﻘﺮﻳﺒ ًﺎ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺎن‪.‬‬ ‫ـ ﻳﻌﻨﻰ آﺎﻣﻼ ﺧﻂ دﺷﻤﻦ را دور زدﻩ اﻳﻢ؟‬ ‫ـ ﺕﻘﺮﻳﺒ ًﺎ!‬ ‫ﻣﺪﺕﻰ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻧﻮر ﭼﺮاغ هﺎى ﻣﺎﺷﻴﻦ را دﻳﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺟﺎﻳﻰ آﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻴﻦ ﮔﺬارى آﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺁن ﺟﺎﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ پﺲ زودﺕﺮ ﺁﻣﺎدﻩ ى ﺡﺮآﺖ ﺑﺸﻮﻳﺪ‪ .‬دﻳﮕﻪ ﭼﻴﺰى ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ‪.‬‬ ‫وﺳ ﺎﻳﻞ ﻣ ﺎن را ﺟﻤ ﻊ آ ﺮدﻳﻢ و ﺑ ﻪ دﻧﺒ ﺎل ه ﻢ‪ ،‬راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ‪ .‬ﺟ ﺎدﻩ را ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ‬ ‫ﺁب ﮔﺮﻓﺘﮕ ﻰ ه ﺎى ﻓ ﺼﻞ ﺑ ﺎرش‪ ،‬ﻣﻘ ﺪارى ﺑ ﺎﻻ ﺁوردﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬آ ﺎر آ ﺮدن روﻳ ﺶ ﺳ ﺨﺖ‬ ‫‪٦٢‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﺮورﻓﺘﮕﻰ رو ﭼﺮخ هﺎ هﻢ آﻤﻜﻰ ﺑﻪ ﺡﺴﺎب ﻣﻰ ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻴﻦ هﺎ را درﺳﺖ زﻳﺮ ردهﺎ ﭼﺎل آﻨﻴﺪ؟‬ ‫ﺳ ﺮ ﻧﻴ ﺰﻩ هﺎﻣ ﺎن را در ﺁوردﻳ ﻢ و ﺷ ﺮوع آ ﺮدﻳﻢ ﺑ ﻪ آﻨ ﺪن زﻣ ﻴﻦ‪ .‬زﻣ ﻴﻦ ﺧ ﻴﺲ ﺑ ﻮد و‬ ‫ﺑ ﻪ راﺡﺘ ﻰ آﻨ ﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﺑﺎﻳ ﺪ دﻗ ﺖ ﻣ ﻰ آ ﺮدﻳﻢ آ ﻪ ﻧ ﺸﺎﻧﻰ از دﺳ ﺖ ﺧ ﻮردﮔﻰ ﺑ ﺮ‬ ‫ﺁن ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻴﻢ آ ﻪ وﻗﺘ ﻰ اوﻟ ﻴﻦ ﻣ ﻴﻦ ﻣﻨﻔﺠ ﺮ ﺑ ﺸﻮد‪ ،‬ﺷ ﺮوع ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ ﺑ ﻪ‬ ‫ﺟ ﺴﺘﻮﺟﻮدى ﺟ ﺎدﻩ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ آ ﺎرى ﻣ ﻰ آ ﺮدﻳﻢ آ ﻪ ﻧﺘﻮاﻧﻨ ﺪ ﻣ ﻴﻦ ه ﺎ دﻳﮕ ﺮ را پﻴ ﺪا آﻨﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺕ ﺮآﺶ ه ﺎى زﻳ ﺎدى در ﻣﻨﻄﻘ ﻪ رﻳﺨﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ﺑ ﻮدﻳﻢ آ ﻪ‬ ‫ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧﻨ ﺪ از ﻣ ﻴﻦ ﻳ ﺎب اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﻣﺠﺒ ﻮر ﺑﻮدﻧ ﺪ ﺑ ﺎ ﭼ ﺸﻢ و دﺳ ﺖ‪ ،‬هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ را‬ ‫ﺑﮕﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫آ ﺎر ﻣ ﻴﻦ ﮔ ﺬارى ﺟ ﺎدﻩ آ ﻪ ﺕﻤ ﺎم ﺷ ﺪ‪ .‬ﺳ ﻴﺪ و ﺡ ﺴﻦ ﺟﻠ ﻮﺕﺮ رﻓﺘﻨ ﺪ ﺕ ﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨ ﺪ در‬ ‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺎن ﭼﻪ ﭼﻴﺰى ﻗﺮار دارد‪ .‬وﻗﺘﻰ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻨﺪﺕﺎ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ى ﺕﺎﻧﻚ پﻴﺪا آﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻰ ﺷﻮد ﺑﻬﺸﺎن ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ؟‬ ‫ﺡﺴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺁرﻩ‪ .‬ﻧﮕﻬﺒﺎن هﺎ ﺻﺪ ﻣﺘﺮى دورﺕﺮ هﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ـ ﭼﻨﺪ ﺕﺎ ﻣﻴﻦ ﺑﺮاى ﻣﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ؟‬ ‫ـ ﭼﻬﺎر ـ پﻨﺞ ﺕﺎﻳﻰ هﺴﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺧﻮب اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﻴﻢ ﺟﻠﻮى هﺮآﺪام از ﺕﺎﻧﻚ هﺎ‪ ،‬دو ﺕﺎ ﻣﻴﻦ ﺑﻜﺎرﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﻓﻘ ﻂ ﻣﻮاﻇ ﺐ ﺑﺎﺷ ﻴﺪ آ ﻪ ﻟ ﻮ ﻧ ﺮوﻳﻢ‪ .‬اﮔ ﻪ درﮔﻴ ﺮ ﺑ ﺸﻮﻳﻢ‪ ،‬هﻤ ﻪ ى زﺡﻤ ﺎت ﻣ ﺎن ﺑ ﻪ ﺑ ﺎد‬ ‫ﻣﻰ رود‪.‬‬ ‫ﺁه ﺴﺘﻪ ﮔﻠﻨﮕ ﺪن آ ﺸﻴﺪﻳﻢ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺧ ﺮج ﻣﻮﺷ ﻚ ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ را ﺑ ﺴﺖ روﻳ ﺶ‪.‬‬ ‫ﻣﻮﺷ ﻚ را ﺟ ﺎ زد روى ﻗﺒ ﻀﻪ‪ ،‬ﺿ ﺎﻣﻦ ﺁن را آ ﺸﻴﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ى ﭼﻬ ﺎر پ ﻨﺞ ﻣﺘ ﺮ از‬ ‫هﻤﺪﻳﮕﺮ‪ ،‬رﻓﺘﻴﻢ ﻃﺮف ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ هﺎ‪.‬‬ ‫اﻋﺘ ﺮاف ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ آ ﻪ در ﺁن ﻟﺤﻈ ﻪ‪ ،‬آﻤ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬اوﻟ ﻴﻦ ﺑ ﺎرى ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫دﺷ ﻤﻦ‪ ،‬اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪم‪ .‬اﻟﺒﺘ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻪ هﻤ ﺮاﻩ ﺡ ﺴﻦ‪ ،‬ﺑﺎره ﺎ ﺕ ﺎ ﭼﻨ ﺪ‬ ‫ﻣﺘ ﺮى ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁن ه ﺎ ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺘﻨﺪ ﺷﻨﺎﺳ ﺎﻳﻰ دﻗﻴﻘ ﻰ از دﺷ ﻤﻦ داﺷ ﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺕﺎ اﮔﺮ ﻧﻴﺎز ﺷﺪ‪ ،‬ﻋﻤﻠﻴﺎت وﺳﻴﻌﻰ‪ ،‬اﻧﺠﺎم ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬ ‫ﺟﻠ ﻮﺕﺮ آ ﻪ رﻓﺘ ﻴﻢ‪ ،‬اوﻟ ﻴﻦ ﺕﺎﻧ ﻚ را دﻳ ﺪم‪ .‬ﻟﻮﻟ ﻪ اش از ﺧ ﺎآﺮﻳﺰ ﺁﺷ ﻴﺎﻧﻪ ﺑﻴ ﺮون زدﻩ و‬ ‫ﮔ ﻮﻳﻰ ﺁﺳ ﻤﺎن را ﻧ ﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدم ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻳﻌﻨ ﻰ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد ﺟﻠ ﻮى ﺷ ﻨﻰ‬ ‫ﺕﺎﻧﻚ هﺎ ﻣﻴﻦ آﺎﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻰ ﺁن آﻪ آﺴﻰ ﻣﺎ را ﺑﺒﻴﻨﺪ؟«‬ ‫‪٦٣‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻪ اوﻟ ﻴﻦ ﺕ ﺄﻣﻴﻦ اﺷ ﺎرﻩ آ ﺮد آ ﻪ پ ﺸﺖ ﺕﻠ ﻰ از ﺧ ﺎك پﻨ ﺎﻩ ﺑﮕﻴ ﺮد و ﺑ ﺎ اﻧﮕ ﺸﺖ‪،‬‬ ‫ﺟ ﺎﻳﻰ را آ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻣ ﻮاﻇﺒﺶ ﻣ ﻰ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻧ ﺸﺎﻧﺶ داد‪ .‬ﻣ ﻦ ﺕ ﺄﻣﻴﻦ دوم ﺑ ﻮد‪ .‬ﺧ ﻮد ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎ‬ ‫دو ﻧﻔ ﺮ دﻳﮕ ﺮ‪ ،‬ﺟﻠ ﻮﺕﺮ رﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﺳ ﻨﮕﺮ اﺟﺘﻤ ﺎﻋﻰ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ‪ ،‬درﺳ ﺖ رو ﺑ ﻪ روى ﻣ ﻦ ﺑ ﻮد‪.‬‬ ‫ﻧ ﻮر آﻤ ﻰ از ﺁن ﺑﻴ ﺮون ﻣ ﻰ زد‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ ﻧ ﻮر ﻓ ﺎﻧﻮس ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ‬ ‫ﻓﺮﺻ ﺖ ﻧﻜ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ ﻳ ﺎ ﺷ ﺎﻳﺪ ﻧﺨﻮاﺳ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﻣﻮﺕ ﻮر ﺑ ﺮق هﺎﺷ ﺎن را ﺑ ﻪ آ ﺎر‬ ‫ﺑﻴﻨﺪازﻧﺪ‪.‬‬ ‫هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ روى ﺧ ﺎك ﺧ ﻴﺲ دراز آ ﺸﻴﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﭼ ﺸﻢ از در ﺳ ﻨﮕﺮ‬ ‫ﺑﺮﻧﻤ ﻰ داﺷ ﺘﻢ‪ .‬اﮔ ﺮ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ى ﻣ ﺎ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺒﺎﻳ ﺪ ﻣ ﻰ ﮔﺬاﺷ ﺘﻢ آ ﺴﻰ از در‬ ‫ﺳﻨﮕﺮ ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ .‬ﺕﺮﺕﻴﺐ ﻧﮕﻬﺒﺎن هﺎ را دﻳﮕﺮان ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺪهﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺻ ﺪاى ﺧ ﺴﻰ ﺧ ﺴﻰ آ ﻪ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﺮاى ﻟﺤﻈ ﻪ اى ﺕﺮﺳ ﺎﻧﻴﺪم‪ .‬ﺳ ﺮﻳﻊ رو‬ ‫ﺑﺮﮔﺮداﻧ ﺪم‪ .‬ﺑﻮﺕ ﻪ اى را ﺑ ﺎد ﻣ ﻰ ﻏﻠﺘﺎﻧ ﺪ و پ ﻴﺶ ﻣ ﻰ ﺁورد‪ .‬ﺑﻮﺕ ﻪ از اﻳ ﻦ ﺧ ﺎر ﻏﻠﺘ ﺎن ه ﺎ ﺑ ﻮد‬ ‫آ ﻪ آﻤﺘ ﺮ ﻃ ﺮف ه ﺎى ﻣ ﺎ دﻳ ﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد‪ .‬ﺁﻣ ﺪ و ﻧﺰدﻳﻜ ﻰ ام از ﺡﺮآ ﺖ اﻓﺘ ﺎد‪ .‬ﻧﻔ ﺲ راﺡﺘ ﻰ‬ ‫آﺸﻴﺪم‪.‬‬ ‫ﻣ ﺪﺕﻰ ﻃ ﻮل آ ﺸﻴﺪ ﺕ ﺎ ﺡ ﺴﻴﻦ و ﺑﭽ ﻪ ه ﺎﻳﻰ آ ﻪ ﺑ ﺮاى ﻣ ﻴﻦ ﮔ ﺬارى رﻓﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺡﺮآﺖ؟‬ ‫ـ ﺡﺮآﺖ!‬ ‫ﺁرام ﺁرام رﻓﺘ ﻴﻢ ﻃ ﺮف ﺟ ﺎدﻩ اى آ ﻪ ﻗ ﺒﻼ ﻣ ﻴﻦ ﮔ ﺬارى آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‬ ‫ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ آﺮد و راﺡﺖ ﺡﺮف زد‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻴﻦ هﺎ را آﺎﺷﺘﻴﺪ؟‬ ‫ـ ﺁرﻩ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻨﺪﺕﺎ؟‬ ‫ـ زﻳ ﺮ ه ﺮ ﺷ ﻨﻰ‪ ،‬ﻳﻜ ﻰ‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﺧ ﺪا آﻨ ﺪ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﻧ ﺸﻮﻧﺪ‪ .‬زﻣ ﻴﻦ ﺧ ﻴﺲ ﺑ ﻮد‪ ،‬رد پﺎه ﺎ‬ ‫ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬ ‫از ﺟ ﺎدﻩ ﮔﺬﺷ ﺘﻴﻢ‪ .‬ﻳﻜ ﻰ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬اﻓ ﺴﻮس آ ﻪ ﻣ ﺎ ﻧﺘﻴﺠ ﻪ ى ﻋﻤ ﻞ ﻣ ﺎن را‬ ‫ﻧﻤ ﻰ ﺑﻴﻨ ﻴﻢ‪ .‬دﻟ ﻢ ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺖ‪ ،‬ﺟ ﺎﻳﻰ ﻗ ﺎﻳﻢ ﺑ ﺸﻮﻳﻢ و ﺕ ﺎ ﺻ ﺒﺢ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺑﻤ ﺎﻧﻴﻢ و ﺑﺒﻴﻨ ﻴﻢ‬ ‫ﺕﺎﻧﻚ هﺎ ﭼﻪ ﻃﻮرى ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬در ﺁن ﺻ ﻮرت‪ ،‬روز را ه ﻢ ﺑﺎﻳ ﺪ هﻤ ﻴﻦ ﺟ ﺎ ﺳ ﭙﺮى آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﻣ ﻰ داﻧ ﻰ ﭼ ﻪ ﻗ ﺪر‬ ‫راﻩ ﺁﻣ ﺪﻩ اﻳ ﻢ؟ روز روﺷ ﻦ ﻏﻴ ﺮﻣﻤﻜﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺑ ﺪون دﻳ ﺪﻩ ﺷ ﺪن‪ ،‬اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ را‬ ‫ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ‪«.‬‬ ‫‪٦٤‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر داﺷ ﺘﻴﻢ ﺡ ﺮف ﻣ ﻰ زدﻳ ﻢ و ﺑ ﻪ دﻧﺒ ﺎل ه ﻢ ﻣ ﻰ رﻓﺘ ﻴﻢ آ ﻪ ﺡ ﺴﻦ اﻳ ﺴﺘﺎد‪.‬‬ ‫ﺡﺴﻦ ﺳﺮ ﺳﺘﻮن ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻰ ﺷﺪﻩ ﺡﺴﻦ؟‬ ‫ـ ﺑﻮى ﺑﻨﺰﻳﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺡﺲ ﻣﻰ آﻨﻴﺪ؟‬ ‫ـ ﺑﻮى ﺑﻨﺰﻳﻦ؟!‬ ‫ﺑ ﺎ ﺕﻌﺠ ﺐ زل زدﻳ ﻢ ﺑ ﻪ ﺡ ﺴﻦ‪ .‬اﻣ ﺎ او اﺷ ﺘﺒﺎﻩ ﻧﻜ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬هﻤ ﺎن ﻧﺰدﻳﻜ ﻰ ه ﺎ‪،‬‬ ‫ﻣﺎﺷ ﻴﻨﻰ روﺷ ﻦ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻳ ﻦ را وﻗﺘ ﻰ ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻳﻢ آ ﻪ دورﺕ ﺮ‪ ،‬دو ﺧ ﻂ ﻣ ﻮازى ﻧ ﻮر‪،‬‬ ‫ﺟ ﺎدﻩ را ﻗﻄ ﻊ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﻳ ﻚ ﺕﻮﻳﻮﺕ ﺎ ﺑ ﻮد آ ﻪ داﺷ ﺖ وارد ﺟ ﺎدﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻰ ﺑﻮد آﻪ ﮔﻼﻳﻪ ﻣﻰ آﺮد؟«‬ ‫ـ ﭼﻪ ﻃﻮر ﻣﮕﻪ؟ از ﭼﻰ؟‬ ‫ـ از ﻧﺘﻴﺠﻪ ى آﺎر! اﻻن ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫دراز آ ﺸﻴﺪﻳﻢ رو زﻣ ﻴﻦ‪ .‬ﻣﺎﺷ ﻴﻦ داﺷ ﺖ ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ ﻃ ﺮف اوﻟ ﻴﻦ ﺟ ﺎﻳﻰ آ ﻪ‬ ‫ﻣ ﻴﻦ ﮔ ﺬارى آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬اﻳ ﻦ‪ ،‬ﺟ ﺎﻳﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺧ ﻮد ﻣ ﻦ در ﺁن ﻣ ﻴﻦ آﺎﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮدم‪ .‬اﮔ ﺮ‬ ‫ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻧﻤﻰ ﺷﺪ‪ ،‬ﺁﺑﺮوﻳﻢ پﻴﺶ ﺑﭽﻪ هﺎ ﻣﻰ رﻓﺖ‪ .‬ﺕﻮ دﻟﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺧﺪاﻳﺎ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ ﺕﻮ!«‬ ‫اﻧﮕ ﺎر ﺁن ﭼﻨ ﺪ ﺙﺎﻧﻴ ﻪ اى آ ﻪ ﻗ ﺮار ﺑ ﻮد ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﺑ ﻪ ﻣﺤ ﻞ ﻣ ﻮردﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳ ﺪ‪ ،‬آ ﺶ ﺁﻣ ﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻰ ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺁﻣﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ! ﺷﺎﻳﺪ درﮔﻴﺮ ﺷﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺻ ﺪاى ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺎﺷ ﻴﻦ داﺷ ﺖ ﺑ ﻪ ﻣ ﻴﻦ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺁر ـ پ ﻰ ـ‬ ‫ﺟ ﻰ اش را ﺑﻐ ﻞ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻗﻠ ﺒﻢ ﺷ ﺮوع آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد ﺑ ﻪ ﺕﭙﻴ ﺪن‪ .‬ﻧﺎﮔﻬ ﺎن ﺻ ﺪاى اﻧﻔﺠ ﺎرى‬ ‫ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ و دﺳ ﺘﻢ ﺑ ﻰ اﺧﺘﻴ ﺎر رﻓ ﺖ روى ﻣﺎﺷ ﻪ‪ .‬ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﺳ ﺮﺟﺎﻳﺶ ﺕﻜ ﺎن ﺳ ﺨﺘﻰ‬ ‫ﺧﻮرد و ﺷﻌﻠﻪ هﺎى ﺁﺕ ﺶ از ﻣﻮﺕ ﻮر ﺑﻴ ﺮون زد‪ ،‬دﻟ ﻢ ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺖ ﺕﻜﺒﻴ ﺮ ﺑﮕ ﻮﻳﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻧﺎﭼ ﺎر‬ ‫ﺑﻮدم ﺁرام ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺎﻳﺪ از اﻳﻦ ﺟﺎ دور ﺑﺸﻮﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺻ ﺪاى دوﻳ ﺪن ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻋ ﺪﻩ اى داﺷ ﺘﻨﺪ ﻣ ﻰ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ ﻃ ﺮف ﻣﺎﺷ ﻴﻦ‪.‬‬ ‫ﺷ ﻌﻠﻪ ه ﺎى ﺁﺕ ﺶ دوروﺑ ﺮ ﺕﻮﻳﻮﺕ ﺎ را روﺷ ﻦ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ه ﻴﭻ آ ﺪام از دره ﺎ ﺑ ﺎز ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮد‪.‬‬ ‫ﺳﺮﻧ ﺸﻴﻦ ه ﺎى ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﻳ ﺎ آ ﺸﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ ﻳ ﺎ ﺑ ﻰ ه ﻮش ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬از‬ ‫اﻳﻨﻮر!« و راﻩ اﻓﺘﺎد‪.‬‬ ‫ـ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﻤﻰ روﻳﻢ؟ اﻧﮕﺎر راهﻰ آﻪ ﺁﻣﺪﻳﻢ‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﻃﻮرى ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﻴﺎن ﺑﺮ ﻣﻰ زﻧﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﺎﺷﻴﻦ را ﮔﻢ ﻧﻜﻨﻴﻢ؟‬ ‫‪٦٥‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ـ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ! پﻴﺪاﻳﺶ ﻣﻰ آﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﺎر آﻮﻟﻪ هﺎﻣﺎن ﺳﺒﻚ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ راﻩ پﻴﻤﺎﻳﻰ ﻃﻮﻻﻧﻰ‪ ،‬هﻤﻪ را ﺧﺴﺘﻪ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﭼﺮا ﻧﻤﻰ رﺳﻴﻢ ﺡﺴﻦ؟ از پﺎ اﻓﺘﺎدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻰ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺷﻤﺎ هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ و ﻣﻦ ﺑﺮوم ﻣﺎﺷﻴﻦ را ﺑﻴﺎورم‪.‬‬ ‫ـ ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﺮم ﻧﺮم ﻣﻰ روﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ اﮔ ﻪ ﺧﻴﻠ ﻰ ﺧ ﺴﺘﻪ اﻳ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻴﻢ ﺑ ﺮوﻳﻢ ﻳﻜ ﻰ از روﺳ ﺘﺎهﺎى ﺳ ﺮ راﻩ‪ ،‬روﺳ ﺘﺎى‬ ‫»رﻓﻴﻊ« ﺳﺮ راﻩ ﻣﺎن اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﮕﻪ اﻳﻦ روﺳﺘﺎ ﺕﻮ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﻧﻴﺴﺖ؟‬ ‫ـ ﭼ ﺮا‪ ،‬وﻟ ﻰ هﻨ ﻮز ﻣﺤﺎﺻ ﺮﻩ اش آﺎﻣ ﻞ ﻧ ﺸﺪﻩ‪ .‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ در ﺳ ﻤﺖ ﻏ ﺮب روﺳ ﺘﺎ‬ ‫ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺧ ﻮد روﺳ ﺘﺎ را ه ﻢ ﻣﺮﺕ ﺐ ﺑ ﺎ ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ و ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ى ﻣ ﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣ ﻰ آﻮﺑﻨ ﺪ‪ ،‬ﺁن ﺟ ﺎ‬ ‫اﻓ ﺮاد ﻣﺨﻠ ﺺ و ﺧ ﻮﺑﻰ دارﻳ ﻢ آ ﻪ ﺑ ﺎ ﻣ ﺎ هﻤﻜ ﺎرى ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﻀﻰ هﺎﺷ ﺎن ﺑ ﻪ راﺡﺘ ﻰ‬ ‫ﺡﺎﺿﺮﻧﺪ ﺟﺎﻧﺸﺎن را ﺑﺮاى ﺑﭽﻪ هﺎى ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﺑﻴﻨﺪازﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﺡﺎج ﻃﺎهﺮ‪.‬‬ ‫ـ اﻳﺸﺎن هﻤﺎن آﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ آﻪ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ از ﺑﭽﻪ هﺎى ﮔﺸﺘﻰ پﻨﺎﻩ دادﻩ ﺑﻮد؟‬ ‫ـ ﭼﺮا‪ ،‬ﺧﻮدش اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﺎﺟﺮاى اﻳﻦ پﻨﺎﻩ دادن ﭼﻴﺴﺖ؟‬ ‫ـ ﺑﻬﺘ ﺮ اﺳ ﺖ ﺑ ﺮوﻳﻢ پ ﻴﺶ ﺡ ﺎج ﻃ ﺎهﺮ‪ ،‬ه ﻢ ﻳ ﻚ ﭼ ﺎى ﺑﺨ ﻮرﻳﻢ و ه ﻢ اﮔ ﺮ دوﺳ ﺖ‬ ‫داﺷﺖ‪ ،‬ﺧﻮدش ﻣﺎﺟﺮا را ﺕﻌﺮﻳﻒ آﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ وﻟﻰ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺧﻮاب ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻬ ﻢ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬از دﻳ ﺪن ﻣ ﺎن ﺧﻮﺷ ﺤﺎل ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد‪ ،‬ﺧ ﻮدش ﮔﻔﺘ ﻪ‪ ،‬هﺮوﻗ ﺖ‬ ‫ﺕﻮاﻧﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺳﺮى ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺰﻧﻴﺪ‪.‬‬ ‫رﻓﺘ ﻴﻢ ﻃ ﺮف روﺳ ﺘﺎ‪ .‬پ ﺎرس ﺳ ﮓ ه ﺎ ﺑ ﻪ اﺳ ﺘﻘﺒﺎل ﻣ ﺎن ﺁﻣ ﺪ و ﻣ ﺪﺕﻰ ﺑﻌ ﺪ ﺡ ﺎج‬ ‫ﻃ ﺎهﺮ ﺑ ﺎ روى ﺑ ﺎز در را ﺑ ﺮاى ﻣ ﺎن ﺑ ﺎز آ ﺮد‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑﺒﺨ ﺸﻴﺪ آ ﻪ ﻣ ﺰاﺡﻢ ﺕ ﺎن‬ ‫ﺷﺪﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺎج ﻃ ﺎهﺮ‪ ،‬او را در ﺁﻏ ﻮش ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺧ ﻮدت ﻣ ﻰ داﻧ ﻰ آ ﻪ از دﻳ ﺪﻧﺖ‬ ‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻰ ﺷﻮم‪ .‬ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺕﻮ‪«.‬‬ ‫رﻓﺘﻴﻢ ﺕﻮ‪ .‬ﺡﺎج ﻃﺎهﺮ ﻓﺘﻴﻠﻪ ى ﻓﺎﻧﻮس را آﺸﻴﺪ ﺑﺎﻻ‪.‬‬ ‫ـ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮش ﺁﻣﺪﻳﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻤﻨﻮن!‬ ‫ﺡ ﺎج ﻃ ﺎهﺮ‪ ،‬ﺡ ﺴﻦ و ﺡ ﺴﻴﻦ را از ﻗﺒ ﻞ ﻣ ﻰ ﺷ ﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﺎه ﺎ را ﺑ ﺎر اوﻟ ﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬ ‫‪٦٦‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻣﻰ دﻳﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ! اﻳ ﻦ هﻤ ﺎن ﺡ ﺎج ﻃ ﺎهﺮى اﺳ ﺖ آ ﻪ ذآ ﺮ ﺧﻴ ﺮش ﺑ ﻮد‪ .‬ﺧ ﺐ ﭼ ﻪ ﺧﺒ ﺮ‬ ‫ﺡﺎﺟﻰ؟ اوﺿﺎع رو ﺑﻪ راﻩ اﺳﺖ؟‬ ‫ـ اﻟﺤﻤﺪﷲ! ﻣﻰ ﮔﺬراﻧﻴﻢ؟‬ ‫ـ آﻢ و آﺴﺮى ﻧﺪارﻳﺪ؟‬ ‫ـ ﭼ ﺮا‪ ،‬آ ﻢ و آ ﺴﺮى آ ﻪ ه ﺴﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣ ﺮدم اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﻗ ﺎﻧﻊ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ﻣ ﺸﻜﻼت‬ ‫ﻣ ﻰ ﺳ ﺎزﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﺕ ﺸﻜﻴﻞ ﺳ ﺘﺎد ارزاق ﻋﻤ ﻮﻣﻰ ﺕﻮﺳ ﻂ ﺷ ﻤﺎ‪ ،‬آﻠ ﻰ از ﺑ ﺎر ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺸﺎن‬ ‫ﺳ ﺒﻚ ﺷ ﺪﻩ‪ .‬دﻳ ﺪار ﺡ ﻀﺮت اﻣ ﺎم ه ﻢ‪ ،‬ﻣ ﺮدم را پ ﺎك از اﻳ ﻦ رو ﺑ ﻪ ﺁن رو آ ﺮدﻩ‪ .‬دﻳﮕ ﺮ‬ ‫آﺴﻰ ﮔﻮل ﺡﺮف هﺎى ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ را ﻧﻤﻰ ﺧﻮرد‪.‬‬ ‫ﺡ ﺎﺟﻰ از اﺕ ﺎق ﺧ ﺎرج ﺷ ﺪ و ﻣ ﺪﺕﻰ ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﺎ ﭼﻨ ﺪ اﺳ ﺘﻜﺎن ﭼ ﺎى ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ .‬ﺕ ﻮ ﺁن‬ ‫ه ﻮاى ﻧ ﺴﺒﺘًﺎ ﺳ ﺮد‪ ،‬ﭼ ﺎى ﺧﻴﻠ ﻰ ﻣ ﻰ ﭼ ﺴﺒﻴﺪ‪ .‬آﻠ ﻰ از ﺧ ﺴﺘﮕﻰ ﻣ ﺎن را ﺑ ﺪر آ ﺮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ از او ﺧﻮاﺳ ﺘﻨﺪ آ ﻪ ﻣ ﺎﺟﺮاى پﻨ ﺎﻩ دادﻧ ﺶ را ﺑ ﻪ ﻳﻜ ﻰ از ﺑ ﺮادران پﺎﺳ ﺪار‪ ،‬ﺕﻌﺮﻳ ﻒ‬ ‫آﻨﺪ‪ .‬ﺡﺎﺟﻰ ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫»وﻗﺘ ﻰ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ ﺕ ﻮ ﻣﺤﺎﺻ ﺮﻩ‪ ،‬آ ﻢ آ ﻢ داﺷ ﺘﻴﻢ روﺡﻴ ﻪ ﻣ ﺎن را از دﺳ ﺖ ﻣ ﻰ دادﻳ ﻢ‪.‬‬ ‫ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮدﻳﻢ هﻤ ﻪ ﻣ ﺎ را ﻓﺮاﻣ ﻮش آ ﺮدﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﺧﺒ ﺮى از ارﺕ ﺶ ﻧﺒ ﻮد و دﺷ ﻤﻦ روز ﺑ ﻪ‬ ‫روز‪ ،‬ﺡﻠﻘ ﻪ ى ﻣﺤﺎﺻ ﺮﻩ را ﺕﻨ ﮓ ﺕ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬ﻧﺎاﻣﻴ ﺪى داﺷ ﺖ هﻤ ﻪ ﻣ ﺎن را از پ ﺎ در‬ ‫ﻣ ﻰ ﺁورد ﺕ ﺎ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﻳ ﻚ روز ﺧﺒ ﺮ ﻋﺠﻴﺒ ﻰ در روﺳ ﺘﺎ پﻴﭽﻴ ﺪ‪ .‬ﺧﺒ ﺮى ﺑ ﺎور ﻧﻜﺮدﻧ ﻰ آ ﻪ‬ ‫ﻣﺜ ﻞ ﺁب ﺡﻴ ﺎﺕﻰ‪ ،‬هﻤ ﻪ را از ﻧﺎاﻣﻴ ﺪى درﺁورد‪ .‬ﺁن روز ﻣ ﻦ در ﺧﺎﻧ ﻪ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮدم آ ﻪ‬ ‫ﻳﻜﻰ از اهﺎﻟﻰ ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻋﻠﻢ اﻟﻬﺪى ﻣﻰ ﺧﻮاهﺪ اهﺎﻟﻰ را ﺑﺮاى دﻳﺪار ﺑﺎ اﻣﺎم ﺑﺒﺮد‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺡﺘﻤ ًﺎ اﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺷﺎﻳﻌﻪ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻧ ﻪ‪ .‬ﺧﻴﻠ ﻰ ه ﻢ ﺟ ﺪى اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕ ﻮ روﺳ ﺘﺎهﺎى اﻃ ﺮاف‪ ،‬دارﻧ ﺪ ﺁﻣ ﺎدﻩ ى ﺡﺮآ ﺖ‬ ‫ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﮕﺮ ﻣﻰ ﺷﻮد ﺕﻮ اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻪ دﻳﺪار اﻣﺎم رﻓﺖ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ ﻓﺮدا ﺁﻣﺎدﻩ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ هﻮﻳﺰﻩ ﺑﺸﻮﻳﺪ‪«.‬‬ ‫هﻨ ﻮز ه ﻢ ﺑ ﺎورم ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ وﻗﺘ ﻰ اﺕﻮﺑﻮﺳ ﻰ وارد روﺳ ﺘﺎ ﺷ ﺪ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴ ﺪم آ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫ﺑ ﺎور آ ﻨﻢ‪ .‬ﻣﻮﺿ ﻮع ﺡﻘﻴﻘ ﺖ داﺷ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺘﻨﺪ ﻣ ﺎ را ﺑ ﻪ ﺁرزوﻳ ﻰ ﺑﺮﺳ ﺎﻧﻨﺪ آ ﻪ در‬ ‫ﺧ ﻮاب ه ﻢ ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ ﺑﺒﻴﻨ ﻴﻢ‪ .‬روز ﺑﻌ ﺪ رﻓﺘ ﻴﻢ ه ﻮﻳﺰﻩ‪ .‬اﺕﻮﺑ ﻮس ه ﺎى دﻳﮕ ﺮى ه ﻢ از‬ ‫روﺳ ﺘﺎهﺎى اﻃ ﺮاف ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﻼﻓﺎﺻ ﻠﻪ ﻣ ﺎ را ﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻧﺪ اه ﻮاز و در ﺁن ﺟ ﺎ ه ﻢ ﺳ ﻮار‬ ‫‪٦٧‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻗﻄ ﺎر ﺷ ﺪﻳﻢ و رﻓﺘ ﻴﻢ ﺕﻬ ﺮان‪ .‬ﺷ ﺐ را ﺕ ﻮ ﺡ ﺴﻴﻨﻴﻪ اى ﻣﺎﻧ ﺪﻳﻢ و ﺻ ﺒﺢ روز ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎز ﺳ ﻮار‬ ‫اﺕﻮﺑﻮس هﺎ ﺷﺪﻳﻢ و رﻓﺘﻴﻢ ﺟﻤﺎران‪ .‬اﻧﮕﺎر هﻤﻪ ﭼﻴﺰ در ﺧﻮاب ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺖ‪.‬‬ ‫هﻨ ﻮز ه ﻢ ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮدم آ ﻪ دارم روﻳ ﺎ ﻣ ﻰ ﺑﻴ ﻨﻢ‪ .‬ﺁﻳ ﺎ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ ﺑ ﻪ دﻳ ﺪار آ ﺴﻰ‬ ‫ﺑ ﺮوﻳﻢ آ ﻪ پ ﻴﺶ از ﺁن‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ در ﺕﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮن او را دﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ؟ اﻣ ﺎ وﻗﺘ ﻰ ﭼﻬ ﺮﻩ اى ﻧ ﻮراﻧﻰ‬ ‫ﺑ ﺮ ﺑ ﺎﻟﻜﻦ ﺡ ﺴﻴﻨﻴﻪ ى ﺟﻤ ﺎران ﻇ ﺎهﺮ ﺷ ﺪ و ﺷ ﻌﺎرهﺎى ﻋﺮﺑ ﻰ و ﻓﺎرﺳ ﻰ از ه ﺮ ﻃ ﺮف ﺑ ﻪ‬ ‫ﮔ ﻮش رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎورم ﺷ ﺪ آ ﻪ واﻗﻌ ًﺎ در ﺧ ﺪﻣﺖ اﻣ ﺎم ه ﺴﺘﻴﻢ‪ .‬در ﺁن ﻟﺤﻈ ﻪ‪ ،‬اﺡ ﺴﺎس‬ ‫ﻣ ﻰ آ ﺮدم آ ﻪ در دﻧﻴ ﺎى دﻳﮕ ﺮى ه ﺴﺘﻢ‪ .‬دﻳ ﺪن ﭼﻬ ﺮﻩ ى ﺁرام اﻣ ﺎم ﭼﻨ ﺎن ﻗ ﻮت ﻗﻠﺒ ﻰ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻣ ﻦ دادﻩ ﺑ ﻮدم آ ﻪ دﻳﮕ ﺮ از ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰى ﻧﻤ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻴﺪم و ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم آ ﻪ در اﻳ ﻦ‬ ‫ﺟﻨﮓ ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮ‪ ،‬پﻴﺮوز ﺧﻮاهﻴﻢ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺁن روز ﺑﻌ ﺪ از ﺳ ﺨﻨﺮاﻧﻰ ﺡ ﻀﺮت اﻣ ﺎم‪ ،‬ﭼﻔﻴ ﻪ هﺎﻣ ﺎن را پ ﺮت آ ﺮدﻳﻢ ﻃ ﺮف اﻳ ﺸﺎن‬ ‫و ﺁﻗﺎ ﺑﺎ دﺳ ﺖ ﻣﺒ ﺎرك ﺷ ﺎن‪ ،‬ﺁن ه ﺎ را ﺕﺒ ﺮك آﺮدﻧ ﺪ و ﻣ ﻦ هﻤ ﻪ ى ﻏ ﺼﻪ ه ﺎﻳﻢ را ﻓﺮاﻣ ﻮش‬ ‫آ ﺮدم‪ ،‬ﺁن ﻗ ﺪر آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻓﻜ ﺮ زن و ﺑﭽ ﻪ ام اﻓﺘ ﺎدم‪ .‬رﻓ ﺘﻢ ﺑ ﺎزار و ﻣﻘ ﺪارى ﺳ ﻮﻏﺎﺕﻰ ﺑ ﺮاى‬ ‫ﺁن هﺎ ﺧﺮﻳﺪم و ﺑﻌﺪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ هﻮﻳﺰﻩ‪.‬‬ ‫ﺑﻌ ﺪ از اﻳ ﻦ ﻣﻼﻗ ﺎت‪ ،‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﻓ ﺸﺎر ﺑﻴ ﺸﺘﺮى ﺑ ﺮ ﻣ ﺎ وارد ﺁوردﻧ ﺪ و اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ ﺕ ﻮ‬ ‫ﻣﺤﺎﺻ ﺮﻩ‪ .‬ﭼﻴ ﺰى ه ﻢ ﻧﮕﺬﺷ ﺖ آ ﻪ ﺁذوﻗ ﻪ ﻣ ﺎن ﺕﻤ ﺎم ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﻪ ﻓﻜ ﺮ زراﻋ ﺖ‬ ‫ﻣ ﻰ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ‪ .‬ﻣﻌﻠ ﻮم ﻧﺒ ﻮد آ ﻪ اﻳ ﻦ وﺿ ﻊ‪ ،‬ﭼ ﻪ ﻗ ﺪر ﻃ ﻮل ﺑﻜ ﺸﺪ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ دﻳﮕ ﺮ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﺑ ﺎ‬ ‫ﺕﺎﻧ ﻚ و ﻧﻔﺮﺑ ﺮ‪ ،‬ﺕ ﻮى روﺳ ﺘﺎ رﻓ ﺖ و ﺁﻣ ﺪ ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮاى زراﻋ ﺖ ﻣﺠﺒ ﻮر ﺑ ﻮدﻳﻢ از‬ ‫ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ اﺟ ﺎزﻩ ى ﺕ ﺮدد ﺑﮕﻴ ﺮﻳﻢ‪ ،‬و اﻻ ﻧﻤ ﻰ ﮔﺬاﺷ ﺘﻨﺪ آ ﻪ از روﺳ ﺘﺎ ﺧ ﺎرج ﺑ ﺸﻮﻳﻢ‪ .‬ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ‬ ‫آ ﻪ دﻟ ﻢ ﻧﻤ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ ﻧﺎﭼ ﺎر رﻓ ﺘﻢ و ﻣﺠ ﻮز ﮔ ﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﺕ ﺼﻤﻴﻢ ﮔ ﺮﻓﺘﻢ ﺕ ﻮى زﻣﻴ ﻨﻢ‬ ‫هﻨﺪواﻧ ﻪ و ﺧﺮﺑ ﺰﻩ ﺑﻜ ﺎرم‪ .‬ﺑﻴ ﺮون روﺳ ﺘﺎ ﺟ ﺎﻟﻴﺰى دارم آ ﻪ ﺧ ﻮب ﻣﺤ ﺼﻮل ﻣ ﻰ ده ﺪ‪.‬‬ ‫ﺷ ﺮوع آ ﺮدم ﺑ ﻪ آ ﺎر‪ .‬ه ﺮ روز ﺑﻌ ﺪ از اذان ﺻ ﺒﺢ‪ ،‬ﺳ ﻮار اﻻﻏ ﻢ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪم و ﻣ ﻰ رﻓ ﺘﻢ‬ ‫ﺳ ﺮزﻣﻴﻦ‪ .‬ﻳ ﻚ روز هﻨ ﻮز ه ﻮا روﺷ ﻦ ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ در ﺡ ﺎل ﺡﺮآ ﺖ‪ ،‬ﺳ ﻴﺎهﻰ آ ﺴﻰ را‬ ‫ﺕ ﻮ ﺁب دﻳ ﺪم‪ .‬ﺕ ﻮى ﺑ ﺎﺕﻼق ﮔﻴ ﺮ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬اوﻟ ﺶ ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدم دارم اﺷ ﺘﺒﺎﻩ ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ‬ ‫وﻗﺘﻰ دﻗﺖ آﺮدم‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪم آﻪ او ﻳﻚ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪.‬‬ ‫از روى اﻻغ پﺮﻳﺪم پﺎﻳﻴﻦ و داد زدم‪» :‬ﺁهﺎى! آﻰ هﺴﺘﻰ؟«‬ ‫ﺟﻮاب ﻧﺪاد‪ .‬دوﺑﺎرﻩ داد زدم‪» :‬ﺕﻮ آﻰ هﺴﺘﻰ؟ ﺁن ﺟﺎ ﭼﻪ آﺎر ﻣﻰ آﻨﻰ؟«‬ ‫ﺑ ﻪ ﻋﺮﺑ ﻰ ﺻ ﺪاﻳﺶ ﻣ ﻰ زدم‪ .‬ﺑ ﺎر دوم ﻳ ﺎ ﺳ ﻮم ﺑ ﻮد آ ﻪ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬دارم ﻏ ﺮق ﻣ ﻰ ﺷ ﻮم‪ .‬ﺑﻴ ﺎ‬ ‫ﻧﺠﺎﺕﻢ ﺑﺪﻩ‪«.‬‬ ‫ﻓ ﺎرس ﺑ ﻮد‪ .‬وﺡ ﺸﺖ آ ﺮدم‪ .‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ دور و ﺑ ﺮم را ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮدم آ ﻪ ﺑﺒﻴ ﻨﻢ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ‬ ‫ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ى ﻣ ﺎ ﺷ ﺪﻩ اﻧ ﺪ ﻳ ﺎ ﻧ ﻪ‪ .‬ﺧﺒ ﺮى ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ى زﻳ ﺎدى از دژﺑ ﺎن آﻨ ﺎر‬ ‫‪٦٨‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫روﺳ ﺘﺎ ﻧﺪاﺷ ﺘﻴﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ او ﺻ ﺪاى ﻣ ﺎن را ﻧ ﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺧ ﺪا رو ﺷ ﻜﺮ آ ﺮدم و ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ‬ ‫ﺧ ﻮدم را زدم ﺑ ﻪ ﺁب‪ .‬ﺁب ﻳ ﺦ ﻳ ﺦ ﺑ ﻮد‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ ﻧﺰدﻳﻜ ﻰ او رﺳ ﻴﺪم‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺕﻌﺠ ﺐ دﻳ ﺪم آ ﻪ‬ ‫ﻟﺒ ﺎس ﺳ ﭙﺎﻩ ﺑ ﻪ ﺕ ﻦ دارد‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺷ ﻤﺎ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﭼ ﻪ آ ﺎر ﻣ ﻰ آﻨﻴ ﺪ؟ ه ﻴﭻ ﻣ ﻰ داﻧﻴ ﺪ آﺠ ﺎ‬ ‫هﺴﺘﻴﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ اﺳﺖ آﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ ﮔﻴﺮ آﺮدﻩ ام‪ .‬دﻳﮕﺮ ﻧﺎ ﻧﺪارم‪ .‬ﺑﻪ دادم ﺑﺮس!«‬ ‫دﺳ ﺘﺶ را ﮔ ﺮﻓﺘﻢ و هﺮﺟ ﻮرى ﺑ ﻮد‪ ،‬از ﺑ ﺎﺕﻼق آ ﺸﻴﺪﻣﺶ ﺑﻴ ﺮون‪ .‬از ﺳ ﺮﻣﺎ‪ ،‬داﺷ ﺖ‬ ‫ﻣ ﻰ ﻟﺮزﻳ ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ ﺧ ﺸﻜﻰ رﺳ ﻴﺪم‪ ،‬روى زﻣ ﻴﻦ اﻓﺘ ﺎد و ﻣ ﺪﺕﻰ ﻧﻔ ﺲ ﻧﻔ ﺲ زد‪.‬‬ ‫هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ ﻧﮕ ﺎهﺶ ﻣ ﻰ آ ﺮدم‪ ،‬ﻳ ﺎد پﺎﺳ ﺪارهﺎﻳﻰ اﻓﺘ ﺎدم آ ﻪ در ﺡ ﺴﻴﻨﻴﻪ ى ﺟﻤ ﺎران‬ ‫دﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدم ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬اﻳ ﻦ ه ﻢ ﻳﻜ ﻰ از ﺁن هﺎﺳ ﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ هﺮﺟ ﻮرى ه ﺴﺖ‪،‬‬ ‫ﻧﺠﺎﺕﺶ ﺑﺪهﻢ‪«.‬‬ ‫آ ﺸﻴﺪﻣﺶ ﻃ ﺮف اﻻغ‪ .‬ﺑﻨ ﺪﻩ ى ﺧ ﺪا‪ ،‬داﺷ ﺖ ﺟ ﺎن ﻣ ﻰ داد‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻣ ﺮا آﺠ ﺎ‬ ‫ﻣﻰ ﺑﺮى؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺳﺎآﺖ ﺑﺎش و ﭼﻴﺰى ﻧﮕﻮ!«‬ ‫او را ﺳ ﻮار اﻻغ آ ﺮدم‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺧ ﺪاﻳﺎ ﺕﻮآ ﻞ ﺑ ﺮ ﺕ ﻮ!« و از ﺑﻴﺮاه ﻪ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻢ ﻃ ﺮف‬ ‫روﺳ ﺘﺎ‪ .‬ﭼﻴ ﺰى ﺑ ﻪ روﺷ ﻦ ﺷ ﺪن ه ﻮا ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ در ﺧﺎﻧ ﻪ رﺳ ﻴﺪم‪ ،‬هﻨ ﻮز آ ﺴﻰ‬ ‫ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ى ﻣ ﺎ ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬در زدم‪ .‬زﻧ ﻢ ﺁﻣ ﺪ در را ﺑ ﺎز آ ﺮد و ﺑ ﺎ ﺕﻌﺠ ﺐ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﭼ ﻰ ﺷ ﺪﻩ؟‬ ‫اﻳﻦ آﻴﺴﺖ آﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدت ﺁوردﻩ اى؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬وﻗﺖ اﻳﻦ ﺡﺮف هﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﭽﻪ هﺎ ﺑﻴﺪارﻧﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬هﻨﻮز ﺑﻴﺪار ﻧﺸﺪﻩ اﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻧﮕﺬار ﻣﺘﻮﺟﻪ ى ﻗﻀﻴﻪ ﺑﺸﻮﻧﺪ و ﻳﻜﻰ از اﺕﺎق هﺎ را ﺧﺎﻟﻰ آﻦ!«‬ ‫اﺕ ﺎﻗﻰ دارﻳ ﻢ آ ﻪ ﺕﻘﺮﻳﺒ ًﺎ هﻤﻴ ﺸﻪ ﺧ ﺎﻟﻰ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺁن ﺑ ﺮادر را ﺑ ﺮدم داﺧ ﻞ اﺕ ﺎق و‬ ‫ﺑ ﺮاﻳﺶ ﻟﺒ ﺎس ﻋﺮﺑ ﻰ ﺁوردم ﺕ ﺎ ﻟﺒ ﺎس ه ﺎى ﺳ ﭙﺎﻩ را از ﺕ ﻨﺶ ﺑﻴ ﺮون ﺑﻴ ﺎورد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ از‬ ‫اﺕ ﺎق ﺑﻴ ﺮون رﻓ ﺘﻢ و ﺑ ﻪ زﻧ ﻢ ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺳ ﺮﻳﻊ ﺁب ﮔ ﺮم ﺁﻣ ﺎدﻩ آ ﻦ ﺕ ﺎ اﻳ ﻦ ﺑﻨ ﺪﻩ ى ﺧ ﺪا‪،‬‬ ‫ﺧﻮدش را ﺑﺸﻮﻳﺪ‪«.‬‬ ‫ﭼﻴ ﺰى ﻧﮕﺬﺷ ﺖ آ ﻪ ﺁب ﺁﻣ ﺎدﻩ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺕ ﻮ اﻳ ﻦ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ‪ ،‬ﭼﺮاﻏ ﻰ ه ﻢ ﺁوردم و داﺧ ﻞ‬ ‫اﺕﺎق روﺷﻦ آﺮدم‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬اﺳﻢ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺴﺖ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬رﺿﺎ!«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬اﻳﻦ ﺟﺎ در اﻣﺎن هﺴﺘﻰ ﺁﻗﺎ رﺿﺎ‪«.‬‬ ‫رﺿﺎ ﺡﻤﺎم آﻪ آﺮد‪ ،‬ازش پﺮﺳﻴﺪم‪» :‬ﺑﺮاﻳﺖ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﻴﺎورم؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪ .‬دﻳﮕﻪ ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﻢ ﭼﺸﻢ هﺎﻳﻢ را ﺑﺎز ﻧﮕﻪ دارم‪ .‬ﻣﻰ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺨﻮاﺑﻢ‪«.‬‬ ‫‪٦٩‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺑ ﺮاﻳﺶ ﺟ ﺎ اﻧ ﺪاﺧﺘﻢ‪ .‬ﺕ ﺎ دراز آ ﺸﻴﺪ‪ ،‬ﭼ ﺸﻢ ه ﺎﻳﺶ را ﺑ ﺴﺖ و ﺧﻮاﺑﻴ ﺪ‪ .‬ﺁﻣ ﺪم ﺑﻴ ﺮون‬ ‫و در اﺕﺎق را ﻗﻔﻞ آﺮدم‪ .‬زﻧﻢ ﺑﺎ ﺑﻰ ﺻﺒﺮى ﻣﻨﺘﻈﺮم ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ اﻳﻦ آﻴﺴﺖ؟‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬از ﺑﭽﻪ هﺎى ﺳﭙﺎﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺕﻮى ﺑﺎﺕﻼق ﮔﻴﺮ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑ ﺮاى ﭼ ﻪ ﺁوردﻳ ﺶ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ؟ ﻣ ﻰ داﻧ ﻰ اﮔ ﺮ ﮔﻴ ﺮش ﺑﻴﺎورﻧ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﻪ ﺑ ﻪ روز ﻣ ﺎ و او‬ ‫ﻣﻰ ﺁوردﻧﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻣ ﻰ داﻧ ﻢ‪ ،‬وﻟ ﻰ ﭼ ﺎرﻩ اى ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺡ ﻮاس ﻣ ﺎن را ﺟﻤ ﻊ آﻨ ﻴﻢ آ ﻪ‬ ‫آ ﺴﻰ او را ﻧﺒﻴﻨ ﺪ‪ .‬ﻣﺒ ﺎدا ﺡﺘ ﻰ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ از ﺡ ﻀﻮر او در ﺧﺎﻧ ﻪ ﺁﮔ ﺎﻩ ﺑ ﺸﻮﻧﺪ! هﻴﭽ ﻰ ﺑﻬ ﺸﺎن‬ ‫ﻧﮕ ﻮ‪ .‬ﻣﻤﻜ ﻦ اﺳ ﺖ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ از زﺑ ﺎن ﺁن ه ﺎ ﺡ ﺮف ﺑﻴ ﺮون ﺑﻜ ﺸﻨﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺟ ﺰ ﻣ ﻦ و ﺕ ﻮ‪،‬‬ ‫هﻴﭻ آﺲ ﻧﺒﺎﻳﺪ از اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﻃﻼع داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬ ‫ﺁن روز دﻳﮕ ﺮ ﻧ ﺮﻓﺘﻢ ﺳ ﺮزﻣﻴﻦ‪ .‬ﻧﺸ ﺴﺘﻢ ﺕ ﻮ ﺧﺎﻧ ﻪ و ﻇﻬ ﺮ آ ﻪ ﺷ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺑﻬﺎﻧ ﻪ اى ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ‬ ‫را ﻓﺮﺳ ﺘﺎدم ﺑﻴ ﺮون و ﺑﻌ ﺪ ﺁه ﺴﺘﻪ رﻓ ﺘﻢ ﻃ ﺮف اﺕ ﺎق ﻣﺘﺮوآ ﻪ‪ .‬در را آ ﻪ ﺑ ﺎز آ ﺮدم‪ ،‬دﻳ ﺪم‬ ‫رﺿﺎ ﺡﺴﺎﺑﻰ ﺕﺮﺳ ﻴﺪﻩ‪ .‬ﭼ ﺸﻢ ه ﺎش دو دو ﻣ ﻰ زد و اﻧﮕ ﺎر ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺑ ﻮد آ ﻪ آ ﺲ دﻳﮕ ﺮى را‬ ‫هﻢ هﻤﺮاﻩ ﻣﻦ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﻰ ﺷﺪﻩ؟ هﻨﻮز ﺑﻪ ﻣﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻧﻜﺮدﻩ اى؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬وﻟﻰ‪«...‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻻﺑ ﺪ ﻗﻔ ﻞ آ ﺮدن در ﻧﮕﺮاﻧ ﺖ آ ﺮدﻩ‪ .‬ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدت ﮔﻔﺘ ﻰ ﺕ ﻮ را اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ زﻧ ﺪاﻧﻰ‬ ‫آﺮدﻩ ام و رﻓﺘﻪ ام ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ را ﺑﻴﺎورم؟«‬ ‫ﭼﻴ ﺰى ﻧﮕﻔ ﺖ‪ .‬ﻧﺸ ﺴﺘﻢ آﻨ ﺎرش و ﺑ ﻪ روﻳ ﺶ ﻟﺒﺨﻨ ﺪ زدم‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺑ ﺮادر ﻋﺰﻳ ﺰ! ﻣ ﻦ‬ ‫هﻢ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ اﻳﺮاﻧﻰ هﺴﺘﻢ‪ .‬ﻧﮕﺎﻩ آﻦ!«‬ ‫ﻋﻜﺲ اﻣﺎم را از ﺟﻴﺒﻢ در ﺁوردم و ﺑﻮﺳﻴﺪم‪ .‬دﻳﺪن اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ دﻟﮕﺮﻣﺶ آﺮد‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﻪ ﺕﺎزﮔﻰ ﻣﺸﺮف ﺷﺪﻩ ﺑﻮدم ﺧﺪﻣﺖ اﻣﺎم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬راﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻰ؟ ﺟﺰء هﻤﺎن هﺎ آﻪ ﺑﺎ ﻗﻄﺎر رﻓﺘﻨﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺁرﻩ!«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺧ ﺪا را ﺷ ﻜﺮ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﺎ ﺑﺮﺧ ﻮردم‪ .‬ﻣ ﻦ ﺧ ﻮدم را ﺑ ﺮاى اﺳ ﺎرت ﺁﻣ ﺎدﻩ آ ﺮدﻩ‬ ‫ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺕ ﻮى ﺑ ﺎﺕﻼق داﺷ ﺘﻢ ﻣ ﻰ ﻣ ﺮدم‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﺷ ﻤﺎ را دﻳ ﺪم‪ ،‬ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدم ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺴﺘﻴﺪ و‬ ‫ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدم ﮔﻔ ﺘﻢ اﺳ ﺎرت ﺑﻬﺘ ﺮ اﺳ ﺖ از ﻏ ﺮق ﺷ ﺪن‪ .‬ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ ازﺕ ﺎن آﻤ ﻚ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ‪«.‬‬ ‫ه ﺮ دو ﺧﻨﺪﻳ ﺪﻳﻢ و هﻤ ﺴﺮم ﺑ ﺎ ﻳ ﻚ ﺳ ﻴﻨﻰ ﻏ ﺬا‪ ،‬ﺁﻣ ﺪ ﺕ ﻮ‪ .‬رﺿ ﺎ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬دﺳ ﺘﺘﺎن درد‬ ‫ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠﻰ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻮدم‪«.‬‬ ‫‪٧٠‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻏ ﺬاﻣﺎن ﻧ ﺎن ﺑ ﺮﻧﺞ و ﺕﺨ ﻢ ﻣ ﺮغ ﺑ ﻮد‪ .‬اﺡ ﺴﺎس آ ﺮدم رﺿ ﺎ ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﻰ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺪ ﻧ ﺎن‬ ‫ﺑﺮﻧﺠ ﻰ را ﺑﺨ ﻮرد‪ .‬ﮔﻮﻳ ﺎ ﺑ ﻪ ﺁن ﻋ ﺎدت ﻧﻜ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻣ ﻰ ﺧ ﻮاهﻰ ﻧ ﺎن ﮔﻨ ﺪم ﺑﺮاﻳ ﺖ‬ ‫ﺑﻴﺎورم؟«‬ ‫ﺑﺎ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻰ ﮔﻔﺖ‪» :‬راﺳﺘﺶ‪ ،‬ﻧﺎن ﮔﻨﺪم را ﺕﺮﺟﻴﺢ ﻣﻰ دهﻢ‪«.‬‬ ‫هﻤ ﺴﺮم رﻓ ﺖ و ﻧ ﺎن ﮔﻨ ﺪم و ﭼ ﺎى ﻋﺮﺑ ﻰ ﺁورد‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ از ﺧ ﻮردن ﻏ ﺬا‪ ،‬رﺿ ﺎ ﻣﻘ ﺪارى‬ ‫ﺳ ﺮﺡﺎل ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ ه ﻢ ﺑ ﺮاى اﻳ ﻦ آ ﻪ اﺡ ﺴﺎس ﻏﺮﻳﺒ ﻪ ﮔ ﻰ ﻧﻜﻨ ﺪ‪ ،‬آﻠ ﻰ ﺑﺎه ﺎش ﺷ ﻮﺧﻰ‬ ‫آﺮدم و ﺁﺧﺮ ﺳ ﺮهﻢ ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻣ ﻦ ﻧﻤ ﻰ ﮔ ﺬارم ﺕ ﻮ را ﺑ ﻪ اﺳ ﺎرت ﺑﮕﻴﺮﻧ ﺪ‪ ،‬ﺡﺘ ﻰ اﮔ ﺮ ﺑﻨ ﺎ ﺑﺎﺷ ﺪ‬ ‫از روى ﺟﻨﺎزﻩ ى ﻣﻦ رد ﺑﺸﻮﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﺪا از ﺑﺮادرى آﻤﺖ ﻧﻜﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺁﻗ ﺎ رﺿ ﺎ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻳ ﺎرى اﻣ ﺎم رﺿ ﺎ‪ ،‬ه ﺮ ﺟ ﻮرى ﺷ ﺪﻩ ﺕ ﻮ را رد ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ آ ﻪ ﺑ ﺮوى‪.‬‬ ‫ﻓﻌ ﻼ ﻓﻘ ﻂ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻣﻮاﻇ ﺐ ﺧ ﻮدت ﺑﺎﺷ ﻰ‪ .‬ﻣ ﻦ روزى دو ـ ﺳ ﻪ ﺑ ﺎر ﻣ ﻰ ﺁﻳ ﻢ و ﺑﻬ ﺖ ﺳ ﺮ‬ ‫ﻣﻰ زﻧﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﻦ و زﻧﻢ‪ ،‬هﻴﺸﻜﻰ ﻧﻤﻰ داﻧﺪ آﻪ ﺷﻤﺎ در اﻳﻦ ﺟﺎ هﺴﺘﻰ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺕﺤﻤﻞ ﻣﻰ آﻨﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻳ ﻪ رادﻳ ﻮ ﺑﺮاﻳ ﺖ ﻣ ﻰ ﺁورم آ ﻪ ه ﻢ ﺡﻮﺻ ﻠﻪ ات ﺳ ﺮ ﻧ ﺮود و ه ﻢ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑﺘ ﻮاﻧﻰ‬ ‫اﺧﺒﺎر ﺟﻨﮓ را ﮔﻮش ﺑﺪهﻰ‪«.‬‬ ‫دوﺑ ﺎرﻩ در را از پ ﺸﺖ ﻗﻔ ﻞ آ ﺮدم و رﻓ ﺘﻢ‪ .‬دم ﻏ ﺮوب رادﻳ ﻮ و ﻏ ﺬا ﺑ ﺮاﻳﺶ ﺁوردم‪.‬‬ ‫ﺷﺎم آﻪ ﺧﻮرد‪ ،‬پﺮﺳﻴﺪم‪» :‬ﺁﻗﺎ رﺿﺎ‪ ،‬ﺷﻤﺎ در ﺑﺎﺕﻼق ﭼﻪ ﻣﻰ آﺮدﻳﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﮔ ﻢ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻣ ﺎ ﻋﻤﻠﻴ ﺎت آ ﻮﭼﻜﻰ داﺷ ﺘﻴﻢ آ ﻪ در ﻃ ﻰ ﺁن‪ ،‬ﻣ ﻦ دﻳ ﺸﺐ از‬ ‫ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﺟ ﺪا ﺷ ﺪم و ﺑﻌ ﺪ ﺳ ﻌﻰ آ ﺮدم ﺑﺮﮔ ﺮدم ﺑ ﻪ پﺎﻳﮕ ﺎﻩ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺷ ﺪم آ ﻪ دارم‬ ‫ﻣﻰ روم ﻃﺮف ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ و ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻮد آﻪ ﺕﻮ ﺑﺎﺕﻼق ﮔﻴﺮ آﺮدم‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺎج ﻃ ﺎهﺮ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎى داﺳ ﺘﺎﻧﺶ آ ﻪ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﻧﮕ ﺎهﻰ ﺑ ﻪ ﺡ ﺴﻦ اﻧ ﺪاﺧﺘﻢ‪.‬‬ ‫ﺑ ﻰ ﺷ ﻚ اﮔ ﺮ او ﻧﺒ ﻮد‪ ،‬ﻣ ﺎ ه ﻢ ﺑﺎره ﺎ ﮔ ﻢ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ ﮔﺮوه ﻰ آ ﻪ رﺿ ﺎ ﺟ ﺰء ﺁن ﺑ ﻮد‪،‬‬ ‫آ ﺴﻰ ﻣﺜ ﻞ ﺡ ﺴﻦ ﻳ ﺎ پﻴ ﺮزادﻩ را آ ﻢ داﺷ ﺖ‪ ،‬ﺷ ﺎﻳﺪ ه ﻢ ﮔ ﻢ ﺷ ﺪن رﺿ ﺎ‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ ﺕﻘ ﺼﻴﺮ‬ ‫ﺧﻮدش ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺡﺎج ﻃﺎهﺮ اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺁﻗ ﺎ رﺿ ﺎ ﭼﻨ ﺪ روزى را در ﺧﺎﻧ ﻪ ى ﻣ ﺎ ﻣﺎﻧ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ ه ﺮ روز در را‬ ‫از پ ﺸﺖ ﻗﻔ ﻞ ﻣ ﻰ آ ﺮدم و ﻣ ﻰ رﻓ ﺘﻢ ﺳ ﺮ آ ﺎرم و ﺻ ﺒﺢ ه ﺎ و ﻏ ﺮوب ه ﺎ‪ ،‬ﺳ ﺮى ﺑ ﻪ رﺿ ﺎ‬ ‫ﻣ ﻰ زدم و ﺑ ﺮاﻳﺶ ﻏ ﺬا ﻣ ﻰ ﺑ ﺮدم‪ .‬ﺡ ﺴﺎﺑﻰ ﺑ ﺎ ه ﻢ دوﺳ ﺖ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﻃ ﻮرى آ ﻪ دﻳﮕ ﺮ‪،‬‬ ‫رﺿﺎ ﻳﻜﻰ از اﻋﻀﺎى ﺧﺎﻧﻮادﻩ ى ﻣﺎ ﺑﻪ ﺡﺴﺎب ﻣﻰ ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫ﻏ ﺮوب ﻳ ﻚ روز‪ ،‬وﻗﺘ ﻰ ﺁﻣ ﺪم ﻗﻔ ﻞ را ﺑ ﺎز آ ﻨﻢ‪ ،‬ﺻ ﺪاى رادﻳ ﻮ را ﺷ ﻨﻴﺪم‪ .‬ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدم‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻋﺠﻴ ﺐ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺁﻗ ﺎ رﺿ ﺎ اﻳ ﻦ ﻗ ﺪر ﺑ ﻰ اﺡﺘﻴ ﺎﻃﻰ ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ‪ .‬ﭼ ﺮا ﺻ ﺪاى رادﻳ ﻮ را‬ ‫‪٧١‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﺑﻠﻨﺪ آﺮدﻩ اﺳﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻰ آﻨﺪ آﻪ ﭼﻨﻴﻦ آﺎرى ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﺎﺷﺪ؟«‬ ‫ﺕ ﺼﻤﻴﻢ ﮔ ﺮﻓﺘﻢ ﺑ ﻪ او ﺕ ﺬآﺮ ﺑ ﺪهﻢ‪ .‬ﻗﻔ ﻞ را ﺑ ﺎز آ ﺮدم و رﻓ ﺘﻢ ﺕ ﻮ‪ .‬رادﻳ ﻮ ﺳ ﺮﺟﺎﻳﺶ ﺕ ﻮ‬ ‫ﺕﺎﻗﭽ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬روﺷ ﻦ ه ﻢ ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺕﻌﺠ ﺐ آ ﺮدم‪ .‬پ ﺲ ﺁن ﺻ ﺪا‪ ،‬از آﺠ ﺎ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ؟ زل‬ ‫زدم ﺕﻮ ﺻﻮرت رﺿﺎ‪.‬‬ ‫ـ ﺁﻗﺎ رﺿﺎ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺰى را از ﻣﻦ پﻨﻬﺎن ﻣﻰ آﻨﻴﺪ؟‬ ‫ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ اﻋﺘﺮاف آﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺑ ﻰ ﺳ ﻴﻢ آ ﻮﭼﻜﻰ دارم‪ .‬روﺷ ﻨﺶ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم ﺕ ﺎ ﺻ ﺪاى ﻣﻜﺎﻟﻤ ﻪ ى ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ‬ ‫ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﺸﻨﻮم‪.‬‬ ‫ﺧﻴ ﺎﻟﻢ راﺡ ﺖ ﺷ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬اﻳ ﻦ آ ﻪ اﺷ ﻜﺎﻟﻰ ﻧ ﺪارد‪ ،‬وﻟ ﻰ اﺡﺘﻴ ﺎط آ ﻦ‪ ،‬اﮔ ﺮ ﻟ ﻮ ﺑ ﺮوﻳﻢ‪،‬‬ ‫ﺑﺎ ﺕﺎﻧﻚ اﻳﻦ ﺟﺎ را وﻳﺮان ﻣﻰ آﻨﻨﺪ‪ .‬هﻢ ﻣﺎ را ﻣﻰ آﺸﻨﺪ‪ ،‬هﻢ زن و ﺑﭽﻪ ى ﻣﺮا‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﺸﻢ!«‬ ‫ه ﺮ از ﭼﻨ ﺪى‪ ،‬ﻳﻜ ﻰ از اه ﺎﻟﻰ ﺡﻠﻘ ﻪ ى ﻣﺤﺎﺻ ﺮﻩ را ﻣ ﻰ ﺷﻜ ﺴﺖ و از دﺳ ﺖ‬ ‫ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ ﻓﺮار ﻣﻰ آﺮد‪ .‬اﺕﻔﺎﻗ ًﺎ روز ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺮادرم آ ﻪ ﻣ ﻮرد ﺳ ﻮءﻇﻦ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﺳﻤﺖ ﺑﺴﺘﺎن ﻓﺮار آ ﺮد‪ .‬رﻓ ﺖ روﺳ ﺘﺎى »ﮔ ﺮ«‪ .‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ه ﻢ ﺧﻴﻠ ﻰ زود ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ى ﻓ ﺮار‬ ‫او ﺷﺪﻧﺪ و رﻳﺨﺘﻨ ﺪ ﺑ ﻪ ﻣﻨ ﺰﻟﺶ‪ .‬ﺧﺎﻧ ﻪ را زﻳ ﺮ و رو آﺮدﻧ ﺪ و ﺑﻌ ﺪ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ ﻃ ﺮف ﺧﺎﻧ ﻪ ى ﻣ ﺎ‪.‬‬ ‫وﻗﺘ ﻰ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺷﺪﻧ ﺸﺎن را دﻳ ﺪم‪ ،‬ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدم دﻳﮕ ﺮ آﺎرﻣ ﺎن ﺕﻤ ﺎم اﺳ ﺖ‪ .‬ﺡ ﺴﺎﺑﻰ‬ ‫ﺕﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺡﺎﻻ هﻤﻪ ى روﺳﺘﺎ را وﻳﺮان ﻣﻰ آﻨﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﻣﺘﻮﺳ ﻞ ﺷ ﺪم ﺑ ﻪ اﻣ ﺎم رﺿ ﺎ و اﻣ ﺎم ﺧﻤﻴﻨ ﻰ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ ﺑ ﻪ ﺡﺮﻣ ﺖ اﻳ ﻦ پﺎﺳ ﺪار‪ ،‬او و ﻣ ﺎ را‬ ‫ﻧﺠ ﺎت ﺑﺪهﻴ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ رﺳ ﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ دم در‪ .‬ﺳ ﻌﻰ آ ﺮدم ﺁرام ﺑﺎﺷ ﻢ‪ .‬ﺑ ﺎ‬ ‫ﺧﻮﻧﺴﺮدى در را ﺑﺎز آﺮدم‪ .‬دﻳﺪم ﭼﻨﺪ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻋﺮاﻗﻰ و ﻋﺪﻩ اى ﻣﺴﻠﺢ‪ ،‬ﺟﻠﻮى درﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻰ ﺷﺪﻩ؟‬ ‫ﻣ ﺮا ﺑ ﻪ آﻨ ﺎرى ه ﻞ دادﻧ ﺪ و وارد ﺧﺎﻧ ﻪ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪﻩ ﺷ ﺎن ﺑ ﻪ ﻋﺮﺑ ﻰ داد زد‪:‬‬ ‫»ﺑﺮادرت آﺠﺎﺳﺖ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬دروغ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻰ‪«.‬‬ ‫و ﺑ ﻪ اﻓ ﺮادش اﺷ ﺎرﻩ آ ﺮد آ ﻪ هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ را ﺑﮕﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬ ﺎن ﺕ ﺮس ﺷ ﺪﻳﺪى ﺑ ﻪ ﺳ ﺮاﻏﻢ‬ ‫ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ه ﻴﭻ راﻩ ﻓ ﺮارى ﺑ ﺮاﻳﻢ ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁن ه ﺎ اول از هﻤ ﻪ رﻓﺘﻨ ﺪ ﺳ ﺮاغ اﺕ ﺎق پ ﺬﻳﺮاﻳﻰ‪.‬‬ ‫آﺘﺎب هﺎى ﺑﺮادرم ﺁن ﺟﺎ ﺑﻮد‪» .‬ﻣﻔﺎﺕﻴﺢ اﻟﺠﻨﺎن« و »ﻣﻘﺘﻞ« و‪...‬‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺷﺎن پﺮﺳﻴﺪ‪» :‬اﻳﻦ هﺎ ﭼﻴﺴﺖ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬اﻳ ﻦ ه ﺎ را پ ﺪرم ﺑ ﺮاى ﻣ ﺎ ﺑ ﻪ ارث ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ‪ .‬ﻳﺎدﮔ ﺎرى اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ‬ ‫‪٧٢‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻧﮕﻪ ﺷﺎن داﺷﺘﻪ ام‪«.‬‬ ‫ﭼﻴ ﺰى ﻧﮕﻔ ﺖ‪ .‬رﻓﺘﻨ ﺪ ﺳ ﺮاغ اﺕ ﺎﻗﻰ آ ﻪ زن و ﺑﭽ ﻪ ه ﺎم ﺕ ﻮش ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺁن ه ﺎ را از اﺕ ﺎق‬ ‫ﺑﻴ ﺮون آﺮدﻧ ﺪ و هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ را ﮔ ﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﻧﻮﺑ ﺖ ﺑ ﻪ اﺕ ﺎﻗﻰ رﺳ ﻴﺪ آ ﻪ رﺿ ﺎ را در ﺁن پﻨﻬ ﺎن‬ ‫آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺡ ﺎﻻ دﻳﮕ ﺮ ﺕﻨﻬ ﺎ آ ﺎرى آ ﻪ از دﺳ ﺘﻢ ﺑ ﺮ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ دﻋ ﺎ آ ﻨﻢ‪ .‬در‬ ‫اﺕﺎق ﻗﻔﻞ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ اﻳﻦ ﺟﺎ ﭼﻪ دارﻳﺪ؟‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻣ ﻰ ﺑﻴﻨﻴ ﺪ آ ﻪ ﻗﺮﺑ ﺎن‪ .‬از اﻳ ﻦ اﺕ ﺎق اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﻮد‪ .‬ﻣﺘﺮوآ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬وﺳ ﺎﻳﻞ‬ ‫ﻗﺮاﺿﻪ و ﻋﻠﻮﻓﻪ ى ﺡﻴﻮاﻧﺎت را ﺁن ﺟﺎ ﻧﮕﻪ ﻣﻰ دارﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﭼ ﺸﻢ دوﺧ ﺘﻢ ﺑ ﻪ ﭼ ﺸﻢ ه ﺎش و ﺑ ﺮاى اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺷ ﻚ ﻧﻜﻨ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﻮى ﺟﻴ ﺐ ه ﺎم دﻧﺒ ﺎل‬ ‫آﻠﻴﺪ ﮔﺸﺘﻢ‪.‬‬ ‫ـ اﻻن ﺑﺎزش ﻣﻰ آﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻻزم ﻧﻴ ﺴﺖ ﺑ ﺎزش آﻨ ﻰ وﻟ ﻰ ﻳ ﺎدت ﺑﺎﺷ ﺪ اﮔ ﺮ ﺑﻔﻬﻤ ﻢ ﺑ ﺮادرت را ﺕ ﻮ ﻓ ﺮارى‬ ‫دادﻩ اى‪ ،‬ازت ﻧﻤﻰ ﮔﺬرم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬از ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪«.‬‬ ‫و ﻧﺎﺑﺎوراﻧ ﻪ دﻳ ﺪم آ ﻪ ﺁن ه ﺎ راﻩ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ را در پ ﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬در ﺁن ﻟﺤﻈ ﻪ از هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ‬ ‫ﻗﻄ ﻊ اﻣﻴ ﺪ آ ﺮدﻩ و ﺑ ﻪ اﺋﻤ ﻪ ﻣﺘﻮﺳ ﻞ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬وﻗﺘ ﻰ دﻳ ﺪم اﻳ ﻦ ﻃ ﻮر ﻧﺠ ﺎﺕﻢ دادﻧ ﺪ‪ ،‬دﻟ ﻢ‬ ‫ﮔﺮم ﺷﺪ‪ .‬دﻳﮕﺮ از ﭼﻴﺰى ﻧﻤﻰ ﺕﺮﺳﻴﺪم‪.‬‬ ‫رﻧﮓ ﺑﻪ روى هﻤﺴﺮم ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬او ﻧﻴﺰ ﺧﻮدش را ﺑﺮاى ﻣﺮگ ﺁﻣﺎدﻩ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫وﻗﺘﻰ ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ رﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺳﺮ ﺑﭽﻪ هﺎ را ﮔﺮم آﻦ!«‬ ‫رﻓﺘﻢ ﺳﺮاغ ﺁﻗﺎ رﺿﺎ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻓﻬﻤﻴﺪى ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺁرﻩ‪ ،‬ﺧﻮدم هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺷﻨﻴﺪم‪ .‬آﺎر ﺧﺪا ﺑﻮد آﻪ ﺧﻼص ﺷﺪﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ﺑ ﺎش آ ﻪ از اﻳ ﻦ ﺑ ﻪ ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬از ه ﺮ ﺧﻄ ﺮى ﺧ ﻮاهﻰ ﺟ ﺴﺖ‪ .‬از اﻳ ﻦ‬ ‫ﺑﺰرگ ﺕﺮ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺳﺮاغ آﺴﻰ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪«.‬‬ ‫ﭼﻨ ﺪ روز ﺑﻌ ﺪ از ﺁن ه ﻢ ﺁﻗ ﺎ رﺿ ﺎ در ﻣﻨ ﺰل ﻣ ﺎ ﻣﺎﻧ ﺪ ﺕ ﺎ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺧ ﺴﺘﻪ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻳ ﻚ روز ﺑ ﻪ‬ ‫ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬آﺎرى آﻦ آﻪ از اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺮوم‪ .‬آ ﺎﻓﻰ اﺳ ﺖ ﺕ ﻮ ﻣ ﺮا از دﻩ ﺑﻴ ﺮون ﺑﺒ ﺮى و ﺟﻬ ﺖ‬ ‫را ﻧﺸﺎﻧﻢ ﺑﺪهﻰ‪ ،‬ﺑﻘﻴﻪ اش ﺑﺎ ﺧﻮدم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺁﻗ ﺎ رﺿ ﺎ! ﻣ ﻦ ه ﻢ ﻧ ﺎراﺡﺘﻢ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ اﻳ ﻦ وﺿ ﻊ را ﻧ ﺸﻮد زﻳ ﺎد اداﻣ ﻪ داد‪ .‬دﻟ ﻢ‬ ‫ﻣﻰ ﺧﻮاه ﺪ ﺷ ﻤﺎ را راه ﻰ آ ﻨﻢ ﺑﺮوﻳ ﺪ‪ ،‬وﻟ ﻰ ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﻢ ﭼ ﻪ ﻃ ﻮرى‪ .‬دﻩ ﺕ ﻮ ﻣﺤﺎﺻ ﺮﻩ اﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫ﻓﻘﻂ ﻣﻰ ﺷﻮد از روى پﻞ ﮔﺬﺷﺖ آﻪ روى ﺁن هﻢ دژﺑﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﻮد از ﺁن ﺟﺎ ﮔﺬﺷﺖ؟«‬ ‫‪٧٣‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻓﻌﻼ آﻪ اﻳﻦ ﺟﻮر ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ رﺳﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎز ﺳﻌﻰ ات را ﺑﻜﻦ‪ .‬ﺡﺘﻤًﺎ ﻳﻚ راهﻰ وﺟﻮد دارد‪«.‬‬ ‫وﻗﺘ ﻰ اﺻ ﺮار او را دﻳ ﺪم‪ ،‬ﺕ ﺼﻤﻴﻢ ﮔ ﺮﻓﺘﻢ راه ﻰ پﻴ ﺪا آ ﻨﻢ‪ .‬دوروﺑ ﺮ روﺳ ﺘﺎ را وارﺳ ﻰ‬ ‫آ ﺮدم‪ .‬ﻓﺎﻳ ﺪﻩ اى ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬دﻳﮕ ﺮ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ ﺑ ﻰ راه ﻪ زد‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﺑﺎﻳ ﺪ از روى پ ﻞ‬ ‫ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺷ ﺐ آ ﻪ ﺷ ﺪ‪ ،‬ﻧﺎاﻣﻴ ﺪ و ﺧ ﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺁﻣ ﺪم ﺳ ﺮاغ رﺿ ﺎ‪ .‬پﺮﺳ ﻴﺪ‪» :‬ﭼ ﻰ ﺷ ﺪ؟ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻰ‬ ‫آﺎرى اﻧﺠﺎم ﺑﺪهﻰ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻧﻪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ از روى پﻞ ﮔﺬﺷﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﻰ ﺷﻮد اﻣﺘﺤﺎن آﻨﻴﻢ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺧﻄﺮ دارد‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬پﺲ ﺷﻤﺎهﺎ ﭼﻪ ﻃﻮر از ﺁن ﺟﺎ ﻣﻰ ﮔﺬرﻳﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﻣ ﺎ را ﻣ ﻰ ﺷﻨﺎﺳ ﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﺁن ه ﻢ‪ ،‬ﻣ ﺎ ه ﻢ زﺑ ﺎﻧﻴﻢ‪ .‬ﺑ ﺎ ه ﻢ ﻋﺮﺑ ﻰ ﺡ ﺮف‬ ‫ﻣﻰ زﻧﻴﻢ‪ .‬اﮔﺮ از ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺰى پﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺟﻮاﺑﻰ ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﻰ ﺑﺪهﻰ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬راﺳ ﺖ ﻣ ﻰ ﮔ ﻮﻳﻰ‪ .‬وﻟ ﻰ ﻣ ﻦ ﻣ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻢ ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﮔﻴ ﺮ ﺑﻴﻔ ﺘﻢ و آ ﺎر‬ ‫دﺳﺖ ﺷﻤﺎ و زن و ﺑﭽﻪ ات ﺑﺪهﻢ‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ از هﻤﻪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻓﻜﺮ اﺳﺖ آﻪ اذﻳﺘﻢ ﻣﻰ آﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﻣ ﺪﺕﻰ ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدﻳﻢ و ﺑﻌ ﺪ ﻧﺎﮔﻬ ﺎن‪ ،‬ﭼﻴ ﺰى ﺑ ﻪ ذه ﻨﻢ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺁﻗ ﺎ رﺿ ﺎ ﮔﻔ ﺘﻢ‪:‬‬ ‫»ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﻰ ﻻل ﺑﺸﻮى؟«‬ ‫ﺑﻨﺪﻩ ى ﺧﺪا ﺑﺎ ﺕﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎهﻢ آﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ؟!«‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺕﻨﻬ ﺎ راه ﺶ اﻳ ﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻻل ﺑ ﺸﻮى و اﮔ ﺮ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﭼﻴ ﺰى ازت‬ ‫پﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺡﺮﻓﻰ ﻧﺰﻧﻰ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻚ ﻧﻤﻰ آﻨﻨﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺕﻮآ ﻞ ﺑ ﺮ ﺧ ﺪا ﻣ ﻰ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﻣ ﻦ ﺑ ﻪ ﺁن ه ﺎ ﻣ ﻰ ﮔ ﻮﻳﻢ آ ﻪ ﺕ ﻮ ﺑ ﺮادر ﻣ ﻦ ه ﺴﺘﻰ و‬ ‫ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﻰ ﺡﺮف ﺑﺰﻧﻰ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﻰ پﺮﺳﻨﺪ اﻳﻦ ﺑﺮادرت ﺕﺎ ﺡﺎﻻ آﺠﺎ ﺑﻮد؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﻪ ﺁن هﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ آﻪ ﻣﺮﻳﺾ ﺑﻮدى‪«.‬‬ ‫ﺳ ﺮاﻧﺠﺎم رﺿ ﺎ ه ﻢ ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﻧﻘ ﺸﻪ ﻣﻮاﻓﻘ ﺖ آ ﺮد‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺡ ﺎﻻ آ ﻪ اﻳ ﻦ ﻃ ﻮر ﺷ ﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫ﺳﺮ و وﺿﻌﺖ را ﻋﻮض آﻨﻰ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ رﻳﺶ‪ ،‬ﺑﺪﺟﻮرى ﻣﺸﻜﻮك ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ رﺳﻰ‪«.‬‬ ‫ﻗﺒ ﻮل آ ﺮد‪ .‬ﺑ ﺮاﻳﺶ وﺳ ﺎﻳﻞ اﺻ ﻼح ﺁوردم‪ .‬رﻳ ﺸﺶ را زد‪ .‬ﻗ ﻀﻴﻪ را ﺑ ﻪ زﻧ ﻢ ه ﻢ‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪ .‬اﻳ ﺸﺎن ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺁﻗ ﺎ رﺿ ﺎ ﻋ ﺎدت آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁن ﺷ ﺐ‪ ،‬ﺷ ﺐ ﺧ ﺪاﺡﺎﻓﻈﻰ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﺎ‬ ‫ﺁﻣﺪﻳﻢ اﺕﺎق ﺁﻗﺎ رﺿﺎ‪ .‬ﮔﺮﻳﻪ ﻣﺎن ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺁﻗﺎ رﺿﺎ هﻢ ﮔﺮﻳﻪ آﺮد‪.‬‬ ‫‪٧٤‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻣﻮﻗ ﻊ دﻳ ﺪار اﻣ ﺎم‪ ،‬ﺕ ﻮ ﺕﻬ ﺮان آﻔ ﺸﻰ ﺧﺮﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬هﻨ ﻮز ﻓﺮﺻ ﺖ ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮد ﺁن را‬ ‫ﺑﭙﻮﺷﻢ‪ .‬آﻔﺶ هﺎ را دادم ﺑﻪ ﺁﻗﺎ رﺿﺎ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻓﺮدا اﻳﻦ هﺎ را ﺑﭙﻮش!«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺷ ﺎﻳﺪ ﻓ ﺮدا ﺁﺧ ﺮﻳﻦ روز زﻧ ﺪﮔﻰ ﻣ ﻦ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﺡﻼﻟ ﻢ آﻨﻴ ﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠ ﻰ زﺡﻤ ﺖ ﺕ ﺎن‬ ‫دادم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ان ﺷﺎءاﷲ ﻃﻮرى ﻧﻤﻰ ﺷﻮد‪«.‬‬ ‫ﺕ ﺎ دم دﻣ ﻪ ه ﺎى ﺻ ﺒﺢ ﻧﺸ ﺴﺘﻴﻢ و ﺡ ﺮف زدﻳ ﻢ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﻣ ﻦ ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺑﻬﺘ ﺮ اﺳ ﺖ آﻤ ﻰ‬ ‫اﺳﺘﺮاﺡﺖ آﻨﻴﺪ‪«.‬‬ ‫ﺁن ﺷ ﺐ ﻳﻜ ﻰ دو ﺳ ﺎﻋﺖ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﻧﺨﻮاﺑﻴ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﺻ ﺒﺢ اﻻغ را ﺁوردم ﺕ ﻮ ﺡﻴ ﺎط‪.‬‬ ‫ﺧ ﻮرﺟﻴﻦ را ﮔﺬاﺷ ﺘﻢ روﻳ ﺶ و ﺑ ﻰ ﺳ ﻴﻢ ﺁﻗ ﺎ رﺿ ﺎ را داﺧ ﻞ ﻳﻜ ﻰ از ﻟﻨﮕ ﻪ ه ﺎى ﺁن ﻗ ﺮار‬ ‫دادم‪ .‬ه ﻮا هﻨ ﻮز ﺕﺎرﻳ ﻚ روﺷ ﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺮاى اﻳ ﻦ آ ﻪ آﻤﺘ ﺮ ﺟﻠ ﺐ ﺕﻮﺟ ﻪ آﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ه ﻢ ﺧ ﻮدم‬ ‫ﺳ ﻮار اﻻغ ﺷ ﺪم‪ ،‬ه ﻢ ﺁﻗ ﺎ رﺿ ﺎ را ﻧ ﺸﺎﻧﺪم پ ﺸﺖ ﺳ ﺮم‪ .‬آﻮﭼ ﻪ ه ﺎ ﺧﻮﺷ ﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻣﺜ ﻞ‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ ﺧﻠﻮت ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﻪ پﻞ آﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪم‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻳﺎدت ﺑﺎﺷﺪ ﺁﻗﺎ رﺿﺎ‪ ،‬ﺕﻮ ﻻل هﺴﺘﻰ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﺸﻢ!«‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺧﻮﻧ ﺴﺮدى ﺧ ﻮدت را ه ﻢ ﺡﻔ ﻆ آ ﻦ‪ .‬اﮔ ﺮ ه ﻮل ﺑ ﺸﻮﻳﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ ﺷ ﻚ‬ ‫ﻣﻰ آﻨﻨﺪ و ﺁن وﻗﺖ‪ ،‬آﺎرﻣﺎن ﺕﻤﺎم اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﻌﻰ ﻣﻰ آﻨﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬دژﺑ ﺎن ﻣ ﺮا ﻣ ﻰ ﺷﻨﺎﺳ ﺪ‪ .‬ه ﺮ روز هﻤ ﻴﻦ راﻩ را ﻣ ﻰ روم و ﻣ ﻰ ﺁﻳ ﻢ‪ .‬دﻳﮕ ﺮ ﺡﺘ ﻰ‬ ‫ﺑﺎزرﺳﻰ هﻢ ﻧﻤﻰ ﺷﻮم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﺪا آﻨﺪ ﻣﺸﻜﻠﻰ پﻴﺶ ﻧﻴﺎﻳﺪ‪«.‬‬ ‫هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر آ ﻪ داﺷ ﺘﻴﻢ ﺑ ﻪ دژﺑ ﺎﻧﻰ ﻧﺰدﻳ ﻚ و ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺕ ﺮ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻳﻢ‪ ،‬آ ﻢ آ ﻢ ﺟ ﺮأت‬ ‫ﺧ ﻮد را ﻣ ﻰ ﺑ ﺎﺧﺘﻢ‪ .‬ﭼﻴ ﺰى ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺳ ﺮﺧﺮ را آ ﺞ آ ﻨﻢ ﻃ ﺮف ﺧﺎﻧ ﻪ و ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ‬ ‫ﺑﮕﺮﻳ ﺰم‪ .‬اوﻟ ﺶ آ ﺎر ﺑ ﻪ ﺁن ﺳ ﺨﺘﻰ آ ﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم ﺧﻴﻠ ﻰ‬ ‫راﺡ ﺖ و ﻣ ﺴﻠﻂ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮد ﻋﻤ ﻞ ﺧ ﻮاهﻢ آ ﺮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺡ ﺎﻻ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺟﻠ ﻮى دژﺑ ﺎﻧﻰ رﺳ ﻴﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮدم‪ ،‬ﻣﻰ دﻳﺪم آﻪ ﭼﻪ ﺑﺎزى دﻟﻬﺮﻩ ﺁورى را ﺷﺮوع آﺮدﻩ ام‪.‬‬ ‫هﻤﻴ ﺸﻪ وﻗﺘ ﻰ دژﺑ ﺎن ﻣ ﺮا ﻣ ﻰ دﻳ ﺪ‪ ،‬اﺷ ﺎرﻩ ﻣ ﻰ آ ﺮد آ ﻪ رد ﺑ ﺸﻮم‪ .‬اﺻ ﻼ ﺟﻠ ﻮ‬ ‫ﻧﻤ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﻋ ﺎدت آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد ﺑ ﻪ دﻳ ﺪﻧﻢ و اﻳ ﻦ آ ﻪ هﻤﻴ ﺸﻪ‪ ،‬ﺁن وﻗ ﺖ روز ﻋ ﺎزم ﺻ ﺤﺮا‬ ‫ﺑ ﺸﻮم‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺁن روز ﺕﻨﻬ ﺎ ﻧﺒ ﻮدم و هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ اﻧﺘﻈ ﺎرش را داﺷ ﺘﻢ‪ ،‬دژﺑ ﺎن ﺻ ﺪاﻳﻢ‬ ‫آ ﺮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ از رو اﻻغ پﺮﻳ ﺪم پ ﺎﻳﻴﻦ و رﻓ ﺘﻢ ﻃ ﺮف ﻧﮕﻬﺒ ﺎن‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺳ ﻼم ﻋﻠ ﻴﻜﻢ!‬ ‫ﺡﺎل ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻃﻮر اﺳﺖ؟ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ!«‬ ‫‪٧٥‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫هﻤﺎن ﻃﻮر آﻪ ﻣﻦ زﺑﺎن ﻣﻰ رﻳﺨﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻰ دﻳﺪم آﻪ ﺡﻮاس دژﺑﺎن ﺑﻪ ﺁﻗﺎ رﺿﺎﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺁن آﻴﺴﺖ آﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدت ﻣﻰ ﺑﺮى؟‬ ‫ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻢ ﻃ ﺮف ﺁﻗ ﺎ رﺿ ﺎ‪ .‬دﻳ ﺪم ﺧﻴﻠ ﻰ ﻋ ﺎدى دارد دژﺑ ﺎن را ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪:‬‬ ‫»ﺑﺮادرم را ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻰ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺮادرت؟! ﺕﺎ ﺡﺎﻻ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻣﺶ‪ .‬هﺮ روز دﺳﺖ ﺕﻨﻬﺎ ﻣﻰ رﻓﺘﻰ ﺻﺤﺮا‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﺮادرم ﻣﺮﻳﺾ ﺑﻮد‪ .‬اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد ﺕﻮ ﺧﺎﻧﻪ‪ .‬اﻻن هﻢ ﺡﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﻧﻴﺴﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬اﮔﻪ ﺡﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬پﺲ ﭼﺮا ﻣﻰ ﺑﺮﻳﺶ ﺳﺮآﺎر؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﻰ ﺑﺮﻣﺶ‪ ،‬ﺕﺎ هﻮاﻳﻰ ﺑﺨﻮرد و ﺑﻠﻜﻪ ﺡﺎﻟﺶ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﻮد‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺮﺿﺶ ﭼﻴﻪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻧﺎراﺡﺘﻰ اﻋﺼﺎب دارد‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﺮا زل زدﻩ ﺑﻪ ﻣﺎ؟ ﭼﺮا ﭼﻴﺰى ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻻل اﺳﺖ ﺑﻨﺪﻩ ى ﺧﺪا‪ .‬ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﺪ ﺡﺮف ﺑﺰﻧﺪ‪«.‬‬ ‫دژﺑﺎن راﻩ اﻓﺘﺎد ﻃﺮف ﺁﻗﺎ رﺿﺎ‪ .‬دوﺑﺎرﻩ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺑﻪ اﺋﻤﻪ ﺷﺪم‪.‬‬ ‫دژﺑﺎن زل زد ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺁﻗﺎ رﺿﺎ‪.‬‬ ‫ـ راﺳﺖ اﺳﺖ آﻪ ﺕﻮ ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﻰ ﺡﺮف ﺑﺰﻧﻰ؟‬ ‫ﺁﻗ ﺎ رﺿ ﺎ ﻓﻘ ﻂ ﻟﺒﺨﻨ ﺪ زد‪ .‬دژﺑ ﺎن آﻤ ﻰ ﺷ ﻚ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬دور و ﺑ ﺮ اﻻغ ﭼﺮﺧﻴ ﺪ و‬ ‫ﻣﺪﺕﻰ ﺑﺮوﺑﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺎن آﺮد و ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻴﻠﻪ ﺧﺐ! ﺑﺮوﻳﺪ!«‬ ‫راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻴﺪم ﺑﺮﮔ ﺮدم و پ ﺸﺖ ﺳ ﺮم را ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﻨﻢ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮدم ﻣﻤﻜ ﻦ‬ ‫اﺳﺖ ﻧﻈﺮ دژﺑﺎن ﻋﻮض ﺑﺸﻮد و ﺑﺮﻣﺎن ﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺁﻗﺎ رﺿﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻧﮕﺎر ﮔﺬﺷﺘﻴﻢ!«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬هﻴﭽﻰ ﻧﮕﻮ!«‬ ‫پﺎﻧﺼﺪ ﻣﺘﺮى از پﻞ دور ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ و هﻨﻮز هﻢ ﻣﻰ ﺕﺮﺳﻴﺪم‪.‬‬ ‫ﺳ ﺮاﻧﺠﺎم ﺑ ﻪ ه ﺮ ﺷ ﻜﻠﻰ ﺑ ﻮد‪ ،‬رﺳ ﻴﺪﻳﻢ ﺳ ﺮ زﻣ ﻴﻦ‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ ﺁن ﺟ ﺎ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺧﻴ ﺎﻟﻢ راﺡ ﺖ‬ ‫ﺷ ﺪ‪ .‬هﻤ ﺪﻳﮕﺮ را ﺑﻐ ﻞ آ ﺮدﻳﻢ و از ﺧﻮﺷ ﺤﺎﻟﻰ ﮔﺮﻳ ﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺁﻗ ﺎ رﺿ ﺎ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬راﻩ را‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﻢ ﺑﺪﻩ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ زودﺕﺮ راﻩ ﺑﻴﻔﺘﻢ‪«.‬‬ ‫راﻩ را ﻧﺸﺎﻧﺶ دادم و ﺑﻪ ﺷﻮﺧﻰ ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش دوﺑﺎرﻩ ﻧﻴﻔﺘﻰ ﺕﻮ ﻣﺮداب‪«.‬‬ ‫ﺧﻨﺪﻳ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺖ راﻩ ﺑﻴﻔﺘ ﺪ آ ﻪ دﻳ ﺪﻳﻢ ﻋ ﺪﻩ اى از ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ دارﻧ ﺪ ﻣ ﻰ ﺁﻳﻨ ﺪ‬ ‫ﻃﺮف ﻣﺎ‪ .‬ﺑﻨﺪ دﻟﻢ پﺎرﻩ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻰ اﺧﺘﻴﺎر ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻳﺎ اﺑﻮاﻟﻔﻀﻞ!«‬ ‫ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدم ﻟ ﻮ رﻓﺘ ﻪ اﻳ ﻢ و ﺁن ه ﺎ ﺑ ﺮاى دﺳ ﺘﮕﻴﺮى ﻣ ﺎن ﻣ ﻰ ﺁﻳﻨ ﺪ‪ .‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﺧﻴﻠ ﻰ‬ ‫ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ رﺳﻴﺪﻧﺪ و ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮد آﻪ از ﺳﻤﺖ روﺳﺘﺎ ﻧﻤﻰ ﺁﻣﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫هﺮﭼﻨ ﺪ اﻣﻴ ﺪى ﻧﺒ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﺎزهﻢ دﺳ ﺖ ﺑ ﻪ آ ﺎر ﺷ ﺪم ﺕ ﺎ ﺁﻗ ﺎ رﺿ ﺎ را ﻗ ﺎﻳﻢ آ ﻨﻢ‪ .‬ﻧﻬ ﺮ‬ ‫‪٧٦‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺧﺸﻜﻰ آﻨﺎر ﺟﺎﻟﻴﺰﻣﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺨﻮاب ﺕﻮ ﻧﻬﺮ‪«.‬‬ ‫ﺧﻮاﺑﻴﺪ‪ .‬روﻳﺶ را ﺑﺎ ﺡﺼﻴﺮ پﻮﺷﺎﻧﺪم‪ .‬ﻧﻴﺮوهﺎى ﻋﺮاﻗﻰ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺧ ﺴﺘﻪ و درﻣﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ .‬ﻟ ﺐ هﺎﺷ ﺎن داﻏﻤ ﻪ ﺑ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد و ﻟﺒ ﺎس هﺎﺷ ﺎن‬ ‫پ ﺎرﻩ و ﺧ ﺎآﻰ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺮﺧﻼف اﻧﺘﻈ ﺎرم‪ ،‬ﺳ ﺮاغ ﺁﻗ ﺎ رﺿ ﺎ را ﻧﮕﺮﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﺁن ه ﺎ ﺕ ﺸﻨﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ و‬ ‫ﻓﻘ ﻂ دﻧﺒ ﺎل ﺁب ﻣ ﻰ ﮔ ﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﺁﺑ ﻰ را آ ﻪ ﺑ ﻪ هﻤ ﺮاﻩ داﺷ ﺘﻢ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺁن ه ﺎ دادم و پﺮﺳ ﻴﺪم‪:‬‬ ‫»ﭼﻰ ﺷﺪﻩ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻨ ﺪ‪» :‬دﻳ ﺸﺐ اﻳﺮاﻧ ﻰ ه ﺎ ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ ﺷ ﺒﻴﺨﻮن زدﻧ ﺪ و پﺮاآﻨ ﺪﻩ ﺷ ﺪﻳﻢ ﺕ ﻮ دﺷ ﺖ‪ .‬دارﻳ ﻢ‬ ‫از پﺎ ﻣﻰ اﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﻧﺰدﻳﻚ ﺕﺮﻳﻦ ﻧﻴﺮوى ﻣﺎ در اﻳﻦ ﺟﺎ آﺠﺎﺳﺖ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوﻳﺪ ﺳﻤﺖ روﺳﺘﺎى رﻓﻴﻊ‪«.‬‬ ‫ﺁن ه ﺎ راﻩ اﻓﺘﺎدﻧ ﺪ و ﻣ ﻦ ﻓﻘ ﻂ ﺑﻌ ﺪهﺎ ﻓﻬﻤﻴ ﺪم آ ﻪ در ﻋﻤﻠﻴ ﺎت اﻃ ﺮاف رود ﻧﻴ ﺴﺎن‪،‬‬ ‫ﺑﻪ ﺁن روز اﻓﺘﺎدﻩ اﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ هﺮﺡﺎل‪ ،‬دوﺑﺎرﻩ رﻓﺘﻢ ﺳﺮاغ ﺁﻗﺎ رﺿﺎ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻧﮕﺎر ﺑﺎز ﺑﻪ ﺧﻴﺮ ﮔﺬﺷﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺧﺪا ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ هﺴﺘﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﻣﻰ روم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﺮو ﻃﺮف روﺳﺘﺎى »ﺑﺮدﻳﻪ«‪ .‬از ﺁن ﺟﺎ راﺡﺖ ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﻰ راﻩ را پﻴﺪا آﻨﻰ‪«.‬‬ ‫ﺑ ﺎز هﻤ ﺪﻳﮕﺮ را ﺑﻐ ﻞ آ ﺮدﻳﻢ و ه ﻢ از ﺧﻮﺷ ﺤﺎﻟﻰ و ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ ﺟ ﺪاﻳﻰ‪ ،‬ﮔﺮﻳ ﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺁن روز ﻳﻜﻰ از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ روزهﺎى زﻧﺪﮔﻰ ام ﺑﻮد‪...‬‬ ‫ﺁن ﺷ ﺐ ﺑ ﺎ ﻣ ﺎﺟﺮاﻳﻰ آ ﻪ ﺡ ﺎج ﻃ ﺎهﺮ ﺑ ﺮاى ﻣ ﺎن ﺕﻌﺮﻳ ﻒ آ ﺮد‪ ،‬ﺷ ﺒﻰ ﺑ ﻪ ﻳﺎدﻣﺎﻧ ﺪﻧﻰ را‬ ‫ﺳ ﭙﺮى آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺷ ﺐ ه ﺎى ﻣ ﺎ ﻣﻌﻤ ﻮﻻ ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺷ ﻜﻞ ﺳ ﭙﺮى ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺑﺨ ﻮاهﻢ‬ ‫هﻤ ﻪ ى ﻣﺎﺟﺮاه ﺎ و ﺡ ﻮادث ﺁن ﺷ ﺐ ه ﺎ را ﺑﺮاﻳﺘ ﺎن ﺑﻨﻮﻳ ﺴﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ دﻩ ه ﺎ ﺻ ﻔﺤﻪ آﺎﻏ ﺬ را‬ ‫ﺳ ﻴﺎﻩ آ ﻨﻢ‪ .‬هﻤ ﻴﻦ ﻗ ﺪر ﻣ ﻰ ﮔ ﻮﻳﻢ آ ﻪ در ﻃ ﻰ ﺁن ﺷ ﺐ ه ﺎ‪ ،‬ﻟﺤﻈ ﻪ اى ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ را ﺁرام‬ ‫ﻧﮕﺬاﺷ ﺘﻴﻢ و ﺡﺘﻤ ًﺎ ﺑﺮاﻳﺘ ﺎن ﺟﺎﻟ ﺐ ﺧﻮاه ﺪ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑﺪاﻧﻴ ﺪ در ﻃ ﻰ ﺁن ﺷ ﺒﻴﺨﻮن‪ ،‬ﺡﺘ ﻰ‬ ‫ﻳ ﻚ ﻧﻔ ﺮ ه ﻢ ﻣﺠ ﺮوح ﻧ ﺸﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﭼﻨ ﺎن ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪ رﻳ ﺰى ﻣ ﻰ آ ﺮد آ ﻪ ﺡﺘ ﻰ ﻳ ﻚ ﺑ ﺎر ه ﻢ در‬ ‫آﻤ ﻴﻦ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﻧﻴﻔﺘ ﺎدﻳﻢ‪ .‬ﻣﻌﻤ ﻮﻻ در ﮔ ﺮوﻩ ه ﺎى ‪ ٢٠‬اﻟ ﻰ ‪ ٣٠‬ﻧﻔ ﺮى ﺡﺮآ ﺖ‬ ‫ﻣ ﻰ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺟ ﺎﻳﻰ ﻧﺎﺁﺷ ﻨﺎ ﺑ ﻮد ﻳ ﺎ اﺡﺘﻤ ﺎل وﺟ ﻮد ﻣﻮاﻧ ﻊ ﻣ ﻴﻦ در ﺁن ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ‪،‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬ﺡ ﺴﻦ را ﺑﺮﻣ ﻰ داﺷ ﺖ و ﻗ ﺒﻼ ﺧ ﻮدش ﺑ ﺮاى ﺷﻨﺎﺳ ﺎﻳﻰ ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ‪ .‬ﮔ ﺎهﻰ ﺡﺘ ﻰ‬ ‫روزه ﺎ ه ﻢ اﻳ ﻦ آ ﺎر را ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬در ﺁن ﻣﻮﻗ ﻊ ﺡ ﺴﻦ‪ ،‬ﻟﻘﺒ ﻰ ه ﻢ پﻴ ﺪا آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬هﻤ ﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫او ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪» :‬ﻗﻄﺐ ﻧﻤﺎ!«‬ ‫و اﻟﺒﺘ ﻪ اﻳ ﻦ ﻟﻘ ﺐ رﺳ ﺎﻳﻰ ﻧﺒ ﻮد‪ ،‬ﭼﺮاآ ﻪ ه ﻴﭻ ﻗﻄ ﺐ ﻧﻤ ﺎﻳﻰ ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﺁن ﻃ ﻮر‬ ‫دﻗﻴﻖ آﺴﻰ را ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪٧٧‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻳ ﻚ ﺷ ﺐ ﺑ ﺮاى ﻣ ﻴﻦ ﮔ ﺬارى رﻓﺘ ﻴﻢ ﻃ ﺮف ﺟ ﺎدﻩ ى »ﺟﻔﻴ ﺮ«‪ .‬اﻳ ﻦ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ در ﺟﻨ ﻮب‬ ‫ه ﻮﻳﺰﻩ ﻗ ﺮار ﮔﺮﻓﺘ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ از ﺳ ﻤﺖ هﻮراﻟﻬ ﻮﻳﺰﻩ ﺑ ﻪ راﺡﺘ ﻰ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻨﺪ در‬ ‫ﺁن ﺟ ﺎ ﻧﻔ ﻮذ آﻨﻨ ﺪ و ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﻰ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ ﺟﻠﻮﻳ ﺸﺎن را ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﺡ ﻀﻮر در ﺟﻔﻴ ﺮ‪ ،‬ﻣ ﺴﺎوى‬ ‫ﺑ ﻮد ﺑ ﺎ ﺑ ﻪ ﺧﻄ ﺮ اﻓﺘ ﺎدن ه ﻮﻳﺰﻩ و ﺡﺘ ﻰ ﺟ ﺎدﻩ اه ﻮاز ـ ﺧﺮﻣ ﺸﻬﺮ‪ .‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﻳ ﻚ ﺟ ﺎدﻩ ى‬ ‫ﺷﻨﻰ در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ درﺳﺖ آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ آﻪ در ﻧﻬﺎﻳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ »ﺷﻠﻤﭽﻪ« ﻣﻰ رﺳﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬اﻣ ﺸﺐ ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﺳ ﺨﺘﻰ در پ ﻴﺶ ﺧ ﻮاهﻴﻢ داﺷ ﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺧﻮدﻣ ﺎن‬ ‫را ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺟﺎدﻩ ى ﺟﻔﻴﺮ‪«.‬‬ ‫از ﺁن ﺷﺐ هﺎﻳﻰ ﺑﻮد آﻪ ﺑﻬﺶ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ‪ .‬ﭼﺸﻢ ﭼﺸﻢ را ﻧﻤﻰ دﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺟ ﺎدﻩ در دﺳ ﺖ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﺑ ﻮد و ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ روى ﺁن رﻓ ﺖ و ﺁﻣ ﺪ ﺑﻜﻨ ﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﺠﺒ ﻮر ﺑ ﻮدﻳﻢ ﺑ ﻰ راه ﻪ ﺑ ﺰﻧﻴﻢ‪ .‬ﻃﺒ ﻖ ﻣﻌﻤ ﻮل آﻮﻟ ﻪ هﺎﻣ ﺎن ه ﻢ ﺳ ﻨﮕﻴﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از‬ ‫ﻣ ﺪﺕﻰ راﻩ پﻴﻤ ﺎﻳﻰ آ ﻪ ﺑ ﻴﺶ از ﭼﻬ ﺎر ﺳ ﺎﻋﺖ ﻃ ﻮل آ ﺸﻴﺪ‪ ،‬اﺡ ﺴﺎس آ ﺮدﻳﻢ دﻳﮕ ﺮ ﻗ ﺎدر‬ ‫ﺑ ﻪ اداﻣ ﻪ دادن راﻩ ﻧﻴ ﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ه ﻮا ه ﻢ اﺑ ﺮى ﺑ ﻮد و ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ ﺳ ﺘﺎرﻩ ه ﺎ را دﻳ ﺪ و از ﺁن ه ﺎ‬ ‫ﺑ ﺮاى پﻴ ﺪا آ ﺮدن ﺟﻬ ﺖ‪ ،‬اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ آ ﺮد‪ .‬ﺡ ﺴﻦ ﺳ ﺎآﺖ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺳ ﻜﻮﺕﺶ ﻣ ﺎ را ﺑ ﻪ ﺷ ﻚ‬ ‫اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺁن ﻗﺪر آﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﻳﻢ ﺑﻪ زﺑﺎن ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ اﻧﮕﺎر ﮔﻢ ﺷﺪﻩ اﻳﻢ ﺡﺴﻦ‪.‬‬ ‫ﺡﺴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪«.‬‬ ‫ـ ﻣﻄﻤﺌﻨﻰ؟‬ ‫ـ ﺁرﻩ‪.‬‬ ‫ـ پﺲ ﭼﺮا ﻧﻤﻰ رﺳﻴﻢ؟‬ ‫ـ ﻋﺠﻠﻪ ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ .‬ﻣﻰ رﺳﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ آ ﻪ دارﻳ ﻢ دور ﺧ ﻮد ﻣ ﻰ ﭼ ﺮﺧﻴﻢ‪ .‬پ ﻴﺶ ﺧ ﻮدم ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺡﺘﻤ ًﺎ ﮔ ﻢ‬ ‫ﺷﺪﻩ اﻳﻢ و ﺡﺴﻦ روﻳﺶ ﻧﻤﻰ ﺷﻮد آﻪ ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﺎ ﻣﺎ در ﻣﻴﺎن ﺑﮕﺬارد‪«.‬‬ ‫اﮔ ﺮ اﻳ ﻦ ﻃ ﻮر ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ ،‬وﺿ ﻊ ﺑ ﺪى پﻴ ﺪا ﻣ ﻰ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﻗﺒ ﻞ از روﺷ ﻦ ﺷ ﺪن ه ﻮا‬ ‫ﺑﺮﻣ ﻰ ﮔ ﺸﺘﻴﻢ‪ ،‬و اﻻ ﻣﻤﻜ ﻦ ﺑ ﻮد ﮔﻴ ﺮ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﺑﻴﻔﺘ ﻴﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺳ ﺮاﻧﺠﺎم وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ ه ﺪف‬ ‫رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬هﻤﮕ ﻰ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺷ ﺪﻳﻢ آ ﻪ ﺡ ﺴﻦ راﺳ ﺖ ﻣ ﻰ ﮔﻔﺘ ﻪ اﺳ ﺖ و ﮔ ﻢ ﻧ ﺸﺪﻩ اﻳ ﻢ‪ .‬ﺁن‬ ‫ﺷﺐ ﻓﻬﻤﻴﺪم آﻪ ﺡﺴﻦ‪ ،‬ﺡﺘﻰ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻧﻮر ﺳﺘﺎرﮔﺎن هﻢ ﻧﺪارد‪.‬‬ ‫ﺧ ﻼص ﺷ ﺪن از ﺷ ﺮ ﻣ ﻴﻦ ه ﺎى هﻴﺠ ﺪﻩ آﻴﻠ ﻮﻳﻰ‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﻰ ﻟ ﺬت ﺑﺨ ﺶ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁن ه ﻢ‬ ‫در ﺡ ﺎﻟﻰ آ ﻪ ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻰ هﺮآ ﺪام از اﻳ ﻦ ﻣ ﻴﻦ ه ﺎ‪ ،‬ﺻ ﺪﻣﻪ اى ﺑ ﻪ دﺷ ﻤﻦ ﺧﻮاه ﺪ زد‪.‬‬ ‫وﻗﺘ ﻰ آ ﺎر ﻣ ﻴﻦ ﮔ ﺬارى را ﺕﻤ ﺎم آ ﺮدﻳﻢ و داﺷ ﺘﻴﻢ ﺑﺮﻣ ﻰ ﮔ ﺸﺘﻴﻢ‪ ،‬ازﺧ ﺴﺘﮕﻰ در ﺡ ﺎل‬ ‫راﻩ رﻓ ﺘﻦ ﺧ ﻮاﺑﻢ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬در هﻤ ﺎن ﺡ ﺎل ﺑ ﻪ ﻳ ﺎد ﺡ ﺴﻴﻦ اﻓﺘ ﺎدم‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﺑ ﺪن او از ﻓ ﻮﻻد‬ ‫‪٧٨‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺳ ﺎﺧﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻧﮕ ﺎر اﺻ ﻼ ﺧ ﺴﺘﮕﻰ در او اﺙ ﺮ ﻧﻤ ﻰ آ ﺮد‪ .‬ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ آ ﻪ وﻗﺘ ﻰ‬ ‫ﺑﺮﮔﺮدد‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎى ﺧﻮاﺑﻴﺪن ﺑﻪ ﻧﻤﺎز ﺷﺐ ﺧﻮاهﺪ اﻳﺴﺘﺎد‪...‬‬ ‫ﻳ ﺎدﺁورى ﺧ ﺎﻃﺮات ﺁن روز‪ ،‬ﺧﻮﺷ ﻰ ه ﺎ و ﻧﺎﺧﻮﺷ ﻰ ه ﺎى زﻳ ﺎدى را ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮم‬ ‫ﻣﻰ ﺁورد‪ .‬ﺁن روزهﺎ‪ ،‬ﺷﻬﺮ هﻮﻳﺰﻩ ﺕﻘﺮﻳﺒ ًﺎ از ه ﺮ ﻃ ﺮف در ﻣﺤﺎﺻ ﺮﻩ ى ﻧﻴﺮوه ﺎى پﻴ ﺎدﻩ و‬ ‫زره ﻰ دﺷ ﻤﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺟ ﺎدﻩ ه ﺎ و ﻣﺤ ﻼت ﺷ ﻬﺮ ه ﻢ‪ ،‬ﻣﺮﺕ ﺐ زﻳ ﺮ ﺁﺕ ﺶ ﺕﻮپﺨﺎﻧ ﻪ و ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ‬ ‫ﻗ ﺮار ﻣ ﻰ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬دﺷ ﻤﻦ ﺑﻌ ﺪ از ﺳ ﺮازﻳﺮ ﺷ ﺪن از ﺕﻨﮕ ﻪ ى ﭼﺬاﺑ ﻪ‪ ،‬از ﺳ ﻤﺖ ﺑ ﺴﺘﺎن ﺕ ﺎ‬ ‫رودﺧﺎﻧ ﻪ ى ﻧﻴ ﺴﺎن ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد و اه ﻮاز در ﻣﻌ ﺮض ﺕﻬﺪﻳ ﺪ ﺟ ﺪى ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎى‬ ‫دﺷ ﻤﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁن ه ﺎ در ﺳ ﻪ آﻴﻠ ﻮﻣﺘﺮى ه ﻮﻳﺰﻩ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از ﻣ ﺎ‪ ،‬ﺑ ﺮ‬ ‫ﺡﻮﻣ ﻪ ى ﺷ ﻬﺮ ﺕ ﺴﻠﻂ داﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬آ ﺎر آ ﺮدن در ﭼﻨ ﻴﻦ ﺷ ﺮاﻳﻄﻰ‪ ،‬واﻗﻌ ًﺎ ﺳ ﺨﺖ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻣ ﺎ‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ از ﺳ ﺨﺘﻰ ه ﺎ هﺮاﺳ ﻰ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬در راﻩ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺷ ﺮوع آ ﺮد ﺑ ﻪ درد دل‬ ‫آﺮدن‪:‬‬ ‫»اﻣﻴ ﺪوارم اﻳ ﻦ ﺷ ﺒﻴﺨﻮن زدن ه ﺎ و ﺷﻨﺎﺳ ﺎﻳﻰ ه ﺎ‪ ،‬ﺑﺎﻋ ﺚ ﺑ ﺸﻮد آ ﻪ ﻣ ﺴﺆوﻟﻴﻦ‪،‬‬ ‫ه ﻮﻳﺰﻩ را ﺟ ﺪى ﺑﮕﻴﺮﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﻪ هﻤ ﻪ ﺙﺎﺑ ﺖ ﺑ ﺸﻮد آ ﻪ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ه ﻢ ﻳ ﻚ ﻣﺤ ﻮر ﺑ ﺎز ﺷ ﺪﻩ‬ ‫ﺑ ﺮاى ﻣﻘﺎوﻣ ﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ ﺟ ﻮرى دﺷ ﻤﻦ ﻣﺠﺒ ﻮر ﺑ ﻪ دﻓ ﺎع ﻣ ﻰ ﮔ ﺮدد و ﺳ ﺮش ﺕ ﺎ ﺡ ﺪودى ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ‬ ‫ﻣﺸﻐﻮل ﻣﻰ ﺷﻮد‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﻪ ﻓﺎﻳﺪﻩ اى دارد اﻳﻦ آﺎر؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬اﻳ ﻦ آ ﺎر ﺑ ﻪ ﻧﻴﺮوه ﺎى دﻳﮕ ﺮ ﻓﺮﺻ ﺖ ﻣ ﻰ ده ﺪ ﺕ ﺎ از ﻣﺤﻮره ﺎى دﻳﮕ ﺮ وارد‬ ‫ﻋﻤ ﻞ ﺑ ﺸﻮﻧﺪ‪ .‬ﺳ ﻮاى اﻳ ﻦ ه ﺎ‪ ،‬ارﺕ ﺶ ﻗ ﺼﺪ دارد ﻋﻤﻠﻴ ﺎﺕﻰ را در اﻳ ﻦ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ ﺷ ﺮوع آﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺁن ه ﺎ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ را ﻧﻤ ﻰ ﺷﻨﺎﺳ ﻨﺪ‪ .‬اﺡﺘﻤ ﺎﻻ آ ﻞ اﻃﻼﻋ ﺎت ـ ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﺑ ﺮ ﻋﻬ ﺪﻩ ى ﻣ ﺎ ﺧﻮاه ﺪ‬ ‫ﺑﻮد‪«.‬‬ ‫ﻗﺪوﺳﻰ پﺮﺳﻴﺪ‪» :‬آﻰ ﻗﺮار اﺳﺖ اﻳﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎت اﻧﺠﺎم ﺑﺸﻮد؟«‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬دﻳﮕﺮ ﭼﻴﺰى ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬هﻤﻴﻦ روزهﺎ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬پﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ ﻣﻨﻄﻘﻪ را آﺎﻣﻞ آﻨﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬هﻤﻴﻦ ﻃﻮر اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬از ﺕﻮپ ﺧﺎﻧﻪ ى ارﺕﺶ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬در اﻃﺮاف هﻮﻳﺰﻩ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪﻩ اﻧﺪ‪ .‬آﺎر ﺕﻤﺎم ﺷﺪ‪«.‬‬ ‫ﭼﻨ ﺪ روز ﻗﺒ ﻞ از اﻳ ﻦ ﮔﻔﺘﻮﮔ ﻮ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ را ﺑ ﻪ اه ﻮاز ﻓﺮاﺧﻮاﻧ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ‬ ‫ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻰ ﻧﺎراﺡﺖ ﺑﻮد‪ .‬پﺮﺳﻴﺪﻳﻢ‪» :‬ﭼﻰ ﺷﺪﻩ ﺳﻴﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺸﺎر زﻳﺎدى وارد آﺮدﻧﺪ آﻪ ﺑﺎﻳﺪ هﻮﻳﺰﻩ را ﺧﺎﻟﻰ آﻨﻴﺪ‪«.‬‬ ‫‪٧٩‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ـ ﺕﻮ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻰ؟‬ ‫ـ ﭼﺎرﻩ اى ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ .‬ﻗﺒﻮل آﺮدم‪.‬‬ ‫ـ پﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوﻳﻢ؟‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ!‬ ‫ـ آﺠﺎ؟‬ ‫ـ ﺳﻮﺳﻨﮕﺮد‪.‬‬ ‫ـ ﻳﻌﻨﻰ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻰ؟‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ!‬ ‫ـ وﻟﻰ‪ ،‬اﻳﻦ روﺡﻴﻪ ى ﺑﭽﻪ هﺎ را پﺎﻳﻴﻦ ﻣﻰ ﺁورد‪.‬‬ ‫ـ ﭼﺎرﻩ اى ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺑ ﺎ ﻧ ﺎراﺡﺘﻰ ﺁﻣ ﺎدﻩ ى ﺡﺮآ ﺖ ﺷ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺧ ﺎﻟﻰ آ ﺮدن ه ﻮﻳﺰﻩ ﺑ ﺮاى ﻣ ﻦ‬ ‫ﺧﻴﻠﻰ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﺁن هﻢ در ﺡﺎﻟﻰ آﻪ در اﻳﻦ ﺟﺎ‪ ،‬درﮔﻴﺮى ﻣﻬﻤﻰ ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬اﮔﺮ اﻳﻦ ﻃﻮر اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﻰ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ دﺳﺘﻮر را اﺟﺮا آﺮد‪ .‬وﺳﺎﻳﻞ ﺕﺎن را ﺟﻤﻊ آﻨﻴﺪ‪«.‬‬ ‫ﺷ ﺮوع آ ﺮدﻳﻢ ﺑ ﻪ ﺁﻣ ﺎدﻩ ﺷ ﺪن‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺧﻴﻠ ﻰ ﻧﺎراﺡ ﺖ ﺑ ﻮد‪ .‬پ ﺸﺖ ﻣﻴ ﺰش ﻧﺸ ﺴﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮد و ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺮاى آﻰ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻰ؟‬ ‫ـ ﺑ ﺮاى ﻧﻤﺎﻳﻨ ﺪﻩ ى اﻣ ﺎم در ﺷ ﻮراى ﻋ ﺎﻟﻰ دﻓ ﺎع‪ .‬وﺿ ﻌﻴﺖ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ و اهﻤﻴ ﺖ‬ ‫اﺳ ﺘﺮاﺕﮋﻳﻜﻰ ه ﻮﻳﺰﻩ را ﺑ ﺮاى اﻳ ﺸﺎن ﺕ ﺸﺮﻳﺢ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻦ ﻧﺒﺎﻳ ﺪ ه ﻮﻳﺰﻩ را ﺕﺨﻠﻴ ﻪ‬ ‫آﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﻳﻌﻨﻰ از اﻳﺸﺎن ﺧﻮاﺳﺘﻪ اى آﻪ ﻧﻴﺮوهﺎ در اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ؟‬ ‫ـ ﺑﻠ ﻪ‪ .‬ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ رﺡ ﻴﻢ ﻣﻮﺳ ﻮى و دو ﻧﻔ ﺮ دﻳﮕ ﺮ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ را در اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﺑ ﺎﻗﻰ‬ ‫ﻣﻰ ﮔﺬارﻳﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻘﺮﻣﺎن ﺡﻔﻆ ﺑﺸﻮد‪ .‬ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ هﻮﻳﺰﻩ را از دﺳﺖ ﺑﺪهﻴﻢ‪.‬‬ ‫هﻤ ﺎن روز ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد ﺡﺮآ ﺖ آ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ ﻣﺤ ﺾ اﺳ ﺘﻘﺮار در ﺁن ﺟ ﺎ‬ ‫ﺳ ﻪ ﻧﻔ ﺮ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﻣﺠ ﺮوح ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ﺑ ﺎران ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ‪ ،‬ﻟﺤﻈ ﻪ اى ﻗﻄ ﻊ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎ ﺟﺎه ﺎى ﻣﺨﺘﻠﻔ ﻰ ﺕﻤ ﺎس ﮔﺮﻓ ﺖ و ﺳ ﺮاﻧﺠﺎم ﺑ ﺎ ﺧﻮﺷ ﺤﺎﻟﻰ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻓ ﺮدا‬ ‫ﺑﺮﻣﻰ ﮔﺮدﻳﻢ هﻮﻳﺰﻩ‪«.‬‬ ‫ﻣ ﺎ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﻰ ﺕ ﻦ ﺑ ﻪ ﺟﺎﺑ ﻪ ﺟ ﺎﻳﻰ دادﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ و ﺧ ﺴﺘﮕﻰ ﺁن هﻨ ﻮز در ﺕ ﻦ ﻣ ﺎن‬ ‫ﺑ ﻮد‪ ،‬از ﺷ ﻨﻴﺪن اﻳ ﻦ ﺧﺒ ﺮ ﺳ ﺮ از پ ﺎ ﻧ ﺸﻨﺎﺧﺘﻴﻢ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺕ ﺎزﻩ اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ ى ﻣ ﺎﺟﺮا‬ ‫ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﺕ ﻮپ ﺧﺎﻧ ﻪ و ﻧﻴﺮوه ﺎى زره ﻰ ارﺕ ﺶ ه ﻢ در ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد و ه ﻮﻳﺰﻩ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ‬ ‫‪٨٠‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ‪«.‬‬ ‫ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺕﺮﺕﻴ ﺐ ﺑ ﻪ ه ﻮﻳﺰﻩ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻴﻢ و آﺎرﻣ ﺎن را از ﺳ ﺮ ﮔ ﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺡ ﺴﻦ ﺑ ﻪ هﻤ ﺮاﻩ‬ ‫»ﺡ ﺎج ﺷ ﻮﻳﺶ« ه ﺮ روز ﺻ ﺒﺢ ﺑ ﺮاى ﺷﻨﺎﺳ ﺎﻳﻰ ﻣ ﻰ رﻓﺘﻨ ﺪ و ﺷ ﺐ ه ﺎ ه ﻢ ﻣ ﺎ را ﺑ ﺮاى‬ ‫ﻣ ﻴﻦ ﮔ ﺬارى ﻣ ﻰ ﺑﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻴﻦ ه ﺎ ﺕﻮﺳ ﻂ ﻣ ﺴﺆول ﺁﻣ ﻮزش ﺕﺨﺮﻳ ﺐ ﺳ ﭙﺎﻩ آ ﻪ ﺁن ﻣﻮﻗ ﻊ‬ ‫»ﺡﺴﻦ رآﺎﺑﻰ« ﺑﻮد‪ ،‬ﺕﻨﻈﻴﻢ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ و ﻣﻌﻤﻮﻻ دﻗﻴﻖ هﻢ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ آﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻌ ﺪ از اﺳ ﺘﻘﺮار ﺕ ﻮپ ﺧﺎﻧ ﻪ ى ارﺕ ﺶ در ه ﻮﻳﺰﻩ‪ ،‬وﺿ ﻊ ﻣ ﺎ ﺑﻬﺘ ﺮ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ روى ﻣﻮاﺿ ﻊ دﺷ ﻤﻦ‪ ،‬اﺟ ﺮاى ﺁﺕ ﺶ داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻴﻢ‪ .‬در ﺷ ﺒﺎﻧﻪ روز‬ ‫ﭼﻨ ﺪﺑﺎر‪ ،‬ﺻ ﺪاى ﻏ ﺮش ﺕ ﻮپ ه ﺎ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ه ﺎ ﻧﻌ ﺮﻩ زﻧ ﺎن ه ﻮا را‬ ‫ﻣ ﻰ ﺷ ﻜﺎﻓﺘﻨﺪ و از ﺑ ﺎﻻى ﺳ ﺮﻣﺎن ﻣ ﻰ ﮔﺬﺷ ﺘﻨﺪ و ﻣ ﺎ ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ ﺟﻠ ﻮى ﻟﺒﺨﻨ ﺪ‬ ‫ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺕﻮپ ﺧﺎﻧﻪ ى ﺧﻮدى اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻳﺪ؟‬ ‫ـ اﻧﮕﺎر دارﻳﻢ از ﺕﻨﻬﺎﻳﻰ در ﻣﻰ ﺁﻳﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﻳﻌﻨﻰ ﻣﻰ ﺷﻮد دﺷﻤﻦ را ﻋﻘﺐ ﺑﺮاﻧﻴﻢ؟‬ ‫ـ ﭼﺮا ﻧﺸﻮد؟ ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕﻰ آﻪ ﻗﻮﻟﺶ را دادﻩ اﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺮوع ﺑﺸﻮد ﺕﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ از هﻤﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﻣﺤﻮرى آﻪ ﺡﺮﻓﺶ را ﻣﻰ زدم‪ ،‬اﻧﮕﺎر دارد اﻳﺠﺎد ﻣﻰ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ ﻧﺎﻣﻪ ات ﺑﻪ ﺁﻗﺎى ﺧﺎﻣﻨﻪ اى‪ ،‬آﺎرﺳﺎز ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ روزهﺎى پﺮﺑﺎرﺕﺮى ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ ه ﺮ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ﺕ ﻮپﻰ آ ﻪ ﺷ ﻠﻴﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد‪ ،‬ﺑﺎﻋ ﺚ اﻳﺠ ﺎد دل ﮔﺮﻣ ﻰ ﺑ ﺮاى اه ﺎﻟﻰ اﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫ﺡﺎﻻ ﻣﻰ داﻧﻨﺪ آﻪ دﻓﺎع از ﺁن هﺎ ﺟﺪى اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ اﺷﻜﺎل ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻪ اﺷﻜﺎﻟﻰ؟‬ ‫ـ ﻧﻴﺮوه ﺎى ارﺕ ﺶ زﻳ ﺎد ﺑ ﻪ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ وارد ﻧﻴ ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻌﻠ ﻮم ﻧﻴ ﺴﺖ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ه ﺎﻳﻰ آ ﻪ‬ ‫ﺷﻠﻴﻚ ﻣﻰ آﻨﻨﺪ‪ ،‬دﻗﻴﻘ ًﺎ ﺑﻪ هﺪف ﻣﻰ ﺧﻮرد ﻳﺎ ﻧﻪ‪.‬‬ ‫ـ آﺎش ﻣﻰ ﺷﺪ ﺕﺠﺮﺑﻴﺎت ﻣﺎن را در اﺧﺘﻴﺎر ﺁن هﺎ ﺑﮕﺬارﻳﻢ‪.‬‬ ‫اﻳ ﻦ ﺁرزو زﻳ ﺎد ﻃ ﻮل ﻧﻜ ﺸﻴﺪ‪ ،‬ﭼﺮاآ ﻪ ﺻ ﺒﺢ روز ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﻳ ﻚ ﺟﻴ ﭗ ارﺕ ﺸﻰ وارد‬ ‫ﻣﺪرﺳﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﺳﺘﻮان ﺑﻪ هﻤﺮاﻩ ﺳﺮﺑﺎزى‪ ،‬در ﺟﻴﭗ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﺘﻮان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺁﻗﺎى ﻋﻠﻢ اﻟﻬﺪى ﺕﺸﺮﻳﻒ دارﻧﺪ؟«‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ‪.‬‬ ‫او را ﺑ ﻪ اﺕ ﺎق ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬راهﻨﻤ ﺎﻳﻰ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺳ ﺘﻮان ﻣ ﺮد ﻣ ﺼﻤﻤﻰ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ و‬ ‫‪٨١‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫از ﻧﮕ ﺎهﺶ ﺟ ﺪﻳﺖ و ﺟ ﺴﺎرت ﺧﺎﺻ ﻰ ﺧﻮاﻧ ﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻗﺒ ﻞ از ﺁن‪ ،‬ﺳ ﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪاﺷ ﺖ آ ﻪ‬ ‫آﺴﻰ از ارﺕ ﺸﻰ ه ﺎ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮاغ ﻣ ﺎ ﺑﻴﺎﻳ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدم ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬اﻳ ﻦ ﺳ ﺘﻮان آﻴ ﺴﺖ؟ ﺑ ﺮاى ﭼ ﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫دﻧﺒ ﺎل ﺡ ﺴﻴﻦ ﺁﻣ ﺪﻩ اﺳ ﺖ؟ ﺁﻳ ﺎ ﺡﺎﻣ ﻞ ﺧﺒ ﺮى اﺳ ﺖ؟ ﻧﻜﻨ ﺪ ﻋﻤﻠﻴ ﺎﺕﻰ در پ ﻴﺶ ﺑﺎﺷ ﺪ و‬ ‫او را ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺮاى هﻤﺎهﻨﮕﻰ؟«‬ ‫ﻳ ﻚ ﺳ ﺎﻋﺘﻰ ﺡ ﺴﻴﻦ و ﺳ ﺘﻮان ﺑ ﺎ ه ﻢ ﺡ ﺮف زدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺡ ﺴﻴﻦ از اﺕ ﺎق درﺁﻣ ﺪ و ﻣ ﺮا‬ ‫ﺻﺪا آﺮد‪.‬‬ ‫ـ ﻋﻠﻰ ﺑﻴﺎ اﻳﻦ ﺟﺎ!‬ ‫رﻓﺘﻢ ﻃﺮﻓﺶ‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺧﻴﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻴﺮ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻢ ﺑﻪ دهﺎﻧﺶ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪم‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻏﻔﺎر دروﻳﺸﻰ آﺠﺎﺳﺖ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﺎﻳﺪ هﻤﻴﻦ دوروﺑﺮهﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬پﻴﺪاﻳﺶ آﻦ و ﺑﺎ هﻢ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ پﻴﺶ ﻣﻦ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﻰ ﺷﺪﻩ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ زودى ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻴﺪ‪«.‬‬ ‫ﺳﺮﻳﻊ رﻓﺘﻢ دﻧﺒﺎل ﻏﻔﺎر دروﻳﺸﻰ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺳﻴﺪ آﺎرﻣﺎن دارد‪«.‬‬ ‫دوﺕ ﺎﻳﻰ ﺁﻣ ﺪﻳﻢ ﺧ ﺪﻣﺖ ﺡ ﺴﻴﻦ‪ .‬ﻣ ﺎ را ﺑ ﻪ آﻨ ﺎرى آ ﺸﻴﺪ و ﮔﻔ ﺖ‪» :‬اﻳ ﻦ ﺑ ﺮادر ارﺕ ﺸﻰ‬ ‫ﺑﺮاى آﻤﻚ ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬پﻴﺶ ﻣﺎ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﻏﻔﺎر ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻤﻚ؟ ﭼﻪ آﻤﻜﻰ؟«‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬اﻳ ﺸﺎن دﻳ ﺪﻩ ﺑ ﺎن ﺕ ﻮپ ﺧﺎﻧ ﻪ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﻴ ﺎز ﺑ ﻪ راهﻨﻤ ﺎ و دﻳ ﺪﻩ ﺑ ﺎن‬ ‫آﻤﻜ ﻰ دارﻧ ﺪ‪ .‬آ ﺴﻰ را ﻣ ﻰ ﺧﻮاهﻨ ﺪ آ ﻪ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ را ﺧ ﻮب ﺑ ﺸﻨﺎﺳﺪ و ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ اﻳ ﺸﺎن را در‬ ‫ﻣﺤ ﻞ ﻣﻨﺎﺳ ﺒﻰ‪ ،‬ﻣ ﺴﺘﻘﺮ آﻨ ﺪ‪ .‬ﺷ ﻤﺎ ﺑ ﻪ اﻧ ﺪازﻩ ى آ ﺎﻓﻰ در ﺷﻨﺎﺳ ﺎﻳﻰ ه ﺎ ﺑ ﻮدﻩ اﻳ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ او‬ ‫ﺑﺮوﻳﺪ و آﻤﻜﺶ آﻨﻴﺪ‪«.‬‬ ‫هﻴﺠﺎﻧﻰ در ﺻﺪاى ﺡﺴﻴﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ و ﻏﻔﺎر ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻰ ﮔﻔﺘﻴﻢ‪» :‬ﭼﺸﻢ!«‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻓﺮﺻ ﺖ ﺧ ﻮﺑﻰ ﮔﻴﺮﻣ ﺎن ﺁﻣ ﺪﻩ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺮاى ﺿ ﺮﺑﻪ زدن ﺑ ﻪ دﺷ ﻤﻦ‪،‬‬ ‫ﺑﻴ ﺸﺘﺮﻳﻦ اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ را از اﻳ ﻦ ﻓﺮﺻ ﺖ ﺑﺒﺮﻳ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ ﺑ ﺮادر را ﺑ ﻪ ﺟ ﺎﻳﻰ ﺑﺒﺮﻳ ﺪ آ ﻪ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ دﻳﺪ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺧﻴﺎﻟﺖ راﺡﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬ ‫ﺑﻌﺪ رﻓﺘﻴﻢ ﺑﻪ اﺕﺎﻗﻰ آﻪ ﺳﺘﻮان در ﺁن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ ﻣﺎ را ﺑﻪ او ﻣﻌﺮﻓﻰ آﺮد‪.‬‬ ‫»اﻳﻦ دو ﺑﺮادر در ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ هﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﺳ ﺘﻮان ﺑ ﺎ ﻣﻬﺮﺑ ﺎﻧﻰ ﺟﻠ ﻮ ﺁﻣ ﺪ و ﺑ ﺎ ﻣ ﺎ دﺳ ﺖ داد‪ .‬ﺁﻣ ﺪﻳﻢ ﺑﻴ ﺮون‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﭼﻨ ﺎن ﺑ ﻪ‬ ‫‪٨٢‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫هﻴﺠﺎن ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ اﻧﮕﺎر ﺧﻮدش وارد ﺟﻨﮓ ﺑﺎ دﺷﻤﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﻧ ﺸﺎن ﺑﺪهﻴ ﺪ آ ﻪ ﺁن ﺷﻨﺎﺳ ﺎﻳﻰ ه ﺎ ﺑ ﻰ ﻧﺘﻴﺠ ﻪ ﻧﺒ ﻮدﻩ‪ .‬دﺷ ﻤﻦ را ﺕﺎروﻣ ﺎر آﻨﻴ ﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﺮوز ﺑﺎﻳﺪ ﺿﺮب ﺷﺼﺖ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﻪ ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ ﻧﺸﺎن ﺑﺪهﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺳ ﻮار ﺟﻴ ﭗ ﺷ ﺪﻳﻢ و راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ ﻃ ﺮف آﺮﺧ ﻪ آ ﻮر‪ .‬ﺳ ﺘﻮان ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻣ ﺎ ﺕ ﺎزﻩ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ‬ ‫ﺷ ﺪﻩ اﻳ ﻢ‪ .‬هﻨ ﻮز ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻪ اﻳ ﻢ »ﺙﺒ ﺖ ﺕﻴ ﺮ« آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﮔ ﺎهﻰ ﺑ ﻪ ﻃ ﻮر پﺮاآﻨ ﺪﻩ روى دﺷ ﻤﻦ‬ ‫ﺁﺕ ﺶ ﻣ ﻰ رﻳ ﺰﻳﻢ‪ .‬وﻟ ﻰ ﭼﻨ ﺪان ﻓﺎﻳ ﺪﻩ اى ﻧ ﺪارد‪ .‬از ﻃ ﺮف دﻳﮕ ﺮ‪ ،‬ﻣ ﻰ داﻧﻴ ﺪ آ ﻪ دﺷ ﻤﻦ در‬ ‫اﻳ ﻦ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ ﺧ ﺎآﺮﻳﺰى ﻧ ﺪارد و در ﻃ ﻮل دﺷ ﺖ پﺮاآﻨ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ ﺑ ﻪ ﭼ ﻪ ﻋﻠ ﺖ؟‬ ‫ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﻴﻢ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ ﻗ ﺼﺪ پﻴ ﺸﺮوى دارد و ﻧﻤ ﻰ ﺧﻮاه ﺪ ﺧ ﻮدش را ﺑ ﻪ دردﺳ ﺮ ﺑﻴﻨ ﺪازد و‬ ‫ﺧ ﺎآﺮﻳﺰ ﺑﺰﻧ ﺪ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ ه ﻢ ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ آ ﺴﻰ ﺑﻬ ﺶ ﺡﻤﻠ ﻪ ﻧﺨﻮاه ﺪ آ ﺮد و ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ‬ ‫هﻢ‪ ،‬ﻧﻴﺎزى ﺑﻪ ﺧﺎآﺮﻳﺰ زدن ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ‪ .‬وﻟﻰ اﻳﻦ ﺧﻮش ﺧﻴﺎﻟﻰ را ﺑﻪ ﮔﻮر ﺧﻮاهﺪ ﺑﺮد‪«.‬‬ ‫ﺳ ﺘﻮان هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر ﺡ ﺮف ﻣ ﻰ زد و ﻣ ﻦ و ﻏﻔ ﺎر ﮔ ﻮش ﻣ ﻰ دادﻳ ﻢ آ ﻪ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻧﺰدﻳﻜ ﻰ ه ﺎى آﺮﺧ ﻪ‪ .‬ﻏﻔ ﺎر ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺟﻠﻮﻣ ﺎن ﺕﻌ ﺪادى از ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎى ﻋﺮاﻗ ﻰ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ‬ ‫هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬وﻟﻰ دﺷﺖ ﻧﺎهﻤﻮارى دارد‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻰ ﻣﻰ ﺷﻮد دﻳﺪﺷﺎن‪«.‬‬ ‫ﺳﺘﻮان پﺮﺳﻴﺪ‪» :‬ﺡﺪودًا ﻣﻰ داﻧﻴﺪ آﺠﺎ هﺴﺘﻨﺪ؟«‬ ‫ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﻠﻪ!«‬ ‫و ﺟﻬ ﺖ را ﻧ ﺸﺎن دادم‪ .‬ﻏﻔ ﺎر اﺿ ﺎﻓﻪ آ ﺮد‪» :‬ﻣ ﺎ ﻣﺮﺕ ﺐ ﻣ ﻰ روﻳ ﻢ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮاغ ﺷ ﺎن‪ .‬ﺑ ﺮاى‬ ‫اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑﺘ ﻮاﻧﻴﻢ ﻳﻜ ﻰ ﺷ ﺎن را ﻣﻨﻬ ﺪم آﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﺟ ﺎن ﭼﻨ ﺪ ﻧﻔ ﺮ را ﺑ ﻪ ﺧﻄ ﺮ ﻣ ﻰ اﻧ ﺪازﻳﻢ‪.‬‬ ‫آﻢ آﻢ داﺷﺖ ﻳﺎدﻣﺎن ﻣﻰ رﻓﺖ آﻪ دﺷﻤﻦ را از دور هﻢ ﻣﻰ ﺷﻮد زد‪«.‬‬ ‫ﺳﺘﻮان ﺧﻨﺪﻳﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﺮوز اﻣﺘﺤﺎن ﻣﻰ آﻨﻴﻢ‪«.‬‬ ‫رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻜﻰ ﻳﻜﻰ از روﺳﺘﺎهﺎى ﻣﻨﻄﻘﻪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﭙﻴﭽﻴﺪ ﺳﻤﺖ ﺷﻤﺎل‪«.‬‬ ‫وارد راﻩ ﻧ ﺎهﻤﻮارى ﺷ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﻰ ﺟﻠ ﻮ ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ‪ .‬پﻴ ﺎدﻩ ﺷ ﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺳﺘﻮان ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎز ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻰ ﺳﻴﻢ را ﺑﻴﺎور!«‬ ‫ﺳ ﺮﺑﺎز‪ ،‬ﺁﻧ ﺘﻦ ﺷ ﻼﻗﻰ ﺑ ﻰ ﺳ ﻴﻢ پ ﻰ ـ ﺁر ـ ﺳ ﻰ ‪ ٧٧‬را وﺻ ﻞ آ ﺮد روﻳ ﺶ‪ .‬ﺑ ﻰ ﺳ ﻴﻢ را‬ ‫اﻧ ﺪاﺧﺖ رو آ ﻮﻟﺶ و ه ﻢ پ ﺎى ﻣ ﺎن راﻩ اﻓﺘ ﺎد‪ .‬ﻳﻜ ﻰ از اه ﺎﻟﻰ روﺳ ﺘﺎ‪ ،‬ﻣ ﺎ را از دور ﻧﮕ ﺎﻩ‬ ‫ﻣﻰ آﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﺮار آﺮد‪ .‬ﺳﺘﻮان پﺮﺳﻴﺪ‪» :‬ﭼﺮا در رﻓﺖ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬از اﻳﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﺪ ﺕﺸﺨﻴﺺ ﺑﺪهﺪ آﻪ ﻣﺎ ﻋﺮاﻗﻰ هﺴﺘﻴﻢ ﻳﺎ اﻳﺮاﻧﻰ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ام ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ در ﺑﻌ ﻀﻰ از روﺳ ﺘﺎهﺎ ﻧﻔ ﻮذ آ ﺮدﻩ اﻧ ﺪ و ﺑ ﻪ راﺡﺘ ﻰ رﻓ ﺖ‬ ‫و ﺁﻣﺪ ﻣﻰ آﻨﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻣﺘﺄﺳ ﻔﺎﻧﻪ هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر اﺳ ﺖ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ روز پ ﻴﺶ ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ روﺳ ﺘﺎ ه ﻢ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ و‬ ‫ﺕﻌﺪادى از اهﺎﻟﻰ را ﻗﺘﻞ ﻋﺎم آﺮدﻧﺪ‪«.‬‬ ‫‪٨٣‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺳﺘﻮان ﺟﺎ ﺧﻮرد‪ .‬ﺑﺎ ﻧﺎراﺡﺘﻰ زل زد ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺎ‪.‬‬ ‫ـ راﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ؟ ﭼﻪ ﻃﻮرى؟‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻳ ﻚ روز ﻧﺎﮔﻬ ﺎن رﻳﺨﺘﻴ ﺪ ﺕ ﻮ روﺳ ﺘﺎ و ﺡ ﺪود ‪ ٣٠‬ﻧﻔ ﺮ از اه ﺎﻟﻰ را دﺳ ﺘﮕﻴﺮ‬ ‫آﺮدﻧ ﺪ و ﺑﺮدﻧ ﺪ‪ .‬هﻴ ﺸﻜﻰ ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﺴﺖ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ ﺁن ه ﺎ ﭼ ﻰ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺕ ﺎ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﻳ ﻚ ﮔ ﻮر پﻴ ﺪا‬ ‫ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻃ ﻮر ﺕ ﺼﺎدﻓﻰ‪ .‬ﻣ ﺮدم ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ ﺁن ﺟ ﺎ زﻣﻴﻨ ﻰ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﮔﺮازه ﺎ ﺑ ﺎ‬ ‫پﻮزﻩ هﺎﺷﺎن ﺷﺨﻢ زدﻩ اﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ دﺳﺘﻰ از ﮔﻮر‪ ،‬ﺑﻴﺮون ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪«...‬‬ ‫وﻗﺘ ﻰ اﻳ ﻦ ﺡ ﺮف ه ﺎ را ﻣ ﻰ زدم‪ ،‬ﺻ ﻮرت ﺳ ﺘﻮان از ﺧ ﺸﻢ دره ﻢ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﻌﻠ ﻮم‬ ‫ﺑ ﻮد آ ﻪ هﻨ ﻮز ه ﻢ از ﺑﻬ ﺖ ﺧ ﺎرج ﻧ ﺸﺪﻩ‪ .‬ﺁﺧ ﺮش زﻳ ﺮ ﻟ ﺐ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑ ﻰ ﺷ ﺮف ه ﺎ!‪...‬‬ ‫ﺑﻰ ﺷﺮف هﺎ!«‬ ‫روى ﻳ ﻚ پ ﺸﺘﻪ اﻳ ﺴﺘﺎدﻳﻢ‪ .‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ رو ﺑ ﻪ رو ﻣ ﺎن ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺟ ﺎى ﺕﻘﺮﻳﺒ ﻰ ﺷ ﺎن را ﺑ ﻪ‬ ‫ﺳ ﺘﻮان ﻧ ﺸﺎن دادم‪ .‬ﺑ ﻰ ﺳ ﻴﻢ را از ﺳ ﺮﺑﺎز ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺎ ﺕ ﻮپ ﺧﺎﻧ ﻪ هﻤﺎهﻨ ﮓ آ ﺮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‬ ‫ﻗﻄ ﺐ ﻧﻤ ﺎﻳﺶ را از ﺟﻠ ﺪش ﺑﻴ ﺮون ﺁورد‪ .‬ﮔ ﺮاى ﺕﻘﺮﻳﺒ ﻰ ﺟ ﺎﻳﻰ را آ ﻪ ﻧ ﺸﺎﻧﺶ دادﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻳﻢ ﮔﺮﻓﺖ و از ﺕﻮپ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﮔﻠﻮﻟﻪ ى دودزا ﺧﻮاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺻ ﺪاى ﺷ ﻠﻴﻚ ﺕ ﻮپ ﺧﺎﻧ ﻪ و ﺻ ﺪاى ﺧﺪﻣ ﻪ ى ﺕ ﻮپ را آ ﻪ ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ »در راﻩ«‪ ،‬از‬ ‫ﺑ ﻰ ﺳ ﻴﻢ ﺷ ﻨﻴﺪﻳﻢ و ﭼﻴ ﺰى ﻧﮕﺬﺷ ﺖ آ ﻪ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ‪ ،‬ﻏ ﺮش آﻨ ﺎن ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ ﻣ ﺎن ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﻋﺠﻴ ﺐ‬ ‫ﺑ ﻮد‪ .‬پ ﻴﺶ از ﺁن‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺡ ﺪاﻗﻞ ﺑ ﻪ اﻧ ﺪازﻩ ى آ ﺎﻓﻰ ﺻ ﺪاى ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ه ﺎى ﻋﺮاﻗ ﻰ را ﺷ ﻨﻴﺪﻩ‬ ‫ﺑ ﻮدم‪ .‬ه ﻴﭻ آ ﺪام ﭼﻨ ﻴﻦ ﻏﺮﺷ ﻰ ﻧﺪاﺷ ﺘﻨﺪ! وﻗﺘ ﻰ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ در ﻧﺰدﻳﻜ ﻰ ﻣ ﺎن ﺑ ﻪ زﻣ ﻴﻦ‬ ‫ﻧﺸ ﺴﺖ و ﺧ ﺎك و ﺳ ﻨﮓ و آﻠ ﻮخ را ﺑ ﻪ ه ﻮا ﺑﻠﻨ ﺪ آ ﺮد‪ ،‬ﻋﻠ ﺖ ﻣﺘﻔ ﺎوت ﺑ ﻮدن ﺻ ﺪا را‬ ‫ﻓﻬﻤﻴﺪم‪.‬‬ ‫پ ﻴﺶ از ﺁن آ ﻪ ﺕ ﺮآﺶ ه ﺎ ﺑﻬﻤ ﺎن ﺑﺮﺳ ﻨﺪ‪ ،‬هﻤ ﻪ دراز آ ﺸﻴﺪﻳﻢ رو زﻣ ﻴﻦ و ﻟﺤﻈ ﻪ اى‬ ‫در دود ﮔﻠﻮﻟﻪ ى »ﻓﺴﻔﺮى« آﻪ ﺑﻮى ﺕﻨﺪى هﻢ داﺷﺖ‪ ،‬ﮔﻢ ﺷﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺑ ﺎ ﺕﻌﺠ ﺐ زل زدم ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرت ﺳ ﺘﻮان و ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﻪ ﺷ ﻮﺧﻰ ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺧﻴﻠ ﻰ ﺧ ﻮب اﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﮕﻮ هﻤﻴﻦ را ﭼﻨﺪ ﺕﺎ دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪«.‬‬ ‫ﺳ ﺘﻮان آﻤ ﻰ ﻋ ﺼﺒﺎﻧﻰ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬پ ﺸﺖ ﺑ ﻰ ﺳ ﻴﻢ ﮔﻔ ﺖ »ﭼ ﻪ آ ﺎر دارﻳ ﺪ ﻣ ﻰ آﻨﻴ ﺪ؟‬ ‫ﺧﺮج ﺕﺎن ﻧﻢ آﺸﻴﺪﻩ؟ درﺳﺖ زدﻳﺪ رو ﺳﺮﻣﺎ‪«.‬‬ ‫ﺑﻌ ﺪ »ﺕ ﺼﺤﻴﺤﺎت« داد و آ ﻢ آ ﻢ‪ ،‬ﺁﺕ ﺶ را ﺑ ﻪ هﻤ ﺎن ﺟ ﺎﻳﻰ ه ﺪاﻳﺖ آ ﺮد آ ﻪ ﻣ ﺎ‬ ‫ﻧ ﺸﺎﻧﺶ دادﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ﺑ ﻮدم آ ﻪ ﺡ ﺎﻻ دﻳﮕ ﺮ‪ ،‬ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣﻮاﺿ ﻊ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ‬ ‫ﻣﻰ ﺧﻮرد‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻴﺰى دﻳﺪﻩ ﻧﻤﻰ ﺷﺪ و اﻳﻦ وﺿﻊ‪ ،‬ﺳﺘﻮان را ﻧﺎراﺡﺖ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻴ ﺰى دﻳ ﺪﻩ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﻮد‪ .‬اﻳ ﻦ ﺟ ﻮرى ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﻮد ﺙﺒ ﺖ آ ﺮد‪ .‬ﻓﺮﺻ ﺘﻰ ﺑ ﺮاى ﻋﻠ ﻢ‬ ‫آﺮدن دآﻞ هﻢ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬ ‫‪٨٤‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ از ﺑﺎم هﺎى هﻤﻴﻦ روﺳﺘﺎى پﺸﺖ ﺳﺮﻣﺎن اﺳﺘﻔﺎدﻩ آﻨﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﺳﺘﻮان ﻣﻮاﻓﻖ ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﻣﮕ ﻪ ﻧﮕﻔﺘﻴ ﺪ ﺁن ﺟ ﺎ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ رﻓ ﺖ و ﺁﻣ ﺪ ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ هﻨ ﻮز ه ﻢ از اﻓ ﺮاد‬ ‫ﺁن هﺎ‪ ،‬آﺴﻰ در روﺳﺘﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬آﺴﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ‪ .‬ﻣﺮدم ﺧﺒﺮهﺎ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻰ رﺳﺎﻧﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺡﺎل‪ ،‬ﮔﻤﺎن ﻧﻤﻰ آﻨﻢ ﺑﺎ ﻣﺎ هﻤﻜﺎرى آﻨﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﺮا‪ ،‬هﻤﻜﺎرى ﻣﻰ آﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺕﻀﻤﻴﻦ ﻣﻰ آﻨﻢ‪«.‬‬ ‫ﻣ ﻦ و ﻏﻔ ﺎر ﺁن ﻗ ﺪر اﺻ ﺮار آ ﺮدﻳﻢ آ ﻪ ﺳ ﺮاﻧﺠﺎم ﺳ ﺘﻮان پ ﺬﻳﺮﻓﺖ‪ .‬راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ ﻃ ﺮف‬ ‫روﺳ ﺘﺎ‪ .‬آﻮﭼ ﻪ ه ﺎ ﺧﻠ ﻮت و ﺳ ﻮت و آ ﻮر ﺑ ﻮد‪ .‬دﻩ ﺧ ﺎﻟﻰ از ﺳ ﻜﻨﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺮدم‬ ‫داﻏﺪﻳ ﺪﻩ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺷ ﺪن ﻣ ﺎ‪ ،‬پﻨﻬ ﺎن ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬در ﺧﺎﻧ ﻪ اى را زدم‪ .‬ﻣ ﺮدى ﺑﻴ ﺮون‬ ‫ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻋﺮﺑ ﻰ ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺳ ﻼم! ﻣ ﺎ ﺧ ﻮدى ه ﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺧ ﻮاهﻴﻢ از پ ﺸﺖ ﺑ ﺎم ﺕ ﺎن ﺑ ﺮاى‬ ‫دﻳﺪﻩ ﺑﺎﻧﻰ اﺳﺘﻔﺎدﻩ آﻨﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﺑ ﺎ آﻤ ﻰ ﺕﺮدﻳ ﺪ پ ﺬﻳﺮﻓﺖ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ هﻨ ﻮز ه ﻢ ﺧﻴ ﺎل ﻣ ﻰ آ ﺮد ﻣ ﺎ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺴﺘﻴﻢ‪ .‬وارد‬ ‫ﺡﻴ ﺎط ﺁن ﻣ ﺮد ﺷ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﻧﺮدﺑ ﺎﻧﻰ ﺑﺮداﺷ ﺘﻴﻢ و رﻓﺘ ﻴﻢ روى ﺑ ﺎم‪ .‬از ﺁن ﺟ ﺎ‪ ،‬دﻳ ﺪ ﺧ ﻮﺑﻰ‬ ‫روى ﻣﻨﻄﻘﻪ داﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﺳﺘﻮان دوﺑﺎرﻩ ﺷﺮوع آﺮد ﺑﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ‪.‬‬ ‫دوﻣ ﻴﻦ ﻳ ﺎ ﺳ ﻮﻣﻴﻦ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ‪ ،‬آ ﺎﻣﻴﻮﻧﻰ را ﺑ ﻪ ﺁﺕ ﺶ آ ﺸﻴﺪ‪ .‬ﺳ ﺘﻮان آ ﻪ از پ ﺸﺖ دورﺑ ﻴﻦ‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ آﺮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻰ دورﺑﻴﻨﺶ را داد ﺑﻪ ﻣﻦ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﻧﮕﺎﻩ آﻨﻴﺪ! زدﻳﻤﺶ‪.‬‬ ‫دورﺑ ﻴﻦ را ﮔ ﺮﻓﺘﻢ و ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮدم‪ .‬آ ﺎﻣﻴﻮن در ﺁﺕ ﺶ ﻣ ﻰ ﺳ ﻮﺧﺖ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬دﺳ ﺘﺖ درد‬ ‫ﻧﻜﻨﺪ‪«.‬‬ ‫و دورﺑ ﻴﻦ را رد آ ﺮدم ﺑ ﻪ ﻏﻔ ﺎر‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺡ ﺴﻴﻦ اﮔ ﺮ ﺑ ﺸﻨﻮد‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﻰ ﺧﻮﺷ ﺤﺎل‬ ‫ﻣﻰ ﺷﻮد‪«...‬‬ ‫ﭼﻴ ﺰى ﻧﮕﺬﺷ ﺖ آ ﻪ ﺕ ﺮس ﻣ ﺮدم رﻳﺨ ﺖ و آ ﻢ آ ﻢ ﺳ ﺮوآﻠﻪ ﺷ ﺎن‪ ،‬روى ﺑ ﺎم ه ﺎ پﻴ ﺪا‬ ‫ﺷ ﺪ‪ .‬ه ﺮ ﺧ ﻮدرو ﻳ ﺎ ﺕ ﺎﻧﻜﻰ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺁﺕ ﺶ آ ﺸﻴﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ ،‬ﺷ ﺎدى ﻣ ﺮدم ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺡﺎﻻ آﻢ آﻢ ﺷﺮوع آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺕﺸﻮﻳﻖ ﻣﺎ‪.‬‬ ‫ﺟﻠ ﻮى روى ﻣ ﺎن‪ ،‬دود ﻏﻠﻴﻈ ﻰ ﺑ ﻪ ه ﻮا ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ و در ﺑ ﺎد پﺨ ﺶ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬دﻳ ﺪن‬ ‫ﭼﻨ ﻴﻦ ﺻ ﺤﻨﻪ اى‪ ،‬ﺑ ﺮاى ﻣﺮدﻣ ﻰ آ ﻪ ﻋﺰﻳﺰاﻧ ﺸﺎن را از دﺳ ﺖ دادﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋ ﺚ ﺕ ﺴﻠﻰ‬ ‫ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺡ ﺪود ﻳ ﻚ ﺳ ﺎﻋﺖ روى ﺁن ﺑ ﺎم ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ آﺎرﻣ ﺎن ﺕﻤ ﺎم ﺷ ﺪ‪ ،‬ﺁﻣ ﺪﻳﻢ پ ﺎﻳﻴﻦ آ ﻪ‬ ‫ﺑﺮﮔ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬دﻳ ﺪﻳﻢ زن ه ﺎى ﺳ ﭙﺎﻩ پ ﻮش روﺳ ﺘﺎ ﺑ ﺎ ﺳ ﻴﻨﻰ ﻧ ﺎن و ﭼ ﺎى‪ ،‬ﺑ ﻪ اﻧﺘﻈﺎرﻣ ﺎن‬ ‫‪٨٥‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫اﻳ ﺴﺘﺎدﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬دﻳ ﺪن اﻳ ﻦ ﺻ ﺤﻨﻪ‪ ،‬هﻤ ﻪ ﻣ ﺎن را ﻣﻨﻘﻠ ﺐ آ ﺮد‪ .‬دﺳ ﺖ ﺷ ﺎن را ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ رد‬ ‫آ ﺮد‪ .‬ﻧﺸ ﺴﺘﻴﻢ ﺑ ﻪ ﺻ ﺒﺤﺎﻧﻪ ﺧ ﻮردن‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﺑ ﺎ دورﺑ ﻴﻦ ﻋﻜﺎﺳ ﻰ ﺳ ﺘﻮان‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ ﻋﻜ ﺲ‬ ‫ﻳﺎدﮔ ﺎرى ازﺷ ﺎن ﮔ ﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ داﺷ ﺘﻴﻢ ﺑ ﻪ ﻣﻘ ﺮ ﺑﺮﻣ ﻰ ﮔ ﺸﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻏﻔ ﺎر ﮔﻔ ﺖ‪» :‬روز‬ ‫پﺮﺑﺎرى ﺑﻮد‪«.‬‬ ‫هﻤ ﻪ ﻣ ﺎن ﺧﻮﺷ ﺤﺎل ﺑ ﻮدﻳﻢ آ ﻪ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻪ اﻳ ﻢ ﺿ ﺮﺑﻪ اى آ ﺎرى‪ ،‬ﺑ ﻪ دﺷ ﻤﻦ ﺑ ﺰﻧﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺟﻠ ﻮى ﻣﺪرﺳ ﻪ از ﺳ ﺘﻮان و ﺳ ﺮﺑﺎز هﻤ ﺮاهﺶ ﺧ ﺪاﺡﺎﻓﻈﻰ آ ﺮدﻳﻢ و رﻓﺘ ﻴﻢ ﺧ ﺪﻣﺖ‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ‪ .‬پﺮﺳﻴﺪ‪» :‬ﭼﻰ ﺷﺪ؟«‬ ‫ﮔ ﺰارش آﺎﻣ ﻞ آ ﺎر را ﺑ ﺮاﻳﺶ ﮔﻔﺘ ﻴﻢ‪ .‬ﺧﻴﻠ ﻰ ﺧﻮﺷ ﺤﺎل ﺷ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑﺎﻳ ﺪ اﻳ ﻦ آ ﺎر را‬ ‫اداﻣ ﻪ ﺑ ﺪهﻴﻢ‪ .‬ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﻣ ﺎ ﭼ ﺸﻢ و ﮔ ﻮش اﻳ ﻦ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺕ ﻮ ﺷﻨﺎﺳ ﺎﻳﻰ اﺳ ﺘﺨﻮان‬ ‫ﺧﺮد آﺮدﻩ اﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺕﺠﺮﺑﻴﺎت ﻣﺎن را در اﺧﺘﻴﺎر دﻳﮕﺮان هﻢ ﻗﺮار ﺑﺪهﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﻣﺤﻤﺪﺡﺴﻦ ﻗﺪوﺳﻰ هﻢ ﺁن ﺟﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ هﻢ ﺡﺎﺿﺮم آﻤﻚ ﺷﺎن آﻨﻢ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻋﺠﺎﻟﺘ ًﺎ ﺑﻬﺘ ﺮ اﺳ ﺖ آ ﺎر ﺧﻮدﻣ ﺎن را ﮔ ﺴﺘﺮش ﺑ ﺪهﻴﻢ‪ .‬ﻣﻨﻄﻘ ﻪ‬ ‫ﺷ ﻠﻮغ ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑﺘ ﻮاﻧﻴﻢ در ﺻ ﻮرت ﻟ ﺰوم‪ ،‬هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ را پﻮﺷ ﺶ ﺑ ﺪهﻴﻢ‪ .‬ﻓ ﺮدا‬ ‫ﻣﻰ روﻳﻢ ﻃﺮف ﺟﻔﻴﺮ‪«.‬‬ ‫ـ روز؟‬ ‫ـ ﺁرﻩ‪.‬‬ ‫ـ روز آﻪ ﻧﻤﻰ ﺷﻮد ﻣﻴﻦ ﮔﺬارى آﺮد‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻰ روﻳﻢ ﺑﺮاى ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ‪.‬‬ ‫روز ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﻦ و ﺡ ﺴﻴﻦ و ﻗﺪوﺳ ﻰ و ﺡ ﺴﻦ‪ ،‬دو ﺕ ﺎ ﻣﻮﺕ ﻮر ﺕﻬﻴ ﻪ آ ﺮدﻳﻢ و راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ‬ ‫ﻃ ﺮف ﻣﻨﻄﻘ ﻪ ى ﺟﻔﻴ ﺮ‪ .‬ﺕ ﺎ ﺟ ﺎﻳﻰ آ ﻪ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻣﻮﺕﻮره ﺎ ﺟﻠ ﻮ رﻓﺘ ﻴﻢ و ﺑﻌ ﺪ ﻣﻮﺕﻮره ﺎ را‬ ‫در ﺟ ﺎﻳﻰ پﻨﻬ ﺎن آ ﺮدﻳﻢ و روﻳ ﺸﺎن را ﺑ ﺎ ﻋﻠﻮﻓ ﻪ پﻮﺷ ﺎﻧﺪﻳﻢ ﺕ ﺎ دﻳ ﺪﻩ ﻧ ﺸﻮﻧﺪ‪ .‬ه ﻮا آﻤ ﻰ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬از ﺳ ﻤﺖ ه ﻮر‪ ،‬ﻣ ﻪ ﺁرام ﺁرام داﺷ ﺖ ﮔ ﺴﺘﺮدﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﻣ ﺪﺕﻰ‪ ،‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﭼ ﺎﻩ ه ﺎى ﻧﻔ ﺖ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪ .‬ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ آﻤ ﻰ ﺧ ﺴﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﻀﻰ از ﺁن ه ﺎ‪ ،‬ﺷ ﺐ ه ﻢ‬ ‫ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻳﻦ ﺟﺎ آﻤﻰ اﺳﺘﺮاﺡﺖ ﻣﻰ آﻨﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﻧﺸ ﺴﺘﻴﻢ روى زﻣ ﻴﻦ‪ .‬ﻗﺪوﺳ ﻰ آ ﻪ ﺕﻤ ﺎم ﺷ ﺐ را اﻳﻨ ﻮر و ﺁﻧ ﻮر رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺧﻮاﺑﻴ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ه ﻢ آﺎﻟ ﻚ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ را ﺟﻠ ﻮﻳﺶ پﻬ ﻦ آ ﺮد و روى ﻧﻘ ﺸﻪ‪ ،‬ﻋﻼﻣ ﺖ ه ﺎﻳﻰ ﮔﺬاﺷ ﺖ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮب ﺷﺪ ﺁﻣﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ از اﻳﻦ ﻧﻘﺸﻪ هﺎ‪ ،‬دﻗﻴﻖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﺑﻌ ﺪ از ﻳ ﻚ ﺳ ﺎﻋﺖ اﺳ ﺘﺮاﺡﺖ‪ ،‬رﻓﺘ ﻴﻢ ﻃ ﺮف »ام اﻟﻐﻔ ﺎرى« و ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ »ﻃﺎهﺮﻳ ﻪ«‪ .‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﻃﺎهﺮﻳ ﻪ آ ﻪ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ اﻳ ﺴﺘﺎد و ﻧﮕ ﺎهﻰ ﻃ ﻮﻻﻧﻰ ﺑ ﻪ اﻃ ﺮاﻓﺶ اﻧ ﺪاﺧﺖ‪ .‬رﻓﺘ ﻪ‬ ‫ﺑ ﻮد ﺕ ﻮ ﻓﻜ ﺮ‪ .‬ﺡﺎﻟ ﺖ ﻋﺠﻴﺒ ﻰ داﺷ ﺖ‪ ،‬ﻃ ﻮرى آ ﻪ ه ﻴﭻ آ ﺪام ﺟ ﺮأت ﻧﻜ ﺮدﻳﻢ ﺑﭙﺮﺳ ﻴﻢ ﭼ ﺮا‬ ‫‪٨٦‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺕﻮﻗﻒ آﺮدﻩ اﺳﺖ ﻳﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻰ اﻧﺪﻳﺸﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺕﻰ رو ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﻃﺮف ﺡﺴﻦ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻳﻦ ﺟﺎ ﻃﺎهﺮﻳﻪ اﺳﺖ؟«‬ ‫ﺡﺴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ!«‬ ‫ﻟﺒﺨﻨ ﺪى ﺑ ﺮ ﻟﺒ ﺎن ﺡ ﺴﻴﻦ ﻧﺸ ﺴﺖ‪ .‬ﻟﺒﺨﻨ ﺪى آ ﻪ ﺁن روز ﻣﻌﻨ ﻰ اش را ﻧﻔﻬﻤﻴ ﺪم‪.‬‬ ‫ﺁﻳ ﺎ ﺡ ﺴﻴﻦ ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻃﺎهﺮﻳ ﻪ‪ ،‬ﻗﺘﻠﮕ ﺎﻩ او و ﻳ ﺎران ﺑ ﺎ وﻓ ﺎﻳﺶ اﺳ ﺖ؟ ﺁﻳ ﺎ‬ ‫ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺖ آ ﻪ ﺑ ﻪ زودى در ﺁن ﺟ ﺎ‪ ،‬درﮔﻴ ﺮ ﻧﺒ ﺮدى ﺳ ﺨﺖ ﺧ ﻮاهﻴﻢ ﺷ ﺪ؟ ﺧ ﻢ ﺷ ﺪ روى‬ ‫زﻣ ﻴﻦ‪ .‬ﻣ ﺸﺘﻰ ﺧ ﺎك ﺑﺮداﺷ ﺖ‪ .‬زل زد ﺑ ﻪ ﺁن و ﺑﻌ ﺪ اﻧﮕ ﺸﺖ ه ﺎﻳﺶ را از ه ﻢ ﺑ ﺎز آ ﺮد‪.‬‬ ‫دوﺑﺎرﻩ ﺕﻜﺮار آﺮد‪» :‬ﻃﺎهﺮﻳﻪ!«‬ ‫و از ﺡﺴﻦ پﺮﺳﻴﺪ‪» :‬ﻓﻜﺮ ﻣﻰ آﻨﻰ ﭼﻪ ﻗﺪر ﺑﺎ هﻮﻳﺰﻩ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ؟«‬ ‫ﺡﺴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺡﺪود ﺑﻴﺴﺖ آﻴﻠﻮﻣﺘﺮ‪«.‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ هﻢ هﻤﻴﻦ ﻓﻜﺮ را ﻣﻰ آﺮدم‪«.‬‬ ‫ﺟ ﻮر ﻋﺠﻴﺒ ﻰ دﺷ ﺖ را ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬ﺕ ﻮ ﺧ ﻮدش ﺑ ﻮد‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﻳ ﺎدش رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬ ‫هﻤﺮاه ﺎﻧﻰ ه ﻢ دارد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ دﺳ ﺖ ﮔﺬاﺷ ﺖ روى ﺷ ﺎﻧﻪ ى ﻗﺪوﺳ ﻰ‪ .‬ﺑ ﺎ ﻣﻬﺮﺑ ﺎﻧﻰ ﺷ ﺎﻧﻪ ى او‬ ‫را ﻓﺸﺎر داد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﻜﺮ ﻣﻰ آﻨﻢ ﺑﻪ زودى ﻧﺘﻴﺠﻪ ى زﺡﻤﺎت ﻣﺎن را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪«.‬‬ ‫پﺮﺳﻴﺪم‪» :‬ﺧﺒﺮى رﺳﻴﺪﻩ ﺳﻴﺪ؟ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕﻰ در پﻴﺶ اﺳﺖ؟«‬ ‫ﻟﺒﺨﻨ ﺪ زد و ﭼﻴ ﺰى ﻧﮕﻔ ﺖ‪ .‬دوﺑ ﺎرﻩ راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ‪ .‬ﭼﻴ ﺰى ﻧﮕﺬﺷ ﺖ آ ﻪ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ ﺑ ﻪ‬ ‫دﺷﻤﻦ‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬دراز ﺑﻜﺸﻴﺪ رو زﻣﻴﻦ‪«.‬‬ ‫دراز آ ﺸﻴﺪﻳﻢ و ﺳ ﻴﻨﻪ ﺧﻴ ﺰ رﻓﺘ ﻴﻢ ﺟﻠ ﻮﺕﺮ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ ﻋﺮاﻗ ﻰ در ﺡ ﺎل ﻗ ﺪم زدن ﺑﻮدﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫زﻣ ﻴﻦ را ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﭼﻴ ﺰى ﮔ ﻢ آ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و دﻧﺒ ﺎل ﺁن ﻣ ﻰ ﮔ ﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻰ ﺷﺮف هﺎ! ﭼﻪ راﺡﺖ دارﻧﺪ اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺮاى ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﻰ ﮔﺮدﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻢ و ﻧﮕ ﺎهﺶ آ ﺮدم‪ .‬ﺧﻴﻠ ﻰ ﻋ ﺼﺒﺎﻧﻰ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ اش را‬ ‫در ﻣﺸﺖ ﻣﻰ ﻓﺸﺮد‪ .‬دﺳﺘﻢ رﻓﺖ روى ﻣﺎﺷﻪ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺰﻧﻴﻢ ﺷﺎن؟‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬ﻗﺪوﺳ ﻰ و ﺡ ﺴﻦ را ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮد‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺕ ﻮ دل ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ه ﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺁدم ﺡ ﻴﻔﺶ ﻣ ﻰ ﺁﻳ ﺪ هﻤ ﻴﻦ ﺟ ﻮرى ول ﺷ ﺎن آﻨ ﺪ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ هﻤ ﻴﻦ ه ﺎ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ آﻪ ﻣﺮدم روﺳﺘﺎ را ﻗﺘﻞ ﻋﺎم آﺮدﻧﺪ‪«.‬‬ ‫از ﻻى ﻋﻠﻒ هﺎ زل زدﻩ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻧ ﻪ‪ ،‬ﺑﻬﺘ ﺮ اﺳ ﺖ ﺡ ﺎﻻ ﺑ ﺮوﻳﻢ‪ .‬ﺷ ﺐ ﻣ ﻰ ﺁﻳ ﻴﻢ ﺳ ﺮاغ ﺷ ﺎن‪ .‬اﻣ ﺎ ﻧ ﻪ ﺑ ﺎ‬ ‫دﺳﺖ ﺧﺎﻟﻰ‪ .‬ﺳﻨﮕﺮ ﺧﻮدروهﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺴﭙﺎرﻳﺪ‪«.‬‬ ‫‪٨٧‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫پ ﺸﺖ ﺳ ﺮ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎﻳﻰ آ ﻪ ﻗ ﺪم ﻣ ﻰ زدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺳﻨﮕﺮهﺎﺷ ﺎن دﻳ ﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ آ ﻪ ﺕﻘﺮﻳﺒ ًﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﻴﻢ داﻳﺮﻩ اى ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻗ ﺮار ﺷ ﺪ ﺷ ﺐ ﺑﻌ ﺪ ﺑﻴ ﺎﻳﻴﻢ ﺳ ﺮاغ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ‪ .‬ﺁرام ﺁرام از ﻣﻨﻄﻘ ﻪ دور ﺷ ﺪﻳﻢ و رﻓﺘ ﻴﻢ‬ ‫ﻣﻮﺕﻮرهﺎﻣﺎن را پﻴﺪا آﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻧﺮﺳ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻪ ه ﻮﻳﺰﻩ‪ ،‬ﻳ ﻚ ﺳ ﺘﻮن ﻧﻈ ﺎﻣﻰ را دﻳ ﺪﻳﻢ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ‪.‬‬ ‫اﻳﺴﺘﺎدﻳﻢ و زل زدﻳﻢ ﺑﻪ ﺳﺘﻮن‪.‬‬ ‫ـ اﻳﻦ هﺎ آﻰ هﺴﺘﻨﺪ؟‬ ‫ـ ﺷﺎﻳﺪ از ﺕﻴﭗ زرهﻰ ﻗﺰوﻳﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ هﻢ از ﺕﻴﭗ هﻤﺪان‪.‬‬ ‫ـ ﺁﻳ ﺎ ﺁن ه ﺎ ه ﻢ وارد ﻣﻨﻄﻘ ﻪ ﺷ ﺪﻩ اﻧ ﺪ؟ ﻣ ﻦ ﻓﻘ ﻂ ﺧﺒ ﺮ ﺟﺎﺑ ﻪ ﺟ ﺎﻳﻰ ﺕﻴ ﭗ اﺡﺘﻴ ﺎط‬ ‫دزﻓﻮل را داﺷﺘﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺁرﻩ‪ .‬هﻤ ﻪ ﺷ ﺎن دارﻧ ﺪ در ﻣﻨﻄﻘ ﻪ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮﻧﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﻋﻤﻠﻴ ﺎﺕﻰ ﺻ ﻮرت ﺑﮕﻴ ﺮد‪،‬‬ ‫ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ از ﻣﺤ ﻮر ه ﻮﻳﺰﻩ اﻧﺠ ﺎم ﺑ ﺸﻮد‪ .‬در ﺁن ﺻ ﻮرت ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد »دب ﺡ ﺮدان« و‬ ‫پﺎدﮔ ﺎن »ﺡﻤﻴ ﺪ« را ﮔﺮﻓ ﺖ و رﻓ ﺖ ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﺧﺮﻣ ﺸﻬﺮ‪ .‬آ ﺴﻰ ﭼ ﻪ ﻣ ﻰ داﻧ ﺪ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ ﺁﺧ ﺮ‬ ‫اﻳﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﻪ ﺁزادﺳﺎزى ﺧﺮﻣﺸﻬﺮ ﺧﺘﻢ ﺑﺸﻮد‪.‬‬ ‫ﺁن ﻗﺪر اﻳﺴﺘﺎدﻳﻢ ﺕﺎ اﻳﻦ آﻪ ﺳﺘﻮن از ﻣﺎ ﮔﺬﺷﺖ و دور ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺷ ﺐ ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺮاى ﻣ ﻴﻦ ﮔ ﺬارى ﻣﻨﻄﻘ ﻪ ى ﺷﻨﺎﺳ ﺎﻳﻰ ﺷ ﺪﻩ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻴﻢ و آ ﺎر را ﺑ ﺎ‬ ‫ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺑﻪ اﺕﻤﺎم رﺳﺎﻧﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺑ ﺎ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮدﻳﻢ و راﻩ پ ﺮ از ﭼﺎﻟ ﻪ ﭼﻮﻟ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬از ﻃﺮﻓ ﻰ ه ﻢ ﻣﺠﺒ ﻮر ﺑ ﻮدﻳﻢ ﺑ ﺎ‬ ‫ﭼ ﺮاغ ه ﺎى ﺧ ﺎﻣﻮش ﺡﺮآ ﺖ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ اش را در ﺑﻐ ﻞ داﺷ ﺖ و ﺑﻘﻴ ﻪ‬ ‫ژ ـ‪ ٣‬و آ ﻼش داﺷ ﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﺡ ﺴﺎﺑﻰ ﺧ ﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬پ ﺸﺖ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﺧ ﻮاب ﺷ ﺎن ﺑ ﺮدﻩ‬ ‫ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻣﺎﺷ ﻴﻦ در ﭼﺎﻟ ﻪ ﮔ ﻮدى آ ﻪ اﻓﺘ ﺎد‪ ،‬ﺕﻌ ﺎدل ﻣ ﺎن را از دﺳ ﺖ دادﻳ ﻢ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ ﻧﻔ ﺮى پ ﺮت‬ ‫ﺷ ﺪﻧﺪ روى ﺡ ﺴﻴﻦ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﺁن ﻗ ﺪر ﺧ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮدﻳﻢ آ ﻪ ﺑ ﺪون ﺕﻮﺟ ﻪ ﺑ ﻪ اﻃ ﺮاف ﻣ ﺎن‪،‬‬ ‫دوﺑ ﺎرﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ ﺑ ﻪ ﭼ ﺮت زدن‪ .‬در هﻤ ﺎن ﺡ ﺎل ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺷ ﺪم آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ دﺳ ﺘﺶ را‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ آﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺕﻰ ﺑﻪ ﺡﺮف ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫ـ آﺪام ﺕﺎن زﺧﻤﻰ ﺷﺪﻩ؟‬ ‫ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮد ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ .‬دﺳ ﺖ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺧ ﻮﻧﻰ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﺪﺕﻰ ﮔﺬﺷ ﺖ ﺕ ﺎ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺑ ﺸﻮﻳﻢ‬ ‫آ ﺴﻰ آ ﻪ زﺧﻤ ﻰ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﺧ ﻮد ﺡ ﺴﻴﻦ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻟﻮﻟ ﻪ ى ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ ﺧ ﻮردﻩ ﺑ ﻮد ﺑ ﻪ ﺳ ﺮش‬ ‫و زﺧﻤ ﻰ اش آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺳ ﺎﻋﺖ ‪ ٣‬ﺻ ﺒﺢ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ ﺑ ﻪ ه ﻮﻳﺰﻩ‪ .‬هﻨ ﻮز ﻓﺮﺻ ﺖ ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮد‬ ‫آ ﻪ ﻧ ﺎن و ﺧﺮﻣ ﺎى ﺷ ﺎم ﻣ ﺎن را ﺑﺨ ﻮرﻳﻢ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺳ ﺮش را ﺑ ﺴﺖ و ﻧﺸ ﺴﺘﻴﻢ ﺑ ﻪ ﻏ ﺬا‬ ‫‪٨٨‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺧ ﻮردن‪ .‬ﭼﻨ ﺪﺕﺎﻳﻰ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﻣﻘ ﺮ ﺑﻴ ﺪار ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ از ﺁن ﺟ ﺎ پﺮﺳ ﻴﺪ‪» :‬ﭼ ﻪ ﺧﺒ ﺮ‪،‬‬ ‫اﺕﻔﺎﻗﻰ ﻧﻴﻔﺘﺎد؟«‬ ‫ـ ﭼﺮا؟‬ ‫ـ ﭼﻪ اﺕﻔﺎﻗﻰ؟‬ ‫ـ ﻳﻜﻰ از اهﺎﻟﻰ روﺳﺘﺎى »ﺡﺎج ﻏﺎﻟﺐ« ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﺧﺐ؟‬ ‫ـ ﺧﺒﺮ ﺁورد آﻪ ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ دارﻧﺪ روى آﺮﺧﻪ آﻮر‪ ،‬پﻞ ﻣﻰ زﻧﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ آﺠﺎ؟‬ ‫ـ ﺟﻠﻮى ﺡﺎج ﻏﺎﻟﺐ‪.‬‬ ‫اﻳ ﻦ ﺧﺒ ﺮ‪ ،‬ﺑﺎﻋ ﺚ ﺷ ﺪ ﺧ ﻮاب را ﻓﺮاﻣ ﻮش آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﻏﻤ ﻰ ﺻ ﻮرت ﺡ ﺴﻴﻦ را پﻮﺷ ﺎﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻧﺒﺎﻳ ﺪ ﺑﮕ ﺬارﻳﻢ از اﻳ ﻦ پ ﻞ اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ پ ﻞ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺪ ﺕ ﺪارآﺎت زﻳ ﺎدى را‬ ‫ﺑﻪ ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﻓﺮدا ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوﻳﻢ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ پﻞ را زدﻩ اﻧﺪ ﻳﺎ دارﻧﺪ ﻣﻰ زﻧﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﻗﺪوﺳ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬زدن اﻳ ﻦ پ ﻞ ه ﺎ آ ﺎر ﭼﻨ ﺪاﻧﻰ ﻧ ﺪارد‪ .‬ﺕﻌ ﺪادى ﻟﻮﻟ ﻪ ى ﻗﻄ ﻮر را در‬ ‫ﺁب ﻏﺮق ﻣﻰ آﻨﻨﺪ و ﺧﺎك ﻣﻰ رﻳﺰﻧﺪ روﻳﺶ‪«.‬‬ ‫ﺡﺴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ پﻞ ﺑﺎ ﻣﻦ‪«.‬‬ ‫و از ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ـ اﻻن ﻣﻰ روى ﺡﺴﻦ؟‬ ‫ـ ﻧ ﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ روز روﺷ ﻦ اﻳ ﻦ آ ﺎر ﺻ ﻮرت ﺑﮕﻴ ﺮد‪ .‬ﻓﻌ ﻼ ﻣ ﻰ روم ﺧﺎﻧ ﻪ ﺕ ﺎ آﻤ ﻰ اﺳ ﺘﺮاﺡﺖ‬ ‫آﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻦ از ﻣ ﺎ ﺟ ﺪا ﺷ ﺪ و رﻓ ﺖ‪ .‬ﺻ ﺒﺢ دوﺑ ﺎرﻩ ﺑ ﺎران ﺷ ﺮوع آ ﺮد ﺑ ﻪ ﺑﺎرﻳ ﺪن‪ .‬ﻧ ﻢ ﻧ ﻢ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺑﺎرﻳ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑﻌ ﺪ از ﻧﻤ ﺎز و ورزش ﺻ ﺒﺤﮕﺎهﻰ‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬آ ﺎرى پ ﻴﺶ ﺁﻣ ﺪﻩ‪ ،‬ﻣ ﻦ‬ ‫ﻣﻰ روم اهﻮاز‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﻦ هﻢ هﻤﺮاهﺖ ﺑﻴﺎﻳﻢ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻧ ﻪ‪ ،‬ﺕﻨﻬ ﺎﻳﻰ ﻣ ﻰ روم‪ .‬ﺷ ﻤﺎ آ ﺎر ﺷﻨﺎﺳ ﺎﻳﻰ پ ﻞ را ﺕﻤ ﺎم آﻨﻴ ﺪ‪ .‬ﻧﺒﺎﻳ ﺪ ﻣﻌﻄ ﻞ‬ ‫آﻨﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺕ ﻮ دﻳ ﺸﺐ را آ ﺎﻣﻼ ﺑﻴ ﺪار ﺑ ﻮدﻩ اى‪ .‬آﻤ ﻰ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮدت رﺡ ﻢ آ ﻦ‪ .‬از پ ﺎ‬ ‫ﻣﻰ اﻓﺘﻰ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﻢ اﺳﺘﺮاﺡﺖ آﻨﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوم‪ .‬ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهﺎن ﺟﻠﺴﻪ دارم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﺎ هﻤﻴﻦ ﻟﺒﺎس هﺎ ﻣﻰ ﺧﻮاهﻰ ﺑﺮوى پﻴﺶ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ هﺎ؟«‬ ‫ﻧﮕﺎهﻰ ﺑﻪ ﻟﺒﺎس و ﺧﻮدش اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﮕﻪ اﻳﻦ ﻟﺒﺎس ﭼﻪ اش هﺴﺖ؟«‬ ‫‪٨٩‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺕ ﻮ ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪﻩ ى ﺳ ﭙﺎهﻰ‪ .‬ﺑ ﺎ ﻟﺒ ﺎس ﺷﺨ ﺼﻰ آ ﻪ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﻮد ﺑ ﺮوى ﺁن ﺟ ﺎ‪ .‬اﻗ ﻼ‬ ‫ﻳﻚ دﺳﺖ ﻟﺒﺎس ﺑﺴﻴﺠﻰ ﺑﭙﻮش‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺁن ﻟﺒﺎس هﺎ ﻣﺎل ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺖ زﻳ ﺮ ﺑ ﺎر ﻧ ﺮود‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣ ﻦ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ را ﺻ ﺪا آ ﺮدم و ﺁﺧ ﺮش ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ را ﻣﺠﺒ ﻮر آﻨ ﻴﻢ ﻟﺒ ﺎس ﻓ ﺮم ﺑﭙﻮﺷ ﺪ‪ .‬ﺷ ﻠﻮار و پﻴ ﺮاهﻦ‪ ،‬ه ﺮ دو ﺑ ﺮاﻳﺶ ﮔ ﺸﺎد‬ ‫ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﻧﮕ ﺎهﻰ ﺑ ﻪ ﻟﺒ ﺎس ه ﺎ اﻧ ﺪاﺧﺖ و ﮔﻔ ﺖ‪» :‬دﻳﺪﻳ ﺪ! ﻧﮕﻔ ﺘﻢ؟ اﻳ ﻦ ﻟﺒ ﺎس ه ﺎ‬ ‫ﺑ ﺮاى ﻣ ﻦ ﺑ ﺰرگ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻗ ﺪ ﻣ ﻦ دوﺧﺘ ﻪ ﻧ ﺸﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﻬﺘ ﺮ اﺳ ﺖ اﻳ ﻦ ه ﺎ را ﺑ ﺪهﻴﻢ ﺑ ﻪ‬ ‫آﺴﻰ آﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺷﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬ ‫ـ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺕﺮ از ﺕﻮ هﻴﭻ آﺲ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﻟﺒ ﺎس ه ﺎ را دادﻳ ﻢ ﺧﻴ ﺎﻃﻰ ﺕ ﺎ ﺑ ﺮاﻳﺶ آﻮﺕ ﺎﻩ آﻨ ﺪ‪ .‬ﺁﺧ ﺮ ﺳ ﺮ ﻣﺠﺒ ﻮر ﺷ ﺪ ﺑﭙﻮﺷﺪﺷ ﺎن‪.‬‬ ‫ﻳ ﻚ ﻓﺎﻧ ﺴﻘﻪ ه ﻢ ﺑ ﺴﺖ ﺑ ﻪ آﻤ ﺮش و ﺁﻣ ﺎدﻩ ى ﺡﺮآ ﺖ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺖ ﺳ ﻮار ﻣﺎﺷ ﻴﻦ‬ ‫ﺑﺸﻮد آﻪ ﻳﻚ دﻓﻌﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﭼﻴﺰى ﻳﺎدش اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﺁر ـ پﻰ ـ ﺟﻰ؟ ﺁر ـ پﻰ ـ ﺟﻰ ام را ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ام‪.‬‬ ‫ﺑﭽﻪ هﺎﻳﻰ آﻪ ﺁن ﺟﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻨﺪﻩ ﺷﺎن ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻮﻗﻊ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ اهﻮاز هﻢ دﺳﺖ ﺑﺮ ﻧﻤﻰ دارى؟‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ هﻢ ﺧﻨﺪﻳﺪ و رﻓﺖ‪ .‬اﻳﻦ‪ ،‬ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎرى ﺑﻮد آﻪ او ﺑﻪ اهﻮاز ﻣﻰ رﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﺁن روز‪ ،‬هﻨﻮز ﻇﻬﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ ﺡﺴﻦ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﻣﻘﺮ‪ .‬پﺮﺳﻴﺪم‪» :‬ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬پﻞ را زدﻩ اﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻳﻌﻨﻰ ازش اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﻰ آﻨﻨﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺁرﻩ‪ .‬ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎدﻩ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﻣﺤﻤﺪﺡ ﺴﻦ ﻗﺪوﺳ ﻰ ه ﻢ ﺁن ﺟ ﺎ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﻰ ﻧﺎراﺡ ﺖ ﺷ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻳ ﻚ دﻗﻴﻘ ﻪ را‬ ‫ه ﻢ ﻧﺒﺎﻳ ﺪ از دﺳ ﺖ ﺑ ﺪهﻴﻢ‪ .‬پ ﻞ هﻤ ﻴﻦ اﻣ ﺸﺐ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻣﻨﻬ ﺪم ﺑ ﺸﻮد‪ .‬ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد ﺑﻬ ﺶ‬ ‫ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ؟«‬ ‫ـ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻰ؟‬ ‫ـ ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﺴﺖ؟‬ ‫ـ روى پﻞ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬پﺎى پﻞ هﻢ ﺑﻌﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ آﻪ آﻤﻴﻦ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻰ دﻗﻴﻘ ًﺎ ﺑﻔﻬﻤﻰ آﻪ آﻤﻴﻦ دارﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ؟‬ ‫ـ ﻧﻪ‪ ،‬روز روﺷﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻰ رﺳﻴﺪ آﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬وﻟﻰ ﺷﺐ را ﻧﻤﻰ داﻧﻢ‪.‬‬ ‫ﻣ ﺪﺕﻰ ﺑ ﻪ ﻓﻜ ﺮ ﻓ ﺮو رﻓﺘ ﻴﻢ‪ .‬اﻳ ﻦ پ ﻞ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ ﺡ ﺴﺎﺑﻰ اوﺿ ﺎع ﻣﻨﻄﻘ ﻪ را ﺑ ﻪ ه ﻢ‬ ‫ﺑﺮﻳﺰد‪.‬‬ ‫‪٩٠‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻗﺪوﺳ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬در ه ﺮ ﺻ ﻮرت‪ ،‬ﺡﺘ ﻰ ﺑ ﻪ ﻗﻴﻤ ﺖ درﮔﻴ ﺮى‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ پ ﻞ را از ﺑ ﻴﻦ‬ ‫ﺑﺒﺮﻳﻢ‪ .‬ﺡﺎﻻ از ﺧﻮد پﻞ ﺑﮕﻮ ﺡﺴﻦ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬پ ﻞ را ﺑ ﺎ ﻟﻮﻟ ﻪ ه ﺎى ﻗﻄ ﻮر زدﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﮔﻤ ﺎﻧﻢ ﻟﻮﻟ ﻪ ه ﺎى ‪ ۵۶‬اﻳﻨﭽ ﻰ ﺑﺎﺷ ﺪ‪.‬‬ ‫ﭼﻨﺪ ردﻳﻒ از اﻳﻦ ﻟﻮﻟ ﻪ ه ﺎ را آﻨ ﺎر ه ﻢ ﭼﻴ ﺪﻩ اﻧ ﺪ و ﺑ ﻴﻦ دوپﺎﻳ ﻪ آ ﻪ در دو ﻃ ﺮف رودﺧﺎﻧ ﻪ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺤﻜﻢ آﺮدﻩ اﻧﺪ‪ .‬روى ﻟﻮﻟﻪ هﺎ هﻢ ﺑﻴﺶ از دو ﻣﺘﺮ ﺧﺎك رﻳﺨﺘﻪ اﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﻗﺪوﺳﻰ ﮔﻔﺖ‪» :‬پﺲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺡﺴﺎب‪ ،‬ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﺷﻮد آﺎرى آﺮد‪«.‬‬ ‫ﺡﺴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬دﺳﺖ آﻢ در هﺮ ﻃﺮف دو ﺕﺎ ﻣﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ آﺎر ﺑﮕﺬارﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﻗﺪوﺳ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺕ ﺎزﻩ‪ ،‬اﮔ ﺮ آﺎرﺳ ﺎز ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻦ‪ ،‬ﻣ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻰ آﺮوآ ﻰ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ را‬ ‫ﺑﻜﺸﻰ ﺕﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ ،‬ﭼﻪ آﺎر ﻣﻰ ﺷﻮد آﺮد؟«‬ ‫آﺎﻏ ﺬ و ﻗﻠ ﻢ ﺁوردﻳ ﻢ‪ .‬ﺡ ﺴﻦ ﺷ ﺮوع آ ﺮد ﺑ ﻪ آ ﺸﻴﺪن ﻧﻘ ﺸﻪ و در هﻤ ﺎن ﺡ ﺎل‪،‬‬ ‫ﺕﻮﺿ ﻴﺢ ﻣ ﻰ داد‪» :‬اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ روﺳ ﺘﺎى ﻣﺎﺳ ﺖ‪ .‬پ ﻞ از روﺳ ﺘﺎى ﻣ ﺎ‪ ،‬ﺡ ﺪود ﭼﻬ ﺎر آﻴﻠ ﻮﻣﺘﺮ‬ ‫ﻓﺎﺻ ﻠﻪ دارد‪ .‬روﺑ ﻪ روى ﺡ ﺎج ﻏﺎﻟ ﺐ اﺳ ﺖ‪ .‬دﺷ ﻤﻦ ﻳ ﻚ ﺳ ﺮى ﻣﻮاﺿ ﻊ روﺑ ﻪ روى‬ ‫روﺳ ﺘﺎى ﻣ ﺎ دارد و ﻳ ﻚ ﺳ ﺮى ه ﻢ روﺑ ﻪ روى ﺡ ﺎج ﻏﺎﻟ ﺐ‪ .‬ﻣﻘ ﺮ اﺻ ﻠﻰ ﺷ ﺎن ه ﻢ آﻤ ﻰ‬ ‫ﺑﺎﻻﺕﺮ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺕﺮﺕﻴ ﺐ‪ ،‬ه ﻢ ﺑﺎﻳ ﺪ درﺳ ﺖ از ﺟﻠ ﻮى ﭼ ﺸﻢ ﺁن ه ﺎ ﺑﮕ ﺬرﻳﻢ و ه ﻢ‬ ‫اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺟﻠ ﻮى ﭼ ﺸﻢ ﺁن ه ﺎ‪ ،‬پ ﻞ را ﻣﻨﻬ ﺪم آﻨ ﻴﻢ‪ .‬آ ﺎر ﺳ ﺨﺘﻰ اﺳ ﺖ‪ .‬از ﻋﻬ ﺪﻩ اش‬ ‫ﺑﺮﻣﻰ ﺁﻳﻴﻢ ﻣﺤﻤﻮد)‪(٢‬؟«‬ ‫ﻗﺪوﺳﻰ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ‪ ،‬وﻟﻰ آﺎر ﺳﺨﺘﻰ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬پﺲ ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﺡﺴﻴﻦ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪«.‬‬ ‫ﻗﺪوﺳ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻣ ﺎ ﻣﻘ ﺪﻣﺎت آ ﺎر را ﺷ ﺮوع ﻣ ﻰ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ه ﺴﺘﻢ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺕ ﺎ‬ ‫ﺷﺐ ﺧﻮدش را ﻣﻰ رﺳﺎﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻇﺎهﺮًا ﺟﻠﺴﻪ ى ﻣﻬﻤﻰ داﺷﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻧﻴﺎﻳﺪ‪«.‬‬ ‫ﻗﺪوﺳ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺷ ﻤﺎ اﮔ ﺮ ﺑ ﻪ ﺕ ﺎزﮔﻰ ﺡ ﺴﻴﻦ را ﺷ ﻨﺎﺧﺘﻪ اﻳ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺳ ﺎل هﺎﺳ ﺖ آ ﻪ او‬ ‫را ﻣ ﻰ ﺷﻨﺎﺳ ﻢ‪ .‬ﻣ ﺎ ﺕ ﻮ ﻣ ﺸﻬﺪ ﺑ ﺎ ه ﻢ ﻓﻌﺎﻟﻴ ﺖ ﻣ ﻰ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬هﻨ ﻮز ﺧ ﺎﻃﺮات ﺕﻈ ﺎهﺮات و‬ ‫ﺟﻠ ﺴﺎت ﺁن روزه ﺎ از ﻳ ﺎدم ﻧﺮﻓﺘ ﻪ‪ .‬ﺑ ﺎ ه ﻢ ﻣ ﻰ رﻓﺘ ﻴﻢ پ ﺎى درس ه ﺎى ﺁﻗ ﺎى ﺧﺎﻣﻨ ﻪ اى‪ .‬ﺑ ﺎ‬ ‫ه ﻢ ﻣ ﻰ رﻓﺘ ﻴﻢ ﻣﻨ ﺰل ﺁﻗ ﺎى هﺎﺷ ﻤﻰ ﻧ ﮋاد‪ .‬ﺑ ﺎ ه ﻢ ﺕﻈ ﺎهﺮات راﻩ ﻣ ﻰ اﻧ ﺪاﺧﺘﻴﻢ‪ .‬هﻴﭽﻮﻗ ﺖ‬ ‫ﻧ ﺸﺪ آ ﻪ آ ﺎر ﻣﻬﻤ ﻰ در پ ﻴﺶ ﺑﺎﺷ ﺪ و ﺡ ﺴﻴﻦ ﻧﻴﺎﻳ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺟ ﺎﻳﻰ ه ﻢ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﺎز‬ ‫ﺧ ﻮدش را ﻣ ﻰ رﺳ ﺎﻧﺪ‪ .‬اﻻن ه ﻢ ﻣ ﻰ داﻧ ﻢ آ ﻪ دﻟ ﺶ پ ﻴﺶ ﻣﺎﺳ ﺖ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ ﺕ ﺎ ﺡ ﺎﻻ‪،‬‬ ‫ﻧﻘﺸﻪ ى ﻋﻤﻠﻴﺎت را هﻢ آﺸﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬ ‫ﻗ ﺮار ﺷ ﺪ ﺑ ﺮوﻳﻢ و ﺑﺒﻴﻨ ﻴﻢ ﺡ ﺴﻦ رآ ﺎﺑﻰ ﭼ ﻪ ﻗ ﺪر ﻣ ﻴﻦ ﺑ ﺮاى ﻣ ﺎن ﺁوردﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ‬ ‫‪٩١‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫داﺷﺘﻴﻢ از هﻢ ﺟﺪا ﻣﻰ ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﺡﺴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬راﺳﺘﻰ ﻳﻚ ﻣﺴﺄﻟﻪ ى دﻳﮕﺮ هﻢ هﺴﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻴﻢ‪» :‬ﭼﻰ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺳ ﮓ ه ﺎ! ﻣﺮاﻗ ﺐ ﺳ ﮓ ه ﺎ ﺑﺎﺷ ﻴﺪ‪ .‬ه ﻢ ﺕ ﻮ روﺳ ﺘﺎى ﻣ ﺎ و ه ﻢ ﺕ ﻮ ﺡ ﺎج ﻏﺎﻟ ﺐ‪،‬‬ ‫ﺳ ﮓ ه ﺎ هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺕ ﺎ ﻳ ﻚ ﻓﻌ ﺎﻟﻴﺘﻰ را ﺑﺒﻴﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﺷ ﺮوع ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ ﺑ ﻪ پ ﺎرس آ ﺮدن‪.‬‬ ‫هﻤﻪ را ﺧﺒﺮدار ﻣﻰ آﻨﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﻗﺪوﺳﻰ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﺘﺮس! ﻧﻤﻰ ﮔﺬارﻳﻢ ﺳﮓ هﺎ ﺑﻮﻳﻰ ﺑﺒﺮﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬پ ﺲ ﻣ ﻦ ﻣ ﻰ روم ﺧﺎﻧ ﻪ‪ .‬ﻧﻤ ﻰ ﺧ ﻮاهﻢ ﻧﺒ ﻮدﻧﻢ در روﺳ ﺘﺎ اﺡ ﺴﺎس‬ ‫ﺑ ﺸﻮد‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ‪ ،‬از ﺁن ﺟ ﺎ ﺑﻬﺘ ﺮ ﻣ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻢ اوﺿ ﺎع را زﻳ ﺮ ﻧﻈ ﺮ داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻢ‪ .‬هﻤ ﺎن ﺟ ﺎ‬ ‫ﻣﻨﺘﻈﺮﺕﺎن ﻣﻰ ﺷﻮم‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺳﺮاﻏﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻣﻰ ﺁﻳﻢ دﻧﺒﺎﻟﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬پ ﺲ‪ ،‬از دﻳ ﻮار ﺡﻴ ﺎط ﺑﭙ ﺮ ﺕ ﻮ و در اﺕ ﺎﻗﻢ را ﺑ ﺰن‪ .‬ﻧﻤ ﻰ ﺧ ﻮاهﻢ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﺑﻴ ﺪار‬ ‫ﺑﺸﻮﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﺸﻢ!«‬ ‫ﻣﻘ ﺪﻣﺎت آ ﺎر را ﺁﻣ ﺎدﻩ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻋ ﺼﺮ ﺷ ﺪ‪ ،‬وﻟ ﻰ هﻨ ﻮز ﺧﺒ ﺮى از ﺡ ﺴﻴﻦ ﻧﺒ ﻮد‪.‬‬ ‫داﺷ ﺘﻴﻢ از ﺁﻣ ﺪﻧﺶ ﻧﺎاﻣﻴ ﺪ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻳﻢ آ ﻪ ﻣﺎﺷ ﻴﻨﻰ پﻴﭽﻴ ﺪ ﺕ ﻮ ﻣﺪرﺳ ﻪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺎ‬ ‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻰ رﻓﺘﻴﻢ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎﻟﺶ‪.‬‬ ‫ـ دﻳﺮ آﺮدى ﺡﺴﻴﻦ!‬ ‫ـ آﺎره ﺎ زﻳ ﺎد ﺑ ﻮد‪ .‬ﻳ ﻪ ﺳ ﺮى ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻧﻮادﻩ ام زدم و ازﺷ ﺎن ﺧ ﺪاﺡﺎﻓﻈﻰ آ ﺮدم‪.‬‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺧﺪاﺡﺎﻓﻈﻰ ﺁﺧﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫پﻴﺎدﻩ ﺷﺪ‪ .‬روى پﺎﺑﻨﺪ ﻧﺒﻮد‪ .‬رﻧﮕﺶ پﺮﻳﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬راﻩ اﻓﺘﺎد ﻃﺮف اﺕﺎﻗﺶ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻰ ﺷﺪﻩ ﺡﺴﻴﻦ؟ اﻧﮕﺎر ﺳﺮﺡﺎل ﻧﻴﺴﺘﻰ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻴﺰى ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬آﻤﻰ ﺳﺮم درد ﻣﻰ آﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ آﻤﻰ؟! ﺕﻮ ﺡﺘﻰ ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﻰ راﻩ ﺑﺮوى‪.‬‬ ‫ـ ﺧﻮب ﻣﻰ ﺷﻮم‪ .‬از پﻞ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟‬ ‫ـ ﺡ ﺴﻦ ﺑ ﺮاى ﺷﻨﺎﺳ ﺎﻳﻰ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻣ ﺸﺐ ﻣﻨﻔﺠ ﺮش ﻣ ﻰ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را رو ﺑ ﻪ‬ ‫راﻩ آﺮدﻩ اﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻟﺒﺨﻨ ﺪى زد و رﻓ ﺖ ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف دﺳ ﺖ ﺷ ﻮﻳﻰ‪ .‬ه ﻮا داﺷ ﺖ ﺕﺎرﻳ ﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺎ ه ﻢ‬ ‫وﺿﻮ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ و ﻧﻤﺎز ﻣﻐﺮب و ﻋﺸﺎء را ﺑﻪ اﻣﺎﻣﺖ ﺡﺴﻴﻦ ﺧﻮاﻧﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺡﺘ ﻰ ﻗ ﺎدر ﺑ ﻪ ﻧﺸ ﺴﺘﻦ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬رﻓ ﺖ ﺕ ﻮى اﺕ ﺎﻗﺶ و دراز آ ﺸﻴﺪ‪ .‬رﻓﺘ ﻴﻢ ﺑ ﺎﻻ‬ ‫ﺳ ﺮش‪ .‬دﺳ ﺖ زدم ﺑ ﻪ پﻴ ﺸﺎﻧﻰ اش‪ .‬دﻳ ﺪم دارد در ﺕ ﺐ ﻣ ﻰ ﺳ ﻮزد‪ .‬ﺑ ﺎ ﺁن ﺡ ﺎل‪ ،‬ﻧﮕ ﺮان‬ ‫‪٩٢‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ آﻰ ﻣﻰ روﻳﻢ ﺳﺮاغ پﻞ؟‬ ‫ـ ﺕﻮ ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﻰ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺡﺎﻟﺖ‪ ،‬هﻤﺮاﻩ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻳﻰ‪.‬‬ ‫ـ ﺧﻮدﺕﺎن از ﻋﻬﺪﻩ اش ﺑﺮﻣﻰ ﺁﻳﻴﺪ؟‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺧﻴﺎﻟﺖ راﺡﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺧﻴﻠﻪ ﺧﺐ‪ .‬پﺲ ﺧﻮدت ﺑﺸﻮ ﻣﺴﺆول ﻋﻤﻠﻴﺎت‪ .‬ﺡﺴﻦ آﺠﺎﺳﺖ؟‬ ‫ـ رﻓﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎن‪ .‬ﻗﺮار ﺷﺪﻩ ﺳﺮ راﻩ‪ ،‬ﺧﺒﺮش آﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﭽﻪ هﺎﻳﻰ را آﻪ ﻻزم دارى ﺑﺮدار و ﺳﺮﻳﻊ ﺡﺮآﺖ آﻦ!‬ ‫ﺑ ﻪ ﺟ ﺰ ﻗﺪوﺳ ﻰ‪ ،‬ﺳ ﻪ ﻧﻔ ﺮ دﻳﮕ ﺮ را ﺑﺮداﺷ ﺘﻢ‪ .‬ﭼﻬ ﺎر ﺕ ﺎ ﻣ ﻴﻦ ﮔﺬاﺷ ﺘﻴﻢ ﺕ ﻮ آﻮﻟ ﻪ هﺎﻣ ﺎن‪.‬‬ ‫ﺧ ﺸﺎب هﺎﻣ ﺎن را پ ﺮ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻧﻔ ﺮى ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎ ﻧﺎرﻧﺠ ﻚ ﺑﺮداﺷ ﺘﻴﻢ‪ .‬ﺳ ﻮار واﻧ ﺖ ﻧﻴ ﺴﺎﻧﻰ‬ ‫ﺷ ﺪﻳﻢ و راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ‪ .‬ﺷ ﺎﻧﺲ ﺁوردﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺷ ﺐ ﺕ ﺎرﻳﻜﻰ ﺑ ﻮد‪ .‬آﻤ ﻰ دﻟﻬ ﺮﻩ داﺷ ﺘﻢ‪ .‬اﻳ ﻦ‬ ‫اوﻟ ﻴﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳ ﺖ ﻣﻬﻤ ﻰ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣ ﺴﺆوﻟﻴﺘﺶ ﺑ ﺮ ﻋﻬ ﺪﻩ ى ﻣ ﻦ ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ‬ ‫وﻗﺘ ﻰ ﭼ ﺸﻤﻢ ﺑ ﻪ ﭼﻬ ﺮﻩ ى ﺁرام ﻗﺪوﺳ ﻰ ﻣ ﻰ اﻓﺘ ﺎد‪ ،‬دﻟ ﻢ ﮔ ﺮم ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻗﺪوﺳ ﻰ ﭼﻨ ﺎن‬ ‫وﻗﺎر و ﺁراﻣﺸﻰ داﺷﺖ آ ﻪ اﻧﮕ ﺎر ﻧ ﻪ اﻧﮕ ﺎر داﺷ ﺖ راه ﻰ ﻋﻤﻠﻴ ﺎﺕﻰ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ آ ﻪ ﻣﻌﻠ ﻮم ﻧﺒ ﻮد‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎﻣﺶ ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫هﻤ ﻪ ﺳ ﺎآﺖ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺕﻨﻬ ﺎ ﺻ ﺪاﻳﻰ آ ﻪ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ ،‬ﺻ ﺪاى ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬راﻧﻨ ﺪﻩ‬ ‫ﻓﻘ ﻂ ﭼ ﺮاغ ه ﺎى آﻮﭼ ﻚ را روﺷ ﻦ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺠﺒ ﻮر ﺑ ﻮد ﺁه ﺴﺘﻪ ﺡﺮآ ﺖ آﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ دو‬ ‫آﻴﻠ ﻮﻣﺘﺮى روﺳ ﺘﺎى ﺡ ﺴﻦ آ ﻪ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬هﻤ ﻴﻦ ﺟ ﺎ ﻧﮕ ﻪ دار‪ .‬ﺻ ﻼح ﻧﻴ ﺴﺖ آ ﻪ‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ ﺑﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﺮوﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﻧﮕ ﻪ داﺷ ﺖ‪ .‬ﭼ ﺮاغ ﺳ ﻘﻒ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ را روﺷ ﻦ آ ﺮدم و ﺑ ﺮاى ﺁﺧ ﺮﻳﻦ ﺑ ﺎر‪ ،‬آﺎﻟ ﻚ‬ ‫ﻣﻨﻄﻘﻪ را ﻣﺮور آﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﻳﺎدﺕ ﺎن ﺑﺎﺷ ﺪ آ ﻪ اﺡﺘﻤ ﺎل درﮔﻴ ﺮى در ﻋﻤﻠﻴ ﺎت اﻣ ﺸﺐ‪ ،‬ﺑ ﺴﻴﺎر زﻳ ﺎد اﺳ ﺖ‪ .‬ﺧﻴﻠ ﻰ‬ ‫ﺑﺎﻳ ﺪ هﻮﺷ ﻴﺎر ﺑﺎﺷ ﻴﻢ‪ .‬ﻣﻬ ﻢ ﺕ ﺮﻳﻦ ﻧﻜﺘ ﻪ اى آ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ رﻋﺎﻳ ﺖ آﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﺳ ﺮﻋﺖ ﻋﻤ ﻞ اﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫اﻳ ﻦ ﻃ ﻮر آ ﻪ ﺡ ﺴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪ ،‬ﻧﮕﻬﺒ ﺎن ه ﺎ ﻣﺮﺕ ﺐ ﺑ ﻪ پ ﻞ ﺳﺮآ ﺸﻰ ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬زﻣ ﺎن آﻤ ﻰ‬ ‫ﺧ ﻮاهﻴﻢ داﺷ ﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از اﻳ ﻦ آ ﻪ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ ﺑ ﻪ پ ﻞ‪ ،‬هﺮآ ﺪام ﻓﻘ ﻂ پ ﻨﺞ دﻗﻴﻘ ﻪ وﻗ ﺖ دارﻳ ﻢ‬ ‫آﻪ ﻣﻴﻦ را آﺎر ﺑﮕﺬارﻳﻢ‪ .‬ﻓﻘﻂ پﻨﺞ دﻗﻴﻘﻪ‪ .‬ﻳﺎدﺕﺎن ﻧﺮود‪«.‬‬ ‫پﻴ ﺎدﻩ ﺷ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ راﻧﻨ ﺪﻩ ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻣﺎﺷ ﻴﻦ را از ﺟ ﺎدﻩ ﺧ ﺎرج آ ﻦ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ روﻳ ﺶ را‬ ‫ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻴﻢ‪«.‬‬ ‫پﻴﭽﻴ ﺪ ﺕ ﻮ ﮔ ﻮدى زﻳ ﺮ ﺟ ﺎدﻩ‪ .‬ﺷ ﺮوع آ ﺮدﻳﻢ ﺑ ﻪ آﻨ ﺪن ﻋﻠ ﻒ ه ﺎى ﺑﻠﻨ ﺪ ﺡﺎﺷ ﻴﻪ ى‬ ‫ﺟ ﺎدﻩ‪ .‬زﻣ ﻴﻦ ﺧ ﻴﺲ ﺑ ﻮد و ﻋﻠ ﻒ ه ﺎ ﺑ ﻪ راﺡﺘ ﻰ آﻨ ﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﭼﻴ ﺰى ﻧﮕﺬﺷ ﺖ آ ﻪ‬ ‫‪٩٣‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻣﺎﺷ ﻴﻦ را ﺑ ﻪ ﻃ ﻮر آﺎﻣ ﻞ اﺳ ﺘﺘﺎر آ ﺮدﻳﻢ و ﺑ ﺪون ﺁن آ ﻪ ﺡ ﺮف ﺑ ﺰﻧﻴﻢ‪ ،‬راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ ﻃ ﺮف‬ ‫روﺳ ﺘﺎى ﺡ ﺴﻦ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﺰدﻳﻜ ﻰ روﺳ ﺘﺎ آ ﻪ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬آﻮﻟ ﻪ ام را در ﺁوردم و ﮔﺬاﺷ ﺘﻢ رو‬ ‫زﻣ ﻴﻦ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺷ ﻤﺎ هﻤ ﻴﻦ ﺟ ﺎ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﻣ ﺎ ﺑ ﺸﻮﻳﺪ‪ .‬ﺑﻬﺘ ﺮ اﺳ ﺖ از ﺳ ﺮ ﺟﺎﻳﺘ ﺎن ﺕﻜ ﺎن‬ ‫ﻧﺨﻮرﻳﺪ‪ .‬ﺑﻠﻨﺪ هﻢ ﻧﺸﻮﻳﺪ‪ .‬ﺳﮓ هﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺎن ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﺳ ﻴﺎهﻰ ﺧﺎﻧ ﻪ ه ﺎى روﺳ ﺘﺎ‪ ،‬ﺟﻠ ﻮى ﭼ ﺸﻤﻤﺎن ﺑ ﻮد‪ .‬ﺡ ﺪود ﺻ ﺪ ﻣﺘ ﺮ ﺑ ﺎ روﺳ ﺘﺎ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ‬ ‫داﺷ ﺘﻴﻢ‪ .‬ﺁرام ﺁرام راﻩ اﻓﺘ ﺎدم ﻃ ﺮف روﺳ ﺘﺎ‪ .‬ﻣﻮاﻇ ﺐ ﺑ ﻮدم آ ﻪ ه ﻴﭻ ﺳﺮوﺻ ﺪاﻳﻰ اﻳﺠ ﺎد‬ ‫ﻧﻜ ﻨﻢ‪ .‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ درﺳ ﺖ روﺑ ﻪ روى روﺳ ﺘﺎ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﺑﻮدﻧ ﺪ و دﻧﺒﺎﻟ ﻪ ى ﻣﻮاﺿ ﻊ ﺷ ﺎن ﺕ ﺎ ﺁن‬ ‫ﻃﺮف روﺳﺘﺎى ﺡﺎج ﻏﺎﻟﺐ‪ ،‬آﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺑ ﻪ ﺧﺎﻧ ﻪ ى ﺡ ﺴﻦ آ ﻪ رﺳ ﻴﺪم‪ ،‬آﻼﺷ ﻢ را اﻧ ﺪاﺧﺘﻢ پ ﺸﺘﻢ‪ .‬ﺑ ﺮاى ﺁﺧ ﺮﻳﻦ ﺑ ﺎر‬ ‫دوروﺑ ﺮم را ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮدم و از دﻳ ﻮار ﺡﻴ ﺎط ﺑ ﺎﻻ رﻓ ﺘﻢ‪ .‬آﻠ ﻮﺧﻰ آﻨ ﺪﻩ ﺷ ﺪ و اﻓﺘ ﺎد پ ﺎﻳﻴﻦ‪.‬‬ ‫آﻤ ﻰ ﻣﻜ ﺚ آ ﺮدم ﺕ ﺎ ﺑﺒﻴ ﻨﻢ آ ﺴﻰ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ى ﺻ ﺪا ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد ﻳ ﺎ ﻧ ﻪ‪ .‬ﺧﺒ ﺮى ﻧ ﺸﺪ‪ .‬از ﺁن‬ ‫ﻃ ﺮف دﻳ ﻮار پﺮﻳ ﺪم پ ﺎﻳﻴﻦ و ﻧ ﻮك پ ﺎ ﻧ ﻮك پ ﺎ رﻓ ﺘﻢ ﻃ ﺮف اﺕ ﺎق ﺡ ﺴﻦ‪ .‬اﺕ ﺎق ﺕﺎرﻳ ﻚ ﺑ ﻮد‪.‬‬ ‫ﺑ ﺎ اﻧﮕ ﺸﺖ‪ ،‬ﺁه ﺴﺘﻪ زدم ﺑ ﻪ در و ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺷ ﺪم‪ .‬در ﺑ ﺎز ﺷ ﺪ و ﻟﻮﻟ ﻪ ى آﻼﺷ ﻰ ﺑﻴ ﺮون ﺁﻣ ﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﻨﻢ ﺡﺴﻦ!«‬ ‫در را ﺑﻪ ﻃﻮر آﺎﻣﻞ ﺑﺎز آﺮد و در ﺁﻏﻮﺷﻢ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﭽﻪ هﺎ آﺠﺎ هﺴﺘﻨﺪ؟‬ ‫ـ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ ﻣﺮﻳﺾ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻦ ﻣ ﺪﺕﻰ ﺳ ﺎآﺖ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻏﻤ ﻰ ﭼﻬ ﺮﻩ اش را پﻮﺷ ﺎﻧﺪﻩ ﺑ ﻮد ﺑﻌ ﺪ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑﻬﺘ ﺮ اﺳ ﺖ‬ ‫ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﺕﻮ و ﺑﺮاى ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎر هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻣﺮور آﻨﻴﻢ‪«.‬‬ ‫در ﺡﻴ ﺎط را ﺑ ﺎز آ ﺮدﻳﻢ و ﺑ ﺎ اﺡﺘﻴ ﺎط رﻓﺘ ﻴﻢ ﺳ ﺮاغ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ اﺕ ﺎق ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻴﻢ‬ ‫ﺡ ﺴﻦ ﻓﺘﻴﻠ ﻪ ى ﻓ ﺎﻧﻮس را ﺑ ﺎﻻ آ ﺸﻴﺪ و ﻣ ﻦ آﺎﻟ ﻚ را پﻬ ﻦ آ ﺮدم رو زﻣ ﻴﻦ و ﺡ ﺪود پ ﻨﺞ‬ ‫دﻗﻴﻘﻪ‪ ،‬دوﺑﺎرﻩ ﺑﭽﻪ هﺎ را ﺕﻮﺟﻴﻪ آﺮدم‪.‬‬ ‫ـ از ﺁن ﻃ ﺮف ﺑ ﻪ پ ﻞ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮﻳﻢ‪ .‬اﻳ ﻦ ﺟ ﻮرى ﺑﻬﺘ ﺮ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻧﺘﻈ ﺎرش را آﻤﺘ ﺮ‬ ‫ﺧﻮاهﻨ ﺪ داﺷ ﺖ‪ .‬ﻣ ﺴﺄﻟﻪ ى دﻳﮕ ﺮ دور زدن پ ﻞ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ از دور‪ ،‬ﺻ ﻮرت ﺑﮕﻴ ﺮد‪.‬‬ ‫ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺒﻞ از رﺳﻴﺪن ﺑﻪ پﻞ‪ ،‬ﻧﻴﻢ داﻳﺮﻩ اى ﺑﺰﻧﻴﻢ و ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ ﺁﻧﻮر‪.‬‬ ‫ﺡﺴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻳﻦ ﺟﻮرى ﺑﻪ ﻣﻘﺮ اﺻﻠﻰ ﺷﺎن ﺧﻴﻠﻰ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﺎرﻩ اى ﻧﻴﺴﺖ‪«.‬‬ ‫و ﭼ ﺸﻤﻢ اﻓﺘ ﺎد ﺑ ﻪ ﻗﻴﺎﻓ ﻪ ى ﺑ ﺸﺎش ﻗﺪوﺳ ﻰ‪ .‬ﭼﻨ ﺎن ﺷ ﺎد ﺑ ﻮد آ ﻪ اﻧﮕ ﺎر داﺷ ﺖ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻋﺮوﺳﻰ ﻣﻰ رﻓﺖ‪.‬‬ ‫از روﺳ ﺘﺎى ﺡ ﺴﻦ آ ﻪ ﺧ ﺎرج ﺷ ﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻻﺑ ﻪ ﻻى ﻋﻠ ﻒ ه ﺎ ﺷ ﺮوع آ ﺮدﻳﻢ ﺑ ﻪ ﺡﺮآ ﺖ و‬ ‫‪٩٤‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺑﻌ ﺪ از ﻳﻜ ﻰ دو ﺳ ﺎﻋﺖ ﺑ ﻪ ﻧﺰدﻳﻜ ﻰ ﺡ ﺎج ﻏﺎﻟ ﺐ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪ .‬ﺁن ﺟ ﺎ آﺎﻧ ﺎل ﺁﺑ ﻰ وﺟ ﻮد‬ ‫داﺷ ﺖ آ ﻪ از آﺮﺧ ﻪ ﺳﺮﭼ ﺸﻤﻪ ﻣ ﻰ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬آﻨ ﺎرﻩ ى آﺎﻧ ﺎل را در پ ﻴﺶ ﮔ ﺮﻓﺘﻴﻢ و در‬ ‫ﺡ ﺎﻟﻰ آ ﻪ ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﺎن ﺑ ﻪ پ ﻞ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺁن را دور زدﻳ ﻢ و ﺧﻮدﻣ ﺎن را دوﺑ ﺎرﻩ رﺳ ﺎﻧﺪﻳﻢ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻧﺰدﻳ ﻚ آﺎﻧ ﺎل‪ .‬ﺡ ﺴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬هﻤ ﻴﻦ ﺟ ﺎ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺑ ﺸﻮﻳﺪ ﺕ ﺎ ﻣ ﻦ ﺑ ﺮوم و ﺳﺮوﮔﻮﺷ ﻰ ﺁب‬ ‫ﺑ ﺪهﻢ‪ .‬ﻣﻮاﻇ ﺐ ﺳ ﮓ ه ﺎ ﺑﺎﺷ ﻴﺪ‪ .‬آﻮﭼ ﻚ ﺕ ﺮﻳﻦ ﺻ ﺪاﻳﻰ ﺑ ﺸﻨﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺷ ﺮوع ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ ﺑ ﻪ‬ ‫پﺎرس آﺮدن و هﻤﻪ ى ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ را ﻣﻰ رﻳﺰﻧﺪ اﻳﻦ ﺟﺎ‪«.‬‬ ‫ﻣ ﺎ دراز آ ﺸﻴﺪﻳﻢ روى زﻣ ﻴﻦ و ﺡ ﺴﻦ ﺟﻠ ﻮ رﻓ ﺖ‪ .‬ﻣ ﺪﺕﻰ ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﺑﺮﮔ ﺸﺖ و ﮔﻔ ﺖ‪» :‬از‬ ‫ﻧﮕﻬﺒ ﺎن ه ﺎ ﺧﺒ ﺮى ﻧﻴ ﺴﺖ وﻟ ﻰ ﺡﺘﻤ ًﺎ ﮔ ﺸﺘﻰ ه ﺎ ﻣ ﻰ ﺁﻳﻨ ﺪ و ﺑ ﻪ پ ﻞ ﺳ ﺮ ﻣ ﻰ زﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﻗﺒ ﻞ از‬ ‫ﺁﻣﺪن ﺷﺎن ﺑﺎﻳﺪ آﺎر را ﺕﻤﺎم آﻨﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﺴﻢ اﷲ! ﻗﺮار پﻨﺞ دﻗﻴﻘﻪ‪ ،‬ﻳﺎدﺕﺎن ﻧﺮود‪«.‬‬ ‫ﺧﻤﻴ ﺪﻩ ﺧﻤﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻪ پ ﻞ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺷ ﺪﻳﻢ‪ .‬از ﺳ ﮓ ه ﺎ ﺧﺒ ﺮى ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺻ ﺪاى آ ﻮﺑﺶ ﺁب‬ ‫ﺑﺮ ﻟﻮﻟﻪ هﺎ‪ ،‬ﺕﻨﻬﺎ ﺻﺪاﻳﻰ ﺑﻮد آﻪ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﻰ رﺳﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺑ ﻪ دهﺎﻧ ﻪ ى پ ﻞ آ ﻪ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺡ ﺴﻦ ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺕ ﻮ ﺑ ﺮو ﺕ ﺄﻣﻴﻦ ﺁن ﻃ ﺮف پ ﻞ را ﺑ ﺮ‬ ‫ﻋﻬﺪﻩ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش‪ .‬ﺡﻮاﺳﺖ ﺑﻪ هﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻦ ﺳ ﺮى ﺕﻜ ﺎن داد و در ﺕ ﺎرﻳﻜﻰ ﮔ ﻢ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻳﻜ ﻰ دﻳﮕ ﺮ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ را ه ﻢ ﮔﺬاﺷ ﺘﻢ‬ ‫اﻳ ﻦ ﻃ ﺮف دهﺎﻧ ﻪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ رﻓﺘ ﻴﻢ روى پ ﻞ‪ .‬ﻟﺤﻈ ﻪ اى ﻃ ﺮف روﺳ ﺘﺎ را ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮدم‪ .‬ﺧﺒ ﺮى‬ ‫ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺳ ﮓ ه ﺎ ﺑ ﻮﻳﻰ ﻧﺒ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺻ ﺪاى پﺎرﺳ ﻰ ﻧﻤ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﻗﺪوﺳ ﻰ و ﻳﻜ ﻰ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ‬ ‫رﻓﺘﻨ ﺪ ﺁن ﻃ ﺮف پ ﻞ‪ .‬ﻣ ﻦ و دوﺳ ﺘﻢ ﺕ ﺎ وﻗﺘ ﻰ آ ﻪ ﺁن ه ﺎ از پ ﻞ ﻧﮕﺬﺷ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬دﺳ ﺖ ﻣ ﺎن‬ ‫روى ﻣﺎﺷ ﻪ ى اﺳ ﻠﺤﻪ هﺎﻣ ﺎن ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻰ ﺁن آ ﻪ ﺡﺎدﺙ ﻪ اى رخ ﺑﺪه ﺪ‪ ،‬از روى پ ﻞ‬ ‫ﮔﺬﺷ ﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺸ ﺴﺘﻢ روى زﻣ ﻴﻦ‪ .‬ﺳ ﺮ ﻧﻴ ﺰﻩ هﺎﻣ ﺎن را در ﺁوردﻳ ﻢ و ﺷ ﺮوع آ ﺮدﻳﻢ ﺑ ﻪ آﻨ ﺪن‬ ‫ﺧ ﺎك‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬وﻗﺘ ﻰ زﻣ ﻴﻦ ﺑ ﻪ اﻧ ﺪازﻩ ى آ ﺎﻓﻰ ﮔ ﻮد ﺷ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﻴﻦ ه ﺎى ﺳ ﻨﮕﻴﻦ را از‬ ‫آﻮﻟ ﻪ هﺎﻣ ﺎن درﺁوردﻳ ﻢ و ﭼ ﺎل آ ﺮدﻳﻢ و ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ ﺧ ﺎك را رﻳﺨﺘ ﻴﻢ روى ﻣ ﻴﻦ‪ .‬آ ﺎر‬ ‫ﺕﻤ ﺎم ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭼﻴ ﺰى از زﻣ ﺎن ﺕﻌﻴ ﻴﻦ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺳ ﺮم را آ ﻪ ﺑ ﺎﻻ ﺁوردم‪،‬‬ ‫ﺻ ﺪاى پ ﺎرس ﺳ ﮕﻰ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻳ ﻚ ﺁن ﺑﻬ ﺘﻢ زد‪ .‬ﺻ ﺪا از ﻃ ﺮف روﺳ ﺘﺎ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪.‬‬ ‫ﭼ ﺸﻢ دوﺧ ﺘﻢ ﺑ ﻪ ﺁن ﺳ ﻮى پ ﻞ‪ .‬از ﻗﺪوﺳ ﻰ و هﻤ ﺮاهﺶ‪ ،‬ﺧﺒ ﺮى ﻧﺒ ﻮد‪ .‬دوﺑ ﺎرﻩ ﻃ ﺮف‬ ‫روﺳ ﺘﺎ را ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮدم‪ .‬ﺡ ﺎﻻ‪ ،‬ﺻ ﺪاى ﺳ ﮓ دﻳﮕ ﺮى ه ﻢ ﺑ ﻪ ﮔ ﻮش ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺻ ﺪاهﺎ‬ ‫داﺷ ﺘﻨﺪ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬آ ﺴﻰ ﺕ ﻮ ﺕ ﺎرﻳﻜﻰ ﺷ ﻜﻞ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﺡ ﺴﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁه ﺴﺘﻪ ﮔﻔ ﺖ‪:‬‬ ‫»ﺻﺪاى پﺎرس ﺳﮓ هﺎ را ﺷﻨﻴﺪى؟ ﮔﺸﺘﻰ هﺎ دارﻧﺪ از راﻩ ﻣﻰ رﺳﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬آﺎر ﻣﺎ ﺕﻤﺎم ﺷﺪ‪«.‬‬ ‫ﺳ ﻴﺎهﻰ دﻳﮕ ﺮى ﻧﺰدﻳ ﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬از ﺁن ﺳ ﻮى پ ﻞ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ازش پﺮﺳ ﻴﺪم‪» :‬پ ﺲ‬ ‫‪٩٥‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻗﺪوﺳﻰ آﻮ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬هﻨﻮز آﺎرش ﺕﻤﺎم ﻧﺸﺪﻩ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺷﻤﺎ اﻃﺮاف پﻞ ﻣﻮﺿﻊ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪«.‬‬ ‫ﺑﭽﻪ هﺎ پﺮاآﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻃﻮل پﻞ را ﻧﻴﻢ ﺧﻴﺰ ﻃﻰ آﺮدم و رﺳﻴﺪم ﺑﺎﻻ ﺳﺮ ﻗﺪوﺳﻰ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﺮا ﻧﻤﻰ ﺁﻳﻰ ﻣﺤﻤﻮد؟‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬هﻨﻮز آﺎرم ﺕﻤﺎم ﻧﺸﺪﻩ‪ .‬اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺪﺟﻮرى ﺳﻔﺖ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬وﻟﺶ آﻦ! ﮔﺸﺘﻰ هﺎ دارﻧﺪ ﻣﻰ رﺳﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻻن ﺕﻤﺎم ﻣﻰ ﺷﻮد‪«.‬‬ ‫ﻧﺸ ﺴﺘﻢ آﻨ ﺎرش‪ .‬داﺷ ﺖ ﺑ ﺎ ﺁراﻣ ﺶ‪ ،‬ﭼﺎﻟ ﻪ را ﮔ ﻮد ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬دوروﺑ ﺮم را ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮدم‪.‬‬ ‫ﺻ ﺪاى پ ﺎرس ﺳ ﮓ ه ﺎ‪ ،‬ﺑﻠﻨ ﺪﺕﺮ از ﻗﺒ ﻞ ﺑ ﻪ ﮔ ﻮش ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﻗﺪوﺳ ﻰ ﻣ ﻴﻦ را ﭼ ﺎل آ ﺮد و‬ ‫ﺧ ﺎك رﻳﺨ ﺖ روﻳ ﺶ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ داﺷ ﺖ ﺑ ﺎ پ ﺸﺖ دﺳ ﺖ‪ ،‬ﺧ ﺎك را ﻣ ﻰ آﻮﺑﻴ ﺪ‪ .‬ﭼﻨ ﺎن ﺁراﻣ ﺸﻰ‬ ‫داﺷﺖ آﻪ اﻧﮕﺎر ﺡﺮﻓﻢ را ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﺠﻨﺐ ﻣﺤﻤﻮد! ﺑﺠﻨﺐ!«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ردى از ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺮﺟﺎى ﺑﮕﺬارﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﺳ ﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬آ ﺎرش را ﺕﻤ ﺎم آ ﺮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ از پ ﻞ ﮔﺬﺷ ﺘﻴﻢ و ﺧﻮدﻣ ﺎن را رﺳ ﺎﻧﺪﻳﻢ‬ ‫ﺑ ﻪ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ‪ .‬دﻳﮕ ﺮ ﭼﻴ ﺰى ﺑ ﻪ رﺳ ﻴﺪن ﮔ ﺸﺘﻰ ه ﺎ ﺑ ﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ ﺳ ﺮازﻳﺮ‬ ‫ﺷ ﺪﻳﻢ ﻃ ﺮف روﺳ ﺘﺎى ﺡ ﺴﻦ‪ .‬ﺕ ﻮى راﻩ ﺑ ﻪ ﺡ ﺴﻦ ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻣ ﻦ ﺑﺮاﻳ ﺖ ﺧﻴﻠ ﻰ ﻧﮕ ﺮان‬ ‫ه ﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻢ ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ آﺎرهﺎﻳ ﺖ‪ ،‬ﺧ ﺎﻧﻮادﻩ ات را ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺧﻄ ﺮ ﺑﻴﻨ ﺪازى‪ .‬ﺑﻬﺘ ﺮ ﻧﻴ ﺴﺖ‬ ‫ﺁن هﺎ را ﺑﻪ ﺟﺎى اﻣﻨﻰ ﺑﺒﺮى؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻧ ﻪ‪ ،‬در ﺁن ﺻ ﻮرت ﻧﻤ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻢ راﺡ ﺖ اﻳ ﻦ ﺟﺎه ﺎ رﻓ ﺖ و ﺁﻣ ﺪ آ ﻨﻢ‪ .‬ﺁن ه ﺎ‬ ‫ﺧﻮدﺷﺎن اﻳﻦ وﺿﻊ را پﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﺟﻠ ﻮى روﺳ ﺘﺎ‪ ،‬ﻳﻜ ﻰ ﻳﻜ ﻰ ﺡ ﺴﻦ را در ﺁﻏ ﻮش ﮔ ﺮﻓﺘﻴﻢ ﺕ ﺎ از او ﺟ ﺪا ﺷ ﻮﻳﻢ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ‬ ‫ﻣ ﻰ آ ﺮدﻳﻢ ﻣ ﻰ رود ﻃ ﺮف ﺧﺎﻧ ﻪ ﺷ ﺎن‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺡ ﺴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬دﻟ ﻢ ﺑ ﺮاى ﺡ ﺴﻴﻦ ﺕﻨ ﮓ ﺷ ﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ هﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺁﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﺮو اﺳﺘﺮاﺡﺖ آﻦ! ﻓﺮدا ﺡﺴﻴﻦ را ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﻢ ﺕﺎ ﺁن ﻣﻮﻗﻊ ﺻﺒﺮ آﻨﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬اﻻن ﺡ ﺴﻴﻦ ﺧ ﻮاب اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕ ﺐ ﺷ ﺪﻳﺪى داﺷ ﺖ‪ .‬ﺡ ﺎل ﺧ ﻮدش را‬ ‫ﻧﻤﻰ ﻓﻬﻤﻴﺪ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻦ ﻟﺒﺨﻨ ﺪ زد‪» :‬ﺡ ﺴﻴﻦ و ﺧ ﻮاب؟! ﺁن ه ﻢ وﻗﺘ ﻰ آ ﻪ ﻧﻴﺮوه ﺎﻳﺶ را ﺑ ﺮاى ﭼﻨ ﻴﻦ‬ ‫ﻋﻤﻠﻴ ﺎﺕﻰ ﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻩ؟ ﻣ ﻦ ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ه ﺴﺘﻢ آ ﻪ او ﺑﻴ ﺪار اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺡﺘ ﻰ اﮔ ﺮ ﺕ ﺐ ﭼﻬ ﻞ درﺟ ﻪ‬ ‫‪٩٦‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫هﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬ ‫ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ راه ﻴﺶ آ ﺮد آ ﻪ ﺑ ﺮود‪ .‬ﺑ ﺎ ه ﻢ ﺁﻣ ﺪﻳﻢ ﺕ ﺎ آﻨ ﺎر ﻣﺎﺷ ﻴﻦ‪ .‬ﺳ ﻮار ﺷ ﺪﻳﻢ و‬ ‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﻣﻘﺮ‪ .‬ﺡﺴﻦ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﻜﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ ﺑﻴﺪار ﺑﻮد و ﭼﺸﻢ ﺑﻪ راﻩ ﻣﺎ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻪ آﺎر آﺮدﻳﺪ؟ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﺑﻮد؟‬ ‫ـ از اﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻤﻰ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ـ اﻣﻴﺪوارم ﻧﺘﻴﺠﻪ ى ﺧﻮﺑﻰ هﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺡﺘﻤ ًﺎ هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر ﺧﻮاه ﺪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺎ ﺁن وﺳﻮاﺳ ﻰ آ ﻪ ﻣﺤﻤ ﻮد آ ﺎر ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ ،‬ﺑﻌﻴ ﺪ‬ ‫ﻣ ﻰ داﻧ ﻢ ﭼﻴ ﺰى از روى پ ﻞ ﺑﮕ ﺬرد و ﺟ ﺎن ﺳ ﺎﻟﻢ ﺑ ﻪ در ﺑﺒ ﺮد‪ .‬ﺕ ﻮ ﺁن هﻴ ﺮو وﻳ ﺮ آ ﻪ‬ ‫ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮد ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ ﺳﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ‪ ،‬ﺡﺘﻰ از ﺟﺎرو آﺮدﻧﺶ هﻢ دﺳﺖ ﺑﺮﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﻟﺒﺨﻨ ﺪ ﺷ ﻴﺮﻳﻨﻰ ﺑ ﺮ ﻟﺒ ﺎن ﺡ ﺴﻴﻦ ﻧﺸ ﺴﺖ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬دﺳ ﺘﺘﺎن درد ﻧﻜﻨ ﺪ‪ .‬ﺡﻴ ﻒ آ ﻪ‬ ‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ هﻤﺮاهﺘﺎن ﺑﻴﺎﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﻗﺪوﺳ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺧﻴﻠ ﻰ آ ﺎر ﻣ ﻰ آﻨ ﻰ ﺡ ﺴﻴﻦ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻓﻜ ﺮ ﺧ ﻮدت ﻧﻴ ﺴﺘﻰ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﺎ‬ ‫ﺑ ﺎش‪ .‬ﺁدم اﺡﺘﻴ ﺎج ﺑ ﻪ اﺳ ﺘﺮاﺡﺖ ه ﻢ دارد‪ .‬ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﻧﻴ ﺴﺖ آ ﻪ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ ﺷ ﺒﺎﻧﻪ روز ﺑ ﺪود و‬ ‫هﻴﭽﻴﺶ ﻧﺸﻮد‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑﺒ ﻴﻦ آ ﻰ دارد ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ راﻩ و ﭼ ﺎﻩ ﻧ ﺸﺎن ﻣ ﻰ ده ﺪ! ﺕ ﻮ اﮔ ﺮ راﺳ ﺖ‬ ‫ﻣ ﻰ ﮔ ﻮﻳﻰ‪ ،‬ﭼ ﺮا ﺧ ﻮدت ﻳ ﻚ ﺟ ﺎ ﻗ ﺮار ﻧﻤ ﻰ ﮔﻴ ﺮى؟ ﺕ ﺎزﻩ‪ ،‬ﻣ ﻦ آ ﻪ ﭼﻴ ﺰﻳﻢ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬آﻤ ﻰ‬ ‫ﺳﺮﻣﺎ ﺧﻮردﻩ ام‪ .‬هﻤﻴﻦ‪ .‬ﺕﻘﺼﻴﺮ ﺑﺎران دﻳﺮوز ﺑﻮد‪«.‬‬ ‫ﺑﻌ ﺪ آﻤ ﻰ از اﻳ ﻦ در و ﺁن در ﺻ ﺤﺒﺖ آ ﺮدﻳﻢ و ﺁﺧ ﺮ ﺳ ﺮ‪ ،‬ﺡ ﺮف آ ﺸﻴﺪ ﺑ ﻪ اه ﻮاز‬ ‫رﻓﺘﻦ ﺡﺴﻴﻦ‪.‬‬ ‫ـ راﺳﺘﻰ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺑﻮد؟ ﭼﺮا ﺕﻮ را ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ اهﻮاز؟‬ ‫ـ ارﺕ ﺶ ﻳ ﻚ ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﮔ ﺴﺘﺮدﻩ در پ ﻴﺶ دارد‪ .‬ﻣ ﺎ ه ﻢ ﺑﺎﻳ ﺪ از هﻤ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﺁﻣ ﺎدﻩ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ وﻇﻴﻔﻪ ى ﻣﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩ؟‬ ‫ـ ﻧ ﻪ‪ .‬اﮔ ﺮ وﻇﻴﻔ ﻪ اى ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ ﻣﺤ ﻮل آﻨﻨ ﺪ‪ ،‬اﺡﺘﻤ ﺎﻻ ﺑ ﻪ ﻋﻨ ﻮان ﻧﻴ ﺮوى پﻴ ﺎدﻩ‪ ،‬ﻋﻤ ﻞ‬ ‫ﺧﻮاهﻴﻢ آﺮد‪.‬‬ ‫ـ ﻳﻌﻨﻰ هﻨﻮز ﺑﻮد و ﻧﺒﻮد ﻣﺎ در ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺸﺪﻩ؟‬ ‫ـ ﻧ ﻪ‪ .‬وﻟ ﻰ در ﺟﻠ ﺴﻪ ى اﻣ ﺮوز ﻣ ﺸﺨﺺ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﺑﮕﻮﻳﻴ ﺪ هﻤ ﻪ دم دﺳ ﺖ‬ ‫ﺑﺎﺷﻨﺪ و هﻴﭻ آﺲ ﻧﺮود اهﻮاز‪.‬‬ ‫ـ ﭼﺸﻢ!‬ ‫آﻤ ﻰ دﻳﮕ ﺮ ﺡ ﺮف زدﻳ ﻢ و ﺑﻌ ﺪ ﺁﻣ ﺎدﻩ ﺷ ﺪﻳﻢ ﺑ ﺮاى ﻧﻤ ﺎز ﺻ ﺒﺢ‪ .‬ﭼﻴ ﺰى ﺑ ﻪ اذان‬ ‫‪٩٧‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از اذان ﺳ ﺮﺟﺎهﺎﻣﺎن دراز آ ﺸﻴﺪﻳﻢ ﺕ ﺎ آﻤ ﻰ اﺳ ﺘﺮاﺡﺖ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ‬ ‫ﭼ ﺸﻢ ه ﺎﻳﻢ ﮔ ﺮم ﺧ ﻮاب ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑ ﺎ ﺻ ﺪاى اﻧﻔﺠ ﺎرى از ﺧ ﻮاب پﺮﻳ ﺪم‪ .‬ﺷ ﻨﻴﺪن‬ ‫ﺻ ﺪاى اﻧﻔﺠ ﺎر در ﺁن ﻣﻮﻗ ﻊ‪ ،‬آﻤ ﻰ ﺑ ﻪ ﺕﻌﺠ ﺒﻢ اﻧ ﺪاﺧﺖ‪ .‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﻣﺮﺕ ﺐ ﺷ ﻬﺮ و اﻃ ﺮاف‬ ‫ﺁن را ﻣ ﻰ آﻮﺑﻴﺪﻧ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺕ ﺎ ﺁن روز‪ ،‬ﺳ ﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪاﺷ ﺖ آ ﻪ ﺻ ﺒﺢ ﺑ ﻪ ﺁن زودى‪ ،‬ﮔﻠﻮﻟ ﻪ اى‬ ‫ﺷ ﻠﻴﻚ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬در ﺁن ﺳ ﺎﻋﺎت‪ ،‬ﭼﻨ ﻴﻦ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ آ ﻪ اﻧﮕ ﺎر ﺁﺕ ﺶ ﺑ ﺴﻰ ﻧﺎﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫وﺟ ﻮد ﺁﻣ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ وﺿ ﻊ ﻃﺒﻴﻌ ﻰ ه ﻢ ﺑ ﻮد‪ .‬در ﺁن ﺳ ﺮﻣﺎى ﺻ ﺒﺤﮕﺎهﻰ‪ ،‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ‬ ‫ﺡ ﺎﻟﺶ را ﻧﺪاﺷ ﺘﻨﺪ آ ﻪ ﺑﺮوﻧ ﺪ پ ﺎى ﻗﺒ ﻀﻪ‪ .‬دﻟﻴﻠ ﻰ ه ﻢ ﺑ ﺮاى اﻳ ﻦ آ ﺎر وﺟ ﻮد ﻧﺪاﺷ ﺖ‪.‬‬ ‫ﺁن هﺎ هﺮﻟﺤﻈﻪ آﻪ ارادﻩ ﻣﻰ آﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ اﻳﻦ آﺎر را ﺑﻜﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺧ ﻮاب از ﺳ ﺮم پﺮﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁﻣ ﺪم ﺑﻴ ﺮون‪ .‬ه ﻮا روﺷ ﻦ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ﻣ ﻪ رﻗﻴﻘ ﻰ هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ‬ ‫را پﻮﺷﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬از ﻧﮕﻬﺒﺎن پﺮﺳﻴﺪم‪» :‬ﺕﻮ هﻢ ﺻﺪاى اﻧﻔﺠﺎر را ﺷﻨﻴﺪى؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺁرﻩ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬پﺲ ﻣﻦ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﻜﺮدﻩ ام‪ .‬ﺻﺪا از آﺪام ﻃﺮف ﺁﻣﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬از ﻃﺮف آﺮﺧﻪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺻﺪاى ﺕﻮپ ﺑﻮد؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﻢ‪«.‬‬ ‫ﻣ ﺪﺕﻰ ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺮاى ﺷ ﺮآﺖ در ﺟﻠ ﺴﻪ اى آ ﻪ ﺡ ﺮﻓﺶ را ﻣ ﻰ زد‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف‬ ‫ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد ﺡﺮآ ﺖ آ ﺮد‪ .‬ﺑ ﺎ ﺑ ﺎﻻ ﺁﻣ ﺪن ﺁﻓﺘ ﺎب‪ ،‬ﻣ ﻪ ﺻ ﺒﺤﮕﺎهﻰ ه ﻢ از ﺑ ﻴﻦ رﻓ ﺖ و ﺡ ﺴﻦ‬ ‫آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺕ ﺎزﮔﻰ راه ﻰ روﺳﺘﺎﻳ ﺸﺎن ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺁﻣ ﺪ ﺕ ﻮى ﻣﻘ ﺮ‪ .‬ﺧﻮﺷ ﺤﺎﻟﻰ از ﺳ ﺮوروﻳﺶ‬ ‫ﻣﻰ ﺑﺎرﻳﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﺘﻮﺟﻪ ى ﻗﻀﻴﻪ ﺷﺪﻳﺪ؟‬ ‫ـ آﺪام ﻗﻀﻴﻪ؟‬ ‫ـ پﻞ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺡﻠﻘﻪ زدﻳﻢ ﺑﻪ دورش‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬راﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻰ؟ پﺲ ﺁن اﻧﻔﺠﺎر ﺻﺒﺢ‪«...‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺁرﻩ‪ ،‬ﺻﺪاى اﻧﻔﺠﺎر پﻞ ﺑﻮد‪«.‬‬ ‫ـ ﭼﻰ رﻓﺘﻪ روى ﻣﻴﻦ؟ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪى؟‬ ‫ـ ﺁرﻩ‪ .‬از اهﺎﻟﻰ روﺳﺘﺎى ﺡﺎج ﻏﺎﻟﺐ‪ ،‬ﺧﺒﺮ را ﮔﺮﻓﺘﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺧﺐ!‬ ‫ـ ﻳﻚ آﺎﻣﻴﻮن پﺮ از ﻧﻴﺮو رﻓﺘﻪ رو ﻣﻴﻦ‪.‬‬ ‫ﺻﺪاى ﺕﻜﺒﻴﺮ ﺑﭽﻪ هﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ـ آﺴﻰ هﻢ آﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ؟‬ ‫‪٩٨‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ـ ﺁرﻩ‪ .‬اﻳ ﻦ ﺟ ﻮر آ ﻪ ﻣ ﻰ ﮔﻮﻳﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﻴﺶ از ‪ ٢٠‬ﻧﻔ ﺮ آ ﺸﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ‪ ،‬اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ ى‬ ‫ﻣ ﺎﺟﺮا ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﻳ ﻚ ﺟﻴ ﭗ و ﻳ ﻚ ﻟ ﻮدر ه ﻢ آ ﻪ پ ﺸﺖ ﺳ ﺮ آ ﺎﻣﻴﻮن ﺑ ﻮدﻩ اﻧ ﺪ‪ ،‬ﻣﻨﻔﺠ ﺮ‬ ‫ﺷﺪﻩ اﻧﺪ‪.‬‬ ‫دﻳﮕ ﺮ ﺧﻮﺷ ﺤﺎﻟﻰ ﻣ ﺎن ﺡ ﺪى ﻧﺪاﺷ ﺖ‪) .‬ﺷ ﺎﻳﺪ اﻧﻔﺠ ﺎر پ ﻞ‪ ،‬آ ﺎرى ﺕ ﺮﻳﻦ ﺿ ﺮﺑﻪ اى ﺑ ﻮد‬ ‫آﻪ دﺷ ﻤﻦ از ﻣ ﺎ ﻣ ﻰ ﺧ ﻮرد‪ ،‬اﻣ ﺎ اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ ى ﻣ ﺎﺟﺮا ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﻣ ﺎ از اﻧﻬ ﺪام پ ﻞ روﺳ ﺘﺎى ﺡ ﺎج‬ ‫ﻏﺎﻟ ﺐ‪ ،‬اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ه ﺎى دﻳﮕ ﺮى ه ﻢ ﺑ ﺮدﻳﻢ‪ .‬از ﻳ ﻚ ﻃ ﺮف ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎ ﻃ ﺮح اﻳ ﻦ ﻣ ﺴﺄﻟﻪ‪،‬‬ ‫ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪهﺎن ارﺕ ﺶ را ﻧ ﺴﺒﺖ ﺑ ﻪ ﺕﻮاﻧ ﺎﻳﻰ ﻣ ﺎ ﻣﻄﻤ ﺌﻦ آﻨ ﺪ ـ ﻃ ﻮرى آ ﻪ‬ ‫ﻣ ﺴﺆوﻟﻴﺖ آ ﻞ اﻃﻼﻋ ﺎت ﻋﻤﻠﻴ ﺎت را ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ ﺳ ﭙﺮدﻧﺪ ـ از ﻃ ﺮف دﻳﮕ ﺮ‪ ،‬در روز اول‬ ‫ﻋﻤﻠﻴ ﺎت‪ ،‬ﻳﻌﻨ ﻰ ‪ ١۵‬دى ﻣ ﺎﻩ‪ ،‬وﻗﺘ ﻰ ﺕﻴ ﭗ هﻤ ﺪان از ﻣﺤ ﻮر ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد وارد ﻋﻤ ﻞ ﺷ ﺪ‪،‬‬ ‫ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﺑ ﺪون ﻣﻘﺎوﻣ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ ﻋﻘ ﺐ ﻧ ﺸﻴﻨﻰ آﺮدﻧ ﺪ ﺕ ﺎ از پ ﻞ روﺳ ﺘﺎى ﺡ ﺎج‬ ‫ﻏﺎﻟ ﺐ ﺑﮕﺬرﻧ ﺪ و ﺟﺎﻧ ﺸﺎن را در ﺑﺒﺮﻧ ﺪ‪ .‬ﺁن ه ﺎ ه ﻴﭻ ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻨﺪ آ ﻪ پ ﻞ از ﺑ ﻴﻦ رﻓﺘ ﻪ‪،‬‬ ‫ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ در آﻤ ﻴﻦ ﻧﻴﺮوه ﺎى پﻴ ﺎدﻩ ﺳ ﭙﺎﻩ و ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎى ارﺕ ﺶ اﻓﺘﺎدﻧ ﺪ و‬ ‫ﺑﺪﺷﺎﻧ ﺴﻰ ﺷ ﺎن وﻗﺘ ﻰ آﺎﻣ ﻞ ﺷ ﺪ آ ﻪ در هﻤ ﻴﻦ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ‪ ،‬ﺕﻴ ﭗ ﻗ ﺰوﻳﻦ ه ﻢ ﺑ ﺎ ﻣ ﺎ دﺳ ﺖ‬ ‫داد‪(.‬‬ ‫ﺑ ﻪ هﺮﺡ ﺎل‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺧ ﻮدم را ﻣﻠ ﺰم آ ﺮدﻩ ام ﺕ ﺎ ﺁن ﺟ ﺎﻳﻰ آ ﻪ ﻣ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻢ‪ ،‬ﺕ ﻮاﻟﻰ زﻣ ﺎﻧﻰ را‬ ‫ﺡﻔﻆ آﻨﻢ و ﺕﺎ پﺎﻳﺎن ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺕﻼﺷﻰ ﺧﻮاهﻢ داﺷﺖ‪:‬‬ ‫ﺁن روز ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ از ﺟﻠ ﺴﻪ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺧﺒ ﺮ ﺧﻮﺷ ﺤﺎل آﻨﻨ ﺪﻩ اىﺒﺮاﻳﺘ ﺎن‬ ‫دارم‪«.‬‬ ‫و در ﺁن روز‪ ،‬دوﻣﻴﻦ ﺑﺎرى ﺑﻮد آﻪ ﺧﺒﺮ ﺧﻮﺷﺤﺎل آﻨﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺕﻜﻠﻴ ﻒ ﻣ ﺎ روﺷ ﻦ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻗ ﺮار اﺳ ﺖ ‪ ٣٠٠‬ﻧﻔ ﺮ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﺳ ﭙﺎﻩ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻋﻨ ﻮان ﻧﻴ ﺮوى‬ ‫پﻴﺎدﻩ وارد ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ پﺲ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻗﻄﻌﻰ اﺳﺖ؟‬ ‫ـ ﺑﻠ ﻪ! دو ﺕﻴ ﭗ از ارﺕ ﺶ در ﺷ ﻤﺎل ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد و ﺟﻨ ﻮب ه ﻮﻳﺰﻩ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﺷ ﺪﻩ‪ .‬ه ﺪف‬ ‫در درﺟ ﻪ ى اول ﺕ ﺼﺮف پﺎدﮔ ﺎن ﺡﻤﻴ ﺪ و در ﻧﻬﺎﻳ ﺖ ﻓ ﺘﺢ ﺧﺮﻣ ﺸﻬﺮ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ اوﻟ ﻴﻦ‬ ‫ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺮوهﺎى ﻣﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﮔﻔﺘﻰ ‪ ٣٠٠‬ﻧﻔﺮ؟ وﻟﻰ ﻣﺎ آﻪ ‪ ۶٢‬ﻧﻔﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ درﺳ ﺖ اﺳ ﺖ‪ .‬وﻟ ﻰ ﻧﻴﺮوه ﺎى داوﻃﻠ ﺐ وارد اه ﻮاز ﺷ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺸﺐ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى‬ ‫اﺻﻔﻬﺎن و ﻣﺴﺠﺪ ﺳﻠﻴﻤﺎن وارد هﻮﻳﺰﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺳﻼح و ﻣﻬﻤﺎت ﭼﻰ؟‬ ‫ـ ﭼﻴ ﺰ زﻳ ﺎدى ﮔﻴ ﺮ ﻣ ﺎ ﻧﻤ ﻰ ﺁﻳ ﺪ‪ ،‬وﻟ ﻰ ﺷ ﺎﻳﺪ ﺑﺘ ﻮاﻧﻢ ﺕﻌ ﺪاد ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ ه ﺎ را از دو ﺕ ﺎ‬ ‫‪٩٩‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺑﻪ ﺷﺶ هﻔﺖ ﺕﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﺎ آﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺑﺸﻮﻳﻢ؟‬ ‫ـ ﻣ ﺎ ﺑ ﻪ اﺕﻔ ﺎق ﻧﻴﺮوه ﺎى ﺕﻴ ﭗ زره ﻰ ﻗ ﺰوﻳﻦ‪ ،‬در اﻣﺘ ﺪاد آﺮﺧ ﻪ آ ﻮر ﻣ ﺴﺘﻘﺮ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺷ ﻮﻳﻢ و ﺑﻌ ﺪ از ﺷ ﺮوع ﻋﻤﻠﻴ ﺎت‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف »اﺑﻮﺳ ﻌﺪ« پﻴ ﺸﺮوى ﻣ ﻰ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺕﻴ ﭗ‬ ‫هﻤ ﺪان ه ﻢ در ﻣﺤ ﻮر ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد‪ ،‬ﻗ ﺮار اﺳ ﺖ وارد ﻋﻤ ﻞ ﺑ ﺸﻮد و ﺑﻌ ﺪ از ﺕ ﺼﺮف‬ ‫ﻣﻮاﺿ ﻊ اش‪ ،‬در آﻨ ﺎر روﺳ ﺘﺎى ﺡ ﺎج ﻏﺎﻟ ﺐ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ و ﺕﻴ ﭗ ﻗ ﺰوﻳﻦ ﻣﻠﺤ ﻖ ﺷ ﻮد‪ .‬اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ‬ ‫ﻣﺤﻠﻰ اﺳﺖ آﻪ ﺑﺎﻳﺪ در ﺁن‪ ،‬ﺑﺮاى ﺷﺮوع ﺷﺪن ﻣﺮﺡﻠﻪ ى دوم ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺻﺒﺮ آﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻳﻌﻨﻰ دو آﻴﻠﻮﻣﺘﺮى ﺟﻨﻮب ﻏﺮﺑﻰ هﻮﻳﺰﻩ؟«‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬هﻤﻴﻦ ﻃﻮر اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﻣﺤﻤ ﻮد ﮔﻔ ﺖ‪» :‬از ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ هﺎﻣ ﺎن ﻳﻜ ﻰ اش ﺧ ﺮاب اﺳ ﺖ‪ .‬هﻨ ﻮز ‪ ٢١‬ﻧﻔ ﺮ ه ﻢ‬ ‫ﺑﺪون اﺳﻠﺤﻪ هﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬اﺳ ﻠﺤﻪ ﺕﻘﺎﺿ ﺎ آ ﺮدﻩ ام‪ .‬ﺑ ﻪ زودى ﻣ ﻰ رﺳ ﺪ‪ .‬ﻳﺎدﺕ ﺎن ﺑﺎﺷ ﺪ اﻳ ﻦ‬ ‫ﻣﻬ ﻢ ﺕ ﺮﻳﻦ ﻋﻤﻠﻴ ﺎﺕﻰ اﺳ ﺖ آ ﻪ از اﺑﺘ ﺪاى ﺟﻨ ﮓ ﺕ ﺎ ﺑ ﻪ ﺡ ﺎل‪ ،‬ﻗ ﺮار اﺳ ﺖ اﻧﺠ ﺎم ﺑﮕﻴ ﺮد‪ .‬ﻣ ﻦ‬ ‫اﺡﺘﻴ ﺎج ﺑ ﻪ ﻓ ﺪاآﺎرى ﺕ ﻚ ﺕ ﻚ ﺷ ﻤﺎ دارم‪ .‬ه ﺮآﺲ ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺪ ﻳ ﺎ ﻧﻤ ﻰ ﺧﻮاه ﺪ در اﻳ ﻦ‬ ‫ﺡﻤﻠ ﻪ ﺷ ﺮآﺖ آﻨ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻴﻦ اﻻن ﺑﮕﻮﻳ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ اﻧ ﺪازﻩ ى آ ﺎﻓﻰ ﻧﻴ ﺮوى داوﻃﻠ ﺐ وﺟ ﻮد دارد‬ ‫آﻪ ﺟﺎﻳﺶ را پﺮ آﻨﺪ‪ .‬ﻳﻜﻰ دو ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻧﻴﺮوهﺎى آﻤﻜﻰ ﻣﻰ رﺳﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﺑﭽﻪ هﺎى ﻳﻜﻰ ﻳﻜﻰ ﺑﻪ ﺻﺪا در ﺁﻣﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﭼ ﻪ ﻣ ﻰ ﮔ ﻮﻳﻰ ﺳ ﻴﺪ؟! ﻣ ﺎ هﻔﺘ ﻪ هﺎﺳ ﺖ آ ﻪ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ه ﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺁرزوى‬ ‫ﺕﻚ ﺕﻚ ﻣﺎﺳﺖ آﻪ در اﻳﻦ ﺡﻤﻠﻪ ﺷﺮآﺖ آﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺳ ﺎﻋﺘﻰ ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى اﺻ ﻔﻬﺎن ﺑ ﺎ ﭼﻨ ﺪ اﺕﻮﺑ ﻮس از راﻩ رﺳ ﻴﺪﻧﺪ‪ .‬اﺳ ﻠﺤﻪ و ﻟﺒ ﺎس‬ ‫هﻢ ﺑﻪ اﻧﺪازﻩ ى آﺎﻓﻰ‪ ،‬ﺑﺮاى ﻣﺎن ارﺳﺎل آﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺳ ﺮ از پ ﺎ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﻣﺮﺕ ﺐ اﻳﻨ ﻮر و ﺁﻧ ﻮر ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ و آﺎره ﺎ را ردﻳ ﻒ‬ ‫ﻣﻰ آﺮد‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺷﺐ ﺳﺨﺘﻰ را در پﻴﺶ ﺧﻮاهﻴﻢ داﺷﺖ‪ .‬آﻤﻰ اﺳﺘﺮاﺡﺖ آﻦ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬اﺳ ﺘﺮاﺡﺖ؟! ﺑ ﻪ اﻧ ﺪازﻩ ى آ ﺎﻓﻰ اﺳ ﺘﺮاﺡﺖ آ ﺮدﻩ ام‪ .‬ﺡ ﺎﻻ وﻗ ﺖ ﻋﻤ ﻞ اﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫ﺁر ـ پﻰ ـ ﺟﻰ هﺎ را اﻣﺘﺤﺎن آﺮدﻳﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻗﺪوﺳﻰ اﻣﺘﺤﺎن ﺷﺎن آﺮد‪ .‬هﻤﻪ ﺷﺎن ﺳﺎﻟﻢ هﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑ ﻪ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﺑ ﺮس! ﺑ ﻪ ﻣﺤ ﺾ ﺕﺎرﻳ ﻚ ﺷ ﺪن ه ﻮا‪ ،‬اوﻟ ﻴﻦ ﮔ ﺮوﻩ را راه ﻰ‬ ‫ﻣﻰ آﻨﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬آﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺑﺸﻮﻧﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬دو آﻴﻠﻮﻣﺘﺮى هﻮﻳﺰﻩ‪«.‬‬ ‫‪١٠٠‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫رﻓ ﺖ ﻃ ﺮف اﺕ ﺎﻗﺶ ﺕ ﺎ ﺑ ﺎ اه ﻮاز ﺕﻤ ﺎس ﺑﮕﻴ ﺮد‪ .‬ﺷ ﺘﺎب ﻣ ﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ اى در ﺡﺮآ ﺎﺕﺶ‬ ‫دﻳ ﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻳ ﺎد ﺁن روز اﻓﺘ ﺎدم آ ﻪ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮدﻳﻢ ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد‪ .‬ﺷ ﻬﺮ زﻳ ﺮ ﺁﺕ ﺶ ﺷ ﺪﻳﺪ‬ ‫ﺧﻤﭙﺎرﻩ هﺎ ﺑﻮد‪ .‬از هﻤﻪ ﺟﺎ دود و ﮔﺮدوﺧ ﺎك ﺑﻠﻨ ﺪ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ ه ﺎ در اﻃ ﺮاف ﻣ ﺎن ﺑ ﻪ‬ ‫زﻣ ﻴﻦ ﻣ ﻰ ﻧﺸ ﺴﺘﻨﺪ و ﺻ ﺪاى ﻓﺮوﻓ ﺮ ﺕ ﺮآﺶ ه ﺎ‪ ،‬ﻟﺤﻈ ﻪ اى ﻗﻄ ﻊ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫ﺑ ﺪون ﺕﻮﺟ ﻪ ﺑ ﻪ اﻧﻔﺠﺎره ﺎ‪ ،‬ﺟﻠ ﻮ ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﻧ ﻪ ﺻ ﺪاى ﺳ ﻮت ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺷ ﺪن‬ ‫ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ ه ﺎ را ﻣ ﻰ ﺷ ﻨﻴﺪ و ﻧ ﻪ اﻧﻔﺠﺎره ﺎ را ﻣ ﻰ دﻳ ﺪ‪ .‬ﻧﮕ ﺎهﺶ ﺑ ﻪ ﻣﻘﺎﺑ ﻞ ﺧﻴ ﺮﻩ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪.‬‬ ‫اﻧﮕﺎر ﭼﻴﺰى را ﻣﻰ دﻳﺪ آﻪ دﻳﮕﺮان ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫درﺳ ﺖ وﺳ ﻂ ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬داد زدم‪» :‬ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬ﺑ ﺪﺟﻮرى دارﻧ ﺪ ﻣ ﻰ زﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﻴ ﺎ‬ ‫پﻨﺎﻩ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪«.‬‬ ‫اﻣ ﺎ او اﻧﮕ ﺎر ﺻ ﺪاﻳﻢ را ﻧ ﺸﻨﻴﺪ‪ .‬آ ﻢ آ ﻢ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺷ ﺪم آ ﻪ دارد ﺑ ﺎ ﭼﻴ ﺰى ﺡ ﺮف‬ ‫ﻣ ﻰ زﻧ ﺪ‪ .‬رد ﻧﮕ ﺎهﺶ را ﮔ ﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﭼﻴ ﺰى دﻳ ﺪﻩ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻧﺎﺑﺎوراﻧ ﻪ ﭼ ﺸﻢ دوﺧ ﺘﻢ ﺑ ﻪ‬ ‫ﺻﻮرﺕﺶ و ﮔﻮش ﺕﻴﺰ آﺮدم‪» .‬ﭼ ﺮا ﺁن ﺟ ﺎ‪ ،‬ﭼ ﺮا اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ؟ درﺳ ﺖ ﺟﻠ ﻮى ﻣ ﻦ ﺑﺨ ﻮر‪ ،‬ﭼ ﺮا‬ ‫ﻃﻔﺮﻩ ﻣﻰ روى؟«‬ ‫ﺕﻌﺠ ﺐ آ ﺮدم‪ .‬ﻣ ﺪﺕﻰ ﻃ ﻮل آ ﺸﻴﺪ ﺕ ﺎ ﺑﻔﻬﻤ ﻢ آ ﻪ دارد ﺑ ﺎ ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ ه ﺎ ﺻ ﺤﺒﺖ‬ ‫ﻣﻰ آﻨﺪ و از ﺁن هﺎ ﻣﻰ ﺧﻮاهﺪ آﻪ ﺟﻠﻮى پﺎى او ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺑﺨﻮرﻧﺪ‪...‬‬ ‫ﻏ ﺮوب آ ﻪ ﺷ ﺪ‪ ،‬در ﻣﻘ ﺮ ﺳ ﭙﺎﻩ ﺟ ﺎى ﺳ ﻮزن اﻧ ﺪاﺧﺘﻦ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﻧﻤ ﺎز ﺁن ﺷ ﺐ‪ ،‬ﺡ ﺎل و‬ ‫ه ﻮاى دﻳﮕ ﺮى داﺷ ﺖ‪ .‬ﻳ ﻚ ﺑ ﺮادر روﺡ ﺎﻧﻰ ه ﻢ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺳ ﺨﻨﺮاﻧﻰ ﺷ ﻮراﻧﮕﻴﺰى‬ ‫اﻳﺮاد آﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺡﺴﻴﻦ از ﻣﻦ پﺮﺳﻴﺪ‪» :‬ﻣﺎﺷﻴﻦ رو ﺑﻪ راﻩ هﺴﺖ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺁرﻩ ﺳﻴﺪ!«‬ ‫رﻓ ﺖ ﻃ ﺮف ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى اﺻ ﻔﻬﺎن‪ .‬ﺁن ه ﺎ داﺷ ﺘﻨﺪ آﻮﻟ ﻪ هﺎﺷ ﺎن را ﻣ ﻰ ﺑ ﺴﺘﻨﺪ و ﺁﻣ ﺎدﻩ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻧﺪ ﺑ ﺮاى ﺳ ﻮار ﺷ ﺪن ﺑ ﻪ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ه ﺎ‪ .‬ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪﻩ ﺷ ﺎن‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ را آ ﻪ دﻳ ﺪ ﮔﻔ ﺖ‪:‬‬ ‫»ﺷﺐ ﺳﺮدى اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻪ ﺷ ﻮﺧﻰ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑ ﻪ زودى ﺑ ﻪ اﻧ ﺪازﻩ ى آ ﺎﻓﻰ ﺑ ﺮاى ﻣ ﺎن ﺁﺕ ﺶ روﺷ ﻦ‬ ‫ﻣﻰ آﻨﻨﺪ آﻪ ﮔﺮم ﺑﺸﻮﻳﻢ‪ .‬ﺑﺮادرهﺎ را ﺑﻪ اﻧﺪازﻩ آﺎﻓﻰ ﺕﻮﺟﻴﻪ آﺮدﻩ اﻳﺪ؟«‬ ‫ـ ﺕ ﺎ ﺡ ﺪودى! ﻣ ﻰ داﻧﻨ ﺪ آ ﻪ در ﺳ ﻤﺖ راﺳ ﺖ و در ﻃ ﻮل ﺟ ﺎدﻩ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﺧﻮاهﻨ ﺪ‬ ‫ﺷﺪ‪ .‬ﺕﻮﺿﻴﺤﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮ را ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺑﺮاى ﻣﺤﻞ‪.‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﮔﺮ ﺁﻣﺎدﻩ ﺡﺮآﺖ هﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺎهﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺁﻳﻴﻢ‪«.‬‬ ‫هﻤ ﻪ ﺳ ﻮار ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ه ﺎ ﺷ ﺪﻳﻢ و ﺑ ﺎ ﭼ ﺮاغ ه ﺎى ﺧ ﺎﻣﻮش‪ ،‬راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻳﻢ‪ .‬ﻣ ﺎﻩ ﺕ ﺎزﻩ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺖ ﻃﻠ ﻮع آﻨ ﺪ‪ .‬ﺕﻘﺮﻳﺒ ًﺎ ﺑ ﺪر آﺎﻣ ﻞ ﺑ ﻮد‪ .‬ه ﻮا هﻤﭽﻨ ﺎن اﺑ ﺮى ﺑ ﻮد و ﺳ ﻮز ﺳ ﺮدى‬ ‫از ﻃﺮف ه ﻮر ﻣىﻮزﻳ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ اش را ﻣﻴ ﺎن پﺎه ﺎش ﻧﮕ ﻪ داﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد و زل‬ ‫‪١٠١‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫زدﻩ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺟﺎدﻩ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺕﻮ ﻓﻜﺮى ﺳﻴﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬وﻗﺘ ﻰ وارد ه ﻮﻳﺰﻩ ﺷ ﺪم‪ ،‬ﺕ ﺼﻤﻴﻢ ﮔ ﺮﻓﺘﻢ هﺮﭼ ﻪ از ﻗ ﺮﺁن و ﻧﻬ ﺞ اﻟﺒﻼﻏ ﻪ ﻓ ﺮا‬ ‫ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ام‪ ،‬در ﻋﻤ ﻞ پﻴ ﺎدﻩ آ ﻨﻢ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ اﺡ ﺴﺎس ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ آ ﻪ روز پﺮداﺧ ﺖ ﻧﺰدﻳ ﻚ اﺳ ﺖ و‬ ‫ﺑﻪ زودى‪ ،‬پﺎداش ﺧﻮد را درﻳﺎﻓﺖ ﺧﻮاهﻢ آﺮد‪«.‬‬ ‫اﻳ ﻦ ﺡ ﺮف ه ﺎ را ﻳ ﻚ ﺟ ﻮر ﻋﺠﻴﺒ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪ .‬ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﻢ در ﻗﻠ ﺒﺶ ﭼ ﻪ ﻣ ﻰ ﮔﺬﺷ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ‬ ‫اﺡ ﺴﺎس ﻣ ﻰ آ ﺮدم آ ﻪ آ ﻢ آ ﻢ دارد ﺑ ﻪ ﻳ ﻚ ﻧ ﻮع ﺧﻠ ﻮت ﮔﺰﻳﻨ ﻰ ﺑ ﺎ ﺧ ﺪاﻳﺶ ﻣ ﻰ رﺳ ﺪ آ ﻪ‬ ‫پﻴﺶ از ﺁن ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬ ‫رﺳ ﻴﺪﻳﻢ ﺑ ﻪ ﻣﺤ ﻞ ﻣ ﻮردﻧﻈﺮ‪ .‬هﻤ ﻪ پﻴ ﺎدﻩ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ را ﺟﻤ ﻊ آ ﺮد آﻨ ﺎر‬ ‫ﺟﺎدﻩ‪.‬‬ ‫ـ اﻻن ﻣ ﺎ در ‪ ٢‬آﻴﻠ ﻮﻣﺘﺮى ه ﻮﻳﺰﻩ ه ﺴﺘﻴﻢ‪ .‬روﺑ ﻪ روﻣ ﺎن ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد و آﺮﺧ ﻪ ﻗ ﺮار‬ ‫دارد‪ ،‬ﺳ ﻤﺖ ﭼ ﭗ ﻣ ﺎن رودﺧﺎﻧ ﻪ ﻧﻴ ﺴﺎن و در ﻧﻬﺎﻳ ﺖ هﻮراﻟﻬ ﻮﻳﺰﻩ و ﺳ ﻤﺖ راﺳ ﺖ ﻣ ﺎن‬ ‫ه ﻢ ﺡﻤﻴﺪﻳ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬دﺷ ﻤﻦ ﺕ ﺎ ﭼﻨ ﺪوﻗﺖ پ ﻴﺶ ﺧ ﺎآﺮﻳﺰ ﭼﻨ ﺪاﻧﻰ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ ﺕ ﺎزﮔﻰ‬ ‫در ﻣﻨ ﺎﻃﻘﻰ‪ ،‬اﻗ ﺪام ﺑ ﻪ اﻳﺠ ﺎد ﺧ ﺎآﺮﻳﺰ آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ اﻣﻴ ﺪ ﺧ ﺪا‪ ،‬ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﻓ ﺮدا ﺻ ﺒﺢ‬ ‫ﺷﺮوع ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻌ ﺪ از ﺕﻮﺟﻴ ﻪ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪﻩ ى ﺁن ه ﺎ آﻤ ﻚ آ ﺮد ﺕ ﺎ ﻧﻴﺮوه ﺎﻳﺶ را در‬ ‫ﻃ ﻮل ﺟ ﺎدﻩ ﺁراﻳ ﺶ ﺑﺪه ﺪ‪ .‬ﻧﻔ ﺮات‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ‪ ،‬ﻣﻮﺿ ﻊ ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ و ﺷ ﺮوع آﺮدﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎن‬ ‫پﻨﺎﻩ آﻨﺪن‪.‬‬ ‫ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪﻩ ﺁن ه ﺎ ﻳ ﻚ ﺳ ﺮى اﻗ ﺪاﻣﺎت ﺡﻔ ﺎﻇﺘﻰ را ﺕ ﺬآﺮ داد و ﺡ ﺪود ﻧ ﻴﻢ‬ ‫ﺳ ﺎﻋﺖ ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﻦ و ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻴﻢ ﺕ ﺎ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﻣ ﺴﺠﺪ ﺳ ﻠﻴﻤﺎن را ﺑﺒ ﺮﻳﻢ و‬ ‫ﺳﺮﺟﺎﻳ ﺸﺎن ﻣ ﺴﺘﻘﺮ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪﻩ ى ﺁن ه ﺎ ﺑ ﺮادر آ ﺮﻳﻢ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻳ ﻚ ﺳ ﺎﻋﺘﻰ ه ﻢ ﺑ ﺎ ﺁن ه ﺎ‬ ‫ﺑ ﻮدﻳﻢ و در اﻳ ﻦ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ‪ ،‬ﻧﻴﺮوه ﺎﻳﻰ از ﺕﻬ ﺮان و ﺳ ﺒﺰوار و دزﻓ ﻮل رﺳ ﻴﺪﻧﺪ آ ﻪ ﺁن ه ﺎ را‬ ‫هﻢ ﺑﻪ دو ﮔﺮوﻩ اﺻﻠﻰ ﻣﺘﺼﻞ آﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫آﺎرﻣ ﺎن آ ﻪ ﺕﻤ ﺎم ﺷ ﺪ‪ ،‬ﺡ ﺪود ﺳ ﺎﻋﺖ دوازدﻩ ﻧﻴﻤ ﻪ ﺷ ﺐ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﻦ آ ﻪ در ﻃ ﻮل روز‬ ‫ﺑ ﻪ اﻧ ﺪازﻩ ى آ ﺎﻓﻰ اﺳ ﺘﺮاﺡﺖ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬داﺷ ﺘﻢ از پ ﺎ ﻣ ﻰ اﻓﺘ ﺎدم‪ ،‬ﭼ ﻪ ﺑﺮﺳ ﺪ ﺑ ﻪ‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ‪ .‬ﻧﮕ ﺎهﺶ آ ﻪ آ ﺮدم‪ ،‬دﻳ ﺪم ﺁﺙ ﺎر ﺧ ﺴﺘﮕﻰ ﺑ ﺮ ﭼﻬ ﺮﻩ ى ﻣﺒ ﺎرآﺶ پﻴﺪاﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺡ ﺴﺎﺑﻰ از پ ﺎ اﻓﺘ ﺎدى‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ اﺳ ﺘﺮاﺡﺖ آﻨ ﻰ‪ .‬ﻗﺒ ﻞ از اذان ﺻ ﺒﺢ ﺑﻴ ﺪار ﺷ ﺪﻩ اى و‬ ‫ﺕﻤﺎم اﻳﻦ ﻣﺪت را ﺳﺮپﺎ ﺑﻮدﻩ اى‪«.‬‬ ‫ﻟﺒﺨﻨ ﺪ زد‪ .‬هﻤ ﺎن ﻟﺒﺨﻨ ﺪ هﻤﻴ ﺸﮕﻰ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻣﮕ ﻪ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد اﻣ ﺸﺐ را از دﺳ ﺖ‬ ‫داد؟«‬ ‫ﺧﻴﺎﺑ ﺎن ه ﺎى ﺳ ﻮت و آ ﻮر و ﺕﺎرﻳ ﻚ را پ ﺸﺖ ﺳ ﺮ ﮔﺬاﺷ ﺘﻴﻢ و رﺳ ﻴﺪﻳﻢ ﺑ ﻪ ﻣﻘ ﺮ‪ .‬ﻗﺒ ﻞ‬ ‫‪١٠٢‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫از اﻳﻦ آﻪ پﻴﺎدﻩ ﺑﺸﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺻﺪاى ﻳﻜﻰ از ﺑﭽﻪ هﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺳﻴﺪ ﺑﺮﮔﺸﺖ! ﺳﻴﺪ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬ ‫ه ﻴﭻ آ ﺲ ﻧﺨﻮاﺑﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬هﻤ ﻪ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ از ﻣﺎﺷ ﻴﻦ پﻴ ﺎدﻩ‬ ‫ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ دورﻩ اش آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﭼﻨ ﺪﻳﻦ روز ﺑ ﻮد آ ﻪ او را ﻧﺪﻳ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬در رﻓﺘ ﺎر و‬ ‫ﻧﮕ ﺎﻩ هﺎﺷ ﺎن‪ ،‬ﻣﻬﺮﺑ ﺎﻧﻰ ﻋﺠﻴﺒ ﻰ دﻳ ﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻗﺪوﺳ ﻰ ﺡ ﺴﻴﻦ را آ ﺸﻴﺪ ﺑ ﻪ اﺕ ﺎق‬ ‫ﺧﻮدش‪ .‬هﻤﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻳﻢ ﺁن ﺟﺎ‪ .‬ﻗﺪوﺳﻰ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﺎم ﺧﻮردﻩ اﻳﺪ؟«‬ ‫ـ ﻧﻪ‪.‬‬ ‫ﻏﻔﺎر دروﻳﺸﻰ از ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻻن ﭼﻴﺰى ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﻣﻰ ﺁورم‪«.‬‬ ‫وﻗﺘ ﻰ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ ،‬دو ﺳ ﻪ ﺕ ﺎ ﺕﺨ ﻢ ﻣ ﺮغ ﺁب پ ﺰ و آﻤ ﻰ ﻧ ﺎن ﺁوردﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﻦ و ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫ﺷ ﺮوع آ ﺮدﻳﻢ ﺑ ﻪ ﺷ ﺎم ﺧ ﻮردن‪ .‬ﺷ ﻮر و ﺷ ﻮق ﻋﺠﻴﺒ ﻰ در وﺟ ﻮد ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ دﻳ ﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻣ ﻰ ﺧﻨﺪﻳﺪﻧ ﺪ‪ ،‬ﺷ ﻮﺧﻰ ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺳ ﺮ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ هﻤ ﺪﻳﮕﺮ ﻣ ﻰ ﮔﺬاﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑ ﺮاى ﺁن ه ﺎ ﻧﻴ ﺰ‬ ‫ﺁن ﺷ ﺐ‪ ،‬ﺷ ﺐ ﺷ ﺎدى ﺑ ﻮد‪ .‬هﺮﭼﻨ ﺪ روز پﺮآ ﺎرى را پ ﺸﺖ ﺳﺮﮔﺬاﺷ ﺘﻪ و وﺳ ﺎﻳﻞ زﻳ ﺎدى‬ ‫را ﺑ ﻪ ﺧ ﻂ ﻣﻨﺘﻘ ﻞ آ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ اﻧﮕ ﺎر اﺻ ﻼ ﺧ ﺴﺘﻪ ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻳ ﺎران ﻗ ﺪﻳﻤﻰ‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬ﻣﺜ ﻞ پﺮواﻧ ﻪ‪ ،‬دور او را ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ :‬ﻳ ﻮﻧﺲ ﺷ ﺮﻳﻔﻰ‪ ،‬ﺟﻤ ﺎل دﻩ ﺷ ﻮر‪ ،‬ﻗﺎﺳ ﻢ‬ ‫ﻧﻴﺴﻰ‪ ،‬ﺡﺴﻦ ﺑﻮﻏﺪار‪ ،‬ﺡﺴﻴﻦ اﺡﺘﻴﺎﻃﻰ و‪...‬‬ ‫ﺷ ﺐ ﺧ ﺎﻃﺮﻩ اﻧﮕﻴ ﺰى ﺑ ﻮد‪ .‬ﺷ ﺒﻰ آ ﻪ هﺮﮔ ﺰ ﺁن را از ﻳ ﺎد ﻧﺨ ﻮاهﻢ ﺑ ﺮد‪ .‬اﻧﮕ ﺎر دارم‬ ‫ﺕ ﻚ ﺕ ﻚ ﺁن ﻋﺰﻳﺰاﻧ ﻰ را آ ﻪ ﺡ ﺎﻻ دﻳﮕ ﺮ ﺑﻴ ﺸﺘﺮﺷﺎن در ﻣﻴ ﺎن ﻣ ﺎ ﻧﻴ ﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺟﻠ ﻮى‬ ‫ﭼ ﺸﻤﻢ ﻣ ﻰ ﺑﻴ ﻨﻢ آ ﻪ ﻣ ﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷ ﺘﻦ وﺻ ﻴﺖ ﻧﺎﻣ ﻪ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﺕﻤﻴ ﺰ آ ﺮدن اﺳ ﻠﺤﻪ ﻳ ﺎ ﭼﻴ ﺪن‬ ‫وﺳ ﺎﻳﻞ در آﻮﻟ ﻪ هﺎﺷ ﺎن ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬هﻤ ﻴﻦ ﺟ ﻮر داﺷ ﺘﻴﻢ ﺡ ﺮف ﻣ ﻰ زدﻳ ﻢ و ﻣ ﻰ ﺧﻨﺪﻳ ﺪﻳﻢ‬ ‫آﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﭽﻪ هﺎ! ﺁب ﮔﺮم دارﻳﻢ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺁب ﮔﺮم ﻣﻰ ﺧﻮاهﻰ ﭼﻪ آﺎر؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻰ ﺧﻮاهﻢ ﺡﻤﺎم آﻨﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺕﻮ اﻳﻦ ﺳﺮﻣﺎ؟«‬ ‫و ﺑﻼﻓﺎﺻ ﻠﻪ اﺿ ﺎﻓﻪ آ ﺮدم‪» :‬ﻓ ﺮدا ﻋﻤﻠﻴ ﺎت اﺳ ﺖ‪ .‬ﺡ ﺴﺎﺑﻰ ﮔﺮدوﺧ ﺎك ﺑﻠﻨ ﺪ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد‪.‬‬ ‫ﺧﺎآﻰ ﻣﻰ ﺷﻮى‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻰ داﻧﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬و ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﺡ ﺎل ﺑ ﺎزهﻢ ﻣ ﻰ ﺧ ﻮاهﻰ ﺡﻤ ﺎم آﻨ ﻰ؟ ﻣﮕ ﻪ ﻗ ﺮار اﺳ ﺖ ﺑ ﺮوى‬ ‫ﺕﻬﺮان؟«‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ زد زﻳ ﺮ ﺧﻨ ﺪﻩ‪ .‬از ﺕ ﻪ دل ﻣ ﻰ ﺧﻨﺪﻳ ﺪ‪ .‬ﺁن ﻗ ﺪر ﺧﻨﺪﻳ ﺪ آ ﻪ ﻣ ﺎ ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺧﻨ ﺪﻩ‬ ‫اﻓﺘﺎدﻳﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺳﺎآﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﺮدا ﺑﻪ ﺕﻬﺮان ﻧﻤﻰ روم‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎى ﻣﻬﻢ ﺕﺮى ﻣﻰ روم‪«.‬‬ ‫‪١٠٣‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ـ آﺠﺎ؟‬ ‫ـ ﻣﻼﻗﺎت ﺧﺪا!‬ ‫ﻧﺎﮔﻬ ﺎن ﺳ ﻜﻮت ﺳ ﻨﮕﻴﻨﻰ اﺕ ﺎق را ﻓﺮاﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ ﺟﻤﻠ ﻪ را ﺑ ﺎ اﻃﻤﻴﻨ ﺎن زﻳ ﺎدى ﮔﻔﺘ ﻪ‬ ‫ﺑ ﻮد‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼ ﺸﻢ دوﺧﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرت ﺡ ﺴﻴﻦ‪ .‬ه ﻴﭻ آ ﺲ ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﺴﺖ آ ﻪ ﭼ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫ﺑﮕﻮﻳ ﺪ‪ .‬ﻧﮕ ﺎﻩ ه ﺎى ﺳ ﺮﮔﺮداﻧﻰ آ ﻪ ﺑ ﻪ هﻤ ﺪﻳﮕﺮ ﻣ ﻰ اﻧ ﺪاﺧﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻧ ﺸﺎﻧﮕﺮ اﻳ ﻦ ﻣ ﺴﺄﻟﻪ ﺑ ﻮد‬ ‫ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺑﺎرﻩ ﻏﻔﺎر ﺳﻜﻮت را ﺷﻜﺴﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﮕﺬار ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻪ آﺎر ﻣﻰ ﺷﻮد آﺮد‪.‬‬ ‫از ﺟ ﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬رﻓ ﺖ ﺑﻴ ﺮون‪ .‬ﭼﻴ ﺰى ﻧﮕﺬﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑ ﻪ‬ ‫اﻧﺪازﻩ ى دوش ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺁب ﮔﺮم ﻧﺪارﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻪ ﻗﺪر هﺴﺖ؟«‬ ‫ﻏﻔﺎر ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻳﻚ آﺘﺮى!«‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬هﻤﺎن هﻢ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻻاﻗﻞ ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﻢ ﺳﺮم را ﺑﺸﻮﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﻏﻔ ﺎر دوﺑ ﺎرﻩ ﺑﻴ ﺮون رﻓ ﺖ و ﺑ ﺎ ﻳ ﻚ آﺘ ﺮى ﺁب و ﻟ ﺮم و ﻳ ﻚ ﺕ ﺸﺖ پﻼﺳ ﺘﻴﻜﻰ‬ ‫ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ از ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻴﺮون ﻣﻰ ﺷﺴﺘﻢ‪...‬‬ ‫ـ ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺮون ﺳﺮد اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﺸﺴﺖ پﺎى ﺕﺸﺖ‪ .‬ﻳﻜﻰ از ﺑﭽﻪ هﺎ ﺟﻠﻮ رﻓﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺪﻩ ﻣﻦ ﺑﺮﻳﺰم‪.‬‬ ‫ﻏﻔ ﺎر آﺘ ﺮى را ﻧ ﺪاد‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﻧﻤ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺖ ﺳ ﻌﺎدت ﺁب رﻳﺨ ﺘﻦ ﺑ ﺮ ﺳ ﺮ ﺡ ﺴﻴﻦ را از‬ ‫دﺳ ﺖ ﺑﺪه ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬ﺳ ﺮش را ﺟﻠ ﻮى ﺕ ﺸﺖ ﺧ ﻢ آ ﺮد‪ .‬ﻏﻔ ﺎر ﺁرام ﺁرام ﺷ ﺮوع آ ﺮد ﺑ ﻪ‬ ‫ﺁب رﻳﺨﺘﻦ‪ .‬ﻣﺎ دور ﺕﺎ دور ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ و ﺁن هﺎ را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ آﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫آ ﺎر آ ﻪ ﺕﻤ ﺎم ﺷ ﺪ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﺎ ﭼﻔﻴ ﻪ اش ﺷ ﺮوع آ ﺮد ﺑ ﻪ ﺧ ﺸﻚ آ ﺮدن ﺳ ﺮش‪ .‬دوﺑ ﺎرﻩ‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻳﺒﺎ‪ ،‬ﭼﻬﺮﻩ اش را ﻧﻮراﻧﻰ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ هﺮﭼﻪ ﻟﺒﺎس ﻧﻮ ﺕﻮ اﻧﺒﺎر دارﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻴﺎورﻳﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺮاى ﭼﻪ؟‬ ‫ـ ﻟﺒﺎس هﺎﺕﺎن را ﻋﻮض آﻨﻴﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﺎ آﻪ هﻨﻮز ﻟﺒﺎس ﻣﺎن پﺎرﻩ ﻧﺸﺪﻩ‪.‬‬ ‫ـ اﺷﻜﺎﻟﻰ ﻧﺪارد‪.‬‬ ‫ﻳﻜ ﻰ دو ﺕ ﺎ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ رﻓﺘﻨ ﺪ و ﮔ ﻮﻧﻰ ﻟﺒ ﺎس ه ﺎ را ﺁوردﻧ ﺪ‪ .‬هﻤﮕ ﻰ ﻟﺒ ﺎس ﻧ ﻮ‬ ‫پﻮﺷ ﻴﺪﻳﻢ‪ .‬ﺳ ﺎﻋﺖ ﺡ ﺪود ﻳ ﻚ و ﻧ ﻴﻢ ﺑﻌ ﺪ از ﻧﻴﻤ ﻪ ﺷ ﺐ ‪ ١۵‬دى ﻣ ﺎﻩ ‪ ١٣۵٩‬ﺑ ﻮد‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫‪١٠٤‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺡﺎﻻ ﺑﺮوﻳﺪ و ﺕﺎ ﻧﻤﺎز ﺻﺒﺢ اﺳﺘﺮاﺡﺖ آﻨﻴﺪ‪«.‬‬ ‫راﻩ اﻓﺘﺎدﻳﻢ ﻃﺮف اﺕﺎق هﺎﻣﺎن‪.‬‬ ‫ﺻ ﺒﺢ ه ﻮا ﻣ ﻪ ﺁﻟ ﻮد ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻴﻢ آ ﻪ ﺑ ﺎ ﺑ ﺎﻻ ﺁﻣ ﺪن ﺧﻮرﺷ ﻴﺪ‪ ،‬ﻣ ﻪ از ﺑ ﻴﻦ‬ ‫ﺧﻮاه ﺪ رﻓ ﺖ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﭼﻔﻴ ﻪ اش را پﻴﭽﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮد دور ﮔ ﺮدﻧﺶ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﺻ ﺒﺤﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺁﻣ ﺎدﻩ‬ ‫ﺡﺮآ ﺖ ﺷ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﺳ ﺘﻮن ه ﺎ ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﺧ ﻂ راﻩ اﻓﺘﺎدﻧ ﺪ‪ .‬آﻤ ﻰ آ ﻪ رﻓﺘ ﻴﻢ‪ ،‬ﻣ ﻦ و ﺡ ﺴﻴﻦ و‬ ‫ﭼﻨ ﺪ ﻧﻔ ﺮى آ ﻪ ﺑ ﺎ ه ﻢ ﺕ ﻮى ﻳ ﻚ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﻗﺮارﮔ ﺎﻩ ارﺕ ﺶ رﻓﺘ ﻴﻢ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫ﺟﻠ ﻮى ﺳ ﻨﮕﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪهﻰ ارﺕ ﺶ پﻴ ﺎدﻩ ﺷ ﺪ ﺕ ﺎ ه ﻢ ﺑ ﻰ ﺳ ﻴﻢ ﺑﮕﻴ ﺮد و ه ﻢ ﺁﺧ ﺮﻳﻦ‬ ‫هﻤﺎهﻨﮕﻰ هﺎ را ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهﺎن ارﺕﺶ اﻧﺠﺎم ﺑﺪهﺪ‪.‬‬ ‫وﻗﺘ ﻰ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ ﺧﻮدﻣ ﺎن را رﺳ ﺎﻧﺪﻳﻢ ﺑ ﻪ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ‪ ،‬هﻤ ﻪ ﺳﺮﺟﺎﻳ ﺸﺎن‬ ‫ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ از ﻣ ﺎ ﺟ ﺪا ﺷ ﺪ و رﻓ ﺖ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻴﺮوه ﺎ ﺳﺮآ ﺸﻰ آﻨ ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ‬ ‫ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ ،‬ﺳ ﺎﻋﺖ از ه ﺸﺖ ﮔﺬﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺁﻣ ﺎدﻩ ﺑﺎﺷ ﻴﺪ‪ .‬ﭼﻴ ﺰى ﺑ ﻪ ﺷ ﺮوع ﺡﻤﻠ ﻪ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ‪«.‬‬ ‫و زل زد ﺑ ﻪ دﺷ ﺖ رو ﺑ ﻪ رو‪ .‬ﻣ ﻪ ﻋﻘ ﺐ ﻧ ﺸﻴﻨﻰ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺧﻮرﺷ ﻴﺪ از پ ﺸﺖ ﺳ ﺮﻣﺎن‬ ‫ﻣ ﻰ ﺕﺎﺑﻴ ﺪ و دﺷ ﺖ ﺻ ﺎف را ﺕ ﺎ ﺟ ﺎﻳﻰ آ ﻪ ﭼ ﺸﻢ آ ﺎر ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ ،‬ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ ﺑﺒﻴ ﻨﻢ آ ﻪ در‬ ‫ﺁن ﺟ ﺎن پﻨ ﺎهﻰ ﻧﺒ ﻮد ﺟ ﺰ ﺧﺎره ﺎى ﺳ ﻰ ـ ﭼﻬ ﻞ ﺳ ﺎﻧﺘﻰ آ ﻪ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ و ﺁن ﺟ ﺎ روﻳﻴ ﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺳ ﻜﻮت ﻣﺮﻣ ﻮزى ﺑ ﺮ دﺷ ﺖ ﺡ ﺎآﻢ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺟﻠ ﻮﺕﺮ‪ ،‬ﻋﻘ ﺎب ﺕﻨﻬ ﺎﻳﻰ ﺑ ﺮ ﻣ ﺰار‬ ‫دﺷﺖ ﻣﻰ ﭼﺮﺧﻴﺪ و ﺁن دورهﺎ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻟﻜﻪ اﺑﺮ ﺳﻔﻴﺪ روى زﻣﻴﻦ ﺳﺎﻳﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬اﻳﻦ ﺳﻜﻮت ﺑﻪ ﻧﻈﺮت آﻤﻰ ﻣﺸﻜﻮك ﻧﻴﺴﺖ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻪ ﻃﻮر ﻣﮕﻪ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ه ﻴﭻ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ اى ﺷ ﻠﻴﻚ ﻧﻤ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ ﻧﻤ ﻰ آﻨ ﻰ ﺑ ﻪ اﻧﺘﻈﺎرﻣ ﺎن‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺟﺎﺑ ﻪ ﺟ ﺎﻳﻰ ﺑ ﺎ ﻧﻬﺎﻳ ﺖ دﻗ ﺖ و اﺡﺘﻴ ﺎط اﻧﺠ ﺎم ﮔﺮﻓﺘ ﻪ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ ﻧﻤ ﻰ آ ﻨﻢ‬ ‫ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﺑ ﻮﻳﻰ ﺑ ﺮدﻩ ﺑﺎﺷ ﻨﺪ‪ .‬اﻧﺘﻈ ﺎرش را ه ﻢ ﻧﺪارﻧ ﺪ‪ .‬پ ﻴﺶ ﺑﻴﻨ ﻰ ﻣ ﻦ اﻳ ﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ‬ ‫ﺡﺴﺎﺑﻰ ﻏﺎﻓﻞ ﮔﻴﺮ ﺑﺸﻮﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﺑ ﻰ ﺳ ﻴﻢ ﭼ ﻰ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ داﺷ ﺖ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ ﻃ ﺮف ﺡ ﺴﻴﻦ‪ .‬ﭼ ﺸﻢ دوﺧﺘ ﻴﻢ ﺑ ﻪ او‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬رﻣﺰ ﻋﻤﻠﻴﺎت را اﻋﻼم آﺮدﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﭼ ﺸﻢ دوﺧ ﺘﻢ ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرت ﺡ ﺴﻴﻦ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑ ﺴﻢ اﷲ اﻟﺮﺡﻤ ﺎن اﻟ ﺮﺡﻴﻢ‪ «.‬و ﺁر ـ پ ﻰ ـ‬ ‫ﺟﻰ اش را در ﻣﺸﺖ ﻓﺸﺮد‪.‬‬ ‫ـ ﺡﺮآﺖ آﻨﻴﺪ ﻋﺰﻳﺰان ﻣﻦ!‬ ‫ﺻ ﺪاﻳﺶ وﻗ ﺎر و ﺳ ﻨﮕﻴﻨﻰ ﺧﺎﺻ ﻰ داﺷ ﺖ‪ .‬آﻼﺷ ﻢ را ﻣ ﺴﻠﺢ آ ﺮدم‪ .‬ﺑ ﻪ ﻳ ﻚ ﺑ ﺎرﻩ‬ ‫‪١٠٥‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫هﻤ ﻪ از ﺟ ﺎ آﻨ ﺪﻩ ﺷ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﺡ ﺴﻦ آ ﻪ ﺻ ﺒﺢ زود ﺟﻠ ﻮ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬وﺿ ﻌﻴﺖ دﺷ ﻤﻦ را ﻋ ﺎدى‬ ‫ﮔﺰارش آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳ ﻦ ﺡ ﺎل‪ ،‬اﻣﻴ ﺪ زﻳ ﺎدى ﺑ ﻪ ﻏﺎﻓ ﻞ ﮔﻴ ﺮ ﺷ ﺪن ﺁن ه ﺎ ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ و ﺑ ﺮاى‬ ‫هﻤﻴﻦ هﻢ ﻗﺮار ﺷﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ ﺑﺪون ﺳﺮوﺻﺪا ﺑﻪ دﺷﻤﻦ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﺸﻮﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺕ ﺎ پﺎﻧ ﺼﺪ ﻣﺘ ﺮى ﻣﻮاﺿ ﻊ دﺷ ﻤﻦ‪ ،‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺁرام ﺑ ﻮد و ﺻ ﺪاﻳﻰ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ‬ ‫ﻣﮕ ﺮ ﺻ ﺪاى پﺎه ﺎ و ﺻ ﺪاى ﺕﻠ ﻖ و ﺕﻠ ﻮق ﺕﺠﻬﻴ ﺰات و ﺻ ﺪاى ﺧ ﺮد ﺷ ﺪن ﺧﺎره ﺎى‬ ‫ﺧ ﺸﻚ و ﺻ ﺪاى ﺿ ﺮﺑﺎن ﻗﻠ ﺐ‪ .‬آ ﻪ اﻧﮕ ﺎر در ﺳ ﺮم ﻣ ﻰ آﻮﺑﻴ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﻪ ﻳ ﻚ ﺑ ﺎرﻩ ﺕﻴﺮﺑ ﺎرى‪،‬‬ ‫از ﺟﻠ ﻮى روى ﻣ ﺎن ﺑ ﻪ ﻏ ﺮش درﺁﻣ ﺪ و ﻳ ﻚ ﻟﺤﻈ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ را دﻳ ﺪم آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﺑ ﻰ ﺳ ﻴﻢ‬ ‫ﻣﻰ رﻓﺖ و ﺑﻌﺪ ﺻﺪاﻳﺶ را ﺷﻨﻴﺪم‪.‬‬ ‫ـ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﻣ ﺎن ﺷ ﺪﻧﺪ‪ ...‬ﺕ ﻮپ ﺧﺎﻧ ﻪ‪ ...‬ﺕ ﻮپ ﺧﺎﻧ ﻪ‪ ...‬ﺻ ﺪاﻳﻢ را ﻣ ﻰ ﺷ ﻨﻮﻳﺪ ﺟﻨ ﺎب‬ ‫ﺳﺮهﻨﮓ رادﻓﺮ؟‬ ‫ردﻳﻔ ﻰ از ﮔﻠﻮﻟ ﻪ‪ ،‬از ﺑ ﺎﻻى ﺳ ﺮﻣﺎن ﮔﺬﺷ ﺖ و ﺑﻼﻓﺎﺻ ﻠﻪ‪ ،‬دو ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ ‪ ۶٠‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﻧﺰدﻳﻜ ﻰ ﻣ ﺎن ﺧ ﻮرد‪ .‬ﻣﺠﺒ ﻮر ﺷ ﺪﻳﻢ ﻧ ﻴﻢ ﺧﻴ ﺰ ﺑ ﺸﻮﻳﻢ‪ .‬ﭼﻴ ﺰى ﻧﮕﺬﺷ ﺖ آ ﻪ »ﺁﺕ ﺶ‬ ‫ﺕﻬﻴ ﻪ«ى ﻧﻴﺮوه ﺎى ﺧ ﻮدى ﺷ ﺮوع ﺷ ﺪ‪ .‬ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎى ﺕﻴ ﭗ زره ﻰ ﻗ ﺰوﻳﻦ ه ﻢ ﺷ ﺮوع ﺑ ﻪ‬ ‫ﺕﻴﺮاﻧ ﺪازى آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ه ﺎ ﻧﻌ ﺮﻩ زﻧ ﺎن از ﺑ ﺎﻻى ﺳ ﺮﻣﺎن ﻣ ﻰ ﮔﺬﺷ ﺘﻨﺪ و ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى‬ ‫ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ ﻣﻰ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬هﻤﻴﻦ ﻃ ﻮر دودو ﮔ ﺮد و ﻏﺒ ﺎر ﺑ ﻮد آ ﻪ از پ ﺸﺖ ﺧ ﺎآﺮﻳﺰ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ‬ ‫ﺑﻠﻨ ﺪ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﻮﺕ ﻪ ه ﺎ ﺁﺕ ﺶ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺧﺎره ﺎ ﻣ ﻰ ﺳ ﻮﺧﺘﻨﺪ و زﻣ ﻴﻦ ﮔ ﻮﻳﻰ ﺷ ﺨﻢ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺧ ﻮرد و زﻳ ﺮ و رو ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر آ ﻪ ﻣ ﻰ دوﻳ ﺪم‪ ،‬ﮔ ﻪ ﮔ ﺎﻩ ﺻ ﺪاى ﺡ ﺴﻴﻦ را‬ ‫ﻣ ﻰ ﺷ ﻨﻴﺪم آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ زن ه ﺎ دﺳ ﺘﻮر ﻣ ﻰ داد پﺮاآﻨ ﺪﻩ ﺑ ﺸﻮﻧﺪ ﻳ ﺎ ﺧ ﻮدش را‬ ‫ﻣ ﻰ دﻳ ﺪم آ ﻪ ﻣ ﺸﻐﻮل ﺷ ﻠﻴﻚ اﺳ ﺖ ﻳ ﺎ داد ﻣ ﻰ زﻧ ﺪ و اﻣ ﺪادﮔﺮ را ﺑ ﻪ آﻤ ﻚ ﻣﺠﺮوﺡ ﻰ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺧﻮاﻧ ﺪ ﻳ ﺎ ﻣ ﻰ دود ﻳ ﺎ ﻣ ﻰ ﺧ ﺰد‪ .‬و هﻤ ﻪ ى اﻳ ﻦ ه ﺎ را ﻃ ﻮرى ﻣ ﻰ دﻳ ﺪم آ ﻪ اﻧﮕ ﺎر‬ ‫ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ﺷ ﺪ ه ﺴﺘﻨﺪ ﻳ ﺎ ﻧ ﻪ; ﺟﻬ ﺖ ﺑ ﺎد از ﻏ ﺮب ﺑ ﻪ ﺷ ﺮق ﺑ ﻮد و دود و ﮔ ﺮد و‬ ‫ﺧﺎك پﺸﺖ ﺧﺎآﺮﻳﺰ را ﺑﻪ ﺳﻮى ﻣﺎ هﻢ ﻣﻰ ﺁورد‪ .‬و اﻳﻦ ﺟ ﻮرى ﺑ ﻮد آ ﻪ ﮔ ﻮﻳﻰ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را‬ ‫ﺕﻜ ﻪ ﺕﻜ ﻪ ﻣ ﻰ دﻳ ﺪم ﻳ ﺎ ﺕﻨﻬ ﺎ ﺑﺨ ﺸﻰ از ﺁن را ﻣ ﻰ دﻳ ﺪم‪ .‬آ ﺴﻰ از ﺑﻐ ﻞ دﺳ ﺘﻢ ﻣ ﻰ ﮔﺬﺷ ﺖ‪.‬‬ ‫ﻳ ﻚ ﻟﺤﻈ ﻪ از ﻣﻴ ﺎن دود و ﻏﺒ ﺎر‪ ،‬ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﻗﺪوﺳ ﻰ را از ژ ـ‪ ٣‬ﺕ ﺎ ﺷ ﻮﻳﺶ ﺕ ﺸﺨﻴﺺ‬ ‫ﺑ ﺪهﻢ‪ .‬آ ﺴﻰ داد ﻣ ﻰ زد‪ :‬اﻳﻨ ﻮر‪ ،‬ﺳ ﻨﮕﺮ ﺕﻴﺮﺑ ﺎر اﻳﻨ ﻮر اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺰﻧﺶ! ﻳ ﻚ ﻟﺤﻈ ﻪ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﺡﻜ ﻴﻢ را ﺑﺒﻴ ﻨﻢ‪ .‬آ ﺴﻰ داد ﻣ ﻰ زد‪ :‬ﻣﻮﺷ ﻚ! ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﻣﻮﺷ ﻚ ﺑﺮﺳ ﺎﻧﻴﺪ‪ .‬ﻳ ﻚ‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻏﻔﺎر را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪...‬‬ ‫وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ ﺑ ﺎﻻى ﺧ ﺎآﺮﻳﺰ دﺷ ﻤﻦ رﺳ ﻴﺪم‪ ،‬هﻨ ﻮز ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از ﻳ ﻚ ﺧ ﺸﺎب‪ ،‬ﺕﻴ ﺮ ﺷ ﻠﻴﻚ‬ ‫ﻧﻜ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺁﺕ ﺶ ﺕ ﻮپ ﺧﺎﻧ ﻪ آ ﻪ در ﻟﺤﻈ ﺎت ﺷ ﺮوع ﻋﻤﻠﻴ ﺎت‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ى ﺧ ﻂ ﻣﻘ ﺪم‬ ‫ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺡ ﺎﻻ ادوات ﺁن ه ﺎ را ﻧ ﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد ﺕ ﺎ زﻣ ﻴﻦ ﮔﻴﺮﺷ ﺎن ﺑﻜﻨ ﺪ‪ .‬ﺧ ﻂ ﻣﻘ ﺪم‬ ‫‪١٠٦‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﺧﻠ ﻮت ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁن ه ﺎﻳﻰ آ ﻪ زﻧ ﺪﻩ ﻣﺎﻧ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬دﺳ ﺖ هﺎﺷ ﺎن را ﺑ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ ﺑ ﺎﻻ‪.‬‬ ‫ﻋ ﺪﻩ اى ه ﻢ در ﺳ ﻨﮕﺮهﺎ‪ ،‬اﻧﺘﻈﺎرﻣ ﺎن را ﻣ ﻰ آ ﺸﻴﺪﻧﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ و ﺁن ﺟ ﺎ‪ ،‬ﺧﻮدروه ﺎ و‬ ‫ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎى ﺳ ﻮﺧﺘﻪ دﻳ ﺪﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻳ ﻚ ﺟﻴ ﭗ ﺕﻔﻨ ﮓ ‪ ،١٠۶‬در ﺳ ﻤﺖ راﺳ ﺖ‪ ،‬ﺁﺕ ﺶ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺡﻠﻘ ﻪ ى ﺁﺕ ﺶ‪ ،‬ﻻﺳ ﺘﻴﻚ ه ﺎ را در ﺑﺮﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺧ ﻮد ﺕﻔﻨ ﮓ هﻨ ﻮز ﺳ ﺎﻟﻢ‬ ‫ﺑ ﻮد ﻳ ﺎ اﻳ ﻦ ﻃ ﻮر ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬دﻟ ﻢ ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺖ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﺁن را از ﻣﻴ ﺎن ﺁﺕ ﺶ‬ ‫ﻧﺠﺎت ﺑﺪهﻢ و روﻳﺶ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﻢ ﻃﺮف ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ‪.‬‬ ‫هﻨ ﻮز ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﻰ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﺑ ﺎور آ ﻨﻢ آ ﻪ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻪ اﻳ ﻢ ﺧ ﻂ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ را دره ﻢ‬ ‫ﺑﺸﻜﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺻﺪاى ﺡﺴﻴﻦ در ﻃﻮل ﺧﺎآﺮﻳﺰ ﻣﻰ پﻴﭽﻴﺪ‪.‬‬ ‫ـ اﮔ ﺮ آ ﺴﻰ ﻗ ﺼﺪ ﺕ ﺴﻠﻴﻢ ﺷ ﺪن داﺷ ﺖ‪ ،‬ﺑﻬ ﺶ ﻓﺮﺻ ﺖ ﺑﺪهﻴ ﺪ‪ .‬ﺑﮕﺬارﻳ ﺪ ﺑﻴﺎﻳ ﺪ‬ ‫ﺟﻠﻮ‪...‬‬ ‫ـ اﺳﻴﺮهﺎ را ﺟﻤﻊ آﻨﻴﺪ ﻳﻚ ﺟﺎ‪...‬‬ ‫ﺑ ﻰ ﺳ ﻴﻢ ﭼ ﻰ‪ ،‬ﮔﻮﺷ ﻰ را داد ﺑ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ‪ .‬ﭼﻬ ﺮﻩ ى ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻪ ﺧﻨ ﺪﻩ ﺑ ﺎز ﺷ ﺪ‪ .‬ﺧﺒ ﺮ را‬ ‫ﺑﺮاى ﻣﺎن ﺕﻜﺮار آﺮد‪.‬‬ ‫ﻰ دﺷ ﻤﻦ در ﺡ ﻮاﻟﻰ روﺳ ﺘﺎى »ﻋﻠ ﻮﻣﻰ« و »ﺡ ﺎج ﺑ ﺪر« ﺑ ﺪون‬ ‫ـ ﺟﺒﻬ ﻪ ى اﺻ ﻠ ِ‬ ‫آﻮﭼﻚ ﺕﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺘﻰ ﺕﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻩ اﻧﺪ‪.‬‬ ‫در ﺁن ﻟﺤﻈ ﺎت‪ ،‬ﺟ ﺰ ﺷ ﻜﺮ آ ﺮدن آ ﺎرى از ﻣ ﺎ ﺑﺮﻧﻤ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺧﻮاﺳ ﺖ ﺧ ﺪا ﻧﺒ ﻮد‪،‬‬ ‫ﻣﮕ ﺮ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎى ﺕ ﺎ ﺑ ﻦ دﻧ ﺪان ﻣ ﺴﻠﺢ را ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ راﺡﺘ ﻰ‪ ،‬واداﺷ ﺖ ﺑ ﻪ ﺕ ﺴﻠﻴﻢ‬ ‫ﺷﺪن؟‬ ‫ـ ﺑ ﻪ هﻤ ﻪ ى ﺳ ﻨﮕﺮهﺎ ﺳﺮآ ﺸﻰ آﻨﻴ ﺪ‪ .‬ﺑﺒﻴﻨﻴ ﺪ اﮔ ﺮ آ ﺴﻰ ﺕ ﻮى ﺁن ه ﺎ ﻗ ﺎﻳﻢ ﺷ ﺪﻩ‪،‬‬ ‫ﺑﻴﺎورﻳﺪش ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ اﺳﻴﺮهﺎ را ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ ﻋﻘﺐ‪.‬‬ ‫ﺻ ﺪاى ﺑ ﻰ ﺳ ﻴﻢ ﻟﺤﻈ ﻪ اى ﻗﻄ ﻊ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ و ﺧﺒ ﺮ از پﻴ ﺮوزى ه ﺎى ﺷ ﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴ ﺰ‬ ‫ﻣ ﻰ داد‪ .‬ﺕﻴ ﭗ هﻤ ﺪان از ﻧﺰدﻳﻜ ﻰ ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد ﺡﺮآ ﺖ آ ﺮدﻩ و در روﺳ ﺘﺎى ﺡ ﺎج ﻏﺎﻟ ﺐ‬ ‫ﻧﻴﺮوهﺎى در ﺡﺎل ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻰ ﻋﺮاق را ﮔﻴﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهﻰ ﺕﻤﺎس ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﻣ ﺎ ﻣ ﻰ ﺧ ﻮاهﻴﻢ ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﺧ ﺎآﺮﻳﺰ دوم ﺑ ﺮوﻳﻢ‪ .‬ﻧﻴ ﺎز ﺑ ﻪ ﺁﺕ ﺶ ﺕﻬﻴ ﻪ ى ﺳ ﻨﮕﻴﻦ‬ ‫دارﻳ ﻢ‪ ،‬ﻣ ﻰ ﺧ ﻮاهﻢ آ ﺎرى آﻨﻴ ﺪ آ ﻪ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﻧﺘﻮاﻧﻨ ﺪ ﺳﺮﺷ ﺎن را از روى زﻣ ﻴﻦ ﺑﻠﻨ ﺪ‬ ‫آﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫از ﺁن ﺳ ﻮى ﺧ ﻂ‪ ،‬ﻗ ﻮل ﻣ ﺴﺎﻋﺪ دادﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﻨﺘﻈ ﺮ اﺟ ﺮاى ﻣﺘﻤﺮآ ﺰ ﺁﺕ ﺶ ﺷ ﺪﻳﻢ و ﺑﻌ ﺪ‬ ‫ﺡﺮآ ﺖ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺧ ﺎآﺮﻳﺰ دوم‪ ،‬راﺡ ﺖ ﺕ ﺮ از اوﻟ ﻰ ﺑ ﻪ ﺕ ﺼﺮف درﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﻳﻜ ﻰ از ﭼﻨ ﺪ ﺕ ﺎﻧﻜﻰ‬ ‫‪١٠٧‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫آ ﻪ هﻨ ﻮز ﻣﻘﺎوﻣ ﺖ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ ،‬ﺕﻮﺳ ﻂ ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﭼ ﻰ زن هﺎﻣ ﺎن ﺑ ﻪ ﺁﺕ ﺶ آ ﺸﻴﺪﻩ ﺷ ﺪ و‬ ‫ﻧﻔ ﺮات دﻳﮕ ﺮ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ ﺧﻮدﺷ ﺎن را ﺕ ﺴﻠﻴﻢ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺑﻬﺎﻧ ﻪ ﻳ ﺎ‬ ‫اﺷﺎرﻩ اى ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮاى ﺕﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪن‪.‬‬ ‫آﻤ ﻰ ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺮوه ﺎى زره ﻰ ﺕﻴ ﭗ ﻗ ﺰوﻳﻦ ه ﻢ پ ﻴﺶ روى آﺮدﻧ ﺪ و در ﻃ ﻮل‬ ‫ﺧ ﺎآﺮﻳﺰ‪ ،‬ﺁراﻳ ﺶ ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬آ ﻢ آ ﻢ داﺷ ﺖ ﻓﺮﺻ ﺘﻰ پ ﻴﺶ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ آ ﻪ ﻳ ﺎران ﻗ ﺪﻳﻤﻰ‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ‪ ،‬او و هﻤﺪﻳﮕﺮ را پﻴﺪا آﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﻰ ﺳﻴﺪ!‬ ‫ـ ﺷﻤﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ‪.‬‬ ‫ـ آﻰ ﺡﺮآﺖ ﻣﻰ آﻨﻴﻢ ﻃﺮف پﺎدﮔﺎن ﺡﻤﻴﺪ؟‬ ‫ـ ﻓﻌﻼ هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺑﺸﻮﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﮕﻪ ﻗﺮار ﻧﺒﻮد ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺕﺎ ﻓﺘﺢ پﺎدﮔﺎن ﺡﻤﻴﺪ اداﻣﻪ پﻴﺪا آﻨﺪ؟‬ ‫ـ ﭼﺮا‪ ،‬وﻟﻰ ﺑﺮادران ﺕﺮﺟﻴﺢ دادﻩ اﻧﺪ اﻳﻦ آﺎر را ﺑﺮاى ﻓﺮدا ﺑﮕﺬارﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ پﺲ ﺑﺮاى اﻣﺮوز آﺎرﻣﺎن ﺕﻤﺎم اﺳﺖ؟‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺑﺮاى ﺧﻮدﺕﺎن ﺟﺎن پﻨﺎﻩ ﺑﻜﻨﻴﺪ و ﻣﻮﺿﻊ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻳﻜ ﻰ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺕ ﺎزﻩ ﺳ ﺎﻋﺖ دو ﺑﻌ ﺪازﻇﻬﺮ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺕ ﺎ ﻓ ﺮدا از ﺑ ﻰ آ ﺎرى‬ ‫ﺡﻮﺻﻠﻪ ﻣﺎن ﺳﺮ ﻣﻰ رود‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬پ ﻴﺶ ﺑﻴﻨ ﻰ ﻣ ﺎ‪ ،‬ﻳ ﻚ ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ه ﺸﺖ ﺳ ﺎﻋﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ ﺁن ه ﻢ ﺑ ﺮاى‬ ‫رﺳﻴﺪن ﺑﻪ دﻩ آﻴﻠﻮﻣﺘﺮى هﻮﻳﺰﻩ‪ ،‬ﻳﻌﻨ ﻰ ﺑ ﻪ »اﺑﻮﺳ ﻌﺪ«‪ ،‬ﻧ ﻪ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ‪ ،‬وﻟ ﻰ هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ‬ ‫ﺷ ﺎهﺪ ﺑﻮدﻳ ﺪ‪ ،‬در ﻋ ﺮض ﻳ ﻚ ﺳ ﺎﻋﺖ ﺑ ﻪ اﺑﻮﺳ ﻌﺪ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪ .‬ﺕﻌ ﺪاد ﻏﻨ ﺎﻳﻢ و اﺳ ﺮا ﺑ ﻴﺶ از‬ ‫ﺡﺪ اﻧﺘﻈﺎر اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ اوﺿﺎع را آﻤﻰ ﺟﻤﻌﻮﺟﻮر آﺮد‪«.‬‬ ‫ـ ﭼﻪ ﻗﺪر اﺳﻴﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ؟‬ ‫ـ اﻳﻦ ﻃﻮر آﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ‪ ،‬ﺕﺎ ﺑﻪ ﺡﺎل ﺑﻴﺶ از ‪ ٩٠٠‬ﻧﻔﺮ ﺷﻤﺎرش ﺷﺪﻩ اﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ پﺲ اﻣﺸﺐ را هﻤﻴﻦ ﺟﺎ هﺴﺘﻴﻢ؟‬ ‫ﭼ ﺸﻢ دوﺧﺘ ﻪ ﺑ ﻮد ﺑ ﻪ دﺷ ﺖ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑﻠ ﻪ‪ .‬ﻣﺮﺡﻠ ﻪ ى اول ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﺕﻤ ﺎم ﺷ ﺪ‪ .‬ﺁﻳ ﺎ‬ ‫اﻳﻦ ﺟﺎ ﻃﺎهﺮﻳﻪ ﻧﻴﺴﺖ؟«‬ ‫ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻪ ﺑ ﻮد و ﺡ ﺴﻦ را ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬ﻟﺤ ﻨﺶ ﻃ ﻮرى ﺑ ﻮد آ ﻪ ﮔ ﻮﻳﻰ ﺳ ﺆال ﻧﻤ ﻰ آ ﺮد‬ ‫و ﺕﻨﻬﺎ ﻣﻰ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮ ﭼﻴﺰى ﺕﺄآﻴﺪ آﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺡﺴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﺮا‪ ،‬ﺧﻮدش اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺐ هﺎ ﻃﻮر دﻳﮕﺮى ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ رﺳﺪ‪«.‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻋﺠﺐ!«‬ ‫و دوﺑﺎرﻩ زل زد ﺑﻪ دﺷﺖ‪.‬‬ ‫‪١٠٨‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺁن روز ﻧﻴﺮوه ﺎ در هﻤ ﺎن ﺟ ﺎ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﻗ ﺮار ﺷ ﺪ روز دﻳﮕ ﺮ‪ ،‬ﻣﺮﺡﻠ ﻪ ى دوم‬ ‫ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﺷ ﺮوع ﺑ ﺸﻮد و در ﺻ ﻮرت ﻣﻮﻓﻘﻴ ﺖ‪ ،‬ﺕ ﺎ ﻓ ﺘﺢ ﺧﺮﻣ ﺸﻬﺮ اداﻣ ﻪ پﻴ ﺪا آﻨ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ‬ ‫ﺧﺒﺮ ﺑﭽﻪ هﺎ را ﺧﻴﻠﻰ ﺑ ﻰ ﺕ ﺎب آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد و ﺑ ﺎ ﺑ ﻰ ﺻ ﺒﺮى ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺷ ﺮوع ﻣﺮﺡﻠ ﻪ ى ﺑﻌ ﺪى‬ ‫ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺁن ﺷ ﺐ‪ ،‬ﺷ ﺐ ﺧﻴﻠ ﻰ ﺳ ﺮدى ﺑ ﻮد‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ پﻴﺮاهﻨ ﻰ را آ ﻪ از دوﺳ ﺘﺶ‬ ‫)ﺡ ﺴﻴﻦ اﺡﺘﻴ ﺎﻃﻰ( ﻗ ﺮض آ ﺮدﻩ‪ ،‬زﻳ ﺮ ﻟﺒ ﺎس ﻓ ﺮﻣﺶ پﻮﺷ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺮاى ﻣﺎﻧ ﺪن‪،‬‬ ‫ﺕ ﺪارك آ ﺎﻓﻰ دﻳ ﺪﻩ ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ه ﻢ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻧﻤ ﻰ ﺁﻣ ﺪ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺳ ﺮﻋﺖ‪ ،‬ﺕ ﻮان‬ ‫پﺎﺕ ﻚ زدن را داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻨﺪ‪ .‬ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ ﻗ ﺮار ﺷ ﺪ ﻋ ﺪﻩ اى از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ هﻤ ﺎن ﺟ ﺎ‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ و ﺕﻌﺪادى هﻢ ﺑﻪ روﺳﺘﺎهﺎى اﻃﺮاف ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺷﻴ ﺸﻪ ى ﺟﻠ ﻮى ﺕﻨﻬ ﺎ واﻧ ﺖ ﻣ ﺎ ﺷﻜ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬وﻗﺘ ﻰ داﺷ ﺘﻴﻢ ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﻳﻜ ﻰ از‬ ‫روﺳ ﺘﺎهﺎ ﻣ ﻰ رﻓﺘ ﻴﻢ‪ ،‬ﺑ ﺎد ﺳ ﺮدى ﺕ ﻮ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ پﻴﭽﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ آ ﻪ‬ ‫آ ﺴﻰ را ﺕ ﻮى راﻩ دﻳ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﭼﻬ ﺮﻩ اش ﺁﺷ ﻨﺎ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ آ ﻪ ﺧ ﻮدش‬ ‫راﻧﻨ ﺪﮔﻰ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ ،‬ﻣﺎﺷ ﻴﻦ را ﻧﮕ ﻪ داﺷ ﺖ و پ ﺎﻳﻴﻦ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺮدى آ ﻪ آﻨ ﺎر راﻩ اﻳ ﺴﺘﺎدﻩ ﺑ ﻮد‪،‬‬ ‫ﺡ ﺎج ﺷ ﻮﻳﺶ ﺑ ﻮد‪ .‬از اﻗ ﻮام ﺡ ﺴﻦ‪ .‬ﺡ ﺎج ﺷ ﻮﻳﺶ ه ﻢ ﻣ ﺪﺕﻰ ﺑ ﻮد ﺑ ﻪ ﺟﻤ ﻊ ﺑ ﺴﻴﺠﻰ ه ﺎ‬ ‫پﻴﻮﺳ ﺘﻪ ﺑ ﻮد و ﺁن روز ه ﻢ در ﻋﻤﻠﻴ ﺎت ﺷ ﺮآﺖ داﺷ ﺖ‪ .‬ﺡ ﺎﺟﻰ وﻗﺘ ﻰ ﺡ ﺴﻴﻦ را‬ ‫ﺷ ﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬او را در ﺁﻏ ﻮش ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺕﺒﺮﻳ ﻚ ﻣ ﻰ ﮔ ﻮﻳﻢ ﺳ ﻴﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ پﻴ ﺮوزى ﺑ ﺰرگ‪،‬‬ ‫ﻗﻠﺐ هﻤﻪ را ﺷﺎد آﺮد‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﻪ ﺧﻮدﺕ ﺎن ﺕﺒﺮﻳ ﻚ ﺑﮕﻮﻳﻴ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻰ هﻤﺮاه ﻰ اﻣﺜ ﺎل ﺷ ﻤﺎ و‬ ‫ﺡﺴﻦ‪ ،‬ﻣ ﺎ آ ﺎرى از پ ﻴﺶ ﻧﻤ ﻰ ﺑ ﺮدﻳﻢ وﻟ ﻰ اﻳ ﻦ ﺕ ﺎزﻩ اول راﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﺎ ﺕ ﺎ پﻴ ﺮوزى ﻧﻬ ﺎﻳﻰ‪،‬‬ ‫ﺧﻴﻠ ﻰ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ دارﻳ ﻢ‪ .‬پﻴ ﺮوزى ﻧﻬ ﺎﻳﻰ ﻣ ﺎ وﻗﺘ ﻰ ﺧﻮاه ﺪ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑ ﺎ هﻤ ﻴﻦ ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎى‬ ‫ﻏﻨﻴﻤﺘ ﻰ‪ ،‬ﻣﻠ ﺖ ﻣﻈﻠ ﻮم ﻋ ﺮاق را از دﺳ ﺖ ﺑﻌﺜﻴ ﺎن آ ﺎﻓﺮ ﻧﺠ ﺎت ﺑ ﺪهﻴﻢ و ﻗ ﺪم ﺑ ﺮ آ ﺮﺑﻼى‬ ‫ﻣﻌﻠﻰ ﺑﮕﺬارﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺎﺟﻰ ﺧﻴﻠ ﻰ ﺧﻮﺷ ﺤﺎل ﺷ ﺪ‪ .‬داﺷ ﺖ ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺧﺎﻧ ﻪ اش ﺳ ﺮ ﺑﺰﻧ ﺪ‪ .‬او را ه ﻢ‬ ‫ﺳﻮار آﺮدﻳﻢ و راﻩ اﻓﺘﺎدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺻ ﺒﺢ زود ﺑ ﻪ ﻣﻮاﺿ ﻊ ﺧ ﻮد ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻴﻢ‪ .‬ﺕ ﺎزﻩ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ آ ﻪ ﺁﺕ ﺶ ﺷ ﺪﻳﺪ‬ ‫دﺷ ﻤﻦ ﺷ ﺮوع ﺷ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺎ در ﺡﻔ ﺮ روﺑ ﺎﻩ ه ﺎﻳﻰ آ ﻪ آﻨ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ ،‬پﻨ ﺎﻩ ﮔ ﺮﻓﺘﻴﻢ و ﻣﻨﺘﻈ ﺮ‬ ‫ﺷ ﺪﻳﻢ آ ﻪ ﺁﺕ ﺶ ﻓ ﺮوآﺶ آﻨ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺁﺕ ﺶ ﻧ ﻪ ﺕﻨﻬ ﺎ ﻓ ﺮوآﺶ ﻧﻜ ﺮد آ ﻪ ﺑ ﻴﺶ از پ ﻴﺶ‪،‬‬ ‫ﺷ ﺪت ﮔﺮﻓ ﺖ‪ ،‬ﻃ ﻮرى آ ﻪ آ ﺴﻰ ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ از ﺟ ﺎﻳﺶ ﺕﻜ ﺎن ﺑﺨ ﻮرد‪ .‬ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ه ﺎى ﺕ ﻮپ‪،‬‬ ‫ﻣ ﻴﻦ‪ ،‬آﺎﺕﻴﻮﺷ ﺎ و ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ ه ﺎى ﺷ ﺼﺖ و ه ﺸﺘﺎد و دو‪ ،‬زﻣ ﻴﻦ را زﻳ ﺮورو آ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫ﭼﻨ ﺎن ﮔﺮدوﺧ ﺎآﻰ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑ ﻴﺶ از دو ـ ﺳ ﻪ ﻣﺘ ﺮ ﺟﻠ ﻮﺕﺮ را ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ دﻳ ﺪ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ‬ ‫آ ﺮدم اﮔ ﺮ ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎى ﻋﺮاﻗ ﻰ ﺧ ﺎآﺮﻳﺰ را دور زدﻩ ﺑﺎﺷ ﻨﺪ‪ ،‬ه ﻴﭻ آ ﺲ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ى ﺁن ه ﺎ‬ ‫‪١٠٩‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻳ ﻚ آ ﺴﻰ ﻣﺜ ﻞ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ از ﺳ ﻤﺖ ﭼ ﭗ ﺟ ﺎدﻩ ﺑ ﺎﻻ ﺁﻣ ﺪ و‪ .‬ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ اى آ ﻪ در‬ ‫ﻧﺰدﻳﻜ ﻰ اش ﺑ ﻪ زﻣ ﻴﻦ ﻧﺸ ﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺠﺒ ﻮرش آ ﺮد آ ﻪ ﺷ ﻴﺮﺟﻪ ﺑ ﺮود روى زﻣ ﻴﻦ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺑﻠﻨ ﺪ‬ ‫ﺷ ﺪ و ﺑ ﺎز دوﻳ ﺪ‪ .‬از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﺑ ﺮادر آ ﺮﻳﻢ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ پﻴﻐ ﺎﻣﻰ ﻣ ﻰ ﺑ ﺮد ﻳ ﺎ ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ آ ﻪ‬ ‫آﺴﺐ ﺕﻜﻠﻴﻒ آﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ پﻴﻚ را ﻧﺪﻳﺪم‪.‬‬ ‫هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر ﺑﻼﺕﻜﻠﻴ ﻒ ﻣﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎى ﺧ ﻮدى آ ﻪ پ ﺸﺖ ﺳ ﺮ ﻣ ﺎ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﺳ ﻮى دﺷ ﻤﻦ ﺷ ﻠﻴﻚ ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺁﺕ ﺶ ﺁن ه ﺎ در ﻣﻘﺎﺑ ﻞ ﺡﺠ ﻢ ﮔ ﺴﺘﺮدﻩ ى ﺷ ﻠﻴﻚ‬ ‫ﻋﺮاﻗﻰ‪ ،‬ﭼﻨ ﺎن ﻧ ﺎﭼﻴﺰ ﺑ ﻮد آ ﻪ اﺻ ﻼ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻧﻤ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬وﺿ ﻊ ﺑ ﺪﺟﻮرى ﺧﻄﺮﻧ ﺎك ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬دود و ﻏﺒ ﺎر ﺳ ﻴﻨﻪ ام را ﻣ ﻰ ﺳ ﻮزاﻧﺪ‪ .‬ﺕ ﺼﻤﻴﻢ ﮔ ﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬هﺮﺟ ﻮرى آ ﻪ ه ﺴﺖ‪،‬‬ ‫ﺧ ﻮدم را ﺑﺮﺳ ﺎﻧﻢ ﺑ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ‪ .‬از ﺟ ﺎﻳﻢ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪم و ﺷ ﺮوع آ ﺮدم ﺑ ﻪ دوﻳ ﺪن‪ .‬ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ اى‬ ‫درﺳ ﺖ ﺳ ﺮﺧﺎآﺮﻳﺰ ﻓ ﺮود ﺁﻣ ﺪ و ﺕ ﻮدﻩ اى از ﺧ ﺎك را پﺎﺷ ﻴﺪ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮو روﻳ ﻢ‪ .‬ﺑ ﻮى دود‪،‬‬ ‫ﺑﻴﻨﻰ ام را پﺮ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬هﺮﺟﻮرى ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮدم را رﺳﺎﻧﺪم ﺑﻪ ﺡﺴﻴﻦ‪.‬‬ ‫ـ ﺕﻜﻠﻴﻒ ﭼﻴﻪ ﺳﻴﺪ؟‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬هﻨﻮز ﻧﻤﻰ داﻧﻢ‪«.‬‬ ‫ـ اﻧﮕﺎر ﻣﻰ ﺧﻮاهﻨﺪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺿﺪ ﺡﻤﻠﻪ ﺑﺰﻧﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ اﻳﻦ ﺟﻮر ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ رﺳﺪ‪.‬‬ ‫ﺻ ﺪاى ﻏ ﺮش ﻣﺘﻔ ﺎوﺕﻰ ﺑ ﻪ ﮔ ﻮش رﺳ ﻴﺪ و ﺑﻌ ﺪ ردﻳﻔ ﻰ از ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ه ﺎ‪ ،‬ﺳ ﻴﻨﻪ ى ﺧ ﺎآﺮﻳﺰ‬ ‫را ﺁﺑﻜ ﺶ آ ﺮد‪ .‬ﺳ ﺮهﺎﻣﺎن را ﺁوردﻳ ﻢ پ ﺎﻳﻴﻦ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬هﻤ ﻴﻦ را آ ﻢ داﺷ ﺘﻴﻢ‪ «.‬و‬ ‫ﭼ ﺸﻢ دوﺧ ﺖ ﺑ ﻪ هﻠ ﻰ آ ﻮپﺘﺮى آ ﻪ داﺷ ﺖ دور ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬زﻳ ﺮ اﻳ ﻦ ﺁﺕ ﺶ‬ ‫ﺕﻠﻔﺎت ﻣﺎن زﻳﺎد ﻣﻰ ﺷﻮد‪ .‬ﭼﺮا دﺳﺘﻮر پﻴﺸﺮوى را ﻧﻤﻰ دهﻨﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ دارﻧ ﺪ هﻤ ﻴﻦ ﺁﺕ ﺶ را ﻣ ﻰ رﻳﺰﻧ ﺪ‪ .‬اوﺿ ﺎع آﻤ ﻰ ﺁﺷ ﻔﺘﻪ‬ ‫ﺷﺪﻩ‪ .‬ﺕﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮى در ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻰ آﺎر ﺳﺨﺘﻰ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ اى درﺳ ﺖ پ ﺸﺖ ﺧ ﺎآﺮﻳﺰ ﻓ ﺮود ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﺻ ﺪاى ﻓﺮﻳ ﺎدى ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻣﺘﻮﺟ ﻪ‬ ‫ﻧ ﺸﺪم آ ﻪ ﭼ ﻪ آ ﺴﻰ ﻣﺠ ﺮوح ﻳ ﺎ ﺷ ﻬﻴﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬ﭼﻴ ﺰى دﻳ ﺪﻩ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺪادﮔﺮى ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى‬ ‫ﻣﺠ ﺮوح دوﻳ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻣ ﻰ ﺑﻴﻨ ﻰ؟ اﻳﻨ ﻮر و ﺁﻧ ﻮر را ﻧﻤ ﻰ زﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﻣﻌﻠ ﻮم اﺳ ﺖ آ ﻪ‬ ‫ﮔﺮاى اﻳﻦ ﺟﺎ را ﺙﺒﺖ آﺮدﻩ ﺑﻮدﻩ اﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ـ آﺪام ﻟﺸﻜﺮ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺎن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ؟‬ ‫ـ ﻟﺸﻜﺮ ‪ ١٠‬زرهﻰ‪.‬‬ ‫ـ ﺡﺎﻻ ﭼﻪ آﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻨﻴﻢ؟‬ ‫ـ ﭼﺎرﻩ اى ﺟﺰ ﺻﺒﺮ آﺮدن ﻧﺪارﻳﻢ‪.‬‬ ‫‪١١٠‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ـ پﺲ ﻣﻦ ﺑﺮﻣﻰ ﮔﺮدم ﺳﺮ ﺟﺎﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻢ ﺑ ﻪ ﺡﻔ ﺮ روﺑ ﺎﻩ ﺧ ﻮدم‪ .‬هﻤ ﻪ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ دﺳ ﺘﻮر پﻴ ﺸﺮوى ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬ﻣﺮﺕ ﺐ ﺧﺒ ﺮ‬ ‫ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ آ ﻪ پﻴ ﺸﺮوى ﻧ ﻴﻢ ﺳ ﺎﻋﺖ دﻳﮕ ﺮ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﻳ ﻚ ﺳ ﺎﻋﺖ دﻳﮕ ﺮ‪ ،‬ﺷ ﺮوع ﺧﻮاه ﺪ ﺷ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ‬ ‫ﻧﺰدﻳ ﻚ ﻇﻬ ﺮ ﺷ ﺪ و هﻨ ﻮز ه ﻴﭻ ﺧﺒ ﺮى ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ هﻮاپﻴﻤﺎه ﺎى ﻋﺮاﻗ ﻰ از ﺑ ﺎﻻى ﺳ ﺮﻣﺎن‬ ‫ﮔﺬﺷ ﺘﻨﺪ و ﺷ ﻴﺮﺟﻪ زدﻧ ﺪ ﺳ ﻤﺖ آﺮﺧ ﻪ‪ .‬آﻤ ﻰ ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬از ﺳ ﺮ ﺧ ﺎآﺮﻳﺰ ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮدم و دﻳ ﺪم از‬ ‫دور‪ ،‬ﮔﺮدوﺧ ﺎك زﻳ ﺎدى ﺑ ﻪ ه ﻮا ﺑﻠﻨ ﺪ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد‪ .‬ﺁﺕ ﺶ ﻣ ﺎ ﻧ ﺎﻣﻨﻈﻢ ﺑ ﻮد و ﺑﻌﻴ ﺪ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ‬ ‫ﻣﻰ رﺳﻴﺪ آﻪ ﺁن ﮔﺮدوﺧﺎك از اﻧﻔﺠﺎر ﮔﻠﻮﻟﻪ هﺎى ﻣﺎ اﻳﺠﺎد ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫دوﺑﺎرﻩ ﺧﻮدم را رﺳﺎﻧﺪم ﺑﻪ ﺡﺴﻴﻦ‪.‬‬ ‫ـ ﺟﻠﻮ را دﻳﺪى؟‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ؟‬ ‫ـ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ اﺳﺖ؟‬ ‫ـ ﺕﺎﻧﻚ هﺎى ﻟﺸﻜﺮدﻩ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬دارﻧﺪ پﻴﺸﺮوى ﻣﻰ آﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ پﺲ ﭼﺮا ﺕﻮپ ﺧﺎﻧﻪ ى ﻣﺎ روﻳﺸﺎن ﺁﺕﺶ ﻧﻤﻰ رﻳﺰد؟‬ ‫ـ ﺕﻮپ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﻤﺒﺎران آﺮدﻩ اﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻳﻌﻨﻰ پﺸﺘﻮاﻧﻪ ى ﺧﻮدﻣﺎن را از دﺳﺖ دادﻩ اﻳﻢ؟‬ ‫ـ پﺸﺘﻮاﻧﻪ ى ﻣﺎ از دﺳﺖ دادﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬پﺸﺘﻮاﻧﻪ ى ﻣﺎ ﺧﺪاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺁن روز ه ﻢ وﻗﺘ ﻰ ﺡ ﺴﻴﻦ اﻳ ﻦ ﺡ ﺮف را زد‪ ،‬ﺁراﻣ ﺶ ﻋﺠﻴﺒ ﻰ وﺟ ﻮدم را ﻓﺮاﮔﺮﻓ ﺖ‬ ‫آﻪ ﻇﺎهﺮًا ﺑﺎ ﺁن ﭼﻪ آﻪ در اﻃ ﺮاف ﻣ ﺎن ﻣ ﻰ ﮔﺬﺷ ﺖ‪ ،‬آ ﺎﻣﻼ ﺕ ﻀﺎد داﺷ ﺖ‪ .‬هﻨ ﻮز از ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫ﺟ ﺪا ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮدم آ ﻪ ﺑ ﻰ ﺳ ﻴﻢ ﺑ ﻪ ﺻ ﺪا درﺁﻣ ﺪ و از هﻤ ﻪ ى واﺡ ﺪهﺎ ﺧﻮاﺳ ﺘﻨﺪ آ ﻪ پﺎﻧ ﺼﺪ‬ ‫ﻣﺘﺮ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻰ آﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﺕﻌﺠﺐ ﻣﺮا ﻧﮕﺎﻩ آﺮد و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهﻰ ﺕﻤﺎس ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ـ اﻳﻦ ﭼﻪ دﺳﺘﻮرى اﺳﺖ؟ ﺁن هﻢ در ﺡﺎﻟﻰ آﻪ ﻣﺎ ﺑﺮاى پﻴﺸﺮوى ﺁﻣﺎدﻩ ﺷﺪﻩ اﻳﻢ؟‬ ‫ﺻﺪاﻳﻰ از ﺁن ﺳﻮ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﺎرﻩ اى ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻚ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻰ ﺕﺎآﺘﻴﻜﻰ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺎﻻ دﻳﮕ ﺮ ﺡ ﺪودهﺎى ﺳ ﺎﻋﺖ ‪ ٢‬ﺑﻌ ﺪازﻇﻬﺮ ﺑ ﻮد و از ﺷ ﺪت ﺁﺕ ﺶ دﺷ ﻤﻦ آﻤ ﻰ‬ ‫آﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﭼ ﺎرﻩ اى ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ پﺎﻧ ﺼﺪﻣﺘﺮى ﻋﻘ ﺐ ﻧ ﺸﻴﻨﻰ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ هﻤ ﻪ‬ ‫اﻃﻼع ﺑﺪهﻴﺪ ﺁﻣﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ـ وﻟ ﻰ ﺳ ﻴﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﻋﻘ ﺐ ﻧ ﺸﻴﻨﻰ‪ ،‬ﺧ ﺎآﺮﻳﺰ را ه ﻢ از دﺳ ﺖ ﺧ ﻮاهﻴﻢ داد‪ ،‬ﻋﻘ ﺐ ﺕ ﺮ‪،‬‬ ‫دﻳﮕﺮ پﻨﺎهﮕﺎهﻰ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻰ داﻧﻢ‪ .‬وﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﻋﻤﻞ آﺮد‪.‬‬ ‫‪١١١‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫هﺮﺟ ﻮرى ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻧﻴﺮوه ﺎى آ ﺮﻳﻢ ه ﻢ آ ﻪ در ﺳ ﻤﺖ ﭼ ﭗ ﺟ ﺎدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺧﺒ ﺮ دادﻳ ﻢ‬ ‫و پﺎﻧ ﺼﺪ ﻣﺘ ﺮ ﻋﻘ ﺐ ﻧ ﺸﻴﻨﻰ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬در ﺟ ﺎى ﺟﺪﻳ ﺪ‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ پ ﺸﺖ ﺑﻮﺕ ﻪ ه ﺎ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ پﻨ ﺎﻩ‬ ‫ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﺑﻮﺕ ﻪ ه ﺎﻳﻰ آ ﻪ ‪ ۶٠‬اﻟ ﻰ ‪ ٧٠‬ﺳ ﺎﻧﺘﻰ ﻣﺘ ﺮ ارﺕﻔ ﺎع داﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﻀﻰ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ آ ﻪ‬ ‫هﻨ ﻮز ﺁﺕ ﺶ دﺷ ﻤﻦ اﺟ ﺎزﻩ ﻧ ﺪادﻩ ﺑ ﻮد ﻧﻤ ﺎز ﺑﺨﻮاﻧﻨ ﺪ‪ ،‬در ﺁن ﺟ ﺎ ﻧﻤﺎزﺷ ﺎن را ﺧﻮاﻧﺪﻧ ﺪ‪،‬‬ ‫هﺮﭼﻨﺪ آﻪ هﻴﭻ آﺲ ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﺴﺖ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﻧﻤﺎز ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪.‬‬ ‫آﻤ ﻰ آ ﻪ ﮔﺬﺷ ﺖ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪﺡ ﺴﻦ را دﻳ ﺪم آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف ﺡ ﺴﻴﻦ ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪:‬‬ ‫»آﺠﺎ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎى دﺷ ﻤﻦ از ﻋﻘ ﺐ ﻧ ﺸﻴﻨﻰ ﻣ ﺎ اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ آ ﺮدﻩ اﻧ ﺪ و ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ دارﻧ ﺪ‬ ‫ﻣﻰ ﺁﻳﻨﺪ ﺟﻠﻮ‪«.‬‬ ‫ژ ـ‪ ٣‬ﺕﺎﺷﻮﻳﺶ را ﻧﺸﺎﻧﻢ داد‪.‬‬ ‫ـ اﻳﻦ دﻳﮕﻪ ﺑﻪ دردم ﻧﻤﻰ ﺧﻮرد‪ .‬ﻣﻰ روم ﻳﻚ ﺁر ـ پﻰ ـ ﺟﻰ پﻴﺪا آﻨﻢ‪.‬‬ ‫از ﻣ ﻦ ﺟ ﺪا ﺷ ﺪ‪ .‬ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ى ﻣ ﺴﺘﻘﻴﻢ ﺕ ﺎﻧﻜﻰ در ﻧﺰدﻳﻜ ﻰ ﻣ ﺎن ﺑ ﻪ زﻣ ﻴﻦ ﻧﺸ ﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺳ ﺮﻧﻴﺰﻩ ام را در ﺁوردم و ﺷ ﺮوع آ ﺮدم ﺑ ﻪ آﻨ ﺪن زﻣ ﻴﻦ‪ ،‬ﻣﺜ ﻞ وﻗﺘ ﻰ آ ﻪ ﻣ ﻴﻦ ﭼ ﺎل‬ ‫آﺮدﻳﻢ‪ .‬و ﺡﺎﻻ ﻣﻰ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﭼﺎﻟﻪ اى ﺑﺮاى ﺧﻮدم درﺳﺖ آﻨﻢ!‬ ‫ﮔ ﻪ ﮔ ﺎﻩ از ﻣﻴ ﺎن دودو ﻏﺒ ﺎر‪ ،‬ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎى ﺧ ﻮدى را ﻣ ﻰ دﻳ ﺪم آ ﻪ در ﺡ ﺎل دور ﺷ ﺪن‬ ‫هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ آﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻰ آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و هﻨﻮز هﻢ ﻣﻰ رﻓﺘﻨﺪ!‬ ‫ﻣ ﺪﺕﻰ ﻃ ﻮل آ ﺸﻴﺪ ﺕ ﺎ ﺑﻔﻬﻤ ﻴﻢ ﺁن ه ﺎ پﺎﻧ ﺼﺪﻣﺘﺮ را پ ﻨﺞ آﻴﻠ ﻮﻣﺘﺮ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ اﻧ ﺪ!‬ ‫دوﻳﺪم و ﺧﻮدم را رﺳﺎﻧﺪم ﺑﻪ ﺡﺴﻴﻦ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻩ ﺳﻴﺪ؟ ﭼﺮا ﺕﺎﻧﻚ هﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ رﻓﺘﻨﺪ؟‬ ‫ـ ﻧﻤﻰ داﻧﻢ‪ .‬ﺟﻮاب درﺳﺖ و ﺡﺴﺎﺑﻰ ﻧﻤﻰ دهﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺡﺎﻻ ﭼﻪ آﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻨﻴﻢ؟‬ ‫ـ در هﺮ ﺻﻮرت‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻠﻮﺷﺎن را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﭼﻴ ﺰى ﻧﮕﺬﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻏﻔ ﺎر ه ﻢ دوان دوان ﺧ ﻮدش را رﺳ ﺎﻧﺪ‪ .‬ﻧﻔ ﺲ ﻧﻔ ﺲ‬ ‫ﻣﻰ زد و ﮔﺮدوﺧﺎك ﺳﺮ و روﻳﺶ را پﻮﺷﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﻣﺎ را ﺕﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺕﺎﻧﻚ هﺎى ﻋﺮاﻗﻰ دارﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﻰ ﺁﻳﻨﺪ ﺟﻠﻮ‪.‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ هﻤﻪ ى ﺁر ـ پﻰ ـ ﺟﻰ زن هﺎ ﺟﻤﻊ ﺑﺸﻮﻧﺪ اﻳﻦ ﺟﺎ؟«‬ ‫و ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و زل زد ﺑﻪ ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ‪.‬‬ ‫ـ ﺑ ﺪﺟﻮرى دارﻧ ﺪ ﺟﻠ ﻮ ﻣ ﻰ ﺁﻳﻨ ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﺧﻴ ﺎل ﺷ ﺎن راﺡ ﺖ ﺷ ﺪﻩ آ ﻪ آ ﺴﻰ‬ ‫ﺟﻠﻮدارﺷﺎن ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺻ ﺪاى ﺕﻴﺮاﻧ ﺪازى ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى ﺧﻮدﻣ ﺎن‪ ،‬از دو ﻃ ﺮف ﺑ ﻪ ﮔ ﻮش ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫‪١١٢‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻓﺎﻳ ﺪﻩ ﻧ ﺪارد‪ .‬ﭼ ﺎرﻩ اش ﻓﻘ ﻂ ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ اﻳ ﻦ ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ را ﻣﺘﻮﻗ ﻒ‬ ‫آﻨ ﻴﻢ‪ ،‬اﮔ ﻪ زﻣ ﻴﻦ ﮔﻴ ﺮ ﺑ ﺸﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺮوه ﺎى ﻣ ﺎ دوﺑ ﺎرﻩ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧﻨ ﺪ ﺡﻤﻠ ﻪ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﻓﺮﺻ ﺖ‬ ‫ﺳﺮوﺳﺎﻣﺎن ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻬﺸﺎن داد‪«.‬‬ ‫ﻗﺪوﺳ ﻰ و ﺡﻜ ﻴﻢ و ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى دﻳﮕ ﺮى آ ﻪ ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ داﺷ ﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮدﺷ ﺎن را ﺑ ﻪ‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ رﺳ ﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺖ ﺷ ﺮوع ﺑ ﻪ ﺻ ﺤﺒﺖ آﻨ ﺪ آ ﻪ رﮔﺒ ﺎرى‪ ،‬ﺳ ﺮ‬ ‫پ ﺸﺘﻪ ى پﻨﺎهﮕ ﺎﻩ را ﺕﻴ ﺮ ﺕ ﺮاش آ ﺮد‪ .‬ﻳﻜ ﻰ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ داد زد‪» :‬ﻧﻴﺮوه ﺎى پﻴ ﺎدﻩ ﺷ ﺎن ه ﻢ‬ ‫دارﻧ ﺪ ﻣ ﻰ ﺁﻳﻨ ﺪ ﺟﻠ ﻮ‪ «.‬و رﮔﺒ ﺎرى ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﺑ ﺴﺖ‪ .‬ﻣ ﻦ ه ﻢ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪم و دﻳ ﺪم‬ ‫در ﺁن دور‪ ،‬ﻋ ﺪﻩ اى از ﻧﻴﺮوه ﺎى پﻴ ﺎدﻩ‪ ،‬در پﻨ ﺎﻩ ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ ﺟﻠ ﻮ ﻣ ﻰ ﺁﻳﻨ ﺪ‪ .‬ﻧ ﺼﻒ ﺧ ﺸﺎب را‬ ‫ﺧﺎﻟﻰ آﺮدم ﺑﻪ ﻃﺮف ﺷﺎن‪ .‬ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ‪ ،‬پﺸﺖ ﺕﺎﻧﻚ هﺎ پﻨﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬هﻤﻪ ﻣﻮﺷﻚ هﺎ را ﺟﻤﻊ آﻨﻴﺪ اﻳﻦ ﺟﺎ‪«.‬‬ ‫ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﻣﻮﺷ ﻚ ه ﺎ و ﻗﺒ ﻀﻪ ه ﺎ را ﺁوردﻧ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺟﻠ ﻮى اﻳ ﻦ ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ را‬ ‫ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ ،‬اﮔﺮ ﺟﻠﻮﺕﺮ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺑﭽﻪ هﺎ را ﻗﺘﻞ ﻋﺎم ﻣﻰ آﻨﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﻗﺪوﺳﻰ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺎ ﺁﻣﺪﻩ اﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﺡﻜﻴﻢ داﺷﺖ ﺧﺮج هﺎى ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻣﻮﺷﻚ هﺎ را ﻣﻰ ﺑﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ ﻣ ﻰ ﺑﻴﻨﻴ ﺪ‪ .‬ﺕﻌ ﺪاد ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ ﺧﻴﻠ ﻰ زﻳ ﺎد اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﺎ ه ﻢ‬ ‫ﻣﻬﻤ ﺎت ﭼﻨ ﺪاﻧﻰ ﻧ ﺪارﻳﻢ‪ .‬ﺑﻨ ﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻧﺒﺎﻳ ﺪ ﭼﻴ ﺰى را ه ﺪر ﺑ ﺪهﻴﻢ‪ .‬ﻓﻘ ﻂ وﻗﺘ ﻰ ﺷ ﻠﻴﻚ‬ ‫ﻣ ﻰ آﻨﻴ ﺪ آ ﻪ ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ﺑﺎﺷ ﻴﺪ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ﺕ ﺎن ﺑ ﻪ ﺕﺎﻧ ﻚ ﻣ ﻰ ﺧ ﻮرد‪ .‬ﺟﻠ ﻮﺕﺮ‪ ،‬ﺡ ﺪود ﺻ ﺪ ﻣﺘ ﺮى‬ ‫اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ‪ ،‬ﺕﻌ ﺪادى ﺡﻔ ﺮ روﺑ ﺎﻩ وﺟ ﻮد دارد آ ﻪ ﺧﻮدﺕ ﺎن دﻳ ﺮوز آﻨ ﺪﻩ اﻳ ﺪ‪ .‬ﺕ ﻮى اﻳ ﻦ ﭼﺎﻟ ﻪ ه ﺎ‬ ‫پﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻳﻢ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﻢ ﺕﺎ ﺕﺎﻧﻚ هﺎ آﺎﻣﻼ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﺸﻮﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﻣﻮﺷ ﻚ ه ﺎى ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ را ﺑ ﻴﻦ ﺧﻮدﺷ ﺎن ﺕﻘ ﺴﻴﻢ آﺮدﻧ ﺪ و آﻮﻟ ﻪ هﺎﺷ ﺎن را پ ﺮ‬ ‫آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺡﻜ ﻴﻢ آ ﻪ از ﺳ ﺮ پ ﺸﺘﻪ ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺡ ﺪاﻗﻞ ﺳ ﻰ ﺕﺎﻧ ﻚ ﻣﻘﺎﺑ ﻞ ﻣ ﺎن‬ ‫هﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻣ ﺎ ﺕﺮﺳ ﻰ از ﺁن ه ﺎ ﻧ ﺪارﻳﻢ‪ .‬ﺕ ﺎ ﺁﺧ ﺮﻳﻦ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ﺷ ﻠﻴﻚ ﻣ ﻰ آﻨ ﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻧﺘﻴﺠ ﻪ هﺮﭼ ﻪ ﺑ ﺸﻮد‪ ،‬ﻣﻬ ﻢ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﻣﻬ ﻢ اﻳ ﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻣ ﺎ وﻇﻴﻔ ﻪ ﻣ ﺎن را اﻧﺠ ﺎم دادﻩ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﺑﺴﻢ اﷲ!«‬ ‫ﻣﻮﺷ ﻚ ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ را روى ﻗﺒ ﻀﻪ اش ﺳ ﻮار آ ﺮد و ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى دﻳﮕ ﺮ ه ﻢ‬ ‫ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ﺕ ﺎﻧﻜﻰ‪ ،‬ﺁن ﻃ ﺮف پ ﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺑ ﺮ زﻣ ﻴﻦ ﺧ ﻮرد و ﮔﺮدوﺧ ﺎك زﻳ ﺎدى ﺑﻠﻨ ﺪ‬ ‫آ ﺮد‪ .‬رﮔﺒ ﺎرى آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻧﻤ ﻰ ﺁﻣ ﺪ ﺧﻴ ﺎل ﻗﻄ ﻊ ﺷ ﺪن داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬از ﺑ ﺎﻻى ﺳ ﺮﻣﺎن‬ ‫ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺧ ﺸﺎﺑﻰ را آ ﻪ ﺧ ﺎﻟﻰ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻋ ﻮض آ ﺮدم و از ﺟ ﺎﻳﻢ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪم‪ .‬ﺡ ﺎج »ﻃﻌﻤ ﻪ«‬ ‫‪١١٣‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫هﻢ ﺧﻮدش را رﺳﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺁﻣﺎدﻩ ﺡﺮآﺖ ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ آﺠﺎ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﮕﻪ ﻧﻤﻰ روﻳﻢ ﺳﺮاغ ﺕﺎﻧﻚ هﺎ؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ ﻧﻪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ هﻔﺖ ﻧﻔﺮى آﻪ ﺁر ـ پﻰ ـ ﺟﻰ دارﻧﺪ ﻣﻰ روﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﺑﻬﺘﻢ زد‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻰ ﺡﺴﻴﻦ؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬هﻤ ﻴﻦ آ ﻪ ﮔﻔ ﺘﻢ‪ .‬ﺟ ﺎى ﭼ ﻮن و ﭼ ﺮا ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﺁن ﺟ ﺎ آ ﺎرى از ﺷ ﻤﺎ ﺑﺮﻧﻤ ﻰ ﺁﻳ ﺪ‪.‬‬ ‫از هﻤﻴﻦ ﻣﻮﺿﻊ دﻓﺎع آﻨﻴﺪ و اﮔﺮ ﺕﻮاﻧﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺑﭽﻪ هﺎ را ﺑﻜﺸﻴﺪ ﻋﻘﺐ‪«.‬‬ ‫ﺑﻐ ﺾ ﮔﻠ ﻮﻳﻢ را ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﻰ ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺡ ﺴﻴﻦ! ه ﻴﭻ ﻣ ﻰ داﻧ ﻰ ﭼ ﻪ آ ﺎر‬ ‫ﻣﺸﻜﻠﻰ را از ﻣﺎ ﻣﻰ ﺧﻮاهﻰ؟ ﻣﻦ ﻃﺎﻗﺘﺶ را ﻧﺪارم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬دﺳ ﺘﻮر را اﺟ ﺮا آﻨﻴ ﺪ‪ .‬ﻧ ﻪ ﺕﻨﻬ ﺎ ﻧﺒﺎﻳ ﺪ ﺟﻠ ﻮ ﺑﻴﺎﻳﻴ ﺪ آ ﻪ ﺟﻠ ﻮى ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ دﻳﮕ ﺮ را‬ ‫هﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪ .‬ﺕﻮ و ﺡﺎج ﻃﻌﻤﻪ ﻣﺴﺆول اﻳﻦ آﺎر هﺴﺘﻴﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﻦ ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﻢ ﺡﺴﻴﻦ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ آﻪ ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﻰ‪ .‬اﻳﻦ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰى اﺳﺖ آﻪ از ﺕﻮ ﻣﻰ ﺧﻮاهﻢ‪«.‬‬ ‫ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﻰ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﺟﻠ ﻮى ﺧ ﻮدم را ﺑﮕﻴ ﺮم‪ .‬ﺡ ﺴﻴﻦ و دوﺳ ﺘﺎﻧﺶ داﺷ ﺘﻨﺪ ﺑ ﻪ‬ ‫اﺳ ﺘﻘﺒﺎل ﺷ ﻬﺎدت ﻣ ﻰ رﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺁرزوﻳ ﻢ اﻳ ﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ پ ﻴﺶ روى ﺕ ﻮ ﺑﻤﻴ ﺮم وﻟ ﻰ‬ ‫ﺡﺎﻻ ﺕﻮ از ﻣﺎ ﻣﻰ ﺧﻮاهﻰ آﻪ‪«...‬‬ ‫ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ اى در ﻧﺰدﻳﻜ ﻰ ﻣ ﺎن ﺑ ﻪ زﻣ ﻴﻦ ﻧﺸ ﺴﺖ‪ .‬ﮔ ﻮش ه ﺎﻳﻢ پ ﺮ از ﺻ ﺪا ﺷ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ در‬ ‫ﮔﺮدوﻏﺒ ﺎر ﮔ ﻢ ﺷ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﻰ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﭼﻴ ﺰى ﺑﺒﻴ ﻨﻢ ﻳ ﺎ ﺑ ﺸﻨﻮم‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﺻ ﺪاى‬ ‫رﺳﺎى ﺡﺴﻴﻦ را ﺷﻨﻴﺪم آﻪ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻰ زد‪» :‬ﻳﺎ ﻋﻠﻰ!«‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬ﻏﻔ ﺎر دروﻳ ﺸﻰ‪ ،‬ﻣﺤﻤ ﺪﻋﻠﻰ ﺡﻜ ﻴﻢ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪﺡ ﺴﻦ ﻗﺪوﺳ ﻰ و ﺳ ﻪ ﻧﻔ ﺮ‬ ‫دﻳﮕ ﺮ‪ ،‬از پ ﺸﺘﻪ ﺑ ﺎﻻ رﻓﺘﻨ ﺪ و در دﺷ ﺖ پﺮاآﻨ ﺪﻩ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﺁﺧ ﺮﻳﻦ ﻧﮕ ﺎﻩ ﺷ ﺎن ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ ﻃ ﻮرى‬ ‫ﺑﻮد آﻪ اﻧﮕﺎر دﻳﮕﺮ ﻣﺎ را ﻧﻤﻰ دﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻳﺎ اﻧﮕﺎر ﺑﻪ آﻠﻰ از دﻧﻴﺎ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣ ﻦ و دوﺳ ﺘﺎﻧﻢ ﭼ ﻪ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ ﺑﻜﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺟ ﺰ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑ ﺎ ﺳ ﻼح ه ﺎى ﺳ ﺒﻚ‪،‬‬ ‫پﻮﺷ ﺶ اﻧ ﺪآﻰ ﺑ ﻪ ﺁن ه ﺎ ﺑ ﺪهﻴﻢ؟ ﺡ ﺎﻻ ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ ﺑ ﺎ ﺷ ﺪت ﺑﻴ ﺸﺘﺮى ﻣ ﺎ را ﻣ ﻰ آﻮﺑﻴﺪﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺕﻌ ﺪادى از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ آ ﻪ ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ پﻴ ﺸﺮوى ﺷ ﺮوع ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬هﺠ ﻮم ﺁوردﻧ ﺪ ﺕ ﺎ‬ ‫دﻧﺒ ﺎل ﺁن ه ﺎ ﺑﺮوﻧ ﺪ‪ .‬داد زدم‪» :‬آ ﺴﻰ ﺟﻠ ﻮ ﻧ ﺮود‪ .‬هﻤ ﻴﻦ ﺟ ﺎ دﻓ ﺎع آﻨﻴ ﺪ! هﻤ ﻴﻦ ﺟ ﺎ‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ!«‬ ‫ﺻﺪاى ﺧﺸﻤﮕﻴﻨﻰ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﮕﻪ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻰ؟ ﺡﺴﻴﻦ و ﺑﭽﻪ هﺎ رﻓﺘﻨﺪ ﺟﻠﻮ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﺡﺴﻴﻦ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﻰ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ ﺟﻠ ﻮى ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ را ﮔﺮﻓ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ هﺮﺟ ﻮرى ﺑ ﻮد اﻳ ﻦ آ ﺎر آ ﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﻮﺕ ﻪ ه ﺎى اﻃ ﺮاف ﻣ ﺎن در ﺁﺕ ﺶ ﻣ ﻰ ﺳ ﻮﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ ﺟ ﺎﻳﻰ را دﻳ ﺪ‪ .‬هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ‬ ‫‪١١٤‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺷ ﻠﻴﻚ ﻣ ﻰ آ ﺮدم‪ ،‬از روى پ ﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ و ﻳ ﺎراﻧﺶ را ﻣ ﻰ دﻳ ﺪم آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﭼﺎﻟ ﻪ ه ﺎ‬ ‫ﻣ ﻰ دوﻧ ﺪ‪ .‬هﺮآ ﺪام از ﺁن ه ﺎ در ﻳﻜ ﻰ از ﭼﺎﻟ ﻪ ه ﺎ پﻨ ﺎﻩ ﮔﺮﻓ ﺖ و ﺑﻌ ﺪ ﺧ ﻮد ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬اوﻟ ﻴﻦ‬ ‫ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ را ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﺕ ﺎﻧﻜﻰ آ ﻪ ﺑ ﻪ دوﻳ ﺴﺖ ﻣﺘ ﺮى اش رﺳ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺷ ﻠﻴﻚ آ ﺮد‪.‬‬ ‫ﻣﻮﺷ ﻚ ﺑ ﻪ وﺳ ﻂ دوﺷ ﻨﻰ ﺕﺎﻧ ﻚ ﺧ ﻮرد و ﺕﺎﻧ ﻚ ﺁﺕ ﺶ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﻳ ﺎران دﻳﮕ ﺮ ﺡ ﺴﻴﻦ ه ﻢ‬ ‫ﺷ ﻠﻴﻚ آﺮدﻧ ﺪ و در ﻋ ﺮض ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ‪ ،‬ﭼﻬ ﺎر پ ﻨﺞ ﺕﺎﻧ ﻚ ﺑ ﻪ ﺁﺕ ﺶ آ ﺸﻴﺪﻩ ﺷ ﺪﻧﺪ و‬ ‫پﻴ ﺸﺮوى دﺷ ﻤﻦ ﺑ ﺮاى ﻣ ﺪﺕﻰ‪ ،‬ﻣﺘﻮﻗ ﻒ ﺷ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺁن ه ﺎ ﺑ ﻪ زودى ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺷ ﺪﻧﺪ آ ﻪ از‬ ‫آﺠ ﺎ ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ ﺷ ﺎن ﺷ ﻠﻴﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد و ﺳ ﺮ ﻟﻮﻟ ﻪ ه ﺎ را ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف ﭼﺎﻟ ﻪ ه ﺎ ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﺕﺎﻧ ﻚ‬ ‫اول آ ﻪ ﺷ ﻠﻴﻚ آ ﺮد‪ ،‬ﺳ ﻨﮕﺮ ﻏﻔ ﺎر در دود و ﻏﺒ ﺎر ﮔ ﻢ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺷ ﺪم ﺕ ﺎ ﻏﺒ ﺎر ﺑﻨ ﺸﻴﻨﺪ‬ ‫ﺕ ﺎ ﺑﻠﻜ ﻪ ﻏﻔ ﺎر را ﺑﺒﻴ ﻨﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ او دﻳﮕ ﺮ دﻳ ﺪﻩ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ دوﺑ ﺎرﻩ ﺷ ﻠﻴﻚ آﺮدﻧ ﺪ و ﭼﻨ ﺪ‬ ‫ﺕﺎﻧ ﻚ دﻳﮕ ﺮ ﺁﺕ ﺶ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺕ ﺮ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﭼﺎﻟ ﻪ ه ﺎ‬ ‫پ ﻴﺶ ﻣ ﻰ رﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬اوﻟ ﻴﻦ ﺕﺎﻧ ﻚ ﺑ ﻪ ﭼﺎﻟ ﻪ اى آ ﻪ ﻏﻔ ﺎر در ﺁن پﻨ ﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺷ ﺪ‬ ‫و از روى ﺁن ﮔﺬﺷ ﺖ‪ .‬ﺕﻴﺮه ﺎﻳﻰ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ ﺷ ﻠﻴﻚ ﻣ ﻰ آ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺑﺪﻧ ﻪ ى‬ ‫ﺁن ه ﺎ ﻣ ﻰ ﺧ ﻮرد و آﻤﺎﻧ ﻪ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬ﺕﻨﻬ ﺎ آ ﺎرى آ ﻪ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ ﺑﻜﻨ ﻴﻢ اﻳ ﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬ ‫ﻧﻔ ﺮات پﻴ ﺎدﻩ ى دﺷ ﻤﻦ را ﻋﻘ ﺐ ﺑ ﺮاﻧﻴﻢ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ ﺻ ﺤﻨﻪ ى ﻧﺒ ﺮد ﻓﻘ ﻂ در اﺧﺘﻴ ﺎر ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ‬ ‫و ﺡﺴﻴﻦ و ﻳﺎراﻧﺶ ﺑ ﻮد و ﻣ ﺎ ﮔ ﻪ ﮔ ﺎﻩ ﻳﻜ ﻰ از ﺁن ه ﺎ را از ﻣﻴ ﺎن دود و ﻏﺒ ﺎر ﻣ ﻰ دﻳ ﺪﻳﻢ آ ﻪ‬ ‫ﻣﻰ دوﻳﺪﻧﺪ ﻳﺎ ﺷﻠﻴﻚ ﻣﻰ آﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﻣﺠﺒ ﻮر ﺑﻮدﻧ ﺪ ﻣﺮﺕ ﺐ ﺟ ﺎ ﻋ ﻮض آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﮔﺮدوﺧ ﺎك ﻏﻴﺮﻗﺎﺑ ﻞ ﺕ ﺼﻮرى از زﻳ ﺮ‬ ‫ﺷﻨﻰ ﺕﺎﻧﻚ هﺎ ﺑ ﻪ ه ﻮا ﺑﺮﻣ ﻰ ﺧﺎﺳ ﺖ‪ .‬ﻳﻜ ﻰ از ﺁن ه ﺎ ه ﻢ دود اﺳ ﺘﺘﺎرش را ﺑ ﺎز آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد ﺕ ﺎ‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ از دﺳﺖ ﺁر ـ پﻰ ـ ﺟﻰ زن هﺎ در اﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ ﻧﮕ ﺎهﻢ ﺑ ﻪ ﺟﻠ ﻮ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬ ﺎن ﺡ ﺴﻴﻦ را دﻳ ﺪم آ ﻪ از ﺟ ﺎن پﻨ ﺎهﺶ‬ ‫ﺑﻴﺮون رﻓﺖ و دوﻳﺪ ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف ﺕ ﺎﻧﻜﻰ آ ﻪ از روﺑ ﻪ رو ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﺕﻴﺮﺑ ﺎرﭼﻰ ﺕﺎﻧ ﻚ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ى‬ ‫او ﺷ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻗﺒ ﻞ از اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ ﺷ ﻠﻴﻚ آﻨ ﺪ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ اﻳ ﺴﺘﺎد‪ .‬ﺁر ـ پ ﻰ ـ ﺟ ﻰ را ﮔﺬاﺷ ﺖ‬ ‫روى ﺷ ﺎﻧﻪ اش و ﺷ ﻠﻴﻚ آ ﺮد‪ .‬ﺕﺎﻧ ﻚ ﺑ ﻪ ﺁﺕ ﺶ آ ﺸﻴﺪﻩ ﺷ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺕﺎﻧ ﻚ ﺑﻌ ﺪى ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ى‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺳ ﺮﻳﻊ ﻟﻮﻟ ﻪ اش را ﺑﺮﮔﺮداﻧ ﺪ ﻃ ﺮف او و ﺷ ﻠﻴﻚ آ ﺮد‪ .‬ﮔﻠﻮﻟ ﻪ در آﻨ ﺎر‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬ﺑ ﻪ زﻣ ﻴﻦ ﻧﺸ ﺴﺖ و ﻣ ﻦ ﻳ ﻚ ﻟﺤﻈ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ را دﻳ ﺪم آ ﻪ روى ه ﻮا ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ و ﺑ ﻪ‬ ‫پ ﺮواز درﺁﻣ ﺪ و ﭼﻔﻴ ﻪ ى دور ﮔ ﺮدﻧﺶ ﺑ ﺎل ﺑ ﺎل ﺧ ﻮرد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻪ پ ﺸﺖ اﻓﺘ ﺎد روى‬ ‫زﻣﻴﻦ و ﭼﻔﻴﻪ اش ﺻﻮرﺕﺶ را پﻮﺷﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺕﻤﺎم وﺟﻮد داد زدم‪:‬‬ ‫»ﻳﺎ ﺡﺴﻴﻦ! ﺡﺴﻴﻦ! ﺡﺴﻴﻦ!«‬ ‫اﻣ ﺎ ﺡ ﺴﻴﻦ دﻳﮕ ﺮ از ﺟ ﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨ ﺪ ﻧ ﺸﺪ‪ .‬رﮔﺒ ﺎرى ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﺕﺎﻧ ﻚ ﺷ ﻠﻴﻚ آ ﺮدم‪.‬‬ ‫ﺕﺎﻧ ﻚ آ ﻪ ﻳ ﻚ راﺳ ﺖ داﺷ ﺖ ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ ﻃ ﺮف ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬راه ﺶ را ﻋ ﻮض آ ﺮد و ﮔﻠﻮﻟ ﻪ اى‬ ‫‪١١٥‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎ ﺷﻠﻴﻚ آﺮد‪ .‬ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪم ﺳﺮم را ﺑﺪزدم‪.‬‬ ‫ﻳﻜ ﻰ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﺑ ﺎ ﺻ ﺪاى دره ﻢ ﺷﻜ ﺴﺘﻪ اى داد زد‪» :‬ﺡ ﺴﻴﻦ را زدﻧ ﺪ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ!‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ را زدﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﻏﻮﻏ ﺎﻳﻰ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻳ ﻚ ﻟﺤﻈ ﻪ اﺡ ﺴﺎس آ ﺮدم آ ﻪ زﻣ ﺎن از ﺡﺮآ ﺖ اﻳ ﺴﺘﺎد‪ .‬دﻳﮕ ﺮ ﻧ ﻪ‬ ‫ﺻ ﺪاﻳﻰ ﻣ ﻰ ﺷ ﻨﻴﺪم و ﻧ ﻪ آ ﺴﻰ را ﻣ ﻰ دﻳ ﺪم‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﺕ ﺼﻮﻳﺮ ﺡ ﺴﻴﻦ ﺟﻠ ﻮى ﭼ ﺸﻢ ه ﺎﻳﻢ‬ ‫ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺁن ﺟ ﺎ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺑ ﻮد و هﻨ ﻮز ﺟ ﺎن داﺷ ﺖ و هﻨ ﻮز ﺳ ﻌﻰ ﻣ ﻰ آ ﺮد ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﻮد و‬ ‫ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬رﮔﺒ ﺎرى پ ﺸﺖ ﺳ ﺮم را ﺷ ﺨﻢ زد و ﺻ ﺪاى ﻳﻜ ﻰ از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ‪ ،‬ﻣ ﺮا ﺑ ﻪ‬ ‫ﺧﻮد ﺁورد‪.‬‬ ‫ـ ﻧﻔﺮ ﺑﺮهﺎ!‪ ...‬ﻧﻔﺮ ﺑﺮهﺎ!‪...‬‬ ‫ﻓﺮﻳ ﺎدش ﻧﻴﻤ ﻪ آ ﺎرﻩ ﻣﺎﻧ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﺮا آ ﻪ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ اى‪ ،‬او را از روى پ ﺸﺘﻪ ﺑ ﻪ پ ﺎﻳﻴﻦ ﻏﻠﺘﺎﻧ ﺪﻩ‬ ‫ﺑ ﻮد‪ .‬رو ﺑﺮﮔﺮداﻧ ﺪم و دﻳ ﺪم ﭼﻬ ﺎر ﻧﻔ ﺮ ﺑ ﺮ‪ ،‬از ﺳ ﻤﺖ راﺳ ﺖ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮﻧﺪ‪ .‬روى‬ ‫هﺮآﺪام ﻳﻚ ﺕﻴﺮﺑﺎر آﺎر ﻣﻰ آ ﺮد‪ .‬ﺕﻴﺮﺑﺎره ﺎ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ داﺷ ﺘﻨﺪ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ را درو ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺑ ﺎ ﺷ ﻠﻴﻚ آ ﻼش و ژ ـ‪ ،٣‬ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ ﺁن ه ﺎ را از ﺡﺮآ ﺖ ﺑﺎزداﺷ ﺖ‪ .‬ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﻳﻜ ﻰ ﻳﻜ ﻰ‬ ‫ﻣ ﻰ اﻓﺘﺎدﻧ ﺪ‪ .‬ﺳ ﻌﻰ آ ﺮدم ﺧﺪﻣ ﻪ ى ﺕﻴﺮﺑ ﺎرى را آ ﻪ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺕ ﺮ از ﺑﻘﻴ ﻪ ﺑ ﻮد ﺑ ﺰﻧﻢ و‬ ‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺻﺪاى ﻓﺮﻳﺎدى ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪» :‬ﺕﺎﻧﻚ هﺎ! ﺕﺎﻧﻚ هﺎﻣﺎن ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻢ و دﻳ ﺪم هﻔ ﺖ ه ﺸﺖ ﺕﺎﻧ ﻚ از پ ﺸﺖ ﺳ ﺮﻣﺎن ﻧﺰدﻳ ﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮﻧﺪ‪ .‬دﻳ ﺪن‬ ‫ﺁن هﺎ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ هﺎ روﺡﻴﻪ داد‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻘﺎوﻣﺖ آﻨﻴﺪ! دارد ﺑﺮاى ﻣﺎن آﻤﻚ ﻣﻰ رﺳﺪ‪.‬‬ ‫ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ ﺷ ﺮوع آﺮدﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ﺕﻴﺮاﻧ ﺪازى‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ را ﻧﻤ ﻰ زدﻧ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﺎ را ﻣ ﻰ زدﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻳﻜﻰ از ﺑﭽﻪ هﺎ داد زد‪» :‬اﻳﻦ هﺎ ﭼﺮا دارﻧﺪ اﻳﻦ ﺟﻮرى ﻣﻰ آﻨﻨﺪ؟!«‬ ‫ﭼﻴ ﺰى ﻧﮕﺬﺷ ﺖ آ ﻪ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺷ ﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺁن ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ ه ﻢ‪ ،‬ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎى ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫وﻗﺘﻰ ﺡﻮاس ﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﻠ ﻮ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ دورﻣ ﺎن زدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ ﺕﻘﺮﻳﺒ ًﺎ در ﻣﺤﺎﺻ ﺮﻩ ى‬ ‫آﺎﻣﻞ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬از ﺟﻠ ﻮ و پ ﺸﺖ ﺳ ﺮ‪ ،‬ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ پ ﻴﺶ ﻣ ﻰ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ و از ﺳ ﻤﺖ راﺳ ﺖ‪ ،‬ﻧﻔ ﺮ ﺑﺮه ﺎ‪.‬‬ ‫ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ آﺎرﻣ ﺎن ﺕﻤ ﺎم اﺳ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ دﺳ ﺖ از ﻣﻘﺎوﻣ ﺖ ﻧﻜ ﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و‬ ‫هﻨ ﻮز ﺕﻴﺮاﻧ ﺪازى ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻴﻦ ﺕﻴﺮاﻧ ﺪازى ه ﺎ ﺑﺎﻋ ﺚ ﺷ ﺪ آ ﻪ ﻋ ﺪﻩ اى از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى‬ ‫ﺑ ﺮادر آ ﺮﻳﻢ آ ﻪ در ﺳ ﻤﺖ ﭼ ﭗ ﺟ ﺎدﻩ ﻣ ﺴﺘﻘﺮ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺑﺘﻮاﻧﻨ ﺪ ﻋﻘ ﺐ ﻧ ﺸﻴﻨﻰ آﻨﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺕ ﺮ ﺷ ﺪن ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ‪ ،‬ﻧﺎرﻧﺠ ﻚ هﺎﻣ ﺎن را ﺑ ﻪ ﺳ ﻮى ﺁن ه ﺎ پﺮﺕ ﺎب آ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ آ ﺎرى‬ ‫از ﻧﺎرﻧﺠ ﻚ ه ﺎ ﺑﺮﻧﻤ ﻰ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﻗﺘ ﻞ ﻋ ﺎم وﺡ ﺸﺘﻨﺎآﻰ ﺷ ﺮوع ﺷ ﺪ‪ .‬از هﻤ ﻪ ﻃ ﺮف ﻣ ﺎ را ﺑ ﻪ‬ ‫ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ﺑ ﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎﻳﻰ آ ﻪ از ﺟﻠ ﻮ ﻣ ﻰ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ ،‬از روى ﭼﺎﻟ ﻪ ه ﺎ ﻣ ﻰ ﮔﺬﺷ ﺘﻨﺪ و‬ ‫اﺟﺴﺎد ﺷﻬﺪا را ﻟﻪ ﻣﻰ آﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪١١٦‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻓﻘ ﻂ ﻳ ﻚ ﺧ ﺸﺎب ﺑ ﺮاﻳﻢ ﻣﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺡ ﺎﻻ دﻳﮕ ﺮ ﻣﻘﺎوﻣ ﺖ ﭼﻨ ﺪاﻧﻰ در آ ﺎر ﻧﺒ ﻮد‪.‬‬ ‫ﻣﻬﻤ ﺎت ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ﺕﻤ ﺎم ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﺮﮔ ﻪ ى ﺳ ﻪ وﺿ ﻌﻴﺘﻰ را ﮔﺬاﺷ ﺘﻢ روى ﺕ ﻚ ﺕﻴ ﺮ‬ ‫و ﺷ ﻠﻴﻚ آ ﺮدم‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺁن ه ﻢ آﺎرﺳ ﺎز ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺧ ﺸﺎﺑﻢ ﺑ ﻪ زودى ﺧ ﺎﻟﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ‬ ‫درﺳ ﺖ ﺟﻠ ﻮى روﻳﻤ ﺎن ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﭼﻨ ﺎن ﺧ ﺎآﻰ ﺑ ﻪ ه ﻮا ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ه ﻴﭻ آ ﺲ را‬ ‫ﻧﻤﻰ دﻳﺪم و ﻧﻤﻰ داﻧﺴﺘﻢ ﭼﻪ آﺴﻰ زﻧﺪﻩ اﺳﺖ و ﭼﻪ آﺴﻰ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻩ‪.‬‬ ‫ﺧ ﻮدم را ﺳ ﻴﻨﻪ ﺧﻴ ﺰ آ ﺸﺎﻧﺪم ﻃ ﺮف ﻳﻜ ﻰ از ﺷ ﻬﺪا ﺕ ﺎ اﺳ ﻠﺤﻪ اش را ﺑ ﺮدارم‪ ،‬اﻣ ﺎ در‬ ‫هﻤ ﻴﻦ ﻣﻮﻗ ﻊ‪ .‬ﮔﻠﻮﻟ ﻪ اى راﻧ ﻢ را درﻳ ﺪ‪ .‬ﻏﻠﺘ ﻴﻢ ﺕ ﺎ پ ﺎى ﺑﻮﺕ ﻪ اى‪ .‬ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺘﻢ پﻨﻬ ﺎن‬ ‫ﺑﺸﻮم‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ‪ .‬ﻳﻜﻰ از ﻋﺮاﻗﻰ ه ﺎ اﺳ ﻠﺤﻪ اش را رو ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد و ﺑ ﺎﻻى ﺳ ﺮم‬ ‫ﺑ ﻮد‪ .‬ﻏﺒ ﺎر ﻧﺎﺷ ﻰ از اﻧﻔﺠﺎره ﺎ‪ ،‬ﻧﮕﺬاﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد او را ﺑﺒﻴ ﻨﻢ‪ .‬دﻳﮕ ﺮ ه ﻴﭻ آ ﺎرى ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ‬ ‫ﺑﻜ ﻨﻢ‪ .‬ﭼ ﺸﻢ دوﺧ ﺘﻢ ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرت اﻓ ﺴﺮ ﻋﺮاﻗ ﻰ و ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺷ ﻠﻴﻜﺶ ﺷ ﺪم‪ .‬اﻣ ﺎ او ﺷ ﻠﻴﻚ‬ ‫ﻧﻜ ﺮد و دو ﺕ ﺎ از ﺳ ﺮﺑﺎزهﺎ را ﻓﺮاﺧﻮاﻧ ﺪ‪ .‬ﺳ ﺮﺑﺎزهﺎ دﺳ ﺖ و پ ﺎﻳﻢ را ﺑ ﺴﺘﻨﺪ و ﻣ ﺮا ﺑ ﻪ ﺡ ﺎل‬ ‫ﺧ ﻮدم ره ﺎ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬از ﺳﺮوﺻ ﺪاﻳﻰ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﮔ ﻮش ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺷ ﺪم آ ﻪ ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ‪،‬‬ ‫دﻧﺒ ﺎل ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ اﻓﺘ ﺎدﻩ اﻧ ﺪ ﺕ ﺎ ﺁن ه ﺎ را اﺳ ﻴﺮ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ‪ ،‬ﺻ ﺪاى ﺕﻴﺮاﻧ ﺪازى آﻤﺘ ﺮ ﺷ ﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد‪.‬‬ ‫در هﻤ ﺎن ﺡ ﺎﻟﻰ آ ﻪ روى زﻣ ﻴﻦ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬زﺧ ﻢ را ﻧ ﻢ را ﺑ ﻪ ﺧ ﺎك ﻓ ﺸﺎر دادم ﺕ ﺎ‬ ‫ﺑﻠﻜ ﻪ ﺟﻠ ﻮى ﺧ ﻮن رﻳ ﺰى را ﺑﮕﻴ ﺮم‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﻣ ﺪﺕﻰ دوﺑ ﺎرﻩ هﻤ ﺎن دو ﺳ ﺮﺑﺎز ﺁﻣﺪﻧ ﺪ ﺑ ﻪ‬ ‫ﺳ ﺮاﻏﻢ‪ ،‬دﺳ ﺖ و پ ﺎﻳﻢ را ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ و ﻣ ﺮا ﺑ ﺴﺘﻨﺪ ﺟﻠ ﻮى ﻳﻜ ﻰ از ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ‪ .‬ﺕﺎﻧ ﻚ ه ﺎ از‬ ‫پ ﺸﺘﻪ ه ﺎ ﮔﺬﺷ ﺘﻨﺪ و رﻓﺘﻨ ﺪ ﻃ ﺮف ﺟ ﺎﻳﻰ آ ﻪ ﺡ ﺴﻴﻦ و ﻳ ﺎراﻧﺶ در ﺁن ﺟ ﺎ اﻓﺘ ﺎدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺑ ﻪ ﺟ ﺰ ﻣ ﻦ ﺕﻌ ﺪاد دﻳﮕ ﺮى از ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ را ـ آ ﻪ ﺑﻌ ﺪًا ﻓﻬﻤﻴ ﺪم ‪ ٣٧‬ﻧﻔ ﺮ ﺑ ﻮدﻩ اﻧ ﺪ ـ اﺳ ﻴﺮ آ ﺮدﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺕﻌﺪادى از ﺁن هﺎ را هﻢ ﺑﻪ ﺕﺎﻧﻚ هﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪...‬‬ ‫ﺁﻗﺎى ﻣﺤﺘﺮم!‬ ‫اﻳ ﻦ ﻧﺎﻣ ﻪ ﺑ ﻴﺶ از ﺡ ﺪ ﻃ ﻮﻻﻧﻰ ﺷ ﺪ و ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﺡ ﺎل ﻣ ﻦ اﺡ ﺴﺎس ﻣ ﻰ آ ﻨﻢ آ ﻪ هﻨ ﻮز‬ ‫ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰى ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ام درﺑ ﺎرﻩ ى ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑﮕ ﻮﻳﻢ‪ .‬ﺁن ﭼ ﻪ ﻣ ﻦ ﮔﻔ ﺘﻢ‪ ،‬هﻤ ﻪ ى ﺡ ﺴﻴﻦ‬ ‫ﻧﻈ ﺎﻣﻰ ه ﻢ ﻧﺒ ﻮد و ﺑ ﺪﺕﺮ از ﺁن اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺡﺘ ﻰ هﻤ ﻪ ى ﺁن ﭼﻴﺰه ﺎﻳﻰ ﻧﺒ ﻮد آ ﻪ ﻣ ﻦ از‬ ‫ﻧﻈ ﺎﻣﻰ ﺑ ﻮدن ﺡ ﺴﻴﻦ دﻳ ﺪﻩ ام‪ .‬رواﻳﺘ ﻰ ﺑ ﻮد دﺳ ﺖ و پ ﺎ ﺷﻜ ﺴﺘﻪ آ ﻪ ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺪ ﺡ ﻖ‬ ‫ﻣﻄﻠ ﺐ را درﺑ ﺎرﻩ ى ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬ادا آ ﺮدﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺡ ﺎل آ ﻪ آ ﺎر ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬اﺟ ﺎزﻩ‬ ‫ﺑﺪهﻴ ﺪ اﻳ ﻦ ﻧﻮﺷ ﺘﻪ را ﺑ ﺎ اﻋﺘﺮاﻓ ﻰ دردﻧ ﺎك ﺧﺎﺕﻤ ﻪ ﺑ ﺪهﻢ و ﺧﻮﺷ ﺤﺎﻟﻢ آ ﻪ اﻳ ﻦ اﻋﺘ ﺮاف‬ ‫زﻣ ﺎﻧﻰ اﻧﺠ ﺎم ﻣ ﻰ ﮔﻴ ﺮد آ ﻪ ﻣ ﺎدر ﺑﺰرﮔ ﻮار ﺡ ﺴﻴﻦ ـ آ ﻪ ﺧ ﻮد ﺷ ﻴﺮزﻧﻰ ﺑﻮدﻧ ﺪ ـ در ﻗﻴ ﺪ‬ ‫ﺡﻴﺎت ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺷ ﻤﺎ ﻣ ﻰ داﻧﻴ ﺪ آ ﻪ ﻣ ﻦ ﺳ ﺎل ه ﺎ در اﺳ ﺎرت ﺑ ﻮدﻩ ام و ﺡﺘﻤ ًﺎ از رﻓﺘ ﺎر وﺡ ﺸﻴﺎﻧﻪ ى‬ ‫‪١١٧‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﺑ ﺎ اﺳ ﺮا‪ ،‬ﭼﻴﺰه ﺎﻳﻰ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ اﻳ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺷ ﻜﻨﺠﻪ اى آ ﻪ ﻣ ﻦ دﻳ ﺪم‪ ،‬ﻳ ﻚ ﻟﺤﻈ ﻪ‬ ‫ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﻧﺒ ﻮد و ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﺡ ﺎل‪ ،‬هﻨ ﻮز آ ﻪ هﻨ ﻮز اﺳ ﺖ‪ ،‬از درد ﺁن ﺡﺘ ﻰ ﻳ ﻚ روز ه ﻢ‬ ‫ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ام ﺳ ﺮ راﺡ ﺖ ﺑ ﺮ ﺑ ﺎﻟﻴﻦ ﺑﮕ ﺬارم‪ .‬ﺁرى‪ ،‬ﻣ ﺮا ﺑ ﻪ ﺕ ﺎﻧﻜﻰ ﺑ ﺴﺘﻨﺪ آ ﻪ از روى پﻴﻜ ﺮ‬ ‫ﻣﺒ ﺎرك ﺡ ﺴﻴﻦ ﮔﺬﺷ ﺖ‪ ،‬در ﺡ ﺎﻟﻰ آ ﻪ او هﻨ ﻮز ﺟ ﺎن داﺷ ﺖ‪ ،‬هﺮﭼﻨ ﺪ آ ﻪ ﺟﻔﻴ ﻪ اش‬ ‫ﺻ ﻮرﺕﺶ را پﻮﺷ ﺎﻧﺪﻩ ﺑ ﻮد و ﺑ ﺎ ﺁن ﭼ ﺸﻢ ه ﺎى زﻳﺒ ﺎ و ﮔﻴ ﺮاﻳﺶ‪ ،‬دﻳﮕ ﺮ ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ‬ ‫ﻋ ﺬاب آ ﺸﻴﺪن ﻣ ﺮا ﺑﺒﻴﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ ﺻ ﺪاى ﺧ ﺮد ﺷ ﺪن اﺳ ﺘﺨﻮان ه ﺎى ﺡ ﺴﻴﻦ را ﺷ ﻨﻴﺪم و‬ ‫راﺳ ﺘﺶ در ﺁن ﻟﺤﻈ ﻪ ﺧ ﺪا را ﺷ ﻜﺮ آ ﺮدم آ ﻪ دﻳ ﺪم دارم ﺑ ﻪ اﺳ ﺎرت ﺑ ﺮدﻩ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮم و اﻻ‪،‬‬ ‫ﺡ ﺎل آ ﻪ ﺳ ﻌﺎدت هﻤﺮاه ﻰ ﺡ ﺴﻴﻦ ﻧ ﺼﻴﺒﻢ ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧ ﻪ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﺑﺮﮔ ﺮدم و‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﻢ‪ :‬از پﺎ ﺡﺴﻴﻦ اﻓﺘﺎد و ﻣﺎ ﺑﺮپﺎى ﺑﻮدﻳﻢ؟‬ ‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﻚ ﻣﺮد‬ ‫رواﻳﺖ ﺳﻮم‬

‫رواﻳﺖ ﺳﻮ م‬ ‫ﺷ ﺐ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮدم پ ﺸﺖ پﻨﺠ ﺮﻩ و ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدم ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬اﮔ ﻪ اوﺿ ﺎع اﻳ ﻦ ﺟ ﻮرى‬ ‫پﻴﺶ ﺑﺮود‪ ،‬ﭼﻪ آﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻨﻢ؟«‬ ‫از ﺁن ﺷ ﺐ ه ﺎى ﺳ ﺮد ﻇﻠﻤ ﺎﻧﻰ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻧ ﻪ ﻣﻬﺘ ﺎب درﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻧ ﻪ ﺳ ﺘﺎرﻩ اى ﺳﻮﺳ ﻮ‬ ‫ﻣ ﻰ زد‪ .‬ﮔ ﻪ ﮔ ﺎﻩ ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ اى در اﻃ ﺮاف روﺳ ﺘﺎ ﺑ ﻪ زﻣ ﻴﻦ ﻣ ﻰ ﻧﺸ ﺴﺖ و ﺻ ﺪاى اﻧﻔﺠ ﺎرش‬ ‫ﺳ ﮓ ه ﺎى وﺡ ﺸﺖ زدﻩ را ﺑ ﻪ پ ﺎرس آ ﺮدن واﻣ ﻰ داﺷ ﺖ‪ .‬ﺁن ﻗ ﺪر وق ﻣ ﻰ زدﻧ ﺪ آ ﻪ‬ ‫ﺧ ﺴﺘﻪ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻧﺪ و ﻳﻜ ﻰ ﻳﻜ ﻰ از ﺻ ﺪا ﻣ ﻰ اﻓﺘﺎدﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻗﺒ ﻞ از اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺁﺧ ﺮﻳﻦ ﺷ ﺎن‬ ‫ﺧ ﺎﻣﻮش ﺑ ﺸﻮد‪ ،‬ﺑ ﺎز ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ اى دﻳﮕ ﺮ و‪ ...‬ﻃ ﻮرى ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺕ ﻮ روﺳ ﺘﺎ‪ ،‬هﻤﻴ ﺸﻪ‬ ‫ﺳﮓ هﺎ پﺎرس ﻣﻰ آﺮدﻧﺪ و ﮔﺎهﻰ آﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺻﺪا ﺑﻪ ﺻﺪا ﻧﻤﻰ رﺳﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺁدم ﺑ ﻪ ﺧﻴﻠ ﻰ ﭼﻴﺰه ﺎ ﺧ ﻮ ﻣ ﻰ ﮔﻴ ﺮد‪ .‬ﻣ ﻦ ه ﻢ دﻳﮕ ﺮ آ ﻢ آ ﻢ داﺷ ﺘﻢ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺻ ﺪاهﺎ‬ ‫ﻋ ﺎدت ﻣ ﻰ آ ﺮدم‪ .‬دﻳﮕ ﻪ ﺡﺘ ﻰ ﻧﻤ ﻰ پﺮﺳ ﻴﺪم آ ﻪ آﺠ ﺎ را زدﻧ ﺪ و اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺁﻳ ﺎ ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫‪١١٨‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺧﺎﻧ ﻪ ه ﺎى ﻣ ﺮدم ﺧ ﻮردﻩ ﻳ ﺎ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺕ ﻮ دﺷ ﺖ ﻣﻨﻔﺠ ﺮ ﺷ ﺪﻩ‪ .‬ﻧ ﻪ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑ ﺮاﻳﻢ ﻓﺮﻗ ﻰ‬ ‫ﻧﺪاﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ ﻳ ﺎ ﺑ ﻰ ﺕﻔ ﺎوت ﺷ ﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﻢ‪ .‬ﻣﻮﺿ ﻮع ﺳ ﺮ اﻳ ﻦ ﭼﻴﺰه ﺎ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺳ ﻴﻠﻰ داﺷ ﺖ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ و ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻧﻤ ﻰ رﺳ ﻴﺪ آ ﻪ ﺑ ﺸﻮد ﺟﻠ ﻮﻳﺶ را ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬دﺳ ﺖ و پ ﺎ زدن پﻴ ﺸﺎپﻴﺶ‪،‬‬ ‫ﭼ ﻪ ﻓﺎﻳ ﺪﻩ اى داﺷ ﺖ؟ ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ آ ﻪ ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣ ﻰ ﺁﻳﻨ ﺪ و روﺳ ﺘﺎى ﻣ ﺎ را ه ﻢ ﻣ ﻰ ﮔﻴﺮﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺁن وﻗ ﺖ ﻣ ﺎ ه ﻢ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻳﻢ ﻣﺜ ﻞ اه ﺎﻟﻰ روﺳ ﺘﺎهﺎى دﻳﮕ ﺮ‪ .‬ﺧ ﺐ دﻳﮕ ﺮ‪ ،‬ﮔﻮﻳ ﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷ ﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﻃﻮرى ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬هﺮﭼﻨﺪ آ ﻪ ﺕ ﺼﻮر ﺁن ه ﻢ‪ ،‬ﻣ ﻮ را ﺑ ﺮ ﺕ ﻨﻢ راﺳ ﺖ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬ﻳﻌﻨ ﻰ‬ ‫ﻣﺎ هﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاى اﻳﻨﻮر و ﺁﻧﻮر رﻓﺘﻦ‪ ،‬از ﻋﺮاﻗﻰ هﺎ اﺟﺎزﻩ ﻣ ﻰ ﮔ ﺮﻓﺘﻴﻢ و ه ﺮ روز ﺑ ﻪ ﺁن ه ﺎ‬ ‫ﺡ ﺴﺎب پ ﺲ ﻣ ﻰ دادﻳ ﻢ؟ اﻳ ﻦ ﻣﺜ ﻞ ﺁن ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻏﺮﻳﺒ ﻪ اى ﺑﻴ ﺴﺖ و ﭼﻬ ﺎر ﺳ ﺎﻋﺘﻪ از‬ ‫پﻨﺠ ﺮﻩ ى اﺕﺎﻗ ﺖ زل زدﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ ﺑ ﻪ ﺕ ﻮ و ﺧ ﺎﻧﻮادﻩ ات و ﺑﺒﻴﻨ ﺪ آ ﻪ ﭼ ﻪ آ ﺎر ﻣ ﻰ آﻨﻴ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﺎزﻩ‬ ‫ﺡﺘﻰ اﮔﺮ ﺑﻨﺎ ﺑﺎﺷﺪ آﻪ اﺕﻔﺎق دﻳﮕﺮى ﻧﻴﻔﺘﺪ‪.‬‬ ‫ﻣ ﻦ از ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ ﺑ ﺪى ﻧﺪﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺁن ه ﺎ ﻧ ﺎن ﻣ ﻦ را ﻣ ﻰ دادﻧ ﺪ‪ ،‬در ﺡ ﺎﻟﻰ آ ﻪ در‬ ‫اﻳﻨ ﻮر‪ ،‬اﮔ ﺮ پ ﺎﻳﺶ ﻣ ﻰ اﻓﺘ ﺎد‪ ،‬پ ﺎﻳﻢ را ﻗﻠ ﻢ ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬زرﻧﮕ ﻰ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم آ ﻪ دم ﺑ ﻪ‬ ‫ﺕﻠﻪ ﺷﺎن ﻧﺪادﻩ ﺑﻮدم‪ .‬اﻣﺎ ﺡ ﺎﻻ ﻣ ﺴﺄﻟﻪ ﻓﺮاﺕ ﺮ از اﻳ ﻦ ﺡ ﺮف ه ﺎ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدم ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺁﻳ ﺎ‬ ‫ﻣﻤﻜ ﻦ اﺳ ﺖ روزى ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ دﺷ ﻤﻦ ﺑ ﺰرگ‪ ،‬دﺳ ﺖ در دﺳ ﺖ دﺷ ﻤﻦ آﻮﭼ ﻚ‬ ‫ﺑﮕ ﺬارم؟« ﮔ ﺎهﻰ اواﻳ ﻞ ﺷ ﺐ ﺑﭽ ﻪ ه ﺎى آﻤﻴﺘ ﻪ و ﺳ ﭙﺎﻩ از آﻨ ﺎر روﺳ ﺘﺎﻳﻤﺎن ﻣ ﻰ ﮔﺬﺷ ﺘﻨﺪ‬ ‫و ﻣﻰ رﻓﺘﻨ ﺪ ﻃ ﺮف ﺑﻴ ﺸﻪ ه ﺎ و ﺻ ﺒﺢ ه ﺎ آ ﻪ ﺑﺮﻣ ﻰ ﮔ ﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺧ ﺴﺘﻪ و آﻮﻓﺘ ﻪ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻟﺒ ﺎس ه ﺎى‬ ‫ﮔ ﻞ ﺁﻟ ﻮد و ﺳ ﺮو وﺿ ﻌﻰ ﺁﺷ ﻔﺘﻪ‪ ،‬راﻩ ﺷ ﻬﺮ را در پ ﻴﺶ ﻣ ﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﭼ ﺸﻢ هﺎﺷ ﺎن از‬ ‫ﺑﻰ ﺧﻮاﺑﻰ ﺑﺎد آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد و ﮔ ﺎهﻰ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ آ ﻪ زﻳ ﺮ ﺳ ﻨﮕﻴﻨﻰ ﺑ ﺎر آﻮﻟ ﻪ هﺎﺷ ﺎن‪ ،‬ﺑ ﻪ‬ ‫زﺡﻤ ﺖ ﺳ ﺮپﺎ ﻣﺎﻧ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬دل ﺁدم ﺑ ﻪ ﺡ ﺎل ﺷ ﺎن ﻣ ﻰ ﺳ ﻮﺧﺖ‪ .‬ﮔ ﺎهﻰ ﺑ ﻪ زور ﺟﻠ ﻮى ﺧ ﻮدم‬ ‫را ﻣ ﻰ ﮔ ﺮﻓﺘﻢ آ ﻪ دﻋ ﻮت ﺷ ﺎن ﻧﻜ ﻨﻢ ﺑ ﻪ ﺧﺎﻧ ﻪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺧ ﻮدم ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻳ ﺎدت ﺑﺎﺷ ﺪ‪،‬‬ ‫هﻤ ﻴﻦ ه ﺎ اﮔ ﺮ ﺳﺮﺷ ﺎن ﺷ ﻠﻮغ ﻧﺒﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﺕ ﻮ را ﻣ ﻰ ﮔﻴﺮﻧ ﺪ و ﻣ ﻰ اﻧﺪازﻧ ﺪ ﮔﻮﺷ ﻪ ى زﻧ ﺪان‪.‬‬ ‫دل ﺷ ﺎن ه ﻢ ﺑ ﻪ ﺡﺎﻟ ﺖ ﻧﻤ ﻰ ﺳ ﻮزد‪ .‬ﻓﻌ ﻼ ﺑﻬﺘ ﺮ اﺳ ﺖ ﺑ ﻪ ﻓﻜ ﺮ ﺧ ﻮدت ﺑﺎﺷ ﻰ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺕ ﻮ ﭼ ﻪ‬ ‫ﻣﺮﺑ ﻮط اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺁﻧﻬ ﺎ آ ﻰ ه ﺴﺘﻨﺪ و آﺠ ﺎ ﻣ ﻰ روﻧ ﺪ؟ ﺕ ﻮ ﺑﭽ ﺴﺐ ﺑ ﻪ آ ﺎر ﺧ ﻮدت‪ .‬اﻳ ﻦ‬ ‫ﺟﻨ ﮓ‪ ،‬ﭼﻴ ﺰى ﻧﻴ ﺴﺖ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺕ ﻮ ﻣﺮﺑ ﻮط ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ﻧﻴ ﺮوى ﻧﻈ ﺎﻣﻰ دارد‪ .‬ﻳ ﻚ ﻋﻤ ﺮ‬ ‫دوﻟ ﺖ ﺧ ﺮج ﺷ ﺎن را دادﻩ ﺑ ﺮاى هﻤﭽ ﻮ روزه ﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺧ ﺐ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻳﻨ ﺪ و ﺑﺠﻨﮕ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ اﻳ ﻦ‬ ‫وﺳﻂ‪ ،‬اﮔﺮ ﻳﻚ ﻋﺪﻩ اى ﺟ ﺎن ﺧﻮدﺷ ﺎن را ﻣﻔ ﺖ ﮔﻴ ﺮ ﺁوردﻩ اﻧ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺧﻮدﺷ ﺎن ﻣﺮﺑ ﻮط اﺳ ﺖ‪.‬‬ ‫وﻇﻴﻔ ﻪ ى ﻣ ﻦ اﻳ ﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺕﺤ ﺖ ه ﺮ ﺷ ﺮاﻳﻄﻰ‪ ،‬ﻧ ﺎن ﺧ ﺎﻧﻮادﻩ ام را ﺕﻬﻴ ﻪ آ ﻨﻢ‪ .‬ﺟﻨ ﮓ‬ ‫ﻣﻦ هﻤﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺟﻨﮓ ﻋﻠﻴﻪ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ‪.‬‬ ‫ﺁن ﺷ ﺐ داﺷ ﺘﻢ از اﻳ ﻦ ﻓﻜﺮه ﺎ ﻣ ﻰ آ ﺮدم آ ﻪ در زدﻧ ﺪ‪ .‬آ ﻰ ﺑ ﻮد ﺁﻧﻮﻗ ﺖ ﺷ ﺐ؟ رﻓ ﺘﻢ‬ ‫‪١١٩‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫و ﺑﺎز آﺮدم‪ .‬دﻳﺪم هﻤﻜﺎرم اﺳﺖ‪ .‬دﻧﺪان هﺎش ﺕﻮ ﺕﺎرﻳﻜﻰ ﺑﺮق ﻣﻰ زد‪.‬‬ ‫ـ »آﺠﺎﻳﻰ ﺕﻮ ﺡﺴﻦ؟«‬ ‫ـ آﺠﺎ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﺎﺷﻢ؟‬ ‫ـ ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬رﻓﻴﻘﺖ دارد از ﻧﺎراﺡﺘﻰ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ و زﻣﺎن ﺑﺪ و ﺑﻴﺮاﻩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺕﻮ آﺠﺎ دﻳﺪﻳﺶ؟‬ ‫ـ ﺳﺮ ﻗﺮار!‬ ‫ـ ﻣﮕﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدى؟‬ ‫ـ ﺁرﻩ!‬ ‫ـ ﺑﺎر ﺁوردى؟‬ ‫ـ ﺁرﻩ!‬ ‫ـ وﻟﻰ ﻣﻦ آﻪ ﺑﺎ او ﻗﺮار ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ .‬ﻓﺮدا ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻰ ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻪ هﺮﺡﺎل ﺁﻣﺪﻩ و ﺧﻴﻠﻰ هﻢ آﻼﻓﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮت ﻣﻰ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫ـ راﻩ هﺎ ﭼﻪ ﻃﻮر اﺳﺖ؟‬ ‫ـ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﺪون هﻴﭻ ﻣﺸﻜﻠﻰ ﺧﻮدم را رﺳﺎﻧﺪم ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ‪.‬‬ ‫ـ ﺡﺎﻻ راﺳﺖ راﺳﺘﻰ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوم ﺁن ﺟﺎ؟‬ ‫ـ ﺁرﻩ ﺑﺎﺑﺎ‪ .‬ﺷﻮﺧﻰ آﻪ ﻧﺪارﻳﻢ ﺑﺎ هﻢ‪ .‬آﻠﻰ ﺑﺮاﻳﺖ ﺟﻨﺲ ﺁوردﻩ‪.‬‬ ‫ـ ﺧﺐ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻰ ﻣﻰ ﺁوردى‪.‬‬ ‫ـ ﻧﺪاد‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺎ ﭼﻰ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدى؟‬ ‫ـ دوﺕﺎ اﻻغ ﺑﺮدﻩ ﺑﻮدم‪.‬‬ ‫ﭼ ﺎرﻩ اى ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ راﻩ ﻣ ﻰ اﻓﺘ ﺎدم‪ .‬رﻓ ﺘﻢ ﺕ ﻮ ﻃﻮﻳﻠ ﻪ‪ .‬ﺟ ﻞ اﻻغ را ﺑ ﺴﺘﻢ روﻳ ﺶ‪،‬‬ ‫ﺧ ﻮرﺟﻴﻦ را اﻧ ﺪاﺧﺘﻢ رو ﺟ ﻞ‪ .‬آﻼﺷ ﻢ را از ﻣﺨﻔ ﻰ ﮔ ﺎهﺶ در ﺁوردم و ﺑ ﻴﻦ ﺧ ﻮرﺟﻴﻦ و‬ ‫ﺟ ﻞ ﺟﺎﺳ ﺎزى آ ﺮدم و راﻩ اﻓﺘ ﺎدم‪ .‬ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدم ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬اﻣ ﺸﺐ آ ﻪ در ه ﺮ ﺻ ﻮرت از ﺧ ﻮاب‬ ‫اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮدم‪ .‬هﻤﺎن ﺑﻬﺘﺮ آﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﻀﻴﻪ اى هﻢ پﻴﺶ ﺁﻣﺪ‪«.‬‬ ‫از روﺳ ﺘﺎ آ ﻪ ﺑﻴ ﺮون ﺁﻣ ﺪم‪ ،‬پﺮﻳ ﺪم روى اﻻغ و ه ﻰ آ ﺮدم‪ .‬ﻣ ﺪﺕﻰ روى ﺟ ﺎدﻩ اى آ ﻪ‬ ‫ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ‪ ،‬راﻧ ﺪم ﺕ ﺎ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﻣﺎﺷ ﻴﻨﻰ از دور پﻴ ﺪا ﺷ ﺪ‪ .‬از پ ﺸﺖ‬ ‫ﺳ ﺮم ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ و ﻓﻘ ﻂ ﭼ ﺮاغ ه ﺎى آ ﻮﭼﻜﺶ روﺷ ﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﻰ رﻓ ﺖ ﺳ ﻤﺖ ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد‪.‬‬ ‫ﺳ ﺮﻳﻊ از اﻻغ پﻴ ﺎدﻩ ﺷ ﺪم و ﺡﻴ ﻮان را آ ﺸﻴﺪم پ ﺸﺖ درﺧﺘﭽ ﻪ ه ﺎى آﻨ ﺎر ﺟ ﺎدﻩ‪.‬‬ ‫ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﻧﺰدﻳ ﻚ آ ﻪ ﺷ ﺪ‪ ،‬دﻳ ﺪم ﻳ ﻚ ﺕﻮﻳﻮﺕﺎﺳ ﺖ‪ .‬ﻣﻌﻠ ﻮم ﻧﺒ ﻮد آ ﻪ اﻳﺮاﻧ ﻰ اﺳ ﺖ ﻳ ﺎ ﻋﺮاﻗ ﻰ‪.‬‬ ‫آﺠ ﺎ داﺷ ﺘﻨﺪ ﻣ ﻰ رﻓﺘﻨ ﺪ؟ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ روى ﺟ ﺎدﻩ اﻳ ﺴﺘﺎد و ﭼﻨ ﺪ ﻧﻔ ﺮى از پ ﺸﺖ ﺁن پ ﺎﻳﻴﻦ‬ ‫‪١٢٠‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫پﺮﻳﺪﻧ ﺪ‪ .‬اول ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدم ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﺧ ﺮاب ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدم ﺁن ه ﺎ پﻴ ﺎدﻩ ﺷ ﺪﻩ اﻧ ﺪ ﺕ ﺎ‬ ‫هﻠ ﺶ ﺑﺪهﻨ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ وﻗﺘ ﻰ در اﻃ ﺮاف پﺮاآﻨ ﺪﻩ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬ ﺎن دﻟ ﻢ ﻟﺮزﻳ ﺪ‪ .‬ﺁﻳ ﺎ ﺁن ه ﺎ در‬ ‫ﺟ ﺴﺘﻮﺟﻮى ﻣ ﻦ ﻧﺒﻮدﻧ ﺪ؟ ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدم ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻧﻜﻨ ﺪ دوﺳ ﺘﻢ ﻣ ﺮا ﻓﺮﻳ ﺐ دادﻩ و آ ﺸﻴﺪﻩ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ ﺕﻮى دام؟«‬ ‫وﻟ ﻰ ﭼ ﻪ دﻟﻴﻠ ﻰ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺖ داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ اﻳ ﻦ آ ﺎرش؟ ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدم ﺷ ﺎﻳﺪ او را‬ ‫دﺳ ﺘﮕﻴﺮ آ ﺮدﻩ اﻧ ﺪ و ﮔﻔﺘ ﻪ اﻧ ﺪ ﺡﺘﻤ ًﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺕﺮﺕﻴ ﺐ ﮔﻴ ﺮ اﻓﺘ ﺎدن ﻣ ﺮا ه ﻢ ﺑﺪه ﺪ‪ .‬ﺕ ﻮ آ ﺎرى آ ﻪ‬ ‫ﻣ ﺎ داﺷ ﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺑ ﻪ ه ﻴﭻ آ ﺲ ﻧﻤ ﻰ ﺷ ﺪ زﻳ ﺎد اﻃﻤﻴﻨ ﺎن آ ﺮد‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ اﺡﺘﻤ ﺎل هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را‬ ‫ﻣ ﻰ دادم‪ .‬ﺁه ﺴﺘﻪ رﻓ ﺘﻢ ﻃ ﺮف اﻻغ‪ .‬آﻼﺷ ﻢ را از ﺳ ﺮﺟﺎﻳﺶ ﺑﺮداﺷ ﻢ و ﺑ ﻰ ﺳﺮوﺻ ﺪا‬ ‫ﻣ ﺴﻠﺢ آ ﺮدم‪ .‬از دور ﺻ ﺪاى ﻏ ﺮش ﺕ ﻮپﻰ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺁن ه ﺎﻳﻰ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﻮﻳﻢ ﻣ ﻰ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺕﻮﻗ ﻒ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺷ ﺎﻳﺪ ﺻ ﺪاى ﺷ ﻠﻴﻚ‪ ،‬ﺕﻮﺟ ﻪ ﺷ ﺎن را ﺟﻠ ﺐ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁﻣ ﺎدﻩ ﺷ ﻠﻴﻚ‬ ‫ﺷ ﺪم‪ .‬ﺁن ه ﺎ ﭼﻨ ﺪ ﻧﻔ ﺮ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬اﮔ ﺮ پ ﻴﺶ دﺳ ﺘﻰ ﻧﻤ ﻰ آ ﺮدم‪ .‬آﻠﻜ ﻢ را ﻣ ﻰ آﻨﺪﻧ ﺪ‪ .‬آﻤ ﻰ‬ ‫دﻟﻬ ﺮﻩ داﺷ ﺘﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻧﻤ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻴﺪم‪ .‬ﺧ ﻮدم را ﺑ ﺮاى هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺁﻣ ﺎدﻩ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬از هﻤ ﺎن‬ ‫روز اول ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدم ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮدم‪» :‬اﻳ ﻦ راه ﻰ آ ﻪ ﺕ ﻮ ﻣ ﻰ روى‪ ،‬ﺑ ﻰ ﺧﻄ ﺮ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﻳ ﻚ روز‬ ‫ﻣﻤﻜ ﻦ اﺳ ﺖ ﺳ ﺮ ﻳﻜ ﻰ از اﻳ ﻦ ﺑ ﻰ راه ﻪ ه ﺎ‪ ،‬اﺕﻔ ﺎﻗﻰ ﺑﺮاﻳ ﺖ ﺑﻴﻔﺘ ﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺁﻣ ﺎدﮔﻰ اش را‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻰ‪«.‬‬ ‫ﺡ ﺎﻻ ﻣﺮده ﺎﻳﻰ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﻮﻳﻢ ﻣ ﻰ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ ،‬ﺁن ﻗ ﺪر ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﺕﻘﺮﻳﺒ ًﺎ‬ ‫ﺻﺪاى ﺡﺮف زدن ﺷﺎن را ﻣﻰ ﺷﻨﻴﺪم‪.‬‬ ‫ـ اﻧﮕﺎر ﮔﻢ ﺷﺪﻩ اﻳﻢ‪ ...‬از اﻳﻦ ﻃﺮف ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﻧﻤﻰ رﺳﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ‪...‬‬ ‫ـ پﺲ ﺁن ﻧﻘﺸﻪ اى آﻪ ﻣﺮور آﺮدﻳﻢ‪...‬‬ ‫ـ ﻧﻜﻨﺪ ﻳﻜﻮﻗﺖ ﺑﻴﻔﺘﻴﻢ ﺕﻮ آﻤﻴﻦ ﺷﺎن‪ ،‬ﺡﺴﻴﻦ؟‪...‬‬ ‫داﺷ ﺘﻨﺪ ﻓﺎرﺳ ﻰ ﺡ ﺮف ﻣ ﻰ زدﻧ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺎﻻ دﻳﮕ ﺮ ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ آ ﻪ ﺁن ه ﺎ اﻳﺮاﻧ ﻰ ه ﺴﺘﻨﺪ‬ ‫و ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ى ﺡ ﻀﻮر ﻣ ﻦ در ﺁن ﺟ ﺎ ﻧ ﺸﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺁن ﻃ ﻮرى ﺟﻠ ﻮ‬ ‫ﻧﻤ ﻰ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ .‬ﺁن ه ﺎ آ ﺎر دﻳﮕ ﺮى داﺷ ﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﭼ ﻪ آ ﺎرى؟ ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﺳ ﺮ در ﺑﻴ ﺎورم‪.‬‬ ‫ارﺕﺒ ﺎط ﭼﻨ ﺪاﻧﻰ ه ﻢ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬هﻤ ﻴﻦ ﻗ ﺪر آ ﻪ ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم دﻧﺒ ﺎل ﻣ ﻦ ﻧﻴ ﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﺮاﻳﻢ آﺎﻓﻰ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺁن ﻗ ﺪر ﺻ ﺒﺮ آ ﺮدم ﺕ ﺎ ﺁن ه ﺎ راﻩ ﺷ ﺎن را آ ﺸﻴﺪﻧﺪ و رﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ آﻼﺷ ﻢ را اﻧ ﺪاﺧﺘﻢ‬ ‫رو دوﺷ ﻢ‪ .‬ﺳ ﻮار اﻻغ ﺷ ﺪم و ﺑ ﻰ راه ﻪ زدم و رﻓ ﺘﻢ ﻃ ﺮف ﺁب ﮔﺮﻓﺘﮕ ﻰ ه ﺎ‪ .‬ﺑ ﻴﻦ دو ﺁب‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮕ ﻰ ﺑ ﺰرگ‪ ،‬راﻩ ﺑ ﺎرﻳﻜﻰ وﺟ ﻮد داﺷ ﺖ آ ﻪ ﻓﻘ ﻂ ﻣ ﻦ و ﭼﻨ ﺪ ﻧﻔ ﺮ از دوﺳ ﺘﺎﻧﻢ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻴﻢ از ﺁن ﺑﮕ ﺬرﻳﻢ‪ .‬ﻏﺮﻳﺒ ﻪ ه ﺎ ﻳ ﺎ در ﺑ ﺎﺕﻼق ﮔﻴ ﺮ ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ ﻳ ﺎ ﺧﻴﻠ ﻰ زود‪،‬‬ ‫‪١٢١‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﻣﺠﺒ ﻮر ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻧﺪ ﺑﺮﮔﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺪود ﻧﻴﻤ ﻪ ﺷ ﺐ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺑ ﻪ راﻩ ﺑﺎرﻳﻜ ﻪ ى وﺳ ﻂ دو ﺁﺑ ﺮاﻩ‬ ‫رﺳ ﻴﺪم‪ .‬ﻣ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ آ ﻪ هﻤﻜ ﺎرم‪ ،‬آﻨ ﺎر ﺑﺮآ ﻪ ﻣﻨﺘﻈ ﺮم اﺳ ﺖ‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﺑ ﻪ ﺁن ﺟ ﺎ رﺳ ﻴﺪم‪،‬‬ ‫اول او را ﻧﺪﻳﺪم‪ .‬ﺻﺪا زدم‪» :‬ﺁهﺎى‪ ...‬آﺠﺎﻳﻰ؟«‬ ‫از پﺸﺖ درﺧﺘﭽﻪ اى ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺕﻨﻬﺎﻳﻰ؟‬ ‫ـ ﻣﮕﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﺎ آﺲ دﻳﮕﺮى ﺑﻴﺎﻳﻢ؟‬ ‫ﻟﻮﻟﻪ ى اﺳﻠﺤﻪ اش را پﺎﻳﻴﻦ ﺁورد و ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﺮا دﻳﺮ آﺮدى؟‬ ‫ـ دﻳﺮ آﺮدم؟! ﻣﮕﻪ اﺻﻼ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﻴﺎﻳﻢ؟‬ ‫ـ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻤﻰ ﺧﻮاﺳﺘﻰ ﺑﻴﺎﻳﻰ؟‬ ‫ـ ﻧﻪ‪ ،‬اﮔﻪ پﻴﻜﺖ ﺧﺒﺮم ﻧﻜﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻤﻰ ﺁﻣﺪم‪ .‬ﺕﻮ ﻓﺮدا ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدى‪.‬‬ ‫ـ ﻧﻪ‪ ،‬ﺡﺘﻤًﺎ ﮔﻮﺷﺖ اﺷﺘﺒﺎهﻰ ﺷﻨﻴﺪﻩ‪.‬‬ ‫ﻣ ﺪﺕﻰ ﺟﺮوﺑﺤ ﺚ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬او ﺡ ﺴﺎﺑﻰ ﮔ ﻞ ﺁﻟ ﻮد ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬اﻳ ﻦ ﭼ ﻪ ﺳ ﺮ و‬ ‫وﺿﻌﻰ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدت ﮔﺮﻓﺘﻪ اى؟«‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺕ ﻮ ﻣ ﻪ ﮔ ﻢ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺳ ﺮ از ﺑ ﺎﺕﻼق در ﺁوردم‪ .‬ﭼﻴ ﺰى ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد دﺧﻠ ﻢ‬ ‫ﺑﻴﺎﻳﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﮕﻪ ﻣﻪ ﺑﻮد؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬دم ﻏﺮوب‪ ،‬ﺁرﻩ‪«.‬‬ ‫دوﺑ ﺎرﻩ از ﺟ ﺎﻳﻰ ﻧ ﺎﻣﻌﻠﻮم ﺻ ﺪاى ﻏ ﺮش ﺕ ﻮپ ﻳ ﺎ ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ اى ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ﺷ ﺪ‪ .‬ه ﺮ دو‬ ‫ﺳ ﺎآﺖ ﺷ ﺪﻳﻢ و ﮔ ﻮش آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬راﻩ ه ﺎ ﻧ ﺎ اﻣ ﻦ ﺷ ﺪﻩ‪ .‬ﮔ ﺸﺘﻰ ه ﺎى دو ﻃ ﺮف‪ ،‬ﻣﺮﺕ ﺐ‬ ‫رﻓ ﺖ و ﺁﻣ ﺪ ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻢ ﺑﻴﻔ ﺘﻢ ﮔﻴﺮﺷ ﺎن‪ .‬اﻻن ﺑ ﻪ راﺡﺘ ﻰ ﺁب ﺧ ﻮردن‬ ‫ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﻨﺪ ﺁدم را ﺑﻜﺸﻨﺪ‪ .‬آﻚ آﺴﻰ هﻢ ﻧﻤﻰ ﮔﺰد‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﻦ هﻢ اﺕﻔﺎﻗًﺎ ﺑﻪ ﭼﻨﺪﺕﺎﺷﺎن ﺑﺮﺧﻮرد آﺮدم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ دارﻧ ﺪ ﺳ ﻌﻰ ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ ﺑ ﺎز ه ﻢ ﺳﻮﺳ ﻨﮕﺮد را ﺑ ﻪ ﻣﺤﺎﺻ ﺮﻩ در‬ ‫ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪ .‬اﮔﻪ ﺳﻮﺳﻨﮕﺮد ﺳﻘﻮط آﻨﺪ‪ ،‬هﻮﻳﺰﻩ هﻢ راﺡﺖ از دﺳﺖ ﻣﻰ رود‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬اﻳ ﻦ ﺟ ﻮر آ ﻪ ﺑ ﻮش ﻣ ﻰ ﺁﻳ ﺪ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﺟﻨ ﮓ ﻃ ﻮﻻﻧﻰ ﺧﻮاه ﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺧ ﺪا ﺑ ﻪ داد‬ ‫ﻣﺮدم ﺑﺮﺳﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺕ ﻮ اﻳ ﻦ هﻴﺮووﻳ ﺮ‪ ،‬ﺁدم ﺑﺎﻳ ﺪ دو دﺳ ﺘﻰ ﺑ ﻪ آﻼه ﺶ ﺑﭽ ﺴﺒﺪ ﺕ ﺎ ﺑ ﺎد ﻧﺒ ﺮدش‪.‬‬ ‫ﺧﻴﻠ ﻰ از دﺳ ﺘﮕﻴﺮ ﺷ ﺪن ﻣ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻢ‪ .‬ﺕ ﻮى ﻣﻨﻄﻘ ﻪ ﻋ ﺪﻩ ى زﻳ ﺎدى از ﺟﺎﺳ ﻮس ه ﺎى‬ ‫ﻋﺮاﻗ ﻰ ه ﺎ رﻓ ﺖ و ﺁﻣ ﺪ ﻣ ﻰ آﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻰ ﺕﺮﺳ ﻢ ﻳﻜﻮﻗ ﺖ اﮔ ﻪ دﺳ ﺘﮕﻴﺮ ﺷ ﺪم‪ ،‬ﻣ ﺮا ﺑ ﺎ ﺁن ه ﺎ‬ ‫‪١٢٢‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫اﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﻗﻀﻴﻪ ى ﺁن روﺑ ﺎهﻰ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻓ ﺮار ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ ،‬ﮔﻔﺘﻨ ﺪ ﭼ ﺮا ﻓ ﺮار ﻣ ﻰ آﻨ ﻰ‪،‬‬ ‫ﮔﻔﺖ دارﻧﺪ ﺷﺘﺮهﺎ را ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ و‪«...‬‬ ‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻣ ﻦ ﻳﻜ ﻰ اﮔ ﻪ ﺑ ﻪ ﺟﺎﺳﻮﺳ ﻰ ﺑ ﺮ ﺑﺨ ﻮرم و ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ﺑﺎﺷ ﻢ آ ﻪ دارد ﺑ ﺮاى‬ ‫دﺷﻤﻦ آﺎر ﻣﻰ آﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎﻧﺶ ﻧﻤﻰ دهﻢ‪ .‬ﺧﻴﺎﻧﺖ اﻳﻦ ﺟﻮرى را ﻧﻤﻰ ﺷﻮد ﺑﺨﺸﻴﺪ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬وﻟﺶ آﻦ! ﺑﻴﺎ ﺑﻪ آﺎر ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺮﺳﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﻗﺎﻃﺮهﺎ را پﺸﺖ ﺑﻴﺸﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻜﻴﺶ ﺑﺎرى ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺟ ﻨﺲ ه ﺎ را ﺁوردﻳ ﻢ پ ﺎﻳﻴﻦ‪ .‬ﻟ ﻮازم ﺻ ﻮﺕﻰ و ﺳ ﻴﮕﺎر و ادوآﻠ ﻦ و اﻳ ﻦ ﺟ ﻮر ﭼﻴﺰه ﺎ‬ ‫ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﺮاغ ﻗﻮﻩ ات را ﺑﺪﻩ ﻣﻦ‪«.‬‬ ‫ـ ﻣﮕﻪ ﺧﻮدت ﭼﺮاغ ﻗﻮﻩ ﻧﺪارى؟‬ ‫ـ ﻧﻪ‪.‬‬ ‫ـ ﻳﻌﻨﻰ ﻻزﻣﺖ ﻧﻤﻰ ﺷﻮد؟‬ ‫ـ ﺑﺮاى دﻳﺪن ﺟﻨﺲ؟‬ ‫ـ ﻧﻪ‪ .‬ﺑﺮاى دﻳﺪن راﻩ‪ ،‬ﺑﺮاى دﻳﺪن ﺟﻠﻮى پﺎ‪.‬‬ ‫ـ ﻣ ﻦ اﺡﺘﻴ ﺎج ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﭼﻴﺰه ﺎ ﻧ ﺪارم‪ .‬ﻣ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻢ ﭼ ﺸﻢ ﺑ ﺴﺘﻪ ه ﻢ اﻳﻨ ﻮر و ﺁﻧ ﻮر ﺑ ﺮوم‪.‬‬ ‫ﺕﻮﻳﻰ آﻪ ﻳﻚ ذرﻩ ﻣﻪ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ‪ ،‬راهﺖ را ﮔﻢ ﻣﻰ آﻨﻰ‪.‬‬ ‫ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﺳ ﺮ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮش ﺑﮕ ﺬارم‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﭼﻨ ﺪ ﺳ ﺎﻋﺖ ﻣ ﺮا اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ آﺎﺷ ﺘﻪ اى‪،‬‬ ‫ﺡﺎﻻ هﻢ ﻣﺘﻠﻚ ﺑﺎرم ﻣﻰ آﻨﻰ؟«‬ ‫ﺟ ﻨﺲ ه ﺎ را ﻳﻜ ﻰ ﻳﻜ ﻰ وارﺳ ﻰ آ ﺮدم و ﮔﺬاﺷ ﺘﻢ ﺕ ﻮ ﺧ ﻮرﺟﻴﻦ ﺧ ﻮدم‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﭼﻨ ﺪ‬ ‫ﺑ ﺴﺘﻪ ﺻ ﺎﺑﻮن اﻧﮕﻠﻴ ﺴﻰ ﻣﺎﻧ ﺪ آ ﻪ آﺎﻏ ﺬش ﻋﻜ ﺲ ﻧ ﺎﺟﻮر داﺷ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺴﺘﻪ را پ ﺮت آ ﺮدم ﺕ ﻮ‬ ‫ﺳﻴﻨﻪ اش‪» .‬اﻳﻦ هﺎ ﻣﺎل ﺧﻮدت!«‬ ‫ﺑﺎ ﺕﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎهﻢ آﺮد‪.‬‬ ‫ـ ﭼﺮا؟‬ ‫ـ ﻣﻦ ﻧﻤﻰ ﺕﻮاﻧﻢ اﻳﻦ هﺎ را ﺕﻮزﻳﻊ آﻨﻢ‪ .‬ﺷﺮم ﺁورﻩ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﺮا؟ ﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮرﻳﻢ اﻳﻦ ﺧﺮدﻩ رﻳﺰهﺎ را هﻢ ﻗﺎﻃﻰ‪...‬‬ ‫ﻧﮕﺬاﺷ ﺘﻢ ﺡ ﺮﻓﺶ ﺕﻤ ﺎم ﺑ ﺸﻮد‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺡ ﺮﻓﻢ ﺳ ﺮ ﺧ ﺮدﻩ رﻳ ﺰ ﺑ ﻮدﻧﺶ ﻧﻴ ﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﻋﻜﺲ هﺎى روﺷﺎن ﺧﻴﻠﻰ ﻧﺎﺟﻮر اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﻃﻮرى ﻧﮕﺎهﻢ ﻣﻰ آﺮد آﻪ اﻧﮕﺎر دارد دﻳﻮاﻧﻪ اى را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ آﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﺴﺖ؟‬ ‫ـ ﮔﻔﺘﻢ آﻪ!‬ ‫‪١٢٣‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ـ ﺑﺎﺑﺎ اﻧﮕﺎر ﻳﺎدت رﻓﺘﻪ آﻪ ﻣﻦ و ﺕﻮ آﻰ هﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﻧﻪ ﻳﺎدم ﻧﺮﻓﺘﻪ‪.‬‬ ‫ـ پﺲ اﻳﻦ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺑﺎزى هﺎ ﭼﻴﻪ آﻪ در ﻣﻰ ﺁورى؟‬ ‫آ ﻢ آ ﻢ داﺷ ﺖ ﻋ ﺼﺒﺎﻧﻰ ام ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﭼ ﻰ ﻣ ﻰ ﺧ ﻮاهﻰ ﺑﮕ ﻮﻳﻰ؟ ﻣ ﻦ‬ ‫ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻰ هﺴﺘﻢ‪ .‬اﻳﻦ درﺳﺖ! اﻣﺎ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻧﻤﻰ ﺷﻮد آﻪ ﺕﻦ ﺑﻪ هﺮآﺎرى ﺑﺪهﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻦ را ه ﻢ ﺑﻜ ﻦ‪ .‬ﺟ ﺎﻧﻢ را ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ام آ ﻒ دﺳ ﺘﻢ ﺕ ﺎ اﻳ ﻦ ه ﺎ را رﺳ ﺎﻧﺪﻩ ام ﺑ ﻪ‬ ‫اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ‪ .‬ﺁﻧﻮﻗ ﺖ ﺕ ﻮ ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آﻨ ﻰ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﺑ ﺎزار اﺳ ﺖ و هﺮﭼﻴ ﺰى را آ ﻪ ﻧﺨﻮاﺳ ﺘﻰ‪،‬‬ ‫ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﻰ پﺲ ﺑﺪهﻰ؟«‬ ‫پﻮﻟﺶ را در ﺁوردم ﮔﺬاﺷﺘﻢ آﻒ دﺳﺘﺶ‪.‬‬ ‫ـ ﻳﺎدت ﺑﺎﺷﺪ آﻪ دﻳﮕﻪ از اﻳﻦ آﺎرهﺎ ﻧﻜﻨﻰ‪.‬‬ ‫در دور دﺳ ﺖ ﺟ ﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺑ ﺮاى ﻟﺤﻈ ﻪ اى روﺷ ﻦ ﺷ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺻ ﺪاى اﻧﻔﺠ ﺎرى ﺑ ﻪ ﮔ ﻮش‬ ‫ﻧﺮﺳ ﻴﺪ‪ .‬هﻤﻜ ﺎرم ﺡ ﺴﺎﺑﻰ پﻜ ﺮ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺮاى اﻳ ﻦ آ ﻪ از دﻟ ﺶ در ﺑﻴ ﺎرم‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﻣ ﻰ ﺧ ﻮاهﻰ‬ ‫ﺑﻴﺎﻳﻢ ردت آﻨﻢ؟«‬ ‫ﺑ ﺪون ﺧ ﺪاﺡﺎﻓﻈﻰ راﻩ اﻓﺘ ﺎد و رﻓ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻦ ه ﻢ اﻓ ﺴﺎر اﻻﻏ ﻪ را ﮔ ﺮﻓﺘﻢ و ﺑ ﺮش‬ ‫ﮔﺮداﻧﺪم ﻃ ﺮف روﺳ ﺘﺎ‪ .‬ﺳ ﮓ ه ﺎ هﻨ ﻮز ه ﻢ پ ﺎرس ﻣ ﻰ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺧﺎﻧ ﻪ آ ﻪ رﺳ ﻴﺪم‪ ،‬ﺑﺎره ﺎ‬ ‫را ﺧ ﺎﻟﻰ آ ﺮدم و اﻻﻏ ﻪ را ﺑ ﺮدم ﺑ ﺴﺘﻢ ﺳ ﺮﺟﺎش و آﻤ ﻰ ﻋﻠ ﻒ رﻳﺨ ﺘﻢ ﺟﻠ ﻮش‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ‬ ‫اﺳﻠﺤﻪ را ﺳﺮﺟﺎى هﻤﻴﺸﮕﻰ اش ﺟﺎﺳﺎزى آﺮدم و ﺁﻣﺪم ﺕﻮ اﺕﺎق‪.‬‬ ‫ﺕ ﺎزﻩ ﻣ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﺑﮕﻴ ﺮم ﺑﺨ ﻮاﺑﻢ آ ﻪ ﺻ ﺪاى ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺷ ﺪن ﻣﺎﺷ ﻴﻨﻰ را ﺷ ﻨﻴﺪم‪.‬‬ ‫آ ﺴﻰ داﺷ ﺖ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ ﻃ ﺮف روﺳ ﺘﺎ‪ .‬آ ﻰ ﺑ ﻮد اﻳ ﻦ وﻗ ﺖ ﺷ ﺐ؟ ﮔ ﻮش ه ﺎﻳﻢ را ﺕﻴ ﺰ آ ﺮدم‪.‬‬ ‫ﻋﺠﻴ ﺐ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﻳ ﻚ راﺳ ﺖ اﻧﮕ ﺎر داﺷ ﺖ ﻣ ﻰ ﺁﻣ ﺪ ﻃ ﺮف ﺧﺎﻧ ﻪ ى ﻣ ﺎ‪ .‬ﺑ ﺮاى اﻳ ﻦ آ ﻪ‬ ‫ﺑﻔﻬﻤ ﻢ اﺷ ﺘﺒﺎﻩ آ ﺮدﻩ ام ﻳ ﺎ ﻧ ﻪ‪ ،‬ﺁﻣ ﺪم ﺕ ﻮ ﺡﻴ ﺎط‪ .‬اﺷ ﺘﺒﺎهﻰ در آ ﺎر ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﻣﺎﺷ ﻴﻦ پ ﺸﺖ‬ ‫دﻳﻮار ﺧﺎﻧﻪ از ﺕﺮﺕﺮ اﻓﺘﺎد‪.‬‬ ‫ﺁه ﺴﺘﻪ رﻓ ﺘﻢ ﻃ ﺮف در ﺡﻴ ﺎط‪ .‬از ﺳ ﻮراخ ﺑﻐ ﻞ در ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮدم و دﻳ ﺪم اى دل ﻏﺎﻓ ﻞ!‬ ‫ﻳ ﻚ ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﻧﻈ ﺎﻣﻰ اﻳ ﺴﺘﺎدﻩ اﺳ ﺖ دم در‪ .‬دو ﻧﻔ ﺮ ﻣ ﺴﻠﺢ داﺷ ﺘﻨﺪ ازش پﻴ ﺎدﻩ‬ ‫ﻣ ﻰ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﻧﮕ ﺎهﻰ ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف ﻃﻮﻳﻠ ﻪ اﻧ ﺪاﺧﺘﻢ‪ .‬ﺁﻳ ﺎ ﻓﺮﺻ ﺖ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ آ ﻪ ﺑ ﺮوم و آﻼﺷ ﻢ را‬ ‫ﺑ ﺮدارم‪ .‬در ﻃﻮﻳﻠ ﻪ ﺑ ﻪ آﻮﭼ ﻪ ﺑ ﺎز ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ از ﺧﻴ ﺮ اﺳ ﻠﺤﻪ ﻣ ﻰ ﮔﺬﺷ ﺘﻢ‪ .‬دوﺑ ﺎرﻩ از‬ ‫ﺳ ﻮراخ ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮدم‪ .‬داﺷ ﺘﻨﺪ ﻣ ﻰ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ ﻃ ﺮف ﺧﺎﻧ ﻪ‪ .‬راﺡ ﺖ ﻣ ﻰ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ .‬ﺡﺘﻤ ًﺎ اﻃ ﺮاف را‬ ‫ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻓﻜ ﺮ ﻓ ﺮار را ﺑﺎﻳ ﺪ از ﺳ ﺮ ﺑﻴ ﺮون ﻣ ﻰ آ ﺮدم‪ .‬ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدم ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺑﺒ ﻴﻦ‬ ‫ﭼ ﻪ ﻗ ﺪر اﻟﻜ ﻰ اﻟﻜ ﻰ ﮔﻴ ﺮ اﻓﺘ ﺎدم‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﻓﻜ ﺮش را ﻣ ﻰ آ ﺮدم آ ﻪ اﻣ ﺸﺐ‪ ،‬ﻳ ﻚ ﺷ ﺐ ﻋ ﺎدى‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪«.‬‬ ‫‪١٢٤‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫در زدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎز آﺮدم‪.‬‬ ‫ـ ﺳﻼم! ﺷﺐ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﻴﺮ!‬ ‫ﺟﻮاﻧ ﻚ رﻳ ﺰﻩ اﻧ ﺪاﻣﻰ ﺟﻠ ﻮى روﻳ ﻢ ﺑ ﻮد آ ﻪ دﻧ ﺪان ه ﺎش ﺕ ﻮ ﺕ ﺎرﻳﻜﻰ ﺑ ﺮق ﻣ ﻰ زد‪ .‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﭼﻰ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻰ زد؟ ﺑﻪ اﻳﻦ آﻪ ﻣﺮا ﮔﻴﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﻧﺪ؟‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ!«‬ ‫هﻤﺎن ﺟﻮان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺡﺎل ﺷﻤﺎ ﺧﻮب اﺳﺖ؟«‬ ‫زل زدم ﺑ ﻪ ﭼ ﺸﻢ ه ﺎﻳﺶ‪ .‬ﻣﻨﻈ ﻮرش ﭼ ﻪ ﺑ ﻮد؟ و ﺑﻌ ﺪ ﭼﻴ ﺰ ﻋﺠﻴﺒ ﻰ ذه ﻨﻢ را پ ﺮ‬ ‫آ ﺮد‪ .‬ﺁﻳ ﺎ ﻣ ﻦ اﻳ ﻦ ﺟﻮاﻧ ﻚ را ﻗ ﺒﻼ در ﺟ ﺎﻳﻰ ﻧﺪﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم؟ هﺮﭼ ﻪ ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدم‪ ،‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﻧﺘﻴﺠﻪ اى ﻧﺮﺳﻴﺪم‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ آﻪ اﻳﻨﻮﻗﺖ ﺷﺐ ﻣﺰاﺡﻢ ﺷﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺑ ﺎزهﻢ داﺷ ﺖ ﻟﺒﺨﻨ ﺪ ﻣ ﻰ زد‪ .‬آ ﻼش ﺕﺎﺷ ﻮ ﺕ ﻮ دﺳ ﺘﺶ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدم ﮔﻔ ﺘﻢ‪:‬‬ ‫»ﺁﻣﺪﻩ اﻳﺪ ﻣﺮا دﺳﺘﮕﻴﺮ آﻨﻴﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﺎزى هﺎ دﻳﮕﺮ ﺑﺮاى ﭼﻴﺴﺖ؟«‬ ‫هﻤﺮاﻩ ﺟﻮاﻧﻚ‪ ،‬او را ﻣﻌﺮﻓﻰ آﺮد‪.‬‬ ‫ـ اﻳﺸﺎن ﺑﺮادر ﻋﻠﻢ اﻟﻬﺪى هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ى ﺳﭙﺎﻩ هﻮﻳﺰﻩ‪.‬‬ ‫اﻳ ﻦ ﺑ ﺎر‪ ،‬ﺡ ﺴﺎﺑﻰ ﺟ ﺎ ﺧ ﻮردم‪ .‬ﺁﻳ ﺎ هﻤ ﻴﻦ ﺟﻮاﻧ ﻚ ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪﻩ ى ﺳ ﭙﺎﻩ ه ﻮﻳﺰﻩ ﺑ ﻮد؟ ﺑ ﺎ‬ ‫اﻳ ﻦ ﺳ ﻦ آ ﻢ؟ و ﭼ ﺮا ﺧ ﻮدش ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد دﻧﺒ ﺎل ﻣ ﻦ؟ ﺁﻳ ﺎ دﺳ ﺘﮕﻴﺮى ﻓ ﺮدى هﻤﭽ ﻮن‬ ‫ﻣﻦ‪ ،‬اﻳﻦ هﻤﻪ ﻣﻬﻢ ﺑﻮد؟‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ! ﻣﻦ در اﺧﺘﻴﺎر ﺷﻤﺎ هﺴﺘﻢ‪«.‬‬ ‫ـ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ آﺎرى دارﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻣﻰ داﻧﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﻰ داﻧﻢ ﭼﺮا ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﻪ آﺎرى؟«‬ ‫ﺟﻮاﻧ ﻚ آ ﻪ ﺡ ﺎﻻ ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى ﻧ ﺎم دارد‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬در واﻗ ﻊ ﻣ ﻰ ﺧ ﻮاهﻢ‬ ‫آﻤﻜﻰ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻜﻨﻴﺪ‪«.‬‬ ‫و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ اﺿﺎﻓﻪ آﺮد‪» :‬آﻤﻚ ﺑﻪ ﻟﺸﻜﺮ اﺳﻼم‪«.‬‬ ‫دﻳﮕ ﺮ پ ﺎك داﺷ ﺘﻢ ﮔ ﻴﺞ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪم‪ .‬ﻣﮕ ﺮ ﻧ ﻪ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺁن ه ﺎ ﺑ ﺮاى دﺳ ﺘﮕﻴﺮى ﻣ ﻦ ﺁﻣ ﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ؟‬ ‫ـ ﻣﻨﻈﻮر ﺷﻤﺎ را ﻧﻤﻰ ﻓﻬﻤﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺎ آﻪ روﺷﻦ ﺑﻮد‪ .‬ازت آﻤﻚ ﻣﻰ ﺧﻮاهﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ از ﻣﻦ؟!‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ!‬ ‫ـ ﻣﻰ داﻧﻴﺪ دارﻳﺪ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﺪ؟ ﻣﻰ داﻧﻴﺪ ﻣﻦ آﻰ هﺴﺘﻢ؟‬ ‫‪١٢٥‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ـ ﺑﻠﻪ! ﺕﻮ ﺑﺮادر ﻣﺎ هﺴﺘﻰ‪.‬‬ ‫اﻧﮕ ﺎر ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﻣﻮﺿ ﻮع ﻧ ﺸﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬دﻟ ﻢ ﻧﻤ ﻰ ﺧﻮاﺳ ﺖ آ ﺴﻰ را ﮔ ﻮل ﺑ ﺰﻧﻢ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪:‬‬ ‫»ﻣﻦ ﻳﻚ ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻰ هﺴﺘﻢ‪ ،‬دﺷﻤﻦ ﺷﻤﺎ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻰ آﻨﻢ دﺷﻤﻦ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻰ‪ ...‬ﺑﻪ ﺧﻮدت دروغ ﻧﺒﻨﺪ‪«.‬‬ ‫از ﺡ ﺮف ه ﺎﻳﺶ ﺳ ﺮ در ﻧﻤ ﻰ ﺁوردم‪ .‬ﺁﻳ ﺎ ﻣ ﺮا ﺑ ﻪ ﺑ ﺎزى ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد؟ ﺧﻤﭙ ﺎرﻩ اى در‬ ‫ﻏ ﺮب روﺳ ﺘﺎ ﻣﻨﻔﺠ ﺮ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺻ ﺪاى اﻧﻔﺠ ﺎرش‪ ،‬ﺳ ﮓ ه ﺎ را آ ﺸﺎﻧﺪ ﺑ ﻪ ﺁن ﺳ ﻮ‪ .‬ﺻ ﺪاى دور‬ ‫ﺷﺪن پﺎرس ﺷﺎن را ﻣﻰ ﺷﻨﻴﺪم‪ .‬ﻋﻠﻢ اﻟﻬﺪى و دوﺳﺘﺶ‪ ،‬هﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻧﮕﺎﻩ آﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ اﻧﮕﺎر ﺧﻴﻠﻰ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﭼ ﺸﻢ دوﺧﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ﺕ ﺎرﻳﻜﻰ‪ .‬ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى ﺕ ﻮ ﻓﻜ ﺮ ﺑ ﻮد و ﻣ ﻦ هﻨ ﻮز ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮدم از ﻗﻀﻴﻪ ﺳﺮ در ﺑﻴﺎورم‪.‬‬ ‫ـ از ﻣﻦ ﭼﻪ اﻧﺘﻈﺎرى دارﻳﺪ؟‬ ‫ـ ﻣ ﺎ ﻣ ﻰ داﻧ ﻴﻢ آ ﻪ ﺕ ﻮ ﺑﻬﺘ ﺮﻳﻦ رد زن ﻣﻨﻄﻘ ﻪ ه ﺴﺘﻰ‪ .‬ه ﻴﭻ آ ﺲ اﻳ ﻦ ﺟﺎه ﺎ را ﻣﺜ ﻞ‬ ‫ﺷ ﻤﺎ ﻧﻤ ﻰ ﺷﻨﺎﺳ ﺪ‪ .‬وﺿ ﻌﻴﺖ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ را ه ﻢ آ ﻪ ﻣ ﻰ داﻧ ﻰ‪ .‬ﻣ ﺎ ﺑ ﺎ دﺷ ﻤﻨﻰ رو ﺑ ﻪ رو ه ﺴﺘﻴﻢ‬ ‫آ ﻪ ﺕ ﺎ ﺑ ﻦ دﻧ ﺪان ﻣ ﺴﻠﺢ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻓﻌ ﻼ ﺕﻨﻬ ﺎ آ ﺎرى آ ﻪ ﻣ ﻰ ﺕ ﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻜﻨ ﻴﻢ اﻳ ﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺑ ﺎ‬ ‫ﺷ ﻴﻮﻩ ى ﺟﻨ ﮓ و ﮔﺮﻳ ﺰ ﺑ ﺎ او ﻣﻘﺎﺑﻠ ﻪ آﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺑ ﺮاى هﻤ ﻴﻦ ه ﻢ ﻣﺠﺒ ﻮرﻳﻢ ﺑ ﻪ ﺷ ﺒﻴﺨﻮن زدن‬ ‫و ﻣ ﻴﻦ ﮔ ﺬارى و اﻳ ﻦ ﺟ ﻮر آﺎره ﺎ ﻗﻨﺎﻋ ﺖ آﻨ ﻴﻢ و ﺑ ﺮاى ﭼﻨ ﻴﻦ آ ﺎرى‪ ،‬اﺡﺘﻴ ﺎج ﺑ ﻪ آ ﺴﻰ‬ ‫دارﻳ ﻢ آ ﻪ ﻣﻨﻄﻘ ﻪ را ﺑ ﻪ ﺧ ﻮﺑﻰ ﺑ ﺸﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﺑ ﺮادرى داﺷ ﺘﻴﻢ ﺑ ﻪ ﻧ ﺎم پﻴ ﺮزادﻩ آ ﻪ از ﻋﻬ ﺪﻩ ى‬ ‫اﻳﻦ آﺎرهﺎ ﺧﻮب ﺑﺮﻣﻰ ﺁﻣﺪ‪ .‬وﻟﻰ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ اﻳﺸﺎن ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ و ﺷﻤﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ آﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻦ آﻤﻚ ﺕﺎن ﻣﻰ آﻨﻢ؟‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ!‬ ‫ـ از آﺠﺎ ﭼﻨﻴﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎﻧﻰ دارﻳﺪ؟‬ ‫ﭼ ﺸﻢ دوﺧ ﺘﻢ ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرﺕﺶ و دﻳ ﺪم آ ﻪ هﻨ ﻮز ه ﻢ‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨ ﺪ ﺑ ﺮ ﻟ ﺐ‪ ،‬ﻧﮕ ﺎهﻢ ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪ آﺎر ﻋﺠﻴﺒﻰ آﺮد‪ .‬آﻼﺷﺶ را از روى دوﺷﺶ پﺎﻳﻴﻦ ﺁورد و ﮔﺮﻓﺖ ﻃﺮف ﻣﻦ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻴﺎ‪ ،‬اﻳﻦ هﻢ هﻤﺮاهﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻓﺮدا ﺑﻴﺎ ﻣﻘﺮ ﺳﭙﺎﻩ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬وﻟﻰ ﻣﻦ آﻪ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﻣﻰ ﺁﻳﻢ‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻄﻤﺌﻦ هﺴﺘﻢ آﻪ ﻣﻰ ﺁﻳﻰ‪«.‬‬ ‫و رو آﺮد ﺑﻪ رﻓﻴﻘﺶ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ دﻳﮕﻪ ﺑﺮوﻳﻢ‪.‬‬ ‫آﻼﺷﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻧﺎﮔﻬﺎن از دهﺎﻧﻢ در رﻓﺖ‪:‬‬ ‫»ﻣﻦ ﺧﻮدم اﺳﻠﺤﻪ دارم‪«.‬‬ ‫‪١٢٦‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺑﺎز ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻰ داﻧﻢ‪ ،‬وﻟﻰ اﻳﻦ هﻢ هﻤﺮاهﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان هﺪﻳﻪ اى از ﻣﻦ‪.‬‬ ‫آ ﻼش را دو دﺳ ﺘﻰ ﮔﺮﻓ ﺖ ﻃ ﺮف ﻣ ﻦ‪ .‬ﻧﺎﺧﻮاﺳ ﺘﻪ‪ ،‬ﺁن را ازش ﮔ ﺮﻓﺘﻢ‪ .‬رو ﺑﺮﮔﺮداﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬از آﺠﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪى وﻗﺘﻰ رو ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪى‪ ،‬ﺑﻬﺖ ﺷﻠﻴﻚ ﻧﻤﻰ آﻨﻢ؟«‬ ‫ﺻﺪاى ﺧﻨﺪﻩ اش را ﺷﻨﻴﺪم‪.‬‬ ‫ـ ﻃﺮف هﺎى ﻋﺼﺮ ﺑﻴﺎ‪ .‬دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن اﺑﻦ ﺳﻴﻨﺎ‪ .‬ﻳﺎدت ﻧﺮود‪.‬‬ ‫ﺳ ﻮار ﻣﺎﺷ ﻴﻦ ﺷ ﺪﻧﺪ و راﻩ اﻓﺘﺎدﻧ ﺪ و ﻣ ﻦ ﻣﺜ ﻞ ﺧ ﻮاب ﮔﺮده ﺎ‪ ،‬ﺳ ﺮﺟﺎ ﺧ ﺸﻜﻢ زد‪ .‬اﮔ ﺮ‬ ‫ﻣﺎﺷ ﻴﻦ را ﻧﻤ ﻰ دﻳ ﺪم آ ﻪ ﺁرام ﺁرام دور ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد و ﻧ ﻮرش روى ﺟ ﺎدﻩ ى ﻧ ﺎهﻤﻮار آ ﺶ‬ ‫ﻣﻰ ﺁﻳﺪ‪ ،‬ﺁﻣﺪن و رﻓﺘﻦ ﺷﺎن را ﺑﺎور ﻧﻤﻰ آﺮدم‪.‬‬ ‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺕﻮ اﺕﺎﻗﻢ‪ ،‬هﺮﭼﻪ آﺮدم‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺨﻮاﺑﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺧﺪاﻳﺎ اﻣﺸﺐ دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺷﺒﻰ اﺳﺖ؟‬ ‫آ ﻼش را هﻨ ﻮز ﻧﺘﻮاﻧ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮدم زﻣ ﻴﻦ ﺑﮕ ﺬارم‪ .‬ﭼ ﺮا اﺳ ﻠﺤﻪ اش را دادﻩ ﺑ ﻮد ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ؟‬ ‫اﮔﺮ اﻳﻦ آﺎر را ﻧﻜﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬راﺡﺖ ﻣﻰ ﺕﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻧﺮوم‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬ﺁﺧ ﺮ ﻣ ﻦ آﺠ ﺎ و‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ى ﺳﭙﺎﻩ آﺠﺎ!«‬ ‫ﺑ ﻰ ﻗ ﺮار ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺁن ﻗ ﺪر ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدم آ ﻪ ﺁﺧ ﺮش دﻟ ﻢ ﺷﻜ ﺴﺖ‪ .‬رو آ ﺮدم ﺑ ﻪ ﺧ ﺪا‪ ،‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪:‬‬ ‫»ﺧ ﺪاﻳﺎ اﻳ ﻦ ﭼ ﻪ اﻣﺘﺤ ﺎﻧﻰ اﺳ ﺖ از ﻣ ﻦ؟ اﻳ ﻦ ﺟ ﻮان آﻴ ﺴﺖ آ ﻪ ﺳ ﺮ راﻩ ﻣ ﻦ ﻗ ﺮار دادى؟‬ ‫ﺕ ﻮ ﺧ ﻮدت ﺑﻬﺘ ﺮ ﻣ ﻰ داﻧ ﻰ آ ﻪ زﻧ ﺪﮔﻰ ﻣ ﻦ ﺑ ﺎ آﺎره ﺎى ﺧ ﻼف ﺳ ﭙﺮى ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺧ ﻮدت‬ ‫ﺑﻬﺘ ﺮ ﻣ ﻰ داﻧ ﻰ آ ﻪ ﻣ ﻦ و او از ﺟ ﻨﺲ ه ﻢ ﻧﻴ ﺴﺘﻴﻢ‪ .‬پ ﺲ ﭼ ﺮا ﻣ ﺮا ﺑ ﻪ ﺡ ﺎل ﺧ ﻮدم ره ﺎ‬ ‫ﻧﻜﺮدى؟ ﺁﻳﺎ ﻗﺮار اﺳﺖ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻜﻞ دﻳﮕﺮى رﻗﻢ ﺑﺨﻮرد؟«‬ ‫ﺑ ﻪ ﻳ ﻚ ﺑ ﺎرﻩ‪ ،‬هﻤ ﻪ ى زﻧ ﺪﮔﻰ ام ﺁﻣ ﺪ ﺟﻠ ﻮى ﭼ ﺸﻤﻢ‪ .‬ﻳ ﺎد ﻣ ﺎدرم اﻓﺘ ﺎدم‪ .‬ﺑﭽ ﻪ آ ﻪ‬ ‫ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﻣ ﺎدرم هﻤﻴ ﺸﻪ داﺳ ﺘﺎن ﺡ ﺮﺑﻦ ﻳﺰﻳ ﺪ رﻳ ﺎﺡﻰ را ﺑ ﺮاى ﻣ ﺎن ﺕﻌﺮﻳ ﻒ ﻣ ﻰ آ ﺮد‪ .‬اﻳ ﻦ را‬ ‫آ ﻪ ﭼﮕﻮﻧ ﻪ ﺡ ﺮ راﻩ اﻣ ﺎم ﺡ ﺴﻴﻦ را ﻣ ﻰ ﺑﻨ ﺪد‪ .‬اﻳ ﻦ را آ ﻪ ﺡ ﺮ ﭼﮕﻮﻧ ﻪ ﺑ ﺮ ﺳ ﺮ دوراه ﻰ‬ ‫اﻧﺘﺨ ﺎب ﻗ ﺮار ﻣ ﻰ ﮔﻴ ﺮد ﻳ ﺎ ﮔﻴ ﺮ ﻣ ﻰ آﻨ ﺪ‪ .‬ﻳ ﻚ راﻩ او را ﺑ ﻪ ﻣﺮﮔ ﻰ ﺳ ﻌﺎدت ﻣﻨﺪاﻧ ﻪ‬ ‫ﻓﺮاﻣﻰ ﺧﻮاﻧﺪ و راﻩ دﻳﮕﺮ ﺑ ﻪ زﻧ ﺪﮔﻰ هﻤ ﺮاﻩ ﺑ ﺎ ذﻟ ﺖ‪ .‬و ﺡ ﺮ ﺑﺎﻳ ﺪ اﻧﺘﺨ ﺎب آﻨ ﺪ‪ .‬و ﺑ ﺮاى اﻳ ﻦ‬ ‫اﻧﺘﺨ ﺎب ﻓﺮﺻ ﺖ ﭼﻨ ﺪاﻧﻰ ه ﻢ ﻧ ﺪارد‪ .‬ﺕﺮدﻳ ﺪ ﺡ ﺮ ﺑ ﺮاﻳﻢ ﻗﺎﺑ ﻞ درك ﻧﺒ ﻮد‪ .‬وﻗﺘ ﻰ ﻣ ﺎدرم ﺑ ﻪ‬ ‫ﺟ ﺎى ﺡ ﺴﺎس داﺳ ﺘﺎن ﻣ ﻰ رﺳ ﻴﺪ و از دو دل ﺷ ﺪن ﺡ ﺮ ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪ ،‬ﮔ ﻮﻳﻰ ﺕﻤ ﺎم وﺟ ﻮدم‬ ‫ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎد در ﻣﻰ ﺁﻣﺪ‪:‬‬ ‫»ﭼ ﺮا ﻣﻌﻄ ﻞ ﻣ ﻰ آﻨ ﻰ ﺡ ﺮ؟ زﻧ ﺪﮔﻰ دو روزﻩ ى دﻧﻴ ﺎ ﭼ ﻪ ارزﺷ ﻰ دارد؟ ﻳ ﺎدت ﺑﺎﺷ ﺪ‬ ‫اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺕ ﻮ را ﺑ ﻪ هﻤﺮاه ﻰ ﻣ ﻰ ﺧﻮاﻧ ﺪ‪ ،‬ﺡ ﺴﻴﻦ اﺳ ﺖ‪ .‬آﻤﺘ ﺮ آ ﺴﻰ ﭼﻨ ﻴﻦ ﺳ ﻌﺎدﺕﻰ‬ ‫ﻧ ﺼﻴﺒﺶ ﻣ ﻰ ﺷ ﻮد‪ .‬اﻳ ﻦ ﻓﺮﺻ ﺖ را از دﺳ ﺖ ﻧ ﺪﻩ‪ .‬ﻧﮕ ﺬار ﻳ ﻚ ﻋﻤ ﺮ‪ ،‬ﺡ ﺴﺮت ﺕ ﻮ را از پ ﺎ‬ ‫‪١٢٧‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ﺑﻴﻨ ﺪازد‪ .‬ﻋﺠﻠ ﻪ آ ﻦ ﺡ ﺮ‪ ،‬ﻋﺠﻠ ﻪ آ ﻦ! ﻟ ﺬﺕﻰ آ ﻪ در اﻳ ﻦ هﻤﺮاه ﻰ ه ﺴﺖ‪ ،‬در ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰى‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻘﻴﻪ ى راﻩ هﺎ هﻤﻪ ﺑﻴﺮاهﻪ اﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﺁن وﻗ ﺖ ه ﺎ درﺳ ﺖ و ﺡ ﺴﺎﺑﻰ ﻧﻤ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺴﺘﻢ ﺑﻔﻬﻤ ﻢ آ ﻪ ﻋﺎﻗﺒ ﺖ ﺑ ﻪ ﺧﻴ ﺮى ﻳﻌﻨ ﻰ‬ ‫ﭼ ﻪ‪ ،‬اﻣ ﺎ از ﺷ ﻨﻴﺪن داﺳ ﺘﺎن ﺡ ﺮ‪ ،‬ﻟ ﺬت ﺧﺎﺻ ﻰ ﻣ ﻰ ﺑ ﺮدم‪ .‬ﺷ ﻴﺮﻳﻨﻰ دﻟﭙ ﺬﻳﺮى در روﺡ ﻢ‬ ‫پﺨ ﺶ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﺳ ﺒﻚ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪم‪ .‬ﺳ ﺒﻚ و ﺷ ﻔﺎف‪ ،‬ﭼﺮاآ ﻪ ﺡ ﺮ ﺳ ﺮاﻧﺠﺎم اﻧﺘﺨ ﺎﺑﺶ‬ ‫را آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻰ آ ﺮدم آ ﻪ ﻓﻘ ﻂ ﻳ ﻚ ﺑ ﺎر و در ﺁﺳ ﺘﺎﻧﻪ ى ﺟﻨﮕ ﻰ ﭼﻨ ﺎن‪ ،‬اﻧﺘﺨ ﺎﺑﻰ‬ ‫ﭼﻨ ﻴﻦ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧ ﺪ ﺑ ﺮاى آ ﺴﻰ پ ﻴﺶ ﺑﻴﺎﻳ ﺪ‪ .‬اﻧﺘﺨ ﺎﺑﻰ آ ﻪ ﺑﻌ ﺪ از ﺁن‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ ﻣ ﻰ ﺷ ﺪ‬ ‫داﺳ ﺘﺎﻧﺶ را از زﺑ ﺎن دﻳﮕ ﺮان ﺷ ﻨﻴﺪ‪ .‬ﻣ ﺎدرم ﻣ ﻰ ﮔﻔ ﺖ‪» :‬اﻣ ﺎم ﺡ ﺴﻴﻦ ﺑ ﻪ اﻃ ﺮاﻓﺶ ﻧﮕ ﺎﻩ‬ ‫آ ﺮد‪ .‬دﻳ ﺪ ﻳ ﺎراﻧﺶ ﻳ ﺎ آ ﺸﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ اﻧ ﺪ ﻳ ﺎ زﺧﻤ ﻰ اﻧ ﺪ‪ .‬ﻓﺮﻣ ﻮد‪ :‬ﺁﻳ ﺎ آ ﺴﻰ ﻧﻴ ﺴﺖ آ ﻪ ﻣ ﺎ را‬ ‫ﻳﺎرى آﻨﺪ؟ ﺁﻳﺎ آﺴﻰ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺑﻬﺸﺖ ﻧﻴﺴﺖ؟‬ ‫آ ﻼم ﺡ ﺴﻴﻦ‪ ،‬دل ﺡ ﺮ را ﺳ ﻮزاﻧﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺑ ﺮادرش »ﻓ ﺰة« ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺁﻳ ﺎ ﻧﻤ ﻰ ﺑﻴﻨ ﻰ آ ﻪ‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﻓﺮﻳﺎدرس ﻣﻰ ﺧﻮاهﺪ؟ ﻣﻰ ﺁﻳﻰ ﺑﻪ آﻤﻚ او ﺑﺮوﻳﻢ؟«‬ ‫ﺑ ﺮادر ﻗﺒ ﻮل ﻧﻜ ﺮد‪ .‬ﺡ ﺮ ﺑ ﻪ ﻧ ﺰد ﻓﺮزﻧ ﺪش رﻓ ﺖ‪ .‬ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﻣ ﻰ ﺁﻳ ﻰ ﺑ ﺮوﻳﻢ در پﻴ ﺸﮕﺎﻩ‬ ‫ﺡﺴﻴﻦ ﺑﺠﻨﮕﻴﻢ و ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺷﻬﺎدت ﺑﺮﺳﻴﻢ؟«‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎ آﻤﺎل ﻣﻴﻞ!«‬ ‫ﺁن ه ﺎ ﺑ ﻪ ﻧ ﺰد اﻣ ﺎم ﺡ ﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴ ﻪ اﻟ ﺴﻼم رﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﺡ ﺮ ﺳ ﺮش را اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ ﺑ ﻮد پ ﺎﻳﻴﻦ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ اﻣﺎم آﻪ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺧﻮدش را ﺑﻪ دﺳﺖ و پﺎى او اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ ﺷﺪت ﮔﺮﻳﺴﺖ‪«.‬‬ ‫ه ﻴﭻ ﻧﻤ ﻰ داﻧ ﺴﺘﻢ آ ﻪ ﺁدم ه ﺎى ﻣﻌﻤ ﻮﻟﻰ ه ﻢ ﻣ ﻰ ﺕﻮاﻧﻨ ﺪ در ﺁﺳ ﺘﺎﻧﻪ ى اﻧﺘﺨ ﺎﺑﻰ‬ ‫ﻣ ﺸﻜﻞ ﻗ ﺮار ﺑﮕﻴﺮﻧ ﺪ‪ .‬دﻧﻴ ﺎﻳﻢ ﺑ ﻪ ه ﻢ رﻳﺨﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁن ه ﻢ ﺕﻮﺳ ﻂ ﻳ ﻚ ﺟ ﻮان ﺑﻴ ﺴﺖ‪،‬‬ ‫ﺑﻴ ﺴﺖ و ﻳ ﻚ ﺳ ﺎﻟﻪ‪ .‬ﺕﻤ ﺎم ﺷ ﺐ را ﺑﻴ ﺪار ﻣﺎﻧ ﺪم و روز ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬آ ﻼش اه ﺪاﻳﻰ را ﺑﺮداﺷ ﺘﻢ و‬ ‫رﻓﺘﻢ ﻣﺪرﺳﻪ اﺑﻦ ﺳﻴﻨﺎ‪.‬‬ ‫ﺡ ﺴﻴﻦ ﻋﻠ ﻢ اﻟﻬ ﺪى‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨ ﺪ ﺑ ﻪ ﻟ ﺐ ﺁﻣ ﺪ ﺑ ﻪ اﺳ ﺘﻘﺒﺎﻟﻢ‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪» :‬دام ﺑ ﺪى ﺑ ﺮاى ﻣ ﻦ‬ ‫پﻬﻦ آﺮدى! ﺕﺴﻠﻴﻢ! ﻣﻦ اﺳﻴﺮت ﺷﺪم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪» :‬ﺕ ﻮ اﺳ ﻴﺮ آ ﺴﻰ ﻧ ﺸﺪﻩ اى‪ .‬ﻣ ﻦ اﮔ ﺮ در ﻧﮕ ﺎﻩ ﺕ ﻮ ﺁزادﮔ ﻰ را ﻧﺨﻮاﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬هﺮﮔ ﺰ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﺖ ﻧﻤﻰ ﺁﻣﺪم‪«.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﮕﻪ ﻗﺒﻼ ﻣﺮا دﻳﺪﻩ ﺑﻮدى؟«‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺁن روز ﺕﻮ هﻮﻳﺰﻩ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ پﻴﭽﻴﺪﻳﺪ ﺟﻠﻮى ﻣﺎ‪ .‬ﻳﺎدت ﻧﻴﺴﺖ؟«‬ ‫و ﺕﺎزﻩ ﻓﻬﻤﻴﺪم آﻪ ﭼﺮا ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺁﺷﻨﺎ ﻣﻰ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١٢٨‬‬

‫ﺳﻪ رواﻳﺖ از ﻳﮏ ﻣﺮد‪ -‬ﻧﺸﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﻴﮑﯽ ﺷﺎهﺪ‬

‫‪www.Shahed.Isaar.ir‬‬

‫ـــــــــــــــ‬ ‫ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ى اﻳ ﻦ ﺳ ﺨﻨﺮاﻧﻰ ه ﺎ در آﺘ ﺎب »ﺟﻬ ﺎد در ﻗ ﺮﺁن« ﺕﻮﺳ ﻂ ﺑﻨﻴ ﺎد ﺷ ﻬﻴﺪ ﭼ ﺎپ ﺷ ﺪﻩ‬‫اﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻣﺤﻤﻮد ﻧﺎم دﻳﮕﺮ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪﺡﺴﻦ ﻗﺪوﺳﻰ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١٢٩‬‬